ACTA APOSTOLICAE COMMENTARIUM ANNUS LV - SERIES SEDIS OFFICIALE I I I - VOL. TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M-DCCCCLXIII V ii I I An. et vol. LV (Ser. m, 30 Ianuarii 1963 V) - N. 1 T. ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA IOANNIS PP. XXIII IN SOLLEMNI CANONIZATIONE Beatorum: Petri Iuliani Eymard, Confessoris, conditoris Congregationis Presbyterorum et Societatis Ancillarum a Sanctissimo Sacramento; Antonii Mariae Pucci, Confessoris, sacerdotis ex Ordine Servorum Beatae Mariae Virginis; Francisci Mariae a Camporubeo, Confessoris, laici professi ex Ordine Fratrum Minorum Capulatorum: ritu in Basilica Vaticana die IX mensis Decembris, dominica secunda Adventus, a. Ad postulationem Advocatum Sacri S. Cardinali R. Revmus E. D. Suae nomine instanter, Consistorii, Hamletus Larraona, Tondini, instantius, a Viro Sacrae ab MCMLXn instantissime Eminentissimo Rituum Epistulis peracto. factam, Arcadio Congregationis ad Principes, per Maria Praefecto, Sanctitatis haec respondit : Summi Pontificis verbis ad perorationem vestram respondens, vobis omnibus, qui auditis, palam profiteri iubeor eidem admodum cordi esse beatos caelites, quorum vos alacriter causam suscepistis, in sanctorum albo ascribere; cum id videatur non parum conferre ad utilitates christianorum hominum, qui hodie sunt. Etenim, ut omnibus compertum est, multi nostrae huius aetatis homines, superna bona prorsus obliti, ita terrenis inhiant, ut iam in iis non acquiescant, quae tum recta ratio tum communis iustitia probant, sed ea quaerant et appetant, quae sive divina iura sive humana vetant. Atque huiusmodi voluptatum avida sitis tam late incessit, ut vel in catholicorum ordines quadamtenus subrepere conetur; ex quo oriatur, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6 ut in eorum mente, in eorum factis, in eorum denique vita tota, christiana doctrina principem debitumque iam non obtineat locum. Quapropter in hac rerum condicione, peropportune accidit quod Summus Pontifex in universae hominum societatis luce viros collocat, qui, dum viverent, suis exemplis docuerunt qua lance hinc animi illinc corporis bona essent pensitanda. Spes enim est fore ut, dum ... iustos ... cognoscimus, veluti quendam tibus, noois vestigiis innocentiae tramitem virtute eorum reseratum eniten- 1 persequantur. Addendum eodem et illud est, horum beatorum caelitum sollemnem consecrationem magis magisque hominum animos convertere posse ad gravitatem momentumque Concilii Oecumenici Vaticani I I , cuius plenarum Congregationum primae seriei hesterno die finis est factus. In his enim de admirabili et saluberrima Ecclesiae doctrina actum est, a Christo Deo tradita, quae tantum abest ut intimam perficiendi animos vim amiserit, ut nullo non tempore viros illuminaverit, excitaverit, aluerit, aeterni Conditoris sui observantissimos et amantissimos, eximio virtutum splendore claros, pariterque de humana consortione optime méritos. Has igitur ob causas prope est ut Christi Vicarius, post iterum implorata Divini Spiritus lumina, decretorio iudicio suo hos Beatos in Sanctorum numerum referat. Venerabundi ergo peremptorium edictum accipiamus, atque interea ad caelites novensiles supplices animos erigamus ; quorum societate triumphis caelum Ecclesia sancta exsultat, coronatur. Post cantatum hymnum Veni, in Cathedra sollemniter sedens mitramque pronuntiavit quorum patrociniis terra laetatur, 2 Creator Spiritus, gestans, hanc Summus Pontifex, canonizationis formulam : Ad honorem Sanctae ed individuae Trinitatis, ad exaltationem Fidei Catholicae et Christianae Religionis augmentum, auctoritate Domini Nostri Iesu Christi, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli, ac Nostra : matura deliberatione praehabita, et divina ope saepius implorata, ac de Venerabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, Patriarcharum, Archiepiscoporum et Episcoporum in Urbe exsistentium consilio, Beatos Petrum Iulianum Eymard, Antonium Mariam Pucci et Franciscum a Camporubeo, Confessores, Sanctos esse decerni1 2 Cfr. S. Ambros. de Ioseph Patr. PL. 14, col. G73. S. Bedae Vener., Sermo de Sanctis, PL. 94, col. 450. Acta Ioannis Pp. XXIII mus et definimus, ac Sanctorum catalogo ascribimus: statuentes illorum memoriam quolibet anno die eorum natali, prima nempe Augusti pro Petro Iuliano, duodecima Ianuarii pro Antonio Maria, et decima septima Septembris pro Francisco, inter Sanctos Confessores pia devotione recoli debere. In nomine Pa tris et Fi £g Iii et Spiritus Sancti. Amen. Postea, praecinente Beatissimo Patre, hymnus Te Deum ab clero populoque decantatus universo est. Infra Ritum haec habita est SUMMI PONTIFICIS HOMILIA Sollemnis caeremonia, qua summos Ecclesiae honores decrevimus Beatis Petro Iuliano Eymard, Antonio Mariae Pucci, Francisco Mariae a Camporubeo, est profecto eiusmodi, qua vehementer animi nostri moveantur. Hic enim ritus, qui dum hisce in terris a Nobis conficiebatur, a summo Deo in caelis, tota scilicet sede illa exsultante laetitia, ratus habebatur, in memoriam nostram redigebat et quasi sub nostrum subiciebat aspectum, illam sanctitatis notam, quae catholicam Ecclesiam, Christi Sponsam, distinguit. Catholicis hominibus illud est dulce et iucundum, ex doctrinae capite, quod profitentur, Ecclesiam, matrem suam amantissimam, appellare sanctam. Quod quidem multis confirmatur argumentis. Nam primum eius Conditor sanctus est, quin etiam origo et exemplar sanctitatis; sancta deinde existimanda sunt instrumenta, quibus utitur ad animos perficiendos sibi commissorum filiorum : divina nempe gratia et augusta Sacramenta; tum eius doctrina est sancta, quam a Christo Iesu acceptam inviolate custodit, strenue defendit, impigre inculcat animis, atque ut potest latissime inter gentes disséminât; multi postremo filiorum suorum, cum insigni virtute praestitissent, re ipsa supernae gloriae compotes publice pronuntiati sunt. Haec, inquimus, explorata atque omnino certa habent christiani homines universi. Sed nemo sane dubitat quin, praeclaro hoc praebito spectaculo, opinio sanctitatis Ecclesiae vel profundius in eorum animos descendat. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8 Accidit praeterea congruenter, quod sacra haec caeremonia in cursum incidit Concilii Oecumenici Vaticani I I ; quod nimirum eo in primis pertinet, ut sanctitatis gemma, in diademate inserta, quo Ecclesiae caput redimitur, magis magisque niteat atque splendeat. Haec namque amplissima sacrorum Pastorum congregatio, cum beati Petri Successore falli nescio coniuncta, non solum iterum proponit atque confirmat incommutabiles veritates a divino Magistro traditas ; sed etiam illustrat et adhibenda suadet cotidie crebrius sacrosancta auxilia, quibus divinae gratiae efficiamur compotes et participes. Praeterea praecepta iniungit, quibus christianorum mores nitidius excolantur. Quapropter Concilium non alio spectare dicendum est quam ut hinc ostendat Christi Sponsam omne possidere, quovis nomine significetur, virtutis genus, in factis et verbis et spiritualibus cuiusvis speciei donis, hinc ad sanctimoniam Ecclesiae filios incendat, quibus humani generis Redemptor palam edixit: Estote ergo vos perfecti, sicut et Pater vester caelestis perfectus est. Quibus positis facile seguitur, ut in primis christifideles in eo honeste glorientur, se talem habere Matrem, quam omnes admirari oporteat, propter incredibilem pulchritudinem eidem divinitus inditam. Eius enim dignitas non gemmis, non margaritis emicat, humano visui conspiciendis, sed fulgore et gratia radiât, quae e Conditoris sui Sanguine et insignibus multorum filiorum virtutibus manant. Sequitur tum etiam, ut quicumque christianum profitentur nomen, ii vitae consuetudinem servare enitantur, quae a matris suae superna nobilitate nulla ex parte abhorreat, neque ab eius praeceptis et institutis sit aliena. Siquidem nemo vere affirmare potest se matrem re ipsa diligere, de cuius decore aliquid detrahere moribus suis non vereatur. 1 2 Invito paterno ai fedeli Venerabili Fratelli, diletti figli. Amiamo proseguire il discorso, come a familiare colloquio, nella lingua italiana, per associare più strettamente all'intimo gaudio del Nostro 1 2 Cfr. S. Cyril. Hier. Cathecheses, P. G. 33 col. 1044. Matth. 5, 48. Acta Ioannis Pp. XXIII 9 cuore i numerosi fedeli, convenuti in questa Basilica, e quanti altri seguono lo svolgersi del sacro rito attraverso la radio. Da oggi l'intera famiglia dei credenti contempla tre nuove fulgide stelle nel cielo della santità: S. Pietro Giuliano Eymard, S. Antonio Maria Pucci e S. Francesco Maria da Oamporosso. E se tre Famiglie Religiose di antica e nuova tradizione — diciamo : i Sacerdoti del Santissimo Sacramento, i Servi di Maria, i Francescani Cappuccini — hanno motivo di esultare per il particolare titolo di onore, con esse è tutta la Chiesa, che si raccoglie in preghiera presso i novelli Santi per averne primizia di intercessione e di celesti favori. La figura luminosa di ciascuno meriterebbe immediata illustrazione, che per altro non mancherà in forme molteplici e per la parola e per la penna dei sacri oratori e scrittori. A Noi piace cogliere subito una significativa affinità di insegnamenti e di esempi in questi uomini di Dio, vissuti nel corso di una stessa generazione. Nella loro vicenda terrena, pur nelle diverse attribuzioni della vocazione propria di ciascuno, splendono più fulgide tre note : vita Eucaristica, tenerissima pietà Mariana, imitazione del Buon Pastore. Di qua proviene per i fedeli e per l'umanità un messaggio di intensa vibrazione. L'Eucaristia fonte di ogni santità 1. Vita eucaristica, anzitutto, poiché nella Ss. Eucaristia è la fonte e il nutrimento di ogni santità. Lo diceva il Nostro Predecessore San Leone Magno : « La partecipazione del corpo e del sangue di Cristo non ha altro effetto, che quello di farci diventare Colui, che noi riceviamo » . 3 Questa progressiva trasformazione nella vita stessa del Salvatore Divino, oh quanto è visibile nel mirabile sviluppo delle virtù dei Santi oggi canonizzati ! E quali rapporti di particolare intimità con Gesù Eucaristia si scoprono nelle loro ascensioni ! Basta il nome di San Pietro Giuliano Eymard per aprire allo sguardo il fulgore dei trionfi eucaristici, a cui egli volle dedicata, pur in mezzo a prove e difficoltà di ogni genere, la propria vita, che si prolunga nella Famiglia da lui fondata. Il fanciullo quinquenne, trovato sull'altare, reclinante il capo sulla porticina del Tabernacolo, è lo stesso che fonderà a suo tempo la Società dei Sacerdoti del Ss. Sacramento e le Ancelle del Ss. Sacramento, irradiando in innu- 3 Serm. LXIII, cap. VII ; P. L. 54, 357. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 10 merevoli schiere di Sacerdoti Adoratori il suo amore e la sua tenerezza a Cristo, vivente nell'Eucaristia. E il santo parroco di Viareggio non aveva immesso un profondo spirito eucaristico nelle associazioni laicali da lui promosse, come tessera di riconoscimento per il cristiano? Questa ansia di apostolato eucaristico nasceva in un cuore preso dall'amore a Gesù vittima. I testimoni oculari ne hanno lasciato commoventi descrizioni. Identica pietà eucaristica nell'umile frate cercatore Francesco Maria da Camporosso, da tutti chiamato, nonostante le sue proteste, « il Padre Santo ». E a giusto titolo, perchè il suo passaggio quaggiù ha rinnovato la fragranza dei fioretti francescani. La vita eucaristica è l'anima segreta degli impulsi di generosità, che hanno spinto i tre Eeligiosi sulle vette della santità. Perenne fiducia nella Regina dei Santi 2. Pietà Mariana. Accanto a Gesù si trova la Madre sua, Regina Sanctorum omnium, suscitatrice di santità nella Chiesa di Dio, e suo primo fiore di grazia. Intimamente associata alla Kedenzione nei disegni eterni dell'Altissimo, la Madonna, come ha cantato Severiano di Gabala « è la madre della salvezza, la fonte della luce divenuta visibile » . 4 Piace pertanto alla pietà filiale considerarla all'inizio di ogni vita cristiana, accompagnarne con trepida cura l'armonioso sviluppo, coronarne la pienezza con la sua presenza materna. Non sorprende dunque il trovare Maria Santissima, vicina e tenerissima, nella vita dei tre novelli Confessori : San Giuliano Eymard la propone a modello degli adoratori, invocandola col titolo di « Nostra Signora del Santissimo Sacramento » ; Sant'Antonio Maria Pucci, fedele alle tradizioni del suo Ordine, fa della sede del suo apostolato la città della Madonna Addolorata, anidándole ogni più ardua impresa di sacro ministero ; San Francesco Maria da Camporosso, con filiale ardimento, non teme di inviarle i derelitti e i sofferenti, con le parole : « Andate a nome mio alla Madonna delle Grazie. Ditele che vi manda il suo servo Francesco ». Oh quale devozione spirano i santi nel loro soprannaturale trasporto di confidenza nella intercessione della Madre di Dio e Madre nostra ! Questa delicata pietà Mariana ha certo favorito il compiersi del gaudio odierno. 4 De mundi creatione, orat. VI ; P. G. 56, 498. Acta Ioannis Pp. XXIII II Fedelissima immagine del Buon Pastore 3. Imitazione del Buon Pastore. Uno solo dei novelli Canonizzati ebbe la cura diretta delle anime, riproducendo in terra italiana gli esempi del santo Curato d'Ars; ma tutti e tre riproducono con fedeltà mirabile l'immagine del Buon Pastore. L'aspetto pastorale Ci dà tanta consolazione, al termine della prima sessione del Concilio Ecumenico Vaticano I I , che il Signore ha voluto per un generale ravvivamento di tutte le forme della vita cristiana. Questa irradiazione pastorale, nella testimonianza dei novelli santi, si può definire formazione di buoni preti, dall'anima fervente di adoratori, le cui schiere si sono moltiplicate in tutto il mondo, e danno in questi giorni a Boma, nel loro Convegno Internazionale, spettacolo edificante della loro pietà. Questa irradiazione si esprime inoltre col fervore delle missioni al popolo, forma immediata ed efficace di catechesi evangelica, e con altre istituzioni di carattere parrocchiale, che furono l'alba promettente delle organizzazioni di Azione Cattolica. Irradiazione che con parola semplice si chiama apostolato del buon esempio, compiuto con instancabile zelo per seminare nelle anime l'amore di Cristo, e risvegliarvi la coerenza di propositi gravi e solenni. La stessa sollecitudine costante per la carità verso i poveri, quale si legge in particolari commoventi nella vita dei novelli santi, è forma altissima di imitazione del Buon Pastore, che diffonde il suo influsso soave nelle anime, e gli dà la testimonianza concreta e commovente, come risposta al dilexit nos, et tradidit semetipsum pro 5 nobis. H perfetto adoratore del Ss.mo Sacramento Nous voulons ajouter maintenant un mot pour les pèlerins de langue française, venus assister à la glorification de Saint Pierre-Julien Eymard, prêtre, confesseur, fondateur de deux familles religieuses consacrées au culte du Saint Sacrement. C'est un Saint qui Nous était familier depuis de longues années déjà, comme Nous Pavons dit tout à l'heure, lorsque la Providence Nous fournit l'heureuse occasion, au temps de Notre service à la Nonciature Apostolique en France, de Nous rendre dans son pays natal, à la Mure d'Isère, près de Grenoble. Nous avons vu là de Nos yeux le pauvre lit, la modeste chambre, où 5 Cfr. Gal. 2, 20. Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale 12 ce fidèle imitateur du Christ rendit sa belle âme à Dieu. Vous pouvez deviner, chers Fils, avec quelle émotion Nous évoquons ce souvenir en ce jour où il Nous est donné de lui décerner les honneurs de la canonisation ! Le corps de Saint Pierre-Julien Eymard est conservé à Paris : mais le Saint est présent à Rome aussi, en quelque façon, en la personne de ses fils, les Prêtres du Saint Sacrement ; et c'est encore un souvenir bien doux à évoquer pour Nous que celui de ces visites que Nous faisions jadis à leur église de Saint Claude-des-Bourguignons, pour Nous unir pendant quelques instants à leurs silencieuses adorations. A côté d'un Vincent de Paul, d'un Saint Jean Eudes, d'un Curé d'Ars, Pierre-Julien Eymard prend place aujourd'hui dans la phalange de ces astres resplendissants qui sont la gloire et l'honneur incomparable du Pays qui les a vus naître, mais dont la bienfaisante influence s'exerce bien au-delà : dans l'Eglise tout entière. Sa note caractéristique, l'idée directrice de toutes ses activités sacerdotales, on peut le dire, ce fut l'Eucharistie : le culte et l'apostolat eucharestiques. Nous aimons à le souligner ici, en présence des Prêtres et des Servantes du Très Saint Sacrement : en présence aussi des membres d'une association qui est chère au cœur du Pape, celle des Prêtres Adorateurs, rassemblés à Rome ces jours-ci et venus nombreux honorer ce grand ami de l'Eucharistie. Oui, chers Fils, honorez et fêtez avec Nous celui qui fut un si parfait adorateur du Saint Sacrement; et à son exemple, placez toujours au centre de vos pensées, de vos affections, des entreprises de votre zèle, cette source incomparable de toute grâce : le Mysterium fidei, qui cache sous ses voiles l'Auteur même de la grâce, Jésus, le Verbe incarné. Doni copiosi di celeste pace Venerabili Fratelli e diletti figli. Sono queste le elevazioni ispirate dalla triplice glorificazione odierna. Il cuore si riempie di commossa esultanza, e sale al labbro la lode e il ringraziamento al Signore, che ha irradiato nuovo splendore sul volto della sua Chiesa, nell'anno del Concilio Ecumenico. O santi novelli Confessori, Pietro Giuliano Eymard, Antonio Maria Pucci, Francesco Maria da Camporosso, circondate questo altare della Confessione di S. Pietro, mentre prosegue il rito Eucaristico; e con la Acta Ioannis Pp. XXIII 13 vostra intercessione custodite nei nostri cuori lo straordinario fervore di quest'ora storica, ottenendo all'umanità i doni copiosi della celeste pace, che in Gesù Cristo ha il suo fondamento, la sua legislazione, la sua sicurezza; doni di pace che sono il gaudio della Chiesa, il conforto dei sacri Pastori, l'onore del clero e del popolo santo di Dio. Amen. Amen. NUNTIUS Omnibus christifidelibus ac gentibus, ob Nativitatis Domini Iesu Christi mox celebranda «sollemnia. * Venerabili Fratelli, diletti figli. Il Natale di quest'anno reca l'impronta del Concilio Ecumenico, grazie al Signore, già così bene avviato. Dall'I! ottobre infatti all'8 dicembre, si rincorsero qui in Roma due mesi di intensa commozione religiosa. Orizzonti miti e luminosi si videro dischiusi sopra le teste di tutti i credenti in Cristo, sparsi nel mondo, come un invito alle anime più lontane, a volgere l'attenzione al richiamo del Figlio di Dio fatto uomo, al Nato di Betlemme, Redentore di tutti gli uomini e Maestro di tutte le genti. Certo, nessuna solennità della Santa Chiesa potrebbe meglio convenire alla celebrazione del Concilio, e a segnarne i contorni, come il Natale di Gesù, annunziato in gloria sublime di tutti i cieli, e in letizia rinnov a t e s i di umana fraternità per quanti furono creati e si succederanno abitatori del,la terra. Di fatto, oh ! quanta felicità di accordi lo spirito cristiano sa trovare, anche immediatamente, nelle acclamazioni dei Padri del Concilio Vaticano I I , e nelle voci angeliche diffuse ogni anno a Natale sopra i vigilanti pastori, e ripetute nella santa notte della più grande esaltazione del divino incontro tra il cielo e la terra ! Quale emozione di accenti in quell'annunzio celeste che diffonde il gaudium magnum quod erit omni populo; e poi in quello stringersi a volo dei cori angelici laudantium Deum et dicentium : bonae voluntatis! Gloria in altissimis Deo, et in terra pax hominibus 1 * Vespere, die 22 Decembris mensis a. 1962. Luc. 2, 11-14. 1 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 14 Ebbene, venerabili Fratelli e diletti figli, lasciateci, in questo Natale, alla gioia di riposare alquanto, tocchi ancora come siamo tutti dalle emozioni dell'iniziato Concilio, di riposarci, diciamo, su queste parole della liturgia Natalizia. ». Tre vibrazioni armoniose vengono a noi dalle imminenti festività, in piena luce e celebrazione del grande avvenimento Conciliare : 1. La gloria del Signore affermata dal canto angelico. 2. L'avvento e il godimento della pace sulla terra, in corrispondenza alle aspirazioni delle anime e dei popoli. 3. L'apostolato e il trionfo della unità della Santa Chiesa nel pensiero, nella preghiera e nel sacrifìcio di Cristo a spirituale vantaggio di tutto il mondo. La gloria al Signore celebrata da tutte le genti I. Gloria in excelsis Deo. Verso questa liturgica sublimità si leva innanzi tutto l'inno di Natale. Ed è lo stesso inno della Chiesa Cattolica riunita nel Concilio ed insieme aprentesi come il fiorire di una umanità nuova riconciliata col suo Creatore, e da Cristo Salvatore rigenerata in letizia ed in pace di anime e di popoli. Quale emozione all'inizio dei lavori Conciliari di ogni giornata questo Gloria in excelsis della santa Messa, ripetuto in molte lingue, secondo la varietà dei riti, di cui felicemente venivano dati saggi copiosi ed attraenti : Romano e Ambrosiano, Greco e Slavo, Armeno, Antiocheno e Alessandrino, Bizantino, Caldeo, Melchita, Siro e Maronita, ed altri ed altri, di edificantissima e commovente glorificazione, e amoroso incontro ! Tale ci apparve e tale gustammo questo intreccio di lode, che trascende ogni altezza di gaudio e di omaggio alla bontà misericordiosa del Padre celeste. Chi ne fu testimone, chi ne accolse gli echi soavissimi non potrà dimenticare questo Gloria in excelsis Deo a cui non semplicemente a voce di popolo, ma a vibrazione pienissima di motivo Gregoriano, risposero ben oltre due mila petti episcopali, qui riuniti da tutto il mondo cattolico, nella solennità della Immacolata, la Madre di Gesù e la Madre nostra, splendente del prestigio, tra i più singolari, della sua esaltazione. La pace: sommo bene e sicurezza della tranquillità nel mondo I I . E con la gloria a Dio negli altissimi cieli, il mistero del Natale di Cristo e della sua commemorazione torna a noi pellegrini quaggiù, Acta Ioannis Pp. XXIII 15 come augurio di pace per tutta la terra. In terra pax hominibus bonae voluntatis. Il vocabolo caelum ricorre con frequenza nei due Testamenti. Ma esso è di gran lunga sorpassato in pagine e pagine dal vocabolo terra. Ora della terra la ricchezza più preziosa e più degna di essere ricordata è la pace. Pax in terra — noi cantiamo infatti cogli Angeli di Betlemme — pax in terra hominibus bonae voluntatis. Fra tutti i beni della vita e della storia, delle anime, delle famiglie e dei popoli, la pace è veramente il più importante e prezioso. La presenza, lo studium pacis, è la sicurezza della tranquillità del mondo. Ad essa però si congiunge come condizione la buona volontà di tutti e di ciascuno, pax hominibus bonae voluntatis, poiché ove questa manchi è vano sperare letizia e benedizione. Cercare la pace dunque, in ogni tempo : sforzarci di crearla intorno a noi perchè si diffonda nel mondo intero, difenderla da ogni rischio pericoloso e preferirla ad ogni cimento, pur di non offenderla, pur di non comprometterla. Oh ! che grande impegno è questo di ogni Papa, di ora e di sempre ! Lo sforzo che si accompagna a questi quattro anni del Nostro umile servizio — quale lo intendiamo e lo intenderemo usque in finem — è servizio di Servo dei servi del Signore, che è veramente Dominus et princeps pacis. Pronunciando e trasmettendo alla radio-televisione queste parole, quanti Ci ascoltano in buona fede e con retta coscienza, Noi pensiamo che vogliano risentire ancora in esse Peco della Nostra più recente invocazione di pace per l'intesa e la concordia dei popoli, contenuta nel Nostro radiomessaggio del 25 ottobre scorso : « Nous renouvelons aujourd'hui cette solennelle adjuration. Nous supplions tous les Gouvernants de ne pas rester sourds à ce cri de l'humanité. Qu'ils fassent tout ce qui est en eux pour sauver la paix ... Qu'ils continuent à traiter, car cette attitude loyale et ouverte a grande valeur de témoignage pour la conscience de chacun et devant l'histoire. Promouvoir, favoriser, accepter des pourparlers, à tous les niveaux et en tout temps, est une règle de sagesse et de prudence qui attire les bénédictions du Ciel et de la terre ». Il richiamare questo invito Ci è tanto più caro e gioioso, venerabili Fratelli e diletti figli, poiché segni indubbi di alta comprensione Ci assicurano che non furono parole pronunciate al vento, ma hanno toccato intelligenze e cuori, e vengono dischiudendo nuove prospettive di fraterna confidenza e bagliori di sereni orizzonti di vera pace sociale e internazionale. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 16 Di questi felici orientamenti dell'ordine interno dei popoli e internazionale, anche come semplice svolta per l'avvio di una nuova storia del mondo contemporaneo, è graditissima la constatazione di ciò che il Nostro radiomessaggio venne a rappresentare, messo in coro armonioso ed esultante con le voci dell'episcopato mondiale della Chiesa Cattolica, inteso in quei giorni qui in Roma ai suoi lavori Conciliari in santa fraternità, sotto l'amabile guida del Successore di S. Pietro, nel tempio suo. È soffio di alta spiritualità evangelica, è fiamma viva di schietto apostolato cattolico, che attua il divino precetto del Signore e lo consacra : Quaerite cientur primum regnum Dei, et iustitiam eius : et haec omnia adi- 2 vobis. E) naturale che, in questa attesa e poi nell'attività festosa del Natale, prenda rilievo come beneficio della pace cristiana il riferimento alla prosperità dell'ordine domestico e familiare. Questa triplice apparizione di Betlemme e di Nazareth, con i tre personaggi, Gesù, Maria e Giuseppe, oh ! quale fonte di letizia, di soavità, e di pace. E quanta profondità nella dottrina del piccolo libro della Imita3 zione di Cristo^ là dove colorisce la figura De bono pacifico homine, del quale è detto che omnia ad bonum convertit. Fraternità dei Pastori di anime nel Concilio Ecumenico I I I . La terza vibrazione armoniosa ed esultante della festività Natalizia, insieme associata alla gioia intima di cui i venerabili prelati santamente godettero con la loro partecipazione personale alla celebrazione del Concilio, Ci viene espressa in forma commovente di santa fraternità episcopale. Oh ! veramente la grazia del Signore si è riversata sopra la sua Chiesa in proporzioni superiori ad ogni attesa. Eravamo tremanti al pensiero che la bontà di Gesù benedetto volesse volgersi sulle miserie di un mondo, di cui egli è il Salvatore e il Redentore, ma che dopo venti secoli di storia è ancora così lontano dal rispondere con pienezza di consenso al suo invito. La realtà ha di gran lunga superato ogni attesa: a Domino 4. factum est istud et est mirabile in oculis nostris. Iddio ha accolto ed esaudito le preghiere delle anime consacrate, dei bambini, degli ammalati e dei sofferenti. Egli ha ascoltato la supplicazione anche di chi desidera e non sa pregare ; di chi anela a ricostituire nella intimità della coscienza 2 Matth. 6, 83; Luc. 12, 31. 3 Imit. Lib. II c. 3. Matth. 21, 42. 4 Acta Ioannis Pp. XXIII 17 l'armonia delle leggi eterne con le esigenze deila vocazione personale. Fiore caratteristico di questo avvenimento del Concilio Ecumenico è il dischiudersi spontaneo, quasi inatteso dai più, del senso di unità, meglio si direbbe di avvertita e riconosciuta e bene accolta attrazione verso la fraternità cristiana, espressa nel Simbolo Apostolico in suadente affermazione della Chiesa una, santa, cattolica e apostolica, non a dominio, ma a servizio delle genti, per le quali il disegno di Cristo è aspirazione sinceramente desiderata, anche se non sempre avvertita nei suoi contorni e nei suoi sviluppi. Sul vasto e complicato e ancora turbatissimo orizzonte della creazione, la cui immagine è nelle prime righe del Genesi, lo Spiritus Dei ferebatur super aquas. Al di là di precisazioni e applicazioni più minute, gli è certo che nei riferimenti a quanto sopravvive del patrimonio spirituale della Santa Chiesa, anche là dove esso non è nella sua pienezza, poche volte nella successione dell'era cristiana — venti secoli trascorsi — si è avvertita una inclinazione così struggente nei cuori verso l'unità voluta dal Signore. La sensibilità che si potè constatare in questo primo affacciarsi, attraverso il Concilio Ecumenico, all'attenzione dei nostri contemporanei del problema religioso, questa sensibilità tutti raccoglie preferibilmente intorno alla figurazione dell' unum ovile et unus Pastor. È un raccogliersi talora timido, tal'altra non senza qualche apprensione di pregiudizio, che noi sappiamo immaginare e vogliamo anche comprendere, perchè con la grazia divina lo si possa superare. 9 li unum ovile et unus Pastor — che trova accenti di accorata supplicazione nell'unum sint dell'ultima cena 5 — torna in eco imperiosa dal fondo di venti secoli cristiani, e batte al cuore di ciascuno. Unione perfetta delle anime attraverso la Chiesa visibile Unum sint, unum sint! « Che siano tutti una cosa sola, come tu sei in me, o Padre, e io in te, che siano anch'essi una sola cosa in noi : 6 onde creda il mondo che tu mi hai mandato » . Questa è la spiegazione ultima del miracolo di amore, iniziato a Betlemme, di cui i pastori e i magi furono le primizie : la salvezza di tutte le anime, la loro unione nella fede e nella carità, attraverso la Chiesa visibile da Cristo fondata. Ut unum sint! È il disegno del Redentore Divino, che dobbiamo attuare, venerabili Fratelli, e resta grave impegno, affidato alla coscienza 5 6 Cfr. Io. 17, 21. Io. 17, 21. 2 - ACTA, vol. V, n. 1. — 30-1-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 18 di ciascuno. Nell'ultimo giorno del giudizio particolare e del giudizio universale sarà chiesto a questa coscienza, non se ha fatto l'unità, ma se per essa ha pregato, lavorato e sofferto ; se si è imposta disciplina saggia e prudente, paziente e lungimirante ; e se ha dato vigore agli slanci della carità. Questo palpito del cuore di Cristo deve invitarci a rinnovato proposito di dedizione perchè tra i cattolici resti saldissimo l'amore e la testimonianza verso la prima nota della Chiesa ; e perchè nel vasto orizzonte delle denominazioni cristiane ed oltre si compia quella unità, verso cui sale l'aspirazione dei cuori retti e generosi. Tenerezza del saluto ed augurio paterno agli individui e alle famiglie VeneraMU Fratelli e diletti figli. Nell'attesa Natalizia, ravvivata dai riflessi del Concilio Ecumenico, il cui lavoro continua verso il suo auspicato coronamento, il Nostro cuore si apre a voi con trepidazione paterna. Questo del 1962 vuol essere un Natale di più intima e raccolta gioia e pace dello spirito per tutta l'umana società, e specialmente per il suo fondamento, che è la famiglia ; vuol essere un Natale di preghiera e di riflessione per corrispondere all'ansia di Gesù Cristo Nostro Signore per l'unità dei credenti nel nome suo e nel suo Vangelo : ut unum sint; vuol essere un Natale di più vissuta carità nelle reciproche relazioni delle membra del Corpo Mistico, in applicazione generosa per il bene dei singoli e delle comunità familiari, sociali e internazionali. Il Nostro cuore, che è preso dal commosso incanto di quest'ora, viene presso ciascuno di voi, venerabili Fratelli e diletti figli; con l'ausilio potente e pur sommesso delle onde radiofoniche e televisive, entra nelle vostre case, che brillano di più ardente attesa per la nascita del Salvatore Divino, si apre alla tenerezza del saluto e augurio paterno. Vorremmo soffermarci al desco dei poveri, nelle officine del lavoro, nelle aule dello studio e della scienza, al letto dei sofferenti e degli anziani, ovunque sono uomini che pregano e soffrono, lavorano per sè e per gli altri, lavorano con animo grande, in esercizio e disciplina della mente, del cuore, delle braccia. Sì, desidereremmo posare la Nostra mano sulle teste dei piccoli, guardare negli occhi i giovani, incoraggiare i papà e le mamme al proseguimento del quotidiano dovere ! A tutti vorremmo ripetere le parole dell'Angelo : vi annunzio un grande gaudio : è nato per voi il Salvatore. E continuare con le riflessioni di Sant'Agostino : « Cri- Acta Ioannis Pp. XXIII 19 sto è nato, e giace nel presepio, ma regge il mondo: . . . è avvolto di poveri panni, ma ci riveste di immortalità : . . . non trovò posto nell'albergo, ma vuole farsi un tempio nel cuore dei credenti . . . Accendiamo dunque la carità, affinchè possiamo pervenire alla sua eternità » . 7 Que- sta è la realtà del Natale, e questa auguriamo a voi piena e gioiosa avvalorando il voto paterno con preghiera fervida e prolungata. O Verbo Eterno del Padre, Figlio di Dio e di Maria, rinnova ancora nell'arcano segreto delle anime il prodigio mirabile della tua nascita ! Rivesti di immortalità i figli della tua redenzione ; infiammali di carità, unifica tutti nei vincoli del tuo Mistico Corpo affinchè la tua venuta porti la gioia vera, la pace sicura, l'operosa fraternità negli individui e nei popoli. Amen, amen. Come a riverbero delle celesti compiacenze del Divino Infante di Betlemme, scenda su di voi tutti, venerabili Fratelli e diletti figli, la confortatrice Benedizione Apostolica, che l'umile Vicario di Colui, che 8 è il Principe della Pace, il Padre dei secoli venturi, su tutti effonde con pienezza di paterno amore. CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I ATLANTENSIS Dioecesis Âtlantensis ad gradum et dignitatem metropolitanae Ecclesiae elevatur et nova Provincia Ecclesiastica constituitur, « Âtlantensis » nomine. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Decessorum Nostrorum Summorum Pontificum vestigia prementes, cum ex finium immutatione spes bona affulgeat christiano populo commoda utilitatesque esse oritura, non modo id facere non abnuimus, 7 Serm. 190, In Natali Domini VII, 4, PL. 38, 1009. 8 Cfr. Is. 9, 6. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 20 quin potins libentissima voluntate peragimus. Qua re, cum venerabilis Frater Aegidius Vagnozzi, Archiepiscopus titulo Myrensis et in Foederatis Americae Septentrionalis Civitatibus Apostolicus Delegatus, post sententiam rogatum venerabilem Fratrem Laurentium Iosephum Shehan, Archiepiscopum Baltimorensem, ab hac Petri Sede petierit ut episcopalis Ecclesia Atlantensis ad metropolitanae gradum eveheretur, novaque insuper Provincia Ecclesiastica constitueretur, Nos, de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consistorialibus praepositorum, eorumque consensum supplentes qui aliquod ius in hac re habeant vel se putent habere, summa Nostra et apostolica potestate, haec quae sequuntur statuimus et iubemus. Atlantensem Ecclesiam ad gradum et dignitatem metropolitanae Sedis evehimus, cui omnia iura et honores damus, quae eiusmodi Ecclesiis iure communi debentur. Item Atlantensem sacrorum Antistitem archiepiscopali decore simulque Metropolitae dignitate honestamus, datis scilicet iuribus, privilegiis, insignibus quae ei competunt, impositis oneribus et obligationibus quae sunt Metropolitarum- propria. Inter vero privilegia haec erunt, ut possit intra fines suae circumscriptionis et pallio uti, cum tamen illud in publico Consistorio expostulatum et obtentum fuerit, et Crucem in sacris caerimoniis ante se ferre. Novam insuper provinciam ecclesiasticam condimus, Atlantensem appellandam, quae his dioece- sibus constabit : Carolopolitana, Miamiensi, Raleighiensi, S. Augustini, et Savannensi, quas a metropolitana iurisdictione Archiepiscopi Baltimorensis eximimus, atque Atlantensi pro tempore Archiepiscopo subicimus. Quae autem his Litteris Nostris mandavimus perficienda curabit venerabilis Frater Aegidius Vagnozzi, quem diximus, cui omnes potestates agendae rei concedimus, quas poterit, si visum fuerit, cuilibet viro delegare, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Peracto vero negotio, idem documenta exarari iubebit, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittet. Quod si fiat ut eo tempore, quo hae Litterae ad exitum sint deducendae, alius Aposto^ licae in Foederatis Americae Septentrionalis Civitatibus Delegationi praesit, huic onus imponimus ea perficiendi quae iussimus. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Acta Ioannis Pp. XXIII 21 Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel cor r um pere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. Pro S. B. E. Cancellario IOANNES H. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis CAROLUS Card. CONFALONIERI S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar Iosephus Federici, Rossi, Proton. Apost. Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CVIII, n. 62. II MACEJENSIS - PENEDENSIS ( P A L M I R I E N S I S INDORUM) Quibusdam detractis territoriis ex archidioecesi Macejensi atque ex dioecesi Penedensi, nova efficitur dioecesis, « Palmirensis Indorimi » nomine. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quam supremam in omnes fideles potestatem obtinemus, ea a Nobis nonnumquam postulat, ut per aptam ecclesiasticarum circumscriptionum dispositionem christianis populis opportunitatem demus et religionem suam studiose alendi et vitae rationem ad sacri Evangelii prae- 22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cepta conformandi. Cum ideo venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et in Brasiliana Republica Apostolicus Nuntius, ab Apostolica Sede petierit ut, partitis territoriis Ecclesiarum Macejensis et Penedensis, nova ibidem excitaretur dioecesis, cumque id opportunum duxerimus, post auditos venerabiles Fratres Ranulphum da Silva Farias, Archiepiscopum Macejensem, et Iosephum Terceiro de Souza, Episcopum Penedensem, reque magna consideratione reputata, consensum eorum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris habeant, de sententia venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium qui Sacrae Congregationi Consistoriali praesunt, atque de Nostra summa et apostolica auctoritate haec, quae sequuntur, statuimus et decernimus. Ab archidioecesi Macejensi integrum territorium separamus municipiorum, prout nunc lege civili terminantur, vulgo Quebrangulo et Paulo Jacinto ; a dioecesi vero Penedensi, territoria municipiorum sic in vulgus nuncupatorum : Agua Branca, Batalha, Belo Monte, Cacimbinhas, Delmiro Gouveia, Dois Riachos, Igaci, Major Izidoro, Jacaré dos Homens, Maravilha, Mata Grande, Monteirópolis, Olho d'Agua das Flores, Olivença, Palmeiras dos Indios, Pao de Acucar, Piranhas, Poco das Trincheiras, Santana do Ipanema, Sâo José da Tapera, atque ex iisdem cunctis novam dioecesim condimus, Palmiriensem Indorum appellandam atque iisdem circumscribendam finibus ac simul sumpta municipia, quae diximus. Ab eadem praeterea archidioecesi Macejensi integrum territorium municipiorum separamus, quibus nomen Anadia, Boca da Mata, Campo Alegre et Sâo Miguel dos Campos, prout nempe lege civili in praesens uniuntur, illaque perpetuo annectimus dioecesi Penedensi. Novae dioecesis sedes Episcopique domicilium in urbe vulgo Palmeira dos Indios statuetur; cathedram vero episcopalem collocari censemus in curiali templo Deo sacro in honorem B. M. V . , quam dicunt Nossa Senhora do Amparo, quod templum ad gradum et dignitatem aedis cathedralis evehimus. Ea praeterea iura, honores, privilegia quae dioecesibus competunt, eadem censemus ad novam hanc Ecclesiam pertinere ; sacris vero Praesulibus, quibus regenda commutetur, etiam onera et obligationes debitas facimus. Dioecesis Palmiriensis Indorum sit Macejensi metropoli suffraganea, eiusque Episcopus eiusdem Metropolitae oboediet. Curet Palmiriensis Indorum Episcopus ut in sua dioecesi Canonicorum Collegium constituatur, ad normas tamen per alias sub plumbo Litteras edendas. Interea vero Consultores dioecesani deligantur, qui sacrorum Antistiti praesto sint in rebus gravioribus explicandis. Qui scilicet a suo munere cessabunt Canonicis Acta Ioannis Pp. XXIII 23 constitutis. Mensam episcopalem, quae dicitur, sive ea bona efficient quae novae Sedi obvenient ex peracta divisione iuxta canonem 1500 C. I. O. ; sive pecunia quam populus sponte dabit ; sive Curiae episcopalis reditus ; sive denique dos a publica auctoritate danda. Est Nostra voluntas, idque gravi praecepto decernimus, ut Seminarium saltem minus in modo condita dioecesi struatur, pueris excipiendis qui ad sacerdotium vocati fuerint, ad nempe iuris communis peculiaresque Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus leges. E quo, cum adolever i t , lecti iuvenes sive ingenii acie sive animi dotibus insignes Romam mittantur, in Collegium Pontificium Pianum Brasilianum, ut philosophicis theologicisque disciplinis imbuantur. Quod autem attinet ad dioecesis regimen, administrationem, Vicarii Capitularis electionem, aliaque id genus, quae sacri canones praescribunt omnino serventur. De clero autem hoc statuimus ut, cum dioecesis per harum Litterarum exsecutionem condita fuerit, eo ipso sacerdotes illi Ecclesiae censeantur addicti, in cuius territorio beneficium aut officium habeant ; ceteri autem clerici, illi, ubi legitimo domicilio degant. Mandamus praeterea ut acta et documenta quae ad novam dioecesim quovis modo respiciant, quam primum ad eius Curiam episcopalem mittantur, in rerum sacrarum tabulario religiose custodienda. Quae postremo mandavimus, eadem exsequi studebit venerabilis Frater Armandus Lombardi, quem memoravimus, vel qui eo tempore quo fieri debeant Apostolicae Nuntiaturae in Brasiliana Republica praesit, factis omnibus potestatibus, quae poterunt, si visum fuerit, cuilibet delegari, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto viro. Idem venerabilis Frater actae rei documenta exaranda curet, quae sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit 24 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. B. B. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens Franciscus H. Ferretti, Proton. Caesar Federici, Proton. Apost. Apost. Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tao., vol. CI X, n-. 25. III MAKENENSIS Praefectura Apostolica Makenensis ad gradum dioecesis evehitur IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Apostolica Makenensis praefectura cum, Deo iuvante, decem ante annos constituta, optatis auctibus atque incrementis magis in dies creverit, cumque cupiamus meritam sodalibus Piae Societatis S. Francisci Xaverii pro missionibus exteris ob susceptos inibi labores rependere gratiam, visum est Nobis id probare quod Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando hac de causa censuit, esse nempe praefecturam quam diximus ad dioecesis dignitatem evehendam. Post ideo auditum venerabilem Fratrem Ioannem Baptistam Maury, Archiepiscopum titulo Laodicensem in Phrygia et in Africa Occidentali Apostolicum Delegatum, de summa et apostolica auctoritate Nostra, qua Ecclesiis omnibus in toto terrarum orbe praesidemus, praefecturam apostolicam Makenensem ad gradum dioecesis extollimus, eodem nomine iisdemque servatis finibus, quam Sanctae Sedi directo subiectam, et Sacrae Congregationi de Propaganda Fide obnoxiam esse volumus. Sedem suam Episcopus in urbe vulgo Makeni appellata ponet, magisterii autem cathedram in sacra aede, ibidem exstante, Deo dicata in honorem B. M. V. a Sacratissimo Rosario de Fatima, quam scilicet ad dignitatem maximi totius dioecesis templi tollimus, cum iuribus quae sacris huiuscemodi aedibus Acta Ioannis Pp. XXIII 25 competunt. Novae praeterea Ecclesiae sacer Praesul congrua iura habebit omnesque obligationes cum munere coniunctas, quas inter obligationem memorare placet constituendi Canonicorum Collegium, ad normas tamen per alias sub plumbo Litteras dandas. Quoadusque vero id fiat, Consultores dioecesanos Episcopus eligat, qui sibi consilio et ope assint. Volumus insuper ut modo condita dioecesis curis esse pergat sodalibus Piae Societatis S. Francisci Xaverii pro missionibus exteris, qui ad hunc usque diem egregiam ibi evangelicae legi prolatandae navarunt operam, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum. Has denique Litteras Nostras exsequendas studebit venerabilis Frater Ioannes Baptista Maury, quem memoravimus, vel quem ille delegaverit. Si autem tempore exsecutionis alius in Africa Occidentali Delegatum Apostolicum egerit, hic mandata Nostra faciet. Qui vero rem perfecerit onus habebit effecti negotii documenta exarandi, quae de more signata sigilloque impressa, ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subitürum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesima quarta mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. A G A G I A M A N 8. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Caesar Federici, Proton. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CIX, n. 81. Proton. Apost. Apost. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 26 LITTERAE APOSTOLICAE I Beata Maria Virgo Immaculata, v. « Nossa Senhora da Conceiçao Aparecida », et Sanctus Ioannes Bosco respective in Patronam principalem et in Patronum secundarium pro urbe et archidioecesi Brasiliapolitana eliguntur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Evangelii praeconum annales replicantes, videmus semel atque iterum accidisse ut ex impensa flagrantique in Deum atque in Deiparam Virginem pietate nova orirentur oppida, quin immo et urbes, adeo ut et sacrum quoddam haberent rerum suarum initium et optimum in futuras aetates omen secum ferrent. Haud aliter contigit Brasiliapoli, novissimae illi urbi, quae, perpaucos ante annos condita, Foederatarum Civitatum Brasiliae caput est renuntiata. Vix enim ipsa aedificari coepta est, cum Eucharisticum sacrificium, in recenti et ad hodiernae artis rationem condita ecclesia, fuit litatum atque sacra effigies Beatae Mariae Virginis ab Immaculato Conceptu, a fidelibus Brasilianis sub invocatione « Aparecida » tam veneratae, ibi collocata. Marialis exinde religio, Archiepiscopo cleroque praeeuntibus faventibusque supremis Reipublicae Moderatoribus omnibusque Optimatibus, vehementer exarsit. Nosmet Ipsi, sive per Epistulam, die x mensis Martii anno M C M L X datam, qua Dilectum Filium Nostrum Emmanuelem Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyterum Cardinalem Gonçalves Cerejeira, Patriarcham Lisbonensem, Legatum Nostrum, quo sollemnibus urbis inaugurandae causa, Nostro nomine, interesset, renuntiavimus ; sive per Nuntium Radiophonicum, die x x i mensis Aprilis eiusdem anni editum, communis laetitiae partem cepimus. Quam urbem principem Archiepiscopali Cathedra, per Constitutionem Apostolicam die X V I mensis Ianuarii dicti anni datam, auxeramus. Cuius maximum Templum Nostrae Dominae Immaculati Conceptus ab Apparitione, seu « Nossa Senhora da Conceiçao Aparecida » vulgo nuncupatae, est dedicatum. Sanctus insuper Ioannes Bosco, ob suum flagrans Christi Regnum in illas regiones dilatandi desiderium atque studium, peculiari ibi gaudet cultu. Quo magis denique geminus iste cultus, in Virginem scilicet Immaculatam et in Sanctum Ioannem Bosco, in dies augesceret et una cum urbe incrementa caperet, Venerabilis Frater Iosephus Newton de Almeida Batista, primus Brasiliapolitanus Archiepiscopus, nomine Acta Ioannis Pp. XXIII 27 proprio nec non Moderatorum, totius Cleri omniumque fidelium, a Nobis enixe postulavit ut Immaculatam Virginem Mariam, principalem, Sanctum vero Ioannem Bosco, secundarium Patronum caelestem urbis Brasiliae benigne declarare dignaremus. Nos autem, ad firmandam ac dilatandam Catholicam Religionem ac praesertim Marialem pietatem, huiusmodi precibus annuendum perlibenter censuimus. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem Immaculatam, cui lusitano sermone nomen inditum est « Nossa Senhora da Conceiçao Aparecida », in praecipuam caelestem Patronam, Sanctum vero Ioannem Bosco, Confessorem, Patronum minus principalem urbis et totius archidioeceseos Brasiliapolitanae declaramus, renuntiamus, constituimus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae locorum Patronis principalibus minusque principalibus rite competunt. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi mensis Aprilis, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis II Beata Maria Virgo « ab angustiis », v. d. « Nuestra Señora de las angustias », una cum S. Iuliano, aeque principalis Patrona Conchensis dioeceseos eligitur. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Acerborum gladio dolorum transfixa, ut paucis diebus post integrum partum ex Simeone sene acceperat, Beata Maria Virgo cunctos edocet Christifideles quomodo sive corporis cruciatus sive animi aegritudines sint toleranda. Tota enim, ut divini 28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Filii, ita almae Matris vita « crux et martyrium » fuit, sed maximo Ea certe affecta est dolore, cum Iesum vidit cruci affixum, nocentis instar rei. Tum vero infinita quasi vi lacrimarum atque ardentissimo caritatis studio, Servatoris se pedibus advolvit, fructuosissimae mortis merita participando. Hac quidem via, socia nostrae Redemptionis facta est; hac via, dolores in lucrum, salutem, vitamque animorum convertit atque traduxit, quotque virtutum edidit exempla, in quae posteritas Christiana respiciens res ferret adversas humanaeque angustias condicionis ! Optime ergo intelligitur cur veneratio cultusque erga Matrem dolorum non solum antiquitate, verum etiam, amplitudine in catholicae Ecclesiae praestet finibus ; multa etenim inveniuntur loca, ubi Eadem, claro praecipuae nomine Patronae salutata, summis honoribus augetur. Ita quidem, ut Nobis per litteras Venerabilis Frater Innocentius Rodríguez Diez nuper significavit, in dioecesi Conchensi magno fideles prosequuntur obsequio sinceroque animo eandem Virginem, hispanico sermone « Nuestra Señora de las angustias » appellatam. Cum autem idem Praesul a Nobis petierit, ut Apostolicae Sedis decreto caeleste eius patrocinium pro universa ipsius dioecesi firmaretur, has preces, quas omnium proprias esse sacerdotum et fidelium scimus, nulla prorsus dubitatione esse admittendas censemus. Itaque omnibus attente perpensis, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatissimam Virginem, Mariam ab angustiis, v. d. (( Nuestra Señora de las angustias », caelestem apud Deum aeque-principalem Conchensis dioecesis Patronam, una cum Sancto Iuliano, secundo eiusdem dioecesis Episcopo, constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die X I I I mensis Aprilis, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis Acta Ioannis Pp. XXIII 29 III Beata Maria Virgo « a Quercu » principalis caelestis Patrona declaratur convallis « Nure » vulgo appellatae, intra fines Placentinae dioecesis. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Amicum sidus in huius saeculi fluctibus exasperato mari omnibus lucet, augusta videlicet Maria : hanc si mortales intuentur, a recto cursu nequaquam aberrant, hanc si sequuntur, ad salutis portum perveniunt. Cuius modi religione tenentur, ut ad Nos allatum est, incolae vallis (( Nure » vulgo appellatae atque intra fines Placentinae dioecesis positae, qui scilicet singulari amoris vi in Beatissimam Maria Virginem a Quercu, cultus sedem in oppido « Bettola » habentem, feruntur. Quod pietatis studium ab antiqua aetate repetitur; ineunte enim saeculo xv, ut pia fama est, Alma Deipara in quercus ramis se conspiciendam obtulit puellae cuidam pascenti oviculas, mandans ut ecclesia Divino Filio suo sacra conderetur. Nec multo post eodem loco, in finibus paroeciae municipii illius, ecclesia est excitata, cuius muro quercus, quemadmodum ibidem traditur, fuit inclusa. Quo templo ob temporum iniuriam paene collapso, novum sanctuarium in medio oppido (( Bettola » egregio artificio, conspirante piaque animorum alacritate, est exstructum, atque, ubi prodigialis visus fertur evenisse, sacellum ad venustam architectandi ornandique rationem non ita pridem aedificatum. Ad almam Deiparam toto pectore excolendam iam antiquitus incensi sunt Christifideles, eo etiam quod clementissima Mater munera caelestia ibi est dilargita, nec desinit dilargiri ; recentiore vero aetate probatissima haec populi pietas permagnis est aucta incrementis, cuius actuosae religionis specimen quotannis prima die dominica mensis Septembris praebetur, qua praecipuum sollemne honori Beatae Mariae Virginis a Quercu festo cum apparatu ac summa hominum frequentia solet celebrari. Quam ob rem Sanctus Pius Pp. X, Decessor Noster, adhibitis sibi precibus obsecundans, Dei Genetricem a Quercu appellatam oppidi « Bettola » principalem Patronam die xn mensis Novembris anno M C M X I I I renuntiavit. Petrianum vero Canonicorum Collegium die x x mensis Februarii anno M C M X X indulsit, ut eiusdem Caelestis Virginis imago ibidem asservata aureo diademate sollemni ritu redimiretur. Praeterea Apostolica haec Sedes, sacram aedem illam Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 30 peculiari benevolentia respiciens, munera e thesauro Ecclesiae deprompta seu Indulgentias eidem concessit. Cum denique non ita pridem simulacrum Beatae Mariae Virginis a Fatima in sacra peregrinatione circumferretur atque in oppido « Bettola » sisteret, manifestum fuit religionem Marialem in animis non solum incolarum eiusdem municipii sed etiam totius Vallis « Nure » penitus inhaerere. Haec considerans, Venerabilis Frater Humbertus Malehiodi, Archiepiscopus-Episcopus Placentinus, vota quoque significans universi cleri atque civilium potestatum, preces ad Nos admovit, ut Virginem Deiparam, nomine illo insignem, convallis a flumine « Nure » appellatae praecipuam Patronam constitueremus. Quibus supplicationibus libenter admissis, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem a Quercu nuncupatam principalem apud Deum caelestem Patronam convallis (( Nure », quae vulgo dicitur, confirmamus seu facimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Iunii, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis Acta Ioannis Pp. XXIII 31 EPISTULAE I Ad Rev.mum Patrem Michaelem a Iesu, Moderatorem Generalem Ordinis SS.mae Trinitatis redemptionis captivorum, septingentésimo et quinquagesimo exeunte anno a pio S. Ioannis de Matha, eiusdem Ordinis conditoris, obitu. Septingenti et quinquaginta mox abibunt anni, ex quo S. Ioannes de Matha, terrestris vitae cursu confecto, ad caelum migravit. Dilectum Deo et hominibus cuius memoria in benedictione e s t 1 decet eum, tam fausta recurrente memoria, impensiore studio recoli, et quasi nitidiorem lucernam in Ecclesiae candelabro coruscare. Enimvero salutaris ac rei congruens Sacrarum Litterarum hortatrix personat vox : « Laudemus viros gloriosos, et parentes nostros in generatione sua » . 2 Quapropter Nobis probandum esse censemus a te, dilecte fili, susceptum consilium, quod eo spectat, ut legiferi patris vestri vita melita, opera, merita insigni celebratione honorentur. Cum Ioannes de Matha et Felix de Valois, fraterno foedere ei coniunctus, postquam in solitario secessu diu precibus supernum impetraturi afflatum vacarunt, a Decessore Nostro Innocentio I I I assecuti sunt ut, nova in Ecclesia religiosa familia, Ordo SS. Trinitatis ad redimendos ab infidelibus captivos constitueretur, provido incepto caelestis gratia manifesto affuit. Qui Ordo profecto prosperi incrementi vires cepit; nam veluti generosa arbor, piantata apud decursus aquarum, fructum 3 suum dedit tempestivum et folium eius non defluxit. Exquisitissimam messem caritatis, saepenumero heroico ritu exercitae, abunde protulit et christianae reipublicae adiumentum et solacium comparavit uberrimum. Historiae vestrae annales replican tibus patent innumera egregia opera a priscae aetatis sodalibus vestris perfecta, ut captivi cuiuslibet generis et aetatis e servitute christiani nominis osorum liberarentur. Temporis adiunctis mutatis, religioso Instituto vestro alii campi finesque, evangelica caritate poscente, nunc panduntur, ut nempe animi 1 2 3 Cfr. Eocli. 45, 1. Eocli. 44, 1-2. Cfr. Ps. 1, 3. 32 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Christi sanguine redempti infernae potestatis et peccati mancipio, quod ceteris durius et saevius est, eximantur. Reapse ad Dei unius et trini gloriam amplificandam, sinceri fratrum amatores, precum studio, voluntaria corporis afflictatione ecclesiasticis laboribus vacatis. Cuius navitatis certationem et progressum singulari cum delectamento conspicien"tes, flagrantia vota facimus, ut haec magis magisque vigeat, floreat ac maiores usque christiano nomini utilitates et opportuna auxilia praebeat. Antiquorum sodalium vestrorum magnanimam fortitudinem imitamini, aemulo studio pie et fructuose agendi eorum vestigiis insistite. Non solum vovistis sanctitatem, sed omnis sanctitatis perfectionem : vestrum est Deo adhaerere ; vestrum est ut nomen arcanae et adorandae Trinitatis solis instar mentibus nitidior effulgeat, magna in rem usumque vitae strenue deducere. Bene ominatis verbis id cupientes, ut statae celebritates in honorem S. Ioannis de Matha feliciter cedant atque salutari cum fructu sui memoriam linquant perquam suavem ac diuturnam, tibi, dilecte fili, et universis Ordinis SS. Trinitatis religiosis sodalibus et sacris virginibus, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x i x mensis Novembris anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quinto. I O A N N E S PP. X X I I I II Ad E.mum P. D. Iosephum S. R. E. Cardinalem Pizzardo, Episcopum Albanensem et Praefectum S. Congregationis Seminariis Studiorumque Universitatibus praepositae, quinque implentem lustra, ex quo in Sacrum Purpuratorum Patrum Collegium est cooptatus. Quinque celebranti lustra, ex quo sacra Romana purpura decoratus es, tam felicis eventus memoriam votis ominibusque, quae sincero animi affectu promimus, tibi gratiorem et laetiorem facimus. Nec deest salutaribus precationibus gratulatio Nostra. Nam a secretis Sacri Consilii extraordinariis Ecclesiae negotiis praepositi et in Actionis Catholicae campo et finibus ingenio et sollertia praeditus, fructuosam operam impendisti. Posthac Purpuratorum Patrum Collegio ascitus, in Romana Curia multiplici industria et laboris patienti diligentia praegravibus perfunctus es muneribus; cumprimis vero Sacro Acta Ioannis Pp. XXIII 33 Consilio Seminariis Studiorumque Universitatibus praeposito Praefectus, magnae rerum provinciae consulens et Albanensis dioecesis sedulus Episcopus, praeclara tibi comparasti merita. Omnia fausta, omnia felicia cupientes, Deum supplici prece poscimus, ut te protegat, sospitet, donis caelestibus ditet, atque bor um auspicem, Apostolicam Benedictionem (( magno corde et animo volenti » impertimus, quae caritatis in te Nostrae novum tibi sit testimonium et pignus. Ex aedibus Vaticanis, die x n mensis Decembris anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quinto. I O A N N E S PP. XXIII ALLOCUTIONES I Ad Patres Conciliares in Vaticana Basilica adúnalos, qui primam Congregationum Generalium Concilii Oecumenici Vaticani H seriem concluserant. * Venerabiles Fratres, Singulari prorsus laetitia afficimur quod, sub exitum primae Sessionis Concilii Oecumenici Vaticani I I , licet Nobis hodie salutare vos in hac Petriana Basilica congregatos. Etenim modo recitata marialis precatio Angelus Domini, quae Nobis suavissima est, vestras Congregationes Generales conclusit, quibus quidem, horum duorum mensium spatio, opus molis sane amplissimae est demandatum. Perplacet nunc palam asseverare, Nos toto hoc temporis decursu vobiscum coniunctissimos fuisse; precibus in primis, quas fidentes ad Omnipotentem Deum, bonorum omnium largitorem, pro vobis effudimus; deinde sedula animi attentione, qua collatam a vobis operam suavi cum gaudio prosecuti sumus. Quare hodiernam oblatam occasionem libenter nanciscimur, ut vobis omnibus gratam profiteamur voluntatem Nostram. Per vos, enim, qui sive dirigendo sive scribendo sive loquendo sive consilia dando, praeclarum in modum pastorales sollicitudines vestras ostendistis, a Nobis vox catholicorum omnium quodammodo audita est, qui undique terra* Die 7 Decembris mensis a. 1962. 3 - ACTA, vol. V, n. 1. — 30-1-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 34 rum hoc tempore ad vestros coetus tanta spe atque exspectatione oculos converterunt. Praeterea meritae vestrae laudi etiam tribuimus, quod in vestris coetibus caritas in veritate profecto principem obtinuit locum; idque causa est cur Deo plurimas gratias persolvamus. Congruens rei videtur gratulari de spectaculo, quod amplissimo hoc consessu Ecclesia una, sancta, catholica et apostolica orbi terrarum praebuit. A die undecimo mensis Octobris, quo sacrorum Antistites catholici nominis Nobiscum sollemni pompa processerunt, suae dignitatis insignibus exornati, usque ad crastinum ritum, conspiciendam se praestitit Ecclesia docens, quae, singularibus hisce in rerum adiunctis congregata, incepit incumbere in studia, ac formulas ad fidem et mores quod spectat concipere, ad eum finem assequendum, propter quem Oecumenicum Concilium coactum est. Quid autem dicendum de spectaculo, quod elapsa feria quarta contigit? Penitus commoto animo oculi Nostri complexi sunt perinsigne agmen vestrum, quod in Petriano foro flammae instar elucebat. Occursus fuit pius atque festivus, qui adstantibus christifidelibus praeclarum religionis exemplum comparavit. Fulgenti illo coetu Patrem vidistis cum filiis suis; vosque omnes in episcopatu fratres cum Ipso congregati estis coram beatorum Caelitum aula, ut cum Ipso ingeminaretis preces, Ipsi animorum vestrorum vota et omina significaretis ; qua data occasione gratiarum hymnum Christo Iesu eiusque suavissimae Matri una simul commoto animo fudimus. Qua de vestrae caritatis significatione liceat Nobis animum perquam gratum iterum iterumque vobis profiteri. Suaviter commoto animi affectu nunc crastinam diem praestolamur, qua, apud fulgens Apostolorum Principis sepulcrum, vos, peractis huius Sessionis laboribus, ad vestras profecturos Sedes consalutabimus. In qua sollemni caerimonia, ad quam christianorum hominum universitas mentem attento studio iam convertit, impensa filiorum pietate Immaculatam Virginem, Matrem Dei et nostram, venerabimur, ut, benigna praestita ope, nobis provida continenter adsit : illa cum Sanctis Capitibus adiuvante, ministerio nostro omni cum honore et fructu fungi pergemus, quod nil aliud spectat, nil antiquius habet, quam ut Christi Evangelium a nostri temporis hominibus magis magisque cognoscatur, in rem libenter deducatur, atque in omnem civilis cultus provinciam securo gressu pervadat. Acta Ioannis Pp. XXIII 35 Id unum fuit Concilii indicendi consilium, id magna cum exspectatione et fiducia nos omnes cupimus, quotquot in Ecclesia Sancta pastoris partes gerimus. Venerabiles Fratres, Haec sunt omina et vota, quae ex imo pectore coram vobis nodie fundere tantopere exoptavimus, ut illo iterum iterumque frueremur gaudio, quod sacri Psaltae vocibus praedicatur : « Ecce quam bonum et 1 quam iucundum habitare fratres in unum ! x». Dum ergo paterno animo laetamur, quod crastina die vos denuo videbimus, supernae benevolentiae munera vobis praesentissima invocantes, Apostolicam Benedictionem vobis peramanter dilargimur. II Habita in Vaticana Basilica, in festo Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis, post Missam Pontificalem ab E.mo Cardinali eiusdem Basilicae Archipresbytero celebratam, cum prima Sessio Concilii Oecumenici Vaticani II finem caperet. * Prima Sessio Concilii Oecumenici Vaticani secundi, quae initium cepit cum liturgicum celebrabatur festum Divinae Maternitatis beatissimae Virginis Mariae, fauste concluditur sacratissimo hoc die, quo Immaculata Conceptio Deiparae celebratur, magnis coruscantibus splendoribus, qui a Dei hominumque Matre emanant. Mysticus quidam caelestis arcus coniungit sacrum coetum, qui hodie peragitur, cum Oecumenici Concilii rutilanti primordio, quod contigit die undecimo elapsi mensis Octobris; hae duae liturgicae celebritates iucundam quandam suppeditant occasionem gratiarum actionibus, quae Deo persolvi debent. Praeterea, intimus qui subest huic eventui sensus suavior exsistit, ubi in memoriam redigitur Decessorem Nostrum Pium IX Concilium Vaticanum primum hoc eodem die auspicatum esse. Iuvat has congruentias temporis perpendere, quae si considerantur, licet intellegi magnos Ecclesiae eventus obtingere lucente veluti sidere ac materne protegente Maria. Concilium reapse est actus, quo in Deum creditur, legibus eius obPs. 132, 1. * Die 8 Decembris mensis a. 1962. 1 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 36 temperatur, Divinae Redemptionis consilio sincere obsequi studetur : consilium dicimus, quo Verbum caro factum est de Maria Virgine. Cum igitur hodie Immaculata Virgo de radice lesse recolatur, a cuius radice 1 flos ascendit, ingenti gaudio animi nostri perfunduntur : etenim magis magisque cernimus hunc florem apparere, praesertim cum saCri Adventus tempus decurrat. -Cum Antistites quinque continentium terrarum ex hac Petriana Aula ad dilectas Dioeceses profecturi sunt — ut perfungi pergant officio pastorum, qui greges suos sequuntur — in cogitatione versantur ea, quae adhuc effecta sunt; atque, sumptis viribus ac perpensis agendi normis, futurum prospicitur, dum in exspectatione est emetiendum iter, ut magnum inceptum perfecte in rem deducatur. Tria capita Noster sibi sermo proponit : scilicet Concilii Oecumenici initium, progressum, atque exspectatos fructus, ut fides, sanctitudo, apostolatus in Ecclesiam et in civilem consortionem radios emittant. Mentibus nostris penitus adhuc inhaeret ipsum initium Concilii Oecumenici, videlicet spectaculum amplissimi illius conventus sacrorum Antistitum, e toto terrarum orbe huc congregatorum. Quod per saeculorum decursum ad haec usque tempora fieri contigit numquam. Scilicet una, sancta, catholica et apostolica Ecclesia hominibus se obtulit coruscantem fulgore, qui a perenni munere ipsi constituto exoritur, ostendens compagis suae firmitudinem, exercens flexanimam ac blandam vim institutorum suorum. Meminisse etiam iuvat e plurimis gentibus advenisse, qui, nomine suae cuiusque Civitatis Moderatorum, sollemnibus ob ineundum Concilium interessent. Ac liceat Nobis gratum animum iterum iterumque profiteri, quod nostri temporis homines cum admiratione exordium universalis huius Synodi spectaverunt ; atque undique allatae sunt ad Nos significationes eorum, qui singulari cum studio, magna cum reverentia et existimatione, tantum eventum conspiranter sunt recordati. I. Concilii initium Die igitur illo memorabili undecimo mensis Octobris Patrum mutua et socia opera est inchoata. Primo vero gradu temporis in Concilii Oecumenici celebratione absoluto, expedit iam ut de rebus actis paulisper recogitemus. 1 Cfr. Is. 11, 1. Acta Ioannis Pp. XXIII 37 Prima Sessio, modo quodam lento et sollemni, quasi aditum aperuit ad magnum ipsum opus Concilii ; fuit scilicet initium, unde Patres alacri animo se penitus in ipsam causam et in intimam rationem huius negotii, seu divini consilii insinuarent. Oportebat sane ut fratres e longinquis regionibus advecti et in eandem hanc vetustam Sedem congregati, se necessitudine attingerent; oportebat ut invicem se intuerèntur ad mutuos animorum sensus comperiendos ; oportebat ut scientiam, quam quisque experiendo sibi comparaverat, cum ceteris considerate et frugìfere communicaret, quasi significationem earum rerum, quae variis in locis hominumque ordinibus, ad apostolatum quod attinet, efiici contigit. Facile intellegitur in tam amplo consessu nonnihil temporis necessarium fuisse ut ad consensionem de rebus perveniretur quae, salva caritate, causam praebuerant discrepantiae, minime quidem mirandae sed animos paulum sollicitantis. Id ipsum e provido Dei consilio propterea evenit, ut veritas in sua luce poneretur et coram universa hominum societate manifesta fieret sancta libertas filiorum Dei, quae in Ecclesia viget. Neque fortuito coeptum est ab expendendo schemate de sacra Liturgia, utpote quae ageret de rationibus, quae inter hominem ac Deum intercedunt. Sunt enim hae summi momenti rationes, quae in solido fundamento Revelationis et Magisterii apostolici innitantur oportet, ut opus impendatur in bonum animorum amplissima illa cum iudicandi ratione, quae non sapiat nimiam illam levitatem et festinationem, saepe propriam rationum inter solos homines. Deinde quinque schemata proposita sunt, de quibus disceptatum est et sententiae latae, quas utilissimas esse arbitramur ad certam ac definitam compositionem approbationemque singularum constitutionum perficiendam, ita ut merito colligi possit bona initia posita esse eorum de quibus adhuc erit disputandum. II. Concilii progressus En inde, venerabiles Fratres, oculi Nostri ad operam illam convertuntur, quae proximo novem mensium intervallo, licet tecta silentio nec tamen minore cum gravitate, insumetur, postquam ad honoris vestri Sedes reversi eritis. Dum unumquemque vestrum in sua quisque dioecesi contemplamur, commoto oblectamento animus perfunditur Noster, cum sciamus vos, ex hac Urbe redeuntes, fiduciae et caritatis fulgentem veluti facem commissis populis daturos esse, atque Nobiscum Deum impensius usque Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 38 deprecaturos, ita ut in memoriam suavissime reducantur verba Libri Ecclesiastici de Summo Sacerdote Simone : « et ipse stans iuxta aram, et circa illum corona fratrum » . 2 Ut videtis, mutua hac precum voluntatumque conspiratione navitas nostra procedit. Coniuncta opera ob sollemnem hanc celebritatem non intermittitur : immo labores, qui nos omnes manent, maioris certo ponderis et momenti aestimandi sunt, quam in ceteris Oecumenicis Conciliis fuerunt, dum intervalla fiebant. Verum enimvero hodiernae vitae condicionibus singulorum hominum ac rerum ad apostolatum spectantium sedulae communicationes omne genus faciliores redduntur. Etiam nova Commissio nuper constituta, in quam delecti viri e Cardinalium Collegio atque ex Episcoporum coetu cooptati sunt, ut universalis Ecclesiae partes gererent, id plane testatur : nempe labores Concilii non inter quiescere. Etenim huius Commissionis proprium erit, proximis mensibus laboribus adesse et moderari, atque, collatis consiliis cum singulis Concilii Commissionibus, valida velut fundamenta iacere, ut Oecumenica Synodus ad felicem exitum perveniat. Concilium ergo nostrum proximis novem mensibus, quibus sessiones intermittentur, coeptum iter actuosissime perget. Singuli Episcopi, etsi pastoralis officii sollicitudine astricti, proposita nunc schemata, aliamque materiem, quae opportuno tempore mittetur, attente meditabuntur atque perpendent. Quam ob rem Sessio, quae proximo mense Septembri continget — cum omnes Concilii Patres Romam iterum optatissimi convenient — secure, constanter atque expeditius procedet, praesertim cum maiorem rerum usum hauriat ex coetibus in hac prima Sessione habitis; indeque sperare licet, fore ut postero anno, qui erit quater centesimus ab exitu Concilii Oecumenici Tridentini, laborum conclusio, quam Nostri dilectissimi populi exspectant, inter sacrata gaudia diei Natalis Domini Nostri Iesu Christi habeatur, cum gloriam Verbi Dei, quod caro factum est, videbimus et adorabimus. III. Exspectati Concilii fructus Dum igitur praesaga mente hanc peramplam munerum provinciam complectimur, quae magna cum fiducia consociatae navitati patet, enixa exspectatione afficimur, percupientes ut effectum magna illa consilia 2 Eccli. 5, 13. ' Acta Ioannis Pp. XXIII 39 tandem consequantur, quae in animo habuimus dum Concilium indicebamus : nempe ut « Sancta Ecclesia, firma in fide, in spe solidata, et caritate ardentior, novo quodam ac iuvenili floreat vigore; atque, sanctissimis legibus munita, in amplificando Christi Regno sit magis efficax atque expedita » . 3 Quamvis, ut patet, nondum habeantur normae Concilii Oecumenici, quae post eiusdem Concilii labores iam absolutos promulgabuntur, nihilominus iuvat salutares fructus inde orituros iam nunc sitienti animo praecipere. Faxit Deus, ut hi fructus non solum a catholicae Ecclesiae filiis percipiantur, sed etiam redundent in ipsos fratres nostros, qui christiano censentur nomine, immo in innumeros illos homines, christianae lucis nondum compotes, qui antiquissimo ac praestantissimo civilis cultus patrimonio a maioribus accepto gloriantur. Qui quidem nihil habent quod timeant ab Evangelii luce; quae, contra — ut praeteritis aetatibus saepe contigit — valde conferre poterit ad excolenda evolvendaque fecundissima illa religiosi sensus civilisque cultus germina, quae apud eos reperiuntur. Praesagus animus Noster iam illuc prospicit, venerabiles Fratres; ac probe novimus, vos eadem ac Nos affici sollicitudine. Cum illud tempus advenerit, tunc necesse erit ut in omnes navitatis Ecclesiae campos, atque etiam in rei socialis provinciam, ea omnia deducantur, quae in Oecumenica Synodo statuta fuerint, ac normis ab eadem Synodo conditis prompto generosoque animo obtemperetur. 4 Quod quidem opus, maximi sane momenti, a sacris Pastoribus postulabit, ut viribus unitis impensissimam dent operam sanae doctrinae praedicandae et Concilii legibus sollerter exsequendis. Ad id efficiendum, advocanda erit etiam adiutrix opera sacerdotum ex utroque Clero, Institutorum Religiosorum, necnon laicorum hominum pro suo cuiusque munere atque facultate. Quorum omnium munus hoc erit, ut Concilii Oecumenici laboribus christifideles alacri fidelique voluntate respondeant. Tunc procul dubio exoptata illucescet nova Pentecoste, quae Ecclesiam spiritualibus viribus uberius ditabit eiusque maternum afflatum salutaremque vim per omnes humanae navitatis provincias latius propagabit. Tunc Regnum Christi in terris novo amplificabitur incremento. Tunc denique altius ac suavius in orbe laetus resonabit humanae Re- 3 Epistula autograpfia ad Germaniae Episcopos, die xr mensis Ianuarii MCMLXII. 4 Cfr. Oratio ad Spiritum Sanctum pro Concilio Oecumenico. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 40 demptionis nuntius, quo confirmantur suprema Omnipotentis Dei iura, fraternae caritatis vincula inter homines, pax, quae his in terris promissa est hominibus bonae voluntatis. Venerabiles Fratres. Hi sunt commoti animi sensus, quibus urgemur, quique magnam spem supplicationemque Nostram aiunt. Peractis huius Sessionis laboribus, ad Nationes vestras, ad dilectissimos vobis commissos greges iam reversuri estis; dum igitur proficiscentes vos votis omnibus prosequimur, cupimus ut vestris sacerdotibus atque fidelibus impensam benevolentiam significetis Nostram, ominum atque votorum diserti interpretes facti. Quam ob rem, nunc Nos renovare iuvat bene precantia verba, quibus Decessor Noster Pius nonus, in Oecumenico Concilio Vaticano primo, Episcopos quondam affatus est : « Videtis, dilectissimi Fratres, quam bonum et quam iucundum sit ambulare in domo Dei cum consensu. Sic ambulate semper. Et quoniam Dominus noster Iesus Christus pacem Apostolis dedit, sic et ego Vicarius indignus nomine suo do vobis pacem. Pax, ut scitis, expellit timorem. Pax, prout scitis, claudit aures sermonibus imperitis. Ah ! ista pax vos comitetur omnibus diebus vitae vestrae » . 5 Superioribus qui abierunt mensibus, una simul congregati, suavissima hac delectatione fruiti sumus, quae ab his Pii noni verbis tam apte declaratur. Adhuc longum est iter nobis emetiendum : sed sciatis, Supremum Ecclesiae Pastorem ad unumquemque vestrum amantissimas cogitationes continenter convertere, dum in pastoralia munera incumbetis, quae a perficiendi Concilii curis et sollicitudinibus minime disiunguntur. Triplicem laborum nostrorum campum, communi navitati propositum, hodie vobis indicavimus, ut animum vobis adderemus : fulgenti Concilii initio primus aditus patefactus est ad magnum illud opus inchoandum; coniuncta opera proximis hisce mensibus alacris et cogitata perget, ut Oecumenica Synodus optatissimos fidei, spei caritatisque fructus in universa hominum familia aliquando edat. Triplex huiusmodi nota singulare Concilii momentum et gravitatem praedicat. Magni ergo ponderis negotia et onera nos exspectant ; sed in itinere Deus ipse nos sustentabit. Nobiscum semper sit Immaculata Virgo Maria ; item castissimus eius 5 Mansi, 1869-70, p. 765, 158. Acta Ioannis Pp. XXIII 41 Sponsus Ioseph, Concilii Oecumenici Patronus, cuius nomen ex hodierno die in Canone Missae refulget, nos comitetur in via, qui Nazarethanae Familiae comes atque auxiliator divinitus est datus; et cum ipsis sint Sancti Petrus et Paulus, una cum Sancto Ioanne Baptista, cum universis Pontificibus, Pastoribus ac Doctoribus Ecclesiae Dei. Versamur in hac principe christianae familiae Basilica, apud Apostolorum Principis sepulcrum ; sed meminisse iuvabit Romanae dioecesis cathedrale templum Lateranensem esse Basilicam, matrem et caput omnium Ecclesiarum, quae Divino Servatori Iesu dicata est. Ipsi ergo Regi saeculorum et populorum, immortali et invisibili, gloria et imperium in saecula saeculorum. 6 In hac suavi commotione iucunditatis, Caelum patescit supra capita nostra, atque illinc splendor aulae caelestis ita super nos collucet, ut securam spem, supernaturalem fidei constantiam, laetitiam pacemque placidissimam nobis inferat. Hoc superno illustrati lumine, dum vestrum praestolamur reditum, 7 vos omnes, venerabiles Fratres, salutamus (( in osculo sancto » , divinorum munerum affluentiam vobis enixe implorantes, quorum pignus et auspicium esto Apostolica Nostra Benedictio. III Ad Maiestatem Suam Mwambutsa IV, nationis v. « Burundi » Regem, qui publice Summum Pontificem invisit. * Majesté, Il Nous a été donné, au cours de l'année qui s'achève, de recevoir à trois reprises, en visite officielle, des Chefs d'Etats africains. La venue de Votre Majesté renouvelle aujourd'hui la joie que Nous éprouvons à voir ceux qui président aux destinées de ces jeunes nations placer parmi leurs premiers soucis celui de venir rendre hommage à l'humble successeur de Saint Pierre. Pour Notre part, Nous avions tenu à Nous associer aux fêtes qui marquèrent, le premier juillet dernier, l'accession du Burundi à l'indé- 6 7 1 Tim. 1, 17; Apoc. 1, 6. Cfr. Rom. 16, 16. * Die 16 Decembris mensis a. 1962. Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 42 pendance. A Notre représentant, qui vous offrait ce jour-là Nos félicitations et Nos vœux, Votre Majesté voulait bien annoncer son intention de venir sans tarder Nous rendre visite au Vatican. Cette démarche de Votre Majesté, aujourd'hui heureusement réalisée, Nous touche vivement, car elle atteste son estime pour les valeurs morales et spirituelles, et manifeste avec évidence ses sentiments bienveillants vis-à-vis de l'Eglise. Il y a longtemps que les fils de l'Eglise sont au travail dans le Burundi. La bonne Providence, y a fait fructifier leur apostolat, dans les domaines de la pastorale et de l'enseignement, et les résultats de leurs efforts se sont révélés particulièrement bienfaisants pour le Pays tout entier. Non seulement les écoles primaires — à ce qu'on Nous rapporte — y sont nombreuses et très fréquentées, mais les études secondaires aussi y sont florissantes, et l'enseignement supérieur lui-même s'y est développé de façon à faire honneur à la fois aux vaillants missionnaires qui l'y ont implanté et aux dignes fils du Burundi qui y collaborent et qui en bénéficient. Nous qui avons tant à cœur l'élévation morale et spirituelle de tous les peuples, ne pouvons que Nous en réjouir et en remercier Dieu. Nous souhaitons que la marche de votre Pays dans les voies ouvertes par l'indépendance se poursuive dans une atmosphère de concorde et de bonne entente. Votre Majesté, Nous le savons, a fait beaucoup pour maintenir la paix intérieure et empêcher les troubles dans une période difficile. Elle continuera, Nous en sommes sûr, à exercer son heureuse influence : soit qu'ils s'agisse de promouvoir la féconde collaboration de tous pour assurer la prospérité spirituelle et économique du Pays, soit qu'il faille parfois apaiser les divergences qui pourraient se manifester au détriment du véritable bien de la communauté nationale. Dieu veuille bénir les progrès de votre jeune Etat : Nous le lui demandons de grand cœur. Quant à Nous, Nous tenons à dire à Votre Majesté que, dans tout ce qu'elle entreprenda pour le bien de son peuple, elle peut être assurée de trouver toujours l'Eglise disposée à prêter sa loyale et dévouée collaboration. Dans ces sentiments, Nous souhaitons la bienvenue à Votre Majesté et invoquons sur elle et sur tout le Burundi l'abondance des divines bénédiction. Acta Ioannis Pp. XXIII 43 IV Ad E.mos Patres Cardinales et Romanae Curiae Praelatos, qui Beatissimo Patri per E.mum Sacri Collegii Decanum fausta ominati sunt, proximo iam festo Nativitatis Iesu Christi. * Signor Cardinale. Le siamo grati per la elevata espressione di augurio, con cui Ella ha interpretato l'animo dei membri del Sacro Collegio e della Prelatura Romana, in questo incontro Natalizio del Papa coi Suoi più vicini collaboratori, partecipi alle ansie dell'apostolico ministero. Le sue parole, Signor Cardinale, han richiamato quanto la Nostra umile persona potè compiere in quest'anno del Concilio Ecumenico Vaticano I I , per disporre tutti a vibrazioni più intense nell'attesa del grande avvenimento; ed Ella ha dato altresì testimonianza alla cooperazione intelligente, cordiale ed attiva dei venerabili componenti il Sacro Collegio alla preparazione, dapprima, e allo sviluppo, poi, dell'azione Conciliare nei primi due mesi. Ë bello e Ci allieta che proprio il Cardinale Decano abbia voluto cogliere ed esprimere la fatica più nobile dell'intero Collegio Cardinalizio, nel corso degli ultimi tre anni. Nobile esempio e rinnovato slancio Venerabili Fratelli e diletti figli Nostri. Il vostro è un nobile esempio, che dà coraggio a tutti : e che ci dovrà sostenere nei mesi di lavoro, dal prossimo gennaio ai primi di settembre dell'anno entrante. Piace il rilevare una prima singolare attrattiva che si annuncia, compiendosi nel 1963 il quarto centenario della conclusione del Concilio Tridentino, da cui venne alla Santa Chiesa tanto benefìcio, anche per le età successive. L'esperienza dei primi due mesi del Vaticano II ci ha messi tutti in condizione di conferire, con l'aiuto di Dio, chiarezza e scioltezza ai procedimenti della grande assemblea. Non lieve lavoro si apre ora, in questa fase di prosecuzione fervida e silenziosa della nostra attività, sulla linea che il Signore ci ha ispirata * Die 23 Decembris mensis a. 1962. 44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nelPindire il Concilio : cioè un generale e più ardente rinnovamento nella vita della Chiesa, una nuova e vigorosa irradiazione del Vangelo in tutto il mondo, con la Santa Chiesa che lo diffonde, che lo fa conoscere, e ne spiega gli insegnamenti. Questo rinnovato slancio pastorale è l'ansia costante del Nostro cuore : questo è lo scopo del Concilio Ecumenico, affinchè i nostri contemporanei siano sempre più avvertiti dell'azione materna della Chiesa per la elevazione spirituale, e anche materiale dell'umanità intera. Ci sia permesso rinnovare qui, a comune direzione ed incoraggiamento dei nostri studi per il lavoro che tutti ci attende, quanto volemmo esprimere, con semplicità e chiarezza, nel Nostro discorso introduttivo dell'll ottobre scorso, nel giorno così solenne della splendente inaugurazione del Concilio. Dicemmo allora alla immensa corona dei venerabili Fratelli nell'Episcopato, radunati per la prima volta in numero così cospicuo presso il sepolcro di Pietro, che questo è il Concilio, e questo 10 riguarda innanzitutto : cioè la fedeltà alle basi dottrinali richiamate e intangibili del deposito sacro della fede e del rispetto alle tradizioni più pure dell'insegnamento della Chiesa. 11 Magistero pastorale della Chiesa Ma subito aggiungemmo che il nostro dovere non è soltanto di custodire questo tesoro prezioso, come se ci preoccupassimo unicamente della antichità; ma di dedicarsi con alacre volontà e senza timore a quell'opera di derivazione della antica e perenne dottrina, e di applicazione della medesima alle condizioni della nostra età, il che significa proseguire il cammino della Chiesa, maestra delle anime e delle genti, nella successione dei secoli. Il punctum saliens — dicevamo in quel discorso di apertura solenne del Concilio — non è, quindi, la discussione di questo o quel tema della dottrina fondamentale della Chiesa, in ripetizione diffusa dell'insegnamento dei Padri e dei Teologi antichi e moderni, quale si suppone debba essere già ben presente e familiare allo spirito. Per questo in verità non occorreva un Concilio. Dalla rinnovata, serena e tranquilla adesione a tutto l'insegnameno della Chiesa nella sua interezza e precisione, così come ancora splende negli atti Conciliari da Trento al Vaticano I, lo spirito cristiano, cattolico ed apostolico del mondo intero, attende un balzo innanzi verso una penetrazione dottrinale e una formazione più viva delle coscienze, in perfetta fedeltà alla autentica dottrina ; ma que- Acta Ioannis Pp. XXIII 45 sta studiata ed esposta attraverso le forme della indagine e della formulazione letteraria del pensiero moderno ... tutto misurando nelle forme e proporzioni di un magistero a carattere prevalentemente pastorale. Venerabili Fratelli e diletti figli 1 Nostri. La via lunga di questi mesi, che ci condurrà sino alP8 settembre del prossimo anno, si apre davanti a Noi ricca di invitanti promesse: il Papa, come per il tempo di preparazione del Concilio, e come per tutto il defluire della Sua vita, ama affidarsi alla buona Provvidenza del Padre Celeste, che tutto dispone per il nostro bene. Ci permettiamo riferirci a quanto nelle scorse settimane fu occasione di qualche trepidazione per la Nostra salute fìsica. Ci è caro esprimere ancora una volta di persona il Nostro grazie per gli auguri, fattici pervenire, in consonanza di affetto e di preghiera con l'intera famiglia cattolica. La Nostra umile vita, come la vita di ciascuno di noi, sta nelle mani di Dio, e ci piace tanto la frase di S. Gregorio Nazianzeno : voluntas Dei, pax nostra. Procedere in santa letizia e alacrità di spirito Intanto riprendiamo con fiducia il comune lavoro. Che il Signore ci aiuti insieme a compierlo in santa letizia e alacrità di spirito, lì) grande soddisfazione e vivo incoraggiamento quotidiano il saperCi coadiuvati da menti ed energie così generose, come il Sacro Collegio non ha cessato di dimostrarci, in espressione di amabile e pronta corrispondenza ai Nostri desideri. Ed ora, Venerabili Fratelli, diletti figli Nostri, ecco che il Nostro augurio si fa preghiera, invocandovi ogni eletta consolazione di celeste grazia dal Divino Infante di Betlemme. L'animo si dilata nella intensa attesa del Natale; e come nel Nostro radiomessaggio Natalizio di ieri sera abbiamo rivolto il pensiero alla intera famiglia umana, così oggi rinnoviamo a voi i voti paterni di cristiana letizia e di pace. La benignità e la grazia del Divino Redentore ci accompagnino per tutto il nuovo anno con effusioni di celesti compiacenze, di cui vuol essere pegno e riverbero la Nostra Benedizione Apostolica. 1 Cfr. L'Osservatore Romano, 12 ottobre 1962, p. 3. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 46 V Ad Excellentissimus Viros, qui apud Sanctam Sedem Legatorum munere funguntur, Summo Pontifici fausta ac felicia ominatos. * Excellences et chers Messieurs, Les vœux que vous Nous offrez par la voix de votre très digne interprète Nous touchent profondément. En vos personnes, c'est une bonne partie des peuples de la terre que Nous voyons représentés devant Nous. Et plaise à Dieu qu'un jour — comme Nous en avons déjà formulé le souhait en d'autres occasions —• toute la grande famille humaine puisse être ainsi rassemblée autour du Pape en une pacifique et aimable rencontre ! Le spectacle que vous donnez ici n'est-il pas une invitation muette, mais bien éloquente, à la fraternité et à l'entente entre les hommes et les peuples? Cette même invitation, elle a retenti, d'une façon plus parlante encore, sous les voûtes de Saint-Pierre, au cours de l'année qui s'achève. Nous avons dit hier, dans Notre message au monde, l'impression profonde laissée dans Notre âme par la première session du Concile œcuménique. Qui pourra jamais oublier cette vision grandiose, évoquée tout à l'heure par votre Doyen en des termes émus et pleins de noblesse : l'Eglise tout entière, présente en la personne de ses Evêques, et travaillant au rajeunissement de ses institutions et de ses méthodes, au rapprochement de toutes les âmes de bonne volonté? Et cela, sous les yeux d'observateurs de différentes confessions religieuses; on pourrait même dire, sans exagérer, sous les yeux du monde entier : car, grâce aux moyens modernes de diffusion, dont le rôle est si important aujourd'hui, tous et chacun ont pu se rendre compte de la liberté, de la sincérité et de la charité qui ont présidé à ces premiers débats conciliaires. L'opinion publique, en général, a bien compris que l'Eglise travaille dans l'intérêt du genre humain : elle veut, en effet, aider celui-ci à s'acquitter de son premier devoir, qui est de recconnaître la souveraineté de Dieu ; car elle sait que de là découleront pour lui les biens auxquels il aspire le plus ardemment : la paix et le véritable bonheur, en ce monde et dans l'autre. L'Eglise, Nous l'avons rappelé maintes fois, ne poursuit pas de buts purement terrestres; elle n'aspire à aucune domination temporelle. La w * Die 23 Decembris mensis a. 1962. Acta Ioannis Pp. XXIII 47 règle d'or que lui a laissée son divin Fondateur, c'est le Pater : la sublime prière, qui assigne la véritable hiérarchie des valeurs : d'abord le nom, le règne, la volonté de Dieu ; ensuite le pain et les nécessités de chaque jour. Chose admirable, et qui a frappé, au cours des siècles, bien des penseurs et des historiens : plus l'Eglise s'efforce, à travers les vicissitudes humaines, d'être fidèle à ce programme, plus aussi elle travaille efficacement au bonheur de l'humanité et avant tout à la grande cause de la paix. La cause de la paix ! C'est la vôtre, chers Messieurs. N'êtes-vous pas, par profession, les artisans de la négociation, les ennemis des solutions hâtives et violentes dans les divergences entre les Etats? Mais c'est, pour mieux dire, la cause du genre humain tout entier, aujourd'hui surtout. Y a-t-il quelqu'un au monde qui ne désire la paix, qui ne tremble de la perdre? Quelle émotion immédiate, jusqu'aux confins de la terre habitée, dès qu'elle apparaît menacée! L'année qui s'achève, vous vous en souvenez, nous a réservé sur ce point quelques motifs de crainte et de tremblement : timor et tremor! Mais n'est-ce pas un bon signe, bien encourageant pour l'année qui vient, que le péril ait été rapidement écarté, que la sagesse et la prudence aient si heureusement triomphé, redonnant confiance et courage à l'humanité en peine? Une chose est évidemment fondamentale pour le maintien et l'affermissement de cette paix : c'est que soit respecté, toujours et par tous, le droit international, fondé sur le droit naturel. Quiconque travaille pour l'affirmation du droit dans les querelles entre Etats, travaille pour le bien véritable des hommes et accomplit une œuvre bénie de Dieu. C'est une caractéristique du monde d'aujourd'hui de posséder, à l'échelle mondiale, des institutions qui s'emploient à faire respecter le droit, à empêcher le déchaînement de la violence. C'est le devoir de tous, Nous n'hésitons pas à le dire, de soutenir et d'appuyer ces institutions de tout faire pour assurer le succès des tâches qu'elles affrontent. Ceux qui travaillent ainsi, et ceux qui continueront à travailler intensément et avec une inaltérable confiance au service de la paix, ceux-là seront en bénédiction auprès des générations futures. L'histoire gardera leurs noms en caractères ineffaçables. C'est grâce à ces hommes qui nourrissent des pensées de paix — cogitationes pacis et non afflictiones — que le genre humain peut se consacrer, dans une noble émulation, non seulement aux grandes tâches Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 48 économiques et sociales qui s'imposent, mais encore à la poursuite de l'exploration du cosmos et aux réalisations les plus hardies de la technique moderne. Qu'il s'agisse des investigations du savant, des applications du technicien, de Paudace de l'exécutant, l'Eglise applaudit à cet empire croissant de l'homme sur les forces de la nature. Elle se réjouit de tout progrès, présent et à venir, qui permet à l'homme de mieux concevoir l'infinie grandeur du Créateur, et de lui rendre, avec une admiration et une humilité accrues, l'hommage d'adoration et d'action de grâces qui lui est dû. Puisse l'année qui va s'ouvrir enregistrer encore beaucoup de ces pacifiques conquêtes dues au génie de l'homme! Et Dieu veuille inspirer aux organisateurs de ces grandes entreprises spatiales l'idée d'associer à leurs efforts et à leurs expériences des hommes capables et hardis de toute nation et de toute race. Ils auront ainsi travaillé efficacement pour la fraternité et pour la paix, qui sont l'objet des vœux et des prières de tous en ces saintes fêtes de Noël. Pour Notre part Nous appelons les meilleures grâces du Ciel sur les hommes de bonne volonté, et Nous prions Dieu de faire descendre en particulier sur vous, Excellences et chers Messieurs, sur vos familles, et sur les pays que vous représentez si dignement ici, l'abondance de ses bénédictions. YI Die Nativitatis Domini Iesu Christi, adstantibus in foro S. Petri, post recitatas « angelicae salutationis » preces. * Figli in Cristo dilettissimi. Avete ben fissate le prime parole dell'Angelus Domini. Oh che invocazione ! Essa è preludio liturgico della vigilia e della notte di Natale, preludio di questa soave giornata e di quelle che seguiranno. In essa riecheggia alto e solenne il primo insegnamento dato dal Piglio di Dio fatto uomo : umiltà e obbedienza. È pertanto invito rinnovato e fervido alla sua imitazione. Il recente radiomessaggio e le allocuzioni di domenica al Sacro * Die 25 Decembris mensis a. 1962 (hora meridiana). Acta Ioannis Pp. XXIII 49 Collegio e al Corpo Diplomatico, questo han voluto esprimere ancora una volta, cioè il senso vivo del dovere che tutti urge di non soffermarsi alla lietissima contemplazione del gaudio natalizio, ma di procedere oltre con animo grande per giungere alle sue pratiche applicazioni personali e sociali. Ora la benedizione di questo giorno di luce — dies sanctificatus illuœit nobis — incoraggia la adesione pronta e fermissima dei cuori generosi ; incoraggia la risposta che si annuncia anche timida alla retta coscienza di ciascun uomo. Sì, sì. Non c'è studio filosofico, non c'è sforzo di ammodernamento di sistemi che valga, se l'animo non si apre tutto alle effusioni della luce e della grazia celeste. La verità delle beatitudini proclamate sulla montagna torna in eco particolarmente vibrante a Natale, e si impone alla universale attenzione. Il Nato di Betlemme è umile e mite di cuore, povero e innocente ; egli è il costruttore della pace, e per essa già si appresta al sacrificio supremo. Questa la strada segnata da Gesù Cristo; questa la indicazione per ogni uomo che accoglie il divino messaggio con prontezza di adesione, ad ogni costo di sforzo e di generosità personale. A Betlemme, diletti figli, è l'inizio del nuovo corso della storia, per una più grande irradiazione della civiltà di ciascun popolo : ma questo corso è affidato alla responsabilità di ciascuno di noi. Di fatto, per la legge naturale della solidarietà e per la dottrina cristiana del corpo mistico, la dignità umana, la libertà e la giustizia dipendono da tutti noi nell'insieme e come individui. Da Betlemme, l'incoraggiamento alle applicazioni del vivere sociale : sconfìtta di egoismo, intelligente conoscenza delle necessità altrui, legge del perdono, legge del perdono, ampiamente applicata, trionfo di fraternità perfetta. «Venite gentes et adorate Dominum; quia hodie descendit lux magna super terram, alleluia )). Ancora una volta Buon Natale, Santo Natale ! 4 - ACTA, vol. V, n. 1. — 30-1-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 50 NUNTII RADIOPHONICI I Ad Christifideles ex Australia et Nova Zelandia, cum novum Radiophonicae Stationis Vaticanae instrumentum inauguraretur ad illas longinquas regiones aetheriis emittendis undis. * Laudate Dominum, omnes gentes, laudate eum, omnes Suaviter commoto animi affectu alloquimur vos, 1 populi. dilecti filii ex Australia et Nova Zelandia. Fausto hoc die, dum Episcopi vestri Oecumenicae Synodo adsunt, novum instrumentum emittendis radiophonicis undis auspicamur, cuius ope validior sonorum propagatio ad vos, simulque ad Extremi Orientis plagas, e Nostra Vaticana Statione cotidie destinabitur. Domestica vestra quodammodo intrantes limina, paterna caritate imprimis vos amplectimur, ac dulcissimis ipsius Divini Redemptoris consalutamus verbis : « Pax huic domui ! Pax vobis ! » . 2 0 vere laudandus Deus, quod, hodiernae technicae artis progressionibus, singularis Nobis praebetur opportunitas vos veluti coram excipiendi, ut Nostra omina faciamus. Huic benevolentiae significationi vestros quoque filios adiungimus, qui Romae e Pontificio Collegio Urbaniano de Propaganda Fide, in monte Ianiculo sito, radiophonicas antemnas sese e Vaticano monte sublime extollentes conspiciunt. Hi nunc pietati atque ecclesiasticis studiis alacriter dant operam, ut, cum domum reverterint, viva Ecclesiae vox apud vos aliquando sint. Dilecti filii. Vobis enixas agimus gratias, qui liberalitate vestra, munificis collatis auxiliis radiophonicum hoc instrumentum Nobis muneri dedistis, ut veritati et caritati, latius per terrarum orbem diffundendis, inserviret. Praeclarum vobis meritum comparastis : etenim, mirifica huiusmodi humani ingenii opera, in quibus splendidiores micant divinae virtutis veluti scintillulae, cum Christo mancipata sunt, civili consortioni ingentes suppeditant utilitates, mutuas populorum necessitudines fovent, pacem aiunt atque concordiam. * Die 27 Novembris mensis a. 1962. Ps. 116, 1. 1 2 Matth. 10, 12; Io. 20, 19, 21. Acta Ioannis Pp. XXIII 51 Quapropter haud modico oblectamento animus Noster perfunditur. Romae Oecumenicum Concilium celebratur, cui sollertes vestri Pastores, tot terrae marisque intervallis superatis, unanimi intersunt. Amplissimus hic coetus nil aliud quaerit, nil antiquius habet, quam ut — quemadmodum per aetherias etiam undas Christus annuntiatur — ita universae hominum familiae sanctissimum Iesu Nomen praedicetur, ab eaque debito excolatur honore : nomen eius dicimus, qui vocatur « Admirabilis, Consiliarius, Deus fortis, pater futuri saeculi, princeps pacis». 3 Hoc est certissimum salutis praesidium, in quo secura prosperitatis spes, actuosa voluntatum consensio, et pax vera consistunt. Hoc est impraesentiarum Ecclesiae Sanctae fulgentissimum munus, in quo vos etiam, dilecti filii, partem habetis vestram, siquidem maternae sollicitudinis efficientia in prompto filiorum obsequio innititur. Quam ob rem vos paterno animo hortamur, ut omnium virtutum certatione atque exercitatione fidelissimos christiani nominis testes in praenobili Natione vestra vos continenter praestetis. (( Deus autem spei repleat vos omni gaudio et pace in credendo, ut abundetis in spe et virtute Spiritus Sancti » . 4 Quae vota dum expromimus, omnia laeta ac salutaria a Deo vobis percupimus, uberrima caelestia dona puerulis vestris, infirmis, aetate provectis praesertim invocantes, quorum amantissimum pignus esto Apostolica Nostra Benedictio. II Nocte Nativitatis Domini datus, Eucharistico sacrificio in sacello privatarum aedium a Beatissimo Patre peracto. * Venerabili Fratelli, diletti figli. Questa Messa in nocte nativitatis Domini santifica le più care intimità delle anime, che aspirano a ciò che è sostanza viva di unione con Cristo : cioè religione sincera, liturgia ben penetrata e anelito di cristiana perfezione. Lo avvertiamo in quest'ora di soave raccoglimento, sotto lo sguardo del Divino Infante ! In realtà, a Natale i grandi problemi della vita sociale e individuale vengono accostati alla culla di Betlemme, mentre gli Angeli invitano a 3 4 Is. 9, 6. Rom. 15, 13. * Die 24 Decembris mensis a. 1962 (xxii circiter diei hora). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 52 dar gloria a Dio, gloria a Cristo redentore e salvatore, ed a scuotere gioiosamente le buone volontà per la celebrazione della pace universale. Grande dono, grande ricchezza in vero, è questo della pace del mondo, che alla pace anela. Lo abbiamo ripetuto nel radiomessaggio natalizio, e Ci piace ringraziare il Signore che l'ha fatto ben accogliere da un capo agl'altro della terra, a conforto di quella luce di speranza che sta accesa e sollevata sopra tutte le nazioni. Per la conservazione e il perfezionamento di questo dono celeste vuol continuare la supplicazione universale, mentre si sta facendo più attento e prudente ogni movimento di pensiero, di parola, di attività e si moltiplicano in ^gni campo gli sforzi e gli accorgimenti per allontanare o superare gli ostacoli, conoscere e togliere le cause che provocano conflitti. Vogliate comprenderci, diletti figli, se per la Messa di Natale, anche in questa notte come negli anni passati, alle vòlte maestose dei templi romani, abbiamo preferito la semplicità della Nostra cappella privata, come a lasciarci avvolgere dall'ambiente delle umili chiese di campagna e di montagna, e degli innumerevoli Istituti di assistenza sociale, che sono rifugio della innocenza povera e derelitta, conforto e raddolcìmento di lacrime ascose, riparazione di ingiustizie palesi o non sufficientémente dimostrate. E anche a voi pensiamo, cari malati, cari anziani, che soffrite dolori e solitudine; che dolore e solitudine riuscite a volgere a grande merito per voi e a propiziazione di bene per l'umanità. Ci sono inoltre circostanze e situazioni che in questa solennità rendono più evidente ed accorato il contrasto con il gaudio del Natale. Richiamo efficace non a deprimere il servizio che rendiamo alla verità e alla giustizia, non a dimenticare l'immenso bene compiuto dalle anime rette, che hanno scelto di far onore alla legge divina e all'Evangelo santo ; ma ad incoraggiare le buone energie per riparare i torti e riaccendere nel mondo il libero slancio del fervore religioso e delle tradizioni piissime dei padri, a gioia serena del Natale. Figli diletti, accanto alla culla del Nato Bambino, del Figlio di Dio fatto uomo, ogni uomo che cammina quaggiù riflette con coscienza aperta e schietta che al varco supremo gli sarà chiesto stretto conto del dono della vita ; e questa avrà sanzione definitiva di merito o di castigo, di gloria o di abbominazione. È di qua, dunque, dalla consapevolezza di questo rendiconto che si misura la partecipazione dei cristiani, e di tutti gli uomini al grande Acta Ioannis Pp. XXIII 53 mistero che commemoriamo in questa notte; di qua viene l'auspicio, perchè dalla luce del Verbo di Dio le civiltà umane ricevano la scintilla che le può portare a fulgore più vivo, a beneficio delle genti. Intorno alla culla di Gesù gli Angeli suoi cantarono pace. E chi credette al messaggio celeste e gli fece onore ebbe gloria e letizia. Così ieri ; come sarà sempre nei secoli. La storia di Gesù si perenna. Beato chi la intende e ne attinge grazia, robustezza e benedizione. Amen, amen. NUNTIUS SCRIPTO DATUS Christifidelibus cunctoque populo Hungaricae Nationis missus et a Sacris Praesulibus, qui primis Oecumenicae Synodi coetibus interfuerunt, allatus. Concilii Oecumenici Vaticani II celebratio Nobis opportunitatem praebet salutandi universum Hungariae populum, peculiarique modo Catholicae Ecclesiae filiis Nostrum significandi amorem paternamque benevolentiam. Sciant dilecti huius Nationis christifideles, Nos ad eos curas cogitationesque sine intermissione convertere, atque iugibus flagran tissimisque precibus eos cotidie Deo commendare. Utinam in proximis Concilii Oecumenici coetibus liceat Nobis aliorum quoque huius Nationis Episcoporum grata recreari praesentia, laetique Nobis illinc nuntii afferantur de rei catholicae condicione ! Dum suavem hanc spem fovemus, singulis universis Hungariae dioecesibus earumque clero et populo Apostolicam Benedictionem, serenae pacis spei et perseverantiae in christiana professione auspicem, peramanter in Domino impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die VIII mensis Decembris, in sollemnitate Immaculatae Deiparae Virginis, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quinto. I O A N N E S PP. X X I I I Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 54 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i CHILLANENSIS - TALCENSIS - LINARENSIS DECRETUM De finium immutatione Maiori Christifidelium bono apprime prospiciens Exdmus P. D. Caietanus Alibrandi, Archiepiscopus titularis Bindaeus, in Republica Chilensi Apostolicus Nuntius, ab Apostolica Sede enixe expostulavit ut limites quibus in praesens dioeceses Chillanensis, Talcensis et Linarensis circumscribuntur aliquantulum immutarentur ac aptius disponerentur, ita quidem ut ecclesiastici fines cum civilibus limitibus deinde conveniant. Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto Excmorum quorum interest Ordinariorum, rata huiusmodi immutationes aeternae animarum saluti cessuras, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne, Divina Providentia Pp. X X I I I , tributarum, oblatis precibus benigne annuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto: 1. a dioecesi Chillanensi separat territoria paroeciarum infra recensitarum : San Pedro, San Alfonso, San Francisco, in urbe vulgo quenes exstantes, necnon Guranipe, Cau- Chanco, Sauzal et Pocillas, eadem- que perpetuo adnectit dioecesi Linarensi; 2. a dioecesi Talcensi distrahit paroeciam cui nomen Puta illamque perpetuo dioecesi Linarensi attribuit ; 3. a dioecesi Linarensi denique distrahit partem territorii civilis provinciae Talcensis, in fines eiusdem dioecesis ad septentrionem et orientem adnectit. solem patentem, illamque in posterum dioecesi Talcensi Sacra Congregatio Consistorialis 55 Mandat insuper Sacra Congregatio Consistorialis ut, documenta et acta praefatorum territoriorum clericos, fideles et bona temporalia respicientia a Curia a qua ad Curiam cui illa nuper aggregata sunt quam primum transmittantur. Ad clerum vero quod attinet statuit ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio ecclesiasticum beneficium vel officium legitime detinent; ceteri autem clerici Seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incardinentur in cuius territorio legitimum habeant domicilium. Ad haec omnia exsecutioni mandanda eadem Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Excmum P. D. Caietanum Alibrandi deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamden Sacram Congregationem, quam primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 8 Maii anno 1962. CAROLUS Card. CONPALONIERI, a Secretis L. ® S. f Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor II REIPUBLICAE DOMINICANAE DECRETUM Nominationis Vicarii Castrensis Decreto dato die 8 mensis Decembris anno 1962, Sacra Congregatio Consistorialis Excmum P. D. Octavium Antonium Beras, Archiepiscopum Sancti Dominici, Reipublicae nominavit ac constituit Vicarium Dominicanae. Castrensem Acta Apostolicae ßedis - Commentarium Officiale 56 ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (SECTIO DE INDULGENTIIS) DECRETUM Invocatio ad Beatam Mariam Virginem Indulgentiis ditatur Ssmus D. N. Ioannes Div. Prov. Pp. X X I I I , in Audientia infra scripto Cardinali Paenitentiario Maiori die 3 mensis Ianuarii vertentis anni concessa, benigne dilargiri dignatus est Indulgentias quae sequuntur : 1) partialem trecentorum dierum ab omnibus christifidelibus saltem corde contrito acquirendam, si invocationem : « O Maria, Madre e Regina delle famiglie cristiane, prega per noi » devote recitaverint; 2) plenariam, suetis condicionibus, ab ipsis semel in mense lucrandam, si quotidie per integrum mensem eandem recitationem pia mente peregerint. Praesenti in perpetuum valituro absque ulla Apostolicarum Litterarum in forma brevi expeditione. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, e S. Paenitentiaria Apost., die 9 Ianuarii 1963. F. Card. CENTO, Paenitentiarius Maior L. © S. I. Sessolo, Regens Diarium Romanae Curiae 57 DIARIUM ROMANAE CURIAE Domenica 16 dicembre 1 9 6 2 , il Santo Padre Giovanni XXIII ha ricevuto in Visita Ufficiale Sua Maestà MWAMBUTSA I V , Mwami del Burundi. Sabato 5 gennaio 1 9 6 3 , il Santo Padre Giovanni XXIII ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Dott. HABIBTJR RAHMAN, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario del Pakistan. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio : 11 settembre 1962. S. E. Revma Monsig. Browne Michele, Vescovo di Galway e Kilmacduagh. 27 novembre » S. E. Revma Monsig. Babini Paolo, Vescovo di Forlì. 4 dicembre » S. E. Revma Monsig. González y Robleto Vincenzo Alessandro, Arcivescovo di Managua. Protonotari 19 giugno » » Apostolici 1962. Monsig. Monsig. » 25 settembre » Monsig. 1 ottobre » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. Monsig. » 26 novembre » Monsig. 27 » » Monsig. » » » Monsig. Monsig. » 23 ad instar participantium : Long Giacomo (Christchurch). Tappe Walter J. (Santa Rosa). Cardijn Giuseppe (Malines-Bruxelles). Pierangeli Enrico (Tolentino). Guglielmotti Pietro (Vallo di Lucania). Signorelli Francesco (Vallo di Lucania). Tinello Francesco (Squillace). Bilczewski Casimiro (Breslavia). Deegan Tommaso J., (New York). Donnellan Tommaso A. (New York). Jeffers Vincenzo W. (New York). 58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 27 novembre 1962. Monsig. O'Connor Guglielmo R. (New York). » » » Monsig. Waterson Edoardo J. (New York). 4 dicembre » Monsig. Milik Carlo (Katowice). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare. Prelati Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » Monsig. 27 settembre Monsig. 8 dicembre » » Monsig. 23 » 19 maggio 1962. Monsig. » Monsig. 8 giugno » Monsig. » » » JMonsig. 16 Monsig. » » Monsig. » » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » 23 Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » 23 febbraio 1961. » » » » » » » » » » » 23 giugno » » » » » » » 21 luglio Domestici di Sua Santità: Brocke Carlo (Paderborn). Kampmann Teodoro (Paderborn). Kopp Clemente (Paderborn). Schwingenheuer Antonio (Paderborn). Stakemeier Edoardo (Paderborn). Becker Giovanni Guglielmo (Köln). Boskamp Carlo (Köln). Lewen Pietro (Köln). Willi Antonio (Chur). Cantin Edoardo (Fribourg - Suisse). Rivera Ernesto (Talea). Schöllgen Werner (Köln). Jüssen Claudio (Freiburg im Breisgau). Hirschberger Giovanni (Limburg). Backes Ignazio (Trier). Bellavance Giuseppe (Saint Boniface). Empson Carlo (Saint Boniface). Dufty Edoardo (Bridgeport). Gocki Antonio Giuseppe (Regina). Kinlin Pietro Stefano (Regina). Murray Giacomo Athol (Regina). Poirier Ermenegildo (Regina). Schachtel Francesco G. (Regina). Becker Ervino (Santa Rosa in California). Tillman Clyde (Santa Rosa in California). Walsh Michele (Santa Rosa in California). Blake Giuseppe (New York). Breen Enrico (New York). Caramanno Giuseppe (New York). Cunningham Giovanni (New York). Farrell Tommaso (New York). Harrington Giovanni (New York). Julian Vincenzo (New York). Kellenberg Edoardo (New York). Kennedy Giuseppe (New York). Leddy Giacomo (New York). McKinney Giorgio (New York). McMahon Andrea (New York). O'Connor Giuseppe (New York). Pietrzyk Stanislao (New York). Storni Adriano (New York). Diarium Romanae Curiae 1962. Monsig. Monsig. » Monsig. » » 13 luglio » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. » » » Monsig. 4 agosto » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. Monsig. 11 » » » » Monsig. » » » Monsig. Monsig. 18 » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. 25 » Monsig. 17 settembre » Monsig. Monsig. » » » » Monsig. 21 » Monsig. » » Monsig. Monsig. » » Monsig. » » Monsig. 28 » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. Monsig. 23 giugno Camerieri 59 Tully Giacomo (New York). McNulty Francesco (Scranton). Pilny Giuseppe (Scranton). Ausdenmore Enrico (Cincinnati). Evans Ferdinando (Cincinnati). Graham Edoardo (Cincinnati). Hoban Giacomo (Cincinnati). Etchegaray Ruggero (Bayonne). Solimano Lorenzo (Chiavari). Trofello Giovanni Battista (Chiavari). Streif! Giovanni (Nancy). Silvestri Quinto (Ferrara). Ghirardotti Carlo (Saluzzo). Dumas Luciano (Québec). Rocereto Giuseppe (Caiazzo). Punzi Giovanni (Monopoli). Forte Domenico (Udine). Bigarella Mario (Vicenza). De Franceschi Nicola (Albano). Di Biagio Agostino (Amelia). Spina Antonio (Porto e Santa Rufina) Onofri Michele (Tivoli). Villalobos Olegario (Maracaibo). Liguori Alfonso (Napoli). Martorelli Luigi (Napoli). Salerno Giuseppe (Napoli). Minestrini Ettore (Perugia). Piras Bacchisio (Alghero). Damiano Domenico (Policastro). Di Leo Rocco (Vallo di Lucania). Errico Mauro (Vallo di Lucania). Panzuto Giovanni (Vallo di Lucania). segreti soprannumerari di Sua Santità : 15 luglio 1960. Monsig. Leite Giovanni Vincenzo (Santos). 2 settembre » Monsig. Zanetti Alessandro (Santos). 27 ottobre » Monsig. Feer Carlo (Basel e Lugano). 23 giugno 1961. Monsig. Kowalski Giuseppe (Köln). 29 » » Monsig. Fuchs Alfonso (Basel e Lugano). 21 luglio » Monsig. Gonzalez Gustavo (Talea). » » » Monsig. Salazar Luigi (Talea). » » » Monsig. Salman Enrico (Talea). 6 agosto » Monsig. Schniederttins Filippo (Paderborn). 8 dicembre » Monsig. Ludwa Riccardo (Chur). » » » Monsig. Maranta Reto (Chur). 13 gennaio 1962. Monsig. Gutmann Giuseppe (Fulda). 20 » » Monsig. Ganse Francesco Giorgio (Breslavia). » » » Monsig. Mardones Stuardo Emanuele (Conception - Chile). » » » Monsig. Ríos Muñoz Oscar (Conception - Chile). 60 20 gennaio » » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1962. Monsig. Eo jas Espinoza Emilio (Conception - Chile). » Monsig. Rojas Espinoza Giorgio Umberto (Conception Chile). » » » Monsig. Koll Romano (Trier). 27 » » Monsig. Werner Ginseppe Maria (Fulda). 2 marzo » Monsig. Crescenti Giuseppe G. C. (Santos). » » » Monsig. Pestana Emanuele (Santos). » » » Monsig. Santos Oscar Junior (Santos). 17 » » Monsig. González Campón Gesù (Linares). » » » Monsig. Ruíz Zúñiga Raffaele (Linares). 8 giugno » Monsig. Szoka Edmondo (Marquette). 16 » » Monsig. Devine* Giacomo (Bridgeport). » » » Monsig. Cox Geraldo (Santa Rosa in California). » » » Monsig. Farrel Giovanni (Santa Rosa in California). 23 » » Monsig. Gallagher Tommaso (New York). » » » Monsig. Head Edoardo (New York). » » » Monsig. McCormack Guglielmo (New York). » » » Monsig. Quinn Giuseppe (New York). 13 luglio » Monsig. Klockel Enrico (Cincinnati). » » » Monsig. Tensing Roberto (Cincinnati). » » » Monsig. Walter Lorenzo (Cincinnati). » » » Monsig. Galles Francesco (Wlnona). » » » Monsig. Habiger Giacomo (Winona). 21 » » Monsig. Dellepoort Giovanni Giuseppe (Breda). 4 agosto » Monsig. Meléndez Nicola Alfredo (Ambato). » » » Monsig. Váscones y Andrade Giuseppe (Ambato). 11 » » Monsig. Balice Giovanni (Larino). » » » Monsig. Di Stefano Giuseppe (Larino). » » » Monsig. Silvestris Nicola (Larino). » » » Monsig. Carnevale Maffé Carlo (Vigevano). 18 » » Monsig. Di Bello Agostino (Castellaneta). » » » Monsig. Mastrorocco Nicola (Castellaneta). » » » Monsig. Carbonara Nicola (Monopoli). 25 ' » » Monsig. Beggi Sante (Reggio Emilia). » » » Monsig. Gregori Guglielmo (Reggio Emilia). » » » Monsig. lotti Pietro (Reggio Emilia). » » » Monsig. Mora Giuseppe (Reggio Emilia). » » » Monsig. Pederzoli Dante (Reggio Emilia). 1 settembre » Monsig. Paternello Angelo (Lecce). » » » Monsig. Spina Nicola (Ripatransone). 8 » » Monsig. Nardelli Antonio (Nepi e Sutri). » » » Monsig. Bennardis Angelo (Rossano). 21 » » Monsig. Cuffaro Giuseppe (Agrigento). » » » Monsig. Di Caro Francesco (Agrigento). » » » Monsig. Fontana Giuseppe (Agrigento). » » » Monsig. Minnella Giuseppe (Agrigento). » » » Monsig. Padalino Antonio (Agrigento). » » » Monsig. Urso Giuseppe (Agrigento). » » » Monsig. Pagano Antonio (Napoli). Diarium Romanae Curiae 61 28 settembre 1962. Monsig. Zolo Carmelo (Alghero). » » » Monsig. Accardi Luciano (Trapani). » » » Monsig. Campanile Antonio (Trapani). » » » Monsig. Cassisa Salvatore (Trapani). » » » Monsig. Manuguerra Michele (Trapani). » » » Monsig. Tosto Andrea (Trapani). » » » Monsig. De Marco Virginio (Vallo di Lucania). » » » Monsig. Nicoletti Pietro (Vallo di Lucania). Cameriere segreto di Spada e Cappa di numero di Sua Santità: 6 ottobre 1962. Il Marchese Grossi di Camporsevoli Roberto (Roma). Camerieri segreti soprannumerari di Spada e'Cappa di Sua Santità: 20 ottobre 1961. Il sig. Meile Guglielmo (Basel e Lugano). 21 settembre 1962. Il sig. Dragonetti de Torres dei Marchesi Cosimo (Roma). } Cameriere d onore in alito paonazzo di Sua Santità: 6 ottobre 1962. Monsig. Bellomia Natale (Noto). Cameriere d'onore soprannumerario di Spada e Cappa di Sua Santità : 21 settembre 1962. Il sig. Giuseppe Mirisola di Torresanto (Roma). ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : II Collare dell'Ordine Piano: 7 dicembre 1962. A Sua Maestà Mwambutsa IV, Mwami del Burundi. La Gran Croce dell'Ordine Piano : 7 dicembre 1962. A S. E. il sig. Nimubona Lorgio, Ministro degli Affari Esteri del Burundi. La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 4 dicembre 1962. Al Barone Raitz von Frentz Edmondo (Köln). 7 » » Al sig. Ndenzako Leone, Gran Maresciallo di Corte di Sua Maestà Mwambutsa IV, Re del Burundi. » » » Al sig. Katikati Felice, Ministro dell'Economia del Burundi. » » » Al sig. Baranyanka Carlo, Ministro del Burundi in Belgio. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 62 La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 11 dicembre 1962. Al sig. Cattelani Antonio (Roma). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 25 agosto 1962. Al sig. Azara Antonio (Roma). 21 settembre » Al sig. Arcami Giuseppe (Lodi). 17 ottobre Al sig. Salvi Francesco (Bergamo). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 1961. A l ' s i g . Von Blarer-Ziegler Carlo (Basel). » Al sig. Feilerer Carlo Gustavo (Köln). Al sig. Schroeder Ermanno (Köln). » » Al sig. Werhahn Guglielmo (Köln). 23 » 20 settembre Al sig. Muckermann Riccardo (Köln). 14 ottobre Al sig. Beverie Giuseppe (Rottenburg). 16 giugno 1962. Al sig. Culliton Edoardo Emmet (Regina). » » » Al sig. Kramer Roberto (Regina). 30 Al sig. Capizzi Edoardo (Agrigento). Al sig. Rigai Michele (Paris). » » Al sig. Decazes Elia (Bordeaux). 21 luglio » 11 agosto Al sig. Salem Giuseppe (Bairut dei Melchiti). » » » Al sig. Sehnaoui Antonio Elia (Bairut dei Melchiti) Al sig. Yervant der Hagopian Pietro (Stockholm). » Al sig. Trabulsi Giovanni (Zahlen e Furzol). » » 1 settembre Al sig. Lega Baldini Ruggero (Rimini). » » Al sig. Melito Archimede (Roma). » » » Al sig. Piazza Ugo (Roma). 21 Al sig. Grossi Gino (Pescia). 6 ottobre Al sig. Guerrieri Emanuele (Noto). » » Al sig. Cusani Lamberto (Parma). » » » Al sig. Masini Carlo Alberto (Roma). 28 15 aprile giugno La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare : 21 settembre 1962. Al sig. Melandri Ignazio (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di san 2 8 giugno » » » » 16 30 » » » 1962. Al » Al » Al » Al » Al » Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Gregorio Magno, classe civile: Sacchi Angelo (Viterbo e Tuscania). Jentjens Teodoro Guglielmo (Roermond). Melchers Luigi Giovanni M. (Rotterdam). Conture Rolando (Saint Boniface). Mulier Celeste (Saint Boniface). McLachlan Giorgio (Bridgeport). Cousineau Osia (Saint-Hyacinthe). Diarium Romanae Curiae 63 21 luglio 1962. Al sig. Mutsaerts Emanuele V. G. (Haarlem). Al sig. Mignan Edoardo (Paris). 11 agosto Al sig. Roberto Umberto (Roma). 1 settembre Al sig. Attanasio Giuseppe (Faenza). 8 » » » Al sig. Conti Enrico (Faenza). » » » Al sig. Gualdrini Antonio (Faenza). 21 » » Al sig. Pucci Carmelo (Pescia). 28 » » Al sig. Sabatini Aldo (Siena). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 21 luglio 1962. Al sig. Lindermann Ermanno (Sankt Pölten). Al sig. Donati Aldo (Roma). 28 settembre » » » » Al sig. Mor lino Tommaso (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 1961. Al sig. 1962. Al sig. » » » Al sig. 21 luglio Al sig. 4 agosto Al sig. » » » » Al sig. 11 » » Al sig. » » » Al sig. 21 settembre Al sig. » » » Al sig. » Al sig. 28 » Al sig. » Al sig. Al sig. » » » » Al sig. Al sig. » » » » Al sig. » » » Al sig. Al sig. » » Al sig. » Al sig. » » » Al sig. » Al sig. 6 ottobre Al sig. Al sig. Al sig. » Al sig. » 18 16 agosto giugno de Fürstenberg Leopoldo (Paderborn). Deis Pietro Stanislao (Regina). Miller Giuseppe (Regina). Bergamini Arturo (Modena). Tornasi Armando (Roma). Trivelloni Nicola (Velletri). Briani Narciso (Padova). Raffa Ernesto (Perugia). Marchetti Angiolo (Pescia). Nuti Giulio (Pescia). Baffaelli Fernando (Pescia). Boustani Jalil Rizkallah (Alep dei Melchiti) Homsi Edmondo Alberto (Alep dei Melchiti). Antaki Fathi Giorgio (Alep dei Melchiti). Airoldi Mario (Milano). Balzarini Felice (Milano). Baroni Guido (Milano). De Luca Salvatore (Milano). Gandini Pietro (Milano). Gatti Amerigo (Milano). Tacchi Giorgio (Milano). Augenti Giacomo (Roma). Marrone Decio Attilio (Trapani). Caglio Eugenio (Milano). Fumagalli Carlo (Milano). Noto Salvatore Adamo (Noto). Ricci Cesare (Siena). Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 25 agosto 1961. Al sig. Lucas Bernardo (Münster). 14 ottobre » Al sig. De Fremery Ermanno Massimiliano (San Isidro). 17 novembre » Al sig. Feldhofi! Guglielmo (Köln). » » » Al sig. Pollmeyer Ermanno (Köln). 64 31 11 » 25 8 » 16 » 23 » » 30 13 » 21 4 11 » » 21 28 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale marzo 1962. Al sig. Heiss Carlo (Augsburg). maggio » Al sig. Guíñez Guíñez Osvaldo (Araucania). » » Al sig. Horn Rademacher Ottone (Araucania). » » Al sig. Di Cesare Bernardino (Penne-Pescara). giugno » Al sig. Hilaire Ruggero (Les Cayes). » » Al sig. Nicolas Giorgio (Les Cayes). » » Al sig. Le Vine Sidney (New York). *> » » Al sig. Meissen Michele Pietro (Rotterdam). » » Al sig. Ballering Enrico Ermanno (Rotterdam). » » Al sig. De Haas Giovanni (Utrecht). » » Al sig. Luyf Giovanni Antonio (Utrecht). » » Al sig. Gangarossa Giuseppe (Agrigento), luglio » Al sig. Kemp Pietro (Haarlem). » » Al sig. Luykx Bernardo A. G. M. (Haarlem). » » Al sig. Akkermans Dionisio Leonardo (Rotterdam), agosto » Al sig. Pietra Raffaele (Roma). » » Al sig. Felicioli Gianfilippo (Camerino). » » Al sig. Vannini Antonio (Roma). » » Al sig. Ohlsson Guglielmo (Stockholm). settembre » Al sig. Gori Montanelli Paolo (Pescia). » » Al sig. Menozzi Icilio (Modena). ottobre » Al sig. Buongarzoni Nazareno (Macerata). NECROLOGIO 31 dicembre 1962. Monsig. Kerkhoft Louis-Joseph, Arcivescovo tit. di Serre. 6 gennaio 1963. Monsig. Arce Masias Carlos Alberto, Vescovo di Piura. 7 » » Monsig. Gremigni Gilla Vincenzo, Arcivescovo-Vescovo di Novara. 15 » » Monsig. Re Bernardino Salvatore, Vescovo di Lipari. 22 » » L'Emo Signor Cardinale Godfrey William, del titolo dei SS. Nereo ed Achilleo, Arcivescovo di Westminster. An. et vol. LV 28 Februarii 1963 (Ser. M, T. V) - N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA IOANNIS PP. XXIII IN SOLLEMNI CANONIZATIONE Beati Vincentii Pallotti, Confessoris, conditoris Societatis Apostolatus Catholici, die XX mensis Ianuarii, dominica secunda post Epiphaniam, anno MCMLXin Ad in Basilica Vaticana peracta. postulationem instanter, Advocatum Sacri S. Cardinali Larraona, R. Revmus E. D. Consistorii, Hamletus Tondini, instantius, a Viro Sacrae ab instantissime Eminentissimo Rituum Epistulis factam, per Arcadio Congregationis ad Principes, Maria Praefecto, Sanctitatis Suae nomine haec respondit : Quod vos paucis postulavistis, Beatum videlicet Vincentium Pallotti, :sacerdotem Romanum, summis religionis decorari honoribus, idem non una de causa Antistes sacrorum Maximus exoptat. Hoc namque primum a Summo Pontifice quodammodo poscere videntur cum huius viri integerrimi praecellens in omni genere virtus, tum mirae res supra naturae vim et ordinem, omnipotente Deo concedente, ab eo effectae. Sed sollemnem hanc consecrationem eo etiam expetit Augustus Pontifex, quod uberrimum fructum ex ea esse capturos confidit potissimum catholicae Ecclesiae sacerdotes, quippe qui in Beati Vincentii vitam, veluti in speculum, posthac intueri possint. Siquidem hic Dei administer, vivae bonitatis imago, quem Romani -cleri decus et ornamentum iure optimo appellaverunt, in iis animi eni5 - ACTA, vol. V, n. 2. — 28-2-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 66 tuit virtutibus, quibus omni tempore necesse est fulgeant qui divinis rebus praesunt, easque in sacro munere sustinendo agendi rationes secutus est, quas aetate bac nostra non minus humana societas quam Ecclesia sancta ab iisdem proprio quodam titulo desiderant, efflagitant. Totus in Christo Iesu, aeterno sacerdote, collocatus et conditus, ante omnia incredibili flagravit religiosae pietatis ardore; ex qua, ut par erat cum proximorum amorem duxisset singularem, nihil omnino praef termisit, quod eorum salutis quaerendae causa temptari posset. Nam benigne egentibus et tenuioribus semper fecit ; auxilium aegrotis, vinctis, condemnatis capitis tulit; adulescentes, operarios et opifices omni industria erudivit educavitque; laicos homines cuiusvis aetatis, cuiusvis condicionis ad operam Episcopis et sacerdotibus navandam tanto studio incendit, ut a Pio XI Pontifice Maximo Actionis Catholicae antesignanus sit merito praedicatus; denique in clericorum animis ad sanctimoniam conformandis curas omne genus locavit. Quibus ex rebus facile quivis intellegit quam congruenter Augustus Pontifex animum induxerit, Beato Vincentio in Sanctorum Caelitum albo ascripto, altaris administris praesidium pariter et exemplum proponere. Hoc igitur Christi in terris Vicarius mox est facturus, postquam nempe una vobiscum, qui adestis, Divino Spiritui supplicaverit, ut consilii lucem suae menti, gravissimo huius horae momento, porrigat. Certissimum ergo Summi Pontificis oraculum, in quod error cadere nequit, pronis auribus accipiamus, de quo felicissima illa Hierusalem exsultat, ex quo Ecclesia mater, hisce in terris peregrinans, et novam sibi gloriam et novam despondet opem. Post cantatum hymnum Veni, in Cathedra sedens canonizationis mitramque formulam Creator Spiritus, gestans, sollemniter ceteris Summus Pontifex, omnibus pronuntiavit stantibus, hanc : Ad honorem Sanctae et individuae Trinitatis, ad exaltationem Fidei Catholicae et Christianae Religionis augmentum, auctoritate Domini nostri Iesu Christi, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli, ac Nostra : matura deliberatione praehabita, et divina ope saepius implorata, ac de Venerabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Eomanae Ecclesiae Cardinalium, Patriarcharum, Archiepiscoporum et Episcoporum, in Urbe exsistentium, consilio, Beatum Vincentium Pallotti Sanctum esse de- Acta Ioannis Pp. XXIII 67 cernimus et definimus, ac Sanctorum catalogo adscribimus: statuentes illius memoriam quolibet anno die eius natali vicesima secunda Ianuarii inter Sanctos Confessores pia devotione recoli debere. In nomine Pa £ß tris et Fi Iii et Spiritus £B Sancti. Amen. Postea, praecinente Beatissimo Patre, ah universo clero populoque decantatus est hymnus Te Deum, quem haec subsecuta est SUMMI PONTIFICIS HOMILIA Sanctitatis fulgor hanc almam Urbem, catholici nominis arcem, pulcherrima quadam ac singulari nota semper distinxit. Id autem praesertim eo tempore contigisse videtur, postquam Concilii Oecumenici Vaticani Secundi celebratio felicibus auspiciis inchoata est; et hoc quidem tali splendore f actum est, qualem per saeculorum decursum Roma, quae tot amplissimosque cognovit fidei triumphus, umquam adhuc non vidit. Numquam enim in ecclesiasticae historiae fastis legimus tam ingentem Episcoporum multitudinem undique terrarum convenisse, atque in fulgenti hac Petrianae Basilicae maiestate tam praeclarum fidei, fraternae concordiae incensaeque pietatis praebuisse spectaculum. Numquam pariter hanc sanctam Dei civitatem, tamquam firmissimum catholicae veritatis propugnaculum, tanta reverentia tantaque exspectatione homines suspexerunt. Iamvero cum huiusmodi eventus granditate, qua ante omnium oculos Romanae Urbis sanctitas manifestius renidet, mirum in modum convenit sollemnis ritus, quo nuper beato Vincentio Pallotti Sanctorum Caelitum honores, exsultante universa christianorum familia, decernere placuit. Etenim de Romano cive agitur, qui vitae innocentia dilatandique Iesu Christi regni studio huius civitatis cleri rutilans exstitit ornamentum et decus. Eius nomen nova veluti gemma sacrum exornat diadema, quod Romanae Ecclesiae frontem redimit. Eiusque apostolici laboris testimonia, quae in patria sua passim supersunt, clarius confirmant, omni tempore sanctorum virorum altricem fuisse Romanam Urbem, quam Apostolorum Principes Petrus et Paulus atque innumera Martyrum multitudo suo profuso sanguine consecrarunt. Quod autem faustissimum hoc eventum in grave tempus Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 68 incidit, quo Oecumenica Synodus habetur, id profecto iucunda causa est, cur sperare liceat, uberiorum inde copiam salutarium fructuum profecturam esse. Scilicet confidimus fore ut hic spectatae virtutis et indefatigatae industriae vir, cuius grata adhuc vivit in Romana plebe recordatio, etiam atque etiam cives suos valeat infiammare ad illam animose et fortiter suscipiendam christianae vitae renovationem, ad quam grandis haec Ecclesiae hora omnes vehementer impellit. In inditum igitur hunc Caelitem venerabundi convertant oculos potissimum Nostrae huius dioecesis filii, Nobis sane carissimi, eiusque voce rursus salutariter incitati omni contentione nitantur coram tota christianorum societate avita illa Romana fide praestare, quam apertissime dilaudavit Paulus A p o stolus ; ita quidem ut Romam gentium magistram omnes populi agnoscant, non solum ob veritatis Cathedram, quae in hac Urbe divinitus constituta est, verum etiam ob morum integritatem, ob christianae caritatis ardorem, ob religiosae denique alacritatis studium. Quibus virtutibus Romani cives, ut suae ipsorum dignitati cumulate respondeant, omnibus publice privatimque exemplo praeire debent; quemadmodum sapienter Decessor Noster S. Leo Magnus hisce verbis monebat : Nam licet omnem Ecclesiam, quae in toto est orbe terrarum, cunctis oporteat florere virtutibus; vos tamen praecipue inter ceteros populos decet meritis pietatis excellere, quos in ipsa apostolicae petrae arce fundatos, et Dominus noster Iesus Christus cum omnibus redemit, et beatus Apostolus Petrus prae omnibus erudivit. 1 2 Risposte dei Santi in armonie terrene e celesti Venerabili Fratelli, diletti figli. 1 Mirabilis Deus in sanctis suis. Una delle consolazioni più intense, e insieme degli atti più solenni della vita pastorale del Vescovi di Roma, è il chiamare i Santi ai supremi onori degli altari, e proporli alla venerazione di tutta la cristianità. E i Santi invero rispondono alla voce del Papa, da tutti i punti dell'orizzonte. 1 2 1 Rom. 1, 8. Sermo 2 in annivers. assumpt. suae. Ps. 67, 3 6 . Acta Ioannis Pp. XXIII &9 Da una parte sono armonie della terra, che, nel supremo magistero della Chiesa, esalta i suoi figli migliori, in letizia di santo entusiasmo j dall'altra, prendono sonorità piena le armonie perenni dei cieli, che palpitano come di nuove vibrazioni. È in questa consonanza di armonie terrene e celesti, e partecipando a entrambe, che spiccano le figure dei Santi secondo la parola del Salmo : Exsultabunt sancti in gloria : laetabuntur in cubilibus 2 suis. Oh, benedetti Santi nostri ! All'inizio della loro pubblica venerazione accade che prendano posto, come è naturale, le ragioni di singolare rapporto tra la gloria del Cielo e i bisogni della terra : rapporti di natura e di grazia, di storia e di tradizione, e anche di forme esterne di apostolato. Perchè attraverso questi rapporti passa la luce del Signore, che alcune anime solleva ai vertici della santità, e, nel proporle alla universale imitazione, rende più facile a tutte l'appressarsi alla perfezione cristiana. Oh ! la gioia del Nostro spirito per questa canonizzazione di San Vincenzo Pallotti, che viene a rallegrare la Chiesa ! Il Vescovo di Roma ne è specialmente preso perchè Egli sa di avere con Sè, per una più sacra intimità, il suo clero e il suo popolo. Vincenzo Pallótti, per la sua origine ed educazione romana, per la sua attività e per il fuoco da lui acceso e diffuso ovunque, è ben degno di venire associato — come semplice «Prete Romano» — ai nomi gloriosi dei martiri e dei santi, di cui Roma rifulge davanti al mondo ; ben a ragione egli entra nel novero di coloro che, venuti da tutte le spiagge della terra, qui raggiunsero il fastigio della gloria, si direbbe, come uno dei vogatori nella barca di Pietro ed obbedienti all'invito del Signore : mittentes retía in mare.* Agli inizi di questo anno 1963, il quattro di gennaio, con tocco personale di venerazione verso San Gaspare del Bufalo, nel giorno della sua festa, e nel piccolo tempio ove riposa il suo sacro corpo, Ci parve opportuno incoraggiare, particolarmente in questo anno del Sacro Concilio, un buon esercizio di devozione ai Santi, a quelli più legati a questa Città. A due settimane da quel gesto semplice e improvviso, ecco il rito solennissimo della odierna canonizzazione. San Vincenzo Pallotti non avrà discaro questo accostamento con San Gaspare del Bufalo, all'arrivo di questa sua esaltazione. Fu infatti familiare a lui, di cui confortò il pio transito, in esercizio di confessore ordinario, e delle cui virtù eroiche era stato testimone autorevole e vene* Ps. 149, 5. 3 Marc. 1, 16. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 70 ratissimo anche nel processo informativo : caso veramente raro. Il Prete Eomano che dà il voto informativo per la canonizzazione del Prete Romano ! Due sacerdoti Romani, dunque; due apostoli delle forme nuove di diffusióne in mezzo al popolo della dottrina santa; due operai instancabili, Che presso la Cattedra di Pietro, dove splende l'esercizio amabile e e attraente del governo universale della Santa Chiesa, misero in luce fulgidissima di esempio preclaro la parola di Gesù, che è fondamento di ogni attività apostolica: Bonus pastor, tonus 4 pastor! Tre sorgenti di luce nel solenne Rito Venerabili Fratelli e diletti figli, a comune edificazione e a spirituale profìtto dell'odierno rito, lasciateci proporre tre punti luminosi, che non solo da San Vincenzo Pallotti si dipartono, ma dalle memorie di beati e di santi, che i templi di Roma custodiscono, e dagli esempi di altri piissimi sacerdoti — per altro non proposti alla pubblica venerazione —, che passarono nelle parrocchie e nelle molte istituzioni veneratissimi e santifìcatori. 1. Onore al Clero Romano, per lo spirito pastorale che ha saputo custodire, e che rifulge nei suoi santi. 2. Insegnamento grande per tutti i tempi, in esaltazione del perenne evangelizare pauperibus misit me 5 di nostro Signore Gesù Cristo. 3. Incoraggiamento a proseguire con cuore grande sul solco millenàrio dell'evangelizzazione e del servizio pastorale. Tre pensieri come tre stelle dunque, che vogliono brillare di più intensa luce, proprio in questo tempo di Concilio Ecumenico, che rappresenta, innanzitutto per il clero, movimento di fervore ideale e di opere sante. I. Onore del Clero Romano Per amabile disposizione della divina Provvidenza — che qui trasse dai lidi dell'Oriente natio il Principe degli Apostoli, — Roma da venti secoli è la Sede del Successore di Pietro, che la venerazione universale dei fedeli chiama col dolce nome di padre : il Santo Padre. Quando si dice di una diocesi : vescovo santo, viene da sè che le si congiunga l'altra espressione : clero santo, sacerdoti santi. Questa congiunzione diventa il culmine dell'elogio : eco delle compiacenze celesti, 4 s Cfr. Io. 10, 1-16. Lue. 4, 18. Acta Ioannis Pp. XXIII 71 risonanza delle voci di benedizione cbe salgono dalla terra in onore della Chiesa di Cristo. A Roma il Vescovo è il Padre Santo. Intorno a Lni splendore di sacerdoti, che si dispiegano ad ornamento di eccelse virtù pastorali. Eccoci innanzi a San Vincenzo Pallotti. Un saggio di insigne santità che ai suoi tempi, non lontani da noi, ha fatto onore alla consegna, che gli veniva dalla appartenenza al clero della prima diocesi della cattolicità. Giustamente dai suoi contemporanei fu chiamato : Patriae decus et cleri! Sì, veramente il suo nome segnò un'epoca di risveglio, così in Roma, come in tutte le diocesi, battute nel secolo scorso dal vento di teorie nuove, di esigenze alcune legittime, ed altre alquanto scapigliate. Il fatto è questo : che, accanto al nobile e glorioso nome della Roma cattolica di quei tempi, in derivazione della sua testimonianza e attività, questa sempre prima diocesi del mondo per la sua dignità e responsabilità contasse da allora, e poi, decine di prelati, parroci, confessori e direttori di pie istituzioni, che misero in onore il volto del sacerdozio santo e santificatore. Oh, nomi benedetti dei cardinali Odelscalchi, Iacobini, Cassetta e Laurenti ; dei padri Raffaele Melia, Luciano Bandiera e Enrico Ghiselli, primi collaboratori del Pallotti; nomi dei prelati Giuseppe Piazza, Luigi Oreste Borgia, di padre Francesco Pitocchi e di altri e altri ancora, che amiamo veder chiamati oggi — con San Giovanni Battista De Rossi e con San Gaspare del Bufalo — a prendere anch'essi un posto pur non ufficiale, ma degno, accanto al nuovo Santo : questa gloria massima del ceto ecclesiastico Romano, per il cui onore essi tanto hanno lavorato, sacrificandosi fino alla morte ! È lo stesso spirito pastorale, che dall'antica fonte di dottrina e di esperienze trae gli elementi per la continuità di un'azione, che vuol essere religiosa nel senso più alto e completo, e non semplice esercizio di pratiche pie e di vivaci manifestazioni esteriori ; spirito pastorale animato dalla carità, secondo il programma che tre anni or sono avemmo l'occasione di tracciare ai Nostri sacerdoti nella sessione conclusiva del Sinodo Romano : « dalla amministrazione dei Sacramenti, che è distribuzione della grazia celeste che irrora e fa fiorire tutta la terra, alla direzione delle forme molteplici di benefìcio sociale : culto, insegnamento, assistenza, opere innumerevoli protese a tutte le svariate circostanze della vita umana, compito nobile e generoso, impiego santo e benedetto delle energie sacerdotali » . 0 6 A. A. S. LII, I960, p. 303. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 72 Tale è il titolo di amplissimo onore per S. Vincenzo Pallotti, « prete romano », la cui spirituale fisionomia si riverbera oggi con rispetto su tutto il clero dell'Urbe, del passato, del presente e — ne siamo ben sicuri — dell'avvenire. II. Insegnamento per tutti i tempi Una delle iscrizioni, dettate nel 1850 per Vincenzo Pallotti e posta intornò al suo tumulo, sintetizzava efficacemente la sua figura e la sua opera : Rudibus magistrum, egenis solatorem, patrem amatissirtium¿ Diletti figli, cambiano le situazioni di vario ordine sociale, ma le esigenze dello spirito umano permangono intatte ; e gli uomini di ogni tempo cercano nell'uomo di Dio, il dispensatore della verità, della consolazione, della bontà. Questo accostarsi alle necessità dei fratelli con animo di padre, e con fiducia incrollabile nell'aiuto della grazia celeste, produce sempre, se non subito, frutti copiosi. Talora, assecondando le regole della Provvidenza, conviene abbandonarsi alla trepidazione del seminare, lasciando ad altri la cura del raccogliere. L'apostolo non nutre .infatti preoccupazioni personali, nè Cerca la propria gloria, ma lavora per una ricompensa lontana ed eterna, contento di piacere a Dio solo, e di portare le anime, possibilmente tutte le anime, al suo amore misericordioso. Anche in questo il Pallotti rifulge: infatti, le molte opere, da lui avviate con occhio presago delle esigenze dei tempi, ma lasciate quasi in germe sul chiudersi, a 55 anni di età, della sua ancor giovane vita, stanno a testimoniare ai sacerdoti che Dio li vuole docili strumenti nelle sue mani, e niente altro; li vuole dispensatori fedeli e retti, e intimamente convinti di quella sapiente parola del Signore: servi inutiles 7 sumus; inutili, sì, ma operatori di spirituali prodigi nel santuario delle anime, anche delle più lontane, confidenti alla fine e sorrette dalla grazia divina. Constatazione consolante è questa, che deve sospingere ciascuno dal posto assegnatogli dalla volontà di Dio, a spendere se stesso e a moltiplicare cure preziose per il trionfo del Regno suo, senza cercare consolazioni immediate o frutti vistosi, con lo sguardo fìsso agli ampi orizzonti pastorali e missionari della Chiesa. L'avvenire sta nelle mani di Dio, e si apre pieno di promesse al compito, soprannaturale per eccellenza, di chi intende lavorare con fedeltà estrema, fino alla fine ; lavorare, con pazienza umile e prudente, nel campo del solo Padrone della messe. 