ACTA APOSTOLICAE COMMENTARIUM SEDIS OFFICIALE ANNUS L I I - SERIES I I I - VOL. I I TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M-DCCCC-LX An. et vol. LII 30 Ianuarii 1960 (Ser. III, v. II) - N. 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA IOANNIS PP. XXIII SACRA CONSISTORIA i CONSISTORIUM SECRETUM Feria secunda, die xiv mensis Decembris anno MCMLIX, in consueta aula Palatii Apostolici Vaticani fuit Consistorium Secretum, cuius acta ex ordine referuntur. I - ALLOCUTIO SS.MI DOMINI NOSTRI VENERABILES FRATRES Magno cum gaudio amplissimum Collegium vestrum coram Nobis congregatum videmus, atque oculi Nostri libenti serenoque animo vos cernunt; vos dicimus, qui pro vestra gerendarum rerum prudentia adiutricem Nobis in universa gubernanda Ecclesia praestatis operam. Hac praesertim de causa, ut nostis, vos hodie convocamus, ut nempe novos collegas vobis adiungamus, quos Romanae purpurae maiestate dignos putamus. Hos Praesules vel religiosos viros e diversis Nationibus degimus; nam hac in re, ut in ceteris omnibus, mentis Nostrae consilium eo spectat ut luculentissime pateat Catholicam Ecclesiam non modo unitate 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pollere, sed ad universos etiam pertinere populos, cum omnes pari caritate amplectatur, utpote a Divino Redemptore suis curis créditos. Alterum hoc sacrum Consistorium, quod post exactum iam annum celebramus, ex quo ad Summi Pontificatus apicem evecti sumus, ea Nobis in memoriam revocat, quae elapsis mensibus acciderunt; menti igitur Nostrae succurrunt eventus, vel laeti et solacio pieni, vel tristes, vel tales denique, qui meliorum temporum spem Nobis iniciant. Ac primum placet ea breviter attingere, quae Nobis et vobis, Venerabiles Fratres, iucunda fuere. Nobis scilicet ob oculos sunt innumerabiles christianorum multitudines, qui undique terrarum almam petierunt Urbem, ut Apostolorum Principis sepulchrum venerarentur, utque eius Successorem obsequentes cernèrent, eique Fidem inconcussam, flagrantem amorem suamque filiorum observantiam et oboedientiam testarentur. Quotiescumque eos allocuti sumus, immo quasi cum eis collocuti, eorum sensimus animos, amore pulsos, cum paterno consentire animo Nostro: eosque novimus hortamenta, monita ac praecepta Nostra semper prompta, grata impensaque excepisse voluntate. Resonant adhuc auribus Nostris eorum voces; resonant preces supplicationesque ad Deum admotae; dulces resonant cantus, quos ipsi, liturgicas perfunctiones participantes, in Romanis Basilicis et in sacris Stationibus dederunt. Piae frequentesque peregrinantium turbae adhuc quasi oculis obversantur Nostris, quae, horum decursu mensium, aliae post alias ad Nos venerunt; in quibus quidem eas placet praesertim memorare, quas Galliae Natio, Nobis tot tantisque causis carissima, ad Nos transmisit. Parique modo dies illos christiana Fide refulgentes mente repetimus, cum mortalibus S. Pii X exuviis, Venetias translatis, impensae inibi honoris pietatisque significationes tributae sunt, antequam post breve temporis spatium Romam redirent; cum etiam sacris alius S. Caelitis Ioannis Bosco reliquiis hac in alma Urbe popularis venerationis testimonia studiosissima adhibita sunt; cum Beatorum vel Sanctorum cultus in Vaticanae Basilicae maiestate novis Caelitibus decretus est; cum in Festo Corporis Christi divina Eucharistia, per Urbis vias solemni Acta Ioannis Pp. XXIII 7 instructa pompa, per triumphum deducta est; et cum denique in eadem Basilica Divinus Redemptor, Eucharisticis velis delitescens, publicae adorationi per horam propositus est. Neque silentio praeterire volumus insignes quoque supremosque Nationum Moderatores — in quibus, paucis ante diebus, illustris et honorabilis vir Foederatarum Americae Septemtrionalis Civitatum Praeses — Nos adiisse perhumaniter; itemque gubernandis Nationibus praepositi viri praeclarissimi. His singulis universis, quos libenter audivimus ad pacificandos invicem populos ad eorumque provehendam prosperitatem sincera voluntate animatos, plurimas cupimus grates agere, itemque ex animo ominari ut per nobiles nisus ad eam conciliandam assequendamque pacem perveniant, quae, ut vera, iusta ac permansura sit, Dei iura imprimis ne respuat neve posthabeat oportet. Atque aliis praeterea de causis grata recordatione laetatur animus Noster. Etenim multi sacrorum Antistites, hoc primo anno Summi Pontificatus Nostri, ex pluribus terrarum orbis partibus advenerunt ad Nos, quos libentissime coram excipere paternoque recreare alloquio Nobis suave fuit. In quibus quidem sacrorum Antistitibus eos peculiari modo memorare libet, qui Novembri mense superioris anni MDCCCCLVIII ex Latinae Americae Nationibus frequentes hanc petierunt Urbem; eosque, qui ex Foederatis Americae Septemtrionalis Civitatibus una cum sacerdotibus multis idcirco advenerunt, ut primum exactum saeculum elapso mense Octobri una Nobiscum celebrarent, ex quo Pontificium Collegium suis sacricolis instituendis, nunc in Ianiculensi monte situm, conditum est; et in quo iam ad sacerdotales virtutes conformati, veluti ex alma matre apostolatus studium uberrime hauserunt. Eodemque tempore non pauci ex Austria et Germania Episcopi huc convenerunt, ut saecularia itidem sollemnia participarent Teutonici Collegii, quod Sanctae Mariae ab Anima, ut dicitur, dicatum est. Neque minore laetitia afficimur, cum solacia recordamur a Religiosis Familiis Nobis praebita; quam ad rem peculiari modo eventus memorare libet, quos Nosmet ipsi participavimus, cum scilicet in Lateranensi Basilica septingentesimus et quinquagesimus expletus est annus, ex quo S. Francisci Asisinatis Regula a Decessore Nostro fel. rec. Innocentio III pro- 8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bata confirmataque est; itemque eum in Aventino Monte ad Benedictinos Sodales paterno ex animo verba fecimus, postquam novus Abbas Praeses Foederatae eiusdem Benedictinae Familiae electus est. Hoc denique Previdentissimi Dei beneficio tribuimus, quod Nobis scilicet summo cum animi solacio datum est in Vaticana Basilica imagines Iesu Christi cruci affixi plusquam quingentis religiosis viris sacrisve virginibus manibus tradere Nostris, qui, dulcissima patria suaque gente relicta, ad longinquas terras se collaturi erant, ut eas evangelica luce collustrarent, et apostolico suo fecundarent sudore. Verumtamen, ut diximus, non defuerunt Nobis — quod in mortali hac vita saepe contingit — anxitudinis maerorisque causae. Quomodo nempe silentio praeterire possumus in non paucis regionibus recens etiam, ob formidolosas praesertim aquarum eluviones, humanae vitae iacturas non paucas habitas esse, ac domuum agrorumque ingentes vastationes? Aerumnae calamitatesque filiorum Nostrorum — qui idcirco quod dolore affecti, cariores Nobis sunt — vehementer perculerunt paternum animum Nostrum. Quamobrem misericordissimum Deum adprecamur ut iis, qui terrena vita functi sunt, lucem ac requietem aeternam largiatur ; iis vero qui lugent, suprema donet solacia. Ac praeterea Nationes civesque singulos, quibus Providentissimus Deus ampliores rerum facultates largitus est, aerumnosis omnibus suppetias veniant, quemadmodum et Nos, ut potuimus, libentissime fecimus. Alia quoque, eaque graviore, angimur maeroris causa. Non pauci scilicet sunt, qui ignari vel immemores suae originis aeternique sibi destinati finis, miserando praebito spectaculo, fallacibus se dedunt voluptatibus, ac superbia sensuumque cupidinum aestu iactantur. His Nos a caelesti Patre lumen mentium ac flexanimae gratiae adiumenta supplicibus imploramus precibus. Pro pastoralis officii Nostri conscientia, id etiam animadvertendum putamus : hodie quam plurimi habentur, pro dolor, qui cum de necessario victu agitur, gravi in discrimine versantur. Ut autem gravissimae huic calamitati remedium praebeatur Acta Ioannis Pp. XXIII 9 ac solamen, nullo modo ad fallaces doctrinas atque ad agendi rationes, gignendae proli mortíferas, confugiendum est, sed opus est potius ut divitiae, quae humano labore e terra oriuntur, secundum Dei iussum et iustitiae praecepta, in communem deveniant utilitatem; opus est, dicimus, ut terrena bona aptius distribuantur, iniustis repagulis diffractis, quae nimium sui cuiusque commödi immodicaeque utilitatis studium instruxit; ut populi, qui nondum ad debitum prosperitatis gradum pervenire potuerunt, ad id assequendum consentaneo modo adiuventur, utque omni nisu contendatur quo magis occultae etiam rerum copiae, quas terra vel gignere, vel elicere possit, in lucem omniumque bonum educantur. Ac praeterea dolendum est prófugos adhuc, exsules, omneque fere genus malis obnoxios ad milia bene multa haberi, quorum aerumnosis condicionibus nondum provisum est. Iamvero, ut cordati omnes probe intellegunt, iustitia atque humanitas clamant ut gravissimae huic causae, quam primum fieri possit, necessaria remedia adhibeantur; quamobrem Nos quaelibet incepta, in nobilem hanc rem suscepta, vehementer dilaudamus. Peculiari autem modo paternus trepidusque animus Noster ad eam Nobis crediti gregis partem advolat, cui adhuc negatum est suam libere publiceque profiteri et in vitae usum deducere religionem. Populos omnes, qui in tristissimis hisce et iniustis rerum adiunctis versantur, et apud quos praecipua libertatis humanaeque conscientiae iura proculcata sunt, flagrantissima caritate complectimur. Atque hoc loco, id nominatim silentio praeterire non possumus, quod summo maerore animum afficit Nostrum: tristissimas nempe Sinensis Ecclesiae condiciones, de quibus iam superiore anno in sacro Consistorio egimus, nondum., pro dolor, ad meliorem devenisse statum. Quamobrem instantissimas ad Deum adhibemus preces ut, gravissimo hoc discrimine imminuto ac tandem aliquando iuste legitimeque composito, hisce etiam filiis Nostris carissimis optatus serenitatis tranquillitatisque dies quam primum affulgeat. 1 i Cfr. A. A. 8., vol L (1958), p. 983. 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Verumtamen, Venerabiles Fratres, quamvis haec,, quae breviter attigimus, Nobis vobisque magnum et acerbum commoveant dolorem, nos tamen omnes nullo modo perturbare debent. Fere numquam Dei Ecclesia, inde ab originibus ad nostra usque tempora, otia pacis experta est; et quamvis innumeris concussa tempestatibus, eundem semper retinuit vigorem eandemque fortitudinem, cum supra firmam petram Iesu Christi iussu condita sit. Fiduciam Nostram, quam in Deo reponimus — id placet vobis paterno significare animo — communis favor et gratia adauxerunt, quibus orationes et colloquia Nostra atque Encyclicae Litterae, a Nobis datae, excepta sunt. Peculiarique modo, ut novimus, hortamenta et monita ad sanctitatem, quae, primo exeunte saeculo a pientissimo S. Ioannis Vianney obitu, sacerdotibus impertivimus, a sacrorum administris grato volentique animo excepta sunt; quamobrem uberes inde orituros esse fructus, Deo largiente, speramus. Antequam autem allocution! huic Nostrae finem facimus, cupimus in memoriam vestram revocare magnos illos eventus, quos iam diu nuntiavimus. Proxime scilicet, ut nostis, Romana Synodus celebranda est; ac fore omnino confidimus ut sapientes normae, quae in eius coetibus statuendae sunt, haud parum conferant ad christianam Romanorum fidem christianosque mores et ad debitam, cleri praesertim, disciplinam magis in dies confirmanda ac provehenda; quae profecto omnia ceteris populis ac gentibus in exemplum praeluceant. Praeterea iam studium et opera fervent Oecumenico apparando Concilio; quod quidem cum Deo volente celebrabitur, procul dubio eventus erit summi momenti summaeque gravitatis, quo spiritualis Ecclesiae vita adaugebitur, quo catholicae Fidei professio novum capiet incrementum, et quo — ut fore confidimus — christianorum mores divina opitulante gratia reflorescent. Ut hoc feliciter frugifereque eveniat, novimus Ecclesiae filios, votis libenter respondentes Nostris, ubique communes privatasque ad Deum fundere preces, validissimo interposito patrocinio Immaculatae Virginis Mariae; quam quidem Nos — gratissima adhuc subit recordatio animum — veterem Summorum Pontificum consuetudinem nonaginta post annos renò- Acta Ioannis Pp. XXIII 11 vantes, in pervigilio eius festi, cum Romanam Basilicam Ss. omnium Apostolorum adivimus, hac etiam de causa suppliciter deprecati sumus. In omnibus hisce ad Deiparam Virginem adhibendis precibus, laeto animo consociatos cernimus Orientalium rituum Ecclesiae filios, cuius incensissimam erga Magnam Dei Matrem pietatem non semel experti sumus; peculiarique modo cum Pontificii Legati munere fungentes Mariali Congressioni interfuimus, quae in Libanensi Natione, anno MCMLIV, uberibus cum fructibus celebrata est. Ut ex his omnibus luculenter patet, Venerabiles Fratres, quae breviter presseque attigimus, adhuc iuventute pollet Ecclesia; illa dicimus iuventute, quam a Divino Conditore suo quasi sacram hereditatem pretioso eius Sanguine alitam ac fecundatam accepit. 2 II - CREATIO ET PUBLICATIO PATRUM CARDINALIUM Huius Nos vigoris huiusque iuvenilis potentiae spectaculo laeti, iam ad id exsequendum gressum facimus, ob quod vos hodie hunc in amplissimum consessum convocavimus: praeclaros nempe octo ecclesiasticos viros, qui sua virtute, sapientia, rerumque prudentia gerendarum optime se Nobis probaverunt, in sacrum Collegium vestrum cooptamus. Ii sunt : Apostolicus in Gallia Nuntius; GUSTAVUS TESTA, Apostolicus in Helvetia Nuntius; ALOISIUS IOSEPHUS MUENCH, Apostolicus in Germania Nuntius; ALBERTUS GREGORIUS MEYER, Archiepiscopus Chicagiensis; ARCADIUS LARRAONA, Secretarius Sacrae Congregationis Religiosorum; FRANCISCUS MORANO, Secretarius Supremi Tribunalis Signaturae Apostolicae; VILLELMUS THEODORUS HEARD, Decanus Sacrae Romanae Rotae ; AUGUSTINUS BEA, Societatis Iesu. PAULUS MARELLA, 2 Cfr. A. A. S., vol. X L V I (1954), p. 653-4. 12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quid vobis videtur? Itaque auctoritate Omnipotentis Dei, Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra creamus et publicamus S. R. E. Cardinales : Ex Ordine Presbyterorum: PAULUM MARELLA, GUSTAVUM TESTA, ALOISIUM IOSEPHUM MUENCH, ALBERTUM GREGORIUM MEYER. Ex Ordine Diaconorum: ARCADIUM LARRAONA, FRANCISCUM MORANO, VILLELMUM THEODORUM HEARD, AUGUSTINUM BEA. Cum dispensationibus, derogationibus, et clausulis necessariis et opportunis. In nomine Pa Çfc tris et Fi Iii et Spiritus £B Sancti. Amen. Reliquum est iit Ecclesiis, suo viduatis Pastore, consulamus. III - OPTIO ECCLESIARUM Tum Revmus Cardinalis Caietanus Cicognani, dimisso Titulo Sanctae Caeciíiae, optavit Ecclesiam suburbicariam Tusculanam. Quo ex aula consistoriali egresso, Beatissimus Pater, panditam optionem benigno favore prosequi intendens, providit Ecclesiae Tusculanae de Revmo Caietano S. R. E. Presbytero Cardinali Cicognani, eum praeficiens in Episcopum et Pastorem, prout in decreto expediendo. In aulam consistorialem iterum ingressus^ Revmus Cardinalis Cicognani suum locum petiit postremum inter Cardinales Ordinis Episcopalis. Dein Revmus Cardinalis Iacobus Aloisius Copello, dimisso Titulo Sancti Hieronymi Illyricorum, optavit Titulum Sancti Laurentii in Damaso : quam optionem Beatissimus Pater benigno favore excepit. iv - PROVISIO ECCLESIARUM Subinde SSinius sequentes proposuit Ecclesias : Titulari Archiepiscopali Ecclesiae Hemesenae praefecit Exc. P. D. Franciscum Marty, hactenus Episcopum Sancti Fiori, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Aloisii Augustini Marmottin, Archiepiscopi Rhemensis. Acta Ioannis Pp. JXIII 13 Cathedrali Ecclesiae Ruibarbosensi, nuper erectae, B. D. Epaminondam de Araujo, Canonicum Capituli Metropolitam Parahybensis. Insuper SSmus sacrorum Antistites a Se per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos publicavit, nimirum : ARCHIEPISCOPOS Blantyrensem, noviter erecta archidioecesi, Ioannem Baptistam Hubertum Theunissen, iam Episcopum Giuñtanum. Lusalcensem, noviter erecta archidioecesi, Adamum Koziowiecki, iam Episcopum Diospolitanum Inferiorem. Gabalensem, Vivianum Antonium Dyer, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Perdinandi Périer, Archiepiscopi Oalcuttensis. Coloniensem in Armenia, Aloisium Batanian, iam Archiepiscopum Aleppensem Armenorum, Auxiliarem Emi P. D. Gregorii Petri S. R. E. Cardinalis Agagianiaai, Patriarchae -Ciliciae Armenorum. Bogotensenï, Aloisium Concha Córdoba, iam Archiepiscopum Manizalensem. Nagasakiensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Paulum Aijiro Yamaguchi, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Lemnensem, Gulielmum Thomam Porter, iam Archiepiscopum Litoris Capitis. Atheniensem, Benedictum Printesis. Durangensem, Lucium Torreblanca, iam Episcopum Chiapasensem. Neopatrensem, Angelum Fernandes, Coadiutorem cum iure successionis ExcöSii P. D. Iosephi Alexandri Fernandes, Archiepiscopi Delhiensis. ßelgensem, Bernardum Iacobum Sheil, iam Episcopum Pegaeum. Viminaciensem, Ioannem Baptistam Abidjanensem. Boivin, iam Archiepiscopum Radrianopolitanum in Eaemimonto, Linum Zanini, Nuntium Apostolicum in Republica Dominicana. Parahyl)ensem, Marium de Miranda Vilas-Bôas, iam Archiepiscopum Cyrrhensem. Manizalensem, Arturum Duque Villegas, iam Episcopum Ibaguensem. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 14 Laodicensem in Phrygia, Ioannem Baptistam Maury, iam Episcopum Elidensem. Antiochenum in Pisidia, Franciscum Assisiensem Pires, iam Episcopum Cratensem. Kadunaënsem, dioecesi in archidioecesim evecta, Ioannem Me Carthy, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Seleuciensem Pierium, Iulium Georgium Kandela, iam Archiepiscopum Mausiliensem Syrorum. Neo-Pampilonensem, Hannibalem Muñoz Duque, Bucaramanguensem. iam Episcopum Amidenum, Gastonem Mojaisky Perrelli, Delegatum Apostolicum in dicionibus « Congo Belgico et Euanda Urundi ». Bonaërensem, Antonium S. R. E. Cardinalem Caggiano, iam Episcopum Rosariensem. Laodicenum in Syria, Martinum Ioannem 0'Connor, iam Episcopum Thespiensem. Amastrianum, Theopistum Alberto et Yalderrama, iam Episcopum Sorsogonensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Petri P. Santos Songco, Archiepiscopi Cacerensis. Pessinuntinum, Geraldum Patritium 0'Hara, iam ArchiepiscopumEpiscopum Savannensem. Ptolemaidensem in Theüaide, Petrum Parente, iam Archiepiscopum Perusinum. Leopoldopolitanum, noviter erecta archidioecesi, Felicem Scaláis, iam Episcopum Casiotanum. Coquilhatvillensem, noviter erecta archidioecesi, Hilarium Mariam Vermeiren, iam Episcopum Gibbensem. Stanley politanum, noviter erecta archidioecesi, Nicolaum Kinsch, iam Episcopum Mastaurensem in Asia. BuJcavuensem, noviter erecta archidioecesi, Ludovicum Van Steene, iam Episcopum Bennefensem. Luluaourgensem, noviter erecta archidioecesi, Bernardum Meis, iam Episcopum Belalitanum. EUsabetliapolitanum, noviter erecta archidioecesi, Iosephum Floribertum Cornelis, iam Episcopum Tunetensem. Acta Ioannis Pp. XXIII 15 Kabgayensem, noviter erecta archidioecesi, Andream Perraudin, iam Episcopum Cataquensem. Eitegäensem, noviter erecta archidioecesi, Antonium Grauls, iam Episcopum Madensem. Petrensem in Palaestina, Evelium Diaz et Cia, iam Episcopum Lamdiensem, Coadiutorem sedi datum Emi P. D. Emmanuelis S. R. E.. Cardinalis Arteaga et Betancourt, Archiepiscopi S. Christophori de Habana. Parianum, Secundum Garcia de Sierra et Méndez, iam Episcopum Barbastrensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Francisci Xaverii Lauzurica et Torralba, Archiepiscopi Ovetensis. Selymarianum, Aloisium Iosephum Muench, iam ArchiepiscopumEpiscopum Fargensem. EPISCOPOS Numidensem, Paulum Bui-chu Tao, Administratorem Apostolicum de Phat Diem. Octabensem, Michaelem Kien Samophithak, Vicarium Apostolicum Tharensem. Eieritanum, Leonem Biais, iam Episcopum Princip. Albertensem, Auxiliarem Emi P. D. Pauli Aemilii S. R. E. Cardinalis Léger, Archiepiscopi Marianopolitana Princip. Albertensem, Laurentium Morin, iam Episcopum Arsamosatenum. Orcistenum, Paulum Piché, Vicarium Apostolicum Mackenzieensem. Sergentzensem, Robertum E. Tracy, Auxiliarem Excmi P. D. Mauritii Schexnayder, Episcopi Lafayettensis. Lycaonensem, Henricum Jenny, Auxiliarem Excmi P. D. Aemilii Guerry, Archiepiscopi Cameracensis. Justinianopolitanum in Galatia, Petrum Pham Tan, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Aloisii de Cooman, Vicarii Apostolici de Than-hoa. Lamdiensem, Evelium Diaz et Cia, iam Episcopum Pinetensem ad Flumen, Auxiliarem Emi P. D. Emmanuelis S . R . E . Cardinalis Arteaga et Betancourt, Archiepiscopi S. Christophori de Habana. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 16 A Domina Nostra de la Altagracia in Higiley seu Higueyensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Felicem Pepén. Arethusium, Iacobum Guilhem, Coadiutorem cum iure successionis Excími P. D. Mauritii Pauli Rousseau, Episcopi Valleguidonensis. Saitanum, Amandum Hubert, Vicarium Apostolicum Heliopolitatanum in Aegypto. Tsiroanomandidyensem, noviter erecta dioecesi, Angelum Martinez. 8. Caroli Ancudiae, Alexandrum Duran Moreira. Castromartianum, Platonem V. Kornyljak, Exarchum Apostolicum pro fidelibus Ucrainis et Ruthenis ritus byzantini in Germania. Eadrianiensem in Hellesponto, Constantium Micci, Auxiliarem Excmi P. D. Oddonis Bernacchia, Episcopi Larinensis et Thermularum. Arsamosatenum et Praelatum nullius Coroicensem, Thomam Manning. Tulearensem, noviter erecta dioecesi, Michaelem Henricum Canonne. Lebediensem, Iosephum Nkongolo, primum Vicarium Apostolicum Lueboënsem. Nzerelcoreënsem, noviter erecta dioecesi, Eugenium Maillât. Abercornensem, noviter erecta dioecesi, Adolfum Fürstenberg, iam Episcopum Termessensem. De Fort Jameson, noviter erecta dioecesi, Firminum Courtemanche, iam Episcopum Carystensem. Dedzaënsem, noviter erecta dioecesi, Cornelium Chitsulo, iam Episcopum Bonitzensem. Kasamaënsem, noviter erecta dioecesi, Marcellum Daubechies, iam Episcopum Regiensem. Lilongwensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Fady, iam Episcopum Abaradirensem. Livingstonensem, noviter erecta dioecesi, Timotheum Fedliminum 0'Shea, iam Episcopum Hierocaesariensem. Ndolaënsem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Constantinum Mazzieri, iam Episcopum Coelianensem. Zombaënsem, noviter erecta dioecesi, Laurentium Pullen Hardman, iam Episcopum Attanasensem. Acta Ioannis Pp. XXIII 17 Caesariensem in Thessalia, Paulum Savino, Auxiliarem Emi P. D. Alfonsi S. R. E. Cardinalis Castaldo, Archiepiscopi Neapolitani. Tubiensem, Alfredum Bengsch, Auxiliarem Emi P. D. Iulii S. R. E. Cardinalis Doepfner, Episcopi Berolinensis. Sancti Matthaei, noviter erecta dioecesi, Iosephum Dalvit. Centenariensem et Praelatum nullius S. Antonii de Balsas, Didacum Parodi. Mouilaënsem, noviter erecta dioecesi, Raimundum de Lamoureyre. Abaradirensem, Iosephum Byrne, iam Episcopum Moshiensem. Barcaeum, Ferdinandum Piontek. Brittinoriensem, Iosephum Bonacini. Antiphrensem, Ioannem J. Maguire, Auxiliarem Emi P. D. Francisci S. R. E. Cardinalis Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. Athribitanum, Henricum Grzondziel, Auxiliarem Emi P. D. Stephani S. R. E. Cardinalis Wyszynski, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsaviensis, pro archidioecesi Gnesnensi. Irenopolitanum in Cilicia, Georgium Jacquot, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Augusti Bonnabel, Episcopi Vapincensis. Coelianensem, Franciscum Janssen, Vicarium Apostolicum Gimmaënsem. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Innocentii Engelke, Episcopi Campaniensis in Brasilia, Othonem Motta, Episcopum Uzitensem. Simlensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Burke. Diospolitanum Inferiorem, Mauritium Choquet, Auxiliarem Excmi P. D. Alberti Francisci Cousineau, Episcopi Capitis Haitiani. Carystensem, Ioannem Lenhardt, Auxiliarem Excmi P. B. Iosephi Schneider, Archiepiscopi Bambergensis. Andegavensem, Petrum Veuillot. Alabandensem, Michaelem Ntuyahaga, primum Vicarium Apostolicum Usumburaënsem. 2 - ACTA, vol. I I , n. 1. — 30-1-1960. 18 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Tlaxcalensem, noviter erecta dioecesi, Aloisium Munive Escobar. Nazarensem in Brasilia, Emmanuelem Pereira da Costa, iam Episcopum Tiniensem. Pamaibensem, Paulum Hippolitum de Souza Liborio, iam Episcopum Caruaruensem. Oeirensem, Edilbertum Dinkelborg. Scyrium, Bernardum Schräder, Auxiliarem Excmi P. D. Helmuti Hermanni Wittler, Episcopi Osnabrugensis. Sololensem, Angelicum Melotto. Fuldensem, Adolf um Bolte, iam Episcopum Cibyratensem. Kandiensem, Leonem Nanayakkara. Hiroshimaënsem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Baptistam Tokisuke Nöda, qui muneri suo iam renuntiavit. Tinistensem, Zenonem Albinum Testa, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Aloisii Marinoni, Vicarii Apostolici Asmarensis. Termessensem, Honoratum Piazera, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. Attanasensem, Iosephum Malula, Auxiliarem Extííhi P. D. Felicis Scalais, Vicarii Apostolici Leopoldopolitani. Cucutensem, Paulum Correa León, iam Episcopum Gisipensem. Aperlitanum, Ferdinandum Baldelli. Banialucensem, Alfredum Pichler. Bonitzensem, Thaddaeum Etter, Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Baraniak, Archiepiscopi Posnaniensis. Rhandensem, Ioannem Laurentium Kulik, Auxiliarem Excmi P. D. Michaelis Klepacz, Episcopi Lodzensis. Cachoëirensem de Itapemirim, noviter erecta dioecesi, Aloisium Gonzaga Peluso, iam Episcopum Lorenensem. Sanctae Crucis in Brasilia, noviter erecta dioecesi, Albertum Etges. Acta Ioannis Pp. XXIII 19 Vigorniensem, Bernardum Iosephum Flanagan, iam Episcopum Norvicensem. Peoriensem, Ioannem Baptistam Franz, politanum. iam Episcopum Dodge- Pueblensem, Carolum A. Buswell. Caruaruensem, Augustum Carvalho. Sancti Andreae de Tuœtla, noviter erecta dioecesi, Iesum Villareal Fierro, iam Episcopum Tehuantepecensem. Tehuantepecensem, Iosephum Alba Palacios, iam Episcopum Amisenum. Emmausensem, Iolanthum Nuzzi, Auxiliarem Emi P. D. Marcelli S. R. E. Cardinalis Mimmi, Episcopi Sabinensis et Mandelensis. Cibyratensem, Petrum Georgium Chiapperò. Sorsogonensem, Arnolfum Arcilla. Rosariensem, Silvinum Martínez, iam Episcopum Sancti Nicolai de Los Arroyos. Sancti Nicolai de los Arroyos, Franciscum Vennera, iam Episcopum Abitinensem. Sirmiensem, Stephanum Bäuerlein, Ponticum. iam Episcopum Heracleensem Campi Moranensis, noviter erecta dioecesi, Eliseum Simonem Mendes, iam Episcopum Mossorensem. Vallis Paradisi, Radulf um Silva Henriquez. Regiensem, Thomam J. Riley, Auxiliarem Emi P. D. Richardi Iacobi S. R. E. Cardinalis Cushing, Archiepiscopi Bostoniensis. Ibaguensem, Ruben Isaza Restrepo, iam Episcopum Monteriensem. Gisipensem, Petrum Rougé, Coadiutorem cum iure Excmi P. D. Ioannis Girbeau, Episcopi Nemausensis. successionis Bomaënsem, noviter erecta dioecesi, Andream Jacques, iam Episcopum Ingilinum. Inongoënesm, noviter erecta dioecesi, iam Episcopum Metropolitanum in Asia. Ioannem van Cauwelaert, 20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ipamuensem, noviter erecta dioecesi, Renatum Toussaint, iam Episcopum Oalamensem. Kikuitensem, noviter erecta dioecesi, Andream Lefebvre, iam Episcopum Raphaneotanum. Kisantuensenij noviter erecta dioecesi, Alfonsum Verwimp, iam Episcopum Ucculensem. Matadiensem, noviter erecta dioecesi, Alfonsum Mariam Van den Bosch, iam Episcopum Philitanum. BasanJcusuensem, noviter erecta dioecesi, Gulielmum van Kester, iam Episcopum Legiensem. BiJcoroënsem, noviter erecta dioecesi, Camillum Vanderkerckhove, iam Episcopum Sufetulensem. Lisalaënsem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Van den Bergh, iam Episcopum Bosetanum. Molegbenseni, noviter erecta dioecesi, Leonem Theobaldum Delaere, iam Episcopum Fesseitanum. Bondoënsem, noviter erecta dioecesi, Andream Creemers, iam Episcopum Belabitensem. Buniaënsem, noviter erecta dioecesi, Alfonsum Iosephum Matthysen, iam Episcopum Berenicensem. Butaënsem, noviter erecta dioecesi, Georgium Desideratum Raeymaekers, iam Episcopum Mariammitanum. Niangaraënsem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Oddonem De Wilde, iam Episcopum Tadamatensem. Vambaënsem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Petrum Albertum Wittebols, iam Episcopum Callipolitanum. Beiiensem, noviter erecta dioecesi, Henricum Iosephum Piérard, iam Episcopum Andropolitanum. Kasangoënsem, noviter erecta dioecesi, Richardum Cleire, iam Episcopum Claudiopolitanum in Isauria. Kinduensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Fryns, iam Episcopum Ariassensem. Acta Ioannis Pp. XXIII 21 Kabindaënsem, noviter erecta dioecesi, Georgium Kettel, iam Episcopum Thabracensem. Tshumbeensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Augustinum Hagendorns, iam Episcopum <0affenum. Luenoënsem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Nkongolo, iam Episcopum Lebediensem. Balduinopolitanum, noviter erecta dioecesi, Urbanum Morlion, iam Episcopum Tarasensem in Numidia. Stephanum Kongoloënsem, noviter erecta dioecesi, Gustavum Iosephum Bouve, iam Episcopum Oremnensem. Kaminaënsem, noviter erecta dioecesi, Victorem Mariam Petrum Keuppens, iam Episcopum Acmoniensem. SaJcaniensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Lehaen, iam Episcopum Hyllarimensem. Nyundoënsem, noviter erecta dioecesi, Ludovicum Bigirumwami, iam Episcopum Garrianensem. Ngoziensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Martin, iam Episcopum Olivensem. TJ sumburaënsem, noviter erecta dioecesi, Michaelem Ntuyahaga, iam Episcopum Alabandensem. Cisamensem, Nicolaum Troshani. Chiapasensem, Samuelem Ruiz García. Labacensem, Antonium Vovk, iam Episcopum Cardicensem. Manchesteriensem,, Ernestum A. Primeau. JSforvicensem, Vincentium J. Hines. Philomeliensem, Iacobum I. Hogan, Auxiliarem Excmi P. D. Georgii Gulielmi Ahr, Episcopi Trentonensis. Civitatis Obregonensis, noviter erecta dioecesi, Iosephum Soledad Torres. Pegaeum, Innocentium Alfredum Russo, iam Episcopum Bovinensem. 22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ABBATEM (( NULLIUS )) Einsiedlensem, Raimundum Tschudy. Denique Beatissimus Pater confirmasse se dixit electiones canonice factas in Synodo Episcoporum Syrorum R. D. Antonii Hayek, ad Archiepiscopalem Ecclesiam Aleppensem Syrorum, et R. D. Emmanuelis Benni, ad Archiepiscopalem Ecclesiam Mausiliensem Syrorum; confirmasse quoque electionem canonice factam in Synodo Episcoporum Armenorum R. P. Georgii Layek, ad Archiepiscopalem Ecclesiam Aleppensem Armenorum; ratam praeterea habuisse electionem canonice factam in Synodo Episcoporum Melchitarum R. D. Iosephi Tawil, ad Ecclesiam titularem Archiepiscopalem Myrensem Melchitarum. v - PRAESTATIO IURAMENTI Provisione Ecclesiarum peracta, Revmus Cardinalis Caietanus Cicognani, Episcopus Tusculanus, iuramentum de more praestitit. vi - POSTULATIO PALLIORUM Deinde per procuratores postulatio Pallii facta est pro Ecclesiis Metropolitanis : Blantyrensi (noviter erecta), Lusahensi (noviter erecta), Bogotensi, NagasaMensi (per elevationem sedis), Durangensi, Parahybensi, Manizalensi, Kadunaënsi (per elevationem sedis), Neo-Pampilonensiy Leopoldopolitana (noviter erecta), Goquilhatvillensi (noviter erecta), Stanleypolitana (noviter erecta), Bukaimensi (noviter erecta), Luluaburgensi (noviter erecta), Elisabethapolitana (noviter erecta), Kabgayensi (noviter erecta), Kitegaënsi (noviter erecta) ; item pro Archiepiscopali Atheniensi et Episcopali (ex privilegio) Quinque Ecclesiensi (per successionem). II CONSISTORIUM PUBLICUM Feria v, die x v n mensis Decembris anno MCMLIX, in Basilica Vaticana Consistorium Publicum fuit, in quo Sanctissimus Dominus Noster Ioannes PP. XXIII Galerum rubrum Pontificalem sollemniter im- Acta Ioannis Pp. XXIII 23 posuit Emis ac Revmis D D . Cardinalibus praesentibus, in Consistorio Secreto feriae secundae superioris creatis, scilicet: GUSTAVO TESTA, ALOISIO IOSEPHO MUENCH, ALBERTO GREGORIO MEYER, ARCADIO LARRAONA, FRANCISCO MORANO, VILLELMO THEODORO HEARD, AUGUSTINO BEA. Interim, per Advocatos Sacri Consistorii, peroratio fiebat Causarum Servorum Dei : Iosephi Benedicti Dusmet, Archiepiscopi Cardinalis, ex Ordine S. Benedicti; Friderici Antonii Ozanam; et Francisci de Montmorency Laval, Episcopi. III CONSISTORIUM SECRETUM Absoluto Publico Consistorio in Basilica Vaticana, eodem die in consueta Aula consistoriali Palatii Apostolici Vaticani habitum est Consistorium Secretum, in quo Beatissimus Pater, supradictis novis Cardinalibus, ut de more, clauso ore, sequentes proposuit Ecclesias. I - PROVISIO ECCLESIARUM Archiepiscopali Ecclesiae Perusinae praefecit Exc. P. D. Raphaelem Baratta, hactenus Episcopum Reatinum. Titulari Archiepiscopali Ecclesiae Bosporanae Exc. P. D. Ioannem Villot, hactenus Episcopum Vindensem, Coadiutorem cum iure successionis constitutum Emi P. D. Petri S. R. E. Cardinalis Gerlier, Archiepiscopi Lugdunensis. Cathedrali Ecclesiae Bovinensi Revmum D. Renatum Luisi. Cathedrali Ecclesiae Sanctae Mariae Angelorum, Revmum D. Emmanuelem Sánchez Beguiristain. nuper erectae, Titulari Episcopali Ecclesiae Augustopolitanae in Phrygia R. D. Marium Maziers, quem deputavit Auxiliarem Eimi P. D. Petri S. R. E. ~ Cardinalis Gerlier, Archiepiscopi Lugdunensis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 24 I I - ORIS APERITIO ET TITULORUM ADSIGNATIO Postea Beatissimus Pater os aperuit novensilibus Cardinalibus, ut in Consistoriis, Congregationibus aliisve functionibus Cardinalitiis suas valerent dicere sententias, eisque anulos tradidit, singulisque adsignavit : GUSTAVO TESTA, Titulum S. Hieronymi Illyricorum. ALOISIO IOSEPHO MUENCH, Titulum S. Bernardi ad Thermas. ALBERTO GREGORIO MEYER, Titulum S. Caeciliae. ARCADIO LARRAONA, Diaconiam Ss. Blasii et Caroli ad Catinarios. FRANCISCO MORANO, Diaconiam Ss. Cosmae et Damiani. VILLELMO THEODORO HE A R D , Diaconiam S. Theodori in Palatio. AUGUSTINO BEA, Diaconiam S. Salae. III - POSTULATIO PALLII Deinde personaliter institit pro sacro Pallio Exc. P. D. Raphael Baratta pro Archiepiscopali Ecclesia Perusina. LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO D A T A E ACADEMIA M A R I A N A INTERNATIONALIS PONTIFICIAE ACADEMIAE T I T U L O DECORATUR. Maiora in dies sumere incrementa Marialem cultum hac nostra licet animadvertere aetate; nam et artes et theologicae potissimum disciplinae certatim contendere videntur, ut populi christiani fidem pietatemque suam roborent et augeant erga Virginem Mariam, quae divino Spiritu permota de se miro prorsus cantico vaticinata est: « Beatam me dicent, inquiens, omnes generationes». 1 i Luc. I, 48. Acta Ioannis Pp. XXIII 25 Ad rem aptissime imm. mem. proximus Decessor Noster Pius XII scripsit in Constitutione Apostolica Munificentissimus Deus: « Cernere ... magno Nobis solacio est dum catholica fides publice actuoseque manifestatur, pietatem erga Deiparam Virginem vigere ac fervescere cotidie magis ac fere ubique terrarum melioris sanctiorisque vitae praebere auspicia. Quo fit ut, dum Beatissima Virgo sua materna munia pro Christi sanguine redemptis amantissime explet, filiorum mentes animique ad studiosiorem eius privilegiorum contemplationem impensius excitentur ». Porro ex hoc Marialis sive doctrinae sive pietatis profectu Academia Mariana Internationalis ortum habuit. Ea enim condita est ut « efficaciter promoveret atque foveret studia potissimum scientifica tum speculativa tum historico-critica de Beatissima Virgine Maria » ; atque adeo hac de causa, scripta quaedam collectanea ad propositum finem assequendum eden^ da curavit. Aliud quoque susceptum consilium, scilicet « ut opportunis temporibus promoveantur conventus Mariales internationales, hebdomadae ac conferentiae, seu acroases Mariales » , prospero omnino exitu ad effectum perductum esse videtur, frequentibus praesertim ex universis gentibus conventibus habitis annis MCML, MCMLIV, MCMLVIII, quorum celebratorum coetuum edita egregie sunt acta in commentariis quae inscribuntur « Alma Socia Christi », « Virgo Immaculata », « Maria et Ecclesia ». Ex quibus luculentissime sane apparet quam egregie haec Academia Mariana de Marialis doctrinae pietatisque profectu meruerit. Exquisitissimis itaque fructibus, quos memorata Academia edere valuit, attente perpensis, ipsam titulo, iuribus et privilegiis Pontificiae Academiae decorandam esse censuimus. Nobis autem in votis est ut haec Nostra Academia, quemadmodum hactenus ita et in posterum, cum aliis Academiis et Societatibus Marialibus, ubique terrarum exstantibus, consociatis viribus et collatis consiliis, in laudes et honores Virgini 2 3 4 s 2 Pius X I I , Const. Apost. Munificentissimus Deus; A. A. S., X L I I , 1950, p. 753. s Statuta Acad. Mar. Inter., art. 1. * Ioidem, art. 2. s Cfr. Nuntia periodica, n. 6, Romae, 1959, 78-84. 26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Mariae tribuendus, operam amice disponat, normis a Decessore Nostro Pio XII imm. record, datis, occasione secundi Conventus Mariologici Internationalis, diligenter servatis, quibus sane cavetur ne Mariologia, sanis solidisque nisa fundamentis sive falso immodicoque ausu veritatem supergrediatur, sive nimia prematur angustia in singulari illa consideranda dignitate Matris Dei almaeque Sociae Christi Redemptoris. Praeterea, quo conventus ex omnibus nationibus Mariologico-Mariani certius et stabilius congregentur, illis ordinandis praeponi decernimus peculiare ac stabile Consilium, quod eidem Academiae ab actis erit. Quae omnia ad honorem Domini Nostri Iesu Christi, qui unus est Mediator Dei et hominum, necnon in laudem Beatissimae Virginis Mariae Matris nostrae, edicere placet, quam Decessor Noster imm. record. Leo XIII appellat « permagnum unitatis christianae praesidium», quamque iam antiquitus Ecclesia catholicae unitatis Matrem venerata est, Matrem videlicet unientem Caput Corpori, Christum Ecclesiae, Sponsum Sponsae, per quam — ut Damascenus nos edocet — « inter unius sanctae, catholicae atque apostolicae Ecclesiae cives adscripti sumus ». Haec Nos hisce Litteris Motu Proprio datis statuimus ac decernimus, contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Roma, apud S. Petrum, die VIII mensis Decembris, in festo Immaculatae Virginis Mariae, anno MDCCCCLIX, Pontificatus Nostri secundo. 6 7 8 IOANNES PP. XXIII 6 Pius X I I , Nuntius radiophonicus iis qui interfuerunt Conventui Internationali Mariologico-Mariano Eomae habito; A. A. S.,XL V I , 1954, pp. 677-80. 7 8 LEO X I I I , Litt. Enc. Adiutricem populi, in Leonis XIII Acta, X V , p. 308. S. IOHANNES DAMASCENUS, In Annuntiationem Genitricis sermo; PG, 96, 656. sanctissimae Dominae nostrae Dei Acta Ioannis Pp. XXIII 27 NUNTIUS OMNIBUS CHRISTIFIDELIBUS AC ORBIS TERRARUM GENTIBUS DATUS, PRIDIE PERV I G I L I U M NATIVITATIS DOMINI NOSTRI IESU CHRISTI, ADSTANTIBUS EMIS P P . CARDINALIBUS ET ROMANAE CURIAE PRAELATIS. Venerabili Fratelli : diletti figli, Eccoci a Natale : il secondo Natale del Nostro Pontificato. Scorgendolo a distanza, uniti spiritualmente con Maria e con Giuseppe nel cammino verso Betlemme, pregustiamo da parecchi giorni la dolcezza che ci viene incontro del canto angelico, annunziante la pace celeste offerta a tutti gli uomini di buona volontà, e così, di giorno in giorno, riflettiamo che la strada verso Betlemme segna veramente la traccia del buon avviamento verso la pace quale è sulle labbra, nelle ansie, nel cuore di tutti. I richiami della Liturgia negli accenti del Papa Leone Magno già ci ammonivano con invito festoso : « Esultate nel Signore, o dilettissimi : allietatevi di spirituale giocondità, perchè il giorno della redenzione si rinnova, il giorno della antica aspettazione, Pannunzio della eterna felicità E accanto e quasi in coro con quella voce solenne e toccante, che ci viene dal secolo v, sentiamo come sollevarsi tutte insieme le voci imploranti dei Sommi Pontefici che governarono la Chiesa e prima e dopo le due guerre, che straziarono l'umanità in questo nostro secolo : le voci, più vicine a noi, dei diciannove messaggi natalizi del nostro Santo Padre Pio XII, di sempre tanto cara e felice memoria. Continuato invito dunque ad accelerare i nostri passi sulle vie di Betlemme, che per noi sono le vie della pace. Nel mondo odierno quante vie della pace vengono proposte e imposte : e quante vengono suggerite anche a noi, che pur godiamo, come Maria e Giuseppe, la sicurezza di conoscere la nostra strada, e non temiamo di potere errare. Dal secondo dopo guerra, infatti, a questa parte, quanta varietà di espressione : e quanto abuso di questa santa parola : Pax, pax. Noi rendiamo omaggio e rispetto alla buona volontà di tanti esploratori ed annunziatori di pace nel mondo: uomini di Stato, diplomatici esperimentati, scrittori valenti. 2 1 2 Serm. XXII in Nativitate Domini II, cap. 1, PL 54, 193. Ier. 6, 14. 28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ma gli sforzi umani in materia di universale pacificazione sono ancora ben lungi dai punti di intesa tra cielo e terra. Gli è che la vera pace non può venire che da Dio : non ha che un nome : Pax Christi; non ha che un volto, quello impressole da Cristo, il quale, quasi per prevenire le contraffazioni dell'uomo, ha sottolineato : « Io vi lascio la pace, io do a voi la mia pace » . 3 LA PACE CRISTIANA Triplice è l'aspetto della vera pace : Pace dei cuori. - La pace è anzitutto un fatto interiore, dello spirito, e ne è fondamentale condizione la dipendenza amorosa e filiale alla volontà di Dio : « O Signore, ci hai fatti per te e il nostro cuore non è quieto se non riposa in te » . Tutto ciò che indebolisce, che rompe, che spezza questa conformità e unione di volontà, è in opposizione con la pace: prima di tutto e soprattutto la colpa, il peccato. « Chi resiste a lui ed ha avuto pace? » . La pace è la felice eredità di coloro che osservano la legge divina : Pax multa diligentibus legem tuam. 4 5 6 A sua volta la buona volontà non è che il sincero proposito di rispettare la legge eterna di Dio, di uniformarsi ai suoi precetti, di seguire le sue vie : di stare, in una parola, nella verità. Questa è la gloria che Dio si attende dall'uomo. Pax hominibus bonae voluntatis. Pace sociale. - Questa si basa solidamente sul mutuo e vicendevole rispetto della dignità personale dell'uomo. Il figlio di Dio si è fatto uomo, e la sua redenzione non investe solo la collettività, ma anche l'uomo singolo : (( Egli ha amato me, ed ha dato se stesso per me ». Così S. Paolo ai Galati : Ipse dilexit me et tradidit semetipsum pro me. E se Dio ha amato l'uomo a tal punto, ciò significa che l'uomo gli appartiene, e che deve assolutamente rispettarsi la persona umana. Tale l'insegnamento della Chiesa, che per la soluzione delle questioni sociali ha sempre fissato lo sguardo su la persona umana, ed ha insegnato che le cose e le istituzioni — i beni, l'economia, lo Stato — sono soprattutto per l'uomo ; e non l'uomo per esse. I turbamenti che scuotono la pace interna delle nazioni traggono origine principalmente proprio da questo, che 7 3 Io. 14, 27. 4 S. Aug. Confess. 1. I, c. 1, PL. 32, 661. 5 6 7 loo 9, 4. Ps. 118, 165. Gal. 2, 20. Acta Ioannis Pp. XXIII 29 l'uomo è stato trattato quasi esclusivamente da strumento, da merce, da miserevole ruota di ingranaggi di una grande macchina, semplice unità produttiva. Solo quando si prenderà come criterio di valutazione dell'uomo e della sua attività la sua dignità personale, si avrà il mezzo per placare le discordie civili e le divergenze, spesso profonde, fra datori di lavoro, per esempio, e lavoratori, e soprattutto per assicurare all'istituto familiare quelle condizioni di vita, di lavoro e di assistenza, atte a fargli meglio svolgere la sua funzione di cellula della società e prima comunità da Dio stesso costituita per lo sviluppo della persona umana. No : la pace non potrà avere solide fondamenta, se nei cuori non si alimenti il sentimento della fraternità, quale deve esistere fra quanti hanno una medesima origine, e sono chiamati ai medesimi destini. La consapevolezza di appartenere ad una unica famiglia estingue nei cuori la bramosia, la cupidigia, la superbia, l'istinto di dominazione sugli altri, che sono la radice dei dissensi e delle guerre ; essa stringe tutti in un vincolo di superiore e generosa solidarietà. Pace internazionale. - La base della pace internazionale è anzitutto la verità. Giacché anche nelle relazioni internazionali vale il detto cri8 stiano : « La verità sarà la vostra liberatrice » : Veritas liberabit vos. Bisogna dunque superare certe concezioni erronee : mito della forza, del nazionalismo, o altro, che hanno intossicato la vita associata dei popoli, ed impostare la pacifica convivenza sui princìpi morali, secondo l'insegnamento della retta ragione e della dottrina cristiana. Accanto, ed illuminata dalla verità, deve procedere la giustizia. Questa toglie le ragioni di rissa e di guerra, risolve le contese, fissa i compiti, precisa i doveri, risponde ai diritti di ciascuna parte. La giustizia a sua volta deve essére integrata e sostenuta dalla carità cristiana. Cioè l'amore del prossimo, e verso la propria nazione, non deve ripiegarsi su se stesso, in una forma di egoismo chiuso e sospettoso del bene altrui, ma deve allargarsi ed espandersi per abbracciare, con moto spontaneo verso la solidarietà, tutti i popoli e con essi intrecciare relazioni vitali. Si potrà così parlare di convivenza, e non di semplice coesistenza, la quale, appunto perchè priva di questo afflato di solidarietà, solleva barriere dietro le quali si annidano il sospetto reciproco, il timore ed il terrore. 8 Io. 8, 32. 30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale G L I SMARRIMENTI DELL'UOMO NELLA RICERCA DELLA PACE La pace è dono incomparabile di Dio. Ma è altresì suprema aspirazione dell'uomo. Essa è indivisibile. Nessuno dei lineamenti che costituiscono il suo volto inconfondibile può essere ignorato o escluso. Poiché anche gli uomini della nostra età non hanno attuato integralmente le esigenze della pace, ne è derivato che le vie di Dio per la pace non si incontrano con quelle dell'uomo. Da qui la anormale situazione internazionale di questo dopoguerra, che ha creato come due blocchi, con tutti i suoi disagi. Non è uno stato di guerra, ma neppure è la pace, la pace vera, quella a cui aspirano ardentemente i popoli. Sempre per il motivo che la pace vera è indivisibile nei suoi vari aspetti, essa non riuscirà a insediarsi sul piano sociale e internazionale, se non sarà anch'essa, e innanzitutto, un fatto interiore. Ci vogliono cioè prima di tutto — è necessario ripeterlo — gli « uomini di buona volontà » : giusto quelli a cui gli angeli di Betlemme annunciarono la pace : Pax hominibus bonae voluntatis. Pace di Cristo agli uomini di buona volontà. Solo essi, infatti, possono realizzare le condizioni contenute nella definizione della pace data da S. Tommaso : l'ordinata concordia dei cittadini; ordine dunque, concordia. Ma come potrà germinare questo duplice fiore dell'ordine e della concordia, se le persone che hanno responsabilità pubbliche, prima di vagliare i vantaggi e i rischi delle loro determinazioni, non si riconosceranno personalmente soggetti alle eterne leggi morali? 9 10 Bisognerà risolutamente togliere di mezzo gli ostacoli frapposti dalla malizia dell'uomo. Di questi ostacoli si avverte la presenza nella propaganda dell'immoralità, nelle ingiustizie sociali, nella disoccupazione forzata, nella miseria in contrasto con il privilegio di chi può indulgere allo sperpero, nel pauroso squilibrio fra progresso tecnico e progresso morale dei popoli, nella sfrenata corsa agli armamenti, senza che ancora si intraweda una seria possibilità di giungere alla soluzione del problema del disarmo. L'OPERA DELLA CHIESA Gli ultimi avvenimenti hanno creato un'atmosfera di così detta distensione che ha rinverdito in molti animi le speranze, dopo che, per tanto tempo, si è vissuto in uno stato di pace fittizia, in una situazione 9 10 Lue. 2, 14. Contra Gent. I I I , e. 146. Acta Ioannis Pp. XXIII 31 quanto mai instabile, che più di una volta ha minacciato di rompersi. Tutto ciò fa vedere come sia radicato nell'animo di tutti l'anelito della pace. Affinchè questo comune desiderio prontamente si compia, la Chiesa prega con fiducia Colui che regge i destini dei popoli e può volgere al bene i cuori dei governanti. Non figlia del mondo, ma vivente ed operante nel mondo, essa, come innalzava fin dall'aurora del cristianesimo — così scriveva S. Paolo a Timoteo — « preghiere e suppliche e rendimento di grazie per tutti gli uomini : per i re e per tutti cojoro che si trovano in sublimità di potenza, affinchè possiamo condurre una vita tranquilla e quieta con tutta pietà e dignità così anche oggi accompagna con la sua preghiera quanto nelle relazioni internazionali giova alla serenità degli incontri, al regolamento pacifico delle controversie, all'avvicinamento dei popoli e alla mutua collaborazione. Oltre alla preghiera la Chiesa mette a disposizione i suoi materni uffici, addita gli incomparabili tesori della sua dottrina, spinge i suoi figli a prestare la loro attiva collaborazione per la pace ricordando il celebre monito di Sant'Agostino : « È più grande gloria uccidere le guerre colla parola, che gli uomini col ferro : ed è vera gloria acquistare la pace con la pace » . Questo è compito ed officio proprio della Chiesa, adoperarsi per la pace, ed essa ha coscienza di non aver nulla omesso di quanto le era possibile di fare, per assicurarla ai popoli ed agli individui. La Chiesa guarda con favore ad ogni seria iniziativa, che possa giovare a risparmiare all'umanità nuovi lutti, nuove stragi, nuove incalcolabili distruzioni. Purtroppo, non sono state tuttora rimosse le cause che hanno turbato, e turbano, l'ordine intemazionale. Occorre perciò inaridire le scaturigini del male : altrimenti rimarranno sempre minacciosi i pericoli per la pace. Le cause del malessere internazionale vennero chiaramente denunciate dal Nostro Predecessore Pio XII, di immortale memoria, specialmente nei Messaggi natalizi del 1942 e del 1943. Sta bene il ripeterle. Queste cause sono : la violazione dei diritti e della dignità della persona umana e la manomissione di quelli della famiglia e del lavoro; il sovvertimento dell'ordinamento giuridico e del sano concetto dello Stato 1 2 »1 12 Tim. 2, 1-2. S. Aug. Epist. OGXXIX, n. 2, PL 33, 1019. 32 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale secondo lo spirito cristiano; la lesione della libertà, della integrità e della sicurezza delle altre Nazioni, qualunque ne sia la estensione; la sistematica oppressione delle peculiarità culturali e linguistiche delle minoranze nazionali; i calcoli egoistici di chi tende ad accaparrarsi le fonti economiche e le materie di uso comune, a danno degli altri popoli ; e, in particolare, la persecuzione della religione e della Chiesa. Vuol notarsi ancora che la pacificazione che la Chiesa auspica, non può essere in alcun modo confusa con un cedimento o con un rilassamento della sua fermezza nei confronti di ideologie e sistemi di vita, che sono in opposizione conclamata e irriducibile con la dottrina cattolica ; nè significa indifferenza di fronte al gemito che arriva ancora sino a Noi dalle regioni infelici, dove i diritti dell'uomo sono ignorati, la menzogna è adottata per sistema. Nè tanto meno si può dimenticare il doloroso calvario della Chiesa del Silenzio, là dove i confessori della fede, emuli dei primi martiri cristiani, sono sottoposti a sofferenze e a tormenti senza fine per la causa di Cristo ; Queste constatazioni mettono in guardia da un eccessivo ottimismo : ma rendono tanto più fervida la nostra preghiera per un ritorno veramente universale al rispetto della umana e cristiana libertà. Oh ! tornino, tornino tutti gli uomini di buona volontà a Cristo, ascoltino la voce del suo insegnamento divino, che è quello del suo Vicario in terra ; quello dei legittimi pastori, i Vescovi. Eitroveranno la verità, che libera dall'errore, dalla menzogna, dalla finzione; affretteranno il raggiungimento della pace di Betlemme, quella annunziata dagli angeli agli uomini di buona volontà. ESORTAZIONI E VOTI PATERNI Augurando così, pregando così, eccoci arrivati tutti come Maria e Giuseppe, come gli umili pastori discesi dai colli circostanti a Betlemme, come i Magi dall'Oriente, innanzi alla capanna del nato Salvatore. O Gesù, che tenerezza questo arrivo delle nostre anime innanzi alla semplicità del presepio: che commozione soave e pia dei nostri cuori: che desiderio vivo di cooperare tutti insieme alla grande opera della pace universale innanzi a te, divino autore e principe della pace ! A Betlemme tutti devono trovare il loro posto. In prima fila i cattolici. La Chiesa, oggi specialmente, vuole vederli impegnati in uno sforzo di assimilazione del suo messaggio di pace, che è invito ad un orientamento integrale verso i dettami della legge divina che postula l'adesione risoluta di tutti, fino al sacrificio. All'approfondimento si deve associare Acta Joannis Pp. XXIII 33 l'azione. In nessun mòdo i cattolici possono ridursi alla semplice posizione di osservatori, ma devono sentirsi come investiti di un mandato dall'alto. Lo sforzo, senza dubbio, è lungo e faticoso. Ma il mistero natalizio dà a tutti la certezza che nulla va perduto della buona volontà degli uomini, di quanto essi in buona volontà operano, forse senza esserne del tutto consapevoli, per l'avvento del regno di Dio sulla terra, e perchè la città dell'uomo si modelli sull'esempio della città celeste. Oh! la città — la civitas Dei — che S. Agostino salutava, splendente della verità che salva; della carità che vivifica; della eternità che assicura ! 13 Venerabili Fratelli e diletti figli sparsi nel mondo intero. Le ultime espressioni di questo secondo messaggio natalizio Ci richiamano al primo messaggio inviato al mondo, giusto il 23 dicembre 1958. Or fa un anno il nuovo successore di S. Pietro, ancora tutto vibrante delle prime emozioni della alta missione conferitagli di pastore della Chiesa universale, nella timidezza del nome di Giovanni, assunto ad indicazione di buona volontà insieme ansiosa e decisa, verso uh programma di preparazione delle vie del Signore, sùbito pensava alle valli da riempire, ed ai monti da abbassare, e si inoltrava nel suo cammino. Giorno per giorno gli accadde poi di riconoscere, in grande umiltà di spirito, che in verità la mano dell'Altissimo era con lui. Lo spettacolo delle folle religiose e pie, che da tutti i punti della terrà convennero qui á Eoma, o a Castel Gandolfo, per salutarlo, per udirlo, per chiederne la benedizione, fu continuo e toccante, spesso sorprendente e meraviglioso. Ci vennero offerti anche dei domi, che conserviamo con sentimento di viva gratitudine. Tra i più graditi e significativi c'è un antico quadro di buona pittura veneziana, che rappresenta una sacra conversazione : Maria e Giuseppe con Gesù, e con un grazioso S. Giovannino, che a Gesù porge un dolce frutto, da questi accolto con un lieve sorriso, che diffonde su tutto l'insieme pittorico una soavità celestiale. Il quadro sta ora al posto d'onore ed è divenuto familiare alla Nostra preghiera quotidiana nell'oratorio Nostro più intimo. "Vogliate concederci, Fratelli e figli diletti, di cogliere di là là ispirazione più felice per l'augurio di Natale, che godiamo distribuire a tutta la Chiesa Santa ed al mondo intero, con sguardo aperto e confidente. 13 Cfr. Epist. 3 - ACTA, vol. CXXXVIII, 3; II, PL 33, 533. n. 1. — 30-1-1960. 34 Acta Apostolicae Sedis - Comm&ntarium Officiale La preoccupazione della pace di Betlemme è al primo posto delle Nostre sollecitudini : ma quella Sacra Conversazione si allarga innanzi ai nostri occhi, sino ad accogliere intorno ad essa, cioè intorno a Gesù, a Maria, a Giuseppe e a Giovanni, quanti, con Noi e con voi, nello spirito del ministero universale che fu confidato alla Nostra umile persona, Ci stanno innanzitutto a cuore in visceribus Christi. Vogliamo dire quanti soffrono delle ansietà e delle miserie della vita, e per cui Natale è dolce raggio di conforto e di speranza; gli ammalati e gli infermi, oggetto di attente e vigili cure e di singolarissima affezione : i sofferenti nello spirito e nel cuore per le incertezze dell'avvenire, per i disagi economici, per la umiliazione imposta a qualche colpa commessa 0 presunta ; i bambini, prediletti da Gesù e che per la loro stessa debolezza e fragilità impongono più sacro rispetto e richiedono attenzioni più delicate ; gli anziani della vita sovente tentati di qualche attimo di malinconia e di credersi inutili. Innanzi a questa visione la Chiesa affida le sue intenzioni di preghiera e di augurio e le sue apostoliche cure per tutti costoro, perchè le sono prediletti, e non per essi solamente : ma ancora per tutti gli umili, i poveri, 1 lavoratori, i datori di lavoro ed i depositari del potere pubblico e civile. E come potremmo, in questa antivigilia Natalizia, non ricordare i nostri venerabili Vescovi, sia di rito Latino che di rito Orientale, del cui fervore di santificazione personale e di dedizione alle anime gustammo nei frequenti incontri tutta la fraterna soavità? E le schiere generose e ardimentose dei missionari, delle missionarie, dei catechisti; ed il ceto compatto e nobile del clero secolare e regolare, e delle religiose appartenenti ad innumerevoli e benemerite Istituzioni; ed il laicato cattolico tutto acceso di fervore per le opere di pietà cristiana, di molteplice assistenza, di carità e di educazione? E neppure vogliamo dimenticare i nostri fratelli separati, per i quali sale incessantemente al Cielo la Nostra preghiera, affinchè si compia la promessa di Cristo : unus pastor et unum ovile. Il compito dell'umile Papa Giovanni è quello di parare Domino plebem perfectam/* esattamente come il compito del Battista suo omonimo e patrono. E non potrebbesi immaginare perfezione più alta e ^più cara che quella del trionfo della pace cristiana : che è pace dei cuori, pace nell'ordine sociale, nella vita, nella prosperità, nel mutuo rispetto, nella fraternità di tutte le nazioni. 14 Lue. 1, 17. Acta Ioannis Pp. XXIII 35 Venerabili Fratelli e diletti figli : a questa pax Christi, la grande e luminosa pace del Natale, lasciate che ancora una volta Noi leviamo il Nostro pensiero ed il cuore : a tutti voi, sparsi nel mondo intero, il Nostro beneaugurante saluto di letizia universale e la Nostra Apostolica Benedizione. EPISTULAE I AD E M U M P. D. PETRUM TIT. S. PRAXEDIS S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM CTRIACI, SACRAE CONGREGATIONIS CONCILII PRAEFECTUM, QUINQUAGESIMUM NATALEM SACERDOTII CELEBRATORUM. IOANNES PP. XXIII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quinquagesimum natalem sacerdotii celebraturo tibi, Dilecte Fili Noster, ut effusa vota et gratulationes afferamus, animum inducunt non solum existimatio optima et benevolentiae caritas, quae erga te alte pectori Nostro inhaerent, sed etiam dulcis recordatio et memoria remotae adulescentiae, quam ecclesiasticis studiis, brevi intervallo annorum interposito, in Pontificio Seminario Romano ad S. Apollinaris nos asserentes transegimus. Ex eo tempore, quamquam diversa carpsimus itinera, attentis et amantibus curis Nos te prosecuti sumus, in variis et multiplicibus muneribus operam tuam navantem. Nam in Pontificio Athenaeo a Propaganda Fide philosophiam ac sacrae theologiae principia docuisti, in Romana Curia gravis ponderis perfunctus es officiis et, ob comparata tibi merita ad celsiora provectus, primo in Cecoslovachia, deinde in Lusitania Apostolicus Nuntius fuisti. Acie mentis, vigore ingenii, dexteritate et peritia rerum praeditus, huic Petri Sedi virili amore astrictus, inter aspera et dura multa in rei effectum deduxisti, quae catholico nomini salutaria contigerunt. A proximo fel. rec. Decessore Nostro Pio XII in Purpuratorum Patrum Collegium adscitus, praeter alia diligentiae tuae commissa, Sacro Consilio Tridentinis Decretis interpretandis praepositus es, ibique haud minore prudentia quam sollertia expedís negotia, quae natura sua saepe sunt ardua et numero in dies increbrescunt. 36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Haec omnia honori tuo tribuentes, a summo aeternoque Deo supplici prece lumen' et robur poscimus, ut, animi et corporis viribus integer , iseneetà ùberi floreas atque actuose ac diu in huius Petri Sedis utilitatem et decus comparandum elabores. 1 Haec ominati, tibi, Dilecte Fili Noster, Apostolicam Benedictionem, paternae caritatis testem, impertimus eamque libenter volumus ad universos quoque pertinere, qui tibi adiutricem operam navant vel sacro anniversario tuo intererunt. * Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x v i n mensis Novembris, anno MCMLIX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII II AD EMOS PP. DD. IOSEPHUM S. R. E. CARD. FRINGS, ARCHIEPISCOPUM COLONIENSEM ; IOSEPHUM S. R. E. CARD. WENDEL, ARCHIEPISCOPUM MONACENSEM ET FRISINGENSEM ; I U L I U M S. R. E. CARD. DOEPFNER, EPISCOPUM BEROLlNENSEM '; ALIOSQUE EXCMOS PP. DD. GERMANIAE ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS CETEROSQUE LOCORUM ORDINARIOS : COMMUNIBUS OFFICIOSIS LITTERIS RESPONDET. IOANNES PP. XXIII Dilecti Filii Nostri ac Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Apostolici muneris inter ardua suavi Nobis lenimini fuerunt diligentiae plenae litterae, quas vos, Dilecti Filii Nostri et Venerabiles Fratres, modo ad Nos misistis, cum, ut singulis annis soletis, Fuldae apud mortales exuvias S. Bonifatii, orthodoxae fidei firmae columnaè et patriae vestrae caelestis patroni praeseiitissimi, communibus Dioecesium vestrarum utilitatibus consulturi, una simul vestra contulistis consilia. Quemadmodum ratio et ordo caritatis poscunt, qua nihil credentibus dulcius, nihil est salutarius, laeta et maestà Nobis renuntiantis, ut de illis simul vobiscum gaudeamus, haec paterna voce leniamus, in omnibus temporis adiunctis uno animorum concentu laudantes Deum, quem si diligimus, omnia, licet interdum abditum, vertuntur in bonum. Hoc ad exitum vergente anno, magni momenti eventus apud vos contigit. In templo principe Augustae Trevirorum publicae venerationi fidelium Sacra Tunica proposita efficax causa fuit, cur illuc catervatim Acta Ioannis Fp. XXIII 37 piae turbae confluerent et conspicui catholicae pietatis fructus colligerentur. Quae quidem pietas eo spectabat, ut Christi Regis pro nobis Crucem passi maiestas devoto adoraretur obsequio ac simul Ecclesiae unitas, cuius illa vestis imago est, apertior e in lumine collocaretur. De firma huiusmodi unitate catholici (nullo non tempore recte et laete gloriabuntur ac disiuncti ab unico Christi ovili fratres eiusdem — hoc Nobis in votis est —- vividius desiderium per sen tient. Proximo autem anno haud minoris momenti religiosa festa celebrabuntur, quae talia erunt, ut non solum gentis vestrae praeter modum religionis accendant studia, sed etiam ex toto catholico orbe ad vos convertant oculos et peregrinantium arcessant multitudinem : videlicet Monach ii in Bavaria ex universis nationibus Eucharisticus Conventus. Cum probe noverimus quam perite, accommode, diligenter huiusmodi sacra parentur sollemnia, pro certo habemus exspectationi parem, immo fortasse maiorem exitum fore, atque in ecclesiasticis Germaniae annalibus aureo stilo novam rem perpetua memoria recolendam inscriptum iri. Erga altaris Sacramentum pietas et cultus procul dubio maiora incrementa suscipiet, cui cumprimis id debetur, si catholica fides in regionibus vestris incolumis et tuta servata est. Cum autem tantum Sacramentum quo Christo unimur et Christo vescimur, Ecclesiae unitatem mystice designet et efficiat, quasi elato vexillo, ad adeunda maternae domus limina invitamentum erit et iis, qui procul ab Ecclesiae gremio sunt et inopia caelestis panis laborant. Oecumenica Synodus, quam coactum iri enuntiavimus, vestra sine ulla haesitatione adsentientis animi studia assecuta est. Quin etiam placuit vobis tria deputare Consilia, ex Ecclesiastica ista Hierarchia delecta, ut in universali Concilio expendenda et pertractanda provide et cogitate pro virili parte proponantur. Fatemur vobis animo Nostro alte defixam insidere spem Oecumenicam Synodum non uno nomine ac valide universo orbi terrarum profuturam esse. Flectat caelestis gratia hominum voluntates, ut praeiudicatis opinionibus devictis, ea quae ibi decernentur non solum singulis, sed et nationibus, Christi lege saluberrima reparandis, emolumentum afferant. Praeter alia e litteris vestris nova luculentaque testimonia percepimus, quantopere apud vos beneficentiae opera floreant, quae quidem cives eiusdem catholicae fidei consortes et exteros quoque liberaliter attingunt. Semper habet unde det is, cuius pectus caritate abundat. Verumtamen singulari digna esse laude censemus beneficia vestra ss Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in regionibus, quae vulgo « Diaspora » appellantur, exquisitissima providentia collocata. Ibi exiguus catholicorum numerus, rari et solitarii sacerdotes. At in exemplum religionis amor ibidem flammescit, catholica vita integris viribus elucet. Hic illic decora sacella et affabre exaedificata sunt tempia vigilanti cura vestra, ovium Christi sollertes et amantes pastores, sumptu et largitate Consociationum, quae de catholico nomine insigniter merentur, apprime eius, quae a S. Bonifatio nominis et honoris habet insigne. -Quantus suscipitur labor, quanta diligentia impenditur, ut christifideles, etiam longinqui et semoti, dominicis et festis diebus Eucharistico sacro intersint et eorum filii catholica institutione imbuantur! Ad sacerdotes, ad religiosos sodales et sacras virgines, ad christifideles in « Diaspora » degentes haud sine paterna gratulatione singulares precationes Nostrae perveniant. Sciant ipsi Nos minime latere eorum solitudinis taedia, multis ex causis proficiscentes angustias, numquam sopitas sollicitudines. Pergant recto et celso animo pro catholica fide, qua nullus thesaurus pretiosior est, actuosam operam navare, eam in exemplum colere ac veritatis lumine et exercitatione virtutum radiantem efficere, ita ut qui ab ea procul sunt ad catholicam communionem et societatem inclinari et converti cupiant. Convolat nunc cogitatio Nostra ad oves, quae legitima Christi saepta reliquerunt vel ignorant, de quibus Iesus Christus dixit : « Alias oves habeo, quae non sunt ex hoc ovili » (Ioan. 10, 16). Quot ex iis recta conscientia praediti sunt et religiosae veritati intimis inhiant votis. Praeconium tribuimus Nostrum iis qui libris, commentariis, sermonibus, colloquiis enituntur huiusmodi necessitatibus obviam ire et catholicae religionis augustum vultum patefaciunt nesciis vel praeiudicatis opinionibus a recta via aberrantibus. Ob id sodales nonnullorum religiosorum Ordinum et Congregationum adlaborant nec tenui cum fructu, quia apostolico animantur afflatu et aptis praesidiis utuntur. Utinam multi eorum sectentur exempla et missionali studio in sulcis pretiosa semina serant, ubi sudata, at gratior spiritualis messis succrescet. Ad huiusmodi et ad alia pia conamina laude Nostra probanda et hortationibus acuenda, benignos vertat oculos Beatissima Virgo Maria, in cuius honorem in patriae vestrae finibus tot Sanctuaria exstructa sunt, catholicae fidei propugnacula, caelestium gratiarum fontes illimes, ditissimi, maternae aulae regali pulchritudine fulgentes, ubi superna solatia affluunt. Beatissimi Iudae Apostoli verbis usi dilectos Catholicae Ecclesiae Acta Ioannis Pp. XXIII 39 in Germania filios ad. meliora et celsiora prosequenda adhortamur : « Vos autem, carissimi, superaedificantes vosmetipsos sanctissimae vestrae fidei, in Spiritu Sancto orantes, vosmetipsos in dilectione Dei servate » (lud. 20-21). Haec ominati tum vobis, Dilecti Filii Nostri et Venerabiles Fratres, tum Christi ovibus moderationi vestrae concreditis Apostolicam Benedictionem, superni auxilii auspicem et paternae caritatis pignus, impertimus. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, die x x i x mensis Novembris, anno MCMLIX, Pontificatus Nostri altero. IOANNES PP. XXIII III AD EMUM P. D. IACOBUM ALOISIUM TIT. S. HIERONYMI ILLYRICORUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM COPELLO, SANCTAE ROMANAE ECCLESIAE CANCELLARIUM, OCTOGESIMUM NATALEM CELEBRATURUM. IOANNES PP. XXIII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Benevolentiae caritas, qua te, Dilecte Fili Noster, amplectimur, nequaquam patitur, quin silentibus votis Nostris decurrat dies, qui mox tibi feliciter illucescet : octogesimum enim celebrabis natalem. Emensum hoc aetatis spatium — longum mortalibus aevum — cum mentis oculis retro versis respexeris, id beneficiis, quae Deus tibi dilargitus est, haud sine suavi animi commotione sparsum miraberis ; indeque iustum sumes incitamentum, ut sueto impensiores omnium bonorum Largitori gratias agas. Pia etiam memoria tunc recoles abs te gesta et perfecta in Dei gloriam animorumque salutem, et in catholicae rei profectum, praesertim cum Bonaerensi Ecclesiae tot per annos moderatus es. Opera abs te in rem deducta religionis tuum studium testantur, et a fel. rec. Decessore Nostro Pio XI digna habita sunt, quae singulari decorarentur praemio, cum te in Patrum Cardinalium Collegium adlegit. Nunc Cancellarius Sanctae Romanae Ecclesiae a Nobis creatus, sueta diligentia, de qua gratulamur tibi, honestum munus persolvis, ac multum optamus ut in huiusmodi perfunctione diu dulcia haurias solacia. 40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Hac igitur faustitate eventus tibi cuncta felicia, salutaria, laeta percupimus atque, caelestium donorum auspicem, tum tibi, Dilecte Fili Noster, tum universis, qui te octogesimum natalem agentem festis circumstabunt laetitiis, Apostolicam Benedictionem impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x i x mensis Novembris anno MCMLIX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII IV AD EXCMOS PP. DD. LITHUANIAE EPISCOPOS, TRECENTESIMO ET QUINQUAGESIMO VOLVENTE ANNO A PIO MELCHIORIS GIEDRAITIS, EPISCOPI, OBITU. IOANNES PP. XXIII Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam Benedictionem. •— Ut filiis perquam suave est gratam patris recordationem imo pectore condere et data occasione celebrare, ita sacrorum Pastorum exempla animo recolere populos quam maxime decet, quippe qui pro gregibus sibi commissis numquam fracta sollicitudine certaverint, iisque auro pretiosiorem doctrinae exemplique hereditatem reliquerint. Quod inditae Lithuanorum genti, Nobis dilectissimae, hoc anno evenit — ut Nobis relatum est — cum trecentesimum et quinquagesimus completus sit annus, ex quo strenuus eorum Nationis Episcopus de mortali vita decessit : Melchiorem Giedraitis dicimus, quem adhuc populus vester praestanti sanctitudine ornatum esse testatur. Laetitiae igitur vestrae coronam quasi imponere cupientes, opportunitatem hanc silentio praeterire nolumus, siquidem illius res gestas proponendo eiusque virtutes omnium in memoriam reducendo Nos rem facturos esse arbitramur, quae huius temporis necessitatibus maxime congruat. Melchior Giedraitis in omni vita, pietate ac magnitudine animi excelluit, ac veluti apostolus fuit, qui in Natione vestra sanctissimam Christi religionem provexit, roboravit, et in civium animis alte defixit. Ex quo enim, anno nempe MDLXXVI, ad Episcopalem dignitatem XL annos natus elatus est, nihil magis optavit quam ut « bonus miles Christi Iesu » in Dei gloria augenda animorumque comparanda salute operam insu1 1 II Tim. 2, 3. Acta Ioannis Pp. XXIII 41 meret: populum, qui variis adhuc erroribus implicabatur, ad christianam religionem aptius impensiusque colendam perduxit ; curavit praeterea ut permulti, in quibus eximius fuit" optimatium numerus, qui a catholica veritate desciverant, ad Petri Cathedrae oboedientiam et obsequium redirent. Quibus in rerum adiunctis mirum, quantum ipse sermone et actu vitae profecerit, recentis Tridentini Concilii praescriptis sedulo servatis : toto pectore in pastoralia officia incumbens, novas condidit paroecias ac templa exaedificavit, sacrorum rituum nitorem enixe provexit, christianam doctrinam omnibus populi ordinibus tradere enixus est. Quod catechesis promovendae propositum eius praecipuum fuit consilium ac sollertissimum opus : etenim sive idoneos ex ista regione sacerdotes formavit, qui patrio sermone utentes — ut ipse aliis praelucebat exemplo — facilius homines Christo lucrifacerent ; sive libros evulgavit, quibus christiana praecepta quam latissime per patriae fines diffunder en tur. Haec quidem praeclarae virtutis exempla Nobis aptissima videntur, quae omnibus dilectis filiis e Lithuanorum gente impensiore quodam modo proponantur. Novimus sane in quae incideritis tempora, quod quidem Nos gravi ifficit maestitia. Iam diu enim Catholicae Ecclesiae in melita patria vestra multimode struuntur difficultates, tum ad sacrorum Antistitum sacerdotumque perfunctionem muneris, tum ad ipsam christianae vitae professionem quod attinet. Sacri Pastores vel patria extorres vel extra propriam Dioecesim relegati longe a dilectissimo grege commorantur, vel non parum impediti sunt quominus libero apud suos plenoque munere fungantur. Sacerdotes non pauci, itemque plures e laicorum ordine, ob suam animi firmitudinem in fide retinenda ac in sacrosanctis Ecclesiae iuribus tuendis, vel in exsilium perrexerunt, vel in custodiae loca detrusi sunt, ubi saepenumero aegritudine ac dolore confecti e vita decesserunt. Religiosi Sodales dispersi, eorumque confiscata bona et domicilia ; Catholicae Actionis sodalicia abolita ; scholae vestrae proscriptae, in earumque locum aliae tantum invectae, in quibus non modo christianae doctrinae institutio praepeditur, sed atheismi etiam commenta magnis laudibus propagantur ; Ecclesiae libertati civilis potestas non pauca repagula et impedimenta opponit ; diaria denique, commentaria aliaque id genus scripta ad christianam doctrinam conformata, quae catholici elapso tempore copiose, docte utiliterque edebant, iamdiu taeent, atque desiderantur. 42 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quibus in rerum angustiis, illius viri instituta et exempla vitae «cunctis, qui christiano nomine istic censentur, incitamentum ad virtutem invicto robore exercendam procul dubio addet : in primis autem dilectissimo Lithuaniae Clero, quem tanta navitate praestare novimus, •quique demandato sibi muneri tam generose respondet. Quam ob rem, Melchioris Giedraitis in raras animi dotes intuentes) -qui tantas rerum asperitates superavit, sint sacerdotes in medio populo perfecti homines Dei ad omne opus bonum instructi, atque idonei ministri novi Testamenti. Eius sequantur et imitentur constantiam in asserendis rei catholicae iuribus, in christianis praeceptis, quantum possunt, tradendis, scientes verbum Dei alligari non posse. Ac dum eosdem sacerdotes hortamur ut (( fortes in fide » arctius in dies coalescant ad voluntatum conspirationem tuendam integrumque religionis thesaurum servandum, pro iis « Deum totius consolationis » flagrantissime precamur. 2 3 4 5 Praeclari illius Lithuaniae Antistitis res gestas considerent et Christi fideles, ut catholicam fidem, veluti inenarrabilis pretii hereditatem et primam salutis honorisque causam ab ipso acceptam, aequo fortique animo servent, ad eiusque normam vitam suam conforment. Novimus re vera eos catholicae religionis studiosissimos esse, ita ut, quotiens iis est facultas, superatis etiam longis itineribus gravibusque rerum adiunctis, templa adeant sacra participatum ; eosque itidem Romano Pontifici et legitimae Hierarchiae se fidelissimos praebere. •Quam ob rem iis paterno gratulamur animo, eosque impense rogamus ut, qua solent diligentia, haec omnia peragere ne desistant, ac potissimum Sacramentis refici, atque Eucharistico sacrificio diebus festis, si copia •detur, adesse pergant, ut vitam, quae exstingui nequit, constantissime hauriant. Patres autem matresque familias adhortamur ut, gravissimi sui memores officii, susceptam prolem, cum praesertim adoleverit, verbo et exemplo optime educent, ad virtutes inflectant : cum enim ob tristia rerum adiuncta sacerdotes catechesim pueris tradere prohibeantur, parentes oportet ut se in locum Dei administrorum veluti sufficiant, iisque avitae fidei facem inexstinctam tradant. Iuvenes quoque, quos 2 Cfr. II Tim. 3, 17; II Cor. 3, 6, 3 Cfr. II Tim. 2, 9. 4 s I Pt. 5, 9. II Cor. 1, 3. Acta Ioannis Pp. XXIII 43 paterna diligimus caritate, monemus ut ad Melchioris Giedraitis fortia egregiaque facinora respiciant, ut ab eo discant, quid sit pro fide catholica certare, eandemque omnibus defendere viribus. Nos vota concipimus, ut meliores vobis dies illucescant: atque, aliquando simultatibus ac suspicionibus depositis, quibus Ecclesia Sancta turbatur ac praepeditur, omnibus in civium ordinibus ea vigeat pax atque concordia, quae firmo veluti fundamento una innititur Christi religione. Ac summum Deum suppliciter oramus, ut quae tantopere ab omnibus desiderantur, ea benignus concedat, deprecante suavissima Virgine Maria, cuiusvis labis ab origine nescia, in qua ratio fiduciae nostrae consistit; eam vos praesenti tempore flagrantiore pietate prosequi scimus, cum trecentesimus ac quinquagesimus commemoratus sit annus, ex quo populus vester Dei Genitricem Siluvae impense colere eoepit. Vota autem Nostra volumus ut Apostolica Benedictio confirmet, quam, caelestium munerum auspicem Nostraeque benevolentiae testem, vobis singulis, Venerabiles Fratres, atque clero populoque dilectae Lithuanorum Nationis, sive qui in patria, sive qui extra eius fines commorantur, peramanter impertimus. Datum Roma, apud S. Petrum, die 8 mensis Decembris, anno 1959, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII V AD E M U M P. D. CLEMENTEM S. R. E. CARDINALEM MICARA, EPISCOPUM VELITEENUM AC VICE SACRA URBIS ANTISTITEM, OCTOGESIMUM AETATIS ANNUM IMPLENTEM. IOANNES PP. XXIII Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Octogesimum mox celebraturo natalem tibi, Venerabilis Frater Noster, merita cum gratulatione salutaria et laeta studemus percupere, quae quodam modo cumulum afferant publicis votis et pietatis significationibus, quibus faustus tibi illucescens iucundabitur dies. Quod sane aeque poscunt benevolentia, qua te prosequimur, et bona existimatio qua erga te tenemur, cum indubiis testimoniis tuum reli- 44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gionis studium, prudentiam, sollertiam, in insumendis utilibus Ecclesiae causae laboribus dignoscamus. Probe scimus, qua alacri et huic Petri Sedi dedita voluntate in pontificiis legationibus operam navaveris, primo minoribus in officiorum gradibus, ac deinde cum in Belgio Apostolici Nuntii munere functus es. Ob praeclara huiusmodi merita proximus fel. rec. Decessor Noster eximio te praemio affecit, cum te in Purpuratorum Patrum Collegium ascivit et in Romana Curia gravis momenti, munera tibi attribuit. Enimvero Sacro Consilio legitimis ritibus cognoscendis praeposito, ac postea Sacro Consilio religiosis Ordinibus et Sodalitatibus moderanti te praefecit. Veliternus Episcopus creatus, vigili constantia et digna laude contentione enisus es, praesertim ut templum princeps et aliae aedes sacrae bello prostratae apta reparatione aut novo molimine consurgerent, et, e ruinis quoque sacrum Seminarium in praesentem aspectabilem formam excitaretur. Vicaria potestate Urbis Antistes, pius, prudens et navus ad cotidiana ingentis ponderis negotia te asseris. Praecipua praeter alia tibi laus debetur, si complura aedificia sacra, spirituali fidelium curae necessaria, variis in almae Urbis regionibus culmina ad caelum extollunt, et de domicilio et profectu sacri ordinis alumnorum providas quoque curas egisti. Supplici prece Deum oramus, ut tibi praesidium luminis et virtutis amplius in dies largiatur, et eo, quae nunc concipimus, vota benigne respiciat. Haec ominati, tibi, Venerabilis Frater Noster, caelestis auxilii pignus, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus, eandemque et ad eos, qui natalem celebrantem festivis te circumstabunt laetitiis, libenter pertinere volumus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xn mensis Decembris anno MCMLIX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII Acta Ioannis Pp. XXIII 45 ALLOCUTIO Iis qui interfuerunt Conventui X Romae habito db Italica Catholicorum iuris peritorum Sodalitate. * Siamo particolarmente lieti di accogliere oggi la vostra distinta adunanza, diletti figli, che vi fregiate del titolo così onorifico e impegnativo di Giuristi Cattolici. Siete convenuti a Roma per celebrare insieme il decimo Convegno, che si aggiunge alla lunga serie degli incontri annuali, organizzati dalla vostra Unione; e questo denota la serietà del vostro dovere, e l'assiduità continuata e feconda del comune lavoro, assai profìcuo. Vi esprimiamo pertanto il più largo compiacimento per il programma che perseguite con tanta competenza, e nobiltà di sentire. Voi siete consapevoli della vostra alta missione, e volete viverla integralmente, alla luce di Dio e di una coscienza intemerata. Giurista dice infatti anzitutto una persona altamente qualificata, di nobile fermezza e sensibilità : di profonda formazione interiore, intellettuale e morale, che affonda le sue radici negli anni fertili e generosi della giovinezza pensosa, e che continuamente si rinnova nello sforzo di un ininterrotto aggiornamento. Giurista dice poi il severo interprete della legge : il custode e il difensore dei principi giuridici ; l'insonne operatore e artefice di quello sviluppo del diritto, che sta ancorato alle due tavole della Legge divina nella quale trova espressione e suggello la legge naturale, scolpita dalla mano creatrice di Dio in ogni anima umana. Il giurista ne applica ancora i comandi ai determinati casi della sconfinata varietà della vita : e al tempo stesso ne deduce le sanzioni, a immagine di quel Dio che è « giudice giusto, forte e sapiente » . x La vostra posizione di Cattolici, convinti e praticanti, illumina di una particolare luce questa vostra missione, che non esitiamo a definire una vera e alta vocazione. Essa trova nell'adesione fedele alle Leggi di Dio e della sua Chiesa la sua consacrazione e il suo coronamento. Ma una prova particolare della vostra serietà di intenti e di lavoro Ci è stata offerta dal tema del Congresso, che ha attirato la Nostra viva attenzione: « L a libertà di stampa nell'ordinamento giuridico)). Su * Die 8 Decembris mensis a. 1959 habita. 1 Ps. 7, 11. 46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale questo argomento avete fatto convergere da tempo i vostri studi, dedicandovi numerose e dotte trattazioni nelle pubblicazioni specializzate edite dalla Unione. Qui sta uno dei punti veramente cruciali della odierna vita sociale, e vi siamo grati per averlo nuovamente richiamato all'attenzione del mondo giuridico. Già da molto tempo, quando, sedendo sulla Cattedra di S. Marco,, avevamo la responsabilità e il servizio di Presidente della Conferenza Episcopale Triveneta, Ci era balenata alla mente l'idea di dedicare al molteplice problema della stampa un documento meditato e significativo,, a nome di tutti i Vescovi delle Tre Venezie. Ed ora che il Signore Ci ha voluti qui, vi pensiamo spesso ; perchè anche davanti ai Nostri occhi passano quotidianamente fogli di carta stampata : quotidiani e periodici ; libri e riviste ; e ancora segnalazioni di libri, e relative valutazioni di indole religiosa, e morale. A questo proposito vorremmo dirvi un Nostro ricordo, con semplicità e paterna confidenza, come si fa tra una corona di figli attenti e cari. Abbiamo sempre in cuore l'ambiente semplice e sano nel quale il Signore ha voluto che aprissimo gli occhi a questa luce mortale. Fin dalla adolescenza Ci trovammo come immersi in una tradizione domestica e diocesana, che sempre fu aperta alla conoscenza del vero e del bello ; amica delle tradizioni e delle fiorite cronache antiche e recenti divita regionale, che documentano le consuetudini e i costumi dei popoli. Ebbene, riandando col pensiero alle cose viste e sentite, alle personeavvicinate, abbiamo la gioia di dire che mai, nei Nostri giovani anni, il Nostro spirito restò offeso da visioni, da parole, da racconti sconcertanti : e possiamo perciò rendere testimonianza alla rettitudine, alla onestà, alla delicatezza di coscienza dei familiari e della Nostra gente : e non soltanto, com'è naturale, del clero e degli educatori che avvicinammo, ma anche dei laici appartenenti ai più vari ceti; sì, anche laici, cui toccava in sorte di vivere in tempi burrascosi e polemici e, sotto certi riguardi, in condizioni più sfavorevoli di quelle in cui oggi vive il laicato cattolico ! Nel ricordo della sana dirittura di quei tempi, può il Papa — chesente gravare sul Suo cuore la responsabilità spirituale affidataGli, anche se l'abituale serenità può celarne le ansie agli occhi dei fedeli — può, diciamo, il Papa restare indifferente dinanzi al dilagare di una cronaca, di una pubblicità, di riesumazioni storiche romanzate, che nulla hanno a che vedere con la istruzione e con la onesta informazione? .Non soffrirà il Suo cuore al pensiero del veleno, che con disinvolta larghezza Acta Joannis Pp. XJIII 47 viene propinato a tanti innocenti, ed alla adolescenza inesperta e tumultuosa, per mezzo di racconti, di esemplificazioni, di illustrazioni,, in cui la conoscenza del vero, e il fascino del bene e la visione del bellonon solo non c'entrano per niente, anzi ne sono piuttosto ostentatamente esclusi? Chi ha il dovere di valutare le cose di questo mondo secondo l'alto criterio dei diritti di Dio e della salvaguardia della bellezza morale delle anime, non può non richiamare solennemente quelle terribili parole di Gesù : « Chi scandalizzerà qualcuno di questi piccoli, che credono in me, meglio per lui sarebbe che gli fosse appesa al collo una macina da asino, e fosse immerso nel profondo del mare. Guai al mondoper causa degli scandali... Guai all'uomo, per la cui colpa avviene lo scandalo ! » . 2 Per questo Ci facciamo arditi: e con voce supplichevole, con pettoforte, sottoponiamo alla attenzione dei genitori e degli educatori, degli uomini di governo e dei legislatori e giuristi, dei produttori e degli industriali, i seguenti punti, confidando nella buona volontà e rettitudine di ognuno. 1) Anzitutto è necessario avere una coscienza chiara, costantemente ispirata ad un retto equilibrio, e non portata alla insensibilità o al lassismo. Il diritto alla verità ed alla orientazione verso una norma morale oggettiva, fondata su la perennità delle Leggi divine, è anteriore e superiore ad ogni altro diritto ed esigenza. La libertà di stampa deve inquadrarsi e disciplinarsi in questo rispetto delle Leggi divine, rispecchiantisi in quelle umane, come la libertà dei singoli è inquadrata e disciplinata dall'osservanza delle prescrizioni positive. E come non è lecito al libero cittadino — per il fatto che si proclama libero — portare offesa violenta e danno alla libertà, ai beni, alla vita del suo prossimo, così non può essere lecito alla stampa — sotto il pretesto che essa deve essere libera — attentare quotidianamente e sistematicamente alla sanità religiosa e morale della umanità. Ogni altra esigenza, di lucro e di diffusione di notizie, deve essere soggetta a queste leggi basilari. Questa coscienza chiara va unita alla esatta comprensione della missione propria di ciascuno. Essa infatti è non soltanto informativa,. 2 Matth. 18, 6-7. 48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ma formativa, e cioè mira a dare una educazione. Nessuno può negare infatti che gli organi di stampa siano non solo mezzi con cui si esprime l'opinione pubblica, ma altresì strumenti di orientamento, di formazione, e quindi talora anche di deformazione dell'opinione pubblica. Ora, l'educazione non è altro che rispetto dei valori dell'uomo, che viene lentamente formandosi, ma che può anche venir travolto, se non è sufficientemente difeso, dalle inclinazioni peccaminose. Questa educazione, secondo l'antico e sempre valido concetto socratico, è un trarre fuori dalla intimità dello spirito umano per portare alla luce, alla vita, alla perfezione: e quindi non sarà un immettere dentro veleno, un sollecitare Consapevolmente le inclinazioni cattive, un contribuire ad offuscare, anzi ad opprimere ed avvilire la dignità umana ! 2) Questa coscienza chiara invoca di per sè, e assume da sola delle limitazioni doverose, che debbono trattenere i diritti della stampa nel rispetto, nell'ordine, nella legalità. Tali limitazioni si impongono alla morbosità del dire e del tratteggiare ; al solletico del sensazionale e dell'illecito ; si impongono alla lusinga del guadagno : alla sconsideratezza ed alla leggerezza, che strappano violentemente l'innocenza del bimbo e dell'adolescente, giustificandosi col ritenere ciò inevitabile e fatale. Su questo argomento è meglio essere espliciti, senza riguardi che vorrebbero dire rispetto umano, se non connivenza complice; non è l'amore del sapere, della cultura o della verità che guida alcune penne, ma il fuoco malsano di certe passioni : ma la immoderata brama di notorietà è di lucro, che passa sopra agli insopprimibili appelli della coscienza. Può essere lecito che di punto in bianco si gettino alla cupidigia della curiosità particolari e descrizioni, che dovrebbero essere riservate alla polizia scientifica ed alla magistratura? È mai lecito che da ogni fatto criminoso, su cui meglio sarebbe gettare un velo pietoso, si tragga occasione per descrizioni e ricostruzioni che non sono altro che scuola di delitti e incentivo al vizio? La stessa pubblicità, specialmente in determinati campi, e obbedendo a nefaste regole, ha assunto aspetti sconcertanti e paurosi, che non si giustificano se non col deliberato proposito di colpire violentemente i sensi, penetrare a forza nelle menti, senza preoccuparsi della ferita lasciata nell'anima. L'esame attento di una tale dolorosa situazione deve portare dunque autorità e organi responsabili ad una conclusione logica e doverosa :. che cioè nell'esercizio della libertà di stampa si impongono necessarie limi- Acta Joannis Pp. XXIU 49- tazioni. E queste debbono essere rigorósamente determinate, in base alla legge e per mezzo di essa, affinchè un campo così delicato, importante è decisivo per l'avvenire di ogni nazione, non sia lasciato in balìa dell'improvvisazione, del labile autocontrollo, di cui tanto si è parlato, o, peggio, della malafede e del lenocinio. Spetta anche a voi, diletti figli, che ne avete fatto oggetto di studio e di costruttivo apportò durante questo Convegno, portare il contributo della vostra dottrina, e anche della vostra autorità di giuristi cattolici, alla soluzione del gravissimo problema. 3) Infine sono necessarie posizioni nette e un programma positivo. Per naturale disposizione d'animo, Noi non amiamo applicare, se non raramente, i termini forti alle molteplici situazioni della vita sociale, quando nutriamo fiducia che si possano mutare in meglio. Ma qui sentiamo il dovere di dire tutto, e confidare le Nostre ansie e le Nostre speranze a coloro che Ci sono figli e fratelli, sia per la pratica della fede cattolica, sia anche per il consentimento sincero e umano su questo punto della stampa, che traligna, e su la valutazione da farsi degli scrittori indegni di questo nome. ' Le posizioni di fermezza, richieste ai cattolici, sono dunque le seguenti : non avere paura di venire tacciati di « scrupolosi » o di esagerati nel tenere un comportamento di riprovazione verso certa stampa. Quindi non comperare, non accreditare, non favorire e addirittura ñon nominare la stampa perversa. Non temere di valersi di tutti i mezzi per avviare questo settore a disciplina umana e civile, prima ancora che cristiana. A tale opera di difesa e di fermezza sono chiamati principalmente i cattolici, e tutti quanti abbiano una retta coscienza e ima sincera volontà di essere utili alla società: perchè soprattutto in questo campo si deve sentire la gravità del peccato di omissione. Quanto al programma positivo, da seguire, dopo avere rilevato come la legislazione abbia compiuto passi da gigante nella difesa dei diritti della persona umana, bisogna convenire che ciò non si può affermare del settore della stampa. Eppure anche qui si tratta di un fondamentale diritto, che riguarda la libertà personale : e « la tutela di questa libertà — come sottolineava il Nostro Predecessore Pio XII nel 1947 — è lo scopo di ogni ordinamento giuridico meritevole di tal nome... Si verrebbe a legalizzare la licenza, se si permettesse alla stampa ... di scalzare i fondamenti religiosi e morali della vita del popolo. Per comprendere ed ammettere un tale principio, non è neppure necessario di 4 - ACTA, vol. II, n. 1. — 30-1-1960. 50 Acta Apostolicae Sedis -Commentarium Officiale essere cristiani. Basta l'uso, non turbato dalle passioni, della ragione e del sano senso morale e giuridico » . Ora lo scopo dei molti Congressi ed incontri individuali, degli studi e delle pubblicazioni, deve essere quello di illuminare, di convincere, di purificare l'aria nei riguardi di tale argomento. La responsabilità di cui ciascuno si sente investito sarà per gli uomini di scienza — come per tutti gli altri di buona volontà e di lucida mente — un grave incentivo a fare presto e a fare bene ; e a muoversi con sollecitudine e con spirito di apostolato. L'amore alla verità, la saldezza delle proprie convinzioni, e un sincero zelo per le anime saranno di sprone a quanti hanno a cuore l'onore ideila Chiesa e la salvezza, della società. Questo programma sia per voi animato dalle parole dell'Apostolo : a Non ci stanchiamo nel fare il bene : poiché, non stancandoci, mieteremp a suo tempo. Per la qual cosa, fino a che abbiamo tempo, facciamo bene a tutti, massimamente però a quelli clie per la fede sono della stessa famiglia » . 3 4 Diletti figli! Vi abbiamo messi a parte delle Nostre profonde ansie e preoccupazioni, e l'averlo fatto Ci è motivo di qualche sollievo, come di chi si è tolto un peso che gravava sull'anima sua: dixi et liberavi animam meam. Ed ora Ci conforta il sapere che troviamo in voi una piena comprensione della gravità dei problemi, congiunta ad un volonteroso proposito di porvi rimedio. Continuate nei vostri studi e nella luce dei vostri esempi ! A sostegno delle fatiche, a incoraggiamento delle volontà, a sereno conforto delle coscienze, Noi invochiamo su di voi la pienezza dei doni divini per la materna intercessione della Vergine Immacolata, Madre del Buon Consiglio. In pegno degli invocati favori celesti, siamo lieti di impartire a voi, unitamente al degno Presidente, a tutti i Soci dell'Unione dei Giuristi Cattolici Italiani, ed alle persone a voi care, la propiziatrice Benedizione Apostolica. 3 Discorsi e Radiomessaggi V I I I , 8 gennaio 1947. p. 369. * Gal. 6, 9-10. Acta Ioannis Pp. XXIII NUNTII RADIOPHONICI i: • 51 , I CHRISTIFIDELIBUS INSULARUM P H I L I P P I N A R U M , QUI MISSIONALEM PEREGER I N T ANNUM. * ; Laus, gratulatio Nostra, prosperi exitus felicitas salutari consilio, quod, auspice isto Apostolico Nuntio, vos, Venerabiles Fratres, Philippinarum Insularum sollertes Antistites, suscepistis, conspirans votis decernentes, ut missionalis annus perageretur atque is, proximo ineunte ; Decembri mense, Manilae sollemni celebritatum triduo terminaretur. Gaudemus Nobis, gratulamur vobis de eodem consilio, quod nunc in rem actuose deducitur, sacro clero et christifidelibus istis in id omni ope adnitentibus. Nihil sane Nobis auditu suavius est quam cum percipimus fervere studia, navari diligentiae plenam operam, ut sacrae expeditiones Christi Regni amplificandi causa foveantur et ad ampliora provehantur incrementa. Catholica nempe religio sibi divinitus indita proprietate et nota ad omnes populos pertinere debet, et etiam in extremas orbis terrarum regiones hominibus afferre partam Iesu Christi Cruce salutem et veritatis caelestis gratiae thesaurum, quo efiicimur divinae consortes naturae. Ad lumen Dei et regnum omnes advocantur gentes: Bedemisti nos Deo in sanguine tuo ex omni tribu et lingua et populo et natione, et fecisti nos Deo nostro regnum. ¡••••i 1 2 Haec occupata sollicitudo Nostra, hic eximius et iniunctus Evangelico praecepto labor, ad quem cogitationes Nostras adsidua contentione convertimus. Immortalis recordationis Decessor Noster Pius XII quondam luculentis verbis expressit, quantopere in missionalibus operibus collocatum studium sibi cordi esset: Nulli parcemus labori ut... Crux, in qua est salus et vita, et longinquas mundi plagas inumbret. Eodem Nos in desiderio sumus, eisdem inardescimus votis, ciente gemitum Spiritu Sancto, superna implorantes auxilia, ut ad evangélicas messes colendas et colligendas fortium operariorum excitentur z * Die 6 Decembris mensis a. 1959. 1 II Petr. 1, 4. 2 Ap. 5, 9-10. 2 Discorsi e Radiomessaggi, vol. I, p. 87. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 52 manus, et ad providas largitates acuantur voluntates eorum, qui christianae fidei doni participés, grati animi Deo profitendi causa, exemplis vitae, prece, stipe sanctum et iustum reputare debent, pro virili parte, Evangelica luce imbuere mundum. Novimus profecto quam generosa et clara indole Philippinarum Insularum catholici sint, quantum ad strenue et egregie agendum virtus eorum inclinet. Quocirca ad longe lateque propagandam catholicam fidem, quam inditae gentis suae avittim decus splendidissimum existimant, amorem, praesidia, vires magis magisque conferant. Volumus vos hac in re nulli esse secundos : quare, si ita pie et liberaliter egeritis, meritorum vestrorum augebitis serta ac patriam vestram coram Deo et Ecclesia circumfundetis claro honoris nitore, quem cum prospicimus, praesago gaudio temptari animum Nostrum sentimus. Quod ut felicioribus usque eventibus maturescat, in Ecclesiasticae Hierarchiae istius sollertia et in laicorum coetus concordi opera plurimum confidimus. Haec ominati et hortati, vobis, Venerabiles Fratres, civilibus magistratibus, sacerdotibus et christifidelibus cuiuslibet aetatis et coetus sacris expeditionibus faventibus pax et benedictio copiosa affluât, propitiis oculis vos respiciente Virgine Maria a Sacratissimo ¡Rosario, quam hisce diebus impensiore pietate colitis. Crescite in gratia et in cognitione Domini Nostri et Salvatoris Iesu Christi. Ipsi gloria et nunc et in diem aeternitatis. Amen. 4 II CHRISTIFIDELIBUS < AEQUATORIANAE REIPUBLICAE, B. MARIA VIRG. A ROSARIO V. ( ( D E AGUA SANTA DE BAÑOS )) CORONA REDIMITA ET MISSIONUM IN ORIENTALI AEQUATORIANI TERRITORII PLAGA REGINA RENUNTIATA. * Como el niño al ragazo. de su madre, así habéis acudido, amadísimos fieles del Ecuador, a las plantas de Nuestra Señora del Rosario de Agua Santa de Baños, y, dando cima a vuestras romerías, habéis subido hoy a su trono para poner en las sienes de María Santísima una corona real y para proclamarla Reina de las Misiones en el Oriente Ecuatoriano. Consolador es el espectáculo que ofrece vuestra Nación en este día : el rosario en las manos y en los labios una plegaria. María es Madre de Dios y Madre nuestra. En su maternidad divina 4 II Petr. 3, 18. * Die 13 Decembris mensis a. 1959. Acta Ioannis Pp. XXI II se funda el título de Reina que resume todas sus grandezas : mueve el corazón del Salvador y está en posesión del corazón de los hombres. Es la Madre de la Iglesia y contribuye con su oración omnipotente y con las gracias que derraman sus manos sobre el mundo a la siembra y expansión de la semilla evangélica. ¿No mantiene todavía y siempre vivo el fuego de los misioneros en su apostolado la que en su vida terrena estuvo tan íntimamente asociada a la obra de Cristo y de sus discípulos? ¡Cuántas penalidades ha suavizado la mirada de María ! ¡ Cuánto fervor ha despertado en los intrépidos heraldos del Evangelio esa Santa Imagen; que adornáis con corona de oro ! ¡ Qué historia de bondades y de generosidad la de ese Santuario de Agua Santa confiado al amoroso celo de los Religiosos Dominicos ! Estamos seguros de que la solemnidad de este día no ha de ser para vosotros un acto efímero : expresa la firme devoción de todo un pueblo., y quiere además ser un pacto, un compromiso. Si María es Reina, cada uno de vosotros suspiráis por profesaros vasallos suyos. De su bondad esperáis todas las gracias ; dadle pues vuestro amor ; prometed obediencia perfecta a la ley de Cristo. Por eso, antes de daros Nuestra Bendición, deseamos invitaros a vivir; una vida mariana. Que sea el rezo del Santo Rosario en familia bálsamo de paz para vuestros hogares ; vayan a María vuestros niños para salvar su inocencia y candor ; de María reciban los jóvenes estímulo al bien obrar y a la custodia esmerada de su pureza; de la Virgen esperen consuelo los que sufren, de Ella sabiduría y prudencia los que gobiernan. No olvidéis, finalmente, que la vitalidad del catolicismo de un pueblo se mide de manera especial por los sacrificios que realiza en favor de la causa misional. Levantad pues, amadísimos Ecuatorianos, vuestra mirada con espíritu católico a las necesidades de la Iglesia en vuestra Patria y aun en el mundo entero. La linea geográfica que, pasando por vuestro suelo, rodea la tierra, lleve por doquier el aroma de vuestra caridad, esparza a los más apartados rincones los dones que del Cielo recabáis desgranando Avemarias. Descienda sobre todos vosotros, sobre Nuestro amadísimo Cardenal Legado, sobre el Episcopado, Autoridades, Clero y pueblo católico del Ecuador, la particular Bendición Apostólica que, en el nombre de María y como prenda de su maternal asistencia, de corazón os damos. 54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale N U N T I I SCRIPTO D A T I I • • ÏIS QUI INTERFUERUNT CONVENTUI AB UNIVERSA CATHOLICORUM IUVENUM FOEDERATIONE BONAËROPOLI HABITO. e Nous avons appris avec une paternelle satisfaction que la I V assemblée générale de la Fédération Internationale de la Jeunesse Catholique tient ses assises dans la grande capitale de la chère Nation Argentine. Aussi est-ce d'un cœur joyeux que Nous vous saluons, chers fils, et que Nous formons des vœux fervents pour cette réunion où votre Fédération rassemble pour la première fois en Amérique Latine des Assistants ecclésiastiques, des dirigeants et des délégués provenant de nombreux pays. Grâee à la généreuse hospitalité dé l'Association qui vous accueille, cette rencontre est significative et bien propre à attirer particulièrement l'attention des chrétiens sur les problèmes qui intéressent l'apostolat des jeunes, et par suite l'avenir de l'Eglise, dans un continent assurément; bien engagé sur la voie du progrès matériel et spirituel, mais qui se montre aussi vivement désireux de profiter de l'expérience plus ancienne des autres et de leur aide fraternelle. ; Il y a dans ce désir comme un rappel opportun pour tous les membres de la Fédération — qu'ils soient d'Action Catholique générale ou spécialisée — de la nécessité d'une collaboration toujours plus étroite de chacun aussi bien à l'intérieur des Associations qu'au plan national ou international, en vue de réaliser sa propre sanctification et de gagner au Christ ses frères dans une généreuse fidélité aux directives de l'Eglise et des Evêques. Chers fils, ce sont bien de tels buts que vous vous êtes proposé en choisissant pour thème de votre rencontre « La responsabilité des jeunes en face du monde d'aujourd'hui et de demain )j. Ce choix vous honore et prouve assez le sérieux et le sain réalisme avec lesquels vous entendez aborder la vie. Vous comprenez bien que les ressources immenses de la création qui s'offrent à vos yeux émerveillés, les acquisitions innombrables et prestigieuses de la science et de la technique, mais aussi, hélas, les conditions difficiles de l'existence que vous rencontrez sur votre chemin, exigent plus que jamais une solide formation morale, professionnelle, sociale, civique et, par-dessus tout, une vie chrétienne profonde.. Bien des organismes et des personnes vous permettent heureuse- Acta Ioannis Pp. XXIII 55 ment d'acquérir les compétences diverses qui sont nécessaires à votre avenir, mais Nous voulons souligner aujourd'hui devant vous toute' l'importance du rôle de vos Aumôniers pour l'acquisition d'une vie intérieure sûre et authentique. Qui en effet vous ouvrira les sources pure de la doctrine chrétienne? Qui vous donnera le sens du sacrifice et vous aidera dans la conquête de la rude maîtrise de vous-mêmes? Qui vous apprendra à déchiffrer en vos âmes les discrètes indications du Seigneur et à y répondre par une vie généreuse de prière, par un recours fréquent aux sacrements et le don de vous-mêmes aux autres,! sinon le prêtre placé par l'Eglise vigilante à vos côtés pour vous aider, vous faire grandir dans la grâce, afin que vous soyez parmi vos frères les témoins que Jésus attend? Comme vous devez remercier vos aumôniers ! Le meilleur merci ne sera-t-il pas de leur témoigner une docilité aimante et aussi, puisqu'ils interprètent auprès de vous les directives de l'Eglise, une obéissance filiale et un assentiment cordial? 1 Et si Dieu venait à poser sur vous un regard de prédilection —- comme Nous l'en supplions avec ferveur — pour choisir dans vos rangs des ministres de ses autels ou d'humbles religieux voués à la prière et aux quatorze œuvres de miséricorde, sachez accueillir avec joie et générosité cet appel de l'amour divin et préparez-vous allègrement au bon service dans la vigne du Seigneur. C'est dans ces dispositions, chers jeunes de l'action catholique réunis à Buenos Aires, que Nous appelons sur vos travaux d'abondantes lumières divines, en gage desquelles Nous faisons descendre sur vous, sur les associations que vous représentez et sur tous les jeunes catholiques du monde, une affectueuse et large Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 25 Novembre 1959. IOANNES PP. XXIII II AD E M U M P. D. CLEMENTEM S. R. E. CARDINALEM MICARA, EPISCOPUM VELITERNUM, SACRA VICE URBIS ANTISTITEM AC PONTIFICIAE UNIVERSITATIS LATERANENSIS M A G N U M CANCELLARIUM. Con animo particolarmente grato abbiamo accolto la notizia che la Pontificia Università Lateranense sta apprestando solenni celebrazioni commemorative del Cardinale Pietro Gasparri, nel XXV anniversario «della morte. 56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La figura di questo grande Cardinale, che nella recente storia della Chiesa tanto rilievo ha avuto per la sua opera, dettata da profondo zelo sacerdotale e da rara sagacia e dottrina, meritava questo tributo di affetto. Siamo pertanto lieti di incoraggiare la solenne tornata accademica del 10 dicembre p. v., ed il proposito di delineare compiutamente il profilo di lui con una opportuna pubblicazione. Conserviamo sempre vivo il ricordo del Cardinale Gasparri, la cui caratteristica statura di prelato e di servitóre della Santa Chiesa si imponeva al rispetto ed alla stima di quanti lo avvicinarono. A 25 anni dalla scomparsa, il suo ricordo acquista ora, nella contemplazione della sua vita tutta spesa per il Papa, una intensità e significazione particolare : sicché, rievocando in lui il sacerdote del Signore, il maestro acclamato dell'« Institut Catholique» di Parigi, il prudente e generoso Nunzio Apostolico, l'animatore e coordinatore della monumentale opera del Codice di Diritto Canonico, il solerte ed instancabile Segretario di Stato, dall'azione efficace e costruttiva, non si onora soltanto una figura di preclare virtù e capacità, ma si eleva un doveroso tributo di riconoscenza a Dio, che sa suscitare i suoi abili strumenti per le necessità dei tempi più diversi. Mentre pertanto l'animo Nostro si allieta nella considerazione dei molteplici frutti, procurati alla Chiesa dalla attività di quel degno Collaboratore di tre Pontefici Romani —- ne pronunziamo il nome con sentimenti di commossa venerazione : San Pio X, Benedetto XV e Pio XI — innalziamo una preghiera al Signore per quella eletta anima j e chiediamo altresì che il suo esempio di abnegazione, di disinteresse, di zelo sia di luce e di incitamento per quanti si dedicano alla dilatazione del Regno di Dio. A coronamento della comune edificazione, siamo lieti di impartire a Lei, Venerabile Fratello Nostro, al Rettore ed al Corpo Accademico di cotesta a Noi tanto cara Pontificia Università, unitamente a quanti onoreranno con la parola, lo scritto, la presenza le annunciate celebra^ zioni, la Nostra propiziatrice Benedizione Apostolica. Dal Palazzo Apostolico Vaticano, il 5 dicembre dell'anno 1959, secondo del Nostro Pontificato. IOANNES PP. XXIII Acta Ioannis Pp< XXIII 57 III IIS QUI INTERFUERUNT CONVENTUI ULTRAIECTI HABITO AB INSTITUTO V. (( OFFICE INTERNATIONAL DE L'ENSEIGNEMENT CATHOLIQUE », TRICESIMO EXACTO ANNO EX QUO LITTERAE ENCYCLICAE (( DIVINI I L L I U S MAGISTRI )) A PIÓ P P . XI EDITAE SUNT. A. Nos Vénérables Frères et chers Fils réunis à Utrecht pour commémorer le trentième anniversaire de l'Encyclique « Divini illius Magistri ». Nous sommes présent en esprit au milieu de vous et vous félicitons de tout cœur d'avoir voulu solenniser l'anniversaire d'un des plus mémorables documents du pontificat de Notre grand prédécesseur Pie XI,. cette (( charte de l'éducation chrétienne de la jeunesse » que fut l'Encyclique Divini illius Magistri. Monument admirable, en vérité, du Magistère de l'Eglise, et qui méritait bien cette solennelle commémoration. Avec quelle fermeté dans les principes, quelle lucidité dans l'exposition le grand pontife y assigne les rôles respectifs de la famille, de l'Eglise et de l'Etat dans la grande tâche de l'éducation ! Quelle fine psychologie dans l'analyse de celui qui est le sujet de cette éducation, l'enfant, et quelle solidité d'argumentation pour montrer combien est justifiée l'exigence de l'Eglise d'un « milieu » éducatif en harmonie avec la foi de ses enfants ! Nous le déclarons sans hésiter, ce document capital n'a rien perdu de sa vérité, Aujourd'hui comme hier, l'Eglise aifirme hautement que ses droits et ceux de la famille en ce domaine sont antérieurs à ceux de l'Etat; aujourd'hui comme hier, elle affirme son propre droit d'avoir des écoles où soit inculquée, par des maîtres aux convictions solides, une conception chrétienne de la vie, où tout l'enseignement soit donné dans la lumière de la foi. Il est permis de penser que les claires directives de Pie XI dans cette Encyclique n'ont pas été étrangères à l'intérêt croissant montré par les parents chrétiens, au cours de ces dernières décades, pour les problèmes d'enseignement et d'éducation. On a vu se multiplier notamment, autour des écoles, les « associations de parents », qui se sont révélées tout-à-fait opportunes et utiles pour assurer la collaboration, toujours si souhaitable, entre les familles et les maîtres auxquels elles: confient leurs enfants. On a vu, de plus, se développer ou se créer en maints pays des services nationaux de l'enseignement catholique, chargés d'assurer la coordination des efforts entre les écoles catholiques et 58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ; de représenter celles-ci auprès des autorités civiles. A leur tour ces services nationaux se sont mis d'accord pour constituer des organismes internationaux, avec des possibilités d'action et de représentation répondant aux dimensions du monde actuel. C'est ainsi qu'est né notamment l'Office International de l'Enseignement Catholique, qui s'est acquis déjà tant de mérites, et dont l'initiative est à l'origine de votre réunion d'aujourd'hui. Comment pourrait-on ne pas se réjouir de tant de bon et fructueux travail au service de P Eglise dans un domaine si précieux à ses yeux, celui de l'éducation de ses enfants ! Nous souhaitons de tout cœur que ces efforts soient poursuivis et intensifiés. A une époque où les autorités nationales et internationales justement soucieuses de l'élévation intellectuelle et morale de l'humanité, organisent sur une vaste échelle la diffusion de l'éducation, de la science et de la culture, la présence active des fils de l'Eglise est plus que jamais nécessaire pour exposer, représenter, défendre quand il le faut, le point de vue de l'Eglise. Dans l'organisation de l'enseignement chrétien d'autre part, ils sauront adapter aux nouvelles situations les principes toujours actuels de l'Encyclique. Bien des choses en effet ont changé ou évolué depuis trente ans. Nous pensons ici aux progrés notables de l'enseignement religieux, aux dernières acquisitions utiles de la pédagogie, aux efforts tentés de façon louable pour compléter l'instruction proprement dite par une éducation où l'enfant trouve dans une atmosphère chrétienne un épanouissement de sa personnalité, où il maîtrise peu à peu son cœur et sa sensibilité, affermit sa volonté et apprend à vivre en vrai fils de l'Eglise. Mais laissez-Nous surtout vous dire Nos préoccupations devant le développement actuel du monde technique et ses conséquences pour l'enseignement. La Foi chrétienne n'a certes rien à redouter de la science, ni de la technique qui en est issue; elle nous enseigne au contraire que leurs possibilités nouvelles sont une glorification de la bonté créatrice du Dieu qui a dit: « Emplissez la terre et soumettez-la». Mais elle nous enseigne également que ce sont là de simples moyens mis à la disposition de l'homme, qui peut en user pour le meilleur comme aussi, hélas! pour le pire. C'est pourquoi il Nous paraît indispensable aujourd'hui que des catholiques convaincus soient présents en grand nombre dans ce domaine en plein essor de l'activité humaine afin de l'orienter 1 i Gen. 1, 28. Acia Ioannis Pp. X XU I 59 dans le sens voulu par le Créateur ; c'est pourquoi il convient aussi que nombreux soient les enfants qui puissent trouver dans des écoles techniques catholiques de valeur une formation spécialisée et une éducation vraiment chrétienne qui leur permettront de constituer demain les élites professionnelles et morales dont le monde et l'Eglise ont tant besoin. Ces confidences de Notre sollicitude pastorale, Nous vous les faisons afin de vous témoigner Notre estime pour votre action conforme à l'Encyclique Divini illius Magistri selon les développements qu'elle implique dans la société actuelle. Elles seront aussi pour vous un bon encouragement à travailler, comme vous l'avez fait dans le passé, à correspondre aux exigences de l'Eglise et aux désirs de son Chef en matière d'éducation. Dans cette assurance, Nous invoquons volontiers sur chacun de vous, Vénérables Frères et chers Fils, une large effusion de grâces, en gage desquelles Nous vous accordons de grand cœur Notre affectueuse Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 30 Décembre 1959. IOANNES PP. XXIII 60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM PRÖSCRIPTIO LIBRORUM Feria IV, die 16 Decembris 1959 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii Emi ac Revmi Domini Cardinales rebus fidei ac morum tutandis praepositi, praehabito Consultorum voto, damnarunt atque in Indicem librorum prohibitorum inserendum mandarunt opus anonymum, quattuor complectens volumina, quorum primum : Il Poema di Gesù (Tipografia Editrice M. Pisani, Isola del Liri) ; reliqua vero Il Poema dell'Uomo-Dio (Ibidem) inscribuntur. Feria autem V I , die 18 eiusdem mensis et anni, SSmus D. N. D. Ioannes Divina Providentia PP. XXIII, in Audientia Emo ac Revmo Dno Cardinali Secretario S. Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit et publicari iussit. Datum Roma, ex aedibus S. Officii, die 5 Ianuarii 1960. Sebastianus Másala, Notarius Sacra Paenitentiaria Apostolica 61 ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM D E I N D U L G E N T E ) I ORATIO FIDELIUM CHRISTIANORUM AD ECCLESIAS RECENTER CONDITAS PERTINENTIUM A S U M M O PONTIFICE IOANNE X X I I I EXARATA ET INDULGENTIIS DITATA. O Iesu, Fili Dei vivi, qui homo factus es, ut caelestis Patris amoris mysterium revelares atque misericordem et salutarem eius pro omnibus gentibus voluntatem pretioso Tui ipsius sacrificio implevisti, Te adoramus et laudamus, quod nos illuminasti et redemisti. O Iesu, qui Apostolos tuos delegasti ad animarum segetem in totius mundi agris metendam et pollicitus es ad Te Crucifixum omnes homines Te tracturum esse, gratias Tibi agimus, quia nobis illos misisti, qui tuam veritatem nobis innotescendam gratiamque participandam curarent. Te igitur exoramus, ut, intercedente Beata Maria Virgine, tua et omnium nostrum Matre caelesti atque Angelorum Sanctorumque Regina, tua digni Ecclesia filii esse possimus, tuis doctrinis mandatisque fideles, tuo in terris Vicario, nostrarum patre animarum, protectore atque ductore. Concede nos, quaesumus, dociles esse Episcopis et sacerdotibus nostris, quibus, ut sanctificentur et in ministerii opere proficiant, gratias imploramus; iuxta voluntatem tuam nostrarum terrarum nostraTumque gentium sal et lux ipsi fiant. A Te enixe petimus, ut, in fide, in spe et in caritate crescentes, gaudium et pacem, quae Spiritus Sanctus in nostra effudit corda, omnibus 62 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nota facere atque ad perpetuam Paradisi, quem cunctis Dei filiisaperuisti, beatitudinem et gloriam nosmetipsos disponere valeamus. Amen. Die IS Augusti 1959 , Sacra Paenitentiaria Apostolica, vi facultatum a Ssmo D. N. Ioanne Pp. XXIII sibi tributarum, fidelibus christianis ad Ecclesias recenter conditas pertinentibus benigne concedit Indulgentias quae sequuntur: 1) partialem trium annorum,, saltem corde contrito lucrandam, quoties supra relatam orationem devote recitaverint; 2) plenariam suetis conditionibus acquirendam semel in WiJèHse, si quotidie per integrum mensem eandem recitationem pie persolverint. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior L. © S. I. Rossi, a secretis II NOTIFICATIO In Decreto Sacrae Paenitentiariae Apostolicae diei 23 Novembris 1959 (A. A. S., n. 17, pag. 921) post dictionem « semel in die » haec addenda sunt verba « celebrationis nuptiarum », quae verba per typographicum errorem omissa sunt. Quamobrem concessio in hoc Decreto facta respicit tantum nuptiarum diem. E Sacra Paenitentiaria Apostolica, die 22 Decembris 1959. I. Rossi, Regem Diarium Romanae Curiae 63 DIARIUM ROMANAE CURIAE S E G R E T E R I A D I STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 23 ottobre 1959. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettore della « Œuvre Expiatoire » (Montligeon, dioc. di Sées). 14 novembre » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Roberti Francesco, Prefetto del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica, » » » L'IIlmo e Revmo Monsig. Rossi Giuseppe, Reggente dèi Tribunale della Sacra Penitenzieria Apostolica. 28 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Amleto Giovanni, Protettore delle Suore della Sacra Famiglia di Nazareth (Roma). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pizzardo Giuseppe, Protettore delle Suore Missionarie del S. Costato e di Maria SS. Addolorata (Roma). 9 dicembre » L'Eìno e Revmo Signor Cardinale Tardini Domenico, Protettore della Società Sacerdotale della Santa Croce e Opus Bei (Roma). 14 » » Il Revmo Padre Philippe Paolo, dell'Ordine dei Predicatori, Segretario della Saera Congregazione dei Religiosi. » » » L'IIlmo e Revmo Monsig. Bartoccetti Vittorio, Segretario del Suprèmo Tribunale della Segnatura Apostolica. 5 gennaio 1960. S. E. Revma Monsig. Dante Enrico, Segretario della Sacra Congregazione dei Riti. Con Biglietti della Segreteria di Stato, la Santità di Nostro Signore sì è benignamente degnata di assegnare ai sotto indicati Eminentissimi Porporati le seguenti Sacre Congregazioni, Tribunali o Pontificie Commissioni : 17 dicembre 1959. All'Emo e Revmo Signor Cardinale Gustavo Testa: per la Chiesa Orientale, Affari Eccl. Straordinari, Fabbrica di S. Pietro. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi G. Muench: Religiosi, Rit% Affari Eccl. Straordinari. } ¡64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 17 dicembre 1959. All'Emo e Revmo Signor Cardinale Gregorio Meyer: Propaganda, Seminari, Fabbrica di S. Pietro. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Arcadio Larraona : Concilio, Religiosi, Pont. Commissione per l'interpretazione autentica del Codice di Diritto Canonico. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Morano: Sacramenti, Cerimoniale, Segnatura Apostolica. « » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Guglielmo T. Heard: Sacramenti^ Segnatura Apostolica, Pont. Commissione per la redazione del Codice di Diritto Canonico Orientale. « « « All'Emo e Revimo Signor Cardinale Agostino Bea: Riti, Seminari, Pont. Commissione per gli Studi Biblici^ Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: .18 dicembre 1959. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Tardini Domenico, Membro della Commissione Pontificia per l'interpretazione autentica del Codice di Diritto Canonico. 25 » » Il Revmo Padre Veràrdo Raimondo, dell'Ordine dei Frati Predicatori, Commissario della Suprema Sacra Congregazione del Sant'Offizio. 5 gennaio 1960. S. E. Revma Monsig. Carinci Alfonso, Arcivescovo tit. di Seleucia di Isauria, Segretario Emerito della Sacra Congregazione dei Riti, 9 » » Il Rev. Sacerdote De Rosa Vitale, Consultore della Sacra Congregazione dei Riti (Seconda Sezione - per la Sacra Liturgia). 12 » » L'Ululo e Revmo Monsig. Crovella Ercole, Sotto-Segretario della Sacra Congregazione del Concilio, 13 » )> L'IIlmo e Revino Monsig. Casoria Giuseppe, Sotto-Segretario della Saera Congregazione della Disciplina dei Sacramenti. » » » L'IIlmo e Revmo Monsig. Fagiolo Bruno, S otto-Segretario aggiunto per la vigilanza dei Tribunali Ecclesiastici relativamente ai processi matrimoniali, presso la Sacra Congregazione della Disciplina dei' Sacramenti. v » » L'Elmo e Revmo Monsig., Galletti Domenico, Consultore della Sacra Congregazione del Concilio. An. et vol. LII 29 Februarii 1960 (Ser. III, v. II) - N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA IOANNIS PP. XXIII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I PORTALEGRENSIS IN BRASILIA (S. CRUCIS IN BRASILIA) DETRACTIS QUIBUSDAM TERRITORIIS AB ARCHIDIOECESI PORTALEGRENSI IN BRASILIA, NOVA DIOECESIS CONSTITUITUR, (( S. CRUCIS IN BRASILIA )) COGNOMINANO A. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quandoquidem Servatoris ipsius voce in hoc aeterna atque perennis vita posita esse dicitur, ut videlicet homines Deum cognoscant et quem ipse misit Iesum Christum (Io. 17, 3), idcirco Nobis, quibus divinitus tamquam Petro iniunctum est ut fidelium gregem ducamus, antiquissimae curae est christiano populo eum per aptam quoque Ecclesiarum dispositionem rerum apparare statum, quo singuli et fidem alant, et religionem suam in aspero pro Christi causa certamine integram servent. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi atque in Brasilia Apostolicus Nuntius, ab hac Petri Sede petierit ut, diviso territorio Ecclesiae Porta5 - ACTA, vol. II, n. 2. — 29-2-1960. 66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale legrensis, nova dioecesis ibidem constitueretur, Nos id censentes in bonum populi esse cessurum, audito venerabili Fratre Alfredo Vincentio Scherer, eius archidioecesis Praesule, de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum, de Nostra summa et apostolica auctoritate haec quae sequuntur decernimus èt iubemus. Ab Ecclesia Portalegrensi in Brasilia integrum territorium municipiorum separamus quae vulgari sermone sic cognominantur : Santa Cruz do Sul, Arroio do Meio, Candelaria, Encantado, Encruzilhada do Sul, Lajeado, Rio Pardo, Venancio Aires, Vera Cruz¿ et Arvorezinha, excepto tamen huius municipii civili districtu, uti dicunt, Mauricio Cardoso. Quibus terris novam dioecesim condimus, $. Crucis in Brasilia appellandam, iisdemque finibus terminandam atque territoria simul sumpta quae recensuimus, ut ad praesens per civilem legem uniuntur. Novae Sedis caput Episcopique domicilium in urbe Santa Cruz do Sul collocabitur; cathedram autem episcopalis potestatis Praesul in templo S. Ioannis Baptistae figet, quod scilicet ad gradum et dignitatem templi cathedralis evehimus, cum debitis iuribus. Statuimus insuper ut condita dioecesis eiusque sacer Antistes metropoli Portalegrensi et eius Archiepiscopo tamquam suffraganei subiciantur. Canonicorum Collegium Episcopus S. Crucis in Brasilia constituat; sin autem possit, sinimus ut ad tempus Consultores dioecesanos deligat, qui eum consilio et opera iuvent. Hi vero a suo munere cessabunt, Canonicorum coetu condito. Item Praesuli dioecesis onus facimus, gravi obligatione adimplendum, Seminarii saltem elementarii quam primum aedificandi, pueris bonae spei excipiendis, ex quibus qui optimi fuerint Romam mittantur ut in Pontificio Collegio Piano Brasiliano, philosophiae et sacrae theologiae operam dent. Mensam episcopalem efficient : Curiae fructus, fidelium collationes, bonorum pars quae novae circumscriptioni obveniet ad normam canonis 1500 C. I. C. Quod autem ad regimen et administrationem attinet, ad electionem Vicarii Capitularis, Sede vacante, ad aliaque huiusmodi, ea censemus servanda quae Codex Iuris Canonici statuit. Ad clerum vero quod pertinet, iubemus ut sacerdotes, his Litteris ad effectum deductis, ei Ecclesiae censeantur ascripti, in qua beneficium vel ofiicium habeant; ceteri clerici ei, in qua legitime degant. Documenta postremo et acta quae ad dioecesim S. Crucis in Brasilia quoquo modo respiciant, ad eius Curiam episcopalem cito mittantur, in tabulario religiose servanda. Ceterum haec Nostra decreta venerabilis Frater Armandus Lombardi ? Acta Ioannis Pp. XXIII 67 exsequi curabit, vel quem ille delegaverit, factis ad id necessariis potestatibus. Cum vero negotium egerit, documenta exarari iubebit, eademque sinceris exemplis ad S. Congregationem Consistorialem cito mittet. Quod si eo tempore alius eidem Apostolicae Nuntiaturae in Brasilia praesit, hic mandata Nostra omnia faciet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die vicesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO © MARCELLUS Card. MIMMI 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Serafini, Proton. Apost. Iacobus Martin, Proton. Apost, supran. Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI, n. 28. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 68 II HIROSHIMAENSIS APOSTOLICUS VICARIATUS HIROSHIMAËNSIS AD DIGNITATEM DIOECESIS EVE- HITUR. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui arcano Dei consilio Patres Pastoresque universi gregis electorum facti sumus, magno gaudio perfundimur quotiens christianorum fidem pernovimus in populos propagari, ab iisque qui inanibus diis servirent summo studio expetiri. Quod cum singulari modo in Vicariatu Apostolico Hiroshimaënsi evenisset, Patribus Societatis Iesu commisso, censuerunt venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Fidei Propagandae praepositi, post auditum venerabilem Fratrem Maximilianum de Furstenberg, Archiepiscopum titulo Paltenum et in Iaponia Apostolicum Internuntium, optimo fieri consilio, si idem Vicariatus ad gradum et dignitatem dioecesis eveheretur. Qua de re, Nos, re bene reputata, eorumque suppleto consensu, qui in hac re aliquid iuris habeant, ea quae S. Congregatio censuit rata omnino ducentes, haec quae sequuntur statuimus et iubemus. Apostolicum Vicariatum Hiroshimaënsem in ordinem dioecesium redigimus, eodem cognomine iisdemque finibus; quae S. Congregationi Fidei Propagandae perget esse obnoxia et archidioecesi metropolitanae Nagasakiensi suffraganea. Eam autem clero indigenae concredimus, eum hortantes ut nihil omittat ut rei christianae fines, quantum fieri poterit, proroget. Dioecesis sedes in eius urbe principe erit, quam Hiroshima nuncupant, in qua Episcopus domicilium habebit, cathedra suae potestatis in templo Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae collocata, quod adhuc procathedrali habebatur, datis sive templo, sive dioecesi, sive sacro Praesuli iuribus, honoribus, privilegiis congruentibus, impositis Episcopo oneribus et obligationibus. Canonicorum Collegium in nova dioecesi condatur. Quodsi fieri nequeat, consultores dioecesanos ad normam iuris renuntiari permittimus, qui a suo munere cessabunt, Canonicis constitutis. Item Seminarium saltem elementarium struatur, pueris ad sacerdotale ofiicium educandis : quod ad normas iuris communis fiat, atque secundum peculiares leges S. Congregationis de Propaganda Acta Ioannis Pp. XXIII 69 Fide. Mensa episcopalis, quae dicitur, efficietur : bonis quae Vicariatus Hiroshimaënsis possidebat; Curiae episcopalis proventibus; populi collationibus atque pecunia quam S. Congregatio Fidei Propagandae mittere solet. Regimen, administratio dioecesis, iura cleri et populi, aliaque huiusmodi, iure canonico temperentur. Ceterum, ea quae mandavimus exsequenda curabit venerabilis Frater Maximilianus de Furstenberg, cuius meminimus, vel quem ipse delegaverit, dummodo virum in ecclesiastica dignitate constitutum, factis ad id omnibus potestatibus rei agendae. Idem vero documenta exarari faciet, eademque sinceris exemplis conscripta ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quod si alius tempore exsecutionis eidem Apostolicae Internuntiaturae praesit, hic iussa Nostra facere studebit. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die trigesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Serafini, Proton. Apost, Caesar Federici, Proton. Apost. Loto £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI, nò. 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III BUKAVUENSIS (GOMAËNSIS) B VICARIATU APOSTOLICO BUKAVUENSI, IN CONGO BELGICO, QUIBUSDAM DETRACTIS TERRITORIIS NOVUS EFFICITUR VICARIATUS APOSTOLICUS GOMAÊNSIS APPELLANDUS. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui hominum, quos omnes vult Deus salvos fieri et ad agnitionem veritatis venire (/ Tim. 2, 4), cunctarumque Ecclesiarum curam et regimen obtinemus, sane laetamur cum, novis conditis ecclesiasticis circumscriptionibus, spe optima ducimur fidelium necessitatibus per id aptius consuli posse. Quapropter cum Sacrum Christiano Nomini Propagando Consilium opportune fieri aestimaverit si, diviso in Congo Belgico Apostolico Vicariatu Bukavuensi, Missionariis Africae concredito, novus alius excitaretur : per hoc enim frequentes ibi iuvari christifideles et indigenae clero iustam tribui potestatem; volentes Nos eiusdem Congregationis coeptis concedere, post auditos venerabiles Fratres Alfredum Bruniera, Archiepiscopum titulo Claudiopolitanum in Honoriade atque iam in Ruanda Urundi et Congo Belgico Apostolicum Delegatum, et Ludovicum Van Steene, Vicarium Apostolicum Bukavuensem, quae idem Sacrum Consilium, vi facultatum olim a Nobis concessarum, egit omnino ratum habentes, ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. A Vicariatu Apostolico Bukavuensi quaedam territoria distrahimus, ex iisque novum Vicariatum Apostolicum condimus, Gomaensem appellandum atque indigenarum sacerdotum curis concedendum. Ita ut hi novae circumscriptionis sint fines : ad septemtrioeem, fines inter Vicariatum Apostolicum Bukavuensem et Vicariatum Apostolicum Benensem in Congo Belgico; ad orientem solem, fines qui dividunt Vicariatum Apostolicum Bukavuensem a dioecesi Mbararaënsi et a Vicariatu Apostolico Ngoziensi; ad occidentem solem, fines inter Vicariatum Apostolicum Bukavuensem et Vicariatus Apostolicos Stanleypolitanum et Kinduensem ; ad meridiem denique, a fontibus fluminis Utsu linea recta, orientem solem versus, usque ad secundum gradum circuli paralleli et ad punctum quo flumen Luka tangit; illinc cursus fluminis Luka usque ad punctum quo tangit limites Territorii Civilis de Walikale ; dein limites Territorii Civilis de Walikale usque ad punctum quo flumen Lutungule tangunt ; postea cursus fluminis Lutungule usque ad punctum quo flumen Lufufu in illud influit et linea recta, sem- Acta Ioannis Pp. XXIII 71 per orientem solem versus, usque ad centesimum octavum kilometrum, uti vulgo dicitur, viae quae a civitate Bukavuensi Gomam ducit; ab hoc loco linea quae transit ad septemtrionem insulae Idjwi et aliarum insularum lacus Kivu et tangit limites civiles inter Congum Belgicum et Ruanda TJrundi. Cui novo Vicariatui ea omnia iura facimus, onera imponimus quae aliis eiusdem ordinis Ecclesiis. Sacrorum vero administros, ex loci incolis deligendos, quibus ad Nostrum et Apostolicae Sedis nutum Gomaënsis Vicariatus curam, regimen et administrationem committimus, paterne hortamur ut, ad gloriam Dei unice respicientes, nihil intentatum omittant ut magis magisque christianae rei fines summa diligentia ac labore proferant. Ceterum volumus ut has Litteras Nostras exsequendas curet Apostolicus in Ruanda TJrundi et Congo Belgico Delegatus, vel quem ipse delegaverit, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum, factis ad id necessariis agendae rei facultatibus. Cum vero negotium actum fuerit, idem documenta exarari iubebit, eademque sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae quam primum mittere curabit. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et f ore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficaci tati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, die tricesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FTJMASONI BIONDI S. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Serafini, Proton. Apost. Iacobus Martin, Proton. Apost, supran. Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI, n. Jó. 72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV LAGOSENSIS (KADUNAËNSIS) DIOECESIS KADUNAËNSIS AD GRADUM ET DIGNITATEM METROPOLITANAE ECCLESIAE ELEVATUR; NOVA INSUPER PROVINCIA ECCLESIASTICA CONSTITUITUR, <( KADUNAËNSIS )) NUNCUPANDA. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui arcano Dei consilio Patres Pastoresque universi gregis christianorum facti sumus, omni ope contendimus ut catholicae rei gubernationi atque administrationi per terrarum orbem, qua aptiore potest ratione, consulamus. Qua de re, libenti sane animo consilia S. Congregationis Fidei Propagandae accipienda esse arbitramur, cui visum est bene fieri si in Nigeriae Septemtrionalis territorio nova Provincia Ecclesiastica conderetur : magnam enim spem esse ibidem terrarum christianam fidem valde augeri posse. Quae cum ita sint, sententia audita dilecti Filii Vedasti Mojaisky Perrelli, Apostolici in Africa Orientali et Occidentali Britannica Delegati, consensum supplentes eorum, qui in hoc negotio aliquod ius habeant, vel se putent habere, de Nostra summa et apostolica potestate haec, quae sequuntur, sancimus et iubemus. Ex cathedralibus Ecclesiis Kadunaënsi, Josensi et Oturkpoënsi, quas a metropolitico iure Sedium Lagosensis et Onitshaënsis per has litteras solvimus, novam condimus provinciam ecclesiasticam Kadunaënsem appellandam, iisdemque terminandam finibus ac dioeceses e quibus fit. Kadunaënsem praeterea Sedem ad gradum et dignitatem archidioecesis metropolitanae evehimus, omnibus datis iuribus et honoribus, quae talibus Ecclesiis iure communi debentur ; cui ut suffraganeas dioeceses Josensem et Oturkpoënsem subdimus, quarum Episcopos Kadunaënsi Metropolitae obnoxios volumus. Venerabilem autem Fratrem Ioannem Me Carthy, adhuc Kadunaënsem Episcopum, eiusque successores gradu et insignibus Archiepiscopi Metropolitae instruimus, cum iuribus et privilegiis, officiis et obligationibus propriis. Inter privilegia vero hoc annumerare placet : posse eum scilicet et crucem ante se ferre intra fines provinciae, et Pallio uti, dum- Acta Ioannis Pp. XXIII 73 modo in publico Consistorio illud rite impetraverit. Quae omnia religiose perficienda curabit dilectus filius Vedastus Mojaisky Perrelli, quem diximus, cui omnes potestates ad hoc necessarias facimus, cuilibet viro delegandas, si opus fuerit, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto, et onus imponimus peractae rei documenta exarandi eorumque sincera exempla quam primum ad S. Congregationem Fidei Propagandae mittendi. Quodsi tempore exsecutionis alius eidem Delegationi praesit, hic iussa Nostra faciet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectavérit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die decimo sexto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI 8. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco ¡J¡ Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI, n. 33. 74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale v PORTUS MORESBY (INSULAE YULE ET DARUENSIS) QUIBUSDAM TERRITORIIS DETRACTIS A VICARIATU APOSTOLICO PORTUS MORESBY, NOVUS VICARIATUS APOSTOLICUS NOVAQUE PRAEFECTURA CONDUNTUR, QUIBUS ERUNT NOMINA : (( INSULAE Y U L E )) ET (( DARUENSIS )). IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui per electionem Nostram ad summum christiani sacerdotii fastigium facti sumus dominici gregis, quem Christus et sanguine fuso redeunt et ad perennem vitam destinavit, Patres atque Magistri, id prae ceteris expetimus, idque annitimur, ut fidelium necessitatibus quam aptissime inserviamus, eorum praesertim qui, longissime absentes, studio Nostro plus egent, atque sollicita cura. Hanc ob rem, cum petitum sit ut in regione Papuasia, diviso territorio Vicariatus Apostolici Portus Moresby, novae quaedam circumscriptiones ecclesiasticae statuerentur, atque insuper ut fines inter eundem Vicariatum et Samaraiensem immutarentur, Nos, audito consilio venerabilis Fratris Romuli Carboni, Archiepiscopi titulo Sidoniensis et in Australia, Nova Zelandia atque Oceania Apostolici Delegati, de sententia S. Congregationis Fidei Propagandae deque Nostra apostolica auctoritate haec quae sequuntur decernimus atque iubemus. A Vicariatu apostolico Portus Moresby aliquam partem detrahimus, qua novum Vicariatum, Insulae Yule scilicet, et novam Praefecturam Apostolicam constituimus Daruensem appellandam. Praefectura his finibus claudetur : ad occidentem, Nova Guinea Hollandica; ad septemtrionem, apostolico Vicariatu Aitapensi; ad orientem solem, Praefectura apostolica Mendiensi; ad meridiem, denique, Sinu vulgo de Papua et de Carpentaria ; atque curis Sodalium Societatis Mariae Montfortanae credetur gubernanda. Vicariatus vero Insulae Yule territorio efformantur subdistrictuum civilium, uti dicuntur, qui vulgo sic cognominantur : de Kairuku, de Goilala, de Kerema, et de Orokolo; et Missionariis Sacratissimi Cordis Iesu committetur. Quod autem ad fines Vicariatuum apostolicorum Portus Moresby et Samaraiensis, ita eos constituimus ut alter territorium districtuum Acta Ioannis Pp. XXIII 75 civilium de Nord et de Port Moresby comprehendat simulque subdistrictuum civilium de Abau et de Rigo, alter vero districtus civilis de Milne Bay tantum. Sive novo Vicariatui sive Praefecturae ea iura, privilegia, honores damus, quae suo cuiusque ordini competunt; sacris vero Praesulibus, qui administrabunt, etiam onera imponimus sui muneris propria. Ceterum volumus ut haec omnia quae per has sub plumbo Litteras iussimus, venerabilis Frater RomuTus Carboni perficienda curet, vel quem ipse delegaverit, factis ad id facultatibus necessariis. Rebus vero actis,, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittantur. Quod si eo tempore alius eidem Delegationi Apostolicae praesit, hic mandata Nostra omnia faciet. Has vero Litteras nunc et in posterum eificaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitas nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO 8. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI 8. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Re ff ens Albertus Serafini, Proton. Apost. Iacobus Martin, Proton. Apost, supran. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI, n. 20. 76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE I AD DIGNITATEM ET HONOREM BASILICAE MINORIS EVEHITUR ECCLESIA CATHEDRALIS ZACATECENSIS B. MARIAE V. IN CAELUM ASSUMPTAE SACRA. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Meritis celebratur laudibus princeps templum Zacatecense, quod, ut paroecialis aedes saeculo xvin conditum Almaeque Deiparae sideribus receptae dicatum, anno MDCCCLXVH ad cathedralis ecclesiae dignitatem provectum est. Quod invisentes magna incedit admiratio propter eximium genus structurae, quod, « barocum » appellatum, singulari Mexicana architectandi ornandique ratione insigne est; quam ob rem hoc templum in sacris eius dicionis monumentis praecipuum obtinet locum. Cui operi egregio decus addunt praeclara simulacra B. Mariae V. Dei Genetricis, cui nomen « de los Zacatecas » vulgo adicitur, et Christi Crucifixi, quae a populo fideli quattuor iam saecula impenso coluntur studio pietatis. Unde fructus spirituales uberrimi et rebus in adversis solacia non modica sunt percepta. Sacri etiam ministri, qui sufficiant numero, eidem deserviunt templo; nec deest supellex pretiosa divinis ritibus apta. Quibus permotus, Venerabilis Frater Antonius López A viña, Zacatecensis Episcopus, Nos rogavit, ut ecclesiam tot laudibus illustrem, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenti animo obsecundantes, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, cathedrale templum Zacatecense, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis in caelum Assumptae consecratum, titulo ac dignitate Basilicae Minoris afficimus et decoramus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis eodem honore insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque Acta Ioannis Pp. XXIII 77 rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v n mensis Iulii, anno MDCCCCLVIIII, Pontificatus Nostri primo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis II BASILICAE MINORIS HONORIBUS PRIVILEGIISQUE DECORATUR ECCLESIA B. MARIAE V. PERDOLENTIS, VULGO (( NUESTRA SEÑORA DE LA SOLEDAD)) APPELLATAE, IN URBE ET ARCHIDIOECESI ANTEQUERENSI EXSTANS. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Religionis domicilium praeclarum esse perhibetur templum Beatae Mariae Virgini « a Solitudine », quae dicitur, sacrum in urbe et archidioecesi Antequerensi. Ibi enim imago Almae Deiparae, hoc nomine insignis, a populo fideli praecipuo cum pietatis ardore ab antiqua excolitur aetate. Tam laudatum agnoscens studium, Sanctus Pius PP. X, Decessor Noster imm. mem., concessit, ut idem simulacrum suo nomine et auctoritate aurea redimiretur corona; quod sollemne die xvin mensis Ianuarii, anno MDCCCCIX, inter plaudentis populi vota, sacrorum Antistitum e Mexicana dicione astante coetu, peractum est. E quo tempore res catholica ea in regione vel laetioribus est aucta incrementis, propterea scilicet quod Mariana religio in Christifidelium animis altius insedit. Templum vero ipsum praeter hanc laudem summam, quae in plebis Dei actuosa pietate consistit, antiquitate etiam, ornamentorum varietate, sacra supellectile eaque pretiosa non modicum commendatur. Preces igitur a Venerabili Fratre Fortino Gómez León, Antequerensi Archiepiscopo, ad Nos admotae sunt, ut sacram hanc aedem Perdolenti Virgini, quam « Nuestra Señora de la Soledad » vulgo appellant, dicatam, Basilicae Minoris nomine ac iure dónaremus. Quibus libenter exceptis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, templum Deo in honorem Beatae Mariae Virginis Perdolentis, vulgo « Nuestra Señora de la Soledad )) appellatae, in urbe et archidioe- Acta Apostolicae Sedis•'- Commentarium Officiale 78 cesi Antequerensi consecratum, titulo ac dignitate Basilicae Minoris afìicimus et decoramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae sacris aedibus, eodem nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Eoma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v n mensis Iulii, anno MDCCCCLVIIII, Pontificatus Nostri primo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis III BEATA MARIA PRAECIPUA V., (( DE PATRONA GUADALUPE DIOECESIS D'ESTREMADURE )) IMAE TELLURIS CLARATUR S I M U L Q U E TITULARIS CATHEDRALIS ET VULGO APPELLATA, POINTAPRITENSIS ECCLESIAE EIUSDEM DE- DIOE- CESIS INSTITUITUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — « Respice stellam ! ». Hoc Sanctus Bernardus, Ecclesiae Doctor suavissimus, monet mortalem, qui caliginosi saeculi fluctibus laetatur, ad Almam Deiparam itineris ducem praesentissimam eius revocans animum. Cui hortamento alacres obsequi videntur Christifideles dioecesis Imae Telluris et Pointapritensis, qui, ut ad Nos allatum est, Beatam Mariam Virginem, vulgari nomine « de Guadalupe d'Estremadure » insignem, praecipuo pietatis studio excolunt. Qua laudata religionis ratione permotus, Venerabilis Frater Ioannes Gay, eiusdem dioecesis Episcopus, Nos rogavit, ut Dei Genetricem, nomine illo invocatam, caelestem suae iurisdictionis Patronam simulque principis templi titularem, pro Nostra benignitate, renuntiaremus. Quibus precibus libenter admissis, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque Acta Ioannis Pp. XXIII 79 in modum Beatam Mariam Virginem, « de Guadalupe d'Estremadure » vulgo appellatam, praecipuam apud Deum Patronam dioecesis Imae Telluris et Pointapritensis, atque titularem ecclesiae cathedralis eiusdem dioecesis facimus, constituimus, declaramus, omnibus cum iuribus et privilegiis liturgicis, quae nomini utrique rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Septembris, anno MDCCCCLVIIH, Pontificatus Nostri primo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis EPISTULAE I AD EXCMUM P. D. CAESARIUM D'AMATO, EPISCOPUM TIT. SEBASTENUM IN CILICIA AC S. PAULI DE URBE ABBATEM, UNDEVICESIMO REVOLUTO SAECULO EX QUO SANCTUS PAULUS APOSTOLUS ROMAM VENIT. Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. •— S. Paulus Apostolus, qui diu et vehementer optaverat Romanos videre, ut eis aliquid suae gratiae spiritualis impertiretur atque e communi fide hauriret et afferret solacium, votorum apicem consecutus est, cum, procelloso maritimo itinere confecto, ad Italiae oras demum appulit et Romam via Appia ingressus est. Quoniam felicissimi illius eventus undeviginti mox implebuntur saecula, sueta diligentia tu, Venerabilis Frater, cogitationes curasque suscipis, ut rei consentaneis celebritatibus haec grandis recolatur memoria. 1 Profecto numquam casurae laudi Romanis tribuitur, quod procul a moenibus Apostolo Gentium summa reverentia obviam ierunt, ut ipse 1 Cfr. Rom. 1, 11-12. 80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. Lucas, eius comes et rerum scriptor, posteritati mandavit : Ubi (Puteolis) inventis fratribus, rogati sumus manere apud eos dies septem et sic venimus Romam. Et inde, cum audissent fratres, occurrerunt nobis usque ad Appii Forum ac Tres Tabernas; quos cum vidisset Paulus, gratias agens Deo accepit fiduciam.' 1 Ad exemplum maiorum, qui sanctissimum Apostolum Urbem petentem singulari humanitate amplexi sunt, omnes qui Romae satam ab eo Dei veritatem mente colunt, moribus exprimunt, uno animo unaque voce vereantur Evangelii Christi propugnatorem acerrimum, cuius vitam inditam, caelestem doctrinam, glorioso martyrio sacratam mortem Ecclesia praedicat et extollit per aeva. Sacra sollemnia celebrentur, coalescant coetus, acroases fiant, ut apertissima in luce collocetur, quantum honoris et magnitudinis huiusmodi adventus Romae attulerit : haec nempe Urbs, tot illustris fastis et titulis, potissimum felix terque felix est, quod Petrum et Paulum, Apostolorum Principes, habuit magistros eorumque mortales exuvias religiose asservat. Quodsi immane et vituperabile est Romae a sanctissimo Apostolo catholicae fidei illatam lucem impiis commentis et scriptis oppugnare, pravo vitae tenore contemnere, admodum aequum, iustum et suo cuiusque profectui perquam salutare reputatur, christiana dogmata, quae tantus Evangelii praeco asseruit, nobilesque eius usque ad effusum sanguinem labores altius dignoscere et in medullas quodam modo demittere. Enimvero in christianae sapientiae et fortitudinis palaestra eos, qui cum S. Paulo meditando vel legendo versantur, ipse valide conformat, dum ubertate caelestis gratiae alit atque delectat. Quod quidem S. Ioannes Chrysostomus, illius laudator eximius, splendidis sententiis declaravit, immo sculpsit : Nihil prorsus erraverit, qui pratum quoddam insigne virtutum, et paradisum spiritualem Pauli animum nuncupaverit : tam multa enim gratia floruit, tamque huic gratiae congruente vitae perfectione resplenduit : quoniam enim vas electionis effectus est, et bene semetipsum emendare curavit, largissime in eum Spiritus Sancti munus effusum est. Unde et mirabiles nobis fluvios genuit... non terras rigantes, sed animas hominum ad producenda virtutum germina suscitantes. 3 Haec studio et cura tua, Venerabilis Frater, opimo cum fructu con- 2 3 Act. X X V I I I , 14-15. De laudibus Sancti Pauli Apostoli, Horn. I; Migne, PG 50, 473. Acta Ioannis Pp. XXIII 81 tingere posse et debere confidimus, cum proximo anno clarior Apostoli Gentium recensita memoria splendebit, itque huius rei causa supplices Deo admovemus preces, ut vota Nostra benigno vultu respiciat et religiosa peragenda festa supernis donis laetificet. Cuius caelestis auxilii pignus, tibi ceterisque qui celebritates ad recolendum beatissimi Pauli Apostoli in urbem Romam ingressum instaurabunt, fovebunt vel iis intererunt, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xv mensis Decembris, anno MCMLIX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII II AD E M U M P. D. M A U R I L I U M TIT. S. MARCELLI S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM POSSATI, TATES ARCHIEPISCOPUM INDICTAS PIENTISSIMO IN EIUS TAURINENSEM, HONOREM S. IOSEPHI OB SOLLEMNES ÇAFASSO, ILLIC SAECULO CELEBRI- EXEUNTE A OBITU. IOANNES PP. XXIII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. -— Magnopere Nobis cordi est a sacri ordinis viris sanctitatem coli. Hac de causa perquam gratum advenit ad Nos nuntium te, Dilecte Fili Noster, sollemnes istic celebritates in dixisse, ut apte congruentibus obsequiis S. Iosephi Cafasso vita melita et illustris memoria recoleretur, propterea quod proximo anno primum implebitur saeculum, ex quo ipse pientissimo decessu Deo animam exhalavit. Religione, operosa navitate, doctrina is ita innotuit et effulsit, ut Taurinensium sacerdotum iure meritoque pura gemma reputetur, itemque illa omnia, quae docuit et gessit, nullo non tempore ad meliora intrepido pectore et sincera conscientia sectanda validum incitamentum habeantur. Nostrum non est nunc singillatim ea cuncta recensere, quibus vitae ipsius decursus memoratu dignus est. At facere nequimus, quin veluti in candelabro aureo lucernas imponamus nonnullas eximias animi laudes, quibus insigniter ille decorus et exornatus visus est. Fuit namque ei labor in negotiis, consilium in providendo, celeritas in conficiendo, for6 - ACTA, vol. I I . n. 2. — 29-2-1960. 82 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale titudo ad ardua sustinenda parata, caritas ad se devovendum in sacri muneris officiis et ad alios iuvandos continenter alacris : nam semper habet unde det, qui pectus habet plenum caritatis. Quapropter fuit sacri ordinis virorum institutor egregius, qui una simul et sana doctrina eorum mentes altius imbueret, et mores ad perfectioris sanctitatis regulam fingeret ; fuit etiam exquisitus solator eo suavior et vigilantior, quo aerumnosior erat miseria, apprime eorum qui vinculis detinebantur et qui capitis poena mulctati erant. S. Iosephus Oafasso, a cuius obitu centum revoluti celebrantur anni, Ecclesiasticum Collegium, quod quidem Augustae Taurinorum et Pedemontanae regioni tot eximios fructus protulit, incenso studio promovit et auxit ; tu, qui a Nobis in hisce rerum adiunctis salutares adprecationes poscis, e Collegio Sacerdotum Oblatorum a Ss. Gaudentio et Carolo, fama et meritis inclito, profectus es; Nos quoque, ut externus sodalis, cooptati fuimus in dioecesanam Bergomensem Congregationem sacerdotum a SSmo Corde Iesu, decem operosae vitae lustra hoc anno condentem. Ex his igitur, quae ad recolenda huiusmodi commemoratio invitat et admovet, perquam propitia arripitur occasio, ut a Nobis ecclesiasticae consociationes, ductu auspicioque Antistitum, magis magisque floreant, vigeant et amplificentur : quod si felicibus auctibus contigerit, sacerdotum pietati et doctrinae id valde proderit, et Praesulibus praesto erunt magni pretii auxilia, quibus directo et illico uti possint. Adprobatione digna ducimus complura incepta, provido disposita consilio, ut a S. Iosepho Cafasso exercitae virtutes et res gestae in memoriam redigantur et merito praeconio collustrentur. Hac ratione calamitosis temporibus, quibus premimur, acuentur ad constantiam, ad patientiam, ad industriam vires, atque adeo haud parum ad deproperandum aevum conferetur, quo Christi lex et amor singulos homines et socialis vitae communitates ad salutem tueantur et salubri medicamento purificent. Haec ominati, prosperos exitus et diu permansuros effectus celebri tatibus in honorem S. Iosephi Cafasso istic agendis percupimus atque, superni auxilii auspicem, Apostolicam Benedictionem tum tibi, Dilecte Fili Noster, tum iis universis, qui religiosos huiusmodi coetus instaurabunt vel ibidem intererunt, peramanter impertimus. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, die x vi mensis Decembris, anno MCMLIX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII Acta Ioannis Pp. XXIII 83 ALLOCUTIONES I Sodalibus Actionis Catholicae e Romana dioecesi * La Gioventù Femminile Romana di Azione Cattolica Ci ha espresso il desiderio di concludere alla Nostra presenza le celebrazioni del quarantennio della sua fondazione : certo non per rievocare ancora una volta le fasi successive del suo meraviglioso sviluppo, il cui racconto è risonato da un capo all'altro d'Italia, ma per ricevere dal Papa il suggello — che assai volentieri conclamiamo — dell'apostolico incoraggiamento, beneailgurante e benedicente. È stato tanto gradito al Nostro cuore aderire a questo filiale invito. Ma, nell'accogliere la Gioventù Femminile in questa Basilica Vaticana, che nelle sue maestose arcate racchiude il palpito della fede e dell'entusiasmo di tutte le genti, Ci è parso opportuno vedervi associati gli altri rami, essi pure fiorenti, dell'Azione Cattolica Romana. L'odierno vuole dunque essere un incontro del Padre coi suoi figli, con quelli che Gli sono più vicini : e non soltanto perchè ne comprendono i desideri e le ansie, ma anche perchè sono i membri delle Associazioni della sua diocesi. La vostra presenza è dunque a Noi così cara e familiare, da suggerirci alcuni pensieri che, su l'avviarsi dell'anno novello, amiamo rivolgere a tutta l'Azione Cattolica, non solo d'Italia, ma del mondo intero. Prima parte LA PREDILEZIONE DEL PAPA PER L'AZIONE CATTOLICA In un appunto, fattoCi pervenire con delicato pensiero, avete voluto rinnovare un Nostro caro ricordo : che cioè il 30 dicembre del 1922 toccò a Noi, giovane prelato chiamato di recente in quest'Alma Città, di inaugurare i nuovi locali della Gioventù Femminile in Via Tor de' Specchi; e, il 14 febbraio dell'anno seguente, di iniziare il primo corso di propaganda, composto di diciotto allieve, con una funzione religiosa nella bella Basilica di Santa Cecilia, in Trastevere. * Die 10 Ianuarii mensis a. 1960. 84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nella Nostra città e diocesi di Bergamo eravamo stati per l'innanzi molto bene occupati nella fondazione della Unione Donne, nell'avviamento dei primi Circoli femminili e nella Sezione Sociale della Giunta Diocesana. Lasciateci confidare, con quella commozione che potete immaginare, che di questo ministero — di cui fummo sempre tanto e tanto contenti — Noi siamo debitori al Nostro grande Vescovo, Monsignor Giacomo Maria Radini Tedeschi, meritamente chiamato « Araldo dell'Azione Cattolica », e ad alcuni bravi e buoni laici, il cui ricordo ancora Ci intenerisce. Il Papa, che vi parla, è dunque da oltre cinquantanni a servizio dell'Azione Cattolica : ne conobbe, attraverso indagini di archivio, gli inizi lontani: ne esperimento le difficoltà e gli entusiasmi : fu in grado di capire le evoluzioni e gli adattamenti di tempi e di luoghi. Egli ben sa quanto l'Azione Cattolica debba ai nostri cari sacerdoti, particolarmente ai parroci, ed a tante anime generose, disinteressate, il cui nome, noto soltanto a Dio, è iscritto nel gran libro della vita. Dal servizio a cui Ci ha voluto chiamare ora il Signore, Noi volgiamo spesso il pensiero a Pio XI di immortale memoria, che, nella diretta ripresa di ministero pastorale a Venezia, amammo definire « il Patriarca della) Azione Cattolica )>. Quel Nostro grande Predecessore Ci parve tanto più ispirato e pronto nella sua comprensione e nel suo amore per l'Azione Cattolica, quanto gli indirizzi della sua vita anteriore di studioso poterono sembrare estranei a questo movimento di apostolato. Ci volgiamo a Pio XI e, con Lui, a Pio XII, Pontefici entrambi gloriosi, e ne benediciamo l'intuito geniale, e le provvidenze paterne e lungimiranti, che fecero di questa organizzazione dei laici, sussidiaria dell'apostolato gerarchico, uno strumento meraviglioso di penetrazione del pensiero cristiano in tutti i settori della vita. Così il sogno della Nostra giovinezza, che era ansia pungente dei pastori di anime, e dei cattolici più sensibili alle esigenze dell'apostolato moderno, è divenuto oggi realtà, palpitante di grandi promesse. Azione Cattolica di Roma : Azione Cattolica delle diocesi di antica e di recente istituzione e dei territori di missione: Noi ti salutiamo con grande affetto. Noi abbiamo fiducia nei tuoi dirigenti, saggi e pensosi del trionfo della Chiesa e del bene della società; abbiamo fiducia nei tuoi iscritti, che rappresentano tutte le età e categorie del laicato cattolico. Sappiamo comprendere le difficoltà, le ansie, le incertezze di alcuni, e le impazienze dei più giovani. Ma la strada è segnata. Là dove è un Vescovo, ivi, secondo la denomi- Acta Ioannis Pp. XXIII 85 nazione caratteristica di ciascun paese, è una Giunta Diocesana. Accanto ad ogni parroco è la Giunta Parrocchiale. È un meraviglioso quadro quello che si apre davanti al Nostro sguardo, composto come di un tessuto vitale, organicamente unito, ed alimentato alle sorgenti stesse della perennità. Diciamo di più: quando la visione si sarà dappertutto allargata, fino a rendere operante l'organismo più vasto di ogni attività apostolica — quello cioè che viene da voi chiamato col nome tanto significativo di Consulta — allora molto sarà stato fatto nel senso della unità, della carità, e della reciproca, intelligente e disciplinata collaborazione. In questa attesa ed in questa speranza il Nostro cuore esulta e ringrazia il Signore per aver portato l'Azione Cattolica all'attuale sviluppo, nella linea segnata dalla paterna sollecitudine di grandi e santi Pontefici. Seconda parte CARATTERI DELL'AZIONE CATTOLICA Non intendiamo addentrarci nella esposizione della natura, dei fini della Azione Cattolica, e dei mezzi di cui essa si serve. A questo proposito, sta davanti a Noi, sempre vivido e significativo, il luminoso insegnamento di S. Pio X, che ebbe la preminente preoccupazione di assicurare ad essa la netta distinzione da ogni altra consociazione religiosa, e soprattutto da quelle civili. Nel pensiero del Santo Pontefice questo significava, e significa tuttora : il giusto posto della Azione Cattolica nel solco della Chiesa : l'azione generosa, ma non tumultuosa e inopportuna : l'azione, sì, ma non a scapito della formazione interiore dei singoli, e degli interessi religiosi e morali della collettività. Queste sono le linee maestre, che debbono reggere costantemente, pur nella diversità dei metodi adoperati e dei soggetti a cui si rivolge, lo spirito e l'attività delle vostre Associazioni. Non è pertanto necessario nuovamente tracciarle, tanto sono chiare e conosciute a ciascuno di voi. Rimane, più vicino a noi, e corrispondente alle necessità dei nostri giorni, l'insegnamento di Pio XI e di Pio XII, come scolpito su tavole di pietra, per assicurare alla Azione Cattolica la manuductio sicura del .retto cammino. Ed ispirandoci a tale insegnamento, intendiamo sottolinearvi le caratteristiche più appropriate della Azione Cattolica, quali sono richieste dalle esigenze dell'odierno apostolato: quelle che fanno 86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale di essa un adiutorium della Gerarchia ecclesiastica; uno speculum di unione ordinata, disciplinata e concorde : un signaculum in faccia al mondo. 1. L'Azione Cattolica adiutorium del Clero. Che è quanto dire la collaborazione dei laici all'apostolato gerarchico, secondo la definizione classica del vostro Sodalizio. Questo aiuto e collaborazione non è espressione di un entusiasmo momentaneo : e non è neppure — cosa del resto assai lodevole in altri settori — la custodia pura e semplice di antiche e care tradizioni. Esso esprime e suggella, in unione col sacerdozio cattolico, la consonanza di ideali e di amore per Y Adveniat Regnum tuum su tutta la terra, e per la salvezza delle singole anime. Questo adiutorium nasce da una formazione perfetta, che diviene consapevolezza di alti doveri, accettati come per una santa vocazione; ed al tempo stesso determinazione a compiti nuovi e sacri, adempiuti con l'amore dell'apostolo e del missionario. È ben vero che i giovanissimi virgulti — i cari piccoli, le beniamine, gli aspiranti — vengono all'Azione Cattolica come fiori di campo e di serra, che danno una colorazione di bellezza a tutto l'organismo. Essi sono la primavera, che contiene in boccio tutte le speranze : e perciò il loro reclutamento può accontentarsi di esigenze minime. Ma via via che si sale con l'età, questa cosciente consapevolezza di offrire le mani adiutrici alla Gerarchia deve farsi sempre più robusta e generosa. Parlando, il 3 novembre del 1929, ai Delegati Studenti e Aspiranti della Gioventù Cattolica Italiana, Pio XI li ringraziava del bene compiuto ; e, diceva ; « gli Apostoli stessi, come si sa, espressero, già nei primi tempi, la loro gratitudine per coloro che il coadiuvavano nell'apostolato gerarchico, formando la vera origine dell'Azione Cattolica... Yero è che quando si richiamano queste origini magnifiche, occorre richiamare anche quello che ne consegue : alla cooperazione all'apostolato gerarchico conseguono quelle grandi linee di ordinamento, di inquadramento... che portano alla coordinazione, alla subordinazione alla Gerarchia apostolica, che è sempre viva come ai tempi degli Apostoli... Fu ripetuta allora quella mirabile frase : Nihil sine episcopo, " Nulla senza il Vescovo " : proprio così ; è, questa, una grande parola, una grande divisa dell'Azione Cattolica... Potrà accadere talvolta ciò che pur avviene nelle famiglie ordinate, in cui la prima base è la pietà filiale verso il padre. Ora può là avvenire che pur nell'atmosfera di caldo ed intenso affetto vi sia qualche crepuscolo, qualche divergenza anche nell'intelligenza Acta Ioannis Pp. XXIII 87 tra padre e figlio : eppure nessuna difficoltà, nulla può e deve superare la forza coesiva e coordinativa della pietà filiale ; e allora tutto va bene — concludeva il grande Pio XI — : tutte le cose si mantengono nelle linee dell'ordine, della disciplina ) ) / Ma questa mirabile collaborazione non può aversi, se manchi il solido fondamento della formazione individuale. Ora ciò si ottiene soltanto mediante la vita di grazia intensamente vissuta: cioè mediante la preghiera abituale : lo spirito liturgico che sale alle fonti più pure : il sensus Ecclesiae, l'occhio soprannaturale che penetra nelle istituzioni, nei fatti, nella storia, per scoprirvi l'opera di Dio e vivere in questa luce. Tale fondamento si è definito, con felice sintesi, « il primato dello spirituale », quello che è da porsi innanzi e sopra ad ogni altro intendimento, se si vuole che l'Azione Cattolica non scada al livello di una qualsiasi organizzazione esteriore. Amiamo dire e ripetere : il tempo che gli Assistenti Ecclesiastici consacrano alla istruzione religiosa superiore ; alla direzione saggia e prudente delle anime, e soprattutto rispettosa di ciò che costituisce il germe individuale di una vocazione a questo o a quel settore; le fatiche spese nei Ritiri ed Esercizi Spirituali, costituiscono la parte loro preminente, che precede ogni altra preoccupazione di organizzare, di reclutare i soci, di arginare il male. Soltanto quando questo adiutorium al Clero proviene da uomini e donne, da giovani e figliuole ben formati, e avviati all'apprezzamento della vita interiore, e delle immense risorse che essa assicura alla riuscita delle stesse attività esteriori, allora si potrà rimanere in qualche modo tranquilli circa lo sviluppo e la assistenza, anche tecnica, delle opere caritative, ricreative e cìviche. 2. L'Azione Cattolica è inoltre speculum, « specchio » di unione ordinata, disciplinata e concorde. Questo dell'unione, come sapete, è un concetto che ritorna spesso sulle Nostre labbra : in esso sta infatti racchiusa la speranza e la promessa di una efficace azione pastorale e di apostolato. Lo spettacolo che i figli della Chiesa Cattolica si apprestano a dare, sia nella celebrazione sinodale Romana — che vuole offrirsi in umile esempio ed incoraggiamento alle diocesi del mondo intero — sia nella preparazione del più vasto avvenimento del Concilio Ecumenico, con1 L'Osservatore Romano, 4-5 novembre 1929, p. 3. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 88 tiene in sè il segreto di una germinazione novella, di una attrattiva irresistibile. Per conformarsi a questo spirito, l'Azione Cattolica deve essere ed apparire una : una nell'ordine metodico del suo procedere : una nella disciplina ben compresa e volentieri accettata da tutti : una nella concordia che riesce a mettere insieme le buone idee, e ad assommare le ricchezze comuni. Nella lettera Cum proxime exeat, che, sebbene diretta alla Gioventù Maschile, contiene provvide norme per tutta l'Azione Cattolica, il Nostro Predecessore Pio XII di venerata memoria volle particolarmente insistere su questa unione concorde : « Sopra tutto con impegnò ogni giorno maggiore sforzatevi, come fate, di mantenere salda la concordia e l'unione degli animi, senza di che, lo sapete, nulla può conservarsi a lungo, nulla tornare fruttuoso... Questa operosa intesa di animi deve sorgere non solo dalla comune attività e dalle comuni direttive, dalle quali la Azione Cattolica è condotta, regolata e alimentata, ma anche dalla concordia reciproca di tutti e dei singoli ascritti. A qualunque ceto essi appartengano — continuava il Nostro Santo Padre Pio XII —, a qualunque condizione... si amino tra loro di amore cristiano, come fratelli, e animati dello stesso zelo di apostolato, siano tra di loro di vicendevole esempio » . 2 Questa unione garantisce un duraturo successo alle varie intraprese, ed è costruttiva, benefica, proficua : invece, quanto è contrario a questo buono spirito, e cioè : le intraprese prettamente locali, le singolarità, là rigidezza delle posizioni personali assunte, crea la confusione, fomenta la disunione, mette a terra l'entusiasmo. E fa perdere, nelle trattative e nelle mediazioni, un tempo preziosissimo da occupare tutto e sempre nell'esercizio dell'adiutorium all'apostolato gerarchico. Concordia, dunque, e unità di pensieri, di propositi, di programmi: per raggiungere una validità sempre più efficace nell'adempimento dei propri obblighi e responsabilità. 3. In ultimo, l'Azione Cattolica è signaculum, « segno luminoso », dei tempi moderni. Nel Graduale della Messa del 4 gennaio, in onore di San Gaspare del Bufalo, autentico apostolo Romano, — che può ben essere annoverato tra i precursori del vostro Movimento — abbiamo come intravvisto il 2 A. A. 8. X X V , 1943, p. 101. Acta Ioannis Pp. XXIII 89 signaculum della Azione Cattolica in quelle arcane parole della Apocalisse: « V i d i alterum angelum volantem per medium caeli, habentem Evangelium aeternum, ut evangelizaret sedentibus super terram : E vidi un altro Angelo, che volava per mezzo il cielo, e aveva il Vangelo eterno, per evangelizzare gli abitatori della terrà » . Lasciateci godere di questa visione del nostro Giovanni Evangelista e Profeta: Egli sta coi Seniori in adorazione dell'Agnello di Dio che toglie i peccati dal mondo; dell'Agnello che è circondato dalla schiera dei vergini, tra cui amiamo annoverare i diletti figli Nostri del sacerdozio cattolico. 3 Ed ecco apparire tre Angeli, ciascuno portatore di un monito di vita o di morte, e di un messaggio di resurrezione ! In questi Angeli vorremmo vedere voi, cari figli dell'Azione Cattolica Romana, e tutti i soci dell'Azione Cattolica, sparsi nel mondo intero, ed occupati nella attuazione di ciò che palpita nel Nostro cuore e nei Nostri occhi, li'Evangelium aeternum, che vi è dato di portare, è racchiuso nelle profonde richieste del Pater Noster: il nome, il regno, la volontà del Signore, che vi ha chiamati (( alla sua luce ammirabile » . Le Nostre preoccupazioni di Sommo Pontefice della Chiesa universale sono pure le vostre, e cioè la ricerca degli interessi più alti delle anime : e, corrispondendo ai Nostri desideri, voi siete impegnati nella strenua difesa, in faccia a chicchessia, dei princìpi fondamentali dell'ordine sociale cristiano, nella salvaguardia dell'uomo, redento da Gesù Cristo, e nella valorizzazione di ciò che costituisce il fondamento della sua dignità, della sua libertà, dei suoi inalienabili diritti. 4 Questo è il signaculum in faccia alle genti, il vostro segno distintivo per le necessità ed esigenze dei tempi moderni : che non Consiste in Cose complicate, o in vistose singolarità, ma nella chiarezza del programma, nella bontà dei metodi, nella semplicità della parola ; doti che attraggono ed avvincono, e fanno arrivare presto e sicuramente allo scopo prefisso. Diletti -figli e figlie! Nel proporvi amabilmente le caratteristiche, che in questo momento Ci paiono le più importanti per il vostro movimento, vi abbiamo voluto dire che cosa voi siete per Noi, e che cosa Ci aspettiamo da voi : un 3 4 Apoc. 14, 6. 1 Petr. 2, 9. 90 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale valido aiuto, uno specchio luminoso di unità fraterna, un vessillo di salvezza per la società. Ebbene, per la grazia del Signore, possiate voi rimanere costantemente impegnati nel felice compimento di questo ideale e di questo programma. Noi vi seguiamo con tutto l'affetto del Nostro cuore : vi siamo vicini nelle vostre prove e nelle vostre consolazioni ; e preghiamo perchè siate sempre fedeli ai vostri propositi, perchè la vostra azione, posta a nobile e generoso servizio della Gerarchia, sia continua fonte di pura gioia per la Chiesa di Dio. Ci rallegriamo altresì coi vostri Assistenti, diocesani e parrocchiali, dei diversi rami, il cui lavoro, così attento e generoso, si svolge a benefìcio della parte più eletta del laicato cattolico. Su tutti invocando la letizia delle divine predilezioni, a rinnovata conferma della Nostra benevolenza, impartiamo la confortatrice Benedizione Apostolica, che intendiamo altresì estendere alle vostre dilette famiglie. IT Ad Excellentissimum Virum Conradum Adenauer, Supremi Consilii publicae rei administrandae Praesidem in Foederatis Germaniae Occidentalis Civitatibus. * Signor Cancelliere, Con viva soddisfazione dell'animo Le porgiamo il cordiale benvenuto nell'atto di accoglierLa qui lietamente nella Nostra dimora. E godiamo di unirCi alla generale ammirazione del suo popolo per la fresca e vigorosa attività con cui Ella continua a dedicarsi alle alte funzioni del suo nobile ufficio. In Lei, Signor Cancelliere, e nella sua distinta e religiosa famiglia, amiamo scorgere un tratto della buona Provvidenza celeste che premia i meriti di una vita passata attraverso dure prove con spirito cosciente ed elevato. Ma oltre l'orizzonte domestico, così soave, in Lei salutiamo tutto il generoso popolo tedesco. La successione di trent'anni di servizio della Santa Chiesa in vari paesi non Ci condusse in Germania, come il Nostro immediato Predecessore Pio XII di venerata memoria ; ma l'affetto paterno che Ci lega alla cara Nazione è pari al buon ricordo che conserviamo delle regioni visitate, della conoscenza ed amicizia di persone avvicinate e della storia che Ci è * Die 22 Ianuarii mensis a. 1960. Acta Ioannis Pp. XXIII 91 nota nei suoi particolari. Il Nostro pensiero va in questo momento alle antiche città, ricche di naturali incanti e di arte, e più ancora di cristiane memorie, che testimoniano la fede dei padri con le possenti e maestose cattedrali e con i severi monumenti di una gloriosa civiltà : la fede professata nel corso di prove durissime, anche negli ultimi decenni, dalle più vicine generazioni. Gli occhi si volgono con serena speranza alle operose popolazioni, provviste di eccellenti doti di intelligenza, di volontà e di cuore, e a tutto ciò che nell'ordine delle arti e delle scienze attribuisce loro grande onore. Ed inoltre siamo lieti di rilevare come tra la Repubblica Federale Tedesca e la Sede Apostolica le buone relazioni siano auspicio di felice attività, di fattiva concordia. Non Ci sfugge che ad una propizia armonia di rapporti tra la Santa Sede e la Repubblica Federale hanno efficacemente contribuito la fedeltà, la dignità, l'amor patrio dei cattolici tedeschi, dei quali è nota la fede consapevole e ardente, che si volge al sollievo di tante sofferenze, anche fuori dei confini della patria, e la fervida partecipazione alla vita della Chiesa, sotto la guida di Vescovi zelanti e solerti. Per il carissimo popolo di Germania formuliamo paterni voti, auspicando un avvenire sempre più propizio, in una feconda collaborazione, quale può nascere dalla buona volontà di ciascuno dei suoi figli e dal proposito di generoso servizio — in uno spirito di giustizia e di carità — ai più alti ideali di civiltà e di pace. Noi imploriamo dalla bontà del Signore il dono delle più elette grazie e consolazioni su la nobile Nazione Tedesca ; ed, in pegno degli invocati favori, come pure a rinnovata conferma della Nostra benevolenza, accolga, Signor Cancelliere, per Lei e per la sua famiglia, l'Apostolica Benedizione, che di cuore estendiamo a tutti i diletti figli della Germania. III Habita in Petriana Basilica, in sollemnibus exequiis pro anima Aloisii S. R. E. Cardinalis Stepinac, Archiepiscopi Zagrabiensis, antequam Summus Pontifex super tumulum Absolutionem faceret. * Signori Cardinali, venerabili Fratelli e diletti figli! Questo funebre rito inconsueto qui nella Basilica di S. Pietro, per un Cardinale che non sia di Curia, ragioni di straordinario rispetto e di religiosa affezione l'hanno imposto al cuore Nostro per l'anima bene* Die 17 Februarii mensis a. 1960. 92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale detta del Cardinale Luigi Stepinac, Arcivescovo di Zagabria. Era troppo cara al Nostro spirito questa figura semplice ed insigne di padre e di pastore della Chiesa di Dio : la sua prolungata tribolazione di quindici anni di esilio nella stessa patria sua, e la dignità serena e confidente del suo continuato soffrire l'hanno imposto alla ammirazione ed alla venerazione universale. Le circostanze del suo trapasso, raccogliendo l'attenzione dei suoi figliuoli spirituali a lui più vicini sul grande esempio di invitta pazienza che egli a tutti diede durante tanti anni di segregazione, a così breve distanza della sua residenza dalla loro, hanno diffuso come un tocco di mestizia e di compianto, dà richiamare le note della liturgia del Sabato Santo presso la tomba di Gesù Salvatore: Recessit pastor noster, fons aquae vivae, ad cuius transitum sol óbscuratus est. Al suo passaggio verso le regioni eterne anche il sole infatti si è oscurato nell'orizzonte di questi giorni invernali, piovoso e triste. Oh ! veramente riproduzione fedele del buon Pastore Divino, fedele ed edificante, questo Cardinale Stepinac che diede 26 anni di episcopato alla sua Arcidiocesi illustre ; in un primo lavoro indefesso e zelantissimo di apostolica attività, e negli ultimi troppo lunghi anni di dolorosa segregazione, accumulò una tale ricchezza di meriti, c h e l i Padre celeste ha sicuramente riversato a grazia ed a benedizione di tutte le famiglie e di tutti i fedeli della Croazia fervida e pia. In queste ultime settimane l'umile successore di San Pietro quale Vescovo di Eoma ebbe una grande consolazione dal Sinodo Diocesano, in cui la sacra intimità del Pastore e del suo gregge — clero e popolo — si trattenne sovente e soavemente nella familiarità coll'amabile splendore di Gesù contemplato come Divino Pastore che animam suam dat pro ovibus suis. Ebbene, nel suo dipartirsi per il cielo l'anima del Cardinale Arcivescovo Luigi Stepinac ancora ci ripete questo grande insegnamento, e questo divino esempio del capo x di S. Giovanni. Noi preghiamo per la felice glorificazione dell'eletto spirito suo : egli ci risponderà dall'alto come a suggello del nostro rinnovato fervore pastorale, a prontezza di impegno e di sacrificio. 1 Diletti Fratelli e figli : non vogliamo dimenticare il grave invito del suo testamento ad esercizio costante di perdono e di pace. Come è tenero, 1 Io. io, 11. Acta Ioannis Pp. XXIII 93 come è toccante quel suo chiedere perdono a quanti nella sua vita — anche con perfetta buona fede e caritatevole intenzione —avesse potuto pur lievemente offendere : come è sublime questo ripetere per quanti lo fecero tanto ingiustamente soffrire le parole estreme di Gesù morente : Padre, perdona loro perchè non sanno quel che si fanno : Pater dimitte illis, non enim sciunt quid faciunt. Grande affermazione questa <( non sciunt quid faciunt », immensa commiserazione che penetra di tragico bagliore il mistero della umana perversione circa il senso della vita individuale e collettiva, di cui noi siamo testimoni. 2 Nella grande tristezza ci è di conforto avvertire qua e là scintille di umana pietà. Intorno al Cristo morto e pendente dalla croce, gli Evangelisti, tutti e quattro, ci riferiscono il gesto di Pilato, che concesse il corpo esangue del condannato alla pietà di Giuseppe di Arimatea, che chiese la salma, e di Nicodemo recante copiosa mistura di mirra e di aloe per la sepoltura. Nell'immenso dolore che continua a trafiggere l'animo Nostro, il gesto delle Superiori Autorità permise, sulle tracce dell'antico governatore Romano, intorno alla salma benedetta del pastore e del padre insigne, lo svolgimento di una manifestazione di popolare pietà che in tutte le umili case resterà per una intera generazione ricordo sacro, e richiamo perenne di spirituale elevazione e di umana e cristiana tenerezza. Oh ! perchè, consumato il sacrificio del grande sacerdote e pontefice, non sarà ormai consentito a tutte le anime rette e buone di salutare, almeno da lontano, il ritorno di una pace civica e religiosa che, nel rispetto di una tradizione nobile e robusta, riassicuri il rinnovato ascendere di tutti verso le più alte idealità che nello spirito di Cristo si sublimano, associate ad una leale e concorde collaborazione nella ricerca e per il godimento della vera prosperità che renda meno triste e più gradita la umana convivenza. La preghiera liturgica, elevantesi dalle nostre labbra e dai nostri cuori attraverso le volute sacre dell'incenso, implori ancora una volta pace e gloria celeste al compianto defunto Cardinale Stepinac. A questa preghiera noi ci sentiamo bene associati da tutti i membri venerabili del Sacro Collegio Cardinalizio qui presenti o che, da ogni punto della terra, 2 Lue. 23, 34. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 94 vollero unirsi alla mestizia del Padre Comune con accenti di toccante fraternità, come ad esprimere le condoglianze della Chiesa Universale. Il Cardinale Luigi Stepinac non potè stendere neppure una volta la sua porpora, ben meritata e gloriosa, fuori del luogo della sua natività e della sua forzata relegazione. Ma vogliamo piamente credere e sperare che egli nella grazia e nella luce del Signore stenderà ora la sua protezione su tutto il Sacro Collegio, di cui resta onore preclaro, su tutta la Chiesa Santa e su tutta la Jugoslavia. Ed anche una grazia singolare vogliamo, chiedere con lui al Signore : cioè la salute, la preservazione e la guarigione dell'altro illustre e tanto caro confratello, il Cardinale Francesco König, Arcivescovo di Vienna, a cui l'impeto mirabile della fraterna carità, che lo traeva a render più solenni le funebri onoranze del Cardinale di Zagreb, fu occasione di una disgrazia di viaggio che mette in apprensione per la sua preziosa esistenza. Oh ! dolore, oh ! dolore, diletti Fratelli e figli, per questi strani contrasti della vita quotidiana perigliosa : essi ci sospingano verso le braccia di Gesù come i primi discepoli suoi, sul lago di Galilea: Domine, salva nos : perimus. 3 Noi siamo ben sicuri che il Signore Gesù salverà la sua Chiesa, e nell'ora della tristezza amiamo riascoltare le sue parole, anche se detteci in tono di rimprovero : Modicae fidei : quare dubitasti? Ma Gesù ama di essere invocato. E noi ci uniamo in questa invocazione coi figli della sempre diletta « Austria fidelis » per il ritorno in pristino della robusta salute del loro benemerito e fervoroso pastore, che nel suo proposito di squisitissima fraternità si sentiva associato come in nobile rappresentanza a tutti i Signori Cardinali, e a tutto l'Episcopato della Chiesa Cattolica. 4 Basta, o Signore! Basta. Per singulos dies benedicimus te, anche se giorno di tristezza. Fiat misericordia tua, Domine, super nos, quemadmodum speravimus in te. Amen, et semper amen. 3 Matth. 8, 25. * Cfr. Matth. 14, 31. , Acta Ioannis Pp. XXIII 95 rv Ad Excellentissimum Virum Emmanuelem Prado, Peruvianae Reipublicae Praesidem. * Monsieur le Président, Il Nous est particulièrement agréable de vous souhaiter la bienvenue dans Notre maison et d'accueillir ici, en la personne de Votre Excellence, toute la noble nation péruvienne, qui Nous est chère à tant de titres. Le Pérou! Ce seul nom évoque l'image d'un peuple porteur d'une antique et illustre civilisation ; d'un peuple qui, avec un élan généreux, affronte aujourd'hui les problèmes que lui pose la vie moderne, et se montre soucieux de sécurité et de progrès, non seulement pour lui-même, mais pour le continent sud-américain tout entier; d'un peuple enfin qui, d'un commun accord avec les pays auxquels l'unissent tant de liens fraternels, entend servir la grande cause de la paix dans le monde. Pour l'heureuse réalisation de ces buts, et pour la prospérité du peuple péruvien, Nous formons les vœux les plus paternels. En premier lieu, Nous souhaitons de tout cœur à votre chère patrie de savoir conserver toujours intact et de faire fructifier chaque jour davantage le plus précieux des héritages qui lui ont été transmis par les siècles passés; la Foi chrétienne. Cette Foi est en effet la base de tout réel progrès et de tout bien-être digne de ce nom, comme elle est le fondement de la paix et de la concorde nationale et internationale. Cette Foi — qui a donné, au Pérou précisément, ses premiers fruits de sainteté dans le continent américain — Nous souhaitons qu'elle pénètre toujours plus profondément dans les consciences et dans les mœurs, dans la vie des individus, des familles et de la société tout entière. Il Nous est agréable, à ce propos, de reconnaître le respect et la collaboration que l'Eglise et ses institutions trouvent auprès des Autorités publiques de votre pays et auprès de Votre Excellence en particulier. Les activités et les initiatives qui en bénéficient se trouvent ainsi en mesure de se développer plus facilement, et d'apporter aux populations, avec une assistence spirituelle et morale accrue, la bienfaisante influence de la doctrine et de l'action de l'Eglise. Nous vou* Die 22 Februarii mensis a. I960. 96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ions mentionner, entre autres choses, la collaboration qu'a rencontrée le Saint-Siège auprès des autorités péruviennes lors de la récente érection de plusieurs nouvelles circonscriptions ecclésiastiques. Nous ne doutons pas que Votre Excellence et le Gouvernement de son Pays ne veuillent continuer à faire preuve, vis-à-vis de la Religion Catholique, de sentiments qui répondent si bien à l'âme du peuple péruvien et à ses meilleures traditions nationales. Nous avons confiance, en particulier, que l'Eglise trouvera auprès des Autorités de l'Etat toute l'aide nécessaire pour assurer aux jeunes générations une solide formation chrétienne, grâce notamment à l'enseignement religieux dans les écoles et à la protection de la moralité contre les périls qui la menacent de tant de façons. Avec ces vœux et ces espoirs, Nous renouvelons à Votre Excellence Notre satisfaction pour la visite qu'elle a bien voulu Nous faire, et Nous invoquons de tout cœur sur elle, sur sa famille, "sur les illustres personnes qui l'accompagnent et sur toute la nation péruvienne, l'abondance des grâces et des bénédictions divines. N U N T I I SCRIPTO D A T I I IIS QUI INTERFUERUNT CONVENTUI MANILAE HABITO A (( P A X ROMANA », HOC PROPOSITO ARGUMENTO : QUAS PARTES HABEANT E X C U L T I CATHOLICI VIRI AD HUMANAM CONFORMANDAM COMMUNITATEM QUOD ATTINET. Chers Fils de Pax Romana rassemblés à Manille autour de Notre Nonce Apostolique et de Notre Cher et Vénérable Frère l'Archevêque Monseigneur Rufino J. Santos, Nous voulons par ce Message non seulement vous porter Notre salut et Nos félicitations paternelles, Nos vœux fervents pour le succès de cette rencontre et Nos plus vifs encouragements, mais aussi vous dire la joie profonde du Père Commun de savoir que vos assises se tiennent pour la première fois en Asie, car c'est une bonne chose que des penseurs chrétiens étudient l'Evangile au milieu de populations où nombreux sont ceux qui l'ignorent encore : ainsi vont se succéder l'Assemblée interfédérale du Mouvement Acta Ioannis Pp. XXIII 97 international des Etudiants, une rencontre des Aumôniers chargés de l'assistance spirituelle des Etudiants et des Intellectuels des pays asiatiques, enfin la première réunion internationale des Intellectuels catholiques d'Asie. Le thème qui vous sera proposé — « La responsabilité sociale de l'Etudiant et de l'Intellectuel catholique » — Nous suggère quelques réflexions qui s'inscrivent bien dans la voie déjà tracée maintes fois par Pie XII de vénérée mémoire : Petit troupeau disséminé au sein de cultures séculaires, que n'a pas encore pénétrées la lumière chrétienne, « nolite timere »/ ne craignez point, mais ayez confiance ; soyez fiers et joyeux de ce que le Christ vous ait choisis pour être ses témoins usque ad ultimum terrae : — Afin d'être dignes de cet appel, ayez avant tout le souci d'une vie profondément chrétienne, veillez soigneusement à acquérir une vraie formation religieuse en rapport avec votre culture profane, en conformité parfaite avec le grand enseignement de l'Eglise ; gagnez le respect, la confiance et même l'amitié de vos semblables par votre compétence et vos qualités morales et professionnelles, avec une foi catholique affermie et éloignée de tout vent de fausse doctrine, travaillez avec zèle selon les moyens qui vous sont propres à leur faire connaître le doux message de Jésus ; enfin devant le développement économique rapide de vos patries, ne manquez surtout pas d'étudier la doctrine sociale catholique et de la diffuser autour -de vous. Celle-ci possède en effet les éléments qui permettent de résoudre dans le respect de la personne humaine les problèmes socio-économiques si souvent débattus de nos jours. Ainsi étroitement mêlés à la vie publique et sociale de vos compatriotes, vous y brillerez de la pure lumière du christianisme et vous faciliterez le développement harmonieux •des pays où vous vivez. Ce sera faire une grande oeuvre de miséricorde. 3 Mais voici un autre sujet de réflexion : par sa nature, le catholicisme est universel, mondial. L'Evangile a heureusement informé au cours des siècles, à commencer par le Proche-Orient, des formes vivantes de culture, qui ne cessent de porter de pures valeurs religieuses, morales et intellectuelles, dont on aurait grand tort de se priver. Et aujourd'hui, c'est à vous que revient pour une part la tâche importante de traduire également ce message de vérité et d'amour en des formes appropriées à l'âme 1 Luc. 2 Acia £Lp. I, 8. 12, 32. 1 - ACTA, vol. I I , n. 2. — 2 9 - 2 - 1 9 6 0 . 98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale orientale : sachez que'Nous estimons ce travail capital pour l'avenir du Catholicisme. Dans l'assurance que vous ferez vôtres ces considérations de notre sollicitude pastorale et que vous contribuerez largement ainsi à faire resplendir la jeunesse féconde de l'Eglise, et à lui gagner de nombreux fils dans les divers pays d'Asie, Nous invoquons volontiers sur votre assemblée de Manille, et sur chacune de vos nations respectives, une large effusion de grâces, en gage desquelles Nous vous accordons de grand cœur, chers Fils, une très paternelle Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 8 décembre 1959. IOANNES PP. XXIII II AD KXCMTJM P. D. VINCENTIUM ALEXANDRUM GONZALEZ ET ROBLETO, ARCHIEPISCOPUM MANAGUENSEM, ET AD UNIVERSOS CHRISTIFIDELES REIPUBLICAE NICARAQUAE, OB SACRAM MANAQUAE PERACTAM MISSIONEM AC TOTIUS NATIONIS CORDIBUS SACRIS IESU ET MARIAE CONSECRATIONEM. ; Con cuánta alegría, Venerable Hermano y amadísimos Hijos de Managua, hemos recibido la noticia de la celebración de la magna Misión Diocesana que este día se clausura solemnemente en esa Ciudad! Por boca de su Magistrado supremo, en la presencia de miles de trabajadores, Nicaragua entera se consagra hoy a los Sagrados Corazones de Jesús y de María. Digno broche de oro con que se cierra toda una cadena de dones caídos a raudales del Cielo, de transformaciones operadas por la divina gracia en la intimidad de tantas almas, de secretos prodigios que han convertido los corazones de muchos en tabernáculos vivientes del Altísimo. Cada uno de vosotros ha puesto en estos días de cara a Dios no sólo su pasado, tal vez con lágrimas de arrepentimiento y seguramente con emocionada gratitud al Padre Celestial, sino también los proyectos del futuro para iluminarlos de más fe, para impregnarlos de mayor caridad y penetrarlos de más fidelidad al propio deber en el ejercicio de la profesión. El ideal del individuo lo mismo que las metas de la colectividad, ahí quedan, sobre el altar santo, para que el Señor los bendiga y santifique. En ese magnífico Estadio, convertido hoy en majestuoso templo, Nos parece percibir una rotunda afirmación de fe con acento viril que rasga .acta Ioannis Pp. XXIII 99 los cielos. ¡ Cómo quisiéramos que en este armonioso coro rio faltara ninguna voz para atraer mejor sobre vuestros hogares, campos, talleres y ciudades, y aun sobre la tierra toda que a Dios venera, las gracias de salvación ! Esta Misión, amadísimos Hijos, no ha de pasar a los anales de vuestra historia como un episodio efímero, aunque espléndido) de fervor religioso : tenemos la convicción de que con ella estáis poniendo una piedra miliar en el camino de la promoción espiritual de vuestro pueblo. Por' eso, si queréis una palabra de éste vuestro Padre y Pastor que tanto os ama, os diremos que trabajéis por conservar íntegro el patrimonio cristiano de vuestros mayores y por vigorizar cada vez más la unidad de vuestra fe. Base y cimiento de esta empresa serán una conciencia exquisitamente formada y una instrucción religiosa tales que basten no sólo para alimentar la vida espiritual de cada uno sino también para defenderla de los ataques de quienes en cualquier forma pretendan sembrar la cizaña en el campo de vuestra heredad católica. No es la religión un bien de familia que se disfruta sin otro quehacer que poseerlo ; debe ella dominar la vida toda y animar sus actos con impulsos de superación continua ; es ésta exigencia esencial de la caridad, alma de las demás virtudes, que no puede dejar en reposo ninguna situación como cosa ya adquirida y perfecta, ninguna justicia como suficiente mientras el reino de Dios no esté totalmente construido. Que cada uno considere como la mejor apología y predicación el cumplimiento de los deberes que la justicia y la caridad imponen particularmente en el campo social, según la doctrina de la Iglesia. Habéis meditado seriamente lo que entraña una vida cristiana en toda su amplitud. ¡ Adelante con decisión ! El programa del Sermón de la Montaña es germen de juventud perenne, capaz de iluminar los senderos de la historia ascensional de los pueblos re vitalizando sus instituciones. Haga la Virgen Inmaculada que en los hogares de vuestra Nación de honda raigambre católica, conservando incontaminada su fe y como el mejor fruto de una cuidadosa educación cristiana, salgan almas santas que son la base indispensable para el nacimiento y cultivo de abundante» vocaciones sacerdotales y religiosas. Marchad, queridos Hijos, de estas Jornadas con una nueva luz en Iosojos, libre vuestro espíritu de cualquier temor, rebosante el corazón de gozo y de paz con el tesoro de la gracia divina. En alto el ideal de llevar a todos los ambientes y profesiones la vida sobrenatural que Jesucristo- 100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vino a traer al mundo para que sus ejemplos y doctrina se den a conocer a todos por vosotros : ut et vita Jesus manifestetur... in vobis. Para el mejor cumplimiento de tan santos propósitos enviamos Nuestra cordial Bendición Apostólica que con toda efusión damos a tí, Venerable Hermano y demás miembros del Episcopado, a las dignísimas Autoridades de la Nación con el Excelentísimo Señor Presidente a la cabeza, a los infatigables Misioneros que con inteligencia y celo han dirigido esta memorable Misión, al Clero y al pueblo fiel de Managua y de Nicaragua entera. 1 El Vaticano, 1 de enero de 1960. IOANNES PP. XXIII III ÌIS QUI EX OMNIBUS AMERICAE NATIONIBUS INTERFUERUNT CONVENTUI « DE CATHOLICA INSTITUTIONE )), JOSEPHOPOLI HABITO. A Nuestros Venerables Hermanos y queridos Hijos, participantes al VII Congreso Interamericano de Educación Católica. Tras diligente preparación, con la concurrencia de personas competentes y experimentadas y en fraterna colaboración por parte de todo ese ^Continente, va a tener lugar próximamente en la hospitalaria e hidalga "Ciudad de San José de Costa Rica el V I I Congreso Interamericano de Educación Católica que abre Nuestro ánimo a una justa esperanza de "óptimos frutos. Recibid, Venerables Hermanos y amadísimos Hijos, «con Nuestro cordial saludo, la seguridad de una plegaria especial para tiue vuestras tareas, iniciadas con las mejores perspectivas, contribuyan a dar mayor luz a la solución de los problemas educativos que se plantean hoy en vuestras Naciones. El cuestionario a desarrollar en estos días, formulado sobre la base de una encuesta verificada entre las Organizaciones afiliadas a vuestra Confederación, tiene como tema central « el resultado de la formación espiritual de los Colegios Católicos»; tema de singular importancia sobre el que queremos sugeriros ahora algunas consideraciones. 1 2 Cor. 4, 10, 12. Acta Ioannis Pp. XXIII 101 A una piedad sentida de niño, pero descuidada en la adolescencia, sucede no pocas veces por desgracia en el joven que se abre al mundo un verdadero naufragio en la fe. Fenómeno es éste que por su gravedad atrae la atención y reclama el examen serio de cualquier educador consciente de su misión. Es un principio de la pedagogía católica que la esencia de la educación consiste en la colaboración con la divina gracia para la formación del verdadero y perfecto cristiano. Si bien no se han de despreciar los valores naturales, « es falso todo naturalismo pedagógico que de cuaL quier modo excluya o aminore la formación sobrenatural cristiana en la instrucción de la juventud » 1 Una educación, por consiguiente, no superficial, sino profunda y de gran alcance, será ante todo fruto de la gracia ; recibirá su impulso de un ambiente de hogar en el Colegio, de una disciplina suave, forjadora de hábitos buenos, de optimismo y de alegría; se formentará con una labor que lleve la atención particular de los Superiores hacia cada uno a quien se quiere ayudar eficazmente a lograr su perfección. Espíritu de iniciativa, clima de espontaneidad y de sinceridad en la vida religiosa del adolescente, serán condiciones de perseverancia en la directriz que la vida de Colegio le va trazando para el futuro. El adolescente está en la edad en la que él mismo debe esforzarse por descubrir su ser y formar su personalidad : incumbe a sus educadores, y particularmente a su Director espiritual, el cometido de ayudarle en esta empresa. Hijo de Dios, miembro del Cuerpo Místico, tiene él un lugar propio en la Iglesia. Así lo considera San Juan cuando a los adolescentes se dirige : Scribo vobis, adulescentes, quoniam vicistis malignum. LaIglesia no deja de reconocer las riquezas que la juventud aporta y de fomentar su evolución y desarrollo legitimos. Por eso desde la más tierna edad pone tanto interés en la tarea de la educación de su vida de fe al mismo tiempo que en la formación de su conciencia, junto con el aprendizaje del recto uso de su libertad. La catequesis intelectual será poco eficaz si no va acompañada de una educación que comprenda, junto con la inteligencia, la voluntad y el corazón del adolescente : la religión abarca al hombre entero ; es el comportamiento total de su vida lo que hay que orientar en función deí 2 1 Pio XI, Ene. « Divini illius Magistri ». 2 / Io. 2. 13. Ì02 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mensaje cristiano poniendo en práctica toda una pedagogía de la vida «spiritual para que el joven adquiera conciencia de la correspondencia que existe entre las verdades que se le enseña a creer y las aspiraciones interiores que brotan de su personalidad hacia ideales de justicia, de caridad y de rectitud moral. Los Colegios Católicos se esfuerzan por suministrar a sus alumnos una preparación para la vida dándoles un bagage religioso de acuerdo con sus necesidades. Mas generalmente éste no basta para que más tarde puedan tener una respuesta adecuada a todos los problemas que el curso de su existencia y en particular la extensión de sus conocimientos en los demás ramos del saber les han de plantear. Por eso mismo tal acervo habrá de ser ampliado y completado con una ulterior instrucción, especialmente de carácter deontologico : su cultura religiosa deberá ir siempre desarrollando paralelamente a sus crecientes adquisiciones en el campo de la cultura profana, literaria o científica. Papel importante jugarán en esta empresa las Asociaciones postescolares, las cátedras de cultura religiosa superior aun en el seno de la Universidad misma, las Obras de asistencia universitaria y las organizaciones que tienden a potenciar y continuar la labor del Colegio. La formación no se extiende solo a la vida que se actúa en el Colegio, sino también y principalmente se ha de concebir como una preparación del alumno para hacer frente a las responsabilidades familiares, cívicas y profesionales de la vida adulta : no se pierdan de vista los diversos ambientes em que se halla o se podrá encontrar más tarde, asi como la influencia de las corrientes de pensamiento tan al alcance ahora de todos merced a las técnicas de difusión/Debe ponérsele en disposición de afrontarlas con responsabilidad personal. JSTos complace asimismo el empeño puesto en una educación para al apostolado, para el ejercicio de la caridad. El entrenamiento, con decisión y prudencia, para el don de sí, mediante una acción a la medida de sus capacidades, favorecerá el que el alumno, el día de mañana pueda responder a las exigencias de la propia vocación de cualquier género que ella sea. La liturgia de la Iglesia, conocida a fondo y vivida ; el estudio, en su aspecto moral, de los acontecimientos mundiales o locales y de las diversas expresiones de la cultura o de la vida social, en reuniones o círculos, constituyen otros tantos medios con que el jovencito irá adentrándose en el mundo del mañana y encarnando en la realidad concreta las verdades aprendidas. Acta Ioannis Pp. XXIII 103 Sea el ideal de todo maestro, imitador del Magister bonus/ Jesucristo hacer que se incorpore a la sociedad una juventud pura, compacta, generosa y apostólica que, animada del sentido de la Iglesia, dé a ésta vocaciones sacerdotales y religiosas y a la Patria hogares cristianos. No Nos cabe duda de que sobre las huellas de los Congresos anteriores y siguiendo las directivas que la Jerarquía os ha ido trazando, la asamblea actual aumentará el justo prestigio de vuestra Confederación, ofreciendo así a las Autoridades interesadas de vuestros respectivos Países una eficaz y generosa colaboración para el bien común de la sociedad. Atraiga sobre vuestras labores estas gracias la Bendición Apostólica que de todo corazón damos a cuantos en este Congreso tomáis parte o al mismo habéis dado vuestra aportación. El Vaticano, 10 de enero de 1960. IOANNES PP. XXIII Cív.Mc. 10, 17. 104 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Pp. XXIII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 21 Octobris 1959. — Titulari episcopali Ecclesiae Abitinensi praefecit R. D. Vincentium Urban, Antistitem Urbanum, Canonicum Capituli Metropolitanae Ecclesiae Vratislaviensis, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Stephani S. R. E. Cardinalis Wyszynski, Archiepiscopi Gnesnensis. die 16 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Calamensi R. D. Henricum Gufflet, parochum-decanum ad S. Germani vulgo (( en Laye », in dioecesi Versaliensi, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Aloisii Rastouil, Episcopi Lemovicensis. die 21 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Casheliensi R. D. Thomam Morris, ex archidioecesi Casheliensi, pro-praesidem ac professorem S. Theologiae in Collegio Sancti Patricii ad Thurles. die 27 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Limyrensi R. D. Alfonsum Kempf, parochum ad S. Gertrudem in dioecesi Herbipolensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Stangl, Episcopi Herbipolensis. die 2 Ianuarii 1960. — Cathedrali Ecclesiae Dodgepolitanae R. P. D. Marionem Franciscum Forst, Vicarium Generalem Campifontis-Capitis Girardeauensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Andropolitanae R. P. D. Thomam F. Maloney, ex dioecesi Providentiensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Russell Iosephi Me Vinney, Episcopi Providentiensis. Sacra Congregßtio Consistorialis 105 — Titulari episcopali Ecclesiae Alabandensi R. D. Iacobum W. MaIone, ex diocesi Youngstoniensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Emmeti Michaelis Walsh, Episcopi Youngstoniensis. die 19 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Duluthensi Exc. P. D. Franciscum Iosephum Schenk, hactenus Episcopum Crookstoniensem. die 20 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Reatinae R. D. Guidonem Nicolaum Cavanna, parochum S. Alexandri in civitate Alexandrina Statiellorum. die 21} Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Camdensi Exc. P. D. Caelestium Iosephum Damiano, hactenus Archiepiscopum titularem Nicopolitanum in Epiro, cui servavit Archiepiscopalem titulum ad personam. die 26 Ianuarii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Amasenae Exc. P. D. Caietanum Malchiodi, hactenus Episcopum titularem Canensem, Vicarium Administrationis Pontificiae Lauretanae. die 27 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Crookstoniensi Exc. P. D. Laurentium A. Glenn, hactenus Episcopum titularem Tuscamiensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Bitensi R. D. Victorium Bonamin, sodalem Societatis Sancti Francisci Salesii, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Antonii S. R. E. Cardinalis Caggiano, Archiepiscopi Bonaèrensis et Vicarii Castrensis Reipublicae Argentinae. die 23 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Fargensi Exc. P. D. Leonem Ferdinandum Dworschak, hactenus Episcopum titularem Tianum. — Cathedrali Ecclesiae Savannensi Exc. P. D. Thomam Iosephum Me Donough, hactenus Episcopum titularem Thenitanum. — Cathedrali Ecclesiae Greensburgensi R. P. D. Gulielmum G. Connare, parochum S. Richardi, ex dioecesi Pittsburgensi. Il NOMINATIO Decreto die 14 Decembris mensis a. 1959 dato, Sacra Congregatio Consistorialis nominavit Enium ac Revmum P. D. Antonium S. R. E. Cardinalem Caggiano, Archiepiscopum Bonaërensem, Vicarium Castrensem, Reipublicae Argentinae. 106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III BALTIMORENSIS DECRETUM TRANSLATIONIS CATHEDRAE METROPOLITANAE ET ERECTIONIS CONCATHEDRALIS In praeclara Baltiinorensi urbe, per magnam, pecuniae summam ab amplissimo quodam viro hereditate relictam, novum insigne exstat templum structurae genere et operis magnitudine vere conspicuum, quod, sive significata desideratissimi eiusdem viri voluntate, sive rogata Consultorum dioecesanorum sententia, eo consilio exstructum fuit ut ibi Archiepiscopalis potestatis Cathedra constitueretur. Quapropter Exc. P. D. Franciscus P. Keough, Archiepiscopus Baltimorensis, centesimo et quinquagesimo recurrente anno ab eadem Baltimorensi Ecclesia in Archiepiscopalem evecta, vota quoque universi cleri omniumque fidelium exprimens, ab Apostolica Sede enixe rogavit ut Cathedra Metropolitana Baltimorensis in novum praefatum ornatissimum templum, Deo in honorem Mariae Reginae Nostrae mox dicandum, transferretur, antiquae vero Sacrae Aedes, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis in coelum Assumptae dicatae, non una voce et ipsae gloriosae, titulo Concathedralis condecorarentur. Porro haec S. Congregatio Consistorialis, re mature perpensa ac habito favorabili voto Exc. P. D. Aegidii Vagnozzi, Archiepiscopi titularis Myrensis et in Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis Delegati Apostolici, rata id ad decus amplissimae Metropolitanae Ecclesiae Baltimorensis valde profuturum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, vigore specialium facultatum a SSmo Domino nostro Ioanne Divina Providentia PP. XXIII sibi tributarum, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro.ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, memoratum novum templum in honorem Mariae Reginae Nostrae Deo dicandum, ad dignitatem et gradum ecclesiae Metropolitanae Baltimorensis evehit ita ut in eodem Metropolitanae potestatis Cathedra posthac erigi possit ac debeat, collatis simul omnibus praerogativis, iuribus et privilegiis quibus ceterae metropolitanae ecclesiae fruuntur. Sacra Congregatio Consistorialis 107 Item eadem Sacra Congregatio indulget ut gloriosum templum in honorem B. Mariae Virginis in coelum Assumptae Deo dicatum, quod merito « . . . uti insigne Catholicae Ecclesiae monumentum... » omnes christifideles conspicua observantia prosequuntur, titulo ecclesiae Concathédralis condecoretur ita ut Baltimorensi Antistiti liceat etiam diebus sollemnioribus, prout ipsi magis expedire videbitur, in praefata ecclesia Concathedrali pontificalia pro lubitu exercere. Ad haec omnia exsecutioni mandanda S. Congregatio Consistorialis deputat eundem Exc. P. D. Aegidium Vagnozzi, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis quam primum remittendi. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 21 mensis Septembris anno 1959. 1 £ß MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. fB S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor IV CUNEENSIS ET FOSSANENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Cum fideles, qui in vicis vulgo dictis tetto Italia, cascina S. Giovenale, tetto Pace et Chiabotto Trieste commorantur, ob nimiam distantiam, ecclesiam paroecialem S. Benigni, in dioecesi Cuneensi, cui sunt subiecti, adire non soleant, sed potius frequeütent viciniorem ecclesiam S. Ioannis Baptistae, oppidi Centollo, in dioecesi Fossanensi, cumque praedicti vici in territorio eiusdem oppidi Centollo exstent, Excimus P. D. Guido Tonetti, Archiepiscopus-Episcopus Cuneensis, consentiente Exorno P. D. Dionysio Borra, Episcopo Fossanensi, maiori fidelium A. S. vol. XXX, p. 17. bonoA.prospiciens, ab1938, Apostolica Sede nuper expostulavit ut memoratum 1 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 108 territorium a dioecesi Cuneensi dismembraretur et dioecesi Fossanensi adiungeretur. Sacra igitur Consistorialis Congregatio, rei opportunitate perspecta, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne Divina, Providentia Pp. XXIII tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit ut territorium, quod loca tetto Italia, caseina S. Giovenale, tetto Pace et Chiabotto Trieste comprehendit, a paroecia S. Benigni et a dioecesi Cuneensi in perpetuum separetur atque paroeciae S. Ioannis Baptistae in oppido Centollo proindeque dioecesi Fossanensi aggregetur, mutatishac ratione utriusque dioecesis finibus. Ad haec autem perficienda Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Excmum P. D. Guidonem Tonetti, Archiepiscopum-Episcopum Cuneensem deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 16 Octobris anno 1959. £8 MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. SB s. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor TARVISINAE DECRETUM DE INNOVATIONE CAPITULI COLLEGIALIS ECCLESIAE S. MARIAE ASSUMPTAE DE ASYLO. Exctrhus P. D. Antonius Mistrorigo, Episcopus Tarvisinus, ad divinum cultum satius provehendum instaurare cupiens insigne Capitulum vetustae Collegialis Ecclesiae S. Mariae Assumptae de Asylo, in dioecesi Tarvisina, cuius duae tantum in praesens supersunt canoni- Sacra Congregatio Consistorialis 109 cales praebendae, Praepositus nempe et Sacrista, aliaque inferioris gradus et exigui redditus beneficia, ab Apostolica Sede enixe postulavit ut idem Collegiale Capitulum innovaretur pressiusque describeretur. Sacra igitur Consistorialis Congregatio, rata huiusmodi innovationem solemniori cultui Deo in ecclesia exhibendo collaturam, precibus annuendum censuit. Quapropter, vigore specialium facultatum sibi a SSmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia PP. XXIII tributarum, et suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel habere praesumendum consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit ut exinde Capitulum Collegialis Ecclesiae S. Mariae Assumptae de Asylo, altera abrogata, una tantum constet Dignitate, scilicet Praeposito, atque quinque canonicis et tribus mansionariis. Quod attinet ad vestes chorales, ad servitium chorale ceteraque officia, iura et privilegia, normae iuris communis, indulta ab Apostolica Sede concessa, legitimae consuetudines ac statuta capitularia adamussim serventur. Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio deputat Excmum P. D. Antonium Mistrorigo, Episcopum Tarvisinum, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi imposito mittendi, quam primum, ad eandem Sacram Congregationem Consistorialem exemplar authenticum actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 16 mensis Octobris anno 1959. £3 MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. f£i S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor VI PATENSIS - ATERRADENSÏS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM Concrediti gregis spirituali bono apprime studentes, Excmi PP. DD. Iosephus Andreas Coimbra, Episcopus Patensis, et Emmanuel Nunes Coelho, Episcopus Aterradensis, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 110 Officiale suarum dioecesium fines aliquantulum immutarentur et ita aptius disponerentur. Ssmus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Pp. XXIII, attento favorabili voto Excihi P. D. Armandi Lombardi, Archiepiscopi titularis Caesariensis Philippi et in Foederatis Brasiliae Civitatibus Apostolici Nuntii, de consilio infrascripti Cardinalis S. Congregationis Consistorialis a Secretis, preces ad Se admotas animabus profuturas censuit benigneque excipiendas decrevit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis : 1. a dioecesi Patensi separat integrum territorium municipiorum, prouti nunc lege civili circumscribuntur, quae vulgo nuncupantur Deljlnòpolis et Pratinha, et territorium districtuum civilium Campos Altos, ad eiusdem nominis municipium, Desemboque et Tapira, ad municipium Sacramento pertinentium, illaque perpetuo adnectit dioecesi Aterradensi. 2. Vicissim a dioecesi Aterradensi distrahit integrum territorium municipiorum Sâo Concaio do Abaeté et Rio Raranaiba necnon locum vulgato nomine dictum Arcado, ad municipium Patos de Minas pertinentem, eaque dioecesi Patensi perpetuo adsignat, ita ut praedictorum municipiorum Sâo Concalo do Abaeté, Rio Paranaíba et Patos de Minas integra territoria, prout hodie per legem civilem terminantur, ad dioecesim Patensem spectent. Sanctitas Sua, sic immutatis praefatarum dioecesium finibus, mandat ut omnia acta et singula documenta quae praedicta territoria respiciunt a Curia a qua ad Curiam dioecesis cui illa noviter sunt aggregata, tradantur ; ad clerum vero quod attinet, decernit ut simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, eo ipso sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio beneficium aut officium ecclesiasticum legitime detinent ; ceteri autem clerici Ecclesiae illi incar dinati maneant in cuius territorio legitimum habent domicilium. Ad haec omnia perficienda Ssmus Dominus Noster deputare dignatus est memoratum Excmum P. D. Armandum Lombardi, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate consti- Sacra Congregatio de Propaganda Fide 11J tutum, onere imposito ad S. Congregationem Consistorialem, quam primum, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 21 Novembris 1959. £8 MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen. et'Mandelen., a Secretis L. © S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i LULUABURGEN. - KABINDAEN. DECRETUM DE FINIUM VICARIATUUM MUTATIONE Cum in Congo Belgico limites ecclesiastici inter Vicariatus Apostolicos Luluaburgensem et Kabindaënsem, Congregationi Immaculati Cordis Mariae concreditos, necessitatibus missionalis apostolatus amplius non responderent, ad partialem ipsorum limitum commutationem inter memoratas circumscriptiones ecclesiasticas ibidem procedere opportunum visum est. Quamobrem Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando, re mature perpensa, consensum quorum interest prae oculis habens, atque audito favorabili voto Revmi Domini Ubaldi Calabresi, Delegationis Apostolicae in Congo Belgico et in Ruanda Urundi negotiorum gerentis, limites inter praelaudatas circumscriptiones ita emendandos esse censuit, ut tota pars territorii quae pagos comprehendit regionum vulgo denominatarum « Chefferies Mundembo et Kanyemba », quaeque ad Vicariatum Apostolicum Luluaburgensem hucusque pertinebat, a praedicto Vicariatu Apostolico distraheretur et ad Vicariatum Apostolicum Kabindaënsem adnecteretur. 112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quam sententiam, in Audientia diei 13 mensis Octobris vertentis anni ab huius Sacrae Congregationis Secretario Sanctissimo Domino Nostro Ioanni Divina Providentia Papae XXIII relatam, ipse Summus Pontifex, benigne excipiens, ratam habuit et confirmavit, praesensque ad rem Decretum confici iussit. Datum Boma, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 13 mensis Octobris a. D. 1959. G. P. Card. Pro-Praefectus AGAGIANIAN, L. fp, S. C. Corvo, Subsecretarius II MANGALOREN. - CALIOÜTEN; DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Excmus Dominus Raimundus D'Mello, Episcopus Mangalorensis, expostulavit ut illud territorium, quod vulgo appellatur « taluk de Hosdrug », distraheretur a dioecesi Mangalorensi et dioecesi Calicutensi uniretur, quacum in commune habet linguam, mores et civile regimen. Quas preces Sacra Congregatio de Propaganda Fide benigne excipiens, consensu Excmi Domini Aldi Patroni, Episcopi Calicutensis, attento, nec non favorabili voto Excmi Domini Iacobi Roberti Knox, Archiepiscopi Titularis Melitenaei et in Indica Republica Apostolici Internuntii, vigore specialium facultatum a SSmo Domino Nostro Ioanne Div. Prov. Papa XXIII concessarum, totum territorium ad <( taluk de Hosdrug » pertinens a dioecesi Mangalorensi seiunxit et dioecesi Calicutensi in perpetuum adnexuit atque hoc ad rem Decretum confici mandavit. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 12 mensis Ianuarii a. D. 1960. G. P. Card. AGAGIANIAN, Pro-Praefectus L. © S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis- 8acra Romana Rota 113 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I PAPIEN. NULLITATIS MATRIMONII ET DISPENSATIONIS (STÖRENI - Z O C C H I ) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dñi Rinaldi Zocchi, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive j e r se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. Romanae Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 2 Maii 1960, hora duodecima, ad disputandum de dubio concordando vel ad infrascriptum subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de nullitate matrimonii, in casu, et quatenus negative : An consulendum sit Sanctissimo super dispensatione a matrimonio rato et non consummato. ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Dñi Rinaldi Zocchi curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Emmanuel Bonet, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 8 Februarii 1960. C. Pezzicara, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Renaud Zocchi défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne 8 - ACTA, vol. I I , n. 2. — 29-2-196Ô. 114 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 2 Mai 1960, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans cette cause? Et dans la négative: Doit-on interroger le Saint-Père pour la dispense super rato et non consummato, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit M. Renaud Zocchi, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. II AUGUSTANA SEU TAURINEN. NULLITATIS MATRIMONII (PASCAL - CARLIN) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dñi Aloisii Carlin, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. Romanae Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 30 Aprilis 1960, hora undecima, ad disputandum de dubio concordando vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur turnus pro causae definitione. An sententia Rotalis diei 27 Novembris 1956 confirmanda vel infirmanda sit, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Aloisii Carlin curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Ovidius Bejam, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 20 Februarii 1960. C. Pezzicara, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Louis Carlin défenseur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne. Sacra Romana Bota 115 ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la Si Rote Romaine (Roma, Palazzo della Gancelleria) le 30 avril 1960, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. La sentence du Tribunal de la Rote en date du 26 Novembre 1956 doitelle être confirmée ou infirmée? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit Louis Carlin devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. III ATHENIEN. NULLITATIS MATRIMONII (FRANGOULOPOULOU - SPHAKIANAKl) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Athanasii Sphakianaki, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 9 Maii 1960, hora duodecima, ad concordandum dubium, vel ad infrascriptum subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Athanasii Sphakianaki curare debent ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Emmanuel Bonet, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 23 Februarii 1960. C. Pezzicara, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Athanase Sphakianaki, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne 116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale où par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 9 mai 1960, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant là Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit M. Athanase Sphakianaki, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 111 DIARIUM ROMANAE CURIAE Lunedì, 22 febbraio 1960, il Santo Padre Giovanni ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza XXIII M A N U E L PRADO, ha Pre- sidente della Repubblica del Perù. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 12 settembre 1959. S. E. Revma Monsig. Brini Mario, Delegato Apostolico nell'Indocina. 21 » » S. E. Revma Monsig. Del Mestri Guido, Delegato Apostolico di Nairobi. 9 dicembre » L'Eñío e Revmo Signor Cardinale Gilroy Norman T., Protettore delle « Sisters o f Mercy » (Graf ton, diocesi di Lismore). 19 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Castaldo Alfonso, Protettore delle Suore dell' Addolorata e di Santa Filomena (Napoli). 2 gennaio 1960. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore dei Figli della Carità (Canossiani) iii Venezia. 5 » » S. E. Revma Monsig. Enrici Domenico, Arcivescovo tit. di Ancusa, Internuncio Apostolico in Giappone. 7 » » L'Eñlo e Revmo Signor Cardinale Bueno y Monreal José Maria, Protettore delle « Hermanas Hospitalarias de Jesús Nazareno, Terciarias Franciscanas » (Córdoba, Spagna). 15 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore della « Hermandad de Sacerdotes Operarios Diocesanos del Corazón de Jesús » (Madrid). 118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 16 gennaio 1960. L'Eíño e Revino Signor Cardinale Godfrey William, Protettore della Congregazione delle Adorati ici del Sacro Cuore di Gesù di Montmartre O.S.B. (Londra). 23» » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Castaldo Alfonso, Protettore dei « Pii Operai Catechisti Rurali » (Montalto TJffugo, Cosenza). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore della Pia Società S. Paolo (Róma). .1 febbraio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cento Fernando, Protettore delle Religiose Riparatrici del Sacro Cuore di Gesù (Lima). )) » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giobbe Paolo, Protettore della Società di Maria Riparatrice (Roma). » » » L'Ilmio e Revmo Monsig. Rogers Gerardo Maria, Prelato Uditore del Tribunale della Sacra Romana Rota. 5 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Siri Giuseppe, Protettore delle, Figlie dei Sacri Cuori di Gesù e Maria (Istituto Ra vasco, Genova). 6 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Castaldo Alfonso, Protettore delle Suore degli Angeli (Napoli). 8 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle Suore di Santa Chiara (Roma). 9 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cento Fernando, Protettore delle « Sœurs de Charité Dominicaines de la Présentation dé la Sainte Vierge de Tours » (Saint-Symphorien, Tours). 13 » » S. E. Revma Monsig. Bafile Corrado, Arcivescovo tit. di Antiochia di Pisidia, Nunzio Apostolico in Germania. 19 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Montini Giovanni Battista, Protettore delle Suore di Carità delle Sante B. Capitanio e V. Cerosa (Milano). Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 19 gennaio 1960. Il Rev. Padre Giraudo Marco, dell'Ordine dei Frati Predicatori, Primo Compagno del Commissario della Suprema Sacra Congregazione del SanVOffizio e Consultore del medesimo Sacro Dicastero. 8 febbraio » L'IIlmo e Revmo Monsig. Garofalo Salvatore, Consultore della Suprema Sacra Congregazione del Sant> Offizio. 10 » », L'IIlmo e Revmo Monsig. Lamas Lourido Pietro Raimondo e i Revmi Padri Brisebois Guido, dei Frati Minori, e Sirna Giuseppe, dei Frati Minori Con- Diarium Romanae Curiae 119 vvirtuali, Consultori della Sacra Congregazione delia Disciplina dei Sacramenti. 12 febbraio 1960. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Tisserant Eugenio, Memoro della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale. 20 » » S. E. Revma Monsig. 0'Connor Martino Giovanni, Arcivescovo tit. di Laodicea di Siria, Consultore delia Sacra Congregazione de Propaganda Fide. 26 » » L'IIlmo e Revmo Monsig. Tondini Giuseppe, Sotto-Segretario Emerito della Commissione Cardinalizia per VAmministrazione dei Beni della Santa Sede. Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistenti al Soglio Pontificio : 13 novembre 1959. S. E. Monsig. Olano y Urteaga Leone, Vescovo tit. di Lagina. 20 » » S. E. Monsig. De Zanche Vittorio, Vescovo di Concordia. 27 » » S. E. Monsig. Comin Domenico, Vescovo tit. di Obba. Protonotari Apostolici ad instar participantium 5 settembre 1959. Monsig. Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. 3 ottobre 12 30 » » » » 13 novembre 20 » 27 » là dicembre 17 » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. M'onsig. Monsig. Monsig. Monsig. Blanchette Romeo, della diocesi di Joliet. Cloos Gregorio, della medesima diocesi. Hoover Eduino, della medesima diocesi. Graham Ernesto G., dell'arcidiocesi di Omaha. Wegner Nicola H., della medesima arcidiocesi. O'Day Ludovico D., della diocesi di Winona. Cullinan Giovanni Giuseppe, dell'arcidiocesi di San Paolo del Minnesota. Arrell Giuliano, della diocesi di Fargo. Boy er Giorgio, della diocesi di Carcassonne. De Berardinis Giustino, dell'arcidiocesi di Chieti. Tondini Amleto (Roma). Passante Francesco, della diocesi di Ostuni. Grego Giovanni, della diocesi di Trieste. Crovella Ercole, dell'arcidiocesi di Vercelli. Hayes Patrizio J. dell'arcidiocesi di Chicago. Prelati Domestici di Sua Santità: 22 » agosto » 1959. Monsig. Sullivan Leonardo F., della diocesi di Sioux Falls. » Monsig. Arjona Correa Giovanni, dell'arcidiocesi di Yucatán. 5 settembre » Monsig. Desmond Giovanni, della diocesi di Joliet. » » » Mkmsig. Kiley Lester, della medesima diocesi. 120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 5 settembre 1959. Monsig. Murray Daniele, della diocesi di Joliet. » » » Monsig. Podestà Giovanni, della medesima diocesi. » - » » Monsig. Murray Giuseppe A., della diocesi di Little Rock. » » » Monsig. Appelbaum Edoardo J., dell'arcidiocesi di Omaha. » » » Monsig. Buelt Teodoro H., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Burke Patrizio W., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Huisman Francesco J., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Keliher Marcello T., della medesima arcidiocesi. )r » » Monsig. Kluthe Antonio S., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. O'Sullivan Geremia H., della- medesima arcidiocesi. » » » Monsig. O'Sullivan Timoteo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Sheehan Daniele E., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Strassberger Carlo H., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Walsh Edmondo C, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Werthman Francesco J., della medesima arcidio cesi. » » » Monsig. Westermann Bernardo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Lagrée Ivo, dell'arcidiocesi-di Rennes. » » » Monsig. Snyder Raimondo J., della diocesi di Winona. » » » Monsig. Schimek Guglielmo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Tierney Daniele D., della medesima diocesi. » » » Monsig. Klein Francesco, della medesima diocesi. » » » Monsig. Scheid Alton H., della medesima diocesi. 12 » » Monsig. Moran Guglielmo, dell'arcidiocesi di San Fran cisco. 19 » » Monsig. Cunneen Guglielmo G., della diocesi di Portland. » » » Monsig. Martin Felice, della medesima diocesi. 26 » » Monsig. Roosens Cirillo Cornelio TJ., della diocesi di Gand. 3 ottobre » Monsig. Bastnagel Clemente V., dell'arcidiocesi di Indianapolis. » » » Monsig. Farischon Erberto Giovanni della diocesi di Jefferson City. " . » » » Monsig. Kutz Ralph Giorgio, della medesima diocesi, » » » Monsig. Connele Ruggero Giuseppe, dell'arcidiocesi di San Paolo del Minnesota. » » » Monsig. Doherty Riccardo Tommaso, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Gormley Donald Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Moelter Nicola M., della medesima arcidiocesi. » -..-» » Monsig. Shannon Giacomo Patrizio, della medesima arcidiocesi. 12 » » Monsig. Cloos Nicola, della diocesi di Fargo. » » »' Monsig. Longpre Raoul, della medesima diocesi. » » » Monsig. Mulvany Giovanni, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 12 ottobre 1959. Monsig. Monsig; » Monsig. 16 Monsig. 30 Monsig. » Monsig. »Monsig. 6 novembre Monsig. 13 Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. 20 Monsig. » Monsig. 11 dicembre Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » » 14 » 17 » » » » » 121 O'Donoghue Luigi, della diocesi di Fargo. O'Neill Owen, della medesima diocesi. Nischbach Giuseppe, della diocesi di Timisoara. Tisseyre Emilio, della diocesi di Carcassonne Cazemàjou Marcellino, della medesima diocesi. Binda Antonio, della diocesi di Gomo. Papalini Gino, della diocesi di Senigallia. Fabiani Giuseppe, della diocesi di Ascoli Piceno. Teissier Augusto, della diocesi di Digne. Collomb Luigi, della medesima diocesi. Ravelli Pietro (Roma). Heuschen Giuseppe, della diocesi di Liegi. Repanai Ferruccio, della diocesi di Tortona. Bourdonnais Ippolito, della diocesi di Beauvais. Chiappe Santino, della diocesi di Chiavari. Santajuliana Giulio, della diocesi di Corrientes. Rösch Riccardo, della medesima diocesi. Paniagua Davide Raimondo, della medesima diocesi. Monsig. Prisco Gabriele, della diocesi di Isernia. Monisg. Oddone Giovanni, della diocesi di Alessandria. Monsig. Bo Giuseppe, della diocesi di Asti. Monsig. D'Avack Giorgio (Roma). Monsig. Fitzgerald Giovanni D., dell'arcidiocesi di Chicago. Fitzgerald Tommaso J., della medesima arcidioMonsig. cesi. Monsig. McElligott Francesco J., della medesima arcidio cesi. Monsig. McManus Guglielmo E., della medesima arcidio cesi. Monsig. Howard Martino M., della medesima arcidiocesi. Monsig. Howard Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Monsig. Vonesh Raimondo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Wycislo Luigi, della medesima arcidiocesi. Monsig. Higgins Giorgio, della medesima arcidiocesi. Monsig. Masterson Donald, della medesima arcidiocesi. Monsig. Meter Carlo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Mohan Giuseppe T., della medesima arcidiocesi. Monsig. Kelly Tommaso J., della medesima arcidiocesi. Monsig. Doyle Giacomo E., della medesima arcidiocesi. Monsig. Stier Giorgio J., della medesima arcidiocesi. Monsig. Loeffel Paolo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Memmesheimer Alfonso, della medesima arcidiocesi. Monsig. Plawinski Edoardo E., della medesima arcidiocesi. Grembowicz Giovanni, della medesima arcidiocesi. Monsig. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 122 17 dicembre 1959. Monsig. Renklewski Ignazio S., dell'arcidiocesi di Chicago. » » » Monsig. Rondzik Giovanni P., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Martinkus Antonio C, della medesima arcidiocesi. » '» » Monsig, Tony Francesco J., della medesima arcidiocesi. 1 gennaio 1960. Monsig. Másala Sebastiano, dell'arcidiocesi di Sassari. 5 » » Monsig. Canestri Giovanni (Roma). Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità : 16 gennaio 1959. Monsig. Riva Luigi, della diocesi di Susa. » 15 maggio Monsig. Jorio Francesco, dell'arcidiocesi di San Paolo del Brasile. Monsig. D'Ettorre Angelo, dell'arcidiocesi di Taranto. 19 giugno 22 agosto » Monsig. Fiocca Oliviero, della diocesi di Trivento. » 29 Monsig. Lo Sardo Luigi, della diocesi di Patti. » » » Monsig. Parasiliti Gaetano, della medesima diocesi. » » Monsig. Fortunato Francesco Paolo, della medesima dio- » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. ». » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » » Monsig. Monsig. » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » » » » ». • » » » 5 settembre » » » » » » » » » » cesi. Mastrantonio Francesco, della medesima diocesi. Gimmillaro Antonio, della medesima diocesi. Vanadia Sebastiano, della medesima diocesi. Pavesi Francesco, della diocesi di Vigevano. Borzi Attilio, della diocesi suburbicaria di Palestina. Evangelisti Emilio, della, medesima diocesi. Bosio Angelo, della diocesi di Cremona. Macchi Ettore, della medesima diocesi. Altomare Umberto, dell'arcidiocesi di Cosenza. Fata Francesco, della medesima arcidiocesi. Alcantara Emanuele Francesco de, della diocesi di Orato. Lima Raimondo Augusto de Araujo, della medesima diocesi. Montenegro Francesco de Holanda, della medesima diocesi. Rossi Carlo, della diocesi di Montepulciano. Malalan Francesco, della diocesi di Trieste e Capodistfla. Malusa Egidio, della medesima diocesi. Tomizza Raffaele, della medesima diocesi. Bullesi Giovanni, della medesima diocesi. Cattaruzza Libero, della medesima diocesi. Bottizer Alfredo, della medesima diocesi. Jamnik Giuseppe, della medesima diocesi. Shirza Mario, della medesima diocesi. Deignan Francesco Giuseppe, della diocesi di Wollongong. Diarium Romanae Curiae 5 settembre 1959. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. )) 12 19 » 26 » » 1 ottobre » » » » » » 123 Nuszkowski Edoardo, della diocesi di Joliet. Loeb Ottone, della diocesi di Little Rock. Garrity Edoardo, della medesima diocesi. Keany Tommaso L., della medesima diocesi. Prendergast Tommaso J., della medesima diocesi. Dono van M. P., della medesima diocesi. McOaslin Edoardo P., dell'arcidiocesi di Omaha. Mickells Antonio B., della medesima arcidiocesi. Schmitt Francesco P., della medesima arcidio- cesi. Monsig. Ulrich Romano C, della medesima arcidiocesi. Monsig. Tighe Emmett F., della diocesi di Winona. Monsig. Ryan Francesco Patrizio, della diocesi di Annidale. Monsig. Cataldo Giuseppe, della diocesi di Grosseto. Monsig. Pompili Amleto, della medesima diocesi. Monsig. Tacconi Adelmo, della medesima diocesi. Monsig. Saroli Vincenzo, della medesima diocesi. Monsig. Aimino Pietro, della diocesi di Ivrea. Monsig. Caffaratti Mario, della diocesi di Pinerolo. Monsig. Carretta Angelo, del patriarcato di Venezia. Monsig. Barbaro Giovanni, del medesimo patriarcato. Monsig. Patterson Carlo Hull, della diocesi di Jefferson City. Monsig. Sharkey Giorgio Edoardo M., della diocesi di Camden. Monsig. Bazela Ladislao Giuseppe, della medesima dioC e » ! . Monsig. McMahon Martino Bernardo, della medesima dio- » » » » » » » » » » » » » » » » 6 » » 16 » 30 » » cesi. Monsig. Hudzik Leone Antonio, della medesima diocesi. Monsig. Giammarino Vincenzo Giacomo, della medesima diocesi. Monsig. Horkan Vincenzo J., dell'arcidiocesi di Detroit. Monsig. Karey Arturo M., della medesima arcidiocesi. Monsig. Suedkamp Wilbur F., della medesima arcidiocesi. Monsig. Potthoff Federico, della diocesi di Lafayette in Indiana. Monsig. Sego Arturo A., della medesima diocesi. * Monsig. Scerri Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malta. Monsig. Dourado Acurcio G. S., dell'arcidiocesi di Bombay. Monsig. D'Souza Ignazio S., della medesima arcidiocesi. Monsig. Lobo Ignazio, della medesima arcidiocesi. Monsig. Mendes Raimondo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Vaz Sebastiano, della medesima arcidiocesi. Monsig. Macro Remigio, della diocesi dei Mar si. Monsig. Polla Domenico, della medesima diocesi. Monsig. Bersotti Roberto, della diocesi di Chiusi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 124 30 ottobre 1959. Monsig*. Bacherotti Remo, della diocesi di Pienza. 6 novembre Monsig. Daturi Umberto, della diocesi di Piacenza. » » Monsig. Dozza Adriano, della medesima diocesi. » Monsig. Ferrari Luigi, della medesima diocesi. » .. » » » » Monsig. Massari Adeliso, della medesima diocesi. » Monsig. Poggi Carlo, della medesima diocesi. » » Monsig. Rebecchi Luigi, della medesima diocesi. » » Monsig. Rizzi Antonino, della medesima diocesi. » » Monsig. Squeri Giuseppe, della medesima diocesi. » » Monsig. Tonini Ersilio, della medesima diocesi. » Monsig. Corvino Sabato, dell'arcidiocesi di Salerno. . » ' » » Monsig. Mencucci Angelo, della diocesi di Senigallia. » » •» Monsig. Sabatini Italo, della medesima diocesi. » » Monsig. Bettin Attilio, dell'arcidiocesi di Trento. » » » » Monsig. Karbon Vincenzo, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Camilleri Martino, della diocesi di Gozo. 13 » » Monsig. Vyverman Giulio, dell'arcidiocesi di Malines. » » » Monsig. Moietta Antonio, della diocesi di Padova. » Monsig. Rizzi Mario, dell'arcidiocesi di Bologna. 20 Monsig. Fiorelli Leone, della diocesi di Norcia. » » » Monsig. Squartini Pietro, dell'arcidiocesi di Perugia. » » » Monsig. Censi Genesio, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Cappuccini David, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Tintori Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » 27 Monsig. Guerci Pietro, della diocesi di Fabriano. » » Monsig. Chiucchi Vittorio, della medesima diocesi. » Monsig. Todisco Settimio, della diocesi di Ostuni. » » » Monsig. Livrani Giovanni, della medesima diocesi. » Monsig. Tomko Giuseppe, della diocesi di Koáice. 5 dicembre » » » 11 Monsig. Blanco Vega Isidoro, della diocesi di Corrientes. » » Monsig. Roubineau Ramon Secondino, della medesima diocesi. » Monsig. Musella Francesco, dell'arcidiocesi di Gaeta. » » Monsig. Vesco Mario, della diocesi di Ivrea. » » )) Monsig. Testore Giuseppe, della medesima diocesi. » 14 Monsig. Mester Stefano, dell'arcidiocesi di Agria. » » Monsig. Chiappafreddo Franco (Roma). » » » » Monsig. Massani Luigi (Roma). » » Monsig. Cerroni Evaristo, della diocesi di Tivoli. Monsig. Abramowicz Alfredo L., dell'arcidiocesi di Chi17 » » » » » » » » » » » » cesi. Monsig. Obrycki Tommaso, della medesima arcidiocesi. Monsig. Holbrooe Tommaso, della medesima arcidiocesi. » » » » » cago. Cardiff Giovanni I., della medesima arcidiocesi. Herdegen Giorgio A., della medesima arcidiocesi. Brackin Francesco, della medesima arcidiocesi. Moscow Giacomo V., della medesima arcidiocesi. Sokolowski Bronislao E., della medesima arcidio- Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Diarium Romanae Curiae 125 17 dicembre 1959. Monsig. O'Connell Giovanni P., dell'arcidiocesi di Chicago. » » » Monsig. MeGillicudy Cornelio, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Pellicore Edoardo M., della medesima arcidiocesi. Cameriere segreto soprannumerario di Spada e Cappa di Sua Santità: 11 ottobre 1959. Il sig. Garth-Grüner Gunnar Leone, della diocesi di Copenhaghen. Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità : 6 novembre 1959. Monsig. Bertelli Giovanni, della diocesi di Imola. 14 dicembre » Monsig. Pescosolido Giuseppe, della diocesi di Alatri. » » » Monsig. Goretti Sergio, della diocesi di Città di Castello. » » » Monsig. Camerini Livio, della diocesi di Faenza. Camerieri d'onore soprannumerari dt Spada e Cappa di Sua Santità : 29 agosto 1959. Il sig. Rossello Flavio, dell'arcidiocesi di Torino. 