7 Lue. 17, 10. Acta Ioannis Pp. XXIII 73 III. Incoraggiamento L'odierna glorificazione, quale invito essa è a tutti i sacerdoti a proseguire il cammino sul solco aperto da Gesù Cristo, redentore e maestro ; sul solco ripercorso in due millenni dai Santi ; invito a darsi all'opera prima e principale : che è santità di vita, per la santificazione delle anime. Questa caratteristica fu notata subito, in tutto il suo fascino, nella figura di San Vincenzo Pallotti. Un'altra delle iscrizioni, composte in suo onore, dice cheli suo esempio è stato raccolto come sacra consegna dai suoi contemporanei : (( Quae te suo aiebant sinu — caritas — et spes et alma veritas — iustitiaeque mis — sanctius soror — incorrupta instituendae — fides — nostris insidebunt ani- exemplar vitae ». Questo incoraggiamento alla santità si rinnova e acquista particolare risonanza — amiamo ripeterlo —- in questo anno del Concilio, che intende esaltare, con le altre, la nota della santità e dell'apostolato della Chiesa. San Vincenzo Pallotti è invitato, attraverso la sua glorificazione, a rinnovare il fervore di una attività pastorale, estesa a tutti i settori délia vita : a quelli, principalmente, che possono sfuggire all'azione ordinària ed immediata del parroco e del sacerdote in cura d'anime. Questa azione non si fonda su strumenti e avvedutezze umane, o su potenza di mezzi tecnici. Sa adoperarli, senza dubbio, ma soprattutto sa valutarli per quel poco che sono e che valgono. Fino a dire che la loro efficacia è nulla, ove manchi la preghiera, il culto eucaristico, la conoscenza approfondita delle Divine Scritture e del patrimonio sacro dell'ascetica cristiana. Tale è l'incoraggiamento commovente, che ci viene da San Vincenzo Pallotti e dalla schiera umile e generosa dei sacerdoti eletti, che illustrarono con lui, per virtù e zelo, il Clero Romano. Ciò è quanto dire : primato della preghiera e dello spirito soprannaturale; gerarchia bene intesa di tutti i valori, subordinando ogni altra esigenza a quella della santificazione, di sè e degli altri; studio sacerdotale per una efficace sacra predicazione, e per la direzione spirituale ; cura diretta delle anime, paziente e saggia, nel confessionale, nelle opere di apostolato e di azione sociale, lasciando ai collaboratori laici la sollecitudine di preoccupazioni più minute. In tal modo si può attendere più liberamente alla propria missione : Nos vero orationi et ministerio verbi instantes erimus.* È la via, tracciata dai Santi, che si propone ancor oggi nella pienezza del suo splendore di amabile attraimento per tutti i sacerdoti del mondo intero, e di docilità per i buoni fedeli. 8 Act. 6, 4 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 74 Gaudio e fervore delle schiere sacerdotali Venerabili Fratelli e diletti figli. In quest'ora solenne, l'animo vostro, lo sentiamo, si effonde con Noi nell'inno della riconoscenza al Signore per la vibrazione che ha voluto comunicarci, a edificazione e consolazione della Chiesa universale, e specialmente delle schiere sacerdotali, diffuse su tutti i punti della terra in esercizio di apostolato instancabile e ardente. È un'unico palpito di gratitudine, in cui, con i diletti figli del clero e del popolo Eomano, si fondono i sentimenti e le voci dei numerosi piissimi pellegrini, convenuti a questa solenne glorificazione dalla Germania, dall'Austria, dalla Svizzera, dall'Inghilterra e dagli Stati Uniti di America. È consolante vedere che la fiaccola, accesa qui in Roma da San Vincenzo Pallotti, ha dato per le mani della sua Congregazione, e continua a dare, bagliori in molti paesi del mondo ! Che canto trionfale è stato questo Te Deum per ringraziare la Trinità Santissima di quanto ha operato a benefìcio ed a fervore della Chiesa tutta per mezzo del novello Santo. Il nostro sguardo commosso si ferma sull'umile prete di Roma, associato oggi al corteo di tutti i Santi, sotto lo sguardo pio e benedetto della Madre di Gesù e nostra. Egli ci ha dato la prima nota. A noi elevare con ,lui oggi e sempre i nostri cuori a Dio. Una preghiera confidente e tutta particolare noi vogliamo qui infine presentare a Te, o nostro Santo Vincenzo Pallotti, gloria del clero Romano, che risplendi oggimaì in tutto l'incanto delle tue virtù. Piacciati intercedere per questo umile Vescovo di Roma, al cui spirito la tua glorificazione reca tanta letizia : di intercedere per i Suoi collaboratori della Curia e del Vicariato, per tutti i sacerdoti, particolarmente per la Congregazione dell'Apostolato Cattolico, che da Te prende un raggio di viva gloria. Tu che fosti instancabile apostolo, direttore di coscienze, suscitatore di entusiasmi santi, magnifico nelle molteplici intraprese, accendi di nuovo fervore tutti i ministri del Signore e questi collaboratori preziosi dell'apostolato cattolico; rendili pronti e aperti a ogni richiamo dei loro fratelli. Sempre e ovunque « sale della terra, e luce del mondo » , 9 intesi alla diffusione del buon profumo di Cristo, 10 siano apostoli di verità, di carità, di misericordia, siano educatori di cristiani esemplari, consultori degli umili e dei poveri, nella luce che si irradia da Gesù, buon pastore, salvatore delle anime e dei popoli. Amen. Amen. 9 10 Cfr. Matth. 5, 13, 14. Cfr. 2 Cor. 2, 15. Acta Ioannis Pp. XXIII 75 CONSTITUTIONES APOSTOLICAE •! DURANGENSIS E T A L I A R U M ( N A Y A R I A N A E DE IESU ET MARIA) Detractis quibusdam territoriis ab Ecclesiis Durangensi, Zacatecensi et Tepicensi, nova Praelatura « nullius » conditur, « Nayariana de Iesu et Maria » appellanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Venerabilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis idemque in Re publica Mexicana Apostolicus Delegatus, de christiana religione inter Indos proferenda, qui in eadem Natione incolunt, sollicitus, petiit ab hac Romana Sede ut divisis Ecclesiis Durangensi, Zacatecensi atque Tepicensi, nova ibidem Praelatura « nullius » conderetur. Quibus sane precibus volentes concedere, post rem bene reputatam locorumque Ordinarios Praesules sententiam rogatos, de Nostra apostolica auctoritate haec quae sequuntur statuimus atque iubemus. Ab archidioecesi Durangensi regionem separamus, quam cives vulgo Tepehuanés habitant, quaeque civiles districtus, quos « pueblos » vocant, complectitur : Taxacaringa, Xoconostle, Teneraca, Candelaria, Santa Maria Ocotlan, San Francisco Ocotlan, San Pedro Jicora, Buenavista, Buenaventura, Huazamqta, San Lucas, Milpillas Chico et Lajas ; a dioecesi vero Zacatecensi territorium detrahimus regionis Huichola, quam nempe indigenae coloni Huicholes frequentiores incolunt, civiles districtus seu « pueblos », qui sequuntur, comprehendentis : San Andrés Coaminata, Santa Catarina, San Sebastian, Guadalupe Ocotan et Tuxpan de Bolanös; a dioecesi denique Tepicensi regionem dividimus ab incolis Coras habitatam seu municipia Mayar et Huajicori, et civiles districtus hoc est « pueblos » : Santa Cruz, Sayacota, San Blasito, San Juan Corapa, Rosarito, San Juan Bautista et Teponahuaxtla. Quibus omnibus territoriis novam Praelaturam « nullius » condimus Nayarianctm de Iesu et 76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Maria nomine, cuius amplitudo civiles districtus aequabit seu « pueblos » e quibus coalescit. Itaque, si ad novam circumscriptionem respicias, eadem finitima erit: ad septemtrionem, archidioecesi Durangensi»; ad orientem solem, archidioecesi Durangensi atque dioecesi Zacatecensi; ad meridiem, archidioecesi Guadalaiarensi ac dioecesi Tepicensi; ad occasum denique solis, dioecesibus Tepicensi atque Mazatlanensi. Sedes novae Ecclesiae in urbe Nayar seu Iesus Maria collocabitur; templum que ibidem exstans B. M. V. a SS. Rosario dicatum ad gradum et dignitatem aedis praelaticiae tollimus, cum debitis privilegiis. Porro condita Praelatura archidioecesi Guadalaiarensi suffraganea erit ad normam sacrorum canonum. Curabit sacer Praesul, cui Ecclesia Nayariana de Iesu et Maria credetur gubernanda, ut Seminarium saltem minus in sua circumscriptione struatur pueris bonae spei excipiendis qui ad sacerdotium fuerint vocati. Quod iuxta normas fiat Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus atque ad leges iuris communis. Cum vero iuvenes adoleverint, qui meliores fuerint Romam mittantur, in Pontificio Collegio Piano Latino Americano philosophia atque sacra Theologia erudiendi. Mensam praelaticiam efficient : Curiae proventus, fidelium christianorum collationes; bonorum pars quae ad normam canonis 1500 C. I. C. novae praelaturae ob venient. Acta et documenta quae ad Sedem Nayarianam de Iesu et Maria adque fideles vel res respiciant, ad eius Curiam praelaticiam mittantur, ibique religiose custodiantur. Sacerdotes postremo qui, his Litteris ad effectum adductis, in eius territorio beneficium vel officium habeant, hi tamquam proprius Praelaturae clerus habeantur ; ceteri ei Ecclesiae addicantur, in qua legitime degant, sive clerici sive Seminarii tirones. Ceterum haec omnia fieri studebit venerabilis Frater Aloisius Raimondi vel quem ille delegaverit, factis debitis potestatibus. Qui vero rem egerit, documenta et acta exarari iubebit, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrum- Acta Ioannis Pp. XXIII 77 pere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertio decimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO 8. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar Iosephus Federici, Rossi, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tao., vol. CX, n. 8. II LUSAKENSIS (MONZENSIS) Quibusdam territoriis ab archidioecesi Lusakensi separatis, nova dioecesis conditur, « Monzensis » cognominanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Evangelium salutis, a Christo Dei Filio praedicatum, propagatum ab Apostolis, a ceteris christianae fidei praeconibus usque in ultimas terrae oras invectum, ita sane populis ac gentibus innotuit, ut iam nulla exstet natio tam remota, in qua evangelica tuba non laetissima voce pronuntia- i 78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale verit posse homines divino consilio, si credant atque ad christianae religionis placita vivant, per Christi mortem salvari. Inter autem populos, a quibus est christiana fides aequissime suscepta, Rhodesia est : quae est causa, cur sive venerabilis Frater Vido Dei Mestri, Archiepiscopus titulo Tuscamiensis et in Africa Orientali Apostolicus Delegatus, sive venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi Fidei Propagandae praepositi, censuerint bene fieri, si in eadem regione nova dioecesis constitueretur. Quam sententiam Nos probantes, re scilicet ante considerate reputata, haec quae sequuntur decernimus atque iubemus. Ab archidioecesi Lusakensi districtus, quos vocant, Namwala, Mazabuka, Chôma, Gwembe et ea pars districtus de Kalomo quae in finibus Lusakensis Ecclesiae sita est, separamus, quod territorium in praesens Southern Province populari lingua appellatur, ex eoque novam dioecesim constituimus Monzensem cognominandam, eandemque Pa- tribus e Societate Iesu concredendam, ad Nostrum tamen ët Apostolicae Sedis nutum. Hanc ergo Ecclesiam tangent : ad septemtrionem, archidioecesis Lusakensis, ad orientem solem et meridiem, pars territorii Rhodesiae meridionalis, ad occidentem, tandem, dioecesis Livingstoniensis. Placet porro conditam dioecesim metropolitanae Sedi Lusakensi esse suffraganeam, cuius Archiepiscopo sacer eius Praesul oboediet. Qui profecto in urbe Monze domicilium suum constituet, cathedra episcopalis dignitatis in templo Sacri Cordis Iesu, in eadem civitate exstante, collocata. Canonicorum Collegium condatur ; quod si statim fieri nequeat, Consultores dioecesani deligantur, qui Episcopum consilio atque ope iuvent. Item curet sacer Antistes cui Ecclesia regenda tradetur, ut Seminarium extruat, pueris excipiendis qui ad sacerdotium fuerint vocati; in iis enim est spes maxima dioecesium reposita. Ad regimen postremo quod attinet, ad administrationem dioecesis, ad electionem Vicarii Capitularis, Sede vacante, aliaque huiusmodi, leges Codicis I. C. serventur. His praeterea Litteris ad effectum deductis, documenta et acta, quae novam circumscriptionem respiciant, ad eius Curiam cito mittantur, ibique religiose serventur. Mensam episcopalem efficient: bona, si qua sint, quae Sedi Monzensi provenient, iuxta canonem 1500 C. I. C, Curiae proventus, populi collationes, pecunia quam mittere solet Sacra Congregatio Fidei Propagandae. Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Frater Vido Dei Mestri ad rem adducet, vel quem ille delegaverit, factis ad id necessariis potestatibus ; si vero illo tempore quo fieri debeant, alius eidem Delegationi praesit, hic mandata haec Nostra faciat. Re vero Acta Ioannis Pp. XXIII 79 acta, idem venerabilis Frater documenta exarari faciat, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem cito mittat. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per bas Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Eomae, apud S. Petrum, die decimo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO 8. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Caesar Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CIX, n. 26. H. Federici, Ferretti, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8,0 III BAMAKOËNSIS (SEGUENSIS) Detractis ab archidioecesi Bamakoënsi quibusdam territoriis, nova fundatur dioecesis, « Seguensis » nomine. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Sacra christiani populi regendi potestas, quam divinitus accepimus, id a Nobis requirit ut, si quando necessitas exigat, alias ex aliis ecclesiasticas condamus circumscriptiones. Quod cum Sacrum Consilium Fidei Propagandae, post auditos venerabiles Fratres Ioannem Baptistam Maury, Archiepiscopum titulo Laodicensem in Phrygia et Apostolicum in Africa Occidentali Delegatum, atque Petrum Ledere, Archiepiscopum Bamakoënsem, faciendum censuerit, latissimum nempe archidioecesis Bamakoënsis territorium esse dividendum, eandem Nos sententiam probantes ratamque habentes, ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. Ad archidioecesi Bamakoënsi totum territorium distrahimus, quod circumscriptiones administrativas quae dicuntur de Macina, Ségou et Dioila, atque pagos de Gouni et Dinan complectitur, ex iisque dioecesim constituimus, Seguensem appellandam et Missionariis Africae committendam, ad Nostrum scilicet et Apostolicae Sedis nutum. Nova cathedralis Ecclesia erit metropolitanae Sedi Bamakoënsi suffraganea; item sacer eius Antistes eiusdem Sedis Archiepiscopo obnoxius. Ad mensam quod attinet, ad Seminarium, ad regimen dioecesis ad aliaque huiusmodi, normae omnino serventur Codicis Iuris Canonici. Quod autem respicit Canonicorum Collegium, sinimus ut eorum loco Consultores dioecesani deligantur, a munere quidem cessaturi Canonicis rite constitutis. Documenta postremo et acta, quae ad dioecesim Seguensem spectant, ad eius Curiam episcopalem quam primum mittantur, ibidem in tabulario religiose custodienda. Ceterum, has Litteras Nostras venerabilis Frater Ioannes Baptista Maury, quem diximus, exsequi studebit, vel quem ille delegaverit, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum virum. Qui vero rem gesserit, idem acta et documenta actae rei exarari faciet, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; Acta Ioannis Pp. XXIII 81 ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitas nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus, Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel eorrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO 8. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar Iosephus Federici, Rossi, Proton. Aposi. Proton. Apost. Loco SB Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CIX, n. 50. IV CALIENSIS ( C A R T H A D E N S I S IN COLUMBIA) Diviso territorio dioecesis Caliensis, nova dioecesis conditur, « Carthadensis in Columbia » cognominanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ecclesiarum omnium sollicitudo, qua pro apostolico munere Nostro urgemur, id a Nobis exposcit ut, quae catholicae religioni provehendae et Regno Dei in terris adaugendo conferant, indefatigato studio promo6 - ACTA, vol. V, n. 2. — 28-2-1963. 82 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale veamus. Cum igitur venerabilis Frater Iosephus Paupini, Archiepiscopus titulo Sebastopolitanus in Abasgia et in Columbiana Republica Apostolicus Nuntius, a Nobis expostulaverit ut, quo satius christifidelium bono iii regione quam « Departamento Valle del Cauca » vocant, nova dioecesis conderetur, e territorio dioecesis Caliensis deducenda, post ánditos venerabiles Fratres S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi pro Negotiis Ecclesiasticis Extraordinariis praepositos sententiamque rogatum venerabilem Fratrem Albertum Uribe Urdaneta, Episcopum Caliensem, eorumque consensu suppleto qui in hac re aliquod ius vel habeant vel se putent habere, summa Nostra potestate sequentia decernimus. A territorio dioecesis Caliensis territoria separamus paroeciarum quae vulgari sermone cognominantur : El Águila, La Maria, Ansermanuevo, EI Cairo, Alban, Nuestra S.ra de la Pobreza et San Jorge in urbe cui nomen Cartago exstantes, Zaragoza, Ulloa, Alcalá, Toro, San Francisco, Argelia, Obando, Versalles, La Unión, La Victoria, Roldanillo, El Dovio, Zarzal, La Paila, Bolivar, Naranjal et La Primavera, ex iisque novam dioecesim constituimus quae Carthadensis in Colttmoia appellabitur iisdemque finibus cingetur quibus paroeciae quas diximus nunc terminantur. Nova igitur dioecesis erit confinis : ad septentrionem, dioecesi Pereiranae; ad orientem, dioecesibus Armeniensi et Palmiranae; ad meridiem, dioecesibus Palmiranae et Caliensi; ad occidentem, Vicariatui Apostolico Istminaënsi. Nuper erectae dioecesis caput urbs erit Cartago cognominata, templumque cathedrale erit aedes Deo in honorem B. M. V. de Monte Carmelo dicata, cui omnia iura, privilegia et honores damus ; Episcopo Carthadensi in Columbia onera insuper et obligationes imponimus, quibus residentes Episcopi adstringuntur. Inter quae memorare placet esse eum eiusque Ecclesia metropolitanae iurisdictioni Archiepiscopi Popayanensis obnoxium; obligatione Canoni- corum Collegium eligendi teneri, ad normas per aliud decretum Nostrum edendas : interea autem dioecesanos Consultores constituat, ad Iuris Canonici normas, qui sibi in regenda dioecesi assint. Mensam episcopalem efficient : Curiae emolumenta, liberae fidelium collationes, dos a civili Gubernio danda, eaque bonorum pars quae nuper erectae dioecesi ad normam canonis 1500 C. I. C. ob venient. Volumus insuper ut Episcopus Seminarium saltem minus quam primum fieri potest condat, iuvenibus excipiendis qui sacerdotio initiabuntur, iuxta regulas a Sacra Congregatione de Seminariis et Studiorum Universitatibus latas ; ex eo autem lecti iuvenes Romam mittantur, ut in Pontificio Collegio Piano Latino Americano philosophiae sacraeque theologiae disciplinis imbuantur. Ad Acta Ioannis Pp. XXIII 83 clerum quod attinet, simul ac hae Litterae Nostrae ad exitum adductae fuerint, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio beneficium vel officium ecclesiasticum habeant; ceteri vero clerici seminariique tirones ei in cuius territorio legitime degant. Quae demum ad regimen, administrationem, electionem Vicarii Capitularis, Sede vacante, attinent, cetera eiusmodi, ea omnia serventur quae Codex Iuris Canonici statuit. Acta denique et documenta novam dioecesim respicientia, ad eius Curiam episcopalem cito mittantur, religiose in tabulario servanda. Ceterum has Litteras Nostras exsequi curabit venerabilis Frater Iosephus Paupini, quem diximus, vel quem ille delegaverit, factis ad id necessariis facultatibus. Qui vero rem egerit, ille acta et documenta exarari faciet, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittet. Quod si alius eo tempore eidem Apostolicae Nuntiaturae praesit, hic mandata Nostra faciet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt^ cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae,- apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar iosephus Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CIX, n. 85. Federici, Proton. Apost. Rossi, Proton. Apost. Acta Apostolicae Sedis - .Commentarium Officiale 84 LITTERAE APOSTOLICAE I Beata Maria Virgo Immaculata Villaregalensis dioecesis principalis Patrona constituitur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Quae solent, Apostolicae Sedis auctoritate, patrocinia decerni, unde sancta astrictaque necessitudo fideles inter et Oaelites exoritur, firmissimis pietatis ac religionis fundamentis innituntur. Hac de re, litterae Venerabilis Fratris Antonii Valente da Fonseca, Villaregalensis Episcopi, magnae Nobis laetitiae fuerunt ; per eas enim, de cultu antiquo ac mire in nobili dioecesi florido certiores facti, in spem etiam eius incrementi, uberrima cum fructuum copia, sumus inducti. Hic vero cultus, qui Beatae Mariae Virgini eidemque originalis labis omnino experti atque divina gratia plenae tribuitur, is est ut suapte vi ad excitandum in populo christiano peccator uni odium et gratiae studium alendum quam plurimum conferat. Ipsa quidem Virgo Immaculata, sese exhibens intaminatam, summo Dei beneficio, primó sui ortus tempore, ad eos quos diximus sensus animos informare fidelium non desinet ; (( Tota Pulchra » cum sit, caelestis huiusmodi venustatis imaginem in suorum corde filiorum effingere studebit. Haec quidem Nobiscum meditati, Villaregalensi Episcopo, qui, nomine quoque sacerdotum, fidelium, civiliumque magistratuum, a Nobiis petiit ut Virginem Immaculatam toti ipsius dioecesi Patronam assignaremus, obsecundare perlibenter statuimus. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatam Mariam Virginem ab origine Immaculatam totius Villaregalensis dioecesis principalem apud Deum Patronam facimus, constituimus, declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenis- Acta Ioannis Pp. XXIII 85 sime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his,'a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv mensis Martii, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis Ecclesia Beatae Mariae Virginis «Reginae Sanctorum omnium», in urbe Chicagia exstans, titulo ac privilegiis Basilicae Minoris decoratur. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Sanctitatis apicem, miro Dei munere, Beatam Mariam Virginem tenuisse nemo Christianorum ignorat. Quae enim, gratiae plenitudine fruens, Christo Filio, qui « fons vitae et sanctitatis» praedicatur, a Bethíehemico specu usque ad Calvariae locum proxima eiusque sortis particeps atque in hominum reparanda salute socia fuit, ita inter ceteros una Sanctos eminet, ut eorum omnium Regina optimo iure ab Ecclesia renuntietur. Quodsi insignis haec appellatio, ob suam significandi vim, recte eidem Virgini tribuitur; templis eam amplissimo esse honori patet. Tali quidem exornata titulo Chicagiae, in urbe Septemtrionalis Americae praeclara, exstat sacra aedes, frequentis alacrisque paroeciae caput ac domicilium. Si grata ibidem monumenta, ad ipsum rei publicae spectantia regimen, manent, siquidem in huius paroeciae finibus, vulgo « Sauganash » appellatis, vetustissimam ostendunt ulmum, apud quam foedus illud, Chicagiense nomine, est initum, at Nostra interest reminiscendo celebrare catholici primordia cultus. Qui enim primus in Foederatis Civitatibus sacerdotio est inauguratus, antiqui familiam Indici principis baptismatis aqua eo loci aspersit. Solida autem veriorque totius gloria paroeciae in templo omnium Sanctorum Reginae est posita; magnificum quippe opus, Gothica, ut aiunt, exstruendi ratione perfectum, lapidum marmorumque pretium, musiva tessellas conserendi ars, fenestrae pulchra imaginum serie distinctae, omnia denique laudes caelestis Dominae concinunt, ad quam honorandam sacra novendialia aliaque id genus opera, maximo Acta Apostolicae ¡ Sedis•> Commentarium Officiale 86 fidelium concursu, fiunt. Neque vero est dubitandum quin huiusmodi cultus uberes virtutum fructus afferat. Quae cum ita sint, Dilectus Filius Noster Albertus Gregorius S. R. E. Presb. Card. Meyer, Chieagiensium Archiepiscopus, optati sive hodierni curionis sive omnium curialium veluti interpres, a Nobis petit, ut nobile idem templum ad gradum Minoris Basilicae evehamus. Nos vero, qui, de spirituali Christianorum profectu solliciti, sedes omnes quae mariali floreant religione esse honorandas censemus, benigno preces admittere animo volumus. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, paroecialem ecclesiam, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis, Reginae Sanctorum omnium, dicatam atque in urbe Chicagia exstantem, titulo ac dignitate Basilicae Minoris afiicimus ac decoramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis hoc nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v i mensis Martii, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis III Beata Maria Virgo, « Regina Africae » nuncupata, in principalem Patronam caelestem dioecesis Ikelaënsis eligitur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Regni Mariae ut fines quam latissime proferantur, praesertim ut immensae regiones Africae adiungantur eidem, vehementer exoptant quicumque rei catholicae augendae studio ardent. Merito igitur augustae Mariae Virgini nomen « Reginae Afri- Acta Ioannis Pp. XXIII .8.7 eae )) est inditum, siquidem maternum eius imperium in animos INCOR lar um terrae continentis illius eodem apte exprimitur pieque deposcitur. Cuius suavissimae Dominae in dicionem cupiens redigere gregem sibi commissum, Venerabilis Frater Iosephus Weigl, Ikelaënsis Episcopus, Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem, cui illa adiecta appellatio, suae dioecesis, anno praeterito a Nobis constitutae, caelestem renuntiaremus Patronam. Quas preces, ex sententia quoque sacri cleri populique fidelis eiusdem regionis datas, libenti animo admitientes atque fore confisi, ut ex almae Deiparae tutela christianae fidei uberes ibi auctus accrescant, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatissimam Virginem Mariam, « Reginam Africae » nuncupatam, principalem apud Deum totius Ikelaënsis dioecesis Patronam eligimus, constituimus, declaramus, omnibus additis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v mensis Aprilis, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis IV Titulus ac privilegia Basilicae Minoris paroeciali ecclesiae Beatae Mariae Virginis a Mercede, in urbe Guayaquilensi, conferuntur. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Guayaquilensis incolae urbis, quae portus praecipuus est Aequatorianae Dicionis, ad templum Beatae Mariae Virginis de Mercede veluti ad portum salutis ac perfugium animarum solent confluere, ubi scilicet Alma Deipara pie et continenter exco- 88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale litur, suppliciter exorata munera dilargitur superna. Quae religio ab antiqua repetitur aetate, siquidem imago Dei Genetricis Mercedoniae^ in sacra aede lignea olim collocata et nunc in ecclesia paroeciali, quae supra dicta est, proposita, populo iam venerationi fuit, cum colonia eo deduceretur, atque adeo Augusta Virgo, nomine illo invocata, rebus gentis illius iamdiu praeest ut tutrix praeclarissima. Ob laudatum hoc pietatis Marialis studium Pius Pp. X I I , Decessor Noster rec. mem., eandem imaginem sua auctoritate aureo diademate redimiri, datis Apostolicis sub anulo Piscatoris Litteris die VIII mensis Septembris anno MCMXLVii, concessit. Templum vero ipsum, in cuius ministeriis Sodales Ordinis Beatae Mariae de Mercede redemptionis captivorum versantur, ante L fere annos Gothica architectandi ratione egregie exstructum est atque molis amplitudine, ornatu, sacra supellectile admodum commendatur. Volens autem nobilis huius ecclesiae decus augere ac Marianum provehere cultum, Venerabilis Frater Caesar Antonius Mosquera Corral, Archiepiscopus Guayaquilensis, Nos rogavit, ut eandem religionis pietatisque sedem nomine ac iure Basilicae Minoris donaremus. Quae vota libenti explentes animo, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum paroecialem ecclesiam Deo in honorem Beatae Mariae Virginis a Mercede in urbe archiepiscopali Guayaquilensi consecratam, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Maii, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS I . a publicis Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis Acta Ioannis Pp. XXIII 89 ALLOCUTIONES I Iis qui interfuerunt Conventui XXV ex universa Italica natione Romae habito a Sodalitate v. « Movimento Laureati di Azione Cattolica ». * Diletti figli e figlie. Siamo lieti di salutare e festeggiare il XXV Congresso Nazionale del Movimento Laureati di Azione Cattolica, una specie di giubileo, dunque, tanto più che quest'anno nella Nostra Bergamo si ricorda il mezzo secolo dall'avviamento del circolo Sant'Alessandro per universitari e professionisti, al cui sorgere ed espandersi diede impulso, con altri, il Papa che vi parla. Erano allora le prime prove dei tempi moderni; e il Signore sa quanto gli siamo grati dì avervi preso umile parte. Accogliere oggi le vostre care persone acquista pertanto un significato splendente, a indicazione di effusa benevolenza da parte Nostra e di consapevole vocazione all'apostolato da parte di ciascuno di voi. Il Papa apprezza e benedice di gran cuore i diversi rami di Azione Cattolica di tutti i paesi del mondo. Ne considera i membri preziosi collaboratori dei Vescovi nelle varie forme della vita associata. E se viva attenzione Egli dedica ai settori più impegnativi, *essa va anzitutto a voi, diletti figli e figlie, chiamati a funzioni di più vasta responsabilità. Di fatto, voi siete chiamati a rendere la testimonianza della parola e dell'esempio nel campo della professione e dello studio ; siete il lievito, che deve far fermentare a Cristo le energie vigorose del pensiero e della cultura. L'ansia dell'Apostolo Paolo, che voleva condurre (( ogni intelletto alla obbedienza di Cristo » 1 vuol essere anche la vostra. Se questo vi dice la benevolenza della Chiesa, apre altresì al vostro impegno i vasti orizzonti dell'apostolato specifico, a cui siete chiamati, indicando le gravi mete inerenti al vostro nome di cattolici convinti e trascinatori. Il compito a voi affidato è certamente non facile: ma la grazia del Signore, sine quo nihil possumus, è con voi a sostenervi, a illuminarvi, a sospingervi verso sempre nuove conquiste. Essa non fa mai difetto a coloro che, riponendo unicamente la loro speranza in Dio, * Die 4 Ianuarii mensis a. 1963. 2 Cor. 10, 5. 1 90 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sanno peraltro adoperarsi attivamente per le affermazioni dell'ideale cristiano nella società. Di questa generosa volontà è testimonianza il tema, suggestivo e ricchissimo di applicazioni, del presente Congresso Nazionale : « Il senso morale nel costume contemporaneo ». Le vostre Commissioni di studio hanno approfondito l'argomento nei suoi aspetti concreti, considerando il senso morale nell'azione educativa della famiglia e della scuola, nella informazione per il tramite dei mezzi di comunicazione sociale, nell'arte, nelle attività politiche, giuridiche, amministrative, come in quelle economiche e sociali* Tutto il quadro della vita di oggi è aperto al vostro sguardo, sia nelle forme meno edificanti, a Cui porre urgente rimedio, sia specialmente nei positivi valori, da sottolineare per un miglioramento della sensibilità morale. Non è raro sentire accenti di scoraggiamento e di depressione quando si giudicano alcune manifestazioni del pubblico costume, della stampa e degli spettacoli, che preoccupano per l'assenza, o, per lo meno, per la trascuratezza del senso morale. Abbiamo altre volte indicato, particolarmente ai giuristi e ai giornalisti cattolici, che cosa si aspetti la Chiesa in questo campo, e quale dolore causino i pericoli insidiosi della corruttela, tesi in special modo agli adolescenti e ai giovani. Non ripetiamo dunque le enunciazioni dottrinali, che son patrimonio vivo di ciascuno di voi, chiare e aperte a tutte le coscienze rette : ma vogliamo ripetere che, nonostante tutto, continuiamo a confidare. Personalmente — ecco a voi lo possiamo dire — racchiudiamo in cuore pene e preoccupazioni talvolta ineffabili, di cui parliamo solo col Signore ; ma principalmente Ci volgiamo a considerare gli uomini di buona volontà, che son molti; e contiamo sulla cooperazione delle forze sane, per il rafforzamento dei grandi ideali. Tra queste voi siete i primi, diletti figli e figlie : a voi è affidato un dovere urgente e delicato. Il senso morale, inteso alla applicazione integra e volonterosa dei Comandamenti di Dio, è condizione indispensabile allo sviluppo sereno e costruttivo dei popoli ; dove esso si allenta, le anime si indeboliscono, e ne risente l'intera compagine sociale. Pertanto nel difendere il prezioso patrimonio morale — fondato sulla legge di Dio, scritta nei cuori degli uomini, e solennemente sancita dalla Legge divina positiva — la Chiesa non solo adempie la sua missione salvifica, ma al tempo stesso assicura ai popoli la difesa della loro efficienza sul piano naturale. È perciò necessario congiungere gli sforzi per questo altissimo com- Acta Ioannis Pp. XXIII 91 pito. Voi, diletti figli e figlie, non sarete soli, quasi a tutela di anacronistiche preoccupazioni, ma avrete l'appoggio di quanti sentono la responsabilità sincera del proprio dovere. Fatevi animo; interessate l'opinione pubblica; chiamate a raccolta gli uomini che amano la giustizia e camminano sulle vie della rettitudine. - * Lo vuole la sanità della famiglia, che deve temprare le anime alle difficoltà della vita, dotandole di forte coscienza ; lo esigono i giovani, sui quali riponiamo aperta fiducia per l'avvenire; lo chiede la società, che attende uomini sensibilissimi alle attrattive della socialità ampia e comprensiva, e tutta volta a servizio delle comuni esigenze. Centro di ogni preoccupazione vuole essere la persona umana, creata a immagine e somiglianza di Dio, e redenta dal Sangue Prezioso di Cristo. Al rispetto della persona vanno orientate le attività immediate: famiglia, scuola, politica e economia, arte e letteratura, stampa e divertimento. Tutto deve convergere a questo centro, per rispettarne la dignità inalienabile, elevarne le potenze, educarne i giudizi, affinchè la personalità completa si sviluppi nell'armonia del piano della salvezza : « Tutto è vostro ; ma voi siete di Cristo, e Cristo è di Dio » . Diletti figli 2 e figlie. Vi abbiamo confidato le Nostre speranze ; e vi siamo grati per quanto avete già fatto con cuore grande e per quanto saprete fare, con la consueta dedizione, per tradurre sul piano della vita quanto è oggetto di studi fecondi nelle giornate romane del vostro Congresso. Lo splendente corteo dei Magi, recanti al Redentore fanciullo i loro doni preziosi, riflette particolare significazione sulla vostra vocazione; anche voi offrite al Signore i vostri doni, le energie della mente e della volontà, il vostro apostolato, il vostro tempo. Dio nella sua misericordiosa bontà ne saprà trarre ulteriori inenarrabili frutti di grazia. La Nostra preghiera vi accompagna per tutto il nuovo anno, nella diffusione che fate dell'ideale cristiano, in tutte le forme della professione, della cultura e della scuola. E perchè più copiosi discendano i doni del Cielo, effondiamo su di voi, che ben rappresentate la grande famiglia dei Laureati Cattolici di tutta Italia e di tutto il mondo, e sulle vostre dilette famiglie la Nostra larga e propiziatrice Benedizione Apostolica. Così sia sempre. 2 Cfr. 1 Cor. 3, 22-23. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 92 ... n' •• Ad honoratum Romanae civitatis Magistrum Admihistraiorumque Coetum, qui a Summo Pontifice coram sunt admissi, ut novo ineunte anno fausta * Ipsi darent omina, * Diletti figli e : figlie. I voti augurali dei Romani, rinnovatici tre giorni or sono dal Signor Sindaco per l'annuale circostanza delle sante feste natalizie e di capodanno, e ricambiati — lo potete immaginare — con cuore lietissimo, meritavano ed ebbero commento di viva ammirazione per l'esempio di virtù domestiche, civili e religiose, che la Nostra diletta città di Roma continua a dare davanti al mondo. E oggi, mentre rivive liturgicamente la deliziosa pagina evangèlica dei Magi a Betlemme, il festoso benvenuto dettovi con la parola, con lo sguardo, con la gioia dell'animo, subito suscita quello scambio di familiari consensi, che ben si addice agli incontri del Papa con i Suoi figli più vicini. Di fatto, nel ricevere il Signor Sindaco e la Giunta, le rappresentanze delle Ripartizioni Capitoline e i Gruppi dipendenti dell'Amministrazione Municipale, la soddisfazione è grande. Con voi è qui in ispirito tutta Roma, la cara diocesi, che l'amabile Provvidenza ha 'affidato al Nostro umile — possiamo in confidenza dirvelo, perdonateci la ingenuità — umile sì, ma paterno e generoso servizio. Amore per Roma sacra e cristiana Nelle vostre care persone il Papa saluta la Roma del secolo x x , che dai suoi rioni antichi attorno alle vestigia della città dei Cesari, dalle basiliche dell'era cristiana, dalle chiese e dai sacri monumenti, si è estesa oltre le mura verso i colli e verso il mare, lungo il corso del Tevere e dell'Amene. A questa vasta distesa animata, ove si svolge la vita dei Romani, / . . . alle case ed edifìci ove essi lavorano e soffrono, va il pensiero mattutino del Papa, e più volte al giorno, portato sulle ali della preghiera, nel cui abbraccio universale vuole avere il primo posto la dilettissima diocesi Nostra. Noi l'amiamo questa Roma sacra ! E quando dal Palazzo Apostolico, * Die 6 Ianuarii mensis a. 1963. Acta Ioannis Pp. XXIII 93 0 da Castel Gandolfo contempliamo i centri residenziali che crescono, il cuore si intenerisce e trepida. Per un Vescovo non è questione di aree fabbricabili, di quartieri alti o popolari: è qnestione di anime. È problema di assistenza pastorale pronta, attenta, amabile e moderna. È problema di edifìci sacri e di opere sussidiarie, che debbono assicurare le vibrazioni del culto e del magistero religioso, la vita di associazione e di assistenza molteplice, generosa. Il tempio è la casa di tutti, e le opere, che sorgono accanto, appartengono a tutti e sono a servizio di tutte le famiglie. Quale commossa gioia Ci hanno procurato i mólti incontri di questi quattro anni con i fedeli della città antica e delle sue moderne propaggini. Anche l'altro ieri, recandoci per un atto di venerazione al santo Eomano Gaspare del Bufalo, a Santa Maria in Trivio, giusto in uno dei punti più caratteristici di Roma, il cuore ha esultato e i ricordi lo hanno intenerito. Quarant'anni or sono, per quelle stesse strade percorse venerdì, Noi passavamo per recarCi da Santa Maria in Via Lata a Piazza di Spagna. Oggi l'animazione e il movimento delle macchine sono cresciuti a dismisura. Ma il tolto dei Romani è lo stesso ; ed ha un non so che di amabile che fa dire : sì, essi sono buoni e sensibili al richiamo delle cose celesti. E al vedere tante mani volgersi verso di Noi, tante braccia protendersi dagli autobus, dai negozi, dalle finestre, Ci sembra di cogliere una stessa voce al Nostro indirizzo : Noi amiamo quest'Uomo che la Provvidenza ha tratto dalla santità e nobiltà della campagna al fastigio del Pontificato Romano. 1 più vicini testimoni del Concilio Diletti figli ! Vogliate crederci. Quanto di onore e di amore si riversa sulla Nostra povera persona, Noi lo attribuiamo all'Apostolo San Pietro ; ma insieme lo segnaliamo al mondo come titolo di onore per Roma, sempre degna di essere salutata con le parole del codice Cassinese del secolo xi : O Boma nobilis, cunctarum roseo orbis urbium martyrum et domina excellentissima sanguine rubea albis et virginum liliis candida ... 94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Chi potrà mai dimenticare, finché viva, la scena stupenda di tutti i Vescovi della Chiesa di Dio ascendenti verso il massimo tempio della cristianità, l'undici ottobre scorso? Come per i fondamentali eventi della storia della Chiesa, l'intera famiglia umana ha guardato a Roma; da tutti i paesi della terra si sono qui date convegno le speranze di tutti gli uomini di buona volontà. E in questo spettacolo di fede, Roma ha tenuto degnamente il posto suo. Oh, quanto ancora Ci commuove il tributo di amore, che l'Urbe volle offrirci al chiudersi della prima giornata conciliare, quando le fiaccole innumerevoli, ondeggianti in teoria luminosa nella piazza di San Pietro, Ci parlarono della fedeltà e dell'affetto, in rappresentanza della Chiesa universale ! Quale simbolo eloquente della partecipazione della diocesi Romana alle gioie e alle sollecitudini del Suo Pastore e Padre ! Ferve ora il lavoro serrato, ma pressoché silenzioso di preparazione alla seconda Sessione, seconda e, se il Signore vorrà, conclusiva. Noi confidiamo nelle preghiere e nella collaborazione operosa e lieta anche dei laici, espressa in forme molteplici già suggerite e ben accolte. Questo chiedemmo ai Romani primieramente, nella lettera pasquale dello scorso anno, invitandoli a prepararsi, « con pienezza di religiosa pietà e con purezza di costume, alla straordinaria grazia del Signore » - 1 Al Laterano il centro delle sollecitudini pastorali Noi siamo certi che le disposizioni dei Nostri figli, così felicemente dimostrate nei mesi di ottobre-dicembre 1962, continueranno immutate, cresceranno anzi di intensità durante il corso di quest'anno, affinchè l'auspicato balzo in avanti in tutte le forme della vita cattolica, abbia in Roma il suo punto di partenza e la sua particolare attuazione. È l'impegno di quest'alma Città; è il suo più alto e ambito titolo di onore. Vogliate gradire la confidenza che facciamo anche a voi del progetto che Ci sta sul cuore e che è inteso a richiamare l'attenzione rispettosa e lietissima di Roma e del mondo sulla basilica e sul Palazzo Apostolico del Laterano. Là infatti per undici secoli — fino all'epoca Avignonese — hanno avuto dimora i Sommi Pontefici ; là si son celebrati cinque grandi Concili. Sulla fronte di quel tempio augusto che estolle al cielo l'immagine 1 Lettera del Santo Padre Giovanni XXIII ai Romani, 8 aprile 1962 ; A. A. S., v. LIV (1962), p. 281. Acta Ioannis Pp. XXIII 95 benedetta del divin Salvatore — e sono con lui, come gli furono familiari sulla terra, i due Giovanni, il Battista e l'Evangelista — splende il richiamo fulgido della unione spirituale di tutte le chiese della terra, dalle cattedrali insigni alle umili cappelle degli avamposti del cristianesimo : mater et caput omnium ecclesiarum Urbis et orbis. Ora, ad incoraggiare, a Roma e dappertutto nel mondo, la risoluzione di molti problemi pastorali imposti dall'epoca moderna e il riaccendersi di quelle ordinate attività, che vogliono mostrare a tutte le genti la Chiesa quale essa è nel disegno del suo divin Fondatore, Mater et Magistra, lumen gentium, abbiamo proposto e definito di trasferire colà la sede del Vicariato di Roma, di quella Curia che ha il compito di coadiuvare il Papa nel governo spirituale dell'Urbe e di esprimerne in forme capillari lo spirito e le direttive pratiche. Voi Ci comprendete. Da questa confidenza potete cogliere il tratto caratteristico della vitalità religiosa e della inalterata spirituale giovinezza così del Vescovo vostro che vi parla oggi, come di ogni Papa che prolungherà nei secoli la gloriosa successione di San Pietro. La « pax christiana » nel nome di Roma E tutto questo incoraggia e santifica le attività stesse di ordine civico, che dal tempio del Signore ricevono la benedizione biblica che è grazia celeste e abbondanza di beni della terra. Diletti figli e figlie. Ci piace por fine all'odierno incontro con parole, che scrivemmo ormai sono quarantanni, per la preparazione dell'Anno Santo del 1925. Esse bene si applicano al momento storico, a cui l'Urbe è stata é sarà ancora chiamata nella continuazione dei lavori del Concilio : « O Roma nobile ! O signora del mondo ! apri le tue porte, schiudi ancora una volta i tuoi tesori ai popoli assetati di pace, alle genti che a te se ne tornano, invocanti il riposo e le dolcezze dell'amore. Nel nome tuo, o Roma, secondo la espressione di un Pontefice grande, non il bellicus labor che intristisce le anime, ma la pax christiana si affermi, la pace cristiana che allieta il mondo ». In questo ampio orizzonte, che si apre allo sguardo commosso, Noi rinnoviamo al diletto popolo Romano l'espressione della Nostra paterna esortazione e della Nostra viva speranza. Per la intercessione di Maria, salus populi romani, vi accompagni la virtù dell'Altissimo per tutto il nuovo anno, custodisca la pace e la Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 96 serenità nei cuori, nelle famiglie, nelle occupazioni ; l'Angelo del Signore sia coi bimbi, coi giovani, per custodirli da ogni pericolo dell'anima e del corpo; conforti Iddio i sofferenti, i poveri, gli anziani; conceda a tutti fede che illumina, speranza che consola, carità che affratella. In pegno degli invocati favori celesti, scenda su di voi e sui vostri cari il dono della Nostra Benedizione Apostolica, affinchè in tutti sia manifesta la divina assistenza, e tutti corrispondano con cuore grande alle ispirazioni è alla applicazione del Santo Vangelo. Così sia sempre, sempre ; per ciascuno e per tutti ! Così sia ! : • ( > • . ' III Iis qui interfuerunt Coetui de ludiera exercitatione ex universa Italica natione Romae habito. * Diletti figli e cari Signori. Il cordiale e paterno benvenuto che vi diamo è espressione di compiacimento per le finalità che vi hanno condotto a partecipare al primo Convegno Nazionale sullo Sport. La Società Dante Alighieri ha così voluto richiamare più vivamente l'opinione pubblica sulla necessità di ben intesa educazione sportiva, quale coefficiente validissimo per l'armonico sviluppo dell'uomo. E, lo diciamo subito, è bello che quanto riguarda l'attività sportiva, nelle sue forme più elevate di esercizio Che tempra e nobilita, porti un riflesso del nome dell'Alighieri. Questa è certo una felice indicazione, ed è al tempo stesso un auspicio pieno di speranza, che meritava di essere segnalato : perchè richiama a quell'ideale di vita, in cui gli alti, valori della -cultura, trasfigurati dalla fede, trovano terreno fecondo nelle forze fisiche, vivaci, robuste, e temprate alla resistenza e alla disciplina. È la saggezza contenuta nell'antico aforisma : mens sana in corpore samo, considerato nella sua completezza, in armoniosa sintesi di grazia divina, di intelligenza, di volontà e di leggiadria fìsica. Ci tornano oggi alla mente le luminose immagini dell'incontro, che avemmo il 24 agosto del 1960 con le schiere giovanili degli atleti, venuti da ogni parte del mondo per la X V I I Olimpiade svoltasi a Roma. In quell'occasione rivolgemmo parole di apprezzamento e di incoraggiamento, che furono accolte con tanto entusiasmo. * Die 25 Ianuarii mensis a. 1963. Acta Ioannis Pp. XXIII 97 È naturale che il Convegno di questi giorni abbia trovato fervida collaborazione nel Comitato Olimpico Nazionale Italiano, che segue la formazione atletica della gioventù con lodevoli finalità educative ; e che, in questa occasione, la stampa sportiva italiana più qualificata abbia dimostrato la sua sensibilità cordiale e attenta. Diletti figli e cari Signori. Ci è sembrato bene scegliere per l'odierno incontro la data del 25 gennaio, festa della Conversione di San Paolo. La circostanza Ci è cara per tanti motivi incoraggianti, specialmente perchè in questo stesso giorno, quattro anni fa, Ci partì dal cuore, giusto nel Cenobio Benedettino di San Paolo extra moenia, il primo annunzio del Concilio Ecumenico, che è oggi nella sua piena fioritura. Vedete : la celebrazione di questo giorno liturgico, con la pagina stupenda, tratta dagli Atti degli Apostoli, che narra la disciplina interiore ed esteriore, a cui l'Apostolo delle genti plasmò la sua vita e il suo apostolato, può ben sottolineare l'interesse della Chiesa, in tutti i tempi, affinchè si raggiunga il perfetto equilibrio dell'anima e del corpo. La figura di Paolo Apostolo, con il suo spirito ardimentoso, e il corpo temprato al grado estremo della resistenza fìsica, esercita un incanto particolare, innanzitutto sui giovani, che per natura sono generosi, ardenti, facili all'entusiasmo e all'imitazione. Del resto San Paolo nelle sue epistole si dimostra buon conoscitore della vita sportiva del suo tempo, spiegandone i vividi esempi alla illustrazione delle più alte verità morali. Il premio proposto ai contendenti della corsa, gli offre il paragone per lo slancio, con cui bisogna correre sulla via della virtù e del distacco : sic currite ut comprehendatis ; 1 la esemplare sobrietà degli atleti, fatta per conseguire una corona umana, gli ispira un caldo invito alla temperanza e alla vigilanza, per raggiungere la corona dell'eterna felicità ; 2 le regole del pugilato, che non vogliono colpi a vuoto, gli parlano della fermezza e precisione, con cui deve esercitarsi la lotta del cristiano : « Io non corro a casaccio, non combatto battendo l'aria ; ma castigo il mio corpo, e lo riduco in schiavitù ; affin3 chè, avendo predicato agli altri, non diventi reprobo io stesso » . E al termine della vita, dal carcere romano, dov'era rinchiuso il suo corpo, ma di dove irraggiava più vivida che mai l'azione penetrante del suo spirito apostolico, poteva scrivere al discepolo Timoteo : « Ho combat1 2 3 1 Cor. 9, 24. Cfr. ibid. 9, 25. Ibid. 9, 26-27. 7 - ACTA, vol. V, n. 2. — 28-2-1963 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 98 tuto una buona gara, ho ñnito la corsa, ho conservato la fede. Del resto, mi è serbata la corona di giustizia » . 4 Queste preziose indicazioni possono illuminare e guidare la vostra attività, che mira alla formazione del carattere e della volontà attraverso l'efficacia educativa dello sforzo fisico, che è lealtà, sicurezza, padronanza di sè. Tanto più che voi siete convinti non potersi pienamente conseguire tale magnifico risultato, se non si avvalorano le doti spirituali dell'uomo. Lo dicemmo nella ricordata Udienza agli Olimpionici : « Le regole di una sana educazione familiare e della formazione della gioventù vogliono che si vigili perchè nelle gare sportive non si abbia di mira unicamente il corpo, come bene supremo dell'uomo ; e che la passione per lo sport non venga ad ostacolare l'integro adempimento dei propri doveri : tuttavia è certo che si devono sempre apprezzare ed incoraggiare gli onesti esercizi fisici, e le nobili gare della palestra. E sono davvero numerose e di gran valore le doti che si sviluppano nell'uomo per mezzo dello sport; quanto al corpo: salute, vigoria, agilità delle membra, grazia ; quanto all'anima : costanza, fortezza, esercizio della s rinunzia » . Sin qui l'esortazione di quel 24 agosto 1960. Sappiamo che iii questo campo si è compiuto e si compie un buon lavoro, e godiamo di darvene atto, tanto più perchè l'odierno Convegno apre nuovi orizzonti alla vostra congiunta attività. E vi esprimiamo il Nostro paterno incoraggiamento, sicuri che troverete piena corrispondenza nei giovani, il cui animo, attraverso la vostra dedizione, il vostro impegno, la vostra vigilanza, continuerà ad elevarsi a più fulgide mete. Diletti figli. C'è infine un aspetto, che Ci preme proporre alla vostra attenzione, per il significato che gliene viene in questo particolare momento. È noto che da tutti i punti del mondo si è sollevata nei giorni scorsi la solenne preghiera dell'annuale Ottavario per Vunità dei cristiani; seguita dalla partecipazione di tutti gli uomini di buona volontà. Stamane, come il 18 gennaio scorso, abbiamo offerto il Divin Sacrificio per questa intenzione, in eco di fervida supplicazione con la preghiera di Gesù nell'ultima Cena : 6 che tutti siano una cosa sola; ut unum sint. Ebbene, la grazia del Signore vuol certo servirsi di ogni mezzo, per- 4 5 s 2 Tim. 4, 7-S. A. A. S. LII [1960], p. 818. Io. 17, 21. Acta Ioannis Pp. XXIII 99 che gli uomini si incontrino, si conoscano, si amino, e di qua, attraverso un ulteriore tragitto, che è segreto della grazia celeste, giungano a penetrare e a vivere il precetto — che di precetto del Signore si tratta •— dell'unum sint, nell'uno ovile, sotto la paterna vigilanza e guida dell'uno pastore. Oggi le barriere della distanza sono cadute, e i fratelli, ravvicinati fra di loro, sono portati a maggiore comprensione, a reciproca stima, a prontezza nel conoscersi e nell'aiutarsi. In questo incontro provvidenziale, anche lo sport ha il suo posto di meritato rilievo. Sul piano delle competizioni leali, a cui partecipano le sempre rinnovantisi energie giovanili da tutti i paesi del mondo, si è pervenuti a più frequenti e più sereni incontri tra i popoli, favorendo così non poco il processo di avvicinamento nella carità. Anche in questa direzione, quale campo si apre alla vostra opera, al vostro influsso ; e quale eflìcacia possono esercitare gli atleti, che sappiano portare in questo universale incontro, oltre alla bravura delle loro capacità fìsiche, anche la grazia gentile del carattere, la coerenza tra le convinzioni intime e la vita, la testimonianza di anime, che vivono gioiosamente e generosamente il Cristianesimo ! Ecco, diletti figli e cari Signori, le riflessioni e le speranze, che la : vostra presenza ha suscitato nel Nostro cuore. Ci è caro augurarvi ogni consolazione, auspicando alla vostra attività il conseguimento sicuro delle sue mete elevate, per il bene fisico e spirituale della gioventù a tutti diletta, al cuore del Papa dilettissima. Ai Nostri voti paterni si accompagna il dono della Benedizione Apostolica, che attiri su di voi, sulle amate famiglie vostre, e sugli organismi che rappresentate l'assistenza continua delle divine compiacenze. IV Ad scriptorum collegium ephemeridis « L'Osservatore Romano » aliosque catholicos diurnarios scriptores a Beatissimo Patre coram admissos. * Diletti figli. L'anno del Concilio vuole accendere tutte le energie del clero e del laicato cattolico, avvivandone lo slancio per la diffusione del Regno di Dio : è come una fiamma, che passa misteriosa sopra tutte le case e sopra tutti gli uomini di buona volontà. Non è il ritorno di una festa tradi* Die 27 Ianuarii mensis a. 1963. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 100 zionale, nè l'espressione di una particolarità folcloristica, ma è un grande momento storico, voluto dalla Provvidenza, e sbocciato a tempo opportuno. Voi sapete che il Papa vive intensamente questo momento, in uno slancio di fedele corrispondenza alla voce del Signore; e in questo momento spirituale e apostolico Egli sente associati a sè i Suoi collaboratori più vicini e più alti : l'episcopato del mondo universo, i sacerdoti, i religiosi, i fedeli. Paterno saluto alla cara famiglia de « L'Osservatore Romano » Diletti figli, nel clima del Concilio, oggi è la volta dei rappresentanti della stampa cattolica internazionale, con la cara famiglia de « L'Osservatore Romano », che riceviamo a gran festa, perchè Ci porta qui ben accese le sue fiaccole. E piace ricordare che abbiamo sottoscritto la Lettera Apostolica Humanae salutis del 25 dicembre 1961 con la penna offertaci da voi. Siamo al quarto incontro : il primo, intimo, fu agli inizi del Nostro Pontificato, il 31 gennaio del 1959 ; il secondo, due mesi dopo, e per Noi fu come un restituirvi la visita, quando Ci recammo alla sede del giornale, soffermandoci presso i luoghi del vostro quotidiano o lavoro ; il terzo, per il centenario, il I luglio del 1961. Oggi, l'occasione Ci è offerta dalla celebrazione anticipata del vostro Patrono, San Francesco di Sales. Ma il Papa — voi lo sapete, e ne avete le prove — si incontra tutti i giorni con « L'Osservatore Romano », in un colloquio attento, affettuoso, pieno di intima partecipazione ; assai spesso, anzi, per i doveri inerenti al suo servizio pontificale, Egli ne è anche il primo Collaboratore. Il delicato e impegnativo ufficio dei giornalisti cattolici Diletti figli. L'odierna circostanza offre l'opportunità di intrattenerCi con voi sulla esaltante e delicata missione, affidata alla stampa, in particolar modo alla stampa cattolica. Parlando a voi, qui presenti, il Nostro pensiero ama volgersi a tutti giornalisti e pubblicisti, che in questo campo spendono le loro più belle risorse di intelletto, di sensibilità, di cuore. Gran mezzo di comunicazione in vero è la stampa! È da un secolo almeno, che se ne vive l'impegno cocente, e talora anche il dramma, dal punto di vista cattolico, inteso come genuina diffusione di dottrina, di orientamento e di informazione sicura, prudente e giusta; inteso anche Acta Ioannis Pp. XXIII 101 come argine a certa mentalità deformatrice, alla quale si deve opporre, quando è necessario, doverosa riparazione. L'esperienza recente, in tema di Concilio Ecumenico, riporta in primo piano la funzione della stampa. Il fatto del Concilio ha suscitato nel mondo vasta eco. Vi siete certamente chiesti che cosa voglia dire un interessamento così vivo, così diffuso ed anche ora in piena espressione. Anzitutto, possiamo tranquillamente escludere che l'interesse della stampa sia stato portato dall'aspetto esteriore di cerimonie, di costumi, di riti inconsueti : cose che pure hanno colpito e commosso. Si tratta, grazie a Dio, di ben altro. Ci sembra cioè di poter dire che è stato compreso il fatto in sè del Concilio : la sua realtà grandiosa, come splendente ripresentazione del messaggio cristiano nella sua integrità, per adeguarlo in forma più efficace alle esigenze del nostro tempo. Appare sempre più evidente che siamo, in realtà, innanzi allo sforzo sincero e generoso di conciliare le giuste necessità del tempo presente, senza perdere di vista le supreme aspirazioni dell'animo umano. Eccovi infatti il magistero sacro della Chiesa, Madre e Maestra, inteso a far rifluire dai due Testamenti la viva interpretazione della Sapienza eterna. La stampa cattolica sente il compito suo di far onore al caratteristico ministero suo, che è alto servizio alla verità, fatta conoscere attraverso questa insolita e grande manifestazione del Concilio, e fatta conoscere in accento suadente, convinto, penetrante. Va da sè che, per assolvere il suo compito, la stampa cattolica debba avere impostazione ed espressione che sostanzialmente differiscono da metodi che sono imposti da interessi contingenti e da avvedutezze puramente umane; resistendo a suggestioni che amplificano le polemiche, non giovano ad alcuno, non edificano nella carità e non servono all'insieme della comunità cattolica. Responsabilità precise di fronte a Dio e alle anime A questo punto, cogliamo l'occasione per una parola sulla stampa, che non prende diretta ispirazione alla sacra dottrina, ma pure è diffusa a vasto raggio nei paesi cattolici, va nelle mani dei cattolici, assolvendo una funzione di informazione, di istruzione, di svago, che in qualche punto marginale e secondario può armonizzarsi, ma in gran parte no, con la Legge del Signore. La responsabilità di quella stampa è grande, perchè, di fronte all'ampio mondo, essa finisce col rappresentare mentalità e abitudini di Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale 102 ambienti cattolici ; e là dove i cristiani sono in piccola rappresentanza può credersi che ogni giornale di paesi cattolici rifletta la dottrina cattolica e sia espressione della Chiesa. Purtroppo — addolora rilevarlo — non è così, e poco gioverebbe prolungare il lamento. Ma dobbiamo dire, voi dovete dirlo coi fatti e con la presenza sempre più diffusa, che la stampa coopera alla missione della Chiesa nella misura in cui non tanto accoglie e diffonde le notizie, sia pur lietissime e incoraggianti, di cronaca religiosa; quanto piuttosto è fedele alla dottrina sacra, ne prende ispirazione in modo da poter formare la mente dei lettori, offrendo loro sicurezza di orientazioni, serietà di giudizi, chiarezza di indicazioni. E tutto questo, segnatamente su determinati argomenti di più grande importanza che vogliamo citare : libertà della Chiesa; santità del matrimonio come Sacramento, da difendere contro ogni leggerezza e fatuità corroditrice ; diritti della scuola, che istruisce ed educa cristianamente ; azione cattolica, intesa a dilatare l'azione apostolica del clero; ricchezza della dottrina sociale integra e pura, non solo annunciata, ma accettata intimamente, ed applicata in tutta la sua estensione. Una delle preoccupazioni più attuali dell'opinione pubblica cattolica — e che è materia di larga trattazione sulla stampa — è ancora il duplice problema del tempo libero, e della sua utilizzazione. Circa il tempo libero abbiamo espresso il Nostro pensiero altra volta ; ed inoltre abbiamo incoraggiato l'approfondimento di questo tema nella Settimana Sociale dei Cattolici Italiani dell'anno 1959. ÏC ben evidente che norme morali, anche anteriormente ad ogni precetto positivo, impongono che si occupi il tempo libero nella forma più degna, e in modalità confacenti con la dignità della persona umana. Ma questo non è l'aspetto che vogliamo trattare ora, Parlando ai giornalisti, e notando quale numero di colonne venga oggi riservato ad avvenimenti di carattere ricreativo, Ci pare opportuno segnalare qualche punto, che possa servire di indicazione e di invito. Difendere sempre la dignità della persona umana 1. Misura e senso delle proporzioni. Da varie parti ci si sta domandando se nel trattare questi argomenti, nel presentarli e colorirli, non sia stata introdotta, per lo meno, una sproporzione, rispetto ai temi di carattere spirituale, riservati, come si diceva un tempo, alla terza pagina. Non si vuol dire con ciò che il giornale debba assumere toni Acta Ioannis Pp. XXIII 103 severi, propri di una rivista specializzata di cultura ; ma è un fatto che, nell'odierna — lasciateci dire — esagerata estimazione di valori secondari, quando non futili e pericolosi, a scapito delle realtà più alte della famiglia, dello studio, della serietà di vita, un posto non ultimo di responsabilità è da cercarsi nella stampa, che favorisce questo capovolgimento di interessi, offrendo troppo facile evasione con indiscriminata superficialità. 2. Valutazione di idee e di fatti. Qui la preoccupazione si fa anche più viva, perchè sembra di assistere a un progressivo peggioramento, specie per quanto riguarda le forme di pubblico divertimento. Il problema tuttavia non è di oggi. Vogliate concedere a chi oggi vi parla — modesto estensore di alcune note di carattere pastorale di cinquant'anni or sono — un richiamo che, alla data maggio 1913, porta questo titolo : « Per la pubblica moralità — Cinematografo ». Parole che rispecchiavano la sollecitudine del Vescovo e dei suoi collaboratori per certe forme preoccupanti dello spettacolo. In quel brano venivano sottolineati alcuni concetti, che non hanno perduto nulla della loro efficacia. Innanzitutto la legittimità della protesta della coscienza cattolica, specie delle organizzazioni cattoliche, e di conseguenza la legittimità dell'intervento del potere civile ; quindi il dovere dei cattolici di protestare, e, innanzitutto, in piena coerenza, di operare in modo che i pubblici poteri siano incoraggiati a prendere i provvedimenti nello spirito della legge — che è innanzitutto di diritto naturale — di difesa del buon costume, di rispetto della coscienza popolare, specialmente delle giovani generazioni. « ...Il meglio sarebbe — dicevamo ancora — che tutti i cittadini, tutti i cristiani di buon senso contribuissero ciascuno per la parte sua col non partecipare a questi spettacoli indecenti, col protestare energicamente nei singoli casi, quando abbiano luogo. Sarebbe questo il rimedio più sicuro e convincente contro i lamentati pericoli »/ Indicazioni ed ausili ai pubblici poteri Questo è ovvio, semplice, ma pure è qui che bisogna insistere, per riunire le forze sane e renderle consapevoli della efficacia della loro congiunta azione aftinché i pubblici poteri di tutti i Paesi del mondo si sentano sostenuti nel prendere posizione. E lo faranno. Perchè non si tratta di mortificazione della personalità umana, ma anzi della sua difesa, del suo onore, del suo ordinato e mirabile armonioso sviluppo. 1 La Vita Diocesana Tomo V, fase. V, Bergamo, maggio 1913, p. 181. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 104 È a questo compito che può prestare servigi utilissimi la stampa cattolica : e non soltanto i grandi quotidiani, ma anche la vasta fioritura di giornali diocesani e parrocchiali di varia tiratura e diffusione, che vanno nelle mani dei cattolici, e sono strumenti validissimi per la buona causa. Ancora concedeteci di ripetere oggi una Nostra piccola nota, anch'essa di cinquantanni esatti or sono : « Non nascondiamo che un senso vivo di simpatia ci attrae verso la forma spicciola, modesta, ma efficacissima di propaganda delle buone idee nel popolo cristiano, e sarebbe desiderabile che là dove questi giornaletti ci sono, si vengano perfezionando sempre più, e nelle altre plaghe se ne pubblichino di nuovi. Non si tema il pericolo della concorrenza : il desiderio di leggere è oggi così intenso che la buona stampa non è mai troppo diffusa » . 2 Ci riferivamo allora ai quotidiani cattolici di Lombardia, segnatamente a due, tuttora vivi e gloriosi, VE co di Bergamo e L'Italia; e ai periodici delle vallate Bergamasche che venivano moltiplicandosi con encomiabile zelo di sacerdoti e di laici distintissimi. Diletti figli. Sappiate comprendere queste Nostre effusioni, dettate dall'ansia profonda dell'apostolico ministero, che dilata su di un raggio universale le preoccupazioni e le attese di un tempo che fu la primavera del Nostro sacerdozio. Ma tuttora è primavera, quando, piegandoci sui solchi aperti dai nostri maggiori, ritroviamo lo stesso slancio, lo stesso fervore, la circolazione degli stessi ideali, per i quali è grande onore spendere tutte le energie e dare con generosità. Amabili e forti lezioni del celeste Patrono S. Francesco di Sales Giacché siamo in tema di rievocazioni — e nessuno più di voi, giornalista di professione o sostenitore della stampa, può concederci questo ritornare sulle antiche pagine — terminiamo con un pensiero al vostro e Nostro così caro San Francesco di Sales, l'amabile patrono dei veri amici e servitori della penna. Abbiamo riletto il modesto elogio che scrivemmo di lui nel 1911, e siamo lieti di proporvelo, a conclusione di questo incontro : (( La figura di San Francesco di Sales non è di quelle che si possono contenere entro limitati orizzonti : essa ci si leva innanzi alla mente, alta e serena : più alta dei monti della sua Savoia, più serena del cielo ridente che si specchia nelle acque azzurre del piccolo 2 Ibid. dicembre 1913, p. 457. Acta Ioannis Pp. XXIII 105 lago di Annecy . . . In verità San Francesco di Sales fu il più amabile tra i santi, e Iddio lo mandava al mondo in un'ora di tristezza . . . Ed egli apparve ed è rimasto come l'incarnazione della pietà sorridente e forte, in cui si fondono la poesia ingenua di San Francesco d'Assisi e l'amore chiaroveggente di Sant'Agostino » . 3 Quale nota per un giornalista, questo incontro soavissimo di delicatezza e di amabilità, di forza e di chiarezza, di comprensione e di indulgenza! E quale luce soprattutto ne discende sulle menti e sui.cuori, a illuminare, a fortificare, a incoraggiare nel proseguimento dell'ardua missione, a servizio della verità ! Quotidiana è la preghiera del Pastore Supremo Diletti figli, vogliate gradire l'invito a ciascuno amabilmente rivolto a ripiegarsi su se stesso. Lo faccia dunque con umiltà e trepidazione e si chieda ogni sera della sua vita se ha posto la mente, la fantasia, la lingua, la penna e il cuore — soprattutto il cuore — a servizio della verità. Ne abbia sacra riverenza; tema di offenderla, di offuscarla, di tradirla. Si imponga la disciplina del silenzio, della moderazione, della pazienza. La verità desidera solo di venire annunciata nella sua interezza. Ma ahimè, quanto spesso il battersi di contrastanti interessi e la bramosia di sopraffare l'avversario, fanno riporre fiducia in altri mezzi, a scapito della verità. Non sia mai questo di voi. Perchè sul véspero della vostra giornata terrena, che vi auguriamo lunga e benefica, possiate fissare con occhio limpido le più giovani generazioni, e trasmettere ad esse il pegno della vostra fede e di un apostolato veramente cristiano, non indulgete mai a metodi e a linguaggio, che offendono la verità. Per questo Noi siamo vicini con la Nostra preghiera a tutti i giornalisti, e a quanti collaborano in qualsiasi forma alla loro opera : a voi qui presenti, ai vostri colleghi di ogni nazione. Il Papa è con loro, e prega ogni giorno col quinto mistero gaudioso del Rosario perchè anch'essi possano ascoltare, e fare ascoltare, il Maestro Divino, audientes et interrogantes. A testimonianza del Nostro paterno affetto scenda su di voi, sulle dilette famiglie, e sui giornalisti tutti il dono della Nostra confortatrice Benedizione Apostolica. Gaudium et pax, così sia, così sia. 3 Ibid. agosto 1911, p. 287. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 106 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Pp. X X I I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die k Augusti î%2. — Cathedrali Ecclesiae Crucismogensi, noviter erectae, Exc. P. D. Paulum Rolim Loureiro, hactenus Episcopum titularem Brianum. die 2I{. Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Victoriensi de Conquista R. D. Climerium Almeida Andrade, parochum civitatis vulgo appellatae « Jequié », in dioecesi Amargosensi. Me 5 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Conensi R. P. D. Clerentium E. Elwell, ex dioecesi Clevelandensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Eduardi Francisci Hoban, Archiepiscopi-Episcopi Clevelandensis. die X2 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Circesiensi R. P. Ioannem Gazza, sodalem Piae Societatis S. Francisci Xaverii pro exteris Missionibus, quem constituit Praelatum nullius Abaetiensem ad Tocan tinsum. die Ï5 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Tutelensi, R. D. Henricum Donze, e dioecesi Maurianensi, Curatorem Generalem Sodalitatis ab Actione Catholica, vulgo « des Milieux Indépendants », in Gallia. die 16 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Fussalensi R. D. Iosephum Lamartine Soares, ab archidioecesi Olindensi et Recifensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Caroli Gouvêa Coelho, Archiepiscopi Olindensis et Recifensis. — Praelaturae nullius Acrensi et Puruensi R. P. Iucundum Mariam Grotti, sodalem Ordinis Servorum Mariae. die 17 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Cotennensi R. P. D. Ioannem Iosephum Dougherty, Antistitem Urbanum, Moderatorem Catholicae Universitatis vulgo « Seton Hall University », ex archidioe- Sacra Congregatio Consistorialis cesi Novarcensis quem deputavit Auxiliarem Excmi P. 107 D. Thomae A. Boland, Archiepiscopi Novarcensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Chomatitanae R. D. Iosephum A. Costello, pro-Cancellarium curiae metropolitanae Novarcensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Thomae A. Boland, Archiepiscopi Novarcensis. die 19 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Zorolensi, R. D. Ioannem Majdanski, doctorem in Seminario Maiore Vladislaviensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Pawlowski, Episcopi Vladislaviensis. die 20 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Castellominoritanae R. P. D. Michaelem Balaguer, Antistitem Urbanum, Canonicum Capituli metropolitani et Officialem Tribunalis Ecclesiastici Montisvidei, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Antonii Mariae S. R. E. Cardinalis Barbieri, Archiepiscopi Montisvidei. die 2Î. Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Zoarensi, R. D. : Venceslaum Skomorucha, pro-Rectorem Seminarii Maioris dioecesis Siedlcensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Ignatii Swirski, Episcopi Siedlcensis. die 22 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Diospolitanae in Thracia R. P. Hadrianum Hipólito, sodalem Ordinis Fratrum Minorum, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Augusti Al vari S. R. E. Cardinalis da Silva, Archiepiscopi S. Salvatoris in Brasilia. — Titulari episcopali Ecclesiae Bararitanae R. D. Bernardum Iosephum Bueno Miele, ex archidioecesi S. Pauli in Brasilia, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Pauli Tarsensis Campos, Archiepiscopi Campinensis. die 28 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Turrensi Concordiae, R. D. Adamum Sawicki, ex archidioecesi Vilnensi, quem constituit Administratorem Apostolicum « ad nutum S. Sedis » partis archidioecesis Vilnensis in Polonia exstantis. die 2If. Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Semneaensi, R. D. Gerardum Schaffran, ex archidioecesi Vratislaviensi, doctorem in Seminario Maiore ad (( Neuzelle » exstante. die 26 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Polemoniensi R. P. Stanislaum Arnoldum van Melis, sodalem Congregationis Clericorum Excalceatorum SSmae Crucis et Passionis D. N. Iesu Christi, quem constituit Praelatum praelaturae nullius noviter erectae, Sancti Ludo3 vici de Montes Belos. 108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale die 5 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Abancaiensi Exc. P. D. Al- cidem Mendoza Castro, hactenus Episcopum titularem Metrensem. die 6 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Andropolitanae R. D. Henricum Bolafios Quesada, curionem paroeciae B. M. V. de Mercede in urbe S. Iosephi in Costarica, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Vincentii Solis Fernández, Episcopi Alaiuelensis. die 19 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Alatrinae Exc. P. D. Victorium Ottaviani, Vicarium Generalem archidioecesis Aquilanae. die 20 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Tetiensi, noviter erectae, B. D. Felicem Niza Ribeiro, e dioecesi Nampulensi, curionem ad templum Beatae Mariae Virginis (( prosperi itineris » in civitate Nacala. £ die 7 Ianuarii 1963. — Cathedrali Ecclesiae Paranaguensi, noviter erectae, R. P. Bernardum Nolker, e Congregatione SSnli Redemptoris. die 10 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Esteliensi, noviter erectae, R. P. D. Clementem Carranza López, pro-Vicarium Generalem et Canonicum decanum Capituli metropolitam Managuensis. die 15 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Verae Crucis, noviter erectae, R. D. Iosephum a Guadalupe Lozano Padilla, parochum ecclesiae B. M. V. de Guadalupe in urbe Guadalaiarensi. — Cathedrali Ecclesiae Tuxpaniensi, noviter erectae, R. D. Ignatium Lehonor Arroyo, Canonicum Capituli metropolitani et parochum ecclesiae cathedralis Jalapensis. die 21 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Citrensi, noviter erectae, R. P. D. Iosephum Mariam Carrizo, Antistitem Urbanum, parochum S. Annae, matris B. M. V . , in urbe Panamensi. die 31 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Aezanitanae R. P. D. Marcellum Rosina, Vicarium Generalem dioecesis Adriensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Vidonis M. Mazzocco, Episcopi eiusdem Ecclesiae cathedralis. II BIRMINGHAMIENSIS - NORTHANTONIENSIS DECRETUM De mutatione finium Quo aeternae dominici gregis saluti eiusque regimini facilius et efficacius consuli possit, Excmi PP. D D . Franciscus Iosephus Grimshaw, Archiepiscopus Birminghamiensis, et Thomas Leo Parker, Episcopus Sacra Congregatio Consistorialis 109 Jtforthantoniensis, ab Apostolica Sede nuper expostulaverunt ut suarum Ecclesiarum fines aliquantulum immutarentur et ita aptius disponerentur. Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Excnii P. D. Gerardi Patricii 0'Hara, Archiepiscopi titularis Pessinuntini et in Magna Britannia Delegati Apostolici, rata huiusmodi immutationes in bonum animarum cessuras, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne, Divina Providentia Pp. X X I I I , tributarum oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto : 1. ab archidioecesi Birminghamiensi separat integrum territorium civilis districtus quod per vulgus « Kingsey » cognominatur, idemque perpetuo adnectit dioecesi Northantoniensi ; 2. vicissim a dioecesi Northantoniensi distrahit integrum territorium civilis districtus vulgo « Towersey », idque perpetuo assignat archidioecesi Birminghamiensi. His allatis immutationibus, utraque dioecesis posthac circumscribetur limitibus quibus comitatus Oxoniensis et Buckinghamiensis lege civili in praesenti ibidem definiuntur. Ad haec omnia exsecutioni mandanda S. Congregatio Consistorialis memoratum Excmum P. D. Gerardum Patricium 0'Hara deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ei imposito ad eandem S. Congregationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis quam primum remittendi. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 4 Iunii 1962. CAROLUS Card. GONFALONIERI, a Secretis L. © S. t Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor 110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM COMEN, S E U MEDIOLANEN. Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Aloisii Guanella, Sacerdotis, fundatoris Congregationum Servorum a Charitate et Filiarum a S. Maria Providentiae. SUPER DUBIO An constet Deum tia, de tum virtutibus theologalibus in proximum, Temperantia et necnon Fortitudine, Fide, de Spe et Caritate cardinalibus earumque adnexis, tum Prudentia, in gradu in Iustiheroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Christianae sanctitatis principinm et fons, amor in Deum, viros omni tempore protulit de hominum societate tam praeclare méritos ut, longo intervallo, post se reliquerint incepta et conatus eorum, qui caritatem a pietate et religione dissociari posse effutiunt. Etsi enim proximi amore, quam philanthropiam vocant, miserorum necessitatibus aliquantum prospicitur, ea tamen negliguntur principia animique adiumenta, quibus et facilior et grata efiicitur earum tolerantia aerumnarum, quae communi omnium condicioni sunt insitae. Germana profecto caritas ea est, quae Deum hominemque complexa, illum propter se diligendum, hunc propter Deum proponit. Re quidem vera, licet duo videantur, unus nihilominus semper est idemque erga Deum amor, qui, perinde ac principiis continentur conclusiones, amplectitur in se explicatque amorem proximi, iuxta illud Ioannis Apostoli : « Mandatum habemus a Deo, ut qui diligit Deum, diligat et fratrem suum » (I Io. 4, 21). Inde factum est, ut Christi caritas visa sit semper hereditas esse filiorum Ecclesiae. Inter huiusmodi viros qui exemplo suo docuerunt et monuerunt nullam esse, eamque ne mente quidem concipi posse, in proximum caritatem seorsum a caritate Dei, accensendus est Servus Dei Aloisius Guanella, qui in Italia exstitit verus sancti Iosephi Benedicti Cottolengo aemulator cum in miserorum afflictorumque necessitatibus ac doloribus omnigenis sublevandis et leniendis, tum in eorum sempiterna salute provehenda. Is ortum habuit in loco Fraciscio, qui pars est pagi Campodolcino, Sacra Congregatio Rituum m intra Comensis dioecesis fines, die 19 mensis Decembris anni 1842, quem parentes, honesti et religione praestantes, ruricolae, sacris undis regenerari postridie curarunt. Christianae fidei rudimenta ab optima matre recepta coaetaneis tradere grandiusculus in deliciis habuit. Quamvis vivacem atque audacem sortitus naturam, iam a pueris religiosi fervoris, vitae innocentiae atque in pauperes caritatis documenta praebuit. Die 30 Iunii mensis, anno 1849, sacro linitus est Chrismate et, biennio post, ad eucharisticam mensam primum accessit. Litterariis ludis natali in oppido celebratis, sese in sortem Domini vocatum persentiens, duodecimum agens annum, Comi, Collegium Gallium adire obtinuit. Humanitatis studiorum emenso curriculo, in Seminarium S. Abundii primum, et in dioecesanum postea, receptus est, ubi diligentia et pietatis laude excelluit. Die tandem 26 Maii anno 1866 presbyteratus ordine auctus est. Mox oeconomus spiritualis in pago Savogno renuntiatus, in vinea Domini ita strenue adlaboravit, non modo pro christiani populi aeterna salute provehenda, sed et pro temporali bono, ut loci facies commutata evaserit. Ibidem Servo Dei vita functo oppidani publicum posuere monumentum. Desiderio flagrans adhuc maiora in animarum salutem et ad pauperum egenorumque levamen operandi, venia a suo episcopo obtenta, Augustam Taurinorum se contulit et in disciplinam sancti Ioannis Bosco se tradidit. Triennium, votis temporariis emissis, varia sibi commissa munia laudabiliter explevit. In propria vero dioecesi caritatis opera et instituta excitare cupiens, voluntati quoque sui episcopi obsequens, anno 1878 Comum rediit. In pluribus suae dioeceseos paroeciis strenue adlaboravit ad animarum bonum, operibus multiplicibus deditus, praecipue vero christianae doctrinae institutioni et praedicationi, frequentissimae Sacramentorum administrationi atque sodalitatibus religiosis fovendis excitandisque. Sub fine tandem anni 1881, in paroeciam loci Pianello Lario mittitur, ubi fundationes, quas dudum mente moliebatur, inchoandi ei facultas est facta. Cum igitur optimi pastoris munia obiret vitamque religiosam in Lariano populo totis viribus instaurare satageret, regimen quoque Piae unionis Filiarum a Virgine Immaculata puellis instituendis egenorumque aerumnis sublevandis suscepit. Huic parvae communitati, con- gruentibus datis normis, Servus Dei brevi hospitium concredere valuit senibus, fatuis et bardis ac quovis auxilio destitutis, necnon orphanis, derelictis vetulisque egenis suscipiendis et alendis. Cumque domus haec Lariana frequentiore semper indigentium numero continendo impar Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 112 evasisset, anno 1886 Comum hospitium transtulit, cui Sorores a Providentia nuncupatas praefecit. Post vero annum 1902, multis aliis egenorum institutis variis in locis excitatis, Sorores hae, numero iam mirabiliter aucto, a Sancta Maria a Providentia nomen sumpsere, earumque Constitutiones a Servo Dei redactae Apostolicae Sedis definitivam approbationem anno 1917 nactae sunt. Anno pariter 1886 ServusDei hospitium quoque viris, orphanis, pauperibus mentisque infirmitate laborantibus Comi aperuit, eiusque regimen ipsemet assumpsit, adiuvantibus sacerdotibus et laicis caritate in proximum accensis. Hisce operis sociis, qui primum Filii S. Cordis dein Servi a Charitate appellati sunt, anno 1894 statuta Famulus Dei concinnavit, atque anno 1912 Congregatio Servorum a Charitate laudis quod dicitur, Decretum ab Apostolica Sede meruit. Utrumque a Famulo Dei conditum Institutum, hospitia omnigenis sublevandis miseriis, operum atque artificiorum scholae, rusticae coloniae aliaque id genus, quae hodie notissimo nomine « Opera di Don Comensis dioecesis fines brevi sunt prae- Guanella » veniunt, tergressa atque in transmarinas quoque terras diffusa sunt. Fidei non minus quam caritatis studio incensus, Aloisius in apostolico etiam munere adlaboravit, ubique verbum Dei disseminando et errantes ad Ecclesiae sinum adducere curando, scriptis quoque innumeris in vulgus editis. Operam quoque dedit plurimis templis aedificandis. Ipsa in Urbe, ubi agricolam coloniam et asylum recipiendis alendisque feminis ratione deficientibus iam condiderat, rogatu sancti Pii Decimi, cui carissimus fuit, manus admovit magno templo erigendo ad Sanctum Ioseph, in regione, quam dicunt, Triumphali, incolis frequentissima at paroeciali ministerio fere destituta. Quo in templo Societatem a Transitu S. Ioseph pro animam agentibus excitavit, quam idem sanctus Pontifex ad Primariae dignitatem pro universo orbe terrarum evexit nomenque suum primum omnium inter sodales eiusdem adscribi voluit. Die demum 24 Octobris anni 1915, laboribus et morbo fractus, meritis et virtutibus plenus, obdormivit in Domino. Post Servi Dei mortem, cum eius sanctitudinis fama, qua adhuc vivens ipse inclaruerat, ob plura quoque miracula, quae a Deo, illo deprecante, patrata dicerentur, latius percrebruisset, Causa de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis agitari coepta est. Adornatis igitur ordinariis, qxii dicuntur, processibus, annis 1923-1930 apud Comensem et Mediolanensem Curias, atque die 12 Iulii anni 1932 edito Sacra Congregatio Rituum 113 Decreto super scriptis, Pius Papa X I I Commissionem introductionis causae die 15 Martii anno 1939 propria manu signavit. Constare deinde de oboedientia Urbanianis praescriptionibus edictum est per Decretum diei 19 mensis Iulii eiusdem anni. Apostolicae postmodum inquisitiones habitae sunt super virtutibus et miraculis in specie Comensi, Adriensi et Alatrina in Curiis, de quorum iuridica vi die 13 Aprilis a. 1945 ab hac Sacra Congregatione editum est Decretum. Absolutis igitur servatisque omnibus de iure servandis, disceptatum est super Servi Dei virtutibus, sive in antepraeparatorio coetu diei 13 Martii a. 1956, sive in praeparatoria Congregatione die 28 Aprilis a. 1959 celebrata. Demum, die 6 mensis Martii anni huius, coram Ssmo D. N. Ioanne Papa X X I I I , Generalis Congregatio habita est, in qua Revmus Cardinalis Clemens Micara, Episcopus Veliternus dubium proposuit disceptandum : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et ritate tum in Deum tum in proximum, necnon de Iustitia, Temperantia et Fortitudine, earumque cardinalibus adnexis, in Ca- Prudentia, gradu he- roico, in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi autem Cardinales, qui convenerant, Officiales Praelati Patresque Consultores suum quisque suffragium edidere. Beatissimus vero Pater haec vota benigne quidem suscepit, sed in re tanti momenti suum distulit proferre iudicium, omnes exhortans ut interim Deum, Patrem luminum, ingeminatis precibus exorarent. Suam autem sententiam hac die 6 mensis Aprilis edere statuit. Quare Revmis Cardinalibus Arcadio Larraona, Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, atque Clemente Micara, Ponente seu Relatore, necnon R. P. Ferdinando Antonelli O. F. M . , Fidei Promotore Generali, meque infrascripto a Secretis, accitis, divino eucharistico sacrificio religiosissime litato, edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia ac Fortitudine, earumque adnexis, Venera- bilis Aloisii Guanella, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum promulgari et in Acta S. R. C. referri mandavit. Datum Romae, die 6 Aprilis a. D. 1962. ARCADIUS L. % Card. LARRAONA, Praefectus S. Henricus Dante, a Secretis 8 - ACTA, vol. V, n. 2. — 28-2-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 114 DIARIUM ROMANAE CURIAE Lunedì 18 febbraio 1 9 6 3 , il Santo Padre Giovanni XXIII ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Prof. A L E J A N D R O G A L L I N A L H E B E R , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario dell'Uruguay. Il Santo Padre Giovanni' XXIII, felicemente regnante, si è degnato di costituire una Commissione « D B COORDINANDIS CONCILII LABORIBUS », così composta: PRESIDENTE L'Emo e Uexmo Signor Cardinale: Cicognani Amleto Giovanni, Suo Segretario di Stato. MEMBRI Gli Emi e Bevimi Signori Cardinali: Liénart Achille, Vescovo di Lille. Spellman Francesco, Arcivescovo di New York. Urbani Giovanni, Patriarca di Venezia. Oonfalonieri Carlo, Segretario della S. Congregazione Concistoriale. Döpfner Giulio, Arcivescovo di München e Freising. Suenens Leone Giuseppe, Arcivescovo di Malines-Bruxelles. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Protettore delle Suore « Misioneras Dominicas del Smo Rosario » (Madrid). Revmo Signor Cardinale Marella Paolo, Protêt tore delle « Daughters of the Sacred Heart of Jesus » (Fujisawa, Yokohama). 10 settembre 1962. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Browne Michele, 13 ottobre » L'Emo e Diarium Romanae Curiae 115 22 ottobre 1962. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle « Esclavas del Corazón de Jesús Argentinas » (Cordoba). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., Protettore delle « Povere Figlie di S. Antonio » » » » (Ariccia, Roma). L'Emo e Revmo Signor Cardinale Larraona Arcadio M., 19 novembre » L'Emo e 28 » L'Emo e » 14 dicembre 27 » 3 gennaio » » » » » » 11 » Protettore delle « Hermanas de la Sagrada Familia del Urgel » (Barcelona). Revmo Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore delle « Figlie di San Giuseppe di Cenoni » (Oristano). Revmo Signor Cardinale Marella Paolo, Protettore delle « Franciscan Sisters o f St. Joseph » (Hamburg, Buffalo). L'Illmo e Revmo Monsig. Sessolo Giovanni, Reggente del Tribunale della Saera Penitenzieria Apostolica. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Bacci Antonio, Protettore delle Suore Oblate Ospitaliere di Santa Maria Nova (Firenze). 1963. Il Rev. Sac. Cittadini Giovanni, Cappellano comune Pontificio soprannumerario (Fano). » Il Rev. Sac. Governatori Emilio, Cappellano comune Pontificio soprannumerario (Montefiascone). » Il Rev. Sac. Camerini Livio, Cappellano comune Pontificio soprannumerario (Faenza). » Il Rev. Sac. Cinti Nazareno, Cappellano comune Pontificio soprannumerario (Roma). » » Gli Illmi e Revmi Monsignori Cecchetti Igino, Crovella Ercole, Giovannelli Amerigo, Sessolo Giovanni, Tinello Francesco, Sormanti Gioacchino, Fagiolo Bruno, Pecoraio Edoardo, Schierano Mario, Verdelli Giovanni Battista, Prelati Refe- rendari del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 29 gennaio 1963. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Browne Michele, Membro della Suprema Sacra Congregazione del Santo Offizio. 6 febbraio » L'Illmo e Revmo Monsig. Carroll-Abbing Giovanni Patri- zio, Consultore della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. 116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano : 10 dicembre 1962. A S. E. il sig. de Souza Gomes Henrique, Ambasciatore del Brasile presso la Santa Sede. » » » A S. E. il sig. van Scherpenberg Hilger, Ambasciatore della Repubblica Federale di Germania presso la Santa Sede. » » » A S. E. il sig. de Faria Antonio, Ambasciatore del Portogallo presso la Santa Sede. » » » A S. E. il sig. Coreth Johannes, Ambasciatore d'Austria presso la Santa Sede. La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 5 novembre 1962. A S. E. l'On. Russo Carlo, Sottosegretario di Stato per gli Affari Esteri della Repubblica Italiana. La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 5 novembre 1962. A S. E. l'On. Delle Fave Umberto, Sottosegretario alla Presidenza del Consiglio dei Ministri della Repubblica Italiana. » » » A S . E, il Dott. Valentini Marcello, Capo di Gabinetto alla Presidenza del Consiglio dei Ministri della Repubblica Italiana. » )) » A S. E. il Prefetto Strano Paolo, Segretario Generale della Presidenza della Repubblica Italiana. » » » A S. E. il Prefetto Russo Giulio, facente funzioni di Segretario Generale della Presidenza della Repubblica Italiana. » » » A S. E. il Gen. di Corpo d'Armata Scotti Emiliano, Consigliere Militare del Presidente della Repubblica Italiana. » » » A S. E. il Ministro Plenipotenziario Roberti Guerino, facente funzioni di Capo del Cerimoniale Diplomatico della Presidenza della Repubblica Italiana. •» » )> A S. E. il Ministro Plenipotenziario Sensi Federico, Consigliere Diplomático del Presidente della Repubblica Italiana. » » » A S. E. il Ministro Plenipotenziario Vinci Piero, Capo di Gabinetto del Ministro degli Affari Esteri della Repubblica Italiana. Diarium Romanae Curiae 117 La Gran Croce dell'Ordine di San Silvestro Papa: 28 dicembre 1962. All'On. Bisori Guido, Sottosegretario di Stato all'Interno della Repubblica Italiana. » » » A S. E. il Ministro Plenip. Marchiori Carlo, Consigliere Diplomatico del Presidente del Consiglio Italiano. » » » Al Dott. Marchioni Felice, Capo del Cerimoniale della Presidenza del Consiglio Italiano. » » » Al Gen. Assumma Cosimo, Generale di Divisione dell'Arma dei Carabinieri. NECROLOGIO 1 febbraio 1963. L'Emo Signor Card. D'Alton John, del titolo di Sant'Agata dei Goti, Arcivescovo di Armagh. 12 » » Monsig. Bakhache Joseph, Arcivescovo tit. di Edessa di Osroene per i Siri. 13 » » Monsig. Font y Andreu Jaime, Vescovo di San Sebastián. 18 » » Monsig. Serafini Anunciado, Vescovo di Mercedes (Argentina).' 19 » » Monsig. Nardone Beniamino, Arcivescovo tit. di Aurelio poli di Asia. 20 )) » Monsig. Bontempi Alfredo, Vescovo tit. di Palmira. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale 118 CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II COMMISSIONUM CONCILIARIUM ELENCHUS 1 I Commissio « De doctrina Fidei et morum » PRESIDENTE L'Emo e Revmo Signor Cardinale: Ottaviani Alfredo. «VICEPRESIDENTE L'Emo e Revmo Signor Cardinale: ' Browne Michele. MEMBRI di Emi e Revmi Signori Cardinali: Léger Paolo-Emilio, Arcivescovo di Montréal. König Francesco, Arcivescovo di Wien. Santos Rufino J., Arcivescovo di Manila. Le Loro Eccellenze Revme: Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Scherer Alfredo Vincenzo, Arcivescovo di Pòrto Alegre. Roy Maurizio, Arcivescovo di Québec. Peruzzo Giovanni Battista, Arcivescovo-Vescovo di Agrigento. (Garrone Gabriele, Arcivescovo di Toulouse. Dearden Giovanni Francesco, Arcivescovo di Detroit. Parente Pietro, Arcivescovo tit. di Tolemaide di Tebaide. Seper Francesco, Arcivescovo di Zagreb. Florit Ermenegildo, Arcivescovo di Firenze. Barbado y Viejo Francesco, Vescovo di Salamanca. Chame Andrea Maria, Vescovo di Namur. Pelletier Giorgio Leone, Vescovo di Trois-Rivières. Wright Giovanni Giuseppe, Vescovo di Pittsburgh. Schroffer Giuseppe, Vescovo di Eichstätt. Griffiths Giacomo H., Vescovo tit. di Gaza, Ausiliare di New York. Franiö Francesco, Vescovo di Split e Makarska. Doumith Michele, Vescovo di Sarba. Spanedda Francesco, Vescovo di Bosa. van Dodewaard Giovanni, Vescovo di Haarlem. Mons. McGrath Marco Gregorio, Vescovo tit. di Caeciri, Ausiliare di Panama. / Revmi Padri: Gut D. Benno, Abate Primate dei Benedettini Confederati. Fernandez Aniceto, Maestro Generale dell'Ordine dei Frati Predicatori. 1 Consilium Praesidentiae invenies in A. A. S. LIV (1962), p. 687. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 119 II Commissio « De Episcopis et Dioecesium regimine » PRESIDENTE L'Emo e Revmo Signor Cardinale: Marella Paolo. VICEPRESIDENTI Gli Emi e Revmi Signori Cardinali : Mclntyre Giacomo F., Arcivescovo di Los Angeles. Bueno y Monreal Giuseppe M., Arcivescovo di Sevilla. MEMBRI L'Emo e Revmo Signor Cardinale: Doi Pietro Tatsuo, Arcivescovo di Tokio. Le Loro Eccellenze Revme: Mons. Miranda y Gómez Michele Dario, Arcivescovo di México. Mons. Mathias Luigi, Arcivescovo di Madras e Mylapore. Mons. Guerry Emilio, Arcivescovo di Cambrai. Mons. Binz Leone, Arcivescovo di Saint Paul. Mons. Alter Carlo, Arcivescovo di Cincinnati. Mons. Carpino Francesco, Arcivescovo tit. di Sardica. Mons. Lemieux Maria Giuseppe, Arcivescovo di Ottawa. Mons. Bazin Vittore, Arcivescovo di Rangoon. Mons. Schaufele Ermanno, Arcivescovo di Freiburg im Breisgau. Mons. Hayek Dionisio, Arcivescovo di Aleppo dei Siri. Mons. Fernandes Angelo, Arcivescovo tit. di Neopatrasso, Coadiutore c. s. di Delhi. Mons. Rakotomalala Gerolamo, Arcivescovo di Tananarive. Mons. Castelli Alberto, Arcivescovo tit. di Rusio. Mons. Veuillot Pietro, Arcivescovo tit. di Costanza di Tracia, Coadiutore di Paris. Mons. Browne Michele, Vescovo di Galway e Kilmaeduagh. Mons. Piazzi Giuseppe, Vescovo di Bergamo. Mons. Gargitter Giuseppe, Vescovo di Bressanone. Mons. Jubany Arnau Narciso, Vescovo tit. di Ortosia di Fenicia, Ausiliare di Barcelona. Mons. Correa León Paolo, Vescovo di Cúcuta. Mons. Primatesta Raul, Vescovo di San Rafael. Mons. Carli Luigi, Vescovo di Segni. Mons. Dwyer Giorgio, Vescovo di Leeds. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 120 III Commissio « De Ecclesiis Orientalibus » PRESIDENTE L'Emo e Reviho Signor Cardinale: Cicognani Amleto Giovanni, Vescovo del titolo della Chiesa suburbicaria di Frascati, Segretario di Stato di Sua Santità. VICEPRESIDENTI L'Emo e Revmo Signor Cardinale: Quiroga y Palacios Fernando, Arcivescovo di Santiago de Compostela. Sua Eccellenza Revma: t Mons. Bukatko Gabriele, Arcivescovo tit. di Mocisso, Coadiutore c. s. di Beograd, Amministratore Ap. di Krizevci. MEMBRI U Emo e Revmo Signor Cardinale: Testa Gustavo. Le Loro Beatitudini: Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Sidarouss Stefano I, Patriarca di Alessandria dei Copti. Saigh Massimo IV, Patriarca di Antiochia dei Melchiti. Meouchi Paolo Pietro, Patriarca di Antiochia dei Maroniti. Gori Alberto, Patriarca di Gerusalemme dei Latini. Cheikho Paolo II, Patriarca di Babilonia dei Caldei. Batanian Ignazio Pietro XVI, Patriarca di Cilicia degli Armeni. Le Loro Eccellenze Revme: Mons. Da Silveira D'Elboux Emanuele, Arcivescovo di Curitiba. Mons. Rabbani Giuseppe, Arcivescovo tit. di Nacolia, Amministratore Apostolico « ad nutum S. Sedis » di Horns dei Siri. Mons. Búcko Giovanni, Arcivescovo tit. di Leucade, Visitatore Apostolico degli Ucraini di rito bizantino in Europa Occidentale. Mons. Thangalathil Gregorio B. Varghese, Arcivescovo di Trivandrum per i Siro - Malancar esi. Mons. Parecattil Giuseppe, Arcivescovo di Ernakulam per i Siro-Malabaresi. Mons. Kavukatt Matteo, Arcivescovo di Changanacherry per i Siro-Malabaresi. Mons. Baraniak Antonio, Arcivescovo di Poznan. Mons. Yemmeru Asrate Mariam, Arcivescovo di Addis Abeba degli Etiopi. Mons. Senyshyn Ambrogio, Arcivescovo di Philadelphia degli Ucraini. Mons. Edelby Neófito, Arcivescovo tit. di Edessa di Osroene. Mons. Scapinelli Di Leguigno Giovanni Batt., Arcivescovo tit. di Laodicea al Libano. Mons. Perniciaro Giuseppe, Vescovo tit. di Arbano, Ausiliare per PEparchia di Piana degli Albanesi. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 121 Mons. McEntegart Bryan Giuseppe, Vescovo di Brooklyn. Mons. Jansen Martino, Vescovo di Rotterdam. Mons. Gad Giacinto, Vescovo tit. di Grazianopoli. Mons. Sapelak Andrea, Vescovo tit. di Sebastopoli di Tracia, Visitatore Apostolico degli Ucraini in Argentina. Il Revmo Padre : Hoeck Giovanni, Superiore Generale delia Congregazione Benedettina di Baviera. IV Commissio « De Sacramentorum disciplina » PRESIDENTE U Emo e Revmo Signor Cardinale: Aloisi Masella Benedetto, Vescovo di Palestrina. VICEPRESIDENTI Le Loro Eccellenze Revme: Mons. Fares Armando, Arcivescovo di Catanzaro e Vescovo di Squillace. Mons. Garcia y Goldaraz Giuseppe, Arcivescovo di Valladolid. MEMBRI Le Loro Eccellenze Revme: Mons. Bentivoglio Guido Luigi, Arcivescovo di Catania. Mons. Schneider Giuseppe, Arcivescovo di Bamberg. Mons. Lallier Marco, Arcivescovo di Marseille. Mons. Alves de Siqueira Antonio Maria, Arcivescovo tit. di Siria, Coadiutore di Säo Paulo. Mons. Dell'Acqua Angelo, Arcivescovo tit. di Calcedonia. Mons. McGucken Giuseppe, Arcivescovo di San Francisco. Mons. Zerba Cesare, Arcivescovo tit. di Colosse. Mons. Von Streng Francesco, Vescovo di Basel e Lugano. Mons. Yoshigoro Taguchi Paolo, Vescovo di Osaka, Amministratore Apostolico della Pref. Ap. di Shikoku. Mons. Bolognini Danio, Vescovo di Cremona. Mons. Puech Pietro M., Vescovo di Carcassonne. Mons. Benítez Fontúrvel Crispulo, Vescovo di Barquisimeto. Mons. Arai Luca Katsusaburo, Vescovo di Yokohama. Mons. Renard Alessandro, Vescovo di Versailles. Mons. Van Cauwelaert Giovanni, Vescovo di Inongo. Mons. Bélanger Valeriano, Vescovo tit. di Cirene e Ausiliare di Montreal. Mons. Chedid Giovanni, Vescovo tit. di Arca di Fenicia per i Maroniti e Vicario Patriarcale. Mons. Morgante Marcello, Vescovo di Ascoli Piceno. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 122 Mons. Maricevich Fleitas Annibale, Vescovo tit. di Dioclezianopoli di Palestina, Coadiutore di Villarrica. Mons. Pepén y Soliman Giovanni Felice, Vescovo di N. S. de la Altagraeia en Higuëy. Mons. Kien Samophithak Michele, Vescovo tit. di Octaba, Vicario Apostolico di Tharé e Nonseng. Mons. Muldoon Tommaso Guglielmo, Vescovo tit. di Fessei, Ausiliare di Sydney. Mons. Reh Francesco, Vescovo di Charleston. V Commissio « De disciplina cleri et populi christiani » 6 PRESIDENTE U Brno e Revmo Signor Cardinale: Ciriaci Pietro. MEMBRI Gli Emi e Revmi Signori Cardinali: Castaldo Alfonso, Arcivescovo di Napoli. Ritter Giuseppe, Arcivescovo di Saint Louis. Le Loro Eccellenze Revme: Mons. Perini Norberto, Arcivescovo di Fermo. Mons. Pocok Francesco Filippo, Arcivescovo tit. di Isauropoli, Coadiutore c. s. di Toronto. Mons. Cooray Tommaso, Arcivescovo di Colombo in Ceylon. Mons. Trindade Salgueiro Emanuele, Arcivescovo di Ëvora. Mons. Nicodemo Enrico, Arcivescovo di Bari. Mons. Marty Francesco, Arcivescovo di Reims. Mons. Nguyen Van Binh Paolo, Arcivescovo di Saigon. Mons. Shehan Lorenzo, Arcivescovo di Baltimore. Mons. Rossi Agnelo, Arcivescovo di Ribeiräo Prêto. Mons. Bengsch Alfredo, Arcivescovo-Vescovo di Berlin. Mons. Palazzini Pietro, Arcivescovo tit. di Cesarea di Cappadocia. Mons. Enrique y Tarancón Vincenzo, Vescovo di Solsona. Mons. Greco Carlo, Vescovo di Alexandria. Mons. Farina Fariña Pio Alberto, Vescovo tit. di Citarizo. Mons. Lommel Leone, Vescovo di Luxembourg. Mons. van Zuylen Guglielmo M., Vescovo di Liege. Mons. Temiüo Saiz Angelo, Vescovo di Orense. Mons. Corripio Ahumada Ernesto, Vescovo di Tampico. Mons. Baccino Luigi, Vescovo di San José de Mayo. Mons. Janssen Enrico, Vescovo di Hildesheim. Mons. Raspanti Michele, Vescovo di Morón. Mons. Mazerat Enrico, Vescovo di Angers. Mons. Domínguez y Rodríguez Giuseppe M. Eusebio, Vescovo di Matanzas. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 123 VI Commissio « De Religiosis » PRESIDENTE L'Emo e Revmo Signor Cardinale: Valeri Valerio. MEMBRI L'Emo e Revmo Signor Cardinale: Landázuri Ricketts Giovanni, Arcivescovo di Lima. Le Loro Eccellenze Revme: Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Meis Bernardo, Arcivescovo di Luluabourg. Botto Paolo, Arcivescovo di Cagliari. Urtasun Giuseppe, Arcivescovo di Avignon. FlahifE Giorgio, Arcivescovo di Winnipeg. Philippe Paolo, Arcivescovo tit. di Eracleopoli Maggiore. Haller Luigi Severino, Vescovo tit. di Betlemme. Bortignon Girolamo, Vescovo di Padova. Tabera Araoz Arturo, Vescovo di Albacete. Daly Edoardo Celestino, Vescovo di Des Moines. Beck Giorgio Andrea, Vescovo di Salford. Leiprecht Carlo Giuseppe, Vescovo di Rottenburg. Cahill Tommaso V., Vescovo di Cairns. Echeverría Ruiz Bernardino, Vescovo di Ambato. McShea Giuseppe, Vescovo di Allentown. Tomizawa Benedetto, Vescovo di Sapporo. Compagnone Enrico Romolo, Vescovo di Anagni. Vendargon Domenico, Vescovo di Kuala Lumpur. Sipoviò Ceslao, Vescovo tit. di Mariamme. Huyghe Gerardo, Vescovo di Arras. / Revmi Padri: Ab. Reetz Benedetto, Presidente della Congregazione Benedettina di Beuron. Kleiner Sighardo, Abate Generale del S. Ordine Cistercense. Sépinski Agostino, Ministro Generale dell'Ordine dei Frati Minori. Janssens Giovanni B., Prepósito Generale della Compagnia di Gesù. Il Reverendissimo: Ziggiotti D. Renato, Rettore Maggiore della Società di S. Francesco di Sales. 124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VII Commissio « De Missionibus » PRESIDENTE L'Emo e Revmo Signor Cardinale: Agagianian Gregorio Pietro. VICEPRESIDENTI Le Loro Eccellenze Revme: Mons. Sartre Vittore, Arcivescovo tit. di Beroe. Mons. Lecnona Labandibar Giuseppe, Vescovo tit. di Vagada. MEMBRI CU Emi e Revmi Signori Cardinali: Gonçalves Cerejeira Emanuele, Patriarca di Lisboa. Tienchensin Tommaso, Arcivescovo di Peking, Amministratore Ap. di Taipeh. Rugambwa Laureano, Vescovo di Bukoba. Le Loro Eccellenze Revme: Mons. Pérez Platero Luciano, Arcivescovo di Burgos. Mons. Ngô dinh Thûc Pietro Martino, Arcivescovo di Hué. Mons. Rossell y Arellano Mariano, Arcivescovo di Guatemala. Mons. Soegijapranata Alberto, Arcivescovo di Semarang. Mons. Pollio Gaetano, Arcivescovo di Otranto. Mons. Graner Lorenzo Leone, Arcivescovo di Dacca. Mons. Perrin Maurizio, Arcivescovo di Carthage. Mons. Sigismondi Pietro, Arcivescovo tit. di Neapoli di Pisidia. Mons. Signora Aurelio, Arcivescovo tiit. di Nicosia, Prelato nullius di Pompei. Mons. Yago Bernardo, Arcivescovo di Abidjan. Mons. Kerketta Pio, Arcivescovo di Ranchi. Mons. Zoa Giovanni Battista, Arcivescovo di Yaounde. Mons. Sevrin Oscar, Vescovo tit. di Mossina. Mons. Escalante Alfonso Emanuele, Vescovo tit. di Sora. Mons. Sisón Giovanni, Arcivescovo tit. di Nicopsi, Coadiutore c. s. di Nueva Segovia. Mons. Ungaretti Alfonso, Vescovo tit. di Azura, Prelato nullius di Pinheiro. Mons. Sheen Fulton, Vescovo tit. di Cesariana, Ausiliare di New York. Mons. Lokuang Stanislao, Vescovo di Tainan. Mons. Riobé Guy, Vescovo tit. di Mulia, Coadiutore c. s. di Orléans. Il Revmo Padre: Dechâtelets Leone, Superiore Generale degli Oblati di Maria Immacolata. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 125 VIII Commissio « De Sacra Liturgia » PRESIDENTE L'Emo e Revmo Signor Gardinale : Larraona Arcadio. VICEPRESIDENTI Gli Emi e Revmi Signori Cardinali: Giobbe Paolo. Jullien Andrea. MEMBRI Gli Emi e Revmi Signori Cardinali: Lercaro Giacomo, Arcivescovo di Bologna. Albareda Anselmo. Le Loro Eccellenze Revme: Mons. Grimshaw Francesco Giuseppe, Arcivescovo di Birmingham. Mons. Dante Leonida Enrico, Arcivescovo tit. di Carpasia. Mons. Eossi Carlo, Vescovo di Biella. Mons. Jop Francesco, Vescovo tit. di Daulia. Mons. Calewaert Carlo Giustino, Vescovo di Gent. Mons. Zauner Francesco, Vescovo di Linz. Mons. Martin Giuseppe Alberto, Vescovo di Mcolet. Mons. van Bekkum Guglielmo, Vescovo di Ruteng. Mons. Rau Enrico, Vescovo di Mar del Piata. Mons. Masnou Boixeda Raimondo, Vescovo di Vich. Mons. Fey Schneider Bernardo, Vescovo tit. di Filadelfia minore, Coadiutore c. s. di Potosí. Mons. Spülbeck Ottone, Vescovo di Meissen. Mons. D'Amato Cesario, Vescovo tit. di Sebaste di Cilicia, Abate di S. Paolo fuori le mura. Mons. Bekkers Guglielmo, Vescovo di 's-Hertogenbosch. Mons. Hallinan Paolo, Arcivescovo di Atlanta. Mons. Jenny Enrico, Vescovo tit. di Licaonia, Ausiliare di Cambrai. Mons. Malula Giuseppe, Vescovo tit. di Attanaso, Ausiliare di Léopoldville. Mons. Pichler Alfredo, Vescovo di Banjaluka. / Revmi Padri: Ab. Prou D. Giovanni, Superiore Generale della Congregazione Benedettina di Francia. Schweiger Pietro, Superiore Generale della Congregazione dei Missionari Figli del Cuore Immacolato di Maria. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 126 IX Commissio « De Seminariis, de Studiis et de Educatione Catholica » PRESIDENTE L'Emo e Revmo Signor Cardinale: Pizzardo Giuseppe, Vescovo di Albano. VICEPRESIDENTI L'Emo e Revmo Signor Cardinale: de Barros Cámara Giacomo, Arcivescovo di Säo Sebastiäo do Rio de Janeiro. t Sua Eccellenza Revma: Mons. Staffa Dino, Arcivescovo tit. di Cesarea di Palestina. MEMBRI Le Loro Eccellenze Revme: Mons. Senna de Oliveira Ernesto, Arcivescovo-Vescovo di Coimbra. Mons. Simonds Giustino Daniele, Arcivescovo tit. di Antinoe, Coadiutore c. s. di Melbourne. Mons. Silva Santiago Alfredo, Arcivescovo di Concepción. Mons. Olaechea Loizaga Marcellino, Arcivescovo di Valencia. Mons. O'Boyle Patrizio Luigi, Arcivescovo di Washington. Mons. Márquez Tóriz Ottaviano, Arcivescovo di Puebla de los Angeles. Mons. Hurley Dionisio Eugenio, Arcivescovo di Durban. Mons. Modrego y Casáus Gregorio, Arcivescovo-Vescovo di Barcelona. Mons. Pintonello Arrigo, Arcivescovo tit. di Teodosiopoli di Arcadia. Mons. Botero Salazar Tullio, Arcivescovo di Medellln. Mons. Blanchet Emilio Arsenio, Arcivescovo tit. di Filippopoli di Tracia. Mons. Cody Giovanni Patrizio, Arcivescovo tit. di Bostra, Coadiutore c. s. di New Orleans. Mons. Cody Giovanni Cristoforo, Vescovo di London. Mons. Cazaux Antonio Maria, Vescovo di Luçon. Mons. Klepacz Michele, Vescovo di Lodz. Mons. Carraro Giuseppe, Vescovo di Verona. Mons. Bogarín Árgana Raimondo, Vescovo di S. Juan Bautista de las Misiones. Mons. Marchetti Zioni Vincenzo, Vescovo tit. di Lauzado, Ausiliare di Sâo Paulo. Mons. Paré Mario, Vescovo di Chicoutimi. Mons. Savino Paolo, Vescovo tit. di Cesarea di Tessalia, Ausiliare di Napoli. Mons. Colombo Giovanni, Vescovo tit. di Filippopoli di Arabia, Ausiliare di Milano. Mons. Daem Giulio, Vescovo di Antwerpen. Mons. Hoeffner Giuseppe, Vescovo di Münster. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 127 X Commissio « De fidelium apostolatu, de scriptis prelo edendis et de spectaculis moderandis » PRESIDENTE L'Emo e Revmo Signor Cardinale: Cento Fernando, Penitenziere Maggiore. VICEPRESIDENTI L'Emo e Revmo Signor Cardinale: Silva Henriquez Rani, Arcivescovo di Santiago de Chile. Sua Eccellenza Revma: Mons. O'Connor Martino G., Arcivescovo tit. di Laodicea di Siria. MEMBRI Le Loro Eccellenze Revme: Mons. Yü Pin Paolo, Arcivescovo di Nanking. Mons. Saniore Antonio, Arcivescovo tit. di Tirnovo. Mons. Colli Evasio, Arcivescovo di Parma. Mons. Castellano Mario I., Arcivescovo di Siena. Mons. Consins Guglielmo, Arcivescovo di Milwaukee. Mons. Morris Tommaso, Arcivescovo di Cashel and Emly. Mons. Kominek Boleslao, Arcivescovo tit. di Eucaita. Mons. Stourm Renato, Arcivescovo di Sens. Mons. Larrain Errázuriz Emanuele, Vescovo di Talea. Mons. Nécsey Edoardo, Vescovo tit. di Velicia, Amministratore Apostolico di Nitra. Mons. Blomjous Giuseppe, Vescovo di Mwanza. Mons. Petit Giovanni E., Vescovo di Menevia. Mons. Herrera y Oria Angelo, Vescovo di Malaga. Mons. Bednorz Erberto, Vescovo tit. di Bulla Regia, Coadiutore c. s. di Eatowice. Mons. Hengsbach Francesco, Vescovo di Essen. Mons. Gutiérrez Granier Giuseppe Armando, Vescovo tit. di Pionia, Ausiliare di La Paz. Mons. de Araújo Sales Eugenio, Vescovo tit. di Tibica, Amministratore Apostolico « sede piena » di Natal. Mons. Ménager Giacomo, Vescovo di Meaux. Mons. Valloppilly Sebastiano, Vescovo di Tellicherry. 128 Mons. Mons. Mons. Mons. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale László Stefano, Vescovo di Eisenstadt. De Vet Gerardo, Vescovo di Breda. Guano Emilio, Vescovo di Livorno. Civardi Luigi, Vescovo tit. di Tespia. — Quoad Secretariatum « d e Concilii negotiis extra ordinem» v. A. A. S. LIV (1962), p. 688. — Secretariatus ad unitatem Christianorum fovendam; Commissio Technico-organizativa; Secretariatus de rebus oeconomicis, iisdem constant personis ac in periodo praeparatoria Concilii. -i- Tribunal Administrativum PRESIDENTE L'Emo e Revmo Signor Cardinale: Roberti Francesco. MEMBRI Gli Emi e Revmi Signori Cardinali: Chiarlo Carlo. Morano Francesco. Heard Guglielmo Teodoro. Le Loro Eccellenze Revme: Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Rohracher Andrea, Arcivescovo di Salzburg. Begin Floyd Lorenzo, Vescovo di Oakland. Nowicld Edmondo, Vescovo tit. di Tugga, Coadiutore di Gdaúsk. Pohlschneider Giovanni, Vescovo di Aachen. Beitia Aldazábal Eugenio, Vescovo di Santander. Vonderach Giovanni, Vescovo di Chur. Furey Francesco, Vescovo tit. di Temno, Ausiliare di Philadelphia. An. et vol. LV 23 Martii 1963 (Ser. HI, v. V) - N. 3 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana CONSTITUTIONES. APOSTOLICAE I IARENSIS (S. I O S E P H I D E A N T I Q U O N I A ) Detractis quibusdam territoriis ab archidioecesi Iarensi, nova Praelatura « nullius » conditur, « Sancti Iosephi de Antiquonia » appellanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Novae cuiusque Ecclesiae constitutio, quam proprius Episcopus tamquam navem gubernet, ad litteris tranquillitatem ducendam; cuius populo compacta unitas stimulos addat ad virtutem et gratiam sacramentorum consequendam ; cuius denique iustum territorium facile, ceu campus, inarari possit ad messem christianorum laetissimum, id sane universae semper spes alit Ecclesiae atque Nostras, qui eidem Dei voluntate moderamur, eiusque utilitatibus inservire cupimus. Quandoquidem ergo venerabilis Frater Salvator Siino, Archiepiscopus titulo Pergensis et in Insulis Philippinis Apostolicus Nuntius, id petierit ut ibi loci nova circumscriptio ecclesiastica conderetur, Nos, consilio petito a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus, qui Sacrae Congrega9 - ACTA, vol. V, n. 3. — 23-3-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 130 tioni Consistoriali praesunt, de sententia sacri Praesulis Iarensis, haec quae sequuntur Nostra auctoritate decernimus atque iubemus. Ab archidioecesi Iarensi territorium separamus, quod una cum insulis finitimis civilem Provinciam quam populus Antique appellare consue- vit, constituit, eoque novam Praelaturam efficimus, ab urbe San José Sancti Iosephi de Antiquonia cognominandam. Huius Ecclesiae sedes in urbe quam memoravimus erit, in qua Praelatus cathedram suam collocant, in templo scilicet Sancti Iosephi Sponsi B. M. V . , quod ad dignitatem praelaticiae aedis evehimus, cum debitis iuribus et honoribus. Quam constituimus Ecclesiam Sedi metropolitanae Iarensi suffraganea subicietur, item eius Praelatus Archiepiscopo. Mensam, quam dicunt, efformabunt Curiae proventus, populi collationes, pars congrua bonorum eidem iuxta canonem 1500 C. I. C. provenientium. Curae sit sacro Praesuli Sancti Iosephi de Antiquonia Seminarium saltem minus construere, pueris excipiendis qui ad sacerdotium Dei instinctu moveantur ; quod faciat secundum leges communes et Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Cum vero iuvenes adoleverint, qui optimi fuerint mittat Praelatus in Pontificium Collegium-Seminarium Philippinum, quod in Urbe est, ut philosophia et sacra Theologia recte imbuantur. Ad sacerdotes et clerum quod attinet, decernimus ut omnes e clero saeculari, qui in civili provincia de Antique ad praesens legitime degunt, antequam hae Litterae Nostrae ad effectum adducantur ab Archiepiscopo Iarensi revocentur, eius archidioecesi addicendo Acta denique et documenta quae quovis modo ad novam circumscriptionem respiciant, ad eius Curiam praelaticiam mittantur, ibique religiose custodiantur. Ceterum, haec quae iussimus venerabilis Frater exsequetur Salvator Siino, quem diximus, vel qui eo tempore eodem officio fungetur atque ille. Poterit tamen et alium legare, quem voluerit, dummodo virum in ecclesiastica dignitate constitutum. Re vero peracta, documenta exarari iubebit, eademque ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrum- Acta Ioannis Pp. XXIII 131 pere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die quarto et vicesimo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar Iosephus Federici, Proton. Apost. Rossi, Proton. Apost. Loco SB Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CIX, n. Iß. II KIAYIENSIS In Insula Formosa Praefectura Apostolica Kiayiensis ad gradum dioecesis tollitur, eodem nomine iisdemque finibus. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum Apostolica Praefectura Kiayiensis, quae est in Insula Taiwan seu Formosa, christianum Nomen, in similitudinem Evangelicae arboris (cfr. Matth. 13, 31), haud minima ceperit incrementa, praevideaturque maiora esse brevi capturum, ideo bene fieri censuerunt venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi Fidei Propagandae praepositi si eadem Ecclesia ad dignitatem dioecesis eveheretur : qua re etiam novum addi animum iidem venerabiles Fratres Nostri existi- 132 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale maverunt Patribus seu rectoribus, quicumque tandem ii erunt, quibus eadem gubernanda attribuetur. Consilio ergo petito a venerabili Fratre Iosepho Caprio, Archiepiscopo titulo Apolloniensi et Apostolico in Sinis Internuntio, ea probantes quae sacris Cardinalibus qui Congregationi Fidei Propagandae praesunt statuere visum est, haec auctoritate Nostra decernimus atque iubemus. Apostolicam Praefecturam Kiayiensem in ordinem dioecesium redigimus, eodem servato nomine eodemque territorio et finibus. Quae Ecclesia Sedi metropolitanae Taipehensi subdetur suffraganea, iuxta normas Iuris Canonici. Sedem episcopalem in urbe Kiayi collocari volumus, cathedram vero in templo principe eiusdem civitatis statui, quod iuribus debitis cumulamus. Ad Canonicorum Collegium quod attinet, si in praesens ob haud aequam rerum condicionem condi nequeat, pro Canonicis Consultores dioecesani eligantur, qui a munere suo cessabunt, constituto Canonicorum Collegio. Regimen, dioecesis administratio, electio Vicarii Capitularis, Sede vacante, haec omnia legibus Iuris Canonici temperentur. Ceterum, quae per has Litteras facienda iussimus venerabilis Frater Iosephus Caprio exsequi studebit, vel quem ille rite delegaverit, factis necessariis facultatibus. Acta vero re, documenta exarentur, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Christiano Nomini Propagando cito mittantur. Quod si alius eo tempore Internuntiaturae in Sinis praesit, hic mandata Nostra exsequetur. Per quas sane venerabilem Fratrem Thomam Niu, qui ad praesens est ab hostibus religionis sua dioecesi Iamcuvensi expulsus, tamquam Apostolicum Administratorem novae dioecesi praeponimus ad Sanctae Sedis nutum, quo ceterum munere iam fungebatur ante dioecesis huius constitutionem. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit Acta Ioannis Pp. XXIII 133 vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Eomae, apud S. Petrum, die decimo sexto mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO 8. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Caesar Serafini, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CIX, n. 75. III TAICHUNGENSIS Praefectura Apostolica Taichungensis ad gradum dioecesis evehitur IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum, Deo iuvante, Apostolica Taichungensis Praefectura, duodecim ante annos condita, magis magisque creverit, generosa sodalium Societatis de Maryknoll pro Missionibus Exteris opera, grato animo accepimus quae venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales qui Sacro Consilio Christiano Nomini Propagando praesunt, de sententia venerabilis Fratris Iosephi Caprio, Archiepiscopi titulo Apolloniensis et Apostolici in Sinis Internuntii, faciendum censuerunt, ut scilicet ea Apostolica Praefectura in ordinem dioecesium redigeretur ; spes enim est ut felicius, re catholica aucta, per regionem « verbum Dei currat et clarificetur » (2 Thess. 3, 1). Apostolica igitur Nostra potestate, quam a Christo in universam Ecclesiam accepimus, Praefecturam Apostolicam Taichungensem ad gradum dioecesis extollimus, eodem nomine iisdemque servatis finibus, eamque metropolitanae Ecclesiae Taipehensi, una cum Praesule, suffraganeam subdimus. Sedem suam Episcopus in urbe quam Taichung vulgari sermone vocant ponet, magisterii autem cathedram in templo principe ibidem exstante, quod scilicet ad dignitatem cathedralis aedis tollimus, cum iuribus et privilegiis quae sacris eiusmodi aedibus com- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 134 petunt. Novae praeterea Ecclesiae Episcopus congrua iura habebit omnesque obligationes cum munere coniunctas, quas inter obligationem memoramus consultores dioecesanos eligendi, ad iuris normam, qui sibi consilio et ope assint, cum sive temporis sive locorum adiuncta quominus Canonicorum collegium condatur impediant. Volumus insuper ut modo condita dioecesis curis esse pergat sodalium Societatis de Maryknoll pro missionibus exteris, qui ad hunc usque diem egregiam ibi evangelicae legi prolatandae navarunt operam, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum. Has denique Litteras Nostras exsequendas studebit venerabilis Frater Iosephus Caprio, quem diximus, vel quem ille delegaverit. Si autem tempore exsecutionis alius in Sinis Apostolicus Internuntius erit, hic mandata Noátra faciet. Qui vero rem perfecerit, onus habebit effecti negotii documenta exarandi, quae rite signata sigilloque impressa ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Caesar Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CI X, n. 73. Serafini, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 135 IV NAGOYAËNSIS Praefectura Apostolica Nagoyaënsis ad gradum dioecesis evehitur IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Praefectura Apostolica Nagoyaënsis, die duodevicesimo mensis Februarii constituta, anno millesimo nongentesimo vicesimo secundo, tam feliciter, Deo iuvante, sive christianorum numero crevit, sive catholicis omne genus coeptis, ut peropportunum visum sit ad gradum dioecesis eandem evehere. Quod ideo venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales, sacro Consilio Christiano Nomini Propagando praepositi, post auditum venerabilem Fratrem Dominicum Enrici, Archiepiscopum titulo Ancusensem atque Internuntium Apostolicum in Iaponia, hac de re statuerunt, apostolica hodie potestate Nostra confirmamus, hisque Nostris sub plumbo Litteris Praefecturam Apostolicam Nagoymnsem ad dignitatem dioecesis attollimus, eodem nomine iisdemque servatis finibus. Novam dioecesim eiusque Episcopum suffraganeos esse volumus metropolitanae Sedi Tokyensi. Praecipimus insuper ut sedem suam in urbe vulgo Nagoya sacer Praesul ponat, magisterii autem cathedram, in sacra aede ibidem exstante Deoque dicata in honorem Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, quam scilicet ad maximi totius dioecesis templi splendorem tollimus, cum iuribus quae huiuscemodi sacris aedibus competunt. Novae praeterea Ecclesiae sacrorum Antistes congrua iura habebit omnesque obligationes cum munere coniunctas, quae quales sint ex iure canonico patet. Ad Canonicorum Collegium quod attinet sinimus ut, quoadusque id condatur, quod per alias sub plumbo Litteras fiet, Consultores dioecesani renuntientur, qui Episcopo consilio et ope assint. Has denique Litteras Nostras exsequendas studebit venerabilis Frater Dominicus Enrici, quem diximus, vel quem ille delegaverit, dummodo ecclesiastica dignitate praeditum virum. Si autem tempore exsecutionis alius in Iaponia Apostolicum Internuntium aget, hic mandata Nostra faciet. Qui vero rem perfecerit onus habebit effecti negotii documenta, de more signata sigilloque impressa, ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efiicaces esse et fore volumus ; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 136 ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die sextodecimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. A G A G I A N I A N S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Caesar Serafini, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tal)., vol. CIX, n. 6£. V NIIGATAËNSIS Praefectura Apostolica Niigataënsis ad gradum dioecesis tollitur IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Sicut provido naturae instituto grandior in homine aetas tenerae succedit aetati, ita benigno Dei consilio in Ecclesia sancta fit quoties inditum animis supernum semen (cfr. 1 Io. 3, 9) generosi sacerdotes Acta Ioannis Pp. XXIII 137 excolant atque tueantur. Quod cum feliciter evenerit in Apostolica Niigataënsi Praefectura tum ob sacerdotum sollertiam tum ob christifidelium opera, laeto animo accepimus quod venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales qui Sacro Consilio Christiano Nomini Propagando praesunt, faciendum censuerunt, ut scilicet dioecesis ex ea apostolica praefectura constitueretur. De sententia igitur eorundem Patrum Cardinalium, postque auditum venerabilem Fratrem Dominicum Enrici, Archiepiscopum titulo Ancusensem atque in Iaponia Apostolicum Internuntium, summa Nostra auctoritate ea quae sequuntur decernimus et iubemus. Apostolicam Praefecturam Niigataënsem ad gradum et dignitatem dioecesis eodem nomine appellandae tollimus, quae metropolitanae Ecclesiae Tokiensi erit obnoxia et Sacrae Congregationi de Propaganda Fide perget esse subiecta. Sedem suam Episcopus in urbe vulgo Niigata appellata ponet, magisterii autem cathedram in templo principe, ibidem exstante, quod ad dignitatem aedis cathedralis tollimus, cum iuribus propriis. Novae praeterea dioecesis Antistes congrua iura habebit, omnesque obligationes cum munere coniunctas, quas inter memorare placet obligationem Consultores dioecesanos eligendi, qui ob locorum huiusque temporis necessitates Canonicorum Collegii vices agant. Decernimus insuper ut nova, quam condidimus, dioecesis saeculari clero concredatur, qui adhuc egregia industria, prudentia, animorum studio enituit in Apostolica Praefectura regenda atque administranda. Ceterum has Litteras Nostras exsequendas curabit venerabilis Frater Dominicus Enrici, quem diximus, vel quem ille delegaverit, dummodo virum in ecclesiastica dignitate constitutum. Si autem tempore exsecutionis alius Apostolicae Inter nuntiaturae in Iaponia praeerit, hic mandata Nostra faciet. Qui vero rem perfecerit, onus habebit effecti negotii documenta, de more signata sigilloque impressa, ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 138 stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Eomae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto, IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Apost. Loco £g Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CIX, n. 62. VI BUKAVUENSIS ET KASONGOËNSIS (UVIRAËNSIS) Quibusdam territoriis ab Ecclesiis Bukavuensi et Kasongoënsi detractis, nova dioecesis conditur, « Uviraënsis » appellanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Sollemnis Dei promissio et quasi sponsio, quam in Palaestinis oris Abrahae benignissime fecit : « Omnem terram quam conspicis tibi dabo et semini tuo in sempiternum. Faciamque semen tuum sicut pulverem terrae » (Gen. 13, 15), non modo in Abraham longo posterorum agmine impleta est sanctissimo viro, sed etiam, idque multo praestantius, in Christo, Dei Filio, cuius imperio Pater et gentes omnes ac populos tradidit (Ps. I I ) , et asseclas et cultores tam multos fieri dedit, quot stellae per caelos errant fulgentia regna, quotque in littore maris cumulantur arenae. Cuius rei documento sunt sive christifideles omnes in orbem ter- Acta Ioannis Pp. XXIII 139 rarum diffusi, sive etiam christianorum grex, sane frequens, qui in Congo incolunt. Quibus volentes aptius providere, consilio audito venerabilis Fratris Vedasti Mojaisky-Perrelli, Archiepiscopi titulo Amideni et in Congo et Ruanda-Urundi Apostolici Delegati, item Ordinariorum Praesulum, quorum interest, aequissimo animo id probamus quod venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus visum est Sacrae Congregationi Fidei Propagandae praepositis, haecque Nostra auctoritate censemus. Civilem districtum, uti dicunt, Uvira ab archidioecesi Bukavuensi separamus ; item districtus civiles Fizi, et Mwenga, et illam partem civilis districtus Kabambare, quae ad orientem fluminis Luama sita est, a dioecesi Kasongoënsi detrahimus, in novaeque dioecesis formam redigimus, Uviraënsis cognominandae et Patribus Piae Societatis Sancti Francisci Xaverii pro Missionibus Exteris committendae, ad Nostrum nempe et huius Apostolicae Sedis nutum. Dioecesis Uviraënsis erit metropolitanae Sedi Bukavuensi suffraganea ; item sacer eius Antistes erit eiusdem Ecclesiae Archiepiscopo obnoxius. Ad mensam quod attinet, ad Seminarium, ad Collegium Canonicorum, ad regimen denique dioecesis ad aliaque huiusmodi, normae omnino serventur Codicis Iuris Canonici. Documenta postremo et acta, quae novam circumscriptionem respiciunt, quam primum ad Curiam episcopalem mittantur, ibidem religiose custodienda. Ceterum, has Litteras Nostras venerabilis Frater Vedastus Mojaisky-Perrelli exsequi studebit, vel quem ille delegaverit, factis scilicet necessariis potestatibus. Qui vero rem gesserit, idem acta et documenta actae rei exarari faciet, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Christiano Nomini Propagando cito mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 140 vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens ^Franciscus Caesar H. Ferretti, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco Sß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CIX, n. Jf¡. VII BOGOTENSIS - ZIPAQUIRENSIS (FACATATIVENSIS) Quibusdam detractis territoriis ex Ecclesiis Bogotensi et Zipaquirensi, nova efficitur dioecesis, nomine « Facatativensis ». IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Summi Pastoris qui munere fungimur, omnibus scilicet Christi fidelibus quam diligentissime quamque aptissime consulendi, ad id hodie adducimur, ut, votis accedentes venerabilis Fratris Iosephi Paupini, Archiepiscopi titulo Sebastopolitani in Abasgia et in Columbiana Republica Apostolici Nuntii, novam constituamus in eadem Republica dioecesim, intra videlicet fines civilis regionis, cui vulgaris appellatio Departamento de Cundinamarca. Audito ideo dilecto Filio Nostro Aloisio S. R. E. Cardinali Concha, Archiepiscopo Bogotensi, atque venerabili Fratre Bonaventura Jauregui Prieto, Episcopo Zipaquirensi, de sententia venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium qui Sacro Consilio praesunt extraordinariis expediendis Ecclesiae negotiis, deque summa et apostolica auctoritate Nostra, ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. Ab archidioecesi Bogotensi curias seu paroecias distrahimus Acta Ioannis Pp. XXIII 141 vulgo Funza, Mosquera, Madrid, Bojacá, Zipacón, Tenjo, Facatativá, Albán, Guayabal de Síquima, Tabio, Subachoque, El Rosal, San Francisco, La Vega, Sasaima, Villeta, Quebradanegra ; a dioecesi autem Zipaquirensi, curias vulgo Cha-guaní, Guaduas, La Paz de Calamoina, Supata, Vergara, Nocaima, Nimaima, La Peña, Utica, Topaipí, San Antonio de Aguilera, La Palma, Caparrapí, Yacopí, Puerto Salgar, ex usque territoriis dioecesim condimus Facatatwensem appellandam iisdemque circumscribendam finibus ac curiae simul sumptae, quae nominavimus, prout in praesens terminantur. Decernimus praeterea ut territoria curiarum vulgo Gachalá, Ubala, Santa Rosa, Gama, Junín, Claraval, Guasca, Sopó, Chía, Cajicí, Gacheta, Guatavita, Tocancipá, Sesquilé et Gachancipá, ab archidioecesi Bogotensi separentur, atque in perpetuum dioecesi Zipaquirensi annectantur. Novae dioecesis Sedes Episcopique domicilium in urbe vulgo Facatativá statuentur; cathedra vero episcopalis magisterii collocetur in curiali templo Dei sacro in honorem B. M. V. a Ssmo Rosario, quod ad gradum et dignitatem aedis cathedralis evehimus. Ea praeterea iura, honores, privilegia quae dioecesibus competunt, eadem ad novam hanc Ecclesiam pertinebunt ; sacris vero Praesulibus, quibus regenda committetur, etiam debita onera obligationesque facimus. Dioecesis Facatativensis sit metropoli Bogotensi suffraganea, eiusque Episcopus eiusdem Metropolitae ad normam iuris obnoxius. Curet Facatativensis Episcopus ut in sua dioecesi Canonicorum Collegium constituatur, iuxta normas per alias sub plumbo Litteras edendas. Interea vero Consultores dioecesani deligantur, qui sacrorum Antistiti praesto sint in rebus gravioribus explicandis. Qui scilicet a munere cessabunt, Canonicis constitutis. Mensam episcopalem, quae dicitur, sive ea bona efficient quae novae Ecclesiae ob venient ex peracta divisione iuxta canonem 1500 C. I. C. ; sive pecunia quam populus sponte dabit ; sive Curiae episcopalis reditus ; sive dos a publica auctoritate danda. Fundus vero seu praedium rusticum, quod populari appellatione Hacienda la Trinidad vocant, intra fines paroeciae Sopó nuncupatae exstans, mancipium erit Seminarii metropolitani Bogotensis. Est praeterea Nostra voluntas ut minus saltem Seminarium struatur pueris excipiendis qui ad sacerdotium vocati fuerint, ad normas iuris communis peculiariumque Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus legum. E quo cum adoleverint lecti iuvenes Romam mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum, ut philosophicis theologicisque disciplinis imbuantur. Quod autem attinet ad dioecesis regimen, administrationem, Vicarii Capitularis electionem, aliaque id genus, omnino serventur quae sacri canones praescribunt. De clero autem hoc statuimus ut, cum dioecesis per harum Litterarum Nostrarum exsecutionem con- 142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dita fuerit, eo ipso sacerdotes Ecclesiae illi censeantur addicti, in cuius territorio beneficium aut officium habeant; ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique tirones, illi Ecclesiae in qua legitimo domicilio degant. Mandamus quoque ut acta et documenta quae novam dioecesim quovis modo respiciant, ex Curiis Bogotensi et Zipaquirensi ad Facatativensem mittantur, in rerum sacrarum tabulario religiose custodienda. Extremum, quae mandavimus exsequi studebit venerabilis Frater Iosephus Paupini, quem diximus, vel qui, eo tempore quo fieri debeant, Apostolicae Nuntiaturae in Columbiana Republica praesit, cum potestate, si visum fuerit, quemlibet delegandi, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum virum. Idem venerabilis Frater actae rei documenta exaranda curet, quae sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus Ioannes Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CIX, n. 34. De Felicis, Foschini, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 143 LITTERAE APOSTOLICAE I Beata Maria Virgo in caelum Assumpta Seguntinae-Guadalajarensis dioecesis praecipua Patrona eligitur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Augustae Dei Genetricis in caelum commigratio piorum corda fidelium sublimia quasi arripit, eademque gaudio aeternae beatitatis perfundit. Dulcis profecto huius privilegii memoria, iucunda meditatio omnisque sermo suavis. Ultro quippe animo contemplanti humillima eademque excelsa obversatur Creatura, cui, ex hac terra abeunti, ad amplexum Patris et Filii et Sponsi currenti, ianua caeli splendida reseratur. Tali vero mens recreata visione, facilius sese ad fidem erigit, dum bona certaque spe ducitur fore, ut, Sanctae Matris exemplo atque auxilio, ad Beatorum sedem aditus sibi feliciter pateat. Hisce quidem marialis pietatis nutrimentis, ut ceteros omnes Christianos, ita praecipue dilectos filios Seguntinenses alitos esse scimus, qui multa iam saecula summa veneratione Deiparam in caeleste domicilium Assumptam prosequuntur. Cuius rei testimonium exstat Templum dioecesis Maximum, quod, statim ac saeculo xn exaedificari est coeptum, eidem Virgini est dicatum. Quodsi cogitas principem quamlibet Ecclesiam a tota, quae circa est, regione veluti integrae cathedram fidei spiritalisque fontem vitae recte haberi, nihil est sane cur mireris magnam eiusmodi cultus propagationem. Eadem hac re nisus, Venerabilis Frater Laurentius Bereciartua Balerdi, Seguntinus-Guadalajarensis Episcopus, humilibus Nos adiit precibus, ut eiusdem Virginis patrocinium pro tota ipsius dioecesi sollemniter renuntiaremus. Nos vero, de cultu mariali provehendo solliciti, huiusmodi optato, quo istic teneri omnes quoque Sacerdotes, catholicos coetus populumque fidelem accepimus, perlibenter satisfacere statuimus. Itaque omnibus attente perpensis, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, in caelum Assumptam, praecipuam apud Deum caelestem Patronam universae Seguntinae-Guadalajarensis dioecesis constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 144 edicimus, statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i x mensis Maii, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS » a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis II Cathedralis Ecclesia dioecesis Biturgensis titulo ac dignitate Basilicae Minoris exornatur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Locorum Sanctorum celebratissimum Domini Iesu Sepulcrum claro suo amplificat et ornat nomine urbem Etruriae, ad superioris Tiberis vallem sitam, ubi pii viatores, ex Palaestina redeuntes, constiterunt atque in exstructo sacello monumenti illius reliquias condiderunt. Quae aedicula, finitimae terrae incolas quasi invitando, multis brevi circumdata est domibus, unde castrum, a Sancto Sepulcro appellatum, est ortum. Deinde monachi Camaldulenses magnum ibidem coenobium collocarunt, Templumque aedificare coeperunt, quod, Deo dicatum in honorem S. Ioannis, Evangelii auctoris, cathedralis hodiernae Ecclesiae veluti caput exstitit. Politorum interea artificum opera crevit huius Templi nomen ; quod etiam, renovatum tribusque alis instructum, tale evenit, ut a nostrae aetatis iudicibus quasi quoddam exemplar habeatur illius architecturae, quae simul Romanicum — ut dicitur — servat ordinem atque Gothicum eiusdemque proprias notas proponit. Cum vero, saeculo xvi, auctoritate Leonis Pp. X, Decessoris Nostri, Burgus Sancti Sepulcri urbis titulo est decoratus, lataque ei dioecesis est attributa, quod antea monachorum Templum fuerat, idem princeps novae iurisdictionis aedes constitutum. Nostris denique temporibus reiectum, in pristinum decorem, optimo sane consilio, est adductum ; ita enim mira artificia veluti parietariae picturae, in lucem ; prodierunt, quae pretiosarum tabularum seriem locupletar un t. Attamen Acta, Ioannis Pp. XXIII 145 maioris momenti ideoque ampliore dignus laudatione est Dominici Sepulcri cultus, siquidem Servatoris de morte triumphantis perennis memoria viget in urbe, veneratio vere singularis in Templo, ubi sacros ritus, Canonicorum cura sollemnissimos, fideles frequentes participant. His omnibus diligenter perpensis, Venerabilis Frater Dominicus Bornigia, Biturgensis Episcopus, sententiam sive Sacerdotum sive praesertim Canonicorum expromens, preces Nobis adhibuit, ut maximum dioecesis Templum Basilicae Minoris titulo ac dignitate honestaretur. Nos autem, ne illustre vetustumque Christianae religionis monumentum Nostrae specimine existimationis careret, benigno libentique animo huiusmodi voto statuimus satisfacere. Itaque ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Cathedralem Ecclesiam dioecesis Biturgensis ad titulum ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis, eodem nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis Iunii, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS I . a publicis Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis III Beata Maria Virgo, Regina Mundi appellata, totius Quercopolitanae dioecesis caelestis Patrona renuntiatur. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Ex opportuno salutarique consilio, recens condita dioecesis Sanctorum Caelitum obtegitur patrocinio, ut religionis disciplina ac ratio, superno quodam stabilita praesidio, quam maximum capiat incrementum. Haud aliter fieri scimus in Foederatis 10 - ACTA, vol. V, n. 3. — 23-3-1963. 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Americae Septemtrionalis Civitatibus, ubi novae Quercopolitanae dioecesis Praesul atque fideles universi id exoptant, ut, quam Patronam, obsequio quidem peculiari excultam, ultro iam elegerint, eandem Apostolico Nostro decreto sollemniter sibi constituamus. Nos vero, illud primum laetati quod in Beatam Mariam Virginem huiusmodi fertur votum, ipsam quoque appellationem pulcherrimam ac splendidissimam existimamus. Siquidem ut Mundi Reginam eam consalutant ; quem quidem honoris titulum, inter cetera nomina a Christianis Deiparae adiecta, locum quendam neque obscurum tenere nemo non confitetur. Hoc enim nomine illud terrae caelique significatur imperium, quod Alma Dei Mater, utpote quae artissimo vinculo cum Filio sit coniuncta, participat ; 4 hoc nomine eidem Angelorum atque hominum, sive in hoc exilio vitam degentium sive aeterna beatitate fruentium, principatus quidam tribuitur. Hisce ergo de causis, quo uberius marialis pietas floreat, precibus a Venerabili Fratre Floyd Laurentio Begin, Episcopo Quercopolitano, ad Nos delatis, libenter satisfacere statuimus. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatam Mariam Virginem, quae Regina Mundi appellatur, totius Quercopolitanae dioecesis praecipuam apud Deum Patronam confirmamus, seu facimus, constituimus, declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc- et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Iulii, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis Acta Ioannis Pp. XXIII 147 IV Beata Maria Virgo in caelum Assumpta in praecipuam Patronam pro tota dioecesi Apuana eligitur. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Etruriae illa regio, cui Lunisianae nomen inditum est, antiquissimis Etruscis ac Eomanis historiae monumentis illustris, illustrior ob christianam gentium humanitatem facta est. Ex pervetusta et episcopali Lunensi urbe nonnullae dimanarunt, labentibus saeculis, dioeceses, quas inter Apuana, a Decessore Nostro Pio Pp. V I , fel. rec, saeculo xvui exeunte, condita. Quae, in aprico atque amoeno loco posita nec non prope asperrimas ac marmore albas Apuanas Alpes, devota est Beatae Mariae Virgini, quae, « nive candi dior », super omnes montes in caelum est assumpta. Complures etenim memoratae dioecesis paroeciae ipsimet Caelesti Reginae receptae sideribus dicatae sunt, quin immo Cathedralis ipsa Ecclesia. Quae cum ita sint, Venerabilis Frater Iosephus Fenocchio, Episcopus Apuanus, quo magis Marialis pietas in dies exardescat, a Nobis enixe postulat ut Nos Deiparam Virginem caelo receptam totius laudatae dioeceseos Patronam canonice riteque velimus renuntiare. Nos autem, quantum ad incrementum Fidei impensa in Virginem Mariam religio apud fideles conferat haud immemores, huiusmodi precibus annuendum perlibenter censemus. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Virginem Mariam in caelum Assumptam totius Apuanae dioecesis praecipuam apud Deum Patronam, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, principalibus locorum Patronis rite competentibus, renuntiamus, facimus, constituimus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas, atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i n mensis Iulii, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis 148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V Ecclesia metropolitana Firmana, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis in caelum Assumptae dicata, titulo ac privilegiis Basilicae Minoris decoratur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Sabuli collis verticem, hinc Hadriaci maris, illinc Sibyllinorum montium prospectu amoenissimum, ubi veterum idolorum exstitit fanum, cives Firmani, ad verae fidei lumen a beatis Martyribus Alexandro et Philippo perducti, Christiani cultus domicilium actuosaeque pietatis arcem mature elegerunt. Multa ibidem ac praeclara eius monumenta urbis, quae « Firmum firma fides, Romanorum colonia » antiquitus optimoque iure fuit apppellata ; atque omnia, sive ad religionem sive ad civilem usum pertinent, mutuo quodam complexu devincta, eius comprehendunt vitam, longas per hominum aetates actam. Primo quidem basilica, ad priscae artis Christianae normam aedificata, eo loci fuit; postea vero, medio, ut aiunt, aevo magnifica exstructa est ecclesia, Firmanorum sedes atque cathedra Antistitum, operis artifìcio Gothicoque architectandi genere insignis. Neque immutationes, quae postea sunt inductae, huiusce Templi decori obfuerunt, cuius frons praecipue ob sacram turrim lapidemque ornamentum, ingentis rosae instar, aspicientibus numquam summae admirationi non fuit. Huc accedit copiosa supellex, religiosorum rituum splendori accommodata, velut aenea aedicula Augusto Sacramento asservando, magni pretii missale volumen « de Firmonibus », minutis picturis venustum, sacerdotalis vestis, qua esse usus S. Thomas, Episcopus Cantuariensis, traditur. Plurimae etiam in hypogeo Sanctorum Caelitum reliquiae continentur. Ampliore tamen recordatione ac laude digna est pietas, antiqua sane ac florens, erga Sanctam Mariam in caelum Assumptam, praecipuam civitatis Patronam, cui quidem Templum Maximum est sacrum. In interiore nempe absidis parte, solida emicat effigies, quae Dei Matrem exprimit, inter choros Angelorum, ardenti quodam amoris et gloriae studio, in caelorum spatia penetrantem. Ad eam venerandam — neque rei evanuit memoria — quotannis, die xv mensis Augusti, sollemnissimo ritu equestris pompa ducebatur : tum sacrorum videres administros, civitatis praesides, populumque fidelem, non solum ex urbe, sed ex latae etiam archidioecesis oppidis ad sacrum collem convenientes, suamque Reginam celebrantes. Hodie quoque, ut olim, pietatis exercitationes, quae maioris sint momenti, pari celebritate eademque fide ibidem fieri Acta Ioannis Pp. XXIII 149 solent. Tot ergo de causis, cathedrali Canonicorum ordini visum est Sedem hanc Apostolicam adire, ut Templum, cum religione tum pulchritudine praestans, ad Basilicae Minoris honorem atque gradum eveheretur. Quod votum, ampla Venerabilis Fratris Norberti Perini, Archiepiscopi Firmani, commendatione roboratum, benigno animo statuimus admittere. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Metropolitanam Ecclesiam Firmanam, Dei in honorem Beatae Mariae Virginis in caelum Assumptae dicatam, titulo ac dignitate Basilicae Minoris afficimus et decoramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xx mensis Iulii, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis EPISTULAE I Ad singulos Catholicae Ecclesiae Episcopos ceterosque Patres Concilii Oecumenici Vaticani II, in Epiphania Domini. Venerabilis Frater Nobis dilectissime, Mirabilis ille Episcoporum coetus, quem tempore primae sessionis Concilii Oecumenici Vaticani II in Petrianae Basilicae maiestate congregatum intuiti sumus, semper ante oculos Nostros obversatur. Ac postquam eos dimisimus, celebrato festo die Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis ac Sanctorum Caelitum honoribus decretis Beatis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 150 Petro Iuliano Eymard, Antonio Pucci et Francisco a Camporubeo, numquam desiit animus Noster spiritualis amoris affectu cum iisdem coniungi. Cum vero in praesenti a suavi mysterio in Bethleemitico specu peracto ad praeclaram Epiphaniam Domini, Regis gloriosi et immortalis saeculorum ac gentium, transimus, nihil antiquius habemus quam ut cogitatione et verbo ad grave sacrumque argumentum de Concilio redeamus, in quo totus hic annus modo initus versabitur et in quod hominum, quotquot sunt per orbem terrarum, studia spectabunt, corda, voces et opera omnium singulari quodam concentu coniungentia. Constat autem inter cunctos, ad quos pertinet, hos menses anni MCMLXiii, id est tempus, quod ab Epiphania Domini, seu vi die Ianuarii, ad festum Nativitatis Beatae Mariae Virginis, seu VIII diem Septembris ducitur, habendos esse veram continuationem operis Concilio impendendi, quod mense Octobri anno M C M L X I I feliciter est inchoatum. Prioribus illis hebdomadibus datum est ope speciminum doctrinae et rei pastoralis, experientia comprobatae, atque disputationum libere et reverenter habitarum, certum ac definitum modum procedendi statuere, qui efficiet, ut opus postea celerius et expeditius absolvatur. Concilii Oecumenici continuatio Summopere vero refert, ut penitus intellegatur Concilium non intermitti, licet Venerabiles Fratres in Episcopatu, qui una cum Romano Pontifice universalem constituunt Synodum, in praesenti, pastorali muneri vacantes, corpore absint. Iidem quam coniunctissimos animo hoc vertente anno se existiment atque ostendant oportet. Convictus socialis populorum, ut notum est, his temporibus plurimum accipere solet significationis et utilitatis etiam actione, quae e longinquo fit; cuius rei progressus licet et expedit ut, meliore quo fieri potest modo, ad Sanctam Ecclesiam ubique terrarum transferatur eique inserviat. Id autem maxime refert, ut sacra veluti compages Episcoporum, qui una cum Summo Pontifice intimam atque primariam rationem operis Concilii tuentur, integra et inviolata servetur : id ipsum contingat oportet imprimis Romae, in colle Vaticano, in amplis aedibus ubi Ecclesiae universali regendae animo amanti et prompto consulitur, in institutis, ubi sacrae disciplinae traduntur, in pietatis caritatisque sedibus ; scilicet sub oculis ipsius Vicarii Iesu Christi ; deinde id ipsum fiat oportet in omnibus locis orbis terrarum, quo sacra Hierarchia per- Acta Ioannis Pp. XXIII 151 tingit et iisdem rebus opera datur, in perfecta unitate spirituali cum Romano Pontifice et in virtute Spiritus Sancti, qui posuit Episcopos regere Ecclesiam 1 Dei. Quaedam praecipua capita ad considerandum proposita Quae in prioribus conventibus Concilii et in commercio sive inter singulos sive inter omnes simul Venerabiles Patres eiusdem universalis Synodi experiendo cognita sunt, Nobis suadent, ut mentes vestras ad quaedam capita convertamus, quae maximi momenti esse arbitramur, idque praesertim dum exspectantur ampliores Concilii progressiones sive per hos octo menses quibus Commissiones operi paene abscondito et secreto, tamen re vera utilissimo et efficientissimo, prout ad ipsas pertinet, insistunt, sive postea in conclusione — ut fore confidimus — totius negotii, quae Romae incipiet mense Septembri, donec finis Concilio imponetur. Haec vero capita ad quattuor redigere placuit ea mente, ut rem magis distincte ac perspicue enuntiaremus. In iisdem peculiaris ratio habetur operis per hos octo menses faciendi, qui scilicet ab Epiphania Domini ad festum Nativitatis Beatae Mariae Virginis procèdent. Opportuno tempore oblato, aliae hac de re normae edentur. Haec autem sunt capita, de quibus sumus acturi : I. Commissio Patrum Cardinalium rebus Concilii cum auctoritate recto ordine componendis, die vi mensis Decembris anno MCMLXII annuntiata ac x v n eiusdem mensis instituta, cui praeest Venerabilis Frater Noster Hamletus Ioannes Cardinalis Cicognani, a publicis Ecclesiae negotiis. I I . Studium actuosum, quo ii, qui procul ab Urbe degunt, ipsum veluti centrum Concilii attingant oportet. I I I . Firmior in dies voluntas, qua clerici et laici sibi proponant Concilio auxiliatricem praebere operam, preces pro felici eiusdem exitu fundere, omnium animos eo dirigere, vitam ducere sanctam et sanctificantem. I V . Concilium Oecumenicum XXI quam latissime pateat, scilicet amplissima consilia et proposita Ecclesiae Christi complectatur. 1 Act. 20, 28. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 152 I. Nova Patrum Cardinalium Commissio recens instituta Viri in altissimo dignitatis gradu collocati propterea asciti sunt in Commissionem rebus Concilii recto ordine componendis per hos octo menses, quibus opus eiusdem Synodi pergere diximus, licet partim extra sacra moenia Vaticana, quod Purpuratis Patribus ad id muneris vocatis honorem habendum esse visum fuit, atque etiam quod iidem iam usum ac dexteritatem adepti sunt in aliis Commissionibus, quae Concilii veluti corpus efficiunt. Haec autem recentissima et princeps Commissio nequaquam ceterarum opus extenuat vel imminuit, quin immo aptius disponit et lucidius definit, ratione habita ordinis ac finis totius Concilii. Adiumento ei erit Secretariatus Generalis, scilicet Secretarius Generalis, quinque Subsecretarii eorumque adiutores, quorum probata est diligentia in munere sibi credito explendo, exsecutorio quidem, tamen multae prudentiae, ponderis et utilitatis. IL Conexio inter sedem Concilii et Patres extra Romam degentes Officium Romani Pontificis et Episcoporum in Concilio Oecumenico Par est ut Concilium Oecumenicum a Romano Pontifice, qui illud convocavit, generales normas suscipiat ; at simul ad Episcoporum coetum pertinet modum statuere, quo, generalibus illis servatis normis, eius celebratio debita cum libertate procedat. Necessarium etiam erit, ut quae in Concilio constituta fuerint, postremo a Summo Ecclesiae Pastore comprobentur, e cuius apostolica auctoritate tandem decreta omnia vim legis haurire debebunt ; sed Conciliarium Patrum est, sacra huiusmodi decreta proponere, mature expendere, in congruam redigere formam, ac tandem una cum Romano Pontifice subscribere. Quam ad rem, expedit ea attente considerare, quae in capite xv Actuum Apostolorum de Concilio Hierosolymitano scripta sunt, necnon de Pauli et Barnabae missione in urbem Antiochiam, una cum luda, qui cognominabatur Barsabas, et Sila; 2 qua simplici narratione, viginti iam saecula, perfectum Concilii specimen exhibetur. Nam ex primo illo Concilio manifeste patet, quae sit Episcoporum auctoritas et quam grave munus ad eos spectet in quavis Oecumenica Synodo, a Hierosolymitana scilicet usque ad praesens Concilium Vaticanum I I . 2 Cfr. vv. 1-22. Acta Ioannis Pp. XXIII Quid postulet Concilium a singulis 153 Episcopis Quare studiosa de Concilii laboribus cura proprium ac sacrum Episcoporum officium est, quippe qui in partem pastoralis sollicitudinis vocentur. Quod officium postulat non solum ut proximis coetibus in Vaticano templo habendis singuli intersint, verum etiam ut per hos octo menses iidem cum omnibus in Episcopatu Fratribus arta animorum coniunctione iungantur, sedulosque se praebeant in epistularum commercio, quotiescumque Commissio, cui praeest Noster Cardinalis a publicis Ecclesiae negotiis, aliquid ipsos rogaverit. Haec enim alacritas, qua singuli universi commissa sibi studia peragent et epistularum officium absolvent, procul dubio efficiet, ut Concilii labores sapienter progrediantur et grande hoc opus, ad quod omnium oculi convertuntur, ad optatum exitum proper et. Episcoporum adiutores in rebus ad Concilium spectantibus Sollicita cura ut hac in re omnia et ab omnibus celeriter recteque peragantur, utiliter suadere poterit singulis Episcopis — quibus hoc vertente anno negotia ad Concilium spectantia veluti pupilla oculi habenda sunt — ut ad suam ipsorum complendam operam, ope et auxilio utantur ecclesiasticorum virorum, qui, in unaquaque dicione ecclesiastica, doctrina virtuteque praestent. Eos scilicet sibi adiungere poterunt laboris socios — ut iam dictum est — sive de viris agitur, quorum nomina Romae nota sunt quique apud Concilii Commissiones iam operam praestant, sive etiam sacerdotes ac religiosi sodales sunt, quorum consilium gerendarumque rerum prudentia magna apud omnes in existimatione sunt. Horum nomina, si res ferat, expedit Secretariae Generali significare, cum eidem in peculiaribus rerum adiunctis ipsi maximam utilitatem afferre possint. Haec adiutrix opera, a paucis tantum viris expetenda, qui secretum de rebus Concilii religiosissime servare sciant, nedum tantae dignitatis opus dedeceat, ad eius vim ac praestantiam augendam valde conferre poterit. HI. Cooperatio Cleri et laicorum hominum Augescentia studia et sollicitudines de rebus Concilii inter christifideles Quod autem attinet ad christianum populum, religionis studium, quo christifideles Concilii labores prosequuntur eiusque prosperum praestolantur exitum in dies magis feliciter augescit. Itemque actuosa navitas, qua Ecclesia vitae suae ubertatem proxime elapsis mensibus ostendit, omnium exspectationem superavit. Hoc Nobis testantur laeta nun- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 154 tia, quae cotidie ex omnibus terrarum orbis partibus ad Nos perferuntur gratoque Nos afficiunt solacio. Nunc quoque suaviter animum Nostrum sueta subit cogitatio primae Pentecostes, veluti si cotidianae liturgiae haec praecipua exsistat nota : Spiritus scientiam Domini replevit habet vocis. orbem terrarum, et hoc quod continet omnia 3 Haud dubie hoc certum compertumque est, cum Oecumenicum Concilium indictum fuit, ac postea cum initium cepit, ubique gentium in terrarum orbis regionibus, trans maria quoque, ubi catholica Ecclesia suos numerat filios, id primo obsequii plenam animorum attentionem excitavisse, deinde sciendi studiosam curam, postremo vero magis magisque trepidam spem, quae tamen ad maioris boni providentiam inclinaret. Christianus populus, peculiarique modo ii christifideles, qui innocentia vitae, tolerantia maiorum, puritate et sanctimonia praestant, in communes precationes coalescere gaudent, quasi ex eiusdem Concilii felici exitu humanum genus recepturum sit aequam illam moderatamque una cum secura pace prosperitatem, quae in terris aeternae laetitiae N libamentum esse videtur. Nonnulla minus opportuna vitanda Haud desunt qui ingenui, candidi, religionis fervore acti, haud parvo numero consilia iniciant, id suadendi causa, ut novae formae privatarum ac publicarum supplicationum introducantur. Quae omnia eo spectant, ut latissime per catholicum orbem diffundantur precandi formae, quae singularibus adiunctis temporis, loci, sermonis, et maiorum institutis respondeant. Necesse minime est, saltem in praesens, ut nova et peculiaria precum genera admittantur. Satis enim sunt ea, quae, a religiosa potestate probata, consueta hactenus nobis facta sunt. Ecclesia catholica profecto est Regina a dextris tuis (scilicet Dei) quae in conspectu adstat gentium, in vestitu deaurato, circumdata varie4 tate. Structura, qua conexione mirabili in unum corpus redigitur, constans ex Romani Pontificis primatu, dioecesibus, paroeciis, atque sacris liturgiis et ritibus perantiquis et recens illatis exornata et munita, satis Causae suppeditat, cur una simul solida et compacta consistat, et varietatis studio ac precandi sive privatim sive publice multiplici facultate satisfaciat. 3 4 Sap. 1, 7. Cfr. Ps. 44, 10. Acta Ioannis Pp. XXIII Quomodo in singulis dioecesibus 155 christifidelium cooperatio mode- randa sit Singulis dioecesibus Episcopi praesunt, ut ipsis est sacrum iniunctum officium, iidemque omnibus rebus gerendis prospiciunt, quae magisterium, regimen divinumque cultum spectant : quas partes Episcopi et Praelati, in sua quisque dioecesi et pro sua cuiusque munerum provincia, optima cum officii conscientia et partitione implent. Quod autem attinet ad sacerdotes, ad religiosos sodales, ad monachos sacrasque virgines, et ad ipsos e laicorum ordine christifideles, his Eucharisticum Sacrificium, Horariae Preces et Mariale Eosarium uberrimam floridamque praebent supplicandi materiem, qua christiana familia ex universo terrarum orbe et privatim et publice Oecumenico Concilio divina poscat auxilia. Ceterum id potissimum interest, ut scilicet flagranti precandi studio animi erigantur, et aliorum quoque ardores alant, ea quidem alacritate et religiosa se devovendi voluntate, quae in Romano quodam ritu hisce verbis significantur : instanter, instantius, instantissime : cuiusmodi precatio Christianae multitudinis propria est, quae, securae spei plena, supernam opem laetans exspectat. IV. Proposita Concilii ad universitatem christianae et humanae familiae spectantia Latissima in orbe terrarum Concilii repercussio Antequam spirituali huic Nostro colloquio finem imponimus, placet Nobis, Venerabilis Frater, quaedam addere. Ad aures quoque Nostras nuntia hinc illincque perveniunt de confidenti observantia, qua hominum opinio ad causas spectantes sive pacem sive alias christiano afflatu solvendas quaestiones conversa est, postquam magnum Concilii inceptum non quidem submisse sed sonantis veluti eloquii efficacitate promptique consilii firmitudine huiusmodi rerum exspectationem excitavit. Re vera, indicendi Oecumenici Concilii Vaticani II consilium civilis societatis cogitationes occupare initio non videbatur. Cum vero tres abierint anni, ex quo Concilium parari coeptum est, ac praesertim postquam a die undecimo mensis Octobris usque ad octavum diem mensis Decembris elapsi anni prima Concilii sessio celebrata est, huiusmodi •opus tantán; reverentiam in universo terrarum orbe permovit — etiam apud illos, qui inter se diversas amplectuntur sententias in religionis, philosophiae reique publicae campo et finibus — ut iure merito quae- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 156 rendum sit, an caelestis gratiae lux hominum animis propior illapsa sit, ut eos ad Christum Iesum ad eiusque sanctam providamque Ecclesiam paulatim adigat. Observatores acatholici ad Concilium invitati Ne plura dicamus, libenter animadvertimus nuntia atque invitationes, eo consilio facta ad separatos ab Ecclesia fratres, qui christiano tamen nomine gloriantur, ut quosdam mitterent, qui observatorum testiumque partes sustinentes Oecumenico Concilio Vaticano interessent, felicem, spectabilem tranquillumque exitum habuisse. Quod ad Nos attinet, hae invitationes ac singularis honor, quo acceptae sunt — eo scilicet favore, quo in Ecclesiae et Conciliorum rebus gestis raro evenit — Nos impellunt ut Nobiscum recogitemus, inde plane portendi, multos iam animos se applicare ad eam precationem penitus intellegendam, quam Christus Iesus arcano pervigilio antequam pateretur ad Patrem fecit : Pater, venit hora } clarifica Filium tuum, ut Filius tuus clarificet te ... Ego pro his rogo quos dedisti mihi; quia tui sunt ... Pater sancte, serva eos in nomine tuo quos dedisti mihi, 5 ut sint unum sicut et nos. Concilium Oecumenicum ad omnes homines spectat Iam perspici licet, id aliquo modo iam contingere. Concilium sane, a Nobis convocatum, directo Ecclesiae nostrae membra respicit, quae est una, sancta, catholica atque apostolica. Huc praesertim spectabant proposita Nostra. Attamen, si in Nostris vel catholicorum tantum negotiis detineremur, aut intra Catholicae Ecclesiae saepta immoraremur, nonne haec agendi ratio, ut semper Nobis visa est, iure videretur haud satis Divini Redemptoris respondere mandatis, qui — ut discipulus ille, quem diligebat Iesus, de eo scripsit — : Ipse est propitiatio pro peccatis nostris : non pro nostris autem tantum, sed etiam pro totius mundi? 6 Nonne verum est quod idem Evangelista de Divino Servatore, hominum luce, affirmat : tem in hunc mundum f Lux vera, quae illuminat omnem hominem venien7 Lucas autem, nonne Spiritu Sancto afflante scripsit : Videbit omnis caro 5 e 7 8 salutare Dei? Io. 17, 1, 9, 11. 1 Io. 2, 2. Io. 1, 9. Luc. 3, 6. 8 Acta Ioannis Pp. XXIII 157 Et Paulus quidem, quem vere in Apostolorum et Prophetarum numerum asciscitur, cum valida voce Eomanos alloquitur : Gloria autem, et honor et pax omni operanti bonum enim est acceptio personarum apud (Iudaeo primum et Graeco) : non Deum? Quanta sane iucundidate idem ipse Paulus, ad Titum scribens, paucis verbis humanae salutis mysterii naturam et vim declarat : Apparuit gratia Dei Salvatoris nostri omnibus 10 hominibus. Hisce locis finem facientes, iuvat Nos S. Ioannis Chrysostomi, gravissimi atque eloquentissimi S. Pauli interpretis, referre sententiam, qua iam a iuventute Nostra haud parum commoti sumus : Mementote, Fratres : vobis quod non de vestra tantummodo vita, sed de universo ratio Indicia reddenda melioris orbe a 11 est. aetatis praenuntia Quod autem plerique fratres, ab hac Apostolica Sede separati, tanta cum observantia atque benevolentia erga Oecumenicum Concilium se habuerunt, id profecto magni solacii causa est. At quanto uberiorem spem caelestiumque gratiarum vim impetrabimus, si multo effusiorem sincerae nostrae caritatis afflatum in integra veritate profitenda experti fuerint ii omnes, quotquot vocati sunt una nobiscum ad eandem fidem eandemque salutem in Christo in eiusque unico ovili assequendam ! Id ad arcana Dei consilia pertinet, in eoque quasi primos fulgores aspicere iubemur exspectatissimi illius diei, cuius futurum adventum Christus Dominus flagrantissimis votis fidentique animo ita salutabat : Et alias oves habeo quae non sunt ex hoc ovili, et illas oportet me addu12 cere ... et fiet unum ovile et unus pastor. O quam sancto perfruamur gaudio, si liceat Nobis una cum his ovibus tam grata legere Dominica verba, itemque suavissimas imagines considerare, quae in cap. x Evangelii S. Ioannis continentur, in eo loco praesertim ubi Christus nos instanter admonet : Ego sum ostium : ostium scilicet per quod intrant oves. Per me si quis introierit salvabitur : et ingredietur et pascua 13 inveniet. Haec igitur sint vota, quae rursus fidenti animo concipimus : Con- cilium Oecumenicum Vaticanum I I , quod feliciter inchoatum est, fa9 10 11 12 13 Rom. 2, 10-11. Tit. 2, 11. Homilia XV in Matth. Io. 10, 16. Io. 10, 9. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 158 vente Dei gratia, in Ecclesia tam uberem excitet spiritualium virium copiam, ac tam latos catholici apostolatus campos aperiat, ut homines, a Sponsa Christi perducti, celsissimas optatissimasque illas assequantur metas, quas nondum pertingere valuerunt. Grandis sane spes, quae ad Ecclesiam et ad cunctam hominum familiam spectat. De hisce gravibus suscepti officii rationibus in pastorali munere fungendo nos, Ecclesiae Dei Episcopi, nobiscum recogitemus oportet. Quod doctrinae catholicae integritatem servavimus atque servamus, ut Sacra Evangelia, veneranda Traditio, Ecclesiae Patres Romamque Pontifices docent, id procul dubio supernae gratiae dono exstitit, nobisque meritae laudi vertit. Hoc autem non sufficit ad divina exsequenda man1 1 data : sive illud, quod sonat Euntes docete omnes gentes, ' sive aliud, iam in Veteri Testamento relatum : mandavit illis unicuique de proximo 15 8ÌU0. Adhortationes et vota Venerabilis Frater, Admodum laetantes tecum Nostras communicamus cogitationes, vesperascente iam die Epiphaniae Domini Nostri Iesu Christi. Dum te certiorem libenter facimus, Commissiones Concilii Oecumenici Vaticani II magna cum omnium alacritate labores Romae resumpsisse, scito pariter eiusdem Concilii Secretariam ad Concilii Patres in ordine Episcopatus proxime ea omnia esse missuram, quae pertinent ad perpendenda atque apparanda schemata quaestionum, ipsarum Commissionum studio concreditarum. Faxit Deus, ut huiusmodi incensa sedulitate susceptus labor, aspirantibus precibus universi cleri, omniumque sodalium e Religiosis Familiis utriusque sexus, quae in terrarum orbe veluti scintillulae diffusae sunt, non modo apostolicae sollertiae constantem gratiam consequatur, sed etiam uberrimos fructus progignat, e quibus humani generis salutem laetitiamque praestolamur. Haec est Iesu Christi gratia, Qui ignem 1 venit mittere in terram, * ut eo omnia ardèrent, in splendore fidei, in flamma caritatis. Ut Nostris in Episcopatu Fratribus animum addamus, nil prorsus suavius, nil ad permovendum aptius censemus, quam verba Sancti Pauli 14 15 16 Matth. 28, 19. Eccli. 17, 12. Cfr. Luc. 12, 49. ^ Acta Ioannis Pp. XXIII 159 ex epistula ad Colossenses deprompta illis proponamus. Hic enim gentium Apostolus — o quam vere vas electionis fuit ille ! — ut generosiores animos ad celsa quaeque attingenda atque ad suscipiendos fortiter labores acuat, ipsis veluti signum haec in lumine ponit : omnia et in omni17 bus Christus. Dei, sancti Deinde sequentia scribit : et modestiam, dilecti, viscera patientiam: Induite vos ergo, sicut electi misericordiae, supportantes benignitatem, invicem, et psis, si quis adversus aliquem habet querelam: vobis, ita et vos. vinculum qua et Super omnia autem perfectionis: vocati estis et m pax Christi uno corpore: habitet in vobis abundanter, in vosmetipsos, psalmis, hymnis tes in cordibus vestris Deo. opere, omnia Patri per in nomine haec canticis vobismeti- sicut et Dominus donavit grati omni sapientia, et donantes caritatem exsultet et humilitatem, in habete, cordibus estote. est vestris, in Verbum docentes spiritualibus, quod et in gratia Omne quodcumque facitis, in verbo, Domini Iesu Christi, gratias Christi commonentes agentes cantanaut in Deo et 18 ipsum. Hisce animi sensibus officiorumque nostrorum conscientia affecti, Venerabilis Frater, in communem sacrumque laborem iterum incumbamus, caelestis gratiae auxilio unice confisi, in lumine mentis et in laetitia cordis, ad bonum Ecclesiae Sanctae Dei. Atque ut lumen et auxilium gratiae Dei votis optatisque Nostris cumulate faveant, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater, tuoque gregi universo peramanter in Domino impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die vi Ianuarii, in festo Epiphaniae Domini anno MDCCCCLXIII, Pontificatus Nostri quinto. I O A N N E S PP. XXIII II Ad Rev.mum Patrem Basilium Heiser, Ordinis Fratrum Minorum Conventualium Ministrum Generalem, septimo volvente saeculo, ex quo sacrae S. Antonii exuviae in Basilicam Patavii eius honori exstructam translatae sunt. I O A N N E S PP. XXIII Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Franciscalis Familia, quemadmodum ad Nos allatum est, mentem studiose intendit ad concelebrandam memoriam eventus, qui Patavii ante VII saecula 17 18 Col. S, 11. Col. 3, 12-17, Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 160 feliciter contigit; cuius rei causa fidelium multitudines eodem, ut est prospicere, confluent. Etenim die VIII mensis Aprilis anno MCCLXIII sacrae exuviae S. Antonii^ qui Ordinis istius lumen est eximium, plurimum expetitus apud Deum deprecator populi christiani, Ecclesiae Doctor potentissimus verbo, ex ecclesia S. Mariae Matris Domini, ubi vi lustra asservatae iacuerant, in Basilicam eius honori eleganti manu, magnificentia summa, eadem in nobili urbe exstructam, translatae sunt. Atque Nos, qui, antequam praegrave munus Apostolicum susciperemus, Venetorum sedem principem obtinuimus, in lectissimum hunc Caelitem semper singulari pietatis affectu Nos sensimus ferri, quo moti augustum eius templum saepe venerabundi invisimus, in praesens omittere nolumus, quin, huiusmodi oblata ^occasione, religiosam observantiam in eum exprimamus et communi Nos gaudio consociemus. Cum igitur, ut est in annalibus, S. Antonii corpus rite recognosceretur, inventa est eius lingua rubicunda, ut viventis hominis, non diu terrestri vita functi, esse videretur; traditurque S. Bonaventura, Ordinis istius tunc temporis Summus Moderator, qui praesens astitit, exclamasse : (( O Lingua benedicta, quae Dominum semper benedixisti, et alios benedicere fecisti : nunc manifeste apparet, quanti meriti exstitisti apud Deum » - 1 Scilicet Doctor Doctorem agnovit eique praeconium amplissimum tribuit; atque adeo raro exemplo factum est, ut lingua servaretur a corruptione immunis, quae instrumentum fuerat Spiritus Sancti. Quae ob memorabilem hunc eventum parantur anniversaria sollemnia, praeclaram Nobis opportunitatem praebent paterno vos cohortandi animo, ut in exemplum tam praestantis sodalis vestri omni ope vos formare studeatis : ipse, ad Franciscalis disciplinae rationem, « principa2 liter intendit unctioni, et postea speculationi » , seu imprimis ipse « semper benedixit Dominum ». Vitam igitur ducens cum Deo coniunctissimam, preces ei adhibere non desiit; quam quidem caelesti Numini supplicandi consuetudinem primarium quiddam esse et ad munera sacra frugifera efficienda plurimum valere non est qui ignoret. Iuvat igitur in mentem revocare haec verba S. Augustini, praeceptoris suavissimi : « quamdiu ergo hic sumus, hoc rogemus Deum, ut non a nobis amoveat deprecationem nostram, et misericordiam suam, id est ut perseveranter oremus, et perseveranter misereatur » . 3 Praeterea, ut e vitae eius descriptione atque e verbis S.Bonaventurae 1 Brev. Romano-Seraphicum, die 15 Febr. - cfr. Chronica XXIV Generalium, Analecta Franciscana, I I I , Ad Claras Aquas 1897, p. 157. Cfr. S. Bonavent., Collationes in Hexaemeron, Coli. 22, n. 21. 2 3 Enarr. in Ps. 65, 24; P. L. 36, 801. Acta Ioannis Pp. XXIII 161 supra allatis constat, S. Antonius alios bene multos ad « benedicendum Dominum » ardentissimis verbis et praeclaris exemplis inflammavit. Eius igitur premant vestigia Franciscalis Ordinis sodales, quorum proprium est,' ut incenso studio germanam Christi doctrinam non solum vivendo ipsi exprimant, sed homines etiam ad eam servandam multiplici ministerio permoveant. Religiosa Familia vestra vivax actuosumque fermentum sit oportet, de quo Salvator noster commemorat; quo scilicet efficiatur, ut populi, quotquot sunt per orbem terrarum, oculos ad Deum, qui omnium est Pater, attollant, et in unam communitatem, Auctorem suum perpetuis adorantem obsequiis, coalescant. Caritatis quoque officiis S. Antonius inclaruit maxime, estque adhuc caelitus gementium et afflictorum praesens adiutor : eo magistro usi, Franciscales omnesque Christiani assidue dent operam, ut verum hunc boni amorem, hoc dulce vinculum animorum, hoc mutuum fraternumque auxilium consectentur. Una enim caritate res adversae, quibus homines exagitantur, queunt dissolvi, spiritus asperiores mitescunt, pax optata componitur. Neque sine providentis Dei consilio evenire videtur, ut Antonianae hae sacrae celebrationes in tempus incidant, quo Concilium agitur Oecumenicum Vaticanum Secundum ; quod superno fidentes praesidio indiximus et amanti prosequimur cura. Hic enim Sanctus Cáeles aetate vixit, quae universalem Synodum Lateranensem Quartam proxime est subsecuta, eiusque actuosa pastoralis opera salubribus Coetus illius decretis congruebat, et hanc etiam ob causam, quod attinet ad animorum curam, utilitates maximas attulit. Haud dubitamus, quin, precationes faciendo et asperitates Dei gratia libenter tolerando, sitis acturi, ut e tanti momenti Concilio fructus progignantur plurimi atque laetissimi. Qua spe suavissima freti, tibi, dilecte fili, religiosis sodalibus, quibus moderaris quique sepulchrum gloriosi huius Caelitis laudata cum officiorum diligentia custodiunt, ceteris Familiae Franciscalis partibus eiusque operum sociis, cunctis denique piam peregrinationem ob haec saecularia sollemnia suscepturis, Benedictionem Apostolicam, propensissimae voluntatis Nostrae testem ac pignus, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xvi mensis Ianuarii, in festo Sanctorum Protomartyrum Ordinis Minorum, anno M C M L X I I I , Pontificatus Nostri quinto. I O A N N E S PP. X X I I I U - ACTA, vol. V, n. 3. — 23-3-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 162 III Ad E.mum P. D. Petrum tit. S. Antonii Patavini de Urbe S. R. E. Presb. Cardinalem Tatsuo Doi, Archiepiscopum Tokiensem, a suscepta episcopali dignitate quinque impleta lustra celebraturum. I O A N N E S PP. X X I I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quamvis, cum nullum tempus neque ullum temporis momentum supernorum beneficiorum sit expers, gratiarum actiones Deo semper persolvendae sint ac meminisse Largitoris omnium bonorum oporteat, tamen, anniversaria quadam sollemni felicis eventus recurrente memoria, cum retrospecta magis pateat caelitus datorum munerum magnitudo, tum impensiore obsequio illud sacri Psaltae monitum servari congruit : Laudai) o nomen Dei cum cantico et magnificai)o eum in laude. 1 Haec piae commotae mentis exsultatio te, Dilecte Fili Noster, valde addecet, qui mox quinque revoluta celebrabis lustra, postquam sacra redimitus es infula ; et in sanctae communionem laetitiae clerum populumque, cui moderaris, iure merito advocabis. Quae gaudia praesentia Nostra adaugentes, omina et vota tibi proferimus, quae benevolentia caritatis sincera promit et Deo admotae preces confirmant. Salutaribus autem precationibus libenter exhibitae gratulationes interseruntur. Primus namque e Iaponia natione Tokiensis Archiepiscopus, religionis studio, maturitate consilii, sollertia operae, probatione Nostra dignum te praestitisti Antistitem. Ob tua merita, vigilantis actuosique sacri pastoris et insignis ecclesiastici viri propria, primum te ex ista florentissima natione Sacra Romana Purpura honestare gavisi sumus : cumque te Sacro Collegio Purpuratorum Patrum ascivimus, profiteri voluimus Catholicam Ecclesiam bono auctu istic crescere, palamque agnoscere inditae gentis tuae dignum laude erga Christi Evangelium nobile studium. Dominicus autem ager, quem sedulo exerces, iam laetis floret fructibus, isque potiora portendi sinit, caelesti adflante gratia, qua, ubi humani nisus innituntur, concordia coniuncti et solidi, ad Regnum Christi amplificandum et ad utilia incepta provehenda valere consueverunt. Praesentissima superna auxilia nunc tibi et navitatis tuae adiutori1 Ps. 68, 31. Acta Ioannis Pp. XXIII 163 bus, et universis, qui in archidioecesis istius finibus Evangelii operi vacant, enixe invocamus, ut ((impleamini agnitione voluntatis eius in omni sapientia et intellectu spiritali, ut ambuletis digne Deo per omnia placentes, in omni opere bono fructificantes et crescentes in scientia Dei » . 2 Voluntatis Dei impletio operae est perfectio. Multum praeterea optamus, ut ea quae salutaria excogitas consilia, feliciter in rem deducantur, ac praesertim ut novum templum princeps, quod exaedificare cupis, quam primum affabre factum ad caelum sua culmina extollat. Pietatis tuae posteris quoque durabile erit hoc monumentum. Quo autem salutarior vicesimus quintus episcopatus tui natalis contingat, id tibi facultatis facimus, ut, quo volueris die, adstantibus christifidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenaria Indulgentia proposita. Nihil denique Nobis restat nisi ut tibi, Dilecte Fili Noster, cunctoque gregi moderationi tuae commisso Apostolicam Benedictionem libenti volentique animo impertiamus. Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, die xx mensis Ianuarii, anno MCMLXiii, Pontificatus Nostri quinto. I O A N N E S PP. XXIII IV Ad E.mum P. D. Ephraem tit. S. Crucis in Hierusalem S. R. E. Presbyterum Cardinalem Forni, a suscepta episcopali dignitate quinque implentem lustra, decem autem lustra celebraturum exacta, ex quo auctus est sacerdotio. I O A N N E S PP. XXIII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quamvis a religioso animo semper oporteat Deo persolvi grates, quia nullum temporis momentum beneficiis caret caelestibus, secundum illud sacri Psaltae : Per singulos dies benedicavi tibi et laudabo nomen tuum in saeculum et in saeculum saeculi/ tamen, faustis recurrentibus felicium eventuum memoriis, cum retrospecta clarior donorum magnitudo appareat, prorsus decet omnium bonorum Largitori sueto impensiores laudes et gratiarum actiones tribuere. 2 1 Col. 1, 9-10. Ps. 144, 2. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 164 Hoc tibi, Dilecte Fili Noster, duplici ex causa hoc anno contingit; nam a suscepta episcopali dignitate quinque impleta celebras lustra, decem vero exacta, ex quo ad sacri presbyteratus gradum evectus es. Istam geminam anniversariam memoriam iucundiorem et laetiorem facere cupimus, cuncta felicia et salutaria precantes ab Eo, a quo omne datum optimum et omne donum perfectum descendit. 2 Votis ominibusque autem gratulationes libenter innectuntur. Nam diuturnum per adhuc emensum aevi spatium Apostolicae Sedi gravium munerum perfunctione deserviens, facultatem assecutus es, ut de ea bene merereris. Praesertim in Aequatoriana Republica Apostolicus Nuntius ac postea in Belgio et in Luxemburgo idem nobile gerens munus, firma constantia, sedula officii conscientia, in gerendis rebus prudentia operam navasti, e qua uberes fructus editi sunt. Quapropter Nos, merita tua praemio afficientes, te Purpuratorum Patrum Collegio ascivimus et sacro laticlavio honestavimus. Deus te tueatur, sospitet atque munerum supernorum largitate afficiat, ut repetens labores, quos pro Eius gloria et animorum salute suscepisti, novo religionis studio exardeseas et, Ecclesiae profuturis laudeque dignis inceptis generosas vires devovens, crescenti virtutis lumine eniteas. Haec imo e pectore ominati, tibi, Dilecte Fili Noster, et universis utrique sacro anniversario interfuturis Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die ix mensis Februarii, anno M C M L X I I I , Pontificatus Nostri quinto. I O A N N E S PP. X X I I I V Ad E.mum P. D. Hamletum Ioannem tit. Ecclesiae suburbicariae Tusculanae S. R. E. Cardinalem Cicognani, publicis Ecclesiae negotiis praepositum, octogesimum diem natalem celebraturum. Octogesimum mox celebratur o natalem, cuncta felicia et salutaria tibi percupere suave Nobis esse putamus. Quem diem ut tibi, Venerabilis Frater Noster, bene ominatis verbis faustum precemur, prorsus suadet benevolentiae caritas, qua tecum devincimur, plane poscit grati animi affectus, quem vividum erga te Nobis inesse sentimus ob diligentiae ple2 Cfr. loc. 1, 17. Acta Ioannis Pp. XXIII nam constantiam, quam in expediendis publicis 165 Ecclesiae negotiis insumís. Adiutor sane es Noster sedulissimus, quem non solum magni ducimus, sed apprime etiam diligimus. Etenim religionis studio, generosa et simplici indole, rerum agendarum prudentia exornatus et praeditus, numquam intermissis curis, consilii maturitate et multiplici navitate Nos iuvas. Congruentia ob id tibi praemia attribuat Deus, cui quidem sollemniores grates persolves, cum, veluti in fastigio quodam positus, istum singulariter colendum natalem agens, caelestium donorum tibi impertitam copiam, retro versis mentis oculis, tecum metieris. In Romanae Curiae gravioribus usque in annos fungendis officiis, ac praesertim Apostolicus in Foederatis Americae Civitatibus Delegatus, Sacri Consilii Ecclesiae Orientali praepositi a secretis, et in praesenti, cui vacas, munerum provincia itemque, ad Oecumenici Concilii Vaticani secundi celebrationem quod attinet, tibi commissas praegraves sustinens partes, praeclara tibi comparasti et comparas merita. Praeteritos recolere labores dulce est, atque inde defluit et hauritur solatium, quod ad novos suscipiendos invicta virtute labores animum exstimulat. Hoc tibi contingere confisi, dum uberrima caelestia auxilia prece tibi poscimus, id valde optamus, ut natalis tuus longam per annorum seriem te sospitem, operosum, redintegratis viribus aerem inveniat, et sancta effusiore usque hilaretur laetitia. Huius rei causa Apostolicam Benedictionem, superni praesidii et muniminis auspicem, tibi, Venerabilis Frater Noster, perquam libenter impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die x x i v mensis Februarii, anno M C M L X I I I , Pontificatus Nostri quinto. I O A N N E S PP. XXIII Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 166 ALLOCUTIONES I In festo Purificationis Beatae Mariae Virginis habita, cereis Beatissimo Patri in Aula Clementina oblatis. * Diletti figli. Abbiamo negli occhi e nel cuore le immagini del caro incontro dello scorso anno per la tradizionale offerta dei ceri, che ebbe tonalità particolarmente solenne. * Ardente augurio di pace A Natale era stata annunciata l'apertura del Concilio Ecumenico, mentre la luce del due febbraio, irradiata dalla suggestiva festività liturgica, segnava sul libro della storia la data esatta del suo inizio : 11 ottobre, punto luminoso di riferimento per l'anno, che si era avviato pieno di promesse. Quali lieti accostamenti concede di fare la buona Provvidenza ! Nella Natività del Signore 1961, la Bolla Humanae Salutis era apparsa come l'atto di battesimo del grande avvenimento; il due febbraio successivo, presentazione di Gesù al Tempio, ci fu la presentazione al mondo del primo calendario dei lavori conciliari, con la data scelta opportunamente dell'll ottobre. E così avvenne di poi. Nel richiamo del Concilio di Efeso e della acclamazione, che dal fondo dei secoli continua a salire di là alla Madre di Dio e nostra, tutte le luci di Roma e del mondo cattolico sembrarono come sollevate verso il cielo, in annuncio di pace cristiana, verace e costruttiva. Da parte Nostra fu veramente un ardente augurio di pace, secondo le parole del Motu proprio per l'indizione del Concilio, firmato il due febbraio : (( Vi è motivo di sperare — vi si diceva — che i popoli, volgendo più fiduciosamente lo sguardo a Cristo, lumen ad revelationem gentium, ... possano finalmente raggiungere una vera pace, nel rispetto dei diritti e dei doveri reciproci )). x La realtà ha superato l'aspettativa. Che il Concilio sia stato accolto * Die 2 Februarii mensis a. 1963. A. A. S., LIV (1962), p. 66. 1 Acta Ioannis Pp. XXIII 167 come contributo alla pace, e vi abbia contribuito, lo sentiamo dire non solo nei consessi dei cattolici, ma un po' dovunque nel mondo, e con accenti di così aperta simpatia, da incoraggiare da parte Nostra la continuazione dell'apostolico servizio e dei Nostri sforzi in questo senso. Viva immagine della Chiesa È naturale che la presentazione dei ceri voglia inserirsi anche quest'anno nelle manifestazioni, che tengono vivo il pensiero del grande avvenimento del Concilio, voluto dalla Provvidenza; e dia così nuovo slancio a quanti vi cooperano, e a quanti vorranno trarne benefìcio per se stessi e per l'ordine sociale. La circostanza solenne e commovente merita questa nota di particolare distinzione. Di fatto, il dispiegarsi così nobile, davanti al Papa, di prelati, di sacerdoti e di religiosi, di procuratori di Ordini monastici e di alunni dei collegi pontifici dell'Urbe, ha qualche cosa che tocca profondamente il cuore. È immagine della Chiesa viva e operante, qui rappresentata nei suoi figli migliori. È testimonianza della fede custodita, della fede vissuta, della fede che vuol raggiungere gli estremi confini del mondo, percorrendo le strade della carità. È invito alla speranza. Come le tremule luci che arderanno su questi ceri, essa risplende in preannunzio dei celesti favori. É simbolo di quella carità, che non si presenta impulsiva — così di fatti verrebbe meno al suo nome — ma vuol essere umile e paziente, lungimirante e coraggiosa. I ceri del Papa simbolo di fede Il Papa è lieto di accogliere il dono dei ceri ornatissimi e fioriti. Li conta a uno a uno, soffermandosi sul nome, che ciascuno ha, in segno della sua provenienza : basiliche, chiese, istituzioni antiche e recenti. È questo un presentarsi davanti all'umile Successore di San Pietro per attestare la propria dedizione al servizio di Dio e dei fratelli. Alla benedizione liturgica che essi han ricevuto stamane, aggiungiamo la Nostra, e poi — avendo iniziato, come sapete, una consuetudine che ha riscosso universale favore — pensiamo di dare ai ceri una destinazione — lo accennavamo nell'udienza generale di mercoledì scorso — che porti nel mondo il pensiero e la preghiera del Papa. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 168 Alle giovani Nazioni I. Innanzitutto, i ceri saranno inviati ai signori Ambasciatori e Ministri delle varie Nazioni, di recente accreditazione presso la Sede Apostolica. Il dono del lume ha una significazione suggestiva, ricca di applicazioni e di sfumature ; e per questo Noi sappiamo che esso viene accolto da tutti con lieta deferenza. All'offerta si accompagna l'augurio di prosperità e di concordia, che il Papa trasmette con eguale amore ai popoli tutti. In onore dei nuovi Santi I I . Alcuni ceri avranno come destinazione la Nostra diletta diocesi di Roma. In primo luogo le basiliche patriarcali, che sono tanto care al Nostro spirito, perchè in ciascuna abbiamo la Nostra Cattedra, e vi celebriamo ogni qual tratto i Divini Misteri. Il dono vuol sottolineare più amabilmente questi legami, che uniscono la Nostra persona, in particolare, ai templi augustissimi di San Giovanni in Laterano, San Pietro, Santa Maria Maggiore, San Paolo. Inoltre sono state scelte quattro chiese, in qualche modo legate ai nomi e al culto dei santi canonizzati di recente : Pietro Giuliano Eymard, Antonio Maria Pucci e Francesco Maria da Camporosso, il nove dicembre 1962; e Vincenzo Pallotti, il 20 gennaio scorso. E questo, perchè è bene che il Papa, il Quale ha acceso queste luci nel firmamento della Chiesa, continui ad additarne gli esempi al popolo cristiano. Sollecito pensiero per gli infermi Ancora a Roma, un cero sarà inviato all'Ospedale di Gesù Bambino, in segno di amore per gli ammalati, che soffrono nelle case del dolore di tutto il mondo. Sollevato dalle mani innocenti dei bimbi, da quel pio luogo che vien chiamato l'Ospedale del Papa, il cero sarà fiamma di incoraggiamento, di conforto, di rassegnazione meritoria. Nel trasmettere il dono, il Nostro pensiero va con eguale sollecitudine a tutti i sofferenti : ne comprende e compatisce le pene e le speranze, ed è invito paterno a offrire tutto al Signore. Oh, sì, i cari malati vogliano sentirsi ben associati all'apostolato della Chiesa, particolarmente in questo momento storico del Concilio ! Accanto alla preghiera, il contributo degli ammalati e degli anziani ha Acta Ioannis Pp. XXIII 169 un grande valore, specialmente perchè riafferma la dignità della persona umana che, in ogni istante della sua permanenza terrena, anche su di un letto di sofferenze, è chiamata a cooperare attivamente ai disegni della Provvidenza. Alle regioni « albae iam ad messem » I I I . Invieremo un cero alle chiese cattedrali della città princeps in quei Paesi, dove negli ultimi quattro anni abbiamo istituito la Sacra Gerarchia, come punto di arrivo di tutto un lavoro apostolico, che dà i suoi lieti frutti. Il gesto vuol essere dunque un segno di quell'amore, che la Chiesa Madre, la Sede di Pietro, porta alle più giovani consorelle, chiamate da Dio ad aggiungersi alla corona fulgente delle altre Chiese, e come esse eredi e testimoni della successione apostolica. È una nota lietissima della perenne giovinezza della eredità di Cristo, che continuamente fiorisce di nuovi germogli in tutte le parti del mondo. Il Nostro pensiero si svolge altresì alle immense regioni, che albae 2 sunt iam ad messem nelle quali lavorano, preceduti e tuttóra coadiuvati da eroici missionari — il cui numero desideriamo vedere aumentato, — le nuove scolte del clero locale ; ma il cuore trepido ha palpiti di più intensa emozione per quei Paesi, che ancora attendono i generosi banditori del Vangelo per una irradiazione di fede, di carità e di grazia, che ridonderà a beneficio anche del materiale benessere e della pace di ciascun popolo. E consentiteci un ricordo pieno di tenerezza che abbraccia non solo le regioni di Oriente e di Occidente, che abbiamo conosciuto e visitato nella Nostra umile vita ; ma tutte senza distinzioni, e in particolare le più lontane nello spazio, i cui rappresentanti abbiamo avuto occasione di incontrare dapprima a Parigi, e poi in questa dimora che giustamente è chiamata la casa del Padre comune in effusione di benevolenza e di stima. I grandi popoli dell'Asia centrale e dell'Estremo Oriente, le cui luci di civiltà conservano non indubbie tracce della primitiva divina rivelazione, saranno chiamati un giorno dalla Provvidenza — Noi lo avvertiamo come voce arcana dello spirito — a lasciarsi penetrare dalla luce del Vangelo, che fiammeggiò dai lidi di Galilea, aprendo il libro della nuova storia non di un popolo, o di un gruppo di nazioni, ma di tutto il mondo. 2 io. 4, 35 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 170 Per i popoli evangelizzati dai Ss. Cirillo e Metodio I V . Infine, il cero del Papa perverrà alle chiese cattedrali delle nazioni del centro Europa che, nei modi consentiti dalle circostanze, si dispongono a celebrare lo storico passaggio tra loro dei santi Cirillo e Metodio, o la influenza benefica di quegli evangelizzatori nel campo della religione e della cultura. Ricorre infatti quest'anno l'undicesimo centenario del loro arrivo nella grande Moravia. Quell'avvenimento, preceduto da più remoti e continui slanci di apostolato, segnò il definitivo e splendente accoglimento del Vangelo nei paesi slavi. Il dono simbolico sarà dunque tributo di riconoscenza al Signore per aver suscitato nella Cniesa quei grandi emuli degli apostoli ; sarà un ripercorrere le orme dell'antico viaggio, salmodiando le parole di San Paolo : tium bona; 3 quam speciosi pedes evangelizantium pacem, evangelizan- farà avvampare più alta nei cuori la fiamma della fede e dell'amore; vorrà suscitare nuove vocazioni allo stato ecclesiastico e religioso, nuove vocazioni all'attività cattolica in vario modo concepita ed attuata. Così le moderne generazioni tramanderanno la fiaccola accesa da Cirillo e Metodio, alimentando nelle nobili regioni che furono meta della loro singolare vocazione, il prezioso patrimonio di virtù religiose e morali, di fraternità operosa, e di studi distintissimi e fecondi. Maria guida delle genti a Cristo Diletti figli. Ecco le intenzioni, i voti, le speranze, che affidiamo stamane a questi ceri, perchè ne portino l'annunzio ai quattro punti della terra. Siamo certi che, ovunque arrivi questa fiamma simbolica nell'anno del Concilio, si accenderà più vivo in tutte le anime un palpito di generosa dedizione, un risveglio di energie sante e rinnovatrici, un movimento di sempre più sentito amore verso la Chiesa una, santa, cattolica e apostolica, per le pacifiche affermazioni del regno di Cristo. Egli solo, Re immortale dei secoli e dei popoli, è la luce e la pace : tu 4 es vere lumen ad illuminationem gentium, et gloriam plebis tuae Israel : gloria delia sua Chiesa, luce e pace di tutte le genti, chiamate a contemplare il volto di Cristo, a Lui condotte dalla materna vigilanza della Vergine Madre. Da Lui scendano sulla umanità intera i doni della sua predilezione, di cui vuole essere pegno e propiziazione la Nostra Benedizione Apostolica, che effondiamo con pienezza di universale affetto. 3 Cfr. Rom. 10, 15. 4 Brev. Rom., Resp. ad Matut. in festo Purificationis B. M. V. Acta Ioannis Pp. XXIII 171 II lis qui interfuerunt Coetui de incepto v. « Journée Européenne des écoles ». * C'est un grand réconfort pour Nous, chers Messieurs, et un grand encouragement, de voir augmenter sans cesse le nombre de ceux qui, d'un cœur sincère, travaillent a établir ou à resserrer entre les nations des liens de connaissance, d'estime et de sympathie réciproques. Vous êtes de ceux-là, et c'est pourquoi Nous sommes très heureux de vous accueillir aujourd'hui. Vous êtes les promoteurs et les réalisateurs de la « Journée Européenne des écoles ». C'est là une initiative de grande importance, qui a déjà, au cours des dix premières années de sa courageuse existence, donné de louables résultats. Elle atteint, en effet, et fait réfléchir et travailler des centaines de milliers de jeunes écoliers, qu'elle oriente vers les idées de rapprochement, de collaboration et de bonne entente entre leurs peuples respectifs. En prenant part aux concours organisés pour eux par vos soins — concours de dessins, de rédactions, de dissertations — ces enfants contribuent à édifier, sur le plan des esprits et des cœurs, cette union européenne à laquelle les hommes politiques travaillent, pour leur part, avec grand mérite, au prix de bien des fatigues et de bien des difficultés. Assurer ainsi, sous les formes d'expression les plus variées, une circulation de vie spirituelle entre les jeunes générations — celles qui formeront l'Europe de demain — c'est travailler, avec une clairvoyante sagesse, à la paix du monde et au bonheur des hommes. Nous Nous plaisons à le reconnaître et à vous en féliciter. L'Eglise, vous le savez, n'entend pas se prononcer sur les formes d'association que doit prendre telle ou telle entité politique. Ce n'est pas son rôle. Mais elle ne cesse d'agir en vue de la compréhension mutuelle, du bon accord et de la vie en commun, paisible et sereine, de toute la grande famille humaine. Selon sa doctrine, Dieu a créé les peuples non pour s'opposer, mais pour s'aimer, pour se compléter et pour faire servir au bien de tous, par de fraternels échanges, les biens propres à chacun; c'est la substance même du christianisme, dans ses applications sociales. L'Eglise respecte donc et estime grandement les caractéristiques et les nobles traditions de * Die 11 Februarii mensis a. 1968. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 172 chaque groupe ethnique, mais elle désire avant tout voir ceux-ci communier dans un esprit de vraie fraternité. Et pour renforcer les liens entre les peuples si différents qui recouvrent la face de la terre, elle a un langage à elle, un langage universel : celui du culte qu'elle rend à Dieu par sa liturgie : langage unique et multiple de paroles, de signes et de symboles, par lesquels elle rassemble les hommes de toutes langues et de toutes nations dans un même hommage d'adoration, d'actions de grâces, de louange et d'amour. N'est-ce pas là un exemple accessible à tous, et dont le monde pourrait s'inspirer avec profit? Le monde des jeunes, en particulier. Car l'émotion que suscite au cœur du jeune étudiant la beauté d'une prière ou d'un chant liturgique — un Kyrie, un Gloria, un Agnus Dei — est la même que celle qui vibre au cœur de son frère d'une nation voisine, et — comme les fleurs du printemps annoncent les fruits de l'été — elle contient en elle la promesse de l'accord profond qui fera demain, pardessus les frontières, l'union des esprits et des cœurs. De même donc que l'Eglise, mère et educatrice des peuples, les rapproche par sa liturgie dans l'unité d'un même culte, ainsi pourrait s'édifier peu à peu, avec le concours des écoles, cette (( Europe des personnes et des peuples », à la réalisation de laquelle Nous encouragions aimablement, l'an dernier, les participants de la Semaine Sociale de Strasbourg : en attendant que le monde entier s'achemine vers cette unité des esprits et vers cette fraternité à vaste rayonnement si désirable et si conforme aux desseins de Dieu sur l'humanité. Poursuivez donc, chers Messieurs, votre œuvre bienfaisante. Développez-la, étendez-la toujours davantage. Continuez à intéresser ces écoliers européens, à les stimuler, à récompenser les meilleurs d'entre eux, comme vous le faites déjà si louablement depuis plusieurs années. Les jeunes vous suivront, car ils ont prouvé qu'ils commençaient à savoir penser, parler et agir non plus selon des vues locales et restreintes, mais en termes universels, dans un langage où chaque petite patrie, sans rien perdre de son patrimoine de culture et de civilisation, trouve harmonieusement place dans le concert des races et des peuples. Dieu veuille vous assister dans votre belle tâche, Nous le lui demandons de tout cœur, tandis que Nous invoquons sa protection et l'abondance de ses bénédictions sur vos personnes, sur les collaborateurs et les bénéficiaires de votre initiative et sur tous ceux qui vous sont chers. Sacra Congregatio Consistorialis 173 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I MACERATENSIS DECRETUM De erectione dignitatis Archipresbyteratus in Capitulo Cathedrali Cum Excmus P. D. Silvius Cassulo, Episcopus Maceratensis et Tolentinus, supplices Apostolicae Sedi nuper porrexerit preces ut in Capitulo Cathedrali Maceratensi capitularis dignitas Archipresbyteratus appellanda erigeretur, Sacra Congregatio Consistorialis, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia Pp. X X I I I tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto in Cathedrali Capitulo Maceratensi dignitatem Archipresbyteratus perpetuo erigit et constituit. Collatio vero huius dignitatis, ad normam sacrorum canonum, Apostolicae Sedi reservabitur. Hoc autem Decreto Sacra Consistorialis Congregatio modo erectam dignitatem hac prima vice confert R. D. Silvio Ubaldi, utpote qui eiusdem Capituli Maceratensis canonicus antiquior atque ad id munus dignus ab Excmo suo Ordinario praesentatus. Ita constitutus Archipresbyter omnibus iuribus et privilegiis cohonestabitur quibus dignitates, iure communi, fruuntur et gaudent. Ad haec omnia perficienda eadem Sacra Congregatio Consistorialis deputat memoratum Excmum P. D. Silvium Cassulo, eique necessarias et opportunas tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Sacram Consistorialem Congregationem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 174 Quibus super rebus hoc edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 9 mensis Iunii 1962. CAROLUS Card. GONFALONIERI, a Secretis L. © S. f Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor II DINIENSIS DECRETUM De concathedralis erectione Pervetusta cathedralis ecclesia Diniensis, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis sub titulo vulgo « Notre-Dame du Bourg » dicata, labentibus annis adeo a civitate segrex remotaque facta est, ut fidelium commoditati atque divino cultui sueto decore peragendo non amplius respondeat. Rebus sic stantibus, Excmus P. D. Bernardinus Collin, Episcopus Diniensis, nuper ab Apostolica Sede expostulavit ut templum S. Hieronymo sacrum ac in media urbe situm ad dignitatem et fastigium ecclesiae concathedralis eveheretur. Porro Sacra haec Congregatio Consistorialis, vigore specialium facultatum a Ssmo Domino Nostro Ioanne, Divina Providentia Pp. X X I I I , sibi tributarum, omnibus rerum adiunctis mature perpensis habitoque favorabili voto Exctmi P. D. Pauli Bertoli, Archiepiscopi Nicomediensis et in Gallia Apostolici Nuntii, rata id in animarum bonum cessurum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, praefatum templum in urbe Dinia extans et Deo in honorem Sancti Hieronymi dicatum, ad dignitatem et fastigium ecclesiae concathedralis evehit, ita ut in eadem ecclesia cathedra episcopalis erigi possit et Capitulum cathedrale divina officia, ad normam iuris, persolvere valeat. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 115 Ad haec omnia exsecutioni mandanda S. Congregatio Consistorialis memoratum Excmum P. D. Paulum Bertoli deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ei imposito ad eandem Sacram Congregationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis quam primum remittendi. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 2 Iulii 1962. CAROLUS Card. CONPALONIERI, a Secretis L. $ S. f Franciscus Carpino, Archiep. Ser dicen., Adsessor SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i KAYENSIS - SANCTI LUDOVICI SENEGALENSIS DECRETUM De mutatione finium Ad catholicam fidem in Africa Occidentali aptius prolatandam, preces ad hanc Sacram Congregationem de Propaganda Fide porrectae sunt ut fines inter Praefecturas Apostolicas Kayensem et Sancti Ludovici Senegalensis ita immutarentur, ut districtus civiles vulgo nuncupati Nema et Hodh, qui Reipublicae Mauritaniae subiciuntur, a Praefectura Apostolica Kayensi distraherentur et Praefecturae Apostolicae Sancti Ludovici Senegalensis adnecterentur. Quas preces eadem Sacra Congregatio, re mature perpensa atque audito favorabili voto Excellentissimi ac Reverendissimi Domini Ioannis Baptistae Maury, Archiepiscopi titulo Laodicensis in Phrygia atque Apostolici in Africa Occidentali Delegati, excepit et vigore facultatum a Sanctissimo Domino Nostro Ioanne Providentia Divina Papa X X I I I Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 176 sibi specialiter concessarum, praesenti Decreto statuit ut territoria supra indicata a Praefectura Apostolica Kayensi distrahantur et Praefecturae Apostolicae Sancti Ludovici Senegalensis adnectantur. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 28 mensis Decembris a. D. 1962. G. PETRUS Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. & S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neap. in Pisidia, a Secretis o II LAGUATENSIS - GAOËNSIS DECRETUM De mutatione finium Quo catholica fides in Africa Occidentali aptius prolataretur, preces ad hanc Sacram Congregationem de Propaganda Fide ab eis quorum interest porrectae sunt, ut fines inter dioecesim Laguatensem et praefecturam apostolicam Gaoënsem ita immutarentur, ut illa pars territorii dioecesis Laguatensis, quae ad Rempublicam vulgo Mali denominatam pertinet, a memorata dioecesi distraheretur et praefecturae apostolicae Gaoënsi adnecteretur. Quas preces eadem Sacra Congregatio, re mature perpensa atque attento favorabili voto Excmi ac Revmi Domini Ioannis Baptistae Maury, Archiepiscopi titulo Laodicensis in Phrygia et Apostolici in Africa Occidentali Delegati, excepit et vigore facultatum a Ssmo Domino Nostro Ioanne Providentia Divina Papa X X I I I sibi specialiter concessarum, praesenti Decreto statuit ut pars territorii supra indicata a dioecesi Laguatensi distrahatur et praefecturae apostolicae Gaoënsi adnectatur. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 25 mensis Ianuarii a. D. 1963. G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L . Ei S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis Sacra Congregatio Rituum 177 SACRA CONGREGATIO RITUUM i MATRITEN. Beatificationis et Canonizationis Venerabilis Servae Dei Antoniae Mariae a Misericordia, fundatricis Instituti Sororum Oblatarum a Ss.mo Redemptore. SUPER DUBIO An constet Deum tia, de tum virtutibus in Temperantia theologalibus proximum, et necnon Fortitudine Fide, de Spe et cardinalibus earumque adnexis, Caritate cum Prudentia, in gradu in Iustiheroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Inter suavissimos, quibus aeterna Sapientia incarnata splendescere voluit in terris, titulos, ille Boni Pastoris tenere se in hominum cor insinuât : « Ego sum pastor bonus » (Io. 10, 11). Hac enim praeclariore, inter alias quibus usus est, imagine, mirum in modum Christi Domini depingitur immensa in pascendis fovendisque animabus demissio et bonitas, immensaque eiusdem clementia, benignitas atque misericordia in infirmis animabus consolidandis, aegrotisque sanandis, confractis alligandis, errantibus impigre quaerendis et ad gregem reducendis et in aeternum salvandis. Humanum namque genus, ob miserum Adae lapsum hereditaria labe infectum, opus habebat pastore, qui illud requireret et a via perditionis in viam caeli reduceret : « Omnes nos, inquit Isaias, quasi oves erravimus, unusquisque in viam suam declinavit : et posuit in eo Dominus iniquitatem omnium nostrum » (Is. 53, 6). Et sanctus Petrus : « Eratis, ait, sicut oves errantes, sed conversi estis nunc ad pastorem et episcopum animarum vestrarum » (I Pt. 2, 25). Hinc, a primis inde Ecclesiae temporibus, Dei Filius homo factus a pia christifidelium manu depingebatur in cryptis et coemeteriis inque sacris aedibus ut Pastor bonus ovem perditam et repertam humeris suis baiulans, eamque ad gregem reportans. Id ipsum mirabile redemptionis opus Christus per saecula in Ecclesia produci voluit. Quapropter eximii sanctitate viri et mulieres floruerunt qui, Boni Pastoris admirabilem in peccatrices quoque feminas 12 - ACTA, vol. V, n. 3. — 23-3-1963. 178 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mansuetudinem divinamque clementiam imitantes, in hoc praecipue operam contulerunt, ut ad salutis viam reducerent illos qui, mundi aliquando illecebris ac voluptatibus adlecti, ab ea deflexerant. Hos inter christianae religionis héroes iure meritoque adscribenda est fortis illa mulier Antonia Maria a Misericordia, quam Deus ad hoc praesertim destinasse visus est, ut paenitentibus mulieribus per eius Institutum altera veluti salutis tabula in naufragio offerretur. Nata est Famula Dei Lausannae in Helvetia, die 16 mensis Martii anno 1822, Antonio Maria de Oviedo, nobili viro Hispano, et Susanna Schönthal, muliere Helvetica, honestis parentibus, singulari et assidua pietate praestantibus, atque die 24 eiusdem mensis baptismus eidem collatus fuit, nominibus Antonia. Maria Victoria Ioanna inditis. A parentibus optime est instituta puellula, atque octo annos nata, Friburgi, in collegio magistras pietate, litteris ac scientia commendabiles nacta est. Bonam indolem acreque ingenium, quod a natura sortita est, studio et virtute excoluit, adeo ut a puerili aetate animi candore, pietate et erga pauperes et egenos misericordia praeditam se ostenderit; litteris tam sedulo incubuit, ut quinque calleret linguas ; picturae quoque et musicae aliisque rebus, quae electam iuvenem decerent, operam dedit. Ad sacram Synaxim duodecimum agens annum magno animi fervore et gaudio primum accessit, ex quo fere cotidie, animi moderatore permittente, caelesti pabulo se reficiebat, amplioresque in perfectionis semita progressiones fecit. Desideratissimo patre mature orbata, ut matri esset adiumento, magistram agere filiae Marchionum Delia Romana libenter coepit, quod munus per biennium laudabiliter tenuit. Anno vero 1840 collegium in civitate Friburgensi pro puellis instituendis aperuit, illudque ad annum usque 1848 moderata est. Matre tunc dilectissima vita iuncta, ad regiam Hispaniae aulam contendit, ut oblatum sibi munus, utpote quae in bonis artibus humanaeque scientiae disciplinis plurimum profecisset, filias Christinae Reginae instituendi susciperet. Una cum regalibus discipulis varia regni loca peragravit, cum iisque, ob publicarum in Hispania rerum perturbationem, in variis Galliae locis usque ad annum 1857 constitit; postea vero, eadem cum regia familia, Romam semel atque iterum petiit, ubi, institutricis expleto munere, ad annum usque 1863 est commorata. Miranda prorsus sunt virtutum specimina, quae Dei Famula in illa nova veluti palaestra, regio scilicet in palatio, exhibuit, sanctitatis famam sibi comparando. Licet enim, in suo obeundo munere, profana quoque spectacula adire fuerit coacta, nihilominus pietatis et caritatis Sacra Congregatio Rituum 179 opera exercuit, innocentiam servavit illaesam et, optimis ac splendidis nuptiis refutatis, castitatis voto se ipsam Deo sacravit. Valetudinis causa Romam reliquit — ubi caritatis operibus se dicaverat, Opus Propagandae Fidei praecipue promovendo, ita ut eiusdem sanctitatis fama ibidem etiam Pio Papae IX nota esset — et in Hispaniam denuo se contulit. Cum iampridem se natam per sen tir et ad religiosam vitam ineundam, sibi conscientiae moderatorem elegit Excmum Dominum Iosephum Benedictum Serra O. S. B., Episcopum titularem Dauliae, quem in Urbe iam noverat. Hic autem praeclaras dotes et virtutes Servae Dei admiratus, eam induxit ad novum, quod ipse mente meditabatur, Institutum condendum deviis ac paenitentibus feminis colligendis, ubi hae a saeculi vitiis arcerentur ac religione bonisque moribus instituerentur. Restitit primum pudica virgo, se tam arduo operi excitando imparem reputans. At, effusis precibus certior facta est de divina voluntate, atque Beatae Mariae Virginis auxilio fidens, anno 1864 novi Instituti fundamenta apud Giempozuelos, prope Matritum, iecit, in quo et ipsa anno 1873 religiosa vota est professa. Sorores autem appellavit Oblatas a Ssmo Redemptore cum, de consilio Revnii P. Mauron, Generalis Moderatoris Redemptoristarum, horum Constitutionibus proprias adaptaverit. Providae novae Institutionis suprema Antistita electa, munus per triginta quattuor annos exercuit, quamvis pluries nisa est se regimine liberare. Vix autem dici potest quot quantosque labores susceperit solertissima Antistita, ut inceptum opus ad finem perduceret, eiusdemque prosperitati et dilatationi prospiceret, septemdecim ea vivente conditis domibus, et Laudis, quod dicitur, Decretum ab Apostolica Sede obtento. Rei namque familiaris penuria ac durissima rerum egestas, quae ad vitam sunt necessaria, enascentem institutionem gravarunt. At prudentissima Antonia, alacri in Deum fiducia excitata, mira constantia et fortitudine adversa omnia vincere conabatur. Cotidie Sororibus ac paenitentibus mulieribus, quibus teneram se praebuit matrem, voce, scripto et praecipue operibus mirum exhibuit virtutum omnium exemplum. Illa namque tum fide heroice enituit, tum spe, tum caritate in Deum et proximum, quae in operibus ipsis ab ea institutis clarissime eluxit. Nec minus prudentia, iustitia, fortitudine et temperantia ceterisque virtutibus praestitit. Observantissimam quoque in Romanum Pontificem et Apostolicam Sedem toto vitae suae cursu se ostendit. Laboribus tandem fracta atque diabetico morbo et caecitate correpta, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 180 die 28 Februarii anno 1898, Ecclesiae Sacramentis munita, in principe Instituti domo placidissime obdormivit in Domino. Praeclara atque late diffusa sanctitatis fama, qua Dei Famula adhuc vivens honestabatur, post eius obitum non deferbuit, sed confirmata atque in dies aucta est etiam ob gratias et favores, ni forte miracula, quae eius intercessione a Deo concessa ferebantur. Quare de beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis agi cogitatum est et Causa penes Sacrorum Rituum Congregationem agitari coepta est. Processus igitur ordinaria auctoritate in Matritensi episcopali Curia annis 1927-1932 constructi fuere. Quibus rite confectis atque ad Sacram eandem Congregationem delatis, ibique canonice excussis, editoque Decreto super' scriptis eidem Famulae Dei tributis, Pius Papa X I I die 1 Februarii anno 1948 introductionis Causae commissionem signavit. Recognita est deinde, die 25 Iulii anno 1952, obedientia Decretis Urbanianis super indebito cultu latis, atque apostolicis instructis processibus super virtutibus et miraculis in specie anno 1952, de inquisitionum tum ordinaria tum apostolica auctoritate institutarum iuridica vi latum est Decretum die 11 Martii anno 1955. Servatis itaque omnibus de iure servandis, quaestio agitata est super virtutibus theologalibus et cardinalibus eiusdem Dei Famulae, et quidem primum die 7 mensis Iulii anno 1959 in antepraeparatorio Coetu 7 coram Cardinali Friderico Tedeschini, Causae ipsius Ponente seu Relatore, deinde vero die 5 Decembris anno 1961, Ponente Cardinali Caietano Cicognani, in praeparatoria Congregatione. Quibus denique generalia, quae dicuntur, successere S. Rituum Congregationis comitia, die 26 mensis Iunii huius anni, coram Sanctissimo Domino nostro Ioanne Papa X X I I I , in quibus Revmus Cardinalis Arcadius Maria Larraona, eiusdem Sacrae Congregationis Praefectus ac novissimus ipsius Causae Ponens, dubium disceptandum posuit, nimirum : An constet de virtutibus theologalibus Fide, mum, necnon titudine, de earumque Spe et Caritate cardinalibus Prudentia, adnexis, gradu in cum in Iustitia, heroico, in Deum tum in Temperantia casu et ad proxi- et For- effectum de quo agitur. Omnes autem qui aderant, tam Cardinales quam Praelati Officiales Patresque Consultores, unanimi consensu affirmative responderunt. Beatissimus vero Pater in tanti momenti negotio Suam aperire mentem distulit, donec a Patre luminum subsidium posceret. Quod cum impense fecisset, tandem die 7 mensis Iulii anni huius, Eucharistico Sacro piissime litato, accitis memorato Cardinali Sacrae Rituum Congregationis Praefecto itemque hodierno Causae Ponente Sacra Congregatio Rituum 181 seu Relatore, necnon R. P. Ferdinando Antonelli O. F. M., sanctae Fidei Promotore Generali, meque infrascripto a Secretis, Decreto Suo sancivit : cum in Constare Deum Iustitia, de tum virtutibus in Temperantia theologalibus proximum, et necnon Fortitudine, Fide, de Spe et cardinalibus earumque adnexis, Caritate Prudentia, Venerabilis Antoniae Mariae a Misericordia, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum rite promulgari et in Acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 7 mensis Iulii a. D. 1962. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. © S. Henricus Dante, a Secretis II BERGOMEN. Beatificationis et Canonizationis Venerabilis Servi Dei Aloisii Mariae Palazzolo, sacerdotis saecularis, fundatoris Instituti Sororum Paupercularum. SUPER DUBIO An constet de virtutibus tum in perantia, proximum, Fortitudine theologalibus Fide, Spe, necnon de earumque Caritate cardinalibus Prudentia, adnexis, gradu in cum in Deum Iustitia, heroico, in Temcasu et ad effectum de quo agitur. Nihil maius aut pulchrius humanae mentis oculis quam frequens in catholica Ecclesia eorum spectaculum, qui, mundi spretis illecebris ac divitiis, sponte constanterque semetipsos abnegant, et Dei Filium Redemptorem, qui pertransiit benefaciendo et sanando omnes (Act. Apost. 10, 38), animose sequuntur. Hoc profecto ignis ille operatur, quem Iesus venit mittere in terram et nihil aliud magis exoptat, nisi ut accendatur (Luc. 12, 49). Hoc pariter, sicut ille mandaverat, Apostoli, ab Ipsomet electi et viva voce advocati, impense perfecerunt; hoc idem per saeculorum decursum omnes operantur Sancti, qui intimam Eius vocem in Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 182 corde tono et optimo audientes, verbum retinent et fructum afferunt in patientia {Luc. 8, 15). Hoc idem, superiore saeculo, operatus est clarissimus ille vir Aloisius Maria Palazzolo, cuius memoria in benedictione est cum propter heroicas, quibus splenduit, virtutes, tum propter Institutum quod illius exstat caritatis monumentum aere perennius, idque in maximum non solum Ecclesiae, sed et civilis societatis bonum. Is natus est Bergomi, die 10 mensis Decembris anno 1827, legitimis coniugibus Octavio et Teresia Antoine, censu et religione praeclaris, postremus e duodecim liberis, atque postridie in paroeciali ecclesia S. Alexandri in Columna sacro renatus est fonte. Primam institutionem a parentibus, maxime vero a pia matre, recepit, bonae indolis specimina praebens. Namque, puer decem circiter annorum patre orbatus, solusque e germanis suis superstes, genetricis curis adeo respondit, ut singulari suavitate ac docilitate floreret, licet vivaci ingenio praeditus. Progrediente autem aetate, in disciplinam traditus est sacerdotibus scientia et virtute praeclaris, primum nempe Rev. Petro Sironi, deindeque Alexandro illi Valsecchi, Collegii S. Alexandri antea rectori posteaque Episcopo Auxiliari Bergomensi, qui eius animi moderator per quadraginta annos exstitit. A teneris vero tam singularem erga pauperes et aegrotos caritatem portendit noster, ut mater nimiam eius liberalitatem refrenare debuerit ; cui idcirco illa aptari possunt verba : « ab infantia mea crevit mecum miseratio » (Iob. 31,18). Ecclesiam quoque adhuc puerulus frequentare in deliciis habebat. Decimum tertium agens annum, postquam iuxta temporis sui morem ad Paenitentiae et Eucharistiae sacramenta accesserat, Christi miles per sacram Confirmationem factus est. Humaniorum studiorum curriculo rite emenso, sentiens se ad clericalem militiam esse vocatum, apud episcopale Seminarium Bergomense ecclesiastica studia cum laude perfecit. Sacerdotio autem auctus die 23 Iunii a. 1850, Famulus Dei flagrans salutis animarum studium statim ostendit. Etenim iuventuti, praesertim paupertate laboranti, christiane instituendae totum se dedit in Oratorio quodam, in via vulgo Foppa sito, ubi iam antea qua clericus fructuosam impenderat operam. Quo quidem in Oratorio perdiu adlaboravit, eiusdemque regimen anno 1857 suscipiens, aedes suis sumptibus ampliavit ecclesiamque adiecit. In novis vero aedibus varia condidit fovitque benefica opera, ut pias associationes et scholas vespertinas pro illitteratis pauperibus. Quos vero ex Oratorio adulescentes ad sacerdotium vocatos intuebatur, studioso excolebat amore iisque suis expensis ¡Sacra Congregatio Rituum 183 ad sacrum usque presbyteratus ordinem opitulabatur ac postea in pastoralis ministerii exordiis paterne adiuvabat. Omnium praeterea puerorum iuvenumque veluti pater curam habuit ac summopere iugiterque advigilavit pro eorum moribus custodiendis eorumdemque necessitatibus cum spiritualibus tum temporalibus sublevandis. Quamobrem Oratorium tam mirabiliter floruit, ut civiles quoque Magistratus Famulum Dei laudibus cumularent. Magno vero animi sui maerore, anno 1859, lugendas ob politicas tempestates, Servus Dei Oratorium cum adnexis operibus claudere coactus est. At, duobus vix elapsis annis, novum Oratorium, S. Philippo Nerio dicatum, veteri proximum, a fundamentis excitavit, una cum ecclesia, cum scholis, atriis, theatro necnon parva ac paupere domo, in qua, demortua matre, relictis paternis aedibus, domicilium suum posuit, ut masculinae iuventutis bono totum se daret. Cito autem huic Oratorio beneficum aliud addidit Institutum pro pueris derelictis atque parentibus orbatis suscipiendis. Cum enim e i defuncta matre in hereditatem villa quaedam vulgo Torre Boldone sibi obvenisset, in eadem anno 1863 orphanos colligere coepit, quos agris colendis addixit, sub regimine famuli sui Ioannis Baptistae Leidi. Primo autem huic moderatori alii mox se iunxerunt viri, qui omnes, religioso habitu induto emissisque votis die 4 Octobris anno 1872, regulas complexi sunt, quas sibi iam constituerat consimile Institutum a beata Constantia Cerioli paulo ante conditum. Sic ortum est Institutum Fratrum S. Familiae, orphanis curandis atque instituendis dicatum, quod tamen circa annum 1928 exstinctum est. Hortante autem pietatis magistro, Dei Famulus in puellarum quoque christianam institutionem operam navare coepit. Pro iis itaque die 6 Ianuarii anno 1864 peculiare condidit Opus, a S. Dorothea nuncupatum, cui, anno 1867, scholas festivas addidit, et duobus annis post, in aedibus ad hoc emptis, femineum Oratorium aperuit. Tempore autem labente, quo perspectis necessitatibus muliebris Oratorii aptius consuleret, consilium fovere coepit Oratorium ipsum, una cum operibus eidem adnexis, religiosae alicui Congregationi committendi, quae, praeter harum operum, curam quoque gereret puellarum derelictarum omniumque egenorum; quod perficere tandem, adiuvante pia quadam ludimagistra, valuit. Die itaque 22 Maii anno 1869, in domo sita in Via Foppa, novae Congregationi initium dedit, quae primum a S. Dorothea, dein vero Sororum Paupercularum est nuncupata. Sorores praeter religio- sum habitum Regulas susceperunt a Servo Dei primo exaratas deindeque 184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale magis magisque ad perfectiorem formam redactas, quae a Bergomensi Ordinario die 12 Maii anno 1886 et tandem anno 1912 ab Apostolica Sede sunt approbatae. Crescente in dies numero Fratrum S. Familiae, Sororum Paupercularum necnon orphanorum et pupillarum, qui eorundem commitebantur curis, Famulus Dei, arduis exsuperatis difficultatibus magnisque exantlatis laboribus, Instituta sua mirabiliter auxit et propagavit. Ne autem sociale horum operum delitescat momentum, recolere praestat vere ingentem utriusque sexus orphanorum numerum, quos ipse, ab anno 1863 ad annum 1886, vitae suae postremum, excepit, aluit christianeque instituit : summa omnium fuerunt mil^e ducenti quatuor. Servus Dei itaque patris orphanorum appellativum, quod ei passim tribuebatur, vere promeruit et sacrum eloquium : «, Tibi se pauper committit, orphano tu es adiutor » (Ps. 10, 14) in semetipso adimplevit. Fidei non minus quam caritatis studio incensus, Aloisius noster in apostolico etiam munere adlaboravit : magno enim cum fructu missiones ad populum dedit, ministerio sacrae Confessionis vacavit vicesque gessit Adsidentis primae Sodalitati Iuventutis Catholicae Bergomi. Ecclesiae et Romano Pontifici addictissimus, paratus ad omnia fuit, usque ad mortem, pro eorum iuribus et libertate adserendis et tutandis. In tot laboribus sustinendis tantisque operibus perficiendis in bonum proximi, splendida humilitatis et caritatis dedit argumenta. Quandoquidem ne Fundatoris quidem titulum sibi unquam attribuit ; suis operibus numquam forsitan manus apposuisset, nisi, suadentibus spiritualibus moderatoribus, hoc in eo praevaluisset consilium, ut eos, qui ab aliis Institutis reiecti fuissent, colligeret, aleret et religiose institueret. Ex omnibus enim derelictis, miserrimis inter miseriores sui Instituti aperuit ianuas; orphanis, spiritualiter periclitantibus, corpore deformatio, bardis idiotisque, ulceribus, scabie aliisque foedis infirmitatibus affectis, ita ut merito Famulus Dei appellatus sit « scrutarius caritatis » seu italice il cenciaiolo della carità. Sacerdotalium quoque virtutum praeclara specimina praebuit. Laboribus tandem et doloribus potiusquam annis fractus, Famulus Dei, postremis Ecclesiae Sacramentis munitus, obdormivit in Domino die 15 Iunii a. 1886, aetatis suae quinquagesimo nono. Percrebrescens autem in dies sanctitatis fama, qua vivens quoque honestatus fuerat, caelestibus signis confirmari visa est. Quamobrem de beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis Causa agitari coepta est. Instructi itaque sunt ordinarii, qui dicuntur, processus apud Curiam Bergomensem, Romamque delati rite discussi sunt, atque, die 19 Iunii anno 1929 edito decreto super scriptis eidem tributis, Summus Sacra Congregatio Rituum 185 Pontifex Ioannes Papa X X I I I commissionem introductionis Causae sua manu signavit die 20 Novembris anno 1958. Constare dein de oboedientia Urbanianis praescriptionibus super indebito cultu Sacra Rituum Congregatio die 25 Aprilis anno 1959 edixit. Apostolici postmodum adornati sunt eadem in Bergomensi Curia processus super virtutibus et miraculis in specie Famuli Dei, de quorum quidem iuridica validitate latum est Decretum die 27 Ianuarii anno 1961. Quibus omnibus rite absolutis, instante R. P. D. Salvatore Capoferri, a caeremoniis Pontificis Maximi legitimeque constituto Postulatore huius Causae, deventum est ad disceptationem super theologalibus et cardinalibus Servi Dei virtutibus, prius quidem, die 9 mensis Ianuarii huius anni, in antepraeparatoria, dein vero in praeparatoria Congregatione die 22 Maii eiusdem anni celebratis. Die tandem 10 mensis Iulii hoc eodem anno generalia habita sunt comitia Sacrae Rituum Congregationis coram Ssmo D. N. Ioanne Papa X X I I I , in quibus Revmus Cardinalis Clemens Micara, Episcopus Veliternus Causaeque ipsius Ponens seu Relator, sequens dubium proposuit disceptandum : An constet de virtutibus theologalibus Fide, mum, necnon de Spe, cardinalibus Caritate Prudentia, cum in Iustitia, Deum tum in proxi- Temperantia, Forti- tudine earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Revmi Cardinales, sacris ritibus tuendis praepositi, Officiales Praelati Patresque Consultores, qui aderant, suum quisque suffragium dederunt. Beatissimus vero Pater benigne quidem haec vota suscepit, at mentem aperire Suam in tanti momenti negotio distulit et supplicationes ab iisdem adhibendas postulavit, ut uberiora superna sibi lumina interim affulgerent. Hac denique die, quae est quinta post Pentecosten Dominica, accitis Revmis Cardinalibus Arcadio M. Larraona, Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, et Clemente Micara, Causae Ponente, necnon Ferdinando Antonelli O. F. M., sanctae Fidei Promotore Generali, meque infrascripto a Secretis, sacrosancto Missae Sacrificio devote celebrato, edixit : Constare de virtutibus theologalibus in proximum, Fortitudine, necnon earumque de Fide, Spe, cardinalibus adnexis, Caritate Prudentia, Venerabilis Servi tum in Iustitia, Dei Deum tum Temperantia, Aloisii Mariae Palazzolo, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum rite promulgari et in Acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 15 Iulii a. D. 1962. ARCADIUS L. s M . Card. LARRAONA, Praefectus s. Henricus Dante, a Secretis 186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 8 gennaio -1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del Venerabile Servo di Dio Nunzio Sulprizio, giovane laico. Martedì 22 gennaio 1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale sono state esaminate le posizioni sulla introduzione della Causa dei Servi di Dio : 1. Giuseppe Maria Rubio y Peralta, sacerdote professo della Compagnia di Gesù ; 2. Giordano Mai, laico professo dell'Ordine dei Frati Minori. Sono stati esaminati inoltre i voti dei censori teologi sopra gli scritti dei Servi di Dio : 1. Giovanni Lodovico Peydessus, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Missionari dell'Immacolata Concezione ; 2. Enrico Rebuschini, sacerdote professo dell'Ordine dei Chierici Regolari Ministri degli infermi (Camillini) ; 3. Pietro Marce, laico professo della Congregazione dei Missionari Figli del Cuore Immacolato di Maria (Claretiani). Venerdì 8 febbraio 1963, nel Palazzo delle Congregazioni si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione della Causa del Servo di Dio Andrea Carlo Ferrari, Cardinale di S. Romana Chiesa, Arcivescovo di Milano. Gli stessi hanno inoltre esaminato le relazioni dei censori teologi sopra gli scritti dei Servi di Dio : 1. Fratel Alperto, dell'Istituto dei Fratelli delle Scuole Cristiane; 2. Maria del Cuore di Gesù (Eufrasia Barbier), fondatrice della Congregazione di Nostra Signora delle Missioni. Martedì 12 febbraio 1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del Venerabile Servo di Dio Luigi Maria Palazzolo, sacerdote, fondatore dell'Istituto delle Suore delle Poverelle. Martedì 19 febbraio 1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano, alla augusta presenza del Santo Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e Diarium Romanae Curiae 187 Consultori teologi hanno dato il loro voto sopra i miracoli dei Venerabili Servi di Dio : 1. Giovanni Nepomuceno Neumann, delia Congregazione dei Ssmo Redentore, Vescovo di Filadelfia, fondatore della Congregazione delle Suore del Terz'Ordine di S. Francesco di Filadelfia ; 2. Elisabetta Anna Bayley, vedova Seton, fondatrice della Congregazione delle Suore di Carità nell'America settentrionale. Gli stessi hanno dato il voto sulle virtù in grado eroico della Serva di Dio Paolina Maria Jaricot, fondatrice delle Opere della Propagazione della Fede e del Rosario perpetuo. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Protettore delle « Sœurs Marianistes de SainteCroix » (Le Mans, Francia). 7 gennaio 1963. L'Eíño e Revmo Signor Cardinale Marella Paolo, 10 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Léger Paolo Emilio, Protettore delle « Sœurs de Miséricorde de Montréal » (Montréal). 11 febbraio » 16 » » S. E. Revma Monsig. Roberti Vito, Arcivescovo titolare di Tomi, Nunzio Apostolico nel Burundi. S. E. Revma Monsig. Roberti Vito, Arcivescovo titolare di Tomi, Nunzio Apostolico nel Congo (Léopoldville). Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistenti al Soglio Pontificio : 25 settembre 1962. S. E. Revma Monsig. Ryan Giuseppe Francesco, Vescovo di Hamilton. 28 dicembre » S. E. Revma Monsig. Baratta Raffaele, Arcivescovo di Perugia. 11 gennaio 1963. S. E. Revma Monsig. Cody Giovanni Cristoforo, Vescovo di London. 15 » » S. E. Revma Monsig. Grauls Antonio, Arcivescovo di Kitega. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 188 Protonotari Apostolici 19 giugno 1962. 6 agosto » 1 ottobre 31 » » » 20 novembre » » 27 » » » » » 4 dicembre 28 gennaio 1963. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. ad instar participantium: Van Meenen Giulio (Brentwood). Madden Tommaso E. (Altoona-Johnstown). Vachon Luigi Alberto (Québec). Loehr Angelberto (Limburg). de Souza y Antâo Gregorio Magno (Goa). Kamler Alfredo Francesco (Charleston). Mannihg Giovanni Lorenzo (Charleston). Margreth Pasquale (Udine). Brady Giacomo Francesco (La Crosse). Gille Carlo W. (La Grosse). Liedtke Antonio (Chelmno). De Angelis Serafino (Rossano). Brunori Vincenzo (Imola). Cangiano Giovanni Mamerto (San Luis). Poggi Costantino (Bobbio). Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 16 febbraio 1963. L'Illmo e Revmo Monsig. Zryd Giuseppe L. ; i Revmi Padri : Moya Raffaele, dei Predicatori ; Anastasio da Utrecht, dei Frati Minori Cappuccini ; Chiocchetta Pietro, delle Missioni Africane di Verona; Vanzin Callisto, della Pia Società di San Francesco Saverio per le Missioni Estere ; Gheddo Pietro, del Pontificio Istituto per le Missioni Estere ; Cuoq Giuseppe, dei Missionari d'Africa ; Considine Giovanni, della Società per le Missioni Estere di Maryknoll ; Beckmann Giovanni Battista, della Società delle Missioni Estere di Betlemme in Svizzera ; Bruls Giovanni, della Società degli Ausiliari delle Missioni, Consultori della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Protonotari Apostolici 30 » aprile » ad instar participantium: 1959. Monsig. Simmerstätter Francesco (Salzburg). » Monsig. Stampfl Benedetto (Salzburg). Prelati domestici di Sua Santità: 19 maggio 1961. Monsig. Cave Francesco (Southwark). 25 novembre » Monsig. Alonso Zaldivar Prassede (Zaragoza). » » » Monsig. Cortés Pastor Ferdinando (Zaragoza). Diarium Romanae Curiae 189 31 gennaio 1962. Monsig. Tineo Lara Antonio (Sevilla). Monsig. Meiss Giuseppe (Köln). 3 febbraio » » » Monsig. Orriols Marques Stefano (Vich). » 14 aprile Monsig. Schauf Eriberto (Aachen). » » Monsig. Suárez Muñiz Gennaro (Matanzas). » 11 maggio Monsig. Font Gratacós Lamberto (Gerona). » » 19 Monsig. Schlafke Giacomo (Köln). » 2 giugno Monsig. Fleckenstein Enrico (Würzburg). » » 23 Monsig. Welsh Giacomo Giuseppe (Davenport). 30 » » Monsig. Bernedo Malaga Leonida (Arequipa). » » » Monsig. Del Carpio Giuseppe L. (Arequipa). » » » Monsig. La Rosa Domenico (Arequipa). 13 luglio » Monsig. Thompson Raffaele Luigi (Davenport). 4 agosto » Monsig. Cawley Tommaso (Altoona-Johnstown). » » » Monsig. Cullinan Giovanni (Altoona-Johnstown). » » » Monsig. Mackowiak Michele (Altoona-Johnstown). 18 Monsig. Chenevert Alien Marco (Alexandria La.). 25 » » Monsig. Arnold Francesco (Wien). 1 settembre » Monsig. Eykens Cirillo (Anvers). » » Monsig. Raes Roberto (Anvers). » » » » Monsig. Smits Giuseppe (Anvers). 8 Monsig. Angermair Ruperto (München und Freising). » Monsig. Baumgartner Giovanni Ev. (München und Frei » » » sing). » » Monsig. Höck Michele (München und Freising). » » Monsig. Kifinger Giorgio (München und Freising). Monsig. Moersdorf Nicola (München und Freising). » » » Monsig. Scharl Emmeran (München und Freising). 21 » » Monsig. Dessart Anatolio (Liege). Monsig. Alengrin Renato (Lyon). » » Monsig. Denis Mario (Lyon). » » » Monsig. Vincent Giovanni Paolo (Lyon). » » Monsig. Hurley Marco Giuseppe (Stockton). Monsig. Kennedy Guglielmo Patrizio (Stockton). » » » Monsig. Morris Patrizio Giovanni (Stockton). » Monsig. Noonan Edoardo Giuseppe (Stocktoh). » » Monsig. Mizzan Mario (Trieste e Capodistria). Monsig. Kerr Donaldo (Alexandria in Ontario). 28 » » Monsig. Poirier Alcimo (Alexandria in Ontario). » » Monsig. Jacovino Rosario (Anglona-Tursi). Monsig. Verdelli Giovanni B. (Bergamo). » » » Monsig. Krahe Giuseppe (Hildesheim). » » Monsig. Atkinson Edoardo Ugo (Nottingham). » Monsig. Wilson Humphrey (Nottingham). Monsig. Fortier Elzear (Québec). » » » » » Monsig. Frenette Ireneo (Québec). » » Monsig. La voie Raimondo (Québec). » » » Monsig. Marcoux Eugenio (Québec). » » Monsig. Nicole Paolo (Québec). » » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 190 1962. » » » » » » » » » » » 20 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 29 » » » » » » » 3 novembre » » » » » » » » 10 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 13 » » » » » » » » » » » 6 ottobre Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Callahan Giovanni Daniele (Boston). Gunn Guglielmo Wallace Giovanni (Boston) Harrington Paolo Vincenzo (Boston). Linnehan Giovanni Giuseppe (Boston). Murphy Giuseppe Patrizio (Boston). Parsons Giovanni Leonardo (Boston). Shea Francesco Gerardo (Boston). Shea Francesco Stanislao (Boston). Leuliet Géry (Arras). Mourmier Paolo (Arras). Longhi Luigi (Mantova). Cardalesi Gaetano (Napoli). Marinelli Gennaro (Napoli). Santoro Ciriaco (Napoli). Behrens Al ver (Sioux City). Casey Edmondo (Sioux City). Duhigg Giacomo (Sioux City). Karhoff Enrico (Sioux City). Lynch Luigi (Sioux City). McCoy Patrizio Leone (Sioux City). Tolan Giuseppe (Sioux City). Vollmer Edoardo (Sioux City). Kelly Francesco Tommaso (Townsville). Belzile Ivo (Hauterive). Fortin Renato (Hauterive). Rosso Sebastiano (Siracusa). Brosnan Giovanni (Sioux Falls). Delahoyde Luigi (Sioux Falls). McCabe Felice (Sioux Falls). Rodenbur Urbano (Sioux Falls). Falcioni Goffredo (Ancona). Gaspari Mario Pio (Bologna). Brophy Carlo (Grand Rapids). Fons Giovanni (Grand Rapids). Martin Tommaso (Grand Rapids). Moleski Giuliano (Grand Rapids). Podhajski Giuseppe (Grand Rapids). Radawski Adalberto (Grand Rapids). Castigliola Vincenzo (Napoli). Celentano Vincenzo (Napoli). Coppola Mario (Napoli). Obeleagu Guglielmo (Onitsha). Celli Giulio (Pescia). De Roia Ottavio Luigi (Viedma). Accogli Luigi (Otranto). Bongianino Luigi (Vercelli). Calamoneri Antonio (Caltanissetta). Ducoli Maffeo (Savona). Fantò Pietro (Gerace-Locri). Diarium Romanae Curiae 13 novembre 1962. Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. 24 » » Monsig. Monsig. » » » » Monsig. Monsig. » » » » Monsig. » » » Monsig. Monsig. » » Monsig. » » » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. 1 dicembre » 5 » Monsig. » » Monsig. » » 8 » » Monsig. 15 » Monsig. » Monsig. » 20 » Monsig. » Monsig. » » » Mosconi Paolo (Tortona). Norese Francesco (Alessandria). Poggi Amelio (Arezzo). Sartorelli Pierluigi (Fiume). Vighetti Oreste (Susa). Goch Giovanni (Alexishafen). Pezzullo Luigi (Aversa). Caldarella Mariano (Cefalù). Campo Mariano (Cefalù). Cicero Cosimo (Cefalù). Criscito Angelo (Conza). de Oliveira Barbosa Ludovico Carlo (Maceió). Byrne Daniele (New York). Byrnes Tommaso (New York). Carlin Giovanni (New York). Conlon Giovanni (New York). Dunne Giuseppe (New York). Dunn Tommaso (New York). Hughes Giovanni (New York). Kenney Giacomo (New York). Keogh Giuseppe (New York). Krug Clemente (New York). McNally Giacomo (New York). f McNulty Pietro (New York). Nemecek Geremia (New York). O'Reilly Giovanni (New York). Quinn Bernardo (New York). Sweeney Guglielmo (New York). Walsh Guglielmo (New York). López Lerín Aurelio (Tabasco) Mora Callisto (Tabasco). Kidd Giuseppe (Alexandria). Maertens Guido (Brugge). Prignon Alberto (Liége). Quinnez Giuseppe (Besançon). Niu Giovanni (Taipeh). Cattino Giuseppe (Torino). Cramarossa Raffaele (Gravina). Neghede Serafino (Harar). Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 15 giugno 1961. Monsig. Garwers Bernardo (Essen). » Monsig. Albring Edoardo (Essen). 18 agosto Monsig. Berghoff Stefano (Essen). » » » Monsig. Geerling Carlo (Köln). 25 novembre » » » » Monsig. Koenen Giuseppe (Köln). Monsig. Garbrock Alberto (Köln). 20 gennaio 1962. Von Weschpfennig Pietro (Köln). » » Monsig. Monsig. Taglia via Antonino (Palermo). » 191 192 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 24 febbraio 1962. Monsig. Semle Eugenio (Rottenburg). » Monsig. Mantler Guglielmo (Sankt Pölten). » » Monsig. Z wettler Giuseppe (Sankt Pölten). » » » Monsig. Dressen Werner (Köln). 31 marzo Monsig. Johler Mattia (Sankt Pölten). » 19 maggio Monsig. Boschbach Giuseppe (Köln). » » 25 Monsig. Dreessen Emilio (Köln). » Monsig. Litzenrath Enrico (Köln). » Monsig. Bexch Stanislao (Westminster). » 29 Monsig. Büttner Guglielmo (Würzburg). 2 giugno Monsig. Von Rhein Raffaele (Fulda). » 16 Monsig. Bernedo Massimo (Arequipa). » 30 Monsig. Cornejo Daniele (Arequipa). » » » Monsig. Febres Giovanni Francesco (Arequipa). » » » Monsig. Peña Giuseppe (Arequipa). » » Monsig. Valencia Gennaro (Arequipa). » » Monsig. Alarco Larrabure Gerardo (Lima). » » Monsig. González Ugaz Saverio (Lima). » Monsig. Huaman Laos Leonida (Lima). » Monsig. Hurtado Giuseppe (Lima). » Monsig. Laos Hurtado Pietro (Lima). » » » Monsig. Picher Edoardo (Lima). » » Monsig. Sifuentes Giona (Lima). » » » Monsig. Untiveros Zaccaria (Lima). » » Monsig. Villar Cordova Pietro (Lima). » » Monsig. Zarzosa Alessandro (Lima). » » Monsig. Hemler Rodney (Altoona-Johnstown). 4 agosto Monsig. Kline Roy (Altoona-Johnstown). » » » Monsig. Lenz Paolo (Altoona-Johnstown). » » Monsig. McOaa Francesco (Altoona-Johnstown). » » Monsig. O'Malley .Edoardo (Altoona-Johnstown). » Monsig. O'Toole Antonio (Altoona-Johnstown). » Monsig. Castanho de Almeida Luigi (Sorocaba). 11 Monsig. Bordelon Giuseppe (Alexandria La.). » 18 Monsig. Conway Paolo (Alexandria La.). » Monsig. Deceulaer Isidoro (Alexandria La.). Monsig. Friend Roberto (Alexandria La.). » Monsig. Gremillion Giuseppe (Alexandria La.). » Monsig. Lyons Federico Giacomo (Alexandria La.). » » Monsig. Tyrrell Martino (Alexandria La.). » Monsig. Wakeman Giovanni (Alexandria La.). » An. et vol. LV 4 Aprilis 1963 (Ser. HI, v. V) - N. 4 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA IOANNIS PP. XXIII LITTERAE DECRETALES Beato Martino de Porres, Confessori, ex Ordine Praedicatorum, Sanctorum honores decernuntur. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Christi caritas, quam Spiritus Sanctus fidelium animis iniecit, Paulusque Apostolus maximis laudibus extollit, merito Sacris Litteris tamquam virtutum omnium perfectio atque absolutio celebratur, utpote quae mortalium animos quodammodo Deo assimulet, ineffabili cumjeo inita societate. Hanc Christus verbo et exemplo docuit : verbo quidem, cum percontanti cuidam Legis doctori quod esset mandatum magmim in Lege, respondit : Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo et in tota anima tua et in tota mente tua et proximum tuum sicut teipsum (Mt. 22, 37-39); exemplo autem quando, ultimo terrenae vitae vespere, discipulis demirantibus sese exhibuit Dominum et magistrum eorum pedes amanti animo abluentem (cfr. Io. 13). Ex quibus videlicet Christi et verbis et factis elucet germanam caritatem intime arcteque cum animi modestia esse consociandam; historia autem teste elucet, Deum, cuiusvis bonitatis fontem et amatorem, caritatem cum modestia copulatam virtute extollere, afficere gloria. Quod enim miro sapientiae consilio in sanctissima sua Matre est operatus, id in filiis exsequi non 13 - ACTA, vol. V, n. 4. — 4-4-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 194 intermittat, eius effati veritatem demonstrans quod illa portendit : et exaltavit humiles (Lc. I, 52). Nil igitur mirum si Deus Martinum de Porres, quem alta animi demissio ad perfectam caritatem exercendam expedivit, maxima liberalitate extulit ut exemplo virtuteque sua plurimos cum suae tum insequentis aetatis homines ad religionem alliceret, adque christianae pacis praecepta componeret. Quod brevis Martini vitae narratio egregie comprobant. Martini de Porres vitae initia omnino contempta et abiecta, si ad hominum iudicium et existimationem referas, fuerunt. Cum enim Limae esset natus, Peruviani regni urbe, die nono mensis Decembris, anno millesimo quingentésimo septuagesimo nono, patre Ioanne de Porres, nobili Hispaniae nationis eqnite, matre Ioanna Velasquez, nigritana muliere loco liberta, Panamensi quidem ortu, natione tamen afra, non protinus pater, qui simul fastidiebat non legitimum coniugium simul suffuscum nati colorem, pro suo cognomine concessit eum appellari; cumque ad sacra baptismatis ventum esset, in S. Sebastiani templo, eodem quo septem post annis fonte sancta Rosa a Lima christiano nomine fuerat decorata, tamquam ignoti patris filius in codicem est relatus. Quod indignum facinus etsi paulo post pater retractavit, filium suum agnoscens per lustrumque circiter domi hospitio excipiens, mox tamen puerum apud matrem reliquit una cum natu minore Ioanna, ut in Panamiam iret, Praefecti munus exsecuturus. Quibus in angustiis incommodaque vivendi ratione constitutus, Martinus duodecim circiter annos natus de opere exercendo cogitavit quo sibi familiaeque quaestus suppeditaret ad vitam necessarios; cumque variae artes ei praesto essent, tonsoriam elegit, probanda profecto de causa. Eiusmodi enim ars latius tunc temporis patebat quam nunc : siquidem tonsoris erat plerumque etiam chirurgiam medicinamque exercere aegrotis curandis. Qua arte, sordida quidem et illiberali, maxime tamen male affectis egenisque omnibus perutili, animo pro videbat Martinus eos iuvari posse qui frequentes circum se venturi essent. Qui enim terrestri patre repudiante, cotidie in intima Patris caelestis familiaritate versabatur singulari erga pauperes benevolentia ferebatur, quorum inopiae sublevandae et doloribus mitigandis naviter allaborare cupiebat. Tonsoriae igitur arti operam dedit tamquam adiutor in tonstrina Marcelli de Rivero institoris, brevique tantum in ea profecit eamque benevolentiam sibi conciliavit, simul ob sibi partam peritiam, simul ob operam gratis impensam, ut omnium admirationem moveret atque im- Acta Ioannis Pp. XXIII 195 primis dominae Venturae, Marcelli uxoris ; non enim eam latebat adulescentium noctes in oratione transigere, suavique animi motione cum Christi imagine cruci adflxi mirum in modum colloqui. Mirabunda autem eiusmodi Filii Dei contemplatione actus qui semetipsum exinanivit, formam servi accipiens (Phil. 2, 7), nova quaedam eaque perfectiora, Sancti Spiritus gratia perflante, Martinus, quindecim annos natus, secum cogitare coepit. Quam ob rem moderatores adiit Coenobii dominiciani a S. Rosario cognominati, in urbe Lima exstantis, illud petiturus quod maxime exprimeret, vel nomine ipso, impensam sui abiciendi voluntatem : ut scilicet in ministrorum ordinem assumeretur qui vulgo « donati )) dicebantur, in eos scilicet qui, religiosae sodalitati inservientes, operam aedibus verrendis, agris colendis aegrotisque iuvandis navabant, inque famulatu constituti nomine et re infra fratres professos, quos vocant, existimabantur, neque iure dominicianae familiae aggregabantur. Quod consilium patri, licet absenti, vehementer displicuit, qui ut eum de sententia demoveret summopere conatus est, sed frustra ; Martinus enim propositum tenebat, parentique honorem familiae pretendenti aperte respondit : elegi abiectus esse in domo Dei mei, magis quam habitare in tabernaculis peccatorum (Ps. 83, 11). In ministeriis igitur Dominicianae sodalitatis constitutus, humillimo animo omnibus se inferiorem putabat, in deliciisque habebat comptentissimos quosque labores suscipere, aegrotorum genibus advolvi iisque maxima caritate mederi, adhibitis nempe medicinae artis subsidiis, quibus in tonstrina Marcelli de Rivero uti didicerat. Moderatorum praeceptis modestissime parere, aequalium optata libenter exsequi, sibi illudentes beneficiis cumulare, vel acerbe obiurgantibus gratum animum profiteri, innumera eiusmodi opera cotidiano usu sunt comprobata. Cuius praeclarae virtutis hoc, quod sequitur, placet ex multis proferre specimen. Cum olim Coenobii antistes domo exiisset, eo consilio ut pretiosa quaedam abalienaret, quibus sodalitas aere alieno expediretur, repente Martinus cognita re ei obviam occurrit, genibusque provolutus rogavit ut se ipsum in servitutem divenderet, sui pretio sodales levaturus. Hanc autem vitae rationem sane non intellegit qui animo non expendat Martinum eum fuisse ut totus precibus insisteret, cogitationem de morte assidue susciperet, usque in Christi cruci adfixi meditatione caelestiumque rerum versaretur. Egregia praeprimis in eo pietas in Ss.am Eucharistiam, cuius caelesti pabulo ter in hebdomada incenso animo reficiebatur ; impense etiam v Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 196 Beatam Virginem Mariam adamavit, cuius Rosarium semper prae manibus tenebat, eamque tamquam suavissimam Matrem caram habuit. Noctes plerumque in precibus fundendis corporisque macerationibus consumebat, Christi vestigia premens qui erat pernoctans in oratione Dei (Lc. 6, 12) : pauci asseres, quos vilis storea tegebat, tignumque transversum laboribus defatigatum corpus nocturno tempore excipiebant, sed breviter; mox enim surgebat ferréis loris se castigaturus, ut piaculum se Deo cum Christo exhiberet; surgebat dein intempesta nocte, ut se nodata fune percuteret ad peccatorum sordes luendas ; sub lucem denique lectum relinquebat non sive verberibus, quae virgis sibi inferebat, ut defunctorum animis caelestia solacia impetraret. Singularis eiusmodi virtutis vis antistitis Coenobii a S. Rosario admirationem movit, qui Martino ut sollemnia religionis vota in Dominiciana sodalitate nuncuparet suasit; quam sententiam angelicus iuvenis, licet se imparem tali dignitati profiteretur, libenter tamen ut absolutions sanctitatis vinculo se obligaret est secutus, atque die altero mensis Iunii anno millesimo sescentesimo tertio sollemniter eadem vota nuncupavit quibus ad laicos professos Dominicianae sodalitatis ascriptus est. Novam eamque perfectam vivendi formam amplexus Martinus, qui tunc quartum supra vicesimum agebat annum, vel citatiore gradu visus est procedere virtutis semitas : castitatem, paupertatem, oboedientiam tam integre colendo, ut eum sodales et Moderatores ipsam virtutis imaginem eum continenter ducerent. Quivis enim qui succedebat dies, flammam, quam pectore alebat, vehemensque studium videbatur augere Dei gloriae hominumque salutis provehendae. Quae de re impossibile est ea omnia exponere quae Dei servus Christi caritate urgente mira alacritate effecit. Ut res summas tantum attingamus, brevi factum est ut, qui una veste eaque obsoleta indueretur cellulamque sibi propriam in Coenobio recusaret, ab universa civitate (( Pater pauperum », (( omnium pater » acclamaretur, et Martinus a caritate cognominaretur. Etenim in urbe Lima aegroti frequentes erant pestilentiaque grassante raro citationibus reiiciebantur ; egenorum numerus ob sociales civilesque commutationes ingens ; apertae vel tacitae conflictationes inter diversos civium ordines erant : Martinus" praesens auxilia deprecationesque multiplicabat, diu noctuque iis opitulaturus qui desiderarent. Medendi scientiam quam adulescens didicerat sponte et ultro egentibus adhibebat ; se victu cibisque fraudabat ea pauperibus largiturus ; novis laboribus operam insumebat, ut haberet unde tribueret necessitatem pa- Acta Ioannis Pp. XXIII 197 tienti (Eph. 4, 28), et commodo pauperum stipem ipse emendicare non erubuit a primoribus civitatis; quod ita prospere successit ut brevi donationum ordinatio statuenda fuerit, ut composite certisque temporibus cibi et vestes egentibus praestarentur. Cui generosae pecuniae ciborumque erogationi, duce Martino, operam dabant nonnulli Dominicianae familiae sodales, quos inter Beatus Ioannes Macias, quo familiarissime Martinus utebatur, itemque germana Martini soror Ioanna. Bona sapiensque Martini consuetudo ferebat, ut ea quae singulis quibusque hebdomadis colligerentur tripertito erogarentur : quarum pars quaedam defunctorum animis tribueretur iuvandis precibus et sacris Deo factis; altera pars clericis indigentibus destinaretur sacrorum alumnis theologiae studiis operam navantibus ; tertia denique iis daretur omnibus qui quavis ratione cotidiana egestate affligerentur. Ex quo clare elucet Martinum ita semper gessisse ut non modo ad terrenae vitae necessitates respiceret, sed ad ea praeprimis spectaret quae ad caelestem animorum patriam pertinerent. Nihil ergo mirum si rudibus puerisque simul cum terrenae vitae subsidiis etiam christianae doctrinae elementa is assidue impertiebat quibus animi ad virtutem allicerentur Deoque propius accederent, omnium bonorum largitori atque fonti. Inter plurima autem eius caritatis documenta illud etiam memorandum, pacem inter cives eum conciliasse, eorum controversias composuisse, simultates sustulisse quae servis cum dominis intercédèrent, nigritisque cum hominibus albi coloris : omnibus denique Martinum exsurrexisse pacis oratorem, illud suae vitae exemplo, potius quam verbis, alte profitentem : non est Non est iudaeus neque graecus, masculus neque estis Christum induistis femina; quicumque non est enim servus neque in Christo liber, baptizati (Cal. 3, 26-27). Quam miram animorum con- cordiam iam non facunda disertave Martini oratio conciliabat, sed mansueta quaedam atque caelestis animi suavitas ipsaque Spiritus Sancti vis qua agebatur. Quae causa praecipua erat ut undique Dei servus exquireretur, quem assidue non modo Coenobii novitii sed sacrae theologiae magistri et doctores adibant eius sapientiam appetituri ; frequentes etiam sacrorum Antistites, civitatis optimates eum conveniebant ipseque Peruviani regni Vicarius, cui simul honori erat cum Martino familiaritas simul perfectioris vitae incitamento. Tot tantisque donis humilem Martinum Deus cumulavit, ut vel mira quaedam per eum patraverit, aerumnosorum hominum commodo. Complura enim eaque comprobata eius temporis testimonia tum de aegrotis mirum in modum sanatis afferuntur, tum de cibis divinitus auctis, de 198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rebus futuris praedictis, de acribus cum diabolo certaminibus, de responsis circa subtiliores doctrinas, circa philosophiam et theologiam, quas numquam coluerat, de eius mentis atque animi a corpore excessibus dum suavissima voluptate in oratione f meretur. Inter quae digna profecto quae memorentur, utpote eius singularis et propria, eius cum animalibus necessitudo, qua simul eisdem evangelica simplicitate alimenta atque medicamina afferebat, simul in eorum congressum colloquiumque veniebat, illam in se innocentiae condicionem adumbrans in qua protoparentes felicissime a Deo sunt constituti. Neque unquam pòrtentorum eiusmodi magnitudo Martini animum a modestia dimovit, qui omnia a providentissimo Deo procedere aperte significabat seque ipse, qua erat humilitate sedulo occultabat, eorum animos quos beneficiis affecisset a se quantum fieri posset avertens. Sexagesimum autem aetatis annum agebat quando diuturnis laboribus, ieiuniis ciliciisque fractus se brevi aeternam aditurum patriam praesensit. Cumque ardentibus febribus esset correptus exeunte mense Octobri anno millesimo seseentesimo tricesimo nono lectulo affixus est. Forti animo et hilari non modo doloribus non repugnabat, quibus impensis lacerabatur, sed corpus cruciatibus volens tradebat, Christo cruci adfìxo assimulari flagrantissime cupiens ; medicoque fratribusque medicinis eum reficere quaerentibus subridens novissimam sibi horam imminere significavit. Nec tamen in ultimo vitae discrimine, deficientibus viribus defuit luctatus, nam supremus generis humani hostis, quem toties vivens Martinus certamine superaverat, acriter eum impugnavit pretiosam animi humilitatem labefactare nisus, sed frustra, Martino fortiter obsistente. Morti denique proximus, postquam ea quae sibi viderentur peccata neglegentiaeque omnibus coram est confessus, voluit caelesti pabulo refici et opobalsamo inungi, ut vitae curriculum sanctissime conficeret. Cumque sodales ad morientis lectum maesti accurrissent omnesque Apostolorum symbolum Credo sollemniter canere coepissent, ad verba et homo factus est placidissime Martinus, labiis ad Domini crucem admotis, eidem obviam occurrit, die tertio Novembris, anno Domini millesimo sescentesimo tricesimo nono. Nuntiata Martini mors illico universam civitatem commovit, quae ad eius corpus turmatim properavit illud venerabunda etiam atque etiam contemplatur a ; quod ne laceraretur nimiae religionis, gratia cito in arca depositum inque coenobii crypta sepultum est, post nempe exsequias sollemnissime celebratas, quas eminentissimi viri sunt comitati, inter quos Felicianus de Vega, Archiepiscopus Mexicanus, quem paucis men- Acta Ioannis Pp. XXIII 199 sibus ante Martinus morbo liberaverat, ipseque regni Vicarius Comes de Chinchón, qui Dei servi familiaritate utebatur. Percrebrescente autenf eius sanctitatis fama ob frequentia nempe prodigia quae eo deprecante patrata a Deo ferebantur, de Beatorum honoribus ei decernendis causa agitari coepta est. Anno itaque millesimo sescentesimo sexagesimo inquisitiones auctoritate ordinaria ad iuris normas Limae actae sunt ; quibus rite absolutis die decimo Septembris anno millesimo sescentesimo duodeseptuagesimo ad inquisitiones apostolicas ventum est, quae anno millesimo sescentesimo octogesimo sexto expletae sunt, sed solummodo subsequenti saeculo, adversas ob causas, de venerabilis Servi Dei tum theologalibus virtutibus cum cardinalibus agi coeptum est, quas heroicum attigisse gradum Clemens X I I I , Decessor Noster, omnibus rite perpensis, die vicesimo septimo mensis Februarii anno millesimo septingentésimo sexagesimo tertio sollemni sanxit decreto. Tum quaestio de miraculis quae Martino deprecante celeberrima esse dicebantur in antepraeparatorio et praeparatorio, quae dicuntur, comitiis agitata est, ac demum in generali, coram Gregorio X V I Decessore Nostro ; quibus peractis idem Summus Pontifex die undevicesimo mensis Martii anno millesimo octingentesimo tricesimo sexto, die festo S. Ioseph, sollemniter declaravit : Constare dente de venerabili Martino fectaque sanatione sauciati ictu effusis fecta insilientis humoribus sanatione praecipiti gravissimis ac visus cum pueri lapsu cum de Porres, duobus miraculis a Deo, intercepatratis, recuperatione fragminis cerebri oculi testacei, irreparabili Melchioris a concussione, et de dexteri disruptis caecitate; Varanda nempe de letali repentina Elvirae tunicis haemorrhagia, Moriano, omnibusque instantánea capitis per- ac contusione febri perex aliisque symptomatibus. Unum porro dubium erat discutiendum : an probatis virtutibus et duobus miraculis, venerabili Servo Dei Martino de Porres Caelitum honores tuto decerni possent. De quo dubio die duodetricesimo mensis Maii, eodem anno, agi coeptum est coram eodem Decessore Nostro Gregorio X V I , qui favorabili omnium sententia audita, die uno et tricesimo mensis Iulii eodem anno proprio decreto sanxit : Tuto procedi posse ad sollemnem venerabilis Servi Dei Martini de Porres beatificationem. Quae sollemnia die undetricesimo mensis Octobris anno millesimo octingentesimo tricesimo septimo in Vaticana Basilica habita sunt. Cum vero post decretos eidem Beato supernorum Caelitum honores eiusdem cultus non modo in Peruviana regione et universa America sed in diversis etiam Asiae et Africae partibus magis in dies augeretur, 200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eoque deprecante nova dicerentur effecta a Deo miracula, supplices Apostolicae huic Sedi preces admotae sunt, ut causa resumeretur úe Beato Martino de Porres sanctitatis ínfula decorando. Quibus precibus Decessor Noster Pius XI die nono mensis Iunii, anno millesimo nongentesimo vicesimo sexto annuit, quinimmo proximus Decessor Noster Pius X I I apostolicis litteris die decimo mensis Ianuarii anno millesimo nongentesimo quadragesimo quinto datis, Beatum Martinum de Porres omnium socialium Institutorum in Peruviana Republica exsistentium caelestem patronum constituit ac declaravit. Reapse divus Martinus sive socialis, quae dicitur, iustitiae, sive pacifici convictus inter diversae stirpis homines veluti signifer multis in regionibus, praesertim in Foederatis Americae Septentrionalis Civitatibus et in Africa Meridionali etiam ab acatholicis agnoscitur, atque sub ipsius patrocinio haud paucae eiusmodi piae consociationes sunt constitutae. Post multas vero inquisitiones quae in curiis Ecclesiarum Caiamarcensis, Detroitensis, Transvaallensis, Ssmae Assumptionis in Paraquaria et S. Christophori de Laguna, factae sunt, duo alia miracula Sacrorum Rituum Congregationi proposita sunt, quae hisce referuntur : Dorothea Caballero, octoginta septem annos nata, die septimo mensis Septembris anno millesimo nongentesimo quadragesimo octavo extemplo abdominis acutissimo correpta est dolore, quem vomitiones alimentariae, biliosae et faeculentae statim consecutae sunt, collapsumque cardiacum passa est. Medici Dorotheam occlusione intestinali esse aflectam comprobarunt atque, letali prognosi definita, chirurgicum interventum uti extremum proposuere remedium, quem familiares ob infirmae mulieris aetatem abnuerunt. Humanis autem subsidiis frustra adhibitis, enixae ad intercessionem Beati Martini obtinendam preces adhibitae sunt, quando improviso, die quinto decimo eiusdem mensis, primo mane, aegrota sanatam se omnino persensit. Miram autem huiusmodi sanationem perfectam fuisse atque naturae excessisse vires artis medicae periti affirmaverunt. Nec minus perspicuum fuit alterum miraculum quod accidit puerulo Antonio Cabrera Pérez in pago Garachico apud urbem S. Crucis de Tenerife : is die vicesimo quinto mensis Augusti, anno millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, dum aedificandae domus parietem scandere nititur, in terram cecidit, cuius laevum pedem lapidea moles magni ponderis ex alto cadens vehementissime contrivit. Examine radiologico, fractura malleoli externi aliaque fracta ossa, extincta qualibet arteriarum pulsatione, sunt comprobata, artisque medicae periti testati sunt Antonium certa atque implexa syndrome Acta Ioannis Pp. XXIII 201 traumatica laborasse, cum iscbaemia et gangraena bumida, quibus status generalis toxicus-infectivus accesserit, eamque Syndromen, utpote irreversibilem, prognosim secum tulisse infaustam quoad functionem et valetudinem, reservatam vero quoad vitam ; quam ob rem de amputando pueri pede cogitatum est. Quo tristissimo nuntio audito, parentes ad Beati Martini de Porres patrocinium confugerunt, cuius sacras reliquias ad pedem laesum applicuerunt. Dictu mirabile ! Mane insequenti in artum, amputationi maturum, vita rediit, sanguisque in pede iam gangraena affecto suum cursum habebat. Utrumque signum a Sacra Rituum Congregatione diligenti examine expensum est ; cuius rei gratia plures habiti sunt conventus : praeparatorius die tertio decimo mensis Februarii, anno millesimo nongentesimo sexagesimo secundo ; generalis demum coram Nobis in Vaticano Palatio, die vicesimo mensis Martii : in quo dilectus Filius Noster Paulus S. R. E. Cardinalis Giobbe, Datarius Noster, qui ob mortem desiderati Cardinalis Caietani Cicognani huius causae Relator renuntiatus fuerat, dubium cognoscendum proposuit : An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beato ab Apostolica Sede venerationem constet in casu et ad effectum de quo agitur. De quo qui aderant, cum Patres Cardinales tum Sacrorum Rituum Congregationis Praelati et Consultores propositas sanationes miraculo tribuendas esse affirmarunt. Quibus suffragiis libentissime exceptis, post rem iterum atque iterum consideratam ac caeleste lumen pluries invocatum, die vicesimo tertio mensis Martii sollemniter ediximus : intercessionem Beati que sanatione alta letali; et Constare de duobus miraculis a Deo patratis per Martini dominae deque gangraena Porres, Dorotheae miraculosa irreversibili ischaemia in consequenti de Caballero sanatione pede húmida et nempe pueri de ab instantánea occlusione Antonii laevo, multiplici statu generali Cabrera traumate perfectaintestinali a attrito gravi cum tocoico-infectivo. Post haec vero, quamvis S. R. E. Cardinales, Praelati, Officiales, Patresque Consultores scripto signiñcavissent tuto procedi posse ad Beati Martini de Porres canonizationem, interponendum de more aliquod temporis spatium duximus ad expetendam locupletioris gratiae lucem. Die igitur tertio mensis Aprilis hanc sententiam tulimus : Tuto procedi posse ad sollemnem Beati Martini de Porres canonizationem. Considerantes autem de re gravissima agi, Sacrum Consistorium indiximus ut in eo Patrum Cardinalium, Patriarcharum, Archiepiscoporum, Episcoporum et Abbatum « nullius » eo die in urbe futurorum sententiam exquireremus. Tunc dilectus Filius Noster S. R. E. Cardi- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 202 nalis A. Larraona, Supremi Consilii Sacris Ritibus cognoscendis Praefectus enixe postulavit ut Beati Martini memoria summis consecraretur honoribus atque ad optatissimum canonizationis ritum deveniretur. Quibus peractis adstantes Cardinales et sacrorum Antistites rogati sunt ut quid de proposita causa sentirent singuli significarent. Omnium denique receptis Purpuratorum sacrorumque Praesulum suffragiis, qui in Consistorio semipublico, quod vocant, affuerunt, in aedibus Vaticanis die duodecimo mensis Aprilis habito, plane compertum est Beatum Martinum dignum ab iis concordi sententia aestimari qui fulgidissimo decorantur Sanctorum diademate. Ad quem vero fastis Sanctorum sollemniter ascribendum statuimus diem sextum proximi mensis Maii. Interea astantes Patres, sacros Praesules universosque christifideles rogavimus ut Nostris precibus suas illi coniungere vellent, ut fausta salutaria quae praestolati iam essent catholicae rei obvenirent. Quo maximae sollemnitatis die, cunctis saecularis et regularis cleri ordines, plurimi Romanae Curiae Praelati et Officiales, non pauci Abbates, plures sacrorum Antistites atque amplissimum Patrum Cardinalium collegium in Vaticanum Palatium convenerunt. Quibus omnibus supplicantium ritu procedentibus ac precationes caelestium Curiae admoventibus, in Petrianam Basilicam, magno fidelium ex universo paene terrarum orbe numero frequentem, descendimus et ad Solium Nostrum perreximus. Tunc praestita Nobis ab astantibus Cardinalibus oboedientia, dilectus Filius Noster Arcadius S. R. E. Cardinalis Larraona, perorante dilecto Filio Francisco Xaverio Parisi, Consistorialis Aulae Advocato, instanter, instantius, instantissime postulavit ut Beatum Martinum de Porres summis Sanctorum honoribus decorar emus. Cui Consistoriali Advocato per dilectum Filium Hamletum Tondini, ab Epistulis Nostris ad Principes, respondimus iam in eo esse ut Nos huiusmodi postulationi concederemus. Hymno itaque Veni, Creator Spiritus cum confertissima fidelium turba canentes, a divino Paraclito impetravimus ut superni luminis copia magis magisque menti Nostrae coruscaret. Dein in sancti Petri cathedra sedentes, uti supremus universae Christi Ecclesiae magister, sollemniter pronuntiavimus : Ad honorem Sanctae et individuae nae Trinitatis, religionis Beatorum ad augmentum, Apostolorum Petri exaltationem fidei auctoritate et catholicae Domini Pauli ac Nostra : et Nostri matura ad christia- Iesu Christi, deliberatione praehabita, et divina ope saepius implorata, ac de venerabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Archiepiscoporum et Romanae Episcoporum Ecclesiae in Urbe Cardinalium, exsistentium Patriarcharum, consilio, Bea- Acta Ioannis Pp. XXIII tum Martinum de Porres, nimus, ac Sanctorum quolibet anno die Confessorem, Sanctum esse decernimus catalogo eius 203 natali, adscribimus : tertia nempe statuentes illius Novembris, et defi- memoriam inter Sanctos Confessores pia devotione recoli debere. In nomine Pa SB tris et Fi SB Iii et Spiritus y& Sancti. Amen. Qua formula prolata, precibus annuentes eiusdem Cardinalis Arcadii Larraona, hasce Decretales sub plumbo Litteras confici et expediri iussimus. Deinde postquam hymnum Te Deum, ut gratias omnipotenti Deo ageremus, cum adstantibus cecinimus, Sancti illius patrocinium primi invocavimus atque sermonem de eiusdem virtutibus habuimus. Quae cum ita sint, auctoritate Nostra acta confirmamus, id censentes ut harum Litterarum exemplis vel locis, etiam typis impressis, manu tamen alicuius tabellionis subscriptis sigilloque munitis, eadem tribuatur fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Nemini autem iis quae per has Litteras statuimus obniti liceat. Quod si quis temere ausus fuerit, iustis poenis plectetur. Datum Eomae, apud S. Petrum, die sexto mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. Ego I O A N N E S Catholicae Ecclesiae Episcopus SB Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Card. TISSERANT, Sacri Collegii Decanus. SB Ego CLEMENS Episcopus Veliternus Card. MICARA. SB Ego IOSEPHUS Episcopus Albanensis Card. PIZZARDO. SB Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Card. ALOISI MASELLA, S. R. E. Camerarius. SB Ego HAMLETUS IOANNES Episcopus titulo Tusculanus Card. CICOGNANI. SB Ego IOSEPHUS Episcopus titulo Sabinensis et Mandelensis Card. FERRETTO. 204 ~> Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ego IACOBUS ALOISIUS titulo S. Laurentii in Damasi Presbyter Card. COPELLO. Ego GREGORIUS PETRUS titulo S. Bartholomaei in Insula Presbyter Card. AGAGIANIAN. Ego VALERIUS titulo S. Silvestri in Capite Presbyter Card. VALERI. Ego PETRUS titulo S. Praxedis Presbyter Card. CIRIACI. Ego PAULUS titulo S. Mariae in Vallicella Presbyter Card. GIOBBE S . R . E . Datarius. Ego FERDINANDUS titulo S. Eustachii Presbyter Card. CENTO. Ego CAROLUS titulo S. Mariae in Porticu Presbyter Card. CHIARLO. Ego CAROLUS titulo S. Agnetis extra moenia Presbyter Card. CONFALONIERI. Ego PAULUS titulo S. Andreae Apostoli de Hortis Presbyter Card. MARELLA. Ego GUSTAVUS titulo S. Hieronymi Illiricorum Presbyter Card. TESTA. Ego ALOISIUS titulo S. Andreae de Valle Presbyter Card. TRAGLIA. Ego IOSEPHUS titulo S. Priscae Presbyter Card. da COSTA NUÑES. Ego ILDEBRANDUS titulo S. Sebastiani ad Catacumbas Presbyter Card. ANTONIUTTI. Ego EPHRAEM titulo S. Crucis in Ierusalem Presbyter Card. FORNI. Ego ALAFRIDUS S. Mariae in Domnica Diaconus Card. OTTAVIANI. Ego ALBERTUS S. Pudentianae Diaconus Card. DI JORIO. Ego FRANCISCUS S. Cesarii in Palatio Diaconus Card. BRACCI. Ego FRANCISCUS S. Mariae in Cosmedin Diaconus Card. ROBERTI. Ego ANDREAS S. Georgi in Velabro Diaconus Card. JULLIEN. Ego ARCADIUS MARIA Ss. Blasii et Caroli ad Catinarios Diaconus Card. LARRAONA. Ego FRANCISCUS SS. Cosmae et Damiani Diaconus Card. MORANO. Ego VILLELMUS THEODORUS S. Theodori in Palatio Diaconus Card. HEARD. Ego AUGUSTINUS S. Sabae Diaconus Card. BEA. Ego ANTONIUS S. Eugenii Papae Diaconus Card. BACCI. Ego IOACHIMUS ANSELMUS S. Apollinaris Diaconus Card. ALBAREDA. Ego MICHAEL S. Pauli in Harenula Diaconus Card. BROWNE. IACOBUS A. Card. COPELLO ARCADIUS M. Card. LARRAONA S. R. E. Cancellarius S. R. C. Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Caesar Loco Q-í Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. 110, n. I4. Ferretti, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 205 L I T T E R A E APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE Pontificium Athenaeum Angelicum titulo et honore decoratur « Pontificiae Studiorum Universitatis a S. Thoma Aquinate in Urbe ». cuius Sodales Decessor Noster fel. rec. Honorius I I I futuros esse praenuntiavit púgiles fidei et vera mundi lumina, per plurium saeculorum cursum in variaque alacritatis provincia, praeclaras sane catholicae rei peperit utilitates. Sed quod idem Ordo maximo adiumento Ecclesiae sanctae fuit in christiana fide propugnanda et in doctrina disseminanda Evangelii, illud praecipue ex eo ortum esse censemus, quod divum Thomam Aquinatem, qui et Doctoris Ecclesiae et Doctoris Universalis Ecclesiae nominibus est auctus, ad divinae sapientiae studium instituit et educavit: ut palam D e cessori Nostro S. Pio X prae se ferre placuit, Epistula apostolica ad Summum Ordinis Magistrum missa, hisce verbis : Huic enim inclito Ordini, quem unus ex insignioribus Ecclesiae Sanctis, in fidei subsidium a Domino datus, condidit, summae erit semper gloriae Aquinatem Doctorem inter suos Sodales adnumerare, clarissimum scholarum lumen, de quo merito dictum est, tot miracula patravisse, quot sapientes scripserit articulos.* Attamen Dominiciana Familia, non modo catholicae veritatis inserviisse rationibus dicenda est, quod Doctorem Communem veluti in gremio suo gestavit et aluit, sed etiam ob eam causam quod, iam fere inde ab eiusdem Doctoris placido decessu, ipsius disciplinae se nullo non tempore praestitit servantissimam; quemadmodum Decessores Nostri Benedictus XV DOMINICIANUS ORDO, 1 2 3 1 1 Constit, apost. Gratiarum omnium, data die 21 mensis Ianuarii anno 1217, in Const. S. O. P., lib. I, cap. I, 2. S. Pius V, Constit, apost. Mirabilis Deus, data die 11 mensis Aprilis anno 1567, in Bullar. Roman., VII, Taurini 1862, pp. 564-565. 3 Litt. Encycl. Studiorum Ducem, A.A.S., XV, 1923, p. 324. A.A.S., II, 1910, p. 899. 2 4 206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et Pius XI huiusmodi edixerunt sententia: Atque huic Ordini dandum est non tam quod Angelicum Doctorem aluerit, quam quod numquam postea, ne latum quidem unguem, ab eius disciplina discesserit. Quod idem tum cuncta Dominicianae Sodalitatis industria ubique terrarum adhuc confirmavit, tum praecipue studiorum domicilia ab ea in hac alma Urbe condita. In quibus memoria dignum existimamus illustre Collegium a S. Thoma Aquinate appellatum, anno MDLXXVII constitutum ad S. Mariae Vico Minervae. Quod Collegium anno MDCCCCIX subsecutum est Pontificium Collegium Angelicum, eo consilio adulescentibus sive Dominiciani Ordinis sive variarum dioecesium, sive aliarum religiosarum Sodalitatum e qualibet natione apertum, ut inibi salutaria Aquinatis praecepta altius introspicerentur et latius exinde vulgarentur. Eo enim non tantum Summus Dominiciani Ordinis Magister aedes illas exstructurus spectabat, sed idem Decessor Noster S. Pius X, qui, aedificii mole nondum absoluta, haec ad Magistrum eundem scribebat : Ibi enim rite exposita et inde diffusa late sapientia Doctoris Angelici tum ad philosophiae, tum ad sacrarum disciplinarum cultum, non dubitamus, quin praeclaros ubique fructus latum sit. Atque re ipsa novum hoc Collegium, cui anno MDCCCCXLII nomen Pontificium Athenaeum Angelicum est ascitum, non secus atque pristinum, id perpetuo egit contenditque, ut a S. Thoma tradita principia docendique rationem fideliter teneret, quae sive Romani Pontifices semper commendaverunt, maxime post editas a Decessore Nostro imm. mem. Leone XIII Encyclicas Litteras, quibus initium Aeterni Patris, sive Codex Iuris Canonici nominatim praescribit; ita nempe ut Decessor 5 6 7 8 5 BENEDICTI XV Epistula ad Revmum Patrem Magistrum Generalem L. Theissling, data die 29 mensis Octobris anno 1916, in A.A.S., VIII, 1916, p. 397; P I I XI Litt. Encycl. Studiorum Ducem, datae die 29 mensis Iunii anno 1923, A.A.S., XV, 1923, p. 324. , Epist. Domum delectis, A.A.S., I, 1909, p. 137. Acta Leonis XIII, I, 1881, p. 255; ubi Summus Pontifex scholarum ecclesiasticarum Magistris animum suum hisce verbis patefacit: Nihil Nobis esse antiquius et optabilius, quam ut sapientiae rivos purissimos, ex angelico Doctore iugi et praedivite vena dimanantes, studiosae iuventuti large copioseque universi praebeatis (p. 279). C.I.C., can. 1366 § 2. 6 7 8 Acta Ioannis Pp. XXIII 207 Noster fel. rec. Pius XI de eodem Collegio scribens haec assevera verit: Ubi Thomam tamquam domi suae habitare dixeris.* Nihil igitur mirum si praeclarum Athenaeum hoc, maxime in re ad philosophiam et theologiam pertinente, tantopere viguit et floruit, ut frequentior in annos discipulorum numerus ex variis Ordinibus Sodalitatibusque virorum religiosorum, ex variisque dioecesibus in illud studiorum causa undique gentium convenerit. Quam bonam omnium existimationem ex ea etiam intima temperatione et conformatione sui Athenaeum collegit, quam ad temporum ingenium et indolem referre numquam praetermisit. Nam primum anno MDCCCCXXXVI proprium decretum tulit, ratum a s. Consilio Seminariis et Universitatibus Studiorum moderandis habitum, in quod normae inductae sunt, ad quas, iuxta Constitutionem apostolicam Deus Scientiarum Dominus, Pontificiae Studiorum Universitates et Studiorum Ordines constituit liceret. Deinde ad tres Studiorum Ordines, theologiae nempe, philosophiae et iuris canonici, qui iam a condito Athenaeo Angelico inibi exstabant, recentiore tempore, probante s. Consilio Seminariis et Universitatibus Studiorum praeposito, duo alia accesserunt, ut vocantur, Instituta: quorum alterum disciplinis socialibus provehendis, alterum religiosae animi culturae docendae destinatum. Quibus omnibus cum animo Nostro consideratis, quoniam primo Athenaeum Angelicum cunctis apertum nationibus in legitimis versatur condicionibus, quas Constitutio apostolica Deus Scientiarum Dominus imperat, ut sive Studiorum Universitates sive Studiorum Ordines doctrinarum disciplinis floreant; quoniam deinde, uti diximus, valde expetimus divi Thomae praeceptorum veluti thesaurum summo cum rei christianae emolumento, cotidie largius effodi, atque adeo eius scripta latissime in vulgus edi, sive instituendi ratione, sive docendi genere a nostrorum dierum ingenio et indole nulla ex parte discrepantibus-, quoniam postremo hoc persuasum est Nobis, si doctrinarum Aquinatis studia maiore cura et sol10 9 Litt. Encycl. Studiorum Ducem, A.A.S., XV, 1923, p. 324. Allocutio habita die xvi mensis Septembris anno 1960, cum Conventus ex omnibus nationibus Romae haberetur, studiorum Thomistieorum provehendorum causa; A.A.S., LII, 1960, p. 823. 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 208 lentia incitentur, illud futurum esse, ut quae consilia Patribus Concilii Oecumenici Vaticani II proposita sint, ea ad effectum felicius adducantur, idcirco motu proprio et apostolica auctoritate Nostra decernimus atque pronuntiamus Pontificium Athenaeum Angelicum ad omnes nationes pertinens, legitime erectum et Ordini Fratrum Praedicatorum concreditum, nunc et in posterum Pontificiam Studiorum Universitatem a S. Thoma Aquinate in Urbe esse nuncupandum; pariterque praecipimus, ut nova haec appellatio in statuta et leges Athenaei inducatur, quae quidem vi sua valere pergunt. Quaecumque vero a Nobis hisce Litteris motu proprio datis decreta sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, in festo S. Thomae Aquinatis, die VII mensis Martii, anno MDCCCCLXIII, Pontificatus Nostri quinto. 11 IOANNES PP. XXIII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I PLANENS IS GRAECORUM Municipia quae vulgo Mezzoiuso, Contessa Entellina, Palazzo Adriano cognominantur, sub unius Episcopi Planensis Graecorum iurisdictionem transferuntur. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Orientalis Ecclesiae fama, quam tot illustres ac sanctissimi viri et summa virtute comparaverunt et partam tuiti sunt; item merita erga hanc sacratissimam Petri Cathedram magna prorsus ac singularia, id semper effecerunt ut Eomani Pontifices, quibus nihil umquam fuit antiquius quam de christiano populo assidue curam agere, ad eandem Ecclesiam eiusve res aut incepta praecipuo studio respicerent. Quae cum ita sint, volentes quam commodissime Siculis pagis providere, quos per vulgus Mezzoiuso, Contessa Entellina, Palazzo Adriano cognominant quos" Cf. A.A.S., XXVII, 1935, p. 418. Acta Ioannis Pp. XXIII 209 que olim fideles Byzantini ritus condiderunt, iam inde ab anno millesimo nongentesimo tricesimo septimo, quo anno per Litteras ((Apostolica Sedes » dioecesim Planensem Graecorum constituta est, plurium simul Praesulum iuris dictioni subiectis; iis quos oporteret sententiam rogatis, de Nostra apostolica auctoritate ea quae sequuntur decernimus atque iubemus. Placet ea municipia quae diximus eorumque Sacerdotes ac fideles omnes tum Graeci tum Latini ritus, una cum omnibus paroeciis, templis, oratoriis publicis et semipublicis domibusque religiosis tum virorum tum mulierum ibi incolentium, sub unius Episcopi Planensis Graecorum potestatem ac iuris dictionem redigere, prorsus exstincta Archiepiscopi Panormitani in municipium Mezzoiuso, Archiepiscopi Montis Regalis in municipia Contessa Entella et Palazzo Adriano iuris dictione. Quam ob rem, consequens est ut, vacantibus Latini ritus paroeciis Episcopus Planensis Graecorum ad iuris normam provideat, cessante iure Ordinarii Montis Regalis quemlibet praesentandi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die octavo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo, Pontificatus Nostri secundo. IACOBUS A. Card. COPELLO 8. R. E. Cancellarius IOANNES H. Card. CICOGNANI 8. Congr. pro Ecclesia Orientali a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Bernardus De Felicis, Proton. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXI, n. 25. 14 - ACTA, vol. V, n. 4. — 4-4-1963. Apost. Apost. 210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II TACAMBARENSIS-COLIMENSIS (APATZINGANLENSIS) Divisis territoriis dioecesium Tacambarensis et Colimensis, nova efficitur Ecclesia, « Apatzinganiensis » nomine. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo aptius christifidelium animis consuli posset, qui intra fines degunt civilis Status quem dicunt vulgo Michoacan, censuit venerabilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in Mexicana Republica Apostolicus Delegatus, post nempe sententiam rogatos quorum interesset locorum Ordinarios, territoria esse dividenda dioecesium Tacambarensis et Colimensis, novamque Ecclesiam ex iis constituendam, utque id fieret ab Apostolica Sede petiit. Rati propterea Nos haud parum boni huius modi divisionem et constitutionem esse effecturam, volentesque adhibitis postulationibus accedere, de sententia sive venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinales, qui Sacris praesunt Negotiis Consistorialibus, sive venerabilium Fratrum Nostrorum Iosephi Abrahami Martínez Betancourt, Episcopi Tacambarensis, et Ignatii de Alba et Hernández, Episcopi Colimensis, deque summa potestate Nostra, ea quae sequuntur decernimus et iubemus. Eorum omnium consensum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris vel habeant vel se praesumant habere, a dioecesi Tacambarensi territorium separamus, quod complectitur curias seu paroecias vulgo nuncupatas Acahuato, Aguililla, Apatzingán, Arteaga, Buenavista Tomatlán, Coacolmán, Coire, Nueva Italia, Lombardia, Parácuaro, Tepalcatepec, Tumbiscatio; a dioecesi autem Colimensi, territorium curiarum vulgo Aquila, Coahuayana et Villa Victoria, ex iisque novam dioecesim condimus, cuius appellatio Apatzinganiensis, iisdem circumscriptam finibus ac curiae, quas nominavimus simul sumptae. Ea ideo confinis erit, ad septentrionem, dioecesibus Colimensi et Zamorensi in Mexico ; ad orientem solem, dioecesibus Tacambarensi et Acapulcanae; ad meridiem, Oceano Pacifico; ad occasum denique solis, Oceano Pacifico et dioecesi Colimensi. Constitutae Ecclesiae sedes, Episcopique domicilium in urbe Acta Ioannis Pp. XXIII 211 vulgo Apatzingán erit ; curíale autem templum Deo sacrum in honorem B. M. V. in caelum Assumptae, in eademque urbe exstans, cathedrale habebitur, cui quidem et sacro Praesuli omnia iura et privilegia damus, impositis vero Episcopo etiam congruis obligationibus. Novam praeterea Ecclesiam eiusque sacrorum Antistitem suffraganeos facimus metropolitanae Sedi atque Archiepiscopo Moreliensi. Praecipimus insuper ut, quoadusque Canonicorum Collegium condatur, quod per alias sub plumbo Litteras fiet, Consultores dioecesani deligantur ad normam iuris canonici, qui scilicet a munere cessabunt Canonicis constitutis; utque minus saltem Seminarium Episcopus quam primum struat ad iuris communis normas peculiaresque leges Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus, ex quo, cum adoleverint, lecti iuvenes Romam mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendi. Mensam episcopalem efficient Curiae emolumenta, fidelium collationes, atque bona quae iuxta canonem 1500 C. I. C. eidem dioecesi Apatzinganiensi obvenient. Quod ad regimen dioecesis attinet eiusque administrationem, ad Vicarii Capitularis electionem, aliaque huiusmodi omnino serventur quae sacri canones praescribunt. Simul ac demum hae Litterae Nostrae ad effectum adductae sint, sacerdotes ei dioecesi adscripti erunt, in cuius territorio beneficium aut officium habeant ; ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique tirones, ei in qua legitimo domicilio degant. Acta et documenta, quae quovis modo novam dioecesim respiciant, a Curiis episcopalibus Tacambarensi et Colimensi ad Apatzinganiensem mittantur, in tabulario religiose custodienda. Ea denique quae iussimus exsequenda studebit venerabilis Frater Aloisius Raimondi, quem diximus, vel per se ipse vel per alium in ecclesiastica dignitate constitutum virum. Quodsi tempore exsecutionis alius Apostolici Delegati partes in Mexicana Republica agat, hic mandata Nostra faciet. Qui vero rem perfecerit onus habebit effectae rei documenta, rite signata sigilloque impressa, ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 212 praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die tricesimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO 8. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar Federici, Iosephus Rossi, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco fcg Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CIX, n. 99. III MONTERREYENSIS (LINARINAE) Ex quibusdam territoriis archidioecesis Monterreyensis nova efficitur dioecesis, « Linarina » nomine. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Proficientibus cotidie christianorum necessitudinibus, necessarium quandoque arbitramur, peramplis scilicet divisis Ecclesiarum territoriis, novas excitare circumscriptiones ab Episcopis gubernandas ; haud etenim est dubium eo aptius fidelibus consuli posse, quo propius iis per sacros Pastores provideatur. Cum propterea venerabilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in Republica Mexicana Apo- Acta Ioannis Pp. XXIII 213 stolicus Delegatus, hac de re opportunum esse censuerit ut, archidioecesi Monterreyensi partita, altera dioecesis conderetur, idque ut fieret ab Apostolica Sede petierit, adhibitis Nos precibus accedimus, deque sententia venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consistorialibus praepositorum atque venerabilis Fratris Alfonsi Espino et Silva, Archiepiscopi Monterreyensis, suprema Nostra potestate ea quae sequuntur decernimus et iubemus. Ab archidioecesi Monterreyensi territoria municipiorum separamus, quae vulgo appellantur Mier y Noriega, Doctor Arroyo, Zaragoza, Aramberri, Galeana, Iturbide, Rayones, Hualahuises, Montemorelos, Teran, Linares, Aldamas, Doctor Coss, General Bravo et China, ex iisque novam dioecesim constituimus, Linarinam nomine, quae iisdem cingetur finibus ac municipia quae diximus, prout in praesens terminantur. Nova condita dioecesis confinis erit : ad septemtrionem, archidioecesi Monterreyensi ; ad orientem solem, dioecesibus Matamorensi et Tampicensi ; ad meridiem, dioecesibus Tampicensi et S. Ludovici Potosiensis ; ad occasum denique solis, dioecesibus S. Ludovici Potosiensis, Zacatecensi et Saltillensi. Decernimus insuper ut Ecclesiae sedem suumque domicilium Episcopus in urbe vulgo Linares statuat, magisterii autem cathedram in curiali templo Deo dicatum in honorem S. Philippi Apostoli inibi exstante, cui cuiusque sacro Praesuli honores, insignia, privilegia et iura facimus quibus cetera cathedralia templa eorumque Antistites decorantur, obligationibus simul Episcopo impositis. Linarinam praeterea Ecclesiam eiusque Episcopum suffraganeos facimus metropolitanae Sedi atque Archiepiscopo Monterreyensi. Praecipimus etiam ut, quoadusque Canonicorum Collegium condatur, quod per alias sub plumbo Litteras fiet, Consultores dioecesani ad normam iuris deligantur, qui a munere cessabunt Canonicis constitutis; utque minus saltem Seminarium quam primum struatur iuxta normas iuris communis peculiaresque leges Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus, ex quo, cum adoleverint, lecti iuvenes Romam mittantur in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendi. Mensam episcopalem efficient Curiae emolumenta, fidelium collationes, atque pars bonorum quae ex praescripto canonis 1500 eidem dioecesi Linarinae obvenient. Quod ad regimen dioecesis attinet eiusque administrationem, ad Vicarii Capitularis electionem, aliaque huiusmodi omnino serventur quae sacri canones praescribunt. Simul ac demum hae Litterae Nostrae ad effectum adductae sint, sacerdotes ei dioecesi censeantur adscripti, in cuius territorio beneficium aut Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 214 officium habeant; ceteri autem sacerdotes, clerici seminariique tirones, ei in qua legitimo domicilio degant. Acta et documenta, quae quovis modo novam dioecesim respiciant, a Curia archiepiscopali Monterreyensi ad episcopalem Linarinam mittantur, in tabulario religiose custodienda. Ea denique quae iussimus exsequenda curabit venerabilis Prater Aloisius Raimondi, quem diximus, vel per se ipse vel per alium in ecclesiastica dignitate constitutum virum. Quodsi tempore exsecutionis alius Apostolici Delegati partes in Mexicana Republica agat, hic iussa Nostra faciet. Qui vero rem perfecerit onus habebit effectae rei documenta, rite signata sigilloque impressa, ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die tricesimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. OONFALONIERI S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar Iosephus Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CX, n. 1. Federici, Rossi, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 215 IV BEIRENSIS (TETIENSIS) E dioecesi Beirensi nova fit dioecesis, « Tetiensis » cognominanda IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quae verba Christus Iesus Apostolis fecit : « Et eritis mihi testes . . . usque ad ultimum terrae » (Act. 1, 8), divino spirante Numine ita impleta sunt ut Apostolorum praedicatio iam omnes nationes ac populos pervaserit, iamque nulla sit gens in orbe terrarum, quam fulgor sanctissimae nostrae fidei non illuminaverit. Quod cum singulari ratione in regionibus Africae Orientalis Lusitanae factum sit, petiit dilectus Filius Noster Ioannes S. R. E. Cardinalis Panico, in Lusitania pro-Nuntius Apostolicus, iuxta sollemnes conventiones inter S. Sedem et Lusitanam Rem publicam die septimo mensis Maii anno millesimo nongentesimo quadragesimo initas, atque Cal. Iuniis eiusdem anni ratas habitas, ut regio, vulgo Tete cognominata, in novae dioecesis formam redigeretur. Volentes autem huius dilecti Filii Nostri expostulationi concedere, aequissima petenti, post venerabilem Fratrem Sebastianum Soares de Resende sententiam rogatum, Episcopum Beirensem, de Nostra summa auctoritate haec statuimus. De territorio dioecesis Beirensis civilem districtum, quem dicunt, nomine Tete detrahimus, eoque novam dioecesim condimus et constituimus Tetiensem appellandam iisdemque finibus circumscribendam ac districtus ipse, e quo constat. Huius Ecclesiae sedem in urbe Tete poni censemus, in qua Episcopus commorabitur, cathedram vero in templo S. Iacobi Apostoli collocari Zebedaei filii, quod in eadem civitate exstat, quodque cathedralis templi loco habebitur, donec aliud dignius construatur, factis nempe iuribus et privilegiis. Nova dioecesis metropolitanae Sedi de Lourenço Marques subdetur suffraganea; item erit eius Antistes Metropolitae eiusdem Ecclesiae obnoxius. Canonicorum Collegium constituatur, a quibus Episcopus in gravioribus negotiis iuvetur; tamen usque dum id fiat, indulgemus ut Consultores dioecesani deligantur, qui sacro Praesuli assint consilio et labore. Magna etiam sollicitudine saltem minus Seminarium aedificetur, idque iuxta normas iuris communis et secundum regulas a S. Congregatione de Seminariis et Studiorum Universitatibus latas. Mensam episcopalem efficient sive dos a civili potestate assignata, sive christiani Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 216 populi collationes, sive Curiae proventus, sive denique bonorum pars quae iuxta canonem 1500 C.I.C. in novae dioecesis possessionem veniet. Regimen, administratio, electio Vicarii Capitularis aliaque huiusmodi legibus Iuris Canonici temperentur. Ad clericos vero quod attinet, id statuimus ut qui, his Litteris ad effectum adductis, in Tetiensi Sede seu dioecesi legitime degant, eidem tamquam proprius clerus assignentur. Documenta et acta quae vel dioecesim modo conditam vel eius cives quomodovis attingant, ad eius Curiam episcopalem mittantur, ibique religiose custodiantur. Ceterum, haec quae mandavimus exsequetur ille qui eo tempore, quo hae Litterae Nostrae fieri debeant, Apostolicae Nuntiaturae in Lusitania praesit, vel quem ille delegaverit, factis ad id necessariis facultatibus. Cum autem res acta fuerit, idem documenta exarari studeat, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus Caesar Loco Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CIX, n. 92. De Felicis, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 217 V CAPITIS PALMENSIS Praefectura Apostolica Capitis Palmensis in Liberia fit Vicariatus Apostolicus, eodem servato nomine. IOANNES EPISCOPUS SERVUS. SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum sit Ecclesia a Christo Iesu grano sinapis assimulata, quod minimum quidem est inter semina, si autem creverit patula fit arbor volucribus apta recipiendis (Cf. Mt. 13, 31), summo eam cordis Nostri gaudio conspicipus magis, Deo iuvante, in dies ubique proferri, gentesque complecti. Quod quin et ad Praefecturam Apostolicam Capitis Palmensis in Liberia quod attinet feliciter fiat nullum est dubium, sodalibus scilicet iamdiu laborantibus Societatis Missionum ad Afros. Nos autem volentes simul ob curas sollicitudinesque Nostram in eos benevolentiam navare simulque debitas rependere grates, censuimus id accipere et confirmare quod Consilium Christiano Nomini Propagando statuit, sententia sane audita venerabilis Fratris Francisci Carroll, Episcopi titulo Sozopolitani in Haemimonto atque in Liberia Internuntii Apostolici, esse nempe Praefecturam quam diximus ad gradum Vicariatus Apostolici tollendam. De summa propterea auctoritate Nostra Praefecturam Apostolicam Capitis Palmensis dignitate decoramus Vicariatus Apostolici, eodem nomine iisdemque servatis finibus, atque Societati Missionum ad Afros ut gubernent committimus, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum. Novo Vicariatui eiusque sacro Praesuli, uti patet, omnia iura facimus quae tales Ecclesias talesque respiciunt Antistites, et onera imponimus quae iusta sunt. Ad regimen porro quod attinet, ad administrationem, ad iura et obligationes cleri et populi, ea quae Codex Iuris Canonici statuit observentur. Ceterum haec, quae iussimus, venerabilis Frater Franciscus Carroll, quem memoravimus, fieri studebit vel per se ipse vel per alium, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum virum. Ee vero acta, documenta exarentur eorumque digna fide exempla ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide cito mittantur. Quod si alius eo tempore, quo haec fieri debeant, Apostolicum Internuntium in Liberia aget, hic mandata Nostra faciet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum eflâca- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 218 citati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Caesar Serafini, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CIX n. 77. VI EXARCHATUS PRO UCRAINIS Exarchatus Apostolicus pro fidelibus Ucrainis in Brasilia degentibus constituitur. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui divino consilio ad Christi Ecclesiam gubernandam vocati sumus, deque eiusdem Filii Dei mandato gregem electorum, etsi virtute impares, pascimus, ad omnes sane filios Nostros quotquot in orbe terrarum sunt, paterna caritate respicimus, Christi thesaurum ac sacerdotii Nostri Acta Ioannis Pp. XXIII 219 coronam; facere tamen non possumus quin ad eos, qui patria exsules, in alienarum nationum oris degant, singulari sollicitudine attendamus, quorum rebus atque necessitatibus, quod possumus, servire omnimodis cupimus. Hanc ipsam ob rem, cum inter coetus, quibus Ordinariatus pro fidelibus ritus Orientalis anno MCMLII in Brasilia constitutus efficitur, Ucrainorum conventus Sacerdotum numero piisque institutionibus valde floreat, visum est eum ab Ordinariatu separari posse, atque ad gradum et dignitatem Exarchatus Apostolici evehi. Quae cum ita sint, post venerabilem Fratrem Archiepiscopum S. Sebastiani Fluminis Ianuarii sententiam rogatum, consilioque audito venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi pro Ecclesia Orientali praepositorum, haec statuimus. Per has sub plumbo Litteras coetum Ucrainorum in Brasilia commorantium in formam Exarchatus Apostolici redigimus, metropolitanae Curitibensi Sedi, Ecclesiae suffraganeae instar, subiecti. Exarchatus huius Sedes sacrique Praesulis domicilium in civitate Curitibensi collocabitur, in qua urbe exarchale templum exsurget. Mensam, quae dicitur, efficient fidelium christianorum collationes. Curet Exarchus ut Consultores dioecesanos deligat, qui sibi in rebus gravioribus assistant; item ut Seminarium saltem minus construat pueris excipiendis qui ad Sacerdotum munia capienda Dei numine invitentur. Ceterum, ad munus primi Exarchi venerabilem Fratrem Iosephum Martenetz, virum sive pietate, sive industria, sive labore egregium, eligimus per hasque Litteras renuntiamus, adhuc Episcopum titulo Soldaiensem, factis iuribus privilegiisque Exarchorum, impositis scilicet oneribds. Haec autem, iura nempe et onera, ea profecto sunt quae in Litteris apostolicis de ritibus Orientalibus et de personis, die altero Iunii datis, anno MCMLVII, a can. 366 ad can. 387 recensentur. Quae, postremo, his Litteris iussimus, venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolicus Nuntius, cuius quidem prudentissimo consilio usi sumus, ad rem adduci studebit, per se vel per legatum, potestate facta rei agendae. Cum autem res gesserit, documenta exarari faciet, quae sinceris exemplis ad Sacram Congregationem pro Ecclesia Orientali cito mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 220 Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die tricesimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GUSTAVUS Card. TESTA S. Congr. pro Ecclesia Orientali a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus Iosephus De Rossi, Felicis, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CX, n. 43. LITTERAE APOSTOLICAE I Ecclesia, S. Ludovico Mariae Grignion de Montfort dicata, in oppido S. Laurentii ad flumen « Sèvre », dioecesis Lucionensis, titulo ac dignitate Basilicae Minoris decoratur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Nominis claritatem amplitudinemque oppidum Sancti Laurentii ad flumen « Sèvre », quod Lucionensis dioecesis finibus continetur, àssecutum est ex piissimo obitu S. Ludovici Mariae Grignion de Montfort, illius nempe viri, qui, cum occidentalis Galliae partes indefatigabili alacritate peragrasset, animorum salutis studiosissimus, inde loci ad caelum, ad praemium, ad Deum Acta Ioannis Pp. XXIII 221 evolavit, carmine suavissimo amicis recreatis. Continuo etenim eius sepulcrum, iuxta Sanctorum Librorum verbum, factum est « gloriosum » fideliumque multitudine celebratum. Hanc ipsam ob causam vetustum illius oppidi templum, saeculo xi exstructum, angustius apparuit, ideoque auspicalis lapis novae amplaeque ecclesiae, Ludovici Mariae nomine decorandae, anno MDCCCLXXXIX est positus peritique architectandi artifices sunt arcessiti. Crescebat interea in Venetiae seu Pictaviensis regionis apostolum pietas : religiosi quidem clientes ex Belgica et Batavia, ex Britannia et Hibernia, ex Canadia et Foederatis Americae Civitatibus, ac praesertim ex Gallia et Italia ad oppidum plurimi se conferre solebant, sepulcrum veneraturi. Neque vero tanto studio incitando et permovendo Nostri defuerunt Decessores : nam Leo Pp. X I I I , qui Ludovico Mariae Beatorum decreverat honores, oppidi curionem picta tabula donavit, quam apud sepulcrum dixit esse collocandam; deinde Pius Pp. X I I , qui eundem Sanctorum ordini adscripsit, (( incensissimum eius erga Christum amorem eiusque flagrantem, solidam ac rectam in Dei Genetricem pietatem » publica in Petriana. Basilica oratione praedicavit. Atque Nosmetipsi, quo tempore Apostolica apud Gallos fungebamur legatione, reliquias Sancti Ludovici Mariae venerati sumus eiusque filiis benediximus. Nunc autem, operibus egregie perfectis, Venerabilis Frater Antonius Maria Cazaux, Lucionensis Episcopus, consilia expromens ac vota non solum sacerdotum omniumque fidelium, quos pastorali cura prosequitur, sed sodalium etiam totius Societatis Mariae Montfortanae, cuius pater et auctor idem Cáeles fuit, submisse Nos rogat, ut, templum quod de tanti viri nomine gloriatur, titulo Basilicae Minoris auctum, quasi regia eiusdem domus ab Apostolica Sede declaretur. Nos autem, tam excelsae sanctitatis memores, ut publicum Nostri animi testimonium iis impertiamus, qui bene atque constanter de catholica fide sunt meriti, huiusmodi precibus benigne volumus obsecundare. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, ecclesiam, Deo in honorem S. Ludovici Mariae Grignion de Montfort sacram atque in oppido S. Laurentii ad flumen « Sèvre )), intra Lucionensis dioecesis fines, exstantem, titulo ac dignitate Basilicae Minoris condecoramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae templis, eodem nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; 222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis Octobris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis II S. Paulus Apostolus principalis Patronus, et S. Ioannes Maria Vianney secundarius Patronus archidioecesis S. Pauli de Minnesota constituuntur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Doctoris gentium sanctissimo nomine distinguitur atque illustratur princeps urbs regionis Minnesotae in America Septemtrionali, sacrae quoque iurisdictionis amplitudine insignis. Qua cum honorifica appellatione, simul atque urbs est condita, apte cohaesit pietas civium catholicorum, qui, animosam Sancti Pauli virtutem admirati, eundem suae fidei custodem conservatoremque perpetuo ac constanter habuerunt. Quippe etenim religionis incrementum, quod magnum in tota archidioecesi neque obscurum apparet, recte quis iudicaverit ex Apostoli illius auxilio manare; siquidem exquisita eius doctrina, in nobilissimis inclusa litteris, pastoralis eius operis praestantia atque vis singularis efficaces veluti stimulos Christianae veritatis praeconibus admovet. Alteram tamen eamque alacrem eo loci pietatem vigere, magna sane laetitia, comperimus; qua fieri ut Christifideles in Ioannem Mariam Vianney, qui « sanctus Arsiensis Curio » per antonomasiam dicitur, peculiari animorum ferantur motu. Cum hoc enim Caelite, adhuc in terris versante, primo et alteri Ecclesiae Minnesotanae Episcopis iucunda fuit amicitia, quocirca nihil mirum quod par amoris studium in fidelium gregem defluxit. Nobis autem, qui Arsiensem Curionem (( praeclarum sacerdotalium virtutum exemplar » Litteris Encyclicis, die i mensis Augusti anno MCMLIX datis, proposuimus, nihil profecto est dubii, quin uberiores in dies laborum suorum fructus ex eius Acta Ioannis Pp. XXIII 223 deprecatione sacrorum administri sint percepturi. In utrumque ergo — S. Paulum Apostolum dicimus, atque S. Ioannem Mariam Vianney — quotquot sunt in archidioecesi fideles, imitationis causa, intueantur; ac praesertim sacerdotes ab utroque discant, quo modo ad summi Dei gloriam catholicae religionis fines sint provehendi, animorumque procuratio, in humilibus etiam vicis, gerenda. Haec omnia cum animo reputantes, cum Venerabilis Frater Leo Binz Nobis preces adhibuerit, ut patrocinium eorumdem Sanctorum cunctae suae archidioecesi publice constitueremus, libenti animo annuere statuimus. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Paulum Apostolum principalem apud Deum Patronum, et Sanctum Ioannem Mariam Vianney secundarium Patronum totius archidioecesis S. Pauli de Minnesota, constituimus ac declaramus, seu confirmamus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae dioeceseon Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die III mensis Octobris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis III Beata Maria Virgo, v. « de Acahuato » appellata, praecipua Patrona dioecesis Apatzinganiensis renuntiatur. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Caeleste patrocinium, quod est Nobis propositum per hasce Litteras Apostolicas constituere in nova dioecesi Apatzinganiensi, ab avita pietate proficiscitur populi fidelis, qui perpulchram Beatae Mariae Virginis imaginem, vulgo « de Acahuato » appella- 224 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tam ac veluti hereditate possessam, ea semper tuitus est cura, qua maximi pretii bonum solet asservari. Est enim proditum memoria, cum Mexicana terra ab ethnico cultu ad Christianam fidem se verteret, sacros Missionales almae Deiparae debitas praedicavisse laudes illamque, quam diximus, imaginem intulisse. Antiquitus igitur exstat ac viget ibidem religio mariana, illudque praeterea addendum, quod, cum pestifera contagio in regione saeculo superiore desaeviret, universi Christifideles, spe acti salutis inveniendae, ad Matrem contigerunt, eandemque civitatis Apatzinganiensis una voce acclamarunt Patronam. His de causis Venerabilis Frater Victorinus Alvarez Tena, eiusdem dioecesis Episcopus, ad Nos scripsit, aperte testatus impensum erga Virginem « de Acahuato » studium sive sacri ordinis virorum sive etiam laicorum, idque petens, ut votum populare, episcopali nuper condita sede, Nostrae potestatis decreto sanciretur. Quibus precibus benigno animo obsecundantes, Nos ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatissimam Virginem Mariam, vulgo « de Acahuato » appellatam, principalem apud Deum totius Apatzinganiensis dioecesis caelestem Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xx mensis Novembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Ioannis Pp. XXIII 225 IV Ecclesia paroecialis urbis v. d. « Piekary » ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Augustissimis Poloniae templis iure meritoque videtur esse accensenda ecclesia paroecialis, quae in urbe v. Piekary, intra Silesiae fines, exsurgit, suaque ita eminet magnificentia et amplitudine, ut eam praeclarum quoddam religionis domicilium Christiani habeant celebrentque saepissime. Anno MDCCCXLVI exaedificata, ac plurimis circumcirca exornata sacellis, quae Hierosolymitanas Dominici itineris ad Calvariam imitantur Stationes, si operum artifìcio commendatur, magis profecto floret ob cultum atque pietatem, quorum auctrix est Virgo Deipara. Hoc enim in primis ecclesiae eidem ducitur honori, quod suo veluti sinu mirificam Beatissimae Mariae Virginis imaginem amplectitur, quae antiquitus iam singulari fuerat venerationi populo fideli. Ut alia memoratu digna praetermittamus, constat inter omnes Ioannem Sobieski, Poloniae regem, dum peteret Vindobonam cum exercitu, ante sacram effigiem preces fudisse, seseque suosque caelestis Auxiliatricis tutelae commisisse. Nostra demum aetate, Pii Pp. XI permissu, qui Decessor Noster amantissimus fuit gentis Poloniae, imago, quam diximus, aureo diademate est redimita; totque in praesens ad se allicit peregrinorum multitudines, ut urbs Piekary, ad religionem quod attinet, primaria quasi sedes sit facta Katovicensis dioecesis. Hisce de causis Venerabili Fratri Stanislao Adamski, Katovicensi Antistiti, visum est Apostolicum decretum flagitare, ut templum, tanta nobilitate conspicuum, ad gradum Basilicae Minoris eveheretur. Quod votum non dubitamus benigno animo admittere, id fore confisi ut mariale studium ampliora in dies capiat ibidem incrementa. Itaque ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, paroecialem ecclesiam urbis Piekary Silesiae, intra Katovicensis dioecesis fines, ad titulum atque dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis, eodem nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime 15 - ACTA, vol. V, n. 4. — 4-4-1963. 226 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis Decembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. a publicis Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis Y Nuntiatura Apostolica in Burundiae Regno erigitur I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Christianae veritatis progressio, quae maior ac mirabilior in dies Dei providentis beneficio in Africis terris perspicitur, non solum efficit ut ibi sacrae ordo iurisdictionis gradatim fundetur, sed etiam ut Ecclesia et Civitates publicas inter se ineant rationes easdemque ad religionis, pacis, civilisque cultus multiplicent incrementum. His de causis Nobis in praesenti videtur novam in Burundiae finibus constituere Legationem, ita ut quae arta iam exsistant vincula amicitiae, quemadmodum superiore mense Decembri in gratissima Burundiae Regis salutatione ipsi sumus experti, per Nostrae auctoritatis decreto firmentur. Itaque motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi, in Burundia Apostolicam Nuntiaturam erigimus ac constituimus, eique omnia et singula deferimus officia, privilegia atque indulta, quae Legationum huiusmodi propria sunt. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; eidemque Legationi sic constitutae nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi mensis Februarii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. a publicis Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis Acta Ioannis Pp. XXI11 227 VI Nuntiatura Apostolica in Republica Congica (Leopoldopoli) erigitur I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Pontificias Legationes, quibus publica officiorum vincula inter Sedem Apostolicam et Civitates mutua firmantur utilitate, perinde atque ceteri Nostri Decessores condendas curamus ad pacis amicitiaeque incrementum, reique Christianae progressionem. Haec magni quidem pretii bona attendentes, tempus iam adesse arbitramur quo sacrum eiusmodi officium in Congica statuatur Republica. Ipsi enim nationis praesides idem inierunt consilium Nobisque significaverunt; neque vero est dubitandum, quin universus Congi populus, mutuis Ecclesiae Civitatisque iure atque lege compositis rationibus, in catholicae religionis humanique cultus provinciis plurimum sit profecturus. Itaque, omnibus recte perpensis, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi, in Congica Republica Nuntiaturam Apostolicam erigimus atque constituimus, eiusque sedem in urbe Leopoldopoli collocamus. Eidem igitur a Nobis erectae Nuntiaturae omnia et singula deferimus officia, privilegia atque indulta, quae huiusmodi Legationum propria sunt. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; eidemque Legationi sic constitutae nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvi mensis Februarii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 228 EPISTULA Ad E.mum P. D. Iacobum tit. S. Mariae in Transpontina S. R. E. Presb. Cardinalem Lercaro, Archiepiscopum Bononiensem, quinto saeculo volvente a pio S. Catharinae de' Vigri obitu. I O A N N E S PP. X X I I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Bene ominatis verbis et salutaribus precationibus id valde optamus, ut ea, quae accurate instauras, sacra sollemnia ad recolenda quinque completa saecula, postquam S. Catharina de' Vigri e terrestri vita ad supernas sedes migravit, felicem gerant cursum et uberes nec labiles pietatis fructus edant. Religionis studium, quo, a maioribus accepto ac diligenter servato, Bononienses Sanctam Catharinam colunt — hanc per antonomasiam Sanctam vocare consueverunt — vividius et vehementius flammescet, cum, prout saecularis peragenda memoria poscet, virtutes, opera, merita recensebuntur sacrae virginis, quae Bononiae, altricis generosae indolis hominum, columen et decus est inditum. Una simul flagrantioribus votis eius patrocinium impetrantur, ut, quemadmodum transactis evenit aetatibus, ea fido tutamine tegat, bona ope sospitet urbem non uno ex titulo suam. Quamvis profecto Ferraría, ubi sancta cáeles educata fuit et religiosam vitam capessivit, iure merito ipsius nomine collustretur, tamen potissimum Bononia repetit sibi eiusdem gloriam, praesentiam, tutelam. Enimvero istic nata est; istic prima antistita coenobio sanctimonialium claralium a Corpore Domini moderata est; istic ascensiones 1 in corde suo disponens, de virtute in virtutem ad celsos vértices scandii, nacta spectatissima mystica dona, non sine labore et dolore et ae2 rumna : fuit enim « peritissima militiae interioris magistra » . Asceticis quoque exaratis libris, erudivit alios ad iustitiam et, ne praeclarae menti quidquam laudis deesset, liberales etiam artes tractavit, plane vereque versatilis ingenii istorum civium exemplum. Sanctae Catharinae pulchre apteque accommodatur honoris praeconium, quo S. Cyprianus sacras virgines extollit : « Flos ecclesiastici germinis, decus et ornamentum gratiae spiritalis . . . Dei imago respondens ad sanctimoniam Domini » . 1 2 3 3 Cfr. Ps. 83, 6. O. Mansueti de Monte Carlo, Vita altera, I, 6. De habitu virginum, 3. Acta Ioannis Pp. XXIII 229 Ex animo vota facimus, ut opportuna, quae apparatur, celebratio, sublimi quodam in loco ponens istam rari exempli virginem, ac longe lateque spargens tam suaveolentis lilii fragrantiam, quam plurimos ad christianae disciplinae sanctimoniam perducat et ad sectandam iustitiam, pietatem, fidem certatim permoveat. 4 Enimvero in honorandis sanctis caelitibus hoc antecellit et praestat, ut in eorum imitationem laeti vestigia feramus. Quodsi id contigerit, S. Catharina benevolentiore usque vultu Bononienses suos respectabit, et a Deo iis auxilia et solacia praesentissima deprecabitur, ut sanctis gaudiis statae celebritates floreant et sui recordationem linquant durabilem ac suavem. Haec amantibus verbis ominati, tibi, Dilecte Fili Noster, franciscalibus sodalibus, clero populoque tuis curis commisso, qui S. Catharinae Bononiensis quinque saecula ab eius natali revoluta celebrabitis, Apostolicam Benedictionem, superni praesidii auspicem, peramanter impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x i n mensis Februarii anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri quinto. I O A N N E S PP. XXIII ALLOCUTIONES I Ad moderatores et sodales Congregationis Ss.mi Redemptoris, qui Generali religiosae suae communitatis Consilio Romae interfuerunt. * Dilecti filii, Causa laetitiae non parvae Nobis hodie affertur, cum vos hic coram aspicimus, qui, in Almam Urbem ad summa Congregationis vestrae negotia tractanda congregati, adire Nos voluistis, ut, nomine etiam universae Familiae Alfonsianae, Christi in terris humili Vicario observantiam et obsequium testar emini. Novimus enim Institutum vestrum, a Sanctissimo Redemptore appellatum, cuius salvificum munus studiosius nititur participare, laudabili pollere vigore, utpote his praeteritis annis non modicis auctum * Cfr. 1 Tim. 6, 11. * Die 8 Februarii mensis a. 1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 230 incrementis, atque Ecclesiae Sanctae Dei alacriter et fructuose inservire. Habetis igitur, cur de iis, quae iam estis feliciter consecuti, in Domino gaudeatis, et gratias agatis plurimas Deo, a quo omnia bona sive in singulos sive in hominum communitates emanant ; habetis etiam invitamentum altiora appetendi, scilicet « aemulandi charismata me1 liora X). In praesens igitur celebratis maximum Congregationis vestrae conventum seu Capitulum Generale, quod est sextum decimum, ex quo Institutum vestrum est conditum, ideo praesertim, ut Regulam et Constitutiones eius rite recognoscatis, ratione habita necessitatum et adiunctorum, quae quidem haec tempora induxerunt. Quod negotium permagnam requirit prudentiam, cum ea, quae primaria sunt in vita religiosa vobisque peculiariter proposita, sancte servanda sint; ea autem, quae rerum vicissitudinibus sunt obnoxia, apte ad ea, quae haec postulat aetas, accommodanda. Liquet autem id minime ita fieri debere, ut leges huiusmodi ad saeculi fluxas et inanes rationes nectantur, sed ut saeculum, id est (( vetus homo », facilius possit ad sanctimoniam adipiscendam adduci. Si ergo Regula et Constitutiones vestrae retractantur, id propterea fit, quo maior efficientia ipsis tribuatur. Eas diligatis et sequamini oportet quasi certum indicem viae,, quam insistatis, et indubiam significationem voluntatis divinae, quam perficiatis. Quodsi quis anceps haeret, quid in peculiari re agat, Regulam teneat, tuto gradu procedet. Nonnullis huiusmodi praeceptorum codex asperior interdum esse videtur ; aperiendus autem est durus cortex ; nam fructus suavissimum invenietur in eo. Religiosi scilicet viri veluti strenui milites sub Christi vexillis dimicent oportet, prompto fortique animo servantes disciplinam, ab eo ductore sibi impositam. Itaque ad unumquemque Congregationis vestrae sodalem haec verba S. Ioannis per translationem volumus pertinere : « Accipe librum et devora illum » . 2 Est praeterea Regula quasi thesaurus, in quo mens et pietas S. Alfonsi, eximii Conditoris vestri, sunt reconditae ; per eam vos singulos iugiter blande alloquitur, adhortans, incitans, arcens. Qui tantum diligit Parentem, omni ope in eius mores, praeceptis illius obsequendo, se formare contendat. De fructu dulci, qui in harum legum codice continetur, mentionem 1 2 Cfr. 1 Cor. 12. 31. Apoc. 10, 9. Acta Ioannis Pp. XXIII 231 fecimus : sane, si ad mutuam caritatem, summopere expetendam, diligentia Regulae accedit, certe efficitur, ut communiter vivendi societas ea pace et laetitia fruatur, quam mundus ignorat. Recte igitur Thomas a Kempis asseverat : « Nulla maior exstat iucunditas in monasterio et congregatione fratrum et sororum, quam unanimitas animorum et concordia morum cum observantia regulae et statutorum » . 3 Congregationis vestrae est sacris missionibus populum ad impensiorem vitam christianam accendere; quod munus, e S. Alfonsi sententia, illius tam proprium est, ut, eo ablato, Institutum ipsam causam, cur exstet, amittat. Ecclesia gratiam vobis habet pro assidua opera, quam ad tam celsum officium pastorale exsequendum contulistis atque confertis. Facite ut in posterum quoque saluberrimis huiusmodi expeditionibus animorum bono quam diligentissime consulatis. Non est autem dubium, quin, ut alios sanctificare possitis, vos ipsos oporteat virtutes colere impensissimo vitamque ducere cum Deo coniunctam, abstractam a saeculo. Quod itidem sine dubio continget, si Alfonsiana statuta vestra fuerint cotidiana ratio cogitandi et agendi. Hic denique coetus vester peculiaris eo tempore celebratur, quo amplissimus et universalis Coetus coactus est, Concilium dicimus Oecumenicum Vaticanum Secundum. Ut filios Ecclesiae, ex instituto a maioribus recepto, Petrianae Cathedrae penitus deditos, vos omnes universos rogamus, ut, enixas preces ad Deum fundendo et voluntarios cruciatus suscipiendo, divina auxilia tanti momenti Conventui impetrare studeatis. Nos vero Deum omnium bonorum Largitorem deprecamur, ut inceptis vestris propitius adsit suaque sapientia aspiret, intercedente Beata Maria Virgine, cuius Legifer Pater vester exstitit praeco mirabilis, cuiusque amorem filiis tradidit quasi pretiosam hereditatem. Ad paternam hanc propensamque voluntatem Nostram significandam Nos impellit etiam grati animi officium, scilicet memoria boni spiritualis, quod, cum essemus sacrorum alumnus et posteriore quoque tempore, ubertim percepimus e sacro ministerio illustris cuiusdam sacerdotis ex Alfonsiana Familia vestra, qui tunc conscientiae moderator in Romano Seminario erat. Haec habuimus, dilecti filii, quae, fausta hac occasione oblata, vobis suaderemus et ominaremur. Paternae vero caritatis, qua vos complectimur, testis sit Apostolica Benedictio, quam vobis singulis cunctisque sodalibus vestris peramanter impertimus. 3 1 Serm. ad Novit., 1. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 232 II Iis qui interfuerunt Conventui primo, S. Congregationis Concilii opera Romae habito, proposito argumento v.: « Turismo e Pastorale ». * Venerabili Fratelli, diletti figli. È naturale in Noi un sentimento di intima letizia, quando le circostanze favoriscono o determinano un incontro sacerdotale in questa casa di tutti. Eccovi, diletti figli, accanto al Papa sull'inizio del primo Convegno, promosso dalla Sacra Congregazione del Concilio su a Turismo e Pastorale ». Vi salutiamo come voi stessi vi qualificate, cioè pastori di anime : non dunque associazione a sè stante, ma sacerdoti nell'esercizio di quel ministero, che è perenne nella Chiesa, e via via si arricchisce di nuove esperienze e suggerisce opportuni accorgimenti, così che l'Autorità Superiore può ben volentieri accogliere proposte e voti, intesi a disciplinare, per il bene comune, nuovi campi di lavoro. Ciò acquista luce particolare nel quadro del Concilio Ecumenico, la cui caratteristica pastorale di aggiornamento delle strutture, in bonum animarum, continua ad essere la Nostra più viva sollecitudine, corrisposta felicemente dai Vescovi di tutto il mondo. Amiamo dare atto al signor Cardinale Prefetto della Sacra Congregazione del Concilio, ed ai suoi collaboratori del Centro per la Preservazione della Fede, della sacerdotale sensibilità dimostrata nella preparazione di questo Convegno, che il Centro di Orientamento Pastorale ha lodevolmente organizzato. I venerabili Vescovi, qui presenti, e l'alta Direzione dell'Azione Cattolica, sono maestri e guida di questi giorni di studio, mentre collaboratori pronti e attenti sono i parroci di note località, in riferimento al tema proposto. Chi dice «Turismo e Pastorale » pone l'accento su un problema urgente — e finora meno sistematicamente considerato — che si presenta a molti sacerdoti in cura d'anime. Desideriamo pertanto esprimere con semplicità il Nostro pensiero, scendendo a qualche pratica indicazione, affinchè possiate continuare con frutto i vostri lavori. * Die 19 Februarii mensis a. 1963. Acta Ioannis Pp. XXIII 233 Ovunque e sempre pastori di anime I. Riteniamo utile fermare l'attenzione sul significato delle singole parole, che definiscono la vostra qualificata assemblea : curatori d'anime in località climatiche, turistiche e termali. a) Alto titolo di onore è questo di curatori di anime, di pastori di un piccolo mistico gregge, che in determinati mesi dell'anno tende ad aumentare, ed assume una fisionomia diversa da quella abituale : accolta di anime, bisognose di luce e di calore, di anime che il Signore aspetta al momento giusto, stabilito da Lui, della sua Grazia. Nella semplice enunciazione di curatori d'anime, è implicita una somma di teologia dommatica, ascetica e pastorale ; tutta una estensione di compiti generosi — ministerium, magisterium, regimen — nella ricchezza di applicazioni, che le circostanze suggeriscono allo zelo di ogni buon sacerdote. Avuto doveroso riguardo alla costituzione della Chiesa in tutte le sue parti, è evidente che questa recente attività pastorale, mai affidandosi all'estro delle improvvisazioni e delle iniziative puramente personali, va inquadrata nell'armonia delle attività parrocchiali, di cui è responsabile il parroco, e le cui linee sono date dal Vescovo diocesano, o talora anche dalla Conferenza episcopale della regione. Ciò assicura regolarità, disciplina, coordinamento per raggiungere risultati efficaci e duraturi. b) I termini che specificano l'orientamento del vostro servizio parlano di località climatiche, turistiche e termali. Due di essi, il primo e il terzo, mettono in chiara evidenza la categoria di persone direttamente interessate a quei luoghi : cioè i malati e i giovanetti nell'età dello sviluppo, e comunque bisognosi di cure speciali. Sono essi che danno un volto caratteristico a moltissime località, privilegiate dai doni di una natura benedetta e salubre. Quindi al rispetto e alla cura dei sofferenti e dei bimbi dovranno convergere principalmente le attenzioni pastorali, e anche il tono di tutto l'ambiente. Rivolgersi ai villeggianti e turisti non vorrà dunque dire — voi lo sapete — occuparsi con minor amore di quegli altri, pensando forse che il molto già fatto da benemerite istituzioni debba bastare. Con i malati, i giovanetti, gli anziani occorre essere attenti e tempestivi, e moltiplicare le sollecitudini, che permettano di raccogliere frutti consolantissimi. Ma questo vostro Convegno si occupa ex professo dei villeggianti e Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 234 dei turisti, ai quali vi rivolgete in particolare. Ebbene, vogliate amabilmente ammonire questi vostri fratelli che l'aria, il sole, il mare, le terme inducono a pensare agli ammalati e sofferenti; e di conseguenza fateli riflettere sull'importanza della salute fìsica, che, pur così fragile, è indispensabile al compimento dei doveri quotidiani. Non si deve sciupare la salute : è corollario imperioso del quinto Comandamento ; e sembrerebbe perlomeno improprio il doverlo ricordare a chi cerca il sollievo delle vacanze per ritemprare la salute fisica, se l'esperienza non insegnasse a quanti strapazzi, irrequietezze e anche veri e propri pericoli del corpo e dello spirito vadano spesso incontro gli ospiti dei luoghi di villeggiatura. Come ora, nel campo dell'architettura, si sta tornando al grande e nobile passato, quando gli edifici si inserivano nell'ambiente naturale, per meglio esprimere l'anima di un'età e di un popolo, altrettanto dovrete ricordare agli uomini delle città, che vanno ai mari, ai laghi, ai monti, alle verdi sconfinate pianure : queste mete non siano occasione di spirituale dispersione, o pretesto per evasioni e incontrollate libertà, favorite dal sentirsi al di fuori delle consuetudini di vita. Fate comprendere che nei periodi di vacanze, di onesto e legittimo svago, gli uomini debbono e possono inserirsi nella natura, per ritrovarvi la serenità, la calma, l'armonia interiore ; ed avviare altresì una ripresa di colloquio spirituale, che apre gli orizzonti della vita soprannaturale della grazia. Questa è la finalità ultima del vedere, del peregrinare, del godere le bellezze, che la mano del Padre Celeste ha seminato nella creazione, come un'orma della sua sapienza e bellezza eterna : aperis tu manum tuam et imples omne animal 1 benedictione. Il periodo del riposo annuale può dischiudere a molte anime possibilità meravigliose di edificazione interiore, di riaccostamento alla pratica cristiana, di illuminanti approdi a pienezza di concezione religiosa. Sarà dunque vostro impegno cercare il modo di facilitare questi itinerari di anime, di prepararli o di maturarli, nella ricerca di metodi pastorali adatti e amabilmente persuasivi. Forma concreta dello zelo apostolico I I . Ed è questo il secondo argomento, su cui amiamo fermare la vostra attenzione : i metodi di apostolato, nei quali dar forma concreta allo zelo pastorale nei luoghi di villeggiatura. I vostri studi, le comunicazioni, lo scambio di esperienze vi daranno 1 Ps. 144, 16. . Acta Ioannis Pp. XXIII 235 — ne siamo certi — buoni indirizzi, e serviranno a meglio comprendere il problema, e a facilitarne le soluzioni. Eccovi al riguardo alcuni punti, che proponiamo alla vostra riflessione : a) Moltiplicate gli incontri, e andate a trovare le pecorelle quasi ovunque. Quel quasi è detto di proposito. Pensiamo, infatti, che la prudenza deve suggerire molti riguardi circa l'opportunità di portare la parola di Dio indiscriminatamente in ogni ambiente. Le eccezioni, secondo opportune intelligenze con i Vescovi, sono ammesse. Ma a queste pecorelle difficili, cioè ai villeggianti e turisti, vogliate insegnare la strada, che porta al tempio del Signore. È là che si dispensa nella sua atmosfera la parola di Dio. Pensiamo a Maria e a Giuseppe, che salgono al tempio col giovanetto Gesù, e che, smarritolo, lo ritrovano, giusto nei pressi del tempio, in 2 mezzo ai dottori della Legge : audieritem illos et interrogantem eos. Anche se si tratta di chiesa modesta — ma ce ne sono di così accoglienti, sparse dappertutto nei paesi cristiani — è là che, alla grazia di stato del sacerdote si aggiunge, se così possiamo dire, la grazia del luogo ! Decoro della casa di Dio ; sacre funzioni ben preparate, comunità parrocchiali ferventi, che con la partecipazione comunitaria di preghiera e di canto sembrano sostenere il sacerdote all'altare : è in questi santuari vibranti di fede che molti, distratti o lontani, hanno riscoperto il significato della vita cristiana, la grazia e la benedizione di appartenere alla Chiesa. I)) Diletti figli, dispensate con larghezza la parola di Dio. La parabola di domenica scorsa è di illuminante persuasione : semen est verbum s Dei. Nessuna paura, dunque, circa l'abbondanza o la apparente dispersione. La tecnica scientifica dell'odierna pubblicità non ha timore di ripetersi : il sacerdote talora sì. E può succedere che proprio quando è più necessario e doveroso, come nei periodi estivi, egli si trattenga dal riempire il solco aperto. Diletti figli : è sempre viva la forza dell'insegnamento dell'apostolo : praedica verbum, insta opportune, importune ... in omni patientia et doctrina.* Chi semina oggi, non raccoglie nell'immediato domani. Il seminatore continua per anni e anni il compito suo. E quando 2 3 4 Lue. 2, 46. Lue. 8, 11. 2 Tim. 4, 2. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 236 il timido stelo salirà su dalla terra, a rendere il sessanta o il cento per 5 uno, lo stanco operaio sarà forse già entrato nel gaudio del suo Signore. c) Curate il modo di esporre la parola di Dio : semplicità, chiarezza e buona maniera; così che gli ascoltatori non fraintendano, non subiscano appena il fascino dell'oratoria, nè si soffermino sulla ideale bellezza del precetto, e null'altro. Il precetto vuol discendere dalla sua sorgente, che è la verità eterna, scolpita nel cuore dell'uomo, e rivelata nella duplice armonia dell'Antico e del Nuovo Testamento. Il decalogo e la legge evangelica vanno dichiarati pertanto con umile risolutezza in ogni aspetto, anche là ove impongono doveri ardui e rinuncia. Non si può poi parlare di cristianesimo — parlarne, diciamo, a chi è stato dotato di beni della terra — senza riferirsi esplicitamente al sacrificio e alla mortificazione, alla volonterosa e perciò stesso coraggiosa e giusta partecipazione di ciascuno, che vive quaggiù, alle ansie e alle sofferenze dei suoi fratelli di ogni condizione. Vasti orizzonti della vita sacerdotale # A questo proposito, senza sprazzi retorici, nè polemici, esponete la dottrina sociale della Chiesa, che dovete conoscere nella sua interezza. Voi siete ben convinti che essa parla da sè, penetra nei cuori e li avvince con la forza della persuasione, illuminata dagli eterni principi del Vangelo. A contatto con questa esposizione franca, accessibile, adattata alle esigenze odierne, le anime sapranno prendere vivo interesse ai problemi ; ne scopriranno l'attualità e le meravigliose prospettive, anche nel seguito delle normali occupazioni. E sappiate comunicare idee forti e unitarie, che aiutino a vedere la vita nella sua totalità di impegno per Gesù Cristo e per la sua Chiesa. Venerabili Fratelli, diletti figli. Il servizio pastorale apre vasti orizzonti al vostro zelo, e va considerato sempre nella sua luce di irradiazione feconda, che richiede in voi giovanile generosità, e fervore di pensiero e di opere. Amiamo ripetere anche a voi le parole, che rivolgemmo in paterna conversazione il 24 luglio del 1956 a La Mendola a un convegno di sacerdoti, direttamente impegnati nell'apostolato tra gli operai, e che Ci sono parse opportune per la conclusione del presente incontro : « Se il merito del sacerdote è grande in rapporto ai singoli — dicevamo allora — più grande è in rap5 Cfr. Brev. Rom. Dom. in Sexagesima: Antiph, ad Sextam. Acta Ioannis Pp. XXIII 237 porto alla Chiesa intera, che viene servita nella sua completezza universale. Il pensiero di San Giovanni Crisostomo su questa punto è toccante. Non de vestra tantummodo vita — parole d'oro veramente, che piace ripetere spesso — sed de universo orbe a vobis ratio reddenda est* Questo è ciò che ogni apostolo del Vangelo deve ricordare : questo crea in lui una responsabilità di pastore e di pontefice e gli assicura anche una gloria incommensurabile. Questo merito suppone sovente sacrifìci quotidiani e ignorati e duri, piccoli atti sconosciuti, ma che contribuiscono ad avviare la vita in commune commodum ... La vita sacerdotale in questi ultimi tempi è tutt'altra cosa che nel passato ed è esposta a tentazioni nuove e seduttrici : comodità di posti e di impieghi ; tendenza ad una certa tranquillità quiescente, con poco zelo e senza calore per le anime. Ed ecco che invece di pregare insieme, a mutua edificazione dei fedeli, invece di cantare con letizia in faccia al sole, ci si lascia presto prendere dalla stanchezza; non si parla se non in tono di lamento per sè e di mormorazioni nè caritatevoli nè pie per gli altri. Oh ! che penitenza talora dover vivere con qualche confratello, dalla parola sempre rivolta a ciò che nell'attività sacerdotale è forma esteriore, e che mal riesce a tenersi in cuore una desiosa ansietà e ricerca non sempre velata nè modesta, di promozioni, di ascensioni, di singolarità : un'abitudine di tutto interpretare in tono minore, anticipando così la preparazione ad una senescenza scolorita e fastidiosa. Oh ! quanto bella e quanto lieta invece la giovinezza sacerdotale ispirantesi alle alte finalità del ministero sacro della Santa Chiesa, che dispiega le sue ali sulla immensa plebs christiana! ... Torna alla mente il fervore della quotidiana invocazione tante volte ripetuta all'inizio delle singole operazioni dello spirito e del corpo, durante i dodici anni della preparazione al divino sacerdozio che tanto ci onora e ci esalta. Actiones nostras, quaesumus Domine, aspirando praeveni et adiuvando prosequere : Così sia sempre per ciascuno di noi ... Ogni nostra preghiera, ed ogni sollecitudine del nostro apostolato ... sia intesa al trionfo di Cristo nel ben cominciare e nel più felice finire » . Venerabili Fratelli e 7 diletti figli. Ecco quanto abbiamo desiderato affidarvi, come paterno suggerimento alle trattazioni di questi giorni. E siamo certi che saprete altresì appro* Horn. XV in Matth. 7 A. G. Card. Roncalli, Scritti e Discorsi, IV, pp. 98-99. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 238 fondire i gravi problemi, che riguardano la santificazione della festa, la tutela della pubblica moralità, specialmente in riguardo ai fanciulli e ai giovani, l'avvaloramento della famiglia, il rispetto dei mutui doveri di umana cortesia e di cristiana carità. E in ogni tempo, e con tutti, vi chiediamo, diletti figli, di comportarvi evangelicamente, e di insegnare verbo et exemplo questa norma santissima, che è fiore di civiltà santificata dal cristianesimo. Allontanate da voi la suggestione delle forme polemiche, aspre e dure, che finiscono col divenire dannose e ingiuste. Auguriamo al vostro convegno il buon successo di acquisizioni e di propositi, invocando su tutti voi la luce e il calore dello Spirito Santo. In pegno delle celesti compiacenze, e per attestare la benevolenza, con cui seguiamo i vostri lavori, Ci è caro effondere su di voi, e sulle popolazioni affidate al vostro ministero, la Nostra Benedizione Apostolica. Fiat, Fiat! III Ad praeclaros Viros habita e Consilio v. « Fondazione Internationale Balsan » et ad diurnarios scriptores e variis nationibus, praemio Summo Pontifici collato ob navatam ab Ipso pro tutanda pace operam. * Chers Messieurs, L'usage s'est introduit, lors de l'attribution d'un prix international, que la personne désignée adresse quelques mots à la presse. Pour Nous, en accueillir les représentants est chose toute naturelle, vous le savez. Nous apprécions en effet les activités que vous déployez, Nous les avons commentées, lors de récentes rencontres, exhortant vos collègues à s'employer au service de la vérité et de la justice : veritas de terra orta est, et iustitia de caelo 1 prospexit. Ayant reçu le premier mars la nouvelle officielle de l'attribution qui Nous était faite du prix international pour la paix de la Fondation Balzan, Nous avons voulu Nous conformer à cet usage, et profiter de votre courtoisie pour renouveler publiquement l'expression de Notre gratitude aux Membres de la' Fondation et au Comité d'attribution des * Die 7 Martii mensis a. 1963. Ps. 84, 12. 1 Aeta Ioannis Pp. XXIII 239 prix. Comment ne pas éprouver une joyeuse émotion en constatant l'unanimité qui s'est faite sur Notre humble nom? Il ne s'agit certes pas de Notre nom de famille, mais de celui que Nous avons pris dans la succession de Saint Pierre. Et c'est pourquoi vous comprendrez que Nous tenons à évoquer ici, avant tout, les noms vénérés de Nos prédécesseurs, des cinq tout au moins que Nous avons connus au cours de Notre vie. De Léon X I I I à Pie X I I , c'est toute une floraison d'enseignements, d'avertissements, d'action pastorale et charitable, qui a préparé cet acquiescement universel, si heureusement manifesté lorsqu'il s'est agi de Nous attribuer le Prix Balzan. C'est à l'action constante de l'Eglise et de la Papauté en faveur de la paix qu'il est ainsi rendu hommage : action dont les circonstances des temps modernes ont fait apparaître toujours plus clairement les notes caractéristiques. Car sans rien ôter d'essentiel à la libre et complète souveraineté du Pontife Romain, elles ont favorisé, sur le plan des compétitions internationales — armées ou simplement verbales — la parfaite neutralité supranationale de l'Eglise et de son chef visible. Cette neutralité ne doit pas être entendue dans un sens purement passif, comme si le rôle du Pape se limitait à observer les événements et à garder le silence. C'est au contraire une neutralité qui conserve toute sa vigueur de témoignage. Soucieuse de répandre les principes de la véritable paix, l'Eglise ne cesse d'encourager l'adoption d'un langage et l'introduction d'habitudes et d'institutions, qui en garantissent la stabilité. Nous l'avons dit à maintes reprises : l'action de l'Eglise n'est pas purement négative, elle ne consiste pas seulement à conjurer les Gouvernements d'éviter le recours à la force armée ; c'est une action qui veut contribuer à former des hommes de paix, des hommes qui aient des pensées, des cœurs et des mains pacifiques. Les pacifiques proclamés bienheureux dans l'Evangile ne sont pas des inactifs : ils sont au contraire les artisans actifs de la paix ; ce sont 2 eux qui la construisent; factores pacis. Au cours de la liturgie de la messe, dans tous les rites et dans toutes les langues, résonne à plusieurs reprises la parole du Christ : Pax vobis! Que la paix soit avec vous! Le célébrant, au nom de l'assistance, adresse au Christ présent sur Pautel l'ardente supplication reprise parfois, en un chœur puissant, par les chapelles musicales: 2 Cfr. Matth. 5, 9. Dona nobis pacem! Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 240 Donnez-nous la paix! C'est ainsi que l'homme doit d'abord l'implorer ; ensuite il lui faut apprendre à la vivre : au foyer, dans les relations sociales et dans les rapports internationaux. C'est là un ensemble de devoirs, graves et bien connus, qui supposent que l'on est capable de discipliner noblement l'usage de ses propres droits et de se servir d'un langage serein et respectueux envers tous, même quand il faut repousser une accusation ou défendre le patrimoine sacré de la personne humaine, de la famille, et de la collectivité. C'est dire que la paix chrétienne s'enracine dans les vertus théologales de fois, d'espérance, et de charité; et elle s'affirme et s'étend par l'exercice généreux et volontaire de la prudence, de la justice, de la force, et de la tempérance. Puissent, chers Messieurs, ces pensées pacifiques se répandre de plus en plus dans le monde ! Ce sera en partie votre œuvre, car c'est par la presse surtout qu'elles arriveront jusqu'à l'intelligence et jusqu'au cœur des hommes. Vous pourrez ainsi vous rendre à vous-mêmes le précieux témoignage d'avoir contribué à réaliser le souhait apporté du Ciel à la naissance du Rédempteur : Paix sur la terre aux hommes de bonne volonté! 3 Ce sera aussi Notre souhait pour toutes les Nations dont vous êtes ici les messagers. Puissent-elles connaître toujours les bienfaits de la concorde et de la prospérité et être comblées des bénédictions célestes, que de tout cœur Nous invoquons en cet instant sur toutes et chacune d'elles. NUNTIUS RADIOPHONICUS Universis christifidelibus die Cinerum missus, ut sacro quadragenario tempore effusis precibus vitaeque asperitatibus bonum exitum Oecumenicae Synodi iuvarent. * Venerabili Fratelli, diletti figli. La circostanza singolare del Concilio Ecumenico aperto rende ogni momento dell'anno liturgico opportuno per invitare clero e fedeli a fervore di vita e di impegno cristiano. Luc. 1, 14. * Die 27 Februarii mensis a. 1963. 3 Acta Ioannis Pp. XXIII 241 Il primo luglio dello scorso anno, nel giorno dedicato al culto del Sangue Preziosissimo di Gesù, con l'Enciclica Poenitentiam agere rivolgemmo un solenne invito alla penitenza : cioè a un mutamento in meglio del modo di pensare e di agire, secondo l'insegnamento evangelico, che è splendore di verità, purezza di costume e — in conseguenza — ricerca e conquista di ogni altra virtù per mezzo della preghiera, dei Sacramenti, e della mortificazione. Esercizio di carità e di ogni virtù Eccoci ora alla Quaresima. La prima Quaresima dopo l'inizio del Concilio. È il periodo più indicato per progredire nell'acquisto della virtù, e specialmente nell'esercizio della carità verso Dio e verso gli uomini. (( Ecco dunque il tempo accettevole — scriveva San Paolo ai Corinti — ecco il giorno della salute )) 1 per condurre a più immediata attuazione la legge dell'amore : di un amore, che ha come principio e fine ultimo il Creatore e Legislatore dell'universo, « Padre delle misericordie e Dio di 2 ogni consolazione » ; di un amore, che per edificare gli uomini vuol dare ad essi la conoscenza di quelle verità che rischiarano il cammino, dissipano i dubbi, vincono ogni debolezza; di un amore, che si offre in esempio di austerità di costume, di gaudio sereno, di armoniosa convivenza domestica e sociale. Questo vuol essere la Quaresima per i fedeli di tutti i riti, di quelli che discendono direttamente dalle venerande tradizioni apostoliche e patristiche, e di tutti gli altri delle più recenti e autorizzate forme di vita ascetica e delle nuove applicazioni liturgiche, che tengono in debito conto le esigenze dell'anima popolare, ricca, in ogni gruppo etnico, di autentici e molteplici valori. E questo vuol essere altresì il punto più alto, cui si volge l'attenzione di ogni uomo, sul quale batte il raggio della prima e massima verità rivelata, e al tempo stesso accessibile alla ragione umana ; la verità che attraversa i secoli, e tutto illumina ed accende : Deus est : Dio è : Ego 3 sum qui sum. A lui la gloria e l'amore. Le sublimi armonie della Rivelazione prendono più vivido rilievo in tempo di Concilio, che ne è come il libro aperto : dal Credo in unum 1 2 3 2 Cor. 6, 2. 2 Cor. 1, 3. Exod. 3, 14. 16 - ACTA, vol. V, n. 4. — 4-4-1963. 242 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Deum, fino al et vitam venturi saeculi. Sopra la verità palpita la perfetta adesione della Chiesa e si raccoglie il sospiro di tante anime, che intravvedono la nuova stagione di grazia preannunciarsi dalle deliberazioni dei Padri radunati attorno al successore di San Pietro, e con Lui unanimi nell'accogliere le mozioni dello Spirito Santo e nella prontezza al ministero apostolico. È dunque il Concilio che dà il tono alla Quaresima di quest'anno, battendo specialmente l'accento sull'impegno di ogni buon cristiano a vivere il precetto della carità, più che a soffermarsi a contemplare la novella fioritura di cui tutti vorranno allietarsi. È impegno di artefici, quindi, non di spettatori. Istruzione religiosa e penitenza consapevole Voi comprendete, diletti figli, che la Nostra parola, oggi, non vi richiama particolarmente a pratiche esterne, che pure hanno il loro pieno valore; la Nostra parola non rinnova subito e solo l'angoscioso appello a provvedere ai nostri simili più sventurati, immedesimandoci delle loro necessità. Questo appello è permanente nella Chiesa. Ma vogliamo anzitutto esortarvi ad approfittare della Quaresima con applicarvi al gravissimo dovere della istruzione religiosa, e per dare alla penitenza vera ed efficace il posto che le compete, secondo la vocazione e le condizioni di ciascuno. Studio e meditazione delle verità eterne, che Dio ha voluto comunicare all'uomo nobilitandone l'intelligenza, ed aprendone allo sguardo l'orizzonte infinito del suo disegno di salvezza e di amore. Solo così, in questa luce, l'uomo scopre se stesso, viene a conoscere i suoi ardui, improrogabili doveri, e si determina alla pratica generosa della penitenza, intesa come amore alla croce. È di qui che si riconosce il cristiano sincero e volitivo : soltanto da una condotta austera, che vive e applica la povertà e la rinuncia insegnate da Nostro Signore Gesù Cristo, l'ordine, domestico e sociale può ricevere decisivo impulso per un rinnovamento nella verità, nella libertà dei figli di Dio, nella giustizia più vera e profonda, perchè capace di togliere a sè, e dare ai poveri e ai diseredati. Ecco come, con la istituzione della Quaresima, la Chiesa non conduce i suoi figli a semplice esercizio di pratiche esteriori, ma ad impegno serio di amore e di generosità per il bene dei fratelli, alla luce dell'antico insegnamento dei profeti : « Non è piuttosto questo il digiuno che io amo? Sciogli i legami dell'empietà — ammonisce Isaia — : manda liberi gli oppressi, e rompi ogni gravame. Spezza il tuo pane all'affamato e apri Acta Ioannis Pp. XXIII 243 la tua casa ai poveri e ai raminghi ; se vedi un ignudo, ricoprilo, e non disprezzare la tua propria carne. Allora la tua luce spunterà come il mattino, e la tua salvezza germoglierà presto, la tua giustizia camminerà innanzi a te, e la gloria del Signore ti accoglierà » . 4 Questa è la Quaresima, questo l'esercizio della vera penitenza, ed è quanto il Signore attende da tutti, nel « tempo accettevole » di grazia e di perdono. Ardente preghiera al Divin Redentore La Nostra voce si diffonde questa sera nelle vostre case, ed è paterno invito a corrispondere generosamente. Nelle famiglie cristiane le solide e antiche tradizioni dell'ecclesiastica disciplina trovano anime sensibili e pronte, che raduniamo idealmente attorno a Noi, perchè il palpito dei cuori salga in preghiera al Divino Redentore. O Signore Gesù ! che sul limitare della vostra vita pubblica vi ritiraste nel deserto, vogliate attrarre tutti gli uomini al raccoglimento che è inizio di conversione e di salute ; staccatovi dalla casa di Nazareth e dalla dolcissima Madre vostra, voi voleste provare la solitudine, il sonno, la fame; e al tentatore che vi proponeva la prova dei miracoli, voi rispondeste con la fermezza della eterna parola, che è prodigio di grazia celeste. Tempo di Quaresima. O Signore ! non permettete che accorriamo alle fontane dissipate, 5 nè che imitiamo il servo infedele, la vergine stolta ; non permettete che il godimento dei beni della terra renda insensibile il nostro cuore al lamento dei poveri, degli ammalati, dei bimbi orfani, e degli innumerevoli fratelli nostri, che tuttora mancano del minimo necessario per mangiare, per ricoprire le ignude membra, per radunare la famiglia sotto un solo tetto. Le acque del Giordano scesero anche su di voi, o Gesù, sotto lo sguardo della folla, ma ben pochi allora poterono riconoscervi : e questo mistero di ritardata fede, o di indifferenza, prolungatosi nei secoli, resta motivo di dolore per quanti vi amano ed hanno ricevuto la missione di farvi conoscere al mondo. Deh, concedete ai successori degli apostoli e dei discepoli, e a quanti \ 4 5 Is. 58, 6-8. Cfr. Ier. 2, 13. A età Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 244 prendono nome da voi e dalla vostra croce, di portare innanzi l'opera della evangelizzazione, di sostenerla con la preghiera, con la sofferenza, con l'intima fedeltà al vostro volere. E come voi, agnello di innocenza, vi presentaste a Giovanni in atteggiamento di peccatore, attraete anche noi, Gesù, alle acque del Giordano. Là vogliamo accorrere per confessare i peccati nostri, e purificare le nostre anime. E come i cieli aperti annunziarono la voce del Padre vostro, che di voi, o Gesù, si compiaceva, così, superata vittoriosamente la prova, vissuto austeramente il periodo quadragesimale, su gli albori della vostra resurrezione, possiamo riudire nelle intimità nostre la stessa voce del Padre celeste, che in noi riconosce i figli suoi. O santa Quaresima dell'anno misterioso del Concilio Ecumenico ! Salga questa preghiera, in questa sera di sereno raccoglimento, dalle singole case ove si lavora, si ama e si soffre. Gli Angeli del cielo raccolgano il sospiro da tante anime di piccoli innocenti, di giovani generosi, di genitori operosi e sacrificati, e di quanti soffrono nel corpo e nello spirito, e lo presentino a Dio. Di là scenderanno copiosi i doni delle celesti consolazioni, di cui vuol essere pegno e riflesso la Nostra Benedizione Apostolica. Sacra Congregatio Consistorialis 245 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Pp. X X I I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 23 Novembris 1962. — Titulari episcopali Ecclesiae Orisenae praefecit R. D. Iosephum Kurpas, Cancellarium Curiae dioecesanae Katovicensis, quem deputavit Auxiliarem Excnii P. D. Stanislai Adamski, Episcopi eiusdem dioecesis. die 20 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Malanjensi R. D. Pompeium de Sa Leao e Seabra, sodalem Congregationis Sancti Spiritus, curam animarum gerentem ad archipresbyteratum vulgo « Lunda » nuncupatum, in eadem dioecesi Malanjensi. die 7 Februarii 1963. — Titulari episcopali Ecclesiae Vagensi R. P. D. Andream Rousset, Vicarium Generalem dioecesis Versaliensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Alexandri Renard, Episcopi Versaliensis. le 12 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Tridentinae R. P. D. Alexandrum Gottardi, Pro-Vicarium Generalem Patriarchalis Ecclesiae Venetiarum. — Cathedrali Ecclesiae Buffaíensi Exc. P. D. Iacobum A. Me Nulty, hactenus Episcopum Patersonensem. — Cathedrali Ecclesiae Patersonensi Exc. P. D. Iacobum G. Navagh, hactenus Episcopum Ogdensburgensem. — Cathedrali Ecclesiae Ogdensburgensi Exc. P. D. Leonem R. Smith, hactenus Episcopum titularem Maridensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Claniensi R. P. D. Georgium Henricum Speltz, Antistitem Urbanum, Moderatorem Seminarii dioecesis Vi- 246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nonaënsis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Eduardi A. Fitzgerald, Episcopi Vinonaënsis. die 14 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Ambianensi R. P. D. Gericum Leuliet, Vicarium Generalem dioecesis Atrebatensis. die lß Februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Lingayensi-Dagupanensi, nuper erectae, Exc. P. D. Marianum Madriaga, hactenus Episcopum Lingayensem-Dagupanensem. die 28 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Novariensi Exc. P. D. Placidum M. Cambiaghi, hactenus Episcopum Cremensem. die. 8 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Cabanatuanensi, nuper erectae, R. P. D. Marianum Gavióla, e dioecesi Tagbilarana. — Cathedrali Ecclesiae Tarlaeensi, nuper erectae, R. D. Iesum I. Sisón, Cancellarium dioecesis Lingayensis-Dagupanensis. S. M A R I A E - U R U G U A I A N E N S I S DECRETUM De mutatione finium dioecesium Erecta nuper per Constitutionem Apostolicam (( Apostolorum exemplo », diei 22 Maii 1962, Angelopolitana dioecesi, paroecia vulgo appellata (( Säo Pedro de Pontäo », intra fines municipii « Tupanciretá » exstans et ad dioecesim Uruguaianensem pertinens, a territorio huius dioecesis seiuncta manet. Ad animarum bono consulendum, Excmus P. D. Armandus Lombardi, Archiepiscopus tit. Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolicus Nuntius, praehabito favorabili voto Ordinariorum quorum interest, ab Apostolica Sede expostulavit ut territorium praefatae paroeciae « Säo Pedro de Pontäo » a dioecesi Uruguaianensi distraheretur et dioecesi S. Mariae adnecteretur. Haec Sacra Congregatio Consistorialis, rata huiusmodi immutationem bono animarum profuturam, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia Pp. X X I I I tributarum, porrectis precibus annuere dignata est. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto a dioecesi Uru- Sacra Congregatio Consistorialis 247 guaianensi distrahit memoratum territorium paroeciae (( Säo Pedro de Pontäo » illudque dioecesi S. Mariae perpetuo adnectit, ita ut integrum territorium municipii « Tupanciretá », prouti nunc lege civili circumscribitur, sub iurisdictione Episcopi S. Mariae maneat. Omnia acta et documenta praefatum territorium respicientia a tabulario Curiae Uruguaianensis ad tabularium Curiae S. Mariae, quam primum, transmittantur; ad clerum vero quod attinet, haec S. Congregatio decernit ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes in territorio memoratae paroeciae beneficium aut officium legitime detinentes et clerici legitimum domicilium habentes dioecesi S. Mariae incardinati sint. Ad haec omnia perficienda eadem S. Congregatio Excmum P. D. Armandum Lombardi deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 20 mensis Augusti anno 1962. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S. f Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 248 SACRA CONGREGATIO RITUUM i BALTIMOREN. Beatificationis et Canonizationis Venerabilis Servae Dei Annae Elisabeth Bayley viduae Seton, fundatricis Instituti Filiarum a Caritate S. Ioseph in America Septentrionali. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Illud semper mortalibus est mirandum, quum quis, divitiis spretis ac saeculi commodis posthabitis, aliquid arduum atque laboribus plenum aggreditur, eo vel magis si debilis femina hoc peregerit, quae, domum relinquens, indigentibus succurrere aegrotosque curare in deliciis habuit, Divini Salvatoris vestigia premens, qui hunc caritatis ignem mundo intulisse de Seipso praedicavit, eumque indesinenter accendi voluit. In hoc caritatis exercitio Venerabilis Dei Famula Elisabeth Anna Bayley, vidua Seton, totis viribus incubuit, immo et religiosae familiae a se excitatae commisit. Sanctitudinis fama, quae viventem honestavit, post mortem late percrebuit, eiusque heroicarum virtutum exercitium Sacra haec Congregatio Decreto diei 18 Decembris anni 1958 comprobavit. Quum vero ad beatificationis sollemnia iter explanandum miracula a Deo, Eius Famulis intercedentibus, sacri canones patrata requirant, sollertissimi Causae actores duas sanationes selegerunt, quae veri miraculi notas exhibent. I. Soror Gertrudis Korzendorfer anno 1933, aetatis suae sexagesimo, ex cistopielite aegrotavit, et in nosocomio Neo Aurelianensi curata fuit. Dimissa, licet nondum perfecte sanata, sequenti anno idem nosocomium iterum ingressa est, digestivo morbo, vomitu alimentari ac nausea laborans. Interim hepatocolecistis quae ad pancreas pertinet inventa est. Post chirurgicam actionem, dimissa fuit, at morbi symptomata non recesserunt. Post paucos menses tertio idem nosocomium ingressa, carcinomate pancreatico affecta visa est, ideoque morti proxima. Quam dia- Sacra Congregatio Rituum 249 gnosim examen radiologicum et histologicum plene confirmavit, prognosi omnino infausta emissa. Interim, cum nulla therapia in casu adhiberi potuisset, férvidas ad Dei Famulam preces elatae fuere. Et non incassum, nam die 1 Februarii anno 1935 extemplo perfecteque sanata recognita fuit, ideoque e nosocomio dimissa, ita ut usitatos labores denuo suscipere potuerit ; quam sanationem medentes omnes nosocomii confirmarunt. I I . Puella Anna O'Neill, quattuor annorum aetate, leuchaemia lynphatica acuta aegrotavit mense Februario anno 1952, quam diagnosim tres periti ab inspectione, magni nominis haematologi, plene confirmarunt. Horum depositiones validis testimoniis scriptis, analysibus, examinibus haemocitometricis, radiologicis ac bacteriologicis comprobatae fuerunt. Die 17 eiusdem mensis nosocomium Baltimorense S. Agnetis ingressa, sequenti die ad nosocomium Universitatis eiusdem civitatis translata fuit, sub inspectione et cura clarissimi medici, qui praefatam diagnosim plene admisit. Quum vero in casu nulla prorsus sanationis possibilitas adesset, Soror Maria Alexia Fowler patrocinium Venerabilis Matris Seton invocavit, ac novendiales preces ad puellae sanationem obtinendam factae fuerunt. Prompta melioratio subsecuta est, et die 27 Aprilis eiusdem anni nosocomium plene sanata reliquit, stupentibus et mirantibus medicis. In subsequentibus inspectionibus perfecta valetudo confirmata fuit. Super duabus miris sanationibus iuridicae inquisitiones in ecclesiasticis Curiis Neo Aurelianensi annis 1944-45, et Baltimorensi annis 1960-61, peractae fuere, de quarum validitate ab hac Sacra Congregatione die 24 Novembris 1961 decretum fuit. Commissionis medicae Sacrae huius Congregationis examini subiectae, periti omnes unanimiter diagnosim et instantaneam perfectamque sanationem utriusque aegrotae admiserunt. De iis insuper in Praeparatorio / Coetu eiusdem Sacrae Congregationis, die 29 Novembris 1962 habito, actum est; demum in Generali Congregatione coram Sanctissimo die 19 mensis huius, in qua infrascriptus Cardinalis, loco Revmi Cardinalis Clementis Micara, Episcopi Veliterni ipsiusque Causae Ponentis seu Relatoris, dubium proposuit : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Et Revmi Patres Cardinales, Praelati Officiales Consultoresque theologi suum dedere suffragium. Sanctitas vero Sua sententiam dare distulit, caelestia lumina interim imploratur us. Convocato itaque Revmo Cardinali Arcadio Maria Larraona, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 250 S. Rituum Congregationis Praefecto, nec non et Revmo P. Ferdinando Antonelli, Fidei Promotore Generali, meque infrascripto Secretario, Sacrisque piissime peractis, Summus Pontifex Ioannes Papa X X I I I solemniter edixit : Constare de instantánea perfectaque sanatione cum Sororis Gertrudis Korzendorfer O'Neill a leuchaemia rabilis Servae Dei a carcinomate lynphatica Elisabeth acuta, Annae pancreatico, tum a Deo intercessionem Bayley, per viduae puellae Seton, Annae Vene- patrata. Hoc autem Decretum publicari iussit et in Acta Sacrae Rituum Congregationis referri. Datum Romae, die 25 Februarii a. D. 1963. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. © S. f Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis II BERGOMEN. Beatificationis et Canonizationis Venerabilis Servi Dei Aloisii Mariae Palazzolo, sacerdotis saecularis, fundatoris Instituti Sororum Paupercularum. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur Caritate Christi compulsi, cunctis aetatibus in Catholica Ecclesia christifideles floruerunt qui, ad proximorum sublevandas inopias, totam vitam impenderunt. Hos inter caritatis héroes merito adscribendus est et Venerabilis Dei Famulus Aloisius Maria Palazzolo, Bergomensis dioeceseos sacerdos, qui alacriter adlaboravit ut indigentibus omnibus proficeret. Eximiae eius virtutes S. Rituum Congregationis decreto diei 15 Iulii anno praeterito approbatae fuerunt. Quum vero sacri canones ad Servorum Dei beatificationem miracula requirant a Deo, eorum intercessione, patrata, sollertissimi Causae actores inter alias innumeras sanationes duas selegerunt, quae veri miraculi notas demonstrare videntur. ¡Sacra Congregatio Rituum 251 I. Antonina Fattaccio, in religione soror Generosa, ex Instituto Sororum Paupercularum, debilis ab infantia, duodecimo aetatis anno abscessibus glandularibus vexari coepit capite^ pectore et cruribus, absque dubio tubercularem naturam praeseferentibus. Iis adhuc perdurantibus, pleuritide ac mesenterite affecta fuit; quare mense Decembri anno 1950 nosocomium Turritanum ingressa, ibidem tribus mensibus degit et in quo medici a curatione concordes peritonitem tubercularem agnoverunt. Adhibitis interim curis incassum evasis, aegrota e nosocomio dimissa est ut per aëris mutationem iuvamen illud adipisceretur quod medicamina afferre non valuissent. At inutiliter, nam Antonina in nosocomium Calaritanum admissa fuit, in quo per ultra duos annos mansit. Nondum licet valetudini restituta, paternam domum repetere coacta est. Mense vero Decembri anno 1955 in idem nosocomium iterum adducta, per subsecutam occlusionem intestinalem, prognosim reservatam quoad vitam medici omnes emiserunt. Instanter interim sui Instituti fundatorem adprecata est : et die 22 Iulii 1956 sanatam se persensit, ac talem periti omnes nosocomii uno ore cognoverunt, immo mirabilem organorum restitutionem in integrum repérerunt. In subsequentibus inspectionibus perfecta valetudo plene confirmata est. I I . Die 23 Aprilis anno 1952, Grassobii, in territorio Bergomensi, domina Assumpta Curmis, annorum octo et quinquaginta, quendam precum librum in capsa duorum metrorum longitudine, sexaginta centimetrorum latitudine, cooperculum vero trium centimetrorum crassitudine ac vigintiquinque chilogrammatorum pondere, quaerebat. Dum vero ex interno cavo caput retrahebat, cooperculum graviter super occipitem cecidit. Nimio dolore oppressa, Assumpta post aliquas horas conscientiam evanescere persensit, brevique totaliter deperdidit. Medicus commotionem cerebralem agnovit. Post vero aliquot dies, convalescere visa est, et ad usitatum laborem redire. De apparenti tamen morbi remissione agebatur ; nam die 1 Maii inconscientiae statu affecta, tredecim diebus aegrota mansit. In nosocomium adducta, medicus eam haemorrhagia subaracnoidea post-traumatica affectam agnovit, prognosim reservatam emisit atque in vitae periculo versari adiudicavit : quam morbi gravitatem et nosocomii moderator confirmavit. Graviores interim die 13 eiusdem mensis Maii aegrotae condiciones factae sunt : quare Servo Dei Aloisio Mariae Palazzolo devotas preces admoverunt parentes, sorore infirmaría suadente, immo et aegroti ipsius nosocomii. Quare die sequenti, scientiae medicae subsidiis incassum adhibitis, Assumpta perfecte sanata fuit, talemque nosocomii medentes diiudicarunt. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 252 De duabus praefatis sanationibus iuridicae inquisitiones in archidioecesi Calaritana anno 1959 et in Curia episcopali Bergomensi anno 1960 factae fuerunt, super quarum validitate S. Rituum Congregatio die o Octobris anno praeterito decrevit. Medicorum Coetus ipsius S. Congregationis die 22 Decembris eiusdem anni instantáneas perfectasque sanationes extra naturae leges evenisse unanimiter admiserunt. De iis demum in Congregatione Praeparatoria actum est die 12 Februarii proxime elapsi : tandem in Generali coram Sanctissimo Domino nostro Ioanne Papa X X I I I die 5 mensis huius, in qua infrascriptus Cardinalis Arcadius Maria Larraona, S. Rituum Congregationis Praefectus, loco et vice Revmi Cardinalis Clementis Micara, Episcopi Veliterni, Causae Ponentis seu Relatoris, dubium discutiendum proposuit : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Patres Cardinales, Praelati Officiales Consultoresque theologi suum quisque votum protulit. Attamen Sanctitas Sua sententiam proferre distulit, ut Dator luminum impensius obsecraretur. Hoc vero die ad Se accitis Revmo Cardinali Arcadio Maria Larraona, S. Rituum Congregationis Praefecto, et R. P. Ferdinando Antonelli, O. F. M . , Fidei Promotore Generali, meque infrascripto Secretario, Sacro pie litato, edixit : cum Antoninae Fattaccio Constare de instantánea perfectaque sanatione a peritonitide sione intestinali, tum Assumptae posttraumatica, lazzolo, a Deo, opitulante Curmis Ven. tuberculari ab ac subsequenti haemorrhagia Servo Dei Aloisio occlu- subaracnoidea Maria Pa- patrata. Hoc autem Decretum publici iuris fieri, ac in Acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 7 Martii a. D. 1963. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. & S. f Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis Diarium Romanae Curiae 253 DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 5 marzo 1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano, alla augusta presenza del Santo Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno dato il loro voto sopra i miracoli dei Venerabili Servi di Dio : 1. Luigi Maria Palazzolo, sacerdote, fondatore dell'Istituto delle Wuoie delle Poverelle ; 2. Nunzio Sulprizio, giovane laico. Martedì, 12 marzo 1963, nel Palazzo delle Congregazioni si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Francesca Streitel, fondatrice delle Suore dell'Addolorata. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 27 febbraio 1963. Il Revmo Padre Lio Ermenegildo, dei Frati Minori, Consultore della Suprema Sacra Congregazione del Sant'uffizio. 2 marzo » S. E. Revma Monsig. Verdino Gennaro, Arcivescovo tit. di Corinto, Segretario della Sacra Congregazione Cerimoniale. 19 » » Le Loro Beatitudini: Stefano I Sidarous, Patriarca di Alessandria dei Copti ; Massimo IV Saigh, Patriarca di Antiochia dei Melchiti ; Paolo Pietro Meouchi, Patriarca di Antiochia dei Maroniti ; Gori Alberto, Patriarca di Gerusalemme dei Latini; Paolo II Cheikko, Patriarca di Babilonia dei Caldei; Ignazio Pietro XVI Batanian, Patriarca di Cilicia degli Armeni, Membri Aggiunti della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale. 254 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Commenda dell'Ordine Piano : 8 dicembre 1962. Al Conte Salimei Guglielmo (Roma). » » Al Nob. Sterbini Stanislao (Roma). » » Al Nob. Alvarez de Castro Carlo (Roma). La Commenda conPlacca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civil 25 novembre 1961. Al sig. 20 marzo 1962. Al sig. 2 ottobre » Al sig. » 6 » Al sig. »' » » Al sig. » 20 » Al sig. » » Al sig. 29 » » » Al sig. Al sig. 10 novembre » 24 » » Al sig. Al sig. 20 dicembre » 12 gennaio 1963. Al sig. » Al sig. 14 » Gómez-Laguna Luigi (Zaragoza). Borda Mendoza Carlo (Colombia). Diakhate Lamine (Sénégal). Kirchschläger Rodolfo (Austria). Rieger Giuseppe (Austria). Mureddu Matteo (1 talia). Federici Cesare (Roma). Molaioli Bruno (Roma). Prearo Paride (Milano). Majnoni di Intignano Gerolamo (Milano). Fracassi Giuseppe (Marsi). Resta Raffaele {Italia). Mazzoni Piero (Roma). La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile-. 29 ottobre 1962. Al sig. Sanguinetti Francesco (Roma). 10 dicembre » Al sig. Curti Giovanni (Milano). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 25 novembre 1961. Al » Al » )) 30 giugno 1962. Al » Al 4 agosto » Al 11 » » 18 » Al Al 21 settembre » » Al 2 ottobre » Al » 6 » Al » » Al » » » » » Al » » » Al » » » Al 20 » Al » Al » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Cremades Royo Giovanni Antonio (Zaragoza). Zubiri Vidal Antonio (Zaragoza). D'Alessandro Mario (Roma). De Montecler Ruggero M. Gustavo (Angers). Van der Steen Francesco (Malines-Bruxelles) Holoubek Giuseppe E. (Alexandria La.). Di Vita Gaspare Roberto (Palermo). Dodds Enrico Renato (Sénégal). Pluda Giuseppe (Brescia). Renzetti Gaetano (Brescia). Amendola Aniello (Salerno). CiofiS. Antonio (Salerno). Lorenzelli Alfonso (San Miniato). Daly Marco (Trenton). Brusco Ettore (Italia). Signorini Pierfranco (Italia). Diarium Romanae Curiae 1962. Al » Al » » Al » » Al » Al » Al 10 novembre » Al » » » Al » » » Al » » Al » » » Al 18 » Al 24 Al » 30 » » Al » » Al 8 dicembre » Al » » Al Al 20 » » » » Al » Al » » » Al 21 » » Al 29 » » Al » » Al 0 gennaio 1963. Al 12 » » Al Al 19 20 29 ottobre » » » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. 255 Schiavo Amelio (Roma). Dell'Acqua Giovanni (Ferrara). Pupa Pietro (Grosseto). Quattrini Paolo (Grosseto). Russo Giuseppe (Napoli). Hueyo Giorgio Alberto (San Isidro). Sogno Fortuna Ugo (Aosta). Friuli Alfredo (Grosseto). Frigon Paolo (Nicolet). Levasseur Carlo Augusto (Nicolet). Olson Erico (Stockholm). Gorelli Gaetano (Roma). Ferrarino Luigi (Italia). Jaccod Eugenio (Porto e Santa Rufina) Cossetti Lino (Vercelli). Furitano Giuseppe (Roma). Préfontaine Edmondo (Saint Boniface). Cappa Gino (Casale Monferrato). Barbieri Corrado (Larino). Fedeli Franco (Milano). Montagna Lino (Milano). Saetta Giulio (Italia). Scorza Enrico (Aosta). Lanari Antonio (Roma). Bozzini Lidio (Montepulciano). Crescimanno Salvatore (Palestrina). Presti Giuseppe (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 20 ottobre 1962. Al Col. Pii. Podda Antonio (Italia). 8 dicembre » Al sig. Pellegrini Quarantotti dei Marchesi (Amelia). » » » Al sig. Peruzzi Cosimo (Portsmouth). » » » Al sig. Bartocci Fontana Giuseppe (Roma). Benedetto Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 23 dicembre 1961. Al sig. Giannini Franco (Milano). » » » Al sig. Giannini Mario (Milano). 2 giugno 1962. Al sig. Sposetti Tommaso (Viterbo e Tuscania). 4 agosto » Al sig. Cruz Ferrada Emanuele Isidoro (Linares). 11 » » Al sig. Smits Carlo (Malines-Bruxelles). 18 » » Al sig. Aertker Walter (Alexandria La.). » » » Al sig. Canizaro Antonio (Alexandria La.). » » » Al sig. Caplis Giovanni (Alexandria La.). » » » Al sig. Coughlin Ugo (Alexandria La.). » » » Al sig. Fitzgerald Tommaso (Alexandria La.). » » » Al sig. Giering Edmondo (Alexandria La.). » » » Al sig. Hayes Tommaso (Alexandria La.). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 256 1962. Al » » » Al » » » Al » » » Al Al » » » » Al Al 25 Al Al » 21 settembre » Al Al » » » Al Al Al » 28 » » Al Al Al Al » » Al Al » » » Al 2 ottobre Al » Al » Al » Al 6 Al Al » 18 agosto sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Looney Frank O'Neil (Alexandria La.). Masterson Eodney Gregorio (Alexandria La.). Miller Riccardo (Alexandria La.). O'Brien Raimondo (Alexandria La.). Roy Lewis Pietro (Alexandria La.). Ryan Geremia (Alexandria La.). Bleich Lamoyne Carlo (Alexandria). Johnson Enrico (Alexandria). Williams Riccardo (Alexandria). Bourguignat Roberto (Versailles). Broguet Maurizio (Versailles). Clementz Giorgio (Versailles). Libert Andrea (Versailles). Tessier Giovanni Paolo (Versailles). Dolan Domenico (Alexandria, Ontario). Roy Gerardo (Alexandria, Ontario). Dono van Carlo E. (Boston). Chatellier Enrico (Nantes). Broisat Giorgio (Verdun). Hutin Enrico (Verdun). Bethenod Camillo Marco (Viviers). Fall Aliaune (Sénégal). Le Gros Carlo (Sénégal). Vieyra Paolino (Sénégal). Poli Oreste (Parma). Chiang Fu-Tsung Paolo (Taipeh). Pao Tsun-Peng Ignazio (Taipeh). NECROLOGIO 2 "marzo 3 10 11 19 20 » » » » » 25 31 1 » » aprile » » 1963. Monsig. Melchiori Egisto Domenico, Arcivescovo-Vescovo di Tortona. » Monsig. Bossart Alphonse, Vescovo tit. di Tigava. » Monsig. Bornigia Domenico, Vescovo di Sansepolcro. » Monsig. Schott Lawrence Frederick, Vescovo tit. di Eluza. ». Monsig. Fleischer Adalbert, Vescovo tit. di Tiberiopoli. » L'Emo Signor Card. Arteaga y Betancourt Manuel, del titolo di S. Lorenzo in Lucina, Arcivescovo di San Cristóbal de La Habana. » Monsig. Mathieu Clément, Vescovo di Aire. » Monsig. Ghiga Mario, Vescovo di Ampurias e Tempio. Monsig. Koguian Sahag Laurent, Vescovo tit di Comana » di Armenia. » Monsig. Moietta Vittorio, Vescovo di Nicastro. An. et vol. LV 20 Aprilis 1963 (Ser. DI, v. V) - N. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I UM O F F I C I A L E Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA IOANNIS PP. XXIII L I T T E R A E ENCYCLICAE Venerabilibus Fratribus, Patriarchis, Primatibus, Archiepiscopis, Episcopis aliisque locorum Ordinariis pacem et communionem cum Apostolica Sede habentibus, clero et christifidelibus totius orbis itemque universis bonae voluntatis hominibus: De pace omnium gentium in veritate, iustitia, caritate, libertate constituenda. ..... IOANNES PP.. XXIII ... VENERABILES FRATRES ET DILECTI FILII SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM . PACEM IN TERRIS, quam homines universi cupidissime quovis tempore appetiverunt, condi confirmarique non posse constat, nisi ordine, quem Deus constituit, sancte servato. Nam ex doctrinarum processibus ac technicorum inventis plane discimus, simul in animantibus et in naturae viribus dominari ordinem mirificum, simul in homine eiusmodi inesse dignitatem, qua possit sive ordinem ipsum deprehendere sive instrumenta apta sibi parare, ad easdem occupandas vires et ad sua commoda transferendas. Sed scientiarum progressiones ac technicorum inventa primum omnium infinitam Dei magnitudinem ostendunt, qui et rerum universitatem et hominem ipsum creavit. Rerum, dici17 - ACTA, vol. V, n. 5. — 20-4-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 258 mus, universitatem de nihilo fecit, in eamque sapientiae et bonitatis suae copiam profudit; qua de re alicubi sacer Psaltes hisce verbis Deum laudat : Domine, Domine, quam admirabile est nomen tuum in universa terra hisce alicubi vocibus : Quam multa sunt opera tua, Domine! Omnia cum sapientia fecisti. Hominem item Deus ad imaginem et similitudinem suam creavit, intellegentia et libertate praeditum, dominumque constituit rerum universarum ; uti Psaltes idem hac sententia profitetur : Et fecisti eum paulo minorem angelis, gloria et honore coronasti eum; dedisti ei potestatem super opera manuum tuarum, omnia subiecisti pedibus eius." 1 2 3 Nunc autem cum optimo universitatis ordine mirum quantum pugnat tum singulorum hominum, tum populorum perturbatio; quasi si rationes, quibus inter se continentur, nonnisi vi regi queant. Attamen in intimo homine mundi Creator ordinem impressit, quem eius conscientia et patefacit et magnopere servari iubet : Qui ostendunt opus leg'is scriptum in cordibus suis, testimonium reddente illis conscientia ipsorum. Ceterum quemadmodum potest fieri secus? Etenim quaecumque fecit Deus, haec infinitam eius referunt sapientiam, referuntque eo clarius quo absolutiore eadem perfectione gaudent. 5 6 Verum opinionis error praebet frequenter errorem quod multi censeant rationes, quae singulis hominibus cum sua cuiusque re publica intercedant, iisdem legibus, quibus virés et elementa mentis experti a universitatis, posse gubernari; cum huiusmodi leges, alius quidem generis, illinc dumtaxat petendae sint, ubi Parens rerum omnium inscripsit, hoc est in hominis natura. * Ps. 8, 1. 2 Ps. 103, 24. s cf. Gen. 1, 26. i Ps. 8, 5-6. s Rom. 2. 15. Cf. Ps. 18, 8-11. 6 Acta Ioannis Pp. XXIII 259 His enim legibus praeclare erudiuntur homines, quibus primum modis mutua sua commercia in humano convictu moderentur ; quibus deinde modis rationes componendae sint, quae civibus cum publicis suae cuiusque civitatis magistratibus intercedunt; quibus tum modis mutuo eoiitingantur respublicae ; quibus postremo modis inter se contineantur hinc singuli homines et civitates, illinc universarum gentium societas; quae societas, ut tandem condatur, communis omnium utilitas vehementer requirit. I Atque primum omnium de ordine disserendum, quem inter homines vigere necesse est. Porro in quovis humano convictu, quem bene compositum et commodum esse velimus, illud principium pro fundamento ponendum est, omnem hominem personae induere proprietatem; hoc est, naturam esse, intellegentia et voluntatis libertate praeditam; atque adeo, ipsum per se iura et officia habere, a sua ipsius natura directo et una simul profluentia. Quae propterea, ut generalia et inviolabilia sunt, ita mancipari nullo modo possunt. 7 Quodsi humanae personae dignitatem ex veritatibus divinitus traditis intuemur, tunc fieri non potest quin eam longe maiorem aestimemus; quippe homines sanguine Christi Iesu redempti sunt, superna gratia filii et amici Dei sunt facti, aeternae gloriae instituti heredes sunt. Atque initio de hominis iuribus sermonem instituturi, animadvertimus hominem vitae habere ius, habere integritatis corporis, habere instrumentorum ad honestum vitae cultum aptorum: cuiusmodi praesertim sunt victus, vestimenta, do- 7 Cf. Pii X I I Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D. N. I . C. anno 1942, A.A.S. X X X V , 1943, pp. 9-24; et Ioannis X X I I Í Sermo, habitus die 4 mensis Ianuarii anno 1963, A.A.S. L V, 1963, pp. 89-91. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 260 mus, requies, medicorum curationes, necessaria denique ministeria a civitate impendenda in singulos. Ex quo sequitur, eo etiam iure hominem gaudere, ut sibi consulatur, si adversa corripia tur valetudine, si opere et labore debilite tur, si relinquatur in viduitate, si senio conficiatur, si vacare cogatur ab opere, si postremo sine ulla sua noxa rebus deturbetur ad victum utcumque necessariis. Homo praeterea iure naturae postulat, ut in debito habea tur honore; ut bona existimatione afficiatur; ut libere possit verum inquirere, et, morali ordine communique omnium utilitate servatis, opinionem suam declarare, vulgare, et artem qualemcumque colere; ut denique ex veritate de publicis eventibus certior fiat. Naturae simul iure cum homini in partem scientiarum venire liceat, ei idcirco necesse etiam est liceat sive ad praecipuas communesque disciplinas, sive ad technicorum artes, sive ad professiones institui, pro suae cuiusque civitatis in doctrinis progressibus. Ad haec contendendum est et elaborandum, ut homines possint, si sui ingenii vires id ferant, ad altiores studiorum ordines ascendere; ita quidem ut iidem, quoad fieri possit, in humana societate ad munera et officia emergant, tum suo ingenio consentanea, tum peritiae, quam ipsi sibi pepererint. 8 9 In hominis iuribus hoc quoque numerandum est, ut et Deum, ad rectam conscientiae suae normam, venerari possit, et religionem privatim publice profiteri. Etenim, quemadmodum praeclare docet Lactantius, hac condicione gignimur, ut generanti nos Deo iusta et debita obsequia praebeamus, hunc solum noverimus, hunc sequamur. Hoc vinculo pietatis ob- » Cf. Pu XI Litt. Encycl. Divini Redemptoris, A.A.S. XXIX, 1937, p. 78; et Pu XII Nuntius radiophonicus, datus in festo Pentecostes, die 1 mensis Iunii anno 1941 A.A.S. XXXIII, 1941, pp. 195-205. Cf. Pii XII Nuntius radiophonicus, datus prid. Nati v,. D . N . I . C ; anno 1942. A.A.S. XXXV, 1943, pp. 9-24. 9 Acta Ioannis Pp. XXIII 261 10 stricti Deo et r elicati sumus, unde ipsa religio nomen accepit. Qua de eadem re Decessor Noster imm. mem. Leo XIII haec asseverat: Haec quidem vera, haec digna filiis Dei libertas, quae humanae dignitatem personae Inonestissime tuetur, est omni vi iniuriaque maior: eademque Ecclesiae semper optata ac praecipue cara. Huius generis libertatem sibi constanter vindicavere Apostoli, sanxere scriptis Apologetae, Martyres ingenti numero sanguine suo consecravere. 11 Insuper hominibus iure integrum est vitae genus eligere, quod praeoptent : adeoque aut sibi condere familiam, in qua condenda vir et mulier paribus fruantur iuribus et officiis, aut sacerdotium vel religiosae vitae disciplinam capessere. 12 Quod ad familiam attinet, quae in matrimonio nititur, libere nimirum contracto, uno, indissolubili, ipsam existimari opus est tamquam humanae societatis primum et naturale semen. Ex quo oritur, ut eidem sit diligentissime consulendum, cum in re oeconomica et sociali, tum in provincia doctrinarum et morum; quae scilicet omnia eo pertinent, ut familia firmetur et ad munus suum tenendum adiuvetur. In parentibus vero potissimum ius residet alendi et educandi filios. 13 Si autem animum ad regionem rerum oeconomicarum referamus, liquet iure naturae datum esse homini, non solum ut operis faciendi sibi copia tribuatur, sed etiam ut opus libere ipse 14 obeat. Sed cum huius generis iuribus ius certe coniungitur exigen- i° Divinae Institutiones, lib. IV, c. 28, 2; PL. 6, 535. Litt. Encycl. Libertas praestantissimum, Acta Leonis XIII, VIII, 1888, pp. 237-238. Cf. P I I XII Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D. N. I. C anno 1942, A.A.S. XXXV, 1943, pp. 9-24. Cf. P I I XI Litt. Encycl. Casti Connubii, A.A.S. XXII, 1930, pp. 539-592; et Pu XII Nuntius radiophonicus, datus prid, Nativ. D. N, I. C. anno 1942, A.A.S. XXXV, 1943, pp. 9-24. ; Cf. P I I XII Nuntius radiophonicus, datus in festo Pentecostes, die 1 mensis Iunii anno 1941, A.A.S. XXXIII, 1941, p. 201. 11 12 13 14 Acta 262 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale di, ut homo in eiusmodi condicionibus opus navet, quibus neque corporis vires debilitentur, neque morum labefactetur integritas, neque iustis adulescentium auctibus noceatur. Quod vero ad mulieres spectat, concedenda iisdem est facultas peragendi operis in talibus rerum adiunctis, quae sive cum uxorum sive cum matrum necessitatibus et officiis congruant. 15 Ab humanae personae dignitate ius quoque nascitur oeconomica factitandi negotia, convenienter cum reddendae rationis sensu. Exinde et illud non est tacendum, operario mercedem deberi, ad iustitiae praecepta statutam; quae idcirco, pro administrationis facultatibus, operario eiusque familiae vitae genus permittat, cum hominis dignitate conveniens. Qua de re Decessor Noster fel. rec. Pius XII haec habet: Cum officio operis faciendi, in natura posito, ius pariter naturale congruit; cuius vi homo poscere potest, ut ex impenso opere sibi suisque filiis necessaria ad vitam proveniant: tam penitus natura iubet hominis conservationem. 16 17 Ab hominis natura adhuc ducitur ius privatim bona possidendi, vel gignendis opibus apta; quod videlicet ius, uti alias professi sumus, efficaciter ad humanae dignitatem personae tuendam, et ad liberam sui cuiusque muneris perfunctionem in omnibus navitatis campis adiuvat; quod postremo domestici convictus compaginem tranquillitatemque confirmat, non sine pacis et prosperitatis in re publica incremento. 18 Ad ultimum et hoc opportune animadvertendum est. in privati dominii iure munus inesse sociale. 19 Ex eo autem quod homines sunt natura sociabiles illud oritur, ut iure iidem possint et in unum locum se congregare, et 1 5 Cf. LEONIS XIII Litt. Encycl. Rerum Novarum, Acta Leonis. XIII, XI, 1891, pp. 128-129. !« Cf. IOANNIS XXIII Litt. Encycl. Mat er et Magistra, A.A.S LUI, 1961, p. 422. Cf. Nuntius radiophonicus, datus in festo Pentecostés, die i mensis Iunii anno 1941, A.A.S. XXXIII, 1941, p. 201. Litt. Encycl. Mater et Magistra, A.A.S. L U I , 1961, p. 428. . 1 Cf. Ibid., p. 430. 1 7 18 9 Acta Ioannis Pp. XXIH 263 societatem cum aliis inire ; ut initas societates ea induant forma, quam existiment ad propositum assequendum magis idoneam ; ut in societatibus iisdem sua sponte suoque periculo agant, 20 easque ad optatos exitus pervehant. Atque, ut Nosmetipsi datis Litteris Encyclicis Mater et Magistra magnopere monuimus, omnino opus est, ut bene multa collegia seu corpora interiecta condantur, ad finem paria, ad quem homo singulus non potest tendere efficienter. Haec enim collegia et corpora veluti instrumenta longe pernecessaria sunt habenda ad tuendam humanae personae dignitatem et libertatem, incolumi praestandae rationis sensu. 21 Tum etiam homini cuilibet iure integrum esse debet in civitatis suae finibus vel tenere vel mutare locum- quin etiam, si iustae id suadeant causae, eidem liceat necesse est, alias civitates petere in iisque domicilium suum collocare. Neque ex eo quod quis certae cuiusdam reipublicae est civis, is ullo modo vetatur esse membrum humanae familiae, neque civis universalis illius societatis et coniunctionis omnium hominum communis. 22 De reliquo illud accedit, quod cum dignitate humanae personae ius cohaeret in partem publicae rei actuose veniendi, atque ad commune civium bonum conferendi. Nam, quemadmodum Decessor Noster fel. rec. Pius XII ait, tantum abest ut homo, uti talis, sit habendus tamquam vitae socialis obiectum vel iners mandus 2 0 quoddam elementum, subiectum, ut magis eiusdem sit existi- fundamentum, 25 finis. Cf. LEONIS XIII Litt. Encycl. Rerum Novarum, Acta Leonis XIII, XI,. 1891, pp. 134-142; P I I XI Litt. Encycl. Quadragesimo Anno, A.A.S. XXIII, 1931, pp. 199-2C0; et Pu XII Epist. Encycl. Sertum laetitiae, A.A.S: XXXI, 1939, pp. 635-644. 21 Cf. A.A.S. L U I , 1961, p. 430. Cf. Pu XII Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D. N. I. C. anno 1952, A.A.S. XLV, 1953, pp. 33-46. 23 Cf. Nuntius radiophonicus, datus prid; Nativ. D . N . I . C , anno 1944, A.A.S. XXXVII, 1945. p. 12. 2 2 264 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ad humanam personam quoque pertinet legitima suorum iurium tuitio : eademque ad effectum valens, aequalis, ad veras iustitiae normas conformata ; uti Decessor Noster fel. rec. Pius XII monet hisce dictis: Ordinem iuridicialem, quem Deus voluit, ius illud hominis proprium et perpetuum consequitur, quo cuique iuridicialis securitas asseritur, atque certa definitaque iuris provincia eidem assignatur, ab omni precaria impugnatione tuta. 24 Quae hactenus commemoravimus iura, a natura profecta, in eodem homine, cui competunt, cum totidem coniunguntur officiis; eademque iura et officia a lege naturae, qua vel tribuuntur vel imperan tur, et originem, et alimentum, et firmissimam vim ducunt. Itaque, ut nonnullis utamur exemplis, hominis ius in vitam, cum illius cohaeret officio suae vitae conservandae; ius in dignum vitae genus, cum officio decore vivendi; ius veritatem libere vestigandi, cum officio veritatem altius latiusque in dies quaerendi. Quibus probatis, consequens est etiam, ut in hominum consortione unius hominis naturali cuidam iuri officium aliorum hominum respondeat : officium videlicet ius illud agnoscendi et colendi. Nam quodvis praecipuum hominis ius = vim auctoritatemque suam a naturali lege repetit, quae illud tribuit, et conveniens iniungit officium. Qui igitur, dum iura sua vindicant, officia sua vel omnino obliviscuntur, vel aequo minus praestant, iidem sunt cum iis veluti comparandi, qui altera manu aedem exstruunt, altera evertunt. Cum homines sint natura congregabiles, ii oportet alii cum aliis vivant, atque alii aliorum quaerant bonum. Hanc ob 24 cf. Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D. N. I.C. anno 1942, A.A.S. XXXV, 1943, p. 21. Acia Ioannis Pp. XXIIî 265 causam recte compositus hominum convictus postulat, ut iidem pariter iura pariter officia mutuo fateantur et faciant. Ex quo etiam nascitur, ut quisque magno animo sociam praebeat operam ad eiusmodi civium consuetudinem parandam, in qua iura et officia diligentius usque et fructuosius colantur. Cuius rei ut ponamus exemplum, non satis est homini ius in necessaria vitae tribuere, nisi pro viribus elaboremus, ut eidem quae ad victum pertinent satis suppetant. Huc accedit quod hominum societas, non modo ordinata esse debet, sed multos etiam ipsis utilitatis fructus afferre. Quod flagitat, ut ii quidem iura et officia mutuo agnoscant et exsequantur, at vero etiam ut coniunctim omnes in plurimis inceptis intersint, quae huius aetatis civilis cultus vel sinat, vel suadeat, vel poscat. Illud praeterea humanae dignitas personae exigit, ut in agendo homo proprio consilio et libertate fruatur. Quocirca, si de civium coniunctione agitur, est profecto cur ipse iura colat; officia servet, atque, in innumeris operibus exercendis, aliis sociam tribuat operam, suo praesertim impulsu et consulto ; ita scilicet ut suo quisque instituto, iudicio, officiique conscientia agat, iam non commotus coercitione vel sollicitatione extrinsecus plerumque adductis; quandoquidem, si qua hominum societas una ratione virium est instituta, ea nihil humani in se habere dicenda est, utpote in qua homines a libertate cohibeantur, qui contra ad vitae progressus, ad perfectionemque assequendam apte ipsi incitan di sunt. Quam ob rem civium coniunctio bene composita, fructuosa, humanaeque dignitati conveniens est exsistimanda, si veritate continetur; ita monente Paulo Apostolo: deponentes mendacium loquimini veritatem unusquisque cum proximo suo, quoniam sumus invicem membra. Quod sane eveniet, si recte quae 25 25 Eph. 4, 25. 266 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sint cum sua iura, tum sua erga alios officia quisque fatetur. Talis insuper erit hominum communitas, qualem modo adumbravimus, si cives, iustitia duce, et in aliorum iura colenda et in sua officia obeunda incumbunt; si iidem tali amoris studio sunt ducti, ut aliorum necessitates tamquam suas sentiant, bonorum suorum alios faciant participes, eoque contendant, ut in terrarum orbe optima animi mentisque sensa inter omnes communicentur. Neque haec satis; nam hominum societas libertate coalescit, modis nempe ad civium dignitatem idoneis, qui cum ex natura rationis compotes sint, actionum idcirco suarum periculum in se recipiunt. Hominum igitur societas, Venerabiles Fratres et dilecti filii, primum omnium tamquam res quaedam ad animum praesertim pertinens est habenda: per quam homines, veritatis lumine collustrante, rerum cognitiones inter se communicent; iura sua vindicare et officia exsequi possint; ad bona animi appetenda incitentur ; e qualibet re decora, cuicuimodi ipsa est, iustam voluptatem mutuo capiant; perpetua voluntate inclinent ad optima ipsorum quaeque in alios transfundenda; studiose spectent ad aliorum animi bona in animum suum convertenda. Quae quidem bona simul afficiunt, simul omnia dirigunt, quae ad doctrinas, ad rem oeconomicam, ad civium coniunctionem, ad rei publicae progressus et disciplinam, ad legum praecepta, ad reliquas denique partes pertinent, quae exstrinsecus hominum communitatem constituunt continenterque explicant. Ordo autem, qui in hominum consortione viget, totus incorporali est natura; siquidem in veritate idem nititur, secunf dum iustitiae praecepta ad effectum perducendus est, mutuo amore animari perficique poscit, postremo, libertate integra, ad aequabilitatem cotidie humaniorem est componendus. At huius generis ordo — cuius principia cum ad omnes attinent, tum absoluta atque immutabilia sunt — a Deo vero, Acta Ioannis Pp. XXIII 267 et eo quidem personali atque humanam naturam transcendente, initium omnino repetit. Deus enim, cum sit veritas omnium prima, summumque bonum, tum vero fons est praealtus, unde vitam vere haurire hominum coniunctio potest, quae nimirum recte constituta sit et frugifera, ad hominumque dignitatem apta. Quam ad rem illud S. Thomae Aquinatis pertinet: Quod autem ratio humana sit regula voluntatis humanae, ex qua eius,bonitas mensuretur, habet ex lege aeterna, quae est ratio divina. ... Unde manifestum est, quod multo magis dependet bonitas voluntatis humanae a lege aeterna, quam a ratione humana. 26 27 Aetas haec nostra tribus huiusmodi tamquam notis distinguitur, Ante omnia opificum classes videmus in re oeconomica et sociali gradatim profecisse. Initium enim iidem capientes a suorum iurium vindicatione maxime in ordine rerum oeconomicarum et socialium, deinde ad vindicationem gradum fecerunt rerum politicarum, tum demum ad politioris humanitatis commoda adipiscenda animum intenderunt. Quam ob rem in praesentia opifices, qui ubique sunt, illud vehementer exquirunt, ne umquam ducantur quasi quaedam res rationis et libertatis expers, qua alii arbitrio suo utantur, sed tamquam homines in quibuslibet humanae societatis partibus.: hoc est in regione oeconomica et sociali, in re publica, in campo denique doctrinarum et disciplinarum. Quod deinde mulieres in re publica intersunt, nemo profecto est, cui non pateat; quod fortasse celerius apud populos fit christianam fidem profitentes, et tardius quidem, sed late apud gentes aliarum memoriarum heredes alioque vitae cultu imbutas. Mulieres enim, cum cotidie magis sint suae humanae 26 XXXV, 27 Cf. P I I X I I Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D . N . I . C , anno 1942, A.A.S. 1943. p. 14. Summa Theol., I M I « , q. 19; a. 4; cf. a. 9. 268 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dignitatis consciae, tantum abest ut patiantur se vel pro re quadam inanima vel pro instrumento quodam haberi, ut potius sive intra domesticos parietes, sive in civitate iura et officia humana persona digna postulent. Animadvertimus denique nostris hisce diebus, hominum coniunctionem in novam prorsus rei et socialis et publicae transisse conformationem. Etenim, cum omnes populi sese in libertatem vel vindicaverint, vel sint vindicaturi, ob eam causam futurum est, ut brevi neque iam populi exstent, qui in alteros dominentur, neque qui alienae pareant potestati. Homines enim, qui ubique sunt gentium, vel in civium ordine liberae cuiusdam civitatis iam censentur, vel in eo est ut censeantur; neque ullius stirpis communitas alienae dicioni iam esse vult obnoxia. Nam nostro hoc tempore opiniones consenuerunt, tot saecula inhaerentes, ex quibus scilicet hinc aliae hominum classes inferiorem sibi locum accipiebant, illinc primas partes aliae postulabant, sive ob statum rerum oeconomicarum et socialium, sive ob sexum, sive ob suum cuiusque in civitate gradum. Latissime e contrario ea opinio pervasit et obtinuit, omnes homines esse naturae dignitate inter se aequales. Quam ob rem, saltem in ratione disciplinaque, nullo modo probatur hominum discrimen, generis causa; quod quidem maximi momenti est et ponderis ad humanum convictum conflandum ex principiis, quae memoravimus. Quod si in homine aliquo conscientia nascitur suorum iurium, in eo etiam conscientia officiorum suorum necesse est nascatur: ita ut qui iura quaedam habeat, in eo pariter officium insit sua iura, tamquam suae dignitatis significationes, reposcendi; in reliquis vero officium insit iura f eadem agnoscendi et colendi. Atque cum civium disciplina ad iura officiaque informatur, tunc homines continuo res ad animum mentemque pertinentes deprehendunt, plane quid veritas sit, quid iustitia, quid caritas, quid libertas intellegunt, iidemque conscii fiunt se huius- Acta Ioannis Pp. XXIII 269 modi societatis esse membra. Neque id satis ; nam huius generis causis commoti homines ad verum Deum melius cognoscendum feruntur, nempe supra humanam naturam positum personaque praeditum. Quam ob rem rationes, quae iis cum Deo intercedunt, quasi fundamentum suae vitae existimant: id est vitae, quam vel intus in animo suo vivunt, vel cum reliquis hominibus consociaverunt. • II Hominum societas neque bene composita, neque bonorum fecunda esse potest, nisi ei adsint qui, auctoritate legitima decorati, instituta servent et, quantum est satis, in omnium commoda operam curamque impendant suam. Iidem vero auctoritatem omnem a Deo ducunt, uti S. Paulus hisce docet verbis: Non est enim potestas, nisi a Deo. Quam Apostoli sententiam S. Ioannes Chrysostomus explanans haec scribit: Quid dicis? Omnisne princeps a Deo ordinatus est? Non hoc dico, inquit: neque enim de singulis principibus mihi nunc sermo est, sed de re ipsa. Nam quod principatus sint, et quod alii imperent, alii subiecti sint, neque omnia casu ac temere ferantur, divinae esse sapientiae dico.™ Enimvero, quoniam Deus homines sua natura sociabiles creavit, quoniamque nulla societas potest consistere, nisi si aliquis omnibus praesit, efficaci similique movens singulos ad commune propositum impulsione, efficitur, civili hominum communitati necessariam esse auctoritatem, qua regatur: quae, non secus ac societas, a natura proptereaque a Deo ipso oriatur auctore.™ 28 Haud tamen auctoritas a cuiuslibet imperio vacua putanda est; immo cum eadem ex facultate imperandi ad rectam rationem proficiscatur, illud sane cogitur, ut vim obligandi ex ordi- Rom. 13, 1-6. 29 In Epist, ad Rom. c. 13, vv. 1-2, liomil. X X I I I : PG. 60, 615. LEONIS X I I I Epist. Encycl. Immortale Dei. Acta Leonis XIII, V, 1S85, p. 120. 28 3 0 Acta 270 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ne morum ipsa repetat, qui vicissim Deum tamquam principium et finem habet. Qua de causa Decessor Noster fel. rec. Pius XII haec monet : A bsolutus animantium ordo, et finis ipse hominis (hominem dicimus liberum, officiis ob strictum, iuribus inviolabilibus instructum, societatisque humanae originem et finem) civitatem quoque, quasi quandam communitatem necessariam, auctoritateque ornatam attingunt, qua sublata, neque esse neque vivere ipsa posset. ... Qui rerum omnium ordo, quoniam iuxta rectam rationem et maxime iuxta christianam fidem initium non potest quin ducat a Deo, omnium nostrum Creatore, eodemque persona praedito, idcirco magistratus ex eo dignitatem accipiunt, quod Dei ipsius auctoritatem quodammodo participant. 31 Quocirca quae imperandi facultas sive in minis me tuque poenarum, sive in praemiorum pollicitationibus posita unice vel praecipue est, nullo pacto ad commune omnium bonum quaerendum efficienter incitat; quod si forte fiat, id profecto cum hominum dignitate, qui libertatis rationisque sunt compotes et participes, haudquaquam sit consentaneum. Auctoritas enim cum maxime vi contineatur incorporali, propterea reipublicae curatores sese ad cuiusvis civis agendi conscientiam referre debent, hoc est ad officium, quo quisque obstringitur, in communes omnium utilitates promptam impendendi operam. Sed quoniam omnes homines in naturali dignitate sunt inter se pares, tum nemo valet alium ad aliquid intimis animi sensibus efficiendum cogere: quod quidem unus Deus potest, utpote qui unus arcana pectoris consilia scrutetur ac iudicet. Qui igitur personam civitatis gerunt, tunc tantum homines ex animi conscientia obligare possunt, si eorum auctoritas cum ,Dei auctoritate coniungitur eiusque est particeps. 32 3 1 Cf. Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D . N. I . C. auno 1944, A.A.S. X X X V I I . 1945, p. 15. 3 2 v 274. Cf. LEONIS X I I I Epist. Encycl. Diuturnum illud, Acta Leonis XIII, I I , 18S0-1SS1, •• ' ' "'• • • Acta Ioannis Pp. XXIII 271 Quo principio posito, civium quoque dignitati consulitur : siquidem qui magistratibus parent, neutiquam iis uti hominibus parent, sed re ipsa Deum, providum omnium rerum Creatorem, colunt, qui mutuas hominum rationes, iuxta ordinem a semetipso statutum, administrari iussit; neque vero, quod debitam Deo reverentiam adhibemus, eapropter animos. comprimimus nostros, sed magis erigimus et nobilitamus; quoniam servire Deo regnare est. 33 Quandoquidem imperii facultas ex ordine rerum incorporalium exigitur atque a Deo manat, si forte rei publicae moderatores contra eundem ordinem atque adeo contra Dei voluntatem vel leges ferunt, vel aliquid praecipiunt, tunc neque latae leges, neque datae facultates civium animos obstringere possunt; cum oboedire oporteat Deo magis quam hominibus; immo vero tunc auctoritas ipsa plane corruit, et foeda sequitur iniuria; docente S. Thoma Aquinate : Ad secundum dicendum, quod lex humana in tantum habet rationem legis, in quantum est secundum rationem rectam; et secundum hoc manifestum est quod a lege aeterna derivatur. In quantum vero a ratione recedit, sic dicitur lex iniqua, et sic non habet rationem legis, sed magis violentiae cuiusdam. 34 35 Atqui ex eo quod auctoritas a Deo nascitur, inde haudquaquam concluditur, nullam in hominibus inesse facultatem eos eligendi qui civitati praesint, et rerum publicarum formam statuendi, et describendi auctoritatis exercendae rationes et terminos. Ex quo est ut, quam doctrinam exposuimus, ea cum quolibet veri nominis populari civitatis regimine congruere possit. 36 3 3 Cf. Ibid., p. 278; et eiusdem LEONIS X I I I Epist. Encycl. Immortale Dei, Acta Leonis XIII, V, 1885, p. 130. -i Act. 5, 29. Summa Theol., I -!!™, q. 93, a. 3 ad 2 » ; cf. P I I X I I Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D . N. I . C. anno 1944, A.A.S. X X X V I I , 1945, pp. 5-23. Cf. LEONIS X I I I Epist. Encycl. Diuturnum illud, Acta Leonis XIII, I I , 1880-1881, pp. 271-272; et P I I X I I Nuntius radiophonicus, datus prid. Nätiv. D . N . I . C , anno 1944 A.A.S. X X X V I I , 1945, pp. 5-23. 3 3 5 3 6 3 U Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 272 Propterea autem quod singuli homines interiectique coetus suam quisque operam ad omnium commoda conferre tenentur, exinde praecipue id consequitur, ut ipsi et suas utilitates ad aliorum necessitates accommodent, et sua bona ministeriaque eo vertant, quo civitatis rectores praescripserunt, normis iustitiae, praecipiendique modis et terminis servatis: Qui potestatem videlicet in civitate gerunt, iis actis praecipiant oportet, quae non tantum rite ipsa sint perfecta, sed etiam vel ad civitatis bonum prorsus spectent, vel eodem adducere possint. Verumtamen cum in communi omnium bono ratio tota sit posita civitatis rectorum, inde plane cogitur, ut hi bonum idem ita quaerant, ut simul eius naturam observent, simul sua praecepta cum praesenti rerum statu componant. 37 Sine dubio in bono communi insita ducenda sunt, quae sunt propria cuiusvis gentis singulatim ; 38 sed haec bonum com- mune omni ex parte minime definiunt. Nam commune bonum, propterea quod cum humana natura penitus cohaeret, idcirco totum et in integro nequit consistere nisi, spectatis boni communis intima natura et electione, semper humanae personae ratio habeatur. 39 Quin et illud accedit, quod hoc bonum, ex sua ipsius natura, omnia membra civitatis participent necesse est, quamquam diversa ratione, pro cuiusque nimirum civis muneribus, meritis et condicionibus. Quam ob causam cunctis rei publicae principibus eo est contendendum, ut nullo quidem cive nullove civium ordine praeposito, huius generis bonum ad omnium utilitatem provehant; quemadmodum confirmat Decessor Noster / 37 Cf. P I I X I I Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D. N. I. C. anno 1942, A-A.S. X X X V , 1943, p. 13; et LEONIS X I I I Epist. Encycl. Immortale Dei, Acta Leonis XIII, V, 1885, p. 120. Cf. P I I X I I Litt. Encycl. Summi Pontificatus, A.A.S, X X X I , 1939, pp. 412-453. Cf. P I I X I Litt. Encycl. Mit brennender Sorge, A.A.S. X X I X , 1937, p. 159; et Litt. Encycl. Divini Redemptoris, A.A.S. X X I X , 1937, pp. 65-106. 3 8 3 9 Acta Ioannis Pp. XXIII 273 imm. mem: Leo XIII hisce verbis: Neque ullo pacto committendum, unius ut vel paucorum commodo serviat civilis aucto40 ritas, cum ad commune omnium bonum constituta sit. At vero iustitiae aequitatisque rationes illud aliquando poscere possunt, ut qui res publicas gerunt plus studii civibus humilioribus navent, quippe qui ad sua vindicanda iura et ad legitima commoda sua asserenda minus ipsi valeant. 41 Sed hoc loco filios Nostros admonendus esse opinamur, bonum commune ad integrum hominem attinere, hoc est ad eius tam corporis quam animi necessitates. Ex quo consequens est, ut rei publicae rectores ad bonum illud idoneis viis gradibusque assequendum spectent: ita scilicet ut, recto rerum ordine servato, cum bonis corporis bona pariter animi civibus suppeditent. 42 Quae sane principia definite concludere haec sententia videtur Nostrarum Litterarum Encyclicarum, Mater et Magistra, qua in medio posuimus, commune omnium bonum summam complecti earum vitae socialis condicionum, suam ipsorum perfectionem possent plenius quibus atque homines expeditius 40 consequi. Itaque homines, utpote qui ex corpore et animo immortali constent, intra mortalem hanc vitam neque suas explere necessitates, neque perfectam adipisci felicitatem possunt. Quocirca commune bonum eiusmodi viis atque rationibus parandum est, quibus non modo aeternae hominum saluti non officiatur, sed eidem etiam serviatur. 44 Verum cum nostra hac aetate commune bonum maxime in humanae personae servatis iuribus et officiis consistere putetur, 40 Epist. Encycl. Immortale Dei, Acta Leonis XIII, V, 1885, p. 121. Cf. LEONIS XIII Litt. Encycl. Rerum /Novarum, Acta Leonis XIII, XI, 1891, pp. 133-134. Cf. Pu XII Litt. Encycl. Summi Pontificatus, A.A.S. XXXI, 1939, p., 433. Cf. A.A.S. L U I , 1961, p. 417. Cf. P I I XI Litt. Encycl. Quadragesimo Anno, A.A.S. XXIII, 1931, p. 215. 4 1 42 43 44 18 - ACTA, vol. V , n. o.. — 20-4-1963. Acta 274 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tum praecipue in eo sint oportet curatorum rei publicae partes, ut hinc iura agnoscantur, colantur, inter se componantur, defendantur, provehantur, illinc suis quisque officiis facilius fungi possit. Etenim inviolabilia iura tueri, hominum propria, atque curare, ut facilius quisque suis muneribus de fungatur, hoc cuiusvis publicae potestatis officium est 45 praecipuum. Quam ob causam, si qui magistratus iura hominis vel non agnoscant vel violent, non tantum ab officio ipsi suo discedant, sed etiam quae ab ipsis sint imperata, omni obligandi vi careant. 46 Praeterea ii qui reipublicae gubernacula tractant in praecipuo officio sunt apte convenienterque iura, quibus homines alii cum aliis societate coniunguntur, ita componere et moderari, ne primum cives iura sua persequentes, alteros in suis iuribus interpellent; ne deinde alius sua servans iura, alios officia sua obeuntes retardet; ut postremo omnium iura cum efficaciter sarta tecta conserventur, tum in integrum, si quae violata sint, restituantur. 47 Accedit etiam quod ii, qui civitatis sunt capita, in eo collocare operam re ipsa debent, ut is rerum status exsistat, in quo singuli cives et possint et facile possint sive sua iura tueri, sive sua officia praestare ; c u m illud nos usus docuerit, nisi circa rem oeconomicam, circa rem publicam, circa doctrinarum cultum magistratus convenienter egerint, maxime nostris hisce temporibus inaequalitates latius latiusque inter cives permanare, fierique idcirco, ut hominis iura et officia qualibet effectione careant. 4 5 Cf. P I I XII Nuntius radiophonicus, datus in festo Pentecostes, die 1 mensis Iunii a/no 1941, A.A.S. XXXIII, 1941, p. 200. 6 Cf. P I I XI Litt. Encycl. Mit brennender Sorge, A.A.S. XXIX, 1937, p. 159; et Litt. Encycl. Divini Redemptoris, A.A.S. XXIX, 1937, p. 79; et P I I XII Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D . N . I . C , anno 1942, A.A.S. XXXV, 1943, pp. 9-24. Cf. P I I XI Litt. Encycl. Divini Redemptoris, A.A.S. XXIX, 1937, p. 81; et P I I XII Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D. N. I. G. anno 1942, A.A.S. XXXV, 1943, pp. 9-24. 4 47 Acta Ioannis Pp. XXIII 275 Quapropter qui publicam rem administrant, studium curamque in eo defigant necesse est, ut cives sicut in re oeconomica ita in re sociali progrediantur, atque pro explicato rerum gignendarum apparatu, praecipua etiam ministeria explicentur; cuius sunt generis: viarum munitiones, res vectoriae, mutui commercii rationes, aqua ad bibendum apta, domicilia, cauta ad valetudinem adiumenta, expedita subsidia ad religiosae professionem fidei, denique auxilia ad animi relaxationem. In eo etiam civitatis proceres enitantur opus est, ut de pecuniae subsidio civibus caveant, ne ipsis, si quando aut calamitas inciderit, aut recepti familiaris officii ratio gravior intervenerit, necessaria ad dignum vitae cultum desint. Neque minus iis, qui reipublicae imperium obtinent, contendendum et efficiendum est, ut operariis ad laborem idoneis facultas praebeatur opera suscipiendi cum suis viribus consentanea; ut cuique merces ex iustitiae aequitatisque legibus persolvatur; ut in societatibus ad bona gignenda fundatis liceat opificibus se impensi operis sentire auctores ; ut commode possint interiecta corpora condi, quibus civium convictus et fructuosior fiat et expeditior; ut denique omnes, modis quidem et gradibus opportunis, doctrinarum bona participare queant. At enim communis omnium utilitas hoc etiam profecto flagitat, ut rei publicae rectores in civium iuribus tum componendis et tutandis, tum provehendis summae serviant aequilibrio tati ; ne videlicet quorundam hominum vel societatum antepositis iuribus, praecipua iisdem commoda in re publica oriantur; neve dum ad iura civium servanda spectant, quominus his ipsi plane fungantur, impedimento absurde sint. Nam semper illud maneat, publicarum auctoritatum providentiam de re oeconomica, etiamsi late pateat atque intimas communitatis partes attingat, eiusmodi tamen esse oportere, ut privatorum libertatem in agendo, non solum non coerceat, sed etiam augeat, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 276 modo praecipua cuiusvis humanae personae iura sarta tecta 4 serventur. * Atque eodem pertinere debent varii generis conatus a civitatis rectoribus ideo suscepti, ut cives facilius possint tam sua vindicare iura, quam officia sua in quibuslibet vitae socialis provinciis explere. Ceteroquin nequit in universum decerni, quae aptior sit reipublicae forma, quibusve accommodatioribus modis civitatis moderatores sua sustineant munera, qua leges ferendas contingentia, qua publicam rem administrandam, qua iudicia exercenda. Re enim vera ad constituendum qua forma civitas regatur, quave ratione sua exsequatur munera, non potest quin praesens cuiusque populi status et condicio plurimum valeant : quae scilicet pro locis et temporibus mutantur. At illud hominum naturae consentaneum esse opinamur, si civium convictus ita conformetur, ut ex triplici eo magistratuum ordine constet, qui tribus praecipuis publicae auctoritatis muneribus apte respondeat; quandoquidem in eiusmodi civitate, non modo magistratuum munera, sed mutuae etiam civium et publicorum ministrorum rationes sunt ad iuris normam descripta. Quod sane civibus, hinc sua iura tuentibus inde sua colentibus officia, certum affert praesidium. At vero ut huiusmodi iuridicialis et politica civitatis compositio suas pariat utilitates, res ipsa poscit, ut magistratus operam suam ponant oblatasque difficultates explicent idoneis rationibus atque instrumentis, iisque cum suis ipsorum muneribus, cumque praesenti civitatis statu congruentibus. Idem praeterea postulat ut, rerum condicione se perpetuo vertente, reipublicae legumlatores in agendo numquam debeant neque morum normas, neque civitatis instituta, neque boni communis is IOANNIS XXIII Litt. Encycl. Mater et Magistra, A.A.S: LUI,. 1961. p. 415. Acta Ioannis Pp. XXIII 277 necessitates neglegere. Deinde sicut a reipublicae administratoribus, qui iam leges plane cognoverint resque adiunctam diligenter perpenderint, omnia ex iure componenda sunt, ita a iudicibus, humana quidem integritate sed nulla partium sollicitatione ductis, ius cuique suum est reddendum. Tum etiam rerum ordo exigit, non minus singulos cives quam interiecta corpora, si qua ipsis iura sint asserenda et officia obeunda, ex lege opportunis munimentis ditari; sive civibus sit inter se agendum, sive cum publicis ministris. 49 Neque dubium esse potest, quin iuridicialis reipublicae ordinatio, pariter cum iusti rectique normis, pariter cum progressa civitatis disciplina consentanea, summopere ad communes omnium utilitates conducat. Sed tamen hac nostra aetate vita socialis tam varia, tam multiformis, tam alacris est, ut iuridicialis dispositio, quamvis magna prudentia providentique consilio constituta, saepenumero necessitatibus impar videatur. Addendum eodem et illud quod rationes, quae primum civibus cum aliis civibus, deinde civibus et interiectis corporibus cum magistratibus, postremo magistratibus cum magistratibus eiusdem civitatis intercedunt, quandoque videmus tam ancipites tamque periculi plenas fieri, ut eas in certos concludere iuris fines nequeamus. Quibus in casibus res ipsa postulat, ut reipublicae moderatores, si velint iuridicialem civitatis disciplinam, iam pro re ipsa, iam pro causis, servare incolumem ; si velint praecipuis socialis vitae servire requisitis ; si velint ad hodiernae vitae usus et leges ipsas accommodare et novas expedire quaestiones, tum vero iidem recte sentiant, cuius generis sint sua munera quibusve terminis circumscribantur; atque tanta animi aequitate et integritate, 49 tantoque ingenii Cf. Pu XII Nuntius radiophonicus', ' datus • prid. "Nativ; D.N.I.C, anno 1942. A.A.S. XXXV, 1943, p. 21. Acta 278 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale acumine voluntatisqué constantia polleant, ut praeterquam quae facto opus sint sine cunctatione videant, ea etiam tempestive et valenter efficiant. 50 Quod autem hominibus ad reipublicae administrationem se conferre licet, id est certe suae dignitatis proprium, etiamsi administrationem ipsam modis tantum participare possunt cum civitatis statu convenientibus, cuius sunt membra. De cetero ex eo quod hominibus fas est ad reipublicae administrationem accedere, novae propterea iisdem ampliss i m i q u e praebentur utilitatis facultates. Quoniamque in hac rerum condicione ii qui civitati praesunt frequentius in civium congressum et colloquium veniunt, ideo aptius quae ad commune bonum valeant ipsi cognoscere queunt; atque etiam, cum alii publici ministri in aliorum locum certis temporibus subeant, eorum idcirco auctoritas tantum abest ut senescat, ut potius pro humanae societatis progressionibus quodammodo revirescat. 51 Quibus ex propositis rebus plane nascitur, nostra hac aetate in iuridiciali civitatum compositione postulari primum, ut iurium praecipuorum, quae hominum sint propria, summa quaedam, sententiis nimirum concisis et perspicuis conclusa, exaretur, inque universa reipublicae disciplina intexatur. Postulatur deinde, ut, verbis adhibitis ad iuris doctrinam accommodatis, uniuscuiusque civitatis publica constitutio adornetur; qua scilicet definiatur quibus modis reipublicae rectores designentur, quo vinculo hi coniungi alii cum aliis debeant, quaenam eorum sint singulae diciones, denique qua via rationeque ad agendum ipsi obstringantur. Postulatur denique, ut in specie iuris et officii rationes descri- 5 0 5 1 Cf. P I I XII Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D . N. I. C. anno 1944, A.A.S. XXXVII, 1945, pp. 15-16. Cf. Pu XII Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ, D . N . I . C , anno 1942, A.A.S. XXXV, 1943, p. 12. Acta Ioannis Pp. XXIII 279 bantur, quibus cives cum reipublicae moderatoribus contineantur ; utque distincte decernatur praecipuum eorumdem esse munus, civium iura et munera agnoscere, colere, invicem componere, tueri, ad processus provehere. Probari tamen eorum placitum nequit, qui profitentur, sive e singulorum hominum, sive e quarundam societatum voluntate, tamquam a primo et unico fonte, cum civium iura et Officia oriri, tum publicae constitutionis obligandi vim manare, tum postremo civitatis principum imperandi potestatem pro52 ficisci. At hae, de quibus diximus, animorum appetitiones illud etiam manifesto testantur, nostro hoc tempore homines magis magisque fieri suae dignitatis conscios, atque adeo incitari cum ad reipublicae administrationem participandam, tum ad poscendum, ut propria, inviolabiliaque iura in publica civitatis disciplina serventur. Neque haec satis; nam homines nunc illud insuper poscunt, ut nempe civitatis auctoritates et ad normam publicae constitutionis creentur, et sua munera intra eiusdem terminos obeant. III Quod de civitatibus Decessores Nostri saepe docuerunt, idem placet nunc auctoritate Nostra confirmare : mutua scilicet inter nationes iura et officia intercedere ; ac propterea earum necessitudines ad normam veritatis, iustitiae, alacris animorum coniunctionis, libertatisque componendas esse. Quae enim naturae lex singulorum civium vivendi disciplinam regit, eadem mutuas etiam rerum publicarum rationes moderetur oportet. Quae sententia cuique facile patet, si consideret, moderatores civitatum nullo modo posse naturali sua excidere digni- 5 2 Cf. LEONIS X I I I Epist. Apost. Annum ingressi, Acta Leonis XIII, X X I I , 1902-1903, pp. 52-80. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 280 tate, dum suae communitatis partes agunt eiusque bono prospiciunt; atque adeo nullo pacto iisdem licere naturae legem, qua obstringuntur, deserere, quae est ipsa regula morum. Ceterum animo ne fingi quidem potest, homines, idcirco quod publicae rei regimini praeponuntur, necessitate Cogi suam exuere humanitatem. Contra iidem ob eam causam amplissimae huiusmodi dignitatis gradum obtinuerunt, quod, spectatis egregiis animi dotibus atque ornamentis, partes reipublicae praestantissimam habiti sunt. Quin etiam ex ipso morali ordine consequitur, ut civili hominum communitati necessaria sit auctoritas, qua regatur; utque auctoritas in ipsum ordinem torqueri non possit, quin ilico corruat, fundamento suo destituta. Scilicet, quae est Dei ipsius admonitio : A udite ergo, reges, et intelligite ; discite, iudices finium terrae. Praebete aures, vos qui continetis multitudines, et placetis vobis in turbis nationum. Quoniam data est a Domino potestas vobis, et virtus ab Altissimo, qui interrogaba opera vestra, et cogitationes scrutabitur. 53 Ad extremum tenendum est, etiam quod attinet ad mutuas ordinandas civitatum rationes, auctoritatem ita esse gerendam, ut commune omnium bonum promoveat, utpote quae ad id in primis sit constituta. In maximis autem communis boni praeceptis illud ponendum est, ut moralis ordo agnoscatur eiusque iussa inviolate serventur. Bene constitutus civitatum ordo in honestatis norma tamquam in rupe immota atque immutabili inniti debet, quam mundi Auctor in ipsa rerum natura manifestam voluit, in animisque hominum notis indelebilibus insculpsit. ... Eadem, clarissimi luminis instar, praeceptorum suorum luce rectum iter necessario ostendit cum singulis hominibus, tum nationibus; qui quidem ex eius monitoriis, salutaribus providisque signis normas semper ductumque sumere debent, ne quidquid laboris 5 3 Sap. 6, 2-4. Acta Ioannis Pp. XXIII 281 atque industriae ad novum rerum ordinem instaurandum ab ipsis susceptum sit, saevis veluti procellis tradatur ac naufragio intereat. 5i Atque principio statuendum est, mutua civitatum vincula veritate gubernari oportere. Veritas autem postulat, ut hac in re nulla prorsus ratio habeatur stirpium discriminis; ac propterea sanctum firmumque censeatur, civitates omnes naturae dignitate inter se pares esse. Ad unamquamque earum igitur iure pertinet ut sit, ut proficiat, ut adiumenta ad id necessaria possideat, ut denique in hoc obtinendo adipiscendoque primum in se periculum recipiat; itemque legitimo iure postulare potest, ut bona fruatur opinione, utque sibi debiti honores tribuantur. Hoc nos docuit usus, homines saepissime inter se discrepare, et quidem valde, scientia, virtute, ingenii vi, bonorumque externorum copia. Exinde tamen numquam iusta Causa nascitur, cur ii, qui ceteris praestent, alios sibi obnoxios quoquo modo faciant; quin potius iidem graviore obligantur officio, ad singulos universos pertinente, alios iuvandi ad perfectionem mutua opera adipiscendam. Similiter contingere potest, ut inter nationes aliae aliis praestent scientiarum incrementis, humanitatis cultu ac rationum oeconomicarum progressu. At tantum abest ut ob hanc excellentiam iis liceat iniuste dominari in alias, ut eaedem maiorem conferre operam debeant ad communem populorum profectum. Ac re vera nequeunt homines natura aliis superiores esse, cum omnes pari excellant naturali dignitate. Ex quo consequitur, civiles quoque communitates nihil inter se differre, si ipsarum dignitas a natura orta spectetur ; singulae enim respublicae cuiusdam corporis similitudinem gerunt, cuius mem- 51 Cf. P I I X I I Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D . N . I . C , anno 1941, A.A.S. X X X I V , 1942, p. 16. Acta 282 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bra sunt homines. Ceterum, ut usu cognitum habemus, iis omnibus rebus, quae ad sui nominis dignitatem quoquo modo attinent, populi tangi solent, nec immerito sane, quam maxime. Tum veritas iubet, in plurimis illis inceptis, quae post recentiora technicorum inventa in usum inducta sunt, et quorum ope populorum mutua cognitio fovetur ac propagatur, serenas aequitatis normas omnino servari. Quod minime prohibet, quominus populi suas ipsi virtutes in praecipua luce collocent. Sed reiciendae sunt prorsus eae pervulgandi nuntios rationes, quibus alicuius populi fama laedatur, veritatis et iustitiae praeceptis violatis. 55 Iam porro mutuae civitatum necessitudines ad normam iustitiae componendae sunt; quod requirit, ut simul iura mutua agnoscantur, simul mutua officia persolvantur. Quoniam vero civitates ius habent et vivendi, et progrediendo et adiumentorum copiam adipiscendi suo profectui necessariam, et primarias partes in hac re gerendi, et bonam famam suam honoresque sibi debitos tuendi, ex eo efficitur, ut civitates pariter obstringantur officio efficaciter tuendi singula huiusmodi iura, et eos actus praetermittendi, qui eadem lae dere possint. Sicut enim in suis privatis negotiis homines nequeunt sua persequi commoda, cum iniusto aliorum detrimento, eodem modo civitates non possunt, citra scelus, illud rerum suarum incrementum appetere, quo aliae nationes iniuriam accipiant vel inique opprimantur. In quam rem apte cadere videtur haec S. Augustini sententia: Remota iustitia, quid sunt regna nisi magna latrocinia? * 5 Scilicet contingere potest,, ac revera contingit, ut commoda utilitatesque, quae civitates sibi quaerere contendant, inter se V 5 5 Cf. P I I X I I Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D . N . I . C , anno 1940, X X X I I I , 1941, pp. 5-14. se De civitate Dei, lib. I V , c. 4; PL. 41, 115; cf. Pu X I I Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D . N . I . C , anno 1939, A.A.S. X X X I I , 1940, pp. 5-13. A.A.S. Acta Ioannis Pp. XXIII 283 pugnent; discidia tamen inde orta non armorum vi, nec fraude vel dolo sunt dirimenda, sed, ut homines addecet, mutua rationum animorumque aestimatione, rebus mature atque ex veritate perpensis, et contrariis sententiis ad aequitatem compositis. Quam ad rem peculiari modo pertinet ille publicarum rerum cursus, qui inde a saeculo xix ubique terrarum increbruit passim atque invaluit, quo fit ut homines eiusdem stirpis sui iuris esse velint atque in unam nationem coire. Quod cum pluribus de causis non semper effici possit, illud exinde oritur, ut gentes pauciores numero intra fines nationis alius stirpis saepe contineantur, atque ex hoc quaestiones magnae gravitatis exsistant. Hac in re aperte profitendum est, quidquid contra has gentes agatur ad coërcendum stirpis vigorem atque incrementum, iustitiae officiis graviter adversari ; idque multo magis, si prava huiusmodi molimina ad ipsam gentis internecionem spectent. Immo vero iustitiae praeceptis apprime respondet, a reipublicae moderatoribus efficacem dari operam provehendis humanis condicionibus civium stirpis numero inferioris, nominatim quod attinet ad eorum linguam, ingenii cultum, avitas consuetudines, opera et incepta in re oeconomica. 57 Nihilo minus animadvertendum est, hos cives numero pauciores, sive ob rerum statum, quem aegre ferre cogantur, sive ob praeteritorum temporum eventus, haud raro proclives esse ad ea, quae suae gentis sunt propria, plus aequo efferenda; adeo quidem, ut vel ipsa bona posthabeant, quae omnium hominum sunt propria, quasi humanae familiae bonum bono suae ipsorum gentis servire oporteat. Eationi vero consentaneum est, ut iidem cives commoda quoque agnoscant, sibi ex peculiaribus hisce rerum adiunctis orta: ad ingenii sui nempe atque animi perfectionem non parum conferre cotidianam cum civibus alio civili cultu imbutis consuetudinem ; cum ex hac 57 Cf. Pu XII Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D. N. I. C. anno 1941, A.A.S. XXXIV, 1942, pp. 10-21 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 284 paulatim ipsi virtutes, quae ad aliam gentem pertineant, in sucum et sanguinem suum con vertere possint. Hoc tamen tantum eveniet, si cives numero pauciores, cum circumiectis populis societate quadam inita, horum usus et instituta participare studeant; non autem, si iidem contentiones serant, quae iacturas pariant innumeras, ac civilem nationum progressionem cohibeant. Quoniam mutuae, civitatum necessitudines ad normam veritatis atque iustitiae componi oportet, tum ex actuosa virium animorumque coniunctione eae incrementum capere debent. Id autem effici potest hinc atque illinc sociata multiformiter opera; quod nostra aetate non sine salutaribus fructibus evenit, quod attinet ad rationes oeconomicas, ad rem socialem et politicam, ad ingenii cultum, ad civium valetudinem et ad gymnicos ludos. Qua de re ante oculos habeamus necesse est, publicam potestatem suapte natura non ad id constitutam esse, ut homines intra fines dumtaxat suae cuiusque nationis coerceat, sed ut tueatur in primis commune civitatis bonum, quod quidem a bono totius humanae familiae secerni certo nequit. Ita fit ut civiles communitates, in suis consectandis utilitatibus, non solum aliis nocere non debeant, verum etiam inter se consilia viresque coniungere, ubi singularum civitatum nisus ad optatos exitus pervenire non valeant; qua in re maximopere cavendum est, ne quod quibusdam civitatibus prosit, aliis potius incommodum, quam utilitatem afferat. Tum etiam commune universale bonum requirit, ut in unaquaque natione inter cives et interiectas societates commercium omne genus foveatur. Cum enim in multis terrarum orbis partibus exstent hominum coniunctiones stirpe plus minusve inter se dissimiles, prospiciendum est, ne alius stirpis homines impediantur, quominus cum alius stirpis hominibus commercium habeant; quod aperte a nostrae aetatis rationibus dissidet, qua intervalla prope submota sunt, quibus a populis populi Acta Ioannis Pp. XXIII 285 seiunguntur. Neque praetereundum est homines cuiusvis stirpis, praeter proprias peculiaresque dotes, quibus a reliquis distinguuntur hominibus, alias habere cum iisdem communes, easque magni momenti, quibus possunt magis magisque progredi et sese perficere, praesertim in iis, quae ad bona animi pertinent. Iis igitur ius et officium est vitam degere cum ceteris societate coniunctis. Res est omnibus plane perspecta, alicubi terrarum distantiam esse inter agrorum exercendorum spatia et incolarum numerum; alicubi inter soli divitias et prompta agrorum vertendorum instrumenta; atque adeo necessitatem a populis sociam operam postulare, quam sequatur facilior sive bonorum, sive fortunarum, sive hominum ipsorum commeatus. 58 In huiusmodi causis peropportune fieri censemus, ut, quoad possit, res operam, non autem opera rem quaerat. Tunc enim plurimis civibus facultas praebetur rei familiaris amplificandae, quin, patrio relicto loco, magna cum animi aegritudine et aliam petere sedem, et novum amplecti rerum statum, et cum aliis civibus novas inire rationum consuetudines cogantur. Utpote qui paternae caritatis sensibus Deo movente universos dirigamus homines, acerbo cum animi maerore eorum casus reputamus, qui politicarum rerum causa depulsi patria sunt; horum enim profugorum multitudinem, nostra aetate sane innumeram, plurimi incredibilesque dolores semper comitantur. Id profecto ostendit, quarundam nationum principes plus nimio circumscribere iustae libertatis fines, intra quos singulis civibus liceat vitam agere homine dignam ; immo in huius exempli civitatibus quandoque vel ipsum libertatis ius aut in dubium vocatur, aut etiam plane tollitur. Quod cum accidit, rectus civilis societatis ordo penitus .-.revertitur;- nam potestas publica suapte natura ad tutandum communitatis bonum Speers cf. IOANNIS XXIII Litt. Encycl. Mater et Magistra, A.A.S. LUI, 1961, p. 439. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 286 tat, cuius princeps officium est agnoscere honestos libertatis fines eiusque iura sarta tecta servare. Propter hanc causam abs re non erit hoc loco homines ad illud revocare, huiusmodi prófugos personae dignitate ornatos esse, iisque personae iura esse agnoscenda. Quae iura profugi amittere non potuerunt, propterea quod nationis suae civitate sint destituti. Iamvero inter humanae personae iura illud etiam recensendum est, licere cuique se in eam nationem conferre, ubi aptius se posse speret sibi atque suis necessariis prospicere. Quare rei publicae moderatorum officium est alienos venientes excipere, et, quantum suae communitatis sinit non fucatum bonum, eorum proposito favere, qui forte novae societati sese velint aggregare. Quas ob causas, publice probamus laudamusque, hac data opportunitate, ea omnia incepta, quae fraternae coniunctionis vel christianae caritatis principiis conformata, eo pertinent, ut aerumnae eorum releventur, qui a suis locis ad alia semigrare adigantur. Ac facere non possumus, quin omnibus cordatis hominibus ad lau dandum proponamus illa ex variis nationibus instituta Consilia, quae in hac gravissimi ponderis re omnes curas collocant. In contrariam vero partem non sine magno doloris sensu videmus, in quibus civitatibus res oeconomicae magis profecerint, inibi immania parata esse bellica arma atque adhuc parari, in id maximis sive animi sive corporis bonis collatis. Quo fit, ut, dum harum nationum civibus haud levia onera tolerare est opus, aliae civitates subsidiis indigeant, quibus in re oeconomica et sociali progrediantur. Cuius quidem militaris apparatus probabilis causa ex eo peti solet, quod pax — ita aiunt — in hisce rerum adiunctis tuta esse non potest, nisi pari armorum apparatu innitatur. Quare si militaris res alicubi incrementum capit, fit continuo ut aliis Acta Ioannis Pp. XXIH 287 etiam locis studia augendorum annorum certatim ingravescant. Ac si qua natio in atomicis belli instrumentis parata est, hoc aliis nationibus causam praebet, cur id genus arma, pari delendi vi praedita, sibi parare contendant. Inde consequitur, ut populi perpetuo in metu sint, quasi in eos procella impendeat, quae quovis temporis momento horrifico impetu commoveri possit. Nec immerito, cum revera arma non desint. Quodsi vix credibile est, homines esse, qui neces immanesque ruinas e bello orituras in se recipere audeant, infitiandum tamen non est, necopinato incertoque facto posse belli incendium exciri. Ac praeterea, quamvis immanis militaris apparatus potentia hodie homines a bello suscipiendo deterreat, nihilominus tamen est cur timeatur, ne ipsa atomicorum instrumentorum experimenta belli causa suscepta, nisi cessent, varia vitae genera in terris grave in discrimen possint adducere. Quare iustitia, recta ratio, humanaeque dignitatis sensus instanter requirunt, ut desinant aemula rei militaris augendae studia; ut bellica instrumenta, quae variis civitatibus praesto sunt, hinc inde, per idemque tempus minuantur; ut atomica arma interdicantur; ut tandem ad congruentem ab armis discessum omnes ex condicto deveniant, mutua efficacique cautione adhibita. Omnibus viribus prohibendum est — admonebat Decessor Noster fel. rec. Pius XII — quominus generale omnium gentium bellum, quod tot pariat iacturas in re oeconomica et sociali, totque flagitia ac morum perturbationes habeat coniuncta, tertium saeviat in humanam familiam. 59 Omnibus tamen persuasum esse debet, non posse neque rei militaris augendae intermitti studia, neque arma imminui, neque — quod caput est — usquequaque armamenta de medio tolli, nisi huiusmodi ab armis discessus plenus expletusque sit atque ipsos attingat animos; nisi scilicet omnes concordem 59 Cf. Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D. N. I. C. anno 1941, A.A.S. X X X I V , 1942, p. 1 7 ; et BENEDICTI X V Adhortatio ad moderatores populorum belligerantium, data die 1 mensis Augusti anno 1917, A.A.S. I X , 1917, p. 418. 288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sinceramque dent operam, ut ex animis metus atque anxia belli exspectatio pellantur. Id autem poscit, ut pro suprema lege, qua hodie pax continetur, alia prorsus subiciatur, qua statuatur, non in pari rei militaris apparatu, sed in mutua tantummodo fide, veri nominis pacem inter populos firmam posse consistere. Quod Nos fieri posse confidimus, cum de causa agatur, non tantum rectae rationis normis imperata, sed etiam summopere optabili et bonorum uberrima. Agitur in primis de causa, ratione imperata. Ac revera, quemadmodum inter omnes constat, aut saltem constare debet, mutuae civitatum necessitudines, haud secus ac singulorum hominum rationes, non armorum vi, sed ad rectae rationis normam, hoc est ad normam veritatis, iustitiae, actuosaeque animorum coniunctionis, sunt componendae. Deinde huiusmodi causam vehementer dicimus expetendam. Quis enim flagrantissimis non exoptet votis, ut belli discrimina arceantur, pax vero incolumis servetur, firmioribusque in dies muniatur praesidiis? Postremo haec causa est bonorum uberrima, cum eius commoditates in omnes prorsus reddant: scilicet in singulos homines, in domesticos convictus, in populos, in universam demum humanae gentis familiam. Qua de re haec Decessoris Nostri Pii XII monitoria v o x sonat adhuc ac vibrat in auribus nostris : Pace nihil perire ; bellum omnia perdere posse. 60 Quae cum ita sint, Nos qui vices in terris gerimus Servatoris mundi pacisque auctoris, Christi Iesu, incensissima totius humanae familiae optata interpretati paternaque erga universos homines caritate permoti, officii Nostri partes esse existimamus, homines rogare et obsecrare, eos in primis qui publicam remSnoderantur, ut nullis curis nullisque laboribus pareant, donec humanarum rerum cursus cum hominis ratione dignitateque congruat. 60 Cf. Nuntius radiophonicus, datus die XXIV mensis Augusti anno 1939, .A.A.S. XXXI, 1939, p. 334. " Acta Ioannis Pp. XXIII 289 In virorum consiliis, qui prudentia auctoritateque praestant, penitus investigetur, qua potissimum ratione in universo terrarum orbe mutuae civitatum necessitudines ad humaniorem aequilibritatem conformentur; aequilibritatem dicimus, quae in mutua fide, in pactionum sinceritate, in condicionibus inviolate servatis posita sit. Haec autem quaestio ita omni ex parte perpendatur, ut caput emergat, unde amica, firma ac perutilia foedera initium capiant. Ad Nos quod attinet, supplices Deo preces admovere non intermittemus, ut superna ope sua hos labores prosperet atque fecundet. Quin et illud accedit quod mutuae rerum publicarum rationes ad libertatis normam sunt ordinandae. Cuius sententiae vis haec est, ut nulli nationi quidquam facere liceat, quo alias iniuste opprimât, aut earum negotiis se immerito interponat. Omnes contra aliis opitulentur necesse est, ut hae magis magisque sibi sint officiorum suorum consciae, ut nova et utilia conentur, ut in quolibet alacritatis genere per se ipsae proficiant. Quandoquidem omnes homines communi consortio et originis, et christianae Redemptionis, et superni finis inter se copulantur et ad unam coniungendam christianam familiam vocantur, idcirco in Encyclicis Litteris Mater et Magistra, civitates opulentiores hortati sumus ad opem multimodis ferendam civitatibus, quarum oeconomicae progressiones essent in cursu. 61 Atque nunc, non sine magno animi Nostri solacio fatemur, huiusmodi monita late excepta esse ; ac fore confidimus, ut eadem in posterum adhuc latius excipiantur; ut scilicet civitates egentiores quam primum ita in re oeconomica progrediantur, ut cives vitam ducere valeant humanae dignitati magis parem. At in promptu illud est iterum iterumque ponendum, ita posi A.A.S. LUI, 1961, pp. 44C-441. 19 - ACTA, vol. V, n. 5., — 20-4-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 290 pulis subveniatur opus esse, ut hi incolumem libertatem suam servare queant, atque, in hoc rei oeconomicae et socialis progressu, sive praecipuas partes sibi esse tribuendas sentiant, sive in se huius efficiendae rei onus potissimum recidere. Qua de re Decessor Noster fel. rec. Pius XII sapienter haec docuit: Novus rerum ordo, honestatis normis innixus, prorsus prohibet quominus libertas, integritas atque incolumitas laedantur aliarum nationum, quaecumque sunt earum amplitudo ac tuendi se facultas. Quodsi fere necessario contingit, ut maiores civitates, utpote quae uberioribus opibus floreant ac potentia praestent, in societatibus de re oeconomica cum minoribus civitatibus coniungendis normas ipsae statuant, nihilominus tamen his minoribus civitatibus aeque ac ceteris praecidi nequit, salvo communi omnium bono, ius rem publicam libere administrandi nullique se addicendi parti in nationum contentionibus, ut praecipit ipsum ius naturale et ius gentium; itemque ad has minores civitates ius pertinet suum tuendi rei oeconomicae incrementum. Etenim, tantummodo hisce iuribus in tuto positis, fieri potest, ut hae minores nationes congruenter promovere queant commune omnium bonum ac simul suorum civium prosperitatem, sive in bonis externis, sive in rebus, quae ad aitimi cultum et profectum attinent. 62 Florentiores igitur respublicae, dum egentioribus multis modis succurrunt, summopere vereantur necesse est peculiares cuiusque gentis notas earumque civilia instituta a maioribus tradita, itemque cavere debent a quovis dominandi consilio. Quod si factum erit, non parum certe proderit ad omnium rerumpublicarum veluti communitatem iungendam, quarum singulae, sibi suorum iurium officiorumque consciae, pari ratione ad omnium populorum prosperitatem spectent. 63 62 XXXIV, Cf. Nuntius radiophonicus, datus prid. Nativ. D . N . I . C , anno 1941, A.A.S. 1942, pp. 16-17. 63 IOANNIS X X I I I Litt. Encycl. Mater et Magistra, A.A.S. LUI, 1961, p. 443.. Acta Ioannis Pp. XXIII 291 Magis magisque nostris temporibus hominum animos persuasio pervasit, controversias, quae forte inter populos oriantur, non armis, sed pactis et conventis dirimendas esse. Persuasio haec, fatemur quidem, plerumque a terrifica delendi vi, quae cum hodiernis bellicis instrumentis coniuncta est, atque a timore calamitatum et horrendarum ruinarum, quas arma id genus ederent, initium ducit. Quare aetate hac nostra, quae vi atomica gloriatur, alienum est a ratione, bellum iam aptum esse ad violata iura sarcienda. Attamen saepe pro dolor populos videmus timori, tamquam supremae legi, esse obnoxios, atque idcirco in rem militarem pecuniam impendere amplissimam. Quod se facere affirmant — nec est cur iisdem fidem non adiungamus — consilio ductos non opprimendi, sed deterrendi alios ab impetu faciendo. Nihilo secius fore sperandum est, ut populi, mutuis institutis necessitudinibus et negotiis, melius agnoscant humanae naturae vincula, quibus invicem consocientur; intellegantque pulchrius, in praecipuis communis naturae officiis hoc esse collocandum, ut singulorum hominum populorumque consuetudines amori obtempèrent, non timori; nam in primis amoris est homines adducere ad sinceram ac multiformem rerum animorumque coniunctionem, unde tot bona in ipsos manare possunt. IV Recentiora scientiarum artiumque incrementa, cum plurimum humanos mores affecerint, homines, quotquot ubique terrarum sunt, commovent, ut magis magisque mutuam coniungant operam interque seipsos consocientur. Hodie enim rerum, doctrinarum hominumque commeatus valde sunt adaucti. Quare summopere increbruerunt mutuae necessitudines civium, familiarum, interpositarumque societatum ad varias nationes pertinentium, frequentioresque ineuntur inter moderatores variarum civitatum rationes. Per idem tempus aliarum civitatum res oeconomicae magis in dies rebus oeconomicis aliarum con- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 292 tinentur ; rationes oeconomicae nationum adeo inter se gradatim cohaerescunt, ut ex singulis simul iunctis quaedam quasi ordinatio rerum oeconomicarum totius orbis exsistat; denique progressus socialis, ordo, securitas ac tranquillitas cuiusvis civitatis necessario cum ceterarum conectuntur. Hisce positis, patet, singulas civitates, separatim a reliquis, suis utilitatibus congruenter consulere, seseque, ut oportet, perficere prorsus non posse. Prosperitas enim ac processus alicuius civitatis iam omnium aliarum prosperitatem ac progressum partim consequitur, partim efficit. Humanae unitatem consortionis nulla delebit aetas, cum ex hominibus eadem constet, naturalem dignitatem aequo iure participantibus. Hac de causa flagitabit semper necessitas, ex ipsa hominis natura orta, ut convenienter bono universali studeatur, quod scilicet cunctae hominum familiae interest. Praeteritis temporibus rerum publicarum rectores visi sunt satis posse bono communi universali consulere; qui quidem ad id contendebant sive per suae nationis legatos, sive per conventus et colloquia hominum in civitate praestantissimorum, sive per pacta et conventa: viis nempe instrumentisque adhibitis, quae vel iure naturali, vel iure gentium, vel iure omnibus nationibus communi describebantur. Nostris vero diebus mutuae civitatum consuetudines magnas habuerunt mutationes. Ex altera namque parte bonum omnium gentium commune quaestiones proponit summae gravitatis, arduas et quam primum solvendas, quod praesertim attinet ad totius orbis securitatem pacemque tuendam; ex altera, singularum nationum moderatores, utpote qui inter se eodem sint iure, quantumvis conventus studiaque multiplicent ad aptiora iuris instrumenta reperienda, id tamen satis non assequuntur ; non quo sincera voluntate et alacritate ipsi careant, sed quia ipsorum auctoritas idonea caret potestate. In hodiernis igitur humanae societatis adiunctis, tum rerum Acta Ioannis Pp. XXIII 293 publicarum constitutio ac forma, tum vis, qua in universis terrarum orbis nationibus pollet publica auctoritas, bono omnium populorum communi provehendo sunt impares habendae. Iamvero, si diligenter perpendantur hinc intima boni communis ratio, illinc publicae auctoritatis natura atque perfunctio, nemo est quin videat inter utramque rem necessariam intercedere convenientiam. Etenim moralis ordo, quemadmodum publicam auctoritatem postulat ad bonum commune in civili societate promovendum, similiter requirit, ut eadem auctoritas id reapse efficere possit. Ex quo fit, ut civilia instituta — in quibus publica auctoritas vertitur, operatur suumque finem consequitur — tali forma ac tali efficacitate sint praedita, ut ad commune bonum conducere valeant viis ac rationibus, quae variis rerum momentis apte respondeant. Cum autem hodie commune omnium gentium bonum quaestiones proponat, omnes contingentes populos; cumque huiusmodi quaestiones nonnisi publica quaedam auctoritas explicare possit, cuius et potestas, et forma, et instrumenta aequa sint amplitudine, cuiusque actio tam late pateat quantum terrarum orbis; tum exinde sequitur, ut, ipso morali ordine cogente, publica quaedam generalis auctoritas constituenda sit. Haec autem generalis auctoritas, cuius imperium ubique terrarum vim habeat, idoneisque instrumentis ad commune bonum universale conducat, omnium utique populorum consensione condenda est, non vero vi imponenda. Quod ex eo nascitur, quod, cum huiusmodi auctoritas efficaciter munere suo perfungi debeat, idcirco aequabilis in omnes, a studio partium prorsus aliena, atque ad commune omnium gentium bonum intenta sit oportet. Nam si a potentioribus nationibus haec universalis auctoritas vi imponeretur, timendum sane esset, ne ea vel paucorum commodis serviret, vel ab aliqua staret natione; atque propterea ipsius actionis vis et efficacia in discrimine versaretur. 294 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale Licet enim nationes valde inter se discrepent bonorum externorum incremento armorumque apparatu, tamen summo studio tuentur iuris aequalitatem suaeque vivendi disciplinae praestantiam. Quare non immerito civitates aegre potestati subsunt, aut quae ipsis vi iniungatur, aut a qua condenda afuerint, aut quam sua sponte non sint amplexae. Ut de singularum civitatum communi bono, ita de generalibus omnium civitatum utilitatibus iudicari non potest, nisi ratione habita humanae personae; quapropter publica universalisque auctoritas eo maxime spectare debet, ut humanae personae iura agnoscantur, in debito habeantur honore, innoxia serventur, in re augeantur; quod efficere potest vel ipsa per se, si res ferat, vel in universo terrarum orbe rerum condicionibus institutis, quibus iuvantibus singularum civitatum principes sua possint commodius munera sustinere. Ad haec, sicut in singulis civitatibus rationes, quae publicae auctoritati sunt cum civibus, familiis, interpositisque societatibus, regi ac temperari opus est subsidiarii officii principio: eodem aequum est necessitudines componi, quibus publica auctoritas universalis cum publicis auctoritatibus singularum nationum continetur. Nempe proprium huius auctoritatis universalis est quaestiones perpendere ac dirimere, quae boni communis universalis que causa exsistant, et vel res oeconomicas, sociales, politicas attingant, vel ingenii cultum; quaestiones, dicimus, quae, cum summae sint gravitatis, latissime pateant, atque acriter urgeant, difficiliores sunt habendae quam ut a moderatoribus singularum civitatum feliciter expediantur. Scilicet eiusdem auctoritatis universalis non est neque coercere, neque ad se revocare acta, quae sunt publicae potestatis propria aliarum civitatum. Ex contrario ea contendat opus est, ut in toto terarum orbe eiusmodi rerum status condatur, in quo non solum publica cuiusque nationis potestas, sed Acta Ioannis Pp. XXIII 295 etiam singuli homines et interpositi coetus possint tutius sua munera obire, sua praestare officia, sua iura vindicare. 64 Ut sciunt omnes, die xxvi mensis Iunii anno MDCCCCXLV conditum est Foederatarum Nationum Consilium — compendiariis litteris O. N. U. distinctum — cui subinde adiecta sunt minora Consilia, ex membris constantia publica variarum nationum auctoritate nominatis, quibus magni momenti munera delata sunt, ubique terrarum in provinciis explenda, quae ad rem oeconomicam et socialem, ad ingenii cultum, ad educationem et ad publicam valetudinem pertinent. At Foederatarum Nationum Consilio id maxime propositum est, ut populorum pacem tueatur atque confirmet, utque inter eos amicitiae necessitudines iuvet ac foveat, in principiis sitas aequalitatis, mutuae observantiae ac multiplicis conspirationis in omnibus humanae industriae campis. Cuius Consilii providentiae perspicuo est argumento Professio Universalis iurium humanorum, die x mensis Decembris anno MDCCCCXLVIII a Foederatarum Nationum Coetu generali rata habita. In cuius exordio Professionis asseveratur, illud potissimum populis ac nationibus universis esse expetendum, ut iura omnia libertatisque formae, in Professione descripta, reapse agnoscantur et innoxia serventur. Nos sane non praeterit, quaedam Professionis huius capita minus probanda nonnullis visa esse; neque id immerito. Nihilominus Professionem eandem habendam esse censemus quendam quasi gradum atque aditum ad iuridicialem politicamque ordinationem constituendam omnium populorum, qui in mundo sunt. Siquidem ea universis prorsus hominibus sollemniter agnoscitur humanae dignitas personae, atque iura cuivis homini asseruntur veritatem libere exquirendi, honesta- 64 Cf. P I I XII Allocutio ad iuvenes ab Actione Catholica ex Italiae dioecesibus Romae coadunatos, habita die 12 mensis Septembris anno 1948, A.A.S. XL, p. 412. 296 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tis sequendi normas, iustitiae officia usurpandi, vitam exigendi homine dignam, alia deinceps cum hisce coniuncta. Illud igitur expetimus vehementer, ut Foederatarum Nationum Consilium magis atque magis valeat formam atque idonea instrumenta sua ad munerum suorum amplitudinem nobilitatemque accommodare. Utinam quam primum tempus adveniat, quo Consilium hoc humanae personae iura efficienter tueri possit : iura dicimus, quae, cum ab humanae personae dignitate proxime oriantur, hanc ob causam universalia, inviolabilia atque incommutabilia sunt ; eo vel magis, quod, cum hodie homines in sua cuiusque natione publicae rei magis in dies participes sint, actuosiore usque studio res omnium populorum prosequuntur, atque plus plusque sibi sunt conscii, ad universam hominum familiam se, ut membra viva, pertinere. V Hoc loco filios Nostros iterum adhortamur, ut in partem rei publicae administrandae alacriter veniant, utque sociam navent operam ad totius humani generis et suae cuiusque civitatis commoda provehenda. Neque minus iidem, christiana luce collustrati caritateque ducti, contendant opus est, ut instituta sive ad res oeconomicas, sive ad res sociales, sive ad doctrinas civilemque cultum pertinentia adeo homines non impediant, ut etiam adiuvent ad se meliores faciendos, in ordine cum rerum naturalium, tum rerum, quae supra naturam sunt. Tamen nihilo minus ad civilem cultum rectis normis christianisque principiis imbuendum, satis non est filios Nostros caelesti fidei lumine frui atque boni provehendi ardore permoveri; qtfin etiam requiritur, ut ipsius civilis cultus institutis se interserant efficacique actione eadem intus attingant. Verum, cum praesens humanae civilisque vitae cultus maxime doctrinis et technicorum inventis conspicuus sit, nemo sane potest se publicis institutis insinuare, nisi sit scientia ac Acta Ioannis Pp. XXIII 297 doctrina peritus, sit ad technicorum artes idoneus, sit denique professionis suae exercendae expertus. Quae tamen omnia nullo pacto sufficere existimanda sunt, ut cotidianae vitae necessitudines ad humaniorem usum conformentur; qui utique veritate innitatur necesse est, iustitia temperetur, vim suam a mutua hominum caritate capiat, libertatis consuetudinem teneat. Ad quorum consiliorum effectum ut re vera homines perveniant, iisdem diligentissime elaborandum est, ut primum in huius vitae rebus efficiendis leges servent, uniuscuiusque rei proprias, normasque retineant, uniuscuiusque naturae convenientes; ut deinde suas ipsorum actiones ad morum praecepta conforment, atque idcirco ita se gerant, perinde ac si vel ius suum exerceant vel officium praestent. Quin et illud ratio flagitat, ut homines quasi Dei providis consiliis mandatisque, ad nostram salutem spectantibus, obtemperantes, animique conscientiam non praetermittentes, ita in vitae actione se habeant, ut res ad scientias, ad technicorum artes, atque ad professiones suas attinentes, cum praecipuis animi bonis omnino coniungant. Est hoc etiam in confesso, in civitatibus nempe, christiana doctrina antiquitus excultis, civilia instituta in praesenti florere quidem scientiarum artiumque progressionibus, et instrumentis abundare ad quaelibet proposita assequenda idoneis, sed saepe christianis veluti inci tamen tis et afflatu tenuiter imbui. Quomodo autem id fieri potuerit iure merito quaeritur, cum ad illiusmodi leges instituendas operam haud exiguam contulerint et conferre pergant, qui christianum profiteantur nomen ac re vera vitam suam saltem ex parte ad evangélicas normas conforment. Cuius rei causam ex eo proficisci putamus, quod ipsorum agendi ratio cum sua fide non cohaereat. Par ergo est ut mentis animique unitas ita in iis reficiatur, ut in eorum actionibus fidei lumen amorisque vis simul dominentur. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 298 Quod in christifidelibus religiosa fides ab agendi ratione saepe saepius dissidet, id ex hoc etiam oriri censemus, quod iidem christianis moribus christianaeque doctrinae institutione haud satis sunt exculti. Contingit enim nimium saepe plurimisque locis, ut non aeque religiosis rebus cognoscendis atque externis iidem operam dent, atque, cum studia scientiarum ad summum perducant, circa vero religiosam institutionem, elementa communiter non excedant. Cogit igitur necessitas, ut adulescentium institutio sit plena, sit continua, sit talibus modis tradita ut religiosarum rerum cultus animique probitas aequis passibus procedant una cum scientiarum cognitione et cum cotidie progredientibus technicorum artibus. Praeterea adulescentes instituantur oportet ad sua cuiusque munera apte sustinenda. 65 Sed tamen hac in re opportune monere iuvat, quantopere sit arduum satis recte intellegere quid re ipsa inter humanos eventus et iustitiae rationes intersit, hoc est probe circumscribere, quibus gradibus quibusve formis principia doctrinae et monita sint ad praesentem humani convictus statum componenda. Atque eo difficilius est gradus et formas huius generis definire, quo aetas haec nostra, in qua quisque debet operam suam ad commune bonum universale ponere, celeriore agendi impetu incitatur. Quam ob causam, cum cotidie videndum sit quemadmodum res sociales ad iustitiae rationes sint congruentius accommodandae, tum vero est cur filii Nostri non opinentur, se cessatione posse consistere, et in habito acquiescere itinere. Immo enimvero omnes homines decet iudicare ea, quae ad hoc usuque tempus a se facta sint, non esse ad necessitatem satis, atque adeo sibi esse in dies maiora et aptiora incepta suscipienda, quod attinet ad societates bonis gignendis, ad corporatorum hominum collegia, ad coetus civium artes profiten6 5 Cf. IOANNIS X X I I I Litt. Encycl. Mater et Magistra, A.A.S. L U I , 1961, p. 454. Acta Ioannis Pp. XXIII 299 tium, ad publicas rationes civium securitati procurandae, ad instituta ingenii cultui provehendo, ad iuris disciplinam, ad rei publicae formam, ad valetudinis auxilia, ad exercitationes ludicras, postremo ad huius generis cetera. Haec namque omnia aetas nostra desiderat, qua homines, post individua corpora inventa, caelique spatia perrupta, vias rimantur novas ad infinita prope spectantes. Quae ad hunc locum principia in medio posuimus, tum ex ipsa rerum natura, tum persaepe ex ordine iurium naturalium initium capiunt. Qua de re in huiusmodi principiis efficiendis contingit crebro, ut catholici homines operam multimodis socient vel cum christianis ab hac Apostolica Sede seiunctis, vel cum hominibus christianae quidem fidei omnino expertibus, sed rationis participibus et naturali morum integritate ornatis. Quod cum evenit, ii qui catholicum profitentur nomen, maximopere prospiciant, ut sibimetipsis semper constent, neve ad ea media consilia descendant, e quibus aut religionis aut morum integritas aliquid detrimenti capiat. Pariter tamen se tales praebeant, qui et aliorum sententiam aequa perpendant benignitate, et omnia ad utilitates suas non referant, et parati sint ad ea cum fide coniunctisque viribus efficienda, quae vel suapte natura sint bona vel ad bonum conducibilia.™ Omnino errores ab iis qui opinione labuntur semper distinguere aequum est, quamvis de hominibus agatur, qui aut errore veritatis, aut impari rerum cognitione capti sint, vel ad sacra, vel ad optimam vitae actionem attinentium. Nam homo ad errorem lapsus iam non humanitate instructus esse desinit, neque suam umquam personae dignitatem amittit, cuius nempe ratio est semper habenda. Praeterea in hominis natura numquam facultas perit et refragandi erroribus, et viam ad veritatem quaerendi. Neque umquam hac in re providentissima Dei auxilia hominem deficiunt. Ex quo fieri potest, ut, si quis hodie ee ma., p. 456. 300 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vel fidei perspicuitate egeat, vel in falsas discesserit sententias, possit postmodum, Dei collustratus lumine, veritatem amplecti. Etenim si catholici homines, rerum externarum causa, cum hominibus consuetudinem iungant, qui vel nullo modo vel non recte in Christum credant, quia in errore versantur, tum vero illi sive occasionem sive incitamentum his dare possunt, ut ad veritatem traducantur. Inde deinceps par omnino est, a falsis philosophorum placitis de natura, de origine, de fine mundi et hominis plane incepta distinguere, quae sive res oeconomicas et sociales, sive ingenii cultum, sive civitatis temperationem contingunt, etiamsi incepta hoc genus ab illis placitis originem et incitamentum ducant; quoniam, dum formula disciplinae, postquam definite descripta est, iam non mutatur, incepta illa utpote quae in mutabilibus rerum condicionibus versentur, his non possunt quin sint admodum sane obnoxia. De reliquo quis eat infitias, in hisce inceptis, quatenus videlicet cum rectae rationis praeceptis congruant, et iustas hominis appetitiones referant, posse aliquid boni et probandi inesse'? Has ob causas cadere aliquando potest, ut quae congressiones de rerum usu antehac ad nullam partem utiles visae sint, nunc vero fructuosae aut iam re vera sint, aut futurae prospiciantur. Sed diiudicare utrum eo perventum sit necne, praetereaque statuere quibus modis quibusve gradibus sint coniunctim quaerendae veri nominis utilitates in regione vel rerum oeconomicarum et socialium, vel doctrinarum vel publicae administrationis, haec omnia una docere potest prudentia, virtutum cunctarum moderatrix, quibus cum singulorum, tum consociatorum hominum vita regitur. Quare si res catholicorum hominum agitur, de huius exempli causis decernere ad eos viros potissimum pertinet, qui in civium communitate inque harum rerum provincia primas agunt; dummodo tamen praeterquam principia iuris naturalis servent, doctrinae etiam de rebus socialibus, quam tradit Ecclesia, obsequantur, Acta Ioannis Pp. XXIII 301 auctoritatumque ecclesiasticarum monitis pareant. Neminem enim praetereat oportet, Ecclesiae ius itemque officium esse, non solum fidei morumque doctrinam tutari, sed etiam auctoritatem suam apud filios suos in regione rerum externarum interponere, cum diiudicare opus est quomodo doctrina eadem sit ad effectum adducenda. 67 Re ipsa non desunt qui, utpote magnitudine animi ornati, cum sibi rerum adiuncta occurrant vel parum vel nullo modo cum iustitiae rationibus convenientia, tum et omnia instaurandi studio flagrent, et ad id tali ferantur impetu, qui rerum publicarum quaedam quasi conversio videatur. Quibus illud esse in promptu velimus, ex naturae necessitate omnia crescere gradatim, atque idcirco in humanis institutis nihil posse ad melius perduci, nisi pedetemptim ab interiore parte agatur. Quod idem Decessor Noster fel. rec. Pius XII monet his verbis usurpatis : Iam non in veteris disciplinae perturbatione, sed in bene constituta rerum progressione salus atque iustitia sitae sunt. Etenim animi effrenatio omnia semper destruxit, nihil aedificavit; cupiditates incendit, numquam sedavit. Ea denique, cum nonnisi odia ruinasque serat, tantum abest ut altercatores inter se conciliet, ut magis homines politicasque factiones cogat supra parietinas, discordia partas, pristinum opus summo labore restituere. 68 Cum gravissimis igitur magnanimorum virorum muneribus illud maxime coniungi putandum est, ut, veritate, iustitia, caritate, libertate magistris ac ducibus, novas iidem necessitudinum rationes in hominum societate constituant : hoc est tum singulorum civium inter sese; deinde inter cives et civitates 6 7 Ibid., p. 456; cf. LEONIS XIII Epist. Encycl. Immortale Dei, Acta Leonis XIII, V, 1885, p. 128; P I I XI Litt. Encycl. Ubi Arcano, A.A.S. XIV, 1922, p. 698; et Pu XII Allocutio ad Delegatas Unionis Internationalis Sodalitatum mulierum catholicarum ob communem Conventum Romae coadunatas, habita die 11 mensis Septembris anno 1947, A.A.S. XXXIX, 1947, p. 486. Cf. Allocutio ad opifices ex Italiae dioecesibus Romae coadunatos, habita in festo Pentecostes, die 13 mensis Iunii anno 1943, A.A.S. XXXV, 1943. p. 175. 68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 302 suas; tum civitatum inter se; tum denique hinc inter singulares homines, familias, interposita corpora, singulas civitates, illinc universorum hominum communitatem. Quod profecto munus nemo praeclarissimum non censuerit, quippe quo vera pax, iuxta ordinem a Deo statutum, coalescere possit. Ad hos ergo viros, nimis certe pro necessitate paucos, sed de hominum consortione mirifice méritos, dignum est a Nobis pertinere publicam laudem, simul invitationem ad urgendum propositum salutiferum. At per idem tempus in spem inducimur, fore ut ad hos viros alii multi, praesertim e christifidelibus, officii conscientia et caritate incitantibus, accedant. Quicumque enim Christo nomen dederunt, eos admodum decet in hac hominum congregatione, et lucis veluti scintillas, et amoris quasi alimenta, et totius tamquam fermentum multitudinis fieri; quod eo magis eveniet, quo cuiusque animus artius cum Deo coniungetur. Nam nulla sane pax, in hominum universitate insidet, nisi in uniuscuiusque hominis animo ea insederit : nisi videlicet quisque in semetipso ordinem servaverit, quem Deus servari iussit. Qua de re ita S. Augustinus hominem rogat : Vult autem mens tua idonea esse vincere libidines tuas? Subdatur maiori et vincet inferiorem: et erit pax in te: vera, certa, ordinatis sima, Qui est ordo pacis huius? Deus imperat menti: mens carni: nihil ordinatius.™ Nimirum igitur quae hactenus de quaestionibus docuimus, hominum societatem tantopere in praesentia sollicitantibus, cumque humanae communitatis profectibus quam maxime coniunctis, ea utique in animum Nostrum acerrima illa desideratio iniecit, ^ua omnes homines flagrare constat, quotquot bona voluntate ornantur: pacem nempe hisce in terris confirmari. Quippe qui — licet muneri impares — eius vicaria potestate e» Miscellanea Augustiniana... S. AUGUSTINI Sermones post Maurinos reperti. Roma, 1930, p. 633. Acta Ioannis Pp. XXIII 303 fungamur, quem nuntius ille, praesagientis animi divinatione, Principem pacis appellavit, Nostrarum esse partium ducimus cogitationes, curas, viresque Nostras huic communi omnium bono provehendo dicare. Attamen pax inane verbum est, nisi in ea rerum compositione vertitur, quam omni quidem spe comm o n Nostris hisce Litteris Encyclicis quasi primis lineis adumbravimus : compositionem dicimus in veritate positam, ad iustitiae praecepta constitutam, caritate altam et expletam, libertate postremo auspice effectam. 70 Quae quidem res tam magnifica tamque excelsa est existimanda, ut eam homo, etsi bona laudeque digna voluntate praeditus, si suis dumtaxat viribus elaboret, ad exitum ullo modo perducere nequeat. Scilicet ut hominum societas regnum Dei quanta maxima potest similitudine referat, ipsius caelestis Numinis auxilio vehementer est opus. Rerum igitur ordo ipse poscit, ut per sacros hos dies, supplices illi admoveamus preces, qui suis acerbissimis cruciatibus suaque morte non modo peccata diluit, fontem et caput discidiorum, miseriarum, inaequalitatum, verum etiam suo profuso sanguine hominum genus cum caelesti Patre suo in gratiam reduxit, pacis muneribus impertitis: Ipse enim est pax nostra, qui fecit utraque unum. ... Et veniens evangelizavit pacem vobis, qui longe fuistis, et pacem iis qui prope. 71 Atque in sacris horum dierum ritibus idem resonat nuntius : Surgens Iesus Dominus Noster, stans in medio discipulorum suorum dixit: Pax vobis, alleluia : gavisi sunt discipuli viso Domino. Itaque pacem nobis Christus attulit, pacem reliquit: Pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis: non quomodo mundus dat, ego do vobis. 72 7Z Hanc ergo pacem a divino Redemptore nobis allatam, ab Cf. Is. 9, 6. 71 Eph. 2, 14-17. Resp. ad Mat., in feria VI infra oct. Paschae. 73 Io. 14, 27. 70 72 304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ipso summis precibus petamus. Abstergeat ille ab hominum animis quidquid pacem labefactare potest, omnesque in veritatis, iustitiae fraternaeque caritatis testes fingat. Suo praeterea lumine eorum qui populis praesunt mentes collustrat, ut una cum dignis prosperitatibus, civibus pulcherrimum pacis donum tutum praestent. Ad ultimum, omnium hominum voluntates Christus incendat ad repagula perfringenda, quibus alii distineantur ab aliis, ad caritatis mutuae confirmanda vincula, ad alios intellegendos, ad ignoscendum denique iis qui iniuriam intulerint. Ita nimirum ut, eo auctore et auspice, populi omnes inter se fraterno more complectantur, in iisque semper floreat semperque dominetur optatissima pax. Extremum id ominantes, Venerabiles Fratres, ut eiusmodi pax ad greges prorepat vobis commissos, per commodum maxime tenuissimorum hominum, qui peculiari egeant adiumento et tutela, Apostolicam Benedictionem vobismetipsis, sacerdotibus ex utroque clero, religiosis viris virginibusque Deo devotis, et christifidelibus omnibus, sed iis nominatim, qui Nostris hisce hortationibus magno animo parebunt, peramanter in Domino impertimus. Universis vero bonae voluntatis hominibus, ad quos etiam hae Litterae Nostrae Encyclicae pertinent, salutem et prosperitatem a summo Deo imploramus. Datum Romae, apud S. Petrum, in Cena D. N. I. C, die xi mensis Aprilis anno MDCCCCLXIII, Pontificatus Nostri quinto. IOANNES PP. XXIII An. et vol. LV 2 Maü 1963 (Ser. IH, v. V) - N. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA IOANNIS PP. XXIII LITTERAE APOSTOLICAE I Venerabilis Dei Famula Elisabeth Anna Bayley, vidi. Seton, Instituti Sororum a Caritate S. Ioseph in America Septemtrionali fundatrix, Beata renuntiatur. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — « Eliquabatur veritas tua in cor meum et ex ea aestuabat affectus pietatis )) : haec verba, quibus Sanctus Augustinus, 1 ad catholicam fidem traductus, divinae bonitatis extulit munus, merito ad lectissimam transferuntur mulierem, quae, aliunde in Petriani gregis saepta ingressa et superno amore vulnerata, primus veluti flos e Foederatis Civitatibus Americae Septemtrionalis hodie eorum inseritur numero, quos ut Beatos Caelites Ecclesia veneratur ac fidelibus ad imitandum proponit; estque cur praedicetur huius Sanctae Matris gloriosa fecunditas, quae filiorum sanctimonia, ortorum iuovo ordine nei rapporti dell'uomo con Dio, nulla può ormai esimersi dal suo divino imperio : « come Cristo risuscitò da morte per la gloria del Padre, così noi camminiamo in novità di vita )). 2 Surrexit Christus, alleluia! Il saluto dice radioso programma: non morte, ma vita; non divisioni, ma pace; non egoismi, ma carità; non menzogna, ma verità; non quel che deprime, ma il trionfo della luce, della purezza, del mutuo rispetto. E poiché ciò costituisce la salvezza, il servizio, l'onore del cristiano, questa sia la vostra testimonianza, ora e sempre, diletti figli ! In questo giorno di Pasqua la parola si arresta sul canto della grande Benedizione, che Ci sentiamo indotti a dare con grande amore. Innanzitutto essa scende su di voi, fedeli della diocesi di Roma. Avete ben meritato la presenza del vostro Vescovo nelle diverse parrocchie durante le domeniche della Quaresima. Quegli incontri spontanei, toccanti, hanno diffuso serenità, hanno rianimato propositi, fortificato buone volontà. Che spettacolo indimenticabile quando voi, giovani padri di famiglia, sollevando i vostri figlioletti, sembravate dire : — Ecco la Roma di domani —. In quegli istanti le Nostre braccia si aprivano, ma la voce non sapeva esprimere appieno la tenerezza del cuore. Diletti figli di Roma, e di tutto il mondo. Haec dies quam fecit Dominus! La Pasqua esalta la gloria dei Divino Risorto : Oh ! sì, voi continuate a sollevare in alto i vostri piccoli ; ed insieme a volgere al cielo le vostre speranze, gli intenti, le fatiche e le consolazioni, di cui si intreccia la quotidiana esistenza. Risuonano e si diffondono nell'aria e nei cuori le parole dell'apostolo Paolo, scandite questa notte nella Messa della vigilia pasquale : Se siete risuscitati con Cristo, cercate le cose di lassù, non quelle della terra. Poiché siete morti (al passato), e la vostra vita è nascosta con Cristo in Dio. 3 Diletti figli ! Perseverate nella fede in Gesù. Nulla fate mai, che sia in contrasto col suo Vangelo ; che addolori i fratelli, ne turbi la coscienza, ne respinga le giuste aspirazioni. La letizia di Pasqua irraggi dalle vostre parole e opere, sì che la forza animatrice del Cristianesimo si propaghi in tutti gli stadi della vita, e vi rechi fermento rinnovatore di giustizia e di carità. 2 3 Rom. 6, 4. Cfr. Col. 3, .1-3. Acta Ioannis Pp. XXIII 397 Su tutto e tutti, sopra le moltitudini di questa piazza ed a quanti nelle chiese, nelle case, negli ospedali, o pellegrini per via come i discepoli di Emmaus, sono spiritualmente presenti a questo pacifico convegno di anime, scenda ora, accesa dall'immenso affetto del Nostro cuore, la benedizione augurale di pace, che amiamo ripetere nelle diverse lingue a voi familiari : benedictio et pax, alleluia! ** ni Iis qui interfuerunt Conventui primo Romae habito a Sodalitate quae vulgo « Association Internationale de Médecine des accidents et du trafic » appellatur. * Chers Messieurs. Dans la liturgie romaine, ce deuxième dimanche après Pâques porte nom très suggestif : c'est le dimanche du « Bon Pasteur ». Vous connaissez assurément le passage où l'évangéliste Saint Jean rapporte les paroles touchantes par lesquelles Jésus se définit ainsi le Berger des âmes. Ce récit n'a cessé au cours des siècles de guider l'action pastorale des prêtres ; il a inspiré bien des artistes, leur donnant d'exprimer par leur talent comme un reflet des choses célestes ; enfin et surtout, depuis bientôt deux mille ans, un nombre incalculable d'hommes et de femmes de tous pays y ont puisé le courage et l'amour nécessaires pour se mettre au service de leurs frères. L'objet même qui vous a amenés à vous grouper en une « Association Internationale de Médecine des accidents et du trafic », chers Messieurs, peut à bon droit se réclamer de la parabole du Bon Pasteur. A l'exemple' du Bon Pasteur, vous vous penchez sur la brebis blessée par les dangers du chemin, et c'est votre zèle charitable qui vous a conduits à Rome, pour votre premier Congrès, de tous les horizons : en vérité, d'un bout du monde à l'autre. Vous avez voulu mettre en commun vos expériences cliniques, et faire progresser ainsi la médecine des accidents, dont la nécessité apparaît de nos jours d'une importance sans cesse croissante. Laissez-Nous, avant toute autre chose, profiter de votre présence ** Tunc Beatissimus Pater ex ordine bene precantia verba ob redeuntia Paschalia festa italico, gallico, anglico, hispanico, lusitano, germanico, hollandico, polono, hellenico, russico, arabico, albanensi, bohemo, croato, sloveno, slovacho, hungarico, romenico, aethiopico, turcico, japónico, sinensi, ac tandem latino sermone fecit. * Die 28 Aprilis mensis a. 1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 398 autour de Nous, pour réaffirmer avec vous le caractère sacré de toute vie humaine^Le véritable médecin se fait toujours un devoir et un honneur de la protéger, de la conserver et de la développer à tous les stades de son existence. En agissant ainsi, il reconnaît la valeur imprescriptible d'un ordre moral qui le dépasse et exprime la grandeur de l'homme lui-même. C'est cette noble attitude, — Nous le savons, et Nous vous en félicitons —, qui anime votre conduite et fait tant honneur à vos labeurs. C'est aussi la même conception de la dignité de la personne humaine qui Nous inspirait, quand Nous avons publié, voici bientôt deux ans, l'Encyclique Mater et Magistra. Lorsque, au long des pages de ce document, Nous encourageons les syndicats à améliorer le sort matériel et moral des travailleurs, lorsque Nous exprimons Notre satisfaction que des régimes de sécurité sociale permettent aux hommes de regarder l'avenir avec plus de tranquillité, lorsque Nous demandons l'amélioration des soins médicaux et de l'habitat dans les zones rurales, lorsqu'enfin Nous soulignons le droit de l'homme à toutes les formes de l'assistance, Notre pensée est guidée comme la vôtre, par la conviction de la grandeur et de la dignité de la vie humaine. Mais Nos soucis recouvraient d'encore plus près les vôtres, Chers Messieurs, chaque fois que Nous avons dû rappeler aux usagers de la circulation routière les lois de la prudence, et mettre en garde contre les conséquences désastreuses résultant de leur transgression. Nous encouragions en particulier, le 9 août 1961, la campagne menée par les organismes italiens compétents en faveur de la protection du trafic. Nous rappelions que (( jamais on n'était arrivé, comme en notre époque, à une telle perfection de moyens efficaces et rapides pour voyager sur les voies de la terre, de la mer et des cieux. Mais il est aussi pareillement fréquent et douloureux, ajoutions-Nous, de devoir constater que le drame du voyage se termine trop souvent en tragédie de mort et de larmes » - 1 Ces tragédies, vous en êtes, plus souvent que d'autres, les témoins et les spectateurs attristés. Vous ne serez pas étonnés que Nous estimions de Notre devoir de rappeler à tous, quand l'occasion s'en présente, la valeur du « Code de la Route » et de toutes les dispositions prises par les Autorités responsables de la sécurité des déplacements. Il est trop évident que, sans les contrôles et les limitations nécessaires, la mécanisation progressive qui caractérise la vie moderne entraînerait des troubles de plus en plus graves dans le bon ordre de la vie en société. 1 Discorsi, Messaggi, Colloqui del Santo Padre Giovanni XXIII, III vol., p. 381 ss. Acta Ioannis Pp. XXIII 399 Chers Messieurs, avec la compétence qui est la vôtre, vous avez traité ou vous traiterez, au cours de ces journées, des « recherches et dispositions pour la prévention des accidents », des « lésions par accidents du trafic », de (( l'assistance médicale aux traumatisés », de « l'alcool et la sécurité dans la circulations », de « la responsabilité civile des automobilistes » : tous problèmes profondément humains et hélas ! très actuels. Ce que vous direz aura grande valeur et autorité pour le bon usage de l'incomparable don le Dieu qu'est la vie. Les hommes vous sauront gré, non moins des résultats scientifiques de vos échanges, que des précieux rappels d'ordre moral dont vous les accompagnerez. Et Dieu, Nous en somme sûr, bénira vos efforts. C'est la faveur de sa toutepuissante assistance que Nous invoquons de grand cœur, en vous remerciant de votre visite aimable, sur vos personnes, sur le succès de votre Congrès, sur la prospérité de votre Association, sur vos familles et sur tous ceux que vous avez en ce moment présents à l'esprit et au cœur. Ainsi-soit-il! NUNTIUS RADIOPHONICUS Universis christifidelibus, festum Resurrectionis Domini nostri Iesu Christi celebraturis. * Venerabili Fratelli, diletti figli. 1 Pax vobis : pace a voi. Questo amabile saluto di Gesù Ci sale dal cuore nell'attesa ormai brevissima di celebrare la gloria della Resurrezione. Dalla prima Pasqua del Nostro pontificato ad oggi, il Lumen Christi, 2 di cui vi parlammo il sabato santo del 1959, ha continuato, nonostante qualche difficoltà, a diffondere la sua luce nel mondo. Di questa luce amiamo considerare tre irradiazioni : — Concilio Ecumenico ed Encicliche sociali. — Generoso servizio di umana e cristiana convivenza. — Voti augurali incoraggianti e benedicenti. * Vespere diei 13 Aprilis a. 1963 (Sabbato Sancto). 1 2 Io. 20, 19. Cfr. Radiomessaggio del 28 marzo 1959; A. A. S. v. LI (1959), p. 241 ss. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 400 Concilio Ecumenico e Encicliche sociali Accenniamo anzitutto al Concilio Ecumenico Vaticano I I . Basta appena il suo nome a suscitare entusiasmo in tutti i popoli, che ne hanno compreso gli immutabili principi dottrinali e le amplissime finalità pastorali sui vasti orizzonti, aperti or sono venti secoli dal Divino Redentore. Persino il mondo profano — quello che sembrava o si diceva estraneo a fatti eminentemente religiosi — ha sentito l'importanza di questa assemblea di tutti i Vescovi Cattolici, e ne attende il desiderato influsso nella compagine sociale. Il Concilio è veramente una fiamma, a cui guardano con speranza non soltanto i figli della Chiesa, ma tutti gli uomini di buona volontà. Ma la grande emozione di questi giorni è l'Enciclica Pacem in terris, dedicata al retto ordinamento della società per conseguire il prezioso bene della pace. La Lettera espone il pensiero della Chiesa su questo argomento, e traccia nella luce del Vangelo la sintesi di tutti gli elementi, che conducono alla vera pace nell'ambito personale, familiare, comunitario. Oh, la pace ! Prima di essere equilibrio di forze esterne, essa è dono divino, pegno dell'amore di Cristo, che riconcilia le anime al Padre e le stabilisce nella sua grazia. L'ordine interiore, sorretto dalla buona volontà, assicura il tranquillo ordine esterno; altrimenti questo diventa debole, affidato com'è ai calcoli dell'umana prudenza. Il nuovo documento, che si ricollega alla Mater et Magistra, compendia sul tema della pace gli insegnamenti dei Nostri Predecessori, da Leone X I I I a Pio X I I . Per custodire o riacquistare questo inestimabile dono, c'è stato negli ultimi settant'anni un moltiplicarsi di interventi dei Papi, di esortazioni, di moniti accorati. La Pacem in terris vuole essere il Nostro dono di Pasqua dell'anno del Signore 1963, espressione di quell'ardente desiderio, che infiamma l'animo Nostro di Pastore universale della Chiesa Santa ; e riflesso del Cuore di Cristo. (( Egli è la nostra pace ... — dice l'Apostolo Paolo — e venne a evangelizzare la pace a voi, che eravate lontani, e pace ai 3 vicini : per lui andiamo al Padre mediante un medesimo Spirito » . Ecco la visione celestiale ! Pace con Dio nell'adempimento della sua volontà ; pace con gli uomini, nel rispetto dei diritti di ciascuno, perchè su cia- 3 Cfr. Eph. 2, 14, 17-18. Acta Ioannis Pp. XXIII 401 4 scuno è segnato lo splendore dell'Altissimo; pace nelle famiglie, ove i coniugi collaborano col Signore nella trasmissione della vita, e i figli crescono come virgulti di olivo intorno alla mensa. 5 Pace all'interno delle nazioni, nel vigile intento di favorire l'ordinato sviluppo della vita dei cittadini. Pace, infine, nelle mutue relazioni dei popoli, nella lealtà e nel proposito di eliminare sospetti, incomprensioni, minacce. I due documenti Mater et Magistra e Pacem in terris offrono nuovi motivi di seria riflessione sui problemi economico-sociali e politici, a fine di condurne innanzi la soluzione, nel rispetto e nell'amore di quelle leggi immutabili e universali, che sono scritte nel cuore di ogni uomo. Certo, nulla è facile, e non Ce lo nascondiamo; ma con l'aiuto di Dio, e col sincero tributo di sudditanza a lui, il vero progresso nella fraternità e nella pace è possibile. In realtà s'è fatto finora buon cammino ; ciò induce a proseguire, a confidare. Generoso servizio di umana e cristiana convivenza Si nota in sempre più vasta cerchia di uomini una coscienza più sollecita, non soltanto dei propri diritti, ma anche dei propri doveri. Amiamo rendere omaggio alle organizzazioni mondiali, che si avviano in ogni campo — della politica, della cultura, della assistenza — a servire l'uomo, nella sua dignità di persona, di fratello nostro, di figlio di Dio. In questa nobile gara i cattolici sono presenti e attivi; e Noi confidiamo che si accresca il numero di coloro, che accolgono apostolicamente questo servizio. Non dobbiamo però sottovalutare le difficoltà che si incontrano in un compito tanto ampio, e le ricorrenti stasi dovute alle inclinazioni dell'uomo, talora dominato dall'egoismo. II dono della pace darà a ciascuno consapevolezza di responsabilità e di limite, così da comunicare ai suoi simili ciò che essi attendono, ed hanno il diritto di avere. In tal modo sarà meno arduo entrare con animo risoluto nella complessità dei problemi e rapporti umani, per l'estensione della pax christiana, che compone ogni cosa nel dovuto ordine •ed elimina le fonti di perturbamento sociale e civile. Questo il senso della Pasqua del Signore : il suo passaggio, la sua novità, il suo metodo di conquista. 4 6 Cfr. Ps. 4, 7 . Cfr. Ps. 127, 3 . 26 - ACTA, vol. V, n. 7. — 31-5-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 402 Con quanta verità la cattolica liturgia canta : Pascha nostrum immolatile est Christus! 6 Ciò indica che dalla venuta di Gesù sulla terra tutto è mutato. Egli s'è fatto uomo, ha parlato, operato prodigi, è morto e risorto. Dunque non si giunge alla vita e alla gloria, al vero successo che consiste nel bene di tutti e per tutti, se non attraverso il sacrifìcio. Gli stupendi riti liturgici di questi giorni hanno nuovamente impressionato le nostre anime commosse. L'Agnello immolato non ha aperto bocca da7 vanti ai persecutori, indicandoci nella sua morte il segreto della vera fecondità. Sia questa legge un suadente richiamo per coloro, che hanno la responsabilità delle nuove generazioni : genitori, educatori ; come per chiunque, investito di autorità, deve considerarsi a servizio dei fratelli. Sia particolarmente invito, nell'armonia dell'obbedienza e della fraterna disciplina e solidarietà, per quanti anelano a diffondere nel mondo la luce del Vangelo, il riverbero della resurrezione di Cristo. Voti augurali incoraggianti e benedicenti Venerabili Fratelli, diletti figli. La solennità di Pasqua supera ogni altra ricorrenza. Essa è il centro della storia, così della vita dei popoli, come di quella dei singoli uomini, riscattati dal sacrifìcio di Cristo. Disponetevi dunque a celebrarla con impegno, diletti figli : tutti, nessuno eccettuato. Le voci delle campane e degli organi, che fra poco riprenderanno i loro concenti, lo splendore delle luci, l'armonia e bellezza dei sacri templi siano l'immagine e il riflesso delle vostre anime redente, avvivate nell'intimo della luce di Cristo. Pax vobis, pax vobis! Sempre la pace. Nel cuore di ciascun uomo, nelle case, nei luoghi di lavoro, nelle comunità nazionali e nel mondo. Rinnovando a tutti il saluto di Pasqua, il Nostro pensiero si rivolge all'immensa famiglia, che la bontà del Signore Ci ha affidata. L'abbiamo detto altra volta, ed amiamo ripeterlo : in quest'ora di commosso raccoglimento, Noi vi siamo vicini con la preghiera e con l'affetto. Ci sentiamo vicini ai Nostri venerabili Fratelli nell'Episcopato e ai sacerdoti, che in ogni Paese estendono il Regno di Dio con animi- 6 1 Gor. 5, 7. 7 Cfr. Is. 53, 7. Acta Ioannis Pp. XXIII 403 rabile generosità e costanza ; vicini alle anime consacrate, che negli Istituti antichi e recenti, nel silenzio della contemplazione o nell'esercizio attivo delle opere di misericordia, danno testimonianza di una vita generosamente offerta a Dio e alle anime. Siamo vicini agli uomini di cultura e di studio, chiamati a una missione, che comporta fatica spesso incompresa e nascosta, rinuncia a facili soddisfazioni, dominio costante di sè. Siamo vicini con aperta fiducia ai rappresentanti della stampa e delle tecniche radiotelevisive, dalla cui opera dipende in parte la formazione o la deformazione dell'opinione pubblica. Noi li scongiuriamo di porsi a servizio del buono e del bello, e di eliminare le pericolose suggestioni, da cui vengono talora attratti i giovani e i semplici. Nel nome di Dio giusto giudice, invitiamo i responsabili a respingere la tentazione del facile successo. Pascha nostrum immolatus est Christus ! Ci sentano accanto alle loro fatiche i lavoratori dell'officina e della miniera, dei campi e delle fabbriche, ai quali, in ogni ora del giorno, va il Nostro pensiero ricolmo di affettuosa sollecitudine. Ma è naturale che il Nostro cuore abbia un palpito di più viva comprensione per i sofferenti, per quanti sono privi di un lavoro sicuro, ai quali le esigenze della famiglia procurano ansie pungenti, solo temperate dalla fiducia nella Provvidenza; per quanti lottano eroicamente in avverse situazioni, esposti a pene, note solo al Signore; per quanti patiscono nel corpo e nello spirito, nelle corsie degli ospedali o nelle proprie case. Oh ! come vorremmo di persona venire accanto a ciascuno, per esortare a serena confidenza, e per offrire — Dio volesse ! — fortezza e letizia. O Principe della Pace, Gesù Risorto, guarda benigno all'umanità intera. Essa da Te solo aspetta l'aiuto e il conforto alle sue ferite. Come nei giorni del Tuo passaggio terreno, Tu sempre prediligi i piccoli, gli umili, i doloranti ; sempre vai a cercare i peccatori. Fa' che tutti Ti invochino e Ti trovino, per avere in Te la via, la verità, la vita. Conservaci' la Tua pace, o Agnello immolato per la nostra salvezza : Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, dona nobis pacem! Ecco, Gesù, la nostra preghiera. Allontana dal cuore degli uomini ciò che può mettere in pericolo la pace, e confermali nella verità, nella giustizia, nell'amore dei fratelli. Illumina i reggitori dei popoli, affinchè, accanto alle giuste sollecitudini Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 404 per il benessere dei loro fratelli, garantiscano e difendano il grande tesoro della pace ; accendi le volontà di tutti a superare le barriere che dividono, a rinsaldare i vincoli della mutua carità, a essere pronti a comprendere, a compatire, à perdonare, affinchè nel Tuo nome le genti si uniscano, e trionfi nei cuori, nelle famiglie, nel mondo la pace, la Tua pace. In pegno di questa saldissima pace, dono del Divino Risorto, avvalorata dai Nostri voti augurali, siamo lieti di effondere su quanti Ci ascoltate, e sull'intera umana famiglia, la propiziatrice Benedizione Apostolica, affinchè « il Dio della pace sia con tutti voi » . Amen, amen. « Rom. 15, 33. 8 Sacra Congregatio Consistorialis 405 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Ioannes Divina Providentia Pp. X X I I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 23 Novembris 1962. — Titulari episcopali Ecclesiae Turreblandensi praefecit R. D. Ioannem Pietraszko, curionem ad S. Annae in civitate Cracoviensi. die 17 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Podaliensi R. P. D. Antonium D'Erchia, Antistitem Urbanum et curionem paroeciae S. Cordis in oppido vulgo (( Massafra », dioecesis Castellanetensis, quem constituit Praelatum Ordinarium Praelaturarum « nullius » Altamurensis et Aquavivensis. die 7 Ianuarii 1968. — Titulari episcopali Ecclesiae Eudoxiadensi Exc. P. D. Dominicum Vendola, hactenus Episcopum Lucerinum. die 10 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Coronensi R. P. D. Hildefonsum Rea O. S. B., Abbatem Ordinarium Archicoenobii Montis Casini. die 28 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Irenopolitanae in Isauria R. P. D. Iosephum Pogaënik, Antistitem Urbanum, Vicarium Generalem archidioecesis Labacensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Vovk, Archiepiscopi eiusdem archidioecesis. die 1 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Seliensi R. D. Eduardum Macheiner, Canonicum metropolitani Collegii Salisburgensis et Vicarium Foraneum generalem civilis provinciae Salisburgi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Andreae Rohracher, Archiepiscopi Salisburgensis. die 7 Martii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Serrensi in Mace- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 406 donia Exc. P. D. Angelum Paino, hactenus Archiepiscopum Metropolitanum Messanensem. die IS Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Coloniensi in Cappadocia Exc. P. D. Xaverium Morilleau, hactenus Episcopum Rupellensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Minensi R. D. Henricum Theissing, Canonicum Capituli metropolitani Vratislaviensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Alfredi Bengsch, Archiepiscopi-Episcopi Berolinensis. die 21 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Lucerinae R. P. D. Antonium Cunial, e dioecesi Tarvisina, Antistitem Urbanum et professorem in Seminario episcopali dictae dioecesis. — Cathedrali Ecclesiae Liparensi R. D. Salvatorem Mcolosi, archidioecesis Catanensis, parocum ecclesiae S. Catharinae V. M. in oppido vulgo (( Pedara ». II CÜNEENSIS ET MONTIS REGALIS IN PEDEMONTE DECRETUM De mutatione finium dioecesium Quo aptius animarum bono sibi concreditarum consuleret Excmus P. D. Vido Tonetti, Episcopus Cuneensis, consentiente Excmo P. D. Sebastiano Briacca, Episcopo Montis Regalis in Pedemonte, ab Apostolica Sede nuper expostulavit ut parvum territorium, paroeciae vulgo « dei Trucchi » adiacens, a dioecesi Cuneensi, cui nunc pertinet, disiungeretur et dioecesi Montis Regalis in Pedemonte aggregaretur, necnon ut territorium quod inter veterem finem, torrentera vulgo « Colla )) et fossam « Bialerasso » patet, a dioecesi Montis Regalis in Pedemonte seiungeretur et dioecesi Cuneensi adnecteretur. Sacra igitur Consistorialis Congregatio, rata huiusmodi immutationem spirituali animarum bono vere cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia Pp. X X I I I tributarum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit : 1) ut territorium paroeciae vulgo « dei Trucchi » adiacens, dioecesi Sacra Congregatio Consistorialis 407 Cuneensi nunc subiectum, ab ipsa dioecesi Cuneensi separetur et Montis Regalis in Pedemonte dioecesi adiungatur ; 2) ut pars territorii quae inter veterem finem, torrentem vulgo (( Colla » et fossam « Bialerasso » sita est, a dioecesi Montis Regalis in Pedemonte distrahatur et ad dioecesim Cuneensem uniatur. Proinde utriusque dioecesis fines in posterum tales erunt : ad septentrionem ac inter septentriones et orientem solem : « la statale N. 22 fino al canale Vermenagna o fossato presso il pilone votivo. Segue detto canale fino al suo incontro con la comunale Tetti PesioTrucchi » ; ad orientem : « il canale Bealerasso fino all'incontro con la ferrovia Cuneo-Mondo vi. Questa ferrovia fino al passaggio a livello nel punto d'incontro della strada dei Gerbidi di Beinette. Detta strada fino alla sua immissione nella strada Monea — detta anche Rotta Sottana — nei pressi del Molino. Segue questa strada fino alla statale N. 22, all'altezza dei cascinali della Guardia » ; ad meridiem : « il torrente Colla fino all'incontro col canale Bealerasso ». Ad haec omnia perficienda Sacra Consistorialis Congregatio deputat Excmum P. D. Vidonem Tonetti, Archiepiscopum-Episcopum Cuneensem, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito quam primum remittendi ad eandem Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 16 Novembris 1962. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S. t Franciscus Carpino, Archiep. Ser dicen., Adsessor Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 408 III A TACNENSIS DECRETUM De erectione dignitatum Archidiaconatus et Cantoratus in Capitulo cathedrali. Ad cathedralis Ecclesiae Tacnensis augendum decus et ornamentum Excmus P. D. Alfonsus Zaplana Bellizza, Episcopus Tacnensis, supplices Apostolicae Sedi nuper porrexit preces ut in cathedrali Capitulo Tacnensi novae capitulares dignitates, Archidiaconatus scilicet et Cantoratus, erigerentur. Sacra Congregatio Consistorialis, rei opportunitate perspecta, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia Pp. X X I I I tributarum, oblatis precibus libenter annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto in cathedrali Capitulo Tacnensi capitulares dignitates Archidiaconatus et Cantoratus perpetuo erigit atque constituit, ita ut exinde praefatum Capitulum tribus Dignitatibus, Decano, nempe, Archidiacono et Cantore atque tribus Canonicatibus constet. Collatio vero harum Dignitatum, ad normam Sacrorum Canonum, Apostolicae Sedi reservatur. Sacra Congregatio Consistorialis tamen, hoc Decreto, Archidiaconatum R. D. Victori Diaz, Cubiculario intimo seu secreto Sanctitatis Suae, Cantoratum autem R. D. Eliae Pino Hidalgo, pro hac vice, confert. Quod attinet ad vestes chorales, ad servitium chorale ceteraque officia, iura et privilegia, normae Iuris Communis, Indulta ab Apostolica Sede concessa, legitimae consuetudines ac Statuta Capitularia adamussim serventur. Ad haec omnia perficienda eadem Sacra Congregatio Consistorialis deputat Exomum P. D. Romulum Carboni, Archiepiscopum titularem Sidoniensem et in Republica Peruviana Apostolicum Nuntium, eique necessarias et opportunas tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Sacram Congregationem, quam pri Sacra Congregatio Consistorialis mum fieri poterit, remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus hoc edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 8 Decembris anno 1962. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S. f Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor IV JADRENSIS - VEGLENSIS DECRETUM De mutatione finium In Dalmatiae insulis, ad ecclesiasticam iurisdictionem quod attinet, dioeceses variis, ob temporum rerumque vicissitudines, mutationibus interdum obnoxiae fuere. Hodiernis autem in adiunctis, quo facilius animarum regimini consuli possit, Excmus P. D. Matthaeus Garkovié, Archiepiscopus Jadrensis, et Excimus P. D. Iosephus Srebrnié, Episcopus Veglensis, suarum Ecclesiarum finium aptiorem dispositionem ab Apostolica Sede enixe expostulaverunt. Sacra Congregatio Consistorialis, re serio perpensa, rata huiusmodi immutationes bono animarum valde profuturas, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne, Divina Providentia Pp. X X I I I , tributarum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto ab archidioecesi Jadrensi separat insulas vulgo « Cres, Losin j, Uni je, Susak, Sveti Petar-Ilovik, Srakane Vele i Srakane Male », sinum Liburnicum prospicientes, easque perpetuo adnectit dioecesi Veglensi. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Excmum P. D. Iosephum Srebrnic deputat, necessa- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 410 rias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Sacram Congregationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis quam primum remittendi. Quibus super rebus edit praesens Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Eomae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 6 Ianuarii 1963. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis I*. © S. f Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE HOLLANDIAE - MANOKWAEIENSIS DECRETUM De commutatione finium Cum in regione vulgo Irian Barat (iam Nova Guinea Hollandica) limites ecclesiastici "inter Vicariatum Apostolicum Hollandiae, Ordini Fratrum Minorum concreditum, et Praefecturam Apostolicam Manokwariensem, Ordini Fratrum Eremitarum S. Augustini commissam, necessitatibus missionalis apostolatus amplius non responderent, ad partialem ipsorum limitum commutationem inter memoratas circumscriptiones ecclesiasticas procedere opportunum visum est. Itaque hoc Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, re mature perpensa, consensu Ordinariorum quorum interest prae oculis habito, auditoque favorabili voto Excmi ac Revmi Domini Octavii De Liva, Archiepiscopi tit. Heliopolitani in Phoenicia atque Apostolici in Indonesia Internuntii, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Ioanne Divina Providentia Papa X X I I I concessarum, limites ftiter memoratas circumscriptiones ecclesiasticas ita emendandos Sacra Congregatio Rituum 411 censuit, ut districtus civilis vulgo Fak-Fak, usque adhuc ad Vicariatum Apostolicum Hollandiae pertinens, in posterum ad Praefecturam Apostolicam Manokwariensem pertineat ; atque praesens ad rem Decretum expediri iussit. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 19 mensis Aprilis, anno Domini 1963; G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis SACRA CONGREGATIO RITUUM i LUGDUNEN. Beatificationis et Canonizationis Venerabilis Servae Dei Paulinae Mariae Jaricot, fundatricis Operum Propagationis Fidei et Rosarii Viventis. S U P E R DUBIO An constet Deum de tum Temperantia virtutibus theologalibus in proximum, et Fortitudine necnon Fide, de earumque Spe et Caritate cardinalibus Prudentia, adnexis, gradu in cum in Iustitia, heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Salvificam Dei voluntatem et Christi redemptionem complecti homines omnes, sacris edocemur Litteris (cf. 1 Tim. 2, 4; 2 Pet. 3, 9). Eapropter Ecclesia, quae nullis regionum finibus continetur, inde a primordiis ad divinum verbum usquequaque propagandum atque locum tentorii sui in dies magis dilatandum (cf. Is. 54, 2) natura sua compellitur. Haec autem christianarum gentium incrementa, quamvis intimo divinae gratiae auxilio fiant (cf. Ioan. 6, 65), extrinsecus tamen hominum opera humanoque more perficiuntur. Decet namque Dei sapientiam, 412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eo modo res universas ordinari et ad metam perduci, qui singularum naturae conveniat. Porro, non unum est genus hominum vel officiorum, quorum ope fiat ad Ecclesiam novorum civium accessio. Etenim primae partes eorum Anni qui, sacris rite initiati, verbum Dei praedicant. Alii vero, vel fusis ad Deum precibus, caelestia charismata conciliant, vel auxilia in externis rebus posita suppeditant. Novimus enim Christum Dominum suos auditores ita iussisse : Rogate Dominum messis, ut mittat operarios in messem suam (Mt. 9, 38) ; parique modo laudantur in Evangelio mulieres, quae Christo regnum Dei evangelizanti ministrabant de facultatibus suis [Lc. 8, 3). Haec duo munia, quae in supplicando largiendoque consistunt, non solum Divini Redemptoris regno amplificando perutilia sunt, verum id habent proprium, ut ab hominibus cuiusvis ordinis expleri facile possint. Et sane, Romanis Pontificibus admonentibus et incitantibus, numquam defuerunt viri et mulieres qui, veluti mendici effecti, sollertem dederint operam, Ecclesiae nomine, stipes corrogandi ad sacrarum Missionum bonum promovendum, ad incommoda removenda, aedificia excitanda, ad apostolatus denique varia opera condenda. In horum numero iure merito recensenda est Serva Dei Paulina Maria Jaricot, quae Opus a Propagatione Fidei appellatum condidit, quodque, cum magna accepisset incrementa, Sacrae Congregationi christiano nomini propagando praepositae publice fuit additum atque Pontificii Operis titulo fuit ornatum. Ortum ipsa habuit Lugduni, clarissima martyrum in urbe, die 22 mensis Iulii anno 1799, parentibus pietate censuque conspicuis, qui omnes contulerunt vires, ut filiolam christianae religionis praeceptis apprime instituèrent. Duodecim annos nata ad sacram Synaxim primum accessit sacroque chrismate linita est, postquam in optimum puellarum ephebeum cooptata fuerat, ubi a suis magistris in exemplum aequalibus proposita est. A quartodecimo autem suae aetatis anno ad decimum usque septimum aliquantulum in pietate deferbuit, numquam tamen cor suum graviter maculavit. At, divino illustrata lumine, ita se deinceps ad Deum convertit, ut brevi solidioribus floruerit virtutibus, atque apostolicis operibus, quibus se maxime propensam sentiret, totam se devovent. Primo quidem potiores curas in pauperes, in exheredes, in aegrotos impendit. Sed quam citius, sive flagranti quo aestuabat animarum studio sive peculiaribus loci necessitatibus compulsa, novas apostolatus formas aggressa est. Ita praeclara caritatis opera floruerunt : Associatio Beparatricum Cordis Iesu inter operarías et puellas domestico famulatui ad- ¡Sacra Congregatio Rituum 413 dictas; Congregatio Filiarum Mariae pro operariis puellis quas coadunavit, aperto etiam quodam oratorio; Officinae floribus arte conficiendis ad iuvandas nobiles quasdam feminas, quae politicis seditionibus naufragium rei familiaris passae erant; Ordinata stipis collectio quae, ex hebdomadali coalescens fidelium obolo, in magnas excrevit opes catholicarum Missionum, cui nomen Opus propagationis Fidei. Instituit quoque Opus Rosarii Viventis et Societatem Mariae; tandem Opus Sanctae Infantiae conditum fuit non sine valido eiusdem Famulae Dei auxilio. Reliquum vitae suae tempus ad operarios sublevandos dicavit, cuncta sua fortunae bona consumens. In hoc autem caritatis opere exercendo plura tulit infensa et adversa propter hominum iniustitias temporumque varietates et fortunae vicissitudines, sed semper forti et miti animo. Eius virtutis et patientiae testis exstitit Sanctus ille Ioannes Maria Vianney, parochus Arsensis, qui eam in exemplum proposuit. Virtutibus et meritis plena, morbo ad extremum deducta et Ecclesiae Sacramentis frequenter refecta, placide obdormivit in Domino, die 9 Ianuarii anno 1862, aetatis suae secundo supra sexagesimum. Praeclara atque late diffusa sanctitatis fama, qua Dei Famula adhuc vivens honestabatur, post eius obitum non deferbuit, atque caelestibus signis confirmari visa est. Quapropter de beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis agi coeptum est. Processus igitur ordinaria auctoritate in Lugdunensi Curia instructi fuerunt, Romamque delati rite discussi sunt atque, die 27 Maii anno 1927, edito decreto super scriptis eidem Servae Dei tributis, Summus Pontifex Pius Papa XI Commissionem introductionis Causae Sua signavit manu die 18 Iunii anno 1930. Apostolici postmodum adornati sunt in eadem Curia Lugdunensi processus super virtutibus et miraculis in specie, de quorum iuridica vi latum est decretum die 1 Februarii anno 1939. Servatis itaque omnibus de iure servandis, quaestio agitata est apud Sacram Rituum Congregationem super virtutibus theologalibus et cardinalibus eiusdem Servae Dei, et quidem primum die 22 Aprilis anno 1941 in Antepraeparatorio Coetu, deinde in Praeparatorio die 26 Aprilis anno 1952 et denuo in Nova Praeparatoria Congregatione die 26 Ianuarii anno 1954. Quibus denique generalia, quae dicuntur, successere S. Rituum Congregationis comitia, die 19 Februarii anni huius, coram Sanctissimo Domino nostro Ioanne Papa X X I I I , in quibus infrascriptus Cardinalis, loco Revmi Cardinalis Clementis Micara, Episcopi Veliterni ipsiusque Causae Ponentis, sequens dubium disceptandum proposuit : An constet de Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 414 virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate eum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Forti- tudine earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Omnes autem qui aderant, tam Cardinales quam Officiales Praelati Patresque Consultores unanimi consensu affirmative responderunt. Beatissimus vero Pater mentem aperire Suam in tanti momenti negotio de more distulit, ut interim maiorem superni luminis copiam impetrar et. Hoc denique die, Eucharistico Sacro piissime litato, Sanctitas Sua infrascriptum Cardinalem Sacrae Rituum Congregationis Praefectum atque R. P. Ferdinandum Antonelli O. F. M . , Fidei Promotorem Generalem, meque a Secretis ad Se advoca vit, iisque adstantibus, sollemni decreto edixit : in Deum Constare de virtutibus tum Temperantia et theologalibus Fide, Spe in proximum, necnon de Fortitudine, earumque cardinalibus adnexis, et Caritate Prudentia, Venerabilis cum Iustitia, Servae Dei Paulinae Mariae Jaricot, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum rite promulgari et in Acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 25 Februarii a. D. 1963. ARCADIUS L. M. Card. LARRAONA, Praefectus « S. f Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis II NEAPOLITANA S E U PINNEN. Beatificationis et Canonizationis Venerabilis Servi Dei Nuntii Sulprizio, adulescentis laici. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur Electum Ecclesiae viridarium, multicoloribus iucundae fragrantiae areolis exornatum, Omnipotens Deus egregio ditavit iuvenilis sanctimoniae flore, suscitans superiore saeculo Nuntium Sulprizio, ut adulescentibus nostrae quoque aetatis, tam nefaria impiorum arte ad perniciem Sacra Congregatio Rituum 415 impetitis, exemplar praeclarissimum foret virtutum validumque inter perditorum hominum illecebras praesidium. Qui in oppidulo dioecesis Pinnensis, cui Pesculi Sampsonisci est nomen, ortus Idibus Aprilis anno 1817, patre primum dein matre maturissime orbatus, in avunculi officina laboriosis artis ferrariae operibus addictus, in morbum incidit. Hinc Neapoli benigno hospitio aegrotans supremum diem sancte explevit die 3 Maii anno 1836. Sanctitatis vero opinione erumpente atque invalescente, de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis agi coeptum est. Signata itaque a Pio Papa IX Commissione introductionis Causae anno 1859, "Venerabilem Nuntium Sulprizio heroicas exercuisse virtutes Leo Papa X I I I die 21 mensis Iunii anno 1891 pronuntiavit. Ad eius autem Beatificationem assequendam binae selectae sunt sanationes divinitus, eodem Venerabili Servo Dei deprecatore, patratae, quarum haec brevis est narratio : I. Donatus Romano, iuvenis agri cultor, incola eiusdem loci Pesculi Sampsonisci, viginti fere dies pituita laboravit mense Februario anno 1929, quam secuti sunt deinde acuti dolores ex dextera aure, febri et purulenta secretione comitantibus. Crudescebat in dies febris tumuitque auricularis regio tota ; cibum sumere, ob mastoideam exortam implicationem, aegrotus vix poterat. Emissa otitis mediae purulentae una cum mastoidite auris dexterae diagnosi, humanisque incassum adhibitis auxiliis, a cura medicus chirurgicum interventum veluti extremum proposuit remedium. Donatus autem die 26 mensis Aprilis, militare nosocomium Interamnense profecturus utpote militiae muneri subiectus, ecclesiam S. Cordis sui oppidi ingressus est ibique Venerabilis Nuntii Sulprizio supernam opem imploravit. Et ecce Venerabilis illico adfuit : evanuere ex improviso dolores omnes convaluitque omnino, mirantibus astantibus et miraculum conclamantibus. Praeter ..naturae vires et ordinem sanationem hanc contigisse medens, periti ex officio et testes aperte fassi sunt. I I . Maria Di Lauro, Neapolitana ludimagistra, annum agens undevigesimum, tumefactione dexteri lateris abdominis mense Octobri anno 1942 affecta est. Chirurgico interventu peracto, aliquantulum bene se habuit. A t , ineunte mense Novembri, ardentissima febri improviso correpta est. Symptomata alia febrim subsecuta sunt ; linguae ariditas, subdelirium, oliguria, haematuria, cylindruria, quae dicuntur, alvique profluviones. Qui aegrotam inspexerunt medici de gravi statu septicopyhaemico deque nephritide haemorrhagica agi certiores facti sunt. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 416 Quapropter die 11 Novembris nosocomium ingressa est chirurgico interventui statim subicienda. Invocato autem Venerabilis Nuntii Sulprizio patrocinio, paucis ante curationem horis, aegrotae condiciones extemplo mutatae sunt, ita ut ad manum venire non amplius necesse fuerit. Mirum hoc^iltra naturae vires et leges evenisse una eademque sententia cum medentes tum ex officio periti testesque professi sunt. Super utraque sanatione apostolici processus fuere instructi, in Curia ecclesiastica Theatina super priore, et in Neapolitana Curia super altera, eorumque iuridica vis Decreto diei 2 mensis Maii anno 1949 agnita fuit. Servatis itaque omnibus de iure servandis, post Collegii Medici huius Sacrae Congregationis favorabilem sententiam, eadem asserta miracula ad examen vocata sunt die 8 Ianuarii anno 1963 in Praeparatorio Coetu. Denique, die 5 huius mensis Martii, Generalis celebrata est Congregatio coram Summo Pontifice Ioanne Papa X X I I I , in qua Revmus Cardinalis Arcadius Larraona, Sacrae Rituum Congregationis Praefectus et Causae ipsius Venerabilis Servi Dei Ponens seu Relator, sequens dubium proposuit disceptandum : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Et Revmi Patres Cardinales, qui aderant, Officiales Praelati Patresque Consultores suam quisque sententiam ediderunt. Beatissimus vero Pater suam decretoriam sententiam pandere, uti moris est, distulit, supplices interim preces Deo adhibiturus, ut in tanti momenti negotio uberiorem luminis copiam impetrar et. Hodierno autem die, accitis infrascripto Cardinali Causae Ponente atque R. P. Ferdinando Antonelli O. F. M., Fidei Promotore Generali, meque a Secretis, piissime sacrosancto Missae Sacrificio antea litato, sollemniter edixit : Constare de duobus miraculis a Deo per intercessionem Venerabilis Servi Dei Nuntii Sulprizio patratis, nimirum de primo : instantaneae perfectaeque sanationis iuvenis Donati Romano ab otite media purulenta una cum mastoidite auris dexterae; et de altero : instantaneae perfectaeque Phlegmone sanationis abdominis in dominulae latere dextero Mariae et a Di Lauro ab odeno- septicopyhaemia. Hoc autem Decretum in vulgus edi et in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die T Martii a. D. 1963. ARCADIUS L. B M. Card. LARRAONA, ¡ Praefectus S- f Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis Sacra Congregatio Rituum 417 III P H I L A D E L P H I E ^ , S E U BUDOVICEN. Beatificationis et Canonizationis Venerabilis Servi Dei Ioannis Nepomuceni Neumann, e Congregatione Ss.mi Redemptoris, Episcopi Philadelphiensis, fundatoris Congregationis Sororum Philadelphiensium Tertii Ordinis S. Francisci. SUPER DUBIO An, stante approbatione possit ad sollemnem virtutum eiusdem et duorum Venerabilis miraculorum, tuto procedi beatificationem. Clarissimos inter Praesules, qui saeculorum decursu Christi Ecclesiam sanctitate vitae et pastoralis sollicitudinis laude ornaverunt, Venerabilis Servus Dei Ioannes Nepomucenus Neumann, Philadelphiensis in Foederatis Americae Septentrionalis Civitatibus Episcopus Ligorianaeque Sodalitatis eximius filius, iure merito est recensendus. Qui luci editus die 28 mensis Martii anno 1811, Prachaticii in Bohemia, inde a pueritia haud obscura praebuit christianae perfectionis specimina, quaeque, aetate adulescente, clariora et praestantiora in eo facta sunt. Namque sacris nondum initiatus Ordinibus, in Septentrionalem Americam se contulit ibique, vix sacerdotio auctus, perarduam Williamsvillensem missionem rexit nulli parcens labori nullisque perterritus retardatusve angustiis et periculis. Altioris autem perfectionis studio impulsus, Alfonsianam Congregationem anno 1840 ingressus est. Ad episcopalem dignitatem anno 1852 evectus, in vastissima Philadelphiensi dioecesi regenda et moderanda tam multa et eximia virtutum et pastoralis sollicitudinis exhibuit exempla, ut magnam sanctitudinis famam sibi merito conciliaverit. Quae quidem cum, eo demortuo die 5 Ianuarii anno 1860, et firmior et diffusior evaserit, de tanti viri beatificatione cogitatum est. Instructis itaque ordinaria auctoritate processibus editoque a Sacra Rituum Congregatione die 5 Iunii anno 1895 decreto super scriptis eidem Servo Dei tributis, signata est die 15 Decembris anno 1896 Commissio introductionis Causae. Omnibus deinde iis absolutis quae in huiusmodi iudicio pertractanda fuerant, inita est disceptatio de virtutibus sive theologalibus sive cardinalibus Servi Dei, quas, post acres investigationes probationesque in praescriptis Sacrae Rituum Congregationis 27 - ACTA, vol. V, n. 7. — 31-5-1963. Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 418 comitiis, ad heroicum gradum, lato decreto diei 11 Decembris anno 1921, pervenisse Benedictus Papa XV edixit. Quaestio postea exercita est de duobus miraculis quae, Venerabili Ioanne Nepomuceno Neumann intercedente, a Deo patrata ferebantur ; atque de iisdem Ssmus Dominus noster Ioannes^Papa X X I I I feliciter regnans, evulgato decreto diei 25 Februarii anni huius, constare pronuntiavit. Una tandem supererai disquisitio iure praescripta, ut cuncta videlicet eadem Sacra Rituum Congregatio testaretur num omnia sacri huius fori statuta legesque rite in casu fuissent servata. Hinc dubium propositum est : An, stante approbatione virtutum lemnem Ven. et duorum Ioannis miraculorum, Nepomuceni Neumann tuto procedi possit beatificationem. ad Cui soldubio omnes, cum Patres Cardinales sacris ritibus tuendis praepositi, tum Praelati Officiales Patresque Consultores favorabile suffragium scriptum ediderunt. Et Beatissimus Pater, adhibitis enixis Deo precibus, Sacrae Rituum Congregationis votum suprema Sua auctoritate ratum habuit et hodierno die 7 mensis Martii anno 1963 confirmare dignatus est, edicens tuto procedi posse muceni Neumann ad sollemnem Venerabilis Ioannis Nepo- beatificationem. Hoc autem Decretum rite promulgari et in Acta Sacrae Rituum Congregationis referri Apostolicasque Litteras sub Piscatoris anulo de sollemniis beatificationis in Patriarchali Petriana Basilica quandocumque celebrandis conscribi mandavit. Datum Romae, die 7 Martii a. D. 1963. ARCADIUS M . Card. LARRAONA, Praefectus h. © S. f Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis Sacra Romana Rota ACTA 419 TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I CORDUBEN. IN ARGENTINA Nullitatis matrimonii (Cano-Torti) Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Mariae Conceptionis Torti, in causa conventae, eamdem citamus ad comparendum, vel per se vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria 1, Roma), pro hora undecima diei 26 Iunii 1963, ad concordandum dubium, vel ad infrascriptum dubium subscribendum : An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi aliique notitiam habentes commorationis praedictae dominae Mariae Conceptionis Torti, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. * Salvator Canals, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 17 Aprilis a. 1963. Marius P. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lien de la demeure actuelle de M.me Marie (Concetta) Torti, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 26 juin 1963, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté : Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Marie (Concetta) Torti, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 420 II SACRAMENTEN. Nullitatis matrimonii ( Forbes-Potter ) Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Catharinae Annae Potter, in causa conventae, eamdem citamus ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali S. R. Rotae (Roma, Piazza della Cancelleria, 1), in diem 20 Iulii 1963, hora decima, pro concordatione dubii, quod sequitur : An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi et fideles quicumque notitiam habentes commorationis praedictae dominae Catharinae Annae Potter, curare debent ut de hac edictali citatione ipsa rite moneatur. * Ovidius Bejan, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 4 Maii a. 1963. Marius P. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Catherine Anne Potter, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 20 juillet 1963, à 10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Catherine Anne Potter, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra Romana Rota 421 III PLYMUTHEN. Nullitatis matrimonii (Urso-Marengo) Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Hadriani Marengo, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram S. R. Rota (Roma, Piazza della Cancelleria 1), in diem 8 Iulii 1963, hora decima cum dimidio, pro concordatione sequentis dubii : An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi et fideles quicumque habentes notitiam actualis commorationis praedicti domini Hadriani Marengo, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. * Gerardus M. Rogers, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 6 Maii a. 1963. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Adrien Marengo, défendeur en cette cause, notis le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 8 juillet 1963, à 10 heures 30, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit M. Adrien Marengo, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 422 DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA C O N G R E G A Z I O N E D E I R I T I Martedì 26 marzo 1963, nel Palazzo delle Congregazioni si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali hanno trattato della Introduzione della Causa dei Servi di Dio Giovanni Piamarta, sacerdote, fondatore della Congregazione della S. Famiglia di Nazaret, e Luigi Orione, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Figli della Divina Provvidenza e delle Piccole Suore Missionarie della Carità. Hanno esaminato inoltre le relazioni dei censori teologi sugli scritti dei Servi di Dio Luigi Talamoni, sacerdote, fondatore della Congregazione delle Suore Misericordine, Berardo Atonna, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori, e Margherita Hallahan, del Terz'Ordine di San Domenico, fondatrice dell'Istituto delle Suore di S. Domenico di Stone. Martedì 2 aprile 1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli che si asseriscono operati da Dio ad intercessione del Venerabile Vincenzo Romano, sacerdote secolare, parroco di Torre del Greco. In Congregazione ordinaria hanno poi esaminato la relazione dei censori teologi sugli scritti delle Serve di Dio Caterina Lavizzari, religiosa professa delle Suore di S. Benedetto del Ssmo Sacramento, e Olga della Madre di Dio Gugelmo, religiosa professa dell'Istituto delle Figlie della Chiesa. Martedì 23 aprile 1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso su due miracoli che si asseriscono operati ad intercessione del Venerabile Servo di Dio Leonardo Murialdo, sacerdote, fondatore della Pia Società torinese di San Giuseppe. Hanno inoltre discusso sul martirio del Beato Nicola Taveliè, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 5 marzo 1963. L'Emo e Revmo Signor Card. Cento Fernando, Protettore delle « Suore Francescane dell'Immacolata Concezione di Lipari » (Roma). Diarium Romanae Curiae 5 marzo 12 » 14 » 20 » 1 aprile » » 423 1963. L'Emo e Revmo Signor Card. Larraona Arcadio M., Protettore delle Religiose « Agustinas Misioneras » (Madrid). » L'Emo e Revmo Signor Card. Antoniutti Ildebrando, Protettore delle « Petites Sœurs de la Sainte Famille » (Sherbrooke, Canada). » L'Illmo e Revmo Monsig. Calieri Giovanni, Protonotario Apostolico « de numero » (Mondovì). » L'Emo e Revmo Signor Card. Antoniutti Ildebrando, Protettore delle «Hermanas Trinitarias» (Madrid). » L'Emo e Revmo Signor Card. Giobbe Paolo, Protettore delle « Figlie della Carità del Preziosissimo Sangue » (Roma). » L'Emo e Revmo Signor Card. Giobbe Paolo, Protettore delle « Figlie della Santissima Vergine Immacolata di Lourdes» (Roma). Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Protonotari Apostolici ad instar participantium: 27 novembre 1962. Monsig. Baron Andrea (Bourges). 15 dicembre » Monsig. Maney Giovanni E. (Rochester). » » » Monsig. Zegarra Chávez Juan Pastor (Tacna). 17 » Monsig. López Vitoria Giovanni di Dio (San Juan Puerto Rico). 28 Monsig. Connolly Nicola P. (Oakland). » » 11 gennaio 1963. Monsig. Fraser Samuele (Salina). » » Monsig. Duskie Giovanni A. (Salina). 22 » » Monsig. Brandano Pasquale (Pescara). » » » Monsig. Tobia Giulio (Pescara). 12 febbraio » Monsig. Kwasny Casimiro (Przemyál dei Latini). 15 » Monsig. Fiol Castillo Giuseppe R. (Barquisimeto). » Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 18 aprile 25 » 27 » 1963. S. E. Revma Monsig. Slipyi Giuseppe, Arcivescovo di Leopoli degli Ucraini, Consultore della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale. » Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Antoniutti Ildebrando e di Jorio Alberto, Membri del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. » I Revmi Padri : Egger Carlo, dei Canonici Regolari Lateranensi ; Tassi Ildefonso, dei Benedettini ; Darsy Felice, dei Predicatori ; Amore Agostino, dei Frati Minori; Raes Alfonso, della Compagnia di Gesù, Consultori della Sacra Congregazione dei Riti (Sezione III - per le Cause storiche dei Servi di Dio e l'emendazione dei libri liturgici). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 424 7 maggio 25 » 1963. L'Illmo e Revmo Monsig. Capoterei Salvatore, Consultore delia Sacra Congregazione delia Disciplina dei Sacramenti. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Membro della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. Con Biglietti dClla Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Prelati Domestici di Sua Santità: 27 novembre 1959. Monsig. Ambris Giuseppe della Trinità (Toluca). » » » Monsig. Garduño Adolfo (Toluca) 7 ottobre 1961. Monsig. Caintic Luigi (Palo). » » » Monsig. Justimbaste Stefano (Palo). » » » Monsig. Ocampo Zenone (Palo). » » » Monsig. Santiago Francesco S. (Palo). » » » Monsig. Sudario Emiliano (Palo). 24 gennaio 1962. Monsig. Murnieks Donato (Liepaja). 17 marzo » Monsig. Sánchez Concordio (Cáceres). 31 » » Monsig. Peitzmeier Giuseppe (Paderborn). » » » Monsig. Zimmermann Bernardo (Paderborn). 15 maggio » Monsig. Eber Roberto (Strasbourg) 11 agosto » Monsig. De Keyser Edoardo (Detroit). » » » Monsig. De Santis Antonio (Detroit). » » » Monsig. Graven Lorenzo (Detroit). » » » Monsig. Kern Clemente (Detroit). » » » Monsig. Lenk Merwin (Detroit). » » » Monsig. Lynch Guglielmo (Detroit). » » » Monsig. McCabe Giacomo (Detroit). » » » Monsig. Shaw Guglielmo (Detroit). » » » Monsig. Walkowiak Pietro (Detroit). » » » Monsig. Weier Erberto (Detroit). 1 settembre » Monsig. Griffe Elia (Carcassonne). 8 » » Monsig. Conway Giuseppe (Albany). » » » Monsig. Hart Giacomo (Albany). » » » Monsig. Jones Giovanni (Albany). » » » Monsig. Manny Howard (Albany). » » » Monsig. O'Malley Edoardo (Albany). » » » Monsig. Bowe Tommaso Giuseppe (San Francisco in California). » » » Monsig. Cantwell Guglielmo Giuseppe (San Francisco in California). » » » Monsig. Carroll Vincenzo Ignazio (San Francisco in California). » » » Monsig. Clasby Guglielmo Giovanni (San Francisco in California). » » » Monsig. Foudy Giovanni Tommaso (San Francisco in California). Diarium Romanae Curiae 425 8 settembre 1962. Monsig. Healy Giovanni Giuseppe (San Francisco in California). Monsig. McAlister Daniele (San Francisco in California). » » » Monsig. Munier Giuseppe Davide (San Francisco in Ca» » lifornia). Monsig. Murray Giacomo Michele (San Francisco in Ca» lifornia). 6 ottobre Monsig. Arteaga Malfavón Lorenzo (San Andrés Tuxtla). » » » » Monsig. Castillo Estrada Pietro (San Andrés Tuxtla). 20 » » Monsig. Chess Ed vino Raffaele (Chicago). Monsig. Saunders Edoardo Giuseppe (Chicago). » » » » Monsig. Balbo Albino (Rockville Centre). » » » Monsig. Brennan Giovanni (Rockville Centre). Monsig. Cass Giovanni (Rockville Centre). » » » » Monsig. Code Tommaso Francesco (Rockville Centre). Monsig. Conerty Tommaso Ignazio (Rockville Centre). » Monsig. Crawford Eugenio Francesco (Rockville Centre). » » » Monsig. Delaney Guglielmo Luigi (Rockville Centre). » » Monsig. Flanagan Francesco (Rockville Centre). » » » Monsig. Flinn Dermod Cristoforo (Rockville Centre). » » » Monsig. Gillick Luigi (Rockville Centre). » » Monsig. Clamkowski Edoardo Francesco (Rockville Cen» » » tre). Monsig. Glueckert Giuseppe (Rockville Centre). » » Monsig. Hack Giuseppe (Rockville Centre). » » » Monsig. Heinlein Michele (Rockville Centre). » » » » Monsig. Xubec Gervasio (Rockville Centre). » » Monsig. Margiotta Vincenzo Salvatore (Rockville Centre). Monsig. McGowan Giovanni Francesco (Rockville Centre). » » » » Monsig. Nolan Pietro Lorenzo (Rockville Centre). » » » Monsig. O'Brien Tommaso Francesco (Rockville Centre). » » » Monsig. O'Dea Martino (Rockville Centre). » » » Monsig. Pfundstein Adamo Giuseppe (Rockville Centre). » » » Monsig. Réel Enrico (Rockville Centre). » » Monsig. Smulski Stanislao Alessandro (Rockville Centre). » » Monsig. Walsh Guglielmo Giuseppe (Rockville Centre). » » » Monsig. Walsh Riccardo Augusto (Rockville Centre). » » » Monsig. Zebrowski Giuliano Vincenzo (Rockville Centre). » » » Monsig. Holtz Arturo (Wichita). » » » Monsig. Malone Quintino (Wichita). » » » Monsig. Knott Giovanni Cristoforo (Hartford). 29 » » Monsig. Hoehle Giorgio (Limburg). » » » Monsig. Karell Enrico (Limburg). » » Monsig. Hayden Ambrogio (Saint Paul). Monsig. Sankovitz Giovanni (Saint Paul). » » 10 novembre » Monsig. Seidl Pietro (Joliet). » » » Monsig. Stutzke Andrea (Joliet). 24 » » Monsig. Me Donnell Dionigi (Liverpool). » » » Monsig. Lewis Guglielmo (Mangalore). » » » Monsig. Hughes Edoardo (Philadelphia). 426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 21 settembre 1692. Monsig. Stevenson Federico (Philadelphia). 30 » » Monsig. Eichard Wayne Raimondo (Lafayette). Monsig. Delavet Gabriele (Olermont). » 15 dicembre 20 » » Monsig. Funes Ramires Antonio (León). » » Monsig. Mercadillo Miranda Giuseppe (León). » » » Monsig. Riös Armas Timoteo (León). Monsig. Velásquez Rodríguez Stanislao (León). » » » » » Monsig. Simeoni Agapito (Palestrina). ^lonsig. Águila González Marziale (Tlaxcala). » » » » » Monsig. Meneses González Adolfo (Tlaxcala). 19 gennaio 1963. Monsig. Gogolinski-Elston Alessandro Raffaele (Luck). Monsig. Addivinola Carmine (Salerno). » » 26 » Monsig. Sarnelli Raffaele (Amalfi). Monsig. Pellico Silvio (Assisi). 2 febbraio » » » Monsig. Mullally Patrizio (Down and Connor). Monsig. Ziwa Michele (Fort Portai). » » Monsig. Wandera Emanuele (Fort Portai). » » Monsig. Mancuso Francesco (Crotone). 9 » Castaldo Vincenzo (Napoli) Monsig. » Monsig. Maiorano Andrea (Napoli). » » » Monsig. Scarpelli Luigi (Napoli). » » Monsig. Ukeç Gabriele (Bunia). 16 » » Monsig. Ferrara Luigi (Venosa). » Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità : OD 14 ottobre 1961. Monsig. Siegel Carlo Augusto (Osnabrück). 9 febbraio 1962. Monsig. Lemos Barroco Traiano (Guaxupé). 17 marzo » Monsig. Naz Salvatore (Cáceres). » » » Monsig. Ravanera Dominatore (Cáceres). 31 Monsig. Braun Giovanni Giorgio (Paderborn). » 25 maggio » Monsig. Rumph Enrico (Fulda). giugno » Monsig. Herre Antonio (Rottenburg). 11 agosto » Monsig. Bradley Giovanni (Detroit). Monsig. Burkhardt Edoardo (Detroit). » » » » » Monsig. Fournier Edmondo (Detroit). » » » Monsig. Howard Vincenzo (Detroit). Monsig. Cahill Daniele Raimondo (San Francisco in Cali8 settembre » fornia). » Monsig. Gallagher Eugenio Antonio (San Francisco in California) . Monsig. Quinn Francesco Antonio (San Francisco in Ca» » » lifornia). » » » Monsig. Thompson Chester Giuseppe (San Francisco in California). Monsig. Walsh Donnell Antonio (San Francisco in Ca» » » lifornia). 21 » » Monsig. Schmidt Egone (Münster). » » » Monsig. Lorscheiter Giuseppe Ivo (Porto Alegre). Monsig. Orth Enrico Giacobbe (Porto Alegre). » » Diarium Romanae Curiae 21 settembre 1962. Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. 28 » Monsig. 6 ottobre » Monsig. 20 » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. 29 Monsig. 10 novembre » Monsig. 24 ». » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. 20 dicembre 26 gennaio 1963. Monsig. » Monsig. 30 » » Monsig. » » » Monsig. 9 febbraio Monsig. » Monsig. » » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. 16 427 Pereira De Azevedo Elio (Pòrto Alegre). Skrzypczak Otto (Pòrto Alegre). Steger Ludovico (Rottenburg). Rodríguez Plata Carlo Alberto (Bogotá). Phillips Velázquez Vittorio (San Andrés Tuxtla). Dever Daniele (Honolulu). Marzen Francesco (Honolulu). Concannon Francesco Bernardo (Rockville Centre). Griffin Giacomo (Rockville Centre). Lawlor Giuseppe Francesco (Rockville Centre). McLaughlin Michele Giuseppe (Rockville Centre). Ryan Geraldo Agostino (Rockville Centre). Stegmann Raimondo Vincenzo (Rockville Centre). Moudry Riccardo Paolo (Saint Paul). Rotondi Armando (Joliet). Barry Tommaso (Liverpool). Fernandes Sabbas (Mangalore). Pinto Alessandro (Mangalore). Statkus Francesco (Philadelphia). Castillo Cabrero Daniele (León). Allegra Antonino (Roma). Catalano Donato (Otranto). Podo Salvatore (Otranto). Poladian Emanuele (Ispahan degli Armeni). Esposti Pietro (Lodi). Felini Franco (Lodi). Chmielewski Ceslao (Lomza). Caporello Egidio (Padova). Minotti Luigi (Veroli-Frosinone). Watson Riccardo Merrick (Kingston - Jamaica). Cameriere segreto soprannumerario di Spada e Cappa di Sua Santità: 2 febbraio 1963. Il sig. Egano d'Arzignano Mario (Roma). Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità: 16 giugno 1962. Monsig. Bigenwald Riccardo (Aachen). 26 gennaio 1963. Monsig. Croce Vincenzo (Castellammare di Stabia). 9 febbraio » Monsig. Giannecchini Mario (Lucca). » » » Monsig. Ganzini Angelo (Udine). Cameriere d'onore soprannumerario di Spada e Cappa di Sua Santità: 19 gennaio 1963. Il sig. della Sudda Stefano (Paris). Cappellano d'onore extra Urbem di Sua Santità: 4 febbraio 1963. Monsig. Vianello Gino (Venezia). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 428 ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile. 23 novembre 1962. A S. E. il sig. Alvarado Garrido Luis (Perù), f La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa : 23 novembre 1962. » » » » » » » » » 11 marzo 1963. A S. E. il sig. Martinelli Tizón (Perù). A S. E. il sig. Arosemena Garland Geraldo (Perù). A S. E. il sig. De la Fior Valle Armando (Perù). All'On. sig. Arca Parro Alberto (Perù). Al sig. Marschall Rodolfo (Wien). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 10 novembre 1962. Al » » » Al » » » Al » » » Al 2 febbraio 1963. Al 9 » » Al 24 » » Al » » Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Bauer Francesco (Austria). Baumgartner Francesco (Austria). Frcek Nicola (Austria). Lakowitsch Carlo (Austria). Signorello Nicola (Roma). Fabbri Riccardo (Grosseto). Müllner Vittorio (Austria). Bogaerts Theo (Malines-Bruxelles). La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 8 dicembre 1962. Al sig. Houtart Francesco (Malines-Bruxelles). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 9 giugno » » Ci 3 febbraio 25 maggio ottobre » » 10 novembre 8 dicembre 19 gennaio » » » » 26 » 2 febbraio 1961. Al » Al 1962. Al » Al » Al Al » Al » Al 1963. Al » Al » Al » Al » Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Micara Gaetano (Roma). Micara Luigi (Roma). Langendörfer Giovanni (Köln). Büttner Giuseppe (Essen). Van Lamsweerde Herluf C. (Haarlem). Dobbelmann Raniero A. ('s-Hertogenbosch). Edmonds Carlo B. (Los Angeles). Fernández Delgado Mucio (Tucson). Orsini Giovanni (Monaco - Principato). Sforzi Francesco (Siena). Voria Francesco (Parma). Lupetti Cesare (Chieti). Vazzoler Camillo (Vittorio Veneto). Diarium Romanae Curiae 9 febbraio 1963. Al sig. Costantini Mario (Porto e Santa Rufina). 16 » » Al sig. Gavuzzo Gino (Roma). » » » Al sig. Ginesi Silvio (Soyana-Pitigliano). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: co 23 giugno 1961. Al sig. 3 febbraio 1962. Al sig. 6 aprile » Al sig. )) » » Al sig. 8 giugno » Al sig. » » Al sig. » » Al sig. 16 Al sig. » » Al sig. 4 agosto » Al sig. » » Al sig. 8 settembre Al sig. Al sig. » Al sig. » » Al sig. •21 » Al 28 sig. » » Al sig. » » » » » Al sig. 6 ottobre » Al sig. » » » Al sig. .29 Al sig. Al sig. » Al sig. » » Al sig. Al sig. Al sig. 30 novembre Al sig. Al sig. » » » dicembre Al sig. » » » Al sig. 20 » Al sig. 2 febbraio 1963. Al sig. » » Al sig. » » Al sig. Ci Norpoth Leone (Essen). Niel Giuliano (Avignon). Ayme Felice (Avignon). Lastelle Arturo (Avignon). Kruttge Eigei (Köln). Richartz Guglielmo (München und Freising) Bayer Oddone (Würzburg). Avelino Maia Francesco (Guaxupé). Renson D'Herculais Engelberto (Reims). Adolfs Eugenio Cristiano M. (Haarlem). Ten Horn Carlo Enrico ('s-Hertogenbosch). Berthon Raul (Avignon). Dame Giuseppe (Avignon). Jacquey Paolo (Avignon). Van Ginkel Gerardo Nicola (Breda). Vercauteren Paolo V. M. (Breda). Boelens Francesco J. M. (Haarlem). Gribling Teodoro Cornelio (Haarlem). Van Agt Antonio M. C. ('s-Hertogenbosch). Zegers Giuseppe Marino ('s-Hertogenbosch). Skiba Riccardo (Hildesheim). Florian Lodovico (Limburg). Butler Patrizio (Saint Paul). Fleming Francesco Filippo (Saint Paul). Moore Tommaso Giuseppe (Saint Paul). Sprockel Giovanni (Willemstad). Jaubert Carlo Clerc (Lafayette). Sonnier Guglielmo Giuseppe (Lafayette). De Groot Edoardo (Malines-Bruxelles). Dewilde Daniele (Malines-Bruxelles). Sch warer Aroldo (Johannesburg). Li vin Pietro (Malines-Bruxelles). Putzekian Ivan (Ispahan degli Armeni). Van den Berghe Alberto (Malines-Bruxelles) La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa : 17 ottobre 1962. Al sig. 10 novembre » Al sig. » » » Al sig. Al sig. » » » Al sig. 16 febbraio 1963. Al sig. Stravinsky Igor (Stati Uniti d'America). Guggenberger Sigismondo (Austria). Machunze Ervino (Austria). Merkl Adolfo Giulio (Austria). Sturminger Gualtiero (Austria). Pallottino Carlo (Roma). 429 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 430 La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 1 9 6 1 . Al » » Al » » » Al Al » » gennaio 1 9 6 2 . Al maggio 10 » Al giugno 30 » Al agosto 11 » Al Al » » Al 2 8 settembre » » » Al » » » Al ottobre Al 6 » » Al Al » Al » » 20 » Al » » » Al » » Al » » Al 29 » » Al » » » Al » » Al » » » Al » » » Al » » » Al 10 novembre » Al Al » » » » Al Al » » » Al Al Al » » Al » » » » Al Al Al Al » Al » » Al 24 » » Al » » Al Al » » Al 6 dicembre » 8 » » Al 20 Al » Al 29 » » Al » » 25 novembre os sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. /»ig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Ayala Viguera Felice (Zaragoza). Monforte Estremiana Isaia (Zaragoza). Eomero Aguirre Francesco (Zaragoza). Solans Pallas Bamiro (Zaragoza). Eeuter Eodolfo (Köln). G-ögler Ermanno (Eottenburg). Ippoliti Mario (Brescia). Boonen Pietro (Malines-Bruxelles). Jacobs Domenico (Malines-Bruxelles). Sánchez Armando Cesare (Córdoba, Argentina). Cep Giovanni (Paris). Krämers Corrado (Eotterdam). März Adolfo (Austria). Burelli Giulio (Alba). Eibola Bruno (Brescia). Gardini Luigi (Eoma). Piacitelli Mario (Italia). Scammacca Emanuele (Italia). Lhoest Tommaso (Namur). Bicchetti Umberto (Santiago de Chile). Nelli Venanzio (Grosseto). De Franciscis Alessandro (Napoli). Bellone Adriano (Pompei). Cipriano Pasquale (Pompei). Martinetto Domenico (Torino). Min cotto Giuseppe (Torino). Nocentini Renato (Firenze). Patrón Costas Edoardo (Oran). Carmignani Lorenzo (Roma). Colesanti Cosimo (Viterbo). Christel Erico (Austria). Hanslik Eodolfo (Austria). Kavalszky Giuseppe (Austria). Kermer Luigi (Austria). Kövesi Leone (Austria). Möhr Lodovico (Austria). Schimetschek Bruno (Austria). Schöndorf er Udalrico (Austria). Wiesinger Michele (Austria). Zykan Giuseppe (Austria). Sbragia Dante (Lucca). Moretti Paolo (Milano). Correa Cintra Teodoro (Taubaté). Fiozzo Attilio (Venezia). Mezotten Guglielmo (Malines-Bruxelles). Mareschi Mario (Bologna). Jannotta Gennaro (Caserta). Peruzzi Mario (Pistoia). Diarium Romanae Curiae os 19 gennaio 1963. Al sig. Ciarlanti Alfredo (Roma). » Al sig. De Rossi Attilio (Roma). » » Al sig. Bozzini Giovanni Francesco (Siena). » » Al sig. Cesaris Demel Venceslao (Siena). » » » Al sig. Oddi Davide (Rieti). 26 » Al sig. D'Alessio Pasquale (Acerenza). 2' febbraio » » Al sig. Leijnen Uberto (Liége). » » Al sig. Grasso Angelo (Roma). » » Al sig. Lawson Riccardo (Gran Bretagna). » » Al sig. Villata Giovanni (Torino). » » » » 16 Al sig. Benso Enrico (Roma). » » » Al sig. Mezzano Vittorio Emiliano (Vercelli). 24 » » Al sig. Cappa Carlo (Lagos). » » » Al sig. Cappa Grato (Lagos). II Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 15 » » » » » 22 25 21 4 » » 11 » » os 21 » » » » )) » ,)) » » » » 29 maggio" 1959. Al sig. Al sig. » » » » Al sig. » Al sig. » Al sig. » » Al sig. » » Al sig. novembre 1961. Al sig. luglio 1962. Al sig. agosto » Al sig. » » Al sig. » » Al sig. Al sig. » » Al sig. » » » Al sig. Al sig. » » settembre Al sig. » » Al sig. » » Al sig. ottobre Al sig. » Al sig. Al sig. » » Al sig. » » Al sig. » » Al sig. » Al sig. Al sig. » Al sig. Al sig. » » » Al sig. Al sig. » y> Al sig. » » Al sig. » Hoppe Teodoro (Salzburg). Kommar Francesco (Salzburg). Reiter Mattia (Salzburg). Schneider-Manzell Antonio (Salzburg). Wiser Giovanni (Salzburg). Zacherl Pietro (Salzburg). Porenta Antonio (Salzburg). Rubio Herrero Pietro (Zaragoza). Gille Giovanni (Liége). Gouvel Bernardo (Nîmes). Questiaux Renato (Tournai). Wallemacq Edmondo (Tournai). Cools Giuseppe (Malines-Bruxelles). Marchandise Pietro (Malines-Bruxelles). Persoons Gustavo (Malines-Bruxelles). van Breda Giuseppe (Malines-Bruxelles). Artale Angelo (Palermo). Barraco Antonino (Palermo). Dell'Oglio Camillo (Palermo). Rizzi Amedeo (Bologna). Walcher Giacomo (Innsbruck-Feldkirch). Saels Omer (Liége). Caccia Marcello (Roma). De Angelis Luigi (Roma). Fabrizi Luigi (Roma). Maccaroni Angelo (Roma). Tamagnini Guido (Roma). Lenk Andrea (Salzburg). Lattanzi Carlo (Tripoli). Sciò Domenico (Tripoli). Tassinari Arnaldo (Tripoli). Landuzzi Ettore (Bologna). De Vecchi Ambrogio (Casale Monferrato). 431 432 29 » » » » » » » » 10 » » 24 30 » » 15 26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ottobre 1962. Al Al » » Al » » Al Al Al Al » » Al Al Al » » Al » » Al Al » » Al Al novembre » Al Al Al » » Al » » Al Al Al » » Al » » Al Al dicembre » gennaio 1963. Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Sórino Amedeo (Oastellaneta). Ceccherini Cornino (Grosseto). Ginolfì Matteo (Grosseto). Bellana Emilio (Lucca). Pagliarulo /Rlario (Napoli). Rossi Angelo (Pompei). D'Erme Benedetto (Roma). Gentili Ezio (Roma). Novelli Marco (Roma). de Goes-Saura u Carlo Antonio Cesare (Seckau). Baldo vini Tobia (Torino). Brunetti Giacomo (Torino). Bues Nicola (Torino). Ra vizza Pietro (Torino). Pascucci Antonio (Nocera). Nebbia Roberto (Roma). Pangallo Roberto (Roma). Pulcioni Vittorio (Roma). Perotti Luigi (Roma). Ubaldi Carlo (Porto e Santa Rufina). Ficola Tullio (Roma). Sestini Oreste (Roma). Pascucci Mario (Valva e Sulmona). Pelino Olindo (Valva e Sulmona). Stecchele "Walter (Padova). Primiero Mariano (Roma). NECROLOGIO Ci 6 febbraio 1963. Monsig. Caldarola Oronzo, Vescovo tit. di Utica. Monsig. Freundorfer Joseph, Vescovo di Augsburg. » 11 aprile Monsig. De Giuli Raffaele, Vescovo di Albenga. 18 » » Monsig. Remond Paul, Arcivescovo-Vescovo di Nice. 24 » » Monsig. Lesinski John V., Vescovo di Tingchow. » 26 » Monsig. Vittoz Jean, Vescovo tit. di Bitilio. maggio » Monsig. Hudal Luigi, Vescovo tit. di Eia. » 13 » Monsig. Tkotsch Paul, Vescovo tit. di Eleuterna. » 14 » 19 » » Monsig. Freitas Silveira Pio, Vescovo tit. di Voncaria. 24 » Monsig. Cuccarono Cornelio Sebastiano, Arcivescovo tit. di Procorineso. An. et vol. LV 5 Iunii 1963 (Ser. m , v. V) - N. 8 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana SUMMUS PONTIFEX IOANNES PP. X X I I I DIE 3 IUNII H O R A 19,49 SANCTISSIME O B D O R M I V I T IN DOMINO V I V I T IN CHRISTO 434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA IOANNIS PP. XXIII EPISTULA APOSTOLICA Ad Venerabiles Fratres Slavicarum Nationum Antistites, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: undecimo exeunte saeculo ab adventu Ss. Cyrilli et Methodii in Magnam Moraviam. I O A N N E S PP. X X I I I VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Magnifici eventus saecularis memoria, arcano providentis Dei disponente consilio, huius incidit in temporis adiuncta, quo Oecumenicum Concilium Vaticanum Secundum celebratur, atque cum optatis, ad quae generalis synodus spectat, arcte cohaerere videtur : undecim enim revoluta hoc anno complentur saecula, ex quo Ss. Cyrillus et Methodius, Apostolorum par nobilissimum, Costantinopoli profecti, in Magnam Moraviam pervenerunt. t Nihil sane singulis nationibus salubrius, nihil beneficii granditate spectabilius evenire potest, quam cum, radiante sole iustitiae, populis fulget illuminatio Evangelii, 1 et ideo christianae reipublicae nova fit accessio. Hoc profecto, insigni recordatione dignum, Moravis et Slovachis ac postea bene multis Slavicis populis ob providum tantorum virorum adventum contingere coepit. Cum numquam fas est benefacta sileri caelestia, tum maxime id congruit, cum sollemniter recolendum est familias gentium a Deo, qui 2 dives est in misericordia, translatione in regnum Filii dilectionis suae 3 et christianae nobilitatis ornamento dignatas esse. Quapropter visum est Nobis ad vos, Venerabiles Fratres, Slavicarum Nationum Antistites, hasce mittere Litteras, per quas tam praeclare factum collustremus, et ad id concelebrandum digno pietatis obsequio una cum clero et populo, quibus consulitis, vos paterno amantique eloquio compellemus. Vestrum erit in praesens Ss. Cyrilli et Methodii, merito cum laudis praeconio, vestratibus singulatim proponi iubere 1 2 3 Cfr. 2 Cor. 4, 6. Cfr. Eph. 2, 4. Cfr. Colos. 1, 13. Acta Ioannis Pp. XXIII 435 vitam, dotes animi, itinera, res gestas, labores et sudores, hoc consilio suscepta, ut eos ad Christum converterent et ad humanum civilemque cultum magis magisque deducerent. Infitiandum non est eandem ob causam alia ab aliis antea ibi temptata esse. Quae tenues tardosque exitus assecuta, magis propitium aevum et aptiores exspectabant conatus, cum ob effusas caelestis gratiae divitias oriturum erat tempus acceptabile et dies salutis. 4 Quodsi quis inquirat, quibusnam praecipuis ex causis tam ferax fructuum Ss. Cyrilli et Methodii apostolica opera exstiterit, facile intelleget hoc quam maxime contigisse, propterea quod ii fuerunt « pauperes in hoc mundo, divites in fide » 5 (( homines divites in virtute, pulchritu- 6 dinis studium habentes » , Petri Sedi astricti et deditissimi et omni, qua patet, nominis significatione plane pleneque catholici et apostolici. Quas quidem laudes fel. rec. Decessor Noster Pius XI hisce verbis dilucide expressit : « Quare ... miremur, si Cyrillus ac Methodius — quos Orientis filios, patria Byzantinos, gente Graecos, missione Romanos, apostolatus fructibus Slavos appellare licet — omnia omnibus facti sunt, ut catholicae Ecclesiae unitati omnes lucrarentur? » . 7 Iuvat Nos saltem breviter strictimque annales, qui eorum enarrant historiam, decurrere. Thessalonicae ii orti sunt, fratres germani, studio fidei pares, ingenii dotibus impares : alter magistratu, alter philosophiae cultu clarus, utrique postquam varia per discrimina rerum laboriosas sacras expeditiones apud Arabes et Chazaros sunt aggressi, in solitudinem Montis Olympi in Bithynia secesserunt. A Michaele I I I imperatore Byzantino ad Ratislaum, principem Magnae Moraviae, qui ab eo idoneos Evangelii praecones poposcerat, missi, celebri excepti sunt laetitia, nec ulla intermissa mora, in evangelicum munus, cui se devoverant, incubuerunt. Brevi magna messis splendide crevit. Evenit ut apostolicus insumptus labor facilior expediretur, quod novis conformatis litteris Slavorum expressus fuit sermo et in eorundem sermonem Sacrae utriusque Testamenti Litterae et liturgici libri tum Romani, tum Byzantini ritus conversa. Romam cum venissent ambo fratres, ut Romano Pontifici de actis rebus rationes redderent et de agendis mandata exciperent, ab Hadriano II omni honore affecti sunt. Summus hic Antistes, cum duorum Evan4 2 Cor. 6, 2. Iac. 2, 5. Eocli. 44, 6. Litt. Ap. ad Archiepiscopos et Episcopos tum Regni Serborum-Croatarum-Slovenorum, tum Reipublicae Cecho-Slovachae, A. A. S. v. XIX (1927), p. 95. 5 6 7 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 436 gelii praeconum orthodoxam fidem illibatam recognovisset, Methodio et nonnullis eorum discipulis sacros Ordines conferendos curavit. Cum autem paulo post Cyrilli, virtute magis quam aetate maturus, Romae supremum diem obiisset, sollemni funebri pompa eius corpus elatum, in urbana aede Sancti Clementis summo cum pietatis obsequio conditum est. Methodius vero Archiepiscopus Pannoniensis et Magnae Moraviae creatus est, hoc etiam munus nactus, ut, qua Pontificius Legatus, Slavicarum gentium spirituali emolumento consideret. Novum opus firmo erectoque animo aggressus, sanctissimus vir cumprimis in suae dicionis provincia apta temperatione ecclesiasticam disciplinam constituit vel solidavit, ac lata per spatia arduis itineribus susceptis, praeter Moravos, Slovachos et Slovenos, etiam Bohemos, Polonos, Croatas, et, per suae disciplinae alumnos, Serbos, Macedones, Búlgaros, horumque ope etiam Ucrainos, Russos et Alboruthenos ad christianam fidem erudivit. Praetereundum non esse sentimus Methodium Romam reversum, ut apud Ioannem V I I I de invecta Slavica lingua sacris peragendis satis sese purgaret, omni accusatione liberatum, munera ab Hadriano II sibi concredita, nominatim Slavicam expeditionem, confirmata retinuisse et sollertius persolvisse. Sanctum namque semper et sollemne ei fuit cum Ecclesia Romana arctissimo caritatis fideique vinculo devinciri, et cum oboedientiae obsequio erga Apostolicam Sedem, quae quidem firmamentum veritatis et unitatis christianae est, sacro ministerio defungi. Postquam pro Christi nomine et gloria multa peregit et passus est, terrestri est vita functus, die sexta mensis Aprilis anno DCCCLXXXV et in aede sacra principe Magnae Moraviae conditus est. Religiosa reverentia, bona existimatio, inclita fama, quibus longe lateque omni tempore et ubique terrarum gliscente auctu Ss. Cyrillus et Methodius florebant, Leoni X I I I id suaserunt, ut per Encyclicas Litteras (( Grande munus » praeclaris laudibus Apostolorum par extollere!; isque Romanus Pontifex, ut in candelabro templi Dei rutilantiorem lucem funderent, ipsorum sollemnitatem et cultum ad universam Ecclesiam pertinere decrevit. Cuius Decessoris Nostri eadem observantia moti, praesentis temporis adiunctis et ipsa saeculari memoria, quae recolitur, probe poscentibus, optamus et cupimus, ut iustissimo pietatis debito studio ad Sanctos hos Caelites opiferos, quasi ad sidera amica, vos et ii universi e nationibus vestris, qui christiano nomine censentur, oculos animosque convertatis. Quo magis apud vos opus est non humano, sed divino praesentique auxilio, eo magis eorum deprecatione fidendum Acta Ioannis Pp. XXIII 437 est, quia in caelestibus sedibus valida propitiatione pergunt adesse necessitatibus et inceptis, quibus vacarunt, neque exstincta, sed potentior eorum provida invigilat caritas. Novistis, Venerabiles Fratres, flagrantibus votis Nos eniti et contendere, ut orientales qui christiano nomine decorantur, ab Apostolicae Sedis communione seiuncti, eandem redintegrare studeant et ut, gradatim in Christi implendum votum, unius ovilis et pastoris unitas consummetur. In id etiam conspirant vota Oecumenici Concilii Vaticani Secundi, cui — haud parva cum animi oblectatione et spei bonae auspicio —• etiam a seiunctis Ecclesiis missi spectatores adfuerunt. Vox temporis vox Dei est; eaque non uno indicio, non paucis et parvis argumentis huiusmodi auspicandam restaurationem communionis et pacis suadere et incitare videtur. Praeter modum maiora ea sunt, quae utrimque iungunt quam ea quae seiungunt in hac nobilissima et utilissima causa restaurandi in illibatae unitate fidei concordiae nexus, ex quo procul dubio christiano orbi novus nascetur felicitatis ordo. Oportet nunc utrimque parentur viae, quae quidem solide munientur et ad optabilem rei effectum ducent, si mutua erit bona existimatio et fraterna caritas : haec cupida Dei voluntatis implendae ad omnia valet, omnia sperat, omnia sustinet. In id quantopere conferebat inceptum, ab Antonio Martino Slomsek, Episcopo Lavantino, conditum et ab Antonio Cyrillo Stojan, Archiepiscopo Olomucensi, provectum, cui nomen inditum est (( Apostolatus Ss. Cyrilli et Methodii », itemque conventus, qui apud sacras memorias S. Methodii Velehradi celebrabantur. Spectabiles gratique fructus, qui in commune emolumentum inde maturuerunt, valde acuunt flagrantia desideria meliorum temporis adiunctorum, quae facultatem impertiant feliciter incohata resumendi et promovendi. Subit recordatio Nos, cum anno M C M X X V I I in Bulgaria Apostolici Delegati munere fungebamur, Conventus Velehradensis Praesidi haec scripsisse : (( Id cupio, ut a Bulgaria profecta vox laetitiae, ad te perveniat et per te universis Velehradi congregatis resonet hanc ob causam, quod sollemnes coetus apud sacras memorias Ss. Cyrilli et Methodii aguntur. Haec vox testimonium profert catholicos fideles, qui hic sunt, participes esse precum, studiorum, deliberationum, votorum, quae catholici Slavici pro coniunctione ecclesiarum fundunt et explicant ... Vere nobis esse videmur grana frumenti, in montibus sparsa secundum perveteris christianae precationis venustam imaginem, quae quidem 438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale grana ad sapidum panem conficiendum coalescunt. Deprecantibus Ss. Cyrillo et Methodio, benedicat Deus vestrae animorum fraternitati, et gratia superna eam quasi applicito signo communiât » . 8 Ex eo tempore in consuetudinem quandam venire coepimus orandi Deum non solum pro dilecta Bulgarorum gente, sed etiam pro universis populis, qui effecerunt, ut in media Europa nomen Christi splendesceret. Vehementius saluit tunc Nobis cor ; huiusque impulsio Nos incitavit, ut cotidie pro iis per subsequentis aetatis decursum fiduciae plenas precationes Deo funderemus, tenero cum pietatis affectu. His in precibus consociare solemus beatissimae Matri Iesu Ss. Cyrillum et Methodium itemque omnes sanctos caelites Orientis et Occidentis, ut praevalido patrocinio suo ab Altissimo fraternitatis et pacis tam exspectatam completionem votorum impetrent. Ut in hoc sacrosanctae unitatis conamine perficiendo consudetur alacriter, hortatores, instinctores, patroni exsistunt Ss. Cyrillus et Methodius, qui susceptum iter quasi duo poli lumina collustrando indicant. Ii profecto, sanctae columnae unitatis, multum orant pro universa sancta civitate, quae est Ecclesia, et pro populis tutelae suae concreditis : Cyrillus et Methodius, duae olivae, duo candelabra, duo filii olei qui adsistunt Dominatori universae terrae. 9 Quam opportuna, quam amans et praesentibus rerum adiunctis congruens est precatio, quam S. Cyrillus ad magna et caelestia deposcenda genti sibi commissae Romae moriens effudit : « Domine Deus, qui omnes angélicos ordines et incorpóreas vires creasti, caelum autem extendisti et terram firmasti ... auge Ecclesiam tuam multitudine et omnes in unitate collige, et electos homines constitue concordes in vera fide tua et recta confessione, et inspira in corda eorum verbum tui auditus ... ut accingant se ad bona opera et ad quae tibi sunt placita » . 1 0 Hac sollemni occurrente fausti eventus memoria, summo religionis obsequio exsolvendae sunt Deo grates pro inenarrabili beneficio, quod, auspicato adventu Ss. Cyrilli et Methodii christianae rei publicae conferebatur. Per hos enim sive directo, sive per eorum alumnos Slavicis gentibus christiana fides et civilis humanitatis cultus advecta sunt. Ac propterea naturae feliciter insertae dotes, Evangelii delabente gratia, effloruerunt, quae hosce populos décorant : vividus divinarum rerum sensus, generosa indoles, versatilis ingenii ubertas, ad politiorem humanitatem 8 Acta V. Conv. Velehr., p. 61. 9 Cfr. 2 Mach. 15, 14; Apoc. 11, 4; Zach. 4, 11-14. Vita Constantini slavica, cap. XVIII. 10 Acta Ioannis Pp. XXIII 439 inclinatio, bonarum artium dives vena, hospitalis liberalitas, quae quidem omnia de ipsis bene sperandi haud labiles causas suppeditant. Pro dolor, in compluribus eorum regionibus tam celsa superna benefacta et accepta a maioribus decora et christiani nominis nobilitas contemnuntur misere. Utinam pigeat demum id proterere quod oportet magni pendere et diligere, ac, moderatorum in melius mutato consilio, quod quidem fore confidimus, in auram lenem se vertat procella. Ut gentibus vestris christianae religionis indemnis servetur a maioribus traditus inaestimabilis pretii thesaurus, id hortamur ut, hoc anno maiore cum certatione Deo supplicationes, postulationes, oblationes sanctas, lacrimas, fructum bonorum operum deferatis, habentes mysterium fidei in conscientia pura. 11 Rerum omnium et temporum moderator et rector, propitiatus, ut spes confovet vota, vertet adflictiones et maestitiam in melius, et Eius auxilio et praesidio confisis solacium parabitur, quod eo laetius evadet, quo minus in exspectatione fuerit. Compertum Nobis est huiusmodi saecularem eventus memoriam claris quibusdam inceptis nobilitari, ita ut perpetuitate donetur haud sine rei religiosae ornamento et profectu. Haec ad rerum gestarum indagationes, ad doctrinae studia Ss. Cyrillum et Methodium spectantia, ad pias peregrinationes praesertim attinebunt. His alias addite inceptiones, ut aemulis nisibus Apostolorum par honorabile quodam modo ad vestrates redeat, et facem, quam attulit, vividiorem accendat et sublime attollat. Hanc etiam ob rem cereos, quibus in festo Purificationis Beatae Mariae Virginis rite benediximus, nonnullis templis principibus vestris destinavimus, ad significandum Christum datum in illuminationem vestrarum gentium et communis effectorem salutis, qui vobis per duos evangelicae lucis satores apparuit. Quam plurimum igitur optantes, ut Ss. Cyrilli et Methodii saecularis recolenda memoria perquam digne et fructuose concelebretur et post se vestigia spiritualis incrementi et durabilis rei effectus linquat, huius rei causa praesentissima Dei auxilia invocamus, atque supernorum munerum auspicem et pignus Apostolicam Benedictionem vobis, Venerabiles Fratres, atque clero et christifidelibus moderationi vestrae commissis, peramanter impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xi mensis Maii, in festo ritus Byzantino-slavici Ss. Cyrilli et Methodii, anno M C M L X I I I , Pontificatus Nostri quinto. I O A N N E S PP. XXIII 1 1 Cfr. 1 Tim. 3, 9. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 440 A D H O R T A T I O APOSTOLICA Ad universos Episcopos pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de proximis Pentecostes novendialibus pie celebrandis. I O A N N E S PP. XXIII VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Novem per dies, qui sacratissimo festo Pentecostes praeeunt, Mater Ecclesia supplex coalescit, ut Sancti Spiritus Paracliti praestoletur adventum. Hoc autem sponte sua commemorari iubet trepidas Hierosolymitani Cenaculi vigilias, ubi congregati Apostoli, magnis precibus se totos asserentes, Deiparam Virginem Mariam circumsaepiebant : hi omnes matre erant perseverantes unanimiter in oratione cum... Maria 1 Iesu. Manifestior huius mysterii consideratio quodam modo nunc oculis nostris iterum proponitur, cum Concilium Oecumenicum Vaticanum secundum ulterius progreditur, et ad parandam alteram eius Sessionem, quae proximo mense Septembri incipiet, alacris opera instat. Quapropter magnum solatium infunditur animo Nostro, cogitanti ac secum reputanti per novendiales supplicationes catholicam familiam, per terrarum 2 orbem diffusam ut grana frumenti in montibus sparsa, orandi Deum causa circa Dei Genetricem esse conventuram, ut in Episcoporum suorum amplissimum consessum Sancti Spiritus adfluentia dona devocet et impetret. Prompte igitur supernis gratiae impulsionibus sueto more obsecundans, hoc quoque anno humilis Christi Vicarius, qui ad vos scribit, et qui grata recolit memoria annuas spirituales exercitationes, una cum Episcopis Ecclesiasticae Venetorum Provinciae olim peractas, per hos novendialium dies sacram pii recessus solitudinem ingredietur. Divi r nus enim Paraclitus, ut munerum suorum copiam in nos effundat, postulat a nobis, ut ad ipsius invitationes animi nostri liberi atque expediti pateant, ut alacriore usque studio in perfectionem evangelicam inardescant, atque divinae voluntatis consiliis serena pace acquiescant. Quam ob causam, illorum dierum spatio parumper curas atque negotia 1 2 Act. 1, 14. Didaché IX, 4. Acta Ioannis Pp. XXIII 441 apostolici officii intermittemus, ut in silentio et in spe 3 mysticum Di- vini Paracliti opperiamur adventum, qui in Ecclesiam illabetur, ut in ea renovet Pentecostes mirabilia. Dum vos certiores facere volumus de hoc humili proposito Nostro, Venerabiles Fratres, minime dubitamus quin vos etiam, utpote Episcopi et Pastores Ecclesiae Dei, cum Petri Successore animo arte coniuncti, precando meditandoque pias Nostras exercitationes prosequi velitis. Quin etiam iucunda Nos delectat spes, fore ut exinde vires reficiantur vestrae ad continuandos labores Concilii Oecumenici, cuius alteram Sessionem fidenti animo exspectamus. Quam ob rem ita fiet, ut universi sacrorum Antistites, simul cum Petro supplicanti studio coniuncti, significantius instantiusque edant exemplum, quod omnium dioecesium in terrarum orbe sacerdotes atque fideles intueantur, indeque ad unum necessarium adipiscendum magis magisque vocentur: illam dicimus vitae sanctimoniam, morum emendationem, apostolatus alacritatem, pro Iesu Christi eiusque Ecclesiae honore diligentissime impendendam, ad quae omnia Oecumenicum Concilium, ob ipsam sui pastoralem naturam, re vera intendit. Utinam communes preces ad Spiritum Sanctum, Dominum et vivificantem, fundendae, in fidelium universitate exoptatam approperent mentium morumque renovationem, cuius causa Oecumenica Synodus potissimum indicta est; idem autem Spiritus promptiores firmioresque omnes efficiat ad Deo inserviendum animorumque bonum provehendum, ea utique vivendi ratione, quae veritate fulgeat, iustitia informetur, caritatis operibus ditetur, ad maiora usque assequenda contendat illo 4 impulsa libertatis afflatu, qua Christus nos liberavit. ' Haec ominati atque huiusmodi certissima spe freti, Apostolicam Benedictionem, supernorum munerum auspicem, vobis, Venerabiles Fratres, peramanter dilargimur, eamque ad singulas dioeceses pertinere cupimus, vigilantiae vestrae commissas, ut gratia Domini Nostri Iesu Christi et caritas Dei et communicatio Sancti Spiritus sit cum omnibus 5 vobis. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xx mensis Maii, anno MCMLXiii, Pontificatus Nostri quinto. I O A N N E S PP. XXIII 3 Is. 4 C a l . 4, 31. 5 2 Cor. 13, 13. 30, 15. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 442 L I T T E R A E APOSTOLICAE I Titulus ac privilegia Basilicae Minoris cathedrali ecclesiae Moronensi conferuntur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Terrena in peregrinatione constituti cives Moronenses honori Beatae Mariae Virginis, a prima labe immunis, quam a « felici itinere » vulgo appellant ac ducem habent ad caelestem, quo contendimus, patriam, monumentum praeclarum atque spectabile in urbe sua erexerunt, templum dicimus, quod anno MDCCCLXVIII excitatum, non ante multum tempus cathedralis ecclesiae auctum est dignitate. Religio et ars felici nexu ibidem inter se coniungi videntur, siquidem vetusta Imago almae Deiparae, nomine illo adiecto insignis, quae eiusdem sacrae aedis decus est nobilissimum, Christianorum animos haud intermissa quadam impulsione ad se convertit. Quo pietatis studio permoti, id simulacrum aureo diademate sivimus, Nostra auctoritate, redimiri, Apostolicis Litteris die x i x mensis Decembris anno M C M L X sub Piscatoris anulo datis. Divini etiam ritus eodem in templo peragi perhibentur ea, qua par est, cum diligentia f estoque apparatu. Aedificium vero ipsum merito dilaudatur ob molis amplitudinem, structurae genus, quod Urbis basilicarum maiestatem referre videtur, sacras turres et porticum, quibus ornatur. Admirationem etiam habere dicitur ara maxima, quippe quae sit singularis elegantiae specimen. Haec perpendens cupiensque gregem sibi commissum ad impensiorem pietatem marialem accendere, Venerabilis Frater Michael Raspanti, Moronensis Episcopus, preces Nobis adhibuit, ut princeps templum, quod diximus, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus postulationibus libenti animo obsecundantes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae dignitatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum ecclesiam cathedralem Moronensem, Immaculatae Conceptioni Beatae Mariae Virginis, a « felici itinere » seu, ut vulgo dicitur, « del Buen Viaje » appellatae, sacram, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis hoc titulo insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas Acta Ioannis Pp. XXIII 443 atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis Decembris, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis II S. Patricius, Ep. et Conf., caelestis Patronus dioecesis Harrisburgensis declaratur. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Antistitem virtutibus illustrem, studiosum Evangelii nuntium, Sanctum Patricium, clerus et Christifideles dioecesis Harrisburgensis, ex quo, anno M C M L X V I I I , est constituta, peculiaribus obsequiis excolunt eiusque tutelae se fidentes commendant. Cui praeclaro Caeliti princeps eiusdem dioecesis templum dicatum esse cognoscitur. Ad hanc vero pietatem fovendam provehendamque et uberem inde spiritualium fructuum copiam eliciendam, Venerabilis Prater Georgius Leo Leech, Harrisburgensis Episcopus, Nos rogavit, ut Sanctum Patricium dioecesis suae caelestem Patronum renuntiaremus. Quae vota libenti animo implere statuimus, fore confisi, ut, Sancto illo animarum Pastore caelitus tuente, res catholica ea in regione laetis auctibus crescat. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Patricium, Episcopum et Confessorem, universae Harrisburgensis dioecesis caelestem apud Deum Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas et efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum pie- Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 444 nissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Decembris, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis III Nova Statuta Ordinis Equestris Sancti Sepulchri Hierosolymitani approbantur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Religiosissimo a monumento victoriae, qua Christus Salvator, a mortuis resurgens, mortem superavit, vitam nobis tribuit, salutem impendit perpetuam, appellationem et vim traxit Ordo Equester Sancti Sepulchri Hierosolymitani, quem Apostolica Sedes curis peculiaribus numquam desiit fovere. Iamvero, quae Romani Pontifices per saecula praeterita eidem benigne praebuerant, quasi hereditate accepta servare studens incrementisque augere, proximus Decessor Noster, fel. rec, Pius Pp. X I I eiusdem Ordinis Statuta, Apostolicis Litteris sub anulo Piscatoris die x i x mensis Septembris anno M C M X L I X datis, auctoritate sua approbavit confirmavitque. Nos autem, quibus in vitae satis longo curriculo saepius datum est Equestris huius Ordinis sodales convenire et opera ab eodem patrata cognoscere, iuvat testatam hanc Summorum Pontificum benevolentiam consectari. Qua propensa in lectissimum hunc Equitum coetum voluntate permoti, Venerabilem Fratrem Nostrum Eugenium Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalem Tisserant, Episcopum Ostiensem ac Portuensem et Sanctae Rufinae, Sacri Patrum Purpuratorum Collegii Decanum, ei praefecimus, postquam Nicolaus Cardinalis Canali, primus Ordinis Istius Magnus Magister, Romana Purpura honestatus, e vivis ereptus est. Quo annitente, idem laetis auctibus crevit, scilicet ob meritorum laudem dignus est habitus, qui singulari Apostolicae Sedis gratia frueretur eiusque obtegeretur praesidio. Est enim prae Nobis ferendum in plures nationes eum tunc esse propagatum et opera Patriarchatus Latini Hierosolymitani Acta Ioannis Pp. XXIII 445 plurimum ab eo accepisse incrementi. In praesenti vero, optatis Nostris obsecundans, praedictus Ordo caritatis officiis et studio missionali prosequitur quotquot, sive ritus Latini sive Orientalis, sunt in Terra Christi incolatu sacra atque allaborant, ut Eides ibi servetur, defendatur, amplificetur. Egregii autem hi conatus suscepti et munera ipsi praestituta, quibus Ordo, Deo opitulante, sine dubio nitetur satisfacere, suaserunt, ut eiusdem leges, a Pio Pp. X I I , ut supra dictum est, approbatae, ad novas necessitates vitae et apostolatus formas, Ordini nunc proprias, accommodarentur atque adeo prudenter immutarentur. Re quidem vera, ut quaevis sodalitas recte constituta atque praedita vigore, ita hic etiam Equitum coetus perspectum habet oportere, ut, qui praesint, ductu Cardinalis Magni Magistri, cunctis viribus ad praeclara et alta Ordini ipsi proposita contendant, eo scilicet, ut sodales christiana pietate excolant animos atque in patria Divini Redemptoris Fidem tueantur, provehant et homines ad amandum Salvatorem suum accendant. Quibus omnibus perpensis, Venerabilis Frater Noster Eugenius Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis Tisserant, quem supra laudavimus, Nos rogavit, ut huiusmodi Statuta ad ea, quae haec tempora postularent, Nostra auctoritate accommodari sineremus. Nos vero, precibus eius libenti animo admissis, decrevimus, ut Purpuratus Pater a publicis Ecclesiae negotiis Statuta retractata et recognita experimenti causa ad tempus probaret; quod quidem ab eo Litteris die x n mensis Iunii anno M C M L X I I datis factum esse cognoscitur. Cum vero hoc experimentum felices habuerit exitus, expedire iam arbitramur, ut Statuta quibus priora, anno videlicet MCMXLix edita, perficiuntur et renovantur, legitime agnoscamus atque probemus. Quae cum ita sint, Nos, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Nova Statuta Ordinis Equestris Sancti Sepulchri Hierosolymitani, iuxta exemplar, quod Italico sermone conscriptum et x x x v i articulis constans, in Tabulario Officii Nostri Brevibus expediendis asservatur, cuiusque priora verba sunt : o (( Articolo I : Fondazione : l'Ordine Equestre del S. Sepolcro di Gerusalemme, di antica origine, costituito » ; postrema vero : (( le luogotenenze pqsson disporre di un Regolamento particolare, reso valido dall'approvazione del Cardinale Gran Maestro », approbamus, confirmamus iisque Apostolicae sanctionis robur adicimus. Praeterea, quandoquidem Pius Pp. X I I , Decessor Noster, Ordinem Equestrem Sancti Sepulchri in personam iuridicam, ut appellatur, erexit, Nos hanc condicionem iure constitutam eidem Ordini confirmamus, omnibus cum privilegiis, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 446 facultatibus, honoribus, quae personae iuridicae legitime competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VIII mensis Decembris, in festo Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis, anno M C M L X I I , Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis EPISTULA Ad E.mum P. D. Hamletum Ioannem S. R. E. Card. Cicognani, Episcopum titulo Tusculanum, ob sollemnia Faventiae celebrata Francisci Lanzoni, sacerdotis clarissimique historici, honorandi causa. Signor Gardinale, Con intimo compiacimento abbiamo appreso che la diocesi di Faenza si prepara a rendere solenni onoranze ad un suo illustre figlio, l'insigne, storico sacerdote Francesco Lanzoni, di cui ricorre il centenario della nascita, con un Congresso di studi che ha per oggetto l'opera di lui e che sarà coronato da pubblica commemorazione che Ella, Signor Cardinale, terrà nel teatro cittadino, sabato 18 maggio. Esprimiamo cordiale soddisfazione e letizia per la opportuna celebrazione, che esalta lo studioso di alti meriti e nello stesso tempo addita al Clero e agli alunni del santuario la figura dell'ecclesiastico che, esemplarmente fedele alla sua vocazione, servì la Chiesa nel campo, arduo e fecondo, della ricerca scientifica e dell'insegnamento. Fin dai primi anni del Nostro Sacerdozio, mentre attendevamo in Bergamo al servizio del Vescovo e all'ufficio di insegnante, fummo attratti dal nome del Seminario di Faenza : Ci era divenuto noto per la distinzione dei suoi docenti, Acta Joannis Pp. XXIII 447 e soprattutto per la personalità del Bettore, Monsignor Lanzoni, che veniva celebrato per gli studi storici volti ad illustrare la diocesi e la regione emiliano-romagnola e in seguito le diocesi e regioni d'Italia, nelle loro origini, negli splendori dei loro Martiri e Santi, e nel patrimonio di vetuste ed ammirate istituzioni e tradizioni. L'esempio luminoso che da Faenza si irradiava Ci fu esso pure con fortante stimolo a dedicare parte del Nostro tempo all'indagine storica di illustri figure/rilevanti ordinamenti e memorie della Nostra terra natia. Fu nel 1908 che ci avvinse l'attrattiva di un lungo studio sulla Visita di S. Carlo Borromeo a Bergamo ; soave impegno, lieta fatica, che Ci accompagnò e confortò per cinquantanni, sia pure con prolungate intermittenze, fino alla immediata vigilia della Nostra elevazione al Pontificato. Tali antichi ricordi Ci è caro richiamare, consapevoli di quanto sia utile e decoroso per ogni diocesi annoverare tra il proprio Clero uomini particolarmente dediti allo studio, i quali, con l'amoroso intendimento di cui il Lanzoni fu maestro, sappiano indagare e approfondire determinanti motivazioni e preziosi sviluppi della storia ecclesiastica locale, rimettendo così in chiara luce autentici tesori di vita cristiana. Ci è grato rivolgere al giovane Clero, che riguardiamo con occhio di fiduciosa speranza, una paterna parola di amabile esortazione perchè abbia a sentire l'impegno e l'onore di approfondire il solco tracciato dall'illustre storiografo Monsignor Lanzoni, prolungando ed allargando, nello spirito della sua esemplare fatica, le benemerenze da lui acquisite alla Chiesa e alla scienza storica. In pegno di celesti favori e confortanti grazie, impartiamo a Lei, Signor Cardinale, al diletto Vescovo diocesano, e agli altri Presuli presenti, alle Autorità, al Clero e al Seminario, insieme con gli studiosi partecipanti al Congresso e al popolo Faentino, fervido e generoso, l'Apostolica Benedizione. Dal Palazzo Apostolico, 10 maggio 1963, Festa di S. Antonino. I O A N N E S PP. XXIII Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 448 ALLOCUTIONES I In Aula Regia Palatii Apostolici Vaticani habita, cum praemium v. « Prix Balzan 1962 pour la Paix, l'Humanité, la Fraternité des Peuples » Summo Pontifici sollemni caerimonia traderetur, Eminentissimis Patribus Purpuratis Excellentissimisque Viris adstantibus. * Chers Messieurs. Regi saeculorum immortali et invisibili, soli Deo honor et gloria! Au maître immortel et invisible des siècles, à Dieu seul soit l'honneur et la gloire ! 1 Cette prière, qui revient chaque jour sur Nos lèvres, con- fère sa tonalité à la cérémonie d'aujourd'hui. C'est à Dieu, en effet, que va en premier lieu Notre gratitude, au moment où Nous est remis le Prix pour la Paix de la Fondation Internationale Balzan. C'est à Lui qu'il a plu de répandre la paix dans les cœurs, et de susciter cette initiative qui, à travers Notre personne, veut être un hommage à l'Eglise et à sa mission de paix parmi les hommes. Notre reconnaissance s'adresse ensuite à vous, Excellences, qui avez su accompagner la remise de ce don par des paroles si nobles et si élevées ; elle s'étend aux membres des divers Comités de la Fondation et à toutes les hautes personnalités qui ont voulu donner, par leur présence, une singulière solennité à cette cérémonie. Nous avons tenu à vous accueillir dans l'enceinte du Palais Apostolique, dont la monumentale construction fait résonner jusqu'à nous l'écho des siècles passés. Ici même, dans la « Salle Royale », Rois et Empereurs sont venus jadis rendre visite à Nos Prédécesseurs, et plusieurs des fresques qui décorent ces murs perpétuent le souvenir de l'hommage rendu par les grands de ce monde au successeur de l'humble Pêcheur de Galilée. Les circonstances changent, au cours des ages, et la rencontre revêt parfois des formes différentes, mais non moins touchantes. Lorsque Notre prédécesseur le pape Léon X I I I eut fait retentir bien haut dans le monde, par l'Encyclique Rerum Novarum, la voix de l'Eglise, amie des ouvriers et du progrès social, le Palais Apostolique fut témoin d'un * Die 10 Maii mensis a. 1963. 1 Tim. 1, 17 ; capitule de Prime. 