12 settembre » U sig. Masieri Luigi, dell'arcidiocesi di Firenze. 27 novembre » U sig. Viesi Italo (Roma). 11 dicembre » Il sig. Micara Carlo, della diocesi suburbicaria di Frascati. » » » U sig. Ricci Benedetto (Roma). ONORIFICENZE Con Breve Apostolico, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : Il Collare dell'Ordine Piano: 25 gennaio 1960. A S. E. il Dott. Prado Ugarteche Manuel, Presidente della Repubblica del Perù. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, di ven. mem., si degnò di conferire: Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 14 maggio 1956. Al sig. McMenemy Tempie Tommaso Giovanni, dell'arcidiocesi di Westminster. 29 » 1957. Al sig. O'Sullivan Riccardo, della medesima diocesi. 3 giugno 1958. Al sig. Stroud Douglas Aikenhead, della diocesi di Southwark. » » » Al sig. Burns Maurizio Walter, dell'arcidiocesi di Westminster. » » » Al sig. Silverlock Giovanni, della medesima arcidiocesi. 126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Placca dell'Ordine Piano : 23 ottobre 1959. Al Marchese di Nannerini Ignazio (Roma). » » » Al sig. Fioravanti dei Marchesi Odoardo (Roma). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 22 agosto 1959. Al sig. Marchigiano Silvio, della diocesi di Grosseto. 3 ottobre » Al sig. Gabardi Edoardo, dell'arcidiocesi di Milano. 23 » » Al sig. Sánchez Santamaria Giacinto (Argentina). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare : 14 agosto 1959. Al sig. Corbin Samuele (Roma). La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 22 agosto 23 ottobre 1959. Al sig. Magri Salvatore, dell'arcidiocesi di Milano. » Al sig. Aletti Arturo, della medesima arcidiocesi. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 10 aprile 19 giugno 1959. Al » Al » Al » Al » » 10 luglio 22 agosto » » » » » » » » » » » » Al sig. Al sig. Al sig. » » » » » » » Al sig. Al sig. Al sig. » » » » sig. sig. sig. sig. » » » 5 settembre 19 » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Bauer Giovanni, della diocesi di Brooklyn. Laflamme Leo K., dell'arcidiocesi di Québec. Tardif Aristide, della medesima arcidiocesi. Veith Giorgio Guglielmo Francesco Maria, della diocesi di Monterey-Fresno. Lys Pietro, del vicariato apostolico di Bairut. Garnier Maurizio, del medesimo vicariato apostolico. Fillion Enrico, del medesimo vicariato apostolico. Ponthus Paolo, del medesimo vicariato apostolico. Thomas Filippo, del medesimo vicariato apostolico. Maroun Teofilo, dell'arcidiocesi di Bairut dei Maroniti. Hayek Salim, della medesima arcidiocesi. Merab Antonio, della medesima arcidiocesi. Nannini Amos, della diocesi di Grosseto. Angeloro Andrea, della medesima diocesi. Dubois-Pelerin Giulio, dell'arcidiocesi di Malines. Geerts Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Calbiani Alberto, dell'arcidiocesi di Milano. Calbiani Guido, della medesima arcidiocesi. Bellisario Paolo, dell'arcidiocesi di Ferrara. Fico Giovanni, dell'arcidiocesi di Torino. Diarium Romanae Curiae 127 19 settembre 1959. Al sig. 26 » » Al sig. » » » Al sig. 23 ottobre » Al sig. » » » Momo Augusto, dell'arcidiocesi di Torino. Ricotti Pietro, dell'arcidiocesi di Milano. Bertolone Pietro, della diocesi di Pinerolo. Pais Da Silva Vaz Serra Augusto, della diocesi di Coimbra. Al sig. Pacheco De Amorin Diego, della medesima dio- » » » » » » cesi. Al sig. Grignani Emilio, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Frigerio Francesco, della medesima arcidiocesi. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse militare: 23 ottobre 1959. Al sig. Pellegrini Quarantotti dei Marchesi Giuseppe (Roma). Al sig. Pietromarchi dei Conti Clemente (Roma). » » » Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 marzo 29 maggio » » » » 5 giugno » » 19 » » » » » 26 10 luglio » » » 17 » » » » » » » » 31 » » » 7 agosto 21 » » 1959. Al sig. Parie Gilberto, della diocesi di Aberdeen. » Al sig. Van Hesteren Gisberte Giovanni Guglielmo E., della diocesi di Haarlem. » Al sig. Meuwenhuis Ignazio F. A. M., dell'arcidiocesi di Utrecht. » Al sig. Stolte Ludovico, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Beljaars Giovanni Antonio Giuseppe, della diocesi di Breda. » Al sig. Kruyver Gerbrando, della diocesi di Haarlem. » Al sig. Drolet Arturo, dell'arcidiocesi di Québec. » Al sig. Lelievre Rolando, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Turgeon Enrico, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Vezina Alberto, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Dois Nicola, della diocesi di Rotterdam. » Al sig. Oomen Giovanni Enrico, della diocesi di Breda » Al sig. Sweers Antonio, della diocesi di Haarlem. » Al sig. Devlin Tommaso Pietro, della diocesi di Monterey Fresno. Al sig. Van Hai Giovanni Antonio Maria, della diocesi di Breda. » Al sig. Bush Giovanni Michele, della diocesi di Marquette. Al sig. Donnelly Giuseppe M., della medesima diocesi. » » Al sig. O'Donnell Patrizio, della medesima diocesi. » Al sig. Jürgens Giovanni Guglielmo Maria, della diocesi di Rotterdam. » Al sig. Buechler Giuseppe N., della diocesi di Belleville. » Al sig. Murphy Giovanni T., della medesima diocesi. » Al sig. Teulings Leonardo Giovanni G. M., della diocesi di 's-Hertogenbosch. Al sig. Audriessen Antonio G. D., della diocesi di Breda. » Al sig. Braat Giulio Ernesto M., della medesima diocesi. » v Acta Apostolicae Sedis -- Commentarium Officiale 128 22 » » agosto » » 1959. Al sig. Dejemeppe Francesco, dell'arcidiocesi di Malinés. » Al sig. Rysman Maurizio, della medesima arcidiocesi. :» Al sig. Tielens Luigi A. M. EL, della diocesi di Ruremonda. » » » Al sig. Merx Adriano F. L., della diocesi di 's-Hertogenbosch. 29 » » Al sig. Dalebroux Giulio, della diocesi di Namur. » » » Al sig. Van Vlìet Francesco, della diocesi di 's-Hertogenbosch. » » )• Al sig. Debs Rafiq, della diocesi di Zahlen e Fourzol. 5 settembre » Al sig. Pintori Eraldo (Italia). 26 » » Al sig. Dewez Ruggero, della diocesi di Tournai. 30 ottobre » Al sig. Sbarbaro Giovanni, dell'arcidiocesi di Chicago. » » » Al sig. Lavezzorio Giovanni, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Notaro Michele, della medesima arcidiocesi. NECROLOGIO il dicembre 1959. Monsig. Dietz Jhoannes, Vescovo tit, di Cotráda. 18 » Ï> Monsig. MacDonald jhon R., Vescovo di Antigonish. 26 » » Monsig. McCarthy Justin Joseph, Vescovo di Camden29 » » Monsig. Lemonnier Daniel Auguste, Vescovo tit. di Biblo. 10 febbraio 1960. L'Emo Sig. Card. Stepinac Alojzije, Arcivescovo di Zagreb. » » » Monsig. Pires Francisco de Assisis, Arcivescovo tit. di Antiochia di Pisidia. 16 » » Monsig. Pisani Pietro, Arcivescovo tit. di Costanza. 17 » » Monsig. Giambro Eugenio, Arcivescovo tit. di Cipsala. 19 » » Monsig. Crescenzi Lucio, Vescovo di Fabriano e Matelica. 22 » » Monsig. Ciuchaemin Simon, Vescovo di Haimen. An. et vol. LII 29 Martii 1960 (Ser. III, v. II) - N. 3 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA IOANNIS PP. XXIII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I ELDORETENSIS APOSTOLICA PRAEFECTURA IISDEM FINIBUS ELDORETENSIS AD GRADUM DIOECESIS EVEHITUR, ET NOMINE RETENTIS. IOANNES SERVUS AD EPISCOPUS SERVORUM PERPETUAM REI DEI MEMORIAM Christianorum societas Ecclesia atque bonorum quae mortalium oculos effugiunt absconditus fons, benigno Dei consilio certis definitisque indiget adiumentis quibus veluti signis populorum oculis cernatur, Christique mysticum corpus « compactum et connexum per omnem iuncturam subministrationis » (Eph. 4,16) in dies capiat incrementa. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Vedastus Mojaisky Perrelli, iam Apostolicus in Africa Orientali et Occidentali Britannica Delegatus, proposuerit ut Apostolica Praefectura Eldoretensis ad gradum dioecesis eveheretur, cumque venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Christiano Nomini Propagando praepositi, re intento studio considerata, tum verbo Dei inter ethnicos disseminando tum christianorum fidei alendae, valde profuturum esse censuerint, si consilium eiusmodi ad effectum deduceretur, de Nostra apostolica potestate eorum sententiam ratam habentes, eorumque suppleto consensu qui in hac re aliquid iuris habeant, haec quae sequuntur statuimus et iubemus. Apostolicam Praefecturam Eldoretensem in ordinem dioecesium redigimus, 9 - ACTA, vol. I I , n. 3. — 29-3-1960. 130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eodem cognomine iisdemqne servatis finibus; quae S. Congregationi Fidei Propagandae pergens esse obnoxia, archidioecesi metropolitanae Nairobiensi erit suffraganea. Cuius novae dioecesis curam regimenque tradimus, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, sodalibus Societatis a S. Patritio pro Missionibus Exteris, ut qui strenue adhuc agro Dei colendo adlaboraverint ibidem messem pergant generose tueri. Sedes ac domicilium Episcopi in urbe principe erit quam Eldoret vocant, eiusque magisterii cathedra in templo ibi exstante collocabitur, datis sive templo sive dioecesi sive sacro Praesuli iuribus, honoribus, privilegiis congruentibus, impositis Episcopo oneribus et obligationibus. Canonicorum Collegium in nova dioecesi condatur. Quod si, ob locorum et huius temporis adiuncta, fieri nequeat, interea consultores dioecesanos ad normam iuris renuntiari iubemus, qui a suo munere cessabunt Canonicis constitutis. Item Seminarium saltem elementarium struatur, alumnis in sortem Domini vocandis ; quod ad normas iuris communis fiat atque secundum peculiares leges a S. Congregatione de Fide Propaganda datas. Mensa episcopalis, quae dicitur, efficietur : bonis quae Apostolica Praefectura Eldoretensis possidebat ; Curiae episcopalis proventibus ; populi liberis collationibus atque pecunia quae S. Congregatio Fidei Propagandae mittere solet. Regimen, administratio dioecesis, iura cleri et populi, electio Vicarii Capitularis sede vacante, aliaque huiusmodi Iure Canonico temperentur. Quod reliquum est, decernimus ut quae mandavimus exsequenda curet qui Apostolicae Delegationi in Africa Orientali et Occidentali Britannica praeest, vel quem ipse delegaverit, dummodo ecclesiastica dignitate ornatum. Qui vero negotium perfecerit, onus habebit et effectae rerum mutationis documenta exarandi et eorum fide digna exempla ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effieacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si osten- Acta Ioannis Pp. XXIII 131 derentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die tertio decimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO PETRUS Card. FUMASONI BIONDI B. E. Cancellarius 8. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Begens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI, n. 68. II ENDEHENI (WEETEBULAËNSIS) E VICARIATU APOSTOLICO ENDEHENO INSULAE SUMBA, SUMBAWA ET PARVAE INSULAE ADIACENTES DISTRAHANTUR, QUIBUS NOVA CONDITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA, (( WEETEBULAËNSIS )) APPELLANDA. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum Nobis nuntiatum sit parvum verbi Dei semen, quod in insulis Sumba et Sumbawa e Societate Verbi Divini praecones late imprimis condiderunt, radices egisse inque satis laetam concrevisse segetem, magno gaudio affecti sumus, qui totius curam gerimus Ecclesiae, quae est in terris « agricultura Dei » (1 Cor. 3, 9). Quam ob rem cum Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando existimaverit aptius rei christianae consultum fore si nova ibidem Apostolica Praefectura constitueretur, Nos, auditis venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus qui eidem Consilio praesunt, dilecto Filio Caietano Alibrandi in Indonesia Internuntio, et Ordinario Vicariatus Apostolici Endeheni, de Nostra summa et apostolica potestate libenter ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. E Vicariatu Apostolico Endeheno, Societati Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 132 Verbi Divini concredito, insulas vulgo Sumba et Sumbawa itemque parvas insulas adiacentes distrahimus ex iisque novam condimus Apostolicam Praefecturam, quae Weetebula-ënsis appellabitur, quamque sodalium Congregationis Sanctissimi Redemptoris curis committimus. Quae autem iura ac privilegia Codex Iuris Canonici Apostolicis tribuit Praefecturis eadem et Weetebulaënsi damus eiusque Ordinarium honoribus et privilegiis omnibus instruimus itemque officiis et oneribus, hoc munus de iure comitantibus, adstringimus. Harum vero Litterarum decreta dilectus Filius Caietanus Alibrandi in Indonesia Internuntius exsequenda curabit, vel is qui eo tempore, quo haec ad effectum erunt deducenda, in eius officium successerit, facta potestate et alium virum ad hoc delegandi, dummodo ecclesiastica dignitate praeditum. Qui autem haec peregerit, hic acta exarabit, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die vicesimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £g Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI, n. 40. Acta Ioannis Pp. XXIII 133 III ESSENDIENSIS IN CATHEDRALI TEMPLO ESSENDIENSI CANONICORUM COLLEGIUM CONSTITUITUR IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Solet Apostolica haec Sedes, ubi certa id postulent temporum et locorum adiuncta, Canonicorum coetus Cathedralibus Aedibus attribuere, qui dignitate ac prudentia dioecesium sint decus atque Episcoporum levamen. Quapropter cum venerabilis Frater Franciscus Hengsbach, Episcopus Essendiensis, ab hac Apostolica Sede petierit ut in sua dioecesi Canonicorum Collegium conderetur, cumque S. Congregatio Consistorialis, factis olim a Nobis usa facultatibus, preces adhibitas accipiendas esse censuerit, Nos haec omnia rata habentes atque eorum consensum supplentes, qui hac super re aliquid iuris habeant vel se putent habere, de Apostolica Nostra auctoritate ea, quae sequuntur, decernimus ac iubemus. In cathedrali Essendiensi coetum Canonicorum condimus, qui ad normam art. 4 Conventionis inter S. Sedem et Moderatores Rhenaniae Septemtrionalis et Vestphaliae, diei 19 Decembris 1956, una constabit Dignitate, nempe Praeposito; sex Canonicis residentibus, quorum unus Theologus, alter Paenitentiarius erit; quattuor Canonicis non residentibus, et sex Vicariis. Dignitatis assignatio penes Apostolicam Sedem erit ; Canonicatuum vero, servatis de iure servandis, ab Essendiensi Episcopo fiet, Canonicis auditis, dummodo beneficium, pro illa vice, reservationibus apostolicis non subiaceat. Canonicorum praebendae, quae dicuntur, dote constituentur a civili publica auctoritate danda ad normam art. 7 iuris conventi, quod memoravimus. Ad sacra facienda quod pertinet, iubemus ut omnibus diebus Missa conventualis cum cantu celebretur, non assistentibus Canonicis ; ut diebus dominicis aliisque festis de praecepto intra dioecesis fines vigentibus, psalmodia Tertiae Horae Missae conventuali adiungatur; ut primae et secundae Vesperae cum cantu persolvantur diebus festis sollemnioribus, dominicis nempe Resurrectionis D. N. I. Ch. et Pentecostes, in diebus Natalis, Circumcisionis, Epiphaniae, Ascensionis Iesu Christi, in festis Immaculatae Conceptionis, Assumptionis, Maternitatis B. M. V., dioecesis Patronae, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli, Omnium Sanctorum; ut feria v in Coena Domini, feria vi in Passione et Morte Domini atque Sabbato Sancto Matutinum et Laudes recitentur. Ad habitum choralem quod attinet, placet ut Dignitas et Canonici, in caerimoniis capitularibus, talari veste utantur et mozeta violacea, quarum malleoli et extremitates erunt rubini coloris; zona serica cum duobus flocculis pariter sericis a laeva pendentibus violacei coloris, rocheto cum vitta serica Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 134 opere reticulato in manicis ornata, subsuto eiusdem rubini coloris; bireto denique nigro pariter rubini coloris flocculo ornato. Eisdem Capitularibus privilegium damus gestandi catenam cum parva cruce, quo iam fruuntur Canonicorum Collegia Metropolitana Ecclesiarum Coloniensis et Paderbornensis. Ad officia vero quod pertinet, ad munera, iura, privilegia Canonicorum hisque similia, iuris communis leges omnino serventur. Coetu autem Canonicorum constituto, Consultores dioecesani ipso facto a suo munere cessabunt. Ceterum ea omnia, quae mandata sunt, venerabilis Frater Aloisius Iosephus Muench, Archiepiscopus Fargensis atque in Germania Apostolicus Nuntius, exsequenda curabit; factis ad id facultatibus, quas cuilibet delegare poterit, dummodo viro in ecclesiastica dignitate constituto. Negotii vero peracti idem documenta exarari studebit, quorum sincera exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum mittet. Eidem vero venerabili Fratri potestas erit concedendi ut Canonici servitium chorale tum inchoent cum pares condiciones habeantur ad cultum Deo in cathedrali Ecclesia digne exhibendum. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die quinto et vicesimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO f£ MARCELLUS Card. MIMMI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI, n. 41. Acta Ioannis Pp. XXIII 135 IV WAËNSIS IN TERRITORIO VULGO DE GHANA NOVA DIOECESIS CONSTITUITUR (( WAËNSIS )) APPELLANDA. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum venerabilis Frater Vedastus Mojaisky Perrelli, iam in Africa Orientali et Occidentali Britannica Apostolicus Delegatus, optimum esse censuerit atque ad christianorum bono in territorio vulgo de Ghana degentium aptius consulendum et ad evangelicam legem inter gentes propagandam valde opportunum, si ibi locorum nova quaedam dioecesis constitueretur, cumque Sacrum Fidei Propagandae Consilium, per dilectum Filium Nostrum eiusdem S. Congregationis Pro-Praefectum, ut id fieret a Nobis petierit, Nos, post rem bene perpensam, de apostolica Nostra auctoritate ea, quae sequuntur, decernimus ac iubemus. A dioecesi Tamalensi districtum civilem vulgo de Wa distrahimus cum subdistrictibus quos de Lawra et de Tumu appellant, ex iisque novam condimus dioecesim, Waensem appellandam, cuius hi erunt fines : ad septemtrionalem partem, territorium provinciae civilis quae vulgo de Haute Volta nuncupatur; ad orientem solem, pars territorii Navrongensis dioecesis; ad meridiem, territorium dioecesis Tamalensis; ad occidentem denique solem, territorium civilis provinciae quae vulgo de Haute Volta appellatur. Sive autem dioecesi, sive cathedrali templo, sive Praesuli iura, honores, privilegia damus, quae iisdem competunt, impositis Episcopo oneribus et obligationibus. Canonicorum Collegium in nova dioecesi condatur. Quod si fieri nequeat, consultores dioecesanos ad normam iuris renuntiari permittimus, qui tamen a suo munere cessabunt Canonicis constitutis. Item Seminarium saltem elementarium struatur, pueris ad sacerdotale officium educandis, ad normam iuris communis atque peculiares S. Congregationis de Propaganda Fide leges. Mensa episcopalis, quae dicitur, efficietur : Curiae episcopalis proventibus, populi collationibus atque pecunia, quam S. Congregatio Fidei Propagandae mittere solet. Regimen, administratio dioecesis, electio Vicarii Capitularis, sede vacante, iura cleri et populi aliaque Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 136 huiusmodi, iure canonico temperentur. Ceterum, quae mandavimus exsequenda curabit qui in novae Ecclesiae territorio Delegati Apostolici partes implet, vel quem ipse delegaverit, dummodo virum in ecclesiastica dignitate constitutum, factis omnibus agendae rei potestatibus. Idem vero documenta exarari faciet, eademque sinceris exemplis conscripta ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittenda curabit. Quod si alius tempore exsecutionis eidem Apostolicae Delegationi praesit, hic iussa Nostra facere studebit. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel cor rumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die tertio mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco )$( Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI, n. 89. Acta Ioannis Pp. XXIII 137 V BANGKOKENSIS (CHIENGMAIENSIS) DISTRACTIS QUIBUSDAM TERRITORIIS A VICARIATU APOSTOLICO BANGKOKENSI, NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA CONDITUR, (( CHIENGMAIENSIS )) APPELLANDA. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Caelorum regnum, hoc est Ecclesia, quam Christus summa in homines benignitate condidit, aspersitque Sanguine suo, quamque sanctissimi Apostoli mira laboris industria ingentique animi audacia plus propagarunt quam cuiusvis terrestris imperii fines paterent, cuius denique et maiestatem et sanctitatem insignes viri per saecula, relicta patria humanisque rebus posthabitis, omnibus populis ac nationibus sedula cura prodiderunt, hac nostra etiam aetate ea cepit incrementa ut saepe opportunum videatur in animorum utilitatem Deique gloriam augendam novas circumscriptiones constituere. Quam ob rem, cum in Vicariatu Apostolico Bangkokensi felici sane exitu christiana religio progressus fecerit, censuerunt venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Fidei Propagandae praepositi, post auditum dilectum Filium Ioannem Gordon, negotia Delegationis Apostolicae in Thailandia et Paeninsula Malacensi agentem, ibidem novam Praefecturam Apostolicam esse condendam. Quod consilium probantes, de nostra summa auctoritate haec, quae sequuntur, decernimus atque iubemus. Ab Apostolico Vicariatu Bangkokensi provincias separamus, quibus sunt nomina : Mehongson, Chiengmai, Chiengrai, Lunphun, Lampang, Nan, Phre, Uttaradit, ex iisque novam Praefecturam Apostolicam condimus, Chiengmaiensem appellandam, quam Sodalibus Societatis Presbyterorum Sanctissimi Cordis Iesu de Betharram gubernandam concredimus, ad nostrum tamen et huius Apostolicae Sedis nutum, factis scilicet iis iuribus et oneribus quae solent ad Ecclesias talis ordinis spectare earumque Praesules. Ceterum volumus ut has Litteras Nostras exsequendas curet dilectus Filius Ioannes Gordon, quem memoravimus, vel quem Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 138 ille delegaverit, cui omnes potestates rei agendae necessarias facimus. Cum vero negotium actum fuerit, idem documenta exarari iubebit, eademque sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quod si alius eo tempore Apostolicae Delegationi praesit, hic mandata nostra omnia faciet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. B. E.. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Begens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. C II, n. 20. Acta Ioannis Pp. XXIII 139 VI MEDANENSIS (SIBOLGAÊNSIS) QUIBUSDAM DETRACTIS TERRITORIIS A VICARIATU APOSTOLICO MEDANENSI, NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA CONSTITUITUR, (( SIBOLGAËNSIS )) APPELLANDA. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum novas constituere ecclesiasticas circumscriptiones magnopere conferat ad Christi regnum amplificandum, ideo Nos quibus universus fidelium grex commissus est, magno studio consilia S. Congregationis Fidei Propagandae probamus, quae, factis a Nobis usa facultatibus, novam censuit in Sumatra insula praefecturam apostolicam esse fundandam, fidelium scilicet necessitatibus aptius consulendi causa. Ratum propterea habentes quod eadem Sacra Congregatio, post rem mature perpensam postque auditos dilectum Filium Caietanum Alibrandi, Apostolicum in Indonesia Internuntium, et sacrum Praesulem cuius intererat, Nobis faciendum proposuit, de apostolica Nostra auctoritate, ea quae sequuntur decernimus ac iubemus.. A vicariatu apostolico Medanensi, Sodalibus Ordinis Fratrum Minorum Capulatorum concredito, districtus civiles distrahimus, quibus vulgo nomen Tapanuli Selatan et Tapanuli Tengah, insulam quam Nias appellant, atque insulas vulgo Banjak et Batu cum parvis insulis adiacentibus, ex iisque novam constituimus praefecturam apostolicam, Sibolgaënsem appellandam, atque curis eorundem Sodalium Ordinis Fratrum Minorum Capulatorum committendam, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum. Quos paterne hortamur ut nulli pareant labori animis quaerendis in unumque Christi ovile congregandis. Hanc autem praefecturam, uti congruum, iuribus debitis instruimus cum honoribus et privilegiis; itemque sacrum eius Praesulem, quem volumus etiam oneribus teneri. Mandamus denique ut haec Nostra decreta dilectus Filius Caietanus Alibrandi, quem diximus, exsequenda curet, cui omnes potestates damus ad rem sive per se sive per alium, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum, fa- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 140 ciendam. Negotio vero confecto, idem documenta exarari faciet, quorum sincera exempla ad S. Congregationem de Propaganda Fide cito mittet. Quod si eo tempore quo haec, quae iussimus, ad exitum deducentur, alius eidem Apostolicae Internuntiaturae praesit, hic eadem faciet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogeinus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI 8. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco ffi Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI, n. 62. Acta Ioannis Pp. XXIII 141 LITTERAE APOSTOLICAE I BEATA MARIA V., VULGO (( MADONNA DI CARAVAGGIO )), PRAECIPUA PATRONA CAELESTIS DIOECESIS CAXIENSIS RENUNTIATUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Praecipuo cum pietatis ardore Christifideles dioecesis Caxiensis, quemadmodum ad Nos allatum est, excolunt Beatam Mariam Virginem, quae a (( Caravaggio » appellatur ; quem cultum Itali, qui primum eam in regionem transmigrarunt, importavere. Est autem tantae religionis sedes praecipua sacrarium, Almae Deiparae eodem nomine insignitae dicatum, quo oppidum vulgo « Parroupilha » appellatum non modice inclaruit. Eo enim Christifideles, more peregrinantium, pietatis causa, catervatim accedunt non solum ex ea regione sed e dissitis etiam plagis. Quibus rebus inductus, Venerabilis Frater Benedictus Zorzi, Caxiensis Episcopus, Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem, titulo illo ornatam, iurisdictionis suae praecipuam apud Deum Patronam renuntiaremus. Quibus precibus, ad quas Venerabilis Fratris Armandi Lombardi, Archiepiscopi titulo Caesariensis Philippi, Apostolici in Brasilia Nuntii, accessit suffragatio, libenti animo statuimus obsecundare ; ac fore confidimus, ut, Dei Genetrice tuente ac deprecante, res catholica ea in regione magis magisque vigescat. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, vulgo « Madonna di Caravaggio » nuncupatam, praecipuam apud Deum caelestem Patronam dioecesis Caxiensis facimus, constituimus, declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis Iulii, anno MDCCCCLVIIH, Pontificatus Nostri primo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis 142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II SANCTUS IOANNES BOSCO, CONFESSOR, CAELESTIS PATRONUS CONSTITUITUR OMNIUM COLUMBIANORUM IUVENUM TIRONUM OPIFICUM (VULGO ((LOS APRENDICES COLOMBIANOS ) ) ) . IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Iuventutis praeceptorem ac parentem eximium, Sanctum Ioannem Bosco, ii, qui, aetate florentes, ad gerenda munera artesque per vitae cursum exercendas se comparant, merito excolunt et veneratur. Quod pietatis studium magis cupiens accendere, proximus Decessor Noster Pius PP. XII, Litteris Apostolicis, die xviii mensis Ianuarii anno MDCCCCLVIII sub anulo Piscatoris expeditis, omnes iuvenes tirones opifices Itálicos eidem Sancto Caeliti devotos voluit. Atque ex animi quoque Nostri sententia contigit, ut lectissimi quidam viri e Columbiana Republica, ubi huiusmodi discipulorum societas, vulgo « SENA » appellata, legitime est constituta, preces ad Nos admoverent, ut Sanctum Ioannem Bosco suae nationis iuvenum artes condiscentium caelestem Patronum renuntiaremus. Haec igitur vota, Dilecti Filii Nostri Chrysanthi Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyteri Cardinalis Luque, Bogotensis Archiepiscopi, commendatione suffulta, libentissimo implentes animo, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Ioannem Bosco, Confessorem, omnium Columbianorum iuvenum tironum opificum, qui vulgo « los Aprendices Colombianos )) nuncupantur, caelestem apud Deum Patronum eligimus, facimus, renuntiamus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae coetuum seu ordinum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvi mensis Octobris, anno MDCCCCLVIHI, Pontificatus Nostri primo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis 143 III SANCTUS VENERIUS, CONFESSOR, CAELESTIS PATRONUS ELIGITUR TOTIUS LUNENSIS SEU SPEDIENSIS SINUS. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Haud raro accidit ut regiones et loca cum cultu cuiusdam Caelicolae atque historia adeo coniungantur, ut ab eo ipso et fidem ducant et nomen. Sic enim ad sinum nunc Spediensem, Lunensem antea, quod attinet, nec non ad Palmariam ac Tyrum maiorem et minorem seu Tyrellum insulas, in conspectu illius positas, non solum Christiana Fides, sed et mores civilisque cultus a Sancto Venerio, Confessore, cetera denique omnia repetenda sunt. In insula praesertim Tyro, tunc deserta ac silvestri, ubi, qua Eremita paenitentia miraculisque clarus, ipse, uti fertur, saeculo VII, sancto quievit fine, illius cultus per saecula floruit ac supra eiusdem sepulcrum ecclesia et coenobium monachorum Sancti Benedicti, saeculo x i , excitata sunt, unde per finitimam regionem irradians sanctitatis vitaeque spiritualis lux per saecula est diffusa. Deinde, saeculo xv, monachi Congregationis Sanctae Mariae Montis Oliveti, Ordinis Sancti Benedicti, in locum prioris religiosae familiae suffecti, ad maximum litterarum et prosperitatis lumen memoratam in Tyro insula Abbatiam et alias eidem subiectas, Sancti Venerii numquam intermisso cultu, feliciter extulerunt. Novissime denique, post monasteria a civili potestate sublata, delectorum virorum Consilium in urbe Spedia est constitutum, cui nomen <( Pro Insula Tyro » inditum cuiusque est pervetustum monasterium funditus reficere atque Sancti Venerii cultum, sacris exuviis (prout est in votis) a Regio Lepidi ad ipsam Insulam translatis, quotam nis, potissimum die x i n mensis Septembris, eiusdem Caelitis festo, pro vide, sollemniterque restituere. Ad fovendam autem augendamque in memoratum Eremitam fidelium religionem, Venerabilis Frater Iosephus Stella, Lunensis vel Spediensis, Sarzanensis et Brugnatensis Episcopus, impensis Nos adiit precibus ut, quem laudavimus, Sanctus Venerius totius Lunensis seu Spediensis sinus Caelestis Patronus per Nos renuntiaretur. Nos vero, congruens tantae pietati praemium tribuere volentes, huiusmodi precibus perlibenter annuendum censuimus. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae Nostrae potestatis 144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Venerium, Confessorem, totius Lunensis seu Spediensis sinus praecipuum apud Deum Patronum, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis locorum Patronis rite competentibus, confirmamus, seu constituimus ac renuntiamus. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter extare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i v mensis Octobris, anno MCMLIX, Pontificatus Nostri primo. D . Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis IV BEATA MARIA V. IMMACULATA IN PRAECIPUAM PATRONAM ET S. IOANNES MARIA VIANNEY, CONF., IN PATRONUM MINUS PRINCIPALEM DIOECESIS LAFAYETTENSIS ELIGUNTUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Caelesti coruscans fulgore, nullis offuscata maculis, Beata Maria Virgo Christifidelium mentes animosque, ubique terrarum incolunt, e quovis sunt genere prognati, quocumque sermone utuntur, omni tempore ad se convertit. Eam igitur ut communem Matrem et Reginam merito venerantur eiusque praesens exposcunt patrocinium. Sacer quoque clerus eam peculiari necessitudine attingit, quippe qui pro munere coniti debeat, ut Filius eius Divinus hominibus innotescat huiusque superna dona iisdem dilargiatur. Habent praeterea hi templorum administri exemplum praeclarissimum, in cuius se forment mores ; Sanctum dicimus Ioannem Mariam Vianney, cuius a piissimo obitu centum modo anni abierunt. Quae persentientes, sacri ordinis viri et Christifideles dioecesis Lafayettensis utriusque Caelitis tutelam expostulaverant, quorum vota Venerabilis Frater Mauricius Schexnayder, eiusdem iurisdictionis Episcopus, Nobis significavit, rogans, ut huiusmodi electionem Acta Ioannis Pp. XXIII 145 ratam haberemus. Quibus precibus libenter admissis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem Immaculatam in praecipuam caelestem Patronam, Sanctum vero Ioannem Mariam Vianney, Confessorem, Patronum minus principalem totius dioecesis Lafayettensis confirmamus seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae dioecesium Patronis principalibus minusque principalibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis Octobris, anno MDCCCCLIX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis V ECCLESIA CATHEDRALIS FERRARIENSIS TITULO BASILICAE MINORIS CONDE- CORATA. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Mirabili nexu religio et ars in principe templo Ferrariensi coniunctae conspiciuntur, ita ut eorum, qui id invisant, sensus non immerito soleant permoveri. Ut enim haec sedes cultus divini praecipua splendesceret congruenti maiestate, artifices eleganti manu opus erexerunt, cui ab aliis temporum successu decus egregium est additum. Quod templum, perenne scilicet quoddam quasi pietatis ingeniique monumentum, saeculo x n conditum fuit et anno MCXXXV Deo in honorem Sancti Georgii, Martyris incliti, consecratum. Frons,, omnium consensu probata, initio solum uno « Romanicorum » arcuum ordine decorabatur, saeculo vero xn et x n i ineunte arcubus acutis in 10 - ACTA, vol. II, n. 3. — 29-3-1960. 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale parte superiore, opere singulari, convenientia summa, ornata est. Ianua princeps, columnis Sanctorumque Caelitum statuis, quas inter summa laude fertur signum Sancti Georgii, Ferrariae tutoris, perquam commendatur, dignum sane ostium, quo ad augustam hanc aulam Dei accedatur. Interior vero pars templi eiusdem, olim quinquepertiti, saeculo xviii ita mutata est, ut Petrianam Basilicam imitatione exprimeret. Renident ibi imagines, magna colorum venustate illustres, a pingendi artificibus perfectae, quorum nonnulli claritate praestiterunt. Nec est quin dilaudet statuas ibi locatas, fictiles praesertim Apostolorum Divinique Redemptoris, et scamna chori, quibus tessellatae imagines ornatus gratiam adiungunt haud modicam. Sacram denique turrim praeclarissimum exemplum eius architectandi rationis praedicant, quae a renatis artibus trahit appellationem. Est praeterea hoc templum memoria rerum, quae ibi gestae sunt, perinsigne : complures enim Summi Pontifices, in munere Apostolico Decessores Nostri, id adierunt, veluti Alexander PP. III, qui aram maximam, anno MCLXXVII, consecravit, et Urbanus PP. III, qui ibi etiam confectus est sepulchro, et post cuius obitum Purpuratorum Patrum coetus, eodem loco congregatus, Gregorium PP. V I I I elegit. Est etiam memorandum sessiones Concilii Oecumenici, quod Basileenses Conventus prosequeretur, praeside Eugenio PP. IV ibidem habitas esse, atque Venerabilem Dei Famulum Pium PP. IX, anno MDCCCLVH, eo accessisse, ut die festo Beatae Mariae a gratiis, quae impensissime ibi colitur quamque paucos ante annos Ferrariensem Patronam ipse renuntiaverat, sacris operaretur. Hoc deinde in templo Sancti Bernardinus Senensis, Laurentius a Brundusio, Ecclesiae Doctor, et Laurentius a Portu Mauritio sacris orationibus populum ad pietatis studium excitarunt, et alii Caelites, ut Sanctus Ignatius a Loyola, Sanctus Franciscus Borgia, Sanctus Carolus Borromaeus, plures Purpurati Patres, Episcopi, Principes constiterunt. Quibus omnibus adductus, Venerabilis Frater Natalis Mosconi, Ferrariensis Archiepiscopus, Nos rogavit, ut templum, tot laudibus celebratum, quod vulgo quidem Basilica a multo tempore appellaretur, non vero publico Sedis Apostolicae concessu, huius tituli honore augeremus. Quibus precibus libenter admissis, Nos ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa \ scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum ecclesiam cathedralem Ferrariensem ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis hoc nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec Acta Ioannis Pp. XXIII 147 edicimus, statuimus, praesentes Litteras firmas, validas atque efiicaees iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i n mensis Novembris, anno MCMLIX, Pontificatus Nostri secundo. D . Card. TABDINI a publicis Ecclesiae negotiis EPISTULAE I AD REVMUM P. VILLELMUM SLATTERY, MODERATOREM GENERALEM CONGREGATIONIS MISSIONIS, TERTIO EXEUNTE SAECULO A PIO OBITU S. VINCENTII A PAULO ET S. LUDOVICAE DE MARILLAC. IOANNES PP. XXIII Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Cum tria saecula hoc anno impleantur, ex quo S. Vincentius a Paulo et S. Ludovica de Marillac e terrestri vita migrarunt, hisce congruentes memoriis istic celebritates parantur. De quibus religiosis instaurandis festis tu, dilecte fili, officioso obsequio Nobis nuntium dedisti, quod suavi animum Nostrum delectamento affecit etiam ob singulare pietatis studium, quo hos Sanctos Caelites iam diu colimus. Cum enim Apostolici Legati munere in Gallia fungebamur, pio desiderio moti, crebro ad venerandas horum mortales exuvias gressum tetendimus, quae Lutetiae Parisiorum in splendidis custodiuntur sarcophagis, alterae in domo principe Congregationis Missionis, alterae in domo principe Puellarum a Caritate. Quapropter in peragendis hisce sollemnibus vocem Nostram tacere non patimur; immo aequum esse putamus eam, admirationis et laudis plenam, S. Vincentium a Paulo praeconio suo ut praeclarum caritatis exemplar extollere. Hunc quidem non solum te sodalesque tuos ceterosque ab ipso incitamentum ac spiritus evangelicae perfectionis assequen- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 148 Officiale tes, sed omnes Ecclesiae Catholicae filios suspicere et imitari maiore cum veneratione et amore vehementer optamus. Ex historiae annalibus placet Nobis id conicere, quod in praesens quoque spem alit optimam. Post Oecumenica peracta Concilia non unus vel alter, sed plures et ardentiores solent christiani fortissimi héroes oriri, quorum opera ac merito Dei regnum revirescat : quod quidem, Tridentina generali celebrata Synodo, manifesto apparuit. Quot subinde Ecclesiae viridarium floribus distinctum est, quot eius caelum novis sideribus nituit, quot sanctitatis vires excitatae sunt! At quod S. Vincentius a Paulo, in numero lectorum lectissimus, in spiritualem renovationem cleri et profectum christiani populi gessit, humanae mentis cogitationes supergreditur et ad portenta deferendum est Dei, qui mirabilis mirabilibus operatur. Nam dedit ei Deus sapientiam et prudentiam multam nimis et latitudinem cordis, quasi harenam quae est in litore maris. Fuit ei mysticus ardor, quo totus incensus illud S. Pauli Apostoli ad se referre poterat : Mihi vivere Christus est; fuit humanissimum ingenium, in expediendis negotiis summa dexteritas, in componendis rebus incredibiliter prompta peritia : raro tam acris voluntas, felici coniunctione nexa, tam tenero animo inservivit, quem erga Christum, erga Ecclesiam et pauperes et miseros, ab ipso « dominos » vocitatos, adsidua amoris flamma adussit. Varietas et amplitudo operum, quae ipse constituit vel fovit, in re ecclesiastica, in re morali et sociali vim habuerunt, quae eius aevo beneficia numquam satis aestimanda contulerunt, et futuris quoque aetatibus continenti virtute prosunt. 1 2 Etenim Vincentianae arboris magna fructuum ubertas, admodum diffusa propago. Congregatio Missionis, ab ipso condita, ubi instantius urgebat necessitas, praeter alia clero educando et spiritualibus exercitationibus ad puriorem apostolicam vivendi formam provehendo, sacris missionibus in pagis habendis, eximio religionis studio enituit et enitet; eaque late etiam ultra Galliae fines florentibus propalatis surculis, virtute ac numero de re catholica egregie meretur. In qua caritatis alenda flamma non minore sunt dignae praeconio Puellae a Caritate, quae S. Vincentium habent patrem et S. Ludovicam de Marillac sollicitam amantemque parentem. Nam prorsus ex provida Dei dispositione contigit, ut ille Ludovicam de Marillac haberet veluti adiutorium simile sibi, suavibus moribus praeditam, magnanimam, ad strenue agendum 1 Cfr. III Reg. IV, 29. 2 Phil. I, 21. Acta Ioannis Pp. XXIII 149 paratam, quae vexillifera exstitit sacrarum virginum multitudinis, Ecclesiae et humani generis delectamenti et decoris. Quod autem paucis interiectis mensibus mors unum et alteram rapuit, manifestum indicium signumque est ipsos, quemadmodum in terrestri vita, ita in tutando e caelestibus sedibus commisso sibi evangelico munere per aetatum decursum arto foedere iunctos esse. Nec hactenus satis. Tria enim postrema per saecula excitandi et componendi christianae caritatis opera S. Vincentius a Paulo exemplo afflatuque suo praesentissimus impulsor et suasor fuit. Dominae a Caritate, Puellulae a Caritate, Parvae Amicae pauperum, a Friderico Ozanam conditi Vincentiani coetus et alia complura sodalicia et opera, quae ubivis terrarum auspicio, spiritu et interdum nominibus ipsis S. Vincentii a Paulo et S. Ludovicae de Marillac mota et exornata florent ac multiplici beneficentiae aemula alacritate vacant, per totum catholicum orbem diffusa sunt veluti pacifer exercitus, qui sub evangelicis vexillis contra miseriarum omne genus — lugubrem maestamque catervam — militat et serit solatia. Persuasum prorsus Nobis est id, quod Deus S. Vincentio a Paulo credidit munus, hisce licet amplis non concludi finibus, sed in posterum quoque latius et efficacius insitam sibi vim et virtutem explicaturum esse, ope et ministerio praesertim eorum, qui a tanto christianae perfectionis heroe inditum nomen et disciplinae legem acceperunt. Quodsi technicae cognitiones et artes nunc temporis in audaces progressus eunt, ab eorum tamen incrementis in peius prolabentes privati et publici mores misere dissociantur, frigore quodam magis magisque gliscente, quo saepe hominum animi nimio et illicito sui amore capiuntur, domesticis convictus labat, publicae gentium rationes potius mutuo metu quam amore reguntur. Quam maxime egent nunc homines caritatis calore, ne pereant atque idcirco ut cum Deo et una simul omnis felicitatis frugifera coniunctione cohaereant. « Quapropter, fratres, sectamini caritatem, dulce ac salubre vinculum mentium, sine qua dives pauper est, et cum qua pauper dives est... Quanta est ista? Anima litterarum, prophetiae virtus, sacramentorum salus, scientiae solidamentum, fidei fructus, divitiae pauperum » . 3 Profecto haec caritas, quamvis iisdem supernis rationibus atque propositis ali et moveri debeat, quibus S. Vincentius a Paulo ferbuit, aetate nostra praeter veteres alias instanter poscit rationes et vias, cum, 3 8. Aug. Sermo OOOL, De Caritate I I , 3 ; Migne, PL XXXIX, 1534. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 150 interceptas ferme locorum distantiis, nationes cohaereant et humanum genus magis magisque vicinitatis necessitudines animadvertat et exigat : quapropter apta temperatione in id conferre caritatem oportet, quod in egestatibus allevandis et dissitas gentes et amplissima spatia attingat. Vividiore igitur spiritu praesens, per celebranda in suum honorem sollemnia, S. Vincentius a Paulo erigat quod iacet, foveat quod languet, accendat quod dura glacie obstringitur, « ut eodem nos spiritu ferventes, et amemus quod amavit et quod docuit operemur » . 4 Haec imo e pectore ominati, tibi, dilecte fili, sodalibusque tuis, sacris virginibus a Caritate, itemque cunctis Vincentianis familiis et universis, qui statis celebritatibus favent vel intererunt, Apostolicam Benedictionem, ad caritatis exercitationem eo modo et more, quo S. Vincentius a Paulo et S. Ludovica de Marillac praecellebant, validum incitamentum, perquam libenter impertimus. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, die x x Februarii, anno Pontificatus Nostri secundo. MCMLX, IOANNES PP. XXIII II AT) EMUM P. D. ANTONIUM TIT. S. LAURENTII IN PANISPERNA S. R, E. PRESBYTERUM CARDINALEM CAGGIANO, ARCHIEPISCOPUM BONAËRENSEM, VICESIM U M QUINTUM A SUSCEPTO EPISCOPATU ANNUM IMPLENTEM. IOANNES PP. XXIII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quoniam ab episcopali honore suscepto mox tibi, Dilecte Fili Noster, viginti quinque absolventur anni, suave est Nobis, qui tecum arto paternae benevolentiae vinculo copulamur et iungimur, gratulationes et vota proferre. Certum esse putamus hoc gratum fore tibi, qui, sat diuturnum emensum pastoralis officii iter considerans, pro collatis tibi muneribus religioso obsequio Deo grates persolves, et quasi sertum impositum iri gregis tui laetitiis, qui sacrum pastorem, anniversariam agentem memoriam, devoto sueto maiore pietatis affectu circumstabit. 4 Propr. Congr. Miss, die XIX Iulii, Oratio. Acta Ioannis Pp. XXIII 151 Gratulamur sane tibi adhuc peractos labores, qui mole naturaque sua aperte testantur, quam alacre fidei studium te ad opera molienda pro Dei nomine et gloria et pro religionis utilitate et decore impellat et adigat. Tua praecipua in laude ponitur quod Rosariensem Dioecesim actuose rexisti, ita ut, valde adaucto paroeciarum numero, pulcherrimis Sacri Seminarii aedibus exaedificatis, religiosa institutione promota, Ecclesiasticae Hierarchiae adiutore laicorum apostolatu incohato, illic catholico nomini validas vires comparaveris. Praeter alia Argentina tibi plurimum debet, quod per eius fines Actionem Catholicam ad Romanorum Pontificum placita et praescripta aptis structuris temperasti. Quam in Rosariensi Dioecesi regenda virtutem explicasti, modo ad Bonaerensem Archidioecesim moderandam translatus, confisus Deo, qui fortium est adiutor et praemium, eam prudens et acer exseris, non minore — hoc quam maxime cupimus — cum placidae sapientiae et operosae caritatis fructu. Caelestis gratia, quacum possumus omnia, tibi adsit detque tibi cum bona valetudine diuturnam lucis usuram, ut quae cum animo tuo agitas — numquam generosus amor interquiescit — plane et actuose perficias, atque adeo meritorum lucentiorem tibi pares coronam. Quo salutarior autem vicesimus quintus episcopatus tui natalis eveniat, id tibi facultatis facimus, ut, cum sacris pontificali ritu operatus fueris, adstantibus christifidelibus Nostro nomine Nostraque auctoritate benedicas, plenaria indulgentia sueta lege lucranda proposita. Haec dum, flagrantia facientes vota, prona voluntate concedimus, tibi, Dilecte Fili Noster, sollertibus Episcopis Auxiliaribus tuis atque clero et christifidelibus Bonaërensis Archidioecesis Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, die n Martii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 152 ALLOCUTIO A Beatissimo Patre habita, adstantibus Emis Patribus Cardinalibus multisque Praelatis et Athenaeorum Moderatoribus, quinquaginta expletis annis ex quo Pontificium Institutum Biblicum eius Decessor 8. Pius X in Urbe erexit. * Venerabili Fratelli e diletti figli! Abbiamo apprezzato l'opportuno e lodevole progetto che oggi solennemente si realizza, di commemorare i primi cinquanta anni di vita del Pontificio Istituto Biblico. La vostra letizia è grande, e l'avete a Noi manifestata nella sua intensità : nè potrebbe essere diversamente, perchè questi anni di storia — come opportunamente ha messo in luce il Nostro diletto figlio il Cardinale Agostino Bea — sono stati fecondi di frutti e di consolazioni, e favoriti dalle benedizioni del Cielo. Basterebbe da solo il privilegio dell'Istituto di trarre origine dal luminoso pensiero di S. Pio X, per dare al vostro ricordo il tocco caratteristico di una gioia perenne. Siamo pertanto lieti di potere oggi elevare l'inno di ringraziamento al Signore, per tutte le grazie, di cui ha allietato questi primi dieci lustri della vostra attività. Godiamo intimamente nel manifestarvi il Nostro paterno e beneaugurante compiacimento. Nel volere la provvida Istituzione, unitamente ad altri segnalati atti del Suo Pontificato, quel grande Pontefice Santo, che Ci ha preceduti, con sì luminosi esempi, su la Cattedra di S. Marco, e su quella infallibile di Pietro, « diede la misura altissima della sua chiaroveggenza di Maestro e di Pastore universale » - Nè vogliamo tacere la soddisfazione del Nostro animo, nell'ammirare il simbolico Leone di S. Marco, entrato anche nel vostro stemma com'esso è nel Nostro. Questi motivi, per gli stretti legami che vi uniscono in tal modo al Santo Pontefice e a Noi, si intrecciano amabilmente nel Nostro ricordo, formando quella stima per il vostro Istituto che oggi in questa fausta circostanza solennemente conclamiamo. Cinquanta anni di vita, di crescita, di lavoro serio e silenzioso sembrano spontaneamente invitare ad una pausa di raccoglimento : sia per 1 * Die 17 Februarii mensis a. I960. 1 Esortazione al Clero Veneto, A. A. S. L I , 1959, p. 379. Acta Ioannis Pp. XXIII 153 riguardare il cammino percorso, sia per indirizzare gli occhi su l'orizzonte che si schiude alla vostra futura attività. 1. Uno sguardo indietro, lungo le tappe salienti di questo primo mezzo secolo di vita dell'Istituto Biblico — come Ella, Signor Cardinale, benemeritissimo dello sviluppo di questa Pontifìcia Fondazione, ha saputo così bene tratteggiare, in quadri vivi e parlanti — uno sguardo indietro, diciamo, significa anzitutto profonda gratitudine al Signore per la serie ininterrotta di insigni benefici, di cui l'ha ricolmato. E quanti motivi di riconoscenza scaturiscono da una considerazione, anche affrettata, di questi anni densi e significativi : dalla fondazione, avvenuta tra grandi difficoltà, ed anche opposizioni, alla felice sistemazione economica ; al rigoglioso sviluppo dell'opera, che ha visto moltiplicarsi gli alunni, aumentare i mezzi didattici e le pubblicazioni scientifiche, crescere ognor più la propria considerazione ! Come rifulge in questa storia, insieme alla paterna sollecitudine del Santo Fondatore, anche l'illuminato zelo del Nostro immediato Predecessore Pio XII, di v. m., il quale, con provvide intraprese, ne volle ingrandita la sede, ed avvalorata l'attività ! Tutti questi avvenimenti sono stati molto bene rievocati dalla vostra bella parola, Signor Cardinale, sicché non è necessario ripetere cose note. Ma lasciateci dire che la fonte di essi, Punica e principale, è il Sacro Cuore di Gesù, della cui bontà e provvidenza l'Istituto è solenne monumento. Ricevendo i Superiori, al termine della sistemazione dell'opera, S. Pio X affidava loro il più bel tesoro, e il pegno di ogni benedizione, dicendo : « Io vi lascio il Sacro Cuore » ; ed attribuiva alle parole dello stemma : Verbum Domini manet in aeternum, anche il significato di una duratura e sicura protezione del Cuore di Gesù. Tale meravigliosa speranza doveva pienamente avverarsi : e gli anni trascorsi ne sono la luminosa conferma. 2 Le benedizioni ricevute sono una promessa di nuove grazie propizìatrici per l'avvenire : vi invitiamo pertanto a prendere animo dalla considerazione dei passati benefici, affinchè possiate proseguire con gioia, serenità e sicurezza, nel cammino intrapreso. Certo, come in ogni opera umana, non tutto è fatto, nè tutte le difficoltà sono superate, anzi ne possono sorgere di nuove : ma abbiate fiducia in Colui, che vi protegge : Ego vobiscum sum/ dice il Signore, con voi che studiate e approfondite la sua Parola. Sicché avanti, diletti figli, in nomine Domini! 2 Gir.S. Pio X, Promotore degli Studi Biblici, 1955, p. 40. 3 Agg. 1, 13. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 154 2. Questa fiducia in Dio vi deve dare la forza di guardare agli orizzonti che si annunciano, verso le finalità che sono proposte al vostro paziente lavoro. Alto, invero, e difficile è il compito assegnato all'Istituto. Nella Lettera Apostolica Vinea electa, che è come la Magna Charta del vostro Istituto, S. Pio X dice con cristallina chiarezza : « Finis Pontificio Instituto Biblico sit, ut in urbe Roma altiorum studiorum ad Libros sacros pertinentium habeatur centrum, quod efficaciore quo liceat modo, doctrinam biblicam et studia omnia eidem adiuncta, sensu Ecclesiae catholicae, promoveat » . Ecco dunque che un ampio e nobile orizzonte vi si schiude : il Libro sacro, in tutte le sue ricchezze nascoste ; l'insegnamento, doctrina, in esso contenuto. Quale splendido programma per le vostre intelligenze ; e quale godimento altresì per il Papa che vi parla, le cui prime sollecitudini vanno verso questo medesimo proposito ! 4 Nell'omelia tenuta il 10 novembre 1958, infra Missarum sollemnia, nella Nostra Cattedrale Arcibasilica Lateranense, abbiamo voluto infatti affermare, tracciando come le linee maestre del Nostro Pontificato : « soprattutto sentiamo di dover sollevare da per tutto, e con continuità di azione, l'entusiasmo per ogni manifestazione del Libro Divino, che è fatto per illuminare dall'infanzia alla più tarda età il cammino della vita... Purtroppo alcune nubi caliginose di certo insegnamento, che poco ha a vedere con la vera scienza, ingombrano in tutti i tempi l'orizzonte, nei tentativo di velare la chiarezza e gli splendori del Vangelo. Questo è il richiamo, questo è il compito del Libro aperto su l'altare : insegnare la vera dottrina, la retta disciplina della vita, le forme di elevazione dell'uomo verso Dio » . 5 Ci rallegra assai il pensiero che questo santo impegno forma il luminoso vessillo e l'alta missione del vostro Istituto. La sua dedizione allo studio del Libro Divino ben corrisponde al servizio di quella verità, che abbiamo proposta come primo oggetto del Nostro governo pontificale. L'Istituto Biblico dunque cerca, lumeggia e divulga la verità, proposta nelle sacre Scritture, partecipando così alla sublime missione del Redentore Gesù : « ad hoc veni in mundum, ut testimonium perhibeam veritati » . Questo lavoro al servizio della verità significa due cose : serietà, sodezza, lealtà scientifica dello studio e dell'insegnamento, e al 6 7 4 A. A. S. I, 1909, pp. 447 s. 5 A. A. S. L, 1958, p. 917. 6 Cfr. Enciclica Ad Petri Cathedram; A. A. S., L I , 1959, pp. 497 s. 7 Io. 14, 6. Acta Ioannis Pp. XXIII 155 tempo stesso assoluta fedeltà al sacro deposito della Fede, ed al Magistero infallibile della Chiesa. La serietà scientifica è il primo ed alto vostro titolo di onore, che già tanta stima vi ha procurata nel tratto di tempo, di cui oggi commemorate un fausto traguardo. Essa consiste, come sapete, sia nell'uso dei nuovi mezzi, che il progresso della scienza man mano fornisce : e sia nel coraggio di affrontare i problemi proposti dalle nuove ricerche e scoperte, riesaminando — al dire di Pio XII — « le difficoltà sino ad oggi non ancora disciolte ... per tentare una solida spiegazione». 8 È vero che questo lavoro, muovendosi in un campo non ancora sufficientemente dissodato, esige grande prudenza e sobrietà, per non presentare come definitivo ciò che forse è soltanto una ipotesi di lavoro. Ma questo non vieta che siano impostate le questioni, che assillano gli animi, e creano difficoltà e pericolo alla fede di tanti cristiani. Sotto il vostro paziente lavoro scientifico, che si serve dei modernissimi mezzi delle discipline positive, c'è dunque, e ci deve essere, un intento pastorale, uno sforzo di comunicare alle anime la verità scoperta e posseduta. Non si tratta di trascurare quelle discipline, perchè la serietà scientifica ve ne impone lo studio e l'approfondita conoscenza : ma neppure sarebbe degno del vostro impegno dedicarsi — nell'insegnamento e nella ricerca — ai problemi, diciamo, di attualità, trascurando gran parte di quel tesoro, che è la Parola di Dio, ed il secolare lavorio interpretativo dei Santi Padri e degli insigni maestri della Chiesa. Come vedete, quello che Ci sta a cuore è particolarmente lo studio delle questioni riguardanti la sacra dottrina: doctrinam biblicam ... promoveat, dice la ricordata Lettera di S. Pio X. Qui sta il fine del vostro Istituto, che tende a formare non solo specialisti di materie bibliche e profane, ma studiosi ardenti di zelo sacerdotale, anime di profeti e di apostoli. Nella già citata Enciclica Divino afflante Spiritu, Pio XII di v. m. compendiava efficacemente questo scopo dei vostri studi : <( ostendant potissimum quae sit singulorum librorum vel textuum theologica doctrina de rebus fidei et morum, ita ut haec eorum explanatio ... sacerdotibus etiam adiumento sit ad doctrinam christianam coram populo enucleandam, ac fidelibus denique omnibus ad vitam sanctam homineque christiano dignam agendam adserviat » . Questo perchè la sacra Scrittura non è un qualunque, sebbene altissimo, oggetto di studio, ma 9 8 Ene. Divino afflante Spiritu, A. A. S., XXXV, 1943, p. 319. 9 A: A. S. loc. cit. p. 310. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 156 la rivelazione di Dio, eh'è diffusa, con la luce riflessa dell'aurora, o con la pienezza del meriggio splendente in Gesù Cristo, Salvatore del mondo, sulle pagine dell'Antico e del Nuovo Testamento : « quando udiamo un salmo, una profezia, la legge ... tutto il nostro sforzo deve consistere (nel vedervi Cristo, nel riconoscervi Cristo », come profondamente insegna S. Agostino. Dalle pagine ispirate Egli tuttora parla e insegna, e porge sostanzioso alimento spirituale alle anime. 10 A queste profonde parole del grande Dottore e Vescovo di Ippona fanno eco mirabile quelle di un altro grande Dottore e Vescovo, il Protopatriarca di Venezia, S. Lorenzo Giustiniani, il cui insegnamento sul valore pastorale e santifìcatore delle Sacre Scritture è divenuto familiare al Nostro spirito, come proponemmo, or sono quasi quattro anni, in una «Lettera Pastorale» al Clero ed ai fedeli di Venezia. Sentite con quali accenti egli parla del Libro Sacro, nella sua opera De contemptu mundi : « Ad evitare i lacci della umana sapienza, ecco gli oracoli dei profeti, le scritture degli apostoli, la vasta erudizione dei santi, i quali non parlano per conto loro, ma perchè Cristo è in loro... Oh! quanta e come grande l'autorità delle Divine Scritture! Quale tesoro di verità sotto il velo delle parole. Verità tutta santa, tutta ornata di sublimi sentenze. Nulla di sordido nel Libro Divino, nulla di obliquo, nulla di vacuo, nulla che non meriti venerazione. Verità splendida per se stessa : agli uomini dà alta e gustosa intelligenza : forma i credenti, nutre coloro che amano, dirige chi va pellegrino sulla terra, infonde letizia in chi spera, poiché quante volte leggiamo le Scritture, noi ascoltiamo Cristo che ci parla, e ci conferisce la pazienza e la consolazione». 11 12 Il vostro è dunque un lavoro squisitamente sacerdotale, e deve essere animato da quello zelo, che ha di mira soltanto le anime, i loro bisogni, ed i pericoli che le minacciano ; che tiene presente le necessità e i desideri anche dei vostri ex-alunni, ormai sparsi nel mondo, per dare loro l'orientamento, le direttive ed il necessario aggiornamento nella loro vita di studio e di insegnamento, con la quale formano le nuove generazioni di giovani sacerdoti. In tale luce si comprende agevolmente l'accennata, basilare esigenza di una assoluta fedeltà al sacro deposito della Fede, ed al Magistero 10 Enarr. in Psalm. 98, 1; ML 37, 1260. 11 Cfr. A. G. Roncalli, La Sacra Scrittura e San Lorenzo Giustiniani, in Rivista Biblica, 1958, pp. 289-294. 12 p. 422. Divi Laurentii Iustiniani... Opera Omnia, Venezia 1721; De contemptu mundi, Acta Ioannis Pp. XXIII 157 della Chiesa. La Lettera di fondazione dell'Istituto Biblico vi affida il delicato incarico di promuovere una sana dottrina biblica « sensu Ecclesiae catholicae », che cioè sia (( conforme alle norme già date, o da stabilirsi, da parte di questa Sede Apostolica». Se questa esigenza di fedeltà alla Chiesa, « columna et firmamentum veritatis » , è richiesta a tutti i degni figli della Chiesa, tanto più essa deve essere la divisa di coloro che, come voi — per espressa volontà della Sede Apostolica e per nobilissima vocazione —, fanno oggetto del loro studio gli alti e imperscrutabili segreti di Dio, contenuti nel Libro Sacro. Trattandosi di sublimi realtà, è dunque necessario, che chi ama la verità, e non vuole alterarla « di un solo iota o di un solo a p i c e » , si attenga con fedeltà somma al Magistero della Chiesa. 13 1 4 15 Il congiungere l'assoluta serietà scientifica con la piena sottomissione al sacro deposito della Fede ed all'insegnamento del Magistero Ecclesiastico, richiede in pratica non poco acume e prudenza : occorre infatti chiaramente stabilire, da una parte, il vero significato ed il grado di certezza di una conclusione scientifica, e, dall'altra, il senso e la portata della dottrina teologica o di una decisione del Magistero della Chiesa. Soltanto la piena serietà del sapere, e la perfetta docilità al <( sensus Ecclesiae » può condurre a trovare la giusta risposta ai vari problemi, e preservare gli studiosi da lacrimevoli errori. Ci sia consentito qui amabilmente il richiamo a quanto in occasione del recente Sinodo Romano, nel secondo discorso al Clero, Ci accadde di toccare : « La grazia del Signore assicura una soddisfazione intima alle buone volontà nutrite e fortificate da bella coltura, attinta non a piccoli rigagnoli, ma alle opere robuste di cui anche l'età nostra è capace, in emulazione umile e coraggiosa delle grandi pubblicazioni del passato : Padri, scrittori e Dottori della Chiesa, sempre maestra di verità in tutti i secoli ». « S. Pietro ammonisce nella sua seconda lettera circa lo speciale riguardo che vuoisi usare in materia di studi Biblici : " . . . cui bene facitis attendentes — son parole sue — quasi lucernae lucenti in caliginoso loco, donec dies elucescat, et lucifer oriatur in cordibus vestris : hoc primum intelligentes, quod omnis prophetia Scripturae propria interpretatione non fit " » . 1 6 1 3 Cfr. A. A. S. I, 1909, p. 448. 14 1 Tim. 3, 15. " Matth. 5, 18. 16 2 Petr. 1, 19-20. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 158 Venerabili Fratelli e diletti figli! Il compito certamente non è facile, e non basta il solo studio. Bisogna invocare il lume confortatore dello Spirito Santo, « qui omnia scrutatur, etiam profunda Dei » , e l'assistenza dei suoi doni di sapienza e di consiglio, di scienza e di pietà. Sia dunque la preghiera l'alimento e il respiro della vostra vita di studiosi, secondo il monito di Sant'Agostino : « Orent ut intelligant. In eis quippe Litteris, quarum studiosi sunt, legunt quoniam " Dominus dat sapientiam, et a facie eius scientia et intellectus " » . Vi richiamiamo pertanto alla preziosa consegna di S. Pio X : « v i lascio il Sacro Cuore » ; in questo Cuore, mite ed umile, si trova la salvaguardia da ogni presunzione e vanità intellettuale, e altresì sono racchiusi « tutti i tesori della sapienza e della scienza ». 1 7 1 8 Solo così è assicurata piena fecondità alla alta missione dell'Istituto. E, procedendo fiducioso in questa via del lavoro umile, della fedeltà filiale alla Chiesa, della preghiera intensa, esso può essere sicuro che anche in avvenire non mancherà della divina protezione. È quanto Noi vi auguriamo di tutto cuore, e che domandiamo al Signore con fervide suppliche; ed in pegno dei celesti doni, come per riaffermarvi la Nostra benevolenza, siamo lieti di impartire a voi tutti del Pontificio Istituto Biblico — superiori, professori, alunni, ex alunni e benefattori — la Nostra propiziatrice Benedizione Apostolica, affinchè sia « grazia a voi e pace da Dio Padre e dal Signore Gesù Cristo » . 1S> N U N T I U S SCRIPTO D A T U S AD ALUMNOS CATHOLICARUM SCHOLARUM IN FOEDERATIS AMERICAE SEPTEMTRIONALIS CIVITATIBUS : IN INDIGENTES ALIARUM NATIONUM PUEROS EORUM CARITAS SOLLICITATUR. It was a year ago that We addressed Our first message to you, Our dear children in the Catholic Schools of America. Now, We write to you once again and We feel that We know you a little better than We did last year. 17 18 19 J Cor. 2, 10. De doctr. chr. 3, 56; ML 34, 89 s. 2 Thess. 1, 2. * Acta Ioannis Pp. XXIII 159 Düring 1959 the Bishops of the United States came to Rome to make their regular live year visit and We had the pleasure of meeting with ail of them. They t old Us about the prayers which the children in America were offering for the Common Father and for His intentions. We were much consoled to learn of your prayers for Us, because We know that G od will hear you and bestow on the Church His Hessings and His unfailing protection. For many years now, at the beginning of Lent, the Vicar of Christ has talked to you and has written to you about the children all over the world who nave not been as fortunate as you. We know that you are interested in these children and that you are Willing to show your love for them helping them in whatever way you can ; We Ourselves saw the fruits of your generosity last year, when your contributions in money and in clothing enabled Us to assist countless families who were in need. Even today, while you are enjoying the many gifts that G od in His Providence has given to you and to your great nation, there are still millions of children who are suffering. Many do not have the proper food to be well; many others have not enough clothing to protect them when the bitter winter comes; and in numberless cases, this is made worse because their homes are little more than shacks and hovels. The reason for this is that many had to flee persécution and they were forced to leave all their belongings behind. In the confusion of war and oppression, many have lost their fathers and mothers and have been deprived of the love of fond parents. They have no homes and no schools such as you have, and often they know very little about G od and therefore they have little chance of loving Him. And so We come to you to encourage you to continue helping your dear friends in Christ. You can do this, first of all, by praying for them : ask God to protect these children and to keep them free from sin and its occasions; plead with Him on their behalf that they may have the strength to resist the temptations threatening their soûls. We are sure that God will not refuse your pleas, because they come from hearts which are pure and dedicated to Him. Secondly, during Lent, which is a time of penance and sacrifice, you can help them materially by giving them gifts. Through their Organization called the Catholic Relief Services, your Bishops have been sending aid to suffering peoples ali over the world for years, because the Catholics in America have been very generous and sympathetic. You Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 160 Officiale might be tempted to say that your offerings are too small to do any good; but when you remember that there are so many of you, you will realize that your contributions, whether clothing, coins, or whatever you give, can mount up to relief supplies of considerable size. Through your beloved Bishops and their Organization, you can be very effective in assisting these suffering children. If it were possible We would like to teli you of the many heart-rending appeals which reach Us every day, and which cause Us much sorrow. We feel confident that help will soon reach them, because you have been so generous in the past, and We are certam that you will try to do your best again this year. Your priests and sisters will tell you how you can play your part. These poor suffering children will be able to be happy when they receive your help, and they will pray for you and beseech God to continue to bless you and your families and your great country. Christ said whatever you do to the least of these you do to Him. You can be sure that Our Divine Lord will reward you very liberally in proportion to your generosity in giving. 1 In order to show Our appréciation and gratitude for your prayers and for the assistance which you have given Us, We extend to you and to your teachers, parents and families Our fatherly blessing as a pledge of copious grâces and favors from Our Lord. From the Vatican, February 9 th, 1960. IOANNES PP. XXIII 1 Cfr. Matth. 25, 40. Sacra Congregatio ACTA Consistorialis 161 S S . CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Pp. XXIII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 9 Decembris 1959. — Titulari episcopali Ecclesiae Pegaeae praefecit Exc. P. D. Innocentium Alfredum Russo, hactenus Episcopum Bovinensem. die 2 Ianuarii 1960. — Titulari episcopali Ecclesiae Amisenae Revmum P. D. Raphaelem Pellecchia, Protonotarium Apostolicum « ad instar » et Archipresbyterum Capituli Cathedralis Abellinensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Nicolai M. di Girolamo, Episcopi Caiacensis. die 16 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Thespiensi Exc. P . D . Constantinum Caminada, hactenus Episcopum S. Agathae Gothorum, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Hectoris Baranzini, Archiepiscopi Syracusani. — Cathedrali Ecclesiae Pinetensi ad Flumen R. D. Emmanuelem Rodríguez Rozas, cubicularium intimum Sanctitatis Suae, parochum oppidi vulgo « El Cano » in archidioecesi S. Christophori de Habana. die 28 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Cajamarcensi Exc. P. D. Nemesium Rivera Meza, hactenus Episcopum Huachensem. — Cathedrali Ecclesiae Huachensi Exc. P. D. Paulum Ramírez Taboada, hactenus Episcopum Cajamarcensem. die 10 Februarii. — Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Froylani Ferreira Reinafé, Episcopi Riojensis, Exc. P. D. Horatium Gómez Dávila, Episcopum titularem Theodosiopolitanum in Armenia. die 11 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Catamarcensi Exc. P. D. Adolfum Servandum Tortolo, hactenus Episcopum titularem Caeciritanum. 11 - ACTA, vol. II, n. 3. — 29-3-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 162 die 13 Februarii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Antiochenae in Pisidia R. D. Conradum Bafile, Antistitem Urbanum atque Cubicularium intimum de numero participantium. — Titulari episcopali Ecclesiae Areopolitanae R. D. Leonardum Gregorium Gallardo Heredia, rectorem Seminarii dioecesani Cordubensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Audini Rodríguez y Olmos, Archiepiscopi S. Ioannis de Cuyo. — Titulari episcopali Ecclesiae Belalitanae R. D. Moisen Blanchoud, parochum S. Teresiae a Iesu Infante in archidioecesi Sanctae Fidei in Argentina. die 22 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Barbastrensi R. P. D. Iacobum Flores Martín, Antistitem Urbanum, e clero dioecesis Salmantinae, superiorem generalem Societatis vulgo « Hermandad de Sacerdotes Operarios Diocesanos ». die 1 Martii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Tomitanae Exc. P. D. Edmundum Ioannem Fitzmaurice, hactenus Episcopum Vilmingtoniensem. die 8 Martii. — Cathedrali Ecclesiae S. Agathae Gothorum Exc. P. D. Hilarium Roatta, hactenus Episcopum Nursinum. II ASTURICENSIS - AURIENSIS DECRETUM DE MUTATIONE F I N I U M DIOECESIUM Maiori concrediti gregis spirituali bono prospicentes, Exclmi PP. DD. Iosephus Castelltort Subeyre, Episcopus Asturicensis, et Angelus Temiño Saiz, Episcopus Auriensis, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut fines quibus, in praesenti, suae cuiusque ditiones ecclesiasticae circumscribuntur aliquantulum immutarentur, et ita aptius disponerentur. Sanctissimus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia PP. XXIII, attento favorabili voto Excmi P. D. Hildebrandi Antoniutti, Archiepiscopi Synnadensis in Frygia et in Hispania Apostolici Nuntii, ratus petitam immutationem animarum saluti cessuram, oblatis precibus benigne annuere dignatus est. Sacra Congregatio Consistorialis 163 Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis praesentibus Apostolicis Litteris statuit : 1. paroeciae vulgo appellatae Cañizo, Navea et Castromil de Castilla cum adnexo pago Castromil de Galicia, intra fines archipresbyteratus vulgo Lubián sito; filialis ecclesia paroeciae cui nomen Pormelos de Filloas, vulgo Carracedo de la Sierra nuncupata atque duo vici hispanica lingua Ventas de la Capilla et Ventas de Bolaño a paroecia vulgo Vegas de Camba seiuncti eademque territoria a dioecesi Asturicensi distrahantur et dioecesi Auriensi adnectantur; 2. a dioecesi autem Auriensi paroecia vulgo Celeiros appellata dismembretur et dioecesi Asturicensi attribuatur. Praeterea Sanctitas Sua, sic immutatis dioecesium Asturicensis et Auriensis finibus, mandat ut documenta et acta singulas praefatas paroecias et memorata territoria, fideles et bona temporalia respicientia, ab eis ad quos spectat, quam primum fieri poterit, suae cuique Curiae Episcopali tradantur. Ad clerum autem quod attinet, statuit ut simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, clerici dioecesi illi censeantur incardinati in cuius territorio legitime degunt. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sanctissimus Dominus Noster memoratum Excmum P. D. Hildebrandum Antoniutti deputare dignatus est, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis quantocius remittendi. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Eoma, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 21 mensis Decembris anno 1959. £8 MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor 164 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III COLUMBIAE DECRETUM DE REGIMINE VICARIATUS CASTRENSIS Cum Romano Pontifici nihil gratius, nihil optabilius sit quam ut in catholico Orbe quae ad fidem et pietatem quaeque ad ecclesiasticorum Institutorum regimen pertinent rectius disponantur, SSmus Dominus Noster Ioannes, Divina Providentia PP. XXIII, Vicariatus Castrensis Columbiae administrationi satius consulere cupiens, de consilio infrascripti Cardinalis S. Congregationis Consistorialis Secretarii, de plenitudine Apostolicae potestatis, quae sequuntur decernit. 1. Vacante, qualibet ex causa, officio Vicarii Castrensis, nisi aliter ab Apostolica Sede provisum fuerit, regimen Vicariatus Castrensis Columbiae, usquedum novus Archiepiscopus Bogotensis muneris possessionem ceperit, penes Cappellanum Generalem, seu Maiorem, si adfuerit, esto, secus penes Cappellanum, vulgo « primero », qui, ad normam canonis 106, 3° C. I. C, ceteros praecedit. 2. Qui autem Vicariatus Castrensis regimen tunc assumpserit omnes et solas habebit facultates quae — congrua congruis referendo — Vicario Capitulari, iure communi, competunt, eiusdemque obligationibus obnoxius erit. Ipsius praesertim erit de assumpto munere S. Congregationem Consistorialem monere ab eaque instructiones impetrare. 3. Causas subditorum Vicariatus Castrensis Columbiae, sive contentiosas inter ipsos sive criminales, tribunal metropolitanum Ordinarii Medellensis in prima instantia, tribunal vero metropolitanum Ordinarii Bogotensis in altera instantia pertractabit. Ad haec exsecutioni mandanda Sanctitas Sua Excmum P . D . Iosephum Paupini, Archiepiscopum titularem Sebastopolitanum in Abasgia et in Columbia Nuntium Apostolicum, deputare dignata est, necessariis et opportunis ei tributis facultatibus etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, atque onere imposito ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 165 Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoria^ Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent. Datum Roma, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 29 mensis Decembris anno 1959. £B MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen. Adsessor S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE TAIPEHENSIS DECRETUM ARCHIDIOECESIS TAIPEHENSIS CLERO SAECULARI SINENSI CONCREDITUR Religiosa Congregatio Discipulorum Domini, ab Eminentissimo Domino Cardinali Celso Costantini, v. m., cum Delegati Apostolici in Sinis personam gerebat, fundata, die 13 mensis Ianuarii anno 1950, onus Praefecturae Apostolicae Taipehensis, eodem die erectae et ad gradum sedis archiepiscopalis metropolitanae die 7 Augusti anno 1952 elevatae, ad tempus regendae sibi assumpsit. Nunc autem, decem iam elapsis annis et congruo numero Sinensium presbyterorum ad clerum saecularem pertinentium parato, huic Sacrae Congregationi de Propaganda Fide opportunum visum est Congregationem Discipulorum Domini ab onere missionis Taipehensis liberare, ita ut eadem totis viribus suis peculiaribus propositis intendere possit. Itaque Sacra Congregatio de Propaganda Fide, de sibi praestito per decennium auxilio a religiosa Congregatione Discipulorum Domini grata, eandem ab onere liberavit regendae archidioecesis Taipehensis, quam per praesens Decretum curis commisit cleri saecularis Sinensis. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 4 mensis Decembris anno Domini 1959. G. P. Card. AGAGIANIAN, Pro-Praefectus L. © S. f P. Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis 166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM BALTIMOREN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI ELISABETH ANNAE BAYLEY VIDUAE SETON, FUNDATRICIS CONGREGATIONIS SORORUM A CARITATE S. IOSEPH IN AMERICA. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Quemadmodum caelum niagnificentissime perpetuis micat sideribus, terraque iugiter suis vernat floribus, ita Sancta Mater Catholica Ecclesia nullo non tempore suis sanctis, « ex omnibus gentibus et tribubus et populis et linguis » (Apoc. 7, 9), decorata refulget. Nunc autem et Christifideles stellatae, quam vocant, Reipublicae Foederatarum Americae Septentrionalis Civitatum in magnam ingressi sunt spem, se quam primum suae gentis mulierem, veluti novam super Ecclesiae firmamentum stellam fulgentem, conspecturos. De Elisabeth Anna Bayley Vid. Seton agitur, de cuius virtutibus heroicum in modum exercitis nuperrime apud Sacram Rituum Congregationem disceptatum est. Neo-Eboraci, die 28 mensis Augusti anno 1774, ea ortum habuit a Richardo, illustri medico, et Catharina Charlton, parentibus Anglicanae religionis asseclis, censu vitaeque probitate praestantibus. Salutaribus Baptismi undis in ecclesia vulgo Trinity Church praedictae civitatis fuit, ut videtur, regenerata, nominibus impositis Elisabeth Anna. Tertium vix annum agens matre orbata, toto animo adhaesit puellula patri, qui nihil praetermisit, ut natae animum claris exornaret virtutibus. Qua erat docilítate et probitate vividoque ingenio, nihil mirum quod Elisabeth Anna cum litteris bonisque artibus et episcopaliana doctrina, tum in Deum pietate ita cotidie profecerit, ut inter coaetaneas cito ob religiosas civilesque virtutes eminuerit. In proximum caritate ita ornata iam tunc apparebat, ut sororis caritatis nomine vulgo decorari meruerit. Vigesimum cum ageret annum nuptias iniit cum Gulielmo Magee Seton, mercaturis dedito, quem ardenti prosecuta est semper affectu. Ex hoc Sacra Congregatio Rituum 167 coniugio quinque filii sunt orti, quos pia mater vel ante ortum Deo sacrare studuit, et a prima aetate religionis sensus in eorum animos inicere et accurate alere studuit. Nobilissimo hoc in natos amore ducta, Dei Ancilla asserere non dubitavit se malle eos videre mortuos quam peccato foedari. In tanta autem rerum ac personarum domesticarum felici dispositione turbo supervenit improviso, cum videlicet, anno 1803 ad finem vergente, Gulielmus Seton morte Pisis, in Italia, quo se una cum uxore valetudinis curandae causa contulerat, correptus est. Quae irreparabilis videri poterat iactura, favente Dei misericordia, in Elisabeth Annae summum bonum conversa est. Animum enim dolore excruciatum veluti balsamum levarunt catholicae doctrinae veritates, quas nobilis atque humanissima Eugubina familia Filicchi, Liburni degens, quacum Gulielmus Seton commercii vicissitudine coniunctus fuerat, hospiti lectissimae aptis verbis exemplisque assiduis tradidit. Elisabeth Anna, quae iam in catholicam ecclesiam admiratione inde a pueritia devinciebatur, ex familiarissima cum pia Filicchi gente consuetudine occasionem arripuit, ut animum ad catholicam religionem pressius examinandam converteret. In patriam, die 3 Iunii anno 1804, reversa, Famula Dei episcopalianae, quae dicitur, religioni valedicere voluit, oppugnationibus et obiurgationibus omne genus sive propinquorum sive amicorum firmiter reiectis. Aerumnarum periodus ista ceu proxima fuit Elisabeth nostrae conversioni operibusque religiosae vitae praeparatio. Deus namque, qui se inquirentibus ultro se prodit, Famulae suae, quae toto corde totaque animi contentione eum exquisiverat, occurrit, eamque lucis suae radio mirifice illustravit. Ipsa igitur, die Cinerum, quae fuit 14 mensis Martii anni 1805, Neo-Eboraci catholicam fidem sollemniter professa est. Deinde statim omnem impendit curam ut, ea qua par est animi dispositione, ad Poenitentiae accederet Sacramentum. Die 25 eiusdem mensis Martii ad sacram Synaxim, ardentissimo aestuans amore, primum accessit, et Dominica in Albis subsequentis anni sacro Chrismate roborata fuit. Vix credi potest quot quantaque et quam acerba a propinquis et amicis, ob suam ad catholicam fidem conversionem, perpessa fuerit Famula Dei : non modo ei eiusque natis quodlibet auxilium subtraxerunt, verum etiam eam aspernati sunt et a sua consuetudine reiecerunt. Quae omnia Elisabeth Anna forti et aequo tulit animo. Quapropter, ut sibi suisque prospiceret, parvam pueris instituendis scholam aperuit. At, qui eius ad catholicam fidem conversionem aegre tulerant, omnem moverunt lapidem ut parentes qui filios curae Elisabeth Annae instituendos tradidissent, eosdem revocarent. Unde Dei Serva ludum claudere coacta est. Haud tamen longa fuit mora, quin hanc Famulae suae aequanimitatem in adversis perferendis Deus remuneraretur. Re quidem vera anno 168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1808, Revmus Dominus Valentinus Dubourg, collegii catholici Baltimorensis moderator, Dei Ancillam arcessivit, ut Institutum ad puellarum cultum erigendum ei concreder et. Natali itaque urbe Neo-Eboraco relicta, ea Baltimoram una cum filiabus suis, collocatis in catholico collegio Georgetown filiis, se contulit, ibique ab omnibus humanissime excepta, litterarum ludum aperuit. Alumnae undique confluxere, quarum animum Elisabeth Anna sollicite curabat non solum civilibus, verum etiam religiosis exornare virtutibus. Post aliquod temporis, Institutum quoque pauperibus pueris alendis instituendisque aperuit. Cito quaedam in ministerio sociae puellae, perfectionis viam in vita religiosa aggredi cupientes, ei adhaeserunt, eamque in spiritualem matrem et moderatricem eligere constituerunt. Elisabeth, in hoc sociarum consilio divinam expectatam vocationem persentiens, communitatem instituit, in qua religiosam vitam iniit. Sacro induta habitu, die 2 Iunii a. 1809 vota religiosa nuncupavit coram Excmo Domino Carroll, Baltimorensi Archiepiscopo, et, utpote Sancto Ioseph devotissima, nova institutio Sororum ab eodem Sancto Ioseph appellata est. Praecipuus Instituti finis erat egenos pueros parentibusque orbatos alere et instituere. Revmus D. Cooper novam institutionem magno est prosecutus favore, eique domum in amoena prope Emmitsburg, in Maryland, valle donavit, quo Elisabeth una cum novensili communitate concessit ibique, quoad vixit, mansit. Solidum Instituti fundamentum reddere curavit, et spiritum ac regulas Sororum a Caritate Sancti Vincentii a Paulo studiose assumpsit. Congregationis regulis anno 1812 ab Archiepiscopo Baltimorensi approbatis, Famula Dei Moderatrix generalis electa est, et eo in munere vitae suae usque ad exitum remansit. Quae filia, sponsa et mater admirabilis exstitit, eadem insignem quoque se praebuit moderatricem. Anno demum 1821, die 4 Ianuarii, aetatis suae septimo circiter supra quadragesimum, Serva Dei gravi morbo correpta, meritis et virtutibus plena, piissime obdormivit in Domino. Exiguum semen, quod Serva Dei iecerat, in immensum postea crevit, ita ut in Civitatibus Foederatis Americae Borealis, in Ditione Canadensi et in dissitis quoque regionibus, quas Missiones vocant, Sorores a Caritate S. Ioseph, quae originem ab eadem Famula Dei repetunt, novem fere milia adnumerantur, in sex Congregationes ac septingentas domos distributae. Percrebrescens autem in dies sanctimoniae eius fama, qua vivens quoque honestata fuerat, caelestibus signis visa est confirmari. Quam ob rem factum est, ut Causa de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis ageretur. Itaque, cum vix licuit, processus ordinaria auctoritate in Curia Baltimoren, annis 1907-1911 constructi sunt, Sacraeque huic Congregationi exhibiti. Scriptis Famulae Dei perpensis, Sa- Sacra Congregatio Rituum 169 era eadem Congregatio die 15 Ianuarii anni 1936 nihil obstare, quominus ad ulteriora procedi posset, decrevit, atque die 28 mensis Februarii 1940 Pius Papa XII s. m. commissionem introductionis causae sua manu signavit. Recognita deinde, die 16 Iulii 1941, obedientia Decretis ab urbano V I I I super indebito cultu latis, eadem Causa, cum in processu ordinario nullus testis de visu iure aptus interrogari potuerit, studio Sectionis Historicae S. Rituum Congregationis commissa est. Quae autem, documentis et testimoniis scriptis undique collectis eorumque valore et authenticitate in tuto positis, amplam Positionem, servatis adamussim normis de tractatione Causarum historicarum, quae dicuntur, digessit eamque ad Fidei Promotorem Generalem transmisit, ut disceptatio fieret, ad iuris normam, de Servae Dei virtutum heroicitate. Servatis itaque omnibus de iure servandis, die 6 Octobris anno 1959 coram Revmo Cardinali Clemente Micara, Episcopo Veliterno, Causaeque huius Ponente seu Relatore, Antepraeparatoria celebrata est Congregatio, dieque 24 Novembris eiusdem anni Praeparatoria, Generalis demum die 15 Decembris, coram Sanctissimo D. N. Ioanne Papa XXIII coacta est, in qua idem Revmus Cardinalis Relator dubium proposuit disceptandum : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, qui convenerant, Officiales Praelati Patresque Consultores suam quisque protulit sententiam. Beatissimus vero Pater in re tanti momenti suum distulit proferre iudicium usque ad hanc diem 18 Decembris, omnes exhortans ut interim Deum, Patrem luminum, ingeminatis precibus exorarent. Quare Revmis Cardinalibus Caietano Cicognani, S. R. C. Praefecto, atque Clemente Micara, Ponente seu Relatore, necnon R. P. Ferdinando Antonelli, Fidei Promotore Generali, meque infrascripto Prosecretario, accitis, divino Eucharistico sacrificio antea litato, edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis Venerabilis Servae Dei Elisabeth Annae Bayley Vid. Seton, in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum rite promulgari et in Acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Roma, die 18 Decembris a. D. 1959. £ß C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. © S. Henricus Dante, Prosecretarius 170 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Lunedì, 21 marzo I960, il Santo Padre Giovanni XXIII ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. GIOVANNI DuviGrNEAU, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Haiti, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: lo gennaio 1960. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle Missionarie degli Infermi (Milano). 23 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore della Pia Società Figlie di San Paolo (Roma). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle « Pie Discepole del Divin Maestro » (Roma). 8 febbraio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Agagianian Gregorio Pietro, Protettore della Compagnia di Maria (Padri Monfortani) e delle Figlie della Sapienza (Roma). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore dell'Istituto Secolare « Filiae Reginae Apostolorum » (Roma). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle Figlie del Divin Zelo (Roma). 9 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Jullien Andrea, Protettore delle « Sœurs des Saints Cœurs de Jésus et de Marie » (Paramé, dioc. di Rennes). 17 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore della « Institución Teresiana » (Madrid). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giobbe Paolo, Protettore dell'Ordine dei Canonici Regolari Premostratensi. Diarium Romanae Curiae 171 17 febbraio 1960. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cento Fernando, Protettore delle Religiose Terziarie Carmelitane di Santa Teresa (S. Martino a Campi Bisenzio, Firenze). 23 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle Suore di Gesù Buon Pastore (Albano Laziale). 29 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore della Confederazione dei Canonici Regolari di S. Agostino. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 10 marzo 11 » 15 » .16 » 1960. I Revmi Padri Morris Ilario M., dei Servi di Maria, e Bugnini Annibale, della Congregazione della Missione, Consultori della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. » Gli Illmi e Revmi Monsigg. Pasquazi Giuseppe e Felici Pericle, Consultori della Sacra Congregazione Concistoriale. » L'IIlmo e Revmo Monsig. Parisella Alfredo, Sotto-Segretario aggiunto della Sacra Congregazione del Concilio. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Testa Gustavo, Membro della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 12 dicembre 1959. Al sig. Fossati Bellani Tullio, dell'arcidiocesi di Milano. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno,< classe civile: 3 ottobre 1959. Al sig. Daggett Paolo, dell'arcidiocesi di San Paolo del Minnesota. 27 novembre » Al sig. Rizzo Pietro, dell'arcidiocesi di Catania. » » » Al sig. Degroof Giovanni F., dell'arcidiocesi di Malines. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 13 marzo 16 ottobre 22 » 30 » » » 1959. » » » » Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. Pedrazzini Cesare, dell'arcidiocesi di Milano. Vasters Enrico Michele, dell'arcidiocesi di Malines. Pavanini Giulio, del patriarcato di Venezia. Casati Giovanni, della diocesi di Piacenza. Chiapponi Giacomo, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 172 30 ottobre 1959. Al sig. Manfredi Giuseppe Salvatore, della diocesi di Piacenza. Al sig. Ruftini Filiberto, dell'arcidiocesi di Genova. 13 novembre » Al sig. Natili Mario (Roma). » » » » Al sig. Forti Carlo (Roma). 27 » Al sig. Nieuwenhuys Roberto, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. Van Massenhove Marcello, della medesima arcidio» » » » » » » 11 dicembre » » » 12 » » » » » » » » » » Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. cesi. De Simone Ludovico, dell'arcidiocesi di Napoli. Lambertini Gastone, della medesima arcidiocesi. Ghiretti Enrico (Roma). Monsignani Sassatelli Giuseppe, della diocesi di Forlì. Bianchi Giuseppe, dell'arcidiocesi di Lucca. Castiglioni Agostino, dell'arcidiocesi di Milano. Zanaboni Angelo, della medesima arcidiocesi. Terruzzi Luciano, della medesima arcidiocesi. Meana Pietro, della medesima arcidiocesi. Cirillo Mario (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 1959. Al sig. Best Owen, della diocesi di Springfield-Cape Girardeau. » » Al sig. Bowers Alfonso, della medesima diocesi. » » Al sig. Johnson Eugenio, della medesima diocesi. » » » Al sig. Slaughter Claudio, della medesima diocesi. » » Al sig. Zimmer Luigi Wm. (Jr.), della medesima diocesi. 14 agosto Al sig. Kherlakian Avedis Clemente, dell'arcidiocesi di S. Paolo del Brasile. 22 Al sig. Virden Giuseppe, della diocesi di Natchez-Jackson. » » Al sig. Kirk Luigi, della diocesi di Trenton. » » » Al sig. Salutini Giovanni Paolo, della diocesi di Grosseto. » » Al sig. Meschini Mario, della medesima diocesi. » » Al sig. Maccherini Ildebrando, della medesima diocesi. » » » 5 settembre » Al sig. Vanden Daelen Giuliano, della diocesi di Gand. » Al sig. Brans Bernardo Maria, della diocesi di Haarlem. » » Al sig. Cardosi Vittorio, della diocesi di Joliet. » » Al sig. Dunn Francesco, della medesima diocesi. » » » Al sig. Weber Giovanni, della medesima diocesi. » » » Al sig. Kelly Giacomo Francesco, dell'arcidiocesi di Omaha. Al sig. Lakers Pietro W., della medesima arcidiocesi. » » » » » Al sig. Alders Giacomo A. G., dell'arcidiocesi di Utrecht. 19 Al sig. Dooley Francesco Matteo, della diocesi di Port» land. Al McKernan Martino Francesco, della diocesi di 3 ottobre sig. » Camden. » » » Al sig. Sweeney Enrico Antonio, della medesima diocesi. » » » Al sig. Robertone Michele Luigi, della medesima diocesi. 24 luglio Diarium 3 ottobre 1959. Al » » Al » » » Al » » » Al 12 » » 16 » » » » » » » » » » » » » 23 30 » » » 27 novembre » sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. Romanae Curiae 173 Gallaher Vincenzo L., della) diocesi di Camden. Crean Giovanni Giuseppe, della medesima diocesi. Madden Tommaso MÏ, della medesima diocesi. Brand Alberto Giuseppe, dell'arcidiocesi di S. Paolo del Minnesota. Lannan Roberto, della medesima arcidiocesi. Parkos Giorgio F., della medesima arcidiocesi. Rea Carlo E., della medesima arcidiocesi. Seidel Riccardo T., della medesima arcidiocesi. Cosgriff Edoardo, della diocesi di Fargo. Johnson Olaf, della medesima diocesi. Mahovald Alfredo, della medesima diocesi. Schuster Nicola, della medesima diocesi. Billion Enrico Alfredo, della diocesi di Sioux Falls. Tobin Francesco Giacomo, della medesima diocesi. Cesari Giorgio, dell'arcidiocesi di Bologna. Fornen Federico, della diocesi di Buffalo. Donovan Leo D., deíla diocesi di Columbus. Bouweraerts Alberto, dell'arcidiocesi di Malines. Verrept Francesco, della medesima arcidiocesi. La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 9 settembre 1959. Al sig. Malatesta Lanciotto, della diocesi di Rimini. 19 » » Al sig. Watson Arturo (U.S.A.). » » » Al sig. Watson Tommaso (U.S.A.). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 19 settembre 1959. Al sig. Senin Angelo, dell'arcidiocesi di Bologna. 26 » » Al sig. Fascetti Aldo, dell'arcidiocesi di Pisa. 27 novembre » Al sig. Cappelli Michele, dell'arcidiocesi di Catania. » » » Al sig. La Feruta Luigi, della medesima arcidiocesi. La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 16 ottobre 1959. Al sig. Santoro Stefano, dell'arcidiocesi di Salerno. La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa : 12 giugno 19 » » » 31 luglio 22 agosto » » » » » » 1959. Al sig. Bacelar Portela Giovanni, dell'arcidiocesi di San Luigi del Maragnano. » Al sig. Dallemagne Guglielmo, della diocesi di Liegi. » Al sig. Acquaviva Cosimo, dell'arcidiocesi di Taranto. » Al sig. Sastre Solón, della diocesi di Uruguaiana. » Al sig. Pezzetta Giovanni, della diocesi di Bergamo. » Al sig. Ricci Renato, della medesima diocesi. » Al sig. De Chedid Carlo, della diocesi di Cairo dei Maroniti. » Al sig. Boustany Nabil, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 174 22 agosto » Al » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al » Al Ardui Francesco, dell'arcidiocesi di Malines. Peeters Desiderato, della medesima arcidiocesi. Vanham Giulio, della medesima arcidiocesi. Kopreinig Giorgio, della diocesi di Padova. Ramato Antonio, della medesima diocesi. Robotti Pietro Giuseppe, dell'arcidiocesi di New York. sig. Cecconi Giuseppe (Roma). sig. Mazza Giuseppe, dell'arcidiocesi di Ferrara. sig. Spano Giuseppe, della medesima arcidiocesi. sig. •Herkenhoff Konersmann Luigi Guglielmo Maria, della diocesi di Haarlem. sig. Herkenhoff Konersmann Giuseppe Ignazio Enrico, della medesima diocesi. sig. Lopes Aleixo Antonio, dell'arcidiocesi di Évora. sig. Theelen Francesco M. J. G., della diocesi di Liegi. sig. Cova Fedele (Roma). sig. Amoroso Michele, dell'arcidiocesi di Salerno. sig. Gentili Luigi (Roma). sig. Mazzuccato Alessandro, del patriarcato di Venezia. sig. Bellini Alberto, della diocesi di Bergamo. sig. De Moura Giuseppe Orazio, della diocesi di Coimbra. sig. Tavares De Sousa Armando, della medesima dio- Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. » » » » » » » » 1959. Al » Al Al » Al Al » Al 5 settembre » 26 » » » » 16 ottobre » » 22 23 » » » » » » » » » » » » » » 30 20 novembre » 27 » » » » » » » 11 dicembre » » » » » » » » 18 » Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. cesi. Bertani Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano. Cerutti Antonio, della medesima arcidiocesi. Folci Lorenzo, della medesima arcidiocesi. Cardi Valentino Raffaello, della diocesi di Rimini. Franchini Claudio, della medesima diocesi. Ugolini Luciano, della medesima diocesi. Nasoni Eugenio (Roma). Pintossi Angelo C. (Roma). Clerici Luigi Carlo, della diocesi di Como. Verrotti Mario, della diocesi di Penne-Pescara. Appart Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malines. Brackx Vittorio, della medesima arcidiocesi. Masoin Maurizio, della medesima arcidiocesi. Bali Wilfort (Roma). De la Cruz Arque Silvio, della diocesi di Corrientes. Bonetti Umberto, dell'arcidiocesi di Milano Porta Maffé Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Scudellari Elio (Roma). Franchi Francesco (Roma). Parlavecchio Vincenzo, dell'arcidiocesi di Perugia. Diarium Romanae Curiae 175 Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa 20 marzo 1959. Al sig. Dinelli Giuseppe, dell'arcidiocesi di Bologna. Al sig. Schneiders Guglielmo Francesco Bernardo, della 29 maggio » diocesi di Groninga. Al sig. Vroom Gerardo Giuseppe, della medesima diocesi. Al sig. Paap Wouter, dell'arcidiocesi di Utrecht. Al sig. Ausems Egberto Maria, della diocesi di 's-Hertogenbosch. Al sig. Camps Enrico Giacomo Lamberto, della medesima diocesi. Al sig. Vennix Pietro Gualtiero, della medesima diocesi. Al sig. Van Driel Leonardo Teodoro, della diocesi di 5 giugno Rotterdam. Al sig. Houben Pietro, della diocesi di Ruremonda. Al sig. Stroeken Pietro, della medesima diocesi. » » Al sig. Staffhorst Riccardo Giuseppe Francesco, dell'ar» » cidiocesi di Utrecht. » Al sig. Van Kessel Cornelio Cristiano, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Jansen Agostino M. G., della diocesi di Breda. 19 » Al sig. Groutars Renato Maria L., della diocesi di Rure» monda. » Al sig. Westendorp Giovanni, della diocesi di 's-Hertogenbosch. Al sig. Ovelgoenne Enrico Giacomo, della diocesi di Gro3 luglio » ninga. Al sig. Van der Voort Guglielmo Giovanni Vittore, della diocesi di Haarlem. Al sig. Kirkels Lorenzo Mattia, della diocesi di Ruremonda. Al sig. Frielingsdorf Maurizio (Roma). 24 Al sig. Vugts Nicola Francesco Antonio, della diocesi 31 di Rotterdam. Al sig. Walter Pietro Giuseppe, della medesima diocesi. Al sig. Berbén Giuseppe, della diocesi di 's-Hertogenbosch. Al sig. Funari Alfredo, della diocesi di Grosseto. 22 agosto Al sig. Rum Pietro Clemente, della medesima diocesi. Al sig. Houyez Paolo, della diocesi di Liegi. Al sig. Diana Emilio, dell'arcidiocesi di Milano. » » Al sig. Janssen Giovanni Gerardo, della diòcesi di Ruremonda. Al sig. Van Gasselt Pietro L. G., della medesima diocesi. Al sig. Van Wessem Giuseppe A. M. H., della medesima diocesi. Al sig. Rocca Renato, dell'arcidiocesi di Bologna. 29 » » 5 settembre » Al sig. Ciarlo Erminio, della diocesi di Acqui. Al sig. Gandoglia Franco, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 176 5 settembre 1959. Al sig. Negri Albano, della diocesi di Acqui. Al sig. Burmann Burcardo, della diocesi di Groninga. Al sig. De Klerk Giuseppe Alberto, della diocesi di Haarlem. Al sig. Van Tienhoven Bernardo Guglielmo, della mede» » sima diocesi. Al sig. Piens Francesco Maria, della diocesi di Gand. 26 » Al sig. Murante Paolino, dell'arcidiocesi di Salerno. 16 ottobre Al sig. Fiore Andrea, dell'arcidiocesi di Torino. » » Al sig. Mazza Leopoldo Annibale, della medesima arcidiocesi. Al sig. Sacchetti Attilio, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Stiels Arnoldo, della diocesi di Liegi. » Al sig. Pellegrini Alfredo, della diocesi di Recanati e Loreto. Al sig. Malpeli Virgilio, della diocesi di Rimini. 23 Al sig. Mazza Marino, della medesima diocesi. » Al sig. May Morton J., dell'arcidiocesi di Saint Louis. Al sig. Secco Pietro, della diocesi di Belluno. 30 Al sig. Marinelli Pasquale, della diocesi di Trivento. » Al sig. Marinelli Ettore, delà medesima diocesi. » Al sig. Tagliolato Giovanni, della diocesi di Vicenza. 13 novembre Al sig. Valsecchi Mario, della diocesi di Bergamo. 20 '» Al sig. Borsari Alfredo, dell'arcidiocesi di Modena. » Al sig. Giacopino Stefano, dell'arcidiocesi di Perugia. » Al sig. Babbucci Giacomo, della medesima arcidiocesi. Al sig. Bareel Luigi, dell'arcidiocesi di Malines. 27 Al sig. Gauze Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Louis Leopoldo, della medesima arcidiocesi. Al sig. Torbeyns Giulio, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Ambrosioni Domenico, della diocesi di Bergamo. 11 dicembre Al sig. Cogliati Maurizio, dell'arcidiocesi di Milano. » » Al sig. Guenzi Mario, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Parigi Carlo (Roma). NECROLOGIO 12 13 marzo » 21 » » » 1960. Monsig. Quinn William C., Vescovo di Yükíang. » Monsig. Miranda Vicente Francisco, Vescovo tit. di Cidramo. » Monsig. Carroll Howard J., Vescovo di Altoona-Johnstown. » Monsig. Klemann Joseph, Vescovo tit. di Drusiliana. t m An. et vol. é LU 20 Aprilis 1960 (Ser. III, v. II) - N. 4 — : ACTA APOSTOLICAE S § •m fe COMMENTARIUM OFFICIALE fe VÎT ipil! fe JAN fe fe fe fe fe fe «i/ fe fe PRIMA SYNODUS DIOECESANA 3* A SUMMO PONTIFICE vii* I O A N N E P P . X X I I I fe ROMANO EPISCOPO A DIE X X I V AD «i/ DIEM I A N U A R I I MENSIS A. D. MCMLX CUM ROMANO 3* XXXI CLERO IN URBE CELEBRATA 1 ACTA IOANNIS PP. XXIII CHIROGRAPHUM QUO PRIMA ROMANAE DIOECESIS SYNODUS CELEBRANDA INDICITUR Postquam Sancti Spiritus lumen et gratiam supplicibus invocavimus precibus, consilium inivimus Romanae celebrandae Synodi, ut in hac alma Urbe, Dioecesis Nostrae sede, catholica fides in aliorum etiam exemplum magis magisque revirescat, ut christiani mores salutare incrementum capiant, utque cleri populique disciplina aptius nostrae huius aetatis necessitatibus respondeat ac firmiter roboretur. Quamobrem ad maiorem Bei gloriam ac Beatae Virginis Mariae, quae « Salus populi Romani » nuncupatur et colitur. Sancti Ioannis Baptistae et S. Ioannis Evangelistae, quorum titulo Patriarchalis Lateranensis Archibasilica, Nostra Cathedralis aedes, insignitur, Ss. Apostolorum Petri et Pauli ceterorumque Almae huius Urbis Protectorum patrocinio fidentissime interposito: Nostrae Romanae Dioecesis Primam Synodum die dominica xxiv mensis Ianuarii, anno MDCCCCLX, in eadem Archibasilica Lateranensi ineundam, auctoritate Nostra celebrandam in dicimus. Ex Aedibus Vaticanis, die xvi mensis Ianuarii, MDCCCCLX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII anno 180 icta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SOLLEMNIS ROMANAE SYNODI INCHOATIO IN PATRIARCHALI ARCHIBASILICA LATERANENSI VESPERE DIE DOMINICA XXIV IANUARII MENSIS A. D. MCMLX BEATISSIMI PATRIS ALLOCUTIO ADSTANTIBUS EM.MIS PATRIBUS CARDINALIBUS URBISQUE CLERO ET CHRISTIFIDELIBUS HABITA, PRIUSQUAM COETUS HYMNUM « VENI, CREATOR» DEC ANT ARET. Venerabiles Fratres ac dilecti filii! Dei spiritu permoti in hanc sacrosanctam Lateranensem Archibasilicam nostram una convenimus eventum auspicaturi, quo almae huic Urbi Romanaeque Dioecesi universae aetas portenditur, novam supernae gratiae effusionem ac novum vitae christianae incrementum latura. De hac re perplacet Nobis quaedam vobis exponere ad spirituale emolumentum vestrum et ad precandi incitamentum. Inter salutaria instituta, quae decursu saeculorum ad christianam doctrinam christianosque mores promovendos propagandosque plurimum contulerunt, conventus illi profecto recensendi sunt, quos quidem, ad quaestiones una simul fraternoque more expendendas, ecclesiastici ordinis primores undique confluentes celebrare consueverant, praesidente ac moderante vel approbante Supremo Pastore, Apostolorum Principis successore, cui Divinus Redemptor regendam commisit Ecclesiam suam; conventus dicimus, in quibus coniunctis consiliis ac studiis res gravioris momenti pertractatae sunt, quae ad doctrinam et religiosam vitam pertinerent. PRIMUM CONCILIUM HIEROSOLYMITANUM Coetus eiusmodi proprio ac definito nomine Concilia appellati sunt. Eorum prima vestigia in libro, qui « Actus Apostolorum » inscribitur, reperiuntur, quo Concilii Hierosolymitani, ut nuncupatur, memoria traditur, anno quinquagesimo post Christum natum celebrati. Praestat ad eos animum con vertere, qui conventui illi interfuerunt. Prima Romana Synodus inchoatur 181 Viri nempe menti nostrae occurrunt, qui maxima tunc auctoritate pollebant ac praeter ceteros excellebant in primaeva illa Ecclesiae aetate et apostolicae navitatis exordiis : Petrus ipse in primis, qui caput et Ecclesiae fundamentum constitutus erat; Iacobus Minor, primus Hierosolymitanus Episcopus; ac praeterea Paulus et Barnabas, qui tantopere allaboraverunt in prima christianorum communitate Antiochiae condenda, quique illinc profecti atque de aliis etiam recens ortis Ecclesiis nuntios ferentes, felicissima christianae vitae primordia apud illas communitates testabantur; et « narrantes conversionem gentium... gaudium magnum omnibus fratribus )) afferebant. 1 Gravis sane momenti quaestio Apostolos atque seniores Hierosolymas adduxit, ad illum primum celebrandum conventum; siquidem iam omnibus prorsus, hebraeis atque ethnicis, aditus ad Ecclesiam patebat : quaerebatur igitur an circumcisio ceteraque Mosaicae Legis praescripta hebraeis adhuc servanda essent, et ethnicos quoque antiquis illis ritibus obstringi necesse esset, si re atque nomine christiani fieri vellent, quo quidem nomine Christi asseclae Antiochiae iam appellari solebant. 0 memorandae illius celebrationis praeclarum spectaculum ! « Cum magna conquisitio fieret » — maximae enim gravitatis causa agebatur — Petrus ad dicendum surrexit, celsissimi sui muneris partes statim apertis hisce verbis significans : « Viri fratres, vos scitis quoniam ab antiquis diebus Deus in nobis elegit, per os meum audire gentes verbum evangelii, et credere. Et qui novit corda Deus, testimonium perhibuit, dans illis Spiritum Sanctum, sicut et nobis, et nihil discrevit inter nos et illos, fide purificans corda eorum. Nunc ergo quid tentatis Deum, imponere iugum super cervices discipulorum, quod neque patres nostri, neque nos portare potuimus? Sed per gratiam Domini Iesu Christi credimus salvari, quemadmodum et illi )). Tacuit Petrus ac silentium fecit multitudo omnis, dum Paulus et Barnabas referre pergebant, quae quantaque admiranda prorsus signa et prodigia Deus per eos inter ethnicas gentes patravisset. 2 Postquam siluerunt omnes, Iacobus, Hierosolymitanus Episcopus, ad dicendum aggressus est, atque a Petri verbis exorsus in eamdem sententiam, quam audientes iam amplexi erant, orationem conclusit : nullum scilicet molestum onus ethnicis ad fidem conversis imponi posse, neque eos esse adigendos, ut per circumcisionem aut synagogam ad Ecclesiam transirent ; verum satis esse, ut nonnulla tantum Mosaica prae- 1 Act. 15, 3. 2 nid. 15, 7-11. 182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale scripta ab eis servarentur, ad obsequium testandum, minime autem ad evangelicam doctrinam in posterum minuendam aut extenuandam. Ita perspicua ratione ac fraterna animorum concordia summae gravitatis quaestio dirempta est, quae ad christifidelium fidem et libertatem spectabat. CONCILIA SUBSEQUENTIA : A NICAENO AD VATICANUM Postquam Hierosolymitana Synodus habita est, per trium saeculorum decursum Ecclesia acerrimis cruentisque insectationibus vexabatur. Cum autem, Mediolanensi conventu celebrato, iam stabiliter constituta esset et quam maxime ubertate vitae vigeret, dubitationes, quaestiones, errores oriri coeperunt, qui eius doctrinam ac disciplinam in discrimen vocabant. Hinc opportunitas generales conventus convocandi, quibus quidem, instar Hierosolymitani Concilii, Petri successor praeesset ac moderaretur; seniores autem cum eo quaestiones excutiendo atque diiudicando adiutricem praestarent operam. Ex angustis Hierosolymitani et Antiocheni territorii finibus mox egressa, succrescens Ecclesia iam omnes Imperii Romani regiones attigerat, et Apostolorum vox iam usque ad ultimas terrae partes resonuerat. Difficultates autem, dubitationes, controversiae, pestiferus errorum afflatus, necnon perversae adulterationes tum Sacrarum Scripturarum tum Iesu Christi doctrinae antiquitus ab Ecclesia traditae, haec omnia sollemnium illorum conventuum celebrationem suaserunt, ut catholicae veritates in tutas formulas redigerentur, utque christiani apostolatus rationes ad temporum necessitates atque adiuncta, quae elabentibus saeculis sat diversa in Ecclesia fuerunt, opportune accommodarentur. Quamobrem inde a quarto saeculo, quo tempore maximi floruerunt Ss. Patres atque Ecclesiae Doctores, usque ad alteram partem saeculi decimi noni, quo hodierni errores sanae philosophiae ac religioni graviter infensi prolati sunt, mirabilis illa Oecumenicorum Conciliorum series continuata est : quae omnia — a primo nempe Nicaeam coacto, anno trecentesimo vicesimo quinto, usque ad Concilium Vaticanum, annis millesimo octingentesimo sexagesimo nono et septuagesimo celebratum — dum personam universae christianorum familiae, arctis devinctae vinculis apteque in omnibus suis partibus dispositae, gerebant, eo spectabant, ut, eadem Iesu Christi auctoritate, catholicae fidei integritas christianaeque disciplinae robur sarta tecta servarentur, vel ut maioris momenti de doctrina et moribus solverentur quaestiones, vel denique ut gravissimis rerum condicionibus, ad religionem atque etiam ad rem politicam et socialem pertinentibus, obviam iretur aut eaedem in Ecclesiae commodum converterentur. Ex his viginti Conciliis, quinque sacra in hac vetusta atque inclita Prima Romana Synodus inchoatur 183 Lateranensi aede, cuius maiestate nunc tantopere circumfundimur, celebrata fuerunt ; octo tamquam splendida lumina in Orientalis Ecclesiae fastis refulgent, quorum duo Nicaeam, quattuor Constantinopolim, unum Epbesum, unum Oalcedoniam coacta sunt; ad Occidentem autem quod spectat, Lugduni duo, unum Viennis, unum Constantiae, unum Florentiae habita sunt; omnium tamen fructibus copiosissimum Concilium exstitit Tridentinum, cuius beneficiis nostra quoque tempora perimuntur, quodque Vaticanum denique elapso saeculo subsecutum est. CONCILIUM OECUMENICUM ET SYNODUS DIOECESANA Venerabiles Fratres et dilecti filii, hi sunt sollemnes conventus, qui ad universam Ecclesiam toto terrarum orbe diffusam pertinent. Dum in memoriam redigimus Oecumenica Concilia celebrata per saeculorum aetates, anhelas fit animus anxia expectatione novi magni universalis Concilii, quod ad superiorum numerum adicietur vicesimum primum; hoc, ut nostis, anno ante, in liturgico festo Conversionis Sancti Pauli Apostoli, peragendum nuntiavimus. Attamen non Oecumenici Concilii causa, hoc vespere, ad Lateranum arcessiti estis. Ex Ecclesiae annalibus constat praeter universalis naturae religiosa negotia, quae in Oecumenicis Conciliis pertractantur, alia minoris momenti collatis consiliis agitari. Etenim sollicitudo pastoralis muneris servandarum animarum, quod Iesus Christus Petro capiti et principi apostolatus concredidit et sub huius potestate Venerabilibus Episcopis in singulis Ecclesiis vel singulis portionibus sui ipsius gregis, prorsus suasit per saeculorum decursum ecclesiasticos cogi coetus minoris momenti quam Oecumenica Concilia sunt, pro varia forma et amplitudine regionum aut Dioecesium, quibus totidem religionis fulgoribus variae orbis terrarum nationes distinguuntur atque ornantur. Hi conventus et coetus complurium Dioecesium eiusdem regionis Concilia provincialia vocantur; si unius tantum Dioecesis sint, certo iuris canonici vocabulo Dioecesanae Synodi nuncupantur. Sinite vobis Nos palam dicere id quod tantum paucis quibusdam et in occulto, quasi de religioso ageretur arcano, patefecimus. Cum humilibus vacaremus precibus, in intimo et simplici animo Nostro divinum audivimus incitamentum ineundi Oecumenicum Concilium; et cum hac de re submisse cum quodam locuti essemus, is commota voce ilico Nos affatus est : « Beatissime Pater, perquam salutare est consi- 184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lium Oecumenici Concilii convocandi. At curnam non consulitur praescriptis Dioecesanae Synodi instantibus necessitatibus Romae, quae christiani orbis est caput et postremis hisce decenniis immensum crevit? Nam, recenti civium numero rationario inspecto, constat, cum anno millesimo nongentesimo tantum quadringenta milia incolarum fuissent, nunc vicies centena milia inhabitare ». Gratia Dei, Venerabiles Fratres et dilecti filii, sincero fatemur eloquio, mirum quiddam fecit. Anni tantum spatio praeterito ex quo Nostrum consilium cum Purpuratis Patribus apud S. Pauli Apostoli sepulcrum congregatis communicavimus, hoc vespere Romanam Synodum incohamus. PRIMA SYNODUS ROMANA POST CONCILIUM TRIDENTINUM CELEBRATA Haec in ecclesiasticis annalibus Romae, matris christianarum gentium, prima apparet et ex quo annuntiata fuit, ^maxima veneratione digna est. Caveamus, ne erga hanc almam Urbem minus recto et benigno iudicio dispiciamus auspicandam Dioecesanam Synodum, quae memoriis eius rerum gestarum prima nunc interseritur, cum iam complura per saecula apud omnes catholicas nationes orbis terrarum Dioecesanae Synodi peractae sint, vel maxime postquam Tridentini Oecumenici Concilii Acta in vulgus edita sunt. Idcirco hoc contigit, quia hic perennis fons scatet et in omnes terras rivos emittit purissimae et illibatae auctoritatis Ecclesiae in tuta docenda doctrina, in disciplina christianae legis absolute et perfecte inculcanda et tradenda; cum omnia igitur expedite eant, singularibus disceptationibus et normis opus non est. Absit a nobis, ut putemus Romani cleri vitam media aetate et hanc subsecutis saeculis, ante et post Tridentinum Concilium, sine certa lege et quodammodo fortuito decurrisse. In vulgus edentur praescripta et statuta Dioecesanae Romanae Synodi, quae aestimabuntur veluti sacrae tabulae antiquae et purae legis, quae nunc ad hodierni temporis adiuncta consona temperatione aptata sunt. Iamvero diligens et operosa praeparatio horum praescriptorum et statutorum exegit, ut attente exquirerentur documenta, non copiosa quidem sed plurimi ducenda, ecclesiasticarum regularum et normarum, quae tenori vitae et studiosae navitati Romani cleri praefuerunt. Urbanus hic clerus a remotis aetatibus usque adhuc in duobus campis et finibus occupatam sollicitudinem suam tenet, scilicet in administrando universali regimine Ecclesiae et in actuosa animarum cura, tum Roma- Prima Romana Synodus inchoatur 185 norum christifidelium, tum eorum qui huc undique ex terrarum orbe adveniunt, Exactarum aetatum experientia et usus novis huius temporis necessitatibus allevandis obviam veniet, indeque magni aestimanda affluent mentis et disciplinae consilia, quae antiquitates in memoriam revocent, nova peragenda sapientius indicent et in melius propellant, et religiosae vitae afflatum et actionem amplificent, altius excutiant, in sublimius erigant ; ita quidem ut catholicae vires inde incrementum accipiant, adiuvante Domini Nostri Iesu Christi gratia, quae eas penetret, sanctitate purificet, extollat. Domini praeceptum : « Fac hoc, et vives » non hisce tantum continetur limitibus ; nam maiora comprehendit, cum nos omnes ad servandum ordinem, ad colendam sanctitatem invitet. Ita eius repercussa eificimur imago, cum in illo praescripto : « Sancti estote, quia ego sanctus sum » tota absolutio et perfectio posita sit, immo et vera hominis et christifidelis laetitia. Cum hoc plane convenit illud quod vir quidam exquisiti iudicii aliquando, quasi maiore sapientiae lumine ictus, dixit : « Una tantum est in orbe terrarum tristitia, nempe sanctum non esse ». 3 4 CLERUS ET CHRISTIFIDELES Huc cum pervenerimus, oportet, Venerabiles Fratres et dilecti filii, explicandi causa, nonnulla dicamus. Dioecesana Synodus, cuius celebratio iam instat, coetus est ecclesiasticorum virorum, qui ad dioecesanum clerum saecularem et regularem pertinent. Cum synodales actus incipiendi sunt, praelati alicuius vox laicos adhortatur, ut ex aede sacra egrediantur : Exeant omnes, idcirco nempe, ut manifesto appareant termini, quibus Ecclesia Dei clerum a. christiano populo distinguit. Numquid ex eo consequitur, ut inter clerum et fideles, inter sacerdotes et laicos, discidium et separatio sit? Nullo modo : separatio utriusque partis non est. Haec prorsus in memoriam veritas redigenda est : Ecclesia Sancta Christi societas perfecta est, ubi omnes, qui ad eam pertinent, utilitatum eius participes sunt, spirituales divitias spiritualis patrimonii doctrinae et gratiae in communi recipiunt. Instar corporis viventis, omnia in ea coaptata et conexa sunt, idoneis et distinctis iuncturis et praesidiis, ut supernaturalibus finibus assequendis congruant, qui, quamvis terras tangant, ad caelum et ad aeternitatem se referunt. 3 Luc. 10, 28. 4 Levit. 19, 2. * . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 186 Cleri proprium est munus totum corpus sociale moderandi et sanctificandi, ad quod necesse est arcessatur, divinitus vocetur, consecretur. Populus vero christianus ad eandem adducitur participationem gratiae caelestis, tamen Dominus Iesus, Verbum Dei homo factum, ut toti hominum generi afferret salutem, huius gratiae partitionem sacerdotio commisit, ordini scilicet sacerdotali, ad id ipsum instituto, ut celsissimo hoc mediatoris inter caelum et terram munere fungeretur in commodum et sanctificationem plebis, quae a Christo nomen accepit. AUSPICIA CAELESTIA : GEMINI SANCTI IOANNES, SCILICET BAPTISTA ET EVANGELISTA Dilectissimi Nobis filii ex Urbe Roma ! Quam grata est et iucunda animis omnium nostrum, sive ex sacro clero sive ex ordine laicorum, recordatio amborum caelitum eximiorum, quorum titulo haec Basilica Cathedralis est insignita, Ioannis scilicet Praecursoris Domini et Ioannis Evangelistae, atque adeo recordatio causarum nobilium, quae consilium huius Synodi Romanae cogendae iniecerunt, cuius convocationi ipsa praesentia vestra egregie luculenterque hoc vespere responsum est. In opere musivo, quo apsis refulget, arte expressus Baptista nos vocat ad parandam, in nobis ipsis praeprimis, plebem sanctam atque perfectam, eo quod valles infirmitatum nostrarum implemus ac vanitatem et arrogantiam caeci amoris nostri ipsorum humiliamus ; eo quod asperitates itineris imminuimus et coaequamus, adeo ut fiant aspera, in vias planas; et alacri animo singuli et feliciter universi progredimur in semitis Dei. Ioannes vero, vates in insula Patmo et Evangelista sublimium rerum divinarum ac teneri amoris Iesu nuntius, idem cum illo sentit, quippe qui usque ad summam senectutem gravibus verbis etiam atque etiam moneat de amore fraterno, qui veluti vividam summam totius Evangelii, pacem hominum gentiumque, fundamenta veri cultus civilis complectitur. ORDO COETUUM SYNODALIUM : « NON SOLVERE, SED ADIMPLERE » 5 Praescripta iuris canonici perspicue quidem statuunt, quae personae obstringantur officio fruanturque iure coetus Synodi participandi; sed valde optandum est, ut universus sacerdotum ordo amanti obsequatur invitationi Episcopi, qui numerum quam maximum sodalium utriusque S C. I. C. can. 358. Prima Romana Synodus inchoatur 187 cleri e dioecesi se circum gaudet congregari : ac praeterea consentaneum est, ut etiam laici participes esse cupiant sollicitudinis Sanctae Ecclesiae de felici exitu gravis huius et sollemnis celebrationis. Haec igitur digna est, de qua statim subtilius quaedam exponamus, quod ad materiam pertinet, in qua studium huic extraordinario conventui propositum versatum est. Multiplex autem fuit ratio rerum tractandarum, quam ut exsequerentur, omni diligentia per hos menses anni proxime praeteriti conisa sunt octo illustrium virorum ecclesiasticorum consilia auxiliaria, quae, numero sodalium et congruenti doctrina theologica, iuridica et pastorali perfecta et absoluta, egregio modo inter se coniuncta rerumque usu admodum praedita, solum Romae facile potuerunt inveniri, quandoquidem hac in Urbe principe nominis catholici et sede praecipua moderationis Ecclesiae id feliciter evenit, quod ut suis efficeretur temporibus, S. Leo Magnus exoptavit. Nec sine causa Beatus Petrus Apostolus hic degit et hic manet omnibus nationibus constitutus magister veritatis vitaeque religiosae praeceptor. Ex quo haec Synodus parari coepta est, octo magnae partes, tamquam imagines, operis egregii exsequendi studio propositae sunt, quarum singularum tituli amplitudinem rerum agendarum et alta, quae significent, vobis testantur. Pars prima pertinet ad personas, quae ordinem sacerdotalem eiusque varios gradus efficiunt ; secunda ad magisterium ; tertia ad cultum divinum plurimosque eius modos; quarta ad Sacramenta, a Baptismate usque ad Matrimonium ; quinta ad actionem apostolicam ac multifarias eius rationes ; sexta, eaque summi momenti, ad christianam iuventutis institutionem ; septima ad res, vel, ut rectius dicamus, ad bona cultus humani, artis, aedificiorum sacrorum et supellectilis subsidiariae; septima ad instituta impertiendis auxiliis et beneficentiae exercendae praeposita, quae tam utilia sunt tamque late iam propagata ad levamen et solacium fraternae societatis humanae christianaeque. Cum spectabilis haec varietas quaestionum ad investigandum propositarum animo revolvitur et forte ad condiciones vitae, quae nostris temporibus in ipso usu et actione obtinet, refertur, sponte ac mente sollicita rogatur, num Synodi sit magnas efficere commutationes exercitationis vitae religiosae et consuetudinum, quae, a maioribus acceptae, in nostrae aetatis hominibus penitus imsident. Filii dilectissimi : in memoriam ea reducite, quae de Concilio Hierosolymitano, anno quinquagesimo post Christum natum coacto, exposuimus. Ea, quae S. Petrus respondit circa usus rituales ad circumcisionem aliaque hoc genus spectantes, semper atque adeo etiamnum lumen Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 188 afferunt mentibus. In Actibus Apostolorum res a S. Luca narratur; tamen verbis illis S. Petri, quibus S. Iacobi sententia subiungitiuy ad ipsum revocamur Iesum Christum, ad locum scilicet, quo S. Matthaeus de eo disserens scribit, postquam beatitudines annuntiasset dixissetque Apostolis eos sal terrae esse et lucem mundi, eundem divinum Praeceptorem haec addidisse : « Nolite putare quoniam veni solvere legem aut prophetas: non veni solvere sed adimplere}). Qui plura deinde subiecit exempla mutationum a se invectarum, quod attinet ad veteris legis verba in usum transferenda, in hanc fere locutus sententiam : vos ista audivistis, ego autem haec adicio. Sexies profecto, scilicet de sex certis definitisque agens rebus, Iesus Christus hanc eandem usurpât dictionem : « Audisti ... ego autem dico vobis ». Qua loquendi ratione significatur Dominum Nostrum Iesum Christum novas ac magni momenti veritates et praescriptiones induxisse, quibus Lex Vetus compleretur ac perficeretur. Tamen, praeter immutabilem « veritatem Domini, quae manet in aeternum », mutari possunt quaedam accidentia seu rationes non necessariae, quae scilicet, reverentia numquam non dignae, extenuari queunt aut magis urgeri. 6 Hoc quidem in Sancta evenit Ecclesia, quae custos est et interpres doctrinae Iesu Christi eiusque persequitur institutionem, quae non mutatur : sed quod * ad disciplinam rationesque secundarias et adiuncta pertinet, quasdam immutationes, pro temporum necessitatibus et condicionibus, fieri utique sinit. OMNES AD PRECANDUM INVITANTUR Erga Christum eiusque Ecclesiam, dilecti filii, fidele praestemus obsequium : quod si fecerimus, procul dubio salutem et felicitatem consequentur. In precum formula, ad divina auxilia huic in vocanda Synodo exarata, quae superioribus mensibus in omnibus Urbis Romae aedibus sacris iussu Nostro recitata est, haec continentur : « Domine Iesu, per effusa tui Spiritus caelestia dona animos nostros para, dispone, fove, ut Synodi praescripta unumquemque nostrum ad oboediendum docilem, promptum ad agendum, sui devovendi studiosum inveniant ». - Ad huiusmodi conclusionem, serenae lenitudinis plenam, haec adducere cupimus, quae vobiscum modesto tenore habemus, colloquia. 6 Matth. 5, 17. Prima Romana Synodus inchoatur 189 Quam ob rem paternis hortamentis nunc omnes compellamus sacerdotes, a minoribus usque ad celsiores Ecclesiasticae Hierarchiae gradus, qui tamen in animorum cura tam validam tantique pretii adiutricem operam Nobis conferunt; omnes pariter Christi fideles cuiuslibet coetus et ordinis paterno compellamus affatu. Optamus profecto ut ex ampla Romana dioecesi omnium voces veluti extollantur, quae uno precum votorumque concentu felici Synodi eventui et fructui ominentur : haec religiosa voluntatum conspiratio indubiuni erit auspicium revirescentis cuiusdam spiritalis vitae, quae universum terrarum orbem aemulae virtutis stimulis excitabit. Cunctas enim catholici nominis gentes ad Romanorum exempla vitae respicere scimus, easdemque animo et consilio arcte cum ipsis uniri, ad paciferum omnibus viribus prolatandum Christi regnum, « qui est super omnia Deus benedictus in saecula )). 7 In omnibus quidem operibus nostris pientissime petere solemus, ut iis benigna impluat lux Sanctissimae Trinitatis : Patris, dicimus, Filii et Spiritus Sancti. Inchoata autem hac sollemni dioecesana Synodo, quae simul clerum populumque Nobis commissum — etsi haud pari ratione et modo — respicit, proprie ad Sanctum Dei Spiritum universa familia nostra unanimas preces fumdit, quem ad modum cotidie, hora tertia, matutino hymmo precatur: ipsa scilicet Pentecostes hora, qua primum Christi, fidelibus Paraclitus illuxit. Haec repetens, Ecclesia Sancta, in sollemnioribus praesertim rerum adiunctis, praegrandi illa ac publica prece Sanctum sibi advocat Spiritum, hymno nempe, qui his incipit verbis : Veni, Creator Spiritus. Huiusmodi canticum arcana quadam sublimique vi pollet, semper novum atque inexhaustum est, aliquid semper spirans, quod, blandum simul et grave, divino afflatu videtur imbutum. Ecce igitur hortamentum atque monitum Nostrum, Venerabiles Fratres et dilecti filii : ut scilicet sollemnem hunc hymnum con sonantibus vocibus animisque vestris hodie vespere fundatis, atque per tres Synodi dies publicis privatisque precibus instanter, instantius, instantissime id agere pergatis. Praesenti hoc vespertino conventu, tanta celebritate praestanti, in Nostra sueto rutilantiore sacrosancta Lateranensi Archibasilica, in qua Romani Episcopi Cathedra exstat, magna Urbis Synodus coram Clero populoque Romano exordia publice capit. 7 Rom. 9, 5. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 190 Officiale Ob biemalem autem rigorem tres sollemnes sessiones, uni destinatae Clero, quae praecipuam buius singularis eventus vim naturamque constituunt, apud Sancti Petri Patriarchalem Basilicam, in conclavi a Benedictione nuncupato, indici statutum est. Ad illud igitur auditorium omnes sacerdotes, qui ad Synodum arcessendi sunt, advocamus, ut per triduum ibidem conveniant. Placet vero Nobis pias redintegrari laetitias, quarum sollemniter libamenta hodie vespere sumpsimus, clerum populumque Nostrum una simul congregatum conspicientes. Quam ob rem, proximo die festo uno et tricesimo huius mensis ad S. Petri denuo conveniemus, ut Augustae atque Sanctissimae Trinitati publicas fragrantesque gratiarum reddamus actiones ob id maximum impertitum beneficium, uberemque caelestium et terrestrium munerum affluentiam, quae incohanda Synodus laeta cum spe parat atque portendit. Dilectissimi filii Nostri ex Urbe Roma! Sursum corda et sursum preces! Mox binis benedictionibus lustrabimini, primum scilicet humili, a Christi Vicario data, subinde sollemni ipsius Christi Iesu, ex Augusto amoris Sacramento radiantis. Proximis autem diebus, qui praeclarissimi in christianae Urbis fastis fulgebunt, sacerdotes ac religiosi sodales suum quisque locum obtineant oportet : ut scilicet « Patrem luminum » orent, ut singula praecepta novarum legum, quae ferentur, attento studio perpendant, suoque consilio ac rerum usu perficiant. Universi autem Christi fideles, ac praesertim religiosorum virorum sacrarumque virginum sodalitates, etsi a celebranda Synodo absunt, unanima ac sincera laetitia et ipsi adiutricem operam votis precibusque conferant arcano huiusmodi gratiae, luminis virtutisque instrumento, quod non modo Civitas haec Nostra, verum etiam omnes in terrarum orbe dioeceses praestolantur, ac felicibus ominibus et grat u l a t i o n e s prosequuntur. 8 Dulcissima Virgo Maria, Christi Iesu et uniuscuiusque nostrum Mater, quae iure merito a Bono Consilio vocatur, propitia nobis adsit e Caelo, ubi Regina, stellarum redimita serto, refulget, adsit ex omnibus Urbis et orbis templorum aris, atque ex innumeris prope tabulis et imaginibus, quae Urbis vias et compita décorant : propitia Synodo adsit, eidemque materna caritate permota bene precetur. Amen. * Cfr. Iac. l , 17. Prima Romana Synodus inchoatur 191 ITALICUS PONTIFICIAE ALLOCUTIONIS TEXTUS IN SYNODI INAUGURATIONE Venerabili Fratelli e diletti figli! Lo Spirito del Signore ci ha qui raccolti in questa nostra sacrosanta Arcibasilica Lateranense per la inaugurazione di un avvenimento destinato a segnare una epoca novella di grazia e di vita spirituale nella Nostra città e diocesi di Roma. Vogliamo dirvene qualcosa a vostra edificazione e ad invito di preghiera. Una delle istituzioni che molto contribuì lungo i secoli alla affermazione ed alla dilatazione della cristiana dottrina e della disciplina fu il convenire dei rappresentanti più alti dell'ordine ecclesiastico in pacifica e fraterna discussione, sotto la presidenza e la direzione o con la approvazione del Sommo Pastore nella successione del primo degli Apostoli, a cui il divino Fondatore affidò il governo della sua Chiesa; il convenire — diciamo — per l'esame e lo studio di alcuni punti più importanti concernenti la dottrina e la vita religiosa. IL PRIMO CONCILIO A GERUSALEMME Questi convegni si chiamarono Concili. Se ne ha una traccia prima nel libro degli Atti degli Apostoli. È il cosiddetto Concilio di Gerusalemme, che risale all'anno 50 dopo Cristo. Notate i personaggi che vi ebbero parte. Erano i più autorevoli ed i più insigni di quei primi anni di iniziazione apostolica e di conquista cristiana. Pietro il capo, lui in persona, la pietra fondamentale della Chiesa, e Giacomo il minore, il primo Vescovo di Gerusalemme : Paolo e Barnaba, che già tanto avevano lavorato nella organizzazione della prima Chiesa ad Antiochia, e che di là e delle altre giovani Chiese recavano la testimonianza del grande fervore di quegli inizi : narrantes conversionem gentium, e suscitando gaudium magnum omnibus fratribus. 1 2 Una grave questione aveva suggerito quel primo ritrovo cogli Apo1 Cfr. Atti degli Apost. cap. 15. 1 Act. 15, 3. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 192 stoli e cogli anziani. Le porte della Chiesa erano aperte per tutti : ebrei e gentili. Per gli ebrei era ancora obbligatorio osservare la circoncisione, ed altre prescrizioni Mosaiche? Erano obbligati anche i gentili ad adattarsi alle stesse forme antiche nell'atto di divenire, di fatto e di nome, come ad Antiochia già cominciarono a chiamarsi, cioè cristiani? Che incanto lo svolgersi di quella adunanza ! Cum magna conquisitio fieret/ scrive l'autore degli Atti, — la questione era grave — ecco Pietro levarsi su e dire in affermazione immediata del suo altissimo ministero : (( Uomini — viri fratres — fratelli : voi sapete che Dio fin dai primi giorni tra noi dispose che i gentili udissero la parola del Vangelo dalla mia bocca e credessero. Dio, dunque, che conosce i cuori, si dichiarò per essi dando loro lo Spirito Santo come l'ha dato a noi. Nè fra noi e loro ha fatto alcuna differenza, avendo purificato i loro cuori, mediante la Fede. Or dunque perchè mai tentate Dio a porre sul collo dei discepoli un giogo, che nè i padri nostri, nè noi abbiamo potuto portare? Noi crediamo, per la grazia del Signore Gesù Cristo, di salvarci nella stessa guisa che loro )). E tacque, e fu silenzio della moltitudine intera, mentre Paolo e Barnaba continuavano a dire le meraviglie, miracoli e prodigi, che si erano moltiplicati per mezzo loro fra i gentili. 4 Dopo la pausa sorse Giacomo, il Vescovo di Gerusalemme. Rifacendosi alle parole di Pietro egli condusse l'uditorio alla conclusione, ormai bene intesa da tutti : nessuna molestia potersi o doversi fare a coloro che si convertono dal gentilesimo, nè obbligazione di passare attraverso la circoncisione o la sinagoga : e che ci si accontentasse di alcuni riguardi rispettosi alla legge di Mose rifuggenti però da ogni compromesso di carattere dottrinale per l'avvenire. Così venne risolto chiaramente e pacificamente un punto fondamentale di fede e di libertà. CONCILI SUCCESSIVI : DA NICEA AL VATICANO Dopo il Concilio di Gerusalemme, la Chiesa doveva attraversare tre secoli di persecuzione e di sangue. Nel suo ricomporsi, dopo l'incontro di Milano, più vigorosa che mai, incominciarono ad affacciarsi dubbi e questioni ed errori di natura dottrinale e di disciplina : e con ciò opportunità di adunanze collettive sul tipo di quella prima di Gerusalemme: il successore di S. Pietro a presiedere e a moderare ; gli anziani, con lui, 3 Act. 15, 7. 4 Ibid. 15, 7-11. Prima Romana Synodus inchoatur 193 a discutere e definire. La piccola Chiesa di Gerusalemme e di Antiochia si era dilatata secondo le proporzioni del mondo romano ; la voce degli Apostoli aveva raggiunto i confini della terra. Difficoltà, incertezze, contrasti, soffio di false dottrine ed errate interpretazioni del testo antico e della tradizione secolare dell'insegnamento di Gesù consigliarono queste assise solenni del pensiero cristiano e cattolico nella ricerca di formulazioni dottrinali sicure, nell'avviamento ad espressioni di attività religiose secondo le esigenze e le circostanze spesso notevoli delle varie epoche succedentisi nel corso della storia della cristianità. Ed ecco dall'inizio del secolo iv, il secolo dei grandi Padri e Dottori, sino ad oltre la metà del secolo x i x , provato dai gravi errori filosofici ed antireligiosi moderni, distendersi la magnifica successione dei Concili Ecumenici, dal I Mceno del 325 al I Vaticano del 1869-1870, tutti intesi, in rappresentanza della cattolicità compatta ed organizzata, a difendere, con la stessa autorità di Gesù Cristo, l'integrità della fede e il vigore della disciplina, a risolvere questioni importanti di dottrina o di costume, ad arrestare o volgere in meglio situazioni gravissime di carattere religioso, e talora politico e sociale. Di questi venti Concili, ben cinque furono celebrati sotto le antiche volte di questo Laterano glorioso, che così nobilmente ci accoglie : ben otto segnano punti luminosi della Chiesa d'Oriente : e fra questi, due Niceni, quattro Costantinopolitani, uno di Efeso e un altro di Calcedonia : e poi in Occidente due Lionesi, uno di Vienna, uno di Costanza, uno di Firenze e, il più copioso e ricco di benefici perduranti sino a noi, il Tridentino, cui seguì il Vaticano nel secolo scorso. CONCILIO ECUMENICO E SINODO DIOCESANO Venerabili Fratelli e diletti figli : queste sono riunioni solenni riferentisi alla Chiesa Cattolica sparsa nel mondo universo. Ricordare tutti insieme i Concili del passato fa palpitare il nostro cuore per la aspettazione ansiosa del grande e nuovo Concilio Ecumenico che sarà il XXI della storia, e che or fa un anno vi abbiamo annunziato nella festa liturgica della Conversione di S. Paolo. Ma non è questo il Concilio per cui voi avete risposto all'invito per questa sera qui al Laterano. Nella storia della Chiesa, accanto agli interessi di ordine religioso e mondiale, di cui un Concilio Ecumenico viene ad occuparsi, la sollecitudine del ministero pastorale delle anime affidato da Gesù a Pietro, capo e principe dell'apostolato, e, sotto la sua autorità, ai venerabili 13 - ACTA, vol. II, n. 4. — 20-4-1960. 194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vescovi, nelle singole Chiese o singola porzione del gregge di Cristo, ha suggerito durante i secoli la opportunità di ecclesiastici incontri di minori proporzioni che quelle di un Concilio Generale : determinate dalla misura delle regioni e delle singole diocesi, che trapuntano di luce spirituale e religiosa le varie Nazioni della terra. Questi incontri, se di parecchie diocesi di una stessa regione, si chiamano Concili Provinciali; se di una diocesi sola, l'appellativo ufficiale è Sinodo Diocesano. Lasciateci dire, venerabili Fratelli e diletti figli, cosa che abbiamo rivelata a pochi e come in religioso segreto. Quando nella Nostra umile preghiera il Signore ci fece spuntare nell'intima semplicità del cuore l'idea di un Concilio Ecumenico, e ne parlammo dimessamente con qualcuno, una voce commossa Ci suggerì : « Padre Santo ! Bella l'idea di un Concilio Ecumenico : ma perchè non pensare innanzi tutto ai bisogni immediati di Roma colla preparazione di un Sinodo Diocesano dell'Urbe, che è centro della Cristianità e da mezzo secolo in qua ha allargato le sue proporzioni da 400 mila abitanti del 1900 a oltre due milioni di abitanti, secondo la statistica più recente? ». La grazia del Signore, venerabili Fratelli e diletti figli, con molta semplicità, fece il prodigio. Ad un anno esatto dalla confidenziale comunicazione ai Signori Cardinali riuniti presso la tomba di San Paolo, che l'accolsero con tanta tenerezza ed esultanza spirituale, eccoci questa sera alla inaugurazione del Sinodo Romano. IL PRIMO SINODO POSTRIDENTINO A ROMA Esso è il primo, nella storia caratteristica di Roma, madre delle genti Cristiane : ed è degno del più grande rispetto : già dal suo primo annunzio. Guardiamoci bene dal giudicare, in tono meno favorevole e cortese per l'Urbe, questo entrare la celebrazione di un Sinodo nella sua storia solamente ora, mentre da secoli e da secoli si sono celebrati e continuano a celebrarsi ancora Sinodi Diocesani in tutte le Nazioni cattoliche del mondo, soprattutto dalla pubblicazione degli Atti dèi Concilio di Trento in poi. Gli è che ove sta perenne — e di là zampilla per diversi rivoli su tutta la terra —- la sorgente purissima ed incontaminata della autorità della Santa Chiesa, per l'insegnamento della sicura dottrina e per l'indicazione della perfetta disciplina, tutto è semplificato, nè occorrono particolari discussioni o direttive. Prima,'Romana Synodus inchoatur 195 Siamo però ben lontani dal ritenere che la vita del clero in Roma durante il medioevo e nei secoli successivi, prima e dopo il Concilio di Trento, si svolgesse sine lege, e un po' alla ventura. La preparazione diligente ed attiva delle imminenti Costituzioni Sinodali che verranno rese di pubblica ragione come le sacre tavole di una legge sempre antica e pura, ma posta ora in armoniosa corrispondenza colle moderne condizioni di vita, questa preparazióne — dunque — ha determinato la ricerca attenta della documentazione, non copiosissima, invero, ma preziosa delle antiche disposizioni ecclesiastiche che ressero la convivenza e la zelante attività del clero Romano, occupato, dai secoli remoti sino ai tempi nostri, nel duplice impegnò della amministrazione ecclesiastica del governo universale della Chiesa, e della cura fervorósa delle anime appartenenti alla diòcesi di Roma o che qui convengono da tutti i punti della terra. L'esperienza del passato posta a servizio delle nuovissime esigenze del mondo moderno fornirà consigli preziosi a richiamo, a ravviamento e complemento, a più vasta, profonda ed elevata espressione di spirito e di vitalità religiosa : così da segnare davvero una ripresa delle nostre cristiane energie che la grazia di Gesù penetra, santifica ed esalta. Il precetto del Signore non si arresta al fa questo e vivrai : hoc fao et vives : ma procede ben oltre, invitandoci tutti al buon ordine ed alla santità, divenuti riflesso ed immagine di lui : Siate santi, perchè santo sono io : poiché quella è la perfezione, quella è la letizia dell'uomo e del cristiano : così da far dire ad un pensatore, colto in buon punto : « Non esiste che una tristezza nel mondo : quella di non essere santo ». ECCLESIASTICI E SEMPLICI FEDELI Arrivati a questo punto del Nostro dire, Ci occorre farvi un rilievo, venerabili Fratelli e diletti figli. Il Sinodo Diocesano imminente è una riunione di ecclesiastici, e solo di ecclesiastici appartenenti al clero diocesano secolare e regolare. Allorché le operazioni del Sinodo si inizierannó, la voce di un prelato inviterà tutti i laici ad uscire : Exeant omnes, come a segnare le demarcazioni nette nella Chiesa di Dio fra il clero e il popolo. Forse che ciò significa frattura e separazione fra il clero e i fedeli : fra i sacerdoti ed i laici? Per nulla affatto : nessuna separazione. Ma questo vuol essere ricor- 196 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dato. La Chiesa Santa di Cristo è una società perfetta, in cui i singoli che la compongono partecipano a tutti i vantaggi, alle ricchezze spirituali del suo sacro patrimonio di dottrina e di grazia. Trattandosi di un organismo vitale, tutto vi è congegnato con tale apprestamento e qualificazione di elementi e di istrumenti, da corrispondere alle finalità soprannaturali, le quali toccano la terra, ma si adergono verso i cieli eterni. Ciò comporta una distinzione netta fra il clero ed il popolo : distinzione non separazione. Al clero spetta una funzione direttiva e santificatrice dì tutto il corpo sociale, per cui occorre una chiamata, una vocazione divina, una consacrazione. Il popolo cristiano è invitato alla stessa partecipazione di grazia celeste. Ma la distribuzione di questa grazia il Signore, il Signore Gesù, Verbo di Dio fatto uomo per salvare il mondo intero, è al sacerdozio che l'ha afiidata, all'ordine sacerdotale espressamente istituito per l'esercizio di questa altissima funzione intermedia fra cielo e terra, a benefìcio e a santificazione del popolo, che da Cristo prende nome. AUSPICI CELESTI : i DUE GIOVANNI : IL BATTISTA E L'EVANGELISTA Figliuoli Nostri prediletti di Koma! Quanto torna gradito al cuore di tutti noi, clero e fedeli, il richiamo dei due grandi titolari di questa Basilica Cattedrale, i due Giovanni, il Precursore e l'Evangelista, il richiamo, diciamo, alle alte ragioni che hanno ispirato questo Sinodo Romano, la cui convocazione trova già nella vostra presenza di questa sera una risposta così nobile ed importante. Dal mosaico dell'abside luminoso il Battista ci invita a preparare, in noi innanzitutto, la plebe santa e perfetta : riempiendo le valli delle nostre debolezze e abbassando la vanità e le pretese del nostro amor proprio ; riducendo e correggendo le asprezze del cammino : aspera in mas planas; e procedendo ciascuno con coraggio e tutti insieme felicemente per le vie del Signore. A sua volta, Giovanni, il veggente di Patmos, l'evangelista delle sublimità divine, e della tenerezza di Gesù, gli fa coro ripetendo fino alla sua più tarda età il possente invito al fraterno amore che riassume la sostanza viva del Vangelo, la pace degli uomini e dei popoli, i fondamenti della verace civiltà. Prima Romana Synodus inchoatur 197 L'ORDINE DEI LAVORI SINODALI":""« NON SOLVERE, SED ADIMPLERE )> 5 Le disposizioni canoniche determinano con esattezza le persone ecclesiastiche cui compete il dovere e il diritto di partecipare alle congregazioni sinodali; ma è ben lodevole che tutto il ceto sacerdotale corrisponda all'amabile invito del Vescovo che si allieta di vedere attorno a sè, per la circostanza, il maggior numero di sacerdoti diocesani secolari e regolari : ed è inoltre naturale, anche da parte del laicato, il desiderio di condividere, in qualche modo, le sollecitudini della Santa Chiesa per il buon successo dell'importante e solenne avvenimento. Esso merita dunque subito l'onore di qualche informazione più precisa, circa la materia dello studio proposto a questo straordinario convegno. Programma assai vasto, la cui elaborazione occupò in questi mesi dell'anno decorso la applicazione intensa di ben otto Sottocommìssioni composte di illustri notabilità ecclesiastiche, la cui completezza e per numero e per competenza dottrinale teologica, giuridica e pastorale solo a Roma era facile trovare, così ben riunite e ricche di pratica esperienza, atteso il felice avverarsi qui, in questa capitale del cattolicesimo e al centro del governo della Chiesa, di quanto S. Leone Magno augurava per i suoi tempi. Non per nulla il Beato Apostolo Pietro fu qui e resta di qua maestro della fede e della vita religiosa per tutte le Nazioni. Da quando s'iniziò la preparazione di questo Sinodo stavano in programma di studio otto grandi quadri di buon lavoro. Il titolo di ciascuno ve ne dà le dimensioni e l'alta significazione. Primo quadro : le persone componenti l'ordine sacerdotale nelle varie gradazioni; secondo: il magistero; terzo: il culto divino, nelle sue svariatissime espressioni ; quarto : i Sacramenti, dal Battesimo al Matrimonio ; quinto : l'azione di apostolato nelle sue molteplici forme ; sesto quadro, importantissimo : l'educazione cristiana della gioventù ; settimo : le cose, o meglio, il patrimonio di cultura, di arte, di edifici sacri e di attrezzature sussidiarie;.ottavo : le istituzioni di assistenza e di beneficenza, così preziose e ormai così diffuse, a sollievo ed a conforto della umana e cristiana fraternità. Ripensando a questa varietà imponente di problemi proposti alla investigazione, ed alla eventuale ripresentazione in faccia alle condizioni s Cfr. C.I.C. can. 358. Acta Apostolicae Sedis -r Commentarium Officiale 198 moderne di vita pratica e concreta, è spontaneo ed ansioso insieme il chiedersi se il Sinodo sia chiamato a modificazioni profonde nei riferimenti della pratica religiosa e delle costumanze che da secoli sono passate nel sangue della generazione attuale. Diletti figli : rammentate quanto vi raccontammo del Concilio di Gerusalemme dell'anno 50 post Christum. Quella risposta di S. Pietro, a proposito delle rituali usanze ebraiche circa la Circoncisione ed altre cose, è sempre ed ancora chiarificatrice. Negli Atti degli Apostoli è S. Luca che scrive. Le parole di San Pietro, seguite da quelle di San Giacomo, ci riconducono a Cristo in persona là dove S. Matteo racconta di lui e scrive che, dopo di avere annunziato le beatitudini, e di aver detto ai discepoli che essi erano il sale della terra e la luce del mondo, il divino Eabbi aggiunse queste altre parole : « Non vogliate credere che io sia venuto per abolire la legge e i profeti ; non sono venuto per abolirli ma per completarli ». Non veni solvere, sed adimplere. E poi aggiunse parecchi esempi di variazioni da lui introdotte circa l'applicazione del testo della legge antica. « Voi avete udito questo ... ed io vi aggiungo anche questo ». Per ben sei volte, cioè su sei punti ben precisati, Gesù continuò a dire su questa stessa forma : « Voi avete udito : ed io vi dico ». Linguaggio, che mostra come Nostro Signore Gesù Cristo aggiungesse nuovi e importanti verità e precetti, a complemento e perfezionamento dell'Antica Legge. Ma oltre alla immutabile veritas Domini quae manet in aeternum, c'è qualche cosa di variabile nelle forme accidentali, sempre degne di rispetto, ma suscettibili di attenuazioni o di accentuazioni anche più vive. 6 7 È ciò che avviene nella Santa Chiesa che è depositaria ed interprete della dottrina di Gesù, e ne continua l'insegnamento che non muta : ma quanto alla disciplina e alle forme accidentali e secondarie ne consente, secondo i tempi e circostanze, qualche modificazione. INVITO PER TUTTI ALLA PREGHIERA Figliuoli diletti, restiamo fedeli a Cristo e alla sua Chiesa santa e benedetta : e saremo salvi, e saremo felici. Nella preghiera per il Sinodo che, su Nostra indicazione, fu recitata nelle chiese di Roma in questi mesi, ci sono queste espressioni : « O Signore Gesù prepara, apri, riscalda i nostri cuori con le effusioni del tuo 6 7 Cfr. Matth. 5, 1-16. IUd. 5, 17. Prima Romana Synodus inchoatur 199 Spirito, perchè le disposizioni sinodali trovino ciascuno di noi docile all'obbedienza, pronto all'azione, generoso nel sacrifìcio ». A questa mite e serena conclusione desideriamo condurre, diletti figli, il Nostro semplice conversare di questa sera. È un invito paterno che rivolgiamo ora a tutti gli ecclesiastici dai gradi più eccelsi della Gerarchia sino ai più modesti, ma tutti, oh ! quanto preziosi collaboratori nella cura delle anime ; invito paterno ai fedeli appartenenti a tutti gli ordini e i ceti sociali. Vuol essere, dunque, una grande affermazione che si leva da tutta la vasta diocesi di Roma, insieme conclamante al buon successo del Sinodo, insieme auspicante al rinnovamento della sua vita spirituale, e alla edificazione del mondo intero, che sappiamo intento a riguardare il buon esempio dei Romani, ed unito in ispirito ai propositi dì vigorosa attività per il pacifico regno di Cristo Signore santo e benedetto nei secoli. Nelle opere nostre noi cerchiamo piamente la luce benigna della Santissima Trinità : Padre, Figlio, Spirito Santo. All'inizio di questo grande atto del Sinodo Diocesano, che egualmente interessa, benché con varietà di irradiazione, il clero e il popolo Nostro, è allo Spirito Santo che tutta la nostra collettività si leva come nell'inno mattutino dell'ora di terza di tutti i giorni : l'ora della prima Pentecoste cristiana. Il Veni Creator è la preghiera ufficiale della Chiesa allo Spirito Santo, per le occasioni più solenni. Esso è cantico misterioso e sublime, sempre nuovo e sempre inesauribile, dagli accenti ispirati, teneri insieme e solenni. Invitiamo perciò le vostre voci, ed i vostri cuori, venerabili Fratelli e diletti figli, a sciogliere questa sera stessa la grande supplicazione ed a volerla continuare nelle pubbliche e private preghiere durante i tre giorni del Sinodo, instanter, instantius, instantissime. Questo nostro incontro vespertino, riuscito così grandioso e solenne, qui negli splendori della Nostra sacrosanta Arcibasilica Lateranense, dove è eretta la Cattedra del Vescovo di Roma, inaugura ufficialmente alla presenza del clero e del popolo il grande Sinodo dell'Urbe. L'inclemenza della temperatura invernale suggerisce che le tre grandi Sessioni riservate al clero, e che costituiranno il vivo e il sostanziale dell'eccezionale avvenimento, vengano celebrate presso la Basilica di S. Pietro nell'aula della Benedizione. È là che invitiamo tutti gli ecclesiastici ammessi al Sinodo a convenire per tre giorni consecutivi. Ma la pia esultanza della partecipazione unanime di clero e di popolo, di cui gustiamo questa sera la solennità e la primizia, vuole essere rinnovata la domenica 31 gennaio, nella Basilica di S. Pietro, a titolo di generale ed entusiastica riconoscenza all'Augusta e Santissima Trinità 200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale per l'immenso beneficio, per il profluvio di grazie dalla terra e dal cielo, che l'imminente Sinodo già promette ed annuncia. Figli Nostri dilettissimi di Roma! Sursum corda et sursum preces: in alto i cuori, in alto le preghiere. Stasera due benedizioni : la prima dell'umile Vicario di Cristo, e poi quella grande e solenne di Cristo Gesù stesso dal suo Sacramento di amore. Nella imminente settimana, che vuol essere e restare preclarissima per la storia di Roma cristiana, i sacerdoti ed i religiosi saranno ciascuno al suo proprio posto di preghiera, di studio riflessivo, di consiglio intorno ai vari articoli della ringiovanita legislazione diocesana in preparazione ; i fedeli tutti quanti, e specialmente le congregazioni religiose maschili e femminili, siano felici unanimemente di collaborare anche essi, dal di fuori, coi voti e con le preghiere al mistero di grazia, di luce e di forza, che non solo la Nostra città, ma tutte le diocesi del mondo, auspicando e cantando, attendono e salutano. La Madre di Gesù e madre nostra dolcissima, giustamente invocata madre del Buon Consiglio, ci sia dal cielo, ci sia da tutti gli altari di Roma e del mondo, da tutte le immagini di lei che abbelliscono le vie nostre, ci sia e resti orante, propizia e benedicente. Così sia. Prima Romanae Synodi sessio 201 ROMANAE SYNODI SESSIONES IN AULA BENEDICTIONUM AD S. PETRUM I SUMMI PONTIFICIS ALLOCUTIO DIE XXV IANUARII A. D. MCMLX HABITA IN PRIMA SYNODI SESSIONE SACRUM SACERDOTUM MUNUS: VITAE SANCTITAS Venerabiles Fratres ac dilecti filii. Cum heri Romanae Synodi coetus inauguravimus, peculiarem Nostram venerationem erga gloriosos caelites Ioannem Baptistam et Ioan nem Evangelistam pandere placuit, quorum titulo decoratur haec sacrosancta Lateranensis Archibasilica, Nostrae huius Dioecesis Cathedralis aedes, quae Iesu Christo Servatori Nostro dicata est. Antequam primam sollemnemque caerimoniam conclusimus, quae omnium animos permoverat, Nobis quasi visus est sanctus senex Zacharias, propheta et psaltes, illa sacri ominis verba ad Nos quoque convertere, quae de filio suo recens nato praedixit : « Praeibis ... ante faciem Domini parare vias eius, ad dandam scientiam salutis plebi eius)); sacrum omen dicimus, quod ad Nos quoque pertinet, et quod ad effectum deducere magno animo cupimus ac debemus, divinae gratiae virtute innixi. 1 Hodie autem apud Vaticanum collem congregati sumus, prope sacrum memorandumque sepulcrum Petri Apostolorum Principis, qui sponte in mentem revocat Paulum quoque gentium Apostolum ; de utroque Ecclesiae lumine iam aliquid heri attingendo diximus, cum de Hierosolymitano, ut nuncupatur, Concilio breviter locuti sumus, quod quidem quasi primus Synodalis coetus vocari potest. Ac placet Nobis hac in alma Urbe, quondam eorum sede, veluti cum iisdem colloqui, eorumque doctrinam summo cum solacio quasi degustare. 1 Luc. 1, 76, 77. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 202 SUPPLICES PRECES SS. APOSTOLIS PETRO ET PAULO ADMOVENTUR O Beate Petre, o Simon Ioannis, ut ipse ad celsissimum hoc munus evectus es, ecce ego quoque, postremus atque indignus successor tuus, ad duplex officium Iesu Christi Vicarii in terris et Romanae Urbis Episcopi vocatus sum; et quemadmodum tu humili demissoque animo coram Divino Magistro stetisti, pedes tibi lavaturo, antequam maximum Sacramentum institueret, atque ea verba protulisti : « Non tantum pedes meos, sed et manus et caput » , eodem modo Nos quoque humilitatem Nostram agnoscentes, trepida illa hora, qua ad Summi Pontificatus apicem adlecti sumus, asseverantem frontem reclinavimus. Nobis igitur esto propitius, grave Pastoris et patris onus ferentibus; atque iis omnibus etiam filiis carissimis, qui sacerdotali ordine insigniti sunt, et qui Nobis adiutricem validamque operam navant, adesto benignus. Et tu, Beate Paule, vas electionis et Doctor gentium, qui Petri apostolatum participans, cum eius magisterio, cultu et gloria consociaris, impetra nobis omnibus una simul congregatis tui spiritus ardorem, quo quattuordecim tuae epistulae perfusae flammescunt, et quae hodie quoque, ut per omne aevum, veluti lampades in Ecclesia refulgent. 2 Venerabiles Fratres ac dilecti filii, post binas has invocationes, de rebus praecipuis cupimus vobiscum breviter colloqui, ob quas tractandas huc convenimus. Considerationi Nostrae ac vestrae ea proposita sunt, quae impenso atque incenso studio de christiana singulorum ordinanda vita ac de pastorali provehendo ministerio in praecepta et normas tam prudenti luculentoque consilio redacta sunt, ut egregii ii viri, quos ad ea examinanda iudicandaque invitavimus, suae probationis laudisque praeconio iam ea exornaverint. Agitur, ut nostis, de gravi praescriptorum summa, ad doctrinam et ad disciplinam quod attinet, quae si a clero po puloque Romano, Ut divina opitulante gratia fore confidimus, ad effectum diligenti cura deducta fuerint, ad religionem verique nominis socialem profectum idcirco etiam conferent, quod eadem praescripta cogitandi agendique rationibus nostrorum temporum respondent. Episcopi sollicitudo, praeterquam ad recte suae Dioecesis ordinandam disciplinam, ad voluntates etiam crediti gregis attingendas permovendasque pertinet, ut quod obsoletum est renovetur, quod fatigatum et langui- 2 Io. 13, 9. Prima Romanae Synodi sessio 203 dum roboretur, utque omnes novis additis viribus enutriantur et confirmentur. In hae autem gravissima pulcherrimaque causa procuranda sacerdos procul dubio praecipuas partes agit, idque ob privatae personae suae agendi modum, et ob peculiare suae vitae genus ac dignitatem. ' Iamvero, ut probe nostis, sacerdotis persona sacra est; atque adeo eius vita sanctitate exornetur oportet. Sinatis igitur, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, ut duabus hisce «de rebus paterno vobiscum animo colloquamur. SACERDOTIS PERSONA SACRA EST Ea mittimus, ne longa doctaque elucubratione vos fatigemus, quae plurima de hac re Sanctorum Patrum documenta monent, et quae recentes hodiernique scriptores novo proposito ordine, novoque stilo, ediderant. Cupimus potius e duobus fontibus evangelicam et ecclesiasticam doctrinam, caelesti perfusam luce, haurire : hoc est e Sanctorum Petri et Pauli epistulis, atque ex praeceptis decretisque Tridentinae Synodi, quae Catechismus Romanus, seu Catechismus Tridentini Concilii, Decessoris Nostri Sancti Pii V (anno 1566) auctoritate primum editus, et ab alio Decessore Nostro Clemente XIII e Venetorum gente (a. 1758-1769) iterum vulgatus, tam luculenter sapienterque illustravit. Quem quidem Catechismum Romanum Cardinalis S. R. E. Augustinus Valerio, qui cum S. Carolo Borromaeo amicitia coniungebatur, « divinitus datum Ecclesiae» asseveravit. Cupimus autem — idcirco etiam quod hoc volumen urbi honori est episcopalis Nostri muneris sedi — catechismi huius meritam laudem, opportunitatem utilitatemque in sua luce ponere, pro iis praesertim, qui in sacris praeparandis contionibus, ob modicum temporis spatium, in altiora studia incumbere nequeunt; atque pro iis etiam qui, ad disciplinas de re theologica et morali quod attinet, dictiones quaerunt clare definitas ac certas. Quae dum commendamus, Nostram subit mentem eorum annorum recordatio — veniam a vobis petimus, si haec breviter attingimus — cum laeta operosaque iuventute fruentes, libenter dedimus operam ut hoc volumen ac thesaurus pretiosissimus typis ederetur et cognosceretur a quam plurimis. « Ad iuvandam rempublicam christianam, et ad restituendam veterem Ecclesiae disciplinam nobis divinitus datum esse videtur... — haec verba ab antiquo Episcopo Veronensi mutuamur — vos qui aliquantum aetate processistis — hoc autem ad Nos et ad alios inter vos pertinet — legite hunc catechismum, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 204 septies et plusquam septies : mirabiles enim fructus ex eo percipietis ». Ut autem ad ea redeamus, de quibus agere cupimus, sacerdotis persona, quod iam diximus, sacra est ; talis enim sollemni Ordinationis ritu efficitur. Primum praecipuumque munus, sacerdoti creditum, id postulat, ut se ipse hostiam immaculatam offerat ad humani generis Redemptionem, a Divino Servatore peractam, plene exsequendam. De hac sacerdotis coniunctione cum Christo, qua idem Crucis Sacrificium in ara iteratur, Tridentina Synodus haec admonet : « Divina res [est] tam saricti sacerdotii ministerium » . Haec sacri ordinis dignitas augetur, cum eidem potestas sacerdoti collata adicitur absolvendi a peccatis : « Quis potest dimittere peccata, nisi solus Deus? » . 3 4 Quamobrem haec divina oblatio, et hoc misericordiae exercitium, quo peccata condonantur nomine Iesu Christi, qui moriens pro peccatoribus se obtulit, et qui hodie quoque Ioannis Baptistae verbis consalutatur Agnus Dei qui tollit peccata mundi, tum gratior ad Deum admovetur, cum innocens, integer, immaculatus, a peccatis omnibus alienus et ad caelum cotidie animo erectus sacerdos est, qui una cum Divino Redemptore semetipsum offert, eiusve nomine fratres suos a peccatis absolvit. Etenim — quod recte asseverari potest — ut Christus est Deus, ita sacrorum administer a Christo Deo agitur et quasi possidetur ac ducitur. Iure meritoque Malachias propheta, cum de Veteris Testamenti sacerdote scribit, eum dilaudando appellat Angelum Domini. Cum asseveramus, sacerdotis personam sacram esse, sponte convolat mens nostra ad altare Dei, quod ipse cotidie ascendit, et a quo descendit, ut varia sibi concredita munera exsequatur. In fastigium illud, ubi sanctissima christiani cultus mysteria peraguntur, intentis oculis intuetur adulescens sacrorum alumnus, ex eodemque, postquam per gradus congruam praeparationem adeptus erit, olim ad christifideles se convertet, qui quidem tunc solummodo sacerdotem hoc nomine dignum existimant, si nempe circumfusum sese exhibeat superna illa luce supernaque gratia, quae e divino sacrificio Missae proficiscuntur. Suavis animi indoles, doctrinae copia, expolitus sermo, urbanitas pertinent ad eas dotes, quibus tamquam pulcherrimo pallio obtegitur atque exornatur humana sacerdotis dignitas ; at supernaturalis illa virtus, quae eum aptum reddat ad divina mysteria et apostolatus opera digne * Sess. X X I I I , c. 2. * Marc. 2, 7. Prima Romanae Synodi sessio 205 peragenda, apud altare hauriri debet. Locus ille sacerdotem in primis addecet. Illinc is christiano populo divina impertit praecepta. At cum christifideles alloquitur, eius sermo, interiore cogitatione paratus, templi Dei consuetudinem sapiat omnino oportet ; atque sacra Missalis, Breviarii atque libri Ritualis verba ipsius animi penetralia imbuere debent, antequam resonent intra sacrarum aedium parietes. Sive aegrotis adest, sive in sacrae Paenitentiae tribunali sedet, sive Baptismum administrat, sive in coemeterio fúnebres ritus celebrat, sacerdos semper liturgici cultus divitias incomparabilemque pulchritudinem ostendit. Magis quam lampas, quae ante Eucharisticum altare ardet, fulgida sacrorum administrorum exempla efficiunt ut christifideles ad Iesum Christum cogitationes, animi affectus suosque oculos convertant. Quam ad rem apte scripsit Eminentissimus Cardinalis Manning : « Augustum Eucharistiae Sacramentum sacrum reddit tabernaculum, altare, templum nec non ipsius sacerdotis domum. Ardebat quidem rubetum in monte Horeb; sed Ssmae Eucharistiae supernus fulgor supernaque vis sacerdotem ipsum atque omnia, quae ad eum pertinent, quodammodo afficiunt ». SACERDOTIS VITA SANCTA ESSE DEBET Si igitur ad disserendum de sacro illo administro devenimus, qui ab antiquis sacerdotibus praenuntiabatur, magis magisque patet oportere omnino eius vitam summa sanctitate exornari. Hac sanctimonia enitentem Petrus Apostolus eum proponit in exordio primae epistulae suae, -cum scribit « electis advenis dispersionis Ponti, Galatiae, Cappadociae, Asiae et Bithyniae» ; quarum regionum populi Nobis sane carissimi sunt, sed iam pro dolor a Iesu Christo abstracti, quamvis adhuc eius sectatores, •qui illuc appulerint, quadam observantia humanitatisque officiis prosequantur. Ad eos enim Apostolorum Princeps divinae gratiae nuntium mittit (( in sanctificationem Spiritus, in obedientiam, in aspersionem Sanguinis Iesu Christi : gratia vobis et pax multiplicetur » . Iamvero quid aliud significat haec « aspersio sanguinis », nisi Sacrificium corporis et sanguinis, ad quod faciendum Iesu Christi sacerdos destinatur et conse cratur? Quam dictionem non modo in se veram, sed etiam arcanum aliquid quasi in auspicium portendentem, recentior Ecclesiae doctor hisce 5 6 5 1 Petr. 1, l. « Ibid. 2 Acta Apostolicae Sedis - 206 Commentarium Officiale verbis interpretatus est : • « Christus magna sacerdotum tunica». Divinus nempe Eedemptor quadam significatione sacerdotis tunica dici potest, quatenus sacer administer Iesu Christi sanctitate penitus imbui et informari debet secundum illud Apostoli Pauli : « Induimini Dominum Iesum Christum » . Deinde vero in eadem epistula Beatus Petrus suos omnes electos filios, qui, ut ipse ait, gustarent quoniam dulcis est Dominus, incensissimo apostolici animi sui studio quasi ad excelsum sanctitudinis apicem adhortans, hisce verbis allocutus est : « Ad quem (Dominum) accedentes lapidem vivum, ab hominibus quidem reprobatum, a Deo autem electum et honorificatum : et ipsi tamquam lapides vivi superaedificamini, domus spiritualis, sacerdotium sanctum offerre spirituales hostias, acceptabiles Deo per Iesum Christum » . Ac denique : « Vos autem genus electum -— asseverat — regale sacerdotium, gens sancta, populus acquisitionis : ut virtutes annuntietis eius, qui de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum » . 7 8 9 1 0 Ut facile animadvertitis, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, haec Apostoli verba non ad sacerdotale munus peculiariter pertinent, sed ampliore significatione ad universum christianorum populum, quandoquidem etiam singuli christifideles debent semet ipsos offerre Deo. Ex quo S. Thomas Aquinas hanc sapientem eduxit sententiam : « Totus ritus christianae religionis derivatur a sacerdotio Christi. Et ideo manifestum est quod character sacramentalis specialiter est character Christi ; cuius sacerdotio configurantur fideles secundum sacramentales characteres ; qui nihil aliud sunt quam quaedam participationes sacerdotii Christi, ab ipso Christo derivatae Nunc autem, quae diserte hac de re S. Paulus Apostolus admonet, audiamus. In epistula enim ad Hebraeos et in secunda ad Timotheum excelsam Presbyterorum sacerdotii dignitatem summis laudibus effert, qui quidem ex hominibus assumpti, pro hominibus constituuntur in iis quae sunt ad Deum, ut offerant dona et sacrificia pro peccatis. Ob quam excelsam dignitatem gravibus hisce verbis eos admonet : « Nemo militans 12 7 Rom. 13, 14. 8 Cfr. 1 Petr. 2, 3. 9 Ibid. 2, 4-5. 10 Ibid. 2, 9. 11 Sum. Theol. III, q. 63, a. 3 e. 12 Cfr. Hebr. 5, 1. Prima Romanae Synodi sessio 207 13 Deo implicat se negotiis saecularibus : ut ei placeat, cui se probavit i». Quae perspicua sententia, cum sacram esse sacerdotis personam clare satis asseveret, praecipuas indicat causas luculentasque notas, quibus eius sanctitas inniti ac conformari debeat. O utinam nos, Dei sacerdotes haec verba semper consideremus, immo semper recte prompteque exaudiamus ! Iesu Christi exemplum imitemur, qui duodecim annos natus anxiae Matri suae ac Sancto Iosepho, qui vehementer dolentes se praebebant quod eum amisissent, hanc edidit admonitionem — futuris etiam sacerdotibus meditandam — : « Nesciebatis quia in his, quae Patris mei sunt, oportet me esse? » . 1 4 Ut profecto nostis, S. Lucas Evangelista, qui hanc refert narrationem, aliis etiam in Evangelii sui paginis de generosa sacerdotum animi abalienatione agit a terrenis rebus, ac de serena et tranquilla eius mentis condicione et statu inter varias huius mundi vices ac procellas. Debet utique sacrorum administer inter homines vivere et conversari, tum praesertim cum pastorali sollicitudine tenetur et angitur, et cum caritatis munere premitur, quod etsi grave ei mandatum et officium est, interdum tamen potest pericula apponere sacerdotalis eius sanctitati vitae. Ne gravemini, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, duodecimum Evangelii S. Lucae caput integrum diebus hisce legere ac meditari, quod illustris Bibliorum exegeta, P. Hetzenauer, hoc generali titulo « De institutione discipulorum et turbarum » interpretando explanandoque, de hisce magni ponderis argumentis tractat : « De sinceritate et animo impavido — De avaritia vitanda — De sollicitudine superflua — De vigilantia —- De dispensatione fideli — De separatione hominum — De probatione temporis » . 1 5 Gravia huius generis monita audiens, quae, ut diximus, in S. Lucae Evangelio leguntur, Apostolus Petrus candida illa, qua praestabat, animi simplicitate Iesum hisce verbis interrogavit : « Domine, ad nos dicis hanc parabolam, an et ad omnes? » . Divinus vero Redemptor sermonem non intermisit, sed monitiones suas ad prudentiam, ad moderationem adhibendam instanter impertiens iis praesertim, qui gravibus onerantur muneribus, et qui ad ardua obeunda ministeria, ut Petrus eiusque socii, divinitus vocantur. Ex quo luculenter colligitur non modo necesse esse ut sacerdos, qui verum Iesu Christi apostolum agere velit, virtutibus illis 1 6 1S 2 Tim. 2, 2, 4. 14 Lue. 1 5 HETZEÎÎAUER, Novum 16 Luc. 12, 41. 49. Testamentum, Sumptibus Pustet, 1922. 208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale reapse eniteat, quibus omnes christifideles exornentur oportet, ut ipsorum vivendi modus postulat, sed etiam ut praeclaro exemplo suo ceteris praeluceat, et ad christianorum promovendum incrementum viribus omnibus contendat, qui quidem iure meritoque in sua cuiusque paroecia sacerdotem sanctum requirunt, qui singulas familias ad caelestia munera, ad pacem, ad concordiam ad sanctitatemque sua doctrina suisque moribus revocet. Atque heic opportunum ducimus ad S. Pauli praecepta satius enucleanda redire. In Breviario, quod canonicas preces continet, diebus qui Natalicia Sollemnia subsequuntur, Ecclesia epistulam S. Pauli ad Romanos nobis 17 legendam gustandamque proponebat. O quam miro, quam magnifico ac praeclaro modo refulget ex ea apostolici ac pastoralis studii doctrina! Haec autem doctrina in duas dispertitur partes, quae quasi candidae alae supra divinae Redemptionis filios panduntur. In priore parte de Evangelio agitur, quatenus declarat ac revelat Dei iustitiam, cui nos omnes satisfacere debemus, non oriri neque demonstrari ex hominum philosophia vel ex Vetere Lege, sed Iesu Christi verbo ostendi ; in altera vero de Evangelii virtute, quae credentes salvos facit, quae ab originali peccato, a peculiaribus commissis nostris, a Veteris Legis servitute et a mortis damnatione nos liberat ; idque ob nobis impertitam Iesu Christi vitam, ob eius nempe gratiae vitam, et ob Sancti Spiritus auxilium, qui infirmitatibus medetur nostris, et qui « postulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus ) ) . 18 Ex hac luculentissima doctrina novi sacerdotis sanctificatio pendet : ex divino nempe afflatu et gratia Spiritus Sancti, « quia secundum Deum postulat pro sanctis » . 1 9 Etenim « diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum, iis qui secundum propositum vocati sunt sancti; 20 idque ex eo fit quod Spiritus Sanctus voluntatem nostram con- firmat nosque ad sanctitatem assequendam compellit. Haec autem verba ad mysterium meditandum nos provocant sacerdotalis muneris, ad quod suscipiendum vocati sumus, et quod nos ad excelsa evehit. « Nam quos praescivit et praedestinavit conformes fieri imaginis Filii sui, ut sit ipse primogenitus in multis fratribus. Quos autem praedestinavit, hos et 1 7 Cfr. c. 8 sq. 18 Rom. 8, 26. 19 IMd. 8, 27. *• IMd. 8, 28. Prima Romanae Synodi sessio 209 vocavit ; et quos vocavit, hos et iustificavit ; quos autem iustiflcavit, illos et glorifica vit » . Intento recogitate animo, Venerabiles Fratres et dilecti filii, quale privilegium et quam celsissimus honor sacerdotali animo nostro nostraeque vitae collata sint ; quod quidem grave nobis parit officium nos imprimis ac deinde eos omnes, quos proximos habemus, ad sanctitatem revocandi! Iesus Dei Filius ac sacerdos aeternus, primogenitus frater noster factus est; quamobrem cum simus una cum eo idcirco sacerdotes, ut Redemptionis opus per saeculorum decursum ac per omnes terrarum orbis partes propagemus, id humili nomini nostro nostroque animo splendorem incomparabilem ac dignitatem confert. Si Deus Pater eiusque Filius Iesus Christus pro nobis sunt — id animadvertit Doctor gentium in eadem epistula ad maiores nostros Romae commorantes data — si Dei Filius, dicimus, cuius sacerdotium participamus, pro nobis est, « quis contra nos? » Quis nos separabit a caritate Christi Patri supplicantis pro nobis? « Tribulatio? an angustia? an fames? an nuditas? an periculum? an persecutio? an gladius? » 2 1 22 23 Ne timeamus igitur. Victores semper erimus; immo aliquid magis quam victores ob eius auxilium et operam, qui nos ut fratres ad sacerdotium vocavit, nosque semper amavit ac diligit. Paulinus nuntius, hac epistula datus, in parte altera, quae, ut diximus, quasi candida ala supra Redemptionis filios panditur, et quae mirandis hortamentis ac suasionibus renidet, ad officia nostra quod attinet erga Deum, erga proximos, erga nosmet ipsos, nos sapienter efficaciterque admonet, ut noxia omnia vitemus : ac nominatim iudicia iniuste vel temere edita, pusillorum offensionem seu scandalum, et alia non pauca. Itemque nos adhortatur, ut « imbecillitates infirmorum » sustineamus et adiuvemus; cui hortamento haec suavis et ad permovendos animos aptissima sententia respondet : « unusquisque vestrum proximo suo placeat in bonum ad aedificationem » ; itemque nos admonet, ut, Iesu Christi exempla secuti, (( per patientiam et consolationem Scripturarum spem habeamus » . 24 2 5 2 6 2 1 Rom. 8, 29, 30. 22 Ibid. 8, 31. 23 Ibid. 8, 35. 24 Ibid. 15, 1. 25 Ibid. 15, 2. 26 Ibid. 15, 4. 14 - ACTA, vol. II, n. 4. — 20-4-1900. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 210 LECTIO EPISTULARUM SS. APOSTOLORUM ET SACRAE LITURGIAE STUDIUM IMPENSUSQUE AMOR ENIXE COMMENDANTUR Venerabiles Fratres ac dilecti filii, cupimus admodum unumquemque vestrum paterno adhortari animo, ut hanc Pauli epistulam, mirandum prorsus apostolici sui studii opus, intente legatis ac meditemini. Procul dubio novae atque antea reconditae luces ex hac lectione scatebunt, quae animos vestros ineffabilibus consolationibus afficient. Postremis hisce diebus, primo mane, cum mens Nostra iam ea recogitaret, quae hoc in colloquio, fidenter vobiscum habendo, diceremus, hoc est de sacerdotali animo per vitae sanctitatem Deo sacrando, quadam perturbatione trepidationeque paulisper affecti sumus, eam actionem eaque verba, a Iesu Christo prolata, quaerendo pervestigandoque, ex quibus id oritur ut Episcoporum omniumque sacerdotum consecratio rite habeatur. Eucharistici Sacrificii canonem legebamus. Dictiones omnes, itemque benedictionis et crucis signa ad sacrae liturgiae praescripta diligenter peracta erant; ac pietatis fervore, etsi non seraphico, humili tamen ac sincero commovebamur. Haec arcana verba super candidam hostiam et super calicem parum elevatum voce submissa et intenta edebamus : « Hoc est corpus meum » et « hic est calix sanguinis mei... ». Sed res dulcis ac memoria retinenda subito eluxit Nobis, cum cetera verba demissiore etiam voce elicuimus, antequam genua flecteremus, et calicem in populi -conspectum attolleremus ; id est : « Haec quotiescumque feceritis, in mei memoriam facietis » ; quibus quidem verbis ea S. Lucae Evangelistae respondent : « Hoc tacite in meam commemorationem » . Facile interdum, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, ut Nobis ita vobis etiam, sacras caerimonias agentibus, contingere potest ut mira horum verborum significatio non penitus perspiciatur. Vota igitur facimus — atque unum hoc quoque sit e Romanae huius Synodi memorandis monitis — ut nos singuli cotidianam Eucharistici Sacrificii celebrationem impenso cum pietatis studio agere pergamus. Itemque angelum vitae nostrae custodem rogamus, qui sacris ritibus propitius adest, ut nos haec sacra verba secrete ad liturgiae praescripta, pronuntiantes, sed fidenter, sed amanter, sed quasi timide ac trepide, benigne suaviterque adiuvet ; haec sacra dicimus verba, quae divini erga nos Iesu Christi amoris testamentum quasi obsignantia, eius nostrum2 7 27 Luc. 22, 19. Prima Romanae Synodi sessio 211 que sacerdotium reapse indicant ac veluti consecrant, atque ineffabilia sempiternaque gaudia, in hac et in perenni vita fruenda, nobis pollicentur. Cum ad aram Divina Hostia cotidie litamus, tunc potissimum sacerdotali munere perfungimur. Circa nos tunc omnia silent atque exiguae humanae nostrae vires, quas totas uni aeterno atque summo Sacerdoti dicavimus, ab Ipso adhibentur ad suum renovandum sacrificium. Alia autem dantur adiuncta, quae cum vividiorem fidem expostulent atque ad praestantiores divini cultus, magisterii caritatisque significationes pertineant, requirunt ut sacerdotis persona sacra sit eiusque vita sanctitate refulgeat. Duo haec, scilicet persona et vita sacerdotis, ex quibus mirum in modum perfecta sacerdotis imago coalescit, lucem et vim suam e divina Liturgia percipiunt. Hanc sacerdotalis vitae disciplinam, quae cotidianum doctrinae studium virtutisque exercitationem complectitur, vobis enixe commendamus. Uberrima haec doctrinae, sapientiae ac pulchritudinis copia, si quidem sacerdotis mentem, animum et labia penitus afficiant, eidem faciliorem reddit animarum curam, atque interdum solacia suppeditare potest, quae vel flagrantissima ipsius optata sancta exsuperent. Dilecti filii ! Quemadmodum vobis patefecimus animi Nostri votum, ut pientissime sacris operemini, rubricis diligenter servatis, ita pariter vos adhortamur, ut in sacrae Liturgiae studium incumbatis alacriter,, eamque impenso amore prosequamini. Amen, amen ! Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 212 ITALICUS PONTIFICIAE ALLOCUTIONIS TEXTUS IN PRIMA SYNODI SESSIONE IL SACERDOTE: PERSONA SACRA: VITA SANTA Venerabili Fratelli, diletti figli. Inaugurando ieri sera le nostre Sessioni Sinodali rendemmo omaggio ai due gloriosi Santi Giovanni, il Battista e l'Evangelista, titolari ambedue della sacrosanta Arcibasilica Lateranense, dedicata al SS.mo Salvatore, e cattedrale insigne della diocesi di Roma. Al termine di quella prima cerimonia di introduzione, riuscita così solenne e commovente, Ci pareva di sentire quasi la voce del vecchio Zaccaria, profeta e salmista, volgentesi a noi, come al neonato figlio suo : a noi, divenuti continuatori e oggetto del suo grande presagio : voce incoraggiante ad inoltrarci innanzi alla faccia del Signore e a preparare le sue vie, ad dandam scientiam salutis plebi eius. 1 Ed ora ci troviamo qui : trasportammo infatti le nostre tende a questo colle Vaticano presso la sacra memoria del principe degli Apostoli, Pietro, che rievoca spontaneamente quella di Paolo, ambedue figure eminenti, che già incontrammo ieri sera nei ricordi del Concilio cosiddetto di Gerusalemme, il primo saggio di convegno Sinodale. Sarà tanto piacevole il nostro conversare con loro, e gustarne l'insegnamento, ospiti nella loro dimora. INVOCAZIONE AI SANTI APOSTOLI PIETRO E PAOLO 0 Pietro, o Simon Ioannis, come fosti chiamato nell'atto solenne della tua altissima investitura, ecco qui : il tuo lontano ed indegno successore, nel duplice compito di Vicario di Cristo in terra e di Vescovo di Roma, ti sta innanzi umile e compunto come tu lo fosti allorché il Maestro, in atto di istituire il più grande Sacramento, volle lavarti i piedi, come fece. Tu sai che in quell'ora così trepida ripetè anche lui il « non tantum pedes meos, sed et manus et caput » . Siigli propizio nel suo impegno così grave di pastore e di padre con questi suoi più preziosi e cari collaboratori nell'ordine sacerdotale. 2 1 Luc. 1, 76-77. 2 Io. 13, 9. Prima Romanae Synodi sessio 213 E tu, o Paolo, vaso d'elezione e dottore delle genti, associato nel magistero, nel culto, nella gloria all'apostolato di Pietro, ottieni a tutti noi qui congregati, il tuo spirito e la tua fiamma diffusa nella successione delle tue quattordici lettere, ancora e sempre splendenti come lampade nella Chiesa del Signore. Fratelli e figli. Con questa duplice invocazione, noi sentiamo di poterci avanzare decisamente nel nostro cammino. Lo studio assai attento e fervoroso dei singoli ordinamenti di vita e di ministero pastorale sta innanzi a noi in una serie di articoli redatti con competenza, con chiarezza, con efficacia da meritarsi già l'ammirazione e l'elogio di personaggi competentissimi ed autorevoli, che invitammo a considerarli e a giudicarne. Trattasi di un complesso imponente di punti dottrinali e di disciplina, la cui pratica applicazione alla vita del clero e del popolo Romano sarà apportatrice, se la grazia del Signore ci aiuta, di vero progresso religioso e sociale, tanto più notevole quanto più rispondente alle condizioni moderne di pensiero e di costume. La sollecitudine del Vescovo per la Diocesi sua, oltre alla preparazione di buoni ordinamenti di carattere disciplinare, è sforzo di toccare le volontà perchè facciano, perchè si rinnovi quanto reca segni di stanchezza e di disuso, e tutto si nutra di novelle energie. Il punto centrale e più elevato per questa ripresa di vigore e di bellezza spirituale è il sacerdote, e, nel sacerdote, la persona e la vita. Ebbene, la persona del sacerdote è sacra: la vita deve essere santa. Lasciate che su questi due titoli Noi vi tratteniamo alcun poco. LA PERSONA DEL SACERDOTE È SACRA Diletti Fratelli e figli : potremmo occupare la vostra attenzione con larghezza di esplorazione dottrinale, patristica, o attinta a considerazioni di ordine e di stile moderno e modernissimo. Preferiamo farvi grazia di ciò, e soffermarci innanzi a due fonti di celeste, di evangelica e di ecclesiastica dottrina, quali sono : l'insegnamento di San Pietro e di San Paolo nelle loro lettere e, accanto a questi due oracoli, i Canoni e i Decreti del Concilio Tridentino, completati ed illustrati dal preziosissimo Catechismo Romano, o Catechismo del Concilio Tridentino, pubblicato da San Pio V (1566) e ripubblicato dal Papa Veneziano Clemente XIII (1758-1769). Questo Catechismus Romanus il Cardinale Agostino Valerio, amico di Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 214 San Carlo Borromeo, lo diceva divinitus datum Ecclesiae e Ci è cara l'occasione e ne approfittiamo — anche per il titolo del volume che onora la Nostra città episcopale — di richiamarne l'altissimo pregio per l'uso corrente della sacra predicazione nelle parrocchie, e per chi ha poco tempo per studi profondi, ed anche per chi, occupato in questi, è ansioso di precisione teologica, dogmatica e morale. Il dire questo è anche un richiamo — vogliate perdonarcelo — della Nostra giovinezza, lieta ed operosa, essendoci occupati, anche per la stampa, della più larga conoscenza di questo vero e preziosissimo tesoro. « Ad iuvandam rempublicam Christianam, et restituendam veterem Ecclesiae disciplinam nobis divinitus datum esse videtur... — sono le parole dell'antico Vescovo di Verona — vos qui aliquantum aetate processistis — questo è il caso Nostro e dei più anziani tra voi — lecite hunc catechismum, septies et plusquam septies : mirabiles enkn fructus ex eo percipietis ». Per abbordare il nostro tema dicemmo dunque che la persona del sacerdote è sacra. Come tale viene iniziata e segnata con la rituale ordinazione. Il suo ufficio, primo e principale, è di offrirsi ostia immacolata per compiere l'opera di Cristo Redentore del genere umano. Di questa unione con Cristo rinnovante sull'altare il sacrificio della Croce, il Concilio di Trento dice bene : « Divina res est tam sancti sacerdotii ministerium » . Questo carattere di consacrazione aumenta di dignità ove le si aggiunge la potestà conferita al sacerdozio di rimettere i peccati : « Quis potest dimittere peccata, nisi solus Deus? ». 3 4 Ebbene, diventa naturale che questa offerta divina e questo esercizio di misericordia del perdonare i peccati in nome di Gesù morto per i peccatori e continuamente salutato, su indicazione del Battista innanzitutto, come Agnello di Dio che toglie i peccati del mondo, salga, salga più gradita a Dio, quanto più innocente, puro, immacolato, lontano dal peccato ed elevato nei cieli è il sacerdote che con Gesù si offre ed in nome di Dio assolve. Si dice che come « Cristo è di Dio », così i suoi sacerdoti vengono ad essere posseduti e guidati da Cristo e da Dio. Malachia aveva già formulato della persona del sacerdote antico questo elogio : (( Egli è l'angelo del Signore ». Quando diciamo che la persona del sacerdote è sacra, pensiamo subito all'altare di Dio sul quale egli ascende tutti i giorni, e da cui discende per i compiti ai quali l'obbedienza lo vuole applicato. 3 4 Sess. X X I I I , c. 2. Marc. 2, 7. Prima Romanae Synodi sessio 215 A quella sommità, dove si compiono i più alti misteri del culto, è fisso lo sguardo del giovanetto seminarista, che per vari gradi, e dopo lunga preparazione, di lassù si volge ai fedeli, i quali non sanno immaginare il sacerdote se non nella irradiazione di luce e di grazia della Santa Messa. La buona indole, gli studi severi, la proprietà della parola e del tratto sono come il mantello che avvolge l'umanità del sacerdote : ma la linfa divina della sua applicazione ai divini misteri ed alle opere dell'apostolato, egli deve attingerla dall'altare. Quello è il posto suo che gli conviene innanzitutto. Di là egli parla ai fedeli. Ma nel volgersi ad essi con linguaggio elaborato nella meditazione e fatto suo, egli ha da apparire come di casa nel tempio del Signore; e le sacre parole del Messale, del Breviario, del Rituale, devono risuonare nelle intimità misteriose della sua anima, prima che sotto le volte del santuario. Sia egli al letto degli ammalati, o in confessionale, o nel battistero, o in camposanto, dappertutto il sacerdote esprime la ricchezza, la bellezza, il fascino della Liturgia. Più che la lampada che arde presso l'altare Eucaristico, la persona del buon sacerdote volge verso Nostro Signore i pensieri, i sentimenti, gli sguardi dei fedeli. « Il Ssñio Sacramento — scrisse il Card. Manning — consacra il Tabernacolo, l'altare, il santuario, la casa del sacerdote. Il roveto in Horeb ardeva, ma il sacerdote e tutto ciò che lo circonda è inviluppato nello splendore ed è sotto l'influsso del Ssmo Sacramento affidato alle sue cure )). 5 LA VITA DEVE ESSERE SANTA Passando dalla persona alla vita sacerdotale si comprende come questa, la vita, debba essere santa. Così la descrive infatti San Pietro nell'esordio della sua lettera prima, dove saluta i fedeli della dispersione : Ponto, Galazia, Cappadocia, Asia e Bitinia : tutte regioni a Noi personalmente così care, ma ahimè tanto lontane ormai da Cristo, seppur lo rispettano ancora un poco nei suoi seguaci che passano di là. L'Apostolo adunque invia loro un annunzio di grazia, di pace e di santificazione nello Spirito, nell'obbedienza, nella aspersione del Sangue di Cristo. Che è mai questa aspersione 6 5 Card. 6 Cfr. 1 Petr. 1. MANNING, Eterno sacerdozio, pag. 39. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 216 di sangue se non un richiamo al sacrificio del corpo e del sangue cui è consacrato il sacerdote di Cristo? Espressione vera questa e simbolica, che ad un dottore più recente della Chiesa ha fatto scrivere : Christus magna sacerdotum tunica: Cristo è la grande tunica del sacerdote, come a dire che la vita del sacerdote deve essere tutta penetrata della santità di Cristo. (( Induimini Dominum Iesum Christum ». Parole esatte di San Paolo. 7 Più sotto, nella stessa sua lettera, San Pietro, nell'augurio esaltante della sua fervida anima apostolica, parla ai suoi tutti insieme, agli eletti, che hanno gustato quoniam dulcis est Dominus. Con loro si compiace chiamandoli pietre vive sovrapposte alla pietra grande angolare, disprezzata dagli uomini, ma da Dio eletta e onorificata. « Accostatevi a questa pietra — egli dice — ed edificate sopra di essa: sarete una casa spirituale, un sacerdozio santo per offrire vittime spirituali, gradite a Dio per mezzo di Gesù Cristo ». E più sotto ancora ripete : « Voi siete stirpe eletta, sacerdozio regale, gente santa, popolo di acquisto riservato a proclamare la virtù di colui che dalla tenebra vi ha chiamato alla sua luce meravigliosa, che ha fatto di voi il popolo di Dio » . 8 9 Notate che queste espressioni cosi calorose non si riferiscono precisamente allo stato sacerdotale propriamente detto, ma a [tutto il popolo cristiano, invitato, in senso molto largo, ad offrire — ciascuno dei fedeli — il dono di se stesso a Dio. Ciò che condusse San Tommaso a queste conclusioni : (( Totus ritus Christianae religionis derivatur a sacerdotio Christi. Et ideo manifestum est quod character sacramentalis specialiter est character Christi : cuius sacerdotio configurantur fideles secundum sacramentales characteres: qui nihil aliud sunt quam quaedam participaciones sacerdotii Christi, ab ipso Christo derivatae ». 10 Ed. ascoltiamo ora, per disteso, anche San Paolo. Sentirete, diletti figli, sentirete. Per conto suo, nella lettera ad Hebraeos e nella seconda a Timoteo, egli esalta il sacerdozio dei presbiteri costituiti a servizio e a beneficio degli uomini per i loro rapporti con Dio, a cui offrono doni e sacrifici. Insegnamento che prende tono di molta gravità, quando 11 7 Rom. 13, 14. 8 1 Petr. 2, 3. 9 IMd. 2, 4-10. 10 Sum. Theol. 3, q. 63, a. 3, c. 1 1 Cfr. 5, 1-5. Prima Romanae Synodi sessio 217 ordina che « nessuno che militi si implica in affari della vita civile allo scopo di piacere a chi l'ha arruolato » . Affermazione netta, che riaffermando implicitamente il carattere sacro della persona sacerdotale, ne fissa i contorni della splendente fisionomia, e dà sostanza di santità alla sua vita. Ah ! ascoltassimo bene e sempre, noi sacerdoti del Signore, queste parole ! E prendessimo l'esempio da Cristo Gesù che a 12 anni, a sua Mamma e a San Giuseppe, che si lamentavano di averlo smarrito, rispose — giusto per dare una regola ai suoi sacerdoti dell'avvenire — : (( Non sapevate che io debbo occuparmi delle cose del Padre mio? ». È San Luca che ci racconta questo episodio. Ed è lo stesso San Luca che nel suo Vangelo ci offre altre pagine ammirabili circa il disinteresse del sacerdote per le cose materiali della vita e circa l'atteggiamento del suo spirito fra le vicende della terra. Dalla prossimità col mondo il sacerdote non può sottrarsi, soprattutto se porta le sollecitudini più gravi del ministero pastorale in cui l'esercizio della carità, che è un grave compito ed un dovere, può diventare una tentazione per la propria anima sacerdotale. Vogliate leggere, diletti figli, in questi giorni tutto intero questo capo XII di San Luca, a cui un esageta della Bibbia — il P. Hetzenauer — sotto il titolo generale « Institutio discipulorum et turcarum », fa seguire vari argomenti : (( De sinceritate et animo impavido — de avaritia vitanda — de sollicitudine superflua — de vigilantia — de dispensatione fideli — de separatione hominum — de probatione temporis ». Al sentir queste cose San Pietro, che era presente, domandò a Gesù ingenuamente : Domine, ad nos dicis hanc parabolam; an et ad omnes? Ma questo che ci dici è solo per noi o anche per tutti gli altri che ti ascoltano? Il Signore continuò il suo discorso in ammonimento di prudenza, di discrezione, giusto per chi ha le responsabilità più gravi nella vita, che è sorretta dal richiamo della vocazione ricevuta. E questa dei discepoli — Pietro e compagni — era la grande vocazione. 11 che sta a dimostrare che il vero sacerdote, l'apostolo del Signore, non solo deve essere perfetto nell'esercizio di quelle virtù in cui anche tutti i laici riconoscono il loro buon modus vivendi : ma deve eziandio sopravvanzarli in esempio luminoso e in edificazione per tutto il gregge 1 2 13 14 10 12 2 Tim. 2, 4. 13 Cfr. 2, 48-49. 1 4 25 HETZENAUER, Novum Test., Sumptibus Pustet, 1922. Lue. 12, 41. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 218 cristiano, che sente il diritto, e talvolta lo reclama, di avere il prete santo im parrocchia a benedizione ed a pace di tutte le famiglie. E torniamo a San Paolo ancor più direttamente. Di questi giorni, successivi alle festività Natalizie, la Santa Chiesa ci faceva gustare nel Breviario la lettera del grande Dottore ai Romani. Che magnificenza e che splendore di apostolico, di pastorale insegnamento ! Due parti : come due grandi ali di celeste dottrina distese sopra i figli della Redenzione. Nella parte prima : il Vangelo, rivelazione della giustizia di Dio, che non viene dalla filosofia o dalla legge antica ; ma dalla parola, dalla parola di Cristo Gesù ; poi il Vangelo virtù salvatrice di ogni credente : che ci libera dal peccato originale, dal peccato attuale, dalla servitù della legge, dalla condanna di morte : per la vita in Cristo, vita della grazia, vita della gloria : per l'aiuto dello Spirito Santo, che guarisce le nostre infermità, che implora e chiede per noi gemitibus inenarrai)ilibus. E qui è il punto luminoso della santificazione del nuovo sacerdozio : quia secundum Deum postulat pro sanctis. Poiché questo sappiamo a conforto della buona volontà di santificarci, che diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum, iis qui secundum propositum vocati sunt sancti. Qui sta il mistero della nostra vocazione sacerdotale che ci sublima. Nam quos praescivit, et praedestinavit conformes fieri imaginis Filii sui, ut sit ipse primogenitus in multis fratribus. Quos autem praedestinavit, hos et vocavit; et quos vocavit, hos et iustificavit; quos autem iustificavit, illos et glorificava. 16 17 18 19 20 Pensate bene, diletti fratelli, che privilegio è il nostro, che onore per la nostra anima sacerdotale e per la nostra vita. E quale impegno per noi di santificarci per davvero e di santificare tutto quello che sta intorno a noi ! Gesù, figlio di Dio, sacerdote eterno, si è fatto nostro fratello primogenito. L'essere sacerdoti con lui, intesi a prolungare con lui l'opera redentrice del mondo, conferisce al nostro umile nome uno splendore incomparabile per la nostra anima. « Se Dio Padre, e con lui il suo Figlio, Gesù, è con noi — riprende il dottore delle genti, nella sua lettera ai nostri antenati di Roma — se il 16 Cfr. c. V I I I seg 17 Rom. S, 26. 18 Ibid. 8, 27. 19 20 Ibid. S, 28. Ibid. S, 29-30. Prima Romanae Synodi sessio 219 Figlio di Dio è con noi e noi partecipiamo del suo sacerdozio, quis contra nos? Chi ci separerà dall'Amor suo, supplicante il Padre per noi? La tribolazione? l'angustia? la fame? la nudità? il pericolo? la persecuzione? la spada? Nessun timore. Noi siamo, noi saremo sempre vincitori, anzi più che vincitori, per opera di colui che ci ha assunti nel sacerdozio come fratelli, e come tali ci ha amato e ci ama. Il messaggio Paolino prosegue agitando nella seconda parte l'altra ala luminosa e tutta splendente di ammirabili suggerimenti circa i nostri doveri verso Dio, verso il prossimo, verso noi stessi; e mettendoci in guardia su parecchie cose da evitare : giudizi temerari, scandalo dei pusilli, ed altre da fare, come il sostegno alla debolezza umana di chi è infermo : e con quell'invito così prezioso e toccante : Unusquisque vestrum proximo suo placeat in donum ad aedificationem. Ognuno di noi procuri di piacere al prossimo suo nel fare il bene ad edificazione. A cui segue la raccomandazione per l'esercizio della pazienza sull'esempio di Gesù sofferente, ut per patientiam et consolationem Scripturarum spem habeamus. 21 22 23 INVITO A RILEGGERE LE EPISTOLE APOSTOLICHE, A STUDIARE ED AMARE LA SACRA LITURGIA Diletti Fratelli e figliuoli : Ci piace invitarvi ad una lettura personale e ben attenta anche di tutto questo capolavoro dell'apostolato Paolino : la lettera ai Romani. Vi troverete luci recondite e preziosissime, e motivo di ineffabili consolazioni. In una di queste mattine, intesi come eravamo a radunare i pensieri che furono l'oggetto di questo primo colloquio confidente sulla consacrazione e sulla santificazione della nostra anima e della nostra vita, avvertimmo un piccolo smarrimento dello spirito nella ricerca del gesto divino di Gesù, da cui è uscita, in parole autentiche, la consacrazione di tutti i Vescovi e di tutti i sacerdoti del mondo. Eravamo giunti al Canone della Messa. Le parole, le benedizioni, le croci, il fervore — non serafico certo, ma umile e sincero — erano perfette secondo le minute prescrizioni liturgiche. Hoc est corpus meum. Hic est calix sanguinis mei... : con pronuncia segreta, continuata e attenta sul calice, parum elevatum. Tutto venne bene. Ma — oh dolce, oh indimenticabile sorpresa ! — specialmente Ci vennero bene le parole successive, lette sul Messale e ri21 Rom. S, 31. 22 Ibid. l o , 2. 23 Ibid. 15, 4. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 220 petute a voce ancora più lieve, prima della genuflessione al calice e la sua elevazione alla vista del popolo : Haec quotiescumque feceritis, in mèi memoriam facietis. Esattamente nel senso delle parole di San Luca su questo punto. Dedit eis dicens: hoc facite in meam commemorationem. Voi Ci intendete, diletti Fratelli e figli. Non può talora accadere anche a voi che queste parole, fra un gesto, una genuflessione e l'altra, quasi un poco vi sfuggano? 24 Formiamo insieme l'augurio — e sarà uno dei ricordi del Sinodo Romano — che la celebrazione quotidiana della Santa Messa continui sempre fervorosa e pia da parte di ciascuno e di tutti noi. Ma egualmente preghiamo l'angelo nostro custode che ci assiste nel sacro rito, perchè al punto ci tocchi mitemente e ci aiuti nel pronunciare, secrete, secondo la prescrizione della rubrica, ma con fede, con riconoscenza, con tenerezza le parole quasi timide e tremanti che, suggellando il testamento di amore di Gesù per noi, consacrano la divina realtà del suo e del nostro sacerdozio, e ci riservano alle gioie ineffabili e perenni di questa e dell'altra vita. Haec quotiescumque feceritis, in mei memoriam facietis. È su quel vertice della celebrazione quotidiana della Santa Messa, che noi più compiutamente — diremmo — ed espressivamente siamo sacerdoti. Tutto si tace intorno a noi, e la nostra stessa umanità, posta a servizio dell'unico, eterno e sommo Sacerdote Gesù, diviene l'umile strumento che Egli si appropria per la rinnovazione del suo Sacrifìcio. E ci sono altri momenti, in cui le vibrazioni più alte della fede e l'esercizio del culto, del magistero, della carità, richiedono che la persona del sacerdote sia sacra, la vita santa. Questi due elementi che compongono in unità mirabile la fisionomia precisa e splendente dell'ecclesiastico ricevono luce e calore dalla divina Liturgia. È questa disciplina, che deve essere studio quotidiano ed esercizio di virtù, che Noi raccomandiamo alla vostra attenzione. Quei tesori di dottrina, di sapienza, di bellezza, posti nella mente, sul cuore e sulle labbra, rendono più facile al sacerdote l'accostamento delle anime, e talvolta preparano consolazioni che vanno ben oltre i suoi più santi desideri. Diletti figli! Come avete compreso il Nostro voto per la celebrazione più fervida della S. Messa nel rispetto coscienzioso delle sue rubriche, così vogliate insistere nello studio e nell'amore della Sacra Liturgia. Così è, così sia. 24 Lue. 22, 19. Secunda Romanae Synodi sessio 221 II SUMMI PONTIFICIS ALLOCUTIO DIE XXVI IANUARII A. D. MCMLX HABITA IN SECUNDA SYNODI SESSIONE VIRTUTES DIGNITATI SACERDOTUM NECESSARIAE: CAPUT, COR ET LINGUA SACERDOTIS. Venerabiles Fratres ac dilecti filii, Ad vobiscum iterum colloquendum initium sumimus a Tridentini Concilii Actis : hoc est a capite, in quo de reformatione agitur quod magno cum animi oblectamento, externo die, audivimus synodalibus Constitutionibus insertum, in capite tertio, quod inscribitur : « De clericorum ac religiosorum disciplina » ; gravia in eo praecepta habentur, quae ad doctrinam assequendam et ad recte moderandos mores pertinent, et quae Nobis, cum in sacro Seminario vitam ducebamus, iam perspecta erant, atque adhuc in memoriam veniunt : « Nihil est, quod alios magis ad pietatem et Dei cultum assiduo instruat, quam eorum vita et exemplum, qui se divino ministerio dedicarunt. Cum enim a rebus saeculi in altiorem sublati locum conspiciantur, in eos tamquam speculum reliqui oculos iniciunt, ex iisque sumunt quod imitentur. 1 CORPORIS HABITUS QUI SACERDOTEM ADDECET Quamobrem sic decet omnino — quae verba « decet omnino » potius quam quoddam decus, necessitatem et praeceptum indicant — clericos in sortem Domini vocatos vitam moresque suos omnes componere, ut habitu, gestu, incessu, sermone aliisque omnibus rebus nil nisi grave, moderatum ac religione plenum prae se ferant. Levia etiam delicta, quae in ipsis maxima essent, effugiant, ut eorum actiones cunctis afferant venerationem ». Quibus Sacri Concilii Tridentini verbis haec monita adiciuntur : « Quo maiore, in Ecclesia Dei, utilitate et ornamento haec sunt, ita etiam diligentius sunt observanda » . 2 1 2 Sess. XXII, can. 1. Ibid. 222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Hisce sententiis delineatur ac describitur perfecta imago veri Iesu Christi Sacerdotis, et quasi speculum eidem proponitur, in quod ipse intuens, aut delectamentum et solacium demisso animo sibi sumit, aut rubore perturbatiomeque afficitur. Ac revera talis moderatio vitae et morum, quae habitu, gestu, loquendique modo componitur, talis serena, grata, animosque alliciens agendi gravitas, religione pietateque perfusa, observantiam ac venerationem subito omnibus commovent. Quamobrem hanc pulcherrimam ornamentorum summam, quae magno Ecclesiae decori est, christifidelibus autem exemplo, omnes oportet diligenti studio sibi comparent, eaque semper eniteant. Verumtamen hae exteriores dotes, de quibus diximus, et quas sacrorum omnes administri adipisci necesse est, qui Ecclesiae Dei inservire velint ad salutem omnium procurandam, per se nihil aliud sunt, nisi quaedam facies aedificii; etenim felix et consentaneus se habendi, conversandi, agendique modus tum solummodo salutarem vim elicit, cum veluti pretiosa vestis esse videtur quae absconditum thesaurum exornat earum virtutum, quas divina gratia alit atque fecundat, et quibus tota nititur ac solidatur sacerdotalis sanctitas. IN QUO SACERDOTALIS SANCTITUDINIS NATURA ET VIS CONSISTAT Ne gravemini, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, sed Nobis secundas praebeatis aures, qui praecipuas eiusmodi virtutes breviter attingere cupimus, humanae personae ac dignitati sacerdotum necessarias, ad mentis doctrinam quod attinet, ad castos animi affectus, et ad opportunum sermonis usum. DE SACERDOTIS CAPITE SEU DE EIUS MENTIS DOCTRINA Initium autem a mente facimus; quandoquidem a capite exordium. Etenim in mente insideant oportet et doctrina et rectum iudicium, quibus sacri Ecclesiae administri polleant necesse est. Sed nemo doctrinam adipisci potest, nisi in disciplinarum studia incumbat. Harum igitur studium necessarium est; necessarium dicimus inde a iuvenilibus annis, cum sacerdotalis institutionis praecepta traduntur; necessarium, cum sacrum obitur munus; necessarium etiam usque ad postrema vitae tempora, cum gratior subit animum earum lucubrationum memoria, in quas florens incubuit aetas, et cum earum usus sapientiores et pretiosiores fructus edere solet. Secunda Romanae Synodi sessio 223 Hodie, si umquam alias, ut omnino patet, sana animorum cultura sacri administri indigent. Qui ignorantia vel nimia mentis debilitate laborat, is ad sacerdotale capessendum munus promoveri nequit. Sacra Seminaria, Synodi, Concilia, Summorum Pontificum acta, itemque scripta a Ss. Patribus et a Theologis edita, ingenii exercitationem a sacerdotibus postulant ad adipiscendum doctrinae ornamentum. In disciplinarum igitur studia incumbere oportet; idque per omne vitae tempus, quandoquidem res novae semper pervestigationi nostrae proponuntur. Magni tamen momenti est in seligendis disciplinis earumque libris debita uti prudentia cauteque agere. Etenim non omnia, quae typis eduntur, probata doctrina enitent; non omnia integram et illimem referunt Evangelicam veritatem, eiusque rectam interpretationem ab iis auctoribus datam, quorum magisterium tuta auctoritate pollet. Hac recta institutione quilibet sacerdos, laude dignus, instruendis est, eamque fideliter exhibere debet ; nam eius agendi prudentia eiusque virtus hac ratione comprobatur. Idque eo vel magis quod nimium succrescens hodie librorum ephemeridumque copia, ad disciplinas et ad res omnes quod attinet, id saepenumero efficit ut nonnullorum mentes a recto itinere aberrent, et ad rationes inconsultas amplectendas non sine discrimine alliciantur, quibus quidem ii facile moventur, qui, ducendae vitae experientia destituti, sibi nimis praefidentes sunt. Cognitio Sacrorum Bibliorum Veteris et Novi Testamenti, Ss. Patrum ac perillustrium doctorum philosophiae et theologiae, inter quos princeps excellit S. Thomas Aquinas : scientia sacrae Liturgiae et modus eam ad effectum deducendi, quasi amoenissimus quidam hortus halantibus floribus et proceris arboribus consitus : ac demum intelligentia et usus legum universarum Codicis Iuris Canonici, qui ordini inservit sociali sive quod ad causas domesticas attinet, hoc est ad dioecesium administrationem, sive ad rationes cum hominibus ac rebus externis : tres veluti fontes sunt doctrinae, disciplinae et sanctificationis, quibus refecti optimi quique sacerdotes, mente alta et animo firmo insignes, veri nobilesque effecti sunt administri Ecclesiae et animarum. Nonne quivis vir ecclesiasticus, licet mediocri ingenio praeditus, hanc animi oblectationem potest affectare, quae divinae gratiae munere iis solet impertiri, qui, bona ducti voluntate, recto aluntur et roborantur mentis cultu, non tenuibus comparato subsidiis, sed ex operibus eximiis hausto, quae haec etiam aetas condere valet, aemulans, christiana cum humilitate et animorum vi, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 224 egregia doctrinae monumenta maiorum, scilicet Patrum, Scriptorum, Doctorum Ecclesiae, quae per omnium saeculorum decursum numquam non fuit magistra veritatis? S. Petrus in altera epistula sua de peculiari monet cautione in divinorum librorum studio adhibenda, hac usus sententia : cui bene facitis attendentes, quasi lucernae lucenti in caliginoso loco, donec dies elucescat, et lucifer oriatur in cordibus vestris : hoc primum intelligentes, quod omnis prophetia Scripturae propria interpretatione non fit. Hoc idem iudicium, quo ingenii fit quaedam temperantia et moderatio, omnes oportet ad cetera transferant studia, caventes, ne induci se sinant, ut singulares videantur et novi ; scilicet eo iudicio utantur oportet, quo fidem habeant Ecclesiae Sanctae docenti, cum mentes dirigit et corrigit errata. Peropportune hic subeunt ea, quae scriptor quidam ecclesiasticus e recentioribus, perquam conspicuus et pastor animarum perdili gens, ad sacerdotes suos scripsit, sic eos de hoc periculo monens : « Eorum ratio, qui, ad theologiam quod pertinet, omnia in sua ipsorum ponunt cogitatione, haereticos parit; in re ascetica homines nutrit ac fovet, qui se fallunt; in canonicis vero disciplinis gignit indociles, hoc est eos, qui, a recto deerrantes itinere, nihil pro sua parte conferunt ad opera Dei x>. 3 4 5 Gratias igitur benignissimo Deo agamus atque in veritatem rerum semper intueamur. Lex supplicandi luculenter testatur legem credendi; ius vero canonicum, eo quod legem vivendi tradit, summa est eaque praeclarissima et gravissima vitae christianae et sacerdotalis, pietatis impulsione actuosae. DE SACERDOTIS CORDE SEU DE CASTIS EIUS ANIMI APPECTIBUS Nunc vero, Venerabiles Fratres et filii dilectissimi, transire Nos iuvat ad animum seu, uti vulgo appellamus, ad cor. Cum sacerdos aliquis esse dicitur homo benignus et suavis, scilicet in quo animi sensus praeponderant, prima iam laudabilis significatur proprietas, a qua exordium ducit praeconium, cui multi homines conspirantes solent assentiri. Qua in re eo saepe progrediuntur, ut nimios quosdam mentis motus, qui minus recti sunt minusque opportuni, eidem ignoscant. Atque multum tribuitur sententiae, quae auctoritate viri litterati potius innititur quam philoso3 2 Petr. 1, 19-20. 4 Cfr. Litt. Enc. Humani generis; A. A. S. XXXXII, pagg. 561-578. 5 Card. Schuster. Secunda Romanae Synodi sessio 225 phi morumque praeceptoris, quaeque plurimum invaluit, scilicet saepe animi seu cordis proprias esse rationes, quas mens ignoret. Dignitas autem ministerii nostri impellit nos, ne levi haec aestimemus momento, nam etiam rationes cordis, quas diximus, studiose sunt considerandae et probandae aut corrigendae. Animus seu cor sacerdotis amore oportet inflammetur, quemadmodum ingenium veritate ac doctrina debet refulgere. Iesu dicimus amorem, flagrantem, piissimum, vehementem, promptum et paratum ad mysticam illam cum Deo familiaritatem, qua gratissima eñicitur exercitatio pietatis sacerdotalis et precationis, sive publicae, quae nomine fit universalis Ecclesiae, sive privatae, cuius rationes opportuno consilio deligantur atque serventur ; cui precationi qui dedita opera vacet, oblectationem et alimoniam spiritus sapidam et validam capit. Hic est fons perennis, unde fortitudo et solacium rebus in artis, interdum in acerbi tatibus vitae et ministerii sacerdotalis ac pastoralis, ubertim hauriuntur. Amorem dicimus erga Ecclesiam et animas, maxime erga eas, quae nostris curis commissae sunt religiosissimo cum officii nostri onere et ratione ; erga animas, ad quemvis civium ordinem pertinentes, praesertim vero erga animas, peculiari studio nostro ac sollicitudine dignas, peccatorum, pauperum cuiusvis generis, eorum, qui numero comprehenduntur hominum, quibus opera misericordiae sunt impendenda. Cum quibus quidquid rationis habetur, a caritate evangelica oportet proficiscatur. Quam praeclare haec dicta sunt a S. Petro : Animas vestras casti ficantes, in oboedientia caritatis, in fraternitatis amore, simplici ex corde invicem diligit e attentius. Quae quidem verba caritatem et fraternam voluntatum coniunctionem inducunt in purificationis opus, quod non modo animum, verum etiam corpus et carnem attingunt, siquidem omnes sumus renati non ex semine corruptibili, sed incorruptibili per verbum Dei vivi et permanentis in aeternum. 6 7 Hunc post locum primae suae Epistulae, S. Petrus fugaci similitudinum et verborum traiectu rapit sensa mentis ad id perpendendum, quod singillatim sacerdotii nostri vitam pertingit. Haec autem sacerdotalis nostra vita impletur quidem et communitur caelesti gratia, quae angelos et sanctos caelites format et fingit, at minime a carnis temptationibus secura est, quae cotidianam permutationem et numquam relaxatas 6 J Petr. 1, 22. 7 IMd. 1, 23. 15 - ACTA, vol. II, n. 4. — 20-4-1960. Acta Apostolicae Sedis - 226 Commentarium Officiale insidias animis, ad bonitatem proclivibus, parat. O quantum sollicitudinis animus amare cupiens et caro parere solent, ut integra a nobis serventur magna illa et sacrosancta promissa, quae sacerdotalis ordinationis die dedimus ! Tunc a nobis audita est vox : Adhuc liberi estis, et post aliquantulum silentii progressi sumus ad consecrationem vitae nostrae peragendam, quae in caelesti aula rata habita, in terris etiam coram Ecclesia et universa hominum societate obnuntiata est. Etiam cor carneum est: cor et caro una simul iter facere debent. Audite, quid S. Petrus eodem suae Epistulae loco dicat : Omnis caro foenum: et omnis gloria eius tamquam flos foeni. Eœaruit foenum, et flos eius decidit. Venerabiles Fratres et dilecti filii, in ferendo onere pontificalium et pastoralium obligationum nostrarum praesidiis cumulamur Domini, qui indigno famulo suo abunde succurrit. Hortamur vos, ut animo Nostro haereatis et benedicatis Domino. Nostis, quid dies Nostros crebro et acerrime contristai? Gemitus est, qui e propinquo et e longinquo, a Romana scilicet Urbe et e variis orbis terrarum locis ad Nos pervenit, gemitus scilicet sacerdotum, quibus cor et caro simul terrestre iter percurrentia, etiam in parum evigilata perfunctione sacri muneris, magnum detrimentum attulerunt, atque coram Deo et Ecclesia et ante oculos fidelium dedecus itemque acutas et acerbissimas aegritudines pepererunt. Cumprimis moeremus, quod ad amissi sui decoris particulam reparandam, nonnulli, allucinationi cuidam indulgentes, putant Ecclesiam catholicam velle aut opportunum ducere ab ecclesiastici caelibatus lege desistere, quae per saeculorum decursum fuit et est sacerdotii praeclarum et nitidissimum ornamentum. |Sacri caelibatus nempe lex atque impendenda cura, ut ea diligenter servetur, in mentem semper reducunt memoranda gloriosaque certamina eorum temporum, quibus Ecclesia Dei ad aspera praelia vocata fuit et triplicem rettulit triumphum : nam hoc est insigne victoriae Ecclesiae Christi, conniti ut sit libera, casta, universalis. \ 8 Ad praecavenda autem et refrenanda peccata, quae cordis illecebris contrahuntur, S. Petrus suum resumit eloquium, quod ad illud flos foeni abruptum est, et pergit instantius proferens invitamentum sacerdotibus suis, ut caritatem exerceant. Nam caritate se munire debent ut miseros casus a se arceant in quos sensuum debilitas inducit, quasi ad inexorabilem castigationem mali sermonis usus. 8 1 Petr. 1, 24. Secunda Romanae Synodi sessio 227 DE SACERDOTIS LINGUA SEU DE RECTO SERMONIS USU Ad tertiam ita pervenimus alloquii Nostri partem in assequendo proposito, quod suscepimus, ut scilicet de sacerdotali nostra sanctificatione cura habeatur. O mira verba ! Ad omnes ea spectant, at singulari ratione sacerdotibus salutaria sunt. Agitur nunc non de cogitando aut de sentiendo, sed de eloquendo. Semper res ad doctrinam caritatis, ad caritatis mores pertinent. Verumtamen praecipue ea refertur ad proprietatem, quam homo a Deo sibi muneri datam accepit, sonanti voce ea caelo terrisque palam faciendi quae in penetralibus animi concepit. In fine autem — ita S. Petrus Roma scribebat ad christifideles longinquae illius Asiae regionis, quam hodie Anatoliam appellant — omnes unanimes, compatientes, fraternitatis amatores, misericordes, modesti, humiles; non reddentes malum pro malo nec maledictum pro maledicto, sed e contrario benedicentes, quia in hoc vocati estis, ut benedictionem hereditate possideatis. Qui enim vult vitam diligere et dies videre bonos coerceat linguam suam a malo, et labia eius ne loquantur dolum; declinet a malo et faciat bonum, inquirat pacem et sequatur eam; quia oculi Domini super iustos, et aures eius in preces eorum; vultus autem Domini super facientes mala. 9 O Venerabiles Fratres et dilecti filii, ne concidant vestri animi propter ea quae modo dicturi sumus. In moderanda lingua plus minus, ut Nobis videtur, aliquantulum omnes ofïendimus; qui ecclesiasticus vir recte tacere noverit ac sermone uti suo tempore atque erga alios benigne, is revera magna sapientia et perfecta absolutaque sacerdotali virtute ornatum animum ostendit. In praeclaro opere, quo Decessoris Nostri Pii XI imm. mem. intimi animi sensus patefiunt, scriptum legimus, magnum illum Pontificem, qui tanta doctrina fuit praeditus ac dignitate gravitateque muneris sui penitus afficiebatur, adeo ab aliis temere iudicandis alienum fuisse, ut numquam loquendo proximorum famam offenderet, ac si forte aliquem obtrectantem audiret, licet cum eo familiariter colloqueretur, vel res in bonam partem acciperet, vel medium illico abrumperet sermonem. Ex cotidianae vitae usu discant omnes, serenae animi beatitati multo magis consuli posse, bonum in rebus perspiciendo studioseque considerando, quam, quod malum et vitiosum est, inquirendo ; idque vel animi levitate 10 9 1 0 1 Petr. 3, 8-12. CARIO CONFALONIERI, Pio XI visto da vicino. Editr. S.E.I., Torino, cap. II, p. 105. Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium 228 Officiale vel, quod peius est, malitia in lucem proferendo. S. Petri doctrina de hac re nobis probe comperta est. Paulus Apostolus multo etiam severius loquitur; ipsius tamen verba nunc afferre opus non est. At praesertim loquendi modo percellimur S. Iacobi, qui cum damna atque calamitates perscribit, quae effrenam sermonis licentiam contra veritatem et caritatem consequuntur, monita adhibet quam ceteri scriptores graviora. Locus eius Catholicae Epistulae, qui ad rem pertinet, dignus prorsus videtur, qui integer memoriae mandetur atque in domesticis ecclesiasticorum virorum parietibus insculpatur. Qui quidem locus, qui in Sacrarum Scripturarum editione, cura clarissimi Hetzenauer in lucem edita, capite tertio continetur, hisce verbis distinguitur : De amditione docendi : « Nolite plures magistri fieri, fratres mei, scientes quoniam maius iudicium sumitis. In multis enim offendimus omnes. Si quis in verbo non offendit, hic perfectus est vir : potest etiam freno circumducere totum corpus... Lingua modicum quidem membrum est, et magna exaltat. Ecce quantus ignis, quam magnam silvam incendit ! Et lingua ignis est, universitas iniquitatis. Lingua constituitur in membris nostris, quae maculât totum corpus, et inflammat rotam nativitatis nostrae, infiammata a gehenna. Omnis enim natura bestiarum et volucrum et serpemtium et caeterarum, domantur et domita sunt a natura humana : linguam autem nullus hominum domare potest, inquietum malum, plena veneno mortifero. In ipsa benedicimus Deum et Patrem, et in ipsa maledicimus homines, qui ad similitudinem Dei facti sunt. Ex ipso ore procedit benedictio et maledictio. Non oportet, fratres mei, haec ita fieri... Quis sapiens et disciplinatus inter vos? Ostendat ex bona conversatione operationem suam in mansuetudine sapientiae. Quod si zelum amarum habetis, et contentiones sint in cordibus vestris, nolite gloriari, et mendaces esse adversus veritatem. Non est enim ista sapientia desursum descendens, sed terrena, animalis, diabolica. Ubi enim zelus et contentio, ibi inconstantia et omne opus pravum. Quae autem desursum est sapientia, primum quidem pudica est, deinde pacifica, modesta, suadL bilis, bonis consentiens, plena misericordia et fructibus bonis, non iudicans, sine simulatione. Fructus autem iustitiae in pace seminatur, facientibus pacem ) ) . Verba magni sane momenti et quasi ignita haec sunt, quae cuiusvis aetatis et cuiusvis nationis sacerdotum alte insidant animis oportet. lx Absit, Venerabiles Fratres et dilecti filii, ut quis putet eiusmodi apo11 Iac. 3, 1-18. Secunda Romanae Synodi sessio 229 stolica monita non iam ad nostra tempora, sed ad veneranda antiquitatis monumenta pertinere ; vel satis existimet, ut doctrina ibidem proposita consideretur tantummodo utpote fide dignum testimonium, quo nobis aetatis praeteritae acerbitates ac vitae difficultates referantur. At contra, si Ss. Patrum atque ecclesiasticorum scriptorum volumina persolvantur, colligi sane facile poterit, iterum iterumque per saeculorum decursum eiusdem veteris doctrinae resonuisse monitoriam vocem. Ceterum Romani cives S. Bernardi vocem satis cognitam et exploratam habere debent, quae quidem non modo ad edocendum de illius aetatis condicionibus, verum etiam ad omnium temporum sacerdotes commonendos plurimum valet. Nec vobis mirum videatur, si postremus Venetiarum Patriarcha, qui utpote « servus servorum Dei )) universae Ecclesiae regimini est praepositus, adhuc operum incliti decessoris sui S. Laurentii Iustiniani, in illa Patriarchali dignitate primi, consuetudinem servet, quae quidem opera illimi christiana sapientia sunt referta; atque adeo libenter oblatam sibi occasionem arripiat proponendi vobis ad meditandum quasdam breves sed pulcherrimas praeclari illius asceseos magistri sententias, quae rem nostram opportune attingunt, scilicet rectum vel improbandum sermonis usum. In libro, qui inscribitur « De disciplina et perfectione monasticae conversationis » , postquam Epistulae Catholicae S. Iacobi Apostoli doctrinam exposuit, ita prosequitur : « Nihil ita incongruum homini Deo famulanti, et ad perfectionem tendenti reperitur, sicut effrenata lingua, nullo considerationis moderamine religata, quae omnem mentis unitatem dissipât et occidit. Ideo qui Deo vacare et inhaerere elegit, hanc regat, hanc refrenet, hanc sub rationis dominium subigere conetur. Est namque ianua per quam saepe diabolus ingreditur ad cor, et per quam patet omnis interioris hominis status. Ubi enim incomposita est lingua, ibi nil potest esse occultum. Haec si moderetur reddit hominem moribus ornatum, mente tranquillum, conscientia sincerum et cunctis amabilem. Nemo sapiens existimandus est, qui verborum suorum pondus non discernit. Priusquam proferantur, diligenter examinanda sunt verba : cum enim indiscussa emittantur, sine reprehensione esse vix possunt. Prout suggerit animus imprudens loquitur. Qui vero Deo placere cupit taciturnus erit. Non est aeternae sapientiae verus amator qui procaciter loquitur ». 1 2 Ac sententiam suam illustrando explicare pergit, aptis hortamentis 1 2 Pag. 89, 1. 47. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 230 extollens beneficia linguae, quam gemina in Deum et homines caritas inflammet. Itemque suavissimis verbis sententiarumque luminibus orationem suam distinguens, de Virgine Maria perbelle agit, quae, dum ab Angelo salutatur, in cogitatione defixa tacet; sed apud sanctam cognatam Elisabeth in illum hymnum a Magnificat » erumpit, et canora hae voce carmen, per saeculorum aetates concinendum, incohat in Christi Iesu Servatoris honorem, qui saeculorum est Rex immortalis et invisibilis. 13 Fratres ac filii dilectissimi ! Quotiescumque pio colloquio de exercendis virtutibus deque divinae caritatis contemplatione agitur, mens quidem eorum, qui caelestia intellegere et sapere norunt, hic diutius morari cupit, quem ad modum Sanctus Benedictus eiusque pia soror Scholastica ad Montis Casini coenobium, ut traditur, experti sunt. Attamen haec pauca, quae nunc vobis, ut hesterno die, simplici alloquio diximus, ea communi omnium utilitati atque solatio satis esse putamus. Quam ob rem liceat Nobis vota pro omnibus vobis suscipere, ut ex his, quae diximus, laetam capiatis voluptatem, quae, suave veluti obsonium cibarium panem singulariter condiens, Synodalium Constitutionum lectionem studiumque iucundo sapore delectet, in quibus perpendendis hi festivi gratique dies, horis praesertim matutinis, praeteribunt, quibus fraterno more Romani sacerdotes una simul congregantur. Ut iam probe novistis, ex hortamentis Capituli, in vicesima et altera Sessione Tridentini Concilii exarati, cui index « De Reformatione » r — in quo fundamenta veluti ponuntur colendae sacerdotum sanctitatis — tres potissimum locos excerpsimus, ad uniuscuiusque ecclesiastici viri atque ad omnium simul vitam proprietatesque attinentes : qui scilicet de capite, de corde, de lingua agebant. Quae autem sive diximus, sive audivimus, sive Nobiscum consideravimus, ea magis perspicuam atque aestimabilem Nobis reddiderunt verborum vim et significationem, quae in Tridentini Concilii decretis inveniuntur, quaeque hic iterum proferimus veluti consiliorum Nostrorum summarium et caput : « Levia etiam delicta, quae in ipsis maxima essent, effugiant : ut eorum actiones cunctis afferant venerationem ». Haec prorsus est praecelsa christiani sacerdotii forma, hoc augustum sacerdotum propositum : ut scilicet tam absolutae virtutis exemplo, Christi lumine et imitatione, fidelium populo praeluceant, ut simul venerationem et amorem consequantur. Ecce igitur vota ominaque Nostra : haec sane et in singulis et in omnibus vobis feliciter, Venerabiles Fratres et dilecti filii, nunc et in posterum, impleantur. Cfr. 1 Tim. 1, 17. 1 3 Secunda Romanae Synodi sessio 231 ITALICUS PONTIFICIAE ALLOCUTIONIS TEXTUS IN SECUNDA SYNODI SESSIONE NEL SACERDOTE: LA TESTA, IL CUORE, LA LINGUA Venerabili Fratelli e diletti figli. La nota iniziale per questo secondo colloquio Ci viene offerta dagli Atti del Concilio di Trento, giusto del primo capitolo de reformatione della Sessione XXII. Sono punti di dottrina e indirizzi pratici di condotta che Ci sono familiari dagli anni del seminario, e che ancora riteniamo e ripetiamo a memoria. « Niente è più efficace ad incoraggiare la pietà e il culto di Dio nel popolo cristiano come la vita e l'esempio di coloro che si sono dedicati al ministero divino ». Per il fatto di essere sollevati dalle cure del secolo e posti in alto, i sacerdoti sono riguardati dagli occhi di tutti, e ricercati come motivo di edificazione e di esempio. L'ASPETTO ESTERIORE DEL SACERDOTE DISTINTO (( Per questo sic decet omnino — questo decet ad ogni costo, più che convenienza, impone necessità e precetto — clericos in sortem Domini vocatos, vitam moresque suos omnes componere, ut habitu, gestu, incessu, sermone, aliisque omnibus rebus, nihil nisi grave, moderatum, ac religione plenum prae se ferant. Levia etiam delicta, quae in ipsis mamima essent, effugiant, ut eorum actiones cunctis afferant venerationem ». Sono parole testuali del Concilio : a cui si aggiungono queste altre : Quo maiore, in Ecclesia Dei, utilitate et ornamento haec sunt, ita etiam diligentius sunt observanda. Qui dunque è il ritratto fedele del vero sacerdote di Cristo, che viene fissato e delineato : è lo specchio in cui ciascun ecclesiastico è invitato a riguardare se stesso, a proprio umile compiacimento o a propria confusione. Ed in vero tale compostezza di vita e di costumi nel vestire decoroso, nel gesto, nell'incedere, nell'uso della parola, tale gravità serena ed attraente, gradevolmente soffusa di pietà religiosa, destano subito e d'incanto rispetto e venerazione. Questo complesso di belle qualità, a misura che reca edificazione e ornamento nella Chiesa del Signore, vuole essere conservato con diligenza, continuità e fervore. Eppure sin qui non siamo ancora che alla facciata esteriore di un ec- 232 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale clesiastico che si rispetta e che promette di ben riuscire nel servizio della Santa Chiesa e delle anime. Questa apparenza felice del presentarsi e dell'agire in tanto vale in quanto è mantello prezioso del tesoro naturale o acquisito di virtù morali, che, fecondate e fiorite dalla grazia del Signore, costituiscono la sostanza viva della santità sacerdotale. LA SOSTANZA VIVA DELLA SANTITÀ SACERDOTALE Permetteteci, Venerabili Fratelli e figliuoli diletti, di accennare a qualcuna di queste virtù in riferimento a tre elementi caratteristici della persona umana e sacerdotale dignità, cioè, la testa, il cuore, la lingua. LA TESTA E cominciamo dalla testa: a capite innanzitutto. È dalla testa che si misurano la dottrina, il giudizio, il buon giudizio dell'uomo di Chiesa, che è il sacerdote di Cristo. La scienza suppone lo studio ; e lo studio è necessario : dagli anni della preparazione sacerdotale, a quelli dell'esercizio del sacro ministero, sino agli ultimi della vita, quando si gustano meglio i ricordi delle studiose vigilie della giovinezza, e la loro applicazione diviene di anno in anno più saggia e più preziosa. Oggi più che mai è evidente la necessità della buona coltura. L'ignorante, l'incapace non può, non deve essere ordinato sacerdote. Seminari, Sinodi, Concili, Costituzioni pontifìcie, dottrina dei Padri e dei teologi, esigono l'applicazione della testa, e con ciò lo splendore della dottrina. Studiare dunque bisogna e studiare tutta la vita. L'oggetto di sempre nuovi studi non mancherà mai. È però ugualmente grave, nella scelta degli studi e dei libri, procedere con cautela: poiché non tutti sono buoni, non tutti sono perfetti in fatto di conformità alla pura dottrina del Vangelo, e degli interpreti più noti e sicuri dell'insegnamento cristiano. Di questo insegnamento ogni bravo sacerdote deve poter rendere la testimonianza più fedele. Ed è in questo compito che si misura il buon giudizio ed il valore di ciascuno. La sovrabbondanza della produzione letteraria in ogni settore dello scibile umano diviene sovente tentazione di sbandamento intellettuale, di posizioni bizzarre e pericolose, verso le quali si corre da chi manca di esperienza, ed è portato facilmente, e presto, a confidare in se stesso. Secunda Romanae Synodi sessio 233 La conoscenza dei Libri Sacri : Antico-Nuovo Testamento : dei Padri e dei grandi maestri della filosofìa e della teologia, principe P Aquinate : la scienza liturgica e la sua applicazione, vero giardino delizioso dai fiori e dagli alberi più profumati e maestosi : e in terzo luogo la conoscenza e la pratica della legislazione generale del Codice di Diritto Canonico posto a servizio dell'ordine sociale, così nell'interno, o nella amministrazione diocesana, come nei rapporti col mondo esterno, costituiscono le tre sorgenti di dottrina, di disciplina e di santificazione, da cui si sollevano le teste robuste e quadrate dei migliori sacerdoti, divenuti veri e nobili servitori della Santa Cihesa e delle anime. E vi è forse ecclesiastico, anche di modeste proporzioni intellettuali, che non possa aspirare a questa soddisfazione intima che la grazia del Signore assicura alle buone volontà nutrite e fortificate da bella coltura attinta, non a piccoli rigagnoli, ma alle opere robuste di cui anche l'età nostra è capace, in emulazione umile e coraggiosa delle grandi pubblicazioni del passato — Padri, scrittori e Dottori della Chiesa, sempre maestra di verità in tutti i secoli? S. Pietro ammonisce nella sua seconda lettera circa lo speciale riguardo che vuoisi usare in materia di studi Biblici : cui bene facitis attendentes — son parole sue — quasi lucernae lucenti in caliginoso loco, donec dies elucescat, et lucifer oriatur in cordibus vestris : hoc primum intelligentes, quod omnis prophetia Scripturae propria inter1 pretatione non fit. Eguale criterio di giudizio in esercizio di sobrietà intellettuale sarà per tutti bene applicato anche per gli altri studi, messi in guardia dalla tentazione di parere originali e nuovissimi ; cioè criterio di fiducia nella 2 Santa Chiesa docente allorché indirizza o corregge. Torna ben a proposito quanto un recente scrittore ecclesiastico distintissimo, e insigne pastore di anime, scriveva ai suoi sacerdoti per metterli paternamente in guardia : « il soggettivismo personale in teologia fa degli eretici : in ascetica nutre degli illusi, e nelle discipline canoniche crea degli indisciplinati, quindi dei fuorviati dalla cooperazione alle opere di Dio )). 3 E ringraziamo Iddio benedetto, e teniamoci sempre in faccia alla realtà. La lex supplicandi offre la sua luminosa testimonianza alla lex 1 2 Petr. 1, 19-20. 2 Cfr. Enciclica Humani generis, 12 agosto 1950; A. A. S. X X X X I I , pagg. 561-578. 3 Card. Schuster. 234 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale credendi : e il Diritto Canonico rappresenta a sua volta nella lex vivendi la sintesi più bella e più autorevole delia vita cristiana e sacerdotale santamente fattiva. IL CUORE Ed ora, dalla testa, Venerabili Fratelli e duetti figli, passiamo al cuore. Quando è detto di un sacerdote : è un uomo di cuore : questa è la prima nota felice che inizia un elogio a cui di ordinario molta gente facilmente si unisce. E si unisce sovente a tal punto da perdonare anche qualche esuberanza di moti della testa meno aggiustati ed opportuni. Viene anche fatto molto credito a quanto fu scritto, con autorità più di letterato che di filosofo e moralista, ed è applicato largamente, che cioè sovente <( il cuore ha le sue ragioni che la ragione non conosce ». Ora la dignità del nostro ministero ci suggerisce di non prendere ciò alla leggera. Anche le ragioni del cuore vanno studiate e giustificate o corrette. Il cuore di un sacerdote deve essere riempito di amore, come la testa deve essere splendente di verità e di dottrina. Amore di Gesù, ardente, piissimo, vibrante e aperto a tutte quelle effusioni di mistica intimità che rendono così attraente l'esercizio della pietà sacerdotale, della preghiera : così di quella ufficiale della Chiesa universale, come di quella dalle forme private bene scelte e seguite, ed a cui il potersi abbandonare è delizia e nutrimento saporoso e solido dello spirito ; è sorgente perenne di coraggio, di conforto fra le difficoltà, talora fra le asprezze della vita e del ministero sacerdotale e pastorale. Amore della Santa Chiesa e delle anime, specie di quelle añídate alle nostre cure ed alle nostre più sacre responsabilità : anime appartenenti a tutti i ceti sociali ; ma, con particolare interesse e sollecitudine, anime di peccatori, di poveri di ogni specie, di quanti ricorrono sotto la enumerazione delle opere della misericordia, recando nel tutto insieme dei rapporti la ispirazione della carità evangelica. Che belle espressioni queste di S. Pietro : Animas vestras castif i cantes, in oboedientia charitatis, in fraternitatis amore, simplici ex corde invicem diligentes attentius.* La carità e la fraternità poste in gara collo studio della purificazione non solo dell'anima, ma anche del corpo, e della carne, « rigenerati come Secunda Romanae Synodi sessio 235 siamo non da seme corruttibile, ma incorruttibile per virtù della parola di Dio vivo, che dura in eterno » . Arrivato a questo punto della sua, non seconda, ma prima Lettera, S. Pietro ci introduce con un passaggio rapido di immagini e di parole ad un richiamo che tocca da vicino la realtà della nostra vita sacerdotale, riempita sì e fortificata dalla grazia che crea gli angeli e i santi, ma non immunizzata dalle tentazioni della carne, che rappresentano un pericolo quotidiano, un inganno continuato, teso sovente alla bontà del cuore. Ah ! cuore e carne, che preoccupazione per la nostra fedeltà ai grandi e santissimi impegni assunti nella nostra ordinazione sacerdotale, da quel giorno in cui ci sentimmo dire innanzi all'altare : Adhuc liberi estis; e dopo un minuto di silenzio facemmo il nostro passo avanti per una consacrazione della nostra vita registrata nei cieli, e anche quaggiù proclamata in faccia a tutta la Chiesa e al mondo intero ! 5 Anche il cuore è di carne, e cuore e carne devono fare il viaggio insieme. Sentite San Pietro che cosa dice a questo stesso punto della sua Lettera : Omnis caro ut foenum : et omnis gloria eius tamquam flos foeni. Eœaruit foenum, et flos eius decidit. 6 « Ogni carne è come erba, e ogni suo splendore è come il fiore dell'erba : l'erba seccò e il fiore dell'erba cadde ». Diletti Fratelli e figli : questo nostro carico di sacre responsabilità pontificali e pastorali è confortato da molte grazie del Signore che soccorre alla Nostra indegnità. Vi invitiamo ad unirvi al Nostro spirito nel benedire il Signore. Ma sapete che cosa affligge di tratto in tratto più vivamente le Nostre giornate? È il gemito, vicino o lontano, — e non tanto da Roma adunque, ma dai punti più vari della terra — che arriva sin qui, il gemito di anime sacerdotali a cui la compagnia del cuore e della carne nel viaggio della vita, e persino nell'esercizio poco vigilato del sacro ministero, ha recato grande pregiudizio, in faccia a Dio, e in faccia alla Chiesa ed alle anime, grande disonore e grandissime e amarissime pene. Soprattutto Ci accora che per salvare qualche lembo della propria dignità perduta si possa da qualcuno vaneggiare circa la volontà o la convenienza per la Chiesa Cattolica di rinunziare a ciò che per secoli e secoli fu e rimane una delle glorie più nobili e più pure del suo sacerdozio. La legge del celibato ecclesiastico e la cura di farla prevalere resta sempre un richiamo alle battaglie di tempi eroici, 5 1 Petr. l, 23. 6 ibid. 1, 24. 236 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale quando la Chiesa di Cristo dovette battersi, e riuscì, al successo del suo trinomio glorioso, che è sempre emblema di vittoria : Chiesa di Cristo, libera, casta e cattolica. A prevenire le debolezze del cuore, ad arrestarle, a correggerne le nefaste conseguenze, San Pietro riprende la parola che aveva sospesa davanti al fiore dell'erba, al flos foeni, presto disseccato, e la continua in tono di insistente invito al cuore dei suoi sacerdoti all'esercizio della carità, quasi come a garanzia di preservazione dalle gravi cadute a cui la fiacchezza dei sensi conduce come ad inesorabile castigo per il cattivo uso della lingua. LA LINGUA Ed eccoci così al terzo punto di osservazione che Ci proponemmo di toccare in riferimento all'impegno della nostra santificazione sacerdotale. Oh ! che parole. Oh ! che insegnamento a tutti, ma al clero particolarmente. Trattasi, dunque, non più della testa, o del cuore, ma della lingua. Siamo sempre nella dottrina o nell'ordine della carità : ma con speciale riferimento al dono fatto da Dio all'uomo di trasmettere al cielo ed alla terra in voce risonante ciò che è interiorità dello spirito. « Siate concordi — scriveva San Pietro da Roma ai lontani fedeli dell'Asia Minore antica che è l'Anatolia presente — siate tutti concordi, compassionevoli, amanti dei fratelli, misericordiosi, modesti, umili : non rendete male per male, nè maledizione per maledizione : invece benedite, perchè a questo siete stati chiamati, cioè a possedere in eredità la benedizione. Chi ama la vita e vuol godere giorni felici, raffreni la sua lingua dal male, e le sue labbra non dicano menzogne. Fugga il male e faccia il bene ; cerchi la pace e le vada dietro perchè gli occhi del Signore sono rivolti sopra i giusti e le sue orecchie sono attente alle loro preghiere. La faccia del Signore però sta contro coloro che fanno il male». 7 A h ! Fratelli e figliuoli: non vi sgomenti ciò che stiamo per dire. Abbiamo l'impressione che, sul punto del governo della lingua, più o meno pecchiamo un po' tutti: e che il saper tacere e il saper parlare a tempo e bene sia un segno di grande sapienza e di grande perfezione sacerdotale. 7 1 Petr. 3, 8-12. Secunda Romanae Synodi sessio 237 In un bel volume, che rivela le intimità spirituali del Nostro grande Predecessore Pio XI di gloriosa memoria, è detto che egli, benché fosse così dotto, così compreso della sua dignità e responsabilità, era ad un tempo così riservato nei giudizi, da non dire mai male di alcuno, e quando gli avvenisse di sentirne dire da altri, anche in intimità di conversazione, volgesse tutto in interpretazione benigna, o arrestasse senz'altro l'argomento. La lunga pratica della vita insegni a tutti che per la felicità del nostro spirito giova assai più scorgere nelle cose il bene e soffermarcìsi, che cercare il male ed il difettoso, e sottolinearlo con leggerezza, peggio poi se con malizia. 8 Conosciamo a questo riguardo l'insegnamento di San Pietro. L'Apostolo Paolo è anche più forte : nè occorre citarlo qui. Soprattutto è energico il linguaggio di S. Giacomo, che nel descrivere le miserie ed i danni del troppo parlare contro la verità e contro la carità, supera ogni confronto. Il testo della sua epistola catholica meriterebbe di essere appreso su questo punto a memoria e inciso sulle pareti delle dimore degli ecclesiastici. Nella edizione Hetzenauer al cap. III è stampata col sottotitolo De ambitione docendi. (( Nolite plures magistri fieri, fratres mei, scientes quoniam maius iudicium sumitis. In multis enim offendimus omnes. Si quis in verbo non offendit, hic perfectus est vir : potest etiam freno circumducere totum corpus... Lingua modicum quidem membrum est, et magna exaltat. Ecce quantus ignis, quam magnam sil vam incendit ! Et lingua ignis est, universitas iniquitatis. Lingua constituitur in membris nostris, quae maculât totum corpus, et inflammat rotam nativitatis nostrae, infiammata a gehenna. Omnis enim natura bestiarum et volucrum et serpenti um et caeterorum domantur, et domita sunt a natura humana: linguam autem nullus hominum domare postet, inquietum malum, plena veneno mortifero. In ipsa benedicimus Deum et Patrem, et in ipsa maledicimus omnes, qui ad similitudinem Dei facti sunt. Ex ipso ore procedit benedictio et maledictio. Non oportet, fratres mei, haec ita fieri... Quis sapiens et disciplinatus inter vos? Ostendat ex bona conversatione operationem suam in mansuetudine sapientiae. Quod si zelum amarum habetis, et contentiones sint in cordibus vestris; nolite gloriari, et mendaces esse adversus veritatem. Non est enim ista sapientia desursum descendens, sed terrena, animalis, diabolica. Ubi enim zelus et contenCARLO CONFALONIERI, Pio XI visto da vicino. Editr. SrBrï-., Torino, Cap. II, p. 105. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 238 tio, ibi inconstantia et omne opus pravum. Quae autem desursum est sapientia, primum quidem pudica est, deinde pacifica, modesta, suadibilis, bonis consentiens, plena misericordia et fructibus bonis, non iudicans, sine simulatione. Fructus autem iustitiae in pace seminatur, facientibus pacem » . Parole gravi e roventi: motivo perenne di meditazione per l'ecclesiastico di ogni paese e di ogni tempo. E perchè non crediate, Venerabili Fratelli e diletti figliuoli, che queste ammonizioni apostoliche appartengano oggimai all'archeologia, e la dottrina in esse contenuta basti contemplarla come una testimonianza delle asprezze e delle difficoltà della vita passata, vi diremo che lungo i secoli successivi, sovente, nella letteratura dei Padri e dei dottori accade di ascoltare gli stessi richiami all'antico insegnamento. La voce di S. Bernardo è abbastanza nota a noi di Roma, non solo dal punto di vista della storia di quei suoi tempi, ma anche come ammonimento opportuno per tutti gli ecclesiastici di ogni epoca. Voi non troverete fuor di proposito che il più recente Patriarca di Venezia, trasferito come « servo dei servi del Signore » al governo della Chiesa universale, resti ancora familiare ai volumi, densi di purissima dottrina ascetica, del suo glorioso antecessore S. Lorenzo Giustiniani, il primo di questo titolo : e colga l'occasione di riferirvi alcuni brevi e vivaci pensieri di quel grande maestro di spirito sullo stesso argomento dell'uso della lingua, benedicente o malefica. 9 0 Nel suo libro De disciplina et perfectione monasticae conversationis/ dopo avere riferito alla lettera la dottrina di San Giacomo nella sua Epistola Catholica, così continua per conto suo : « Nihil ita incongruum homini Deo famulanti, et ad perfectionem tendenti reperitur, sicut effrenata lingua, nullo considerationis moderamine religata, quae omnem mentis unitatem dissipât et occidit. Ideo qui Deo vacare et inhaerere elegit, hanc regat hanc refrenet, hanc sub rationis dominium subigere conetur. Est namque ianua per quam saepe diabolus ingreditur ad cor, et per quam patet omnis interioris hominis status. Ubi enim incomposita est lingua, ibi nil potest esse occultum. Haec si moderetur reddit hominem moribus ornatum, mente tranquillum, conscientia sincerum et cunctis amabilem. Nemo sapiens extimandus est, qui verborum suorum pondus non discernit. Priusquam proferantur, diligenter examinanda sunt verba : cum enim indiscussa emit- 9 1 0 Tac. S, 1-18. Pag. 89, 1, 47. Secunda Romanae Synodi sessio 239 tantur, sine reprehensione esse vix possunt. Prout suggerit animus imprudens loquitur. Qui vero Dei placere cupit taciturnus erit. Non est aeternae sapientiae verus amator qui procaciter loquitur ». E procede ancora illustrando il suo pensiero, con richiami bellissimi in esaltazione della lingua quando sia infiammata da un cuore ardente di amore di Dio e degli uomini. Coglie poi immagini e accenti deliziosi toccando del silenzio pensoso di Maria innanzi al saluto dell'Angelo, tramutato poco dopo nello scoppio del Magnificat presso la sua santa cugina Elisabetta, come a dare la nota iniziale al canto dei secoli, intorno a Gesù, che dei secoli è il Salvatore e il Re glorioso ed immortale. Fratelli e figliuoli dilettisimi. Quando un colloquio si avvia su motivi di carattere religioso e ascetico, l'anima di chi ben intende e sa gustare le cose celesti vorrebbe trattenersi più a lungo, come accadde di S. Benedetto e della sua sorella Scolastica presso lo speco di Montecassino. Ma, anche per oggi come ieri, le semplici cose dettevi bastano alla comune edificazione ed all'incoraggiamento per tutti. Ci è permesso augurarvi che esse possano incontrare il vostro gusto come un companatico che dia un suo speciale sapore alla manducazione del grosso pane delle Costituzioni Sinodali, che occupa prevalentemente le ore mattutine di queste belle giornate di festosa e di cara fraternità sacerdotale. Dal richiamo del Capitolo De Reformatione della Sessione XXII del Concilio di Trento, che indica gli elementi principali per lo studio della santificazione sacerdotale, abbiamo scelto tre punti o tre aspetti della persona e della vita di ciascuno ecclesiastico e di tutti insieme : la testa, il cuore, la lingua. Quanto Ci venne fatto di dire, di ascoltare, di riflettere, Ci ha condotto a meglio apprezzare la sostanza delle parole del Tridentino : Levia etiam delicta quae in ipsis maxima essent, effugiant : ut eorum actiones cunctis afferant venerationem. Questa è la sublime idealità del sacerdozio cristiano : suscitare nel popolo, alla luce di Cristo, edificazione e venerazione. Così sia davvero per ciascuno e per tutti voi, miei diletti Fratelli e figliuoli, ora e sempre. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 240 III SUMMI PONTIFICIS ALLOCUTIO DIE XXVII IANUARII A. D. MCMLX HABITA IN TERTIA SYNODI SESSIONE SACERDOS ET PASTOR Venerabiles Fratres ac dilecti filii, Catholicus sacerdos hoc sibi peculiare habet, ut in pastorale munus obeundum incumbat. Quilibet sacrorum administer, ut probe nostis, christianus est, sed non solummodo christianus ; recte enim ei haec sententia tribuitur : christianus sibi; sacerdos aliis. Non ii tantum, qui sacerdotali dignitate fruuntur, ut patet omnibus, ad sanctitatem adipiscendam vocantur. Etenim etiam e laicorum ordine non pauci lectissimi viri ac mulieres habentur, qui divina gratia enutriti, etsi per commune vitae iter gradiuntur, ob eximiam tamen excelsamque virtutem, admiratione, imitatione venerationeque a populo honorati sunt, et ab Ecclesia ut sancti caelites probati et conclamati. In sacerdotalem autem ordinem nemo cooptari potest, qui peculiari supernoque instinctu ad hoc munus vocatus non sit, et ad extraordinarium suscipiendum Dei mandatum, qui suis electis edicit : (( Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech » . Apostolus Paulus in sua ad Hebraeos epistula eloquio incomparabili ad miram celsitudinem novum sacerdotium extollit, Iesu Christi nempe sacerdotium, cuius virtus et dignitas quodam modo impertiuntur sacro administro, cui haec verba tribuuntur : « Ex hominibus assumptus pro hominibus constituitur in iis quae sunt ad Deum, ut offerat dona et sacrificia pro peccatis )). x 2 Ut aeternam hominibus procuraret salutem Dei Verbum « caro factum est » ; atque idem Dei Filius praefinito tempore a Patre « cum hominibus conversatus est » . Ut suam autem misericordiam ob innumeras miserias nostras magis nobis ostenderet, « et ipse circumdatus est infirmi3 4 1 Ps. 109, 5. 2 Hebr. 5, 1. 3 Io, 4 Bar. 3, 38. 1, 14. Tertia Romanae 5 Synodi sessio 241 6 t a l e » omnibusque miseriis nostris absque peccato. Atque caelestis doctrinae magister non modo exsistens, sed incomparabilis etiam patientiae in acerrimis vitae doloribus tolerandis, crucis patibulum libens ascendit ; unde semet ipsum Divino Patri holocaustum obtulit, nosque suae gratiae heredes constituit, ut suis ipsius vestigiis insistentes, nos quoque pro peccatis et ad redemptionem totius mundi offerremus nosmet ipsos quasi sacrificium ad salutiferum suum consummandum opus. 7 Sacerdotes igitur cum primi electi sint heredes Iesu Christi gratiae, magisterii ac sacrificii, hodie quoque, post fere duo milia annorum, impertitis muneribus honoribus ac privilegiis, omne per aevum perpetuandis, utuntur. Quamobrem celsissimi huius honoris et beneficii perennitate nos quoque fruimur ; reclinata igitur ad humum usque fronte, immortales Deo grates agamus. Ac praeterea intento consideremus animo, Iesum Christum, Divinum Magistrum, cum mortalis suae vitae aequalibus traderet praecepta, imaginibus usufn esse simplicibus quidem, sed audientium mentes allicientifous ; et cum hoc modo loqueretur, divinos eius oculos, saeculorum cursum praeter gr edientes, ad futuram etiam Ecclesiam et ad universos populos, ad Regnum nempe suum, quod ex hac occidua aetate ad aeternitatem usque protenditur, procul dubio conversos esse. Haec autem imagines hisce verbis veluti effmgebantur : Ego sum vitis, vos palmites — Ego sum panis vitae — Ego sum via, veritas et vita — Ego sum lux mundi — Ego sum ostium ovium. 8 Harum autem imaginum series hac sententia veluti concluditur, quae pulcherrima omnium videtur, et quae ad eos peculiari modo pertinet, qui ad sanctissimum Redemptionis opus persequendum destinati sunt. Haec imago, quam sibi tribuit, hisce verbis exprimitur : Ego sum Pastor bonus. Animadvertendum autem est has duas imagines, quae verbis enuntiantur : Ego sum ostium ovium, et Ego sum Pastor bonus inter se consociari, atque alteram quasi pari gradu consequi alteram in sermone Iesu ; qui bis profert : Ego sum ostium, atque bis itidem : Ego sum Pastor ovium; ita quidem ut videatur altera mutua quadam ratione alteri respondere. 0 Quae peculiaris nota Ioannem, familiarissimum eius, minime fugit. 5 Hebr. 6 Cfr. Ibid. 4, 1 5 . 5,2. 7 Cfr. Col. 8 Io. 9 Io. 1 0 , 7 - 9 ; 1 0 , 1 1 - 1 4 . 1, 24. 15, 5 ; 6, 3 5 ; 1 4 , 6 ; 8, 12; 1 0 , 7. 16 - ACTA, vol. II, n. 4. — 20-4-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 242 Ostium, ut ipse scribit, aperitur et clauditur ovibus, quarum ingressui et exitui pastor invigilat et moderatur. Venerabiles Fratres ac dilecti filii! Nonne mysterium sacerdotalis muneris nostri hic declaratur? Nonne luce, quae a Divino manat Pastore, vultus cuiusque iuvenis levitae inaugurati perfunditur," cum ab altari, ubi Sacrae Ordinationis Sacramento donatus est, exsurgit, vitae suae viam ingressurus quasi sub oculis Iesu Christi, qui ad ovium stat ostium, quo oves intrant et egrediuntur, eius nutui obtemperantes? DE CLERO ROMANO AC DE VARIIS MUNERIBUS IPSI COMMISSIS Nonne tu levita, fortasse humilium ac tenuium sed honoratorum parentum filius, nutui Iesu obsecutus, qui animum tuum permovit cum forte innocenti floreres aetatula, et ad sacram capessendam militiam te vocavit, sacerdos factus es? Nonne propterea, ut Iesu totus adhaereres et cum eo consociareris ad perficiendam propagationem spiritualis regni ipsius in terra? Quid ergo contigit tibi? Quomodo evenit, ut post prima sacerdotalis vitae experimenta alio mentem converteres quam ad salvan das animas, ad peculiare ministerium, propter quod sacerdotium est institutum, scilicet ideo conditum, ut pastoralis cura animis directo adhiberetur, regimen obiretur animarum? Hic iam gravis exsistit quaestio ad clerum pertinens Romanum. Ecclesia catholica est veluti «castrorum acies ordinata», ut regnum Dei quoquoversus propaget. Sacerdotium igitur variis gradibus ordinis ecclesiastici dispositum est, eo scilicet modo ut levitam presbyteratu recens initiatum ascendendo subsequatur adiutor sacrorum, hunc vero parochus, hunc Episcopus, et Romae, pro universali Ecclesia constitutus, Summus Pontifex. Res ita per gradus in Urbe compositae sunt quemadmodum omnibus locis, idque ad clerum saecularem pertinet ac regularem. En quae reapse contingunt : eo quod Roma honore Urbis principis ac primariae fruitur, quatenus eo, ut ad sedem Summi Pontificis, nominis christiani Magistri Maximi, et moderationis universalis, totus refertur orbis terrarum, necessario varia ibi instituta coetusque ad operam disposite et egregie exsequendam condita sunt et habentur ; quae instituta plures sacerdotes ac multiplices vires eorundem vindicant sibi atque a ministerio pastorali, quod vere proprieque dicitur, non pauca abstrahunt auxilia. Alliciunt sane multos munera ita abstrahentia atque saepe eos inducunt, ut communionem actionemque sacerdotalem, quibus animae 10 " Cani. 6, S. Tertia Romanae Synodi sessio 243 directo attingantur, et actionem minus proximam, qua Ecclesiae Sanctae deserviatur, inter se conentur componere ; quae altera actio fit aut ecclesiasticam administrationem exercendo, bene, Deo donante, digestam, aut varia obeundo munera, quae quidem magni sunt ponderis, tamen, cum sacerdotem saeculo implicent, periculum inferunt, ne ardor et exercitatio studii pastoralis defervescant atque adeo certo et proximo fini, qui catholico sacerdotio propositus est, officiatur. Venerabiles Fratres ac dilecti filii : iam ergo gravem rerum veritatem contueamur. In Urbe Roma vicies centena fere milia animarum recensentur, quibus ducenti viginti sacerdotes saeculares ac trecenti septuaginta religiosi, hoc est, si universi numerantur, quingenti nonaginta, spiritualem curam pro munere impendunt; scilicet unus sacerdos pro ternis milibus fidelium et trecenis est constitutus. Studii exercendi vel officii alicuius gerendi causa alii quoque sacerdotes Romae degunt, ac multi sane, qui omnes ad pastorale ministerium in animarum utilitatem directo exercendum vocati sunt. Ecclesia vero, ut incrementis augeatur, ut Romae suo regimini consulat, ut prosperos assequatur eventus, altioribus bonis inservientes et in toto terrarum orbe efficiendos, multiplici sacerdotum indiget numero, praeter ipsos Sacramentorum ministros. Ecclesia magno momento aestimare debet officium, quo — ore et calamo — traditur et impertitur caritas, imprimis caritas eaque vehemens, apostolica, latissime patens, secundum varias hodiernae vitae condiciones et praeceptum Dominicum : « euntes docete omnes gentes ) ) , eandem spem multam oportet possit habere repositam in variis familiis religiosis, quae cum clero saeculari operam socient, in omnibus familiis religiosis, antiquitus vel recentiore aetate constitutis, sive virorum aut mulierum, sive caelestium rerum contemplationi deditis aut vitae actioni. Verumtamen universa haec, quae diximus, et alia plurima, quae iis addi possunt uberiusque explicari, traduci debent et converti ad fervidum ardorem vitae et studii pastoralis atque ad perutilem auxiliatricem operam curae animarum praebendam, quarum salus efficit, ut mysterium Incarnationis Verbi, Evangelium, Crux Christi, Sanctissimae Eucharistiae Sacramentum, quo Nobiscum Deus, clara refulgeant luce, vi et significatione polleant, ac veluti triumphi ornentur honore. n Haec est enim Christi Ecclesia : hic vultus eius verus ac splendidissimo est; haec eius laus praecipua. 11 Matth. 28, 19. Acta Apostolicae Sedis - 244 Commentarium Officiale Hinc facile eruitur actionem pastoralem directam et indirectam natura ipsa sua distingui, quamvis eaedem actiones adiutricem sibi invicem ac veram propriamque operam praestare debeant sacro provehendo ministerio. Contingit tamen — iis non modo qui iuventute adhuc fruuntur, sed iis etiam qui provecta sunt aetate — idcirco quod natura nostra humana est, non autem angelica, ideoque non est sicut flamma ignis semper parata ad Dei praeceptis obtemperandum, contingit dicimus ut inter ministerium directum et indirectum et adiutricem invicem praestandam operam, plures ad ministerium indirectum potius quam ad directum se dedant, atque prius minorem vim habeat, utraque vero pedetemptim langueséant. Necesse igitur est ut nos singuli universi ea magis existimemus, quae magis coram Deo valeant ad praesentis vitae nostrae bonum procurandum et ad futuram felicitatem in aeternum assequenda. Nos sacerdotes Excelsi omnes homines sumus, quos Deus singularibus privilegiis exornavit ; attamen, donec Dominus permiserit nos hic degere suae addictos gloriae, sanctae Ecclesiae et christiano populo inservientes, monitum illud nobis tribuendum habemus omnis caro foenum/ de quo heri Beatissimus Petrus, primus Eomanus Episcopus et Pastor universalis Ecclesiae locutus est. 2 Nobiscum considerantes magni pretii utilitates pastoralis muneris, sive directi, sive indirecti, quod Romae sacerdotes obire debent, incitamentum inde sumere rei consentaneum est, ut eligamus quod potius est et omnia probe recteque aestimemus. Fortasse hoc suggessit antiquis Patriarchalis Vaticanae Basilicae magistris caerimoniarum decernere ut in sacro ritu, quo novus Summus Pontifex triplici diademate redimatur, comburenda stuppa adhibeatur, quae « foenum » illud significanter in memoriam refert, de quo Apostolorum Princeps in sua epistula scribit. Certo, quotiescumque de oboedientia non agitur sacerdotum praepositis praestanda, vel de nostra voluntate divino nutu conformanda, quam facile possunt sacrorum administri decipi, ad vitam pastoralem sive directam sive indirectam quod attinet, in secernenda falsa specie a veritate ! Cum simplici et familiari sermone vos alloquamur, dilectissimi sacerdotes, qui in Romano episcopali munere explendo Nobis adiutricem operam navatis, liceat Nobis, ut intentos animos vestros oratione Nostra 12 1 Petr. 1, 24. Tertia Romanae Synodi sessio 245 aliquando sublevemus, tres eventus memorare, qui in Vaticana Patriarchali Basilica vehementer animum Nostrum perculerunt. Primus accidit vespere quodam mensis Ianuarii anno millesimo nongentesimo quinto, cum in Petriana Basilica sacer Beatificationis ritus celebraretur. Templum rutilabat splendoribus ; nobiles primores et multitudo hominum ovans et laetissima adstabant; in celsae absidis curvamine, ubi est « Berniniana gloria » nitebat imago Beati Ioannis Baptistae Vianney, Arsiensis Curionis, macilento ore, vividis oculis caelestis felicitatis visione raptis, qui paulo post in Sanctorum album relatus est. Mirum eiusmodi spectaculum Nobis, sacerdotali potestate recens auctis ostendit, quid in sacerdotali vita certo valeret, quid maximum haberet momentum : neque umquam id a memoria nostra excidit. Pluries oppidum, quod vulgo Ars appellatur, invisimus veneraturi mortales exuvias spectatissimi illius sanctitatis heròis, cuius aliquot ante mensibus pastorales virtutes Nosmet ipsi in christiani orbis pietatis exemplum laudibus extollere gavisi sumus per Encyclicas editas Litteras, quibus initium « Sacerdotii Nostri primordia ». Alter eventus contigit die nono mensis Augusti anno millesimo nongentesimo tertio : in Petriana Basilica novus Summus Antistes Pius X, triplici diademate redimendus erat. Cum sollemnis pontificalis pompa procederet, extemplo singulari modo commoti fuimus, utpote qui antea conspicere soleremus raros in Templum ingressus Leonis XIII Summi Pontificis, qui, plusquam nonaginta annos natus, devexae aetati obnitens, ad salutandum ovantem populum eique bene precandum se erigebat. Iosephus Sarto, qui a Tarvisino agro proficiscebatur, demisso animo, cogitabundo vultus aspectu erat. Certo momento temporis pompa constitit, ac ter resonante voce Praelati ter stuppam urentis et haec verba proferentis : sic transit gloria mundi, conspexerunt omnes grave et maestum caput Summi Pontificis flecti, quasi nutans diceret : haec est grandis et austera Summi Pontificatus dignitas; magnificentia et externi honores parum valent. Quod interest, iter est boni pastoris, qui, post se linquens Tombulum, Saltianum, Tarvisium, Mantuani, Venetias, huc pervenit, ut maiores et anxiores caperet curas in custodia gregis gerenda, in animis, quos Christus Sanguine suo redeunt, nullo intermisso labore exquirendis. Tertium, quod Nos vehementer commovit, contigit die quarto Novembris, duobus fere ante annis, cum humilis sacerdos et ipse olim agrorum alumnus, a Patriarchali Venetiarum sede, ubi in locum Sancti Pii X 246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale suffectus erat, suam vidit quasi transformatam figuram inter religiosi obsequii et ovantis multitudinis coruscationes et plausus. In illo exundanti animorum fervore etiam tunc stetit pompa, ut erigeretur calamus et implicita ei stuppa crepitans, prout sacer poscit ritus, combureretur. Cum triplex resonaret monitum : Pater sancte, sic transit gloria ninnai, numquam tam vivide et sincere aeque ac tunc ipse sensit exignitatem suam, quae sine merito evehebatur. Fatemur vobis, Fratres et filii dilectissimi, animum Nostrum placidam quietem iterum cepisse, cum pompa ad laevam se flexit et ad cenotaphium Pii V I I — quasnam res gestas in mentem redigebat, quaenam animo insinuabat praecepta hoc visum ! — aliquantulum constitit. Hoc sivit Nos prope conspicere altare Sancti Gregorii Magni, quocum ecclesiastico scriptore a iuvenilibus annis familiaritate quadam utimur, eumque singulari pietatis studio colimus. Aliquid inopinatum sensimus, quod serenitatem Nobis attulit. Cum enim ad sepulcrum Sancti Petri, Apostolorum Principis, accederemus, animadvertimus sane aliquid, quod solatii plenum erat. Videbatur Nobis a Beatissimo Petro mitti, ut Nobis obviam iret et animum erigerei, unus ex perillustribus eius in Romana Cathedra successoribus, nempe Sanctus Gregorius Magnus. Hic Romanus Pontifex (590-604), qui inter Antistites magna virtute praeditos prorsus eminet, in vita quam gessit, in disciplina quam tradidit, eo contendit, ut natura sacra pastoralis ministerii omni sacerdoti Ecclesiae Dei prestantissima excelleret : idem enim sive directe sive indirecte participant, mera et sincera et fideli ratione, omnes sacerdotes Urbis, quin etiam et Orbis. Catholicus clerus saeculi sexti Gregorio primo Pontifici Maximo acceptum refert Codicem pastoralis regiminis, qui post Christi Evangelium et Apostolorum Epistulas praecipuum obtinet pretium, ad animos sacerdotum sanctos efficiendos et ad fideles in evangelica via virtutum moderandos aptissimum. De opere agitur, cui index Regula Pastoralis S. Gregorii Magni, quod parvae quidem molis est, sed famam et opinionem assecutum est clarissimam apud cuiusvis temporis ecclesiasticos viros. Huius voluminis consuetudine iam fere abhinc quinquaginta annos utimur, atque eius lectio in omnibus vitae adiunctis semper Nobis oblectamentum suavissimum comparat. In eo praecepta traduntur, quibus Episcopi et sacerdotes universi addiscant qualiter vivant et qualiter doceant; immo veluti sari 11 Migne, PL, 77, 13-128. Tertia Romanae Synodi sessio 247 cerdotalis perfectionis summa haberi potest a magno illo sanctoque Pontifice proposita, a qua clerus omnis utilissimas sumat cogitandi et agendi normas. Ingens illud instaurandae ecclesiasticae disciplinae opus, quod Ecclesia, Regum Carlovingorum aetate, suscepit, sane postulabat, ut quo tempore novis institutis ordinabatur civitatis status, ac postea quoque, non solum novae promulgarentur canonicae leges, non solum Liturgici Libri opportune recogniti ederentur atque emendata Sacrarum Scripturarum appararetur editio — quod quidem opera Alcuini peractum est — sed praesertim ut novae inirentur apostolatus rationes, ac multo magis rectae impertirentur normae de pastorali regimine animarum obeundo ac de spirituali institutione iisdem tradenda ; id autem, in commodum populorum totius Occidentis, iam praestiterat S. Gregorius Magnus, qui Francorum clero tutum praemuniverat iter ad Ecclesiam stabiliter instaurandam. Post tot exacta saecula, adhuc nostra aetate resonat magni illius Pontificis vox, quae saluberrimis monitis tanti illius magisterii tantique exempli nos edocere non intermittit. Quam ad rem meminisse iuvat Decessorem Nostrum imm. recordationis S. Pium X, vix inito Pontificatu, cum decimum tertium celebraretur expletum saeculum a S. Gregorii Magni obitu, anno millesimo nongentesimo quarto, per admirandas Encyclicas Litteras « Iucunda sane » magnis laudibus commendasse lectionem « Eegulae Pastoralis », quandoquidem ibi « ad Cleri salubrem institutionem et ad sacrorum Antistitum regimen normae traduntur, non iis modo temporibus, sed etiam nostris aptissimae». Ad Ss. Patres Ecclesiae ritus Orientalis quod attinet, inter id genus scripta recensentur II Oratio S. Gregorii Nazianzeni et liber, cui index De Sacerdotio, auctore S. Ioanne Chrysostomo exaratus o quam perplacet Nobis hodie huius sancti caelitis memoriam, in ipsius festo, recolere ! — : quae quidem opera digna sane videntur, quae cum S. Gregorii Magni volumine, de quo diximus, comparentur. 14 15 16 Gemini hi praeclari Orientalis ritus Ecclesiae Doctores, cuius exuviae ad duo altaria Vaticanae Basilicae asservantur, magna cum dignitate ad inditum hunc Romanum Pontificem adstare videntur, cuius cineres multo post in eadem Basilica sepulcro conditi sunt. Huic Pontifici profecto cognita fuit Nazianzeni oratio, de qua diximus, quandoquidem ipse ex hoc scripto mutuatus est vulgatissimum illud effatum : « Ars artium régimen animarum ». 14 Acta Pii X, vol. 1,1905, p. 206. 15 Migne, PG. 35, 407-514. 18 Migne, PG 48, 623-692. 248 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale Nobis pergratum est dilectissimum Clerum Nostrum adhortari ut ad haec illimis doctrinae monumenta, quae primaeva protulit Ecclesia, libenter accedant, unde tam late patet prospectus in pastoralis ministerii campum, ad quem frugifere exercendum sapientissima traduntur praecepta. Antequam autem tertii huius colloquii finem facimus, superno quodam instinctu permoveri videmur, ut sacerdotibus omnibus, qui in hac alma Urbe commorantur, paterna instantissimaque adhibeamus hortamenta : omnibus dicimus, et quidem nullo habito discrimine. Patet omnino officiorum diversitas, quae heic Romae singuli sacerdotes obeunt, ad munus quod attinet unicuique praecipue assignatum, cum alii in Romana Dioecesi, alii in Curia operam suam praestare debeant. Nihilominus omnes eiusdem sacerdotii vinculis coniunguntur, eodemque sacerdotio permoti omnes ad operandum moventur. Quae cum ita sint, manifestum est, iis, qui Romanae Curiae sunt addicti, minime licere muneris sui partes neglegere aut eisdem minus idoneos evadere, ut pastorali navitati se dedant, quae debitum excedat modum ac nimium virium dispendium expostulet. Sciant iidem, se concreditis suis, maximi momenti, muneribus sedulo vacando, etsi procul a directa animarum cura, veri nominis tamen apostolatus opus peragere, quod minus gratum quidem interdum est, non minus vero Ecclesiae salutiferum, nec minore praemio aificiendum. Qui autem in pastorale ministerium incumbunt, sive praesunt sive adiutricem conferunt operam, quae ceteris semper exemplo esse debet, itemque impensa, iucunda, lenis ac facilis, ultro libenterque in demandata sibi animarum cura permaneant, ne se implicent profanis negotiis, caveant quidquid minus consentaneum videatur rectissimis illis sacerdotalis vitae moribus, quibus omnis sacerdos christifidelibus praelucere tenetur. Ceterum pro utriusque ordinis ecclesiasticis viris vim habet, nullo facto discrimine, illud Tridentinae Synodi praescriptum de sacerdotali vita agenda; quod praescriptum instanter quidem urget atque infringi nullo modo potest; id autem non sine gravi causa decretum est, cum tanti momenti sit ac tam utile nobisque pergratum. Illa vero sententia « cunctis afferre venerationem » in rem deducta veluti peculiare insigne exstat, quo gloriosiores Ecclesiae aetates distinguuntur, atque, ut fore omnino confidimus, nunc et in posterum Romani cleri decus et ornamentum. 17 Inter innumera beneficia, quibus benignissimus Deus humilem per17 Sess. X X I I , De reformat, c. 1. Tertia Romanae Synodi sessio 249 sonam Nostram augere ac veluti cumulare dignatus est, illud praecipuum pretiosissimumque recensemus, quod a pueritia usque ad provectam hanc aetatem Iesu Christi Divini Pastoris imago semper animum Nostrum suaviter ac vehementer allexit. Id autem quasi certam Nobis spem inicit fore ut, cum ad Patrem redire necesse erit, tunc quoque eadem dulcissima imago Nobis affulgeat vel possit Nostrum terrenae «lucis... terminum)) recreare. Cuius quidem Divini Pastoris suavitas, quali totum S. Ioannis Evangelii caput decimum perfunditur, tanta est, ut ei obsistere aut eadem se nolle conformare nemo possit sine suae aeternae salutis aeternaeque felicitatis discrimine. l s « Amen, amen dico vobis, qui... intrat per ostium, pastor est ovium » . Quibus verbis ostium quodammodo patefieri videtur ac per illud pastor intrare, qui universas suas cognoscit oves easque nomine vocat. O dilecti sacerdotes, qui paroeciale munus obitis ! Si evangelica haec solacii plena verba in vos cadere vultis, sedulas adhibite curas christifidelium vestrorum rationario apparando ac semper diligenterque perficiendo ; quod quidem magni momenti est ad paroeciae regimen recte moderandum. Oves libenter praeeuntem pastorem obsequuntur; eius enim praesentia tutas eas ac securas a quibusvis periculis reddit. (( Ego sum ostium. Per me si quis introierit, salvabitur ; et ingredietur, et egredietur, et pascua inveniet... Ego veni ut vitam habeant, et abundantius habeant)). Consulto putamus dictiones severas omittere, quae suavibus hisce verbis intermiscentur ; quae quidem ad ea pertinent, quae de mercenario pastore dicta sunt, de sacerdote scilicet, qui pastolarem paroeciae curam quidem suscepit, sed cum adventantem lupum videt ovibus insidias minaciter struentem, dormit vel fugit, non autem clamorem attollit, ut invadens lupus aliorum etiam collato auxilio propulsetur atque arceatur. Mercenarius enim pastor non suarum ovium caritate movetur, neque de iisdem sollicitus est. 19 Venerabiles Fratres ac dilecti filii, ut Nos experrecti simus animosque augeamus nostros, Divinus Redemptor iterum iterumque asseverat : Ego sum Pastor bonas. Haec repetita verba nos alliciunt ac monent ut eius vestigiis animosi insistamus, atque nullis laboribus nullisque parcamus iacturis, eodem nempe modo, quo ipse Iesus, Pastor reapse bonus, 18 Io. 10, 1-2. 19 Ibid. 10, 9-10. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 250 Pastor vigilans, Pastor pius, e crucis patíbulo pendens suam vitam pro nobis obtulit, atque per omne tempus in Eucharistia, maximo suae caritatis Sacramento, mystice offerre pergit. PASTORALIS SOLLICITUDO PRO OMNIUM PROCURANDA SALUTE MISSIONALIS AFFLATUS Peculiari modo animadvertendum est, sub illius parabolae exitum, qua de bono Pastore agitur, Christum Iesum eadem iterare verba, Divinumque memorare Patrem, cuius luce suffusa mens nostra ad excelsa panditur et extollitur : « Sicut novit me Pater, et ego agnosco Patrem : et animam meam pono pro ovibus meis... Propterea me diligit Pater : quia ego pono animam meam » . Ac denique huic boni Pastoris imagini Ipse, pictoris instar, extremam admovens manum, haec addit : (( Et alias oves habeo, quae non sunt ex hoc ovili : et illas oportet me adducere, et vocem meam audient, et fiet unum ovile, et unus pastor » . Quali gaudio haec asseverantia verba Nos afficiunt, quibus futurus hic eventus clare affirmateque portenditur : « Vocem meam audient, et fiet unum ovile et unus Pastor )). Ex hac pagina veluti caelestis luminis radii eliciuntur, qui populos nondum christiano nomini adiuncto» attingunt, et quasi praenuntiare videntur primos lucis fulgores proxime celebrandi Oecumenici Concilii, quod arcana quadam et anxia exspectatione christianorum animos totius terrarum orbis vehementer iam permovet. Quae quidem pagina peculiari modo ad eos pertinet, qui, sacerdotio aucti et hac in alma Urbe commorantes, Romani cleri nomine gloriantur, vel eidem adiutricem praestant operam ; et qui pastoralem animarum curam habentes Summo Pontifici, Romae Episcopo, directo inserviunt cum eodemque familiariter coniunguntur. Atque ad eos etiam singillatim pertinet, qui — sive Praesules sive inferioris ordinis Romanae Curiae officiales, in Sacris Congregationibus et in multiplicibus Institutis Religiosis, maioris vel minoris momenti negotia tractantes, ad universae Ecclesiae regimen spectantia — sollicitudinem omnium Ecclesiarum participant, qua Augustum Ecclesiae Caput, Summus nempe Pontifex et Christi Vicarius imprimis potissimumque afficitur. Haec turba magna ex 2 0 2 1 22 29 21 M Io. 10, 15. Ibid. 10, 16. Ibid. Tertia Romanae Synodi sessio 251 23 omnibus gentibus et tribubus et populis et linguis luce circumfusa videtur e Iesu Christo manans, Divino Pastore ac Redemptore totius mundi. PATERNI ANIMI SENSUS SACRO COLLEGIO ROMANOQUE CLERO SIGNIFICANTUR Dilectissimi Nobis Cardinales, vos suaviter commoto paternoque animo salutamus. Praeclara praesentia vestra et amabili decore vestro, cuncto clero populoque Romano insigne pietatis exemplum praebuistis. Vobiscum salutamus etiam Collegas vetros, quos intemperies hiemis domi manere cohibuit de valetudine sua, ut ratio poscebat, sollicitos. Aegritudo animi ob coactam hanc absentiam ipsis in meritorum auctum cedit et causa Nobis est caelestium auxiliorum, quibus indigemus. Hic ecclesiasticus conventus, qui Romanae Dioecesis prima Synodus est, variis nominibus et causis, favente Deo, perquam sollemnis evadit, cum agatur hac de Dioecesi, de prima scilicet omnium Dioecesium utpote Petri : fortasse in annalibus Catholicae Ecclesiae haec est absolutissima Synodus. Deo gratias, Deo gloriam ! Venerabiles Fratres et dilecti filii! Vix significare vobis possumus quantum spiritualis oblectamenti et solacii hi coetus et haec paterna colloquia Nobis attulerint. Haec, occasione data, iterare cupimus, ut Nostram vobis declaremus sollicitudinem, •qua Patris animus arta coniungi necessitudine exoptat cum iis, qui in Romana Dioecesi, pro suo cuiusque munere, pastoralis ministerii una simul participes sunt. Nostros igitur addamus animos. Benedictus Dominus per singulos dies. Portat onera nostra Deus salus nostra. Iesu Boni Pastoris imago semper oculis obversetur nostris, praesertim cum Sancti Evangelii lectioni vacamus; ac nostros alat animos, eodem fere modo quo Eucharisticum eius Corpus et Sanguis, utpote vere cibus et vere potus, caelestis gratiae suppeditant alimoniam, qua roborati ab erroribus et a peccatis liberamur, et ex qua, in mediis etiam anxietatibus ac mortalis huius vitae malis, intimae illius laetitiae fons scatet, quae iure meritoque auspicium sit et quaedam inchoatio futurae gloriae : Bone Pastor, panis vere — Iesu, nostri miserere — Tu nos pasce, nos tuere — Tu nos bona fac videre — In terra viventium. 241 Amen, Amen ! 2S 24 Cfr. Apoc. 1, 9. Sequent. S. Thomae Aq. in Festo Corp. Christi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 252 ITALICUS PONTIFICIAE ALLOCUTIONIS TEXTUS IN TERTIA SYNODI SESSIONE SACERDOTE E PASTORE Venerabili Fratelli, diletti figli. La caratteristica singolare del sacerdote cattolico è l'esercizio del ministero pastorale. Ogni prete è cristiano. Ma si dice cristiano per sè : e sacerdote per gli altri : christianus sibi: sacerdos aliis. Non è necessario essere sacerdote per divenire santo. Anche nello stato laicale vi sono anime eccelse, che nella vita ordinaria, nutrita dalla grazia di Dio, furono seguite, ammirate, conclamate come sante e come tali la S. Chiesa le onora e le esalta. Ma al sacerdozio non si arriva se non per una vocazione speciale, per un mandato straordinario del Signore che prepara da tempo i suoi eletti e dice a ciascuno : Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech. San Paolo nella sua lettera agli Ebrei esprime con accenti incomparabili l'eccellenza del nuovo sacerdozio, il sacerdozio di Cristo la cui virtù e dignità viene distribuita e trasmessa a ciascuno di questi privilegiati, a cui si applicano le parole. Ex hominibus assumptus pro hominibus constituitur in iis quae sunt ad Deum, ut offerat dona et sacrificia pro peccatis. Per salvare l'uomo, Lui, il Cristo, il Verbo di Dio si è fatto uomo. Al tempo esatto segnatogli dal Padre, iniziò la sua conversazione sulla terra, cum hominibus conversatus est : per poter meglio compatire alle miserie umane si è rivestito delle miserie umane stesse — di tutte fuorché del peccato — e divenne maestro di celeste dottrina, di pazienza infinita nel sopportare le asprezze della vita, nell'accettare la croce, consumando così l'olocausto di se stesso al Padre, e lasciando in eredità ai suoi più intimi la sua missione, e la continuazione del suo esempio e del suo sacrifìcio pro peccatis et ad redemptionem totius mundi. 1 2 3 Intimi depositari della sua eredità e della sua grazia di magistero e di continuazione del suo sacrifìcio, questi prediletti hanno costituito le primizie dell'ordine sacerdotale, e ne costituiscono dopo duemila anni la mirabile perennità di privilegio e di onore. 1 Ps. 109, 4. 2 Helr. 5, 1. 3 Bar. 3, 38. Tertia Romanae Synodi sessio 253 È di questa perennità che noi godiamo la sublimità ed il benefìcio. Ringraziamo Iddio colla testa chinata nella polvere. Ora Gesù benedetto nell'istruire da maestro divino i contemporanei della sua vita mortale, — lo sguardo rivolto all'avvenire del mondo intero, rappresentato dalla sua Chiesa, la Chiesa di tutti i secoli e di tutti i popoli, che è quanto dire il suo regno nel tempo e nella eternità —, si serviva di immagini semplici ma vivaci e toccanti. Ecco, diceva, io sono la vite, voi i tralci, io sono il pane della vita, la via, la verità, la vita : io sono la luce del mondo, io sono la porta del gregge. Ego sum vitis, vos palmites: ego sum panis vitae — via, veritas et vita — lux mundi — ego sum ostium ovium. E la enumerazione termina col più grazioso dei titoli, che egli diede a sè stesso nell'intimo contatto con i suoi, continuatori presignati dell'opera sua. Ecco : io sono il buon pastore. Notevole questo particolare. Le due immagini della porta del gregge : ostium ovium e del : pastor bonus si veggono associate e si rincorrono nelle parabole del linguaggio di Gesù. Si direbbe persino che una è posta in rapporto con l'altra sino a camminare dello stesso passo; due volte Gesù dice : ego sum ostium, e due volte : ego sum pastor ovium. 4 0 A Giovanni, il confidente più intimo, questa particolarità non è sfuggita. La porta si apre e si chiude alle pecorelle — egli scrive — il pastore ne veglia e ne governa l'entrata e l'uscita. Diletti Fratelli e figli : non è qui dispiegato il mistero del nostro sacerdozio? Non è la luce del Pastore Divino che si dipinge sul volto di ogni giovane neo levita nell'atto di levarsi dall'altare della sua sacra ordinazione e di iniziare il suo cammino sotto lo sguardo di Gesù, che sta alla porta del gregge, per dove le pecorelle entrano o escono pronte ai cenni di Lui? IL PROBLEMA DEL CLERO DI ROMA E LE SUE VARIAZIONI Figliuolo di umile e semplice ma onorata famiglia, non ti sei fatto prete ad un cenno di Gesù che ti ha toccato il cuore, forse fino dalla infanzia innocente, e ti ha chiamato al suo sacerdozio? non è forse perchè tu fossi tutto di Gesù, e venissi a Lui associato nel compimento della dilatazione del suo regno spirituale nel mondo? Ebbene che cosa accadde in te? Come mai : dopo le prime prove del tuo sacerdozio pensi ad altro 4 Io. 15, 5 ; 6, 35; 14, 6; 8, 12; 10, 7. 5 Io. 10, 7-9; 10, 11-14. Acta Apostolicae Sedis - 254 Commentarium Offlciale che alle anime da salvare, che al ministero caratteristico per cui il sacerdozio fu istituito : cioè la pastorazione diretta delle anime, regimen animarum? Eccoci qui innanzi al grave problema del clero Romano. La Chiesa cattolica è come « castrorum acies ordinata » per la diffusione del regno di Dio. Nel sacerdozio si dispiegano i vari gradi dell'ordine ecclesiastico : dal giovane prete al coadiutore, al parroco, al Vescovo, e, a Roma e per la Chiesa universale, al Sommo Pontefice. Così a Roma come dappertutto : e questo va detto per il clero secolare come per il clero regolare. Di fatto : questo avviene : il carattere centrale di Roma come città di riferimento del mondo intero al capo della Cristianità e alla sede del governo universale ha creato e mantiene delle esigenze di organizzazione del buon lavoro, che assorbono energie sacerdotali molteplici, e determinano distrazioni notevoli del ministero pastorale propriamente detto. Sono distrazioni tentatrici che inducono sovente al compromesso fra il contatto e l'azione sacerdotale diretta ed immediata colle anime, e l'azione indiretta di servizio della Chiesa, attraverso il veicolo della amministrazione ecclesiastica, pur bene regolata come è, grazie al Singore ; o attraverso i vari impieghi di alta portata che, conducendo l'anima sacerdotale sulle vie del mondo, rischiano di inaridire il fervore e la pratica dello zelo pastorale, con pregiudizio delle precise e immediate finalità del sacerdozio cattolico. 6 - Venerabili Fratelli e diletti figliuoli : riconosciamo la dura realtà. La città di Roma conta circa due milioni di anime. All'assistenza pastorale di esse sono applicati duecentoventi sacerdoti secolari e trecento settanta regolari : cinquecentonovanta in tutto. Il che significa : un sacerdote ogni tremilatrecento anime ! Ma a Roma, per ragione di ufficio o di studio, ci sono altri sacerdoti, tanti, tanti : come sacerdoti chiamati tutti, tutti, al ministero pastorale diretto delle anime. La Santa Chiesa, per altro, per il suo sviluppo, per il suo governo in Roma, per i suoi successi in vista dei beni superiori che interessano il mondo intero, ha bisogno di energie sacerdotali molteplici anche al di là della stretta amministrazione dei Sacramenti. Essa deve pur tenere in gran conto tutto ciò che è esercizio di insegnamento — ore et calamo — di carità, soprattutto di carità, strenua, apostolica, amplissima, secondo le 6 Cani. 6, 3. Tertia Romanae Synodi sessio 255 varie contingenze della vita contemporanea, secondo il precetto del Signore : euntes docete omnes gentes : deve essere egualmente attenta ad esercitare la sua luminosa e benefica influenza nel buon ordine sociale e internazionale : deve poter contare sopra le varie famiglie religiose regolari in collaborazione col clero secolare, tutte queste famiglie religiose antiche e moderne, maschili e femminili, di vita contemplativa e di vita attiva. Anche questo, ed altro ed altro che si potrebbe aggiungere, e moltiplicare, potrebbe, dovrebbe essere rivolto a fiamma viva di vita, di zelo pastorale, a collaborazione ordinata e preziosissima della cura delle anime, per la cui salute il mistero della Incarnazione del Verbo, il Vangelo, la Croce e l'Eucaristia, il Nobiscum Deus, hanno luce, significazione e trionfo. 7 Questa infatti è la Chiesa di Cristo : questa la sua fisionomia la più autentica e la più splendente, questa è la sua vera gloria. Appare subito a questi brevi accenni la naturalezza di una distinzione fra l'azione pastorale diretta ed una azione indiretta, ma con carattere di vera e squisita collaborazione al sacro ministero delle anime. E qui accade che per ogni sacerdote, specialmente se ancora all'abbrivo della vita — ma anche per anziani già ben stagionati —, per il fatto della povera nostra comune natura umana e non angelica, cioè non prontissima come flamma ignis ad ogni cenno del Signore, accade, ripetiamo, che innanzi alla distinzione fra ministero diretto delle anime e ministero indiretto e di collaborazione si preferisca il secondo al primo, e che il primo ne scapiti in considerazione, e anche il secondo a lungo o breve andare ne perda di vigore. Per ciò sarà sempre più vantaggioso ai progressi della vita spirituale di ciascuno di noi abituarci al buon apprezzamento di ciò che più vale, di ciò che più vale innanzi a Dio per la felicità vera della nostra vita presente e della futura in aeternum. Noi sacerdoti dell'Altissimo siamo tutti delle anime privilegiate : ma fin che il Signore ci lascia vivere quaggiù a suo servizio ed a servizio della santa Chiesa e del popolo cristiano, siamo sempre accompagnati da quelVomnis caro foenum di cui ci parlava anche ieri S. Pietro, il nostro primo Vescovo di Eoma e Pastore della Chiesa universale. Questa configurazione della preziosità dei vantaggi della vita pastorale diretta o indiretta per i sacerdoti di Roma ci sia buon ammonimento 8 7 Matth. 28, 19. 8 1 Peto: 2 4 . 256 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a scegliere bene e ad apprezzare tutto giustamente. Può essere stato questo richiamo che ha suggerito agli antichi maestri di cerimonie della Basilica di S. Pietro di sostituire, nella cerimonia della solenne coronazione del nuovo Papa, la stoppa che gli viene abbruciata sotto gli occhi al foenum di cui scrive il Principe degli Apostoli nella lettera sua. A parte speciali disposizioni di stretta obbedienza ed in ogni caso di cercate conformità alla volontà, non nostra, ma di Dio, in materia di vita pastorale diretta o indiretta, come sono facili gli abbagli e le confusioni fra apparenza e realtà ! La semplicità confidenziale di questi colloqui con voi, Nostri dilettissimi sacerdoti collaboratori nel compito di Vescovo di Roma, Ci permette, a titolo di sollievo innocente del nostro conversare, di ricordarvi tre forti impressioni che avemmo giusto qui in S. Pietro, rimaste profonde nella Nostra vita. La prima è d'una sera di gennaio del 1905 per una Beatificazione. Basilica Vaticana in vivacissimo splendore, nobili personaggi, folla lietissima e plaudente, e in alto sullo sfondo dell'abside nella gloria del Bernini la figura squallida ma dagli occhi rapiti in gloria di beatitudine celeste del B. Giovanni Battista Vianney, il Curato d'Ars, proclamato Santo alcuni anni dopo. Sul Nostro spirito di giovanissimo sacerdote, quella visione Ci stava ad indicare ciò che veramente è prezioso nella vita sacerdotale, ciò che è più prezioso : e non la dimenticammo mai. Più volte Ci recammo ad Ars a venerare il corpo benedetto di quel grande, a cui pochi mesi or sono, nel centenario della sua morte, godemmo di poter offrire con l'Enciclica « Sacerdotii Nostri primordia » un elogio della sua virtù pastorale ad edificazione del mondo intero. Altra impressione : del 1903 il 9 agosto : la cerimonia della Incoronazione del nuovo Papa S. Pio X in S. Pietro. L'imponenza del trionfo pontificale che si avviava, subì un primo momento di commossa delusione per chi era stato abituato ai rari ingressi di Papa Leone ultranovantenne, erigentesi ancora con sforzo sopra l'età cadente, a salutare ed a benedire la folla entusiasta. Papa Sarto veniva dalla campagna Trevigiana; in grande demissione di spirito, e pensoso in volto. Il corteo ad un certo punto si arrestò alquanto. Al triplice gesto del prelato che, bruciando la stoppa innanzi agli occhi del Papa, ripete a tre riprese le parole : Sic transit gloria mundi, tutti videro quella faccia grave e solenne piegarsi, quasi come a dire barcollando « questa è la grande e austera dignità del pontificato ». Il fasto e l'onore esteriore perdono qui molto del loro valore. Ciò che veramente conta sono i passi del pastore di anime fatti fino Tertia Romanae Synodi sessio 257 a quel momento, da Tombolo, a Salzano, a Treviso, a Mantova, a Venezia sino ad arrivare a questo punto, per riprendere più che mai la lena affannata del pastore nella custodia del gregge, nella ricerca insaziata delle anime che Cristo redense nel Sangue suo. L'ultima impressione fu quella del 4 novembre di due anni or sono, quando l'umile prete venuto anche lui dalla campagna e dalla successione del Santo patriarca di Venezia, si trovò per la prima volta come trasfigurato nel bagliore della devozione e dell'entusiasmo della folla. Fra quel fervore ad un certo punto il corteo si arrestò per dar tempo al rito, anche per lui, dell'asta alzata e della stoppa incandescènte e crepitante al triplice monito : che si univa al senso della sua personale indegnità, non mai così vivo e sincero come in quel momento : Pater sancte : sic transit gloria mundi. Vi possiamo dire, venerabili Fratelli e diletti figli, come lo spirito riprese la sua calma quando il corteo rivoltosi a sinistra e soffermatosi alquanto presso la tomba di Papa Pio V I I — quale storia anche la sua, quale insegnamento ! — Ci permise di scorgere a pochi passi di là l'altare del Santo Pontefice Gregorio Magno, familiare, dai giovani anni, alla Nostra anima e alla Nostra devozione. Fu una sorpresa inaspettata e rasserenante. Avviati verso la tomba di S. Pietro, primo Vicario di Cristo e primo Vescovo di Roma, sentimmo come se Ci venisse mandato da Lui, ad incontrarci ed a farCi coraggio, uno dei suoi più illustri successori sulla Cattedra apostolica, S. Gregorio Magno. Pontefice Romano grande fra i più grandi, tutto ispirato nella sua vita e nei suoi insegnamenti a mettere in valore il carattere sacro e prevalente del ministero pastorale per ogni sacerdote della Chiesa di Dio, in una partecipazione diretta o indiretta, ma reale, ma sincera, ma fedele di tutti i sacerdoti dell'Urbe, come del resto per tutti i sacerdoti dell'orbe. È giusto a Papa Gregorio I che il clero cattolico, dal secolo vi in poi, deve il codice più prezioso, dopo il Vangelo di Gesù e le Lettere Apostoliche, del governo pastorale in santificazione delle anime sacerdotali, e a direzione dei fedeli. Questo piccolo libro, conosciutissimo in tutte le letterature ecclesiastiche, Regula Pastoralis 8. Gregorii Magni (590-604), Ci tiene buona compagnia da quasi mezzo secolo, e Ci procura gioie ineffabili a rileggerlo in tutte le circostanze della vita. Esso insegna ai Vescovi ed ai sacerdoti 9 9 Migne, PL, 77, 13-128. 17 - ACTA, vol. I I , n. 4. — 20-4-1960. Acta Apostolicae Sedis •- Commentarium Officiale 258 •— a tutti i Vescovi e a tutti i sacerdoti — qualiter vivant et qualiter doceant —. Può servire come specchio circa la conformità della propria vita al modello proposto dal santo Papa. Nell'immenso lavoro di riorganizzazione della Chiesa sotto i Carolingi, durante e dopo l'assestamento delle nuove strutture umane occorreva non solo stabilire una legislazione canonica, mettere al punto i libri liturgici, preparare un buon testo delle Sante Scritture — ciò che Alcuino potè realizzare — ma soprattutto insegnare nuovi metodi di apostolato pastorale, e più ancora una vera dottrina di buon governo spirituale e di educazione dello spirito. Ciò già aveva compiuto a benefìcio dell'Occidente S. Gregorio Magno, insegnando al clero Franco le vie più sicure per ristorare la Chiesa. Là voce discreta del grande Papa continua ancora per lungo tempo a farsi sentire e a dispensare largamente le lezioni del suo insegnamento e le virtù del suo esempio. Sta bene ricordare che il Santo Papa Pio X, nel centenario della morte di S. Gregorio Magno (1904) all'inizio del suo Pontificato, nella sua stupenda Enciclica « Iucunda sane », raccomandava con grande elogio le lettura della Regula Pastoralis perchè ad Cleri salubrem institutionem et ad sacrorum Antistitum regimen (ibi) normae traduntur, non iis modo temporibus, sed etiam nostris aptissimae. Nella letteratura patristica Orientale vi è la II Oratio di 8. Gregorio di Nazianzo e il trattato De Sacerdotio di S. Giovanni Crisostomo, degne del confronto con la Regula Pastoralis. Come Ci piace rendere omaggio a S. Giovanni Crisostomo proprio oggi nella festa sua ! Questi sono i due grandi dottori della Chiesa Orientale le cui spoglie sono venerate qui nella Basilica di S. Pietro in due altari come a far nobile compagnia al grande Papa Romano che li seguì a parecchi anni di distanza. Certo il nostro Gregorio conobbe V Oratio del Nazianzeno, da cui dovette prendere la celebre formula : Ars artium regimen animarum. A Noi è gradita l'occasione di richiamare il Nostro dilettissimo clero a queste sorgenti dell'antica letteratura cristiana, così ricche di orizzonti e di indirizzi di ministero pastorale. 10 11 12 E avviando al termine questo Nostro terzo colloquio Ci sentiamo inspirati a rivolgere con amorevole istanza la Nostra preghiera a tutti i sacerdoti di Roma a tutti e a ciascuno senza eccezione. La distinzione delle attribuzioni personali circa la linea principale »• Acta Pii X, vol. I, 1905, p. 206. 11 Migne, PG, 35, 407,514. >* Migne, PG, 48, 623-692. Tertia Romanae Synodi sessio 259' della attività propria di ciascuno a Roma è evidente. La Curia da una parte e la diocesi dall'altra. Ma il Sacerdozio comune tutti unisce e tutti ispira. È ben naturale che non si debbano trascurare, nè affievolire i doveri del proprio ufficio in Curia per abbandonarsi ad effusioni di carattere pastorale eccedenti la giusta misura. Gli addetti ai grandi uffici ecclesiastici sappiano che, attendendo diligentemente ai doveri loro caratteristici, anche se non direttamente impegnati nella cura immediata delle anime, tuttavia compiono una vera opera di apostolato, la quale se talvolta può essere meno gradevole, non per ciò è meno utile alla Chiesa o meno meritoria. E dall'altra parte chi attende al ministero pastorale con la direzione o con la collaborazione laboriosa, esemplare e sempre amabile e paziente, resti pure nel suo campo di azione, non si occupi di imprese secolaresche, eviti ogni singolarità che turbi la edificazione che ogni sacerdote è in obbligo di dare ai fedeli. Il decreto del Tridentino circa la condotta del clero è sempre là colla sua insistenza inesorabile : ma tanto significativa, preziosa e cara. Il cunctis afferre venerationem resta pur sempre la gloria dei tempi migliori, e, ne siamo ben sicuri, la gloria presente e futura del Clero Romano. Fra le grazie che il Signore si è degnato di concedere alla Nostra umile vita, dal primo apparire nell'infanzia all'ora del véspero già inoltrata, questa della attrazione viva e insistente dello spirito verso la visione di Gesù Buon Pastore è certo la grazia prima e la più preziosa. Essa quasi Ci assicura che anche il nostro ritorno al Padre avverrà in questo lucis... terminum, o non senza questo. Per ogni sacerdote la tenerezza di cui il X capitolo di S. Giovanni è soffusa, esercita un tale fascino che il resistervi o il diseostarsene può pregiudicare la sua eterna salvezza e felicità. Amen, amen : dico vobis, qui intrat per ostium pastor est ovium. Ecco la porta che si apre, ecco il pastore che conosce tutte le sue pecorelle e le chiama per nome. Diletti parroci : attenti vi preghiamo alla statistica bene accurata e ben seguita : impegno importantissimo per il governo di una parrocchia. Le pecorelle corrono dietro al pastore che va innanzi a loro: la compagnia del pastore dà loro sicurezza contro ogni pericolo. Ego sum ostium. Per me si quis introierit salvabitur : et ingredietur et egredietur et pascua inveniet. Ego veni ut vitam habeant et abundantius habeant. 13 13 Sess. X X I I , De Reform, c. 1. 260 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vi faccio grazia delle espressioni dure che si frammischiano alle dolci : cioè quelle circa il pastore mercenario per esempio, che è entrato alla parrocchia, ma che, all'avanzarsi del lupo rapace e minaccioso, dorme o scappa, piuttosto che gridare all'invasore, o impegnarsi a combatterlo e farsi .aiutare. Il mercenario non ha cuore, non ha interesse per le sue pecorelle. Ohi Venerati Fratelli e diletti figlioli, a svegliarci, a darci conforto, ecco che Gesù ripete la sua affermazione : una, due, tre volte : Ego sum pastor bonus. Tale ripetizione è un invito per noi e un monito a cogliere il suo esempio, a moltiplicare i nostri sacrifìci, come Lui dà la vita — come l'ha data veramente sulla croce, e continua a darla misticamente nel suo Sacramento di amore — lui, Gesù : veramente pastor bonus, pastor vigilans, pastor pius. SOLLECITUDINE PASTORALE PER LA SALUTE DEL MONDO INTERO SPIRITO MISSIONARIO Singolare, verso il termine della parabola del Buon Pastore, la continuazione delle affermazioni e infine il richiamo al Padre, e nella luce del Padre l'allargarsi dell'orizzonte. Il Padre mi conosce e mi segue come io lo conosco e vivo in lui. Il Padre mi ama: perchè io do la vita per le mie pecorelle. Gesù dà infine un ultimo tocco : non sono tutte qui le mie pecorelle. Oh ! ve ne sono altre che non appartengono al mio ovile : ma anche quelle io le voglio e le debbo condurre a me : e, assicuro, ascolteranno la mia voce e si farà un solo ovile ed un solo pastore. Audient vocem et fiet unum ovile et unus pastor. * Ohe gioia per Noi nell'assicurazione così netta e così decisa che que sto avverrà ! Audient vocem et fiet unum ovile et unus pastor. 1 Questa pagina è una nuova irradiazione di luce celeste che si apre sopra il mondo missionario e quasi la prospettiva annunziante i primi albori del prossimo Concilio Ecumenico, che già sta sollevando sospiri ansiosi e palpiti di misteriosa aspettazione in tutto il mondo. Soprattutto e certamente, può essere ben riferita al nostro sacerdozio, a quanti vivono qui sulle rive del Tevere, onorati di appartenere al Clero Romano o di collaborare con esso : a quanti fra di noi si occupano delle anime in senso pastorale, immediato e diretto ed in speciale familiarità col Sommo Pontefice, Vescovo di Roma. Può ben essere riferita a quanti " Cfr. lo. .10, 1-18. Tertia Romanae Synodi sessio 261 singolarmente applicati — dai gradi più alti della Prelatura ai più modesti e non meno laboriosi servigi della vasta amministrazione della Chiesa Universale nelle varie Sacre Congregazioni o nei molteplici Istituti Religiosi — sono partecipi della sollicitudo omnium Ecclesiarum, che ha per suo Capo Augusto e centro il Santo Padre come Christi Vicarius. Tutta questa turba magna risultante ex omnibus gentibus et tribubus et populis et linguis, appare come immersa ed accesa dalla stessa luce di Gesù, il Pastore Divino, il Salvatore del mondo. SALUTO FINALE AI SIGNORI CARDINALI E A TUTTI I COMPONENTI IL CLERO ROMANO Eminentissimi e carissimi Signori Cardinali : a voi il Nostro commosso e fraterno saluto. Colla vostra nobile presenza, e col tratto della vostra dolce maestà, voi avete edificato tutto il clero e il buon popolo di Roma. Amiamo salutare con voi anche i vostri Colleghi che i malanni della stagione trattennero in doveroso riguardo alla loro salute. Anche la loro pena di non esser qui fu merito e contributo di benedizioni per noi. Questo nostro convegno ecclesiastico, che sarà salutato come il Primo Sinodo della diocesi di Roma, per vari titoli, con la grazia del Signore, sta per riuscire il più solenne in riferimento ad una diocesi, alla prima diocesi, perchè diocesi di S. Pietro, e, forse il più completo della storia della Chiesa Cattolica nel mondo. Deo gratias et Deo gloriam. Venerabili Fratelli e diletti figli ! Non sappiamo dirvi di quanto godimento spirituale Ci siano stati motivo questi incontri, questi semplici colloqui fra noi. Ci lasciano vivo il desiderio di poterli rinnovare a manifestazione dell'interesse con cui il cuore del Padre ama tenersi in contatto con quanti nella diocesi di Roma sono i compartecipi, ciascuno per la parte sua, del ministero pastorale delle anime. Facciamoci coraggio. Benedictus Dominus per singulos dies. Portat onera nostra Deus, salus nostra. La figura di Gesù, il buon Pastore Divino, ci sia sempre innanzi agli occhi nella lettura del Vangelo, così come la presenza sacramentale e viva del suo Corpo e del suo Sangue : vere cibus, vere potus, ci mantiene la grazia, che ci salva dall'errore e dal male, e anche fra le ansietà e le mortificazioni della vita resta sorgente di quella letizia interiore, che giustamente si può chiamare godimento iniziale della gloria futura : Bone Pastor, panis vere — Iesu, nostri miserere — Tu nos pasce, nos tuere — Tu nos bona fac videre — In terra viventium. 15 16 15 16 Ps. 67, 11. Sequent. S. Thomae Aq. in Festo Corp. Christi. 262 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale BEATISSIMI PATRIS ALLOCUTIO DIE XXVIII IANUARII A. D. MCMLX IN IGNATIANO TEMPLO HABITA AD SACRORUM ALUMNOS EX ROMANA DIOECESI VEL ROMAE STUDIORUM CAUSA COMMORANTES. Dilecti filii. Flagrantissima voluntas, qua erga vos animus movetur Noster, consilium Nobis indidit vos huc convocandi ut quae sollemnes Romanae Synodi coetus, qui diebus hisce celebratur, menti suggerunt Nostrae, vobiscum paterno alloquio communicemus. E variis Nationibus orti, paene innumeri Romam convenistis ; et cum vos cernimus hilares, serenos, laetissimosque ea quidem laetitia, quae in fiorenti iuventute vestra renidet, videtur Nobis Providentissimus Deus quasi Ecclesiae sanctae, de futuri cleri virtute, numero et apostolico ardore sollicitae, ea quasi polliceri, quae hodie in votis sunt. Ex vobis enim Romana Synodus pulcherrima ac frugifera auspicia sumit, atque ea ad universas catholici orbis Dioeceses, e quibus ortum ducitis, quadam ratione referre gaudet. NONNULLA IUVENILIS AETATIS PIA GRATAQUE AD RECOLENDUM REVOCANTUR Huius eventus celebratio, qui ad almae huius Urbis religionis incrementum quod attinet, maximus dici potest, itemque huius Ignatiani templi memoriae gloriaeque, quae luculenter testantur quantum contulerit Romanum Collegium, huic aedi continens, ad sacras disciplinas et ad apostolatus opera provehenda, significanter profecto multumque conferunt ad feliciorem efficiendum hunc communis Patris filiorumque occursum. Peculiarique modo memorandum putamus insigne sepulcri monumentum Decessoris Nostri fel. rec. Gregorii XV — Alexandri e Ludovisiana gente orti — qui etsi non multis mensibus, ab anno MDCXXI ad annum MDCXXIII, Summum Pontificatum gessit, optime tamen de religione meritus est, cum praesertim S. Ignatii et S. Francisci Xaverii gloriam valdissime foverit, christianumque nomen Evangelii praeconum ope in universum terrarum orbem propagare contenderit. Pontificia ad sacrorum alumnos Allocutio 263 Ac placet, dilecti filii, quasi ad aures insusurrare vestras Nos, cum Romae studiorum causa commoraremur, saepe huc advenisse ut ad aras S. Aloisii Gonzagae et S. Ioannis Berchmans positis genibus, hos sanctos caelites supplicibus rogaremus precibus ut Nobis castitatis candorem integrum illibatumque, suo ipsorum interposito patrocinio, conservandum a Deo impetrarent. Eo tempore iuvenilis animus Noster bieratico adspectu Leonis XIII benedicentis, ac postea S. Pii X paterno amabilique vultu delectabatur; quae quidem nunc in Nostram vestramque memoriam referre libet. In praesens vero, ut rei consentaneum est, e Sacris Litteris afflatum sumimus, vobiscum qui iuniores estis hodie colloquendo, eodem nempe modo, quo tribus elapsis diebus cum apud sacerdotes verba fecimus in sollemnibus Dioecesis Nostrae Synodalibus coetibus una Nobiscum congregatos. Iudicum liber hac in causa Nobis opportune succurrit, in quo, ut nostis, res narrantur eorum hominum, qui post Moysis aetatem eius hereditatem accipientes, Populi Electi gesta per difficile iter prosequenda susceperunt. Gedeon, cui ingens multitudo hominum praesto erat, qui quidem specie prompti paratique videbantur ad omnia eluctanda pericula superandasque difficultates, vocem Domini edicentis audit ad ardua fortiaque incepta exsequenda potius quam multorum numerum, paucorum virtutem valere. Lex enim vitae eiusque progressus et perfectio semper selectionem postulat. Dilecti filii, consideretis oportet vos, postquam annorum curriculum transegeritis, quibus mens animusque vester recte conformari debent, in lectissima agmina cooptandos esse, quae ad divini Regni fines propagandos Dei nutu vocata sunt. Iamvero ad vos etiam haec, quae in Libro Iudicum leguntur, quadam ratione praenuntiata pertinent : « Dixitque Dominus ad Gedeon : Multus tecum est populus, nec tradetur Madian in manus eius, ne glorietur contra me Israel et dicat : Meis viribus liberatus sum. Loquere ad populum, et cunctis audientibus praedica: Qui formidolosus et timidus est revertatur » . Post autem verba, quae supra rettulimus, de viginti duobus milibus virorum, tantum decem milia remanserunt. Et postquam « dixit... Dominus ad Gedeon: ... Qui lingua lambuerint aquas... separatos eos x 2 1 s V I I , 2-3. Cfr. Ibid. V I I , 3. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 264 3 seorsum : qui autem curvatis genibus biberint, in altera parte erunt » , trecenti tantum viri, hoc superato discrimine, probati remanserunt. Hoc praeclarum exemplum intuemini, dilecti filii, et ad vos vestramque agendi rationem diligenter aptate. Qui anceps vel segnis est, qui im vitae commodis iacere percupit, qui nimia humanarum rerum humanarumque disciplinarum siti aestuat terrenaque omnia experiri exoptat, verus Dei Regni miles neque esse neque dici potest. 4 Dilecti filii, hoc intente animadvertite : arcanam nempe frugiferanique vim futuri apostolatus vestri in necessaria rectaque abalienatione animi a terrenis rebus potissimum inniti. Sinatis igitur ut vobis, vigiles nostrorum temporum excubiae, qui non ad militaria gesta neque ad terrenae dominationis incepta vocati estis, sed potius ad populos novo melioreque ordine conformandos et ad universam hominum familiam firmo proposito totisque viribus Christi lege virtuteque consociandam, sinatis, dicimus, ut vobis tres, quae sequuntur, sententias, quae tantopere Nobis cordi sunt, proponamus atque explanemus. Non Nobis divino afflante loquen teque Numine innotuerunt, ut Gedeoni contigit ; sed, dum precationi sanctae, intimo cum Deo habito colloquio, instabamus, menti affulsere Nostrae. DIGNE AMBULATE 1. Imprimisque vos ad hoc adhortamur : Digne ambulate. Hisce verbis limpidissimum illud vitae genus proponitur vobis, quod sacerdotalis muneris excelsa species ac dignitas atque sanctae ducendae vitae proposita a vobis necessario postulant. Vos ex omnibus terrarum orbis partibus Romam convenistis, atque in hac alma Urbe cotidianis fraternisque familiaritatis vinculis coniungimini. Nulla gravis morum distantia vel diversitas inter vos est, quandoquidem idem communeque vobis est doctrinae patrimonium, idem communeque votum Deo inserviendi animorumque saluti. Cum hoc catholici orbis caput ac veluti centrum unusquisque vestrum petiit, ex patria regione sua peculiares secum tulit nobiles uberesque praeceptorum divitias, quas a maioribus quasi sacram hereditatem acceperat. Et quandoquidem heic vos invicem cognoscitis ac facile vos mutua aestimatione prosequimini, idcirco quae a natura vel a divina gratia accepistis munera ac dotes una simul coniuncta participatis. 3 Iudic. VII, 4-5. 4 Cfr. Ibid. VII, 6. Pontificia dd sacrorum alumnos Allocutio 265 Quemadmodum mentibus animisque vestris iuventute florentibus atque anhelantibus futuras metendas messes patet ac persuasum est, non bac de causa Romam venistis, ut ad elatum munus peculiareque privilegium adipiscendum vos compararetis, sed ut doctiores, generosiores christianaque humilitate magis pollentes adiutricem vestram operam non modo Episcopis vestris aliquando praestaretis, sed futuris etiam in sacerdotio fratribus, qui tantopere auxilio vestro confidunt. In id igitur assequendum incumbite alacres; ex hac recta institutione vestra uberes salutaresque fructus oriri poterunt. Videtis igitur ac procul dubio intellegitis cur hisce verbis vos adhortentur : Digne ambulate. Quae quidem verba monita illa clare resonare debent fideli Abraham a Domino impertita : « Ambula coram me et esto perfectus » . 5 Ut autem digne ambuletis, imprimis haec sunt vobis praestanda : scilicet oportet vos doctrinae ornamento mentes locupletetis vestras, quae quidem quibusvis pulchritudinis sanctitudinisque rationibus, quas Deus vobis ostendat, patere debent ; oportet praeterea ad eam perfectam vitae innocentiam vos contendatis, quae a terrenis rebus prorsus expeditos animos vestros reddat, atque adeo vos gaudere cum gaudentibus, fiere cum flentibus valeatis; oportet etiam exquisitam agendi prudentiam vobis comparatis, diuturno adsiduoque studio excolendam atque maturandam, sine qua sacra munera vobis demandanda apte obire non poteritis; oportet denique eum benignum erga alios agendi modum adipiscamini, quo aliorum benevolentiam semper vobis concilietis. Ut paucis dicamus, ad ea omnia « quaecumque sunt vera, quaecumque pudica, quaecumque iusta, quaecumque sancta, quaecumque amabilia, quaecumque bonae famae » vos contendere debetis, ita quidem ut ex hac alma Urbe, quae Apostolorum et Martyrum, Monachorum et Missionalium mater est, celsiores usque metas aliquando assequi possitis. Nam qui moratur, ut vitae commodis consulat, utque carnis et sanguinis invitamentis obsecundet, ei procul dubio grave instat periculum, ne tamquam stagnans paludis aqua in Ecclesia torpescat. Progredi igitur enitamini, sed digne. 6 Ceterum omnia, quae quoquo modo sacram institutionem vestram attingunt, palam vobis innotescere debent; ac vos compertas iam nunc atque exploratas habeatis oportet, non solum castas delicias, quibus 5 Gen. X V I I , 1. 8 Phil. 4, 8. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 266 divina Eucharistia litando abunde frueinini, verum etiam difficultates, quae vobis occurrant, itemque anxitudines dubitationesque, quibus interdum sacerdotalis navitas fortasse infuscar i ac praepediri videatur. Digne ambulate! Cávete ab insidiis, quas animi affectus ac rationes necessitudinesque cum aliis habendae vobis struere possunt. Ecclesiasticus, hoc nomine dignus, inconsiderate non agit, nec vir est molli animo, parti favens, taciturnus, timidus, tristis. Ei mediocris evangelicae perfectionis gradus satisfacere nullo modo potest. Quin etiam inde a iuventutis flore, cum ad sacra capessenda instituitur, penitus se ipse vult noscere, ut a quibusvis vitiis, quae forte eius morum candorem maculent, se removeat, atque ad excelsum illud vitae genus animum componat, quod Deus a sacerdotibus suis postulat, cum in eosdem potissimum illud cadat monitum : « et esto perfectus ». ACCIPITE LIBRUM ET DEVÓRATE ILLUM 7 2. Accipite librum et devórate illum : hac secunda sententia ad salubres Sacrarum Scripturarum dulcedimes delibandas vos adhortamur. Imago haec per Libri Apocalypsis oraculum vobis proposita, numquam ab oculis recedat vestris ; sub oculos subicit Angelum terrae et mari praepositum, qui, audita de caelo voce, vobis sicut Ioanni Apostolo, Divinum exhibet Librum. O quam efficaciter hac imagine Ecclesia ipsa describitur, quae toto terrarum orbe diffusa pretiosissimum vobis porrigit thesaurum suum ! Hoc Libro unicuique vestrum Dei voluntas luculenter ostenditur; scilicet vobis significatur, quo recte tendere debeat vita vestra, atque unde profìciscatur frugifera apostolica actio, cuius prosper exitus haudquaquam in percupito humanarum rerum successu, qui interdum abesse potest, est reponendus. Re quidem vera animadvertite Ecclesiae agendi rationem : suis Conciliis, Synodis ac Iuris Canonici praescriptis ipsa alio in saeculo semen spargit, et alio in saeculo maturos colligit fructus. Ex Libro Sacro igitur sumite normas, quibus pietas vestra tutius validiusque foveatur atque ecclesiastiva vita vestra in exemplum eniteat. Ex operibus S. Laurentii Iustiniani, Protopatriarchae Venetiarum, olim placuit Nobis quasdam excerpere sententias, quae mirum in modum ad rem nostram pertinent, cum Sacrarum Litterarum beneficia pandant ; ex iis nonnullas nunc afferre cupimus, quae in opere De casto 1 Cfr. Apoc. 10, 9. Pontificia ad sacrorum alumnos Allocutio 267 connubio Verbi Dei inscripto continentur, utpote quae sapientiae plenae et praeclarae omnino videantur: « Est namque sacra pagina sapientiae Verbi speculum, et divinitatis armarium. Nullis in ea pure, prudenter, humiliter que accedens, recedit vacuus. Omnium quidem morum scientiam continet. Quis non Dei miretur sapientiam, quum tot mysteriorum sacramenta, tot veritates sub literae cortice esse videt contenta? In ipsa praedicatur omnipotentia divina, quum de mundi creatione modum insinuât, multaque narrat Dei magnalia : nunc per angelorum ministeria : nunc per hominum instrumenta. Sanctae paginae potissime bonitatem Conditoris commendant. Nostram voluit per has Deus erudire ignorantiam, informare fidem, spem solidare, ablactare a visibilibus et in visibilibus pascere » . 8 En cibus mire ad alendum aptus, quem vobis unae Divinae Litterae praebere possunt ; en ratio patet cur vobis adhibita sit huiusmodi adhortatio Nostra: Accipite librum et devórate illum! Cum iter est aggrediendum ad christianae pietatis sacrique apostolatus praestantiores formas addiscendas, vobis Sacrae Litterae aditum pàtefacient ad sublimiores evangelicae perfectionis rationes, atque ostendere poterunt praecipua religionis capita, ad quae peculiari modo vita optimi cuiusque ecclesiastici viri semper et ubique conversa est : nomen Iesu, dicimus, divinam Eucharistiam, Sacrum Cor Iesu, Pretiosissimum Redemptoris Sanguinem ; praeterea Deiparam Virginem ; ac denique Veteris et Novi Testamenti Sanctos Caelites. Quae omnia veluti pulchram nominum coronam quandam efficiunt, miro sane ordine contextam, eademque alte vestris animis insidant oportet, ut plebs sancta Dei, vestra opera, ad perfectionis evangelicae fastigia gressus moveat et in rem deducat christianae disciplinae praecepta. PSALLITE SAPIENTER ET FREQUENTER 3. Postrema, quam vobis proponimus, sententia haec est : Psallite sapienter et frequenter. Quibus verbis plane consonat illa Iesu Christi adhortatio, qua dilucide nobis christiane vivendi norma praecipitur : « Oportet semper orare et non deficere » . 9 Adsiduae igitur ad Deum admoveantur preces vestrae, easque fnndite attente atque sapienter. Hoc sit animorum vestrorum alimentum ; hinc 8 D. Laur. Iustiniani... Opera Omnia, Venetiis 1721, p. 157; Cfr. A. G. Card. Roncalli, La Sacra Scrittura e San Lorenzo Giustiniani, in Rivista Biblica, 195S, pp. 291-2. 9 Luc. 18, 1. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 268 Officiale vos purissimas illas haurite auras, quae spiritualem vitam vestram custodiant ac procul arceant a vestra cogitandi agendique ratione pestíferos saeculi huius afflatus, ecclesiasticae impertiendae vobis institutioni tam graviter infestos. In rem igitur alacres deducite iucundum illud gentium Apostoli invitamentum : « Verbum Christi habitet in vobis abundanter in omni sapientia docentes et commonentes vosmetipsos psalmis, hymnis et canticis spiritualibus, in gratia cantantes in cordibus vestris Deo » . 1 0 , Davidicum Psalterium, quo cotidie olim utemini et quo mens vestra vestraque sacerdotalis vita penitus afficiantur necesse erit,. uberrimam sane vobis precandi copiam suppeditat. Vehementer cupimus ut illud iam nunc adsidua manu versetis ; quamobrem in eius studium sedulo ineumbite, atque tum universi operis rationem tum singulas partes pernoscite. Singulos Psalmos attente meditemini, ut arcana eorum venustas vobis plane pateat ac vosmet ipsi sincero Dei et Ecclesiae sensu penitus imbuamini. In iisdem animi vestri requiescant, eorumque lectio id efficiat, ut vestras mentes ad caelestia erigat ac supernam illam vobis praebeant lucem, qua humanas res, doctrinas, historiae eventus, cotidianaeque vitae casus aequa aestimatione considerare ac perpendere possitis. Recte quidem dicitur, labia sacerdotis semper admovere Deo preces oportere. Hanc autem adsidue precandi consuetudinem, sicut res omnes quae ad spiritualem vitam pertinent, nemo brevis temporis spatio assequi valet, neque eius adeptio in illud tempus differri potest, quo quis sacerdotalia munera iam susceperit. Nam qui sacerdotio augetur, si hac precandi consuetudine destitutus sit, is procul dubio occasiones facile arripiet sacra cum Deo relaxandi colloquia coniunctionemque ; ac fortasse etiam huiusmodi relaxationis causam inferet, quod urgeat apostolici laboris necessitas. Vos vero impenso huic adipiscendo precandi studio iam nunc impigram date operam ; patet igitur quantum lucis, solacii, pacis, aequalitatis animi, atque etiam auctoritatis apud christianum populum vobis afferre possit Psalterii consuetudo, si uberrimo robustoque hoc pabulo pietatem vestram alere addiscatis. Dilecti filii! Tres animi Nostri sententias vobis tradidimus ; ac firmam concipimus spem fore ut eae in vobis et in omnibus sacrorum alumnis, qui in universo terrarum orbe sunt, novarum virtutum veluti germina excitent, novumque animis ardorem addant. 10 Col. 3, 16. Pontificia ad sacrorum alumnos Allocutio 269 Singulari caritate vos prosequimur, ac saepius cotidie pro vobis suppliciter oramus, praesertim primo mane, cum Eucharistica hostia litamus, atque cadente die, cum marialis rosarii preces fundimus. Nos, utpote Iesu Christi Vicarius, vos ex animo diligimus. Et quotiescumque oculi Nostri ad adulescentes sacerdotii candidatos convertuntur, sive cum fidelium multitudines coram excipimus, sive cum sacrae Liturgiae ritus publice celebramus, tunc intellegimus hanc sacram iuventutem Nobis laetari ac perfecta Nobiscum affectuum consensione coniungi. _ - Ex vobis praesertim secura cum fiducia et spe prospici licet, quae bona aetas futura nobis allatura sit. Sancta enim Ecclesia, quae laboris defectum nescit et senio numquam conficitur, vos praecipua caritate adamat, et vobiscum crastini temporis anxietates et curas participat. Vos, inquináis, fragrans estis veluti ver futurae aetatis, quam laetis Ecclesiae Dei triumphis locupletem mentis oculis contemplamur, dum manus extollimus ut animum vobis addamus beneque precemur. Institutum iter digne prosequimini. E Sacrarum Litterarum fontibus, Veteris scilicet Novique Testamenti, pietatis haurite studium, erga Ecclesiam oboedientiae alacritatem, castitatis nitorem, generosam apostolatus exercendi voluntatem. Pro vobis haec etiam vota concipimus, ut Episcopis vestris solatio, natalique loco illustri decori sitis. Atque •cum conscii sitis vires vestras facile debilitari posse, Iesu Christi virtuti semper confidite, qui vos ideo vocavit, ut eius Redemptionis opus prosequamini. Ecclesiasticus vir, etsi gressu terram calcat, mente tamen, animo, oculis caelum suspicit. Et videbunt faciem eius, et nomen eius in frontibus eorum. Et nox ultra non erit, et non egebunt lumine lucernae, neque lumine solis, quoniam Dominus Deus illuminabit illos, et regnabunt in X1 saecula saeculorum. Ad haec contemplanda commotae mentis oculi convertantur, dum consonae ac rite concinentes voces tria illa cantica incohant ac modulantur, scilicet : Benedictus, Magnificat et Nunc dimittis. Haec profecto carmina, quae primas Christi Evangelii paginas exornant, testantur antiqua vaticinia iam expleta esse, ac novum nasci saeculorum ordinem : tempora scilicet Evangelii aeterni, libertatis, unitatis pacisque certissimi nuntii. Hoc Evangelium Ecclesia Sancta, quae animosa est et novis aeta11 ApOC. 22, 4-5. 270 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale tibus semper accommoda, vestris manibus tradit. Quod ut accipitis, dilecti filii, ita custodite : in corde et in labiis vestris ut digne illud annuntietis! Caelestem hanc visionem vobis proponentes, orationi Nostrae finem imponere properamus. Ac dum vobis vestrisque studiis iugem divinorum munerum affluentiam precamur, effusam ac paternam Apostolicam Benedictionem vobis omnibus impertimus, quam pertinere etiam volumus ad vestros Moderatores, itemque ad parentes vestros, qui incomparabile sacerdotalis vocationis donum, ut oportet, aestimarunt; ac denique ad eos omnes, ad quos iam convolat mens vestra, qui, precibus laboribusque fruentes vestris, huius apostolatus primitias iam nunc quodam modo excipiunt. Pontificia ad sacrorum alumnos Allocutio 271 ITALICUS ALLOCUTIONIS TEXTUS A BEATISSIMO PATRE HABITAE AD SACRORUM ALUMNOS Diletti ßgli! Un vivo desiderio del Nostro cuore Ci ha suggerito il progetto di questo incontro, per confidarvi alcuni pensieri, suscitati in Noi dagli avvenimenti, così importanti e solenni, delle giornate sinodali. La vostra presenza innumerevole e serena, varia per la provenienza, lietissima per l'incanto della giovinezza, è la più bella e pronta risposta della Provvidenza del Signore alle odierne sollecitudini ed ansietà della Santa Chiesa in riferimento al clero di domani, alla sua qualità, al suo numero, ed alla intraprendenza apostolica dei suoi membri. E il Sinodo Romano si abbellisce così della vostra promettente fioritura, e ne riflette la bellezza su tutte le diocesi del mondo, da cui provenite. PIE E CARE MEMORIE La celebrazione del massimo avvenimento della vita religiosa dell'Urbe, ed i ricordi gloriosi che questa chiesa di Sant'Ignazio custodisce gelosamente — quale testimonianza dell'alto servizio reso dall'annesso Collegio Romano alla scienza sacra ed all'apostolato — contribuiscono a rendere felice ed espressivo l'incontro. Specialmente degno di rispetto il mausoleo di papa Gregorio XV — Alessandro Ludovisi — a cui bastò un pontificato di pochi mesi (1621-1623) per acquistarsi merito insigne a favore della glorificazione di S. Ignazio e di S. Francesco Saverio, e della cooperazione Missionaria nel mondo intero. Vi diremo, come in un sussurro, che negli anni della vita seminaristica Romana venimmo spesso in questo tempio all'altare di S. Luigi e di S. Giovanni Berchmans, a chiedere la loro intercessione, come potete immaginare, perchè ci fosse conservata per sempre, senza attenuazioni di delicatezza e di splendore, la grazia della castità. Erano gli anni in cui la Nostra giovane anima si allietava nella ricerca e nella benedizione delle ieratiche figure del grande Leone XIII, e, più tardi, del Santo Pio X, specialmente amabile e paterno. È naturale che anche per questo colloquio con voi, che siete i figli più giovani, Noi andiamo a prendere ispirazione dalla Sacra Scrittura, come già abbiamo fatto nei tre giorni scorsi, rivolgendoci al solenne Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 272 consesso dei sacerdoti delia Nostra diocesi. Ci soccorre a tale scopo il Libro dei Giudici, che, come ben sapete, narra le gesta degli uomini che raccolsero la eredità di Mose, ed avviarono il difficile cammino del popolo eletto nella sua vita e nella sua storia. Gedeone, che ha ai suoi ordini una turba immensa, apparentemente pronta ad affrontare ogni pericolo e difficoltà, si sente dire dal Signore che nelle grandi imprese bisogna contare non sui molti, ma sui pochi. La selezione è legge di vita, di progresso, di perfezione. Diletti figli ! Vogliamo immaginare che voi, dopo gli anni della preparazione in patria, siate le scolte scelte e segregate, secondo la chiamata divina, per le future conquiste del Regno di Dio. Di questa realtà troviamo appunto una magnifica figurazione nel capo V I I del Libro dei Giudici. Udite iDixitque Dominus ad Gedeon : Multus tecum est populus, nec tradetur Madian in manus eius, ne glorietur contra me Israel et dicat : Meis viribus liberatus sum. Loquere ad populum, et cunctis audientibus praedica: Qui formidolosus et timidus est revertatur. Come a dire : Chi non ha coraggio ed è timido torni indietro. 1 Dopo tali parole, da ventiduemila quella turba si ridusse a diecimila : e quei diecimila scesero ancora a soli trecento, secondo la precisa indicazione del Signore : Due eos ad aquas, et ibi probabo illos. Ed ecco la prova, che mette in luce la fortezza, la serietà, lo spirito di sacrificio dei singoli : qui lingua lambuerint aquas... separabis eos seorsum; qui autem curvatis genibus biberint, in altera parte erunt... 2 L'applicazione è chiara. Chi si sofferma : chi si adagia alle comodità : chi vuole soddisfare tutta la sete delle conoscenze ed esperienze umane non è, non può essere un soldato del Regno di Dio. Diletti figli! Nello spirito di questo distacco è racchiuso il segreto della fecondità e riuscita della vostra futura azione. Lasciate dunque che a voi, nuove scolte dei tempi moderni, avviate a ben altre imprese, che in nulla ripetono le gesta della conquista e del dominio terreno, ma piuttosto dalle nuove condizioni di una più ordinata convivenza dei popoli si volgono e si elevano al voto ed all'azione ardimentosa di unificare in Cristo tutta l'umanità, affidiamo tre pensieri, che tanto Ci stanno a cuore. Non li abbiamo attinti da una rivelazione celeste, come nel caso di Gedeone, ma sì dalle intimità effuse della Nostra prolungata preghiera. Eccoli. 1 Libro dei Giudici, capo V I I , 2-3. 2 Ibid. capo V I I , 4-5. Pontificia ad sacrorum alumnos Allocutio 273 DIGNE AMBULATE 1. E anzitutto vi diciamo : digne ambulate. In queste parole vi è indicata la necessaria chiarezza di vita, di ideali, di propositi, di carattere sacerdotale. Convenuti a Roma da tutte le parti del mondo, voi qui vi affratellate nei vostri quotidiani rapporti. Non ci sono diversità sostanziali tra voi, che avete un patrimonio comune, ed una comune aspirazione di servizio di Dio e delle anime. Venendo al centro dell'orbe cattolico, ciascuno di voi ha portato con sè dalla sua regione di origine, la ricchezza di antichi insegnamenti, di tradizioni sane, nobili e gloriose. E qui voi imparate a conoscervi, e perciò a meglio apprezzarvi : e a partecipare e fondere i doni di natura e di grazia, di cui siete i depositari. Come ben sa la vostra anima, ardente di giovinezza e anelante alle messi che attendono, non siete a Roma per prepararvi ad un posto di privilegio : bensì a divenire i più pronti, i più esperti, i più umili, i più generosi collaboratori dei vostri Vescovi, ed anche dei vostri futuri confratelli, che tanto affidamento fanno su di voi. È questo dunque il periodo più fecondo della vostra formazione. Ecco perchè con cuore trepidante vi diciamo : Digne ambulate! Che è come sottolineare l'invito del Signore al fedele Abramo : Ambula coram me et esto perfectus. Innanzitutto, questo significa camminare degnamente : cioè muoversi verso l'arricchiménto della mente, che deve aprirsi a ogni cosa bella e santa nella luce di D i o ; muoversi verso la perfetta purificazione del cuore, libero dal dominio delle creature, e perciò atto a comprendere chi gioisce e chi soffre ; muoversi verso le conquiste della esperienza, che deve irrobustirsi e maturarsi, in vista delle responsabilità future ; muoversi verso l'acquisto del tratto sempre amabile ed accattivante. In una parola, muoversi nella direzione di « tutto quello che è vero, e onesto, e giusto, e santo ; di tutto quello che rende amabile, che fa buon nome )). Muoversi da questa Roma degli Apostoli e dei Martiri, dei Monaci e dei Missionari, verso le nuove conquiste. Perchè quando ci si ferma per sistemarsi comodamente, e ascoltare la voce della carne e del sangue, allora si corre il pericolo di diventare acque stagnanti. Muovervi, dunque : ma muovervi digne. 3 4 3 Gen. 1 7 , 1. « Cfr. Phil. 4, 8. 18 - ACTA, vol. II, n. 4. — 20-4-1960. 274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale Tutto infatti deve essere splendente nella vostra formazione : tutto deve essere aperto e chiaro innanzi a v o i : non solo il pregustamento delle caste gioie della Messa, santamente celebrata ; ma anche la conoscenza delle difficoltà, che incontrerete, delle incertezze e dei dubbi, che sembreranno volervi annebbiare e paralizzare. Digne ambulate! Attenti al cuore, alla sensibilità, alle relazioni e alle reazioni. L'ecclesiastico non è un impulsivo, un sentimentale, un uomo parziale, chiuso, timido, triste. L'ecclesiastico non si accontenta della mediocrità. Già fin dagli anni preziosi della sua formazione vuol conoscere se stesso, per superare le eventuali manchevolezze, e formarsi a quell'ideale di perfezione, che il Signore esige: et esto perfectus. ACCIPITE LIBRUM ET DEVÓRATE ILLUM 2. Il secondo pensiero vi invita alle solide delizie della Sacra Scrittura : Accipite librum, et devórate illum. La figura profetica dell'Apocalisse vi sia sempre davanti agli occhi : è l'Angelo del mare e della terra che, su invito della voce dal cielo, porge a voi, come a Giovanni Apostolo, il Libro sacro. Quale efficace simbolo della Chiesa, che si estende su tutti i continenti, e che vi porge il suo tesoro prezioso ! Nel Libro è segnata per ciascuno la voluntas Dei : vi è indicata la direzione della vita, e il segreto del successo di ogni buon apostolato, che non è mai frenetico di risultati umani, i quali possono anche mancare. Vedete infatti come agisce la Chiesa : eoi suoi Concili, coi Sinodi, con le prescrizioni canoniche essa semina in un secolo, e raccoglie nei secoli successivi. 5 Attingete dunque nel Libro Sacro le indicazioni che si ispirano alla pietà più sicura e nutrita, ed alla vita sacerdotale più splendente. Dagli scrìtti del Protopatriarca di Venezia, San Lorenzo Giustiniani, amammo cogliere a suo tempo meravigliose consonanze di accenti sui benefìci del Libro divino : e vogliamo ora riportarvi le sue parole, tratte dall'opera De casto connubio Verbi Dei, tanto sono profonde e luminose : « La Sacra Scrittura è veramente lo specchio che riflette la sapienza del Verbo : è l'arca santa della divinità — divinitatis armarium. Nessuno che vi si accosti con purezza, con prudenza, con umiltà, se ne ritrae a vuoto. Essa contiene la sicurezza del ben vivere : sotto la corteccia delle parole, * Cfr. Apoc. 10, 9. Pontificia aâ sacrorum alumnos Allocutio 275 quale circolazione di verità altissime, di sacramenti misteriosi ! Le meraviglie della onnipotenza divina creatrice del mondo sono l à : là la cooperazione del ministero angelico, ed anche di quello istrumentale dell'uomo. Soprattutto quelle pagine sante magnificano la bontà del Creatore, il quale ha voluto istruire l'ignoranza umana, formare alla fede, dare fondamento alla speranza, divezzare lo spirito dalle cose visibili, pascendo delle invisibili ed eterne )). 6 Ecco l'alimento sostanzioso che solo vi può dare il Libro Divino : ecco il perchè dell'invito : Accipite librum et devórate illum! Sul punto di partenza per le manifestazioni più solide della pietà e della azione di ministero, esso può aprirvi gli orizzonti di una vita interiore profonda e generosa e indicarvi le devozioni che caratterizzano il buon ecclesiastico di tutti i tempi, e di ogni luogo : il nome di Gesù, l'Eucaristia, il Sacro Cuore, il Preziosissimo Sangue ; e poi la Vergine Santa ; ed infine i Santi dell'Antico e del Nuovo Testamento. Ê tutta una composizione ordinata e mirabile, che deve essere innanzitutto nella vostra mente, affinchè possiate educare il popolo santo di Dio alle ascensioni della pietà e della pratica cristiana della vita. P S A L L I T E SAPIENTER ET FREQUENTER 3. Un ultimo pensiero, diletti figli : P milite sapienter et frequenter. L'invito di Gesù è, a questo proposito, chiaro e programmatico : Oportet semper orare, et non deficere. La vostra preghiera sia dunque continua, meditata e sapiente. Sia il vostro alimento, sia per voi come l'aria che respirate, e che vi mantiene in vita, preservandovi dai miasmi di una mentalità mondana, che potrebbe mettere in serio pericolo la vostra vocazione. Ponete dunque in pratica il gioioso invito dell'Apostolo : Verbum Christi habitet in vobis abundanter in omni sapientia, docentes et commonentes vosmetipsos psalmis, hymnis et canticis spiritualibus, in gratia cantantes in cordibus vestris Deo. 7 8 Fonte preziosissima di preghiera è il Salterio, che dovrà un giorno esservi familiare, e diventare pensiero dei vostri pensieri, sostanza viva della vostra vita consacrata. Desideriamo che già fin d'ora esso vi sia 6 D. Laur. Iustiniani... Opera Omnia, Venezia 1721, p. 157 ; cfr. A. G. Card. Ron- calli, La Baerà Scrittura e San Lorenzo Giustiniani, in Rivista Biblica, 1958, pp. 291-2. 7 Luc. 18, 1. 8 Col. 3, 16. 276 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale familiare: perciò studiatelo e conoscetelo nel suo insieme e nelle sue parti. Meditate i singoli Salmi per scoprirne le recondite bellezze, e farvi un sicuro sensus Dei, e un sensus Ecclesiae; riposate in essi : sollevatevi dai Salmi alla contemplazione delle cose celesti, e da essi volgetevi all'apprezzamento misurato ed esatto delle cose della terra, della cultura e della storia, e degli avvenimenti quotidiani. È detto che su le labbra del sacerdote deve essere una continua preghiera. Ma questo, come ogni cosa dello spirito, non si può improvvisare, nè riservare al tempo che seguirà la ordinazione sacerdotale, perchè, allora, se già non si è formato questo spirito di orazione, non mancheranno le occasioni, e forse purtroppo anche le presunte giustificazioni — in nome dell'attività e del lavoro — per un aftievolimento di esso. È questa l'ora in cui dovete farvi uomini di preghiera : e, allora, quanta luce, soavità, calma, equilibrio, e anche quanto fascino su le anime, verranno a voi dalla familiarità al Salterio, nutrimento solido della vostra pietà ! Diletti figli! Vi abbiamo confidato tre pensieri : e abbiamo la ferma speranza e convinzione che essi saranno germinazione di novello fervore per voi e per i vostri fratelli seminaristi in tutto il mondo. Il Papa vi ama di speciale affetto, e più volte al giorno, ma particolarmente al mattino, nella Santa Messa, ed alla sera, al rosario, prega insistentemente per voi. Il Papa vi vuol bene. Quando, nelle udienze, negli incontri liturgici, i Nostri occhi si volgono verso i giovani seminaristi, sentiamo che anche i cuori sono in esultanza ed in perfetta consonanza. Uno dei segni di fiducia e di sicurezza per l'avvenire siete voi. La Chiesa infatti vi predilige, ed a voi confida le ansie e le sollecitudini del suo domani, che non conosce stanchezza nè vecchiaia. Voi siete la profumata primavera del domani, che i Nostri occhi amano contemplare ricco di sante affermazioni per la Chiesa di Dio, mentre le mani si levano incoraggianti e benedicenti. Proseguite dunque degnamente il vostro cammino; attingete nella Sacra Scrittura, Antico e Nuovo Testamento, la forza della pietà, la prontezza della obbedienza alla voce della Chiesa, lo splendore della castità, la generosità dell'apostolato. Possiate essere la consolazione dei vostri Vescovi, la gloria più pura della terra che vi diede i natali. Umilmente consapevoli della vostra fragilità, confidate sempre nella fortezza Pontificia ad sacrorum alumnos Allocutio 277 di Gesù Cristo, che vi ha chiamati ad essere i continuatori della sua opera di Redenzione. L'ecclesiastico cammina su la terrà, m a l suoi pensieri, il suo cuore, i suoi occhi guardano il cielo. Et videbunt faciem eius, et nomen eius in frontibus eorum. Et nox ultra non erit, et non egebunt lumine lucernae, neque lumine solis, quoniam Dominus Deus illuminabit illos, et regnabunt in saecula saeculorum. A questo spettacolo si volgono commossi gli occhi, mentre le voci concordi e bene modulate avviano e prolungano la esaltazione di tre cantici ; il Benedictus, il Magnificat, il Nunc dimittis, che sulle prime pagine del Vangelo stanno ad indicare l'avverarsi delle antiche profezie e l'inizio dei tempi nuovi, del Vangelo eterno, del Vangelo di libertà, di unità della famiglia umana e di pace. 9 Questo Vangelo, la Chiesa coraggiosa e sempre moderna confida alle vostre mani. Diletti figli, così come lo ricevete, custoditelo : in corde et in labiis vestris ut digne illud annuntietis! Con questa visione celestiale Noi vi lasciamo ; e nell'atto di invocare su di voi, e sui vostri studi la continua ricchezza dei doni di Dio, eccovi una larga e paterna Benedizione Apostolica, che intendiamo altresì estendere ai vostri Superiori, ed ai vostri genitori, che hanno compreso l'ineffabile dono della vocazione sacerdotale, e a quanti sono fin d'ora l'oggetto dei vostri pensieri e delle primizie del vostro apostolato di preghiera e di sacrifìcio. • Apoc. 22, 4-5. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 278 BEATISSIMI PATRjIS ALLOCUTIO DIE XXIX IANUARII A. D. MCMLX IN IGNATIANO TEMPLO HABITA AD SACRAS VIRGINES IN URBE SUAM ECCLESIAE ADIUTRICEM OPERAM NAVANTES. Era ben naturale che, dopo le giornate sinodali, riservate dal Diritto Canonico esclusivamente al Clero della Diocesi, e dopo l'incontro, fervido di giovinezza, con le schiere promettenti dei futuri leviti, Noi desiderassimo soffermarci in paterno colloquio anche con voi, dilette figlie in Cristo Gesù. Dell'alma città di Roma, fiorente in tutti i tempi di anime sante e verginali consacrate a Dio, voi formate il giardino profumato, le perle preziose e nascoste, la provvida riserva di energie soprannaturali ; al ministero sacerdotale voi offrite un aiuto generoso e dimentico di sè, anzitutto per mezzo della preghiera, e poi con le varie forme della vostra fisionomia esteriore, approvata dalla Chiesa. Per questo amiamo confidarvi con tutta semplicità le Nostre esortazioni, affinchè possiate sempre degnamente procedere nella vocazione, alla quale siete state chiamate. La Nostra parola vuole essere espressione della delicata sollecitudine, con cui vi segue la Chiesa, con occhio insieme trepido e lieto, come fa una madre coi suoi figli più cari. 1 La Chiesa Santa del Signore si esalta, infatti, e si abbellisce della nobile corona delle vergini, consacrate alla vita di preghiera e di sacrifìcio, ed all'esercizio delle quattordici opere di misericordia. Voi bene lo sapete : oggi, come in passato, la voce di tante anime privilegiate che chiedono di costituirsi in sodalizio santo ed approvato : che attendono l'incoraggiamento e le indicazioni di nuovi compiti, secondo le esigenze dei tempi, trova accoglimento sempre benevolo : e dopo maturo esame, e lunga prova di esperienza, quale si conviene ad opere tanto importanti e piene di responsabilità, la Chiesa assume, come sue, tante magnifiche istituzioni, la cui colorazione diversa richiama alla mente la varietà e la vaghezza dei fiori. Questa mirabile fioritura di vergini, che offrono in ausilio alla Gerarchia le doti caratteristiche, di cui Dio ha fornito la donna in modo eminente, è veramente degna di considerazione, di rispetto e di onore, in faccia a tutto il mondo. Noi non cessiamo di ripeterlo. 1 Cfr. Eph. 4, 1. Pontificia ad sacras virgines Allocutio 279 In tale luce vuole presentarsi questo convegno, che assai opportunamente si inserisce nelle manifestazioni del Sinodo Romano. E di qui amiamo anzitutto inviare un saluto particolarmente paterno alle dilette figlie Nostre, che la vita claustrale trattiene nelle singole case di Roma e del mondo. Alle Suore di clausura spetta infatti il primato del servizio di Dio : che è preghiera incessante, distacco assoluto da tutto e da tutti, amore del sacrifìcio, espiazione per i peccati del mondo. Ad esse, che sentiamo presenti con voi, nelle consolanti certezze della Comunione dei Santi, per prima cosa va il Nostro pensiero benedicente e beneaugurante. Ma dovendo parlare a voi, religiose che rappresentate la schiera benedetta delle Istituzioni Femminili a contatto diretto con le anime, amiamo ricercare una parola nel Libro della Imitazione di Cristo, che certo vi è familiare, ed applicarla alla vostra vita ed all'esercizio dell'apostolato cui siete consacrate. Al termine del capo 48 del III Libro, che invita ad amare le cose del cielo, e a fissarvi stabilmente il cuore, troviamo queste parole : Beatus ille homo, qui propter te Domine, omnibus creaturis licentiam abeundi tribuit... Sentite, sentite la voce soave della celeste dottrina : « Ma quell'anima è beata, o Signore, la quale per amor tuo dà commiato a tutte le creature ; e combatte la natura, e nel fervore dello spirito crocifìgge le concupiscenze della carne, per poterti offrire con serena coscienza una pura orazione, ed esser degna di stare con gli angelici cori, escluse di dentro e di fuori le cose terrene » . 2 Da questo splendido brano amiamo dedurre quattro punti, che vogliono essere come quattro ornamenti invisibili del vostro abito religioso. E cioè : distacco dalle creature ; fortezza di carattere ; preghiera incessante ; e vita celestiale. DISTACCO DALLE CREATURE 1. - L'Imitazione di Cristo parla anzitutto di un pieno distacco dalle creature, usando una frase forte e incisiva : beatus ille homo, qui... omnibus creaturis licentiam abeundi tribuit: beato colui che — per usare una frase moderna — dà il licenziamento a tutte le creature, porge loro un commiato decisivo. Questa è la prima caratteristica della vocazione religiosa : un saluto pronto e gioioso, alle cose del mondo, per consacrarsi a Dio nella perfetta verginità del cuore. 2 Imitazione di Cristo, libro III, 48. 34; traduz. di C. Guasti, Milano 1938, p. 346. 280 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale La provenienza di ciascuna di voi è diversa : dalla città e dalla campagna : dai nostri cari, fecondi e onorati villaggi, in numero copioso, e talora sorprendente : da tutte le condizioni sociali ; quasi sempre in età giovanile, ma anche nelle età successive ; e, per alcune di voi, dopo di avere reso altri preziosi servizi di apostolato nei campi del cattolicesimo militante. In queste diverse sfumature, c'è tuttavia una nota inconfondibile, che di tutte le varietà costituisce la unità delle anime consacrate : ed è appunto la verginità. Vorremmo in questa circostanza far sentire a voi, ma specialmente in faccia al mondo, l'altissimo apprezzamento e la gloria della verginità. Essa è la virtù che dilata il vostro cuore all'amore più vero, più vasto e universale, che possa darsi su la terra : il servizio di Cristo nelle anime. Ciò che voi avete cercato non è un amore terreno, nè una propria casa, nè l'esercizio di compiti strettamente individuali : tutte cose che, sebbene lecite e giuste, non potevano soddisfare le aspirazioni del vostro cuore : ma avete scelto lo Sposo celeste, ed il campo immenso della Santa Chiesa. Da questa consacrazione totale discende la vocazione particolare di ciascuna famiglia religiosa, che si esprime nel servizio di Dio e dei fratelli, secondo il dispiegamento di quell'arazzo immenso, che abbellisce la casa del Signore, e sul quale sono raffigurate — Ci piace tanto ripeterlo spesso •— le quattordici opere di misericordia. Verginità santa, consapevole, generosa : che si volge ai malati, agli anziani, ai poveri, agli orfani, alle vedove, alle adolescenti, ai bambini : che passa come angelo luminoso e benefico nelle corsie degli ospedali e dei ricoveri ; che si china piena di bontà e di pazienza sugli alunni aelle scuole, e su la solitudine dei sofferenti, a tergere lacrime sconosciute al mondo, ad accendere sorrisi e sguardi riconoscenti. Verginità santa ohe trova la via sicura ed irresistibile dei cuori, per illuminare gli indotti, consigliare i dubbiosi, insegnare agli ignoranti, ammonire i peccatori, consolare gli afflitti, richiamare gli erranti, sollevare entusiasmi di cooperazione apostolica e missionaria. Nell'atto di rendere omaggio al fiore di meravigliosa bellezza, che la carità di Cristo fa spuntare nel giardino della Chiesa, lasciateci dire che la verginità non può mantenersi nel suo fascino e nel suo vigore primaverile, là ove manchi la solida formazione morale, ascetica, ed anche psicologica. Ed eccoci al secondo pensiero. Pontificia ad sacras virgines Allocutio 281 FORTEZZA DI CARATTERE 2. - La fortezza di carattere. Il testo citato della Imitazione è anche qui espressivo e potente : naturae vim facere, far violenza alla natura. Si tratta dunque di una fortezza innanzitutto interiore, messa a servizio della conoscenza della propria natura, per volgerne le ricchezze e le doti al servizio totale di Dio e delle anime ; e al tempo stesso per conoscerne le deficienze, e colmarle col lungo e paziente esercizio della virtù, nutrito di confidenza ed abbandono in Dio. Questa fortezza mantiene la umiltà, perchè consapevole dei propri limiti ed insufficienze ; genera la mitezza, conduce alla obbedienza, scuola sicura delle anime forti. Essa significa infatti piegarsi, per poter meglio servire ; dominarsi, per attrarre le anime a Dio con la mansuetudine, vincersi, perchè abiti in noi la virtù di Cristo. La fortezza assicura ancora il perfetto equilibrio dell'intelletto, della volontà e della sensibilità, e forma quell'ideale di donna forte, che la Sacra Scrittura con accenti di stupefatta ammirazione, propone come un raro tesoro. A questo proposito, lasciateci la espressione di una confidenza, nata dalla ormai lunga esperienza della Nostra vita. Può accadere talvolta che il mancato controllo di sè, in certi sfoghi che rivelano come una interiore tristezza, scontento, pessimismo, producano in chi ascolta un senso di disagio, forse anche un esempio meno edificante e opportuno. Certe parole amare, espressioni sfiduciate, e anche lamentele, non stanno bene su le labbra di chi ha votato se stessa non ad una istituzione umana, altissima quanto si vuole, quale è la famiglia e la società, ma a Dio. Quando si è ben capito tutto il valore e la estensione della verginità, dell'operante e generoso servizio delle anime, dell'abnegazione che non cerca il plauso di parole umane, ma solo l'occhio interiore di Dio ; oh ! allora queste tristezze non trovano radice nel cuore consacrato a Dio, o, se la tentazione cerca di presentarle, si dissipano subito, come nebbie lievi davanti al sole mattutino. L'anima grande e forte non diviene mai vittima della tristezza, neppure nelle ore della più grave tribolazione. Ed un segno della perfetta verginità, e della fortezza a tutta prova, sta anche nella letizia dello spirito, delle parole, del lavoro ; nel pieno distacco da ogni presunto diritto del proprio io, per servire Iddio e le anime, quasi apis argumentosa, come canta la Chiesa in onore di Santa Cecilia. 3 4 3 Cfr. 2 Cor. 12, 9. 4 Cfr. Prov. SI, 10 ss. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 282 PREGHIERA INCESSANTE 3. - Queste doti tuttavia non sono tali, da improvvisarsi in poche settimane. Bisogna chiederle al Signore con grande insistenza e fiducia. Ecco perchè vogliamo aggiungere ai precedenti consigli, anche quello di una preghiera incessante. Sentite come è delicata l'espressione del Kempis : Serenata conscientia puram offerre orationem: offrire con serena coscienza una pura orazione. La preghiera nasce dunque da una coscienza serena : che cioè non si esalta nel successo, nè si abbatte nella tribolazione del corpo o dello spirito ; che divide il tempo secondo le esatte indicazioni della obbedienza : e si esprime nella sincerità e nell'amore verso tutti, nella carità più pura, ispirantesi al cantico di San Paolo, nella prima Lettera ai Corinti : e cioè paziente, benefica ; non astiosa, non insolente ; che non si gonfia, non è ambiziosa, non cerca il proprio interesse, non si muove ad ira, non pensa male, non gode della ingiustizia, ma si rallegra del godimento della verità : che tutte le cose (delicatamente) copre, tutto crede, tutto spera, tutto sopporta. Da questa coscienza serena, e in pace, sgorga la preghiera pura : che è ascoltare Dio, parlare a Dio, fare silenzio in Lui : domandare ciò che piace a Lui. Preghiera di adorazione e di ringraziamento, pili che di petizione. Il Signore sa ciò di cui noi abbiamo bisogno ! Quanto sono belle le parole del Curato d'Ars, S. Giovanni M. Vianney, su la preghiera dell'anima verginale ! (( Dio contempla con amore — egli dice — un'anima pura, e le accorda tutto ciò che essa chiede. Come potrebbe resistere a un'anima che vive solo per Lui e in Lui ! Essa lo cerca, e Dio le si mostra ; essa lo chiama, e Dio risponde ! essa fa tutt'uno con Lui... Essa è presso Dio come un bambino vicino alla mamma » . Vorremmo pertanto invitarvi, con paterna insistenza, a meditare su questo punto della preghiera, perchè non potrete insegnare a fare orazione — e molto spesso questo è compito vostro, in aiuto dei genitori e dei sacerdoti — se voi per prime non l'avrete bene imparato. Anche su questo punto vogliate essere vigilanti e delicatissime di coscienza : così da non favorire le dispersioni devozionali, mentre c'è tanto bisogno di imparare perfettamente non solo la recita, ma bensì la pratica del Pater Noster, e del Credo apostolico. 5 6 5 Cfr. 1 Cor. 13, 4-7. ' A. Monnin, Spirito del Curato d'Ars, Roma (1956), pp. 57-58. Pontificia ad sacras virgines Allocutio VITA 283 CELESTIALE 4. - In ultimo, vita celestiale. L'Imitazione di Cristo tratteggia l'essenza della vostra vocazione : « esser degno di stare con gli angelici cori, escluse di dentro e di fuori le cose terrene ». Eccoci dunque ricondotti al punto di partenza : vita verginale, vita celestiale. In questo modo yoi, religiose di vita attiva, vi trovate in perfetta consonanza con le vostre consorelle degli ordini claustrali e contemplativi : oportet semper orare, secondo l'insegnamento di Gesù. Le monache di clausura hanno il loro posto presso il Tabernacolo : ma, non diversamente, voi dal Tabernacolo dovete muovere i passi verso l'azione di apostolato. 7 Questa preghiera incessante rende la vostra vita degna dei cori celesti: vi dà il tocco supremo della vostra perfezione, esprimentesi nell'ordine interiore, e nella grazia e semplicità esteriore. San Paolo, nel dettare al discepolo Timoteo norme sapientissime per la scelta delle diaconesse, dice esplicitamente : Mulieres similiter púdicas, non detrahentes, sobrias, fideles in omnibus: le donne, parimenti, pudiche, non date alla detrazione, sobrie, fedeli in ogni cosa. 8 Questo è il vostro abito interiore : il cui ornamento è espresso dal riserbo del tratto, dalla misura delle parole, dal raccoglimento abituale, dalla fedeltà nel compimento dei doveri quotidiani. Dilette figlie! Nel concludere il Nostro paterno colloquio con voi in questa chiesa mirabile, Ci torna gradito richiamare il vostro pensiero a quella Croce, che campeggia fulgidissima nel vasto affresco della volta, animato dalla fantasia e dall'arte del pio religioso gesuita Fratel Pozzo. Delineando la gloria di S. Ignazio, egli, con profonda intuizione, ha voluto anche celebrare il trionfo della Croce, dalla quale traggono origine e significazione le gesta dei Santi. Questa croce campeggia in tutta la sua maestà : e con eloquenza impareggiabile a tutti ricorda che non basta portarla sul petto o averla davanti agli occhi, ma che occorre scolpirla innanzitutto nella mente e nel cuore. 7 Cfr. Luc. 18, 1. 8 1 Tim. 3, 11. 284 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sia la croce il suggello della vostra verginità ; la sorgente della vostra forza; l'ispirazione delle vostre preghiere, e il segreto della vostra pace, nel pregustamento delle gioie del Cielo, di cui la vostra vita quaggiù è simbolo e monito. Il vostro amore alla Croce farà sì che l'offerta, che voi avete fatta di voi stesse, e di tutto quanto vi era più caro, al Signore, possa spandere profumo soave e gradito nella Chiesa Santa di Dio. 9 Con questo voto di soprannaturale fecondità, che porgiamo a ciascuna di voi, vicina e lontana, vi diamo altresì l'assicurazione della Nostra preghiera quotidiana per voi, chiedendo al Signore che vi conduca per le sue vie nascoste di santificazione e di gloria. E in pegno della continua assistenza divina, vogliate accogliere per voi tutte, per le Consorelle dei vostri Istituti lontani, specialmente per quelle che si prodigano nei vasti campi delle Missioni, a per quante sono provate dalla sofferenza, come pure per le dilette famiglie vostre e parrocchie che vi prepararono all'incontro con lo Sposo celeste, la Nostra speciale, confortatrice Benedizione Apostolica. » Cfr. Phil. 4, 18. Romanae Dioecesis Synodus clauditur 285 ROMANAE DIOECESIS PRIMA SYNODUS PRIDIE KALENDAS FEBRUARIAS A. D. MCMLX IN VATICANA BASILICA SOLLEMNITER CLAUDITUR SUMMI PONTIFICIS ALLOCUTIO ADSTANTIBUS EM.MIS PATRIBUS CARDINALIBUS AC FREQUENTISSIMO URBIS CLERO POPULOQUE HABITA, PRIUSQUAM COETUS HYMNUM « TE DEUM » DECANTARET OB PERACTAM SYNODI CELEBRATIONEM. EFFUSAB GRATIARUM ACTIONES ATQUE EXSULTANTIS LAETITIAE SENSUS Venerabiles Fratres et dilecti filii! Laetamur admodum atque immortales Deo grates persolvimus, quod Romana Synodus, ante hebdomadam in Patriarchali Lateranensi Archibasilica sollemniter inaugurata, hoc vespere feliciter in Vaticana Basilica exitum habet. Cum huiusmodi convocandi Synodum, quae in Romanae Dioecesis annalibus prima numeratur, consilium inivimus, tum statim arcano quodam modo animus affectus est Noster, quasi supernum menti Nostrae affulgeret lumen, atque clara et propitia Nobis adspirans e caelo delapsa vox Nos ad id propositum efficiendum impelleret. Quod quidem iam vobis patefecimus, cum in sacrosanctam Lateranensem Archibasilicam una convenimus. Anno exacto, ex quo publice Synodi celebrationem nuntiavimus, en salutare initum inceptum ad effectum feliciter deductum est, ac iam paratum prostat volumen, quo sapientissima Synodalia praescripta continentur. Quod autem idem volumen huc, prope Principis Apostolorum sepulcrum, afferre licet, id Nos iucundissimo perfundit solacio; eo vel magis quod probe novimus, omnes Dioecesis Romanae dilectissimos filios hoc idem solacium participare Nostrum; omnes dicimus, a Purpuratis nempe Sacri Collegii Patribus, qui proxime Nobis adiutricem navant operam in universa moderanda Ecclesia, usque ad inferioris ordinis clerum et Christifideles, qui faustissimum hoc eventum, maximi sane momenti ad immortalis huius Urbis religiosam vitam quod attinet, ovanti animo consalutant. Terrestre Ecclesiae iter eiusmodi est, ut eadem semper spiritualium 286 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale virium ubertatem ostendat, sive cum doloribus, acerrimis vexationibus, rebus adversis angitur, ut saepe contingit, sive, ut interdum etiam Deo favente accidit, cum sancta laetitia exsultans christianum populum ad concinendas Deo laudes invitat. In variis hisce rerum adiunctis utiliter nobis semper praesto adest Davidicum Psalterium, quod non modo maestos elegos, verum etiam carmina ad laetitiam significandam aptissima suppeditat. Ad haec pertinet — ut exemplo utamur — psalmus centesimus decimus tertius, cui initium « In exitu Israel de Aegypto », qui totus gratos animi sensus spirat erga Deum, qui, ut sibi debitus tribuatur honor, universum commovet terrarum orbem et « convertit petram in stagna aquarum et rupem in fontes aquarum ». Quam pulchre idem psalmus divinas prosequitur laudes : « Non nobis Domine, non nobis; sed nomini tuo da gloriam super misericordia et veritate tua... Benedixit omnibus qui timent Dominum, pusillis cum maioribus. ... Caelum caeli Domino; terram autem dedit filiis hominum. Non mortui laudabunt te, Domine ... sed nos, qui vivimus, benedicimus Domino ex hoc nunc et usque in saeculum ». Gratiarum actiones quae Deo exsolvuntur, propterea quod copiosa caelestium munerum largitate Romanus clerus tempore Dioecesanae Synodi perfusus est, quasi peculiaris nota sunt horum coetuum, quorum in unoquoque vestrum suavissima inhaeret memoria. Qui, ut Nos, qui Episcopi almae huius Urbis munere fungimur, Romanae Dioecesis filios cognoscit, magni aestimat ac diligit, is profecto facile percipiet, hanc Dioecesanam Synodum effusum, immo superfluens Dei donum fuisse. Eadem Synodus etiam refellere sinit id quod interdum auditur, scilicet in aestu saepe effreno humanarum cupiditatum in terrestribus bonis exquirendi, praesentiam vocemque Catholicae Ecclesiae, ac Romanae nominatim, magis magisque claritatem sonitus sui et actuosam vim suam amittere. At contra homines sincera fide praediti hac celebrata Synodo commonefiunt, Romanam Ecclesiam, ad praesentes ac futuras quod attinet pastoralis vitae et apostolatus necessitates, strenuas sibi addictas habere sacrorum administrorum cohortes ; quod quidem luculenter refulsit sive ex sacrae Synodi celebrationis decursu, sive etiam ex eius praescriptis, idque ad spem bonam omnium animos erigit. Procul dubio ingens erit impendenda opera, ut Synodales constitutiones in rem deducantur, cum sedulo considerandum sit, huc ex omnibus Italiae regionibus tam crebra civium agmina confluere, ut religiosa cura iis impertienda difficilis admodum evadat. Quinquaginta enim postremis hisce annis quater auctus est populus, qui hanc Urbem incolit. Attamen Romanae Dioecesis Synodus clauditur 287 Divino humani generis Servatori conficiendum est, cuius virtus omnes prorsus difficultates superare valet. Celebrata Synodus eo contendit, ut praesentis et venturae aetatis necessitatibus consulatur. Nos qui vivimus, benedicimus Domino. Quod autem imprimis urget nos, hoc est : ut Deo agamus gratias et forti et magno animo simus. INGENS SPIRITUALIUM VIRIUM DEMONSTRATIO Perplacet Nobis imprimis agnoscere hac Synodo Romana spiritualem vigorem esse luculentissime manifestatum ; quam ad rem appellantes contendere pergemus, ut rectus ordo et sanctificatio vitae nostrae et Ecclesiae, inter nos et circa nos, quemadmodum par est, omnino efficiantur stabilianturque. Initium Synodi die Dominico proxime praeterito in Lateranensi Archibasilica facientes, octo magnas partes, velut magnificas et perpulchras imagines, in quibus versarentur — ac reapse feliciter versatae sunt — novae leges de re pastorali adumbravimus ; eas profecto partes egregio opere octo pararant consilia auxiliaria, in quae optimi quique viri, laude doctrinae theologicae, asceticae, pastoralis florentes, erant allecti. En rursus nomina, quibus singulae partes huiusmodi inscribuntur : 1) de personis ; 2) de magisterio ; 3) de cultu divino ; 4) de Sacramentis ; 5) de actione apostolica ; 6) de christiana institutione ; 7) de rebus: aedibus sacris, domibus, monumentis: de bonorum administratione; 8) de operibus caritatis et beneficentia. Est autem Urbs Roma nobilis locus ille, quo Christifideles e variis Italiae regionibus et ex omnibus orbis catholici gentibus confluunt, Roma haec immortalis, ubi praesto est coetus perfrequens et egregius virorum ecclesiasticorum, animo alto praeditorum ac pio, qui exercitati sunt in magisterio inque usu sacrae doctrinae, theologicae nempe, asceticae, liturgicae, iuris artisque disciplinam complectentis, atque etiam, ad res oeconomicas ac terrenas quod attinet, in bonorum Ecclesiae administratione, cuius praecipue periti sint. Persuadere vobis prorsus poteritis, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, cum Synodi Constitutiones certo firmiterque fuerint probatae, quam egregii salutaresque effectus ex hac orituri sint virium contentione, cuius singuli omnesque simul specimen dederunt, quamque Nos ipsi diligentius observavimus. Cui nisui consultores Nostri synodales prudentia sua et ingenii ubertate, animo firmo vereque sacerdotali, sapien- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 288 tia et moderatione mirabili secundum sententiam legum Domini sunt praeclarum in modum suffragati. Liquet sane omnia ita esse consideranda, quasi luce collustrata sint fidei sanaeque doctrinae, qua ordo singulorum hominum et ordo domesticus et civicus innituntur ; eademque fideli cum observatione praeceptorum Iesu Christi esse accipienda, qua in re accurata distinctio fiat a quavis alia vitae instituendae et historiae interpretandae ratione. Eam sequamur oportet normam, quam S. Petrus et S. Paulus, epistulis, quas uterque ad Galatas, Evangelii beneficiis primum donandos, scripsit, vario quidem modo tradiderunt. Quid S. Petrum sentiat, iam, exemplis allatis, in colloquiis exposuimus, quae cum sacrorum administris in Synodi celebratione habuimus. S. Paulus vero, cum gravis exsisteret quaestio de seiunctione ac discessu a Synagoga, memoriam Abrahae patriarchae revocavit, qui e duabus feminis, filia deserti altera, filia promissionis altera, filios sustulit. Haec quippe antiquitatis recordatio plurimum valet ad perspicue intellegendae condiciones huius, qua degimus, aetatis, sive ad mentis habitum sive ad vitae instituendae rationem quod attinet. Per utramque enim feminam utraque civitas, cui nomen Ierusalem, comparatione significatur; prior est in monte Sina in servitutem generans, quae est Agar : civitas scilicet, quae servit cum filiis suis; altera autem Ierusalem quae sursum est, quae est mater nostra. Haec enim non est filia deserti sed promissionis, a qua originem trahimus. Quae, ut ait S. Paulus, sunt per allegoriam dicta; ac probe novimus eandem hanc allegoriam, olim propositam, per viginti fere saeculorum cursum reapse evenisse et ad effectum esse perductam in christiana religione perenni. Quoniam ergo non sumus filii deserti sed promissionis, quam Deus hominibus bona praeditis voluntate persolvit, coniunctiores nos esse sentimus cum Roma, hac urbe Ierusalem Foederis Novi, quae est mater nostra eaque gaudet libertate, qua... Christus nos liberavit. 1 2 3 4 Venerabiles Fratres ac dilecti filii. Gratias Apostolis Petro et Paulo agamus, qui ipso Ecclesiae initio locuti nos confirmant et adhortantur ad hanc profitendam doctrinam. 1 Cfr. Gal. 4, 24-26. 2 IMd. 5 IMd. 4 Cfr. ibid., 31. Romanae Dioecesis Synodus clauditur 289 FIRMA FIDES: SPES INVICTA: CARITAS EFFUSA Ad leges primarias, quibus obsecuti vivendi rationem, ad Deum et ad homines quod pertinet, recte instituamus, accedere debet, veluti fructus singularis et praecipuus Synodi huius, exercitatio virtutum theologalium, quibus id, quod proprium esse debet hominis christiani et catholici perfecti, significatur. Hae sunt, ut nostis, tres : fides, spes, caritas, quas cum solum appellamus, lumen inde dimanans gestimus commonstrare, quo scilicet splendescunt animosque ad se alliciunt et convertunt. Hae igitur nobis proponuntur ut firma fides, spes invicta, caritas effusa. Firma fides. A quo in sacri Baptismatis lavacro infantes vagivimus, usque ad extremum spiritum, quem in reditu ad Patrem caelestem gemebundi efflabimus, formulam catholicae fidei, quae verbo credo comprehenditur, quasi comitem vitae habemus. Non modico solacio sacerdos perfunditur, quotiescumque, morienti assidens, misero saepe peccatori, uni scilicet e numero plurimorum, una cum eo et pro eo haec fere enuntiat verba : Domine, hic, qui animam agit, Christifidelis, illecebris iuventutis inconsiderate se dedidit ac diuturna obstinatione animi senilis detentus fuit : pluries in te aliquid peccavit, saeculi blandimentis irretitus et voluptatibus negotiisque in pravum abstractus : tamen Patrem et Filium et Spiritum Sanctum non negavit; esto ergo ei propitius atque misericors. 5 Veri autem nominis christianus, sive in adulescentiae fervore sive aetate matura, operum feraci, debet imprimis hanc fidem in pectus demittere et ad usum deducere, adeo ut haec illuminet vitae ipsius cursum, consilia, officia gravissima, quibus obstringitur in domestico convictu et in cotidiana hominum consuetudine, idemque ceteris exemplo sit et incitamento. Iustus autem meus ex fide vivit.* Doctrina exculto fides est veluti lampas ardens, quae ad verum pervestigandum praebet adiumentum, quacumque in disciplina versatur humana inquisitio ; atque verba fides quaerens intellectum lumen praeferunt menti multiplices rerum rationes scrutanti. Viro optimis studiis fiorenti minime honori vertit negare Deum esse idque profiteri. Hoc modo enim is ostendit, quam sterile sit inge- 5 Ordo comm. animae. e Hebr. 10, 38. 19 - ACTA, vol. II, n. 4. — 20-4-1960. 290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nium ipsius, quam parum se ipse cognoscat, quanto cum periculo nimis sibi confidat. Haec vero fides debet defendi, quippe quae servari debeat quasi quaedam arx, scilicet, ut vere dicamus, tamquam firma fides; eius etiam propagationi studeatur oportet, quod est opus apostolicum, summorum materia meritorum, animi christiani perfectio, causa singularis honoris in Ecclesia Dei, quae ad eximium munus apostolatus, quo eius fines in toto terrarum orbe proferantur, ministros conquirit. Quid autem dicemus de iis, qui cum defensione veritatis fideique catholicae, cui insistunt, laborem perpessionemque vexationum coniungunt, non minus crudelium, quin etiam iis saeviorum, quae antiquis temporibus sunt toleratae? Animus Noster valde commotus est ac prorsus ex eiusdem evenit sententia, cum tertio Synodi die venerabilis coetus cleri Nostri nuntium, quo certissima necessitudo et fraterni sensus confirmationis pieni significarentur, ad sodales misit, ex ordine sacerdotum et laicorum, Ecclesiae, quae a silentio nomine accepit. Signi sunt hi, quos admiremur, digni, quorum casum doleamus, sed maiorem miserationem commovent insectatores eorum, qui post duo fere exacta milia annorum, quibus christiana vigent instituta, tantis erroris tenebris sunt obcaecati, ut non videant Iesum Christum semper esse et fore Regem saeculorum gloriosum et immortalem, et hanc esse fidem, quae rebus humanis praeponderet omnibus, quemadmodum scriptum est : haec est victoria quae vincit mundum : fides nostra. 7 Spes invicta. Fides christiana hac definitione apte explicatur : sperandarum substantia rerum, argumentum non apparentium. Est quidem fatendum summo cum studio atque industria disseminatum esse errorem christianae disciplinae repugnantem, scilicet pervagatissimam illam insanam opinationem, ex qua novo quodam habitu mentis de bonis terrenis sentiatur, ut non pauci mortales sibi persuaserint caelos esse desertos unumque in terra paratum sibi paradisum, ubi gaudiis perfruantur idque nullo adhibito modo temeritati, dummodo audacior aliquis sit et proclivior ad prava facinora, ac demum perfectam vitae speciem et formam hic consistere in triplicis concupiscentiae expletae potentia. Quod cum videt, animus tristitia afficitur estque in eo, ut alacritas et studium bene faciendi defervescant, quin etiam periculum 8 7 4 1 Io. 5, 4. Hebr. 11, 1. Romanae Dioecesis Synodus clauditur 291 oritur, ne quis, spe erepta, malis cedere velit. Hoc tamen ei contingit, qui animo debili est, lasso, ignavo. Verba autem Christi, quibus Evangelii libri referti sunt, homines per cursum saeculorum excitarunt confirmaruntque ac laetitiam attulerunt, quae cuivis recta mente praedito ex eo obvenit, quod conscientiae officio ut christianus satisfecit, et ex certo eventu promissionis Iesu Christi, quae his verbis declaratur : qui crediderit et baptizatus fuerit, id est qui ianua sacra Redemptionis ab eo patratae intraverit, salvus erit : qui vero non crediderit, condemnabitur. Nobis, qui filii lucis sumus, ne mors quidem incutit timorem, cum fides theologica tutissime promissis innitatur Iesu Christi atque adeo spes nostra sit certissima : Ego sum resurrectio et vita. Quam praeclare dicta ! Haec qui comprehensa habet cum fide et amore, vivet in aevum sempiternum : Omnis qui vivit et credit in me, non morietur in aeternum. 9 10 11 Cum igitur ad hanc pervenerimus lucem vitae humanae christianaeque, mirum est, quod asseverare aliquis audeat res cunctas Ecclesiae per saecula gestas non esse nisi tabulam quandam, per aetates hominum continuatam, quae de medio tolli oporteat eo consilio, ut omnia ex integro condantur réfìcianturque. Quamvis is falso hoc dictitet, quandam prae se ferens simplicitatis speciem, nos tamen animis paratis spei pergamus exercitationi insistere, virtutis invictae, quippe quae verbo falli nescio atque certissimo Domini fulciatur, quod nobis fecit, quos solacium amplissimum extremis temporibus manet; ac novimus fore, ut irreligiosorum hominum spes decipiatur omnino eorumque conatus immutabiliter ad irritum cadant. Fortasse oportet, ut in vitae cursu vexationes iniuriasque ab illis illatas toleremus, quemadmodum ait Dominus : In mundo pressuram habebitis : sed confidite, ego vici mundum; et alibi : Haec locutus sum vobis, ut gaudium meum in vobis sit, et gaudium vestrum impleatur. 12 13 Caritas effusa. Dominus noster, familiariter cum suis collocutus, haec etiam dixit : Hoc est praeceptum meum ut diligatis invicem, sicut dileœi vos. Amor vero mutuus esse huiusmodi debet, ut parati sitis 14 8 10 Marc. 16, 16. Io. 11, 25. 11 Ibid. 11, 26. 12 Ibid. 16, 33. 13 Ibid. 15, 11. 14 Ibid. 15, 12. . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 292 15 animam vestram ponere pro amicis vestris. Magnum sane praeceptum caritatis; eo enim, si ad effectum deducitur, vivida veluti summa totius doctrinae christianae et Ecclesiae universae comprehenditur. Legum quoque ecclesiasticarum, quae- Constitutionibus Synodi continentur, caput praecipuum, unde cetera deducuntur, caritas est ; caritas nempe, quae servos evehit ad gradum amicorum Dei, sacerdotale munus ad ministerium celsissimum, unde beneficia in totam proficiscantur Ecclesiam, scilicet non solum in ordinem ecclesiasticum, sed etiam, huius opera, in universam hominum societatem. Administratio Sacramentorum, qua gratia caelestis dispertitur ad irrorandam veluti salubriter terram floresque inde eliciendos, aliae hoc genus muneris functiones, ac demum moderatio variorum et multiplicium institutorum, quibus beneficia socialia impertienda sunt proposita, quaeque sunt cultus religionis, magisterium, subsidia caritatis, innumera scilicet opera, quibus multifariis vitae humanae condicionibus consulatur : haec omnia officium nobile et liberale efficiunt atque usum sarfctum salutaremque virium sacerdotalium. Interdum, immo saepius, homines saecularibus ducti opinationibus non aeque de beneficiis iudicant, quae ordo sacerdotalis a Christo institutus et in gradiis distributus cleri saecularis et regularis, existimatione nullo interposito discrimine digni, civico socialique ordini tribuit continenter. Cum Nos ante multos iam annos in primo essemus flore aetatis, plures non semel monentes audivimus, ut clerus e sacrariis exiret in publicum. Nunc vero non desunt, qui mutatis studiis cupiant, ut clerus in sacraria redeat, ibique se continens, liturgicis tantum muneribus vacet ; qui non memimerunt sacerdotes obsequi debere praeceptis Iesu Christi eiusque imitari exempla, qui templum quidem invisit noctesque in precationibus egit, tamen interdiu, assidue penitusque deditus populo, civibus nempe Iudaeis et Galilaeis, sacras habuit orationes, ad bonum animos confirmavit, caritati inserviit, miracula etiam patravit, verus pastor bonus, quem se esse confessus est, in gregem suum curas omnes intendens. Venerabiles Fratres ac dilecti filii: clero nostro tam alacri, tam studioso et pacifico praebeamus adiumentum, ut sanctimonia se valeat ornare, eo quidem consilio ut conatibus et inceptis eius Deus benedicat huiusque munera superna ad universas dimanent familias opera sacrorum administrorum, dignitate animi, sollertia, beneficientia insignium. Hoc die Dominico, qui est pridie Calendas Februarias, in sacra li1 5 Cfr. Io. 15, 13. Romanae Dioecesis Synodus clauditur 293 turgia S. Ioannis Bosco memoria agitur. Cuius nomen cum profertur, caelestis gratiae dona et apostolici ministerii diligentia miris laudibus celebrari videntur. Ille enim, e Pedemontano viculo ortus, gloriam et praeclara opera caritatis ad ultimos terminos orbis terrarum propagavit. Quocum viro eximio Ecclesia S. Iosephum Cottolengo et S. Iosephum Cafasso, populares eius eiusdemque regionis incolas, sociare consuevit. Haec tria nomina cuín in memoriam revocantur, menti etiam occurrunt innumerabiles sacerdotes, vel humiles vel fama illustres, qui, caritatem mira cum animi magnitudine exercentes in Italia, in veteribus dioecesibus, apud omnes nationes Europae ac totius orbis terrarum, quocumque Romana pertingit Ecclesia, studium sacerdotale et pastorale acriter fideliterque testari non desinunt. POST DIOECESANAM SYNODUM CONCILII OECUMENICI CELEBRATIO Venerabiles Fratres ac dilecti filii : inter maxima munera caritatis Christi est vis coniungendi et coagmentandi ; cuius unitatis communionisque doctrina, gratia, pulchritudo in Evangelio S. Ioannis verbis proponuntur mirificis. Haec enim scripta sunt tamquam ex ore Iesu edita, ex Corde eius divino et sanguine effuso in Crucis sacrificio et in Sacramento Eucharistiae; illius Iesu Verbi Dei Patri coniuncti, qui Incarnationis mysterio factus est primogenitus frater in nova familia hominum ipsius sacrificio redimendorum. Quae familia est ipsa Ecclesia, una, sancta, catholica, apostolica, cui divino consilio datum est, ut per totum terrarum orbem propagaretur, cuius vero sedes princeps Roma est, cum huc appulsa sit navicula Petri, hic, ancora iacta, fundata, non in aliquot annos sed in viginti saecula, et etiamnum constanter firmiterque consistat. Romae suus est clerus, populus suus, ad quos S. Petrus episcopus certe non dedignetur transferre praeconium, quod primis christianis coetibus studiosissimis in oriente institutis, his tribuerat verbis : genus electum, regale sacerdotium, gens sancta, populus acquisitionis. 16 Nunc Romana Dioecesis, per huius Synodi celebrationem ad se conversis curis, efficit, ut clerus populusque suus uno contuitu eas summas rationes consideret, quae religiosam et socialem vitam dirigant. Atque adeo maiore alacritate prosequi studet commissum sibi a providentissime Deo munus, quo in christiano orbe principalem obtinet sedem. 16 / Petr. 2, 9. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 294 Paucorum mensium spatio haec Dioecesis Synodum apparavit ac celebravit ; a Deo autem supplices nunc admovemus preces ut Ipse auxilium conferat et gratiam dilargiatur ad optima explenda proposita vitae piae et ad christianae disciplinae sanctitatem compositae, ut haec Nostra Dioecesis sit in signum gentium. A Christo Iesu, Ecclesiae Conditore, id quoque rogamus et poscimus, ut post hanc Synodum, cui Nos ut Eomanus Antistes praefuimus, Vicario suo etiam concedat Oecumenicum Concilium convocandum celebrandumque, quod Vaticanum secundum vocabitur atque generalibus Ecclesiae Synodis, quae a priscis aetatibus hucusque congregatae sunt, vicesimum primum adnumerantur. Iam nunc solacia expectatione maiora capimus, cum eius praeparationis gressus et progressus consideramus. Filii dilectissimi, Dei virtute freti, fortes simus. Ne putetis hac in re praesentem Servum Servorum Dei, qui tuetur sacrum depositum hereditatis S. Petri, id nimis flagrantibus votis percupere, ut usque eo vivere possit, donec maximum eiusmodi inceptum perficiat et ad optatum exitum adducat. Hilar em datorem diligit Deus : hic quies et pax alte in eius pectus influunt. In magnis ineundis rebus, voluisse sat est ; atque in praeclaris negotiis, ad laudem sibi comparandam, sufficit contulisse nisus, ut ea ad rem adducantur. Futurum Oecumenicum Concilium peculiari patrocinio tuendum concredidimus tribus gloriosis Sanctis Caelitibus, quorum sepulcra huic Vaticanae Basilicae, christiani orbis templo nobilissimo, thesaurus insignis sunt, nempe S. Gregorio Nazianzeno et S. Ioanni Chrysostomo, Constantinopolitanis Patriarchis, et S. Gregorio Magno, Summo Pontifici, qui ortu, mente, animo Romanus fuit. Confidimus e caelesti aula, e sacris silentiis huius Basilicae cum Petro et Paulo Apostolis sociatum iri et ceteros Pontifices, quorum ossa in somno pacis hic quiescunt, publico Ecclesiae cultu honoratos, nempe Leones et Gregorios, S. Pium X, B. Innocentium XI et alios quorum fama christiano populo minus innotescit. 17 TRES MAGNI MOMENTI PIETATIS FORMAE QUAE AD NOMEN, COR AC SANGUINEM IESU CHRISTI REDEMPTORIS SPECTANT Ex experientia, primo pastoralis muneris anno comparata, quod Nos ut Romanus Antistes inivimus, hoc animadvertimus nonnullos, quodam religionis studio motos, desiderio ferri religiosas pietatis for17 II Cor. 9, 7. . • • • Romanae Dioecesis Synodus clauditur 295 mas invehendi, singularibus novisque allatis nominibus, peculiari locorum indoli accommodatis; quae quidem Nobis videntur imaginationi potius indulgere, quam rectum religionumque animi robur fovere. Nos, sub Synodalium coetuum exitum, monere studemus, ut hoc teneatis, quod in Sanctae Ecclesiae orandi more simplicius et antiquius sit. Iesus Christus Dominus noster, ut in Evangelio legitur, unam precum formulam nos docuit, quae a verbis Pater noster incipit. O miram supplicationem, quae omnia comprehendit et quae semper animis satisfacit nostris. S. Ioannes servavit nobis contextum precum quas Christus Iesus ad caelestem Patrem fudit moestissimo vespere, a discipulis discessurus : ibi gratiam petivit, ut discipuli una simulac secum et cum Patre numquam frangenda coniunctione cohaererent. At nihil amplius quaerendum est. Ad cultum autem collustrandum atque fovendum, quo Christum Iesum pio obsequio adoramus, nihil accommodatius est quam Divinum Servatorem cogitare atque invocare triplici radiante fulgore, quem Eius Nomen, Cor et Sanguis effundunt. S. Bernardinus Senensis, magnus ille Dei vir saeculo xv in Italia populari veneratione et gratia florentissimus, Sanctissimi Iesu Nominis eloquens exstitit praeco, flagrantis animi impetu ductus. Cuius quidem impulsu notabilis spiritualium librorum copia atque operum omne genus, politissima arte perfectorum, tam augustum Nomen concelebrant, eorumque pulchritudo et pietas animos adhuc monent ac suavissime commovent. Cultus autem SSmi Cordis Iesu, postquam idem mirum in modum se Paredii Monialium patefecit, in religiosis animis, qui tunc temporis fuerunt, alte defixus est, isque nunc — demum superatis difficultatibus inconsulte oppositis — in hominum mentibus viget, et in templis atque Institutis magnificentissime floret, quae ab hoc miserentissimo Corde nomen splendoremque assecuta sunt. Quid vero de Christi Sanguine dicamus? O Pretiosissimum Iesu Christi Sanguinem! per quem nobis fas est Deum humiliter obsecrare, ut peccata nostra remittantur. Cuius cultus iure Clero populoque Romanae dioecesis potissimum commendatur, quandoquidem Romani Cleri micantissimum decus exstat Sacerdos ille, in Sanctorum numerum relatus, qui germanus praecipuusque auctor et suasor fuit Pretiosissimi Iesu Sanguinis speciali cultu adorandi : Sanctum dicimus Gasparem a Bufalo, paulo ante rerum in Gallia conversionem in Exquiliis natum, atque religiosae Evangelii praeconum Familiae conditorem, quae sub Pretiosissimi Sanguinis tutela et auspicio operosam fructuosamque vitam traducit. Iuveni huic sacerdoti, qui quinquaginta tantum annos agens Albani supre- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 296 mum diem obiit, summo ducuntur honori ea verba, quibus ipse potentissimo illorum temporum viro, iniquum a Christi fidelibus petenti ius iurandum, respondit: « H o c non possum, non debeo, nolo ! ». Qui cum ita se gessisset, in exsilium maluit pergere, quam ignaviae dedecore maculari. Venerabiles Fratres ac dilecti filii ! Nostro hoc praesenti colloquio paulo diutius vobiscum versati sumus, quam per tres peractae Synodi dies fecimus; ac cum plura attigerimus argumenta, conserendo sermonem veluti in summum Calvariae locum una simul quodammodo pervenimus. O sane pulcherrimum postremum spectaculum, quod tam vehementer nos allicit ! Ibidem consistentes, mentis oculis conspicimus augustum Iesu Nomen, triplicis sermonis litteris super Divini Magistri Cruci afiixi caput inscriptum; Eius pariter divinum Cor conspicimus, in extremae immolationis cruciatibus flagranti caritate palpitans; Eius denique Sanguinem, e sauciato pectore, veluti e quodam inexhausto et numquam exhauriendo fonte, in omnium hominum vitam redemptionemque manantem contemplamur. Ac duos testes Cruci adstantes contuemur : Venerandam Christi Matrem, ac discipulum « quem diligebat Iesus » . 1 8 O Maria, o Maria! Tu no visti qua hic consaluteris appellatione; Salus populi Romani diceris ; nosti profecto humilem Urbis Episcopum cotidianis salutationibus Reginam Apostolorum, Reginam Cleri, Auxilium Christianorum, Auxilium Episcoporum te instanter invocare. Haec verba satis tibi exprimunt, quanta amoris suavitate te, Christi Iesu omniumque nostrum Mater, colamus, ac valent tuam erga nos misericordiam conciliare, qui devotissimi ac studiosissimi in te filii esse et manere volumus. 18 Io. 19, 26; 21, 20. Romanae Dioecesis Synodus clauditur 297 ITALICUS PONTIFICIAE ALLOCUTIONIS TEXTUS AD ROMANAM TERMINANDAM SYNODUM GRANDE RICONOSCENZA ED ESULTANTE LETIZIA Venerabili Fratelli, diletti figli. L'inaugurazione del Sinodo Romano, domenica sera, nella Basilica Lateranense, e la sua conclusione stasera qui a San Pietro Ci riempe il cuore di grande riconoscenza al Signore e di esultante letizia. Il pensiero ed il proposito della convocazione di un Sinodo Diocesano a Roma, il primo della sua storia religiosa, sorpresero il Nostro spirito con una semplicità ed immediatezza, singolare e toccante come un raggio di cielo, come una voce sicura e benedicente dall'alto. Già ve lo confidammo al nostro primo incontro nella Basilica Lateranense. Ecco, che ad un anno preciso di distanza, il Sinodo è fatto : il volume che ne contiene i preziosi ordinamenti è pronto. Il poter offrirlo qui sulla tomba di San Pietro Ci è motivo di straordinaria consolazione, resa più viva perchè la sappiamo condivisa da tutti i Nostri figli di Roma. Sì ; da tutti veramente : dagli Eminentissimi Signori Cardinali componenti il Sacro Collegio dei collaboratori più vicini al Papa nel governo della Chiesa universale, fino al più modesto rappresentante del Clero e del popolo : anche questo ben lieto del grande avvenimento che viene a segnare una data fausta e felice per la vita religiosa dell'Urbe immortale. Questa vita della Chiesa nel succedersi degli anni è dispiegamento di energie spirituali preziose. Spesso di affanni e di duri contrasti e di sofferenze : ma talora anche, grazie a Dio, di elevazioni e di canti. Per tutte le ore e per tutte le circostanze noi abbiamo a nostra disposizione l'antico Salterio Davidico che raccoglie e ci dà il tono non solo di meste elegie, ma sovente di carmi deliziosi. Prendete per esempio questo salmo 113 In exitu Israel, tutto risonante riconoscenza al Signore, il quale scuote la terra come per invitarla a fargli onore e muta la roccia in stagni e la rupe in sorgente d'acque. Come è bello il suo proseguire : « non a noi, o Signore, non a noi, ma al tuo nome dà gloria per la tua misericordia e per la tua fedeltà. Benedici, o Signore, quanti ti temono grandi e pusilli. Il cielo altissimo, o Signore, lo hai fatto per te : la terra tu l'hai data ai figliuoli degli Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale 298 uomini. Non i morti ti loderanno, o Signore. Noi viventi ti benediciamo e ti benediremo ora e in perpetuo ». Questo sentimento di riconoscenza al Signore per la grazia diffusa nel cuore di tutto il clero e del Popolo Romano in questi giorni del Sinodo è la prima nota di questo incontro domenicale vespertino, di cui ciascuno porterà con sè il ricordo più tenero e soave. Per chi conosce ed ama i suoi figliuoli come il Vescovo di Roma li conosce, li apprezza, li ama, è facile comprendere Che questa del Sinodo sia stata una grande e soprabbondante grazia, non fosse altro perchè «mentisce qualche asserzione udita qua e là che fra il tramestio, sovente violento, delle umane passioni nella ricerca dei beni della terra, la presenza e la voce della Chiesa Cattolica, della Chiesa Romana peída sempre più — si crede — di risonanza e di efficacia, Il Sinodo assicura invece tutte le anime di buòna fede che la Santa Chiesa Romana tiene in attività di servizio pastorale e di apostolato futuro, delle riserve preziosissime, che la preparazione del Sinodo e dei suoi nuovi ordinamenti hanno fatto conoscere, aprendo il cuore di tutti alle più belle speranze. Certo l'applicazione delle Costituzioni Sinodali sarà un lavoro immenso, atteso il convenire troppo rapido a Roma e la difficile assistenza di genti e di genti, da ogni punto d'Italia sino a quadruplicare la popolazione di 50 anni or sono. Ma chi è forte come il nostro Signore Iddio Salvatore del mondo? Quis sicut Dominus Deus noster qui in altis habitat et humilia respicit in coelo et in terra? 1 Intanto il Sinodo è fatto per la vita presente e per l'immediato avvenire. Nos qui vivimus benedicimus Domino. Questo è il nostro primo dovere : ringraziare Iddio e prendere coraggio. IMPONENTE MANIFESTAZIONE DI FORZA SPIRITUALE Amiamo innanzitutto riconoscere che questo Sinodo Romano è riuscito una grande manifestazione di forza spirituale, a cui faremo ricorso nel proseguimento dei nostri sforzi per realizzare in noi e intorno a noi ciò che è e deve essere ordine e santificazione della nostra-vita nella Chiesa. Inaugurandolo la scorsa Domenica a S. Giovanni in Laterano, accennammo alla maestà e alla bellezza degli otto grandi quadri su cui doveva distendersi, e si distese felicemente, la rinnovata legislazione di 1 Ps. 112, 5-6. Romanae Dioecesis Synodus clauditur 299 •carattere pastorale, legislazione ben preparata dalle otto sottocommissioni che raccoglievano il fior fiore della sacra dottrina, teologica, ascetica e pastorale. Eccone ancora le denominazioni: 1) le persone, 2) il magistero, 3) il culto divino, 4) i Sacramenti, 5) l'azione apostolica, *6) l'educazione cristiana, 7) le cose : chiese, case, monumenti : amministrazione, 8) assistenza e beneficenza. Grande punto di convegno dalle regioni d'Italia, e da tutte le nazioni 4el mondo cattolico questa Roma nostra immortale, che può disporre di una folta ed eletta schiera di ecclesiastici, anime nobili e pie, esercitate nel magistero e nella distribuzione della scienza sacra : teologica, ascetica, liturgica, giuridica, artistica, e nella pratica esperienza della ^amministrazione specializzata di ordine economico e temporale dei beni ecclesiastici. Voi avrete l'occasione di rendervi conto esatto, venerabili Fratelli e diletti figli — a Costituzioni Sinodali definitivamente approvate — delle magnifiche risultanze di questo sforzo individuale e collettivo che abbiamo potuto seguire da vicino, ed a cui i nostri consultori Sinodali «diedero chiaroveggenza e coltura, cuore saldo e sacerdotale, saggezza e discrezione mirabile secondo lo spirito delle leggi del Signore. È ben naturale che tutto venga veduto nella luce della fede cristiana » S. E. Revma Monsig. Lardone Francesco, Arcivescovo tit. di Rizeo, Internunzio Apostolico in Turchia. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Traglia Luigi, Pro-Vi28 marzo cario Generale per la città di Roma e distretto. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., 12 aprile Protettore delle Suore Oblate Agostiniane del Ssmo Bambino Gesù (Roma) » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Aloisi Masella Benedet29 » to, Protettore delle Ancelle del Sacro Cuore (Roma). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., 7 maggio Protettore delle Suore Domenicane della Ssma Annunziata (Vich, Spagna). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., 13 » Protettore delle « Dame Apostoliche del Saero Cuore di Gesù » (Madrid). 19 giugno Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Prelati Domestici di Sua Santità: 30 novembre 1959. Monsig. Allen Forrest H., dell'arcidiocesi di Denver. » » » Monsig. Barry Tommaso, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Canavan Walter J., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Cavanagh Giovanni B., della medesima arcidiocesi. 424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 20 novembre 1959. Monsig. Cullen Bernardo J., dell'arcidiocesi di Denver. » » » Monsig. Elzi Antonio G., della medesima arcidiocesi. » » » Mçnsig. Flanagan Giacomo P., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Kelly Guglielmo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Kolka Elmer J., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Lemieux Delisle A., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Maloney Davide M., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Powers Guglielmo V., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Verschraeghen Emilio J., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Schmitt Carlo F., della diocesi di SpringfieldCape Girardeàu. » » » Monsig. Fairhall Riccardo E., dell'arcidiocesi di Westminster. » » » Monsig. Gómez Misael, della diocesi di Zipaquirá. 11 dicembre » Monsig. Anton Ortiz Giuseppe, della diocesi di Almeria. » » » Monsig. Fahy Tommaso, della diocesi di Clonfert. » » » Monsig. Tufarelli Quintino, dell'arcidiocesi di Napoli. » » » Monsig. Belckx Felice, della diocesi di Nizza. » » » Monsig. D'Oreye Max, della medesima diocesi. 8 gennaio 1960. Monsig. Angelini Bernardo, della diocesi di Foligno. 15 » » Monsig. McKenzie Valentino Giovanni, della diocesi di Aberdeen. » » » Monsig. Federici Emidio, della diocesi suburbicaria di Albano. » » » Monsig. Torpigliani Bruno, della diocesi di Arezzo. » » » Monsig. Cipollone Ernesto, dell'arcidiocesi de L'Aquila. 21 » » Monsig. Bortoletto Daniele, della diocesi'' di Treviso. » » » Monsig. Cunial Antonio, della medesima diocesi. » » » Monsig. Zavan Silvio, della medesima diocesi. » » » Monsig. Fantuzzo Mariano Giovanni Maria, della medesima diocesi. 22 » » Monsig. Natta Alcide, della diocesi di Albenga. » » » Monsig. Chiesa Antonio, della diocesi di Cesena. » » » Monsig. Ferrari Narciso, dell'arcidiocesi di Firenze. 5 febbraio » Monsig. Salvi Carlo, dell'arcidiocesi di Genova. 12 » » Monsig. Pogacnik Giuseppe, della diocesi di Lubiana. )y » » Monsig. Simenc Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Snoj Andrea, della medesima diocesi. 18 » » Monsig. Bonetti Carlo, della diocesi di Fidenza. » » » Monsig. Reginek Tommaso, della diocesi di Katowice. » » » Monsig. Trotta Antonio, della diocesi di Ortona. » » » Monsig. Mazzone Giuseppe, della diocesi di Ruvo. 26 » » Monsig. Chiodo Alfonso, dell'arcidiocesi di Cosenza. » » » Monsig. Fata Gaetano, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Cain Giovanni, dell'arcidiocesi di Newark. Diarium Romanae Curiae' 425* Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 11 dicembre 1958. Monsig. Quijano Ardila Roberto, della diocesi di Socorra e San Gii. febbraio 1959. Monsig. Berti Pierluigi (Roma). 6 » » Monsig. Oerquitella Guglielmo (Roma). Monsig. De Grada Stefano (Roma). » Monsig. Petricca Alfredo (Roma). )) 18 Monsig. Vannocchi Mario, della diocesi di Città di Castello. 1 giugno Monsig. Borgia Lorenzo (Roma). » » » Monsig. Corte Ernesto (Roma). » 12 Monsig. Lang Giuseppe, della diocesi di Basilea. » 17 luglio Monsig. Boyer-Mas Andrea, della diocesi di Carcassonne. )) » Monsig. Peña Giuseppe Candido, della diocesi di Santa Cruz de la Sierra. 3 ottobre Monsig. Higging Giovanni W., della diocesi di Des Moines. » Monsig. Davidsaver Alberto L., della medesima diocesi. Monsig. Schwarte Michele W., della medesima diocesi. » 30 Monsig. Toro Escobar Germano, della diocesi di Jericó. » 13 novembre Monsig. Donnelly Patrizio Francesco, della diocesi di Bridgeport. » » Monsig. Bannon David F., della medesima diocesi. » Monsig. Toomey Giovanni Giuseppe, della medesima dio» » 20 » » » » » » » » » » » » » 25 11 dicembre » » » » » •» » » )) » » 12 » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. cesi. Gardner City in Enrico Kansas. F., dell'arcidiocesi di Kansas Lacy Giovanni J., della medesima arcidiocesi.. Duffy Riccardo M., dell'arcidiocesi di Denver. Ebel Giovanni B., della medesima arcidiocesi. Evans Giorgio R., della medesima arcidiocesi. Hiester Riccardo, della medesima arcidiocesi. Hoff man Roberto, della medesima arcidiocesi. Jones Guglielmo, della medesima arcidiocesi. Monahan Guglielmo, della medesima arcidiocesi. Ta vano Adelchi, dell'arcidiocesi di Udine. Sánchez Giuseppe del Carmine, della diocesi di Santa Rosa de Copan. Boilini Luigi, dell'arcidiocesi di Modena. Lefeuvre Andrea, della diocesi di Nantes. Petti Domenico, della diocesi di Nocera de' Pagani. Ladaga Alfonso, della diocesi di Policastro. Mirabile Vito Antonio, della medesima diocesi. Reali Silvestro, dell'arcidiocesi di Spoleto. Esquibel Saverio, della diocesi di Vich. Rodrigues Nobrega Silvino, della diocesi di Viia Real. Cinesu Luigi, della diocesi di Iglesias. 42B Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 12 dicembre 1959. Monsig. Gioffrè Salvatore, dell'arcidiocesi di Reggio Calabria. » » » Monsig. Catanoso Gaetano, della medesima arcidiocesi. »' » » Monsig. Foti Cosimo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Giunta Paolo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Palamara Orazio, della medesima arcidiocesi. » • » » ' Monsig. Cassone Domenico, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Musolino Antonio, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Quattrone Aurelio, della medesima arcidiocesi. 23 » » Monsig. Musso Domenico, della diocesi di Alba. » » » Monsig. Benitez Santiago, dell'arcidiocesi di Asunción. 8 gennaio 1960. Monsig. Conti Francesco, della diocesi di Foligno. » » » Monsig. Mattinati Decio, della medesima diocesi. 11 » » Monsig. Valente Marcellino, della diocesi di Chiavari. » » » Monsig. Lepori Giuseppe, delParcidiocesi di Cagliari. » » » Monsig. Dionisi Pietro, dell'arcidiocesi de L'Aquila. » » » Monsig. Quaianni Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Di Bernardo Sebastiano, della diocesi di Mazara del Vallo. » » » Monsig. Vivona Benedetto, della medesima diocesi. » » » Monsig. Corte Girolamo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Laviano Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. De Castro Gioacchino, della diocesi di Oliveira. » » » Monsig. Eloi de Oliveira Francesco, della medesima diocesi. » » » Monsig. Centra Giuseppe, della diocesi suburbicaria di Velletri. » » » Monsig. Dettori Altea Giuliano, della medesima diocesi. » » » Monsig. Fagiolo Domenico, della medesima diocesi. » » » Monsig. Marafìni Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Onorati Achille, della medesima diocesi. » » » Monsig. Pistilli Silvestro, della medesima diocesi. » » » Monsig. Pietrini Francesco, della diocesi di Viterbo. » » » Monsig. Gasbarri Romolo, della medesima diocesi. y> » » Monsig. Guerrini Oreste, della medesima diocesi. » » » Monsig. Grandori Alceste, della medesima diocesi. » » » Monsig. Guidobaldi Umberto, della medesima diocesi. » » » Monsig. Ancillotto Luigi, della medesima diocesi. » » » Monsig. Rossi Giovanni, della medesima diocesi. » » » Monsig. Lelli Eligio, della medesima diocesi. 15 » » Monsig. Bussi Natale, della diocesi di Alba. » » » Monsig. Vigolungo Agostino, della medesima diocesi. » » » Monsig. Durante Mario, dell'arcidiocesi de L'Aquila. » » » Monsig. Torlone Amilcare, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Badini Giuseppe, della diocesi di Treviso. 21 » » Monsig. Escobar Martínez Innocenzo, della diocesi di Zacapa. » » » Monsig. Gattel Luigi, della diocesi di Treviso. » » » Monsig. Marchesan Fortunato, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 21 gennaio 1960. Monsig. » » » Monsig. » Monsig. 22 » » Monsig. » » » Monsig. » Monsig. >) Monsig. » » » » Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. » » Monsig. 5 febbraio » Monsig. » 12 Monsig. » 18 Monsig. Monsig. » » Monsig. » » Monsig. 21 Monsig. 28 Monsig. » 29 » Monsig. 10 marzo » Monsig. 427 Patrizio Giovanni, della diocesi di Treviso. Pesce Luigi, della medesima diocesi. Spagnolo Luigi, dell'arcidiocesi di Brindisi. Magalotti Aldo, della diocesi di Cesena. Mancini Lino, della medesima diocesi. Tonti Alessandro, della medesima diocesi. Incognito Antonio, della diocesi di Gerace-Locri. Sansotti Giuseppe, della medesima diocesi. Schirripa Domenico, della medesima diocesi. Bertoli Antonio Maria, della diocesi di Novara. Savoini Bartolomeo, della medesima diocesi. Nahalka Stefano, della diocesi di Spie. Colangelo Livio, della diocesi di Trivento. Fajdiga Guglielmo, della diocesi di Lubiana. Costa Guido, della diocesi di Fidenza. Milioni Albano (Roma). Sarogni Cesare, della diocesi di Tortona. Ruysschaert Giuseppe, della diocesi di Tournai. Dossi Lorenzo, della diocesi di Bergamo. Rinaldi Angelo, del patriarcato di Venezia. Di Fulvio Pietro, della diocesi di Ortona. Bulart Ferrándiz Giuseppe Maria, della diocesi di Madrid. Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità: 22 maggio 1959. Il Conte Boada y Flaquer Tommaso, della diocesi di Ge» Il sig. Barry Desmond T., dell'arcidiocesi di New York. 2 ottobre 14 gennaio 1960. Il Nob. Miccinelli Antonio (Eoma). » 27 Il Marchese Travaglini di Santa Rita Raffaele (Roma). Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità: 5 giugno 1959. Monsig. Curatola Giuseppe (Roma). 11 dicembre » Monsig. Damizia Enrico, della diocesi suburbicaria di Pai estrina. » 12 » Monsig. Cavassa Antonio, della diocesi di Iglesias. Monsig. Cocco Onorino, della medesima diocesi. » Monsig. Cincotti Camillo, della medesima diocesi. 15 gennaio 1960. Monsig. Paparelli Lorenzo, dell'arcidiocesi di Ferrara. » » » Monsig. Princisgh Luigi, dell'arcidiocesi di Udine. » » Monsig. Pidutti Francesco, della medesima arcidiocesi. » 21 Monsig. Ceccato Mario, della diocesi di Treviso. » Monsig. Duregon Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Zanatta Ermenegildo, della medesima diocesi. » 22 Monsig. Fusaroli Vittorio, della diocesi di Cesena. » 5 febbraio Monsig. Blahc Angelo, della diocesi di Pinerolo. » 26 Monsig. D'Acunto Nicola, della diocesi di Campagna. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 428 Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità: 29 gennaio 1960. Il sig. Foresi Palmiro (Roma). 26 febbraio » Il sig. Biagi Roberto, della diocesi dei Marsi. Cappellani segreti d'onore di Sua Santità: 1 gennaio 1960, Monsig. Riccagno Giovanni, della diocesi di Acqui. 21 » » Monsig. Condotta Ferruccio, della diocesi di Treviso. » » » Monsig. Corazza Angelo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Longo Igino, della medesima diocesi. ONORIFICENZE Con Breve Apostolico, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: Il Collare dell'Ordine Piano : 11 marzo 1960. A Sua Altezza Serenissima Francesco Giuseppe II, Principe Regnante del Liechtenstein. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Sommo Pontefice Pio XII, di vén. mem., si degnò di conferire: La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 30 agosto 1956. Al sig. Schies Oscar, della diocesi di Strasburgo. 2 settembre 1957. Al sig. Heidet Andrea, della medesima diocesi. » » » Al sig. Zinck Luigi, della medesima diocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 2 settembre 1957. » » » » » » )) » » » » » 17 giugno 1958. » » )) » », » » » » » » » » » » 13 agosto » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Allimant Renato, della diocesi di Strasburgo. Braun Teofilo, della medesima diocesi. Mehl Renato, della medesima diocesi. Labadens Guglielmo, della medesima diocesi. Lutz Carlo, della medesima diocesi. Loeb Giuseppe, della medesima diocesi. Louis Giuliano, della medesima diocesi. Munck Paolo, della medesima diocesi. Schelcher Roberto, della medesima diocesi. Spony Luigi, della medesima diocesi. Werlin Antonio, della medesima diocesi. Baumgartner Marcello, della medesima diocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 2 settembre 1957. Al sig. Kappler Giuseppe, della diocesi di Strasburgo. » » » Al sig. Klein Paolo, della medesima diocesi. » » » Al sig; Roethinger Massimo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Wolff Augusto, della medesima diocesi. Diarium 17 » 21 Romanae Curiae 429 giugno 1958. Al sig. Meyer Enrico, della medesima diocesi. Al sig. Stimpfling Enrico, della medesima diocesi. » » » Al sig. Krug Emilio, della medesima diocesi. » » Al sig. Scherer Carlo, della medesima diocesi. » » Al sig. Egler Maurizio, della medesima diocesi. agosto » Al sig. Gomes Tommaso, dell'arcidiocesi di Dacca. ». ». Al sig. Good Bryan, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Monendra Berna Carlo, della medesima arcidio cesi. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferiré: La Gran Croce dell'Ordine Piano; •30 ottobre 1959. A S. E. Alvarado Puerto Andrea, Ministro degli Affari Esteri dell'Honduras. 15 febbraio 1960. A S. E. Porras Barrenechea Baúl, Ministro degli Affari Esteri del Perù. 16 » » A S. E. Abdallah Ibrahim, Presidente del Consiglio e Ministro degli Affari Esteri del Regno di Marocco. La Placca dell'Ordine Piano : 18 febbraio 1960. Al sig. Odöardo dei Marchesi Fioravanti (Roma). La Commenda dell'Ordine Piano : 27 novembre 1959. Al Marchese Guasco Gallarate di Bisio Emilio, della diocesi di Tortona. La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 5 febbraio 1960. Al sig. Jervolino Angelo Baffaele (Italia). 12 » » Al sig. Murphy Roberto Daniele (Stati Uniti d'America). 15 » » Al sig. Cisneros Sánchez Emanuele (Perù). La Commènda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 10 luglio 1959. Al sig. 15 gennaio 1960. Al sig. Al sig. '22 » » » » » Al sig. 15 febbraio 26 » » » Éastwood Carlo, della diocesi di Lancaster. Schuurmans Costante (Belgio). Pérez Lorente Tommaso, della diocesi di Vieh. Von der Heydte Federico, della diocesi di Würzburg. Al sig. Risi Ferreyros Adelmo (Perù). Al sig. Tedesco Pietro (Italia). La Commenda con Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe militare: 15 febbraio 1960. Al Gen. Ciriani Enrico (Perù). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 430 Officiale La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 4 » marzo » 1960. Al sig. Hirose Tatsuo (Giappone). » Al sig. Milani-Valerio Oreste (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 4 febbraio 1959. Al sig. Clayton Tommaso, della diocesi di Portsmouth. Al sig. Benedetti Ignazio, dell'arcidiocesi di Cartagena. 26 giugno » (Colombia). Al sig. Caviedes Raimondo, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Samudio Alberto, della medesima arcidiocesi. Al sig. Lalou Renato, dell'arcidiocesi di Parigi. 16 ottobre Al sig. Sullivan Giovanni J., dell'arcidiocesi di Denver. 20 novembre Al sig. Sganga Santino, della diocesi di Caltanissetta. 23 dicembre 22 gennaio 1960. Al sig. Struth Giovanni Guglielmo; dell'arcidiocesi di Colonia. Al sig. Möllers Teodoro, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Del Dotto Pietro, dell'arcidiocesi di Lucca. » » Al sig. Kärcher Federico Guglielmo, dell'arcidiocesi di » » Monaco e Frisinga. Al sig. Sartor Giuseppe (Roma). » » Al sig. Scapin Mario (Roma). Al sig. Aguilar Ojeda Raffaele, della diocesi di Vich. » » Al sig. Turchetti Paolo (Roma). 29 ». Al sig. Graglia Giuseppe, dell'arcidiocesi di Torino. 18 febbraio Al sig. Avetta Udo (Roma). 4 marzo Al sig. Marzano Carlo (Roma). » » Al sig. Namour Marcello (Libano). » » La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 11 dicembre 1959. Al Gen. Dorange Andrea (Francia). 15 gennaio 1960. Al sig. Thibaut De Masières Gilberto (Belgio). » febbraio » Al Cap. Vase. Navarro Alfonso (Perù). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 13 novembre 1958. Al sig. D'Souza Giuseppe Albano, dell'arcidiocesi di Bombay. 24 aprile 1959. Al sig. Mitton Silvestro Giacomo, della diocesi di Portsmouth. 3 settembre » Al sig. Posadas Recio Alessandro, dell'arcidiocesi di Santiago de Cuba. » » » Al sig. Sánchez Fornaris Guglielmo, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Ruiz Velasco Giuseppe, della medesima arcidiodiocesi. 5 » » Al sig. Nibelle Enrico, dell'arcidiocesi di Parigi. Diarium Romanae Curiae 431 6 novembre 1959. Al sig. Beaulieu E. Antonio, della diocesi di Golfe StLatirent. » » » Al sig. Cormier Leopoldo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Leduc Giovanni, della medesima diocesi. Í3 » » Al sig. Hope J. Guglielmo., della diocesi di Bridgeport. » » » Al sig. Epifanio Filippo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Leverty Raimondo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Isacs Ermanno, della medesima diocesi. » » » Al sig. Kerr Giacomo R., della medesima diocesi. » » » Al sig. Daley Federico, della medesima diocesi. » » » Al sig. Wigand Carlo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Donahue Alfonso, della medesima diocesi. » » » Al sig. O'Connell Giacomo J., della medesima diocesi. » » » Al sig. McLachlan Harry, della medesima diocesi. » » » Al sig. Doran Giovanni, della medesima diocesi. » » » Al sig. Shea Lewis, della medesima diocesi. » » » Al sig. Gardella Luigi J., della medesima diocesi. » » » Al sig. Doyle Francesco J., della diocesi di Lancaster. 20 » » Al sig. Collins Harold F., dell'arcidiocesi di Denver. » » » Al sig. Dignan Emmet J.„ della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Engelbert Luigi Guglielmo, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. O'Brien Clarenzio Davide, della medesima arcidiocesi. » » » AÌ sig. Reich Giuseppe Adamo, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Weckbaugh Kernan J., della medesima arcidiocesi. 11 dicembre » Al sig. Bertrand Lionello,della diocesi di Saint-Jérôme. » » » Al sig. Desrochers Paolo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Léonard Gian Paolo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Thinel Luciano, della medesima diocesi. 15 gennaio 1960. Al sig. Duplay Marcello, della diocesi di Nizza. » » » Al sig. Guiran Giovanni, della medesima diocesi. » » » Al sig. Mariau Filippo, della medesima diocesi. 22 » » Al sig. Veronese Paolo Leandro, della diocesi di Adria. » » » Al sig. Amoudru Bernardo, della diocesi di Lilla. » » » Al sig. Bartsch Francesco Gioacchino, dell'arcidiocesi di Monaco e Frisinga. » » » Al sig. Meraviglia Mantegazza Alberto (Roma). » » » Al sig. Aguirre Fanaique Luigi, della diocesi di Vich. » » » Al sig. Alvarez Tomé Emanuele, della medesima diocesi. » » » Al sig. Mazade Gustavo, della diocesi di Viviers. 5 febbraio » Al sig. Darbellay Pietro, della diocesi di Basilea. 15 » » Al sig, Maurtua Giacomo (Perù). 18 » » Al sig. Matta Riccardo, dell'arcidiocesi di Torino. 26 » » Al sig. Karderini Cleo, dell'esarcato apostolico di Grecia. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 432 La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 22 gennaio 1960. Al sig. Ulloa Sotomayor Alberto (Perù). La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 1 gennaio 1960. Al sig. Manzi Pietro (Boma). » 22 Al sig. Lambertz Adamo, della diocesi di Aquisgrana. La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa : 1959. Al sig. Talbott Guglielmo, della diocesi di Shrewsbury. » Al sig. Carrasquilla Boberto, dell'arcidiocesi di Cartagena (Colombia). » 7 agosto Al sig. Kuentz Emilio, della diocesi di Strasburgo. 11 dicembre Al sig. Ambrosoli Carlo, della diocesi di Como. » » » Al sig. Chelazzi Fosco, della diocesi di Pienza. » Al sig. Pallavicini Federico, dell'arcidiocesi di Vienna. 1 gennaio 1960. Al sig. Masiello Francesco (Boma). » » 20 Al sig. Stoppa Angelo (Boma). » » 22 Al sig. Zingsem Erberto, dell'arcidiocesi di Colonia. » » » Al sig. Lauter Francesco¿ della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Savoretti Giovanni, dell'arcidiocesi di Genova. Al sig. Beck Carlo, della diocesi di Limburgo. » » » Al sig. Conforti Umberto, della diocesi di Matelica. » » ÀI sig. Badberger Carlo, dell'arcidiocesi di Monaco e Frisinga. » Al sig. Hecht Giovanni, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Casós Mario (Perù). » Al sig. Caroselli Arrigo (Boma). » » Al sig. Fumagalli Amedeo (Boma). febbraio Al sig. Sardellini Giovanni, della diocesi di Macerata. 15 Al sig. Chávez Aliaga Nazario (Perù). » 18 Al sig. Filippini Gianfilippo, dell'arcidiocesi di Chieti. » Al Nob. Mattone Challant Giovanni Francesco dei Conti di Benevello, della diocesi di Pinerolo. » » Al sig. Benvenuti Giuseppe, della diocesi di San Miniato. » 26 » Al sig. Fabricio Giacomo, della diocesi di Concordia. » » Al sig. Lavezzaro Luigi, della diocesi di Tortona. » 10 marzo Al sig. Parsi Ettore (Boma). giugno » Ol 5 26 Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa : 3 ottobre 1959. Al » » » Al 20 novembre » Al 15 gennaio 1960. Al » » » Al Al 22 » Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Downing Denis D., della diocesi di Des Moines. Boesen Teodoro Leone, della medesima diocesi. Brizzi Ilo, della diocesi di Pescia. Pedicini Francesco, dell'arcidiocesi di Benevento. Verna Mario, della diocesi di Sora. Tasselli Edoardo, della diocesi di Grosseto. Parise Francesco (Boma). An. et vol. LII 27 Iunii 1960 (Ser. III, v. II) - N. 7 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA IOANNIS PP. XXIII LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE COMMISSIONES CONCILIO VATICANO SECUNDO APPARANDO INSTITUUNTUR IOANNES PP. XXIII Superno Dei nutu factum esse reputavimus quod Nobis, ad Pontificale Solium vix evectis, Concilii Oecumenici celebrandi, veluti flos inexspectati veris, subiit cogitatio. Ex hoc quippe sollemni circa Pontificem Romanum sacrorum Antistitum coetu novum amplioremque, in hisce perturbatis temporibus, Ecclesia, dilecta Sponsa Christi, haurire potest splendorem, novaque spes affertur ut ii, qui christiano nomine decorantur, et sunt nihilo minus ab hac Sede Apostolica seiuncti, divini Pastoris vocem audientes, ad unicam Christi veniant Ecclesiam. Postquam igitur, die xxv mensis Ianuarii, anno MCMLIX, in festo Conversionis S. Pauli Apostoli, sacris in Basilica Ostiensi interfuimus, Patrum purpuratorum Collegio significare Nobis -placuit propositum Nostrum Concilii Oecumenici convocandi: quod Patres Cardinales laetantes ominantesque acceperunt. Die vero xvn mensis Maii insequentis, in festo Pentecostes, ut labores praevii accurate naviterque fierent, constituimus Commissionem Antepraeparatoriam pro Concilio Oecumenico, ex lectissimis Curiae Romanae Viris, cuius moderamen dilecto Eilio Nostro Dominico S. R. E. Cardinali Tardini, a publicis Ecclesiae negotiis, commisimus. 28 - ACTA, vol. I l , n. 7. — 27-6-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 434 Deinde autem in Nostris primis Litteris Encyclicis pressius enuntiavimus Concilium Oecumenicum ea praesertim de causa celebratum iri « ut ad Catholicae Fidei incrementum et ad rectam christiani populi morum renovationem deveniatur, utque ecclesiastica disciplina ad nostrorum temporum necessitates rationesque aptius accommodetur. Id profecto mirabile praebebit veritatis, unitatis caritatisque spectaculum : spectaculum dicimus, quod ii etiam cementes, qui ab Apostolica hac Sede seiuncti sunt, suave, ut confidimus, invitamentum accipiant ad illam unitatem quaerendam assequendamque, quam Iesus Christus a Caelesti Patre flagrantibus rogavit precibus». _ Statuimus praeterea ut celebrandum Concilium, ex constituta iam sede, Vaticanum secundum, nuncupare tur. Commissio Antepraeparatoria maxima cum diligentia munus sibi demandatum explevit. Eadem enim, a sacrorum Antistitibus consilia et vota de rebus in Concilio tractandis postulavit, responsionesque omnes, quae plus bis mille numerantur, et sunt maximo gaudio et faustissimo omine datae, Sacris Dicasteriis Curiae Romanae, claro ordine digestas, notas fecit. Sacra autem Dicasteria multum sane utilitatis ex hisce consiliis et votis haurire potuerunt, indeque sua proposita et monita Nobis exhibuerunt. Denique ecclesiasticae et catholicae Studiorum Universitates, pari aemulatione ductae, vota et studia protulerunt de rebus Ecclesiae maxime profuturis. Hos quidem labores investigationesque, alacri sedulitate peracta, Nos ipsi secuti sumus, Nostraque duximus muneri attentissime pervolutare cum sacrorum Antistitum consilia et vota, tum Sacrorum Dicasteriorum Curiae Romanae proposita et monita, tum denique Universitatum vota et studia. Maximas propterea gratias agimus Deo quod Nostris propositis tam generosa responderit Venerabilium Fratrum et Filiorum Nostrorum opera tamque fervens, Nunc autem, cum ex affatim comparatis rebus et argumentis, clare pateat in quas res, pro Ecclesiae bono atque animarum salute, intendere debeat proxima Oecumenica Synodus, tempus iam est ut, adiuvante Dei gratia, ad constituendos coetus procedamus, qui in studium rerum, quae in Concilio tractari 1 1 Litt. Enc. Ad Petri Cathedram, d. 29 iun. 1959, A. A. S. L I , p. 511. Acta Ioannis Pp. XXIII 435 poterunt, sedulo incumbant. Volumus profecto ut eiusmodi coetus constent ex S. R. E. Cardinalibus, Episcopis et viris ecclesiasticis, virtute et doctrina praestantibus, cum ex clero saeculari tum ex religiosis familiis, ex variis terrae partibus ita delectis ut universale seu catholicum Ecclesiae decus atque munus inde quoque elucescat. Per praesentes igitur Apostolicas Litteras, motu proprio datas, haec decernimus ac statuimus, quae sequuntur: 1 - Ad apparandum Concilium Oecumenicum Vaticanum alterum instituuntur Commissiones, quae Praeparatoriae appellantur in idque tendunt ut res seu materias per Nos selectas studio et pervestigationi subiciant, rite perspectis sacrorum Antistitum votis atque Dicasteriorum Curiae Romanae monitis et propositis. 2 - Commissiones singulae in varias Sectiones seu Subcommissiones pro necessitate dividi poterunt. 3 - Unaquaelibet Commissio suum habeat Praesidem et certum membrorum numerum. Praeses erit unus ex S. R. E. Cardinalibus. Membra autem ex Episcopis et viris ecclesiasticis praeclaris deligentur. é - Commissionibus singulis accèdent aliquot Consultores ex viris rei peritis delecti. 5 - Suum quaeque Commissio habeat Virum ab actis seu Secretarium. 6 - Commissionum singularum Praesides et membra, necnon Consultores et Secretarii Nostra auctoritate eligentur. 7 - Commissiones praeparatoriae constituuntur decem : aliae, si oportuerit, ad beneplacitum Nostrum condentur. Commissiones igitur sunt, quae sequuntur: a) Commissio theologica, cuius erit quaestiones ad Scripturam Sanctam, Sacram Traditionem, fidem moresque spectantes perpendere et pervestigare; b) Commissio de Episcopis et de dioeceseon regimine; c) Commissio de disciplina cleri et populi christiani; d) Commissio de Religiosis; e) Commissio de disciplina Sacramentorum; /) Commissio de Sacra Liturgia; g) Commissio de Studiis et Seminariis; 436 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale h) Commissio de Ecclesiis orientalibus ; i) Commissio de Missionibus; I) Commissio de apostolatu laicorum in omnibus quae ad actionem catholicam, religiosam atque socialem, spectant. 8 - Secretariatus pariter instituitur quaestionibus omnibus expendendis, quae cum hodiernis vulgandarum sententiarum rationibus (ut sunt folia typis impressa, radiophonicae et televisificae transmissiones, cinematographica spectacula etc.) quoquo modo conectuntur. Hic Secretariatus praesidem habebit Praelatum, qui a Nobis eligetur, membra autem et consultores Nostra pariter auctoritate delectos. 9 - Quo autem magis ostendatur Noster amor atque benevolentia erga eos, qui christiano nomine decorantur, sed ab hac Apostolica Sede sunt seiuncti: utque ii Concilii labores sequi possint viamque facilius invenire ad illam unitatem assequendam, quam « Iesus Christus a Caelesti Patre flagrantibus postulavit precibus », peculiaris Coetus seu Secretariatus instituitur, qui moderatorem habebit unum ex S. R. E. Cardinalibus, Nobis deligendum, eodemque modo ut Commissiones supra memoratae constituetur. 10 - Instituitur demum Commissio Centralis, cui Nos praeerimus sive per Nosmet Ipsos sive per S. R. E. Cardinalem a Nobis designandum. Membra Commissionis Centralis erunt Praesides Commissionum singularum ; Moderatores Secretariatuum, de quibus in n. 8-9; aliquot alii S. R. E. Cardinales; aliqui pariter Episcopi ex variis terrae partibus delecti. 11 - Commissioni Centrali accedet certus Consiliariorum numerus, ex Episcopis virisque ecclesiasticis perillustribus delectorum. 12 - Commissio Centralis suum habeat Praelatum ab actis, qui erit Secretarius Generalis. 13 - Commissionis Centralis Membra necnon Consiliarii et Praelatus ab actis a Nobis eligentur. 14 - Commissionis Centralis munus esto sequi ac, si necesse sit, in ordinem disponere singularum Commissionum labores, atque illarum conclusiones, rite perpensas, ad Nos deferre, ut res in Concilio Oecumenico tractandas Nosmetipsi statuamus. Commissioni Centrali munus quoque committitur propo- Acta Ioannis Pp. XXIII 437 nendi normas, quae ad ordinem in Concilio servandum pertineant. 15 - Ad providendum denique rebus oeconomicis et technicis, quae Concilii celebrationi necessariae sint, peculiares coetus seu Secretariatus constituentur. Quae Nobis decernere visum est utiliter in hac causa, ea omnia et singula, uti decreta sunt, ita rata et firma esse et manere volumus ac iubemus: contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die v mensis Iunii, in festo Pentecostes, anno M C M L X , Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII LITTERAE DECRETALES CULTUS SANCTI GREGORII BARBADICI, CONFESSORIS PONTIFICIS, UNIVERSAE ECCLESIAE PRAECIPITUR. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Terrenas hominum vices cum Nobiscum animo consideramus, fieri sane non potest quin ad altissimam moveamur Dei celebrandam sapientiam, qui mundum universum regit « attingens a fine usque ad finem, fortiter suaviterque disponens omnia» (cf. Sap., 8, 1). Nobis enim, quibus dedit integerrimam vitam miramque Sancti Caroli Borromei industriam in christianum populum inque sanctam Christi Ecclesiam assidue investigare, tribuit praeterea illum quoque virum penitus nosse, qui eius fuit sectator fidelissimus, Gregorium dicimus Barbadicum, S. R. E. Cardinalem, sacrum Bergomensem prius, deinde Patavinum Episcopum. Cuius, ab adolescentia Nostra, sive in Bergomensi sive in Romano Seminario, perspectam habuimus vitae sanctitudinem, humanas atque supernas virtutes, quibus sacerdotii Nostri primordia tamquam claro lumine sunt collustrata. In eo insuper Nos laetandi causam invenimus quod non modo ex eorum fuimus Consilio, qui in Bergomensis dioecesis Curia, anno millesimo nongentesimo decimo primo, resumendis processibus canonizatio- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 438 Officiale nis eiusdem Beati praepositi fuerunt, verum etiam quod in Venetiarum Patriarchatu pastorali muneri initium fecimus die dominica, cui a « Laetare » appellatio, Idibus nempe Martiis anno millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, in cathedrali Patavino templo sacra ad altare peragentes, ubi corpus asservatur beati viri, atque de eo orationem habentes ad alumnos theologiae eius Seminarii, quod sanctissimus Episcopus sollicita semper cura prosecutus est. Quae omnia ita Nos affecerunt ut cum eadem urbe dioecesique Patavina dulcissimis amoris vinculis iam a pueris coniuncti essemus. Quem quidem hominem, maxime Deo earum, dignum aestimavimus, cui apostolica Nostra auctoritate, Sanctorum Caelitum honores haberi posse decerneremus, eundemque fidelibus cunctis ad intuendum, sacerdotibus vero Nostrisque in episcopatu Fratribus ad imitandum proponeremus. Nec enim minimae sunt laudes, quibus natura ipsa efìinxit eum atque cumulavit : gravitate, nempe, ut eum addecet qui Apostolorum decore induitur, temperantia in omnibus, animi magnitudine in rebus moliendis inque certaminibus pro fide tuenda ineundis, iustitia erga Deum hominesque, omnibus denique virtutibus, quibus magni et excelsi homines ornari solent. Iis autem naturae donis superabundans divina gratia contulit splendorem. Eius enim sive pueritiae ac sacerdotii primordia, sive praesertim episcopalis officii opera tam egregia sunt ut cum vitae sanctitudinem luculenter ostendant, tum eum verum sacri gregis magistrum et custodem fuisse prodant. Quae omnia brevis beatissimi viri vitae expositio omnino comprobabit. Gregorius Barbadicus a. d. xvi Cal. Oct. anno millesimo sescentesimo vicesimo quinto, Venetiis nobilibus parentibus natus est, e quorum genere nonnulli electi sunt Ecclesiae praesules, nonnulli vero rei publicae duces ac magistratus. Natum infantem statim Baptismi sacramento ablui parentes curaverunt, inditis praeter Gregorium nominibus Ioanne et Caspare. Quo tempore lues perniciosissima in omnes fere Europae regiones invasit, extra Venetiarum fines una cum matre fratribusque pueritiam Gregorius duxit. Septuennis, post pium dulcissimam matris obitum, in suam urbem rediit litterisque discendis operam dedit, patre praesertim, aliorum omnium praeclarissimo, usus magistro. Qui philosophicas quidem liberalesque disciplinas adolescenti filio tradidit, at praecipue, qua insigni ipse erat in Deum pietate, christianae doctrinae ac bonitatis semina. Atque ita factum est ut, a puero usque, et praestan- Acta Ioannis Pp. XXIII 439 tis ingenii et morum suavissimorum et christianarum virtutum palam indicia Gregorius dederit. Supernarum rerum amore allectus, unum in animo oculisque habuit ut videlicet, terrenis deliciis posthabitis, Deum summe coleret. Qua de re id est memorandum, diutissime eum in paterna domo genibus provolutum preces Deo fundere solitum esse, ad conclavisque fenestram non semel esse a famulis dormientem inventum. Id sane erat patris consilium ut, ad maiorum mores institutionesque, publicae rei gerendae peritus filius fieret; optime propterea accidit ut Aloisius Contarini, qui ut Venetae Reipublicae orator Monasteriensi Conventui praesens affuturus erat, iuvenem, duodeviginti annos natum, in Germaniam secum duceret. Hac tempestate Gregorius, qui summa laude in publicis rebus humanisque versabatur disciplinis, familiarem habuit cum Fabio Chisio, Apostolicae Sedis ad eundem Conventum legato, consuetudinem, quo duce atque consiliario animus accendebatur pietate, virtutibus ornabatur. Cum autem anno millesimo sescentesimo quadragesimo octavo Venetias rediit, ita erat terrenorum negotiorum gnarus et peritus ut spes maximas posset Respublica in eo collocare. Ille contra, omnibus neglectis divitiis et honoribus, sincera mente optabat monachorum vitam vivere. Cuius rei gratia, cum anceps haereret cui se religioso Ordini dederet, Romam profectus est, eius sententiam rogaturus quem pietatis magistrum animique sui moderatorem iure merito habebat, S. R. E. Cardinalem Fabium Chisium. Post frequentes tandem preces sociatim Deo adhibitas, alter ut nosceret alter ut Dei nuntiaret voluntatem, id Gregorius constituit ut Patavii iuris consulti lauream assequeretur, post autem, sacerdotio initiatus, in Urbe apostolico munere fungeretur. Ut ergo erat sacris Chisii Cardinalis monitis obsequentissimus, in patriam Gregorius reversus est, atque, studiorum curriculo de humanis divinisque rebus confecto, tricesimum annum agens sacerdotio Venetiis auctus est. Haud multo post, Alexandro V I I Pontifice Maximo suadente, Romanorum urbem iterum petiit, ea munera ut obiret quaecumque sibi crederentur. Hic Dei sacerdos, inter Antistites Urbanos et utriusque Signaturae referendarios allectus, suum esse putavit non modo Apostolicae Sedi Summoque Pontifici perdiligentem operam navare, sed simul etiam sacris instare contionibus et operibus. Ille igitur cum praeclaris sanctissimisque viris conversari, homines divinorum Ecclesiae sacramentorum participes facere, pueros christianam veritatem docere, eos auxiliari qui vitam in egestate degerent, quos 440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale morbus vexaret iis patiens laetusque adesse. Eius vero afflictorum miseratio tum maxime enituit cum pestilentia eorum Romanorum vicos domosque invasit, qui trans Tiberim frequentissimi degebant. Gregorius enim, cum gravis omnium esset egestas, suae ipsius incolumitatis vitaeque oblitus, uno Dei ductus amore et proximi, diu noctuque aegrotorum, praesertim pauperum, ac puerorum amicus factus est, auxiliatur, medicus. Sed ad maius eum munus Deus vocaturus erat, ad maioresque labo res. Nam, anno millesimo sescentesimo quinquagesimo septimo, Episcopus Bergomensis ab Alexandro V I I Pontifice Maximo renuntiatus est. Quod nuntium cum in Gregorii notitiam pervenisset, ut se huiusmodi oneris, angelicis — ut ipse aiebat — humeris formidandi, cura liberaret magnis precibus Romanum Pontificem obtestatus est, neque tamen apostolicum laborem recusavit. Consecratus est igitur Romae quarto Cal. Aug. eodem anno, ad Soliumque Pontificis Maximi Adstator mense Septembri electus. Antequam vero in Ecclesiam suam abiret, universo clero populoque epistolam lingua latina misit, qua, pro sua in christianum populum sollicitudine, probe se nosse scripsit Pastoris nomen esse laboriosum, atque episcopales Ínfulas spinis magis quam gemmis intextas. Paratum se tamen pro grege suo laborare, pro gloria Dei certare, pro omnium quiete vigilare, pro salute immolari, pro vita mori. Suscepta vero consilia, ex Gregorii animo, triginta tunc et duos annos nati, tamquam purissimo fonte manantia, quanta fide servaret, quadraginta annorum labores, vigiliae, sollicitudines, quas pro credito sibi grege animo forti et invicto adhibuit, luculenter declarant. Ubi autem primum in dioecesis fines, quacumque remota sollemnitatis pompa, ingressus est, cogitationes et curas sacerdotibus impertiit atque universae perlustrandae dioecesi, id unum vehementer appetens ut omnes concreditas oves quam maxime iuvaret. Qua in re S. Caroli Borromei simillimus fuit, a quo vitae et episcopalium munerum gerendorum assidue normam sumpsit. In sacrum praeterea Seminarium singulares curas contulit, cuius alumnos omnibus cupiebat praestare bonitate, disciplina et scientia. Neque spe frustratus est. Conventum sacerdotum, qui Synodus dicitur, habendum curavit ; quod permagnum opus, ad mores populi emendandos aptum, nemo est qui non videat quantae, ut pro eo tempore, fuerit difficultatis. Statutum tamen a Deo erat ut tanta operum atque virtutum lux clarius fulgeret. Enim enimvero, non modo anno millesimo sescentesimo sexagesimo, ab Alexandro V I I , quem memoravimus, S. R. E. Cardi- Acta Ioannis Pp. XXIII 441 nalis titulo S. Marci creatus renuntiatusque est, sed etiam, quadriennio post, factus est Episcopus Patavinus. In cuius amplissimae Sedis simul ac possessionem venit, nulla interposita mora, labores coepit ad novum agrum excolendum, sibi persuasum habens, quo latius pateret dioecesis, eo magis intendendum esse ereditar um ovium studium. Eapropter Gregorius cunctas impendit et animi et ingenii et corporis vires, ut nullus omnino eorum periret, quos custodiendos Deus dedisset (Cf. Io., 17, 20). Haud secus ac Bergomi fecerat, omnes curas in sacerdotes intendit, in eosque iuvenes quos ad sacerdotalia munera Deus vocasset. Qui omnes ut maiore sive doctrina sive virtute fulgerent, studia quae in sacro Seminario tradebantur provehere coepit. Quam ob rem, novam omnino praescripsit rationem studiorum, atque institutionum epitomen dedit ad universum Seminarii regimen. Itaque factum est ut a sanctissimis egregiisque moderatoribus disciplinarumque magistris Seminarii alumni ad sacerdotalem sanctimoniam optime efformarentur, atque sive humanis litteris penitus erudirentur sive disciplinis, quae vel divina dogmata, vel sacras Scripturas, vel rem moralem, liturgicam, historicam, vel alia non pauca spectarent. Neque praetereundum videtur confertissima eum bibliotheca et officina libraria idem Seminarium instruxisse, ne quid desideraretur quod pueris sacerdotio initiandis utile esset. Quae omnia id feliciter effecerunt ut Seminarium Patavinum, quod « cor cordis » sui appellabat, praestantium virtutum ac scientiarum officina fieret. Patavinae autem dioecesis eae erant tunc temporis condiciones ut Pastoris animum gravi tangerent angore. Neglecta enim caelestium veritatum doctrina, venerabile Dei nomen violatum, sacratissima Ecclesiae sacramenta nonnisi perraro recepta. Sollemne propterea sanctissimus Episcopus habens omnia peragere seque etiam ipse impendere ut dioecesis curiae omnes in fide Tectisque christianorum moribus proficerent, illico assiduam earundem visitationem incepit ; quod profecto maximum eius est habendum pastorale opus, omne genus laborum aerumnarumque plenum, ob nullamque causam nisi ob morbum et obitum intermissum. Igitur inter omne tempus, sive frigus ingruebat sive aestus, devia saepissime pedibus itinera faciens, iterum atque iterum universae dioecesis curias visit, in cunctas ingreditur sacras aedes, fideles qui confertissimi semper aderant evangelica lege imbuit, aegrotantes solatur, malo errore deceptas oves ad domum Patris rursum reducere contendit. In omnibus vero quae agebat, elucebat sincera pauperum dilectio, ege- 442 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale norum, derelictorum ; quibus eo semper libéralissime affuit, pecunia scilicet et auxilio, ut aliquando rerum omnium ipse laboraret inopia. Nihil quod ad vitia funditus tollenda conduceret ad divinumque cultum restauran dum triginta tres annos Patavii neglexit, christianae praesertim doctrinae tradendae sollicitus. In quo tuendo sui muneris officio non tantum sacerdotes adiutores habuit, sed complures etiam nobili genere viros et mulieres, Athenaei Patavini doctores, qui pueros divinae legis elementis erudire solebant in sacris aedibus aut, si oporteret, in domibus, in plateis, in triviis. Neque puellarum praetermisit religiosam institutionem, quae ob naturae infirmitatem "vitaeque egestatem saepissime in periculis versarentur; neque longius iam aetate provectorum, quos seorsum instruendos congregabat ; neque tamen doctorum hominum, quibus tres annos, dominicis ceterisque diebus festis de praecepto, per egregiae sapientiae ac virtutis viros praecipua christianae philosophiae capita in cathedrali templo tradidit. Non ante vero rerum ab eodem gestarum memoriae finem imponimus, quam generosam eius operam meminerimus cum erga Mahumedanorum gentes, tum erga proximi Orientis nationes, a verae Christi Ecclesiae amplexu ereptas. E quibus regionibus iis in primis, qui aut Patavii aut Venetiis liberalium disciplinarum studio hospites incumbebant, ita paterne religioseque affuit ut sacri Baptismi aquis nonnullos ipse abluerit. Quin etiam, ut linguarum quoque orientalium studio in Seminario opera daretur effecit, eo nempe consilio ut, qui eadem qua ipse apostolica ardèrent flamma, secum, si Deus dedisset, Byzantium contenderent, optatissimae cum Romana Ecclesia unitatis et pacis nuntii ac praecones. Paucis ita exposita sanctissimi Episcopi vita, eas tandem celebrare placet, quae maximae in eo floruerint animi virtutes. Tenax in primis sinceraque eius in Deum fides, in Christum eiusque Vicarios, in Deiparam Virginem quavis labe ab origine intactam. Magna quoque spes atque fiducia quam, praesertim moriturus, in Dei bonitate et clementia collocabat. Effusissima praeterea cum in Deum, tum in homines caritas. Quam Dei dilectionem non modo ardentissimae preces declarabant, quas diu noctuque in tantis gravibusque laboribus fundebat, sed etiam constans illa atque universa sui ipsius supernae voluntati devotio. Summa religione ac pietate, cunctis perquam mirantibus, ad altare sacra peragebat, solitus dicere se aegre intelligere quomodo sacris sacerdos litaret nec esset sanctus. Ut autem animum ad altiora roboraret sive ieiuniis corpus domabat, parvo scilicet contentus cibo, sive flagellis zonisque Acta Ioannis Pp. XXIII 443 ferréis macerabat. Qui magna apud Summos Pontifices ac principes viros existimatione et fama virtutis fuit, demisse tamen de se sentiebat, unus ut Deus gloriam, christifidelium vero animi bonum caperent. Quam maxime ergo rerum terrenarum suique ipsius ita contemptu praestitit, ut cum populares rumores quantum posset fugeret, tum sui gradus honores. Nihil igitur mirum si, provectus iam aetate atque infirma valetudine, ad caelestia unice intendebat de aeternisque gaudiis perlibenter cum omnibus colloquebatur. Ea iamque suprema instabat dies, quae fuit duodevicesima mensis Iunii anno millesimo sescentesimo nonagésimo septimo, qua post extremos fortiter superatos diabólicos incursus, sacratissimo Iesu Corpore in viaticum refectus et opobalsamo inunctus, novo mane animam placidissime efflavit. Cum vero eius post obitum magis in dies fama percrebruisset, sive ob clarissimam vivendi rationem sive ob prodigia quae, eodem deprecante, ferebantur a Deo patrata, de Beatorum Caelitum honoribus illi decernendis causa coepta est agitari. Processus igitur, quos informativos vocant, de venerabilis Servi Dei vitae sanctimonia auctoritate ordinaria constructi sunt. Quibus peractis ceterisque ad iuris communis normas religiose exactis, inquisitiones apostolicae habitae sunt de eius sive theologalibus sive cardinalibus virtutibus, quas heroicum attigisse gradum Clemens XIII, Decessor Noster, a. d. vi Id. Febr. anno millesimo septingentésimo quinquagesimo nono, sollemni sanxit decreto. Postquam autem in comitiis sive praeparatoriis sive generali acta fuit quaestio de miraculis quae, venerabili Gregorio Barbadico deprecante, a Deo effecta dicebantur, biennio post a. d. vi Id. Febr. ab eodem Summo Pontifice decretum est : constare de duobus propositis miraculis, videlicet de instantánea perfectaque sanatione tum Sororis Nicolosae Cinetti a mortifero capitis vulnere, tum Luciae Casotto iam iam, ob ulceris in dextero brachio tabem, moriturae. Quaerendum porro erat an, virtutibus et duobus miraculis probatis, venerabili Servo Dei Beatorum Caelitum honores tuto decerni possent. Qua de re, postquam diligentissime disputatum est ad iurisque normas omnia peracta sunt, a. d. x v n Cal. Aug. eodem anno, idem Clemens XIII edixit : tuto procedi posse ad sollemnem venerabilis Servi Dei Gregorii Barbadici beatificationem. Quod per eiusdem Pontificis Maximi Apostolicas Litteras factum est a. d. in Id. Sept. anno millesimo septingentésimo sexagesimo primo. 444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale Cum autem post eidem decretos Beatorum Caelitum honores, eius cultus non pauca accepisset incrementa atque, eo deprecante, nova dicerentur a Deo patrata miracula, de Sanctorumque honoribus illi decernendis rite disquisitum esset, Pius X, sanctissimus Decessor Noster, pridie Calendas Martias anno millesimo nongentesimo duodecimo, decretum sua manu signavit de eo sanctitatis Ínfula decorando. Optantibus autem Nobis ut Beatus Gregorius Barbadicus ab omnibus christifidelibus magis magisque coleretur, utque sacrorum alumni peculiarem eum haberent apud Deum Patronum, ex quo etiam sacri animorum Pastores sibi exemplum caperent, peropportunum visum est si eius vitam et laudes ita celebraremus ut praeclarae eius virtutes universae Ecclesiae splendidius collucerent. Quod ne diutius protraheretur, de eiusdem aequipollenti, quam vocant, canonizatione Ipsi cogitantes, libentissime iis litteris annuimus, quas plures Purpurati Patres et Sacrorum Antistites, Canonicorum Collegia ac Seminaria, Bergomensis et Patavinae Ecclesiae curiae aliique non pauci ad Nos miserunt, atque easdem hoc super negotio normas adhibere censentes, quas nonnulli Praedecessores Nostri, huiusmodi rem Sacrorum Rituum Congregationi expediendam mandavimus. Postquam autem a. d. vi Cal. Mai, hoc anno, venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales eiusdem Sacrae Congregationis negotiis praepositi sententiam rogati sunt de extensione seu concessione ad universam Ecclesiam Officii et Missae in honorem Beati Gregorii Barbadici, olim Episcopi Bergomensis et Patavini, Nosque postridie venerabilis Frater Noster Caietanus S. R. E. Cardinalis Cicognani, Episcopus Tusculanus, SS. Rituum Congregationis Praefectus, de singulorum sententia certiores fecit, quod iidem statuissent esse faciendum auctoritate Nostra Ipsi confirmavimus ac decrevimus, id simul statuentes ut in Lateranensi Basilica, quae omnium est Ecclesiarum mater et caput, acta perficeretur sollemnique ritu renuntiarentur, a. d. VII Cal. Iun. labentis anni. Omnibus itaque mature perpensis, de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, per has sub plumbo Litteras concedimus atque praecipimus ut festum Sancti Gregorii Cardinalis Barbadici, Episcopi Bergomensis et Patavini, cum Officio et Missa de Confessore Pontifice, sub ritu duplici, in universa Ecclesia quotannis celebretur, die eius natali, duodevicesimo nempe mensis Iunii. Ita igitur novensilis huius Sancti a Nobis consecrata memoria, pro- Acta Ioannis Pp. XXIII 445 fecto fore confidimus ut, cuius patrocinium primi invocavimus, ipse Nobis ea potissimum a divina clementia impetrare velit quae ad suscepta pro Christi Ecclesia consilia ét incepta ad felicem exitum deducenda valeant ; ut christianis universis unum quam primum fìat ovile unusque Pastor, atque populi omnes, fraterno inter se amore coniuncti, ad iustitiam, caritatem et pacem animos componant. Omnibus itaque quae inspicienda erant bene perpensis, certa scientia ac de Nostra apostolica auctoritate, quae supra memoravimus confirmamus atque universae Christi Ecclesiae denuntiamus, mandantes ut harum Litterarum exemplis et locis, etiam typis impressis, manu tamen alicuius apostolici tabellionis subscriptis sigilloque impressis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris haberetur, si ostenderentur. Nemini autem iis, quae per has Litteras statuimus, obniti liceat. Quod si quis temere ausus fuerit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Ioannem in Laterano, die sexto et vicesimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. Ego IOANNES Catholicae Ecclesiae Episcopus. ¡33 Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Cardinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus. £g Ego CLEMENS Episcopus Veliternus Cardinalis MICARA. £8 Ego IOSEPHUS Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO. £8 Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MASELUA. 83 Ego MARCELLUS Episcopus Sabinensis et Mandelensis Cardinalis MIMMI. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 446 83 Ego Ego CAIETANUS PETRUS Episcopus Tusculanus Cardinalis CICOGNANI. titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis FUMA- SONI BIONDI. Ego IACOBUS ALOISIUS titulo S. Laurentii in Damaso Presbyter Cardi- nalis COPELLO, S. R . E. Cancellarius. Ego GREGORIUS PETRUS titulo S. Bartholomaei in Insula Presbyter Cardinalis AGAGIANIAN. Ego VALERIUS titulo S. Silvestri in Capite Presbyter Cardinalis Ego PETRUS Ego IOANNES BAPTISTA titulo S. Praxedis Presbyter Cardinalis VALERI. CIRIACI. titulo S. Martini in Montibus Presbyter Cardi- nalis MONTINI. Ego IOANNES titulo S. Priscae Presbyter Cardinalis Ego PAULUS titulo S. Mariae in Vallicella Presbyter Cardinalis URBANI. GIOBBE, S. R. E. Datarius. Ego IOSEPHUS titulo S. Pauli in Arenula Presbyter Cardinalis Ego FERNANDUS Ego CAROLUS Ego HAMLETUS IOANNES titulo S. Eustachii Presbyter Cardinalis FIETTA. CENTO. titulo S. Mariae in Porticu Presbyter Cardinalis CHIARLO. titulo S. Clementis Presbyter Cardinalis CICO- titulo S. Agnetis extra moenia Presbyter Cardinalis CON- GNANI. Ego CAROLUS PALONIERI. Ego DOMINICUS Ego PAULUS titulo S. Apollinaris Presbyter Cardinalis TARDINT. titulo S. Andreae Apostoli de Hortis Presbyter Cardinalis MARELLA. Ego GUSTAVUS titulo S. Hieronymi Illyricorum Presbyter Cardinalis TESTA. Ego ALOISIUS IOSEPHUS dinalis Ego titulo S. Bernardi ad Thermas Presbyter Car- MUENCH. ALOISIUS titulo S. Andreae Apostoli de Valle Presbyter Cardinalis TRAGLIA. Ego NICOLAUS S. Nicolai in Carcere Tulliano Protodiaconus Cardinalis CANALI, Paenitentiarius Maior. Ego ALAPHRIDUS Ego ALBERTUS Ego FRANCISCUS S. Mariae in Domnica Diaconus Cardinalis S. Pudentianae Diaconus Cardinalis OTTAVIANI. DI IORIO. S. Caesarii in Palatio Diaconus Cardinalis BRACCI. Acta Ioannis Pp. XXIII Ego ANDREAS 447 S. Georgii in Velabro Diaconus Cardinalis Ego FRANCISCUS S S . Ego VILLELMUS THEODORUS JULLIEN. Cosmae et Damiani Diaconus Cardinalis MORANO. S. Theodori in Palatio Diaconus Cardinalis HEARD. Ego ANTONIUS S. Eugenii Papae Diaconus Cardinalis B IACOBUS A. Card. COPELLO ACCI. £g CAIETANÜS Card. CICOGNANI S. R. E. Cancellarius 8. R. C. Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Expedita die x Iunii, anno Pont. II. In Cane. Ap. tab., Vol. CUI, n. lft. SACRUM CONSISTORIUM CONSISTORIUM SEMIPUBLICUM Feria secunda, die x x x mensis Maii anno MCMLX, in consueta Aula Palatii Apostolici Vaticani, Consistorium semipublicum habitum est de Canonizatione Beati Ioannis de Ribera, Patriarchae Antiocheni et Archiepiscopi Valentini. Huic actioni Beatissimus Pater sic praefatus est : Quid sit, quod vos, Venerabiles Fratres, Nobis hodierna die advocaverimus, in promptu sane vobis manifestumque est: ut videlicet, pro Apostolicae huius Sedis instituto, in causa de decernendis Beato Ioanni de Ribera, Patriarchae Antiocheno eidemque Archiepiscopo Valentino, Sanctorum Caelitum honoribus versemur. Quam causam postquam sacrum Consilium legitimis Ritibus Cognoscendis, iustis rationum m o m e n t i s e x p e n d i t suisque examinavit ponderibus, de ea, ut probe m e m i n i s t i s , et die duode- 448 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tricesimo superioris mensis Martii in Consistorio Secreto, et tribus exactis diebus in Consistorio Publico peroratum est. Atque vos in eam opinionem adductos esse non ignoramus, ut, sive ob multa et non dubia excellentia virtutis indicia, sive ob miranda quaedam opera supra naturae ordinem patrata, huius viri sanctimoniam satis confirmatam testatamque habeatis. Attamen, quod ad Nos spectat, quamquam Nobis conscii sumus, in id genus causis Spiritum illum, omnis sanctitatis fontem et originem, sui Nobis facere copiam, nihilo setius translaticiam servare morem cupientes, non ante Beatum hunc Caelitem sanctitatis compotem pronuntiare volumus, quam plane Nobis iterum aperiatis quid ea de re existimetis. Amabimus igitur vos, Venerabiles Fratres, si dignitatis vestrae ordine adhibito, alius ex alio Nobis declaraveritis quam sententiam hac de causa sequendam esse putetis. Exceptis Emorum Patrum Cardinalium et Excmorum Antistitum adstantium suffragiis, Summus Pontifex haec addidit verba : Quod vos, nulla cuiusquam discrepante opinione, Beatum Ioannem de Ribera dignum iudicavistis qui in Sanctorum Caelitum album referatur, id quidem Nobis admodum accidit iucundum, qui idem, quod ad Nosmet ipsos attinet, maxime optamus. Constituimus ergo Beatum Ioannem de Ribera, cum praestabili insignique virtute, tum operibus praeter naturae vim editis clarum, ad Sanctorum Caelitum numerum ascribere ; idque proximo die festo Sanctissimae Trinitatis, qui est duodecimus mensis Iunii hoc anno, in Basilicae Vaticanae maiestate, eo catholicorum rituum splendore et frequentia, quibus christifidelium animi ad pietatem vehementer permoventur. Interea autem vota ad Deum, a quo recta consilia proficiscuntur, vertere ne intermittatis, ut quod decreturi sumus, in Dei ipsius gloriam honoremque cedat, inque solidam christiani populi utilitatem. De quibus omnibus ut acta conflcerent, Exc. P. D. Henricus Dante, Caeremoniarum Apostolicarum Praefectus, loco Procuratoris Fiscalis Rev. Camerae Apostolicae, adstantibus Protonotariis Apostolicis de more mandavit. Acta Ioannis Pp. XXIII 449 LITTERAE APOSTOLICAE I BEATA MARIA VIRGO. (( A FATIMA )) IN PRAECIPUAM PATRONAM UNA CUM SANCTO DOMINICO, CONFESSORE, ELIGITUR TOTIUS DIOECESIS S. DOMINICI NOVEM IULII. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Qui huius saeculi caliginosas semitas terant, mortales tutam expediunt viam salutis, si Beatam Mariam Virginem colunt ex animo, si eius Immaculati Cordis regnum pro viribus propagan!. Gaudio igitur afficimur, quod Christifideles dioecesis Sancti Dominici Novem Iulii, anno MDCCCCLVII a Decessore Nostro imm. mem. Pio PP. XII in Argentina Republica conditae, in Almam Deiparam a Fatima appellatam praecipua feruntur pietate. Quo religionis studio permotus, Venerabilis Frater Augustinus Herrera, Episcopus eiusdem dioecesis, preces ad Nos admovit, ut Beatam Mariam Virginem, nomine illo invocatam, praecipuam Patronam, una cum Sancto Dominico, suae iurisdictionis renuntiaremus. Quae vota libenti animo implentes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem a Fatima praecipuam apud Deum Patronam, una cum Sancto Dominico, Confessore, totius dioecesis Sancti Dominici Novem Iulii constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, principalibus dioecesium Patronis rite competentibus. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x u i mensis Martii, anno MDCCCCLVIIII, Pontificatus Nostri primo. D . Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis 29 - ACTA, vol. II, n. 7. — 27-6-1960. 450 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II CATHEDRALIS ECCLESIA PREMISLIENSIS LATINORUM BASILICAE MINORIS TITULO HONORIBUSQUE AUGETUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Romanorum Pontificum beneficio solet templis, quae religione, structurae genere, artificiosis operibus valde commendantur, peculiaris honor adiungi. In quibus numerum obtinet cathedralis ecclesia Premisliensis Latinorum, Sancto Ioanni Baptistae ac Beatae Mariae Virgini, Reginae Poloniae, sacra. Iamvero cultus Mariani sedes quaedam eximia est, quandoquidem signum Dei Genetricis, aureo diademate anno MDCCLXVI ornatum, impensis ibi populi obsequiis colitur. Probatur praeterea ob molis amplitudinem, architectandi rationem, partim Gothicam, quam dicunt, partim a renatis artibus appellatam, et sacram supellectilem pretiosam, divinis aptam ritibus, qui a sacrorum administris splendide agi perhibentur. Cum vero hoc anno quintum condatur saeculum ab hoc principe templo excitato, quod praeteritis temporibus Patriarchali Basilicae Lateranensi erat aggregatum, Venerabilis Frater Franciscus Barda, Episcopus Premisliensis Latinorum, Nos rogavit, ut sacram hanc aedem Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenter admissis, Nos ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum cathedralem ecclesiam Premisliensem Latinorum, Deo in honorem Sancti Ioannis Baptistae et Beatae Mariae Virginis, Reginae Poloniae, consecratam, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis hoc nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Ianuarii, anno MDCCCCLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINE a publicis Ecclesiae negotiis Acta Ioannis Pp. XXIII 451 III BEATA MARIA V., VULGO (( NOSSA SENHORA DO AR )) APPELLATA, CAELESTIS PATRONA OMNIUM LUSITANIAE AËRONAUTARUM ELIGITUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Aligera cymba qui per arduum properant caelum, Lusitani aèrii nautae Beatam Mariam Virginem, vulgari adiecto nomine « Nossa Senhora do Ar », plurimos iam annos sua quidem sponte solent invocare et excolere. Neque perperam filii in amantissimae Matris se fidem committunt eiusque supernum exposcunt auxilium, qui fragilitatem rerum e materia fabricatarum noverunt experiundo et pericula adeunt multa. Compertum quoque habent iidem Almam Deiparam gentem Lusitanam peculiari per saecula obtegisse praesidio et in praesens quoque amore prosequi singulari. Itaque publici Moderatores rei aèronauticae submisse rogaverunt, ut Dei Genetricem, « Nossa Senhora do Ar » appellatam, addictis aëriae navigationi Lusitanae caelestem constitueremus Patronam. Quibus precibus, Dilecti Filii Nostri Emmanuelis Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyteri Cardinalis Gonçalves Cerejeira, Lisbonensis Patriarchae, ampla commendatione suffultis, libenti animo statuimus obsecundare. Quae cum ita sint, Nos ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, nomine « Nossa Senhora do Ar » appellatam, omnium Lusitaniae aëronautarum caelestem apud Deum Patronam eligimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae coetuum seu ordinum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xv mensis Ianuarii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 452 EPISTULA AD E X C M U M P. D. BENIAMINUM UBALDI, EPISCOPUM EUGUBINUM, OCTAVO EXPLETO SAECULO A SANCTI UBALDI, I L L I U S CIVITATIS CAELESTIS PATRONI, PIO OBITU. IOANNES PP. XXIII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Alacre pietatis studium, quo civitas ista in honorem S. Ubaldi caelestis Patroni sui sollemnia sacra peragere solet, hoc volvente anno eventus adauget sane memorandus : octavum scilicet expletum saeculum, ex quo sanctus hic vir meritis probeque actis onustus ad superas sedes evolavit. Per officiosas litteras Nobis nuntiasti, ex faustitate huius eventus mirabili amore exarsisse christifidelium tuorum animos, quibus optima quidem huiusmodi occasio visa est, ut suam in tutelarem Praestitem voluntatem et observantiam multiplici significatione testarentur. Nos autem, quibus tam gravibus Ecclesiae temporibus nihil antiquius et suavius est, quam ut religionis ardor magis magisque in populo excitetur, periucundo laetitiae sensu affecti sumus, cum haec novimus; quae quidem, Deo opitulante, putamus fore non modo urbi vestrae decora, sed utilia etiam et salutaria quam maxime. Et sane, S. Ubaldi nomen in memoriam revocat excelsae sanctitudinis splendorem, quo mirum in modum amoena terra ista refulsit; uberem revocat supernorum beneficiorum fontem per saeculorum decursum apud vos apertum ; ac potissimum revocat, qua incensa caritate praeclarus hic Cáeles populum adamaverit suum, cui quidem, omnibus omnia factus, pastor ac pater incomparabilis exstitit, vitiorum acerrimus extirpator, libertatis vindex, pacis fraternaeque concordiae conciliator studiosissimus. Neque indefatigata eius opera ad christianos mores efficaciter renovandus tantummodo contulit, sed in ipsius etiam civitatis bonum salubriter influxit, quam, ut probe nostis, olim a praesenti excidii periculo liberavit. Quare mirum non est, si arctissimo suavissimoque amoris vinculo S. Ubaldus sibi Eugubinum populum in perpetuum obstrinxit; quod quidem vos ipsi post tot saeculorum intervallum luculenter adhuc ostenditis, in trepidis rebus validissimo eius patrocinio haud frustra confidere assueti. Ac non modo aequalium suorum, sed etiam quasi Acta Ioannis Pp. XXIII 453 posteritatis vocem rettulisse videtur Theobaldus Episcopus, qui de S. Ubaldo, proximo decessore suo, haec scribere non dubitavit: « C a thedram Episcopalem regendam feliciter per saecula suscepit y). Est igitur, Venerabilis Frater, cur saeculares honores opportune S. Ubaldo tribuendos libenti sane animo dilaudèmus et commendemus. Priscae memores gloriae ac praeclaris huius Caelitis exemplis permoti, Eugubini christifideles novo nisu religionis praecepta in publicos privatosque mores referre contendant. Sanctum sit ipsis, qui mortales sancti Ubaldi exuvias tam impense colunt et venerantur,, non minore pietatis studio eius sanctimoniae supernum afflatum ac monitoriam vocem diligenter tueri. Ita quidem ut quam ipse tam feliciter olim apud vos excitavit christianae vitae renovationem, eadem in dioecesis istius finibus reflorescat quam maxime. Id enim est quod a vobis Patronus vester cupit ac postulat, et quod Nos quasi optatissimum salutaremque harum celebrationum fructum una vobiscum a Deo Optimo Maximo supplicibus precibus imploramus. 1 Quae ut auspicato contingant, Apostolicam Benedictionem, Nostrae benevolentiae testem, tibi, Venerabilis Frater, itemque clero populoque tuis curis demandatis, peramanter impertimus. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, die v mensis Maii, anno Pontificatus Nostri secundo. MCMUX, IOANNES PP. XXIII HOMILIA IN PATRIARCHALI ARCHIBASILICA LATERANENSI HABITA, IN FESTO ASCENSIONIS DOMINI, CUM B. GREGORIUS BARBADICUS, EPISCOPUS ET S. R. E. CARDINALIS, SANCTORUM ADSCRIPTUS ESSET CATALOGO. * Venerabili Fratelli e diletti figli! Al rito solenne che stiamo celebrando conviene l'ornamento di alcune parole appropriate alla straordinaria circostanza. Ve le rivolgiamo con la consueta semplicità di accento che sappiamo non riuscirvi discara. 1 Vita Sancti Ubaldi, cap. VIII. * Die 26 Maii mensis a. 1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 454 Queste parole vogliono essere un tocco di buona, incoraggiante ed edificante dottrina. 1) Innanzitutto sul mistero dell'Ascensione di cui S. Luca ci fa leggere nel libro suo Actus Apostolorum i tratti vivaci e sublimi : 2) sulle schiere dei Santi ascendenti con Cristo lungo i secoli ed associati con Lui alla partecipazione della gloria celeste : 3) sul loro convenire oggi particolarmente esultanti presso il trono di Dio nel festeggiare la introduzione di S. Gregorio Barbarigo nelle sfere più alte della esaltazione di cui la Chiesa ama circondare, dopo questa vita, i suoi figli insigni, ad esempio ed a protezione del popolo cristiano. I - IL GRANDE MISTERO DELL'ASCENSIONE Contempliamo dunque innanzitutto il grande mistero dell'Ascensione di Nostro Signore. È bello, è delizioso per il nostro spirito che la più solenne celebrazione di questo mistero appartenga, per speciale privilegio, a questa basilica Costantiniana, cattedrale di Koma. Il Pontefice suo tra i più insigni, S. Gregorio, la chiamava la basilica d'oro, aurea basilica, dedicata al Ssmo Salvatore, e già dagli antichi tempi conclamata « di tutte le chiese di Roma e del mondo madre e capo — urbis et orbis omnium ecclesiarum mater et caput ». Sì : il rito conviene al tempio. E il tempio del Laterano fiammeggia della gloria e del trionfo finale di Gesù : via, veritas et vita : mundi Salvator : in aeternum. Della storia e dell'opera redentrice di Gesù certo l'avvenimento più sacro è la Risurrezione : la festività più alta e gloriosa è la Pasqua. Ma è ben naturale che suggellata la vittoria della vita sulla morte, a redenzione compiuta, il Verbo Divino fatto uomo tornasse trionfante al Padre a mostrargli nel corpo glorificato i segni del suo trionfo, e a dare inizio alla nuova storia dei rapporti rappacificati fra Cielo e terra col perdono di Dio, dopo la espiazione della Croce e del Sangue. L'antifona infatti, che ricorre nella odierna salmodia, è il profeta Davide che la ispira : A summo caelo egressio eius, et occursus eius usque ad summum eius. Dalla divina sommità del cielo egli discese sul mondo per redimerlo e per salvarlo : ad opera di misericordia e di pietà consumata, Gesù riascende al seno del Padre donde era provenuto. 1 1 Ps. 18, 7. Acta Ioannis Pp. XXIII 455 Che grande mistero è questo ! La vittoriosa riconquista di tutto il genere umano alla diretta dominazione di Chi Pavea creato: riconquista fatta splendente di luce evangelica, e di sangue divino sparso a nuova ricostruzione intima per ogni anima credente, e di nuovo ordine sociale nella successione dei popoli e dei secoli eterni : prodigio di potenza, prodigio di gloria per Gesù Salvatore : dei secoli e dei popoli re glorioso ed immortale ! Dal suo primo apparire nel seno verginale di Maria, e poi fra i vagiti e i sorrisi a Betlemme, dai silenzi e dal nascondimento umile e laborioso dei trentanni, dall'annunzio dell' evangelium regni attraverso la Galilea e la Giudea, e infine dal tragico epilogo della Passione fino ai chiarori vittoriosi della Bisurrezione, fino a questa ammirabile Ascensione che accende di luce superna i nostri occhi e penetra di grazia esultante i cuori : oh ! che successione stupenda ed ineffabile — diletti Fratelli e figli — d'avvenimenti ; oh ! che variazione inattesa di aspetti iridescenti dell'intima comunicazione del divino con l'umano, del cielo con la terra! Ancora un istante,„ ancora un tocco nella contemplazione di questo quadro sublime. All'arrivo di Gesù in cielo, egli adempie le sue promesse. Ecco lo Spirito Santo nei bagliori delle lingue di fuoco posate sulle teste dei convenuti nel Cenacolo, in atto di operare nei petti quella fecondazione di grazia, da cui balza la Santa Chiesa nella sua distinta fisionomia di società soprannaturale e gerarchica, introducendola nella sua storia di regno di Dio militante sulla terra, perchè si evolva, poi, in purgante oltre la tomba e finalmente trionfante in cielo. II - LA GLORIA DEI SANTI NELL'ASCENSIONE Diletti Fratelli e figliuoli ! È da questo vertice che la luce dell'Ascensione si irradia di un secondo aspetto di provvidenza divina a beneficio della umanità rigenerata : un nuovo incanto, un prodigio ineffabile di grazia e di gloria. Con Gesù che ascende alla destra del Padre si aprono le vie dei cieli per i figli dell'uomo, ormai riassunto alla sua primitiva destinazione di creatura spirituale riservata ai beni eterni. Già S. Matteo, il primo degli Evangelisti, aveva raccontato che al morire di Gesù sul Golgota, oltre allo scindersi del velo del tempio in due parti, al commuoversi della terra e delle pietre, anche i sepolcri si aprirono et multa corpora sanctorum qui dormierant surrexerunt, et Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 456 exeuntes de monumentis post resurrectionem eius venerunt in sanctam 2 civitatem et apparuerunt multis. Come non scorgere in questo inaspettato prodigio il primo apprestamento della processione che dopo quaranta giorni doveva sollevarsi a volo, dall'oliveto per la via luminosa dei cieli e precisamente per accompagnare il trionfante Redentore Divino, nell'atto di prendere anche in forma umana il possesso del regno eterno a cui, Agnello sacrificato per i peccati del mondo, aveva assicurato il diritto sacro e glorioso? Tra i Padri e i Dottori che variamente interpretano questo passo di S. Matteo, P Aquinate nel suo Commentario prende posto decisamente presso quanti asseriscono che corpora sanctorum qui dormierant surrexerunt — egli aggiunge — tamquam intraturi cum Christo in 3 coelum. Spetta quindi ai morti dell'Antico Testamento, i più vicini a Gesù — nominiamone due dei più intimi alla sua vita, Giovanni Battista il Precursore e Giuseppe di Nazareth, il suo nutricatore e custode — spetta a loro — così piamente noi possiamo credere — l'onore ed il privilegio di aprire questo mirabile accompagnamento per le vie del cielo : e dare le prime note all'interminabile Te Deum delle generazioni umane salienti sulle tracce di Gesù Redentore verso la gloria promessa ai fedeli, alla grazia sua. Anche a non toccare qui la grave questione circa il numero degli eletti, è ben certo che col nome di Gesù sulla fronte e con la grazia sua nel cuore e nella vita, durante venti secoli, il computo dei buoni discepoli e degli amici di Gesù supera ogni possibile calcolo, ed il corteo che si inizia coli'Ascensione deve confortare ed incoraggiare ogni anima credente e fiduciosa nelle promesse di Cristo. Per noi, umili sacerdoti del Signore, e quanti anche bravi laici ci seguono da vicino, familiari come siamo ai libri sacri dei due Testamenti, gli orizzonti dello spirito si aprono facilmente a visioni confortatrici circa i beni assicurati all'esercizio delle virtù cristiane nella vita ed alla fedeltà ai precetti del Signore. Sorprende felicemente il constatare come dei ventisette libri del Nuovo Testamento, l'ultimo che chiude la serie sia l'Apocalisse di S. Giovanni, che, a parte qualche 2 Matth. 27, 52-53. 3 Super Evang. S. Matth., Lectura, c. X V I I , ed. IV, 1951, n. 2395, p. 367; I. Knaben- bauer S. J., Comment, in Evang. S. Matth., Pars altera, Parisiis, 1893, pp. 538-539. Acta Ioannis Pp. XXIII 457 difficoltà circa l'immediata interpretazione su alcuni sprazzi particolari di incerta significazione, il complesso ci dà tale un rapimento da farci scorgere i luminosi orizzonti della gloria degli eletti, per cui le tre denominazioni della Chiesa Santa di Gesù, militante, purgante, trionfante, si dispiegano in una ricchezza di energie spirituali, che ci infonde una tranquillità intima e coraggiosa a tutto fare, a tutto soffrire, sempre fìsso lo sguardo sul volto di Cristo, sereno, mite e animatore. Sentite come la voce del veggente di Patmos ci disvela i segreti di quanti seguono fedeli e costanti la legge del Signore. Ecco dapprima la folla dei dodicimila segnati per ciascuna delle dodici tribù d'Israele. Questa turba grande si distende nella vastità dell'orizzonte, così che nessuno può contare con precisione, fra il visibilio di tutti i popoli, di tutte le lingue, di tutte le Nazioni. Riguardando questo spettacolo sorge spontanea la domanda : questi, vestiti in abito purpureo, e questi, ornati di bianca stola, e questi, tenenti in mano palme di olivo, chi sono e donde vengono, e continuano a venire? Oh! questi sono i Santi familiari al nostro spirito, ai nostri occhi, alla nostra ammirazione. I primi, e più antichi, ma anche i moderni, sono gli Apostoli del Vangelo, i Martiri, i Confessori, i Vergini e le Vergini, i Missionari, i Pontefici, i Sacerdoti e Religiosi di ogni età, di ogni ordine e di ogni terra. Tutti, tutti sono lieti ora, ma tutti salgono dalla tribolazione che li ha purificati, e continuano a salire, e si dispongono poi tutti intorno al trono dell'Agnello, intorno a Gesù che primo ascese, ed oggimai abita con loro, ed è la loro vita, sorgente inesausta ed inesauribile della felicità dei secoli eterni. 4 Oh ! dilettissimi Fratelli e figliuoli. Questo spettacolo che ci riempie di letizia gli occhi ed il cuore è sempre la solennità della Ascensione del Signore : che si prolunga e si raddoppia e celebra il suo complemento nella festa di Ognissanti. S. Luca ha iniziato la prima pagina del poema della nostra vita spirituale. Il veggente di Patmos ne canta la conclusione. Le ultime parole son là : Veni, Domine Iesu. 5 4 5 Cfr. Apoc. 7, 17. Apoc. 22, 20. 458 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale III - S. GREGORIO BARBARIGO, ANCHE LUI, FRA I SANTI DELL'ASCENSIONE Vescovo e Cardinale, Confessore e Pontefice, per la odierna proclamazione egli prende, nel culto della pietà liturgica e popolare, il posto di onore e di intercessione che la consuetudine ecclesiastica dei secoli riconosce ai più distinti. Egli è riservato — come lo fu del resto anche sin qui — a diffondere «ulla Chiesa universale, ora più che mai, un raggio folgorante di quella luce divina di santità pastorale che salva i popoli e amplifica i trionfi •del regno del Signore. In verità la Provvidenza dispose che un assai lungo tratto di età si interponesse fra il suo morire a Padova nel giugno 1697 e la presente «uà esaltazione aureolata in questo 26 maggio del 1960 del fastigio della canonizzazione. Ma a ricercare bene a fondo Ci è facile scorgere, anche in questo ritardo, un disegno di bontà celeste che tutto dispone a richiami e ad ammonimenti salutari per la presente generazione. I progressi delle scienze moderne, lo scoprimento di insospettate energie messe a servizio della vita presente vengono creando un tal -quale incantesimo, circa il facile misurarsi dello spirito con le asprezze immanchevoli, che la volontà, decisa di far onore alle proprie responsabilità individuali e collettive, deve saper superare o soffrire. Quanto concerne l'esercizio delle virtù cristiane nell'ordinario curriculum di quaggiù, viene giudicato più o meno importante ai fini della nostra salute eterna e santificazione, o di facile compromesso con lo spirito del mondo. E ciò produce un sensibile adattarsi alle «cosiddette esigenze del pensiero moderno, un lasciar andare, ed un lasciar correre ai gusti ed alle bizzarrie del secolo, con quell'infelice ritornello : oggi si fa così : questo è il vezzo che più va : un superamento dei tempi vissuti : che poi del resto è fiacchezza, sì, ma non è negazione, di ciò che è sostanziale di dottrina rivelata, che fu gloria dei nostri padri trasmettere sino a noi. Ora questo nostro S. Gregorio Barbarigo fu un prelato moderno nel senso più giusto ed ampio del termine. Vescovo di Bergamo, ed a mezzo secolo di distanza da S. Carlo Borromeo, ne fu un imitatore mirabile della applicazione della legislazione post-tridentina, al reggimento della diocesi. Passato a Padova, ed ivi pastore infaticabile di quel gregge per trentatrè anni vi fece fiorire una ricchezza tale di Acta Ioannis Pp. XXIII 459 istituzioni ecclesiastiche, di cultura, di assistenza, di apostolato, da rendere veneratissi ma la sua persona e immortale il suo nome, anche per i secoli che succedettero al suo così operoso passaggio. Prelato di alta cultura scientifica, di fisica e di matematica, strettamente intesa, di letteratura latina, italiana e delle diverse lingue di Europa e di Oriente : vigile a tutte le forme più penetranti dello zelo pastorale, egli fu davvero un grande personaggio dei tempi suoi. Ma sotto il velo prezioso della sua modernità egli coltivò innanzi tutto uno spirito squisitissimo di santità autentica, purissima che gli permise di conservare l'innocenza battesimale, e di crescere di anno in anno nell'esercizio delle virtù sacerdotali più alte ed edificanti. Erano infatti : una fede in lui che lo mise in guardia dalle sottigliezze del quietismo e del gallicanesimo ; una confidenza in Dio che gli rendeva familiare come palpito l'elevarsi continuato del suo spirito in Gesù, con continuate giaculatorie come dardi d'amore; una fortezza imperterrita, in circostanze angosciose, che gli fece dire col pugno serrato sul petto : color di porpora, color di sangue : e questo vi dica, che per la giustizia e per il buon diritto di Dio io sono disposto a sacrificare la mia vita; una carità fiammeggiante di padre e di pastore estesa alle forme molteplici e più varie della dedizione di un gran cuore di uomo insigne e di sacerdote venerabile. La carità è la essenza della santità, e della carità di S. Gregorio Barbarigo intendiamo rendervi, diletti Fratelli e figliuoli, ancora una testimonianza stasera presso la tomba di S. Pietro. Volgendo ora verso la fine queste Nostre semplici parole, ed ancora allietandoci del misterioso e mistico avvenimento a cui esse pongono un sigillo che si aggiunge ai parecchi altri, manoscritti od ufficiali di questi giorni, è nuovo e legittimo motivo di compiacimento il veder applicato a S. Gregorio Barbarigo, quanto, secondo la buona dottrina fissata da Papa Benedetto XIV nella sua opera De Servorum Dei Beatificatione, libro IV, c. 41, n. 1, renda onore ai Santi di Dio proclamati tali sotto questo nome ed in virtù di Canonizzazione equipollente : per quam Summus Pontifex, aliquem Dei Servum in antiqua cultus possessione existentem et de cuius heroicis virtutibus aut martyrio, et miraculis constans est, historicorum fide dignorum, communis assentio, et continuata prodigiorum fama non deficit, iubet in universa Ecclesia coli per Officii et Missae recitationem et celebrationem, determinato aliquo die, etc. ... Il nostro Santo entra così in pieno nella luce ed applicazione di questa dottrina. E noi amiamo felicitarci devotamente con lui scorgen- 460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale dolo elevato dalla Santa Chiesa al posto suo : stantem ante thronum, et in conspectu Agni, amictum stola aida, et palma in manibus eius. A più ampio contorno di festosa letizia, amiamo indicarvi, dilettissimi nostri Fratelli e figli, la singolare e bella corona di anime elettissime che, secondo la testimonianza di Papa Benedetto XIV, ebbero l'onore e il titolo della canonizzazione equipollente, come questa odierna del nostro Santo Gregorio Barbarigo. Eccoli, eccoli procedere innanzi a noi, in magnifico corteo, Santi insigni e veneratissimi : S. Romualdo S. Norberto - S. Brunone - S. Pietro Nolasco - S. Raimondo Nonnato i Ss. Giovanni de Matha e Felice di Valois - Santa Margherita di Scozia - S. Stefano di Ungheria- S. Venceslao di Boemia - S. Gregorio V I I - Santa Gertrude di Einsleben. Altri Santi furono dichiarati dal tempo di Benedetto XIV in poi. Leone XII accolse infatti in questa schiera S. Pier Damiani; Pio IX S. Bonifacio apostolo della Germania ; Leone XIII fece quattro canonizzazioni equipollenti, tutte e quattro interessantissime : i Ss. Cirillo e Metodio (1880), S. Agostino di Cantorbery, S. Giovanni Damasceno, S. Beda Venerabile; Pio XI vi aggiunse S. Alberto Magno, il 16 dicembre 1931, e Pio XII Santa Margherita di Ungheria. 6 Egualmente cara Ci torna, come a convito di grazia e di gloria, la schiera eletta degli alunni dei nostri Seminari e Collegi Ecclesiastici di Roma, d'Italia, e di tutte le nazioni e lingue della terra. Il Pontificio Seminario Romano, depositario della venerabile tradizione Tridentina, è qui di casa presso la basilica Lateranense come albero vigoroso sulla porta del santuario, qui trasferito dal centro dell'Urbe nel 1913 per l'ardito gesto pontificale di S. Pio X. Con vivo compiacimento amiamo salutare accanto ad esso l'Istituto più anziano in ordine di tempo e di provvidenza, l'Almo Collegio Capranica, che, secondo una sua antica tradizione della festa della Ascensione al Laterano, accolse oggi il Papa al suo ingresso. Sta bene conservare o richiamare antiche usanze edificanti la pietà dei fedeli. Il Collegio Capranica prevenne modestamente di un secolo (1457-1565), come piccola stella precorritrice di una aurora provvidenziale, lo svegliarsi delle prime energie intese a determinare una più sostanziosa formazione del clero secolare, cooperando al felice apostolato trasformatore di anime, Cfr. Apoc. 7, 9. Acta Ioannis Pp. XXIII 461 di diocesi, di nazioni. Su questo orizzonte, in materia di Seminari, la gloria massima è quella di S. Carlo Borromeo a Milano: già intravveduta dalle preziose consultazioni di Trento e dell'Urbe; consultazioni a cui S. Carlo partecipò in Roma, ma la cui applicazione egli risolutamente prevenne nella sua sede. Da Roma e da Milano la scintilla si attaccò al canneto suscitando fervori e fiamme qua e là. Ma il più grande imitatore di S. Carlo fu S. Gregorio Barbarigo a Padova, dove il Seminario per virtù sua divenne monumento ed attraverso tre secoli ancora vi rimane in aedificationem gentium. Questa del Seminario Patavino è la sua massima gloria ; ma è ancora un invito alla ricerca più profonda del tesoro di preziose energie e di eccelse virtù a cui la proclamazione della sua santità apre la via. Durante il suo episcopato S. Gregorio Barbarigo studiò e vide tutto con grandezza di proporzioni. A due secoli dalla sua beatificazione del 1761, a oltre tre secoli dalla sua vita operosa e gloriosa, quelle proporzioni nei riguardi delle lotte e delle vittorie della S. Chiesa si sono dilatate : dilatate nel senso di una comprensione più viva delle grandi esigenze che l'esercizio della vita del cristiano oggi ci presenta non a depressione, ma ad incoraggiamento dello spirito. Tra gli scritti inediti di S. Gregorio Barbarigo vi sono tracce dei suoi discorsi pronunciati così a Bergamo, come a Padova nella festa della Ascensione. Nella loro semplicità esse sono tutte spiranti elevazioni dello spirito, e grande incoraggiamento a staccarci dalle vanità della terra, e a rettificare le grandi e le piccole intenzioni della nostra vita quotidiana. A ciò deve muoverci tutti il grande esempio che S. Gregorio ci dà nei settantadue anni della sua vita di perfezione sacerdotale ed episcopale; e la purissima cristiana dottrina che egli trasmise fedelmente ai suoi figlioli. Grande ricchezza del cristiano il non accontentarsi solamente dell'esercizio delle virtù morali ; ma il dare a tutte le proprie azioni grazia di unione con Cristo e partecipazione viva della grazia sua. La virtù è così bella — diceva il Santo — che invita tutti a seguirla, e a drizzare le proprie azioni a lei. Così operarono tanti gentili virtuosi ; così operano ancora molti tra i cristiani, chi servendo la patria, chi esercitando la giustizia, chi vivendo vita temperante. Nè si può dire che vivano male, nè vengano le loro azioni non approvate da Dio, il quale riconosce per care sue figliole tutte le virtù. Approvate dunque, ma non Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 462 premiate di vita eterna. Dico non premiate di vita eterna, perchè sono premiate di cose temporali, come successe ai Romani antichi, i quali furono favoriti da Dio di essere i padroni del mondo per le varie virtù che ebbero ed esercitarono. Alla sola purità di intenzione è riservato il premio della vita eterna. E questa consiste in cosa tanto ragionevole e giusta che è di fare ogni nostra azione per dar gusto a Dio, per servire Dio. Oh ! che grande consolazione nelle parole di S. Paolo : Sive manducatisi sive bibitis, sive aliud quid facitis, omnia in gloriam Dei facite. Queste cose S. Gregorio le diceva ai suoi figlioli; ed altre ed altre più semplici e vivaci ancora, a loro correzione, la loro edificazione. E tutto questo in tema di Ascensione di Nostro Signore al cielo, e della nostra ascensione con lui, in che si riassumono le bellezze della vita nostra di bravi cristiani per il presente e per l'avvenire. 7 Arrivato a questo punto, l'Evangelista S. Luca si arresta con le parole più riassuntive e preziose del suo racconto : « Poi li condusse fuori presso Befania e alzate le mani li benedisse. Mentre li benediceva si staccò da loro, e si sollevò su nel cielo. Ed essi adoratolo tornarono a Gerusalemme con grande allegrezza, e stavano continuamente nel tempio a lodare e a benedire Iddio. Amen » . 8 Diletti e carissimi Fratelli e figlioli. Qui Ci arrestiamo per riprendere la sacra e solenne celebrazione. Teniamoci in buona compagnia col nostro nuovo Santo Gregorio Barbarigo, perchè egli unisca la sua alla preghiera nostra. Post Missam Ci segua egli sino sulla loggia esterna della basilica, dove, riprendendo l'uso antico dei Nostri antecessori Pontefici, daremo in nome di Gesù la Nostra Benedizione Urbi et Orbi. Nel tardo pomeriggio vi attendiamo nella basilica Vaticana, gustando anche noi la pace e il gaudio degli Apostoli quando discesero dall'Oliveto donde Gesù si era levato verso il cielo con i Santi suoi. 7 1 Cor. 10, 31. 8 Lue. 24, 52. Acta Ioannis Pp. XXIII 46S ALLOCUTIONES I Iis qui interfuerunt Coetui Internationali Romae habito, in sede Instituti v. a Food and Agriculture Organization}) (F. A. O.), de auxiliis ferendis ad famem e variis orbis terrae plagis depellendam. * Chers Messieurs, Vous êtes venus chercher la Bénédiction du Pape sur une grandiose entreprise, qui fait actuellement l'objet de vos efforts et de vos préoccupations : l'organisation à l'échelle mondiale, de la « Campagne contre la F a i m » , lancée récemment par l'initiative du Directeur Général de l'Organisation des Nations Unies pour l'Alimentation et l'Agriculture. Soyez les bienvenus, car vos soucis en ce domaine rejoignent ceux de l'Eglise, et la tâche à laquelle vous donnez vos soins Nous paraît digne entre toutes de Notre approbation et de Nos encouragements. Que fait,, en effet, l'Eglise en ce monde? Elle y continue l'œuvre du Christ, dont il est écrit qu'« il passa en faisant le bien et en guérissant ... qui pertransiit benefaciendo et sanando ... » . Aussi recommande-t-elle très chaudement à ses enfants la pratique des œuvres de miséricorde spirituelles et corporelles, et parmi ces dernières celle qui vient en tête de liste s'énonce précisément : « donner à manger à ceux qui ont faim ». x 2 Certes, (( l'homme ne vit pas seulement de pain » , la Sainte Ecriture nous l'apprend et l'expérience nous le confirme. Mais c'est pourtant par la multiplication de cet indispensable aliment matériel que le Christ a voulu, à deux reprises durant sa vie mortelle, manifester sa puissance aux foules qui le suivaient. Et s'il s'est servi du miracle pour orienter ensuite les esprits vers les réalités spirituelles, il n'en a pas moins voulu d'abord rassasier des corps affamés. L'Evangile, qui nous rapporte en détail ces épisodes, précise même les sentiments profondément touchants qui animaient alors le divin Thaumaturge: aMisereor super turbam, disait-il. J'ai pitié de cette foule, car voici déjà trois jours qu'ils me suivent, et ils n'ont pas de quoi manger. Si je les renvoie chez eux à jeun, ils vont défaillir en route » . Votre activité, Messieurs, ne s'inspire-t-elle pas de sentiments analo3 * Die 3 Maii mensis a. 1960. Act. 10, 38. Deut. 8, 3. Marc. 8, 2. 1 2 3 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 464 gues? Vous êtes animés, certes, par l'amour de la justice, par la volonté d'assurer une plus équitable distribution des biens de ce monde entre tous les hommes ; mais aussi, à l'exemple du Christ, vous éprouvez une profonde compassion à la pensée de cette multitude innombrable des sous-alimentés — plus de la moitié du genre humain ! — qui attendent de leurs frères plus favorisés un geste de miséricorde. Pour les tirer de leur état misérable et leur rendre accessibles une vie intellectuelle et une vie morale plus dignes de l'homme, plus conformes à la volonté de Dieu, un immense effort collectif est indispensable. Vous l'avez compris, et vous vous apprêtez à collaborer avec l'Organisation des Nations Unies pour l'Alimentation et l'Agriculture, en vue d'assurer le succès de cette vaste Campagne. Nous n'avons pas à redire ici tout le bien que Nous pensons de cette Organisation. Nous avons reçu, il n'y a pas si longtemps, les délégués qui participaient à sa dernière Conférence bi-annuelle. (( L'Eglise, leur disions-Nous, s'intéresse vivement à la PAO ». Et Nous ajoutions : « Quel grand et beau spectacle vous offrez en effet à ses regards maternels, avec vos techniciens au travail dans le monde entier pour organiser la " lutte contre la faim ", travailler à l'amélioration des sols, des plantations, des espèces animales, des techniques de pêche, d'économie laitière, d'exploitation des forêts ... et tout cela afin de venir en aide aux plus malheureux de nos frères, aux plus déshérités, à ceux qui souffrent, à ceux qui ont faim!... Grand et merveilleux spectacle, en vérité, qui inspire admiration, édification, confiance dans l'avenir » . 4 Voilà ce que Nous disions aux délégués de la FAO en novembre dernier. Mais il ne servirait de rien de se complaire dans ce qui a été déjà réalisé, si ce n'était en vue d'y trouver un stimulant pour ce qui reste à faire. Ce qui reste à faire — une tâche immense en vérité ! — c'est d'abord d'attirer l'attention du monde entier, si faire se peut, sur le douloureux problème de la faim et de la sous-alimentation. Et c'est le premier but de la Campagne à laquelle vos Organisations vont apporter leur intelligente et active contribution. Des millions d'êtres humains, dans le monde, souffrent de la faim; d'autres, sans être à proprement parler des affamés, ne peuvent consommer en quantité suffisante les aliments dont ils auraient besoin. Voilà les faits. Il faut les faire connaître, les prêcher sur les toits, selon la parole 4 Allocutio delectis viris, qui interfuerunt Conventui a F. A O. habito: A. A. S., LI (1959), p. 865. Acta Ioannis Pp. XXIII 465 5 évangélique. Praedicate super tecta! II faut éveiller les consciences au sens de la responsabilité qui pèse sur tous et sur chacun, spécialement sur les plus favorisés. Nul ne peut aujourd'hui, dans un monde où les distances ne comptent plus, alléguer l'excuse que les besoins de son frère lointain ne lui sont pas connus ou que l'aide à y apporter ne le concerne pas. Nous sommes tous solidairement responsables des populations sousalimentées. C'est cette conviction que vos organisations vont aider à répandre dans l'opinion publique, laquelle, une fois éclairée, réclamera des mesures appropriées et donnera son appui à leur exécution. Le second but de la Campagne contre la Faim, c'est la mise en place de ces mesures elles-mêmes, autrement dit l'action directe pour l'élévation des niveaux dans les zones sous-alimentées. Le monde ne produit pas actuellement assez de denrées alimentaires pour répondre aux besoins de tous les hommes, étant donnée surtout l'augmentation prévisible de la population dans les années à venir; et par ailleurs, les aliments disponibles ne sont pas répartis également. Il faut donc mettre en culture de nouvelles terres et accoître la production alimentaire des zones déjà exploitées. Là encore, vos Organisations — compte tenu des finalités et des caractères propres de chacune d'entre elles — auront à suggérer des projets d'action et de recherche, à coopérer à leur mise en œuvre, à recueillir parmi leurs adhérents les contributions qui permettront d'arriver sans trop tarder à des résultats concrets. C'est assez dire l'importance de la collaboration qui vous est demandée. Nous éprouvons une vive joie à la pensée des immenses possibilités de cette Campagne, qui aura, Nous en sommes sûr, l'appui de tons les hommes de cœur et de toutes les institutions, privées et publiques, vraiment soucieuses du bien de l'humanité. Aussi avons-Nous confiance, en vous donnant Nos plus vifs encouragements, que l'écho de Notre voix atteindra, au-delà de ceux qui Nous écoutent en ce moment, tous Nos fils répandus dans le monde, et tous les hommes de bonne volonté, comme une pressante invitation à prendre leur part à ce grand élan de générosité, à cette immense « œuvre de miséricorde » que va être la « Campagne contre la Faim ». Et c'est de grand cœur que Nous invoquons dès maintenant sur tous ceux qui y participeront, soit individuellement, soit •collectivement, et de façon toute particulière sur vous-mêmes et sur vos Organisations, les meilleures bénédictions du Dieu Tout-Puissant et miséricordieux. * Matth. 