1 Acta Ioannis Pp. XXIII 449 spectacle fort suggestif : l'arrivée des «pèlerinages du travail». Ce n'étaient plus seulement, cette fois, des représentants du pouvoir temporel, c'étaient d'humbles fils du peuple qui avaient réappris le chemin du Vatican et montaient, par ces majestueux escaliers, à la rencontre du Père de la Chrétienté. Il Nous est doux d'évoquer ce souvenir en la circonstance présente. L'aspiration à la juste paix, dont nous sommes aujourd'hui les heureux témoins, a pénétré les esprits et les cœurs de tous, sans distinction, mais avec un accent plus marqué, semble-t-il, au sein des classes laborieuses. Aussi vous Nous permettrez de voir dans l'événement qui motive votre présence ici, chers Messieurs, l'aboutissement et comme le couronnement d'un long processus : porté par le flot de l'opinion publique partout répandue, un témoignage d'une haute signification est remis aujourd'hui par vos mains à celui qui représente ici-bas le (( Prince de la Paix ». Votre geste traduit, de la façon la plus éloquente, l'aspiration unanime des hommes et des peuples. Ce vaste consentement, dont vous êtes les interprètes hautement qualifiés, a voulu s'exprimer aussi directement dans la circonstance présente, et la cérémonie commencée ici va avoir dans Saint-Pierre son complément tout naturel. Nous vous invitons à y descendre maintenant avec Nous, pour recueillir l'écho de l'adhésion des cœurs que fait vibrer le sublime idéal de la paix. Vous aurez plaisir, Nous en sommes sûr, à entendre la (( vox populi » donner son acquiescement enthousiaste au geste si noble que vous venez d'accomplir. ** ** Beatissimo Patri praemium traditum est ab Excmo Viro Antonio Segni, ReipubliItalicae Praeside, utpote qui Praeses honorarius « Balzanianae Fundationis » esset. Hic infra causae recensentur, quas propter Summus Pontifex Ioannes XXIII praemio est affectus : Prix Balzan 1962, pour la Paix, l'Humanité, la Fraternité des Peuples, à cae IOANNES XXIII — Pour la paix, en raison de Son souci inlassable de contribuer au maintien des relations pacifiques entre Etats, tant par Ses appels pacifiques à la bonne volonté des hommes que par Ses interventions diplomatiques récentes. — Pour la Fraternité entre les hommes et les peuples, en raison de la contribution majeure qu'il a apportée à cette fraternité, plus particulièrement au cours de l'année écoulée : en invitant les Représentants des autres Confessions chrétiennes, orthodoxes et protestantes, à assister au Concile Oecuménique, y prenant une particulière activité; en provoquant ainsi, tant parmi les membres de ces confessions que parmi ceux de l'Eglise Catholique, une attitude de la plus grande compréhension réciproque, dont les prolongements seront nombreux et importants; et en établissant des contacts s'étendant aussi bien au delà de la Communauté chrétienne. 29 - ACTA, vol. V, n. 8. — 5-6-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 450 II Ad E.mos Patres Cardinales, Exc.mos Viros e Civitatum Legatorum Coetu et Romanae Curiae Praelatos, ceterosque honorabiles Viros adstantes in Vaticana Basilica, quo Summus Pontifex ex Aula Regia descendit, post traditum Ipsi praemium v. « Prix Balzan pour la Paix, VHumanité, la Fraternité des Peuples ». * Vénérables Chers Chers Frères, Messieurs, fils. Il y a quelques instants, Nous assistions dans la Salle Royale du Palais Apostolique à une cérémonie empreinte d'une gravité et d'une solennité impressionnantes. Vous savez quel en était l'objet : celui-là même qui Nous amène maintenant au milieu de vous, le grand trésor de la vie en société, le point le plus lumineux de l'histoire de l'humanité et du christianisme, l'objet de l'attente confiante de l'Eglise et des peuples : la paix. Que le prix pour la paix de la Fondation internationale Eugène Balzan soit remis à l'humble Serviteur des Serviteurs de Dieu ; qu'une assemblée aussi nombreuse et aussi qualifiée ait voulu s'associer ici à cet événement : voilà qui appelle deux sortes de réflexions, les unes portant sur la personne du Pape, les autres suggérées par le cadre majestueux de cette réunion, la basilique vaticane. Et il convient que tout se conclue par l'hymne de la reconnaissance : Magnificat, Magnificat anima mea Dominum! La personne du Pape, d'abord. Bien des motifs et des circonstances notamment au cours des soixante dernières années de l'histoire du monde ont contribué à rendre plus vif l'intérêt universellement porté à sa mission. Au moment où un témoignage de haute valeur humaine et sociale est rendu à l'Eglise en Notre personne, vous ne serez pas surpris que Nous évoquions la mémoire des inoubliables Pontifes que Nous avons connus personnellement au cours de Notre vie, et qui ont tant contribué à faire grandir partout l'estime pour l'action bienfaisante de la papauté. Léon X I I I , Saint Pie X, Benoît X V , Pie X I , Pie X I I : tous les cinq, vrais amis de l'humanité, bons et courageux artisans de la vraie paix, qu'ils * Die 10 Maii mensis a. 1963. Acta Ioannis Pp. XXIII 451 ont travaillé sans relâche à maintenir, à développer, ou à rétablir parmi les hommes. Celui qui a recueilli leur succession assiste, pour sa part, avec une émotion profonde, à la manifestation de ce grand dessein du Dieu ToutPuissant, « origine de toute paternité au ciel et sur la terre » , x source aussi de toute fraternité entre les hommes, la véritable fraternité de la paix. L'humble Pape qui vous parle a pleinement conscience d'être personnellement bien peu de chose devant Dieu. Il ne peut que s'humilier, remercier le Seigneur, qui l'a tant favorisé; avec une reconnaissance émue, il accueille l'amour des innombrables fils qui, de tous les points du globe, se tournent ainsi vers celui qui exerce aujourd'hui sur la terre l'autorité de Saint Pierre et cherche à vivre de son mieux le témoignage du glorieux Apôtre. Nous vous le disons en toute simplicité, comme Nous le pensons : aucune circonstance, aucun événement, si honorable soit-il pour Notre humble personne, ne peut Nous exalter ni porter atteinte à la tranquillité de Notre âme. Gloire à Dieu, qui, dans sa bonté pour son serviteur, lui infuse chaque jour la sérénité et le courage de poursuivre sa tâche au service de l'humanité, et lui fait rencontrer autour de sa personne les hommes de notre temps dans un acquiescement aussi universel et aussi riche d'encouragement pour l'exercice de son ministère. Le second sujet de réflexion Nous est fourni par le cadre majestueux de la Basilique Vaticane. Elle apparaît, en ce jour, toute pénétrée de la lumière d'un de ces exemples dont est si riche l'histoire de l'Eglise. L'événement dont il s'agit, la célébration de la paix, a un sens profond, qui a touché le cœur de tous. Nous sommes les heureux témoins de l'unanimité qui s'est faite spontanément autour d'un geste mémorable accompli en l'honneur de la paix. Et Nous vous invitons à élever une pensée vers celui qui est à l'origine de cette initiative : Eugène Balzan. L'humble fils du monde du travail avait le regard tourné vers l'avenir. Son geste restera en bénédiction pour l'exercice et le service de la vraie paix. Jamais peut-être comme dans la circonstance présente, un hommage à la gloire de la paix n'aura suscité dans les cœurs un tel élan de spontanéité, de simplicité, de chaleur et de tendresse. La paix, vue dans la lumière de Dieu et se reflétant dans le cœur des 1 Eph. 3, 15. 452 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale hommes: quel spectacle, chers fìls et quel délice pour F esprit et pour 3 le cœur ! Mais c'est un édifice qui se construit jour par jour, et sur des bases solides. Ici, sous les voûtes de la Basilique Vaticane, Nous voyons se dresser dans le ciel de Rome l'incomparable coupole de Michel-Ange. Mais Nous n'avons garde d'oublier qu'elle repose sur quatre imposants pilastres qui s'enfoncent profondément dans la terre, jusqu'à toucher le roc : ce roc dont il est question dans la conclusion du discours sur la montagne : « la maison édifiée sur le roc n'a pas été entraînée par la tempête » . 2 Eh bien, la paix est une maison, la maison de tous. Elle est l'arc qui unit la terre au ciel. Mais pour s'élever si haut, elle a besoin de reposer sur quatre solides pilastres : ceux que Nous avons indiqués dans Notre Encyclique Pacem in terris : « L a paix, disions-Nous, n'est qu'un mot vide de sens si elle n'est pas basée sur l'ordre que Nous avons, avec une fervente espérance, tracé dans cette Encyclique : ordre fondé sur la vérité, construit selon la justice, vivifié et complété par la charité, et réalisé dans la liberté». 3 Ces quatre principes, qui soutiennent tout l'édifice, appartiennent au droit naturel, inscrit au cœur de tous. Aussi est-ce à l'humanité que Nous avons adressé Notre exhortation. Nous sommes convaincu, en effet, qu'au cours des années qui viennent, à la lumière des expériences passées et dans une appréciation objective et sereine du langage de l'Eglise, la doctrine qu'elle offre au monde s'imposera par sa clarté même. Présentée aux hommes d'aujourd'hui en dehors de toute déformation partisane, il n'est pas possible qu'elle ne fasse augmenter dans le monde le nombre de ceux auxquels reviendra le mérite et la gloire d'être appelés constructeurs et edificateurs de la paix. Enfin l'action de grâces: Magnificat! En présence de l'événement central de cette réunion — l'hommage fait au Pape, pour la première fois, dans l'histoire de tout l'Episcopat Romain, d'un prix pour la paix il Nous est doux de laisser résonner dans Notre âme les paroles du cantique de la Vierge Marie au début de sa prodigieuse maternité : hymne dont elle a donné les premières notes, .et qui a retenti à travers les siècles, porteur d'une somme de motifs de joie et de réconfort pour le genre humain tout entier.. . Pour Nous, Nous aimons à en extraire trois versets, qui Nous sem2 Matth. 7, 25. 3 Encyclique Pacem in terris, 5 è m e partie. Acta Ioannis Pp. XXIII 453 blent donner une animation et une coloration à ce grand don de la paix, descendu du ciel sur la terre, pour y remonter, accompagné des actions de grâces de l'humanité. D'abord ce qui s'applique à la personne du Papé : Respexit humilitatem ancillae suae 4 : et donc aussi : humilitatem servi sui. C'est dans l'humilité que le Pape qui vous parle entend poursuivre son action au service des hommes et de la paix du monde. Il ne s'éloignera pas de l'enseignement évangélique, également étranger à la dureté et à l'indulgente faiblesse, l'une et l'autre nuisibles aux âmes. Et la leçon vaut pour tous, car nous sommes tous redevables à Dieu du grand don de la paix, comme de tous ses autres bienfaits, 'et nous sommes tous tenus à les employer à son service. L'humilité, c'est le vrai titre de gloire de tout homme ici-bas, car elle implique reconnaissance des droits de Dieu, sincère acceptation des préceptes du Christ, engagement généreux au service de la fraternité humaine. 5 En second lieu -.fecit mihi magna qui potens est. En face des évé- nements dont nous sommes témoins : soif de renouvellement et de progrès spirituel chez beaucoup; souci des peuples de se compléter l'un l'autre au lieu de se combattre; désir général de mettre sur pied des institutions fondées sur le droit naturel ; la paix chrétienne représente pour tous et pour chacun une richesse inestimable, susceptible dés plus amples développements. Nous le disons d'autant plus volontiers que Nous voyons devant Nous, avec une vive satisfaction, les Représentants des peuples récemment entrés dans les organismes internationaux, auxquels ils ont apporté l'enthousiasme de leur jeunesse, y puisant, en échange, de nouvelles énergies. Enfin, pour tous, l'heure de la miséricorde : Et misericordia eius a 6 progenie in progenies timentïbus eum. Non plus l'heure de la vengeance, de la revanche, des rivalités sanglantes; non plus l'heure d'un nouveau recours à la force, que l'humanité refuse, que la conscience chrétienne repousse avec horreur. L'heure de la sagesse pour tous, l'heure de la conscience qui fait naître au cœur des hommes les plus nobles aspirations. La miséricorde exercée entre les frères, image et reflet de la miséricorde divine envers l'humanité. Telles sont les grandes leçons du Magnificat, rehaussées encore par le contraste entre les traits délicats des premiers versets et le ton grave 4 5 6 Lc. 1, 48. Lc. 1, 49. Lc. 1, 50.. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 454 des suivants : Dispersit superbos ... Deposuit potentes paroles lour- des de menaces et de condamnation pour ceux qui s'écartent de l'ordre voulu par Dieu, ou veulent le déraciner ou cherchent à le ramener au cercle étroit des égoïsmes individuels. Vénérables et bien-aimés Frères, chers Messieurs, chers fils, venus ici aujourd'hui de tous les horizons, vous êtes et voulez êtres des pèlerins de la paix. Nous le fûmes, N.ous aussi, et Nous entendons le rester. Permettez-Nous encore, avant de terminer, une allusion à Notre modeste personne. Quand le service du Saint-Siège Nous achemina pour la première fois, il y a bien longtemps, vers les régions du Proche-Orient, Nous emportions comme un trésor, dans Notre humble bagage, les paroles qui Nous furent toujours si chères : Oboedientia et Pax. C'était en 1925, à quelques années de la fin de la première guerre mondiale. Après avoir traversé des pays dévastés par la guerre, Nous arri- vions à Sofia, cité chère entre toutes à Notre cœur, comme l'est et le reste toujours la première résidence que nous assigne le service de la Providence. C'était un 25 avril, le jour de la fête de Saint Marc, dont l'enseignement se résume en deux mots : Pax et Evangelium. Près de trente ans plus tard, en 1953, après avoir été aimablement accueilli pendant dix ans à Istanboul et à Athènes, pendant huit ans à Paris, Nous arrivions à Venise, dont Nous devenions le patriarche; et avec ces mêmes paroles dans le cœur et sur les lèvres, Nous Nous mettions à genoux auprès de la tombe de l'Evangéliste. La paix et l'Evangile : armes de Saint Marc et de tous les vrais amis de Dieu et des hommes. Ce sont et ce seront à jamais les Nôtres. Chers Messieurs, chers fils, Nous vous avons ouvert Notre cœur. Laissez-Nous conclure par l'évocation d'un rite touchant, qui Nous est suggéré par votre présence dans ce vénérable sanctuaire. A Saint-Pierre, comme dans les trois autres basiliques majeures, vous le savez, une porte s'ouvre tous les vingt-cinq ans: c'est la porte qui introduit les pèlerins du monde entier dans la grande indulgence de l'Année Sainte, la « porte du pardon ». Le pardon, selon l'enseignement du Christ, dimitte nobis debita nostra. Quelle parole émouvante, chers Messieurs ! Pour Nous, Nous aimons à y voir le sceau de Notre service d'Evêque de l'Eglise de Dieu : episcopus Ecclesiae Dei. Nous voudrions qu'elle soit pour tous un Acta Ioannis Pp. XXIII 455 appel à un renouvellement d'ardeur pour le bien, pour la vérité, pour la justice. Que le pardon soit sur les lèvres et dans les cœurs de tous, partout, toujours : le pardon, qui, à bien le considérer, est force et jeunesse d'âme, assurance de divines bénédictions, garantie de succès vrai et durable. Oboedientia et Pax : Pax et Evangelium. Evangile d'obéissance à Dieu, de miséricorde et de pardon : voilà le programme que l'humble Serviteur des Serviteurs de Dieu propose aujourd'hui à tous les hommes de bonne volonté. Alors, sans nul doute, le flambeau lumineux de la paix poursuivra son chemin, allumant la joie et versant la lumière et la grâce au cœur des hommes sur toute la surface de la terre, leur faisant découvrir, par delà toutes les frontières, des visages de frères, des visages d'amis. C'est Notre souhait, et c'est le vôtre: Dieu veuille l'accueillir et Nous donner d'en voir bientôt assurée la réalisation. III Excellentissimo Viro Antonio Segni, Reipublicae Italicae Praesidi, ceterisque adstantibus habita, in Aedibus Quirinalis collis, ubi magno honore Beatissimus Pater est exceptus, postridie quam Ipsi praemium « Balzan » traditum est. * Signor Presidente, Le siamo grati per le espressioni del Suo nobile indirizzo. Grati e commossi, mentre le vediamo applicate non tanto alla Nostra Persona, pur sensibile a ogni tratto di delicatezza e di bontà, quanto piuttosto alla missione che la Chiesa Cattolica svolge nei secoli, in obbedienza al mandato del suo Divino Fondatore. Il Nostro ringraziamento va altresì al Signor Presidente della Confederazione Elvetica, che ha inviato il saluto suo personale e delle autorità e popolazioni di quella Nazione. Quanto Ci è lieto ricambiare il duplice omaggio, con augurio di prosperità tranquilla e feconda ! Anche ai diletti popoli d'Italia e Svizzera il mondo tanto deve per il contributo recato alla diffusione e al consolidamento del diritto, e alla tutela di costruttivi rapporti di pace. * Die 11 Maii mensis a. 1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 456 Salutiamo le personalità di varia provenienza, i delegati di numerosi popoli di antica e di recente storia, i rappresentanti della cultura, tra i quali i quattro studiosi di biologia, di matematica, di storia e di musica, cui è stato assegnato quest'anno il Premio Balzan. Ma è ben naturale che la Nostra speciale attestazione di riconoscente compiacenza si volga ai membri della Fondazione internazionale Eugenio Balzan. Ad essa si eleva l'attenzione rispettosa degli uomini che sanno cogliere ogni segno di provvidenza, in vista di favorire una duratura intesa tra le genti. Le cerimonie di ieri, nel Palazzo Apostolico Vaticano, e, successivamente, in San Pietro, sono state un vero pregustamento — oh, quanto consolante e significativo ! — di quella mutua fraternità a cui anela, nell'attesa del Cielo, la famiglia umana. Questa sera si rinnova qui la soavità e la sincerità della comune esultanza. Signor Presidente, Ella può immaginare con quanta commozione il Vescovo di Roma, l'umile Papa della Chiesa universale, è venuto a questa residenza della suprema autorità dello Stato Italiano. È sempre vivo in Noi il ricordo dell'incontro che, pochi giorni prima di iniziare il Nostro ministero pastorale di patriarca di Venezia, in esecuzione delle norme concordatarie, avemmo il 5 marzo 1953, qui al Quirinale, giusto dieci anni or sono, con il Suo Predecessore, il Senatore Luigi Einaudi. Oggi, ancora, una lieta coincidenza vuol essere ricordata, perchè esattamente un anno fa, Ella, Signor Presidente, fu insediato nella altissima carica che tanto La onora, e di cui la recente distinzione dell' Ordine di Cristo ha voluto essere, da parte Nostra, amabile coronamento. Signor Presidente, Accogliendo di buon grado il cortese invito a sostare alcun poco in questa sontuosa e storica dimora, Ci allietiamo della soave deferenza, di cui si è fatta eco l'opinione pubblica. La Nostra persona per altro si ripiega sopra Nostro Signore Gesù Cristo, che indegnamente ma con generoso e sommesso sforzo di imitazione, Noi fummo chiamati a rappresentare sulla terra. Questa Nostra presenza, qui, prende di fatto particolare significazione dall'antico riconoscimento di servizio, che si irradia su tutta la Chiesa, e splende al di sopra dei clamori contingenti e delle contrastanti Acta Ioannis Pp. XXIII 457 variazioni, che in tempi passati vollero interpretare o limitare i gesti dei Nostri Predecessori. Ricordiamo Benedetto XV, Pio XI, Pio X I I e tutta l'opera che il Romano Pontificato ha svolto a tutela della pace, particolarmente nelle tragiche vicende che hanno contrassegnato il secolo ventesimo. Sì, la Chiesa Cattolica è artefice e maestra di pace. Lo diciamo con tranquilla coscienza. Essa continua nel mondo la missione del suo Fon1 datore Gesù Cristo, che il profetico eloquio chiama Principe della pace. « Vicina a Lui — come ha detto il Nostro Predecessore Pio X I I di v. m . — la Chiesa respira il soffio della vera umanità, vera nel senso più pieno della parola, perchè è la umanità stessa di Dio, suo Creatore, suo Redentore e suo Restauratore » . Riflettendo sul 2 significato del gesto compiuto dalla Fondazione Eugenio Balzan, abbiamo voluto che la somma rimessa nelle Nostre mani venga destinata a un fondo perpetuo in favore della pace. In questa circostanza, pertanto, amiamo far risonare ancora una volta il Nostro invito, qual è contenuto nella Lettera Enciclica del Giovedì Santo, Pacem in terris, richiamante alle sorgenti, alla tutela e al consolidamento della pace tra i popoli. Pace fondata non sul timore, sul sospetto, sulla diffidenza reciproca; assicurata non sulla minaccia di terribili distruzioni, che sarebbero la rovina totale del genere umano, creato per dare gloria a Dio, e per la mutua edificazione nell'amore fraterno ; ma stabilita sul retto ordine dei rapporti umani, « ordine fondato sulla verità, costruito secondo giustizia, vivificato e integrato dalla carità, e posto in atto nella libertà » . 3 Questa è la pace, a cui le umane genti anelano, come a dono divino preziosissimo, senza il quale non si può aspirare a costruttivo progresso, a duraturo benessere, all'avvenire sicuro delle giovani generazioni, delle famiglie, delle Nazioni. Signor Presidente, Venerabili Fratelli e figli, cari Signori, Il consentimento che traluce dai vostri occhi, che sale dai vostri cuori, esprime lo stato d'animo ch'è vostro, e di tutti i popoli. Il Nostro voto è che questo consentimento continui; si rafforzi sempre più sopra 1 2 3 Io, 9, 6. Radiomessaggio natalizio, 24 dicembre 1951; A. A. S. XLIV (1952), p. 9. Lettera Enciclica a La pace tra tutte le genti...-»; Tip. Poligl. Vat.. a. 1963, p. 50. Acta 458 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale il laborioso e generoso popolo d'Italia e sopra tutti i popoli del mondo, a Noi egualmente diletti ; produca frutti di promettente fecondità, affinchè su tutti gli uomini, consacrati alle pazienti conquiste del sapere, alle opere del lavoro, alle cure della famiglia, splenda luminosa la stella della pace, a indicare il sicuro cammino su le vie della serenità, della comprensione, dell'amore. Questo è il voto che, nella sosta fatta or ora nella Cappella Mariana dell'Annunciazione, abbiamo confidato con tenerezza alla Madre di Gesù e nostra; questo voto vi esprimiamo con cuore commosso e ferma speranza, per nulla sorpresi delle difficoltà immancabili che si frapporranno al raggiungimento del santo ideale; e ne attendiamo l'esaudimento dalle propizie benedizioni del Signore, da cui invochiamo sui reggitori dei popoli, e sull'intera umana famiglia, i doni copiosi di saggezza e generosità, di operosa concordia, di lietissimo incremento di giustizia, equità e amore. Dominus pacis det semper nobis 4 pacem. IV Ad Exc.mos Praesules, Rev.mos Praelatos, Sacerdotes, Religiosos Sodales et christifideles adstantes Orientalis ritus, sollemnia celebrantes ob X exeuntem saeculum ab adventu Sanctorum Cyrilli et Methodii in Magnam Moraviam. * Venerabili Fratelli, diletti figli. Il Nostro saluto esprime stamane particolare compiacimento, per le celebrazioni avviate a Roma dal Pontificio Istituto Orientale nell'undicesimo centenario dell'arrivo nella Grande Moravia dei Santi Cirillo e Metodio. Il 2 febbraio scorso Ci piacque mettere in risalto la significativa ricorrenza, destinando parte dei ceri benedetti alle chiese cattedrali di quelle Nazioni, che la ricorrenza centenaria avrebbe richiamato alla attenzione del mondo. È quindi naturale che, nel consentimento suscitato da quel Nostro semplice gesto, e nel coro di esultanza, che si alza verso i due grandi apostoli delle genti slave, si trovino al primo posto i distintissimi prelati e fedeli di rito orientale residenti a Roma. Inoltre, abbiamo ora benedetto — come già è avvenuto altre volte, 4 Cfr. 2 Thess. 3, 16. * Die 13 Maii mensis a. 1963. - Acta Ioannis Pp. XXIII 459 in augurio di fervidissima cooperazione ecclesiastica e missionaria — la prima pietra dell'Istituto dei Santi Cirillo e Metodio, che sorgerà a Eoma. Dal gesto rituale discende in questa circostanza un toccante auspicio. L'odierna cerimonia sottolinea infatti il posto che Roma, centro della cattolica unità, sede della Cattedra di Pietro, tenne nella vita dei due campioni di invitta fede cattolica e apostolica. Qui essi vennero nel dicembre dell'867, e portarono a papa Adriano II le reliquie di San Clemente, Pontefice romano. A Roma ottennero l'approvazione dell'uso della lingua slava nella liturgia romana, e l'istituzione della gerarchia per la Grande Moravia. In questa terra, imporporata del sangue degli Apostoli e dei Martiri, scesero le spoglie mortali di San Cirillo. Qui ritornò nell'880 Metodio, onusto di meriti e di fatiche, portando seco l'omaggio di tutti i popoli evangelizzati o avvicinati con anelito di eroica carità : Moravi, Slovacchi e Boemi ; Polacchi, Ucraini, Biancoruteni ; Russi, Romeni, Bulgari ; Serbi, Croati, Sloveni, e anche Ungheresi ; ai quali tutti, col tesoro della fede cristiana, era stata comunicata una ricchezza di vita culturale, che doveva avere nei secoli meravigliosi sviluppi. Nell'incremento di liete attese, che il Concilio Ecumenico Vaticano Secondo ha suscitato nel mondo, la supplichevole invocazione ai Santi Cirillo e Metodio, colonne e vincolo della desiderata unione, sale al Cielo con rinnovato fervore, richiamandosi con granitica fede a questo fondamento, che ha unito le genti slave alla Sede di Pietro : Quaeque vos clamat generosa tellus servet aeternae fidei nitorem : quae dedit princeps, dabit ipsa semper Roma salutem. 1 2 Il sospiro del Redentore Divino : ut unum sint, ut unum sint, prende risonanze di più ampia e toccante urgenza in questa fausta celebrazione centenaria. Esso troverà generosa rispondenza nel novello Istituto, che formerà nuove giovanili schiere alle responsabilità del sacerdotale ministero, quasi a continuazione del flusso potente di vita spirituale, iniziato coi due grandi apostoli delle genti slave. Accanto a questa finalità, la grande supplicazione sale verso il Si- 1 Brev. Rom. in festo Ss. Cyrilli et Methodii; hymn. ad Matut. 2 Io. 17, 22. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 460 gnore, per invocare doni di perseveranza, di fermezza e di zelo per tutti i diletti figli, eredi e custodi di sì alta ricchezza. Ardore vuole ardore : la fiaccola ricevuta dalla gloriosa antichita cristiana — che è stata veicolo insostituibile di progresso culturale e sociale — continua il suo itinerario, e passerà di generazione in generazione, dagli anziani ai giovani, a servizio delle genti, ad onore della Santa Chiesa, la cui giovinezza non conosce tramonto : factis avitis aemula fides virescat pulchrior. 3 Questi voti paterni abbiamo manifestato alla Nostra Epistola Apostolica (( Magnifici eventus », che porta la data dell'll maggio 1963, festa dei Santi Cirillo e Metodio nel rito bizantino-slavo. Tali voti sono la prosecuzione di un ardente palpito del cuore, che, Visitatore Apostolico in Bulgaria, esprimemmo nel 1927 al presidente del V Congresso Unionistico di Velehrad : (( ... Parmi di poter aggiungere — scrivemmo allora — che un maggior interessamento agli sviluppi del cattolicesimo in questa regione, che trovasi a mezza strada fra Roma e Costantinopoli, potrebbe preparare a non lungo andare delle sorprese consolanti nel senso della rinnovata fraternità e unità delle Chiese intorno al successore del Principe degli Apostoli . . . Noi ci sentiamo veramente come i grani di frumento sparsi sulla montagna... che poi si riuniscono a formare il pane saporoso. Benedica il Signore, per l'intercessione dei Santi Cirillo e Metodio, questa santa unione delle nostre anime, e le suggelli con la grazia sua » . 4 La Benedizione Apostolica, che effondiamo oggi con particolare commozione su questo eletto raduno di anime, confermi quell'antico voto, sostenga tutti nel sacerdotale lavoro, e allieti di frutti copiosi le nostre speranze. 3 4 Brev. Rom., ib.: hymn. ad Laudes. Acta V Conv. Velehr., p. 61. Sacra Congregatio Consistorialis 461 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO E C C L E S I A R U M Summus Pontifex Ioannes Pp. X X I I I , fel. rec, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus erat providere, nimirum : die 26 Ianuarii 2963. — Titulari episcopali Ecclesiae Maximianensi in Numidia praefecit Exc. P. D. Raimundum Munita Eyzaguirre, hactenus Episcopum Sancti Philippi. die 4 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Columnatensi R. P. D. Henricum Alvear Urrutia, Vicarium Generalem archidioecesis S. Iacobi in Chile, quem deputavit Auxiliarem ExCmi P. D. Emmanuelis Larrain Errázuriz, Episcopi Talcensis. die 9 Martii. —Titulari episcopali Ecclesiae Palmyrenae R. P. D. Iosephum Rossi, Antistitem Urbanum, e clero dioecesis Bergomensis, Patriarchalis Archibasilicae Lateranensis Canonicum. die 13 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Çomayaguensi, noviter erectae, Exc. P. D. Bernardinum Mazzarella, hactenus Episcopum titularem Hadrianopolitanum in Pisidia. die 7 Aprilis. — Praelaturae nullius Chotensi, noviter erectae, R. P. Florentinum Armas Lerena, sodalem Ordinis Recollectorum S. Augustini. die 10 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Hadrianopolitanae in Pisidia Exc. P. D. Philemonem Castellano, hactenus Episcopum Clivi Zamoërensis. die 16 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Amarillensi R. D. Laurentium Michaelem De Falco, parochum e dioecesi Dallasen si-Arcis Vorthensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Tigavitanae Exc. P. D. Ioannem Morkovsky, hactenus Episcopum Amarillensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Vendelini Iosephi Nold, Episcopi Galvestoniensis-Houstoniensis. —-Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. I). Iacobi Eduardi McManus, Episcopi Poncensis, Exc. P. D. Aloisium Aponte Martínez, Episcopum titularem Larensem, hactenus Auxiliarem eiusdem Episcopi Poncensis. die 17 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Cremensi R. P. D. Franciscum Costa, Antistitem Urbanum, Adsistentem alumnis Athenaei in Actionis Catholicae agminibus militantibus. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 462 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I BRENTWOODEN. Nulli S a! is matrimonii (Lyons - Benett) Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Norma Terence Benett, in causa de qua supra conventi, eumdem citamus ad comparendum coram S. R. Rota (Piazza della Cancelleria 1, Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 18 Octobris 1963, hora undecima, pro concordatione sequentis dubii : An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes commorationis actualis praedicti domini Norma Terence Benett, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. * Boleslaus Filipiak, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 6 Maii a. 1963. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Norma Terence Benett, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 18 Octobre 1963, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté: ( Conste-t-il de la nullité du mariage dans les cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit M. Norma Terence Benett, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra Romana Rota 463 II BEROLINEN. Nullitatis matrimonii (Promotor Iustitiae - Jung - Kleina) Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Ursulae Kleina, in causa de qua supra conventae, eamdem citamus ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram S . R . Rota (Piazza della Cancelleria 1, Roma), in diem 29 Iulii 1963, hora meridiana, pro concordatione sequentis dubii : An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedictae dominae Ursulae Klema, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. * Emmanuel Bonet, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 7 Maii a. 1963. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Ursule Klema, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 29 juillet 1963, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté : Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Ursule Klema, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta 464 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO ONORIFICENZE Con Breve Apostolico il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire : L'Ordine supremo del Cristo : 30 aprile 1963. A S. E. il Prof. Segni Antonio, Presidente della Repubblica Italiana. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire : . Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa : co 20 gennaio 1962. Al sig. Rings Giovanni (Köln). 27 » Al sig. Zimmer Adolfo (Köln). Al sig. Aristeguieta Francesco di Paola (Cumaná). 14 aprile Al sig. Müller Giuseppe (Köln). giugno » 4 agosto Al sig. Van der Kun Leone ('s-Hertogenbosch). » Al sig. Wittgen Pietro M. ('s-Hertogenbosch). » » Al sig. Kr ei jen Gerardo (Roermond). 21 settembre » » » Al sig. Goossens Eugenio Luigi Carlo (Roermond). » Al sig. Koelemij Guglielmo Bernardo (Rotterdam). » » » Al sig. Nuyt Giovanni M. Cornelio (Rotterdam). » » » Al sig. Linthorst Enrico (Utrecht). •»••• » Al sig. Umansky Martino (Stati Uniti d'America). 28 Al sig. Slaghek Egberto Pietro Carlo (Haarlem). 6 ottobre » » » Al sig. Pley Everardo A. M. (Rotterdam). » » Al sig. Maagdenberg Nicola'('s-Hertogenbosch). » » » Al sig. Meij er s Antonio Adriano ('s-Hertogenbosch). Al sig. Hamp Federico (Austria). 10 novembre » » Al sig. Holzhacker Luigi (Austria). » Al sig. Molzer Ferdinando (Austria). » Al sig. Polterauer Villebaldo (Austria). » sig. Toponi Arturo (Roma). Al 30 » Al sig. Champagne Fernando (Malines-Bruxelles). dicembre » 19 gennaio 1963. Al sig. Magno Sacca Giovanni B. (Messina). Al sig. Bartoletti Italo (Como). » » 26 » Al sig. Subini Tommaso (Como). » Al sig. De Ceuster Ermanno (Antwerpen). 2 febbraio » » » Al sig. Awouters Luigi (Liége). » » Al sig. Herbiet Ottavio (Liége). co 1 An. et vol. LV 18 Iunii 1963 (Ser. HI, v. V) - N. 9 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana SS.MI DOMINI NOSTRI IOANNIS PAPAE XXIII ESTREMA AEGROTATIO, OBITUS, FUNEBRIA AEGROTATIO Ante festum Ascensionis Domini, per Adhortationem Apostolicam ad universos Episcopos missam die xx Maii a. MCMLXIII, Summus Pontifex Ioannes XXIII Suum consilium detexit parumper intermittendi suetas curas ac negotia apostolici muneris, ut sacrum Pentecostes novendiale per effusas preces et rerum caelestium meditationem transigerei, pii recessus solitudinem ingressus, appropinquante iam altera Concilii Oecumenici Sessione. Per illos vero dies — arcano Dei aliter providente consilio — recrudescentis morbi vi, quo laborabat, confectus acerbisque cruciatus doloribus ad aeternam ingredi vitam Se pie sanctissimeque paravit. Die 26 Maii, dominica post festum Ascensionis, multitudini in Petriano foro adstanti sub meridiem, spe ductae fore ut Beatissimus Pater e fenestra privatarum aedium in conspectum veniret populoque benediceret, angelica sueto more salutatione recitata, nuntius megaphoniis pervenit : « La malattia gastrica, di cui il Santo Padre soffre fin dallo scorso autunno e che aveva dato origine, nel novembre, ad una acuta anemizzazione, dopo un periodo di cure mediche e di relativa quiescenza ha di nuovo provocato, nei giorni scorsi, uno stato anemico che è attualmente controllato e dominato mediante opportuna terapia. Per tale motivo i medici curanti consigliano al Santo Padre completo riposo, e di limitare al massimo ogni attività fìsica ». 30 - ACTA, vol. V, n. 9. — 18-6-1963. • • • • • 466 • • • • • • • • n B H B B B n H n H ^ Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vespere autem, et praesertim mane diei sequentis Summi Pontificis vale- tudo in melius inclinata videbatur, dum preces interim a christifidelibus cleroque ubique terrarum fundebantur. De sollicita hac filiorum pietate certior factus ab Emo Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis, Beatissimus Pater haec protulit memoriae prodenda verba: (i Per il fatto che tutto il mondo prega per il Papa malato, naturale che a questa supplicazione si dia un'intenzione : il sacrificio della vita favori sul Concilio aspira alla pace. del Papa, Ecumenico, che sulla Se invece a Dio piace prolungare esso valga Chiesa questo ad Santa, servizio è ben Se Iddio vuole impetrare copiosi sull'umanità pontificale, che che ciò sia a santificazione dell'anima del Papa e di quanti con lui lavorano e soffrono per la dilatazione del regno di Nostro Signore nelle antiche come nelle recenti cristianità e in tutto il mondo ». Die 28 Maii nuntiatum est : « La malattia del Santo Padre è seguita dai professori Gasbarrini, Valdoni e Mazzoni. I fenomeni emorragici dovuti alla eteroplasia gastrica di cui da circa un anno è affetto il Santo Padre e che,-dopo alcuni mesi di arresto, avevano avuto una accentuata ripresa alcuni giorni or sono, si sono ora attenuati e le conseguenze organiche ad essi legate sono, fino ad oggi, limitate e compensate dai provvedimenti curativi adottati ». Toto dierum spatio, quo extremo morbo laboravit, Beatissimus Pater clarissima dedit documenta spectatissimae in Deum pietatis, rationis divinae voluntati omnino conformatae divinaque spe innixae, et maxime sereni animi. Molestiis morbi acerbissimisque cruciatibus pro bono Ecclesiae patientissime toleratis, auditus est aliquando dicere : « Tamquam victima in ara sum, pro Ecclesia, pro Oecumenica Synodo, pro servanda pace ». Et alias : « Graviter quidem patior, sed amanter ». In lecto iacens divinaque hostia haud valens litare, quotidie, donec potuit, mane Sacra Dape piissime est refectus, cum Eucharisticum sacrificium in contiguo celebraretur cubiculo ab Illmo ac Revmo D. Laurentio Capovilla, Cubiculario intimo de numero participantium ac Summi Pontificis privato Secretario. Nuntii, qui die 29 et 30 Maii dati sunt, Summum Pontificem meliorem fieri valetudine significabat : I (29 Maii) : « Alle ore 10 di oggi, mercoledì, nelle condizioni generali dell'Augusto Infermo si constatava un netto miglioramento che con- Summi Pontificis Ioannis XXIII aegrotatio ferma la previsione di ieri. Il prof. Mazzoni ha lasciato il Palazzo Apostolico dopo la visita e vi tornerà solo questa sera. La giornata dell'Augusto Paziente si svolge in serenità, nella preghiera e nell'abbandono costante al Signore ». II (30 Maii) : « Ulteriori segni del miglioramento accertato ieri e che, via via, si accentua, sono stati riscontrati alle ore 8.30, nella consueta visita. I fenomeni emorragici, che nei giorni scorsi avevano destato preoccupazione, sono attualmente cessati. La terapia sostitutiva ha avuto, grazie alla forte fibra dell'Augusto Paziente, buon esito e le condizioni generali hanno segnato una sensibile ripresa ». Interim Beatissimus Pater, cum cognovisset quot amoris et obsequii documenta a Civitatum Moderatoribus, a Sacris Praesulibus, ab innumeris Christifidelibus, et ab acatholicis etiam, ex universo terrarum orbe continenter pervenirent, Sui moti animi sensus ita aperuit: (( Oh! quanto son grato. Il fatto di essere oggetto di delicate attenzioni mi commuove e mi plicità abituale, mentre lascia perfettamente mi sento più che mai che soffrono negli ospedali e nelle case, e forme. Questo interessamento il Signore, vuol segnare per il di unito nella mia semai tanti e tanti che sono angustiati in varie Papa, nuovo fervore tranquillo che umilmente preghiera, pensieri rappresenta e propositi di pace, convinzione netta- e chiara che nella vita ciò che vale è sempre nel senso del Desidero Vangelo, che e cioè: mitezza, tutti ricevano il segno bontà, carità. della mia commossa gratitudine, di modo che, come vogliono restare uniti a me, così impulso di fraterno vicendevole traggano motivo e amore». Nocte inter diem 30 et 31 Maii, Summi Pontificis aegritudo repente iñgravescebat. Quod ita nuntiatum est: « Dopo una serata tranquilla e serena, il Santo Padre, verso la mez^ zanotte, è stato colpito da una nuova grave crisi, nella quale è statò prontamente assistito dal prof. Mazzoni. Tale crisi perdura. Più tardi è stato chiamato presso il Santo Padre il prof. Valdoni che ha constatato la gravità della crisi sopraggiunta ». Beatissimus Pater, de morbo ingravescente edoctus à Revmo D. Laurentio Capovilla, Secretario privato, Sacramenta infirmorum petiit et Emo Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis, quem acciverat, ultimum admissione et alloquio Pontificis dignatum, ait: « Laetatus sum in his quae dicta sunt mihi: in domum Domini ibimus ». Sanctum Christi Corpus Summo Pontifici Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 468 allatum est ab Excmo P. D. Alfredo Cavagna, Episcopo tit. Tiano, qui Ei a sacris confessionibus erat, feria sexta, die 31 Maii, post undecimam horam. Paulo post Excmus P. D. Petrus Canisius van Lierde, Sacrarii Apostolici Praefectus, Augustum Infirmum Extrema livit Unctione. Temporis spatio inter caeleste acceptum Viaticum et Extremam Unctionem, Beatissimus Pater Excmum P. D. Cavagna rogavit ut Ssmam Eucharistiam deferens prope lectum sisteret. Tunc clara ac firma voce professionem Fidei pronuntiavit, iterum Deo suam offerens vitam pro Ecclesia Sancta Dei, pro coacto Oecumenico Concilio et pro pace inter homines. Patrum Conciliarium peculiarem habuit memoriam aitque Se certum habere magnum opus inceptum ad optatum progredi exitum. Gratum ostendit animum omnibus qui adiutricem Ipsi operam navarunt, praesertim Purpuratis Patribus et universis orbis terrarum Episcopis, mentionem faciens de, dilecta Romana dioecesi, de Romana Curia, de locis ubi varia munera exercuit ; praecipue vero cives Bergomenses Suique pagi « Sotto il Monte » incolas ac propinquos commotus memoravit. Veniam ab omnibus petiit, si quos forte, ab adulescentia, offendisset, asserens tamen Se omnes dilexisse et bonum omnium quaesiisse. Semel atque iterum, dum loqueretur, patefaciens studium quod veluti nota Sui Pontificatus exstitit : « ut unum sint —• ait — ut unum sint ! ». Post meridiem vis morbi ulterius ingravescebat. Hora sexta et decima cum dimidio Summus Pontifex optavit ut Missa votiva « pro infirmo » celebraretur, qua absoluta adstantibus Benedictionem impertivit. Eodem die Beatissimum Patrem viserunt Emi Patres trium Ordinum S. Collegii principes, Emus Card. vicaria potestate Urbis Antistes, ceteri Emi Cardinales in Urbe praesentes, necnon Emi Purpurati Patres Montini, Urbani, Lercaro. Vespere autem coma supervenit, ut die 1 Iunii hisce verbis nuntiatum est : « Le condizioni del Santo Padre si sono ulteriormente aggravate nelle ore pomeridiane di ieri per una sopraggiunta infiammazione peritoneale : la mente dell'Augusto Pontefice si è mantenuta lucida e ferma fino alle 19,3.0. Poi è sopraggiunto il coma. Sua Santità si è ripresa pochi minuti prima delle 3 di questa mattina ». Affirmari potest ex eo vespere Beatissimum Patrem trium dierum spatio in supremo vitae agone fuisse, identidem modo ad se redientem, modo animo relictum, corporis viribus valide insanabili morbo obsistentibus. Summi Pontificis cubiculum interim sacrum videbatur sacellum, precibus fervidis ad Deum ab iis qui aderant effusis. Summi Pontificis Ioannis XXIII aegrotatio 469 Ita die etiam 2 Iunii, dominica Pentecostes, lente et paulatim Beatissimi Patris valetudinem in peiorem partem verti nuntiabatur : (( Le condizioni del Santo Padre si sono aggravate poco dopo le ore 10 : la temperatura, cbe nella notte e nelle prime ore del mattino si era mantenuta sui 38,5°, è salita a 39° ». Subinde vero: « La -temperatura è salita oltre i 39 gradi, il polso si è fatto più frequente, la respirazione più difficile ». Summo mane Summus Pontifex pie secutus erat Eucharisticum Sacrificium ab Emo Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis celebratum. Etsi caelesti Dape refici non potuerat, pergratum tamen habuit, quod Ipsi legerentur quaedam Missae partes — Epistula praesertim ex Act. Apostolorum desumpta — illius magni diei festi Pentecostes. Die autem 3 Iunii, mane nuntiatum est : « Durante la notte una nuova crisi si è manifestata : ma, ancora una volta, la fortissima fibra del Papa ha avuto ragione del male. La perfetta integrità dell'apparato circolatorio e l'eccezionale robustezza fìsica del Santo Padre mantengono l'organismo in condizioni di elevata resistenza, per cui l'aggravamento — per quanto progressivo — è lento. Nelle ultime dodici ore frequenti sono stati gli episodi di perdita della coscienza, con assenza di reazione agli stimoli. La temperatura corporea si è sempre mantenuta elevata. La somministrazione di ossigeno tuttavia e la presenza di una ventilazione polmonare adeguata hanno consentito la conservazione di una ossigenazione sufficiente ». Vespere illius diei in foro Sancti Petri ante templi frontem, hora septima post meridiem, Missa pro infirmo Summo Pontifice ab Emo Cardinali Aloisio Traglia, Urbis Pro-Vicario, celebrata est coram multitudine infinita civium Romanorum, quibus plures advenae socios se adiunxerant. Dignum est hic memoratu ac certe memoriae est prodendum nunquam alias, in extrema Summorum Pontificum aegritudine, tam ingentem hominum multitudinem in Petrianum forum obsequii causa convenisse ibique die et ad multam etiam noctem lacrimantibus oculis constitisse. Multa hominum milia religiosissima pietate interfuerunt Sacro ab Emo Cardinali Pro-Vicario Urbis peracto, dum Beatissimus Pater in eo erat ut extremum vitae spiritum ederet. Cum ad exitum Sacrificii Eucharistici Emus Card. Traglia pervenisset — ite, missa est eo pronuntiante — cumque iam vespertinae precationis sonitus christifideles vocaturus esset ad Caeli Reginam salutandam, suum in terris Vicarium Christus Dominus ad gaudia aeterna vocabat. 470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale OBITUS SUMMUS PONTIFEX IOANNES X X I I I DIE 3 IUNII, FERIA SECUNDA POST PENTECOSTEN, HORA 19,49 SANCTISSIME OBDORMIVIT IN DOMINO. Aderant : Emus Card. Hamletus Ioannes Cicognani, a publicis Ecclesiae negotiis ; fratres ac soror Pontificis aliique propinqui, quos inter eius nepos B. D. Ioannes Bapt. Roncalli; Exc. P. D. Alfredus Cavagna, confessarius; R. D. Laurentius Capovilla, Secretarius privatus; DD. Vido et Ioannes Paulus Gusso, fideles a Pontificis cubiculo ; Religiosae Paupercularum, quae in privatis Beatissimi Patris aedibus operam navabant. Accitus statim advenit Exc. P. D. Angelus Dell'Acqua, Secretariae Status Substitutus. Aderant et Illmi Viri Gasbarrini, Archiatrus, Valdoni et Mazzoni, artis medendi professores. Emus Pater Hamletus I. Cicognani statim preces post exspirationem iuxta formulam Ritualis Romani recita vit, quibus hymni Magnificat atque Te, Deum a R. D. Laurentio Capovilla additi sunt. Statim post Summi Pontificis obitum, antequam de eo divulgaretur nuntius, certiores facti Emi Patres Cardinales Sacri Collegii Decanus et Sanctae Romanae Ecclesiae Camerarius, Beatissimi Patris cubiculum ingressi sunt, sacro corpore pie a familiaribus composito, cum stola, cruce pectorali et anulo digito immisso. Media nocte in sacello privatarum Pontificis aedium R. D. Laurentius Capovilla Missam pro Beatissimi Patris anima celebravit coram eius propinquis vir isque de Pontificis familia, qui ad sacram synaxim omnes accesserunt. Emus Cardinalis in Urbe Vicarius, accepto de obitu Summi Pontificis nuntio, statim hanc edidit ad clerum populumque romanum notificationem : Con l'animo profondamente commosso partecipo a voi, fedeli di Roma, il tristissimo annuncio pervenutomi dall'Em.mo Cardinale Camerlengo di Santa Romana Chiesa : « Il Lunedì di Pentecoste, 3 giugno 1963, alle ore 19,49 è spirato nella pace del Signore il Santo Padre Giovanni X X I I I , Vescovo di Roma, Vicario di Gesù Cristo in terra, Successore del Principe degli Apostoli, Sommo Pontefice della Chiesa universale». Tutto il mondo è in lutto per la perdita del Pastore amabilissimo. Ma il distacco doloroso più che da ogni altro è sentito da voi, o Romani, cui era familiare e soave consuetudine stringervi affettuosamente attorno a Lui, amato e venerato Padre comune. Summi Pontificis Ioannis XXIII obitus 471 Lo ricordate, e Lo ricorderete sempre, nella sua evangelica semplicità, soffusa di bontà e di grazia : in mezzo al suo popolo, in preghiera, nelle venerande basiliche come nelle modeste chiese di periferia; tra i sofferenti degli ospedali, del carcere. Lo ricorderete nel solenne appello rivolto, durante il Sinodo Diocesano, alla sua Roma, «città santa, così amata da Dio », chiamata a corrispondere alla sua preclara vocazione in faccia al mondo ed alla Chiesa universale ; Lo ricorderete, infine, nella maestà e nella commozione del luminoso giorno inaugurale del Concilio Ecumenico, l'opera grande a cui Papa Giovanni X X I I I ha consacrato tutto se stesso, con immensa fiducia nella Provvidenza, la quale attuerà certamente i disegni di Dio. Recessit Pastor noster : il Pastore nostro ci ha lasciato per rispóndere, con la serenità di sempre, all'ultima chiamata del Signore. Da San Giovanni in Laterano, la sua prediletta Cattedrale, il giorno stesso in cui vi faceva il primo ingresso come Vescovo di Roma, aveva preannunciato : « Non abbiamo diritto di guardare innanzi a Noi come ad un lungo cammino . . . Per chi tiene sempre fisso lo sguardo confidente in Dio non ci sono sorprese, neppure le sorprese della morte, che è sacra, perchè avviamento alla gloria e alla gioia perenne ». In questo confidente abbandono alla divina volontà, in obbedienza e in pace, il nostro Padre, come è vissuto, così è morto. Prima del suo tramonto, illuminato dalla luce della santità, un pen : siero paternamente affettuoso e benedicente ha rivolto ancora una volta alla sua diletta Diocesi di Roma ; ha offerto il sacrificio della vita e le sofferenze dell'agonia per la santa Chiesa, per il Concilio Ecumenico, per l'unità dei cristiani, per la pace tra gli uomini; e con l'abituale tenerezza del suo cuore ha detto : « Desidero che tutti ricevano il segno della mia comniossa gratitudine ». Siamo ora noi, figli in lacrime, che sulle spoglie venerate del Padre e Pastore nostro, composte nella pace di una (( morte sacra, avviamento alla gloria ed alla gioia perenne », deponiamo il segno della nostra riconoscenza e della nostra devozione, implorando dalla divina misericordia, per l'Anima desideratissima, il premio eterno promesso dal Signore ai suoi servi buoni e fedeli. Il Divino Spirito, invocato in questa Pentecoste, scenda — propiziatrice benigna la Madre celeste — sulla Chiesa santa, a confortarla nella certezza della sua indefettibile presenza, « in fletu solatium ». 1. Le campane di tutte le chiese di Roma suoneranno a rintocchi Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 472 funebri per la durata di dieci minuti, dopo Y Ave Maria dei giorni 4, 5 e 6 giugno. 2. In tutte le chiese di Roma, dopo che le venerate spoglie mortali del Sommo Pontefice saranno state esposte all'omaggio dei fedeli, ossia dal 5 giugno in poi, si celebrerà una solenne Messa esequiale, la quale è permessa anche durante l'Ottava di Pentecoste. Inoltre, domenica prossima, festa della Santissima Trinità, alla S. Messa del giorno potrà seguire — una volta — il sacro Rito dell'Assoluzione funebre. 3. I Sacerdoti sono invitati ad offrire la S. Messa in suffragio del Sommo Pontefice; con dispensa dalle norme rubricali, essi sono autorizzati a celebrare, per una volta, la Messa da Requiem. 4. Si fa particolare appello alle anime consacrate a Dio perchè vogliano generosamente offrire pii suffragi. 5. La presente notificazione sarà letta ai fedeli in tutte le chiese nella circostanza che i Revv. Parroci o Rettori riterranno più opportuna. Dal Vicariato di Roma, 4 giugno 1963. 83 CLEMENTE Card. Vicario G. GIAQTJINTA, Segretario Praefectus autem Caeremoniarum Apostolicarum has instructiones ad luctum exteriore quoque habitu significandum pro suo officio vulgavit: Variazioni e disposizioni da osservarsi circa il vestiario degli E.mi e Rev.mi Signori Cardinali in Sede vacante. M u n a distinzione tra i Cardinali creati dalle sa. me. di Pio X I , di Pio X I I , e di Giovanni X X I I I . Sottana e mozzetta violacea di panno, fascia di seta con fiocchi d'oro, collare e calze violacee. Rocchetto liscio con piccola frangia di merletto al bordo e alle maniche. Cappa di panno violaceo. Zucchetto e berretta di panno rosso. Nessun cambiamento circa il cappello rosso o nero. Scarpe nere con fibbia d'argento. Gli Eminentissimi appartenenti ad Ordini religiosi monastici e mendicanti non faranno mutazione nel loro vestiario. Summi Pontificis Ioannis XXIII obitus 473 Tutti gli Eminentissimi Cardinali, durante la vacanza della Santa Sede, con l'abito Cardinalizio, eccettuate le sacre funzioni, incederanno in sola mozzetta sul rocchetto. L'abito Piano non ammette variazioni, nemmeno nel cappello nero, che, secondo le circostanze, sarà usato o con la fascia o con il cordone rosso-oro. Nelle Congregazioni generali precedenti il Conclave, gli Eminentissimi Cardinali useranno rocchetto e mozzetta e porteranno la berretta. Nelle Cappelle useranno la cappa di panno violaceo. Negli scrutini del Conclave vestiranno rocchetto e mozzetta. I Cappellani Caudatari avranno la solita sottana paonazza con fascia simile e croccia, quando gli Emi indosseranno la cappa : nelle altre circostanze la sottana nera e ferraiolone simile. Per mandato del Sacro Collegio f ENRICO DANTE, Arciv. di Carpasia Prefetto delle Cérémonie Apostoliche Variazioni e disposizioni sulla forma dell'abito prelatizio da usarsi dai Vescovi e dalla Prelatura nelle sacre funzioni, durante la vacanza della Santa Sede. I Vescovi ed i Prelati, tanto nelle Cappelle, quanto nelle altre sacre funzioni, useranno la sottana nera senz'alcun ornamento di altro colore. Fascia nera di lana con i fiocchi simili. Mantelletta di lana nera con le mostre simili. Rocchetto liscio senza merletti con una piccola frangia nella sola estremità delle maniche. Le calze saranno di lana nera e parimenti il collare. Nel fiocco del cappello non vi è variazione. Con l'abito Piano useranno le calze nere ed il ferraiolone nero di lana. f ENRICO DANTE, Arciv. di Carpasia Prefetto delle Cérémonie Apostoliche • S H H I H B S H H I H B H H H B H H B H H H E H B H I i i i 474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Die 5 Iunii habitus est primus Cardinalium Coetus generalis, cui praefuit Emus Card. Eugenius Tisserant, S. Collegii Decanus : in eo Coetu fractus est anulus piscatorius defuncti Pontificis. Die vero 7 Iunii Excmus P. D. Aloisius Centoz, S. R. E. Vicecamerarius, iussu Emi Cardinalis S. R. E. Camerarii, possessionem cepit in sede Praefecturae "Vaticanae Civitatis. Eodem die, post meridiem, Emus Card. Benedictus Aloisi Masella, S. R. E. Camerarius, comitantibus RR. DD. Praelatis Clericis R. C. A. et Guillelmo Felici, R: C. A. Notario, possessionem cepit in Aedibus Pontificiis in Arce Gandulfi. RECOGNITIO ET EXPOSITIO EXANIMI CORPORIS Post vicesimam horam eiusdem diei 3 Iunii Emus Card. Benedictus Aloisi Masella, S. R. E. Camerarius, cubiculum ubi defunctus iacebat Pontifex de more adiit, una cum Praelatis Clericis ac Notariis Rev. Camerae Apostolicae, et corpus examinatum rite recognovit. Actus vero recognitionis, quem R. C. A. Notarius legit iuxta suetam formam, hic transcribitur: • IN DEI NOMINE. AMEN. RECOGNITIO CADAVERIS SANCTAE MEMORIAE IOANNIS PAPAE X X Ï I I OLIM ANGELI IOSEPHI RONCALLI Die tertia Iunii anni Domini millesimi nongentesimi sexagesimi tertii. Cum Sanctissimus Dominus Noster Divina Providentia Ioannes Papa X X I I I , sicut Altissimo placuit, hodie hora septima cum quadraginta novem minutis post meridiem in Palatio Apostolico Vaticano debitum naturae persolvent, Eiñus ac Revnius Dominus Benedictus Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus, Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis Camerarius, associatus Excfiris ac Revmis DMs Aloisio Centoz, Archiepiscopo titulari Edesseno in Oshroëne, ac Salvatore Natucci, Thesaurario generali Reverendae Camerae Apostolicae, necnon Illmis ac Revmis Reverendae Camerae Apostolicae Clericis, se contulit ad locum, vulgo appartamento. Pontificium dicti Palatii et ingressus cum omnibus supradictis in cubiculum praefati Pontificis, ibi Ipsius corpus, adhuc in suo lecto existens, exanimatum invenit. Eique debitis reverentiis redditis, ac pro Eius anima precibus effusis, cadaveris sa. me. B Exanimi corporis Summi Pontificis Ioannis XXIII recognitio et expositio 475 Ioannis Papae X X I I I , olim Angeli Iosephi Roncalli, rite recognovit. Hac recognitione peracta, anulum piscatoriam praefati Pontificis sibi tradendum petiit ab Excmo ac Revmo Dno Henrico Dante, Archiepiscopo Carpasien., et a R. P. D. Laurentio Capovilla, Papae cubiculario, qui anulum praedictum praelaudato Emo ac Revmo Dno Cardinali Sanctae Romanae Ecclesiae Camerario tradiderunt et consignaverunt, quem idem Emus ac Revmus Cardinalis accepit ad effectum illum deferendi in prima proxima Congregatione Emorum ac Revm or um D D . Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, deque illo dictos Excmos Dños Henricum Dante atque Laurentium Capovilla quietavit in forma omni etc. Actum in quodam cubiculo Secretariae Status in Palatio Apostolico Vaticano, praesentibus infrascriptis testibus. £B B. Card. Aloisi Masella, S. R. E. Camerarius. f Angelus Dell'Acqua, Archiep. tit. Chalcedoniensis. f Aloisius Centoz, S. R. E. Vice-Camerarius Marius Nasali! Rocca di Corneliano, Praefectus cubiculi Pontificis Salvator Ioannis Natucci, XXIII. Thesaurarius generalis Rev. Camerae Apostolicae. Ernestus Camagni, a Brevibus Apostolicis. Fridericus Sargolini, Decanus Camerae Apostolicae. Ioannes Sessolo, R. C. A. Praelatus Clericus. Hyginus Cardinale. f Didacus Venini, Archiep. tit. Adanensis. Laurentius Capovilla, testis. Odo Tacoli, testis. Aloisius del Gallo Roccagiovine, testis. Marius Fontana, testis. Ioannes Giovaiinini, testis. Quirinus Paganuzzi, sacer d., testis. Antonius Rinaldi, substit. Secret, et Cancell. R. C. A. Guillelmus Felici, Secretarius et Cancellarius R. C. A. Idoneis adhibitis cautionibus, ut Pontificis exuviae quantum poterat integrae manerent, die 4 Iunii, mane hora octava corpus Beatissimi Patris, pontificalibus rubri coloris vestibus indutum ac humili pompa in aulam- 476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bibliothecam privatarum aedium delatum, funebri in lecto expositum est, aulaeo ad caput pendente imaginemque Sanctorum Ioannis Baptistae atque Ioannis Evangelistae, Lateranensem .basilicam tegentium, exprimente. Ibi cultum est ab Emis Patribus, ab Antistitibus et Praelatis de Palatio et Curia, a Civitatum Legatis, Administris ac Magistratibus italicis, et a christifidelibus etiam quamplurimis, qui ad aulam praedictam confluxerunt. Inter Primores atque Optimates, qui ad corpus defuncti Pontificis pie venerandum in aula adfuerunt, recensendus est Excmus Vir Antonius Segni, Reipublicae Italicae Praeses, cum suo comitatu debito exceptus honore. Item adfuerunt Excmi Viri : Amyntor Fanfani, Supremi Consilii publicae rei moderandae in Italia Praeses ; Ambrosini, Praeses Italici Consilii Primariae Legi interpretandae ; Caesar Merzagora, Senatus Italicae Reipublicae Praeses; Ioannes Leone, Praeses Legumlatorum Coetus Reipublicae Italicae. IUSTA FUNEBRIA CORPUS AD PATRIARCHALEM BASILICAM VATICANAM EFFERTUR Hora sexta post meridiem eiusdem diei iv Iunii, corpus Ioannis Papae XXIII, pontificalibus iam antea indutum vestibus rubri coloris cum pallio, fanone et aurea mitra, in Basilicam Sancti Petri funebri pompa delatum est. Incedebant Pontificii a publica tutela milites, Palatini milites honorarii et excubitores Helvetii, aliquot e Pontificia cohorte nobilium ; post cruciferum cum acolythis, cantores e Iuliano choro, Sacrorum alumni e Pont. Seminario Romano et Capranicensi Collegio, sellarii accensos cereos ferentes, bussolantes, Cubicularii tum intimi tum honoris ab ense et lacerna, et Exc. P. D. Petrus Canisius van Lierde, Sacrarii Apostolici Praefectus, nigro pluviali cum alba mitra indutus. Sequebantur: Excmi Domini Fridericus Callori di Vignale, Palatii Apostolici Praefectus, et Marius Nasalli Rocca di Corneliano, Cubiculi secreti Praefectus; Exc. P. D. Didacus Venini, Eleemosynarius secretus ; Cubicularii intimi participantes. Inde lectica, in qua corpus quiescebat Beatissimi Patris, procedebat, Protectoribus sacri lateris Pontificis et Paenitentiariis Basilicae Vaticanae cum cereis hinc inde gradientibus, sequentibus Summi Pontificis propinquis, R. D. Laurentio Capovilla, Cubiculario intimo, famulisque. Post feretrum statim incedebant Emi Cardinales in Curia praesentes: Emi PP. DD. Tisserant, S. Collegii Decanus; Aloisi Masella, S. R. E. Camerarius ; Pizzardo, Cicognani, Ferretto, Copello, Agagianian, Valeri, Giob- Summi Pontificis Ioannis XXIII corpus effertur 477 be, Cento, Confalonieri, Marella, Testa, Traglia, Antoniutti, Forni, Ottaviano di Jorio, Bracci, Roberti, Jullien, Larraona, Morano, Heard, Bea, Bacci, Browne, Albareda. Hos sequebantur: Emus D. Angelus de Mojana di Cologna, militaris suique iuris Ordinis Melitensis Magnus Magister ; princeps Asprenus Colonna, Pontificio Solio adstans; princeps Alexander Torlonia, Concilii Oecumenici generalis Custos ; Exc. P. D. Franciscus Carpino, ab actis S. Collegii ; Exc. P. D. Angelus Dell'Acqua, alter a Cardinali publicis Ecclesiae negotiis praeposito ; Exc. P. D. Ianuarius Verolino, ab actis S. Consilii caerimoniis praepositi; marchio Iacobus Serlupi Crescenzi, Praefectus Stabuli Pontificis; princeps Leo Massimo, Praefectus tabellariorum ; princeps Aloisius Massimo Lancellotti et comes Iosephus Dalla Torre di Sanguinetto, aureae rosae gestatores; princeps Iulius Pacelli, exemptus Nobilis Cohortis Pontificiae tribunus; Robertus Nünlist, Pontificiae Helvetiorum cohortis Praefectus; comes Franciscus Cantuti Castelvetri, Palatinae cohortis honorariae Praefectus ; Exc. P. D. Aloisius Centoz, proximus a Praefecto aerarii Apostolicae Sedis per interregnum ; R. D. Salvator Natucci, R. C. A. Thesaurarius generalis ; itemque Praelati Clerici Rev. Camerae Apostolicae. Sequebantur insuper quamplurimi Archiepiscopi, Episcopi, Romanae Curiae Praelati et Excmi Viri e Civitatum Legatorum Coetu, Comitantibus Exc. P. D. Antonio Saniore, Secretario S. Consilii extraordinariis expediendis Ecclesiae negotiis praepositi, R. D. Ernesto Camagni, a diplomatis Pontificis Max., aliisque Secretariae Status Praelatis. Feretrum, per regias scalas ac portam aeneam in Petrianum forum praeter consuetudinem delatum, in Vaticanam Basilicam, circa obeliscum funebri ducta pompa, advectum est, christifidelibus maeste fundentibus preces et italicis militum copiis defuncto Pontifici honorem more militari deferentibus. In foro S. Petri sistebant Excmi Viri publicae auctoritatis Italiae Delegati, qui postea exsequias comitati sunt, praeeunte Exc. D. Amyntore Fanfani, supremi Consilii publicae rei moderandae Praeside. Ante atrium templi Capitulum Vaticanum, cum Exc. P. D. Pericle Felici, Emi Cardinalis Archipresbyteri Vicario, nigro pluviali induto, excepit Beatissimi Patris corpus, quod in Basilicam invectum in excelso funebri lecto ante Confessionem Beati Petri est collocatum, postquam idem Excmus Vicarius absolutionem Cadaveri impertivit, antiphonae Libera me, Domine a Iuliano choro absoluto cantu. Per duos insequentes dies ingens fuit civium Romanorum et peregrinorum concursus, quos inter quamplurimi recensendi sunt Optimates ac rei publicae Moderatores, qui Summi Pontificis exuvias devote viserunt quique suam in bonum ac desideratissimum Pastorem et Patrem pietatem ostenderunt. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 478 Die 7 Iunii exsequiae ad animam Pontificis iuvandam, per novem dies continuas de more persolvendae — intermittendae autem hac vice die dominica in festo SSmae Trinitatis et feria V in festo SSmi Corporis Christi — initium habuerunt in Vaticana Basilica. Missam sollemnem pontificalem celebravit Exc. P. D. Pericles Felici, Archiepiscopus tit. Samosatensis et Emi Cardinalis Archipresbyteri Vicarius. TUMÜLATIO ET DEPOSITIO CORPORIS IN CRYPTIS PATRIARCHALIS BASILICAE VATICANAE Die sexta mensis Iunii, feria quinta infra Octavam Pentecostes, ad horam quintam post meridiem clausis Basilicae ianuis, initium datum est tumulationi et depositioni corporis Summi Pontificis Ioannis XXIII in cryptis Petriani templi. Idem corpus e funebri lecto, in quo duobus diebus iàcuerat, in lecticam depositum est ante Confessionem B. Petri ; deinde denuo translatum est per mediam Basilicam ante atrium templi, ut ingentis fidelium multitudinis pietas satiaretur. Postea iterum in templum illatum, ad paratum locum inter Confessionem et Cathedrae altare vectum pieque depositum est. Ex Emis Patribus, qui funebri ritui intererant, singularia subsellia occupabant Cardinales Eugenius Tisserant, S. Collegii Decanus, Benedictus Aloisi « Masella, S. R. E. Camerarius, Paulus Marella, Patriarchalis Basilicae Vaticanae Archipresbyter, Ceteri, qui aderant, Cardinales hic recensentur: Pizzardo, Cicognani, Ferretto, Liénart, Copello, Agagianian, Tienchensin, Valeri, Me Intyre, Lercaro, Léger, Giobbe,' Cento, Confalonieri, Castaldo, Döpfner, Testa, Meyer, Traglia, Ritter, da Costa Nunes, Antoniutti, Forni, Ottaviani, di Jorio, Bracci, Roberti, Jullien, Larraona, Morano, Heard, Bea, Sacci, Albareda. Aderat Emus D. Angelus de Mojana di Cologna, militaris suique iuris Ordinis Melitensis Magnus Magister, eum Equitibus. Aderant : Excmi Civitatum Legati apud Apostolicam Sedem, cum Excmis PP. DD. Antonio Saniore et Angelo Dell'Acqua, et R. D. Ernesto Camagni, Secretariae Status Moderatoribus. Archiepiscopi et Episcopi quamplurimi ; S. R. E. Vice-Camerarius cum Thesaurario generali Praelatisque Clericis R. C. A. ; Revmum Capitulum Vaticanum; parochorum Urbis collegium cum Exc. P. D. Hectore Cunial, sacra in Urbe vices gerente, cumque Excmis PP. DD. Ioanne Canestri et Philippo Pocci, Emi Card. Vicarii Auxiliaribus ; defuncti Pontificis propinqui ; Summi Pontificis Ioannis XXIII tumutatio et depositio 479 reipublicae Italicae Administri ac Rectores ; Patricii Romani ; sodales Pontificii sophorum Collegii; Equités Ordinis equestris a sancto Sepulcro, Hierosolymitano, sua quisque loca tenebant. Exc. P. D. Pericles Felici, Archiep. tit. Samosatensis et Emi Card. Archipresbyteri Basilicae Vaticanae Vicarius, cantato a Iuliano choro psalmo Miserere cum antiphona In Paradisum deducant te Angeli, lustrali aqua corpus Pontificis aspersit et orationem Deus, qui fundasti recitavit. Postea, dum idem sacrum corpus in funebrem aream reverenter demittebatur, R. D. Nicolaus Metta, Vaticani Capituli Cancellarius, rogitum sepulturae legere coepit. IN NOMINE DOMINI. AMEN SEDE VACANTE Obitus, depositio et tumulatio sanctae memoriae Ioannis Papae X X I I I — Pro Revmo Capitulo SS. Patriarchalis Basilicae Principis Apostolorum de Urbe — Die vi, feria quinta, mensis Iunii, anno Dominicae Redemptionis MCMLXIII. Ioannes X X I I I P. M. — Angelus Iosephus Roncalli — cum toto sui Pontificatus tempore, in caritate Christi et sapientia cordis, multa et praeclara edidisset documenta, ad pietatem, ad religionem, ad iustitiam, ad pacem inter populos fovendam, diutino ac gravi morbo exhaustus, sanctissime obdormivit in Domino in Aedibus Vaticanis die tertia mensis Iunii, feria secunda, Anno Reparatae Salutis MCMLXIII, hora post meridiem septima cum momentis undequinquaginta, annum agens aetatis suae octogesimum primum, menses sex, diesque octo, quarto anno Pontificatus sui expleto. In paterno rure, ad oppidum quod (( Sotto il Monte » appellant, intra fines dioeceseos Bergomensis, a piis parentibus natus die x x v mensis Novembris anno Domini MDCCCLXXXI, eodemque die aqua sacri Fontis lustratus est. Ingenio mitis et ad discendum promptus, cum ad sacerdotium se vocatum agnosceret, primo Bergomi deinde Romae sacris profanisque disciplinis operam navavit et, ad amplissimos Doctoris gradus promotus, in Urbe die x mensis Augusti anno MCMIV ordinem sacerdotalem suscepit. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 480 Ad titularem Ecclesiam « pro ttac vice » Archiepiscopalem Aëropolitanam promotus die tertia mensis Martii a. D. MCMXXV et, post novem fere annos, ad titularem Archiepiscopalem Ecclesiam Mesembrianam translatus, praecipuis muneribus et legationibus, primo in Bulgaria et Graecorum Republica, deinde in Gallia perfunctus est. A Pio X I I Pontifice Maximo die xn mensis Ianuarii anno MCMLIII S. R. E. Cardinalis renuntiatus, post quidem paucos dies Patriarchali Ecclesiae Venetiarum praepositus est. Pio X I I e vivis sublato, eius loco Angelus Iosephus Roncalli die XXVIII mensis Octobris anno MCMLVIII, Patrum Cardinalium suffragio, ad Summi Pontificatus apicem evectus, eodemque die de alto podio externo Basilicae Vaticanae, more antiquo instaurato, Urbi et Orbi proclamatus est, omnibus Christifidelibus ubique terrarum gratulantibus. Paucis horis post obitum praeclari huius Pontificis, eius sacrum corpus, in privato cubiculo super lecto inanimatum iacens, ab Emis PP. D D . Benedicto Aloisi Masella, S. R. E. Camerario, et Eugenio S. R. E. Card. Tisserant, Decano S. Collegii, rite est recognitum. Deinde, idem sacrum corpus, pie translatum in finitimum locum, qui ((Bibliotheca» appellatur, pontificalisque rubri coloris vestibus indutum, super aptum feretrum religiose compositum est. Sequenti autem die, feria III, a primo mane, ad sacrum corpus Beatissimi Patris veneraturi accesserunt complures S. R. E. Cardinales, Praeses et primores moderatores Italicae Rei publicae, Archiepiscopi, Episcopi, Senatores, Legati exterarum Civitatum, plurimi inter cleros atque cuiusque Ordinis primores et optimates. Eodem die, hora vi post meridiem, Beatissimi Patris corpus, sacris vestibus, iuxta consuetudinem, indutum palioque pontificali ornatum ac super gestatorio feretro positum, ab Excmo P. D. Petro Canisio van Bierde, Episcopo titulari Porphyriensi et Sacrarii Apostolici Praefecto, aqua lustrali rite aspersum, ab Aedibus Apostolicis Vaticanis, funebri piaque pompa, per Scalas Regias, ad Patriarchalem Basilicam Vaticanam translatum est, ut publicae venerationi exponeretur. Dulcissima Patris sacrum corpus comitabantur S. R. E. Cardinalis Camerarius, complurimi S. R. E. Cardinales, Praesules Domus Pontificiae, Cubicularii aliique de Curia, Civitatis Vaticanae Praefecturae primores, Custodes Dominici lateris atque Excubiae Helvetiae Militiae et Excubiae Palatii Apostolici cum earum ducibus. Summi Pontificis Ioannis XXIII tumulatio et depositio 481 Statim post feretrum incedebant, orantes et maerentes, una cum IUmo ac Revmo D. Loris Capovilla, Summi Pontificis quidam arcta propinquitate coniuncti. Funebris pompa Sancti Petri forum peragravit, quo turmae fidelium, quas nemo numerare poterat, orantes et flentes, Beatissimi Patris exuvias pie veneraturae undique confluxerant. Cum autem sacrum corpus Summi Pontificis ad atrium Basilicae Vaticanae pervenisset, ab universo Canonicorum et Cleri eiusdem Basilicae Vaticanae coetu pie custodiendum receptum, ab Excmo P. D. Pericle Felici, Archiepiscopo tit. Samosatensi et Emi Pauli S. R. E. Card. Marella, Archipresbyteri eiusdem Basilicae Vaticanae Vicario, nigro pluviali induto, aqua lustrali est aspersum. Eidem corpori vero, in Vaticanum Templum inlato et super funebri lecto religiose composito, post cantum « Sub venite, Sancti Dei » psalmique « De profundis » et « Libera me, Domine », memoratus Excmus P. D. Pericles Felici, compluribus S. R. E. Cardinalibus adstantibus, absolutionem, iuxta ritum, impertivit. Demum sacrum corpus Beatissimi Patris a sediariis, sine ulla pompa, ante altare Confessionis Principis Apostolorum translatum, et super altum ornatumque feretrum compositum, publicae venerationi expositum exstitit, facibus hinc inde accensis atque Custodibus Dominici lateris vigilantibus. Sequentibus diebus ingens illico populi multitudo in Vaticanum Templum ingressa, turmatim ante exanimatum corpus demortui Pontificis, qui (( Pastor Bonus » appellatus invocatusque erat, muta transivit ac sensus precesque pro dulcissimo desideratissimoque Patre religiose effudit. Nocturnis vel horis adeo turmatim occurrerunt fideles vultum dulcissima Patris conspecturi, ut eorum vix posset impetus contineri, et, quod hominum memoria ignoratur, Patriarchales Vaticanas Aedes oportuit pervigiles esse totam noctem, quae feriam iv consecuta est. Die autem sexta mensis Iunii, feria v, a. D. MCMLXIII, ad horam v post meridiem, omnes Basilicae Vaticanae cancelli atque portae et ingressus clausa sunt. Cum vero in foro S. Petri magna adhuc conglobata esset maerens multitudo fidelium, qui, e dissitis regionibus venientes, nondum Beatissimo Patri extremos pietatis sensus ostendere potuissent, Summi Pontificis sacrum corpus, ducta pompa, ad externum atrium Basilicae 31 - ACTA, vol. V, n. 9. — 18-6-1963. 482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vaticanae denuo translatum est et super colle Vaticano aliquantisper fidelium turmis orantibus et flentibus ostensum permansit. Deinde sacrum corpus, eadem pia pompa in Vaticanum Templum denuo inlatum et ad paratum locum, inter altare Confessionis et altare Cathedrae, translatum super aptum feretrum pie depositum est. Interim Canonici et universus Basilicae Vaticanae clericorum coetus una cum memorato Excmo Patre Domino Pericle Felici, nigro pluviali albaque mitra induto, processionali ordine cruciferum et acolithos prosequentes, musicis Nostrae ven. Cappellae Iuliae psalmum « Miserere » canentibus, ad sacrum feretrum, inter altare Confessionis et altare Cathedrae positum, accesserunt. Ibi, psalmo « Miserere » expleto atque musicis concentibus dicta antiphona « In Paradisum deducant te Angeli », memoratus Excmus P. D. Pericles Felici, sacras exuvias aqua lustrali asper sit et demum orationem « Deus, qui fundasti » recitavit. Aderant cum Emo Cardinali Benedicto Aloisi Masella, S. R. E. Camerario, complures S. R. E. Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi, Praelati de Curia, parochi, rectores ecclesiarum, plures Religiosae Congregationes necnon innumeri invitati, inter quos Italicae Rei publicae moderatores, multarum Civitatum Legati, Ordines Equestres, Nobiles Romani aliique plurimi cuiusque ordinis clarissimi viri. Deinde, benedictionem peracta cupressinae capsae, in quam sacrae exuviae dulcissima Patris deponendae erant, gestatores sedis sacrum corpus suo loco exstulerunt atque in eadem benedicta cupressina capsa religiose condiderunt. Ad quam accesserunt Excinus P. D. Fridericus Callori di Vignale Praefectus Palatii Apostolici, Excmus P. D. Marius Nasalli Rocca di Corneliano, Praefectus Cubiculi Secreti demortui Pontificis, et Illmus ac Revmus D. Loris Capovilla, eiusdem Pontificis Cubicularius intimus de numero participantium, qui sericum velum album supra faciem defuncti Pontificis pie straverunt. Praeterea Excmus P. D. Henricus Dante, Archiepiscopus tit. Carpasiensis, Praefectus A p . Caeremoniarum, et Illmus ac Revmus D. Salvator Capoferri, Vice-Praefectus earumdem A p . Caerimoniarum, manticulum coccineum ad pedes sacri corporis deposuerunt, clara voce declarantes in eo numismata nummosque ex auro, argento, aere cusa tempore Pontificatus Ioannis X X I I I contineri. In eadem capsa pariter positum est volumen pergameneum, plumbea Summi Pontificis Ioannis XXIII tumulatio et depositio 483 custodia cylindricae formae inclusum, in quo scriptum fuerat sépulcrale Pontificis elogium, ab Illnio ac Revmo Domino Hamleto Tondini, ab Epistolis ad Principes, exaratum et hic recitatum : IOANNES Angelus a. Iosephus MDCCCLXXXI, cesis, quem rite Roncalli, in Sub XXIII lucem PONT. a. d. editus est, Monte appellant, MAX. VII in Calendas pago eodemque die Décembres Bergomensis Baptismate dioe- sancto est ablutus. Cum iam ciperet a primum in liberalibus divino eximiae et sacris d. quodam eius in Bergomensi peracto, Romae, a. tus pueris munera, idque marent, in inde Deum Seminario, disciplinis IV Id. instinctu pietatis deinde abdidit. Augustas a. sacerdotalia in specimina Romano Quo confor- totum studiorum MDCCCCIV, perse curriculo sacerdotio auc- est. In patriam reversus¿ deschi, Bergomatium tissime praefuit Anno ubi navavit operam, vidisset sive virum Pius Iacobo fuit tum aliis sacro cum XI Delegatum Delegatum tantis Pontifex Apostolicum, misit. ingenii lenitate animis, licet que Christi in Sed haec Quibus et Benedictus Consilio Fidei Propagandae Romani scholis Maximus catholicae Ecclesiam clarissimi autem, Turcarum locis rerum licum Nuntium egit in que est. Legatos universale Atque Te- diligen- Romanae eum egregiam sanctorum Patrum ut ad Visitatorem Legatus et Epi- item Graecorum eiusmodi principum observantiam usu et subinde MDCCCCXXXIV, simul expertibus, rerumque MDCCCCXXV, a. Sedis prudentia, fidei a. rempublicam uti na- praestitit simul civium existimationem- iniecerit. Praesulis dexteritas eo vel Fieri enim non poterat, quodammodo recte XV cum magis praeclara eluxit, bonitate cum Aposto- Gallia, quo, Pio XII iubente, anno MDCCCCXLV, taeterrimumque tam ad ornamentis in Bulgariam uti post ad animi eum, coniuncta per impeditum illud tempus profectus quam Pontifex decoratum Apostolicum, tionem actis, Radini instituit. scopi ordinem evexit, et primo uti ab Summus sive in Seminarii adulescentes Quem viro MDCCCCXXI, accivit, doctrinam Episcopo, praestantissimo officiis. autem Romam tum quin in Apostolicam Sedem reverteretur bellum gestam anceps consecutus provinciam idem eius- ille rerum status, erat, recens compositum. Summus Pontifex qui tam- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 484 quam remuneraturus, trum numerum perillustri Solio eas et enim vicaria memoriae Pium Novembres a praebuit Purpuratorum Patriarcham animi post annos, in e dotes, dixit. Patris celsissimo Pa- Qua et in Pastoris Romani Pontificatus erat. vera Christi MDGCCGLIII Venetiarum profecto quas, non multos ostensurus Re anno ascripsit sede proprias, eum in providentissime Dei terris permitteretur. potestas XII rebus humanis MDCGCCLVIII, consilio ereptum, universo erat statutum, Quod, factum terrarum ut post est immortalis a. orbe ipsi d. V lactante, Cal. plau- dente. Tametsi Ecclesiae quattuor gnia quae Ioannes incrementum, Rerum tune e eius dumtaxat gubernacula etiam veluti numero, catholicos annos nemo et septem tamen potest XXIII suscepit opera, non sed sacris sedit, ad summam Litteris Deum primum, universae qui cor posse: illius deinde pro Christi ad insi- Sponsae utilitatem. videtur ad atque universos ad illud aucto 1 menses adumbrare consortionis velit, dilatavisse; omnes solum hominum complecti mutuari circiter paucis peroppor- immensum filiorum adeo incredibili eum homines, caritate adama- v4sse. Quod luce promulgata; in clarius sive vulgus testantur: variae emissae, sive eaeque in Synodus gravissimi quibus praecipua Romana ab momenti eo coacta Litterae commemoratione et Encyclicae dignae sunt: Ad Petri Cathedram, Mater et Magistra, et Pacem in terris; sive maxime Concilium celebratum, Oecumenicum cuius propagabitur; Vaticanum praesertim sive causa postremo eius Consilium II, ab eo indictum nomen et gloria conditum Codici et partim ad Iuris posteros Canonici recognoscendo. Quibus quidem susceptis semper, ciore ut usque homines 2 ovile diu Christi ab pervenire 1 2 in veritate, tandem quae Sede in eo in primis spectavit novum quendam renata suum expleret munus; seiunctos universa iustitia, in ad unum hominum in modo nullis contendit vigorem, ut divini communitas caritate, et libertate effica- christianos Redemptoris ad optatam constitutam, posset. efficienda Cfr. Is. 60, 4-5. Cfr. Ioan. 10, 16. ad salutiferum Apostolica revocaret; ut denique pacem, Ad virtute Ecclesia, operibus proposita non umquam pepercit Summi Pontificis Ioannis XXIII tumulatio et depositio 485 curis atque laboribus, sed etiam vitam suam totam, quasi hostiam Deo gratam, in confinio suae Naturae concessit obitu MDGGCGLXIII, cunctis mortis immolavit. sanctissimo cuiusvis a. d. gentis, III cuiusvis Nonas Iunias stirpis anno hominibus complorantibus. Christus Iesus, cuius ipse in lecto, in quo aegrotabat, ara pariter cathedra facto, resurrectio et verba vita, 3 illa iterum Patri et iterumque Pastori ianuam superni regni sui quam primum pacis, impertiat et felicitatis professus omnium patefaciat, est gentium eique Ego et sum amantissimo praemia lucis, sempiternae. Quibus piis caeremoniis persolutis, exuviae Summi Pontificis per ianuam quam a (( Sancta Martha » appellant, in cryptas vaticanas inlatae sunt, prosequentibus dumtaxat Cardinalibus Ordinum Capitibus, Cardinali Hamleto Ioanne Cicognani, qui fuerat eiusdem Pontificis a publicis Ecclesiae negotiis, Eminentissimo Cardinali Basilicae Vaticanae Archipresbytero una cum quibusdam Canonicis Vaticanis. Cum autem sacrum feretrum in cryptas Vaticanas inlatum esset, cupressina capsa suo cooperculo firmiter clausa est, ligata violaceis sericis fasciolis, super quibus Emus Cardinalis Benedictus Aloisi Masella, S. R. E. Camerarius, hispanica liquefacta cera sigillum impressit. Item sigillum suum impressit Emus Cardinalis Archipresbyter Basilicae Vaticanae, Excmus P. D. Fridericus Callori di Vignale, Praefectus Palatii Apostolici, Excñius P. D. Henricus Dante, Archiepiscopus tit. Carpasiensis et Praefectus Ap. Caeremoniarum, et Illmus ac Revmus D. Aloisius Campa, Canonicus Vaticanus. Capsa ipsa cupressina insuper in aliam plumbeam capsam immissa est, cuius tectorium undequaque, longo labore, stamno firmatum est sigillisque munitum per manus eorum qui supra capsam cupressinam sigilla impresser ant. Plumbo tectorio vero attexta erant, aere confiata, imago Crucis, Summi Pontificis generis insigne et ea quae sequitur inscriptio : IOANNIS CORPUS X X I I I P. M. VIXIT ANNOS L X X X I MENSES VI DIES VIII ECCLESIAE UNIV. PRAEFUIT ANNOS IV MENSES VII DIES VII DECESSIT DIE III IUNII A. D. MCMLXIII 3 Ioan. 11, 25. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 486 . Denique plumbea capsa inclusa est in aliam robuream, quae pariter primo clausa, suoque deinde cooperculo est firmata. Super huius postremae robureae capsae tectorium eadem inscriptio una cum cruce et generis insigne, aere conflata, insculpta erat. Demum sacrae exuviae dulcissimi desideratissimique Ioannis Pp. X X I I I , ritualibus precibus expletis in cryptis Vaticanis veteribus, piae sepulturae traditae sunt. Haec omnia vidi ego et de speciali mandato Capituli Vaticani scripsi et publica vi, adstantibus, ut specialibus testibus, Illrnis ac Revmis D D . Aloisio Campa et Dionysio Francisco McDaid, Canonicis Vaticanis. Actum Romae, in Patriarchali Basilica Vaticana, die vi mensis Iunii a. D. MCMLXIH, Sede vacante. Signati : Aloisius Campa, Canonicus Vaticanus Dionysius Franciscus McDaid, Canonicus Vaticanus Nicolaus Metta, Cancellarius Capituli Vaticani EXSEQUIAE SOLLEMNIORES IN BASILICA VATICANA A die septima mensis Iunii per sex dies novendialibus exsequiis in Basilica Vaticana peractis, haec pro tribus extremis exsequiarum diebus a Caerimoniarum Praefecto edita est INTIMATIO PER CURSORES FACIENDA, DOMI DIMISSO EXEMPLARI Sabbato, die 15 Iunii 1963, hora decima, in Vaticana Basilica, in exsequiis pro anima sa. me. Ioannis Pp. X X I I I Missam cantabit Emus ac Revmus D. Card. Iosephus Ferretto, tituli Ecclesiae Suburbicariae Sabinensis et Mandelensis. Post Missam fiet solemnis Absolutio circa castrum doloris cum assistentia Emorum et Revmorum D D . Cardinalium : Leonis Iosephi Suenens Hildebrandi Antoniutti Iosephi Elmer Ritter Bernardi Ioannis Alfrink. Summi Pontificis Ioannis XXIII exsequiae in Basilica Vaticana 487 Dominica, die 16 Iunii, eadem hora et in eadem Basilica, Missam cantabit Emus ac Revmus D. Card. Ioannes Urbani, tituli S. Marci, Patriarcha Venetiarum, et in solemni Absolutione assistent Emi et Revmi D D . Cardinales : - Ferdinandus Quiroya y Palacios Aloisius Traglia Iulius Doepfner Alfonsus Castaldo. Feria I I , die 17 Iunii, loco et hora praedictis, Missa celebrabitur ab Emo et Revmo D. Card. Eugenio Tisserant, Episcopo Ostiensi, Portuensi et S. Rufinae. Expleta Missa, recitabitur oratio in laudem defuncti Summi Pontificis, et postea fiet Absolutio solemnis cum assistentia Emorum et Revmorum D D . Cardinalium : Francisci Spellman Pauli Giobbe Stephani WyszynsM Achillis Liénart. End et Revmi D D . , qui in actu Absolutionis induere debent Pluviale cum Stola, deferre faciant Amictum et Mitram simplicem ex serico damasceno. Pro Cappellanis vero Superpelliceum et Velum pro sustinenda Mitra deferentur. Intimentur omnes et singuli Emi ac Revmi Domini S. R. E. Cardinales qui, vestibus laneis, rocheto simplici et cappis laneis violaceis induti, intererunt. Cappas assument in Aula Canonicorum prope Sacrarium Basilicae Vaticanae. Cappellani induent croceas super consuetas vestes séricas. Intimentur quoque Vice-Camerarius, Auditor et Thesaurarius generalis R. C. A . , Archiepiscopi, Episcopi, Adsessores et Secretarii SS. R R . Congregationum, Protonotarii, Abbates et Generales Ordinum, Auditores Rotae, Clerici Camerae Apostolicae, Votantes Signaturae (qui cappas non induent, sed mantelletum et vestem nigri coloris cum rocheto simplici assument), Advocati Consistoriales et Procuratores Ordinum Regularium. De mandato Emi et Revmi D. Card. Decani. f Henricus Dante, Archiep. Carpasien., Gaerem. Apost. Praefectus Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 488 Quae omnia, diebus et horis statutis, rite religioseque peracta sunt, R. D. Dominico Bartolucci Magistro concentum chori ducente. Ultima novendialium exsequiarum die funebris ritus peculiarem praebuit magnificentiam, tum apparatu tum clarissimorum hominum ex ecclesiastico laicoque coetu frequentia. Dignum sane est memoratu, quod huic novissimo funeri Excellentissimi Viri adfuerint ex octoginta quinque extra ordinem Legationibus quae, ex universo orbe a Civitatibus vel a Consiliis Internationalibus missae, infra recensentur. E Sacro Cardinalium Collegio aderant Emi PP. DD. : Pizzardo, Aloisi Masella, Cicognani, Ferretto, Gonçalves Cerejeira, Liénart, Fossati, Tappouni, Copello, Gerlier, Agagianian, McGuigan, Roques, Gilroy, Spellman, de Barros Cámara, Pia y Deniel, Frings, Ruffini, Caggiano, Tienchensin, Valeri, Ciriaci, Feltin, Mclntyre, Lercaro, Wyszynski, de Arriba y Castro, Quiroga y Palacios, Léger, Gracias, Montini, Urbani, Giobbe, Cento, Garibi y Rivera, Confalonieri, Cushing, Castaldo, Richaud, Bueno y Monreal, König, Döpfner,. Marella, Testa, Meyer, Traglia, Doi, Lefebvre, Alfrink, Santos, Rugambwa, Ritter, Quintero, Concha, da Costa Nunes, Antoniutti, Forni, Landázuri Ricketts, Silva Henriquez, Suenens, Ottaviani, di Jorio, Bracci, Roberti, Jullien, Larraona, Morano, Heard, Bea, Bacci, Browne, Albareda. Aderant praeterea defuncti Summi Pontificis propinqui, Emus D. militaris suique iuris Ordinis Melitensis Magnus Magister, Moderatores Sacri Consilii publicis expediendis Ecclesiae negotiis, quamplurimi Praelati de Curia et Palatio, Venetiarum urbis Rectores, viri ex ecclesiastico et laico ordine e Bergomensi dioecesi, omnes e tribus Venetiae regionibus Excmi Ordinarii, aliique Archiepiscopi, Episcopi, Abbates, Religiosorum Ordinum supremi Moderatores, Legati Civitatum apud Sedem Apostolicam cum adiutoribus, Romanae Civitatis Rector cum aliquot Administratoribus, Patricii Nobilesque Romani, RR. Viri Delegati a quibusdam Ecclesiis a catholica Ecclesia seiunctis, civium denique ex Urbe multitudo. Summi Pontificis Ioannis XXIII exsequiae in Basilica Vaticana 489 Ad tumuli basim quattuor defuncti Pontificis elogia legebantur, ab Illmo ac Revmo D. Hamleto Tondini, ab Epistulis ad Principes, conscripta : EPISCOPVS ROMANAE SEDIS QVAM CETERIS CVNCTIS EXEMPLO ESSE VOLVIT VT EAM MAGIS EXCOLERET MAGISQVE SYNODO CELEBRATA CVRIS OMNE GENVS ADHIBITIS OPERAM DEDIT INSIGNEM II HVMANAE SPES COMMVNITATIS VIAS TRADIDIT AD QVAS SOCIALES RES ET POLITICAE ESSENT COMPONENDAE VT FIRMA TANDEM ET OPTATISSIMA PACE OMNES FRVERENTVR POPVLI III SANCTAE ECCLESIAE LVMEN ET COLVMEN IN PRIMIS CONCILIO OECUMENICO VATICANO II INDICTO CONSTANTISSIME SPECTAVIT ET EGIT VT EAM ILLVSTRARET CORROBORARET AD EAMQVE FILIOS SEIVNCTOS TAMQVAM AD VNVM OVILE REDVCERET IV IMAGO IPSA BONITATIS HOMINES SINGVLOS VNIVERSOS VELVTI FILIOS INCREDIBILITER DILEXIT AB IISQVE VIVENS MORITVRVS MORTVVS REDAMATVS EST MIRIFICE H . TONDINI Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 490 Post Missam Pontificalem, ab Illmo ac Revmo D. Iosepho Del Ton, ab v epistulis latinis, haec habita est IOANNIS XXIII PONTIFICIS MAXIMI FUNEBRIS LAUDATIO Eminentissimi Ecclesiae Principes, Recessit pastor bonus, qui nos ad pascua salutis et ad fontem aquae vivae ducebat; longo itinere et labore defessus consedit; e conspectu nostro abiit : nosque desiderio eius affectos, immo confectos quasi palantes sine magistro oves reliquit. Ad parentalia Ioannis X X I I I Pontificis Summi, quem a nobis ereptum deflemus, ut vetus inferiarum poscit officium, rite exornanda, laudationis mihi onus imposuistis. Ingenio et moribus magis audire quam audiri, magis tacere quam loqui semper assuevi; hisce quoque in rerum adiunctis fateor vobis me hoc maluisse. Quapropter in hoc ornatissimo et amplissimo consessu de tanto argumento tractare ausus non essem, nisi vestri, quorum imperium detrectare non poteram, me impulisset auctoritas. Incepturus tanti Antistitis laudes, sermonem meum in elegos et in threnodias sponte ac vi ipsa sua se flectere sentio. Quoquoversus enim intento oculorum obtutu, augustum hoc Vaticanum templum, quod, eo litante vel adstante, iucundis rutilabat splendoribus, festisque resonabat cantibus, nunc atratis altaribus et pullis vestibus, sepulcralibus ignibus,. moestarum modulamine precum, ingredientes inducit ad lamen tationem. Profecto huius Urbis et totius christiani populi insola\ bilis doloris proferuntur indicia, dum paterno funeri iusta persolvimus. Quin etiam cum ploratu Ecclesiae — mirandum quidem et plane singulare — miscentur acerbi luctus significationes, undique ex terrarum orbe profectae, a catholici nominis gentibus et ab Apostolica Sede seiunctis fratribus, a primoribus itemque ab humili loco natis, a cuiuslibet aetatis, linguae et nationis hominibus : qui quidem unanima consensione, gratissima memoria recolunt et verbis extollunt terrestri vita defuncti Pontificis bene facta atque virtutes. Quare instauratum funus probe vereque videtur delatus esse triumphus, cum omnes sentiamus multa et magna bona cum Pontifice nostro nobis periisse. De summo pontificatu ipsius praesertim disserturus, cum perbrevis Summi Pontificis Ioannis XXIII exsequiae in Basilica Vaticana 491 temporis mensura mihi iniuncta sit, carptim tantum eminentiora et prompta collustrare queo. Ceterum res ab eo gestae tam angusto annorum curriculo insignes quidem et pervulgatae adeo sua splendescunt luce, ut non exornantis, sed, quod fieri potest, tantum indicantis munus exquirant. Tam parvo annorum spatio incredibile dictu est, quot et quanta is cogitaverit et perfecerit. Illud Plinii iunioris recte ei accommodari licet : 1 « Si computes annos exiguum tempus ; si vices rerum, aevum pûtes x». Cum a. d. v Calendas Novembres anno millesimo nongentesimo quinquagesimo octavo Angelus Iosephus Roncalli, Venetiarum Cardinalis Patriarcha, suffragiis vestris, divino quodam instinctu, ad Petri Cathedram evectus est, memores fasti aureis veluti litteris insculptum retinent, quanam et quanta Romae ovantis laetitia, quanto christiani orbis plausu ipse a vobis, Eminentissimi Patres, ad succedendum Pio X I I in Romana Cathedra electus, salutatus sit. Neque is spem fefellit, quin etiam cumulate complevit. Ob sanctimoniam antea actae vitae, ob spectatam religionem ac pietatem, ob eximium usum et experientiam rerum, et ob nescio quid arcanum, quod ex humili itemque venerando habitu oris emicabat, nonnullis sagaci ore iudicio instructis conicere licebat, Angelum Iosephum Roncalli ad universale ministerium summi Ecclesiae navarchae multiplici et praevio itinere praeparatum atque dispositum esse. Profecto ipse gravia sibi commissa munera praeclare gessit, in Bergomensi dioecesi variis diversisque sacri apostolatus muneribus intentus, Pontificiis Missionalibus Operibus in Italia praepositus, in Bulgaria ac postea in Turcarum regione et in Graecia Apostolica Delegatione functus, in Gallia Apostolicus Nuntius, ac denique Patriarcha Venetiarum creatus. Ubivis versatus est, etiam cum loci ac temporis adiuncta magnas exsolvendas afferebant difficultates, virum se praestitit placido, sed alacri ingenio, dexteritate rerum, circumspecta prudentia praeditum, atque multigenae navitatis fructus reliquit uberrimos. Attamen dos animi, quae singularis et illustris in eo elucebat eiusque praecipuo decore suos mores exornabat, bonitas fuit, veri nominis sincera et mera bonitas, haud absimilis fonti, qui e patriae Alpis rupe illimi cursu et perlucida unda descendit ; inde hausit indefatigabile bene faciendi studium, sermonis affabilitatem, socialis amoris gaudia, se devovendi alienis utilitatibus impensissimam voluntatem. Iure merito 1 Lib. IV, 24, C. Fabio Valenti. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 492 felicis accepti doni memor asseverare de se poterat : « Sortitus sum ani2 mam bonam » . Probe putandum esse censeo hanc euthymiam, hanc ad benigne sentiendum et agendum propensam et proclivem indolem, traduce ortus gratia, accepisse ab alumna ruris gente sua, quam semper habuit perquam sibi devinctam atque dilectam, ab oppidulo suo Sotto il Monte prope Bergomum, priscis Italicis et christianis moribus decorum, ad quod, heu nimis remotum recordationum et memoriarum sacrarium, pacis nidum frustra suum reditum exspectantem, ferme cotidiano desiderio convolabat. Cum vero Summus Pontifex et christiadum omnium Pater creatus, Petri solium obtinuit, nativa et iam adaucta huiusmodi bonitas praeter modum ampliora incrementa suscepit, quasi matutinae aurorae meridiani ignes sequaces. A vero aberrare non opinor eos qui censeant Deum Ioanni X X I I I dedisse latitudinem cordis quasi arenam quae est in litore maris. 3 Quod voluit assecutus est; quod sibi faciendum proposuit, in rem et usum vitae, probantibus omnibus, deduxit. Die, quo sacra redimitus fuit Tiara, haerens obtutu in divino exemplari Eius, cuius vices in terris gerebat : « Novus, inquit, Pontifex imprimis evangelicam illam praeclarissimam imaginem in se refert, qua Bonus Pastor a Ioanne Evangelista iis verbis describitur, quae ex divino Servatoris ore profluxerunt». 4 ((... Quotquot estis per orbem terrarum pii et "spiritu ferventes " Deum, quaesumus, adsidua certatione orate pro Pontifice vestro, hoc proposito mentibus consilio, ut is evangelica lenitudine et humilitate magis magisque proficiat » . 5 Impressa est mentibus nostris ac numquam facesset paterna eius imago, dulcis maiestas, quae tanto venerabilior videbatur, quanto blandioribus augustam dignitatem vestiebat radiis humilitas. Haec insueta fastigiis, in honore est honor, dignitas est dignitatum : nihil aufert, si adest ; multa perdit, si abest. Sollertis boni Pastoris curas cumprimis ad Urbem Romam et ad Romanam dioecesim convertit. Quis non novit quanta nescia inertiae et quietis sollicitudine christianae vitae praesidio et profectui nostro consuluerit? Providentiae huiusmodi conspicuum et perenne exstant monumentum Romanae Synodi statae leges, quas cum accuratissime 2 Sap. 8, 19. Cfr. III Reg. 4, 29. * Cfr. Io. 10, 1-16. A. A. S. v. L (1958), pp. 885 et 887. 3 5 Summi Pontificis Ioannis XXIII exsequiae in Basilica Vaticana 493 1 parari iuberet et sanciret, eo nitebatur, ut apta aetati huic temperatione et disciplina, Urbs nostra utpote catholici orbis caput et princeps, sibi debita nobilitate praestaret et exemplis antecelleret. Sacerdos et pontifex, virtutum opifex, pastor bonus in populo, hoc praestitit suae virtutis insigne, ut cum diligeret omnes, humiliores potissimum et egentiores solatio praeter ceteros diligeret. Quapropter quam saepe sua tulit vestigia ad pauperes paroecias et vicos, ad aegros praesertim pueros, ad infirmos amicos, etiam ad eos qui in carcerem coniecti erant, invisendos, sciens paterno arridenteque vultu proferre « verba bona, verba consolatoria )). 6 Exspatians autem in universam Ecclesiam vigilanti cura, ut eam legibus et decretis salubribus communiret, doctrina erudiret, rari exempli pietate collustraret, persuasum sibi habuit Regno Christi tutando et amplificando nihil magis profuturum esse, quam si Oecumenicum Concilium cogeretur. Ingentis molis opus, quod vel fortissimos territasset, nequaquam autem Ioannem X X I I I . Spiritus Sancti auxilio confisus, in solidissimam spem venit permagna bona inde accessura esse Ecclesiae, quae renovata quidem non dogmate — semper illaeso et indemni permansuro — sed evangelico afflatu et spiritu, aptis saeculo nostro externi habitus et actionis formis, praesentia sua mundo opes pacis et salutis uberius esset olim allatura. Cum vero de generali Synodo loquebatur, quasi novam quandam sacram Pentecostem portendi iubebat. Cui quidem congruere videntur sacra huiusmodi dicta : effundam super vos thesaurum optimum, fontem aquae vivae, splendidum tamquam crystallum procedentem de sede Dei et Agni, ut simus ipsi primi Dei docibiles, deinde per nos instar maris exundantis terra repleatur scientia Dei. 7 Grande sane inceptum incohatum et nondum perfectum, quod quidem cum rite persolutum fuerit, postumo erit imperituro monumento laudis Pontifici Summo, qui id validissime prosecutus est atque provexit. Quid autem de concordiae et pacis viis, quas indefesso nisu is quaesivit, communivit, struxit? Haud frustra proprium pontificale nomen sibi indidit : « Vocabor Ioannes ... ob duplicem eius appellationem : scilicet virorum qui propinquiores fuerunt et sunt Christo Domino, universi mundi Redemptori divino et Ecclesiae fundatori. ... Faxit Deus ut uterque Ioannes clamitet in Ecclesia universa per humillimum mini- e 7 Zach. 1, 13. Cfr. Bzech. 36, 25; Apoc. 22, 1; Io. 6, 45; Is. 11, 9; 51, l. B 494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sterium Nostrum » . 8 Sancti Ioannis Apostoli nactus ipse est indomiti amoris flammam, a Ioanne autem praecursore Domini caelitus demandatum exsecutus est munus antiquarum simultatum deprimendi montes et colles, vias pravas in directas et asperas in planas convertendi. 9 Aiebat se Dei providentis consilio longe lateque diversas orbis terrarum regiones, Orientis et Occidentis, peragrasse, ut quam plurimos homines diligeret. Quodsi autem ad omnes benevolentiae eius affectus pertinuit, ardentior eos attigit, qui, licet a Petri Sede seiuncti, christiano nomine decorantur, praecipueque veteres Orientales Ecclesias, quarum memorias et glorias penitus didicerat et crebris itineribus inviserat. A Iesu Christo in novísima cena expressum votum, ut Evangelii asseclae unum essent, altis radicibus pectori Summi Pontificis inhaesit, eiusque preces, cogitationes, operam sollicitavit adsidue, ut tandem auspicatissima coniunctio perficeretur. Quod sane ut feliciter contingat, laboriosum ac diuturnum fortasse iter decurrendum est. At primordium bene sperandarum rerum, eius monitis et exemplis, iam solide est praestitutum, idque minime mutari potest : caritas est-. « Caritas fraternitatis maneat in vobis )). vestra in caritate fiant)). 11 10 (( Omnia «Veritatem facientes in caritate)). 12 Mirifico auso commodiores commonstravit etiam vias, ut pro Apostolici muneris officio Evangelio imbueret mundum, sacris expeditionibus cumprimis provectis. Praeter alia cum animum ad quamvis Ecclesiae necessitatem numquam non adiungeret, vestigiis insistens Decessoris sui Pii X I I magni pependit ea instrumenta, quae progrediente civili cultu hac aetate invecta non parvum momentum habent ad spiritualem hominum vitam alendam, in quibus radiophonium, televisio, cinematographeum potissimum numerantur, 13 atque huius rei causa apostolatum catholicum, qui hos quoque complecteretur fines et campos, constituendum curavit bono omine, meliore utinam futuro tempore successu. Vias pulchras, vias rectas, vias salutiferas in sociali quaestione expedienda, in civitatum et civium mutuis rationibus componendis praegravi magisterio indicavit, iure naturae asserto, Evangelicae caritatis lege suffulto. 8 9 10 11 12 13 Cfr. A. A. S. v. L (1958), pp. 878, 879. Cfr. Luc. 3, 5. Hebr. 13, 1. i" Cor. 16, 14. Eph. 4, 15. Cfr. Litt. Apost. Boni Pastoris, A. A. S. v. LI (1959), pp. 183-185. m Summi Pontificis Ioannis XXIII exsequiae in Basilica Vaticana 495 Pax, qua etiam in rebus mortalibus nihil gratius audiri, nihil iucundius et vehementius appetì solet, si umquam alias, nostra maxime aetate perturbata, apertis vel occultis minis nutabunda, semel iterumque in extremum discrimen adducta, numquam deside conatu, Ioannem X X I I I assecuta est humanae concordiae conciliatorem, libertatis cum iustitia vindicem, melioris ordinis et aevi assertorem : et tam gravi in re expensa ab eo navitas spectabili quoque praemio insignita est. Encyclicis editis Litteris « Mater et Magistra » et « Pacem in terris » sapientiae magnitudine et in genus humanum pietate, plaudente orbe, ipse sane doctor pacis, praeco pacis, angelus pacis apparuit. Summae grates ob id reddantur Deo, ex quo una vera pax in caelis et in terris affulget. Ex superno nempe dono per Ioannem X X I I I Iris pacis, obscuris fugatis nimbis, super capita nostra metu trepidanti» placidis coloribus, suum arcum inflexit. (( Vide arcum et benedic eum qui fecit illum; valde speciosus est in splendore suo » . 1 4 Si homines tenacis odii et inutilium simultatum pertaesi, desipere desierint et a Pontificis nostri saluberrimis praeceptis abnormes esse noluerint, publicae et universalis quietis auroram auspicato demum orituram esse, optimus quisque haud labilem spem nanciscitur. Hac autem in restauranda rerum securitate nullum aliud ponendum est fundamentum nisi illud, quod sanctum et integrum appetendum servandumque ipse ostendit : « Omnes honorate, fraternitatem diligite, Deum timete » . 1 5 Multa Ioannes X X I I I nobis reliquit quae collaudemus, multa quae imitemur, pietatem in orando Deum, in procurandis sacris adsiduitatem, indefessam operam in transigendis negotiis, laboris tolerantiam, candidam morum simplicitatem, usque ad extremum vitae halitum se devovendi indefatigabile studium. Verumtamen nihil magis admirandum esse videtur, quam in sustinenda morte placida eius et illabefacta fortitudo. « Pretiosa in conspectu Domini mors sanctorum eius » , 1 6 mors scilicet victoriae consummatio, vitae ianua, perfectae securitatis ingressus. Iusti (( visi sunt oculis insipientem mori . . . et quod nobis est iter, exterminium; illi autem sunt in pace » . 14 14 14 17 1 7 Eccli. 43, 12. I Pt. 2, 17. Ps. 115, 14. Sap. 3, 2-3. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 496 Haud semel concupiscere aiebat, dissolvi et esse cum Christo, 18 et in delicias Domini demum intrare. Venerandus Pontifex, qui continenter et ubique locorum Dei voluntatem implere in exemplum paratus erat, fortissimo animo tolerato morbo, potius quam mortem metueret, eam etiam in dolorum cruciatu cum gaudio suscepit. Is qui « in spiritu humilitatis et in animo contrito » pacificas hostias saepe caelis invexit, intravit ad altare Dei, hostia et sacerdos, coniunctus Pontifici aeterno Iesu, qui per Spiritum Sanctum in Cruce semetipsum obtulit immaculatum Deo, 19 et cum e terris discederet, neglegens aspera sua, nostra cogitabat, vere filiis amandus et amabilis Pater. Eeipsa nos tum sancte vivere, tum sancte mori sublimi exemplo perdocuit. Nisus sum in inferiarum explendo munere super sepulcrum Pontificis Summi epitaphii flores spargere. Attamen quam imparem me profiteor conlato mihi officio digne laudandi Summum Pontificem, a nobis ereptum, imparem funeri eius maestum stipendium lacrimarum solvendi. Abiit, non obiit. Vivit, et vivet in nostra et posterorum memoria Ioannes X X I I I , ubivis id quod augustum et sanctum est coletur, ubi pax exquiretur, ubi concordia nectet saepe aspera hominum corda, ubi bonitas, nos caeli, spei arridebit. Semper honor nomenque tuum laudesque manebunt. 20 Tuque, assecutus sabbatum magnum, consortia sanctorum, fratrum amator et populi Israel et universae sanctae civitatis Ierusalem, 21 me- mor esto nostri et Matris Sanctae Ecclesiae, quae, in tam inquieto salo nunc navigans, ad gubernacula navis suae gementibus votis novam manum exspectat ductoris, qui praesentia sua desiderium nostrum erga te soletur et impleat. Ave aeternumque ave, Pater sanctissime! Sit in Sion locus tuus et in aeterna Ierusalem habitatio tua, ubi lux perpetua luceat tibi, ubi pacis compos sis sine fine beatae. Ave aeternumque ave. A. D. XV Cal. Iul. a. MCMLXIII. 18 19 20 21 Cfr. Philip. 1, 23. Cfr. Hebr. 9, 14. Aen. I, 613. Cfr. II Mace. 15, 14. Summi Pontificis Ioannis XXIII exsequiae in Basilica Vaticana 497 Legationes extra ordinem a Nationibus et a Consiliis Internationalibus missae, ut Ioannis Papae XXIII exsequiis, die 17 Iunii mensis in Basilica Vaticana peractis, ipsorum nomine interessent, hae sunt: A F R I Q U E D U SUD S. E. M. FRANCOIS CHRISTIAAN ERASMUS, Ambassadeur. ALLEMAGNE S. E. M. GERHARD SCHRÖDER, Ministre Fédéral des Affaires Etrangères. S. E. M. HANS HEINRICH HERWARTH VON BITTENFELD, Chef de l'Office Présidentiel Fédéral, Secrétaire d'Etat. S. E. M. HANS EHARD, Ministre de la Justice de Bavière. ARGENTINE S. E. M. Luis ROQUE GONDRA, Ambassadeur près le Saint-Siège. M. FRANCISCO ALBERTO DE LA VEGA, Ministre. Don IGNACIO ESTEBAN PICO ESTRADA, Secrétaire. AUSTRALIE S. E. M. F. J. BLAKENEY, Ambassadeur. S. E. M. ALFRED T. STIRLING, Ambassadeur. M. FRANCIS P. DONOVAN, Conseiller. AUTRICHE S. E. M. LUDWIG STEINER, Secrétaire d'Etat au Ministère des Affaires Etrangères. S. E . M. OTTO TSCHADEK, Vice-Gouverneur de la Région de Basse Autriche. S. E. M. JOHANNES CORETH, Ambassadeur près le Saint-Siège. BELGIQUE S. A. R. Monseigneur le Prince ALBERT DE BELGIQUE, Prince de Liège. S. E. M. PAUL-HENRI SPAAK, Vice-Président du Conseil des Ministres et Ministre des Affaires Etrangères. M. CHARLES KERREMANS, Ministre. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 498 BOLIVIE S. E. M. MANUEL FRONTAURA ARGANDOÑA, Ambassadeur près le SaintSiège. M. CARLOS CASAP, Ministre Conseiller. M. WALTER BICO TORO, Attaché. BRESIL S. E. le Maréchal HENRIQUE DUPPLES TEIXEIRA LOTT, Ambassadeur. S. E. M. HENRIQUE DE SOUZA-GOMES, Ambassadeur près le Saint-Siège. M. Luis AUGUSTO DO REGO MONTEIRO, Directeur de la Faculté de Droit de l'Université Catholique de Rio de Janeiro. BURUNDI S. E. M. CHARLES BARANYANKA, Ambassadeur. CAMEROUN S. E. M. BEBADON, Ambassadeur. CANADA S. E. l'Hon. LIONEL CHEVRIER, Vice Premier Ministre et Ministre de la Justice. S. E. l'Hon. Sénateur ADRIAN KNATCHBULL HUGESSEN, Q. C. S. E. M. JULES LÉGER, Ambassadeur. CHILI S. E. Don JULIO PHILIPPI IZQUIERDO, Ministre d'Etat. S. E. Don PEDRO LIRA URQUIETA, Ambassadeur. S. E. Don RAUL IRARRÁZAVAL LEGAROS, Ambassadeur. CHINE S. E. M. CHÉOU-KANG SIÉ, Ambassadeur près le Saint-Siège. M. WEI-TSE CHANG, Conseiller. M. CHEN MIN-CHUNG, Secrétaire. CHYPRE M. ANTONELLO ROSOLI, Consul. Summi Pontificis Ioannis XXIII exsequiae in Basilica Vaticana 499 COLOMBIE S. E. M. DARÍO ECHANDÍA, Ambassadeur près le Saint-Siège. M. JOSÉ MARÍA MORALES SUÁREZ, Ministre Conseiller. M. IGNACIO HENAO OSORIO, Secrétaire. CONGO (Léopoldville) S. E. M. JACQUES MASANGU, Vice-Premier Ministre. S. E. le Sén. RAPHAËL SENGA. S. E. M. EVARISÏE LOLIKI, Directeur aux Affaires Etrangères. CORÉE S. E. le Gén. CHONG CHAN LEE, Ambassadeur. M. JIN SANG A N , Conseiller. M. le Col. BONGCHUN CHANG, Attaché Militaire. COSTA RICA S. E. M. FRANKLIN AGUILAR ALVARADO, Ambassadeur près le SaintSiège. CUBA S. E. M. Luis AMADO-BLANCO, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. HAROLD GRAMATGES, Ambassadeur. S. E. M. LEONARDO FERNÁNDEZ SÁNCHEZ, Ambassadeur. DAHOMEY S. E. M. SOUROU MIGAN APITHY, Vice-Président de la République. S. E. M. MARCEL DADJO, Ambassadeur. DANEMARK S. E. M. VINCENS DE STEENSEN-LETH, Ambassadeur. EL SALVADOR S. E. M. ERNESTO TRIGUEROS A . , Ambassadeur. S. E. M. ROBERTO CORDERO D'AUBUISSON, Ambassadeur. M. GUILLERMO PAZ LARÎN, Conseiller. EQUATEUR S. E. Don ALBERTO COLOMA-SILVA, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. Don JORGE MANTILLA ORTEGA, Ambassadeur. Don HERNÁN GUARDERAS ITURRALDE, Secrétaire. mm 500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ESPAGNE S. E. Don ANTONIO ITURMENDI, Ministre de la Justice. S. E. Don JOSÉ SOLÍS, Ministre du Gouvernement. S. E. Don GREGORIO LÓPEZ BRAVO, Ministre du Gouvernement. ÉTATS-UNIS D'AMÉRIQUE S. E. M. LYNDON JOHNSON, Vice-Président. M. JAMES A. FARLEY. M. GEORGE N. SHTJSTER. M. BENJAMIN E. MAYS. ETHIOPIE S. E. M. MECHECHA HAILÉ, Envoyé Extraordinaire et Ministre Plénipotentiaire près le Saint-Siège. FINLANDE S. E. M. OSMO LENNART ORKOMIES, Ministre Plénipotentiaire près le Saint-Siège, avec rang d'Ambassadeur. FRANCE S. E. M. MAURICE COUVE DE MURVILLE, Ministre des Affaires Etrangères. S. E. M. le Comte WLADIMIR D'ORMESSON, de l'Académie'Française Ambassadeur. S. E. M. ETIENNE BURIN des ROZIERS, Ambassadeur, Secrétaire Général de la Présidence de la République. GABON S. E. ANDRÉ MINTSA, Ambassadeur. GHANA S. E. M. OSEI BONSU, Ambassadeur. M. PHILIP S. AGLONU, Secrétaire. M. PETER P. NUAMAH, Secrétaire. GRANDE BRETAGNE S. E. le Comte DE PERTH, Ambassadeur. S. E. Sir PETER SCARLETT, Envoyé Extraordinaire et Ministre Plénipotentiaire près le Saint-Siège. M. DONALD CAPE, Secrétaire. Summi Pontificis Ioannis XXIII exsequiae in Basilica Vaticana 501 GUATEMALA S. E. M. JULIO LUIS SANDOVAL DE LARRAONA, Ambassadeur. HAÏTI S. E. M. SIMON DESVARIEUX, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. JEAN DUVIGNEAUD, Ambassadeur. M. URBAIN BLÉMUR, Secrétaire. HAUTE-VOLTA S. E. M. HENRI GUISSOU, Ambassadeur. Abbé GEORGES YAOGO. Lieut. FELIX TIENTARABOUM. INDE S. E. M. MOHAMED ABDUL BAUF, Envoyé Extraordinaire et Ministre Plénipotentiaire près le Saint-Siège. M . G . S . RAI, Attaché. INDONÉSIE S. E. M. le Commodor MOHAMMAD NAZIR, Ambassadeur. M. IBNU SUWONGSO HAMIMZAR, Ministre Conseiller. M. AGUS JAMAN, Conseiller. IRAN S. E. M. ANOUCHIRAVAN SEPAHBODI, Ambassadeur près le Saint-Siège. M. AZIZOLLÂH ESKANDARY, Conseiller. IRAQ S. E. M. NURI JAMIL, Ambassadeur. M. USAMAH T. KADRY, Secrétaire. M. ABDUL KARIM AL-AMIR, Secrétaire. IRLANDE S. E. M. SÉAN LEMASS, Premier Ministre. S. E. M. FRANK AIKEN, Ministre des Affaires Etrangères. S. E. M. THOMAS V. COMMINS, Ambassadeur près le Saint-Siège. 502 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Oßdale ISRAËL S. E. M. MAURICE FISCHER, Ambassadeur. S. E. M. SHMUEL BENZUR, Ambassadeur. ITALIE S. E. M. AMINTORE FANFANI, Président du Conseil des Ministres. S. E. M. ATTILIO PICCIONI, Vice-Président du Conseil des Ministres et Ministre des Affaires Etrangères. S. E. M. PAOLO EMILIO TAVIANI, Ministre de l'Intérieur. S. E. M. UMBERTO DELLE FAVE, SOU s-Secrétaire d'Etat. JAMAÏQUE S. E. M. H. L. LINDO, C. M. G., Haut-Commissa ire du Commonwealth. JAPON S. E. M. SETSUYA BEPPU, Ambassadeur près le Saint-Siège. M. MORIZUMI YOSHIURA, Conseiller. M. NOBUO NISHIDA, Attaché. JORDANIE S. E. M. EDMOND ROCH, Ambassadeur. LIBAN S. E. M. JOSEPH HARFOUCHE, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. MOUSSA MOUBARAK, Ambassadeur. S. E. M. HUSSEIN JISR, Ambassadeur. LIBÉRIA S. E. M. JAMES ANDERSON, Président du Sénat. S. E. M. REID WILES, Ambassadeur. LUXEMBOURG S. A. R. Monseigneur le PRINCE DE LUXEMBOURG. S. E. M. EUGÈNE SCHUS, Ministre des Affaires Etrangères. M. ANDRÉ PHILIPPE, Chef du Protocole. MADAGASCAR S. E. M. JEAN ERNEST BEZAZA, Ministre Plénipotentiaire. Summi Pontificis Ioannis XXIII exsequiae in Basilica Vaticana 503 MALAISIE S. E. M. J. P. AUGUSTIN. MONACO (Principauté) S. A. S. le Prince PIERRE DE MONACO. S. E. M. PAUL NOGHÈS, Secrétaire d'Etat. Le Colonel JEAN ARDANT, Gouverneur de la Maison Princière. NICARAGUA S. E. M. MIGUEL D'ESCOTO MUIÑOZ, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. GERMÁN CASTILLO, Ambassadeur. S. E. M. EDUARDO ARGUELLO CERVANTES, Ambassadeur. NIGERIA S. E. M. LAWRENCE ODIATU VICTOR ANIONWU, Ambassadeur. M. DANIEL S. OMATSONE, Secrétaire. NORVÈGE S. E. M. THORE ALBERT BOYE, Ambassadeur. NOUVELLE ZÉLANDE S. E. M. CLARENCE EDWARD BEEBY, Ambassadeur. ORDRE SOUVERAIN MILITAIRE DE MALTE S. E. le Vén. Bailli Prà OTTONE DE GRISOGONO, Grand Commandeur. S. E. le Bailli Gr. Cr. d'Obédience Don ENZO DI NAPOLI RAMPOLLA, Prince de Resuttano, Grand Chancelier. Le Bailli Gr. Cr. d'Obédience CARLO LOVERA DI CASTIGLIONE des Mar. quis DI MARIA, Receveur du Commun Trésor. PAKISTAN S. E. M. HABIBUR R AHM AN, Envoyé Extraordinaire et Ministre Plénipotentiaire près le Saint-Siège. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 504 PANAMA S. E. Don MAX AROSEMÉNA, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. Don RAFAEL VALLARINO, Ambassadeur. Don JUAN PALOMERAS ARBOIX, Secrétaire. PARAGUAY S. E. M. GUILLERMO ENCISO VELLOSO, Ambassadeur près le Saint-Siège. M. ANÍBAL FERNÁNDEZ, Conseiller. PAYS-BAS S. E. M. JOSEPH LUNS, Ministre des Affaires Etrangères. S. E. M. FRANÇOIS DE MARCHANT ET D'ANSEMBOURG, Ambassadeur près le Saint-Siège. R. P. M. le Baron VAN VOORST TOT VOORST, Chambellan de Sa Majesté la Reine. PÉROU S. E. Don GERMÁN ARAMBURÚ LEGAROS, Ambassadeur près le Saint-Siège. Don ADELMO RISI FERREYROS, Ministre. Don ALBERTO LEÓN Y ROCCA, Secrétaire. PHILIPPINES S. E. M. BENIGNO TODA Y TOLEDO, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. MANUEL A. ADEVA, Ambassadeur. S. E. M. JOSÉ ALEJANDRINO, Ambassadeur. PORTUGAL S. E . M. JoÂo DE MATOS ANTUNES VÁRELA, Ministre de la Justice. S. E. M. ANTONIO DE FARIA, Ambassadeur près le Saint-Siège. M. FRANCISCO MANUEL BALTAZAR MOITA, Secrétaire. RÉPUBLIQUE A R A B E UNIE S. E. M. GALAL EZZAT, Ambassadeur près le Saint-Siège. M. GAMAL NAGUIB, Conseiller. M. ADEL ABBAS ZAKI, Secrétaire. Summi Pontificis Ioannis XXIII exsequiae in Basilica Vaticana 505 RÉPUBLIQUE CENTRE-AFRICAINE M. CHRISTOPHE MAIDOU. RÉPUBLIQUE DE SAINT-MARIN S. E. M. FEDERICO BIGI, Secrétaire d'Etat pour les Affaires Etrangères. M. DOMENICO FORCELLINI, Conseiller d'Etat. S. E. M. FILIPPO des Marquis SERLTJPI CRESCENZI, Ministre près le Saint-Siège. RÉPUBLIQUE DE SOMALIE S. E. M. MOHAMED SCEK HASSAN, Ambassadeur. SÉNÉGAL S. E. M. Louis LE GROS, Envoyé Extraordinaire et Ministre Plénipotentiaire près le Saint-Siège. SUÈDE S. E. M. ERIC VON POST, Ambassadeur. SUISSE S. E. M. ENRICO CELIO, Ancien Président de la Confédération Suisse. S. E. M. PHILIPPE ZUTTER, Ambassadeur. SYRIE S. E. M. ANOUAR HATEM, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. JAMAL FARRA, Ambassadeur. TCHAD S. E. M. DJIDINGAR, Ministre de l'Economie. THAÏLANDE S. E. M. CHISTI SUCHARITAKUL, Ambassadeur. 506 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale TURQUIE S. E. M. HASAN DINÇER, Ministre d'Etat. S. E. M. MUHARREM IH SAN KIZILOGLU, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. ISMAIL EREZ, Ministre, Chef du Protocole. URUGUAY S. E. Don Luis POSADAS MONTERO, Ambassadeur. S. E. Don ALEJANDRO GALLINAL HEBER, Ambassadeur près le Saint-Siège. Don HORACIO HERRERA MÉNDEZ, Ministre. VENEZUELA S. E. M. EDGARD SANABRIA, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. MANUEL ANTONIO PULIDO MÉNDEZ, Ambassadeur. S. E. M. RAFAEL DE LEÓN, Ambassadeur. VIETNAM S. E. M. W. L.\M-LÊ-TRINH, Ambassadeur. YOUGOSLAVIE S. E. M. Ivo VEJVODA, Ambassadeur. O R G A N I S A T I O N D E S N A T I O N S U N I E S (O.N.U.) S. E. M. PIER PASQUALE SPINELLI, Ambassadeur. M. H. GRANVILLE FLETCHER, Directeur du Centre d'Informations des Nations Unies. COMMUNAUTÉ EUROPÉENNE DU CHARBON ET DE L'ACIER (C.E.C.A.) M. ROGER REYNAUD, Membre de la Haute Autorité. M. JEAN DEGIMBE, Chef de Cabinet. M. ALFONSO DELLI PAOLI, Chef du Protocole. C O M M U N A U T É ÉCONOMIQUE E U R O P É E N N E (C.E.E.) S. E. M. LAMBERT SCHAUS, Ambassadeur. M. PIERRE LUCION, Chef de Cabinet. M. JOSEPH C H . KASEL, Chef du Service du Protocole. Summi Pontificis Ioannis XXIII exsequiae in Basilica Vaticana 507 CONSEIL D E L'EUROPE S. E. M. ANTONIO AZARA, Membre de l'Assemblée. M. ENGENIO PAPALEO, Chef du Protocole. COMMUNAUTE EUROPEENNE DE L'ENERGIE ATOMIQUE (E.U.R.A.T.O.M.) S. E. M. LAMBERT SCHAUS, Ambassadeur. O R G A N I S A T I O N DES NATIONS UNIES POUR L ' A L I M E N T A T I O N E T L ' A G R I C U L T U R E ( F . A . O . ) M. ORIS V. WELLS, Directeur Général. M. FRANK WEISL, Vice-Directeur Général. M. ALBERTO BRUGNOLI, Chef du Cérémonial. ORGANISATION DES ÉTATS AMÉRICAINS S. E. M. JOSÉ MIGUEL RIBAS VILLA VERDE, Représentant du Secrétaire Général. O R G A N I S A T I O N POUR L ' É D U C A T I O N LA S C I E N C E ET LA CULTURE (U.N.E.S.C.O.) S. E. M. JOSÉ A. CORREA, Ambassadeur. MEMBRES DES FAMILLES PRINCIÈRES S. A. R. le Prince ADALBERT DE SAVOIE-GÊNES, DUC de Bergame, avec S. A. R. la Princesse MARIE-GABRIELLE DE SAVOIE. S. A. R. la Duchesse ANNE D'AOSTE. S. A. R. la Duchesse IRÈNE DE SAVOIE-AOSTE. S. A. R. le Prince FRANÇOIS DE BAVIÈRE. S. A. R. le Prince EMMANUEL DE SAXE et son épouse. S. A. R. la Princesse HELLA DE BAVIÈRE, avec sa fille ISABELLE. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 508 IOANNIS PAPAE XXIII TESTAMENTUM Venezia, 29 giugno 1954. TESTAMENTO SPIRITUALE E MIE ULTIME VOLONTÀ Sul punto di ripresentarmi al Signore Uno e Trino, che mi creò, mi redense, mi volle suo sacerdote e vescovo, mi colmò di grazie senza fine, affido la povera anima mia alla sua misericordia : gli chiedo umilmente perdono dei miei peccati e delle mie deficienze : gli offro quel po' di bene che col suo aiuto mi è riuscito di fare, anche se imperfetto e meschino, a gloria sua, a servizio della Santa Chiesa, ad edificazione dei miei fratelli, supplicandolo infine di accogliermi, come padre buono e pio, coi Santi suoi nella beata eternità. Amo di professare ancora una volta tutta intera la mia fede cristiana e cattolica, e la mia appartenenza e soggezione alla Santa Chiesa Apostolica e Romana, e la mia perfetta devozione ed obbedienza al suo Capo Augusto, il Sommo Pontefice, che fu mio grande onore di rappresentare per lunghi anni nelle varie regioni di Oriente e di Occidente, che mi volle infine a Venezia come Cardinale e Patriarca, e che ho sempre seguito con affezione sincera, al di fuori e al di sopra di ogni dignità conferitami. Il senso della mia pochezza e del mio niente mi ha sempre fatto buona compagnia tenendomi umile e quieto, e concedendomi la gioia di impiegarmi del mio meglio in esercizio continuato di obbedienza e di carità per le anime e per gli interessi del Regno di Gesù, mio Signore e mio tutto. A lui tutta la gloria : per me ed a merito mio la sua misericordia. Meritum meum miseratio Domini. Domine, tu omnia nosti : tu scis quia amo Te. Questo solo mi basta. Chiedo perdono a coloro che avessi inconsciamente offeso : a quanti non avessi recato edificazione. Sento di non aver nulla da perdonare a chicchessia, perché in quanti mi conobbero ed ebbero rapporti con me — mi avessero anche offeso o disprezzato o tenuto, giustamente del resto, in disistima, o mi fossero stati motivo di afflizione — non riconosco che dei fratelli e dei benefattori, a cui sono grato e per cui prego e pregherò sempre. Nato povero, ma da onorata ed umile gente, sono particolarmente lieto di morire povero, avendo distribuito secondo le varie esigenze e circostanze della mia vita semplice e modesta, a servizio dei poveri e Ioannis Papae XXIII Testamentum S09 della Santa Chiesa che mi ha nutrito, quanto mi venne fra mano — in misura assai limitata del resto — durante gli anni del mio sacerdozio e del mio episcopato. Apparenze di agiatezza velarono, sovente, nascoste spine di affliggente povertà e mi impedirono di dare sempre con la larghezza che avrei voluto. Ringrazio Iddio di questa grazia della povertà di cui feci voto nella mia giovinezza, povertà di spirito, come Prete del S. Cuore, e povertà reale; e che mi sorresse a non chiedere mai nulla, né posti, né danari, né favori, mai, né per me, né per i miei parenti o amici. Alla mia diletta famiglia secundum' sanguinem — da cui del resto non ho ricevuto nessuna ricchezza materiale — non posso lasciare che una grande e specialissima benedizione, con l'invito a mantenere quel timore di Dio che me la rese sempre così cara ed amata, anche semplice e modesta, senza mai arrossirne : ed è il suo vero titolo di nobiltà. L'ho anche soccorsa talora nei suoi bisogni più gravi, come povero coi poveri : ma senza toglierla dalla sua povertà onorata e contenta. Prego e pregherò sempre per la sua prosperità, lieto come sono di constatare anche nei nuovi e vigorosi germogli la fermezza e la fedeltà alla tradizione religiosa dei padri, che sarà sempre la sua fortuna. Il mio più fervido augurio è che nessuno dei miei parenti e congiunti manchi alla gioia del finale eterno ricongiungimento. Partendo, come confido, per le vie del Cielo, saluto, ringrazio e benedico i tanti e tanti che composero successivamente la mia famiglia spirituale, a Bergamo, a Roma, in Oriente, in Francia, a Venezia, e che mi furono concittadini, benefattori, colleghi, alunni, collaboratori, amici e conoscenti, sacerdoti e laici, religiosi e suore, e di cui, per disposizione di Provvidenza, fui, benché indegno, confratello, padre o pastore. La bontà di cui la mia povera persona fu resa oggetto da parte di quanti incontrai sul mio cammino rese serena la mia vita. Rammento bene, in faccia alla morte, tutti e ciascuno, quelli che mi hanno preceduto nell'ultimo passo, quelli che mi sopravviveranno e che mi seguiranno. Preghino per me. Darò loro il ricambio dal Purgatorio o dal Paradiso dove spero di essere accolto, ancora lo ripeto, non per i meriti miei, ma per la misericordia del mio Signore. Tutti ricordo e per tutti pregherò. Ma i miei figli di Venezia : gli ultimi che il Signore mi pose intorno, ad estrema consolazione e gioia della mia vita sacerdotale, voglio qui nominarli particolarmente a segno di ammirazione, di riconoscenza, di tenerezza tutta singolare. 510 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Li abbraccio in ispirito tutti, tutti, del clero e del laicato, senza distinzione, come senza distinzione li amai appartenenti ad una medesima famiglia, oggetto di una medesima sollecitudine e amabilità paterna e sacerdotale. Pater sancte, serva eos in nomine tuo quos dedisti mihi : ut sint unum sicut et nos (Io. X V I I , 11). Nell'ora dell'addio, o meglio, dell'arrivederci, ancora richiamo a tutti ciò che più vale nella vita : Gesù Cristo benedetto : la sua Santa Chiesa, il suo Vangelo, e, nel Vangelo, soprattutto il Pater noster nello spirito e nel cuore di Gesù e del Vangelo, la verità e la bontà, la bontà mite e benigna, operosa e paziente, invitta e vittoriosa. Miei figli ; miei fratelli, arrivederci. Nel nome del Padre, del Figliuolo, dello Spirito Santo. Nel nome di Gesù nostro amore; di Maria nostra e sua dolcissima Madre; di S. Giuseppe mio primo e prediletto Protettore. Nel nome di S. Pietro, di S. Giovanni Battista e di San Marco ; di San Lorenzo Giustiniani e di San Pio X. Così sia. Card. Ang. Gius. Roncalli patriarca «... Queste pagine scritte da me valgono volontà assoluta per il Venezia, 17 caso settembre come attestazione di una mia morte della mia improvvisa. 1957. f Ang. Gius. Card. Roncalli E valgono anche come testamento spirituale disposizioni testamentarie qui unite sotto da aggiungersi alle la data del 30 aprile 1959 ». I O A N N E S XXIII PP. Da Boma, 1¡. dicembre 1959. MIO T E S T A M E N T O Castelgandolfo, 12 settembre 1961. Sotto l'auspicio caro e confidente di Maria, cui nome è sacra la liturgia di questo giorno, mia età, depongo qui e rinnovo tra a dichiarazione più circa le mie mia Madre celeste, e nell'anno LXXX al della il mio testamento, annullando ogni alvolontà fatta e scritta precedentemente, riprese. Aspetto e accoglierò semplicemente e lietamente l'arrivo di sorella In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia morte secondo tutte viarmela. le circostanze con cui piacerà al 511 Signore di in- " Innanzi tutto chiedo venia al Padre delle misericordie pro innume- rabilibus peccatis, offensionibus et negligentis meis, come tante e tante volte dissi e ripetei nell'offerta del mio Sacrificio Per questa prima grazia del perdono di e della introduzione raccomando alle delVa/nima preghiere mia nel suffraganti Gesù su tutte le mie colpe, beato di quotidiano. ed eterno quanti mi Paradiso, hanno mi seguito, conosciuto durante tutta la mia vita di sacerdote, di vescovo, e di umilissimo ed indegno Servo dei servi del Signore. Poi mi è esultanza del cuore rinnovare integra e fervida la mia professione di fede cattolica, apostolica e romana. Tra le varie forme e simboli con cui la fede suol esprimersi preferisco il « Credo della Messa » sacerdotale e pontificale dalla elevazione più vasta e canora, come in unione con la Chiesa universale di ogni rito, di ogni secolo, di ogni regione: dal «Credo in unum Deum, patrem omnipotentem» alVa et vitam venturi saeculi ». MOERORIS T E S T I M O N I A IN OBITU SUMMI PONTIFICIS I EX ESTERARUM CIVITATUM LEGATIS APUD SANCTAM SEDEM Die decima Iunii, hora decima cum dimidio, in generali Emorum Patrum Cardinalium Congregatione, civilium Regiminum Legatis petentibus Sacrum Collegium conveniendi aditus rite datus est in Aula Consistoriali. Excellentissimus nobilis Baro Prosper Poswick, Belgii Legatus atque apud Apostolicam Sedem Legatorum Senior, Eñios Patres suo socioniirique nomine hisce verbis reverenter est allocutus : Eminentissimes et Révérendissimes Seigneurs, Le corps diplomatique, dont je suis le porte-parole, accomplit aujourd'hui un devoir bien triste. Au nom des chefs d'Etat, des gouvernements et des peuples qu'il représente près le Saint-Siège, il exprime à Vos Eminences Révérendissimes son émotion, sa douleur, sa consternation : Sa Sainteté Jean XXIII n'est plus. Son décès atteint au cœur, non Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 512 seulement ceux qui, comme nous, ont eu le privilège de le fréquenter et de suivre de près ses activités si multiples et si diverses, non seulement les fidèles de son Eglise, mais aussi tous les hommes de bonne volonté. Son grand pontificat, qui rappelle par sa courte durée et par sa fécondité celui de Sixte Quint, a été avant tout orienté vers la paix. Il en a défini les conditions dans deux encycliques qui resteront des monuments de sa pensée. L'une, « Mater et Magistra » tend à rapprocher ceux que les inégalités dresseraient les uns contre les autres, qu'il s'agisse d'individus, de classes sociales ou de peuples ; l'autre, (( Pacem in terris », établit un code universel de la vie internationale. Le Souverain Pontife joignait à Ses enseignements, quand il le fallait, des interventions précises. Nous nous souvenons tous de Ses solennelles exhortations au moment où le monde semblait près de sombrer dans le chaos d'une nouvelle guerre. Mais l'originalité et la force de cet effort vers la paix, c'est que Jean XXIII ne s'est pas contenté d'en définir les principes, ni même d'exhorter : Il en a pratiqué l'exemple d'une façon qui a bouleversé le monde, et l'on a pu dire de Lui que, dans Son audace à poursuivre la paix, Il avait accepté tous les risques de la charité. Cette paix, on eût dit qu'il allait à sa rencontre en foulant aux pieds les abîmes qui séparent les hommes, comme jadis Pierre marchait sur les eaux de la mer de Galilée pour rejoindre son Maître. Cette méthode intrépide, nous en avons été les témoins privilégiés en maintes circonstances, notamment quand II fit d'un Concile œcuménique, jusqu'à Lui phénomène intérieur pour l'Eglise, un événement mondial; ou encore lorsqu'il fit d'une encyclique un document basé sur le droit naturel et adressé au genre humain tout entier. De ce fait, Son règne a mis en mouvement quelque chose qui ne s'arrêtera plus. Par dessus les menaces qui pèsent sur le monde, les hommes et les nations sont moins éloignés les uns des autres. C'est à juste titre qu'au cours d'une cérémonie mémorable, à laquelle le genre humain presque tout entier était représenté, Il fut proclamé Prince de la Paix. Voilà l'hommage que les diplomates que nous sommes, et dont II a jadis honoré la carrière, veulent rendre à Celui qui avait cependant déclaré dans son discours du couronnement que Son règne ne serait ni celui d'un diplomate ni celui d'un homme d'Etat, mais celui d'un Pasteur : Il eût pu dire Lui aussi <( Mon royaume n'est pas de ce monde », mais II In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 513 a entendu Sa tâche d'une façon si transcendante que Son action sur la vie des nations sera plus profonde et plus durable qui si elle s'était maintenue au niveau de nos préoccupations. C'est à vous, Eminentissimes et Révérendissimes Seigneurs, qu'incomble la tâche historique d'assurer la continuité de ce trône deux fois millénaire. Nos vœux vous accompagnent dans l'exercice d'un aussi grand devoir. Nous sommes en esprit avec vous, dans l'espérance comme dans le deuil. Emus P. D. Eugenius Tisserant, Sacri Collegii Decanus, ita respondebat: Messieurs les Diplomates, Vous avez eu la délicate attention de venir personnellement présenter vos condoléances au Sacré Collège, qui, durant la vacance du Siège Apostolique, détient l'autorité suprême dans l'Eglise. Cette démarche collective montre toute la part que vous avez prise, ces jour derniers, aux douloureuses émotions qu'ont éprouvées les collaborateurs du Pontife défunt Soyez-en remerciés, Messieurs, et veuillez transmettre également aux Hautes Autorités des Etats que vous représentez ici l'assurance de la gratitude du Sacré Collège pour le ton particulièrement chaleureux des messages de condoléances qu'elles lui ont fait parvenir. Le deuil de l'Eglise pour la disparition du Pape Jean X X I I I est immense. Il est ressenti dans le monde entier et dans les milieux les plus divers, vous en êtes comme nous les témoins. C'était le Pape du Concile, de l'union des chrétiens, de la paix. Son humilité, sa bonté communicative, son ouverture aux grands problèmes des hommes d'aujourd'hui avaient conquis tous les cœurs. Vous, en particulier, Messieurs, aviez pu apprécier de plus près sa noblesse d'âme et son admirable piété. Beaucoup d'entre vous avaient reçu des témoignages personnels de sa bienveillance ; tous, vous avez pu vous édifier comme nous du magnifique exemple de force d'âme qu'il a donné en mourant, mettant ainsi le sceau aux enseignements qu'il avait donnés pendant toute sa vie. En vous exprimant, au nom de mes éminents collègues et en mon nom propre, notre vive reconnaissance pour votre geste de déférente sympathie, vous me permettrez, Messieurs, de vous associer aux vœux et aux prières que le Sacré Collège, en communion d'esprit avec les fidèles du monde entier, fait monter vers Dieu pour qu'il daigne accorder promptement à son Eglise le pasteur suprême dont elle a si grand besoin dans les circonstances actuelles. 33 - ACTA, vol. V, n. 9. — 18-6-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 514 Item, die 11 Iunii, Equités militaris suique iuris Ordinis Melitensis Sacrum Emorum Patrum Collegium adiverunt. Emus D. Angelus de Mojana di Cologna, Magnus Ordinis Magister, Suo Equitumque nomine maerorem de Summi Pontificis obitu disertis verbis patefecit. Emus P. D. Sacri Collegii Decanus clarissimis qui aderant viris acceptissimum fuisse Apostolicae Sedi praestitum obsequium significavit. II MOERORIS TESTIMONIA PER TELEGRAPHITJM VEL ALITER SIGNIFICATA In luctuosissimo eventu obitus Summi Pontificis Ioannis XXIII ex universo Orbe moeroris testimonia, nec tantum ab iis qui catholicam religionem profitentur, Apostolicae Sedi significata sunt. Reges ipsi et supremi Civitatum Moderatores moeroris participes fuerunt, funeribus sollemnibus interfuerunt, suarum nationum luctum indixerunt, intinum cordis dolorem sive directe sive indirecte ostenderunt. Hic quaedam recensentur moeroris testimonia, a Supremis Civitatum Moderatoribus ver ab earum Rectoribus atque Administris missa: 1 Ex AEQUATORIA : Prof lindamente consternados por el fallecimiento de Su Santidad el Papa Juan X X I I I hago llegar a Vuestra Eminencia los sentimientos de pesar que embargan al Gobierno y pueblo Ecuatorianos. Carlos Julio Arosemena Monroy Presidente del Ecuador Ex AETHIOPIA : We are saddened at the death of Pope John X X I I I who in his short tenure has laboured without thought of self for the cause of humanity and peace. This great leader has demonstrated by his good works that rifts between peoples and nations can be healed and that we are all of us the children of Almighty God. Hailé Selassié 1 Telegrammata missa sunt sive Efíio Cardinali Sacri Collegii Decano, sive Emo Cardinali S. R. E. Camerario, sive Emo Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis. In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 515 On behalf of the Imperial Ethiopian Government and myself, I extend my deepest condolences upon the untimely death of Pope John X X I I I , whose passing is to be mourned by all of good will. Aklilou Abte Wold Prime Minister Ex AFGHANISTANIA : S. E. il Signor Mohammad Kabir, Ambasciatore dell'Afganistan presso il Quirinale, ha reso visita al Nunzio Apostolico in Italia, per speciale incarico del Sovrano, il quale — come ha notato lo stesso Ambasciatore — si sente colpito dal lutto per Sua Santità Giovanni X X I I I nei vincoli che lo univano al defunto Pontefice, per averlo egli conosciuto e apprezzato in Turchia, quando Sua Santità era Delegato Apostolico in quella Nazione. Ex ALGERIA : Peuple Algérien profondément attristé décès Jean X X I I I . Sa Sainteté avait su mériter respect unanime de tous les hommes de bonne volonté. L'humanité entière perd en Lui un artisan de la réconciliation et de la concorde universelle. Mon Gouvernement et moi-même avons été profondément affligés par la pénible nouvelle. Nous Vous prierons de transmettre à la Famille et aux Collaborateurs de Sa Sainteté l'expression de Nos condoléances émues. Ahmed Ben Bella Président du Conseil des Ministres Ex ANDORRA : En nombre del Pueblo Andorrano y del Consejo General le ruego acepte el testimonio de nuestra sincera pesadumbre por la muerte de S. S. Juan X X I I I . Todos rogamos por el Papa de la bondad, de la unidad, de la paz y de la sencillez evangélicas. Julian Beig Ribo Sindico de Los Procurador Valles de Cenerai Andorra Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 516 Ex ANGLIA : I have received the Command of The Queen, my August Sovereign, to convey to Your Eminence, for transmission to the Sacred College of Cardinals, an expression of the deep sorrow with which Her Majesty and the Duke of Edinburgh have received the news of the death of His Holiness Pope John X X I I I . Her Majesty has greatly appreciated the kindly feeling which His Holiness has always exhibited towards Herself and Her subjects. On this sad occasion Her Majesty and the Duke of Edinburgh recali the impressive memories of Their meeting with His Holiness in 1961. I have the honour to be, my Lord Cardinal, Your Eminence's most obedient Servant, Peter Scarlett I have been instructed to convey to Your Eminence and to the other Cardinals of the Sacred College the following message from the Rt. Honourable Mr. Harold Macmillan, Prime Minister of the United Kingdom : It is with much sorrow that I have learnt of the death of His Holiness Pope John X X I I I . I have vivid recollections of the Audiences which I was privileged to have of His Holiness, whose charity was such an inspiration to all with whom he came in contact. Peter Scarlett Ex ARGENTINA : Accolga Vostra Eminenza Reverendissima le sentite condoglianze del Presidente della Repubblica e del Governo, così come quelle del popolo argentino che, con sentimenti di rinnovata devozione alla Santa Sede e con profondo dolore si associa al lutto della Chiesa per la morte di Sua Santità il Papa Giovanni X X I I Í , la cui opera importantissima e l'alto esempio di virtù evangeliche rendono indimenticabile la Sua Augusta Persona. Luis Roque Gondra Ambasciatore presso la Santa Sede En nombre del Presidente de la Nación transmito a Vuestra Eminencia los sentimientos del inmenso pesar que causa al Gobierno y Pueblo argentinos el fallecimiento de Su Santidad el Papa Juan X X I I I cuya desaparición priva a la Iglesia y al mundo de Su gran espíritu y del Pontífice eminente que dio impulso a una obra trascendental de incalculables beneficios para la humanidad. General Juan Carlos Cordini Ministro de Relaciones Exteriores y de la República Argentina Culto In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 517 Ex AUSTRALIA : For the Government and People of Australia and for myself, I offer Your Eminence the most profound condolences and deepest sympathy on the death of His Holiness Pope John X X I I I . His loss will be feit not only in the Church of which he was the Head but throughout the world. His Christian charity, his nobility of character, his great humanity, and his wise counsel have been an example to mankind everywhere. I have the honour to be, My Lord Cardinal, Your Eminence's most obedient Servant. Peter Scarlett Ex AUSTRIA : Tief ergriffen durch die Nachricht vom Hinscheiden Seiner Heiligkeit Papst Johannes X X I I I , bitte ich das Heilige Kollegium den Ausdruck meines aufrichtigen Mitgefühls entgegenzunehmen. Das ganze Österreichische Volk betrauert den schmerzlichen Verlust, den die Katholische Kirche und die gesamte Menschheit durch den Hingang des um die Erhaltung des Weltfriedens und die Verständigung der Völker so hoch verdienten Papstes Johannes X X I I I . erlitten haben. Dr. Adolf Schärf Bundespräsident der Republik Österreich Zutiefst bewegt durch die erschütternde Nachricht von dem Hinscheiden Seiner Heiligkeit Papst Johannes X X I I I . ist es mir und der Bundesregierung ein ebenso schmerzliches wie aufrichtiges Bedürfnis, Eurer Eminenz sowie dem Kardinalskollegium der heiligen römischen Kirche den Ausdruck innigster Anteilnahme an dem für die Christenheit u n er messlichen Verlust zu übermitteln. In dieser Stunde erfleht die katholische Bevölkerung Österreichs für die Seele ihres höchsten Hirten von Gott die Gnade des Friedens, für dessen Verwirklichung er sein irdisches Leben geopfert hat. Alfons Gorbach Bundeskanzler der Republik Österreich 518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Erschüttert durch die Nachricht vom Ableben Seiner Heiligkeit des Papstes Johannes X X I I I . gestatte ich mir, den Ausdruck tiegsten Beileides an dem unermesslich schmerzlichen Verust, den die katholische Kirche und die gesamte friedensliebende Menschheit erleidet, geziemend zum Ausdruck zu bringen. Bruno Kreisky Bundesminister der für Auswärtige Republik Angelegenheiten Österreich E BAHRAIN : Please accept our sincere condolences on the passing away of His Holiness Pope John. May God rest his soul in peace. Isa Alkalifah Ruler of Bahrain E BELGARUM REGNO : La Reine et moi-même sommes très émus d'apprendre le décès de Sa Sainteté. Sa perte est profondément ressentie par la Belgique entière. Le caractère si humain de son action, sa bonté, ses efforts inlassables pour assurer la paix dans le monde ont valu au Pape Jean X X I I I un rayonnement exceptionnel et la gratitude universelle. J'assure Votre Eminence de la part que nous prenons au deuil de l'Eglise. Nous lui adressons ainsi qu'au Sacré Collège nos sincères condoléances. Baudouin Très douloureusement et personnellement ému par la longue agonie et le décès du Souverain Pontife je prie Votre Eminence Reverendissime de vouloir agréer mes bien vives et sincères condoléances. La grande bonté et l'extraordinaire clairvoyance de Sa Sainteté Jean X X I I I marqueront la vie de l'Eglise et du monde. Theo Lefèvre Premier Ministre In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 519 E BOLIVIA : Nombre pueblo Gobierno de Bolivia y mío propio transmito Vuestra Eminencia profundo dolor nos embarga sensible fallecimiento Su Santidad Juan X X I I I cuyo esclarecido apostolado social y contribución paz mundial merecen imperecedera gratitud humanidad. Victor Paz Estensoro Presidente Constitucional de la Repùbblica de Bolivia Tengo sentimiento expresar Vuestra Eminencia sentida condolencia fallecimiento Romano Pontífice Su Santidad Juan X X I I I cuya excelsa misión en Concilio ecuménico en pro pacificación universal y resurgimiento social pueblos constituye luminoso derrotero legado humanidad consecución felicidad y justicia que el Pueblo boliviano aprecia devotamente. José Fellman Velarde Ministro de Relaciones Exteriores de Bolivia E BRASILIA : Apresento a Vossa Eminencia Reverendissima et ao Sacro Colegio em nome da Naçao Brasileira et iio meu pròprio ös nossos sentimentos do mais profundo pesar pelo falecimento do Sumo Pontifice o Santo Padre Joâo X X I I I cuja açâo pastoral magistralmente consubstanciada ñas Encíclicas « Mater et Magistra » et « Pacem in terris » abre novas esperanças et novos caminliös para a paz entre os povos et o progresso social da humanidade. Joâo Goulart Presidente da República dos Estados Unidos do Brasil O Presidente da República, seus ministros e a Naçâo Brasileira receberam com o mais profundo pesar a noticia do passamente do Santo Padre Joâo X X I I I . Nào é só a Igreja Católica que perde um dos seus maiores Chef es de todos os tempos, mas toda a humanidade que se vê privada das luzes de seu magnífico apostolado. O povo brasileiro acompanhou sempre com o maior fervor a incansável açâo de Sua Santidade em prol de urna maior aproximaçâo entre os povos e o estabeleci- Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 520 mento de condiçôes de vida compatíveis com a dignidade da pessoa humana, principios que soube tâo bem consagrar ñas Encíclicas (( Mater et Magistra » e « Pacem in terris ». Rogo a Vossa Eminencia aceitar a expressio dos meus sentimentos pessoais do mais profundo pesar et transmiti-los obsequiosamente ao Eminentissimo e Reverendissimo Cardeal Camerlengo da Santa Igreja Romana et ao Sacro Colegio. Hermes Lima Ministro de Estado das Relaçoes exteriores do Brasil E BUGANDA: The Kabaka, his Government and people of Buganda, request you to convey to the Vatican their deepest, sorrow at the death of Pope John last night. The Church and the world have lost a truly great Christian and peace maker. Michael Kintu Katilàro, Buganda E BULGARIA : Je vous prie d'agréer mes condoléances sincères pour la mort du Pape Jean X X I I I dont l'action au nom de la coopération pacifique entre les Peuples Le distinguait comme un des plus éminents apôtres actuels de la sauvegarde de la paix. Dimitre Ganev Président du Presidium de l'Assemblée Nationale E BURMA: I am profundly grieved to learn of the death of His Holiness Pope John X X I I I . On behalf of my Government, I offer my deep-felt condolences on this sad occasion of the passing of a beloved spiritual leader and a great statesman, whose work in the cause of peace and humanity has earned for him a lasting place in history. Thi-Han Foreign Minister of the Union of Burma In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 521 E BURUNDIA : Avons appris avec profonde douleur et consternation triste nouvelle de la mort de Sa Sainteté Pape Jean X X I I I . Au nom du peuple Burundi et en mon nom personnel Vous présentons nos condoléances émues ainsi qu'à la Famille du Saint-Père. Regrettons disparition cette auguste personnalité et champion de la paix. Mwambutsa IV Roi du Burundi Au nom du Gouvernement et du peuple du Royaume du Burundi et en mon nom personnel, nous vous présentons nos plus émues et sincères condoléances pour l'événement qui vient d'enlever a l'Eglise et au monde Sa Sainteté Jean X X I I I , grande personnalité qui n'a cessé de prêcher au monde la paix et le rapprochement entre les hommes. Lorgion Mmubona Ministre des Affaires Extérieuses E CAMBOGIA : Le Cambodge Bouddhiste a ressenti une profonde tristesse à l'annonce de la mort de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I qui avait le respect de tous les hommes de bonne volonté. Son action pour la paix et la compréhension entre tous les Peuples avait été suivie avec confiance et admiration par le Peuple Kmer. Sa disparition laissera un grand vide dans ce monde anxieux et troublé. Le Cambodge et son peuple s'associent au deuil de l'Eglise Catholique. Norodom Sihanouk Chef d'Etat du Cambodge Profondément ému per la nouvelle du décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I , je prie Votre Eminence de bien vouloir présenter à la Famille de l'illustre Défunt et à toute la chrétienté les condoléances très attristées du Gouvernement Royal du Cambodge. Très haute considération. Hout Sambath Secrétaire du d'Etat aux Gouvernement Affaires du Etrangères Cambodge Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 522 E (( CAMEROUN » : Avons appris avec émotion décès Sa Sainteté Pape Jean X X I I I nous associons deuil qui frappe communauté catholique. Prions agréer expression vive sympathie et condoléances attristées. Ahidjo Présidence République Fédérale, Yaounde E CANADIA : The Canadian people have heard with deep sorrow of the death of His Holiness Pope John X X I I I . On their behalf I wish to extend thrbugh you to the Holy See, the Clergy and members of the Eomam Câtholic Church, our heartfelt sympathy in this distressing bereavement which is feit by all irrespective of creed or origin. The world mourns the loss of a Pope who during his short Pontificate created a spirit of goodwill, understanding, love and peace which will live on and inspire men after his death. Georges P. Vanier Governor General of Canada Le Peuple Canadien apprend avec angoisse la mort de Sa Sainteté Jean X X I I I . En son nom j'adresse au Saint-Siège au Clergé et aux Membres de l'Eglise catholique nos profondes condoléances dans ce deuil qui afflige le monde entier. Sans distinction de croyance ou d'origine l'humanité pleure un Pape qui pendant un court Pontificat a su créer un esprit de compréhension d'amour de justice et de paix. L'œuvre de Jean X X I I I vivra après Sa mort et continuera d'inspirer tous les hommes de bonne volonté. Georges P. Vanier Gouverneur Général du Canada On behalf of the Government of Canada I wish to express sincère sympathy for the deep sorrow sustained by the Holy See and the Roman Catholic Church at the death of Pope John X X I I I . Canadians of ail religious faiths respected and admired the remarkable understanding In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia an d energetic leadership with Avhich 523 His Holiness devoted himself to thé encouragement of Christian unity, the préservation of peace, and the weif are of mankind. Paul Martin Secretari/ of State for Externad Äff airs E CECOSLOVACHIA: J e v o u s prie d'agréer mes sentiments de profondes condoléances à la triste occasion du décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I . Je voudrais assurer Votre Eminence que le Gouvernement de la République Socialiste Tchécoslovaque apprécie hautement les efforts que le Défunt ne s'est pas lassé de déployer pour la sauvegarde de la paix entre les Nations. . / Para Viliam Siroky Président du Conseil E CEYLONIA : I wish to convey to Your Eminence the deepest sympathies of the people and the government of Ceylon upon the passing away of His Holiness the Pope John the twenty-third. Sirima R. D. Bandaranaike Prime Minister of Ceylon E CHILIA : Con profundo sentimiento de pesar expreso a Vuestra Eminencia Reverendísima las condolencias del Gobierno y Pueblo de Chile ante el lamentable deceso de Su Santidad Juan X X I I I que ha commovido intensamente a la Nación Chilena y de manera muy especial al infrascrito que admiraba sus nobles condiciones humanas, Su grandeza espiritual y sus importantes esfuerzos en pro de la paz mundial. Jorge Alessandri "Rodríguez Presidente de la República de Chile • • • 1 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 524 Reciba Vuestra Eminencia Reverendísima la expresión de mi más sentida condolencia ante irreparable pérdida para la humanidad que representa el fallecimiento de Su Santidad Juan X X I I I . Carlos Martínez Sotomayor Ministro de Relaciones Exteriores de Chile Ex COLUMBIA: Personalmente e interpretando el sentimiento unánime del pueblo colombiano presento a Vuestra Eminencia Reverendísima y al Sagrado Colegio la expresión del más hondo dolor por el fallecimiento del gran Pontífice Juan X X I I I cuyas obras y enseñanzas han de ejercer una perpetua influencia orietadora del pensamiento y la acción de todos los hombres de buena voluntad. Guillermo León Valencia Presidente de la República de Colombia Ruego a Vuestra Eminencia Reverendísima que acepte el profundo y sentidísimo pesar del Gobierno y del Pueblo de Colombia por el dolor que aflige a la Santa Iglesia católica, a la Cristiandad y al mundo entero por la desaparición del egregio Pontífice Juan X X I I I , adalid de la paz y quien en el corto tiempo de Su Reinado realizó magna labor en pro de la justicia social. José Antonio Montalvo Ministro de Relaciones Exteriores E CONGO (Brazzaville) : Le deuil immense qui frappe l'Eglise catholique est douloureusement ressenti par le peuple congolais tout entier pour lequel Sa Sainteté Jean X X I I I était apparu comme la plus haute figure de notre temps. Le Gouvernement de la République du Congo et moi-même prions Votre Excellence d'accepter l'expression de nos condoléances les plus émues en formant le vœu que l'œuvre de Sa Sainteté Jean X X I I I soit poursuivie selon les directives qu'il avait données et que les travaux du Concile puissent être rapidement repris. Le Gouvernement de la République a décidé que le dimanche 9 juin serait journée de deuil national. Abbé Fulbert Youlou In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 525 E CONGO (Léopoldville) : A l'occasion du deuil cruel qui frappe le monde par la disparition tragique de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I je prie Votre Eminence de recevoir l'expression des condoléances émues que je formule en mon nom personnel au nom du Gouvernement et de la Nation Congolaise. Joseph Kasavubu Président de la République Je m'associe au deuil qui frappe si cruellement l'Eglise et l'humanité en la personne de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I . Pendant son court Pontificat, Il a donné une impulsion nouvelle à l'Eglise universelle pour le bien de toutes les communautés. Ses prises de position en faveur du triomphe des valeurs morales en Afrique et son refus du racisme exprimé avec force dans son Encyclique témoignent de l'intérêt particulier qu'il portait à la communauté africaine. Puisse la leçon de courage de bonté et de sagesse qu'il a donnée tant par Sa vie que par Sa mort guider à jamais les hommes. Cyrille Adoula Premier Ministre C'est avec une vive émotion que le Gouvernement et le peuple Congolais ont appris la disparition du Souverain Pontife. Sa Sainteté fut un Pape de la paix et de la compréhension entre les hommes de bonne volonté. Véritable ami des peuples africains Son attitude parfaitement fraternelle, profondément compréhensive dans le problème Congolais a été apprécié par le peuple Congolais tout entier. Son Pontificat a été celui de la réhabilitation de l'Afrique retrouvée et la concrétisation de l'universalité de l'Eglise catholique. Disparition constitue pour l'Afrique la perte d'un Père bienveillant. Un désarroi dans les rangs de ceux qui luttent pour la paix et la concorde entre les nations. Au nom du Président Kasavubu et du Gouvernement, en mon nom personnel, je m'incline devant son illustre mémoire. Auguste Kalanda Le Ministre des Affaires Etrangères Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 526 E COREA : It is with deepest sorrow that I have learned of the death of His Holiness Pope John X X I I I , and the Korean people join me in monrning the loss of a great Church leader who has devoted a lifetime to the spiritual guidance of mankind. To the bereaved family of His Holiness and ali people throughout the Church who grieve today, we extend our heartfelt sympathy and off er prayers for the eternai rest of their belo ved. Chung Hee Park Acting President of the Republic of Korea E COSTARICA : Profundamente impresionado y conmovido por el deceso de Su Santidad Juan X X I I I y al deplorar justamente la pérdida que significa su muerte para el mundo, ruego a Vuestra Eminencia Reverendísima aceptar y transmitir la condolencia muy sentida del pueblo y Gobierno de Costa Rica así como mis dolorosos sentimientos y nuestro tributo a la sagrada memoria del Pontífice admirable de la unidad y de la paz. Francisco J. Orlich Presidente de Costa Rica En nombre del Gobierno de Costa Rica y en mi propio nombre expreso Vuestra Eminencia Reverendísima nuestro profundo dolor por el fallecimiento de Su Santidad Juan X X I I I universalmente sentido. Daniel Oduber Ministro de Relaciones Exteriores E CUBA : En nombre del pueblo, del Gobierno revolucionario de Cuba y en el mío propio envío a Vuestra Eminencia nuestro más sentido mensaje de condolencia por el fallecimiento de Su Santidad Juan X X I I I . Reiteróle el testimonio de mi más alta consideración. Doctor Osvaldo Dorticos Torrado Presidente de la República de Cuba In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris 527 testimonia Tengo el honor de hacer llegar a Vuestra Eminencia nuestro más sentido mensaje de condelencia por el fallecimiento de Su Santidad Juan X X I I I . Reiteróle el testimonio de mi más alta consideración. Raul Roa Ministro de de Relaciones la República de Exteriores Cuba E CYPRO : Meta pollis thlipseos pliroforithentes Thanaton Aftou Agiotitos Papa Ioannou dierminevomen vathytantin imon sympatheian pros Romaiokatholikin Ekklisian epi apoleia megalou aftis proktathimenou. Deometha Archipoimenos Kyriou yper anapafseos psychis metastantos Prothierarchou en skináis dikaion kai tacheias anadeixeos axiou diadochou. Archbishop Makarios of Cyprus E « DAHOMEY » : Profondément bouleversé par l'annonce de la mort de Sa Sainteté Jean X X I I I , je Vous prie d'agréer mes plus sincères condoléances ainsi que celles du peuple dahoméen tout entier. En la personne du Souverain Pontife la Catholicité perd un Chef lucide et prestigieux et le monde un Artisan inlassable de la paix ainsi que rapprochement entre les hommes. Jean X X I I I dont je garde un souvenir ému à la suite de la visite de l'an dernier, restera à jamais dans le cœur des hommes un exemple de grande bonté et de très hante spiritualité. Très haute considération. Hubert Maga Président République Dahomey E DANIA: My wärmest sympathy at the death of Pope John X X I I I . Frederik R. Profondément ému par la nouvelle du décès^ de Sa Sainteté Jean X X I I I , je prie Votre Excellence d'agréer les condoléances les plus sincères du Gouvernement Danois. Per Haekkerup Ministre des Affaires Etrangères Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 528 E DOMINICIANA REPUBLICA : Profundamente conmovido fallecimiento Su Santidad el Papa Juan X X I I I expreso a Vuestra Eminencia los más sinceros votos condolencia en nombre del Pueblo y Gobierno Dominicanos y en el mío propio mientras elevamos piedosas oraciones al Señor por el descanso eterno del Alma de Su Supremo Pastor el Santo Padre Juan X X I I I , Quien procediendo de humilde cuna fué un infatigable propulsor de la justicia social y de la liberación de antiguas normas, caraterizando su glorioso Pontificado por su constante intensa devoción a los más altos valores espirituales y por su consagración a la causa de la paz universal y la unidad de la Cristiandad. Juan Bosch Presidente de la República Dominicana En ocasión lamentado fallecimiento Su Santidad el Papa Juan X X I I I envío a Vuestra Excelencia los más sinceros votos condolencia de la Cancillería Dominicana y míos personales. Aprovecho oportunidad testimoniar a Vuestra Excelencia sentimientos piadosa devoción a la Sede Apostólica y más alta consideración. Andrés A. Frei tes Ministro de Relaciones Exteriores E x EBURNEO LITORE (Côte d'Ivoire) : J'ai appris avec la plus grande tristesse le décès de Sa Sainteté Jean X X I I I . Au nom du Gouvernement et du peuple Ivoiriens et en mon nom personnel je Vous prie d'agréer mes condoléances émues. Ce deuil qui frappe la communauté chrétienne est aussi celui de tous les hommes épris de paix. La mémoire du Souverain Pontife restera vivement dans le cœur de tous ceux qui de près ou de loin ont pu apprécier les hautes valeurs morales qu'il incarnait. Haute considération. E FINNIA : A l'occasion du deuil profond qui vient de frapper le Collège des Cardinaux et l'Eglise catholique par le décès de Sa Sainteté le Pape ' MMWMWÊmWÊMUMWÊÊUWÊÊMMMWÊtÊlMWÊIÊÊÊÊÊIÊÊÊÊBÊ^ In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 529 Jean X X I I I je prie Votre Eminence d'agréer l'expression de mes condoléances les plus sincères. Urho Kekkonen Président de la République de Finlande E FOEDERATIS AMERICAE SEPTEMTRIONALIS CIVITATIBUS: Your Eminence : With deep sorrow I offer my condolences and those of the American people on the death of His Holiness Pope John X X I I I . The American people will long remember him for his humble and joyful spirit and for the great work of his Pontificate. His loss will be feit wherever there are men of good will. In a statement which I am issuing from the White House, I have attempted to state our appréciation of his work, and I take the liberty of attaching a copy. Respectfully y ours, John F . Kennedy It was with deep sadness that I learned of the death of His Holiness Pope John X X I I I . Within his greatness were embodied qualifies of goodness that impressed ali the peoples of the world, who feel a protfound loss at his passing. The period of His Holiness' pontificate, short -though it was, was marked by a compassionate understanding of the world's striving for peace. The world is a smaller place without him, imi his ideáis will continue to inspire us ali. Respectfully yours, Dean Rusk E FORMOSA: Le décès de Sa Sainteté Jean X X I I I Pape de la Paix pour les Nations, Pape du droit naturel pour les individus, me consterne et m'afflige. J'adresse à vos Eminences et vos Eminents collègues mes plus sincères condoléances. Chiang Kai Shek E « GABON » : Très profondément ému par la mort de Sa Sainteté Jean X X I I I , je prie Votre Eminence recevoir mes condoléances personnelles et de croire 34 - ACTA, rol. V, n. 9. — 18-6-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 530 à la tristesse unanime du peuple gabonais. Sa Sainteté Jean X X I I I restera dans nos cœurs comme un grand ami de l'Afrique et l'apôtre de la concorde entre tous les hommes. Léon Mba Président République Gabonaise E GALLIA : J'apprends avec une émotion profonde la mort de Sa Sainteté Jean X X I I I . La disparition du Souverain Pontife dont tout le Règne a été consacré à la paix des hommes et au rapprochement des chrétiens est douloureusement ressentie par le Peuple de France. Je prie Votre Eminence Reverendissime d'agréer mes condoléances les plus attristées et l'assure de l'affliction de mes compatriotes. Ch. de Gaulle Profondément ému par le deuil qui vient de frapper l'Eglise catholique, je prie Votre Eminence Reverendissime de bien vouloir agréer l'expression de ma douleureuse sympathie. Tous les chrétiens, tous les hommes sincèrement épris de paix conserveront pieusement la mémoire, de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I . Son noble exemple demeurera pour eux une source d'inspiration dans leur effort et leur espoir. Georges Pompidou Premier Ministre Je prie Votre Eminence Reverendissime d'agréer l'expression des condoléances attristées que j'ai l'honneur de lui adresser en mon nom et au nom du Gouvernement français. La disparition de Sa SaintetéJean X X I I I dont le monde entier admirait l'action inspirée du plus noble idéal de charité et de paix cause en France une profonde émotion. La réunion du Concile œcuménique aura conféré un éclat exceptionnel à l'illustre Pontificat dont la fin suscite d'universels regrets. Maurice Couve de Murville Ministre des Affaires Etrangères- In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 531 E GERMANIA : Die Nachricht vom Heimgang Seiner Heiligkeit Papst Johan- nes X X I I I . hat mich aufs tiefste erschüttert. Voller Schmerz und Trauer uebermittle ich Euer Eminenz zu dem schwerren Verlust, der nicht nur die Katholische Kirche, sondern die ganze Menschheit betroffen hat meine herzliche Anteilnahme. Durch die Einberufung des I I . Vatikanischen Konzils, die Seiner Initiative zu verdanken ist, durch die weise und gütige Lenkung der geschicke der Kirche in einer Periode weltpolitischer Krisen und durch seinen unerschrockenen Kampf um den Frieden, für den Seine letzte grosse Enzyklika noch einmal Zeugnis abgelegt hat, nimmt Johannes X X I I I . einen geschichtlichen Platz in der Reihe der grossen Päpste ein. Das deutsche Volk wird seiner immer in Ehrfurcht und Dankbarkeit gedenken. Heinrich Lübke Präsident der Bundesrepublik Deutschland Eurer Eminenz und dem heiligen Kollegium spreche ich, zugleich im Namen der Regierung der Bundesrepublik Deutschland, mein tiefempfundenes Beileid zum Tode des Heiligen Vaters aus. Seine Heiligkeit Papst Johannes X X I I I . hat es durch seine unablässigen Bemühungen erreicht, den Glauben zu schützen, die Christen enger zusammenzuführen und den Friedenswillen unter den Menschen zu stärken. Die Einberufung des I I . Vatikanischen Konzils, das in der Christenheit so grossen Widerhall gefunden hat, wird mit seinem Namen verbunden bleiben. — Die Regierung der Bundesrepublik Deutschland wird Seiner Heiligkeit Papst Johannes X X I I I . ein dankbares und ehrendes Gedächtnis bewahren. Bundeskanzler der Adenauer Bundesrepublik Deutschland Tief erschüttert versichere ich Eure Eminenz meiner aufrichtigen und herzlichegti Anteilnahme an dem schweren Verlust, den die Christenheit und die gesamte Menschheit durch das Ableben Seiner Heiligkeit erlitten hat. Papst Johannes X X I I I . hat die Welt zu einem Zeitpunkt verlassen, in dem sie seines väterlichen Rates, seines erhabenen und weisen Vorbildes und seines unermüdlichen Kampfes für. den Frieden besonders bedarf. Dr. Gerhard Schröder Bundesminister des Auswärtigen der Bundesrepublik Deutschland •HOHBIHHHHHMBBBHHHBHBHHBHiMHHDiiBHHiBnHgBBS^ 532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale E GHANA: The President, on behalf of the government and people of Ghana, offers his most sincere condolences in this hour of deep sorrow for the Catholic Church and the world. His Holiness Pope John X X I I I was indeed a man who had captured the imagination and admiration of Christians everywhere and ali the peoples of the world and Ghana. The Catholic communities of the world and the peoples everywhere in the death of the great Pontiff have lost a great man, a man of vision, truth, unity and peace. Ghana Embassy, Rome E GRASCIA: C'est avec une douloureuse affliction que j'apprends le décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I . Je partage de tout cœur la douleur que «cette perte cruelle fait éprouver au St. Siège Apostolique auquel j'adresse mes condoléances émues. Paul R. Le Gouvernement Royal hellénique profondément ému du douloureux événement qui vient d'affecter l'Eglise catholique par le décès de Sa Sainteté Jean X X I I I exprime à Votre Eminence ses plus vives condoléances et sa profonde sympathie. Constantin Caramanlis Premier E Ministre Guatemala: Ante irreparable pérdida que para la Cristiandad representa el deceso de Su Santidad el Papa Juan X X I I I expreso a Vuestra Eminencia en nombre pueblo Gobierno Guatemala y mío propio nuestro sincero pesar por el fallecimiento del Sumo Pontífice que se significó por su comprensión apostólica y por el magno y singular impulso que imprimió a la causa de la paz asociándonos a tan inmenso duelo mi Gobierno declaro tres días duelo nacional izándose pabellón nacional media asta en todos los edificios gubernamentales de la República. Ruégola Eminencia aceptar en estos momentos de dolor el testimonio de mi más alta distinguida •consideración. Enrique Peralta Azurdia Jefe del Gobierno de la República de Guatemala In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 533 E GUINEA: Profondément touché par le décès du Pape Jean X X I I I , nous vous prions d'accepter nos très sincères condoléances. Le peuple et le Gouvernement de Guinée ont suivi avec émotion et admiration le courage de Sa Sainteté durant sa longue pénible et inexorable maladie. Notre peuple et nous-même prions le Tout-Puissant pour que la terre soit légère à ce grand Apôtre de la paix universelle et de la solidarité entre tous les hommes et tous les peuples du monde. Sékou Touré C'est avec une profonde émotion que le peuple de Guinée a appris; la douloureuse nouvelle du décès de Sa Sainteté Jean X X I I I qui fut un fervent combattant en faveur de la paix universelle, l'amitié et la concorde entre les hommes. Le peuple et le Gouvernement de Guinée adressent à Votre Excellence, à la famille éplorée du Souverain Pontife et à toute la chrétienté leurs condoléances les plus attristées. Sentiments de très haute considération pour Président République. Elhadj Diallo Saifou AlyeMinistre d'Etat Ex HAITIA : J'ai l'honneur de prier Votre Excellence de bien vouloir recevoir les sincères condoléances du peuple et du Gouvernement Haitiens profondément frappés de la disparition du très regretté Jean X X I I I dont le» quatre jours de douloureuse agonie suivis avec émotion par le monde entier ont plongé mon pays dans la tristesse et l'anxiété. Puissent les hommes de bonne volonté retenir le message d'amour et de fraternité humaine de Celui qui fut le Pape de la paix et s'efforcer d'en faire la réalité vivante de demain pour un devenir meilleur de cette humanité que Sa Sainteté Jean X X I I I chérissait de toutes les forces de la grande âme de Pasteur écouté et respecté. Je saisis cette occasion de renouveler à Votre Eminence les assurances de ma plus haute considération. Président de la République de Haïti Acta Apostolicae Sedis r- Commentarium Officiale 534 Ex (( HAUTE VOLTA » : Le monde entier aux écoutes depuis plusieurs jours apprend avec consternation que l'issue combien redoutée mais fatale ramène Sa Sainteté Jean X X I I I vers l'Eternel notre Dieu. Le Saint-Père nous quitte laissant le souvenir d'un courage d'une sérénité et d'une dévotion qui constitue un héritage spirituel sans prix. Ce Vicaire du Christ était aussi l'apôtre de la paix de la coexistence pacifique de la progression des chrétiens vers le rapprochement. Il avait réussi à trouver le chemin des cœurs de tous les hommes quelles que fussent leur origine ou leur confession, car c'était le bon Père, le bon Frère demeurant à la portée de chacun. Les populations de Haute Volta partagent profondément ce deuil universel mais se consolent à l'idée que Dieu a tant aimé le monde qu'il tiendra le plus grand compte de cette vie et de cette mort que le Souverain Pontife a constamment dédiées à la réalisation sur terre de desseins divins les plus sacrés. Nos prières accompagnent le Pape de la bonté au moment au II naît à l'autre vie. Maurice Yameogo Président de la République de Haute Volta Ex HELVETIA : La nouvelle du décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I a été ressentie avec une profonde tristesse par le Conseil Fédéral et le peuple Suisse tout entier. Au-delà du respect qu'inspirait la dignité de son office, la rayonnante personnalité du Souverain Pontife, sa chaleur humaine, ses qualités de cœur exceptionnelles, ses efforts inlassables pour que règne une meilleure harmonie entre les hommes Lui avaient attiré une vénération universelle. Son Pontificat restera marqué par la convocation d'un Concile qui suscite de grands espoirs. Le monde a conscience d'avoir subi une perte inestimable. Le Conseil Fédéral s'associe à l'affliction de Vos Eminences et s'incline avec émotion devant la grande figure que fut Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I . Il adresse au Sacré Collège et à Vos Eminences l'expression de sa vive sympathie. Président de la Confédération Willy Spuehler Suisse In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 535 Ex HIBERNIA : The death of the Holy Father is a source of deep grief to the people of Ireland. We offer to Your Eminence and to the Sacred College our sincere sympathy. The Holy Father's wisdom and charity endeared him to all our hearts and we pray that His reward may be great and that from heaven He may be able to secure what He most longed for on earth, peace and brotherly love amongst men. Eamon de Valera President of Ireland May I express to Your Eminence the great grief with which I learned of the death of His Holiness Pope John X X I I I , who by his dévotion to peace inspired new hope for the future of mankind, and by his zeal for reconciliation a new awareness of the need for justice and charity to ínform relations between States. I beg Your Eminence to accept this expression of my deepest sympathy in the profound loss the Church and the world have suffered by his death. Frank Aiken Minister for Externa! Affairs of Ireland My father, Mr. W. T. Cosgrave, and I offer you our deepest sympathy on the death of His Holiness Pope John X X I I I . Be assured, Excellency, of our highest considération. Yours very sincerely, Liam Cosgrave Former Minister for Externa! Affairs, Dublin Ex HISPANIA : Profundamente commovido por la muerte de Su Santidad el Papa Juan X X I I I cuyo magisterio permanecerá como segura inspiración para el buen gobierno de los pueblos participo a Vuestra Eminencia Reverendísima mis personales sentimientos de condolencia por el luto que aflige a la Iglesia. Al evocar la paternal bondad de tan querido y llorado Pontífice besa devotamente su sagrada púrpura. Francisco Franco Jefe del Estado Español Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 536 En nombre del Gobierno español y en el mío propio elevo a Vuestra Eminencia Reverendísima los sentimientos de la más viva condolencia por la muerte del Augusto Pontífice Su Santidad Juan X X I I I . Su bondad pastoral y sus clarividentes enseñanzas han ganado para su egregia figura la admiración del mundo y la devoción de todos los cristianos. Reiterándole estos sentimientos que comparten todos los españoles besa devotamente Su sagrada Púrpura. Fernando María Oastiella Ministro Ex de Asuntos Exteriores HOLLANDIA: A l'occasion de la perte douloureuse que vous venez de subir par le décès de Sa Sainteté le Pape, nous vous prions d'agréer l'assurance de notre vive sympathie et de la part que nous prenons en votre deuil pour ce Personnage eminent. Juliana R. Bernhard A l'occasion du décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I et en rendant un respectueux hommage à la mémoire du Souverain Pontife, je me fais l'interprète des sentiments du Conseil des Ministres des Pays-Bas en présentant à Votre Eminence Reverendissime mes vives condoléances. De Quay Président du Conseil Ex HONDURIA: Hondamente consternado muerte Santísimo Padre presentamos nombre mi Gobierno, mi pueblo y familia sentido pensamiento uniendo nuestras oraciones a las del universo cristiano para que Dios conceda eterno descanso alma nuestro queridísimo Papa Juan X X I I I . Ramón Villeda Morales Presidente de la República de Honduras Al conocer infausta noticia sensible fallecimiento de Su Santidad el Papa Juan X X I I I expreso a Su Eminencia los sentimientos de profundo In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 537 pesar que embargan al Pueblo y Gobierno de Honduras con motivo del doloroso suceso que hoy aflige a todo el mundo católico. Reitero a Su Eminencia expresiones sentida condolencia. Roberto Perdomo Paredes Ministro Relaciones Exteriores Honduras Ex HUNGARIA : Le Gouvernement de la République Populaire Hongroise est profondément affligé de la nouvelle de la mort du Pape Jean X X I I I . Pénétré d'un profond sentiment de responsabilité le Pape Jean X X I I I œuvrait à la création de l'amitié entre les peuples à la sauvegarde de la paix des peuples et consacrait Sa vie à la solution des grands problèmes de notre temps. Je Vous prie de bien vouloir agréer les meilleurs sentiments de condoléances du Gouvernement de la République Populaire Hongroise. Janos Kadar Président du Gouvernement Il Ministro d'Ungheria presso l'Italia mi ha reso visita per porgere le condoglianze sue, del suo Governo e del popolo ungherese, per la morte di Sua Santità Giovanni X X I I I , accompagnandole con espressioni di vivo rammarico per la scomparsa di così grande Pontefice e di profonda ammirazione per la sua opera di pace. Il Nunzio Apostolico in Italia Ex INDIA : We are grieved to learn of the passing away of His Holiness Pope John X X I I I . He worked for the cause of peace and friendship among men and nations until the last day of His life, and His passing away at this juncture is a grievous tragedy. On behalf of the Government and the people of India and on my own behalf, I offer to Your Eminence, to the Hierarchy and the faithful of the Catholic Church throughout the world, and to the Sacred College of Cardinals in particular, Our sincere condolences and deepest sympathy. S. Radhakrishan President of India Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 538 I have learnt with profound regret of the sad demise of His Holiness Pope John X X I I I . I convey to you our deepest condolences and heartfelt •sympathies. Jawaharlal Nehru Prime Minister of India Ex INDONESIA : With profound regret we have learned the sad news announcing the passing away of His Holiness the late Pope John X X I I I . On behalf of His Excellency President Sukarno, the people and Government of the Hepublic of Indonesia and on my own, we pray Your Eminence to accept the condolences of a Nation that considers the passing away of His Holiness the late Pope as a heavy loss to the whole Catholic community in particular and to the whole world in general. ü)r. Djuanda Acting President of the Republic of Indonesia With proföund regret I have learned the news announcing the demise of His Holiness the late Pope John X X I I I . Please accept, Your Emi- nence, the expression of my sincere condolences. Dr. Djuanda Minister for External Affairs a. i. of the Republic of Indonesia With profound regret I have learned the sad news announcing the passing away on June third of His Holiness Pope John X X I I I . Please accept, Your Eminence, the expression of my sincere condolences. Dindra Minister o f Peoples Industri/, Indonesia Ex IRANIA : Profondément ému par la triste nouvelle du décès de Sa Sainteté le Pape je tiens à exprimer à Votre Eminence mes condoléances et ma sympathie les plus ferventes. La mort de Jean X X I I I prive l'humanité In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 539 d'un grand défenseur de la paix et de la liberté ainsi que d'un courageux protagoniste de la fraternité et de la bonne entente entre les peuples. Mohammad Reza Pahlavi Ex IRAQUIA : I have learned with the deepest grief of the decease of His Holiness the late Pope John X X I I I . I wish to express on this sad occasion on my behalf and on behalf of the national Council for the Revolutionary Command and the People of Iraq, our most sincere condolences. Marshai Abdulsalam Mohamed Arif President of the Republic o f Iraq EX ISLANDIA : I beg Your Eminence to accept my most sincere condolences upon the death of His Holiness Pope John X X I I I . Asgeir Asgeirsson President of Iceland Ex ISRAELE : Le peuple d'Israël et moi-même sommes plongés dans une profonde affliction par le deuil qui a frappé Votre Eminence et la Catholicité pour la mort de Jean X X I I I , dont l'œuvre était vouée à la compréhension mutuelle entre les hommes et à la sauvegarde de la paix universelle. Ses efforts constants pour déraciner la mésentente et la haine resteront gravés dans le souvenir de notre peuple. L'humanité entière conservera une profonde vénération pour le Saint Père disparu. De Sion je prie Votre Eminence d'agréer l'expression de mes condoléances émues et celles du peuple d'Israël. Zalman Shazar Président d'Israël Ex ITALIA : La Nazione Italiana ha appreso con profonda dolorosa commozione la ferale notizia della scomparsa di Sua Santità il Papa Giovanni X X I I I 540 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale e insieme con me prende intima vivissima parte al cordoglio del mondo cattolico inchinandosi reverente alla memoria del grande Pontefice. In quest'ora di lutto rifulge più che mai il suo grande insegnamento e si ravviva il ricordo dell'opera che in brevi anni Egli ha realizzato per il bene della Chiesa e dell'umanità intera. A quest'opera egli ha consacrato sino all'ultimo alito tutte le sue energie sorrette da una indomita volontà. La sua dipartita così edificante per il mirabile dominio delle forze della Fede e dello spirito sulle sofferenze del corpo assume significato di consapevole offerta sacrificale per il trionfo dei valori eterni da Lui affermati e perseguiti con fedeltà, con costanza, con tenacia sublimi. Riaffiora poi in particolare nel cuore degli Italiani il caro ricordo della sua fervida opera pastorale e quello della recente visita con cui Giovanni X X I I I aveva voluto dimostrare la sua particolare affettuosa benevolenza verso l'Italia alla quale rivolgeva ancora una parola di pace, di conforto e di paterna sollecitudine. Accolga Eminenza Reverendissima insieme al Sacro Collegio le mie più profonde commosse condoglianze a nome della Nazione Italiana. Antonio Segni La scomparsa di Sua Santità Giovanni X X I I I addolora profondamente il Governo italiano, che in questa ora di grave lutto per la cristianità si unisce al cordoglio della Chiesa, e, sicuro interprete della gratitudine del popolo italiano per tante particolari prove di predilezione in breve tempo ricevuto dal grande Papa, partecipa al reverente riconoscimento che tutti i popoli già fanno del suo esemplare mite magistero, soffuso da ardore di carità, ansia d'unità e volontà di pace. Nel grato ricordodell'opera svolta dal defunto Pontefice per rendere sempre più manifeste ed efficaci le serene relazioni tra la Santa Sede e l'Italia, con animo intimamente commosso porgo a Vostra Eminenza Reverendissima ed al Sacro Collegio profonde rispettose condoglianze del Governo e del popolo italiano, alle quali aggiungo anche le mie personali. Amintore Fanfani Presidente del Consiglio dei Ministri Intimamente partecipe del dolore del mondo cattolico inchinomi commosso alla memoria del grande Pontefice Giovanni X X I I I pregando Vostra Eminenza Reverendissima accogliere i sentimenti del mio più In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 541 profondo cordoglio. Il Suo Pontificato entra oggi nella storia gloriosa della Chiesa a testimonianza del Suo alto apostolato e della Sua trepida ed ispirata sollecitudine a benefìcio della pace fra le Nazioni, della comprensione e solidarietà tra i popoli e del rafforzamento ovunque della Fede. Attilio Piccioni E JAMAICA: On behalf of the Government and people of Jamaica, I send you our deepest sympathy at the passing of a great and holy man. Bustamante Prime Minister E JAPONÍA : C'est avec une profonde tristesse que j'ai appris la nouvelle du décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I . Je m'empresse de Vous offrir mes plus vives condoléances. Hirohito Empereur du Japon Apprenant avec une profonde affliction la triste nouvelle du décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I , je m'empresse de présenter mes sincères condoléances. Hayato Ikeda Premier Ministre du Japon Douloureusement frappé par la nouvelle du décès du Suprême Pasteur, Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I , je m'empresse d'exprimer à Votre Eminence, avec mes sentiments de profonde sympathie, mes plus vives condoléances. Masayoshi Ohira Ministre des Affaires Etrangères du Japon Ex JORDANIA : Par ordre de Sa Majesté le Roi Hussein de Jordanie, j'ai l'honneur de communiquer à Votre Eminence le texte de la dépêche suivante : Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 542 « In this hour of world bereavement, I send to Yonr Eminence and to the Sacred College the expression of my profound sorrow and sincere condolences ». Je saurai gré à Votre Eminence de vouloir bien accepter, en cette heure douloureuse l'expression émue de la profonde sympathie du peuple jordanien ainsi que mes condoléances les plus sincères. Veuillez agréer, Eminence, avec mes hommages respectueux, l'assurance de ma très haute considération. Edmond Roch E x JUGOSLAVIA : Je prie Votre Eminence d'être l'interprète auprès du Sacré Collège de nos condoléances sincères à l'occasion du décès de Sa Sainteté le Pape Giovanni X X I I I dont l'activité infatigable pour la souvegarde de la paix mondiale a rencontré haute reconnaissance dans notre Pays et dans le monde. Nous croyons que les efforts humains de Sa Sainteté le Pape Giovanni X X I I I auront un bénéfice durable pour l'humanité dont les problèmes actuels ont tellement occupé Son intérêt et pour lesquels Il a montré tant de compréhension. Josip Broz Tito E KENYA : On behalf of the Kenya Government and people, I express the profoundest sorrow at the death of Pope John X X I I I . He was a great man who, in his too short tenure, made a real contribution to understanding between peoples and to world peace. Jomo Kenyatta Premier E « KUWAIT » : It is with deep grief that I offer my heartfelt condolences on the death of His Holiness Pope John X X I I I . The sad loss is feit by all who have been witness to his many acts of benevolence and to his dévotion and dedication towards the cause of peace for ali mankind. May God the merciful bless him with eternai peace. Abdulla Alsalim Alsabah Emir o f the State o f Kuwait 543 E LAOTIANO REGNO : Je prie Votre Eminence d'agréer mes respectueuses et très attristéescondoléances pour la perte immense que viennent d'éprouver la chrétienté et le monde en la personne de Sa Sainteté Jean X X I I I . Savanag Vatthana Roi du Laos E LIBANO : J'ai été profondément affligé par la nouvelle du décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I , rappelé à Dieu après une longue et sainte vie consacrée au bien de l'Eglise et de l'humanité entière. J'exprime à Votre Eminence Reverendissime, au Sacré Collège et à l'Eglise en mon nom et au nom du peuple Libanais, l'expression de mes plus vives condoléances. Fouad Chehab Président de la République Libanaise E LIBERIA : The translation f rom the world to eternity, f rom labour to reward, and f rom torrow, strivings and death to bliss and life eternai, of His Holiness the late Pope John X X I I I has resounded around the earth, and brought grief, lamentation and tears to billions of people the world over. Dead yet speaketh. With an accent loud, penetrating and convincing, the workman dies but his work remains. On behalf of the Government and people of Liberia and myself, I extend to Your Excellency and the Cardinais sympathy, and we associate ourselves with you in these hours of bereavement, while we mourn the loss of so great a universally recognized temporal and spiritual leader. With assurances of my high esteem and fraternal greetings. W. V. S. Tubman On behalf of the President, the Government and the people of Liberia, I have the honour to extend sincere condolence on tfye- demise of His Holiness Pope John the Twenty-third. Mrs Grimes and I had 544 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale the honour and pleasure of being received by this great man only a few months ago and were greatly overwhelmed by the warmth of his personality, his friendliness and the real interest he showed in problems affecting our country. It is the hope of my Government that the great cause of peace and christian unity to which the Pope dedicated his rich life will be attained and that the exemple of his life will be a light to those who have been left behind. Please accept, Excellency, the assurance of my high consideration and regards. J. Eudolph Grimes Secretary E of State of Liberia LIBYA : Talaqayna bitaatthurin balighin nabaa wafat qadasat albabà Yuhanna athalith walisbrin wainnana idh nuoribu limajlisikum almuwaqqar bismina wabismi hukimatina washaabina an aharri taazina wasadiqi muwasatina lihadihi alkhasarah alkabirah rajina Allaha an yujziyahu áljazaa alawfa ala ma badhala min juhodin tayyibah nabilah ii sabili Khairi alinsaniah wataalim assaid alMasih alaihi assalam. Idris E. E LlCHTENSTONIO : Schmerzlich bewegt von der Todesnachricht Seiner Heiligkeit des Papstes Johannes X X I I I übermittle ich Euer Eminenz die Versicherung innigster Anteilnahme und tiefster Trauer. Ich bitte auch eherbietigste und wamste Anteilnahme meines fürstlichen Hauses und des Volkes von Liechtenstein entgegenzunehmen und die Gefühle meiner Anteilnahme und meines Schmerzes auch dem Heiligen Collegium auzusprechen in treuester Ergebenheit. Fürst Franz Josef II von Liechtenstein E LUCEMBURGO: Profondément touchés par la douloureuse nouvelle du décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I nous exprimons à Votre Eminence ainsi In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 545 qu'aux membres du Sacré Collège nos condoléances les plus émues. Nous nous associons de tout cœur aux prières, aux intentions du grand Pontife défunt dont l'œuvre restera vivante pour le bien de toute la Chrétienté. Charlotte Félix Ressentant douloureusement la perte cruelle que l'Eglise et l'humanité entière viennent de subir par le décès de Sa Sainteté Jean X X I I I , je tiens à exprimer à Votre Eminence et au Sacré Collège les sentiments de profonde tristesse qui animent le Gouvernement et le peuple Luxembourgeois. L'exemple d'amour de compréhension et de courage déployés par le Saint-Père pendant Son pontificat et sa longue agonie a montré à tous les hommes de bonne volonté les possibilités de fraternité et de paix qui s'offrent actuellement au monde. L'espoir que l'œuvre de Jean X X I I I sera menée à bonne fin tempère le vide immense que nous ressentons devant la rupture prématurée d'un Pontificat particulièrement bénéfique. Eugène Schaus Ministre des Affaires Etrangères E LUSITANIA: Apresento a Vossa Eminencia Reverendissima e a todo o Sacro Colegio a expressäo do profundo pesar da Naçâo Portuguesa e do meu proprio pela grande perda que a Igreja Católica e o mundo acabam de sofrer na pessoa de Sua Santidade o Papa Joâo X X I I I cuja vida dedicada ao serviço de Deus e da humanidade constituiu tao nobre exemplo de virtudes cristaäs. Americo Thomaz Presidente da República Portuguesa A noticia do falecimento de Sua Santidade o Papa Joâo X X I I I foi recebida com profundo pesar pelo Governo portugués de cujos sentimentos me faço interprete ao apresentar a Vossa Eminencia Reverendissima condolencias muito sinceras pela grande perda que a Igreja é o mundo acabam de sofrer. Antonio De Oliveira Salazar Presidente 35 - ACTA, vol. V, n. 9. — 18-6-1963. do Gonselho de Ministros Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 546 E MADAGASCABIA : L'annonce du décès de Sa Sainteté Jean X X I I I a plongé le peuple Malgache dans la plus grande affliction, car le Saint-Père était ici unanimement vénéré. Pour ses grandes qualités de cœur Madame Tsiranana et moi-même qui avons eu le privilège d'une audience privée ressentons particulièrement cette disparition. La Catholicité l'Œcuménisme et la cause de la paix mondiale perdent en Lui un prestigieux avocat aussi est-ce avec une profonde tristesse que je Vous adresse au nom du peuple et du Gouvernement Malgaches ainsi qu'en mon nom personnel mes sincères condoléances et Vous prie de croire à toute la part que Madagascar prend à la douleur de la Chrétienté très haute considération. Philibert Tsiranana E MALESIA : The Raja Permaisuri Agong and I are deeply grieved at the sad news of the death of the Supreme Pontiff. In this hour of profound sorrow please accept our condolences. Syed Putra Ibni Al-Marhum, Syed Hassan Yang Di Pertuan Agong Fédération of Malaya It is with deep regret that I learned of the death of the Supreme Pontiff. Please accept my sympathy and that of the people of Malaya for this sad loss to Holy Roman Church and humanity at large. Tun Abdul Razak Bin Dato Hussein Acting Prime Minister, Fédération of Malaya E MARINIANA REPUBLICA : Nel profondo lutto che colpisce Santa Romana Chiesa e umanità Governo e Popolo Repubblica San Marino esprimono Eminenza Vostra sensi accorato dolore per scomparsa Santità Papa Giovanni X X I I I che con slancio infinito amore ha dedicato Suo sublime Ministero pastorale ad affratellamento Popoli nella luce della Fede e trionfo pace nella giustizia. Nel commosso ricordo paterna benevolenza dimostrata da Sua Santità In obitu Summi Pontiflc-is Ioannis XXIII moeroris testimonia 547 verso nostra piccola Repubblica e suoi Reggitori, noi ci inchiniamo reverenti Sua Augusta veneranda memoria e ci uniamo universale cordoglio. Leonida Suzzi Valli, Stelio Montironi, Capitani Reggenti Federico Bigi, Gian Luigi Berti, Segretari di Stato E MABOCHIO: Nous avons appris avec une profonde tristesse le décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I illustre personnalité qui a consacré Sa vie pour le bien et qui n'a cessé de défendre l'idéal de paix et de liberté des peuples tout en prêchant la concorde parmi la grande famille humaine conformément aux principes de religions révélées. C'est en notre nom propre et au nom de notre peuple que nous Vous exprimons notre sympathie et Vous adressons nos condoléances les plus sincères. Hassan II Avons appris avec émotion et tristesse la mort de S. S. le Pape Jean X X I I I . La grande et noble figure de Sa Sainteté restera dans l'histoire comme celle d'un homme qui a travaillé inlassablement au rapprochement entre les diverses croyances. Son action efficace pour le progrès moral de l'être humain aura marqué son passage sur cette terre. Ahmed Balafrej Représentant personnel et Ministre de des S. M. Affaires le Roi du Maroc Etrangères E MAURITANIA : Je prie Votre Eminence de recevoir les condoléances attristées du Gouvernement Mauritanien à la suite du décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I . Le Président de la République E MEDIA-AFRICANA REPUBLICA: Au nom de mon Gouvernement et de mon peuple comme en mon nom personnel je vous adresse mes condoléances bien sincères pour la perte Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 548 cruelle que la Chrétienté et le monde entier éprouvent en la Personne de Sa Sainteté Jean XXIII. Sa disparition prématurée plonge dans l'affliction toute la République Centrafricaine où Sa mémoire restera vénérée comme celle d'un des plus grands Apôtres de la paix, de la fraternité universelle. David Dacko Président de la République Centre Africaine E MELITA INSULA : On behalf of myself personnally and as head of the State of Malta, I desire to express heartfelt grief at death of His Holiness Pope John X X I I I , Whom everybody held in the greatest vénération and affection. Maurice Dormán Crovernor of Malta Malta e il suo Governo sono immersi in un profondo dolore che in questo momento rattrista i cuori di tutti i fedeli e di interi popoli sparsi per il mondo, che col decesso del Santo Padre perde un vero apostolo della pace, della bontà e dell'unità dei cristiani. A Sua Eminenza Reverendissima e al Sacro Collegio giungano le condoglianze più profonde del popolo maltese, alle quali riverentemente aggiungo quelle del Governo e le mie personali. Borgolivier Primo Ministro E NEPALIA: We are deeply shocked to hear of the passing away of His Holiness the Pope John twentythird. He will be always remembered for his great contribution to peace and his untiring zeal for spiritual welfare of the whole humanity. Bir Birkham Shah Deua King of Nepal E NICARAQUA : Con profunda pena trasmito a Vuestra Eminencia Reverendísima en nombre del Gobierno y pueblo de Nicaragua y en el mío propio nues- In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 549 tro más hondo pesar por el sensible fallecimiento de Su Santidad Juan X X I I I como virtuoso Pastor de almas y celoso defensor de la paz universal. La muerte de Su Santidad es una pérdida irreparable para el mundo y especialmente para Nicaragua ha constituido un duelo nacional que ha sido oficialmente decretado en acuerdo ejecutivo dictado el día de hoy. Asociado al inmenso dolor que embarga a la Cristian^ dad renuevo a Vuestra Eminencia Reverendísima los sentimientos de mi más alta y distinguida consideración. Rene Schick Presidente de Nicaragua Honróme dirigirme Vuestra Eminencia Reverendísima nombre Pueblo y Gobierno de Nicaragua y mío propio ocasión presentarle más expresivas muestras pesar por sensible fallecimiento Su Santidad el Papa Juan X X I I I . Tan deplorable suceso ha enlutado mi País que en justo reconocimiento guardará ocho días duelo nacional. Reitero Vuestra Eminencia Reverendísima seguridades consideración más alta y distinguida. Armando Luna Silva Ministro de Relaciones Exteriores E « NIGER » : Vivement ému par mort Sa Sainteté Jean X X I I I prie accepter mes respectueuses condoléances au nom du Gouvernement du Niger. Chrétiens et non chrétiens unissent aujourd'hui leurs prières en mémoire de ce grand Pape qui par sa bonté sa simplicité et sa largeur de vues a forcé le respect et s'est acquis la sympathie du monde entier. Président République Niger E NIGERIA : On behalf of the people of Nigeria, I send sincere condolences to the Holy Roman Catholic Church on the translation of His Holiness Pope John X X I I I . His reign was characterized by His deep affection for the underprivileged and particularly for the people of Africa. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 550 Perhaps more Africans were consecrated prelates during his short regime than at any other period in the long and glorious history of the •Vatican. The Holy Father saved the continent of Africa for the Catholic faith by respecting human digníty and by setting a personal example of love, fairplay and human sympathy in human relations. The last Encyclica! was an attempt on his part to achieve a modus vivendi in Christendom based on Christian faith and love. By the passing away of this illustrious Pontiff, the world has lost the stabilizing influence of one of the greatest architects of peace and concord among mankind. Requiescat in pace. Nnamdi Azikiwe Governor General On behalf of my Government and people of Eastern Nigeria, I send our heartfelt condolences to the Vatican for the death of Pope John X X I I I . I recali my audience with him in June 1960, only a few months before Nigeria's independence. He prayed for our success as an independent nation; his simplicity and charm were very transparent. The late Pontiff's concern for Christian unity and world peace which he vigorously promoted in his brief but remarkable reign has marked him out as one of the greatest and courageous leaders of our time. Okpara Premier E NORVEGIA : of Eastern Nigeria N Je prie Votre Eminence d'accepter mes sincères condoléances à l'occasion du décès de Sa Sainteté Johannes X X I I I . Olav R. Veuillez agréer les sincères condoléances du Gouvernement Norvégien à l'occasion du décès de Sa Sainteté Johannes X X I I I . Halvard Lange Ministre des Affaires Etrangères In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 551 E NOVA ZELANDA : Please accept my heartfelt condolences on the death of His Holiness the Pope. Bernard Ferguson Governar General On behalf of my colleagues in the New Zealand Government, I wish to convey my deepest sympathy and sorrow at the death of His Holiness Pope John X X I I I . He was more than a great leader of his own faith. With his deep concern for humanity and the welfare of ali peoples of ali beliefs, and his spiritual feeling towards all Christians, he was a personage from whom ali men might receive inspiration. His death will be greatly mourned by people throughout the world. Keith Holyoake Prime Minister E PAKISTANIA : I have learnt with profound regret the news of the sad demise of His Holiness Pope John X X I I I . With His death the world has lost a great advócate of peace. On behalf of the Government and People of Pakistan and on my own behalf, I offer to Your Eminence and through you to the whole Catholic Community our heartfelt condolences on this sad occasion. May God grant peace to the departed soul and courage to His followers to bear this loss with fortitude. Field Marshai Mohammad Ayub Khan President of Pakistan E PALAESTINA: The Arab Higher Committee for Palestine considers the death of His Holiness Pope John X X I I I a great loss to humanity. It is feit sadly throughout the world. It expresses to the Catholic world its true condolences. Amin Husseini Chairman, Arai Higher Committee Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 552 E PANAMIA : Llenos de consternación por infausto deceso Su Santidad Juan X X I I I Sumo Pontífice expreso a Vuestra Eminencia Reverendísima a nombre del Gobierno y pueblo Panameño y en el mío propio y por vuestro digno conducto al Sacro Colegio Apostólico los sentimientos de pesar que nos embargan por tan irreparable pérdida para la Iglesia universal y la humanidad entera quienes teníamos enTSifSantidad^al portaestandarte'de la libertad y de la paz mundial. Elevamos nuestros corazones al Todopoderoso por el eterno descanso del Santo Padre Juan X X I I I . Roberto F. Chiari Presidente de la República de Panamá E PARAQUARIA : Ante lamentable deceso Su Santidad el Papa Juan X X I I I hago llegar a Vuestra Eminencia Reverendísima las expresiones del más profundo sentimiento de pesar del pueblo Paraguayo y mío propio asociándonos al duelo que enluta al mundo entero. Mi pueblo eleva sus preces por el eterno descanso de su alma y por que el Divino Hacedor le acoja en su Santo Reino. Expreso a Vuestra Eminencia Reverendísima mi más alta y distinguida consideración. Alfredo Stroessner Presidente de la República del Paraguay Ante lamentable deceso de Su Santidad el Papa Juan X X I I I que enluta a todo el mundo católico hago llegar a Vuestra Eminencia Reverendísima las expresiones de sinceras condolencias en nombre del Gobierno y mío propio. Comunico a Vuestra Eminencia Reverendísima que Gobierno Paraguayo hará oficiar en el día del sepelio un funeral por el eterno descanso de Su alma, y ha decretado en la fecha un día de duelo nacional y tres días de duelo oficial. Expreso a Vuestra Eminencia Reverendísima mi más alta y distinguida consideración. Raul Sapena Pastor Ministro de Relaciones Exteriores del Paraguay E PERUVIA: Hondamente conmovido por sensible fallecimiento de Su Santidad Juan X X I I I venerado Pontífice iniciador de la noble campaña por la In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 55$ unificación de la cristiandad expreso a Vuestra Excelencia en nombre del pueblo y Gobierno del Perú y en el mío propio el profundo sentimiento de dolor con que nos asociamos al duelo que aflige a la Iglesia Católica. Nicolas Lindley Presidente de la Junta de Gobierno del Perú Al tener conocimiento sensible fallecimiento Su Santidad Juan X X I I I expreso a Vuestra Excelencia sentimientos de pesar del Pueblo y Gobierno Peruanos. Luis Eg. Llosa G. P. Ministro de Relaciones Exteriores del Perú E PHILIPPINIS INSULIS : This Catholic nation in Asia mourns the passing away of His Holiness Pope John X X I I I spiritual leader fatherly guide and friend. It was under Pope John's reign that Philippine Catholicism gained récognition with the désignation of the first Filipino Cardinal. For this and for Pope John's unwavering struggle for world peace, Filipinos join ali men of good will of ali nations in mourning Pope John's death and in praying for the eternai repose of His soul. Diosdado Macapagal President of the Philippines The world has lost a truly great leader in the death of our beloved Pope John X X I I I . Particularly to the people of the Philippines, for whom He often expressed His special affection, His death brings deep sorrow. As a spiritual leader He not only led His Catholic flock but alsoreached out to all peoples of all faiths, to believers and unbelievers, enlisting their active collaboration in building a world of peace and universal brotherhood. While His vision encompassed broad international issues, He did not fail to note with deep compassion the problems of the working people for whom He staunchly advocated a just social order. Althòugh His tenure as head of the Catholic Church was short,, the impact of His dynamic personality and liberal ideas contributed immeasurably to the cause of international peace and understanding. The Ecumenical Council which He convened brought fresh vigor to the 554 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale -Christian faith. His two encyclicals Mater et Magistra and Pacem in terris are major landmarks in the continuing endeavor, to bring to full flower the dignity of man in a just and free society. The Filipino people have suffered an irreparable loss and offer their prayers for His eternai :repose. Emmanuel Peláez Vice and President concurrentia/ of the Secretary of Philippines Foreign Ajfairs E POLONIA: Au nom du Conseil d'Etat de la République Populaire de Pologne je ¿presente à Votre Eminence l'expression de profond regret à la suite du décès du Pape Jean X X I I I , Homme au grand cœur, eminent défenseur -de la coexistence pacifique, de l'amitié et de bonne intelligence entre les Peuples. Aleksander Zawadzki Président du Conseil d'Etat E PORTU HBRCULIS MONOBCI : Les décès du Souverain 'Pontife a été cruellement ressenti par la Princesse et moi-même qui conservons un souvenir ému de l'affectueuse bienveillance avec laquelle le Très Saint Père avait bien voulu nous ^accueillir lors de la visite que nous avons eu la joie de Lui faire ainsi que •des témoignages constants de Sa paternelle sollicitude. En cette douloureuse circonstance nous prions Votre Eminence Reverendissime de vouloir bien croire à la part très sincère qu'avec tous les habitants de la Principauté nous prenons au deuil qui atteint si cruellement l'Eglise '•Catholique. Rainier E REPUBLICA ARABA UNITA : J'ai reçu avec une profonde émotion le message me faisant part du -décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I . Devant cette perte cruelle je présente au Vatican et au monde catholique au nom de la République Arabe Unie et en mon nom personnel les condoléances les plus vives et les plus émues. Je prie pour le repos de l'âme du grand Disparu. Gamal Abdel Nasser In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 555 Je prie Votre Excellence d'accepter mes sentiments de profonde sympathie pour la perte cruelle que vient d'éprouver le monde catholique par le décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I et d'agréer avec mes sincères condoléances l'assurance de ma très haute considération. Mahmoud Fawzi Ministre des Affaires Etrangères de la R.A.U. E RHODESIA ET NYASALANDIA : I have been asked by the Acting Governor General of the Fédération of Rhodesia and Nyasaland to pass the following message. On behalf of ali the people of the Fédération of Rhodesia and Nyasaland, I express my deep sorrow on the death of His Holiness Pope John X X I I I , whose great services to the world will remain for ever an inspiration to ail mankind. Peter Scarlett E ROMANIA: II Ministro di Romania in Italia ha visitato il Nunzio Apostolico, incaricato dal suo Governo di esprimere al Sacro Collegio le più vive condoglianze per la morte di Sua Santità Giovanni X X I I I . A queste condoglianze egli ha aggiunto le sue personali. » E RUSSIA: Proshu priniat nashe glubokoe soboleznovanie po sluchaiu konchiny Papy Joanna X X I I I . My sohranim dobruiu pamiat ob Ioanne X X I I I , chia plodotvornaia deiatelnost na polzu podderjaniia i ukrepleniia mira poluchila shirokoe priznanie i sniskala emù uvajenie sredi miroliubivyh narodov. M. Khrushchov E RWANDA : En mon nom personnel, au nom du Gouvernement et du peuple Rwandais, profondément affligés du décès de Jean X X I I I , j'exprime condoléances au Collège de l'Episcopat chrétien. Souhaitons que Jean ait / 556 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale un successeur digne de Lui qui continue son œuvre profonde de libération des moins nantis, de pacification et de contribution au renouvellement du monde. Katibanda Président du Rwanda E SALVATORIANA REPUBLICA : Con profundo dolor ante la irreparable pérdida que para la humanidad significa la desaparición del ilustre Pontífice Juan X X I I I e interpretando el sentir del Gobierno y del pueblo de El Salvador me es honroso hacer llegar a Vuestra Excelencia las expresiones sinceras de condolencia y de pesar. Reitero a Vuestra Eminencia seguridades mi más alta consideración. Julio Riveira Presidente República El Salvador En nombre Pueblo y Gobierno Salvadoreños y en el mío propio significo Vuestra Excelencia expresivas condolencias con motivo sensible fallecimiento Su Santidad Juan X X I I I . Honróme expresarle Gobierno El Salvador ha decretado tres días duelo nacional. En penosa oportunidad renuevo Vuestra Excelencia sentimientos alta y distinguida consideración. Héctor Escobar Serrano Ministro de Relaciones Exteriores E (( SENEGAL » : J'ai été douloureusement ému en apprenant la mort de Sa Sainteté Jean X X I I I l'illustre défunt a incarné les plus hautes valeurs spirituelles et morales et le peuple Sénégalais est pleinement conscient de la lourde perte que vient d'éprouver non seulement la Chrétienté mais l'humanité tout entière. Le Pape Jean X X I I I a été le Pape du dialogue et de la paix plus qu'aucun autre. Il a manifesté une très grande sollicitude pour les Nations du tiers monde. A ces dernières II a toujours accordé une large place dans ses messages et Encycliques, fruits d'une intelligence qui avait su se hisser à la mesure des problèmes de ce siècle et d'un cœur débordant de foi, d'amour et de charité. En mon nom personnel, au nom du Gouvernement et du peuple Sénégalais, je Vous prie d'agréer nos bien vives condoléances. Leopold Sedar Senghor In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 557 E (( SISERA LEONE » : I have learned with deep sorrow of the death of Pope John X X I I I . which sad event took place on Monday, June third. I take this opportunità to convey to you and all concerned my profound sympathy. Henry Lightfoot Boston Governor General, Sierra Leone The sad news of the death of His Holiness the late Pope John X X I I I has been received with profound sorrow. His contribution to world peace and his efforts towards unity of Churches will long be remembered with respect and admiration. On behalf of the Government and people of Sierra Leone, I take this opportunity to convey our condolences. I would be grateful if you submit our expression of sympathy to the College of Cardinais. Highest considération. Milton Margai Prime Minister, Sierra Leone E SINGAPORE : Please accept on my behalf and that of the people of Singapore our heartfelt sorrow over the passing of His Holiness Pope John X X I I I . He was not only a devoted and distinguished son of the Holy Roman •Church, but also a man of peace devoted to the realization of the Christian ideal of peace on earth and goodwill to all men. Pope John brought to humanity's struggle for peace and justice a single-mindedness of purpose and also threw behind this effort the moral prestige and influence of his position. His death is therefore a loss not only to the word Avide Church but also to all humanity. Yang di Pertuan Negara, Singapore E SINIS : i !'' jtfj On behalf of the government and people of the Republic of China, I wish to extend to you my profound sympathy and condolence on the passing of His Holiness. Chen Cheng Vice President and of the concurrentia Republic of Prime China Minister Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 558 I am deeply grieved at learning the passing of His Holiness. The world has lost a great spiritual leader. His Holiness' kindness and humanity will be always remembered. Please accept my profound sympathy and condolence. Shen Chang Huan Minister of Foreign Affairs, Republic of China E SOMALIA : Ho con trepidazione seguito la lenta agonia di Sua Santità Giovanni X X I I I che è giunto al termine della Sua vita terrena dopo aver dispensato tesori di carità e di comprensione. I suoi sforzi per portare armonia nella grande famiglia umana considerata nel suo complesso al di fuori di ideologie di credo di pregiudizi razziali ma solo amorevole espressione di fratellanza universale resteranno suo monumento imperituro. Io rivolgo a Vostra Eminenza Reverendissima profonde espressioni di cordoglio del Governo del popolo della Somalia e mie personali. Abdulla Osman Presidente della Repubblica Somala E « SUDAN » : On behalf of the Government and people of the Sudan, please accept our heartfelt condolences to you and the Cardinais' Council on the passing of His Holiness Pope Joannes X X I I I . Ferik Ibrahim Abboud President, Supreme Council for the Armed Forces E SUECIA: C'est avec un sentiment de poignante douleur que j'ai reçu la nouvelle du décès de Sa Sainteté Jean X X I I I et je présente à Votre Eminence l'expression de ma profonde et sincère sympathie pour la grande perte qui vient de frapper l'Eglise Catholique et le monde chrétien tout entier. Gustav Adolf R. Profondément ému par la douloureuse nouvelle du décès de Sa Sainteté Jean X X I I I , je vous prie de vouloir accepter les sincères condoléances In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 559 du Gouvernement Royal de Suède. Les efforts inlassables consacrés par le Défunt à la paix mondiale perpétuera le souvenir d'un grand et généreux esprit. Torsten Mlsson Ministre des Affaires Etrangères- E SURINAME: Cabinet and People of Suriname are deeply touched by the decease of Pope Joannes X X I I I and mournfully offer their condolence for a Pope who will be remembered as chosen by the Lord to stand up for the wellbeing and happiness of Mankind. Minister-President of Suriname E SYRIA : Avec grande douleur nous avons appris le décès de Sa SaintetéJean XXIII qui s'est consacré à l'œuvre de la paix mondiale ainsi qu'à l'entente et à la fraternité entre tous les peuples et dont le décès est une perte considérable pour toute l'humanité. Je présente à Votre Emineuce^ ainsi qu'à toute la chrétienté et à l'humanité entière mes plus vivescondoléances et celles du peuple arabe syrien. Général Loyay Atassi E TANGANYKA : In the ñame of my people and of my Government, I send you this expression of our grief at the death of Pope John. Düring his all too* brief holy office he proved himself a great Christian leader. It is tragic that at this juncture of world history when moral leadership is so much needed the world should be deprived of his sage direction. May the- almighty God give him the peace for which he so nobly strove for others. Julius Nyéréré E « TCHAD » : En ces jours de deuil pour la Chrétienté peuple Tchadien de cœur avec son Président adresse à Votre Eminence Reverendissime exprès- -560 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sion de son affliction devant la disparition du Souverain Pontife qui fut l'incarnation vivante de la fraternité universelle si chère à mon Pays. Prie Votre Eminence d'agréer mes sentiments personnels de compassion avec mes sincères condoléances. François Tombalbaye Président de la République du Tchad E TOGO: De passage à Paris comme j'apprends avec une profonde émotion et une très grande affliction la nouvelle de la disparition de Sa Sainteté Jean X X I I I , Pape de la fraternité et de la paix. Son sens et son dynamisme œcuméniques étaient pour l'humanité tout entière une grande espérance. Je vous prie d'accepter au nom du peuple et du Gouvernement Togolais ainsi qu'en mon nom personnel mes condoléances très attristées. Très haute considération. Nicolas Grunitzky Président de la République Togolaise E « TRINIDAD Y TOBAGO » : My wife and I wish to extend our deepest sympathy on the death of His Holiness Pope John X X I I I . Sir Solomon Hochoy Govemor General Following from Dr. Patrick Solomon, acting Prime Minister, Trinidad and Tobago : Kindly accept the deepest sympathy of the Government and people of Trinidad and Tobago on the death of His Holiness Pope John X X I I I . Trinidad and Tobago joins with the rest of the world in lamenting the passing of one who during His comparatively short time as Pope had become an ardent worker in the cause of peace and for the unity of the world. Please accept my sincere personal sympathy on the death of His Holiness, whose gracious reception of me on the occasion of my visit to Eome last November, I shall always remember. Eric Williams Prime Minister of Trinidad and Tobago In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 561 E TUNETANIA : J'ai appris avec une profonde émotion la nouvelle du décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I . Je prie Votre Eminence d'agréer l'expression de ma vive sympathie et des condoléances les plus sincères que j'adresse en mon nom propre et ou nom du Gouvernement et du peuple tunisiens au Vatican et au monde catholique. Nous conserverons du grand Disparu le souvenir impérissable d'un Homme qui a voué sa vie à la cause de la paix, de la fraternité et la concorde entre les peuples. Habib Bourguiba Président de la République Tunisienne E TURCARUM NATIONE : C'est avec une profonde douleur que je viens d'apprendre le décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I qui a dévoué infatigablement toute Sa vie aux idéaux humanitaires les plus purs et élevés, tels que la paix, la justice et la fraternité entre tous les peuples du monde. En cette pénible occasion, je tiens à présenter mes sentiments de profonde sympathie ainsi que ceux du peuple Turc. Cernai Gürsel C'est avec une profonde tristesse que j'ai appris la nouvelle du décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I . En sa personne le monde catholique perd un eminent Pontife, l'humanité un serviteur fidèle et dévoué à la cause de la paix, et la Turquie un ami sincère et respecté. C'est avec émotion que je me souviens de l'accueil chaleureux que Sa Sainteté avait bien voulu me réserver lors de ma visite officielle au Vatican, il y a à peine quelques mois. Veuillez recevoir en mon nom ainsi qu'en celui du Gouvernement et du peuple Turcs dont je suis certain d'être l'interprète, l'expression de mes condoléances les plus sincèrement émus. Feridun Cernai ErMn Ministre de des la Affaires République Etrangères Turque Ex UGANDA : I have learned with the very deepest regret of the death of His Holiness Pope John X X Ï I I which occurred last night, and I should like 36 - ACTA, vol. V, n. 9. — 18-6-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 562 to extend to you my deepest sympathy, and that of my colleagues in the Government and the people of Uganda, on this very sad occasion. A. M. Obote Premier Ex URUQTJARIA : El Consejo Nacional de Gobierno de la República Oriental del Uruguay impuesto de la infausta noticia del fallecimiento del Papa Juan X X I I I hace llegar a Vuestra Eminencia y a Su Eminencia el Señor Cardenal Decano del Sacro Colegio Cardenalicio las expresiones de sus más profundas condolencias. La desaparición de esa egregia figura cuya docencia a través de sus Encíclicas dejará una magna doctrina en materia de justicia social y concordia internacional provoca un respetuoso sentimiento de pesar en el Gobierno y pueblo Uruguayos. Reitero a Vuestra Eminencia el Cardenal Camarlengo de la Sede Apostólica nuestro más sentido pesar por tan lamentable deceso. Daniel Fernández Crespo Presidente de del Consejo la República Nacional de Oriental del Gobierno Uruguay E VENETIOLA : Profundamente conmovido por la muerte de Su Santidad el Papa Juan X X I I I expreso a Vuestra Eminencia Reverendísima en nombre del Gobierno y pueblo Venezolanos y mío propio las más sinceras palabras dé condolencia por la desaparición del Soberano Pontífice cuyas esclarecidas virtudes y eminentes servicios a la Iglesia y a la Humanidad hicieron memorable Pontificado. Romulo Betancourt Presidente de la República de Venezuela Reciba Vuestra Eminencia mis sentimientos de profundo pesar por el sensible fallecimiento de Su Santidad Juan X X I I I . Reinaldo Leandro Morea Encargado del Ministerio de de Relaciones Venezuela Exteriores In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia E VlETNAMIA : 563 " Ayant suivi avec anxiété le cours douloureux de la maladie du Souverain Pontife c'est cependant avec la plus vive émotion que Nous avons appris au Vietnam que Sa Sainteté Jean X X I I I a rendu Son âme à Dieu apprès avoir donné le meilleur de Lui-même pour la sauvegarde des valeurs spirituelles et pour le bien-être de l'humanité. Le peuple Vietnamien qui a bénéficié en diverses circonstances des marques spéciales de Sa sollicitude et de Son affection paternelle s'associe profondément et de tout cœur au deuil de l'Eglise Catholique qui est en même temps celui de l'univers tout entier unanime dans la vénération de ce grand Apôtre de la paix et de la réconciliation universelle. En témoignage de cette communion de pensées et de sentiments je prie Votre Eminence de recevoir mes condoléances les plus vivement attristées et de les faire agréer à l'Illustrissime Sacré Collège. Ngo Dinh Diem Président E de la République du Vietnam ZANZIBAR : I have been asked to convey the deep regrets and sincere condolences of His Highness the Sultan and His Excellency the British Resident and the Government and people of Zanzibar on the death of His Holiness The Pope. I have the honour to be, my Lord Cardinal, Your Eminence's most obedient Servant, Peter Scarlett Item moeroris testimonia habita sunt ab Archiepiscopis, Episcopis ceterisque locorum Ordinariis, ab Excmis quamplurimis Viris, a Politicae optimarumque artium cultoribus, a Religiosorum moderatoribus, a sacerdotibus et innumeris christifidelibus cuiusque ordinis. Quae omnia fere impossibile esset referre. Hic quaedam alia adduntur telegrammata : Your Excellency, I have the honour to acknowledge receipt of your communication No. 108/63 dated 3 June 1963, informing me of the death of His Holiness, Pope John X X I I I . 564 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale It was with. profound regret that I learned the news about the pass- ing away of His Holiness. May I express to you, and through you to the Vatican authorities, our deep sensé of loss on this very sad occasion, and at the same time the respect and admiration which we feit here at the United Nations for Pope John's vision and for his untiring efforts in the pursuit of peace and understanding among men. Accept, S ir, the assurances of my highest considération. U Thant Secretari/ General, United Nations Der Ministerrat der Deutschen Demokratischen Republik und ich persönlich bezeugen anlässlich des Ablebens Seiner Heiligkeit des Papstes Johannes X X I I I . tiefempfundene Anteilnahme. Die friedliebenden Menschen verlieren durch seinen Tod eine Persönlichkeit von höchster moralischer Verantwortung deren Streben dem Weltfrieden und dem Verständidugswillen der Menschen und Völker galt. Otto Grotewohl Gestatten sie mir, Ihnen, in meinem Namen und im Namen des Staatsrates der Deutschen Demokratischen Republik aufrichtiges Mitgefühl anlässlich des Ablebens Seiner Heiligkeit des Papstes Johannes X X I I I . zu übermitteln. Papst Johannes X X I I I . hat durch sein dem Weltfrieden und der Verständigung zwischen den Völkern gewidmetes Wirken den Frieden in der Welt nachhaltig gefördert. Mögen die Friedensideale, von denen sich auch Papst Johannes X X I I I . leiten Hess, bald Wirklichkeit werden. Walter Ulbricht La douloureuse nouvelle du décès de Sa Sainteté le Pape Jean X X I I I a profondément ému la Cour Internationale de Justice qui me charge d'exprimer a Votre Eminence ses condoléances les plus sincères. La Cour prend part à la douleur que cause au monde entier la disparition du Saint Père universellement révéré. Winiarski President Cour In obitu Summi Pontificis Ioannis XXIII moeroris testimonia 565 Angosciato attonito di fronte al trapasso del suo augusto laureato il Comitato premi della Fondazione Balzan reverente et unanime prende parte al lutto irreparabile della Chiesa cattolica et della intera umanità. Con devota umiltà. Vincenzo Arangio Ruiz Presidente Esecutivo Nom population, famille et mon nom personnel adresse respectueux hommage Vous prie agréer sincères condoléances décès Sa Sainteté Jean X X I I I . Suis coeur avec vous dans chagrin m'inchine devant tombe Souverain Pontife. Sa Majesté Kalipe II Vogan Vivement affligé vous prie transmettre famille Roncalli et famille pontificale et agréer vous même expression condoléances et sentiments attristés. Vincent Auriol Motivo de profundo pesar ha sido para mí la triste noticia del fallecimiento de Su Santidad Juan X X I I I . Nunca olvidaré la emoción que me causara la bondad que reflejaba su rostro cuando tuve la honra de verlo personalmente en la audiencia que concedió a los delegados al Congreso de la F. A. O. celebrada en Roma el año pasado. Ruego a Vuestra Eminencia aceptar mi pésame más sincero por la pérdida tan irreparable para todos los que luchamos por la conservación de la paz mundial. Eva Samarro de López Mateos Tutti i parrocchiani di Sotto il Monte hanno accolto con cuore angosciato la dolorosa notizia della morte del Santo Padre. In questi istanti l'animo nostro trova lenimento e conforto solo nella preghiera e nella fede di cui Sua Santità ci diede luminoso esempio sino all'ultimo istante di Sua vita terrena. Nel lutto che colpisce intimamente ogni diletto parrocchiano, sono di sostegno le parole pronunciate dal Papa stesso sei giorni fa e ripetute durante la edificante Sua agonia : Se Iddio vuole il sacrifìcio della vita del Papa, che esso valga ad impetrare copiosi favori sul Concilio Ecumenico, sulla Chiesa Santa, sull'umanità che aspira Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 566 alla pace. All'olocausto di questa preziosa vittima, i parrocchiani di Papa Giovanni X X I I I , da figli devoti, umilmente uniscono la pena del distacco, fiduciosi che il voto del Santo Padre morente diventi preziosa realtà : gli uomini veramente si amino, ut unum sint. Il giorno dei funerali insieme ai parenti interverrà in Vaticano una rappresentanza di Sotto il Monte. Con filiale devozione. Sacerdote Pietro Bosio, Parroco Digna sunt etiam memoratu amplissima moeroris nia a seiunctis ab Apostolica Ioannis 1 XXIII missa, immo Sede fratribus ab Hebraeis in et obitu quoque, obsequii Summi testimoPontificis Mahometanis atque Buddhistis. 1 Ab Ecclesiis Orthodoxis Byzantinis, Armena, Aethiopica; ab Ecclesia Vetere Catholica; a Communione Anglicana; a Confessione Lutherana; a Confessione Presbyteriana; a Discipulis Christi, Methodistis, Baptistis; a totius orbis Consilio Ecclesiarum; a Coetu Ecclesiarum Africae; a Consilio Indonesiano; a multis e variis Confessionibus RR. Viris. « Cum fere innumera pietatis et obsequii testimonia recepta sint, non solum a Civitatibus, verum etiam a municipiis, variis consociationibus, clarissimis quoque viris publicis et privatis, quin ea recolantur, quae ab omni ordine Cleri tum saecularis tum regularis pervenerunt; cumque fieri prorsus nequeat ut singulatim respondeatur, Sacrum Collegium publice hic gratum animum significavit erga omnes quotquot Ecclesiae luctum participarunt ». An. et Vol. LV 1 Iulii 1963 (Ser. III, v. V) - N. 10 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E ANNUNTIO VOBIS GAUDIUM MAGNUM HABEMUS PAPAM EMUM AC RMUM DOMINUM S . R . E . CARDINALEM IOANNEM BAPTISTAM MONTINI QUI SIBI NOMEN IMPOSUIT PAULUM VI Latissimum hoc praeconium ab E.mo P . D . Alfredo Ottaviani, S. R . E . Cardinali Protodiacono, e superiore porticu patriarchalis Basilicas Vaticanas prolatum est feria VI, die X X I Iunii a. MCMLXIÏI, die festo Sacr.mi Cordis Iesu, hora 12,12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 570 S A N C T I S S I M I D O M I N I N O S T R I PAULI DIVINA PROVIDENTIA PAPAE VI N U N T I U S E S A C E L L O A D S I X T I N O , D I E U N I V E R S U M R A D I O P H O N I C U S X X I I I U N I I C A T H O L I C U M M E N S I S , O R B E M A N N O M C M L X I I I D A T U S Venerabiles Fratres ac dilecti filli totius orbis catholici! Qui fausto die, suavissimo Cordi Iesu dicato, regendi dominici gregis officium suscepimus — quod de S. Augustini sententia amoris officium praecipue est, quippe quod spectet ad paternam caritatem sollicite servandam erga oves universas pretiosissimo Iesu Christi sanguine redemptas — multis quidem afficimur animi sensibus, sed in primis tuta afficimur fiducia in omnipotenti Dei ope collocata. Qui per Patrum Cardinalium suffragia adorandam significavit voluntatem suam Nobisque curam commisit sanctae Ecclesiae gubernandae, sine dubio Ipse animo Nostro, ob gravitatem demandati muneris trepidanti, vigilerà praestabit serenamque fortitudinem, indefatigatum divinae gloriae studium, assiduamque sollicitudinem Evangelii Dei ubivis gentium aperte congruaque ratione propagandi. 1 Pontificale dum munus inimus, grata suavisque animum Nostrum subit recordatio proximorum praesertim Decessorum Nostrorum, qui veluti sacram ac gloriosam Nobis reliquerunt hereditatem : Pium XI dicimus, qui indomita animi fortitudine praestitit; Pium XII deinde, qui praeclaris sapientiae monumentis illustravit Ecclesiam; et denique Ioannem XXIII, qui singularis bonitatis suae universo terrarum orbi dedit specimina. 1 In Io. 123, 5. Acta Pauli Pp. VI 571 At peculiari modo desideratissimum Ioannem XXIII permota ac pia voluntate commemorare placet, qui Pontificatus sui tempore, brevis quidem sed egregiis operibus insignis, ita se gessit, ut omnium hominum animos sibi devinxërit, iis non exceptis, qui catholicae fidei sunt expertes. Idque assecutus est nava industria, sincera actuosaque caritate praesertim erga tenues, ac pastorali sollicitudine, qua tamquam praecipua nota ipsius actio distinguebatur. Quibus quidem virtutibus peculiaris illa gratia accedebat, quae naturaliter ex ipsius animo, tanta magnitudine praedito, proficiscebatur. Superna lux, qua Ipse radiabat animosque tam suaviter alliciebat, veluti flamma ardens clariore in dies fulgore enituit, usque ad extremum vitae suae, quam tanta animi fortitudine Deo devovit, ut terrarum orbem commoverit universum; ita quidem, ut circa lectum doloris sui omnes homines coniungere visus sit eosque ob unanimum obsequium unanimasque preces ac venerationis sensus quasi cor unum et animam unam effecerit. Sacra autem hereditas, quam a proximis hisce Decessoribus Nostris reverenter accipimus, palam secum fert magnum officii onus, quod Nobis est obeundum. Qui, ut verbis utamur Decessoris Nostri S. Leonis Magni, respicientes ad exiguitatis nostrae tenuitatem et ad suscepti muneris magnitudinem, etiam nos illud propheticum debemus proclamare : Domine audivi auditum tuum, et timui; consideravi opera tua, et expavi ... Habentes tamen incessabilem propitiationem omnipotentis et perpetui Sacerdotis, qui similis nostri, aequalis Patri, divinitatem usque ad humana submisit, humanitatem usque ad divina provexit, digne et pie de ipsius constitutione gaudemus. 2 At Pontificalis muneris potiorem veluti partem sane sibi vindicat persequendum Concilium Oecumenicum Vaticanum II, ad quod universi bonae voluntatis homines convertunt oculos. Hoc praecipuum opus erit, in quod omnes prorsus vires Nostras impendemus, eo consilio ducti, ut catholica Ecclesia, quae in 2 Serm. III, 1-2; ML 54, 144-145. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 572 terrarum orbe refulget ut signum levatum in Nationibus procul* omnes ad se perducat homines maiestate naturae suae, uberrimo iuventutis suae vigore, institutorum renovatione, varia membrorum suorum multitudine, ex omni tribu, et lin4 gua, et populo, et natione; scilicet in obeundo apostolico munere id Nobis in primis proponimus, ut coram universo mundo manifestius usque ac sollemnius declaretur, optatam salutem tantummodo ex Iesu Christi Evangelio exspectandam esse: nec enim alium nomen est sub caelo datum hominibus, in 5 quo oporteat nos salvos fieri. Huc pariter pertinet ponenda opera in Codice Iuris Canonici recognoscendo, itemque coepta persequenda ut, secundum normas per Litteras Encyclicas a Decessoribus Nostris de doctrina sociali impertitas, ad iustitiam rectius componantur tum res publicae, tum sociales rationes; ad iustitiam dicimus, quae quidem in veritate, in libertate atque in mutua iurium officiorumque observantia innitatur. Rectus enim proximorum amor, quo ipsa caritas in Deum maxime comprobatur, id certissime praecipit, ut omnes homines contendant ad quaestiones sociales aptiore ratione dissolvendas ; postulat etiam ut curae sollicitudinesque adhibeantur ad iuvandas Nationes egentiores, quorum cives vitam saepe degere coguntur hominis dignitati non consentaneam; requirit denique ut communia consilia communiaque studia ubi vis gentium generose suscipiantur ad meliores efficiendas humanae vitae condiciones. Aetas haec nostra, qua viae ad siderea spatia patefacta sunt, praestantissimis Dei beneficiis profecto cumulabitur, si homines ut fratres, non autem ut competitores se ipsos revera agnoscant, et si talem praestare valeant rerum ordinem, qui ex timore sancto Dei, ex divinae legis obsequio atque ex caritate mutuaque adiutrice opera normas ductumque capiat. s 1 5 Cfr. Is. 5-, 26; Apoc. 5, 9. Act. 4, 12. Acta Pauli Pp. VI 573 Praeterea curae cogitationesque Nostrae eo quoque spectabunt, ut, iuvante Deo, pax inter populos, quod omnium bonorum praestantissimum est, in tuto omnino sit posita. Quae pax, non solum bellicas conflictationes vel oppositas factiones annorum pondere inter se contendentes non admittit; verum etiam eiusmodi esse debet, ut ex ordine profìciscatur a Deo Creatore et Eedemptore statuto religioseque servato; postulat mutuam aestimationem fraternumque amorem actuose constanterque assequenda; requirit ut recta voluntas apertis testimoniis ostendatur, ac numquam intermittantur operosae concordiae studia, quae ad germana hominum bona conducant, in caritate non 6 ficta. In praesens autem, dum cuncti homines ad veritatis Cathedram suspiciunt atque in Eum, qui ad vicariam Iesu Christi potestatem in terris gerendam vocatus est, facere non possumus, quin ipsius Christi nomine instantissime adhortemur ad concordiam veram, apertam ac fiduciae plenam, quae quidem homines mutua sinceraque observantia coniungere valeat. Quapropter, eiusdem divini Redemptoris quasi verbis, universos appellamus homines, ut omnibus viribus dent operam humanae familiae saluti procurandae, eius naturalibus iuribus tranquille promovendis, atque religiosae ipsius fovendae vitae, ita ut hominum genus perducatur ad obsequium Creatori suo debitum impensiore dignioreque ratione praestandum. Cuius rei indicia spei plena recentiore hoc tempore a bonae voluntatis hominibus profecto non defuerunt. Qua de re dum maximas grates Deo persolvimus, ab eo pariter instinoti adiu-: tricem operam Nostram, serenam quidem sed firmam, omnibus pollicemur, ut terrarum orbis praestantissimo pacis munere secure fruatur. Extremum, pontificalis Nostri muneris erit Omni alacritate curare, ut magnum illud non intermittatur inceptum, quod a Decessore Nostro laetissima spe ac felici omine incohatum est : 6 2 Cor. 6, 6. 574 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale scilicet ut flagrans Divini Redemptoris votum: ut omnes unum sint tandem impleatur, quod ab omnibus admodum exspectatur. Id ut mature eveniret, Ioannes XXIII b. m. vitam ipsam quasi gratam Deo victimam moriens immolavit. 7 Quam ob rem, redintegranda christianorum hominum coniunctio, superioribus saeculis pro dolor amissa, Nostra quoque consilia Nostrasque preces penitus distringet. Qui Christi vices in terris gerimus, commissi officii apprime conscii sumus, quid Iesu Christi verba Nos moneant : Simon Simon ... ego autem rogavi pro te, ut non deficiat fides tua; et tu aliquando conversus confirma fratres tuos. Quapropter sinum iis praebemus, qui Christi nomine gloriantur; suavi appellatione eos vocamus fratres; iidemque sciant velimus, Nos constanti benevolentia erga ipsos affectos esse, se autem Romanam Ecclesiam veluti paternam domum esse inventuros, quae rutilantes gestarum rerum, civilis cultus atque spiritualis hereditatis thesauros, quibus ipsi decorantur, sublime veluti extollat, novoque splendore exornet. s Venerabiles Fratres et dilecti filii. Iniuncti Nobis officii magnitudo, ea sane est, quae tenuem conturbent sacerdotem, ad gerendas caelorum claves divinitus vocatum. Nullis tamen terri ti difficultatibus, indefatigabili voluntate et cotidianis Deo adhibitis precibus in reformidandum munus incumbemus. Laboribus Nostris adiutrix vestra opera ne desit, oramus, et assidua vota Nos comitentur, quae in odorem suavitatis pro universalis Ecclesiae Pastore ad caelum ascendant. 9 10 Hanc ob causam, ad omnes per terrarum orbem catholicae Ecclesiae filios grata commotaque cogitatio convolat Nostra, qui christianam fidem coram cunctis populis testantur, mirifica 7 8 9 10 Io. 17, 21. Luc. 22, 31-32. Cfr. Matth. 10, 19. Eph. 5, 2. Acta Pauli Pp. VI 575 unitate praestant, regalis dignitatis suae splendore omnibus praelucent : etenim Christi discipuli — ut ait Clemens Alexan11 drinus— sunt a Christo Rege reges. In primis autem Purpuratos Patres Cardinales consalutamus, quos maximi facimus, quique partem Nobiscum in trepida superiorum dierum exspectatione atque in coniuncta prece artissime habuerunt. Venerabiles quoque in Episcopatu Fratres sive ex Oriente sive ex Occidente, qui in omnibus continentibus terris pro Christo legatione funguntur, tamquam Deo exhortante per eos 12 singulari benevolentia prosequimur, laetitiam iam animo praecipientes, quae Nobis dabitur cum eos omnes in altera Oecumenici Concilii Sessione amplexabimur. Peculiari autem modo paternam existimationem Nostram profiteri placet Romanae Curiae, cuius perhonorificum gravissimumque munus in eo continetur, ut tam proxime Christi Vicarium adiuvet. Iamvero plane confidimus fore ut eius magni pretii opera Nobis validissimo adiumento sit, qui eius sedulam navitatem, Ecclesiae sensum, gerendarumque rerum prudentiam iamdiu experti, praesertim in Concilio Oecumenico Vaticano II parando, celebrando una cum ceteris Catholicae Ecclesiae Episcopis probavimus. Paterno animo curiones, sacerdotes, religiosos viros etiam alloquimur, qui, nec labore defatigati, nec solitudine fracti, saepe auxilio sociisque destituti, in maximis urbibus vel in oppidulis operam, curam, viresque impendunt in Dei regni fines hisce in terris proferendos; neque sacras virgines praetermittimus, vel in caelestium rerum contemplatione abditas, vel in multiplicibus caritatis operibus sedulo occupatas. Pontificale munus ineuntes, quod Beati Petri Successori uti almae huius Urbis Episcopo defertur, facere non possumus quin Romanae dioecesis filios peramanter complectamur, qui 11 1 2 Strom. II, 4, 18; MG 8, 951-952. Cfr. 2 Cor. 5, 20. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 576 Decessoris Nostri pastoralibus inceptis tam alacri voluntate obsecuti sunt, dum firmam animo concipimus spem, fore ut ipsi, caritati caritate respondentes, laetos virtutum fructus edere pergant: ad eos enim, Petri Cathedrae omnium proximos, catholicorum hominum oculi ex universo terrarum orbe convertuntur. ' Memori autem caritate, dulcique recordationum sensu permoti, Archidioecesis Nostrae Mediolanensis cleri et christifidelium oblivisci nequaquam possumus, quos superioribus an13 nis singulariter prorsus dileximus in visceribus Iesu Christi, quique amantissimi veluti filii tot tantaque gaudia atque solacia Nobis praebuerunt. Dilectissimam quoque dioecesim Brixiensem salutamus, in qua vitalem hausimus auras. Imo ex pectore ominamur, ut fideli semper obsequio Iesu Christi Evangelio utraque dioecesis pareat, atque avito more christianae vitae actione florere pergat. Praesertim Venerabilibus Fratribus dilectisque filiis illa- rum regionum animo praesentes adsumus, ubi sancta Ecclesia, quominus legitimis suis utatur iuribus prohibetur; qui in eiusmodi rerum adiunctis ad Christi dolores artiore quodam nexu participandos adducti sunt, quos tamen, ut confidimus, radians" Resurrectionis aurora consequetur. Quam ob rem fiet aliquando, ut ad sacrum pastorale officium suum pleno iure exercendum redeant, quod ex instituto suo ad utilitatem pertinet, non solum singulorum fidelium, sed nationum etiam, in quibus sustinetur. Animum pariter addimus omnibus Evangelii praeconibus, quos veluti oculorum Nostrorum pupillam diligimus, iisque peramanter bene precamur, qui ubivis gentium, tamquam in prima Ecclesiae acie, Dei regnum et gloriam indefesso labore amplificant. Quoniam eorum curas atque aerumnas plane novimus, eos paterne adhortamur, ut in Cruce Domini nostri Iesu 33 Phil. 1, 8. Acta Pauli Pp. VI Christi continenter glorientur, 14 577 atque curas et molestias, quas patiuntur, forti animo tolèrent, persuasum habentes superna auxilia sibi numquam defutura esse. Peculiari quoque laude omnes Actionis Catholicae sodales ornamus, qui in apostolatu colendo sacrae Hierarchiae praesto sunt, ac ceteros cunctos qui validissimas vires coetibus catholicis sive e singulis sive ex omnibus nationibus sedulo tribuunt. Paterna caritate eos etiam complectimur, qui angoribus omne genus premuntur : aegrotos, pauperes, in custodiam traditos,, patria extorres, prófugos. Omnes denique salvere iubemus, quos in Christo habemus filios, e quibus nominatim appellare placet: generosos alacresque iuvenes, in quibus melioris aevi certissima est reposita spes ; innocentes candidosque puellos; simplices atque sanctis moribus praeditos homines. Omnes re vera diligimus, sive tenuiores sive optimates; opifices operariosque omnes, quorum labores probe novimus atque magni pendimus; civili cultu et doctrina praestantes viros ; magistros atque rerum naturae inquisitores ; scriptores atque diurnarios ; civilibus artibus peritos viros rerumque publicarum principes. Precibus Deo admotis summopere optamus, ut hi omnes, habita suscepti officii ratione, adiutricem operam valide navent ad talem rerum ordinem efficiendum, qui in institutis servandis aequior, in ferendis legibus efficacior, in privatis publicisque moribus modestior, in defendenda pace promptior usque sit. Splendescat in hominum familia fidei et caritatis fulgidissima flamma, quae homines bona voluntate praeditos incendat, eorumque itinera collustret ad mutuam populorum coniunctionem provehendam, quaeque universis gentibus supernae benignitatis copiam, ipsumque Dei robur conciliet, sine quo nihil validum nihil sanctum. Ad Nostrum praegrave inceptum aggressuri, ne animum despondeamus iubent Christi Iesu solacii plena verba, quibus 1 4 Cfr. Gal. 6, 14. Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale -578 Petro eiusque Successoribus pollicitus est, se cum sancta Ecclesia usque ad consummationem saeculi futurum; iubet materna tutela beatissimae Virginis Mariae, Matris Dei et Matris nostrae, cui pontificale officium in ipso eius exordio certissima spe committimus ; simulque Apostolorum Petri et Pauli, -et omnium Caelitum precibus suffulta auxilia. 15 Caelestis huius tutaminis pignus, ac laetae alacritatis incitamentum, vobis, Venerabiles Fratres et dilecti filii, simulque cuncto humano generi Apostolicam Benedictionem Urbi et Orbi peramanter dilargimur, quae pontificalis Nostri officii primitiae sit atque libamentum. In nomine Domini! Procedamus in pace. 15 Cfr. Matth. 28, 20. Acta Ioannis Pp. XXI11 579 ACTA IOANNIS PP. XXIII CHIROGRAPHUM I O A N N E S PP. X X I I I Volendo Noi manifestare ancora una volta l'apprezzamento perchè il Premio della Pace 1963 è stato dalla « Fondazione Internazionale Premio E. Balzan » conferito al Capo della Chiesa Cattolica, e sempre nel fervido e fiducioso desiderio che la Pace si stabilisca fra gli nomini e le genti, con la convivenza nella verità, nella giustizia, nell'amore e nella libertà (Lettera Enciclica Pacem in terris, 11 aprile 1963), abbiamo stabilito di fondare, alla Nostra volta, un Premio della Pace, pel quale dettiamo e promulghiamo il seguente STATUTO ARTICOLO I Costituzione - Personalità giuridica - Sede È costituita la « Fondazione Premio Internazionale della Pace Giovanni X X I I I ». La Fondazione ha personalità giuridica propria e sede nella Città del Vaticano ed ha facoltà d'istituire Uffici amministrativi nei territori della Confederazione elvetica e della Bepubblica italiana, ed anche nei territori di altri Stati. ARTICOLO II Scopo Scopo della Fondazione è di incoraggiare iniziative in favore della vera pace e fraternità fra gli uomini e le nazioni mediante attribuzione di premi periodici. 580 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ARTICOLO I I I Patrimonio Il patrimonio della Fondazione è costituito dall'ammontare del Premio Balzan della Pace 1963 e dalle liberalità inter vivos e mortis causa che saranno devolute alla Fondazione. ARTICOLO IV Organi - Rappresentanza Sono organi della Fondazione : A) Il Consiglio, composto del Nostro Cardinale Segretario di Stato « pro tempore », che ad esso presiede ed ha la rappresentanza legale della Fondazione, e di quattro altri membri da Noi nominati per la durata di tre anni. B) La Segreteria, che è organizzata e diretta dal Consiglio, il quale nomina il Segretario e i suoi collaboratori. ARTICOLO V Assegnazione Premio Il Premio della Fondazione è distribuito ogni triennio. Saranno presi accordi con la Fondazione Internazionale Premio* E. Balzan affinchè ìa medesima Fondazione Balzan non attribuisca il proprio Premio della Pace nell'anno in cui sia assegnato il Premio della» Pace Giovanni X X I I I . ARTICOLO VI Regolamento Il Consiglio emanerà il regolamento per il funzionamento della Fondazione. Il presente Chirografo sarà pubblicato negli (( Acta Apostolicae Sedis ». Dato dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano, il giorno 10 maggio dell'anno 1963, quinto del Nostro Pontificato. I O A N N E S PP. X X I I I Concilium Oecumenicum Vaticanum II 581 SACROSANCTUM OECUMENICUM CONCILIUM VATICANUM II Sanctissimus Dominus Noster Paulus P p . VI in Audientia, hac die infrascripto impertita, statuere dignatus est ut altera periodus Sacrosancti Oecumenici Concilii Vaticani II initium habeat die xxix mensis Septembris, anno MCMLXIII, dominica XVII post Pentecosten, in festo S. Michaelis Archangeli. Ex Aedibus Vaticanis, die xxvn mensis Iunii, anno H. I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis MCMLXIII. 582 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE NOMINA PONTIFICIA Il Santo Padre Paolo V I , felicemente regnante, si è degnato di nominare Suo Segretario di Stato l'Emo e Kevmo Signor Gardinale Amleto Giovanni Cicognani, con il seguente venerato Chirografo : PAULUS PP. V I Signor Cardinale, Nel giorno stesso in cui la volontà del Signore, per il consenso manifestato dai Signori Cardinali, Ci ha chiamati alle responsabilità del ministero pontificale, abbiamo pensato a chi potesse più direttamente essere associato alle quotidiane sollecitudini del governo della Chiesa universale, in qualità di Nostro Segretario di Stato. La scelta non poteva che cadere su di Lei, venerabile Fratello Nostro, a cui Giovanni XXIII di v. m., il 12 agosto 1961, già aveva commesso Voneroso incarico « per le prove di sacerdotali virtù, di dedizione alla S. Chiesa, di zelo verace e instancabile, che Ella ha sempre dato nelle diverse mansioni a Lei affidate » (Chirografo di S. S. Giovanni XXIII). L'opera da Lei svolta al fianco del Vicario di Cristo in questi brevi anni, pur così densi di eventi per la Sede Apostolica — alla cui vitalità l'iniziato Concilio Ecumenico ha aperto amplissimi orizzonti, nel rinnovato palpito di azione missionaria, per il rifiorimento della vita cristiana nel mondo — ha dimostrato come la fiducia in Lei collocata sia stata pienamente corrisposta. Noi stessi, nel seguire il lavoro di preparazione, e la celebrazione delle assise ecumeniche, abbiamo potuto vivamente apprezzare la Sua sollecitudine e prudenza, il Suo vibrante « sen- Diarium Romanae Curiae sus Ecclesiae », cui le doti di una rara modestia aggiungono» incanto di particolare attrazione. Ci è caro pertanto confermar La nella carica di Nostro Segretario di Stato, attestandoLe così, davanti all'Episcopato Cattolico ed a tutta la Chiesa, la profonda stima e benevolenza, che da tanti anni e per tante ragioni nutriamo verso di Lei. Siamo certi che anche per l'avvenire non Le mancherà l'aiuto divino, a infonder Le il celeste conforto di una speciale assistenza nell'esercizio del gravoso lavoro, a cui Ella porta il tesoro della Sua esperienza nel lungo, fedele servizio dei Nostri' Predecessori, nei vasti campi della cristianità di Oriente e di Occidente. Invocando sulla Sua attività Vabbondanza dei celesti favori, nella gioia sincera di averLa al fianco come Nostro primo collaboratore, Le inviamo con effusione di affetto la propiziatrice Benedizione Apostolica. Dal Palazzo Apostolico Vaticano, il 21 1963, primo del Nostro Pontificato. PAULUS PP. V I giugno 1 dell'anno 584 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio : 19 settembre 1959. S. E. Berma Monsig. Wehr Mattia, Vescovo di Trier. 31 marzo 1960. S. E. Kevma Monsig. Ammann Gioacchino, Vescovo tit. di Petnelisso. Protonotari Apostolici ad instar participantium: 13 febbraio 1959. Monsig. Vierbach Alberto (Augsburg). 19 maggio 1960. Monsig. Fuchs Vincenzo (Würzburg). 9 giugno » Monsig. Teusch Giuseppe (Köln). Prelati Domestici di Sua Santità: 16 » » » » » 20 13 » » 3 » 10 » 24 » 22 » 17 31 7 16 » 11 » » gennaio 1959. Monsig. Mann Giorgio (Bamberg). » » Monsig. Müller Michele (Bamberg). » » Monsig. Schmitt Francesco Giuseppe (Bamberg). » » Monsig. Lang Luigi (München und Freising). » » Monsig. Muhler Emilio (München und Freising). » » Monsig. Mggl Giorgio (München und Freising). » » Monsig. Voeikl Ludovico (Passau). febbraio » Monsig. Hof mann Federico (Würzburg). » » Monsig. Broli Lorenzo (Augsburg). » » Monsig. Luible Antonio (Augsburg). aprile » Monsig. Auf derbeck Ugo (Paderborn). » » Monsig. Ten Hompel Massimiliano (Paderborn). » » Monsig. Boderer Enrico (Begensburg). » » Monsig. Uribe Jaramillo Alfonso (Sonsón). » » Monsig. Hemsing Alberto (Aachen). » » Monsig. Golombek Oscar (Köln). maggio » Monsig. Lettau Giuseppe (Paderborn). » » Monsig. Schulte Gaspare (Paderborn). luglio » Monsig. Sendker Adalberto (Hildesheim). » » Monsig. Krautscheidt Giuseppe (Essen). agosto » Monsig. Heusgen Paolo (Köln). ottobre » Monsig. Bunte Giovanni (Osnabrück). » » Monsig. Kintzinger Ernesto (Osnabrück). dicembre » Monsig. Mock Bernardo (Fulda). » » Monsig. Vospohl Guglielmo (Köln). » » Monsig. Wenzel Massimiliano (Litomërice). 1 Augusti 1963 An. et vol. LV (Ser. HI, v. V) - N. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana CONCLAVE ET EXALTATIO SS.MI DOMINI NOSTRI PAULI PP. VI CONCLAVIS ADPARATIO Ad normam Constitutionis Pii Pp. XII Vacantis Apostolicae Sedis, ab Emis ac Revmis Patribus S. R. E. Cardinalibus, qui in Urbe aderant, Congregationes generales praeparatoriae habitae sunt quotidie in Palatio Apostolico Vaticano. In eisdem coetibus, perlectis Constitutione, cuius supra fit mentio, et Motu Proprio Ioannis Pp. XXIII Summi Pontificis electio, Emi Cardinales praesentes iusiurandum iuxta statutam formulam praestiterunt. Constitutis et paratis quae ad iuxta funebria Summi Pontificis persolvenda spectabant, omnia ad Conclave inchoandum necessaria Emi Patres decreverunt et disposuerunt, nominatis etiam ad rem singularibus coetibus, seu Commissionibus, nimirum: 1) Pro inquisitione de Conclavistarum qualitatibus eorumque adproba- tione : Emi ac Revmi Patres Domini : Carolus Confalonieri, Aloisius Traglia, Michael Browne. 2) Pro constructione et clausura Conclavis, et pro cellarum dispositione : Emi ac Revmi Patres Domini : Petrus Ciriaci, Gustavus Testa, Albertus di Jorio. Peculiaris coetus seu Commissio nominata est pro externo regimine Civitatis Vaticanae tempore Conclavis, nimirum: Excmus P. D. Primus Principi, Archiep. tit. Tyanensis, Excinus Princeps Carolus Pacelli, Illmus Comes Henricus Petrus Galeazzi. 38 - ACTA, vol. V, n. 11 — 1-8-1963. 586 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale OFFICIALES ET ADSISTENTES CONCLAVIS Conclavis Secretarius: Excmus P. D. Franciscus Carpino, Archiepiseo piis tit. Serdicensis, S. C Consistorialis Adsessor. Gubernator Conclavis: Excmus ac Revmus D. Fridericus Cállori di Vignale, Sacri Palatii Praefectus. Custos Conclavis: Excmus D. Sigismundus e Principibus Chigi Albani della Rovere, S. R. E. Mareschallus perpetuus. Praefectus Sacrarii Apostolici: Excmus P. D. Petrus Canisius van Lierde, Episcopus tit. Porphyriensis. Praefectus Caerimoniarum: Excmus P. D. Henricus Dante, Episcopus tit. Carpasiensis. S. C. Rituum Praefectus. Commissarius Generalis Conclavis: Illmus D. Camillus Corsanego. Magistri Caerimoniarum: Revmi DD. Salvator Capoferri, Adon Terzariol, Horatius Cocchetti, Armandus Fattinnanzi, Antonius Caretta, Vitus Gemmiti, Angelus Di Pasquale, Renatus Balzanelli. Confessarii munere fungens : Revmus P. Philippus M. Ferrini O. S. M. Medicus et chirurgus: Illud DD. Marius Fontana et Leonardus Valletti. Architectus: Illmus D. Camillus Rebecchini. Aromatarii: Fr. Rodulfus Comini et Fr. Gerardus Cole, ex Ordine Hospitalario S. Ioannis de Deo. RATIO CLAUSURAE CONCLAVIS Gli ingressi al recinto del Conclave sono due : il principale al Cortile di S. Damaso, nel porticato di fronte alla Scala di Pio IX, il secondario nell'andito di passaggio tra il Cortile del Pappagallo e il Cortile Borgia. All'ingresso principale sono approntati quattro parlatori con le relative ruote, al secondario è sistemata una grande ruota per il ricevimento dei viveri. Un'altra piccola ruota è posta al pianerottolo intermedio della scaletta di servizio tra il Cortile di S. Damaso ed il Cortile del Maggiordomato. Questa ruota è riservata a S. E. il Governatore del Conclave ed a S. E. il Maresciallo del Conclave. La Loggia delle Dame è sbarrata con doppia parete di legno in corrispondenza della Scala di Pio I X ; le chiavi della porta d'accesso alla suddetta loggia, dall'Ufficio del Maggiordomato e dal cancello del Cortile del Maresciallo, sono date in consegna al Prefetto delle Cerimonie. La Scala detta dei Morti, che dal Portico di Costantino conduce al Cortile del Maresciallo, è sbarrata alle due estremità e con pareti di legno e chiuso con bollo del portoncino al piano inferiore. Ratio clausurae Conclavis 587 L'Aula delle Benedizioni ha le piccole porte di accesso al grande cornicione interno sbarrate e munite di bollo; la porta della sala attigua, adibita a servizio della Radio, è chiusa con bollo. La porticina di comunicazione con la Cappella Paolina è chiusa a chiave e bollata. Il portone d'accesso dalla Sala Regia all'Aula delle Benedizioni è chiuso e la chiave è data in consegna al Prefetto delle Cerimonie. Il vano dell'ascensore tra la Sagrestia della Paolina e la Basilica di S. Pietro viene sbarrato bloccando l'ascensore al livello più basso e chiudendo le porte d'accesso della piccola Cappella al livello della Basilica, le cui chiavi sono date in consegna a S. Em.za il.Cardinale Arciprete. La Scala Regia viene sbarrata con tramezzature di legno sul pianerottolo d'arrivo alla Sala Regia e sul pianerottolo intermedio. La Cappella Sistina è isolata dal piano inferiore e dai corridoi dei Musei mediante sbarramenti di legno ; le porte dei locali sottostanti sono chiuse a chiave e con bollo in modo tale da lasciare libero un corridoio di passaggio per il giro di sorveglianza delle chiusure esterne, compito riservato a S. E. il Governatore del Conclave ed a S. E. il Maresciallo del Conclave. Poiché la Scala detta delle Logge e la Scala detta della Segreteria di Stato, restano incluse nel recinto del Conclave, l'unica via di accesso agli Uffici della Segreteria di Stato rimane la Scala della Torre Borgia. Nell'appartamento Borgia la porta d'accesso della Scala e la porta tra la Sala del Credo e quella delle Sibille, sono chiuse con bollo e tramezzature di legno. Al piano delle seconde Logge la porta di passaggio dalla Stanza della Segnatura alla Stanza dell'Incendio di Borgo è chiusa con doppia parete di legno. Al piano delle terze Logge l'ingresso principale alla Segreteria di Stato e le finestre che si affacciano sulla Loggia sono sbarrati con tramezzature di legno e bollo. I tre ballatoi verso il Cortile del Belvedere sono sbarrati, gli ingressi dalle tre Logge con doppie pareti di legno. Al piano del Cortile di S. Damaso, la porta che dalla Biblioteca immette al Gabinetto delle Stampe è chiusa con bollo e tramezzatura di legno. Nella Scala delle Logge, la porta al piano del Cortile di S. Damaso che immette alla rampa discendente è chiusa con bollo e tramezzatura di legno. 588 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La corsa dei due ascensori delle Logge ha inizio soltanto dal Cortile di S. Damaso, e non dal Cortile del Belvedere. La Galleria Lapidaria è sbarrata con doppia parete di legno all'altezza della cancellata dei Musei. In via del Belvedere il portoncino d'ingresso alla Scala detta del Lapidario è sbarrato, nel lato interno, con parete di legno e con bollo. L'androne di passaggio tra il Cortile di S. Damaso ed il Cortile di Sisto V è sbarrato con doppia parete di legno. Nel Palazzo Pontificio, oltre all'isolamento dell'Appartamento Privato e di parte dell'Appartamento Nobile alla seconda Loggia, sono isolati i cosiddetti « soffittoni » mediante opportune chiusure dei passaggi che li collegano con le altre soffitte e con i terrazzi che restano esterni al recinto del Conclave. NORMAE CONCLAVISTARUM NUMERUM SPECTANTES A motivo dell'elevato numero di Cardinali — senza precedenti nella storia — che prenderanno parte all'elezione del nuovo Pontefice, ogni Porporato potrà portare con sè, in Conclave, un solo Conclavista. La disposizione è stata ispirata da motivi tecnici e logistici, data la ristrettezza dello spazio; i Cardinali viventi sono infatti ottantadue. Potrà essere autorizzato un secondo conclavista solo in caso di malattia o per altra speciale, grave ragione. Dum sollicite parabantur quae ad Conclave rite peragendum Emi Patres decreverant, Excmus P. D. Caerimoniarum Praefectus, de mandato Saeri Collegii, hanc edidit praescriptionem pro celebranda Missa de Spiritu Sancto ante ingressum in Conclave et pro ipso ingressu: INTIMATIO PER CURSORES FACIENDA, DOMI DIMISSO EXEMPLARI Feria I V , die 19 Iunii 1963, hora nona cum dimidio, in Basilica S. Petri, ab Emo et Revnlo D. Card. Eugenio Tisserant, Ep. Ostien., Portuen. et S. Rufinae, S. Collegii Decano, Missa sollemnis de Spiritu Sancto celebrabitur. Emi et Revmi D D . Cardinales, vestibus laneis, rocheto simplici et cappis laneis violaceis sine pellibus ermellineis induti, accèdent. Post Missam habebitur oratio « de eligendo Summo Pontifice »: Eadem die post meridiem, hora decima septima cum dimidio, Emi et Revmi D D . Cardinales, induti veste, rocheto et mozzeta violaceis laneis Oratio de eligendo Summo Pontifice 589 cum zona serica eiusdem coloris, in Sacellum Paulinum Palatii Apostolici Vaticani convenient. Deinde, praecedente Cruce, cantoribus hymnum Veni, Creator concinentibus, suppficabundo ritu, incipiendo a senioribus, Conclave ingredientur, et reliqua ibi de more peragentur. De mandato Sacri Collegii f HENRICUS DANTE, Caerem. Archiep. Apost. Carpasien. Praefectus Oratio autem ab Illmo ac Revmo D. Hamleto Tondini, ab Epistulis ad Principes, habita post Sacrificium Eucharisticum peractum, haec est: ORATIO DE E L I G E N D O SUMMO PONTIFICE Eminentissimi Principes, Catholica Ecclesia, ortu divina, in aevumque vivax, ob immortalem Conditorem suum, in omni itinere rerum temporumque flexu, sibi praesentem, si consequentium aetatum extrinsecus est aliquando experta iniurias, numquam tamen intermisit novum vivacitatis vigorisque excipere motum, summorum Antistitum suorum mortibus, licet lugendis, nullo modo remorantibus cursum. Haerent etiam nunc oculi, mentes, animi nostri, summa commoti maestitia, lectulo illi, in quo Ioannes X X I I I , Caelitibus et hominibus spectantibus, mirantibus, diu cum morte luctatur, dolores capit acerbissimos, Deo adhibet preces assiduas, vitam eidem suam devovet. Iam vero ex hoc lectulo invitamentum illud edi ad pacem, et ad concordiae reconciliationem videtur, quo historia tota brevis Pontificatus illius quodammodo continetur. Atqui amoris, obsequii, luctus singulares significationes, quibus gentes universae eum ab hominibus demigratum prosecutae sunt, eas peperit quidem in primis summa, qua divinitus induebatur, auctoritas, sed pariter pepererunt animi dotes et ornamenta, ipsius propria ; quae sci- licet omnia antecellebant morum suavitas et caritas. His enim praesertim virtutibus permoti dicendi sunt homines nostrae huius aetatis, qui, post calamitates, post conversiones rerum, post nimias ani- morum perturbationes, his sexaginta annis factas, multis argumentis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 590 visi sunt obliti, se omnes ab uno aeternoque Deo creatos esse, unoque Christi Iesu sanguine esse redemptus. Quapropter quae tanto Pontifici data sunt venerationis testimonia, ex his palam efficitur, homines, in hoc socialium et politicarum rerum discrimine, meliorem et humaniorem rerum statum appetere ac veluti sitire omnes. Vixdum graviores nuntii ad mundum universum periati sunt de huius mortifera aegrotatione Pontificis, quem nomine quodam proprio donum appellare solebant, ad Vaticanas aedes ingens et varia undique confluxit virorum, mulierum, puerorum multitudo, quorum pars genibus humi positis ad vota se vertit, pars erectis oculis quaerit dulcissimam Patris imaginem, bene omnibus precantis. Quibus spectatis, ecquis non cogitet multitudinem illam quasi personam gessisse populorum ubivis terrarum viventium, qui supplicibus elatis manibus ad Pontificem, a caritate et a pace nuncupatum, ab eo verbum peterent spei plenum, et ad levandas anxietates et metus pertinens? Haec, quae ipsi vidimus, habent quidem multa ad laetandum momenta. Sed si quis, a mobili rerum specie atque ab inconstantibus iudiciis multitudinis, ad veritatem ipsam animum traduxerit, is concludat oportet, hanc pergravem videri ei viro posse, quem vos, divino Spiritu instincti, ad regendam catholicam Ecclesiam adoptaturi estis. Etenim sitne is forsitan putandus omnia in peiorem partem rapere, qui suspicetur non paucos ex illis, qui nuper defuncto Pontifici, a pace vocato, infinitum plausum tribuerunt, non recte sentire quantum re vera valeat hominis animus, tantoque minus profiteri quid doceat, quidve iubeat sancta Christi Ecclesia? Ecclesiam Dei vivi, dicimus, 1 columnam et firmamentum veritatis, quae in ea potissimum superna virtute posita est, quam, pro dolor, multi per terrarum orbem spernunt, vel parvi faciunt. Similiter rerum moralium et socialium turbationes, quas alicubi apud ipsos populos videmus christiana doctrina antiquitus institutos, atque de mirificis doctorum et technicorum inventis gloriantes, nonne a neglegentia proficiscuntur veritatum religiosarum, in quibus omnis nititur civilis hominum convictus? Pervasit enim late opinio, neque principum auctoritatem a Deo initium capere, neque libertatis facultatem a conscientia hominis manere, legis naturalis principiis collustrata. Hanc ob causam aestimaverimus illuc cum primis esse Successori 1 Cfr. 1 Tim. B, 15. Oratio de eligendo Summo Pontifice 591 Ioannis X X I I I contendendum, ut, eius insistens vestigiis, christianorum hominum vitam ubivis gentium divino quodam sensu magis magisque imbuat ; haec monente S. Leone Magno : Soliditas enim illius fidei, quae in apostolorum principe net, quod Christus in Christo Petrus est laudata, perpetua est; et credidit : ita permanet, sicut perma- quod in Petro 2 instituit. At huiusmodi rerum supernarum vim, non modo in singulorum fidelium animis, et in rerum socialium ordine obtundi hodie conspicimus miserrime, sed in viris etiam eruditione excultis enervari et infirmari. Hi enim iam se non ad Christi doctrinam revocant, utpote qui catholica dogmata censeant consectariis humanae scientiae esse vieta. Quod cum valde detrimentosum vel iis esse possit qui catholicis veritatibus servire cupiant, id Christi Ecclesiae admodum interesse iudico, ut filios suos ad dandam diligentius operam impellat religiosis disciplinis investigandis; utque religiosa praecepta cotidie magis in venas descendant humanae societatis; cum nemini non sit persuasum nostris praesertim diebus in rectis principiis et cogitatis constare huius saeculi fortunam. Peropportunum idcirco est Ecclesiam catholicis viris, praeclara eruditione ornatis, aperte favere, eosque quasi in aciem adversus inolescentes errores producere. Nostris praeterea temporibus nihil magis esse curae hominibus videtur, quam rerum quarumlibet ordinatio ; quae sane, ut ad alia commoda multa, ita praecipue conducit ad scientiarum et ad rerum oeconomicarum profectum. Ex quo patet necesse esse, ut etiam Ecclesia, quantum sua natura sinat, ad nostrae aetatis rationes accommodet suae actionis, suaeque navitatis vias; quo scilicet facilius suae fidei tradat vulgetque praecepta, et curationem agat hominum sibi concreditorum. Attamen ad nihilum cuiusvis ordinationis consilium recidet, nisi qui eius sunt ubilibet adiutores et ministri, paribus ornati dotibus, eius simul altius animo imbiberint vim et virtutem intimam : quippe in qua una insit primus Ecclesiae finis, hoc est hominum aeterna salus. Recentiora eaque incredibilia eruditorum hominum et technicorum inventa promptiores quidem effecerunt populorum commeatus, ita videlicet ut nunc vetera dissaepta et intervalla perrupta videantur, quibus invicem iidem olim disiungeretur. Sed necdum — heu — exinde orta est tamdiu expetita gentium mutua concordia ; immo vero videre est 2 Sermo de natali ipsius HI, PL 54, 145 s. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 592 etiam nunc in populis dominari mutuam suspicionem et timorem. Ex quo consequitur, ut quae oculis conspiciatur populorum unitas, ea nequaquam in animis quoque insideat. Quod ex eo oriri existimamus, quod hinc materialismus, quem vocant, humanae dignitatem personae infitietur, hinc relativismus, uti aiunt, intimam hominum unitatem diffiteatur. Iamvero ad falsa haec placita refellenda et ad discrimina propulsanda, quae ex iisdem proficisci possint, maxime valet fides, quam Christi Ecclesia tradit ; siquidem una eadem potest homines fraterno stabilique iure inter se coniungere. Quam ob causam ad catholicam Ecclesiam confugiant gentes oportet, si societatem condi velint, et suis veri nominis necessitatibus omnino parem, et sua natura nobilitateque plane dignam. Quem nobis ereptum morte deflemus, Ioannes X X I I I haec omnia sine dubitatione secum reputaverat, cum alacri animo consilium iniit Concilii Oecumenici Vaticani II celebrandi. Hoc enim indicto gravissimo conventu eo spectabat, ut, integris catholicae Ecclesiae servatis veritatibus, dogmata altius introspicerentur et ad captum hominum nostrae huius aetatis aptius componerentur; ut pariter catholicorum religiosa pietas magis magisque incenderetur, pariter mores emendarentur, perpolirentur ; ut denique christiani homines, ab Apostolica hac Sede seiuncti, aeternae saluti suae tutius consulendi causa, ad eam 3 reverterentur et, ad Christi Iesu votum, omnes unum essent. Catholicorum hominum multitudo vota facit, ut coeptum maximi momenti opus perficiatur. Erit propterea Summi Pontificis, quem vos, Eminentissimi Patres, e sinu vestro delecturi estis, tempus invenire, quo coetus huiusmodi amplissimus sit revocandus. Sed eius praesertim erit id prospicere et animadvertere, si quaestiones, si institutae investigationes, si maxime hominum consilia ita sint comparata, ut re ipsa talis futurus sit exitus, qualem rectior universi humani generis pars exspectat; quae sibi nimirum ex nobilissimo eo consessu, in his mentium tenebris, lumen sibi pollicetur, et, in hac caeca populorum alienatione, pacis auspicia. Politici, qui vocantur, viri ut plurimum, veteribus moribus et consuetudinibus amandatis, quaerunt quidem aequiorem et commodiorem civium statum; quod profecto magna laude dignum est. Sed hic atque illic id qui petunt, ea ratione re vera petere videntur, ut dum homini caduca 3 Cfr. Io. 17, 21. Oratio de eligendo Summo Pontifice 593 et dubia parant emolumenta, eiusdem animo certa struant dispendia ; quandoquidem eum, non uti Dei subolem nobilissimam existimant, immortali animo praeditam, ad aeternamque gloriam vocatam, sed uti machinale quoddam instrumentum, quod tum sibi, tum vero reipublicae corporalia dumtaxat efferat bona. Quid sit in hac provincia sanctae Ecclesiae agendum est cuique perspectum : scilicet elaborandum eidem et conandum est — quemadmodum Ioannes X X I I I numquam non egit — ut sive in privatam singulorum hominum vitam, sive in civitatum compaginem religiosi sensus redeant, fiantque novae meliorisque vitae quasi fermentum. Sed vel iniucundior offertur oculis nostris prospectus, si mentem referamus ad rationes, quae populis cum populis hodie intercedunt. Abest utique bellum, sed abest quoque sincera pax. Tacent re ipsa arma, attamen interim arma parantur; quin immo qua in praesens utimur tranquillitate, ea metu tantummodo nititur annorum. Quod ex eo nascitur, quod mutuae civitatum necessitudines non in morali quodam ordine, non in mutua fide, sed in vi et calliditate positae sunt. In his trepidis rebus, ad catholicam Ecclesiam ad eiusque Rectorem pertinet operam dare fugandis nubibus, hoc est aver sis principum populorumque animis componendis : quippe cum Ecclesia eiusque summus Moderator id uni, non suspiciosi, praestare possint. Ad hoc igitur animum is constantissime adiciet, cui, vobis eligentibus, Christi vicaria in terris potestas permittetur ; non secus atque recentiores Decessores eius fecerunt, quorum praesertim studio atque sollertia evenit, ut in ordine rerum, quae ad omnes populos pertinerent, Apostolicae Sedis auctoritas non modo non praeteriretur, sed etiam debito observaretur officio. Est ergo huiusmodi, Eminentissimi Principes, campus immensus, multis obsitus spinis, paucis vero rosis, in quo industria et alacritas spatiabitur eligendi Pontificis. Cui propterea non paucis iisque insignibus opus est virtutibus, ut cum omnium hominum, maxime catholicorum, fructu Petrianam naviculam gubernet. Sicuti quemlibet decet moderatorem, ei opus est prudentia, qua possit adversariorum praecavere dolos et antevenire insidias, si potissimum lateant in tendiculis opinionum. Ei opus est animi fortitudine et constantia, ut catholica dogmata, mediis consiliis retro positis, aperte asserat; ut iisdem oppositos errores depellat ; ut postremo defensionem eorum palam suscipiat, qui persecu4 tionem patiuntur propter iustitiam, ' propterque Christi nomen. 4 Matth. 5, io Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 594 At maxime caritate ei opus est, quoniam Deus, cuius ipse filios acci5 piet regendos, caritas est. Nam est ei quidem mandatum, ut veritatem 6 faciat, sed mandatum pariter, ut faciat in caritate. Diligat propterea ante omnia Ecclesiam, quam Christus dilexit, et seipsum tradidit pro 7 ea. Diligat deinde sicut oculos, et si quid est oculis carius, quotquot habiturus est homines a Christo commissos; sed praecipua quadam gratia prosequatur miseros, egenos, aerumnosos, valetudine affectos, pueros, senes ; ut videlicet convenienter eius gerat vices, qui semetipsum Pastorem donum 8 cognominavit ; utque in eius locum apte succédât, qui potissimum bonitatis suae causa, memoriae consecratus est perpetuae. Quodsi, cui et Magistro, et Pastori, et Patri venerabundi praestolamur, superna, non defutura confisus ope, haec pro viribus praestiterit, non est dubitandum quin olim possit exhibere ipse ... gloriosam Ecclesiam, non sit sancta habentem et maculam, aut rugam, aut aliquid huiusmodi, ...ut 9 immaculata. Extremum, ut huius exempli virum vos, Eminentissimi Principes, Pontificem Maximum esse velitis, universus recte credentium coetus, per proximos dies, vobiscum et pro vobis a divina Paracleto superna lumina precabitur. Memoria etiam digna sunt quae Emus ac Revmus D. Cardinalis vicaria potestate Antistes in Urbe publice edixerat ad supernum Patribus Purpuratis, de gravissimo negotio consulturis, impetrandum auxilium : Terminate le solenni Esequie in suffragio del compianto Sommo Pontefice Giovanni X X I I I di santa memoria, ci sentiamo in dovere di dirvi, o fedeli di Roma, la nostra commossa riconoscenza per Fafïetto e la devozione di figli con cui tutti vi siete stretti, in preghiera e in lacrime, attorno al venerato Padre comune nel suo sereno, piissimo passaggio da questa vita alla eterna pace di Dio. Ripensiamo con tenerezza alle parole che l'indimenticabile Pontefice ebbe a dire, rievocando, recentemente, la gioia dei ripetuti incontri con i figli della sua dilettissima Diocesi di Roma : « Essi sono buoni e sensibili al richiamo delle cose celesti. E al vedere tante mani volgersi verso 5 6 7 8 9 Io. 4, 8. Cfr. Eph. 4, 5. IUd. 5, 25. Cfr. Io. 11, 14. Cfr. Eph. 5. 27. Preces indictae pro eligendo Summo Pontifice 595 di Noi, tante braccia protendersi . . . Ci sembra di cogliere nna stessa voce al Nostro indirizzo : noi amiamo quest'Uomo che la Provvidenza ha tratto dalla santità e dalla nobiltà della campagna al fastigio del Ponti1 ficato romano yy. Con quale ardore la stessa filiale testimonianza sarebbe stata rinnovata al Vescovo di Roma nell'estremo addio resogli dal suo popolo ! Lo spirito di Papa Giovanni, nelle sue ultime ore in terra e nella pace del Cielo, avrà certamente esultato della effusione di affetto della moltitudine dei suoi figli, ravvisandovi un segno consolante di sensibilità al (( richiamo delle cose celesti » e continuando a ripetere amabilmente, come ci piace immaginare : (( Quanto di onore e di amore si riversa sulla Nostra povera persona, Noi l'attribuiamo all'Apostolo San Pietro » e alla santa Chiesa. 2 Ora la Chiesa di Dio è in attesa che sull'Altare più venerando, sulla Cattedra più alta ascenda il nuovo Successore del Principe degli Apostoli. / Con tutto l'animo vi raccomandiamo, o fedeli, di elevare fervide preghiere al Divin Fondatore della Chiesa, invocando il patrocinio della Beata Vergine Maria e dei Santi Apostoli, per impetrare che lo Spirito Santo illumini ed assista l'alta assemblea dei Cardinali di Santa Ro3 mana Chiesa nella scelta del « Sacerdote fedele » designato da Dio come guida di tutte le pecorelle del suo ovile. All'indomani dell'inizio del Conclave comincerà, il 20 giugno, la novena in preparazione alla festa dei Santi Apostoli Pietro e Paolo. La felice coincidenza è di ottimo auspicio ed è, insieme, opportuno invito ad affidare alla speciale intercessione dei Santi Apostoli l'universale supplica perchè la fede di Pietro e lo zelo di Paolo abbiano un degno erede e continuatore nell'atteso Pastore delle anime. 1. Si dispone che, a cominciare da domani 19 c. m., per l'intera durata del Conclave, nelle chiese appresso elencate e nei giorni della settimana pure indicati, venga solennemente esposto il Ssmo Sacramento nelle ore vespertine, per uno spazio di tempo non inferiore ad una ora nè superiore a tre ore, e si cantino o si recitino le Litanie dei Santi e le relative preci : Mercoledì : S. Maria sopra Minerva, S. Gioacchino in Prati, Natività di N. S. G. C. a via Gallia. 1 2 3 Discorso del 3 gennaio 1963. l. c. 1 Re 2, 35. 596 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Giovedì : Ssmo Nome di Gesù, S. Camillo, S. Francesco a Ripa. Venerdì : S. Carlo al Corso, Immacolata al Quartiere Tiburtino, S. Eugenio al viale delle Belle Arti. Sabato : S. Giovanni in Laterano, Santa Maria in Trastevere, S. Emerenziana. Domenica : S. Maria Maggiore, S. Giovanni de' Fiorentini, S. Francesca Saverio Cabrini. Lunedì : S. Lorenzo in Damaso, Santa Maria ai Monti, S. Galla. Martedì : S. Maria in Traspontina, Sacro Cuore di Gesù al Castro Pretorio, S. Benedetto a via del Gazometro. 2. Le dette Litanie e preci verranno pure cantate o recitate nelle seguenti chiese nelle quali ha luogo l'Esposizione Eucaristica perpetua e nelle quali l'adorazione a Gesù Sacramentato sarà diretta ad impetrare dalla Divina Bontà il dono alla Santa Chiesa d'un nuovo Sommo Pontefice secondo il Cuore di Dio. Tali chiese sono : S. Cuore di Cristo Re al viale Mazzini, S. Croce de' Lucchesi, S. Claudio, S. Famiglia a via Machiavelli, Cappella delle Suore Salvatoriane a via delle Mura Gianicolensi. 3. Si ordina inoltre che, dato l'annuncio dell'elezione del Sommo Pontefice, le campane di tutte le chiese suonino a festa per dieci minuti. Dalla Nostra Residenza, 18 giugno 1963. £8 CLEMENTE CARDINALE VICARIO G. Giaquinta, Segretario INGRESSUS IN CONCLAVE Opportuno tempore Excmus P. D. Henricus Dante, Archiep. Carpasiensis et Caerimoniarum Apostolicarum Praefectus, has ediderat pro clausura et custodia Conclavis instructiones ad Emos Patres et ad Praelatos quibus sollicitudo de re demandata fuerat, nimirum : I DISPOSIZIONI PER LA CHIUSURA E CUSTODIA INTERNA DEL CONCLAVE 1. Gli Eminentissimi Signori Cardinali primi dell'Ordine dei Vescovi, dei Preti e dei Diaconi, unitamente al Camerlengo di S. R. C, si com- Ingressus in Conclave 597 piaceranno adunarsi nel pomeriggio di mercoledì 19 giugno 1963, all'ora che farà notificare l'Emo Decano, nell'Aula dei Paramenti. 2. Nella stessa Aula si troveranno Mons. Segretario del Sacro Collegio, il Prefetto delle Cérémonie Apostoliche, che fungerà da Notaio, e due Maestri di Cérémonie, che fungeranno da testimoni, nonché i signori Architetti del Conclave. 3. All'ora designata il Corteo muoverà per le verifiche necessarie ed opportune e per le constatazioni, a norma dei Regolamenti del Conclave. 4. Le chiusure interne ed esterne del Conclave saranno effettuate contemporaneamente. 5. Adempiute tutte le formalità, il Corteo tornerà nella Sala dei Paramenti, dove sarà data lettura del relativo Rogito, con l'apposizione delle necessarie firme. 6. Il Corteo sarà scortato dai due custodi dell'Aula del Conclave e dai domestici degli Emi Capi di Ordine e Camerlengo, che recheranno torcie accese. 15 giugno 1963 f Enrico Dante, Arciv. di Carpasia Prefetto delle Cérémonie Apostoliche II DISPOSIZIONI PER I PRELATI ADDETTI ALLA CUSTODIA DELLE ROTE DEL CONCLAVE 1. Gli Eccmi, Illmi e Rmi Monsignori Decani dei Collegi degli Arcivescovi e Vescovi Assistenti, Protonotari Apostolici, Uditori di Rota, Chierici di Camera, Votanti di Segnatura si compiaceranno avvertire i loro Colleghi, che nel prossimo mercoledì 19 giugno 1963, alle ore 17,30 si trovino nell'Aula precedente quella dei Paramenti del Palazzo Apostolico Vaticano, ove pure si troveranno gli altri Officiali, per muoversi ordinatamente, ad invito di Mons. Maestro delle Cérémonie, e recarsi a prestare il consueto giuramento sulla custodia delle Rote del Conclave. 2. Il Decano dei Prelati Chierici della R. C. A. presenzierà le chiusure del Conclave e ne rogherà Instrumento nell'appartamento di Mons. Maestro di Camera. 3. Delle Rote che sono a capo della Scala di Pio IX, a destra, nell'ina gresso al Cortile di S. Damaso, la I sarà custodita dai Monsignori Proa tonotari Apostolici e dai Prelati Chierici di Camera; la 2 dagli Arcivescovi e Vescovi Assistenti e dagli Uditori della S. Rota. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 598 4. Le due Rote che sono nella porta tra il Cortile dei Pappagalli e quello Borgia, che servono per introdurre le derrate ed i commestibili, saranno custodite dai Prelati Votanti di Segnatura. 5. Le Rote che sono a capo della Scala Pio IX rimarranno aperte ogni giorno dalle ore otto alle dieci e mezzo e dalle ore diciassette alle diciannove. 6. Le Rote che si trovano tra il Cortile dei Pappagalli e quello Borgia saranno aperte dalle ore sette alle nove e mezzo e dalle diciassette alle diciannove e mezzo. 7. Gli abiti da usare sono : sottana nera con fascia di lana e fiocchi color nero, rocchetto liscio senza merletto, e mantelletta di color nero, berretta violacea con fiocco dal colore spettante al Collegio. 8. I Decani dei rispettivi Collegi designeranno i turni da osservare nella custodia delle medesime Rote. 8 giugno 1963 f Enrico Dante, Arciv. di Carpasia Prefetto delle Cérémonie Apostoliche Item Excmus P. D. Franciscus Carpino, Archiep. Serdicensis ac Sacri Collegii Secretarius, has ediderat pro clausura, custodia et reseratione Conclavis instructiones : DISPOSIZIONI PER LA CHIUSURA, CUSTODIA E APERTURA DEL CONCLAVE 1. Terminata la funzione dell'ingresso nel Conclave, gli Emi Cardinali lasciano la Cappella Sistina, ad eccezione degli Emi Cardinali Capi d'ordine e del Cardinale Camerlengo. 2. Dopo il triplice suono della campana, ordinato dal Cardinale Decano, i Maestri delle Cerimonie intimano V extra omnes dal Conclave. 3. I Cardinali Capi d'ordine e il Cardinale Camerlengo, col Segretario del Conclave e il Prefetto delle Cerimonie, accompagnati dai Maestri delle Cerimonie e dall'architetto, dopo aver fatte le necessarie ispezioni e verifiche, procedono alla chiusura interna del Conclave. Le chiavi vengono consegnate al Segretario del Conclave. 4. Il Prefetto delle Cerimonie redige, nella Sala dei Paramenti, il rogito di chiusura, che viene firmato dal Segretario del Conclave, dal Prefetto delle Cerimonie, in qualità di Notaio, e da due Maestri delle Cerimonie, quali testimoni. Ingressus in Conclave 599 5. Nello stesso tempo in cui ha luogo la chiusura interna del Conclave, avviene anche quella esterna. 6. Il Governatore, il Maresciallo-Custode e il Commissario Generale del Conclave, col rispettivo seguito, nonché il Decano dei Prelati chierici della R. C. A . , col Segretario-Cancelliere della stessa R. C. A . , accompagnati dai Maestri delle Cerimonie e dagli architetti, dopo aver espletate le debite verifiche, eseguono la chiusura esterna del Conclave. Le chiavi saranno consegnate al Maresciallo-Custode del Conclave. 7. Il relativo rogito viene compiuto, nell'appartamento del Maresciallo-Custode, dal Decano dei Prelati chierici della R. C. A. e firmato dai dignitari presenti, dallo stesso Decano, in qualità di Notaio, e da due Prelati chierici della R. C. A . , come testimoni. 8. Durante il Conclave, i Prelati addetti alla custodia del medesimo, in abito prelatizio, eserciteranno la debita vigilanza presso le Rote assegnate, nelle ore stabilite. 9. Dopo che il Pontefice eletto avrà dato l'ordine di apertura del Conclave, si procederà all'apertura sia interna (al quale atto però non sono presenti gli Emi Cardinali Capi d'ordine, nè il Cardinale Camerlengo), sia esterna, con le stesse norme della chiusura. Dal Palazzo Apostolico Vaticano, 12 giugno 1963. f FRANCESCO CARPINO Segretario del S. Collegio Pro Conclavistis autem has edidit instructiones : DISPOSIZIONI PER I CONCLAVISTI 1. I Conclavisti entreranno nel Palazzo Apostolico del Conclave il 19 giugno alle ore 16,30. 2. I Conclavisti che non avessero prestato giuramento, dopo che gli Emi si sono ritirati nelle loro celle, si riuniranno nella Cappella Paolina, ove il Segretario del Conclave e il Prefetto delle Cerimonie, per delega dell'Emo Card. Camerlengo, riceveranno il prescritto giuramento. 3. I Conclavisti sacerdoti celebreranno la Messa nelle varie Cappelle dopo la celebrazione degli Emi Cardinali. 4. Il pranzo avrà luogo alle 13 ; per i Conclavisti nelle varie sale del Quartiere della Guardia Palatina (Cortile di S. Damaso). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 600 5. Alle ore 17 di ciascun giorno, a cominciare dal 20 giugno, i Conclavisti si recheranno nella Cappella Matilde per la recita del Rosario e la Benedizione Eucaristica. 6. Durante gli scrutini rimarranno nelle proprie stanze, o nelle Logge. 7. Tutti, come si è certi, terranno contegno edificante e si mostreranno ossequienti alle disposizioni, che verranno date per mezzo del Segretario del S. Collegio, ed eviteranno qualunque raggruppamento non necessario. Dal Palazzo Apostolico Vaticano, 12 giugno 1963. f FRANCESCO CARPINO Segretario del 8. Collegio Itaque ordine et normis praescriptis, die 19 Iunii mensis, ad horam 16,30, Conclave ingressi sunt Eminentissimi ac Reverendissimi Patres S. R. E. Cardinales : ¿7a? Ordine Episcoporum Eugenius Tisserant, Episcopus Ostiensis, Portuensis et Sanctae Rufinae, Sacri Collegii Decanus. Clemens Micara, Episcopus Veliternus. Iosephus Pizzardo, Episcopus Albanensis. Benedictus Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus. Hamletus Ioannes Cicognani, tituli Ecclesiae suburbicariae Tusculanae. Iosephus Ferretto, tituli Ecclesiae suburbicariae Sabinensis et Mandelensis. Ex Ordine Presbyterorum Emmanuel Gonçalves Cerejeira, tit. Ss. Marcellini et Petri. Achilles Liénart, tit. S. Sixti. Maurilius Fossati, tit. S. Marcelli. Ignatius Gabriel Tappouni, tit. Basilicae X I I Apostolorum. Iacobus Aloisius Copello, tit. S. Laurentii in Damaso. Petrus Gerlier, tit. SSmae Trinitatis in Monte Pincio. Gregorius Petrus Agagianian, tit. S. Bartholomaei in Insula. Ingressus in Conclave Iacobus Carolus Me Guigan, tit. S. Mariae de Populo. Clemens Aemilius Roques, tit. S. Balbinae. Carolus Carmelus de Vasconcellos Motta, tit. S. Pancratii. Normannus Thomas Gilroy, tit. Ss. Quatuor Coronatorum. Franciscus Spellman, tit. Ss. Ioannis et Pauli. Iacobus De Barros Cámara, tit. Ss. Bonifacii et Alexii. Henricus Pia y Deniel, tit. S. Petri in Monte Aureo. Iosephus Frings, tit. S. Ioannis ante Portam Latinam. Ernestus Ruffini, tit. S. Sabinae. Antonius Caggiano, tit. S. Laurentii in Panisperna. Thomas Tienchensin, tit. S. Mariae in Via. Augustus Alvarus da Silva, tit. S. Angeli in Foro Piscatorio. Valerius Valeri, tit. S. Silvestri in Capite. Petrus Ciriaci, tit. S. Praxedis. Mauritius Feltin, tit. S. Mariae de Pace. Iosephus Siri, tit. S. Mariae de Victoria. Iacobus Franciscus Me Intyre, tit. S. Anastasiae. Iacobus Lercaro, tit. S. Mariae in Transpontina. Stephanus Wyszynski, tit. S. Mariae trans Tiberim. Beniamin de Arriba y Castro, tit. S. Vitalis. Ferdinandus Quiroga y Palacios, tit. S. Augustini. Paulus Aemilius Léger, tit. S. Mariae Angelorum in Thermis. Valerianus Gracias, tit. S. Mariae in via Lata. Ioannes Baptista Montini, tit. S. Martini in Montibus. Ioannes Urbani, tit. S. Marci. Paulus Giobbe, tit. S. Mariae in Vallicella. Fernandus Cento, tit. S. Eustachii. Carolus Chiarlo, tit. S. Mariae in Porticu. Iosephus Garibi y Rivera, tit. S. Honuphrii in Ianiculo. Antonius Maria Barbieri, tit. S. Chrysogoni. Carolus Confalonieri, tit. S. Agnetis extra moenia. Richardus Iacobus Cushing, tit. S. Susannae. Alfonsus Castaldo, tit. S. Calixti. Paulus Maria Richaud, tit. Ss. Quirici et Iulittae. Iosephus Bueno y Monreal, tit. Ss. Viti, Modesti et Crescentiae. Franciscus Koenig, tit. S. Eusebii. Iulius Doepfner, tit. S. Mariae Scalaris. Paulus Marella, tit. S. Andreae Apostoli de Hortis. Gustavus Testa, tit. S. Hieronymi Illyricorum. 39 - ACTA, vol. V, n. 11 — l-S-1963. 