10, 27. 30 - ACTA, vol. I I , n. 7. — 27-6-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 466 II In Basilica Vaticana habita, ritu peracto quo Summus Pontifex quattuordecim Sacris Praesulibus, e variis terrarum orbis regionibus, episcopale munus tradidit. * Venerabili Fratelli e diletti figli. 1 lubilate Deo, omnis terra! Alleluia. Le circostanze ene pongono sulle Nostre labbra l'esultante invito del Salmista sono frequenti. Ma questa è una delle più sacre e solenni. Si rinnova qui la contemplazione di un quadro tra i più impressionanti della vita di Gesù, quello del mandato apostolico a Pietro ed agli altri discepoli della prima ora, di andare nel mondo intero e di annunziare a tutti i popoli il Vangelo. L'umile successore di Pietro, circondato dai seniori della Chiesa, ripete, sia pur con diversa formula, l'invocazione primitiva, ripete il gesto della trasmissione del carattere episcopale e della grazia : e tutta questa vibrante assemblea volge occhi, cuori e preghiere a voi, nuovi eletti dell'apostolato santo, destinato ad estendere nei paesi più lontani e diversi il nome e il regno del Signore. Eccovi: nella Nostra parola un saluto, un dono, un augurio di più vasta significazione. IL SALUTO Siete quattordici di numero, come sono quattordici le opere della misericordia, che costituiscono tutte insieme il grande piedistallo su cui si adergono i trionfi della civiltà cristiana nei secoli. Amiamo ricordare i vari punti del globo, da dove siete convenuti alla Sede di Pietro e dove tornerete apportatori di grazia e di benedizione. Dall'Africa : Costa di Avorio ; Ghana ; Madagascar ; Tanganika ; Alto Volta; Nigeria; Congo. Dall'Asia : Pakistan ; Giappone ; Borneo. Dall'Oceania : Australia ; Isole Salomone. 0 Fratelli e Figli Nostri dilettissimi, appena consacrati : la qualifica che d'ora innanzi si accompagnerà al vostro nome di famiglia : Humilis episcopus Ecclesiae Dei, basta al vostro onore preclarissimo : per il tempo e per l'eternità. * Die 8 Maii mensis a. 1960. 1 Ps. 65, 1. Acta Ioannis Pp. XXIII 467 Nei territori di antica tradizione, o nei campi appena dischiusi al miracolo della seminagione evangelica, il compito vostro di vescovi, molteplice nelle sue applicazioni, è uno nella sostanza. La colletta della Messa odierna lo definisce con parole, che penetrano nelle intimità di ciascuno di noi : « la luce della verità scende da Dio ; attratti da questa, gli uomini ritrovano le vie della giustizia ; e si decidono a respingere ciò che contrasta con le leggi divine e a vivere in perfetta conformità con le medesime ». Dunque : veritas, iustitia, sanctitas. Tutta la forza del cattolico apostolato sta qui. Il successo della azione pastorale, sciolta da ogni miraggio di gloria e di interessi materiali, ha qui il suo punto discriminante da ogni altra attività, anche attività spirituale, se riferentesi solo alla vita di quaggiù. L'umile Vicario di Cristo raduna ogni mattina intorno al Suo calice i figli disposti in immensa corona da tutti i punti della terra : con particolare tenerezza si volge ai Suoi cooperatori nell'apostolato, ancora innumerevoli, grazie a Dio, ma sempre insufficienti alle esigenze ed alle aspirazioni della messe, operai dell'Evangelio, distribuiti su tutti i continenti. È vero che il Papa non possiede dovizia di risorse materiali per assicurare a ciascuno una esistenza tranquilla : ma con l'animo inondato di gioia può ben attestare che il fervore della cooperazione missionaria, facente capo alla Sacra Congregazione de Propaganda Fide — Y AlmaMater delle Missioni —, alla Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale, e alle Opere Pontifìcie : della Propagazione della Fede, S. Infanzia,. S. Pietro Apostolo, vivificate dalla Unione Missionaria del Clero, continua ad offrire spettacolo di allietante ed edificante progresso, e di interessamento così vivo nel senso del frater qui adiuvatur a fratre, da farCi benedire la Provvidenza per i beni del cielo e della terra, e presagire anche in faccia alla bufera, che pur minaccia da qualche parte, il levarsi di nuove aurore di luce e di umana tranquillità, in preparazione a rinnovata salute delle genti. UN DONO Diletti Fratelli e Figli, nell'ordine episcopale. A ricordo di questa giornata memoranda per Noi e per voi, abbiamo voluto porre sul vostro petto una croce adornata dai simboli dello Spirito Santo, e dalla immagine dei due Giovanni : il Precursore e l'Evangelista, così vicini e così cari al Messia e al Maestro Divino. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 468 Segno e simbolo benedetto di lnce perenne, di quotidiano conforto, di vittoria sicura nel nome e nella grazia di Cristo. O Croce santa di Gesù, per quam itur ad regnum! Sii tu sempre innanzi ai nostri occhi, sempre posata sui nostri cuori. L'autore della « Imitazione di Cristo » felicemente ti saluta con noi : Salus : vita : protectio ab hostibus : infusio supernae suavitatis : robur mentis : gaudium spiritus : summa virtutis : perfectio sanctitatis. 2 L'AUGURIO Il richiamo splendente di questa croce ci invita ad un pensiero edificante per tutti voi del clero e del laicato, presenti a questa cerimonia gloriosa, o in ascolto attraverso la radio, per tutti, valorosi missionari o cooperatori nel mondo intero. Questo solenne consesso di anime, nel tempio massimo della Cristianità, che esprime Y opus divinum della cattolica e perseverante evangelizzazione di tutte le genti umane, non è forse per tutti voi, come lo è per il Nostro spirito, richiamo ed esemplare sublime ed attraente della ordinata convivenza e mutua cooperazione di tutti i popoli secondo le doti peculiari e la vocazione di ciascuno, nella misura del contributo che tutte le intelligenze e le buone volontà possono offrire per la elevazione dell'individuo, per l'onore, la prosperità, la sicurezza delle famiglie, per l'incivilimento del mondo intero? Voi Ci intendete, diletti figli. In queste settimane l'attenzione di milioni di anime è protesa con grave ansietà a scrutare, a interpretare, a prevenire, anche a confondere parole, gesti, manifestazioni dei più alti rappresentanti delle grandi nazioni, — di cui portano in gran parte sulla coscienza le sorti, — che si riuniranno per giudicare in ordine alla composizione o alla dissoluzione — Dio non voglia ! — della pace del mondo. Per noi, educati alla scuola delle cose celesti, la distinzione fra i beni 'della vita presente e della futura, i beni del tempo e quelli della eternità, è sempre pronta e chiarificatrice : Cercate innanzi tutto il regno di Dio e la sua giustizia, e tutte le altre cose vi saranno date in soprappiù. Ma è sopra queste altre cose, cioè la partecipazione ed il godimento dei beni della terra, che sta il punto di contesa, che può degenerare in gran pregiudizio delle finalità superiori della vita umana spirituale ed immortale. A che vantaggio la attività missionaria, e la moltiplicazione a 2 l. II, c. 12. 3 Lue. 12. 31. Acta Joannis Pp. XXIII 460* degli apostoli del Vangelo posti a servizio della verità, della giustizia edella fraternità umana e cristiana, quando per la confusione parziale O' universale degli uomini e dei popoli, la violenza della oppressione dovesse arrestare l'affermazione di ogni diritto e di ogni possibilità di pacifica convivenza? Diletti Fratelli e figli! È dunque questa l'ora del sursum corda per tutti, Le mani consacrate dei pastori e degli apostoli novelli si levino su con le Nostre, in atto di supplicazione, in unione con la Chiesa universale, ad esempio per gli uomini saggi e potenti del secolo, applicati all'esercizio delle tremende responsabilità per l'affermazione del mutuo* rispetto della libertà degli individui, delle famiglie e delle nazioni. La Chiesa di Cristo, e con essa quanti ne condividono i palpiti di universale carità, è sempre presente dovunque si maturano le sorti dei popoli, dovunque si lavora e si soffre. Non è nata ieri. Da venti secoli essa vive e combatte non con le armi della violenza, ma con quelle della carità, della preghiera e del sacrificio : armi incomparabili ed invincibili : perchè sono le armi del suo divino Fondatore, che nell'ora più solenne della sua vita disse ai suoi : Confidile : ego vici mundum : fatevi coraggio : io ho vinto il mondo. f 4 O Cristo Salvatore : re glorioso ed immortale dei popoli e dei secoli, a Te adorazione, benedizione e amore, da tutta la terra come dai cieli. Così sia, così sia in eterno. NUNTII RADIOPHONICI I IIS QUI INTERFUERUNT CONVENTUI LAPTTRDI HABITO AB INSTITUTO V. (( M O U VEMENT INTERNATIONAL DE LA JEUNESSE AGRICOLE ET RURALE CATHOLIQUE )). * Chers fils et filles de la jeunesse agricole et rurale catholique, C'est avec une grande joie que Nous avons appris votre vif désir d'entendre la voix du Père Commun au terme de ce premier et beau Congrès international qui vient de vous rassembler à Lourdes, — dans cette * Io. 16, 33. * Die 29 Maii mensis a. 1960. 470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale basilique Saint Pie X que Nous avions naguère la joie de consacrer —, pour de fructueuses journées d'études et de prières, sous le regard de la Vierge Marie. Nous voulons simplement vous dire combien il Nous est agréable de vous savoir ici réunis, autour de votre zélé fondateur, à qui est dû en si large part l'heureux succès de cette rencontre. Nous l'en félicitons de tout cœur, ainsi que vous tous, chers fils et filles venus de 60 nations d'Afrique, d'Amérique, d'Asie et d'Europe représenter les milliers de vos frères qui, à travers le monde, partagent avec une vie semblable à la vôtre, le même souci apostolique. Quel chemin parcouru depuis les modestes débuts de l'Action catholique rurale ! Vraiment, le petit grain de sénevé jeté en terre avec foi a été béni de Dieu et est devenu un grand arbre. Quel puissant motif pour Nous de louer avec vous le divin Semeur et de vous féliciter d'avoir été, avec Sa grâce, de bons ouvriers de Son champ ! Quel encouragement aussi à poursuivre vos efforts pour que votre action, avec l'aide de Dieu, porte encore de meilleurs fruits, et que, peu à peu vous aidiez tous vos frères du monde rural à découvrir pour certains d'entre eux, à mieux connaître pour d'autres, le Créateur du monde Qui est aussi le Rédempteur de nos âmes ! Vous avez pu, au cours de ces journées, consacrées au thème de La Faim dans le Monde, prendre mieux conscience de vos devoirs d'hommes et de chrétiens, tous responsables de vos frères, et plus particulièrement des besoins des plus deshérités d'entre eux : faim de pain d'abord, faim de dignité humaine aussi, de culture et d'amitié, faim de Dieu surtout, car « l'homme ne vit pas seulement de pain, mais de toute parole qui sort de la bouche de Dieu » . Chers fils et filles de la jeunesse agricole et rurale catholique, ayez toujours, suivant le vœu de l'Apôtre Paul, « une conduite digne de l'appel que vous avez reçu » . Que votre voix, dans le concert des organisations internationales où vous venez si heureusement de prendre place, fasse sans cesse entendre les exigences de la justice et que votre action soit fidèle à rappeler, en toute charité, les besoins des personnes et des communautés, dans un monde plus souvent sensible aux pressions de la force qu'aux appels d'un amour fraternel. Faites-le toujours en liaison avec les deux Fédérations qui groupent x 2 1 Matth. 4, 4. 2 Eph. 4, 1. Acta Ioannis Pp. XXIII 471 la Jeunesse catholique masculine et féminine des divers pays, vous rappelant que Nous Nous plaisions à souligner naguère « la nécessité d'une collaboration plus étroite de chacun, aussi bien à l'intérieur des Associa- tions qu'au plan national ou international » . Tissez de plus en plus serré de par le vaste monde le réseau de vos amitiés agissantes. Chacun de vos pays a ses problèmes particuliers, chacune de vos organisations nationales a ses caractéristiques propres. Mais vous travaillez tous à l'extension du Règne de Dieu dans les divers miiieux ruraux qui sont les vôtres, chacun mettant au service de son frère le don de Dieu qu'il a reçu pour le faire fructifier au service du bien commun. Déjà nombre d'entre vous, répondant à l'appel de Sa Sainteté Pie XII, de vénérée mémoire, dans son Encyclique Fidei Donum, sont venus apporter avec enthousiasme le concours de leur compétence et de leur dévouement aux jeunes mouvements agricoles et ruraux des nations africains. D'autres ont permis, par leurs sacrifices, la venue à ce congrès de représentants de pays lointains où ils en prolongeront l'écho bienfaisant. Nous encourageons vivement tous ces efforts, en vous invitant à les amplifier encore, au service de l'Eglise de Dieu. 3 Laissez-Nous vous redire aussi ce que Nous avions confié récemment aux délégués de la F.A.O, venus Nous rendre visite : (( Issu Nous-même d'un foyer rural, Nous avons vu de Nos yeux, pendant Nos jeunes années, et Nous n'oublierons jamais, ce que sont les fatigues et les peines de ceux qui sont adonnés au travail de la terre. Contribuer à alléger leur fardeau, à donner un peu plus de bien-être à ceux qui procurent du pain au reste des hommes, quelle belle œuvre de miséricorde, celle-là aussi, et combien digne d'encouragement et de louange ! » . 4 Selon les objectifs de votre Mouvement, aidez-donc de votre mieux ce milieu rural qui est le vôtre à prendre conscience de ses aspirations et de ses besoins, pour les orienter dans une perspective chrétienne, qui leur donne seule leur vraie dimension. Aidez les jeunes des campagnes à inscrire dans la trame de leur vie quotidienne les exigences de l'Evangile, tant dans leur vie spirituelle personnelle que dans leur vie familiale, sociale et professionnelle. Aidez les agriculteurs et tous les ruraux « qui vivent au contact de la majestueuse grandeur de la nature » à 3 Nuntius scripto datus iis qui interfuerunt Conventui IV habito a F. I. .T. C. : A. A. S.„ 4 Allocut. delectis Viris, qui interfuerunt Conventui X a F. A. O. habito : A. A. 8., LH, p. 54. Iul, 1959, p. 867. 412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 5 avoir « l'âme attentive à la présence de Dieu » . Conscients de vivre ainsi sous son regard bienfaisant, soyez ses vivants témoins, enracinés dans la foi, joyeux dans l'espérance et débordants de charité, en véritables enfants de Dieu. En formant ce souhait paternel, que Nous aimons confier à la Vierge de Lourdes, Nous appelons de grand cœur, sur vous tous, chers fils et filles de la Jeunesse agricole et rurale catholique, sur vos dévoués aumôniers et sur vos familles, en gage d'abondantes grâces, une large Bénédiction Apostolique. II CHRISTIFIDELIBUS COSTARICENSIS REIPUBLICAE, C U M SACRA TERMINARETUR MISSIO IN EA NATIONE PERACTA. * Amadísimos Costarricenses : Era el doce de marzo de este año cuando en una sugestiva ceremonia, ante Nuestra Señora de los Angeles, en su Basílica de Cartago, se daba comienzo a la misión general de Costa Rica. Y desde la tarde de aquel sábado ¡ cuántas gracias de Dios sobre vuestros pueblos y hogares ! ¡ Cuántas maravillas en el interior de vuestras almas ! Un aura benéfica de resurrección espiritual, desde Limón a Cartago, ha recorrido el País entero : lo ha levantado la predicación fervorosa de los misioneros y como una gran bendición ha pasado estos días para tocar el espíritu de muchos, para esclarecer las conciencias de no pocos, para encender el fervor de todos. ¡ Qué hermosa vuestra vida puesta de cara a Dios ! Felicitaciones, amadísimos Costarricenses. Demos gracias al Señor por todo el bien de estos meses. Queréis una palabra de vuestro Padre de Roma, y de buen grado la confiamos a las ondas de la Radio, con la que Nos place trasmitiros también Nuestro afecto. Nos parece veros congregados en torno al altar para confirmar vuestros propósitos de vida sinceramente cristiana. El Señor os ha visitado en su grande misericordia, por medio de la palabra de los Misioneros que ha caído en la tierra fértil y buena de vuestras almas. Tenemos la esperanza de que este vuestro coloquio con Cristo, verdad y luz 5 Allocut. agrorum cultoribus habita die 18 Novembris a. 1959. * Die 29 Maii mensis a. 1960. Acta Ioannis Pp. XXIII 473" dei mundo, continuará todavía después de la misión en la intimidad de los corazones, y los inflamará de fe, de valor, de ideales sobrenaturales dando el fruto del ciento por uno. Cultivad vuestra fe, aquella fe que os trajeron heroicos misioneros de la católica España, y mantenedla siempre viva con una adecuada instrucción religiosa. Supla en este campo a la escasez de obreros evangélicos el uso inteligente de los medios de difusión de la verdad, a fin de que los embates insidiosos del « inimicus homo » hallen la puerta cerrada a la siembra de ideas que pudieran escindir la unidad de vuestra herencia católica. Bien sabéis que no es posible conservar una religiosidad profunda si no se alimenta la vida espiritual con la frecuencia de sacramentos y la práctica de una piedad sincera, si no se procura un continuo* enriquecimiento de ideas para mantener constantemente renovado el espíritu y ofrecer nuevas soluciones a problemas nuevos. La coyuntura actual de la sociedad reclama ante todo de cada católico una sólida fe religiosa y una conciencia moral ilustrada. Cuando despiertan las masas en todos los continentes y la técnica revoluciona antiguos conceptos, es preciso reforzar esta fe en Dios y en Cristo, en la Iglesia y en su misión, por la confesión abierta del mundo sobrenatural, por la caridad efusiva para todos, por el deseo de renovación de estructuras de acuerdo con el Evangelio. Defended siempre la familia cristiana como uno de los más firmes baluartes contra el materialismo ateo. « No hay paz en los corazones y en las familias — queremos repetiros lo que decíamos un día a los campesinos de Italia — si la prosecución de una prosperidad terrena no va unida con el santo temor de Dios, con el respeto a su ley eterna y la estima de la gracia divina X). 1 Esa paz pedimos a Dios para vosotros. Os lo diremos, para acabar, con San Pablo : « El Señor de la paz os dé la paz perenne en todo lugar ; la gracia del Señor sea siempre con vosotros. Así sea x>. Sea portadora de estos dones la Bendición Apostólica que con ánimo paterno damos de todo corazón al Episcopado, al Clero, en particular a los celosos Misioneros, y a las autoridades y pueblo católico de Costa Rica. 2 1 Allocutio habita die 28 Aprilis a. 1900. 2 2 Tess. 3-18. 474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III AD CHRISTIFIDELES AFRICAE DATUS, IN FESTO PENTECOSTES. * O her s Fils de V Afrique, Lors de la première Pentecôte, des hommes rassemblés à Jérusalem et appartenant à de nombreuses nations entendirent dans leurs langues respectives Saint Pierre et les Apôtres prêcher « les merveilles de Dieu » : c'était l'effet prodigieux de la venue du Saint-Esprit sur le Collège Apostolique. Aujourd'hui, c'est l'humble Successeur de Pierre qui est heureux d'accueillir avec bienveillance la demande qui Lui fut adressée par des stations émettrices d'expression française et de venir s'entretenir avec les fils de la noble terre africaine, comme jadis Pierre avec la foule qui entourait le Cénacle. 1 Bien que seul le son de Notre voix vous parvienne, sachez que Nous sommes également par la pensée et par le cœur au milieu de vous. Nous parlons de Notre demeure du Vatican, toute proche de la tombe de Saint Pierre, et Nous vous imaginons groupés un peu partout autour des postes récepteurs de radio, dans vos habitations, dans les missions, parfois en plein air, et attentifs à saisir Nos paroles. Quelle joie pour le Père Commun de vos âmes ! Quelle joie aussi pour vous, Nous en avons la certitude ! Remercions-en donc le Bon Dieu. Remercions également les artisans qui rendent possible ce doux entretien. L'Afrique est une terre profondément religieuse et bénie de Dieu. Est-ce la raison pour laquelle elle eut le bonheur de donner asile et protection au Saint Enfant Jésus lorsque la Sainte Famille fuyait le cruel Hérode? Bientôt après la Pentecôte, elle accueillait avec ferveur la semence chrétienne : et voilà qu'une troupe glorieuse de martyrs se lève, parmi lesquels brille d'un grand éclat Saint Cyprien : de florissantes communautés naissent sur les côtes méditerranéennes ; le désert se peuple d'ermites tout occupés à combattre le démon par le jeûne et la prière, tel Saint Antoine ; à Hippone, Saint Augustin dirige avec sagesse et science théologique l'église qui lui est confiée. Ensuite la Providence permet -que la lumière de la Foi chrétienne se raréfie, pour un temps, en plusieurs points du continent africain. Mais l'amour ardent de Jésus-Christ jpousse bientôt des fils de l'Eglise vers ces régions qui ne connaissent plus * Die 5 Iunii a. 1960. 1 Act. 2, 11. Acta Ioannis Pp. XXIII 475 Notre bon Sauveur ou l'ont toujours ignoré. Les missionnaires n'épargneront aucune peine pour porter à leurs frères Africains le don inestimable de la foi catholique : ni la séparation de leur patrie et de leur famille, ni la faim, ni la soif, ni les maladies ne les feront renoncer. Us seront même heureux de verser leur sang sur une terre qui leur est devenue si chère. Et voici que le sang de ces martyrs, comme aux premiers temps du Christianisme, fait germer de florissantes chrétientés : Sanguis martyrum, semen christianorum! Ces chrétiens d'Afrique, l'Eglise les accueille avec la même affection que tous ses autres enfants, car elle est la patrie commune des âmes. Et, comme le rappelait Saint Paul aux Galates, « vous êtes tous fils de Dieu par la foi au Christ Jésus. Tous en effet, baptisés dans le Christ, vous avez revêtu le Christ : il n'y a plus ni juif ni grec ; il n'y a ni esclave ni homme libre ; il n'y a ni homme ni femme ; car vous n'êtes qu'un dans le Christ Jésus » . 2 Cette unité profonde du genre humain, l'Eglise Catholique a la mission de la manifester progressivement. La responsabilité en incombe au collège des Evoques, qui tiennent la place des Apôtres, et principalement à Pierre et à ses Successeurs, qui ont maintes fois montré, au cours des siècles, leur sollicitude à l'égard de l'Afrique. Nous n'avons pas besoin de rappeler devant vous l'importante et récente Lettre Encyclique Fidei Donum, par laquelle Notre Prédécesseur immédiat orientait les regards des fidèles (( vers l'Afrique, à l'heure où celle-ci s'ouvre à la vie moderne et traverse les années les plus graves peut-être de son destin millénaire » . Il Nous plaît seulement de vous exprimer à nouveau, comme Nous l'avons fait tout récemment à l'occasion des fêtes de l'indépendance du Togo, Notre grande satisfaction de voir se réaliser progressivement les accessions à la souveraineté : l'Eglise s'en réjouit et fait confiance à la volonté de ces jeunes Etats de prendre la place qui leur revient dans le concert des nations. 3 Mais tous les problèmes qui se posent à eux n'en sont pas résolus pour autant. Chaque Etat aura à cœur, en particulier, d'assurer le sain développement de son pays, en tenant sagement compte des possibilités réelles, et surtout en respectant les vraies valeurs spirituelles qui sont l'âme même d'un peuple. Or l'Eglise Catholique a reçu de son divin Fondateur une doctrine qui lui permet — tout en restant sur le terrain mo- a Gai. 3, 27-28. 3 Litt. Encycl. Fidei Donum : A. A. 8. X L I X , p. 227. 476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale ral et religieux et en laissant aux autorités civiles la pleine responsabilité de leurs actes — de répondre heureusement aux graves problèmes des hommes. Elle met ainsi à leur disposition, de façon désintéressée et selon les besoins, des principes d'action très utiles pour le développement de la vie individuelle, familiale, professionnelle, civique et internationale. Ces normes s'inspirent toujours du respect de la dignité des personnes ainsi que des exigences du bien commun. Aussi l'Eglise salue-telle avec bienveillance les efforts entrepris en vue d'une juste promotion de la femme, pour laquelle elle œuvre elle-même de toutes façons. De même, face aux oppositions qui se font jour parfois, hélas ! jusqu'à la violence, entre les populations d'un même pays, l'Eglise professe la supériorité du bien commun sur les légitimes intérêts particuliers et, par conséquent, le renoncement par les citoyens à telle ou telle coutume au bénéfice de l'ensemble de leurs compatriotes et, davantage, les sacrifices consentis par divers pays, que lient des impératifs géopraphiques ou économiques, en faveur des grands ensembles d'Etats. Cela Nous pousse à vous redire que l'Eglise se trouve chez elle en Afrique comme en toute autre partie du monde. Vous gardez certainement vivant dans votre souvenir le jour où Pie XII conféra pour la première fois à des prêtres africains le caractère episcopal. Tout dernièrement Nous avons tenu à sacrer de Nos propres mains dans la Basilique Vaticane des Archevêques et des Evêques africains, donnant ainsi à Nos chers fils d'Afrique des Pasteurs de leur sang. Nous avons même eu la satisfaction de nommer le premier cardinal natif de ce continent, Notre très aimé fils Laurian Rugambwa, Evêque de Rutabo. Avec la pourpre cardinalice, vous le savez, le nouveau membre du Sacré-Collège participe au gouvernement central de l'Eglise. Mais cette situation nouvelle des Eglises africaines n'est pourtant qu'une étape. Longtemps encore elles auront besoin de l'aide fraternelle des pays de vieille chrétienté. Les Evêques que Nous venons de consacrer le répétaient à P envi : « Que les missionnaires ne nous quittent pas de sitôt ! » Laissez-Nous donc profiter de ce Message pour faire un large écho à ce souhait empreint à la fois de reconnaissance et de réalisme. En effet, après les efforts déployés pour la formation du clergé, des activités s'imposent avec urgence pour rendre les laïcs chrétiens pleinement conscients, de leur rôle dans l'Eglise et la société, pour leur permettre de s'en acquitter avec succès : écoles de catéchistes, écoles de cadres pour les militants de l'action catholique et de l'action syndicale, centres d'intruction sanitaire et sociale, foyers de culture chrétienne pour les élites. Acta Ioannis Pp. XXIII 477 Nous sommes au courant de toutes les bonnes réalisations qui se font en ce sens; Nous connaissons aussi toutes les bonnes volontés qui ont su répondre sur ce point à l'appel pressant de Fidei Donum et Nous tenons à encourager vivement et à féliciter paternellement les artisans dévoués de ces œuvres, où le personnel non africain est particulièrement utile. Ainsi souffle encore une fois sur l'Afrique un vent de Pentecôte. Nous le pensions avec émotion tandis que Nous prononcions voilà peu de temps sur les nouveaux Evêques que Nous vous donnions les émouvantes paroles du Pontifical : « Accipe Spiritum Sanctum, reçois le SaintEsprit )). Pour Notre part, Nous ne cessons de supplier le Seigneur de faire descendre sur son Eglise, en Afrique et dans le monde entier, son Esprit de Sainteté avec l'abondance de ses dons, « et renovatis faciem terrae, et nouvelle deviendra la face de la terre ! » Nous vous demandons instamment, au terme de ce Message, d'unir vos prières aux Nôtres : « O Esprit Divin, accomplissez de nouveau à notre époque les prodiges d'une nouvelle Pentecôte; accordez à la Sainte Eglise, rassemblée dans une prière unanime et plus fervente autour de Marie, Mère de Jésus, et conduite par Pierre vivant en son Successeur, d'étendre le règne du Sauveur Divin, règne de vérité, de justice, d'amour et de paix » . 4 Dans cette confiance, Nous appelons sur vous, par l'intercession de la Très Sainte Vierge, et par celle de tous les Saints africains, une large effusion de faveurs célestes ; Nous l'appelons en particulier sur les humbles, sur les petits, sur ceux qui souffrent dans leur chair de la maladie et de la faim ; sur ceux qui sont atteints dans leurs droits fondamentaux. Nous n'oublions pas non plus ceux qui travaillent avec zèle à faire connaître et aimer le Dieu véritable et vivant, Prélats et Prêtres, Religieux et Religieuses voués à la prière contemplative ou aux œuvres de miséricorde, Catéchistes valeureux, Militants de l'action catholique. Nous supplions Dieu pareillement pour les Autorités civiles : Nous savons les charges qui pèsent sur leurs épaules dans la conjoncture présente et Nous demandons pour eux la force, la sagesse et la justice. Rassemblant donc dans Notre cœur paternel les uns et les autres, Nous vous accordons à tous Notre plus affectueuse Bénédiction Apostolique. 4 Oratio pro celebrando Concilio Oecumenico. 478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale N U N T I I SCRIPTO D A T I I AD E M U M P. D. ELIAM S. R. E. PRESB. CARDINALEM DALLA COSTA, ARCHIEPISCOP U M FLORENTINUM, C U M TERMINARENTUR CELEBRITATES OB QUINTUM I M P L E T U M SAECULUM A S. ANTONINI, EP. ET CONF., OBITU INDICTAE. Con sentimenti di paterna letizia amiamo essere presenti, mediante la Nostra parola d'incoraggiamento e di benedizione, alla chiusura delle celebrazioni svoltesi a Firenze per commemorare il V. centenario del transito di S. Antonino Pierozzi. Mentre esprimiamo compiacimento per il tributo di fervido omaggio offerto da codesti diletti figli al grande concittadino ed antico Arcivescovo, che onorò e santificò la sua terra di origine, desideriamo rivolgere loro un paterno invito a vivere con perseverante impegno i generosi propositi suscitati dalle solenni manifestazioni, e a custodire amorevolmente, insieme con le venerate spoglie del glorioso Santo, la preziosa eredità di dottrine e di esempi che Egli ha lasciata a comune edificazione. Ripensando alla vita di S. Antonino, religioso domenicano, insigne scrittore ecclesiastico e zelantissimo Vescovo, piace sottolineare l'aspetto della sua attività pastorale con le parole stesse con le quali Egli ha tracciato ai Presuli il programma del loro altissimo ministero. « Devono i Vescovi essere imitatori dei loro padri, cioè degli Apostoli, in ogni santità di vita pascere con l'esempio della vita il proprio gregge, ... meditando, pregando per il popolo, predicando alle genti e governandole X). 1 È universalmente noto, infatti, di quanto ardore fu pervaso l'apostolato di S. Antonino e quali vantaggi recarono alle anime la sua parola, gli scritti e l'azione. Negli anni del governo episcopale, Egli, fatto « forma gregis ex animo x>, riorganizzò F Arcidiocesi fiorentina, eseguì visite pastorali, fu sollecito del miglioramento dei costumi, si prodigò nella formazione del clero e nella direzione spirituale, e profuse i tesori della sua carità in opere di assistenza agli indigenti, agli afflitti e particolarmente ai colpiti dalla pestilenza. 2 Possa pertanto l'esempio mirabile di questo apostolo di Firenze essere 1 Summ. Theol., Graz 1959, tom. I I I , tit. XX : De statu Episcoporum, cap. I, coli. 1094-1096. 2 I Petr. V, 3. Acta Ioannis Pp. XXIII ai sacerdoti e ai religiosi lume e conforto nell'esercizio del sacro ministèro, e a tutti i fedeli stimolo efficace alla pratica di elette virtù per il costante perfezionamento della loro vita cristiana. Con tale auspicio paterno e nella consolante speranza di copiosi frutti, spirituali, Noi eleviamo fervida preghiera all'inclito Santo Compatrono di codesta cara Arcidiocesi, perchè su di essa impetri dal Signore effusione di grazie, ed inviamo di cuore a Lei, diletto Figlio Nostro, al Cardinale Antonio Bacci, all'Arcivescovo Coadiutore, al Clero, al popolo e a tutti i partecipanti alla centenaria celebrazione la propiziatrice Benedizione Apostolica. Dal Vaticano, 6 maggio 1960. IOANNES PP. XXIII II IIS .QUI, E VARIIS NATIONIBUS, INTERFUERUNT COETUI IN ARCHIC0EN0BIO* CASINENSI HABITO AD PACEM INTER GENTES AC FRATERNAM O M N I U M NECESSITUDINEM FOVENDAS. Chers Fils! Nous avons appris que sur l'invitation de l'Association des Prêtres Anciens Combattants Français, vous avez voulu venir nombreux, de vos diverses patries, vous recueillir en une prière commune pour vos camarades tombés en si grand nombre dans des combats meurtriers. Vous ne vous étonnerez pas que Celui qui représente sur terre le Christ, (( Prince de la Paix » , ait voulu être présent parmi vous en cette circonstance, et qu'il ait fait choix, pour vous porter de Sa part un paternel message, d'un membre eminent du Sacré Collège, le Cardinal Paolo Marella. Combien significative et pleine de promesses, cette émouvante rencontre animée par un commun désir de paix et de fraternité ! Quel éloquent témoignage de votre volonté délibérée de surmonter les divisions du passé pour arriver enfin à une véritable et définitive réconciliation ! Dans les épreuves qui vous étaient imposées par la guerre, vous avez su manifester, souvent avec héroïsme, votre esprit d'abnégation et de sacrifice : sachez mainthenant accomplir le même effort pour favoriser le x 1 Is. 9, 5. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale •480 rapprochement des peuples qui aspirent à être délivrés du cauchemar de la guerre. Réunis près d'un sanctuaire célèbre, tout empreint de la sainte paix bénédictine, à l'ombre de ce hautdieu sanctifié par la présence de Saint Benoît — celui qu'on a pu si justement appeler le (( Père de l'Europe » — sachez renouveler en vous l'amour de la concorde et une ferme résolution d'y travailler sans relâche. Pour Notre part, c'est de grand cœur que Nous faisons monter vers Dieu Notre humble prière, le suppliant de mettre au cœur de tous les hommes cette soif de la vraie paix, que lui seul peut donner : paix dans les âmes, paix dans les familles, paix dans la société, paix entre les nations dans le respect de la justice. 2 En vous invitant à vous associer à Notre prière, Nous appelons sur vous, chers fils, sur vos compagnons et sur vos différents pays, la paix promise aux hommes de bonne volonté » , et Nous vous accordons à tous, en gage de Notre paternelle bienveillance, une particulière Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 11 mai 1960. 3 IOANNES PP. XXIII III AD E M U M P. D. BERNARDUM IOANNEM S. R. E. PRESB. CARDINALEM ALFRINK, ARCHIEPISCOPUM ULTRAIECTEN SEM, AD TERMIN ÄND AM RADIOPHONIAM PROPAGATIONEM H Y M N I (( VENI CREATOR )), IN SEPTEM AEDIBUS CATHEDRALIBUS EUROPAE DIE DOMINICA PENTECOSTES DECANTANDI. Nous avons appris que vous alliez célébrer, cette année encore, la fête de la Pentecôte en union avec les fidèles catholiques rassemblés dans -diverses cathédrales européennes, autour de leurs vénérés Pasteurs, pour une commune supplication. A cette occasion, il Nous plaît de vous adresser ce Message, dont la lecture sera donnée sur les ondes par vos soins et grâce au concours obligeant des services radiophoniques d'Europe et à l'initiative de la Katholieke Radio Omroep : il portera ainsi à tous ceux qui seront à l'écoute à ce moment l'assurance de notre cordiale présence. 2 Cfr. Homilia Pii Pp. X I I ob xiv exactum saeculum ab obitu S. Benedicti : A. A. S., X X X I X (1947), p. 453. 3 Cfr. Luc. 2, 14. Acta Ioannis Pp. XXIII 481 Cette liaison radiophonique exceptionnelle veut rendre sensible, en dépit des distances, l'unité de foi des catholiques comme un effet durable de la descente du Saint-Esprit sur l'Eglise: « Il n'y a qu'un Corps et qu'un Esprit, comme il n'y a qu'une espérance, au terme-de l'appel que vous avez reçu; un seul Seigneur, une seule foi, un seul baptême, un seul Dieu et Père de tous x». Ce Nous est une raison d'exhorter tout particulièrement les communautés de fidèles, auxquelles est consacrée une telle émission, à faire monter vers Dieu de ferventes supplications afin que se produise avec plus d'ampleur un nouveau printemps dans l'Eglise. Nous l'appelions d'ailleurs de Nos vœux, peu de temps avant le conclave qui devait établir Notre humble Personne sur le Siège de Pierre : « L'âme prend courage — écrivions-Nous alors à Notre Vénérable Frère l'Evêque de Bergame — dans la confiance qu'une nouvelle Pentecôte donnera à la Sainte Eglise, par son nouveau Chef et la réorganisation de l'organisme ecclésiastique, une nouvelle vigueur pour le triomphe de la vérité, du bien et de la paix ». Ce qui était alors un souhait ardent de Notre Cœur, la Providence Nous réservait de le réaliser Nous-même en partie, et Nous la remercions de Nous avoir permis d'exécuter les premières étapes de ce programme de renouvellement. Aujourd'hui Nous demandons instamment à ceux qui écouteront ce Message d'unir leurs suppliques aux Nôtres pour le succès du prochain Concile Oecuménique, pour l'établissement d'une juste paix entre toutes les nations, pour la sauvegarde de l'Eglise persécutée et pour que se perfectionne dans le monde la charité entre les catholiques, ultime désir de Notre-Seigneur Jésus-Christ et pressante invitation pour les chrétiens à réaliser l'unité. 1 Avec l'assurance que chacun saura entendre l'appel du Père Commun, Nous vous accordons de grand cœur, très cher Fils, ainsi qu'aux Prélats et aux fidèles qui participent à cette célébration, en gage d'une large effusion de grâce une paternelle Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 18 mai 1960. IOANNES PP. XXIII 1 Eph. 4, 4-6. 31 - ACTA, vol. II, n. 7. — 27-6-1960. 482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Pp. XXIII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 14 Decembris 1959. — Cathedrali Ecclesiae Ruibarbosensi, noviter erectae, praefecit Revmum D. Epaminondam de Araujo, canonicum Capituli metropolitani Parahybensis. die 5 Martii 1960. — Metropolitanae Ecclesiae Zagrabiensi, Exc. P. D. Franciscum Seper, hactenus Archiepiscopum titularem Philippopolitanum in Thracia. die 28 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Superiorensi Revmum D. Georgium A. Hammes, Cancellarium Curiae episcopalis Crossensis. — Abbatiae « nullius dioecesis » B. Mariae Auxiliatricis de Belmont R. D. Gualtierum Arturum Coggin, e Congregatione Americana Casinensi O. S. B. die 31 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Guarandensi, noviter erectae, Exc. P. D. Candidum Rada, hactenus Episcopum titularem Pinarensem. die 4 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Covingtonensi Exc. P. D. Richardum H. Ackerman, hactenus Episcopum titularem Larensem. — Cathedrali Ecclesiae Ergadiensi et Insularum, R. D. Stephanum McGill, ex archidioecesi Glasguensi, rectorem Collegii S. Mariae ad Blairs. die 7 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Adadensi R. D. Andream Pailler, parochum ad S. Martini in urbe vulgo Brest, dioecesis Corisopitensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Mariae Martin, Archiepiscopi Rothomagensis. 9 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Drusilianensi Revimum Dominum Iosephum M. Cirarda Lachiondo, canonicum Capituli cathedralis Sacra Congregatio Consistorialis 483 Victoriensis, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Iosephi M., S. R. E. Cardinalis Bueno et Monreal, Archiepiscopi Hispalensis. die 19 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Lamdiensi Revmum D. Brunonem Pelaia, canonicum Capituli cathedralis Catacensis et Delegatum Archiepiscopalem memoratae archidioecesis, quem constituit Coadiutorem « S e d i datum» Exc. P. D. Raphaelis delle Nocche, Episcopi Tricaricensis. die 20 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Cerasuntinae R. D. Arturum Szymanski, rectorem Seminarii dioecesani Tempicensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iesus Villareal et Fierro, Episcopi S. Andreae de Tuxtla. — Titulari episcopali Ecclesiae Albensi maritimae R. D. Ignatium Jez, moderatorem Seminarii minoris Katovicensis, quem deputavit Auxiliarem, pro archidioecesi Gnesnensi, Emi P. D. Stephani S. R. E. Cardinalis Wyszyiiski, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsaviensis. die 23 Aprilis, — Metropolitanae Ecclesiae Olindensi et Recifensi Exc. P. D. Carolum Gouvêa Coelho, hactenus Episcopum Nictheroyensem. — Metropolitanae Ecclesiae Nictheroyensi, noviter erectae, Exc. P. D. Antonium Almeida Moraes, hactenus Archiepiscopum Olindensem et Recifensem. — Cathedrali Ecclesiae Neo-Friburgensi, noviter erectae, R. P. Clementem (saeculo : Iosephum Carolum) Isnard, e Congregatione Brasiliensi Ordinis Sancti Benedicti. — Cathedrali Ecclesiae Neo-Iguassuensi, noviter erectae, Exc. P. D. Walmorem Batti Wichrowski, hactenus Episcopum titularem Sanaven sem. die 6 Maii. — Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Danieli® Iacobi Gercke, Episcopi Tucsonensis, Exc. P. D. Franciscum Iosephum Green, Episcopum titularem Serrensem in Proconsulari. die 1-k Maii. — Cathedrali Ecclesiae Goiasensi Exc. P, D. Abelem Ribeiro Camelo, hactenus Episcopum Jataiensem. — Cathedrali Ecclesiae Toletanae in Brasilia, noviter erectae, R. P. Armand um Cirio, e Congregatione Oblatorum S. Ioseph, Astae Pompejae, parochum oppidi vulgo appellati « Apucarana », in dioecesi Londrinensi. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Ioannis in Brasilia, noviter erectae, Revmum D. Davidem Picâo, Archidiaconum Capituli metropolitani et Cancellarium Curiae archiepiscopalis Rivi Nigri. die 15 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Tudertinae Revmum D. Antonium Fustella, canonicum ad honorem Capituli metropolitani Medio- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 484 lanensis et rectorem Collegii archiepiscopalis a Sancto Carolo in civitate -Mediolanensi. die 17 Mdii -r- Cathedralibus Ecclesiis Fabrianensi et Mathelicensi, •aeque principaliter unitis, Revmum D. Macarium Tinti, Delegatum Episcopalem et rectorem Seminarii dioecesis Senogalliensis. die 19 Maii, — Cathedrali Ecclesiae Antigonicensi R. D. Gulielmum Power, parochum beatae Barbarae Virg. et Mart, in urbe Marianopolitana. die 25 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Philadelphiensi in Arabia R. D. Iulianum Groblicki, professorem theologiae pastoralis in Seminario metropolitano Cracoviensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Eugenii Baziak, Archiepiscopi Leopoliensis Latinorum et Administratoris Apostolici Cracoviensis. i II ZAMORENSIS-TACAMBARENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Cum de limitibus dioecesium Zamorensis et Tacambarensis ambigi contigerit, Excmi PP. D D . Iosephus Gabriel Anaya y Diez de Bonilla, Episcopus Zamorensis, et Iosephus Abraham Martínez Betancourt, Episcopus Tacambarensis, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut fines paroeciae vulgo Tancitaro, in territorio dioecesis Zamorensis exstantis, et paroeciae cui nomen Acahuato, intra limites dioecesis Tacambarensis patentis, aptius disponerentur. Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto Excmi P. D. Aloisii Raimondi, Archiepiscopi titularis Tarsensis et in Ditione Mexicana Apostolici Delegati, vigore specialium facultatum sibi a SSmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia PP. XXIII tributarum, oblatis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter, suppleto quatenus opus sit eorum interesse habentium vel habere praesumendum consensu, praesenti Consistoriali Decreto, statuit ac decernit ut, in posterum, limites praedictarum paroeciarum vulgo Tancitaro et Acahuato territorio definiantur municipiorum Apat2ingán et Tancitaro nuncupatorum, mutatis, hac ratione, utriusque circumscriptionis ecclesiasticae finibus. Mandat insuper Sacra Congregatio Consistorialis ut documenta et acta praefatoruin territoriorum clericos, fideles, et bona temporalia Sacra Congregatio de Propaganda Fide 485 forte respicientia a Curia a qua ad Curiam dioeceseos cui¡ illa noviter sunt aggregata, ab eis ad quos spectat, ocius transmittantur. Ad clerum vero quod attinet statuit ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, clerici dioecesi illi censeantur incardinati in cuius territorio legitime degunt. Ad haec omnia exsecutioni mandanda eadem Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Exdmum P. D. Aloisium Raimondi deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Roma, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 6 mensis Februarii anno 1960. 83 MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen. Adsessor S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Ioannes, Divina Providentia Pp. XXIII, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 2 Aprilis 1960. — Deputavit Administratorem Apostolicum sede plena, ad nutum Sanctae Sedis, archidioecesis Serajensis E x c P. D. Marcum Alaupovic, Episcopum titularem Capitoliensem. die o Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Uagaduguensi, praefecit R. P. Paulum Zoungrana, e Societate Missionariorum Africae. 486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale — Metropolitanae Ecclesiae Tananarivensis E. D. Hieronymum. Rakotamalala, e clero saeculari indigena. — Metropolitanae Ecclesiae Abidjanensi, R. D. Bernardum Yago, e clero saeculari indigena. — Cathedrali Ecclesiae Miarinarivensi, R. D. Franciscum Xaverium Rajaonarivo, e clero saeculari indigena. — Titulari episcopali Ecclesiae Letaeae, R. P. Antonium Gal vin, e Societate Missionariorum S. Ioseph de Mill Hill, quem constituit Vicarium Apostolicum noviter erecti Vicariatus Apostolici Miriensis. die 13 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Multanensi, R. D. Aloisium Ludovicum Scheerer, O. P. — Cathedrali Ecclesiae Lyallpurensi, noviter erectae, Exc. P. D. Franciscum Benedictum Cialeo, hactenus Episcopum Multanensem. — die 3 Maii. — Titulari Ecclesiae Ucculensi, R. D. Paulum Ch'eng, e clero saeculari indigena, quem deputavit Auxiliarem Etfiii P. D. Thomae S. R. E. Cardinalis Tienchensin, Administratoris Apostolici Taipehensis. II NOMINATIONES Decretis ut infra datis, Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renuntiavit : die 20 Novembris 1969. — R. P. Ioannem de Deo Campuzano, O. F. M., Praefectum Apostolicum Galapagensem. die llf Decembris. — R. P. Ioannem Chambón, O. F. M. Cap., Praefectum Apostolicum Bossangoaënsem. die 15 Ianuarii 1960. — R. P. Ioannem de Reeper, e Societate Missionariorum S. Ioseph de Mill Hill, Praefectum Apostolicum noviter erectae Praefecturae Apostolicae de Ngong. die 12 Februarii. — R. P. Petrum Van Diepen, ex Ordine Fratrum Eremitarum S. Augustini, Praefectum Apostolicum noviter erectae Praefecturae Apostolicae Manokwariensis. die 15 Martii. — R. P. Gerardum Legeland, C. SS. R., Praefectum Apostolicum Weetebulaënsem. die 29 Martii. — R. P. Bartholomaeum Hanrion, O. F. M., Praefectum Apostolicum noviter erectae Praefecturae Apostolicae Dapangensis. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 487 III PERTHENSIS - NOVAE NURSIAE DECRETUM DB FINIUM MUTATIONE Ad bonum animarum consulendum ab hac Sacra Congregatione de Propaganda Fide Revmus Dominus Abbas Abbatiae nullius Novae Nursiae atque Excmus Dnus Archiepiscopus Perthensis expostulaverunt ut paroecia, vulgo « Southern Cross », ab Abbatia nullius Novae Nursiae distraheretur et archidioecesi Perthensi aggregaretur. Quas preces eadem Sacra Congregatio de Propaganda Fide, vigore specialium facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia Papa XXIII tributarum, ratas habuit et confirmavit, praesensque ad rem Decretum expediri iussit. Datum Roma, ex Aedibus eiusdem Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 19 mensis Februarii a. D. 1960. G. P. Card. AGAGIANIAN, Pro-Praefectus L. © S. f P. Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis IV THARENSIS ET NONSENGENSIS DECRETUM DE VICARIATUS APOSTOLICI NOMINIS MUTATIONE Huic Sacro Consilio Christiano Nomini Propagando nuper propositum est, praesentium rerum adiunctorum ratione habita, hodiernum Vicariatus Apostolici Tharensis nomen ita esse mutandum ut idem Vicariatus in posterum appelletur Tharensis et Nonsengensis. Itaque eadem Sacra Congregatio de Propaganda Fide, audito favorabili voto Illmi ac Revmi Domini Ioannis Gordon, negotia Delegationis Apostolicae Thailandensis et Peninsulae Malacensis gerentis, vigore facultatum specialium sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia Papa XXIII tributarum, propositam mutationem opportunam Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 488 reputans, statuit ut deinceps Vicariatus Apostolicus Tharensis nuncupetur Vicariatus Apostolicus Tharensis et Nonsengensis atque hoc ad rem Decretum conficiendum curavit. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 25 mensis Martii a. D. I960. G. P. Card. AGAGIANIAN, Pro-Praefectus L. & S. t P. Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis V •RANGUNEN. - RANCHIEN. DECRETUM SEPARATIONIS ET UNIONIS Cum dominium insularum de Andaman et Nicobar, in Bengalensi sinu exstantium, ad Indianam Rempublicam iam ab anno 1947 pertinuerit, et cum plerique catholici ibi commorantes ex India provenerint, preces porrectae sunt ut iurisdictio dioecesana illarum insularum de archidioecesi Rangunensi in Birmania, cui hactenus ecclesiastice subiectae erant, ad archidioecesim Ranchiensem in India transferatur. Quas preces Sacra Congregatio de Propaganda Fide benigne excipiens, consensu habito Excellentissimorum Archiepiscoporum Rangunensis et Ranchiensis nec non favorabili voto Excellentissimi in Indica Republica Internuntii Apostolici, vigore specialium facultatum a Ssmo Domino nostro Ioanne Divina Providentia Papa XXIII concessarum, dioecesanam iurisdictionem insularum de Andaman et Nicobar ab archidioecesi Rangunensi seiunxit et archidioecesi Ranchiensi perpetuo adnexuit atque hoc ad rem Decretum confici mandavit. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 11 mensis Aprilis a. D. 1960. G. P. Card. AGAGIANIAN, Pro-Praefectus E. 83 s. f P. Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis Sacra Congregatio Rituum 4S0» SACRA CONGREGATIO RITUUM VALENTINA CANONIZATIONIS BEATI IOANNIS DE RIBERA, CONFESSORIS, PATRIARCHAE ANTIOCHENI, ARCHIEPISCOPI VALENTINA SUPER DUBIO An, stante duorum miraculorum approbatione post indultam eidem Beato ab Apostolica Sede venerationem, tuto procedi possit ad solemnem ipsius canonizationem. Divino consilio provisum est, ut nullo non tempore in Ecclesia Dei tales habeantur animarum pastores, qui mores restaurent et-sibi..concreditum gregem sanctificent. Quos inter iure merito Beatus Ioannes de Ribera recensendus est. Is natus est Hispali anno 1532, late-perfurente Novatorum rebellione, quae magnam Europae partem iam vastaverat. Nihilominus ipse in familia adolevit, moribus atque avitis institutis conspicua, inter nobiliores totius Hispaniae, quae hereditate acceperat christianae caritatis spiritum cultumque erga divinam Eucharistiam. Nihil mirum proinde quod noster Beatus Ssmam Eucharistiam tamquam fundamentum statuerit totius suae vitae spiritualis et regiminis ecclesiastici, instituens centrum ecclesiasticae formationis et pietatis, quod tria iam saecula alere pergit Valentinam archidioecesim. Parentes haudquaquam passi sunt ut filius inter commoditates et delicias nobilis domus torpesceret ; sed primum humaniorum litterarum studio adulescentem excolendum curarunt ; deinceps Salmanticam eum miserunt, ut philosophiae ac theologiae operam navaret, in celeberrima illa studiorum Universitate, cuius theologi in Tridentina Synodo maxime contulerunt ad difficillimas de gratia quaestiones dirimendas, et cum Francisco de Vitoria,, christiana libertate acutisque argumentationes, iuris gentium et socii convictus fundamenta iecerunt. Ibi conscientiae suae moderatores habuit Beatum Ioannem de Abula et Sanctum Petrum. ; 490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale ab Alcantara, et inter theologiae professores Dominicum Soto, quo duce theologiae lauream adeptus est. Protinus doctor illius Universitatis renuntiatus est. Qui probus et sedulus fuerat discipulus, qua professor fuit solidus in doctrina ac perspicuus in expositione. Vix trigesimum attigerat annum cum Episcopus Pacensis creatus est, atque inde, post paucos annos, licet valde invitus, translatus est ac promotus ad Valentinam archidioecesim. Digna quae memoretur est Epistula, quam ad eum misit Sanctus Pontifex Pius V, qua eum hortabatur ut huic se oneri subderet, propter difficultates quibus illa sedes obnoxia erat. Malis, quibus premebatur Ecclesia propter Novatorum rebellionem, adiciebantur ea quae praebebant Mahometani, quos « Moriscos » vocabant, quorum ad fidem conversio difficilis erat valde, quique etiam post conversionem malefidi plerumque erant. Non est arduum regere navim cum mare est placidum ventique secundi, sed inter medias tempestates ventosque perfurentes opus est gubernatore sapienti ac vigili. In brevi dioeceseos Pacensis regimine Beatus veluti tirocinium posuit ad suscipienda vastissimae archidioeceseos Valentinae gubernacula, cui quadraginta annos praefuit. Hic exercuit suum apostolatum, id unum acriter prosecutus Tridentini Concilii decreta ad effectum deducere, Clerum arctius sibi- devincere per septem Synodorum dioecesanarum celebrationem ; paroecias frequenter visere, et fideles alioqui, eosque sacra praedicatione et catechesi instruere, et quadam spirituali necessitudine iungi cum iis qui, ea tempestate, vitae sanctitate eminebant. Intimam cum Sancto Carolo Borromaeo amicitiam fecit, cuius in multis similis fuit. Hanc amicitiam contraxit per alium praeclarissimum virum sanctitate insignem, Aloisium a Granata, scriptorem de re mystica et disertissimum oratorem. Sanctus Pius V eum vocat « totius Hispaniae lumen ». Beatus ipse magna in admiratione erat in ea regione seditiosa et turbulenta, quae eius prudenti moderamine haud parum spiritu profe•cerat, magnamque sibi collegerat existimationem. Propterea a Rege ipsi est concredita civilis quoque iurisdictio, atque etiam in hoc munere explendo eximias magistratus aequanimi, vigilis ac firmi dotes pandit. Institutio, quae a « Patriarcha » appellatur, ab eodem Beato excitata, quod est Seminarium et centrum eucharistici cultus, trecentos quinquaginta annos in urbe Valentia floruit, ac pergit adhuc apparare Ecclesiae sacerdotes et eucharisticam pietatem diffundere. Ad fovendas Hrmandasque ecclesiasticas vocationes, eiusdem Instituti constitutiones Sacra Congregatio Rituum 491 scripsit, quae dudum vigent. Inde prodiere electissimi Ecclesiae ministri, quos inter etiam Cardinales atque Episcopi. Episcopatus laboribus fortissime perfunctus, anno 1611 obdormivit in Domino. Sanctitatis ac miraculorum fama post eius obitum ita in dies aucta et diffusa est, ut de eiusdem beatificatione rite agi coeptum sit. Qua super re, heroicis virtutibus miraculisque rite comprobatis, Pius Papa sextus die 18 Septembris anni 1796 eum inter Beatos Oaelites adnumeravit, uti novum sacerdotalis vitae non solum, sed etiam pastoralis sollicitudinis et vigilantiae exemplar. Cum autem nova, eodem Beato intercedente, miracula a Deo patrata dicerentur, Pius Papa undecimus, die 25 Novembris anni 1925, commissionem reassumptionis Causae canonizationis sua manu signavit. Instructi sunt deinde apostolici processus super assertis duobus prodigiis, quae a Ioanne Papa XXIII, fel. regn., die 28 Februarii anni huius solemni edito decreto approbata sunt. Hoc unum adhuc supererai, ut Sacrae Rituum Congregationis Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores rogarentur, num tuto procedi posse censerent ad Sanctorum honores eidem Beato decernendos. Quod quidem rite factum est, iidemque tuto id fieri posse unanima consensione responderunt. Sanctissimus vero I). N. Ioannes Papa XXIII mentem suam in re tanti momenti aperire distulit, ut diuturnis precibus lumen a Patre luminum posceret. Cum hoc impense fecisset, hodierno die, Sacro pientissime litato, pronunciavit tuto procedi posse ad solemnem Beati Ioannis de Ribera, Confessoris, canonizationem. Hoc autem Decretum rite promulgari et in Acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Roma, die 27 mensis Aprilis a. D. 1960. 83 C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculanus, Praefectus L. © S. Henricus Dante, a Secretis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 492 SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS i 1 DECRETUM INSTITUTUM SUPERIUS S. THEOLOGIAE, IN SEMINARIO REGIONALI TANANARIVENSI ERECTUM, FACULTATI THEOLOGICAE NEAPOLITANAE AGGREGATUR. Longinqui magnam Oceani insulam Madecassensem, optimo florentem Clero, Apostolica Sedes altioribus ecclesiasticis scholis instruendam iamdiu censuit, quae et sacras disciplinas provehere et delectos viros doctrinae apprime peritos consentaneis gradibus decorare valeant. Cum autem theologica studia in Seminario Regionali Tananarivensi magis in dies augerentur, Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus theologicas eiusdem sacri ephebei scholas Pontificiae Universitatis Gregorianae Urbis Theologicae Facultati d. x x i v m. Iunii a. D. MCMLVi ad quinquennium affiliavit, adeo ut academicus baccalaureatus S. Theologiae gradus, post emensum quadrienne theologicum ordinis superioris curriculum iuxta rationem studiorum ab eadem Sacra Congregatione approbatam, alumnis qui peculiaria pericula bene superaverit conferretur. Quod cum prospere cesserit, Sacra eadem Congregatio, optatis Praepositi Generalis Societatis Iesu, cuius magistris Studium Theologicum Tananarivense commissum est, integre obsecundans, idem Theologicum quadrienne Studium hisce constituit atque erigit a Institutum Superius Sacrae Theologiae », quod aggregat atque aggregatimi declarat Facultati Theologicae Neapolitanae, quae, laudatae Societatis sodalibus quatenus concredita, Instituto Superiori Theologico Tananarivensi provehendo penitus prospiciat, ita ut, sub ductu et auctoritate Facultatis, idem Institutum academicos gradus tum baccalaureatus tum licentiae S. Theologiae ad normam approbatorum Statutorum alumnis conferre valeat, ceteris servatis de iure servandis, normis in primis quae Constitutione Apostolica « Deus scientiarum Dominus » adnexisque « Ordinationibus » tum de docentibus ac discentibus tum de scientifica methodo naviter sectanda praescripta sunt. Romae, ex aedibus eiusdem S. Congregationis, d. x x v m. Februarii, in festo S. Matthiae Apostoli, a. D. MCMLX. £8 I. Card. PIZZARDO, Ep. Albanen., Praefectus L. © S. Dinus Staffa, a Secretis Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus 493 - II.. DECRETUM INSTITUTUM MARIOLOGIAE IN THEOLOGICA (( MARIANUM )) URBIS FACULTATE CANONICE ERIGITUR. Excelsam Matrem Domini Nostri Iesu Christi catholici theologi per omnem saeculorum cursum beatam praedicaverunt, singularia ipsius privilegia in divina salutis et gratiae oeconomia explanando, enucleando, illustrando, edisserendo. Beatae Virginis Mariae laudum impigri praecones per septem saecula Ordinis Servorum B. M. V. sodales exstiterunt, quorum Theologicum Studium in Alma Urbe Apostolica Sedes ad Facultatis Theologicae fastigium exeunte anno iubilaei MCML evexit, proprio ei concredito munere pressius penitiusque theologicam provinciam quae « Mariologia » vocari solet investigandi, quod nomine Facultati tributo iam significatur. Anno porro MCMLVH praelectiones inchoatae sunt, in Theologica Facultate alumnis Ordinis Servorum Beatae Mariae Virginis reservata, pro omnibus utriusque Cleri auditoribus, amplioris Institutionum Mariologicarum curriculi quod a Statuta » laudatae Facultatis, ab Apostolica Sede approbata, fuse describunt in artt. 1 § 2 ; 30 § 1 ; 32 § 3, vehementer plaudente Sacra Congregatione de Seminariis et studiorum Universitatibus. Postquam triennium harum praelectionum feliciter cesserit, non paucis ex utroque Clero alumnis convenientibus laetoque examinum ac dissertationum fructu percepto, eadem Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus, optatis Superiorum Maiorum Ordinis Servorum B. M. V. necnon Praepositorum memoratae Facultatis libenter obsecundans, in gloriam Dei O. M. atque in sacrarum disciplinarum proventum praesentibus in perpetuum constituit ac constitutum declarat « Institutum Mariologiae » in Facultate Theologica « Marianum » nuncupata, alumnis eiusdem religiosi Ordinis reservata, quod omnibus viris marialibus notionibus ac investigationibus studentibus pateat, facto iure diplomata eis decernendi ac conferendi qui integrum statutum curriculum frequentaverint atque dissertatione scientifica exhibita examina superaverit ; ceteris servatis de iure servandis, normis praecipue quae tum Constitutione Apostolica (( Deus scientiarum Dominus » adnexisque (( Ordinationibus » tum Theologicae Facultatis « Statutis » ab eodem Sacro Dicasterio probatis edictae sunt. Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus, d. vu m. Martii, in festo S. Thomae Aquinatis, Doctoris Communis, a. D. MCMLX. 83 L. 83 I. Card. PIZZARDO, Ep. Alban., Praefectus s. Dinus Staffa, a Secretis 494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis GORITIEN, SEU VENETIARUM NULLITATIS MATRIMONII (CAPPELLO - PODORIESZACH) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dñae Annae Mariae Podorieszach, in causa conventae, eamdem citamus ad comparendum, sive per se, sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 10 Octobris 1960, hora undecima, ad disputandum de dubio concordando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An sententia Rotalis diei 21 Maii 1959 confirmanda vel infirmanda sit, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae dominae Annae Mariae Podorieszach curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. * Henricus Ewers, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae die 18 Maii a. 1960. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Anne Marie Podorieszach, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 10 octobre .1960, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. La sentence du Tribunal de la Rote en date du 21 mai 1959 doit-elle être confirmée ou infirmée, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Anne Marie Podorieszach devront,, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 495 DIARIUM ROMANAE CURIAE S E G R E T E R I A D I STATO NOMINE Oon Brevi Apostolici in data 6 giugno 1960, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare Presidenti delle sotto indicate Pontificie Commissioni per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo: — della Pontificia Commissione Teologica Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Alfredo Ottaviani ; — della Pontificia Commissione dei Vescovi e del Governo delle Diocesi Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Marcello Mimmi; — della Pontificia Commissione delle Chiese Orientali Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Amleto Giovanni Cicognani; — della Pontificia Commissione della Disciplina dei Sacramenti Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Benedetto Aloisi Masella ; —' della Pontificia Commissione della Disciplina del Clero e del popolo cristiano Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Pietro Ciriaci ; — della Pontificia Commissione dei Religiosi Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Valerio Valeri ; — della Pontificia Commissione delle Missioni Stia Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Gregorio Pietro Agagianian ; — della Pontificia Commissione della Sacra Liturgia Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Gaetano Cicognani ; —> della Pontificia Commissione degli Studi e dei Seminari Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Giuseppe Pizzardo ; — della Pontificia Commissione « de apostolatu laicorum in omnibus quae ad actionem catholicam, religiosam atque socialem spectant » Sua Eminenza ~ Reverendissima il Signor Cardinale Fernando Cento. Parimenti con Breve Apostolico in data 6 giugno 1960, Sua Santità si è degnata di chiamare a dirigere il Segretariato per V Unione dei Cristiani per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Agostino Bea. 496 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 5 maggio 1960. L'IIlmo e Revmo Monsig. Tinello Francesco, Reggente della Cancelleria Apostolica. 16 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore delle « Religiosas Terciarias Capuchinas de la Sagrada Familia » (Madrid). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore dei « Religiosos Terciarios Capuchinos de Nuestra Señora de los Dolores » (Madrid). 20 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Castaldo Alfonso, Protettore delle Suore Catéchiste del Sacro Cuore (Casoria, Napoli). 21 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Gonfalonieri Carlo, Protettore delle Suore del Divino Amore (Roma). » » » L'Emo e Revino Signor Cardinale Traglia Luigi, Protettore delle Suore Pie Operaie dell'Immacolata Concezione (Roma). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore delle Suore dell'Ordine del Ssmo Salvatore e di S. Brigida (Roma). » » « L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle Suore del Patrocinio di S. Giuseppe (S. Margherita di Mentana, Sabina). » » » L'ÌEmo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore dell'Istituto « Betania del Sacro Cuore » (Vische Canavese, Ivrea). •28 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Gonfalonieri Carlo, Protettore delle Suore Pie della Presentazione (L'Aquila). 7 giugno » L'IIlmo e Rovino Monsig. Felici Pericle, Segretario Generale della Pontificia, Commissione Centrale Pre paratoria del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII. felicemente regnante, si è degnato di nominare : 19 maggio 1960. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Amleto Giovanni, Membro della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Bacci Antonio, Membro della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. 24 » » lì Revmo Padre Pérez Raffaele, degli Eremitani di S. Agostino, Consultore della Sacra Congregazione dei Riti (Prima Sezione - per le Cause di Beatificazione e Canonizzazione) 1 An. et vol. LII (Ser. III, v. II) - N. 8 18 Iulii 1960 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA IOANNIS PP. XXIII IN SOLLEMNI CANONIZATIONE BEATI I O A N N I S D E RIBERA, CONFESSORIS, I N B A S I L I C A VATICANA D I E X I I M E N S I S I U N I I A . D . M C M L X , I N FESTO S S M A E TRINITATIS, PERACTA. Ad postulationem instanter factam, per Advocatum Sacri Consistorii, a Viro Eminentissimo Caietano S. R. E. Card. Cicognani, Sacrae Congregationis Rituum Praefecto, Revmus D. Hamletus Tondini, db Epistulis ad Principes, Sanctitatis Suae nomine haec respondit : Non est sane incompertum vobis quam Augustus Pontifex exoptet, ut beatus Ioannes de Ribera, Patriarcha Antiochenus idemque Archiepiscopus Valentinus in Sanctorum Caelitum albo ascribatur. Quamvis enim non ita pridem alium sacrorum Antistitem, Gregorium Barbadicum Cardinalem scilicet, a primo Bergomatium Episcopum, deinde Patavinorum, in Sanctorum numerum rettulerit, in omnes tamen partes plurimum valere Christi Vicarius putat, hunc quoque virum omni virtute ornatissimum consecrare. Nam cum eidem spectatum sit christianae multitudinis salutem in Episcoporum providenti sedulaque navitate potissimum residere, non potest profecto fieri ut non admodum laetetur, si dioecesium Praesulibus, in quos nostris hisce diebus tot tantaque sunt inclinata onera, cum certis subsidiis aucta virtutum incitamenta e caelo protendantur. Ac vero beatus Ioannes de Ribera ita summum sacrorum ius apud Pacenses et Valentinos sustinuit, a quo omnes vel huius temporis Episcopi praesentia atque viva exempla capere posse videantur. Etenim commissi populi in omni genere testatus amor : de catholica veritate assidua institutio ; sacerdotum ad doctrinam, ad sanctimoniam conformatio; nova condita Seminaria sacrorumque alumnorum omnibus 32 - ACTA, vol. I I , n. 8. — 1 8 - 7 - 1 9 6 0 . 498 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale partibus expleta eruditio ; celebratae septies dioecesanae Synodi ; pluries dioecesis curiae pro munere lustratae ; ac praecipue singularia cuiusvis virtutis specimina omni tempore edita, haec profecto Pastoralis sustinendi muneris viae rationesque sunt, quibus, ut ante actis saeculis, ita hoc nostro, populi christiani saluti uberrimis cum fructibus consuli possit. Quibus ex rebus omnino cogitur quantum perplaceat Augusto Pontifici hoc Episcopalis ordinis decus et ornamentum, beatum videlicet Ioannem, immortali redimitum gloria, sacris totius orbis terrarum Pastoribus ad imitandum proponere. Antequam vero id pro auctoritate sua perficiat, cupit ut quotquot hic praesentes adsunt, Deo instanter supplicent, deprecatione Deiparae Mariae Virginis totiusque supernae Curiae adhibita. Post cantatas Sanctorum Litanias, ad iteratam instantius postulationem idem Revmus Dominus respondit : Quod instantius postulastis, ut nempe beato Ioanni de Ribera summi triumphantis Ecclesiae honores decernantur, quamquam est Augusto Pontifici in animo facere, hac tamen re paullisper adhuc supersedendum, translaticio servato more, statuit, ut qui sollemni huic ritui intersunt, humilius ad obtestationes conversi, sibi Spiritus Sancti lumina impetrent. Precibus effusis, tertiam instantissime factam postulationem haec excepit eiusdem Revmi Domini responsio : Agite, adeste animis universi qui corporibus adestis ; et mentis cogitationes ad decretoriam eam sententiam intendite, quam Summus Pontifex falli nescius laturus est. Gaudeant igitur Pacensis et Valentina dioeceses, quod sibi a tanto profuit gubernari Pastore ; gaudeat cuncta Hispania, tot sanctorum virorum parens, quod novum hodie suo caelo sidus inditum est; gaudeat denique Christi Sponsa Ecclesia, ea erecta spe fore ut, novensili Caelite deprecante, gregis sui proficiat ubique successus. Hymno Veni, Creator decantato, Summus Pontifex, in Cathedra sedens mitramque gestans, hanc canonizationis formulam sollemniter pronuntiavit : Ad honorem Sanctae et individuae Trinitatis, ad exaltationem Fidei Catholicae et Christianae Religionis augmentum, auctoritate Domini nostri Iesu Christi, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli, ac Nostra: matura deliberatione praehabita, et divina Acta Ioannis Pp. XXIII 499 ope saepius implorata, ac de Venerabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, Patriarcharum, Archiepiscoporum et Episcoporum, in Urbe existentium, consilio, Beatum Ioannem de Ribera Confessorem Sanctum esse decernimus et definimus, ac Sanctorum catalogo adscribimus : statuentes illius memoriam quolibet anno die eius natali, nempe die sexta Ianuarii, inter Sanctos Pontifices et Confessores pia devotione recoli debere. In nomine Pa tris et Fi £ß Iii et Spiritus © Sancti. Amen. Tunc, praecinente Beatissimo Patre, hymnus Te Deum aò universo clero populoque decantatus est: postea, ante Missam Pontificalem, haec subsecuta est HOMILIA SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI Venerabiles Fratres, dilecti filii, Quod hodie arcanum augustissimae Trinitatis dogma, Catholica Ecclesia, in omnium gentium partibus, ritibus officiisque sanctis colit, omnium sane, quae reverenti profitemur animo, maximum est; quippe quod simul originem firmamentumque ceterorum, et universarum gratiarum fontem, simul christianae fidei nostrae veluti contractam summam indubitate credamus. Hoc praeterea dogmate, quod aliquando in caelesti sede contemplantes perpetua beatitudine fruemur, mens nostra inter haec suavissimo quasi alimento pascitur; cumque Deus constituerit, ut societas nostra sit cum Patre et Filio Iesu Christo, consequens omnino est, ut dum aetatem in terris degimus, Dei ipsius similitudinem, ad quam procreati sumus, quoad mortalis ferat natura, sequamur. Has ob causas opportune ita factum esse existimamus, ut in tanta diei festi religione, Ecclesiae filium civibus beatae illius patriae accensendum esse decreverimus. Nam virum sanctum quis non opinetur hinc opus esse Trinitatis perfectum, quis 1 2 1 1 Io. i, 3. 2 Cfr. Gen. 1, 27. 500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale illinc obsequii specimen esse, quo genus humanum Trinitatem veneretur? Siquidem, qui Christo nomen dederunt, sanctum eum virum putant, qui firmissima fide actus, conditorem suum Deum vita et actionibus integerrimis veluti adorantis officio coluerit. Iamvero hisce insigniri atque ornari indiciis Ioannem de Ribera, quem mox Caelitum infula decoravimus, nemo profecto dubitat; in quo fides, non modo suae ipsius sanctimoniae semen fuit, sed principium etiam unde acris et strenua cura manavit, ab eo in aliorum salutem collata. Parentibus non minus claris christianae religionis observantia quam antiquitate generis Hispali in Hispania natus, a prima puerorum aetatula singulari is in Deum pietate ferebatur, quam pariter preces diu impenseque fundens, pariter in supernarum rerum commentatione versans, magis in dies magisque inflammabat. Prouti autem adolescebat aetate, in eius animo studium fidei noscendae acrius incitabatur. Perdiligentem igitur operam, in maximo Athenaeo Salmanticensi, longe in terris inclito, praeterquam humanitatis litteris ingenuisque artibus, iuri etiam canonico dedit ; sed eo in primis spectavit semper, ut in ea quae religionem nostram respicerent, penitus descenderet. Et quo manifestius haec vera eius menti nitescebant, eo vehementius eius laetabatur animus, eique maior ad Deum, nisus erat. Sed cum huiusmodi studiorum cursum teneret, ut eius innocentiae, sic christianae fidei insidiae non paucae structae sunt. Quod ad vitae integritatem pertinet, eas simul atque detexit, constanter devicit, sive se a condiscipulis, voluptatis illecebris delinitis, removens, sive cogitationes in rebus divinis altius defigens. Quod vero ad oppositas fidei insidias attinet, quo nempe tempore Lutheri sectatores omnia miscerent arroganter, ingenti is perstrictus horrore, haud secus ac si qui fures essent pretiosissimi thesauri, eos abs se nullo intervallo abduxit, qui notiones de rebus divinis veneni plenas vel audacter vel malitiose sererent. Quae omnia qui secum reputaverit, nihil profecto mirabitur, virum tantis animi ingeniique ornamentis excellentem ad graviora esse munera vocatum, multoque minus, eadem uberrimo cum fructu ab eo esse eulta. Re namque vera cum, post sacras Acta Ioannis Pp. XXIII 501 disciplinas in Salmanticensi Athenaeo traditas, primum Pacensis deinde Valentinae Ecclesiae cura illi demandata esset, utriusque incredibili prudentia gubernacula tenuit; nihilominus Valentiae multo magis eius et sanctimonia et consilium enituerunt, utpote cum ibi maiores difficultates comperisset. Iis enim locis omnes, qui darentur, exploravit aditus, ut clerum populumque ad severiorem traduceret vitae consuetudinem, cum christiana professione omni ex parte congruentem. Initio ut fidelium multitudini proficeret, simplici rectaque ratione apud eos identidem de rebus divinis contionabatur, pueros catholicae doctrinae elementa vel in foris docebat, admissa fatentibus in sacris aedibus patientes praebebat aures, sanctum Christi corpus in Viaticum morientibus haud raro ipse afferebat. Deinde vero eximiam industriae diligentiaeque vim illuc intendit, ut sacerdotes e communi vitae disciplina in sanctiorem émergèrent : saepe orationibus ad eos comitate summa habitis, saepe ad eosdem litteris datis, quibus ad preces diuturniores fundendas, ad rerum arduarum perpessionem, ad concordiam servandam consilio, rationibus, argumentis incitabat; quin etiam, ut rem ab altiore initio aggrederetur, sacrum Ephebeum condidit, quod legibus munivit praeclarissimis. Quo autem cleri iuxta atque populi commodius religiosis consuleret utilitatibus, vias persecutus, quae nullo non tempore aptae visae sunt, et pluries dicionis suae curias pro munere obivit, et septies dioecesanas synodos coegit, in quibus de praecipuis doctrinae disciplinaeque capitibus egit, cum animorum salute sane quam coniunctis. Quibus constantis et sanctissimi Praesulis curis industriisque perspectis, facile quivis colligat quanta apud Pacenses et Valentinos catholica res, Io.anne duce ac magistro, incrementa ceperit. Verumtamen strenue ab eo suscepti labores eam potissimum ob causam in tantum cesserunt concrediti populi commodum, quod eius vitae sanctimonia alebantur; quam declarabat primum eius in Deum, maxime in Eucharistiae «Sacramentum incensissima pietas, declarabant deinde eius virtutes luculentis testatae factis, imprimisque submissus et verecundus animus, et singulare paupertatis studium. Ceterum quantus cum fidei tum pietatis, per totum vitae Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 502 curriculum, in eo fuisset ardor, cum esset moriturus quasi in obiecto speculo ostendit: quandoquidem ubi primum sibi aegrotanti sanctum Christi corpus in Viaticum vidit allatum, quamvis fractus iam esset viribus, se e lecto tamen corripuit, humique stratus catholicam fidem infiammata mente professus est. En, cuius exempli vir ille fuerit ad omnia summa natus, quem hodie augustissima Trinitas e sublimi caelo nobis tamquam unum ex absolutis operibus suis proponere videtur; en, cuius exempli fuerit vir ille omni virtute princeps, cuius vestigiis ut ingrediantur, cum christianum populum universum, tum vero sacros Pastores cohortamur. Itaque ad eius similitudinem, quotquot Baptismatis sacramento auctorati sunt, christianae fidei donum, non solum quanti vis pretii aestiment, et plusquam suos diligant oculos, verum etiam ita animo sint affecti, ut potius rei cuiuslibet iacturam faciant, vitamque ipsam amittant, quam hoc salutis aeternae pignus proiciendo prodant. Nostris hisce temporibus, ut nemo non videt, catholicorum fides in pericula multimodis venit. Venit plurimum ab insidiis omne genus, quas quandoque parant vulgatae vel verbis vel libris editis ementitae de religiosis rebus opinationes, quandoque corrupti multitudinis mores nullis iniectis frenis serpentes; qui una cum vitae disciplina mentis etiam consilia, adulescentuiorum praesertim, a recta ratione detorquent. Venit alias in pericula, pro dolor, ab intentata palam vi, non uno loco. Quod dum mente agitamus, temperare Nobis non possumus, quin cogitationes Nostras in eas afflictas atque ideo Nobis carissimas regiones derivemus, ubi qui imperii dominatum obtinent, bello in Deum tamquam in infensissimum hostem luce et palam denuntiato, ex eorum animis, qui Christi militiae ascripti sunt, fidem radicitus convellere conantur : nunc violentas in eos inferentes manus, alias eorum vires qua dolis, qua minis, qua coërcitionibus carpentes. O quanto vos, filii, amore et sollicitudine complectimur, quibus donatum est (pro Christo, non solum ut in eum credatis, sed ut etiam pro illo patiamini: Ast animos in impiis8 3 Phil. 1, 29. Acta Ioannis Pp. XXIII 503 simo hoc bello ne despondeatis, filii, precamur : vobis tam mirifice pugnantibus praesens adest parentum omnium benevolentissimus Deus, adest mater amantissima Ecclesia, Nos adsumus fratresque vestri omnes ad preces supplicationesque conversi; ita scilicet ut bona spes sit fore ut haec vobis liceat usurpare verba : Neque enim adulescentibus illis ignaviores sumus, qui in flammis rore perfusi sunt, et beluas per fidem vicerunt, et cum forti matre et fortiori sacerdote alacri animo periculis sese obiecerunt, illudque planum ac perspicuum fecerunt, fidem unam ex omnibus rebus esse, quae nulla vi expugnari queat. ' Attamen, ubivis animam dabitur vobis trahere, filii dilectissimi, exemplum vobis a sancto Ioanne de Ribera petentes, fidem vestram magis quam verbis, tota certe vitae actione honestetis oportet; nam si cupimus fidem radicatam habere, vivendi ratione pura nobis opus est, quae Spiritum retineat, a quo totam fidei vim dependere constat. Impossibile enim est, si vitam impur am habeas, in fide non vacillare. Quibus dictis nunc mens Nostra quasi suo itinere ad augustissimae Trinitatis dogma redit, cuius divina luce sollemnis hic perfunditur dies; ab eademque Trinitate, in qua nostra unice nititur fides, a qua nostra unice pendet salus, cum universa Ecclesia imploramus : Omnipotens sempiterne Deus, qui dedisti famulis tuis in confessione verae fidei, aeternae Trinitatis gloriam agnoscere, et in potentia maiestatis adorare unitatem, quaesumus ut eiusdem fidei firmitate, ab omnibus semper muniamur adversis? Amen. 4 5 4 8. Greg. Naz. Oratio V, contra Iulianum I I , PG. 35, col. 715. 5 S. Io. Chrysost., De verbis Apostoli... PG, 51, col. 280. 6 Oratio e Missa SS. Trinitatis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 504 CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I URBIS T E M P L U M S. ANDREAE APOSTOLI DE HORTIS, IN URBE, DIGNITATE MINORIS BASILICAE ORNATUM, AD HONOREM PRESBYTERALIS CARDINALICII TITULI EVEHITUR. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum nobis sit in animo Purpuratorum Patrum Collegio nonnullos mox asciscere sacri ordinis viros, eorumque unicuique de more unum ex praestantioribus romanae Urbis templis titulo assignare, cumque sacrae huiusmodi aedes impares nunc sint augendo S. R. E. Cardinalium numero, visum est Nobis alias eodem honore esse decorandas, quae scilicet vel temporis vetustate niteant atque artis splendore, vel Sanctorum illustriumque virorum memoria commendentur. Quas inter templum sane est annumerandum, Deo in honorem S. Andreae Apostoli vulgo (( delle Fratte » dicatum, sive interius sive exterius singulari magnificentia exornatum, cui in praesens peculiari ornamento est celeberrima illa Deiparae Virginis imago, a Miraculo nuncupata, ex quo Alfonso Ratisbonne Caelestium Regina ibidem manifeste se conspiciendam dedit, qui, iudaeus antea, sacro baptismate ablutus ad veram Christi religionem transivit. Neque sane praetermittendum est suam ibi pastoralem navare operam dilectos Filios, Ordinis Minimorum Sodales, quibus semper maxime fuit curae sive erga Beatam Virginem religionis cultus, sive incorrupta christiani populi fides rectique commissorum fidelium mores. Quapropter, de apostolica et suprema Nostra potestate, templum curiale S. Andreae Apostoli de Hortis ad gradum et dignitatem tituli Gardinalicii Presbyteralis ducimus, omnia dantes iura et privilegia quae eiusdem decoris tempia in Urbe habent, contrariis quibuslibet non impedientibus. Decernimus autem ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, eius cura qui ad praesens eidem S. Andreae Apostoli « de Hortis » sacrae aedi est praepositus, clero ac populo perlegantur, cum primus advenerit dies festus de praecepto celebrandus. Onus autem eidem erit ut, perfecta Litterarum Nostrarum exsecutione, id cito S. Consistoriali Consilio notum faciat. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum eflicacitati nulla, cuiusvis generis, Contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, Acta Ioannis Pp. XXIII 505 quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Eoma, apud S. Petrum, die decimo secundo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO ^ MARCELLUS Card. MIMMI -S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tao., vol. GII, n. 81. II URBIS T E M P L U M S. ANDREAE APOSTOLI IN URBE, QUOD POPULUS (( DE VALUE )) COGNOMINARE CONSUEVIT, AD DIGNITATEM TITULI PRESBYTERALIS CARDINALICII EVEHITUR. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quandoquidem in more atque consuetudine antiquissima Ecclesiae positum est ut eos, quos summus christianorum Antistes in Senatum suum cooptaverit purpuraque induerit Patres Cardinales, titulo honestet unius ex insignioribus Romae templis, neque, aucto eorundem sacrorum Principum numero, ea templa quae solent iisdem in titulum deferri iam paria sunt ut omnibus sufficiant, sane censuimus templum quoque S. Andreae Apostoli, quod Romae exstat, quodque populus delia Valle appellare consuevit, esse ad egregiam tituli presbyteralis Cardinalicii dignitatem tollendum. Id enim, non modo qua maiestate et amplitudine pollet, est Romana gloria dignum, verum etiam et monumentis et signis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 506 conspicuum, et clarissimorum Pontificum celebre sepulchris, et praesertim venerandum sanctissimorum martyrum memoriis, Andreae videlicet, Christi Apostoli, et Sebastiani, cuius sanguine alma haec Urbs decoratur. Nec defuit recentioris etiam temporis laus, cum idem templum S. Vincentius Pallotti, Eomani cleri decus et ornamentum, et frequentaverit et sua pietate illustraverit. Quam ob rem, 8. Andreae Apostoli de Valle sacrae aedes, quas per saecula nonnulla Sodales e Clericorum Regularium Ordine tam sapienter administrarunt in praesensque regunt, in ordinem templorum quae Presbyteris Cardinalibus in titulum dari solent auctoritate Nostra redigimus, datis iuribus, honoribus, privilegiis congruis, contrariisque praescriptionibus nihil obstantibus. Ceterum, volumus ut hae Litterae Nostrae, cum primum acceptae fuerint, eius cura qui modo eidem templo S. Andreae rector praeest, sive clero sive populo perlegantur, diem festum de praecepto agentibus. Cuius rei, negotio peracto, ad S. Congregationem Consistorialem cito notitia feratur. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efticacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die decimo secundo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius MARCELLUS Card. MIMMI S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £g Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. GII, n. 83. Acta Ioannis Pp. XXIII 507 III URBIS T E M P L U M S. ANTONII PATAVINI DE URBE AD HONOREM TITULI PRESBYTERALIS CARDINAUICII ATTOLLITUR. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Inter cetera Romanae Sedis ornamenta antiquissimi presbyterales tituli et diaconiae annumeranda sunt, quae Summi Pontifices Decessores Nostri sollicita cura servare atque S. R. E. Cardinalibus assignare consueverunt, eo sane consilio ut non modo acti temporis memoria, martyrum victoriis perillustris, ad nostram usque aetatem vigeret, sed ut Romana Ecclesia sicut est Apostolorum gloria perinsignis ita Purpuratorum Patrum ministerio condecoraretur. Cum tamen augendo Patrum Cardinalium Senatui titulorum numerus in praesens Romae exstantium impar sit, censuimus, praeter alia, Antonianum templum Ssmae Trinitati in honorem S. Antonii Patavini dicatum, prope Lateranum, iam Minoris Basilicae dignitate auctum, ad gradum et honorem tituli presbyteralis attollere, utpote quod, clarissimae sanctitatis ac famae viro sacrum, Athenaeo sacris disciplinis excolendis piisque multi generis consociationibus atque celebri Fratrum Minorum frequentia conlustretur. Huic igitur templo de Nostra summa potestate tituli Presbyteralis honorem et dignitatem concedimus, omnibus eidem factis privilegiis quibus ceteri in Urbe tituli iure vel consuetudine fruuntur, contrariis minime obstantibus. Volumus praeterea ut hae Litterae Nostrae, eius cura qui ad praesens templo S. Antonii Patavini de Urbe moderatur, coram clero populoque legantur, cum primum in sacram aedem diem festum de praecepto congregabuntur celebraturi. Cuius rei, postquam rite fecerit, nuntium ad S. Congregationem Consistorialem cito mittere curabit. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, 508 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die decimo secundo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO £ß MARCELLUS Card. MIMMI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol CII, n. 78. IV URBIS T E M P L U M S. FRANCISCI ASSISIENSIS AD RIPAM MAIOREM IN URBE AD DIGNITATEM TITULI PRESBYTERALIS CARDINALICII ATTOLLITUR. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum ob peculiares nostri temporis ortas necessitates in animo habeamus, Ecclesiae sanctae utilitatis Nostrique adiumenti gratia, Purpuratorum Patrum numerum augere, censuimus nonnulla templa Romae exstantia, quae quidem vel constitutionis vetustate vel Sanctorum virorum memoria vel religiosi ordinis virorum labore ac pietate commendentur, vetustissimis titulis vel diaconus annumerare, eo scilicet consilio ut eadem, Decessorum Nostrorum exempla secuti, S. R. E. Cardinalibus titulo assignaremus. Inter quae transtiberinum templum S. Francisco Assisiensi ad Ripam Maiorem dicatum annumerare placet, quod sodales Ordinis Fratrum Minorum animorum curationem Romae suscepturi in aedibus et hospitio S. Biasio sacris, vetustate et solitudine fatiscentibus, saeculo x i u iussu Gregorii IX Decessoris Nostri e fundamentis erexerunt. Ibi enim saepius divus Franciscus eiusque Fratres Romam peregrinati versari solebant, monachorum Benedictinorum hospitio usi ; Acta Ioannis Pp. XXIII 509 cuius rei adhuc apertissima exstant monumenta. Huic igitur templo sanctorum gloria populique pietate atque animorum curatione insigni, ouod S. Pius X Summus Pontifex anno Domini millesimo nongentesimo sexto curiale fecit et sodalibus Ordinis Fratrum Minorum regendum assignavit, de Nostra summa potestate tituli Presbyteralis honore augemus, omnibus factis privilegiis quibus ceteri in Urbe tituli iure vel consuetudine fruuntur, contrariis minime obstantibus. Volumus praeterea ut hae Litterae Nostrae, eius cura qui nunc templo S. Francisci Assisiensis ad Ripam Maiorem moderatur, coram clero populoque legantur, cum in sacram aedem diem festum de praecepto congregabuntur celebraturi. Cuius rei, postquam rite fecerit, nuntium ad S. Congregationem Consistorialem cito mittere curabit. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die decimo secundo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO 8. R. E. Cancellarius MARCELLUS Card. MIMMI 8. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. GII, n. 79. 510 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V URBIS T E M P L U M S. IOACHIMI IN URBE, AD PRATA, AD GRADUM ET DIGNITATEM EXTOLLITUR CARDINALICII PRESBYTERALIS T I T U L I . IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad Romanorum Pontificum morem, qui elapsis temporibus praestantiora consueverunt in Urbe exstantia templa privilegiis ditare atque honoribus decorare, nonnullas et Nos sacras romanas aedes ad insigniorem dignitatem extollere censuimus, eo scilicet consilio ut S. R. E. Cardinalibus eas titulo assignaremus. In huiusmodi templorum numerum illud S. Ioachimi Confessoris, in Pratis quae dicuntur, referre placet, quod universi orbis catholici fideles magnificentissime in Urbe exstruendum curaverunt, ut monumentum exstaret anni quinquagesimi ex quo Leo XIII Decessor Noster Episcopus fuerat consecratus. Spectandum praeterea est in eodem templo, pastoralibus curis concredito Sodalium a Sanctissimo Redemptore, primariam sedem habere pium Sodalicium Sacramento augusto perpetua adoratione colendo et Archisodalitatem Eucharistici Cordis Iesu. Qua de re, apostolica et suprema Nostra potestate, templum quod diximus S. Ioachimi Confessoris ad Presbyteralis Cardinalitii tituli gradum et dignitatem extollimus, omniaque simul iura et privilegia damus, quae eiusdem decoris tempia in Urbe habent, contrariis nihil impedientibus. Decernimus autem ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, cum primum acceptae fuerint, eius cura qui eidem sacrae aedi est in praesens praepositus in cleri atque populi notitiam perferantur, primo adveniente die festo de praecepto, onere quoque eidem imposito peractam harum Litterarum exsecutionem S. Consistoriali Consilio cito notam faciendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, Acta Ioannis Pp. XXIII 511 eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die decimo secundo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO f£ MARCELLUS Card. MIMMI S. B. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Begens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. C II, n. 80. VI URBIS T E M P L U M S. IOANNIS BAPTISTAE PLORENTINORUM IN URBE AD DIGNITATEM TITULI PRESBYTERALIS CARDINALICII EVEHITUR. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Inter tempia e sacro Romae solo exsurgentia, quae sua maiestate ac dignitate venerandam Urbis religionem perpetuo quasi carmine celebrant, haud ultimum sane locum obtinet illud, quod in Regione Pontis ad Tiberisque oram Leo X, Decessor Noster, in S. Ioannis Baptistae honorem sanctorumque Cosmae et Damiani martyrum excitari curavit, eo sane consilio ut egregia Florentinorum Romae commorantium christiana fides, quos praesertim Sodalitas a Pietate inter se congregavisset, aleretur. Cuius aucta claritas est sive nempe quod hisce sacris aedibus construendis atque ornandis celeberrima renascentis aevi ingenia operam collocarunt, sive quod sanctissimi viri, in quibus S. Philippus Nerius eiusque ab Oratorio Societas sunt annumerandi, simul templum hoc administraverunt, simul continentia tecta religiose habitarunt. Ceterum, fuisse idem ad curialem honorem evectum, in eoque sedem suam Ordinem Canonicorum Collegiati templi SS. Celsi et Iuliani caerimo- 512 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale niarum causa posuisse, cuius Archipresbyter est sacrarum aedium rector perpetuus, multum profecto decoris atque amplitudinis addidit. Quas ob res, cum pro augendo Patrum Cardinalium numero alii creandi sint tituli iisdem assignandi, templum 8. Ioannis Baptistae Florentinorum in Urbe, adhuc basilicae minoris dignitate honestatum, auctoritate Nostra templis annumerari censemus, quae Presbyteris Cardinalibus lege ecclesiastica deferri in titulum solent, factis scilicet iuribus et privilegiis congruentibus, id etiam caventes ut contraria praescripta hac de re nihil obstent. Volumus autem ut hae Litterae Nostrae, eius cura qui ad praesens eidem templo moderatur, sive clero sive populo perlegantur, die festo de praecepto post eas acceptas primum adveniente; cuius rei notitia quam cito ad S. Congregationem Consistorialem perferatur. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die decimo secundo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO 8. R. E. Cancellarius gß MARCELLUS Card. MIMMI S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £g Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CII n. 76. Acta, Ioannis Pp. XXIII 513 VII URBIS T E M P U U M S. M A R I A E AD M O N T E S , IN URBE, AD G R A D U M ET D I G N I T A T E M PRESBYTERALIS CARDINALICII T I T U L I EVEHITUR. IOANNES SERVUS AD EPISCOPUS SERVORUM DEI PERPETUAM REI MEMORIAM E sacris almae huius Urbis aedibus, antiquitate ornatusque splendore praestantibus, eas, ad Decessorum Nostrorum morem, congruis privilegiis ditare honoribusque decorare placet, quae praeclarum locum consecutae sunt vel ob Sanctorum memoriam, vel fidelium frequentiam, vel Religiosorum virorum pro christiano populo labore. Quas inter, templum quidem est recensendum Sanctae Mariae ad Montes, quod in regione Montium, anno Domini millesimo quingentésimo octogesimo secundo affabre a Iacobo Delia Porta, insigni structoriae artis magistro, aedificatum est, in qua sacra illa Beatae Mariae Virginis imago digno honore asservaretur atque publice coleretur, quae mirum in modum duobus annis ante ibidem manifeste se conspiciendam dederat. Accedit quod eodem in templo, a Decessore Nostro Leone XII, anno Domini millesimo octingentesimo vicesimo quarto, curis concredito sacerdotum e clero Romano, S. Iosephus Calasanctius supernum traditur habuisse indicium de condendo nempe Ordine Clericorum Regularium Pauperum Matris Dei Scholarum Piarum; atque ibidem corpus Sancti Iosephi Benedicti Labre religiosissime asservatur. Quibus de causis, suprema et apostolica Nostra auctoritate, templum $. Mariae ad Montes ad gradum et dignitatem evehimus Cardinalitii Presbyteralis tituli, omniaque simul iura et privilegia damus, quae eiusdem decoris templa in Urbe habent. Decernimus autem ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, cum primum acceptae fuerint, eius cura qui modo S. Mariae ad Montes sacrae aedi est praepositus, clero ac populo perlegantur, dies festus de praecepto cum sollemniter ibidem celebrabitur. Onus praeterea eidem erit peractae exsecutionis exemplum ad S. Consistoriale Consilium quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et f ore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efïïcacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere 33 - ACTA, vol. I I , n. 8. — 18-7-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 514 liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit ñdes, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Eoma, apud S. Petrum, die decimo secundo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO $j MARCELLUS Card. MIMMI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CII, n. 77. VIII URBIS T E M P L U M S. EUGENII PAPAE, IN VALLE IULIA IN URBE EXSTANS, AD GRADUM DIACONIAE CARDINALICIAE EVEHITUR. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Sacra maiorum instituta tenens ac servans, solet Apostolica haec Sedes, provida omnium mater Ecclesiarum, iis viris qui in Purpuratorum Patrum Collegio allecti sint, unum ex insignioribus Urbis templis assignare in titulum, eo sane consilio ut non modo egregiae Patrum Cardinalium amplitudini templorum ipsorum maiestas respondeat, verum etiam ut, qua sunt viri pietate et religione illustres, aedes quas in titulum habuerint, integras in sua pulchritudine servent, et fidelium animos, qui eadem templa frequentant, christiana veritate christianaque virtute exercendos curent. Quoniam igitur pro augendo numero Purpuratorum Patrum etiam diaconiarum numerus est amplificandus, censemus pro- Acta Ioannis Pp. XXIII 515 fecto auctoritate Nostra etiam templum 8. Eugenii Papae, quod Romae in Valle Iulia exsurgit, in hunc ordinem templorum esse redigendum, factis scilicet iuribus, honoribus ac privilegiis congruis : id enim, anno XXV a Pii XII Decessoris Nostri suscepto Episcopatu e solo excitatum, inter sacras huius temporis aedes praeclarum mole, gravitate, decore locum obtinet. Neque praetereundum est templum hoc Curiali dignitate fuisse honestatum, in eiusdemque adiacentibus tectis novos Sacerdotes quo modo in christiana religione tuenda atque proroganda se gerant, instrui et informari. Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae, eius cura qui ad praesens eidem templo S. Eugenii Papae moderatur, sive clero sive populo perlegantur, cum primum, post eas acceptas, diem festum celebrabunt de praecepto recolendum. Cuius rei, cum acta fuerit, nuntium ad S. Congregationem Consistorialem cito mittat. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die decimo secundo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO £p MARCELLUS Card. MIMMI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. "Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. OII, n. 82. 516 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULA AD E M U M P. D. BENIAMINUM TIT. SANCTI VITALIS S. R. E. PRESB. CARDINALEM DE ARRIBA ET CASTRO, ARCHIEPISCOPUM TARRACONENSEM, QUINTUM ET VIC E S I M U M ANNUM A SUSCEPTO EPISCOPATU IMPLENTEM. IOANNES PP. XXIII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quoniam mox quinque exibunt lustra, ex quo tu, Dilecte Fili Noster, creatus es Episcopus, animi Nostri suaviter commoti obsecundantes affectui, minime patimur huiusmodi faustum felicemque transire diem, quin eum ominibus et votis iucundemus. Hoc poscit fidele obsequium, quo tu arto nexu huic Petri Sedi cohaeres, poscit benevolentiae caritas, qua tibi iungimur eamque, cum secunda et propitia vertit occasio, etiam aperte testari gaudemus. Addecet sane summo aeternoque Deo te devotae ac religiosae mentis grates persolvere, quod longum per hunc annorum decursum auxilio et munimine Suo te protexit, adiuvit et fovit. In pastorali exercendo munere quemadmodum agendi facultas ita tot inter aspera et varia tibi bene merendi copia non defuit. In primis adsiduas laudamus cogitationes, quas ad sacerdotum sanctimoniam curandam et augendam convertisti, magnopere cupientes, ut tam apte collocato religionis studio sacrorum administri magis magisque respondeant et ii doctrinae et vitae gemino nitore eximios se praestent ; laudamus praeter a diligentiam, quam erga eos consilio et actu demonstras, qui, laribus relictis, huc illuc locandae operae causa commigrant. Utinam inde fructu uberes maturescant exitus, quorum bonam concipis spem. Gratiae Dei confisus fac iii proposito hoc gratulatione digno firmus perseveres et invicta virtute ea, quae opinione hominum vel adversis loci adiunctis obstant, exsuperes. Caelestia denique auxilia tibi invocamus, ut arduis rebus non cedens, laetus, actuosus, Dei et Ecclesiae causae, cui te devovisti, maiore usque studio te asseras, et antiquis novas serto tuo promeritorum gemmas adicias. Quo autem salutarior quintus et vicesimus episcopatus tui natalis contingat, id tibi facultatis facimus, ut, quo volueris die, adstantibus Acta Ioannis Pp. XXIII 517 christifidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate beriedicas, plenaria Indulgentia proposita. Nihil denique Nobis restat nisi ut tibi, Dilecte Fili Noster, cunctoque gregi moderationi tuae commisso, Apostolicam Benedictionem libenti volentique animo impertiamus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die v mensis Aprilis, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII ALLOCUTIONES I Habita in Petriana Basilica, die dominica Pentecostes, post sollemnes Vesperas, adstantibus Emis Patribus Cardinalibus, Romanae Curiae Praelatis permultisque christifidelibus : de Oecumenico celebrando Concilio. * Venerabili Fratelli e diletti figli! MOTIVI DI PENA E DI GIOIA La Nostra prima Pentecoste, celebrata lo scorso anno qui a San Pietro, Ci aveva offerto l'occasione di esprimere motivi di pena e motivi di gioia. Motivi di pena nel ricordo delle condizioni umilianti e sempre più insidiose, create dai nemici del nome cristiano contro la libertà religiosa dei cattolici — vescovi, clero, fedeli — in alcune nobili e grandi Nazioni. Motivi di gioia per l'inizio degli studi della Commissione Antipreparatoria del Concilio Ecumenico Vaticano II, che era stata in progetto fin dal 25 di gennaio, confidato ai Signori Cardinali in quel giorno, convenuti come erano con Noi, presso la tomba del glorioso Apostolo delle Genti. In questo pomeriggio della seconda Pentecoste, che il Signore Ci concede di festeggiare, le prove dolorose della S. Chiesa continuano, ad esercizio di grande pazienza, per i tanti Nostri fratelli e figliuoli lon* Die 5 Iunii mensis a. 1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 518 tani, a cui ogni giorno va il Nostro pensiero. Nè minor pena Ci arrecano il turbamento e le incertezze della presente situazione internazionale. Ma non meno grande è la consolazione : anzi, questa si accresce della grazia dello Spirito Santo, che Ci fa gustare la felice risposta, già venutaci da tutti i punti della terra, in seguito alla Nostra prima esplorazione, circa la opportunità, la orientazione, il contenuto, i vantaggi e le speranze, che la celebrazione del Concilio Ecumenico offre a benefìcio di tutto il popolo cristiano. Si direbbe in verità che un'altra volta Paolo e Barnaba, arricchiti di esperienza circa le condizioni delle varie Chiese da loro visitate, siano tornati fra noi, qui alla città di Pietro, la Gerusalemme terrestre, e continuino ad allietarci con le informazioni più sicure e promettenti, facientes gaudium magnum omnibus fratribus. 1 IL CONCILIO ECUMENICO - Suo SVOLGIMENTO IN QUATTRO TEMPI Della felicità di questo primo assaggio potemmo dare comunicazione — pochi giorni or sono — ai Nostri venerabili Fratelli i Signori Cardinali, componenti il Sacro Collegio, sempre così amabilmente uniti alle Nostre sollecitudini pastorali : e Ci sentiamo incoraggiati a procedere animosamente, sotto gli auspici e per la grazia del Divino Spirito, al passaggio da una Commissione Antipreparatoria e di generale e minuta preinformazione, quale la vedemmo operare finora, alla costituzione di una Commissione Preparatoria, a cui verrà affidato il compito più grave ed importante di tutto disporre e condurre a concreta realizzazione. Non sono superflue su questo punto alcune informazioni che amiamo comunicarvi con semplicità. Vi diciamo dunque : che un Concilio Ecumenico si svolge in quattro tempi. 1. Una introduzione, o presa di posizione, antipreparatoria e generale : quella fatta sin qui ; 2. Una preparatoria propriamente detta : quella che ora si annunzia ; 3. La celebrazione dell'augusto e generale convegno : il Concilio nella sua più splendente solennità ; 4. Infine, la promulgazione degli Acta Concilii : cioè di quanto si è convenuto di constatare, di dichiarare e di proporre in ordine e a sviluppo di pensiero e di vita, a progressiva elevazione di spirito e di 1 Cfr. Act. 15, 3. Acta Ioannis Pp. XXIII 519 attività, a glorificazione di Vangelo di Cristo, applicato e vissuto nella Santa Chiesa sua. Del primo tempo — la antipreparazione già avvenuta — voi aveste, venerabili Fratelli e diletti figli, già un saggio nel Motu Proprio comunicatovi ieri sera, nella grande vigilia di Pentecoste : rivelazione di un lavoro condotto con riverente riservatezza, ma riuscito a ricca e consolante constatazione di situazioni personali e locali ben precisate, o felicemente avvistate. Il secondo tempo che ora si apre, Ci pone innanzi alla costituzione di parecchie Commissioni di lavoro Conciliare, di carattere saggiamente riservato, ma di importanza sostanziale, di impegno grave e sacro specialmente per quante energie saranno chiamate a cooperarvi, qui in Roma e da tutti i punti più lontani della terra, dove la Chiesa Santa di Gesù allarga i suoi vasti padiglioni, o deve limitarsi ancora ad umili tende. Ciascuna di queste Commissioni — per intanto una diecina e gli speciali Segretariati da costituirsi eventualmente in seguito — verrà presieduta da un Cardinale : ed è chiamata a svolgere il suo lavoro, in perfetto riferimento alla Commissione Centrale. Questa ha al suo vertice il Papa, Vescovo di Roma, e Capo della Chiesa universale, a Cui compete, nomine et facto, la presidenza e la più alta direzione del Concilio, in esercizio, direbbe San Gregorio Magno, del titolo tanto celebre e pur così umile di Servus Servorum Dei della più augusta tradizione. Il terzo tempo, cioè la celebrazione ufficiale del Concilio qui al Vaticano, sarà senza dubbio lo spettacolo più commovente e più solenne, offerto mundo et angelis et hominibus. Ma la data della sua celebrazione dipenderà dalla misura e dal progresso della preparazione del secondo tempo, che ora si inizia. Al quarto tempo, il definitivo, il più pratico e fruttuoso, appartiene la promulgazione degli « Atti Conciliari », cioè le Costituzioni in cui sarà contenuta la lex credendi, la lex supplicandi, la lex vivendi. 2 D U E PUNTI DEGNI DI RILIEVO - DISTINZIONE E CATTOLICITÀ A proposito di questo lavoro Conciliare, occorre segnare due punti degni di rilievo. Primo. - Il Concilio Ecumenico ha una sua propria struttura ed organizzazione, che non può essere confusa con la funzione ordinaria e ca2 1 Cor. 4, 9. 520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale ratteristisca dei vari Dicasteri o Congregazioni, che costituiscono la Curia Romana, la quale procede, anche durante il Concilio, secondo il corso ordinario delle sue consuete attribuzioni di amministrazione generale della S. Chiesa. Distinzioni dunque precise : altro è il governo ordinario della Chiesa di cui si occupa la Curia Romana, ed altro il Concilio. Questo però non esclude, volta per volta, una cooperazione di illuminata saggezza da parte di ecclesiastici, invitati in vista di una loro personale competenza ben riconosciuta e apprezzata. Secondo punto. - Il Concilio Ecumenico risulterà dalla presenza e partecipazione di Vescovi e Prelati che saranno la viva rappresentanza della Chiesa Cattolica, sparsa nel mondo intero. Alla preparazione del Concilio darà prezioso contributo una accolta di persone dotte, competen tissime, di ogni regione e di ogni lingua. È questo ormai un principio entrato nello spirito di ogni fedele, appartenente alla Santa Chiesa Romana : di essere cioè e di ritenersi veramente, in quanto cattolico, cittadino del mondo intero, così come Gesù del mondo intero è l'adorato Salvatore : Salvator mundi. Un buon esercizio di vera cattolicità è questo, di cui tutti i cattolici devono rendersi conto e farsi come un precetto a luce della propria mentalità, e a direzione della propria condotta nei rapporti religiosi e sociali. In questi mesi del Nostro Pontificato il Signore Gesù Ci ha dato la grazia di rendere dei buoni servizi a questo criterio di affermazione e di rispetto alla cattolicità della Santa Chiesa. La creazione di parecchi Cardinali appartenenti a regioni lontane, che non ebbero mai sin qui l'onore della Porpora Romana : la consacrazione, ripetuta per le Nostre stesse mani, sotto queste volte della Basilica Vaticana, di parecchi nuovi Vescovi, in pochi mesi quasi una ventina, di varia stirpe e di vario colore : l'affluire divenuto più facile e frequente, non solo dei prelati e di alte personalità civili, ma di rappresentanti del popolo autentico e genuino, che ogni giorno attendono di vedere e di familiarizzare col Papa, contenti di riceverne parole di benedizione e di incoraggiamento ; numerosi gli appartenenti a gruppi di comunità cristiane separate, e che una voce intima del cuore amabilmente sospinge verso l'accostamento della Nostra umile persona, come a confidarci la gioia intima dell'incontro, e come il pregustamento di qualche cosa di più dolce e misterioso, che la Provvidenza Ci riserva per giorni migliori della Chiesa Santa di Gesù Salvatore di tutto il mondo. Acta Ioannis Pp. XXIII 521 Conviene insistere su questo nuovo solco, che accenna ad aprirsi in più vaste proporzioni, e su questa coltivazione della cattolicità, lieta promessa di frutti nobili e copiosi. FORME DI COOPERAZIONE AL CONCILIO Lasciate che vi diciamo che primo mezzo per farci onore da cattolici sinceri o di aspiranti alla perfezione della cattolica unità, è lavorare, utilmente e con fiducia di abbondantissima messe : alimentando in tutti, clero e laicato, il senso del soprannaturale. a) senso e spirito soprannaturale. Diletti figli, questo è grave e importante : lo spirito soprannaturale. Niente di comparabile fra un Concilio Ecumenico, e un trattato di politica nazionale o internazionale ! Le due concezioni della vita umana, così dell'individuo come dell'uomo appartenente all'ordine sociale, vita dello spirito e vita del corpo, vita eterna e vita temporale, dovrebbero non difficilmente intendersi fra di loro, pur distinguendosi senza escludersi. Dice bene il Salmo : Coelum coeli Domino : terram autem dedit filiis hominum. Ma spesso accade che cielo e terra, vita eterna e vicenda umana, vengano da taluno posti in combattimento ed in esclusione tra loro. La religione, il culto del Signore, la Santa Chiesa li accosta e li unisce. Oh ! La Santa Chiesa Cattolica nella sua triplice espressione di vitalità divina e umana : Chiesa militante, purgante, trionfante : che mistero di verità, di grazia e di salute è questo ! 3 Ma non è superfluo il ripeterlo. La Chiesa si preoccupa innanzitutto dello spirito : le sollecitudini ordinarie della vita quotidiana la toccano pure e le può, e le vuole santificare ; questo però ella compie nell'atto stesso di invitare il cristiano a tenersene in guardia, in quanto lo possono distrarre dalle elevazioni più alte, verso Iddio principio e fine, verso Gesù Salvatore, e tutto ciò che Gesù rappresenta : Vangelo : vita di Cristo in noi : vita nostra in Lui, sì, vita nostra in Cristo Gesù, mite, sofferente, glorioso. Questo significa, diletti Fratelli e figli, disporsi al Concilio con senso di elevazione soprannaturale secondo lo spirito della Santa Chiesa, guardandoci dal confondere il sacro col profano, le intenzioni dell'ordine spirituale e religioso con gli sforzi umani — an- Ps. 113, 16. 522 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale che se degni di rispetto — rivolti unicamente alla ricerca dei piaceri, onori, ricchezze, gloria e di altri beni di ordine naturale. ö) seguirne lo svolgimento con penetrazione di principi dottrinali, rilievi storici, giustezza di criterio pratico. Altra forma di cooperazione ai meriti e ai benefìci del Concilio Ecumenico, è seguire il corso del suo svolgimento con profonda penetrazione di principi dottrinali, di cultura religiosa, di informazioni storiche, da cui lo spirito onesto e ben equilibrato trae giustezza di criterio pratico, e insegnamento prezioso. L'ideale della vita quaggiù di ogni redento, l'ideale ultimo di ogni società sulla terra, famiglia, nazione, universo intero, soprattutto e eminentemente l'ideale della Santa Chiesa cattolica ed apostolica, a cui un Concilio Ecumenico può aspirare e collaborare, è il trionfo di Cristo Gesù. È col crescere di Cristo in noi : veritatem facientes in caritate, che noi troviamo il vero definitivo progresso. Oh ! che parole e che elevazioni queste di San Paolo agli Efesini : « Lui, il Cristo è il capo. Da Lui discende la virtù su tutto il corpo ben composto e connesso, per l'utile concatenazione delle articolazioni, nella misura di ciascuna delle sue parti, le quali trovano in Lui il proprio accrescimento in una perfezione di amore ». Parole misteriose queste di San Paolo, che meriterebbero bene di figurare sulle porte del Concilio Ecumenico. Amiamo ripeterle nel loro testo sacro : chi sa di latino dovrebbe apprenderle a memoria : Veritatem facientes in cantate, crescamus in ilio per omnia, qui est caput Christus : ex quo totum corpus compactum et connexum per omnem iuncturam subministrationis, secundum operationem in mansuram uniuscuiusque membri, augmentum corporis facit, in aedificationem sui in caritate.* Attraverso le singole frasi di cui si compone questa citazione di San Paolo, ci è facile scorgere i punti luminosi da cui dovrebbe risultare la bellezza e lo splendore completo di questa grande affermazione della Chiesa cattolica, come il Concilio Ecumenico, in perfetta organizzazione, sempre pronta, come essa è — la Chiesa —, ai grandi successi del presente e dell'avvenire. Verità e carità : Cristo al vertice e capo del corpo mistico, che è la sua Chiesa, corpo compatto e connesso : per tutte le sue giunture, ciascuna al suo posto, tutto in edificazione ed in progresso di carità fraterna, di pace santa e benedetta. 1 Eph. 4, 15-16. Acta, Ioannis Pp. XXIII 523 A L L E SORGENTI DELLA GRAZIA - Lo SPIRITO SANTO Da questo richiamo dell'Apostolo delle Genti associato a San Pietro, la pietra fondamentale della Chiesa, quale Gesù lo proclamò, ci è facile elevare il nostro spirito alle sacre sorgenti della grazia, cioè allo Spirito Santo, a cui è dedicata in tutto il mondo l'odierna celebrazione liturgica. J È infatti nella dottrina e nella spirito della Pentecoste che il grande avvenimento del Concilio Ecumenico prende sostanza e vita. Nel Credo Apostolico due parole bastano ad esaltare la natura e la efficacia della irradiazione dello Spirito Santo : Et in Spiritum Sanctum Dominum et vivificantem é Signore in quanto appartiene alla augusta Trinità. Cum Patre et Filio simul adoratur et conglorificatur. Signore e vivificatore in quanto penetra della sua virtù i due Testamenti, l'Antico e il Nuovo : in quanto continua e moltiplica la sua operazione di forza, di soavità e di grazia nella Santa Chiesa, che è la sua Sposa benedetta. La prima operazione dello Spirito Santo nella Chiesa è la scelta e la elezione dei membri che la devono comporre. È tutto l'orizzonte missionario che si schiude innanzi a noi : ed è lo Spirito Santo che lo illumina e l'accende. La sua luce irrompe dalle prime parole del Libro degli Atti degli Apostoli. Dei primi discepoli di Gesù, colonne e fondamento della Chiesa, è detto che egli li aveva scelti praecipiens apostolis per Spiritum Sanctnm, quos elegit. Lo stesso giorno della Pentecoste furono tremila gli eietti. Pochi giorni dopo altri cinquemila si aggiunsero per la predicazione di Pietro e di Giovanni sotto il portico del tempio. Dopo i Giudei, ecco la Gentilità che si aggiunge : ecco l'incontro del centurione Cornelio, che riceve il Battesimo con i suoi commilitoni. Dopo queste prime conquiste chi può seguire la marcia impetuosa del Divino Spirito, che precede, accompagna gli evangelizzatori penetrando nelle anime di chi li ascolta e dilatando le tende della Chiesa Cattolica sino agli ultimi confini della terra, trascorrendo per tutti i secoli della storia? Il cammino della Santa Chiesa di Cristo lungo questi suoi venti secoli è talora, è sovente, si può ben dire è quasi sempre segnato di lacrime e di sangue. 5 s Act. 1, 2. 524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale Ma torna sempre vera la testimonianza dei primi scrittori ecclesiastici : Sanguis martyrum, semen est Christianorum. Osservate bene ciò che avviene innanzi ai nostri occhi, ciò che le nostre orecchie ascoltano. In questi ultimi secoli che precedettero l'epoca contemporanea, indubbiamente la natura umana, prona alla prevaricazione dell'errore e del peccato, si è trovata in colluttazione violenta con la grazia spirituale e celeste, di cui la Santa Chiesa conserva pur sempre il deposito sacro. Ma vedete che cosa accade. Nelle nazioni che crebbero e furono grandi per l'azione di lei, a cui devono tutto ciò che ha loro fatto e continua a far più distinto onore, trovò e qua e là ancora incomprensioni, avversità, e persino dure oppressioni contro la propria libertà di culto, di pensiero e di insegnamento. 6 Non crediate che lo Spirito Santo sia per abbandonarla alla minacciata rovina. L'umile Successore di San Pietro non può recarsi personalmente a visitare le varie regioni della terra, di cui egli porta la grave sollecitudine : ma tutti i rappresentanti dei varí continenti conoscono la via di Roma, capitale del mondo cattolico, e, giusto come Paolo e Barnaba che vi accennammo a principio di questo colloquio, rivengono qui al Vaticano a narrarci le meraviglie della grazia dell'apostolato, e i prodigi dell'esercizio che sempre prosegue il suo cammino delle virtù teologali e cardinali, delle opere della misericordia che sono il pegno della verace civiltà. La Santa Chiesa Cattolica in parecchie regioni del mondo incontra dunque gravi e dolorose difficoltà ed avversioni da parte di coloro, i cui padri immediati e gli avi godettero della sua materna affezione. Non crediate che lo Spirito Santo l'abbia abbandonata o stia per abbandonarla. Come si può spiegare se non per il soffio di questo Spirito vivificante il crescere di anno in anno delle vocazioni all'apostolato? Come spiegare questo fervore di accostamento, di cui abbiamo le prove giorno per giorno, dei nostri fratelli separati al centro della unità religiosa : sdYunam, sanctam, catholicam et apostolicam Ecclesiam? Questo felice fenomeno del volgersi più frequente delle anime verso Roma come a centro di unità religiosa si compone con l'altro delle regioni già infedeli, ed ora visitate dalla fiamma del Vangelo. • Cfr. Tertull. Apol. L ; Migne PL 1, 534. Acta Ioannis Pp. XXIII 525 ELEVAZIONI SPIRITUALI : CLERO E FEDELI DI TUTTA LA CHIESA IN UNIONE DI PREGHIERA CON IL PAPA Fratelli venerabili, e diletti figliuoli. Benedicamus Patrem et Filium cum Sancto Spiritu. Le profonde emozioni di cui l'anima Nostra è particolarmente tocca in questi giorni, all'inizio del forte lavoro che Ci attende per il Concilio Ecumenico : il ricordo della pronta e così letificante risposta venutaci dall'alto nella celebrazione del Sinodo Romano, di cui Ci proponiamo di promulgare le costituzioni nella festa dei Ss. Apostoli Pietro e Paolo : le vibranti manifestazioni di fede, di pietà popolare, di religiosa affezione filiale di cui la Nostra umile persona fu oggetto nelle visite che facemmo nei quartieri popolari del suburbio, nelle domeniche della scorsa Quaresima, avvolgono il Nostro Spirito in un'atmosfera così elevata di abbandono alla grazia dello Spirito Santo, di desiderio di santificazione, così da suggerirci un invito ardente di padre e di pastore per quanti Ci sono più vicini e familiari qui nell'Urbe santa, per quanti fratelli e figli recitano con Noi lo stesso Credo apostolico, a volerCi seguire più intimamente in participazione dello stesso sentimento di fervorosa pietà, di opere sincere recanti luce di purezza, grande edificazione di carità é di buon apostolato religioso e sociale. Confidiamo lungo la via di potervi parlare ancora secondo la opportunità e nel comune intento di ottenere, anche in riferimento alla pace delle anime e delle nazioni, ogni grazia ed ogni benedizione. MARIA E I SANTI DEL SIGNORE AD INCORAGGIAMENTO E INTERCESSIONE Maria, la dolce Madre di Gesù Verbo Divino, che per la grazia dello Spirito Santo in lei carne si fece, e divenne così Madre nostra, resti sempre con noi perseverante in preghiera, affinchè lo stesso Spirito Santo continui ad effondere nella vita della Chiesa i suoi doni e ad operare i suoi prodigi a salute del mondo intero. E i Santi di Dio? Oh ! ognuno dei Santi è un capolavoro di grazia dello Spirito Santo. Qui intorno a S. Pietro vigilano in preghiera per la Santa Chiesa i Santi che ne furono i primi ornamenti, discepoli immediati di Gesù, martiri e pontefici dai grandi nomi ai più modesti : appartenenti a tutte le età e a tutte le regioni del mondo. Talora le reliquie dei loro corpi sono ridotte a poca cosa, ma sempre qui palpita il loro ricordo e la loro preghiera. Anche in una recente occasione Ci accadde di rammentare alcuni tra i più insigni, qui venuti dall'Oriente, dove avem- 526 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mo l'occasione felice di visitare le tracce dei monumenti ancora riconoscibili del loro passaggio : Yanastasis, tra di essi, dove tenne i suoi mirabili discorsi de re Trinitaria San Gregorio Nazianzeno, le cui spoglie mortali qui riposano sotto l'altare di questa ricca cappella Gregoriana, che si richiama all'altra sontuosa del coro canonicale, che avvolge di preziosa maestà il sepolcro di S. Giovanni Crisostomo : le due voci più autorevoli, la sua e quella del Nazianzeno, ad auspicare, a benedire, ad intercedere per il ritorno delle Chiese di Oriente all'amplesso della Chiesa una, santa, cattolica ed apostolica. Oh ! che avvenimento prodigioso sarebbe questo, e quale fiore di umana e di celeste carità l'avviamento deciso al ricongiungimento dei fratelli separati dell'Oriente e dell'Occidente nell'unico ovile di Cristo, il Pastore eterno. Ciò dovrebbe rappresentare uno dei frutti più preziosi del prossimo Concilio Ecumenico Vaticano II alla gloria del Signore sulla terra e nei cieli, alla esultanza universale nella completezza del mistero della Comunione dei Santi. Oh ! i Santi, i Santi del Signore, che dappertutto ci allietano, ci incoraggiano, ci benedicono. Voi, dilettissimi figli, Ci comprendete bene se il Nostro cuore di pastore e di padre della cristianità è tocco in queste settimane da particolare emozione e tenerezza nella esaltazione dei nuovi Santi, che per virtù della Apostolica Autorità Ci è consentito di congiungere al corteo degli eletti e privilegiati ascendenti alla partecipazione del trionfo di Cristo. Questa è buona e felicissima ventura per Noi. Questo santo Vescovo e Cardinale Gregorio Barbarigo, glorificato nella festa della Ascensione, e questo altro San Giovanni de Ribera, Arcivescovo di Valencia, sulla cui fronte porremo l'aureola della più alta esaltazione nella luce della Santissima Trinità, la prossima domenica, Ci richiamano alle parole incoraggianti di San Paolo nell'Areopago di Atene : È il Signore del cielo e della terra che dà a tutti noi la vita, il respiro e ogni altro bene. Noi siamo della sua stessa stirpe. E non dobbiamo però confonderci con l'oro e con l'argento e con la pietra e con tutto ciò che è fattura umana ; ma farci onore nella nostra rassomiglianza con Lui, col Cristo Figliol suo e fratello nostro, datoci a nostra salute e santificazione. Così sia, diletti figliuoli, ora e sempre ; con intento e sforzo speciale di cristiana perfezione durante questi mesi di preparazione intensa al Concilio Ecumenico, a pace e a benedizione della Chiesa Santa e del mondo intero. Così sia. Acta Ioannis Pp. XXIII 527 II Christifidelibus, qui e variis Hispaniae dioecesibus Romam convenerant, ut sollemni canonizationi Beati Ioannis de Ribera, Archiepiscopi ~Valentini, interessent. * Amadísimos peregrinos españoles : El Señor Nos ha concedido el consuelo de poner esta mañana la aureola de los santos en las sienes de un preclaro Arzobispo español : San Juan de Ribera. Hace algo más de dos semanas, Nos cupo hacerlo al Cardenal de la Iglesia, San Gregorio Barbarigo. Con mano trémula de emoción hemos tomado del jardín de la Iglesia estas dos flores escondidas para ponerlas en el altar a fin de que el perfume de sus virtudes sea estímulo al buen obrar y deleite espiritual para la vida de los fieles. La corona de Obispos que Nos rodea, las autoridades tan numerosas y los fieles venidos con tanto entusiasmo y fervor de la católica España, Nos están manifestando la palpitación emocionada, unísona a la Nuestra, de ese amadísimo pueblo. Alégrate, sí, España, al asistir a la apoteosis de uno de los más preclaros representantes de tu siglo de oro porque este es un día venturoso para la Iglesia. Alégrate, Sevilla, cuna del nuevo Santo, y tú, Badajoz que disfrutaste de las primicias de su celo pastoral. Alégrate, Salamanca, ilustrada por el docto saber del estudiante y catedrático Santo. Alégrate, Valencia, y envía toda la fragancia de tus vegas y rosaledas a quien tuviste casi medio siglo como Padre y Pastor. ¡ Bendito sea el Señor en sus Santos ! San Juan de Ribera es parte integrante de la magnífica constelación de santos de la fecunda tierra hispánica : Leandro, Isidoro, Teresa de Jesús,, Domingo de Guzmán, Ignacio de Loyola, Francisco Javier, Juan de Dios y Juan de la Cruz, Luis Bertrán, Francisco de Borja, Pedro de Alcántara, el Beato Maestro de Avila y tantos otros bienaventurados participarán hoy de nuestro alborozo ante la glorificación de Ribera. Hace, sí, más de tres siglos que murió, pero San Juan de Ribera no es sólo de ayer, continúa siendo de hoy y al acercarnos a él Nos parece un santo amable y orientador de nuestro días. Lo dice la Real Capilla del Corpus Christi en Valencia, monumento perenne de su piedad eucaristica que es todavía centro poderoso de espiritualidad. Lo proclama el Colegio del Patriarca, cantera de sacerdotes que han sido o son ornamento * Die 12 Iunii mensis a. 1960. 528 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale de sedes episcopales, de cátedras de Seminarios o de puestos de gobierno en las curias. Obispo modelo en su actividad pastoral, cuyas reglas de gobierno resisten con su eficacia al tiempo; gobernante prudente y dotado de un gran sentido social ; profesor de universidad y pionero del apostolado universitario ; consejero de reyes y virrey de Valencia que ocultaba el cilicio con la veste episcopal ; predicador incansable de quien decían las gentes : « Vamos a escuchar al Apóstol ». Grande en sus dimensiones espirituales y gigante en sus cualidades humanas, de talla labrada en una exquisita educación cristiana acrisolada en la adversidad. No desdeñaba estar cerca de los hombres que en él descubrían siempre ternura, generosidad y comprensión. San Pío V, cuando lo propuso ante la asamblea de los Cardenales en consistorio para la sede de Valencia, no dudó en definirlo lumbrera de España y modelo de toda virtud, acabando él mismo por proclamar que era más digno que él de ocupar la Cátedra de Pedro. Hombre santo que conoció el mundo de la santidad y estuvo en continua relación con muchos de los santos de su época fue Ribera. Nos place señalar sobre todo en esta ocasión su intimidad epistolar con San Carlos Borromeo, cuya figura Nos es tan familiar; como él celebró sínodos, edificó iglesias y se entregó a la verdadera reforma de la Iglesia. Por los patrones de estos dos Santos, decía el Padre Granada, se deberían guiar todos los Prelados de la cristiandad. Había apenas terminado la asamblea ecuménica de Trento cuando apareció el Santo Patriarca y dedicó su actividad a la aplicación más fiel de sus decretos. Nuestra oración en este día va dirigida a pedir a Dios por su intercesión luz, gracias y dones para preparar y, si El nos lo otorga, celebrar con fruto el Concilio Vaticano II al que hemos consagrado lo que el Señor Nos conceda de vida. La glorificación de este Santo, de tan acertada y segura prudencia en sus iniciativas, la creemos muy providencial en estos tiempos de rápidas trasformaciones porque él testimonia que únicamente la santidad, en espíritu de devoción a la Eucaristía y a la Virgen, es la base y garantía dé todo apostolado eficaz en las almas. Los niños y los humildes, al encontrarle por la calle, lo saludaban : « ¡ Señor Patriarca ! ; Alabado sea el Santísimo Sacramento ! » Y él, al contestarles, les daba, con algunos regalos, su bendición. Que al saludarle hoy nosotros en la gloria del cielo y de los altares, haga descender sobre todos, singularmente sobre vuestra y Nuestra amadísima España que él tanto quiso, los más abundantes dones divinos. Acta Ioannis Pp. XXIII 529 III Ad Excellentissimum Virum Arturum Frondizi, Reipublicae Argentinae Praesidem. * Señor Presidente, Vuestra presencia es para Nós motivo de especial complacencia no solo por el testimonio de devota adhesión a la Cátedra de Pedro que Nos habéis significado, sino también por ver en vuestra persona la alta representación del noble pueblo Argentino al cual deseamos en estos momentos enviar un saludo lleno de afecto. El dinamismo que os distingue, os ha impusado a emprender este viaje a través de las naciones europeas con el ideal de reforzar los lazos de amistad que ya con la vuestra las vinculan. Nos agrada en esta oportunidad relevar el clima de armonía existente entre esta Sede Apostólica y la Nación Argentina ; armonía que confiamos será cada día más firme y perfecta y que encontrar su base, a la vez que su aliento, en la profesión de fe católica del pueblo Argentino, unida al respeto de las normas y valores morales que de ella derivan y que han ispirado en el pasado sus más insignes empresas. En esta etapa crucial de transformaciones profundas en que se debate el mundo, y que también afectan a vuestro País, la fidelidad a sus tradiciones católicas será estímulo poderoso para la unión entre todas las fuerzas que tienen la responsabilidad y la misión de cooperar al engrandecimiento de la Patria por tantos títulos gloriosa. Buena oportunidad se ofrece este año, en que se conmemora el siglo y medio de vuestra independencia, para que las manifestaciones religiosas que sabemos acompañan esta histórica data, aporten vigoroso impulso al progreso de orden espiritual y moral que Nos consuela contemplar ya con ritmo creciente en Argentina. Con estas Nuestras palabras, Señor Presidente, que son expresión de cuanto hacia vuestra Patria sentimos, vayan finalmente los más sinceros y cordiales votos por el buen éxito de todo vuestro viaje, por el bienestar de Vuestra Excelencia y vuestro Gobierno y por la cristiana prosperidad del amadísimo pueblo Argentino, que de lo íntimo de Nuestro corazón bendecimos. * Die 18 Iunii mensis a. 1960. 34 - ACTA, vol. II, n. 8. — 18-7-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 530 IV Iis qui interfuerunt Conventui quinto a Sodalitate v. « Association Internationale des Educateurs des jeunes inadaptés » Romae habito. * Il Nous est particulièrement agréable d'accueillir dans Notre maison les participants du Cinquième Congrès de Y Association internationale des éducateurs de jeunes inadaptés, et de souhaiter à tous la bienvenue, à leur Président tout d'abord, aux représentants des pays membres de l'Association, et aux experts d'autres pays qui s'y sont joints, au nombre desquels se trouve, Nous le savons, un observateur du Saint-Siège. Vous avez voulu, par ce Congrès, appeler l'attention de l'opinion publique sur le problème de la jeunesse inadaptée et de ses éducateurs, auxquels vous avez consacré votre premier rapport. Et vos travaux sur Y hygiène mentale des éducateurs de jeunes inadaptés apportent leur contribution originale et positive à l'effort de Y Organisation Mondiale de la Santé (O.M.S.), qui a voulu faire de 1960 une Année mondiale de la santé mentale. Comment le Père Commun ne Se réjouirait-il pas de ces travaux? Déjà le Pape Pie XII, d'heureuse mémoire, relevait avec satisfaction, devant les membres de la deuxième Assemblée de l'O.M.S., la signification étendue et profonde qu'ils voulaient donner à l'expression : « la santé ». Et il ajoutait : « L'Eglise, loin de considérer la santé comme un objet d'ordre exclusivement biologique, a toujours souligné l'importance, pour la maintenir, des forces religieuses et morales, et elle Pa toujours comptée au nombre des conditions de la dignité et du bien total de l'humanité, de son bien corporel et spirituel, temporel et éternel » C'est pourquoi Nous vous disons Nous-même bien volontiers l'intérêt que Nous apportons à vos travaux sur l'hygiène et la santé mentale des éducateurs de jeunes inadaptés. En recevant naguère ici même les participants de la première Conférence internationale de YUnion mondiale des organismes pour la sauvegarde de Venfance et de d'adolescence, Nous soulignions combien la rééducation des « enfants et des adolescents qu'on a coutume d'appeler, faute d'une expression plus appropriée, l'enfance et l'adolescence inadaptées », est une « tâche immense et ur1 * Die 20 Iunii mensis a. 1960. 1 Pio X I I , Discorsi e radiomessaggi, T. X I , pp. 135-136, 27 juin 1949. Acta Ioannis Pp. XXIII 531 2 gente » . Nul doute que les travaux et les échanges de ce Congrès ne vous aident à l'accomplir. Vous avez voulu y étudier la question de l'hygiène mentale des éducateurs d'enfants inadaptés. Votre situation particulière exige de vous, en effet, une grande réserve d'énergie capable de résister à l'usure inévitable d'un milieu déséquilibrant. Cette tâche entre toutes difficile suppose, pour être couronnée de succès, une grande maîtrise de soi, un équilibre profond de la personnalité, capables de surmonter les désillusions inévitables, les échecs certains, et les réactions changeantes et difficilement prévisibles d'enfants trop souvent troumatisés, sevrés d'affection vraie, et psychologiquement bien vulnérables. Il y faut un respect affectueux, une discrétion constante, et une sympathie attentive, qui exigent de l'éducateur un renoncement permanent. Sans doute les éducateurs, formés par des méthodes appropriées, et utilisant des techniques efficaces, peuvent-ils aboutir à des résultats certains. Une sérieuse préparation à l'exercice de la mission educatrice, l'enseignement reçu, à la fois théorique, pratique et clinique, l'acquisition de notions pédagogiques, sociologiques, biologiques, juridiques et morales, l'utilisation judicieuse d'une éducation corporelle, d'une initiation artistique, et d'activités d'expression bien conduites, tous ces moyens sont indispensables. Mais qui pourrait nier cependant qu'en ce domaine la personnalité même de l'éducateur est le facteur primordial de réussite? Un solide équilibre émotif et intellectuel joint à une formation scientifique appropriée sont des qualités requises de tout éducateur. S'il s'y ajoute en outre le souci d'un perfectionnement continu et une disponibilité totale au service de l'enfant, son travail sera fructueux. Mais qui ne voit la nécessité pour lui d'une sérieuse formation morale l'aidant à mener une activité professionnelle difficile dans une vie personnelle de qualité, harmonieusement intégrée avec celle des autres adultes qui sont engagés en équipe avec lui dans le même travail? Qui ne voit aussi que l'éducateur ne saurait en définitive mener à bien cette oeuvre délicate sans une référence constante aux valeurs « religieuses, aussi indispensables pour assurer l'efficacité du travail de réadaptation des enfants et des adolescents qu'elles le sont pour obtenir un heureux résultat d'une éducation soucieuse d'épanouir pleinement l'enfant et l'adolescent qui en sont les heureux bénéficiaires »? 3 2 A. A. S. LU (1960), pp. 395-396. 3 A. A. 8., ibid. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 532 Vous ne manquerez pas de le constater, en visitant à Rome et dans les environs plusieurs maisons religieuses qui s'occupent avec tant de zèle et de compétence à l'éducation de la jeunesse inadaptée. Vous serez à même d'apprécier leurs réalisations et vous penserez que ceux qui s'y dévouent suivent fidèlement les enseignements du Seigneur Jésus qui disait à ses disciples : (( Gardez-vous de mépriser aucun de ces petits : car, je vous le dis, leurs anges dans le ciel se tiennent constamment en présence de mon Père des cieux » . 4 Puissent en tout cas ces diverses visites et rencontres contribuer à rendre fructueux et agréables les travaux de ce Congrès sur lesquels Nous appelons de grand coeur, ainsi que sur vos personnes et les jeunes inadaptés qui vous sont confiés, l'abondance des meilleures grâces divines, en gage desquelles Nous vous accordons une large Bénédiction Apostolique. 4 Matth. 18, 10. Sacra Congregatio Consistorialis 533 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i SINUS S. LAURENTII (ALTARIPENSIS) DECRETUM DE SEDIS EPISCOPALIS TRANSLATIONE Dioeceseos Sinus S. Laurentii sedes, Constitutione Apostolica « Ad Christifidelium bonum » diei 24 mensis Novembris anno 1945 in oppido vulgo Baie Cameau constituta est simulque templum ibidem exstans Deo in honorem S. Ioannis Eudes Conf. dicatum ad eiusdem dioeceseos Cathedralis Ecclesiae dignitatem evectum. Ex quo vero in memoratae dioeceseos territorio frequentior ac pluribus vocibus amplior Altaripa urbs, vulgo Hauterive, condita est, novis pariter latioribusque Sacris Aedibus ac pluribus Religionis et caritatis Operibus ditata, Exc. P. D. Gerardus Couturier, Episcopus Sinus S. Laurentii, vota quoque cleri omniumque fidelium exprimens, ab Apostolica Sede enixe rogavit ut Episcopalis sedes et cathedra ab oppido Baie Cameau ad novam aptioremque Altaripam urbem transferrentur et perinde dioecesis Sinus S. Laurentii, a nova episcopali sede, Altaripensis appellaretur. Porro SSmus Dominus Noster Ioannes, Divina Providentia PP. XXIII, habito favorabili voto Exc. P. D. Sebastiani Baggio, Archiepiscopi titularis Ephesini et in Dicione Canadensi Delegati Apostolici, de consilio infrascripti Cardinalis S. C. Consistorialis Secretarii, ratus id in bonum animarum cessurum, porrectis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis, praesenti Consistoriali Decreto perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, ea quae sequuntur decernit : 1. Episcopalem Sinus S. Laurentii cathedram, in templo Deo in honorem S. Ioannis Eudes Conf. dicato in oppido Baie Cameau hactenus positam, ad novas aptioresque Sacras Aedes, Deo in honorem eiusdem S. Ioannis Eudes Conf. dicandas, in memorata Altaripa urbe exstantes, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 534 perpetuo transfert, quas ideo ad Ecclesiae Cathedralis dignitatem evehit cum omnibus privilegiis et praerogativis quae omnibus Cathedralibus Ecclesiis ad normam iuris communis competunt; 2. Item episcopalem Sinus S. Laurentii sedem ab oppido Baie Cameau transfert et in memorata Altaripa urbe constituit, quam ideo ad civitatis episcopalis fastigium evehit; 3. Eadem Sanctitas Sua indulget ut dioecesis Sinus S. Laurentii — ideoque et eius pro tempore exsistens Antistes — ex nova episcopali sede posthac Altaripensis in perpetuum vocari queat ac valeat, quam Metropolitanae Ecclesiae S. Germani suffraganeam confirmat. Ad haec omnia exsecutioni mandanda idem S Simus Dominus Noster deputare dignatus est memoratum Exc. P. D. Sebastianum Baggio, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ei imposito ad hanc S. C. Consistorialem authenticum exemplar peractae exsecutionis quam primum remittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 29 mensis Februarii anno 1960. £g MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor II SINUS S. L A U R E N T I I - LABRADORENSIS DECRETUM SEPARATIONIS ET UNIONIS Exstat in Dicionis Canadensis finibus dioecesis Sinus S. Laurentii, christifidelibus gallico sermone utentibus frequens, et ad civilem Quebecensem provinciam pertinens ; pars vero territorii huius dioecesis dissita quidem, civili provinciae S. Ioannis Terrae Novae est obnoxia, a fidelibus anglico sermone loquentibus exculta. Quae sollicite considerantes et concrediti gregis spirituali bono apprime studentes, Excmi PP. DD. Gerardus Couturier, Episcopus Sinus S. Laurentii, et Lionellus Scheffer, Episcopus titularis Isbitanus et Vicarius Apostolicus Labradorensis, ab Apostolica Sede postulaverunt ut supra memoratum territorium a dioecesi Sinus S. Laurentii seiunge- Sacra Congregatio Consistorialis 535 retur et Vicariatui Apostolico Labradorensi, cuius populus sermone, moribus et consuetudinibus ad civilem provinciam S. Ioannis Terrae Novae pertinent, perpetuo uniretur. Porro SSmus Dominus Noster Ioannes, Divina Prov. PP. XXIII, habito favorabili voto Excmi P. D. Sebastiani Baggio, Archiepiscopi titularis Ephesini et in Dicione Canadensi Delegati Apostolici, atque initis consiliis cum S. C. de Propaganda Fide, instante infrascripto Cardinali S. C. Consistorialis Secretario, ratus id in bonum animarum cessurum, porrectis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, territorium memoratum, gradibus L U et L U I latitudinis et gradibus L X I I I et uxvn longitudinis definitum, in quo novum ac frequentius oppidum vulgo Wabush exstat, a dioecesi Sinus S. Laurentii distrahit et Vicariatui Apostolico Labradorensi perpetuo attribuit, mutatis hac ratione utriusque circumscriptionis ecclesiasticae finibus. Quod autem ad clerum peculiariter spectat, statuit ut simul ac praesens Consistoriale Decretum ad effectum deductum fuerit, eo ipso clerici illi ecclesiasticae circumscriptioni censeantur adscripti in cuius territorio legitime degunt. Mandat insuper ut omnia documenta et acta quae respiciunt clericos, fideles et bona temporalia praefati territorii, a Cancellaria dioecesis Sinus S. Laurentii curiae Vicariatus Apostolici Labradorensis quam primum tradantur. Ad haec omnia exsecutioni mandanda idem SSImus Dominus Noster deputare dignatus est memoratum Excmum P. D. Sebastianum Baggio, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad hanc S. C. Consistorialem authenticum exemplar peractae exsecutionis quam primum remittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 27 mensis Februarii anno 1960. £g L. MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis © S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 536 DIARIUM ROMANAE CURIAE Sabato, 18 giugno 1960, il Santo Padre Giovanni XXIII ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. A R T U R O FRONDIZI, Presidente della Nazione Argentina. S E G R E T E R I A D I STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 20 giugno 22 » » » 25 » 28 » » » 1960. Il Revmo Padre Tromp Sebastiano, della Compagnia di Gesù, Segretario della Pontificia Commissione Teologica per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. » Il Revmo Padre Bidagor Raimondo, nella Compagnia di Gesù, Segretario della Pontificia Commissione della Disciplina dei Sacramenti per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. » L'IIlmo e Revmo Monsig. Guerri Sergio, Segretario del Segretariato Amministrativo per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. » L'IIlmo e Revmo Monsig. Bejan Ovidio e i Revmi Padri Brisebois Guido, dei Frati Minori, Wuyts Antonio, della Compagnia di Gesù, Gasparini Armido, dei Figli del Sacro Cuore di Gesù, Placido di S. Giuseppe, dei Carmelitani della B. V. Maria Immacolata, Consultori della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale. » S. E. Revma Monsig. Gawlina Giuseppe, Arcivescovo tit. di Madito, Segretario della Pontificia Commissione dei Vescovi e del Governo delle Diocesi per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. » S. E. Revma Monsig. Mathew David, Arcivescovo tit. di Apamea di Bitinia, Segretario della Pontificia Commissione delle Missioni per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. Diarium Romanae Curiae 537 28 giugno 1960. L'IIlmo e Revmo Monsig. Glorieux Achille, Segretario della Pontificia Commissione dell'Apostolato dei Laici per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. » » » Il Revmo Monsig. Willebrands Giovanni, Segretario del Segretariato per l'Unione dei Cristiani per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. » » » Il Revmo Monsig. Deskur Andrea Maria, Segretario del Segretariato della Stampa e dello Spettacolo per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. 2 luglio » Il Revmo Padre Berutti Cristoforo, dei Predicatori, Segretario della Pontificia Commissione della Disciplina del Clero e del popolo cristiano per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. » » » Il Revmo Padre Rousseau Giuseppe, dei Missionari Oblati di Maria Immacolata, Segretario della Pontificia Commissione dei Religiosi per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. 4 » » Il Revmo Padre Mayer Agostino O. S. B., Segretario della Pontificia Commissione degli Studi e dei Seminari per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. 7 » » Il Revmo Padre Welykyi Atanasio Gregorio, dei Basiliani di S. Giosafat, Segretario della Pontificia Commissione delle Chiese Orientali per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. 11 » » Il Revmo Don Bugnini Annibale, della Congregazione della Missione, Segretario della Pontificia Commissione Liturgica per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Sommo Pontefice Pio XII, di ven. mem., si degnò di nominare: Assistente al Soglio Pontificio : 11 giugno 1957. S. E. Revma Monsig. Lamy Federico Edoardo, Arcivescovo di Sens. Prelato Domestico di Sua Santità 13 settembre 1958. Monsig. Golik Antonio, della diocesi di Segna. Acta Apostolicae 538 Sedis - Commentarium Officiale Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio : 20 novembre 1959. S. E. Revma Monsig. Radossi Raffaele Mario, Arcivescovo di Spoleto. 18 febbraio 1960. S. E. Revma Monsig. Mageean Daniele, Vescovo di Down e Oonnor. 10 marzo » S. E. Revma Monsig. Garullo Cristoforo Domenico, Arcivescovo di Conza, Vescovo di S. Angelo dei Lombardi, Bisaccia e Lacedonia. 14 » » S. E. Revma Monsig. Bentivoglio Guido Luigi, Arcivescovo di Catania. 15 aprile » S. E. Revma Monsig. Calabria Raffaele, Arcivescovo di Otranto. » » » S. E. Monsig. Pennisi Francesco, Vescovo di Ragusa. Protonotari Apostolici ad instar participantium: 19 settembre 1959. 3 ottobre » » » » » » » 13 novembre » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 11 "dicembre Monsig. » Monsig. 18 » » 15 gennaio 1960. Monsig. » » 26 febbraio » 4 » marzo Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 10 » » » 18 » 24 31 15 Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » aprile Monsig. Monsig. Clarke Matteo F., della diocesi di Providence. Reh Francesco F., dell'arcidiocesi di New York. Hartigan Giovanni J., della medesima arcidiocesi. Fitzgerald Carlo E., della medesima arcidiocesi. Mullally Guglielmo G., della diocesi di Sant'Agostino. Yarwood Lafayette W., dell'arcidiocesi di New York. Murphy Martino C, della diocesi di Charleston. Hastrich Girolamo Giuseppe, della diocesi di Madison. Thome Teodoro F., della medesima diocesi. McAuliffe Edoardo, dell'arcidiocesi di Sydney. O'Donnell Edmondo, della medesima arcidiocesi. Delventura Angelo, della diocesi di Nocera Um bra e Gualdo Tadino. Dillon Roberto E., della diocesi di Syracuse. Gildea David G., della medesima diocesi. Walsh Guglielmo L., della medesima diocesi. Piejda Casimiro S., della medesima diocesi. Cozzolino Raffaele, dell'arcidiocesi di Napoli. Gobet Claudio, della diocesi di Ogdensburg. Staie Beniamino, della medesima diocesi. McRae Arturo, dell'arcidiocesi di Wellington. Mazzeo Luciano, della diocesi di Potenza e Marsico Nuovo. Smith Giovanni Silvestro, della diocesi di Calgary. Bonatto Giulio, della diocesi di Pinerolo. Diarium Romanae Curiae 539 Prelati Domestici oli Sua Santità : 17 aprile 19 giugno » » 7 agosto 19 settembre » » » » » » » » » » 3 ottobre » » » » » » 13 novembre » 20 » 27 » » » » » » 11 dicembre » » 16 » 18 » » » 15 gennaio » » » » » » » » » » )) » » » » » » » » » 1959. Monsig. Calvaresi Costantino, della diocesi di Ripatransone. » Monsig. Maczkov Daniele P., dell'esarcato apostolico di Pittsburgh. » Monsig. Stim Giovanni A., del medesimo esarcato apostolico. » Monsig. Connor Tommaso S., della diocesi di Manchester. » Monsig. Flynn Walter L., della diocesi di Providence. » Monsig. Drury Giovanni L., della medesima diocesi. » Monsig. Kelley Giuseppe C., della medesima diocesi. » Monsig. Murray William F., della medesima diocesi. » Monsig. De Angelis Antonio A., della medesima diocesi. » Monsig. Fagnant Giuseppe D., della medesima diocesi. » Monsig. Brennan Giorgio F., dell'arcidiocesi di New York. » Monsig. Fitzpatrick Francesco, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Coffey Giovanni J., della medesima arcidiocesi. » Monsig. O'Mara Giacomo A., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Cummings Giorgio G., della diocesi di Sant'Agostino. » Monsig. Trainor Patrizio G., della medesima diocesi. » Monsig. Kennedy Filippo L., della diocesi di Rockford. » Monsig. Green Tommaso S., della medesima diocesi. » Monsig. Domínguez Giuseppe, dell'arcidiocesi di San Cristoforo dell'Avana. » Monsig. Iribarren Rodríguez Gesù, della diocesi di Vitoria. » Monsig. Leber Alfredo, della diocesi di Lugano. » Monsig. Del Pietro Luigi, della medesima diocesi. » Monsig. Meilinger Ermanno A., della diocesi di Rockford. » Monsig. Baum Carlo J., della diocesi di Charleston. » Monsig. McLaughlin Lorenzo, della medesima diocesi. 1960. Monsig. Penny Guglielmo, dell'arcidiocesi di Halifax. » Monsig. Bounadère Renato, della diocesi di Joliette. » Monsig. Kiley Stefano, dell'arcidiocesi di Los Angeles. » Monsig. Lynch Giacomo P., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Sullivan Daniele F., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Trower Harry, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Hawkes Beniamino G., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Gabriels Giuseppe Ermanno, della diocesi di Madison. » Monsig. Mack Ferdinando A., della medesima diocesi. » Monsig. O'Reilly Tommaso Luigi, della medesima diocesi. » Monsig. De Rocher Giovanni W., della medesima diocesi. 540 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 15 gennaio 1960. Monsig. Braun Guglielmo M., della medesima diocesi. » » » Monsig. Brill Edoardo G., della medesima diocesi. » » » Monsig. Auchter Edoardo B., della medesima diocesi. » » )) Monsig. Charles Massimo, dell'arcidiocesi di Parigi. » » » Monsig. De Vaumas Guglielmo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Gagnon Fortunato, dell'arcidiocesi di Rimouski. 22 » » Monsig. Hengen Giovanni, della diocesi di Lussemburgo. » » » Monsig. Cannizzaro Pasquale, dell'arcidiocesi dì New York. » » » Monsig. Ferme Francesco P., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Marino Pietro J., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Rizzo Carlo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Rosselli Carlo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Seccor Stefano A., della medesima arcidiocesi. » •» » Monsig. Stryker Luigi A., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Vecchini Carlo J., della medesima arcidiocesi. 23 » » Monsig. Andrieu-Guittrancourt Pietro, dell'arcidiocesi di Parigi. 18 febbraio » Monsig. Bonnet Giacomo, dell'arcidiocesi di Aix. » » » Monsig. Crowe Giovanni, dell'arcidiocesi di Cardili. 26 » » Monsig. King Giacomo Edoardo, della diocesi di Atlanta. » » » Monsig. de Carvalho Giovanni Luigi, dell'arcidiocesi di Evora. » » » Monsig. Macabich Llobet Isidoro, della diocesi di Ibiza. » » » Monsig. Giraud Giacomo, della diocesi di Port-Louis. »' » » Monsig. Bride Andrea, della diocesi di Saint-Claude. » » » Monsig. Dunne Carlo, dell'arcidiocesi di Sydney. » » » Monsig. Gallen Giorgio, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Kennedy Enrico, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Leonard Guglielmo, della medesima arcidiocesi. » x » Monsig. Gaston Giovanni, dell'arcidiocesi di Tolosa. 4 marzo » Monsig. Sigismondi Gino, della diocesi di Nocera e Gualdo Tadino. 10 » » Monsig. Miller Simöes Emanuele, della diocesi di Aveiro. » » » Monsig. Cormery Roberto, della diocesi di Nevers. » » » Monsig. Lawler Daniele E., della diocesi di Syracuse. » » » Monsig. May Giuseppe L., della medesima diocesi. » » » Monsig. Hannon Tommaso J., della medesima diocesi. » » » Monsig. Seiter Aubrey R., della medesima diocesi. » » » Monsig. Kociela Giovanni A., della medesima diocesi. » » » Monsig. Janczewski Bernardo A., della medesima diocesi. » » » Monsig. Quinn Tommaso H., della medesima diocesi. » » » Monsig. Horan Lorenzo I., della medesima diocesi. » » » Monsig. Ryan Gannon F., della medesima diocesi. » » » Monsig. Daley Giovanni B., della medesima diocesi. » » » Monsig. Muldoon Giovanni E., della medesima diocesi. 15 » » Monsig. Vetri Luigi (Roma). Diarium Romanae Curiae 18 marzo » » » » » » » » » 1960. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » » » 19 24 » » » » » » Monsig. Monsig. » » » » » 31 » » » 14 aprile » » » » » » » Monsig. » 13 » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 15 21 » 6 maggio » 11 » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » Monsig. Monsig. Monsig. 541 Anderton Giovanni L., della diocesi di Erie. D'Angelo Pietro, dell'arcidiocesi di Napoli. Fontanarosa Raffaele, della medesima arcidiocesi. Sorsaia Arturo, della medesima arcidiocesi. Hoffman Ralph A., della diocesi di Ogdensburg. Scarfoglio Ernesto, della diocesi di S. Marco e Bisignano. Boni Giuseppe, della diocesi di Sansepolcro. Roscetti Igino, dell'abbazia « nuli, dioec. » di Subiaco. Fletcher Giovanni, dell'arcidiocesi di Wellington. Guinane Tommaso, della medesima arcidiocesi. Herlihy Patrizio, della medesima arcidiocesi. Minogue Patrizio, della medesima arcidiocesi. Moore Nicola, della medesima arcidiocesi. Phelan Edmondo, della medesima arcidiocesi. Lemaìtre Giorgio, dell'arcidiocesi di Malines. Delgiudice Antonio, della diocesi di Andria. González Martínez Andrea, della diocesi di Astorga. Milano Sante, dell'arcidiocesi di Bari. Santiago Gonzalo de los Rios, dell'arcidiocesi di Burgos. Sacco Francesco, della diocesi di Campagna. Dematteis Giuseppe, della diocesi di Mondovì. Fiore Ernesto, della diocesi di Nicosia. Felice Ugo, della diocesi di Sulmona. Lanzi Marino (Roma). Brady Carlo J., della diocesi di Syracuse. Lanzoni Angelo, della diocesi di Faenza. Cherubini Sante, della diocesi di Gubbio. Poggi Luigi, della diocesi di Piacenza. Quadraroli Igino (Roma). Zanera Oscar (Roma). Giovannetti Alberto, della diocesi suburbicaria di Sabina e Poggio Mirteto. Doss Maria S., della diocesi di Tuticorin. Paganuzzi Quirino, della diocesi di Piacenza. Carpenedo Leone, della diocesi di Vicenza. Malki Zaccaria Boutros, del patriarcato di Antiochia dei Siri. Mansourati Ignazio Hanna, del medesimo patriarcato. Bellucci Cleto, dell'arcidiocesi di Ancona. Lanave Giuseppe, dell'arcidiocesi di Bari. Verrastro Antonio, della diocesi di Potenza. 542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ONORIFICENZE Con Breve Apostolico, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : II Collare dell'Ordine Piano : 25 maggio 1960. A S. E. il Dott. Frondizi Arturo, Presidente della Repubblica di Argentina. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano : 24 31 marzo » 1960. Al Conte Dalla Torre di Sanguinetto Giuseppe (Roma). » A S. E. il sig. Taboada Diogene, Ministro degli Affari Esteri dell'Argentina. 6 maggio » Al sig. Oliva Vélez Carlo Maria (Argentina). La Commenda con Placca dell'Ordine Piano : 27 novembre 1959. Al sig. Konsbruck Guglielmo, della diocesi di Lussemburgo. La Commenda dell'Ordine Piano : 15 » aprile » 1960. Al Marchese Pagani Planea Incoronati Angelo (Roma). » Al Conte Pietromarchi Pietro (Roma). La Gran Croce di ¡3. Gregorio Magno, classe civile : 27 novembre 1959. Al sig. Janssen Edoardo Alberto, dell'arcidiocesi di Malines. » » » Al sig. Van Hemelryck Carlo L. M., della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Kolb Ernesto, dell'arcidiocesi di Vienna. 12 febbraio 1960. All'On. Togni Giuseppe, Ministro dei Lavori Pubblici della Repubblica Italiana. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile : 3 ottobre 1959. 27 novembre » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. Bannon Guglielmo H., della diocesi di Fall River. Bekaert Leone, della diocesi di Bruges. Weyres Willy, dell'arcidiocesi di Colonia. Franco Frazâo de Penha Garcia Giuseppe, del patriarcato di Lisbona. Al sig. de Gaulle Pietro, dell'arcidiocesi di Parigi. Al sig. Mautner-Markhof Manfredo Vittorio, dell'arcidiocesi di Vienna. Al sig. Maltarello Agostino (Roma). Diarium 24 31 marzo » Romanae Curiae 543 1960. Al sig. Gilles de Pélichy Raffaele, della diocesi di Bruges. » Al sig. Mazza Libero (Roma). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare : 22 febbraio 1960. Al Vice-Ammiraglio Querville Giovanni Maria (Francia). La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 15 gennaio 1960. Al sig. Grenet Enrico, dell'arcidiocesi di Parigi. » 22 febbraio Al sig. Beauchesne Enrico, della medesima arcidiocesi. » 18 marzo Al sig. Castaldo Pasquale, dell'arcidiocesi di Napoli. 9 maggio Al sig. Magi Filippo (Roma). La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse militare: 22 gennaio 1960. Al sig. Grolier Marcello, dell'arcidiocesi di Parigi. La Commenda dell'Ordirne di san Gregorio Magno, classe civile: 27 novembre 1959. Al sig. Bistoncini Tommaso, dell'arcidiocesi di Firenze. » » » Al sig. Deschuyffeleer Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malines. » » Al sig. Rosier Emilio, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Fermanelli Giorgio (Roma). » » » Al sig. Glatzl Mattia, dell'arcidiocesi di Vienna. 12 dicembre » Al sig. Cirillo Mario (Roma). 15 gennaio 1960. Al sig. Nigg Cirillo C, dell'arcidiocesi di Los Angeles. » » » Al sig. McGrath Giuseppe D., della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Laband Walter, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Hoffmann Walter Guglielmo, della medesima arcidiocesi. » 22 Al sig. De Scbaetzen Oscar, della diocesi di Liegi. » Al sig. Langeron Leone, della diocesi di Lilla. » Al sig. Delforge Marco, della diocesi di Namur. » Al sig. Bonvoisin Gustavo, dell'arcidiocesi di Parigi. 18 febbraio Al sig. Duncan Giuseppe, della diocesi di Sainte-Anne-dela-Pocatière. Al sig. Gagné Carlo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Gauvin Hervé, della medesima diocesi. » » » Al sig. Lizotte Luigi Filippo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Plourde Alfredo, della medesima diocesi. » » 26 Al sig. Delany Guglielmo Francesco B., della diocesi di Rutabo. » Al sig. Davey Goffredo^ dell'arcidiocesi di Sydney. » » Al sig. Kelleher Giacomo, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. McClemens Giovanni, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. McDonald Carlo, della medesima arcidiocesi. » Al sig. McGrath Giovanni, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Maher Giacomo, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Morrissey Enrico, della medesima arcidiocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 544 10 marzo » » » » 18 » » » » • » » 21 24 31 » » » » 31 » » » », 8 aprile » » 16 maggio » 24 1960. Al Conte Lechi Antonio, della diocesi di Brescia. Al sig. Montini Vittorio, della medesima diocesi. Al Conte Panciera di Zoppola Giorgio, della medesima diocesi. Al sig. Vaccari Defendente, della diocesi di Lodi. » Al sig. Rispoli Gennaro, dell'arcidiocesi di Napoli. » Al sig. Basile Gaspare, della diocesi di Noto. » Al sig. Schemmari Carlo, della medesima diocesi. » Al sig. Knowlton Carlo, dell'arcidiocesi di Toronto. Al sig. Freytag Carlo, dell'arcidiocesi di Vienna. » Al sig. Vanura Giovanni, della medesima arcidiocesi. Al sig. Orsoni Angelo, del patriarcato di Venezia. » Al sig. Chafic Nassif (Libano). Al sig. Fabiani Luigi, della diocesi di Macerata. » Al sig. Cousin Giulio, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. de Mortiér Giorgio, della medesima arcidiocesi. Al sig. Le Clercq Enrico, dell'arcidiocesi di Malines. » Al sig. Napoletano Gaetano (Roma). » Al sig. Villoresi Tito Vezio (Roma). » Al sig. Na' Oum Sioufi, dell'arcidiocesi di Aleppo dei Siri. Al sig. Rancati Michele (Roma). Al sig. Castelli Mario, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Teymour Ali (Repubblica Araba Unita). » La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare : 10 31 marzo » » » » 8 aprile 1960. Al Cap. Bonfils Giacomo Enrico (Francia). All'Ammiraglio Avice Giacomo, della diocesi di FréjusToulon. Al Contrammiraglio de Maupeou Mombail Gastone, della medesima diocesi. Al Gen. Fabre Amedeo Giuliano, della medesima diocesi. Al Conte Salimei Guglielmo (Roma). NECROLOGIO eo 9 maggio 1960. Monsig. Marmottin Louis Augustin, Arcivescovo di Reims. » 15 Monsig. Mores Pasquale, Arcivescovo tit. di Fulli. » 21 Monsig. Gallego Pérez Francisco, Vescovo di Cali. » » 22 Monsig. Rivero Rivero Daniel, Arcivescovo tit. di Eliopoli di Fenicia. giugno Monsig. Tynan Andrew Gerard, Vescovo di Rockhampton. 4 Monsig. da Silva Gonçalves Domingos, Vescovo di Guarda. » » 12 Monsig. Fliesser Joseph Calasanzio, Vescovo tit. di Binda. » » 16 Monsig. Engelke Inocencio, Vescovo di Campanha. » » 23 Monsig. de Andrea Miguel, Vescovo tit. di Temno. » 2 luglio Monsig. Nessimian Jacques, Arcivescovo-Vescovo di Alessandria degli Armeni. » 12 L'Emo Sig. Card. Fumasoni Biondi Pietro, Prefetto della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. » » Monsig. Gsell Francis Xavier, Vescovo tit. di Paros. 5 Augusti 1960 An. et vol. LII (Ser. III, v. II) - N. 9 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA IOANNIS PP. XXIII EPISTULA APOSTOLICA AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS, PACEM ET COMMUNIONEM C U M APOSTOLICA SEDE HABENTES : DE CULTU PRETIOSISSIMI SANGUINIS D. N. IESU CHRISTI PROMOVENDO. IOANNES PP. XXIII Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Inde a primis pontificalis Nostri ministerii mensibus iterum iterumque contigit — ac Nostra vox anxia et simplex saepe nuntia fuit animi Nostri futura praesentientis — ut, cum de cotidianis religiosae pietatis exercitiis ageretur, invitaremus fideles ad illud ardenti studio colendum, quod mirifice prae se fert divinam misericordiam in hominum animos, in Ecclesiam sanctam, in universum orbem, cuius Christus Iesus Redemptor et Salvator est, scilicet ad singulari religione Pretiosissimum eius Sanguinem venerandum. Hoc pietatis genus in consuetudinem Nostram venit ab ipso domestico convictu ubi infantia Nostra effloruit. Etiam nunc commoto suaviter animo in memoriam revocamus maiores Nostros cotidie per mensis Iulii decursum litanias Pretiosissimi Sanguinis domi pie recitare consuevisse. Apostolico obsecuti hortatui : « Attendite vobis et universo gregi, in quo vos Spiritus Sanctus posuit episcopos regere Ecclesiam Dei, quam acquisivit sanguine suo »,* hoc prorsus putamus, Venerabiles Fratres, pastoralis Nostri muneris praecipuas et singulares curas poscere, pri1 Act. 2 0 , 2 8 . 85 - ACTA, vol. II, n. 9 — 5-8-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 546 miim ut sanae doctrinae invigilemus, ac subinde ut religiosae pietati recta ratione publice privatimque exercendae provehendaeque prospiciamus. Hanc ob rem, perquam opportunum ducimus hortari filios Nostros, ut mentis cogitationes convertant ad indissolubile considerandum vinculum, quod cum duobus illis in christiano populo late diffusis cultibus erga Sanctissimum Nomen et Sacratissimum Cor Iesu coniungere debet religiosum obsequium exhibendum Pretiosissimo Incarnati Verbi Sanguini, qui « pro multis )» effusus est « in remissionem peccatorum )). Enimvero, si summopere oportet, Ecclesiae liturgica actio cum catholicae fidei professione plane concordet, cum « lex credendi legem statuat supplicandi » , ac nullae inducantur pietatis formae, quae a verae fidei illimibus fontibus non emanent, pari ratione aequum est varia pietatis genera inter se consentanea esse. Necesse nempe est, ut eae pietatis formae, quae omnino praecipuae aestimentur et ad sanctimoniam assequendam aptiores sint, inter se nullo modo discrepent vel collidant, itemque eae, quae peculiares et minoris momenti sint, sive ad existimationem sive ad usum quod attinet, cedant iis, quae magis ad universalem salutem procurandam conferant, peractam ab eo, qui est « mediator Dei et hominum homo Christus Iesus, qui dedit redemptionem semetipsum pro omnibus )). Si igitur a recta fide et a sana pietate christifideles sumunt animi motus et disciplinam vitae, pro certo habent se cum Ecclesia sentire et Christo Iesu communione precum et caritate inhaerere, Christo Iesu inquimus, Conditori et Summo Sacerdoti celsissimae religionis, quae ab ipso nomen, dignitatem, virtutem excipit. Iamvero, si vel cursim admiranda ea incrementa animo complectimur, quae in liturgicae pietatis campo et finibus catholica Ecclesia assecuta est — idque plane congruit cum salutaribus ipsius fidei progressibus, ad pleniorem divinarum veritatum notitiam quod attinet — non sine magno animi solacio cernere est, proxime elapsis saeculis Apostolicam hanc Sedem saepenumero et quidem manifesto tres illas, de quibus diximus, religionis formas probasse atque commendasse; quae quidem, etsi iam inde a Media Aetate in christianae vitae usum a compluribus piis christifidelibus inductae fuerant, ac subinde apud varias Dioeceses nec non religiosos Ordines et Congregationes propagatae, nihilominus opus fuit ut Petri Cathedrae auctoritas intercederet, ut eaedem catho2 3 4 2 Cfr. Matth. 26, 28. 3 Cfr. Enc. Mediator Dei, A. A. S., X X X I X (1947), p. 54. 4 1 Tim. 2, 5-6. Acia Ioannis Pp. XXIII 547 lieae fidei consentaneae declararentur et ad Ecclesiam universam pertinere possent. Memorare sat est, inde a saeculo xvi Decessores Nostros spiritualibus beneficiis ditasse cultum Sanctissimi Nominis Iesu, quem S. Bernardinus Senensis, saeculo ante, per Italiam indefatigata opera propagaverat. In honorem autem Sanctissimi huius Nominis primo Divinum Officium ac Missa, deinde Litaniae quoque probata sunt. Nec minoribus beneficiis Romani Pontifices cultum auxerunt Sacratissimi Cordis Iesu, ad quem plene perfecteque constituendum eundemque per totum orbem propagandum tantopere contulerunt ea, quae Christus Dominus, sacrosanctum Cor suum ostendens, S. Margaritae Mariae Alacoque manifestavit. Tam singulari autem honore huiusmodi religionis studium Romani Pontifices, mira animorum consensione, prosecuti sunt, ut non modo ipsius vim et naturam illustraverint, sed etiam illud legitimum declaraverint eiusque usum promoverint, multis iisque publicis ecclesiastici magisterii documentis editis, quibus quidem praeclarae tres Encyclicae Litterae hac super re datae veluti summum fastigium imposuerunt. 5 6 7 Atque cultui quoque Pretiosissimi Sanguinis Iesu, cuius S. Gaspar Del Bufalo, e clero romano sacerdos, superiore saeculo fautor exstitit admirabilis, Apostolicae huius Sedis assensus ac probatio, ut par erat, non defuerunt. Quam ad rem meminisse praestat, iussu Benedicti XIV Missam ac Divinum Officium in honorem adorandi Sanguinis Divini Redemptoris composita esse, ac Pium IX, ut votum Caietae Deo factum exsolveret, eius liturgicum festum ad universam Ecclesiam pertinere statuisse. Denique Summus Pontifex fel. rec. Pius XI, ad perennandam memoriam celebrationum, quae undevicesimo expleto saeculo a peracta humani generis Redemptione habitae sunt, idem liturgicum festum ad ritum duplicem primae classis evectum voluit, eo quidem consilio, ut, aucta rituum sollemnitate, et cultus Sanguinis Redemptoris impensius foveretur, et inde copiosiores in homines eiusdem divini Sanguinis fructus proficiscerentur. Vestigiis igitur Decessorum Nostrorum insistentes, Ut pietas erga 8 5 Cfr. A. S. 8. X V I I I (1886), p. 509. ß Cfr. Off. Festi 88. Cordis Iesu, II Noct. lect. V. 7 Litt. Enc. Annum Sacrum, Acta Leonis, vol. X I X (1899), p . . 7 1 sq.; Litt. Enc. Miserentis simus Redemptor, A. A. S., vol. XX (1928), p. 165 sq. ; LjLtt. Enc. .Haurietis aquas, A. A. S., vol. X X X X V I I I (1956), p. 309 sq. 8 f Decr. Redempti sumus, die 10 mensis Augusti 1849; cfr. Ar ch. S. C. Rit., Decr. ann. 1848-1849, fol. 209. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 548 Pretiosissimum Sanguinem Agni Immaculati Christi magis magisque vigeret atque floresceret, congruentes litanias, prout a Sacro Consilio legitimis ritibus tuendis ordine digestae sunt, adprobavimus, earumque recitationem cum privatam tum publicam, peculiaribus propositis Indulgentiis, universae christianorum familiae commendavimus. Quod quidem consilium Nostrum, cum ad sollicitudinem omnium Ecclesiarum pertineat, Supremi Pontificatus propriam, in rem deductum id auspicato efficiat, ut nempe hisce temporibus, quae gravissimis spiritualibus necessitatibus premuntur, christifideles omnes magis magisque tres illas christianae pietatis formas, quas supra merita laude honestavimus, in honore habeant, utpote semper et ubique saluberrima vi praeditas ad religiosam vitam efficaciter provehendam. 9 10 11 Die igitur festo ac mense adventantibus, qui Christi Sanguini colendo dicati sunt, nostrae Redemptionis pretio, salutis vitaeque numquam oceiduae pignori, hunc intentiore pietatis studio meditentur christifideles, eodemque, crebrius Eucharistiae Sacramentum sumentes, salutariter fruantur. Ea luce perfusi, quae e frugiferis Sacrarum Litterarum monitis atque e Sanctorum Ecclesiae Patrum Doctorumque praeceptis emanat, secum recogitent quam exuberanti et infinita virtute polleat Sanguis hic vere pretiosissimus, « cuius una stilla salvum facere totum mundum quit ab omni scelere », sicut Ecclesia Sancta Angelici Doctoris ore c a n i t atque a Decessore Nostro Clemente VI sapienter confirmatum est. 12 13 Et quandoquidem infinita prorsus est Sanguinis Christi Dei et Hominis virtus, et infinita pariter illa caritas, quae Redemptorem nostrum ad eundem effundendum permovit, iam inde a die post eius natalem octavo, quo circumcisus est, atque largiter deinde cum in Gethsemani horto (( factus in agonia » prolixius oravit, cum flagellis caesus spinisque coronatus est, cum ad Calvariae locum ascendit ibique cruci est affixus, cum denique amplissimo vulnere latus Eius apertum est, ut divini illius Sanguinis signum exsisteret, qui in cuncta etiam fluit Ecclesiae Sacramenta : haec omnia postulant ut non modo addeceat, verum etiam maxime oporteat universos fideles, qui huius Sanguinis 14 » Cfr. A. A. S., vol. L I I (1960), pp. 412-413. 10 Decr. S. Poen. Ap., die 3 mensis Mart. 1960; cfr. A. A. S., vol. L I I (1960), p. 420. 1 1 Cfr. 1 Cor. 11, 28. 12 Hymn. Adoro 13 Bulla Unigenitus Dei Filius, XXV Ian. M C C C X L I I I ; Denz. - R . , 550. 1 1 Cfr. Luc. 22, 43. te, devote. Acta Ioannis l'p. 549 XXIII unda renati sunt, eundem religioso obsequio adorare gratissimoque amoris prosequi affectu. Ac perquam salutare est et maxime congruit, ut latriae cultum, qui Calici Sanguinis Novi et Aeterni Testamenti debetur, tunc potissimum cum in Eucharistico sacrificio adorandus conspiciendusque levatur, eiusdem Sanguinis subsequatur perceptio, quoniam in Eucharistiae Sacramento Christi Sanguis, indissoluto vinculo cum Eius corpore coniunctus, sumitur. Tunc animo cum sacro administro arte coniuncti, adstantes christifideles ea verba mente iterare verissime poterunt, quae ab eodem, sacrae Communionis tempore, proferuntur: « Calicem salutaris accipiam, et nomen Domini invocabo... Sanguis Domini Nostri Iesu Christi custodiat animam meam in vitam aeternam. Amen ». Qua ratione procul dubio fiet, ut fideles, quotiescumque ad sacram Synaxim digne accedunt, uberiores capiant redemptionis, resurrectionis aeternaeque vitae fructus, quos Sanguis a Christo « per Spiritum Sanctum » oblatus universae hominum familiae acquisivit. Iesu Christi autem Corpore et Sanguine enutriti, eiusque divinae virtutis compotes facti, quae in Ecclesia innumera martyrum agmina excitavit, iidem christifideles cotidianos labores aerumnasque facilius tolerabunt, ac vitae etiam iacturam, si oportuerit, facient, quotiescumque nempe christianae virtutis divinique Regni causa id postulaverit, eodem illo caritatis ardore flagrantes, quo permotus S. Ioannes Chrysostomus in haec verba, scribendo, erupi t : « Ab illa mensa recedamus, tamquam leones ignem spirantes, diabolo terribiles, cogitantes quod sit caput nostrum, et quantam nobis dilectionem exhibuerit... Hic Sanguis digne acceptus daemonas procul pellit, angelos ad nos advocat, ipsumque angelorum Dominum... Hic Sanguis effusus totum orbem abluit... Hoc est orbis pretium; hoc est quo Christus Ecclesiam emit... Haec cogitatio nostros temperabit affectus. Quousque enim rebus praesentibus haerebimus? Quousque non excitabimur? Quousque nullam salutis nostrae curam habebimus? Cogitemus quibusnam nos Deus dignatus sit, gratias agamus, gloriam referamus, non modo per fidem sed etiam per opera » . 15 1 6 Utinam ii, qui christiano nomine decorantur, animum ad paternam primi Pontificis Summi hortationem saepius convertant, qui scripsit : « In timore incolatus vestri tempore conversamini, scientes quod non corruptibilibus auro vel argento redempti estis ... sed pretioso sanguine 15 Hebr. 9, 14. 16 In Ioan. Homil. X L V I ; Migne P. G. L I X , 260-261. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 550 17 quasi agni immaculati Christi et incontaminati»; utinam intentiores aures Apostolo gentium praebeant, ita loquenti : <( Empti ... estis pretio magno. Glorificate et portate Deum in corpore vestro » . Si haec omnes praestiterint, honestiores dignioresque procul dubio eorum mores erunt, quibus ceteris exemplo praelucere debent; idque feliciter continget, ut nempe virtutibus ef¢ior Christi Ecclesia in humani generis utilitatem hisce in terris munus exerceat suum. Ac si homines motibus obsecundaverint gratiae Dei, qui eos omnes vult salvos fieri, cum omnes Unigeniti sui Sanguine redimi voluerit, omnesque ad unum mysticum Corpus veluti membra efficiendum vocaverit, cuius Caput est Christus, quanto artioribus fraterni amoris vinculis homines, gentes, nationes inter se coniungentur ! Et quantopere serena pace fruetur civilis ipse convictus, Deo quippe dignior et humana natura, quae ad imaginem et similitudinem Conditoris sui creata est ! Ad excelsam hanc considerandam dignitatem, ad quam divinitus vocati sumus, S. Paulus Apostolus hisce verbis christianos hortatus est Hebraeorum genere ortos, qui ad Veteris Testamenti instituta plus nimio proclives erant, etsi illud tenuis tantum fuerat Novi Testamenti species et imago : « Sed accessistis ad Sion montem et civitatem Dei viventis, Ierusalem caelestem et multorum milium angelorum frequentiam et ecclesiam primitivorum, qui conscripti sunt in caelis, et iudicem omnium Deum et spiritus iustorum perfectorum et testamenti novi mediatorem Iesum et sanguinis aspersionem melius loquentem quam Abel » . Certa spe freti, Venerabiles Fratres, ut haec paterna hortamenta Nostra cum christiano populo cleroque cuiusque vestro, opportuniore quo duxeritis modo, communicata, non solum libenti animo sed actuosa etiam alacritate ad effectum salutariter deducantur, caelestium munerum auspicem peculiarisque benevolentiae Nostrae pignus, cum vobis singulis universis, tum gregibus vobis concreditis, iisque nominatim, qui optatis hisce Nostris pio sollertique respondebunt animo, Apostolicam Benedictionem effusa caritate impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Iunii, in pervigilio festi Pretiosissimi Sanguinis D. N. I. Ch., anno MDCCCCLX, Pontificatus Nostri secundo. 1 8 19 2 0 2 1 IOANNES PP. XXIII 17 1 Petr. l, 17-19. 18 1 Cor. 6, 20. 1 9 Cfr. 1 Tim. 2, 4. 2 0 Cfr. Gen. 1, 26. 21 Hebr. 12, 22-24. Acta Ioannis Pp. XXIII 551 CONSTITUTIO APOSTOLICA PRIMA ROMANA SYNODUS PROMULGATUR IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Sollicitudo omnium Ecclesiarum, quae in universa terra florent, quaeque unius sanctae Christi Ecclesiae partes sunt, tantum abest ut Nos a Romanae dioecesis curis, quae Nostra quidem proprio nomine est, abducat, ut magis eas exacuat et instimulet. Nam semper illa verba Nostro obversantur animo, quibus S. Leo I, inter praestantes decessores Nostros praestantissimus, suae huius Romae filios compellavit : Corona mea, sicut Apostolus ait, et gaudium vos estis, si fides vestra, quae ab initio Evangelii in universo mundo praedicata est, in dilectione et sanctitate permanserit. Nam licet omnem Ecclesiam, quae in toto est orbe terrarum, cunctis oporteat fior er e virtutibus ; vos tamen praecipue inter ceteros populos decet meritis pietatis excellere, quos in ipsa apostolicae petrae arce jundatos, et Dominus noster Iesus Christus cum omnibus redemit, et beatus Apostolus Petrus prae omnibus erudivit. Neque menti Nostrae non obversatur durior illa S. Bernardi monitio, quae de Romano clero est : Primo quidem clerum illum ordinatissimum esse decet, ex quo praecipue in omnem Ecclesiam cleri forma processit. Quam ob rem, tribus exactis mensibus postquam vicariam Christi in terris potestatem obtinueramus, cum, in Patriarchali Basilica Ostiensi, Paulum Apostolum ad emendatiorem vitam traductum commemoraremus, non solum Concilium Oecumenicum habendum et legum ecclesiasticarum corpus cum nostrorum dierum necessitatibus componendum praenuntiavimus, verum etiam Synodum dioecesanam Romae cogi iussimus : ex qua scilicet, normis elucubratis et sancitis, cleri populique disciplina novos caperet ñervos; Actionis Catholicae et ceterarum apostolatus consociationum sedulitati nova adiceretur flamma; christifideles ad crebriorem Sacramentorum et liturgiae usum participandum permoverentur ; graviores errores et pericula, quae nostra haec peperit 1 2 1 2 S. Leo. M. Ser. 11. S. Bernardus, De consid., lib. IV, cap. I I . 552 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale aetas, et patefierent et praecaverentur ; pastoralis denique muneris rationes ad nostrorum temporum rationes accommodarentur. Quod propositum ut exsequeremur, chirographo, cuius initium Ut huius almae, die duedevicesimo mensis Februarii anno millesimo nongentesimo quinquagesimo nono dato, peculiare Consilium constituimus, quod, Nobis proxime moderantibus, eo spectaret, ut argumenta materiamque seligeret et in ordinem digereret, de quibus in Synodo ageretur. Audito enim venerabili Fratre Nostro Clemente S. R. E. Cardinali Micara, Episcopo Veliterno, dilectissimoque Vicario Generali Nostro ad Romam quod attinet, Consilio huiusmodi venerabilem Fratrem Aloisium Traglia praefecimus, Archiepiscopum tit. Caesariensem in Palaestina eumdemque in Urbe sacras vices gerentem, nuper inter Purpuratos Patres allectum, Nostrumque Provicarium Generalem constitutum ; eiusdemque pariter Consilii membra nominavimus. Posthaec, Consilii Praeside rogante, egregios quosdam Praesules, parochos, parochorum vicarios, religiososque sodales in octo coetus ascivimus, e Consilio illo pendentes, quorum esset et diligenter quaestiones, quae ad pastorale munus in dioecesi Nostra obeundum magis interessent, expendere, et prima legum synodalium lineamenta adumbrare. De qua inchoata legum forma, ut suam quisque sententiam declararet, eam ad omnes parochos, ad Praepositos Provinciales, ad Moderatores Praesidesque collegiorum adulescentibus instituendis mitti iussimus. Cum his rebus, pariter idoneum degimus Consultorum numerum, qui pro sua quisque peritia in consilium adhiberi possent; pariter Parochorum Collegio praecepimus, ut paucorum virorum coetum deligerent, qui quid ipsi sentirent de inchoatis illis legibus significarent. Postquam autem synodalium normarum adumbratum est corpus, de eo sententiam rogavimus, praeter Patres Cardinales in Urbe commorantes, et Praesules ministeriis Romanae Curiae praepositos, Consultores etiam synodales, parochorum coetum, aliosque Urbis ecclesiasticos viros : qui omnes pro suo rerum hominumque usu, scriptis redditis, quid ad haec haberent declaraverunt; idque Nobis obtigit certe peracceptum. Cum autem ex animo Nostro non excidisset Nosmetipsos in primo aetatis flore ad honorificam eam partem vocatos esse, ut scribam Consilii ageremus, cui erat propositum, ut Bergomensem Synodum, mense Maio anno millesimo nongentesimo decimo celebratam, adornaret : qua Synodo Episcopus ille spectatissimus Iacobus Radini-Tedeschi, post Acta Ioannis Pp. XXIII 553 annos sex supra centum et octoginta, in eximia ea carissimaque dioe cesi intermissam Synodorum seriem, a Concilio Tridentino imperatam, opportune instauravit; cumque ante oculos Nostros versaretur postrema Patriarchatus Venetiarum Synodus — diebus vicesimo quinto, sexto et septimo mensis Novembris anno millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo habita — quam magna cum animi Nostri laetitia et indiximus, et moderati sumus et celebravimus — idcirco, rati Synodi leges ad religiosam huius Urbis disciplinam perficiendam maximi momenti instar habituras esse, voluimus ipsi tam recte dispositos tamque prompte susceptos labores quasi praesentes participare, atque adeo nonnullis supremi Consilii praesidere sessionibus. Quoniam vero, nisi humanis coeptis superna Dei aspirat gratia, ea in cassum cadere necesse est, cum variorum Consiliorum laboribus omnium Romanorum christifidelium preces coniungi curavimus; quibus, quoniam luculenter invitationi responderunt, memorem nunc voluntatem Nostram publice profitemur. Quapropter eam precationem, quam Nos ipsi commendavimus, per omnem pervagatam locum vidimus, in sacrisque aedibus, in seminariis, in asceteriis, inque collegiis latissime in usu habitam. Quas preces quasi privatim ad Deum missas, Nobis concludere in epilogi modum placuit, sive die decimo mensis Ianuarii hoc anno, festo sanctissimae Nazarethanae Familiae, rationibus Synodi illustrandis dicato, sive, antequam Synodus inchoaretur, supplicationibus per septem dies in Basilica Liberiana adhibitis, tutelae implorandae causa Deiparae Mariae Virginis, quam in amplissimo eo clarissimoque templo Salutem populi Romani appellant. Quod gravissimum inceptum postquam collocata in studiis, in laboribus, in precationibus opera, ad exitum denique perductum est, dato die sexto decimo mensis Ianuarii chirographo, cuius initium Sancti Spiritus, ingenti cum animi Nostri laetitia, primam Romanam Synodum indiximus, quae exordium caperet die quarto et vicesimo eiusdem mensis, anno scilicet post eandem praenuntiatam Synodum exacto. Subeunt nunc mentem Nostram, erga Deum, bonorum omnium fontem et oceanum, profecto gratissimam, celeberrimi illi synodales conventus; quorum primus actus est die vicesimo quarto mensis Ianuarii, in Patriarchali Archibasilica Lateranensi; quorum alii in Aedium Vaticanarum aula, quam a benedictionibus vocant ; quorum denique postremus, omnium sane frequentissimus, in Vaticana Basilica, apud Petri sepulcrum, Apostolorum principis, primique Romae Episcopi. In maximis huiusmodi consessibus, qui facti sunt diebus vicesimo 554 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quinto, sexto et septimo mensis Ianuarii, dignissima corona Purpuratorum Patrum, Romae degentium, Episcoporum, Praesulum, et sacerdotum ex utroque ordine astante, post Sacrum in Aede Sixtina factum, orationemque a Nobis institutam, leges synodales publice pronuntiatae sunt. Quibus absolutis, placuit Nobis, diebus duodetricesimo et undetricesimo mensis Ianuarii, primum Seminariorum et Collegiorum ecclesiasticorum alumnos, deinde omnes cuiusvis ordinis Virgines Deo devotas in templum Ignatianum, ad sepulcra nempe S. Roberti Bellarmini, S. Aloisii Gonzagae, et S. Ioannis Berchmans, qui decus quidem cum ecclesiasticae tum religiosae vitae habentur, convocare, eosque simul, certam Ecclesiae spem, Nostra Patris Pastorisque conscientia freti, ad sanctimoniam cohortari. Itaque sollemnibus hisce conventibus dimissis, praecepimus ut cum ea quae contra synodales normas in coetibus illis pronuntiatas afferrentur, tum consilia quae de iis darentur, accurate colligerentur; atque adeo eum legum textum, intra congruum temporis spatium, apparari, qui certe et definite promulgari posset. Atque mandatis Nostris, non modo obsequenter, sed etiam summa cura studioque satisfactum est; quemadmodum e relationibus Nostri Provicarii Generalis intelleximus, qui de re tantae prudentiae tantique consilii Nos saepe saepius certiores fecit. Cum igitur talis momenti opus, ea qua par erat diligentia, absolutum fuerit, cumque leges synodales ita sint elimatae ut promulgari tandem possint, summi et omnipotentis Dei ope implorata, et patrocinio confisi sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, quorum hodie festum agimus, certa scientia, de Nostrae plenitudine potestatis, uti Summus Pontifex et Romanae dioecesis Episcopus, Constitutione hac Nostra has primae Romanae Synodi leges promulgamus, sicut in authentico exemplari latino sonant, Typis Polyglottis Vaticanis edito, iubentes et praecipientes, ut eae hoc anno a die primo proximi mensis Novembris in universa Romana dioecesi, in Basilica Petriana, atque in Civitate Vaticana vim obligandi habere incipiant. Non obstantibus quibuslibet ordinationibus, constitutionibus, privilegiis, etiam speciali et individua mentione dignis, atque consuetudinibus, etiam immemorabilibus, ceterisque contrariis quibusvis. Datum Romae, apud S. Petrum, die festo SS. Apostolorum Petri et Pauli, anno millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII Acta Ioannis Pp. XXIII 555 LITTERAE APOSTOLICAE I CURIALIS ECCLESIA S. CAROLI BORROMAEI IN LOCO (( CARMEL )), DIOECESIS MONTEREYENSIS FRESNENSIS, TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS COHONESTATUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Oaeruleum mare qua Californianum alluit litus, templum Sancto Carolo Borromaeo consecratum ad se convertit hominum animos, non solum propter loci amoenitatem sed etiam, atque maxime, eo quod sedes est praeclara pietatis. Quae sacra aedes, in loco Carmelo, qui vocatur, intra fines Montereyensis Fresnensis dioecesis, temporibus iis constituta, cum catholica religio in plagam illam inferretur, hoc est saeculo xvii, est iterum iterumque refecta, ut ignis divinus ibidem excitatus auctibus novis aleretur ; eius autem, quod nunc conspicitur, templi lapis auspicalis die VII mensis Iulii anno MDCCLXXXXIII iactus fuit. Eodem in templo est conditus sepulcro Iuniperus Serra, sodalis Franciscalis, qui Apostolus Californiae ob eximia in rem christianam promerita vocatur et in eximiis viris, qui a Foederatis Americae Septemtrionalis Civitatibus publica laude feruntur, numerum obtinet. Hoc praeterea sacrarium praecipuis Californiae monumentis propter genus structurae, quo commendatur, est accensitum; ad quod Christifideles frequentes solent accedere, ut Dominicum participent, Almam Deiparam, « Dominam Nostram Bethleemitanam » nominatam, cuius egregia imago est ibi proposita, excolant ac venerentur, saepeque nuptiarum sollemnia celebrent Ecclesiae ritu. Hisce laudibus motus volensque studium pietatis, quod ex hoc proficiscitur templo, firmare et augere, Venerabilis Frater Aloisius Iosephus Willinger, Episcopus Montereyensis Fresnensis, Nos rogavit, ut eandem hanc ecclesiam curialem Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Has vero preces, quibus Dilectus Filius Noster Hamletus Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyter Cardinalis Cicognani, Apostolicus olim in Foederatis Americae Septemtrionalis Civitatibus Delegatus, amplissime est suffragatus, statuimus libenter admittere. Quae cum ita sint, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum templum Sancto Carolo Borromaeo in loco Carmelo, intra fines dioecesis Montereyensis Fresnensis dicatum, ad honorem ac dignitatem 556 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae sacris aedibus eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v mensis Februarii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis II SANCTA LUDOVICA DE MARILLAC, VIDUA, CAELESTIS PATRONA OMNIUM OPERIBUS SOCIALIBUS CHRISTIANIS ADDICTORUM DECLARATUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — « Omnibus mater », ut ait Sanctus Augustinus {De eat. rud., 15; P.L., 40, 328), est caritas, quae in Ecclesia catholica, divino afilante Numine, numquam non viguit neque desinit vigere, universam complectens hominum societatem, maxime eos, qui in difficultatibus versantur domesticae rei, morbo laborant, aliisque quibusvis premuntur aerumnis. Clementissimus igitur Redemptor per Ecclesiam suam haec verba, plena solacii, levationis efficientia, iterat semper : « Misereor super turbam » (Marc. 8, 2). Quod his temporibus luculentissime comprobatur, quibus, quo magis, technicae artis inventis mirum in modum adauctis, strages increverunt, propagatae sunt miseriae, eo plura, eiusdem Christi Sponsae impulsione, praebentur remedia, disponuntur auxiliaria instituta. Quae intuentibus expedire Nobis est visum eos, qui huiusmodi socialibus operibus insistunt, peculiari obtegi superno praesidio, quo satius valeant tam salutaria munera obire, et, cum alii subsidia aerumnosis impertita ad humana tantum velint pertinere con- Acta Ioannis Pp. XXIII 557 silia, ad verae caritatis rationem iidem revocentur. Inter eos autem, qui huius virtutis exercitatione praestiterunt, singulari est laude ferenda Sancta Ludovica de Marillac, inclita auctor, una cum Sancto Vincentio a Paulo, Puellarum a Caritate. Haec enim, caelesti quodam igne incensa, suas partes esse duxit hominibus omni ope destitutis, infirmis sive in valetudinariis sive domi decumbentibus, infantibus expositis, pueris derelictis et expertibus eruditionis, senibus carentibus solacio, viris datis ad remum, mente misere captis, omnibus demum se male habentibus opitulari matremque se praebere pientissimam. Ut autem par esset tot tantorumque onerum moli, Sancta Ludovica adiumento usa est matronarum in Vincentianos coetus ascriptarum, ac praesertim socio labore Puellarum a Caritate, quas ad eiusmodi gerenda officia rite instituit. Haec agens praenuntia fuit et, ut temporibus illis, iam effectrix operum eorum, quae, socialia christiana appellata, praeclare invaluisse diximus temporibus nostris. Hanc ob causam dilectus filius Supremus Congregationis Missionis Moderator submisse Nos rogavit, ut Sanctam Ludovicam de Marillac, cuius a piissimo obitu tertium saeculum mox revolvetur, eorum omnium, qui opera socialia christiana quoque modo exercent, caelestem renuntiaremus Patronam. Quibus precibus plurimi Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi, Religiosarum Sodalitatum Generales Praepositi amplissime sunt suffragati atque etiam ex omnibus fere orbis terrarum partibus illustrissimi viri atque mulieres supplicationes suas addidere. Nos autem, quo sumus animo in eos benevolo, qui, christiana moti caritate, aerumnosis fletum abstergeré nituntur, votis huiusmodi statuimus libenter obsecundare. Itaque, collatis consiliis cum Venerabili Fratre Nostro Caietano Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Cicognani, Episcopo Tusculano, Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctam Ludovicam de Marillac, Viduam, caelestem apud Deum Patronam omnium operibus socialibus christianis addictorum constituimus ac declaramus, cunctis adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam 558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x mensis Februarii, anno MDCCCCLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis III SANCTUS IOANNES BOSCO, CONF., DIOECESIS RIVADAVIAE PATRONUS PRAECIPUUS RENUNTIATUR. IOANNES PP, XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Expedit sane dioeceses, quae Apostolicae Sedis providenti consilio recens sunt constitutae, peculiari foveri praesidio superno, quo ampliora iis praebeantur incrementa populusque fidelis, qui earum finibus continetur, ad altiora confirmetur persequenda, passim serpentibus malis prohibeatur. Itaque ex animi quoque Nostri sententia Ordinarius dioecesis Rivadaviae, anno MDCCCCLVii conditae, Nos rogavit, ut Sanctum Ioannem Bosco iurisdictionis suae caelestem apud Deum renuntiaremus Patronum. Hic enim inclitus Cáeles, quo incensus erat apostolico ardore, ad incolas eiusdem regionis olim miserat Evangelii nuntios, qui eos ad veritatem libertatemque filiorum Dei studiose per ducerent. Itaque tanti viri memoria a populo, quem diximus, religiose colitur gratisque animis celebratur. Nos vero fore confisi, ut, Ioanne Bosco tuente, res catholica ea in dioecesi magnopere vigescat, precibus huiusmodi libenter statuimus concedere. Quae cum ita sint, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Ioannem Bosco, Confessorem, totius dioecesis Rivadaviae praecipuum apud Deum Patronum confirmamus seu constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque Acta Ioannis Pp. XXIII 559 plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit, Datum Boma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Februarii, anno MDCCCCLX, Pontificatus Nostri secundo. D . Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis IV DELEGATIO APOSTOLICA IN SCANDIA ERIGITUR PRO NORVEGIA, SUETIA, DANIA, PINNIA, ISLANDIA. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Apostolici muneris sarcina, Nostris imposita umeris, postulat, ut nomen christianum propagandum vel constabiliendum curemus omnibus in locis, maxime vero in iis regionibus, quae verae religionis sunt expertes et a Petri Cathedra, scilicet catholicae unitatis Sede, divulsae. Ad quod plurimum conferunt Apostolicae Legationes, quae e translaticio Romanorum Pontificum more variis in orbis terrarum partibus, pro rerum ac temporum opportunitate, sunt constitutae. Hac pastorali sollicitudine impulsis expedire Nobis visum est pro Civitatibus Europae Septemtrionalis, pro Norvegia nempe, Suetia, Dania, Finnia, Islandia, Apostolicam erigi Delegationem ; e cuius sede, ut probe speramus, spiritualia commoda et incrementa in regiones easdem proficiscentur. Itaque, omnibus rei momentis attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi, Delegationem Apostolicam in Scandia constituimus, cuius iurisdictioni Norvegiam, Suetiam, Daniam, Finniam atque Islandiam subicimus, et sedem Códaniae, in urbe principe Regni Daniae, collocamus. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex 560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis Martii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D . Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis V MEDIOLANENSIS ARCHIEPISCOPUS (( PRO TEMPORE )) CONSTITUITUR PATRONUS BIBLIOTHECAE AMBROSIANAE. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Religio bonaeque artes ut pro venerentur, praeclarum Ecclesiae lumen Fridericus Cardinalis Borromaeus, Mediolanensis Archiepiscopus, Ambrosianam Bibliothecam condidit, instruxit, locupletavit; quod opus temporum successu permagnis est auctum incrementis summaque ornatum claritudine, scilicet amplissima quaedam palaestra effectum, ubi homines doctrinis dediti, imprimis sacrorum administri, exercerent ingenia. Itaque ex hoc studiorum domicilio plurimi percepti sunt fructus ab ipsis veritatis cultoribus, plurima profecta commoda in christianam societatem ac litteratorum rem publicam. Sedes autem Apostolica, ingeniorum nobilium altrix, fautrix artium politiorum, Ambrosianam hanc doctrinarum veluti officinam praecipua benevolentia semper est prosecuta opportunisque confirmavit praesidiis. Cum igitur preces ad Nos essent admotae, ut eidem altiorum disciplinarum domicilio constitueremus Patronum, Nos, Decessorum Nostrorum tenentes institutum, qui sollemne habuerunt ad studiorum sedes vigilem propensumque convertere animum, iisdem supplicationibus libenter decrevimus obsecundare. Quod munus ei placuit mandari, qui pro tempore Ambrosianam Cathedram obtineret, eo vel magis, quod Paulus PP. V, Decessor Noster, curatores insignis huius Bibliothecae studio, auctoritati et gratiae Archiepiscopi Mediolanensis voluisset commendatos atque statuisset, ut singulis bienniis eandem pro potestate praesens ille inviseret. Quae cum ita sint, Nos certa scientia ac matura deliberatione Nostra, harum Litterarum vi Nostraque auctoritate, perpetuum in modum constituimus atque decernimus, ut Mediolanensis pro tempore Archiepiscopus sit Bibliothecae Ambrosianae Patronus. Con- Acta Ioannis Pp. XXIII 561 trariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque eflâcaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvi mensis Martii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis EPISTULA AD EMUM P. D. ERNESTUM TIT. S. SABINAE S. R. E. PRESB. CARDINALEM RUPPINI, ARCHIEPISCOPUM PANORMITANUS, A SUSCEPTO SACERDOTIO QUINQUAGESIM U M ANNUM IMPLENTEM. IOANNES PP. XXIII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Mox quinquagesima anniversaria memoria tibi, Dilecte Fili Noster, illucescet, ex quo, iuvenili florens aetate, sacerdotium suscepisti, atque exspectata et iusta tibi causa erit, cur sueto effusior es Deo agas gratias, quod vitae semitam adhuc a te emensam — longum mortalibus aevum — supernorum beneficiorum copia exornavit. In gratulationum minumque concentu, quo, hoc felicitatisi eventu, multi bene precabuntur, vox Nostra tibi gregique curae tuae commisso pii gaudii quasi sertum imponit, existimationis et studii Nostri aperta erga te index et nuntia. Novimus te multiplici sedulitate et labore exercuisse ingenii et voluntatis aciem, atque, erga Ecclesiam flagranti amore motum, eius maiori bono et decori consuluisse. Cumprimis id tibi laudi cedit quod in Pontificiis Athenaeis Lateranensi et a Propaganda Fide diu Sacras Litteras tradidisti atque, cum a secretis esses Sacri Consilii Seminariis studiorumque Universitatibus praepositi, de apta iuventutis in spem Ecclesiae succrescentis institutione deque ecclesiasticis scholis celsi ordinis temperandis egregie meritus es. Panormitanae autem archidioecesi moderandae praefectus et paulo post in Purpuratorum Patrum collegium ascitus, devovendi te studio et adsidua navitate prae36 - ACTA, vol. II, n. 9 — 5-8-1960. 562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gravi pastorali munere functus es et nunc quoque perfungens. Praesertim alacritatem et diligentiam in re sacra fovenda palam testantur duo abs te exaedificata Seminaria, ecclesiasticum Institutum a S. Arsiensi Curione nuncupatum, multae aedes sacrae a solo excitatae, templo principi adauctus decor, inopibus et miseris allevandis multiplici opere providae sollicitudines allatae. Singulari memoria hoc etiam dignum est, quod Siculo plenario Concilio praefuisti, Marialem Conventum et Dioecesanam Synodum uberi fructu celebrasti. Dei adiutorio fretus, fac ut tam nobilis religionis flamma, nedum interquiescat, alia utilia incepta et profutura animet consilia. Perge te divinis rebus vigili studio dare, perge Sacras Litteras penitus amanterque colere. Nos huius rei causa caelestia tibi precamur solacia et auxilia, itemque valde cupimus, ut, corporis et animi viribus firmus, humili amore antiquis nova addas promerita. Ut autem quinquagesimus suscepti sacerdotii tui anniversarius dies salutarior contingat, id tibi facultatis facimus, ut, postquam sollemni ritu sacris operatus fueris, Nostro nomine Nostraque auctoritate adstantibus christifidelibus benedicas, proposita plenaria Indulgentia, quam ut sibi acquirant, sueta Ecclesiae iis servanda erunt praescripta. Tibi denique, Dilecte Fili Noster, sollertique Antistiti Auxiliari tuo, gregique universo, cui sacer pastor consulis, Apostolicam Benedictionem, praecipuae caritatis Nostrae pignus, peramanter impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x n i mensis Iunii anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII Acta Ioannis Pp. XXIII 563 ALLOCUTIO in Basilica Vaticana habita, post primas Vesperas festi SS. Apostolorum Petri et Pauli, cum publice lecta esset Constitutio Apostolica qua prima Romana Synodus promulgata est, cumque Emus Dnus Cardinalis Clemens Micara, vicaria potestate Urbis Antistes, Cleri ac populi Romani nomine, Beatissimo Patri grates iterasset* T Signor Cardinale, Allorché il senso vivo della Nostra precipua responsabilità pastorale di Episcopus Romanus Ci suggerì di assumere personalmente il compito immediato ed intero di convocare, secondo i sacri canoni, il Sinodo Diocesano, di dirigerne la preparazione, di fissare le Costituzioni, Ci fu motivo di commossa edificazione la vostra delicatezza del sapervi ritrarre dalla funzione ordinaria, in questa parte, di Nostro Vicario Generale, pur seguendoci in convenevole misura con la amabilità della vostra presenza e dei vostri consigli sempre tanto cari e preziosi. Ora, ad azione sinodale compiuta, ed a celebrata promulgazione della nuova legislazione diocesana, il nobile ricomparire della vostra persona nell'atto di ricevere dalle Nostre mani il volume delle Sacrae Constitutiones, ed in ripresa felice della interezza delle vostre ordinarie attribuzioni : e le vostre così preziose ed elette espressioni, in rappresentanza delle voci del clero e delle voci del popolo fedele, aggiungono corona di esultanza per tutto ciò che il Signore si è degnato operare in Noi, e nella nostra famiglia diocesana, già in questi primi venti mesi di grande benedizione del Nostro umile episcopato. Il richiamo poi che le vostre parole ci fanno alle ragioni ed agli interessi della grande opera che qui solennemente si conchiude non poteva essere più felice. « Opera in vero tutta intesa a far sì che Roma per il suo fervore spirituale, per il suo attaccamento alla fede degli Apostoli viva sempre più in armonia col suo carattere sacro, con la sua missione e con la sua responsabilità — come voi diceste bene — di centro del mondo cristiano », civitas sacerdotalis et regia per sacram beati Petri sedem, caput orbis effecta. 1 Anche la testimonianza che voi Ci rinnovate, Signor Cardinale, della gratitudine lieta ed edificante di tutto il popolo Romano per que* Die 28 Iunii mensis a. 1960. 1 S. Leo M. Sermo I in Nat. App. Petri et Pauli. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 564 sto primo dono del Sacro Sinodo, che la grazia del Signore Ci concesse di offrire a tutti i Nostri diocesani, è certo motivo di umile ma sincero compiacimento : di compiacimento e anche di incoraggiamento, ad osare con fiducia, a moltiplicare le sollecitudini che la caritas Christi (quae) urget nos, pur con ealma, se vuoisi, ma giorno per giorno, secondo le Nostre forze, infaticabilmente Ci accende nel cuore a servizio delle anime e delle famiglie, a letizia degli occhi e dei cuori. Più gradita ancora — lasciatecelo dire — Ci è l'attestazione, Signor Cardinale, dell'impegno solenne che tutti insieme i figli di Roma prendono per bocca vostra, di assecondare gli inviti della Santa Madre Chiesa alla fedeltà alle leggi divine ed ecclesiastiche, con prontezza di obbedienza, con generosità di azione, e, quando occorra, anche con nobiltà di sacrificio. 2 Gli articoli del Sinodo Nostro Romano sono certo copiosi : e riguardano una molteplicità di titoli e di argomenti disposti sopra un raggio dei rapporti più vari, benché attingenti uno stesso principio fondamentale di ordine, di disciplina, di elevazione spirituale e religiosa. A chi li legge, però, uno per uno e anche tutti insieme nel loro complesso con rispetto e con attenzione, essi danno chiarezza e visioni inattese, circa la direzione da darsi alla propria condotta nel servizio di Dio, nel ministero delle anime, e, per i laici, nella cooperazione delle proprie energie alPazione del sacerdozio, che è quanto dire alla vita e santificazione completa della Chiesa, considerata nella sua struttura sociale sino alla perfezione di Corpo mistico di Cristo. Talora, a ricercarne la bellezza e l'intima connessione, più che alcunché di arido e di pesante, rivelano tocchi di elevazione così delicata, da farne risultare come una inaspettata salmodia, che dà chiarezza allo spirito, e quiete e dolcezza al cuore. Anché l'eccellente latino in cui gli articoli sono redatti contribuisce alla percezione immediata e suadente del loro contenuto. Tra i salmi del Salterio Davidico che diffondono, nell'anima del recitante il Breviario Domenicale, tanto riposo ed abbandono, è celeberrimo il salmo 118 : Beati immaculati in via, qui ambulant in lege Domini. S. Ambrogio ce ne diede una esposizione che è un incanto, un poema grandioso di accordi tra la legge del Signore e la corrispondenza del cristiano perfetto. Leggere e rivedere i vari titoli del Sinodo Nostro, e farci seguire come in sottovoce dalle note che vagamente si intrecciano nel lungo salmo Davidico del mattino domenicale o dei giorni liturgicamen2 Cfr. 2 Cor. 5, 14. Acta Ioannis Pp. XXIII 565 te più solenni dell'anno ecclesiastico, credete — come Ci piace dirlo non solo a quanti apparteniamo al ceto sacerdotale, ma a tutti i cari Nostri fedeli componenti, secondo le parole di S. Pietro, il regale sacerdotium, la gens sancta, il populus acquisitionis — questo significa gustare veramente la propria appartenenza alla famiglia, alla Chiesa, al mistico Corpo di Cristo. 3 Il Sinodo dice ordine, armonia, pace e vero godimento, perchè è vera bellezza spirituale di quaggiù, riverbero delle bellezze ineffabili, che ci attendono nelle regioni celesti. Ed in questa luce di verità, di disciplina, di ordine perfetto, torna l'accordo del trinomio che amiamo sovente ricordare : lex credendi, lex supplicandi, lex agendi : legge del credere, legge del pregare, legge del fare. Questa la regola d'oro della vita cattolica, individuale e collettiva : questa è la fonte di ogni consolazione : la via sicura, lungo la quale il fedele raggiunge sempre le sue mete. La Chiesa di Cristo è tempio materiale, che si moltiplica dovunque quattro pietre si congiungono per comporre un altare. La Chiesa è soprattutto tempio spirituale, dove ogni cristiano sa di avere il suo posto : sa di averlo, ed è cosciente del suo dovere di tenerlo con onore, con dignità, con garbo. Beato chi comprende queste cose, e si assicura, rispettandole, i beni eterni. Diletti figliuoli, sacerdoti e laici, cristiani noi siamo e cattolici. Facciamo onore alle nostre origini sacre e alla nostra storia e tradizione religiosa. Sappiamo rinunziare a certe sinuosità del nostro piccolo io, in cui amiamo nascondere le deficienze della nostra cultura religiosa, a certe bizzarrie del nostro gusto personale pretenzioso di tutto giudicare, ciò che l'Autorità della S. Chiesa, ricca di secolare esperienza e di materna saggezza, crede opportuno disporre così nei rapporti delle strutture materiali ed esteriori, edifici sacri, riti, devozioni, ma soprattutto nella interpretazione della legge del Signore, segnata nei due Testamenti e nel magistero e ministero vivente del Pastore Universale — per umile che sia la sua persona — vivificato dalla realtà e dalla grazia di una promessa e di una assistenza divina, che nell'ordine della dottrina di fede e di costumi non può fallire. Le alte parole del grande poeta cristiano restano sempre vere per ciò che basta all'universale salvamento s Cfr. 1 Petr. 2, 9. 566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dalla piovra di innumerevoli errori, che scorazzano per il mondo e seducono gli incauti : 8 e mala cupidigia altro vi grida Uomini siate e non pecore matte. 41 L'invito : siate uomini e non pecore matte, pasciute di vento, diviene ammonimento a generale correzione. Purtroppo in ogni secolo la tentazione fa la prova anche di anime rette, ma facili all'incantesimo dell'errore e del male. Per questo la Chiesa va incontro ai suoi figli in ógni tempo, in forme adatte di richiamo, di ammonimento, di incoraggiamento. Non diversamente il lungo salmo 118 prende fine. È il riassunto dell'ordinaria vicenda umana che attraversa i secoli. Benedette le nostre anime, esposte anch'esse alla tentazione, ma pronte a rimettersi sul buon cammino. Ecco, o Signore, — conchiude il suo canto il Salmista — le mie vie sono innanzi a Te. Io bramo la mia salvezza da Te, o Signore, poiché la tua legge è la mia meditazione e la mia delizia. Viva l'anima mia e Ti lodi : i tuoi giudizi mi soccorrano. E se io vo errando come pecorella smarrita, cerca il tuo servo : perchè i tuoi precetti non li voglio dimenticare. Vivat anima mea et laudet Te et decreta tua adiuvent me. 5 Venerabili Fratelli; diletti figli! Questa celebrazione del primo Sinodo Romano fu certo una bella azione. Il Signore benedica a quanti cooperarono al suo successo. La esecuzione delle costituzioni sinodali impegna tutti e ciascuno gli appartenenti al clero Romano : essa vuole essere un avviamento alla celebrazione di portata ben più vasta in riferimento alla Chiesa universale, cioè il Concilio Vaticano Secondo, la cui aspettativa è trepidazione ansiosa di tanti cuori retti e desiderosi del trionfo del regno pacifico di Cristo nel mondo. La legislazione canonica attuale ci concede dieci anni di fedele esecuzione degli ordinamenti attuali, prima di imporci un altro Sinodo Romano. Nella gioia del fervore presente, gradite l'augurio che Ci piace mandare innanzi per questi dieci anni di buona attività religiosa, che permetta a tutti i figli di Roma di godere della grande dignità a loro conferita 6 « Par. V, 79-80. s Ps. 118, 175. 8 O. I. O. Lib. I I , p. I, c. I I I : De Synodo Dioecesana. Acta Ioannis Pp. XXIII 567 dalla tradizione dei due Principi dell'apostolato Pietro e Paolo, il cui nome è grazia, potenza e gloria della Chiesa universale. Poiché questo è ciò che costituisce la grandezza dei figli di Roma, più ancora che lo splendore artistico delle basiliche e dei monumenti dei passati secoli, la fedeltà alla tradizione evangèlica, all'insegnamento dei suoi Pontefici, all'esempio dei suoi Santi, che fanno di questa città il punto di convegno e di religiosa esaltazione per quanti qui godono riunirsi dai confini dell'universo. Maria, regina Apostolorum, et salus populi Romani, sia madre e regina propizia e potente ad esaltazione e santificazione del clero, a difesa e a protezione del popolo cristiano di Roma, e del mondo. Ed ora sciogliamo le labbra e i cuori al solenne Te Deum di ringraziamento per il Sinodo Romano compiuto, e per la volontà del clero e del popolo dischiuse a nuovi orizzonti di fervore e di buon apostolato religioso in luce di verità e di santità e di pace. Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic lier editati tuae : et rege eos et extolle illos usque in aeternum. Per singulos dies benedicimus Te. NUNTIUS RADIOPHONICUS SACRIS PRAESULIBUS ET CHRISTIFIDELIBUS CONGI, C U M EA REGIO SUI IURIS ESSE COEPIT.* Okers Fils de VEtat du Gongo, Accueillant avec une bienveillance paternelle la demande de vos Evêques, Nous sommes profondément heureux de vous adresser ce Radiomessage à l'occasion de votre indépendance politique et de l'accession de votre noble Pays à la souveraineté. Chaque fois en effet que les événements Nous donnent l'occasion de Nous tourner vers Nos Fils de l'Afrique, Notre cœur se remplit d'une douce joie. Mais aujourd'hui, en ce 30 juin 1960, c'est tout spécialement à votre intention que Nous prenons la parole, Chers Congolais fiers de votre jeune indépendance. Nous voulons ainsi parfaire le gage de bienveillance que Nous vous avons donné en vous envoyant, pour Nous *Die 30 Iunii mensis a. 1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 568 représenter, la personne, très chère à Notre cœur et justement appréciée par vous tous, de Notre Vénérable Frère Pierre Sigismondi, Archevêque de Neapolis et Secrétaire de la Sacrée Congrégation de Propaganda Fide. Tout ce que Nous affirmions, il y a peu de temps, au sujet du Continent Africain, Nous l'appliquons maintenant au Peuple Congolais : « Il Nous plaît seulement de vous exprimer... Notre grande satisfaction de voir se réaliser progressivement les accessions à la souveraineté : l'Eglise s'en réjouit et fait confiance à la volonté de ces jeunes Etats de prendre la place qui leur revient dans le concert des Nations » . Sa joie et sa confiance trouvent un motif particulier dans la vitalité de la communauté catholique congolaise. Voilà près de cinq siècles que le Congo a reçu le don, précieux entre tous, de la foi chrétienne ; peu après, son roi Alphonse demanda la baptême et eut à cœur d'envoyer à Notre Prédécesseur Léon X, nouvellement élu, une mission d'hommage dirigée par son propre fils, le prince Henri, que le Pape fit consacrer Evêque et qui rentra dans son pays, accompagné de zélés missionnaires. Après des vicissitudes, la graine, semée alors et lancée à nouveau avec largesse au siècle dernier, produit aujourd'hui des fleurs riches en promesses et des fruits bien doux au cœur du Chef de l'Eglise : ainsi, Nous avons pu, il y a six mois, transformer les territoires de mission en diocèses; le nombre et la qualité du clergé local Nous ont permis de prendre dans ses rangs trois premiers Evêques; les séminaires sont nombreux et remplis; les militants des divers Mouvements de l'Action Catholique se lèvent un peu partout comme une moisson prometteuse. Le culte divin est célébré, Nous le savons, dans toute la beauté de ses rites liturgiques et la majesté de ses chants; les œuvres éducatives, hospitalières et charitables sont très florissantes. Et dans le domaine de la culture religieuse supérieure, Notre Prédécesseur immédiat eut la consolation de procéder a l'érection canonique de l'université « Lovanium » qui répond au besoin urgent de formation des élites congolaises. x Ce sont là pour le Père Commun des fidèles autant de motifs de confiance. Or une nouvelle étape commence pour le Congo : sur un pied d'égalité et dans l'honneur, l'estime et la bonne foi réciproques, va s'engager un dialogue fécond entre votre peuple et la Nation généreuse que les circonstances d'un passé immédiat ont liée à votre destin. Vos représentants en ont manifesté le ferme désir et Nous le constatons avec satisfaction. Une gracieuse coutume de chez vous consiste à 1 Nuntius Radioph. christifidelibus Africae datas: A. A. S., LU (1960), p. 475. Acta Ioannis Pp. XXIII 569 échanger des cadeaux en signe d'accord : à ceux qui vous ont apporté la foi catholique ou transmis les bienfaits de la civilisation, vous aurez à cœur de donner en retour votre amitié, et de la manifester par une loyale et fructueuse collaboration. Ce faisant, vous montrerez à la fois la grandeur de votre âme, un juste sens des réalités et vous assurerez un bon avenir à votre Patrie. Mais Nous savons toutes les difficultés du chemin. « Si Dieu ne bâtit la maison, c'est en vain qu'y travaillent les maçons » dit la Sainte Ecriture. C'est pourquoi Nous vous demandons instamment d'unir vos prières à la Nôtre et de supplier Dieu, Maître tout puissant des peuples, de protéger le Congo. Que les fidèles, les familles, les paroisses fassent donc monter vers le Ciel de ferventes supplications! Que les enfants dans les écoles, les malades dans les hôpitaux, les âmes consacrées dans leurs monastères prient généreusement pour le Congo, pour l'instauration d'une véritable vie civique et politique, pour l'union et la fécondité des familles, pour le bonheur de chacun et pour l'éloignement de tout mal ! Que Dieu étende toujours davantage la foi dans les âmes congolaises en sorte que le seul et unique Sauveur, Jésus, soit connu et aimé; ce Jésus, « en dehors duquel il n'y a pas de salut » , qui se continue dans l'Eglise catholique, et qui appelle à la vie éternelle tous les hommes sans distinction aucune. 2 3 Vous prierez enfin pour que l'union de votre Peuple demeure et se consolide. Lorsque Nous conférions de Nos mains la consécration episcopale à un fils très aimé du Congo, Notre Vénérable frère Joseph Busimba, Evêque de Goma, Nous avons prononcé sur sa personne l'invocation suggestive : Accipe Spiritum Sanctum — Reçois le Saint-Esprit ; Nous vous disons de même : recevez l'esprit de sagesse et d'intelligence, l'esprit de conseil et de force, l'esprit de piété. Et maintenant Nous voulons adresser à Nos Frères les Evêques et à Nos Fils les prêtres une parole d'encouragement dans la langue traditionnelle de l'Eglise Latine, avant de vous donner à tous Notre Bénédiction. « Quam pulchri super montes pedes adnuntiantis et praedicantis pacem, adnuntiantis bonum, praedicantis salutem, dicentis Sion : Regnabit Deus tuus ! » . 4 Ps. 126, 1. 3 Act. 4, 12. 4 Is. 52, 7. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 570 Haec suavissimo solacii verba ad vos pertinent, Venerabiles Fratres et dilecti filii, qui, singulari Christi caritate moti, plures annos in istis regionibus desudatis, ut eas pacis bonis salutisque divitiis donetis. Paterno animo vos alloquimur, gregum istorum Antistites ac Pastores, quos « Spiritus Sanctus posuit episcopos regere Ecclesiam Dei, quam adquisivit sanguine suo » . Consalutamus pariter utriusque cleri paciferas militias, quae inenarrabili sollicitudine praegravibus sacris muneribus alacri vos devovendi studio perquam probandi fungimini! Ac vos potissimum caritate prosequimur, autochthoni cleri innumera laetaque germina, futurae Ecclesiae prosperitatis secura spes columenque firmissimum ! Vos omnes publica sollemnique gratulatione honestamus, utpote qui, fraterno foedere coniunctis laboribus, optime de Sancta mereamini Ecclesia, eamque perpetua stabilitate mansuram tueamini. Pergite, Venerabiles Fratres et dilecti filii, mutuam adiutricem consociare operam. Pergite fortiter incepta persequi fortius, ut in terra ista, Deo tot nominibus cara, Evangelii lex altiores usque radices agat, quae numquam evellantur. Regnabit Deus tuus! Id postulat hodiernae laetitiae eventus, id patriae istius haud defectura tranquillitas requirit. Ubi enim mansuetus hominum rex Christus colitur, ibi domestica viget concordia, mores integri floreñt, divinae humanaeque leges servantur castissime, omniumque ordinum cives alta pace fruuntur. Haec vobis ominamur, ut cum populo vestro omnibus semper secundis ac prosperis rebus abundetis. 5 Confiant donc à Dieu toutes vos intentions par P intercession de la très douce et pure Vierge Marie, Mère de Dieu et Notre Mère, ainsi que par celle du glorieux Apôtre Paul que Nous fêtons aujourd'hui, Nous vous accordons de grand cœur, en gage des faveurs divines que Nous appelons en une large effusion sur votre Pays, une paternelle Bénédiction Apostolique. 3 Act. 20, 28. Sacra Congregatio Consistorialis 571 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Pp. XXIII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die SO Aprilis I960. — Titulari episcopali Ecclesiae Cidramenae R. D. Anastasium Granados García, canonicum Capituli metropolitani et Cancellarium Curiae archiepiscopalis Toletanae, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Henrici S. R. E. Cardinalis Pia et Deniel, Archiepiscopi Toletani. die 5 Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Sancti Iosephi in Costarica R. P. D. Carolum Humbertum Rodríguez et Quirós, e clero eiusdem archidioecesis, Antistitem Urbanum. die 6 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Bucaramanguensi R. D. Hectorem Rueda Hernández, Cancellarium Curiae dioecesis Succursensis et Sancti Aegidii. die 10 Maii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Philippopolitanae in Thracia Exc. P. D. Aemilium Arsenium Blanchet, hactenus Episcopum titularem Leriensem. die 18 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Garrianensi R. D. Georgium Giraldo, sodalem Congregationis Iesus et Mariae, rectorem Seminarii dioecesis Pastopolitanae, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Aemilii Botero González, Episcopi Pastopolitani. die 23 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Barcinonensi in Venezuela R. D. Angelum Pérez Cisneros, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae, parochum in oppido vulgo Los Teques, intra fines archidioeceseos Caracensis. die 10 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Mustitanae R. D. Vincentium Aducci, parochum oppidi vulgo Olavarria in dioecesi Azulensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Anunciati Serafini, Episcopi Mercedensis. 572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale die 15 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Parentinae et Polensi, Exc. P. D. Carolum Nezic, hactenus Episcopum titularem Pomariensem. — Cathedrali Ecclesiae Lavantinae, Exc. P. D. Maximilianum Drzecnik, hactenus Episcopum titularem Abrittenum. die 23 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Bybliensi R. D. Stephan u m Dèsmazières, parochum ad S. Ioannis Baptistae in civitate vulgo Roubaix, dioecesis Insulensis, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Pauli Mariae S. R. E. Cardinalis Richaud, Archiepiscopi Burdigalensis. die 25 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Altunensi-Iohnstoniensi Exc. P. D. Iosephum Carroll McCormick, hactenus Episcopum titularem Ruspensem. -r- Abbatiae « nullius dioecesis » S. Petri apud Muenster R. P. Hieronymum Ferdinandum Weber, e Congregatione Americana Casinensi O. S. B. die 27 Iunii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Phullitanae, Exc. P. D. Gulielmum Mariam Mutsaerts, hactenus Episcopum Buscoducensem. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Cypselensi, Exc. P. D. Ioannem Petrum Huibers, hactenus Episcopum Harlemensem. die 2 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sitensi, R. D. Iacobum Ward, Vicarium Generalem archidioecesis Glasguensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Donaldi Alfonsi Campbell, Archiepiscopi Glasguensis. 1 II PADERBORNENSIS - MONASTERIENSIS DECRETUM DE MUTATIONE F I N I U M DIOECESIUM Concrediti gregis spirituali bono apprime studentes, Exdmi PP. DD. Laurentius Jaeger, Archiepiscopus Paderbornensis, et Michael Keller, Episcopus Monasteriensis, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut suarum dioecesium fines aliquantulum immutarentur et ita aptius disponerentur. Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto Emi ac Revmi D. Aloisii Iosephi S. R. E. Cardinalis Muench, iam in Germania Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationes aeternae animarum saluti cessuras, vigore specialium facultatum sibi a S Simo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia PP. XXIII tributarum, oblatis precibus annuere dignata est. Sacra Congregatio Consistorialis 573 Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto : 1. ab archidioecesi Paderbornensi separat partem territorii municipiorum quae vulgo appellantur Henrichenburg et RecJclinghausen et exstat sub iurisdictione Archiepiscopi Paderbornensis, illamque perpetuo adnectit dioecesi Monasteriensi, ita ut integra territoria praedictorum municipiorum Henrichenburg et RecJclinghausen, prouti nunc lege civili circumscribuntur, ad dioecesim Monasteriensem pertineant; 2. vicissim a dioecesi Monasteriensi distrahit partem territorii municipiorum vulgo nuncupatorum Castrop-Rauxel et Herne, quae est sub iurisdictione Episcopi Monasteriensis, illamque perpetuo adsighat archidioecesi Paderbornensi, ita ut integra territoria praedictorum municipiorum Castrop-Rauxel et Herne, prouti nunc lege civili terminantur, ad archidioecesim Paderbornensem pertineant. Eadem Sacra Congregatio Consistorialis, sic immutatis praefatarum dioecesium finibus, mandat ut documenta et singula acta, quae praedicta territoria respiciunt, a Curia a qua ad Curiam dioecesis cui illa noviter sunt aggregata tradantur ; ad clerum vero quod attinet, decernit ut simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, eo ipso sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio beneficium aut officium ecclesiasticum legitime detinent ; ceteri autem clerici Ecclesiae illi incardinati maneant in cuius territorio legitimum habent domicilium. Ad haec omnia exsecutioni mandanda eadem Sacra Congregatio eum deputare dignata est qui actu regit Apostolicam Nuntiaturam in Germania, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem S. Congregationem Consistorialem, quam primum, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus edit praesens Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 7 Martii 1960. MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. & S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Ser dicen., Adsessor 574 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III RALEIGHIENSIS B. MARIAE AUXILIATRICIS DE BELMONT DECRETUM DE F I N I U M MUTATIONE ET DE SUPRA DICTAE ABBATIAE (( N U L L I U S )) REGIMINE In Civitatibus Foederatis Americae Septemtrionalis Abbatia nullius B. Mariae Auxiliatricis de Belmont exstat, insignis Ordinis S. Benedicti Patribus concredita, cuius territorium per universum comitatum vulgo Gaston patet. Quo vero Ordinis S. Benedicti Patres ibi commorantes, religionis observantia, pietatis nitore ac scientiarum et litterarum cultu merito communi sententia iam diu praeclari, animarum bono et catholicae rei melius iugiter valeant consulere et alius cuiusve generis externa cura exsoluti, quidquid habeant virium id in erudiendos ac instituendos iuvenes sedulo conferant, ab Apostolica Sede petitum est ut praefatum territorium, septis tamen monasterii demptis, ab Abbatia nullius B. Mariae Auxiliatricis de Belmont seiungeretur et dioecesi Raleighiensi perpetuo uniretur. Porro Ssmus Dominus Noster Ioannes, Divina Providentia PP. XXIII, praehabito favorabili voto Excimi P. D. Aegidii Vagnozzi, Archiepiscopi titularis Myrensis et in Civitatibus Foederatis Americae Septemtrionalis Delegati Apostolici, annuentibus Excmo P. D. Vincentio S. Waters, Episcopo Raleighiensi, et Capitulo memoratae Abbatiae nullius B. Mariae Auxiliatricis de Belmont, instante infrascripto Cardinali S. C. Consistorialis Secretario, ratus id in animarum bonum cessurum, porrectis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, memoratum territorium nempe comitatum Gaston nuncupatum, demptis vero praediis omnibus in monasterii possessione constitutis, quae inter recolenda videntur Cathedralis ecclesia Deo in honorem B. M. Virginis sub titulo « Auxilium Christianorum » dicata, Oratorium semi-publicum in quo RR. Patres Ordinis S. Benedicti in Abbatia degentes horas canonicas iuxta Constitutiones choraliter persolvere solent, Monasterium et aedificium demum « Belmont Sacra Congregatio Consistorialis 575 Abbey College » nuncupatum erudiendis ac instituendis iuvenibus, ab Abbatia nullius B. Mariae Auxiliatricis de Belmont distrahit et dioecesi Raleighiensi perpetuo attribuit, mutatis hac ratione utriusque ecclesiasticae circumscriptionis finibus. Quod autem ad clericos saeculares peculiariter spectat, statuit ut, simul ac praesens Consistoriale Decretum ad effectum deductum fuerit, eo ipso clerici dioecesi Raleighiensi censeantur adscripti in cuius territorio legitime degunt. Mandat insuper ut omnia acta et documenta quae respiciunt clericos, fideles et bona temporalia praefati territorii, a Cancellaria Abbatiae nullius B. Mariae Auxiliatricis de Belmont Curiae dioecesis Raleighiensis quam primum tradantur. Idem Ssmus Dominus Noster indulget ut praefata Abbatia nullius B. Mariae Auxiliatricis de Belmont, licet tribus paroeciis minime constet, iure communi regatur, expresse derogans praescripto Can. 319, § 2 Codicis Iuris Canonici, eiusdemque Abbas pro tempore exsistens omnibus et singulis iuribus, potestatibus, privilegiis, quae pariter ad normam iuris communis Praelatis huius nominis competunt, uti possit ac valeat. Ad haec omnia exsecutioni mandanda idem Ssmus Dominus Noster deputare dignatus est memoratum Excimum P. D. Aegidium Vagnozzi, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ei imposito ad hanc S. C. Consistorialem authenticum exemplar peractae exsecutionis quam primum remittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 26 mensis Martii anno 1960. £g MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor 576 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE IPAMUENSIS (IDIOFAËNSIS) DECRETUM DE3 MUTATIONE NOMINIS DIOECESEOS Quo aptius circumscriptionum ecclesiasticarum nomina rerum condicioni responderent, ad hanc Sacram Congregationem de Propaganda Fide preces oblatae sunt ut dioecesis Ipamuensis, Metropolitanae Ecclesiae Leopoldopolitanae subiecta, in futurum dioecesis Idiofaënsis appellaretur. Quas preces eadem Sacra Congregatio benigne excepit atque, vigore facultatum a Sanctissimo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia Papa XXIII sibi specialiter concessarum, statuit ut dioecesis Ipamuensis deinceps dioecesis Idiofaënsis nuncuparetur. In cuius rei memoriam praesens Decretum expediri iussit. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 20 mensis Iunii a. D. 1960. G. P. Card. AGAGIANIAN, Pro-Praefectus L. $ S. t Petrus Sigismondi, a Secretis Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus 577 SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS DECRETUM CATHOLICA STUDIORUM UNIVERSITAS (( SANCTAE MARIAE BONORUM AËRUM )) IN CAPITALI URBE ARGENTINAE REI PUBLICAE ERIGITUR. Catholici populi Argentinae Rei publicae comperta semper fuit studiosa voluntas tum altiorem iuventae institutionem tum catholicam veritatem et tuendam et latius propagandam et altius pervestigandam promovendi, praeeuntibus Episcopis ac presbyteris qui inde a saeculo xvi religione bonisque artibus succrescentes generationes imbuere nunquam destiterunt. Quod ut impensius in posterum fieret, omnes Argentinae Praesules per Emum ac Revmum Dominum D. Antonium Caggiano, S. R. E. Presbyterum Cardinalem, Archiepiscopum Bonaërensem, anno Domini MCMLIX suppliciter postulaverunt ut, ad normam catholicarum traditionum et peculiariter can. 1376 C. I. C, illa, quam concordi animo duobus ante annis ad experimentum inchoaverant ut catholicae veritatis humanarumque artium domicilium omnibus pateret, Catholica Studiorum Universitas plane tandem constitueretur, canonica erectione donaretur, ac in aevum Apostolica Auctoritate probata flrmataque haberetur. Cuius Emi Cardinalis Archiepiscopi omniumque Argentinae Episcoporum precibus benignissime acceptis, Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus de tanto negotio certiorem diligentissime fecit Augustum Pontificem feliciter regnantem. Cum autem Smus D. N. Ioannes Div. Prov. Pp. XXIII perlibenter annuere dignatus sit, eadem Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus, post perspecta approbataque peculiaria exhibita Statuta, Athenaeum canonice erigendum ad normam aliati can. 1376 C. I. C. pro munere deliberavit. Hisce igitur, ad gloriam Dei O. M., ad Sanctae Catholicae Ecclesiae decus et incrementum atque ad animarum salutem, Catholicam Studiorum Universitatem « Sanctae Mariae Bonorum Aërum » nuncupatam in Bonaerensi Metropoli vigentem, Pontificiae titulo decoratam, cum septem Facultatibus quibus nunc constat, scilicet Theologiae (quae in Metropolitano Seminario nunc sedem habet), Philosophiae, Iuris ac Politicarum Scientiarum (cum altera sectione in civitate Rosariensi), 37 - ACTA, vol. Il, n. 9 — 5-8-1960. 578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Litterarum, Scientiarum Physico -Mathematicarum ac Machinariorum artium ((( Ingeniería » ) , Oeconomiae ac Socialium Scientiarum (tribus sectionibus pollente : Oeconomia, Formatione Moderatorum officinarum, Sociologia), Artium pulchrarum ac in specie Musicae artis, constituit erigitque atque in perpetuum erectam declarat, ipsi prorsus agnitis iuribus, honoribus, privilegiis, quae ad huiusmodi Athenaea in universo Catholico Orbe de more pertinent. Sacra eadem Congregatio insuper praecipit ut omnia ad effectum traducantur quae memorata Statuta tum de coetu curatorum ac de moderatoribus definiunt tum de magistrorum alumnorumque officiis decernunt, in primis de Sacra eadem Congregatione statis temporibus edocenda eademque roganda de novo Rectore nominando, de nova Facultate forte erigenda, de quacumque in approbata Statuta mutatione inducenda. Sacrum denique idem Dicasterium Archiepiscopum Metropolitanum Bonaërensem pro tempore, Ordinarium loci, Pontificiae studiorum Universitatis « Sanctae Mariae Bonorum Aërum » Magnum Cancellarium de iure constituit edicitque, qui nomine Sanctae Sedis rite praesit invigiletque, ad normam (prout res ferat) art. 14 Constitutionis Apostolicae « Deus scientiarum Dominus » necnon art. 5 « Ordinationum » ad eandem Constitutionem Apostolicam rite exsequendam. Ceteris servatis de iure servandis; contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Roma, ex aedibus S. Congregationis, d. xvi m. Iunii, in festo SS. Corporis Christi, a. D. M C M L X . ¡$í I. Card. PIZZARDO, Ep. Albanen., Praefectus L. & S. D. Staffa, a Secretis Diarium Romanae Curiae 579 DIARIUM ROMANAE CURIAE S E G R E T E R I A D I STATO NOMINE Con Brevi Apostolici in data 15 giugno 1960, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di chiamare a dirigere : — il Segretariato Amministrativo per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Alberto di Jorio ; — il Segretariato della Stampa e dello Spettacolo per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo Sua Eccellenza Reverendissima Monsignor Martino Giovanni O'Connor, Arcivescovo tit. di Laodicea di Siria. Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di annoverare fra i Membri della Pontificia Commissione Centrale Preparatoria del Concilio Ecumenico Vaticano II: le Loro Eminenze Reverendissime i Signori Cardinali : Eugenio Tisserant, Vescovo di Ostia e di Porto e Santa Rufina, Decano del Sacro Collegio ; , Giuseppe Ernesto van Roey, Arcivescovo di Malines ; Emanuele Gonçalves Cerejeira, Patriarca di Lisbona; Achille Liénart, Vescovo di Lilla ; Ignazio Gabriele Tappouni, Patriarca di Antiochia dei Siri ; Giacomo Luigi Copello, Cancelliere di Santa Romana Chiesa; Giacomo Carlo McGuigan, Arcivescovo di Toronto ; Normanno Tommaso Gilroy, Arcivescovo di Sydney ; Francesco Spellman, Arcivescovo di New York; Teodosio Clemente de Gouveia, Arcivescovo di Lorenzo Marques ; Giacomo de Barros Cámara, Arcivescovo di San Sebastiano di Rio de Janeiro ; Enrico Pia y Deniel, Arcivescovo di Toledo; Emanuele Arteaga y Betancourt, Arcivescovo di San Cristoforo dell'Avana ; Giuseppe Frings, Arcivescovo di Colonia; Antonio Caggiano, Arcivescovo di Buenos Aires; Tommaso Tienchensin, Arcivescovo di Pechino ; Carlo Maria de la Torre, Arcivescovo di Quito; Giuseppe Siri, Arcivescovo di Genova ; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 580 Officiale Giovanni d'Alton, Arcivescovo di Armagh ; Giacomo Francesco L. Mclntyre, Arcivescovo di Los Angeles; Stefano Wyszynski, Arcivescovo di Gnesna e Varsavia. Paolo Emilio Léger, Arcivescovo di Montréal. Valeriano Gracias, Arcivescovo di Bombay; Giuseppe Wendel, Arcivescovo di Monaco e Frisinga ; Giuseppe Garibi y Rivera, Arcivescovo di Guadalajara ; Antonio Maria Barbieri, Arcivescovo di Montevideo ; Guglielmo Godfrey, Arcivescovo di Westminster; Francesco König, Arcivescovo di Vienna ; Luigi Giuseppe Muench ; Pietro Tatsuo Doi, Arcivescovo di Tokio ; Bernardo Giovanni Alfrink, Arcivescovo di Utrecht ; Rufino J. Santos, Arcivescovo di Manila: Lauriano Rugambwa, Vescovo di Rutabo : Andrea Jullien ; Arcadio Larraona ; Guglielmo Teodoro Heard. Le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori: Stefano I Sidarouss, Patriarca di Alessandria dei Copti; Massimo IV Saigh, Patriarca di Antiochia dei Melchiti; Paolo Pietro Meouchi, Patriarca di Antiochia dei Maroniti ; Paolo II Cheikho, Patriarca di Babilonia dei Caldei. Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 4 marzo 19Ü0. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Meyer Alberto G., Protettore delle « Dominican Sisters of Saint Catherine of Siena » (Kenosha, diocesi di Milwaukee, Wisconsin, U.S.A.). 12 aprile » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Bea Agostino, Protettore delle « Sisters of St. Mary of the Third Order of St. Francis » (St. Louis, Missouri, U.S.A.). 3 giugno » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore dell'Istituto dei Santi Angeli Custodi (Bilbao, Spagna). 18 luglio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Agagianian Gregorio Pietro, Prefetto della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. Diarium Romanae Curiae 581 Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di annoverare f ra i Membri della Pontificia Commissione Centrale Preparatoria del Concilio Ecumenico Vaticano II : le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori: Acacio Chacón, Arcivescovo di Mérida ; Ottavio Antonio Beras, Arcivescovo Coadiutore ed Amministratore Apostolico di Santo Domingo ; Giuseppe Ujciè, Arcivescovo di Belgrado ; Patrizio Finbar Ryan, Arcivescovo di Porto di Spagna ; Luigi Chávez y González, Arcivescovo di San Salvador ; Alfredo Silva Santiago, Arcivescovo di Concepción; Giovanni Giuseppe Annibale Mena Porta, Arcivescovo di Asunción : Giuseppe Grosz, Arcivescovo di Kalocsa ; Abele Isidoro Antezana y Roias, Arcivescovo di La Paz ; Donaldo Alfonso Campbell, Arcivescovo di Glasgow ; Tommaso B. Cooray, Arcivescovo di Colombo in Ceylon : Pietro Tommaso McKeefry, Arcivescovo di Wellington ; Marcello Lefebvre, Arcivescovo di Dakar; Carlo Giuseppe Alter, Arcivescovo di Cincinnati; Lorenzo Leo Graner, Arcivescovo di Dacca ; Dionisio Eugenio Hurley, Arcivescovo di Durban ; Giovanni Landázuri Ricketts, Arcivescovo di Lima ; Paolo Bernier, Arcivescovo-Vescovo di Gaspé ; Maurizio Perrin, Arcivescovo di Cartagine ; Luigi Concha Córdoba. Arcivescovo di Bogotá ; Vittore Bazin, Arcivescovo di Rangoon ; Francesco Poirier, Arcivescovo di Porto Principe; Michele Bernard, Arcivescovo di Brazzaville ; Girolamo Rakotomalala, Arcivescovo di Tananarive ; Bernardo Yago, Arcivescovo di Abidjan; Alfonso Verwimp, Vescovo di Kisantu ; Giovanni Teodoro Suhr, Vescovo di Copenhagen ; Angelo Giuseppe Jelmini, Vescovo titolare di Terme, Amministratore Apostolico di Lugano ; Pietro Martino Ngô-dinh-Thûc, Vescovo titolare di Sesina, Vicario Apostolico di Vinh-Long; Leo Isidoro Scharmach, Vescovo titolare di Mostene, Vicario Apostolico di Rabaul; Alberto Soegijapranata, Vescovo titolare di Dañaba, Vicario Apostolico di Semarang; Tommaso Quinlan, Vescovo titolare di Furnos major, Vicario Apostolico di Chnnchon ; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 582 i Reverendissimi Padri: D. Benno Gut, Abbate Primate dei Benedettini Confederati; Agostino Sépinski, Ministro Generale dei Frati Minori ; Giovanni Battista Janssens, Prepósito Generale della Compagnia di Gesù. Michele Browne, Maestro Generale dei Frati Predicatori. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 8 luglio » 14 » . » 1.9 » » L'IIlmo e Revmo Monsig. Lefebvre Carlo, Prelato Uditore del Tribunale della Sacra Romana Rota, Consultore della Sacra Congregazione del Concilio. S. E. Revma il Signor Cardinale Larraona Arcadio, Membro della Pontificia Commissione per la redazione del Codice di Diritto Canonico Orientale. S. E. Revma il Signor Cardinale Larraona Arcadio, Membro della Sacra Congregazione « Pro Ecclesia Orientali ». Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 17 aprile » » 1959. Monsig. Vallorani Settimio, della diocesi di Montalto. » Monsig. Illuminati Giuseppe, della diocesi di Ripatran- » 19 » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » Monsig. 4 giugno » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. » » 18 agosto 22 Monsig. Monsig. » » Monsig. Monsig. sone. Alfonso Vito, della diocesi di Caltanissetta. Calamoneri Giovanni, della medesima diocesi. Di Franco Agostino, della medesima diocesi. Gennuso Angelo, della medesima diocesi. Lo Nigro Ignazio, della medesima diocesi. Petix Salvatore, della medesima diocesi. Pilato Biagio, della medesima diocesi. Russo Giovanni, della medesima diocesi. Stella Leonardo, della medesima diocesi. Gernat Giovanni B., dell'esarcato apostolico di Pittsburgh. Kallok Giovanni, del medesimo esarcato apostolico. Kocisko Giovanni S., del medesimo esarcato apolico. Macko Giovanni, del medesimo esarcato apostolico. Smocko Basilio N., del medesimo esarcato apostostolico. Abbo Giovanni Angelo, della diocesi di Albenga. Arnaud Eugenio, della diocesi di Luçon. Diarium Romanae Curiae 583 19 settembre 1959. Monsig. Dziob Michele, della diocesi di Providence. 3 ottobre » Monsig. O'Donnell Michele, dell'arcidiocesi di New York. » • » » Monsig. Snee Giuseppe T. V., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Cahill Lorenzo J., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Kelleher Stefano J., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Hartman Giuseppe W., dell'arcidiocesi di Washington. 13 novembre » Monsig. Bartok Garlo Luigi, della diocesi di Sant'Agostino. » » » Monsig. Burns Giovanni P., della medesima diocesi. » » » Monsig. Jordan Harold P., della medesima diocesi. 27 » » Monsig. Boza Masvidal Edoardo, dell'arcidiocesi di San Cristoforo dell'Avana. » » » Monsig. Gazitelu Corriti Angelo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. González y Diaz Benigno, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Ramos Díaz Evolio, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Couce Giuseppe, della diocesi di Pinar del Rio. » » » Monsig. Ojer y Rodríguez Claudio, della medesima diocesi. » » » Monsig. Torrebaja y Casanovas Trinità Mario, della medesima diocesi. » » » Monsig. Valdés y Valdés Angelo, della medesima diocesi. 11 dicembre » Monsig. Curtin Riccardo B., dell'arcidiocesi di New York. 18 » » Monsig. Bernardin Giuseppe L., della diocesi di Charleston. » » » Monsig. Hamburger Donald C, della medesima diocesi. 15 gennaio 1960. Monsig. Johnson Guglielmo R., dell'arcidiocesi di Los Angeles. » » » Monsig. O'Brien Kenneth R., della medesima arcidiocesi. » »' » Monsig. Ward Giovanni G., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Wirz Giorgio O., della diocesi di Madison. 22 » » Monsig. Hernes Alfredo, della diocesi di Lussemburgo. 18 febbraio » Monsig. Sarandrea Antonio, della diocesi di Alatri. » » » Monsig. Campagna Roberto, della diocesi di S. Anne-dela Pocatière. » » » Monsig. Besehenes Paolo Emilio, della medesima diocesi. » » » Monsig. Levesque Carlo Enrico, della medesima diocesi. 4 marzo » Monsig. Agresti Giuliano, dell'arcidiocesi di Firenze. » » » Monsig. Bertini Renzo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Lensi Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Villani Giulio, della medesima arcidiocesi. )) » » Monsig. Cottoni Sabatino, della diocesi di Nocera Umbra e Gualdo Tadino. » » » Monsig. Pani Angelo, della medesima diocesi. 10 » » Monsig. Amador Fidalgo Emanuele Giuseppe, della diocesi di Aveiro. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 584 10 marzo » )) » » » » » » » » » » » » » 18 » » 24 » » » » » » » » » 1960. Monsig. Da Silva Pereira Emanuele Maria, della diocesi di Aveiro. Monsig. Nunez Monteiro Onorato Carlo, del patriarcato » di Lisbona. » Monsig. Bulart Ferrandiz Giuseppe Maria, della diocesi di Madrid. Monsig. Ammirato Orlando, della diocesi di Bisignano. » » Monsig. Perniciaro Nicolò, della diocesi di Mazara del Vallo. Monsig. Contarina Corrado, della diocesi di Noto. » Monsig. Fiaschitello Salvatore, della medesima diocesi. » Monsig. Coseo Gordon Francesco, della diocesi di Ogdensburg. Monsig. Giroux Alberto, della medesima diocesi. Monsig. McCarthy Roberto J., della medesima diocesi. » Monsig. Pierce Edoardo J., della medesima diocesi. Monsig. Fago Luigi, della diocesi di S. Marco. » Monsig. Cangi Domenico, della diocesi di Sansepolcro. Monsig. Flamini Antonio, dell'abbazia di Subiaco. » Monsig. Roberto Giuseppe, della diocesi di Andria. » Monsig. Galimberti Mario, della diocesi di Cremona. » Monsig. Zayek Francesco, della diocesi di Baalbek. Monsig. Goupil Giovanni Paolo, della diocesi di Gaspé. Monsig. Balestra Ugo, della diocesi di Jesi. Monsig. Ammaniti Ambrogio, dell'arcidiocesi de L'Aquila. » Monsig. Giannangeli Vincenzo, della medesima arcidio- 31 » » Monsig. 1 aprile » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. » » » Monsig. Monsig. cesi. O'Brien Giovanni Giuseppe, della diocesi di Calgary. Hogan Ottone, della diocesi di Allahabad. D'Angelo Lorenzo, della diocesi di Andria. Doria Michele, della medesima diocesi. Fuzio Francesco, della medesima diocesi. Zaccagni Giuseppe, della medesima diocesi. Da Piedade Cotta Sebastiano G., dell'arcidiocesi di Goa. Martins Francesco, della medesima arcidiocesi. Cantalini Sebastiano, dell'arcidiocesi de l'Aquila. Caminiti Antonio, della diocesi di Locri. Minniti Giuseppe, della medesima diocesi. Barenco Coelho Goffredo, della diocesi di Niterói. De Sousa Gens Antonio, della medesima diocesi. Rodrigues Sobreira Carlo, della medesima diocesi. Cantuaria De Almeida Souza Benedetto, della diocesi di Parnaiba. Lopez Ribeiro Roberto, della medesima diocesi. Uchôa Lindolfo, della medesima diocesi. Diarium Romanae 1 aprile » 8 » » » » » 14 » 15 » » » » » 28 » » » » » 585 1960. Monsig. Pimenta Acelino, dell'arcidiocesi di Säo Salvador da Bahia. Monsig. O'Mara Giovanni, dell'arcidiocesi di Toronto. » Monsig. Adenauer Paolo, dell'arcidiocesi di Colonia. » Monsig. Pavoni Nicola, della diocesi di Osimo. » Monsig. Casale Giuseppe, dell'arcidiocesi di Trani. » Monsig. Martínez Somalo Edoardo, della diocesi di Calahorra. Monsig. Balducci Corrado, della diocesi di Sarsina. Monsig. Del Perugia Vinicio, dell'arcidiocesi di Firenze. » Monsig. Perrone Pietro, della diocesi di Saluzzo. » Monsig. Bruno Giovanni Battista, della diocesi di Susa. » Monsig. Cipriani Settimio, della diocesi di Fiesole. » Monsig. Vallorani Giuseppe, della diocesi di Montalto. » Monsig. Crivellucci Ippolito, della diocesi di Bipatran- » » 6 maggio » » » 13 » » » » » » » » » » » » 19 Curiae Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Costantini Giuseppe (Boma). Ponghi Daniele (Roma). Castellano Franco, dell'arcidiocesi di Sorrento. Baldracco Gastone, della diocesi di Alba. Bianco Augusto, della diocesi di Asti. Maggiorano Angelo, della diocesi di Conversano. Richiardone Alfredo, della diocesi di Pinerolo. Corazza Giovanni, della diocesi di Treviso. Favarin Federico, della medesima diocesi. Martignon Bruno, della medesima diocesi. Berardi Guido, della diocesi di Fano. Laspina Salvatore, dell'arcidiocesi di Malta. Forino Vincenzo, della diocesi di Muro Lucano. Bono Francesco, dell'arcidiocesi di Vercelli. Calvanelli Luigi, della diocesi di Civita Castellana. Monsig. Cardarelli Giovanni, della medesima diocesi. Camerieri segreti soprannumerari oli Spada e Cappa di Sua Santità : 14 gennaio 1960. Il sig. O'Shaughnessy Ignazio, dell'arcidiocesi di San Paolo del Minnesota. 4 marzo » Il Conte Ceccopieri Maruffi. Piero (Roma). 10 » » Il Nob. Don Pietro di Mojana di Cologna, dell'arcidiocesi di Milano. 1 aprile » Il sig. Burrus Gerardo, della diocesi di Basilea. Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità: 4 giugno 1959. Monsig. Randazzo Giuseppe, della diocesi di Caltanissetta. 5 febbraio 1960. Monsig. Beck Luigi, dell'arcidiocesi di Vienna. » » » Monsig. Fuchs Carlo, della medesima arcidiocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 586 5 febbraio 1960. Monsig. Kodeischka Lotario, dell'arcidiocesi di Vienna. » » » Monsig. Lentner Leopoldo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Österreicher Giovanni, della medesima arcidio cesi. 18 » » Monsig. Gliebe Ottone, della diocesi di Secovia. 18 marzo » Monsig. Bartolomei Alessandro, della diocesi di Sansepolcro. 1 aprile » Monsig. Illwitzer Federico, della diocesi di Gurk. 6 maggio » Monsig. Palestro Vittorio, dell'arcidiocesi di Sassari. : Cameriere d'onore extra Urbem di Sua Santità: 1 aprile 1960. Monsig. Addati Vincenzo, della diocesi di Andria. Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 27 novembre 1959. Il sig. Basagoiti Ruiz Antonio J., della diocesi di Madrid. 18 marzo 1960. Il sig. Pérez de Ayala Mariano, dell'arcidiocesi di Siviglia. 4 aprile » Il sig. Alessandrini Federico (Roma). 6 maggio » Il sig. Roncoroni Fausto (Roma). 13 » » Il sig. Catanoso-Genoese Pasquale, dell'arcidiocesi di Reggio-Calabria. Cappellano segreto d'onore di Sua Santità: 18 marzo 1960. Monsig. Titi Orlando, della diocesi di Ferentino. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile : 19 settembre 1959. Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Moore Cornelio C, della diocesi di Providence. Condón Francesco B., della medesima diocesi. Doorley Giacomo IL, della medesima diocesi. Scotti Ciro 0., della medesima diocesi. Noonan Martin F., della medesima diocesi. Byron Daniele E., della medesima diocesi. Capuano Pasquale, della medesima diocesi. McCarthy Giacomo F., della medesima diocesi. McLaughlin Edoardo A., della medesima diocesi. Horan William A., della medesima diocesi. McGarry Giuseppe A., della medesima diocesi. Cappelli Louis W., della medesima diocesi. Coutu Clarence J., della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 1959. Al » Al Al » Al » Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al Al » Al Al » » Al » » Al Al » Al » Al » Al » » » Al 8 gennaio 1960. Al » » 15 Al » Al » » Al » » Al » 22 Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. 3 ottobre » » » » » » 16 27 novembre » » » » » )) » » » » » 18 febbraio » » » .)) » » » » ». Al sig. » » » Al sig. Al sig. Al sig. » » Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. 587 Sullivan Daniele, della diocesi di Fall River. Me Oowan Roberto, della medesima diocesi. Brennan Russell E., della medesima diocesi. Downey Guglielmo S., della medesima diocesi. Buckley Arturo F., della medesima diocesi. Reilly Francesco, della medesima diocesi. Guimond Arturo 0., della medesima diocesi. Kearns Luigi J., della medesima diocesi. Mercier Des Rochettes Andrea, della diocesi di Luçon. Vaesen Kurt, della diocesi di Aquisgrana. Paparella Bruno, dell'arcidiocesi di Ferrara. Fallani Giovanni, dell'arcidiocesi di Firenze. Langaskens Ruggero, della diocesi di Gand. Piette Maurizio, dell'arcidiocesi di Malines. Moreau de Melen Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Heemelers Reginaldo, dell'arcidiocesi di Malines. Stevens Giovanni, della medesima arcidiocesi. Michiels Giovanni, della medesima arcidiocesi. Boseret-Mali Giacomo, della medesima arcidiocesi. Pepermans Giorgio, della medesima arcidiocesi. Stassin Eugenio, della medesima arcidiocesi. Ronse Pietro, della medesima arcidiocesi. de Gryse Andrea, della medesima arcidiocesi. Janssens Adelino, della medesima arcidiocesi. Bastin Ruggero, della diocesi di Namur. Fellner Antonio, dell'arcidiocesi di Vienna. Lyddy Giovanni, della diocesi di Bridgeport. Champoux Renato, della diocesi di Joliette. Germain Paolo, della medesima diocesi. Harnois Ernesto, della medesima diocesi. Lalonde Giorgio, della medesima diocesi. Gelinne Giuseppe Francesco, della diocesi di Namur. Vervotte Marcello Daniele, della medesima diocesi. Donnier Gastone Firmino, dell'arcidiocesi di Aix. Polidori Giovanni Battista, della medesima arcidiocesi. Belanger Leone, della diocesi di S. Anne-de-la-Pocatière. Chabot Benedetto, della medesima diocesi. Dumas Alberto, della medesima diocesi. Dupere I. Augusto, della medesima diocesi. Gendron Rosario, della medesima diocesi. Hebert Giorgio, della medesima diocesi. Marineau Giuseppe, della medesima diocesi. Ouellet Ernesto, della medesima diocesi. Paradis Antonio, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 588 18 febbraio 1960. Al sig. Boy Luigi 0., della diocesi di S. Anne-de-la-Pocatière. » » » Al sig. Scott Augusto, della medesima diocesi. 26 Al sig. Chesnelong Pietro Maria Carlo, dell'arcidiocesi di Tolosa. » » » Al sig. Jammes Luigi Cipriano Germano, della medesima arcidiocesi. 18 marzo Al sig. Debouverie Pietro, della diocesi di Amiens. » Al sig. Emielot Leone Alberto, della medesima diocesi. » » Al sig. Lesteven Carlo, della medesima diocesi. Al sig. Perin Pietro, della medesima diocesi. » » » Al sig. Petit Giuseppe, della medesima diocesi. » Al sig. Waimel Giovanni Francesco, della medesima dio» » » » » » » » » » 24 )) 31 » » » » » » •>) » 8 aprile » Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al sig. Al sig. Al sig. cesi. Mentasti Sandro, dell'arcidiocesi di Milano. Hynes Ronald W., della diocesi di Ogdensburg. Faure Giovanni, dell'arcidiocesi di Reims. Martin Arturo, della medesima arcidiocesi. Robert Emilio, della medesima arcidiocesi. Thurel Andrea Alberto A., della diocesi di SaintClaude. Avot Pietro, della diocesi di Arras. De Mey Raimondo, della diocesi di Gand. Francia Giovanni, dell'arcidiocesi di Malta. Grima Angelo, della medesima arcidiocesi. Gas Giuseppe, della diocesi di Fréjus-Toulon. Lefebure Stefano, della medesima diocesi. Swinton Shrling Carlo (Gran Bretagna). Van Bogaert Alfonso Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malines. Montanari Armando, dell'arcidiocesi di Bologna. Andreani Domenico V. (Roma). Bettocchi Silvio (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 31 marzo 1960. Al Col. de Venel Raimondo, della diocesi di Fréjus-Toulon. La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa : 27 novembre 1959. Al sig. Mineur Maurizio A., dell'arcidiocesi di Malines. 15 aprile 1960. Al sig. Bonomi Paolo (Roma). 11 maggio » Al sig. Van Den Boeynants Paolo, dell'arcidiocesi di Malines. Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 27 novembre 1959. Al Conte Thierry de Limburg-Stirum Francesco Saverio, dell'arcidiocesi di Malines. » » » Al sig. Claeys Gastone, della medesima arcidiocesi. Diarium Romanae Curiae 589 11 maggio 1959. Al sig. Van den Abeele Marcello, dell'arcidiocesi di Malines. 22 gennaio 1960. Al sig. Jaich Francesco, dell'arcidiocesi di Salisburgo. La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 28 aprile 1960. Al sig. Angelini Attilio (Eoma). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 1959. Al Al » Al » » 26 settembre Al 27 novembre Al Al » )) Al » » Al Al » Al » » 5 giugno » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. 24 dicembre » Al sig. 15 gennaio 1960. Al sig. )) » Al sig. » » Al sig. » 5 febbraio » Al sig. 18 4 10 » marzo » » » » » » )) )) » » » )) )) )) » 18 » » » » » » » » » » )) )) )) » )) » » )) )) )) » Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Lugetti Dino, della diocesi di Livorno. Pini Carlo, della medesima diocesi. Eazzauti Mario, della medesima diocesi. Joseph. Edoardo, della diocesi di Austin. Lockefeer Alberto L. S., della diocesi di Breda. Hecker Pietro, dell'arcidiocesi di Colonia. de Boeck Pietro, dell'arcidiocesi di Malines. Levie Paolo, della medesima arcidiocesi. Breton Paolo, della medesima arcidiocesi. Cullman Howard S., dell'arcidiocesi di New York. Doblhoff-Dier Enrico, dell'arcidiocesi di Vienna. Blistain Giovanni Francesco, della diocesi di Liegi. Hartmann Federico, della diocesi di Secovia. Jakob Massimiliano, dell'arcidiocesi di Vienna. Verley Francesco Bernardo M., della prefettura apostolica di Ketapang. Vadon Giovanni, dell'arcidiocesi di Parigi. Rondalli Giuseppe, délai diocesi di Bergamo. Citroni Antonio, della diocesi di Brescia. Parola Amedeo, della medesima diocesi. Savi Giuseppe, della medesima diocesi. Mirra Pasquale, della diocesi di Campagna. Lametti Stefano, dell'arcidiocesi di Lanciano. Scopinaro Luigi, della medesima arcidiocesi. Duarte Martins Antonio, del patriarcato di Lisbona. Ferreira Gomes Giuseppe, della diocesi di Oporto. Tomasini Cesare, dell'arcidiocesi di Trento. Accardo Salvatore (Roma). Lodato Giuseppe Maria, della diocesi di Acireale. Abbo Ignazio, della diocesi di Albenga. Pacelli Vincenzo, della diocesi di Civita Castellana. Conconi Torildo, della diocesi di Como. Linder Leone, della diocesi di Liegi. Barone Erminio, dell'arcidiocesi di Milano. Bozzi Giulio Cesare, della medesima arcidiocesi. Zagnoli Torquato, dell'arcidiocesi di Modena. Di Vita Roberto Gaspare, dell'arcidiocesi di Palermo. 590 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 18 marzo » » » 21 21 » » » » » 31 » 1960. Al sig. Meini Amperio (Roma). Al sig. Nguyen Van Huyen, del vicariato apostolico di Saigon. Al sig. Quartuccio Bartolomeo, della diocesi di Castellammare di Stabia. Al sig. Orsoni Angelo, del patriarcato di Venezia. Al sig. Balliana Luigi, della diocesi di Concordia. Al sig. Clerckx Paolo, della diocesi di Liegi. Al sig. Monti Vincenzo, della diocesi di Penne-Pescara. » Al sig. Bailador e Mario, della diocesi di Saluzzo. i) Al sig. Belpaire Andrea, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. Van Itterbeek Agostino, della medesima arcidio - » » 8 aprile » » » » » » 15 6 maggio )) 11 » » » 13 19 » » » » )) Al sig. Conti Giuseppe (Roma). Al sig. Attar Enrico, del vicariato patriarcale dei Siri in Egitto. Al sig. Guardigli Giulio, della diocesi di Montefeltro. Al sig. Girolami Mario (Roma). Al sig. Cima Giovanni V., della diocesi di Saluzzo. Al sig. Lodi Giovanni, dell'arcidiocesi di Genova. Al sig. Pinto Achille, della diocesi di Como. Al sig. Kaise Fernando, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. Loncin Luigi, della medesima arcidiocesi. Al sig. Pinsard Pietro, dell'arcidiocesi di Parigi. Al sig. Avalle Angelo, dell'arcidiocesi di Torino. Al sig. Cittante Antonio, della diocesi di Adria. Zü Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 16 ottobre 1959. Al » » Al 27 novembre » Al » Al » Al » Al » sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. » » » » » » Al sig. » Al sig. Al sig. Al sig. » )) » 23 dicembre García Gil, dell'arcidiocesi di Cebú. Peláez Efraín, della medesima arcidiocesi. Elbern Vittorio, dell'arcidiocesi di Colonia. Zwaenepoel Giuseppe, della diocesi di Gand. Lagares Bernal Emanuele, della diocesi di Madrid. Van Der Heyden Roberto, dell'arcidiocesi di Malines. De Staercke Giacomo, della medesima arcidiocesi. Devendt Marcello, della medesima arcidiocesi. Claerhout Adriano, della medesima arcidiocesi. de Smedt Uberto, della medesima arcidiocesi. Tinchant Vincenzo, della medesima arcidiocesi. Stahly Francesco, dell'arcidiocesi di Parigi. Sciascia Giulio (Roma). Van Delft Giuseppe L., della diocesi di 's-Hertogenbosch. O'Brien Roberto G. A., dell'arcidiocesi di Westminster. Muirsmith Erico, della medesima arcidiocesi. Fritsen Agostino, della medesima arcidiocesi. Lenz Francesco, dell'arcidiocesi di Vienna. Diarium Romanae Curiae 591 8 gennaio 1960. Al sig. Burke Ernesto Francesco, della diocesi di Des Moines. 15 » » Al sig. Byrne Francesco W., della diocesi di Madison. Al sig. Teff Lino, della medesima diocesi. » » » » Al sig. Del Hierro Alfonso, dell'arcidiocesi di Quito. » Al sig. Hauser Rodolfo, della diocesi di Secovia. Al sig. Cobo Arias Luigi Omero, della diocesi di Ambato. 22 Al sig. Prohaska Emanuele, dell'arcidiocesi di Vienna. » » )> Al sig. Pasquini Mario (Roma). » » Al sig. Ruggeri Leopoldo (Roma). 5 febbraio Al sig. Gloriani Paolo (Roma). Al sig. Santopadre Raffaele (Roma). » » Al sig. Spaziani Mario (Roma). » » 6 Al sig. Di Franco Giacomo, della diocesi di Trivento. 18 )) Al sig. Alarie Alberto, della diocesi di S. Anne-de-laPocatière. Al sig. Belanger Felice, della medesima diocesi. » » )) Al Cote Leopoldo, della medesima diocesi. sig. » Al sig. Fortin Simone, della medesima diocesi. » » Al sig. Ledere Roberto, della medesima diocesi. Al sig. Normand Raimondo, della medesima diocesi. Al sig. Pelletier Rosario, della medesima diocesi. » Al sig. Perreault Cbamplain, della medesima diocesi. » Al sig. Rousseau Andrea, della medesima diocesi. » Al sig. Saulnier Alberto, della medesima diocesi. Al sig. Senechal Alcide, della medesima diocesi. » Al sig. Cereda Antonio, della diocesi di Tortona. 26 » » Al sig. González del Rio Arturo, del vicariato apostolico di Puerto Maldonado. Al sig. Morri Domenico, della diocesi di Teramo. » » » Al sig. Paganucci Lorenzo, della diocesi di Cagli. Al sig. Scarchilli Tommaso (Roma). Al sig. Pappalardo Pietro, della diocesi di San Miniato. » )) Al sig. Ferrari Agostino, della diocesi di Tortona. 4 marzo » Al sig. Müller Guglielmo (Germania). Al sig. Ricci Maurizio (Roma). » 10 » » Al sig. Bertulli Italo, della diocesi di Brescia. Al sig. Papis Giulio, della medesima dipcesi. » 18 Al sig. De Pasquale Emilio, della diocesi di Foligno. » Al sig. Laurenzi Antonio, della medesima diocesi. » Al sig. Muziarelli Luigi, della medesima diocesi. » » » Al sig. Raggi Gino, della medesima diocesi. » » » Al sig. Cusimano Aurelio, dell'arcidiocesi di Palermo. » » » Al sig. Savagnone Guido, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Lotti Enrico, della diocesi di Pavia. » » Al sig. Mai Van Ham, del vicariato apostolico di Saigon. » » Al sig. Lam Van Hiep, del medesimo vicariato apostolico. Al sig. Fasanella d'Amore di Ruffiano Rosalbino, della diocesi di S. Marco e Bisignano. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 592 18 marzo » » » » » 24 » 31 i) » » » » » 8 aprile » » » » 6 maggio 11 » » » » » » » 13 » I960- Al » » » » » » » » » » » » » » » )) » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al » » Al Al » » » Al Al Al sig. Julia Francesco, della diocesi di S. Marco e Bisignano. sig. Lucibello Pasquale, della medesima diocesi. sig. Puzzo. Ferdinando, della medesima diocesi. sig. Parodi Giacomo, della diocesi di Acqui. sig. Villani Francesco (Roma). sig. Lenti Giovanni Battista, della diocesi di Jesi. sig. Gasparetti Elio, della medesima diocesi. sig. Blampain Roberto, dell'arcidiocesi di Malines. sig. Boone Marcello, della medesima arcidiocesi. sig. Chrichx Giovanni, della medesima arcidiocesi. sig. De Ruyttere Ruggero, della medesima arcidiocesi. sig. Calzolari Mario, dell'arcidiocesi di Ferrara. sig. Villanova Gino, della medesima arcidiocesi. sig. Braconi Luigi, della diocesi di Sovana-Pitigliano. sig. Paltrinieri Carlo, dell'arcidiocesi di Modena. sig. Philips Michele, dell'arcidiocesi di Malines. sig. Rombauts Lodovico, della medesima arcidiocesi. sig. Van Ongevalle Guido, della medesima arcidiocesi. sig. Verheyden Fiorenzo, della medesima arcidiocesi. sig. Roversi Cesare, della diocesi di Mantova. sig. Van der Ven Francesco Guglielmo Maria, della diocesi di Rotterdam. sig. Cornet Renato, della diocesi di Tournai. sig. Dos Santos Antonio Astolfo, della diocesi di Amargosa. sig. Beretti Mario (Roma). sig. Passetto Felice Antonio, dell'arcidiocesi di Torino. sig. Mattea Olimpio, della medesima arcidiocesi. NECROLOGIO 16 22 luglio » 1960. Monsig. Sarié Ivan, Arcivescovo di Sarajevo. » Monsig. Lemmens Guglielmo J. H., Arcivescovo tit. di Samosata. 25 » » Monsig. Kujur Nielas, Arcivescovo di Ranchi. 2 agosto » Monsig. Orlando Francesco, Vescovo di San Severo. 15 Augusti 1960 An. et vol. LII (Ser. III, v. II) - N. 10 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA IOANNIS PP. XXIII L I T T E R A E APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE N O V U M RUBRICARUM BREVIARII ET MISSALIS ROMANI CORPUS APPRO- BATUR. Rubricarum instructum, quo publicus Ecclesiae cultus ordinatur ac regitur, Apostolica Sedes, inde praesertim a Concilio Tridentino, continenter studuit et pressius definire et perfectius ordinare. Pluribus itaque emendationibus, variationibus et additamentis decursu temporis introductis, totum rubricarum systema abunde succrevit, non semper vero systematico ordine servato, et non sine primitivae perspicuitatis ac simplicitatis detrimento, ,J Nil proinde mirum quod Decessor Noster, Pius Papa XII, fel. rec, plurium Episcoporum precibus annuens, rubricas Breviarii ac Missalis Romani in quibusdam ad simpliciorem formam esse redigendas censuerit, quod generali Decreto S. Rituum Congregationis diei 23 Martii anni 1955 fuit peractum. Anno vero sequenti 1956, cum interim studia praeparatoria pro generali liturgica instauratione maturescerent, idem Decessor Noster Episcoporum mentem explorandam decrevit, circa Breviarii Romani liturgicam emendationem. Episcoporum autem responsionibus mature perpensis, quaestionem de generali ac systematica rubricarum Breviarii ac Missalis emendatione aggrediendam esse censuit, eamque peculiari illi commisit virorum peritorum Commissioni, cui generalis instaurationis liturgicae studia demandata fuerant. 38 - ACTA, vol. I I , u. 10. — 15-8-1960. 594 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nos autem, postquam, adspirante Deo, Concilium Oecumenicum coadunandum esse decrevimus, quid circa huiusmodi Praedecessoris Nostri inceptum agendum foret, haud semel recogitavimus. Re itaque diu ac mature examinata, in sententiam devenimus, altiora principia, generalem liturgicam instaurationem respicientia, in proximo Concilio Oecumenico Patribus esse proponenda; memoratam vero rubricarum Breviarii ac Missalis emendationem diutius non esse protrahendam. Harum itaque rubricarum Breviarii ac Missalis Romani corpus, a peritis viris S. Rituum Congregationis praeparatum et a praefata Pontificia Commissione pro generali liturgica instauratione diligenter revisum, Nos ipsi, motu proprio et certa scientia, Apostolica Nostra Auctoritate, probandum censuimus, sequentia decernentes : 1) Novum rubricarum Breviarii ac Missalis Romani codicem, per tres partes digestum, scilicet : Rubricae generales, Rubricae generales Breviarii Romani, et Rubricae generales Missalis-Romani, a Sacra Nostra Rituum Congregatione mox evulgandum, inde a die 1 Ianuarii proximi anni 1961, ab omnibus qui ritum romanum sequuntur, servandum esse praecipimus. Qui vero alium ritum latinum observant, quamprimum sive novo rubricarum codici, sive Calendario se conformare tenentur, in iis omnibus, quae illi ritui stricte propria non sunt. 2) Eodem die 1 Ianuarii anni 1961 vigere cessant Rubricae generales Breviarii et Missalis Romani, necnon Additiones et Variationes in rubricis Breviarii et Missalis Romani, ad normam Bullae Praedecessoris Nostri S. Pii X Divino afflatu, quae hucusque his libris praepositae habentur. Pariter vigere cessat Decretum generale S. R. C. diei 23 Martii anni 1955 De rubricis ad simpliciorem formam redigendis, in hac nova rubricarum redactione assumptum. Abrogantur denique eiusdem S. Congregationis decreta et ad dubia responsiones, quae cum nova hac rubricarum forma non conveniunt. 3) Item statuta, privilegia, indulta et consuetudines cuiuscumque generis, etiam saecularia et immemorabilia, immo specialissima atque individua mentione digna, quae his rubricis obstant, revocantur. 4) Librorum liturgicorum editores, rite a S. Sede approbati et admissi, novas parare possunt editiones Breviarii et Mis- Acta Ioannis Pp. XXIII 595 salis Romani, iuxta novum rubricarum codicem dispositas; ad necessariam vero novarum editionum uniformitatem praecavendam, S. Rituum Congregatio peculiares tradat instructiones. 5) In novis Breviarii vel Missalis Romani editionibus, omissis rubricarum textibus de quibus n. 2, novarum rubricarum textus praeponantur, Breviario quidem Rubricae generales et Rubricae generales Breviarii Romani; Missali autem item Rubricae generales et Rubricae generales Missalis Romani. 6) Omnes denique ad quos spectat quamprimum Calendaria et Propria, sive dioecesana sive religiosa, ad normam et mentem novae redactionis rubricarum et Calendarii conformari curent, a S. Rituum Congregatione approbanda. His itaque firmiter statutis, muneri Nostro Apostolico consentaneum ducimus, nonnulla addere hortamenta. Nova sane hac rubricarum dispositione, dum ex una parte universus rubricarum Breviarii et Missalis Romani instructus in meliorem formam est redactus, clariore ordine digestus et in unicum textum contractus, ex altera parte aliquae quoque introductae sunt peculiares modificationes, quibus Officium divinum paulisper contrahitur. Hoc siquidem quamplurium Episcoporum erat in votis, intuitu praesertim multorum sacerdotum, qui in d;es magis magisque pastoralibus sollicitudinibus onerantur. Hos autem et omnes qui Officio divino persolvendo tenentur, paterno hortamur animo, ut si quid in eodem divino Officio breviatur, hoc maiore diligentia ac devotione compensetur. Cum porro lectio quoque sanctorum Patrum aliquantisper quandoque minuatur, omnes enixe clericos hortamur, ut volumina Patrum, tanta sapientia ac pietate referta, assidue prae manibus legenda ac meditanda teneant. Quae autem per Nostras has Litteras, motu proprio datas, decrevimus ac statuimus, rata atque firma sunto, contrariis quibuslibet minime obstantibus, peculiarissima quoque et individua mentione dignis. Datum Romae, apud S. Petrum, die 25 mensis Iulii, anno 1960, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII 596 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SS. ACTA CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO RITUUM DECRETUM GENERALE QUO NOVUS RUBRICARUM BREVIARII AC MISSALIS ROMANI CODEX PROMULGATUR Novum rubricarum Breviarii ac Missalis romani codicem, quem Ssmus Dominus Noster Ioannes Papa X X I I I , per Litteras Apostolicas Rubricarum instructum, die 25 iulii huius anni motu proprio datas approbavit et huic S. Congregationi promulgandum mandavit, S. R i tuum^ Congregatio, per hoc Decretum generale, et promulgat et promulgatum esse declarat, in novas Breviarii et Missalis romani editiones inserendum, et ab omnibus ad quos spectat, inde a die 1 ianuarii proximi anni 1961, servandum. Ut autem libri liturgici qui in usu habentur adhuc adhiberi possint, rubricarum codici adduntur « Variationes » Breviariis et Missalibus necnon Martyrologio aptandis. Ex aedibus S. Rituum Congregationis, die 26 iulii anni 1960. OAIETANUS Card. CICOGNANI, E p . Tusculanus, Praefectus Henricus Dante, a secretis Sacra Congregatio Rituum 597 RUBRICAE BREVIARII ET MISSALIS ROMANI PARS PRIMA RUBRICAE GENERALES I CAPUT NORMAE GENERALES 1. Rubricae quae sequuntur ritum romanum respiciunt. 2. Nomine calendarii veniunt tum calendarium in usum Ecclesiae universae, tum calendaria particularia. 3. Rubricae generales quae sequuntur, valent tam pro Breviario quam pro Missali. Ipsis tamen exceptiones dantur per particulares rubricas, quae aliquando in Breviario et in Missali ad normam harum rubricarum redactis occurrunt. CAPUT DE DIE II LITURGICO IN GENERE 4. Dies liturgicus est dies sanctificatio actionibus liturgicis, praesertim Sacrificio eucharistico et publica Ecclesiae prece, id est Officio d i v i n o ; et decurrit a media nocte ad mediam noctem. 5. Celebratio diei liturgici decurrit per se a Matutino ad Completorium. Sunt tamen dies solemniores, quorum Officium inchoatur a I V e speris, die praecedenti. Habetur denique celebratio liturgica non plena seu sola comme- moratio in Officio et Missa diei liturgici currentis. 6. Singulis diebus fit aut de dominica, aut de feria, aut de vigilia,, aut de festo, aut de octava, iuxta calendarium et praecedentiam dierum liturgicorum. 7. Praecedentia inter singulos dies liturgicos unice per peculiarem tabellam (n. 91) determinatur. ) Lectio tertia dicitur de homilia in Evangelium d i e i ; et sumitur ea quae nunc in Breviario ponitur tamquam prima tertii Nocturni. 221. In Officio ordinario, ordo trium lectionum hic est : a) Lectio prima et secunda dicuntur de Scriptura ; et quidem ordinarie de Scriptura occurrenti, nisi propriae vel specialiter assignatae habeantur. P r i m a autem lectio Sacrae Scripturae ea est, quae in Breviario ut prima notatur ; altera vero efficitur ex secunda et tertia in unam coniunctis, omisso responsoria intermedio. b) Lectio tertia dicitur de festo, scilicet propria, quae antea communiter vocabatur « contracta » ; qua deficiente, dicuntur lectiones propriae (olim secundi Nocturni) simul coniunctae. Si vero festum careat lectionibus propriis, pro tertia lectione sumitur quarta de Communi. 222. In Officio feriali, ordo trium lectionum hic est : a) si agitur de Officio vigiliae vel feriae cum homilia, tres lectiones dicuntur de homilia in Evangelium diei ; b) si agitur de Officio feriae sine homilia, leguntur tres lectiones de Scriptura occurrenti, prout in Breviario exhibentur. IV - De quibusdam peculiaritatibus circa lectiones 223. Lectiones Officii defunctorum modo proprio ordinantur, ut suis locis notatur. 224. P e r octavas Paschatis et Pentecostes dicuntur tres lectiones de homilia in Evangelium diei. 225. Superveniente dominica in Septuagesima, lectiones dominicis et feriis post Epiphaniam assignatae, quae locum habere non possunt, eo anno penitus omittuntur. Idem valet de lectionibus dominicarum post Pentecosten, et de lectionibus feriarum, easdem dominicas sequentium, quae impediuntur superveniente prima dominica mensis augusti ; necnon de lectionibus mensium augusti, septembris, octobris et novembris quae impediuntur superveniente prima dominica mensis sequentis, vel prima dominica Adventus. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 636 M) De responsoriis post lectiones Matutini I - De responsoriis in genere 226. Post quamlibet lectionem dicitur responsorium, praeterquam post ultimam, quando dicendus est hymnus Te Deum. 227. Responsoria adeo c u m lectionibus connectuntur, ut eadem ratione ac lectiones sumenda sint, nisi aliter expresse caveatur. 228. Responsoria quae suo die dici nequeunt, non transferuntur, sed omittuntur. 229. Tempore paschali, in fine cuiuslibet responsorii, ante versum, additur Alleluia, nisi iam habeatur ; minime vero additur Alleluia post versum. 230. In fine ultimi responsorii cuiusque Nocturni, post repetitam ultimam partem responsorii, dicitur Gloria Patri, et deinde i t e r u m ' r e sumitur eadem ultima pars responsorii, nisi suo loco aliter notetur. Attamen, in Officio temporis Passionis, in ultimo responsorio cuiusque N o c t u r n i omittitur Gloria Patri, et eius loco resumitur integrum responsorium ab initio usque ad versum exclusive. In Officio defunctorum autem, loco Gloria Patri, in ultimo responsorio cuiusque Nocturni, dicitur Requiem aeternam. 231. Peculiaritates in dicendis responsoriis forte occurrentes, suis locis indicantur. II - De responsoriis in Officiis trium Nocturnorum 232. Responsoria trium Nocturnorum hac ratione ordinantur : a) in Officio festivo et semifestivo, dicuntur propria aut de Communi ; b) in Officiis Tridui sacri, dicuntur propria. I I I - De responsoriis in Officiis unius Nocturni 233. In Officio dominicali, responsoria hoc modo ordinantur : r a) p r i m u m , est responsorium quod ponitur post primam lectionem ; o) secundum, est responsorium quod post tertiam lectionem olim inveniebatur. In fine huius responsorii omittitur Gloria Patri et repetitio ultimae partis responsorii, quando dicendum est tertium responsorium ; Sacra Congregatio Rituum 637 c) tertium, quando dicendum occurrit, est responsorium quod post tertiam lectionem de homilia exstabat. 234. In Officio ordinario cum lectionibus de Scriptura occurrenti, responsoria hoc modo ordinantur : a) p r i m u m , est responsorium quod ponitur post primam lectionem ; b) secundum, est responsorium quod post tertiam lectionem invenitur. 235. In Officio ordinario cum lectionibus de Scriptura propriis vel specialiter assignatis, responsoria dicuntur propria aut de Communi, eodem ordine ac supra (n. 234). 236. In Officio feriali, sive fiat de feria sive de vigilia, dicuntur responsoria de feria currenti, prout habentur in P r o p r i o de Tempore. N) De hymno Te D e u m 237. H y m n u s Te Deum dicitur ad Matutinum, post ultimam lectio- nem, loco noni vel tertii r e s p o n s o r i i : a) in dominica in albis, in dominica Pentecostes, et in Matutino dominicae Eesurrectionis, quod recitatur ab iis qui Vigiliae paschali non interfuerunt ; b) in dominicis II classis, exceptis dominicis in Septuagesima, in Sexagesima et in Quinquagesima ; c) in omnibus festis ; d) per octavas Nativitatis D o m i n i , Paschatis et Pentecostes; e) in Officio feriali temporis natalicii et temporis paschalis; /) in vigiliis Ascensionis et Pentecostes; g) in Officio sanctae Mariae in sabbato. 238. Omittitur vero hymnus Te Deum : a) in Officiis de Tempore a dominica I Adventus usque ad vigiliam Nativitatis Domini inclusive; et a dominica in Septuagesima usque ad Sabbatum sanctum inclusive ; b) in vigiliis II et I I I classis, excepta vigilia Ascensionis Domini ; c) in omnibus feriis per annum ; d) in Officio defunctorum. 239. Quando hymnus Te Deum omittitur, eius loco dicitur nonum vel tertium responsorium. 638 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale O) De capitulis, et de lectione brevi ad Primam 240. Capitulum dicitur ad omnes H o r a s , Matutino excepto, expletis psalmis cum suis a n t i p h o n i s ; ad Completorium autem post hymnum. Omittitur a Laudibus feriae V in Cena D o m i n i usque ad Nonam sabbati in albis, et in Officio defunctorum,. 241. Ad P r i m a m semper dicitur capitulum Regi saeculorum; et ad Completorium Tu autem in nobis. Ad alias H o r a s sumitur ex Ordinario vel Psalterio, e P r o p r i o vel Communi, iuxta Officiorum diversitatem (nn. 165-177). 242. Lectio brevis ad P r i m a m dicitur semper de Tempore, prout in Ordinario. P) De responsoriis brevibus Horarum minorum 243. Responsoria brevia dicuntur ad H o r a s minores et ad Completorium post capitulum ; omittuntur vero a feria V in Cena D o m i n i usque ad Nonam sabbati in albis, et in Officio defunctorum. 244. A d ' P r i m a m , in responsorio Christe, Fili Dei vivi, versus Qui sedes mutatur iis in Officiis et anni temporibus pro quibus proprius assignatur ; numquam tamen dicitur versus proprius festi commemorati. Responsorium breve Completorii numquam mutatur. Ad Tertiam, Sextam et N o n a m responsoria brevia sumuntur ex eodem loco ac capitula. 245. Quomodo responsoria brevia dicenda sint, sive extra tempus paschale sive tempore paschali, sive in Officio feriali temporis Passionis, in Ordinario indicatur. E x t r a tempus paschale, quamvis in aliquibus festis addenda sint duo Alleluia in fine responsorii brevis ante versum ad Tertiam, Sextam et N o n a m , non ideo addenda sunt etiam ad Primam et ad Completorium. Q) De orationibus 246. Oratio dicitur in fine cuiuslibet Horaie, loco in Ordinario i n d i - , cato. Excipitur Matutinum, quando una cum Laudibus recitatur. 247. Orationi praemittitur, in recitatione in choro vel in communi, Dominus vobiscum, cui respondetur Et cum spiritu tuo. In recitatione a solo facta, et ab iis qui in ordine diaconatus non sunt constituti, dicitur, nisi iam praecedat, Domine, exaudi orationem meam et respondetur Sacra Congregatio Rituum 639» Et clamor meus ad te veniat. Deinde dicitur Oremus, et subiungitur oratio. Et sic in recitatione d solo, loco Dominus vobiscum, semper dicitur Domine, exaudi orationem meam, ut supra.' 248. Ad P r i m a m et ad Completorium oratio numquam mutatur, nisi in Officio Commemorationis omnium Fidelium defunctorum et, in Triduosacro, ad P r i m a m . Ad alias H o r a s , sumitur oratio quae ponitur ad Laud e s ; in feriis Quadragesimae et Passionis tamen, ad Vesperas, exstat oratio propria. 249. Oratio Officii diei semper dicitur sub sua conclusione, salvo praescripto n. 110 a. Orationes vero, quae ad commemorationes pertinent, concluduntur in ultima t a n t u m ; attamen Oremus dicitur ante quamlibet orationem. • R) De commemorationibus 250. Commemorationes fiunt iuxta normas in rubricis generalibus,, nn. 106-114, datas. 251. Commemorationes ponuntur post orationem Officii diei ; et fiunt per antiphonam quae ponitur respective ad Benedictus yel ad Magnificat" in Officio commemorato, per versum qui eam praecedit et per orationem,,, salvo praescripto ri. 110 c. 252. Ad faciendam commemorationem Officii dominicae, feriae et vigiliae Ascensionis, antiphona et versus sumuntur e P r o p r i o de Tempore, Psalterio vel Ordinario, oratio autem e P r o p r i o de T e m p o r e ; ; ad faciendam commemorationem vero octavae Nativitatis vel Officii Sanctorum, antiphona, versus et oratio sumuntur e P r o p r i o vel Communi ; ad faciendam demum commemorationem vigiliae II et I I I classis,,, antiphona et versus sumuntur e Psalterio, oratio autem e P r o p r i o . 253. In faciendis commemorationibus, haec animadvertantur : a) in eadem H o r a numquam bis repetatur eadem a n t i p h o n a ; b) in eadem commemoratione antiphona et versus numquam constent iisdem verbis. 254. Si in Laudibus una tantum facienda est commemoratio, et antiphona ac versus sumenda sunt ex eodem Communi unde sumpta sunt in Officio diei, pro commemoratione sumuntur antiphona ac versus e I V e speris. 640 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 255. Si in Laudibus duae faciendae sunt commemorationes, et antiphona ac versus sumenda sunt ex eodem Communi : a) pro prima commemoratione, sumuntur antiphona et versus e Laudibus ; b) pro altera, antiphona et versus e I Vesperis. 256. Si in Laudibus duae faciendae sunt commemorationes, et antiphona ac versus sumenda sunt ex eodem Communi unde sumpta sunt in Officio diei : a) pro prima commemoratione, sumuntur antiphona et versus e I Vesperis ; b) pro altera, antiphona et versus e II Vesperis. 257. Ad ea quae nn. 253-256 habentur, animadvertatur : a) si antiphona eadem sit in I et II Vesperis, pro altera commemoratione sumitur antiphona e Laudibus, vel demum prima antiphona tertii N o c t u r n i ; b) textus antiphonae adhiberi potest, in eadem H o r a , tamquam versus pro altera commemoratione, sumenda ex eodem C o m m u n i ; c) antiphona Euge, serve bone, quae ponitur ad Laudes de Communi Confessoris Pontificis, censetur identica cum simili antiphona, quae habetur ad Laudes de Communi Confessoris non Pontificis. 258. Item, si eadem sit oratio festi de quo fit Officium et eius de quo fit commemoratio, oratio pro commemoratione mutatur in alteram de eodem vel simili Communi. 259. Antiphonae et versus propria, si in una H o r a pro commemoratione adhiberi nequeunt, non transferuntur, sed omittuntur. S) De precibus 260. Preces dicuntur tantum in Officiis de Tempore, et quidem : a) in Laudibus et Vesperis feriae IV et VI temporis Adventus, Quadragesimae et P a s s i o n i s ; b) in Laudibus et Vesperis feriae IV et VI Quatuor Temporum mensis septembris; c) in Laudibus sabbatorum Quatuor Temporum, excepto sabbato infra octavam Pentecostes. Sacra Congregatio Rituum CAPUT 641 VI DE RATIONE SIGNO CRUCIS SE MUNIENDI, STANDI, GENUFLECTENDI ET SEDENDI IN RECITATIONE DIVINI OFFICII 261. Quae hic dicuntur de signo crucis et de corporis situ in recitatione divini Officii, valent pro recitatione in choro vel in communi; convenit vero ut hi qui a solo divinum Officium recitant, iis quae de signo crucis dicuntur se conforment. 262. Normae peculiares quae ad h e b d o m a d a r u m et cantores spectant, in caeremoniarum libris inveniuntur ; proinde hic ea tantum indicantur quae « chorales » in genere respiciunt. 263. Omnes signant se signo crucis a fronte ad pectus et ab humero sinistro ad dexteram : a) in principio omnium H o r a r u m , cum dicitur Deus, in adiu- torium ; b) ad versum Adiutorium nostrum; c) ad absolutionem Indulgentiam post Confiteor in C o m p l e t o r i o ; d) in principio canticorum Benedictus, Magnificat mittis ; et Nunc di- ' e) ad benedictionem in fine Primae et C o m p l e t o r i i ; /) ad versum Divinum auxilium, in fine divini Officii. 261. Signo crucis os sibi signant in principio Matutini, ad verba Domine, labia mea aperies. 265. Signo crucis pectus sibi signant ad verba Converte nos in Completorio. 266. Omnes stant : a) in principio cuiusque H o r a e , donec primus versus primi psalmi inchoatus s i t ; b) dum dicuntur hymni, et cantica evangelica; c) ad Matutinum etiam ad invitatorium cum suo psalmo et ab expleta ultima antiphona cuiusque Nocturni usque ad primam benedictionem ante lectiones inclusive; et dum legitur textus Evangelii ante homiliam ; d) ad Laudes et ad Vesperas etiam ab expleta antiphona post ulti41 - ACTA, vol. I I , n. 1 0 . — 1 5 - 8 - 1 9 6 0 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 642 Officiale mum psalmum usque ad finem, nisi genuflectendum sit ad preces aut ad orationem, iuxta rubricas ; e) ad Primam, ab expleta antiphona usque ad finem, praeterquam ad lectionem Martyrologii, nisi genuflectendum sit ad orationes; /) ad Tertiam, Sextam et Nonam, ab expleta antiphona usque ad finem, nisi genuflectendum sit ad orationem ; g) ad Completorium, ab expleta antiphona post psalmos usque ad finem, nisi genuflectendum sit ad orationem ; h) ad intonationem antiphonarum in Matutino, Laudibus et V e speris cantatis, iuxta consuetudinem ; i) ad antiphonam finalem B. Mariae V i r g . , post Completorium, sabbato et dominica, etiam si non fit Officium de dominica, et toto tempore paschali. 267. Omnes genua flectunt : a) ad verba Venite, adoremus et procidamus, etc. in psalmo Venite, exsultemus in initio M a t u t i n i ; b) ad versum Te ergo quaesumus in hymno Te Deum ; c) ad preces, quando dicendae sunt ; d) in Officio feriali Adventus, Quadragesimae et Passionis necnon Quatuor Temporum mensis septembris, et de .vigiliis II et I I I classis, excepta vigilia Ascensionis, in omnibus H o r i s ad orationem et commemorationes forsan sequentes ; hebdomadarius autem stat ; e) ad antiphonam finalem B. Mariae V i r g . , post Completorium, praeterquam sabbato et dominica et toto tempore p a s c h a l i ; hebdomadarius autem stat dum dicit o r a t i o n e m ; /) in quibusdam aliis peculiaribus adiunctis, quae suis locis notantur. 268. Omnes sedent : a) in omni H o r a , incepto primo versu primi psalmi, donec antiphona ultimi psalmi repetita sit ; b) ad lectiones c u m suis responsoriis ad Matutinum, praeterquam dum legitur textus evangelii ante homiliam ; c) dum legitur Martyrologium, ad P r i m a m , nisi aliter statuatur. ' Sacra Congregatio Rituum 643 PARS TERTIA RUBRICAE GENERALES MISSALIS ROMANI CAPUT NOTIONES ET I NORMAE GENERALES 269. Sacrosanctum Missae Sacrificium, iuxta canones et rubricas celebratum, est actus cultus publici, nomine Christi et Ecclesiae Deo redditi. Denominatio proinde « Missae privatae » vitetur. 270. Missa cum Officio divino summum totius christiani cultus constit u i t ; Missa proinde per se cum Officio diei concordare debet. D a n t u r tamen etiam Missae extra ordinem Officii, scilicet votivae aut defunctorum. 271. Missarum species duae sunt : Missa in cantu et Missa lecta. Missa dicitur in cantu, si sacerdos celebrans partes ab ipso iuxta rubricas cantandas revera cantu profert ; secus dicitur lecta. Missa in cantui p o r r o , si celebratur cum assistentia ministrorum sac r o r u m , appellatur Missa solemnis; si celebratur absque ministris sacris, vocatur Missa cantata. Missa solemnis demum, quae ab Episcopo vel ab aliis facultatem habentibus celebratur cum solemnitatibus in libris liturgicis statutis, dicitur Missa pontificalis. 272. Missa natura sua postulat, ut omnes adstantes, secundum modum sibi p r o p r i u m , eidem participent. V a r i o s autem modos, quibus fideles sacrosancto Missae Sacrificio actuose participare possunt, ita oportet moderari, ut periculum cuiusvis abusus amoveatur, et praecipuus eiusdem participationis finis obtineatur, plenior scilicet D e i cultus et fidelium aedificatio. De hac fidelium actuosa participatione fusius actuni est in Instructione de Musica sacra et sacra Liturgia a S. R i t u u m Congregatione data die 3 septembris anni 1958. 273. Rubricae quae sequuntur valent tam pro Missis in cantu quam pro Missis lectis, nisi aliter expresse caveatur. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 644 CAPUT DE CALENDARIO ADHIBENDO II IN MISSAE CELEBRATIONE 274. Missa dicenda est iuxta calendarium, aut ecclesiae vel oratorii in quo Missa celebratur, aut loci, aut ipsius sacerdotis celebrantis, aut Ecclesiae universae, prout infra exponitur. 275. In ecclesia vel oratorio publico, quilibet sacerdos, tam dioecesanus quam religiosus, celebrare tenetur iuxta calendarium ipsius ecclesiae vel oratorii publici. Idem servetur in oratorio semipublico principali seminarii, domus religiosae, collegii, nosocomii, carceris et similium. 276. In oratoriis secundariis seminarii, domus religiosae, collegii, nosocomii, carceris et similium, quilibet sacerdos sequi potest aut calendarium ipsius oratorii aut proprium. 277. In oratoriis privatis, et cum celebrat super altare portatile extra locum sacrum, quilibet sacerdos sequi potest aut calendarium loci (n. 53 a) aut p r o p r i u m . 278. De festis P a t r o n i principalis nationis, regionis seu provinciae sive ecclesiasticae sive civilis, dioecesis, oppidi seu civitatis, necnon de anniversario Dedicationis ecclesiae cathedralis et aliis festis actu feriatis, si quae sint, quilibet sacerdos Missam celebrare debet, etiamsi secus calendarium proprium sequi posset. 279. Oratorium flxe constitutum in navibus est oratorium publicum ; et in eo adhiberi debet calendarium Ecclesiae universae. Cum autem quis celebrat extra huiusmodi oratorium, super altare portatile, adhibere potest vel.calendarium Ecclesiae universae vel calendarium proprium. Idem facere potest qui legitime celebrat in itinere aereo, fluviali vel viae ferreae. » 280. In seminariis et collegiis clericorum dioecesanis, Religiosis commissis; necnon in seminariis et collegiis clericorum interdioecesanis, regionalibus, nationalibus et internationalibus, etiam Religiosis commissis, idem adhibetur calendarium, quod praecipitur pro recitatione divini Officii in communi (nn. 154-155). Sacra Congregatio Rituum 281. In collegiis et domibus interprovincialibus, 645 nationalibus et internationalibus Religiosorum, adhibendum est calendarium proprium Ordinis seu Congregationis universae (n. 55), additis tantum festis de quibus n. 57. 282. Calendarium dioecesanum, additis festis loci et ecclesiae vel oratorii propriis, adhiberi debet : a) in ecclesiis cathedralibus, etsi Religiosis sint c o m m i s s a e ; b) in ecclesiis et oratoriis propriis cleri dioecesani, etsi chorum Religiosorum adnexum habeant, qui cum ecclesia per crates tantum communicat ; c) in ecclesiis et oratoriis Religiosorum utriusque sexus, qui calendarium proprium non habent, additis tamen festis ipsis propriis et indultis ; d) in ecclesiis et oratoriis Religiosorum, quae clero dioecesano commissa sunt, aut adnexum habent chorum Canonicorum ; non autem si ecclesia vel oratorium alicui sacerdoti in particulari est commissum ; e) in ecclesia et oratorio principali seminarii, etsi Religiosis sit commissum, data tamen facultate addendi festa de quibus n. 154. 283. Calendarium religiosum, additis festis de quibus n. 57 atque festis ecclesiae vel oratorii propriis, adhiberi debet : a) in ecclesiis et oratoriis principalibus Religiosorum, qui ca- lendarium proprium habent, etsi sint paroecialia; b) in ecclesiis et oratoriis cleri dioecesani, quae Religiosis commissa sunt, aut ipsis Religiosis inserviunt pro publica divini Officii recitatione, etsi sint paroecialia ; non autem si ecclesia vel oratorium alicui Religioso in particulari est commissum ; c) in ecclesiis et oratoriis Tertiariorum utriusque sexus, etsi solum Officium parvum B. Mariae V i r g . recitent; d) in oratoriis secundariis seminarii Religiosis commissi, si haec oratoria ipsis Religiosis tantum inserviunt. 284. Sacerdos qui celebrat in ecclesia vel oratorio ubi ritus diversus viget, stare debet calendario ipsius ecclesiae vel oratorii quoad festa eorumque gradum, commemorationes et collectam imperatam. In ordinanda autem Missa, sumere debet partes variabiles proprias illius ritus, retentis caeremoniis et Ordinario proprii ritus. 646 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CAPUT DE MISSA III CONVENTUALI 285. Nomine Missae conventualis intellegitur Missa quae ab iis, qui per leges Ecclesiae choro adstringuntur, in coniunctione cum Officio divino quotidie celebranda est. 286. Singulis diebus una tantum dicenda est Missa conventualis, quae cum Officio in choro recitato concordare debet, exceptis diebus de quibus infra n n . 289-294. Obligatio tamen alias Missas in choro celebrandi, ex piis fundationibus vel alia legitima causa, firma manet. 287. Missa conventualis dicenda est -post Tertiam, nisi communitatis moderator, gravi de causa, eam post Sextam vel Nonam dicendam esse censuerit. In vigilia Pentecostes, Missa conventualis dicitur post N o n a m . 288. Missa conventualis per se solemnis esse debet, vel saltem cantata. Ubi vero per leges particulares vel per peculiaria indulta a solemnitate Missae in choro dispensatum fuerit, convenit ut, Missae conventuali lectae chorales participationem liturgicam directam praestent, partes saltem Ordinarii Missae recitando. P o r r o iidem chorales prohibentur quominus, inter Missam conventualem, Horas canonicas choraliter prosequantur. 289. In omnibus feriis IV classis, nisi aliter praescribatur, loco Missae conventualis Officio conformis, dici potest, cum commemoratione feriae occurrentis : a) aut Missa quae respondet commemorationi in Officio diei forte occurrenti ; b) aut Missa de Mysterio, Sancto vel Beato, cuius elogium eo die habetur in Martyrologio vel eius Appendice pro respectivis Ecclesiis approbata ; c) aut una ex Missis votivis quae in Missali, pro Missa con ven- ' tuali, per hebdomadam disponuntur ; d) aut quaelibet alia Missa, quae tamquam votiva celebrari permittitur. 290. Missa conventualis pro defunctis sacerdotibus, et aliis, excepto tempore natalicio et paschali : benefactoribus Sacra Congregatio Rituum a) dici debet, quolibet mense, excepto 647 mense novembri, prima feria I V classis; b) dici potest, qualibet hebdomada, prima feria IV classis. Sumitur Missa « quotidiana » cum oratione Deus, veniae largitor. 291. In diebus Litaniarum tam maiorum quam m i n o r u m , ubi fit processio, aut fiunt aliae peculiares supplicationes, Missa conventualis dici debet de Rogationibus (nn. 346-347). 292. In die coronationis Summi Pontificis, et in anniversariis eiusdem Summi Pontificis et Episcopi dioecesani, in ecclesiis cathedralibus et collegiatis, pro Missa conventuali dicitur Missa de ipsis anniversariis, iuxta nn. 362-363. 293. In anniversario Episcopi proxime defuncti, necnon in anniversario quod infra octiduum omnium Fidelium defunctorum celebratur pro animabus omnium Episcoporum et ecclesiae cathedralis Canonicorum defunctorum, in ipsa ecclesia cathedrali pro Missa conventuali di citur Missa de iisdem anniversariis. 294. In anniversariis omnium defunctorum alicuius Capituli aut Ordinis seu Congregationis ad chorum obligatae, pro Missa conventuali dicitur Missa de iisdem anniversariis. 295. In Commemoratione omnium Fidelium defunctorum, pro Missa conventuali adhibenda est Missa quae prima inscribitur hoc d i e ; et chorales illi soli interesse tenentur. 296. In festo Nativitatis D o m i n i , in choro dicuntur duae Missae conventuales, scilicet una in nocte et altera in die. 297. Cum Episcopus Missam solemniter celebrat, vel eidem assistit; aut cum in choro canitur Missa Officio non conformis, ratione alicuius solemnitatis externae, chorales huic Missae tantum interesse tenentur, etsi pro benefactoribus non applicetur, servata tamen lege de applicanda alia Missa per eum ad quem spectat. CAPUT IV DE MISSA IN DOMINICIS ET FERIIS 298. Omnes dominicae, sive I sive II classis, propriam Missam habent. Attamen dominicae post Epiphaniam, quae transferuntur inter dominicam X X I I I et X X I V post Pentecosten, sumunt antiphonas ad Introi- 648 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tum, ad Offertorium et ad Communionem, necnon graduale et Alleluia cum suo versu a dominica X X I I I post Pentecosten, retentis orationibus, Epistola et Evangelio propriis. 299. Item propriam Missam habent omnes feriae temporis Quadragesimae et Passionis necnon Quatuor Temporum Adventus et septembris. In reliquis feriis dicitur Missa dominicae praecedentis, e qua pariter sumuntur orationes, quoties feria est commemoranda, nisi a rubricis aliter provisum sit. 300. In sabbatis Quatuor Temporum et in sabbato « Sitientes », Missa in qua Ordines sacri conferuntur dicenda est de sabbato, etiam festo I vel II classis occurrente. CAPUT . , DE MISSIS V FESTIVIS 301. Missa de festo, sensu proprio, intellegitur Missa de Mysterio, Sancto vel Beato quae celebratur secundum ordinem Officii. 302. Sensu autem latiore, dicuntur quoque Missae de festo : a) Missa de festo I I I classis ab alio festo eiusdem gradus impedito ; b) Missa de commemoratione in Officio diei occurrente ; c) Missa de Mysterio, Sancto vel Beato, cuius elogium eo die habetur in Martyrologio vel eius Appendice pro respectivis Ecclesiis a p probata. 303. Missae festivae numero praecedenti recensitae omnibus iuribus liturgicis gaudent, ac si festum cum integro Officio celebraretur. A t tamen : a) Missa de festo I I I classis impedito dici potest suo die, solummodo si etiam festum impediens sit I I I classis ; b) Missa de commemoratione in Officio diei occurrente, et Missa de Mysterio, Sancto vel Beato, cuius elogium eo die habetur in Martyrologio vel eius Appendice pro respectivis Ecclesiis approbata, dici potest tantum si occurrit dies liturgicus IV classis. 304. Missae quae dicuntur festivae sensu latiore prohibentur in ecclesiis unam tantum Missam habentibus : * a) quoties urgeat onus Missae conventualis cui per alium sacerdotem satisfieri nequeat, nisi Missa, iuxta n. 289, tamquam conventualis dici p o s s i t ; Sacra Congregatio Rituum 649* b) quoties diebus Litaniarum dicenda sit, iuxta rubricas, Missa de Rogationibus. 305. Ad formulam autem Missae festivae eligendam extra Missam conventualem, haec serventur : a) pro festis quae in P r o p r i o Sanctorum habentur, sumitur Missa, quae, suo die, in Missali indicatur. Attamen, loco Missae de Communi, sumi potest, ad libitum sacerdotis celebrantis, Missa propria de eodem festo, si habetur, inter Missas pro aliquibus locis ; b) pro festis quae in P r o p r i o Sanctorum non habentur, sumitur Missa de Communi. Quoties in eodem Communi plures exstant formulae, electio fit ad libitum sacerdotis celebrantis. In singulis autem Communibus Epistolae et Evangelia, quae habentur sive in ipsis Missis sive ad' calcem totius Communis, sumi possunt in qualibet Missa de eociem. Communi. CAPUT VI DE MISSIS VOTIVIS A) De Missis votivis in genere 306. Nomine Missae votivae intellegitur Missa quae dicitur extra o r d i nem Officii vel còmmemorationum diei currentis, aut non est de Mysterio, vel Sancto eo die in Martyrologio elogium habente. 307. Missa votiva potest esse : a) de mysteriis D o m i n i ; b) de Beata Maria Virgine ; c) de A n g e l i s ; d) de S a n c t i s ; e) ad diversa. 308. Tamquam Missae votivae, de mysteriis Domini, celebrari possunt : a) in Ecclesia universa : 1) de Ssma T r i n i t a t e ; 2) de Ssmo Nomine Iesu ; 3) de Ssmo Corde I e s u ; 4) de pretiosissimo Sanguine D . N . I . C . ; 5) de Christo R e g e ; 650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6) de Ssmo Eucharistiae Sacramento; 7) de D. N. Iesu Christo, summo atque aeterno Sacerdote; 8) de sancta C r u c e ; 9) de Passione D o m i n i ; 10) de sancta Familia Iesu, Mariae, I o s e p h ; 11) de Spiritu S a n c t o ; b) in singulis ecclesiis, praeter Missas supra memoratas, omnes Missae de festis D o m i n i quae in calendariis particularibus inscribuntur, et aliae Missae votivae specialiter concessae. Celebrari tamen nequeunt, tamquam votivae, Missae quae referuntur ad mysteria vitae D o m i n i . 309. De Beata Maria Virgine celebrari possunt, tamquam votivae : a) in ecclesia universa, Missae quae pro sancta Maria in sabbato, iuxta temporum diversitatem, in Missali assignantur, necnon omnes Missae de festis B. Mariae V i r g . quae in calendario universali inscribuntur; b) in singulis ecclesiis, praeter Missas supra memoratas, omnes Missae de festis B. Mariae V i r g . quae in calendariis particularibus inscribuntur, et aliae Missae votivae specialiter concessae. Partes variandae iuxta diversa anni tempora, in his Missis deficientes, sumuntur e Communi festorum B. Mariae V i r g . Celebrari tamen nequeunt, tamquam votivae, Missae quae referuntur ad mysteria vitae eiusdem B. Mariae Virginis, excepta Missa de eiusdem Immaculata Conceptione. 310. De Angelis celebrari possunt, tamquam votivae : a) Missae de singulis festis Ss. Angelorum ; b) Missa votiva de Ss. Angelis feriae I I I assignata. 311. De Sanctis celebrari possunt, tamquam votivae, Missae de quolibet Sancto canonizato elogium habente in Martyrologio romano, vel eius Appendice pro respectivis Ecclesiis approbata. 312. Missae votivae de Beatis permittuntur, ex Apostolico Indulto, unice in triduo quod in eorum honorem celebratur intra annum a beatificatione. ^ 313. Missae votivae « ad diversa » habentur in Missali, vel eius A p pendice p r o aliqua ecclesia approbata, pro peculiaribus circumstantiis vel necessitatibus celebrandae. Sacra Congregatio Rituum 661 314. P r o Missa votiva de mysteriis D o m i n i sumitur Missa de respectivo festo, nisi expresse indicetur aliam esse adhibendam ; aut peculiaris Missa votiva. 315. P r o Missa votiva de B. Maria V i r g . , de Angelis et de Sanctis sumitur Missa de respectivo festo, si in Missali habetur, sive in P r o p r i o Sanctorum sive inter Missas pro aliquibus locis, nisi alia Missa tamquam votiva in Missali expresse indicetur. Quodsi festum in Missali desit, sumitur Missa de Communi. Quoties in eodem Communi plures exstant formulae, electio fit ad libitum sacerdotis celebrantis. In singulis autem Communibus, Epistolae et Evangelia, quae habentur sive in ipsis Missis sive ad calcem totius Communis, sumi possunt in qualibet Missa de eodem Communi. Serventur tamen rubricae de mutandis nonnullis partibus vel verbis, iuxta anni tempora et iuxta qualitatem mere votivam huius Missae. 316. P r o aliqua peculiari necessitate, sumitur Missa votiva propria, si habetur in Missali ; ea vero deficiente, sumitur « Missa p r o quacumque necessitate », adhibitis, loco orationum huius Missae, orationibus necessitati occurrenti convenientibus, si inter (( Orationes diversas » inveniuntur. 317. Quaevis Missa votiva de mysteriis D o m i n i , de B. Maria V i r g . vel Sancto, prohibetur quoties occurrit dies liturgicus I vel II classis in quo fit Officium de eadem Persona. Tunc, loco Missae votivae, dicenda est Missa de Officio occurrenti. Occurrente vero die liturgico I I I vel IV classis, eligi potest aut Missa de Officio diei aut Missa votiva, exclusa alterius commemoratione. 318. Oratio Missae votivae impeditae additur, sub unica conclusione, orationi Missae diei, solummodo si Missa votiva est I aut II classis, et m o d o ne occurrat dies sub nn. 1, 2, 3 et 8 in tabella praecedentiae recensitus. De Missa votiva I I I classis impedita nihil fit in Missa de Officio occurrenti. 319. In admittendis et ordinandis orationibus in Missis votivis, serventur ea quae infra pro singulis Missarum votivarum classibus statuuntur (nn. 330 b, 343 b, 386 b, 389 b). 320. De hymno angelico et de symbolo in Missis votivis dicitur suis locis, cum agitur de singulis Missarum votivarum classibus, et infra, n n . 431-432, et 475-476. 652 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 321. Sequentia, si qua habetur, in Missis votivis omittitur. 322. Praefatio dicitur quae cuique Missae votivae propria e s t ; qua deficiente, dicitur praefatio de Tempore aut communis, iuxta normas generales. 323. Color paramentorum, in Missis votivis, debet esse cuique Missae conveniens; sed in Missis votivis lectis IV classis non conventualibus, adhiberi potest etiam color Officii diei, servato tamen colore violaceo et nigro unice pro Missis quibus per se competit. 324. Nisi in rubricis particularibus aliud statuetur, Missa votiva potest esse aut in cantu aut lecta. 325. Missae votivae sunt I, I I , I I I aut IV classis ; de singulis agitur numeris sequentibus. 326. Quaevis Missa votiva prohibetur in ecclesiis unam tantum Missam habentibus : a) quoties urgeat onus Missae conventualis, cui per alium sacerdotem satisfieri nequeat, exceptis Missis votivis, quae certis diebus pro Missa conventuali dici possunt (n. 289) aut debent (nn. 290-294) ; b) die 2 februarii, si fiat benedictio c a n d e l a r u m ; c) in Litaniis maioribus et minoribus, si dicenda sit Missa de R o g a tionibus (n. 346). 327. Quoties, in rubricis aut in peculiari indulto, aliqua Missa indicatur tamquam votiva alicuius classis, ordinanda est iuxta normas et privilegia, quae pro eadem classe Missarum votivarum statuuntur. B) De Missis votivis I classis I - De Missis votivis I classis in genere 328. Nomine Missae votivae I classis intellegitur Missa votiva quae celebrari permittitur omnibus diebus liturgicis, iis tantum exceptis qui sub nn. 1-8 in tabella praecedentiae recensentur, salvo praescripto n. 332. 329. Missae votivae I c l a s s i s t a rubricis generalibus praevisae, s u n t : a) Missae de Dedicatione, in actu consecrationis ecclesiae (nn. 331334); b) Missae in cantu de Ssmo Eucharistiae Sacramento, in solemnioribus celebrationibus Congressus eucharistici (n. 335) ; \ Sacra Congregatio Rituum 653 c) Missae in cantu de mysteriis D o m i n i , B. Maria V i r g . , Sancto vel Beato, occasione celebrationis extraordinariae (n. 340 a). 330. Privilegia Missarum votivarum I classis sunt : a) dicuntur cum Gloria et Creerò ; b) excludunt omnes commemorationes non privilegiatas, et collectam ab Ordinario loci imperatam ; c) oratio Missae votivae impeditae additur sub unica conclusione orationi Missae diei currentis, modo ne occurrat dies sub nn. 1, 2, 3 et S in tabella praecedentiae recensitus ; d) si in cantu celebrantur, adhibetur tonus solemnis. II - De Missis Dedicationis in actu consecrationis ecclesiae 331. Ecclesiarum consecratio, quamvis omni die de iure neri possit, opportunius tamen fit dominicis et festis diebus. Prohibetur vero in vigilia et festo Nativitatis D o m i n i , in festis Epiphaniae et Ascensionis D o m i n i , Corporis Christi, diebus a dominica II Passionis seu in palmis usque ad dominicam Resurrectionis inclusive, in dominica Pentecostes, necnon die Commemorationis omnium Fidelium defunctorum. 332. Missa de Dedicatione in actu consecrationis ecclesiae vel oratorii est pars totius ritus consecrationis; proinde celebrari debet quoties ecclesia vel oratorium consecratur, etiam diebus quibus reliquae Missae votivae I classis .prohibentur. 333. In Missa de Dedicatione in actu consecrationis ecclesiae additur, sub unica conclusione, oratio de Mysterio vel Sancto in cuius honorem ecclesia vel oratorium est consecratum, et nulla alia admittitur commemoratio, ne privilegiata quidem. 334. Aliae Missae quae in ecclesia vel oratorio, die consecrationis, expleto ritu, celebrantur, dici possunt de Dedicatione, tamquam votivae I classis. I I I - De Missis in Congressibus eucharisticis 335. Singulis diebus Congressus eucharistici dioecesani, regionalis, nationalis et internationalis, Missa principalis, dummodo sit in cantu, celebrari potest de Ssmo Eucharistiae Sacramento, I classis. tamquam votiva 654 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 336. In ceteris publicis celebrationibus eorundem Congressuum, Missa de Ssmo Eucharistiae Sacramento celebrari potest tamquam votiva I I classis. 337. Singuli sacerdotes qui Congressui eucharistico intersunt, celebrare possunt Missam de Ssmo Eucharistiae Sacramento, tamquam votivam I I I classis. IV - De Missis votivis in quibusdam celebrationibus extraordinariis 338. Privilegia hac paragrapho indicata spectant ad Missas : a) in triduo vel octiduo quod in honorem alicuius Sancti vel Beati, intra annum a canonizatione vel beatificatione, celebratur ; b) in quibusdam celebrationibus extraordinariis, per triduum vel octiduum perductis, occasione v. gr. saecularis recurrentiae. Excluduntur tamen celebrationes extraordinariae in honorem Beatorum.' 339. Ad celebrationes peragendas, de quibus numero praecedenti, requiritur peculiare indultum Sanctae Sedis. 340. Singulis diebus harum celebrationum permittitur : a) unica Missa in cantu de mysterio D o m i n i , B. Maria V i r g . , Sancto vel Beato in cuius honorem celebrationes peraguntur, tamquam votiva 1 classis ; b) omnes Missae lectae/ ut sujfra, tamquam votivae II classis. C) De Missis votivis II classis I - De Missis votivis II classis in genere 341. Nomine Missae votivae II classis intellegitur Missa votiva quae celebrari permittitur omnibus diebus liturgicis I I , I I I et IV classis. Missa tamen pro Sponsis et Missa pro gratiarum actione in 25° vel 50° anniversario a celebratione matrimonii prohibentur omnibus diebus dominicis. 342. Missae votivae II classis, a rubricis generalibus praevisae, sunt : a) Missa in solemni benedictione ecclesiae vel oratorii, et in consecratione altaris (n. 345) ; ^ b) Missa R o g a t i o n u m in Litaniis tam maioribus quam minoribus (nn. 346-347) ; c) Missae votivae occasione orationis Quadraginta H o r a r u m aut alterius expositionis Ssmi Sacramenti (nn. 348-355); Sacra Congregatio Rituum 655 d) Missae de solemnitate externa festorum (nn. 356-361) ; e) Missa in die coronationis Summi Pontificis et in anniversariis Papae et Episcopi dioecesani (nn. 362-365) ; /) Missa pro re gravi et publica simul causa (nn. 366-368); g) Missa (( P r o Fidei propagatione » (n. 369) ; h) Missae in quibusdam occasionibus peculiaribus (nn. 370-372) ; i) Missa votivae in sanctuariis (nn. 373-377) ; I) Missa votiva p r o Sponsis et Missa pro gratiarum actione in 25° et 50° anniversario a celebratione matrimonii (nn. 378-382). 313. Privilegia Missarum votivarum II classis sunt : a) dicuntur cum G-loria, nisi adhibeatur color violaceus paramentorum ; sed sine Credo, nisi ratione dominicae aut octavae occurrentis dicendum s i t ; b) admittunt unam tantum commemorationem, et excludunt collectam ab Ordinario loci imperatam ; c) oratio Missae votivae impeditae additur, sub unica conclusione, orationi Missae diei, m o d o ne occurrat dies sub nn. 1, 2, 3 et 8 in tabella praecedentiae recensitus, salvo praescripto n. 380 ; d) si in cantu celebrantur, adhibetur tonus solemnis. 344. Missae votivae II classis reguntur normis generalibus n. 343 m e m o r a t i s ; quae autem sunt cuique Missae propria, infra indicantur. II - De Missa -votiva in solemni benedictione ecclesiae vel oratorii, et in consecratione altaris 345. In solemni benedictione ecclesiae vel oratorii, et in consecratione altaris, expleto ritu, dicitur, tamquam votiva II classis, Missa de Mysterio vel Sancto in cuius honorem ecclesia vel oratorium est benedictum, vel altare est consecratum. I I I - De Missa Rogationum in Litaniis tam maioribus quam minoribus 346. In Litaniis tam maioribus quam minoribus (nn. 80-90), in ecclesiis in quibus fit processio vel, de mandato Ordinarii loci, peculiares celebrantur supplicationes (n. 83), dicitur, tamquam votiva II classis, Missa de Rogationibus (cfr. n. 86). 347. Missa Rogationum, vel Missa diei quae locum tenet Missae votivae impeditae, habetur tamquam pars totius actionis l i t u r g i c a e ; et €56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dicitur regulariter expleta processione, vel expletis aliis peculiaribus supplicationibus. IV - De Missis votivis occasione orationis Quadraginta H o r a r u m aut alterius expositionis Ssmi Sacramenti 348. Ad exponendum et reponendum Ssmum Sacramentum pro oratione Quadraginta H o r a r u m , sive continua sive interrupta, in ipso altari expositionis celebratur, in cantu, tamquam votiva II classis, Missa de Ssmo Eucharistiae Sacramento. 349. Die medio expositionis, in altari ubi Ssmum Sacramentum non est expositum, celebrari potest in cantu, tamquam votiva II classis, aut Missa de Ssmo Eucharistiae Sacramento, aut alia Missa votiva peculiaribus necessitatibus loci accommodata. 350. Diebus quibus Missae votivae IV classis a rubricis permittuntur, convenit ut Missae quae celebrantur in ecclesia in qua habetur oratio Quadraginta H o r a r u m , sint de Ssmo Eucharistiae Sacramento. 351. In Commemoratione omnium Fidelium defunctorum : a) expositio Ssmi Sacramenti sequatur, repositio vero praecedat Missam in cantu, vel principalem ; b) tempore expositionis, Missae de Officio diei dicuntur cum paramentis violaceis, et extra altare expositionis. 352. Die 2 februarii, feria IV cinerum et in dominica II Passionis seu in palmis, si fit benedictio candelarum, aut respective cinerum vel palmarum, Ssmum Sacramentum, pro adoratione Quadraginta Horarum expositum, tempore benedictionis et processionis vel impositionis ciner u m , aut transfertur ad aliud altare in quo adoratio continuari possit absque detrimento pietatis fidelium, aut deponitur, et adoratio resumit u r , expleta benedictione et processione vel cinerum impositione cum Missa. Quod convenienter servatur etiam in Commemoratione omnium Fidelium defunctorum, pro Missa principali diei et sequenti absolutione ad tumulum. 353. Ad exponendum Ssnium Sacramentum pro publica adoratione, quae per unum diem protrahitur, dici potest, tamquam votiva II classis, Missa de Ssiho Eucharistiae Sacramento. 354. Ad exponendum vero Ssmum Sacramentum pro publica adoratione, quae per aliquas tantum horas protrahitur, dicitur Missa de die, sine commemoratione Ssnìi Sacramenti. Sacra Congregatio Rituum 657 Diebus tamen, quibus permittuntur Missae votivae IV classis, convenientius dicitur Missa de Ssmo Eucharistiae Sacramento. 355. In Missis quae durante adoratione, ex indulto, ad altare expositionis celebrantur, additur, sub unica conclusione, oratio de Ssmo Eucharistiae Sacramento, modo ne occurrat dominica, nec Officium, Missa aut commemoratio fiat de Christo D o m i n o . V - De Missis votivis in solemnitate externa festorum 356. Nomine solemnitatis externae alicuius festi intellegitur celebratio ipsius festi absque Officio, in bonum fidelium, vel die quo festum impeditur, vel in dominica quando ipsum festum occurrit infra hebdomadam, vel alio statuto die. 357. Solemnitas externa alicui festo aut ipso iure competit, aut peculiari indulto conceditur. 358. Solemnitas externa ipso iure competit dumtaxat : a) festo Ssmi Cordis Iesu, in dominica I I I post P e n t e c o s t e n ; 6) festo B. Mariae V i r g . a Rosario, in dominica I mensis o c t o b r i s ; c) festis I aut II classis, quae cum quadam peculiari actione liturgica sunt connexa, si eadem actio liturgica, approbante Sancta Sede, in dominicam transfertur, pro ea tantum Missa, quae coniunctim cum praedicta actione.' liturgica celebratur ; d) festo Patroni principalis, rite constituti; e) anniversario Dedicationis propriae ecclesiae; /) festo Tituli propriae ecclesiae; g) festo Tituli Ordinis seu Congregationis; h) festo Sancti Fundatoris Ordinis seu Congregationis; i) festis I et II classis, quae cum peculiari populi concursu celebrantur : cuius rei iudex est loci Ordinarius. 359. Solemnitas externa, si ipso iure competit, nec supra, n. 358, p r o quibusdam solemnitatibus externis aliter statuatur, fieri potest aut ipso die quo festum impeditur, aut in dominica immediate praecedenti vel immediate sequenti Officium festi impediti, iuxta rubricas. Si vero peculiari indulto conceditur, solemnitas externa diei definito assignatur. 360. De festo cuius fit solemnitas externa, celebrari potest una Missa in cantu et altera lecta, vel duae Missae lectae, tamquam votivae II classis, excepto casu de quo n. 358 c. 42 - ACTA, vol. I I , n. 10. — 15-8-1960. 658 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium. Officiale 361. Solemnitates externae per peculiare indultum quibusdam dioecesibus, ecclesiis vel familiis religiosis iam antea concessae, in vigore manent, ea tamen restrictione quod diebus liturgicis I classis prohibeantur, et numquam plures quam duae Missae de eadem solemnitate celebrari possint. VI - De Missa votiva in die coronationis Summi Pontificis et in anniversariis Papae et Episcopi dioecesani 362. In die coronationis Summi Pontificis ; in anniversario coronationis Summi Pontificis; in anniversario aut electionis aut consecrationis aut translationis Episcopi dioecesani (semel scilicet, die ab ipso E p i s c o p o eligendo), p r o Missa conventuali, in ecclesiis cathedralibus et collegiatis, dicitur Missa votiva propria, ad m o d u m Missae votivae II classis. 363. Si autem haec Missa votiva impeditur, haec serventur : a) si anniversarium coronationis Summi Pontificis perpetuo impeditur pro universa Ecclesia ; aut si anniversarium Episcopi perpetuo impeditur pro universa dioecesi, fixe reponitur in proximiorem diem similiter non impeditum. Pariter reponitur anniversarium Episcopi dioecesani, si eodem die occurrat dies coronationis Summi Pontificis vel eiusdem anniversarium ; b) si accidentaliter tantum impediuntur a die sub n n . 1, 2, 3, et 8 in tabella praecedentiae recensito, transferuntur in proximum diem qui non sit I classis. 364. Iisdem diebus, supra n. 362, recensitis, in omnibus ecclesiis et in omnibus Missis, praeter quam defunctorum, additur oratio pro P a p a aut p r o E p i s c o p o , prout infra, n. 449, indicatur. Attamen haec oratio transfertur, quoties transfertur Missa votiva in ecclesiis cathedralibus et collegiatis. 365. Una Missa « In anniversario coronationis Papae » permittitur, de consensu Ordinarii l o c i , tamquam votiva II classis, in singulis ecclesiis, die quo peculiares aguntur celebrationes in honorem Summi Pontificis. » V I I - De Missa votiva pro re gravi et p u b l i c » simul causa 366. Nomine Missae votivae pro re gravi et publica simul causa intellegitur Missa quae, de mandato vel consensu Ordinarii loci, cum populi concursu celebratur, pro aliqua gravi necessitate vel utili- Sacra Congregatio Rituum 659 tate spirituali vel temporali, quae communitatem vel notabilem ipsius partem afficit. 367. Missa votiva pro re gravi est unica in qualibet ecclesia ; et sumitur Missa quae necessitati convenit, aut, ea deficiente « Missa pro quacumque necessitate », iuxta ea quae supra, n. 316, indicantur. 368. Cum occurrit gravis necessitas aut publica calamitas, tempus autem Ordinarium loci adeundi non suppetit, parochus Missam vo- tivam, ut supra, n. 366, in sua paroecia statuere potest. V I I I - De Missa « P r o Fidei propagatione » 369. Una Missa (( P r o F i d e i propagatione » celebrari permittitur, tamquam votiva II classis, in singulis ecclesiis, die quo peculiares habentur celebrationes pro Missionibus, et occasione Congressus missionalis. IX - De Missis votivis in quibusdam occasionibus peculiaribus 370. Missae de quibus agitur hac paragrapho, peculiares respiciunt celebrationes, coetibus quibusdam particularibus aut parti tantum fidelium proprias. Peculiares autem huiusmodi celebrationes sunt : a) pro paroeciis: initium et finis sacrae Missionis ad p o p u l u m ; iubilaea maiora paroeciae et parochi vel alterius sacerdotis in paroecia degentis; solemnes celebrationes extraordinariae, et similia; b) pro scholis, collegiis, seminariis et aliis institutis huius generis : initium et finis anni scholaris ; iubilaea extraordinaria, ut sunt quinquagesimum vel centesimum anniversarium ab eorum institutione; c) pro domibus religiosis : solemnia vestitionis aut professionis ; initium et finis Capituli generalis, p r o v i n c i a l i s ; iubilaea maiora Religionis, provinciae, domus ; vigesimum quintum vel quinquagesimum anniversarium a professione vel ordinatione sacerdotali s o d a l i u m ; d) pro diversis coetibus, uti sunt confraternitates, societates piae, uniones professionales et similia : conventus generales annui ; conventus extraordinarii plurium coetuum eiusdem generis : iubilaea maiora et similia ; e) pro domibus exercitiorum : initium et finis cursus exercitiorum vel conventus extraordinarii; /) pro nosocomiis, castris, carceribus et institutis similibus : cele- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 660 brationes extraordinariae religiosae, et aliae festivitates modo vel tempore extraordinario celebrandae. 371. Huiusmodi Missa, unica pro singulis occasionibus, est votiva II classis, et celebratur aut de mandato aut de consensu respectivi Ordinarii. 372. Missa, his occasionibus celebranda, seligatur conveniens, iuxta occasionimi diversitatem, ex. gr. de Spiritu Sancto, pro gratiarum actione, de aliquo mysterio Domini, de B. Maria V i r g . , aut Sancto, aut inter Missas votivas ad diversa. X - De Missis votivis in sanctuariis 373. Sanctuarii nomine venit ecclesia seu aedes sacra divino cultui publice exercendo dicata, quae ob peculiarem pietatis causam (ex. gr. ob imaginem sacram ibi veneratam, ob reliquiam ibi conditam, ob miraculum quod Deus ibi operatus sit, ob peculiarem indulgentiam ibi lucrandam) a fidelibus constituitur meta peregrinationum ad gratias impetrandas vel vota solvenda. 374. Missae, votivae, ex indulto Sanctae Sedis, sanctuariis vel aliis piis locis concessae vel concedendae, sunt Missae votivae II classis. 375. Ad omnia altaria sanctuarii, Missa votiva celebrari potest singulis diebus quibus Missae votivae II classis permittuntur, sed solummodo a sacerdotibus peregrinis, aut quoties Missa dicitur in favorem peregrinantium. 376. Similiter, in piis locis, Missa votiva celebrari potest, ut votiva II classis, a sacerdotibus ipsum pium locum visitantibus. 377. Praeter casus nn. 375 et 376 recensitos, Missa votiva celebrari potest tantum ut votiva IV classis. XI - De Missa votiva « P r o Sponsis » et de Missa pro gratiarum actione in 25° et 50° anniversario a celebratione matrimonii » 378. Missa votiva « P r o Sponsis », vel saltem eius* oratio in Missa diei impedientis, permittitur quoties nuptiae celebrantur, sive extra tempus clausum, sive etiam tempore clauso, si loci Ordinarius, ex iuxta causa, solemnem nuptiarum benedictionem permiserit. Sacra Congregatio Rituum 661 379. Praeter dies quibus Missae votivae II classis prohibentur, Missa « P r o Sponsis » prohibetur etiam dominicis diebus et quoties, iuxta n. 381 c, benedictio nuptialis dari nequit. 380. Quoties Missa (( P r o Sponsis », non autem benedictio nuptialis, prohibetur, dicitur Missa de Officio diei, cuius orationi additur, sub unica conclusione, oratio Missae votivae impeditae iis etiam diebus quibus, iuxta n. 343 c, commemoratio Missae votivae II classis impeditae prohibetur ; et in ea datur benedictio nuptialis more solito. Cum vero tam Missa « P r o Sponsis » quam benedictio nuptialis prohibentur, Missa una cum benedictione transferri potest in opportuniorem diem non impeditum, post celebratum matrimonium, 381. Quoad Missam « P r o Sponsis » et benedictionem nuptialem, haec insuper serventur : a) benedictio nuptialis a Missa inseparabilis est. Proinde extra Missam dari nequit, nisi ex Apostolico Indulto ; quo in casu, impertienda est iuxta formulam, quae invenitur in Eituali romano, tit. V I I I , c a p . I I I ; 6) benedictio nuptialis infra Missam dari debet a sacerdote qui Missam celebrat, etiamsi alius sacerdos matrimonio adstiterit; c) benedictio nuptialis omittitur, si sponsi non sunt praesentes ; et si uterque vel alteruter benedictionem iam acceperit, servata nihilominus, sicubi vigeat, consuetudine benedictionem impertiendi, si hanc vir tantum obtinuerit; d) in Commemoratione omnium Fidelium defunctorum et in Triduo sacro, prohibetur et Missa votiva et eius commemoratio in Missa diei, et benedictio nuptialis infra Missam. 382. P r o gratiarum actione in 25° vel 50° anniversario a celebratione matrimonii, dici potest, ut votiva II classis, aut Missa de Ssma Trinitate aut de B. Maria V i r g., addita oratione pro gratiarum actione sub unica conclusione cum prima. Missa finita, super coniuges dicuntur preces quae inveniuntur in Eituali romano, tit. V I I I , cap. V I I . X I I - De aliis quibusdam Missis votivis II classis 383. Praeter Missas votivas II classis, numeris praecedentibus recensitas, revocare oportet Missas votivas lectas, quae permittuntur, tamquam votivae II classis, in celebrationibus Congressus eucharistici (n. 336), et in quibusdam celebrationibus extraordinariis (n. 340 6). 662 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale D) De Missis votivis III classis 384. Nomine Missae votivae I I I classis intellegitur Missa votiva quae celebrari potest diebus liturgicis I I I et IV classis. 385. Missae votivae I I I classis, a rubricis generalibus praevisae, sunt : a) una Missa de D. N. Iesu Christo, summo atque aeterno Sacerdote, prima feria V vel primo sabbato cuiusque mensis, in ecclesiis et oratoriis in quibus peculiaria pietatis exercitia pro cleri sanctificatione, eo die, peraguntur ; 6) duae Missae de Ssmo Corde Iesu, prima feria sexta cuiusque mensis, in ecclesiis et oratoriis in quibus peculiaria pietatis exercitia in honorem eiusdem Ssmi Cordis, eo die, p e r a g u n t u r ; c) una Missa de Immaculato Corde B. Mariae V i r g i n i s , primo sabbato cuiusque mensis, in ecclesiis et oratoriis, in quibus peculiaria pietatis exercitia in honorem eiusdem Immaculati Cordis B. Mariae V i r ginis, eo die, peraguntur. H i s addi debet Missa de Ssmo Eucharistiae Sacramento, quae singulis sacerdotibus permittitur, diebus Congressus eucharistici (n. 337). 386. Ratio ordinandi Missas votivas I I I classis haec est : a) dicuntur cum Gloria ; sed semper sine Credo ; b) admittunt duas commemorationes, aut unam commemorationem et collectam ab Ordinario loci imperatam ; c) si in cantu celebrantur, adhibetur tonus solemnis ; d) quoties prohibentur, non commemorantur in Missa diei. E) De Missis votivis IV classis. 387. Missa votiva IV classis est Missa votiva quae celebrari potest tantum diebus liturgicis IV classis. 388. P r o Missa votiva IV classis sumi potest quaelibet Missa, quae a rubricis tamquam votiva permittitur. Requiritur tamen iusta causa, scilicet sacerdotis celebrantis vel fidelium necessitas, utilitas aut devotio. 389. In ordinanda Missa votiva IV classis, haec serventur : a) non dicitur Gloria, nisi in Missis'de Angelis, quocumque die, et in Missis de B. Maria V i r g . , in sabbato ; b) praeter orationem Missae, dici possunt duae aliae orationes, inter Sacra Congregatio Rituum 663 quas adnumerandae sunt sive commemorationes de Officio diei aut in Officio diei occurrentes, sive collecta ab Ordinario loci imperata, sive oratio votiva ; c) Credo semper omittitur ; d) si in cantu celebrantur, adhibetur tonus ferialis. CAPUT VII DE MISSIS DEFUNCTORUM A) De Missis defunctorum in genere 390. Missae pro defunctis, quae celebrantur in Commemoratione omnium Fidelium defunctorum, sunt iuxta ordinem Officii ; omnes aliae Missae pro defunctis sunt extra ordinem Officii. 391. In Missis defunctorum nulla fit commemoratio de Officio diei currentis. 392. Missae defunctorum sunt I, I I , I I I aut IV classis; de singulis agitur numeris sequentibus. 393. Quaevis Missa defunctorum, etiam exsequialis, prohibetur : a) in ecclesiis et oratoriis ubi, quavis ratione, habeatur expositio Ssmi Sacramenti, toto expositionis tempore. Excipiuntur Missae in die Commemorationis omnium Fidelium defunctorum (n. 352) ; 6) in ecclesiis unam tantum Missam habentibus, quoties urgeat onus Missae conventualis, cui per alium sacerdotem satisfieri nequeat ; nisi ipsa Missa conventualis dici debeat aut possit pro defunctis ; c) in ecclesiis unam tantum Missam habentibus, die 2 februarii, et feria IV cinerum, si respective fit benedictio candelarum aut cinerum ; et in Litaniis maioribus et minoribus, si dicenda sit Missa de Rogationibus. 394. P r i m a Missa ex iis quae habentur in Commemoratione omnium Fidelium defunctorum, adhibitis orationibus propriis in Missali inter orationes diversas pro defunctis assignatis, sumitur : a) pro defunctis Summo Pontifice, Cardinalibus, Episcopis, et Sacerdotibus, in omnibus Missis I, II et I I I classis ; h) in anniversariis omnium defunctorum alicuius Ordinis vel Congregationis clericalis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium. Officiale 664 .395. Missa quae inscribitur « In die obitus seu depositionis defuncti » dicitur pro defunctis non sacerdotibus : a) in Missa exsequiali; b) in Missis pro die o b i t u s ; c) in Missis post acceptum mortis nuntium ; d) in ultima defuncti sepultura; e) in die I I I , V I I et XXX, adhibitis tamen orationibus propriis. 396. Missa quae inscribitur « In anniversario defunctorum » sumitur in anniversariis defunctorum qui non sunt sacerdotes. 397. Missa « quotidiana » sumitur p r o omnibus defunctis cuiusque ordinis vel gradus, extra dies supra recensitos. 398. Quoad orationes in Missis defunctorum, haec serventur : a) omnes Missae defunctorum, sive in cantu sive lectae, per se dicuntur cum unica oratione, nisi oratio imperata pro defunctis, iuxta n. 458, addi debeat, vel oratio votiva pro defunctis, iuxta n. 464, addi possit ; b) in Missis defunctorum IV classis, si pro certis defunctis applicentur, dicitur oratio conveniens, ut in Missali inter orationes diversas pro defunctis ; si applicentur p r o defunctis in genere, vel designatio ignoretur, dicitur oratio Fidelium; c) in Missis defunctorum prohibetur quaevis oratio, quae non est pro defunctis. 399. Sequentia Dies irae : a) dici debet tantum in Missis defunctorum I classis. Attamen in Commemoratione omnium Fidelium defunctorum, cum quis tres Missas sine intermissione celebrat, sequentiam dicere debet tantum in Missa principali, secus in prima Missa ; in aliis Missis, nisi sint in cantu, eam omittere p o t e s t ; b) omitti potest in Missis defunctorum I I , I I I et IV classis. 400. Quaelibet Missa defunctorum potest esse aut in cantu aut lecta. 401. Absolutio super cadaver aut super tumulimi : 9 a) fieri debet post Missam exsequialem ; b) fieri potest post ceteras Missas defunctorum ; c) fieri potest, ex rationabili causa, etiam post Missas quae non sunt defunctorum. Sacra Congregatio Rituum 666 B) De Missis defunctorum I classis I - De Missis defunctorum I classis in genere 402. Missae defunctorum I classis sunt : a) Missae in die Commemorationis omnium Fidelium defunctorum ; 6) Missa exsequialis. II - De Missis in die Commemorationis omnium Fidelium defunctorum 403. In die Commemorationis omnium Fidelium defunctorum, quilibet sacerdos tres Missas celebrare potest, ut in Missali hoc die. 404. In dicendis Missis huius diei, haec serventur : a) qui unam dumtaxat Missam celebrat, primam adhibet ; qui vero duas, primam et secundam ; T)) qui Missam in cantu vel conventualem celebrat, primam adhibet, facta ei potestate anticipandae secundae et tertiae ; c) qui plures Missas in cantu celebrat, in diversis ecclesiis, semper primam adhibere debet ; d) si vero plures Missae, in eadem ecclesia, in cantu celebrantur, primum adhibeatur prima, deinde secunda et denique tertia. I I I - De Missa exsequiali 405. Nomine Missae exsequialis intellegitur unica Missa pro defunctis, quae directe connectitur cum exsequiis alicuius defuncti. Haec Missa, per se, celebranda est praesente c a d a v e r e ; celebrari vero potest etiam, rationabilem ob causam, absente vel iam sepulto. 406. Missa exsequialis prohibetur : a) diebus sub nn. 1, 2, 3, 4, 5 et 6 in tabella praecedentiae recensitis ; o) diebus festis de praecepto, inter festa sub n. 11 in tabella praecedentiae comprehensis; c) in anniversario Dedicationis et in festo Tituli ecclesiae, in qua funus peragitur ; d) in festo Patroni principalis oppidi vel civitatis ; e) in festo Tituli et Sancti Fundatoris Ordinis seu Congregationis, ad quam pertinet ecclesia in qua funus peragitur. 407. Si Officium alicuius festi, de quo n. 406, iuxta rubricas, in alium diem accidentaliter transferendum sit, Missa exsequialis prohibetur die Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 666 quo festum impeditur ac permittitur die in quem transfertur Officium; si vero solemnitas externa alicuius festi tit in dominica, Missa exsequialis prohibetur die quo lit solemnitas externa, non autem die festo. 408. Quoties Missa exsequialis prohibetur, vel, ob rationabilem causam, in ipso actu funeris celebrari nequit, transferri potest in proximiorem diem similiter non impeditum. 409. In Commemoratione omnium Fidelium defunctorum pro Missa exsequiali sumitur prima Missa diei cum orationibus pro respectivo defuncto in Missa exsequiali dicendis. Si vero prima Missa celebratur pro Officio diei, p r o Missa exsequiali sumitur secunda, aut denique tertia. C) De Missis defunctorum II classis I - De Missis defunctorum II classis in genere 410. Missae defunctorum II classis sunt : a) Missae pro die obitus ; b) Missa post acceptum mortis n u n t i u m ; c) Missa in ultima defuncti sepultura. 411. Omnes Missae defunctorum II classis dicuntur ut in die obitus ; permittuntur autem dummodo : a) pro ipso defuncto applicentur ; b) non occurrat dies liturgicus I classis aut dominica quaevis. Si Missa in die obitus dicitur ultra octiduum a die obitus seu sepulturae defuncti, in oratione et postcommunione omittitur adverbium hodie. II - De Missis pro die obitus 412. Nomine « Missae pro die obitus » intelleguntur Missae quae pro aliquo defuncto celebrantur a die obitus usque ad diem sepulturae : a) sive in oratorio privato ipsius defuncti, dummodo cadaver sit physice praesens in d o m o ; b) sive in ecclesia vel oratorio loci ubi defunctus«>biit, sepelitur vel habuit domicilium ; c) sive in ecclesia vel oratorio in quo celebratur Missa exsequialis, etsi a funere defuncti seiuncta. Sacra Congregatio Rituum 667 I I I - De Missa post acceptum mortis nuntium 413. Nomine (( Missae post acceptum mortis nuntium » intellegitur unica Missa quae pro aliquo defuncto dici potest in qualibet ecclesia vel oratorio, opportuniore die post acceptum mortis nuntium. IV - De Missa in ultima defuncti sepultura 414. Nomine Missae in ultima defuncti sepultura intellegitur unica Missa, quae dici potest in ecclesia vel oratorio illius loci, ubi corpus defuncti iam humatum ad definitivam sepulturam defertur, eo ipso die eiusdem definitivae sepulturae. D) De Missis defunctorum III classis I - De Missis defunctorum I I I classis in genere 415. Missae defunctorum I I I classis sun,t : a) Missa in die I I I , V I I et XXX ab obitu vel sepultura d e f u n c t i ; 6) Missa (( in anniversario » ; c) Missae defunctorum in ecclesiis et sacellis coemeterii; d) Missae defunctorum intra octiduum Commemorationis omnium Fidelium defunctorum. 416. Missae defunctorum I I I classis prohibentur diebus liturgicis I et II classis et adhibetur formula quae infra pro singulis Missis indicatur, nisi iuxta n. 394 prima Missa ex iis quae habentur in Commemoratione omnium Fidelium defunctorum sumenda sit. II - De Missa in die I I I , V I I et XXX ab obitu vel sepultura 417. In die I I I , V I I et XXX ab obitu vel sepultura defuncti c o m p u tando, in qualibet ecclesia vel oratorio dici potest pro ipso defuncto unica Missa ut in die obitus, adhibitis orationibus propriis, quae in fine huius Missae inveniuntur. Quoties haec Missa a rubricis impeditur, transferri potest in proximiorem diem similiter non impeditum. Huiusmodi Missae plures esse possunt diebus quibus Missae defunctorum IV classis permittuntur. 668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale I I I - De Missa « in anniversario » 418. Anniversarium stricte sumptum intellegitur annuus recursus diei obitus aut sepulturae alicuius d e f u n c t i ; late sumptum vero intellegitur aut anniversarium ex fundatione extra diem obitus vel sepulturae semel quolibet anno celebrandum, aut celebratio quae pro omnibus defunctis alicuius coetus, item semel quolibet anno, habetur, die aut ex fundatione vel consuetudine coetus statuto aut a coetu vel sacerdote celebrante statuendo. 419. H i s diebus, in qualibet ecclesia vel oratorio, permittitur una Missa quae dicenda est ut in anniversario; et quoties a rubricis p r o h i betur, transferri potest in proximiorem diem similiter non impeditum. Huiusmodi Missae plures esse possunt diebus quibus Missae defunctorum IV classis permittuntur. IV - De Missis in ecclesiis et sacellis coemeterii 420. Nomine ecclesiae vel sacelli coemeterii intellegitur : a) ecclesia vel oratorium publicum principale coemeterii, in quo actu cadavera sepeliuntur, dummodo huiusmodi ecclesia vel oratorium adnexum non habeat onus chorale aut curam animarum ; b) sacellum alicuius particularis sepulcreti rite erecti intra fines coemeterii. 421. Missae quae his locis celebrantur, dummodo pro defunctis applicentur, dici possunt d e . requie, adhibita « Missa quotidiana » cum oratione convenienti. V - D e Missis defunctorum intra octiduum Commemorationis omnium Fidelium defunctorum 422. Intra octiduum a die Commemorationis omnium Fidelium defunctorum inclusive computandum, omnes Missae, quae applicantur pro omnibus vel quibusdam defunctis, dici possunt de requie, adhibita Missa ( ( q u o t i d i a n a » cum oratione convenienti. m Sacra Congregatio Rituum 669 E) De Missis defunctorum IV classis, seu « quotidianis » 423. Missae defunctorum IV classis sunt aliae Missae defunctorum « quotidianae », quae celebrari possunt, loco Missae Officio diei respondentis, in feriis IV classis tantum, extra tempus natalicium. Maxime convenit ut hae Missae defunctorum IV classis tunc tantum dicantur cum revera pro defunctis, aut in genere aut certo designatis, applicantur. CAPUT V I I I DE DIVERSIS MISSAE PARTIBUS A) De psalmo l u d i c a me, Deus, confessione et altaris incensatione 424. Psalmus ludica me, Deus cum sua antiphona, et confessio cum absolutione dicuntur, ante gradus altaris, in qualibet Missa sive in cantu sive lecta ; omittuntur autem una cum sequentibus versibus et orationi- bus Aufer a noMs et Oramus te, Domine, in : a) Missa festi Purificationis B. Mariae. V i r g., quae sequitur benedictionem et processionem candelarum ; lì) Missa feriae IV cinerum, quae dicitur post benedictionem et impositionem cinerum ; c) Missa dominicae II Passionis seu in palmis, quae sequitur benedictionem et processionem ramorum ; d) Missa Vigiliae paschalis ; e) Missa Rogationum, quae sequitur processionem Litaniarum tam maiorum quam minorum ; /) certis Missis, quae sequuntur quasdam consecrationes, ex rubricis Pontificalis romani. 425. Psalmus ludica me, Deus omittitur : a) in Missis de Tempore, a dominica I Passionis usque ad feriam V in Cena D o m i n i ; o) in Missis defunctorum. 426. Incensationes quae in Missa solemni fieri debent, fieri possunt etiam in omnibus Missis cantatis. B) De antiphona ad Introitum, et K y r i e , eleison 427. Ad Introitum dicitur antiphona cum versu psalmi et Gloria Patri; atque, his expletis, repetitur antiphona. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 670 Deest vero antiphona ad Introitimi cum psalmo et Gloria Patri in Missa Vigiliae paschalis. 428. Gloria Patri ad Introitum omittitur in Missis de Tempore, a dominica I Passionis usque ad feriam V in Cena Domini, et in Missis defunctorum. 429. Tempore paschali antiphonae ad Introitum duplex additur Alleluia, nisi iam habeatur. E contra, in qualibet antiphona ad Introitum, Alleluia omittitur quoties Missa dicitur extra tempus paschale, nisi in quibusdam Missis aliter indicetur. 430. Kyrie, eleison dicitur novies post repetitam antiphonam ad Introitum, id est ter Kyrie, eleison, ter Christe, eleison, et ter Kyrie, eleison. C) De hymno Gloria in excelsis 431. H y m n u s Gloria in excelsis dicitur : a) in Missis quae respondent Officio diei, quotiescumque ad Matutinum dictus est hymnus Te Deum; b) in Missis festivis de quibus n. 3 0 2 ; c) in Missis feriae V in Cena D o m i n i , et in Missa Vigiliae paschalis ; d) in Missis votivis I, II et I I I classis, nisi adhibeatur color violaceus paramentorum ; e) in Missis votivis IV classis de Angelis, quocumque die, et de B. Maria V i r g . quae in sabbato celebrantur. 432. H y m n u s Gloria in excelsis omittitur : a) in Missis quae respondent Officio diei, quando ad Matutinum omittitur hymnus Te Deum; b) in omnibus Missis in quibus adhibetur color violaceus paramentorum ; c) in Missis votivis IV classis, iis exceptis de quibus n. 431 e ; d) in Missis defunctorum. D) De orationibus I - De orationibus in genere 433. Nomine orationum, in Missa, intellegi debent : a) oratio Missae quae celebratur ; b) orationes Officii commemorati et alicuius commemorationis occurrentis ; Sacra Congregatio Rituum 671 c) aliae orationes a rubricis praescriptae (nn. 447-453); d) oratio ab Ordinario loci imperata (nn. 454-460) ; e) oratio votiva, quae certis diebus liturgicis dici potest ad libitum sacerdotis celebrantis (nn. 461-465). 434. Numero orationum pro singulis diebus liturgicis statuto complectuntur tam oratio Missae et commemorationes quam aliae orationes sive a rubricis praescriptae sive ab Ordinario imperatae sive votivae. Proinde, post orationem Missae :' a) in diebus liturgicis I classis, in Missis votivis I classis, et in Missis in cantu non conventualibus, nulla alia admittitur oratio, praeter orationem sub unica conclusione dicendam et unam commemorationem privilegiatam, salvo praescripto n. 3 3 3 ; b) in dominicis II classis, nulla alia admittitur oratio, praeter commemorationem festi II classis, quae tamen omittitur si commemoratio privilegiata facienda s i t ; G) in aliis diebus liturgicis II classis et in Missis votivis II classis una tantum alia admittitur oratio, scilicet aut una privilegata aut una o r d i n a r i a ; d) in diebus liturgicis I I I et IV c] assis et in Missis votivis I I I et IV classis duae tantum admittuntur orationes. 435. Quaelibet oratio, quae numerum pro singulis diebus liturgicis statutum superet;; o m i t t i t u r ; profecto numerum ternarium orationum nullo praetextu excedere licet. 436. Oratio propria Missae semper dicitur sub sua conclusione, nisi ipsi alia oratio, sub eadem conclusione, iugenda sit, ut infra n n . 444-445 dicetur. 437. Sub altera conclusione semper dicuntur : a) commemorationes faciendae; b) oratio ab Ordinario loci i m p e r a t a ; c) oratio votiva. 438. Si duae orationes in prima aut in altera parte sint iisdem fere verbis compositae, oratio posterior : a) si est de Tempore, mutatur in aliam de sequenti dominica vel feria ; b) si agitur de Sancto, mutatur in aliam de eodem vel simili Communi ; c) si agitur de oratione imperata, omittitur. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 672 Officiale 439. In orationibus Officii translati vel repositi non sunt mutanda verba hanc vel hodiernam vel praesentem diem, aut similia. 440. Quoties in Missali dicenda occurrunt verba Flectamus genua, Levate, in Missa solemni a diacono, in ceteris Missis a celebrante proferenda s u n t ; et post Flectamus genua, omnes, una c u m celebrante, flexis genibus, per aliquod temporis spatium in silentio o r a n t ; dicto Levate, omnes surgunt, et celebrans dicit orationem. 441. Ad qualitatem et numerum orationum in Missis defunctorum quod attinet, serventur ea quae n. 398 tradita sunt. II - De orationibus in Missis cum pluribus lectionibus 442. In Missis cum pluribus lectionibus (nn. 467-468) commemorationes et aliae orationes ponuntur post orationem quae praecedit ultimam lectionem seu epistolam ; et haec tantum oratio computatur ad numerum orationum definiendum. 443. Ad commemorandam feriam cuius Missa plures habet lectiones -, sumitur prima oratio, scilicet ea quae dicta est in Laudibus. I I I - De orationibus sub unica conclusione cum oratione Missae dicendis 444. Orationi Missae additur, sub unica conclusione, altera oratio, solummodo si agitur : a) de oratione rituali (n. 447) ; 6) de oratione Missae votivae I aut II classis impeditae (nn. 330 c, 343 c) ; c) de alia oratione a rubricis expresse indicata aut concessa uti dicenda sub unica conclusione cum oratione Missae (nn. 110, 350, 449, 451, 453). 445. Sub unica conclusione cum oratione Missae una tantum dici potest alia oratio. Si vero plures orationes, iuxta rubricas, sub unica conclusione cum oratione Missae essent dicendae, una tantum retinetur, secundum ordinem supra, n. 444, d e s c r i p t u m ; reliquae omittuntur. * 446. Oratio dicenda sub unica conclusione c u m oratione Missae una cum illa c o m p u t a t u r ; et dicenda est etiam in Missis in cantu. Sacra Congregatio Rituum 673 IV - De orationibus ritualibus 447. Nomine (( orationis ritualis » intellegitur oratio dicenda in Missa quae cum sequentibus benedictionibus vel consecrationibus connectitur : a) consecratione Episcopi, 6) collatione sacrorum Ordinum, c) benedictione Abbatis, d) benedictione Abbatissae, e) benedictione et consecratione V i r g i n u m , /) benedictione coemeterii, g) reconciliatione ecclesiae, h) reconciliatione coemeterii. H a e orationes, quae exstant inter Missas votivas ad diversa, semper addendae sunt, sub unica conclusione, orationi Missae. 448. In Missis in quibus additur oratio ritualis, excluduntur omnes aliae orationes, praeter commemorationes privilegiatas. V - De orationibus in die coronationis Summi Pontificis et in anniversariis Papae et Episcopi dioecesani 449. In die coronationis Summi Pontificis et in anniversario eiusdem, necnon in anniversario aut electionis aut consecrationis aut translationis Episcopi dioecesani (semel scilicet, die ab ipso Episcopo eligendo), in omnibus Missis, praeterquam defunctorum, additur, sub unica conclusione cum oratione Missae, oratio pro P a p a aut pro E p i s c o p o , modo ne occurrat dies liturgicus sub n. 1, 2, 3 et 8 in tabella praecedentiae recensitus (cfr. n. 363). 450. Quoties impeditur, oratio pro Papa aut pro Episcopo transfertur in proximiorem diem similiter non impeditum, eodem m o d o ac transfertur .Missa conventualis pro iisdem anniversariis, in ecclesiis cathedralibus et collegiatis (n. 364). VI - De oratione pro seipso sacerdote in anniversario propriae Ordinationis sacerdotalis 451. In anniversario propriae Ordinationis sacerdotalis, quilibet sacerdos orationi Missae, sub unica conclusione, orationem p r o seipso addere potest, modo ne occurrat dies liturgicus sub nn. 1, 2, 3 et 8 in tabella praecedentiae recensitus. 43 - ACTA, vol. I I , n. 10. — 15-8-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 674 452. Quoties impeditur, oratio pro seipso sacerdote transferri potest in proximiorem diem similiter non impeditum. V I I - De oratione (( P r o Fidei propagatione » 453. Paenultima dominica mensis octobris, aut alia ab Ordinario loci statuta « pro Missionibus », in omnibus Missis, orationi Missae additur, sub unica conclusione, oratio pro Fidei propagatione, exceptis diebus sub n. 1, 2, 3 et 8 in tabella praecedentiae recensitis. V I I I - De oratione imperata 454. Nomine orationis imperatae intellegitur oratio, quam Ordinarius loci imperare potest, occurrente gravi et publica necessitate aut calamitate. 455. Tamquam imperata, ab Ordinario loci praescribi potest quaelibet oratio e Missis, quae tamquam votivae celebrari permittuntur, aut ex orationibus ad diversa, aut ex Missis et orationibus p r o defunctis. 456. Maxime convenit ut Ordinarius loci orationem imperatam non m o d o stabili imponat, sed tantum ex causa revera gravi et per spatium quod tempus verae necessitatis non excedat. 457. Oratio imperata : a) una tantum esse p o t e s t ; 6) dici debet ab omnibus sacerdotibus Sacrum facientibus in ecclesiis et oratoriis, etiam exemptis, dioecesis; c) numquam dicitur sub unica conclusione cum oratione Missae, sed post commemorationes privilegiatas ; d) prohibetur omnibus diebus liturgicis I et II classis, in Missis votivis I et II classis, in Missis in cantu et quoties commemorationes privilegiatae numerum pro singulis diebus liturgicis statutum compleverint. 458. Oratio imperata pro defunctis dicitur tantum in feriis IV classis, et in Missis votivis aut defunctorum lectis IV classis. 459. In publica calamitate aut necessitate, natura sua per longius tempus persistente (v. gr. bello* pestilentia et s i m i l i u s ) , Ordinarius loci imponere quidem potest orationem imperatam convenientem pro toto tempore infausti eventus ; sed haec oratio : a) dicitur tantummodo feriis secunda, quarta et s e x t a ; i)) prohibetur iisdem diebus et in Missis de quibus supra, n. 457 d. Sacra Congregatio Rituum 675 460. Occurrente urgentiore, gravi et publica necessitate aut calamitate, nec tempus suppetat adeundi Ordinarium loci, parochus, intra fines suae paroeciae, etiam pro ecclesiis et oratoriis exemptis, statuere potest orationem convenientem dicendam per tres dies continuos. Haec oratio iisdem diebus et in iisdem Missis prohibetur ac oratio ab Ordinario loci imperata (n. 457 d) ; quae, si dicenda esset, omittitur. IX - De oratione votiva 461. Quilibet sacerdos addere potest unam orationem ad libitum in omnibus Missis lectis non conventualibus diebus liturgicis IV classis. 462. Oratio votiva eligi potest aut ex Missis, quae tamquam votivae celebrari permittuntur, aut ex orationibus ad diversa, aut ex Missis et orationibus pro defunctis. 463. Haec oratio ponitur ultimo l o c o , post alias orationes, non autem excedere debet numerum ternarium orationum. 464. Oratio votiva pro defunctis addi potest in Missis lectis non conventualibus defunctorum IV classis. 465. In oratione A cunctis, nominari potest sive Titularis propriae ecclesiae, sive quilibet Patronus principalis, sive F u n d a t o r aut Titulus Ordinis seu Congregationis. Ceterum serventur. rubricae quae, p r o hac oratione, in Missali inveniuntur. E) De lectionibus et aliis usque ad Evangelium 466. Post orationes dicitur E p i s t o l a ; qua finita, respondetur Deo gratias. 467. Epistolae praemittitur una lectio : a) in feriis IV Quatuor Temporum ; b) in feria IV hebdomadae IV Quadragesimae; c) in feria IV Hebdomadae sanctae. In fine huius lectionis respondetur Deo gratias. 468. Quinque lectiones praemittuntur epistolae in sabbatis Quatuor T e m p o r u m ; et in fine cuiusque lectionis, praeter quam post lectionem Danielis prophetae, respondetur Deo gratias. In Missis conventualibus, et in Missis in quibus sacri Ordines con- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 6 7 6 Officiale feruntur, semper dici debent omnes lectiones cum suis orationibus et versibus; in ceteris Missis, sive in cantu sive lectis, dici potest tantum prima oratio, quae respondet Officio, cum Flectamus genua, si dicendum est, et prima lectio cum suis versibus, deinde, dictis more solito Domi- nus vobiscum, Et cum spiritu tuo et Oremus, secunda oratio sine Flec- tamus genua, quam sequuntur aliae commemorationes forte occurrentes, et, omissis sequentibus lectionibus cum suis versibus et orationibus, statim subiungitur ultima lectio seu epistola cum sequenti tractu et, sabbato post Pentecosten, cum sequentia. 469. Post E p i s t o l a m , dicitur graduale, Alleluia cum suis versibus, aut tractus, prout in Missali suo loco indicatur. 470. Sequentia dicitur ante ultimum Alleluia vel post tractum. Omittitur in Missis votivis. Ad sequentiam Dies irae quod attinet, serventur normae n. 399 traditae. 471. In principio Evangelii dicitur Dominus vobiscum, cui respon- detur Et cum spiritu tuo; deinde : Sequentia (vel Initium) sancti Evangelii secundum N., cui respondetur Gloria tibi, Domine; et in fine respondetur Laus tibi, Christe. 472. In Hebdomada sancta, ante lectionem historiae Passionis D o - mini non dicitur Dominus vobiscum, neque Sequentia sancti Evangelii, Gloria tibi, Domine, sed Passio Domini nostri Iesu Christi secundum N., et in fine non respondetur Laus tibi, Christe. 473. In Missis in cantu, ea omnia, quae diaconus vel subdiaconus aut lector, vi proprii offici cantant vel legunt, a celebrante omittuntur. 474. Post Evangelium, praesertim in dominicis et diebus festis de praecepto, habeatur, iuxta opportunitatem, brevis homilia ad populum. Homilia vero, si fiat ab alio sacerdote ac celebrante, non superimponatur Missae celebrationi impediendo fidelium participationem ; proinde, hoc in casu, Missae celebratio suspendatur, et tantummodo expleta homilia resumatur. F) De symbolo 475. Post Evangelium aut homiliam, dicitur symbolum : a) in qualibet dominica, etsi eius Officium alicui festo locum cedat, vel Missa votiva II classis celebretur ; - b) in festis I classis et in Missis votivis I classis ; c) in festis II classis D o m i n i et B. Mariae V i r g . ; Sacra Congregatio Rituum 677 d) per octavas Nativitatis Domini, Paschatis et Pentecostes, etiam in festis occurrentibus et in Missis v o t i v i s ; e) in festis nataliciis Apostolorum et Evangelistarum, necnon in festis Cathedrae S. Petri et S. Barnabae A p . 476. Non dicitur symbolum : a) in Missis sive Chrismatis sive in Cena D o m i n i , feria V Hebdomadae sanctae, et in Missa Vigiliae paschalis; b) in festis II classis, iis exceptis quae supra, n. 475 c et e, recensentur ; c) in Missis votivis II classis; d) in Missis festivis et votivis I I I et IV classis ; e) ratione alicuius commemorationis in Missa o c c u r r e n t i s ; /) in Missis defunctorum. G) De antiphona ad Offertorium et de orationibus secretis 477. Post symbolum vel, si non est dicendum, post Evangelium aut homiliam, dicitur Dominus vobiscum cui respondetur Et cum spiritu tuo, et Oremus; deinde antiphona ad Offertorium, quae deest tantum in Missa Vigiliae paschalis. 478. Tempore paschali, antiphonae ad Offertorium additur Alleluia, nisi iam habeatur. Retinetur vero Alleluia, quod aliquando invenitur in fine antiphonae ad Offertorium, extra tempus paschale, praeter quam a Septuagesima ad Pascha. 479. Oblatio hostiae et calicis, et quae sequuntur, fiunt ut in Ordine Missae. 480. Oratio (( secreta » dicitur secreto, absque Dominus vobiscum et Oremus. T o t vero dicuntur orationes secretae, quot dictae sunt orationes in initio Missae. Dicuntur eodem ordine et concluduntur ac aliae orationes. 481. Conclusio ultimae orationis secretae dicitur secreto usque ad verba Per omnia saecula saeculorum, quae clara voce proferuntur. H) De praefatione 482. Praefatio dicitur quae cuique Missae propria est ; qua deficiente, dicitur praefatio de Tempore, secus communis. 483. Nulla commemoratio, in Missa occurrens, praefationem propriam inducit. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 678 484. Praefatio de Nativitate Domini dicitur : a) tamquam propria in Missis de Nativitate D o m i n i et de eiusdem octava, necnon in festo Purificationis B. Mariae V i r g . ; b) tamquam de Tempore, infra octavam Nativitatis D o m i n i , etiam in Missis quae secus praefationem propriam haberent, exceptis iis Missis quae praefationem propriam de divinis mysteriis vel Personis h a b e n t ; et a die 2 ad 5 ianuarii. 485. Praefatio de Epiphania Domini dicitur : a) tamquam propria in Missis de festo Epiphaniae et de Commemoratione Baptismatis D . N . Iesu Christi; b) tamquam de Tempore diebus a 7 ad 13 ianuarii. 486. Praefatio de Quadragesima dicitur : a) tamquam propria in Missis de Tempore a feria IV cinerum usque ad sabbatum ante dominicam I P a s s i o n i s ; b) tamquam de Tempore in ceteris Missis quae celebrantur eodem tempore, et praefatione propria carent. 487. Praefatio de sancta Cruce dicitur : a) tamquam propria in Missis de Tempore a dominica I Passionis usque ad feriam V in Cena D o m i n i ; in Missis tam festivis quam votivis de sancta Cruce, de Passione D o m i n i et instrumentis Passionis D o m i n i , de pretiosissimo Sanguine D. N. Iesu Christi, de Ssmo R e d e m p t o r e ; b) tamquam de Tempore in omnibus Missis a dominica I Passionis usque ad feriam IV Hebdomadae sanctae, quae praefatione propria carent. 488. Praefatio de Missa Chrismatis dicitur feria V in Cena Domini, in sua Missa. 489. Praefatio paschalis dicitur : a) tamquam propria in Missis de Tempore a Missa Vigiliae paschalis usque ad vigiliam Ascensionis D o m i n i ; b) tamquam de Tempore in ceteris Missis quae celebrantur eodem tempore, et praefatione propria carent. 490. Praefatio de Ascensione 'Domini dicitur : • a) tamquam propria in festo Ascensionis D o m i n i ; b) tamquam de Tempore in omnibus Missis a feria VI post Ascensionem usque ad feriam VI ante vigiliam Pentecostes, quae praefatione propria carent. Sacra Congregatio Rituum 679 491. Praefatio de Ssmo Corde Iesu dicitur in Missis festivis et votivis de Ssmo Corde Iesu. 492. Praefatio de D, N. Iesu Christo Rege dicitur in Missis festivis et votivis de D. N. Iesu Christo Rege. 493. Praefatio de Spiritu Sancto dicitur : a) tamquam propria in Missis de Tempore a vigilia Pentecostes usque ad subsequens s a b b a t u m ; et in Missis festivis et votivis de Spiritu S a n c t o ; b) tamquam de Tempore in ceteris Missis quae celebrantur eodem tempore, et praefatione propria carent. 494. Praefatio de Ssma Trinitate dicitur : a) tamquam propria, in Missis de festo et votivis Ssmae Trinitatis ; 6) tamquam de Tempore in dominicis Adventus, et in omnibus dominicis II classis, extra tempus natalicium et paschale. 495. Praefatio de Beata Maria Virgine dicitur in Missis festivis et votivis Beatae Mariae V i r g i n i s , praeterquam in festo Purificationis B. Mariae V i r g . 496. Praefatio de S. Ioseph dicitur in Missis festivis et votivis S. Ioseph. 497. Praefatio de Apostolis dicitur in Missis festivis et votivis A p o stolorum et Evaligelistarum. 498. Praefatio communis dicitur in Missis quae praefatione propria carent, nec sumere debent praefationem de Tempore. 499. Praefatio defunctorum dicitur in Missis defunctorum. I) De Canone Missae et aliis usque ad postcommunionem 500. Post praefationem et Sanctus dicitur Canon Missae secreto, ut in Ordine Missae. 501. Quoties infra actionem Communicantes, Hanc igitur et Qui pridie variari contingit, suo l o c o in propriis Missis adnotatur. I n f r a octavas Nativitatis D o m i n i , Paschatis et Pentecostes Commu- nicantes et Hanc igitur propria dicuntur quoque in Missis quae non sunt de octava, etiamsi praefatione propria gaudeant. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 680 502. Tempus proprium sanctae Communionis fidelibus distribuendae est infra Missam, post Communionem sacerdotis celebrantis, qui ipsemet eam petentibus distribuat, nisi propter grandem communicantium numerum conveniat, ut ab alio vel aliis sacerdotibus adiuvetur. Dedecet vero omnino, ut in eodem altari, in quo actu Missa celebratur, ab alio sacerdote sancta Communio distribuatur, extra tempus Communionis p r o p r i u m . Ex rationabili porro causa permittitur quoque, sanctam Commu- nionem distribuere, immediate ante vel post Missam, imo etiam, extra Missam, quibus in casibus adhibetur forma in Rituali R o m a n o praescripta, Tit. V, C a p . I I , nn. 1-10. 503. Quoties sancta Communio infra Missam distribuitur, celebrans, sumpto sacratissimo Sanguine, omissis confessione et absolutione, dictis tamen Ecce Agnus Dei et ter Domine, non sum dignus, immediate ad distributionem sanctae Eucharistiae procedit. 504. Expleto Canone et omnibus aliis usque ad Communionem, dicitur antiphona ad Communionem, cuius in fine, tempore paschali, additur Alleluia, nisi iam habeatur ; retinetur vero Alleluia, quod aliquando invenitur in fine huius antiphonae, extra tempus paschale, praeter quam a Septuagesima ad Pascha. 505. Orationes post Communionem dicuntur eodem numerò, modo et ordine ac orationes in principio Missae. 506. In Missis de feriis Quadragesimae et Passionis, excepto Triduo sacro, expleta ultima oratione post Communionem, additur Oratio super populum, quae dicitur semper sub sua conclusione, et cui praemit- titur Oremus. Humiliate capita vestra Deo. Haec oratio dicenda est etiam cum tres orationes post Communionem iam praecesserint. L) De conclusione Missae 507. In fine Missae dicitur Ite, missa est, cui respondetur Deo gratias. Attamen : a) in Missa vespertina in Cena D o m i n i quam sequitur solemnis repositio Ssmi Sacramenti, et in aliis Missis quas sequitur aliqua pro- cessio, dicitur Benedicamus Domino, c u i respondetur Deo gratias; b) infra octavam Paschatis, in Missis de Tempore, ad Ite, missa est et ad sequens Deo gratias duplex additur Alleluia; Sacra Congregatio Rituum 681 c) in Missis defunctorum dicitur Requiescant in pace, cui respon- detur Amen. 508. D i c t o Placeat, datur benedictio, quae omittitur tantum cum dictum est Benedicamus Domino aut Requiescant in pace. 509. P r o ultimo Evangelio, in quavis Missa, regulariter sumitur initium Evangelii secundum Ioannem. Attamen in dominica II Passionis seu in palmis, in omnibus Missis quae non sequuntur benedictionem et processionem ramorum dicitur ultimum Evangelium proprium. 510. Ultimum Evangelium penitus omittitur : a) in Missis in quibus dictum est Benedicamus Domino, iuxta n. 507 a; b) in festo Nativitatis Domini, ad tertiam Missam ; c) in dominica II Passionis seu in palmis, in Missa quae sequitur benedictionem et processionem ramorum ; d) in Missa Vigiliae paschalis ; e) in Missis defunctorum, cum sequitur absolutio super tumulum ; /) in certis Missis, quae sequuntur quasdam consecrationes, ex rubricis Pontificalis romani. CAPUT DE HIS QUAE IX C L A R A VOCE AUT SECRETO D I C E N D A SUNT IN MISSA 511. In Missa lecta, dicuntur clara voce : a) verba In nomine Patris, etc. ; psalmus ludica me, Deus, cum sua a n t i p h o n a ; confessio et ea quae sequuntur usque ad Oremus inclu- s i v e ; orationes vero Aufer a nobis et Oramus te, Domine dicuntur secreto ; b) antiphona ad Introitum cum suo versu et Gloria Patri necnon Kyrie eleison; c) hymnus Gloria in excelsis; d) Dominus vobiscum, Oremus, Flectamus genua-Levate, orationes ; e) lectiones, epistola, graduale, tractus, Alleluia cum suo versu, sequentia et Evangelium ; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 682 f) s y m b o l u m ; g) Dominus vobiscum, Oremus et antiphona ad Offertorium, necnon verba Orate, fratres; h) praefatio et S auctus-Benedictus; i) verba Nobis quoque peccatoribus; oratio dominica cum sua prae- fatione ; Per omnia saecula saeculorum et Pax Domini sit semper vobiscum; Agnus Dei, etc. ; verba Domine, non sum dignus ante Communionem sacerdotis celebrantis; formulae ad Communionem fidelium; antiphona ad Communionem; Dominus vobiscum et postcommuniones; necnon verba Humiliate capita vestra Deo et oratio super p o p u l u m ; I) Ite, missa est vel Benedicamus Domino aut Requiescant in pace ; benedictio et ultimum Evangelium. * Cetera dicuntur secreto. 512. Sacerdos autem maxime curare debet ut ea quae clara voce dicenda sunt, distincte et apposite proferat, non admodum festinanter, ut advertere possit quae legit, nec nimis morose, ne audientes taedio affic i a t ; neque etiam voce nimis elata, si in altari secundario celebrat, ne perturbet alios, qui fortasse in eadem ecclesia tunc temporis celebrant ; neque tam submissa, ut a circumstantibus audiri non possit. Quae vero secreto dicenda sunt, ita pronuntiet, ut ipsemet se audiat, et a circumstantibus non audiatur. 513. In Missa solemni, celebrans : a) dicit in cantu : Dominus vobiscum, quoties occurrit, praeter quam in versibus post confessionem; o r a t i o n e s ; Oremus ante antipho- nam ad Offertorium, Per omnia saecula saeculorum cum praefatione; Per omnia saecula saeculorum cum Pater noster et sua praefatione; Per omnia saecula saeculorum cum Pax Domini; b) incipit in cantu : Gloria et Credo, quando sunt dicenda ; c) dicit clara voce formulas ad Communionem fidelium et verba benedictionis in fine M i s s a e ; d) dicit voce convenienti partes quibus ministri sacri respondere debent ; e) dicit secreto alia quae in Missa lecta dicuntur clara v o c e ; /) omittit ea quae a ministris sacris vel a lectore Deferuntur. 514. In Missis cantatis, scilicet sine ministris sacris, celebrans tenetur servare ea quae numero praecedenti dicta sunt, et insuper tenetur partes ministris sacris proprias cantu proferre. Epistola a lectore cani potest. Quod si non cantetur a lectore, satius erit quod legatur Sacra Congregatio Rituum 683 sine cantu ab ipso celebrante, qui tamen potest epistolam more solito cantare. 515. TOTIUS solemnis, in cantu orationum, praefationis et orationis dominicae, adhibetur : a) in dominicis ; b) in Missis festivis et in Missa de Officio S. Mariae in s a b b a t o ; c) in vigiliis I classis; d) feria V in Cena D o m i n i et in Missa Vigiliae paschalis ; e) per o c t a v a s ; /) in Missis votivis I, II et I I I classis. 516. T onus ferialis vero adhibetur : a) in f e r i i s ; b) in vigiliis II et I I I classis; c) in Missis votivis IV classis; d) in Missis defunctorum. CAPUT X DE ORDINE SEDENDI ET GENUFLECTENDI, STANDI IN MISSA 517. In Missa* lecta, sacerdos celebrans genuflectit : a) quoties'" aut in R i t u servando in celebratione Missae, aut in Ordine Missae, aut in P r o p r i o cuiusque Missae, adnotatur ipsum genuflectere d e b e r e ; b) quando Sacramentum in altari discoopertum apparet, quoties ad medium altaris accedit vel e medio discedit. 518. In Missis in cantu, sacerdos celebrans genuflectit : a) quoties ipsi genuflectendum est in Missa lecta. Sed ad verba quae ab aliis cantanda sunt, non genuflectit dum ipse illa verba legit, sed dum aut a ministris aut a choro, iuxta rubricas, cantu profe- runtur ; b) ad verba autem Et incarnatus est, in symbolo, sacerdos celebrans semper genuflectit, cum haec verba r e c i t a t ; cum vero cantantur, si non sedet, iterum genua flectit; si autem sedet, non genuflectit, sed caput tantum profunde inclinat apertum, praeter quam in tribus Mis- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 684 sis Nativitatis D o m i n i et in Missa Annuntiationis B. Mariae V i r g . in quibus, dum haec verba cantantur, omnes genua flectunt. 519. Ministri, in Missis in cantu, semper genuflectunt cum sacerdote celebrante, praeterquam subdiaconus tenens librum ad Evangelium, et acolythi tenentes candelabra, qui tunc non genuflectunt. Et cum diaconus cantat illa verba, ad quae est genuflectendum, ipse versus librum, celebrans et omnes alii versus altare genuflectunt. Ad Consecrationem vero ministri utrumque genu flectunt. 520. In choro, qui non sunt Praelati genua flectunt ad confessionem cum suo psalmo et ad benedictionem celebrantis in flne Missae. # Praelati autem et Canonici, ad benedictionem, caput profunde inclinant. 521. Insuper omnes, etiam Praelati, in choro genua flectunt : a) ad Consecrationem; b) ad Communionem fidelium ; c) in Missis feriarum Adventus, Quatuor Temporum mensis septembris, Quadragesimae vigiliarum et Passionis, II et I I I classis extra tempus paschale, et in Missis defunctorum : ad orationes ante epistolam, dicto Dominus vobiscum; ab expleto Sanctus usque ad Pater noster cum sua praefatione e x c l u s i v e ; et ad orationes post Communionem et super p o p u l u m ; d) quoties cantantur a ministris vel a choro verba quae genuflexionem requirunt. 522. Item in choro omnes unum genu flectunt a) dum celebrans recitat verba symboli Et incarnatus est etc. ; b) dum dicit verba ultimi Evangelii Et Verbum caro factum est. 523. In Missa solemni celebrans, medius inter diaconum et subdiaconum, sedere potest ad latus epistolae, iuxta altare, dum cantantur Kyrie, eleison, Gloria in excelsis, sequentia et Credo; alio tempore stat ad altare, vel genuflectit, ut supra. H a e c valent quoque in Missa cantata. 521. In choro non sedent qui actu cantant, r e l i c t i autem sedere possunt : a) quando celebrans sedet; b) dum cantantur lectiones et Alleluia cum suo versu, et sequentia; Epistola, graduale, tractus et Sacra Congregatio Rituum 685 c) ab Offertorio usque ad incensationem chori vel, si chorus non incensatur, usque ad praefationem; d) ab expleta Communione usque ad Dominus vobiscum ante postcommunionem . Ad alia stant vel genuflectant, ut supra. CAPUT XI DE PRAEPARATIONE ALTARIS AD MISSAM 525. Altare, in quo sacrosanctum Missae Sacrificium celebrandum est, debet esse totum lapideum, rite c o n s e c r a t u m ; vel saltem habere debet tabulam lapideam, seu petram sacram, item rite consecratam, quae tam ampla sit ut hostiam et maiorem partem calicis capiat ; aut etiam, ex Indulto A p o s t o l i c o , antimensium, rite benedictum. 526. Altare cooperiatur tribus tobaleis, rite benedictis, quarum una ita oblonga sit ut, ad latera, usque ad terram pertingat. 527. Super altare adsit in medio Crux satis magna cum Crucifixo, et candelabra quae iuxta qualitatem Missae requiruntur, c u m can- delis accensis, hinc et inde in utroque eius latere. Ponantur insuper sic dictae « tabellae secretarum », sed pro tempore Missae tantum ; et, ad latus epistolae, cussinus, seu legile, Missali supponendum. 528. Ad latus'epistolae, super mensa ad hoc praeparata, parentur ampullae vini et aquae c u m pelvicula et manutergio, necnon parva campanula, et patina pro fidelium Communione. 529. Super altare nihil omnino ponatur, quod ad Missae sacrifi- cium vel ipsius altaris ornatum non pertineat. 530. Usus accendendi cereum, Communionem, ubi viget, servetur. prope altare, a Consecratione ad 086 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale CALENDARIUM BREVIARII ET MISSALIS ROMANI IANUARIUS 1 OCTAVA NATIVITATIS DOMINI . . . . . . I cl. .2 3 4 5 Commemoratio 8. Telesphori Papae et Mart 6 IN E P I P H A N I A D O M I N I Comm. . . I cl. 7 8 9 10 11 Commemoratio 8. Eygini Papae et Mart Comm. 12 1 3 IN.COMMEMORATIONE BAPTISMATIS D . N . I . C II 1 4 S . Hilarii E p . , Conf. e t E c c l . D o c t cl. I I I cl. Commemoratio 8. Felicis Preso, et Mart. 15 S. Pauli primi Eremitae, Conf III cl. Commemoratio 8. Mauri Abb. 16 S. Marcelli I Papae et Mart III cl. 17 S. Antonii A b b . I I I cl. . 18 Commemoratio 8. Priscae Virg. et Mart Comm. 19 Commemoratio 8s. Marii, Marthae, Audifacis et Abachum Mm. . Comm. : Commemoratio 8. Canuti Regis, Mart. 20 Ss. Fabiani Papae et Sebastiani Mm I I I cl. 21 S. Agnetis V i r g . et Mart I I I cl. 22 Ss. Vincentii et Anastasii M m / 23 S. R a y m u n d i de Penafort Conf • . . I I I cl. I I I cl. Commemoratio 8. Emerentianae Virg. et Mart. 24 S. Timothei E p . et Mart I I I cl. 25 In Conversione S. Pauli Ap I I I cl. Sacra Congregatio Rituum 687 Commemoratio S. Petri Ap. 26 S. Polycarpi E p . et Mart I I I cl. 27 S. Ioannis Chrysostomi E p . , Conf. et E c c l . D o c t . . . . 28 S. Petri Nolasci Conf I I I cl. I I I cl. Commemoratio S. Agnetis Vir g. et Mart. secundo 29 S. Francisci Salesii E p . , Conf. ei E c c l . D o c t I I I cl. 30 S. Martinae V i r g . et Mart I I I cl. 31 S. Ioannis Bosco I I I cl. Dominica inter Conf octavam Nativitatis D o m i n i et Epipha- niam, vel, ea deficiente, die 2 ianuarii : SANCTISSIMI NOMINIS I E S U Dominica I post Epiphaniam : II cl. II cl. S. F A M I L I A E , I E S U , MARIAE, / IOSEPH FEBRUARIUS 1 S. Ignatii E p . et Mart 2 I I I cl. IN PURIFICATIONE B. MARIAE V I R G II 3 Commemoratio S. Blasii Ep. et Mart cl. Comm. 4 S. Andreae Corsini E p . et Conf I I I cl. 5 S. Agathae V i r g . et Mart I I I cl. 6 S. Titi E p . et Conf I I I cl. Commemoratio S. Dorotheae Virg. et Mart. 7 S. Eomualdi A b b I I I cl. 8 S. Ioannis de--Matha Conf I I I cl. 9 S. Cyrilli E p . A l e x . , Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. Commemoratio S. Apolloniae Virg. et Mart. 10 S. Scholasticae V i r g I I I cl. 1 1 I n Apparitione B . Mariae V i r g . Immaculatae . . . . I I I cl. 12 Ss. Septem Fundatorum Ordinis Servorum B. Mariae V i r g . , Confessorum I I I cl. 13 14 Commemoratio S. Valentini Presb, et Mart . 15 Commemoratio Ss. Faustini et Iovitae Mm . . . . Comm. Comm. 16 17 18 Commemoratio S. Simeonis Ep. et Mart 19 20 Comm. 688 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 2 1 22 CATHEDRA S. PETRI A P ; II cl. Commemoratio S. Pauli Ap. 2 3 S . Petri Damiani E p . , Conf. e t E c c l . D o c t . 24 . . . . I I I cl. S. MATTHIAE AP II cl. 25 26 27 S. Gabrielis a V i r g . Perdolente, Conf I I I cl. 28 In anno bissextili mensis februarius est dierum 29, et festum S. Matthiae celebratur die 25 februarii ac festum S. Gabrielis a V i r g . Perdolente die 28 februarii, et bis dicitur Sexto Kalendas, id est die 2Jf et die 25; et littera dominicalis, quae assumpta fuit in mense ianuario, mutetur in praecedentem : ut, si in ianuario littera dominicalis fuerit A, mutetur in praecedentem, quae est g, etc., et littera / bis servit, 2^ et 25. MARTIUS 1 2 3 4 S. Casimiri Conf I I I cl. Commemoratio S. Ludi I Papae et Mart. 5 6 Ss. Perpetuae et Felicitatis M m . I I I cl. 7 S. Thomae de A q u i n o Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. 8 S. Ioannis a Deo Conf. I I I cl. 9 S. Franciscae Romanae V i d I I I cl. 10 Ss. Quadraginta Martyrum I I I cl. 11 12 S. Gregorii I Papae, Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. 13 14 15 16 ' • 17 S. Patricii E p . et Conf 18 S. Cyrilli E p . Hierosolymitani, Conf. et E c c l . D o c t . I I I cl. . . I I I cl. 1 9 S . I O S E P H , S P O N S I B . M A R I A E V I R G . , Conf. e t E c c l . univ. Patroni 1 cl. Sacra Congregatio Rituum 689 20 21 S. Benedicti A b b I I I cl. 22 23 24 S. Gabrielis A r c h a n g I I I cl. 25 IN A N N U N T I A T I O N E B. M A R I A E V I R G I cl. 26 27 S. Ioannis Damasceni Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. 28 S. Ioannis de Capistrano Conf I I I cl. 30 " 31 Feria VI post Dominicam- I Passionis : Commemoratio Septem Dolorum B. Mariae Virg. Comm. APRILIS 1 2 S. Francisci de Paula Conf I I I cl. 3 4 S. Isidori E p . , Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. 5 S. Vincentii Ferrerii Conf I I I cl. 6 T 8 9 10 11 S. Leonis I Papae, Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. 12 13 S. Hermenegildi Mart I I I cl. 14 S. Iustini Mart I I I cl. Commemoratio Ss. Tiburtii, Valeriani et Maximi Mm. 15 16 17 Commemoratio S. A.niceti I Papae et Mart Comm. 18 19 20 21 S. Anselmi E p . , Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. 22 Ss. Soteris et Caii P p . et Mm I I I cl. 44 - ACTA, vol. II, n. 1 0 . — 1 5 - 8 - 1 9 6 0 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 690 23 Commemoratio S. Comm Georgii Mart 24 S. Fidelis de Sigmaringa Mart I I I cl 25 Litania maior S. MARCI II EVANGELISTAE cl 26 Ss. Cleti et Marcellini P p . et Mm I I I cl 27 S. Petri Canisii Conf. et E c c l . D o c t I I I cl 28 S. Pauli a Cruce Conf I I I cl 29 S. Petri Mart I I I cl 30 S. Catharinae Senensis V i r g I I I cl MAIUS 1 S. IOSEPH OPIFICIS, SPONSI B. MARIAE VIRG., Conf I cl 2 S. Athanasii E p . , Conf. et E c c l . D o c t I I I cl 3 Commemoratio Ss. Alexandri, Eventu et Theoduli Mm., ac S. Iuvenalis Ep. et Conf. Comm . 4 S. Monicae V i d I I I cl 5 S. P i i V Papae et Conf I I I cl 6 7 S. Stanislai E p . et Mart I I I cl 8 9 S. Gregorii Nazianzeni E p . , Conf. et E c c l . D o c t . . . . 10 S. Antonini E p . et Conf I I I cl I I I cl Commemoratio Ss. Gordiani et Epimachi Mm. 11 S s . P H I L I P P I ET IACOBI A P P II cl 1.2 Ss. Nerei, Achillei et Domitillae V i r g . , atque Pancratii, M m . I I I cl 1 3 S . Roberti Bellarmino E p . , Conf. e t E c c l . D o c t . III cl . . . 14 Commemoratio S. Bonifatii Mart Comm 15 S. Ioannis B a p t . de la Salle Conf I I I cl 16 S. Ubaldi E p . et Conf I I I cl 17 S. Paschalis Baylon Conf I I I cl 18 S. Venantii Mart I I I cl 19 S. Petri Caelestini Papae et Conf I I I cl Commemoratio S. Pudentianae Virg. 20 S. Bernardini Senensis Conf 21 22 23 m I I I cl Sacra Congregatio Rituum 691 24 25 S. Gregorii V I I Papae et Conf I I I cl. Commemoratio 8. Urbani I Papae et Mart. 26 S. Philippi Nerii Conf I I I ei. Commemoratio 8. Eleutherii Papae et Mart. 27 S. Bedae Venerabilis Conf. et E c c l . D o c t . ; . . III cl. . I I I cl. . I I I cl. Commemoratio 8. Ioannis I Papae et Mart. 2 8 S . Augustini E p . e t Conf. . . . . . . . . 29 S. Mariae Magdalenae de Pazzis V i r g 30 Commemoratio 8. Felicis I Papae et Mart 31 Comm. B. MARIAE V I R G . REGINAE II cl. Commemoratio 8. Petronillae Virg. IUNIUS 1 S. Angelae Mericiae V i r g I I I cl. 2 Commemoratio 8s. Marcellini, Petri atque Erasmi Ep., Mm. Comm. 3 4 S. Francisci Caracciolo Conf I I I cl. 5 S. Bonifatii E p . et Mart I I I cl. 6 S. Norberti E p . et Conf I I I cl. 7 8 9 Commemoratio Ss. Primi et Feliciani Mm Comm. 10 S. Margaritae' Reg., V i d I I I cl. 11 S. Barnabae Ap I I I cl. 12 S. Ioannis a S. F a c u n d o Conf I I I cl. Commemoratio Ss. Basilidis, Cyrini, N ab oris et Nazarii Mm. 13 S. Antonii de Padua Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. 14 S. Basilii Magni E p . , Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. 15 Commemoratio Ss. Viti, Modesti atque Crescentiae Mm. . Comm. 16 17 S. Gregorii Barbadici E p . et Conf. . . . 18 S. Ephraem Syri Diaconi, Conf. et E c c l . D o c t . •. . I I I cl. III c]. Commemoratio Ss. Marci et Marcelliani Mm. 19 S. Iulianae de Falconeriis V i r g III c]. Commemoratio Ss. Gervasii et Protasii Mm. 20 Commemoratio S. Silverii Papae et Mart Comm. 21 S. Aloisii Gonzagae Conf III cl. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 692 22 S. Paulini E p . et Conf I I I cl. 23 Vigilia II cl. 2 4 I N NATIVITATE S . IOANNIS BAPTISTAE . . . I cl. 25 S. Gulielmi A b b I I I cl. 26 Ss. Ioannis et Pauli Mm I I I cl. 27 28 Vigilia II c l . 29 SS. P E T R I ET P A U L I A P P I cl. 30 In Commemoratione S. Pauli Ap I I I cl. Commemoratio S. Petri Ap. 0 IULIUS 1 P R E T I O S I S S I M I S A N G U I N I S D. N. I. C 2 IN VISITATIONE B. I cl. II MARIAE V I R G cl. Commemoratio Ss. Processi et Martiniani Mm. 3 S. Irenaei E p . et Mart I I I cl. 4 5 S. Antonii Mariae Zaccaria Conf I I I cl. 6 7 Ss. Cyrilli et Methodii E p p . et Ce I I I cl. 8 S. Elisabeth R e g . , V i d I I I cl. 9 10 Ss. Septem F r a t r u m M m . , ac Ss. Rufinae et Secundae V v . et Mm I I I cl. 11 Commemoratio 8. Pii 1 Papae et Mart Comm. 12 S. Ioannis Gualberti A b b I I I cl. Commemoratio Ss. Naboris et Felicis Mm. 13 14 S. Bonaventurae E p . , Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. 15 S. Henrici Imperatoris, Conf I I I cl. 16 Commemoratio B. Mariae Virg. de Monte Carmelo . Comm. . 17 Commemoratio S. Alexii Conf Comm. 18 S. Camilli de Lellis Conf I I I cl. Commemoratio Ss. Symphorosae et septem eius filiorum Mm. 19 S. Vincentii a P a u l o Conf. . ' • . . 20 S. Hieronymi Aeiniliani Conf I I I cl. I I I cl. Commemoratio S. Margaritae Virg. et Mart. 21 S. Laurentii de Brundusio Conf. et E c c l . D o c t . . Commemoratio S. Praxedis Virg. . . I I I cl. Sacra Congregatio Rituum 693 22 S. Mariae Magdalenae Poenitentis III cl. 23 S. Apollinaris E p . et Mart I I I cl. "V Commemoratio S . Liborii Ep. e t Conf. 24 Commemoratio S. Ghristinae Virg. et Mart 25 S. IACOBI AP Commemoratio S. 26 Comm. II cl. II cl. Christophori Mart. S. ANNAE MATRIS B. MARIAE V I R G 27 Commemoratio S. Pantaleonis Mart Comm. 28 Ss. Nazarii et Celsi M m . , Victoris I Papae et Mart., ac Innocentii I Papae et Conf I I I cl. 29 S. Marthae V i r g Commemoratio Ss. I I I cl. Felicis, Simplicia, Faustini et Beatri- cis Mm. 30 Commemoratio Ss. Abdon et Sennen Mm. . . . . . " 31 S. Ignatii Conf Comm. I I I cl. ' AUGUSTUS 1 Commemoratio Ss. Machabaeorum Mm Comm. 2 S. Alfonsi Mariae de Ligorio E p . , Conf. et E c c l . D o c t . . I I I cl. Commemoratio S. Stephani I Papae et Mart. 3 4 S. Dominici Conf. I I I cl. 5 In Dedicatione^ S. Mariae ad Nives I I I cl. 6 IN TRANSFIGTJRATIONE D. N. I. C Commemoratio Ss. Xysti II II Papae, Felicissimi et cl. Aga- piti Mm. 7 S. Caietani Conf I I I cl. Commemoratio S. Donati Ep. et Mart. 8 S. Ioannis Mariae Vianney Conf I I I cl. Commemoratio Ss. Cyriaci, Largi et Smaragdi Mm. 9 Vigilia I I I cl. Commemoratio S. Romani Mart. 10 S. LAURENTII II MART 11 Commemoratio Ss. Tiburtii et Susannae Virg., Mm. . . 12 S. Clarae V i r g 1 3 Commemoratio Ss. Hippolyti e t Cassiani Mm. 14 Vigilia Commemoratio S. Eusebii Conf. cl. Comm. I I I cl. . . . . Comm. II cl. 694 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 15 IN A S S U M P T I O N E B. M A R I A E V I R G . . 16 S. IOACHIM, PATRIS B. MARIAE V I R G . , . • I cl. CONF V II cl. 17 S. Hyacinthi Conf I I I cl. 18 Commemoratio S. Agapiti Mart Comm. 19 S. Ioannis Eudes Conf I I I cl. 20 S. Bernardi A b b . , Conf. et E c c l . D o c t • • I I I cl. 21 S. Ioannae Franciscae Frémiot de Chantal V i d . . 22 . . I I I cl. IMMACULATI CORDIS B„ MARIAE V I R G II cl. Commemoratio Ss. Timothei et Soc. Mm. 23 S. Philippi Benitii Conf. . '. ' . . . . . . . 2 1 S . BARTHOLOMAEI A P . Ilici. II 25 S. Ludovici Regis, Conf . . . cl. Ilici. 26 Commemoratio S. Zephyrini Papae et Mart Comm. 27 S. Iosephi Calasanctii Conf I I I cl. 2 8 S . Augustini E p . , Conf. e t E c c l . D o c t I I I cl. Commemoratio S. Hermetis Mart. 29 In Decollatione S. Ioannis Bapt. I I I cl. Commemoratio S. Sabinae Mart. 3 0 S . Rosae Limanae V i r g I I I cl. Commemoratio Ss. Felicis et Adaucti Mm. 31 S. Raymundi Nonnati Conf . I I I cl. SEPTEMBER 1 Commemoratio S. Aegidii Abb Comm. Commemoratio Ss. duodecim Fratrum Mm. 2 S. Stephani Regis, Conf. I I I cl. 3 S. Pii X Papae* et Conf. I I I cl. 1 5 S. Laurentii Iustiniani E p . et Conf I I I cl. 6 7 8 IN NATIVITATE B. MARIAE V I R G . '. Commemoratio S. II cl. Hadriani Mart. 9 Commemoratio S. Corgonii Mart * . • Comm. 10 S. Nicolai de Tolentino Conf I I I cl. IL Commemoratio Ss. Proti et Hyacinthi Mm Comm. 12 Sanctissimi Nominis B. Mariae V i r g . 13 . .. . . . . I I I cl. Sacra Congregatio Rituum 14 IN EXALTATIONE S. 15 695 II CRUCIS SEPTEM DOLORUM B. MARIAE V I R G Commemoratio S. cl. J± cl. Nicomedis Mart. 16 Ss. Cornelii Papae et Cypriani E p . , Mm Commemoratio Ss. I I I cl. Euphemiae Virg., Luciae et Geminia- ni Mm. 17 Commemoratio Impressionis Ss. Stigmatum S. Francisci Comm. Conf 18 S. Iosephi de Cupertino Conf I I I cl. 19 Ss. Ianuarii E £ . et Sociorum Mm I I I cl. 20 Commemoratio Ss. Eustachii et Sociorum, Mm. 21 S. MATTHAEI AP. ET . . . Comm. . I I I cl. II EVANGELISTAE 22 S. Thomae de Villanova E p . et Conf. . . . . . cl. Commemoratio Ss. Mauritii et Soc. Mm. 23 S. Lini Papae et Mart I I I cl. Commemoratio S. Theclae Virg. et Mart. 2 4 Commemoratio B . Mariae Virg. d e Mercede . . . . Comm. . Comm. 25 26 Commemoratio Ss. Cypriani et lustinae Virg., Mm. . 27 Ss. Cosmae et Damiani Mm 28 S. Wenceslai Ducis, Mart. . I I I cl. . . 29 IN D E D I C A T I O N E S. M I C H A E L I S A R C H 30 S. Hieronymi Presb., Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. I cl. I I I cl. OCTOBER 1 Commemoratio S. Remigli Ep. et Conf Comm. 2 Ss. Angelorum Custodum I I I cl. 3 S. Teresiae a Iesu Infante V i r g I I I cl. 4 S. Francisci Conf I I I cl. 5 Commemoratio Ss. Placidi et Sociorum Mm Comm. 6 S. Brunonis Conf I I I cl. 7 B. MARIAE V I R G . A ROSARIO II cl. Commemoratio S. Marci I Papae et Conf. 8 S. Birgittae V i d I I I cl. Commemoratio Ss. Sergii, Bacchi, Marcelli et Apuleii Mm. 9 S. Ioannis Leonardi Conf. I I I cl. Commemoratio Ss. Dionysii Ep., Rustici et Eleutherii Mm. 10 S. Francisci Borgiae Conf I I I cl. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 696 11 MATERNITATIS B. MARIAE V I R G . , . II cl. 12 1 3 S . Eduardi Regis, Conf. . . : . . . . . 14 S. Callisti I Papae et Mart 1 5 S . Teresiae Virg. . . . . . . . . . I I I cl. . • . I I I cl. . . I I I cl. . . . 16 S. Hedwigis V i d I I I cl. 1 7 S . Margaritae Mariae Alacoque V i r g . 1 8 S . LUCAE EVANGELISTAE . . . 19 S. Petri de Alcantara Conf, 2 0 S . Ioannis Cantii Conf. . . . . . . . . . . . . . . . . . . ' 1 1 I I cl. . . . . : . I I I cl. . : '. I I I cl. . Comm. 21 Commemoratio S. Hilarionis Abb. I i cl. Commemoratio Ss. Ursulae ac Soc. Vv. et Mm. 22 23 S. Antonii Mariae Claret E p . et Conf 24 S. Raphaelis A r c h a n g . I I I cl. . Ilici. 25 Commemoratio Ss. Chrysanthi et Dariae Mm. 26 Commemoratio S. Evaristi Papae et Mart. . Comm. . . . • . Comm. 27 28 S s . II SIMONIS ET IUDAE A P P cl. 29 30 31 Dominica ultima Octobris : D. N. I E S U C H R I S T I R E G I S I cl. NOVEMBER 1 OMNIUM SANCTORUM 2 IN I cl. COMMEMORATIONE FUNCTORUM . . OMNIUM . . . . FIDELIUM , . . DE. . . I cl. 3 4 S. Caroli E p . et Conf. I I I cl. Commemoratio Ss. Vitalis et Agricolae Mm. * 5 6 7 8 Commemoratio Ss. Quatuor Coronatorum Mm. 9 IN DEDICATIONE ARCHIBASILICAE S S . M I SALVATORIS Commemoratio S. Theodori Mart. . . . Comm. . . . II cl. Sacra Congregatio Rituum 697 10 S. Andreae Avellini Conf Commemoratio Ss. ' I I I cl. Tryphonis, Respicii et Nymphae Virg., Martyrum. 11 S. Martini E p . et Conf I I I ei. Commemoratio S. Mennae Mart. 12 S. Martini I Papae et Mart. . . . . . . . . 13 S. Didaci Conf. I I I cl. I I I cl. 14 S. Iosaphat E p . e t . M a r t . I I I cl. 15 S . A l b e r t i Magni E p . , Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. 16 S. Gertrudis V i r g I I I cl. 17 S. Gregorii Thaumaturgi E p . et Conf I I I cl.' 18 In Dedicatione Basilicarum Ss. Petri et Pauli A p p . . . 19 S. Elisabeth V i d I I I cl. I I I cl: Commemoratio S. Pontiani Papae et Mart. 20 S. Felicis de V a l o i s Conf I I I cl. 21 In Praesentatione B. Mariae V i r g I I I cl. 22 S. Caeciliae V i r g . et Mart. I I I cl. 23 S. Clementis I Papae et Mart. Commemoratio S. . . . . . . . I I I cl. Felicitatis Mart. 24 S. Ioannis a Cruce Conf. et E c c l . D o c t Commemoratio S. . I I I cl. Chrysogoni Mart. 25 S. Catharinae V i r g . et Mart. I I I cl. 26 S. Silvestri A b b I I I cl. Commemorati^ S. Petri Alexandr. Ep. et Mart. 27 28 29 Commemoratio S. Saturnini Mart 30 S. ANDREAE Comm. II AP. cl. DECEMBER 1 2 S. Bibianae V i r g . et Mart. I I I cl. 3 S. Francisci Xaverii Conf I I I cl. 4 S. Petri Chrysologi E p . , Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. Commemoratio S. Barbarae Virg. et Mart. 5 Commemoratio S. Sabbae Abb Comm. 6 S. Nicolai E p . et Conf I I I cl. 7 S. Ambrosii E p . , Conf. et E c c l . D o c t I I I cl. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 698 8 IN C O N C E P T I O N E I M M A C U L A T A B. M A R I A E V I R G . 9 I cl. .' 10 Commemoratio S. Melchiadis Papae et Mart. . . . . Comm. . I I I cl. 11 S. Damasi I Papae et Conf. 12. 1 3 S . Luciae V i r g . e t Mart . . . . . '. . I I I cl. 14 15 16 S. Ensebii E p . et Mart. 17 I I I cl. . ' 18 - 19 20 2 1 S . THOMAE A P . . . . . . . . . . . . ( . I I cl. . 22 23 24 Vigilia I cl. 25 IN N A T I V I T A T E D O M I N I I c l . cum Octava In secunda Missa : Commemoratio S. Anastasiae Mart. 26 II dies infra octavam Nativitatis D o m i n i . S. STEPHANI II PROTOMART cl. 27 I I I dies infra octavam Nativitatis Domini. S. IOANNIS A P . ET EVANGELISTAE .« . II c l . 28 IV dies infra octavam Nativitatis D o m i n i . S s . INNOCENTIUM MARTYRUM 29 ° DE V DIE INFRA OCTAVAM NATIVITATIS D O M I N I II cl. . . . . II c l . . . . . II c l . 31 DE V I I DIE INFRA OCTAVAM NATIVITATIS D O M I N I . . . . II c l . Commemoratio S. Thomae Ep. et Mart. 30 DE VI DIE INFRA OCTAVAM NATIVITATIS D O M I N I Commemoratio S. Silvestri I Papae et Conf. Sacra Congregatio Rituum T A B E L L A E D I E R U M 699 L I T U R G I C O R U M DOMINICAE DOMINICAE I CLASSIS P r i m a , secunda, tertia et quarta Adventus. P r i m a , secunda, tertia et quarta Quadragesimae. P r i m a et secunda Passionis. D o m i n i c a Resurrectionis. D o m i n i c a in albis. Dominica Pentecostes. DOMINICAE II CLASSIS Omnes aliae dominicae, superius non nominatae. FERIAE FERIAE I CLASSIS Feria I V cinerum. Omnes feriae Hebdomadae sanctae. FERIAE II CLASSIS Feriae Adventus, a die 17 ad diem 23 decembris. Feriae Quatuor-. Temporum Adventus, Quadragesimae et mensis septembris. FERIAE III CLASSIS Feriae Adventus usque ad diem 16 decembris inclusive, extra Quatuor Tempora. Feriae Quadragesimae et Passionis, superius non nominatae. FERIAE IV CLASSIS Omnes aliae feriae, superius non nominatae. VIGILIAE VIGILIAE I CLASSIS V i g i l i a Nativitatis D o m i n i . V i g i l i a Pentecostes. 700 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II VIGILIAE CLASSIS Vigilia Ascensionis D o m i n i . Vigilia Assumptionis B. Mariae V i r g . Vigilia Nativitatis S. Ioannis B a p t . Vigilia Ss. Petri et P a u l i A p p . III VIGILIA CLASSIS Vigilia S. Laurentii Mart. OCTAVAE I CLASSIS II CLASSIS OCTAVAE Octava Paschatis. Octava Pentecostes. OCTAVA Octava Nativitatis D o m i n i . FESTA I CLASSIS IN CALENDARIO ECCLESIAE UNIVERSAE Nativitas D o m i n i . Epiphania D o m i n i . Pascha Resurrectionis. , Ascensio D o m i n i . Pentecostes. Festum Ssmae Trinitatis. Festum Ssmi Corporis Christi. Festum Ssmi Cordis Iesu. Festum Pretiosissimi Sanguinis D. N. I. C. Festum D . N . I . C . Regis. Conceptio Immaculata B. Mariae V i r g . Annuntiatio B. Mariae V i r g . Assumptio B. Mariae V i r g . Festum S. Ioseph, Sponsi B. Mariae V i r g . , Conf., E c c l . univ. P a t r o n i . Festum S. Ioseph Opincis, Sponsi B; Mariae V i r g . , Conf. Dedicatio S. Michaelis Archangeli. Nativitas S. Ioannis Baptistae. Festum Ss. Petri et P a u l i A p p . Festum Omnium Sanctorum. Sacra Congregatio Rituum 701 Alii dies liturgici I classis Dies octavus Nativitatis D o m i n i . Commemoratio omnium Fidelium defunctorum. IN CALENDARIIS PARTICULARIBUS Festum Patroni principalis nationis, regionis seu provinciae sive ecclesiasticae sive civilis, dioecesis, oppidi vel civitatis. Anniversarium Dedicationis ecclesiae cathedralis. Festum Patroni principalis loci seu oppidi vel civitatis. Anniversarium Dedicationis ecclesiae propriae. Titulus ecclesiae propriae. Festum Tituli Ordinis seu Congregationis. Festum Fundatoris canonizati Ordinis seu Congregationis. Festum Patroni principalis Ordinis seu Congregationis, et provinciae religiosae. A l i a festa I classis propria et indulta, mobilia aut fixa. FESTA II CLASSIS IN CALENDARIO ECCLESIAE UNIVERSAE Festum Ssmi Nominis Iesu. Festum S. Familiae Iesu, Mariae et Ioseph. Commemoratio Baptismatis D. N. I. C. Transfiguratio D.. N. I. C. Festum Exaltationis S. Crucis. Dedicatio Archibasilicae Ssmi Salvatoris. Purificatio B. Mariae V i r g . Festum B. Mariae V i r g . Reginae. Visitatio B. Mariae V i r g . Festum Immaculati Cordis B. Mariae V i r g . Nativitas B. Mariae V i r g . Festum septem dolorum B. Mariae V i r g . mense septembri. Festum B. Mariae V i r g . a Rosario. Festum Maternitatis B. Mariae V i r g . Festa natalitia Apostolorum et Evangelistarum, scilicet : Festum S. Andreae (30 n o v . ) . Festum S. Thomae A p . (21 d e c ) . Festum S. Ioannis A p . et Evangelistae (27 d e c ) . Festum S. Matthiae A p . (24 vel 25 febr.). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 702 Festum S. Marci Evangelistae (25 a p r . ) . Festum Ss. Philippi et Iacobi A p p . (11 maii). Festum S. Iacobi A p . (25 iulii). Festum S. Bartholomaei A p . (24 a u g . ) . Festum S. Matthaei A p . et Evangelistae (21 sept.). Festum S. Lucae Evangelistae (18 o c t . ) . Festum Ss. Simonis et Iudae A p p . (28 o c t . ) . Festum S. Stephani P r o t o m a r t . Festum Ss. Innocentium M m . Festum Cathedrae S. Petri A p . (22 f e b r . ) . Festum S. A n n a e , Matris B. Mariae V i r g . Festum S. Laurentii Mart. Festum S. Ioachim, Patris B. Mariae V i r g . IN CALENDARIIS PARTICULARIBUS Festum Patroni secundarii nationis, regionis seu provinciae sive ecclesiasticae sive civilis, dioecesis, civitatis vel oppidi. Festum Fundatoris beatificati Ordinis seu Congregationis. Festum Patroni secundarii Ordinis seu Congregationis, et provinciae religiosae. Alia festa II classis propria et indulta, mobilia aut fixa. Sacra Congregatio Rituum TABELLA 3 7 1 7 3 2 2 4 2 1 1 1 6 3 7 1 1 1 1 8 3 2 4 4 4 0 3 7 eo 7 1 CO Festum II cl. univ. 1 7 00 Festum I cl. part. OCCURRENTIAE eo Festum I cl. univ. 703 7 3 3 7 3 7 3 3 3 2 5 2 Festum II cl. part. . 0 2 4 4 9 5 2 2 4 2 3 3 5 2 5 2 Festum I I I cl. univ. . 0 2 5 0 5 5 2 2 5 2 5 3 5 2 2 2 Festum I I I cl. part. . 0 2 9 4 5 5 2 2 5 2 5 3 5 2 2 2 0 0 4 4 5 5 2 2 0 0 0 0 0 0 2 0 0 0 5 0 5 0 2 0 0 0 0 0 0 0 2 0 M» CD 50 i—i. CD 50 M» CD 33 c+ Ms CD 50 M1=1 Ms CD 50 c-t- Ms CD 50 i— P 50 50 M" 50 1 p 1—1 1—1 1—1 1—1 O 1—1 O i—i M. CD c+ p 50 50 h-1 O 1—1 p 50 50 M» 50 h—' P 50 50 M« 50 H-1 O pi p 1—1 1—1 CD fcJ (TlPi 50 O MO p M M O i—i P 50 50 M" 50 O M» P< M» O P I—1 O 1—1 p 50 50 M» 50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 704 TABELLA 0 2 0 0 1 0 0 2 0 0 2 0 0 3 0 0 1 1- 1 3 1 3 3 3 3 2 3 0 » dominica II classis classis 0 festo I classis III 1 » Festum CONCURRENTIAE * 2 Vesperae de Off. seq., c o m m . curr. 3 Vesperae de seq., nihil de curr. t cum dominica I classis 1 Vesperae de Off. curr., c o m m . seq. Sacra Congregatio Rituum 705 NOTANDA IN TABELLAS OCCURRENTIAE ET CONCURRENTIAE 1. Festum. D o m i n i I aut II classis, in dominica occurrens, locum tenet ipsius dominicae cum omnibus iuribus et privilegiis : de dominica, proinde, nulla fit commemoratio. 2. Si duo festa eiusdem divinae Personae aut duo festa eiusdem Sancti vel Beati simul occurrunt, fit de festo quod in tabella praecedentiae superiorem obtinet locum, et aliud omittitur. 3. Si festum D o m i n i I vel II classis concurrat cum quavis dominica, vel vicissim, Vesperae ordinantur iuxta tabellam concurrentiae, sed numquam fit commemoratio dominicae concurrentis in Vesperis festi D o m i n i , nec vicissim. 45 - ACTA, vol. II, n. 10. — 15-8-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 706 VARIATIONES IN BREVIARIO ET MISSALI ROMANO AD NORMAM NOVI CODICIS RUBRICARUM CAPUT I VARIATIONES IN CALENDARIO 1. Festa, quae tamquam duplicia I classis in calendariis indicantur, abhinc fiunt festa I classis. 2. Festa, quae tamquam duplicia II classis in calendariis indicantur, abhinc fiunt festa II classis. 3. Festa, quae tamquam duplicia maiora aut minora; et festa, quae tamquam semiduplicia (ab anno 1955 tamquam simplicia) in calendariis indicantur, abhinc fiunt festa III classis. 4. Festa, quae tamquam simplicia in calendariis indicantur, et anno 1955 ad commemorationem sunt reducta, inscribuntur tamquam commemorationes. 5. Ad commemorationem insuper reducuntur : a) festum S, Georgii Mart. (23 a p r i l i s ) ; b) festum B. Mariae V i r g . de Monte Carmelo (16 iulii) ; c) festum S. Alexii Conf. (17 iulii) ; d) festum Ss. Cyriaci, Largi et Smaragdi M m . (8 a u g u s t i ) ; e) festum impressionis Stigmatum S. Francisci (17 septembris) ; /) festum Ss. Eustachii et Sociorum, M m . (20 septembris) ; g) festum B. Mariae V i r g . de Mercede (24 septembris) ; h) festum S. Thomae E p . et Mart. (29 decembris) ; i) festum S. Silvestri I Papae et Conf. (31 decembris) ; I) festum septem dolorum B. Mariae V i r g . (feria VI post domi- nicam I Passionis). % 6. F i u n t dies liturgici I classis : a) Dies octavus Nativitatis D o m i n i (1 ianuarii) ; b) Commemoratio omnium Fidelium defunctorum quae tamen locum cedere pergit dominicae occurrenti. (2 novembris), Sacra Congregatio Rituum 707 7. F i u n t dies liturgici II classis : a) festum S. Familiae Iesu, Mariae, Ioseph (dominica I post Epiphaniam) ; b) festum Cathedrae S. Petri A p . (22 februarii) ; c) festum Exaltationis S. Crucis (14 septembris). 8. E calendario expunguntur festa : a) Cathedrae S. Petri R o m a e (18 i a n u a r i i ) ; b) Inventionis S. Crucis (3 maii) ; c) S. Ioannis ante P o r t a m Latinam (6 maii) ; d) Apparitionis S.. Michaelis Archangeli (8 maii) ; e) S. Leonis II (3 iulii) ; f) S. Anacleti (13 iulii) ; g) S. Petri ad V i n c u l a (1 a u g u s t i ) ; h) Inventionis S. Stephani (3 augusti). Item, e calendario expungitur commemoratio S. Vitalis Mart. (28 aprilis). 9. In calendario inscribuntur festa : a) Commemorationis Baptismatis D. N. I. C. (13 ianuarii) ; b) S. Gregorii Barbadici E p , et Conf. (17 i u n i i ) ; c) S. Antonii Mariae Claret E p . et Conf. (23 octobris). 10. Transferuntur festa : a) S. Irenaei, a die 28 iunii ad diem 3 iulii ; b) S. Ioannis Mariae Vianney, a die 9 ad diem 8 augusti. 11. Commemoratio Ss. Sergii, Bacchi, Marcelli et Apuleii M m . transfertur a die 7 ad diem 8 octobris. 12. Mutatur denominatio : a) festi Circumcisionis Domini, in « Octava Nativitatis D o m i n i » (1 ianuarii) ; b) festi Cathedrae S. Petri A p . Antiochiae, in (( Festum Cathedrae S. Petri A p . » (22 februarii) ; c) festi Ssmi Rosarii B. Mariae Vire;., in « Festum B. Mariae V i r g . a Rosario » (7 octobris). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 708 CAPUT II VARIATIONES IN ORDINARIO DIVINI OFFICII 13. Suffragium de omnibus Sanctis et commemoratio de Cruce abolentur. 11. Inter lectiones breves ad P r i m a m , iuxta diversi anni Tempora, addantur sequentes : a) Tempore Nativitatis Domini : Ipsi peribunt, tu autem permanébis ; et omnes ut vestimentum veteràscent : et velut amictum mutàbis eos, et mutabuntur ; tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient. Tu autem. b) Tempore Epiphaniae : Omnes de Saba venient, aurum et thus deferéntes, et laudem D o m i n o annuntiàntes. Tu autem. c) Tempore Ascensionis Domini : V i r i Galilséi, quid statis aspi- ciéntes in caelum? H i c Iesus qui assumptus est a vobis in ca3lum, sic veniet, quemadmodum vidistis eum euntem in caelum. Tu autem. 15. Indultum et indulgentiae, olim pro recitatione orationis Sacrosanctae concessa, antiphonae filiali B. Mariae V i r g . adnectuntur. CAPUT I I I * VARIATIONES IN PSALTERIO 16. Quando psalmi ad Laudes sumendi sunt e secundo schemate, ad Primam amplius non dicitur quartus psalmus, scilicet primus qui in Laudibus locum non habuit. Item in dominica, si psalmi sumendi sunt e secundo schemate, loco psalmi 117, qui in Laudibus recitatur, ad P r i m a m , dicitur psalmus 53, Deus, in nomine tuo. 17. Sabbato, quando ad Laudes alterum psalmorum schema recitandum occurrit, canticum Moysis Auscultate, cwli (Audite, cseli) dimittitur post versum Petram, quae genuit te, neglexisti *, et oblitus es Dei factóris tui (Deum qui te genuit dereliquisti, * et oblitus es Domini creatoris t u i ) . Sacra Congregatio Rituum CAPUT 709 IV VARIATIONES IN PROPRIO DE TEMPORE 18. Orationes pro diversitate Temporum abolentur. 19. Si vigilia Nativitatis D o m i n i venerit in dominica, Officium ordinatur hoc modo : a) sabbato praecedenti, ad Vesperas, omnia dicuntur ut in sabbato ante dominicam IV Adventus ; b) ad Matutinum dicitur unicum Nocturnum cum invitatorio de vigilia, hymno de Ordinario Adventus, novem antiphonis et novem psalmis de dominica tempore Adventus, versu et tribus lectionibus cum suis responsoriis de v i g i l i a ; c) ad Laudes et ad Horas minores fit Officium festivum de vigilia, ut in P r o p r i o , sine commemoratione dominicae. 20. In festo Nativitatis D o m i n i et per octavam, ad Matutinum, Psalmus 88, Gratias Domini i n wternum cantdbo (Misericordias D o mini in aeternum cantàbo) qui occurrit in tertio N o c t u r n o , dimittitur post versum Vt luna- quw manet in wtémum Hestis in coelo fidelis (Et thronus eius sicut sol in conspectu meo et sicut luna perfecta in aetern u m * et testis in esalo fidelis). 21. In festo Ss. Innocentium Mart. (28 decembris) : a) adhibetur color ruber p a r a m e n t o r u m ; b) ad Matutinum, dicitur hymnus De T eum ; c) in Missa, dicitur Gloria in excelsis et Alleluia c u m suo versu. 22. Dies a 2 ad 5 ianuarii sunt feriae temporis Nativitatis Domini. Ad Officium et Missam horum dierum quod attinet, haec animadvertantur : a) In Officio feriali, antiphonae et psalmi, ad omnes H o r a s , et versus Nocturni sumuntur de currenti hebdomadae die, ut in P s a l t e r i o ; lectiones de Scriptura occurrenti, c u m suis responsoriis, et dicitur Te Deum) reliqua, una cum versu in responsorio brevi ad P r i m a m , ut die 1 ianuarii. Missa dicitur ut die 1 ianuarii, cum Gloria et praefatione de Nativitate, sine Credo et Communicantes proprio. b) In festis, his diebus forte occurrentibus, retinetur versus in responsorio brevi ad P r i m a m , ut die 1 ianuarii, nisi habeatur proprius ; sed nulla fit commemoratio feriae. 710 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 23. Dies a 7 ad 12 ianuarii sunt feriae temporis Epiphaniae Domini. Ad Officium et Missam horum dierum quod attinet, haec animadvertantur : a) In Officio feriali, antiphonae et psalmi, ad omnes H o r a s , et versus Nocturni sumuntur de currenti hebdomadae die, ut in P s a l t e r i o ; lectiones de Scriptura occurrenti cum responsoriis de Epiphania, et dicitur Te Deum; reliqua, una cum versu in responsorio brevi ad P r i m a m , ut in festo Epiphaniae. Oratio dicitur ut in festo E p i p h a n i a e ; in feriis autem post dominicam I occurrentibus, de eadem dominica. Diebus a 7 ad 12 ianuarii sumuntur etiam antiphonae ad Benedictus et ad Magnificat, quae singulis diebus propriae assignantur; die vero 12 ianuarii, ad Magnificat, resumitur antiphona ad Magnificat e II Vesperis Epiphaniae. Missa dicitur ut in festo E p i p h a n i a e ; in feriis autem post dominicam I occurrentibus, de eadem dominica, cum Gloria et praefatione de Epiphania, sine Credo et Communicantes p r o p r i o . b) In festis, his diebus occurrentibus, retinetur versus in responsorio brevi ad P r i m a m de Epiphania D o m i n i , nisi habeatur proprius ; sed nulla fit commemoratio feriae. 21. Die 13 ianuarii fit Commemoratio Baptismatis D. N. Iesu Christi ( I I classis). Ad Matutinum, Laudes, Vesperas et Completorium omnia dicuntur ut in festo Epiphaniae, sed Matutinum incipitur more solito, et in tertio Nocturno dicitur psalmus 8 6 ; lectiones trium Nocturnorum cum suis responsoriis, et oratio dicuntur ut die 13 ianuarii. Ad H o r a s minores dicuntur antiphonae et psalmi de currenti hebdomadae die, reliqua ut in festo Epiphaniae, excepta oratione. Missa dicitur prouti in Missali habetur, die 13 ianuarii. Quod si occurrat eodem die dominica I post Epiphaniam, fit Officium de S. Familia, sine commemoratione Baptismatis D o m i n i et sine commemoratione dominicae. T u n c initium Epistolae I ad Corinthios legitur sabbato praecedenti. ^ 25. Peculiaria pietatis exercitia, quae cum populi concursu, feria VI post dominicam I Passionis, in honorem B. Mariae V i r g . Matris dolorosae peragi consueverunt, continuari possunt. Permittuntur etiam eo die, duae Missae festivae de septem doloribus B. Mariae V i r g . Sacra Congregatio Rituum 711 26. P r o antiphona ad Magnificat, ad Vesperas feriae V I , tempore Paschatis, sumitur antiphona ad Magnificat quae habetur ad II Vesperas dominicae praecedentis. 27. Post Officium dominicae V post Pascha, in Breviario ponatur sequens rubrica : In Litaniis minoribus Litaniae minores seu Rogationes per se assignantur feriis I I , I I I et IV ante festum Ascensionis D o m i n i . Ordinariis autem l o c o r u m facultas tribuitur eas transferendi ad alios tres dies continuos magis opportunos iuxta regionum diversitatem aut consuetudinem aut necessitatem. De Litaniis minoribus nihil fit in Officio. Obligatio recitandi Litanias Sanctorum c u m suis precibus, his diebus, urget tantum in processione aut aliis peculiaribus supplicationibus. Proinde, qui ad recitationem divini Officii obligantur, processioni vero aut aliis peculiaribus supplicationibus non intersunt, non tenentur dicere, his diebus, Litanias Sanctorum cum suis precibus. In Missali autem, in Missa de Rogationibus, post epistolam, deleatur Alleluia cum suo versu, et eius loco ponatur graduale et Alleluia cum suo versu, necnon tractus, et Alleluia cum suis versibus, quae in Missa pro quacumque necessitate, iuxta diversa anni Tempora inveniuntur. Verba demum : praefatio paschalis, deleantur. 28. Feria II irifra hebdomadam V post Pascha, omissis lectionibus de homilia in evangelium Missae de Rogationibus, ponantur hae lectiones de Scriptura occurrenti : De Epistola prima beati Petri Apóstoli Lectio I Cap. 2, 1-5 Deponentes igitur omnem malitiam, et omnem dolum, et simulationes, et invidias, et omnes detractiones, sicut m o d o gèniti infantes, rationabiles, sine dolo lac concupiscite : ut in eo crescàtis in salutem : si tamen gustàstis, quoniam dulcis est Dominus. Ad quem accedentes lapidem vivum, ab hominibus quidem reprobatum, a Deo autem electum et honorifìcàtum : et ipsi tamquam lapides vivi supersedificàmini, domus spiritualis, sacerdotium sanctum, offerre spirituales hostias, acceptabiles Deo per Iesum Christum. Resp. Dicant nunc, ut adhuc hoc die. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 712 Lectio II Cap. 2, 6-10 Propter quod continet Scriptura : E c c e , pono in Sion lapidem summum angularem, electum, pretiosum : et qui crediderit in eum, non confundétur. V o b i s igitur honor credentibus : non credentibus autem lapis, quem reprobaverunt a?difìcàntes, hic factus est in caput ànguli, et lapis offensionis, et petra scàndali his, qui offendunt verbo, nec credunt in quo et positi sunt. V o s autem genus electum, regàie sacerdotium, gens sancta, populus acquisitionis : ut virtutes annuntiétis eius, qui de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum. Qui aliquando non populus, nunc autem populus D e i : qui non consecuti misericordiam, nunc autem misericordiam consecuti. Resp. Cantate D o m i n o , ut adhuc hoc die. Lectio III Cap. 2, 11-11 Carissimi : Obsecro vos tamquam advenas et peregrinos abstinere vos a carnàlibus desideriis, quas militant adversus animam, conversationem vestram inter gentes habentes bonam : ut in eo, quod detrectant de vobis tamquam de malefactoribus, ex bonis operibus vos considerantes, glorificent Deum in die visitationis. Subiecti igitur estóte omni humana? creatura? propter D e u m : sive regi quasi pra?cellénti, sive ducibus tamquam ab eo missis, ad vindictam malefactórum, laudem vero bonorum : quia sic est voluntas Dei, ut benefaciéntes obmutescere faciatis imprudéntium hominum ignorantiam : quasi liberi, et non quasi velàmen habentes malitia? libertatem, sed sicut servi Dei. Omnes honorate : fraternitatem diligite : Deum timéte : regem honorificàte. - In Officio feriali : Te D e u m . In Officio ordinario, resp. : Narràbo, ut adhuc hoc die. Antiphonae ad Benedictus et ad Magnificat retinentur quae in Breviario nunc exstant. 29. Dies a feria VI post Ascensionem D o m i n i usque ad vigiliam Pentecostes exclusive sunt feriae temporis Ascensionis. Ad Officium et Missam horum dierum quod attinet,*haec animadvertantur : a) In Officio feriali -, antiphonae et psalmi, ad omnes Horas, et versus Nocturni sumuntur de currenti hebdomadae die, ut in Psalterio pro tempore paschali; lectiones de Scriptura occurrenti, cum suis re- Sacra Congregatio Rituum 7 1 3 sponsoriis, et dicitur Te Deum; reliqua, una cum versu in responsorio brevi ad P r i m a m , ut in festo Ascensionis. Missa dicitur ut in festo Ascensionis, cum Gloria et praefatione de Ascensione, sine Credo, et Communicantes p r o p r i o . b) In festis, his diebus occurrentibus, retinetur versus in responsorio brevi ad P r i m a m de Ascensione, nisi habeatur proprius ; sed nulla fit commemoratio feriae. 30. Dominica olim infra octavam Ascensionis inscribitur tantum c Dominica post Ascensionem ». Eius Officium ordinatur hoc modo : a) partes Ordinarii sumuntur e festo Ascensionis sicut in feriis huius temporis ; capitula vero, antiphonae ad Benedictus et ad Magnificat, et oratio sunt p r o p r i a ; b) ad I Vesperas, psalmi de sabbato dicuntur sub antiphona Alleluia, alleluia, alleluia; c) ad Nocturnum, Laudes et Vesperas, psalmi de dominica dicuntur sub antiphona, Alleluia, alleluia, alleluia de tempore paschali ; d) lectiones et responsoria unici Nocturni sumuntur propria, prouti exstant in Breviario. 31. Feria V ante vigiliam Pentecostes, tamquam lectiones de Scriptura occurrenti, dicantur lectiones de Epistola tertia beati Ioannis A p . , quae nunc in Breviario assignantur feriae VI sequenti; item, feria VI ante vigiliam Pentecostes, lectiones de Epistola beati Iudae A p . , quae nunc in Breviario assignantur primo Nocturno vigiliae Pentecostes. 32. In vigilia ..Pentecostes dicitur Officium feriale, ut in Ordinario de tempore Ascensionis, cum tribus lectionibus de homilia in Evangelium diei. Oratio autem ad Laudes et ad H o r a s sumitur e dominica post Ascensionem. In Missali, deleantur prophetiae, benedictio fontis et litaniae. Omnes Missae incipiunt more solito, psa.lmo ludica me, Deus, et antiphona ad Introitum Cum sanctificatus fuero. 33. In festo Ssmi Corporis Christi, ad P r i m a m , dicitur versus Qui sedes ad dexteram Patris. Dominicae et dies, olim infra octavam Ssmi Corporis Christi et Ssmi Cordis Iesu, celebrantur per omnia sicut reliquae dominicae et feriae per annum. Responsoria, post lectiones de Scriptura, his dominicis et feriis, dicuntur de tempore post Pentecosten, ut in Breviario habentur dominica IV post Pentecosten et feriis subsequentibus. 7U Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 34. Peculiaria pietatis exercitia, quae cum populi concursu, diebus olim infra octavam Ssmi Corporis Christi, ex traditione, celebrari consueverunt, continuari possunt. Ubi autem fit processio, his diebus, permittuntur duae Missae de Ss. Eucharistia, ad modum Missae votivae I I classis. 35. Sabbato ante dominicam primam augusti, rubrica circa lectiones de Scriptura occurrenti, mutetur hoc modo : Si prima dominica incidit a die 1 ad 3 augusti, tunc mensis habet ' quinque dominicas, et Scriptura occurrens legitur integra, ut in Breviario habetur. Si vero prima dominica incidit in dies a 4 ad 7 augusti, mensis habet quatuor dominicas tantum, et de Scriptura occurrenti omittitur illa pars quae hebdomadae quintae assignata est. 36. Sabbato ante dominicam primam septembris, ponatur sequens rubrica : Si prima dominica incidit in diem 1 vel 2 septembris, mensis habet quinque dominicas, et Scriptura occurrens absolvitur integra, ut in Breviario habetur. Si vero prima dominica incidit in dies a 3 ad 7 septembris, tunc mensis habet quatuor dominicas tantum, et de Scriptura occurrenti omittitur illa pars quae hebodomadae quintae assignata est. 37. Ad Vesperas feriae IV et VI Quatuor Temporum mensis septembris, pro antiphona ad Magnificat repetitur antiphona quae, in iisdem feriis, habetur ad Benedictus. 38. Sabbato ante dominicam primam octobris, ponatur sequens rubrica : Si prima dominica incidit in dies a 1 ad 3 octobris, mensis habet quinque dominicas, et Scriptura occurrens absolvitur integra, ut in Breviario habetur. Si vero prima dominica incidit in dies a 4 ad 7 octobris, tunc mensis habet quatuor dominicas tantum, et de Scriptura occurrenti omittitur illa pars, quae tertiae habdomadae assignata est. % 39. Sabbato ante primam dominicam novembris, ponatur sequens rubrica : Si prima dominica incidit in dies 1 vel 2 novembris, mensis habet quidem quinque dominicas, ultima tamen est prima Adventus, ita ut pro Scriptura occurrenti maneant quatuor tantum hebdomadae. Item Sacra Congregatio Rituum 715 quatuor dominicas tantum habet mensis, si prima dominica incidit in dies a 3 ad 5 novembris. H i s in casibus, de Scriptura occurrenti omittitur illa pars, quae secundae hebdomadae assignata est. Si vero prima dominica incidit in dies 6 vel 7 novembris, mensis habet quidem quatuor dominicas, ultima tamen est prima Adventus, ita ut pro Scriptura occurrenti maneant tres hebdomadae tantum. H o c in casu, de Scriptura occurrenti omittitur illa pars quae primae et secundae hebdomadae assignata est. CAPUT V VARIATIONES IN PROPRIO SANCTORUM 40. In festis I I I classis, tam universalibus quam particularibus, quae ad Matutinum habent aut antiphonas proprias et psalmos de Communi, aut antiphonas proprias et psalmos specialiter assignatos, novem antiphonae et novem psalmi dicuntur continuatim cum unico versu tantum, qui invenitur post ultimam antiphonam. 41. In iisdem festis, de quibus numero praecedenti, duae lectiones de Scriptura sumuntur de Communi, olim I Nocturno assignatae, retentis primo et tertio e responsoriis propriis, quae in Breviario his festis assignata erant. 42. In festis I I I classis, tam universalibus quam particularibus, quae ad Matutinum habent tantum responsoria propria, dicuntur antiphonae et psalmi de feria currenti, cum duabus lectionibus de Scriptura occurrenti et primo ac tertio e responsoriis propriis, et tertia lectione propria, ut in aliis Officiis ordinariis. 43. In Conversione S. Pauli (25 ianuarii), ad Matutinum dicuntur tres lectiones de Actibus A p o s t o l o r u m , quae olim primo Nocturno erant assignatae, cum primo et secundo responsorio ibidem notatis. 44. In festo S. Martinae (30 ianuarii), ad Matutinum dicitur hymnus Martinae celebri una c u m altera parte Non illam crucians; ad Laudes autem et ad Vesperas sumitur hymnus Tu natale solum. 45. In festo Purificationis B. Mariae V i r g . (2 februarii) : a) in Breviario, ponatur, in initio, haec rubrica : Festum Purificationis B. Mariae V i r g . habetur tamquam festum D o m i n i . b) in Missali, ad benedictionem candelarum, omittitur antiphona Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 716 Fxsurge cum versu psalmi et Gloria Patri, necnon Flectamus genua ; et ante orationem sacerdos dicit tantum Dominus vobiscum et Oremus. 46. In festis S. Venantii (18 maii), S. Mariae Magdalenae Poenitentis (22 iulii) et S. Ioannis Cantii (20 octobris), ad Vesperas, dicitur hymnus qui nunc in Breviario assignatur I Vesperis. 47. Die 17 iunii, pro festo S. Gregorii Barbadici, ponantur hae partes propriae : Oratio Deus, qui beatum Gregorium Confessórem tuum atque Pontificem pastorali sollicitudine, et pauperum miseratione claréscere voluisti : concede propitius ; ut, cuius merita celebramus, caritatis imitémur exempla. Per D o m i n u m . Lectio I I I Gregorius Barbadicus, Venetiis perantiqua familia ortus, utriusque iuris lauream in Archigyninàsio Patavino magna cum laude est adeptus. Undevigésimum annum agens, cum ad Monasteriensem pacis Conventum profectus esset, legato pontificio Fabio Chisio adhortànte, ecclesiàstica? militia? nomen dare constituit. Sacris initiatus, ab eodem Chisio, Alexandri septimi nomine ad Pontificatum assumpto, Bergomàtium episcopus primum, m o x , Cardinalium Collegio cooptatus, ad sedem Patavinam eligitur. In episcopali munere obeundo, sancto Carolo Borromaeo sibi exemplo proposito, ad extremum usque spiritum adlaboravit ut, Sacrosancta? Tridentina? Synodi monitis et decretis innixus, evélleret vitia, virtutes induceret. In utraque dioecesi Seminarium amplificavit, Patavinum pra?sértim bibliotheca auxit ac typographia, qua libri quoque ederentur inter populos proximi Orientis vulgàndi. Catecheticam in- structionem enixe fovit, et singulos dio?césis pagos, docendo et hortando, alacer peragravit. Caritatis operibus ac vita? sanctitate refulsit, in egenos et pauperes adeo liberàlis ut domesticam quoque supellectilem, vestes ac lectum in eorum auxilium erogàverit. Denique, post brevem lethàlem morbum, plàcide obdormivit in D o m i n o decimo quarto K a l e n das iulias, anno millesimo sexcentésimo nonagésimo s%)timo. Quem, meritis ac virtutibus c l a r u m , Clemens decimus tertius Beatorum, I o a n nes vero vigesimus tertius Sanctorum nùmero accensuit. Missa Statuit, de Communi Conf. P o n t . I loco, cum oratione p r o pria, ut supra. Sacra Congregatio Rituum 7 1 7 48. Die 28 iunii, in vigilia Ss. Petri et Pauli A p p . , lectiones de homilia in evangelium diei sumuntur e festo S. P i i X (3 septembris). 49. In festo S. Irenaei E p . et Mart. (3 iulii), ponatur sequens lectio propria : Lectio I I I Irenaeus, non longe ab urbe Smyrna natus, iam inde a puero sese P o l y c à r p o , Ioannis Evangelistae discipulo eidemque episcopo Smyrnaeórum, tradiderat in disciplinam. P o l y c a r p o in caelum martyrii gloria sublàto, c u m incredibili stùdio flagràret discéndi quae dogmata depòsiti loco custodienda ceteri accepissent, quos Apóstoli institùerant ; horum quam potuit plures convenit, quaeque ab iisdem audivit, mèmori mente tenuit, ea deinceps opportune adversus haereses allaturus. In Galliam profectus, Ecclesiae Lugdunensis presbyter a Photino episcopo est constitutus ; cui cum successisset, tam feliciter munus obiit episcopatus, ut sapientia, •oratione exemploque suo non modo brevi cives lugdunénses omnes, sed multos etiam aliarum Galliarum urbium incolas superstitionem atque •errorem abiecisse, dedisséque christianae militiae nomina viderit. Multa scripsit, quorum magna pars intércidit iniuria temporum. Exstant eius adversus haereses libri quinque, in quorum tertio libro grave imprimis atque praeclarum de R o m à n a Ecclèsia, deque illius episcoporum successióne, divinae traditioni fideli, perpètua, certissima custòde, testimonium dixit. A t q u e ad h.anc, dixit, Ecclesiam propter potiorem principalitatem necesse est omnem convenire Ecclesiam, hoc est eos qui sunt undique fideles. Martyrio coronàtus, migravit in caelum anno salutis ducentésimo secundo. 50. In Commemoratione B. Mariae V i r g . de Monte Carmelo (16 iulii) : a) in Breviario, post orationem, ponatur sequens rubrica : Si Commemoratio B. Mariae V i r g . de Monte Carmelo venerit in sabbato, fit q u i d e m Officium de S. Maria in sabbato, sed antiphona ad Benedictus, et oratio ad omnes H o r a s dicuntur ut s u p r a ; b) in Missali autem ponatur sequens rubrica : Si Commemoratio B. Mariae V i r g . de Monte Carmelo venerit in sabbato, Missa dici potest a u t de sancta Maria in sabbato, aut propria de Commemoratione B. Mariae V i r g . de Monte Carmelo. 51. In festo S. Laurentii de Brundusio, Conf. et E c c l . D o c t . (21 iulii), ponatur sequens lectio propria : Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 7 1 8 Lectio I I I Laurentius, Brundùsii in A p u l i a natus, aduléscens Ordinem F r a t r u m Minorum Capuccinórum ingressus, philosophiam ac theologiam penitus didicit, complures autem linguas et antiquas et recentiores càlluit. Sacerdos inauguràtus, praedicandi munus suscepit, quod per totam fere Italiam aliasque Europa? regiones indeféssus obivit. Singulari prudentia consiliique dono praeditus, universo Ordini regendo p r o f e c t u s est, et a Summis Pontificibus saepe adhibitus ad gravissimas obeundas legationes. Atque eius potissimum opera effectum est, ut principes christiani cópias suas consociaverunt contra ingruéntes Turcarum turmas : quibuscum exercitus christianus in Hungaria congressus, Laurentio praeeunte cum cruce, milites ducésque cohortànte, celebérrimam retulit victoriam. Inter tot vero tantaque negotia, religiósi hominis virtutes heroico m o d o coluit. Quidquid supérerat temporis, orationi impendens, vitam interiorem cum externa actuositate mirifice coniunxit. Tandem Olisipóne, quo a populo neapolitano orator ad regem Hispaniae missus fuerat, libertatis christianae et iustitiae strénuus assértor, quasi in acie occubuit anno millesimo sexcentésimo undevicesimo. Multa reliquit scripta ad fidem catholicam adversus haereses defendendam, et ad sacras Litteras explanandas. E u m Leo P a p a decimus tertius in Sanctorum numerum retulit, Ioannes vero P a p a vigesimus tertius universae Ecclesiae Doctorem declaravit. 52. In festo'Transfigurationis D o m i n i (6 augusti) psalmus 88, Gratias Dòmini in wtérnum cantàbo (Misericordias D o m i n i in aeternum cantàbo) qui occurrit in tertio N o c t u r n o , dimittitur post versum Nam Domini est clipeus noster, * et Sancti Israel Rex noster (Quia D o m i n i est assumptio nostra, * et sancti Israel regis nostri). 53. In festo S. Philippi Benitii Conf. (23 augusti), ponatur sequens lectio propria : Lectio I I I Philippus, e nobili Benitiórum familia Florentia? l ^ t u s , singulari visióne a beatissima V i r g i n e in Servorum suorum familiam, nuper institutam, est vocatus. P r i m u m in Senàrii montis antrum concessit, ubi àsperam quidem iugi c o r p o r i s castigatióne, sed Christi D o m i n i cruciatuum meditatione, suavem duxit vitam ; deinde per universam fere E u r o p a m magnamque Asia? partem sodalicia septem dolorum Dei Matris Sacra Congregatio Rituum instituit. Sui Ordinis Generalis invitus renuntiatus, 719 divinae caritatis ardóre A^eheménter accénsus, plurimas Italiae urbes concùrsans, gliscéntes in eis civium discordias composuit, multasque ad R o m à n i Pontificis obedientiam revocavit, et perditissimos homines ad poenitentiam perduxit. Denique Tudérti, anno millesimo ducentésimo octogesimo quinto, in Christi D o m i n i e cruce pendéntis amplexu, quem suum appellàbat librum, sanctissime ex hac vita migravit. E u m Clemens decimus, Pontifex maximus, Sanctorum nùmero adscripsit. 54. In festo B. Mariae V i r g . a Rosario (7 octobris), hymnus Caelestis aulae nuntius, qui in Breviario I Vesperis assignabatur, nisi I Vesperae alicubi dicendae sint, praemittitur hymno Matutini, omissa conclusione. 55. P r o festo S. A n t o n i i Mariae Claret, ponantur hae partes propriae : Oratio Deus, qui beatum A n t o n i u m Mariam Confessórem tuum atque P o n tificem, apostolicis virtutibus sublimasti, et per eum novas in Ecclesia clericorum ac virginum familias collegisti : concede, quaesumus ; ut, eius dirigéntibus monitis ac suffragantibus meritis, animarum salutem quaerere iugiter studeamus. Per D o m i n u m . Lectio I I I Antonius Marj,a Claret, Salléntii in Hispania, piis honestisque parentibus natus, adoléscens textóriam artem exercuit, sed dein, sacerdotio auctus, primum paroeciale ministerium excóluit, postea vero R o m a m venit ut a Propagandae Fidei Congregatione ad exteras missiones mitteretur. Sed, D e o disponente, Hispaniam revérsus, missionarius apostolicus Catalàuniam, et Fortunàtas Insulas peragravit. brorum scriptor fecundus, B o n o r u m li- Congregationem quoque F i l i o r u m Immacu- làti Cordis Mariae fundavit. Archiepiscopali sedi Sancti Iacobi in Cuba praefectus, zelàntis Pastoris virtutibus mire effùlsit; seminarium restituit, doctrinam et disciplinam clericorum promovit, opera socialia condidit, pro christiana filiarum institutione Sorores Docentes a Maria I m maculata instituit. Matriti demum accersitus, ut Hispaniarum Reginae a confessionibus et in gravissimis ecclesiasticis negotiis a consiliis esset, austeritatis omniumque virtutum eximium praebuit exemplar. In Vaticano Concilio R o m à n i Pontificis infallibilitatem strènue defendit. D e votionem erga Sanctissimum Sacramentum et Cor Mariae Immaculàtum Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 720 eiusque Rosarium mirifl.ce propagavit. Tandem, apud Fontem F r i g i d u m , in Gallia, exsul moritur, anno millesimo octigentésimo septuagesimo. Quem, miraculis clarum, Pius P a p a undecimus Beatorum, Pius vero duodecimus Sanctorum fastis adscripsit. Missa Sacerdotes tui, de Communi Conf. P o n t . II l o c o , cum oratione propria, ut supra. 56. In festo S. Raphaelis Archangeli (24 octobris), ad Matutinum dicuntur tres lectiones de libro Tobiae, quae olim primo Nocturno erant assignatae, cum p r i m o et secundo responsorio ibidem notatis. 57. In festo D. N. Iesu Christi Regis, in tertio N o c t u r n o , altera pars psalmi 88 Si dereliquerit filii eius (Si autem dereliquerint filii eius) dimittitur post versum Ut luna qua? manet in wtérnum, * testis in cwlo fidelis ( E t thronus eius sicut sol in conspectu meo, et sicut luna perfecta in aeternum, * et testis in caelo fidelis). 58. Vesperae «defunctorum, cum suo Completorio p r o p r i o , diei 1 novembris olim assignatae, transferuntur in Commemorationem omnium Fidelium defunctorum ; sed si concurrant cum dominica, vel festo I classis, Officium Commemorationis omnium Fidelium defunctorum cessat post N o n a m . Celebratio tamen Vesperarum defunctorum post II Vesperas diei 1 novembris, quae pro pietate fidelium peragi consuevit, continuari potest, una cum aliis piis exercitiis forsitan consuetudine traditis, tamquam peculiare pietatis obsequium. CAPUT VI VARIATIONES IN COMMUNI SANCTORUM 59. In hymno Iste Confessor, tertius versus erit semper Meruit supremos laudis honores. 60. In Communi Dedicationis ecclesiae, in initio, ponatur sequens rubrica : Festum Dedicationis ecclesiae est festum D o i ^ n i . In ipso die Dedicationis ecclesiae," dicitur Officium de die liturgico occurrenti usque ad N o n a m . Ante reliquias Sanctorum, in altari ecclesiae consecrandae includendas, si commode fieri potest, celebrantur Vigiliae, et cantetur vel dicatur Matutinum, cum tribus Nocturnis, in honorem Sanctorum Martyrum, Sacra Congregatio Rituum 721 quorum reliquiae sunt recondendae. Invitentur quoque fideles ut his Vigiliis participent. Qui vero Officio divino tenentur, obligationi suae satisfaciunt, pro Matutino, recitatione Nocturnoruin in honorem Sanctorum Martyrum, in Vigiliis peracta. A Vesperis ipsius diei Dedicationis, dicitur Officium de Dedicatione ecclesiae, quod protrahitur usque ad Completorium diei sequentis, et dicitur ad modum Officii festi I classis. 61. Officium votivum defunctorum, sive cum unico N o c t u r n o , sive cum tribus recitetur, inchoatur semper cum invitatorio et suo p s a l m o ; et, si dicitur pro defunctis in genere, concluditur cum oratione Fidelium. CAPUT VII VARIATIONES IN MISSIS ET ORATIONIBUS VOTIVIS AD DIVERSA 62. Missa votiva « Contra paganos » inscribatur « Missa pro Ecclesiae defensione » ; Missa autem « Ad tollendum schisma » abhinc dicatur (( Missa pro unitate Ecclesiae ». 63. Inter orationes (( diversas », oratio « P r o Imperatore romano » deleatur, et eius loco ponatur sequens : Pro res publicas moderantibus Oratio Omnipotens sempiterne Deus, in cuius manu sunt omnium potestates et omnium iura populorum : respice benignus ad eos, qui nos in potestate regunt ; ut ubique terrarum, dextera tua protegente, et religionis integritas, et patriae securitas indesinenter consistat. Per D o m i n u m . Secreta Propitiàre, Domine, preces et hostias famulórum tuorum, et propter nomen tuum patriae defénde r e c t o r e s ; ut salus serviéntium tibi principum, pax tuorum possit esse populorum. Per D o m i n u m . Postcommunio Prótege, Domine, famulos tuos subsidiis pacis ; et corporis et spiritualibus enutriens alimentis, a cunctis hostibus redde Dominum. 46 - ACTA, vol. II, n. 10. — 15-8-1960. secùros. Per Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 722 VARIATIONES IN MARTYROLOGIO ROMANO CAPUT I VARIATIONES IN ' ELOGIIS FESTORUM ET OFFICIORUM MOBILIUM 1. P r o festo sanctae Familiae. Rubrica quae praecedit elogium respiciens hoc festum, sic corrigatur : Sabbato ante dominicam, quae occurrere potest a die 7 ad diem 13 ianuarii inclusive. 2. P r o dominica I Passionis. Lemma et elogium mutetur hoc modo : Sabbato ante dominicam primam Passionis. Dominica prima Passionis. 3. P r o commemoratione septem dolorum B. Mariae V i r g . Lemma et elogium hoc modo mutetur : Feria quinta post dominicam primam Passionis. Commemoratio septem dolorum beatissimae Virginis Mariae. 4. P r o dominica II Passionis. Lemma et elogium mutetur hoc modo : Sabbato ante dominicam secundam Passionis, seu in palmis. Dominica secunda Passionis, seu in palmis, quando ... 5. P r o litaniis maioribus. Lemma mutetur hoc modo : Feria tertia infra octavam Paschae, quoties ipsum Pascha, vel secunda feria infra octavam Paschae, in diem 25 aprilis inciderit. 6. Feria tertia ante dominicam tertiam post Pascha. * Deleatur lemma et elogium, respiciens solemnitatem sancti Ioseph. 7. Feria tertia ante dominicam quartam post Pascha. Deleatur lemma et elogium, respiciens octavam solemnitatis sancti Ioseph. Sacra Congregatio Rituum 723 8. Feria quarta infra octavam Ascensionis D o m i n i . Deleatur lemma et elogium, respiciens octavam Ascensionis Domini. 9. Feria quarta infra octavam sanctissimi Corporis Christi. Deleatur lemma et elogium, respiciens octavam huius festivatitis. 10. Feria quinta infra octavam sacratissimi Cordis Iesu. Deleatur lemma et elogium, respiciens octavam huius festi. CAPUT VARIATIONES IN II CORPORE MARTYROLOGII 11. Kalendis Ianuarii (1 i a n . ) . Primum elogium mutetur ut sequitur : Octava Nativitatis Domini nostri Iesu Christi. Secundo loco scribatur : Circumcisio eiusdem D o m i n i nostri Iesu Christi. 12. Quarto Nonas Ianuarii (2 i a n . ) . Deleatur primum elogium : Octava sanati Stephani Protomartyris. 13. Tertio Nonas Ianuarii (3 ian.). Deleatur primum elogium : Octava sancti Ioannis, Apostoli et Evangelistae. 14. Pridie Nonas Ianuarii (4 ian.). Deleatur primum elogium : Octava sanctorum Innocentium Martyrum. 15. Nonis Ianuarii (5 i a n . ) . Deleatur primum elogium : Vigilia Epiphaniae D o m i n i . 16. Idibus Ianuarii (13 i a n . ) . Loco elogii : Octava Epiphaniae D o m i n i , Baptismatis D o m i n i nostri Iesu Christi. ponatur Commemoratio Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale 724 17. Quintodecimo Kalendas Februarii (18 i a n . ) . Deleatur primum elogium : Cathedra sancti Petri Apostoli, qua primum Romae sedit. Initium elogii sequentis ita incipiat : Romae Passio sanctae Priscae ... 18. Sexto Kalendas Februarii (27 ian.). In elogio sanctae Angelae Mericiae mutentur ultima verba ut sequitur : Eius tamen festivitas Kalendas Iunii celebratur. 19. Octavo Kalendas Martii (22 febr.). Loco primi elogii Antiochiae Cathedrae substituatur sequens : Cathedra sancti Petri Apostoli, qua primum R o m a e sedit, ex die 18 ianuarii. 20. Septimo Kalendas Martii (23 febr.). Deleatur primum elogium : Vigilia sancti Matthiae Apostoli. In anno bissextili, legitur tantum : Commemoratio plurimorum... 21. Quarto Kalendas Maii (28 a p r . ) . Elogium S. Vitalis Martyris deleatur. 22. Kalendis Maii (1 maii). Elogium Ss. Apostolorum Philippi et Iacobi transferatur in diem 11 eiusdem mensis, primo loco, et eius loco ponatur sequens : Sollemnitas sancti Ioseph opincis, Sponsi beatae Mariae Virginis, Confessoris, opificum Patroni. In elogio S. Pii V dematur verbum item. 23. Quinto Nonas Maii (3 maii). Elogium Inventionis S. Crucis ponatur, eodem die, ultimo loco. In elogio Ss. Alexandri et sociorum, demantur verba Papae primi. 24. Pridie Nonas Maii (6 maii). Elogium S. Ioannis, Apostoli et Evangelistae, ponatur eodem die, secundo loco. 25. Octavo Idus Maii (8 maii). Elogium Apparitionis S. Michaelis ponatur, eodem die, ultimo loco. Sacra Congregatio Rituum 726 26. Pridie Kalendas Iunii (31 maii). Primum elogium ponatur die sequenti, primo loco, et eius loco ponatur sequens : Festum beatae Mariae Virginis Reginae. 27. Quintodecimo Kalendas Iulii (17 iunii). Primo loco ponatur sequens elogium : Sancti Gregorii Barbadici, Cardinalis, Episcopi et Confessoris, cuius dies natalis sequenti die recensetur, 28. Quartodecimo Kalendas Iulii (18 iunii). Tertio loco ponatur hoc elogium : Patavii Sancti Gregorii Barbadici, Veneti, Cardinalis et Bergomatis p r i m u m , deinde Patavinae dioeceseos Episcopi, quem mira virtutum et pastoralis sapientiae laude conspicuum, Ioannes vigesimus tertius Sanctorum corona insignivit. Ipsius autem festum pridie huius diei celebratur. 29. Quarto Kalendas Iulii (28 iunii). In fine elogii S. Irenaei addatur : Ipsius tamen festivitas quinto Nonas Iulii celebratur. 30. Kalendis Iulii (1 iulii). Deleatur priitpum elogium : Octava Nativitatis sancti Ioannis Baptistae. 31. Quinto Nonas Iulii (3 iulii). Primo loco ponatur : Sancti Irenaei, Episcopi et Martyris, qui migravit in caelum quarto Kalendas Iulii. Elogium natalis S. Leonis ponatur eodem die, sexto loco, id est, post Ss. Martyres Marcum et Mucianum. 32. Pridie Nonas Iulii (6 iulii). Deleatur primum elogium : Octava sanctorum Apostolorum Petri et Pauli. 33. Tertio Idus Iulii (13 iulii). Elogium sancti Anacleti deleatur. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 726 34. Decimo septimo Kalendas Augusti (16 iulii). Initium primi elogii sic mutetur ; Commemoratio beatae Mariae ... 35. Duodecimo Kalendas Augusti (21 iulii). Primo loco ponatur sequens elogium : Sancti Laurentii de Brundusio, Confessoris et Ecclesiae Doctoris, ex Ordine F r a t r u m Minorum Capuccinorum, qui sequenti die migravit in caelum. 36. Undecimo Kalendas Augusti (22 iulii). Secundo loco ponatur hoc elogium : Ulyssipone, in Lusitania, natalis sancti Laurentii de Brundusio, Confessoris, ex Ordine F r a t r u m Minorum Capuccinorum, quem verbi Dei praedicatione., caelesti doctrina, pontificiis legationibus rebusque ad Dei g l o r i a m et Ecclesiae utilitatem feliciter gestis praeclarum, Leo Papa decimus tertius Sanctorum fastis adscripsit, et Summus Pontifex Ioannes vigesimus tertius universalis Ecclesiae D o c t o r e m declaravit, eiusque festum pridie huius diei celebrari iussit. 37. N o n o Kalendas Augusti (24 iulii). Deleatur primum elogium : Vigilia sjancti Iacobi Apostoli. 38. Quarto Kalendas Augusti (29 iulii). Elogium S. Felicis secundi deleatur. Sequens elogium ita reformetur : Romae, via Portuensi, sanctorum Martyrum Felicis, Simplicii, Faustini et Beatricis, temporibus... 39. Kalendis Augusti (1 a u g . ) . Primum elogium ponatur ultimo loco, eodem die. 40. Tertio Nonas Augusti (3 a u g . ) . Elogium Inventionis S. Stephani, ultimo loco ponatur. 41. Pridie Nonas Augusti (1 a u g . ) . Elogium S. Ioannis Baptistae-Mariae Yianney (secundo loco) ita mutetur : In vico A r s , ... quem Pius Papa Undecimus in Sanctorum nume- Sacra Congregatio Rituum 727 rum retulit, et omnium parochorum caelestem Patronum constituit. Ipsius tamen festum sexto Idus huius mensis recolitur. 42. Sexto Idus Augusti (8 aug.). Primo loco ponatur elogium S. Ioannis Baptistae-Mariae Yianney, e sequenti die. 43. Sextodecimo Kalendas Septembris (17 a u g . ) . Deleatur primum elogium : Octava sancti Laurentii Martyris. 44. Tertiodecimo Kalendas Septembris (20 a u g . ) . Secundo loco ponatur sequens elogium : Romae depositio sancti P i i decimi, Papae et Confessoris, fidei integritate et ecclesiasticae libertatis propugnatoris in vieti, religionisque zelo insignis, cuius festum tertio Nonas septembris recolitur. 45. Undecimo Kalendas Septembris (22 a u g . ) . Deleatur elogium : Octava Assumptionis beatae Mariae Virginis. In secundo elogio, quod fit primum, dematur verbum : eiusdem. 46. Decimo Kalendas Septembris (23 a u g . ) . Deleatur primum elogium : Vigilia sancti Bartholomaei Apostoli. 47. Tertio Nonas Septembris (3 sept.). Primo loco ponatur hoc elogium : Sancti Pii Papae decimi, cuius natalis dies tertiodecimo Kalendas septembris recensetur. 48. Decimo septimo Kalendas Octobris (15 sept.). Deleatur primum elogium : Octava Nativitatis beatae Mariae Virginis. In sequenti elogio, quod fit primum, dematur verbum : eiusdem. 49. Duodecimo Kalendas Octobris (20 sept.). Deleatur primum elogium : Vigilia sancti Matthaei, Apostoli et Evangelistae. 728 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 50. Octavo Kalendas Octobris (24 sept.). In primo elogio, loco vocabuli festum, dicatur .Commemoratio. 51. Nonis Octobris (7 o c t . ) . Initium primi elogii ita mutetur : Festum beatae Mariae Virginis a Rosario ; itemque ... Tertio et quarto elogio addatur : E o r u m autem memoria sequenti die recolitur. 52. Octavo Idus Octobris (8 o c t . ) . Secundo loco ponatur hoc elogium • Sanctorum Martyrum Sergii, Bacchi, Marcelli et Apuleii, quorum dies natalis praecedenti die refertur. 53. Decimo Kalendas Novembris (23 o c t . ) . Primo loco ponatur sequens elogium : Sancti Antonii Mariae Claret, Episcopi et Confessoris, cuius dies natalis sequenti die recensetur. 54. N o n o Kalendas Novembris (24 o c t . ) . Elogium S. Antonii Mariae Claret ponatur secundo loco. Vocabulum autem Montis F r i g i d i corrigatur in Fontis Frigidi. In fine addatur • Ipsius autem festum pridie huius diei celebratur. 55. Sexto Kalendas Novembris (27 o c t . ) . Deleatur primum elogium : Vigilia sanctorum A p o s t o l o r u m Simonis et Iudae. 56. Pridie Kalendas Novembris (31 o c t . ) . Deleatur primum elogium : Vigilia omnium Sanctorum. 57. Sexto Idus Novembris (8 n o v . ) . Deleatur primum elogium : Octava omnium Sanctorum.58. Tertio Kalendas Decembris (29 n o v . ) . Deleatur primum elogium : Vigilia sancti Andreae Apostoli. Sacra Congregatio Rituum 59. Septimo Idus Decembris (7 d e c ) . Deleatur primum elogium : Vigilia Conceptionis Immaculatae beatae Mariae Virginis. 60. D e c i m o octavo Kalendas Ianuarii (15 d e c ) . Deleatur primum elogium : Octava Conceptionis Immaculatae beatae Mariae V i r g i n i s . 61. Tertiodecimo Kalendas Ianuarii (20 d e c ) . Deleatur primum elogium : Vigilia sancti Thomae Apostoli. 729 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 730 DECLARATIO DE SERVANDIS IN CALENDARIIS PARTICULARIBUS INDE AB ANNO 1961 Cum Summus Pontifex Ioannes X X I I I per Suas Litteras Apostolicas « Rubricarum instructum » diei 25 iulii huius anni, motti proprio datas, statuerit ut « omnes ad quos spectat, quamprimum Calendaria et P r o pria, sive dioecesana sive religiosa, ad normam et mentem novae redactionis rubricarum et Calendarii conformari curent », haec S. tuum Congregatio opportunas tradet instructiones circa Ri- Calendaria particularia et Officiorum atque Missarum Propria revisenda. Interim tamen opportunum ducit ea declarare quae, in calendariis particularibus, iam inde ab anno 1961, servanda erunt : 1. Ea omnia quae sub titulo « Variationes in Breviario et Missali romano ad normam novi codicis rubricarum » statuuntur, etiam in calendariis particularibus servanda sunt. 2. In calendariis, sive dioecesanis sive religiosis, omnia festa particularia interim retineantur, quae nunc in iisdem calendariis inscripta inveniuntur. 3. Gradus eorundem festorum indicetur iuxta normas quae nn. 1-1 Variationum habentur. 1. Ad festa propria quod attinet, eorumque gradum, stricte serventur ea quae nn. 12-16 novi codicis rubricarum statuuntur. 5. Quoad festa a Religiosis celebranda, in singulis dioecesibus, una cum clero dioecesano, servetur praescriptum n. 57 novi codicis rubricarum. 6. Festa universalia quae, iuxta nn. 5 et 8 Variationum, aut ad commemorationem reducuntur aut e calendario expunguntur, interim retinentur in calendario particulari, si in eodem calendario tamquam festa duplicia I aut II classis inscripta habentur. 7. Si festa particularia I I I classis careant lectione propria, quae communiter « contracta » dicebatur, serventur ea quae n. 221 b novi codicis rubricarum indicantur. Sacra Congregatio Rituum 731 S. Episcopus dioecesanus statuat diem in q u o , iuxta nn. 362, 364 et 449 novi codicis rubricarum, in ecclesia cathedrali et in ecclesiis collegiatis, dicatur Missa de anniversario electionis ipsius Episcopi, et in omnibus ecclesiis dioecesis dicatur oratio pro E p i s c o p o . Ex aedibus S. R i t u u m Congregationis, die 26 iulii anni 1960. £g CAIETANUS Card. CICOGNANI, E p . Tusculanus, Praefectus L. © S . Henricus Dante, a secretis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 732 ORDINATIONES AD LIBRORUM LITURGICORUM EDITORES circa editiones Breviarii ac Missalis romani iuxta novum rubricarum codicem conficiendas Sanctissimus D o m i n u s Noster Ioannes P p . X X I I I , per Suas Litteras (( Rubricarum instructum », die 25 iulii huius anni 1960 motu proprio datas, mandavit ut S. R i t u u m Congregatio editoribus librorum liturgicorum rite approbatis « peculiares tradat instructiones » circa editiones Breviarii ac Missalis romani iuxta novum rubricarum codicem conficiendas. Agitur enim de libris, quibus publicus Ecclesiae cultus ordinatur : consequitur, proinde, omnes editiones huiusmodi librorum in omnibus et per omnia, sive in textu sive in rubricis sive in ipsa cantus notatione, perfecte concordare debere c u m exemplari authentico, quod ab hac S. Rituum Congregatione uti « typicum » declaratur. Supremo igitur mandato obsecundans, haec S. R i t u u m Congregatio statuit : 1. P r o u t i in n. 1 praecitati Motu proprio edicitur, editores librorum liturgicorum, rite approbati et admissi, parare possunt novas Breviarii ac Missalis romani editiones, confectas iuxta novum rubricarum codicem, ^qui inde a die 1 ianuarii proximi anni 1961 vim habere incipiet. 2. In parandis Breviarii romani editionibus, haec servanda erunt : a) Breviarium romanum edi poterit aut unico volumine comprehensum, quod communiter « Totum » appellatur, aut duobus voluminibus distinctum, quae simpliciter inscribentur « Tomus prior » et (( Tomus alter ». Ex his autem, tomus prior partes comprehendat quae nunc in parte hiemali et verna exstant \ alter autem quae in parte aestiva et autumnali. b) Partes introductorias Breviarii romani, omnia scilicet quae Calendarium praecedunt, non licebit separatim ab ipso Breviario edere, sed primo saltem volumini erunt praeponendae. Sacra Congregano Rituum 733 c) Iuxta n. 5 Motu proprio, textus novi codicis rubricarum, Breviarium respiciens, scilicet Rubricae generales et Rubricae generales Breviarii romani, ipsi Breviario item praemittendus erit, nec licebit Breviarium absque huiusmodi textu imprimere ; i m m o , si Breviarium pluribus disponatur voluminibus, singulis voluminibus integer rubricarum textus praemittendus erit. Quod valet quoque de Calendario. d) Ordinarium divini Officii quod dicitur, c u m , vi novi codicis rubricarum, ex integro reiiciendum sit, singulis editoribus directe a S. Rituum Congregatione, typis cusum, transmittetur; et erit integre, absque ulla mutatione vel breviatione, singulis Breviarii voluminibus inserendum. Nihil vero obstat quominus ipsi editores, in commodum utentium, partes Ordinarii in Psalterio aut in P r o p r i o iterum imprim a n t ; aut quominus ipsum Ordinarium non primo l o c o , sed inter P r o prium de Tempore et P r o p r i u m Sanctorum interserant. Quod valet quoque de Psalterio disponendo inter diversas voluminis partes. e) Ad Psalterium quod attinet, editores libere adhuc adhibere possunt aut psalmorum textum iuxta (( vulgatam » editionem, aut secundum interpretationem quae iussu P i i P p . X I I admissa est. /) Rubricarum specialium textus, suis locis in Psalterio ceterisque Breviarii partibus inserendus, cum singulis editoribus ab hac S. Congregatione communicabitur. g) Abhinc*ubi desinat editio typica Breviarii clare indicandum erit. Editoribus tamen licebit, post finem huiusmodi partis typicae, alias addere preces et formulas, ut de more, Breviario utentibus utiles, dummodo textus sint ab auctoritate ecclesiastica rite approbati. 3. In parandis autem Missalis romani editionibus, haec serventur : a) Ea omnia quae supra de parandis Breviarii romani editionibus statuta sunt, praesertim de textu rubricarum et Calendario praemittendis, de textu rubricarum specialium ab hac S. Congregatione accipiendo, omnino valent in parandis novis Missalis romani editionibus. b) Ordo Missae una cum Canone, pro opportunitate, inter P r o prium de Tempore et P r o p r i u m Sanctorum interseri potest. c) Item, ubi desinat editio typica clare indicandum erit, quamvis, post huiusmodi partem typicam liceat alias addere partes utentibus utiles, m o d o , ut supra, sint ab ecclesiastica auctoritate rite approbatae. 4. Dignitas commercii librorum liturgicorum omnino exigit, ut editores rite approbati omnes, non ante iustum tempus, certatim, uti Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 734 dicitur, venditionem novarum editionum incipiant. Proinde, haec S . C o n gregatio strictim mandat ne venditio ante diem 20 decembris huius anni 1960 inchoetur, ita ut quaevis iniusta perturbatio vitetur. 5. Denique, pro hac vice tantum, haec S. Rituum Congregatio ius sibi exclusivum reservat, singulas editiones Breviarii ac Missalis romani, quae ad normam novi codicis rubricarum conficientur, examinandi et (( typicae » conformes esse declarandi. Invitantur porro editores qui a Sancta Sede ad editiones liturgicas imprimendas et evulgandas admissi sunt, ut quamprimum huic S. R i tuum Congregationi proprium nomen et locum indicent, una cum licentiae testimonio, ut ab eadem S. Rituum Congregatione tempestive ea omnia recipere possint quae, iuxta Motu proprio et has ordinationes, praescribuntur. Ex aedibus S. R i t u u m Congregationis, die 26 iulii anni 1960. ffa CAIBTANUS Card. CICOGNANI, E p . Tusculanus, Praefectus L. £g S. Henricus Dante, a secretis I N D E X ACTA IOANNIS P P . XXIII PAG. LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE : NOVUM RUBRICARUM BREVIARII ET MISSALIS ROMANI CORPUS APPROBATUR 593 ACTA S. CONGREGATIONIS RITUUM DECRETUM GENERALE QUO NOVUS RUBRICARUM BREVIARII AC MISSALIS ROMANI CODEX PROMULGATUR RUBRICAE BREVIARII ET MISSALIS ROMANI. Nn. 1-530 596 . . 597 Pars prima : Rubricae generales. Nn. 1-137 ' 597 I. Normae generales. Nn. 1-3 II. De die liturgico in genere. Nn. 1-8 III. De dominicis. Nn. 9-20 598 IV. De feriis. Nn. 2 1 - 2 7 000 V. VI. De vigiliis. Nn. 2 8 - 3 1 De festis et calendario A) De natura et proprietate festorum. Nn. 3 5 - 4 7 . . B) Eie calendario et festis in eo inscribendis. Nn. 4 8 - 5 8 G) De festorum die proprio. Nn. 5 9 - 6 2 De octavis A) De octavis in genere. Nn. 63-65 . . . . . . B) De octavis I classis. N. 66 G) De octavis II classis. Nn. 67-70 601 VII. VIII. De anni temporibus A) De tempore Adventus. N. 71 B) De tempore natalicio. N. 72 G) De tempore Septuagesimae. N. 7 3 . . ' D) De tempore quadragesimali. Nn. 7 4 - 7 5 . E) De tempore paschali. N. 76 . . . F) De tempore « per annum ». N. 77 597 . 597 . . . . . 601 603 605 . 606 606 606 607 607 607 . 608 608 608 IX. De sancta Maria in sabbato. Nn. 7 8 - 7 9 608 X. De Litaniis maioribus et minoribus A) De Litaniis maioribus. Nn. 8 0 - 8 6 B) De Litaniis minoribus seu de Rogationibus. Nn. 8 7 - 9 0 609 609 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 736 PAG. XI. De praecedentia dierum liturgicorum. N. 91 610 XII. De dierum liturgicorum occurrentia. Nn. 92-91 612 XIII. De dierum liturgicorum occurrentia accidentali eorumque translatione. Nn. 95-99 613 XIV. De dierum liturgicorum occurrentia perpetua eorumque repositione. Nn. 100-102 614 . XV. De concurrentia dierum liturgicorum. Nn. 103-105 , XVI. De commemorationibus. Nn. 106-114 XVII. De conclusione orationum. Nn. 115-116 . . . . 614 615 . . . . . 616 XVIII. De coloribus paramentorum A) De coloribus paramentorum in genere. Nn. 117-118 . B) De colore albo. Nn. 119-122 G) De colore rubro. Nn. 123-126 D) De colore viridi. N. 127 . E) De colore violaceo. Nn. 128-131 F) De colore nigro. N. 132 XIX. De usu et qualitate paramentorum. Nn. 133-137 . . . . 617 617 618 619 619 620 620 Pars secunda : Rubricae generales Breviarii romani. Nn. 138-268 I. Normae generales. Nn. 138-141 II. De tempore dicendi Horas canonicas. Nn. 142-117 III. De IV. V. calendario adhibendo Nn. 148-157 in . • . . . . 622 622 recitatione divini . . . . 622 Officii. De ordinando divino Officio A) De ordinando divino Officio in genere. Nn. 158-164 . . B) De Officio dominicali. Nn. 165-166 O) De Officio festivo. N. 167, . . . ' . . . . . . . . D) De Officio semifestivo. N. 168 E) De Officio ordinario. N. 169 F ) D e Officio feriali. Nn. 170-171 . . . . . . . . G) De quibusdam peculiaritatibus in ordinando Officio divino. Nn. 172-177 623 625 626 626 627 627 628 628 De diversis Officii partibus A) De initio et fine Horarum Nn. 178-180 . . . . . . 630 B) De conclusione Officii. N. 181 . . . . •. . . . . 630 0) De invitatorio. Nn. 182-184 630 D) De hymnis. Nn. 185-189 ". . . . . . 6 3 1 E) De antiphonis. Nn. 190-195 631 F) De psalmis et canticis. Nn. 196-202 632 G ) D e symbolo athanasiano. N . 203 . . . . . . . . 633 H) De versibus. Nn. 204-207 633 1) De absolutionibus et benedictionibus ante lectiones. Nn. 208-210 633 Index 737 PAG. L) De lectionibus ad Matutinum I. De lectionibus in genere. Nn. 2 1 1 - 2 1 0 . . . II. De lectionibus Officii trium Nocturnorum. Nn. 217-219 III. De lectionibus Officii unius Nocturni. Nn. 2 2 0 222 IV. De quibusdam peculiaritatibus circa lectiones. Nn. 223-225 M) De responsoriis post lectiones Matutini I. De responsoriis in genere. Nn. 226-231 . . . II. De responsoriis in Officiis trium Nocturnorum, N. 232 III. De responsoriis in' Officiis unius Nocturni. Nn. 233-236 N) De hymno Te Deum. Nn. 237-239 VI. 633 634 634 635 636 636 636 637 O) De capitulis, et de lectione brevi ad Primam. Nn. 240-242 P) De responsoriis brevibus Horarum minorum. Nn. 243245 . . . . . . . Q) De orationibus. Nn. 246-249 R) De commemorationibus. Nn. 250-259 S) De precibus. N. 260 638 638 639 640 De ratione signo crucis se muniendi, standi, genuflectendi et sedendi in recitatione divini Officii. Nn. 261-268 . . 641 638 Pars tertia : Rubricae generales Missalis romani. Nn. 269-530 . . . . 643 I. Notiones et normae generales. Nn. 269-273 643 II. De calendario adhibendo in Missae celebratione. Nn. 274-284 644 III. De Missa'conventuali. Nn. 285-297 646 IV. De Missa in dominicis et feriis. Nn. 298-300 647 V. De Missis festivis. Nn. 301-305 648 VI. De Missis votivis A) De Missis votivis in genere. Nn. 306-327 B) De Missis votivis I classis I. De Missis votivis I classis in genere. Nn. 328-330 II. De Missis Dedicationis in actu consecrationis ecclesiae. Nn. 331-334 III. De Missis in Congressibus eucharisticis. Nn. 335337 . . . IV. De Missis votivis in quibusdam celebrationibus extraordinariis. Nn. 338-340 G) De Missis votivis II classis I. De Missis votivis II classis in genere. Nn. 341-344 II. De Missa votiva in solemni benedictione ecclesiae vel oratorii, et in consecratione altaris. N. 345 47 - ACTA, vol. I I , n. 10. — 15-8-1960. 649 652 653 653 654 654 655 738 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale PAG. III. De Missa Rogationum in Litaniis tam maioribus quam minoribus. Nn. 346-347 IV. De Missis votivis occasione orationis Quadraginta Horarum aut alterius expositionis Ssmi Sacramenti. Nn. 348-355 . V. De Missis votivis in solemnitate externa festorum. Nn. 356-361 VI. De Missa votiva in die coronationis Summi Pontificis et in anniversario Papae et Episcopi dioecesani. Nn. 362-365 VII. De Missa votiva pro re gravi et publica simul causa. Nn. 366-368 VIII. De Missa « Pro Fidei propagatione ». N. 369 . IX. De Missis votivis in quibusdam occasionibus peculiaribus. Nn. 370-372 X. De Missis votivis in sanctuariis. Nn. 373-377 . XI. De Missa votiva « Pro Sponsis » et de Missa pro gratiarum actione in 25° et 50° anniversario a celebratione matrimonii. Nn. 378-382 . . . . XII. De aliis quibusdam Missis votivis II classis. N. 383 . . . D) De Missis votivis III classis. Nn. 384-386 . . . . . E) De Missis votivis IV classis. Nn. 387-389 VII. 655 656 657 658 658 659 659 660 660 661 662 662 De Missis defunctorum A) De Missis defunctorum in genere. Nn. 390-401 . . . 663 B) De Missis defunctorum I classis I. De Missis defunctorum I classis in genere. N. 402 665 II. De Missis in die Commemorationis omnium . Fidelium defunctorum. Nn. 403-404 . . . . 665 III. De Missa exsequiali. Nn. 405-409 665 G) De Missis defunctorum II classis I. De Missis defunctorum II classis in genere. Nn. 410-411 666 II. De Missis pro die obitus. N. 412 666 III. De Missa post acceptum mortis nuntium. N. 413 667 IV. De Missa in ultima defuncti sepultura. N. 414 667 D) De Missis defunctorum III classis I. De Missis defunctorum III classi^ in genere. Nn. 415-416 667 II. De Missa in die III, VII et XXX ob obitu vel sepultura. N. 417 667 III. De Missa « in anniversario ». Nn. 418-419 . . 668 IV. De Missis in ecclesiis et sacellis coemeterii. Nn. 420-421 668 V. De Missis defunctorum intra octiduum Commemorationis omnium Fidelium defunctorum. N. 422 668 lnde.n 739 PAG. E) De Missis defunctorum IV classis, seu « quotidianis ». N. 423 . . VIII. IX. X. XI. De diversis Missae partibus A) De psalmo ludica me, Deus, confessione et altaris incensatone. Nn. 424-426 . . . . B) De antiphona ad Introitum, et Kyrie, eleison. Nn. 427430 . . . . . . . . . . . . . . . . . G) De hymno Gloria in excelsis. Nn. 431-432 . . . . . D) De orationibus I. De orationibus in genere. Nn. 433-441 . . . II. De orationibus in Missis cum pluribus lectionibus. Nn. 442-443. . . . . . . . . . . III. . De orationibus sub unica conclusione cum oratione Missae dicendis. Nn. 444-446 . . . . . IV. De orationibus ritualibus. Nn. 447-448 . . . V. De orationibus in die coronationis Summi Pontificis et in anniversariis Papae et Episcopi dioecesani. Nn. 449-450 . . . . . . . . VI. De oratione pro seipso sacerdote in anniversario propriae Ordinationis sacerdotalis. Nn. 451-452 VII. De oratione « Pro Fidei propagatione ». N. 453 VIII. De oratione imperata. Nn. 454-460 IX. D e oratione votiva. Nn. 461-465 . . . . . . E) De lectionibus et aliis usque ad Evangelium. Nn. 466474 . . '. F) De symbolo. Nn. 475-476 Gr) De antiphona ad Offertorium et de orationibus secretis. Nn. 477-481 . . . . #)-|De praefatione. Nn. 482-499 /)-'De Canone Missae et aliis usque ad postcommunionem. Nn. 500-506 L) De conclusione Missae. Nn. 5U7-5Ì0 669 (569 669 670 670 672 672 673 673 673 674 674 675 675 676 677 677 679 680 De his quae clara voce aut secreto dicenda sunt in Missa. Nn. 511-516 681 De ordine genufiectendi, sedendi et standi in Missa. Nn. 517524 . . 683 De praeparatione altaris ad Missam. Nn. 525-530 685 . . . CALENDARIUM BREVIARII ET MISSALIS ROMANI Ianuarius Februarius Martius Aprilis Maius Iunius Iulius Augustus 686 687 688 689 690 691 692 693 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 740 PAG. . . September October November , December . Tabellae dierum liturgicorum Tabella occurrentiae Tabella concurrentiae • 694 695 696 697 699 703 704 VARIATIONES IN BREVIARIO ET MISSALI ROMANO AD NORMAM NOVI CODICIS RUBRICARUM I. Variationes in calendario. Nn. 1-12 706 II. Variationes in Ordinario divini Officii. Nn. 13-15 III. Variationes in Psalterio. Nn. 16-17 708 IV! Variationes in Proprio de Tempore. Nn. 18-39 709 V. Variationes in Proprio Sanctorum. Nn. 40-58 715 VI. Variationes in Communi Sanctorum. Nn. 59-61 720 VII. Variationes in Missis et orationibus votivis ad diversa. Nn. 62-63 721 . . . . 708 VARIATIONES IN MARTYROLOGIO ROMANO I. Variationes Nn. 1-10 II. in elogiis festorum et Officiorum mobilium. Variationes in corpore Martyrologio Nn. 11-61 722 723 DECLARATIO de servandis in calendariis particularibus inde ab anno 1961 . 730 ORDINATIONES ad librorum liturgicorum editores circa editiones Breviarii ac Missalis romani iuxta novum rubricarum codicem conficiendas . INDEX . 732 735 12 Septembris 1960 An. et vo!. LII (Ser. III, v. II) - N. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA IOANNIS PP. XXIII CONSTITUTIONES A P O S T O L I C A E I DE NGONGr E DISTRICTIBUS CONDITUR, VULGO (( DE KAJAIADO N G O N G )) ET NAROK NOVA APOSTOLICA PRAEFECTURA APPELLANDA. IOANNES EPISCOPUS SERVUS AD SERVORUM PERPETUAM REI DEI MEMORIAM Exsultat Sancta Mater Ecclesia quotiescumque filiorum agmina novas, Deo dante, capiunt accessiones eisque omnibus auxiliis adesse festinat, quibus Divinus Servator large eam instruxit Regno Dei in gentibus condendo. Cum igitur venerabilis Frater Vedastus Mojaisky Perrelli, iam Apostolicus in Africa Orientali et Occidentali Delegatus, proposuisset ut laetae Christi segetes quae, Dei afflante Spiritu, in Africae districtibus vulgo Kajaiado et Narok maturescunt, in Apostolicam Praefecturam erigerentur, eiusmodi consilio libenti animo annuentes, auditis venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus S. Congregationi de Propaganda Fide praepositis, eorumque suppleto consensu qui in hac re aliquid iuris habeant vel habere se putent, de Nostra apostolica potestate haec quae sequuntur statuimus et decernimus. Ex territoriis quae vulgo Kajaiado et Narok appellantur, quorum alterum in praesens ad archidioecesim Nairobiensem, alterum ad dioecesim Kisumuensem pertinet, novam Praefecturam Apostolicam constituimus, ab urbe principe de 48 - ACTA, vol. II, n. 1 1 . — 12-9-1960. 742 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale N gong vocandam, quae S. Congregationi Fidei Propagandae obnoxia, sodalibus Societatis Missionariorum S. Ioseph de Mill Hill concredetur, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, quamque, uti congruum, iuribus debitis instruimus, cum honoribus et privilegiis, itemque eius Praesulem, cui etiam onera imponimus. Volumus praeterea ut quae mandavimus, ea exsequenda curet qui Apostolicae Delegationi in Africa Orientali et Occidentali Britannica praeest, vel quem ipse delegaverit, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum. Qui vero negotium perfecerit, idem ad unguem documenta exarari curabit, quorum sincera exempla ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittere curabit. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die vicesimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FÜMASONI BIONDI S. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI, n. 87. Acta Ioannis Pp. XXIII 743 II S. SALVATORIS IN BRASILIA ET ALIARUM (RUIBARBOSENSIS) QUIBUSDAM DETRACTIS TERRITORIIS AB ARCHIDIOECESI S. SALVATORIS IN BRASILIA ATQUE A DIOECESIBUS BONFIMENSI, CAETITENSI, BARRENSI ET AMARGOSENSI, NOVA CONSTITUITUR DIOECESIS, CUIUS NOMEN (( RUIBARBOSENSIS )). IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Mater Ecclesia, quae omnes homines tamquam filios alendos suscepit, unum hoc sane effusa sollicitudine curat ut veritatis, amoris, divitiarum que, quas uberrimas a Christo habuerit, iisdem copiam faciat. Cum propterea venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi atque in Brasilia Apostolicus Nuntius, optimum animorum bono assequendo esse censuerit si in provincia ecclesiastica S. Salvatoris in Brasilia nova dioecesis conderetur, cumque, post auditos dilectum Filium Nostrum Augustum Alvarum S. R. E. Cardinalem da Silva, eiusdem provinciae Metropolitam, ceterosque Episcopos quorum interesset, ab hac Apostolica Sede ut id fieret petierit, Nos eius precibus libenter accedentes, de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Consistoriali Congregationi praepositorum deque summa Nostra auctoritate, eorum denique consensum supplentes, qui hac super re aliquid iuris habeant vel se putent habere, ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. Ab archidioecesi S. Salvatoris in Brasilia totum territorium distrahimus municipiorum, quae vulgo nuncupantur Baixa Grande, Ipirá, Ibiquera, Itaberaba, Macajuba, Mairi, Mundo Novo, Piritiba et Rui Barbosa; item a dioecesi Bonfimensi totum territorium municipiorum vulgo Ireoê, Miguel Calmon, Morro do Chapéu, Utinga; a dioecesi Caetitensi totum territorium municipiorum Lencóis, Palmeiras et maiorem partem territorii municipii Andaraí; a dioecesi Amargosensi reliquam partem territorii municipii Andaraí, quod diximus; tandem a dioecesi Barrensi totum territorium municipii Seabra: ex iisque omnibus novam constituimus dioecesim, Ruibarbosensem appellandam atque iisdem terminandam finibus, ac municipiorum e quibus coalescit. Praecipimus etiam ut modo conditae dioecesis episcopalis sedes in urbe vulgo Barbosa sit, cathedra vero Episcopi in templo, 744 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ibidem exstante, Deo in honorem S. Antonii Patavini dicato, quod « Santo Antonio dos Viajantes de Orobo » appellant, quodque ad gradum et dignitatem cathedralis aedis evehimus, factis eidem atque Episcopo privilegiis iuribusque congruis concessis, sacro autem Praesuli oneribus etiam atque obligationibus impositis. Euibarbosensis Ecclesia suffraganea erit archidioecesis S. Salvatoris in Brasilia, atque eius Episcopus eiusdem metropolitanae Sedis Archiepiscopo subditus. Volumus quoque ut Canonicorum Collegium condatur, ad normas per alias sub plumbo Litteras edendas; quodsi in praesens idem constitui nequeat, permittimus ut Consultores dioecesani eius loco deligantur, qui tamen a munere suo cessabunt Canonicis constitutis. Item sacrorum dioecesis Antistiti onus facimus, gravi obligatione adimplendum, Seminarii saltem elementarii, ad normas iuris communis atque S. Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus, quam primum aedificandi, pueris excipiendis ad sacerdotium vocatis, ex quibus qui optimi fuerint Romam mittantur ut in Pontificio Collegio Piano Brasiliano philosophiae et sacrae theologiae operam dent. Mensam episcopalem efficient Curiae fructus, fidelium collationes, bonorum pars quae novae circumscriptam obveniet iuxta canonem 1500 C. I. C. Quod autem ad regimen et administrationem attinet, ad electionem Vicarii Capitularis, Sede vacante, ad aliaque huiusmodi, ea servanda censemus quae Codex Iuris Canonici statuit. Ad clerum vero quod pertinet, iubemus ut sacerdotes, his Litteris ad effectum deductis, ei Ecclesiae censeantur ascripti in cuius territorio beneficium vel officium habeant ; ceteri clerici ei, in qua legitime degant. Documenta postremo et acta, quae ad dioecesim Ruibarbosensem quoquo modo respiciant, ad eius Curiam episcopalem cito mittantur, in tabulario religiose custodienda. Ceterum haec Nostra mandata venerabilis Prater Armandus Lombardi, Apostolicus in Brasilia Nuntius, exsequi curabit, vel quem ille delegaverit, factis ad id necessariis facultatibus. Qui vero negotium egerit, documenta exarari iubebit eademque sinceris exemplis ad S. Congregationem Consistorialem mittenda curabit. Quod si eo tempore alius eidem Nuntiaturae Apostolicae in Brasilia praeerit, hic mandata Nostra omnia faciet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Acta Ioannis Pp. XXIII 745 Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die decimo quarto mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO MARCELLUS Card. MIMMI 5?. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI, n. 99. III DAMAS CENAE (SARBENSIS) DETRACTIS QUIBUSDAM TERRITORIIS AB EPARCHIA DAMASCENA, NOVA QUAEDAM EPARCHIA, (( SARBENSIS )) COGNOMINANDA, CONDITUR RITUS ANTIOCHENI MARONITARUM. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Orientalis Ecclesiae gloria, fecundissimae semper sanctitatis matris, eiusdemque ob ingenia, quae christianae religioni edidit, perillustris, eeleberrimae denique monumentorum omne genus magnitudine, christianarumque antiquitatum memoriis, Romanos Pontifices ita semper affecit ut non solum egregiam hanc christianae Rei publicae partem admira- 746 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rentur, verum etiam summo studio prosequerentur, id omnino providentes ut eius necessitatibus, utilitatibus, splendori prospicerent. Quam ob rem, cum Synodus Episcoporum Maronitarum, in aedibus Patriarchalibus Bekorkii die undetricesimo mensis Octobris habita, hoc anno, servatis de iure servandis, statuerit ut Eparchiae Damascenae pars quae in Libano est, in novae Eparchiae formam redigeretur, Sarbensis appellandae; cumque venerabilis Frater Paulus Petrus Meouchi, Antiochiae Maronitarum Patriarcha, haec Synodi decreta ab Apostolica Sede confirmari petierit, Nos, id censentes in animorum bonum esse cessurum, libenti animo ea omnia quae hac in re statuta sint, rata habemus et facimus. Placet ergo, distracta ea territorii parte, quam diximus, ab Eparchia Damascena, novam Eparchiam constitui, Sarbensem nomine, iisdemque finibus terminandam atque terrae pars ex qua fit ; Sedem episcopalem in urbe, quam populus Sarba dicit, collocari, cathedram vero in templo S. Georgii in eadem urbe, idque congrua dignitate honestari. Placet, praeterea, ut nova Ecclesia Patriarchae Antiocheno Maronitarum subiciatur obnoxia, iisque iuribus, honoribus, privilegiis fruatur, quae ad Sedes eiusdem ordinis ad earumque Praesules spectare solent, nisi quid ratione ritus vel laudabilis consuetudinis excipi debeat. Mensa episcopalis efficietur : congrua bonorum parte quae ad Eparchiam Damascenam ante divisionem pertinebant; Curiae proventibus; collationibus, quas fideles christiani sponte facient. Quod autem ad clerum spectat, ut Sacerdotes Antiocheni ritus Maronitarum, ei Eparchiae sint ascripti, in qua, his Litteris ad effectum deductis, legitime degant ; ut, postremo, his Seminariis conditae circumscriptioni uti liceat : Patriarchali, nempe, in pago Mar Abda; Centrali, quod vocant, S. Maronis in civitate Ghazir ; S. Francisci Xaverii, denique, in urbe Beryto. Ut autem Eparcha Sarbensis coetum prudentium virorum habeat qui consilio atque industria iuvent, Consultores dioecesanos eligat, qui sibi praesto sint. Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae ipsius venerabilis Fratris Patriarchae Antiocheni Maronitarum cura ad effectum deducantur, vel illius quem ipse delegaverit, factis ad id necessariis facultatibus. Re vero acta, idem venerabilis Frater documenta exarari studebit, quorum exempla sincere scripta ad S. Congregationem pro Ecclesia Orientali cito mittantur. Quodsi tempore exsecutionis alius Antiochenae Sedi praesit, hic mandata Nostra haec effici curabit. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiica- Acta Ioannis Pp. XXIII 747 citati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die undecimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO IOANNES H. Card. CICOGNANI S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Ecclesia Orientali a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI, n. 97. I V MANOKWARIENSIS IN NOVA GUINEA OCCIDENTALI PRAEFECTURA APOSTOLICA CONDITUR, (( MANOKWARIENSIS )) APPELLANDA. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum in iis quae ad Dei cultum sanctamque Christi religionem amplificandam servandamque pertinent, non tam initium quam firmitas perpetuitasque operis spectanda sit, praecipuas Nostri muneris partes esse censemus quos in Filii sui societatem Deus vocaverit (1 Cor. 1, 9), 748 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eos omnibus donare auxiliis providisque sustentare adiumentis, quibus magis in dies eorum fides solidetur. Quam ob rem cum venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales, qui Sacro Consilio Christiano Nomini Propagando praesunt, audito dilecto Filio Caietano Alibrandi, Apostolico in Indonesia Inter nuntio, existimaverint feliciter in rei christianae bonum esse cessurum si in nova Guinea occidentali Apostolica Praefectura conderetur, cumque venerabilis Frater Noster S. R. E. Cardinalis eiusdem Sacri Consilii Pro-praefectus hanc Patrum Cardinalium sententiam, factis a Nobis facultatibus, ratam habuerit, de apostolica Nostra potestate, consensu eorum suppleto qui in hac re aliquid iuris habeant, haec quae sequuntur statuimus atque renuntiamus. A Vicariatu Apostolico Hollandiae, Ordini Fratrum Minorum Franciscalium concredito, provinciam civilem quae Nova Guinea Occidentalis appellatur distrahimus, ex qua novam Praefecturam Apostolicam constituimus, Manokwariensem appellandam, quam regendam et administrandam tradimus dilectis filiis Ordinis Fratrum Eremitarum S. Augustini sodalibus, ad Nostrum tamen et Romanae Sedis nutum, in animo concipientes spem ut eorum sollicito studio ac probabili industria, qui aliquando erant longe, iam fide facti prope (cfr. Eph. 2, 13), novam vitae condicionem moribus exprimant. Quam Praefecturam eiusque Ordinarium iis decoramus honoribus et iuribus quae ad omnes per terrarum orbem Praefecturas ad eosque Praesules spectant; hunc tamen et oneribus officiisque ligamus quae sacri canones Apostolicis Praefectis imponunt. Volumus denique ut haec Nostra iussa curet exsequenda dilectus Filius Caietanus Alibrandi, quem diximus, vel qui eo tempore, quo haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae in Indonesia Internuntiaturae praeerit. Qui vero negotium perficiendum curabit, eidem necessarias ad id potestates facimus, cuilibet viro subdelegandas, si opus fuerit, dummodo ecclesiastica dignitate praedito. Qui autem rem egerit, exacti negotii documenta exarabit eorumque fide digna exempla ad Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, quam primum poterit, mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrum- Acta Ioannis Pp. XXIII 749 pere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Eoma, apud S. Petrum, die undevicesimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. R. E. Cancellarius 8. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tal., vol. GII, n. S. V GOIANIENSIS (BRASILIAPOLITANAE) NOVA IN FOEDERATIS BRASILIAE CIVITATIBUS ARCHIDIOECESIS CONDITUR, CUIUS ERIT APPELLATIO (( BRASILIAPOLITANAE )). IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quandoquidem nullum umquam imperium, nulla res publica, etsi opibus florens aut sublimibus solida moenibus stetit, nisi erga Deum pietas in ipsa floruerit, qua una hominum societas conglutinatur, iustitia, rerum publicarum fundamentum, viget, animique mentesque ad caritatem erga patriam atque cives inclinant, idcirco Ecclesia, omnium mater populorum, quos Christo cotidie parit, id semper suum esse censuit idque annisa est, ut videlicet civilia instituta sacrorum disciplina imbueret, fieretque 750 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gentibus religio aeternae causa salutis. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et in Foederatis Brasiliae Civitatibus Apostolicus Nuntius, petente ipso Beipublicae Praeside, post auditum venerabilem Fratrem Fernandum Gomes dos Santos, Archiepiscopum Goianiensem, ab hac Romana Sede expostulaverit ut, divisa archidioecesi Goianiensi, nova eo loci archidioecesis conderetur, Nos, id rati in bonum perillustris populi Brasiliensis esse cessurum, eorum consensum supplentes qui in hac re aliquid iuris habeant, de sententia venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum deque Nostra apostolica auctoritate haec statuimus ac iubemus. Ab archidioecesi Goianiensi territorium detrahimus quod per legem civilem constituit novum Districtum, uti dicunt, Foederalem Reipublicae Brasiliensis, ex eoque aliam archidioecesim efficimus, a nova eaque perampla urbe Brasilia, mox Reipublicae caput constituenda, Brasiliapolitanam appellandam, huic Sanctae Sedi directo subiectam, iisdemque finibus terminandam ac Districtus quo constat, ut per legem civilem definitur. Sedem archidioecesis in urbe Brasilia poni decernimus, qua in civitate sacer Praesul domicilium habebit; cathedra autem episcopalis in templo B. M. V. omni labe expertis ab Apparitione collocabitur, quod eidem Virgini proxime dicabitur, quodque ad archiepiscopalis aedis dignitatem evehimus, factis scilicet iuribus, honoribus, privilegiis, quae ad talia templa iure communi respiciunt ; sacrorum autem Antistitem, praeterquam quod iuribus debitis fruetur, etiam oneribus et obligationibus teneri censemus. In Brasiliapolitana Ecclesia Canonicorum Collegium condatur, summi Numinis honori per sacras caerimonias augendo, iuxta normas per alias sub plumbo Litteras edendas. Quoadusque tamen id fiat, Consultores dioecesani deligantur, Archiepiscopum iuvaturi. Item Seminarium saltem elementarium ab Ecclesiae Praesule aedificetur, ad leges iuris communis et S. Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus, idque gravi obligatione. Cum autem iuvenes adoleverint, ex iis qui optimi fuerint Romam mittantur, Pontificio Collegio Piano Brasiliano recipiendi, philosophiae ac theologiae discendae causa. Mensam episcopalem, quam vocant, constituent : Curiae proventus, stipendium a civili auctoritate dandum, congrua bonorum pars quae novae Sedi accèdent, ad normam can. 1500 C. I. C, divisis bonis archidioecesis Goianiensis. Ad clerum quod attinet, praecipimus ut simul ac hae Litterae Nostrae ad effectum deductae fuerint, Sacerdotes illi Ecclesiae assignentur in qua beneficium aut officium habeant ; Acta Ioannis Pp. XXIII 751 ceteri vero clerici ei, in qua legitimo domicilio degant. Regimen, administratio novae circumscriptionis, electio Vicarii Capitularis Sede vacante, hisque similia, iure Canonico temperentur. Acta denique et documenta quae conditam Sedem respiciant, cito ad eius Curiam episcopalem mittantur, ibique in publico rerum religiosarum tabulario asserventur. Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Frater Armandus Lombardi exsequendas curabit vel per se ipse vel per alium, factis ad id necessariis facultatibus. Cum vero res acta fuerit, idem documenta exarari iubebit, quorum sincera exempla ad S. Congregationem Consistorialem mitti curabit. Quod si eo tempore alius Apostolicae Nuntiaturae in Brasilia praesit, hic mandata Nostra haec fieri studebit. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die decimo sexto mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO $j MARCELLUS Card. MIMMI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco 6B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. C II, n. 60. 752 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale YI ONDOËNSIS (DE LLORÍN) QUODAM AB ONDOËNSI DIOECESI, IN NIGERIA, DETRACTO TERRITORIO, NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA CONDITUR, (( DE ILORIN )) APPELLANDA. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui summam catholicarum rerum, divinitus datam, obtinuimus ut Christi fideles regeremus, ceterosque homines, qui extra divini Redemptoris gregem adhuc degerent, ad unum salutis ovile duceremus, omni modo atque sollicitudine curamus ut evangelica luce omnes ubique terrarum collustrentur gentes. Quam ob rem accipiendas esse preces censemus, a dilecto Filio Nostro S. R. E. Cardinali S. Congregationis Fidei Propagandae Pro-Praefecto Nobis propositas, ut ex Ondoënsis dioecesis territorio constitueretur nova Praefectura Apostolica : Nobis enim non latet uberius ibi divinae Legis semina florescere ubi aptius dividantur ecclesiasticae circumscriptiones pluresque suppeditentur sacri ministri. De apostolica ergo Nostra potestate, eorum suppleto consensu, qui in hoc negotio aliquid iuris habeant vel se putent habere, haec quae sequuntur decernimus ac iubemus. A dioecesi Ondoënsi, in Nigeria, territorium separamus septemtrionalis provinciae, quae vulgo de Ilorin appellatur, idque ad gradum Praefecturae Apostolicae perducimus, de Ilorin ex eiusdem urbis nomine appellandae. Cui novae Praefecturae omnia adiungimus iura atque privilegia, quae ad eandem Iure Canonico spectant; eiusque pariter Praefectum Apostolicum omnibus decoramus honoribus simulque astringimus officiis et oneribus congruis. Huius novae Praefecturae curam atque regimen Sodalibus tradimus Societatis Missionum ad Afros, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, valde confisi fore ut ipsi, qui incolarum Africae mores vitaeque instituta apprime noverint, Ecclesiae sanctae consulant utilitati atque prolationi. Harum vero Litterarum decreta volumus ut per eum ad effectum deducantur, qui vel in praesens in Nigeriae territorio partes Nostras gerit vel tempore exsecutionis geret, facta potestate et alium virum ad hoc Acta Ioannis Pp. XXIII 753 delegandi, dummodo ecclesiastica dignitate pollentem. Qui vero rem perfecerit, onus habebit factae territorii divisionis documenta exarandi, eorumque fide digna exempla ad S. Consilium Fidei Propagandae quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die vicesimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI 8. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CII, n. Ji9. 754 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VII TEHUANTEPECENSIS (ANTEQUERENSIS) DIOECESIS TEHUANTEPECENSIS, QUAE FUIT HACTENUS METROPOLIS VERAE CRUCIS SUFFRAGANEA, ARCHIDIOECESI (( ANTEQUERENSI )) SUBICITUR SUFFRAGANEA. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Christi exemplum, qui has in terras descendit ut homines caeca errorum caligine mersos illuminaret, eosque effuso sanguine redimerei, ut (( exhiberet ipse sibi gloriosam Ecclesiam non habentem maculam aut rugam » (Eph. 5, 27), usquequaque Nos, qui eius vices in populo christiano gerimus, id efficere impense movet ut non modo homines summo huius redemptionis beneficio fruantur, verum etiam ut copiose amplissimeque eo uti possint. Quapropter, cum per apostolicas sub plumbo Litteras (( Quibus christiani », die vicesimo tertio mensis Maii, superiore anno datas, dioecesim S. Andreae de Tuxtla ex quadam parte dioecesis Tehuantepecensis constituerimus, censueritque venerabilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in Ditione Mexicana Apostolicus Delegatus, bene fieri, si dioecesis Tehuantepecensis, cuius reliqua territorii pars omnis intra fines civilis provinciae Antequera seu Oaxaca exstat, provinciae ecclesiasticae Antequerensi aggregaretur, Nos, re bene reputata, Ordinariorumque locorum Praesulum sententia exquisita, id quod expostulatum est rei christianae incremento esse cessurum reputantes, de Nostra apostolica auctoritate id statuimus ac iubemus. Dioecesim Tehuantepecensem, quae fuit adhuc suffraganea metropolitanae Ecclesiae Verae Crucis, eiusque sacrorum Antistitem a iuris dictione sacri Praesulis illius Sedis eximimus, eosque tamquam suffraganeos Archiepiscopo Metropolitae Antequerensi subicimus, ita ut in posterum dioecesis Tehuantepecensis cum suo territorio ad Antequerensem provinciam pertineat. Ceterum volumus ut venerabilis Frater Aloisius Raimondi has Litteras Nostras ad exitum deducat, sive ipse per se, sive per alium, facta scilicet potestate rei agendae neces- Acta Joannis Pp. XXIII 755 saria. Cum vero res acta fuerit, idem documenta exarare studebit, eademque sinceris exemplis ad S. Congregationem Consistorialem cito mittet. Quod si alius eo tempore Apostolicae in Mexico Delegationi praesit, hic sane mandata Nostra faciet eadem potestate. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO 8. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI 8. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. hoco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CII, n. iß. 756 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE I SANCTUS VINCENTIUS A PAULO, CONF., PRAECIPUUS PATRONUS CAELESTIS DIOECESIS ARCIS DELPHINI RENUNTIATUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Studio inflammatus Regni Dei propagandi, Sanctus Vincentius a Paulo primos Evangelii praecones in regionem, quae nunc finibus dioecesis Arcis Delphini continetur, misit, atque adeo effecit, ut ethnicae superstitionis caligo discuteretur et lux christianae veritatis feliciter ibidem affulgeret. Probatissimo igitur ductus consilio, Venerabilis Frater Alfonsus Fresnel, Episcopus Arcis Delphini, vota quoque sacri cleri populique fidelis suis curis commissi proferens, Nos rogavit, ut Sanctum Caelitem illum, de christiano nomine optime meritum, suae iurisdictionis caelestem renuntiaremus Patronum. Quibus precibus libenter admissis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Vincentium a Paulo, Confessorem, totius dioecesis Arcis Delphini, in Madagascaria Insula, praecipuum apud Deum Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die Vii mensis Aprilis, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D . Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Ioannis Pp. XXIII 757 II BEATA MARIA VIRGO SUB NOMINE (( IMMACULATAE CONCEPTIONIS )) PRAECIPUA APUD DEUM TOTIUS MORONENSIS DIOECESIS PATRONA CONFIRMATUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Quae festo die Apparitionis Beatae Mariae Virginis Immaculatae, anno MCMLVH, a Decessore Nostro imm. mem. Pio PP. XII constituta est Moronensis dioecesis in Argentinae Reipublicae finibus, non immerito eandem Deiparam primae labis expertem sibi Patronam adoptavit. Cuius confisos praesidio spes Nos tenet fore, nt res catholica ea in regione laetis auctibus crescat et pietatis studio vehementius in dies inflammentur Christifidelium animi. Cum igitur Venerabilis Frater Michael Raspanti, Moronensis Episcopus, Nos rogasset, ut huiusmodi electionem auctoritate Nostra ratam haberemus, Nos preces ab eo delatas libenti animo audire statuimus. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, nomine (( Immaculatae Conceptionis » insignem, totius Moronensis dioecesis praecipuam apud Deum Patronam confirmamus, seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xv mensis Aprilis, anno MDCCCCLVHH, Pontificatus Nostri primo. D . Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis 49 - ACTA, vol. II, n. 1 1 . — 12-9-1960. 758 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale III BEATA MARIA VIRGO, QUAE UT AUXILIUM CHRISTIANORUM INVOCATUR, IN PRAECIPUAM CAELESTEM PATRONAM DIOECESIS VIEDMENSIS ELIGITUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Auxiliatricem Virginem Mariam Christifideles dioecesis Viedmensis in finibus Reipublicae Argentinae praecipuo singularique perhibentur obsequio excolere, ad eamque rebus in artis fidentes confugere. Cuius iurisdictionis princeps templum in honorem eiusdem Almae Deiparae, quae ut « Auxilium Christianorum » ab Ecclesia invocatur, est consecratum. Cum igitur Venerabilis Frater Iosephus Borgatti, Viedmensis Episcopus, Nos rogasset, ut Beatam Mariam Virginem, titulo illo insignem, suae dioecesis renuntiaremus caelestem Patronam, Nos precibus huiusmodi libenti animo voluimus concedere, probe fore confisi, ut ex hoc patrocinio fructus uberes, ad religionis augmentum quod attinet, populus fidelis perciperet. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus rei momentis attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, « Auxilium Christianorum » appellatam, dioecesis Viedmensis praecipuam apud Deum caelestem Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu-spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i x mensis Aprilis, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D . Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Ioannis Pp. XXIII 759 IV SANCTUS IOANNES BOSCO, CONF., CAELESTIS PATRONUS ELIGITUR OMNIUM HISPANORUM IUVENUM TIRONUM OPIFICUM, VULGO (( JÓVENES APRENDICES ESPAÑOLES )). IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Peculiare studium singularisque cura, ut neminem fugit, iis sunt impendenda, qui, aetate florentes, artes condiscunt, ut eorum vita ad veram hominum dignitatem et religionis pietatisque rationes conformetur. Quod nostra aetate obtinet maxime, qua tot disseminantur pravae doctrinae, corruptelarum augescunt illecebrae, non pauci ad materiam omnia referunt, ita ut adulescentulorum animis impendeat periculum multiplex. Hoc sentientes ac pastorali acti sollicitudine, totius Hispaniae Purpurati Patres et Archiepiscopi Metropolitani, vota quoque significantes sacri cleri ac civilium potestatum, Nos rogaverunt, ut Sanctum Ioannem Bosco, iuventutis parentem et amicum communi laude celebratum, tironum seu pusionum opificum universae Hispaniae caelestem Patronum pro Nostra benignitate renuntiaremus. Quas preces Nos, qui eundem Sanctum Caelitem praecipua veneratione prosequimur, libenter statuimus admittere, fore confisi, ut, eo tuente, pueri Hispani, qui artibus discendis dant operam, olim in vitae actione Ecclesiae ac patriae adiungant honorem, afferant utilitatem. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Ioannem Bosco, Confessorem, omnium Hispanorum iuvenum tironum opificum, qui « Jóvenes Aprendices Españoles » vulgo vocantur, caelestem apud Deum Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae coetuum seu ordinum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x n mensis Aprilis, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 760 EPISTULAE I AD E M U M P. D. ALOISIUM I O S E P H U M TIT. S. BERNARDI AD THERMAS S.R.E. PRESB. CARDINALEM M U E N C H , QUEM LEGATUM DELIGIT, UT CELEBRITATIBUS PRAESIT IN INSULA MELITA AGENDIS OB UNDEVIGINTI IMPLETA SAECULA, EX QUO S. P A U L U S APOSTOLUS AD EAM ORAM NAUPRAGUS ADACTUS FUIT. Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Undeviginti saecula cum hoc anno impleantur, ex quo S. Paulus Apostolus, naufragium passus, ad Melitam insulam adactus fuit, et opimo cum fructu illic Christi Evangelium nuntiavit, ad tantam memoriam repetendam ibidem publicas, ut addecet, celebritates parantur. Quae ut pro magnitudine eventus sollemniores contingant, Venerabilis Frater Michael Gonzi, Melitensis Archiepiscopus, id suppliciter expetivit, ut e sacro Collegio purpuratorum Patrum mitteremus, qui, Personam Nostram gerens, sacris ritibus et coetibus ibi agendis praeesset. Ee mature perpensa, te, Dilecte Fili Noster, Legatum Nostrum eligimus et renuntiamus, ut religiosa festa praesidendo decores, quibus in Melitense litus adventus Doctoris gentium, debita cum gratiarum Deo reddenda actione, magnificis recolatur praeconiis, atque os veluti Nostrum effectus, pio et diserto eloquio, ut soles, gratulationes, adhortationes, vota dilectae Nobis insulae afferas. Haec clementia caeli, piscosis maris sinibus, frugifero agro, bona incolarum indole celebrata est. At multo maioribus muneribus quam iis, quae a natura rerum accepit, caelesti gratia largiente, ditata est, cum beatissimum Paulum haud modica humanitate, tres per menses, hospitio excepit. Liberalitate se vinci a Melitensibus Christi Apostolus non sivit atque, ubertim effuso Evangelico sermone, quem divina miracula et signa confirmarunt, invexit eis catholicam fidem, quae pura sanitate fulget et per saeculorum cursum insidiis non territa, rupe maris undis percussa firmior est, ductrix morum, honestatis et sanctitatis altrix, concordiae vinculum, felicitatis pignus perpetuum. 1 1 Cfr. Act. X X V I I I , 1-11. Acta Ioannis Pp. XXIII 761 Hac de causa merito de Melita antiquo rhytmo canitur : Ex quo fidem recepisti, Recidiva non fuisti, Civitas praenobilis. Christiani nominis propugnaculum, Melita evangelicis virtutibus niteat et floreat, eaque in exemplum operosam et integram fidem servet, cuius S. Paulus illi fuit sator et praeco, a maioribus quasi hereditate acceptum inenarrabilis pretii thesaurum. Per historiae decursum varias ei fuisse temporum vices, easque haud omnes laetas probe scimus. Futuri aevi eventus — id paternis votis cupimus — eiusmodi sint, qui rerum félicitâtes et prosperitates gignant. Quidquid autem continget, hoc erit Melitensibus aeque iustum ac perpetuo profuturum, ut privatae et sociali vitae nullum aliud ponatur fundamentum praeter id, quod a Sanctissimo Apostolo positum iis est, Iesus Christus. 2 Haec loquere et adhortare, Dilecte Fili Noster, cum Legati Nostri munere in Melitensibus celebritatibus fungeris. Quod ut omni ex parte bene vertat atque uberem fructum pariat, Dei invocata ope, Apostolicam Benedictionem tibi impertimus, eandemque sollertissimo Melitensi Archiepiscopo, Antistitibus, Magistratibus, sacerdotibus et christifidelibus, illic interfuturis, volenti amantique animo pertinere volumus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die III mensis Martii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII II AD EMUM P. D. ALOISIUM IOSEPHUM TIT. S. BERNARDI AD THERMAS S. R. E. PRESB. CARDINALEM MUENCH, QUINQUE A SUSCEPTA EPISCOPALI DIGNITATE LUSTRA IMPLENTEM. IOANNES PP. XXIII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Si religiosae piaeque mentis officio semper sacri Psaltae illa vox congruit : Benedicam Domino omni tempore, semper laus eius in ore meo, cum nulla dies, nullaque hora beneficiis vacent caelestibus, tamen, statis celebribus ex more temporibus, effusior et publica Deo gratiarum actio 1 2 1 Cfr. 1 Cor. III, H . Ps. 33, 1. 762 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale exsolvenda est, cum retro verso animi obtutu, emensa vitae semita supernae misericordiae multiplici largitate manifestius apparet conspersa. Hoc te quoque addecet, Dilecte Fili Noster, qui quinque a suscepta episcopali dignitate mox celebraturus es lustra. A qua fausta recolenda memoria Nos alieni esse non patimur, quin etiam, paternae moti benevolentiae studio, quo te complectimur, felicia cuncta tibi percupimus, non sine gratulationibus, quae bonae in te existimationis indices sunt et nuntiae. Nam Fargensis Ecclesiae Episcopus creatus, in pastorali tuo munere exercendo illustria amoris fideique testimonia dedisti. Praeter alia in te caritatem opificum et tenuiorum studiosam valde amamus. Cum socialis rei disciplinis alte imbutus sis, bonus, vigil, providus pastor praesertim rei sociali doctrina collustrandae et operibus provehendae omni contentione vacasti. In episcopalibus Consiliis, eadem super re exquisita semper tua sententia fuit, atque diu cum moderabaris illam quae Anglico sermone « National Catholic Rural Conference » nuncupatur, sapientia, sedulitate, navitate praeclara tibi merita comparasti. Latior deinde porro patuit sollicitudo tua erga inopes et calamitatibus adflictos, cum postremo bello ex universis gentibus confecto, Apostolicus Visitator in Germania ac postea illic Apostolicus Nuntius fuisti : pr aegra vis partes officii magna prudentia, sollertia pari persolvens, huic Petri Sedi exspectationi cumulate respondisti. Has tuas eximias animi laudes tuosque labores ut aliquo adspectabili praemio afficeremus, te Sacra Romana Purpura decoravimus. At nunc in Romana Curia consiliorum lumine et operae actione Nos in universali explendo ministerio adiuvans, animi Nostri magis magisque demereris gratiam, quam etiam hasce per Litteras feliciter ominando tibi proferre gaudemus. Longam igitur tibi terrestris lucis usuram admota Deo prece poscimus, ut ipse animo et corpore validus, in Catholicae Ecclesiae emolumentum et decus multa sapienter cogites, cogitata actuose perficias, et solaciis affluas. Nihil denique Nobis reliquum est nisi ut tibi, Dilecte Fili Noster, Apostolicam Benedictionem, supernorum auxiliorum pignus, impertiamus, quam et ad universos sacro anniversario tuo interfuturos pertinere libenter volumus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x v Iunii anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII Acta Ioannis Pp. XXIII 763 III AD E M U M P. D. GUSTAVUM TIT. S. HIERONYMI ILLYRICORUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM TESTA, QUEM LEGATUM MITTIT AD EUCHARISTICUM EX UNIVERSIS GENTIBUS CONVENTUM MONACHII CELEBRANDUM. IOANNES PP. XXIII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Monachium, Bavariae caput, Germaniae urbs florentissima, ingeniis, fastis, artibus conspicua, atque erga adorandum altaris Sacramentum pietate nobilissima, proximo mense Augusto, Eucharistici ex universis gentibus Conventus sedes erit, quem et insignem et perpetuo memorandum futurum esse facile confidimus. Ut autem Eucharistico Conventui Monachii habendo non solum flagrantibus votis, sed etiam, ut rei gravitas poscit, per Purpuratum Patrem, qui Nostram gerat personam, praesentes adsimus, te, Dilecte Fili Noster, Legatum deligimus et renuntiamus, qui Nostro nomine piis celebritatibus et coetibus eius praesideas. Cum vero probe noverimus eximias dotes, quibus animus tuus exornatur, minime dubitamus, quin hac legatione, quam tibi demandamus, cum laude et decore fungaris, atque inde ad fovendum Eucharisticum cultum et ad religionis utilitates provehendas occasionem nanciscaris praeclaram. Cuius rei causa veluti os Nostrum factus, Dilecte Fili Noster, sollertem operam dabis, ut mentis cogitationes, vota et omina Nostra Congressioni illi adfuturis proferas atque declares. Celsissimi Sacramenti, quo Christus Iesus sub speciebus panis et vini est praesens, sacerdotum ministerio Hostiam puram et rationabilem aeterno Patri se offert, ac vitale simul nobis alimonium se praebet, hoc proprium et praecipuum est, ut unitatis sit signum et artifex : (( Salvator noster in Ecclesia tamquam symbolum reliquit eius unitatis et caritatis, qua christianos omnes inter se coniunctos et copulatos esse voluit » (Conc. Trid., Sess. XIII). Quam unitatem eiusdem sacrosancti mysterii ipsa materia prae se fert. T7t scilicet ex multis granis unus confectus est panis et ex racemorum disperso numero unum exstitit vinum, ita fideles sumendo Christum, unum Christi corpus, unam Ecclesiam perficiunt. Etenim Spiritus Sanctus, qui in sinu Virginis Mariae corpus Christi formavit, ipse Christi capitis mystica membra fingit et conectit, sanat Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 764 et firmat. Quapropter eius virtute oportet perfecte et plene Ecclesiae filios mundari, cum divinis mysteriis intersunt et Angelorum Pane vescuntur, ut sese in Christum convertant. Accedant pulchri ad Pulchrum ; propinquantes ad lumen, fulgescant ; et ut contingant tam celsa, sua post se noxia et misera salutari contemptu relinquant : recedant vetera, nova sint omnia, corda, voces et opera. Spiritus Sanctus enim tanti operatione mysterii Ecclesiae fit vita, quae nescit senium, ver gignit quod expers est hiemis, inter dura et adversa non defuturam certamque efficit disponitque victoriam. Dilectissimus Nobis Cardinalis Archiepiscopus Monacensis et Frisingensis, Eucharisticae Congressioni, quam tam pio studio et studiosa pietate ibi parat, id quidem defert, ut ea veluti liturgica statio sit, quae Romae quadragesimali tempore rite haberi solet, statio scilicet non Urbis, sed orbis, ubi pro militanti Ecclesia universa et saeculi necessitatibus, fortium agmine instructo, ardenti cum certatione preces fundantur. Placet admodum Nobis hoc piae mentis consilium ; atque e vestigio declarare properamus, quali assequendarum rerum proposito cupiamus tot supplicum voces ad caelum attolli. Iisdem nempe hoc continetur causis, ob quas Oecumenicum Concilium celebrandum esse statuimus. Orandus illic scilicet Deus et coniungendae sunt uno nisu vires, ut materialismus qui audit, quo dégénérant hominum mores, demum summis, quae spiritualia efferunt, rationibus cedat atque facessat. Ac potissimum supplicandum est, ut Christi religio universos per terrarum orbis fines, amotis repagulis, propagari possit, ut ad christianae legis principia socialis rei instituta et actio vitae conformentur, ut denique religionis praeceptis et afflatu casta ineantur et regantur conubia. 1 Pro certo habentes hortationes Nostras libenter susceptum iri, urbi Monachio, quae Christo Regi, eucharistico velamine abscondito, memorandum instruit triumphum, praesentem Dei tutelam et iuge praesidium invocamus, ut sincerae et orthodoxae fidei in exemplum retinentissima custos, puriore usque christianae humanitatis iubare floreat et in primoribus Germanorum civitatibus ut multigeno splendore gemma rutilans eluceat ; ac tibi, Dilecte Fili Noster, legationi tuae felicem exitum et eventum exoptantes, Apostolicam Benedictionem impertimus; hanc vero et ad sollertissimum Monacensem et Frisingensem Cardinalem Archiepiscopum, ad ceteros Cardinales, ad Archiepiscopos et Episcopos, ad 1 Hymn. ad mat. in festo Ssmi Corporis Christi. Acta Ioannis Pp. XXIII 765 Magistratus, ad sacerdotes et fideles, Eucharistico Conventui ex universis gentibus Monachii interfuturos, pertinere ultro volumus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x v n mensis Iunii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII IV AD EMUM P. D. IOSEPHUM TIT. S. IOANNIS ANTE PORTAM LATINAM PRESB. CARDINALEM FRINGS, ARCHIEPISCOPUM COLONIENSEM, QUINQUAGESIMUM AB INITO SACERDOTIO IMPLETUM ANNUM CELEBRATURUM. IOANNES PP. XXIII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Proximo mense Augusto, faustus tibi, Dilecte Fili Noster, illucescet dies, qui plurimas ac suaves in cogitatione defixas excitabit tibi recordationes, ac religiosum animum tuum ad sueto effusiores Deo persolvendas grates impellet : nam ab inito sacerdotio quinquagesimam anniversariam celebrabis memoriam. Quodsi enim illud sacri Psaltae : Benedicam Domino omni tempore, semper laus eius in ore meo, iustum est perennis summo omnium bonorum Largitori obsequii praeceptum, commotiore tamen mentis affectu decet statis ex more temporibus beneficia caelestia recolere, cum praeterita spatia emetiendo, illorum et cumulus et granditas et ordo apertius apparent. 1 Sive naturae sive caelestis gratiae dona largiter tibi data. Bona indole praeditus, alienis necessitatibus obvenire gaudium potius quam officium tibi reputas, atque, ut sollicitum in proximos studium tibi proferres et exacueres stemmati tuo hoc propositum voluisti insculptum : Pro hominibus constitutus. Diligis Alpes, musicen, litteras et, quod potissimum est, catholicam fidem, in qua a pientissimis parentibus eruditus es, eamque sacris doctrinis ac praesertim Divinis Litteris adsidue vacando ita excoluisti, ut ea robore in te sit firma et lumine splendida. At cum probe tibi persuasum sit fidem sine caritate prorsus arescere, caritate autem et iustitia enutriri, id tibi iniungis curae, ut serena tua 1 Ps. 33, i . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 766 sint iudicia, effusa largitas et latissime patens misericordia. Nam tuam et Coloniensis Ecclesiae eximiam caritatem experiundo noverunt Iaponia, Corea Australis, Africa Australis; adiutricem vero tuam opem excepere communia inita consilia, ut per universum terrarum orbem pallida fames, quantum fieri posset, arceretur. Quod quidem Catholicae in Germania Ecclesiae prorsus singulare est, idque, cum praeclari sit exempli, in eius historia aureis inscribendum est litteris. Nec tacere possumus in exemplum deditam devinctamque voluntatem tuam huic Petri Sedi, custodi veritatis et magistrae virtutis : haec studiosa reverentia inde quoque luculentissime patuit, quod, praesenti tuo vertente felicitatis eventu, inque eius perennandam memoriam Radiophonicae Vaticanae Stationi summi pretii instrumenta dono danda curasti, quibus ita Nostra amplificatur vox, ut extremas quoque Africae oras puro et claro sonitu attingat. In pastoralis muneris tui annalibus praeter alia relatu digna nonnulla recensere Nobis placet : permultas aedes sacras in archidioecesis istius finibus e solo excitatas, octo emensa celebrata saecula, postquam Coloniense Templum princeps incohatum est, peractam dioecesanam Synodum salubribus praescriptis insignem, Catholicorum Germanorum Coloniae Agrippinae sollemnem habitum Conventum, cui consilio et arbitrio tuo hoc lemma propositum fuit : Ecclesia signum Dei inter gentes. Praeclara quoque tibi comparasti merita ut Praeses Episcopalium Fuldensium coetuum et domo profugorum expediendis negotiis ut Tutator princeps, ab Apostolica Sede renuntiatus. Haec omnia, quae in laudem tuam memoravimus, valido sint tibi incitamento, ut, in egregie agendo et patiendo pro Dei nomine et gloria, pro Ecclesiae firmitudine et decore, nedum interquiescas, humilis amoris semita altiora usque assequaris, secundum illam S. Augustini sanctitudinis formulam, optimo cuique sacro pastori probandam : Otium sanctum quaerit caritas veritatis, negotium iustum suscipit necessitas caritatis, ita ut et contemplatio veritatis et sedulitas operae mutuo vicissim altera alteri cedant, atque sibi et aliis profuturos progignant virtutis effectus. Quae ex animo optantes, Deum exoramus, ut tibi vires tueatur, diuturnam terrestris lucis usuram concedat atque inceptis tuis propitius adsit. 2 Ut autem salutarior quinquagesimus sacerdotii tui natalis contingat, 2 De Civitate Dei, 19, 19. Acta Ioannis Pp. XXIII 767 id tibi facultatis facimus, ut, quo volueris die, adstantibus christifidelibus Nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenaria Indulgentia proposita. Nihil denique Nobis restat nisi ut tibi, Dilecte Fili Noster, cunctoque gregi moderationi tuae commisso Apostolicam Benedictionem libenti volentique animo impertiamus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die v mensis Iulii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII ALLOCUTIO Delectis viris e multis Nationibus, qui Romam venerunt, ut Coetui quinto, quem « Caritas Internationalis » coegit, interessent. * Chers Fils, Ce Nous est une joie de souhaiter aujourd'hui la bienvenue aux membres de la cinquième Assemblée générale de la Conférence internationale des charités catholiques, venue célébrer à Rome le dixième anniversaire de sa fondation. Il Nous plaît d'abord, chers Fils, de vous rappeler, comme un agréable souvenir, que Nous avions vu poser les premiers jalons de cette Caritas internationalis en 1947 à Paris, lorsque Nous étions en France le représentant du Saint-Siège. Que de chemin parcouru depuis lors par cette grande organisation qui groupe maintenant quarante-trois nations dont Nous avons le plaisir de saluer ici les dignes représentants ! Quel bon travail accompli aussi dans l'esprit de l'Evangile, dont vous êtes les actifs témoins, et dont votre charité vous fait les apôtres efficaces ! C'est de tout cœur que Nous faisons monter Notre prière, à laquelle la vôtre s'unit, Nous en sommes sûrs, pour remercier le Seigneur de tant de grâces reçues et de tant d'oeuvres réalisées dans ce beau ministère de la charité. Mais que de détresses à soulager encore dans le monde ! C'est pour* Die 27 Iulii mensis a. 1960. 768 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quoi vous avez voulu consacrer les travaux de cette Assemblée à « la nécessité d'une pastorale de la charité dans le monde contemporain ». Bien au delà de l'œuvre effectuée par la Conférence internationale des charités catholiques, il reste encore en effet beaucoup à faire pour rendre les catholiques du monde entier plus soucieux d'exercer leur devoirs en ce domaine, et pour donner plus d'efficacité à l'ensemble de leurs concours au plan international. Il s'agit, comme vous l'avez déjà si bien compris, de créer chez les catholiques comme un climat de charité, dans une sorte d'émulation contagieuse où chacun se sente pressé de donner ce qu'il a, de faire ce qu'il peut, de tout son cœur. Il s'agit encore, dans un monde trop souvent sensible aux rapports de force et trop uniquement soucieux d'appliquer une justice quelquefois bien étroite, de réhabiliter la vraie notion de charité, et de remettre en honneur les humbles œuvres de miséricorde, « dont l'Eglise recommande si chaudement la pratique à ses enfants » . x Il s'agit surtout de coordonner l'action caritative au plan international, pour que la solidarité des catholiques avec leurs frères dans le besoin, et tout spécialement ceux qui sont cruellement frappés par une soudaine catastrophe, puisse se manifester avec rapidité et efficacité, et c'est là votre tâche irremplaçable. En organisant, par l'utilisation des moyens techniques appropriés, la charité des catholiques à l'échelle du monde entier, vous permettez à l'Eglise d'être constamment présente et agissante partout où quelqu'un souffre dans le monde. Vous réalisez ainsi une adaptation effective de la charité aux besoins des vrais pauvres d'aujourd'hui dont il faut soulager la détresse, et rendez aussi plus efficaces les secours apportés par les catholiques pour soulager la misère humaine. Ce faisant, vous êtes de bons imitateurs de Saint Vincent de Paul dont l'Eglise vient de fêter, avec l'éclat qui convenait, le tricentenaire. Vous mettez en pratique la consigne que Nous donnions alors à cette occasion : « La charité, nourrie et exercée par les mobiles et les intentions toujours et uniquement surnaturelles d'un Saint Vincent de Paul, exige pour notre temps — en plus des voies traditionnelles — des initiatives et des méthodes nouvelles » . Comme il y a trois siècles Saint Vincent de 2 1 Message de S. S. Jean X X I I I pour l'ouverture de la campagne de la F.A.O. contre la faim. L'Osservatore Romano, 3 juillet 1960. 2 Epistula ad Eevmum P. Villelmum Slattery, tionis Missionis. A. A. S. v. L I I (1960), p. 147 sq. Moderatorem Generalem Congrega- Acta Ioannis Pp. XXIII 769 Paul suscitait de multiples vocations de dévouement au service des déshérités, tout en coordonnant leurs efforts, il faut aujourd'hui encore . susciter dans P Eglise les apôtres généreux et désintéressés dont la misère du monde a besoin. Il faut aujourd'hui aussi que la charité des catholiques soit pour tous les hommes un témoignage perceptible de la mission salvifique universelle de l'Eglise du Christ. Nous vous félicitons, chers Fils, d'avoir pris à cœur Nos exhortations paternelles à tout l'univers catholique dans Notre récente Lettre-Encyclique Princeps Pastorum pour que tous pratiquent « cette charité qui est le signe distinctif du chrétien, charité qui se tient éloignée de toute discrimination raciale, qui ouvre les bras et le cœur à tous, frères et ennemis » . Chacun sait la part importante que vous avez prise dans le bel effort de solidarité qui s'est manifesté à travers le monde en faveur des victimes des récentes catastrophes, tout spécialement au Chili. Et Nous encourageons et bénissons de tout cœur vos projets d'aide fraternelle aux pays d'Afrique, d'Asie, et d'Amérique latine, aide immédiate indispensable pour procurer du pain à ceux qui souffrent de la faim, aide à plus long terme aussi et non moins importante pour permettre à ces pays en voie de développement d'accéder à une saine économie qui permette à leurs ressortissants une vie plus humaine. 3 Nous aimons enfin vous redire en terminant cet aimable entretien de ce matin l'encouragement que Nous donnions naguère aux représentants des Œuvres de miséricorde de Eome : « Sachez, vous aussi, être pleins de foi et de l'Esprit-Saint, de grâce et de force, comme le saint Lévite Etienne, pour répondre dignement aux espérances que l'Eglise met en vous, et pour accomplir dans un effort de perfection les différentes œuvres confiées à votre compassion de chrétiens » . C'est dans cette confiance qu'avec tous Nous vœux et Nos meilleurs encouragements paternels pour la bonne poursuite de votre tâche, Nous invoquons sur vous l'abondance des grâces divines en gage desquelles Nous vous acordons de grand cœur une large Bénédiction Apostolique. 4 3 A. A. 8., vol. L I , 1959, p. 853. 4 L'Osservatore Romano, 22-23 février 1960. 770 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NUNTII RADIOPHONICI I CHRISTIFIDELIBUS MELITENSIBUS, UNDEVICESIMUM REVOLUTUM SAECULUM CELEBRANTIBUS A DOCTORIS GENTIUM IN EORUM I N S U L A M ADVENTU. * Venerabili fratelli e diletti figli di Malta! Con profonda soddisfazione vi porgiamo il Nostro paterno saluto, lieti di poterCi rivolgere direttamente a voi per il tramite delle onde radiofoniche, al termine delle celebrazioni per il x i x centenario del naufragio di S. Paolo nella vostra isola. La Nostra prima parola vuole essere di vivo compiacimento per il fervore da voi dimostrato in questa circostanza, che sarà ricordata a lettere d'oro nei fasti della storia religiosa di codesta isola nobilissima e cattolicissima, come ben volle chiamarla il Nostro Predecessore Pio XI di ven. mem. Fin dall'inizio dello scorso anno avete preparato infatti i vostri cuori alla commemorazione del fausto evento, corrispondendo alle pastorali premure dello zelante Arcivescovo Metropolita, ben assecondato dal Vescovo di Gozo. Sicché ben possiamo affermare che non più soltanto per tre mesi, come raccontano gli Atti, ma per tutto questo tempo la figura dell'Apostolo Paolo si sia levata di mezzo a voi, a rinnovare il fervore, la santa emulazione nel bene, l'intima trasformazione dei cuori, operati dal suo temporaneo soggiorno di allora, e a far echeggiare sempre più alto l'annunzio del suo Vangelo. 1 2 La voce di Paolo non è risonata invano su codesta isola benedetta. Sospintovi dalla volontà di Dio, a cui obbediscono i vènti e il mare, dopo quattordici giorni di indicibili privazioni su la nave sbattuta dall'uragano, la sua venuta tra voi segnò l'inizio di una nuova era. La narrazione degli Atti degli Apostoli, che nella descrizione della tempesta e del naufragio ha tratti efficacissimi di rara potenza drammatica, sembra placarsi, nel brano del soggiorno maltese di Paolo, in un clima serenamente intimo e familiare, come l'azzurro del cielo disperde la foschia del temporale. E, come degno sfondo alle gesta dell'Apostolo, brilla di luce purissima 3 * Die 24 Iulii mensis a. 1960. - 1 Act. 28, 11. 2 Cfr. Rom. 16, 25. 3 Cfr. Matth. 8, 27. Acta Ioannis Pp. XXIII III 4 Patteggiamento di quei primi isolani, ricchi di « molta umanità » , cordiali, semplici e schietti, il cui profondo sentimento religioso fu così largamente premiato dalla predicazione del vero Dio. Oh, sì, la vostra isola, che sorge a specchio del mare come una perla di lucente bellezza, aveva già, nella sua vita millenaria, invidiabili titoli di onore, per la sua antichissima civiltà, per i suoi templi famosi, per la religiosità dei suoi abitanti. Ma con la venuta di Paolo, accolto con tanta carità e accompagnato con « molti onori » , doveva cominciare la sua vera gloria, la più pura e più nobile, sfolgorante di luce per i lunghi secoli della sua storia dolorosa ed eroica. E, difatti, che cos'altro mai ha animato i vostri padri a quella fedeltà a Dio ed alla Chiesa, a quell'attaccamento alla cattolica unità, che forma il vostro vanto più alto? Che cosa ha reso la vostra isola una cittadella avanzata del Cristianesimo tra le agitate vicende del Mediterraneo? Soltanto la fede cristiana, a voi portata dall'Apostolo (( prigioniero di Cristo Gesù » , e deposta nei cuori come un seme di ineguagliabile fecondità. Ben a ragione le celebrazioni centenarie, che oggi si conchiudono, hanno assunto il significato di un trionfo della fede cristiana, pubblicamente attestata in faccia al mondo intero da voi, che volete essere i degni discendenti degli antichi e buoni ospiti dell'Apostolo naufrago. 5 6 Diletti figli! Tutto nella vostra isola ancora parla di San Paolo. Egli è rimasto per voi « l'Apostolo Padre » per eccellenza, colui che vi ha generati alla vera fede. Di lui parlano le molte chiese e cappelle a lui dedicate, fra le quali rifulge la chiesa cattedrale, elevate nei luoghi santificati dal suo passaggio ; ma specialmente vive sono rimaste in voi le sue parole. Oh, le parole sante e benedette dell'Apostolo ! quale luce e quale forza continuano a dare alla Chiesa ; quale miniera inesauribile di teologia e di spiritualità si apre, con abissi insondabili, in ciascuna di esse, rivelando il mistero ascoso da secoli in Dio, la salvezza nostra ottenuta per mezzo del Cristo e comunicata nella Chiesa, suo Corpo Mistico. Quale luce di orientamento e quale forza di amore esse danno alla odierna società, minacciata da tanti errori, e specialmente inaridita dal freddo dell'egoismo e del mutuo sospetto! 4 Act. 28, 1. 5 Act. 28, 10. 6 Eph. 3, 1. Acta Apostolicae 772 Sedis - Commentarium Officiale A queste parole, che durante tutto l'anno centenario avete approfondite e gustate, Noi vogliamo richiamarvi, rivolgendovi l'invito di Paolo : « Sic state in Domino! Tenetevi saldi nel Signore ! )). E ancora : « Del rimanente adunque, o fratelli, vi preghiamo e scongiuriamo nel Signore Gesù, che, come avete imparato da noi, in qual modo dobbiate camminare e piacere a Dio, così pur camminiate, onde sempre più siate in abbondanza ! » . Ecco, fratelli e Agli dilettissimi, la consegna dell'Apostolo alla vostra vita di fedeli cattolici : stare saldi : camminare : e piacere a Dio. Slare saldi nel Signore, per mantenere quella stabilità e fermezza che è proprietà degli uomini forti e coraggiosi. Saldi nella fede, di fronte alle lusinghe dell'errore, con cui Satana, trasfigurato talvolta in un angelo di luce, cerca di far dimenticare l'eredità sacra del Cristianesimo. Saldi nella morale, nella pratica generosa dei dieci comandamenti, dei precetti della Chiesa, e delle quattordici opere di misericordia, per resistere alle seduzioni che qua a là fanno sentire la loro voce di sirene ingannatrici. Saldi nel Signore, per conoscerlo, amarlo e servirlo, nutriti, con la grazia, della sua stessa vita, e alimentati dal suo Corpo prezioso, che è pegno di vita eterna e di gloria futura. Saldi nella obbedienza fedele alla sacra Gerarchia, che in mezzo a voi rappresenta Cristo stesso, assicurandovi la genuinità del vostro ossequio a Dio. 7 8 Tale stabilità non significa tuttavia pigro indugiare su posizioni raggiunte, e tanto meno mancanza di vita. Secondo l'insegnamento paolino bisogna muoversi, andare avanti : camminate, è la sua forte consegna. Lo ripetiamo particolarmente alla gioventù, che talora può essere tentata di pensare che l'obbedienza alle leggi del Signore e della sua Chiesa significhi una menomazione, un essere frenati e tarpati nel volo verso la libera affermazione della personalità. Ebbene, no, diletti figli : il vero cristiano, colui che ha fatto suo l'insegnamento e l'esempio di San Paolo, non sa che cosa voglia dire fermarsi o, peggio, indietreggiare : ma, pieno di liete speranze e del desiderio di migliorarsi e di migliorare il mondo, avanza serenamente in una continua ricerca del bene : in un continuo approfondimento della propria altissima dignità di vivente in Cristo, a cui vuole adeguare pensieri, affetti, attività e lavoro. Bisogna camminare nel continuo perfezionamento di se stessi, nella ricerca del ben fare, nella pace con Dio e col prossimo, persuasi che solo così si è moderni, si è 7 Phil. 4, 1. 8 Thess. 4, 1. Acta Ioannis Pp. XXIII 773 completi, si è aggiornati, in una prospettiva che unisce il tempo alla eternità, la creatura a Dio. È sempre l'Apostolo che parla : sentite : Tutto è vostro, ma voi siete di Cristo, e Cristo di Dio.* E ancora : Tutto ciò ehe è vero, tutto ciò che è onesto, tutto ciò che è giusto, tutto ciò che è santo, tutto ciò che rende amabile, tutto ciò che fa buon nome, se qualche virtù, se qualche lode di disciplina, a queste cose pensate. Camminare infine per piacere a Dio : che è il più grande e nobile scopo della vita, e la fonte inesauribile delle più pure soddisfazioni. La vostra storia, o diletti figli di Malta, si può compendiare con queste parole : perchè, dal momento in cui la religione cristiana si radicò in mezzo a voi, nient'altro hanno voluto compiere i vostri padri, se non piacere a Dio con una vita intemerata e con una pratica esemplare del cristianesimo. 10 Sia questo il rinnovato impegno, che salga al cielo dai vostri mille petti, in questa ora vespertina piena di raccoglimento e di dolcezza. Sia questa la promessa, che degnamente coroni la comune letizia dei vostri cuori. È per Noi dolce pensare che, in questo momento, nella penombra solitaria della sua grande Basilica Romana su la via Ostiense, le ossa del vecchio Apostolo esultino nella tomba per il rinnovarsi del fervore e dei sentimenti, da lui suscitati un giorno nella vostra isola : e che dal Cielo più copiosa discenda la sua protezione, apportatrice di continue grazie su la vostra fervida e fedele comunità, da lui stesso fondata. Oh, Paolo di Tarso, vaso di elezione per tutte le genti, che nelle tue infinite peregrinazioni terrene hai instancabilmente predicato il Cristo Crocifisso, conquistando a Lui il mondo, guarda con paterna predilezione a questo popolo, che è rimasto tuo fin da quando ad esso ti mostrasti. Tu sei ad esso padre e maestro : tu lo hai ispirato nelle prove, lo hai rinvigorito nelle lotte, lo hai sostenuto con la tua sapienza e col tuo esempio. Fa che, per tua potente intercessione, questa isola, ch'è Civitas praenobilis, rimanga sempre la tua eredità. Diletti figli ! Questo è il Nostro voto e la Nostra preghiera. E vi auguriamo di tutto cuore che si compia in voi il più ardente desiderio del vostro Apostolo Padre, l'anelito ispiratore di tutta la sua vita missionaria : che Cristo abiti nei vostri cuori mediante la fede, acciò essendo radicati e fondati nella carità, possiate con tutti i santi comprendere la larghezza, 9 10 1 Cor. 3, 22. Phil. 4, 8. 50 - ACTA, vol. I I , n. 11. — 12-9-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 774 la lunghezza, V altezza e la profondità : e intendere altresì quella carità di Cristo, che sorpassa ogni scienza, affinchè siate ripieni di tutta la pienezza di Dio. • In pegno di questa ricchezza divina sul degnissimo Nostro Cardinale Legato, sui Signori Cardinali presenti, sull'Episcopato e sul clero, su le Autorità, e su di voi, diletti figli, e su le vostre famiglie, su le vostre case, e su la vostra terra, Noi vogliamo benedirvi nel suono stesso della lingua maltese : Inbercucom Vqalbna colla, fiisem tal-Missir, u tal-Iben u tal-Ispirtu ßantu (Vi benediciamo con tutto il cuore, nel nome del Padre, del Figliuolo e dello Spirito Santo). Amen. 11 II AD TERMINANDAS CELEBRITATES OB EUCHARISTICUM EX UNIVERSIS GENTIBUS CONVENTUM MONACHII IN BAVARIA PERACTUM. * Animo praesentes intentis mentis oculis contemplamur Eucharisticum ex omnibus gentibus Conventum, qui hisce diebus Monachii in Bavaria celebratur. Prorsus digna fuit Bavaria, quae ad tantum parandum triumphum Christo sub Eucharistico velamine abscondito deligeretur. Ea namque christianis virtutibus conspicua, rebus gestis nobilissima, praeter alia decora, nonnullis Europae regionibus Christi Evangelium invexit, multos Sanctos Caelites peperit, Apostolicae Sedi tres Summos Pontifices, scilicet Clementem II, Damasum II, Victorem II dedit; ac praesertim Monachium, eius urbs caput, erga celsissimum Eucharisticum mysterium cultu praestitit et praestat. Laudemus consonis vocibus, laudemus silenti animorum cantico mirabile hoc Sacramentum : nam inde militanti Ecclesiae tamquam ab uberrimo fonte virtutes et perfectiones derivantur. Quapropter peropportunum esse ducimus illud quod Eucharistico isti Conventui lemma propositum est, attentis et utilibus explanationibus collustrandum, verba scilicet Divini Redemptoris Eucharistiae Sacramentum pollicentis : (( Panis, quem ego dabo, caro mea est pro mundi vita x». Sanctissima Eucharistia enim, cum Auctorem ipsum gratiae et supremum fontem divinae vitae contineat, in sacri baptismatis aqua renatis huiusmodi vitam roborat et perficit. Quo fit, ut praesertim virtute huius Sacra1 11 Eph. 3, 18-19. * Die 7 Augusti mensis a. 1960. 1 Io. 6, 52. Acta Ioannis Pp. XXIII 775 menti in rem deducatur illud quod Christus, bonus Pastor, de se asseruit : « Ego veni ut vitam habeant et abundantius habeant » . Quam mirum tunc spectaculum patet oculis fidei nostrae, contemplantibus divinae vitae supereffluentem humano generi communicationem vi effectuque Sacrificii Missae et Communionis sacramentalis ! Hac copiosa divina vita fruuntur cumprimis singuli christifideles, qui ita sentiunt in se confirmari et augeri virtutes fidei, spei, caritatis ceterasque cum illis conexas. Eadem divina vita fruuntur christianae familiae, in quarum convictu diligenter ac prompte coluntur fidelitas, mutuus amor, castitas, oboedientia filiorum, atque inde suavissimi pacis et spiritualis gaudii fructus maturescunt. Eadem gaudet et hominum societas, ubi christiani Angelorum pane vescentes « sal terrae ... lux mundi » effecti, omnium virtutum, imprimis socialis iustitiae et caritatis, exempla civibus praebent. Gaudet pariter et universa Ecclesia, ubi incitamentum, incrementum, praesidium inde excipiunt caelestium veritatum contemplatio et divinus cultus ; ac vehementer laetatur, quod impensissime exinde alitur et exacuitur cura pro iis adhibenda, qui ad sacerdotium ineundum vel ad religiosam capessendam militiam divinitus vocantur, ut sanctissimum illud evangelicae lucis et fraternae pacis opus promoveatur, ad quod Christus Dominus omnes, quotquot suo gloriantur nomine, invitavit, cum ita pro discipulis suis Patrem oravit : « Ut omnes unum sint » . Iure merito Angelicus Doctor asserit : (( Utilitas huius sacramenti magna est et universalis. Magna quidem, quia efficit in nobis nunc vitam spiritualem, tandem aeternam. Universalis autem, quia vita quam confert, non solum est vita unius hominis, sed quantum in se est, totius mundi » . 2 3 4 5 Dilectissimi filii, qui Eucharisticis istis coetibus interestis, vehementer vos adhortamur, ut ad apostolatus opera peragenda inde vires hauriatis, inde inardescatis : e caritate nempe, veritatis comite, vera et sincera salus : « Ecce vos omnes accendentes ignem, accinti flammis, ambulate in lumine ignis vestri et in flammis quas succendistis » . Caritatis filia et opus iustitiae pax. Vos omnes quemadmodum et Nos anxii animadversis, quanta periculorum nubes humano generi immineat et populorum pax quomodo in discrimine versetur. Ardenti concertatione oremus una simul Iesum Christum, Principem pacis, ut supremorum Civitatum moderatorum mentes collustret, ut, discussa 6 7 10, Matth. * Io. 17, Comm. 2 3 5 6 7 Io. 10. 5, 13-14. 21. in Evang. 8. Ioannis, c. 6, v. 52, lect. V I . Is. 50, 11. Cfr. Is. 32, 17. 776 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale errorum caligine, veram largiatur gentibus pacem, in reverentia iurium Ecclesiae et humanae dignitatis fundatam, atque denique ut rore caelestis consolationis recreet eos, menti Nostrae nunc praesentes, qui istis triumphalibus festis adesse nequiverunt. Nec minor Eucharistici mysterii salutaris fructus est spes, quae praesentia lenit acerba, et cuiuslibet etiam ardui boni struit iter, fiduciam facit. Ut Apostolici muneris officium poscit, ut praecipua Nos exigit in Germanos benevolentia, ad religiosam eorum unitatem et pacem Nostrae evigilant curae. Utinam omnes qui christiano nobilitantur nomine ad S. Bonifatii integram fidem, ad Ecclesiam unam et sanctam gressus moveant : haec prorsus peroptata, saluberrima, pulcherrima in unitate fidei concordia. Haec Nos ominati et adhortati, vestrarum concentui vocum, Sanctissimae Eucharistiae mysterium venerantium, Nostram adiungimus vocem, exstimulatricem scilicet, ut accessione Nostra magis sit iucunda et decora mentis iubilatio : « O divine Redemptor, qui pro mundi vita cotidie in aris nostris offers Aeterno Patri sacrificium Corporis et Sanguinis tui, humanum genus a mortis periculis tuere. Tuere imprimis homines a morte, quae maxime pertimescenda est, a spirituali morte scilicet, cui innumeri animi obnoxii sunt vel eadem misere premuntur. Fac ut nos magis magisque esuriamus et sitiamus Te, in Tabernaculo viventem, velut in tentorio quod in media Ecclesia militanti erigitur; ita quidem ut tua luce perducti tuoque amore succensi per deserti huius mundi periclitationes feliciter transeamus, et ad regionem, quam redempto humano generi promisisti, nempe ad caelestem sempiternae vitae beatitatem pervenire valeamus ». Effusa interea caritate salutamus vos, dilectissimi Nobis Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi, supremi Magistratus et civiles potestates, sacerdotes, fideles, qui etiam e longinquis terrarum oris profecti istic augustum altaris Sacramentum, immensa multitudo, veneramini. Salutamus singillatim omni honore dignum Dilectum Filium Nostrum Cardinalem a latere, Dilectum Filium Nostrum Iosephum Wendel, sollertissimum Archiepiscopum Monacensem et Frisingensem, qui huiusmodi pio incepto tanta diligentia consuluit, et constitutum huius rei causa Consilium, quod summa peritia ei adiutricem operam navavit. Salutationes et gratiarum actiones dignas persolvimus Nationi inditae Germanorum et peculiari modo Bavarorum genti, liberali hospitio insigni, quae amplissimum istum Conventum eximie paravit. Caelestium denique donorum pignus, Benedictio Nostra in omnes, qui Eucharistico ex omnibus gentibus Conventui Monachii adsunt, copiosa descendat, et in iis maneat semper! Amen. Sacra Congregatio Consistorialis 777 ACTA SS.. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I CULMENSIS DECRETUM DE ERECTIONE DIGNITATIS ARCHIDIACONATUS ET NOVI CANONICATUS INSTITUTIONE IN CAPITULO CATHEDRALI. Cum Excmus P. D. Casimirus Ioseph Kowalski, Episcopus Culmensis, supplices Apostolicae Sedi nuper porrexerit preces, ut in vetusto Capitulo Cathedrali Culmensi capitularis dignitas nomine Archidiaconatus appellanda erigeretur atque novus institueretur canonicatus, Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Emi P. D. Stephani S. R. E. Cardinalis Wyszynski, Archiepiscopi Metropolitae Gnesnensis et Varsaviensis, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia PP. XXIII tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto in cathedrali Capitulo Culmensi capitularem dignitatem Archidiaconatus perpetuo erigit atque novum instituit canonicatum, ita ut exinde praefatum Capitulum cathedrale tribus dignitatibus, Praeposito, nempe, Decano et Archidiacono, atque novem canonicatibus constet. Collatio vero dignitatis Archidiaconatus, ad normam sacrorum canonum, Apostolicae Sedi reservatur. S. Congregatio Consistorialis tamen, hoc Decreto, dignitatem Archidiaconatus R. D. Francisco Jank, Antistiti Urbano eiusdemque Culmensis Capituli canonico, pro hac prima vice confert. Ita constitutus Archidiaconus omnibus iuribus et privilegiis cohonestabitur quibus aliae eiusdem Capituli dignitates, sive iure communi, sive iure particulari fruuntur et gaudent. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 778 Ad haec omnia perficienda eadem S. Congregatio Consistorialis deputat Eni um P. D. Stephanum S. R. E. Cardinalem Wyszynski, eique necessarias et opportunas tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem S. Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus hoc edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 12 mensis Aprilis anno 1960. ÇB MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor II YAUYOSENSIS DECRETUM DE PRAELATI NULLIUS RESIDENTIAE TRANSLATIONE Quo munera pastoralia in Christifideles, qui amplum territorium Praelaturae Nullius Yauyosensis incolunt, plenius atque efficacius exerceri possint, Illmus ac Revmus P. D. Ignatius Maria de Orbegozo et Goicoechea, Praelatus Nullius Yauyosensis, Sacrae Congregationi Consistoriali preces obtulit ut memoratae Praelaturae Nullius sedes e civitate vulgo Yauyos in urbem Matucana appellatam transferretur. Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Romuli Carboni, Archiepiscopi titularis Sidoniensis et in Republica Peruviana Apostolici Nuntii, rata huiusmodi translationem animarum saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia PP. XXIII tributarum, precibus benigne annuit et praesenti Consistoriali Decreto Praelaturae Nullius Yauyosensis sedem in urbem Matucana perpetuo transfert. Ad haec exsecutioni mandanda eadem Sacra Congregatio Consisto- Sacra Congregatio Consistorialis 779 rialis memoratum Excmum P. D, Romulum Carboni deputat, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamdem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Datum Eoma, es Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 23 mensis Maii anno 1960. £ft MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. $ S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor III VAYNE CASTRENSIS (VAYNE CASTRENSIS - SOIJTHBENDENSIS) DECRETUM DE CONCATHEDRALI ERECTIONE ET DE DIOECESEOS NOMINIS MUTATIONE In dioeceseos Vayne Castrensis territorio urbs exstat Southbendensis, vulgo South Bend, quae fidelium numero, religionis ac caritatis operibus necnon incolarum industria prospera suscepit hac nostra aetate incrementa. Proinde Excmus P. D. Leo Aloisius Pursley, Episcopus Vayne Castrensis, ad aptius animarum bono consulendum, ab Apostolica Sede petivit ut templum in memorata urbe exstans, Deo in honorem S. Matthaei Ap. et Ev. dicatum, ad dignitatem Concathedrali s evéheretur et dioeceseos Vayne Castrensis nomen hac ratione opportune mutaretur. Porro Ssmus Dominus Noster Ioannes, Divina Providentia PP. XXIII, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Aegidii Vagnozzi, Archiepiscopi titularis Myrensis et in Civitatibus Foederatis Americae Septemtrionalis Delegati Apostolici, de consilio infrascripti Cardinalis S. C. Consistorialis Secretarii, ratus id in animarum bonum cessurum, porrectis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel ha.bere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis, praesenti Consistoriali Decreto perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, memoratum templum in urbe Southbendensi exstans, Deo in honorem S. Matthaei Ap. et Ev. dicatum, 780 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ad dignitatem et fastigium ecclesiae Concathedralis evehit, ita ut posthac in eodem Cathedra episcopalis erigi possit ac debeat et Vayne Castrensi Antistiti liceat, etiam diebus sollemnioribus, prouti magis ipsi expedire videatur, in praefata ecclesia Concathedrali pontificalia exercere et in civitate Southbendensi pro lubitu residere. Item eadem Sanctitas Sua indulget ut praefata dioecesis — ideoque et eius pro tempore exsistens Antistes — in perpetuum vocari queat ac valeat Vayne Castrensis-Southbendensis. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Ssmus Dominus Noster deputare dignatus est memoratum Excmum P. D. Aegidium Vagnozzi, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ei imposito ad hanc S. C. Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis quam primum remittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 28 mensis Maii anno 1960. £B MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. $ S. t Iosephus Ferretto. Archiep. Serdicen., Adsessor SACRA CONGREGATIO RITUUM i NEAPOLITANA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI IEREMIAE A VALACHIA, LAICI PROFESSI ORDINIS FRATRUM MINORUM CAPUCCINORUM. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Quae stulta et infirma et ignobilia sunt mundi elegit Deus, ut confunderet sapientes et fortia quaeque (cfr. / Cor., 1, 27 ss.), et compu- Sacra Congregatio Rituum, 781 tavit inter filios dilectionis suae, illos quorum vitam insensati insaniam aèstimaverunt (cfr. Sap. 5, 4 s.). Hoc miserentis Dei consilium admiramur etiam in Venerabili Servo Dei Ieremia a Valachia. Is natus est die 29 mensis Iunii anno 1556 in Valacbiae Principatu, in illa videlicet Dacica Romania, quae originem e Romana gente duxit atque ecclesiasticae vitae primordia e Latino fonte derivavit, ita ut almae Urbis quasi filia iure meritoque habeatur et glorietur esse. Parentes habuit catholicos, Stoicam Costis et Margaritam Barbat, ruricolas pietate et honestate admodum praestantes. Qui infantem, ex septem liberis primum, salutifero fonte ablutum, imposito nomine Ioanne, sacroque Chrismate unitum catholicae fidei rudimentis cultuque virtutum ita imbuerunt, ut puer in ipsa tenerrima aetate futurae perfectionis indicia non parva dederit. Eo namque ex tempore Decalogi et Ecclesiae praecepta exacte servavit ; orationibus attente vacabat, eleemosynas, quantum sibi fas erat, parentum mores secutus, pauperibus erogabat et, crescentibus annis, ecclesiastica ieiunia tam stricte custodivit, ut quadragesimali tempore etiam a permissis lacticiniis abstinuerit. Consiliis piissimae matris obtemperans, quae eum saepe monebat ut, si suae aeternae saluti melius prospicere vellet, in Italiam se conferret, ubi boni christiani habitarent et Papa ipse, Christi in terris Vicarius, sedem haberet, annum agens undevicesimum, comparata sibi exigua pecunia ad iter peragendum, in Italiam contendit, in Dei potius providentia quam pecuniae thesauris confisus. A latronibus in. via exspoliatus, firmiore constantia in proposito perseveravit. Impia quoque daemonum suggestione impetitus ad patrios remeandi lares ne fame apud extraneos periret, caelestis spei dape recreatus est; et mendicando, fodiendo inserviendoque agricolis, arenatum structoribus subministrando pro vietu, propositi tenacissimus, astus infernales delusit. Barium tandem in Apulia pervenit, ubi annum circiter commoratus est, indeque se Neapolim transtulit. Ibi inter Fratres Minores Capuccinos, quos iam Barii cognoverat, ascribi humillime petiit. Voti compos factus, mutato Baptismi nomine Ioanne in Ieremiam, Ordinis habitum in statu Fratrum laicorum die 7 Maii anni 1578 sumpsit. Iamque et habitu et professione Religiosus, ut celsitudinem perfectionis attingeret, ad ima profundissimae humilitatis, quae virtutum est fundamentum et magistra, descendit. Etenim non solum ministeria laicorum propria, verum etiam viliora quaeque aut magis fastidiosa prompte libenterque Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 782 suscipiebat, ita ut omnibus monasterii Fratribus admirationi potius esset quam imitabili exemplo. Vota religiosa, Regulae ceterarumque Ordinis legum praecepta et consilia ad amussim observans, precibus, ieiuniis, vigiliis, flagellis, aliisque austeritatibus in Ordine praescriptis peculiares castigationes ipse ultro adiungebat. Seraphici Patris vestigia premens, totum fere annum in ieiuniorum tempora distributum habebat. Plerumque solis fabis aut oleribus crudis contentus, non saepius quam septies vel octies in anno carnibus vescebatur. In eius ore aut silentium residebat aut de Deo rebusque divinis sermo sonabat. Probe cognoscens mandatum Dei esse, ut qui diligit Deum, diligat et fratrem suum (cfr. / Io. 4, 21), aegrotorum et infirmorum servitio ita erat deditus, ut omnes, vel foetidis morbis laborantes, in caritatis suae sinu exciperet. Beatissimam Virginem Mariam summa prosequebatur religione ac diligebat, omnesque hortabatur ut Eam amarent, quam ipse tenerrimo animi affectu « Materculam » appellare gaudebat. Quod vitae genus quam gratum Deo fuerit, luculentis comprobatum est signis : gratia curationum simplici Crucis signo, prophetiis, arcanorum cordis penetratione, suavissimis locutionibus ad oppressorum calamitates demulcendas, atque aliorum miraculorum copia, quibus, uti coaevi testes affirmant, a Deo cumulatus plene apparuit. Unde factum est, ut etiam magnates, sacerdotes, theologi, et ipsi Archiepiscopi in humili Fratre laico Ieremia, litterarum omnino ignaro, divinae gratiae exuberantia dona, non minus quam simpliciores homines admirarentur. Quapropter ad eum quam plurimi undique confluebant aut signum Crucis super languores aut consolationis verba in angustiis aut aliquam eius rem devotionis causa impetraturi. Itaque, Deo et hominibus carus, extremis Ecclesiae Sacramentis munitus, mortem, quam non semel praenuntiaverat, plenus dierum et bonorum operum, obiit Neapoli anno Iubilaeo 1625, die 5 mensis Martii, aetatis suae fere septuagesimo, vitae autem religiosae quadragesimo septimo. Evulgato Famuli Dei obitu, viduari quodammodo illico visa est tota Neapolitana civitas. Ad eius exequias tam magna virorum et mulierum cuiuslibet condicionis concurrit multitudo ut, ad turbarum tumultus evitandos et reprimendos, corpus adhuc inhumatum hastato Proregis milite armatisque custodibus communiri debuerit. Ieremiam omnes sanctum, omnes Deo earum conclamabant. Cernere erat non sine stupore ac laetitia omnes certatim Servi Dei manus pedesque deosculari, Sacra Congregatio Rituum 783 contrectare, eius corpori admovere coronas, praescindere tunicam, quae tertio ei imposita est, capillos evellere, extorquere umgues. Deus vero, qui superbis resistit, humilibus autem dat gratiam (cfr. / Pet. 5, 5), humilis Servi sui sanctitatem testatam volens, ex eo tempore favoribus et gratiis omne genus, ni forte miraculis, eam inlustravit. Unde, eodem ipso quo vir Dei mortuus est anno, Neapolitanus Archiepiscopus processum super vita eiusque miraculis ordinaria auctoritate confecit, eoque in Sacra Rituum Congregatione discusso, Urbanus Papa V I I I commissionem introductionis Causae die 25 mensis Septembris anni 1627 signavit. Constructis deinde apostolicis processibus atque Decreto super non cultu anno 1681 edito, beatus Innocentius Papa XI die 26 Septembris a. 1687 edixit, ut super Famuli Dei Ieremiae a Valachia virtutibus simul ac semel in unica Congregatione Ordinaria cum interventu et voto Revíñorum Consultorum dubium disceptaretur. Verum, quamvis omnia matura essent, huiusmodi disceptatio locum non habuit, et Causa, tam feliciter inita, varias ob extrínsecas rationes tamdiu siluit, donec die 12 mensis Februarii anni 1952 Antepraeparatorius, die autem 13 Novembris a. 1956 Praeparatorius Coetus celebrati fuere. Demum die 15 huius mensis Decembris apud Vaticanas aedes, coram Ssmo D. N. Ioanne Papa XXIII, Generalia Comitia coacta sunt, in quibus Revmus Cardinalis Eugenius Tisserant, Episcopus Ostien., Portuen. et S. Rufinae, Causae Ponens seu Relator, dubium proposuit disceptandum : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis Venerabilis Servi Dei Ieremiae a Valachia, in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati, Patresque Consultores suum quisque suffragium edidere. Beatissimus vero Pater haec vota benigne quidem excepit, sed sententiam suam edere de more distulit, et ingeminandas esse preces ad maius a Spiritu Sancto lumen obtinendum hortatus est. Modo Sanctitas Sua, omnibus nobilissimae Causae huius momentis sedulo perpensis, hanc diem, 18 mensis Decembris, dilatam tunc temporis sententiam edere volens selegit. Quare accitis ad Se Revmis Cardinalibus Caietano Cicognani, S. R. C. Praefecto, atque Eugenio Tisserant, necnon R. P. Ferdinando Antonelli O. F. M., Fidei Promotore Generali, meque infrascripto Prosecretario, sacrosancto Missae sacrificio religiosissime celebrato, edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate 784 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eam in Deum tum in proximum, necnon ole cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis Venerabilis Servi Dei Ieremiae a Valachia, in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem decretum publici iuris fieri et in Acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Roma, die 18 Decembris, anno Domini 1959. £g C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculan., Praefectus L. © S. Henricus Dante, Prosecretarius II HISPALEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI ANGELAE A CRUCE GUERRERO GONZALEZ, FUNDATRICIS ET PRIMAE ANTISTITIS GENERALIS CONGREGATIONIS SORORUM A CRUCE. SUPER DUBIO An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Divus Paulus, cum sacrosanctum Dominicae Crucis signum per varias mundi plagas ferre coepit, vehementissime affectus est dolore perspiciens Christum crucifixum, ludaeis quidem scandalum, Gentibus autem stultitiam (I Cor. 1, 23), pluribus quoque christifidelibus molestas offensiones excitare, quemadmodum, profusis lacrimis, ad Philippenses scribit, aiens : Multi enim ambulant, quos saepe dicebam vobis, nunc autem et flens dico, inimicos crucis Christi (Philipp. 3, 18). Consimili ac gentium Apostolus animi sensu percellebatur Serva Dei Angela a Cruce, medio saeculo x i x , non sine dolore, oculis suis cernens homines, christianos quidem nomine, sed materialismi et liberalismi, qui dicuntur, contagione tabescentes, adeo longe a Cruce Domini abiisse, ut vel apertas adversus Crucis doctrinam inimicitias gererent, vel saltem dicere auderent germanam atque evangelicam Crucis sapientiam non amplius in praxim deduci posse. Hostium autem vim et copiam minime reformidans, Famula Dei, Sacra Congregatio Rituum 785 edito Crucis signo, in aciem alacris processit, sperans fore ut, vel ipso suae vitae ad Crucem Domini conformatae exemplo, facilem gloriosamque de mundo victoriam reportaret. Cui vero arduo operi aggrediendo divinae tantum gratiae auxilio Angela par exstitit ; neque enim generis amplitudine, neque divitiarum vel scientiae pondere, neque ulla alia terrena commendabatur ope. Ea enim nata fuerat Hispali, die 30 Ianuarii anno 1846, humillimo loco. Eius parentes, ut erant sincera imbuti pietate, curarunt ut sacro Baptismate tingeretur die 2 Februarii, nominibus impositis Maria ab Angelis et Martina a Sanctissima Trinitate. Ad Confirmationis autem Sacramentum accessit die 18 Martii anno 1855. Ob summam, qua eius familia laborabat, egestatem, Serva Dei, adhuc puellula, scholam sutoria arte addiscenda et exercenda commutavit, consueta tamen pietatis exercitia minime praeter mittens. Quinimmo, hac tempestate pauperes aegrotos invisere et in seipsam cruentis paenitentiis saevire coepit, magistro spiritus usa Canonico Hispalensi Iosepho Torres Padilla, virtutis et scientiae fama illustri. Illo auctore, perfectioris vitae flagrans studio, anno 1865 inter Carmelitides Hispalenses cooptari voluit; sed frustra, obstitit enim eius parum firma valetudo. Anno autem 1869 adscripta tandem fuit novitiis Sororum a Caritate ; verumtamen, paucis elapsis mensibus, gravi ac pertinaci morbo correpta, domum redire coacta est. Hisce vero contrariis, quibus premebatur, rebus, nec non internis sui spiritus cruciatibus, quos sub hoc eodem tempore patiebatur, minime defecit animo, et cum nulla spes amplius superesse videbatur, ad novam Serva Dei spem exarsit. Deo enim volente et Deipara Virgine opem ferente, probante Confessario, novum religiosarum Institutum in Ecclesia condere molita est, cui nomen tribuit Hermanas de la Compañía de la Cruz, finemque praestitit vitam summa paupertate et « abiectione Crucis Domini » insignem agere, simulque pauperum, aegrotantium praesertim, necessitatibus subvenire. Die autem 2 Augusti anni 1875, tribus aliis piis mulieribus sociis sibi adiunctis, et angusta conducta domo in civitate Hispalensi, prima iecit fundamenta sui Instituti, quod, ab Hispalensibus Archiepiscopis pluries amplissimis verbis commendatum, fuit tandem ab Apostolica Sede Laudis, quod nuncupatur, Decreto die 10 Decembris anno 1898 donatum, et Pontificiam nactum est approbationem die 25 Iunii anno 1904, regnante Sancto Pio X, qui rursus die 14 mensis Iulii a. 1908, apostolica sua auctoritate Institutum Sororum a Cruce definitive sancitum voluit. 786 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ab anno autem 1875 Serva Dei cunctam suam operam posuit in regendo amplificandoque suo Instituto, cui, munere functa Generalis Antistitis, annos quinquaginta tres sancte praefuit; videlicet, ad annum usque 1928, quando hoc munus, de consilio Cardinalis Archiepiscopi Hispalensis, deposuit, licet Apostolica Sedes, cunctarum Religiosarum votis obsecundans, amplissima Servae Dei privilegia ad spirituales moderandas res totius Instituti contulerit. Sollerti vero Famulae Dei ac diligenti operae tribuendum est religiosum hoc Institutum, mundanorum placitis e regione oppositum, non solum Hispali altas egisse radices, verum etiam suas extendisse propagines ad plura alia dissita Hispaniarum loca, quibus viginti et sex excitata sunt Congregationis Sororum a Cruce domicilia, non sine magno animarum lucro ac Dominicae Crucis triumpho. Annos denique nata octoginta sex, suarum Religiosarum et externorum omnium veneratione circumdata, extremisque Ecclesiae Sacramentis munita et meritorum plena, Serva Dei piissime obdormivit in Domino, albescente die 2 mensis Martii anno 1932, in domo Generalis Curiae suae Congregationis, Hispalensi in civitate. Haud semel Dei Famula dicere audita est nullam se invenisse Sororem virtutis huius Instituti propriae plenitudine fulgentem ; neque mirum, sublimis quippe valde est atque perfecta vitae abnegano et austeritas quam Sorores a Cruce profiteri tenentur. Verum age ; de communi omnium iudicio Serva Dei mirabile prorsus excellentis huius vivendi rationis exemplum ipsa per se praebuit. Haec porro firma et communis omnium persuasio fundamento est magnae illius sanctimoniae famae, qua Famula Dei vivens gavisa fuit, quaeque post eius mortem mire crevit. Ferunt ad sexaginta ferme hominum milia exanime eius corpus, trium dierum spatio, invisisse. Et re quidem vera universa civitas ei parentavit ; postea vero innumeri cives Servae Dei sepulcrum turmatim adire coeperunt, supernam eius intercessionem petituri. Ad haec autem sine mora gratiarum et miraculorum accessit rumor. Quapropter, die 7 Decembris anno 1938 Processus, qui dicitur, informativus super fama sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in genere in Curia ecclesiastica Hispalensi instrui coeptus est; qui feliciter absolutus die 12 Iulii a. 1946, Romam, ad hanc Sacram Rituum Congregationem, delatus est. Interim autem quamplurimae Litterae S. R. E. Cardinalium, Archiepiscoporum, Episcoporum, Hispaniae ipsius Moderatoris, Principum, multorumque virorum tam ecclesiastica quam Sacra Congregatio Rituum 787 civili dignitate insignium ad Summum Pontificem pervenerunt sanctitatis famam Servae Dei comprobantes Causaeque beatificationis introductionem enixe postulantes. Servatis itaque omnibus de iure servandis, Sacra Rituum Congregatio, scriptis eidem Servae Dei tributis rite perpensis, Decreto diei 25 Iulii a. 1952, approbante Pio PP. XII, ad ulteriora procedi posse edixit. Quapropter, instante Revmo P. Mauritio Gordillo, Societatis Iesu et Pontificii de Urbe studiorum orientalium Instituti Propraeside Causaeque ipsius sollertissimo Postulatore, Emus ac Revmus Dominus Caietanus Cardinalis Cicognani, Causae Ponens seu Relator, in Ordinariis eiusdem S. Rituum Congregationis comitiis die 9 Februarii anni huius ad Vaticanum habitis, dubium disceptandum proposuit : An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, post relationem ipsius Cardinalis Ponentis, audito quoque suffragio Officialium Praelatorum, praesertim R. P. Ferdinandi Antonelli, Fidei Promotoris Generalis, omnibus diligenter perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta deinde de praemissis omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII per subscriptum Cardinalem fideli relatione, Sanctitas Sua rescriptum S. Rituum Congregationis ratum habuit et probavit atque commissionem introductionis causae Servae Dei Angelae a Cruce Guerrero González manu propria signare benigne dignata est. Die 10 Februarii, anno Domini 1960. £8 C- Card. CICOGNANI, Ep. Tusculan., Praefectus L. $ S. Henricus Dante, a Secretis 788 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale III QUEBECEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI FRANCISCI DE MONTMORENCY - LAVAL, PRIMI EPISCOPI QUEBECENSIS. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis, in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Praecepto quod Dominus Noster Iesus Christus discipulis suis dedit, ut sese invicem diligerent sicut ipse dilexerat eos, aliud novum adiecit mandatum, ut, sicut ipse missus a Patre venit in mundum, sic eius discipuli in universum mundum abirent, gentesque docerent et baptizarent, promissa cum suo perenni auxilio Paracliti virtute. Quo munere sancte perfuncti, Apostoli virique apostolici, ab Ecclesiae primordiis usque in praesens, divinam Iesu Christi missionem in Fidei ipsiusque Ecclesiae propagatione iugiter ostenderunt. Ex his recensendus est Ven. Servus Dei Franciscus de MontmorencyLaval, primus Quebecensis Episcopus, qui apostolicos viros aemulatus sanctitatis et virtutis fama ita praefulsit, ut dignus habitus sit illustri condecorari testimonio Summi ipsius Pontificis Ioannis Papae XXIII fel. reg. in Epistula diei 25 Augusti a. 1959, occasione sollemnium, quibus saecularis memoria sacrae Hierarchiae in Canada constitutae celebrabatur, et quidem ut qui « . . . pastorali munere actuose et fructuose perfunctus, nominis sui famam inditam posteris reliquit-, haec sane temporis decursu, nedum languescat, vividior et plenior relucet » (A. A. S. 1959, p. 700). t Dei Famulus in pago Montigny-sur-Avre, Carnutensis dioeceseos intra fines, in Gallia, ortum duxit die 30 Aprilis a. 1623, ex legitimis coniugibus Hugone et Michaela de Péricard, nobilitate, moribus et religione praestantibus. A teneris annis virtutibus christianis a parentibus initiatus, mundi vanitates et illecebras vitavit, quo Deo inserviret melius virtutesque christianas coleret. Nonum aetatis annum vix agens, in Collegio Flexiensi, Sacra Congregatio Rituum 789 cui sodales Societatis Iesu praeerant, collocatus est, ubi studio cum litterarum tum philosophiae maximo cum fructu incubuit. Eodem anno, videlicet 1631, Servus Dei, qui iam prima vocationis ecclesiasticae indicia praebuerat, sacra tonsura, iuxta temporis consuetudinem, initiatus est vesteque talari indutus. Post triennium deinde, patre orbatus est, et anno insequenti, avunculus eius, Episcopus Ebroicensis, dignitate canonicali in ecclesia sua eum auxit. Iam ab hoc tempore Dei Famulus totam vitam Deo dicavit et vocem Domini in intimo corde sensit se ad onus vocantem Fidei inter infideles, in dissitis Canadae regionibus, dilatandam Litterariis et philosophicis studiis absolutis, Servus Dei in Collegium Claromontanum Parisiis, ut in ecclesiasticis disciplinis erudiretur, transiit. Duorum fratrum natu maiorum morte Famulus Dei caput illustris familiae factus est, atque munere dominii temporalis Montigny oneratus. Quapropter studia ad tempus relinquens, domum anno 1645 reversus est, ut de negotiis familiaribus curam gereret, firmo tamen consilio munus sacerdotale adipiscendi et statum clericalem amplectendi. Rebus itaque familiaribus compositis, in urbem Parisiensem rediit. Cum Parisiis studia perageret, inter sodales adscitus est coetus Bonorum Amicorum seu piae consociationis vulgo « Aa x> dictae, cuius socii colloquiis spiritualibus, meditationibus, austeritatibus, aegrorum cura, captivorum visitationibus aliisque caritatis operibus dediti, vitam christianam secundum principia Congregationis Marianae perfecte ducere studebant. Kalendis Maiis anni 1647 presbyteratu initiatus est, et mox sacerdotale ministerium exercere coepit, eximia zeli apostolici omniumque virtutum specimina praebens. Insequenti anno munere archidiaconi maioris ecclesiae Ebroicensis donatus est, et quinque post annos Vicarius apostolicus Tunquinensis est designatus, omnibus iuribus dominii loci Montigny fratri natu minori cessis. At, Deo aliter disponente, Alexander Papa V I I anno 1658 eum Episcopum Petrensem elegit et Vicarium Apostolicum in Nova Gallia constituit ; Episcopus consecratus, die Paschatis a. 1659 e Gallia cum aliquot Evangelii praeconibus discessit, ut ad destinatum sibi campum perveniret. Maritimo itinere expleto, Servus Dei in locum vulgo nuncupato Percé Novae Galliae, die 16 Maii a. 1659 appulit. Prima vice in illam regionem Episcopus quidam adveniebat! Inde in urbem Quebecensem, quae caput totius regionis exstabat, die 16 Iunii tandem pervenit, ubi honorifice exceptus est, ibique sedem suam episcopalem constituit. Servus Dei singularem amorem, quo silvestres homines prosequebatur, ostendere cupiens, primitias sui ministerii episcopalis eis consecrare voluit. Nullam 51 - ACTA, vol. II, n. 11. — 12-9-1960. 790 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale deinde praetermisit occasionem inter eos Fidei praecepta proponendi, cum in publicis contionibus tum in privatis colloquiis. Anno 1660, ferocissimo non obstante Iroquaeorum bello contra Gallos colonos, omni spreto periculo, primam vastissimi Vicariatus sacram visitationem instituit, quam deinde pluries peregit. Quamvis in iurisdictione sua. exercenda difficultates invenit, tamen decursu temporis auctoritas ordinaria Servi Dei plene agnita est. Anno 1662 in Galliam remeavit, et a rege Ludovico XIV beneficia quaedam in bonum Ecclesiae Canadensis obtinuit. Ad suam sedem reversus, Seminarium Quebecense fundavit et erectionem dioecesis instanter petivit ; qua canonice erecta, mense Octobri anni 1674 primus eiusdem Ecclesiae Antistes ab Apostolica Sede constitui promeruit. In confirmanda et dilatanda Ecclesia in immensa Canadensi regione, mirum est quot labores Dei Famulus pertulerit, quot pericula obiverit, idque per quinquaginta ferme annos. Mirum quoque, quanta prudentia ac sollicitudine curavit ne Ecclesia Canadensis civili potestati subiecta esset, atque Ecclesiae et Sedis Apostolicae iura detrimentum caperent. Summum quoque Pontificem peculiari obsequio et omnimoda submissione prosecutus est. Infirmitatibus ingravescentibus cupiensque maiorem profectum Ecclesiae sibi creditae, anno tandem 1684 in consilium ivit episcopatum deponendi, locum cedens iuniori ac validiori Episcopo. Postremis vitae suae annis vitam quasi reclusam in domo Seminarii Quebecensis duxit, communitatis moderatori in omnibus obsequens. Pauper, humilis, orationi intentus, omnibus eximiae virtutis exemplum praebebat. Plenus tandem annorum et meritorum coram Deo et hominibus, extremis Ecclesiae Sacramentis munitus, die 6 mensis Maii anno 1708, Quebeci, Servus Dei obdormivit in Domino, praeclarae sanctitatis famam relinquens. Haec sanctimoniae fama prodigiis quoque suffulta, quae deinceps eius intercessione a Deo patrata ferebantur, nedum desierit, ad nostra usque tempora vivida atque integra perseveravit. Hinc factum est, ut ad processus ordinaria auctoritate tandem anno 1878 deveniretur super eiusdem fama sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in Curia Quebecensi ; quibus absolutis, Commissio introductionis Causae, apud Sacram Rituum Congregationem instituendae, a Leone Papa XIII, die 24 Septembris a. 1890, obsignata est. Super scriptis autem Famulo Dei tributis editum est decretum die 14 Ianuarii anni 1891, atque super obedientia Decretis Urbanianis de cultu liturgico non praestando alterum exiit die 4 Februarii a. 1893 decretum. Apostolicis deinde inquisitionibus peractis, Sacra Congregatio Rituum 791 de virtutibus theologalibus et cardinalibus Venerabilis Francisci de Montmorency-Laval est disceptatum in antepraeparatorio coetu die 16 Ianuarii anni 1912, quem secutus est praeparatorius, qui dicitur, coetus die 11 Iunii a. 1918. Hic autem coetus eum sortitus est exitum, ut amplior et accuratior super Documentis requireretur investigatio ; huic vero gravi muneri Historica Sectio Sacrae Rituum Congregationis plene satisfecit, ita ut Causa rursus sistere potuerit in altero praeparatorio coetu diei 25 Novembris a. 1958. Demum die 23 huius mensis Februarii apud Vaticanas aedes, coram Ss'mo D. N. Ioanne Papa XXIII, generalis coacta est Congregatio, in qua Revmus Cardinalis Caietanus Cicognani, Episcopus Tusculanus Sacraeque Rituum Congregationis Praefectus et eiusdem Causae Ponens seu Relator, dubium disceptandum proposuit : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis Venerabilis Servi Dei Francisci de Montmorency-Lavai, in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Et, qui interfuere, Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores id constare cunctis suffragiis affirmarunt. Beatissimus vero Pater in re tanti momenti suum de more distulit iudicium proferre, quo interim, enixis precibus ad Deum admotis, maiorem superni luminis copiam impetraret. Tandem die 28 eiusdem mensis Februarii, accitis ad se Cardinali Caietano Cicognani, Causae Relatore, necnon R. P. Ferdinando Antonelli, Fidei Promotore Generali, meque infrascripto a Secretis, sacrosancto Missae Sacrificio religiosissime litato, sollemni Decreto edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis, Venerabilis Servi Dei Francisci de Montmorency-Lavai, in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in Acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Roma, die 28 Februarii, anno Domini 1960. I$i C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculan., Praefectus L. $ S. Henricus Dante, a Secretis 792 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV ROMANA CANONIZATIONIS BEATI INNOCENTII PAPAE X I , CONFESSORIS SUPER DUBIO An signanda sit Commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Ecclesiam Dei sanctitudinis floribus omne per aevum semper ornatam fuisse historia disertissime docet. Cuiusvis enim generis, status ac nationis vel pro fide sanguinem fundentes, vel in coenobiis umbratilem vitam ducentes, vel Christi Evangelium gentibus praedicantes, vel animarum regimini praepositi sanctitatis culmen attigere, et vere sanctam eam opere et sermone proclamarunt. Inter eximios Christi asseclas merito adnumerantur etiam plurimi Summi Pontifices qui indefesso virtutum exercitio ita fulserunt, ut quasi lucernae in candelabro positi, erroris tenebras fugantes et salutis viam indicantes, fortiter suaviterque Petri naviculam inter maris procellas ad salutis portum adduxerint. Beatus Innocentius Undecimus hos inter iure merito adscribitur, qui, post heroicarum virtutum exercitium, miraculorumque iuridicam recognitionem, inter beatos caelites a Pio Papa XII fel. rec. die 7 Octobris mensis anno 1956 relatus est. Liturgica sollemnia in Basilica Vaticana celebrata universum orbem gaudio affecere, et erga novensilem beatum pietatem ac religionem ita adauxerunt, ut quamplurimae caelestes gratiae, eodem opitulante, veri miraculi signa praeseferre videantur, et ad canonizationem viam explanare possint. Unde de Causae reassumptione agere necessarium visum est. Hinc, instante Revmi o P. Carolo Miccinelli, Societatis Iesu, Causae sollertissimo postulatore, quorundam Patrum Cardinalium, Episcoporum, Moderatorumque Religiosorum Ordinum et Congregationum postulatoriis litteris exhibitis, Emus ac Revmus Dominus Clemens Cardinalis Micara, Episcopus Veliternus, eiusdemque Causae Ponens seu Relator, in ordinariis sacrae Rituum Congregationis Comitiis, subsignata die ad Vaticanum habitis, dubium discutiendum proposuit : An signanda Sacra Congregatio Rituum 793 sit commissio reassumptionis Causae Beati Innocentii Papae Undecimi, Confessoris, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi Ponentis, inspectis quoque Praelatorum Officialium votis, responderunt signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit, die 26 Aprilis anno 1960. Facta demum de iis omnibus Sanctissimo Domino Nostro Ioanni Papae XXIII per infrascriptum S. Rituum Congregationis Cardinalem Praefectum relatione, Sanctitas Sua, Purpuratorum Patrum sententiam ratam habens, commissionem reassumptionis Causae canonizationis Beati Innocentii Papae XI Sua manu signare benigne dignata est, die 27 eisdem mense et anno. Datum Roma, die 27 Aprilis anno 1960. £J3 C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculan., Praefectus L. $ S. Henricus Dante, a Secretis 794 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis FLORENTINA NULLITATIS MATRIMONII (VALENZINI - F I L I P P A K U ) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dñae Helenae Filippaku, in causa conventae, eamdem citamus ad comparendum, sive per se, sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 20 Octobris 1960, hora undecima, ad disputandum de dubio concordando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An sententia Rotalis diei 28 Aprilis 1960 confirmanda vel infirmanda sit, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praefatae dominae Helenàe Filippaku curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. * Iosephus Pasquazi, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 21 Iulii a. 1960. Marius Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Hélène Filippaku, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, an siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 20 octobre 1960, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. La sentence du Tribunal de la Rote en date du 28 avril I960 doit-elle être confirmée ou infirmée, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Hélène Filippaku, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 795 DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 26 aprile 1960, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso : 1. Sulla introduzione della Causa di Beatificazione del Servo di Dio Gaspare Stangassingen, sacerdote professo della Congregazione del SSmo Redentore. 2. Sulla riassunzione di Causa del Beato Innocenzo XI. 3. Sulla Canonizzazione equipollente del Beato Gregorio Cardinale Barbarigo, Vescovo di Padova. 4. Su gli scritti della Serva di Dio Laura Vicuña, vergine secolare. Martedì, 10 maggio 1960, nel Palazzo dei Propilei in Piazza Pio XII, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Benedetto Aloisi Masella, Vescovo di Palestrina, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del Servo di Dio Fratel Michele, religioso professo dell'Istituto dei Fratelli delle Scuole Cristiane. Martedì, 17 maggio 1960, nel Palazzo Apostolico Vaticano, all'augusta presenza del Santo Padre si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno dato il loro voto su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione della Beata Bertilla Boscardin, vergine, dell'Istituto delle Suore di S. Dorotea, Figlie dei Sacri Cuori, e sulle virtù del Servo di Dio Meinrado Eugster, laico professo dell'Ordine Benedettino. Martedì, 7 giugno 1960, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulle virtù eroiche della Serva di Dio Eugenia di Gesù, fondatrice dell'Istituto delle Suore dell'Assunzione. Gli stessi Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno inoltre discusso, in Congregazione ordinaria, sugli scritti dei Servi di Dio : Andrea Carlo Cardinale Ferrari, Arcivescovo di Milano ; Caterina di Maria (Saturnina Rodríguez), fondatrice della Congregazione delle Ancelle del S. Cuore ; e Anita Cantieri, del Terz'Ordine Carmelitano, vergine secolare. Martedì, 28 giugno 1960, nel Palazzo della Cancelleria Apostolica, alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Clemente Micara, Vescovo 796 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale di Velletri, Ponente o Relatore delia Causa della Serva di Dio Maria degli Apostoli (Teresa von Wuellenweber), fondatrice delle Suore del Divin Salvatore, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulle virtù in grado eroico della predetta Serva di Dio. Martedì, 19 luglio 1960, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione di Causa dei Servi di Dio : 1. Giorgio Maria Martinelli, fondatore del Collegio Missionario degli Oblati di Rho. 2. Ruperto Mayer, sacerdote professo della Compagnia di Gesù. Hanno poi trattato della riassunzione della Causa di Canonizzazione dei Beati : 1. Carlo Lwanga, Martire dell'Uganda. 2. Giovanni Masías, Confessore, dell'Ordine dei Frati Predicatori. Infine hanno preso in esame la relazione dei censori teologi su gli scritti dei Servi di Dio: 1. Andrea Manjón y Manjón, sacerdote, professore delle università spagnole e fondatore delle scuole « Ave Maria ». 2. Leone Giovanni del S. Cuore Dehon, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Sacerdoti del S. Cuore. 3. Pietro Poveda, sacerdote, fondatore dell'Istituto Teresiano. S E G R E T E R I A D I STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 12 luglio 1960, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare Consiglieri della Pontificia Commissione Centrale Preparatoria per il Concilio Ecumenico Vaticano II: S. E. Rema Monsig. Giuseppe da Costa Nuñes, Patriarca Arcivescovo tit. di Odesso, Vice Camerlengo di Santa Romana Chiesa. S. E. Revma Monsig. Pietro Parente, Arcivescovo tit. di Tolemaide di Tebaide, Assessore della Suprema S. Congregazione del Sant'Offizio. S. E. Revma Monsig. Giuseppe Ferretto, Arcivescovo tit. di Sardica, Assessore della S. Congregazione Concistoriale. S. E. Revma Monsig. Pietro Sigismondi, Arcivescovo tit. di Neapoli di Pisidia, Segretario della S. Congregazione de Propaganda Fide. S. E. Revma Monsig. Antonio Samorè, Arcivescovo tit. di Tirnovo, Segretario della S. Congregazione per gli Affari Ecclesiastici Straordinari. Diarium Romanae Curiae 797 S. E. Revíña Monsig. Angelo Dell'Acqua, Arcivescovo tit. di Calcedonia, Sostituto della Segreteria di Stato di Sua Santità. Il Revmo Padre Acacio Coussa, dei Basiliani Aleppini, Assessore della S. Congregazione per la Chiesa Orientale. S. E. Revma Monsig. Cesare Zerba, Segretario della S. Congregazione dei Sacramenti. S. E. Revma Monsig. Pietro Palazzini, Segretario della S. Congregazione del Concilio. Il Revmo Padre Paolo Philippe, dei Predicatori, Segretario della S. Congregazione dei Religiosi. S. E. Revma Monsig. Enrico Dante, Segretario della S. Congregazione dei Riti. S. E. Revma Monsig. Dino Staffa, Segretario della S. Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. S. E. Revma Monsig. Vittorio Bartoccetti, Segretario del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. S. E. Revma Monsig. Francesco Brennan, Decano del Tribunale della Sacra Romana Rota. S. E. Revma Monsig. Pietro Sfair, Arcivescovo tit. di Nisibi. S. E. Revma Monsig. Pio Paschini, Rettore Magnifico Perpetuo Onorario della Pontificia università Lateranense. L'IIlmo e Revmo Monsig. Arturo Wynen, Uditore Emerito del Tribunale della Sacra Romana Rota. L'IIlmo e Revmo Monsig. Alberto Canestri, Uditore Emerito del Tribunale della Sacra Romana Rota. L'IIlmo e Revmo Monsig. Alfredo Cavagna. Il Revmo Abb. D. Pietro Salmón, dei Benedettini. Il Revmo Padre Reginaldo Garrigou-Lagrange, dei Predicatori. II Revmo Padre Alberto Vaccari, della Compagnia di Gesù. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistenti al Soglio Pontifìcio : 31 marzo » 19 3 9 1960. S. E. Revma Monsig. Gomes dos Santos Fernando, Arcivescovo di Goiània. » » S. E. Revma Monsig. da Silva Farias Ranulfo, Arcivescovo di Maceió. maggio » S. E. Revma Monsig. Di Girolamo Mcola Maria, Vescovo di Caiazzo. giugno » S. E. Revma Monsig. Collins Giovanni, Vescovo tit. di Tala. » » S. E. Revma Monsig. McEntegart Bryan Giuseppe, Vescovo di Brooklyn. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 27 novembre 1959. Monsig. Heroncio de Mello Paolo, della diocesi di Caicó. 15 aprile 1960. Monsig. Teixeira Giuseppe Antonio, della diocesi di Mterói. 798 22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale aprile 1960. Monsig. Alves Ferreira Landim Giuseppe, dell'arcidiocesi di Natal. 6 maggio » Monsig. Galbiati Giovanni, dell'arcidiocesi di Milano. 13 » » Monsig. Maddalena Pietro, dell'arcidiocesi di Bari. » » » Monsig. Vendenda Vito, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Marcant Carlo, dell'arcidiocesi di Cambrai. » » » Monsig. Mention Giovanni, della medesima arcidiocesi. 27 » » Monsig. Mariani Angelo, della diocesi di Pavia. 9 giugno » Monsig. Melis Giovanni, dell'arcidiocesi di Oristano. Prelati Domestici di Sua Santità: 27 febbraio 1959. Monsig. Andino Correa Felice, dell'arcidiocesi di Managua. » » » Monsig. Mejía y Fajardo Luigi, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Mendoza Gonzalo, della medesima'arcidiocesi. » » » Monsig. Dantas Gurgel Valfredo, della diocesi di Calco. 27 novembre » Monsig. Ramalho Cavalcanti Amanzio, della medesima » » diocesi. 18 febbraio 1960. Monsig. Ayres E Steves Anisio, dell'arcidiocesi di Sao Salvador da Bahia. Monsig. Vieira Emanuele, della diocesi di Patos. 26 » Monsig. Dias Bicalho Giuseppe Augusto, dell'arcidiocesi 18 marzo di Belo Horizonte. » Monsig. Grant Carlo Alessandro, della diocesi di Nor24 » thampton. Monsig. Butiñá Pages Antonio, della diocesi di Gerona. 31 » Monsig. Combes Andrea, dell'arcidiocesi di Parigi. » » Monsig. Yañez Nuñez Giuseppe Germano, della diocesi di 15 aprile Guadix. Monsig. De Abreu Macedo Antonio, delia diocesi di Niterói. Monsig. Mostaza Rodríguez Michele, della diocesi di Orense. Monsig. Pérez Bracho Giacinto, della diocesi di Santander. Monsig. Bannenberg Gerardo P. G., della diocesi di » » ' s-Hertogenbosch. Monsig. Da Silva Leal Americo, dell'arcidiocesi di Belém 17 » do Para. Monsig. Leclercq Giorgio, della diocesi di Lille. 22 Monsig. Rebouças de Moura Pietro, dell'arcidiocesi di » Natal. Monsig. Royo Campos Zotico, dell'arcidiocesi di Granada. 6 maggio Monsig. Castiglioni Carlo, dell'arcidiocesi di Milano. » » Monsig. Loiacono Michele, dell'arcidiocesi di Bari. 13 » Monsig. Mincuzzi Michele, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Maffeo Luigi, della diocesi di Biella. » » Diarium Romanae Curiae 13 » » » 19 27 os » » » 799 maggio 1960. Monsig. Trompetto Mario, della diocesi di Biella. » » Monsig. Oorduant Enrico, dell'arcidiocesi di Cambrai. » » Monsig. Guiot Stefano, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Daumas Alfredo, della diocesi di Mzza. » » Monsig. Miglio Luigi, della diocesi di Novara. » Monsig. Borfìga Luigi, della diocesi di Ventimiglia. Monsig. Siccardi Pasquale, della medesima diocesi. » » Monsig. Boero Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Abiondi Alberto, della medesima diocesi. giugno Monsig. Bertini Ugo, dell'arcidiocesi di Lucca. Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 1959. Monsig. Montezuma Giuseppe, dell'arcidiocesi di Botucatù. dicembre » Monsig. Almeida de Oliveira Antonio, della diocesi di Amargosa. Monsig. Andrade Climerio, della medesima diocesi. » Monsig. Pedreira de Couto Ferraz Giovanni, della mede» » sima diocesi. Monsig. Teixeira Vieira Valfrido, della medesima diocesi. » febbraio 1960. Monsig. de Castro Filgueiras Luigi, della diocesi di Limoeiro. » » Monsig. de Oliveira Francesco Giuseppe, della medesima diocesi. marzo » Monsig. Dos Santos Giovenale Onorio, dell'arcidiocesi di Belo Horizonte. » » Monsig. De Oliveira Giuseppe Gaspare, dell'arcidiocesi di Fortaleza. » » Monsig. Portela Francesco d'Assisi, della medesima arcidiocesi. Monsig. Brandäo Cavalcanti Vitale Francesco, dell'arci» diocesi di San Sebastiano di Rio de Janeiro. Monsig. Van der Maden Guglielmo A. G., della diocesi di » » Breda. » » Monsig. McKeon Myles, dell'arcidiocesi di Perth. aprile » Monsig. Delgado Antonio Battista, della diocesi di Faro. » Monsig. Pardal Emanuele Francesco, della medesima dio- 16 ottobre 11 » » 18 » 18 » » » 24 » 15 » » » » Monsig. » » » » » » Monsig. Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. Monsig. » Monsig. os 22 » maggio » cesi. De Medeiros Vilanova Eugenio, della diocesi di Niterói. Mielli Gaetano Antonio, della medesima diocesi. Azcarate Inza Leandro, dell'arcidiocesi di Pamplona. Nogueira Bessa Francesco, dell'arcidiocesi di San Sebastiano di Rio de Janeiro. Bezerra Severino, dell'arcidiocesi di Natal. Amstalden Costantino, dell'arcidiocesi di S. Paolo del Brasile. Andery Alberto Abib, della medesima arcidiocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 800 6 maggio 1960. Monsig. De Barros Marcondes Antonio E., dell'arcidiocesi di S. Paolo del Brasile. Monsig. dos Santos Brito Lino, della medesima arcidio- » » » » » » » » » giugno » » » » » » » 9 » » » » » 13 » 19 27 3 » » » » » » » » » » Monsig. Gándara Mendes Vittorino, della medesima arcidiocesi. Monsig. Mascarenhas Boxo Roberto, della medesima arcidiocesi. Monsig. Santini Gesuino, della medesima arcidiocesi. Monsig. D'Alba Michele, dell'arcidiocesi di Bari. Monsig. Lionetti Nicola, della medesima arcidiocesi. Monsig. Sportelli Domenico, della medesima arcidiocesi. Monsig. Piantoni Giovanni (Roma). Monsig. Vodopivec Giovanni, della diocesi di Lubiana. Monsig. Cassano Francesco, della diocesi di Cagli e Pergola. Monsig. Caruso Amedeo, dell'arcidiocesi di Monreale. Monsig. Fileccia Onofrio, della medesima arcidiocesi. Monsig. Lala Antonino, della medesima arcidiocesi. Monsig. Monteiro Tabosa Giovanni, dell'arcidiocesi di Olinda e Recite. Monsig. Balassone Luigi, della diocesi di Valva e Sulmona. Monsig. Carfagnini Manfredo, della medesima diocesi. Monsig. Ciccarelli Antonio, della medesima diocesi. Monsig. Cola Vincenzo Alessandro, della medesima diocesi. Monsig. D'Achille Giuseppe, della medesima diocesi. Monsig. Di Camillo Ferdinando, della medesima diocesi. Monsig. Di Massa Silvio, della medesima diocesi. Monsig. Di Placido Damiano, della medesima diocesi. Monsig. Sciullo Achille, della medesima diocesi. Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 8 22 » 9 aprile 1960. Il sig. Carpentier de Changy Roger R. F. M., della diocesi di Liegi. » » Lord Carmont Giovanni Francesco, dell'arcidiocesi di S. Andrea ed Edimburgo. » » Il sig. Crichton Stuart Michele D. D., della medesima arcidiocesi. giugno » Il sig. Medolago Albani Federico, della diocesi di Bergamo. Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità: 24 6 3 marzo 1960. Il sig. D'Avella Federico, dell'arcidiocesi di Parigi. maggio » Il sig. Lumia Fausto (Roma). giugno » Il sig. Thiel Giovanni Melvin, della diocesi di GalvestonHouston. Diarium Romanae Curiae 801 ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Commenda dell'Ordine Piano : 24 marzo 1960. Al sig. Tiberghien Eugenio Emilio, della diocesi di Lille. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 13 maggio 1960. Al sig. Santifaller Leo, dell'arcidiocesi di Vienna. 27 » » Al sig. Guespereau Enrico, dell'arcidiocesi di Parigi. 3 giugno » Al sig. Agusti Giuseppe (Argentina). Al sig. Gálvez Gabriele (Argentina). » » » » » A S. E. il sig. Houssay Bernardo (Argentina). » » » Al sig. López Serrot Oscar (Argentina). » » » Al sig. Orlila Alessandro (Argentina). Al sig. Wainfeld Mariano (Argentina). » » 9 Al sig. Castellucci Mario, della diocesi di Penne-Pescara. » 15 Al sig. Musich Arnaldo (Argentina). » La Commenda con Placca dell'Ordirne di san Gregorio Magno, classe militare: co 27 maggio 1960. Al Gen. Mollard Emilio, dell'arcidiocesi di Parigi. » » » Al Gen. Pasteur Enrico, della medesima arcidiocesi. giugno » Al Ten. Col. de Nevares Mariano Giacomo (Argentina). » » » Al Brig. LLerena Baldomero Giorgio (Argentina). )) » » Al Brig. Mohando Placido (Argentina). )) » » Al Contramm. Questa Giovanni H. (Argentina). » » Al Cap. di Fr. Quijada Ermete Giuseppe (Argentina). )) » Al Vice Amm. Pérez Colman Ferdinando Emanuele (Argentina). )) » » Al Gen. Rivera Romano (Argentina). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 15 gennaio 1960. Al sig. Lucas Antonio M., della diocesi di Rotterdam. 18 marzo » Al sig. De Andrade Furtado Emanuele Antonio, dell'arcidiocesi di Fortaleza. 8 aprile Al sig. Gómez Duran Emanuele, della diocesi di Tuy-Vigo. » 28 Al sig. Passarelli Vincenzo (Roma). » » 6 maggio Al sig. Novati Mario, dell'arcidiocesi di Milano. » Al sig. Ferrier Gabriele, dell'arcidiocesi di Parigi. » » Al sig. Sineux Maurizio, della medesima arcidiocesi. » » » 19 Al sig. Iazzetti Michele, dell'arcidiocesi di Catanzaro. » » » Al sig. Olivieri Pasquale, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Sestito Egidio, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Vecchio Filippo, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Casorati Pier Renato (Roma). 802 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 19 maggio 1960. Al sig. Cambretta Antonino G. T., della diocesi di Squillace. » 27 Al sig. Canova Francesco, della diocesi di Padova. » » Al sig. Isabelle Bernardo, dell'arcidiocesi di Parigi. » » Al sig. Maggioli Armanno (Roma). » » 31 Al sig. Vandenbrande Luigi (Belgio). » 6 giugno Al sig. González Edoardo (Argentina). » » Al sig. Katzenstein Giovanni Carlo (Argentina). » » » Al sig. Zapata Gastone Rodolfo (Argentina). » » Al sig. Bianco Vito, della diocesi di Lecce. » » Al sig. Capodanno Luigi (Roma). » » » Al sig. Prosperetti Ubaldo (Roma). » » 7 Al sig. Pereira de Araujo Giovanni Ermete (Brasile). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 17 giugno » » 1960. Al Mag;g. Aloysi Vincenzo (Roma). » Al Ten.. Col. Di Giorgio Salvatore (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 18 dicembre 1959. Al sig. Brackel Ludovico Enrico G., della diocesi di Rotterdam. » » » Al sig. Schüttenhelm Emilio Adriano, della medesima diocesi. » » Al sig. Vroegh Gerardo Cornelio, della medesima diocesi. 1 gennaio 1960. Al sig. Brök Martino F. A., della diocesi di Breda. » » » Al sig. Jansen Ludovico F. G., della diocesi di s-Hertogenbosch. » » Al sig. Langemeyer Enrico G., della medesima diocesi. » Al sig. Van den Eerenbeemt Cornelio Giuseppe F., della » medesima diocesi. » » 15 Al sig. Duynste Ludovico G. A., della diocesi di Rotterdam. » » » Al sig. Stulemeijer Guido G. M., della medesima diocesi. » » Al sig. Gijzels Francesco G. G., della diocesi di 's-Hertogenbosch. » Al sig. Knippenberg Ermanno U., della medesima diocesi. 22 Al sig. Zegers Giuseppe F. E. C, della diocesi di Rotterdam. » » Al sig. Puts Lamberto C. G., della diocesi di 's-Hertogenbosch. 12 febbraio » Al sig. Van Velzen Adriano Francesco A., della diocesi di Rotterdam. » » 18 Al sig. Pinxter Giovanni F. M., della diocesi di Haarlem. » » 28 Al sig. Rammelt Antonio, della medesima diocesi. Al sig. Demanche Andrea, dell'arcidiocesi di Parigi. 10 marzo » » » Al sig. Van der Meulen Giovanni B. R., dell'arcidiocesi di Utrecht. 18 » » Al sig. Letters Francesco G. E., della diocesi di Annidale. ? Diarium 18 marzo » » » » » Al sig. » » » » » Al sig. Al sig. Al sig. 24 » » Al sig. 31 » » » » Al Al Al Al Al Al sig. Al sig. » 8 aprile » » » » » » » 15 28 » » co » » » » 13 19 15 » » » maggio » » giugno Curiae » » » » sig. sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. cesi. Rosenmöller Giovanni B. A. R., della diocesi di Rur emonda. Bronkhorst Cristoforo, dell'arcidiocesi di Utrecht. Koch Giovanni A. M., della medesima arcidiocesi. Van de Weijer Eugenio A. M. G., della medesima arcidiocesi. Vermeulen Leonardo B. G., della diocesi di Rotterdam. Seguy Giovanni, dell'arcidiocesi di Lione. Verrière Pietro, della medesima arcidiocesi. Peneau Giuseppe, della diocesi di Nantes. Miedema Dirk, dell'arcidiocesi di Utrecht. Van Kuyk Enrico, della diocesi di 's-Hertogenbosch. Mollaret Ernesto, della diocesi di Grenoble. Kaldenbach Ermanno Nicola, della diocesi di Haarlem. Woltring Lorenzo, della medesima diocesi. Rousseau Pietro, dell'arcidiocesi di Parigi. Holt Giovanni G. E., dell'arcidiocesi di Utrecht. Guittard Clemente Enrico E., della diocesi di Versailles. Leouzon Alberto, della diocesi di Viviers. Couret Ruggero Carlo, della diocesi di Limoges. Gentile Raffaele, dell'arcidiocesi di Catanzaro. Ratto Francesco (Argentina). II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare : 17 giugno 1960. Al Cap. Cremisini Giovanni B. (Boma). La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 11 marzo 3 giugno » » » » 803 1960. Al sig. Began Giovanni Basilio, della diocesi di Annidale. Al sig. Meyer Otto Augusto Alfredo, della diocesi di Haarlem. » .Al sig. Van Geniert Adriano G. G., della medesima diocesi. Al sig. Duret Marco, dell'arcidiocesi di Parigi. » Al sig. Pieck Giuseppe F., della diocesi di Rotterdam. Al sig. Tholen Maria Uberto G. A., della medesima dio- » » » Romanae 1960. Al » Al » Al » Al sig. sig. sig. sig. Leguizamon Carlo Alberto (Argentina). D'Hers Francesco Maria (Argentina). Klein Guglielmo W. (Argentina). Turano Armando L. (Argentina). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 19 maggio 1960. Al sig. Ferretti Romedio (Roma). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 804 La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 19 maggio 1960. Al sig. Valenti Antonio (Roma). 17 giugno » Al Ten. Col. Gherardini Mario (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 13 novembre 28 aprile » » » » » » » » 6 maggio » » » » 13 » » » 19 » 27 » » » 3 giugno » » » » » » » » » » » » » » » » 17 » » » 1959. Al sig. Castellano Battista, dell'arcidiocesi di Paraiba. 1960. Al sig. Bonamico Carlo (Roma). » Al sig. Colini Carlo Maria (Roma). » Al sig. Guidi Francesco (Roma). » Al sig. Pensa Giulio (Roma). » Al sig. Ragazzoni Vincenzo (Roma). » Al sig. Teruzzi Giovanni, dell'arcidiocesi di Milano. » Al sig. Vaghi Mario, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Hahn Giulio, dell'arcidiocesi di Vienna. » Al sig. Bonora Pietro Angelo, della diocesi di Biella. » Al sig. Bortolotti Giovanni (Roma). » Al sig. Chiodo Eugenio, dell'arcidiocesi di Catanzaro. » Al sig. Alberti Angelo, dell'arcidiocesi di Milano. » Al sig. Bajetto Giovanni, dell'arcidiocesi di Torino. » Al sig. Costa Hoevel Giovanni Maria (Argentina). » Al sig. Petenello Giuseppe Maria (Argentina). » Al sig. Pico Giuseppe Maria (Argentina). » Al sig. Pico Estrada Ignazio E. (Argentina). » Al sig. Pozzi Rolando (Argentina). » Al sig. Rodríguez Barreta Orazio (Argentina). » Al sig. Stabio Giovanni (Argentina). » Al sig. Taboada Giovanni Carlo (Argentina). » Al sig. Quinlan Aroldo, dell'arcidiocesi di Dublino. » Al Cap. Casali Massimiliano (Roma). » Al Magg. Imbrighi Gastone (Roma). NECROLOGIO 5 agosto 8 18 28 » » » 30 » 1960. Monsig. Strods Peters, Vescovo tit. di Stadia, Amministratore Apostolico di Liepaja e di Riga. » Monsig. Squintani Ambrogio, Arcivescovo tit. di Amorio. » Monsig. Castelltort Subeyre José, Vescovo di Astorga. » L'Emo Sig. Card. O'Hara John F., del titolo dei SS. Andrea e Gregorio al Monte Celio, Arcivescovo di Philadelphia. » Monsig. Massimiliani Massimiliano, Vescovo di Modigliana. 25 Octobris 1960 An. et vol. LII (Ser. III, v. II) - N. 12 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA IOANNIS PP. XXIII EPISTULA APOSTOLICA AD E M U M P. D. VALERIANUM BOMBAYENSEM, RUMQUE ET AD ORDINARIOS, S. R. CETEROS E. CARDINALEM INDIAE QUINQUENNALEM GRACIAS, ARCHIEPISCOPOS, CONVENTUM ARCHIEPISCOPUM EPISCOPOS LOCO- CELEBRATUROS. IOANNES PP. XXIII Dilecte Fili Noster et Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quod Dilectum Filium Nostrum Gregorium Petrum Agagianian, Sacri Consilii Fidei Propagandae Praefectum, ad vos misimus quinquennalem Indiae Episcoporum Conventum celebraturos, id aperto testimonio ostendit, quanta paterni animi delectatione, quam laeta uberum fructuum spe atque fiducia ad vos ad vestrosque coetus cogitationes Nostras intendamus. Etenim summo Nos afficit solatio pastoralis muneris conscientia, qua in exemplum praestatis, itemque alacre religionis studium, quo incensi estis, ut, collatis consiliis, ea omnia expendantur atque opportunis normis aptius ordinentur, quae in pernobili ista Natione, Nobis sane carissima, ad Ecclesiae Dei firmitatem, progressum et apostolicam actionem pertinere videantur. Dum Indiae populus, ubertate vitae florens, ad novas progredientis aetatis rationes summe contendit, novimus in id haud parum conferre felicia apud vos Ecclesiae incrementa, quae quidem Civitatis bono sociam operam navat, non humanis nixa opibus, nec terrenis propositis ducta, sed paciferis veritatis armis, quae ab ipso divino fonte manavit ; morum disciplina, quae homines ad vitae sanctitudinem perducit; cae52 - ACTA, vol. II, n. 12. — 25-10-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 806 lestis gratiae muneribus, quae id nobis praestat, « ut filii Dei nominemur et simus ; caritatis denique operibus, quibus istic tam late Christi bonus odor dispergitur : innumera valetudinaria dicimus, hospitales domus, sedes medicamentis opportune dilargiendis ac varia domicilia senibus, infantibus aliisque auxilio egentibus excipiendis, vere Dominici viridarii flores pulcherrimos, cum tantopere ethnicorum animos ad christianam fidem alliciant, ad Divinumque ipsum Redemptorem, qui « pertransiit benefaciendo et sanando omnes » . Nec ignoramus, Venerabiles Fratres, pro gregibus vigilantiae vestrae creditis vos libentissime impendere omnia et percupere vosmet ipsos superimpendi, ut sacri magisterii pastoralisque regiminis opus aptiore usque efficacioreque ratione absolvatur ; quod quidem manifesto testantur tum Indiae primi Concilii Plenarii acta, anno MDCCCCX, habiti, tum Episcoporum Consilii sedula navitas, quod istic omnis apostolatus incepta regit ac sapienti ordine moderatur. Quam ad rem, optimo sane iure vobis in primis cordi est Seminariorum alumnos Deique administros excolere, ad quos praecipuae Ecclesiae curae semper spectaverunt. Nulla enim res tam arte cum religionis prosperitate coniungitur, quam clericorum mores probi et christianae studia sanctitatis. Quapropter qui in spem sacerdotii adolescunt, eos summopere oportet non tantum numero augeri, verum etiam ad doctrinam et ad vitae innocentiam impensa opera sapientique disciplina informari, prout sanctissima sacerdotalia officia postulant, ad quae obeunda singulari prorsus Dei beneficio a Christo Iesu vocantur. Hanc autem celsissimam metam, quam proponere sibi debent, iidem tunc tantummodo tenere poterunt, si mentem caelesti illa doctrina penitus imbuerint, quam Ecclesia utpote hereditatem divinitus acceptam inviolate custodit, et ad sanctitudinem vitae pervenerint, quae diuturna perfectaque virtutum exercitatione ipsis est comparanda. Optata quippe humani generis salus non ex novitate sermonis, sed ex verbi Dei efficacitate exspectanda est, quod variis rationibus in usum inductis traditur, ut Iesu Christi regnum in terris promoveatur. Hanc autem verbi Dei efficientiam in primis palam proferant necesse est « ministri sermonis » supernaturali illa vitae suae novitate, qua christifidelium multitudini in exemplum praeire debent. Praeterea meminerint omnes utriusque 1 2 3 4 1 1 Io. 2 Act. 10, 38. 3 Cfr. 2 Cor. 12, 15. 4 Luc. 1, 2. 3, 1. Acta Ioannis Pp. XXIII 807 cleri Indiae sacerdotes — quos in oculis f erimus et ad quos peculiari modo mentem Nostram convertimus, quotiescumque coram admittimus alumnos Collegii Urbaniani a Propaganda Fide, tam egregie meriti de re catholica ac Nobis perquam dilecti —• nihil esse quod tam vehementer sacri muneris fructus adaugeat, quam prompto atque alacri animo sacris Pastoribus obsequium praestare ac mutuam fraternamque fovere caritatem, ut Apostolorum Principis verba admonent : « ministrate ... in amore fraternitatis caritatem. Haec enim si vobiscum adsint et superent, non vacuos nec sine fructu vos constituent in Domini Nostri Iesu Christi cognitione » . Nisi enim sacri administri (( cor unum et anima una » fiant — qua quidem excelsa vivendi forma iam inde ab initio Iesu Christi Ecclesia dignota est ab hominibus — parum proderunt externa incepta, quamvis magni momenti, et vel ipsi apostolicae actionis labores ; quin immo, monente Gentium Apostolo, « nihil » sunt, si divina attrice caritate careant. Aliud praeterea est quod ad rei catholicae profectum confert ac Nobis magnopere cordi est, ut per Encyclicas Litteras, quibus index « Princeps Pastorum », significavimus : congruam dicimus laicorum hominum christianam institutionem atque educationem, ut cum professione catholici nominis, cumque oificiis quae ex eo proficiscuntur, tota ratio publice privatimque vivendi apprime consentiat, eorum praesertim qui in Civitate altiores dignitatis gradus sint consecuti. Huc potissimum pertinere necesse est curas omnes in scholis et in catholicis ephebeis collocandas ; quae causa cum maximi sit momenti, nemini graviora videantur ferenda onera, ut huiusmodi Instituta incrementa suscipiant demandatoque muneri apte respondeant. Ad laicorum autem apostolatum quod spectat, supervacaneum est monere nullo modo huiusmodi adiutricem Sacrae Hierarchiae collatam operam optatos fructus edere posse, nisi eam comitentur penitusque afficiant Ecclesiae doctrinae atque praeceptorum inviolata custodia, constans ac prompta ad parendum iis qui praesunt voluntas, christiana vita unde exempla virtutis petant. 5 6 7 Denique vobis, Venerabiles Fratres, maxime compertum est, Ecclesiae incremento consuli, ut oportet, non posse, nisi catholicorum hominum unitas et concordia omnibus viribus foveatur. Quodsi ob peculiaria rerum adiuncta forte alicubi in grave discrimen adducantur vel catho5 2 Petr. 1, 5-8. 6 Act. 4, 32. 7 Cfr. 1 Cor. 13, 2-3. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 808 lica fides, vel iustitia socialis, vel morum disciplina, sive quae naturalibus sive quae christianis principiis innititur, palam est¿ si alias umquam, tunc potissimum horum bonorum tuendorum promovendorumque causam postulare magnam omnium catholicarum virium conspirationem, quae a sacris Pastoribus, ut reapse vi polleat, auspicium et ductum accipiat. Ita feliciter continget, ut Ecclesia Dei, quamvis adhuc uspiam (( pusillus grex » videatur, ad germanam populorum prosperitatem eorumque utilitatem, quae potiores aestimandae sunt, re vera conducat, atque eius filii palam ostendant se terrenam patriam sincera caritate adamare. In qua salutarium bonorum laeta spe dum de conventu vestro sumus, eique ut aspirent Deiparam Mariam Virginem, S. Thomam Apostolum, S. Franciscum Xaverium ceterosque Patronos vestros precamur, vobis omnibus, Venerabiles Fratres, atque clero populoque universae Indiae Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xx mensis Augusti, anno MDCCCCLX, Pontificatus Nostri secundo. 8 IOANNES PP. XXIII LITTERAE APOSTOLICAE I SANCTUS LAURENTIUS, MARTYR, ET SANCTUS ADALBERTUS, EPISCOPUS ET MARTYR, PRINCIPALES PATRONI, SANCTUS AUTEM GEORGIUS, MARTYR, SECUNDARIUS PATRONUS DIOECESIS CULMENSIS ELIGUNTUR; PRAETEREA SANCTUS BERNARDUS, ABBAS, PRINCIPALIS PATRONUS PELPLINI, URBIS EPISCOPALIS EIUSDEM DIOECESIS, DECLARATUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Beati Caelites, qui ab his locis aerumnarum plenis in supernam patriam innumeris felicitatibus aftluentem, ob eximiae virtutis merita demigrarunt, a Sancta Matre Ecclesia Christifidelibus, in hac mortali vita versantibus, recte proponuntur ad imitandum, opportune constituuntur Patroni, quo facilius viatores iidem opta8 Luc. 12, 32. Acta Ioannis Pp. XXIII 809 tissimam illam metam con tingere valeant. Quod sentiens, Venerabilis Frater Casimirus Iosephus Kowalski, Culmensis Episcopus, Nos adiit precibus, ut praeclarissima quaedam Ecclesiae lumina, Viros dicimus sanctimoniae laude illustres, qui sive dioecesis ipsius sive urbis episcopalis Patroni ab antiqua aetate haberentur colerenturque, caelestes earundem confirmaremus tutores. Quibus votis libenti animo obsecundantes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctos Laurentium, Märtyrern, et Adalbertum, Episcopum et Märtyrern, principales Patronos, atque Sanctum Georgium, Märtyrern, secundarium Patronum dioecesis Culmensis, ac praeterea Sanctum Bernardum, Abbatem, principalem Patronum Pelplini, urbis episcopalis Culmensis eiusdem dioecesis, confirmamus seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus et secundariis dioecesium necnon praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v i n mensis Aprilis, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis II CATHEDRALIS ECCLESIA TRANENSIS BASILICAE MINORIS TITULO INSIGNITUR IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Monumentum pietatis artisque vetustum atque insigne praedicatur princeps templum Tranense, quod, velut portus et refugium salutis in maris litore positum, Apuliam nobilitat maxime. Quod scilicet documento est ea in urbe priscis temporibus religionem cultam esse et floruisse ingenia, quandoquidem prius templum 810 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale Beatae Mariae Virgini sacrum saeculoque saltem VII p. Ch. n. ascribendum, ut hypogeum, propter amplitudinem spectabile, alterius ecclesiae cathedralis etiamnum exstat. Haec anno M L X X X X I I I I , uti tradunt, exstrui coepta est, eodem videlicet tempore, quo Sanctus Nicolaus Peregrinus, advena Graecus, ea in urbe piissime obiit. Cui, paulo post in Sanctorum Caelitum numerum relato ibique honestissime sepulto, novum opus dicatum est. Hoc autem non est quin admiretur, cum sit exemplum praecipuum singularis architectandi rationis, quam « Romanicam-Apulam » appellant periti. Quodsi ampla laudis materia inde colligitur, daret tamen templum maxime spirituali pulchritudine, cum reliquiae Sancti Nicolai Peregrini, in crypta, omnium consensu celebrata, conditae, ad se convertant Christifidelium animos ac perfundant religione. Rerum gestarum etiam memoriis haec aula Dei commendatur, in qua plures Praesules eximii sunt temporum successu versati. Votis igitur annuens Canonicorum Collegii, civilium potestatum, parochorum omniumque sodalium ab Actione Catholica, Venerabilis Frater Reginaldus Iosephus Maria Addazi, Archiepiscopus Tranensis et Barolensis, Nos rogavit, ut Cathedrale hoc templum, merito dilaudandum, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenter admissis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Cathedrale Templum Tranense ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae ecclesiis, hoc nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x r x mensis Aprilis, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D . Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Ioannis Pp. XXIII 811 EPISTULAE I AD EMUM P. D. RICHARDUM IACOBUM TIT. S. SU S ANNAE PRESB. CARDINALEM CUSHING, ARCHIEPISCOPUM BOSTONIENSEM, QUEM LEGATUM ELIGIT AD EUCHARISTICUM CONVENTUM EX UNIVERSA PERUVIENSI NATIONE IN URBE PIURA CELEBRANDUM. IOANNES PP. XXIII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Alta stirpe inhaerens animis adhuc superest memoria Eucharistici ex universa Peruviensi Natione Conventus, qui magna fidelium frequentia uberique pietatis fructu Limae anno MCMLIV habitus est, atque nunc altera eiusdem generis et momenti Congressio, cui sedes dilecta est urbs Piura, aemula certatione paratur. Cum probe noverimus, quo religionis studio, qua prudentia et operae sollertia in has religiosas instaurandas celebritates ii quorum res interest incumbant, securam in spem adducimur fore, ut communi exspectationi eventus atque exitus rerum respondeat. Quo autem hae magnificentiores contingant, libenter concedentes precibus Venerabilis Fratris Caroli Alberti Arce Masías, Piurensis Episcopi,. qui a Nobis id poposcit, ut aliquem e Purpuratorum Patrum Collegio illuc destinaremus, te, Dilecte Fili Noster, Legatum renuntiamus et eligimus qui, personam Nostram gerens, illi Eucharistico Conventui praesideas, atque paterno studio flagrantia omina et vota afferas, quibus ei spirituales opes et dona caelestia invocamus. Id etiam valde cupimus, ut tu, Noster factus interpres, multitudinem fidelium, qui eo una simul convenient, cohorteris, ut augustum altaris Sacramentum impensiore usque obsequio colant, frequentius sumant, atque inde novos impulsus viresque capiant : ita sane, sobrie, iuste, pie viventes christiani nominis professionem sanctitate morum, unitatis concordia, aeternarum rerum desiderio magis magisque decorabunt, atque eorum spectata virtus iustis gaudia et adversariis reverentiam indet. Si haud paucis nominibus christianus populus praestat, eidem haec est causa excellentiae et dignitatis praecipua, quod is familia Dei est : hoc nihil profecto amabilius, augustius et optabilius. Quod quidem mani- 812 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale festissime apparet, cum pueri et senes, pauperes et divites, cuiuslibet aetatis coetusque fideles festis diebus sicut novellae olivarum in circuitu mensae Domini sacras aedes laeto agmine stipant : una simul Deo hostiam laudis offerunt, sacris mysteriis intersunt, angelico Pane vescuntur. Atqui Ss. Eucharistia tantae unitatis est signum, suavis fraternae caritatis est vinculum huius communionis, qua tellus caelis consociatur, firmum est fundamentum. Propterea autem quod sacerdotes Ss. Eucharistiae veri ministri sunt, si eorum numerus animorum curae necessitatibus fit impar vel tenuior, praeter alia detrimenta, quae communi bono afferuntur, familiae Dei rationes noxie labant et misere deficiunt. 1 Novimus, Dilecte Fili Noster, quantum huiusmodi negotium tibi cordi sit atque quomodo — ut alii quoque sollertes Foederatarum Americae Civitatum Antistites — operam naves, ut exiguitati sacerdotum in latissimis regionibus Americae Australis, ubi quam plurimae nunc a catholicae fidei et vitae hostibus insidiae struuntur, provide succurras, atque adeo fraterno animo neque parvo cum merito illarum regionum Episcoporum anxiae sollicitudines participantur. Scito magnae congruens esse exspectationi desiderii Nostri, si inter sacra sollemnia, quibus praeeris, sueta tibi diligentia eniteris, ut ad virorum e sacro ordine augendas numero et virtute cohortes, quemadmodum res tanti momenti flagitat, maiore contentione et melioribus praesidiis omnium evigilent studia. Sancti Spiritus lumen et robur invocantes, ut Eucharistico ex universa Peruviensi Natione Conventui opimi et diu durabiles pietatis et pacis fructus egignantur, ut in operibus fidei fortitudo exsistat, ac praecipue ut sacerdotum ordo incrementa suscipiat, tibi, Dilecte Fili Noster, sollerti Piurensi Episcopo, Antistitibus, magistratibus, sacerdotibus et christifidelibus, in Eucharistici Sacramenti laudem et gloriam festos illos coetus frequentaturis, Apostolicam Benedictionem, superni auxilii pignus et ad salutaria incepta incitamentum, peramanter impertimus. L)atum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x v i i mensis Iunii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII i Cfr. Ps. 127, 3. Acta Ioannis Pp. XXIII 813 II AD EMUM P. D. IOSEPHUM TIT. S. MARIAE NOVAE PRESB. CARDINALEM WENDEL, ARCHIEPISCOPUM MONACENSEM ET FRISINGENSEM, OB EUCHARISTICUM EX OMNIBUS NATIONIBUS CONVENTUM MONACHII CELEBRATUM. IOANNES PP. XXIII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Gratulationis et laudis verba tibi ex animo proferre cupientes, ob praeclarum sedulitatis testimonium, quod in x x x v n Eucharistico ex omnibus Nationibus Conventu instruendo, eodemque in Urbem Monachium, tuae pastoralis dignitatis sedem, magnificentissima liberalitate excipiendo, edidisti, hasce litteras ad te mittimus, postquam anteactorum dierum labores peregrinorumque frequentia iam remiserunt. Laetitiam Nostram tibi, ac tuis operae sociis, cunctisque istius archidioecesis sacerdotibus et Christi fidelibus significare properamus : non modo ob faustum eiusdem Congressionis successum, ad quem parandum in primis communia studia atque consilia incubuerunt vestra, sed potissimum ob insigne caritatis concordiaeque exemplum, quo avitam fidem publice ostendere certavistis. Ut probe noscis, Eucharistici Conventus ritibus, etsi corpore absentes, praesentissimi tamen animo interfuimus. Cotidie enim preces Nostras ad Christum Iesum pro felici eius eventu flagrantissime fudimus ; persaepe, ac quotquot ad Nos fidelium turbae adventarunt, eorum animos ad Monacensia sollemnia ereximus ; quae nuntia ad Nos singulis Conventus diebus pervenerunt, ac praesertim quae tu diligentissime perferenda curasti, ea attente simul audivimus simul perlegimus, ac res istic aetas e Legato Nostro Gustavo Cardinali Testa haud ita pridem studiose percontati sumus. At praesertim — omnium recordationum plane suavissima ! — summa cum animi commotione a. d. VII Id. Aug. per televisificum instrumentum « ab initio ad finem », ut iam alias scripsimus, caeremonias aspectavimus, quae postremo Conventus die istic habitae sunt : atque in mente Nostra penitus defixa manebit religiosae multitudinis pietas ac reverentia, quae orationi Nostrae pronas praebuit aures, ac postea Sacro pontificali ritu facto interfuit, ad Eucharisticum panem sumendum diu accedere non intermisit, suosque cantus unanima voce fudit. Haec omnia ut prospere cederent, sollicita diligentia tua sapienter Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 814 Offlciale providit. De qua re tibi — simulque omnibus, qui consilio et navitate tibi auxiliatricem navarunt operam — maximas agimus gratias, teque rogamus ut civili quoque auctoritati animi Nostri sensus, oblectamenti plenos, Noster factus interpres, expromas atque ostendas. Nos laetam concipimus spem, ut ex ista populorum congressione, quae quasi orbis Statio in tua urbe facta est, optatissima proficiscantur mutuae caritatis coniunctionisque emolumenta, cunctisque gentibus, pretiosissimo Dei Sanguine redemptis, serena diuturnaque illuceat pax, pro quarum vita ipse Christus suave ac salutiferum se praebet alimentum. Ac praeterea vota facimus, ut pietatis religionisque fructus, quos archidioecesis tua, omnium sane prima, ex Eucharistico percepit Conventu, et integri in posterum perseverent et abundantiores Dei gratia cotidie fiant. Quae paterna omina peramanter Apostolica Benedictione confirmamus, quam tibi, simulque Episcopo Auxiliari tuo, vestrorum laborum sociis sive ex utroque clero sive e laicorum ordine, universaeque pariter archidioecesi tuae ultro impertimus. Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, die x x i mensis Augusti, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII III AD E M U M P. D. CLEMENTEM S. R. E. CARDINALEM MICARA, TERNUM: AC VICARIA POTESTATE URBIS A N T I S T I T E M : EPISCOPUM ROMANI VELI- PRAESERTIM C H R I S T I F I D E L E S A D M A R I A L E R O S A R I U M P E R OCTOBREM M E N S E M P I E RECITANDUM INVITANTUR. Signor Cardinale. L'ottobre che ci sta innanzi raccoglie il nostro spirito intorno a pensieri pacifici, ed a propositi di saggezza e di attese fiduciose. Nei mesi scorsi Ci furono motivi di pena gli echi dolorosi di sommovimenti della natura, che funestarono vaste regioni lontane dagli occhi, ma tanto care al sentimento di umana e cristiana fraternità. In giorni più recenti altre calamità si abbatterono su paesi più vicini e a Noi familiari. E in consonanza con queste notizie, altre continuarono ad annunciarsi durante tutto Panno ad indicazione di prove e di ansietà che Acta Ioannis Pp. XXTII 815 accompagnano il corso della vita umana, di ciascun uomo senza distinzione. Ma ciò che trattiene quasi il sospiro di tutta l'umanità è il mesto insistere delle incertezze di un mondo ancora ansioso di vera pace tra gli uomini e le nazioni, e variamente turbato da tragiche preoccupazioni circa il più o meno lontano avvenire. Ora, per le anime credenti in Dio e nella presenza nel mondo del suo Figliuolo Cristo Gesù ad universale redenzione e salute, ecco, sull'aprirsi dell'ottobre, una dolce schiarita all'orizzonte, nella santa e pia visione della Madre benedetta del Salvatore : sancta Maria, Mater Dei, invocata dal popolo cristiano, religioso e confidente, con la devozione del Eosario, che accomuna grandi e piccoli, in una stessa elevazione spirituale apportatrice di luce, di conforto, di pace. È questa — del Santo Rosario — per il popolo cristiano la preghiera più semplice ed accessibile, già cumulata dai Nostri venerati Antecessori da tanti incoraggiamenti e benedizioni. Noi non viviamo di illusioni. Come tante e tante altre volte nella storia — poiché nil sub sole novum — l'ora che il mondo sta attraversando è grave assai : grave e pericolosa. È in gioco la vocazione storica dei popoli, il destino eterno di ciascun uomo creato ad immagine di Dio. Non è Nostra abitudine sollevare il velo di miserie e di minaccianti rovine, che stringono il cuore per chi sente il sacro dovere di custodire e difendere l'ordine domestico, sociale, religioso. Ma le statistiche stanno là, allarmanti nella gelida enunciazione dei dati offertici pubblicamente da studiosi avvertiti e competenti : generale disprezzo della vita, smania di strapotere : sottile ma ostinata iniziazione all'errore, che determina con teorie e con spirito anticristiani la struttura di sistemi di vita sociale delle masse alimentate da contraffazioni della verità. 1 Tutto questo, Ella comprende, Signor Cardinale, come debba essere riguardato con sgomento nei riferimenti all'ordine spirituale, religioso e sociale per chi, come il Vescovo di Roma, e quanti partecipano alle Sue pastorali sollecitudini, di questo vivono, soffrono e grandemente si preoccupano in faccia al Signore e in faccia alle anime. Oh ! Noi accompagniamo col più vivo interesse, e seguiamo di buon cuore con incoraggiamento fervido, augurale e benedicente quanti 1 Eccl. 1, 10. 816 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale uomini dabbene e capi di Stato posti in alto dalla Provvidenza — che tutto dispone o permette — nel governo dei popoli e delle nazioni portano le più gravi responsabilità, nei consessi nazionali e internazionali, affinchè si volgano decisamente a salvaguardia della giustizia e delialibertà. Ma innanzi tutto ed in unione col popolo cristiano, Noi invitiamo a fervore grande di supplicazione alla Madre di Gesù e Madre nostra, Maria Auxilium Christianorum, et Regina mundi. Come tornano commoventi gli inviti alla preghiera che San Bernardo suggeriva dai suoi tempi ! Quel suo : Respice stellam : voca Mariam : nelle avversità, nelle dubbiezze, nei pericoli per la Santa Chiesa, anche per l'ordine sociale : sempre pensa a Maria : Mariam cogita, Mariam invoca. Il Pater Noster, il Gloria e le Ave Maria sulle labbra, la visione dei misteri della vita di Gesù e della sua Madre negli occhi : il sospiro del cuore attento e in fervore : oh ! che delizia, questo Rosario benedetto, oh ! che sicurezza di esaudimento, qui sulla terra e nei cieli eterni. Signor Cardinale ! Amiamo porgere un invito fiducioso innanzitutto ai Romani, che il Signore ha voluto darCi come più vicino oggetto delle Nostre sollecitudini di Vescovo. Ci sentiamo confortati al pensiero che nel mese di ottobre, specialmente in seno alle famiglie, dopo la quotidiana fatica, le mani dei genitori e dei figli, particolarmente dei piccoli innocenti, degli ammalati e degli anziani, intreccino la corona del Rosario e levino al Cielo la preghiera benedetta. E poiché, nella recita del Rosario, ciò che conta è il movimento delle labbra in accordo con la devota meditazione dei singoli misteri, Noi siamo certi che i Nostri figli, facendo eco ai fratelli di tutto il mondo, sapranno farne una scuola di vera perfezione, contemplando con intimo raccoglimento gli insegnamenti che irraggiano dalla vita di Cristo e di Maria Santissima. Invitiamo dunque a pregare secondo le Nostre intenzioni. Tutti le conoscono. Tra queste ce n'è una più familiare al Nostro spirito ed in rapporto con gli interessi generali della Chiesa : vogliamo dire la preparazione del Concilio Ecumenico. Il grande avvenimento della vita ecclesiastica, che sempre più vasti consensi ottiene nel mondo, vuol trovare rispondenza non soltanto presso il clero, i religiosi e le religiose, i seminaristi, ai quali di recente Ci siamo espressamente rivolti, ma altresì nel cuore di tutti i fedeli, che vivono in armonia di convincimenti e di opere con la Santa Chiesa. Acta Ioannis Pp. XXIII 817 Nella gioia che Ci procura il pensiero, che questo Nostro desiderio susciterà emulazione di santo fervore presso 1 Nostri figli di Roma, particolarmente nelle parrocchie, nelle famiglie religiose, nei collegi e negli ospedali, voglia gradire per Lei, Signor Cardinale, per il Cardinale Pro-Vicario e loro collaboratori, e trasmettere con la consueta amabilità al clero ed ai fedeli, la Nostra confortatrice Benedizione Apostolica. Dal Palazzo Apostolico, il 28 settembre dell'anno 1960, secondo del Nostro Pontificato. IOANNES PP. XXIII ALLOCUTIONES I In Petriano foro habita ad athletas ex omnibus nationibus, qui Romam convenerunt ut Ludos participarent Olympios. * Dilecti athletae Ludos Olympios Romae participantes. Prope huius fori obeliscum, in medio Neronis circo olim erectum, apud quem constat Petrum Apostolorum Principem martyrium fecisse, Berniniana porticus vos quasi geminis immensis brachiis amplecti, Nobisque conspiciendos offerre videtur. Eadem effusa benevolentia erga vos affecti, qua Decessor Noster immortalis memoriae Sanctus Pius X anno millesimo nongentesimo quinto nobilem virum Petrum De Coubertin, ludorum Olympiorum instauratorem, coram admisit eiusque incepta admodum probavit, cupimus in primis adventum vestrum ex animo gratulari. Vos diu exspectatos nunc excipimus, ut superiore tempore familiariter colloquendo alias significavimus; ac perlibenter Gandulfi Arce hodierna die discessimus, ut in hoc Petriano foro conf erta ac ferventia agmina salutaremus vestra. Utinam faustissimum huiusmodi vespertinum eventum, quod tot res in memoriam revocat, vestros animos penitus tangat; ita quidem ut exinde unusquisque vestrum et de propria athletae dignitate Celsius sentiat et Romae spiritualem arcanam vocem aptius percipiat. Patet nec omnibus gymnicis cohortibus, nec athletis singulis Nos * Die 24 Augusti mensis a. 1960. 818 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ominari posse victoriam ; hanc referant qui ceteris praestant. Id tamen minime prohibet quominus flagrantibus exoptemus votis, ut horum dierum certamina vobis universis prosint, ex iisdemque omnes prorsus emolumenta capere possitis. Non enim palma in stadio proposita, sed recta corporis exercitatio potior aestimanda est. Quodsi domesticus convictus, ac iuvenum institutio atque educatio, rite tradenda, vigilare iubent, ne in gymnicis ludis ad corpus unice spectetur, tamquam ad supremum hominis bonum, neve, ut quandoque contingit, palaestricae artis studium debitam susceptorum officiorum perfunctionem praepediant, nihilominus certum est honestas corporis exercitationes ac nobilia palaestrae certamina semper esse in honore habenda et enixe commendanda. Revera plura eaque magni pretii dotes et ornamenta palaestricorum ludorum ope in homine excoluntur ; nempe sanitas, vigor, membrorum agilitas, gratia, pulchritudo, ad corpus quod attinet ; quod vero ad animum spectat, constantia, fortitudo, sui abnegandi consuetudo. Quam ob rem — id Nobis sane persuasum est — Olympiorum certaminum decursu omnibus vos exemplo eritis sanae aemulationis, quae invidiae simultatisque sit nescia; in contendendo serenam vestram constantiam hilaritatemque ostendetis : in victoria modesti, in adversa fortuna aequum gerentes animum, in difficultatibus propositi tenaces, germanos athletas vos praebebitis, atque inspectanti multitudini antiquae illius sententiae veritatem confirmabitis, quae sonat : Mens sana in corpore sano. Praeterea, antequam vos dimittimus, cogitationes vestras ad amplissimum munus intentas volumus, quod Romae divinitus est commissum, sive ad humanarum rerum cursum sive ad sacram religionem quod attinet. Scilicet admirabili providentis Dei consilio contigit, ut haec Urbs illius imperii caput exsisteret, quod non modo populos medii maris oras incolentes eodem civili cultu eodemque unitatis vinculo sociare contendit, sed etiam eos, qui regiones ab his disiunctissimas occupabant. Quae quidem rerum condicio, cum praesertim peramplam commeandi facultatem communemque sermonem induxisset, hoc, Deo disponente, effecit, ut Romana civitas christianae religionis centrum opportunissime constitueretur ; eademque, praecelsae huiusmodi dignitati respondens, per saeculorum vices omnibus viribus enisa est atque contendit, ut evangelicae salutis, caritatis, pacisque praestantissima bona in populos universos inferret. Acta Ioannis Pp. XXIII 819 Si quis ergo Romam aliquantulum consideret, oculis occurrunt plura antiquitatis monumenta atque loca, quae huius rei veritatem comprobant, et quorum vox, maiestatis plena, egregie cordatos homines minime praeterit. Cuiusmodi voci ut pronas praebeatis aures, humilis Petri Successor, qui vos alloquitur, vehementer exoptat. Vos denique commoto animo complectentes, qui, etsi nationum diversitate distincti, eodem tamen ludorum studio ac proposito fraterne consociamini, uberrimam supernorum munerum copiam vobis, simulque parentibus ac propinquis vestris, ab Omnipotenti Deo peramanter precamur. II Delectis Viris multarum Nationum e Consilio Olympiis certaminïbus apparandis praeposito. * Chers Messieurs, Le beau spectacle, empreint d'ordre et d'aimable cordialité, qu'ont offert les jeunes athlètes, leurs accompagnateurs et admirateurs, mercredi dernier sur la Place Saint Pierre, a favorablement impressionné l'opinion publique du monde entier, mais surtout a laissé dans Notre âme un très doux et inoubliable souvenir. Nous Nous sommes senti à l'aise au milieu de cette belle jeunesse, vibrante de vie et d'enthousiasme, qui représentait si dignement, au plan naturel, les saines aspirations qui sont au cœur de tous les hommes et de tous les peuples. La rencontre avec le Pape, le chef spirituel appelé par la Providence à ce haut service, chargé d'années et d'expérience, pourrait aux yeux de certains sembler parée des couleurs du soir ... En réalité, c'est au Père que l'on va, au Père qui, comme Abraham, Jacob, Moïse et les grands hommes de tous les temps, transmet à ses fils, et par eux aux générations futures, le flambeau d'une aurore sans déclin. Au cours de ces derniers mois, tandis que s'accumulaient à l'horizon des nuages menaçants, quelques voix s'élevèrent timidement pour implorer de Nous une parole explicite de rappel et d'exhortation à la réflexion et au sens des responsabilités. A vrai dire, Nous ne manquons jamais, au cours de nos rencontres quotidiennes avec les pasteurs d'âmes, * In Arce Gandulfi habita, die 29 Augusti mensis a. 1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 820 avec les représentants des nations, et avec les groupes si nombreux de fidèles et de visiteurs, d'élever une voix attristée, mais confiante, pour la défense de la paix et au nom de la fraternité humaine. Et c'est pourquoi Nous n'avions pas cru opportun de rappeler, par une déclaration plus explicite, des vérités qui font du reste partie de l'enseignement pontifical et ont été solennellement et si fréquemment proclamées, tant dans le passé lointain qu'en des temps tout récents. Mais le spectacle qui s'offrit à Nos yeux le soir du 24 août sur la Place Saint Pierre Nous a semblé une invitation du Ciel à donner publiquement Notre cordiale approbation à ce désir universel de collaboration plus généreuse de tous les peuples en vue du véritable bien-être et de la défense des valeurs humaines. Oui ! Ces compétitions sportives et les motifs qui inspirent ces grandes assises de jeunes proclament, à la face du monde, non seulement l'honneur rendu aux valeurs physiques et à l'harmonie des membres du corps, mais aussi le service que ces valeurs physiques peuvent et doivent rendre aux plus hautes aspirations de l'homme vers la perfection et la beauté intérieures, vers l'émulation réciproque, sereine et joyeuse, vers la fraternité universelle. En lisant ces jours derniers dans les journaux ces paroles attribuées au restaurateur des Jeux Olympiques, le Baron Pierre de Coubertin : « Ce qui importe n'est pas de vaincre, mais de participer aux Jeux », les consignes de Saint Paul aux Corinthiens Nous revenaient spontanément à l'esprit : « Ne savez-vous pas que, dans les courses du stade, tous courent, mais un seul remporte le prix? Courez donc de manière à remporter tous quelque chose de plus haut et de plus durable qu'une couronne périssable » 1 Messieurs ! Veuillez accepter pour vous et pour les jeunes que vous représentez et dirigez, comme joyeux augure de votre séjour à Rome, la bienvenue que Nous vous souhaitons de grand cœur sur les bords de ce beau lac d'Albano, où se reflète la demeure qui vous accueille. Sachez en outre — et Nous vous le disons avec plaisir — que l'animation qui règne ces jours-ci dans les rues de Rome et les échos qui Nous en parviennent, sont pour Nous un réconfort et une joie. Nous y puisons de nouveaux motifs et un nouvel élan pour alimenter l'optimisme qui Nous anime ; optimisme fondé sur le respect de l'homme et sur la sécurité de l'intervention de Dieu, qui prévient de sa grâce toute noble pensée, toute i Cfr. 1 Cor. 9, 24-25. Acta Ioannis Pp. XXIII 821 sainte résolution, et qui assiste et recompense miséricordieusement tous ses fils. Nous aimons enfin vous confier la charge de renouveler aux jeunes athlètes — dont la présence sur la Place Saint Pierre demeure un des plus heureux souvenirs de cette année — Nos vœux de bon succès dans les Jeux qui se déroulent et d'heureux développement de leurs activités d'hommes dans l'avenir. Dans ces sentiments, Nous invoquons sur vous et sur tous ceux dont vous Nous apportez Paimable hommage l'abondance des divines bénédictions. III Iis qui interfuerunt Conventui V ex omni natione, a Pontificia Academia Thomasiana Romae coacto. * Singulari sane animi Nostri laetitia vos in alma hac Urbe, Petrianae Cathedrae sede, congregatos salutamus, qui vel Pontificiae Academiae Thomasianae sodales estis, vel conventui ex omni natione praesentes interfuistis, ab eadem promerente optime Academia coacto. Atque causae cur laetemur re ipsa Nobis bonae immo optimae praebentur. Thomasiana namque Academia a certis non discedens normis, quas eius conditor immortalis memoriae Leo XIII illi dedit, quasque Decessores Nostri, qui pone secuti sunt, ratas habuerunt atque confirmaverunt, sive congressionibus ex omni populo initis, sive septem dierum coetibus convocatis, numquam praetermisit quin illustraret, defenderet, vulgaret philosophicam Aquinatis disciplinam. Cuius doctrina, cum prae ceteris consentanea esset et veritatibus, Deo aperiente, cognitis, et Sanctorum Patrum documentis, et rectae rationis principiis, Ecclesia sancta sibi tamquam suam sumpsit, eiusdemque auctorem appellavit Doctorem communem, hoc est universalem. 1 Quoniam vero vobis non secus ac Nobismetipsis persuasum plane est, in omnes aetates duratura Angelici Doctoris principia, praecepta docendique viam etiam ad ipsam morum disciplinam pertinere, de qua longior Summae Theologicae pars ordine, gravitate, et perspicuitate maximis agit, idcirco vos, dilectissimi filii, de tribus, quae sequuntur, permagni * Die 16 Septembris mensis a. 1960. 1 Cfr. Pius X I , Litt. Encycl. Studiorum ducem, A. A. S. X V . 1923, p. 314. 53 - ACTA, vol. I I , n. 12. — 25-10-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 822 momenti doctrinae capitibus, cum rationibus Thomasianis congruentibus, disputastis, omnino servatis Ecclesiae sanctae praeceptis, quae hanc materiam complectuntur : sermones videlicet habuistis primum de -fundamento et de auxiliis moralitatis, deinde de iuribus veritatis servandis et componendis, tum de vero conceptu laboris. Non est profecto propositum Nobis ut argumenta huiusmodi, ne breviter quidem, attingamus, quibus de rebus uti opportune poteritis sive subtilioribus uberioribusque documentis a Decessore Nostro ven. mem. Pio XII editis, sive primis Litteris Encyclicis Nostris, quibus Ad Petri Cathedram initium. His praeterea argumentis lumen attulerunt, eaque altius perscrutati sunt, qua disputationibus, qua commentationibus, viri disciplinarum philosophicarum et theologicarum peritissimi, quorum nomina in subiecto Nobis indice perlibenter scripta legimus. Pro eo, quo fungimur, supremi fidei magistri munere, summam adhibemus curam, ut sempiterna animorum salus comparetur. Quod quidem in hisce rerum adiunctis Nos impellit, ut mentibus vestris considerandas duas veritates proponamus, quas ad confirmanda Congressionis vestrae commoda quam maxime conducere existimamus. Prius quod animadvertendum esse ducimus hoc est : Aquinatis moralem disciplinam, etiamsi videatur ad unum sibi proxime statutum finem, investigandae scilicet rerum rationis, contendere, ubi eius altum indagetur consilium, eo semper spectare, ut homines disponat ad tutam perfectamque assecutionem supremi ac supernaturalis eorum finis, in quo aeterna felicitas contineatur. Huiusmodi moralis doctrinae S. Thomae praecipua proprietas, qua terrestria transcenduntur, et supernaturalis finis conquiritur, a Decessore Nostro Pio XI in Encyclicis Litteris « Studiorum ducem » sapienter in lumine collocata est hisce verbis : Idem praeterea solidam theologiae doctrinam de moribus condidit, quae ad dirigendos totos humanos actus valeat supernaturali hominis fini congruenter. 2 Alterum verum, quod cogitationi vestrae proferre cupimus, instantius et maioris quoque momenti Nobis esse videtur, dum in exspectatione eventus Concilii Vaticani secundi sumus, quod ut apte paretur sollicitudo Nostra evigilat : tractationem nempe et solutionem moralium quaestionum, secundum numquam interitura Aquinatis principia, miro usui esse, ut studiosis veritatis et caritatis consensus et unitas sit : 2 A. A. S. XV, 1923, p. 319. Acta Ioannis Pp. XXIII 823 cum inde et Ecclesiae Catholicae, et universo terrarum orbi multiplex et opimus fructus pacis sit exspectandus. Ceterum Pius XI in Litteris Encyclicis Studiorum ducem, quibus Aquinatis insignia recolebantur merita, sexto exacto saeculo, postquam is in Sanctorum Caelitum numerum relatus est, hoc sibi statuerat, pacis Christi in regno Christi deproperare triumphum. Pastoralium sollicitudinum Nostrarum haec pariter praecipua occupatio, hoc celsum est veluti culmen, prout iam in primordiis Pontificatus Nostri commonefecimus. Etenim in primis a Nobis editis Litteris Encyclicis cum filiis Nostris, qui ubique terrarum sunt, animi Nostri sensus communicavimus : christianae pacis scilicet triumphum e divina caritate, effusius in humanae societatis sinum manante, sperandum esse : Optata quippe salus expectanda est praecipue ex magna effusione caritatis. 3 41 Quapropter si vos, animorum salutis anxii, morales veritates, quae naturali lege, veluti proximo fundamento, innituntur et in divina Revelatione supremam assequuntur normam, studiose colueritis et assidue propalaveritis, verae animorum libertatis eritis assertores; atque si operarum conductoribus et operariis suadendo, monendo auctores fueritis, ut aequa ratione iura sibi mutuo vindicent et officia persolvant, pro viribus vestris efficietis, ut iidem sequantur Christum Iesum viam, veritatem, vitam, in mortali nostro aevo protectorem et in beata aeternitate mercedem magnam nimis. 5 6 Sed ut haec, quae tantopere exoptamus, effecta dentur, opus est in primis Thomasianis documentis perscrutandis diligenter vacetur. Quapropter cupimus vehementer eorum numerum augeri in dies, qui sibi de Angelici Doctoris operibus lumen et eruditionem hauriant; eosque non solum e sacerdotibus vel e viris recondita doctrina ornatis, sed etiam e bonarum artium studiis communiter deditis : quibus crebriores ascribi praesertim velimus iuvenes, in Catholicae Actionis ordines allectos, studiorumque laurea donatos. Valde deinde expetimus divi Thomae praeceptorum veluti thesaurum, summo cum rei christianae emolumento, cotidie largius effodi, atque adeo eius scripta latissime in vulgus edi, sive instituendi ratione, sive dicendi genere a nostrorum dierum ingenio et indole nulla ex parte discrepantibus. Habetis, filii dilectissimi, vota, quae suscepimus Congressionis ve3 Cfr. ibid. 4 A. A. S. L I , 1959, p. 509. 5 Io. 14, 6. 6 Cfr. Gen. 15, 1. 824 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale strae causa, cuius nuntium propensissima accepimus voluntate, ad cuius coepta et labores saepe animum adiecimus Nostrum; cum persuasum omnino haberemus studia huiusmodi plurimum ad catholicam hominum institutionem valere : studia, dicimus, quae Nobis ipsis non parum cordi fuerunt a primis sacerdotii Nostri annis, quo nimirum tempore, ob summa incitamenta a Decessore Nostro Leone XIII ingeniis allata, ea nova quadam alacritate colebantur. Praeterea ad Thomasianas res — hoc tamen leviter quasique inter fratres versantes fatemur — nomine ipso Nos ferri putamus, utpote quod a Decessore Nostro Ioanne XXII asciverimus, qui Thomam Aquinatem in Sanctorum Caelitum numerum ascripsit. Ad extremum has multas ob causas publice vobis gratulati de collocata tam accurate opera in hac gravissimi ponderis re, paterno animo vobis singulis, qui adestis coram, iisque universis, quos caros habetis, Apostolicam Benedictionem, supernorum donorum pignus, impertimus. IV Iis qui interfuerunt tertiae Congressioni ab Europae cardiologis Romae habitae. * Monsieur le Président, Nous vous remercions de vos si aimables expressions, qui touchent profondément Notre cœur. Nous ne pouvions vraiment souhaiter une meilleure entrée en matière à cet entretien avec les savants spécialistes qui viennent de participer, au prix de longues études et de précieuses recherches au troisième Congrès Européen de cardiologie. Chers Messieurs, Les paroles du professeur Luigi Condorelli, comme les indications qui Nous avaient été courtoisement communiquées auparavant, Nous fournissent l'heureuse confirmation du fait que vous apportez à l'exercice de votre profession non seulement la préparation et la compétence du savant, mais aussi l'humilité sincère et la confiance du croyant. Vos labeurs, vos études, empreintes d'une sévère rigueur scientifique, les soins que vous prodiguez dans les hôpitaux et les cliniques, aussi * Die 24 Septembris mensis a. 1960. Acta Ioannis Pp. XXIII 825 bien que les travaux de ce Congrès, n'ont qu'un but : le cœur humain. C'est à lui que tend votre recherche passionnée, c'est à l'étude de sa complexe pathologie que vous appliquez les connaissances et découvertes nouvelles, utilisant des instruments toujours plus perfectionnés, des méthodes thérapeutiques et d'audacieuses interventions chirurgicales, qui jusqu'à ces dernières années eussent semblé tout à fait chimériques. La science médicale, certes, est noble et belle en tous ses domaines, puisqu'elle contribue, par les soins qu'elle prodigue aux divers membres du corps humain, à défendre et à prolonger ce précieux don de Dieu qu'est la vie. Mais votre profession semble mériter une note de plus vive sympathie encore, car elle s'applique au cœur, cet organe incomparable et irremplaçable du corps humain. Notre intention n'est pas de vous faire une dissertation scientifique. Nous voudrions seulement souligner brièvement la dignité de votre mission, à la lumière de la révélation chrétienne, pour infuser dans vos cœurs une nouvelle ardeur et en faire jaillir une grande reconnaissance envers Dieu qui vous a appelés à une tâche si haute et si noble. Il suffit de feuilleter les pages de la Sainte Ecriture pour comprendre quelle est, dans la pensée des auteurs inspirés, la place prééminente du cœur dans la personne humaine. Certes, il ne s'agit pas de chercher dans la Bible des indications scientifiques, au sens ou nous l'entendons aujourd'hui ; mais il est émouvant de voir quelles profondes analogies de caractère religieux et moral elle sait tirer du cœur humain. C'est de lui, quand il est ouvert aux choses de Dieu, que jaillissent les saintes pensées, la sagesse, la vertu. C'est le cœur qui dicte à l'homme la rectitude, la simplicité, l'humilité ; et il atteint le sommet de la perfection, quand il est fidèle à Dieu. Aussi la Sainte Ecriture nous invite-t-elle sans cesse à le purifier, si nous voulons être agréables à ce Dieu, qu'elle nous ordonne d'aimer « de tout notre cœur », ex toto corde, et que seul peuvent voir ceux qui ont le cœur pur : Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum videbunt. C'est Dieu qui a créé le cœur humain ; il le voit, le connaît, le sonde et le scrute jusqu'en ses replis les plus secrets ; il l'éprouve par la souffrance, le soutient et le raffermit par sa grâce ; selon l'image hardie du Livre des Proverbes, il le tient dans ses mains. Et quand le Fils de Dieu vint habiter parmi les hommes, c'est son cœur qu'il leur propose 1 2 3 4 1 Cfr. 2 Cfr. Matth. 22, 37. 3 Matth. 5, 8. 4 Cfr. Proverò. 21, 1-2. III Reg. 15, 14. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 826 Offlciale en exemple : « Mettez-vous à mon école — leur dit-il — car je suis doux et humble de cœur » . Chers Messieurs, comme elle est grande et féconde, votre mission, si vous la considérez dans cette lumière ! Comme vous devez vous sentir encouragés en pensant que près de vous, guidant votre main, se trouve celle de Dieu lui-même, qui vous constitue ainsi ses précieux collaborateurs dans la prolongation de la vie humaine ! Un œil superficiel pourrait ne voir dans votre travail qu'un ensemble de facteurs purement techniques, une simple confrontation de données anatomiques. L'œil du croyant, au contraire, sait en découvrir toute la valeur morale et religieuse. La foi, en effet, permet de prendre la mesure exacte de la science humaine, de ses grandeurs et de ses limites. Elle montre en même temps la beauté des efforts du chercheur pour la conquête de la vérité, et l'humble attitude qui doit rester la sienne en face de l'immensité de Dieu. Votre éloquent interprète le disait tout à l'heure en des termes bien touchants. « L'homme de science, disait-il, sait que ses conquêtes, si grandes soient-elles, ne sont que de petits grains de vérité, de minuscules fragments dans une mosaïque d'une grandeur infinie ». Voilà le langage humble et vrai du savant. Ainsi pensait également, Nous le savons, un eminent cardiologue qui eût été des vôtres aujourd'hui, si la mort ne l'eût ravi tout dernièrement : le professeur Charles Laubry, que recommandaient ses hautes qualités morales, non moins que sa compétence professionnelle, et dont Nous sommes heureux d'évoquer au passage la noble figure. 5 Si la foi situe le savant à sa vraie place devant Dieu, elle lui découvre aussi l'image de Dieu dans ses frères, et transforme, par cette nouvelle perspective, toutes ses relations avec eux. Que dire, s'il s'agit de frères souffrants, et d'une profession qui, comme la vôtre, leur est tout entière consacrée ! Le médecin, c'est le bon Samaritain de l'Evangile, soucieux avant tout de panser les plaies, d'atténuer la souffrance, de réconforter, de rasséréner. Et comment oublier qu'à travers l'homme auquel vous prodiguez vos soins, c'est le Christ que vous servez, le Christ qui vous dira un jour — l'Evangile nous le garantit — la parole d'ineffable consolation : « J'étais malade, et vous m'avez visité ! ». Poursuivez, chers Messieurs, votre belle et généreuse mission au service de l'humanité souffrante ! A la rigueur professionnelle, mise au ser- 5 Matth. 11, 29. Acta Ioannis Pp. XXIII 827 vice du progrès de la science, sachez unir toujours l'estime et l'amour croissant des hommes qui en sont les bénéficiaires et qui attendent de vous, avec tant d'anxiété parfois, le soulagement de leurs maux. Quant à Nous, soyez sûrs que Nous suivons avec un intérêt très particulier vos personnes et vos travaux, et que Nous avons éprouvé une très douce joie en vous accueillant aujourd'hui dans Notre demeure, où vous serez toujours les bienvenus. En gage des grâces que Nous appelons sur l'heureuse continuation de votre belle tâche, Nous vous accordons à tous de grand cceur, ainsi qu'à vos familles, à vos collaborateurs, à vos élèves et à vos malades, une très paternelle Bénédiction Apostolique. V Ad Augustos Principes Bhumibol Adulyadej et Sirikit, Thailandiae Regem ac Reginam. * Nous sommes vivement touché de la visite de Vos Majestés, qui Nous offre l'occasion de manifester Nos sentiments de particulière sympathie pour le peuple de la Thaïlande. C'est, Nous le savons, une terre riche en beautés naturelles, riche également en nobles et antiques traditions. Soucieux à la fois d'assurer le maintien de ce patrimoine et de promouvoir le progrès de la nation dans les différents secteurs de la vie humaine, Gouvernement et Peuple thaïlandais sont parvenus à des résultats dignes d'éloges, notamment dans le domaine social et dans celui de l'instruction publique. Nos fils catholiques, prêtres, religieux et fidèles, ont à cœur d'apporter à ces efforts leur contribution, et, par les œuvres nombreuses et florissantes qu'ils ont fondées ou qu'ils entretiennent — écoles, hôpitaux, dispensaires — ils se montrent empressés à travailler eux aussi, en fils loyaux, au progrès et à la prospérité de leur patrie terrestre. Ils se sont acquis ainsi, par leur dévouement désintéressé, une estime et une sympathie qui leur sont précieuses dans l'exercice de leur tâche. Ils jouissent aussi — et Nous avons plaisir à le souligner en présence de Vos Majestés — du respect et de la liberté que* leur assurent la sage prévoyance des dispositions législatives et la courtoise bienveillance des Autorité de l'Etat. * Die 1 Octobris mensis a. 1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 828 C'est là, de la part de ces dernières, une tradition ancienne, puisque déjà en 1688, Notre prédécesseur le Bienheureux Innocent XI, écrivant au Souverain du Siam — comme on appelait alors votre Pays — le remerciait de la. protection qu'il accordait aux Missions catholiques. C'était à l'occasion de la venue à Rome d'une ambassade siamoise, que le pieux Pontife accueillit avec beaucoup de joie, manifestant sa sollicitude envers vos compatriotes par toutes d'attentions et de cadeaux. Vos Majestés le voient: la Thaïlande n'est pas une inconnue au Vatican. Pour Notre part, Nous sommes animé à son égard des mêmes sentiments que Notre lointain prédécesseur, et Nous sommes heureux de vous en donner l'assurance, tandis que Nous invoquons sur cette noble nation, sur ses dirigeants, et en tout premier lieu sur les Personnes de Vos Majestés et sur la Famille Royale, les meilleures grâces du Dieu Tout-Puissant. YI Celsitudini ßerenissimae Francisco Iosepho II, Lichtenstonii Principi, et Celsitudini Serenissimae huius Principis Coniugi. * Altesses Sérénissimes, C'est avec joie que Nous accueillons aujourd'hui dans Notre maison Vos Altesses Sérénissimes, qui ont voulu Nous rendre visite au Vatican : attention dont Nous apprécions toute la délicatesse, aimant à y voir le témoignage des sentiments qui vous animent vis-à-vis de l'Eglise et de son Chef visible. Il y a bien longtemps — depuis les lointaines années de Notre jeunesse — que Nous entendons parler de votre Principauté, en des termes toujours honorables pour elle et empreinte de respectueuse sympathie. Nous entendons vanter les beautés naturelles dont il a plu au Créateur de l'enrichir, ainsi que le caractère pacifique des ses habitants, attachés à leurs traditions de foi, de sérieux, de labeur tranquille et assidu. Par sa position privilégiée, le Liechtenstein peut se tenir en dehors des grandes compétitions politiques et économiques qui tiennent le monde entier dans un état de perpétuelle agitation et inquiétude, et il profite de cette heureuse disposition de la Providence pour travailler dans la concorde et dans la paix. Il donne ainsi à tous un précieux exemple de pratique * Die 8 Octobris mensis a. 1960. Acta Ioannis Pp. XXIII 829 sereine du devoir quotidien, et recueille les fruits de ses laborieuses et paisibles activités. Plus digne de respect encore que ses vertus naturelles est, à Nos yeux, l'héritage de la foi catholique que professe, Nous le savons,, la majeure partie des habitants de votre Principauté, et dont Vos Altesses Sérénissimes ont à cœur d'être les premières à donner l'exemple. Nous aimons à vous assurer que cette portion du grand troupeau confié à Nos soins — petite sans doute par l'étendue matérielle, mais non par la qualité — a sa part dans Notre affection et dans Notre prière. De grand cœur Nous invoquons sur elle, et en premier lieu sur les Personnes de Vos Altesses Sérénissimes, l'abondance des divines faveurs, en gage desquelles Nous vous accordons paternellement, ainsi qu'à vos chers enfants, la Bénédiction Apostolique. NUNTIUS RADIOPHONICUS AD CHRISTIFIDELES PERUVIENSES, S E X T U M EX UNIVERSA NATIONE EUCHARISTICUM CONVENTUM IN URBE PIURA CELEBRANTES. * Amadísimos Hijos del Perú : l Sea por siempre bendito y alabado el Santísimo Sacramento del Altar ! Este es el grito de alegría que brota espontaneo de Nuestros labios al saber que en estos momentos estáis con un solo corazón y una sola alma, rebosantes de fervor, ante la Hostia Santa en número tan imponente y con un entusiasmo irrefrenable. Henos aquí, católicos peruanos, para deciros cuánto os amamos en las entrañas de Cristo, para admirar vuestra fe, para exhortaros a la caridad y para ofrecer al Dios, oculto en las especies del pan y del vino, vuestro acto de adoración. La fe que ilustra las páginas gloriosas de vuestra historia se ha desbordado estos días por las calles y plazas de la hospitalaria Piura, alegrando al Cielo y edificando a los hombres. Os felicitamos por este triunfo eucaristico. Vuestro Congreso quiere ser una exaltación de aquel mutuo amor de 1 * Die 28 Augusti mensis a. 1960. 1 Cfr. Phil. 1, 8. 830 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale caridad divina que es capaz de unir ante una Custodia santa a los corazones de todos, i Bendita unión que os conservará en el camino de la paz y prosperidad! La unidad y la fraternidad universal tienen su origen en la paternidad de Dios y encuentran su más nutritivo alimento en la Mesa Eucaristica, donde se recibe a Cristo ofrecido como Víctima por la salvación de la humanidad y principio de vida sobrenatural para todos los hombres. ¿Cómo no va a complacer al Señor de los Señores el culto que le habéis tributado pública y solemnemente en este acto de reparación para compensarlo por las ofensas que le causan los pecados del mundo? Con el pueblo del Perú, oh Señor, os alabamos, os bendecimos, os adoramos, os glorificamos. Vuestra devoción a la Eucaristía sea manantial de vida que renueve las esencias cristianas de esa Nación. Bebed en este torrente la firmeza de vuestra fe contra todo peligro de desviaciones, la pureza de costumbres contra el materialismo amenazador, el debido respeto al sagrado vínculo conyugal contra malsanas teorías. Pedid al Redentor Divino, presente en la Eucaristía como Sumo y Eterno Sacerdote, santos y celosos sacerdotes que continúen su obra de salvación sobre la tierra, que os enseñen el camino del Cielo y os distribuyan el pan de los Angeles con sus manos puras. Dios bendiga vuestra Patria, con sus campos y hogares, vuestras aldeas y ciudades, ese hermoso País, resumen gracioso y cifra de toda América. Que vuestros Santos Toribio, Francisco y Rosa de Santa María, con los Beatos Martín y Juan Masías, os impetren las gracias que, con Nuestra cordial y paterna Bendición para Nuestro dignísimo Cardenal Legado, para el Episcopado con su Clero, para las ilustres Autoridades y pueblo todo amadísimo, de corazón imploramos. Sacra Congregatio Consistorialis. 831 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Pp. XXIII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 30 Aprilis 1960. — Metropolitanae Ecclesiae Sancti Ioannis Portori censis, nuper erectae, praefecit Exc. P. D. Eduardum Petrum Davis, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis Sancti Ioannis Portoricensis. die 15 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Elnensi Exc. P. D. Joëlem Bellec, hactenus Episcopum Maurianensem. die 16 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Gerasenae Revmum P. D. Salvatorem Sorrentino, ex archidioecesi Neapolitana, Antistitem Urbanum, quem deputavit Auxiliarem, pro dioecesi Puteolana, Emi P. D. Alfonsi S. R. E. Cardinalis Castaldo, Archiepiscopi Neapolitani et Episcopi Puteolani. die 12 Iulii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Heliopolitanae in Phoenicia Exc. P. D. Raphaelem Calabria, hactenus Archiepiscopum Hydruntinum, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Augustini Mancinelli, Archiepiscopi Beneventani. die 13 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Caliensi Exc. P. D. Albertum Uribe Urdaneta, hactenus Episcopum Sonsonensem. die 23 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Arecibensi, nuper erectae, R. P. Alfredum Méndez, sodalem Congregationis a S. Cruce. — Titulari episcopali Ecclesiae Heracleensi Ponticae R. P. Eduardum Harper, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, quem constituit Praelatum Nullius nuper erectae Praelaturae Nullius Insularum a Virginibus seu Thomasianae. — Titulari episcopali Ecclesiae Larensi R. D. Aloisium Aponte 832 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Martínez, parochum in oppido vulgo Aibonito in dioecesi Poncensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Eduardi McManus, Episcopi Poncensis. die 30 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Legiensi R. P. Arturum Rivera Damas, sodalem Societatis S. Francisci Salesii, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Aloisii Chavez et González, Archiepiscopi Sancti Salvatoris in America. die 1 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Texcocensi, nuper erectae, Exc. P. D. Franciscum Ferreira Arreóla, hactenus Episcopum titularem Arycandensem. die 17 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Temnitanae R. P. D. Franciscum J. Furey, parochum S. Helenae ex archidioecesi Philadelphiensi, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Ioannis F. S. R. E. Card. 0'Hara, Archiepiscopi Philadelphiensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Bindaeae R. P. D. Cletum J. Benjamin, parochum Incarnationis D. N. I. C. ex archidioecesi Philadelphiensi, quem deputavit Auxiliarem Eimi P. D. Ioannis F. S. R. E. Card. 0'Hara, Archiepiscopi Philadelphiensis. II .VALENTINAE-SEGOBRICENSIS-DERTOSENSIS DECRETUM DE MUTATIONE F I N I U M DIOECESIUM Quum sollemnibus Conventionibus, die xxvii mensis Augusti anni M C M L i n initis, Apostolica Sedes et Hispanicum Gubernium praeter cetera constituerint ut praesentes dioecesium fines, ne plures provincias civiles complecterentur, paulatim, collatis utrimque consiliis, immutarentur, Excmus P. D. Hildebrandus Antoniutti, Archiepiscopus titularis Synnadensis in Phrygia et in Hispania Apostolicus Nuntius, rebus cum Gubernio opportune compositis, ab eadem Apostolica Sede postulavit ut nonnullarum dioecesium limites immutarentur. Ssmus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia PP. XXIII, auditis Excmis locorum quorum interest Ordinariis, ratus huiusmodi finium immutationem catholicae Religionis firmitati atque incremento valde profuturam, oblatas preces benigne censuit excipiendas. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium iSacra Congregatio Consistorialis 833 vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae Potestatis, praesenti Consistoriali Decreto distrahit : 1. a dioecesi Segobricensi totum territorium cum omnibus suis paroeciis et ecclesiis filialibus quod intra fines civilis provinciae cui nomen Valencia exstat ; 2. a dioecesi Dertosensi omnes paroecias et filiales ecclesias archipresbyteratum vulgo Nules, Villareal, Castellón de la Plana, Lucena et Albocácer, praeter paroeciam vulgato nomine Caii appellatam. Mutatis hac ratione praef atar um dioecesium finibus, eadem Sanctitas Sua adnectit : 1. archidioecesi Valen tinae territorium cum eius paroeciis et filialibus ecclesiis a dioecesi Segobricensi, uti supra, seiunctum; 2. dioecesi Segobricensi omnes paroecias, praeter paroeciam vulgo €ati nuncupatam, et filias ecclesias archipresbyteratuum quibus nomina Nules, Villareal, Castellón de la Plana, Lucena, et Albocâcer a dioecesi Dertosensi distractas. Mandat insuper Ssmus Dominus Noster ut omnia acta et documenta memoratarum paroeciarum clericos, fideles et bona temporalia respicentia ab eis ad quos spectat, quam primum fieri poterit, suae cuique Curiae episcopali tradantur. Ad clerum autem quod attinet, statuit ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, clerici dioecesi illi censeantur incardinati in cuius territorio legitime degunt. Ad haec exsecutioni mandanda Sanctitas Sua memoratum Excmum P. D. Hildebrandum Antoniutti deputare dignata est, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, •onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem, cum primum fas erit, remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriali Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Roma, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 31 mensis Maii anno 1960. £g MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. % S. T Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor 834 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI PLANENSIS GRAECORUM DECRETUM CHRISTIFIDELES CUIUSVIS RITUS OPPIDORUM VULGO (( MEZZOIUSO », (( CONTESSA ENTELLINA )) ET (( PALAZZO ADRIANO )) IURISDICTIONI EPISCOPI PLANENSIS GRAECORUM SUBDUNTUR. Iuxta Apostolicas sub plumbo Litteras die vigesima sexta mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo septimo datas, quae incipiunt verbis « Apostolica Sedes », quibusque nova graeci ritus Planensis Graecorum dioecesis erecta est, in locis vulgo « Mezzoiuso », « Contessa Entellina » et « Palazzo Adriano », firmis manentibus iuribus et oneribus omnium paroeciarum et ecclesiarum byzantini ritus, duplex manserat ecclesiastica iurisdictio, nempe : pro « Mezzoiuso » Archiepiscopi Panormitani et Episcopi Planensis Graecorum ; pro « Contessa Entellina » et (( Palazzo Adriano » Archiepiscopi Montis Regalis et Episcopi Planensis Graecorum. Cum in locis tam angustis, quondam a fidelibus byzantini ritus fundatis, temporis decursu dissensiones exstiterint, Ssmus Dominus Noster Ioannes, Divina Providentia Papa XXIII, ad bonum animarum, uti par est consulendum, iis auditis quorum interest, pro Sua pastorali sollicitudine, de Apostolicae potestatis plenitudine, per praesens Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali Decretum, statuit ut supra memorata loca vulgo « Mezzoiuso », « Contessa Entellina » et « Palazzo Adriano » eorumque sacerdotes et fideles omnes, tum graeci tum latini ritus, una cum omnibus paroeciis, ecclesiis, oratoriis publicis et semipublicis domibusque religiosis tum virorum tum mulierum ibi incolentium, sub una sint ecclesiastica iurisdictione, Episcopi nempe Planensis Graecorum, prorsus extincta in praefatis locis seu municipiis vulgo (( Mezzoiuso » Archiepiscopi Panormitani et vulgo « Contessa Entellina » et « Palazzo Adriano » Archiepiscopi Montis Regalis iurisdictione. Vacantibus, igitur, latini ritus paroeciis ius erit Episcopi Planensis Graecorum libere ad canonicam institutionem procedere, dempto iure praesentationis ex parte Ordinarii Montis Regalis. Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum universitatibus 835 Cum autem nuperrime idem Ssmus Dominus Noster, ingenti omnium gaudio, Augustam Suam voluntatem manifestaverit Oecumenicum Concilium convocandi, omnium Pastorum et fidelium officium est, ut alacriore studio, toto corde sese disponant ad hoc misericordiae Dei monumentum digne celebrandum, gratiam a Summo Aeterno Pastore Domino Nostro Iesu Christo precibus ac sacrificiis implorantes ; qui quidem expectatissimis eventus huiusmodi animorum dispositioni valde sane conferet. Dioecesis vero Planensis Graecorum in Trinacria insula constituta, ratione sive historica sive geographica quidam quasi Orientem inter et Occidentem spiritualis pons efformare videtur, in exemplum exstans illius Apostolicae Sedis numquam intermissae sollicitudinis erga Orientales communitates, quae, ad unitatem revocatae, suorum rituum varietate, Unam, Sanctam, Catholicam et Apostolicam Ecclesiam mirifice décorant. Haec commemoranda erant ut laetanter, hoc oecumenico tempore, praesens Decretum in exsecutionem qua par est religiosa sedulitate mittatur. Contrariis quibuscumque minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die octava mensis Iulii anno Domini MCMLX. H. I. Card. CICOGNANI, a Secretis L. © S. A. Coussa, Adsessor SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS DECRETUM INSTITUTUM THEOLOGIAE MORALIS SEU ACADEMIA ALPONSIANA FACULTATI THEOLOGICAE PONTIFICIAE UNIVERSITATIS LATERANENSIS INSERITUR. Fidei morumque aedificationem Apostolica Sedes per eos assidue provehendam constanter voluit qui theologico magisterio funguntur, tum ad dogmata tum ad praecepta Divinae Revelationis exponenda, perpendenda, ad effectus conclusionesque ducenda. Magistros in primis summo- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 836 pere commendat qui, vitae normas sacrorum alumnis presbyterisque praebendo atque edisserendo, « ad iustitiam erudiunt multos », quorum erit catholicum populum singulosque fideles ad malum devitandum bonumque faciendum adeo ducere, ut in partem aeterni summique Boni tandem veniant. Quod his duobus fere saeculis in Ecclesia laudabiliter praestiterunt discipuli Sancti Alfonsi Mariae de Ligorio, Episcopi et universalis Ecclesiae Doctoris; cuius prementes vestigia, errorum tenebras, quas increduli congesserunt atque « indocti et instabiles » partim susceperunt, verbis et scriptis refellere nunquam destiterunt, sanam doctrinam lectissimis utriusque cleri alumnis tradendo. Fastigium nuperrime operi imponentes, moderatores inditae religiosae Congregationis a SSmo Redemptore in alma Urbe a. D. MCMLVII, probante Sacra Congregatione de negotiis Religiosorum, « Academiam Alfonsianam » condiderunt. Cum huiusmodi Theologiae Moralis Institutum, integrae morum scientiae sapientiaeque excolendae addictum, iis additis disciplinis quibus efformatur «bonus minister Christi Iesu, enutritus verbis fidei et bonae doctrinae » (1 Tim. 4, 6), prospere cesserit, Rector maximus laudatae Alfonsianae familiae suppliciter postulavit ut « Academia Alfonsiana » Theologica Facultate Pontificiae Universitatis Lateranensis ita includeretur ut eiusdem pars fieret, « Institutum Theologiae Moralis » nuncupatum, ad magistros Theologiae Moralis praeparandos. Cum autem SSmus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Papa XXIII benigne annuere dignatus sit, Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus, post approbata peculiaria exhibita Statuta, pro munere Institutum Theologiae Moralis seu « Academiam Alfonsianam » partem Facultatis Theologicae Pontificiae Universitatis Lateranensis hisce constituit constitutamque declarat, ad normam eorundem Statutorum, quibus et methodus adhibenda et disciplinae tradendae et academici effectus — praesertim ad S. Theologiae lauream quod attinet — ad amussim praestituuntur. Ceteris servatis de iure servandis: contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis, d. II m. Augusti, in festo Sancti Alfonsi de Ligorio, Episcopi et Ecclesiae Doctoris, a. D. MCMLX. £g I. Card. PIZZARDO, Ep. Albanen. Praefectus L. © S. Dinus Staffa, a Secretis Diarium Romanae Curiae 837 DIARIUM ROMANAE CURIAE Mercoledì, 28 settembre 1 9 6 0 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. Luis FRANCISCO T H O M E N , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica Dominicana, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Sabato, 1 ottobre 1 9 6 0 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza le Loro Maestà il Re B H U M I B O L ADULYADEJ e la Regina SIRIKIT, Sovrani di Thailandia. Sabato, 8 ottobre 1 9 6 0 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza le Loro Altezze Serenissime FRANCESCO GIUSEPPE II, Principe regnante di Liechtenstein, e la Principessa Consorte GIORGINA. S E G R E T E R I A D I STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 19 febbraio 1960. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cento Fernando, Protettore delle « Sœurs du Tiers Ordre Régulier de Notre Dame du Mont Carmel » (Lussemburgo). 16 aprile » S. E. Revma Monsig. Bertoli Paolo, Arcivescovo tit. di Nicomedia, Nunzio Apostolico in Francia. 18 maggio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Marella Paolo, Protettore delle Suore della Croce (Strasbourg). 25 » » L'IIlmo e Revmo Monsig. Tibau Duran Narciso, Uditore del Tribunale della Rota presso la Nunziatura Apostolica di Madrid. 54 - ACTA, vol. I I , n. 12. — 25-10-1960. 838 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 20 giugno » » » » 21 » » » « » 23 » 24 » » » 23 luglio » » 25 » » » » » » » 1960. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle « Madres de los Desamparados y San José de la Montana » (Valencia, Spagna). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle « Religiosas Filipenses Misioneras de Enseñanza (Barcellona, Spagna). ,) L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle « Misioneras Esclavas del Inmaculado Corazón de María » (Lérida, Spagna). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle « Hijas del Patrocinio de Maria » (Cordoba, Spagna). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle « Misioneras Hijas del Santísimo e Inmaculado Corazón de María » (Barcellona, Spagna). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle « Suore della Provvidenza sotto la protezione di San Gaetano Thiene » (Gorizia). » L'IIlmo e Revmo Monsig. Fiore Ernesto, Prelato Uditore del Tribunale della Sacra Romana Rota. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cento Fernando, Protettore dei Monaci Benedettini Silvestrini. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore della « Piccola Missione per i Sordomuti » (Bologna). » L'IIlmo e Revmo Monsig. D'Ercole Giuseppe, Prelato Referendario del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. » L'IIlmo e Revmo Monsig. Parisella Alfredo, Prelato Referendario del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle « Hermanas Misioneras de Santa Teresita del Niño Iesus » (Santa Rosa de Osos, Colombia). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle « Misioneras de la Caridad Hijas del Inmaculado Corazón de María » (Solsona, Spagna). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle « Religiosas Misioneras del Santísimo Sacramento y María Inmaculada » (Madrid, Spagna). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle « Religiosas Misioneras Hijas de la Sagrada Familia de Nazareth » (Aiguafreda, Vich, Spagna). Diarium 25 Romanae Curiae 839 luglio 1960. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle «.Religiosas Concepcionistas Misioneras de la Enseñanza » (Madrid, Spagna). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Marella Paolo, Protettore del Collegio di San Girolamo degli Illirici in Roma. 28 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara Clemente, Protettore delle « Terciarias Franciscanas de la Inmaculada Concepción » (Valencia, Spagna). 3 agosto » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Traglia Luigi, Protettore delle « Suore dell'Apostolato Cattolico » (Roma). 26 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Marella Paolo, Protettore della Società di Maria (Roma). 7 settembre » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Marella Paolo, Protettore degli « Oblati di San Francesco di Sales » (Roma). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Marella Paolo, Protettore delle « Oblate di San Francesco di Sales » (Troves, Francia). Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Consiglieri della Pontificia Commissione Centrale Preparatoria del Concilio Ecumenico Vaticano II : gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori: Giuseppe Rossi, Reggente della Sacra Penitenzieria Apostolica ; Francesco Tinello, Règgente della Cancelleria Apostolica ; Sua Eccellenza Reverendissima Monsignor Silvio Romani, Sotto-Datario ; il Reverendissimo Padre Abate Don Anselmo M. Albareda, dei Benedettini, Prefetto della Biblioteca Apostolica Vaticana. Membri della Pontifìcia Commissione Teologica per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: le loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori: Alfredo Vincenzo Scherer, Arcivescovo di Pòrto Alegre ; Francesco Carpino, Arcivescovo di Monreale; Marcello Maria Dubois, Arcivescovo di Besançon ; Maxim Hermaniuk, Arcivescovo di Winnipeg dei Ruteni; Alberto Stohr, Vescovo di Magonza ; Giovanni Giuseppe Wright, Vescovo di Pittsburgh ; Giuseppe Schroffer, Vescovo di Eichstätt ; 840 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Giacomo H. Griffiths, Vescovo tit. di Gaza, Ausiliare di New York. Francesco Franic, Vescovo tit. di Agatopoli, Amministratore Apostolico di Spalato ; Lionello Audet, Vescovo tit. di Tibari, Ausiliare di Québec ; Platone V. Kornyljak, Vescovo tit. di Castra di Marte, Esarca Apostolico per i fedeli ucraini e ruteni di rito bizantino residenti in Germania ; gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori : Luciano Cerfaux; Giuseppe Fenton; Salvatore Garofalo ; Gerardo Philips; Antonio Piolanti; Michele Schmaus; i Reverendissimi Sacerdoti: Carlo Colombo ; Carlo Journet ; Alberto Michel; i Reverendissimi Padri : Luigi Ciappi, dei Predicatori, Maestro del Sacro Palazzo Apostolico ; Rosario Gagnebet, dei Predicatori; Ludovico Gillon, dei Predicatori ; Giacomo Ramírez, dei Predicatori ; Carlo Balie, dei Frati Minori; Damiano Van den Eynde, dei Frati Minori; Agostino Trapé, degli Eremitani di S. Agostino ; Edoardo Dhanis, della Compagnia di Gesù; Francesco Hürth, della Compagnia di Gesù. Consultori della Pontificia Commissione Teologica per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori: Andrea Bride; Giovanni Brinktrine; Arturo Janssens; Giorgio Jouassard ; Erberto Schauf ; i Reverendissimi Sacerdoti : Ignazio Backes; Filippo Delahaye; Renato Laurentin; Diarium Romanae Curiae 841 i Reverendissimi Padri : Leone Ambrogio Ondrak, dei Benedettini ; Ivo Congar, dei Predicatori; Michele Labourdette, dei Predicatori ; Alessandro Kerrigan, dei Frati Minori; Bonaventura Kloppenburg, dei Frati Minori; Ermenegildo Lio, dei Frati Minori ; Lorenzo di Fonso, dei Frati Minori Conventuali; Domenico Unger, dei Frati Minori Cappuccini; Bartolomeo Xiberta, dei Carmelitani dell'Antica Osservanza; Anastasio del SS. Rosario, dei Carmelitani Scalzi; Francesco Dander, della Compagnia di Gesù ; Enrico De Lubac, della Compagnia di Gesù; Gioacchino Salaverri, della Compagnia di Gesù ; Giovanni Witte, della Compagnia di Gesù ; Bernardo Häring, dei Redentoristi ; Giuseppe Lécuyer, della Congregazione dello Spirito Santo; Marcello Bélanger, dei Missionari Oblati di Maria Immacolata ; Emmanuele Doronzo, dei Missionari Oblati di Maria Immacolata ; i Reverendissimi: Don Domenico Bertetto, dei Salesiani ; Don Giorgio Castellino, dei Salesiani. il Reverendissimo Padre Amadeo Rossi, della Congregazione della Missione. Membri della Pontificia Commissione dei Vescovi e del Governo delle Diocesi per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : le loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori: Emilio Maurizio Guerry, Arcivescovo di Cambrai; Filippo Nabaa, Arcivescovo di Beirut dei Melchiti e Gibail ; Ermenegildo Florit, Arcivescovo tit. di Gerapoli di Siria, Coadiutore dell'Emo Cardinale Arcivescovo di Firenze; Casimiro Morcillo González, Arcivescovo di Saragozza ; Michele Browne, Vescovo di Galway e di Kilmacduagh ; Giorgio Leone Pelletier, Vescovo di Trois-Bivières ; Leone Giuseppe Suenens, Vescovo tit. di Isinda, Ausiliare dell'Emo Cardinale Arcivescovo di Malines; Antonio Khoreiche, Vescovo di Saida dei Maroniti; Giuseppe Piazzi, Vescovo di Bergamo ; Mattia Wehr, Vescovo di Treviri ; Giuseppe Gargitter, Vescovo di Bressanone ; Alberto Castelli, Vescovo tit. di Gerico ; 842 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Giovanni Giuseppe Krol, Vescovo tit. di Cadi, Ausiliare dell'Eccmo Vescovo di Cleveland ; Raul Primatesta, Vescovo tit. di Tanais, Ausiliare deU'Eccmo Arcivescovo di La Plata; Giorgio P. Dwyer, Vescovo di Leeds ; Pietro Veuillot, Vescovo di Angers; Pillino e Revmo Monsig. Giuseppe Pasqua-zi, Prelato Uditore della Sacra Romana Rota ; il Revmo Can. Fernando Boulard; il Revmo P. Felice Cappello, della Compagnia di Gesù. Consultori della Pontificia Commissione dei Vescovi e del Governo delle Diocesi per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori: Giustino Daniele Simonds, Arcivescovo tit. di Antinoe, Coadiutore dell' Ecemo Arcivescovo di Melbourne; Helder Pessôa Cámara, Arcivescovo tit. di Salde, Ausiliare dell'Emo Cardinale Arcivescovo di San Sebastiano di Rio de Janeiro ; Maria Giuseppe Lemieux, Arcivescovo di Ottawa ; Michele Dario Miranda y Gómez, Arcivescovo di Messico ; Guglielmo Brady, Arcivescovo di San Paolo del Minnesota; Gerolamo D. Hannan, Vescovo di Scranton ; Narciso Jubany Arnau, Vescovo tit. di Ortosia di Fenicia, Ausiliare dell'Eccmo Arcivescovo-Vescovo di Barcellona ; Paolo Correa León, Vescovo di Cucuta ; Tommaso G. Muldoon, Vescovo tit. di Fessei, Ausiliare dell'Emo Cardinale Arcivescovo di Sydney; Albino Mensa, Vescovo di Ivrea ; i Reverendissimi Padri : Abb. Emiliano Lucchesi, dei Vallombrosani ; Gommaro Michiels, dei Frati Minori Cappuccini ; Gennaro Fernández del S. Cuore, dei Recolletti di S. Agostino ; Giacomo Martegani, della Compagnia di Gesù; Tito di San Paolo della Croce, dei Passionisti; Carlo Szrant, dei Redentoristi ; Vilfrido Giuseppe Dufault, degli Assunzionisti. Memori della Pontificia Commissione della Disciplina del Clero e del popolo cristiano per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Carlo De Provenchères, Arcivescovo di Aix ; Raffaele Baratta, Arcivescovo di Perugia ; Diarium Romanae Curiae 843 Luigi Hudal, Vescovo tit. di Eia; Sahag Lorenzo Koguian, Vescovo tit. di Comana di Armenia e Vicario Patriarcale di Cilicia degli Armeni per la diocesi di Bairut; Guglielmo Philbin, Vescovo di Clonfert; Ernesto A. Primeau, Vescovo di Manchester ; gli Illustrissimi e Beverendissimi Monsignori : Pietro Mattioli; Carlo Lefebvre; Martino Giusti; Giuseppe D'Ercole; Enrico Hoffman; Luigi Piovesana ; il Reverendissimo Sacerdote Guglielmo Onclin : i Reverendissimi Padri : Mario Pinzuti, dei Benedettini Olivetani; Ludovico Bender, dei Predicatori; 'Agatangelo da Langasco, dei Frati Minori Cappuccini; Giuseppe Grisar, della Compagnia di Gesù ; Edoardo Regatillo, della Compagnia di Gesù ; Clemente Tilmann, dell'Oratorio ; il Reverendissimo Fratel Anselmo, dei Fratelli delle Scuole Cristiane. Consultori della Pontifìcia Commissione della Disciplina del Clero e del popolo cristiano per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Eugenio Baziak, Arcivescovo di Leopoli dei Latini e Amministratore Apostolico di Cracovia ; Luigi del Rosario, Arcivescovo di Zamboanga ; Paolo Yoshigoro Taguchi, Vescovo di Osaka ; Pio Alberto Fariña Fariña, Vescovo tit. di Citarizo ; Luigi Bacchio, Vescovo di San José de Mayo; Michele Raspanti, Vescovo di Morón ; Massimino Eusebio Domínguez y Rodríguez, Vescovo tit. di Ceciri e Ausiliare di San Cristoforo dell'Avana ; gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori: Celestino Trezzini ; Giorgio Schlichte; i Reverendissimi Sacerdoti : Giovanni Battista Belloni ; Lorenzo McReavy ; 844 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale i Reverendissimi Padri : Guglielmo O'Connell, dei Frati Minori; Giorgio Montico, dei Frati Minori Conventuali; Giuseppe Craveiro da Silva, della Compagnia di Gesù; Goffredo Heinzel, della Compagnia di Gesù; Enrico Barré, della Congregazione dello Spirito Santo ; i Reverendissimi : Don Giuseppe Muzio, dei Salesiani ; Don Carlo Tommaso Dragone, della Pia Società San Paolo ; il Reverendissimo Padre M. Guglielmo Slattery, della Congregazione della Missione. Membri della Pontificia Commissione dei Religiosi per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori: Girolamo Bartolomeo Bortignon, Vescovo di Padova; Arturo Tabera Araoz, Vescovo di Albacete; Enrico Romolo Compagnone, Vescovo di Anagni ; i Reverendissimi Padri : Giulio Fohl, dei Benedettini ; Tommaso Tascon, dei Predicatori; Gioacchino Sanchis, dei Frati Minori ; Pietro Tocanel, dei Frati Minori Conventuali ; Lazzaro d'Arbonne, dei Frati Minori Cappuccini ; Tommaso Keulemans, dei Carmelitani dell'Antica Osservanza; Pietro Maria Abellán, della Compagnia di Gesù ; Alberto van Biervliet, dei Redentoristi ; Edoardo Heston, della Congregazione di Santa Croce; Gervasio Quénard, degli Assunzionisti ; Servo Goyeneche, dei Claretiani; i Reverendissimi : Don Emilio Fogliasso, dei Salesiani ; Don Alvaro del Portillo, dell'Opus Dei. Consultori della Pontificia Commissione dei Religiosi per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: Sua Eccellenza Reverendissima Monsignor Bernardino Echeverría Ruiz, Vescovo di Ambato ; l'Illustrissimo e Reverendissimo Monsignor Andrea Baron ; il Reverendissimo Sacerdote Patrizio Francesco Cremin ; Diarium Romanae Curiae 845 i Reverendissimi Padri : Abate Don Ginseppe Ricciotti, dei Canonici Regolari Lateranensi del SSmo Salvatore ; Abate Don Sighardo Kleiner, del Sacro Ordine Cistercense; Abate Don Gabriele Sortais, dei Cistercensi Riformati; Zaccaria da S. Mauro, dei Frati Minori Cappuccini; Adolar Zumkeller, degli Agostiniani; Romeo O'Brien, dei Carmelitani dell'Antica Osservanza; Beniamino della SSma Trinità, dei Carmelitani Scalzi ; Vittore di Gesù e Maria, dei Carmelitani Scalzi ; Roberto Svoboda, dei Ministri degli Infermi ; Carlo Corcoran, della Congregazione di Santa Croce ; Candido Bajo, dei Claretiani ; Francesco Molinari, dei Missionari di N. S. de « La Salette » ; Enrico Piazzano, dei Giuseppini d'Asti ; Gastone Courtois, dei Figli della Carità; il Reverendissimo Don Eugenio Fornasari, della Pia Società San Paolo; il Reverendissimo Padre Armando Le Bourgeois, degli Eudisti; il Reverendissimo Don Amadeo de Fuenmayor, dell'Opus Dei. Membri della Pontificia Commissione della Disciplina dei Sacramenti per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Giuseppe García y Goldáraz, Arcivescovo di Valladolid ; Antonio Maria Alves de Siqueira, Arcivescovo tit. di Calcide di Siria e Coadiutore di San Paolo del Brasile ; Armando Fares, Arcivescovo di Catanzaro e Vescovo di Squillace ; Francesco Seper, Arcivescovo di Zagabria ; Giovanni Chedid, Vescovo tit. di Arca di Fenicia e Vicario Patriarcale per i Maroniti; gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori: Boleslao Filipiak ; Guglielmo Dolieny ; Emanuele Bonet y Muixi ; Giovanni Pinna; Lorenzo Miguélez; Giuseppe Michele Pinto ; Clemente Vincenzo Bastnagel ; i Reverendissimi Sacerdoti : Nicola Mörsdorf ; Enrico Wagnon ; 846 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale i Reverendissimi Padri : Ulrico Beste, dei Benedettini ; Pietro Lumbreras, dei Predicatori; Witomiro Jelicic, dei Frati Minori; Adolfo Ledworloz, dei Frati Minori; Enrico Evers, dei Sacerdoti del SSmo Sacramento. Consultori della Pontificia Commissione della Disciplina dei Sacramenti per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Danio Bolognini, Vescovo di Cremona; Alfonso Maria Ungarelli, Vescovo tit. di Azura e Prelato nullius di Pinheiro ; Enrico Bau, Vescovo di Mar del Piata ; Valeriano Belanger, Vescovo tit. di Cirene e Ausiliare di Montréal ; Giovanni Felice Pepén y Soliman, Vescovo di Nostra Signora dell'Alta Grazia in Higüey; l'Illustrissimo e Reverendissimo Monsignor Luigi Lituma Portocarrero ; il Reverendissimo Monsignor Giovanni Levillain ; il Reverendissimo Sacerdote Tommaso G. Barberena ; i Reverendissimi Padri : Gerardo Oesterle, dei Benedettini ; Stefano Gómez, dei Predicatori ; Marco Said, dei Predicatori; Guido Brisebois, dei Frati Minori ; Roberto Zavalloni, dei Frati Minori ; Michele Fábregas, della Compagnia di Gesù ; Marcellino Zalba, della Compagnia di Gesù. Membri della Pontificia Commissione della Sacra Liturgia per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori: Giuseppe Goguè, Arcivescovo di Bassorah dei Caldei ; Carlo Rossi, Vescovo di Biella ; Carlo Giustino Calewaert, Vescovo di Gand; Francesco Zauner, Vescovo di Linz ; Giuseppe Malula, Vescovo tit. di Attanaso e Ausiliare di Léopoldville ; gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori: Gioacchino Nabuco ; Igino Angles Pamies ; Diarium Romanae Curiae 847 Giuseppe Pascher ; Mario Righetti ; i Reverendissimi Monsignori: Pietro Borella ; Giovanni Schiavon ; i Reverendissimi Sacerdoti: Carlo Kniewald ; Giovanni O'Oonnell ; Giovanni Quasten ; i Reverendissimi Padri : Abate Don Bernardo Capelle, dei Benedettini; Giuseppe Andrea Jungmann, della Compagnia di Gesù ; Gregorio Martínez de Antoñana, dei Claretiani ; Giulio Bevilacqua, dell'Oratorio ; Giuseppe Pizzoni, della Congregazione della Missione. Consultori della Pontifìcia Commissione della Baerà Liturgia per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori: Giuseppe Walsh, Arcivescovo di Tuam ; Taddeo Paolo Zakrzewski, Vescovo di Plock; Casimiro Giuseppe Kowalski, Vescovo di Culma ; Francesco Saverio Muthappa, Vescovo di Coimbatore ; il Reverendissimo Monsignore Michele Pflieger ; i Reverendissimi Sacerdoti : Antonio Chavasse ; Antonio Hänggi ; Pietro Jounel ; Teodoro Klauser; Federico McManus; Giairo Mejia; Ignazio Onativia ; Giovanni Percy; Teodoro Schnitzler ; Valerio Vigorelli ; i Reverendissimi Padri : Bonifacio Luykx, dei Premostratensi ; Abate Don Giovanni Bruno Cannizzaro, dei Benedettini; 848 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Bernardo Botte, dei Benedettini ; Eugenio Cardine, dei Benedettini ; Goffredo Diekmann, dei Benedettini; Policarpo Badò, dei Benedettini; Pietro Siffrin, dei Benedettini; Cipriano Vagagginij dei Benedettini ; Ansgario Dirks, dei Predicatori ; Pietro Maria Gy, dei Predicatori; Giovanni Hofinger, della Compagnia di Gesù ; Ermanno Schmidt, della Compagnia di Gesù ; Marcello Dubois, dei Redentoristi ; Vincenzo Kennedy, dei Preti di San Basilio ; Enrico Kahlefeld, dell'Oratorio; il Reverendissimo Don Agostino Born, della Società dell'Apostolato Cattolico. Membri della Pontificia Commissione degli Studi e dei Seminari per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Marcellino Olaechea Loizaga, Arcivescovo di Valenza ; Luigi Maria Fernando de Bazelaire de Ruppierre, Arcivescovo di Chambéry; Paolo Botto, Arcivescovo di Cagliari; Emilio Arsenio Blanchet, Arcivescovo tit. di Filippopoli di Tracia ; Giovanni Patrizio Cody, Vescovo di Kansas City; Michele Keller, Vescovo di Münster ; Sebastiano Vayalil, Vescovo di Palai ; Francesco Nestore Adam, Vescovo di Sion ; Giuseppe Carraro, Vescovo di Verona; Agostino Saba, Vescovo di Mcotera e Tropea ; Ruggero Johan, Vescovo di Agen; gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori : Pier Carlo Landucci ; Carlo Figini; Andrea Combes ; i Reverendissimi Padri : Benedetto Lavaud, dei Predicatori ; Ilarino da Milano, dei Frati Minori Cappuccini; Gabriele M. Roschini, dei Servi di Maria; Paolo Dezza, della Compagnia di Gesù ; Paolo Muñoz Vega, della Compagnia di Gesù; Cornelio Fabro, degli Stimmatini; il Reverendissimo Don Alfonso Stickler, dei Salesiani. Diarium Romanae Curiae 849 Consultori della Pontificia Commissione degli Studi e dei Seminari per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori: Alfredo Cifuentes Gómez, Arcivescovo di La Serena; Egidio Bignamini, Arcivescovo di Ancona ; Patrizio Luigi O'Boyle, Arcivescovo di Washington; Ottaviano Márquez Tóriz, Arcivescovo di Angelopoli; Giuseppe Amici, Arcivescovo di Modena ; Francesco Marty, Arcivescovo di Reims ; Luigi Manresa Formosa, Vescovo di Quezaltenango ; gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori: Francesco Olgiati; Luigi Sonzogni; Alberto Lang; Rodolfo Bandas ; Antonio Angioni ; i Reverendissimi Sacerdoti : Garlo Adam ; Andrea Bigelmair ; i Reverendissimi Padri : Tommaso Oamelot, dei Predicatori; Vincenzo Beltram de Heredia, dei Predicatori ; Leopoldo Denis, della Compagnia di Gesù; Emilio Jombart, della Compagnia di Gesù; Stanislao Lestapis, della Compagnia di Gesù. Membri della Pontificia Commissione delle Chiese Orientali per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori: Giovanni Buèko, Arcivescovo tit. di Leucade e Visitatore Apostolico per gli Ucraini e i Ruteni di rito bizantino dell'Europa Occidentale ; Giacomo Testa, Arcivescovo tit. di Eraclea di Europa; Costantino Bohachevsky, Arcivescovo di Filadelfia dei Ruteni; Gregorio B. Thangalathil, Arcivescovo di Trivandrum per i Siro-Malancaresi ; Giuseppe Parecattil, Arcivescovo di Ernakulam per i Siro-Malabaresi ; Matteo Kavukatt, Arcivescovo di Changanacherry per i Siro-Malabaresi; Raffaele Rabban,*Arcivescovo di Kerkùk dei Caldei; Dionigi Antonio Hayek, Arcivescovo di Aleppo dei Siri ; 850 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Pietro Dib, Vescovo di Cairo dei Maroniti; Alessandro Scandar, Vescovo di Assiut ; Gabriele Gesù Jacob, Vescovo tit. di Eritro ; gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori: Ovidio Bejan ; Ignazio Mansourati; i Reverendissimi Padri: Garabed Amaduni, dei Mechitaristi di Venezia ; Teodoro Minisci, dei Basiliani di Grottaferrata ; Marco Japundzic, del Terz'Ordine Regolare di San Francesco ; Felice Gosmann, degli Agostiniani; Maurizio Gordillo, della Compagnia di Gesù ; Clemente Pujol, della Compagnia di Gesù ; Alfonso Raes, della Compagnia di Gesù ; Pelopida Stephanou, della Compagnia di Gesù ; Girolamo Cornelis, degli Assunzionisti ; .Daniele Stiernon, degli Assunzionisti. Consultori della Pontificia Commissione delle Chiese Orientali per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: l'Illustrissimo e Reverendissimo Monsignor Sebastiano Chereath ; il Reverendissimo Monsignor Cesare Spallanzani ; i Reverendissimi Sacerdoti: Stefano Bentia ; Paolo Garò ; Giovanni Kaldani ; Giovanni Malak ; Isaia Tumbas ; i Reverendissimi Padri : Arnoldo van Lantschoot, dei Premostratensi ; Litvino Bawens, dei Benedettini ; Tommaso Becquet, dei Benedettini; Germano Giovanelli, dei Basiliani di Grottaferrata ; Melezio Wojnar, dei Basiliani di S. Giosafat; Atanasio Hage, dei Basiliani Soariti ; Neófito Edelby, dei Basiliani Aleppini ; Pietro Benoît, dei Predicatori; Alfonso Mitnacht, degli Agostiniani ; Michele Lacko, della Compagnia di Gesù; Giuseppe Valentini, della Compagnia di Gesù; Diarium Romanae Curiae 851 Giovanni Sofronov, dei Passionisti ; Elpidio Stephanou, degli Assunzionisti ; Placido di S. Giuseppe, dei Carmelitani della B. V. Maria Immacolata; Dustano Donovan, dei Frati Francescani dell'Atonement ; Maurizio Blondeel, dei Padri Bianchi. Membri della Pontificia Commissione delle Missioni per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Martino Lucas, Arcivescovo tit, di Aduli e Delegato Apostolico della Scandinavia ; Vittore Sartre, Arcivescovo tit. di Beroe ; Giovanni Kodwo Amissah, Arcivescovo di Cape Coast ; Gioacchino Ammann, Vescovo tit. di Petnelisso ; Tarcisio Enrico Giuseppe van Valenberg, Vescovo tit. di Comba; l'Illustrissimo e Reverendissimo Monsignor Stanislao Lokuang; i Reverendissimi Padri : Arciabate Don Enrico Susone Brechter, dei Benedettini ; Tommaso Ohm, dei Benedettini ; Raffaele Moya, dei Predicatori ; Alfonso Schnusemberg, dei Frati Minori; Pio da Mondreganes, dei Frati Minori Cappuccini; Callisto Lopinot, dei Frati Minori Cappuccini ; Pasquale D'Elia, della Compagnia di Gesù ; Girolamo G. D'Souza, della Compagnia di Gesù; Giovanni Rommerskirchen, dei Missionari Oblati di Maria Immacolata ; Andrea Seumois, dei Missionari Oblati di Maria Immacolata; Francesco Rosenbaum, della Società del Divin Verbo. Consultori della Pontificia Commissione delle Missioni per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Ermanno E. Spiess, Vescovo tit. di Cemeriniano e Abate nullius di Peramiho ; Ettore Enrico Santos, Vescovo di Santa Rosa de Copan; l'Illustrissimo e Reverendissimo Monsignor Giacomo Madden; il Reverendissimo Sacerdote : Vicenzo Chen-Chen-Tao ; 852 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale i Reverendissimi Padri : Olaf o Graf, dei Benedettini ; Antonino Abate, dei Predicatori ; Ermete Peeters, dei Frati Minori ; Giorgio Eldarov, dei Frati Minori Conventuali; Timoteo L. Bouscaren, della Compagnia di Gesù ; Ludovico Buijs, della Compagnia di Gesù ; Luigi Civisca, della Compagnia di Gesù ; Giovanni Staffner, della Compagnia di Gesù ; Giovanni Soury-Lavergne, dei Maristi; Armando Reuter, dei Missionari Oblati di Maria Immacolata ; Giorgio Vromant, dei Missionari di Scheut. Membri della Pontificia Commissione dell'Apostolato dei Laici per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Evasio Colli, Arcivescovo-Vescovo di Parma; Ismaele Mario Castellano, Arcivescovo tit. di Colosse ; Gabriele Garrone, Arcivescovo di Tolosa ; Alien Giacomo Babcock, Vescovo di Grand Rapids ; Fulton J. Sheen, Vescovo tit. di Cesariana e Ausiliare di New York ; Gabriele Bukatko, Eparca di Crisio ; Primo Gasbarri, Vescovo tit. di Tenneso e Ausiliare di Velletri; Francesco Hengsbach, Vescovo di Essen ; Ferdinando Baldelli, Vescovo tit. di Aperle; gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori: Aurelio Sabattani; Luigi Civardi ; Emilio Guano ; Pietro Pavan ; Agostino Ferrari Toniolo; Giuseppe Cardi j n ; Giovanni Rodhain ; Giuseppe Geraud ; i Reverendissimi Monsignori : Santo Quadri; Antonio Ramselaar; Ferdinando Klostermann : i Reverendissimi Sacerdoti: Alberto Bonet Marrugat ; Antonio Cortbawi; Enrico Donze ; Diarium Romanae Curiae 853 i Reverendissimi Padri: Bernardo Cirillo Papali, dei Carmelitani Scalzi; Giovanni Hirschmann, della Compagnia di Gesù ; Giorgio Jarlot, della Compagnia di Gesù; Paolo López de Lara, della Compagnia di Gesù; Roberto Tucci, della Compagnia di Gesù; Giovanni Ponsioen, dei Sacerdoti del S. Cuore di Gesù. Consultori della Pontifìcia Commissione dell'Apostolato dei Laici per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Emanuele Trindade Salgueiro, Arcivescovo di Evora ; Owen McCann, Arcivescovo di Cape Town ; Ambrogio Rayappan, Arcivescovo di Pondicherry e Cuddalore; Bernardino Gantin, Arcivescovo di Cotonou ; Emanuele Larraín Errázuriz, Vescovo di Talea ; Giuseppe Blomjous, Vescovo di Mwanza ; Boleslao Kominek, Vescovo tit. di Vaga ; Bryan Gallagher, Vescovo di Port Pirie; Benedetto Tomizawa, Vescovo di Sapporo e Amministratore Apostolico delia Prefettura Apostolica di Karafuto ; Giuseppe Armando Gutiérrez Granier, Vescovo tit. di Pionia e Ausiliare di La Paz ; Reginaldo Giovanni Delargey, Vescovo tit. di Irina e Ausiliare di Auckland ; il Reverendissimo Monsignor Ferdinando Lambruschini ; i Reverendissimi Sacerdoti : Enrico Caffarel ; Vittore Portier ; i Reverendissimi Padri : Vincenzo de Vogelaere, dei Predicatori ; Raimondo Spiazzi, dei Predicatori ; Salvatore Lener, della Compagnia di Gesù ; Pietro Pillai, dei Missionari Oblati di Maria Immacolata ; Guglielmo Ferrée, dei Marianisti. Membri del Segretariato della Stampa e dello Spettacolo per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Giorgio Andrea Beck, Vescovo di Salford ; Guglielmo Kempf, Vescovo di Limburgo ; Pietro Canisio van Lierde, Vescovo tit. di Porfìreone, Sacrista e Vicario Generale di Sua Santità per la Città del Vaticano. 55 - ACTA, vol. II, n. 12. — 25-10-1960. 854 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Renato Luigi Maria Stourm, Vescovo di Amiens; Abilio dei Campo y de la Barcena, Vescovo di Calahorra,La Calzada, Logroño ; Stefano László, Vescovo tit. di Metellopoli e Amministratore Apostolico di Burgenland; gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori: Mario Boehm ; Albino Galletto; i Reverendissimi Monsignori : Andrea Spada; Giovanni Bernard ; Giacomo Tucek ; i Reverendissimi Padri : Alberto Moreno Arango, della Compagnia di Gesù ; Antonio Stefanizzi, della Compagnia di Gesù ; Emilio Gabel, degli Assunzionisti ; Giorgio Federico Heinzmann, della Società per le Missioni Estere di Maryknoll. Consultori del Segretariato della Stampa e dello Spettacolo per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori: Guglielmo E. Cousins, Arcivescovo di Milwaukee ; Patrizio Francesco Lyons, Vescovo di Sale; Giacomo Luigi McNulty, Vescovo di Paterson ; Alberto Zuroweste, Vescovo di Belleville ; Erberto Bednorz, Vescovo tit. di Bulla regia e Coadiutore di Katowice ; Emiliano Frenette, Vescovo di San Girolamo; gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori: Alberto Devoto; Carlo Becker ; Giuseppe Gioacchino Salcedo ; Giustino Ortiz; il Reverendissimo Monsignor Timoteo Flynn; i Reverendissimi Sacerdoti : Giacomo Haas ; Carlo Augusto Siegel ; Diarium Romanae Curiae 855 i Reverendissimi Padri : Raimondo Pichard, dei Predicatori ; Francesco van Waesberge, dei Predicatori ; Agnello Andrew, dei Frati Minori; Pietro Frandizis, dei Frati Minori; Enrico Baragli, della Compagnia di Gesù. Membri del Segretariato per V Unione dei Cristiani per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Lorenzo Jaeger, Arcivescovo di Paderborn ; Giuseppe Maria Martin, Arcivescovo di Rouen ; Giovanni Carmelo Heenan, Arcivescovo di Liverpool ; Francesco Charrière, Vescovo di Losanna, Ginevra e Friburgo ; Emilio Giuseppe Maria De Smedt, Vescovo di Bruges ; Pietro Antonio Merman, Vescovo di Groninga; gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori : Giuseppe Hoefer ; Michele Maccarrone ; i Reverendissimi Padri : Gerardo M. Corr, dei Servi di Maria ; Carlo Boyer, della Compagnia di Gesù; Giacomo Cunningham, dei Sacerdoti Missionari di S. Paolo Apostolo. Consultori del Segretariato per VUnione dei Cristiani per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: P Illustrissimo e Reverendissimo Monsignor Ermanno Volk ; il Reverendissimo Monsignor Enrico Francesco Davis ; i Reverendissimi Sacerdoti : Alberto Bellini ; Giovanni Feiner ; Edoardo Stakemeier ; Francesco Thijssen ; Giovanni Vodopivec ; i Reverendissimi Padri : Pietro Dumont, dei Benedettini ; Cristoforo Dumont, dei Predicatori ; Girolamo Hamer, dei Predicatori ; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 856 Offlciale Gregorio Baum, degli Agostiniani; Maurizio Bevenot, della Compagnia di Gesù ; Gustavo Weigel, della Compagnia di Gesù; Edoardo Hanahoe, dei Frati Francescani dell'Atonement ; Giorgio Tavard, dei Frati Francescani dell'Atonement. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 22 luglio 13 agosto 1 ottobre 1960. Il Revmo Monsig. Schierano Mario, Sostituto della Sacra Penitenzieria Apostolica (Sezione Indulgenze). » I Revmi Monsignori Schiavon Giovanni e Lucchesi Giovanni, Consultori della Sacra Congregazione dei Riti (II Sezione, per la Sacra Liturgia). » L'IIlmo e Revmo Monsig. Camagni Ernesto, Cancelliere dei Brevi Apostolici. Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistenti al Soglio Pontificio : 3 giugno 1960. S. E. Revma Monsig. MacNamee Giacomo Giuseppe, Vescovo di Ardagh e Clonmacnoise. 8 » » S. E. Revma Monsig. Mussio Antonio G. K., Vescovo di Steubenville. 15 luglio » S. E. Revma Monsig. Di Leo Gioacchino, ArcivescovoVescovo di Mazara del Vallo. » » » S. E. Revma Monsig. Ferro Giovanni, Arcivescovo di Reggio Calabria. 27 » » S. E. Revma Monsig. Alcini Ilario, Arcivescovo tit. di Nicea. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 10 marzo 1960. Monsig. Miller Newton T., dell'arcidiocesi di Philadelphia. > Monsig. O'Leary Patrizio A., dell'arcidiocesi di New York. 8 aprile Monsig. Rothlauf Antonio J., della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Fernández Vincenzo, dell'arcidiocesi di Manila. 9 » Tison Gesù, della medesima arcidiocesi. ) Monsig. » » Monsig. Laning Daniele A., della diocesi di Corpus 6 maggio Christi. » Monsig. Schmitt Alberto H., della medesima diocesi. » » Monsig. Loughlin Giovanni J., dell'arcidiocesi di New York. » Monsig. Jennings Roberto E., della diocesi di Winona. 19 Monsig. Grellner Giuseppe Giovanni, della diocesi di Dodge City. 9 giugno » Monsig. Schaefers Guglielmo, della diocesi di Wichita. Diarium Romanae 24 giugno » 8 » luglio Curiae 857 1960. Monsig. Torre Angelo, della diocesi di Castellammare di Stabia. » Monsig. Morosini Marino, della diocesi di Lodi. » Monsig. Lubowiecki Edoardo, dell'arcidiocesi di Cracovia. Prelati Domestici di Sua Santità : 30 gennaio 1959. Monsig. Conigli Abele, dell'arcidiocesi di Modena. » » » Monsig. Ottavio Pelati, dell'Abbazia « nullius » di Nonantola. 26 febbraio 1960. Monsig. Frantilla Gesù, della diocesi di Capiz. » » » Monsig. Fuerte Edmondo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Mabasa Salvatore, della medesima diocesi. » » » Monsig. Mesina Corrado, della medesima diocesi. » » » Monsig. Sin Giacomo, della medesima diocesi. » » w Monsig. Iturralde Giuseppe, della medesima diocesi. 10 marzo » Monsig. Dillon Filippo A., della diocesi di Brooklyn. » » » Monsig. Donnelly Francesco B., della medesima diocesi. » » » Monsig. Flannery Giacomo J., della medesima diocesi. » » » Monsig. Heneghan Giovanni J., della medesima diocesi. » » » Monsig. Leonard Arturo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Wiest Giuseppe P., della medesima diocesi. » » •» Monsig. Chemal Nemat Ali, della diocesi di Buffalo. » » » Monsig. Ahern Patrizio V., dell'arcidiocesi di New York. » » » Monsig. Bidgood Carlo B., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Callagher Patrizio A., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Guiñan Guglielmo J., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Kovach Edoardo M., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. McGavick Giovanni V., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Bichardson Giacomo E., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Ricotti Antonio, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Smith Giuseppe S., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Kelly Tommaso Giuseppe, dell'arcidiocesi di Philadelphia. 21 » » Monsig. Crowley Giuseppe R., della diocesi di Fort Wayne. » » » Monsig. Manoski Stanley L., della medesima diocesi. » » » Monsig. Schmitt Simeone U., della medesima diocesi. » » » Monsig. Voors Guglielmo J., della medesima diocesi. 9 aprile » Monsig. Abriol Giuseppe, dell'arcidiocesi di Manila. » » » Monsig. Bantigue Pietro, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Marino Beniamino, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Ortega Nicola, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Ortiz Giustino, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Sicat Felice C., della medesima arcidiocesi. 3 maggio » Monsig. Charette Gerardo, dell'arcidiocesi di Ottawa. 858 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6 maggio 1960. Monsig. Adams Michele J., della diocesi di Corpus Christi. » » » Monsig. Alvarado Giuseppe G., della medesima diocesi. » » » Monsig. Bartosch Engelberte, della medésima diocesi. » » » Monsig. Baumgartner Giorgio, della medesima diocesi. » » » Monsig. Hennel Guglielmo J., della medesima diocesi. » » » Monsig. Kundinger Giuseppe F., della diocesi di La Crosse. » » » Monsig. Ortiz Romualdo, della diocesi di Ponce. » » » Monsig. Dolney Giovanni H., della diocesi di Sioux Falls. » » » Monsig. Hoerner Enrico C, della medesima diocesi. » » » Monsig. Meyer Pietro P., della medesima diocesi. » » » Monsig. Veeser Giuseppe P., della medesima diocesi. 13 » » Monsig. Giroud Francesco, dell'arcidiocesi di Algeri. 19 » » Monsig. De Araujo Costa Antonio, dell'arcidiocesi di Braga. » » » Monsig. De Araújo Orazio, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Torres Cardona Michele, della diocesi di Ibiza. » » » Monsig. Dalton Giovanni J., dell'arcidiocesi di New York. 27 » » Monsig. Virgili Lavinio (Roma). 3 giugno » Monsig. Dongradi Giovanni, della diocesi di Chartres. » » » Monsig. Cassani Umberto, della diocesi di Pavia. » » » Monsig. Boylan Matteo Francesco, della diocesi di Scranton. » » » Monsig. Olarke Giacomo Tommaso, della medesima diocesi. » » » Monsig. Gorman Giovanni Giuseppe, della medesima diocesi. » » )) Monsig. Mebrzydowski Pietro Paolo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Post Leone Giovanni, della medesima diocesi. » » » Monsig. Alfonso Savary, della diocesi di Sées. 9 » » Monsig. Bouin Alessio, della diocesi di Angers. » » » Monsig. Riobé Guido, della medesima diocesi. » » » Monsig. Durant Giorgio, della diocesi di Bayeux. » » » Monsig. Lecocq Alcide, della medesima diocesi. » » » Monsig. Kelly Michele, della diocesi di Kilmore. » » » Monsig. Chavanat Andrea, della diocesi di Lille. » » » Monsig. Devémy Carlo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Dutoo Carlo Firmino, della medesima diocesi. » » » Monsig. Lepoutre Alberto, della medesima diocesi. » » » Monsig. Ciampi Alfredo, della diocesi di Lucera. » » » Monsig. Xalxo Ignazio, dell'arcidiocesi di Ranchi. » » » Monsig. Buckley Stefano P., della diocesi di Spókane. » » » Monsig. Glynn Tommaso C., della diocesi di Wichita. » » » Monsig. Gorges Mattia J., della medesima diocesi. » » » Monsig. Schmidt Giorgio Nicola, della medesima diocesi. » » » Monsig. Tonne Arturo Giuseppe, della medesima diocesi. 24 » » Monsig. Barrett Cecilio, dell'arcidiocesi di Dublino. » » » Monsig. Fitzpatrick Giovanni, della medesima arcidiocesi. Diarium Romanae Curiae 859 24 giugno 1960. Monsig. O'Rahilly Alfredo, dell'arcidiocesi di Dublino. » » » Monsig. Lang. Ernesto, della diocesi di Edmundston. » » » Monsig. Lang Alfredo, della medesima diocesi. »' » » Monsig. Morneau Felice, della medesima diocesi. » » » Monsig. Koksa Giorgio, dell'arcidiocesi di Zagabria. 8 luglio » Monsig. Bayard Maurizio, dell'arcidiocesi di Adelaide. » » » Monsig. Dunne Michele, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. O'Sullivan Dionigi Brendano, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Skehan Enrico Bernardo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Valente Marcellino, dell'arcidiocesi di Cagliari. » » » Monsig. Giacinto Antonio, della diocesi di Concordia. » » » Monsig. Manthey Giovanni Giulio, della diocesi di Culma. » » » Monsig. Mpuga Guglielmo, dell'arcidiocesi di Rubagá. » » » Monsig. Ssebayjgga Giuseppe, della medesima arcidiocesi. 15 » » Monsig. Forcina Antonio, dell'arcidiocesi di Gaeta. » » » Monsig. Anoge Antonio, dell'arcidiocesi di Lione. » » » Monsig. Valyil Filippo, della diocesi di Palai. 22 » » Monsig. Castelli Carlo, della diocesi di Como. 27 » » Monsig. De Maio Luigi, dell'arcidiocesi di Sorrento. » » » Monsig. Persico Carlo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Rocca Onorio, della medesima arcidiocesi. » agosto » Monsig. Flynn Giovanni J., della diocesi di Lincoln. Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 30 gennaio 1959. Monsig. Cavallini Ermene, dell'arcidiocesi di Modena. » » » Monsig. Rocchi Mario, della medesima arcidiocesi. 26 febbraio 1960. Monsig. Alba Clemente, della diocesi di Capiz. » » » Monsig. Tanalgo Domenico, della medesima diocesi. 10 marzo » Monsig. Holzheimer Giuseppe A., della diocesi di Brooklyn. » » » Monsig. Kelly Tommaso J., della medesima diocesi. » » » Monsig. Snyder Giovanni J., della medesima diocesi. » » » Monsig. Breheny Giovanni P., dell'arcidiocesi di New York. » » » Monsig. Cox Matteo J., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Lynch Mattia A., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Nelan Federico A., della medesima arcidiocesi. 24 » » Monsig. Conroy Giacomo P., della diocesi di Fort Wayne. » » » Monsig. Lester J. Guglielmo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Mac Donald Arturo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Reed Giovanni H., della medesima diocesi. 8 aprile » Monsig. Kelly Giorgio A., dell'arcidiocesi di New York. 9 » » Monsig. Alvarez Casimiro, dell'arcidiocesi di Manila. » » » Monsig. Borlongan Giorgio, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Cruz Giuseppe B., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. del Rosario Emanuele, della medesima arcidiocesi. Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale 860 9 aprile » » » » » » 6 maggio » » » 19 » » » » 3 giugno 1960. » » » » » » » » .» » » » » » » 9 » 17 » » » » » » » » » » » » » » » » » 24 » » » » 1 » » » » » » 8 » » » » » » » 15 » » » » » » » » luglio » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Fajardo Marcellino, dell'arcidiocesi di Manila. Luague Fabiano, della medesima arcidiocesi. Reyes Arsenio, della medesima arcidiocesi. Vicedo Pietro, della medesima arcidiocesi. Gloeckner Giorgio A., della diocesi di Corpus Christi. Monsig. Kinlough Guglielmo G., della medesima diocesi. Monsig. O'Doherty Geraldo J., della medesima diocesi. Monsig. Nazario Vittorio M., della diocesi di Ponce. Monsig. Scully Giovanni Francesco, della diocesi di Sant'Agostino. Monsig. Rigney Raimondo P., dell'arcidiocesi di New York. Monsig. Verheggen Armando Uberto A. G., della diocesi di Ruremonda. Monsig. Fontinell Guglielmo Ernesto, della diocesi di Scranton. Monsig. Barth Arturo A., della diocesi di Wichita. Monsig. Lies Michele J., della medesima diocesi. Monsig. De Ferrari Innocente, della diocesi di Albenga. Monsig. Rembado Luigi, della medesima diocesi. Monsig. Juwle Patrizio, del vicariato apostolico di Monrovia. Monsig. Alvarenga Otmaro, dell'arcidiocesi di San Salvador. Monsig. Claros Raffaele F., della medesima arcidiocesi. Monsig. López Modesto, della medesima arcidiocesi. Monsig. Gomes Giovanni, della diocesi di Cochin. Monsig. Kadaviparambil Michele, della medesima diocesi. Monsig. Kannenkeril Giacomo, della medesima diocesi. Monsig. Caputi Pasquale, della diocesi di Mcastro. Monsig. Gatti Saverio, della medesima diocesi. Monsig. Piccione Giuseppe, della diocesi di Acqui. Monsig. Brini Giovanni, dell'arcidiocesi di Bologna. Monsig. Ghetti Amedeo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Molinari Abelardo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Pasi Enzo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Moncallero Lorenzo, della diocesi di Mondovì. Monsig. Fraternali Aldo, dell'arcidiocesi di Urbino. Monsig. Carrese Salvatore, della diocesi di Caserta. Monsig. Coppola Francesco, della medesima diocesi. Monsig. De Sario Cataldo, della medesima diocesi. Monsig. Padula Oreste, della medesima diocesi. Monsig. Rossetti Elpidio, della medesima diocesi. Monsig. Vallarelli Mario, della medesima diocesi. Monsig. Villani Ferdinando, della medesima diocesi. Monsig. D'Auria Angelo, della diocesi di Muro Lucano, Monsig. Rabsztyn Ignazio, della diocesi di Czestochowa. Monsig. Becattini Vincenzo, della diocesi di Modigliana. Diarium Romanae Curiae 15 luglio » » » » » » » » » » » 22 » » » » » » » » » » » 1 agosto » » 17 1960. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » » » » » » » » » » » 26 » » » » » » » 27 » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 861 Fabbri Giovanni, della diocesi di Modigliana. Mancorti Alberto, della medesima diocesi. Tagliaferri Annunzio, della medesima diocesi. Azzollini Cosma, della diocesi di Moffetta. Capursi Giovanni, della medesima diocesi. De Palma Saverio, della medesima diocesi. Gaudio Francesco, della medesima diocesi. Lisena Giuseppe, della medesima diocesi. Cascavilla Leandro, dell'arcidiocesi di Manfredonia. Lelli Rodolfo, della diocesi di Pistoia. Cicala Francesco, dell'arcidiocesi di Rossano. Montalti Munzio, della medesima arcidiocesi. Piraino Alfredo, della medesima arcidiocesi. Spina Domenico, della medesima arcidiocesi. Grimaldi Aniello, dell'arcidiocesi di Salerno. De Simio Domenico, della diocesi di Vieste. Pogas Stefano, della diocesi di Cassovia. De Luca Domenico, dell'arcidiocesi di Napoli. Cordero Lanza di Montezemolo Andrea (Roma). Quilici Oriano, della diocesi di Sovana-Pitigliano. Conti Luigi, della diocesi di Veroli-Frosinone. Cacciavillan Agostino, della diocesi di Vicenza. Pereira Stanislao, dell'arcidiocesi di Bombay. D'Sonsa Zaccaria, della medesima arcidiocesi. Warareth Guglielmo, della medesima arcidiocesi. Biagiotti Lorenzo, della diocesi di Gubbio. Fanucci Antonio, della medesima diocesi. Nardi Paolo, della medesima diocesi. De Witt Max Giorgio, della diocesi di Lincoln. Sheehy Roberto F., della medesima diocesi. Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 22 23 aprile luglio 1960. Il sig. Guerin Tommaso, dell'arcidiocesi di Montréal. » Il sig. Chesrow Francesco, dell'arcidiocesi di Chicago. Camerieri d'onore in alito paonazzo di Sua Santità: 30 gennaio 1959. Monsig. Casolari Giacomo, dell'arcidiocesi di Modena. » » » Monsig. Orsini Ferdinando, della medesima arcidiocesi. 6 maggio 1960. Monsig. Quiñones Leonzio, della diocesi di Ponce. 21 giugno » Monsig. Priori Nicola, della diocesi di Ascoli Piceno. Cappellano segreto d'onore di Sua Santità: 24 giugno 1960. Monsig. Martini Emidio, della diocesi di Ascoli Piceno. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 862 ONORIFICENZE Con Breve Apostolico il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: II Collare dell'Ordine Piano : 19 settembre 1960. A Sua Maestà Bhumibol Adulyadej, Re di Thailandia. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine Piano: 8 luglio 1960. Al sig. Caffery Jefferson (Stati Uniti d'America). La Commenda con placca dell'Ordine Piano: 15 luglio 1960. Al sig. Pescatore Gabriele (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine Piano : 22 luglio 1960. Al sig. Windisch Graetz Massimiliano, della diocesi di Trieste. La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 11 luglio 1960. Al sig. Seidel Giovanni, dell'arcidiocesi di Monaco e Frisinga. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 10 marzo 8 aprile 9 » » » » » 9 giugno 15 luglio 1960. Al sig. Guirola Leal Giuseppe, dell'arcidiocesi di Guatemala. » Al sig. Martin Artajo Saverio, della diocesi di Madrid. » Al sig. Dybuncio Guglielmo, dell'arcidiocesi di Manila. » Al sig. Escaler Ernesto, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Llamas Emanuele, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Caron Giuseppe, della diocesi di Treviso. » Al sig. Marfìsa Gaetano (Roma). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare : 21 maggio 1960. Al Gen. Armada De Los Rios Luigi (Spagna). La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 10 marzo 1960. Al sig. Kriete Riccardo, dell'arcidiocesi di San Salvador. 9 giugno » Al sig. Verbruggen Carlo, dell'arcidiocesi di Malines. 17 » » Al sig. De Hemptinne Carlo, della diocesi di Gand. Diarium Romanae Curiae 863 La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 10 24 marzo » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 13 maggio » » » » 3 giugno » » 17 » » » » » 1 luglio » » » 8 » » 15 22 » » » » » 17 agosto » » 1960. Al sig. Minghetti Luigi, dell'arcidiocesi di Bologna. » Al sig. Fehring Giovanni J., dell'arcidiocesi di Cincinnati. » Al sig. Gibbons Michele J., della medesima arcidiocesi. » Al sig. Helldoerfer Carlo S., della medesima arcidiocesi. » Al sig. Hellmuth Andrea Link, della medesima arcidio- » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. » » » » » Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. » » » » » » » » » cesi. Kuntz Guglielmo, della medesima arcidiocesi. Kyte Lorenzo H., della medesima arcidiocesi. Lawler Giovanni A., della medesima arcidiocesi. Long Agostino J., della medesima arcidiocesi. O'Brien Giovanni J., della medesima arcidiocesi. Penker Grwin A., della medesima arcidiocesi. Pflaum Giorgio A., della medesima arcidiocesi. Richter Luigi R., della medesima arcidiocesi. Schlueter Elmer A., della medesima arcidiocesi. Shouvlin Giuseppe 0., della medesima arcidiocesi. Spaeth J. Paolo, della medesima arcidiocesi. Verkamp J. Riccardo, della medesima arcidiocesi. Van Eyck Luigi C. E., della diocesi di Haarlem. Gauthier Ernesto, dell'arcidiocesi di Parigi. De Wolf Giovanni Bernardo, della diocesi di Rotterdam. Daublain Filippo, dell'arcidiocesi di Cambrai. Christiaens Luigi Winoc, della diocesi di Lille. Lavagne Andrea, dell'arcidiocesi di Parigi. Malfettani Livio (Roma). Norcen Antonio (Roma). Fabretti Alberto (Roma). Barello Mno, dell'arcidiocesi di Trento. Bassi Mario, della diocesi di Grosseto. Lagana Giuseppe (Roma). Saibene Alberto, della diocesi di Novara. Soullié Enrico, della medesima diocesi. Mannarelli Nicola, della diocesi di Pavia. Magno Luigi (Roma). Della Cananea Giacinto (Roma). Sanità di Toppi Lelio, dell'arcidiocesi di Chieti. Borges Ernesto, dell'arcidiocesi di Bombay. Rodrigues Leo, della medesima arcidiocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 13 novembre 1959. Al sig. Doyle Francesco J., della diocesi di Lancaster. 18 marzo 1960. Al sig. Crotty Francesco A., dell'arcidiocesi di Boston. » » » Al sig. O'Connor Tommaso D., della medesima arcidiocesi. 864 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 28 aprile 1960. Al 6 maggio Al » » » Al » » Al » » » Al eo » 19 27 Al sig. » » » » » » Al sig. Al sig. Al sig. » » » Al sig. Al sig. » Al sig. » Al sig. » Al sig. 3 giugno » » » » 9 17 sig. sig. sig. sig. sig. » » » » » » » » » » » » » » » 1 luglio » » 8 )) » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. Patton Francesco, dell'arcidiocesi di Liverpool. Bruna Giovanni G. E. A., della diocesi di Breda. Asberg Giovanni E. E., della diocesi di Haarlem. Demmers Enrico, della medesima diocesi. Bär Guglielmo F. G. M., della diocesi di 's-Hertogenbosch. Kuijper Federico. Giuseppe Ermanno, della diocesi di Haarlem. Martin Alvarez Candido, della diocesi di Madrid. Barth Giacomo, dell'arcidiocesi di Parigi. Esser Paolo Werner Maria, della diocesi di Rotterdam. Arboux Achille, dell'arcidiocesi di Parigi. Van Gool Antonio Marino A., della diocesi di Ruremonda. Peters Ermanno Bernardo, dell'arcidiocesi di Utrecht. Noyre Giovanni Marcello, dell'arcidiocesi di Bordeaux. Hoytink Martino Giovanni, della diocesi di 's-Hertogenbosch. Vilain Michele, della diocesi di Lille. Barbry Paolo, della medesima diocesi. Leurent Ignazio, della medesima diocesi. Paris Alberto, della medesima diocesi. Sottier Luigi, della medesima diocesi. Van Eeghem Enrico, della medesima diocesi. Jacob Renato, della medesima diocesi. Forest Marcello, della medesima diocesi. Dubrulle Giuseppe, della medesima diocesi. Menet Giovanni, della medesima diocesi. Puppinck Paolo, della medesima diocesi. Bergerat Ruggero, della medesima diocesi. Schiettegatte Clemente, della medesima diocesi. Lamarque Alberto, della medesima diocesi. Gardin Giovanni, dell'arcidiocesi di Parigi. Ryan Riccardo, dell'arcidiocesi di Dublino. Quinn Tommaso Patrizio, della diocesi di Wichita. McKenna Pietro Enrico, della medesima diocesi. Helling Teodoro Antonio, della medesima diocesi. Witteveen Gregorio Vincenzo, della diocesi di Haarlem. Roes Pietro Enrico, dell'arcidiocesi di Utrecht. Ramella Franco, della diòcesi di Grosseto. Belletti Gino (Roma). Siebert Vincenzo de' Paoli, dell'arcidiocesi di Adelaide. OD Diarium luglio » » . co 22 agosto » » Romanae Curiae 865 1960. Al sig. Woodards Darcy Giorgio Beoch, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Illiparampil Coran Giacomo, dell'arcidiocesi di Changanacherry. Al sig. Battaglia Argante (Roma). Al sig. Garzia Raffaele, dell'arcidiocesi di Cagliari. » Al sig. Zerega Alessandro, del vicariato apostolico di Darién. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 10 marzo 9 aprile » » » 1960. Al sig. Balzaretti y Macias Francesco, dell'arcidiocesi di San Salvador. » Al sig. Daza Gabriele, dell'arcidiocesi di Manila. » Al sig. Delgado Francesco, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Delgado Antonio, della medesima arcidiocesi. La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa : 15 luglio 1960. Al sig. Borri Francesco, della diocesi di Parma. La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 3 giugno » » » » » » » » » » » 9 » » » » 24 » » r-l luglio » » 1960. Al » Al » Al » Al » Al » Al Al Al » Al » Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. » )) )) » )) » 8 » » » 22 » » » )) » )) )) » » 3 agosto » » )) » » » » De Luca Guido, dell'arcidiocesi di Bogotá. Petridis Michele (Grecia). Arbona Coli Guglielmo, della diocesi di Ponce. Llinas Morell Giorgio, della medesima diocesi. Parra Toro Francesco, della medesima diocesi. Dauwe Roberto, dell'arcidiocesi di Malines. Devaux Vittorio, della medesima arcidiocesi. Schillings Matteo, della medesima arcidiocesi. Thuysbaert Prospero, della medesima arcidiocesi. Van Campenhout Ernesto, della medesima arcidiocesi. Scheere Leo, della medesima arcidiocesi. Lazzaro Ermilio (Roma). Chiarella Francesco, della diocesi di Chiavari. Tomasina Mario Glauco, della medesima diocesi. Baldi Luigi (Roma). Falsini Francesco (Roma). Verdinelli Alberto (Roma). Di Gregorio Girolamo, della diocesi di Bisceglie. Gatti Aldo , della diocesi di Novara. Pelazza Carlo, della medesima diocesi. Bianchi Natale, dell'arcidiocesi di Milano. Colombo Temistocle, della medesima arcidiocesi. Lattuada Edoardo, della medesima arcidiocesi. Orlando Paolo, della medesima arcidiocesi. Bellarmino Alfio, dell'arcidiocesi di Catania La Rosa Gaetano, della medesima arcidiocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Oficióle 866 S agosto » » » 10 » » 17 » » » 1960. Al sig. Sartini Natale, della diocesi di Rimini. » Al sig. Salerno Mario (Roma). » Al sig. Primavera Giuseppe, della diocesi di Ascoli Satriano. » Al sig. Spezzati Michele, dell'arcidiocesi di Malines. » Al sig. Ferrerò Riccardo, dell'arcidiocesi di Torino. » Al sig. Salombrino Salvatore, della diocesi di Lecce. II Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa : 16 ottobre 1959. Al sig. Zaunbauer Luigi, della diocesi di Sant'Ippolito. 20 novembre » Al sig. Gruchmann-Bernau Gerardo, dell'arcidiocesi di Salisburgo. Al sig. Van Berkel Guglielmo J. A. H., della diocesi di 18 dicembre » Rotterdam. 1 gennaio 1960. Al sig. Seebregts Edoardo, della diocesi di Haarlem. » » 15 Al sig. Kortmann Vibrando A. G. M., della diocesi di Rotterdam. » » 22 Al sig. Claessen Giovanni L. U., della diocesi di Ruremonda. » » Al sig. Huijsmans Uberto, dell'arcidiocesi di Utrecht. » Al sig. Verkhoven Enrico, della medesima arcidiocesi. Al sig. Rooymans Gerardo Giovanni, della diocesi di 18 febbraio » Haarlem. » » 26 Al sig. Van Putte Alberto G. A., della diocesi di Breda. » » Al sig. Alvarez Vincenzo, della diocesi di Capiz. » » » Al sig. Corro Sebastiano, della medesima diocesi. Al sig. Frial Laureano, della medesima diocesi. » » » Al sig. Deklerk Giuseppe, della diocesi di Haarlem. » » » Al sig. Correa Cintra Teodoro, della diocesi di Taubaté. » 10 marzo Al sig. Gasparian Armenio, dell'arcidiocesi di San Paolo del Brasile. » Al sig. Kalaigian Arturo, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Kherlakian Carlo, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Van Gessel Adriano F. G., della diocesi di Haar18 lem. » » Al sig. Hennekens Giuseppe Uberto A., della diocesi di Ruremonda. » » » Al sig. Hosselet Guglielmo F. N., della medesima diocesi. » 24 Al sig. Losson Fernando, della diocesi di Tournai. » » Al sig. Wasteels Zenobio, della medesima diocesi. » » » Al sig. Hendriksen Gerardo Giovanni, dell'arcidiocesi di » Utrecht. » » Al sig. Zunnebeld Enrico Antonio, della medesima arci» diocesi. » 8 aprile Al sig. Mentink Giovanni P. F., della diocesi di Breda. » » Al sig. Defour Giuseppe, della diocesi di Liegi. » » » Al sig. Leussink Arnoldo G., dell'arcidiocesi di Utrecht. Diarium Romanae Curiae 867 co 6 maggio 1960. Al sig. Hemel Giovanni Bernardo, della diocesi di Groninga. Al sig. Beiber Bernardo, della diocesi di Haarlem. » Al sig. Alkemade Cornelio G. G., della diocesi di Rotterdam. Al sig. Reijnders Giovanni, della diocesi di 's-Hertogen» bosch. » » Al sig. Teurlings Bernardo E. M., della medesima diocesi. » » » Al sig. Van Hoek Marino Bernardo, dell'arcidiocesi di Utrecht. 13 » Al sig. Canepa Angelo, dell'arcidiocesi di Genova. » » » » Al sig. Brandi Francesco, della diocesi di Policastro. » » » Al sig. Senatore Giovanni, della medesima diocesi. » » » Al sig. Roos Leonardo Antonio, della diocesi di Rotterdam. 19 Al sig. Grasso Pietro (Roma). » Al sig. Miglio Ferdinando (Roma). » » » » Al sig. Gubbels Guglielmo Giovanni P., della diocesi di Haarlem. Al sig. Van Zuidam Cornelio, dell'arcidiocesi di Utrecht. » » 27 Al sig. Bruni Giulio, della diocesi di Lodi. » » Al sig. De Angelis Ranzi Ercole, dell'arcidiocesi di Milano. » » Al sig. Folpini Clemente, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Rho Antonio, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Cavatorta Giovanni, dell'arcidiocesi di Torino. 3 giugno » Al sig. Agopian Mirano, dell'arcidiocesi di Atene. » » Al sig. Drenth Giovanni Bernardo, della diocesi di Ruremonda. Al sig. Hertoghe Antonio, dell'arcidiocesi di Malines. )) Al sig. Gordon Magne Emanuele M., del vicariato aposto» lico di Requena. 17 Al sig. Van Willige Guglielmo Gerardo A. M., della diocesi di Haarlem. » » » Al sig. Vrijburg Giovanni G., della medesima diocesi. » » Al sig. Odorizzi Agenore, dell'arcidiocesi di Trento. 24 » Al sig. Bizzarri Venerio, della diocesi di Ascoli Piceno. Al sig. Buzzaccarini Gaetano, della diocesi di Padova. » » » » Al sig. Van der Wegen Giovanni G. C, della diocesi di 's-Hertogenbosch. Al Maggi Italo, della diocesi di Grosseto. luglio sig. » Al Ciocci Giovanni (Roma). sig. » » » )) )) Al sig. Facchini Francesco (Roma). )) )) » Al sig. Marzi Adriano (Roma). 8 Al sig. Mazzarella Giovanni, dell'arcidiocesi di Bene» vento. Al sig. Fenaroli Eugenio, della diocesi di Novara. » » Al sig. Guidetti Romolo, della medesima diocesi. » » ri Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 868 luglio agosto » » » » » 8 » 17 » I960. » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Minocci Mario, della diocesi di Novara, Birocchi Filippo, dell'arcidiocesi di Cagliari. Secchi Pietro, della medesima arcidiocesi. Galasso Nunzio, dell'arcidiocesi di Catania. Lombardi Secondo, della diocesi di Rimini. Valeri Caldesi Valerio, della medesima diocesi. Zavatta Enrico, della medesima diocesi. Sepe Alfredo, della diocesi di Segni. Giacomini Egidio, della diocesi di Vittorio Veneto. NECROLOGIO 14 25 29 1 10 11 12 luglio 1960. Monsig. Gojdié Peter Pavel, Vescovo di Preso v dei Ruteni. Monsig. Reis Antonio, Vescovo di Santa Maria. settembre » » Monsig. Cotton Francis, Vescovo di Owensboro. »» » » Monsig. Balanza y. Navarro Rafael, Vescovo di Lugo, » ottobre » L'Emo Sig. Card. Fietta Giuseppe, del titolo di San Paolo Apostolo alla Regola. » » Monsig. Raeymaekers Georges Desire-, Vescovo di Buta. » » Monsig. Sebastian Jerome, Vescovo tit. di Baris di Ellesponto. » » Monsig. Chappe Joseph, Vescovo di Le Puy-en-Velay. 28 Novembris 1960 An. et vol. LII (Ser. III, v. II) - N. 13 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA IOANNIS PP. XXIII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I RIOPRETENSIS (IALESPOLITANAE) DETRACTIS QUIBUSDAM TERRITORIIS A DIOECESI DIOECESIS CONDITUR (( I A L E S P O L I T A N A )) IOANNES SERVUS AD RIOPRETENSI, NOVA QUAEDAM APPELLANDA. EPISCOPUS SERVORUM PERPETUAM REI DEI MEMORIAM Ecclesia sancta, Christi memor praecepti qni iussit Apostolos omnibus Nationibus praedicare Evangelium, non desistit animos mentesque hominum ad immortalia erigere bona, quorum spes, si sit in animis vivax, fieri non potest quin civile etiam hominum consortium egregie afficiat. Cuius rei gratia, cum venerabilis Prater Libanius Lafayette, Episcopus Riopretensis, post auditum venerabilem Fratrem Armandum Lombardi, Archiepiscopum titulo Caesariensem Philippi, et in Brasilia Apostolicum Nuntium, expostulaverit ut, diviso suae Sedis territorio, alia ex eodem dioecesis excitaretur, Nos, populi utilitatibus servire cupientes, exquisita sententia venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum, consensuque suppleto eorum qui aliquod ius in hoc negotio habeant, de 56 - ACTA, vol. I I , n. 18. — 28-11-1960. 870 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nostra summa et apostolica auctoritate haec statuimus atque iubemus. A dioecesi Riopretensi integrum territorium detrahimus sequentium municipiorum, sic lingua vulgari cognominatorum : Jales, Auriflama, Cardoso, Dolcinópolis, Estrêla d'Oeste, Fernandópolis, General Salgado, Guaraní d'Oeste, Indiaporä, Meridiano, Palmeira d'Oeste, Populina, Santa Albertina, Santa Fé do Sul, Sud Mennùçci, Tres Fronteiras, Urania; item integrum territorium municipii Pereira Barrette, quod ad dexteram fluminis Rio Tieté exstat, et simul territorium civilis districtus, quem dicunt, Major Prado, in dextera eiusdem fluminis situm, ed ad municipium Araçatuba pertinens. Quibus terris novam dioecesim efficimus, Ialespolitanam nomine, quae scilicet iisdem limitibus terminabitur ac municipia simul sumpta quibus constat, prout lege civili describuntur, excepta parte municipiorum Pereira Barrette et Araçatuba, quae naturali limite fluminis Rio Tieté terminatur. Novae dioecesis Sedes in urbe vulgo Jales cognominata ponetur, in qua Episcopus domicilium suum statuet, cathedra in templo curiali S. Expediti collocata, quod usque dum novum templum in honorem B. M. V. caelo receptae exstruatur, tamquam cathedrale habebitur, cum iuribus, honoribus, privilegiis propriis. Eadem sane iura et insignia Episcopo facimus, cui tamen congruas obligationes imponimus ; in his autem id memorare placet : esse nempe eum una cum sua Ecclesia sacro Praesuli Rivi Nigri obnoxium et suffraganeum. In constituta dioecesi Canonicorum Collegium condatur, iuxta normas per alias sub plumbo Litteras edendas : quod valde honori Dei procurando confert. Si tamen id ad praesens fieri nequeat, indulgemus ut Consultores dioecesani deligantur, qui sincero consilio et opera suo Praesuli assint. Item gravi obligatione curabit Episcopus Seminarium saltem elementarium condere, iuvenibus excipiendis qui olim sacerdotio augeri cupiant, ad normas iuris communis atque S. Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Ex eo autem lecti iuvenes Romam mittantur, philosophiae atque theologiae disciplinis in Pontificio Collegio Piano Brasiliano imbuendi. Sacerdotes qui, his Litteris ad effectum deductis, in Ialespolitana dioecesi vel beneficium vel officium habeant, eidem censeantur ascripti; ceteri vero clerici, ei in qua legitimo degant domicilio. Ad regimen, administrationem quod attinet, item ad electionem Vicarii Capitularis, Sede vacante, hisque similia, ea fieri censemus, quae Codex Iuris Canonici iubet. Volumus denique ut cum dioecesis constitutio facta fuerit, documenta et acta quae ad eam quoquo modo pertineant, ad eius Curiam episcopalem mittantur, ibique religiosa cura in tabulario asserventur. Acta Ioannis Pp. XXIII 871 Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Frater Armandus Lombardi, quem memoravimus, exsequi studebit, vel per se ipse, vel per alium, factis ad id potestatibus necessariis. Cum autem res acta fuerit, idem documenta exarari iubebit, quorum digna fide exempla ad S. Congregationem Consistorialem mittet. Quodsi fiat ut eo tempore alius eidem Apostolicae Nuntiaturae praesit, hic mandata Nostra omnia faciet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die decimo secundo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo nono, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius fR MARCELLUS Card. MIMMI S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens A. Serafini, Proton. Apost. C. Federici, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane tab., vol. 011, n. 70. 872 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale II ASSISENSIS (PRUDENTIPOLITANAE) QUIBUSDAM EX ASSISENSI DIOECESI, IN BRASILIA, DETRACTIS TERRITORIIS, NOVA EFFICITUR DIOECESIS, (( PRUDENTIPOLITANA )) APPELLANDA. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum. venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et in Foederatis Brasiliae Civitatibus Apostolicus Nuntius, post quidem auditum venerabilem Fratrem Iosephum Lazarum Neves, Episcopum Assisensem, ceterosque provinciae ecclesiasticae Botucatuensis sacros Praesules, ad quos res pertineret, ab hac Apostolica Sede postulaverit ut ex quibusdam Assisensis dioecesis territoriis nova efficeretur dioecesis, visum est Nobis eiusdem precibus esse concedendum, qui certa spe ducimur magnam exinde orituram christifidelium animis utilitatem. Sententiam ideo rogatis venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus Consistorialibus negotiis praepositis, eorumque consensu suppleto, qui hac in re aliquid iuris habeant vel se praesumant habere, ea quae sequuntur de suprema potestate Nostra decernimus ac iubemus. A dioecesi Assisensi territorium detrahimus sequentium municipiorum vulgo sic cognominatorum : Presidente Prudente, Alfredo Marcondes, Alvares Machado, Anhumas, Caiabú, Caiuá, Indiana, Marabá Paulista, Mirante do Paranapanema, Piquerobi, Pirapozinho, Presidente Bernardes, Presidente Epitácio, Presidente Venceslau, Regente Feijó, Sandovalina, Santo Anastácio, Santo Expedito, Ta ciba, Tabaraí. Quibus regionibus novam dioecesim condimus, Prudentipolitanam appellandam atque iisdem terminandam finibus ac municipia simul sumpta quibus coalescit, prout in praesens civili lege terminantur. Novae Ecclesiae sedes in urbe, cui nomen a Praeside Prudente, ponetur, in qua Episcopus domicilium habebit, cathedra in curiali templo Christo Regi in honorem S. Sebastiani dicato collocata; quod templum tamquam cathedrale scilicet habebitur, cum iuribus, honoribus, privilegiis propriis. Eadem iura et privilegia Episcopo facimus, cui tamen con- Acta Ioannis Pp. XXIII 873 gruas obligationes imponimus, quas inter id memorare placet ; esse nempe eum una cum sua Ecclesia sacrorum Botucatuensi Antistiti obnoxium et suffraganeum. In constituta dioecesi Canonicorum Collegium condatur, ad normas per alias sub plumbo Litteras edendas. Si tamen id modo fieri nequeat, Consultores dioecesani ad tempus deligantur, qui consilio et opera Episcopo assint. Item Episcopus Prudentipolitanus gravi obligatione tenetur Seminarium saltem elementarium exstruendi pueris excipiendis qui sacerdotali dignitate ornari cupiant, ad communis iuris normas atque peculiaria S. Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus praescripta. Ex eo autem lecti iuvenes Romam mittantur, philosophiae ac theologiae disciplinis in Pontificio Collegio Piano Brasiliano imbuendi. Mensa episcopalis, quae dicitur, bonis efficietur quae Prudentipolitanae dioecesi ad normam canonis 1500 C. I. C. obvenient, Curiae fructibus atque liberis fidelium collationibus. Quod vero ad regimen et administrationem attinet, ad electionem Vicarii Capitularis, Sede vacante, ad aliaque huiusmodi, ea servanda censemus quae Codex Iuris Canonici statuit. Sacerdotes vero qui, his Litteris ad effectum deductis, in Prudentipolitana dioecesi beneficium vel officium habeant, eidem censeantur ascripti; ceteri clerici ei, in qua legitimo domicilio degant. Volumus etiam ut, cum dioecesis constitutio facta fuerit, documenta et acta quae ad eam pertinent ad eius Curiam mittantur, ibique religiose in tabulario serventur. Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Frater Armandus Lombardi, quem memoravimus, exsequi studebit, vel per se ipse vel per alium, factis ad id necessariis potestatibus. Cum autem acta res fuerit, idem documenta exarari iubebit, quorum digna*fide exempla ad S. Congregationem Consistorialem mittet. Quodsi fiat ut eo tempore alius eidem Apostolicae in Brasilia Nuntiaturae praesit, hic mandata Nostra omnia faciet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint sub- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 874 scripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO Ç£ MARCELLUS Card. MIMMI ST. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CHI, n. U. III SOKODENSIS (DE D APANGO) EX DIOECESI SOKODENSI QUODAM DETRACTO TERRITORIO, NOVA EFFICITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA, (( DE D APANGO )) APPELLANDA. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ex quo tempore divinus hominum Redemptor Apostolis suis mandata dedit ut, in mundum universum proficiscentes, Evangelium praedicarent omni creaturae, magis magisque in dies, summo Deo incrementa largiente, divinae Legis semina ubique gentium floruerunt. Quod cum uberrime factum esse accepissemus in finibus Sokodensis dioecesis, in qua videlicet regione tres iam annos a Sodalibus Ordinis Fratrum Minorum Provinciae Gallicae impense regno Dei prolatando laboratur, opportunum visum est Nobis atque catholicis rebus perutile preces accipere, quas, 'Acta Ioannis Pp. XXIII 875 post auditos sive Episcopum Sokodensem sive Apostolicum Delegatum cui in urbe Dakarensi sedes est, dilectus Filius Noster S. R. E. Cardinanalis S. Congregationis Fidei Propagandae Pro-Praefectus Nobis proposuit, ut ex septemtrionibus partibus Sokodensis dioecesis nova conderetur praefectura apostolica. De summa ergo Nostra potestate, eorum suppleto consensu, qui hac in re aliquid iuris vel habeant vel se putent habere, haec quae sequuntur decernimus ac iubemus. A dioecesi Sokodensi septentrionalem regionem separamus Reipublicae Togoensis, quae ad occidentem solem, ad septemtrionem et ad orientem Rebuspublicis Ghanaënsi, Voltaënsi et Dahomeyensi finitima est, ad meridiem vero decursu continetur fluminum Kara et Keran ac termino, inter eadem flumina, quo civilis subdivisio de Kandé ibidem limitatur; idque territorium sui iuris facimus et in praefecturae apostolicae formam redigimus, de Dapango appellandae, omnibus assignatis bonis sive mobilibus sive immobilibus, quae dicunt, in eodem territorio exsistentibus, aliisque mutuo Episcopi Sokodensis atque Fratrum Minorum, quos nominavimus, consensu statutis. Cui novae praefecturae, curis traditae atque regimini Sodalium Fratrum Minorum Provinciae Gallicae, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, omnia adiungimus iura ac privilegia, quae ad eandem Iure Canonico spectant : eiusque pariter Praefectum Apostolicum honoribus decoramus astringimusque officiis et oneribus congruis. Harum autem Litterarum decreta volumus ut per eum ad effectum deducantur qui vel in praesens Togoensi territorio Delegatum Apostolicum agit vel aget tempore exsecutionis, facta potestate et alium virum delegandi, dummodo ecclesiastica dignitate insignem. Qui vero rem perfecerit, onus habebit factae territorii divisionis documenta exarandi, eorumque fide digna ad S. Fidei Propagandae Consilium quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 876 ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. R. E. Cancellarius S. C. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens A. Serafini, Proton. Apost. C. Federici, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. C II, n. 61. I V NICTHEROYENSIS ET ALIARUM (NEO-IGUASSUENSIS - NEO-FRIBUROENSIS) QUIBUSDAM E NICTHEROYENSI ALIISQUE DIOECESIBUS DETRACTIS TERRITORIIS, DIOECESES CONDUNTUR (( NEO-IGUASSUENSIS )) ET (( NEO-PRIBURGENSIS )), ATQUE NOVA PROVINCIA ECCLESIASTICA CONSTITUITUR, (( NICTHEROYENSIS )) APPELLANDA. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quandoquidem verbis Pauli Apostoli Ecclesia est « columna et firmamentum veritatis » (7 Tim. 3,14), omnibus modis curandum Nobis est ut apte eius munera disponantur in terris, novis conditis dioecesibus, vel aliter finibus demensis, quo propius supernae veritatis fax hominibus praeferatur. Qua de re libenti sane animo sententiam accepimus quam venerabilis Frater Armandus Lombardi, Apostolicus in Foederatis Brasiliae Civitatibus Nuntius, post auditos locorum Ordinarios quibus interesset, dedit, cui bene fieri visum est si in amplissimo Brasilianae Reipublicae territorio, certis ex aliquibus dioecesibus detractis territoriis, novae dioeceses conderentur, atque nova ecclesiastica provincia constitueretur. De consilio igitur venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Acta Ioannis Pp. XXIII 877 Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum, consensum eorum supplentes qui in hoc negotio aliquod ius habeant vel se putent habere, de Nostra summa et apostolica auctoritate haec quae sequuntur decernimus et iubemus. Ab Ecclesia Nictheroyensi integrum territorium municipiorum separamus, quibus nomen Bom Jardim, Cachoeiras de Macacu, Cantagalo, Duas Barras, Itaocara, Nova Friburgo, itemque illam partem municipii Cordeiro quae ad dioecesim Nictheroyensem pertinet ; ab Ecclesia Camposina integrum territorium municipiorum, quibus nomen Casimiro de Abreu, Conceiçâo de Macabu, Macaé, Santa Maria Madalena, Säo Sebastiâo do Alto, Trajano de Moráis, itemque alteram partem municipii Cordeiro quae ad dioecesim Camposinam pertinet ; ab Ecclesia Valentina in Brasilia integrum territorium municipiorum Carmo et Sumidouro. Quibus terris novam condimus dioecesim Neo-Friburgensem appellandam, iisdemque terminandam finibus atque territoria simul sumpta quae recensuimus, ut ad praesens per civilem legem uniuntur. Novae Sedis caput Episcopique domicilium in urbe Nova-Friburgo collocabitur ; cathedram autem suae potestatis Praesul in templo adhuc curiali S. Ioannis Baptistae figet, quod scilicet ad gradum et dignitatem templi cathedralis evehimus. Item ab Ecclesia Barrensi de Pirahy integrum territorium municipiorum separamus quae vulgari sermone sic cognominantur : Nova Iguacú, Nilópolis, Itaguaí, Mangaratiba atque civilem districtum Tairetá et regionem cui nomen Sertâo, ad municipium Vassouras pertinentia; ab Ecclesia Petropolitana integrum territorium curiarum a Nostra Domina Gratiarum, a S. Ioanne Baptista et a S. Matthaeo in urbe S. Joäo de Meriti exstantium. Quibus terris novam dioecesim condimus, Neo-Iguassuensem appellandam, atque iisdem terminandam finibus atque territoria quae diximus simul sumpta, ut ad praesens per legem civilem uniuntur. Novae Sedis caput Episcopique domicilium in urbe Nova-Iguaçu erit; cathedram autem episcopalis potestatis sacrorum Antistes in templo, adhuc curiali, S. Antonii Patavini, quod vulgo dicitur Matriz de Santo Antonio de Jacutinga, figet, quod ad gradum cathedralis templi attollimus. Statuimus insuper ut recens condita dioecesis eiusque Praesul metropoli S. Sebastiani Fluminis Januarii et eius Archiepiscopo tamquam suffraganei subiciantur. Sacros earundem dioecesium Antistites iisdem honoribus decoramus, officiis adstringimus, quibus ceteri per terrarum orbem Episcopi ornantur atque onerantur. Volumus autem ut iidem Canonicorum collegium constituant; sin autem possint, sinimus ut ad tempus Consultores dioecesanos deligant, qui consilio et opera iuvent. Hi vero a suo munere cessabunt Canonicorum coetu 878 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale condito. Item utriusque dioecesis Praesulibus onus facimus, gravi obligatione implendum, Seminarii saltem elementarii quam primum aedificandi, pueris bonae spei excipiendis, ex quibus optimi quique Romam mittantur, ut in Pontificio Collegio Piano Brasiliano philosophiae et sacrae theologiae operam dent. Mensam episcopalem efficient : Curiae fructus, fidelium collationes, dos a rei publicae Moderatoribus danda, bonorum pars quae novae circumscriptioni obveniet ad normam canonis 1500 C. I. G. Quod autem ad regimen et administrationem attinet, ad electionem Vicarii Capitularis, Sede vacante, cetera eiusmodi, ea omnia serventur quae Codex Iuris Canonici statuit. Ad clerum vero quod attinet, iubemus ut sacerdotes, his Litteris ad effectum deductis, ei Ecclesiae censeantur ascripti in qua beneficium vel officium habeant ; ceteri clerici ei, in qua legitime degant. Documenta postremo et acta quae ad recens conditas dioeceses quoquo modo respiciant, ad earum Curiam episcopalem cito mittantur, in tabulario religiose servanda. Ex dioecesibus insuper Camposina, Petropolitana, Nictheroyensi, quas a metropolitico iure Archiepiscopi pro tempore S. Sebastiani Fluminis Ianuarii per has Litteras solvimus, itemque ex nova Neo-Friburgensi dioecesi, novam condimus Provinciam ecclesiasticam Nictheroyensem appellandam, iisdemque terminandam finibus ac dioeceses e quibus fit. Nictheroyensem igitur Sedem ad gradum et dignitatem metropolitanae archiepiscopalis Ecclesiae attollimus, omnibus datis iuribus et honoribus quae eiusmodi Ecclesiis iure communi debentur, oneribus et obligationibus impositis ; cui, ut suffraganeas, dioeceses quas diximus subdimus, nempe Camposinam, Petropolitanam, Neo-Friburgensem, quarum Episcopos Nictheroyensi Metropolitae obnoxios volumus. Venerabilem autem Fratrem Antistitem Nictheroyensem eiusque successores gradu et insignibus Archiepiscopi Metropolitae instruimus, cum iuribus et privilegiis, officiis et obligationibus propriis. Item Canonicorum Collegium Ecclesiae Nictheroyensis ad gradum et dignitatem evehimus Collegii metropolitam, cum iuribus et pri vilegiis debitis. Ceterum haec Nostra decreta venerabilis Frater Armandus Lombardi exsequi curabit, vel quem ille delegaverit, dummodo ecclesiastica dignitate ornatum, factis ad id necessariis facultatibus. Cum vero negotium egerit, documenta exarari iubebit, eademque sinceris exemplis ad S. Congregationem Consistorialem cito mittet. Quod si eo tempore alius eidem Apostolicae Nuntiaturae in Brasilia praesit, hic mandata Nostra omnia faciet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose Acta Ioannis Pp. XXIII 879 serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die vicesimo sexto mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. Cfr MARCELLUS Card. MIMMI IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar Federici, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CUI, n. 35. V CULMENSIS T E M P L U M SSMAE TRINITATIS IN URBE CULMSA COLLEGIATUM EFFICITUR IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum venerabilis Frater Casimirus Iosephus Kowalski, Episcopus Culmensis, ab hac Apostolica Sede petierit ut curiale templum, olim cathedrale, in urbe Culmsa exstans, SS. Trinitati sacrum, quod flammis adustum mirifice christifidelium sacerdotumque pietas nuper restituit, 880 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ad dignitatem templi Oollegiati eveheretur; cumque S. Congregatio Consistorialis, factis a Nobis facultatibus, post auditum dilectum Filium Nostrum Stephanum S. R. E. Cardinalem Wyszynski, Archiepiscopum Gnesnensem et Varsaviensem, cui Culmensis Episcopus subicitur suffraganeus, adhibitas preces accipiendas esse censuerit, Nos haec omnia rata habentes, de Nostra apostolica auctoritate ea quae sequuntur decernimus atque iubemus. Templum quod diximus ad dignitatem et honorem Collegiati templi evehimus, datis iuribus et privilegiis quibus sacrae eiusmodi ordinis aedes condecorantur, legibus tamen et condicionibus quae sequuntur. In novo Collegiata templo Canonicorum Collegium condatur, quod quattuor Canonicis constabit, unaque dignitate, Praeposito nempe, qui erit Curio pro tempore templi SS. Trinitatis. Ad sacra communiter facienda, Canonicorum propria, quod attinet, iubemus ut diebus dominicis fiant ceterisque de praecepto celebrandis, item in festo S. Valentini Martyris. Ad insignia autem et habitum choralem quod attinet, tum Canonicorum tum Praepositi, decernimus ut supra habitum « pianum », qui dicitur, rochetum gestent et mantelletum nigri coloris, addito signo vulgo (( Distinctorium Canonicale ». Praeposito insuper mitram simplicem deferre permittimus. Quae insignia tamen in sacris tantum caerimoniis, quibus omnes Canonici intersint, gestare licebit. Dignitatem, quam diximus, primus obtinebit qui ad praesens eiusdem templi curionem agit, scil. dilectus filius Sigefridus Kowalski ; postea vero eius assignatio ad normam iuris penes Nos erit et Apostolicam Sedem. Canonicorum vero electio iure communi temperetur, ad quorum numerum ascribi permittimus etiam eos sacerdotes qui iam alio beneficio fruantur, etiam cum animorum curatione coniuncto. Regimen curiale, cetera quae ad animorum curationem pertinent, Curioni commissa erunt. De Collegii dote denique eiusque administratione et distributione inter Canonicos, id ratum habemus quod Constitutiones, ab eodem Collegio describendae et a sacro Praesule Culmensi approbandae, statuent. Ceterum ea quae mandavimus exsequenda curabit dilectus Filius Noster Stephanus S. R. E. Cardinalis Wyszynski, quem diximus, factis ad id potestatibus, quas cuilibet delegare poterit, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Re vero peracta, idem documenta exarari studebit, quorum sincera exempla ad S. Congregationem Consistorialem cito mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, Acta Ioannis Pp. XXIII 881 cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive-typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die decimo secundo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. Cfr MARCELLUS Card. MIMMI IACOBUS A. Card. COPELLO S. B. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco )$i Plumbi In Ap. Cane, tal)., vol. CHI, n. 28. VI MULTANENSIS (LYALLPURENSIS) É DIOECESI MULTANENSI QUIBUSDAM DETRACTIS TERRITORIIS, NOVA DIOECESIS CONDITUR, (( LYALLPURENSIS )) APPELLANDA. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Caelestis civitas Ecclesia, quae veluti hospes et advena in terris degens ad patriam tendit, aeterna bona se inde sperans hausturam unde pignora iam accepit, Christi voluntate externis indiget adiumentis, quibus mysticum Christi corpus « compactum et conexum per omnem 882 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale iuncturam subministrationis » (Eph. 4,16) crescat atque solidetur. Hanc ob rem, cum S. Congregatio Fidei Propagandae, audito dilecto Filio Emmanuele Clarizio, Apostolico in Pachistana Republica Inter nuntio, nonnihil boni ibidem terrarum esse futurum censuerit, si nova dioecesis condatur, eiusmodi sententiam accipientes et ratam habentes, de Nostra summa potestate ea quae sequuntur decernimus atque iubemus. A dioecesi Multanensi, Karachiensi metropoli suffraganea, integrum territorium districtuum separamus qui vulgari sermone cognominantur Lyalipur, Montgomery et Jhang, ex iisque novam dioecesim constituimus Lyallpurensem appellandam, iisdem terminandam finibus atque territoria quae recensuimus. Novae Sedis caput Episcopique domicilium in urbe Lyalipur erit; cathedra autem episcopalis potestatis erit in templo quod mox erigetur SS. Apostolis Petro et Paulo sacrum, quod scilicet ad gradum et dignitatem templi cathedralis evehimus, cum debitis iuribus. Statuimus insuper ut nova dioecesis eiusque sacer Antistes metropoli Karachiensi eiusque Archiepiscopo, tamquam suffraganei subiciantur. Canonicorum Collegium in nova dioecesi condatur. Quod si fieri ad praesens nequeat, consultores dioecesanos ad normam iuris renuntiari permittimus, qui tamen a suo munere cessabunt canonicis constitutis. Item Seminarium saltem elementarium struatur, alumnis in sortem Domini vocandis, ad normam iuris communis atque peculiarium S. Congregationis de Propaganda Fide legum. Quod autem attinet ad mensam episcopalem, quam vocant, ceterorumque bonorum administrationem, item ad regimen dioecesis, electionem Vicarii Capitularis sede vacante, iura cleri et populi, alia eiusmodi, iuris canonici leges serventur. Documenta postremo et acta quae ad dioecesim Lyallpurensem quoquo modo respiciant, ad eius Curiam episcopalem cito mittantur, in tabulario religiose servanda. Ceterum haec Nostra decreta dilectus Filius Emmanuel Clarizio, quem diximus, exsequi curabit vel quem ille delegaverit, factis ad id necessariis facultatibus. Cum vero negotium egerit, documenta exarari iubebit eademque sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quod si eo tempore alius eidem Apostolicae Internuntiaturae in Pakistana Republica praesit, hic mandata Nostra faciet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos edi- Acta Ioannis Pp. XXIII 883 ximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Roma, apud S. Petrum, die tertio decimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO PETRUS Card. FUMASONI BIONDI 8. R. E. Cancellarius S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco £fi Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CUI, n. 30. LITTERAE APOSTOLICAE I BEATA MARIA VIRGO, NOMINE (( IMMACULATAE CONCEPTIONIS )) APPELLATA, PRAECIPUA CAELESTIS PATRONA TOTIUS ARCHIDIOECESIS PLATENSIS ELIGITUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Salutare sidus in huius saeculi exaspérate fluctibus mari hominibus lucet, quod si respiciunt, rectum tenent iter, quod si sequuntur, tutissimum portum contingunt. Quae amica stella per translationem Beatissima Virgo Maria merito dicitur, quam Deus iis dedit opiferam Matrem, qui in hac vita peregrinantur. In hanc pientissimam Parentem Christifideles archidioecesis Platensis laudata feruntur pietate, hanc, quae primae labis Dei beneficio expers est, excolunt ac deprecantur. Quo religionis studio factum est, ut eadem augusta Virgo, nomine Immaculatae Conceptionis invocata, caelestis 884 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Patrona archidioecesis, quae dicta est, eligeretur. Cum igitur Venerabilis Frater Antonius Iosephus Plaza, Platensis Praesul, Nos enixe rogasset, ut huiusmodi electionem ratam haberemus, Nos, quibus nihil antiquius est quam eiusdem Deiparae cultum incrementis augere et propagare, his precibus libenti animo statuimus obsecundare. Quae cum ita sint, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, nomine Immaculatae Conceptionis appellatam, praecipuam apud Deum Patronam totius archidioecesis Platensis confirmamus seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x mensis Iunii anno MDCCCCLVIIII, Pontificatus Nostri primo. D. Card. TARDINI a jmblicis Ecclesiae negotiis II TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS DITATUR ECCLESIA CATHEDRALIS AYACUQUENSIS. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Meritis laudibus fertur princeps templum Ayacuquense, saeculo xvn conditum Almaeque Deiparae ad Nives dicatum, ubi religionis ritus congruenti celebrarentur splendore undeque velut e capite superna bona in christianam plebem manarent. Probatur structurae genus, quod « barocum » audit, ipsaque molis amplitudo movet admirationem. Praeterea, signis affabre factis, picturis colorum venustate insignibus, pretiosis metallis sacraque supellectile artificiosa haec aula Dei non paulum decoratur. Quo autem maior Acta Ioannis Pp. XXIII 885 eidem, Nostro benefìcio, accrescerei honor, qui simul esset ad pietatis studium efficax invitamentum, Venerabilis Frater Othoniel Alcedo, Ayacuquensis Episcopus, Nos rogavit, ut augustum hoc templum maximum Basilicis Minoribus accenseremus. Nos autem persuasum habentes expetitae benevolentiae Nostrae signum collaturum esse ad christianae pietatis incrementa, precibus huiusmodi libenti animo statuimus obsecundare. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum ecclesiam cathedralem Ayacuquensem, in finibus Reipublicae Peruvianae, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis hoc nomine insignibus rite competunt. Contrarius quibusvis minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xv mensis Ianuarii, anno MDCCCCLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis III BASILICAE MINORIS TITULO EXORNATUR CATHEDRALIS ECCLESIA VALENTINA IN VENEZUELA. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Urbi Valentiae in Venetiolae finibus» non modicum perhibetur decus accrescere principe templo, Opiferae Matri caelesti dicato, quippe quod antiquitate sit religiosum, cum fuerit anno fere M D L X X X excitatum, molis amplitudine surgat insigne, structurae commendetur ratione, cultu renideat vario, picturis illustretur egregiis. Ad hanc vero maiestatem venustatemque spiritualis accedit pulchritudo, cum templum sit sedes quaedam praecipua pietatis Marialis. Ibi enim singulari colitur studio imago Beatae Mariae Virginis de 57 - ACTA, vol. II, n. 1 3 . — 28-11-1960. 886 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale Succursu, quae anno MCMX, auctoritate Sancti Pii PP. X, Decessoris Nostri, aureo diademate est redimita. Unde, irradiantis luminis instar, religio in totam Valentinam dioecesim propagatur atque dimanat. Quibus permotus, Venerabilis Frater Gregorius Adam, Valentinus in Venezuela Episcopus, nomine quoque Cleri, Piarum Sodalitatum cunctique populi suis curis commissi, Nos rogavit, ut maximam banc ecclesiam Basilicae Minoris honore augeremus. Quibus precibus libenti animo concedentes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum cathedralem ecclesiam Valentinam in Venezuela, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis de Succursu consecratam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem titulo decoratis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Februarii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis IV SANCTUS IOSEPH, SPONSUS B. MARIAE V., PRAECIPUUS PATRONUS CAELESTIS DIOECESIS CUCUTENSIS CONFIRMATUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Beatum Ioseph, qui Divinum Infantem eiusque Matrem Virginem Mariam vigili tutatus est cura, Christifideles non immerito praesidium habent in hac mortali vita, tot obnoxia difficultatibus atque aerumnis. Opportuno igitur ductus consilio, Venerabilis Frater Paulus Correa León, Cucutensis Episcopus, votis quoque obsecundans sacri cleri et plebis Dei, eundem Deiparae Sponsum suae dioecesis, ante aliquot annos constitutae, elegit caele- Acta Ioannis Pp. XXIII 887 stem Patronum; qui preces Nobis adhibuit, ut id Apostolica Nostra auctoritate ratum haberemus. Nos autem, qui piissimum hunc Sacrae Familiae Custodem percolere gestimus, supplicationibus huiusmodi libenti animo censuimus esse annuendum. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Ioseph, Sponsum Beatae Mariae Virginis, Confessorem, totius Cucutensis dioecesis praecipuum apud Deum caelestem Patronum confirmamus seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Aprilis, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis V ECCLESIA PAROECIALIS S. DOMINICI IN URBE ARRETIO BASILICAE MINORIS TITULO INSIGNITUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Praeclarissimum opus cognoscitur templum Sancti Dominici, quo urbs Arretium non paulum ornatur, siquidem et religionis sedes est eximia et monumentum arte imprimis conspicuum. Quod saeculo x n i inito constructum est ea ratione architectandi, quae Romanica-Gothica appellatur et qua austeritas quaedam et maiestas praeclare inter se coniunguntur. Sculptae vero imagines ac picturae, quas inter simulacrum Iesu Domini cruci affixi est commemorandum, quod nobilis artifex, cui nomen « Cimabue », coloribus expressit, decus eidem addunt non modicum. Praeterea huic ecclesiae, molis amplitudine commendatae, continuatur coenobium sodalium Do- 888 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale minicianorum, structurae genere insigne, ubi Beatus Innocentius PP. V, Decessor Noster, electus esse traditur Summus Ecclesiae Pastor. Religiosa autem familia, quam supra diximus, eo curas intendit, ut sacri ritus in templo, qua par est, cum diligentia peragantur et pueri ad Christi capessendam militiam vitamque Deo in Ordine illo devotam ineundam componantur. Cum igitur haec Sancti Dominici ecclesia, quae paroeciae quoque sedes est, meritis decoretur laudibus, preces ad Nos admotae sunt, ut eadem Nostro beneficio Basilicae Minoris nomine ac iure augeretur. Quae vota, Venerabilis Fratris Telesphori Ioannis Cioli, Episcopi titulo Liviensis et Coadiutoris Arretini Episcopi, commendatione suffulta, libenti animo implere statuimus. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum paroecialem ecclesiam Deo in honorem Sancti Dominici Arretii consecratam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine honestatis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Aprilis, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis VI TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS ECCLESIA CATHEDRALIS NATIVITATI BEATAE MARIAE VIRGINIS DICATA, IN URBE AC DIOECESI SANDOMIRIENSI EX STANTE, COHONESTATUR. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Catholica Polonia artificiosis vetustisque monumentis suam erga Romanam Ecclesiam fidelitatem per saecula ostendit. Qua ex parte profecto eminet collegialis Ecclesia in antiqua claraque urbe Sandomiriensi exstans, Beatae Mariae Virginis Acta, Ioannis Pp. XXIII 889 Nativitati dicata atque, locò vetustioris sacrae Aedis saeculo xn aedificatae ac postea dirutae, a Casimiro Magno, Poloniae Rege, stilo gothico, anno MCCCLX, constructa. Canonicorum Collegii domus, iuxta Templum illud saeculo xn condita, virorum sanctitate ac doctrinarum studiis illustrium domicilium fuit, quos inter memoria digni B. Vincentius Kadlubek, postea Episcopus Cracoviensis nec non rerum gestarum polonarum scriptor; B. Ceslaus, e canonicorum coetu ad Praedicatorum Ordinem postea translatus atque impiger sacer contionator. His vero nostris etiam temporibus fidelium movet admirationem ipsa Ecclesia ob amplitudinem atque artificiosa opera, cum udo illita tum sculpta, quibus, iam inde a saeculo xv, parietes et altaria sunt affabre ornata. In eadem insuper Ecclesia, Beatae Mariae Virgini in urbe Sandomiria una dicata nec non ad dignitatem Cathedralis Ecclesiae, anno M D C C C X V i n , evecta, Apostolicus in Polonia tunc Nuntius Achilles Ratti, postea Summus Pontifex, fel. r e c , Pius PP. XI, Decessor Noster, centum post annos pie litavit. Quibus omnibus perpensis, Venerabilis Frater Ioannes Cantius Lorek, Sandomiriensis Episcopus, sextum revolutum saeculum ab ipsa condita Ecclesia posterorum memoriae tradere cupiens, Nos enixe rogavit ut praefatam Ecclesiam Basilicae Minoris titulo ac dignitate augere benigne dignaremur. Nos autem, ne tantum Optimatum, Episcoporum, cleri fideliumque opus in honorem Deiparae Virginis Apostolicae careat benevolentiae testimonio, huiusmodi precibus obsecundandum libenti censemus animo. Quare, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam Cathedralem urbis ac dioecesis Sandomiriensis in Polonia, Deo in honorem Nativitatis Beatae Mariae Virginis dicatam, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite competunt. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Roma, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xx mensis Maii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis 890 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale EPISTULA AD E X C M U M P. D. IOANNEM CAROLUM MCQUAID, ARCHIEPISCOPUM DUBLINENSEM, PRIMO EXPLETO SAECULO, EX QUO SEMINARIUM PRINCEPS DUBLINENSIS ARCHIDIOECESIS CONDITUM EST. IOANNES PP. XXIII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Sollemnia proxime in tuae dicionis sede agitari, expletum saeculum celebrandi causa, ex quo Dublinensis archidioecesis Seminarium princeps conditum est, et iustum esse et opportunum omnino putamus. Nam si quodvis Seminarium, fine et momento aestimatis, magnum quiddam et pene venerabile Apostolica haec Sedes semper duxit, tum istud, cui a Cruce sancta nomen ascitum, sive origine sive rerum gestarum memoria multis praestare aequum est profiteri. Seminarium ad annum millesimum octingentesimum sexagesimum constituit vir ille clarissimus et illustri laude conspicuus Paulus Cullenius, Dublinensis Archiepiscopus, olim Hibernici Collegii et Urbaniani de Propaganda Fide Bomae moderator, qui ob amplissima non modo officia, sed merita erga Petri Cathedram Ecclesiamque ipsam universam a Decessore Nostro f. r. Pio IX in Purpuratorum Patrum numerum cooptatus est. Qui Collegium, sacrorum alumnis philosophiae et theologiae operam navaturis paratum, quasi accessionem Catholicae Studiorum Universitati, a se, sex annis ante, toti Hiberniae perutili consilio exstructae esse censuit. Sed, qua animi erat excelsitate, Cullenius, magis quam de concretis aedificii fundamentis, de sensu potius deque spiritu laboravit, quibus sacerdotii tirones, in ea domo recepti, imbuerentur, id congruentissime cavens, ut iidem insigniter pietatem excolerent, ut disciplinis omne genus, praesertim sacris, multam darent operam, ut Christi in terris Vicarii nutus omnes observarent. Nihil igitur mirum si Seminarium a tali viro conditum talibusque erectum auspiciis, non tantum firmitatem ilico accepit, sed continuis etiam progressionibus simul alumnorum numero, simul mirificorum, qui inde percepti sunt, fructuum ubertate floruit. Ex isto enim Seminario in patentem Dublinensis archidioecesis campum, per horum annorum spatium, sine ulla temporis intermissione, magna processit virorum manus, quorum sollers providensque actionis industria illuc recidit, ut Acta Ioannis Pp. XXIII 891 ipsis concreditae christianorum multitudines aeque religionis observatione et morum integritate niterent. Quod veluti necessario factum esse opinamur, quippe cum illi Dei administri ea vitae sacerdotalis quasi supellectile instructi essent, virtute dicimus, sapientia, eruditione, cuius exitus neutiquam ad spem respondere non posset. In qua sacrorum alumnorum institutione coepta duo peculiari modo laudare placet, praepositorum alacritate inducta, quorum momenti pondus nemo est qui non videat : et omnes scilicet adulescentes, inito philosophicorum studiorum curriculo, piis animi exercitationibus more Ignatiano triginta dies vacare ; et sacerdotio initiatos, moderatoribus et magistris ducibus, in Seminarii templo sacris publice fungi muneribus, tirocinii ponendi gratia. Sed in hac, licet inchoata tantum, Seminarii vestri memoria, duorum virorum recordationem desiderari nolumus, qui propter egregias virtutes, omnium gentium litteris commendantur : id est Columbae Marmionis Abbatis et Matthaei Talbotii ; quorum alter in Collegio sacras disciplinas prius didicit, postea docuit; alter vero, eiusdem Seminarii professore quodam suadente, a vitiis emersus, ad eximiam vitae sanctimoniam contendit. Quibus omnibus ante oculos positis, susceptum a vobis consilium multis de causis probamus saecularem hunc eventum dignis officiis celebrandi. Etenim ex habendis sollemnitatibus illud proficisci tecum speramus, ut tuae dicionis fideles ad Seminarium istud cogitationes suas attentius posthac referant, unde viri prodituri sint, quibus suorum committant salutem animorum; atque adeo in illo adiuvando nullum locum aut tempus praetermittant. In primis vero sibi persuasum habeant nihil optabilius, nihil commodius se pro Seminario isto suo esse facturos, quam si non minore atque ad hoc tempus studio, augendo iuvenum numero sub venient, in quibus futura archidioecesis spes maxime resistit. Nos tamen pro certo habemus a vobis ea praecipua de causa sollemnia et caerimonias parari, ut mentes alumnorum, qui hodie sunt, in eorum exempla convertatis, qui domum istam ad hunc diem illustrarunt. Itaque per calcatam a maioribus semitam, hortamur, incedant, ea mente eoque animo, ut ipsorum exempla virtutum non tantum imitando exprimant, sed, si ullo pacto fieri poterit, vincant. Colant summo studio isti iuvenes in pectoribus suis religionis pietatem, in qua — frustra iis repugnantibus qui animam corpus esse praedicant — vitae totius ad Christi praecepta ducendae ratio nititur, eoque magis cuiusvis sacerdotalis actio muneris. Nam adulescentium aetas, nisi a teneris annis ad pietatem et religionem informetur, numquam perfecte ac sine maximo ac sin- 892 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale gulari propemodum Dei omnipotentis auxilio in disciplina ecclesiastica perseverant. Praeterea intra domas istius parietes, quasi operam dantes palaestrae, se exerceant ad eas virtutes, quae hominis, quae christiani, quae sacerdotis sunt propriae, easque tam alte in animos inserant, ut, cum in medios populares suos prodierint, non ipsi maiorum contagione evert a t u r , sed exemplo suo ad vitae probitatem ceteros incendant. Ad haec, in theologicas, philosophicas et sociales, quas vocant, doctrinas tam exquisite incumbant oportet, ut ea facile diluere possint, quae ab eruditis huius aetatis hominibus contra dicantur ; neque pariter parvi ducant disciplinas, quas profanas appellant, ne hominibus cedere videantur communi cognitione tinctis. Quibus de duabus rebus, de virtutis videlicet exercitatione deque mentis ingeniique disciplina sapienter haec Decessor Noster imm. rec. Leo XIII monebat : Clerus autem concredita sibi officia integre profecto et cumulate explebit, ubi, curam Episcopis adhibentibus, talem e sacris Seminariis disciplinam mentis animique sit nactus, qualem dignitas sacerdotii christiani et ipse temporum morumque cursus requirit; eum scilicet oportet doctrinae laude, et, quod caput est, summa laude virtutis excellere, ut animos hominum conciliet sibi atque in observantiam adducat. 1 2 Extremum vos etiam atque etiam hortamur, ut, quemadmodum facitis, antequam e Seminarii septis egrediantur, pergatis iuvenes ad usum sacrorum munerum formare. Quod gemina profecto consequetur utilitas : ut hinc nempe, ad concreditum populum missi, neque animi ofiensiunculas iidem accipiant, neque desperatione afficiantur, quod earum rerum insoliti sint; ut illinc, sine ulla temporis illius verni iactura, labores suos, quo magis oportet, ab initio intendant. Habes, Venerabilis Frater, paterni animi Nostra hortamenta, habes auspicia, quorum felices exitus cum a tua tuorumque amplissima navitate diligentiaque exspectamus, tum maxime a delata divinitus ope. Cuius supèrni auxilii pignus Apostolica esto Benedictio, quam Tibi, tuae dicionis clero, praesertim vero Seminarii moderatoribus, magistris, alumnis, universoque populo tuis curis credito propensissima voluntate impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xx mensis Septembris, anno MDCCCCLX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII 1 Conc. Trid. Sess. 23, De Ref. c. 18. 2 Leonis X I I I Acta 7, 224. Acta Ioannis Pp. XXIII 893 ALLOCUTIONES I Ad alumnos Collegii S. Bedae in Urbe, qui Summum Pontificem laeti receperunt, nova prope Ostiensem Basilicam domo exstructa. * L'odierna giornata, in cui lietamente visitiamo il vostro Pontificio Collegio, e lo studentato internazionale dei Trappisti, Ci offre la gioia di incontrare, in intima effusione di affetto, i chiamati ad una vita di preghiera e di apostolato, sebbene in diversa applicazione di generoso servizio nella Chiesa di Dio. Tali incontri seguono, a non grande distanza, quelli recenti con i Seminaristi Romani a Roccantica, e con i religiosi Benedettini di Subiaco, a indicazione solenne, davanti al mondo intero, della sollecitudine, piena di paterna compiacenza, che nutriamo per le speranze della Chiesa, rappresentate dal clero diocesano secolare e regolare ; per le vostre vite che si protendono fervidamente verso le trepide attese del domani. Diletti figli! È dunque con profonda soddisfazione che siamo venuti alla nuova Sede del Pontificio Collegio Beda, ove recentemente vi siete trasferiti, lasciando l'antico domicilio di Via San Nicolò da Tolentino, non più del tutto rispondente all'alto scopo, per cui era stato voluto. Ma quanto mai significativo questo passaggio dall'antica via del centro di Roma alle vicinanze della tomba di San Paolo ! Ogni volta che il vostro sguardo si poserà su la maestosa Basilica voi penserete all'Apostolo delle genti, alla sua vocazione ardentemente corrisposta, al suo desiderio di vivere e di morire soltanto per Cristo : « gratia autem Dei sum id quod sum, et gratia eius in me vacua non fuit, sed abundantius illis omnibus laboravi : non ego autem, sed gratia Dei mecum La vicinanza del glorioso sepolcro dell'atleta di Cristo sarà per voi un continuo stimolo a considerare nella luce di Dio il dono della vocazione, e ad adeguarvi ad essa con pronta e totale generosità. Oh, quanto dobbiamo ringraziare il Signore per questo segno tangibile della sua presenza nel mondo ! La sua voce chiama : nell'anima del giovane non ci sono secondi fini, non tradizioni familiari da tramandare, * Die 20 Octobris mensis a. 1960 habita. 1 1 Cor. 15, 10. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 894 non mire di ambizione o di vantaggi terreni : ma solo la gloria di Dio, la santificazione del sno nome, l'avvento del suo regno, l'adempimento della sua volontà, in perfetta adeguazione alle sublimi richieste del Pater Noster. Quale luce, quale grandezza, quale incanto investe l'intera persona dei chiamati ! Essa è dunque ben degna di assoluta generosità, su l'esempio di Paolo Apostolo che, sorpreso da Dio, lasciò su l'istante ogni cosa per consacrarsi alla sua nuova missione. Essa richiede in tutti una piena corrispondenza, fatta di totale donazione, di completo distacco dai beni, dalle preminenti preoccupazioni di carattere terreno, dagli stessi parenti, per correre da giganti su la via prescelta, per rivestirsi della volontà e dei sentimenti dell'eterno Sacerdote : « Vivo autem, iam non ego, vivit vero in me Christus ... qui dilexit me, et tradidit semetipsum pro me ». La risposta all'invito divino — voi lo testimoniate, diletti figli — può venire data in ogni età. Per qualcuno si tratta dell'intera vita, donata al Signore fin dalla fanciullezza, com'è stato per il grande Dottore della vostra patria, il venerabile Beda, da cui prende nome questo Collegio; per altri ci può essere la folgorazione improvvisa nel pieno della vigorìa degli anni migliori, come in una mistica via di Damasco. Davanti a Dio non contano gli anni, ma l'intensità dell'amore con cui a Lui si risponde e si serve. 2 In questa luce acquista particolare significazione l'importanza del vostro Collegio, che accoglie e prepara al sacerdozio coloro che hanno avuto la vocazione in età matura e provetta. Esso è dunque, nel suo genere unico e caratteristico, una grande e pubblica affermazione del gran bene della vocazione : ed è per questo che Ci è stato tanto gradito oggi passare di qua, ad esprimervi il Nostro incoraggiante e beneaugurante compiacimento. Ma c'è anche un'altra ragione, che ha particolare peso nella Nostra estimazione per questo Collegio : esso è infatti la vivente testimonianza di questa generosa prontezza di corrispondenza alla vocazione specialmente da parte dei figli di Inghilterra, alla quale va il Nostro paterno pensiero. Come il Nostro Predecessore S. Gregorio Magno, che fin da giovane — secondo la gentile notizia trasmessa proprio da S. Beda il Venerabile — aveva provato vivo affetto per quegli antichi figli della vostra 3 * Gal. 2, 20. 3 Historia eccl. gentis Angl. I I , 1; Migne, V.L. &5, SI. Acta Ioannis Pp. XXIII 895 terra, così amiamo dirvi che non meno intensa è la benevolenza che nutriamo Noi per la vostra nazione, in particolare per la vita cattolica che in essa si espande. Sempre grato è infatti il ricordo degli incontri coi Vescovi di Inghilterra — ormai venuti quasi tutti all'abbraccio e all'effusione di speranze e di mutua carità col Padre comune — come pure con le illustri personalità civili e con particolari gruppi di pellegrini e di visitatori : tutti incontri che lasciarono nel Nostro cuore forti e soavi emozioni. Diletti figli! Ciascun popolo ha una sua ricchezza di tradizioni e di virtù native, che può e deve elevarsi e trasfigurarsi come mezzo di apostolato prezioso e fruttuosissimo, ed espandersi ad edificazione universale. Le doti della nazione Inglese sono note in tutto il mondo : sicché voi, prescelti di fra la vostra gente per divina chiamata, avrete modo di trasfondere nell'azione sacerdotale, che sarete chiamati a svolgere, quei tratti di umanità, di signorilità, di ponderazione che sono propri del vostro Paese, e che distinguono le belle figure sacerdotali, uscite nel passato da questo Collegio, nella loro feconda e distinta attività al servizio della Chiesa, per il bene dei vostri connazionali. Possa questa azione espandersi in benefico raggio su quanti amano e cercano la verità, e dare irresistibile attrattiva al vostro apostolato. Noi preghiamo per voi, diletti figli, per la vostra preparazione al Sacerdozio ; e siamo certi che il vostro Collegio, nei nome e nella protezione dell'Apostolo delle genti e di S. Beda il Venerabile, sarà per voi veramente la fucina ardente del vostro ministero di domani, in un fuoco sempre crescente di carità e di preghiera, di raccoglimento e di studio, di serenità e di letizia, nel sorriso benedicente del Padre che è nei Cieli. And now, beloved sons, a word in English to express to you simply and directly the wish, that you may successiully complete the studies you have begun in this City of Rome, luminous centre of Catholicism ; and achieve a perfect priestly formation, in harmony and union of the gifts of nature and of grace, so that your zeal may contribute to the rejoicing of the universal Church. We are happy to add to these wishes Our particular paternal Apostolic Blessing, which We lovingly impart to Our Venerable Brothers and Beloved Sons here présent, to the Rector and Staff of the College, to each of you and to your families at home, as a pledge of continued divine assistance and benevolence. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 896 II Ad Patres ac sacrarum disciplinarum ew universis nationibus alumnos Ordinis Cistercensium Strictioris Observantiae, cum novam eiusdem Ordinis domum principem in Urbe ad Aquas Salvias Beatissimus Pater invisit. * Chers fils, Notre joie est grande de Nous trouver aujourd'hui au milieu de vous, sur ce « Monte Cistello » dont le nom rappelle si heureusement les grands souvenirs de vos origines. Nommer Citeaux, c'est nommer Saint Bernard, c'est faire revivre l'ardente piété et la joyeuse austérité de vos premiers Pères. C'est évoquer, à leur suite, traversant les siècles, l'immense procession de saints religieux — turbam magnam, quam dinumerare nemo poterat — qui ont, du fond de leurs monastères, répandu dans la chrétienté le parfum pénétrant d'une vie toute retranchée du monde et entièrement consacrée à Dieu : umbratilem, comme l'appelait Pie XI, remotamque a mundi strepitu dementiisque vitam. La vie contemplative ! Oh ! Qu'elle est précieuse aux yeux de Dieu, précieuse à l'Eglise ! Nous le disons dans Notre lettre à votre vénéré et cher Abbé Général : elle constitue une des structures fondamentales de la Sainte Eglise, elle a été présente à toutes les phases de son histoire bimillénaire, toujours féconde en solides vertus, toujours riche d'un mystérieux et puissant attrait sur les âmes les plus hautes et les plus nobles. 1 2 Et vous avez le bonheur d'assurer ici, au centre de la chrétienté, tout près de l'antique Abbaye des Trois-Fontaines (qui — on vient de nous le rappeler — donna un pape à l'Eglise : le bienheureux Eugène III), la continuité de ces traditions vénérables et séculaires ! Voici donc surgir, aux portes de la vaste cité, toute trépidante du mouvement de ses innombrables pèlerins, une nouvelle oasis de silence et de prière : la Maison Generalice et la maison internationale d'étudiants de l'Ordre des Cisterciens Réformés ! Nous aimons à Nous y arrêter, chers fils, pour respirer un instant avec vous cette atmosphère de paix et de recueillement si caractéristique des monastères trappistes : invitation perma* Die 20 Octobris mensis a. 1960. 1 Apoc. 7, 9. - Constitutio Ap. umbratilem; A. A. S. X V I (1924), p. 385. Acta Ioannis Pp. XXIII 897 nente à l'élévation de l'âme vers Dieu ; rappel muet des exigences fondamentales de la vie spirituelle : l'oraison, la contemplation, le travail silencieux, le sacrifice. Beati qui habitant in domo tua, Domine! Melior est dies una in atriis tuis super milia! Et si, des hauteurs de ce « Monte Oistello », le regard se porte vers la grande ville, il voit émerger sur l'horizon, au loin la coupole de la Basilique de Saint-Pierre, et, plus proche, le campanile de Saint-Paulhors-les-murs : le rappel des origines de l'Eglise, des lieux à jamais sacrés et précieux du martyre des deux grands Apôtres. O felix Boma, quae tantorum Principum es purpurata pretioso sanguine! Ainsi vous êtes aux portes de Borne, et vous êtes en même temps au centre de l'Eglise : isolés des bruits de la populeuse cité, mais pieusement à l'écoute des battements du cœur de l'Epouse mystique du Christ. Quel sujet de méditation, chers fils ! A Rome, aux pieds^ de la Chaire de Pierre, le gouvernement central d'un Ordre dont la bienfaisante et pacifiante présence est partout dans le monde ; et à l'ombre de cette demeure hospitalière, une élite de jeunes lévites qui repartiront demain vers les Trappes disséminées sur toute la terre, pour y affermir dans leur sainte vocation leurs frères plus jeunes et moins favorisés. Motif de fierté pour vous. Motif de joie et de doux réconfort aussi, laissez-Nous vous le dire, pour le Chef de l'Eglise visible, qui professe humblement, selon la tradition constante de ses prédécesseurs, le plus grand respect et la plus haute estime pour la forme de vie qui est la vôtre. Vie d'intime union à Dieu par l'amour, dont Pie XI, que Nous aimons à citer à nouveau, proclamait jadis tout le prix lors de la canonisation d'une carmélite, la Bienheureuse Thérèse Marguerite Redi : « En vérité, disait-il, ce sont ces âmes très pures et très élevées, qui, par leur souffrance, leur amour et leur prière, exercent en silence dans l'Eglise l'apostolat le plus universel et le plus fécond » . Voilà une garantie de la valeur, aux yeux de l'Eglise, de la vie contemplative. D'autres s'adonnent, à l'exemple de Marthe, aux tâches extérieures du ministère. Mais c'est Marie qui reçoit, des lèvres du Sauveur, l'assurance qu'elle a choisi la meilleure part. Cette part est la vôtre. Ainsi donc, chers fils, fidélité à la Règle, fidélité aux vénérables et saintes traditions de l'Ordre. Et parmi celles-ci, il Nous plaît de men3 4 5 3 Ps. 83, 5 et 11. 4 Brév. 5 A. A. 8. X X V I (1934), p. 106. Vat. Hymne des premières vêpres des SS. Pierre et Paul. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 898 tionner cette belle union de charité qui fait de tous les Trappistes du monde une grande famille, une famille où l'on ignore les limites territoriales, les distinctions en provinces et en nations. Que ce nouvel édifice soit désormais le centre et comme le vivant symbole de cette fraternelle union : Ecce quam bonum et quam iucundum habitare fratres in unum! De ce sanctuaire montera maintenant vers Dieu la sainte psalmodie, ici se déroulera Y Opus Dei, la prière officielle de l'Eglise. Permettez qu'au nom de cette divine Eglise du Christ Nous vous disions en confidence combien Nous comptons, à la veille du Concile Œcuménique, sur la prière des contemplatifs qui, dégagés de tout souci extérieur, peuvent se donner entièrement à ce rôle béni d'intercesseurs auprès de Dieu ! Chers fils ! Tous les sentiments que suscite dans Notre cœur la visite de ce jour, Nos vœux paternels pour vous et pour tous ceux que vous représentez à Nos yeux, Nous les confions en terminant à la Reine de Citeaux, la Vierge bénie, si admirablement célébrée par votre grand S. Bernard, et vers qui s'élèvent chaque soir, dans le silence de vos monastères, les accents virils et si émouvants du Salve Regina cistercien. Qu'elle soit ici, partout, toujours, votre maternelle protectrice! Sedes Sapientiae, Mater Divinae gratiae, Mater Christi, ora pro eis, nunc et semper. Amen. 6 III Ad Praelatos Auditores, Officiales et Advocatos Tribunalis Sacrae Romanae Rotae : de coniugii ac christianae familiae sanctimonia. * È motivo di intima consolazione accogliere per la seconda volta i componenti della Sacra Romana Rota : Collegio dei Prelati Uditori, Officiali del Tribunale, Avvocati che in esso prestano la loro opera. Diletti figli : l'inaugurazione dell'Anno Giudiziario vi ha visti riuniti nel corroborante vincolo della preghiera, per invocare dallo Spirito Consolatore i doni inestimabili della sapienza, del consiglio, della fortezza, l'assistenza della luce divina su le vostre menti, impegnate in un esercizio costante di prudenza e di maturo giudizio. Ella, signor Decano, ha voluto sottoporre alla Nostra attenzione la mole di lavoro svolta durante l'anno trascorso. Mentre Ci è caro esprimerle la soddisfazione dell'animo per tale rinnovata prova di perizia e diligenza da parte di tutti i componenti questo 6 Ps. 132, 1. * Die 25 Octobris mensis a. 1960. Acta Ioannis Pp- XXIII 899 Tribunale, desideriamo trarre da essa motivo per un più vasto rilievo, che sgorga spontaneo in considerazione delle cause trattate : rilievo e monito cbe rispecchia le sollecitudini della Chiesa, e che Ci auguriamo sia accolto da quanti, in tutto il mondo, insieme con voi, hanno a cuore la tutela e l'avvaloramento del sacro vincolo matrimoniale e dell'istituto familiare. Dalla relazione a Noi presentata risulta infatti evidentissimo come le cause matrimoniali siano motivo pressoché preminente del lavoro della Sacra Rota. E come è facile immaginare, può accadere che, al di là dell'apparato giuridico — che vi impone un grave esercizio di studio e di ministero delicatissimo — le parti interessate, più o meno coscientemente, non soltanto portino avanti i motivi che militano in favore o contro l'esistenza del vincolo, ma talora mettano in discussione proprio gli aspetti più sacri del vivere cristiano. C'è indubbiamente, in questo nostro tempo, qualcosa che insensibilmente fa dilagare i pericoli cui va soggetto l'istituto familiare, e accentua le insidie che lo indeboliscono : e questo avviene in forma più insistente, più seducente, più subdola che per il passato. La Chiesa non ha mai mancato di levare alta la sua voce di allarme, di fronte ai pericolosi cedimenti della coscienza individuale e collettiva su questo campo così delicato, e denso di conseguenze per la vita sociale : le encicliche, i documenti, i discorsi dei Nostri Predecessori sono là a testimoniare l'ansia materna e provvida della Chiesa. Anche oggi essa non viene meno al suo mandato, ricevuto da Cristo stesso. Essa anzitutto e soprattutto prolunga, e meglio e più compiutamente divulga il suo magistero, sempre appropriato quanto severo. Per questo, diletti figli, intendiamo attirare l'attenzione di tutti gli uomini di buona volontà — giuristi, sociologi, educatori e semplici fedeli — sul gravissimo problema della santità del matrimonio, affinchè siano sempre più efficacemente scongiurati quei pericoli, ai quali abbiamo accennato. Sono brevi riflessioni, che affidiamo con semplicità alla comune meditazione. Esse toccano tre punti di pratica pastorale e di autentico apostolato: I. il dovere per tutti della istruzione; IL la robustezza della dottrina in chi deve educare, consigliare, giudicare; III. il perenne richiamo alla paternità di Dio. I. In primo luogo il dovere dell'istruzione su la dignità e gli obblighi della vita coniugale. Parlando ad un gruppo di sposi novelli, il 22 aprile del 1942, Pio XII rammentava loro che <( il matrimonio non è solo officio di natura, ma per Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 900 le anime cristiane è un gran sacramento, un gran segno della grazia e di cosa sacra, qual è lo sposalizio di Cristo con la Chiesa, fatta sua e conquistata col suo sangue per rigenerare a nuova vita di spirito i figli degli uomini, che credono nel nome di Lui ... Il sigillo e la luce del sacramento, che, per così dire, trasnaturano l'officio della natura, danno al matrimonio una nobiltà di onestà sublime, che comprende e riunisce in sè non solo l'indissolubilità, bensì ancora tutto ciò che spetta al significato del sacramento yy. 1 Ora, questa luminosa bellezza dell'insegnamento cristiano sull'essenza del matrimonio richiede anzitutto continuata e suadente catechesi dei fedeli, che raggiunga tutti gli strati della vita sociale. In particolare è necessario, anzi è urgente che questa catechesi arrivi principalmente ai giovani, che si appressano al matrimonio, ne scuota le coscienze, e li renda pensosi del gravissimo dovere della istruzione religiosa in questa materia tanto delicata. Oh, sì, sappiamo che da molte parti si sono avviate varie intraprese, servendosi dei mezzi che la stampa e la tecnica oggi mettono a disposizione, per rendere più efficace, e anche attraente, questo impegno di istruzione : pubblicazioni scientifiche, consultori, corsi di studio, predicazioni specializzate. Esprimiamo un vivo compiacimento per tali esperi menti, che, lentamente avviati, delicatamente saggiati, e debitamente approvati dalla Superiore Autorità Ecclesiastica, accendono la soave speranza di un sempre più consolante raccolto di buoni frutti. Occorre procedere in questo senso, con ogni energia e sincerità : le condizioni del tempo lo richiedono senza indugio. L'età giovanile -— e specialmente l'epoca del fidanzamento — avvolge talora nella nebbia di un male inteso, o non sufficientemente disciplinato sentimento ed espressioni di amore, la limpida chiarezza degli ideali. Dicendo questo non si va lontani dal vero : lo confermano le suggestioni della stampa, della radio, del cinema nelle loro espressioni più vacue e prive di fondo morale. Si osservi inoltre quel complesso di manifestazioni festaiole che creano un ambiente artefatto, si impongono con mille mezzi seducenti — che in realtà violentano la coscienza —, modificano in senso peggiorativo le costumanze tradizionali, e come primo e più rovinoso effetto diseducano la gioventù. A considerare la gravità del pericolo, costituito non tanto da episodi individuabili e determinabili, quanto invece da un diffuso rilassamento 1 Discorsi e Radiomessaggi, IV, pp. 46-47. Acta Ioannis Pp. XXIII 901 di salde barriere morali, sgorga spontaneo l'invito, che ripetiamo ardentemente in visceribus Iesu Christianzitutto ai pastori di anime, affinchè adoperino ogni mezzo, nelle istruzioni e nei catechismi, con la voce e con gli scritti divulgati largamente, per illuminare le coscienze dei genitori e dei giovani sul loro dovere. Ed estendiamo questo invito anche a quanti hanno volontà e mezzi per influire su la pubblica opinione, affinchè i loro interventi siano sempre di chiarificazione, non di confusione delle idee; di rettitudine, di rispetto per il più grande e prezioso bene della vita sociale : l'integrità del matrimonio. II. Tale dovere esige particolare robustezza di dottrina in quanti per specifica vocazione e professione debbono spesso interessarsi di questi problemi. E questo anzitutto in voi giuristi : robustezza nutrita alle fonti del diritto naturale e positivo, che non cede a nessuna lusinga e debolezza ed è al tempo stesso accompagnata da un perfetto equilibrio di giudizio, proveniente dalla conoscenza delle condizioni del tempo in cui viviamo. Robustezza ancora negli educatori e nei medici. Non saranno mai abbastanza deplorati i danni arrecati in questo campo dalla concezione naturalistica, prima, e materialistica, poi, della vita, con particolare riguardo al matrimonio ed alla famiglia. Cercando di sottrarne l'ambito e la difesa alla materna vigilanza della Chiesa, riducendone il valore a istituzioni puramente umane, si è venuti a poco a poco a indebolirne sempre di più la struttura e la compattezza. Mentre invece non sarà mai abbastanza sottolineato che la purezza dei costumi, la sana educazione dei sentimenti, la stima dei valori umani visti in armonia col soprannaturale : tutto ciò previene e risolve in partenza quelle situazioni, che affidate al diritto lasciano pur sempre negli animi delle ferite che non rimarginano. Anche qui, occorre tener presente l'attuale stato di cose provocato dal peccato originale, che postula necessariamente il ricorso alla grazia ; questa sola può riportare lo smarrito equilibrio nell'uomo ferito ; e, se si astrae da essa, volutamente ignorandola, si priva la vita coniugale del suo sostegno più valido. Ora, questo è anche il dovere di educatori e di medici cristiani, che vogliano considerare la loro professione non unilateralmente, ma nella pienezza della situazione reale dell'uomo, al cui risanamento concor rono, in feconda armonia, il naturale ed il soprannaturale. La leggerezza con cui in tante occasioni si affronta il problema matrimoniale, ed il preoccupante indebolimento degli argini morali, sono 5S - ACTA, vol. II, n. 13. — 28-11-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 902 Officiale causati non soltanto da una deficienza di istruzione religiosa — come abbiamo accennato — ma anche dalla mancanza di idee chiare e precise da parte di coloro i quali, per la loro professione, debbono essere di luce e di guida alle giovani generazioni. Dal tentennare delle loro convinzioni, dalla superficialità e anche dall'errore della loro formazione filosofica e religiosa, e — lo diciamo con dolore — talora dalla perversa volontà di osteggiare l'azione della Chiesa, parte il primo colpo alla fermezza di tante coscienze, cui l'incontro con educatori e medici anticristiani è stata talvolta occasione e causa di dolorose abdicazioni. Robustezza dunque di convinzioni, di dottrina, di volontà, attinta allo studio continuo, all'atteggiamento umilmente sincero dell'anima, che sa come la retta e profonda scienza non va mai, nè mai può andare contro i dettami della Rivelazione e dell'insegnamento della Chiesa. III. Un terzo mezzo Ci pare assai opportuno per stabilire fermamente la sicurezza della famiglia, ed esso si ricollega con quanto abbiamo già detto finora. E cioè il perenne richiamo della paternità di Dio, « ex quo omnis paternitas in caelis et in terris nominatur ». L'intima ed eterna fecondità, che è nel seno di Dio, in certo qual modo si riflette operosa e benigna nei figli degli uomini, elevati all'altissima dignità e dovere di procreatori. Nella famiglia si ha la più mirabile e stretta cooperazione dell'uomo con Dio : le due persone umane, create a immagine e somiglianza divina, sono chiamate non soltanto al grande compito di continuare e prolungare l'opera creatrice, col dare la vita fìsica a nuovi esseri, cui lo Spirito vivificatore infonde il possente principio della vita immortale; ma anche all'officio più nobile, e che perfeziona il primo, della educazione civile e cristiana della prole. 2 Tale ferma convinzione, basata su una sì alta verità, basta ad assicurare ad ogni unione matrimoniale la stabilità del suo vincolo, e rendere consapevoli i genitori della responsabilità che essi assumono davanti a Dio e davanti agli uomini. Gli educatori ed i pastori di anime sanno per esperienza quale vigore di santo entusiasmo e di grata riconoscenza a Dio tali considerazioni suscitano nella gioventù, che si prepara al matrimonio, e quale commovente serietà di assensi e di propositi essa suscita nel loro animo generoso. Sia dunque diffusa con tutti i mezzi a disposizione la gioiosa conEph. 3, 15. Acta Ioannis Pp. 903 XXIII sapevolezza di questa augusta nobiltà dell'uomo, del padre e della madre di famiglia, come primi collaboratori di Dio nel proseguimento dell'opera sua nel mondo, nel dare nuove membra al Corpo Mistico di Cristo, nel popolare il Cielo di eletti, che canteranno per sempre la gloria del Signore. Duetti figli, Il 19 ottobre dello scorso anno, nel primo incontro con la Sacra Romana Rota, Ci siamo soffermati a considerare lo spirito animatore di questo Tribunale e i compiti ad esso affidati dai Sommi Pontefici, a cominciare da Giovanni XXII, fino a S. Pio X che nel 1908 ne riordinò l'attività preziosa e benemeritissima. E voi siateCi larghi di amabile cortesia comprendendo il motivo che ispirò le Nostre parole odierne. Di fatto sul Nostro cuore sacerdotale, come sul vostro, le cause sottoposte alla Rota battono talora con accento di ansiosa mestizia, come di qualcosa che insidiata chiede protezione, impone coraggio di ricerca e di decisione ; fermezza di ideali e di apostolica attività. Per questo dunque abbiamo voluto confidarvi alcune considerazioni di natura pastorale, certi che esse non soltanto trovano in voi pieno consentimento, ma sono altresì movente al vostro quotidiano lavoro. E amiamo pensare pure che le Nostre parole troveranno eco di seria riflessione presso sempre più vasta cerchia di fedeli, aperti e sensibili alla parola del Padre. Al termine della presente Udienza, Noi invochiamo il Signore perchè in special modo vi assista nel compimento perfetto delle gravi responsabilità di lavoro, che vi sono commesse; e vi invitiamo a pregarlo ardentemente con le profonde parole della Scrittura, e che ben si adattano alla vostra attività : (( Da mihi sedium tuarum assistricem sapientiam ... Mitte illam de caelis sanctis tuis et a sede magnitudinis tuae, ut mecum sit et mecum laboret, ut sciam quid acceptum sit apud te; ... deducet me in operibus meis sobrie, et custodiet me in sua potentia )). 3 Con tale luce di aiuto, la vostra opera continuerà ad essere di grande utilità alla Chiesa, ed a distinto onore per ciascuno di voi. Ed a conferma di questo augurio cordialissimo, siamo lieti di testimoniarvi la Nostra compiacenza con una speciale e propiziatrice Benedizione Apostolica, che lasciamo a tutti voi qui presenti, alle vostre famiglie, ed a quanti vi sono cari. 3 Sap. 9, 4, 10-11. 904 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Pp. XXIII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 27 Februarii 1960. — Titulari episcopali Ecclesiae Madensi praefecit Exc. P . D . Michaelem Paternam, hactenus Episcopum Floridensem. die 30 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Aracajuensi, noviter erectae, Exc. P. D. Iosephum Vincentium Távora, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. die 29 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Lorenensi R. P. D. Iosephum Melhado Campos, Vicarium Generalem et Archipresbyterum Capituli metropolitani Botucatuensis. — Cathedrali Ecclesiae Piracicabensi R. D. Anigerum Franciscum Mariam Melillo, canonicum Capituli metropolitam Campinensis et curionem paroeciae vulgo « Iracemápolis » appellatae. die 11 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Mossorensi R. D. Gentilem Diniz Barreto, parochum oppidi vulgo « Limoeiro » appellati, in dioecesi Nazarensi. die 25 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Propriensi, noviter erectae, R. P. D. Iosephum Brandâo de Castro, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris. die 5 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Floridénsi Revmum P. D. Humbertum Tonna, Antistitem Urbanum, parochum civitatis vulgo appellatae (( Mercedes », in dioecesi Saltensi in Uruguay. die 9 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Fodinensi, noviter erectae, Exc. P. D. Iosephum Mariam Ca vallero, hactenus Episcopum Melensem. — Cathedrali Ecclesiae Melensi R. D. Orestem Nuti, sodalem Societatis S. Francisci Salesii. — Cathedrali Ecclesiae Aegitaniensi Exc. P. D. Polycarpum da Costa Vaz, hactenus Episcopum Macaonensem. Sacra Congregatio Consistorialis 905 die 23 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae S. Ioannis a Rege, noviter erectae, Exc. P. D. Delphinum Ribeiro Gnedes, hactenus Episcopum Leopoldinensem. — Cathedrali Ecclesiae Stantianae, noviter erectae, R. D. Franciscum Assisiensem Portela, parochum civitatis vulgo appellatae (c Maranguape », in archidioecesi Fortalexiensi. die 2 Augusti. — Praelaturae « nullius » Caacupensi, noviter erectae, R. D. Ismaëlem Rolon, e Societate S. Francisci Salesii. die 29 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Auratopolitanae R. P. Carolum Schmitt, sodalem Ordinis Fratrum Minorum. die 1 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Pariensi Revmum P. D. Franciscum Bertoglio, ex archidioecesi Mediolanensi, Antistitem Urbanum, rectorem Pontificii Seminarii Longobardi SS. Ambrosii et Caroli in Urbe. die 3 Septembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Caesariensi in Palaestina Exc. P. D. Dinum Staffa, e dioecesi Imolensi, Secretarium Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Samosatensi Exc. P. D. Periclem Felici, e dioecesi Signina, Secretarium Generalem Pontificiae Commissionis Centralis Praeparatoriae Concilii Vaticani Secundi et Vicarium Emi P . D . Cardinalis Archipresbyteri Patriarchalis Basilicae Principis Apostolorum de Urbe. die llf Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Arbensi R. P. D. Eduardum E. Swanstrom, ex dioecesi Bruklyniensi, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Francisci S. R. E. Card. Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. die 21 Septembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Acridensi Exc. P. D. Michaelem Paternam, hactenus Episcopum titularem Madensem. II SIGNIN AE DECRETUM DE ALTERIUS DIGNITATIS ERECTIONE IN CAPITULO CATHEDRALI Cum in Cathedrali Capitulo Signino una sit in praesens Archidiaconatus dignitas, ad augendum decus et ornamentum eiusdem Cathedralis ecclesiae, quae Basilicae minoris titulo condecoratur, Excmus P. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 906 D. Aloisius Maria Carli, Episcopus Signums, ipso consentiente Capitulo, ab Apostolica Sede nuper expostulavit ut altera constitueretur Capitularis Dignitas sub nomine « Primiceriatus ». Sacra igitur Consistorialis Congregatio, rei opportunitate perspecta, porrectis precibus libenter annuendum censuit. Quapropter, vigore specialium facultatum sibi a SSmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia Pp. XXIII tributarum et suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, in Cathedrali Capitulo Signino canonicalem praebendam, quam modo possidet Revmus D. Caietanus Colaiacomo, perpetuo erigit et instituit in Capitularem Dignitatem, nomine Primiceriatus appellandam. Ita constitutus Primicerius alterum dignitatis locum in Capitulo obtinebit simulque omnibus iuribus, officiis et privilegiis cohonestabitur, quibus Capitulares Dignitates ex iure communi fruuntur et gaudent. Collatio vero huius Dignitatis, ad normam can. 396 § 1 C. I. C, reservata erit Apostolicae Sedi, quae pro hac prima vice Primiceriatum memorato canonico Caietano Colaiacomo, vi huius Decreti, confert. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 21 mensis Decembris anno 1959. .£g MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor III BARRENS IS DE PIRAHY - VALENTINAE IN BRASILIA DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Concrediti gregis spirituali bono apprime studentes Excmi Ordinarii dioecesium Barrensis de Pìrahy et Valentinae in Brasilia ab Apostolica Sede expostulaverunt ut territorium civilis districtus vulgo nuncupati « Ipiabas » a dioecesi Valentina in Brasilia separaretur et dioecesi Barrensi de Pirahy adnecteretur. Sacra Congregatio Consistorialis 907 Haec Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Exömi P. D. Armandi Lombardi, Archiepiscopi tit. Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationem animarum saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia Pp. XXIII tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto separat a dioecesi Valentina in Brasilia integrum territorium praefati civilis districtus « Ipiabas », ad municipium « Barra do Piraí » pertinens, prouti in praesens per legem civilem terminatur, et dioecesi Barrensi de Pirahy perpetuo tribuit cum suis domibus, bonis ecclesiasticis quibuslibet piisque fundationibus, mutatis hac ratione utriusque dioecesis finibus. Omnia acta et singula documenta praefatum territorium respicientia a tabulario Curiae dioecesis Valentinae in Brasilia ad tabularium Curiae dioecesis Barrensis de Pirahy quam primum transmittantur; ad clerum vero quod spectat, haec Sacra Congregatio decernit ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes in memorato territorio beneficium aut officium legitime detinentes et clerici legitimum domicilium habentes dioecesi Barrensi de Pirahy incardinati maneant. Ad haec omnia perficienda eadem S. Congregatio memoratum Excmum P. D. Armandum Lombardi deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem S. Congregationem Consistorialem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 13 mensis Iunii anno 1960. £8 MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. f Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor 908 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV MASSANAE ET POPULIONENSIS DECRETUM COLLATIONIS TITULI ABBATIALIS Cum urbs Plumbinum, quae in medio territorio Massanae dioecesis est posita, novissimis hisce temporibus sive fidelium numero sive industriae ac negotiorum copia tam prospera susceperit incrementa ut princeps eiusdem dioecesis civitas evaserit, Excmus P. D. Faustinus Baldini, Episcopus Massanus et Populionensis, ab Apostolica Sede expostulavit ut in bonum ac solamen fidelium matrix Plumbinensis civitatis ecclesia, Deo in honorem S. Anthimi dicata, eiusque pro tempore Archipresbyter parochus peculiari honoris titulo condecorarentur. Quapropter Ssmus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Pp. XXIII, rei opportunitate perspecta, itemque perpendens praedicto S. Anthimi templo anteactis saeculis unitam in perpetuum fuisse Abbatiam S. Quirici, quae media aetate Populoniam inter et Plumbinum floruit ac deinceps fuit suppressa, oblatis precibus benigne annuendum censuit. Praesenti igitur Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, idem Ssmus Dominus Noster archipresbyteralem paroecialem ecclesiam S. Anthimi, in Plumbinensi civitate exstantem, Abbatiali titulo ad honorem augere dignatus est, ita ut in posterum appelletur Ecclesia Archipresbyteralis Abbatialis Sancti Anthimi et illius pro tempore archipresbyter parochus perpetuum similiter in modum Archipresbyteri Abbatis titulo potiatur. Insuper Archipresbytero Abbati ut supra memorato, durante munere et intra fines dioeceseos, quae sequuntur privilegia libenter indulsit : 1. Habitum Praelatitium coloris violacei in sacris functionibus gestare, idest caligas, collare, talarem vestem, sericam zonam cum duobus flocculis pariter sericis a laeva pendentibus, et palliolum seu mantelletum, supra rocchetum; insuper nigrum biretum flocculo ornatum coloris violacei; pileum item nigrum cum vitta serica, opere reticulato exornata eiusdem coloris violacei; rubini autem coloris erunt et seriei : ocelli, globuli, exiguus torulus collum et anteriores extremi- ¡Sacra Congregatio Consistorialis 909 tates vestis et mantelleti exornans, eorum subsutum, itemque reflexus (paramani) in manicis (etiam roceheti). 2. Alio habitu, Romanae Curiae Praelatorum proprio, vulgo piano appellato, uti in conventibus, solemnibus audientiis ecclesiasticis et civilibus : idest caligis et collari violacei coloris, veste talari nigra cum ocellis, globulis, torulo ac subsuto, ut supra, rubini coloris, serica zona violacea cum laciniis pariter sericis et violaceis, peramplo pallio talari item serico violaceo, non ondulato, absque subsuto aut ornamentis quibusvis alterius coloris, ac pileo nigro cum chordulis et sericis flocculis violacei coloris. Communi habitu incedens, caligas et collare violacei coloris ac pileum, ut supra dicitur, gestare poterit. 3. Habere presbyterum adsistentem in Missis solemnibus cum cantu. 4. Tandem palmatoria uti (a qua tamen abstinendum coram Ordinario vel maiori) in Missa cum cantu vel etiam lecta cum aliqua solemnitate celebranda; item in Vesperis aliisque solemnibus functionibus. Ad haec autem exsequenda Sanctitas Sua deputare dignata est Excmum P. D. Faustinum Baldini, Episcopum Massanum et Populionensem, cum facultatibus necessariis et opportunis, ad effectum de quo agitur, etiam subdelegandi virum ecclesiasticum in dignitate constitutum, cum onere mittendi quam citius ad hanc Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus etiam peculiari mentione dignis. Datum Roma, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 25 Iunii 1960. £8 MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. t Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor V CORDUBENSIS IN ARGENTINA - CIVITATIS MARIAE DECRETUM DE FINIUM DIOECESIUM MUTATIONE Maiori animarum bono apprime studentes Excmi PP. D D . Raimundus Ioseph Castellano, Archiepiscopus Cordubensis in Argentina, et Albertus Deane, Episcopus Civitatis Mariae, ab Apostolica Sede expostulaverant Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 910 ut paroecia vulgo La Cruz nuncupata ab archidioecesi Cordubensi in Argentina separaretur et dioecesi Civitatis Mariae adnecteretur. Haec Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Humberti Mozzoni, Archiepiscopi Sidetani et in Republica Argentina Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationem animarum saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia Pp. XXIII tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto integrum territorium praefatae paroeciae vulgo La Cruz ab archidioecesi Cordubensi in Argentina distrahit et dioecesi C i v i t a t i s Mariae perpetuo adsignat cum suis domibus, bonis ecclesiasticis quibuslibet piisque fundationibus, mutatis hac ratione sive archidioecesis Cordubensis in Arg e n t i n a sive dioecesis Civitatis Mariae finibus. Statuit insuper Sacra Congregatio Consistorialis ut clerici in memorata paroecia legitimum habentes domicilium, statim ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, dioecesi Civitatis Mariae censeantur incardinati. Omnia acta et singula documenta praefatum territorium respicientia a tabulario Curiae Corduber sis in Argentina ad tabularium Civitatis Mariae, cum primum fas erit, transmittantur. Ad haec omnia exsecutioni mandanda eadem Sacra Congregatio memoratum Excmum P . D . Humbertum Mozzoni deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem, quam primum, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 18 mensis Iulii anno 1960. £8 MARCELLUS Card. MIMMI, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S . t Iosephus Ferretto, Archiep. Serdicen., Adsessor Sacra Congregatio de Propaganda Fide 911 S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Pp. XXIII singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 3 Maii I960. — Titulari episcopali Ecclesiae Cardicensi praefecit R. P. Eligium Tato Losada, ex Instituto Hispanico a S. Francisco Xaverio pro Missionibus Exteris, quem constituit Vicarium Apostolicum S. Georgii. alie 21 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Kisiianae, noviter erectae, Exc. P. D. Mauritium Otunga, hactenus Episcopum titularem Tacapitanum. die 28 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Morombensi, noviter erectae, R. P. Iosephum Zimmermann, e Congregatione Missionariorum a S. Familia. die lJf Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Echinensi R. P. Eugenium Klein, e Congregatione Missionariorum Sacratissimi Cordis Iesu, quem constituit Vicarium Apostolicum Insulae Yule. — Titulari episcopali Ecclesiae Agbiensi R. P. Leonem Lemay, e Societate Mariae, quem constituit Vicarium Apostolicum Insularum Salomonicarum Septemtrionalium. die 21 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Taboraënsi R. D. Marcum Mihayo, e clero saeculari indigena. die 5 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Nassaviensi, noviter erectae, Exc. P. D. Paulum Leonardum Hagarty, hactenus Episcopum titularem Arbensem. die 19 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Eldoretensi, noviter erectae, R. P. Iosephum Brendanum Houlihan, e Societate S. Patritii pro Missionibus ad Exteros. die 12 Augusti. — Titulari metropolitanae Ecclesiae Rhoinensi Exc. P. D. Ferdinandum Perier, hactenus Archiepiscopum Calcuttensem. die 3 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Olivensi R. P. Teutonium Amai Ganguly, e Congregatione a S. Cruce, quem deputavit Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 912 Auxiliarem Exc. P. D. Laurentii Leonis Graner, Archiepiscopi Dac-chensis. die 7 Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Vrhbosnensi Exc. P. D. Marcum Alaupovié, hactenus Episcopum titularem Capitoliensem. II RUTABOËNSIS ET BUKOBAËNSIS (BUKOBAËNSIS - RULENGENSIS) DECRETUM DE FINIUM DIOECESIUM EARUNDEMQUE NOMINUM MUTATIONE Emus ac Revmus P. D. Laurianus-S. R. E. Cardinalis Rugambwa, Episcopus Rutaboënsis, et Exc. P. D. Alafridus Lanctot, Episcopus Bukobaënsis, maiori animarum bono prospicientes, preces ad Apostolicam Sedem porrexerunt ut cetera pars districtus civilis, cui vulgo nomen est Bukoba, quaeque hucusque ad dioecesim Bukobaënsem pertinebat, ab eadem dioecesi distraheretur et ad dioecesim Rutaboënsem adnecteretur ; sedes autem Episcopi Rutaboënsis in urbem vulgo Bukoba, quae princeps urbs est districtus eiusdem nominis, trasferretur ; sedes vero Episcopi Bukobaënsis in urbe vulgo Rulenge Ageretur ; nomen denique utriusque dioecesis a nova sede in posterum sumeretur. Quibus precibus benigne annuendum esse visum est. Itaque Sacra haec Congregatio de Propaganda Fide, vigore specialium facultatum sibi a SSmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia Papa XXIII tributarum, memoratam partem civilis districtus, cui vulgo nomen est Bukoba, a dioecesi Bukobaënsi dismembrai et dioecesi Rutaboënsi adnectit; sedem autem Episcopi Rutaboënsis in urbem Bukoba, a qua nomen dioecesis ipsa sumet, Bukobaënsis in posterum appellanda, transfert, cathedram autem veritatis in ecclesiam Sanctae Familiae ibidem exstantem ; sedem vero Episcopi Bukobaënsis in urbe Rulenge, a qua et ipsa nomen sumens Rulengensis vocabitur, Agit, et cathedram veritatis in ecclesia inibi Christo Regi dicata. Quibus super rebus praesens edidit Decretum, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 21 mensis Iunii, anno Domini 1960. G. P. Card. AGAGIANIAN, Pro-Praefectus L. © S. Adam Pucci, Ad. a st. Sacra Congregatio de Propaganda Fide : 913 Ili OTURKPOËNSIS (MAKURDIENSIS) DECRETUM DE DIOECESIS SEDIS TRANSLATIONE ET NOMINIS MUTATIONE Cum in Nigeria, ob peractam provinciae civilis de Oturkpo dismembrationem, nomen dioecesis Qturkpoënsis non amplius rerum conditioni respondeat, visum est huic Sacro Consilio Christiano Nomini Propagando ad memoratae dioecesis nominis mutationem procedere. Itaque re mature perpensa, atque accepto favorabili voto Excmi Apostolici in Africa Orientali et Occidentali Delegati, hoc idem Sacrum Consilium, vigore specialium facultatum sibi a SSmo Dno N. Joanne Divina Providentia Papa XXIII concessarum, dioecesim Oturkpoënsem deinceps a nomine Makurdi, quae urbs eiusdem provinciae civilis est princeps, Makurdiensem appellandam statuit : in eadem enim civitate Ordinarius, iuxta vota huic Sacrae Congregationi iam prolata, sedem suam habebit, et cathedram veritatis collocabit in maiori templo Sancto Spiritui dicato, quod idcirco templum ad Cathedralis gradum haec eadem Sacra Congregatio evehit. Qua super re praesens Decretum emanavit, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 28 mensis Iunii a. D. 1960. pro Emo Dno Cardinali Praefecto f P. Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis L. ÍB s. X. Paventi, officialis IV SENENSIS IN CONGO BELGICO (BENENSIS) DECRETUM DE MUTATIONE NOMINIS DIOECESIS Quo aptius circumscriptionum ecclesiasticarum nomina rerum condicioni responderent, opportunum visum est ad dioecesis « Senensis in Congo Belgico », Metropolitanae Ecclesiae Bukavuensi subiectae, nominis mutationem procedere. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium' Offlciale 914 Quapropter haec Sacra Congregatio de Propaganda Fide, vigore facultatum a Sanctissimo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia Papa XXIII sibi specialiter concessarum, statuit ut dioecesis « Benensis in Congo Belgico » deinceps dioecesis « Benensis » nuncuparetur. In cuius rei memoriam eadem Sacra Congregatio praesens Decretum expediri iussit. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die7 mensis Iulii a. D. 1960. G. P. Card. AGAGIANIAN, Pro-Praefectus L. j£ S. Adam Pucci, Ad. a st. SACRA CONGREGATIO RITUUM i MARIANOPOLITANA CANONIZATIONIS BEATAE MARGARITAE BOURGEOYS, VIRGINIS, FUNDATRICIS CONGREGATIONIS SORORUM DOMINAE NOSTRAE. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio reassumptionis Causae in casu et ad effec' tum de quo agitur. Universam Canadensium Civitatem magno gaudio affecit Venerabilis Dei Famulae Margaritae Bourgeoys, Virginis, fundatricis Congregationis Sororum Dominae Nostrae, solemnis in Basilica Vaticana glorificatio, die 12 Decembris anno Iubilari 1950 peracta. Novensilis enim Beata, licet in Gallia nata, apud Canadenses diu vixit, maximam navavit operam puellis erudiendis et christiana reli- Sacra Congregatio Rituum 915 gipne instituendis. Marianopoli demum ad Superos feliciter evolavit die 12 Ianuarii anno 1706. Exinde eam erga fidelium pietas ac religio ita in dies crevit, ut immensa Dei bonitas, eadem Beata opitulante, innumeras gratias caelestesque favores largiri benigne dignata sit, quos inter quidam veri miraculi notas praeseferre videntur, quae ad canonizationis honores viam feliciter explanare poterunt. Quapropter R. P. D. Iosephus Géraud, Antistes Urbanus, Societatis Sancti Sulpitii Procurator generalis eiusdemque Causae postulator legitime constitutus, Emi ac Revmi Domini Pauli Aemilii Cardinalis Léger, Archiepiscopi Marianopolitani, ceterorumque Canadensis Ditionis Archiepiscoporum et Episcoporum postulatorias Litteras depromens, Sanctissimum Dominum nostrum Ioannem Papam XXIII enixe est adprecatus, ut Canonizationis Causa Beatae Margaritae Bourgeoys, Virginis, resumi valeat. Hinc Emus ac Revmus Dominus Carolus Cardinalis Confalonieri, eiusdem Causae Ponens seu Relator, in Ordinariis S. Rituum Congregationis Comitiis, die 15 Martii 1960 in Vaticano habitis, dubium discutiendum proposuit : An signanda sit Commissio reassumptionis Causae eiusdem Beatae, in casu et ad effectum de quo agitur. Emi ac Revmi vero Patres sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi Ponentis, auditis quoque Praelatorum Officialium, praesertim Revmi P Ferdinandi Antonelli, Fidei Promotoris Generalis, suffragiis, re mature perpensa, respondendum censuere : Signandam esse Commissionem reassumptionis Causae Beatae Margaritae Bourgeoys, Virginis, si Sanctissimo placuerit. Quibus omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII, per Revmum P. Ferdinandum Antonelli, Fidei Promotorem Generalem, relatis, Sanctitas Sua, Purpuratorum Patrum sententiam ratam habens, propria manu Commissionem reassumptionis Causae Beatae Margaritae Bourgeoys, Virginis, signare benigne dignata est. Die 16 Martii 1960. £B C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculan., Praefectus L. © S. Henricus Dante, a Secretis 916 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale II PATAVINA SEU CRACOVIEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI M A X I M I L I A N I MARIAE KOLBE, SACERDOTIS PROFESSI ORDINIS FRATRUM MINORUM CONVENTUALIUM. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. « Maiorem hac dilectionem nemo habet, ut animam suam ponat quis pro amicis suis » (Io. 15,13). Mirabilem hanc caritatem, eamque eo usque perductam ut animas nostras pro fratribus ponere non dubitemus, quam Christus Dominus et dictis et factis sapienter docuit, iamque in caelum aditurus discipulis suis in hereditatem reliquit, immo veri christiani signum ac notam peculiarem constituit, a permultis Christi sectatoribus perfectissimo modo excultam esse Ecclesiae monumenta disertissime testantur. Idque non modo antiquis illis temporibus cum fides apud christianos vividior atque efficacior fuisse creditur, sed nostra hac etiam aetate, cum, propter corruptos hominum mores falsasque doctrinas passim vulgatas, et fides et caritas refriguisse videri possunt. Huius fraternae caritatis admirandum in modum nobis exemplum praebet Dei Famulus Maximilianus Maria Kolbe, sacerdos professus Ordinis Fratrum Minorum Conventualium, qui, die 7 Ianuarii anno 1894 in oppido v. d. Zunska-Wola, Lodzensis dioeceseos intra fines, in Polonia natus, Christi monitum de vitae iactura pro fratribus facienda ad litteram servavit. Iuvenili aetate religiosam vitam amplexus, primum in Collegio Seraphico apud Leopolim studiis vacavit. Novitiatum ingressus, die 5 Septembris anno 1911 vota canonica nuncupavit, ac post annum in Urbem missus, sacrum litterarum studium cum pietate coniungens, duplicem lauream in philosophia et sacra theologia assecutus est, omniumque virtutum, quas deinceps exculturus erat, solida fundamenta iecit. Die 28 Aprilis a. 1918 sacerdos ordinatus est. Iuvat heic in primis flagran tissimam eius ac plane singularem pietatem erga Beatissimam Virginem Mariam Immaculatam commemorare. Huius honori cultuique augendo totam suam vitam consecravit : cum aliquot sociis enim, adhuc subdia- Sacra Congregatio Rituum 917 conus, anno 1917 in Collegio Internationali sui Ordinis Romae, moderatoribus assentientibus, Militiam Mariae Immaculatae instituit, quam uti Piam Unionem Ecclesia deinceps probavit. Studiorum curriculo expleto, anno 1919 patriam repetens, in Collegio Cracoviensi sacram theologiam per aliquod tempus docuit, infirma semper valetudine laborans. Brevi post ad pastorale ministerium totum impigre se dedit, ac Militiam Mariae Immaculatae late diffundere sategit. Anno 1927, obtento moderatorum sui Ordinis consensu, prope Varsaviam parvam civitatem fundavit, quam Mepokalonow, « Civitatem Immaculatae » vocavit, in qua sacerdotes et fratres laici, aliique peculiari vocatione praediti, in apostolatu adlaborabant artem typographicam praesertim exercendo, ope ephemeridis cui titulus « Miles Immaculatae » ac diurnorum commentariorum catholicorum, qui late inter catholicos Poloniae diffusi erant, ac religionem et pietatem erga Beatissimam Virginem Immaculatam augebant. Anno 1930 in Iaponiam missus, devotionem Marianam illas inter gentes propagavit, et multos ad catholicam fidem convertit. Post sex annos in patriam reversus, ad suam « Civitatem Immaculatae » in Poloniam rediit, ibique usque ad annum 1939 commoratus est. Mense Septembri eiusdem anni, altero teterrimo universali bello exorto, Polonia ab hostibus occupata, ipse cum aliis multis captus, deinde in infami publicae custodiae campo, loci v. Oswiecim, detentus est. Ubi, cum catholicam fidem constantissime coram impiis tortoribus confessus esset, incredibile dictu est quot quamque horribiles corporis et animae contumelias, opprobria, vexationes, tormenta ob eam causam passus sit. Quibus tamen nec territus neque deiectus, captivitatis sociis animum addere, verbum Dei praedicare, eos a peccatis absolvere, etiam proprium cibum eis praebere perrexit. Tandem, cum unus ex captivis qui uxorem liberosque domi reliquerat^ mortis sententiam accepisset, coram impio campi praefecto se sistens, pro illo calamitoso homine semetipsum morti obtulit; se enim esse aegrotum dicebat et inutilem, illum vero uxorem et liberos habere, qui eius opera et labore indigerent. Hinc ipse cum aliis novem captivis in tenebricosum carcerem subterraneum inedia interimendus detruditur, ubi sacerdotale ministerium ad mortem usque continuavit socios adhortans, Rosarium marianum clara voce recitare et cantus ad Virginem Mariam pandere. Tandem, post circiter tres hebdomadas, in vigilia Assumptionis Deiparae Virginis, anno 1941, cum ceteri unus post alium demortui iam essent, soli supererant quatuor, quos inter Maximilianus, qui, novissimus omnium, aeido fenico in venas brachii sinistri iniecto, placidissime 59 - A C Í A , vol. I I , n. 13. — 28-11-1960. 918 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale in Domino quievit. Omnium corpora in crematorio in cineres redacta fuere. Sanctitudinis fama, qua adhuc in vita fruebatur, vulgata eius heroica morte, magnum incrementum cepit, et propter gratias extraordinarias, eius intercessione obtentas, magis in dies lateque diffusa est et aucta. De ea ordinariae inquisitiones canonicae, ob peculiares rerum condiciones locorum et personarum, in ecclesiastica Curia Patavina annis 1948-52 peractae sunt, Varsaviae vero et Nagasaki rogatoriales annis 1948-51, ac Romam ad Sacrorum Rituum Congregationem transmissae. Servatis vero omnibus de iure servandis, die 12 Maii anno 1955 decretum prodiit super scriptis perpensis ac perquisitis eidem Dei Famulo tributis, ut ad ulterius procedendum via explanaretur. Interim quamplurium Patrum Cardinalium, Archiepiscoporum, Episcoporum, Moderatorumque Ordinum Religiosorum ex universo fere orbe ad Apostolicam Sedem postulatoriae litterae pervenire Causae Servi Dei Maximiliani Kolbe introductionem exposcentes. Quare, instante Revmo P. Antonio Maria Ricciardi, sollertissimo Ordinis Fratrum Minorum Conventualium Postulatore Generali, infrascriptus Cardinalis Caietanus Cicognani, Episcopus Tusculanus, S. Rituum Congregationis Praefectus, Causae ponens seu Relator, in Ordinario S. Rituum Congregationis Coetu die 15 Martii anno 1960 in aedibus Vaticanis habito, dubium discutiendum proposuit : An signanda sit Commissio introductionis Camsae praefati Servi Dei, in casu et ad effectum de quo agitur. Emi ac Revmi Patres, sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Cardinalis Ponentis, Praelatorum Officialium votis, praesertim Revmi P. Ferdinandi Antonelli, Fidei Promotoris Generalis, inspectis, omnibus diligenti studio perpensis, rescribendum censuere : Affirmative, seu signandam esse Commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta demum de iis omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII per ipsum Fidei Promotorem Generalem relatione, Sanctitas Sua, Purpuratorum Patrum sententiam ratam habens, propria manu Commissionem introductionis Causae Servi Dei Maximiliani Mariae Kolbe signare benigne dignata est. Die 16 Martii anno 1960. £8 C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculan., Praefectus L. & S. Henricus Dante, a Secretis Sacra Congregatio Rituum 919 III TARVISINA CANONIZATIONIS BEATAE MARIAE BERTILLAE BOSCARDIN, VIRGINIS, INSTITUTI SORORUM MAGISTRARUM A S. DOROTHEA FILIARUM SACRORUM CORDIUM. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Beatarum Virginum honoribus die 8 mensis Iunii anno 1952 Venerabili Servae Dei Mariae Bertillae Boscardin, Instituti Sororum Magistrarum a S. Dorothea Filiarum Sacrorum Cordium, in Patriarchali Basilica Vaticana sollemniter decretis, christifideles magis magisque in dies eamdem tamquam sanctitatis heroidem colere atque invocare perrexerunt, suprema Sanctorum corona eam exoptantes redimitam. Inde novis ipsa coruscare prodigiis coepit. Quamobrem die 9 Martii anno 1953 Causa canonizationis resumpta est. Cum autem in Sanctorum Caelitum honoribus decernendis divinum miraculorum sigillum rite agnoscatur oporteat, binas sanationes Causae actores selegerunt sacroque huic foro, ut tantae mulieri supremi canonizationis compararentur honores, proposuerunt. Porro, duae mirae, quae precibus et meritis Beatae Mariae Bertillae a Deo dicuntur sanationes patratae et de quibus Apostolicae inquisitiones habitae sunt, hic breviter referuntur et hoc Decreto promulgantur. Prima quidem accidit dominae Veronicae Frigo, uxori Iacobi Zori, in pago quem vulgo appellant Gesuna, intra Patavinae dioeceseos fines, degenti. Quae mulier quadraginta et unum annos nata, cum suum octavum edidit natum, immediate marrullas persensit infirmas gravi cum dolore elataque febri. Inutilia cum evasissent a medico praescripta medicamina, quarundam amicarum suasu voluit catharticum sumere. At loco salium a Monte Catilinae, ex errore, die 23 Aprilis a. 1952 acidum hausit oxalicum, quo eius maritus, f aber lignarius, in sua arte utebatur, et quidem ea quantitate quae mortem omnino secum f erit. Protinus veneni effectus experta est, licet vomitionem ciere conata sit. A cura medicus eam in nosocomium urbis Asiago transferendam curavit. Bini medici Acta Apostolicae 920 Sedis - Commentarium Officiale infaustam omnino prognosim ediderant. Insequenti tantum mane causam veneficii cognoscere valuerunt, at nimis sero ad stomachi lavationem peragendam. Aegrotae condiciones in horas graviores fiebant, ita ut medici imminentem eius mortem portèndérint. Iamvero a primo in nosocomium ingressu infirma eiusque maritus necnon Sorores nosocomii preces ad implorandam intercessionem Beatae Mariae Bertillae fundere coeperunt. Die insequenti omnes nosocomii infirmi ad eundem effectum ad sacram Synaxim accesserunt. Noven dialibus precibus expletis, aegrota extra omne periculum versabatur, et die 9 mensis Maii domum redire potuit. Haec sanatio praeter naturae leges evenisse una eademque sententia omnes medentes necnon periti ex officio et medicum Collegium Sacrae Rituum Congregationis professi sunt. Altera mira sanatione fruita est Caesira Fasolato, agricolarum filia, quae domicilium habebat apud Massanz&go, intra fines Tarvisinae dioeceseos. Ipsa morbigenum statum trium annorum exhibuit. Cum vicesinum primum aetatis ageret annum passa est pleuriten, quam dicunt, siccam laeva parte, quo morbo circiter mensem laboravit. Anno 1950, undetriginta annos nata, advertere coepit in pectoris parte laeva, ante et retro, dolorem. Medicus eam curavit dixitque agi de gianduia in pillinone excreta, qui morbus ad mensem usque Augusti anni 1951 permansit. At protinus mulier laborare coepit ex intestinis. Medens, radiologico examine peracto, specificum morbum agnovit curasque idoneas prae scripsit. Mense Augusto eiusdem anni rite statuta est a medente et chirurgo pelviperitonites tubercularis ; quae, alternis vicibus in peius inclinantibus, ita ut mense Ianuario a. 1953 etiam vertebrarum columna infirmata sit, ad diem usque 4 Martii 1953 perduravit. Aegrota, quae humanis remediis, incassum adhibitis, non amplius fldebat, iisdem omnino intermissis, die 5 Februarii anni 1953 fidenter nostrae Beatae apud Deum patrocinium efflagitavit ut sanationem impetraret. At morbus usque ad vesperas diei 4 Martii eiusdem anni perstitit. Ea autem nocte tranquillo somno correpta est, atque die insequenti plene sanata expergefacta est, ita ut surrexerit et in ecclesiam se contulerit, cum esset prima illius mensis Feria sexta. Exinde semper bona valetudine gavisa est expletque omnia opera vel laboriosa agrorum. Hanc sanationem medentes, periti ex officio et medicum Collegium nostrum praeternaturalem con clamant. Sacra Congregatio Rituum 921 <, Super utraque sanatione Apostolici conditi sunt processus, in Curia quidem ecclesiastica Patavina super priore, in Tarvisina vero Curia super altera, eorumque agnita fuit iuridica validitas per Decretum diei 15 Aprilis 1955. Postmodum Decretum aliud ad processiculum Apostolicum in Urbe instruendum super altero miro die 7 Iunii anni 1957 est prolatum. Servatis itaque omnibus de iure servandis, de iisdem sanationibus disceptatum est, primum in Praeparatoria Congregatione die 20 mensis Maii a. 1958, deinde in Nova Praeparatoria die 9 Iunii 1959, quibus denique Generalia Sacrae Rituum Congregationis successerunt Comitia die 17 mensis Maii anni huius coram Sanctissimo Domino nostro Ioanne Papa XXIII, in quibus Revmus Cardinalis Caietanus Cicognani, Episcopus Tusculanus causaeque Relator, dubium proposuit : An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Tunc omnes, qui interfuerunt, Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores propria ediderunt vota. Beatissimus vero Pater suam pandere mentem de more distulit, ut tam in gravi negotio tempus precationi esset ad supernum lumen implorandum. Hoc autem faustissimo die, nempe 28 huius mensis Maii, eadem Sanctitas Sua, Sacris in Suo Sacello olentissime operatus, accitis ad Se Cardinali S. Rituum Congregationis Praefecto Causaeque ipsius Relatore, atque R. P. Ferdinando Antonelli, Fidei Promotore Generali, meque a Secretis, iisque adstantibus solemni decreto sanxit : Constare de duobus miraculis, Beata Maria Bertilla Boscardin intercedente, scilicet de primo : lnstantaneae perfectaeque sanationis Dominae Veronicae Frigo a fortuito gravi veneficio ex assumpto acido oxálico, et de altero : lnstantaneae perfectaeque sanationis Dominulae Caesirae Fasolato a pelviperitonite tuberculari. Hoc autem Decretum in vulgus edi et in S. Rituum Congregationis Acta referri mandavit. Datum Romae, die 28 mensis Maii a. D. 1960. © C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculan., Praefectus L. $ S. Henricus Dante, a Secretis 922 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Offlciale IV NULLIUS EINSIEDLEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI MEINRADI EUGSTER, FRATRIS CONVERSI ORDINIS S. BENEDICTI. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis, in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Inclitus Sancti Benedicti Ordo, qui veluti amoenissimum viridarium a remotissimis inde temporibus, hominum mutabiliumque aetatum nequitia haud obstante, innumeros ferme flores doctrina non modo, verum etiam sanctitate fragrantés, Ecclesiae comparavit, novum et pretiosum nunc exhibet fructum florentissimae arboris Helveticae, quae Abbatia Beatae Mariae Virginis de Einsiedeln audit. Vetustissima haec et insignis Abbatia nullius, « religionis observantia, pietatis nitore, animarum zelo, scientiarum, litterarum atque universim eximio bonarum artium cultu, per tot saeculorum decursum tamquam fulgens sidus resplenduit et in praesens adhuc feliciter splendescit » (Pius Papa XII, in A. A. S. 1948, p. 142). Arboris huius spiritualis fructus, de quo instituitur sermo, est Famulus Dei Meinradus Eugster. Is ortum duxit in loco vulgo Gätziberg, qui oppido Helvético Altstätten nuncupato imminet, intra Sancti Galli dioeceseos fines, die quidem 23 Augusti anno 1848, ex Ioanne Udalrico Eugster, ludimagistro, et Anna Maria Rechsteiner, piis honestisque coniugibus, atque ipsa nativitatis die baptismali unda est ablutus eique nomina Iosephus et Gebhardus imposita fuere. Inter domesticos parietes, ubi summa concordia, intima pax, sinceraque affectio semper vigebant, tali religiosa et morali institutione gavisus est, ut suis coaetaneis virtutum exemplar facile evaserit. Angusta autem res domestica atque haud exiguus familiae numerus, nedum parentibus, sed filiis quoque onus grave simulque iucundum imposuit, horis ab officio religionis et scholae vacantibus, X>ueriles manus praestandi domesticis et agrestibus laboribus. Sacramento Confirmationis illitus die 13 Iulii mensis a. 1859, in fabrili quadam Sacra Congregatio Rituum 923 officina per duos annos operam suam dedit; quod duri laboris sacrificium eo magis aestimandum, quo fortius Famulus Dei ad superiora sese attractum studia sentiret. Propriae huic animi inclinationi etiam renuntiavit, cum operam suam locavit piissimo mercatori, nomine Rist, celeberrimo per fundationem « Boni Pastoris » in loco Altstätten, ut fratres natu maiores studia prosequi possent. Tandem post biennium res familiares siverunt, ut ipse sartoris artem edisceret; et, tirocinio expleto, pro temporum more novellus opifex, ad maiorem peritiam in arte et pleniorem iudicii ingeniique calliditatem et celebritatem sibi comparandam, patriae vale dixit pluribusque in Austriae et Helvetiae locis suam artem exercuit, et, qua pollebat pietate, indole et dexteritate, hominum laudem et aestimationem sibi concilia vit. Cum autem inde a pueritia ad religiosum statum se vocatum persentiret, Servus Dei celeberrimum monasterium Einsiedlense petiit et, ineunte anno 1872 tamquam adspirans, quem dicunt, admissus, suae se totum dedit arti. Ibidem Novitiatum ingressus est, suscepto nomine Meinrado; quadriennio demum elapso, solemnia vota nuncupavit. Absconditus cum Christo in Deo (Cfr. Col., 3, 3), illam inibi per quinquaginta annos uberi cum fructu evangelicam perfectionem assequi enisus est, ad quam divino quodam instinctu vocabatur. Nam humillimus frater laicus, monita legiferi Patris Benedicti secutus, non propriam quaesivit voluntatem, sed opera gravia, quae fratribus domestica munia absolventibus imponebantur, libenter suscepit simulque « omnia dura et aspera, per quae itur ad Deum » (Reg. B. Benedicti, cap. 58), videlicet Regulae observantiam, silentium monasticum, obedientiam laboresque ipsi iniunctas, quos inter eminet sartoris opus ab ipso religiosae vitae exordio usque ad provectam aetatem exercitum, minime obstante corporis gracilitate. Cui officio accessit custodia vestiarii monachorum Conventus. Cum autem hoc in Benedictinae vitae Instituto praecipuum sit, ut omnes nempe, dum vel manu vel mente operantur, in id potissimum respectent atque contendant, ut ad Deum se quisque continenter erigant eiusque perfectissimo amore exardescant, Famulus Dei Meinradus plene in praxim deduxit illud « Ora et labora », quod angusta brevitate continet et refert totius humanitatis et cultus praecipuam legem et immutabile fundamentum. Inde Noster per manuum labores Regulaeque obedientiam veluti per gradus ascendentes ad Deum potiundum sese erigebat. 924 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale Flagrantissimo in Denm amori caritas in proximos respondit in hoc Servo Dei; omnes namque veluti fratres amplectebatur eosque omni, qua poterat, ope iuvabat. Peculiarem quoque religionem habebat erga Deiparam Virginem. Voluntariis corporis afflictationibus domitor sui plene factus est. Tandem Servus Dei, tot per annos vitae religiosae probatus atque cum Christo cruci affixus, senectutis aerumnis, morbi cruciatibus fortiter toleratis, extremis Ecclesiae Sacramentis munitus, pie obdormivit in Domino die 14 mensis Iunii anno 1925. Eius autem sanctitatis famam, qua vivus decorabatur, in dies crebrescentem, Deus caelestibus signis visus est comprobare. Quapropter Causa de Beatorum Caelitum honoribus ipsi decernendis agi coepta est, atque post Ordinarios, qui dicuntur, Processus in Abbatia nullius Einsiedlensi, ubi eius mors contigerat, anno 1939 ádornatos, edito super scriptis eidem tributis Decreto die 27 Maii a. 1941, Commissio introductionis Causae penes Sacram Rituum Congregationem instituendae a Piò Papa XII die 12 Iulii anno 1946 obsignata est. Recognita deinde obedientia Decretis Urbanianis super indebito cultu latis, atque absolutis Apostolicis inquisitionibus, de virtutibus theologalibus et cardinalibus disceptatum est, et quidem primum in Antepraeparatoria Congregatione die 29 Martii anno 1955, et deinde die 25 Martii anno 1958 in Praeparatoria. Quibus denique Generalia successerunt Sacrae Rituum Congregationis Comitia die 17 mensis huius Maii coram Sanctissimo D. N. Ioanne Papa XXIII, in quibus Revmus Cardinalis Benedictus Aloisi Masella, Episcopus Praenestin., Causae Ponens seu Relator, dubium disceptandum proposuit, nimirum : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi autem Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores, qui convenerant, suum quisque panderunt favorabile suffragium. Beatissimus vero Pater suam edere sententiam de more distulit usque ad hanc diem 28 mensis Maii, üt impensius divinam mentis illustrationem suis praesentiumque precibus imploraret. Quapropter infrascriptum Cardinalem S. Rituum Congregationis Praefectum atque Revmum Cardinalem Benedictum Aloisi Masella, Causae Ponentem, nec non R. P. Ferdinandum Antonelli, Fidei Promotorem Generalem, meque a Secretis ad Se advocavit, Sacroque Eucha- Sacra Congregatio Rituum 925 ristico Sacrificio pientissime litato, edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis Venerabilis Servi Dei Meinradi Eugster, in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum rite promulgari et in Actis Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 28 Maii a. D. 1960. 83 C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculan., Praefectus L. B S. Henricus Dante, a Secretis ,926 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I SANCTI ANTONII NULLITATIS MATRIMONII (RARBOUR - CLEMENS) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Elaine Clemens, in causa conventae, eamdem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum,,in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 2 Februarii 1961, bora meridiana, ad disputandum de dubio concordando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur turnus pro causae definitione. An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae Dominae Elaine Clemens curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. * Petrus Mattioli, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 14 Octobris a. 1960. Marius Franciscus Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Elaine Clemens, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 2 février 1961, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Elaine Clemens devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra Romana Rota 927 II LAFAYETTEN. N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ( T H E R I O T - (^HÄNDLER) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dñi Hermanni Chandler, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se, sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 19 Aprilis 1961, bora undecima, ad disputandum de dubio concordando, vel ad infrascriptum dubium subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Hermanni Chandler curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Guillelmus Doheny, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 26 Octobris a. 1960. Marius Franciscus Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Hermann Chandler, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 19 avril 1961, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le casf Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. Hermann Chandler, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 928 Acta Apostolicae Sedis -^Commentarium Officiai e TRIBUNAL VICARIATUS URBIS Citatio edictalis ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (RASURE - GARA VELLI) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dñi Ioannis Caroli Garavelli, natus Alexandriae Statiell. die 5 Martii 1922, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum sive per se, sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis Vicariatus Urbis (Roma, Via della Pigna, 13 a), die 3 Ianuarii 1961, hora 9,30, ad disputandum de dubio concordando, vel ad infrascriptum subscribendum. An constet de nullitate matrimonii in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Dñi Ioannis Caroli Garavelli curare debent ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Aemilius Boccalini, Iudex instruct, delegat. Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 1 Octobris 1960. Vincentius Frazzano, Cancellarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Jean Charles Garavelli, né à Alessandria (Italie), défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Roma, Via della Pigna, 13-a) le 3 Janvier 1961, à 9,30 heures, pour concorder ou souscrire le doute cidessous rapporté. Conste-t-il de la nullité du mwriage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. Jean Charles Garavelli, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 929 DIARIUM ROMANAE CURIAE Martedì, 18 ottobre 1960, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dottor FRANKLIN AGTJILAR ALVARADO, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica di Costa Rica, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Lunedì, 31 ottobre I960, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Maggior Generale Nawabzada A G H A M O H A M M E D RAZA, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario del Pakistan, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Lunedì, 31 ottobre 1960, il Santo Padre ha ricevuto in Udienza le Loro Maestà il Re GUSTAVO ADOLFO V I e la Regina L U I S A , So.vrani di Svezia. S E G R E T E R I A D I STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 25 luglio 1960. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Muench Luigi Giuseppe, Protettore delle « School Sisters of St. Francis » (Milwaukee, U.S.A.). 8 agosto » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cento Fernando, Protettore delle « Ancelle Riparatrici del Sacro Cuore » (Messina). 17 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Amleto Giovanni, Protettore delle « Sœurs du Rosaire de Jérusalem » (Gerusalemme). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Amleto Giovanni, Protettore della « Catholic Students Mission Cruzade » (Cincinnati, U.S.A.). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Tardini Domenico, Protettore delle Suore di Carità di Cincinnati (Ohio, U.S.A.). 8 settembre » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Garibi y Rivera Giuseppe, Protettore delle « Carmelitas Descalzas Terciarias » (Guadalajara, Mexico). 930 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 22 settembre 1960. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Godfrey Guglielmo, Protettore Clelia Società delle « Sisters of the Presentation of the Blessed Virgin Mary » (Matlock, Nottingham). 27 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle Federazioni Monastiche delle Benedettine del SSmo Sacramento. » » ». S. E. Revma Monsig. Mojoli Giuseppe, Arcivescovo tit. di Larissa di Tessaglia, Intemunzio Apostolico in Etiopia. 1 ottobre » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Traglia Luigi, Protettore delle Suore dell'Addolorata Serve di Maria (Nocera Superiore). » ». » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pizzardo Giuseppe, Protettore delle « Sisters of Gharity of the Incarnate Word» (Galveston-Houston, U.S.A.). 15 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara Clemente, Protettore delle « Suore Orsoline della Sacra Famiglia » (Roma). 17 » » Il Revmo Don Canals Salvatore, Prelato Uditore del Tribunale della Sacra Romana Rota. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Consultori della Pontificia Commissione dei Vescovi e del Governo delle Diocesi per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : Sua Eccellenza Reverendissima Monsignor Vincenzo Brizgys, Vescovo tit. di Besana. il Reverendissimo Sacerdote Giovanni Lambrechts ; il Reverendissimo Padre Francesco Milini, dei Missionari Scalabriniani. Membro della Pontificia Commissione della Disciplina del Clero e del popolo cristiano per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: Sua Eccellenza Reverendissima Monsignor Enrico Mazerat, Vescovo di Fréjous-Toulon. Consultori della Pontificia Commissione della Disciplina del Clero e del popolo cristiano per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: Sua Eccellenza Reverendissima Monsignor Antonio Vovk, Vescovo di Lubiana; il Reverendissimo Monsignor Urbano Krizomali. Membri della Pontificia Commissione dei Religiosi per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: i Reverendissimi Padri: Pietro Rutten, dei Crocigeri; Francesco Savarese, dei Minimi; Diarium Romanae Curiae 931 Giuseppe Mirande, dei Preti del Sacro Cuore di Gesù di Bétharram ; il Reverendissimo Fratel Alessandro, dei Fratelli Maristi delle Scuole. Consultori della Pontificia Commissione dei Religiosi per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: Sua Eccellenza Reverendissima Monsignor Luigi Severino Haller, Vescovo tit. di Betlemme e Abate nullius di San Maurizio di Agaune ; i Reverendissimi Padri : Gerardo Mulcahy, dei Frati Minori ; Teodoro Foley, dei Passionisti. Memori della Pontifìcia Commissione della Sacra Liturgia per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori: Giovanni Hervás y Benet, Vescovo tit. di Dora e Ordinario di Ciudad Real ; Enrico Jenny, Vescovo tit. di Licaonia e Ausiliare di Cambrai. Consultori della Pontifìcia Commissione della Sacra Liturgia per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: il Reverendissimo Monsignor Giovanni Wagner ; Il Reverendissimo Sacerdote Amato Giorgio Martimort ; il Reverendissimo Padre Luca Brinkhoff, dei Frati Minori. Membri della Pontificia Commissione degli Studi e dei Seminari per la preparazione del Concìlio Ecumenico Vaticano II : Sua Eccellenza Reverendissima Monsignor Antonio Ferreira Gomes, Vescovo di Porto ; il Reverendissimo Padre Pietro Girard, dei Sulpiziani. Consultore della Pontificia Commissione degli Studi e dei Seminari per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: l'Illustrissimo e Reverendissimo Monsignor Giovanni Gabriel. Membri della Pontificia Commissione delle Chiese Orientali per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori: Andrea Katkoff, Vescovo tit. di Nauplia e Coadiutore del Vescovo Ordinante per il rito bizantino ; Celso Sipowic, Vescovo tit. di Mariamme ; Basilio Cristea, Vescovo tit. di Lebedo. Consultori della Pontificia Commissione delle Chiese Orientali per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : Sua Eccellenza Reverendissima Monsignor Ignazio Ziadé, Arcivescovo di Beirut dei Maroniti. 932 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale i Reverendissimi Padri: Angelico Lazzeri, dei Frati Minori; Basilio Talatinian, dei Frati Minori. Membri della Pontifìcia Commissione delle Missioni per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : i Reverendissimi Padri: Luciano Rubio, degli Agostiniani ; Pietro Humbert-Claude, dei Marianisti; Michele Schulien, dei Verbiti. Consultore della Pontificia Commissione delle Missioni per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II: Sua Eccellenza Reverendissima Monsignor Giovanni C. Sison, Arcivescovo tit. di Nicopsi e Amministratore Apostolico di Nuova Segovia. Membri del Segretariato Amministrativo per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II : gli Illustrissimi e Reverendissimi Monsignori : Enrico Arato ; Gaspare Cantagalli ; il Reverendissimo Monsignor Ferrerò Conti; gli Illustrissimi Signori : Conte Enrico Pietro Galeazzi; Mario Seganti ; Massimo Spada; Luigi Mennini ; Francesco Vacchini ; Raffaele Quadrani ; Fernando Musa. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 12 ottobre 1960. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Membro della Pontifìcia Commissione per gli Studi Biblici. 4 novembre » L'IIlmo e Revmo Monsig. Pedroni Angelo, Osservatore Permanente della Santa Sede presso l'UNESCO. 38 Decembris 1960 Au. et yol. LII (Ser. III, v. II) - N. 14 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA IOANNIS PP. XXIII CONVENTIONES INTER SANCTAM SEDEM ET REMPUBLICAM AUSTRIACAM I CONVENZIONE VERTRAG TRA LA ZWISCHEN DEM SANTA SEDE HEILIGEN STUHL B LA UND DER REPUBBLICA AUSTRIACA PER IL REGOLAMENTO DI RAPPORTI PATRIMONIALI REPUBLIK ÖSTERREICH ZUR REGELUNG VON VERMÖGENSRECHTLICHEN BEZIEHUNGEN Fra la Santa Sede, Zwischen dem Heiligen Stuhl, rappresentata dal suo Plenipotenziario Sua Eccellenza Revma Mons. Dr. Giovanni DELLEPIANE, Arcivescovo tit. di Stauro poli e Nunzio Apostolico in Austria, residente in Vienna, e la Repubblica Austriaca, rappresentata tenziari dai suoi vertreten durch dessen Bevollmächtigten, Seine Exzellenz, den Herrn Apostolischen Nuntius in Österreich, Titularerzbischof von Stauropolis, Dr. Giovanni DELLEPIANE in Wien, und der Republik Österreich, Plenipo- il Signor Dr. Bruno KREISKY, Ministro Federale per gli Affari Esteri, e 60 - ACTA, vol. II, n. 14. — 28-12-1960. vertreten durch mächtigte, deren Bevoll- Herrn Dr. Bruno KREISKY, Bundesminister für Auswärtige Angelegenheiten, und 934 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale il Signor Dr. Heinrich DRIMMEL, Ministro Federale per l'Istruzione, Herrn Dr. Heinrich DRIMMEL, Bundesminister für Unterricht, viene conclusa la seguente Convenzione : wird nachstehender Vertrag geschlossen : Articolo I Artikel I La Santa Sede e la Repubblica Austriaca hanno convenuto di regolare con il presente Accordo taluni rapporti di natura giuridico-patrimoniale fra la Chiesa Cattolica e lo Stato e di modificare varie disposizioni del Concordato del 5 giugno 1933 e del Protocollo Addizionale. Der Heilige Stuhl und die Republik Österreich sind übereingekommen, mit diesem Vertrag gewisse vermögensrechtliche Beziehungen zwischen der Katholischen Kirche und dem Staat zu regeln und verschiedene Vorschriften des Konkordates vom 5. Juni 1933 sowie des Zusatzprotokolls abzuändern. Articolo II Artikel II 1) Considerato che è venuta meno la dotazione del Clero stabilita in passato dalla legislazione sulla congrua, considerata la cessazione dei Patronati di diritto pubblico e degli oneri relativi alla manutenzione degli edifici ecclesiastici, (1) Die Republik Österreich wird der Katholischen Kirche im Hinblick auf den Wegfall der Dotierung des Klerus aus der ehemaligen Kongrua-Gesetzgebung, im Hinblick auf den Wegfall der öffentlichen Patronate und Kirchenbaulasten, zur Abgeltung der Ansprüche, die von der Katholischen Kirche auf das Religionsfondsyermögen erhoben werden, sowie in Anbetracht der Bestimmungen des Artikels V I I I dieses Vertrages beginnend mit dem Jahr 1961 alljährlich folgende Leistungen erbringen : a) einen Betrag von 50 Millionen Schilling, b) den Gegenwert der jeweiligen Bezüge von 1250 Kirchenbediensteten unter Zugrundelegung eines Durchschnittsbezuges; als solcher wird der jeweilige Gehalt eines Bundesbeamten der Ver W e n d l i n g s - a soddisfazione delle richieste avanzate dalla Chiesa Cattolica circa il patrimonio dei Fondi di Religione, e considerato il disposto dell'art. V I I I della presente Convenzione, la Repubblica Austriaca verserà alla Chiesa Cattolica ogni anno a partire dal 1961 : a) una somma di 50 milioni di scellini, b) il controvalore delle retribuzioni volta a volta in vigore di 1250 impiegati ecclesiastici, prendendo come base una retribuzione media; tale viene considerato lo stipendio corrente di un impiegato statale Acta Ioannis Pp. XXIII 935 del gruppo A, IV classe di servizio, 4* scatto, più i pagamenti straordinari e le indennità di caro vita. 2) Il versamento sarà fatto alla Arcidiocesi di Vienna in 4 rate uguali al più tardi rispettivamente il 31 maggio, il 31 luglio, il 30 settembre ed il 30 novembre di ogni anno. 3) L'intera somma di cui al capoverso 1) sarà ripartita dalla Chiesa Cattolica. 4) Le tasse ecclesiastiche continueranno ad essere percepite ; i loro proventi potranno essere usati liberamente dalla Chiesa Cattolica. gruppe A, Dienstklasse IV, 4. Gehaltsstufe, zuzüglich Sonderzahlungen und Teuerungszuschlägen angenommen. (2) Die Zahlung wird jeweils in vier gleichen Teilbeträgen bis längstens 31. Mai, 31. Juli, 30. September und 30. November eines jeden Jahres zu Händen der Erzdiözese Wien geleistet werden. (3) Der Gesamtbetrag nach Absatz 1 wird von der Katholischen Kirche aufgeteilt. (4) Die Kirchenbeiträge werden weiter eingehoben ; über ihre Erträgnisse kann die Katholische Kirche frei verfügen. Articolo III Artikel III 1) I beni della « Amministrazione fiduciaria dei Fondi di Religione » eretta con la Legge federale del 20 dicembre 1955, BGBl. N. 269, vengono spartiti come segue : 1 - I beni — come chiese, case canoniche o conventi insieme con i terreni, beni di dotazione e simili tro van tisi in nesso economico con detti edifìci — che al 13 marzo 1938 ovvero al I settembre 1959 erano utilizzati, a qualsiasi titolo, da una istituzione ecclesiastica, passano in proprietà della Chiesa Cattolica. (1) Das Vermögen der durch das österreichische Bundesgesetz vom 20. Dezember 1955, BGBL Nr. 269, errichteten Religionsfonds - Treuhandstelle wird wie folgt aufgeteilt : 1. Vermögen, das von einer kirch- ' liehen Einrichtung aus welchem Titel immer am 13. März 1938 oder am 1. September 1959 benützt wurde, wie Kirchen, Pfarrhöfe oder Klostergebäude samt den dazugehörigen mit diesen in wirtschaftlichem Zusammenhang stehenden Grundstücken, Dotationsgüter und ähnliches, geht in das Eigentum der Katholischen Kirche über. 2. Zum ZAveck der Erhaltung des in Ziffer 1 angeführten Vermögens erhält die Katholische Kirche forstlich genutzte produktive Liegenschaften mittlerer Art und Güte im Ausmass von rund 5600 ha, welche von den österreichischen Bundesforsten derzeit für die Religionsfonds-Treuhandstelle verwaltet werden. o 2 - Per la manutenzione dei beni citati al n. 1 la Chiesa Cattolica riceve circa 5.600 ettari di terreni a bosco produttivo di specie e qualità medie, che al presente sono amministrati dal Demanio forestale austriaco per conto della « Amministrazione fiduciaria dei Fondi di Religione ». 936 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 3 - I beni che a tenore dei n. 1 spettano alla Chiesa Cattolica passano in proprietà dell'Arcidiocesi di Vienna; quelli che le spettano a tenore del n. 2 passano in proprietà dell'Arcidiocesi di ' Salisburgo. 4 - I beni restanti saranno trasferiti in proprietà della Repubblica Austriaca, fermo restando quanto prescritto nell'art. V, capov. 2). 3. Das gemäss Ziffer 1 der Katholischen Kirche zufallende Vermögen geht in das Eigentum der Erzdiözese Wien und das ihr gemäss Ziffer 2 zufallende Vermögen in das Eigentum der Erzdiözese Salzburg über. 4. Das verbleibende Vermögen wird unbeschadet der Bestimmung des Artikels V Absatz 2 in das Eigentum der Republik Österreich übertragen. 2) In quanto, per ragioni economiche, singoli trasferimenti patrimoniali richiedano un arrotondamento, i beni indicati nel capov. 1), nn. 1 e 2, possono essere trasferiti in proprietà della Repubblica Austriaca, ed i beni indicati nel capov. 1), n. 4, in proprietà dell'una o dell'altra Arcidiocesi indicate al n. 3, previa approvazione del Governo Federale Austriaco e dell'Arcidiocesi interessata. (2) Soweit es zur wirtschaftlichen Abrundung von einzelnen Vermögensübertragungen erforderlich ist, kann das im Absatz 1 Ziffer 1 und 2 angegebene Vermögen in das Eigentum der Republik Österreich und das im Absatz 1 Ziffer 4 bezeichnete Vermögen in das Eigentum der einen oder der anderen, in Ziffer 3 angegebenen Erzdiözese mit Genehmigung der österreichischen Bundesregierung und der interessierten Erzdiözese übertragen werden. Articolo IV Artikel IV 1) Il passaggio di proprietà dei beni menzionati nell'art. III si attuerà secondo le prescrizioni del diritto austriaco. All'uopo l'(( Amministrazione fiduciaria dei Fondi di Religione » dovrà indicare nominativamente per iscritto i beni che cadono sotto l'art. III. Le indicazioni riguardanti l'art. III, capov. 1), n. 1, dovranno essere sottoposte all'approvazione dell'Arcidiocesi di Vienna; le indicazioni riguardanti l'articolo III, capov. 1), n. 2, dovranno essere sottoposte all'approvazione dell'Arcidiocesi di Salisburgo e in ambedue i casi con l'approvazione del Governo Federale della Repubblica Austriaca. (1) Der Eigentumsübergang an den im Artikel III genannten Vermögen vollzieht sich nach den österreichischen Rechtsvorschriften. Zu diesem Zweck hat die Religionsfonds-Treuhandstelle die unter Artikel III fallenden Vermögen schriftlich namentlich zu bezeichnen. Die Bezeichnungen bedürfen im Falle des Artikels III, Absatz 1, Ziffer 1, der Genehmigung der Erzdiözese Wien> im Falle des Artikels III, Absatz 1, Ziffer 2, der Genehmigung der Erzdiözese Salzburg und in beiden Fällen der Genehmigung der Bundesregierung der Republik österreich. 937 Acta Ioannis Pp. XXIII 2) I provvedimenti richiesti dalle disposizioni del capov. 1) debbono essere presi possibilmente entro due anni dall'entrata in vigore della presente Convenzione. 3) Le indicazioni scritte dei beni immobili ai sensi del capov. 1) costituiscono atti pubblici ai sensi del paragrafo 33 della Legge generale austriaca del 1955 sul Catasto. (2) Die nach Abstaz 1 erforderlichen Massnahmen sind möglichst binnen zweier Jahre nach Inkrafttreten dieses Vertrages zu treffen. Articolo V Artikel V 1) La Repubblica Austriaca trasferisce in proprietà dell'Arcidiocesi di Salisburgo oppure di una persona giuridica da nominarsi dall'Ordinario dell'Arcidiocesi di Salisburgo entro un anno dall'entrata in vigore della presente Convenzione i beni di cui ai nn. 174, 183, 188, 209, 228, 236 e 477 del Catasto della Città di Salisburgo-Centro, ed i beni di cui al n. 1772 del Catasto di Aigen nel mandamento di Salisburgo. (1) Die Republik Österreich überträgt in das Eigentum der Erzdiözese Salzburg oder in das Eigentum einer vom Ordinarius der Erzdiözese Salzburg binnen eines Jahres nach Inkrafttreten dieses Vertrages namhaft zu machenden juristischen Person die Liegenschaften Einlagezahl 174, 183, 188, 209, 228, 236 und 477 des Grundbuches der Stadt Salzburg, Innere Stadt, sowie die Liegenschaft Einlagezahl 1772 des Grundbuches Aigen des Gerichtsbezirkes Salzburg. (2) Der Erzbischöfliche Stuhl Salzburg erhält ferner aus dem Vermögen der Religionsfonds - Treuhandstelle in das Eigentum rund 560 ha forstlich genutzte produktive Liegenschaften mittlerer Art und Güte. (3) Der Eigentumsübergang an den im Absatz 1 und 2 genannten Liegenschaften vollzieht sich nach den österreichischen Rechtsvorschriften. (4) Das Bundesministerium für Unterricht hat für die Einverleibung des Eigentumsrechtes an den im Absatz 1 genannten Liegenschaften eine Amtsbestätigung auszustellen ; diese gilt als Urkunde im Sinne 2) La Sede Arcivescovile di Salisburgo riceve inoltre in proprietà dal patrimonio dell'<( Amministrazione fiduciaria dei Fondi di Religione » 560 ettari circa di terreni a bosco produttivo di specie e di qualità medie. 3) Il passaggio di proprietà dei beni di cui ai capov. 1) e 2) verrà attuato secondo le prescrizioni del diritto austriaco. 4) Il Ministero Federale dell'Istruzione rilascerà un certificato ufficiale per l'incorporazione del diritto di proprietà ai beni indicati nel capov. 1) ; questo certificato vale come documento ai sensi del paragrafo 33 (3) Die schriftlichen Bezeichnungen des unbeweglichen Vermögens im Sinne des Absatzes 1 stellen öffentliche Urkunden im Sinne des § 33 des österreichischen Allgemeinen Grnndbuchgesetzes 1955 dar. 938 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale della Legge generale austriaca dei 1955 sul Catasto. 5) Quanto ai beni di cui al capov. 2) vale il disposto dell'art. IV. des § 33 des österreichischen Allgemeinen Grundbuchgesetzes 1955. (5) Hinsichtlich der im Absatz 2 genannten Liegenschaften gilt Artikel IV sinngemäss. Articolo VI Artikel VI 1) La Repubblica Austriaca verserà all'Amministrazione Apostolica del Burgenland (diocesi di Eisenstadt) « una tantum » ed in via definitiva un importo di 10 milioni di scellini in compenso dell'uso finora fatto, da parte dello Stato, degli edifìci, terreni, oggetti di arredamento, mezzi per l'insegnamento e libri, trovantisi nel territorio di tale Amministrazione Apostolica (diocesi) e già o ancora destinati a scopi didattici, che sono proprietà della Chiesa Cattolica, di suoi Ordini, Congregazioni o altre istituzioni ecclesiastiche. 2) Il pagamento avverrà in quattro rate annuali uguali : la prima un mese dopo l'entrata in vigore della presente Convenzione e le altre rate entro il I luglio di ogni anno. (1) Die Republik Österreich wird der Apostolischen Administratur Burgenland (Diözese Eisenstadt) für die bisherige Inanspruchnahme der im Eigentum der Katholischen Kirche oder ihrer Orden, Kongregationen und sonstiger kirchlicher Einrichtungen stehenden Gebäude, Grundstücke, Einrichtungsgegenstände, Lehrmittel und Bücher, die im Bereich dieser Apostolischen Administratur (Diözese) gelegen und Schulzwecken gewidmet sind oder waren, eine einmalige und endgültige Leistung im Betrag von 10 Millionen Schilling erbringen. (2) Die Zahlung wird in vier gleichen Jahresraten, die erste einen Monat nach Inkrafttreten dieses Vertrages, die folgenden werden jeweils bis 1. Juli eines jeden Jahres erbracht werden. Articolo V I I Artikel V I I 1) Gli atti giuridici, i documenti e gli scritti derivanti dalla presente Convenzione ed aventi per oggetto il trasferimento di proprietà di valori patrimoniali, sono esenti dalle tasse di bollo e dai diritti legali, dalle imposte sull'acquisto di fondi e sulle donazioni, dalle tasse spettanti ai tribunali ed all'amministrazione giudiziaria, come pure dalle tasse d'amministrazione spettanti allo Stato. 2) Se i beni patrimoniali trasferiti in base alla presente Convenzione (1) Die durch diesen Vertrag veranlassten Rechtsvorgänge Urkunden und Schriften, welche die Übertragung von Vermögenswerten zum Gegenstand haben, sind von den Stempel und Rechtsgebühren, der Grunderwerbsteuer, der Schenkungsteuer, den Gerichts- und Justizverwaltungsgebühren sowie den Verwaltungsabgaben des Bundes befreit. o (2) Werden die auf Grund dieses Vertrages übertragenen Vermögens- Acta Ioannis Pp. XXIII 939 vengono successivamente trasferiti entro un periodo di due anni dal passaggio del diritto di proprietà dalFArcidiocesi di Vienna o dalPArcidiocesi di Salisburgo a Istituzioni ecclesiastiche, oppure se entro questo lasso di tempo contratti di permuta sono conclusi dall'Arcidiocesi di Vienna o di Salisburgo o da Istituzioni ecclesiastiche circa i beni menzionati nell'art. III, capov. 1), nn. 1 e 2, e nell'art. V, capov. 2), i relativi atti giuridici, i documenti e gli scritti necessari sono esenti dai tributi menzionati al capov. 1). Qualora tali beni siano stati alienati a persone diverse dall'Arcidiocesi di Vienna o dall'Arcidiocesi di Salisburgo o da Istituzioni ecclesiastiche, la menzionata esenzione fiscale non si applica ad alcuno dei successivi trapassi dei beni. werte innerhalb eines Zeitraumes von zwei Jahren ab Übertragung des Eigentumsrechtes von der Erzdiözese Wien oder von der Erzdiözese Salzburg an kirchliche Einrichtungen weiterübertragen oder werden innerhalb dieses Zeitraumes von der Erzdiözese Wien oder von der Erzdiözese Salzburg oder von kirchlichen Einrichtungen Liegenschaftstauschverträge über die im Artikel III, Absatz 1, Ziffer 1 und 2, und im Artikel V, Absatz 2, genannten Liegenschaften abgeschlossen, so sind diese Rechtsvorgänge sowie die hiedurch veranlassten Urkunden und Schriften von den im Absatz 1 bezeichneten Abgaben befreit. Wurden solche Liegenschaften an andere Personen als an die Erzdiözese Wien oder ap die Erzdiözese Salzburg oder an kirchliche Einrichtungen veräussert, so kommt jeder weiteren Übertragung der Liegenschaften die genannte Abgabenbefreiung nicht zu. Articolo V I I I Artikel V I I I 1) Con la presente Convenzione sono regolati ex novo gli oneri finanziari a carico della Repubblica Austriaca fondati o confermati o la cui assunzione era stata prevista dalle disposizioni del Concordato del 5 giugno 1933 e Protocollo Addizionale meglio precisate nel capoverso 2). Così pure vengono soddisfatte in via definitiva tutte le richieste finanziarie della Chiesa Cattolica e delle sue Istituzioni derivanti dalla parte V del Trattato di Stato circa il ristabilimento di una Austria indipendente e democratica del 15 maggio 1955, ed in modo speciale anche tutte le richieste deri- (1) Durch diesen Vertrag sind die finanziellen Pflichten, die zu Lasten der Republik Österreich auf Grund der in Absatz 2 näher bezeichneten Bestimmungen des Konkordates vom 5. Juni 1933 und des Zusatzprotokolls hiezu begründet oder bekräftigt worden sind oder deren Übernahme in Aussicht gestellt worden ist, neu geregelt. Ebenso sind alle finanziellen Ansprüche der Katholischen Kirche und ihrer Einrichtungen aus dem Teil V des Staatsvertrages, betreffend die Wiederherstellung eines unabhängigen und demokratischen Österreich, vom 15. Mai 1955, insbesondere auch alle 940 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vanti da già esistenti o futuri rego- Ansprüche aus schon Bestehenden lamenti di risarcimento da parte und künftigen Entschädigungsregedelia Repubblica Austriaca per dan- lungen der Republik Österreich für ni reali causati da persecuzioni. La Verfolgungssachschäden endgültig Chiesa Cattolica riconosce che la abgegolten. Die Katholische Kirche Repubblica Austriaca non deve a- anerkennt, dass die Republik Österdempiere, oltre alle prestazioni sta- reich über die in diesem Vertrag bilite con la presente Convenzione, zugesagten Leistungen hinaus auf ad altri impegni di carattere finan- den darin behandelten Gebieten keiziario nei settori in essa trattati. ne weiteren finanziellen Verpflichtungen zu erfüllen hat. 2) Vengono dichiarati fuori vi(2) Artikel XI, § 1, letzer Absatz, und § 2, Absätze 1 bis 3, Artikel X I I , gore : L'art. XI, par. 1, ultimo capov., e § 2, letzter Halbsatz, Artikel XIII, par. 2, capoversi 1-3 ; l'art. XII, § 2, letzter Absatz, Artikel XV, par. 2, metà intimo capov. ; l'art. §§ 2, 3, 5, 6, 7, Absatz 1, erster Satz, XIII, par. 2, ultimo capoverso; und Absatz 2, letzter Satz, und § 9, l'art. XV, paragrafi 2, 3, 5, 6, 7, Artikel XX, letzter Absatz, des Koncapov. 1, prima proposizione, ca- kordates vom 5. Juni 1933 sowie die pov. 2, ultima proposizione, e par. 9 ; Bestimmungen zu Artikel X, § 3, l'art. XX, ultimo capoverso del Con- letzter Absatz, zu Artikel XIV, letzter Absatz, jedoch nur in Ancordato del 5 giugno 1933; le disposizioni del Protocollo Ad- betracht des Gesetzes vom 31. Dedizionale del 5 giugno 1933 riguar- zember 1894, RGBL Nr. 7/1895, zu danti l'art. X, par. 3, ultimo capo- Artikel XV, § 3 und § 5 des Zusatzverso ; l'art. XIV, ultimo capoverso, protokolls vom 5. Juni 1933 werden tuttavia solo in considerazione della als nicht mehr in Geltung stehend legge del 31 dicembre 1894, RGBl. festgestellt. N. 7/1895; l'art. XV, par. 3 e 5. Articolo IX Artikel IX Per la composizione delle difficoltà che sorgessero circa l'interpretazione del presente Accordo vale l'articolo XXII, capoverso 2 del Concordato del 5 giugno 1933. Artikel XXII, Absatz 2, des Konkordates vom 5. Juni 1933 gilt für die Regelung von Schwierigkeiten bezüglich der Auslegung dieses Vertrages sinngemäss. Articolo X Artikel X Questa Convenzione, il cui testo italiano e tedesco sono egualmente autentici, deve essere ratificata e gli Istrumenti di ratifica devono essere Dieser Vertrag, dessen italienischer und deutscher Text authentisch ist, soll ratifiziert und die Ratifikationsurkunden sollen so bald Acta Ioannis Pp. XXIII 941 scambiati al più presto in Roma. Essa entra in vigore il giorno dello scambio degli Istrumenti di ratifica. wie möglich in Rom ausgetauscht werden. Er tritt mit dem Tage des Austausches der Ratifikationsurkunden in Kraft. In fede di che i Plenipotenziari hanno firmato la presente Convenzione in doppio originale. Zu Urkund dessen haben die Bevollmächtigten diesen Vertrag in doppelter Urschrift unterzeichnet. Fatto in Vienna il 23 giugno 1960. Geschehen in Wien am 23. Juni 1960. Per la Santa Sede : Per la Repubblica Austriaca : Für den Heiligen Stuhl : Für die Republik Osterreich : £8 GIOVANNI DELLEPIANE Dr. BRUNO KREISKY Arciv. tit. di Stauropoli Nunzio Apostolico Dr. HEINRICH DRIMMEL Conventione inter Apostolicam Sedem et Rempublicam Austriacam rata habita, die XIII mensis Augusti anno MDCCCCLX Ratihabitionis Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, i. e. a die XIII Augusti anno MDCCCCLX, huiusmodi Conventio inter Apostolicam Sedem et Rempublicam Austriacam icta vigere coepit ad normam articuli X eiusdem- Pactionis. II CONVENZIONE VERTRAG TRA LA ZWISCHEN DEM SANTA SEDE HEILIGEN STUHL E LA UND DER REPUBBLICA AUSTRIACA REPUBLIK ÖSTERREICH PER ERIGERE IN DIOCESI L'AMMINISTRAZIONE APOSTOLICA DEL BURGENLAND BETREFFEND DIE ERHEBUNG DER APOSTOLISCHEN ADMINISTRATUR BÜRGENLAND ZU EINER DIÖZESE Fra la Santa Sede, rappresentata dal suo Plenipotenziario Zwischen dem Heiligen Stuhl, vertreten durch dessen Bevollmächtigten, Seine Exzellenz den Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 942 Sua Eccellenza Revma Mons. Dr. Giovanni DELLEPIANE, Ar- civescovo tit. di Stauropoli e Nunzio Apostolico in Austria, residente in Vienna, e la Repubblica Austriaca, rappresentata dai suoi Plenipotenziari il Signor Dr. Bruno KREISKY, Ministro Federale per gli Affari Esteri, e il signor Dr. Heinrich DRIMMEL, Ministro Federale per la Istruzione, viene conclusa la seguente Convenzione : Herrn Apostolischen Nuntius in Österreich, Titularerzbischof von Stauropolis, Dr. Giovanni DELLEPIANE in Wien, und der Republik Österreich, vertreten durch deren Bevollmächtigte, Herrn Dr. Bruno KREISKY, Bundesminister für Auswärtige Angelegenheiten, und Herrn Dr. Heinrich DRIMMEL, Bundesminister für Unterricht, wird nachstehender schlossen : Vertrag ge- Articolo I Artikel I La Santa Sede e la Repubblica Austriaca hanno convenuto di modificare il disposto dell'art. III, par. 2, del Concordato del 5 giugno 1933, per quanto riguarda l'Amministrazione Apostolica del Burgenland, e di erigere l'Amministrazione Apostolica del Burgenland in diocesi con Sede Vescovile e Capitolo Cattedrale nella città di Eisenstadt . Der Heilige Stuhl und die Republik Österreich sind übereingekommen, die Bestimmung des Artikels III, § 2, des Konkordates vom 5. Juni 1933, insoweit sich diese auf die Apostolische Administratur Burgenland bezieht, abzuändern und die Apostolische Administratur Burgenland zu einer Diözese mit einem Bischöflichen Stuhl und einem Kathedralkapitel in der Stadt Eisenstadt zu erheben. Articolo II Artikel II La diocesi di Eisenstadt comprenderà il presente territorio della Regione Federale del Burgenland. Die Diözese Eisenstadt wird das gegenwärtige Gebiet des Bundeslandes Burgenland umfassen. Articolo III Artikel III La diocesi di Eisenstadt viene assegnata alla Provincia Ecclesiastica di Vienna. Die Diözese Eisenstadt wird der Wiener Kirchenprovinz zugeteilt. Articolo IV Artikel IV La diocesi di Eisenstadt avrà un Capitolo Cattedrale formato da un Der Diözese Eisenstadt wird ein Kathedralkapitel, bestehend aus Acta Ioannis Pp. XXIII 943 Prepósito e dal numero di Dignité e Canonici richiesto per l'ordinato esercizio delle funzioni. einem Propst und der für die ordnungsgemässe Ausübung der Funktionen erforderlichen Zahl von Dignitären und Kanonikern, beigegeben werden. Articolo V Artikel V 1) La diocesi di Eisenstadt ha l'identica personalità giuridica dell'Amministrazione Apostolica del Burgenland. La diocesi, la Sede Vescovile ed il Capitolo Cattedrale hanno personalità giuridica nell'ambito dello Stato e godono dei diritti degli enti di diritto pubblico. (1) Die Diözese Eisenstadt ist mir der Apostolischen Administratur Burgenland hinsichtlich ihrer Rechtspersönlichkeit identisch. Die Diözese, der Bischöfliche Stuhl und das Kathedralkapitel haben Rechtspersönlichkeit für den staatlichen Bereich und geniessen die Rechte öffentlich-rechtlicher Körperschaften. (2) Der Diözese steht es frei, innerhalb einer Frist von einem Jahr nach Wirksamkeit der Erhebung für den staatlichen Bereich (Artikel V I I , Abs. 2) bewegliches und unbewegliches Vermögen frei von allen Stempel- und Rechtsgebühren, der Grunderwerbsteuer, der Schenkungsteuer, den Gerichts- und Justizverwaltungsgebühren sowie den Verwaltungsabgaben des Bundes an den Bischöflichen Stuhl oder das Kathedralkapitel zu übertragen. 2) Entro il termine di un anno dall'entrata in vigore dell'erezione nell'ambito statale (art. V I I , capov. 2) la diocesi sarà libera di trasferire beni mobili ed immobili alla Sede Vescovile o al Capitolo Cattedrale in esenzione da tutte le tasse di bollo e da tutti i diritti legali, dalieimposte sull'acquisto di fondi e sulle donazioni, dalle tasse spettanti ai tribunali ed all'amministrazione giudiziaria, come pure dalle tasse di amministrazione spettanti allo Stato. Articolo VI Artikel VI 1) Entro il termine di un anno dall'entrata in vigore nell'ambito statale dell'erezione in diocesi dell'Amministrazione Apostolica (articolo V I I , capov. 2) la Repubblica Austriaca trasferirà in proprietà della Sede Vescovile (( una tantum » circa 300 ettari di terreno boschivo di specie e qualità medie. (1) Die Republik Österreich wird dem Bischöflichen Stuhl innerhalb eines Jahres nach Wirksamkeit der Erhebung der Apostolischen Administratur zur Diözese für den staatlichen Bereich (Artikel V I I , Abs. 2) als eine einmalige Dotation rund 300 ha forstwirtschaftlich genutzten Grund mittlerer Art und Güte in das Eigentum übertragen. (2) Ausserdem wird die Republik Österreich innerhalb von drei Jah- 2) Inoltre entro tre anni la Repubblica Austriaca verserà alla dio- 944 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cesi una somma di 5 milioni di scellini per fare fronte alle spese relative all'erezione in diocesi dell'Amministrazione Apostolica. 3) Gli atti giuridici, i documenti e gli scritti derivanti dal presente articolo sono esenti da tutte le tasse di bollo e da tutti i diritti legali, dalle imposte sull'acquisto di fondi e sulle donazioni, dalle tasse spettanti ai tribunali ed all'amministrazione giudiziaria come pure dalle tasse di amministrazione spettanti allo Stato. ren eine Summe von 5 Millionen Schilling der Diözese zur Bestreitung der Auslagen, die mit der Erhebung der Apostolischen Administratur zur Diözese verbunden sind, leisten. (3) Die durch diesen Artikel veranlassten Rechtsvorgänge, Urkunden und Schriften sind von allen Stempel- und Rechtsgebühren, der Grunderwerbsteuer, der Schenkungsteuer, den Gerichts- und Justizverwaltungsgebühren sowie den Verwaltungsabgaben des Bundes befreit. Articolo V I I Artikel V I I 1) L'erezione della diocesi di Eisenstadt deve aver luogo entro sei mesi dall'entrata in vigore della presente Convenzione. 2) La Santa Sede trasmetterà al Governo Federale della Repubblica Austriaca una copia della Bolla di erezione. Appena presentata tale copia, l'erezione avrà efficacia nell'ambito statale. (1) Die Erhebung der Diözese Eisenstadt soll innerhalb von sechs Monaten nach Inkrafttreten dieses Vertrages erfolgen. (2) Der Heilige Stuhl wird der Bundesregierung der Republik Österreich eine Ausfertigung der Erhebungsbulle übermitteln. Mit dem Einlangen dieser Ausfertigung wird die Erhebung für den staatlichen Bereich wirksam. Articolo V I I I Artikel V I I I Le divergenze di vedute, che sorgessero eventualmente in futuro circa l'interpretazione del presente Accordo, saranno eliminate d'intesa fra le Alte Parti contraenti a norma dell'art. XXII, capov. 2, del Concordato del 5 giugno 1933. Eine in Zukunft etwa entstehende Meinungsverschiedenheit über die Auslegung dieses Vertrages wird nach Artikel XXII, Absatz 2, des Konkordates vom 5. Juni 1933 im Einverständnis zwischen den Hohen Vertragschliessenden Teilen beseitigt werden. Articolo IX Artikel IX Questa Convenzione, il cui testo italiano e tedesco sono egualmente autentici, deve essere ratificata e Dieser Vertrag, dessen italienischer und deutscher Text authentisch ist, soll ratifiziert und die Ra- Acta Ioannis Pp. XXIII 945 gli Istrumenti di ratifica devono essere scambiati al più presto in Roma. Essa entra in vigore il giorno dello scambio degli Istrumenti di ratifica . In fede di che i Plenipotenziari hanno firmato la presente Convenzione in doppiò originale. tifikationsurkunden sollen so bald wie möglich in Rom ausgetauscht werden. Er tritt mit dem Tage des Austausches der Ratifikationsurkunden in Kraft. Zu Urkund dessen haben die Bevollmächtigten diesen Vertrag in doppelter Urschrift unterzeichnet. Fatto in Vienna il 23 giugno 1960. Geschehen in Wien am 23. Juni 1960. Per la Repubblica Austriaca : Per la Santa Sede : Für den Heiligen Stuhl : £g GIOVANNI DELLEPIANE Arciv. tit. di Stauropoli Nunzio Apostolico Für die Republik Österreich : Dr. Dr. BRUNO KREISKY HEINRICH DRIMMEL Conventione inter Apostolicam Sedem et Rempublicam Austriacam rata habita, die XIII mensis Augusti anno MDCCCCLX Ratihabitionis Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, 4. e. a die XIII Augusti anno MDCCCCLX, huiusmodi Conventio inter Apostolicam Sedem et Rempublicam Austriacam icta vigere coepit ad normam articuli IX eiusdem Pactionis. 946 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULAE I AD E M U M P. D. ELIAM TIT. S. MARCI S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM DALLA COSTA, ARCHIEPISCOPUM FLORENTINUM, OB SACRAM PERAGENDAM IN EA URBE MISSIONEM. IOANNES PP. XXIII Diletto Figlio Nostro, salute ed Apostolica Benedizione. — Con grande soddisfazione dell'animo abbiamo appreso dalla viva voce del di Lei Arcivescovo Coadiutore che Firenze si appresta a celebrare la solenne Missione cittadina. L'annunciato avvenimento preparato con tanta solerzia si svolgerà certo felicemente, così da lasciare un'orma profonda nella storia religiosa della città. Siamo assai lieti di potere ora in modo singolare offrire un segno della Nostra predilezione a codesta città, particolarmente benedetta da Dio, e di cui abbiamo in cuore un carissimo ricordo, che si ricollega alle Nostre primizie sacerdotali : infatti il 13 agosto del 1904, sulla via del ritorno da Roma verso la regione natia, celebrammo la Nostra terza Santa Messa proprio nella Basilica della SS.ma Annunziata. La mente ama ritornare alle impressioni, che di Firenze conserviamo intatte : alla luminosa trasparenza dei colli che la cingono, alla classica nobiltà dei suoi palazzi, alle chiese antiche e gloriose, testimonianze monumentali della sua Fede, ai capolavori dell'arte, in essa racchiusi, espressioni dell'armonia interiore che rìsplende nell'amabilità e fortezza dei suoi Santi e nel genio del suoi poeti ed artisti. È ben naturale pertanto che Ci rallegriamo al pensiero che i Fiorentini di oggi non vogliano rimanere secondi ai loro padri nell'attaccamento alla Feäe, ed intendano dare una pubblica prova di edificante fervore, aftinché la loro città sia motivo di ammirazione specialmente per lo splendore dei suoi valori spirituali, che trascendono il tempo. « La Chiesa Madre nostra », il tema che sarà offerto nei giorni delle missioni all'approfondimento della pietà e dello studio, corrisponde ad un Nostro intimo desiderio. Con esso si è assai opportunamente posto l'accento su una magnifica realtà della fede cattolica, che può e deve animare di feconde convinzioni la vita dei fedeli. Acta Ioannis Pp. XXIII 947 Ai giorni nostri sembra più intimamente sentito il bisogno di fraterna collaborazione e di intesa reciproca, e pertanto F illustrazione della maternità della Chiesa può trasfigurare tale esigenza nella luce della verità e della grazia cristiana. Nella Chiesa, infatti, i fedeli entrano a far parte dell'unico Corpo Mistico di Cristo ; rigenerati nel Battesimo, nutriti del Pane Eucaristico, sostenuti dagli altri Sacramenti e mezzi di grazia, essi trovano in essa la fonte continua della vita ; che li rende « consorti della 1 divina natura w, e li stringe in vincoli di intima e fraterna carità, di mutuo e soccorrevole aiuto. Nutriamo pertanto in cuore la lieta speranza che, dall'approfondimento di questa grande verità, codesti diletti figli irrobustiscano l'amore e la fedeltà alla Chiesa, Madre benefica, che in ogni circostanza del ciclo liturgico e del suo magistero ha a cuore la salute dei propri figli. Confidiamo infine che la Missione possa efficacemente contribuire a dare più vigoroso rilievo alla Parrocchia, nella quale prende forma e robustezza la vita cristiana, veramente degna di questo nome. In essa, infatti, la maternità della Chiesa dispiega la sua piena efficacia : i fedeli vi formano come una vera famiglia, riunita attorno all'altare, e protesa alla diffusione della verità e del calore del Vangelo in tutti i ceti della società, nella pratica generosa della carità, del buon esempio, dell'impegno concorde di tutti i suoi membri. Affinchè particolari frutti maturino dall'annunziata Missione — specialmente per quanto riguarda la santificazione della famiglia, la retta formazione della gioventù e lo sviluppo dell'Azione Cattolica — Noi invochiamo fervidamente l'aiuto di Dio, per l'intercessione della Vergine Santissima, di S. Giovanni Battista, di Sant'Antonino e di tutti i Santi Patroni della città del Fiore. E, in pegno dei doni divini, come pure a conferma della Nostra speciale benevolenza, vogliamo impartire a Lei, diletto Signor Cardinale, al Suo zelante Arcivescovo Coadiutore, al valenti Missionari, al Clero e alla popolazione fiorentina la Nostra propiziatrice Benedizione Apostolica. Dal Vaticano, il 31 agosto dell'anno 1960, secondo del Nostro Pontificato. IOANNES PP. XXIII 1 2 Petr. 1, 4. 948 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale II AD E M U M P. D. MARCELLUM S. R. E. CARDINALEM M I M M I , EPISCOPUM SABINENSEM ET MANDELENSEM AC SACRAE CONGREGATIONIS CONSISTORIALIS A SECRETIS, QUEM LEGATUM MITTIT AD MARIALEM CONVENTUM IN URBE BONO AERE EX UTRIUSQUE AMERICAE NATIONIBUS AGENDUM. IOANNES PP. XXIII Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Libenter mox futurum esse percepimus, ut in urbe Bono Aere ex utriusque Americae nationibus Marialis ageretur Conventus. Cum autem hae celebrationes ibidem incenso fidei studio ac summa diligentia parentur, in spem haud fallacem venitur auspicato fore, ut inde piorum fructuum copiosa maturescat libertas. Tantae Congressioni ut congruens adderetur decus, a Dilecto Filio Nostro Cardinali - Antonio Caggiano, sollertissimo Archiepiscopo Bonaerensi, id a Nobis postulatum est, ut e Purpuratorum Patrum Collegio aliquem mitteremus, qui Personam Nostram ibi gereret. His libenter concedentes optatis, te, Venerabilis Frater Noster, Legatum Nostrum deligimus et renuntiamus, qui Bonaerensi Mariali Conventui praesideas; nec dubitamus, cum tuas animi dotes noverimus, quin commisso tibi munere apte et perhonorifice fungaris. Sententiarum, quas animo concipimus, nuntius et interpres illic esto, atque eloquenti sapientia fac, ut spem, hortationes et vota Nostra proferas. Praegravia sane et summi momenti sunt argumenta precibus, meditatione, actione vitae exsolvenda iis, qui in urbe Argentinae Nationis capite exspectatum Conventum agent, ut religionis et publicae salutis nocumentis valide obsistatur. Hisce in dignis laude suscipiendis consiliis, haud dubie adiutrix erit salutaris opifera Servatoris Mater, quae perpetuo salutabitur incontaminatae cuiuslibet victoriae sequestra, fiduciae nostrae ratio tutissima. Qui autem pia Deiparae Virginis tutela confidunt, et cum ipsa volunt claros referre triumphos, probe necesse est, ipsius decorentur virtutibus et materais dotibus utpote filii sincerae indolis emineant. Nam ita hortatur illa suos, ut currant in odorem unguentorum suorum (cfr. Cant. I, 3) : Ego mater pulchrae dilectionis et timoris et agnitionis et sanctae spei ... In me omnis spes vitae et viHutis (Eccli. XXIV, 24-25). Pax, qua tranquillitas ordinis continetur, civitatum summa probe Acta Ioannis Pp. XXIII 949 existimatur felicitas, ad quam parandam omnes pro virili parte suam coniungere operam debent; atque inde sanctissima religio dum eam fovet et provehit, emolumentum excipit praecipuum. Nonne pax ab angelico concentu in divini Redemptoris ortu super bethlehemico specu resonuit? Nonne Christus Iesus abiturus a terris pacem, Evangelii vexillum, discipulis suis reliquit? Quam dulcis, exoptanda, beata est christiana pax ! At vero christianae humanitatis cultu digna pax, secundum Sacrarum Litterarum documenta, cum veritate, cum iustitia, cum caritate indissoluto nexu coniungitur ; eaque, ut stet, vigeat, floreat, praecipue poscit in Deum pietatem et in supernam voluntatem timoris plenam diligentiam, christianae legis exsecutionem, morum integritatem, caritatis operum profectum, socialem iustitiam, salubria praecepta, inter operarum conductores et opifices aequas rationes, disciplinarum et artium omnium progressiones : et ad eam tuendam et fovendam Ecclesiae filii utpote sal terrae (Matth. 5, 13) navitatem nisusque suos conferre tenentur. Praeter alia ob id ad christianae socialis doctrinae principia exsolvenda est socialis quaestio, quae magnopere nec immerito, praesertim in America Australi, rei publicae studiosos sollicitos tenet, principia, inquimus, quae dum aequo iure bona ordinant terrestria, celsioris naturae bona, ad animos, ad virtutes, ad aeternam vitam attinentia, non neglegunt, immo diligentius proponunt et extollunt. Quod si ita fiet, Immaculata Virgo Maria, potentia qua pollet, deprecatione, qua caelestia dona impetrat, radiante vultu, quo cuncta serenat, erit praesidium invictissimum, murus inexpugnabilis. Haec loquere et hortare, in Mariali amplissimo Conventu, cui ipse praeeris, amoris plena afferens vota, precibus Deo admotis confirmata, quibus festis istiusmodi celebrationibus et coetibus exitus salutaribus fructibus opimos percupimus. Haec denique ominati, tibi, Venerabilis Prater Noster, sacrorum Antistitibus, perhonorabilibus Rei publicae magistratibus, clero, christifidelibus illic interfuturis Apostolicam Benedictionem, ad magnitudinem propositorum ineundae actionis vitae incitamentum, amanti volentique animo impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x i mensis Octobris, anno MDCCCCLX, Pontificatus Nostri secundo. IOANNES PP. XXIII 61 - ACTA, vol. I I , n. 14. — 28-12-1960. Acta Apostolicae Seats - Commentarium Officiale 950 III AD E X C M U M P. D. MICHAELEM BERNARD, ARCHIEPISCOPUM BRAZZ APOLITANUM, OB SACRA SOLLEMNIA INDICTA, C U M CONGENSIS RESPUBLICA SUI IURIS ESSE COEPIT. Vénérable Frère, L'heureuse nouvelle de la Messe et du Te Deum d'action de grâces que le Gouvernement et le Peuple Congolais ont fait célébrer au premier jour de leur indépendance nationale a rempli Notre âme d'une vive consolation. Cette attitude de reconnaissance envers le Dieu Tout-Puissant, Maître du ciel et de la terre, est en effet bien juste et digne d'une nation libre. La célébration solennelle d'un événement aussi important Nous offre maintenant l'occasion favorable pour vous confier combien Nous faisons Nôtre la joie dont exultent les cœurs des Congolais, justement fiers de leur noble Pays. Père des fidèles, Qui embrassons l'Afrique d'une sollicitude particulière, Nous saluons et Nous félicitons aujourd'hui les fils du Congo, comme Nous avons eu à cœur de le faire naguère pour leurs frères des autres jeunes nations africaines. Nous connaissons les efforts accomplis dans le passé pour planter solidement l'Eglise dans leur sol et Nous formons des vœux fervents pour que cette jeune Eglise approfondisse encore ses racines dans le peuple et s'élève comme un arbre puissant et tutélaire pour le plus grand bien de la communauté catholique et aussi de la société congolaise tout entière. Il Nous plaît de rappeler ici le développement acquis par le catholicisme au Congo : c'est une joie très profonde pour Nous de savoir que le Seigneur y bénit amplement les travaux de tous les ouvriers de l'Evangile, missionnaires et prêtres du clergé local, religieux et religieuses, catéchistes et militants de l'Action Catholique. Des adultes en nombre chaque année plus élevé reçoivent le saint baptême ; florissantes sont les écoles, où se donnent à la fois les connaissances humaines indispensables et une bonne éducation chrétienne ; nombreux et zélés sont les catéchistes qui apportent un concours si précieux aux missions; enfin les divers séminaires et noviciats religieux abritent une élite de la jeunesse congolaise, qui est la meilleure promesse pour l'épanouissement de l'Eglise en ce pays. Et que ne dirait-on pas de l'Action catholique, dont les militants surent naguère donner un exemple salutaire de charité fraternelle? Aussi sommes-Nous persuadé que les communautés chrétien- Acta Ioannis Pp. XXIII 951 nés formeront un des plus riches joyaux de la couronne de l'Eglise, malgré les faiblesses inhérentes à la condition humaine. Car l'immensité de la grâce divine, tel le cours puissant de votre Congo majestueux, saura emporter toute tache et toute impureté si toutefois elle est demandée avec persévérance et humilité. A Nos chaleureuses félicitations adressées au Clergé et aux fidèles pour l'œuvre accomplie, Nous voulons également ajouter les pensées dictées à Notre cœur paternel en ce grand jour. Nous souhaitons d'abord que la vie familiale de Nos fils soit en tout conforme aux lois établies par Dieu : maris et femmes bien unis et fidèles, soucieux de l'éducation religieuse et humaine de leurs enfants; fils et filles soumis à leurs parents, car la cellule de base d'un peuple est la famille et celui-ci vaut ce que valent les foyers : sains, forts et féconds. Nous souhaitons aussi que s'affermissent en chaque village et en chaque ville les communautés paroissiales : qu'elles soient unanimes autour de leurs prêtres, qu'elles honorent Dieu par la prière et la pratique des vertus, qu'elles donnent aux païens l'exemple attirant de la charité, en sorte que l'on dise d'elles ce qui est rapporté des premiers chrétiens : « voyez comme ils s'aiment )>. Enfin Nous serons heureux et fier de Nos fils s'ils sont assez pénétrés de leur christianisme pour surmonter les oppositions qui pourraient survenir, sachant qu'un vrai peuple libre se veut et s'accepte différent dans ses membres et reçoit un bien supérieur de cette diversité. L'amour fraternel de ses compatriotes, volontairement pratiqué en fidèle obéissance au Seigneur Jésus, est le meilleur ciment d'un peuple. Il est aussi — Nous ne craignons pas de l'affirmer — le meilleur gage et l'artisan le plus sûr de son unité, de sa prospérité et de sa grandeur. x C'est donc le vœu que Nous formulons de tout cœur au terme de ce message. Nous prions instamment Dieu de faire descendre en abondance ses grâces sur les chefs spirituels ainsi que sur les autorités civiles de la République du Congo, sur les épaules desquels reposent de si graves responsabilités ; Nous invoquons également les divines faveurs sur les fils et les filles de la noble terre congolaise, et particulièrement sur les malades, les pauvres, les affligés; à tous, et en premier lieu à vousmême, Vénérable Frère, et à vos collègues de l'épiscopat, Nous accordons volontiers une large et affectueuse Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 7 Novembre 1960. IOANNES PP. XXIII 1 Tertullien, Apologétique, 39, 7. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 952 IV AD E X C M U M P. D. VIDONEM MARIAM MAZZOCCO, EPISCOPUM ADRIENSEM, OB ELUVIONES AQUARUM, QUAE FINES DIOECESIS EI CONCREDITAE DIRE VASTARUNT. Venerabile Fratello, Nei giorni di rinnovata ansia e desolazione per la generosa terra del Polesine Noi fummo presenti in ispirito e per il sollecito ministero di qualificati rappresentanti ed esecutori della carità. Ora amiamo intrattenerCi con Lei e con i sacerdoti e fedeli della Sua diocesi, così duramente provati, per effondere nei loro cuori la piena del Nostro affetto, ed esprimere altresì i sentimenti del Nostro animo, su cui si ripercuotono quante pene ed affetti angustiano i Nostri figli dilettissimi. Ella ben sa come Ci sia cara cotesta regione, e la sana e forte popolazione che vi abita. Abbiamo sempre negli occhi la visione della campagna opima, che dalla residenza di Rovigo accompagna all'antico titolo Suo vescovile di Adria : belle strade silenti, maestose corone di alberi, ed una sconfinata distesa di campi fioriti e promettenti, in cui l'anima si sente più vicina alla pace di Dio. Ma soprattutto è vivo il ricordo di cotesta gente, che conosciamo per esperienza diretta. Ella, Venerabile Fratello, Ce ne parlava volentieri, nei frequenti incontri Veneziani, quando la fraternità dei Vescovi della regione Triveneta si effondeva nei colloqui, che restano una delle impressioni più edificanti della Nostra vita. Come dunque non soffrire al primo annuncio e nelle successive informazioni della alluvione che ha ricoperto con una coltre fangosa le fertili zolle e gettato nelle famiglie una ondata d'immensa tristezza? Su questo spettacolo doloroso si è levata però la luce della carità, ispirata al Vangelo di Cristo. Le notizie che Ella Ci ha date, relative alla presenza ed al fervore dei diletti parroci e sacerdoti, sempre pronti a condividere la sorte della loro gente, come pure alla fortezza d'animo dei fedeli, Ci hanno commosso intimamente ; tanto più perchè corrispondenti a quella immagine, che del Polesine portiamo nel cuore. Ed è anche motivo di grande conforto sapere che tutte le istituzioni caritative ed assistenziali si sono prodigate e continuano a farlo con generosa dedizione. In tal modo, ancora una volta, sul dolore e su l'indigenza dei fratelli, tutto si compone nella carità operosa e benefica. Acta Ioannis Pp. XXIII 953 Noi formiamo voti sinceri che gli organismi preposti alla difficile soluzione dei problemi del Delta Padano, sorretti dalla fiducia e dall'entusiasmo di persone e di istituzioni, possano giungere in breve tempo ad una definitiva riuscita della grave impresa. La buona volontà di tutti, e la commovente gara di fraterna solidarietà, ne hanno indicato la via : e potranno in seguito convogliare i comuni sforzi, per prevenire luttuose catastrofi, spesso ricorrenti, rafforzando le naturali difese, e creando nuove barriere alla sterminata potenza delle acque. Ma ecco, il pensiero dell'umile Successore di Pietro e Pastore universale si volge con naturalezza ad una applicazione di più alta e vasta portata, che considera tutto l'uomo nella sua interezza. Quanto è accaduto nei passati giorni, per la violenza degli elementi, suscita l'immagine della ventata irruente di illusioni e di seduzioni, che talora arresta ogni pur buona energia e risorsa spirituale. Oh, come sono lontani dal vero coloro che, lasciandosi travolgere da rovinose dottrine, pensano che la Chiesa, nella preminenza delle sollecitudini spirituali, dimentichi le prove in cui si dibattono gli uomini ! No : essa è madre che comprende e aiuta i suoi figli, e avvalora gli sforzi destinati a migliorarne le condizioni di vita anche materiale. Essa si prende a cuore le ansie dei lavoratori, e fa sue le preoccupazioni delle famiglie, quando, nella forzata interruzione del lavoro, viene a mancare la fonte di sostentamento : e pertanto non cessa di stimolare le autorità, i datori di lavoro e quanti possono consigliare ed influire, affinchè venga assicurata a tutti una occupazione stabile e serena, fonte di benessere per le famiglie e di ordinata convivenza sociale. La Chiesa segue ogni intrapresa, mirante al raggiungimento di una vera e stabile giustizia sociale, e, ricordando che gli uomini, redenti da Cristo, sono tutti figli dello stesso Padre, pone di quella giustizia le basi inconcusse ; difende la dignità del lavoro manuale, chiamandolo all'alta collaborazione con la mente direttiva delle imprese. In tal modo la Chiesa coopera instancabilmente alla instaurazione di una più solida tranquillità nei vicendevoli rapporti, immagine della pace superna. Ella, Venerabile Fratello, conosce le vie dei cuori, così da rendersi amabile interprete presso i Suoi sacerdoti e fedeli di questi pensieri, e delle ansiose sollecitudini Nostre, che vanno a ciascuno di loro, alle provate famiglie, al lavoro interrotto, alle abitazioni distrutte : e dirà che il Papa con la preghiera è vicino a ciascuno dei Suoi figli sofferenti, e formula voti affinchè ritorni presto la desiderata serenità, nell'operosa vita quotidiana. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 954 A pegno della Nostra profonda partecipazione al comune affanno e affinchè più copiosi discendano i doni della divina Provvidenza, con paterno affetto inviamo la Nostra larga e confortatrice Benedizione Apostolica a Lei, al Suo edificante clero, al buon popolo del Polesine, ai piccoli ed agli anziani ed in particola* modo a quanti sono stati più colpiti dalle dolorose vicende dell'alluvione. Dal Palazzo Apostolico Vaticano, il 21 Novembre dell'anno I960, terzo del Nostro Pontificato. IOANNES PP. XXIII ALLOCUTIONES I In Basilica Vaticana habita, in festo SS. Apostolorum Simonis: et Iudae, postquam Summus Pontifex octo Sacris Praesulibus episcopale munus tradidit, altero exeunte anno ex quo ad Petri Cathedram evectus est. * Venerabili Fratelli e diletti figli, La solennità della consacrazione ora compiuta di otto novelli Vescovi, ad ornamento della Chiesa del Signore ed a promessa e ad incremento di apostolato conquistatore, ha un suo linguaggio che fu stamane ed è sorriso dei vostri occhi e palpito dei vostri cuori. Lasciatecelo gustare, a consolazione del Nostro spirito, e a letizia della Chiesa universale. Ci piacque di fissare il sacro rito di questa consacrazione sulla data liturgica della festività odierna dei due Apostoli Simone e Giuda Taddeo, perchè questo loro dies natalis conviene felicemente al compiersi del secondo anno dalla elevazione della Nostra umile persona al fastigio del supremo pontificato. La buona Provvidenza, convergendo i voti dei componenti il Sacro Collegio dei Cardinali sopra questo loro confratello già anziano di età, e di ben modeste proporzioni, si direbbe che ha voluto dare un segno del suo intervento — come ci riferiva ieri il Breviario a proposito del gran sacerdote Onia — communem utilitatem universae multitudinis considerans; un intervento particolarmente 1 * Die 28 Octobris mensis a. 1960. 1 Cfr. II Mace. 4, 1-5. Acta Ioannis Pp. XXIII 955 vivo di aiuto celeste sul nuovo eletto a colmare le deficienze della natura con la soprabbondanza della grazia e dell'evangelico apostolato. È in questa visione, forse inattesa, che continua a prendere rilievo l'associarsi, intorno alla persona dell'ormai non più novello Papa, dei componenti lo stuolo eletto dei suoi collaboratori —7 rettifichiamo — dei suoi Venerabili Fratelli, i nuovi aggiunti agli anziani. Eccovi infatti il corteo purpureo di ben trentotto Cardinali — avvenimento più unico che raro negli Annali del Romano Pontificato — creati in soli due anni, chiamati da tutti i punti della terra, in varietà di stirpe, di colore, di regionali tradizioni. Eccovi tre consacrazioni di Vescovi, anche questi di varia appartenenza e indicati ad assolvere le più alte e nobili mansioni di servizio della Chiesa e dell'apostolato, qui in Roma, e qui da Roma in direzione del mondo intero. Questi molteplici avvenimenti, di cui siamo felici testimoni, non segnano forse un nuovo chiarore diffuso sugli orizzonti della Chiesa cattolica, al crepitare di quella fiamma che il Signore Gesù annunziò nelle pagine di San Luca : Ignem veni mittere in terram, et quid volo, nisi ut accendatur? Beati noi, beati noi, se nella umiltà e semplicità del nostro spirito sapremo ben meditare e comprendere in questo annuncio del fuoco il significato di quanto egli fa seguire immediatamente, cioè il (( baptismo autem "habeo baptizari », il battesimo di sangue che egli si apprestava a versare a redenzione e a salute del mondo. La via del sacrificio, la via crucis è in verità la sua via e si accompagna dlVignem missum in terram. Così come deve essere la nostra via, condizionata al sacrificio ma via sicura di letizia finale, di gloria e di vittoria. Fate attenzione, diceva Gesù al popolo — lo scrive S. Luca allo stesso punto del suo Vangelo — fate attenzione : quando vedete una nuvola venir su da ponente, dite subito : ecco la pioggia; e così avviene. E quando sentite soffiare lo scirocco dite : farà caldo : ed avviene così. Ciò fu detto per premunirci circa le alternative, meglio si direbbe, le variazioni fra le grandezze e le sublimità del compito episcopale, e fra le tribolazioni e le sofferenze che talora queste comportano sull'esempio divino di Cristo Gesù pastor et episcopus animarum nostrarum. 2 3 Per rivenire al duplice titolo di questa gioiosa giornata del secondo 2 3 Lue. 12,49. Cfr. 1 Petr. 2, 25. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 956 anniversario delia Nostra elezione al servizio più alto della Santa Chiesa del Signore, lasciateci cogliere l'ispirazione di alcuni pensieri a comune edificazione spirituale. Innanzi tutto amiamo rivolgerci ai Neo-Consacrati avvolti nella fragranza mistica della unzione ricevuta : unxit te Deus, Deus tuus, oleo laetitiae prae consortibus tuis. Fatti Vescovi della Chiesa di Dio, e scelti a questo onore dai vari offici cui già eravate applicati con distinto e fruttuoso impegno, voi offrite ora ai nostri occhi una visione stupenda e viva, che compendia felicemente le attività e le ansie della Chiesa in questo particolare momento della sua storia. ÏQ la visione innanzitutto del Concilio, che si annuncia e prepara; dei Seminari ed Istituti di alta cultura cattolica in tutta la terra ; delle rappresentanze della Sede Apostolica nei paesi dell'Africa e dell'Asia ; delle diocesi che si affacciano alla storia, nel vecchio e nel nuovo mondo, a indicazione di incessante fecondità apostolica ; delle istituzioni di carità, altamente meritevoli ed efficacemente operanti in sempre nuove esigenze, prospettate dalle più urgenti necessità dei tempi. 4 Questo è lo spettacolo, unitario insieme e variato, che voi offrite oggi al Nostro occhio esultante. E vi confidiamo che fummo in realtà molto contenti di congiungere insieme nei pensieri, negli affetti, nelle parole di questi giorni, le sollecitudini per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II, con quelle dettate dalle altre non meno gravi ansie pastorali per lo sviluppo della Chiesa nel mondo. Ecco dunque che abbiamo voluto radunare attorno al Concilio, come in una ideale corona, il rinnovato proposito Nostro di spendere le energie migliori della Chiesa per i Seminari, per gli Istituti di cultura, per le nuove tecniche di diffusione del pensiero, per le opere di carità, ed in particolare per l'incremento dell'apostolato di cooperazione missionaria, che sta in cima alle Nostre pili sentite e vibranti preoccupazioni. Questa è la fiamma che Gesù ha voluto portare su la terra, desiderando ardentemente che avvampasse : il fuoco della sua carità, della giustizia insegnata e santificata da Lui, del suo amore per tutti gli uomini, di ogni stirpe e di ogni gradazione di civiltà. La coincidenza odierna nell'anniversario della Nostra elevazione alla Cattedra di Pietro, con la pubblica affermazione davanti al mondo — mediante la vostra consacrazione episcopale — delle più sentite ansie apostoliche del No* Ps. 44, 8. Acta Ioannis Pp. XXIII 957 stro Pontificato, si riassume efficacemente in questa visione di fuoco, sgorgante dal cuore di Cristo e acceso nella Chiesa dalla creatrice potenza dello Spirito : fuoco che ha creato gli Apostoli, e plasma i loro successori nella varia vicenda dei secoli. La seconda riflessione scaturisce dall'odierna festa dei due Apostoli Simone e Giuda Taddeo. Le feste degli Apostoli — ecclesiarum Principes ... et vera mundi lumina : principi della Chiesa e vera luce del mondo — Ci sono tutte egualmente care, e le celebriamo con una qualche solennità. Ma accanto a quella di Pietro e Paolo è naturale per il Papa, che vi parla, dare un posto di preferenza a questa odierna dei santi Simone e Giuda, i cui resti mortali, martoriati in testimonianza di amore a Cristo, riposano in questa Basilica sotto il proprio altare. Circostanza specialmente gradita perchè Ci ricorda la Nostra elevazione al Pontificato Romano, avvenuta proprio nel giorno della loro festa. Apostoli, apostolato ! Parole sacre e solenni, alle quali l'Epistola della Messa di oggi riannoda l'opera più alta e degna di essere vissuta : il perfezionamento dei santi, l'opera del ministero, l'edificazione del corpo di Cristo : fino a tanto che ci riuniamo tutti per l'unità della fede e della cognizione del Figliuolo di Dio, in un uomo perfetto, alla misura dell'età piena di Cristo. Apostoli, apostolato ! Nomi augusti che evocano alle nostre menti due millenni cristiani, fondati su la certezza della Parola che non passa : e qui in Roma l'incontro del messaggio divino con quegli elementi umani, preparati dalla Provvidenza per avviare definitivamente il corso della nuova storia. In realtà tutta la missione di Gesù, confidata alla sua Chiesa, si riassume, anche per questo aspetto, nelle misteriose parole : Ignem veni mittere in terram. Venerabili Fratelli e diletti figli ! Lasciamoci dunque penetrare, come gli Apostoli nel giorno della Pentecoste, da questo fuoco trasformatore ! Esso brucerà le inevitabili scorie della natura vulnerata dal peccato originale, e indebolita dai nostri peccati personali; esso esalterà nella mente e nella volontà di ognuno, rese più docili e generose, i perenni ideali assegnati alla vocazione sacerdotale, e rispondenti a quel disegno di santificazione universale, che è il testamento supremo di Gesù e la gloria più vera per noi. Che parole sono queste di Gesù : « Rimanete in 5 6 s 8 Cfr. Eph. 4, 12-13. Cfr. Matth. 24, 35. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 958 me, e io in voi. Come il tralcio non può dar frutto da se stesso, se non rimane nella vite, così neppure voi se non rimarrete in me. Io sono la vite, voi i tralci : se uno rimane in me, ed io in lui, questi porta gran frutto, perchè senza di me non potete far nulla » . Grandi frutti aspetta da noi il Salvatore, che potremo dare in misura sempre più abbondante se resteremo in Lui, bagnati nel suo Sangue Preziosissimo, e infiammati dal suo fuoco d'amore. 7 Oh, quale serena e incoraggiante conclusione alla solenne cerimonia odierna; e quale lieto e promettente auspicio per questo anno terzo di Pontificato, alla cui alba radiosa Ci fa assistere la misericordiosa bontà di Dio, che, mentre impone le responsabilità, ne concede altresì Lui solo la forza di portarle in spirito di lieto abbandono ! In questo irradiare, sempre più vasto, del fuoco portato nel mondo da Gesù, si chiudono le Nostre parole, confortate dalla sicurezza dell'indefettibile aiuto del Signore e della fiorente fecondità della sua Chiesa. O Gesù, eterno Sacerdote, che hai acceso nel mondo una fiamma che più non si spegnerà, rendici per sempre partecipi delle ansie del tuo Cuore divino. Concedi a questo stuolo eletto di anime generose, che oggi hai colmato della pienezza del tuo sacerdozio, la grazia di farti onore nella tua Chiesa santa, o Signore, e moltiplica accanto a loro a salute del mondo sempre nuovi e fervidi apostoli del tuo regno : e fa che nella pace operosa, nella carità reciproca, nella tranquillità dell'ordine i popoli e le nazioni prosperino nella tua amplissima benedizione, e la tua Chiesa estenda ognor più la tua missione redentrice. Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic hereditate tuae : et rege eos et extolle illos usque in aeternum! II in Petriana Basilica habita, post Sacram sollemnem Liturgiam, Byzantino-slavico ritu peractam. * Venerabili Fratelli, diletti figli, La bellezza e le armonie del Rito Bizantino-Slavo testé celebrato, così toccanti nel richiamo ai punti salienti della dottrina rivelata e della pietà religiosa, dispenserebbero dalla consueta omelia, se non fosse una 7 Io 15, 4-5. * Die 13 Novembris mensis a. 1960. Acta Ioannis Pp. XXIII 959 esigenza del cuore l'effusione del compiacimento paterno per il riverbero di celesti visionicene hanno impressionato il Nostro spirito, e per la commozione che il convenire pacifico e fraterno di rappresentanze di tutti i riti della Chiesa Cattolica, attorno al Vescovo di Roma, ha suscitato in tutti noi. L'umile successore di Pietro che vi parla seguiva le varie fasi della celebrazione liturgica, partecipandovi con tutto se stesso : mente, cuore, occhi, parola. E dal fondo dei ricordi lontani — potete immaginarlo — riveniva a lui, con il timbro delle supplicazioni e il fluttuare dei turiboli fumiganti, il volto delle care genti di Bulgaria, di Costantinopoli e di Grecia, in mezzo alle quali, nei primi anni della sua vita episcopale, gli era tanto dolce di intrecciare la preghiera lenta, melodiosa e penetrante del Góspodi pomilui col Kyrie eleison. E appena sappiamo dirvi la tenerezza che Ci prende sempre nel richiamo nostalgico di giorni, persone, luoghi lontani, cari e benedetti. Brevis sermo, dunque. Poche parole, venerabili Fratelli e diletti figli, riservandovi per domani una più larga e confidente effusione di pensieri, di propositi, di speranze. L'odierno Rito dischiude l'inizio della fase preparatoria, più solida e sostanziosa, del Concilio Ecumenico Vaticano II. Era naturale che questa prendesse il suo avvio dall'altare del Signore, e dai richiami della pietà cristiana, che garantiranno il buono spirito e il successo alla grande impresa a cui Ci siamo come votati. Diletti figli ! Che cosa importa vederne con questi occhi lo svolgimento e la conclusione? Alla serenità confidente della Nostra anima basta Paver corrisposto con semplicità alla felice ispirazione, e il tenerCi pronti a tutto fare e osare per la sua riuscita. In altre circostanze di questi anni, le liturgie orientali, nelle varie e colorite affermazioni della loro bellezza e del loro splendore, furono chiamate ad iniziare sacre e solenni manifestazioni di preghiera e di studio qui sotto le volte di questa basilica Vaticana, dove il convenire dei rappresentanti del sacerdozio e del laicato da tutti i punti della terra aggiunge dignità e corona di esultanza e di gloria alle varie celebrazioni. Non abbiamo noi gustato stamane il significato di questo dispiegamento di luci, di canti, di forme e di parole arcane, come ad espressione della maestà e della fisionomia della Chiesa di Cristo, madre universale che allarga i suoi padiglioni su tutto il mondo, attraverso i lunghi e perigliosi secoli che decorsero dal suo inizio? Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 960 L'opera del nuovo Concilio Ecumenico è veramente tutta intesa a ridare splendore sul volto della Chiesa di Gesù alle linee più semplici e più pure della sua natività : ed a presentarla così come il Divino Fondatore la fece : sine macula et sine ruga. Il suo viaggio lungo i secoli è ancora ben lontano dal toccare il punto della sua trasformazione nella eternità trionfante. Perciò il soffermarsi alquanto intorno a lei in uno studio amoroso a ricercarne le tracce della giovinezza più fervorosa, e a ricomporle così da rivelarne la forza conquistatrice sugli spiriti moderni, tentati e compromessi dalle false teorie del principe di questo mondo, avversario palese o nascosto del Figlio di Dio, Redentore e Salvatore, questo è l'intento nobilissimo del Concilio Ecumenico, la cui preparazione ora si inizia, e per il cui successo si leva la supplicazione da tutta la terra. La cerimonia, a cui noi abbiamo assistito con tanta letizia, ci ripresenta i tratti principali dì questa nostra Madre veneranda, a cui ogni giorno rendiamo l'omaggio della nostra fede espresso nel Simbolo Apostolico, che la saluta una, santa, cattolica ed apostolica. CHIESA UNA Questo associarsi infatti dei vari riti di diverse lingue, di differente storia nell'adorazione alla Santissima Trinità, è una prima e solenne manifestazione di rispetto alla unità di questa divina istituzione che è la Chiesa. Nessuna bellezza è comparabile alla molteplicità di riti, di linguaggio, di immagini e di simboli di cui è ricca la liturgia, che esprime variamente la intima unione dei fedeli costituenti il Corpo Mistico di Cristo. Essa afferma la ragione più profonda e più sicura della compattezza delle stirpi umane, chiamate a rendere onore al Cristo e, per mezzo suo, alla Trinità augustissima. Simbolo e sicurezza dell'unità è il Pontefice, che nella successione di Pietro sta al vertice dell'ordine sacro : gerarchia, dottrina, culto, Sacramenti. Sì, unus Dominus, una fides, unum baptisma! Ciò che più sovente ricorre nei colloqui di Gesù è la esaltazione del sacramentum unitatis, che stringe in una sola ispirazione tutti i popoli, tutte le lingue, e le naturali variazioni della storia di ciascuno. Lo suggella l'ultima invocazione, l'ultimo gemito di Gesù al Padre celeste, nell'ora tragica del sacrifìcio : Pater sancte, serva eos in nomine tuo, quos dedisti mihi, ut sint unum sicut et nos. 1 1 Io. 17, 11. Acta Ioannis Pp. XXIII 961 Degnissima di stima nelle espressioni del culto è pertanto la liturgia latina, nella quale si riconosce una gran parte del mondo, la accolta numericamente più cospicua di fedeli. Ma veramente perfetta, mirabile e splendente appare l'unità, quando tutte le liturgie orientali quasi le dischiudono il cammino e con essa fanno coro vibrante attorno allo stesso altare. CHIESA SANTA La celebrazione odierna resterà per ciascuno di noi, che vi abbiamo partecipato, un richiamo di santità. Se alla affermazione del tu solus Dominus, tu solus sanctus, tu solus altissimus, rivolta al Cristo, fondatore della Chiesa, viene meno la corrispondenza nostra alla grazia sua, che è la sorgente di ogni santità, si corre pericolo di ridurre queste manifestazioni ad una forma vuota di contenuto spirituale e comparabile appena ad una delle varie forme o distrazioni di attività umana volta alle cose materiali, dimentica delle eterne. Di qui l'affermazione, che diviene precetto e sacro dovere, di mettere al fondo di ogni sforzo per lo sviluppo delle energie della Chiesa la santità del clero e dei laici, e lo studio per ciascuno di farle onore sull'insegnamento del divino Maestro e sull'esempio dei Santi. Diletti figli ! Non dubitiamo di dire che le Nostre diligenze e i Nostri studi perchè il Concilio riesca un grande avvenimento potrebbero restare vani, qualora fosse meno concorde e deciso questo collettivo sforzo di santificazione. Nessun elemento potrà contribuirvi come e quanto la santità, ricercata e raggiunta. Le preghiere, le virtù dei singoli, lo spirito interiore diventano strumento di immenso bene. Quattro grandi figure della storia, maestri della Chiesa, illustrazione dei vari riti, stanno qui innanzi a noi, in rappresentanza dell'Oriente e dell'Occidente, in atto di sorreggere la Cattedra apostolica, come ad affermare in faccia al mondo, ed al cospetto dei secoli, ciò che veramente è grande nella Chiesa, diciamo nella santa Chiesa, e cioè la santità dei suoi Dottori, dei suoi Vescovi, dei suoi Pontefici. Eccoli qui i nomi gloriosi di questi giganti della santità e dell'ecclesiastico magistero : Atanasio e Giovanni Crisostomo, Ambrogio e Agostino. Intorno alle loro immagini fanno magnifica corona quelle di altri Pontefici e Dottori di tutte le epoche e di varia derivazione, le cui sacre reliquie sono il tesoro di questa e di altre basiliche e chiese di Roma. 962 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale Con singolare compiacenza e ad espressione di religiosa pietà, ricordiamo il titolo del Vescovo e Martire San Giosafat, a cui la liturgia orientale di questo giorno associato al nome del Crisostomo è stata consacrata, e la cui glorificazione fu fremito di pietà e di esultanza religiosa durante il pontificato di Pio IX, quasi sulPaprirsi del Concilio Vaticano I. È dunque necessaria una cooperazione valida in ordine alla riuscita del Vaticano II, ed essa non può esprimersi che nello sforzo di santificazione dei singoli Vescovi e sacerdoti e del popolo cristiano. Durante quest'anno, e con ordine metodico da quest'oggi, il Papa e i Padri del Concilio e i nostri cooperatori ci proponiamo di restare al nostro posto, che vuol essere innanzi tutto di santificazione personale, poi di studio e di lavoro. Ai buoni fedeli scegliere il posto loro di cooperazione di preghiera, di assidua preghiera, di schietta testimonianza di vita cristiana nell'ambito della attività specifica di ciascuno. CHIESA CATTOLICA Questa è distinzione caratteristica del testamento del Signore affidato a Pietro ed ai successori suoi. Questa è come la radice profonda, ormai dilatata nelle viscere della terra, sino a toccare i confini più lontani, oltre la Palestina dove il comando dell' Euntes fu proclamato, e oltre Roma e la Grecia, che apprestarono alla Provvidenza gli elementi umani dell'immediato affermarsi del messaggio evangelico dappertutto, sia pure a prezzo del sacrificio di Martiri innumerevoli. La cattolicità, per grazia divina, rimase intatta lungo il corso dei secoli, come Gesù aveva predetto e promesso, nonostante le variazioni liturgiche e le diverse applicazioni pastorali che l'abbelliscono. L'eredità del Cristo non deve essere dunque sentita e applicata nella misura delle necessità di questo o di quel paese, e delle sue esigenze e secondo le vicende mutabili della sua storia, ma in una fedeltà incontaminata alle promesse di Gesù, il quale ha assicurato la perennità della sua assistenza. La cattolicità non viene meno alla Chiesa per il suo dilatarsi e per il moltiplicarsi delle sue attività, ma anzi si consolida e si arricchisce. Fondamentale e rispondente alla sicura dottrina è precisamente questo comporsi della cattolicità con le altre note : quod « unitatis simul, sanctitatis et apostolicae successionis praerogativa debeat effulgere ». 2 a Pius IX ad Episcopos Angliae,, 16-IX-1864. Acta Ioannis Pp. XXIII 963 CHIESA APOSTOLICA L'apostolicità della Chiesa è fiamma viva per cui il Cristo, re dei popoli e dei secoli, tutto riassume, ricapitola in sè, secondo la netta affermazione di San Paolo, che il nostro Pio X fece sua : instaurare omnia in Christo! Quando si dice che Gesù estende il suo imperio su tutte le strutture della compagine sociale, noi richiamiamo la visione biblica del filii tui de latere surgent. Dal costato aperto del Salvatore divino emana la forza della virtù. San Paolo poteva riconoscersi minimus apostolorum, ma ciò nonostante sempre apostolo, e perciò sicuro della sua vocazione e dei doni di grazia che avrebbero fecondato il suo ministero. La Chiesa Cattolica non è un museo di archeologia. Essa è l'antica fontana del villaggio che dà l'acqua alle generazioni di oggi, come la diede a quelle del passato. Cari giovani, che, nella suggestiva bellezza del rito e del canto, rendeste oggi omaggio alle note della Chiesa una, santa, cattolica ed apostolica, figli come siete di una grande tradizione, vogliate sempre, avanzando negli anni, fare ad essa onore. Venerabile Fratello Arcivescovo, che avete celebrato la Messa odierna, consentite anche a Noi la tenerezza di ripetere la preghiera con cui avete sollevato le nostre anime ad un'ultima implorazione celeste : « Gesù Cristo, risórto dai morti, vero Dio nostro, per la intercessione della santa ed immacolata sua Madre, dei gloriosi corifei degli Apostoli, Pietro e Paolo, del nostro padre San Giovanni Crisostomo, Arcivescovo di Costantinopoli, dei Santi Gioacchino e Anna, del Santo Giosafat, Arcivescovo e Martire, e di tutti i Santi, abbia pietà di noi, e ci salvi per la sua bontà e per il suo amore verso gli uomini ». A questa preghiera Ci piace aggiungere l'altra da voi proferita innanzi alla Icone del Salvatore : « O Signore, Tu che benedici coloro che Ti benedicono, e santifichi quei che in Te confidano, salva il Tuo popolo e benedici la Tua eredità. Custodisci tutta la Tua Chiesa, santifica coloro che amano il decoro della Tua Casa, glorificali in contraccambio con la Tua divina potenza, e non abbandonar noi che speriamo in Te. Dona la pace al mondo ch'è Tuo, alle Tue chiese, ai sacerdoti, ai nostri governanti, e a tutto il popolo Tuo, poiché ogni grazia buona ed ogni dono perfetto viene dal- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 964 l'alto e discende da Te, Padre dei lumi ; e a Te rendiamo gloria, grazie ed adorazione, al Padre, al Figliuolo ed allo Spirito Santo, ora e sempre e nei secoli dei secoli». III Ad Superiores Provinciales e religiosorum virorum Familiis, qui Romam convenerunt, ut Conventui interessent. * Diletti figli, L'accogliervi sotto la qualificata denominazione di Superiori Provinciali di Istituti di perfezione maschili, all'inizio di questo secondo Convegno Romano, che gode della incoraggiante simpatia della Congregazione dei Religiosi, è motivo di compiacimento. E questo si accresce nella visione delle energie spirituali, liete ed operose, che voi rappresentate, costantemente intese all'affermazione del nome e dell'insegnamento del Divin Redentore. Ci avete fatto conoscere lo scopo dell'incontro Romano, che dilata a nuovi orizzonti la vostra attività. Ce ne rallegriamo. Approfondire l'intesa tra i Superiori Provinciali dei singoli Istituti, studiare i problemi riguardanti la formazione religiosa, specialmente dei giovani, trasmettervi i frutti delle diverse esperienze di governo e di azione apostolica, per venire incontro con maggior preparazione alle esigenze della vita odierna, tutto ciò è degno di nota e di incoraggiamento. Negli ultimi quarantanni, si sono moltiplicate le indicazioni dei Nostri Predecessori per un'azione di apostolato sincrona, convergente, che non sia esposta a inutili e dannose remore per mancanza di accordo, per pretese di esclusività di lavoro, o, Dio non voglia, per una certa forma di insofferenza verso l'opera, pur preziosa, svolta da altri su lo stesso campo del Signore. Tale collaborazione, secondo il pensiero dei Romani Pontefici, vuole schierato su uno stesso piano di intesa, e per una efficace riuscita, tutto il Clero operante nelle singole diocesi, quello secolare e quello regolare, nel volonteroso assecondamento della volontà e delle indicazioni del Vescovo. Noi abbiamo raccolto questa eredità come un sacro impegno. Un saggio delle Nostre sollecitudini in questo senso si trova nel Sinodo celebrato a Venezia, nel novembre del 1957. E godiamo di ricordare che quel Nostro proposito di voler considerare un tutt'uno i sacerdoti secolari e * Die 15 Novembris mensis a. 1960. Acta Ioannis Pp. 965 XXIII regolari, costituenti insieme il Clero diocesano, a servizio delle anime, sotto lo sguardo paterno del Vescovo, fu accolto con devoto rispetto in un, clima di entusiasmo ed è tuttora una felicissima realtà. E più autorevolmente, il Sinodo Romano ha dato a questo problema una formulazione chiara e suadente. Esso sottolinea la parità dei due cleri nell'adempimento dei doveri sacerdotali : e richiede una unità di azione nelle parrocchie, affidate alla cura solerte sia del clero secolare sia dei religiosi, così da orientare ed edificare i fedeli di Roma ed i pellegrini che qui convengono. Come è toccante l'esortazione del Breviario : Voce concordi Domino canamus dulciter hymnos. Questa armonia, che riflette sulla concorde operosità degli uomini la luce stessa della celeste beatitudine, è quanto di più edificante possa compiersi quaggiù, ed è la premessa insostituibile per una duratura efficacia di lavoro, ricca di risultati. D'altro canto si sa, per amara esperienza, che il frazionamento di energie è un ostacolo notevole e pericoloso della libertà stessa del sacro ministero e dell'apostolato. Esprimiamo pertanto l'augurio che, durante questo Convegno, sentiate tale esigenza, che è aspirazione profonda del Nostro cuore, e che del resto corrisponde ad una felice realtà, e ad una più lieta speranza. Le energie sempre rinnovantisi degli Ordini e Congregazioni religiose poste a servizio delle anime, sono infatti sicura certezza di maggior incremento della vita divina nella Chiesa : esse, nella loro intima fecondità, dovuta all'irraggiamento di una grande tradizione, di una nobile eredità spirituale, e, sotto lo sguardo amabile del Vescovo, nella coordinazione da lui suggerita, o proposta e guidata, hanno in sè l'impulso per una azione sacerdotale, che può venire validamente incontro alle varie necessità dell'odierno ministero, ed operare in profondità per la conquista della società a Gesù Cristo. » 1 2 3 Diletti figli, Molto, moltissimo possono fare gli Istituti di perfezione in questa urgente necessità apostolica : anzitutto con la preghiera, che continuamente sale a Dio dalle singole case ; poi con l'attrazione dell'esemx)io, che, come da una polla d'acqua, scaturisce dalle sorgenti di ogni Ordine e Congregazione, nelle quali rivivono le virtù dei singoli Fondatori. A questo proposito si addicono alcune esultanti parole del Sinodo Romano, 1 2 3 Cfr. Patr. Eccl. Tenet. Synodus XXXI, Const. 1 2 . Constitutiones Synod. 169-170. Ibid. 1 7 5 . 62 - ACTA, vol. II, n. 14. — 28-12-1960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 966 che vi affidiamo come consegna per il lavoro di questi giorni e dei futuri, per voi e per i vostri confratelli : Religiosi, morum gravitate, loquendi agendique' ratione, exemploque suo omnes moneant, quid momenti in voluntaria sui ipsius et cupiditatum refrenatione atque in vitae incommodis insit. Probent se a vitae cultu vere abstinere, atque fidelem paupertatis ceterarumque religiosarum virtutum usum amoremque habere.* Questa testimonianza di distacco, di povertà, di mortificazione è necessaria in un mondo che, secondo la melanconica espressione della Scrittura, è preso dalla duplice concupiscenza della carne e degli occhi e dalla superbia vitae; in esso la vostra presenza serena e discreta, confidente e coraggiosa, può operare tanto bene, per il trionfo dei grandi ideali cui s'è posta a servizio la Chiesa, nella cooperazione volonterosa e fedele con i suoi Pastori venerabili e zelantissimi. 5 Auguriamo al vostro Convegno di conseguire felicemente quei risultati, che il Comitato si è proposti; e vi seguiamo, diletti figli, con la preghiera chiedendo al Signore per ciascuno i doni della sua continua assistenza. E perchè essi copiosi discendano su la vostra attività, vogliate accogliere con grande cuore la specialissima Benedizione Apostolica, che viene a confortare ed incoraggiare ciascuno di voi, gli Istituti che rappresentate, le opere da essi sostenute e tutti i vostri dilettissimi confratelli del mondo intero. IV Ad Excellentissimum Virum Haroldum MacMillan, Supremi Consilii publicae rei administrandae in Anglia Praesidem. * Monsieur le Premier Ministre, La visite que Vous avez l'amabilité de Nous faire aujourd'hui Nous procure un grand plaisir et une vive satisfaction. Au moment où Nous vous accueillons ici au Vatican, Notre pensée se tourne d'abord vers votre gracieuse Souveraine, Sa Majesté la Reine Elisabeth, pour laquelle Nous formons devant Dieu, ainsi que pour la Famille Royale, les vœux les plus cordiaux et les plus fervents. Nous saluons en votre personne le noble peuple britannique, qui est cher à Notre cœur pour ses hautes qualités morales, et pour lequel Notre prière s'élève souvent vers le Ciel. Si Notre pensée se porte avec 4 5 Ibid. 177. Cfr. 1 Io. t, 16. * Die 23 Novembris mensis a. I960. Acta Ioannis Pp. XXIII 967 une particulière affection, comme il est naturel, vers Nos fils catholiques, c'est pour Nous réjouir qu'ils aient à cœur de ne le céder à personne dans le fidèle service de leur Patrie, et qu'ils sachent se montrer, en toute occasion, aussi loyaux vis-à-vis des Autorités de leur Pays que filialement déférents envers l'Eglise leur Mère. Quant à Vous, Monsieur le Premier Ministre, il y a longtemps que Nous suivons avec attention vos activités d'homme d'Etat, inspirées, Nous le savons, par un sens très noble et très élevé de dévouement à votre Patrie et aux grands idéaux de liberté, de justice et de paix, qui font partie du patrimoine traditionnel de la Grande Bretagne. Nous avons eu l'occasion de relever, en particulier, la contribution que Votre Excellence apporte au maintien et au progrès des valeurs d'humanité, de culture et de civilisation ; et Nous apprécions hautement vos patients efforts et ceux de votre Gouvernement pour l'établissement de la bonne volonté, de la loyauté et de la concorde dans les relations entre les peuples. L'Eglise catholique, pour sa part, travaille sans se lasser à l'avènement dans le monde d'une vraie et durable paix, fondée sur la justice et la charité. Elle se réjouit de tous les efforts sincères qui tendent à ce but, et ne peut que souhaiter leur plein succès. En remerciant vivement Votre Excellence de l'aimable visite qu'elle n bien voulu Nous faire, Nous lui offrons Nos meilleurs souhaits pour son bien-être personnel. Nous tenons à l'assurer que Nos prières l'accompagnent dans ses graves responsabilités de Premier Ministre, et que c'est de tout cœur que Nous invoquons sur elle et sur son grand Pays les plus abondantes bénédictions divines. V Ad Romanum utriusque ordinis Clerum, postquam primae Romanae Synodi leges vim, obligandi habere inceperunt. * Diletti figli, Da quando ci incontrammo, la festa di S. Pietro, nella Basilica Vaticana, per la promulgazione del Sinodo, e, prima ancora, dai giorni delle nostre intimità spirituali e sollecitudini pastorali, che risalgono agli ultimi di gennaio per la celebrazione di quell'avvenimento, che si collocò subito fra i fasti della diocesi di Roma, il cuore del vostro * Die 24 Novembris mensis a I960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 968 Vescovo è rimasto in particolare e viva, anche se non clamorosa, comunicazione col vostro spirito, diciamo con lo spirito di ciascun membro del clero secolare e regolare dell'Urbe. E ci piaceva, di tratto in tratto, ringraziando Iddio, richiamare alla memoria con sorridente amabilità alcune espressioni tinte di buon umore, e fatteci arrivare pianamente all'orecchio in tono profetico circa la avventura, a cui Ci volgevamo, di un'impresa come quella di un Sinodo in Roma, incauta dal primo annunzio : poi da tenersi grado grado in qualche diffidenza sino alla sua promulgazione. La grazia celeste non fu invocata invano. Dall'incontro iniziale del 24 gennaio, nella sacrosanta Nostra Basilica Lateranense a quello più solenne del 29 giugno presso la Tomba di S. Pietro, potemmo con l'aiuto del Signore celebrare, certo, opus bonum, anche se in qualche cosa non opus perfectum. UN CONVEGNO APOSTOLICO Tutti eravamo al convegno apostolico. Se la immagine rispettosa è consentita, i dodici erano là in pienezza di numero e di consentimento : anche Tommaso c'era, cioè anche i timidi e gli incerti delle prime ore : tutti egualmente commossi dalla bontà del Signore verso chi lo invoca e lo serve con fiducia. Umbram fugai veritas Noctem lux éliminât. 1 Dalla promulgazione proclamata, e precisamente dal 1° novembre, il Sinodo Romano ha preso valore di legge diocesana. Secondo le parole della Costituzione Apostolica (( Sollicitudo omnium Ecclesiarum », ogni sacerdote del Clero Romano sa oggi mai come doversi comportare nelle sue attribuzioni caratteristiche. Le pagine del Sinodo, rese familiari al suo spirito, gli ripetono ogni giorno VHoc fac et vives. 2 Ebbene, diletti figli Nostri, in questo determinarsi delle vostre felici disposizioni a tradurre in pratica gli ordinamenti sinodali abbiamo pensato di non farvi cosa discara aggiungendo ancora alcune parole a quelle che avemmo la consolazione di rivolgervi nei Nostri colloqui di quei giorni benedetti dello scorso gennaio : e ciò a titolo di nuovo incoraggiamento per tutti a farci onore, innanzi a Dio, innanzi alla santa Chiesa e innanzi agli uomini. U sacro volume del Sinodo Romano sta circolando — ciò non vi stu1 2 Ex TAturgia : Seq. « Lauda Sion ». Lue. 10, 28. Acta Ioannis Pp. XXIII 969 pisca — nel mondo, bene accolto ed apprezzato da parte dei venerati Pastori, che in questi giorni Ce ne dissero a voce e Ce ne scrissero il loro compiacimento. Ne stiamo preparando una traduzione in italiano e in altre lingue per i laici, perchè sia un avviamento anche per loro alla conoscenza dei principi chiari e fiammeggianti, che sorreggono quella sapientissima e divina costruzione che è la Chiesa di Gesù, qui ancora militante sulla terra, ma pur sempre nella sicurezza dei trionfi della vita dei secoli eterni. LA FAMILIARE LETTURA DEL SINODO Prima cosa che abbiamo a dirvi. Innanzi tutto vogliate gradire, diletti figli, l'invito a rendervi familiare la lettura del Sinodo, che, giorno per giorno vi indicherà bellezze ascose di pensiero e di saggezza : e a prendervi come pratica familiare il rivedere e il rigustare quelle pagine, più ancora — non vi dispiaccia il sentirvelo subito dire con immediata schiettezza, poiché Ci si offre l'occasione di farlo — più ancora che la cura sollecita della coltivazionedi alcune pratiche ö devozioni particolari forse eccessive nello stesso culto della Madonna, la cara madre di Gesù e madre nostra, che non si offende di queste Nostre parole, e di alcuni Santi e Sante fra cui, certe volte, si impoverisce lo spettacolo della religiosità della buona gente nostra. Sappiate comprenderci. È dovere del sacerdote guardarsi e mettere in guardia il popolo. Alcune pie pratiche esclusive accontentano il sentimento, ma da sole non esauriscono il compimento degli obblighi religiosi e tanto meno sono in corrispondenza perfetta con i primi tre precetti del Decalogo, gravi ed impegnativi. Quanto al leggere il nuovo codice della vita diocesana, è dall'Antico e dal Nuovo Testamento che viene a noi la indicazione preziosa, dai Profeti e dagli Evangelisti. Da Ezechiele, per esempio, che, al capo secondo del suo poema profetico, ci apre la visione del libro arrotolato, che una mano misteriosa gli tendeva, tutto scritto dentro e fuori, e contenente lamentazioni, carmi e guai. Libro prezioso, che anch'egli fu invitato e non cessa di invitare a leggere e a divorare, risentendone alle viscere pinguedine e ricchezza di vita, e alla bocca dolcezza come di miele. 3 Egualmente S. Giovanni con gli altri Evangelisti — anche solo a seguirne le indicazioni nelle Concordanze Bibliche che Ci sono alla mano — rende continuo omaggio e invito a quella stessa lettura innanzi tutto dei libri che contengono la voce di Dio ai nostri cuori, e sono s Cfr. Ezech. 2, 8 - 3, 3. 970 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lampada accesa sul ilostro cammino a direzione dei nostri passi. Vom Domìni : divina lex : liber vitae. Avete mai riflettuto, diletti figli, a quel sacro poema didascalico che è il Salmo 118 : che comincia col Beati immaculati in via, o come dice la recentissima traduzione : Beati quorum immaculata est via, e che volge alla fine col Principes persequuntur me sine causa, e finisce di fatto con le parole così toccanti : vivat anima mea et laudet te : et decreta tua adiuvent me : Oberro ut ovis quae periit : quaere servum tuum, quia mandata tua non sum oblitus? Vogliate gradire la ripetizione, che Ci è familiare, di un richiamo a ricercare sullo sfondo di quel tessuto di inviti e di raccomandazioni, che si distende sulla recita del Salmo delle ore domenicali, indicazioni e confronti, che sono, più ancora che elevazione e poesia, spirito e sostanza delle disposizioni sinodali. Sarebbe così piacevole offrirvene qualche saggio. Ma voi stessi potrete facilmente scoprirne di vostro gusto. In tempi di giovinezza, quando eravamo in esercizio di più modeste funzioni, egualmente preziose però e meritorie nel ministero sacerdotale e nell'insegnamento, quanto era delizioso incitamento per il Nostro spirito l'accompagnarCi con S. Ambrogio in quella sua mirabile Expositio in Psalmum centesimum decimum octavum — giusto il Beati immaculati in via, citatovi ora — che si prolunga per ben 342 pagine distribuite in 22 sermoni del tomo XV del Migne, a pascolo ubertoso dell'anima pia. 4 Ma di questo invito a utilissime variazioni ascetiche della vostra vita quotidiana, occupata nel ministero diretto delle anime o nel servizio della Santa Sede Apostolica, basti l'accenno. Ad esporvi piuttosto, in riferimento al Sinodo ormai promulgato, qualcosa che più sta a cuore all'umile, ma autentico Pastore di tutto il gregge di Cristo, con speciale riferimento a questa porzione santa e benedetta di Roma, la prima diocesi del mondo, vogliate tendere l'orecchio a tre pensieri, che amiamo trasmettere e raccomandare alla vostra devota attenzione. SPLENDORE DELLA MISSIONE SACERDOTALE 1. Il primo è tratto dal Salmo 14 di Davide : Domine quis commorabitur in tabernaculo tuo, quis habitabit in monte sancto tuo? Esso si riferisce alla perfezione caratteristica della nostra missione sacerdotale : ed è la prima luce del Sinodo. 4 Ps. 118, 1, 161, 175-176. Acta Ioannis Pp. XXIII 971 Innanzi tutto ambulare sine macula : dunque vita immacolata, condotta personale degna dello sguardo, della ammirazione degli angeli del Signore, della edificazione dei fedeli e della considerazione degli infedeli che ci accostano. Ogni altra lode di qualità personali di talento, di saper fare, di successi esteriori, è fatuità ed inganno. Il sacerdote si manifesta innanzi tutto all'altare : in conformità e rispetto alle leggi liturgiche, in attenzione di prontezza e di semplicità, senza sofisticherie, estenuanti se stessi e chi ci avvicina, in continuata comunicazione di pensiero, di sentimento, di parole, con Gesù benedetto, in specchiata conformità di vita esteriore con la propria coscienza, ed in perfetta familiarità col proprio confessore, a sicurezza di buon indirizzo ascetico e di efficace disciplina di sè. L'altare, l'altare, diletti figli, è il punto di attrazione degli occhi e del cuore. Esso conclama la raffigurazione caratteristica della nostra vita, e di là si dipartono in tutto il loro dispiegamento le occupazioni precipue del sacerdote : le confessioni, la direzione delle anime, l'insegnamento catechistico, la cura dei malati, il contatto pronto, prudente, paziente coi fedeli di tutte le età e condizioni, in circostanze di dubbio, di dolore, di calamità pubbliche, di miseria. Poi : facere iustitiam et cogitare recta in corde suo. L'abitudine di pensar male di tutto e di tutti è ingombrante di sè e dell'ambiente in cui si vive. Occhi modesti con chicchessia, ma aperti e vivi sulle realtà nostre, e di chi vive con noi : disposizione abituale al nosce teipsum, per compatire gli altri : per tutto addolcire e vòlgere in bene, traendo motivi di fervore dall'esempio altrui. Soprattutto attenzione al governo della propria lingua : non calumniare: non facere malum proximo suo: non opprobrium inferre vicino suo. Ohe orrore è questo nell'esercizio della vita sacerdotale! Il saperci disciplinare e contenere su questo punto in uno sforzo di perfezione, non ci dispensa dal giudicare spregevole le disonestà del mondo, dal guardarcene, dal non lasciarci ingannare, e innanzi tutto dal non ammettere compromessi con il mondo, in vista di danaro a nostro vantaggio, di interessi materiali per noi, e, ciò che sarebbe più riprovevole e cattivo, a danno di persone innocenti. Qui siamo ancora sulle basi del diritto naturale. Guai al sacerdote che, a colmo di riprovazione, ardisse farsi coprire da falsi orpelli e parvenze di diritto canonico e di consuetudini, inesistenti o falsificate. Grande benedizione e motivo di delizia interiore è questa commora- 972 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tìo del sacerdote nel tabernacolo del Signore : questo abitare, nonostante i contatti con le bassure del mondo, in monte saneto suo. A conforto dello studio del tenerci in alto ben al di sopra delle seduzioni e degli incantesimi della vita presente, seguono a questo Salmo 14 i Salmi 15 e 16, egualmente di Davide : Conserva me, Deus, quondam confugio in Te : e la preghiera : Audi, Domine, iustam causam, attende clamorem meum. Oh! che pace serena in questa nostra vita sacerdotale sorretta dal canto : e che ci permette di guardare al magnifico nostro volume : Prima Romana Synodus, e di poter dire col Salmo 16 — nell'atto di ririspettarlo e nella buona coscienza di averlo rispettato ad ogni costo — le parole : Si scrutaris cor meum, si visitas nocte, si igne me probas, non invenies in me iniquitatem. Non est transgressum, os meum hominum more : secundum verba labiorum tuorum ego custodivi vias legis. 5 Notate : la lezione antica diceva veramente vias duras. Gli studiosi moderni in materia biblica hanno chiarito mèglio e fanno dire : vias legis, con un senso più fiducioso nel Signore, che impone la sua volontà con soavità di aiuto, e con promessa incoraggiante di ricompensa sicura di terra e di cielo. IL VERO DISTACCO DAL MONDO 2. Ed ora eccovi, diletti figli, un secondo pensiero, che cogliamo non da Davide salmista e profeta, ma dal due grandi Dottori della santa Chiesa, Gerolamo ed Agostino. Il Breviario, che ci è familiare, lo disvela in due pagine semplici e toccanti. Il codice della vita sacerdotale, il volume nostro del Sinodo, segna le proporzioni del nostro distacco dalla vita del mondo, e lo spirito del lavoro nostro sacerdotale in rapporto alle anime, che noi sacerdoti siamo chiamati — vocati estis — a salvare e a santificare. Che accenti nel linguaggio di S. Gerolamo nel suo commento di S. Matteo ! Grandis fiducia. Petrus piscator erat. — Noi lo conosciamo bene a iuventute nostra et sua il nostro S. Pietro — Dives non fuerat : cibos manu et arte quaerebat : et tamen loquitur confidenter : reliquimus omnia : et quia non sufficit tantum relinquere, iungit quod perfectum, est : Et secuti sumus te : fecimus quod iussisti : quid igitur nobis dabis praemiif 6 5 6 Ps. 16, 3-4. Lib. III in Matth. c. 19. Acta Ioannis Pp. XXIII 973 Puntiamo il nostro sguardo su questo : relinquere omnia : Christum, sequi, I due termini suppongono il rimanere di una linea di contatto fra la barca e i remi da una parte, e Cristo Gesù, che noi dobbiamo servire e portare, -dall'altra. Non si vive, e non si esercita ministero sacerdotale, nè si serve la santa Chiesa nei vari uffici della sua amministrazione centrale e universale, senza contatti con ciò che il mondo e lo spirito del mondo rappresentano. Questo spirito purtroppo non è solo sufficienza e necessità per fare onore all'altro termine, cioè al servizio del Signore nel compito sacerdotale per eccellenza, che è annunzio di Vangelo, derivazione di grazia sacramentale, esercizio di carità sotto varie forme, ma può essere, e difatto diventa tentazione quotidiana e seduttrice di superficialità o di freddezza nell'assolvere i compiti della dignità e dell'impegno sacerdotale. Attraimento e ricerca di ricchezza, di distinzione, di onori, di interessi personali mal si compongono col Christum sequi, e sono in flagrante contraddizione col reliquimus omnia, che è il punto di partenza verso la grandezza e la gloria verace del Cristianesimo, della Chiesa e del sacerdozio cattolico di tutti i secoli. Su questo punto vogliate consentire al vostro Vescovo e Padre la espressione di un lamento, che gli sta vivo nel cuore, e che sovente è gemito della sua preghiera. Le espressioni moderne della tecnica e delle comodità superflue rappresentano una duplice fonte di pericoli : cioè la realtà, sovente ripugnante ad buon senso umano e cristiano, di una artificiosa riproduzione e malefica diffusione di sottili deviazioni intellettuali e morali; e più in concreto la realtà dell'errore e del male — che del resto dura ab initio saeculorum — e la sua riproduzione e contraffazione visiva attraverso la stampa e la cinematografia, che ne moltiplicano all'indefinito le immagini e le seduzioni. Cogliamo l'occasione di rendere omaggio, e di dare incoraggiamento all'esercizio e al progresso della elevata produzione letteraria e scientifica, morale e religiosa, in tutti i gradi, e in tutte le forme del buon apostolato : che sappiamo svolgersi in misura notevole, certo, specialmente in alcune regioni a noi lontane e vicine, e tutte carissime e benemerite. Ma oh ! quanta povertà ancora da parte nostra, in proporzione del diluvio immenso e limaccioso della produzione tipografica e audiovisiva nel mondo intero, che invece di elevare le anime e i popoli alla conoscenza, all'amore, al culto di Dio, della verità, della bontà, della pura bellezza, della: giustizia, della fraternità e della pace, finisce per corrom- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 974 pere ed attossicare il buon sentimento, e preparare germi nefasti di dissoluzione e di rovina. Diletti figli : a dirvi queste cose, voi comprendete come la coscienza del Padre e del Pastore soffra fremiti di angoscia nell'atto di accostarsi alla coscienza di ciascuno di voi. Ecce nos reliquimus omnia et secuti sumus Te. In questo omnia che abbiamo lasciato per Cristo Gesù, c'è anche davvero la partecipazione ad ogni lettura e ad ogni visione di giornale, di rivista, di libro, di divertimento, che in qualunque modo contraddica alla verità e allo spirito di Cristo, all'insegnamento della santa Chiesa, alle prescrizioni ed agli inviti del volume del nostro Sinodo benedetto. Preghiamo tutti i Nostri cari sacerdoti a mettersi le mani sul cuore, e ad esaminarsi bene su questa materia, che giudichiamo gravissima ed importante. Accanto a questa dottrina che ci viene suggerita da S. Gerolamo nel Breviario « de Communi Abbatum », ecco venirci incontro un altro Dottore, la cui scienza ed illuminazione celeste soverchia di gran lunga molti altri Padri della santa Chiesa. È 8. Agostino, che nel Sermone decimo De verbis Domini, riportato anche questo nel Comune degli Abbati del Breviario, prende pure la parola. Non è quella degli Apostoli : Reliquimus omnia et secuti sumus Te, rivolta a Gesù : ma quella di Gesù, tanto amabile e dolce, da lui espressa ai discepoli più intimi, e a quanti altri si aggiunsero a loro : Venite ad me, omnes qui laboratis et onerati estis : et ego reficiam vos. Tollite iugum meum super vos, et discite a me quia mitis sum et humilis corde : et invenietis requiem animabus vestris. Iugum, enim meum, suave est, et onus meum leve. 7 E in queste parole stesse del Signore, oh ! quanta esaltazione di ciò che nella vita sacerdotale è fatica, anche fatica fìsica, durezza di sforzo, pena e dolore ! E come a proposito essa si applica ai buòni sacerdoti di ogni tempo! Essi sono i privilegiati del Signore per la speciale vocazione ricevuta; ma, quanto al corpo, sempre uomini mortali, fragili, infermi, sovente vasi di argilla. Eppure anche a loro è riservato un grande premio. È Gesù, il primo sacerdote, che lo assicura : Ego reficiam vos. Nell'atto di dare questa assicurazione, è notevole il constatare come Gesù affermi l'invito ai suoi più intimi a non temere di nulla, ma a prendere sulle spalle il suo giogo : Iugum meum super vos; e li inco7 Matth. 28-30. Acta Ioannis Pp. XXIII 975 raggi perchè apprendano da lui l'imitazione della sua mitezza e della sua umiltà di cuore, come a garanzia di quiete per le anime loro. Oh ! che orizzonte discoperto allo zelo di ogni sacerdote fervoroso in queste poche, soavi parole. La lettura dei singoli articoli del Sinodo Romano per la loro sovrabbondanza può lasciar l'impressione di favorire certe esuberanze di un attivismo a cui, nell'età meno matura, anime nobili e fervide si abbandonano con vivo trasporto. Ebbene S. Agostino ci ammonisce, prendendo l'ispirazione dalla parola di Gesù, a procedere con calma nel governo delle nostre energie. Si angustiantur vasa carnis, dilatentur spatia caritatis : e trova qui la nota prodigiosa di accordo con quel cantico sublime della carità che San Paolo in una pagina mirabile ha saputo ispirare tra lo slancio febbrile, quae urget, e la misura del suo prodigarsi per la gloria di Cristo e del suo Vangelo, e per la salute delle anime. 8 Dunque, a correggere e a temperare le esuberanze dell'attivismo è lo stesso Sant'Agostino che interviene, spiegandoci che iugum Domini su/per nos non significa rifabbricare il mondo, creare le cose visibili ed invisibili, compiere miracoli, al punto di resuscitare i morti, ma il tenerci fedeli alla mitezza ed alla umiltà del cuore, perchè questo è il gran segreto di buon successo in ogni tempo e in ogni evento. LE LETTERE DEL PRIMO PAPA 3. Un terzo pensiero, diletti figli, viene a noi, a comune incoraggiamento a far onore al Sinodo nostro, dalla parola che ci è ben familiare di S. Pietro, primo Vescovo di Roma, umile, benedetto, santissimo, costituito da Gesù pietra fondamentale della Chiesa, una, santa, cattolica ed apostolica, che nell'ordine della Provvidenza esercita da Roma il suo centro e primato di onore e di governo sopra tutte le Chiese sparse nel mondo. La sua voce giunge a noi dai secoli lontani, quale la rivolse già da Roma a due riprese ai cristiani, che costituivano le prime comunità di Oriente. Essa continua ad esprimere la celeste dottrina, la direzione spirituale, la buona disciplina che il Sinodo nostro contiene nella variazione di circostanze esteriori, ma con provvedimenti egualmente saggi ed appropriati alle contingenze della vita attuale. Queste Lettere apostoliche di S. Pietro — come quelle di S. Paolo, del resto, e tutta la Sacra Scrittura — dovrebbero fornire nutrimento spirL8 Cfr. 1 Cor. 13, 1-13. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 976 tuale per tutti i cattolici del mondo. E ben volentieri salutiamo l'occasione di invitare i fedeli a corrispondere agli inviti e agli indirizzi, che il Sinodo Romano porge a tutti per questa lettura del Libro Sacro, la cui ignoranza è veramente oggi imperdonabile per ogni cattolico che si rispetta. San Pietro dice che il (( nostro fratello carissimo Paolo, secondo la sapienza che gli fu donata », a proposito della pazienza di Nostro Signore in riferimento alla salvezza universale, tocca alcuni punti difficili che gli inesperti ed i deboli stravolgono, come fanno anche delle altre Scritture a loro propria perdizione. Ma ciò non è detto per noi sacerdoti, alla cui santificazione la lettura della Bibbia Santa potrebbe recare tanti vantaggi di ogni ordine spirituale e pastorale. Le due Lettere di S. Pietro, poi, a rivederle con calma e con la consueta preparazione per i sacerdoti Romani, e anche per i fedeli, meriterebbero di essere apprese e ritenute in grande familiarità, e quasi, come suol dirsi, a memoria. Senza addentrarci in citazioni e richiami, che sfuggirebbero alle limitazioni di questo convegno, valga l'invito alla meditazione di queste due Encicliche del primo Papa. Cibo sostanziosissimo di alta e di pratica dottrina ; vero rapimento spirituale, inatteso per i più : dolcissimo per chi vi si rende familiare. S. Paolo scrisse ai Romani verità stupefacenti su punti di ordine assai elevato e di interesse universale. S. Pietro .scrisse invece da Roma ad incoraggiamento di tutti i sacerdoti e fedeli, per argomenti che attingono di preferenza alle condizioni della vita pratica della Chiesa e nella Chiesa di tutti i tempi. Facciamone tesoro noi sacerdoti della diocesi di Roma. Basta un saggio per inebriarci. 9 Il primo capo della prima Lettera, ad esempio : la dignità del cristiano e la santità della sua vita ; poi i doveri, in tutto splendenti di grazia in chi costituisce la stirpe eletta, il sacerdozio regale, la nazione santa, il popolo di acquisto : il dovere della obbedienza, le gioie della famiglia e della carità : i consigli nell'attesa della fine : le speciali raccomandazioni per gli anziani e per i giovani. Per i presbiteri, infine, oh ! quale tesoro di celeste e ammonitrice dottrina ! Lui, S. Pietro, il consenior et testis Christi passionum, qui et eius, quae in futuro revelanda est, gloriae Communicator : come parla ancora ai sacerdoti : pascite qui in vobis est gregem Dei, providentes non coacte, sed spontanee secundum Deum, neque turpìs lucri gratia, sed voluntarie; neque ut dominantes in cleris, sed forma facti gregis ex animo. * 1 » Cfr. 2 Petr. 3, 15-16. 10 / Petr. 5, 1-3. Acta Ioannis Pp. XXIII 977 FULGORI DELLA DIOCESI DI ROMA La seconda lettera è meno vivace e colorita della prima, trattenendosi sopra materie in discussione, errori da correggere, falsi maestri da evitare. Non manca però di un tocco di umano sentimento, là dove Pietro dice certo quod velox est depositio tabernaculi mei, e promette di ricordarsi dei suoi fedeli anche poi. Dabo operam et frequenter habere-vos post obitum meum, ut horum memoriam faciatis. 11 Venerabili Fratelli e diletti figli! Fra l'altro, S. Pietro in questa sua seconda Lettera, al capo terzo, versetto otto, dice : una cosa non dimenticate, o carissimi, che un giorno solo presso il Signore è come mille anni : e mille anni sono come un solo giorno. Questo accenno ci torna improvviso all'orecchio qui sul termine di questo colloquio, che Ci piacque tanto di poter avere, come di tutte le sollecitudini, del resto tranquille, che Ci importarono la preparazione e la celebrazione del Sinodo Romano. La coscienza dell'umile successore di S. Pietro quale Vescovo di Roma, che si tiene sempre aperta innanzi al Signore nella intenzione di compiere il suo buon servizio, innanzi tutto nella sua diocesi — servus servorum Dei — valendosi della collaborazione di tante anime egualmente bene ispirate dalla dottrina e dalla grazia celeste, sa di poter dire che l'iniziativa del Sinodo Romano, quanto alla sua attuazione, fu veramente benedetta. Questa la ragione che Ci suggerì il convegno odierno, a distensione del nostro spirito riconoscente: dixi et liberavi animam meam. Il Sinodo celebrato comporta ancora un buon lavoro complementare, che Noi seguiremo passo passo, non impazienti, ma attenti a cogliere ogni circostanza che la Provvidenza vorrà offrirci per corrispondere alla buona volontà di tutti, ai desideri delle anime più delicate, alle presenti necessità della diocesi Nostra, al di là e al di sopra del risentimento per alcune parole precipitose, che talora mettono confusione e incertezza nei cuori timidi e deboli. 11 Sinodo è fatto, diletti figli, celebrato e promulgato. Ora pensiamo, com'è naturale, che la sua attuazione non dipende tanto da Commissio1 1 2 Petr. 1, 14-X5. 978 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale ni di vigilanza — che pur meritano il loro posto di lavoro e di rispetto — quanto dalla coscienza di ciascun sacerdote. Per parte Nostra — amiamo ripeterlo — Noi Ci siamo ormai volti con serena speranza di perfetta riuscita all'impresa grande del Concilio, e preghiamo Iddio di concedere anche a voi questa stessa fiducia. E l'avrete, diletti figli, nella misura che saprete valutare il potentissimo aiuto, che dalla applicazione delle Costituzioni sinodali può venire ai singoli membri del clero, alle comunità religiose, agli istituti di cultura superiore e di educazione ecclesiastica, alle parrocchie. Le diocesi del mondo guardano a Roma, al Papa, ai suoi collaboratori, dai più alti ai più modesti, alla diocesi sua. Non deludiamo l'ansia del pellegrino che volge i suoi passi verso questa città benedetta; non rifiutiamo il compito che ci viene offerto di essere come gli araldi del Concilio Vaticano II : araldi per lo spirito di fede, di pietà sincera, di ordine e di pace. AVVINCENTE TESTIMONIANZA DI PIO IX Diletti figli ! Sì, da mesi, il Papa dà alcune delle sue ore subsecivae alla storia degli ultimi Concili, con speciale riferimento al Vaticano I, ed in questa giornata, sentendo intorno alla Nostra umile persona gli echi di tante buone parole di augurio per la continuazione della lunga vita che il Signore Ci ha concesso, pensiamo al venerato predecessore Nostro Pio IX di gloriosissima e santa memoria, che appunto all'età Nostra esatta, sul finire del suo 79° anno, e sull'inizio dell'anno 80°, come accade a Noi in quest'ora, si accingeva alla apertura immediata del Concilio Vaticano, che tanto beneficio nell'ordine spirituale e pastorale doveva apportare e portò alla Chiesa Cattolica nel mondo intero. Diletti figli ! Da tempo amiamo applicare a Noi stessi quanto diceva di sè il Cardinale Federigo Borromeo : Dio conosce i miei mancamenti e quello che ne conosco anch'io, basta a confondermi. Ed è per questo che anche nella circostanza dell'80° vi preghiamo di lasciarci quasi nell'ombra del grande Nostro predecessore Pio IX, di cui amiamo leggervi una testimonianza che teniamo nelle Nostre note personali. « La sua salute è perfetta — scriveva Luigi Veuillot —. Egli conversa con tanta finezza che bontà. Il suo occhio riconosce sempre i suoi amici nella folla, ed ama dire di averli veduti qua e là. La sua mano, che pure sostiene una così gran parte di peso del mondo, non trema af12 12 Manzoni, I promessi sposi, cap. X X V I . Acta Ioannis Pp. XXIII 979 fatto. Il suo orecchio ascolta e comprende il cuore commosso di rispetto e dì amore di chi gli parla a bassa voce. Il suo spirito è presente a tutto, e ricorda tutto, tranne le ingiurie Su questi ricordi, e su questo lontano ma tanto attuale incoraggiamento a perfezione di vita sacerdotale per Noi e per voi tutti, poniamo termine al Nostro colloquio ed in augurio paterno a corrispondere sempre alla grazia del Signore, vogliate accogliere per voi e per le anime alle vostre cure affidate la Nostra grande Apostolica Benedizione. VI Ad Excellentissimum Virum Benedictum Nardone, Consilii Uruquarianae Orientalis Reipublicae gubernandae Praesidem. * Señor Presidente : Vuestra presencia y la de las ilustres personalidades que os acompañan, es para N O S motivo de particular satisfacción por ver representada en Vuestra Excelencia a la gran familia Uruguaya de quien traéis el testimonio de devota adhesión a la Cátedra de Pedro. Queremos agradeceros, Excelentísimo Señor, vuestra visita y expresar una vez más en esta solemne circunstancia el aprecio que profesamos a vuestra Nación, cuya mayor prosperidad buscáis con la tenacidad que os distingue. Y de este aprecio hemos dado prueba ya al principio de Nuestro Pontificado al elevar 3, uno de sus más preclaros hijos a la Púrpura Romana. Una demostración de espontaneo reconocimiento pudimos percibirla prontamente en el eco consolador ques Nos llegó de los honores con que este insigne príncipe de la Iglesia fué recibido al regreso a su Patria. Amamos al Uruguay, País hermoso, favorecido por la Providencia con especiales dones, glorioso por su pasado y repleto de promesas para el porvenir. Los nuevos centros de vida religiosa, recientemente creados — cuatro son las diócesis erigidas en los últimos años — las casas de cristiana educación en continuo aumento, las numerosas instituciones de caridad y de beneficencia son claro exponente de la vitalidad del catolicismo de ese pueblo, que en la defensa de su fe, en la tutela de la familia, en la difusión y aplicación de la doctrina social católica encontrará las bases de un seguro y sano progreso. 1S Louis Veuillot, Rome pendant le Concile, c. I I , pag. 366, ed. Lethielleux, Paris 1927. * Die 3 Decembris mensis a. I960. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 980 Las felices relaciones que existen entre esta Sede Apostólica y el Uruguay — relaciones que deseamos sean no solo mantenidas sino mayormente consolidadas — constituyen firme garantía de fidelidad a la historia y son presagio de que esta colaboración entre las Autoridades religiosa y civil, cada vez más estrecha y eficiente, seguirá contribuyendo al bienestar del pueblo uruguayo. Por su cristiana prosperidad formulamos Nuestros más fervientes votos y a todo él, con Vuestra Excelencia y las personalidades que os acompañan, va Nuestra cordial Bendición Apostólica. NUNTII RADIOPHONICI I AD TERMINANDAS CELEBRATIONES MARIALIS CONVENTUS IN URBE BONO AERE EX UTRIUSQUE AMERICAE NATIONIBUS COACTI. * Amadísimos fieles que os habéis reunido en el Primer Congreso Mariano Interamericano: Con deslumbres de claridad celeste, irradiada del sol de justicia, Cristo Nuestro Señor, se os presenta María a vosotros que en estos días habéis estudiado los privilegios y prerrogativas de la que es Madre de la Iglesia. Miles y miles de corazones ofrecen simbólico pedestal a su pie purísimo. Y son todas las Naciones de América, las que, como estrellas, forman corona en torno a su Reina y Protectora. ¡ Cómo gorazá ante este grandioso espectáculo la Virgen de Lujan, de Guadalupe, del Cobre, de Copacabana, la de tantos y tantos Santuarios que adornan la geografía variada de vuestro Continente, irradiando vida y aliento sobrenatural sobre vuestros hogares y campiñas! Pues pensad la alegría que inunda el alma de este humilde Vicario de Cristo quien os habla mientras os ve espiritualmente, unidos todos en el amor de la misma Madre. ¡ Son tantas las cosas que irrumpen a Nuestros labios en esta ocasión ! Pero no pudiendo ahora deciros todo, vamos a indicaros brevemente estas dos ideas. 1 I. Conservad cada día más viva la devoción a María, La devoción mariana es el camino por excelencia que conduce a penetrar en las enseñanzas del Divino Maestro y a conformar la propia vida, * Die 13 Novembris mensis a. 1960. Acta Ioannis Pp. XXIII 981 en todos sus aspectos, con la vocación en virtud de la cual filii Dei nominentur et simus. ¿Quién más que María alentó el celo de los primeros misioneros españoles y de todos los que predicaron er evangelio en el Nuevo Mundo, cuya ruta abrió entre la <( Pinta » y la « Niña » la nao « Santa María »? De los títulos y advocaciones de Nuestra Señora tomaron nombre las ciudades que se iban fundando en ese Continente, mariano por antonomasia. Y así la Reina de Cielos y tierra aparece en vuestra historia como la Madre en cuyo regazo despertaron a la luz de la fe cristiana vuestros pueblos, esa fe, puntal firme de vuestro pasado, elemento básico de vuestra cultura y dato fundamental de vuestra personalidad. Si pues en ;alguna ocasión el enemigo intentara arrebataros el legado tan valioso de vuestras tradiciones católicas, que en el seno de vuestros hogares sea entonces más intensa la devoción a María, que vuestros corazones vibren de amor a la que es cantada por la Liturgia como debeladora de herejías : (( Cunetas haereses sola interemisti in universo mundo », a la que vosotros en este Congreso habéis estudiado y considerado como (( Mater Christi », « Mater gratiae », « Mater Ecclesiae ». 1 II. Que reine la caridad en todas vuestras relaciones. Los primeros cristianos se daban mutuamente el nombre de (( hermanos » y no era ésta expresión pura fórmula, ya que los mismos paganos quedaban admirados del amor que se tenían. De este modo el cristianismo alumbró en la humanidad un hontanar de donde habían de derivar tantas'obras de misericordia, tantas instituciones que son gloria de la Iglesia. La caridad, patrimonio del cristianismo, se fundamenta en la sublime realidad de estar todos los hombres vinculados en un mismo Padre Creador, en un mismo Redentor y en una misma Madre que El nos dio en el momento cumbre de la cruz. Este amor fraterno, sin distinciones, es fuente segura de bienestarpara las sociedades y abraza perspectivas vastísimas desde el plano de las relaciones personales al de las colectividades. La paz auténtica y estable, que no es algo superficial y negativo, aflora de la concordancia general y es fruto de una labor constante y progresiva que resuelve primero las tensiones sociales dentro de cada Nación y tiende luego puentes de comprensión entre unos y otros Países. La gran tarea que en la hora actual el Nuevo Mundo tiene ante sí, no 1 i lo. 3, 63 - ACTA, i. vol. II, n. 14. — 28-12-1960. 982 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale podría ser realizada si le faltara en su base la unidad, la concordia, y éstas no podrían ser sinceras ni duraderas si no estuvieran alentadas por el sentido cristiano de la gran familia humana. ¡ Oh, si los hombres todos, los que mandan y los que obedecen, los pueblos poderosos y los débiles, tuvieran presente que la caridad es el supremo lazo, la suprema fuerza unitiva en cualquier comunidad de orden familiar, nacional o internacional ! San Juan Crisòstomo decía de las celebraciones litúrgicas cristianas : « Cuando estamos en el altar oramos ante todo por el mundo entero y por los intereses colectivos » . Tal sea ahora y siempre en vuestra oración a Nuestra Señora : la sonrisa brotará de sus labios repleta de bendiciones. Sea para todos este acto mariano un compromiso con que cada uno se obligue a vivir un cristianismo cada día más eficiente y pletòrico de esencias marianas, de un amor mutuo más acrisolado, de una participación más compacta en las obras católicas. Que el Primer Congreso Mariano Interamericano constituya un punto de partida para agrupar las fuerzas de los hombres de buena voluntad en la defensa de la fe cristiana, ¡ Cuántos bienes esperamos — los estamos ya casi viendo — de una colaboración fraterna para el florecimiento de la fe católica en las Naciones americanas ! Estas gracias confiadamente pedimos invocando sobre vosotros el Santísimo nombre de Jesús, mientras con el más vivo afecto de Nuestro corazón de Padre, damos a Nuestro dignísimo Cardenal Legado, al amadísimo y tan benemérito Cardenal Arzobispo de Buenos Aires, a las Autoridades eclesiásticas y civiles ahí congregadas, al Clero, Religiosos y pueblo todo con cada una de las Naciones de la queridísima América, una particular Bendición Apostólica. 2 II CHRISTIFIDELIBUS P ARAQUARI ANA E NATIONIS, OB QUINTUM ET VICESIMUM E X PLETUM ANNUM, EX QUO STATIO RADIOPHONICA, CUI NOMEN (( CARITAS )), ASSUMPTIONOPOLI AETHERIAS P R I M U M M I S I T UNDA S. * Amadísimos fieles del Paraguay : Las Bodas de Plata de la Emisora « Caritas» Nos brindan la oportunidad de enviar a los católicos todos del Paraguay un saludo paterno, y a los Padres Franciscanos de Asunción una palabra de felicitación y de aliento. * Horn. H in 2 Cor.; Migne PG, 61, 398. * Die 25 Novembris mensis a. 1960. Acta Ioannis Pp. XXIII 983 Nos es bien conocida la eficiencia y la buena labor de apostolado y de elevación cultural, desarrollada por Radio « Caritas » en los cinco lustros pasados. Secundando el mandato evangélico Quod in aure auditis, praedicate super tecta, las ondas de vuestra Emisora dan alas a la palabra de Dios para recorrer la Nación entera, penetrando en la: intimidad de los hogares como portadora del mensaje del Altísimo. Congratulaciones a cuantos dirigís Radio « Caritas » o en la misma colaboráis. ¡ Animo y adelante ! Laudate Dominum de coelis, laudate eum in excelsis, os diremos con el Salmista. Alabad al Señor en los Cielos, alabadle desde las alturas. Que esta Emisora, siempre al servicio de la Jerarquía y de la causa católica, continúe siendo instrumento de alabanza al Creador, y vehículo de amor y de luz, de paz y de alegría para cuantos la oigan. Dulce y consolador para Nos es también el poder expresaros en este momento todo el afecto que, en las entrañas de Cristo, profesamos a esa querida Nación. Como Padre Vuestro Nos sentimos con vosotros ufanos de vuestras glorias y tomamos parte igual en vuestros gozos que en vuestras tristezas. Amamos al Paraguay que se honra con la memoria de San Francisco Solano, de cuya muerte conmemoráis el trescientos cincuenta aniversario. Os honor insigne de Asunción el Beato Roque Conzález, aquel heroico misionero cuyo corazón — la más significativa y preciada reliquia suya — lo tenéis ya entre vosotros. ¿Quién duda de que la Virgen de Caacupé ocupa un puesto preferente en el corazón de cada paraguayo? A Ella y a vuestros Santos Protectores suplicamos que os asistan en la defensa de vuestro patarimonio católico, a fin de que, en la fidelidad y obediencia a vuestros legítimos Pastores, nada haya que temer para la unidad de la fe que señala la ruta luminosa de vuestra historia. 1 2 3 Y si Nos pedís unas consignas, permitid que os digamos en paterna confidencia, lo que constituye un ardiente anhelo de Nuestro corazón en el deseo de que vuestro catolicismo florezca cada día más lozano y vigoroso. Estamos ciertos de que haréis todo lo posible por conservar íntegra la santidad del hogar, en el respeto de la ley de Dios para la constitución de la familia cristiana. Dais un gran consuelo a este humilde Vicario de Cristo que ahora os habla, cuando os esforzáis por que la formación religiosa de vuestros niños, iniciada con una catequesis metódica y 1 2 s Matth. 10, 27. Ps. 148, 1. Cfr. Phil. 1, 8. 984 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale organizada, se prolongue y complete en la edad adulta con un cultivo ulterior y una instrucción adecuada a sus exigencias y al grado de cultura en los demás ramos del saber. De los hogares y escuelas, en que se vive con sincera generosidad el evangelio, esperamos, como fruto espontaneo, la abundancia de vocaciones sacerdotales y religiosas tan necesarias en ese hermoso País. Que Dios bendiga a vuestro pueblo y os conceda para siempre la paz y concordia en el espíritu de la justicia y de la caridad cristianas. Ayeruré tupmy Caacupé to meé peéme ñandeyára pytyvó. A la Virgen de Caacupé rogamos quel del Señor os obtenga su ayuda. En prenda de estas gracias, mientras invocamos sobre vosotros el nombre Santísimo de Jesús, os damos de todo corazón la Bendición Apostólica. Sacra Congregatio Concilii 985 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONCILII I DECRETUM NOVUS INDEX STATUITUR DIERUM FESTORUM, QUIBUS INEST OBLIGATIO LITANDI SACRUM PRO POPULO. Cum in novas Rubricas Breviarii et Missalis editas post Litteras Apostolicas (( Rubricarum instructum » diei 25 mensis Iulii 1960 per Decretum Generale Sacrae Rituum Congregationis « Novum rubricarum Breviarii ac Missalis romani codicem » diei 26 mensis Iulii 1960, quaedam variationes circa dies festos inductae fuerint, nonnulli Ordinarii locorum per varias Regiones constituti a Sacra Congregatione Concilii expostulaverant ut, ad dubii atque perplexitatis occasionem auferendam circa dies, quibus est applicandum Sacrum pro populo, congrua aliqua ratio miretur. His itaque votis annuens, Sacra Congregatio Concilii, de mandato Summi Pontificis Ioannis XXIII feliciter Regnantis, indicem taxativum, qui sequitur, festorum, quibus, iuxta praescripta canonum 339 §1 et 466 § 1 Codicis Iuris Canonici, in universa Ecclesia a die 1 Ianuarii 1961 inest obligatio litandi Sacrum pro populo, conficiendum statuit ; idest : FESTA DE PRAECEPTO Dominicae T et H Classis. Alia Festa I Classis in Calendario Ecclesiae Universae : 1. Nativitas Domini - 2. Dies octavus Nativitatis Domini - 3. Epiphania Domini - 4. Ascensio Domini - 5. Festum SSimi Corporis Christi - 6. Conceptio Immaculata B. Mariae Virginis - 7. Assumptio B. Mariae Virginis - 8. Festum S. Ioseph, Sponsi B. M. V. - 9. Festum SS. Petri et Pauli Apostolorum - 10. Festum Omnium Sanctorum. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 986 FESTA NON DE PRAECEPTO / Classis in Calendario Ecclesiae Universae : 1. Festum SSmi Cordis Iesu - 2. Festum Pretiosissimi Sanguinis D. N. I. C. - 3 . Annuntiatio B. Mariae Virginis - 4 . Festum Sancti Ioseph Opificis - 5. Dedicatio S. Michaelis Archangeli - 6. Nativitas S. Ioannis Baptistae. / Classis in Calendariis particularibus : 7. Festum Patroni principalis Nationis - 8. Festum Patroni principalis Regionis seu Provinciae sive ecclesiasticae sive civilis - 9. Festum Patroni dioecesis - 10. Anniversarium Dedicationis Ecclesiae Cathedralis - 11. Festum Patroni principalis loci seu oppidi vel civitatis 12. Anniversarium Dedicationis Ecclesiae propriae - 13. Titulus Ecclesiae propriae. /7 Classis : 14. Nativitas B. Mariae Virginis - 15. Purificatio B. Mariae Virginis - Festa natalicia Apostolorum et Evangelista rum, scilicet : 16. Festum S. Andreae - 17. Festum S. Thomae - 18. Festum S. Ioannis 19. Festum S. Mathiae - 20. Festum S. Marci - 21. Festum SS. Philippi et Iacobi - 22. Festum S. Iacobi - 23. Festum S. Bartholomaei - 24. Festum S. Matthaei - 25. Festum S. Lucae - 26. Festum SS. Simonis et Iudae. Contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Romae, die 3 Decembris 1960. P. Card. Cimaci, Praefectus L. © S. P. Palazzini, a Secretis II DECRETUM DE SERVITIO CHORALI NOVO RUBRICARUM CODICI ACCOMMODANDO In Litteris Apostolicis « Rubricarum instructum » diei 25 mensis Iulii 1960 ad num. 3) edicitur: « I t e m statuta, privilegia, indulta et consuetudines cuiuscumque generis, etiam saecularia, et immemorabilia, immo specialissima atque individua mentione digna, quae his rubricis obstant, revocantur ». Sacra Congregatio Rituum 987 Quare Sacra Congregatio Concilii, de mandato Summi Pontificis Ioannis XXIII feliciter Regnantis, statuit, ad servitium chorale quod attinet, ut locorum Ordinarii curent emendari statuta capitularia et abrogari praefata privilegia, indulta et consuetudines, quae dictis rubricis obstent. Insuper declarat reductiones servitii choralis, quae a Sacra Congregatione Concilii fuerint concessae, adhuc vigere, si et quatenus praedictis rubricis haud obstent. Petitiones autem reductionum servitii choralis vel earundem prorogationum a Capitularibus exarentur iuxta novas rubricas Breviarii et Missalis. Contrariis quibuslibet haud obstantibus. Datum Romae, die 3 Decembris I960. P. Card. CIRIAOI, Praefectus L. © S. P. Palazzini, a Secretis SACRA CONGREGATIO RITUUM LAUDIBUS IN BLASPHEMIARUM REPARATIONEM NOVA ADDITUR INVOCATIO URBIS ET ORBIS Sanctissimus Dominus noster Ioannes Divina Providentia Pp. XXIII, in Audientia die 12 Octobris mensis anno I960 infrascripto Sacrorum Rituum Congregationis Cardinali Praefecto concessa, statuere benigne dignatus est, ut laudibus in blasphemiarum reparationem, quae incipiunt « Benedictus Deus » (italice : « Dio sia Benedetto » ) , addatur invocatio : (( Benedictus Sanguis eius pretiosissimus » (italice : « Benedetto il suo Preziosissimo Sangue » ) , et quidem post invocationem (( Benedictum Cor eius Sacratissimum ». . Quibuslibet contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Rituum Congregationis, die 12 mensis Octobris, anno 1960. 83 C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculanus, Praefectus Henricus Dante, a Secretis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 988 SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS DECRETUM CATHOLICA STUDIORUM UNIVERSITAS NAVARRENSIS IN HISPANICA DITIONE ERIGITUR. Erudiendae instituendaeque iuventae Sancta Mater Ecclesia summa contentione semper prospexit, nullis laboribus impensisve parcens, adolescentibus adultisque sanam luculentamque doctrinam praebendo ne « variis et peregrinis abducerentur ... tabulis » (Hebr. 13, 9; II Tim. 4, 3-4), sed « gens sancta, populus acquisitionis », immo et « regale sacerdotium » Deo hominibusque pararentur, in omnium salutem, quae Veritate nititur, opem praestituri. Quod praecipue in illis regionibus factum est unde catholica fides sine intermissione gentibus effulsit, Ecclesiae magisterio fidelissime retento, sicut de Hispania omnibusque hispanico idiomate utentibus nationibus constantissime liquet. Celeberrimae enim memorandae veniunt clericorum laicorumque scholae a perinsigni Ecclesiae Doctore S. Isidoro Hispalensi in catholici populi profectum inceptae, Salmanticense Pontificium Regiumque Studium Generale, cuius surculi exstiterunt Manilana, Dominicana, Limana aliaeque a Summis Pontificibus erectae studiorum Universitates. Tot praeclara redintegrantes, sodales Societatis Sacerdotalis Sanctae Crucis et Operis Dei, hodiernis excultiorum adolescentium necessitatibus pro vide consulentes, Centrum Superiorum Studiorum, « Estudio General de Navarra » nuncupatum, a. D. MCMLH inchoaverunt, cuius laeta primordia, pa- terne impellente Nuntio Apostolico apud Hispanos planeque faventibus tum Sancta Sede tum loci Ordinariis, in primis Pampilonensi, tantis incrementis invaluerunt ut omnes praecipuae Facultates (« Escuelas » ) , quibus pleniores studiorum Universitates de more constant, Studio Generali Navarrensi paulatim accesserint. Simul duo instruebantur instituta, ad scientificam moralemque alumnorum institutionem fovendam, «Praeceptores» («Jefes de estudio») nempe, quorum est unumquemque discipulum curare tuerique, atque « Collegia » (« Colegios Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus 989 Mayores » ) , quibus alumnorum institutio religiosa, humanistica, socialis, optimis praeeuntibus ecclesiasticis viris aliisque <( Operis Dei » membris, opportunis aptisque mediis completur. Cum Facultatum seu Scholarum incrementum Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum universitatibus merito laudaret, ac de qualibet Facultate catholicis doctrinis ditanda assidue consulere!, Decreto d. d. xn m. Iunii a. D. MCMLix « Institutum Canonisticum » in Facultate Iuridica eius- dem Studii Generalis Navarrensis condidit, idque Pontificio Instituto Utriusque Iuris Lateranensis Urbis Universitatis aggregavit, cuius esset academicos gradus tum baccalaureatus tum licentiae Iuris Canonici, approbatis Statutis ad amussim servatis, selectis alumnis post superata examina conferre. Nunc autem, attentis Praesidis Generalis laudatae Societatis Sacerdotalis Sanctae Crucis et Operis Dei humillimis precibus, tum Apostolici Nuntii Matritensis tum Archiepiscopi Pampilonensis supplicibus commendationis litteris suffultis, ipsorumque civilium Magistrarum, qui Studium Generale Navarrense summa benevolentia^ prosequuntur, instantissimis rogationibus benigne acceptis, eadem Sacra Congregatio de tanto negotio certiorem fecit Augustum Pontificem fel. regn. Cum autem Ssmus Dominus Noster Ioannes Div. Prov. Pp. XXIII perlibenter annuere dignatus sit, memorata S. Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus, post approbata peculiaria exhibita Statuta, Athenaeum canonice erigendum ad normam can. 1376 C. I. C. pro munere deliberavit. Hisce igitur, ad gloriam Dei O. M., ad Sanctae Catholicae Ecclesiae decus ac incrementum atque ad animarum proventum « Catholicam studiorum Universitatem Navarrensem » in civitate archiepiscopali Pampilonensi vigentem, sodalibus laudatae Societatis Sanctae Crucis et Operis Dei commissam, pro munere constituit erigitque atque in perpetuum erectam declarat, quatuor studiorum Facultatibus praeditam (Iuris cum Instituto Iuris Canonici, Medicinae cum adnexa Schola Infirmariarum, Philosophiae Litterarumque cum Sectione Historiae, Scientiarum Mathematico-Physico-Chimicarum), necnon Instituto Superiore Periodismi aliisque vel nuper inceptis vel mox incipiendis — in primis Instituto Superiorum Studiorum de officinarum praepositis catholice instruendis, in Barcinonensi metropoli non ita pridem inchoato — necnon Facultate Machinariorum (« Escuela de Ingeniería » in Sancti Sebastiani urbe hoc exeunte anno condenda), — ipsi Catholicae Universitatis prorsus agnitis iuribus, honoribus, privi- 990 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Oßdale legiis, quae ad huiusmodi Athenaea in universo Catholico Orbe spectant. Sacra eadem Congregatio insuper praecipit ut omnia ad effectum traducantur quae approbata Statuta tum de coetu curatorum ac de moderatoribus praescribunt tum de magistrorum discipulorumque officiis definiunt, in primis de Sacra eadem Congregatione statis temporibus edocenda eademque roganda de novo Rectore nominando, de nova Facultate vel Superiorum Studiorum Instituto forte inchoandis,> de quavis in Statuta a Sede Apostolica probata mutatione inducenda. Ceteris servatis de iure servandis ; contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Roma, ex aedibus S. Congregationis, d. vi m. Augusti, in festo Transfigurationis D. N. I. Ch., a. D. MCMLX. £8 I. Card. PIZZARDO, Ep. Albanen. Praefectus L. $ S. Dinus Staffa, a Secretis Sacra Romana Rota 991 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I PARISIEN. NULLITATIS MATRIMONII (ROSPIGLIOSI - W E I L L ) Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Clarae Weill, in causa conventae, eamdem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 2 Februarii 1961, hora meridiana cum dimidio, ad disputandum de dubio concordando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus pro causae definitione. An sententia Rotalis diei 21 Iulii I960 confirmanda vel infirmanda sit, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae dominae Clarae Weill curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. * Petrus Mattioli, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 5 Novembris a. 1960. Marius Franciscus Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Claire Weill, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 2 février 1961 à 12 heures 30, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. La sentence du Tribunal de la Rote en date du 21 juillet 1960 doit elle être confirmée ou infirmée, dans le casf Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lien de la résidence de la dite Claire Weill, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 992 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II MONTISVIDEI NULLITATIS MATRIMONII (SORALUCE - URIA) * Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Esther Uria, in causa conventae, eamdem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 16 Februarii 1961, hora undecima, ad disputandum de dubio concordando, vel ad infrascriptum subscribendum. An sententia Rotalis diei 31 Maii 1960 confirmanda vel infirmanda sit solummodo quod attinet querelam nullitatis adversus sententiam primae instantiae. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae dominae Esther Uria curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. * Gerardus M. Rogers, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 7 Decembris a. 1960. Marius Franciscus Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Esther Uria, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 16 février 1961 a 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté. La sentence du Tribunal de la Rote en date du 31 mai 1960 doit-elle être confirmée ou infirmée, seulement ce qui concerne la nullité de la sentence édictée en première instance? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Esther uria, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curine 993 DIARIUM ROMANAE CURIAE Sabato, 19 novembre 1 9 6 0 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza Sir P e t e r S c a r l e t , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario di Gran Bretagna, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Mercoledì, 23 novembre 1 9 6 0 , il Santo Padre ha ricevuto in Visita Ufficiale Sua Eccellenza P On. H a r o l d M a c m i l l a n , Primo Ministro del Regno Unito di Gran Bretagna e dell'Irlanda del Nord, e Sua Eccellenza the E a r l of H o m e , Segretario di Stato agli Affari Esteri. Sabato, 3 dicembre 1 9 6 0 , il Santo Padre ha ricevuto in Visita Ufficiale Sua Eccellenza il Signor B e n i t o N a r d o n e , Presidente del Consiglio Nazionale di Governo della Repubblica Orientale dell'Uruguay. Mercoledì, 7 dicembre 1 9 6 0 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. G u i l l e r m o E n c i s o V e l l o s o , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica del Paraguay, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Venerdì, 9 dicembre 1 9 6 0 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. H e n r i q u e d e S o u z a G o m e s , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica degli Stati Uniti del Brasile, per la presentazione delle Lettere Credenziali. S E G R E T E R I A D I STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 9 luglio 1960. S. E. Revma Monsig. Righi-Lambertini Egano, Arcivescovo tit. di Doclea, Nunzio Apostolico nel Libano. 17 settembre » S. E, Revma Monsig. McGeough Giuseppe, Arcivescovo tit. di Emesa, Delegato Apostolico nell'Africa Meridionale. 994 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 19 settembre 1960. S. E. Revma Monsig. Pignedoli Sergio, Arcivescovo tit. di Iconio, Delegato Apostolico nell'Africa, Centro-Occidentale. » » » S. E. Revma Monsig. Pirozzi Felice, Delegato Apostolico delle Isole del Madagascar. 8 ottobre » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Amleto Giovanni, Protettore delle « Sisters of Providence, Saint-Mary-of-the-W'oods, Indiana » (Indianapolis, U.S.A.). 15 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Muench Luigi Giuseppe, Protettore delle Suore Scolastiche di Nostra Signora, (Roma). 20 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Wyszynski Stefano, Protettore delle « Figlie del Cuore Purissimo della Beata Vergine Maria » (Varsavia, Polonia). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Marella Paolo, Protettore della « Œuvre de St. Paul » (Friburgo, Svizzera). 29 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Agagianian Gregorio Pietro, Protettore delle « Sœurs Missionnaires de Notre Dame des Apôtres» (Vénissieux ; Lione, Francia). 12 novembre » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Tisserant Eugenio, Presidente della Pontificia, Commissione Cerimoniale per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano li. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 15 novembre 1960. Il Revmo Monsig. Lattanzi Ugo, Consultore della Pontificia Commissione Teologica per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » S. E. Revma Monsig. Rupp Giovanni, Vescovo tit. di Arca di Fenicia e Ausiliare di Parigi, Membro della Pontificia Commissione dei Vescovi e del Governo delle Diocesi per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » Il Revmo Padre Costantini Vittorio M., dei Frati Minori Conventuali, Membro della Pontificia Commissione della Disciplina del Clero e del popolo cristiano per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » Il Revmo Padre Grasso Domenico, della Compagnia di Gesù, Membro della Pontificia Commissione delle Missioni per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. Diarium Romanae Curiae 995 15 novembre 1900. Gli Ilimi e Revmi Monsignori Mund Nicola e Mulders Alf redo G. M. -; i Revmi Padri : Gathier Emilio, della Compagnia di Gesù; Caufìeld Gaspare, dei Passionisti ; Tragella Giovanni Battista, del Pont. Istituto dei SS. App. Pietro e Paolo e dei SS. Ambrogio e Carlo per le Missioni Estere ; Cauwe Alfredo, dei Padri Bianchi : Beckmann Giovanni Battista, della Società delle Missioni Estere di Betlemme in Svizzera ; Consultori della Pontificia Commissione delle Missioni per la preparati on e del Concilio Ecumenico Vaticano II. » »• » Il Revmo Don Zanoni Luigi, della Pia Società San Paolo, Membro del Segretariato della Stampa e dello Spettacolo per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » S. E. Revma Monsig. Tavora Giuseppe Vincenzo, Vescovo di Aracajù, e Pillino e Revmo Monsig. Lopez da Cruz Emanuele, Consultori del Segretariato della Stampa e dello Spettacolo per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. 17 » » S. E. Revma Monsig. Larraín Errázuriz Emanuele, Vescovo di Talea, Membro della Pontificia Commissione dell'Apostolato dei Laici per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. 24 » » Il Revmo Padre Barbier Giovanni Francesco, dei Frati Minori, Consultore della Pontificia Commissione dei Religiosi per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. « y. « L'IIlmo e Revmo Monsig. Fallani Giovanni, Membro della Pontificia Commissione della Sacra Liturgia per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » S. E. Revma Monsig. Savino Paolo, Vescovo tit. di Cesarea di Tessalia e Ausiliare di Napoli, e S. E. Revma Monsig. Colombo Giovanni, Vescovo tit.. eletto di Filippopoli di Arabia e Ausiliare di Milano, Membri della Pontificia- Commissione degli Studi e dei Seminari per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » Gli T Unii e Revmi Monsignori: Herlihy J. Donai, Pascoli Plinio, Faraoni Vincenzo, Masi Roberto, Angioni Antonio ; e i Revmi Sacerdoti : Lores Vincenzo e Spadafora Francesco, Membri della Pontificia Commissione degli Studi e dei Seminari per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » Gli Illmi e Revmi Monsignori: MacDonald Guglielmo Giuseppe e Steinmueller E. Giovanni ; il Revmo 5 996 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sac. Martii Germano ; i Revmi Padri : Baldi Donato, dei Frati Minori, e Bouyer Luigi, dell'Oratorio ; l'Illmo Sig. Vito Francesco, Consultori della Pontificia Commissione degli Studi e dei Seminari per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. 24 novembre 1960. Il Revino Padre Fennelly Bernardo, della Congregazione dello Spirito Santo, Consultore della Pontificia Commissione delle Missioni per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » L'IIlmo e Revmo Monsig. Ligutti Luigi, Consultore della Pontificia Commissione dell'Apostolato dei Laici per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : Il Collare dell'Ordine Piano : 21 novembre 1960. A S. E. il sig. Nardone Benito, Presidente dèi Consiglio Nazionale di Governo della Repubblica dell'Uruguay. La Gran Croce dell'Ordine Piano : 16 novembre 1960. A S. E. il Dott. Unda Murillo Jesús, Ministro degli Affari Esteri della Repubblica del Guatemala. 25 » » A S . E. il sig. Martínez Montero Homero, Ministro degli Affari Esteri della Repubblica dell'Uruguay. 26 » » A S. E. il sig. Ribeiro Briggs Moacyr, già Ambasciatore del Brasile presso la Santa Sede. NECROLOGIO 22 ottobre 1960. Monsig. Torasso Antonio, Vescovo tit. di Tapso, Vicario Apostolico di Florencia. Martín y Villaverde Alberto, Vescovo di MaMonsig. 3 novembre » tanzas. Monsig. Navarro Nicola Eugenio, Arcivescovo tit. di 6 » » Carpato. Monsig. Cazzanelli Raffaele Ruggero, Vescovo tit. di Gin8 » ' » daro. Monsig. Villa Pietro, Vescovo tit. di Listra. 13 Monsig. Touzé Paul Louis, Vescovo tit. di Lebesso. 16 Monsig. delle Nocche Raffaele, Vescovo di Tricarico. 25 Monsig. McNamara John Michael, Vescovo tit. di Eu26 menia, Monsig. Vandewalle Elie, Vescovo tit. di Olbia. 7 dicembre Monsig. Kallas Joseph, Vescovo di Tripoli dei Melchiti. 9 » 31 Decembris 1960 An. et vol. LII (Ser. III, v. II) - N. 15 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA IOANNIS PP. XXIII MOTU PROPRIO DE P O N T I F I C I O C O N S I L I O E C C L E S I A S T I C I S I T A L I A E T A B U L A R I I S C U R A N D I S IOANNES PP. XXIII La sollecitudine pastorale dei Nostri Predecessori si è rivolta in diverse occasioni, specialmente nei tempi più recenti, ad assicurare la conservazione e la buona amministrazione degli archivi ecclesiastici d'Italia, i quali costituiscono tuttora, nonostante le perdite dovute a molteplici circostanze di varia natura, un patrimonio di valore inestimabile. Tanto i preziosi depositi di antichi documenti, quanto le carte moderne degli archivi correnti, sono la testimonianza della vita e delle opere della Chiesa, e formano nel loro insieme una documentazione unica, essenziale e insostituibile, che è destinata innanzi tutto a servire alla Chiesa stessa, e merita di essere conservata anche a vantaggio degli studi storici. È quindi doveroso che tali archivi siano convenientemente amministrati a cura delle persone e degli Enti che ne hanno la responsabilità, ai quali sono e, in linea di massima, è opportuno che restino affidati. Desiderando Noi pertanto continuare l'opera dei Nostri Predecessori, e in particolare del Sommo Pontefice Pio XII di v. m., il quale, con lettera della Segreteria di Stato del 5 aprile 1955, indirizzata al compianto Cardinale Giovanni Mercati, istituì la Pontificia Commissione per gli Archivi Ecclesiastici d'Italia con carattere permanente, abbiamo deliberato ài erigere ed erigiamo la medesima Pontifìcia Commissione in persona morale, 0 1 - A C T A , vol. II, n. 15. —31-12-1960. 998 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mentre ne approviamo lo Statuto annesso al presente Nostro Motu Proprio. Tutto ciò Noi abbiamo stabilito e stabiliamo, nonostante qualunque cosa in contrario, anche se degna di speciale menzione. Dato dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano, il giorno 29 Febbraio 1960, secondo del Nostro Pontificato. IOANNES PP. XXIII STATUTO DELLA PONTIFICIA COMMISSIONE PER GLI ARCHIVI ECCLESIASTICI D'ITALIA 1. La Pontificia Commissione per gli Archivi Ecclesiastici d'Italia, istituita dal Sommo Pontefice Pio XII di v. m. con carattere permanente, ha lo scopo di prestare assistenza e collaborazione agli Ordinari locali e ai Superiori degli Istituti Religiosi d'Italia per quanto riguarda la conservazione e l'amministrazione degli archivi da essi dipendenti. A tal fine essa esercita azione di direzione, di consulenza e d'ispezione, ispirandosi alle disposizioni del Codice di Diritto Canonico ed alle altre successivamente emanate in materia dalla Santa Sede. 2. È Patrono della Commissione il Cardinale Archivista di Santa Romana Chiesa pro tempore. 3. La Commissione è retta dal Presidente, che è il Prefetto dell'Archivio Segreto Vaticano pro tempore; ed è composta di membri e di consulenti. 4. Il Presidente risponde al Santo Padre delle attività della Commissione ; ne convoca e dirige le sedute; ed ha di essa, la rappresentanza legale. 5. Sono membri della Commissione : a) il Segretario della Sacra Congregazione del Concilio; 6)' il Segretario della Sacra Congregazione dei Religiosi; e) il Segretario della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi; d) un rappresentante della Segreteria di Stato di Sua Santità; e) un rappresentante dell'Amministrazione dei Beni della Santa Sede; /) il Direttore della Scuola Vaticana di Paleografìa e Diplomatica e del Corso di Archivistica ; Acta Ioannis Pp. XXIII 999 g) altri eventualmente nominati dal Santo Padre su proposta del Presidente. Ê compito dei membri di partecipare alle sedute della Commissione, di esaminare collegialmente le materie proposte ed esprimere su di esse il loro voto. 6. I consulenti sono nominati dal Santo Padre su proposta del Presidente. Essi esprimono il loro voto su determinate materie, e partecipano ä quelle sedute in cui la loro presenza sia ritenuta particolarmente utile. 7. Il Presidente ha la facoltà di nominare corrispondenti, udito il parere della Commissione, e richiesto, ove occorra, il nulla osta dell'Ordinario locale o Superiore, archivisti o persone di provata esperienza nel campo degli archivi. Essi coadiuvano la Commissione specialmente per quanto concerne gli archivi locali, e partecipano alle sedute alle quali il Presidente ritenga opportuno invitarli. Durano in carica cinque anni. 8. Il Presidente nomina il Segretario scegliendolo tra i membri della Commissione. Al Segretario spetta di preparare le materie da trattare nelle sedute, di redigerne il verbale e curare l'esecuzione delle deliberazioni prese. 9. Ë particolare compito della Commissione di : a) favorire ogni mezzo che assicuri la buona amministrazione e conservazione degli archivi, il loro ordinamento, il restauro del materiale documentario e il facile accesso degli studiosi; b) accertare lo stato e i bisogni degli archivi locali, anche mediante visite ; c) completare e aggiornare le notizie sugli archivi raccolte con il censimento del 1942; d) provvedere che in ogni archivio si abbia un inventario, che renda possibili le revisioni e faciliti le ricerche ; e)" prestare aiuto ed intervenire, anche presso l'autorità civile, per eliminare eventuali difficoltà o inconvenienti; /) diffondere nel Clero una più profonda conoscenza della funzione degli archivi ecclesiastici, con lezioni da tenersi nelle sedi opportune; g) curare la preparazione del personale destinato agli archivi mediante corsi di archivistica ; h) incoraggiare le attività degli archivisti locali ed accrescere la loro esperienza professionale per mezzo di convegni nazionali o regionali ; 1000 Acta Apostolicae Sedis --Commentarium- Officiale i) promuovere la pubblicazione di istruzioni, titolari e manuali pratici sulla manutenzione degli archivi. 10. La Commissione si riunirà almeno due volte l'anno e ogni altra volta che il Presidente lo ritenga necessario. 11. Qualora nelle iniziative o nei provvedimenti da prendere si' trattino materie che interferiscano nelle competenze di Dicasteri Ecclesiastici o di Pontifìcie Commissioni, il Presidente ne darà comunicazione al Capo del Dicastero o della Commissione interessata per le opportune intese. LITTERAE APOSTOLICAE I DELEGATIO APOSTOLICA MEDIAE AFRICAE OCCIDENTALIS ERIGITUR IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Ad universae Ecclesiae tractanda gubernacula, ex arcano divinae Providentiae consilio, asciti, Christifidelium, qui in longinquis regionibus, missionali opere excolendis, incolunt, necessitatibus spiritualibus pro re ac tempore prospicere maturamus. Ut ergo Fides in Mediae Africae partibus, ad occidentem spectantibus, amplioribus augeatur incrementis et Evangelii praeconum opus efficacius dirigatur, expedire videtur iisdem in terris, ubi Ecclesiae suboles feliciter succrescit, Apostolicam Delegationem institui. Collatis igitur consiliis cum Dilecto Filio Nostro Gregorio Petro Sanctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Agagianian, Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Pro-Praefecto, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi Delegationem Apostolicam Mediae Africae occidentalis, iurisdictioni Sacri Consilii nomini christiano propagando obnoxiam, constituimus atque erigimus, cuius sedem in urbe « Lagos », ut dicitur, collocamus, cuique haec territoria subicimus, quae appellantur : «Nigeria, Cameram, Gabon, Oubangui-Chari, Tchad », nec non medias regiones Congi. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare pote- Acta Ioannis Pp. XXIII 1001 runt, nunc et in posterum plenissime suffragari : sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub.anulo Piscatoris, die iri mensis Maii, anno MDCCCCLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis II NOVA DELEGATIO APOSTOLICA INSULAE MADAGASCARIAE ERIGITUR IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Quemadmodum Apostolici officii conscientia postulat, ea omnia mature seduloque praestanda sunt Nobis, quae ad fines religionis proferendos salutemque animarum procurandam satius valeant. Huiusmodi studio permoti, res in regione missionali opere excolenda, qua Madagascaria aliaeque insulae, (( Reunion » et (( Mauritius » vulgo appellatae, continentur, novo statuimus componere ordine. Itaque Nos, audito Dilecto Filio Nostro Gregorio Petro Sanctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Agagianian, Sacri Consilii nomini christiano propagando Pro-Praefecto, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Apostolicam Delegationem, nomine Insulae Madagascariae appellandam, erigimus et constituimus, quae praedictum territorium complectatur, cuiusque sedem in urbe Ta n a nari va collocamus. Eidem ergo sic per Nos erectae Delegationi Apostolicae omnia et singula deferimus officia, privilegia atque indulta, quae huiusmodi Delegationi™ propria sunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; memorataeque Delegationi ita constitutae nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die III mensis Maii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis 1002 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale III NOMEN DELEGATIONIS APOSTOLICAE AFRICAE ORIENTALIS ET OCCIDENTALIS BRITANNICAE MUTATUR EAQUE APPELLABITUR (( DELEGATIO APOSTOLICA AFRICAE ORIENTALIS )) : EIUS INSUPER FINES NOVO ORDINE STATUUNTUR. IOANNES PP. XXIII Ad futuram rei memoriam. — Eo intendentes, ut populi, reiectis superstitionis ethnicae tenebris, ad unius veri Dei notitiam cultumque traducantur et Ecclesiae, Fidei custodi ac salutiferae Matri, aggregentur, sollicito studio ea praestamus, quae missionali operi provehendo moderandoque aptius conducere videantur. Quod ut in Africa propter mutatas rerum condiciones efficeretur, in animum induximus Delegationi Apostolicae, quae ab Africa Orientali et Occidentali Britannica appellabatur, novum nomen imponere eiusque fines accommodatiore constituere modo. Itaque, audito Dilecto Filio Nostro Gregorio Petro Sanctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Agagianian, Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Pro-Praefecto, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi decernimus ac definimus, ut Apostolica Delegatio Africae Orientalis et Occidentalis Britannicae in posterum appelletur Delegatio Apostolica Africae Orientalis, eidemque, Sacro Consilio nomini christiano propagando obnoxiae, has regiones subicimus, quae vulgo vocantur « Sudan, Kenya et Zanzibar, Uganda, Tanganika, North-Rhodesia, Nyassaland, Somalie Française et Seychelles ». Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die III mensis Maii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Ioannis Pp. XXIII 1003 IV DELEGATIONI APOSTOLICAE (( DE DAKAR )) NOVO TITULO (( DELEGATIONIS APOSTOLICAE AFRICAE OCCIDENTALIS )) INDITO, NOVI EIUS FINES CONSTITUUNTUR. IOANNES PP. XXIII Ad futuram rei memoriam. — Decet Nos, pro Apostolici muneris magnitudine, ea omnia sollicito praestare studio, quae regimini gregis Dominici, in longinquis regionibus opera Evangelii praeconum feliciter augescentis, aptius conducere videantur. Propter mutatas igitur condiciones Africae, quae ad occidentem vergit, expedit novo ordine res ibi componi, scilicet Delegationem Apostolicam, abolito nomine «de Dakar», ab Africa Occidentali appellari, eiusque fines aliter constitui. Quae cum ita sint, Nos, audito Dilecto Filio Nostro Gregorio Petro Sanctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Agagianian, Sacri Consilii nomini christiano propagando Pro-Praefecto, omnibusque rei momentis attente perpensis, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi Delegationem Apostolicam, quae « de Dakar » ad praesens usque dicebatur, appellandam esse decernimus Delegationem Apostolicam Africae Occidentalis, eique has, Sacrae Congregationi de Propaganda Fide obnoxias, regiones subicimus, quae vulgo appellantur : « Sénégal, Haute Volta, Côte d'Ivoire, Dahomey, Guinée, Mauritanie, Niger, Soudan, Togo, Ghana, Cambia, Sierra Leone ». Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die in mensis Maii, anno MCMLX, Pontificatus Nostri secundo. D. Card. TARDINI a imblicis Ecclesiae negotiis 1004 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale ALLOCUTIONES I Habita in Petriana Basilica ad consilia coetusque Concilio Vaticano II apparando. * Venerabiles Fratres, dilecti filii, In sollemnis gravissimique huius consessus initium, veluti in limine habiti multorum et pacifieorum laborum, qui ad Oecumenicum Concilium Vaticanum II proxime parandum suscipiendi sunt, usitata ea verba optime conveniunt, quibus Episcoporum precandi continetur formula : Sit nomen Domini benedictum. Adiutorium nostrum in nomine Domini. Quid enim suavius est, quid ad animum permovendum aptius, quam Dei nomen laudibus efferre, adiutorium implorare? Iucundum igitur est Nobis laetissimo hoc auspicio quasi vobiscum serere collocutionem, unde quod nostrum unusquisque mente et animo vol va t, lumen et vim haurire sentiamus. Deinde hominum conatus, Deo illustrante et movente capti, pro ratione fere proficient, qua nos ad supernae gratiae opem et animi consilia, et certa proposita, et piam contentionem adhibebimus. Qua in re, ut communi fere consuetudine dicimus, quae dubitatio et sacra quasi perturbatio primo agendarum rerum initio in animo oriuntur, cum sint modestae mentis testimonia, protenus in confirmatiorem fiduciam vertuntur, maxime si, caeli sensim serenatis regionibus, ostendatur Deum adesse, ad lumen ferendum et ad voluntatem confirmandam, ut corde magno et animo volenti gradum longius inferamus. Nostrum hoc Concilium appellationem neque a Hierosolyma trahit neque a Nica ea ; sed, ut par omnino est, Noster ipsorum animus, qui hodie sive Sancti Petri sive Silvestri Summi Pontificis locum occupamus, in tantum hoc coeptum exardescens, sua veluti sponte se totum in exquirendo collocavit, quem, teste historia, cursum effectumque habuerint viginti consessus vel paris vel maioris momenti, per duo haec annorum milia consecuti ; in singularibus gravibusque reputandis rerum ac temporum condicionibus, in quibus memoratu digni conventus illi intervenerunt ; in difficultatibus et asperitatibus expendendis praeteri* Die 14 Novembris mensis a. I960. Acta Ioannis Pp. XXIII 1005 torum temporum, quae sane impeditiora quam haec, in quae nos incidimus, quandoque fuerunt. Quae cum ita sint, ut in eiusmodi rerum gestarum studio versentur, tantopere ad provinciam hanc nostram pertinente, eos cumprimis hortamur, qui ex perhonorifico gravissimoque sibi delato munere, praesto adsunt ad alterum hoc Concilium Vaticanum apparandum. Qua de re in promptu quidem sunt praecipuae hae et ponderosae Conciliorum collectae historiae, quae sequuntur : est primum Romana, iussu Pauli V Pont. Max. in vulgus emissa; est deinde Regia, Parisiis typis edita; est postremo amplissima Collectio, cuius Ioannes Dominicus Mansius, clarissimus Lucensium Archiepiscopus, ad triginta volumina condidit, quamque postea Aloisius Petitius et Ioannes Baptista Martinius ad sexaginta volumina auxerunt ; ut taciti alia maximi momenti opera praetermittamus, multorum scripta populorum linguis. O quae doctrinae et historiae in his voluminibus insunt monumenta ! Quantum huiusmodi susceptionis habuerunt in agendo difficultatis, quas tamen exitus semper consecutus est optatus. Extollamus igitur benignissimum Deum, venerabiles Fratres et dilecti filii, quod, statim atque Oecumenicum Concilium praenuntia tum est, tales declarati sunt ubique terrarum animorum sensus, quos si magnopere commentati simus, iis quasi ob oculos poni laetemur mirabile illud perfectumque divinae redemptionis opus, catholicam dicimus Ecclesiam, quam Christus acquisivit sanguine suo, immutabili perpetuaque iuventute florentem. 1 Sed antequam gravissimum Concilii apparandi aggrediamur opus et hoc hominum communitati summatim proponamus, illud animadvertendum putamus, Concilia Oecumenica superiorum temporum ea praesertim de causa indicta esse, ut pariter catholicae fidei consuleretur integritati, pariter legi credendi obtemperaretur, prouti vel haereticae pravitatis lues vel maiorum errorum contagiones in veterem Ecclesiam sive Orientis sive Occidentis serpere conarentur. In Nicaeensi Concilio Arii error depulsus est, quo Dei Verbum, propterea humanis coopertum membris ut interclusum in caelum aditum nobis patefaceret, Deum esse negabatur. In Concilio Ephesino, evictis haereticorum erroribus, edictum est tum duas, quae in Christo sunt, naturas, divinam videlicet et humanam, in unam eamque divinam coire personam ; cum Mariam Sanctissimam, quod Christum Iesum genuisCfr. Act. XX, 28. 1006 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale set, Dei matrem, id est Theotocon, et esse et appellari posse. Item in Chaleedonensi Concilio disceptatum est de duabus Christi naturis invicem distinguendis. Cum autem saeculo xvi in ipsam catholicae Ecclesiae constitutionem funditus invadi videretur, in Concilio Tridentino non modo eadem tota super sua fundamenta restituta est, sed clarissimo etiam est illustrata lumine, quod ad fidem, quod ad Sacramenta, quod ad vitae disciplinam attinebat. Concilium denique Vaticanum I, quo brevi tempore celebratum est, eo praesertim spectavit, ut iterum in Sanctae Ecclesiae constitutionem diligentius accuratiusque inquireretur, peculiarique modo ediceretur Romanum Pontificem, ex cathedra loquentem, in rebus fidei et morum falli non posse. Sive ad haec quinque Concilia sive ad reliqua quindecim celebranda, cum alia rerum adiuncta, tum hae praecipuae causae deduxerunt, quod non solum integra servanda erat ratio, qua fidei capita Ecclesia traderet, verum etiam quod modo hic modo illic multorum animi, de eventibus civilibus aut religiosis suspensi, confirmandi erant. Qui eventus, cum ad ecclesiastici magisterii munera ut plurimum congruerent, idcirco ad humanae etiam societatis rectum ordinem, ad aequabilem iurium compensationem, ad pacem componendam pertinebant. Hisce autem temporibus, cum hominum ingenia et studia de pristinas videntur valde commutata, quippe qui hinc haereant ancipites inter illecebras et pericula, e quaesitis fere unice perituris mundi opibus enata, illinc vel omnino ex memoria deposuerint, vel parvipendant ea religiosi supernique ordinis principia, quae christianae humanitatis cultus pariter instaurati et vulgati per superiora saecula fuerunt indicia; nostra hac aetate, inquimus, verius quam de hoc vel illo catholicae doctrinae disciplinaeve capite, a Deo nobis aut a Christo manifestato et ab Apostolis ad nos transmisso, investigando et definiendo agitur, contendendum est potius, ut ad christianam hominum cogitandi vivendique rationem, cuius catholica Ecclesia iure suo est custos eademque magistra, nova vis et claritas accedat. Iure igitur meritoque lugemus humanae mentis errores, bonorum illecebris et tendiculis captae, quae terrestris haec vita peperit semper, quaeque nostris diebus inventae doctrinae suppeditant maxime. Mhilo magis cautione opus est, ne nostrae aetatis mala eatenus amplificemus, ut omnino opinemur ab alto caelo Deum iam nos non aspicere, ac re ipsa tenebras factas esse super universam terram; atque idcirco nihil reliquum esse nobis quam molestissimum vitae cursum, quem tenemus, lacrimis perfundere. Acta Joannis Pp. XXIII 1007 Immo potius magno animo simus oportet ; nam neque Christus, Dei Filius nostramque omnium Servatur, ex hoc mundo, quem redemit, omnino profectus est ; neque ab eo constituta Ecclesia, una, sancta, catholica et apostolica, desinit esse eius mysticum corpus, cuius ille est caput, quocum quivis fidelis veluti membrum coniungitur. Huic doctrinae principio credat necesse est quisquis baptismatis fonte est auctoratus : ad Christi Ecclesiam pertinere non esse insigne quoddam, quo quis uti individu ns homo distinguatur, sed quo verius homo uti pars societatis constituatur. Hoc item significamus, cum vel hominem catholicum vel terrarum orbem catholicum vel Ecclesiam catholicam dicimus : dicimus nempe nos in Christo Iesu, inque Christi Ecclesia esse eiusdem divinae consortes naturae, esse dicimus filios et fratres: quos (Pater) prae scivit et praedestinavit conformes fieri imaginis Filii sui, ut sit ipse primogenitum in multis fratribus. Ad catholicam ergo huiusmodi familiam nostrum unusquisque pertinet : pertinet fidelis, sacerdos pertinet, et, iusta officiorum habita ratione, pertinet Episcopus : idque profecto compagem illam contingit, qua Filius Dei Fundator Ecclesiae corpus a se conditum coagmentavit, tum generis humani universitatem intuitus, tum futurum, quod fine caret, aevum. ' Quibus nuntiatis rebus, nemo sane non intellegit, Venerabiles Fratres et dilecti filii, Nos iisdem unitatem significare, caritatem, praeclarissimas virtutes, atque charismata meliora, quorum Sanctus Paulus iri data ad Corinthios epistula init numerum, ut non modo iis animum addat, sed etiam ad virtutem eos excitet. O quantopere hominum mentes permovent et ad excelsa quaeque erigunt haec Apostoli gentium verba, quae precationem illam Christi Iesu veluti referunt, pridie quam pateretur implorantis, ut unum essent omnes, quorumque sonus a longinqua illa aetate ad hanc nostram quodam-. modo ingeminari videtur, et ab ipsis christianorum sectis percipi, quae, licet a catholicae Ecclesiae unitate seiunctae, reditum tamen cupere videntur ad fundamentum Apostolorum et prophetarum, ipso summo angulari lapide Christo Iesu: in quo omnis aedificatio constructa crescit in templum sanctum Domino.* Quae, licet leviter, in hac Nostra quasi collocatione tangere hactenus placuit, Nos, dilecti filii, ad normas rationesque quasdam indi2 3 3 3 4 Cfr. Rom. 8, 29. Cfr. I Cor. 12 et 13. Eph. 2, 19. 1Ò08 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale candas inferunt, quibus labores hodie coepti regentur : labores nempe, quos vel Princeps hoc Consilium insinuet, cui Nosmet ipsi praesidemus, vel cetera subibunt Consilia aut Coetus, utpote quae onus gravissimae huius susceptionis maxima ex parte habitura sint, cui vos, qui adestis, undique terrarum vocati, laetis coniunctissimisque animis navabitis operam. Postquam, die Pentecostes huius anni, decretum Superno Dei nutu, motu proprio dedimus, non parum laetati sumus, dilecti filii, tenui veluti rimula perspicientes in aliis hominibus, iisque multis, alacre novumque rerum religiosarum continuo studium excitari, in aliis non paucis honestissima animi consilia validasque vires protenus ostendi, quibus uti possemus ad propositum a Nobis Concilium feliciter efficiendum. Paucis exactis mensibus, Nobis inducentibus, en vos, in hac maximi christianae reipublicae templi maiestate, Nobis coram adestis, nobilissimoque agmine composito, Nobis hanc conicere vocem videmini : Adsumus, ecce tibi. Vester ergo adventus plane prorsus Nos delectat, qui innata fere animi vi omnia vobis bona a. Deo precamur. Quibus non dubitamus de permagna hac re nuntios quosdam acceptissimos fore. Atque prae primis in ipso laborum limine, Concilii parandi gratia susceptorum, acta omne genus undelibet collecta esse ad investigandum, ad indagandum aptissima, quibus tum Episcopi, tum sacra Romanae Curiae Consilia, tum Studiorum Universitates, propriis exquisitasque causis allatis, quid sentirent declaraverunt de variis quaestionibus brevi tempore dissolvendis. Quorum actorum iam volumina quinque, typis edita esse, totidem vero post Nativitatem Christi celebratam in lucem editum iri. E divini huiusmodi actorum tamquam- thesauro argumenta sunt delecta, quae tale pondus habere visa sunt, de quibus peculiari modo disqulreretur. Haec videlicet acta mox vobis, dilecti filii, pro vestra cuiusque doctrinarum peritia, ad excutiendum tradentur; quibus tamen integrum sane erit de aliis etiam disciplinarum capitibus exponere et agitare, quae vobis vel necessaria vel opportuna ad rem videbuntur. Quemadmodum ipsi Nos comperire potuimus, Consilia et Coetus apparando Concilio constituta, auctoribus consideratissimis Praesidibus, praesto iam sunt ad munus obeundum suum, et ad Episcoporum excutienda consilia, qui, ut constat omnibus, Patres erunt maximi illius consessus. O quanta praestant dignitate, dilecti Fratres et filii, labores quos Acta Ioannis Pp. XXIIi 1009 suscepturi estis. Quorum cum cogitationem permota mente cupimus, facere profecto non possumus quin simul laetitia perfundamur, simul agamus gratias Deo quantum possumus maximas ; quippe cum iam miniammo praecipiamus praeclaram eam lucem et pulchritudinem, quam Ecclesia sancta, Concilio acto, induet, summa cum christianae rei profectu et incremento. Rei ipsius naturae consentaneum est, ut qui in Congressione hac gravissima instruenda operam collocent, non modo tempus, quod congruum erit sumant, et onus sustineant cum istiusmodi labore coniunctum, sed ea etiam inter se caritate prosequantur, quam charismata meliora ornant, a S. Paulo in capite x i n primae Epistulae ad Corinthios praedicata. Ceterum qui tantae molis coepto perficiendo industriam navant, sive quod ad latas rogationes, sive quod ad evolvendas disputationes, sive quod ad conclusiones conficiendas attinet, multa sine dubio discent ab id genus consessibus recentiore aetate habitis, «c praesertim a Conciliis Tridentino et Vaticano I. Haud dubium praeterea est quin oporteat eosdem viros non minus in quaestionibus aestimandis quam in conventibus habendis et amorem silentii, et modum in disputando, et parem inter se mutuamque observantiam servare; maximum enim illud esse videtur, ut iidem cum in parando Concilio tum in celebrando omnia magna cum circumspectione agant, et ea dumtaxat agant quae suarum, non vero alienarum sint partium. Ceteroqui, qui de habendo Concilio rumores orti essent, eos ad considerationem et ad reverentiam animos fratrum commovisse, qui a Nobis sunt disiuncti, quique extra saepta Ecclesiae catholicae sunt, id vehementer animum relevat Nostrum, ad laetamque erigit spem fore ut universi, qui Christi nomen profiteantur, in eam unitatem coire aliquando possint, quam infiammato corde Iesus ipse a Patre suo fia gitavit : Ut unum sint; ut sanctifiées eos in veritate/' Attamen, ut etiam atque etiam nuntiatum est, Concilium, veluti civitas in monte posita, provinciam habet re ipsa suam; quippe quod unice et in primis ad Ecclesiam catholicam, matrem nostram, et ad eius, quae hodie est, internam constitutionem pertinere debeat. Delecta quidem gravitate haec putanda sunt verba capitis primi grandis illius atque praeclari libri, cui a Sapientia index : Spiritus Domini replerit orbem terrarum, et hoc quod continet omnia scientiam habet vocis. Nihilominus qui, etsi catholicam fidem integre non sunt 6 5 6 Cfr. Ioan. X V I I , 10, 21. Sap. I, 7. 1010 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale amplexi, sincero tamen fidentique animo certiores fieri cupiunt quid in apparatione Concilii agatur, eos rogamus ne graventur, si usque eo sibi exspectandum erit, donec Consiliorum Patres et Consultores munere sua functi erunt, ipsique erunt intellegentia, animo, supernarum rerum sensu ita comparati, ut Spiritum Domini accipiant, atque exinde Christi Iesu honor et amor amplificetur, Ecclesiae sanctae et nobilissimae auctoris. Verum probe nostis, dilecti filii, ad decem Consilia, parando Concilio condita, iussu Nostro Coetum etiam accessisse, cuius erit, omni adhibita circumspectione, ad interrogata eorum fratrum Nostrorum debito honore dignorum respondere, qui, quamvis sint a Nobis, uti loqui solemus, seiuncti, veritatis tamen cupidi sapientiaeque studiosi, de Concilii laboribus resciscere aliquid velint. Venerabiles Fratres et dilecti filii! Familiari huic colloquio Nostro alia adicere placet, quibus animi et ad spem firmam audacter erigantur et ad aemula excitentur studia earum virtutum, quae christianos omnes et sacerdotes peculiari modo addecent ; ita quidem ut nostrae vitae exempla coram omnibus fulgeant, in christifidelium salutem et universi terrarum orbis laetitiam et pacem. Celebrandum in Ecclesia catholica Oecumenicum Concilium id postulat, ut diligenti studio expendantur iura et officia, quibus non solum singulos homines et domesticos convictus, verum etiam omnes Nationes inter se contineri oporteat, ut principia emineant, quibus recte constituta hominum societas innititur. A Moysis enim Decalogo usque ad quattuor Evangelia, omnia vim suam et robur hauriunt a Christo ab eiusque Ecclesia, in qua Redemptor noster amantissimus omnium animos ad se convertens praeclara illa verba iterare non cessat : Ego sum lux mundi. Ego sum via, veritas et vita. Quae quidem dicta, simul cum eorum subiecta sententia, divinitus sanciuntur et confirmantur hisce S. Matthaei Evangelii postremis verbis: Ecce: ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem saeculi. Dilecti Filii, cum his mensibus complura scripta rursus pervolveremus, quae de Concilio Vaticano la Decessore Nostro f. r. Pio IX anno M D C C C L X i x et MDCCCLXX coacto, in vulgus copiosissime edita sunt, in 7 8 7 Io. 8, 12; 14, fi. s Matth. 28, 20. Acta Ioannis Pp. XXIII 1011 libellum incidimus, quem eo tempore, tam vehementer Romanae Sedi infesto, vir quidam celebratissimus et in agendo vehementissimus exaravit. Per ironiam, ineptam sane, Episcopis inscriptus erat Romam ex omnibus terrarum partibus conventuris, iisdemque cum antiquis Orientis Episcopis comparatis, qui primum Concilium Oecumenicum Nicaeae anno cccxxv celebra vera nt. « Hodie novum ac postremum Concilium Romam vos adduxit. Primum, Nicaeense scilicet, venerandum fuit ac religionis, quam tempora requirebant, sollemni veluti ritu triumphum unitatemque sacravit. Postremum, hoc est vestrum, quidquid vobis in animo erit, grande eventum procul dubio testabitur, nempe senescentis religionis occasum, ac simul ortum novae proxime adventurae » . Huiusmodi provocationem ac maiorum praesagium ipsis auctoris verbis vobis rettulimus. Saeculo post, manifesto nobis patet, quam insane haec scripta sint et quae fides sit tribuenda id genus vatibus, qui, ut Baal prophetae — cuius generis omni tempore aliquem superesse constat — viderunt tibi falsa et stulta. Eos igitur sinamus perperam loqui, ad vigilantiae et patientiae nostrae exercitationem, ut reportemus promissionem. Nos vero firmiter Christi verba retineamus; verba illa dicimus, quibus S. Matthaei Evangelium concluditur, et quae Iesu Christi Ecclesiae, id est nostrae, usque ad saeculorum exitum certam pollicentur victoriam. Per ecclesiasticorum virorum congressionem qui hodie in hanc Petrianam Basilicam undique convenerunt, nondum quidem novum inauguratur Concilium; sed incohatur ingens illud praeparationis opus, quo vires nostrae ad prosperum eius exitum et eventum apto ordine disponuntur, itemque opportuna capiuntur consilia, studia investigationesque suscipiuntur, quaestiones proponuntur, e quibus tutae credendi vivendique normae orientur. Nonne vobis videtur vox e longinquo aures animosque nostros pertingere : Surge, illuminare, Ierusalem, quia venit lumen tuum, et gloria Domini super te orta est? Quibus antiqui Isaiae verbis quodammodo musici aptantur modi primo nostro triumphali cantico, coalescente ex mirando illo ovantium vocum concentu, qui ex omnibus linguis et tribubus et populis ad caelum extollitur. 9 10 11 s Scritti editi ed inediti di G. M., vol. LXXXVT (Politica, vol. X X V I I I ) , Imola, Coo- perativa Tip. Ed. P. Galeati 1940, p. 241. 10 Tit ren. 2, 14. 11 Is. 60, 1. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 1012 Re quidem vera — id rursus fateri iuvat — grandium rerum spem positam habemus in hoc Concilio, cuius erit christianam fidem, doctrinam, ecclesiasticam disciplinam, religiosam christifidelium vitam novis augere viribus, itemque plurimum conferre ad illa christiani ordinis principia in luce clarius ponenda confirmandaque, quibus penitus reguntur vel ipsa civilis, oeconomicae, politicae et socialis rei germana incrementa. Eo usque Evangelii lex vim suam proferat necesse est, atque omnia complectatur atque imbuat, iis rebus non exceptis, quae de rore caeli et de pinguedine terrae nobis oriuntur. Eo usque, dicimus; quod profecto postulat, ut conscientia certa, erecta mente, sincera alacritate ii sociam operam conferant omnes, e quibus constat socialis ordo, scilicet sacerdotes, laici, viri potestate praediti, exculti homines, opifices. Huiusmodi autem socialis ordo eo prorsus spectare debet, ut coelum terramque perfectiore usque necessitudinum nexu coniungat, scilicet ut terrenae huius vitae rationes, incertae periculorumque plenae, cum rationibus futurae vitae apte componat, quae sempiterna erit, eoque beatior, quo magis supernae gratiae muneribus Deique misericordiae — quod hominum et christianorum proprium est — respondebimus. 12 Venerabiles Fratres et dilecti filii! Dum sereno tranquilloque gaudio perfusi fauste feliciter apparandi Concilii opus'aggredimur, quod quidem non solum uniuscuiusque vestrum peritiae, sed etiam bonis sapientibusque consiliis concreditum est, liceat Nobis haec bene ominantia verba vobis adhibere : Sursum corda! Hoc salutare omen singulis universis dicimus, sive corpore sive animo hic praesentibus : S. R. E. Cardinalibus imprimis, tam prope ac tam utiliter adiutricem operam navantibus humili Summo Pontifici, Ecclesiae Romanae Episcopo eidemque universae Ecclesiae Pastori ; Patriarchis deinde, Archiepiscopis, Episcopis totius orbis terrarum, ubicumque varietate rituum distincta in variis regionibus christiana religio viget ; Abbatibus denique, sacerdotibus quavis dignitate praeditis ex utroque clero, ceterisque e sacro ordine viris qui in partem sollicitudinis vocati et ad corpus universalis Ecclesiae pertinentes, invitatione Nostra arcessiti sunt, ut precibus, consilio navitateque sua summi momenti huic incepto apparando allaborent, ad quod providentissimus Deus Nosmet ipsos vocavit, vel saltem virium copiam tribuit ut ad illud in rem deducendum operam conferamus. » Gen. 27, 28. Acta Ioannis Pp. XXIII 1013 Statim atque Concilii Oecumenici Vaticani II nuntius auditus est, per universum catholicum orbem insueto quodam supernaturalis vitae afflatu christifidelium animi fremuerunt. Hinc ab hominibus sincera fide praestantibus ingens ac spei plena precationum contentio facta est, aures animosque suaviter permulcens, ex orantium vocibus constans, quae ab insontibus pueris, a viris virginibusque Deo devotis, a Christianis doloribus affectis ubivis terrarum funduntur. In ipsis Ecclesiae exordiis accidit ut primus Summus Pontifex, S. Petrus, hostili insectatione peteretur ac, libertate perdita, in vincula coniceretur. Nec sine commoto animo in Actis Apostolorum scriptum legimus quo studio ab Ecclesia universa orare sine intermissione pro eo coeptum sit. Per viginti saeculorum decursum iugis illa pro Ecclesiae Catholicae Capite deprecatio numquam intermissa est. Ac facile intellegere potestis quo solacio, quam firma fiducia, qua tranquillitate Romani Pontificis animus afficiatur, cum a suis Venerabilibus Fratribus a suisque dilectis filiis ubique commorantibus hoc precationum auxilio se fulciri sentiat. Quo fit ut assidua animi coniunctione cum tota sancta Ecclesia communicemus, cumque eius precibus et doloribus preces et dolores Nostri consocientur. Benignissimo Domini Nostri consilio etiam provisum est, ut Romanus Episcopus, quem Vicarium Christi in terris christifideles tot iam saecula consalutant, tali libertate hodie fruatur, ut haud secus ac primus Summus Pontifex S. Petrus, postquam ex Herodis carcere emissus est, sacrum suum munus obire queat. Insidit tamen in Christi Vicarii animo maeroris causa, eaque magna et assidua : sors scilicet nimis multorum Venerabilium Fratrum, sacerdotum et laicorum hominum vitae sanctitate praestantium, qui in variis terrarum orbis regionibus humanae religiosaeque libertatis iura lugent miserabiliter eversa. Ex eorum numero non pauci etiam corporis animique libertate privantur, atque interdum maiorum vexationumque vis tanta est, ut cum primaevae Ecclesiae heroum ac martyrum comparari posse videantur. Probe novimus, quid vivere una cum Christo exigat atque ad eius Evangelii praecepta mores perfecte conformare. Neque ignoramus quot quantaque scelera admittere audeant Christi hostes christianique cultus inimici. Id sane efficit, ut Nos vehementius tangant Nostrorum Fratrum aerumnae, qui in hac indigna rerum condicione tam acerbe adhuc versentur, utque impensiore nisu pro ipsis ac pro omnibus veritatis", iustitiae, libertatis et pacis exoptatam victoriam deproperare contendamus. 65-ACTA, v o l . I I , n . 15. — 3 1 - 1 2 - 1 9 6 0 . 1014 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Alacre studium, quo labores coeptaque ineuntur ad Concilii Oecumenici celebrationem proxime apparandam — consociatam summique momenti operam ferentibus iis omnibus, qui in decem Concilii huius Consilia et Coetus allecti, iam iam sunt gravissimum sibi demandatum munus obituri — ante oculos habeant insectationes doloresque, quibus in praesens Ecclesia obnoxia est, omnesque impellant ut eidem libenter suppetias veniant precibus, laboribus promeritisque suis; quae quidem procul dubio et sanctissimi operis, quod providentis Dei consilio Nobis creditum est, fortunabunt exitum, et pignus praemiorum erunt, quibus in hac et in aeterna vita fruemur, per Iesum Christum, gloriosum immortalemque saeculorum et populorum Eegem. Amen. II Catholicis ex T talia diurnariis scriptoribus, qui Coetui II interfuerunt a v. (( Unione Cattolica della Stampa Italiana » Romae habito. * '•Vi accogliamo con particolare attenzione di affetto, diletti figli, giornalisti cattolici. Il vostro è un bel nome, alto ed impegnativo. L'odierno convegno ravviva nel Nostro animo il ricordo di altri incontri, riservati ai rappresentanti della stampa : e Ci permette di riattestare la stima, che nutriamo per coloro che si dedicano onestamente' alla difficile e grave professione del giornalismo : con preferenza ben naturale e comprensibile verso di voi, che tale professione esercitate alla luce del Vangelo di Gesù Cristo, e dell'insegnamento vivo e perenne della Chiesa. Abbiamo salutato con paterno incoraggiamento questa vostra seconda assemblea nazionale; e amiamo coglierne l'occasione per ritornare su un argomento che tanto Ci sta a cuore. Purtroppo le già lamentate manchevolezze e pericoli, nel settore della stampa, perdurano nella loro gravità. Ed è tale la Nostra preoccupazione, che Ci riteniamo oggi dispensati da ogni altro preambolo, e da ripetizione di quadri statistici impressionanti, del resto a voi noti, per passare ad esporre quanto sentiamo più necessario ed urgente : non soltanto per voi, che fate onore alla vostra qualifica di cattolici, ma per quanti con voi operano in nome della rettitudine e della verità, e difendono quegli ideali, che sono comuni agli uomini di buona volontà. * Die 4 Decembris mensis a. I960. Acta Ioannis P/>. XXIII 1015 Vano sarebbe lasciarsi andare a lamentele e a recriminazioni. Dobbiamo costruire, diletti figli, dobbiamo andare avanti, gettando i fondamenti di una nuova èra, più sana, più equa, più generosa, nel sospiro ardente di un successo che non può tardare : dobbiamo seminare, anche se una profonda tristezza ci opprime talvolta il petto, certi della promessa di un raccolto lieto : Qui seminant in lacrimis, in exsultatione m extent: Quelli che seminano tra le lacrime, mieteranno con giubilo. ' Ci volgiamo pertanto a considerazioni positive, che affidiamo alla vostra esperienza e competenza e buon volere. Esse sono : la preparazione ; la cooperazione e coordinazione fraterna ; la sensibilità cristiana dei giornalisti cattolici. 1 PREPARAZIONE PROFESSIONALE 1. La vostra preparazione professionale, diletti figli, vi fa pensare alla vastità e importanza della missione che avete scelta. Per nessun compito ci si improvvisa, voi lo sapete bene: e se ad ogni professione di responsabilità sociale si premettono lunghi e duri anni di specifica preparazione, e teorica e pratica, questo deve valere anche per i giornalisti militanti. Un giornalista non si improvvisa. Per riuscire a quel complesso di doti che rende agevole e proficuo il suo servizio, è necessario un tirocinio. Pensate. Gli occorre la delicatezza del medico, la versatilità del letterato, l'accortezza del giurista, il senso di responsabilità dell'educatore. Una tale ampiezza di interessi e di orizzónti esige dunque seria preparazione. Non basterà pertanto saper solamente informare ed essere informati. Bisogna conoscere il modo e le tecniche dell'informazione; e al tempo stesso non disperdere il tempo in inutili audizioni e letture : affinchè si raffini la sensibilità, e si possegga l'arte di saper scegliere, sceverare e rivestire le notizie. Una tale preparazione esige larghezza di possibilità materiali; ed è dunque doveroso il compenso economico. È necessàrio che i collaboratori dei singoli giornali ricevano la giusta mercede, nonostante la povertà di mezzi finanziari, di cui soffre la stampa cattolica, priva dei benefìci di eccezionali finanziamenti cui accede con una certa facilità la stampa di partito o cosidetta indipendente. L'invocazione e la consegna dell'immortale Nostro Predecessore Leone XIII è tuttora valida : « Tutti coloro che desiderano realmente e di cuore che le cose sia sacre che civili 1 Ps. 125, 4. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offlciale 1016 siano efficacemente difese da valenti scrittori e fioriscano, cerchino con la propria liberalità di favorire in essi i frutti delle lettere e dell'ingegno ; e quanto più uno è ricco, con le sue facoltà e coi suoi averi li sostenga » . Si deve dunque dare, e sostenere la buona causa. Ma quand'anche si raggiunga su questo punto la condizione ideale e più soddisfacente, occorrerà sempre guardarsi dal puro professionismo ; esso, infatti, che vede le cose da un punto di vista unicamente economico, tecnico e di perfezione di lavoro, se anche è onesto, non raggiungerà il suo scopo, qualora non sia sorretto e superato dallo spirito di preghiera e di carità, da un impulso di apostolato. K questo che abbellisce e rende meritorie davanti a Dio le vostre singole azioni, specialmente quelle che formano il tessuto quotidiano della vostra attività. Vedete dunque che la prima cosa, che Ci sta a cuore, è la vostra preparazione : considerata nella sua piena luce in cui armoniosamente si fondono le doti naturali, i requisiti tecnici e la vocazione spirituale a operare il bene, per piacere a Dio, secondo l'insegnamento dell'Apostolo : « affinchè camminiate in maniera degna di Dio, piacendo a lui in tutte le cose, producendo frutti di ogni buona opera, e crescendo nella scienza di Dio » . 2 3 COOPERAZIONE E COORDINAZIONE FRATERNA 2. Cooperazione e coordinazione fraterna. La seconda considerazione vuol mettere l'accento sul dovere grande e imprescindibile della carità. Sul chiudersi della giornata memorabile del 28 ottobre 1958, tra i commenti della stampa alla elezione del nuovo Papa, voi foste i primi a porre l'accento — e ancora lo ripetete — sul « diligite alterutrum », che Ci sgorgò dalle labbra nell'atto di accettare il peso impostoci dalla volontà di Dio : l'accento, diciamo, su quell'ornatevi Vun Valtro, che Ci sta sul cuore come un impegno sacro, prima e al disopra di ogni altro progetto di lodevoli intraprese e di meditati provvedimenti. La carità ! Praeceptum Domini est, praeceptum Domini, continuava l'Apostolo dell'amore, Giovanni Evangelista. Questa carità dolcemente vi invita a stare uniti tra voi, nella fede e nell'azione, nei convincimenti e negli ideali, nelle fatiche e nell'impegno militante. State uniti, aiutate i cattolici fedeli e convinti a restare uniti tra dì loro, ad avere fiducia nella dottrina sociale della Chiesa e nella sua legi* Enc. Etsi Nos, 15 Feb. 1882, Acta Leonis, I I I , 12. 3 Col. 1, 10. Acta Ioannis Pp. XXIII 1017 slazione, filtrata attraverso plurisecolari esperienze, a conoscerla e ad approfondirla. Aiutateli a lasciarsi sempre più penetrare dal metodo cristiano del pensare, del valutare, del decidere, al di sopra delle tentazioni della singolarità, del risentimento e dell'interesse : a non lasciarsi ingannare dalle apparenze di una libertà malintesa, che diventa insofferenza di ogni richiamo e di ogni disciplina. Voi Ci comprendete bene. Il rispetto che dobbiamo a chi non ha raggiunto la completa maturità cristiana e cattolica, e sta sulle soglie del tempio, non autorizza a pericolose concessioni, a compromessi, a rinunce, che danneggiano il patrimonio sacro di verità e di giustizia, che è il Vangelo. Il pericolo più grave, a cui è esposta una parte dei Nostri figli, è proprio questo : di insofferenza, ripetiamo, verso una disciplina comune, che diventa però tolleranza e indifferenza di fronte agli errori e alle posizioni pericolose nei vari campi della vita pubblica, nella politica come nel divertimento, nella letteratura come nella pratica religiosa. Sappiate anche mettere in guardia contro quello spirito mondano, di cui sono strumento particolari correnti di pensiero e di costume moderno, che tentano ogni mezzo per sottrarre la società all'influsso del Vangelo di Cristo, all'insegnamento della Chiesa, agli eterni valori di verità divina, di amore, di purezza e di apostolato da cui è fiorita la civiltà cristiana. Questi movimenti si ergono a difensori di una imprecisata libertà, ma sono pronti a negarla alla Chiesa, quando essa deve difendere il suo tesoro di verità rivelate o il patrimonio di sanità morale ad essa commesso ; proclamano separazione e indipendenza della Chiesa dal potere civile, ma sono continuamente in opera per limitare ogni azione di essa, e a gettarvi sopra ombre di sospetto e di malanimo. Il loro operare si potrebbe paragonare a quello che finemente descrive il Manzoni, parlando dell'iniquo che è forte : « il quale può insultare e chiamarsi offeso, schernire e chieder ragione, atterrire e lagnarsi, essere sfacciato e irreprensibile )). 4 Davanti a tali atteggiamenti, è più che mai necessaria la unione : per difendere, e aiutare a difendere la verità, la giustizia, l'onestà, prima ancora che la religione e il Vangelo. Oh, è grande, diletti figli, la vostra missione anche per questo riguardo, e degna di ogni incoraggiamento e conforto. Siate dunque uniti : è il Papa che ve lo chiede, in nome di Colui che ha pregato per l'unione di tutti i suoi fedeli : Ut omnes unum 4 I Promessi Sposi, cap. V I I . 1018 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sint, anche e soprattutto per lo scopo, che vi abbiamo descritto : « Che tutti siano una cosa sola, come tu, o Padre, sei in me ed io in te, che siano anch'essi una sola cosa in noi » . 5 SENSIBILITÀ CRISTIANA 3. Vi è infine necessaria una profonda sensibilità cristiana, che permei ogni vostra azione, e diffonda con grazia e distinzione quel buon profumo di Cristo, che dà ad ogni cosa il suo giusto tono. Sensibilità cristiana in tutto e con tutti, affinchè a tutti giunga la testimonianza della sincerità unita al rispetto, della chiarezza di idee congiunta alla maturità di pensiero e di espressione. 6 Accogliamo l'occasione di questo incontro familiare per confidarvi che spesso, nell'esame di periodici e giornali, Ci incontriamo con sensibile pena in un frasario a volta a volta ermetico, ampolloso, sproporzionato — oppure acre, aggressivo, inutilmente polemico. Esso è indice di un costume penetrato dovunque, talora perfino negli annunci pubblicitari, nelle cronache di avvenimenti sportivi e di manifestazioni folcloristiche paesane. Orbene, il giornalista cattolico deve guardarsi da questo abito di pensare e di scrivere, in cui si corrompe il senso genuino della cortesia, della educazione, del metodo cristiano che vuol convincere con signorilità persuasiva, e attrarre con argomenti e non con suggestioni. La sensibilità, di cui parliamo, si rivela nel presentare o nel non presentare una data cronaca, e i contorni di un avvenimento scabroso e conturbante : e in ciò essa segue i dettami della retta coscienza, e non finalità più o meno confessa bili. Essa si manifesta ancora nel non indulgere negli elogi, specialmente verso persone viventi, nel non attribuire tutti i meriti ad una sola parte, ad una organizzazione, ma sapendo cogliere ciò che edifica ovunque si presenti, per incoraggiare e stabilire contatti fecondi. Essa insegna anche a riprendere in mano la storia di chi ci ha preceduto, a non dimenticare gli insegnamenti del passato, ad avvalorare ogni buona testimonianza dello spirito umano, nel corso della vita dei popoli. Sensibilità cristiana : come avete compreso, essa cerca e mette in luce quelle espressioni universali del vero, del buono e del bello, che trovano voce e colore nella natura, nella musica, nei monumenti della letteratura 5 Io. 17, 21. • Cfr. 2 Cor. 2, 1.5. Acta Ioannis Pp. XXIII 1019 e dell'arte. Lo ripetiamo, diletti figli, con le parole che rivolgemmo con paterno incoraggiamento ai vostri colleghi de « L'Avvenire d'Italia », il 18 ottobre dello scorso anno : « Educate i lettori all'apprezzamento di ciò che è vero, buono, bello ; sappiate dunque attingere la materia dei vostri servizi alle fonti inesauribili della verità, della bellezza e della bontà, che sgorgano dalla illustrazione delle varie epoche della storia, del mondo dell'arte e della poesia, delle conquiste della scienza, della meravigliosa vita dell'universo, dei viaggi di esploratori e missionari » . Quale fonte inesauribile di ispirazione per il giornalista, e di diletto per i suoi lettori, scaturisce da tale patrimonio comune a tutta l'umanità, troppo spesso trascurato per dare posto agli orpelli dell'effìmero e ai pettegolezzi del transitorio ! Senza del resto fare sfoggio di erudizione, come si conviene al giornale che va in mano a tutti come fonte di informazione e di sereno sollievo, è possibile trarre ispirazione continua e succosa da un così vasto panorama di realtà vive, interessanti, piacevoli. 7 Diletti figli! Non perdetevi d'animo nelle quotidiane difficoltà, in cui si svolge il vostro lavoro, ma sappiate animarlo con la generosità e l'entusiasmo che nasce dalle vostre più alte convinzioni. Noi vi siamo vicini : con paterna attenzione, con interesse vivo ai vostri problemi, con l'aiuto che Ci è possibile e specialmente con la preghiera. Vi conceda il Signore di mantenere sempre fede ai vostri propositi, dilati la vostra attività a sempre più feconda efficacia e sostenga la vostra Unione nelle sue intraprese, chiamando attorno ad essa tutte quelle buone e valenti energie, che, unite, tanto bene possono fare mediante la conoscenza e l'apprezzamento dei talenti propri di ciascun giornalista messi a comune servizio. Questi sono i Nostri voti più ardenti, le Nostre aspirazioni cordiali. E in pegno dell'affetto paterno, che nutriamo per ciascuno di voi, siamo lieti di accompagnarvi con la Nostra particolare confortatrice Benedizione Apostolica, che estendiamo all'intera Unione, ed a quanti vi sono più vicini e cari nei vincoli della famiglia, della professione e dell'amicizia. L 7 Discorsi, Messaggi. Colloqui, vol. I, p. 4SG. 1020 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Pp. XXIII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 31 Augusti 1960. — Metropolitanae Ecclesiae Caracensi Exc. P. D. Iosephum Humbertum Quintero, hactenus Archiepiscopum titularem Achridensem et Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Acacii Chacón, Archiepiscopi Emeritensis in Venezuela. die 8 Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Hydruntinae Exc. P. D. Caietanum Pollio, hactenus Archiepiscopum Chaefomensem. — Cathedrali Ecclesiae Bovensi. Revmum D. Iosephum Lenotti, Archidiaconum Capituli Cathedralis et Delegatum Generalem dioecesis Veronensis. die 13 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Pinarensi Exc. T. D. Alexandrum Menchaca Lira, hactenus Episcopum Temucensem. — Cathedrali Ecclesiae Maurianensi R. D. Andream Bontems, rectorem Seminarii Minoris dioecesis Sancti Deodati. die 28 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Arycandensi R. D. Benedictum Rodríguez, Cancellarium Curiae episcopalis Rosariensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Silvini Martínez, Episcopi Rosariensis. die 28 Septembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Cotyaeensi Exc. P. D. Danielem Iacobum Gercke, hactenus Episcopum Tucsonensem. die 7 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Stadiensi R. D. Aloisium Ioannem Wycislo, parochum Immaculati Cordis B. Mariae Virginis, ex archidioecesi Chicagiensi, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Alberti Gregorii S. R. E. Card. Meyer, Archiepiscopi Chicagiensis. Sacra Congregatio Consistorialis 1021 die 25 Octobris. — Episcopali titulari Ecclesiae Philippopolitanae in Arabia Revmum P. D. Ioannem Colombo, Antistitem Urbanum, Canonicum ad honorem Capituli Metropolitani Mediolanensis et Moderatorem maiorem Seminariorum eiusdem archidioecesis, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Ioannis Baptistae S. R. E. Cardinalis Montini, Archiepiscopi Mediolanensis. die 26 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Abrittenae Revmum P. D. Cletum Franciscum 0'Donnell, Antistitem Urbanum, ex archidioecesi Chicagiensi, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Alberti Gregorii S. R. E. Card. Meyer, Archiepiscopi Chicagiensis. die 31 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Etennensi R. D. Thomam Holland, ex archidioecesi Liverpolitana, Cubieularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae, quem constituit Coadiutorem (( Sedi datum » Exc. P. D. Ioannis Henrici King, Archiepiscopi-Episcopi Portus Magni. die 3 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Tunetensi R. D. Albertum Descamps, e dioecesi Tornacensi, professorem in Universitate Catholica Lovaniensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Caroli Mariae Himmer, Episcopi Tornacensis. die 5 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Celerinensi R. D. Carolum Gnädinger, parochum ad Nativitatem B. Mariae Virginis et decanum Capituli collegialis Constantiensis in archidioecesi Friburgensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Hermanni Schaufele, Archiepiscopi Friburgensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Ruspensi R. D. Davidem M. Maloney, ex archidioecesi Denveriensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Urbani Ioannis Vehr, Archiepiscopi Denveriensis. die 15 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Thapsitanae R. P. D. Paulum Aemilium Charbonneau, Antistitem Urbanum, canonicum theologum Capituli cathedralis Sancti Hieronymi Terrebonae, quem deputavit Auxiliarem Exdmi P. D. Mariae Iosephi Lemieux, Archiepiscopi Ottaviensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Uzitensi R. D. Iosephum Raymundum Windle, ex dioecesi Pembrokensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Mariae Iosephi Lemieux, Archiepiscopi Ottaviensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Pomariensi R. D. Ioannem Mariam Portier, directorem spiritus in Seminario Maiori Quebecensi, quem deputavit Auxiliarem Exömi P. D. Brunonis Desrochers, Episcopi S. Annae Pocatierensis. 1022 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM PONTIFICIUM CONSILIUM ECCLESIASTICIS ITALIAE TABULARIIS CURANDIS Sva Santità Giovanni XXIII, nell'Udienza concessa il 5 dicembre 1960 al sottoscritto Presidente della Pontifìcia Commissione per gli Archivi Ecclesiastici d'Italia, Si è degnata di approvare le unite Istruzioni, ordinandone la pubblicazione. MARTINO GIUSTI Presidente della Pont. Commissione per gli Archivi Ecclesiastici d'Italia ISTRUZIONI AGLI ECCML ORDINARI E AI REVMI SUPERIORI RELIGIOSI D'ITALIA SULL'AMMINISTRAZIONE DEGLI ARCHIVI A seguito delle Auguste disposizioni, con le quali la Santità di Nostro Signore Si è degnata di erigere in persona morale la Pontificia Commissione per gli Archivi Ecclesiastici d'Italia ed approvarne lo Statuto, questa Commissione, allo scopo di facilitare il compito degli Ordinari e dei Superiori Religiosi per quanto riguarda la conservazione e l'amministrazione degli archivi da essi dipendenti, ha ritenuto opportuno emanare le seguenti Istruzioni : 1. Gli archivi costituiscono la- documentazione dell'opera della Chiesa e sono strumento utilissimo anche per lo svolgimento dell'azione pastorale. Essi si formano nell'interesse degli-Enti da cui derivano e restano sempre a loro servizio, sotto la responsabilità esclusiva dell'Autorità Ecclesiastica. 2. In ogni archivio le carte più antiche formano una unità con quelle più recenti, perchè comune è la loro natura e la loro destinazione. Tutto l'archivio perciò dovrà essere trattato con ugual cura, applicando, secondo la qualità e la condizione degli atti, le provvidenze più adatte, suggerite dal progresso della dottrina archivistica e della tecnica. Pontificium Consilium Ecclesiasticis Italiae Tabulariis curandis 1023 3. Gli archivi dovranno di regola essere conservati ed amministrati dagli Enti da cui provengono; ove ragioni di sicurezza o altri giustificati motivi consigliassero un trasferimento, sarà necessario ottenere il parere favorevole della Pontificia Commissione. Ciò vale, ad esempio, per i casi in cui si ritenesse utile trasferire la parte più antica di un archivio in un archivio centrale diocesano o regionale, o affidarne l'amministrazione ad altro Ente ecclesiastico. In quanto il trasferimento e la conseguente assegnazione ad altro Ente ecclesiastico comportino una modifica dello stato giuridico dell'archivio, sarà necessaria anche l'autorizzazione dei competenti Dicasteri della Santa Sede, a norma delle vigenti disposizioni canoniche. 4. Ogni specie di alienazione o cessione è assolutamente vietata, sebbene attuata con la riserva della proprietà, non solo dei documenti di particolare interesse storico (che a norma del can. 1497, § 2, del C. I. C. sono considerati « bona pretiosa » ) , ma anche di ogni altro atto o scrittura che, per sua natura e destinazione, appartenga ad un archivio ecclesiastico. L'eventuale alienazione o cessione di materiale archivistico non compreso nelle due categorie sopra indicate, dovrà essere preventivamente approvata dalla Pontificia Commissione, fermo restando quanto riguarda le particolari competenze dei Dicasteri della Santa Sede e gli eventuali diritti di persone o Enti. 5. Gli archivi degli Enti di cui per qualunque motivo vengano a cessare le attività, quando non esistano precise disposizioni in contrario, passano in custodia e in amministrazione all'Ente superiore, che ne avrà, cura come del proprio. 6. Gli archivi devono essere affidati a persone che abbiano la necessaria preparazione per esercitare il loro ufficio. Si procuri che almeno gli archivi di maggior importanza siano affidati a persone che abbiano frequentato un corso regolare di paleografìa, diplomatica e archivistica presso la Scuola Vaticana o presso altra Scuola. 7. Gli Ordinari e i Superiori di Province religiose nomineranno un « Delegato per gli Archivi », dotato anch'esso della preparazione richiesta dal suo ufficio. Il compito principale del Delegato sarà di assistere l'Ordinario o il Superiore nella sorveglianza degli archivi della rispettiva giurisdizione. Egli terrà l'elenco aggiornato degli archivisti locali ; si assicurerà che ogni archivio sia tenuto in ordine ed abbia il prescritto inventario ; 1024 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale avvertirà l'Ordinario o il Superiore, ed eventualmente la Pontificia Commissione, ove rilevasse inconvenienti. 8. L'archivio corrente sia ordinato classificando le carte secondo un titolario opportunamente predisposto ; e con tale ordine queste saranno poi versate nell'archivio di deposito. 9. La ristrettezza dei locali e il continuo accrescimento delle carte hanno fatto sorgere anche nei nostri archivi il problema della eliminazione o scarto di quegli scritti, che possono ritenersi non più utili. Però la scelta di questi è un'operazione delicata e non facile, per il pericolo di distruggere carte che più tardi potrebbero divenire importanti. L'eliminazione sia eseguita pertanto dopo matura riflessione e mai sia decisa da una sola persona. Si stenda prima un elenco sommario degli atti da eliminare, che sarà esaminato da una Commissione di almeno tre membri, composta del Delegato per gli Archivi, dei rappresentanti dell'archivio e dell' Ufficio da cui provengono le .carte e, se del caso, di altre persone particolarmente competenti; il voto scritto di detta Commissione sarà poi sottoposto all'approvazione dell'Ordinario o Superiore Religioso. Di ogni eliminazione di materiale archivistico sarà redatto un verbale, che verrà conservato nell'archivio stesso e, se richiesto, comunicato alla Pontificia Commissione. Per eliminare carte di data anteriore ai cento anni, occorre ottenere il parere favorevole della Pontificia Commissione. 10. Si compiano revisioni periodiche per controllare l'ordine e l'integrità delle serie e per accertare eventuali danneggiamenti, in particolare la presenza di termiti o di altri insetti. Qualora occorra restaurare scritti comunque danneggiati (per umidità, fuoco, insetti, ecc.), si chieda l'assistenza di tecnici competenti. 11. Una speciale cura si abbia nella scelta, nell'adattamento, nella costruzione e nella manutenzione dei locali, aftinché essi siano asciutti, arieggiati e forniti dei requisiti necessari per assicurare la buona conservazione del materiale archivistico. 12. Là consultazione degli archivi a scopo di studio sia concessa con ampia liberalità, sull'esempio dell'Archivio Segreto Vaticano, pur adottando le necessarie cautele sia nell'ammissione degli studiosi sia nella comunicazione dei documenti. 13. Allo stesso scopo si conceda, per quanto è possibile, la fotografia di documenti. Se fossero richieste fotografie per altri fini, in cui si pre- Pontificium. Consilium Ecclesiasticis Italiae Tabulariis curandis 1025 veda un lucro da parte dei richiedenti, sarà giusto porre opportune condizioni. La fotografia di interi fondi, o di parti notevoli di essi, o comunque di un complesso importante di "documenti, è di regola vietata ; in casi particolari si chieda l'autorizzazione della Pontificia Commissione. 14. Il prestito dei documenti non sia concesso se non in casi eccezionali e con le opportune cautele e garanzie. Se il prestito, richiesto da Autorità o Istituti a scopo di studio, per mostre o altro, rende necessario il trasferimento dei documenti presso un Ente non soggetto alla giurisdizione dell'Ordinario o del Superiore Religioso, si dovrà ottenere, volta per volta, l'approvazione preventiva della Pontificia Commissione, salvo l'obbligo di chiedere, ove occorra, l'autorizzazione dei Sacri Dicasteri o di altre Autorità. In ogni caso è vietato il prestito a privati, compresi tra questi gli stessi membri dell'Ente cui l'archivio appartiene. 15. Quando si desideri ottenere da Enti non ecclesiastici aiuti per la redazione e la pubblicazione di inventari, per il restauro di documenti, per la sistemazione dei locali, per la fornitura di scaffali ecc., si dovrà prima chiedere l'approvazione della Pontificia Commissione. 16. Ferma restando la validità delle presenti Istruzioni, gli Ordinari e i Superiori saranno tenuti ad avvertire la Pontifìcia Commissione circa le eventuali difficoltà che s'incontrassero nell'attuazione di esse. 1026 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 25 ottobre I960, nel Palazzo delle Congregazioni a Piazza Pio XII si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria- alla presenza di Sua Eminenza Revma il. Signor Cardinale Benedetto Aloisi Masella, Vescovo di Palestrina, Ponente o Relatore della Causa del Servo di Dio Giacomo Berthieu, sacerdote professo della Compagnia di Gesù, nella quale Congregazione i Reviìii Prelati Officiali ed i Reviïii Consultori teologi hanno discusso sul martirio dello stesso Servo di Dio. Martedì 8 novembre 19G0, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revíñi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso: 1. Sulla introduzione della ('ausa del Servo di Dio Isidoro di'San Giuseppe, laico professo della Congregazione dei Passionisti. 2. Intorno agli scritti del Servo di Dio Giovanni Battista Cieplak, Arcivescovo di Vilno. Martedì (5 dicembre I960, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunala la S. Congregazione dei Riti nuova preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su di un miracolo attribuito alla intercessione del Ven. Servo di Dio Innocenzo da Berzio, sacerdote professo dell'Ordine dei Prati Minori Cappuccini. Gli stessi Emi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno poi, in Congregazione ordinaria, esaminato la relazione dei censori teologi sopra gli scritti dei Servi di Dio : 1. Giuseppe Allamano, sacerdote, fondatore dell'Istituto Missioni della Consolata. 2. Annibale Maria di Francia, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Rogazionisti e delle Figlie del Divin Zelo. 3. Pietro Leonardi, sacerdote, fondatore della Congregazione delle Figlie di Gesù. -1. Giovanni Lodovico Peydessus, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Missionari dell'Immacolata Concezione. Diarium Romavae Curia e 1027 Martedì 20 dicembre 1960, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Reviñi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione della Causa del Servo di Dio Camillo Costa De Beauregard, sacerdote secolare, ed hanno preso in esame la relazione dei censori teologi sopra gli scritti dei Servi di Dio : , 1. Timoteo Giaccardo, sacerdote della Pia Società di S. Paolo. 2. Maria Guell, fondatrice della Congregazione delle Suore della Carità Figlie dell'Immacolato Cuore di Maria. 3. Anastasia Ilario, del Terz'Ordine di San Domenico. SEGRETERIA DI STATO NOMINE 30 novembre 1900. S. E. Revma Monsig. Nicodemo Enrico, Arcivescovo di Bari, Membro della Pontificia Commissione della Disciplina del Clero e del popolo cristiano per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » L'IIlmo e Revmo Monsig. Bandas Rodolfo, Membro della Pontificia Commissione degli Studi e dei Seminari per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » Il Revmo Padre Edelby Neófito, dei Basiliani Aleppini, Membro della Pontificia Commissione delle Chiese Orientali per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » L'IIlmo e Revmo Monsig. Giusti Martino, Consigliere della Pontificia Commissione Centrale Preparatoria del Concilio Ecumenico Vaticano II. 3 dicembre » S. E. Revma Monsig. Nardone Beniamino, Segretario della Pontificia Commissione Cerimoniale per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » S. E. Revma Monsig. Spülbeck Otto, Vescovo di Misnia, Consultore della Pontificia Commissione della Sacra Liturgia per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » S. E. Revma Monsig. Signora Aurelio, Arcivescovo tit. di Nicosia e Prelato « nullius » di Pompei, Membro della Pontificia Commissione delle Missioni per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. 1028 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3 dicembre I960. Le Loro Eccellenze Revme i Monsignori : Callori di Vignale Federico; Dell'Acqua Angelo, Arcivescovo tit. di Calcedonia ; Dante Enrico ; Nasalli Rocca di Corneliano Mario ; Membri della Pontificia Commissione Cerimoniale per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. 7 » » L'IIlmo e Revmo Monsig. Dottarelli Domenico, Membro della Pontificia Commissione della Disciplina del Clero e del popolo cristiano per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. 10 » » L'IIlmo e Revmo Monsig. Maccarrone Michele ; il Revmo Sac. Fernandez Alonso Giusto ; i Revmi Padri Sampers Andrea, dei Redentoristi, e Kennedy Vincenzo, dei Preti di S. Basilio ; Pillino Sig. Muzzioli Giovanni ; Consultori della Sacra Congregazione dei Riti (III Sezione - per le Cause storiche dei Servi di D'io e l'emendazione dei libri liturgici). » » » S. E. Revma Monsig. Gori Alberto, Patriarca di Gerusalemme dei Latini, Membro della Pontificia Commissione Centrale Preparatoria del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » L'IIlmo e Revmo Monsig. Delacroix Simone e il Revmo Don Linenberger Erberto, dei Missionari del Preziosissimo Sangue, Membri della Pontificia Commissione della Disciplina del Clero e del popolo cristiano per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » Il Revmo Don van den Broek Tommaso, dei Premostratensi, Membro della Pontificia Commissione dei Religiosi per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano TI. » » » Il Revmo Abate Don Noots Uberto, dei Premostratensi, Consultore della Pontificia Commissione dei. Religiosi per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » ». » Il Revmo Monsig. Higgins Giorgio, Membro della Pontificia Commissione dell'Apostolato dei Laici per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. 13 » » L'IIlmo e Revñío Monsig. Weinbacher Giacomo, Membro della Pontificia Commissione della Disciplina del Clero e del popolo cristiano per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. » » » Il Revmo Sac. Jedin Uberto, Membro della Pontificia Commissione degli Studi e dei Seminari per la preparazione del Concilio Ecumenico Vaticano II. K An. ei vol. LII 31 Decembris 1960 (Ser. III, v. II) - N. 16 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE I INDEX GENERALIS ACTORUM (AN. E T VOL. LII — SEE. III, I - A C T A PII PP. XII LITTERAE APOSTOLICAE, 405, EPISTULAE, DECRETALES, 406. 546, SOLLEMNIS CANONIZATIO, 497. 805. 179. CONSISTORIA, 5, 22, 23, 321, 332, 834, 447. LITTERAE DATAE, MOTU 24, MOTU PROPRIO 433. PROPRIO, 65, 68, APOSTOLICAE, ACTA, 76, 77, 78, 933. vol. I I , n. 43, 79, 81, 453. 45, 83, 90, 91, 95, 152, RADIOPHONICI, 27, 51, 52, 369, SCRIPTO DATI, 54, 55, 57, 96, 98, 70, 141, 142, 143, 144, 145, 335, 336, 338, 382, 383, 449, 450, 451, 555, 556, 558, 559, 560, 756, 757, 758, 759, 808, 809, 883, 884, 885, 886 887, 888, 1000, 1001, 1002, 1003. 66 - 40, 100, 158, 353, 401, 403, 478, 479, 480. 72, 74, 129, 131, 133, 135, 137, 139, 372, 378, 379, 381, 504, 505, 507, 508, 510, 511, 513, 514, 551, 741, 743, 745, 747, 749, 752, 754, 869, 872, 874, 876, 879, 881. CONVENTIONES, 39, 396, 397, 469, 472, 474, 567, 770, 774, 829, 980, 982. NUNTII 997. CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, LITTERAE 36, 180, 191, 201, 212, 221, 231, 240, 252, 262, 271, 278, 285, 297, 343, 344, 349, 3 5 1 , 352, 390, 394, 463, 466, 517, 527, 529, 530, 563, 767, 817, 819, 821, 824, 827, 828, 893, 896, 898, 954, 958, 964, 966, 967, 979, 1004, 1014. NUNTII APOSTOLICAE 339, ALLOCUTIONES, APOSTOLICAE, SACRA HOMILIAE, 437. EPISTULAE CHIROGRAPHUM, 35, II) 147, 150, 338, 385, 387, 388, 452, 516, 561, 760, 761, 763, 765, 811, 813, 814, 890, 946, 948, 950, 952. II - A C T A IOANNIS PP. XXIII LITTERAE v. 16 — 31-12-1960. III - A C T A SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OF- FICII : Decreta, 60, 355. SACRA C O N G R E G A T I O C O N S I S T O R I A L I S : Decreta, 106, 107, 108, 109, 162, 164, 408, 409, 410, 484, 5,33, 534, 572, 574, 777, 778, 779, 832, 905, 906, 908, 909. Index 1030 generalis Provisiones Ecclesiarum, 104, 161, 482, 571, 831, 904, 1020. Nominatio, 105. * actorum IV - A C T A T R I B U N A L I U M SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA : Orationes indulgentiis d i tat ac. 61, 361, 420, 421. SACKA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI : Decretum, 834. Notificatio, 62. SACRA ROMANA ROTA: Citationes edictales, 113, 114, 115, 362, 422, 494, 794, 926, 927, 991, 992. SACRA CONGREGATIO CONCILII : Decreta, 985, 986. TRIBUNAL VICARIATUS URBIS : Citatio edictalis, 928. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE: Decreta, 111, 112, 165, 356, 357, 487, 488, 576. Provisiones Ecclesiarum, 374, 485, 911, 912, 913. Nominatio, 486. SACRA CONGREGATIO RITUUM : Decreta in causis pro beatificatione et canonizatione Servorum Dei, 166, 360, 414, 415, 416, 489, 780, 784, 788, 792, 914, 916, 919, 922. Orationes, 358, 412, 987. SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS : Decreta, 492, 493, 577, 835, 988. V - ACTA OFFICIORUM PONTIFICIUM CONSILIUM ECCLESIASTICIS ITALIAE TABULARIIS CURANDIS : Istruzioni, 1022. Diarium Romanae Curiae: •Audientiae solemniores, 117, 170, 363, 536, 837, 929, 993. SACRA CONGREGATIO RITUUM : Congregationes, 363, 795, 1026. SECRETARIA STATUS : Nominationes *' 63, 117, 170, 364, 423, 495, 536, 579, 796, 837, 929, 993, 1027. Necrologia, 128, 176, 368, 544, 592, 804, 868, 996. * Ad maius inquirentium commodum haec ponitur distincta recensio : PP. Cardinalibus concreditae Protectoriae: 63, 117, IIS. 170, 171, 364. 365 , 423, 496. 580, 838, 839, 929, 930, 994. Consultores deputati: 64, 118, 119, 171, 366, 496, 536, 582, 856. Officiales renuntiati: In S. S. C. S. Off., 64, 118; In S. C. Consist., 171, 365; In S. O. pro Eccl. Orient., 63, 119, 365, 366, 582; In S. C. Sacram., 64, 119, 365; In S. O. Concilii, 64, 171, 365; In S. O. Relig., 63, 64, 365; In S. C. de Propaganda Fide, 64, 119, 171, 365. 580; In S. C. Rituum, 63, 64, 365, 856; In S. C. pro Negotiis Extra ord., 63, 365; In S. C. de Seminariis et Stud. Universität., 64, 365, 496; In S. C. Rev. Fabr. S. Petri. 63, 64, 365; In S. Paenitentiaria Ap., 63, 856; In Trib. Sign. Apost., 63, 64, 365, 838; In Trib. S. R. Rotae, 118, 838, 930; In Cancelleria Apostolica, 496, 856; In Pont. Commiss, pro administratione Bonorum S. Sedis, 119, 366; In Pont. Commiss, pro Studiis Biblicis, 64, 366, 932; In Pont. Commiss, pro redactione Codicis Iuris C. Orientalis, 64, 582; In Pont. Commiss, pro interpretatione Codicis I. C, 64; In Nuntiaturis Apost., IIS, 364, 365, 423, 837, 993; In Internuntiaturis Apost., 117, 423, 930; In Delegat. Apost., 117, 365, 993, 994; In Familia Pontificia, 366, 932; In Vicariatu Urbis, 423. Pro appaiando Concilio Oecumenico Vaticano II: Praesides, 495, 994; Secretarii, 496, 536, 537, 579, 1027; Membra, 579, 5S0, 581, 839, 841, 842, 844, 845, 846, 848, 849, 851, 852, 853, 855, 930, 931, 932, 994, 995, 1027, 1028; Consultores, 846, 842, 843, 844, 846, 847 , 849, 850, 851, 853, 854 , 855 , 930, 931, 932, 994, 995, 996, 1027, 1028; Consiliarii, 796, 839, 1027. Inden; generalis actorum 1031 Episcopi adsistentes Solio: 119, 366, 537, 538, 797, 856. Protonotarii Apost, ad instar parti ci-p : 119, 366, 538. 797, 856. Praelati-domestici : H 9 , -366, 367, 537, 539', 79Sy 857. Cubicularii secreti supra numerum : 122, 425, 582, 799, 859. Cubiculario secreti supra numerum ab ense et lacerna: 125, 427, 5S5, 800,'861. Cubicularii honoris in habitu : 125, 427, 585, 861. Cubicularii honoris « Extra Urbem » : 586. Cubicularii honoris ab ense et lacerna: 125, 428, 586 , 800. Cappellani secreti honoris : 428, 586, 861. Ex Ordine Piano : Collare, 125, 428, 542, 862, 99(5 ; Gran Croce, 429, 542, 862, 996 ; Comm. con Placca, 542, 862; Placca, 126, 429; Comm. 429. 542, SOI; Cav. 862. Ex Ordine 8. Gregorii Magni: Gran Croce ci. civ., 171, 429, 542, 862; Comm. con l'Iacea ci. civ., 126, 171, 429, 542, 801, 862; Comm. con Placca cl. mil., 126, 429, 543, 801, S62; Placca el. civ., 126, 430, 862; Placca cl. mil., 543; Comm. cl. civ., 126, 171, 428, 430, 543, 801, 863; Comm. cl. mil., 127, 436, 544, 802; Cav. cl. civ., 125, 126, 172, 428, 430, 586, 802, 863; Cav. cl. mil., 588, 803. Ex Ordine 8. Silvestri Papae: Gran Croce, 173, 432, 588, 803; Comm,, con Placca, 171, 588, 803, 865; Placca, 173, 432, 589, 804, 865; Commenda, 171, 432, 589, 804, 865; Cav., 428, 432, 590, 866. II INDEX DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS I - ACTA P I I PP. X I I LITTERAE APOSTOLICAE PAG. 1958 » Febr. Maii 18 Quantum iuniores. - Beata Maria Virgo « de Itati » in praei puam caelestem Patronam atque Sanctus Ignatius, Confessor, in Patronum secundarium dioecesis Posadensis in Argentina eliguntur 23 Treverorum urbs. - Paroecialis Ecclesia Sancti Paulini in urbe et dioecesi Trevirensi Basilicis Minoribus accensetur . . 405 406 II - ACTA IOANNIS PP. XXIII I - LITTERAE DECRETALES 1960 Maii 26 Terrenas hominum. - Cultus Sancti Gregorii BarTbadici, Confessoris Pontificis, universae Ecclesiae praecipitur . . . 437 II - EPISTULAE APOSTOLICAE 1960 » Iun. 30 Aug. 20 Inde a primis. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas,. Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de cultu Pretiosissimi Sanguinis D. N. Iesu Christi promovendo Quod Dilectum. -• Ad Emum P. D. Valerianum S. R. E. Cardinalem Gracias, Archiepiscopum Bombayensem, et ad ceteros Indiae Archiepiscopos, Episcopos locorumque Ordinarios, quinquennalem Conventum celebraturus 546 805 I I I - IN SOLLEMNI CANONIZATIONE 1960 Iun. 12 Beati Ioannis de Ribera, Confessoris, in Basilica Vaticana, in festo SSmae Trinitatis, peracta . . 497 IV - CHIROGRAPHUM 1960 Ian. 16 Prima Romanae Dioecesis Synodus celebranda indicitur . . 179 V - SACRA CONSISTORIA 1959 Dec. 14 I. Consistorium secretum I. Allocutio SSmi Domini Nostri I I . Creatio et publicatio Patrum Cardinalium 5 5 11 Index documentorum chronologico ordine digestus 1033 PAG. III. IV. V. VI. Optio Ecclesiarum Provisio Ecclesiarum Praestatio iuramenti Postulatio palliorum . . . . . . . . . . . . . . . 1959 Dec. 17 I I . Consistorium publicum » » » I I I . Consistorium secretum I. Provisio Ecclesiarum I I . Oris aperitio et titulorum adsignatio I I I . Postulatio pallii 1960 » » Mart. 28 » » I. . Consistorium secretum I. II. III. IV. V. VI. Camerarius Sacri Collegii Allocutio SSmi Domini Nostri Creatio et publicatio Patrum Cardinalium Provisio Ecclesiarum Relatio causarum Postulatio palliorum 31 I I . Consistorium publicum » I I I . Consistorium secretum I. Provisio Ecclesiarum I I . Oris aperitio et titulorum adsignatio » Maii 30 Consistorium semipublicum 12 12 22 22 22 23 23 24 24 321 321 321 326 327 332 332 332 334 334 335 447 VI - LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE^ 1959 Dec. 1960 Iun. » Iul. Maiora in dies. - Academia Mariana Internationalis Pontificiae Academiae titulo decoratur 24 5 Superno Dei. - Commissiones Concilio Vaticano Secundo apparando instituuntur 433 25 Rubricarum instructum. - Novum rubricarum Breviarii et Missalis Romani corpus approbatur 593 8 V I I - MOTU PROPRIO 1960 Febr. 29 De Pontificio Consilio Ecclesiasticis Italiae Tabulariis curandis 997 V I I I - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE 1959 Iun. 20 » » 30 » » » » % » » Iul. 16 » » Oct. 13 » 20 PORTALEGRENSIS IN BRASILIA (S. Crucis in Brasilia). Quandoquidem Servatoris. - Detractis quibusdam territoriis ab archidioecesi Portalegrensi in Brasilia, nova dioecesis constituitur, « S . Crucis i n Brasilia» cognominanda . . . . 65 HIROSHIMAËNSIS. Qui arcano Dei. - Apostolicus Vicariatus Hiroshimaènsis a d dignitatem dioecesis evehitur . . . . 68 BUKAVUENSIS (Gomaënsis). Qui hominum. - E Vicariatu Apostolico Bukavuensi, in Congo Belgico, quibusdam detractis territoriis novus efficitur Vicariatus Apostolicus Gomaënsis appellandus 70 LAGOSENSIS (Kadunaënsis). Qui arcano Dei. - Dioecesis Kadunaënsis ad gradum et dignitatem metropolitanae ecclesiae elevatur; nova insuper Provincia Ecclesiastica constituitur, «Kadunaënsis» nuncupanda . . . . . . . . . . . 72 PORTUS MORESBY (Insulae Yule et Daruensis). Qui per electionem. - Quibusdam territoriis detractis a Vicariatu Apostolico Portus Moresby, novus Vicariatus Apostolicus novaque Praefectura conduntur, quibus erunt nomina: « Insulae Yule » et « Daruensis » 74 ELDORETENSIS. Christianorum societas. - Apostolica Praefectura Eldoretensis ad gradum dioecesis evehitur, iisdem finibus et nomine retentis 129 ENDEHENI (Weetebulaënsis). Cum Nobis. - E Vicariatu Apostolico Endeheno insulae Sumba, Sumbawa et parvae insulae adiacentes distrahuntur, quibus nova conditur Praefectura Apostolica, « Weetebulaënsis » appellanda 131 Index documentorum chronologico ordine digestus 1034 PAG. 1959 » » » » » » » » » » » » 1960 » » » » » » » » » Exultât Sancta. - E districtibus vulgo Kajaiado et Narok nova Apostolica Praefectura conditur, « De Ngong » appellanda » 25 E S S E N D I E N S I S . Solet Apostolica. - In cathedrali templo Essendiensi Canonicorum Collegium constituitur Nov. 3 W A Ë K S I S . Cum venerabilis. - In territorio vulgo de Grhana nova dioecesis constituitur « Waënsis » appellanda » 10 D E CONGO B E L G I C O E T R U A N D A U R U N D I . Cum parvulum. - In Congo Belgico et Ruanda Urundi Ecclesiastica Hierarchia constituitur . » 14 S. S A L V A T O R I S I N B R A S I L I A E T A L I A R U M (Ruibarbosensis). Mater Ecclesia. - Quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi S. Salvatoris in Brasilia atque a dioecesibus Bonfimensi, Caetitensi, Barrensi et Amargosensi, nova constituitur dioecesis, cuius nomen « Ruibarbosensis » » 1 7 B A N G K O K E N S I S (Chiengmaiensis), Caelorum regnum. - Distractis quibusdam territoriis a Vicariatu Apostolico Bangkokensi, nova Praefectura Apostolica conditur, « Chiengmaiensis » appellanda » » M E D A N E N S I S (Sibolgaënsis). Cum novas. - Quibusdam detractis territoriis a Vicariatu Apostolico Medanensi, nova Praefectura Apostolica constituitur, « Sibolgaënsis » appellanda Dec. 2 U R B I S . Quos nationum. - Templum SS. Blasii et Caroli ad Catinarios ad honorem Diaconiae evehitur » » U R B I S . Est in more. - Templum-S. Sabae in Urbe ad Diaconiae dignitatem evehitur . . » » U R B I S . Siquidem sacrae. - Templum S. Theodori in Palatio ad gradum et dignitatem Diaconiae evehitur » 1 1 D A M A S C E N A E (Sarbensis). Orientalis Ecclesiae. - Detractis quibusdam territoriis ab Eparchia Damascena, nova quaedam Eparchia, « Sarbensis cognominanda, conditur ritus Antiocheni Maronitarum » 1 2 E I O P R E T E N S I S (Ialespolitanae). Ecclesia sancta. - Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Riopretensi, nova quaedam dioecesis conditur « Ialespolitana » appellanda » 19 M A N O K W A R I E N S I S . Cum in iis. - In nova Guinea Occidentali Praefectura Apostolica conditur, « Manokwariensis » appellanda Ian. 1 6 G O I A N I E N S I S (Brasiliapolitanae). Quandoquidem nullum. - Nova in Foederatis Brasiliae Civitatibus archidioecesis conditur, cuius erit appellatio « Brasiliapolitanae » » » A S S I S E N S I S (Pruaentipolitanae). Cum venerabilis. - Quibusdam ex Assisensi dioecesi, in Brasilia, detractis territoriis, nova efficitur dioecesis, « Prudentipolitana » appellanda » 20 O N D O Ë N S I S (De Ilorin). Qui summam. - Quodam ab Ondoënsi dioecesi, in Nigeria, detracto territorio, nova Praefectura Apostolica conditur, « De Ilorin appellanda Febr. 1 3 T E H U A N T E P E C E N S I S (Antequerensis). Christi exemplum. - Dioecesis Tehuantepecensis, quae fuit hactenus metrópolis Verae Crucis suffraganea, archidioecesi « Antequerensi » subicitur suffraganea Mart. 1 S O K O D E N S I S (de Dapango). Ex quo. - Ex dioecesi Sokodensi quodam detracto territorio, nova efficitur Praefectura Apostolica, « de Dapango » appellanda » 12 U R B I S . Cum nobis sit. - Templum S. Andreae Apostoli de Hortis, in Urbe, dignitate minoris basilicae ornatum, ad honorem Presbyteralis Cardinalicii tituli evehitur » » U R B I S . Quandoquidem. - Templum S. Andreae Apostoli in Urbe, quod populus « de Valle » cognominare consuevit, ad dignitatem tituli Presbyteralis Cardinalicii evehitur . . . » » U R B I S . Inter cetera. - Templum S. Antonii Patavini de Urbe ad honorem tituli Presbyteralis Cardinalicii attollitur . . . . » » U R B I S . Cum ob peculiares. - Templum S. Francisci Assisiensis ad Ripam Maiorem in Urbe ad dignitatem tituli Presbyteralis Cardinalicii attollitur >> » U R B I S . Ad Romanorum, Pontificum. - Templum S. Ioachimi in Oct. 20 D E NGONG. 741 133 135 372 743 137 139 378 379 381 745 869 747 749 872 752 754 874 504 505 507 508 Index documentorum chronologico ordine digestus 1035 PAG. Urbe, ad prata, ad gradum et dignitatem extollitur Cardinalicii Presbyteralis tituli 1960 Mart. 12 U K B I S . Inter templa. - Templum S. Ioannis Baptistae Florentinorum in Urbe ad dignitatem tituli Presbyteralis Cardinalicii evehitur S) » » U R B I S . E sacris almae. - Templum S. Mariae ad Montes, in Urbe, ad gradum et dignitatem Presbyteralis Cardinalicii tituli evehitur -. >> » » U R B I S . Sacra maiorum. - Templum S. Eugenii Papae, in Valle Iulia in Urbe exstans, ad gradum Diaconiae Cardinaliciae evehitur » » 26 N I C T H E R O Y E N S I S E T A L I A R U M (Neo-Iguassuensis - Neo-Friburgensis). Quandoquidem. — Quibusdam e Nictheroyensi aliisque dioecesibus detractis territoriis, dioeceses conduntur « Neo-Iguassuensis » et « Neo-Friburgensis », atque nova Provincia ecclesiastica constituitur, « Nictheroyensis » appellanda . . . » Apr. 12 C U L M E N S I S . Cum venerabilis. - Templum SSmae Trinitatis in urbe Culmsa collegiatum efficitur •» » 13 M U L T A N E N S I S (Lyallpurensis). Caelestis civitas. - E dioecesi Multanensi quibusdam detractis territoriis, nova dioecesis conditur, «Lyallpurensis appellanda » Iun. 29 Sollicitudo omnium. - Prima Romana Synodus promulgatur . IX - LITTERAE 510 511 513 514 876 879 881 551 APOSTOLICAE 1959 Mart. 23 Qui huius saeculi. - Beata Maria Virgo « a Fatima» in praecipuam Patronam una cum Sancto Dominico, Confessore, eligitur totius dioecesis S . Dominici Novem Iulii . . . . . 449 » Apr. 15 Quae festo. - Beata Maria Virgo sub nomine « Immaculatae Conceptionis » praecipua apud Deum totius Moronensis dioecesis Patrona confirmatur 757 » Iun. 10 Salutare sidus. - Beata Maria Virgo, nomine « Immaculatae Conceptionis » appellata, praecipua caelestis Patrona totius archidioecesis Platensis eligitur 883 » Iul. 17 Meritis celebratur. - A d dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehitur ecclesia cathedralis Zacatecensis B. Mariae V. in Caelum Assumptae sacra 76 » » » Religionis domicilium. — Basilicae Minoris honoribus privilegiisque decoratur ecclesia B. Mariae V. Perdolentis, vulgo « Nuestra Señora de la Soledad » appellatae, in urbe et archidioecesi Antequerensi exstans 77 » » 30 Praecipuo. -• Beata Maria V., vulgo « Madonna di Caravaggio » praecipua Patrona caelestis dioecesis Caxiensis renuntiatur 141 » Sept. 9 « Respice stellam! ». - Beata Maria V . , « de Guadalupe d'Estremadure » vulgo appellata, praecipua Patrona dioecesis Imae Telluris et Pointapritensis declaratur simulque Titularis cathedralis ecclesiae eiusdem dioecesis instituitur . . . . 78 » Oct. 16 Iuventutis praeceptor em. - Sanctus Ioannes Bosco, Confessor, caelestis Patronus constituitur omnium Columbianorum iuvenum tironum opificum (vulgo « Los Aprendices Colombianos ») 142 » » 21 Beatam Mariam Virginem. — Beata Maria V. « a Bono Consilio » et Sanctus Benedictus, Abbas, praecipui Abbatiae « nullius dioecesis » Novae Nursiae in Australia Patroni caelestes declarantur 335 » » 23 Solacium ac levationem. - Ecclesia B . Mariae V . , vulgo « Nuestra Señora de la Consolación », appellatae, in urbe Tariba, dioecesis S. Christophori in Venetiola, privilegiis Basilicae Minoris honestatur 336 » » 24 Haud raro. - Sanctus Venerius, Confessor, caelestis Patronus eligitur totius Lunensis seu Spediensis sinus 143 » » 30 Caelesti coruscans. - Beata Maria V. Immaculata in praecipuam Patronam et S. Ioannes Maria Vianney, Conf., in Patronum minus principalem dioecesis Lafayettensis eliguntur . . . 144 Index documentorum chronologico ordine digestus 1036 PAG. 1959 Nov. » » 13 Mirabili nexu. - Ecclesia cathedralis Ferrariensis titulo Basilicae 25 Minoris condec oratur . Luctifera bella. - Beata Maria Virgo « Regina Pacis » Consocia- tionis Nationalis Victimarum Civilium belli in Italia (vulgo « Associazione Nazionale delle Vittime Civili della guerra ») caelestis Patrona constituitur » » 27 Studium et cultus. - Beata Maria V . , « de la Cabeza » vulgo appellata, praecipua apud Deum Patrona una cum S. Euphrasio, Ep. et Conf., universae dioecesis Giennensis constituitur 1960 Ian. 9 Romanorum Pontificum. - Cathedralis Ecclesia Premisliensis Latinorum Basilicae Minoris titulo honoribusque augetur » » 15 Aligera cymba. - Beata Maria V., « Nossa Senhora do A r » appellata, caelestis Patrona omnium Lusitaniae AëronautarUm eligitur » » » Meritis laudibus. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ditatur ecclesia cathedralis Ayacuquensis » Febr. 5 Caeruleum mare. - Curialis Ecclesia S. Caroli Borromaei in loco « Carmel », dioecesis Montereyensis Fresnensis, titulo ac privilegiis Basilicae Minoris cohonestatur » » 10 « Omnibus mater » . - Sancta Ludovica de Marillac, Vidua, caelestis Patrona omnium operibus socialibus christianis addictorum declaratur . . . » » 12 Expedit sane. - Sanctus Ioannes Bosco, Conf., dioecesis Rivadaviae Patronus praecipuus renuntiatur . . » » » Urbi Valentiae. - Basilicae Minoris titulo exornatur cathedralis ecclesia Valentina in Venezuela » » 29 Diuturno usu. - Internuntiatura Apostolica in Turcarum Republica erigitur » Mart. 1 Apostolici muneris. - Delegatio Apostolica in Scandia erigitur pro Norvegia, Suetia, Dania, Finnia, Islandia » » 16 Religio bonaeque. •- Mediolanensis Archiepiscopus « p r o tempore» constituitur Patronus Bibliothecae Ambrosianae . . . . » Apr. 7 Studio inflammatus. - Sanctus Vincentius a Paulo, Conf., praecipuus Patronus caelestis dioecesis Arcis Delphini renuntiatur » » » Beatum Ioseph. - Sanctus Ioseph, Sponsus B. Mariae V . , praecipuus Patronus caelestis dioecesis Cucutensis confirmatur » » » Praeclarissimum. - Ecclesia paroecialis S. Dominici in urbe Arretio Basilicae Minoris titulo insignitur » » 19 Auxiliatricem Virginem. - Beata Maria Virgo, quae ut Auxilium Christianorum invocatur, in praecipuam caelestem Patronam dioecesis Viedmensis eligitur » » 22 Peculiare studium. - Sanctus Ioannes Bosco, Conf., caelestis Patronus eligitur omnium Hispanorum Iuvenum Tironum Opificum, vulgo « Jóvenes Aprendices Españoles » . . . . » » 28 Beati Oaelites. - Sanctus Laurentius, Martyr, et Sanctus Adalbertus, Episcopus et Martyr, principales Patroni, Sanctus autem Georgius, Martyr, secundarius Patronus dioecesis Culmensis eliguntur; praeterea Sanctus Bernardus, Abbas, principalis Patronus Pelplini, urbis episcopalis eiusdem dioecesis, declaratur » » 29 Monumentum pietatis. - Cathedralis- ecclesia Tranensis Basilicae Minoris titulo insignitur » Maii 3 Ad universae Ecclesiae. - Delegatio Apostolica Mediae Africae Occidentalis erigitur . » » » Quemadmodum Apostolici. - Nova Delegatio Apostolica Insulae Madacascariae erigitur . ; . . » » » Eo intendentes. - Nomen Delegationis Apostolicae Africae Orientalis et Occidentalis Britannicae mutatur eaque appellabitur « Delegatio Apostolica Africae Orientalis »: eius insuper fines novo ordine statuuntur » » » Decet nos. - Delegationi Apostolicae « De Dakar » novo titulo « Delegationis Apostolicae Africae Occidentalis » indito, novi eius fines constituuntur . » » 20 Catholica Polonia. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia cathedralis Nativitati Beatae Mariae Virginis dicata, in urbe ac dioecesi Sandomiriensi exstans, cohonestatur 145 382 383 450 451 884 555 556 558 885 338 559 560 756 886 887 758 759 808 809 1000 1001 1002 1003 888 Index documentorum chronologico ordine digestus 1037 X - CONVENTIONES PAG. 1960 Iun. 23 Inter Sanctam Sedem et Rempublicam Austriacam: I. Per il regolamento di rapporti patrimoniali . . . . . . IL Per erigere in diocesi l'Amministrazione Apostolica del Burgenland 933 941 XI - EPISTULAE 1959 Nov. 28 » » 29 » » 29 » Dec. » » 12 » » 15 >> » 16 1960 » 8 Febr. 20 Mart. 2 » » 3 » » 5 » » 10 » » 26 » Apr. 5 Quinquagesimum natalem. - A d Emum P . D . Petrum tit. S. Praxedis S. R. E. Presbyterum Cardinalem Ciriaci, Sacrae Congregationis Concilii Praefectum, quinquagesimum natalem sacerdotii celebraturum Apostolici muneris. - A d Emos P P . D D . Iosephum S. R. E. Card. Frings, Archiepiscopum Coloniensem; Iosephum S. R. E. Card. Wendel, Archiepiscopum Monacensem et Frisingensem; Iulium S. R. E. Card. Doepfner, Episcopum Berolinensem; aliosque Excmos P P . D D . Germaniae Archiepiscopos, Episcopos ceterosque locorum Ordinarios: communibus officiosis litteris respondet Benevolentiae caritas. - A d Emum P . D . Iacobum Aloisium tit. S. Hieronymi Illyricorum S. R. E. Presb. Cardinalem Copello, Sanctae Romanae Ecclesiae Cancellarium, octogesimum natalem celebraturum Vt filius. - A d Excmos P P . D D . Lithuaniae Episcopos, trecentesimo et quinquagesimo volvente anno a pio Melchioris Griedraitis, Episcopi, obitu Octogesimum mox. - A d Emum P . D . Clementem S. R. E. Cardinalem Micara, Episcopum Veliternum ac vice sacra Urbis Antistitem, octogesimum aetatis annum implentem . . S. Paulus Apostolus. - A d Excmum P. D . Caesarium D'Amato, Episcopum tit. Sebastenum in Cilicia ac S. Pauli de Urbe Abbatem, undevicesimo revoluto saeculo ex quo Sanctus Paulus Apostolus Romam venit Magnopere Nobis. - A d Emum P. D . Maurilium tit. S. Marcelli S. R. E. Presbyterum Cardinalem Fossati, Archiepiscopum Taurinensem, ob sollemnes illic celebritates indictas in honorem S. Iosephi Cafasso, saeculo exeunte a pientissimo eius obitu Cum tria saecula. - A d Revmum P. Villelmum Slattery, Moderatorem Generalem Congregationis Missionis, tertio exeunte saeculo a pio obitu S. Vincentii a Paulo et S. Ludovicae de Manilae Quoniam ab episcopali. - A d Emum P. D . Antonium tit. S. Laurentii in Panisperna S. R. E. Presbyterum Cardinalem Caggiano, Archiepiscopum Bonaërensem, vicesimum quintum a suscepto episcopatu annum implentem Undeviginti saecula. - A d Emum P. D . Aloisium Iosephum tit. S. Bernardi ad Thermas S. R. E. Presb. Cardinalem Muench, quem Legatum deligit, ut celebritatibus praesit in insula Melita agendis ob undeviginti impleta saecula, ex quo S. Paulus ad eam oram naufragus adactus fuit Guritybae. - A d Emum P . D. Iacobum tit. SS. Bonifacii et Alexii S. R. E. Praesbyterum Cardinalem de Barros Cámara, Archiepiscopum S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, quem Legatum deligit Conventui Eucharistico ex universa Brasilia Curitybae celebrando Publicae utilitatis. - A d Emum P. D. Emmanuelem tit. SS. Mar. cellini et Petri S. R. E. Presbyterum Cardinalem Conçalves Cerejeira, Patriarcham Lisbonensem, quem Legatum mittit ut novae urbis capitis « Brasiliae » dedicandae celebritatibus intersit Una profonda. - A d Emum P. D . Clementem S. R. E. Cardinalem Micara, Episcopum Veliternum, Vicaria potestate Urbis Antistitem: officiosae eius epistulae respondet Quoniam mox. - A d Emum P . D. Beniaminum tit. Sancti Vitalis 35 36 39 40 43 79 81 147 150 760 385 387 338 Index documentorum chronologico ordine digestus 1038 PAG. S. R. E. Presb. Cardinalem de Arriba et Castro, Archiepiscopum Tarraconensem, quintum et vicesimum annum a suscepto Episcopatu implentem 1960 A p r . 17 Sacra Palaestinae. - A d Revmum P . Augustinum Sepinski, Ordinis Fratrum Minorum Ministrum Generalem, quarto exeunte saeculo, ex quo sodalium eiusdem Ordinis sedes in Hierosolymitana urbe stabiliter est constituta » Maii 5 Alacre pietatis. - A d Excmum P . D . Beniaminum Ubaldi, Episcopum Eugubinum, octavo expleto saeculo a Sancti Ubaldi, illius civitatis caelestis Patroni, pio obitu . » Iun. 13 Mox quinquagesima. - Ad Emum P. D. Ernestum tit. S. Sabinae S. R. E. Presb. Cardinalem Ruffini, Archiepiscopum Panormitanum, a suscepto sacerdotio quinquagesimum annum implentem » » 25 Si religiosae. - A d Emum P . D . Aloisium Iosephum tit. S. Bernardi ad Thermas S. R. E. Presb. Cardinalem Muench, quinque a suscepta episcopali dignitate lustra implentem . . » » 27 Monachium. - Ad Emum P. D. Gustavum tit. S. Hieronymi Illyricorum S. R. E. Presb. Cardinalem Testa, quem Legatum mittit ad Eucharisticum ex universis gentibus Conventum Monachii celebrandum » » » Alta stirpe. - Ad Emum P. D. Richardum Iacobum tit. S. Susannae Presb. Cardinalem Cushing, Archiepiscopum B ostoniensem, quem Legatum eligit ad Eucharisticum Conventum ex universa Peruviensi Natione in urbe Piura celebrandum » Iul. 5 Proximo mense. - Ad Emum P. D. Iosephum tit. S. Ioannis ante Portam Latinam Presb. Cardinalem Frings, Archiepiscopum Coloniensem, quinquagesimum ab inito sacerdotio impletum annum celebraturam » Aug. 21 Gratulationis. - A d Emum P . D . Iosephum tit. S. Mariae Novae Presb. Cardinalem Wendel, Archiepiscopum Monacensem et Frisingensem, ob Eucharisticum ex omnibus Nationibus Conventum Monachii celebratum » » 31 Con grande. - A d Emum P . D . Eliam tit. S. Marci S. R . E. Presbyterum Cardinalem dalla Costa, Archiepiscopum Florentinum, ob sacram peragendam in ea urbe Missionem . . » Sept. 20 Sollemnia. - Ad Excmum P. D. Ioannem Carolum McQuaid, Archiepiscopum Dublinensem, primo expleto saeculo, ex quo Seminarium princeps Dublinensis archidioecesis conditum est » » 28 L'ottobre. - Ad Emum P. D. Clementem S. R. E. Cardinalem Micara, Episcopum Veliternum ac Vicaria potestate. Urbis Antistitem: Romani praesertim Christifideles ad Mariale Rosarium per Octobrem mensem pie recitan dum invitantur » Oct. 21 Libenter mox. - Ad Emum P. D. Marcellum S. R. E. Cardinalem Mimmi, Episcopum Sabinensem et Mandelensem ac Sacrae Congregationis Consistorialis a Secretis, quem Legatum mittit ad Marialem Conventum in urbe Bono Aere ex utriusque Americae Nationibus agendum » Nov. 7 L'heureuse nouvelle. - Ad Excmum P. D. Michaelem Bernard, Archiepiscopum Brazzapolitanum, ob sacra sollemnia indicta, cum Congensis Respublica sui iuris esse coepit . . . . . » » 21 Nei giorni. - A d Excmum P . D . Vidonem Mariam Mazzocco, Episcopum Adriensem, ob eluviones aquarum, quae fines dioecesis ei concreditae dire vastarunt 516 388 452 561 761 763 811 765 813 946 890 814 948 950 952 X I I - HOMILIAE 1960 Apr. .10 » Maii 26 In Patriarchali Basilica Ostiensi habita, die Dominica in Palmis, ad E mos Patres S. R. E. Cardinales, Sacros Praesules, ceterumque Clerum et christifideles adstantes . In Patriarchali Archibasilica Lateranensi habita, in festo Ascensionis Domini, cum B. Gregorius Barbadicus, Episcopus et S. R. E. Cardinalis, Sanctorum adscriptus esset catalogo 339 453 Index documentorum chronologico ordine digestus XIII - 1039 ALLOCUTIONES PAG. 1959 Dec. 8 1960 » Ian. » 10 22 » » » » 24 » » » » » 25 » » » » » 26 » » » » » 27 » » » 28 » » » » » 29 » » » » 31 » » Febr. 17 » » » » » 22 » Mar. 22 » » 25 » Apr. » » 11 » » 12 » » 23 » » 24 » Maii 3 » » 8 » Iun. 5 2 Iis qui interfuerunt Conventui X Romae habito ab Italica Catholicorum iuris peritorum Sodalitate Sodalibus Actionis Catholicae e Romana dioecesi . . . . . . Ad Excellentissimum Virum Conradum Adenauer, Supremi Consilii publicae rei administrandae Praesidem in Foederatis Germaniae Occidentalis Civitatibus Habita in Romanae Synodi inauguratione . . Italicus Pontificiae Allocutionis textus, in Synodi inauguratione In prima Synodi sessione habita Italicus Pontificiae Allocutionis textus, in prima Synodi sessione In secunda Synodi sessione habita . & Italicus Pontificiae Allocutionis textus, in secunda Synodi sessione In tertia Synodi sessione habita Italicus Pontificiae Allocutionis textus, in tertia Synodi sessione Ad sacrorum alumnos e Romana dioecesi vel Romae studiorum causa commorantes Italicus Allocutionis textus ad sacrorum alumnos habitae . . Ad sacras virgines in Urbe suam Ecclesiae adiutricem operam navantes Ad Romanam terminandam synodum habita Italicus Pontificiae Allocutionis textus, ad Romanam terminandam Synodum Habita, adstantibus Emis Patribus Cardinalibxis multisque Praelatis et Athenaeorum Moderatoribus, quinquaginta expletis annis ex quo Pontificium Institutum Biblicum eius Decessor S. Pius X in Urbe erexit Habita in Petriana Basilica, in sollemnibus exequiis pro anima Aloisii S. R. E. Cardinalis Stepinac, Archiepiscopi Zagrabiensis, antequam Summus Pontifex super tumulum Absolutionem faceret Ad Excellentissimum Virum Emmanuelem Prado, Peruvianae Reipublicae Praesidem Iis qui interfuerunt coetibus a sodalitate v. « Comité International de la Neutralité de la Médecine » Romae habitis . . Ad Moderatores et Moderatrices Religiosorum Ordinum Institutorumque, de solvendis in America Latina difficultatibus, ad rem religiosam quod attinet Iis qui interfuerunt Conventui Neapoli habito a Societate v. « Association Internationale d e l a Presse Sportive » . . . Ad Excmum Virum Nureddin Vergin, primum extra ordinem liberis cum mandatis Reipublicae Turcarum Oratorem, Summo Pontifici Litteras crediti sibi muneris testes porrigentem Iis qui interfuerunt Consessui decimo a Consilio v. « Comité de Santé Publique de l'Union Européenne Occidentale » Romae habito Iis quae interfuerunt Conventui a Catholicarum Adulescentularum Foederatione ex omnibus nationibus Romae habito . Iis qui interfuerunt Conventui primo de puerorum et adulescentium tutela, ex omnibus nationibus Romae habito . . . . Iis qui interfuerunt Coetui Internationali Romae habito, in sede Instituti v. « Food and Agriculture Organization » (F. A. O.), de auxiliis ferendis ad famem e variis orbis terrae plagis depellendam In Basilica Vaticana habita, ritu peracto quo Summus Pontifex quattuordecim Sacris Praesulibus, e variis terrarum orbis regionibus, episcopale munus tradidit Habita in Petriana Basilica, die dominica Pentecostes, post sollemnes Vesperas, adstantibus Emis Patribus Cardinalibus, Romanae Curiae Praelatis permultisque christifidelibus: de Oecumenico celebrando Concilio 45 83 90 180 191 201 212 221 231 240 252 262 271 278 285 297 152 91 95 343 344 349 351 352 390 394 463 466 517 Index documentorum chronologico ordine digestus 1040 PAG. 1960 Iun. 12 » » 18 » » 20 » » 28 » Iul. 27 » Aug. » » 24 29 » Sept. 16 » » 24 » Oct. 1 » » 8 » » 20 » » » » » 25 » » 28 » Nov. 13 » » 14 » » 15 » » 23 » » 24 » Dec. 3 » » 4 Christifidelibus, qui e variis Hispaniae dioecesibus Romam convenerant, ut sollemni canonizationi Beati Ioannis de Ribera, Archiepiscopi Valentini, interessent . 527 Ad Excellentissimum Virum Arturum Frondizi, Reipublicae Argentinae Praesidem . 529 Iis qui interfuerunt Conventui quinto a Sodalitate v. « Association Internationale des Educateurs des jeunes inadaptés » Romae habito . . . _ 530 In Basilica Vaticana habita, post primas Vesperas festi SS. Apostolorum Petri et Pauli, cum publice lecta esset Constitutio Apostolica, qua prima Romana Synodus promulgata est, cumque Emus Dnus Cardinalis Clemens Micara, Vicaria potestate Urbis Antistes, Cleri ac populi Romani nomine, Beatissimo Patri grates iterasset 563 Delectis viris e multis Nationibus, qui Romam venerunt, ut Coetui quinto, quem « Caritas Internationalis » coegit, interessent . . . . . . 767 In Petriano foro habita ad athletas ex omnibus Nationibus, qui Romam convenerunt ut Ludos participarent Olympios 817 Delectis Viris multarum Nationum e Consilio Olympiis certaminibus apparandis praeposito 819 Iis qui interfuerunt Conventui V ex omni natione, a Pontificia Academia Thomasiana Romae coacto 821 Iis qui interfuerunt tertiae Congressioni ab Europae cardiologis Romae habitae 824 Ad Augustos Principes Bhumibol Adulyadej et Sirikit, Thailandiae Regem ac Reginam 827 Celsitudini Serenissimae Francisco Iosepho I I , Lichtenstonii Principi, et Celsitudini Serenissimae huius Principis Coniugi . . . 828 Ad alumnos Collegii S. Bedae in Urbe, qui Summum Pontificem laeti receperunt, nova prope Ostiensem Basilicam domo exstructa 893 Ad Patres ac sacrarum disciplinarum ex universis nationibus alumnos Ordinis Cistercensium Strictions Observantiae, cum novam eiusdem Ordinis domum principem in Urbe ad Aquas Salvias Beatissimus Pater invisit 896 Ad Praelatos Auditores, Officiales et Advocatos Tribunalis Sacrae Romanae Rotae: de coniugii ac christianae familiae sanctimonia 898 In Basilica Vaticana habita, in festo SS. Apostolorum Simonis et Iudae, postquam Summus Pontifex octo Sacris Praesulibus episcopale munus tradidit, altero exeunte anno ex quo ad Petri Cathedram evectus est 954 In Petriana Basilica habita, post Sacram sollemnem Liturgiam, Byzantino-slavico ritu peractam . . 958 Habita in Petriana Basilica ad consilia coetusque Concilio Vaticano II apparando . 1001 Ad Superiores Provinciales e religiosorum virorum Familiis, qui Romam convenerunt, u t Conventui interessent . . . 964 Ad Excellentissimum Virum Haroldum MacMillan, Supremi Consilii publicae rei administrandae in Anglia Praesidem 966 Ad Romanum utriusque ordinis Clerum, postquam primae Romanae Synodi leges vim obligandi habere inceperunt . . 967 Ad Excellentissimum Virum Benedictum Nardone, Consilii Uruquarianae Orientalis Reipublicae gubernandae Praesidem 7 . . . 979 Catholicis ex Italia diurnariis scriptoribus, qui Coetui II interfuerunt a v. « Unione Cattolica della Stampa Italiana » Romae habito 1014 X I V - NUNTII RADIOPHONICI 1959 Dec. » » 6 13 Christifidelibus Insularum Philippinarum, qui missionalem peragerunt annum Christifidelibus Aequatorianae Reipublicae, B. Maria Virg. a Rosario v. « de Agua Santa de Baños » corona redimita et 51 Index documentorum chronologico ordine digestus 1041 PAG. 1959 Dec. 23 1960 Apr. 17 » » 21 » Maii 1 » » 29 >> » » » » Iun. » 5 30 » Iul. 24 » Aug. » » 28 » Nov. 13 » » 25 7 Missionum in Orientali Aequatoriani territorii plaga Regina renuntiata . . . . . 52 Omnibus Christifidelibus ac orbis terrarum gentibus datus, pridie pervigilium Nativitatis Domini Nostri Iesu Christi, adstantibus Emis P P . Cardinalibus et Romanae Curiae Praelatis 27 Urbis et Orbis Christifidelibus datus, die Paschatis Resurrectionis Domini Nostri Iesu Christi 369 Brasilianis, cum nova Foederatarum Brasiliae Civitatum urbs caput inauguráretur 396 Ad omnes operarios, kalendis Maiis, in festo S. Ioseph opificis datus 397 Iis qui interfuerunt Conventui Lapurdi habito ab Instituto y. « Mouvement International de la Jeunesse agricole et rurale Catholique » 469 Christifidelibus Costaricensis Reipublicae, cum sacra terminaretur missio in ea Natione peracta 472 Ad Christifideles Africae datus, in festo Pentecostes . . . . . 474 Sacris Praesulibus et Christifidelibus Congi, cum ea regio sui iuris esse coepit 567 Christifidelibus Melitensibus, undevicesimum revolutum saeculum celebrantibus a Doctoris gentium in eorum insulam adventu 770 Ad terminandas celebritates ob Eucharisticum ex universis gentibus Conventum Monachii i n Bavaria peractum . . . 774 Ad Christifideles Peruvienses, sextum ex universa Natione Eucharisticum Conventum in urbe Piura celebrantes . . 829 Ad terminandas celebrationes Marialis Conventus in urbe Bono Aere ex utriusque Americae Nationibus coacti 980 Christifidelibus Paraquarianae Nationis, ob quintum et vicesimum expletum annum, ex quo statio radiophonica, cui nomen « Caritas », Assumptionopoli aetherias primum misit undas 982 XV - Nuntii scripto dati 1959 Nov. 25 » Dec. 5 » » 8 » » 30 1960 Ian. 1 » » 10 » Febr. 9 » » » Apr. » » » Maii » 2 13 6 Iis qui interfuerunt Conventui ab -universa Catholicorum Iuvenum Foederatione Bonaëropoli habito Ad Emum P. D. Clementem S. R. E. Cardinalem Micara, Episcopum Veliternum, sacra vice Urbis Antistitem ac Pontificiae Universitatis Lateranensis Magnum Cancellarium . Iis qui interfuerunt Conventui Manilae habito a « Pax Romana », hoc proposito argumento: quas partes habeant exculti catholici viri ad humanam conformandam communitatem quod attinet Iis qui interfuerunt Conventui Ultraiecti habito ab Instituto v. « Office International de l'Enseignement Catholique », tricesimo exacto anno ex quo Litterae Encyclicae « Divini illius Magistri» a Pio P P . XI editae sunt Ad Excmum P. D. Vincentium Alexandrum González et Robleto, Archiepiscopum Managuensem, et ad universos Christifideles Eeipublicae Nicaraquae, ob sacram Manaquae peractam missionem ac totius Nationis Cordibus Sacris Iesu et Mariae consecrationem Iis qui ex omnibus Americae Nationibus interfuerunt Conventui « De Catholica Institutione », Josephopoli habito Ad alumnos Catholicarum Scholarum in Foederatis Americae Septemtrionalis Civitatibus: in indigentes aliarum Nationum pueros eorum caritas sollicitatur . . . . . . . . . . . . Ad Emos Cardinales, Excmos Archiepiscopos et Episcopos Foederatarum Americae Septemtrionalis Civitatum, ob stipem a catholicis civibus cogendam ad caritatis opera iuvanda Christifidelibus Brasiliae, ad terminandum Eucharisticum Conventum e x universa natione Curitybae celebratum . . . . Christifidelibus Reipublicae Togolensis, cum ea regio sui iuris esse coepit Ad Emum P. D. Eliam S. R. E. Presb. Cardinalem dalla Costa, 54 55 96 57 98 100 158 353 401 403 Inde® documentorum chronologico ordine digestus 1042 PAG. 1960 Maii » » Archiepiscopum. Florentinum, cum terminarentur celebri tates ob quintum impletum saeculum a S. Antonini, Ep. et Conf., obitu indictae . 11 Iis qui, e variis nationibus, interfuerunt Coetui in Archicoenobio Casinensi habito ad pacem inter gentes ac fraternam omnium necessitudinem fovendas . . . , . . 18 Ad Emum P. D. Bernardum Ioannem S. R. E. Presb. Cardinalem Alfrink, Archiepiscopum Ultraiectensem, ad terminandam radiophonicam propagationem hymni « Veni Creator », in septem aedibus cathedralibus Europae die dominica Pentecostes decantandi III - ACTA SS. 478 479 480 CONGREGATIONUM I - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII 1959 1960 Dec. 16 Mart. 21 Decretum. Proscriptio librorum Decretum de S. Communionis horis 60 distributione postmeridianis 355 II - SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS 1959 » » » » » >> » 1960 » » » » » » » » » Iul. 18 HIERACENSIS LOCRENSIS. Decretum de mutatione finium dioecesium Sept. 21 BALTIMORENSIS. - Decretum translationis Cathedrae Metropolitanae e t erectionis Concathedralis . . . . . . . . . . . . Oct. 16 CUNEENSIS ET FOSSANENSIS. - Decretum de mutatione finium dioecesium » » TARVISINAE. Decretum de innovatione Capituli Collegialis ecclesiae S. Mariae Assumptae de Asylo Nov. 21 PATENSIS - ATERRADENSIS. - Decretum de mutatione finium . . Dec. 21 SIGNINAE. - Decretum de alterius Dignitatis erectione in Capitulo Cathedrali » » ASTURICENSIS - AURIENSIS. - Decretum de mutatione finium dioecesium » 29 COLUMBIAE. - Decretum de regimine Vicariatus Castrensis . . Ian. 18 HYDRUNTINAE ET LYCIENSIS. - Decretum de finibus dioecesium . . Febr. 6 ZAMORENSIS TACAMBARENSIS. - Decretum de mutatione finium dioecesium » 13 Decretum de clericis ex America Latina necnon ex Insulis Philippinis in Americam Septemtrionalem emigrantibus . . » 27 SINUS 8 . LAURENTII - LABRADORENSIS. Decretum separationis et unionis » 29 SINUS S. LAURENTII (Altaripensis). - Decretumve sedis episcopalis translatione Mart. 7 PADERBORNENSIS - MONASTERIENSIS. Decretum de mutatione finium dioecesium » 26 BALEIGHIENSIS - B . MARIAE AUXILIATRICIS DE BELMONT. - Decretum de finium mutatione et de Abbatiae « nullius » regimine . . Apr. 12 CULMENSIS. - Decretum de erectione dignitatis Archidiaconatus et novi canonicatus institutione in Capitulo Cathedrali . . Maii 23 YAUYOSENSIS. - Decretum de Praelati «nullius» residentiae translatione » 28 VAYNE CASTRENSIS. (Vayne Castrensis - Southbendensis). - Decretum de Concathedralis erectione et de dioeceseos nominis mutatione BOVENSIS 408 106 107 108 109 905 162 164 409 484 410 534 533 572 .574 777 778 779 Index documentorum chronologico ordine digestus 1043 PAG. 1960 Maii 31 Valentinae - Segobricensis - Dertosensis. - Decretum de mutatione finium dioecesium » Iun. 13 Barrensis de Pirahy - Valentinae in Brasilia. - Decretum de mutatione finium dioecesium )> » 23 Massanae et Populionensis. - Decretum collationis tituli Abbatialis » Ril. 18 Cordubensis in Argentina - Civitatis Mariae. - Decretum de finium dioecesium mutatione III 1960 Iul. - SACRA Dec. » » 3 ECCLESIA » - SACRA CONGREGATIO - S. CONGREGATIO DE » » 909 834 PROPAGANDA 985 986 FIDE Oct. VI » 908 CONCILII 13 Luluaburgen. - Kabindaën. - Decretum de finium Vicariatuum mutatione » Dec. 4 Taipehensis. - Decretum. Archidioecesis Taipehensis clero saeculari Sinensi concreditur 1960 Ian. 5 Cotonuen. - Decretum. Archidioecesis Cotonuensis clero indigenae committitur » » 12 Mangaloren. - Calienten. - Decretum de mutatione finium dioecesium » Febr. 13 Keewatinen. - MacJcenzieen. - Decretum. Fines Vicariatuum Apostolicorum commutantur » » 19 Perthensis - Novae Nursiae. - Decretum de finium mutatione » Mart. 25 Tharensis et Nonsengensis. - Decretum de Vicariatus Apostolici nominis mutatione . » Apr. 11 Rangunen. - Banchien. - Decretum separationis et unionis . . » Iun. 20 Ipamuensis (Idiofaënsis). - Decretum de mutatione nominis dioeceseos » » 21 Rutaboënsis et Bukobaënsis. (Bukobaënsis - Rulengensis). - Decretum de finium dioecesium earundemque nominum mutatione » » 28 Oturkpoënsis. (Makurdiensis). - Decretum de dioecesis sedis translatione et nominis mutatione » Iul. 7 Benensis in Congo Belgico. (Benensis). - Decretum de mutatione nominis dioecesis 1959 906 ORIENTALI Decretum. Novus index statuitur dierum festorum, quibus inest obligatio litandi Sacrum pro populo Decretum. De servitio chorali novo rubricarum codici accommodando V 1959 PRO 8 Planensis Graecorum. - Decretum. Christifideles cuiusvis ritus oppidorum vulgo « Mezzoiuso », « Contessa Entellina » et «Palazzo Adriano» iurisdictioni Episcopi Planensis Graecorum subdunturIV 1960 CONGREGATIO 832 Nov. 25 - SACRA CONGREGATIO 111 165 356 112 357 487 487 488 576 912 913 913 RITUUM Anicien. - Decretum reassumptionis Causae pro Canonizatione Beati Fratris Benildi, Confessoris, Instituti Fratrum Scholarum Christianarum 414 » » Valentina. - Decretum reassumptionis Causae pro Canonizatione Beatae Teresiae a Iesu Jornet et Ibars, Virginis, fundatricis Congregationis Parvarum Sororum senum derelictorum 415 Dec. 18 Baltimoren. - Decretum de virtutibus Venerabilis Servae Dei Elisabeth Annae Bayley viduae Seton, fundatricis Congregationis Sororum a Caritate S. Ioseph in America . . . . 166 » » Neapolitana. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Ieremiae a Valachia, laici professi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum 780 Index documentorum chronologico ordine digestus 1044 1960 » » » » » » » » » » » » » Febr. 10 Hispalen. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione Seryae Dei Angelae a Cruce Guerrero González, fundatricis et primae Antistitis Generalis Congregationis Sororum a Cruce » 24 Oratio universalis sub nomine Clementis Papae XI vulgata, orationibus inserenda pro opportunitate Sacerdotis dicendis . » » Litaniae Pretiosissimi Sanguinis D. N. I. C, approbatae et in Rituali Romano inserendae » 28 Valentina. - Decretum de miraculis pro Canonizatione Beati Ioannis de Ribera, Confessoris, Patriarchae Antiocheni, Archiepiscopi Valen tini » » Quebecen. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Francisci de Montmorency - Laval, primi Episcopi Quebecensis Mart. 9 Romana et aliarum. - Decretum de precibus post Missae celebrationem recitandis » 16 Marianopolitana. - Decretum reassumptionis Causae pro canonizatione Beatae Margaritae Bourgeoys, Virginis, fundatricis Congregationis Sororum Dominae Nostrae » » Patavina seu Cracovien. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione Servi Dei Maximiliani Mariae Kolbe, sacerdotis professi, Ordinis Fratrum Minorum Conventualium Apr. 27 Pomana. - Decretum reassumptionis Causae pro Canonizatione Beati Innocentii Pp. X I , Confessoris » » Valentina. - Decretum de tuto pro canonizatione B. Ioannis de Ribera, Conf., Patriarchae Antiocheni, Archiepiscopi Valentini Maii 28 Tarvisina. - Decretum de miraculis pro canonizatione Beatae Mariae Bertillae Boscardin, Virginis, Instituti Sororum Magistrarum a S. Dorothea Filiarum Sacrorum Cordium » » Nullius Einsiedlen. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Meinradi Eugster, fratris conversi Ordinis S. Benedicti Iulii 26 I. Decretum generale quo novus rubricarum Breviarii ac Missalis Romani Codex promulgatur . . . . . . . . I I . Rubricae Breviarii et Missalis Romani: Pars prima: Rubricae generales Pars secunda: Rubricae generales Breviarii Romani . Pars tertia: Rubricae generales Missalis Romani . . . I I I . Calendarium Breviarii et Missalis Romani I V . Variationes in Breviario et Missali Romano ad normam novi codicis rubricarum V. Variationes in Martyrologio Romano V I . Declaratio de servandis in calendariis particularibus inde ab anno 1961 V I I . Ordinationes ad librorum liturgicorum editores circa editiones Breviarii ac Missalis Romani iuxta novum rubricarum codicem conficiendas . Index Oct. 12 Laudibus in blasphemiarum reparationem nova additur invocatio . . . . : PAG 784 358 412 416 788 360 914 916 792 489 919 922 596 597 622 643 686 706 722 730 732 735 987 V I I - SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS 1960 Febr. » Mart. » Iun. » Aug. » » 25 Decretum. Institutum Superius Sacrae Theologiae, in Seminario regionali Tananarivensi erectum, Facultati Theologicae Neapolitanae aggregatur . . . 7 Decretum. Institutum Mariologiae in Theologica « Marianum » Urbis Facultate canonice erigitur . .16 Decretum. Catholica Studiorum Universitas « Sanctae Mariae Bonorum Aèrum » in capitali urbe Argentinae Reipublicae erigitur 2 Decretum. Institutum Theologiae Moralis seu Academia Alfonsiana Facultati Theologicae Pontificiae Universitatis Lateranensis inseritur . 6 Decretum. Catholica studiorum Universitas Navarrensis in Hispanica ditione erigitur 492 493 577 835 988 Index documentorum chronologico ordine digestus 1045 IV - ACTA TRIBUNALIUM I - SACKA PAENITENTIARIA APOSTOLICA PAG. 1959 1960 Dec. 22 Mart. 3 » » » Apr. » Maii » Aug. Notificatio Decretum. Litaniae Pretiosissimi Sanguinis D. N. I. Ch. Indulgentiis ditantur 11 Decretum. Oratio universalis sub nomine Clementis P P . XI vulgata et pro opportunitate Sacerdotis recitanda Indulgentiis ditatur 4 Oratio pro Missionariis, a Summo Pontifice Ioanne X X I I I exarata, Indulgentiis ditatur 12 Decretum. Transfertur Portiunculae Indulgentia pro Christifidelibus Conventum Eucharisticum Internationalem Monacensem participantibus . 13 Oratio fidelium christianorum ad Ecclesias recenter conditas pertinentium, a Summo Pontifice Ioanne X X I I I exarata et Indulgentiis ditata II - SACRA ROMANA Citationes edictales: Febr. 5 Papien. - Nullitatis matrimonii et dispensationis (Storeni-Zocchi) » 20 Augustana seu Taurinen. - Nullitatis matrimonii (Pascal-Carlin) » 23 Athénien. - Nullitatis matrimonii (Frangoulopoulou-Sphakianaki) Mart. 24 Novae Aureliae. - Nullitatis Matrimonii (Dyer-Hall) . . . . Maii 16 Montereyen. Fresnen. - Nullitatis matrimonii (Camoroda-Sworder) » 18 Goritien, seu Venetiarum. - Nullitatis matrimonii (Cappello-Podorieszaeh) . . . Iul. 21 Florentina. - Nullitatis matrimonii (Valenzini-Filippaku) . . Oct. 14 Sancti Antonii. - Nullitatis matrimonii (Rarbour-Clemens) . » 26 Lafayetten. - Nullitatis matrimonii (Theriot-Chandler) . . . N o v . 5 Parisien. - Nullitatis matrimonii ( Rospigliosi-Weill) . . . . Dec. 7 Montisvidei. - Nullitatis matrimonii (Soraluce-Uria) » » » » » » 420 361 420 421 61 ROTA 1960 » » » » 62 I I I - TRIBUNAL VICARIATUS 113 114 115 36*2 422 494 794 926 927 991 992 URBIS Citatio edictalis: 1960 Oct. 1 Pomana. - Nullitatis matrimonii (Rasore-Garavelli) 928 V - ACTA OFFICIORUM 1959 1960 Nov. Die. 16 5 Segreteria di Stato: Statuto della Filmoteca Vaticana . . . Pont. Consilium ecclesiasticis Italiae Tabulariis curandis: Istruzioni agli Eccñíi Ordinari e ai Revmi Superiori Religiosi d'Italia sull'amministrazione degli Archivi . . 67 - ACTA, vol. I I , n. 16 — 31-12-1960. 875 1022 n i INDICES NOMINUM I - INDEX NOMINUM PERSONARUM (OMITTUNTUR NOMINA ACTIS A Abate A . , 852. Abbo G. A., 582. Abbo I., 589. Abdallah I., 429. A b e M n P. M., 844. Ablondi A., 799. Àbramo, 265, 288, 819. Abramowicz A. L., 124. Abriol G., 857. Accardo S., 589. Ackerman R. H . , 482. Acquaviva C, 173. Adalberto (S.), 808. Adam C , 849. Adam F. N., 848. Adam G., 886. Adams M. I., 858. Addati V., 586. Addazi R. G. M., 810. Adenauer C, 90. Adenauer P., 585. Aducci V., 471. Agagianian Card. G. P., 13, 170, 495, 580, 805, 994, 1000, 1001, 1O02, 1008. Agar, 288. Agat angelo da Langasco, 843. Agopian M., 867. Agostino (S.), 31, 156, 340, 370, 474, 556, 766, 961, 972. Agostino di Cantorbery (S.), 460. Agresti G., 583. Aguilar Ojeda R., 430. Aguirre Fanaique L., 431. Agusti G., 801. Ahern P. I., 367. Ahr G. G., 21. Ai jiro Yamaguchi P., 13. Aimino P., 123. Alarie A . , 591. Alaupovic M., 485, 912. Alba C , 859. Alba Palacios G., 19. Albareda A. M . , 839. Alberti A., 804. Alberto Magno (S.), 460. SUBSCRIPTA) Alberto y Valderrama T., 14. Alcantara E. F., 122. Alcedo O., 885. Alcini I., 856. Alcuino, 247. Alders G. A. G., 172. Alessandrini F., 586. Alessandro (Fr.), 931. Aletti A., 126. Alexander PP. I I I , 146. Alexander PP. V I I , 439, 789. Alfonso (Rex), 568. Alfonso Maria de' Liguori (S.), 836. Alfrink Card. B. G., 320, 333, 335, 480, 580. Alibrandi G., 131, 139, 748. Alkemade C, G. G. 867. Allamano G. (S. D.), 1026. Allen Forrest H., 423. Allimant R., 428. Almeida de Oliveira A., 799. Almeida Moraes A., 483. Aloisi Masella Card. B., 415, 423, 495, 795, 924, 1026. Aloysi V., 802. Alter C. G., 581. Altomare U., 122, 334. Alvarado G. G., 858. Al varado Puerto A., 429. Alvarenga O., 860. Alvarez C , 859. Alvarez V., 866. Alvarez Tomé E., 431. Alves de Siqueira A. M., 845. Al ves Ferreira Landim G., 798. Amador Fidalgo E. G., 583. Amaduni G., 850. Amai Ganguly T., 911. Ambrogio (S.), 346, 564. 961, 970. Ambrosioni D., 176. Ambrosoli C, 432. Amici G., 849. Ammaniti A., 584. Ammann G., 851. Ammirato O., 584. Amoroso M . , 174. Amoudru B., 431. Amstalden C, 799. Anastasio del S Sino Rosario, 841. Anaya y Diez de Bonilla G. G., 484. Ancbieta., 397. Ancillotto L., 426. Anderson G. H., 367. Anderton G. L., 541. Andery A. A., 799. Andino Correa F., 798. Andrade C, 799. Andrea Ap. (S.), 504, 505, 986. Andreani D., 588. Andrew A., 855. Andrieu Guittrancourt P., 540. Angela della Croce (S. I).), 363. Angelini A., 589. Antezana y Roias A. I . , 581. Angelini B., 424. Angeloro A., 126. Angioni A., 849, 995. Angles Pamies I., 846. Anna (S.), 963. Anoge A., 859. Anselmo (fr.), 843. Antimo (S.), 908. Anton Ortiz G., 424. Antonelli F., 169, 419, 783. 787, 791, 915, 918, 921, 924. Antonino (S.), 478, 947. Antonio (S.), 474. Antonio di Padova (S.), 507. Antoniutti I., 162, 832. Appart G., 174. Appelbaum E. G., 120. Arato E., 932. Arbona Coli G., 865. Arboux A., 864. Arce Masías C. A., 811. Arcilla A . , 19. Ardui F., 174. Arenas Franch G., 418. Index Ario, 1005. Ar joña Correa G., 119. Arnaud E., 582. Arrell G., 119. Arteaga y Betancourt Card. E., 15, 334, 579. Asberg G. E. E., 864. Atanasio (S.), 961. Attar E . , 590. Auchter E. B., 540. Audet L . , 840. Audriessen A. G. D., 127. Ausems E. M., 175. Avalle A., 590. A vetta I., 430. Avice G., 544. Avot P., 588. Ayres Bsteves A., 798. Azcarate Inza L . , 799. Azzollini C , 861. B Baal, 1011. Babbucci G., 176. Babcock A. G., 852. Bacci Card. A., 320, 333, 335. 365, 479, 496. Baecino L. 843. Bacelar Portela G., 173. Bacherotti R., 124. Backes I., 840. Badberger C , 432. Badini G., 426. Bafile C., 118, 162, 328. Baggio S., 357, 533, 535. Bajetto G., 804. Bajo C , 845. t Balanza y Navarro R., 86S. Balassone L., 800. Baldelli F., 18, 852. Baldi D., 996. Baldi L . , 865. Baldini F., 908. Baldracco G., 585. Balducci C, 585. Balestra U., 584. Bali W . , 174. Balie C , 840. Balladore M., 590. Balliana L . , 590. Balzaretti y Macias F.. 805. Bandas R., 849, 1027. Bannenberg G., 798. Bannon D. F . , 425. Bannon G. H . , 542. Bannwarth G., 366. Bantigue P., 857. Bär G. F. G. M., Sf>4. Baragli E . , 855. Baraniak A., 18. Baranzini E., 161, 330. Baratta R., 23, 842. Barbarigo Card. G. (S.), 437, 453, 458, 497, 526. 527, 795. Barbaro G., 123. nominum personarum 1047 Barbat M. 781. Bellarmino A . , 865. Barberena T. G., 846. Belletti G., 864. Barbier G. F., 995. Bellini A., 174, 855. Belisario P., 126. Barbieri Card. A. M., 580. Barbry P., 864. Belloni G. B., 843. Barda F., 450. Bellucci C., 541. Bareel L . , 176. Belpaire A . , 590. Barello N., 863. Beltram de Heredia V., S49. Barenco Coelho G., 5S4. Bender L., 843. Barnaba Ap. (S.), 181, 518. Benedetti I., 430. Barnes B. L . , 367. Benedetto (S.), 143, 230, 335, Baron A., 844. 480, 923. Barone E., 589. Benedictas Pp. X I V , 459, 547. Barré E., 844. Benedictus Pp. XV, 56, 389. Barrett C , 858. Benevot M., 856. Barry T., 423. Bengsch A., 17. Barth A. A., 860. I Beniamino della SSma TriBarth G., 864. nità, 845. Bartoccetti V., 63, 797. Benildo (B.), 414. Bartok O. L., 583. Benítez S., 426. Bartolomei A., 586. Benni E., 22. Bartolomeo Ap. (S.), 986. Benoît P., S50. Bartosch E., 858. Bentia S., 850. Bartsch F. G., 431. Bentivoglio G. L., 538. Basagoiti Ruiz A. .T., 586. Benvenuti G., 432. Basile G., 544. Berardi G., 585. Bassi M., 863. Beras O. A., 581. Bastin R., 587. Berbén G., 175. Bastnagel C. V., 120, 845. Berchmans G. (S.). 263, 554. Batanian L . , 13. Beretti M., 592. Battaglia A., 864. Bergerat R., 864. Batti Wichrowski W, 483. Bernacchia O., 16. Bauer G., 126. Bernard G., 854. Bauer lein S., 19. Bernard M., 581, 950. Baum C. J., 539. Bernardin G. L., 583. Baum G., 856. Bernarding G., 329. Baumgartner G., 858. Bernardino da Siena (S.), Baumgartner M., 428. ] 146, 295, 547. Bawens L., 850. Bernardo (S.), 229, 406, 551, Bayard M., 859. 808. 816, 896. Bay ley A. vid. Set on (S. Bernier P., 581. D), 166. Bersotti R.. 123. Bayley R., 166. Bertani G., 174. Bazela L. G., 123. Bertetto D., 841. Baziak E., 484, 843. Berthieu G. (S, D.), 1026. Bazin V., 581. Berti P., 425. Bea Card. A., 11, 23 , 64, 152. Bertini R., 583. 366, 495, 580. Bertini U., 799. Beauchesne E . , 543. Bertoglio F., 905. Beaulieu R. A., 431. Bertoli P., 837. Becattini V., 860. Bertolone P., 127. Beck C, 432. Bertrán L. (S.), 527. Beck G. A., 853. Bertrand L . . 431. Beck L., 585, 853. Bertulli I., 591. Becker C, 854. Berruti C, 537. Beckmann G. B., 995. Best O., 172. Becquet T., 850. Beste U., 846. Beda Venerabile (S.). 460, Bertelli G.. 125. 893. Bettencourt F. C. 367. Bettin A., 124. Bendnorz E., 854. Bejan O., 536, 850. Bettocchi S., 588. Bekaert L . , 542. Bevilacqua G., 847. Belanger F., 591. Bezerra S., 799. Belanger L., 587. Bhumibol Adulyadej (Rex Bélanger M., 841. Thailandiae), 827, 837, 862. Belanger V., 846. Biagi R., 428. Belcka F., 424 Biagio (S.), 508. I Beljaars G. A. G.. 127. Biagiotti L., 861. 1048 Index Bianchi G., 172. Bianchi N., 865. Bianco A., 585. Bianco V., 802. Bidagor R., 536. Bidgood C. R., 857. Bigelmair A., 849. Bigirumwami L . , 21, 376. Bignamini E . , 849. Billing G., 366. Billion E. A., 173. Binda A., 121. Birocchi F., 868. Bistoncini T., 543. Bizzarri V., 867. Biais L . , 15. Blampain R., 592. Blanchet E. A., 571, 848. Blanchette R., 119. Blanchoud M., 162, 331. Blanco Vega I., 124. Blistain G. F., 589. Blomjous G., 329, 853. Blondeel M., 851. Bo G., 121. Boehm M., 854. Boero G., 799. Boesen T. L., 432. Bohaehevsky C, 849. Bollini L . , 425. Boivin G. B., 13. Bolognini D . , 846. Bolte A., 18. Bonacini G., 17. Bonamico O., 804. Bonamin V., 105, 330. Bonatto G., 538. Bonet Marrugat A., 852. Bonety Muixi E., 845. Bonetti C , 424. Bonetti U., 174. Bonfils G. E, 544. Boni G., 541. Borzi A., 122. Boscardin B. (B.), 795, 919. Boseret-Mali G., 587. Bosio A., 122. Botero González E., 571. Bottizer A., 122. Botte B., 848. Botto P., 848. Bouin A., 858. Boulard. F., 842. Bounadère R., 539. Bouscaren T. L., 852. Bouve G. G., 21, 376. Bourdonnais I., 121. Bourgeoys M., (B.), 364, 914. Boustany N., 173. Bouweraerts A., 173. Bouyer L., 996. Bowers A., 172. Boyer C, 855. Boyer G., 119. Boyer P., 367. Boyer-Mas A., 425. Boylan M. F., 858. Boza Masvidal E., 334. 583. Bozzi G. C, 589. Braat G. E. M., 127. Brackel L. E. G., 802. Brackin F., 124. Bracks V., 174. Br aconi JJ., 592. Brady C. J., 541. Brady G., 842. Brand A. G., 173. Brandao Cavalcanti V. F., 799. Bonifazio (S.), 36, 460, 776. Bonnabel A., 17. Bonnet G., 540. Bono F., 585. Bonomi P., 588. Bonora P. A., 804. Bontems A., 1020. Bon voisin G., 543. Boone M., 592. Borella P., 847. Borfiga L., 799. Borgatti G., 758. Borges E., 863. Borgia L., 425. Borlongan G., 859. Born A., 848. Borra D., 107. Borri F., 865. Borromeo O. (S.), 146. 203, 437, 458, 490, 528, 555. Borromeo F., 560, 978. Borsari A., 176. Bortignon G. B., 844. Bortoletto D., 424. Bortolotti G., 804. nominum personarum Brandâo 911. — Verbi Divini (Verbiti), 131, 851, 932. Suore : — a Caritate S. Vincentii a Paulo, 168, 785. — Ancelle Riparatrici del S. Cuore (Messina), 929. — Benedettine del SSmo Sacramento (Federazione Monastica), 930. — Carmelitane Terziare Scalze (Guadalajara), 929. — Catéchiste del S. Cuore, 496. — Concezioniste dell'Insegnamento, 839. — Dame Apostoliche del S. Cuore di Gesù, 423. — de Charité Dominicaines de la Présentation de la S. Vierge de Tours (SaintSymphorien), 118. — degli Angeli (Napoli), 118. — del Divino Amore, 496. — del Divin Salvatore, 796. — della Carità del Verbo Incarnato, 930. — della Carità di Santa Croce di Inghebol, 363. — della Croce, 363, 7S4. Index — dell'Addolorata e di Santa Filomena, 117. — dell'Addolorata Serve di Maria, 930. — dell'Annunziazione, 363. — dell'Apostolato Cattolico, (Pallottine), 838. — della Presentazione della B. V. M. (Nottigham), 930. — della Provvidenza sotto la protezione di S. Gaetano Thiene, 838. — della Sacra Famiglia di Nazareth, 63. — del Patrocinio di S. Giuseppe, 496. — del Rosario di Gerusalemme, 929. — del Ssmo Natale, 365. — del Ssmo Sacramento, 363. — del Ssmo Salvatore e di S. Brigida, 496. — del Terz'Ordine di Nostra Signora di Monte Carmelo, (Suore di S. Zita), 837. — des Saints Cœurs de Jésus et de Marie, 170. -- di Carità delle Sante B. Capitanio e V. Gerosa (Milano), 118. — di Carità di Cincinnati, 929. — di nominum religionum Gesù Buon Pastore, in. — di Nostra Signora, 914. — Dominican of S. Catherine of Siena, 580. — Domenicane della Ssma Annunziata, 423. — Madres de los Desamparados y S. José de la Montaña, 838. — Maestre di S. Dorotea Figlie dei Ssmi Cuori, 919. — Misioneras Esclavas del Inmaculado Corazón de Maria, 838. — Misioneras Hijas del Ssmo e Inmaculado Corazón de María, 838. — Missionarie della Garita, Figlie dell'Immacolato Cuore di Maria di Cervara, 838. — Missionarie del S. Costato e di Maria SS. Addolorata, 63. — Missionarie del Ssmo Sacramento e di Maria Immacolata, 838. — Missionarie di Nostra Signora degli Apostoli (Venissieux), 994. — Missionarie Figlie della 69 - ACTA, vol. I I , n. 16 — 31-12-1960. 1077 « S. Famiglia di Nazaret, 838: — Oblate Agostiniane del Ssmo Bambino Gesù, 423. — Oblate di San Francesco di Sales (Troyes), 838. — of Providence, S. Mary of the Woods. Indiana, 994. — of St. Mary of the Third Order of St. Francis, 580. — Orsoline della S. Famiglia, 930. — Piccole Amiche dei poveri, 149. — Pie della Presentazione, 496. — Pie Discepole del Divin Maestro, 170. — Pie Figlie di S. Paolo (Roma), 170. — Pie Operaie dell'Immacolata Concezione, 496. — Povere del Terz'Ordine di S. Francesco, 364. — Povere di S. Caterina da Siena, 363. — School Sisters of St. Francis, 929. — Scolastiche di Nostra Signora, 994. — Terziarie Francescane dell'Immacolata Concezione (Valencia, Spagna), 838. IV INDEX RERUM ANALYTICUS A Abbatia «nullius»: Novae Nursiae dismembra tur, 487; B. M. Auxiliatricis de Belmont dismembratur ac iure communi uti pergit, 575. Abbatialis titulus ac privilegia conferuntur Ecclesiae Archipresbyterali S. Anthimi in urbe Publinensi, dioecesis Massanae et Populionensis, 908. Academia Alfonsiana. V. Institutum Theologiae moralis. Academia Mariana Internationalis « pontificiae » decoratur, 24. titulo Academia (Pont.) Thomasiana. Sodales in Urbe congregatos B. P. salutat, vota exprimens pro Congressionis coeptis et laboribus, 821 ss. V. Thomas (S.) Aquinas. Acatholici. V. Seiuncti ab Apostolica Sede. Acclamationes seu laudes, post Romanam exactam Synodum, in Petriana Basilica decantantur, 310 ss. Actio Catholica. Eius sodales e Romana dioecesi B. P. salutat, alloquitur, 83; Summorum Pontificum Pii XI et Pii X I I sollicitudo et curae ad eam confirmandam, 84; quae de ea censuit et docuit S. Pius X, 85; A. C. est adiutorium Cleri, 86; «nihil sine Episcopo » ab ea gerendum, 86 ; maximum in singulis eius sodalibus pietatis cultus et religionis studii momentum, 87 ; A. C. sit consensionis et concordiae speculum, 87 s. ; sit etiam signaculum hac fulgens aetate, 88 s. Actio pastoralis : directa V. Clerus Romanus. et indirecta. Adenauer Exc. Vir Conradus, supremi Consilii publicae rei administrandae in Foederatis Germaniae Occidentalis Civitatibus Praeses, Summum Pontificem adit, qui vota pro ea Natione concipit, 90 s. Adulescentium tutela. B. P. laudat pro ea incepta, 394 ss. Adulyadej Bhumibol, V. Thailandia. Thailandiae Rex. Aequatoriana Respublica. De eius christifidelium pietate in B. Mariam Virg. gaudet B. P., 52; ad hanc semper fovendam eos invitat, 53. V. « Agua Santa de Baños ». Africa. Eius christifideles B. P. adhortatur, 474 ss. ; Evangelii preconum laboribus eius gentes excultae ab Ecclesia, sine ullo discrimine, diliguntur, 475; quod Africae gentes gradatim sui iuris esse incipiant, laetatur B- P., 475, 568; Episcopi ex Afris oriundi, 476; necessitates adhuc solvendae, 476 s. Africa media occidentalis. V. Delegationes Apostolicae. « Agua (de) Santa de Baños». Hoc appellata titulo, B. Maria V. a Rosario corona redimitur, in Aequatoriana Republica, 52. AlfrinJc Emus P. D. Card. Ioannes, Archiep. Ultraiectensis. Ei B. P. scribit ob celebrationem diei Pentecostes per Hymnum « Veni Creator », in septem Europae Cathedralibus decantatam, peractam, 480. America Latina. Succrescentes in illis regionibus necessitates et exiguus operariorum numerus, 345 s., 812; Ecclesiae ob eam causam sollicitudo, 346; Religiosorum coetuum adiutrix opera, 347 s. ; leges pro clericis ex America Latina in Americam Septentrionalem emigrantibus, 410 s. Index rerum Americae analyticus 1079 Septemtrionalis Foederatae Civitates. Scholarum catholicarum alumnos B. P. hortatur ad sollicitandam eorum caritatem erga pueros indigentes ex aliis nationibus, 158; stips quae a catholicis civibus cogi solet ad caritatis opera iuvanda, 353 s. Bayley vid., Seton (Ven. S. D.) Elisabeth Anna. Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 166. Anglia. Benevolus in eam B. P. animus, 894 s. V. MacMillan Exc. Vir Haroldus. Benildus frater (B.), C. Decretum reassumptionis causae pro eius canonizatione, 414. Argentina. V. Frondisti Exc. Vir Arturus. V. Marialis Conventus. V. Universitas studiorum. Bernard Excmus P. D. Michael, Archiep. Brazzapolitanus. Ei B. P. scribit ob sacra sollemnia indicta cum Congensis Respublica sui iuris esse coepit, 950. Ascensionis D. N. I. Ch. festum. In Patriarchali Lateranensi Archibasilica a B. P. celebratur et per homiliam illustratur, 453 ss. ; Sanctorum gloria in Ascensione Domini, 455 ss. Bibliotheca Ambrosiana. Archiepiscopus « pro tempore » Mediolanensis eius Patronus constituitur, 560. Bavaria. Digna Eucharistici Conventus sedes a B. P. appellatur, 774. Boscardin (B.) Maria Bertilla. Decretum de miraculis pro eius canonizatione, 919. « Association Internationale des Educateurs des jeunes inadaptés ». B. P. coepta eius laudat et monita sodalibus tradit, 530 ss. ; religionis auxilia, quibus eorum est opera adiuvanda, 531. Bourgeoys (B.) Margarita, V. Decretum reassumptionis Causae pro eius canonizatione, 914. « Association Internationale de la Presse Sportive ». A B. P. paterna audit monita, 349 s. Brasilia, nova urbs caput Foederatarum Brasiliae Civitatum, inauguratur, pro qua B. P. omina fausta concipit, 387 s., 396 s. Athletae. V. Ludi Olympii. V. Ludiera corporis Brasiliae Foederatae Civitates. V. Brasilia. V. Eucharistici Conventus. exercitia. Breviarium Romanum. V. Rubricae. Variationes. B Barbadiern (S.) Gregorius, Ep. et S. R. E. Card. De eo Litterae Decretales : descriptio vitae, 438; Pastor supernis virtutibus dives, verus magister et custos gregis fuit, 440 ss. ; Causae historia, 443 ; aequipollens eius canonizatio, 444; B. P. homilia, 458. Basilicae minores declarantur Templa: Cathedrale dioec. Zaeatensis, 76; B. M. V., vulgo « Nuestra Señora de la Soledad » in urbe Antequerensi, 77 ; Cathedrale dioec. Ferrariensis, 145 ; B. M. V. v. « Nuestra Señora de la Consolación » in urbe Tariba, dioec. S. Christophori in Venetiola, 336; S. Paulini in urbe et dioecesi Trevirensi, 406; Cathedrale dioec. Premisliensis Latinorum, 450; S. Caroli Borromaei in loco « C a r m e l » , dioec. Montereyensis Fresnensis, 555 ; Cathedrale dioec. Tranensis, 809 ; Cathedrale Ayacuqueñse, 884; Cathedrale dioec. Valentinae in Venezuela, 885; Paroeciale S. Dominici in urbe Arretio, 887 ; Cathedrale Sandomiriense, 888. Bulgarorum gens : de afflicta eius condicione B. P. dolet, 342. Byzantinus-slavicus ritus, quo Sacra sollemnis Liturgia in Petriana Basilica peragitur, adstante Beatissimo Patre et Allocutionem habente, 958 ss. Caelibatus ecclesiastici lex. Sacerdotii praeclarum et nitidissimum est ornamentum, 226, 235; gloriosa pro ea lege Ecclesiae certamina, 226, 235 s. Caggiano Emus P. D. Card. Antonius, Archiep. Bonaërensis. Ei B. P. gratulatur vicesimum quintum annum a suscepto episcopatu implen ti, 150. Index 1080 rerum Calendarium Breviarii et Missalis Romani noviter ordinatum, 686; variationes in Calendario, 706; servanda in Calendariis particularibus, 730. analyticus Catholici. Eorum munus ad properandum adventum regni Dei in terris, 32 s. ; Ecclesiae incremento consuli non potest, nisi eorum unitas et concordia omnibus viribus foveatur, 807 s. Camerarius Sacri Collegii, 321. Capitulum Cathedrale : — in Essendiensi dioecesi conditur, 133; — Culmensis nova dignitate et novo canonicatu augetur, 777 ; — Signinae dioecesis dignitate Primiceriatus augetur, 905. Capitulum collegiale ecclesiae S. Mariae Assumptae de Asylo innovatur, 108. Capranicense Almum Collegium. constitutionem recolit, 460. B. P. eius Centenariae commemorationes : Undevicesimo exeunte saeculo ex quo S. Paulus Apost. Romam venit, 79; Saeculo exeunte ab obitu S. Iosephi Cafasso , 8 1 ; tertio exeunte saeculo ab obitu S. Vincentii a Paulo et S. Ludovicae de Marillac, 147; Octavo expleto saeculo a S. Ubaldi pio obitu, 452; Quinto impleto saeculo a S. Antonini, Ep. C, obitu, 478; Saeculo xix impleto ex quo S. Paulus Apost, ad oram Melitae naufragus adactus fuit, 760, 770; sexto revoluto saeculo a condita ecclesia B. M. V. Nativitati dicata in urbe Sandomiriensi, 888; Saeculo exeunte a Seminario principe Dublinensi condito, 890. Cardinales Patres creati, 11, 326. Cardiologia. Eius cultores -B. P. excipit eorumque coepta ac labores laudat, 824 s.; spiritualia eis monita tradit, 825 s. Caritas. Ad eam modo et more S. Vincentii a Paulo et S. Ludovicae de Manilae exercendam B. P. hortatur, 147 ss. ; magnum caritatis praeceptum et vivida veluti summa totius doctrinae christianae, 292, 302; ad caritatis opera catholicorum animi sunt informandi, 768; colenda misericordiae opera, 768; caritatis opera ab omnium nationum catholicis inter se ordinanda, 768 ; a B. P. caritas commendatur, 981 s. ; diurnariis etiam scriptoribus commendatur, 1016 s. « Caritas Internationalis » (Conférence Internationale des Charités Catholiques). B. P. gratulationes et vota ob decimum impletum annum ex quo constituta est, 767 ss. Casinense Archicoenobium. Ubi Coetus habitus ad pacem inter gentes ac fraternam omnium necessitudinem fovendas, 479 s. « Catechismus Romanus » seu « Catechismus Concilii Tridentini ». A B. P. commendatur, qui eius utilitatem laudat, in sacris praesertim praeparandis contionibus, 203, 213 s. Certamina athletica. Adipiscendae animi virtuti utilia ac fraternae necessitudini fovendae, 820. Ciriaci Emus P. D. Card. Petrus, S. C. Concilii Praefectus. Ei B. P. gratulatur quinquagesimum natalem sacerdotii celebranti, 35. Cistercienses Strictions Observantiae. Novam eorum in Urbe domum principem B. P. invisit, 896; umbratilem eorum remotamque a mundi strepitu laudat vitam, 896 s. Clerici emigrantes ex America Latina et ex Insulis Philippinis in Americam Septemtrionalem normis astringuntur, 410. Clerus. Christifideles ei praebeant adiumentum, ut sanctimonia se valeat ornare, 292, 303 ; parilitas utriusque ordinis cleri quoad sacerdotalia obeunda munera, 965; quae sunt concordi opera exercenda, 965. , Clerus Romanus et varia ipsi commissa munera, 242 ss., 253 ss. ; actio pastoralis tum directa tum indirecta, cui se tradit, 244, 255; utraque probe ac recte aestimanda, 244, 255; utraque naviter exercenda, 248, 259; pastoralis sollicitudo, quae Romanum Clerum decet, pro omnium procuranda salute, 250 s., 260 s. ; Romanum utriusque ordinis Clerum B. P. hortatur ut Synodi leges addiscat et servet, 967 ss. Cathedralis Ecclesia transfertur dioecesis: Baltimorensis, 106; Bukobaënsis, 912; Rulengensis, 912 ; Oturkpoënsis, 913. Collegiatum templum efficitur Aedes Trinitatis in urbe Culmsa, 879. Catholica familia. Ad quam unusquisque nostrum pertinet, 1007; unitatem, caritatem, charismata meliora exigit, 1007. Collegium Pont. S. Bedae in Urbe. Nova huius Collegii exstructa domus a B. P. invisitur, 893. Ssmae Index rerum « Comité de Santé Publique de l'Union Européenne Occidentale y>. Bona eius incepta B. P. laudat, ¿52. « Comité International de la neutralité de la Médecines). De providis eius inceptis gaudet B. P., 343 s. Commissio Pontificia ecclesiasticis tabulariis Italiae curandis instituitur, 997 ; eius Statutum, 998; Instructio ad Excmos Italiae Ordinarios ac Religiosorum Moderatores, 1022. Commissiones Praeparatoriae Oecumenico Concilio Vaticano II apparando institutae, 435 s. ; Commissio Centralis, 436. Communio sacra. De eius distributione pomeridianis horis, 355. Concalves Cerejeira Emus P. D. Card. Emmanuel, Patriarcha Lisbonensis, Legatus mittitur celebritatibus novae urbis capitis « Brasiliae » dedicandae, 387. Concathedralis Ecclesia tribuitur dioecesibus : Baltimorensi, 106 ; Vayne CastrensiSouthbendensi, 779. Concilia. Primum Hierosolytanum et subsequentia Concilia, a Nicaeno ad Vaticanum I, B. P. recolit, 180, 182, 191, 192; Oecumenica Concilia et Dioecesanae Synodi, 183, 193 ; qua praesertim de causa Concilia Oecumenica superiorum temporum indicta sunt, 1005 s. Concilium Oecumenicum Vaticanum II. Huic apparando studium et opera fervent, 10, 37, 294, 304, 340, 518, 978; eventus exspectatio, 566 ; 1013 ; universo profuturum esse catholico orbi B. P. sperat, 37, 1009, 1012; post Romanam celebratam Synodum,concedat Dominus hunc coetum cogere, 294, 304; nova Patrum Cardinalium creatio, novis opportunitatis rationibus innixa, celebrando Concilio proderit, 324; ad apparandum Concilium Commissiones, Praeparatoriae appellatae, instituuntur, 433 ss. ; Secretariatus quoque instituuntur, quibus peculiare demandatur munus, 436; celebrandi Concilii ratio a B. P. explicatur, 518 ss. ; Cleri ac laicorum opera pro felici Concilii exitu, 521 ss., 961 s.; Spiritus Sancti afflatus, 523; Sacra Liturgia Byzantino-slavico ritu peracta apparandi Concilii initium sumitur, 959 ; Consilia Coetusque Concilio apparando in Petriana Basilica B. P. salutat et alloquitur, 1004 ss.; Concilii Vaticani II praecipuum erit munus contendere, ut ad christianam hominum cogitandi vivendique rationem nova vis et analyticus 1081 claritas accedat, 1006 ; in ipso laborum limine, Concilii parandi gratia susceptorum, acta (decem volumina) collecta sunt ad investigandum, ad indagandum aptissima, 1008 ; magna circumspectio adhibenda ab iis qui Concilio apparando suam dant operam, 1009. V. Ecclesia. « Conférence Internationale des Charités Catholiques ». V. « Caritas Internationalis ». Congus. Cum sui iuris esse coeperit, christifideles huius regionis B. P. gratulationis verba audiunt et omina, 567 ss., 950 s. V. Africa. V, Bernard Exc. P. D. Michael. Coniugium. Christifideles, praesertim iuvenes qui de nuptiis cogitant, erudiantur oportet de vitae coniugalis dignitate et officiis, 899 ss.; iuris periti, medici et educatores praeclara ornati esse debent doctrina quoad coniugium, ut alios illuminet, 901 s. ;coniugalis vinculi firmitas a Deo, « ex quo omnis paternitas ... nominatur», 902 s. Consecratio Episcoporum. A B. P. in Basilica Vaticana peracta quattordecim Sacrorum Praesulum e variis terrarum orbis regionibus, quos S. P. salutat et alloquitur, 466; A. B. P. in Basilica Vaticana peracta octo Sacrorum Praesulum, quam subsecuta est Summi Pontificis Allocutio, 954 ss. Consistoria sacra : — Secretum, 5, 23, 321, 334. — Publicum, 22, 332. — Semipublicum, 447. Conventiones inter S. Sedem et Rempublicam Austriacam : I De regimine quoad iura patrimonialia Ecclesiae, 933; II De erigenda Administratione Apostolica Regionis Burgenland in dioecesim de Eisenstadt, 941. Conventus : — decimus, ab Italica Catholicorum Iuris Peritorum Sodalitate Romae habitus, 45; — quartus, ab universa Catholicorum Iuvenum Foederatione Bonaëropoli habitus. 54; — ab Instituto v. « Office International de l'Enseignement Catholique » Ultraiecti habitus, 57 ; — a « Pax Romana » Manilae habitus, 96 ; — « de catholica institutione » septimus, ex omnibus Americae nationibus Iosephopoli habitus, 100; — a Sodalitate v. « Comité International 1082 Index r emum analyticus de la neutralité de la Médecine » Romae habitus, 343; — septimus, a Societate v. «Association Internationale de la Presse Sportive » Neapoli habitus, 349 ; — decimus, a Consilio v. « Comite de Santé Publique de l'Union Européenne Occidentale » Romae habitus, 352 ; — a Catholicarum Adulescentularum Foederatione ex omnibus nationibus Romae habitus; 390; — primus de puerorum et adulescentium tutela, ex omnibus nationibus Romae habitus, 394 ; — internationalis, de auxiliis ferendis ad famem e variis orbis terrae plagis depellendam, Romae habitus, 463; — a v. « Mouvement International de la Jeunesse Agricole et Rurale Catholique» La purdi habitus, 469; — quintus, a Sodalitate v. « Association Internationale des Educateurs des jeunes inadaptés » Romae habitus, 530 ; — quintus, Romae habitus e variis nationibus, quem «Caritas Internationalis » coegit, 767; — quintus ex omni natione, a Pontificia Academia Thomasiana Romae coactus, 821; — tertius ab Europae cardiologis Romae habitus, 824; — Moderatorum Provincialium e religiosorum virorum Familiis. Romae habitus, 964; — secundus catholicorum ex Italia diurnariorum scriptorum, a v. « Unione Cattolica della Stampa Italiana » Romae habitus, 1014. V. Eucharistici Congressus. V. Marialis Conventus. D'Amato Caesarius, Ep. tit. Sebastenus et S. Pauli de Urbe Abbas. Ei B. P. scribit vota promens ob sollemnia celebranda undevicesimo revoluto saeculo, ex quo S. Paulus Apost. Romam venit, 79. Dania. V„ Delegationes Apostolicae. de Arriba et Castro Emus P. D. Card. Beniaminus, Archiep. Tarraconensis. Ei B. P. gratulatur xxv annos a suscepto episcopatu implenti, 516. de Barros Cámara Emus P. D. Card. Iacobus, Archiep. S. Sebastiani Fluminis Januarii, Legatus deligitur Conventui Eucharistico ex universa Brasilia, 385. Del Bufalo (S.) Gaspar. V. Caspar (S.) del Bufalo. Delegationes Apostolicae : — noviter erectae : in Scandia pro Norvegia, Suetia, Dania, Finnia, Islandia, 559; Mediae Africae Occidentalis, 1000; Insulae Madagascariae, 1001; — quarum nomen mutatur et novi fines statuuntur : quae antea « Africae Orientalis et Occidentalis Britannicae » postea « Africae Orientalis » appellabitur, 1002 ; quae antea « de Dakar » postea « Africae Occidentalis » appellabitur, 1003. de Manilae (S.) Ludovica. Eius virtutes ac merita B. P. commemorat, 147. Copello Emus P. D. Card. Iacobus Aloisius, S. R. E. Cancellarius. Ei B. P. gratulatur octogesimum natalem celebranti, 39. de Cor Iesu Sacratissimum. V. Pietatis formae. de Ribera (S.) Ioannes. Decretum de miraculis, 416; de tuto, 489; suffragia in Consistorio pro eius canonizatione, 447 ; eius canonizatio, 497; eius virtutes B. P. exaltat, 499, 527. Costarica. Cuius christifideles a B; P. monita accipiunt, sacra peracta missione, 472 s. Cushing Emus P. D. Card. Richardus Iacobus, Archiep. Bostoniensis, Legatus mittitur ad Eucharisticum Conventum ex tota Peruvia in urbe Piura celebrandum, 811. Montmorency-Laval (S. D.) Franciscus. Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 788. Diaconiae Cardinaliciae noviter recensentur : templum SS. Blasii et Caroli ad Catinarios, 378 ; Templum S. Sabae, 379 ; S. Theodori in Palatio, 381; S. Eugenii Pp. 514. « Diaspora ». V. Germania. Dies liturgici, 597 ss. D dalla Costa Emus P. D. Card. Elias, Archiep. Florentinus. Ei B. P. scribit ob quintum impletum saeculum ab obitu S. Antonini Ep. C, 478; ob sacram peragendam in urbe Florentia missionem, 946. Dioeceses : — noviter erectae-. S. Crucis in Brasilia, 65 ; Hiroshimaënsis, 68 • Eldoretensis, 129 ; Waënsis, 135; Leopoldopolitana, Bomaënsis, Inongoënsis, Ipamuensis, 372; Kikuitensis, Kisantuensis, Matadiensis, Coquil- Index rerum hatvillensis, Basankusuensis, Bikoroëirsis, Lisalaënsis, Molegbensis, Stanleypolitana, Bondoënsis, Butaënsis, Buniaënsis, NiagaraënsiSj Vambaënsis, Benensis in Congo Belgico, Kasongoënsis, Kinduensis, Gomaënsis, Luluaburgensis, Kabindaënsis, Tsbumbéensis, Lueboënsis, Elisabetbapolitana, 373; Balduinopolitana, Kongoloënsis, Kaminaënsis, Sakaniensis, Kabgayensis, Nyundoënsis, Kitegaënsis, Ngoziensis, Usumburaënsis, 374; Ruibarbosensis, 743; Brasiliapolitana, 749; Ialespolitana, 869; Prudentipolitana, 872; Neo-Friburgensis, Neo-Iguassuensis, 877; Lyallpurensis, 881. — Metropolitanae effectae : Kadunaënsis, 72 ; Leopoldopolitana 372; Coquilhatvillensis, Stanleypolitana, Bukavuensis, Luluaburgensis, Elisabethapolitana, 373 ; Kabgayensis, Kitegaënsis, 374; Nictheroyensis, 878. — suffraganeae : S. Crucis in Brasilia, metropolitanae Portalegrensi, 66; Hiroshimaënsis, metrop. Nagasakiensi, 68; Josensis, Uturkpoënsis, metrop. Kadunaënsi, 72; Eldoretensis, metrop. Nairobiensi, 130; Bomaënsis, Inongoënsis, Ipamuensis, Kikuitensis, Kisantuensis, Matadiensis, metrop. Leopoldopolitanae, 372; Basankusuensis, Bikoroënsis, Lisalaënsis, Molegbensis, metrop. Coquilhatvillensi, 375 ; Bondoënsis, Butaënsis, Buniaënsis, Niangaraënsis, Vambaënsis, metrop. Stanleypolitanae, 373; Benensis in Congo Belgico, Kasongoënsis, Kinduensis, Gomaënsis, metrop. Bukavuensi, 373; Kabindaënsis, Tshumbéensis, Lueboënsis, metrop. Luluaburgensi, 373; Balduinopolitana, Kongoloënsis, Kaminaënsis, Sakaniensis, metrop. Elisabethapolitanae, 374; Nyundoënsis metrop. Kabgayensi, 374; Ngoziensis, Usumburaënsis, metrop. Kitegaënsi, 374; Ruibarbosensis, metrop. S. Salvatoris in Brasilia, 744; Tehuantepecensis, metrop. Antequerensi, 754; lalespolitana, metrop. Rivi Nigri, 870; Prudentipolitana, metrop. Botucatuensi, 873; Neo-Iguassuensis, metrop. S. Sebastiani Fluminis Januarii, 877 ; Camposina, Petropolitana, Neo-Friburgensis, metrop. Nictheroyensi, 878; Lyallpurensis, metrop. Karachiensi, 882. — dismembratae : Portalegrensis in Brasilia, 65; Tamalensis, 135; Nairobiensis, Kisumuensis, 741; S. Salvatoris in Brasilia, Bonfimensis, Caetitensis, Amargosensis, Barrensis, 743; Goianiensis, 750; Ondoënsis, 752 ; Riopretensis, 869 ; Assisensis, 872 ; Sokodensis, 874; Nictheroyensis, Camposina, Valentina in Brasilia, Barrensis de Pirahy, Petropolitana, 877; Multanensis, 881. — quarum nomen mutatur: Sinus S. Laurentii deinceps « Altaripensis » vocabitur, 533 ; Ipamuensis deinceps « Idiofaënsis » vocabitur, 576; Vayne Castrensis deinceps « Vayne-Castrensis-Southbendensis » appellabitur, 780; Rutaboënsis deinceps « Bukobaënsis » et Bukobaënsis deinceps analyticus 1083 « Rulengensis » vocabuntur, 912 ; Oturkpoënsis deinceps « Makurdiensis » vocabitur, 913; Benensis in Congo Belgico deinceps « Benensis » appellabitur, 913. — quarum fines mutantur : Cuneensis et Fossanensis, 107; Patensis et Aterradensis, 109; Mangalorensis et Calicutensis, 112; Asturicensis et Auriensis, 162; Bovensis et Hieracensis-Locrensis, 408; Perthensis, 487 ; Rangunensis et Ranchiensis, 488 ; Sinus S. Laurentii, 534; Paderbornensis • et Monasteriensis, 572; Raleighiensis, 574; Valentina, Segobricensis, Dertosensis, 832; Barrensis de Pirahy, Valentina in Brasilia, 906; Cordubensis in Argentina, Civitatis Mariae, 909; Rutaboënsis, Bukobaënsis, 912. — quarum fines definiuntur : Hydruntina et Lyciensis, 409; Zamorensis et Tacambarensis, 484. — Planensis Graecorum dioecesis sua iurisdictione comprehendit christifideles cuiusvis ritus oppidorum « Mezzoiuso, Contessa Entellina, Palazzo Adriano », 834. — Episcopalis sedes dioecesis Sinus S. Laurentii ad urbem Altaripam transfertur, 533. — Taipehensis clero saeculari Sinensi concreditur, 165; Cotonuensis nativo clero committitur, 356. Diumarii scriptores^ Eos B. P. admittit eisque monita tradit, ut recte periteque munere suo fungantur, 1014 ss. E Ecclesia. Iuventute pollet, 11; quamvis adversa patiatur, Spiritus Sanctus eam numquam deserei, 524; restitutionem splendoris vultus eius celebrandi Concilii Oecumenici opera etiam spectat, 960; eius notas (una, sancta, catholica, apostolica) B. P. illustrat, 960 ss. ; haud desinit esse Christi mysticum corpus, 1007 ; ante oculos habendae insectationes doloresque, quibus in praesens obnoxia est, 1014. « Ecclesia a silentio », quae dicitur. De eius labore et aegritudine dolet B. P., 9, 82, 290, 301, 322, 341 s., 372, 1013 s. Encyclicae Litterae : « Divini illius Magistri » : tricesimo exacto anno, ex quo editae sunt, commemorantur, coetu Ultraiecti habito, 57 ; B. P. eas « charte de l'éducation chrétienne de la jeunesse » appellat, 57 ; quae in praesens etiam magnum habent momentum, 57. Eparchia : — noviter erecta, Sarbensis, 745; — dismembrata, Damascena, 745. Index 1084 rerum Ephebea Catholicorum et institutio adulescentibus tradita ad religionem pietatemque quod attinet, 100; de ea re Beatissimi Patris monita, 101 s.; nemini graviora videantur ferenda onera, ut huiusmodi Instituta incrementa suscipiant ac demandato muneri apte respondeant, 807. Ephemerides. V. Libri et ephemerides. V. Diurnarii scriptores. Eucharistia. Lux et vita mundi, 401, 774; mutuae caritatis vinculum, 402. Eucharistici Congressus : — ex universis gentibus Monacbii in Bavaria celebratus, 37, 7(53, 774, 813; — ex omnibus Foederatis Brasiliae Civitatibus Curitybae celebratus, 385, 401. — ex universa Peruviensi natione in urbe Piura celebratus, 811, 829. analyticus Fossati Emus P. D. Card. Mauritius, Archiep. Taurinensis. Ei B. P, gratulatur ob sollemnes celebritates indictas in honorem S. Iosephi Cafasso, saeculo exeunte ab eius obitu, 81. Franciscus Iosephus II, ceps. V. Lichtenstonium. Lichtenstonii Prin- Frings Emus P. D. Card. Iosephus, Archiep. Coloniensis. Ei B. P. valde gratulatur L annos ab inito sacerdotio feliciter implen ti, 765. Frondisi Exc. Vir Arturus, Reipublicae Argentinae Praeses, Beatissimum Patrem invisit, qui pro eo eiusque Natione vota promit, 529. G Eugster (S. D.) Meinradßs.- Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 922. Gasparri Card. Petrus. Eius vitae praeclara gesta B. P. post xxv annos ab eius obitu dilaudat, 55. F Familia christiana. V. Tribunal S. Romanae Rotae. « Fédération Mondiale des Jeunesses Féminines Catholiques ». Conventum Romae habet de adulescentularum opera et labore, 392. Fides : sit firma, 289, 300 s. ; defendenda est, 290, 301 ; eius propagationi studeatur oportet, 290, 301. Finnia. V. Delegationes Gaspar (S.) del Bufalo. Pretiosissimi Sanguinis Iesu speciali cultu adorandi praecipuus auctor et suasOr, 295, 306, 547 Germania. Episcopis scribens, B. P. beneficentiae et apostolatus opera dilaudat, 37 s. ; praesertim eorum beneficia probat in regionibus v. « Diaspora » appellatis, 37 s. ; ad Germanorum religiosam unitatem et pacem B. P. evigilant curae, 776. V. Adenauer Exc. Vir Conradus. Giedraitis Melchior, Ep., apostolus Lithuaniae, 40; B. P. eum laudibus ornat eiusque recolit praeclarae virtutis exempla, 41; haec Lithuanorum genti, praesertim clero, imitanda proponit, 41 ss. Apostolicae. Foederatae Americae tates. V. Americae Sept. Septemtrionalis Foed. Civi- Civit. Foederatio Catholicorum Iuvenum ex omnibus Nationibus : Bonaëropoli conventum habet, 54; per nuntium scripto datum B. P. recta dat ei consilia ac vota concipit, 54 s. « Food and Agriculture Organization » (F. A. O.). Eius inceptum, ut auxilia ferantur ad famem e variis orbis terrae plagis depellendam, a B. P. laudatur, 463 s. ; omnia bona eius incepta B. P. probat, 464. Gracias Emus P. D. Card. Valerianus, Archiep. Bombayensis. Ei ceterisque Indiae Antistitibus B. P. epistulam mittit ob quinquennalem Conventum Episcoporum celebrandum, 805. Guerrero González (S. D.) Angela a Cruce. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 784. I Ieremia a Vdlachia \8. D.). Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 780. Index rerum India. Civitatis bono Ecclesia in ea Natione sociam operam navat, dum populus ad novas progredientis aetatis rationes contendit, 805. Indulgentiae. — Portiunculae Indulgentia tranfertur pro christifidelibus Conventum Eucharisticum Monacensem participantibus, 421. V. Orationes. Innocentius (B.) Paya XI. Decretum reassumptionis causae pro eius canonizatione, 792. Institutio catholica: in Ephebeis 100 ss. V. Ephebea catholicorum. tradenda, Institutum (Pont.) Biblicum: quinquaginta expletos annos celebrat, ex quo in Urbe est erectum, 152; de itinere ab eo peracto et in posterum peragendo B. P. loquitur, 153 ss. ; ut veritati inserviat, sedula cura ac scientifica ratione in studia Sacrarum Scripturarum incumbat, itemque a sacro Fidei deposito et a falli nescio Ecclesiae Magisterio ne desciscat, 154 ss. Institutum Mariologiae in Theologica « Marianum » Urbis Facultate canonice erigitur, 493. Institutum superius S. Theologiae Seminarii regionalis Tananarivensis Facultati Theologicae Neapolitanae aggregatur, 492. analyticus 1085 Ioseph (8.) Opifex. Quid eius festum doceat, 398; opificibus B. P. ab eo praesidium implorat, 400. Islandia. V. Delegationes Apostolicae. Iuris periti catholici, 45. 3 Jornet et Ibars (B.) Teresia a Iesu. Decretum reassumptionis causae pro eius canonizatione, 415. Jugoslavia. B. P. optat ut pax tandem affulgeat eius civibus, ad rem religiosam quod attinet, 93. K Kolbe (8. D.) Maximilianus Maria. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 916. L Labor opificum. Hac aetate magnopere extollitur, 392; hominis vero dignitas praestat, 392; Ecclesiae doctrina de mulierum opera, 392 s. ; fallacia commenta, quibus opifices sollicitantur, 399; materna Ecclesiae ad opifices cura, 399 s., 953. Institutum Theologiae moralis seu Academia Alfonsiana inseritur Facultati Theologicae Pont. Universitatis Lateranensis, 835. Laici. Congrua eorum christiana institutio et educatio, 807; qua ratione laicorum apostolatus optatos potest edere fructus, 807. Instructio ad Excmos Ordinarios ac Religiosorum Moderatores Italiae, de tabulariorum administratione^ 1022. Laudes in blasphemiarum reparationem nova invocatione augentur, 987. V. Sanguis Pretiosissimus I. Ch. Insulae Philippinae. Missionali ibidem anno peracto, ut missionalibus operibus auxilium ferre pergant eos christifideles B. P. hortatur, 51 s. ; leges pro clericis ex iisdem Insulis in Americam Septentrionalem emigrantibus, 410 s. Internuntiatura Apostolica carum Republica, 338. erigitur in Tur- Ioannes Pp. XXIII. Laeta ac tristia primi Sui Pontificatus anni recolit, 6 ss. ; Suum habet munus « parare Domino plebem perfectam », 34. Libertas quidlibet typis edendi (Libertà di stampa). De ea disserit B. P. in sermone ad. catholicos iuris peritos, 45; quantum B. P. doleat animus de immoderata, eorum qui libros vel diaria conficiunt, licentia, 46 s. ; haec libertas haud potest pugnare cum immutabilibus Dei legibus, 47; certos habeat fines oportet, a rectae vitae ratione statutos, 48; catholicorum munus et officium, ad rem, 49; quae a legum conditoribus in isto genere exspect a t u r , 49 s. Libri et ephemerides. Eorum succrescente copia, prudentia utantur oportet ecclesiastici viri in ipsis seligendis, 223, 232. 1086 Index rerum Libri proscritti: « I l Poema di Gesù»; « I l Poema dell'Uomo-Dio », 60. Lichtenstonium. Huius territorii Princeps eiusque Princeps Coniux Beatissimum Patrem invisunt et ab Eo salutantur, 828 s. Litanias Pretiosissimi Sanguinis D. N. Iesu Ch. approbantur, in Rituali Romano inserendae, 412; Indulgentiis ditantur, 420; earum recitationem B. P. christifidelibus commendat, 548. Lithuania. B. P. recolit difficultates ac vexationes, quas illic sacri Pastores et christifideles patiuntur, 41; eorum dilaudat fidem, 42 ; rogat ut christianae vitae praebere documenta ne desistant, 42; vota concipit, ut meliores eis dies illucescant, 43. V. Qiedraitis Melchior. Liturgia sacra. Eius studium impensusque amor a B. P. Sacerdotibus enixe commendantur, 210 s., 219 s. Ludiera corporis exercitia (Sport) : Eorum momentum rectaque eorum aestimatio, 350; honestae corporis exercitationes et nobilia palaestrae certamina in honore habenda et commendanda sunt, 818; eorum ope magni pretii dotes et ornamenta in homine excoluntur, ad corpus quod attinet et quod ad animum spectat, 818. V. Certamina athletica. Ludi Olympii in Urbe: athletas eos participantes B. P. salutat eorumque adventum ex animo gratulatur, 817; delectos etiam viros e Consilio Olympiis certaminibus apparandis praeposito excipit ac salutat. 819 s. V. Ludiera corporis exercitia. M Mac Millan Exc. Vir Haroldus, Supremi Consilii publicae rei administrandae in Anglia Praeses, Beatissimum Patrem adit, a quo salutatur ac vota excipit, 966 s. Madagascaria Insula. V. Delegationes Apostolicae. Maria Virgo (B.) : a B. P. invocatur, 11, 348; a christifidelibus invocanda, maxime per Mariale Rosarium, in rerum angustiis huius temporis, 815 s. ; pietas erga B. M. V. a B. P. christifidelibus commendatur, qui Mariali Conventui in urbe Bono Aere interfuerunt, 980 s. analyticus Marialis Conventus. In urbe Bono Aere ex utriusque Americae nationibus habitus, 948, 980. V. Mimmi Emus P. D. Card. Marcellus. Martyrologium Romanum. cendae, 722. Variationes indu- Marzocco Excmus P. D. Vido Maria, Ep. Adriensis. Ei B. P. scribit, pro eius dioecesis christifidelibus calamitate afflictis auxilium mittens, de more Ecclesiae, miserorum Matris, 952. McQuaid Exc. P. D. Ioannes Carolus, Archiep. Dublinen. Ei B. P. scribit ob expletum saeculum a Seminario principe Dublìnensi condito, 890. Melita insula. Ob peractas S. Paulo Ap. celebritates B. P. Melitensibus gratulatur eosdemque ipsius Apostoli verbis adhortatur, 770 ss. V. Paulus Ap. (S.). V. Muench Emus Card. Aloisius Iosephus. Micara Emus P. D. Card. Clemens, Ep. VeUternus ac vice sacra Urbis Antistes. Ei B. P. vota promit octogesimum aetatis annum impienti,'43; ei, Pont. Universitatis Lateranensis Cancellario, B. P. gratulatur ob dignam commemorationem Card. Petri Gasparri post xxv annos ab eius obitu, 55; B. P. officiosae eius epistulae respondet, 338; ei B. P. scribit, invitans Romanos praesertim christifideles, per Octobrem mensem, ad Marialem Rosarium impensius recitandum, 814. Mimmi Emus P. D. Card. Marcellus, Ep. Sabinen, et Mandelen., S. C. Consistorialis a Secretis, Legatus mittitur ad Marialem Conventum in urbe Bono Aere agendum, 948. Misericordiae opera sunt colenda, 768. Missa. Rubricae quibus ordinatur Missa : conventualis, 646; in dominicis et feriis, 647; festiva, 648; votiva, 649; defunctorum, 633 ss. Variationes in Missis. 721. V. Obligatio Missae celebrandae pro populo. V. Rubricae. Missale Romanum. V. Rubricae. Variationes. Missiones Catholicae. Quantopere in missionalibus operibus collocatum studium cordi sit Beatissimo Patri, 51 s. Index rerum ii Mouvement International de la Jeunesse Agricole et Rurale Catholique ». B. P.-eius coepta probat, ac ei monita tradit, 469 ss. Muench Emus P. D. Card. Aloisius Iosephus, Legatus mittitur ad celebritates in insula Melita agendas ob xix impleta saecula, ex quo S. Paulus Apost, ad eam oram naufragus adactus fuit, 760; ei B. P. gratulatur ob quinque episcopatus lustra praeclaris meritis impleta, 761. analyticus- Orationes a B. P. exaratae atque Indulgentiis ditatae: Christifidelium ad Ecclesias recenter conditas pertinentium, 6 1 ; pro Missionariis, 420. Ordo Fratrum Minorum quattuor ante saecula stabiliter sedem habuit in urbe Hierosolymitana, 388. P Pallium. V. Postulatio Nardone Exc. Vir Benedictus, Consilii Uraquarianae Orientalis Reipublicae gubernandae Praeses, Summum Pontificem adit, qui eum excipit ac salutat, 979 s. Nicaragua. Cordibus Sacris Iesu et Mariae consecratur, 98; eius christifideles B. P. hortatur ad christianam servandam hereditatem a maioribus acceptam, 99. 1087 Palliorum. Paraquariana Respublica. B. P. vota ea natione, 983 s. V. Statio radiophonica « Caritas ». pro Pascha Resurrectionis D. N. I. Ch. Solemnitas solemnitatum, 369. Opifices. V. Labor opificum. Patroni caelestes declarantur : B. Maria V. « de Guadalupe d'Estremadure » dioecesis Imae Telluris et Pointapritensis, 78; B. M. V., v. « Madonna di Caravaggio », dioec. Caxiensis, 141; S. Ioannes Bosco, C,, omnium Columbianorum iuvenum tironum opificum (los aprendices Colombianos), 142; S. Venerius, C, totius Lunensis seu Spediensis sinus, 143 ; B. M. V. Immaculata et S. Ioannes Maria Vianney dioec. Lafayettensis, 144 ; B. M. V. a bono consilio et S. Benedictus Abbatiae Novae Nursiae in Australia, 335; B. M. V. « R e gina Pacis » Consociationis nationalis victimarum civilium belli in Italia, 382; B. M. V. « de la Cabeza » una cum S. Euphrasio, E p. C, universae dioecesis Giennensis, 383 ; B. M. V. « de Itati » et S. Ignatius C. dioecesis Posadensis in Argentina, 405; B. M. V. « a Fatima » cum S. Dominico, C, totius dioecesis S. Dominici novem Iulii, 449; B. M. V. v. « Nossa Senhora do Ar » omnium Lusitaniae aëronautarum, 451 ; S. Ludovica de Marillac, Vidua, omnium addictorum operibus socialibus christianis, 556 ; S. Ioannes Bosco, dioec. Rivadaviae, 558; S. Vincentius a Paulo, dioec. Arcis Delphini, 756; B. M. V. sub nomine « Immaculatae Conceptionis, dioec. Moronensis, 757 ; B. M. V. « Auxilium Christianorum » invocata, dioec. Viedmensis, 758; S. Ioannes Bosco, C, omnium Hispanorum iuvenum tironum opificum, v. « Jóvenes aprendices Españoles », 759; S. Laurentius, M., S. Adalbertus, Ep. M., S. Georgius, M., dioec. Culmensis, 808; S. Bernardus, Pelplini urbis, 808; B. M. V. Immaculata totius dioecesis Platensis, 883: S. Ioseph, Sponsus B. M. V., dioec. Cucutensis, 886. Oratio universalis, sub nomine Clementis XI vulgata, in Missali Romano est inserenda, 358, et Indulgentiis ditatur, 361. Paulus Ap. (S.). In Melita insula honoratur, undevicesimo impleto saeculo ex quo nau- Nomen Sanctissimum Iesu V. Pietatis formae. Norvegia. V. Delegationes Christi. Apostolicae. Nureddin Vergin (Exc), primus Reipublicae Turcarum Orator Summo Pontifici Litteras crediti sibi muneris testes porrigit, 351. O Obligatio Missae celebrandae pro populo, novo indice dierum festorum statuitur, 985. Oecumenicum Concilium. V. Concilium. « Office International de l'Enseignement Catholique ». Litteras Encyclicas « Divini illius Magistri » commemorat, 57 ; huius Instituti originem et merita B. P. recolit, 58. Officium divinum. V. Rubricae. 1088 Index rerum analyticus fragus ad eam oram adactus fuit, 760, 770; peculiaris, quo ibidem colitur, cultus, 771; B. P. pro Melitensibus eius implorat praesidium, 773. Pax. B. P. ominatur et orat ut, per Nationum Moderatorum nisus, vera iusta ac permansura exurgat, 7, 775 s. ; pax vera est « Pax Christi », 28 ; ea est pax cordium, iis qui diligunt legem Dei, 28; ea est pax inter civium ordines, 28 s. ; ea est pax inter gentes populosque, veritate, iustitia et caritate innixa, 29; ad eam habendam homines « bonae voluntatis » sint oportet, 30 ; Ecclesiae sollicitudo atque munus, quod ad pacem attinet, 31 ; quae paci inter gentes adhuc periculum creant, 31 s. ; Coetus in Archicoenobio Casinensi, pro pace inter gentes fovenda, a B. P. laudatur, 479 s. ; verae pacis exspectatione homines adhuc anguntur, 815. « Pax Romana ». Eius sodalibus gratulatur B. P., quod in Asia primum coetus habuerit, 96 ; « pusillus grex »,' ne timeant, sed gaudeant testimonium Christo perhibere, 97. Peruvia. Eius christifidelibus B. P. gratulatur ob Eucharisticum ex universa Natione celebratum Conventum, 829 s. V. Prado Exc. Vir Emmanuel. Petrus (8.). Lectio ac meditatio eius Epistularum a B. P. Sacerdotibus enixe commendatur, 975 s. Pietatis formae. Tres a B. P. praecipue commendantur : quae ad Nomen, Cor ac Sanguinem Iesu Christi Redemptoris spectant, 294 s., 305 s., 545 ss.; nullae sunt inducendae, quae a verae fidei illimibus fontibus non emanant, 546; aequum est varia pietatis genera inter se consentanea esse, 546. Pius IX, A B. P. commemoratur, 978 s. Pius X (S.) : et Actio Catholica, 85. Pius XI : « Actionis Catholicae Patriarcha » appellatur a B. P. 84, 85. Pius XII : et Actio Catholica, 84, 85. Postulatio Palliorum, 22, 332. Prado Exe. Vir Emmanuel, Peruvianae Reipublicae Praeses, Beatissimum Patrem invisit, ab eoque benigne salutatur ac vota pro universae Nationis prosperitate audit, 95. Praefecturae Apostolicae: — noviter erectae: Daruensis, 74; Weetebulaënsis, 131 ; Chiengmaiensis, 137 ; Sibolgaënsis, 139; de Ngong, 741; Manokwariensis, 747; de Ilorin, 752; de Dapango, 874. — in dioecesim evecta, Eldoretensis, 129. Praelatura « nullius » Yauyosensis sedem in urbem « Matucana » transfert, 778. Preces : communes privataeque, ad divinam implorandam opem pro celebrando Oecumenico Concilio, 10, 816, 898; pro bono Romanae Synodi exitu, 188, 198. Preces post Missae celebrationem praescriptae. Quando omitti possunt, 360; dici etiam possunt vernacula lingua de licentia Ordinarii loci ac textu ab ipso approbato, 360. Profugi et exsules. Quaelibet incepta, in eorum commodum suscepta, B. P. dilaudat, 9. Proli gignendae quae obversantur, fallaces doctrinae et agendi rationes, 9, 340. Provinciae ecclesiasticae : — noviter constitutae : Kadunaënsis, 72 ; Leopoldopolitana, 372; Coquilhatvillensis, Stanleypolitana, Bukavuensis, Luluaburgensis, Elisabethapolitana, 373; Kabgayensis, Kitegaënsis, 374; Nictheroyensis, 878. Psalterium Davidicum. Sacrorum alumnis B. P. illud commendat, 268, 275. Puerorum tutela. B. P. laudat in eius bonum incepta, 394 ss. R « Regula Pastoralis » S. Gregorii Magni : ex praeceptis in eo volumine traditis, Episcopi et sacerdotes addiscant qualiter vivant et qualiter doceant, 246 s., 257 s.; commendata eius lectio, 247, 258. Religiosorum coetus, virorum ac mulierum: B. P. eos adhortatur, ut Ecclesiae suam navent adiutricem operam pro Americae Latinae regionibus, 344 ss. Roma. Amplissimum ei divinitus munus commissum, ad humanarum rerum cursum et ad sacram religionem quod attinet, 818 s. Index rerum Rosarium Mariale. Christifideles, praesertim Romani, a B. P. invitantur ad Rosarium per Octobrem mensem pie recitandum, 814. Rubricae Breviarii et Missalis Romani. Earum novum corpus approbatur, 593 et promulgatur, 596; Rubricae generales, 597; Rubricae generales Breviarii Romani, 622; Rubricae generales Missalis Romani, 643. Variationes in Breviario et Missali Romano, 706 ss; Monita ad librorum liturgicorum editores, 732; Index distinctus, 735. Ruffini Emus P.D. Card. Ernestus, Archiep. Panormitanus. TEA. B. P. gratulatur L annos a suscepto sacerdotio implenti, 561. S Sacerdos: cuius persona sacra est, 203 ss., 213 ss. ; cuius vita sancta esse debet, 205 ss., 215 ss.; praeclaro exemplo suo ceteris praeluceat, 208, 217; corporis habitus, qui eum addecet, 221, 231; de eius capite seu de eius mentis doctrina, 222 ss., 232SS. ; de eius corde seu de castis eius animi affectibus, 224 ss., 234 ss. ; de eius lingua seu de recto sermonis usu, 227 ss., 236 ss.; sacerdos et pastor, 240 s., 252 s.; bonum Pastorem Iesum sacerdos, qui in curam animarum incumbit, prae oculis habeat, 249 s., 259 s. ; supernaturali vitae suae novitate christifidelium multitudini in exemplum praeire debet, 806; ut sacri muneris fructus adaugeantur, prompto et alacri animo sacris Pastoribus obsequium praestet, 807 ; mutuam insuper fraternamque foveat caritatem, 807 ; ut sit perfectus, ambulet sine macula, faciat iustitiam et cogitet recta in corde suo, 971; relinquat omnia et Christum sequatur, 972 ss. Sacrorum alumni. Celebratae Synodi occasione B. P. consilia et hortamenta tradit iis qui Romae sunt, 264 ss., 273 ss. ; monet ut illud vitae genus sibi proponant, quod sacerdotalis muneris dignitas postulat, 264 s., 273 s. ; ad Sacrarum Scripturarum dulcedines delibandas eos invitat, 266 s., 274 s.; adsidue precandi consuetudinem eis commendat, 267 s., 275 s. ; ut Davidicum ament Psalterium eiusque in studium sedulo incumbant, eos hortatur, 268, 275; ad doctrinam et ad vitae innocentiam impensa opera sapientique disciplina sacrorum alumni sunt inf or mandi, 806; vitae sanctitudo diuturna perfectaque virtutum exercitatione ipsis est comparanda, 806. S anctimoniales. V. Virgines Sacrae. analyticus 1089 Sanguis Pretiosissimus Iesu Christi, Cuius cultus Clero populoque, praesertim Romanae dioecesis, est commendandus, 295, 306 ; per Epistulam Apostolicam B. P. universis catholici orbis fidelibus hunc cultum iterum commendat, 545 ss. ; laudibus in blasphemiarum reparationem eius additur invocatio, 987. V. Litaniae Pretiosissimi Sanguinis I. Ch. V. Gaspar (S.) del Bufalo. Scandia. V. Delegationes Scripta typis edita. V. Libertas typis Apostolicae. edendi. Secretariatus Oecumenico Concilio Vaticano II apparando instituti : 1) quaestionibus expendendis, quae cum hodiernis vulgandarum sententiarum rationibus conectuntur, 436 ; 2) ut ab Apostolica Sede seiuncti Concilii labores sequi possint, 436. Seiuncti ab Apostolica Sede. Eos memorat B. P., eorum optans reditum ad unitatem Ecclesiae, 34, 525; eorum ad unitatis centrum animi conversio, 524, 1007; ii, qui sincero animo certiores fieri cupiunt quid in apparatione Concilii agatur, 1010. V. Secretariatus. Sépinski Revmus P. Augustinus, Ordinis Fratrum Minorum Minister Generalis. B. P. ei scribit quarto exeunte saeculo ex quo Ordo stabiliter sedem constituit in urbe Hierosolymitana, 388. Servitium chorale novo codici accommodari debet, 986. rubricarum Sinae. Tristissimae Ecclesiae condiciones in ea natione nondum ad meliorem statum devenerunt, 9. Slattery Revmus P. Villelmus, Moderator Generalis Congregationis Missionis. Ei B. P. scribit tertio exeunte saeculo ab obitu S. Vincentii a Paulo et S. Ludovicae de Manilae, 147. Spes christianorum, quae falli nescio verbo Domini fulcitur, sit invicta, 290 s., 301 s. « Sport ». V. Ludiera corporis exercitia. Statio radiophonica « Caritas » (Paraguay). Quintum et vicesimum expletum annum celebrat, ex quo primum misit undas, 982 s. Index 1090 rerum Statutum Commissionis Pontificiae ecclesiasticis tabulariis Italiae curandis, 998. Stepinac S. R. E. Card. Aloisius, Archiep. Zagrabiensis. In sollemnibus pro eius anima exequiis B. P. eius recolit memoriam, laudat aequum ac fortem animum quo vexationes tamdiu pertulit, "91 s. ; mirandum eius in petenda et danda venia exemplum, 92 s. ; mentio de eo habita in Sacro Consistorio, 322. Studia. In quae incumbentes, Ecclesiastici caveant ne induci se sinant, ut singulares videantur et novi, 224, 233. Suetia. V. Delegationes Synaxis sacra. V. Communio sacra. et Oecumenica num adhortatur, 563 ss. ; B. P. hortamenta et monita ad Romanum utriusque ordinis Clerum, postquam Synodi leges vim obligandi habere inceperunt, 967 ss.; Synodo celebrata, ea manent agenda, quae opus expleant, 977. (Cfr. peculiarem Indicem, 815-319). V. Clerus Bomanus. T Tabularía ecclesiastica. V. Instructio. Testa Emus P. D. Gustavus. Legatus mittitur ad Conventum Eucharisticum ex universis gentibus Monachii celebrandum, 763. Apostolicae. Superiores Provinciales e religiosorum virorum Familiis B. P. adhortatur, 964 ss. Synodi dioecesanae: lia, 183, 193. analyticus Conci- Synodus Bomana. Quae bona fore ut eveniant B. P. speret, eo exacto coetu, 10, 322; Pontificio chirographo indicitur, 179; sollemniter inchoatur ad Lateranum, B. P. Clerum et christifideles adstantes alloquente, 180; cur haec Synodus in ecclesiasticis Urbis annalibus prima appareat, 184, 194; Clerus et christifideles respectu Synodi, 185, 195; caelestia pro Synodo auspicia ex titulo quo Cathedralis Romana est insignita, 186, 196 ; ordo coetuum Synodalium : non solvere, sed adimplere, 186, 197 ; pro bono Synodi exitu preces eifundendae, 188, 198; tres Synodi sessiones ad S. Petrum : sessio prima, in qua B. P. sacrum Sacerdotum munus ac vitae sanctitatem illustrat, 201 ss., 212 ss.; sessio secunda, in qua praecipuas quasdam virtutes B. P. attingit, humanae personae ac dignitati Sacerdotum necessarias 221 ss., 231 ss. ; sessio tertia, in qua B. P. de sacerdotis et pastoris munere in sacrorum administro agit, 240 ss., 252 ss..; in Vaticana Basilica Synodus sollemniter clauditur, 285; effusae gratiarum actiones et exsultantis laetitiae sensus, hac celebrata Synodo, 285 s., 297 s. ; quae ingens fuit spiritualium virium demonstratio, 287 s., 298 s. ; per Excmum sacras in Urbe vices Gerentem, Clerus populusque Romanus B. P. gratias agunt et vota fundunt, 307 s.; Constitutione Apostolica Romanae Synodi leges promulgantur, 551 ; quae in universa Romana dioecesi, in Basilica Petriana et in Civitate Vaticana vim obligandi habent, 554; post lectam Constitutionem B. P. Clerum populumque Roma- Thailandia. Huius Nationis Regem ac Reginam B. P. excipit, salutat, 827 s. Thomas (S.) Aquinas. Eius moralis disciplina eo etiam semper spectat, ut homines disponat ad assecutionem supremi ac supernaturalis finis, 822; moralium quaestionum tractatio et solutio, secundum Aquinatis principia, miro usui sunt, ut studiosis veritatis et caritatis consensus et unitas sit, 822; eorum numerus áugendus, qui sibi de huius Doctoris operibus lumen et eruditionem hauriant, 823. Tituli Presbyterales Cardinalicii instituuntur in Urbe Templa : S. Andreae Apost, de hortis, 504; S. Andreae Apost, «delia V a l l e » , 505; S. Antonii Patavini, 507; S. Francisci Assisiensis « ad Ripam Maior e m » , 508; S. Ioachimi « ad P r a t a » , 510; S. Ioannis Baptistae Florentinorum, 511; S. Mariae « ad Montes », 213. Togo. Beatissimi Patris vota, cum ea regio sui iuris esse coepit, 403 s. Tribunal S. B. Rotae. Eius Praelatos Auditores ac Officiales B. P. excipit eisque gratulatur ob peractum laborem, 898 s.; de coniugii et christianae familiae sanctimonia eos alloquitur, 899 ss. Turcarum Natio. Beatissimi Patris in eius cives studium ac dilectio, 351. V. Internuntiatura Apostolica. U Ubaldi Exc. P. D. Beniaminus, Ep. Eugubinus. Ei B. P. scribit octavo expleto saeculo a S. ubaldi, illius dioecesis caelestis Patroni, pio obitu, 452. Index rerum « Unione Cattolica della Stampa Italiana ». Catholicorum ex Italia diurnariorum scriptorum conventum Romae cogit* 1014. Universitates studiorum catholicae eriguntur : « Sanctae Mariae Bonorum Aërum » in Bonaerensi urbe, 577 ; Navarrensis in Hispanica Ditione, 988. Uraquariana Respublica. B. P. de ea laus et vota, 979 s. V. Nardone Exc. Vir Benedictus. V Variationes in Breviario et Missali Romano/ 706 ss. « Veni Creator » hymnus die Pentecostes in septem Europae Cathedralibus decantatur, 480. Vexationes, contra Ecclesiam et religionem, pluribus in locis ingravescentes, 9, 41, 322, 517, 1013 s. Vicariatus Apostolici : — noviter erecti : Gomaënsis, 70 ; Insulae Yule, 74. — in dioecesim evecti : Hiroshimaënsis, 68 ; Leopoldopolitanus, Bomaënsis, Inongoën. sis, Ipamuensis, 372; Kikuitensis, Kisantuensis, Matadiensis, Coquilhatvillensis, Basankusuensis, Bikoroënsis, Lisalaënsis, Ubanghiensis in Congo Belgico, Stanleypolitanus, Bondoënsis, Butaënsis, Lacus Alberti, Niangaraënsis, Vambaënsis, Bukavuensis, Benensis in Congo Belgico, Kasongoënsis, Kinduensis, Gomaënsis, Luluaburgensis, Kabindaënsis, Tshumbéensis, Lueboënsis, 373; Katangaënsis, Balduinopolitanus, Luluaënsis, Sakaniensis, Kabgayensis, Nyundoënsis, Kitegaënsis, Ngoziensis, Usumburaënsis, 374. analyticus 1091 — dismembrati : Bukavuensis, 70 ; Portus Moresby 74; Endehenus, 131; Bangko^ kensis, 137; Medanensis, 139; Hollandiae, 748.. — quorum fines mutantur: Luluaburgensis et Kabindaënsis, 111; Keewatinensis et Mackenzieensis, 357; Labradorensis, 534. — Thârensis deinceps Tharensis et Nonsengensis appellabitur, 487. Vicariatus Castrensis regimine, 164. Columbiae : de eius Victus penuria, quo plurimi laborant, huiusque calamitatis remedia, 8 s. ; miserandi, qui tenui victu laborant, populi, ab iis praesertim, qui in rerum abundantia vivunt, sunt adiuvandi, 465, 470. Vincentius (S.) a Paulo. Eius virtutes merita B. P. commemorat, 147 s. ac Virgines sacrae. Omnibus creaturis licentiam abeundi tribuant oportet, 279; naturae vim faciant, 281 ; serenata canscientia puram offerant orationem, 282 ; caelestis vitae genus deligant, 283. Virginitas sacra. A Beatissimo Patre summis laudibus extollitur, sanctimonialibus adstantibus, 280. Vocatio ad sacra munera. Animi magnitudinem, consensionem deditionemque exigit in vocatis, 894. W Wendel Emus P. D. Card. Iosephus, Archiep. Monacen, et Frisingen. Ei B. P. valde gratulatur de praeclaris eius meritis ob faustum successum Conventus universalis Eucharistici, Monachii celebratum, 813. Corrigenda in vol. LII (1960) Commentarii Acta Apostolicae Sedis: Pag. 179, linea prima et secunda, loco Postquam Sancti Spiritus lumen et gratiam supplicibus invocavimus precibus, ... legatur: Sancti Spiritus lumen et gratiam postquam supplicibus invocavimus precibus, ... QUINQUAGESIMUM SECUNDUM VOLUMEN COMMENTARII OFFICIALIS « ACTA APOSTOLICAE SEDIS » A B S O L V I T U R D I E X X X I M. DECEMBRIS A. MCMLX T Y P I S POLYGLOTTIS V A T I C A N I S Anno XXIX Città del Vaticano, mercoledì 21 ottobre 1958 Num. 10 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO D E L L A CITTA W¿ DEL VATICANO SEDE VACANTE MCMLVIII N. Legge delegata sulla emissione di una serie di francobolli durante la Sede vacante MCMLVIIL III. - SEDE VACANTE MCMLVIII. - 21 ottobre 1958 I CARDINALI GIUSEPPE PIZZARDO E NICOLA CANALI In virtù dei poteri a loro congiuntamente delegati dal Sacro Collegio dei Cardinali di Santa Romana Chiesa con legge 12 ottobre 1958, n. II Sede vacante MCMLVIII ; Vista la Convenzione per la esecuzione dei servizi postali tra lo Stato della Città del Vaticano e F Italia, firmata in Roma il 29 luglio 1929, e i successivi Accordi sulla medesima materia ; Vista l'ordinanza del Governatore dello Stato della Città del Vaticano relativa al servizio postale, 30 luglio 1929, n. V I I I ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ; Hanno emanato la seguente LEGGE SULLA EMISSIONE DI UNA SERIE DI FRANCOBOLLI DURANTE LA SEDE VACANTE MCMLVIII Art. 1. - È effettuata, durante la Sede cacante, la emissione di una serie di francobolli, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. Acta Apostolicae Sedis - Supplemento Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in rotocalco, hanno le seguenti caratteristiche : dimensioni: mm. 24x40 compresa la dentellatura, formato orizzontale; valori : L. 15, L. 25, L. 60; colori : per il valore da L. 15, giallo ; per il valore da L. 25, bianco ; per il valore da L. 60, viola; soggetto : unico per tutti i valori : in un riquadro rettangolare, diviso in due parti, sono raffigurate, nella parte sinistra, le chiavi decussate con il padiglione della Basilica; in alto è la dicitura POSTE VATICANE; in basso, ai due angoli, l'indicazione del rispettivo valore in cifre arabiche; nella parte destra, in alto, su due righe, è la scritta Sede vacante, in basso, MCMLVIII. Art. 3. - La presente legge entrerà in vigore nello stesso giorno della sua pubblicazione. L'originale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sarà depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano e il testo corrispondente sarà pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae Sedis, mandandosi a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare. Città del Vaticano, ventuno ottobre millenovecentocinquantotto. GIUSEPPE NICOLA Card. Card. PIZZARDO CANALI Anno XXIX Città del Vaticano, mercoledì 22 ottobre 1958 Num. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA DEL VATICANO SEDE VACANTE MCMLVIII N. IV - SEDE VACANTE MCMLVIII. - Legge delegata sulla fabbricazione ed emissione di monete durante la Sede vacante MCMLVIII. 22 ottobre 1958 I CARDINALI GIUSEPPE PIZZARDO E NICOLA CANALI In virtù dei poteri a loro congiuntamente delegati dal Sacro Collegio dei Cardinali di Santa Romana Chiesa con la legge 11 ottobre 1958, n. I Sede vacante M C M L V i i i ; Vista la Convenzione monetaria tra lo Stato della Città del Vaticano e l'Italia firmata nel.2 agosto 1930 e le successive Convenzioni ed Accordi sulla medesima materia ; Vista la legge monetaria 31 dicembre 1930, n. XXI, e il regolamento per l'esecuzione della medesima, approvato con il decreto del Governatore dello Stato 15 luglio 1931, n. XXII; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato; Hanno emanato la seguente LEGGE SULLA FABBRICAZIONE ED EMISSIONE DI MONETE DURANTE LA SEDE VACANTE MCMLVIII Art. 1. - La fabbricazione e l'emissione di monete di argento, per il periodo della Sede vacante MCMLVIII, sarà effettuata per l'ammontare di cinquanta milioni di lire in monete di argento da L. 500 ciascuna. 42 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento Art. 2. - Le monete di cui all'articolo precedente avranno le caratteristiche seguenti : metallo argento a 835 ; diametro, in millimetri 29,1 ; péso legale : grammi 11 ; massimo : grammi 11,055 ; minimo : grammi 10,945; il contorno della moneta, liscio, reca incisa in rilievo fra due bordi rialzati, la scritta : Stato della Città del Vaticano. Le monete portano nel diritto : Stemma di Sua Eminenza Eeverendissima il Signor Cardinale Benedetto Aloisi Masella, .Camerlengo di Santa Bomana Chiesa, sormontato da Croce a doppia traversa, da cappello cardinalizio con fiocchi e da padiglione con chiavi decussate. Leggenda: Sede Vacante MCMLVIIL Nel rovescio : Colomba raggiante. — Leggenda nel giro : Veni Sánete Spiritus. — Leggenda all'esergo : Stato della Città del Vaticano — L. 500. — In basso, sotto l'indicazione del valore: Oiampaoli (incisore). Art. 3. - È approvato il tipo della specie di monete, conforme alla descrizione di cui all'articolo 2. La impronta, eseguita in conformità dell'anzidetta descrizione, sarà riprodotta in piombo e depositata nell'Archivio del Governatorato. Art. 4. - La presente legge entrerà in vigore nello stesso giorno della sua pubblicazione. L'originale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sarà depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano e il testo corrispondente sarà pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae Sedis, mandandosi a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare. Città del Vaticano, ventidue ottobre millenovecentocinquantotto. GIUSEPPE NICOLA Card. Card. PIZZARDO CANALI Anno XXX JIx Città del Vaticano, giovedì 2 aprile 1959 JNum. 1 A APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA DEL VATICANO CITTA Pontificato di S; Sì Giovanni XXIII - Anno I E". II. - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli commemorativi della Incoronazione del Sommo Pontefice Giovanni XXIII. 2 aprile 1959 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO In virtù dei poteri confermati dal regnante Sommo Pontefice Giovanni XXIII alla Pontificia Commissione col provvedimento 7 novembre 1958 ; Visti gli art. 2 e 20 lett. e), n. 5 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. II ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato; ORDINA Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di quattro francobolli commemorativi della Incoronazione del Sommo Pontefice Giovanni XXIII, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. 2 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento Art. 2.-1 francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in rotocalco su carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate, hanno le seguenti caratteristiche : dimensioni : mm. 30 x 40 compresa la dentellatura, formato verticale ; valori : L. 25, L. 35, L. 60, L. 100 ; soggetto : i valori da L. 25 e da L. 60 raffigurano il Sommo Pontefice Giovanni XXIII, in piedi, con piviale e triregno, in atto di benedire; i valori da L. 35 e da L. 100 rappresentano lo stemma a colori del regnante Sommo Pontefice, con il Triregno e le Chiavi decussate, sorretto da due angeli in un cielo azzurro; in alto a destra, è la data della Incoronazione : iv - x i - MCMLVIII ; in basso, è la dicitura « POSTE VATICANE )) seguita dall'indicazione del valore in cifre arabiche, su striscia rossa per il valore da L. 25, carminio da L. 35, e blu per i valori da L. 60 e da L. 100 ; colori : per i valori da L. 25 e da L. 60, rosso carminio ; per i valori da L. 35 e da L. 100, azzurro. Art. 3. - I francobolli, di cui agli articoli precedenti, hanno valore agli effetti postali dalla entrata in vigore della presente ordinanza fino al 31 marzo 1960. Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, due aprile millenovecentocinquantanove. NICOLA Card. GIUSEPPE CANALI, Card. Presidente PIZZARDO Primo Principi, Segretario Anno XXX t) Città del Vaticano, lunedì 25 maggio 1959 Num. 2 TA APOSTOLICAE SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA DEL VATICANO s s a Pontificato di S.- S¿ Giovanni XXIII - Anno I ET. I I I . - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Citta del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli commemorativi dei Martiri della persecuzione dell'Imperatore Valeriano. 25 maggio 1959 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO In virtù dei poteri confermati dal regnante Sommo Pontefice Giovanni XXIII alla Pontifìcia Commissione col provvedimento 7 novembre 1958 ; Visti gli art. 2 e 20 lett. c), n. 5, della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. II ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ; ORDINA Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di sei francobolli commemorativi dei Martiri della persecuzione dell'Imperatore Valeriano, da. valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in 6 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento rotocalco su carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate, hanno le seguenti caratteristiche : dimensioni : mm. 25 x 40, compresa la dentellatura, formato verticale ; valori : L. 15, L. 25, L. 50, L. 60, L. 100, L. 300 ; soggetto : ciascun francobollo, su fondo di colore diverso, porta al centro, chiuso in un cerchio, l'effigie a colori di un martire ; il valore da L. 15 reca l'effigie del martire Lorenzo, Diacono, con l'iscrizione verticale « LAURENTIUS » ; il valore da L . 25, l'effìgie del martire Papa Sisto I I , con l'iscrizione verticale « SIXTUS P M » ; il valore da L . 50, l'effigie del martire Agapito, Diacono, con l'iscrizione verticale « AGAPITUS » ; il valore da L. 60, l'effigie del martire Felicissimo, Diacono, con l'iscrizione verticale « FILICISSIMUS » ; il valore da L. 100, l'effigie del martire Cipriano, Vescovo, con l'iscrizione verticale « CYPRIANUS EP » ; il valore da L. 300, l'effigie del martire Fruttuoso, Vescovo, con l'iscrizione verticale « FRUCTUOSUS EP » ; ciascuna iscrizione è sovrastata da un segno di croce e dalle lettere « s c s » ; in alto a sinistra, su due righe, è la dicitura « POSTE VATICANE » , a destra l'indicazione del valore in cifre arabiche ; in basso, per i valori da L. 15, L. 25, L. 50, L. 60, L. 100, in numeri romani, la data commemorativa CCLVIII MCMLVIII, e, per il valore da L. 300, c c L i x MCMLIX, separate da una decorazione di rami di palma recanti al centro il crittogramma % ; colori : per il valore da L. 15, rosso ; per il valore da L. 25, viola ; per il valore da L. 50, blu verde; per il valore da L. 60, verde oliva; per il valore da L. 100, porpora ; per il valore da L. 300, terra di Siena. Art. 3. - I francobolli, di cui agli articoli precedenti, hanno valore agli effetti postali dalla entrata in vigore della presente ordinanza fino al 30 giugno 1960. Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, venticinque maggio millenovecentocinquantanove. Card. CANALI, Presidente GIUSEPPE Card. PIZZARDO AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI NICOLA Primo Principi, Segretario Anno XXX Città dei Vaticano, lunedì 25 maggio 1959 Num. 3 ACTA APOSTOLICAE SEDI SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA DEL VATICANO Pontificato di S; S; Giovanni XXIII - Anno I IST. IV. - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli commemorativi del X X X anniversario dei Patti Lateranensi. 25 maggio 1959 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO In virtù dei poteri confermati dal regnante Sommo Pontefice Giovanni XXIII alla Pontifìcia Commissione col provvedimento 7 novembre 1958 ; Visti gli art. 2 e 20 leti, c), n. 5, della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. II ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ; ORDINA Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di due francobolli commemorativi del XXX anniversario dei Patti Lateranensi, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. 10 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in rotocalco su carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate, hanno le seguenti caratteristiche : dimensioni : mm. 30 x 40, compresa la dentellatura, formato verticale ; valori : L. 30 e L. 100 ; soggetto : identico per entrambi i valori, rappresenta la figura, a mezzo busto, del Sommo Pontefice Pio XI, con mezzetta, sul cui lato sinistro si legge l'iscrizione : « PIUS x i P. M . » ; la figura è racchiusa in una cornice lineare ; in alto è la dicitura « PATTI LATERANENSI » con la indicazione sottostante delle date « 1929 - 1959 » inserite nella cornice ; in basso, ai due lati, è ripetuto il valore in cifre arabiche preceduto dalla lettera L ; fra le due cifre, su due righe : « POSTE VATICANE » ; colori : per il valore da L. 30 : marrone ; per il valore da L.100 : blu oltremare. Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore, agli effetti postali, fino al 30 giugno 1960. Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, venticinque maggio millenovecentocinquantanove. Card. CANALI, Presidente GIUSEPPE Card. PIZZARDO AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI NICOLA Primo Principi, Segretario Anno XXX Città del Vaticano, martedì 1 settembre 1959 Num. 4 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA DEL VATICANO mÈm Pontificato di S.- Giovanni XXIII - Anno I IS", v. - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano in materia di tariffe postali e telegrafiche. 1° settembre 1959 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO In virtù dei poteri confermati dal regnante Sommo Pontefice Giovanni XXIII alla Pontificia Commissione col provvedimento 7 novembre 1958; Visti gli articoli 2 e 20 lett. e), n. 5, della legge 7 giugno 1929, n. II, sulle fonti del diritto; Visto l'accordo tra la Santa Sede e l'Italia in materia di tariffe postali, in data 23 gennaio 1952; Vista l'ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, I ottobre 1957, n. CXI, in materia di tariffe postali; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ; o ORDINA o Art. 1 - A partire dal I settembre 1959 la tabella riportata nella ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, I ottobre 1957, n. CXI, è sostituita dalla tabella seguente : o Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 14 I - CORRISPONDENZA Per Oltre l'Italia Lit. Italia Lit. LETTERE : 25 per ogni 15 grammi o frazione I porto di grammi 20 per ogni porto successivo di grammi 20 — 60 35 . 25 50 35 70 con la sola firma o con frasi di convenevoli espressi in un massimo di 5 parole, data e firma del mittente con corrispondenza epistolare 15 25 15 35 55 10 60 15 15 15 15 15 60 15 15 15 15 15 15 15 10 15 5 15 o CARTOLINE DI STATO : semplici con risposta pagata . • . . . . . CARTOLINE ILLUSTRATE : CARTE MANOSCRITTE 1 : per i primi 250 grammi per ogni 5 0 grammi, o frazione, successivi . . . . BIGLIETTI DA VISITA : con non più di 5 parole di convenevoli FATTURE COMMERCIALI : per i primi 250 grammi per ogni 5 0 grammi, o frazione, successivi . . . . STAMPE AUGURALI : contenenti convenevoli redatti interamente a stampa contenenti convenevoli manoscritti, espressi in un massimo di 5 parole PARTECIPAZIONI : di nascita, morte e simili a stampa . . . . . . STAMPE : periodiche e non periodiche spedite di seconda mano, per ogni 50 grammi o frazione pieghi di libri spediti sottofascia da Case editrici o librarie (nei limiti di 700 grammi), per ogni 50 grammi o frazione 1 Per T Italia (e non per gli altri Paesi) è consentito di accludere una sola lettera di accompagnamento, purché: sia aperta, diretta allo stesso destinatario del piego, abbia relazione con le carte manoscritte e l'affrancatura del plico sia maggiorata della tassa relativa alla lettera (L. 2 5 ) . Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 15 Per l'Italia Lit. Oltre Italia Lit. CAMPIONI MERCI : 20 60 per ogni 50 grammi o frazione in più 10 15 50 120 10 25 85 90 60 90 30 90 PACCHETTI POSTALI : per ogni 50 grammi o frazione in più DIRITTO DI RACCOMANDAZIONE : per le corrispondenze chiuse, oltre la tassa di fran- per i pieghi di libri spediti da Case editrici (limite DIRITTO DI ASSICURAZIONE : oltre la tassa di francatura e di raccomandazione : Sulle corrispondenze: Ordinaria: 100 50 per ogni 200 franchi oro o frazione di 2 0 0 franchi 100 Contro rischi di forza maggiore: sulle corrispondenze e sui pacchi, oltre il diritto di assicurazione ordinaria : 100 per ogni successive 50.000 lire o frazione in più . . Diritto di assegno (oltre le tasse normali) : (il diritto proporzionale del dell'importo dell'assegno è previsto solo per gli invii diretti oltre l'Italia). — 50 100 110 75 100 ESPRESSO : Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 16 II - PACCHI PACCHI POSTALI DIRETTI IN ITALIA : a) normali (massimo di lunghezza metri 1 ; somma delle tre dimensioni metri 2) : fino a 1 kg. da oltre 1 kg- fino a 2 kg 2 kg. )) 3 kg » » )) 3 kg. )) 4 kg 4 kg. )) » 5 kg 5 kg. » 6 kg » )) 6 kg. )) 7 kg » 7 kg. )) 8 kg )) 8 kg. )) )) 9 kg )) )) 9 kg. )) 10 kg. » 10 kg. )) 11 kg )) 11 kg. )) » 12 kg 12 kg. )) 13 kg 13 kg. )) 14 kg. )) 15 kg 15 kg. )) 16 kg 16 kg. » l ì kg 18 kg 17 kg. )) 18 kg. )) » 19 kg » 19 kg. )) )) 20 kg. . L. 280 300 )) 32Ö )) 340 )) 360 )) 380 )) 400 )) 420 )) 440 » 460 )) 480 500 )) 520 )) 540 )) 560 580 )) 600 » 620 640 660 )) . . . . . . . . . . . . . . . b) voluminosi (massimo di lunghezza metri 1.25 ; somma delle tre dimensioni metri 2,50) : tariffe di cui alla lettera a) maggiorate del 50% e) ingombranti (massimo di lunghezza metri 1,50 ; somma delle tre dimensioni metri 3) : tariffe di cui alla Ietterai a) maggiorate del 100%. PACCHI URGENTI (oltre il diritto di recapito per espresso di Lit. 120) : d) normali: il doppio della tariffa di cui alla lettera a) e) voluminosi: il triplo della tariffa di cui alla lettera a) f) ingombranti: quattro volte la tariffa di cui alla lettera a). Acia Apostolicae Sedis - Supplemento 17 III - TAGLIA Diretti in Italia (oltre il prezzo del modulo in L. 10) : fino da oltre L. 5.000 » » » L . 20.000 » » » L. 50.000 » » » L. 100.000 » a L. 5.000 » L. 20.000 » L . 50.000 » L. 100.000 » L. 200.000 . . Vaglia telegrafici (oltre la tassa di emissione e quella telegrafica) L. 50 » 90 . » 150 » 200 » 250 » 50 IV - TELEGRAMMI Art. 2. - Dalla stessa data, di cui all'articolo precedente, le tariffe dei telegrammi per l'interno e per l'Italia, sono le seguenti : Per Vinterno: a) L. 10 a parola con un minimo di 16 parole; Per Vitalia: a) Telegrammi ordinari, con un minimo di 16 parole, a parola L. 15. I)) Telegrammi Urgenti, Urgentissimi e Lampo, con un minimo di 16 parole, rispettivamente il doppio, il triplo e il quadruplo della tariffa di cui alla lettera a). e) Per i telegrammi Lettera, L. 8 a parola con un minimo di 22 parole. d) Per i telegrammi Stampa, L. 5 a parola con un minimo di 20 parole. e) Per i telegrammi diretti a navi italiane tramite stazioni costiere italiane (non si applica il minimo di parole) : tassa radiotelegrafica costiera, a parola L. 55; tassa radiotelegrafica di bordo, a parola L. 45. Art. 3 - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione alla porta degli Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato. Città del Vaticano, primo settembre millenovecentocinquantanove. Card. CANALI, Presidente GIUSEPPE Card. PIZZARDO AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI NICOLA Primo Principi, Segretario Anno XXX Città del Vaticano, martedì 27 ottobre 1959 Num. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA EfiHi DEL VATICANO Pontificato di S; S; Giovanni XXIII - Anno I ST. V I . - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli destinati a commemorare la inaugurazione del Centro trasmittente della Radio Vaticana di S. Maria di Galería. 27 ottobre 1959 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO In virtù dei poteri confermati dal regnante Sommo Pontefice Giovanni XXIII alla Pontificia Commissione col provvedimento 7 novembre 1958 ; Visti gli articoli 2 e 20 lett. c), n. 5, della legge 7 giugno 1929, n. II, sulle fonti del diritto ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ; ORDINA Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di due francobolli destinati a commemorare la inaugurazione, avvenuta il 27 ottobre 1957, del Centro trasmittente della Radio Vaticana di S. Maria di Galería, 22 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in rotocalco su carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate, hanno le seguenti caratteristiche : dimensióni : mm. 30 x 40, compresa la dentellatura, formato verticale ; valori: L. 25, L. 60; soggetto : unico, che rappresenta la grande antenna centrale, terminante in alto in forma di croce, avanti alla quale si profila la statua alata dell'Arcangelo Gabriele; i due valori recano in alto, a destra, su due righe, l'iscrizione: « c e n t r o r a d i o s. m a r i a d i g a l e r í a » ; in basso la dicitura « p o s t e v a t i c a n e » com l'indicazione del rispettivo valore in cifre arabiche ; colori: per il valore da L. 25, cielo arancione .in basso, trascolorante in rosso verso l'alto ; la figura dell'Arcangelo, nera, il basamento della statua e l'antenna, grigi; per il valore da L. 60, cielo azzurro trascolorante in blu in alto ; la figura dell'Arcangelo e il basamento della statua, oro ; l'antenna, grigio perla con fasce di color rosso alla base e al centro, la sommità a forma di croce, oro ; Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore, agli effetti postali, dalla entrata in vigore della presente ordinanza sino al 31 dicembre 1960. Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli Unici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, ventisette ottobre millenovecentocinquantanove. Nicola X Card. Giuseppe Canali, Card. A m l e t o Giovanni Presidente Pizzardo Card. Cicognani Primo Principi, Segretario Anno XXX Città del Vaticano, martedì 27 ottobre 1959 Num. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO sfittai, DELLA CITTA DEL VATICANO Pontificato di S. S. Giovanni XXIII - Anno I NL V I I . - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli per posta aerea. 27 ottobre 1959 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO In virtù dei poteri confermati dal regnante Sommo Pontefice Giovanni XXIII alla Pontifìcia Commissione col provvedimento 7 novembre 1958; Visti gli articoli 2 e 20 lett. c), n. 5, della legge 7 giugno 1929, n. II, sulle fonti del diritto ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ; ORDINA Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di dieci francobolli da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano e da inoltrare per via aerea. Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in 26 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento rotocalco su carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate, hanno le seguenti caratteristiche : dimensioni : mm. 30 x 40, compresa la dentellatura, formato verticale ; valori: L. 5, L. 10, L. 15, L. 25, L. 35, L. 50, L. 60, L. 100, L. 200, L. 500 ; colori : rispettivamente per i valori sopra indicati : viola, verde blu, seppia, grigio, blu, verde, porpora, grigio scuro, marrone, terra di Siena bruciata ; figurazioni : cinque obelischi eretti sulle piazze di Roma ; a) per i valori da L. 5 e da L. 50 l'obelisco eretto sulla piazza di S. Giovanni in Laterano ; b) per i valori da L. 10 e da L. 60 l'obelisco eretto sulla piazza dell'Esquilino avente sullo sfondo l'abside di S. Maria Maggiore; c?) per i valori da L. 15 e da L. 100 l'obelisco eretto sulla piazza di S. Pietro; d) per i valori da L. 25 e da L. 200 l'obelisco eretto sulla piazza del Popolo ; e) per i valori da L. 35 e da L. 500 l'obelisco eretto sulla piazza della Trinità dei Monti ; diciture : per tutti i valori, in alto a destra è indicato il rispettivo valore in cifre arabiche, in basso, su due righe, « POSTA AEREA VATICANA » . Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore, agli effetti postali, dalla entrata in vigore della presente ordinanza. Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli Unici del Governatorato e negli Unici postali dello Stato ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, ventisette ottobre millenovecentocinquantanove. NICOLA Card. GIUSEPPE CANALI, Card. Presidente PIZZARDO AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI Primo Principi, Segretario I i À { Anno XXX A C T Città del Vaticano, giovedì 12 novembre 1959 A A P O S T O L I C A E Num. 7 S E D I S SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO s i a DELLA CITTA DEL VATICANO Di & Pontificato di S.S. Giovanni XXIII - Anno II N. VIII. - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Citta del Vaticano con la quale sono definite le norme per la disciplina della concessione degli assegni familiari. 12 novembre 1959 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO In virtù dei poteri confermati dal regnante Sommo Pontefice Giovanni XXIII alla Pontificia Commissione col provvedimento 7 novembre 1958; Considerata la necessità di disciplinare la concessione degli assegni di famiglia in conformità delle nuove tabelle degli stipendi vigenti dal 1 Luglio 1959 ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ; ORDINA Art. 1. - La concessione degli assegni familiari disposta a favore del personale dipendente dalle nuove tabelle degli stipendi vigenti dal 1 Luglio 1959 è disciplinata dalle norme seguenti. Art. 2. - Per i figli : a) L'assegno è concesso per ciascun figlio, sia legittimo che adottivo, per l'afiiliato e per i nati da precedente matrimonio del coniuge, fino al 21° anno di età, purché convivente e a carico. 30 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento b) L'assegno decorre dalla data del Battesimo. c) L'assegno viene meno qualora il figlio o la figlia contraggano matrimonio prima del 21° anno di età, anche se conviventi con i genitori. d) La concessione è mantenuta per i figli, di età superiore agli anni ventuno, quando, a giudizio insindacabile della Direzione dei Servizi Sanitari del Governatorato, essi siano riconosciuti permanentemente inabili al lavoro e risultino sprovvisti di risorse economiche sufiicienti al proprio sostentamento. v Art. 3. - Per la moglie: L'assegno è concesso quando consti l'avvenuta celebrazione di legittimo matrimonio secondo il rito cattolico. Non viene corrisposto nel caso di separazione tra i coniugi, sia di fatto che legale, e comunque quando risulti che la moglie non convive permanentemente con il dipendente. Art. 4. - Per i genitori: L'assegno è concesso per ciascun genitore, purché conviva e sia a carico del dipendente. Per il padre occorre anche che abbia superato il 65° anno di età. Art. 5. - Per le sorelle nubili: Soltanto ai dipendenti ecclesiastici, e ai dipendenti laici che non abbiano contratto matrimonio, viene corrisposto l'assegno per ciascuna sorella nubile, senza limite di età, purché questa conviva permanentemente con il dipendente e sia a suo carico. Art. 6. - Concessione di borse di studio: La Pontificia Commissione si riserva di concedere borse di studio annuali, nella misura che riterrà opportuna, per i figli di dipendenti sino al 25° anno di età. Entro i mesi di ottobre e novembre di ogni anno i dipendenti potranno presentare domanda con la documentazione della iscrizione del figlio a corsi di studi superiori o universitari e un certificato comprovante l'effettivo profitto negli studi. Art. 7. - Convivenza e carico: a) Convivenza : Quando per la concessione dell'assegno familiare è richiesto il requisito della convivenza, si intende che il familiare deve vivere permanentemente in comune nella stessa abitazione del dipendente, e ciò dovrà sempre risultare anche dallo stato di famiglia rilasciato dal Comune di residenza. Si continuano a considerare conviventi Anno XXX Città del Vaticano, mercoledì 30 dicembre 1959 Num. 10 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA DEL VATICANO Pontificato di S¡ S. Giovanni XXIII - Anno II N. XI - Legge che autorizza la coniazione ed emissione di monete per l'anno 1959. 30 dicembre 1959 GIOVANNI PP. XXIII Di Nostro moto proprio e certa scienza, eolla pienezza della Nostra sovrana autorità; Vista la legge monetaria 31 dicembre 1930, n. XXI; Vista la legge 16 novembre 1937, n. LX, con cui vengono apportate modificazioni alla legge monetaria 31 dicembre 1930, n. XXI; Vista la Convenzione monetaria tra lo Stato della Città del Vaticano e Vitalia sottoscritta in Roma il 21 aprile 1951 e i successivi accordi; Ritenuta l'opportunità di emanare nuove norme legislative per la coniazione ed emissione di monete per Vanno 1959; Abbiamo ordinato ed, ordiniamo quanto appresso, da osservarsi com,e legge dello Stato : Art. 1. - È autorizzata la coniazione e la emissione di monete metalliche del valore nominale di L. 1, L. 2, L. 5, L. 10, L. 20, L. 50, L. 100, L. 500, aventi le caratteristiche tecniche ed artistiche di cui agli articoli seguenti. Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 42 Art. 2. - Le caratteristiche tecniche delle monete metalliche, escluse le monete d'oro, sono determinate come segue : Valore nominale Metallo L. 500 100 50 20 10 5 2 1 argento a 835 acmonital acmonital bronzital italma italma italma italma Diametro mm. 29,1 27,8 24,8 21,4 23,3 20,2 18,3 17,2 Peso legale gr. 11,00 8,00 6,250 3,60 1,600 1,00 0,800 0,625 Tolleranza in più o Contorno in meno gr. 0,55 0,20 0,156 0,072 0,032 0,020 0,060 0,012 liscio godronato godronato godronato liscio liscio godronato liscio Art. 3. - Le caratteristiche artistiche delle monete di cui all'articolo 1 sono le seguenti : per le monete da L. 500 nel diritto : busto del Sommo Pontefice, con piviale, volto a sinistra ; intorno : j o a n n k s • x x n i • p • m • a n • i ; nel rovescio : lo stemma del Sommo Pontefice soprapposto allo scudo che è sormontato dalla Tiara fra le Somme Chiavi ; intorno : c i t t à d e l v a t i c a n o ; a sinistra dello stemma : l i r e ; a destra 500 ; in basso : 1959 ; scrittura nel bordo circolare esterno, in rilievo : o b o e d i e n t i a ET p a x * * * ; per le monete da L. 1.00 nel diritto : busto del Sommo Pontefice, con piviale, volto a> sinistra ; intorno : J o a n n e s • x x i i i • p • m • a n • i ; nel rovescio : figura di donna in piedi che con il braccio sinistro sorregge una croce e nella mano destra tiene una pisside con soprastante ostia radiante ; intorno : c i t t à d e l v a t i c a n o ; al di sotto della figura : p i d e s ; a sinistra della figura : L. 100 ; a destra : 1959 ; per le monete da L. 50 nel diritto : busto del Sommo Pontefice, con piviale, volto a destra ; intorno : . i o a n n e s • x x i i i • p • m • a n - i ; nel rovescio : figura di donna in piedi che appoggia la mano e il piede sinistri su di un'ancora; intorno : c i t t à d e l v a t i c a n o ; al disotto della, figura : s p e s ; a sinistra della figura : L. 50 ; a destra, più in basso : 1959 ; Legai e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 43 per le monete da L. 20 nel diritto : busto del Sommo Pontefice, volto a sinistra, con il camauro, in mozzetta e stola ; intorno . t o a n n e s • xxiii • p o n t • m a x • a n - i ; nel rovescio : figura di donna assisa su di un seggio, che tiene in grembo un bambino e circonda con il braccio sinistro un altro bambino e con il destro una bambina ; intorno : c i t t à d e l v a t i c a n o ; al di sotto della figura : c a h i t a s ; sotto di essa L. 20; più in basso 1959; per le monete da L. 10 nel diritto : busto del Sommo Pontefice, con piviale, volto a sinistra ; intorno : J o a n n e s • x x i i i • p o n t • m a x • a n • i ; nel rovescio figura di donna, piegata! sul ginocchio destro, nell'atto di contemplarsi in uno specchio che tiene con la mano destra, e stringendo nella sinistra un serpente ; intorno : c i t t à d e l v a t i c a n o ; al di sotto della figura : p r u d e n t i a ; ai lati della figura, a sinistra : L. 10 ; a destra : 1959 ; per le monete da L. 5 nel diritto : busto del Sommo Pontefice in mozzetta e stola, volto a destra ; intorno : J o a n n e s • x x i i i • p o n t • m a x • a n • i ; nel rovescio : figura di donna, appoggiata sulle ginocchia, che impugna con la mano destra la spada e sostiene con la sinistra la bilancia ; intorno : c i t t à d e l v a t i c a n o ; al di sotto della figura : j u s t i t i a ; a sinistra : L. 5 ; a destra : 1959 ; per le monete da L. 2 nel diritto : lo stemma del Sommo Pontefice soprapposto allo scudo che è sormontato dalla Tiara fra le Somme Chiavi ; intorno : J o a n n e s • x x i i i • p o n t • m a x - a n - i ; nel rovescio : figura di donna seduta sul dorso di un leone e che stringe con la mano destra una mazza ferrata ; intorno : c i t t à d e l v a t i c a n o ; al di sotto della figura : f o r t i t u d o ; a sinistra della figura : L. 2 ; a destra : 1959 ; per le monete da L. 1 nel diritto : lo stemma del Sommo Pontefice soprapposto allo scudo che è sormontato dalla Tiara fra le Somme Chiavi ; intorno : i o a n n e s • X X I I I • p o n t • m a x • a n • i ; nel rovescio : figura di donna, piegata sul ginocchio sinistro, nell'atto eli versare acqua da un'anfora tenuta nella mano sinistra in un vaso tenuto nella, mano destra ; intorno : c i t t à d e l v a t i c a n o ; al di sotto della figura : t e m p e r a n t i a ; a sinistra, in alto : 1959; a destra, più in basso L. 1. Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 44 Art. 4. - Le monete di cui agli articoli precedenti saranno emesse nei quantitativi di cui appresso : Alónete Monete Monete Monete Monete Monete Monete Monete da da da da da da da da L. L. L. L. L. L. L. L. 1 2 5 10 20 50 100 500 pezzi pezzi pezzi pezzi pezzi pezzi pezzi pezzi 25.000 25.000 25.000 50.000 50.000 100.000 783.000 30.000 pari pari pari pari pari pari pari pari a a a a a a a a L. 25.000 L. 50.000 L. 125.000 L. 500.000 L. 1.000.000 L. 5.000.000 L. 78.300.000 L. 15.000.000 L. 100.000.000 Art. 5. autorizzata la coniazione ed emissione di monete d'oro con le seguenti caratteristiche tecniche : valore nominale L. 100 ; quantità d'oro fino gr. 0,01677 ; diametro : mm. 20,7; titolo legale : millesimi 900 ; tolleranza in più o in meno : millesimi 1 ; peso legale : grammi 5,100.606 ; tolleranza in più o in meno : millesimi 2 ; contorno : godronato. Le caratteristiche artistiche sono le seguenti : nel diritto : busto del Sommo Pontefice con piviale, volto a destra.; intorno : JOANNES • x x i i i • p • M • A • i ; nel rovescio : stemma del Sommo Pontefice soprapposto allo scudo che è sormontato dalla Tiara fra le Somme Chiavi ; intorno : CITTÀ DEL VATICANO ; al di sotto dello stemma : 1959 ; a sinistra dello stemma : LIRE; a destra : 100. Art. 6. - Le monete auree di cui al precedente articolo saranno emesse per un quantitativo non superiore a diecimila pezzi. Comandiamo che l'originale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sia depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano, e che il testo corrispondente sia pubblicato nel Supplemento degli,Acta, Apostolicae Sedis, mandando a chiunque spetti di osservarla e farla osservare. Data dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano nel trenta dicembre millenovecentocinquantanove, anno II del Nostro Pontificato. GIOVANNI PP. XXIII Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 31 i familiari a carico del dipendente che, per ragione del suo ufficio, è successivamente destinato fuori della sede di residenza e che non può, per motivi obiettivi del suo servizio e della nuova residenza, condurre seco i familiari. &) Carico : Il familiare è considerato a carico del dipendente quando l'onere relativo al suo mantenimento gravi in maniera totale o preponderante sull'economia del medesimo. Il familiare perciò non deve avere un reddito mensile proprio superiore a L. 20.000 se si tratta di uno dei genitori, a L. 12.500 se si tratta di figli minori degli anni 21 o permanentemente inabili, ea L. 10.000 se si tratta di sorelle nubili. c) Per documentare il carico il dipendente dovrà esibire un atto notorio, secondo le consuete forme, nel quale si dichiari : 1) che egli provvede al mantenimento del familiare con lui convivente ; 2) che questi non ha alcun reddito proprio, o, se ne ha in misura inferiore a quella stabilita per avere diritto alla concessione, si deve indicarne con esattezza l'ammontare e la natura (attività lavorativa, pensione, redditi immobiliari, o altri) ; 3) che non vi sono altri congiunti tenuti per legge all'obbligo del mantenimento del familiare, che egli intende far risultare a suo carico. d) Per procedere ad un accurato accertamento delle concessioni in atto, i singoli dipendenti sono tenuti a far pervenire all'Ufficio del Personale entro 10 giorni dalla data di pubblicazione della presente ordinanza, lo stato di famiglia rilasciato a tale scopo dal Comune di residenza. In ogni caso l'Amministrazione si riserva il diritto di chiedere la esibizione di specifica documentazione, e di accertare in qualsiasi tempo la sussistenza delle due essenziali condizioni per usufruire dell'assegno : la convivenza e il carico. Art. 8. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli Uffici del Governatorato ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, dodici novembre millenovecentocinquantanove. NICOLA Card. GIUSEPPE CANALI, Card. Presidente PIZZARDO AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI Primo Principi, Segretario Anno XXXI Città del Vaticano, martedì 20 dicembre 1960 Num. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA wmm DEL VATICANO Pontificato di S. S. Giovanni XXIII - Anno IH Legge che autorizza la coniazione ed emissione di monete per l'anno 1960. N. X X I I I - 20 dicembre I960 GIOVANNI PP. XXIII Di nostro moto proprio e certa scienza, colla pienezza della Nostra sovrana autorità : Vista la legge monetaria 31 dicembre 1930, n. XXI ; Vista la legge 16 novembre 1937, n. LX, con cui vengono apportate modificazioni alla legge monetaria 31 dicembre 1930, n. XXI ; Vista la Convenzione monetaria tra lo Stato della Città del Vaticano e l'Italia sottoscritta in Roma il 21 aprile 1951 e i successivi accordi ; Vista la legge 30 dicembre 1959, n. XI, con cui sono determinate nuove caratteristiche per le monete vaticane e ne è autorizzata la coniazione e la emissione per l'anno 1959; Abbiamo ordinato ed ordiniamo quanto appresso, da osservarsi come legge dello Stato : Art. 1. - È autorizzata la coniazione e la emissione di monete metalliche del valore nominale di L. 1, L. 2, L. 5, L. 10, L. 20, L. 50, L. 100, L. 500, aventi le caratteristiche tecniche di cui all'articolo 2 della legge 30 dicembre 1959, n. XI. Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 50 Art. 2. - Tutte le monete delle quali è autorizzata la coniazione ed emissione con la presente legge avranno le caratteristiche artistiche di cui all'articolo 3 della citata legge 30 dicembre 1959, n. XI ; esse recheranno, quanto all'anno di emissione, la indicazione 1960 e quanto all'anno del Pontificato, la indicazione II. Art. 3. - Le monete di cui agli articoli precedenti saranno emesse nei quantitativi di cui appresso : Monete Monete Monete Monete Monete Monete Monete Monete da da da da da da da da L. L. L. L. L. L. L. L. 1 2 5 10 20 50 100 500 pezzi 25.000 pezzi 25.000 pezzi 25.000 pezzi 50.000 pezzi 50.000 pezzi 100.000 pezzi 783.000 pezzi .30.000 pari pari pari pari pari pari pari pari a a a a a a a a L. 25.000 50.000 L. L. 125.000 L. 500.000 L. 1.000.000 L. 5.000.000 L. 78.300.000 L. : 15.000.000 L. 100.000.000 Comandiamo che l'originale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sia depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano, e che il testo corrispondente sia pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae Sedis, mandando a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare. Data dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano nel venti dicembre millenovecentosessanta, anno III del Nostro Pontificato. GIOVANNI PP. XXIII Anno X X X Num. 11 Città del Vaticano, martedì 12 gennaio 1960 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DELLO STATO 7IÍ1W1 DEL VATICANO DELLA CITTA Pontificato di S. S. Giovanni X X I I I - Anno II N. X I I - Legge sul diritto di autore. 12 gennaio 1960 GIOVANNI PP. XXIII Di Nostro moto proprio e certa scienza, colla pienezza della Nostra sovrana autorità, abbiamo ordinato ed ordiniamo quanto appresso, da osservarsi come legge dello Stato : Art. 1. - Per quanto concerne la materia, del diritto di autore sulle opere dell'ingegno si osserva nella Città del Vaticano la legislazione dello Stato italiano, compresi i regolamenti vigenti alla entrata in vigore della presente, purché non sia contraria ai precetti di diritto divino nè a principii generali del diritto canonico, nonché alle norme del Trattato e del Concordato stipulati fra la Santa. Sede e lo Stato italiano nell'll febbraio 1929 e sempre che, in relazione allo stato di fatto esistente nella Città del Vaticano, risulti ivi applicabile. Art. 2. - Le disposizioni relative alla protezione del diritto di autore si applicano ai testi delle leggi e degli atti ufiiciali pubblicati dalla Santa Sede e dallo Stato della Città del Vaticano. 46 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento Art. 3. - Il n. 2) lettera c) dell'articolo 20 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, ai. II, pubblicata nel Supplemento degli Acta Apostolicae Sedis dell'8 giugno 1929, è abrogato. Art. 4. - La presente legge entrerà in vigore mello stesso giorno della sua pubblicazione. Comandiamo che Voriginale della presente legge, m,unito del sigillo dello Stato, sia depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano, e che il testo corrispondente sia pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae Sedis, mandando a chiunque spetti di osservarla, e di farla osservare Data dal Nostro Palazzo Apostolico nel dodici gennaio millenovecentosessanta anno II del Nostro Pontificato. G I O V A M I PP. XXIII