601 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 602 Albertus Gregorius Meyer, tit. S. Caeciliae. Aloisius Traglia, tit. S. Andreae Apostoli de Valle. Petrus Tatsuo Doi, tit. S. Antonii Patavini de Urbe. Iosephus Lefebvre, tit. S. Ioannis Baptistae Florentinorum. Bernardus Ioannes Alfrink, tit. S. Ioachimi. Rufinus I. Santos, tit. S. Mariae ad Montes. Laureanus Rugambwa, tit. S. Francisci Assisiensis ad Ripam Maiorem. Iosephus Agilmarus Ritter, tit. Ssmi Redemptoris et S. Alfonsi in Exquiliis. Iosephus Humbertus Quintero, tit. Ss. Andreae et Gregorii ad Clivum Scauri. Aloisius Concha, tit. S. Mariae Novae. Iosephus da Costa Nunes, tit. S. Priscae. Hildebrandus Antoniutti, tit. S. Sebastiani ad Catacumbas. Ephaimus Forni, tit. S. Crucis in Hierusalem. Ioannes Landázuri Ricketts, tit. S. Mariae de Aracoeli. Radulphus Silva Henriquez, tit. S. Bernardi ad Thermas. Leo Iosephus Suenens, tit. S. Petri ad vincula. Ex Ordine Diaconorum Alfredus Ottaviani, Proto-diaconus S. Mariae in Domnica. Albertus di Jorio, diac. S. Pudentianae. Franciscus Bracci, diac. S. Caesarii in Palatio. Franciscus Roberti, diac. S. Mariae in Cosmedin. Andreas Jullien, diac. S. Georgii in Velabro. Arcadius Maria Larraona, diac. S. Caroli ad Catinarios. Franciscus Morano, diac. Ss. Cosmae et Damiani. Gulielmus Theodorus Heard, diac. S. Theodori in Palatio. Augustinus Bea, diac. S. Sabae. Antonius Bacci, diac. S. Eugenii Papae. Michael Browne, diac. S. Pauli Apostoli in Arenula. Ioachimus Anselmus Albareda, diac. S. Apollinaris. E Sacello Paulino Emi Patres Cardinales ad Sixtinum Sacellum se contulerunt, cantoribus hymnum Veni Creator concinentibus. Cum suum quisque locum tenuisset, Emus Pater Sacri Collegii Decanus, ante Altare genibus nixus, Oremus « Deus, qui corda fidelium » recitavit. Intimato autem extra omnes ab Excmo Caerimoniarum Apostolicarum Praefecto, ianuae Sacelli clausae sunt, ab Helvetiis servatae militibus. Clausura Conclavis 603 Constitutione Pii XII Vacantis Apostolicae Sedis et Motu Proprio Ioannis XXIII Summi Pontificis electio perlectis, Emi Patres iusiurandum, iuxta statutam formulam, dederunt. Deinceps, Sacellum ingressi, iusiurandum coram Patrum Cardinalium coetu dederunt etiam, iuxta praescriptam formulam: Exc. P. D. Fridericus Callori di Vignale, Praefectus Palatii Apostolici et Conclavis Gubernator; Exc. D. Princeps Sigismundus Chigi Albani della Rovere, Custos Conclavis ; Exc. P. D. Aloisius Centoz, Vice-Camerarius S. R. E., cum Auditore Generali, Thesaurario et Praelatis Clericis Notariisque R. C. A. ; itemque Excmi Archiepiscopi et Episcopi Solio adsistentes, Auditores S. R. Rotae, Votantes Signaturae Apostolicae, ceterique Praelati quibus custodia Conclavis committenda erat. His expletis, Emi Patres suam quisque cellam adiverunt, nobili comitante Dominici Lateris Protectore. CLAUSURA CONCLAVIS Inde Conclave intus et foris claudebatur. De qua clausura interna et externa haec confecta sunt instrumenta : I ROGITUS CLAUSURAE INTERNAE CONCLAVIS In Nomine Domini. Amen. Universis ac singulis hoc publicum instrumentum visuris, lecturis et audituris notum sit quod die undevigesima mensis Iunii, anno millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, hora vigesima, Eminentissimi ac Reverendissimi Domini, Dominus Eugenius Tisserant, Sacri Collegii Decanus, Dominus Emmanuel Gonçalves Cerejeira, Prior Presbyterorum et Dominus Alafridus Ottaviani, Proto-Diaconus, ac Dominus Benedictus Aloisi Masella, S. R. E. Camerarius, una mecum ac testibus infrascriptis, Apostolica Sede per obitum sa. me. Ioannis Papae X X I I I vacante, totum Conclave perlustrarunt, quod diligenti adhibita perquisitione muris obstructum et ex omni parte clausum repererunt, atque exclusis omnibus qui in eo permanere non debebant, ianuam tribus clavibus obfirmarunt; hoc ipsum Conclave in eo statu esse iudicarunt ac reperiri ut tuto et legitime possit ad electionem Romani Pontificis deveniri, iuxta Apostolicas Constitutiones de Sede vacante et de Romani Pontificis electione. 604 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Acta fuerunt haec in Palatio Apostolico Vaticano, in ipso Conclavi, anno, mense, die et hora de quibus supra, praesentibus Excellentissimo Domino Francisco Carpino, Archiepiscopo tit. Serdicensi, Conclavis Secretario, et Revmis Dominis Salvatore Capoferri et Adone Terzariol, consociis meis Caeremoniarum Apostolicarum Magistris, testibus per me adhibitis atque rogatis. f Franciscus Carpino, Secretarius Salvator Ado Capoferri, Terzariol, Apost. Apost. Caerem. Caerem. Magister Magister f Henricus Dante Archiep. Carpasien. Caerem. Apost. Praefectus II ISTRUMENTO DELLA CHIUSURA ESTERNA DEL CONCLAVE In nome di Dio - Così sia Sede vacante per la morte della sa. me. di Giovanni Papa X X I I I Oggi dieciannove del mese di giugno dell'anno millenovecentosessantatre Pillino e Revmo Mons. Federico Sargolini, decano dei Prelati Chierici della Reverenda Camera Apostolica, insieme a me sottoscritto Avv. Guglielmo Felici, Segretario e Cancelliere della medesima Reverenda Camera Apostolica e Notaio di Camera, in virtù del disposto (n. C U ) della costituzione di Pio XI di sa. me. « Ad incrementum decoris », riportato al n. 62 della costituzione (( Vacantis Apostolicae Sedis », pubblicata da Pio X I I di sa. me. e riformata da Giovanni Papa X X I I I di sa. me., essendo stato insieme a me sottoscritto specialmente delegato da Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Benedetto Aloisi Masella, Camerlengo di Santa Romana Chiesa, a rogare l'atto della chiusura esterna del Conclave nel Palazzo Apostolico Vaticano durante la presente Sede Vacante, si è recato nel detto Palazzo Vaticano e precisamente nella attuale residenza di Sua Eccellenza il Principe Don Sigismondo Chigi Albani della Rovere, Maresciallo perpetuo di Santa Romana Chiesa e Custode del Conclave, residenza che trovasi nella scala nuova detta di Pio IX, prima della porta di accesso al cortile di San Damaso. Clausura Conclavis 605 L'Illmo e Revmo Mons. Sargolini, sempre insieme a me sottoscritto Notaio, acceduto nella suddetta residenza ed introdotto negli appartamenti, vi ha trovato Sua Eccellenza Don Sigismondo Chigi Albani della Rovere, figlio della eh. me. il Principe Don Ludovico, Maresciallo perpetuo di Santa Romana Chiesa, Custode del Conclave, Principe del Sacro Romano Impero, di Farnese e Campagnano, Nobile Patrizio Coscritto Romano, Duca dell'Ariccia e di Formello, Marchese di Magliano, Signore di Cesano, Sacrofano e Castelfusano, Barone dell'Olgiata, ecc., residente ordinariamente in Roma - Viale Mazzini, n. 11, insieme con Sua Eccellenza Illma e Revma Mons. Federico Callori di Vignale, Prelato Governatore del Conclave, Pillino Signor Prof. Gr. Uff. Camillo Corsanego, Avvocato del S. Concistoro, Commissario generale del Conclave, e Sua Ecc.za Revma Mons. Primo Principi, Arciv. tit. di Tiana, f. f. di Governatore dello Stato della Città del Vaticano. Sono anche presenti gli Eccnii Prelati Camerali, i Prelati Chierici della Reverenda Camera Apostolica ed il Comm. A. Rinaldi, Sostituto Segretario e Cancelliere della Reverenda Camera Apostolica. Poco dopo tale accesso, alle ore 18 circa, si sono presentati negli appartamenti suddetti i Rev.mi Mons. Mario Pompedda e Marcello, Rossetti, Maestri delle Cerimonie Apostoliche, inviati dagli Elmi Signori Cardinali Camerlengo di Santa Romana Chiesa e Capi d'Ordine, annunziando che è giunta l'ora della chiusura del Conclave. A seguito di tale annunzio Sua Ecc.za il Principe Maresciallo Custode, insieme a Sua Ecc.za Revma il Prelato Governatore del Conclave, unitamente alle sullodate Personalità, circondata dai Capitani della Guardia destinata alla custodia delle rote del Conclave e da alcuni Militi della Guardia Svizzera e dalla sua nobile Corte, si è mossa alla volta del cortile di San Damaso. Ivi giunta ha incontrato il corteo degli Emi Signori Cardinali Benedetto Aloisi Masella, Camerlengo di Santa Romana Chiesa, Eugenio Tisserant, decano del S. Collegio e primo dell'Ordine dei Vescovi, Manuel Gonçalves Cerejeira, primo dell'Ordine dei Preti, ed Alfredo Ottaviani, primo dell'Ordine dei Diaconi. Dopo i dovuti ossequi si è composto un unico Corteo, a capo del quale incedono le prelodate Eminenze Reverendissime. Questo nobilissimo Corteo, transitando per il cortile cosiddetto dei Pappagalli, ha fatto accesso alla chiusura secondaria del Conclave, costruita nell'arco che divide il cortile della Torre Borgia da quello già detto dei Pappagalli. Alla presenza degli Emi Signori Cardinali sullodati, di Sua Ecc.za Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 006 il Principe Maresciallo Custode, di Sua Ecc.za il Prelato Governatore del Conclave, dell'HMo Signor Commissario gen. del Conclave, di Sua Ecc.za Monsignor f. f. di Governatore dello S. C. V . , dell'Olmo e Revmo Mons. decano dei Prelati Chierici della Reverenda Camera Apostolica, di me sottoscritto Notaio di Camera e degli altri Ecc.mi e Revmi Componenti la Rev.da Camera Apostolica e delle succitate Personalità si è proceduto alla chiusura — all'interno — di una delle porte di legno del passaggio, che fra i due cortili suddetti è stato lasciato nel suddescritto arco per il transito dei rifornimenti. Dopo che si è effettuata la chiusura secondaria del Conclave, il suddescritto nobilissimo Corteo, avendo sempre a capo gli Enìi Signori Cardinali Camerlengo di Santa Romana Chiesa e Capi d'Ordine, si è rimesso in moto e, passando per il cortile dei Pappagalli, è entrato nel cortile di San Damaso, procedendo verso l'altra chiusura del Conclave, preparata nel fondo del detto Cortile là dove si accede alla nuova scala detta di Pio IX. Ivi giunte le Eminenze Reverendissime e tutte le sullodate Personalità hanno sostato. Sono, quindi, state effettuate le debite verifiche e provate le serrature della porta interna ed esterna. Si è esaminato anche il regolare funzionamento delle rote e la sicurezza dei rispettivi sportelli di chiusura. Indi Sua Ecc.za Revma Mons. Enrico Dante, Arcivesc. tit. di Carpasia, Prefetto delle Cerimonie Apostoliche, ad alta voce ha pronunciato : « Extra omnes ». Dopo tali parole tutti coloro che sono al seguito di così imponente Corteo e che sono rimasti nel cortile di S. Damaso sono usciti dal detto Cortile. Allora gli Enìi Signori Cardinali Camerlengo di Santa Romana Chiesa e Capi d'Ordine, insieme a Sua Ecc.za Revma Mons. Prefetto delle Cerimonie Apostoliche, hanno chiuso la porta interna del Conclave, mentre Sua Ecc.za il Principe Maresciallo Custode ha serrato la porta esterna del Conclave, prendendone in consegna la relativa chiave, che resta affidata alla sua custodia. In tale guisa alle ore 19 si è formalmente chiuso il Conclave. Dopo di che la prelodata Eccellenza, unitamente a tutte le predette Personalità ecclesiastiche e laiche ed a me sottoscritto Notaio di Camera, sempre accompagnata dai Capitani della Guardia destinata alla custodia delle rote del Conclave e scortata da Militi della Guardia Svizzera, discende la scala detta di Pio IX e, transitando per la scala Regia ed alcune scale di secondaria importanza, giunge al cortile della Torre Borgia e si ferma dinanzi alla duplice porta di legno, che deve chiudere Clausura Conclavis 607 dall'esterno. Infatti, tolte da una borsa di velluto rosso le chiavi all'uopo ricevute, Sua Ecc.za il Principe Maresciallo Custode dinanzi a tutte le sullodate Personalità chiude la suddetta duplice porta di legno della chiusura secondaria del Conclave, costruita per il passaggio dei rifornimenti nell'arco che trovasi tra il cortile della Torre Borgia ed il cortile dei Pappagalli. Ciò compiuto, l'Eccmo Principe Maresciallo Custode, sempre con il sullodató accompagno, attraverso la Scala Regia torna nella scala detta di Pio IX, ivi giunto sosta nell'appartamento detto del Maestro di Camera e precisamente nella sala verde del detto appartamento, preparata per il rogito del presente atto. E perchè tutto quanto sopra descritto consti in perpetuo, si è redatto il presente verbale, che, letto ed approvato, viene sottoscritto da tutte le illustri Personalità intervenute. Sigismondo Chigi Albani P. Callori di Vignale, Camillo Corsanego, Governatore del Conclave Commissario del Conclave f Primo Principi, / . / . Governatore dello S. C. V. Federico Sargolini, Decano dei Chierici della Camera Apostolica Filippo Lancellotti, teste Averardo Salviati, teste Mario F. Pompedda, Marcello Rossetti, Mariano De Cerimoniere Pontificio, Cerimoniere Nicolò, Pontificio, teste teste Cerimoniere Pontificio, teste Giovanni Sessolo, Prelato Chierico della R. C. A. Mario Crovini, Prelato Chierico della R. C. A. Filippo Caffarelli, Capitano di Rota Francesco Ladelci, Capitano di Rota Raffaello Berni, Capitano di Rota Uguccione Scroffa, Col. B. Nünlist, Capitano della Rota Comandante della Antonio Alessandri, Giovanni Giovannini, Capitano addetto Segretario del Guardia Svizzera Pontificia al Maresciallo Maggiordomato P. Carmelo Cassati, M. S. C, Ufficiale del Maggiordomato Antonio Rinaldi, Sostituto Segretario e Cancelliere della R. Guglielmo Felici, Notaio di Camera C. A. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 608 TEMPOEE CONCLAVIS Ad ea moderanda quae ad exteriorem habitum Eminentissimorum Patrum et eorumdem familiarium pertinerent; Exc. P. D. Caerimoniarum Apostolicarum Praefectus hanc ediderat praescriptionem: DISPOSIZIONI PER IL VESTIARIO DA USARSI DAGLI EMI SIGNORI CARDINALI E DALLA LORO CORTE DURANTE IL CONCLAVE Gli Eminentissimi Signori Cardinali nella Messa privata De Spiritu Sancto, che ascolteranno nei giorni del Conclave, e durante gli scrutini, useranno la sottana violacea, il rocchetto liscio e la mozzetta violacea di lana, con fascia con fiocchi d'oro e la Croce pettorale con il consueto cordone rosso-oro. Faranno portare anche la Cappa di seta violacea senza pelli di ermellino, il rocchetto griccio, e la fascia violacea di seta ondata con i fiocchi d'oro, che indosseranno nella seconda adorazione dell'Eletto Pontefice. I Conclavisti useranno sempre la sottana ed il ferraiolone di color nero, e porteranno seco una cotta per l'assistenza alla Messa privata del proprio Emo Cardinale. I domestici indosseranno vestito nero con calzone lungo e cravatta bianca, e porteranno anche il f rack. Gli Eminentissimi Signori Cardinali si rendono avvisati che nella prima mattina del Conclave, alle ore 8.30, la Messa letta De Spiritu Sancto, alla quale tutti gli Enìi dovranno assistere, sarà celebrata dall'Emo Signor Cardinale Decano. Per mandato del Sacro Collegio f ENRICO DANTE, Arciv. di Carpasia Prefetto delle Cérémonie Apostoliche Ordo Conclavis 609 Ab Excmo Sacri Collegii Secretario, iuxta normas ab Emis Patribus datas, hic editus est ORDO CONCLAVIS Feria IV, die 19 Iunii 1963 MANE 1. Emi Domini Cardinales ad Sacrarium Basilicae Vaticanae hora 9,15 accèdent. 2. Emus Card. Eugenius Tisserant, Episcopus Ostiensis, Portuensis et S. Rufinae ac Decanus Sacri Collegii, Missam solemnem de Spiritu Sancto celebrabit in Basilica Vaticana hora 9,30. Emi Cardinales, vestibus laneis, rocheto simplici et cappis laneis violaceis sine pellibus ermellineis induti, adsistent. Post Missam habebitur oratio de eligendo Summo Pontifice. In Palatio Vaticano, in Aula Consistoriali, habebitur deinde consueta Congregatio Generalis praeparatoria. VESPERE 3. Emi Cardinales, cum suis Conclavistis, hora 16,30 ad Palatium Vaticanum advenient. Hora 17 Emi Patres, vestibus et mozzeta violaceis laneis cum zona serica eiusdem coloris et rocheto simplici conveniunt in Sacellum Paulinum, et facta oratione, processionaliter Conclave ingrediuntur. Magister Caeremoniarum, Crucem Papalem ferens, procedit ; sequuntur Cardinales iuxta ordinem praecedentiae ; Crucem praecedunt familiares Cardinalium, et immediate cantores hymnum Veni Creator cantantes ; post Cardinales sequuntur Praelati. Cum in Sacellum Sixtinum pervenerint, Cardinalis Decanus apud altare dicit orationem Deus qui corda fidelium, qua absoluta Praefectus Caeremoniarum intimât extra omnes e Sacello. 4. Legitur Constitutio de Sede Apostolica vacante et de Romani Pontificis electione (praetermissis iis quae res iam peractas respiciunt). 5. Emi Patres iterum praescriptum iuramentum emittunt. 6. Emus Decanus breviter Emos Patres alloquitur. Dein iuramentum praestant : Secretarius Conclavis, Praefectus Caeremoniarum, Gubernator Conclavis, Mareschallus-Custos Conclavis et Praelati ad custodiam Rotarum deputati. Quibus expletis Emi Patres ad cellas redeunt; exceptis Cardinalibus in ordine prioribus et Cardinale Camerario, qui in Sacello remanent, ut ad clausuram Conclavis procedant. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 610 Feria V , die 2 0 Iunii 1 9 6 3 MANE 7. Post campanulae sonitum, hora 9, Emi Patres cum mozzeta violacea et rocheto simplici convenient in Sacellum Sixtinum. 8. Emus Decanus Missam lectam celebrabit; in qua, si qui Cardinalis, quavis de causa, se a sacro peragendo abstinuerit, ad sacram Synaxin accedet. 9. Recitato ab Excmo Sacrista hymno Veni Creator cum propria oratione, Praefectus Caremoniarum rogita de clausura interna et externa Conclavis perlegit. 10 Emi Cardinales ad electionem procedunt ; schedulis distributis, ultimis Cardinalis Diaconus sorte extrahit nomina trium Cardinalium Scrutatorum) trium Deputatorum pro votis infirmorum, si casus ferat, et trium Recognitorum. 11. Enìi Cardinales scrutinii actus peragunt. Ante schedularum inscriptionem, Secretarius Conclavis et Praefectus Caeremoniarum exeunt e Sacello, cuius ostium ultimus Cardinalis Diaconus claudit. 12. Si electio haud secuta fuerit, immediate ad secundum scrutinium proceditur. Quo peracto, Cardinalis Diaconus ultimus vocat Secretarium Conclavis et Praefectum cum Magistris Caeremoniarum, ut Scrutatores coadiuvent in comburendis schedulis. VESPERE 13. Sonitu campanulae, hora 16, Emi Patres, cum mozzeta violacea et rocheto simplici, pergent ad Sixtinum Sacellum, ibique, recitato hymno Veni Creator cum propria oratione a Sacrista, locum habebunt primum et, si opus fuerit, secundum scrutinium. Feria V I , die 2 1 Iunii 1 9 6 3 MANE 14. Hora 9 Sacrista Missam lectam celebrabit in Sacello Sixtino. Illuc advenient Emi Patres. Recitato a Sacrista consueto hymno cum oratione, scrutinia peragentur. VESPERE ET DIEBUS SUCCESSIVIS 15. Omnia fient ut in praecedentibus, si adhuc ad ulteriora scrutinia sit procedendum. Tertia autem die post Conclavis ingressum officium Cardinalium antiquarum in ordine expirat, et tres sequentes Cardinales in unoquoque ordine tertia quoque die succedunt. Ordo Conclavis 611 In die electionis Pontificis 16. Electione facta, ultimus Cardinalis Diaconus statim Secretarium Conclavis et Praefectum Caeremoniarum vocat. 17. Cardinalis Decanus, S. Collegii nomine, Pontificem electum interrogat : « Acceptasne electionem de Te canonice factam in Romanum Pontificem? » et responsione affirmativa habita, iterum rogat: «Quo nomine vis vocari? ». Pontifex nomen dat. 18. Statim Praefectus Caeremoniarum rogitum acceptationis redigit. 19. Pontifex electus, vestibus sibi propriis in sacristia indutus, in Sacellum redit, et in sedia gestatoria ante altare posita sedit. Emi Patres primam adorationem exhibent. 20. Interim schedulae comburuntur. 21. Cardinalis Protodiaconus electum Pontificem e loco « Loggia esterna delle Benedizioni » elata voce populo annuntiat. 22. Paulo post ipse Pontifex ex eodem loco Apostolicam Benedictionem Urbi et Orbi impertit. 23. Sequitur deinde secunda adoratio, quam cappis violaceis induti Cardinales peragunt. 24. Secretarius Conclavis a Pontifice invocat ordinem aperiendi Conclave : quo obtento, S. R. E. Camerarius ipsum aperit. 25. Ad tertiam adorationem peragendam Cardinales ab Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto erunt intimandi cum Summus Pontifex statuerit. MISSARUM CELEBRATIO DURANTE CONCLAVI 26. Emi Patres, in quorum cellis oratorium vel altare portatile desint, significare poterunt Secretario Conclavis Cappellani propiorem et horam in qua celebrare desiderant. MENSA DURANTE CONCLAVI 27. Mensa communis pro Emis Cardinalibus locum habebit in aula Borgia hora 13. COENA 28. Coena habebitur eodem loco hora 20,30. E Palatio Apostolico Vaticano, die 12 Iunii 1963. De mandato Sacri Cardinalium Collegii •j- FRANCISCUS CARPINO, a Secretis 612 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ELECTIO SUMMI PONTIFICIS Die 21 Iunii, feria VI hebdomadae quae Dominicam secundam post Pentecosten subsequitur, in festo Sacratissimi Cordis Iesu, ante meridiem, a Patribus feliciter in Summum Pontificem electus est Emus ac Revmus Dominus Cardinalis IOANNES BAPTISTA MONTINI, qui Emo Cardinali Decano, nomine totius Sacri Collegii, requirenti : « Acceptasne electionem de Te canonice factam in Romanum Pontificem », affirmative respondit. Eidem iterum percontari: « Quo nomine vis vocari », respondit: PAULUS V I . De hisce rebus faustissime gestis illico Excmus P. D. Henricus Dante, Praefectus Caerimoniarum Apostolicarum idemque Protonotarius Apostolicus, instrumentum redegit in hanc formam : ACTUS ACCEPTATIONIS SUMMI PONTIFICATUS In Nomine Domini. Amen Ego Henricus Dante, Archiepiscopus titularis Carpasiensis et Sanctae Sedis Caeremoniarum Praefectus, Protonotarius ex officio rogatus, attestor et omnibus notum facio Eminentissimum ac Reverendissimum Dominum, Dominum IOANNEM BAPTISTAM tituli S. Martini in Montibus Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalem MONTINI, acceptasse electionem canonice de Se factam in Summum Pontificem Sibique nomen imposuisse « Paulum VI », ut de hoc publica quaecumque instrumenta confici possint. Acta haec sunt in Conclavi in Palatio Apostolico Vaticano post obitum fel. rec. Ioannis Pp. XXIII, hac die 21 Iunii a. s. MCMLXIII, testibus adhibitis atque rogatis Excmo Dno Francisco Carpino, Archiepiscopo tit. Serdicensi et Sacri Collegii Secretario, atque Rmis et Illmis Dñis Salvatore Capoferri et Adone Terzariol, consociis meis, Apostolicarum Caeremoniarum Magistris. t FRANCISCUS CARPINO, Archiep. Serdicen., Secretarius S. Collegii Ado Terzariol, Apost. Caerem. Magister Salvator Capoferri, Apost. Caerem. Magister t Henricus Dante, Archiep. Carpasien. Caeremon. Apostolicarum Praefectus Electio Summi Pontificis 613 Itaque papali veste iuxta morem indutus, statim Pontifex apostolicam impertivit benedictionem Emis Patribus eorumque prima excepit obsequia, vulgo adorationem. Postea Emus Cardinalis Decanus anulum piscatorium digito induxit Pontificis. PROMULGATIO Interea populo exspectanti, e superiore porticu Basilicae Vaticanae, hora 12,12 laetissimum praeconium dabat Emus Cardinalis Alfredus Ottaviani, Protodiaconus : ANNUNTIO VOBIS GAUDIUM MAGNUM: HABEMUS PAPAM EMINENTISSIMUM AC REVERENDISSIMUM DOMINUM, DOMINUM IOANNEM BAPTISTAM S . R. E. CARDINALEM MONTINI, QUI SIBI NOMEN IMPOSUIT PAULUM V I . Immensus inde multitudinis, quae in Petriano foro aderat, exortus est plausus, qui magis magisque invaluit cum paulo post Summus Pontifex e fenestra eiusdem porticus in conspectum venit. Ubi vero multitudo intenta conticuit, Paulus Pp. VI elata voce benedictionem Urbi et Orbi iuxta Caeremoniale Romanum sollemniter impertivit populumque plaudentem iterum iterumque salutavit. RESERATIO CONCLAVIS Eodem die, 21 Iunii mensis, post meridiem, Beatissimus Pater in Sacello Sixtino obedientiam, vulgo adorationem, Eminentissimorum Patrum Cardinalium iterum excepit. Hora vero decima septima clausura Conclavis tollebatur, ad cuius rei memoriam sollemne hoc instrumentum exaratum est. I STRUMENTO DI RIAPERTURA SOLENNE DEL CONCLAVE In nome di Dio - Così sia Sotto il Pontificato di Sua Santità il Papa Paolo VI L'anno millenovecentosessantatre, 21 del mese di giugno. Anno primo del Pontificato di Sua Santità Paolo V I . Alle ore 16,30 Pillino e Revmo Mons. Federico Sargolini, decano dei Prelati Chierici della Reverenda Camera Apostolica, assistito da me sottoscritto Segretario e Cancelliere della Reverenda Camera Apostolica nonché Notaio della R. C. A . , insieme agli Eccmi Mons. L. Centoz, Vice Camerlengo di S. R. Chiesa, Mons. Moodie, Uditore generale della Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 614 R. Camera Ap.lica, agli Illmi e Revmi Mons. Sessolo e Crovini, Chierici di Camera, ed all'IlMo Signor Comm. Antonio Rinaldi, sostituto Segretario e Cancelliere della R. C. A . , richiesto da S u a Ecc.za Don Sigismondo Chigi Albani della Rovere, figlio della eh. me. il Principe Don Ludovico, Maresciallo perpetuo di Santa Romana Chiesa e Custode del Conclave, si reca nella sua attuale residenza nel Palazzo Apostolico Vaticano, situata nella scala detta di Pio IX presso l'accesso al cortile di S. Damaso e, introdotto negli appartamenti della prelodata Eccellenza, vi ha trovato il Principe Maresciallo Custode. In considerazione che nello scrutinio delle ore antimeridiane di oggi, 21 Giugno 1963, il Sacro Collegio dei Cardinali di Santa Romana Chiesa ha eletto il Sommo Pontefice nella persona del Signor Cardinale Giovanni Battista Montini, Arcivescovo di Milano, il quale ha assunto il nome di Paolo VI ; in considerazione che subito dopo la prima benedizione « Urbi et Orbi » del nuovo Sommo Pontefice è stato comunicato essere intendimento superiore volere che il Conclave venga ufficialmente aperto nella giornata odierna alle ore 17, Sua Ecc.za il Principe Don Sigismondo Chigi Albani della Rovere, accompagnata da Sua Ecc.za Revma Mons. Federico Callori di Vignale, Prelato Governatore del Conclave, dall'IUnìo Signor Prof. Gr. Uff. Camillo Corsanego, Avvocato del Sacro Concistoro, Commissario generale del Conclave, da Sua Ecc.za Revma Mons. Primo Principi, Arciv. tit. di Tiana, f. f. di Governatore dello S. C. V . , dall'Illnìo e Revnìo Mons. Federico Sargolini, decano dei Prelati Chierici della R. C. A . , da me sottoscritto Segretario e Cancelliere della R. C. A. e Notaio della medesima Camera, dagli Eccmi Prelati Camerali sullodati, dai Prelati Chierici di Camera citati, dagli Illmi e Revmi Monss. i Maestri delle Cerimonie Apostoliche, dal succitato Comm. Antonio Rinaldi, dall'Illnìo Signor Comm. Dott. Roberto Nünlist, colonnello Comandante la Guardia Svizzera Pontifìcia e dall'Illnìo Signor Comm. Giovanni Giovannini, Segretario del Maggiordomato di Sua Santità, dai Signori Capitani della Guardia di custodia alle rote, dagli H M i Signori Principe Filippo Lancellotti e Duca Averardo Salviati ed, infine, dalle rispettive Corti delle prelodate Eccellenze, e scortata da alcuni Militi della Guardia Svizzera si è avviata alla porta principale del Conclave, sita alla fine della scala detta di Pio IX là dove si accede al cortile di S. Damaso del Palazzo Apostolico Vaticano. Sua Eccellenza il Maresciallo Custode, dopo aver constatata l'integrità di ogni chiusura esterna del Conclave, presa dalla borsa di velluto Beseratio Conclavis 615 rosso la chiave ricevuta in consegna dagli Emi Cardinali Camerlengo di Santa Romana Chiesa e Capi d'Ordine all'atto della chiusura esterna del Conclave, come da istrumento da me stesso Notaio di Camera rogato in data 19 Giugno 1963, ha aperto la porta esterna dell'accesso principale del Conclave, di cui sopra si è fatta menzione. È perchè tutto ciò consti in perpetuo si è rogato il presente verbale nell'appartamento detto di S. E. Mons. Maestro di Camera di Sua Santità e precisamente nella sala verde del succitato appartamento. Detto verbale, letto ed approvato, viene sottoscritto da tutti i presenti. Federico Callori di Vignale, Maggiordomo di Sua Santità Principe Sigismondo Chigi Albani della Rovere, Maresciallo perpetuo di Santa Romana Chiesa e Camillo Corsanego, cati Commissario Custode del del Conclave Conclave, decano degli Avvo- Concistoriali f Primo Principi, Arcivescovo tit. di Tiana, ff. di Governatore dello Stato della Città del Vaticano Sac. Federico Sargolini, Decano dei Chierici di Camera f Luigi Centoz, Vice Camerlengo di S. R. C. Filippo Lancellotti, teste Averardo Salviati, teste Giovanni Sessolo, Prelato Chierico della R. Mario Crovini, Prelato Chierico della R. Mario F. Marcello Pompedda, Rossetti, Cerimoniere Cerimoniere C. A. C. A. Pontificio, Pontificio, teste teste Filippo Caffarelli, Capitano Uguccione Scroffa, Capitano Francesco Ladelci, Capitano di Rota Raffaello Bèrni, Capitano di Rota Col. Nünlist, Colonnello della Guardia Svizzera Pontificia Antonio Alessandri, Capitano addetto al Maresciallo Giovanni Giovannini, Segretario del Maggiordomato Antonio Rinaldi, Sostituto Segretario e Cancelliere della R. C. A. Guglielmo Felici, Segretario e Cancelliere della R. G. A. e Notaio di Camera Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 616 Postridie, 22 Iunii mensis, hora decima, Summus Pontifex in Sacello Sixtino obedientiam seu adorationem Emorum Patrum tertio excepit. Hymno Te Deum decantato, addito Oremus pro gratiarum actione, Emus Cardinalis Sacri Collegii Decanus, omnium Purpuratorum Patrum personam gerens, fausta omnia Beatissimo Patri ominatus est, die iam proximo Eius nomini sacro. Cui Summus Pontifex humanissimis verbis respondit, antequam radio1 phonicum nuntium ad universum daret catholicum orbem. CORONATIO SUMMI PONTIFICIS Ad sollemnia Coronationis Summi Pontificis peragenda haec edita est a Praefecto Caeremoniarum Apostolicarum INTIMATIO PER CURSORES FACIENDA, DOMI DIMISSO EXEMPLARI SSmi D. N. Pauli Div. Prov. Papae VI Coronationis Sollemnia in Platea S. Petri fient dominica, 30 Iunii, iv post Pentecosten, MCMLXIII. Initium sacrae actioni dabitur hora decima octava. Emi et Revmi D D . Cardinales vestibus et calceamentis moris et galero rubro usuali induti, ad Aulas Borgianas accèdent, ubi, depositis mantelletis et mozzetis, supra rochetum, et Cardinales Episcopi etiam super superpelliceum, induent amictum, sacrum paramentum coloris albi suo ordini proprium, videlicet : Cardinales Episcopi pluviale ex tela argentea simplici cum formali, Presbyteri casulam opere phrygio ornatam, Diaconi vero dalmaticam similiter ornatam, et mitram serico-damascenam ; deinde ad Aulam Paramentorum se conferent, Summi Pontificis adventum exspectantes. Cappellani Caudatari! induti consueta crocea super vestem violaceam, assument superpelliceum et vimpam. RR. D D . Patriarchae, Archiepiscopi et Episcopi sive assistentes sive non, Abbates, locum in Cappella habentes, sacra paramenta quae secum défèrent, videlicet amictum, pluviale simplex album ex tela argentea vel sin minus ex serico, et mitram simplicem albam assument in Ambulacro Lapidario; Poenitentiarii Vaticanae Basilicae casulam, Clerici R. C. A . , Votantes Signaturae et tres priores Sacrae R. Rotae Auditores superpelliceum assument. Ex iisdem Auditoribus, qui Subdiaconi 1 Cfr. A. A. S., n. 10. a. 1963, pp. 570-57S. G oronatio Summi Pontificis 617 munere fungetur, sicut ministri Graeci, paramenta assument in prima Aula Paramentorum ; ceteri vero amictum et tunicellam in Ambulacro Lapidario, ubi et pluvialia alba Sacri Consistorii Aulae Advocati, assument. Decanus Signaturae Votantium moneat septem ex suis collegis qui in Acolythorum officio ministrent, moneat quoque octo ex Referendariis, qui induti rocheto sub mantelleto praesto sint ut baldachini hastas supra Pontificem in supplicatione sustineant. Post Confessionem et altaris thurificationem, Summo Pontifici in Solio sedenti D D . Cardinales, pedem, manum et faciem osculando, oboedientiam praestabunt; Episcopi ad pedis et genu, Abbates et Poenitentiarii autem ad pedis tantum osculum admittentur, sicuti Canonici et alii de clero Vaticano. Post Missam Summus Pontifex coronantur, qua actione perfecta Ipse Benedictionem sollemnem populo impertietur, et Plenariam Indulgentiam elargietur per Assistentes Diaconos Cardinales publicanda m. Emi D D . Cardinales Summum Pontificem comitabuntur ad Aulam Paramentorum : ibique Summo Pontifici pontificalibus indumentis exuto Enius Decanus, totius Sacri Collegii nomine, fausta feliciaque augurabitur. Intimentur itaque omnes et singuli Enìi et Rmi D D . S. R. E. Cardinales, Patriarchae, Archiepiscopi, Episcopi tam Solio assistentes quam non assistentes, Vice-camerarius, Princeps Solii, Auditor et Thesaurarius Gen. R. O. A . , Praefectus Palatii Apostolici, Protonotarii Apostolici, Abbates et Generales Ordinum mendicantium (locum in Cappella habentes), S. R. Rotae Auditores, R. C. A Clerici, Signaturae Votantes, Sacrae Consistorialis Aulae Advocati, Poenitentiarii Vaticanae Basilicae, Procuratores tam Ordinum regularium quam Sacri Palatii Apostolici, Cubicularii et Officiales ceterique intimari soliti, ut in loco singulis designato saltem hora decima septima cum dimidio conveniant. De mandato Sanctissimi D. N. Papae f Henricus Dante, Archiep. Carpasien. Apost. 40 - ACTA, vol. V, n. 11 — 1-8-1963. Caerem. Praefectus 618 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quo commodius sacro Coronationis ritui ingens civium Romanorum ad- venarumque multitudo interesset, ea sollemnia non in Basilica Vaticana habita sunt, sed vespere in Petriano foro, in latissimam veluti Basilicam mutato, Pontificio Solio et Altari papali ante templi frontem magnifice erectis. Summus Pontifex, in Aula Paramentorum sacris vestibus assumptis, per scalas regias splendida ducta pompa in Petrianum forum perrexit, ubi Sacrum pontificali ritu peregit. Inter Missarum sollemnia, post cantatum Evangelium, a Beatissimo Patre haec habita est ad lectissimum coetum HOMILIA Ea quae, in hac memorabili hora, Nostris obiciuntur oculis, tam sollemnia, tam magnifica, tam significantia sunt, ut iis non commoveri animus Noster non possit vehementer, utque idcirco iis magis silentium requiri quam verba, magis tacitam meditationem, quam orationem postulari videantur. At verba officium imperat : sicut enim clementissimus Deus erga Nos suam et misericordiam et bonitatem publice patere iussit, ita aequum est, a Nobis in eum proficisci publicam gratiarum actionem; ac sicut gratulatio, observantia, fides sive privatorum hominum sive populorum maioribus quasi theatris propositae sunt, ita decet non obscura esse memoris animi Nostri testimonia. Atque primum omnium, licet tremefacti, arcana Dei consilia veneramur, qui exiguis viribus Nostris imponere voluit immensum, etsi summi pretii, onus: hoc est catholicam Ecclesiam, qua nihil profecto in terrarum orbe maius, nihil sanctius. Est enim a Christo Deo condita, ab eoque sanguine redempta ; est eius Sponsa immaculata et dilectissima; est parens et nutrix omnium gentium, quae Christo nomen dederunt eique fideliter adhaeserunt; est postremo lumen et spes populorum, qui ubique terrarum sunt. Praeterea Deus huiusmodi Ecclesiam Nobis eo consilio concredidit, non modo ut eam sanctam et ubertate florentem servemus, sed etiam — quemadmodum Christus cuilibet Vicario suo mandavit semper — ut cogitationes, curas vitamque ipsam, si opus sit, in eo collocemus, ut eius virtus, eius lux, eius divitiae — divina prorsus et infinita — latius latiusque in homines dimanent. Homilia Summi Pontificis in die Coronationis 619 Onus igitur iniunctum est Nobis gravissimum, cui scilicet succumberemus, nisi persuasio subiret animum, hinc Deum saepe, ut clarius sua pateat potestas et gloria, ad grandia patranda opera seligere instrumenta, quae homini videantur infirmiora, illinc eundem sapientissima providentiae suae ratione, pro aucta necessitate, maiorem etiam facere suae misericordiae opem. Quod idem sensit sanctissima Christi Genetrix Maria, cum cecinit: Magnificat anima mea Dominum ... quia respexit humilitatem ancillae suae ... quia fecit mihi magna qui potens est. 1 Quam ob rem de viribus Nostris penitus difiisi, benignissimi Dei imploramus auxilium, adhibita primum Deiparae Virginis deprecatione. Cui enim Ecclesia magis cordi esse putemus, quam Christi Matri, quae Ecclesiae adfuit praesens, non tantum cum nasceretur e scisso Filii sui pectore, et cum impluentedesuper Spiritu Paracleto Hierosolymis veluti in augur aretur, sed etiam per consequentium saeculorum decursum certanti, maerenti, progredienti omni tempore astitit? Opem deinde a Petro Apostolo petimus, cuius muneri, etsi meritis longe impares, succedimus. Ipse, qui, quamquam aliquando vacillavit, firmitatem tamen Petrae Christo precante consecutus est, pariterque summae potestatis claves a divino Magistro accepit, ne omittat — precamur — suae tutelae umbra Nos tegere. Ad Paulum postremo confugimus, a quo nomen, auspicii et praesidii causa, ascivimus Nobis. Qui Christum Iesum maxime dilexit; qui ut Christi Evangelium ad gentes universas perferretur maximopere optavit et contendit; qui pro Christi nomine suam profudit vitam, is de caelo exemplar et patronus omne tempus aetatis Nobis esse velit. Questo rito, straordinariamente solenne ed espressivo, aggiunge al suo significato religioso un altro significato, quello propriamente apostolico. Noi sappiamo di salire sulla Cattedra di San Pietro e di as1 Lue. 1, 46-49. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 620 sumere un ufficio altissimo e formidabile ; e vincendo la paralizzante trepidazione, propria alla Nostra pochezza, per entrare, sempre con l'aiuto divino, nella franca coscienza della Nostra posizione nella Chiesa e nel mondo, lasciamo che risuonino nel Nostro spirito le parole dell'Apostolo, di cui a Nostro conforto abbiamo voluto assumere il nome: spectaculum facti sumus mundo et angelis et hominibus: « siamo fatti spettacolo al mondo, agli Angeli e agli uomini » ; e guardiamo a voi, Eminenti Sodali del Sacro Collegio, a voi Venerabili Fratelli tutti nell'Episcopato, a voi, diletti figli sacerdoti, religiosi e religiose, a voi, uomini e donne, fedeli tutti, popolo di Dio, membra del Corpo mistico di Cristo: genus electum, regale sacerdotium, gens sancta, populus adquisitionis f guardiamo alla Chiesa; a questa Chiesa romana, che presiede alla carità di tutta la Chiesa di Dio sulla terra, una, santa, cattolica ed apostolica. Ed è al cospetto di tutta la Chiesa che Noi, tremanti e fidenti, accettiamo le chiavi del regno dei cieli, pesanti e potenti, salutari e misteriose, che Cristo ha confidate al Pescatore di Galilea, fatto Principe degli Apostoli, e che sono ora a Noi tramandate. Questo rito parla con voce clamorosa dell'autorità conferita a Pietro e quindi a chi gli è successore. Noi sappiamo che questa autorità, tanto da Noi stessi temuta e venerata, Ci investe, e Ci rende Maestro e Pastore, con somma pienezza, della Chiesa romana e della Chiesa universale. Urbi et Orbi irradia ora il Nostro divino mandato. Ma appunto perchè siamo sollevati alla sommità della scala gerarchica della potestà, che opera nella Chiesa militante, Ci sentiamo nello stesso tempo posti nell'infimo ufficio di servo dei servi di Dio. L'autorità e la responsabilità sono così meravigliosamente congiunte, la dignità con l'umiltà, il diritto col dovere, la potestà con l'amore. Non dimentichiamo l'ammonimento di Cristo, del Quale siamo fatti Vicario: « Colui eh'è maggiore fra voi diventi come il minore, e colui che presiede come chi è incaricato del servizio » . Perciò Noi abbiamo coscienza, in questo momento, di assumere un impegno, sacro, solenne e gravissimo : quello di continuare nel tempo e di dilatare sulla terra la missione di Cristo. 2 4 5 2 1 ¡Cor. 4, 9. 1 Petr. 2, 9. S. Ignatii Ant. ad Rom., prol. * Luc. 22, 26. 3 4 Homilia Summi Pontificis in die Coronationis £21 Lo assumiamo di fronte alla storia della Chiesa che fu, derivata con vitale coerenza da Lui, Nostro Signore Gesù Cristo, che le diede origine e forma, e che vivo e misterioso con amore la fiancheggia nei secoli. Lo assumiamo di fronte alla storia della Chiesa che sarà, e che non altro attende da Noi, se non la perfetta fedeltà alla iniziale missione evangelica e alla tradizione autentica che ne scaturì. Lo assumiamo di fronte alla storia presente della Chiesa, di cui già conosciamo e sempre meglio Ci studieremo di conoscere le strutture, le vicende, le ricchezze, i bisogni, e di cui avvertiamo, quasi voci che Ci chiamano, la vitalità erompente, le sofferenze gravissime, l'ansia comunitaria e la fiorente spiritualità. Noi riprenderemo con somma riverenza l'opera dei Nostri Predecessori : difenderemo la santa Chiesa dagli errori di dottrina e di costume, che dentro e fuori dei suoi confini ne minacciano la integrità e ne velano la bellezza ; Noi cercheremo di conservare e di accrescere la virtù pastorale della Chiesa, che la presenta, libera e povera, nell'atteggiamento che le è proprio di madre e di maestra, amorosissima ai figli fedeli, rispettosa, comprensiva, paziente, ma cordialmente invitante a quelli che ancora tali non sono. Riprenderemo, come già annunciammo, la celebrazione del Concilio ecumenico ; e chiediamo a Dio che questo grande avvenimento confermi nella Chiesa la fede, ne rinfranchi le energie morali, ne ringiovanisca e ne adatti ai bisogni dei tempi le forme, e così la presenti ai fratelli cristiani, separati dalla sua perfetta unità, da rendere loro attraente, facile e gaudiosa la sincera ricomposizione, nella verità e nella carità, al corpo mistico dell'unica Chiesa cattolica. E avremo in una parola, con l'aiuto di Dio, cuore per tutti : Ci basti, in questo momento, ricordare, fra tutti, i figli sofferenti per l'oppressione alla libertà loro dovuta, e per l'infermità delle membra e dello spirito. Venerables Frères, chers fils ici présents, et vous tous, où que vous soyez, qui entendez Notre voix : Permettez au nouveau Pape de recourir maintenant à un idiome plus largement répandu et compris pour déclarer, hum- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 622 blement mais fermement, à la face du monde, en cette aurore dé son pontificat, quels sentiments l'animent et quelle attitude il entend adopter vis-à-vis des communautés catholiques, vis-àvis des églises, séparées, vis-à-vis du monde moderne. 1. L'Eglise — est-il besoin de le redire après tant et de si explicites déclarations de Nos prédécesseurs? — considère comme une incomparable richesse la variété des langues et des rites dans lesquels s'exprime son dialogue avec le Ciel. Les communautés orientales, porteuses d'antiques et nobles traditions, sont à Nos yeux dignes d'honneur, d'estime, de confiance. Le déploiement de la splendide liturgie de la messe papale, avec le chant en latin et en grec de l'Epitre et de l'Evangile, n'est-il pas déjà par lui-même un témoignage parlant de la sollicitude avec laquelle l'Eglise a recueilli l'héritage du lointain passé et le défend contre l'érosion des siècles? Que les vénérables églises orientales aient confiance dans le Siège Apostolique, Nous les y exhortons avec amour, et qu'elles aient à cœur avant tout de persévérer dans ce qui fait leur double titre de gloire: fidélité la plus entière à leurs origines, attachement sans défaillance au successeur de Pierre, centre vital de l'apostolat du Corps Mystique du Christ. 2. A ceux qui, sans appartenir à l'Eglise catholique, sont unis à Nous par le lien puissant de foi et d'amour au Seigneur Jésus et marqués du sceau de l'unique baptême — unus Dominus, una fides, unum baptisma — Nous Nous adressons avec un respect doublé d'un immense désir : celui-là même qui anime depuis longtemps beaucoup d'entre eux: hâter le jour béni qui verra, après des siècles de funestes séparations, se réaliser parfaitement l'instante prière du Christ à la veille de sa mort : ut sint unum! Qu'ils soient un ! Nous recueillons avec émotion sur ce point l'héritage de Notre inoubliable prédécesseur le pape Jean XXIII qui, sous le soufflé de l'Esprit, fit naître en ce domaine d'immenses espérances, que Nous considérons comme un devoir et un honneur de ne pas décevoir. Pas plus que lui, certes, Nous ne nourrissons d'illusions sur 6 7 • Eph. 4, 5. Io. n, 11. 7 Homilia Summi Pontificis in die Coronationis 623 T ampleur du problème à résoudre et la gravité des obstacles à surmonter. Mais fidèle à la consigne du grande Apôtre dont Nous avons pris le nom : veritatem facientes in caritate, Nous entendons, appuyé sur les seules armes de la vérité et de la charité, poursuivre le dialogue engagé et faire avancer, autant qu'il sera en Notre pouvoir, l'œuvre entreprise. 3. Mais au-delà des frontières du Christianisme, il est un autre dialogue dans lequel l'Eglise est engagée aujourd'hui: le dialogue avec le monde moderne. A un examen superficiel, l'homme d'aujourd'hui peut apparaître comme de plus en plus étranger à tout ce qui est d'ordre religieux et spirituel. Conscient des progrès de la science et de la technique, enivré par des succès spectaculaires dans des domaines jusqu'ici inexplorés, il semble avoir divinisé sa propre puissance et vouloir se passer de Dieu. Mais derrière ce décor grandiose, il est facile de découvrir les voix profondes de ce monde moderne, travaillé lui aussi par l'Esprit et par la grâce. Il aspire à la justice; à un progrès qui ne soit pas seulement technique, mais humain; à une paix qui ne soit pas seulement la suspension précaire des hostilités entre les nations ou entre les classes sociales, mais qui permette enfin l'épanouissement et la collaboration des hommes et des peuples dans une atmosphère de confiance réciproque. Au service de ces causes, il se montre capable de pratiquer à un degré étonnant les vertus de force et de courage, l'esprit d'entreprise, de dévouement, de sacrifice. Nous le disons sans hésiter: tout cela est Nôtre. Et Nous n'en voulons pour preuve que l'immense ovation qui s'est élevée de partout à la voix d'un Pape invitant naguère les hommes à organiser la société dans la fraternité et dans la paix. Ces voix profondes du monde, Nous les écouterons. Avec l'aide de Dieu et à l'exemple de Nos prédécesseurs, Nous continuerons à offrir inlassablement à l'humanité d'aujourd'hui le remède à ses maux, la réponse, à ses appels : investigabiles divitias Christi le Christ et ses insondables richesses. Notre voix sera-t-elle entendue? 8 9 s 9 Eph. 4, 15. Eph. 3, 8. 624 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale We wish now to address to Our Venerable Brothers and beloved children who use the English language a word of greeting and blessing in their mother tongue. Spreading f rom its birthplace in the British Isles to every continent and every corner of the earth, your language makes a notable contribution towards increased understanding and unity between nations and races. Like Our Venerable Predecessors on the Throne of Peter, We too intend to dedicate Ourselves to the encouragement of greater mutual compréhension, charity and peace between peoples, that peace which Our blessed Lord left to us and which the world without Him cannot give. We exhort you Our children, and all English-speaking men of good will, to strive and to pray that this priceless blessing may be given and preserved upon earth, as announced by the angels when Christ, Our Saviour, was born. Giving glory to God in the highest, We invoke His richest grâces upon you all, your f amilies at home, especially the children, the sick and the suffering; and to all We impart f rom Our paternal heart a special Apostolic Bénédiction. Ein besonderer Gruss gilt in dieser festlichen Stunde nicht zuletzt den hier anwesenden Uns so teuren Christgläubigen deutscher Zunge, insbesondere den Katholiken Deutschlands, Österreichs und der Schweiz. Seit Jahren sind Uns die Schätze eurer Sprache wohl vertraut. Vor Unserm Geiste stehen leI bendig die Pilger aus euren Ländern mit ihrem Sinn für Ordnung, in ihrer tiefen, treuen Frömmigkeit, in ihrer frohen Opfergesinnung, mit der Vielfalt ihrer schönen und so innigen Kirchengesänge, wie Wir sie so oft hier in Rom erlebt haben. Wir versichern euch: Eure Anliegen sind die Unsern. Inständig beten Wir mit euch zu Gott für die grossen Anliegen : um wahrhaft christliches Leben in euren Völkern, um die Einheit im Glauben, um die Erhaltung des Friedens in der Welt. Homilia Summi Pontificis in die Coronationis 625 Mit diesen väterlichen Wünschen erteilen Wir euch wie euren Lieben in der Heimat von ganzem Herzen den Apostolischen Segen. Nuestro pensamiento va también con particular afecto al vasto mundo de la Hispanidad, a todos aquellos pueblos que comparten una misma tradición católica y poseen un rico patrimonio espiritual, en el que cifran sus glorias las tierras de San Isidoro y Santa Teresa, de Santa Rosa de Lima y de la Azucena de Quito; tantas naciones que rezan en la misma lengua y atraen sobre sí la mirada complacida de Dios. Con sus realidades y sus promesas, en especial con su firme adhesión a la Cátedra de Pedro y el fervor mariano que las distingue, hacen vibrar de emoción Nuestro corazón de Padre y Pastor, y son motivo de que la Iglesia coloque en ellas, con su predilección, su esperanza. Enviamos as Nossas saudaçoes a todos os dilectos filhos de lingua portuguesa. Saudamos os de Portugal — Terra de Santa Maria — onde a Mae de Deus erguera o altar de Fatima. Saudamos os do Brasil — Terra de Santa Cruz — do quál conservamos felizes recordaçoes na viagem que lá fizemos, ainda há tres anos. A todos o Nosso paternal afecto. W sposób specjalny pozdrawiamy i Mogosïawimy Nasza umiíowana Polske. zawsze wierna, " Polonia semper fidelis " w której przed laty przebywalismy i która zawsze pozostanie bliska Naszemu sercu. Nascia mysl obrasciajetsja takze ko vsiemu ruskomu narodu, na katoryj My prizyvajem blagoslovijenije Vsevyscnego. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 626 Ritu splendissime, sueto more, absoluto et Coronatione peracta coram multitudine innumera in Petriano foro adstante laetissimeque mirante ac conclamante, Beatissimus Pater benedictionem impertivit. Postea, ad aedes rediens Vaticanas, in Aula Paramentorum omina et vota Purpuratorum Patrum excepit, ab E.mo Cardinali Sacri Collegii Decano nobilissimis hisce verbis significata: Beatissime Pater, plenitudinem Apostolicae Potestatis tiara nuper capiti Tuo imposita certe non ipsa confert, sed decimum iam diem a Spiritu Sancto Tibi collatam hodie externo splendore manifestat. Ecce nunc coram orbe terrarum constitutus es : « Rex et Sacerdos », qui plebem christianam regat et gratia Dei sanctificet ; « Infallibilis Magister », qui veritatem ab erroribus defendat et mentibus hominum proponat ; (( Iudex pacis », qui lites dirimat, concordiam inducat, amorem foveat. Tu vero suscipe, Beatissime Pater, ardentia vota, quae per os meum Tibi depromit Patrum Cardinalium coetus totaque exsultans Ecclesia. Omnes Tibi pollicemur, tamquam Christi dignissimo Vicario nostroque capiti amatissimo, devotae mentis obsequium, concordem voluntatis adsensum, adlaborantem operam in Tuis praeceptis exsequendis. Vivas et floreas ! Felix, diutinum faustumque Regnum Tibi Dominus concedat ! Ad haec Beatissimus Pater peramanter respondit: Verbis votisque tuis, cuncta fausta bene ominantibus, faveat Christus Iesus, cuius praesentissima nec defuturo auxilio hac trepida hora unice confidimus. Pietatis significatione suaviter facti, quam peracto Coronationis Nostrae ritu nuper exprompsisti, nomine quoque Purpuratorum Patrum Cardinalium, animum perquam gratum tibi Sodalibusque tuis declaramus, qui tot tantaque benevolentiae officia immeritis Nobis ad hunc diem praestitistis. Gratias pariter universae laetanti Ecclesiae iterum iterumque ex imo pectore agimus, cuius fidei, spei caritatisque documentis ingenti afficimur solacio. Dum almam Urbem nocturnae excipiunt umbrae, hodierni eventus nequaquam obscuraturae fulgorem, a vobis, Venerabiles Fratres Nostri, Legationes extra ordinem ad sollemnia Coronationis missae 627 atque ab universis filiis, quotquot habemus in Christo, id unum petimus, id oramus, quod iam Decessor Noster S. Leo Magnus poposcit : « Iuvate votis, quem desideriis expetistis, ut et Spiritus gratiae maneat in me... : ut omnibus diebus vitae meae, in omnipotentis Dei servitium, et ad vestra paratus obsequia, cum fiducia possim Dominum deprecari : Pater sancte, conserva eos in nomine tuo, quos dedisti 1 mihi. Ac reciprocante caritatis affectu, supernae largitatis dona vobis precamur, atque benevolentiae Nostrae testem Apostolicam Benedictionem peramanter dilargimur. Legationes extra ordinem a Nationibus et a Consiliis Internationalibus missae ad Coronationis Pauli Papae VI sollemnia, die xxx Iunii in Petriano foro peracta, hae sunt: A F R I Q U E DU SUD S. E. M. FRANÇOIS CHRISTIAAN ERASMUS, Ambassadeur. ALLEMAGNE S. E. M. GERHARD SCHRÖDER, Ministre Fédéral des Affaires Etrangères. S. E. M. A. HILGER VAN SCHERPENBERG, Ambassadeur près le SaintSiège. S. E. M. J. WON HERWARTH, Secrétaire d'Etat. S. E. M. GOPPEL, Président du Conseil des Ministres de Bavière. M. JANSEN, Directeur Ministériel. ARGENTINE S. E. Don JOSÉ MARÍA MARTÍN JAUREGUI, Ambassadeur. S. E. M. Luis ROQUE GONDRA, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. Don PEDRO J. FRÍAS, Ambassadeur. M. ENRIQUE CANDIOTI, Secrétaire. AUSTRALIE S. E. M. F. J. BLAKENEY, Ambassadeur. S. E. M. ALFRED T. STIRLING, C.B.E., Ambassadeur. S. E. l'Hon. A. A. CALWELL. M. P. R. FERNANDEZ, Secrétaire. 1 Io. 17, 11; S. Leonis I, Sermo I; ML 54, 142. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 628 AUTRICHE S. E. M. ALFONS GORBACH, Chancelier Fédéral de la République, g. E. M. HEINRICH DRIMMEL, Ministre Fédéral de l'Instruction Publique. S. E. M. CHRISTIAN BRODA, Ministre Fédéral de la Justice. S. E. M. JOHANNES CORETH, Ambassadeur près le Saint-Siège. BELGIQUE S. E. M. AUGUSTE DE SCHRIJVER, Ambassadeur. S. E. M. ANDRÉ SCHÖLLER, Grand Maréchal de la Cour. S. E. M. JEAN VAN DEN BOSCH, Ambassadeur. S. E. M. JEAN NIEUWENHUYS, Ambassadeur. S. E. M. R. DECLERCK, Gouverneur de la province d'Anvers. BOLIVIE S. E. M. MANUEL FRONTAURA ARGANDOÑA, Ambassadeur près le SaintSiège. M. CARLOS CASAP, Ambassadeur. M, WALTER RICO-TORO, Attaché. BRÉSIL S. .E. M. EVANDRO LINS E SILVA, Ministre des Relations Extérieures. S. E. M. HENRIQUE DE SOUZA-GOMEZ, Ambassadeur. S. E. M. CANDIDO DA MOTA FILHO, Ambassadeur. S. E. le Sén. BENEDITO VALADARES, Ambassadeur. S. E. l'Hon. JUÁREZ TÁVORA, Ambassadeur. BURUNDI S. E . M. BARANIANKA, Ambassadeur. CAMEROUN S. E . M. BEB A DON, Ambassadeur. CANADA S. E . le Sén. JOHN J. CONNOLLY. S. E . M. PIERRE DUTUY, Ambassadeur. S. E. M. JULES LÉGER, Ambassadeur. Legationes extra ordinem ad sollemnia Coronationis missae CEYLAN S. E. l'Hon. C. P. DE SILVA, Ministre. M. ELMO ZIEGELAAR. CHILI S. E. Don PEDRO LIRA TJRQUIETA, Ambassadeur. S. E. P Hon. Don RAUL IRARRÁZAVAL LECAROS, Ambassadeur. Don ANTONIO RODRÍGUEZ B., Ministre, Don RENÉ ROJAS GALDAMES, Conseiller. Don MARIANO FONTECILLA SANTIAGO CONCHA, Secrétaire. CHINE S. E. M. SHEN CHANG HUAN, Ministre des Affaires Etrangères. S. E. M. CHÉOU-KANG SIÉ, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. WEI-TSE CHANG, Ministre. M. LEE SHAN CHUNG, Conseiller. M. TSAO SHE IN, Conseiller. CHYPRE M. ANTONELLO ROS ALI, Consul. COLOMBIE S. E. M. DARÍO ECHANDÍA, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. ELISEO ARANGO, Ambassadeur. S. E. M. JUAN LOZANO Y LOZANO, Ambassadeur. S. E. M. HERNANDO SORZANO, Ambassadeur. Rev. P. ALBERTO MORENO ARANGO, S. J. CONGO (Brazzaville) M. OUATOULA. M. BAKOU LA. CONGO (Léopoldville) S. E. M. PAUL MUSHIETE, Ambassadeur. COREE S.E. le G%n. CHONG CHAN LEE, Ambassadeur. M. JIN SANG A N , Conseiller. M. le Col. BONGCHUN CHANG, Attaché Militaire. 629 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 630 COSTA RICA S. E. M. FRANKLIN AGTJILAR ALV ARADO, Ambassadeur près le SaintSiège. M. GAVINO DISUNÌ, Secrétaire. CÔTE D ' I V O I R E S. E. M. CAMILLE ALLIALI, Ministre Délégué aux Affaires Etrangères. S. E. M. KOPPI Aoussou, Ambassadeur. M. SIMEON A K E , Chef du Protocole. CUBA S. E. M. Luís AMADO-BLANCO FERNÁNDEZ, Ambassadeur près le SaintSiège. S. E. M. HAROLD GRAMATGES, Ambassadeur. S. E. M. LEONARDO FERNÁNDEZ SÁNCHEZ, Ambassadeur. DAHOMEY S. E. M. SOUROU MIGAN APITHY, Vice-Président de la République. DANEMARK S. E. M. VINCENS DE STEENSEN-LETH, Ambassadeur. EL SALVADOR S. E. M. ERNESTO TRIGUEROS ALCAINE, Ambassadeur. S. E. M. ROBERTO CORDERO D'AUBUISSON, Ambassadeur. M. GUILLERMO PAZ LARÎN, Conseiller. EQUATEUR S. E. M. FRANCISCO ACOSTA YÉPEZ, Ministre de la Défense. S. E. Don ALBERTO COLOMA-SILVA, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. Don JORGE MANTILLA ORTEGA, Ambassadeur. S. E. Don CRISTÓBAL BONIPAZ JIJÓN, Ambassadeur. Don ORLANDO GABLA, Conseiller. ESPAGNE S. E. Don FERNANDO MARÍA CASTIELLA, Ministre des Affaires Etrangères. S. E. Don JOSÉ LACALLE, Ministre de l'Air. S. E. Don JOSÉ MARÍA MARTÍNEZ SÁNCHEZ-ARJONA, Ministre de l'Habitat. Legationes extra ordinem ad sollemnia Coronationis missae 631 S. E. Don JOSÉ MARÍA OTERO NAVASCUÉS, Président de la Commission de l'Energie Nucléaire. S. E. Don JUAN SÁNCHEZ CORTÉS, Sous-Secrétaire aux Finances. ETATS-UNIS D'AMERIQUE S. E. M. EARL WARREN, Président de la Cour Suprême. S. E. le Sén. MICHAEL J. MANSFIELD. Rabbi Louis FINKELSTEIN. M. CHARLES W. ENGELHARD, Jr. ETHIOPIE S. E. M. BLATTA MESFIN BEGASHET, Ambassadeur. S. E. M. MECHECHA HAILÉ, Envoyé Extraordinaire Plénipontentiaire près le Saint-Siège. FINLANDE S. E. M. OSMO LENNART ORKOMIES, Envoyé Extraordinaire et Ministre Plénipotentiaire près le Saint-Siège avec rang d'Ambassadeur. M. GÒRAN STENIUS, Conseiller. FRANCE S. E. M. GEORGES POMPIDOU, Premier Ministre. S. E. M. MAURICE COUVE DE MURVILLE, Ministre des Affaires Etrangères. S. E. le Baron GUY DE LA TOURNELLE, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. le Comte WLADIMIR d'ORMESSON, de l'Académie Française, Ambassadeur. S. E. M. EDMOND MICHELET, Membre du Conseil Constitutionnel. GABON S. E. M. ANDRÉ MINTSA, Ambassadeur. GHANA S. E. M. OSEI BONSU, Ambassadeur. S. E. M. EMMANUEL AYEH-KUMI, Ministre. M. PHILIP AGLONU, Secrétaire. M. A. Owusu. M . E . K . OSEI. 632 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale GRANDE-BRETAGNE S. E. le Duc de NORFOLK. S. E. Sir PETER SCARLETT, Envoyé Extraordinaire et Ministre Plénipotentiaire près le Saint-Siège. M. le VICOMTE de NORWICH, Secrétaire. M. DONALD CAPE, Secrétaire. M. JAMES DOMINIO UTLEY, Attaché. GUATEMALA S. E. M. LUIS BELTRANENA SINIBALDI, Ambassadeur. S. E. M. ROBERTO AZURDIA PAIZ, Ambassadeur. S. E. M. JOSÉ FALLA ARIS, Ambassadeur. S. E. JULIO LUIS SANDOVAL DE LARROMNA, Ambassadeur. HAÏTI S. E. M. SIMON DESVARIEUX, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. Louis MARS, Ambassadeur. Rev.me Chan. CLAUDIUS ANGÉNOR. S. E. M. PHILIPPE CANTAVE, Ambassadeur. S. E. M. CLÉMENT VINCENT, Ambassadeur. HAUTE-VOLTA S. E. M. SALAMBERE, Ministre. S. E. M. HENRI GUISSOU, Ambassadeur. Lieutenant TIENTARABOUM. HONDURAS S. E. M. ANTOINE BERMÚDEZ MILLA, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. JULIO CÉSAR BUESO CÁCERES, Ambassadeur. S. E. M. LÉON PAREDES LARDÍZÁBAL, Conseiller. M. RAMÓN VILLEDA BERMÚDEZ, Secrétaire. INDE S. E. M. MOHAMED ABDUL RAUF, Envoyé Extraordinaire et Ministre Plénipotentiaire près le Saint-Siège. M. A. MADHAVAN, Secrétaire. Legationes extra ordinem ad sollemnia Coronationis missae 633 INDONÉSIE S. E. le Commodor MOHAMMAD NAZIR, Ambassadeur. M. IBNU SUWONGSO HAMIMZAR, Ministre Conseiller. M. AGUS JAMAN, Conseiller. M. SUKARNO RAKSIHADI, Secrétaire. IRAK S. E. M. NURI JAMIL, Ambassadeur. M. USAMAH T. KADRY, Secrétaire. M. ABDUL KARIM AL-AMIR, Secrétaire. IRAN S. E. M. ANOUCHIRAVÂN SBPAHBODI, Ambassadeur près le Saint-Siège. M. AZIZOLLÂH ESKANDARY, Conseiller. IRLANDE S. E. M. EAMON DE VALERA, Président d'Irlande. S. E. M. FRANK AIKEN, Ministre des Affaires Etrangères. S. E. M. THOMAS V. COMMINS, Ambassadeur près le Saint-Siège. ISRAËL S. E. M. MAURICE FISCHER, Ambassadeur. S. E. M. SHMUEL BENZUR, Ambassadeur. M. MEIR MENDES, Conseiller au Ministère des Cultes. M. GAD ELRON, Conseiller. ITALIE S. E. M. GIOVANNI LEONE, Président du Conseil des Ministres. S. E. M. ATTILIO PICCIONI, Vice-Président du Conseil des Ministres et Ministre des Affaires Etrangères. S. E. M. MARIANO RUMOR, Ministre de l'Intérieur. S. E. M. GIACINTO BOSCO, Ministre de Grâce et Justice. S. E. M. MARIO MARTINELLI, Ministre des Finances. JAPON S. E. M. SETSUYA BEPPU, Ambassadeur près le Saint-Siège. M. MORIZUMI YOSHIURA, Conseiller. M. NOBUO NISHIDA, Attaché. 41 - ACTA, vol. V, n. 11 — 1-8-1963. 634 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale JORDANIE S. E. M. EDMONDO BEY ROCH, Ambassadeur. KUWAIT S. E. M. SAYYID KHALID MOHAMMED JAPPAR, Ambassadeur. LIBAN S. E. M. HUSSEIN AOUEINI, Ancien Président du Conseil des Ministres. S. E. M. CHARLES HÉLOU, Ancien Ministre des Affaires Etrangères. S. E. M. MOUSSA MOBARAK, Ambassadeur. S. E. M. JOSEPH HARFOUÇHE, Ambassadeur près le Saint-Siège. LIBERIA S. E. M. WILLIAM R. TOLBERT, Vice-Président de la République. S. E. l'Hon. JOHN MOMO GRAY. S. E. l'Hon. JOSEPH GRAHAM, Ambassadeur. S. E. l'Hon. HARRY GREAVES. M. GIANNI MOTTA, Secrétaire. LIECHTENSTEIN S. A. R. le Prince GEORGES DE LIECHTENSTEIN. M. ALFRED HILBE, Secrétaire. LUXEMBOURG S. A. R. le Prince JEAN DE LUXEMBOURG, Grand-Duc Héritier et Lieutenant-Représentant de la Grande-Duchesse. S. E. M. PIERRE WERNER, Président du Gouvernement. M. ANDRÉ PHILIPPE, Chef du Protocole. MADAGASCAR S. ,E. M. PIERRE RAZAFY-ANDRIAMIHAINGO, Ambassadeur. MALAISIE S. E. M. J, F. AUGUSTIN. MONACO (Principauté) S. A. S. le Prince PIERRE DE MONACO. S. E. M. PIERRE BLANCHY, Chef du Gouvernement. Legationes extra ordinem ad sollemnia Coronationis missae 635 Le Colonel JEAN ARDANT, Gouverneur de la Maison Princière. S. E. M. CÉSAR CHARLES SOLAMITO, Envoyé Extraordinaire et Ministre Plénipotentiaire près le Saint-Siège. NICARAGUA S. E. M. ALFONSO ORTEGA URBINA, Ministre des Affaires Etrangères. S. E. M. SEVILLA SACASA, Ambassadeur. S. E. M. MIGUEL D'ESCOTO MUÑOZ, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. EDUARDO ARGUELLO CERVANTES, Ambassadeur. M. SANSÓN ROMÁN, Secrétaire. NIGER M. RENÉ DELANNE. M. ANDRÉ WRITHT. NIGERIA S. E. M. LAWRENCE O. V. ANIONWU, Ambassadeur. NORVEGE S. E. M. THORE ALBERT BOYE, Ambassadeur. NOUVELLE ZELANDE S. E. M. CLARENCE EDWARD BEEBY, Ambassadeur. ORDRE S O U V E R A I N M I L I T A I R E D E M A L T E S. E. le Bailli Grand'Croix d'Obédience Don ENZO di NAPOLI RAMPOLLA Prince de RESUTTANO, Grand Chancelier de l'Ordre. Le' Bailli Grand'Croix d'Obédience Comte KARL WOLFANG von BALLESTREM, Hospitalier de l'Ordre. S. E. le Bailli Grand'Croix d'Honneur et de Dévotion Prince GUY de POLIGNAC, Président de l'Association Française. S. A. S. le Prince JOHANNES ZU LOEWENSTEIN-WERTHEIM und ROSENBERG, Chevalier d'Honneur et de Dévotion, V. Président de l'Association Rhénan-Westphalienne. Don FILIPPO des Ducs CAFFARELLI, Bailli Grand'Groix d'Honneur et de Dévotion. OUGANDA S. E. M. TIMOTHY BAZARRABUSA HINA, Haut-Commissaire à Londres. S. E. l'Hon. S. G. MUDUKU. 636 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale PAKISTAN S. E. M. ABDUR RAHMAN KHAN, Ambassadeur. PANAMA S. E. M. MAX AROSEMENA, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. RAFAEL VALLARINO, Ambassadeur. S. E. M. CARLO AROSEMENA ARIAS, Ambassadeur. S. E. M. UMBERTO CALAMARI, Ambassadeur. M. JOSÉ AROSEMENA, Conseiller. PARAGUAY S. E. M. RAUL SAPENA PASTOR, Ministre des Affaires Etrangères. S. E. M. JOSÉ A. MORENO GONZALES, Ambassadeur. S. E. M. GUILLERMO ENCISO VELLOSO, Ambassadeur près le SaintSiège. M. ANÍBAL FERNÁNDEZ, Conseiller. PAYS-BAS S. E. M. JOSEPH LUNS, Ministre des Affaires Etrangères. S. E. M. A. C. W. BEERMAN, Ministre de la Justice. S. E. le Comte FRANÇOIS DE MARCHANT ET D'ANSEMBOURG, Ambassadeur près le Saint-Siège. M. D. J. M. VAN THIEL COOVELU, Conseiller. PEROU S. E. Don GERMÁN ARAMBURU LECAROS, Ambassadeur près le SaintSiège. Don ADELMO RISI FERREYROS, Ministre. M. JORGE VELANDO UGARTECHE, Conseiller. M. ENRIQUE LAFOSSE BENEDETTI, Secrétaire. M. ALBERTO LEÓN Y ROCCA, Secrétaire. PHILIPPINES S. E. M. CESAR BENGZON, Président de la Cour Suprême de Justice. S. E. M. BENIGNO TODA Y TOLEDO, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. MANUEL A. ADEVA, Ambassadeur. M. JOSE KATIGBAK. M. ERNESTO ESCALER. Legationes extra ordinem ad sollemnia Coronationis missae 637 PORTUGAL S. E. M. ALBERTO FRANCO NOGUEIRA, Ministre des Affaires Etrangères. S. E. M. ANTONIO DE FARIA, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. JOSÉ NOSOLINI, Ambassadeur. M. P Hon. JAMES PINTO BULL. M. l'Hon. ANTOINE BURITY DA SILVA. REPUBLIQUE A R A B E UNIE S. E. M. GALAL EZZAT, Ambassadeur près le Saint-Siège. M. GAMAL NAGUIB, Conseiller. M. ADEL ABBAS ZAKI, Secrétaire. REPUBLIQUE CENTRE-AFRICAINE S. E. M. JOSEPH GILBERT M AMADOU, Ambassadeur. REPUBLIQUE DE SOMALIE S. E. M. MOHAMED SCEK HASSAN, Ambassadeur. REPUBLIQUE DOMINICAINE S. E. M. ARMANDO GONZÁLEZ TAMAYO, Vice-Président de la République. S. E. M. ULISES BONNELLY FONDEUR, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. MARIO R. LLUBERES ABREU, Ambassadeur. Don ATILANO VICINI, Conseiller. REPUBLIQUE DE SAINT-MARIN S. E. M. FEDERIGO BIGI, Secrétaire d'Etat pour les Affaires Etrangères. S. E. M. GIAN LUIGI BERTI, Secrétaire d'Etat pour les Affaires Intérieures. M. Pio DOMENICO GALASSI, Membre du Congrès. M. GIUSEPPE ROSSI, Majordome de T Exc.me Régence. SENEGAL S. E. M. ANDRÉ GUILLABERT, Garde des sceaux, Ministre de la Justice. S. E. M. LOUIS LE GROS, Envoyé Extraordinaire et Ministre Plénipotentiaire près le Saint-Siège. M. HENRI-LOUIS VALANTIN, Conseiller. Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 638 SIERRA-LEONE S. E. l'Hon. A. I. DEMBY, Ministre des Mines. S. E. l'Hon. KAMANDA BONGAY, Ministre du Travail. SUÈDE S. E. M. ERIC VON POST, Ambassadeur. SUISSE S. E. M. GIUSEPPE LEPORI, Ancien Conseiller Fédéral. S. E. M. PHILIPPE ZUTTER, Ambassadeur. SYRIE S. E. M. ANOUAR HATEM, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. JAMAL FARRA, Ambassadeur. THAÏLANDE S. E. M. CHITTI SUCHARITAKUL, Ambassadeur. TOGO S. E. M. PANA OMBRI, Ministre d'Etat. M. DAGBOVIE. TURQUIE S. E. FERIDUN CEMAL ERÏVIN, Ministre des Affaires Etrangères. S. E. M. MUHARREM IHSAN KIZILOGLU, Ambassadeur près le SaintSiège. S. E. M. ISMAIL EREZ, Ministre. M. ENGIN BARAZ, Secrétaire. URUGUAY S. E. Don Luis POSADAS MONTERO, Ambassadeur. S. E. Don ALEJANDRO GALLINAL HEBER, Ambassadeur près le SaintSiège. Don HORACIO HERRERA MÉNDEZ, Ministre. VENEZUELA S. E. M. EDGARD SANABRIA, Ambassadeur près le Saint-Siège. S. E. M. RAMÓN J. VELÂSQUEZ, Ambassadeur. S. E. M. IGNACIO IRIBARREN BORGES, Ambassadeur. Legationes extra ordinem ad sollemnia Coronationis missae VIET 639 NAM S. E. M. NGO DINH LUYEN, Ambassadeur. M. NGUYEN DUONG DON, Chargé d'Affaires. YOUGOSLAVIE S. E. M. Ivo VEJVODA, Ambassadeur. MALTE S. E. M. GIORGIO BORG OLIVIER, Premier Ministre. M. EPPIE GATT, Secrétaire. O R G A N I S A T I O N D E S N A T I O N S U N I E S (O.N.U.) S. E. M. PIER PASQUALE SPINELLI, Ambassadeur. M. H. GRANVILLE FLETCHER, Directeur du Centre d'Information des Nations Unies. COMMUNAUTE EUROPEENNE DU CHARBON ET DE L'ACIER (C.E.C.A.) M. PIERRE-OLIVIER LAPIE, Membre de la Haute Autorité. M. CHARLES REICHLING, Directeur des Relations Extérieures. M. PAUL-MATHIAS SCHMITT, Chef de Cabinet. C O M M U N A U T E ECONOMIQUE EUROPEENNE (C.E.E.) S. E. M. JEAN REY, Membre de la Commission. S. E. M. LAMBERT SCHAUS, Membre de la Commission. S. E. M. LLONELLO LEVI SANDRI, Membre de la Commission. M. JOSEPH CHARLES KASEL, Chef du Protocole. CONSEIL D E L'EUROPE S. E. M. PIERRE PPLIMLIN, Président de l'Assemblée. S. E. M. LODOVICO BENVENUTI, Secrétaire Général. S. E. M. PQLYS MODINOS, Secrétaire Général adjoint. M. EUGENIO PAPALEO, Chef du Protocole. COMMUNAUTE EUROPEENNE DE S. E. L'ENERGIE ATOMIQUE (E.U.B.A.T.O.M.) M. ENRICO MEDI, Vice-Président. S. E. M. HEINZ L. KREKELER, Membre de la Commission. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 640 S. E. M. EMMANUEL SASSEN, Membre de la Commission. M. ETTORE STADERINI, Directeur Général. ORGANISATION DES NATIONS UNIES POUR L ' A L I M E N T A T I O N ET L ' A G R I C U L T U R E (F.A.O.) S. E. M. B. R. SEN, Directeur Général. M. ALBERTO BRUGNOLI, Chef du Cérémonial. HAUT-COMMISSARIAT POUR LES REFUGIES (O.N.U.) S. E. le Prince SADRUDDIN AGA KHAN, Haut-Commissaire Adjoint. M. R. TERRILLON, Délégué en Italie. LIGUE ARABE S. E. M. ABDEL KHALEK HASSOUNA, Secrétaire Général. M. ZOUHER KABBANI, Représentant de la Ligue à Rome. O R G A N I S A T I O N POUR L ' E D U C A T I O N LA S C I E N C E ET LA CULTURE (U.N.E.S.C.O.) M. PAULO E. DE BERREDO CARNEIRO, Président de la Conférence Générale. . CHEFS D'ETAT LL. MM. le Roi et la REINE des Belges, S. E. JEAN GOULART, Président du Brésil. S. E. EAMON DE VALERA, Président d'Irlande. S. E. ANTONIO SEGNI, Président de la République d'Italie. S. A. Em. Frà ANGELO MOJANA, Grand-Maître de l'Ordre Souverain Militaire de Malte. LL. E E . Prof. LEONIDA SUZZI-VALLI et STELVIO MONTIRONI, Capitaines Régents de la République de Saint-Marin. PRINCES DE FAMILLES ROYALES REGNANTES S. A. R. le Prince GEORGES DE LIECHTENSTEIN avec Son Epouse. S. A. R. le Prince JEAN DE LUXEMBOURG avec Son Epouse. S. A. S. le Prince PIERRE DE MONACO. S. E. le Duc de NORFOLK. Ad praeclaros Legationum Viros Summi Pontificis sermo 641 PRINCES E T P R I N C E S S E S D E F A M I L L E S R O Y A L E S NON R E G N A N T E S Sa Majesté P Impératrice ZITA, avec une Dame de Sa Cour. S. A. R. Don JUAN DE BOURBON, Comte de Barcelone, avec Son Aide de Camp. S. A. R. le Prince PHILIBERT DE SAVOIE-GENES, DUC de Pistoie. S. A. R. la Duchesse ANNE D'AOSTE, avec une Dame de Compagnie. S. A. R. la Duchesse IRÈNE DE SAVOIE-AOSTE, avec une Dame de Sa Cour. S. A. R. la Princesse MARIE GABRIELLE DE SAVOIE, avec une Dame de Sa Cour. S. A. R. la Princesse MARIE BEATRICE DE SAVOIE. S. A. R. la Princesse MARIE CHRISTINE DE SAVOIE-AOSTE. S. A. R. l'Archiduc ROBERT D'AUTRICHE-ESTE, avec Son Epouse, et une Dame de Sa Cour. S. A. R. le Prince FRANÇOIS DE BAVIÈRE. S. A. R. le Duc CHARLES DE WURTEMBERG. S. A. R. la Princesse HÉLÈNE DE BAVIÈRE. S. A. R. la Princesse ISABELLE DE BAVIÈRE. S. A. R. le Prince JEAN DE BOURBON DES DEUX-SICILES. S. A. R. la Princesse MARIE IMMACULÉE DE BOURBON DES DEUX-SICILES. Ad clarissimos autem Viros ex recensitis extra ordinem Legationibus, quos die prima Iulii in Sacello Sixtino excepit, Summus Pontifex hunc habuit sermonem : Excellences, chers Messieurs, Lors de la solennelle inauguration du Deuxième Concile Œcuménique du Vatican, en octobre dernier, Notre inoubliable Prédécesseur Jean X X I I I avait voulu recevoir ici même les Missions extraordinaires envoyées par plus de quatre-vingt pays pour rehausser l'éclat de cette mémorable cérémonie. La majesté du lieu lui avait paru s'accorder à la fois avec la dignité des personnes et avec la grandeur de l'événement. La même pensée Nous a guidé quand Nous avons appris le nombre et l'importance des Missions qui viendraient représenter les nations du monde à la cérémonie de Notre couronnement. Ainsi, dans ces mêmes lieux où Nous avons accepté, avec l'émotion que vous devinez, la charge du Pontificat suprême et reçu l'hommage des vénérables cardinaux de la Sainte Eglise Romaine, Nous accueillons aujourd'hui, avec joie et reconnaissance, l'hommage des nations. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 642 Hommage hautement significatif, permettez-Nous de le relever, qu'il s'agisse du nombre des Pays, de la qualité des personnes, de la variété des provenances. C'est vraiment le monde en miniature qui est présent sous Nos yeux, avec ses cinq continents, ses races, ses peuples, ses usages variés, inscrits jusque dans la splendeur des vêtements. Quel spectacle, Messieurs, et quel thème de méditations pour celui auquel il fut dit hier, vous l'avez entendu : « Sachez que vous êtes le père des Princes et des Rois, le guide du monde, le Vicaire sur la terre de notre Sauveur JésusChrist ». Le Pape, par ses origines et sa formation, appartient nécessairement à un pays et à un type déterminé de civilisation et de culture. Les circonstances de la vie ou du service de l'Eglise ont pu l'amener en contact avec un nombre de nations plus ou moins étendu, en tout cas forcément limité. Mais la charge sublime dont il est revêtu lui élargit l'âme et le cœur aux dimensions de l'univers. Nous voudrions en ce moment, croyezNous, parler toutes vos langues, pouvoir dire à chacun, dans l'idiome et dans les formes qui lui sont familières, une parole de salut, empreinte à la fois du plus grand respect et de la plus vive cordialité. Le Pape, comme l'Eglise, ne se considère comme l'ennemi de personne. Il ne sait parler que la langage de l'amitié et de la confiance. Votre présence ici, Messieurs, prouve que c'est aussi de ce langage que vos Pays entendent faire usage quand ils traitent avec le Saint-Siège. Nous en sommes profondément touché et remercions, en vos personnes, les Autorités et les peuples dont vous êtes les représentants. Votre présence éveille dans Notre âme un autre sentiment : celui d'une joyeuse espérance. Le temps n'est pas si loin, où bon nombre de nations, engagées dans des compétions temporelles, n'accordaient qu'une attention distraite aux événements majeurs concernant la Papauté et l'Eglise catholique. Le rayonnement prestigieux des derniers papes, on peut le dire en toute vérité, a retourné cette situation. La convocation du Concile, et plus encore la mort de Jean X X I I I — pour ne citer que deux événements présents à toutes les mémoires — ont attiré les regards et les cœurs du monde entier, vous en avez été comme Nous les témoins. Et l'impression produite a été trop profonde et trop générale pour qu'on puisse l'attribuer à des circonstances accidentelles. C'est l'ensemble du monde qui a pris de nos jours une plus vive conscience de l'immense capital de richesses morales et spirituelles que l'Eglise tient à sa disposition : il a compris quel facteur décisif et souverainement bienfaisant est offert ainsi à tous les hommes de bonne volonté qui veulent travailler à l'organisation pacifique de la vie des hommes sur la terre. Comment ne pas voir là, selon l'heureuse expression de Notre Prédécesseur, un de Electi Summi Pontificis curriculum vitae 643 ces <( signes des temps » porteurs et annonciateurs des plus belles espérances? Quand la Providence Nous conduisit, il y a quelques mois, jusqu'aux rivages de cet immense continent africain, demeuré pendant des siècles si enveloppé de mystère, il Nous sembla sentir le frémissement et l'appel de ces pays neufs, si sensibles aux valeurs spirituelles et si heureux de voir admises dans le concert des nations leurs jeunes énergies. Nous Nous reportions en esprit au temps des premières conquêtes apostoliques, et ces mots de Saint Pierre, au moment de l'entrée des premiers païens dans l'Eglise, Nous revenaient à la mémoire : « En vérité je reconnais que Dieu ne fait point acception de personnes, mais qu'en toute nation celui qui le craint et pratique la justice lui est agréable » (Act. 10, 34-35). Permettez-Nous, chers Messieurs, cette confidence : Nous sentîmes alors Notre cœur envahi par la joie et l'espérance qui avaient fait vibrer jadis le cœur du premier Pape. Cette joie, cette espérance, votre présence ici les renouvelle dans Notre âme, et c'est avec émotion qu'au moment de prendre congé de vous Nous prions Dieu de vous bénir et appelons sur vos personnes, sur vos familles, sur tous et chacun de vos pays et de vos Gouvernements sa divine assistance et l'abondance de ses faveurs. SS.MI DOMINI NOSTRI PAULI PP. VI CURRICULUM V I T A E Natus in oppido « Concesio », Brixiensis dioecesis, die 26 Septembris 1897 Sacerdotio auctus die 29 Maii 1920 Praelatus Domesticus renuntiatus die 8 Iulii 1931 Secretariae Status Substitutus die 13 Decembris 1937 Pro-Secretarius Status pro ordinariis Ecclesiae negotiis Archiepiscopus Mediolanensis electus Episcopus consecratus die 29 Novembris 1952 . . . . die 1 Novembris 1954 die 12 Decembris 1954 Ad Summum Pontificatum electus die 21 Iunii 1963 Sollemniter coronatus die 30 Iunii 1963 STEMMA SUMMI PONTIFICIS PAULI PAPAE VI Scutum rubrum, quod in infimo loco prae se fert sex argentea cacumina montium, italica forma, et in superiore loco tria lilia argentea. Imminent scuto Claves decussatae ac Tiara de more. Acta Pauli Pp. VI 645 ACTA PAULI PP. VI ALLOCUTIONES I Ad Excellentissimos Viros e Legatorum apud Apostolicam Sedem Coetu eorumque Adiutores, quos benigne Beatissimus Pater admisit.* Excellences, Chers Messieurs, Nous accueillons, avec nne reconnaissance mêlée d'un peu de confusion, les paroles — trop élogieuses pour Notre humble personne — que vient de Nous adresser votre très digne interprète. Et à Notre tour, Nous tenons à vous dire combien Nous sommes heureux de saluer ici, dès les premiers jours de Notre pontificat, les représentants qualifiés de si nombreuses nations. C'est presque une réunion de famille : une rencontre où l'on retrouve, après quelques années d'absence, des visages amis, qui font revivre de chers souvenirs. Le temps n'est pas si loin, en effet — votre Doyen l'a rappelé délicatement — où Nous recevions chaque semaine, dans les bureaux de la Secrétairerie d'Etat, les chefs des Missions Diplomatiques accréditées au près du Saint-Siège : plusieurs d'entre eux sont encore des vôtres aujourd'hui et nous les saluons avec une, particulière cordialité. Le Saint-Siège est grandement honoré de votre présence auprès de lui. Qu'il s'agisse des relations diplomatiques normales, ou d'occasions extraordinaires — comme le fut, tout récemment, celle des funérailles du pape Jean X X I I I — la présence des représentants des nations est un hommage hautement significatif rendu à la mission spirituelle du SaintSiège. Cet hommage, le Saint-Siège le leur rend à son tour, empreint de la plus franche déférence et exempt de toute arrière-pensée. Après les enseignements de Nos prédécesseurs — et Nous songeons en particulier * Die 24 Iunii a. 1963. Acta 646 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale à l'Encyclique « Pacem in terris » — il Nous semble à peine nécessaire de vous redire tout le respect que l'Eglise professe pour la dignité et la mission de chacune des nations du monde : tant de celles que distingue un long passé d'histoire et de culture, que de celles qui viennent d'accéder de nos jours à l'indépendance et de prendre place dans les institutions internationales. A toutes et chacune d'entre elles, à leurs, peuples, à leurs chefs, à leurs Gouvernements, le nouveau Pape adresse en cet instant, d'un cœur ému et confiant, son salut et ses vœux. Il souhaite voir évoluer dans le sens d'une collaboration toujours plus cordiale et bienfaisante leurs relations avec le Saint-Siège. Ces relations, est-il besoin d'en souligner devant vous le caractère très spécial, qui les place d'emblée au-dessus de toutes les contestations qui enveniment si souvent les rapports entre les Etats? Le Saint-Siège ne se propose pas — vous le savez mieux que personne — d'intervenir dans les affaires ou les intérêts qui relèvent des pouvoirs temporels. Ce à quoi il vise, c'est à favoriser partout la profession de certains principes fondamentaux de civilisation et d'humanité, dont la religion catholique est la gardienne attentive, et qu'elle s'efforce de faire pénétrer dans les âmes et dans les institutions. Sur ces principes repose l'harmonie des droits et des devoirs internationaux, et de leur observation dépend, pour la grande famille humaine, l'établissement d'une véritable paix, ce trésor incomparable, mais sans cesse menacé, des individus et des peuples. L'une des tâches du Pape, à laquelle Notre inoubliable prédécesseur a donné un éclat inégalé, est de contribuer à l'affermissement de cette paix, fondée comme il le rappelait avec autorité, sur les quatre pilastres de la vérité, de la justice, de l'amour et de la liberté. A sa suite et à son exemple, Nous entendons faire, en ce domaine, tout ce qui dépendra de Nous. Les nobles paroles que vient de prononcer votre Doyen Nous donnent la confiante assurance que Nos efforts sur ce point rencontreront les vôtres. Nous en remercions Dieu, et c'est de grand cœur qu'à l'aube de ce pontificat Nous appelons sur vos personnes, Excellences et chers Messieurs, sur vos familles, sur les nations que vous représentez et sur tous les peuples du monde, l'abondance de ses bénédictions. Acta Pauli Pp. VI 647 II Ad Excellentissimum Virum Ioannem Goulart, Foederatarum Brasiliae Civitatum Praesidem.* Monsieur le Président. C'est un grand honneur pour Nous de recevoir la visite de Votre Excellence et il Nous est agréable de lui rendre hommage à Notre tour. Nous saluons en sa Personne le Président d'un grand Pays en pleine expansion : Pays qui Nous est très cher et que Nous visitâmes personnellement il y a trois ans. Nous avons ainsi une heureuse occasion d'exprimer Nos vœux pour la jeune et florissante nation que Votre Excellence gouverne et représente. Il Nous semble que Nous ne pouvons rien souhaiter de mieux au Brésil que de continuer à avancer dans la ligne du merveilleux essor dont il est déjà vigoureusement animé, et de rester en même temps fidèle à ses origines et à ses traditions. Celles-ci dérivent indubitablement de la civilisation européenne, et donc d'une source fondamentalement chrétienne : elles sont religieuses et catholiques. Nous avons toujours considéré et admiré le Brésil comme une jeune nation catholique; et Nous voulons espérer qu'il saura toujours trouver dans cette qualification les raisons et les énergies nécessaires pour prendre la place qui lui revient dans le monde et pour remplir dans l'histoire la mission à laquelle la Providence semble l'avoir destiné. Et Nous avons confiance que cette fidélité favorisera deux autres développements que Nous souhaitons de grand cœur à cet immense et splendide Pays. D'abord, la consolidation de son équilibre interne, par l'épanouissement harmonieux des citoyens dans le respect des lois, dans la concorde et dans la paix ; ensuite, son évolution sociale, par l'élévation progressive des classes moins favorisées, par l'accession de toute la population travailleuse à un niveau de vie suffisant, honorable, moderne. Tels sont, Monsieur le Président, les vœux qui jaillissent spontanément de Notre cœur à l'adresse de votre Pays, au moment où Nous avons le plaisir d'accueillir au Vatican son Premier Magistrat. Nous prions Dieu de les réaliser et c'est de grand cœur que Nous invoquons sur la personne de Votre Excellence et sur tout le Brésil l'abondance de ses bénédictions. * Die 29 Iunii a. 1963. 648 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III Ad Maiestates Suas Balduinum, Belgarum Regem, et Fabiolam Reginam.* C'est pour Nous une joie profonde d'accueillir aujourd'hui Vos Majestés dans Notre demeure et de les remercier personnellement d'avoir bien voulu honorer de leur présence la cérémonie de Notre Couronnement. Il y longtemps que Nous connaissons et aimons votre Pays. Des liens de respectueuse admiration Nous unissaient à votre grand Cardinal Mercier, de vénérée mémoire, dont un souvenir personnel a été à une place d'honneur sur Notre table de travail pendant tout le temps de Notre service comme Substitut de la Secrétairerie d'Etat. Et son successeur aujourd'hui sur le siège de Malines a, vous le savez, toute Notre affectueuse estime. Ce que la Belgique présente d'abord à Notre esprit, c'est l'image d'un peuple jeune et dynamique, riche de valeurs spirituelles et de fidélité à l'Eglise; d'un peuple généreux qui n'hésite pas à envoyer au loin, par toute la terre, les meilleurs de ses fils et de ses filles, si bien préparés par une solide formation humaine et chrétienne, pour y annoncer l'Evangile du Christ; d'un peuple héritier d'une brillante tradition dans le domaine des sciences ecclésiastiques : tradition dont le seul nom de Louvain suffit à évoquer tout le prestige. Et comment ne pas faire une mention spéciale de l'essor qu'a pris en Belgique, depuis plusieurs décades — à l'avant-garde, en quelque sorte, de toute la chrétienté — l'enseignement des sciences sociales? Où les directives du Pape Léon X I I I trouvèrent-elles des disciples plus enthousiastes et plus décidés? C'est dire à Vos Majestés toute la place que tient leur noble Pays dans le cœur du nouveau Pape, qui, à l'égal de ses prédécesseurs, n'éprouve à son égard que des sentiments de bienveillance, Nous voudrions même dire de gratitude pour tout ce dont il a enrichi, au cours de son histoire, le patrimoine intellectuel, spirituel, apostolique de l'Eglise. Permettez-Nous d'ajouter qu'à l'estime que Nous nourrissons pour la Belgique s'ajoute celle, très sincère, qui Nous anime à l'égard de ses Souverains, dont Nous connaissons les hautes qualités et dont Nous apprécions les sentiments profondément chrétiens. C'est donc de grand cœur qu'en remerciant Vos Majestés de leur aimable visite Nous invoquons la divine assistance sur leurs Personnes et sur leurs nobles et difficiles tâches au service de leur Pays et que Nous leur accordons, ainsi qu'à toute la Belgique, une très paternelle Bénédiction Apostolique. * Die 1 Iulii a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 649 IV Ad Excellentissimum Virum Ioannem F. Kennedy, Foederatarum Americae Septemtrionalis Civitatum Praesidem.* Your Excellency, With great Joy do We welcome Your Excellency to the Vatican, recalling with true happiness Our first meeting almost twenty-five years ago, when, as a young man, you accompanied your parents to the coronation of Pope Pius X I I , Our venerated Predecessor of happy memory. We remember too, with particular satisfaction, the many pleasant occasions on which We received your honourable father. Your Excellency now comes once again, this time as the President of that noble nation, the United States of America. We have visited your beautiful land, and as We travelled from one great city to another, We were able to expérience personally the many admirable qualifies which have made y our s a leading member of the family of nations. The warm and sincere hospitality which was extended to Us wherever We went has lef t upon Us a lasting impression. The many churches that dot the American coutryside and the spires reaching high over the cities are indicative of the spiritual awareness and convictions of your people. We witnessed the industry, the imagination and the dedication which have transformed the vast riches of your naturai resources into a very high standard of living for your Citizens. Nevertheless, in the midst of this hard-won abundance, your country has not forgotten the high ideáis of its first beginnings, nor neglected the poorer nations, and especially those new emerging states which are striving to give their people the benefìts of freedom under law. At nò little cost, the United States has extended to all of them a very generous helping hand. This sympathetic understanding and generosity cannot but generate a lasting friendship built on mutual respect and bring additional blessings upon the Citizens of your land. These past few years have seen impressive developments in the exploration of space to which the United States has made notable contributions. May thèse under takings take on a meaning of homage rendered to God, Creator and Supreme Lawmaker. Because they augur so much for the benefit of mankind, may they be indicative of true and peaceful * Die 2 Iulii a. 1963. 4 2 - ACTA, vol. V , n. 11 — 1-8-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 650 progress which would bring men together in a closer relationship of universal brotherhood. This is what We hear often in the discourses of Your Excellency, how with candor your words recali the higher moral principies of truth, of justice and of liberty. We find a spontaneous harmony with that which Our Venerable Predecessor, Pope John X X I I I , said in His last Encyclical Letter, "Pacem in Terris", when He presented anew to the world the Church's constant teaching on the dignity of the individual human person, a dignity which the Almighty Creator bestowed in creating man to His own image and likeness. We are ever mindful in Our prayers of the efforts to ensure to all your Citizens the equal benefits of citizenship, which have as their foundation the equality of all men because of their dignity as persons and children of God. The untiring striving to obtain world peace is to be commended highly, and We are confident that thèse labours will find a ready response in all men of good will. Universal peace in charity and justice can be achieved, and We feel that the efforts of the United States will bear fruit and help to secure for all peoples of this troubled world that peace which will enable them> to prosper and to enjoy the blessings which God intends for them. To this end, following the example of Our Predecessors, We too are dedicating Our prayers, Our énergies, and Our life. We extend to you a heartfelt welcome, and through Your Excellency - We wish to send Our greetings to Mrs. Kennedy, to your family and to all the Citizens of your country, invoMng upon them fhe abundant blessings of God. V Ad Excellentissimum Virum E d mundum de V alera, Hiberniae Praesidem.* Mister President, As We greet you today with a heartfelt welcome, We recali with the happiest of memories Our own visit to Our beloved Ireland, and Our meeting there with Your Excelllency. The vision of your Island of Saints and Scholars glows brightly in Our heart, illuminated above all by the unflinching fidelity of its people to this Apostolic See, in spite of dungeon, fìre and sword. > Indeed, the high winds raised by these and other difilculties merely * Die 2 Iulii a. 1963 Acta Pauli Pp. VI 651 fanned into more brilliant flame the fìre of Faith enkindled by Saint Patrick, giving rise to a most fervent spiritual and religious life in your own land, and a burning zeal for the conversion of souls, and the spreading of the Kingdom of Our Lord Jesus Ohrist to every corner of the earth. So ardent is the faith of the Irish that they not only provide their own dear Island with sufficient vocations, but also give of their choicest and best to leave home and country, and to work as priests, as Brothers and Sisters, in the most difficult fields of apostolic endeavour. Innumerable are the missionarios who left your shores to bring the light and warmth of the Gospel to those sitting in darkness and in the shadow of death ; incalculable the harvest of souls they gathered in the white fields of the missions. Our knowledge of your marvellous history, and Our personal expérience of the warm, friendly, generous heart of the Irish, combine to strengthen Our paternal affection and special benevolence towards the Emerald Isle and its people. Through your good offices, Mister President, We send them a most loving blessing, and We pray that God and Mary love them, and ever prosper and protect the Irish nation. To Your Excellency and your family, to the Government and Citizens of Ireland, W e impart f rom Our heart Our particular affectionate Apostolic Bénédiction. VI Ad Excellentissimus Viros Leonidam Suzzi-Valli et Stelvium Montironi, supremos Marinianae Reipublicae Moderatores, seu vulgo « Capitani Reg" genti ».* Ci è tanto gradito porgervi il Nostro cordiale benvenuto, Signori Capitani Reggenti di San Marino, che, sull'aurora del Nostro Pontificato, venite a portarci il saluto reverente e affettuoso della schietta e forte popolazione della Repubblica di San Marino. Ci ha procurato, infatti, vivo piacere l'apprendere che anche voi, Signori Capitani Reggenti, avete avuto parte alle Missioni Straordinarie, convenute a Roma per la Nostra incoronazione : ed ora, la vostra presenza apertamente Ci assicura dei sentimenti di convinta partecipazione, con cui i diletti figli della vostra gloriosa Repubblica hanno vissuto, in comunione con l'universale famiglia dei credenti, i momenti così densi di promessa e di auspicio delle recenti vicende della Chiesa. Amiamo pertanto * Die 3 Iulii a. 1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 652 vedere dietro di voi, presenti anch'essi nel palpito della loro nobile esultanza, tutti i vostri concittadini, nei quali la nobile eredità di un passato libero e generoso, l'indole aperta e onesta, la celebrata ospitalità, fatta di grazia e distinzione — e soprattutto la fedeltà ai grandi ideali di rettitudine, di libertà e di pace — aggiungono meriti preclari alla purezza della antica fede cattolica, ricevuta dal santo fondatore della turrita città. Ed è proprio questo il significato, che amiamo cogliere dall'odierno, da Noi tanto desiderato incontro : una testimonianza di fede e di amore 1 a Cristo, Re immortale e invisibile dei secoli, un atto di franca e convinta devozione alla Chiesa, che continua nel mondo la sua opera di santificazione, di magistero, di pastorale sollecitudine. La storia secolare della benemerita Repubblica trae di qui il segreto della sua vitalità, la forza dei suoi ordinamenti, e soprattutto la freschezza di quelle prerogative, che la rendono ammirata anche davanti alle più grandi nazioni : il desiderio sincero e tenace della libertà e della giustizia. Questa è stata nei secoli l'eredità gloriosa déliai vostra Repubblica; e questa, lo sappiamo, è la via sulla quale essa anche oggi cammina, e camminerà nell'avvenire, per il suo crescente incremento, per le sue pacifiche affermazioni nell'ordinato consesso dei popoli. La Nostra preghiera, che promettiamo costante e ardente, chiede al Signore, per l'intercessione della Beata Vergine Maria e di San Marino, la pienezza dei doni celesti sulla diletta Repubblica, per la cristiana prosperità e letizia di tutte le singole persone e famiglie ; e Ci è caro avvalorare l'implorazione con le primizie della Benedizione Apostolica, che di cuore effondiamo su di voi e sull'intera popolazione Sammarinese. VII Ad Excellentissimum Virum U Thant, Consilii Nationum Unitarum Secretarium.* Sir ! The Organization of the United Nations, of which you are the renowned and efficient Secretary General, is a historical reality of too great importance to lea ve Us indifferent to this meeting with you, which is, on the contrary, a source of lively emotion. 7 Tim. 1, 17. * Die 11 Iulii a. 1963. 1 653 Acta Pauli Pp. VI This is because, Mister Secretary General of the United Nations, the Holy See, which you are visiting today in Our humble person, holds a very high conception of that international organism ; it considers it to be the fruit of a civilization to Avhich the Catholic religion, with its driving centre in the Holy See, gave the vital principies; it considers it an instrument of brotherhood between nations, which the Holy See has alwàys desired and promoted, and henee a brotherhood intended to favour progress and peace among men ; it considers the United Nations as the steadily developing and improving form of the balanced and unified life of ail humanity in its historical and earthly order. The universality proper to the Catholic Church, with its pulsing heart here in Eome, seems in a way to be reflected from the spiritual sphère into the temporal sphère of the United Nations. The idéologies of those who belong to the United Nations are certainly multiple and diverse, and the Catholic Church regards them Avith due attention ; but the convergence of so many peoples, so many races, so many States in a single Organization, intended to avert the evils of war and to favour the good things of peace, is a fact which the Holy See considers as corresponding to its concept of humanity, and included within the area of its spiritual mission in the Avorld. In recent years, the voice of the Popes, Our Predecessors, was among the first to augur the formation of a body such as that of which you, Mister U Thant, guide the activities. In his own time, Pope Benedict the fifteenth desired it ; its fundamental criteria were traced with happy foresight by Pope Pius the twelfth in his Christmas message of nineteen hundred and thirty-nine, and that of September, nineteen hundred and forty-four ; then its importance was underlined and its increasingly perfect functioning was encouraged by Pope John the twenty-third in his last Encyclical Letter, " Pacem in terris ", the text of which, hearing the autograph signature of the Pontiff, was consigned to you, Mister Secretary, by Cardinal Suenens. We therefore derive consolation from your visit, and We avail Our self of the occasion to renew the expression of Our esteem and of Our hopes for the fundamental programme of the United Nations, especially in regard to the élimination of war, the assistance of developing peoples, and of those in need of defènce and promotion, the lawful liberties of individuáis and social groups, and the safeguarding of the rights and dignity of the human person. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 654 To thèse sentiments, then, We add Our good wishes for the true prosperity of the great Organization of the United Nations, and for the happy success of its activities, to which you, Sir, are so nobly dedicated. We pray Almighty God, Our heavenly Father, to grant and fulfìl these Our good wishes. VIII Ad Excellentissimum Virum Antonium Segni, Reipublicae italicae Praesidem.* Signor Presidente! La visita, di cui Vostra Eccellenza Ci onora, a soli pochi giorni dalla Nostra assunzione al sommo Pontificato, e le parole con cui Ella definisce il senso e attribuisce valore a cotesto atto di cortesia e di omaggio, toccano profondamente il Nostro spirito. Noi non possiamo dimenticare che è questa la terza volta, nel breve giro di poco più d'un anno, che l'Eccellenza Vostra si reca in questa dimora papale per analoghi altissimi motivi : due furono gli incontri, che in queste medesime sale Ella ebbe col Nastro celebrato e venerato Predecessore, e, non meno del presente, improntati alla solennità cerimoniale, che ad essi conveniva, non che alla sincera cordialità, che li ispirava, e che la caratteristica, gioviale e paterna bontà di Papa Giovanni X X I I I , di felice memoria, sapeva rendere così spontanea ed espansiva. Questo incontro, proprio per il fatto d'essere tanto rapidamente e regolarmente successivo ai precedenti su menzionati, dimostra a Noi, come dice a chiunque voglia coglierne l'aspetto indubbiamente più notevole e saliente, la perfetta normalità di rapporti vigente fra la Sede Apostolica e lo Stato Italiano. La sua presenza, Signor Presidente, l'intenzione che qua la conduce, il carattere ufficiale ch'essa riveste, e l'onore stesso con cui Noi intendiamo accoglierla e distinguerla sono chiara prova dell'equilibrio pacifico e felice, che i Patti Lateranensi, tanto faticosamente raggiunti, ma acquisiti ormai alla storia presente e futura, hanno stabilito fra le due somme Potestà, la ecclesiastica e la * Die 24 Iulii a. 1963. Acta Palili Pp. VI 655 civile, in questo punto, unico al mondo, della loro più caratteristica convergenza e della loro più delicata convivenza, ch'è Roma. Così che, mentre Ella, Signor Presidente, viene nella minuscola sede della Nostra sovranità temporale, segno e strumento della indipendenza della Nostra universale missione spirituale, per recarCi il saluto ^ l'omaggio del Popolo Italiano, Noi siamo lieti di subito ricambiare l'omaggio ed il saluto alla stessa Nazione Italiana, riconoscendo ed onorando in Lei il suo sovrano e degno Presidente ed il suo illustre ed anche a Noi tanto caro supremo Rappresentante. Questo, a parer Nostro, significa che laddove i termini giuridici sono solenni e chiarissimi per definire e distinguere rispettivamente le sacre e intangibili sfere della Chiesa e dello Stato, i termini storici, culturali e religiosi, umani in una parola e reali delle due medesime realtà, svelano ed esigono una profonda comunione morale, che sarebbe antistorico e nocivo misconoscere, e che sarà invece mutuo dovere e mutuo interesse nobilmente coltivare e promuovere. Vanno appunto in questo senso i Nostri voti per la dilettissima Italia, della quale in questo momento Ella qui personifica la presenza : sì, possa l'Italia, libera e indipendente, aver sempre chiara coscienza del suo incomparabile patrimonio morale e religioso, possa non già considerarlo quale peso di secoli andati, ma piuttosto quasi fonte di sempre giovani energie alla sua nuova cultura e al suo moderno sviluppo, quasi stimolo alla sua concordia nazionale e guida al suo rinnovamento sociale, quasi vanto e sostegno al suo inserimento riel più vasto concerto internazionale, che ormai il mondo reclama. Sia gloria e sia fortuna all'Italia non pur dirsi, ma sentirsi cattolica, e veramente essere tale ! Sarà questo, Noi pensiamo ed auguriamo, il più alto titolo per la sua grandezza e per la sua prosperità ; e sarà sempre il motivo più cordiale e più operante, che Ci farà riservare, come oggi Ci mette nel cuore, all'Italia, al suo Capo, alle sue Autorità, alle sue istituzioni ed ai suoi cittadini la Nostra più sincera e paterna benedizione. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 656 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS DECRETUM Circa praescripta cann. 534 § 1 et 1532 § 1, n. 2 C. I. C. Cum rationes ad rerum decursum et mercaturam pertinentes perpetuo progrederentur, Apostolica Sedes haud semel ad eam necessitatem adducta est, ut decretis novis de praescriptis cann. 534 et 1532 uteretur. Sacra Congregatio Consistorialis, igitur, huius aetatis adiunctis consulens, ad eum finem ut iudicium par et idem adhibeatur, de mandato Ssmi Domini Nostri Pauli, Divina Providentia Pp. V I , praesenti novo Decreto has normas edicit : 1. Ut triginta milia libellarum seu francorum, de quibus in memoratis cann. 534 et 1532, habeantur tamquam 66.000 denariorum helveticorum (vulgo Pranken, Francs, Franchi). 2. Ut mille libellae, seu franci, habeantur ac si de tricésima parte summae 66.000, id est duobus milibus et ducentis (2.200) donariis helveticis, agatur. 3. Ut his normis universi, quorum intersit, bonorum ecclesiasticorum administratores teneantur. 4. Conferentiae Episcopales pretium definient in sua quaque Natione congruens cum helveticorum denariorum summis, quas supra statuimus, deque re Apostolicam Sedem certiorem faciant. Quibuslibet abrogatis superioribus praescriptis. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 13 Iulii 1963. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S. f Franciscus Carpino, Adsessor Sacra Paenitentiaria Apostolica 657 ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (SECTIO DE INDULGENTIIS) I INDULGENTIAE APOSTOLICAE Quas Summus Pontifex Paulus Pp. V Ï , in Audientia infrascripto Cardinali Paenitentiario Maiori die 27 Iunii 1963 impertita, benigne concessit christifidelibus, qui aliquod pietatis vel religionis obiectum, a Se vel a sacerdote potestatem habente benedictum, possident ac peculiaribus imperatis condicionibus satisfecerint. INDULGENTIAE 1. Quisquis saltem semel in hebdomada recitare consueverit coronam Dominicam, vel aliquam ex coronis Beatae Mariae Virginis, vel rosarium "aut saltem eius tertiam partem, vel officium parvum eiusdem B. Mariae Virginis, vel saltem vesperas aut nocturnum cum laudibus officii defunctorum, vel psalmos paenitentiales aut graduales, vel consueverit saltem semel in hebdomada aliquod opus ex illis peragere quae sub appellatione (( Operum misericordiae » agnoscuntur, v. g. pauperes iuvare, infirmos visitare, rudes catechizare, pro vivis et defunctis exorare etc., vel Missae interesse, servatis conditionibus confessionis sacramentalis, sanctae Communionis et alicuius orationis ad mentem Summi Pontificis, lucrabitur Indulgentiam plenariam diebus Nativitatis Domini, Epiphaniae, Resurrectionis, Ascensionis, Pentecostes, Ssniae Trinitatis, Corporis Domini eiusdemque Sacrmi Cordis, Iesu Christi Regis, Purificationis, Annuntiationis, Assumptionis, Nativitatis, Immaculatae Conceptionis, Maternitatis B. Mariae Virginis eiusdemque Immaculati Cordis, in festis B. M. V. Reginae et a Rosario, Nativitatis S. Ioannis Baptistae, utriusque festi S. Ioseph Sponsi Deiparae Virginis (19 Martii et 1 Maii), SS. Apostolorum Petri et Pauli, Andreae, Iacobi, Ioannis, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 658 Thomae, Philippi et Iacobi, Bartholomaei, Matthaei, Simonis et Iudae, Matthiae atque Omnium Sanctorum. Si quis vero ad sacramentalem confessionem ac ad sanctam Communionem minime accesserit, corde tamen contritus ad mentem Summi Pontificis aliquantisper precatus fuerit, singulis diebus supra recensitis partialem septem annorum lucrabitur Indulgentiam. Insuper quisquis aliquod ex praedictis pietatis vel caritatis operibus expleverit, quoties id peregerit, partialem trium annorum Indulgentiam adipiscetur. 2. Sacerdotes, qui nullo legitimo impedimento detenti quotidie S. Missae sacrificium celebrare consueverint, Indulgentiam plenariam festis supra memoratis consequentur, additis sacramentali confessione et oratione ad mentem Summi Pontificis. Quoties vero ipsi Sacrum litaverint, partialem quinque annorum Indulgentiam acquirent. 3. Qui recitationi divini officii tenetur, obligationi huic obtemperans, plenariam Indulgentiam iisdem recensitis festis lucrabitur, servatis pariter conditionibus confessionis sacramentalis, sacrae Communionis et orationis ad mentem Summi Pontificis. Qui vero hoc peregerit saltem corde contrito, partialem quinque annorum Indulgentiam singulis vicibus adipiscetur. 4. Quisquis cum primo diluculo, tum meridiano tempore, tum sub vesperam, vel cum primum postea potuerit, orationem vulgo Angelus Domini, tempore autem paschali Regina caeli, aut, has preces ignorans, quinquies Ave Maria recitaverit; itemque sub primam noctis horam psalmum De profundis vel, si eum, nesciat, Pater noster cum Ave Maria et Requiem recitaverit, partialem quingentorum dierum Indulgentiam consequetur. 5. Eamdem Indulgentiam acquiret qui quavis feria sexta de Passione et Morte D. N. Iesu Christi aliquantulum pie cogitaverit, terque Orationem Dominicam et Salutationem Angelicam devote recitaverit. 6. Qui suam conscientiam excusserit et peccata sua sincere detestata fuerit cum proposito se emendandi, devoteque recitaverit semel Pater noster, Ave Maria et Gloria Patri in honorem Ssmae Trinitatis, aut quinquies Gloria Patri in memoriam Quinque Vulnerum D. N. Iesu Christi, trecentorum dierum Indulgentiam lucrabitur. 7. Quisquis pro agonizantibus oraverit, pro iis Pater noster cum Ave Maria saltem semel recitando, partialem centum dierum Indulgentiam adipiscetur. Sacra Paenitentiaria Apostolica 659 8. Qui demum, in mortis articulo constitutus, animam suam devote Deo commendaverit et, rite confessus ac sacra Synaxi refectus vel saltem contritus, Ssmum Iesu Nomen ore, si potuerit, sin minus corde, devote invocaverit et mortem de manu Domini, tamquam peccati stipendium, patienter susceperit, plenariam Indulgentiam consequetur. MONITA 1. Res aptae ad recipiendam benedictionem pro Indulgentiis Apostolicis lucrandis sunt tantummodo coronae, rosaría, cruces, crucifixi, parvae statuae religiosae, sacra numismata, dummodo non sint ex stanno, plumbo, vitro conflato ac vacuo aliave simili materia, quae facile confringi vel consumi possit. 2. Imagines Sanctorum alios ne repraesentent quam rite canonizatos vel in probatis martyrologiis relatos. 3. Ut quis valeat Indulgentias Apostolicas lucrari, necesse est ut aliquam ex rebus benedictis ab Ipso Summo Pontifice vel a sacerdote facultate praedito, super se deferat aut in domo sua decenter retineat. 4. Ex expressa Ssmi Domini Nostri declaratione, per Apostolicarum Indulgentiarum concessionem nullatenus derogatur Indulgentiis a Summis Pontificibus iam alias forte concessis pro precibus, piis exercitiis vel operibus recensitis. Datum Romae, ex aedibus S. Paenitentiariae Apost., die 27 Iunii 1963. F. L . m Card. CENTO, Paenitentiarius Maior s . I. Sessolo, Regens II Oratio pro Missionibus a sacerdotibus recitanda Indulgentiis ditatur O Salvatore divino, che hai inviato gli Apostoli a tutte le genti, rendi fecondo e perseverante il nostro sacerdotale servizio, così che giunga benefico ai fratelli nostri, vicini e lontani, e accenda possenti luci di dottrina e di carità. Con le braccia aperte in Croce, tu chiami ed attiri tutti gli uomini, che vuoi salvare. Rendici discepoli tuoi, attenti e pazienti, fedeli ai 660 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale compiti affidatici dall'obbedienza, ma pronti ogni momento a portare ovunque il fuoco, che Tu hai acceso nel mondo. Noi dovremo un giorno renderti conto non solo della vita e salvezza nostra, ma anche di quella dell'umanità intera, per la quale hai dato il tuo Sangue prezioso. Ministri del tuo amore infinito, è bello vivere, sacrificarci, morire anche, se occorre, per l'ideale sublime della conquista missionaria. O Signore, fa' sentire questo invito suadente a tutti i sacerdoti, a cui la vocazione infonde ardore di ministero santo, di generoso sacrifìcio, di soprannaturale carità. Su l'esempio di Maria, soavissima Madre tua e nostra, di S. Giuseppe e degli Apostoli, tuoi primi missionari. Nel tuo Spirito, a gloria del Padre. Amen. Die 18 Iulii 1963 SstTius D. N. Paulus Div. Prov. Pp. VI benigne concedere dignatus est Indulgentias quae sequuntur : 1) partialem trium annorum a Sacerdotibus devote in saltem corde recitaverint; mense contrito 2) lucrandam, plenariam, acquirendam, si quotidie tationem pie persolverint. Praesenti Apostolicarum in buslibet Litterarum minime F. forma suetis per in si supra relatam conditionibus, integrum perpetuum brevi ab mensem valituro expeditione. orationem ipsis semel eandem reci- absque Contrariis ulla qui- obstantibus. Card. CENTO, Paenitentiarius Maior L. © S. I. Sessolo, Regens Sacra Romana Rota 661 SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis PACEN. IN BOLIVIA Nullitatis matrimonii (Promotor Iustitiae - Del Carpio - Guevara) Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Josephinae De Guevara, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum vel per se, vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), pro hora undecima diei 21 Octobris 1963, ad concordanda dubia vel ad infrascripta dubia subscribenda : An constet de nullitate Sententiae Et an constet de nullitate matrimonii, in secundae Instantiae in casu. casu. F. Brennan, Decanus, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 29 Maii a. 1963. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Joséphine De Guevara, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 21 octobre 1963, à 11 heures, pour concorder ou souscrire les doutes ci-dessous rapportés. Gonste-t-il de la nullité de la sentence de seconde instance dans le cas? Et conste-t-il de la nullité du mariage? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Joséphine De Guevara, devront, dans la mesure du possible, Pavertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale 662 DIARIUM ROMANAE CURIAE Sabato, 29 giugno 1963, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto Sua Eccellenza il Signor IoÂo GOULART, Presidente degli Stati Uniti del Brasile. Lunedì, 1 luglio 1963, il Santo Padre ha ricevuto Le Loro Maestà il RE BALDOVINO e la REGINA FABIOLA, Sovrani del Belgio. Martedì, 2 luglio 1963, il Santo Padre ha ricevuto Sua Eccellenza il Signor JOHN F . KENNEDY, Presidente degli Stati Uniti d'America. Martedì, 2 luglio 1963, il Santo Padre ha ricevuto Sua Eccellenza il Signor EAMON DE VALERA, Presidente d'Irlanda. Mercoledì, 3 luglio 1963, il Santo Padre ha ricevuto Le Loro Eccellenze i Signori LEONIDA SUZZI-VALLI e STELVIO MONTIRONI, Capitani Reggenti della Repubblica di San Marino. Lunedì, 8 luglio 1963, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Prof. PEDRO LIRA URQUIETA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Cile. Giovedì, 11 luglio 1963, il Santo Padre ha ricevuto Sua Eccellenza rOn. U THANT, Segretario Generale dell'Organizzazione delle Nazioni Unite. Martedì, 16 luglio 1963, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Diarium Romanae Curiae 663 Sua Eccellenza il Prof. Luis BELTRANENA SINIBALDI, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Guatemala. Mercoledì, 24 luglio 1963, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza l'On. Prof. ANTONIO SEGNI, Presidente della Repubblica Italiana. SEGRETERIA DI S T A T O ONORIFICENZE Con Breve Apostolico il Santo Padre Paolo V I , felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano : 26 giugno 1963. A S. E. il Prof. Leone Giovanni, Presidente del Consiglio della Repubblica Italiana. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano : 31 maggio 1963. Al Prof. Valdoni Pietro (Roma). » » » Al Prof. Gasbarrini Antonio (Bologna). La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile-. 31 maggio 1963. Al Prof. Mazzoni Pietro (Roma). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 664 NECROLOGIO 29 » 10 maggio » giugno 16 »» » 20 24 1 4 5 6 » 15 16 20 22 25 » » » luglio » 1963. Monsig . Dal Monte Inácio Joâo, Vescovo di Guaxupé. » Monsig . Cavallero José María, Vescovo di Minas. » Monsig,. Guiller Félix, Vescovo tit. di Antiochia al Meandro. » Monsig.. Vielmo Cesare Gerardo M., Vescovo tit. di Ariasso. Monsig . Norton John Francis, Vescovo di Bathurst. Monsig . Girbeau Jean, Arcivescovo-Vescovo di Nîmes. Monsig . Riofrío Juan María, Vescovo di Loja. Monsig . De Nadal Luís Felipe, Vescovo di Uruguaiana. Monsig . Kilzi Leontios, Vescovo tit. di Palmira dei Melchiti. Monsig , di Girolamo Nicola Maria, Vescovo di Caiazzo. Monsig , Golinski Zdzislaw, Vescovo di Czestochowa. Monsig, Vovk Anton, Arcivescovo di Ljubljana. Monsig , Chiapperò Pier Giorgio, Vescovo tit. di Cibira. Monsig. O'Hara Gerald Patrick, Arcivescovo tit. di Pessinonte, Delegato Apostolico in Gran Bretagna. Monsig , Baldelli Ferdinando, Vescovo tit, di Aperle. L'Emo Signor Card. Valeri Valerio, del tit. di San Silvestro in Capite, Prefetto della Sacra Congregazione dei Religiosi. » Monsig , Campbell Donald Alphonsus, Arcivescovo di Glasgow. Monsig, Soegijapranata Albert, Arcivescovo di Semarang. Monsig. Peruzzo Giovanni Battista, Vescovo di Agrigento. Monsig, Byrne Edwin Vincent, Arcivescovo di Santa Fe (U.S.A.). 20 Septembris 1963 An. et vol. LV (Ser. HI, v. V) - N. 12 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M Directio: Palazzo Apostolico - Otta O F F I C I A L E del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI L I T T E R A E APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE Privilegia quaedam conclavistis ecclesiasticis conceduntur PAULUS PP. V I Ad Summi Pontificatus fastigium divino consilio nuper evecti, animum libenter intendimus ad eos quoque Praelatos et clericos, qui in recenti Conclavi afïuerunt, sive uti officiales suum quisque munus fideliter sustinentes, sive uti conclavistae S. R. E. Patres Cardinales comitantes. Iamvero cum paternam Nostram caritatem et benevolentiam iisdem significare velimus, cumque putemus nihil magis ab iis exoptari quam beneficium aliquod spirituale, condicioni et dignitati sacerdotali congruum et consentaneum, id magna voluntate ipsis deferimus. Quapropter motu proprio et certa scientia iisdem ecclesiasticis viris, quorum nomina infra scribentur, privilegium altaris portatilis, ad normam can. 822, par. 3 Codicis Iuris Canonici, concedimus, non ea quidem mente ut omnino cotidie eo utantur, cum maxime conveniat ut sacerdos, pro hominibus constitutus, in sacris aedibus per commodum christifidelium, praesertim diebus festis, rei divinae operetur ad aram; sed ut in quibus43 - ACTA, vol. V, n. 12. — 20-9-1968. 666 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dam rerum adiunctis, sive ob infirmam valetudinem, sive ob incommodum, sive ob aliam legitimam causam, altari portatili frui valeant. Decernimus tamen, ut gratioso hoc privilegio ne utantur diebus festis sollemnioribus, aliisve quos Ordinarius ipse, pro suo prudenti iudicio, forte excipere existimaverit. Iisdem sacerdotibus vero indulgemus, ut gratias et provisiones quorumlibet beneficiorum, si quae ipsis conferantur, atque Litteras Apostolicas de iis conficiendas semel gratuito accipiant. Extremum iisdem ecclesiasticis viris unum ex numismatis argenteis dari volumus, quae memoriae causa eius diei excusa sunt, quo Summi Pontificatus insigne sollemni ritu suscepimus. Contrariis quibusvis non obstantibus, etiam speciali mentione dignis. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die ii mensis Iulii, anno m d c c c c l x i i i , Pontificatus Nostri primo. PAULUS PP. V I INDEX CLERICORUM CONCLAVISTARUM Eranciscus C a r p i n o , Archiep. tit. Serdicensis, Conclavis Secretarius. Henricus Leonidas D a n t e , Archiep. tit. Carpasiensis, Praefectus Caerimoniarum Apostolicarum?. Petrus Canisius v a n L i e r d e O. E. S. A., Episc. tit. Porphyriensis, Praefectus Sacrarii S. P. A. Hyginus C a r d i n a l e Felix C o s t a n t i n i Salvator P a p p a l a r d o Salvator C a p o f e r r i , Magister Caerimoniarum. Adon T e r z a r i o l , Magister Caerimoniarum. Acta Pauli Pp. VI Horatius Magister Caerimoniarum. Fattinnanzi-. Antonius Vitus Magister Caerimoniarum. Cocchetti, Armandus Magister Caerimoniarum. Caretta, Magister Caerimoniarum. Gemmiti, Angelus Di 667 Pasquale, Magister Caerimoniarum. Renatus Balzanelli, Gilbertus Agustoni Raimundus Iosephus Alves Motta Paulus Iulius Magister Caerimoniarum. Iosephus Laurentius Sergius J. B a m a n y i s a Vincentius Barale Venceslaus Barra Cliffordus Bergin Antonius Berloco Aloisius C. Goretti Gozdziewicz Aemilius Graselli Iosephus Grazian P. Prosper Helmodus Thomas Calliari Atrio Goffinet Hieronymus Bogliolo Ivo Antonius Gil Eduardus Baker Torres Geurts Camillus Atienza Gallisà Grech Hempfer Heneghan ViniciusCARTACCi Ignatius Desiderius Sanctes Juárez Prata Iacobus Lamarche Daniel Colson Cronin Donatus Silvius De Bonis Marcellus D. Iosephus Defresne De Marchi Petrus Iacobus Sergius Imbò Ltjoni Hubertus Luthe Paschalis Macchi Beniaminus De Nicolò Denti Hannibal Matta Medina Ivanus Dias Georgius Marius Di Sora Ioannes Americus do C o u t o O l i v e i r a P. Benedictus SS. D'Orazio, P. Alfonsus Maria Raphaël Ferrini Fraccaroli Funghini E. E. Nedbal Ioannes 0 ' H a r a Iacobus Dantes R. Arnaldus C. Marino Orlandi Pasquinelli Emmanuel Pavón Martin Ioannes Carolus Pereira da C o n c e i ç a o Rocha Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 668 Bartholomaei^ Robertus Pesce Aloisius Albertus P l a Ioannes Nersis Rawden Sennott Setian Iosephus Siao Salvator Stillhard p.F.M. P. Gerardus Ruiz C. M. F. Raphaël Vacca Antonius Carolus Vargas Petrus Carolus Riches Rosales Stephanus Sainz-Pardo Moreno Silvius Schmidt Zardon EPISTULAE I Ad E.mum P. D. Alfonsum tit. S. Calixti S. R. E. Presbyterum Cardinalem Castaldo, Archiepiscopum Neapolitanum et Episcopum Puteolanum, decem ab inito Sacerdotio implentem lustra. P A U L U S PP. V I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quinquagesimum hoc anno celebras natalem illius diei, quo ad sacri presbyteratus gradum evectus es. Ac, ut nuntius ad Nos advenit, sollemnis huiusmodi anniversaria memoria a clero et christifidelibus archidioecesis Neapolitanae et Puteolanae dioecesis, quibus moderaris, certatim publicae laetitiae significationibus exornabitur. Hoc sane et decet et expedit, cum ad communitatem totius gregis pertineant tum labores, tum pia Antistitis festa. Quae autem lux, expectata quidem semper et eulta, ut effusiore gaudio perfundatur, animi Nostri obsecundantes aifectui, hasce per Litteras cuncta fausta et salutaria et optabilia tibi, Dilecte Fili Noster, percupimus, admodum gavisi quod nunc occasionem nanciscimur, ut de sacro ministerio per tantum temporis spatium fructuose gesto gratulationes tibi afferamus. Enimvero caelesti gratia nisus, eiusque tutamine confisus, generosum, providum, numquam in utilibus moliendis quietum te praestitisti pastorem. Studio religionis, animi magnitudine, prudentia rerum gerendarum praeditus, in duabus tui honoris sedibus, complura ad rem sacram, ad rem socialem, ad scholas et ephebea praesertim quae attinent, peregisti Acta Pauli Pp. VI 669 et excitasti, quae etiam posteris sollicitudinis tuae monumenta non peritura exstabunt. S. Leonis Magni effatum, quod tuam videtur exstimulare navitatem, etiam in posterum consiliis, cogitationibus, actionibus tuis insideat, immo praesideat : « Caritatem, sine qua nulla virtus potest nitere, sectemur : ut per hanc, qua ad nos Christus descendit, dilectionis viam etiam nos ad ipsum possimus ascendere » - 1 Haud tenue opus, at non tenuia merita, quae Deus unus iusto afflciet praemio, ac bonae conscientiae secreto solacio ad maiora incrementa quodam modo adurget et impellit. Nimirum vere vivere bene agere est. Plurimum cupimus, ut ea quae agetur singularis celebritas, solidato amoris vinculo, concordiae nexu firmato, fidei studio alito, ad christianae vitae profectum istic conducat et sui durabilia linquat vestigia. Ut uberior iste quinquagesimus sacerdotii tui natalis contingat, id tibi facultatis facimus ut, quo volueris die, adstantibus christifidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenaria Indulgentia proposita. Nihil denique Nobis restat, nisi ut tibi, Dilecte Fili Noster, et solder tibus Episcopis Auxiliaribus tuis, cunctoque gregi moderationi tuae commisso Apostolicam Benedictionem libenti volentique animo impertiamus. Ex Aedibus Vaticanis, die x x i v mensis Iunii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. P A U L U S PP. VI II Ad E.mum P. D. Iosephum tit. S. Priscae S. R. E. Presb. Cardinalem da Costa Nunes, sexagesimum ab inito Sacerdotio impletum annum celebratorum. Sexagesimum a sacerdotii tui primordio annum celebraturo tibi, Dilecte Fili Noster, omina et vota proferimus, quae studiosa mente concepimus et candidis expressa verbis composuimus. Quod ut libenter faciamus in auctum laetitiae sanctae, quam huiusmodi anniversariam recolens memoriam iure merito experiaris, duo animum Nostrum indu^ eunt, scilicet benevolentiae affectus et egregia existimatio. 1 Serm. LXXIV, cap. V. Migne, P. h. 54, 400. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 670 Retro respiciens hactenus exactae vitae spatia, prorsus abunde tibi est, cur religioso animi obsequio Deo gratias agas, qui in multiplici sacro ministerio naviter et fructuose gerendo, tot ac tantas inter vicissitudines rerum, tibi auxiliator et solator fuit munificus et praesentissimus. Iucundum nunc tibi erit praesertim recensere diuturhos labores, quos ut Episcopus Macaonensis ac postea Archiepiscopus Goanus et Damanensis, titulo Patriarchae Indiarum Orientalium insignitus, pro Christi gloria et animorum tibi commissorum profectu exanclasti, et horum adhuc spectabiles exitus et fructus manent. Romam arcessitus, alter a Praefecto Aerarii Apostolicae Sedis per interregnum creatus es* ac deinde a fel. rec. Decessore Nostro Ioanne X X I I I , qui lecta merita tua praemio exornare cupivit, in Purpuratorum Patrum Collegium es adscitus. Caeleste lumen et robur supplici prece a Deo poscimus, ut, renovatis propositis et viribus acer, Deo dicatam, florentem, virtutibus serenam et actuosam vitam omnibus carus traducás : « Dominus custodiat introitum tuum et exitum tuum, ex hoc nunc et usque in saeculum a. 1 Haec flagranter ominati, tibi, Dilecte Fili Noster, Apostolicam Benedictionem perquam libenter impertimus, eamque etiam ad universos sacro anniversario tuo interfuturos pertinere volumus. Ex Aedibus Vaticanis, die xvi mensis Iulii anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. P A U L U S PP. V I III Ad E.mum P. D. Ferdinandum tit. S. Eustachii S. R. E. Presbyterum Cardinalem Cento, Paenitentiarium Maiorem, octogesimum natalem celebraturam. Tibi mox octogesimum natalem acturo faustum huiusmodi diem, qui insueto festoque ritu coli solet, praetergredi nolumus, quin tibi vota Nostra proferamus. Haec revera Nostrum in te admodum propensum animum aperte significant et egregiam existimationem palam declarant. Quasi in fastigio quodam vel vertice posito, tibi licebit exactae vitae i Ps. 120, 8. Acta Pauli Pp. VI 671 spatia decurrere — grande sane mortalibus aevum — et retro verso mentis obtutu multiplices exanclatos pro Ecclesia labores tecum considerare, ac tot a Deo dona et beneficia collata singillatim numerare et magni pendere. Quae quidem emensus, supernae largitati debitas gratiarum actiones exsolves, ac novis inde resumptis viribus neque umquam relàxato animi studio, praegravibus et utilibus, quibus fungens ministeriis, totum te devovere et augescenti virtutum nitore splendescere in votis habebis. Scito hoc praeconium laudis Nostrae merere ! Etenim sanctis ignibus inardescere est veluti perpetua florere iuventa. Quam ob rem tibi enixis precibus oramus, ut magis magisque fide fultus, spe laetus, caritate alacer, seram operosamque vitam diu traducás, et ad te recte probeque aptes Psaltae, alacritatis et fiduciae plena, sanctissima verba : « Adiutor meus tibi psallam, quia Deus susceptor meus es, Deus meus, misericordia mea ! » . 1 Haec sincero pectore ominati, tibi, Dilecte Fili Noster, et universis, qui, festiva corona, te octogesimum natalem celebraturum circumstabunt, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die x x v mensis Iulii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. PAULUS PP. VI ALLOCUTIONES I Ad E.mum P. Card. vicaria potestate Urbis Antistitem; ad E.mum P. Card. Pro-Vicarium Generalem; ad Exc.mum sacras in Urbe vices gerentem. Exc.mos Episcopos Auxiliares, Rev.mos Officiales Vicariatus, Urbis curiones eorumque adiutores, qui Beatissimo Patri nuper electo obsequium significarunt.* A Lei, veneratissimo e carissimo Cardinale Micara, e a quanti con Lei sono qui presenti o qui rappresentati, il primo saluto, la prima benedizione del nuovo Nostro apostolico ufficio. Assumendo infatti questa altissima e formidabile successione, che Ps. 58, 18. * Die 24 Iunii mensis a. 1963. 1 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 672 dall'Apostolo Pietro Ci deriva, avvertiamo e vogliamo mettere in evidenza alla Nostra coscienza, come a voi, figli e Fratelli, ed a quanti in quest'ora trepida e solenne Ci osservano, che il primo titolo della Nostra missione e della Nostra autorità è quello di essere Vescovo di Roma. Noi vogliamo far tacere, in questo momento, gli echi immensi, che da questo nome fatidico di Roma subito risuonano nel Nostro spirito, riservandoci ad altre occasioni di ascoltarne le meravigliose e misteriose risonanze, per avvicinarci subito a questa dolcissima e tremenda realtà, la prima che Ci distacca da quanto era Nostro, e che prima Ci vincola ad un concreto dovere, e cioè la cura pastorale di questa alma Città, di questa Chiesa romana, che per essere « omnium Ecclesiarum caput et mater » ha più di tutte la vocazione al primato della fedeltà e della perfezione nella vita cristiana. Noi sappiamo di dire subito cose grandi e cose gravi : grandi, perchè lo splendore di santità e la ricchezza di tradizioni religiose, per cui Roma è prima ed unica al mondo, affascinano e commuovono il Nostro spirito : riconoscere, studiare, venerare, divulgare, far rifiorire un tale patrimonio spirituale è attrattiva che tanto appassiona, da far quasi dimenticare le difficoltà che la conservazione e la reviviscenza d'un simile patrimonio comportano. È quasi il caso di subito immergersi in questo entusiasmante lavoro, sperando che dalle sue stesse risorse vengano indicazioni, energie, e grazie che sostengano e rendano idonee le Nostre deboli forze all'immane impresa : non indarno si può confidare nella assistenza degli Apostoli Pietro e Paolo, di tanti Martiri e di tanti Santi, che hanno reso, non pure illustre, ma fecondo questo suolo benedetto ; non indarno sappiamo che la « fides romana » porta con sè una divina promessa, che ne tutela per sempre la fermezza e la vita. Ma sappiamo anche che proprio tale divina promessa non esime l'apostolo dalla sua fatica, dovesse essere quella estrema della testimonianza del sangue, sì bene a tale fatica lo stringe e lo conforta. Così che, sotto Parco della divina assistenza, che opera in noi « et velle et perficere », l'umile, ma indefessa nostra collaborazione al disegno della salvezza è indispensabile. Ed è a questo punto che l'impegno di Roma ad essere città cristiana, anzi scuola ed esempio alla Chiesa tutta ed al mondo, di vita veramente fedele a Gesù Cristo e al suo Vangelo, fa a Noi sentire la sua gravità. Ricordiamo di conoscere abbastanza la vita religiosa di Roma, per aver qui trascorsi trentaquattro anni del Nostro Sacerdozio, per aver qui conosciuto persone degnissime e carissime ; qui luoghi sacri piissimi, Acta Pauli Pp. VI 673 qui tradizioni tanto ricche di splendore regale e di popolare sincerità; ma sappiamo anche quali siano i nuovi bisogni religiosi della Città, quali le difficoltà pratiche per soddisfarli, quali le questioni formidabili, che il carattere cosmopolita della Città stessa, la sua espansione urbanistica, l'invasione di tutte le correnti della cultura e del costume moderno creano all'azione pastorale, a cui Noi con voi dovremo dedicare le nostre primissime sollecitudini. Ci ha preparati a questo confronto pastorale del ministero sacro con le espressioni più caratteristiche della vita moderna il Nostro soggiorno a Milano, come Arcivescovo di quella città, che vanta per Santi Protettori due insigni, se altri mai sono, campioni di virtù episcopali e pastorali. Non possiamo ricordare questo periodo della Nostra umile esistenza senza ringraziare Iddio d'averCi dato, col peso e l'affanno d'un ministero enormemente superiore alle Nostre capacità, l'esperienza incomparabile d'una tradizione, che da Sant'Ambrogio deriva tuttora freschissime sorgenti di vita spirituale e che da San Carlo ancora attinge la norma fondamentale della sua vitalità; e di averCi, per così dire, allenati al dialogo, certo non ancora esperto d'un efficace linguaggio, con la schiera potente, quasi indefinibile, quasi inaccessibile, dei protagonisti del mondo moderno : gli scienziati, gli artisti, gli industriali, gli operatori economici, e quello che sorge, gigante ma talvolta ancora sofferente ed inquieto, l'uomo del lavoro. E quella esperienza, causa a Noi di ineffabili trepidazioni, ma anche di tante e quasi inattese e immeritate consolazioni, Ci ha confermati in una duplice convinzione, la quale, fin da quest'alba della Nostra giornata pontificale, vogliamo a voi per primi confidare. E cioè : l'evangelizzazione del mondo, anche di questo nostro moderno tanto profano, e spesso tanto ostile alla religione, dipende massimamente, come Cristo ha stabilito, come la Chiesa continuamente proclama, dal Clero. Nessuna età, forse, è stata storicamente, sia per indole, sia per meditato proposito, estranea e contraria al Sacerdozio e alla sua religiosa missione come quella presente ; e nello stesso tempo nessuna età come la nostra si è dimostrata bisognosa, e diremo di più (quasi aprendo davanti a Noi una grande speranza), suscettibile dell'assistenza pastorale di buoni e zelanti Sacerdoti. Notissima cosa. Ma quale importanza essa assume davanti a chiunque è responsabile, pensoso e desideroso della vera prosperità dell'odierna società; quale voce segreta essa può pronunciare nel cuore di quella gioventù, che sente l'ansia d'una Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 674 missione, d'un eroismo, d'una vocazione per dare a questo nostro meraviglioso e insieme pauroso mondo moderno un nuovo, un vivo volto cristiano ! L'altra convinzione si è che il Clero addetto alla cura d'anime, disciplinato nel secolare schema della Parrocchia, tutto dedito al servizio delle anime, tutto compreso del privilegio di sacrifìcio e di carità d'essere ad ogni ora, per ogni bisogno, con ogni ceto di fedeli e di lontani, a diretto contatto con l'umanità, palpitante di grandezza e di miseria, per infondervi il balsamo della Parola e della Grazia, merita per primo la Nostra considerazione, la Nostra affezione, il Nostro sostegno e la Nostra benedizione. Non già, non già che nella Chiesa di Dio altre innumerevoli vocazioni e funzioni siano da posporsi, o da dimenticarsi; no certo. E non già che l'istituto parrocchiale sia da solo capace a corrispondere ai moltissimi e complessi bisogni dell'evangelizzazione e della formazione cristiana. E non già, aggiungeremo, che il Laicato, il Nostro carissimo e degnissimo Laicato cattolico sia superfluo al grande e comune sforzo di far vivere Cristo nel mondo. Ma crediamo semplicemente che questa antica e venerata struttura della Parrocchia ha una missione indispensabile e di grande attualità ; ad essa spetta creare la prima comunità del popolo cristiano; ad essa iniziare e raccogliere il popolo nella normale espressione della vita liturgica; ad essa conservare e ravvivare la fede nella gente d'oggi, ad essa fornirle la scuola della dottrina salvatrice di Cristo; ad essa praticare nel sentimento e nell'opera l'umile carità delle opere buone e fraterne. Perciò a voi, diletti Parroci e Vice-Parroci, della Nostra nuova e santissima diocesi, l'espressione della Nostra paterna solidarietà; a voi l'incoraggiamento più caldo a proseguire nella vostra provvidenziale fatica; a voi la raccomandazione, che più Ci sta a cuore, di prodigare ogni assistenza alla gioventù; a voi l'esortazione più viva a mettere in Cristo Signore la più filiale confidenza; a voi il voto che la Madonna tantissima conservi immacolata la vostra vita, e con i Santi nostri consoli le vostre fatiche; a voi, con il Nostro Cardinale Vicario e quanti aiutano la sua missione, la Nostra affettuosa benedizione. Acta Pauli Pp. VI 675 II Diurnariis scriptoribus e variis nationibus, ab Augusto Pontifice recens electo comiter admissis.* Signori, Questo incontro, preceduto dalle cortesi parole di Agne Hamrin e di Mario Missiroli, Ci offre innanzi tutto l'occasione per ringraziare voi, signori Rappresentanti della Stampa italiana ed estera, e con voi la grande rete di persone e di servizi della stampa a voi collegati, della pubblicità che, per opera vostra, è stata data a due grandi avvenimenti, interessanti la Santa Sede, la Chiesa cattolica, e il mondo intero ; e cioè la morte, tanto più dolorosa ai nostri cuori umani quanto più pia ed ammirabile, del Nostro immediato Predecessore, l'amabile e saggio Giovanni X X I I I : l'eco che, con gli altri servizi di comunicazione, vi ha dato la stampa, è stata grande e riverente, e per i suoi accenti religiosi ed umani ha commosso il mondo, ed ha convertito l'avvenimento triste e inesorabile in un coro di sentimenti e di voci che hanno, ad un tempo, rivelato nella sua misura di singolare grandezza la bontà umana ed evengelica del Papa che moriva, ed hanno suscitato nei cuori umani del mondo intero una commozione unanime e certamente benefica, quale si ha per un Padre a tutti comune, passato, come Cristo, a tutti facendo del bene, a tutti elargendo un messaggio di concordia, di pace e di speranza. Per questa pubblicità, nel suo insieme, tanto degna e riverente, Noi vi dobbiamo il Nostro plauso e la Nostra riconoscenza ; l'uno e l'altra Noi crediamo conformi al plauso e alla riconoscenza dei vostri innumerevoli lettori. L'altro avvenimento, che parimente voi avete premurosamente illustrato, è il recente Conclave, dal quale Noi siamo usciti curvi sotto il peso delle chiavi di Pietro, e del quale voi vi preparate a dare, divulgando la grande cerimonia conclusiva di domani, notizie, impressioni, presagi e commenti. Dovremo Noi attenuare l'espressione della Nostra riconoscenza per quel po' di fantastico, di inesatto, d'inopportuno, che nella relazione e nella interpretazione di questo fatto, troppo relativo alla Nostra persona e troppo controllato dall'opinione pubblica, si è potuto talora riscontrare? Saremo indulgenti verso questi — ahimè ! non insoliti — arbitri giornalistici, per fermare invece lo sguardo sul com* Die 29 Iunii mensis a. 1963. 676 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale plessivo valore del vostro servizio d'informazione ; e avendolo visto, nel suo insieme, riguardoso e benevolo verso la Nostra umile persona, e serio e deferente verso la Santa Sede, gli daremo volentieri il premio del Nostro encomio e della Nostra gratitudine. Ed ecco che questo stesso incontro Ci presenta altra propizia occasione, che Ci sembra anche più importante e felice della prima ; quella cioè di riscoprire e quasi di commisurare le relazioni, esistenti o possibili, fra il Nostro ministero apostolico ed il vostro ufficio di giornalisti. L'argomento Ci sembra così bello e così fecondo, che non pensiamo di esplorarlo adeguatamente con queste brevissime parole. Ma non possiamo innanzi tutto tacere una circostanza che Ci sembra meritare da parte Nostra, sia pure sobria, una discreta menzione ; e la circostanza si è che Nostro padre, Giorgio Montini, a cui dobbiamo con la vita naturale, tanta, tanta parte della Nostra vita spirituale, era, tra l'altro, giornalista. Giornalista d'altri tempi, si sa, e giornalista per lunghi anni direttore d'un modesto, ma ardimentoso quotidiano di provincia ; ma se dovessimo dire da quale coscienza della sua professione e da quali virtù morali sostenuto, pensiamo che facilmente, senza essere trascinati dall'affetto, potremmo tracciare il profilo di chi concepisce la stampa una splendida e coraggiosa missione al servizio della verità,, della democrazia, del progresso; del bene pubblico, in una parola. Ma accenniamo semplicemente a questa circostanza, non già per dare lode a quel degnissimo e a Noi carissimo uomo, ma per dire a voi, signori Giornalisti, quale predisposizione alla simpatia, alla stima, alla fiducia sia nel Nostro animo per quello che voi siete e per quello che voi fate. La Nostra educazione domestica, staremmo per dire, Ci rende dei vostri ! Ci fa a voi colleghi ed amici ! Pensate, perciò, come questo rapporto fra il Nostro apostolico ufficio e la vostra professione di animatori della stampa trovi nel Nostro spirito ogni più favorevole fondamento. Al quale potremmo aggiungere quello del nome di San Paolo, sotto la cui protezione ed ispirazione abbiamo voluto porre la Nostra funzione pontificale. Era ed è quasi un luogo comune ravvisare in San Paolo, autore di epistole che sembrano voler raggiungere, per i loro scopi dottrinali, educativi e divulgativi, certe finalità che la stampa ancor oggi si propone, un antesignano del giornalismo a servizio dell'idea. Non insisteremo su questo parallelismo, che esigerebbe tante cautele e riserve ; diremo piuttosto che l'ansia di evangelizzazione universale, propria dell'Apostolo delle Genti, è fin d'ora nel Nostro cuore, mentre lo preghiamo umilmente di volerla rendere inestingui- Acta Pauli Pp. VI 677 bile, operante ed efficace ; e che tale ansia Ci fa considerare con immenso rispetto, con immensa ammirazione la capacità, di cni voi siete tanto ricchi, di diffondere la notizia, la parola, il pensiero, la verità. Guardiamo a voi quasi con stupore ! quale strumentazione, quale potenza la vostra! e sebbene l'apostolato cristiano impieghi oggi considerevoli risorse strumentali, e sebbene la stampa cattolica, fra noi e nel mondo, si attesti nel campo pubblicistico con affermazioni veramente degne e numerose, dobbiamo riconoscere, al confronto dei mezzi di cui dispone la stampa profana con i mezzi dati alla diffusione del messaggio evangelico e del magistero ecclesiastico che ne consegue, quale sproporzione esista, e quale superiorità sia la vostra ; e quale povertà quella del maestro della verità cristiana, quella del missionario, e, per certi aspetti, quella della cultura cattolica. Ma non diremo ciò con sentimento amaro di invidia; ma piuttosto con una duplice speranza nel cuore ; e cioè che il messaggio cristiano, del quale siamo i banditori più interessati e più responsabili, ha in se stesso una virtù d'irradiazione e di persuasione, che non si commisura con i mezzi, spesso tanto inferiori alla dignità e ai bisogni del messaggio stesso, ma dal suo intrinseco carisma di verità. Placuit Deo — dice S. facere credentes; 1 Paolo — per stultitiam praedicationis salvos piaeque a Dio di chiamare alla salvezza i credenti me- diante una misera predicazione, una diffusione, destituita di mezzi esteriormente attraenti e impressionanti. E speriamo che questo prodigio continui ! In secondo luogo ci arride la speranza, una grande speranza, che la stampa moderna, anche profana, vorrà gloriarsi di dare al messaggio di Cristo qualche suo spontaneo e nobile servizio, qualche sua umana e preziosa testimonianza, come appunto è avvenuto in. occasione degli episodi storici su accennati. E siamo tanto più fiduciosi che questo auspicabile e onorifico fenomeno si riprodurrà, in quanto vogliamo credere che un alto concetto della funzione della stampa nel mondo contemporaneo guidi la vostra attività e le conferisca una dignità di pensiero e di costume, che facilmente le faccia trovare nell'umanesimo moderno rinascente dalla e nella Chiesa — le ultime encicliche di Papa Giovanni lo provano — una coincidenza di idee e di sentimenti, a cui sia facile e nobile dare dalla stampa voce nel mondo. E ancora la Nostra fiducia si conforta alla previsione della prossima ripresa del Concilio Ecumenico. Sarà Nostra sollecitudine offrire a voi, i 1 Cor. 1, 21. 678 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale come già durante la prima sessione, ogni migliore servizio, affinchè il vostro lavoro possa essere agevolato ; e faremo quanto possibile, affinchè possiate conoscere, nei momenti dovuti e nelle forme opportune, le cose che interessano la vostra avidità di notizie e la vostra rapidità di trasmissione, fiduciosi sempre che la vostra probità e la vostra comprensione Ci faranno lieti, non mai pentiti,; d'avervi dato amichevole accoglienza e premurosa assistenza. Vi aiuteremo anche, sempre secondo le possibilità, a comprendere la natura vera e lo spirito dei fatti, ai quali dedicate il vostro servizio, che non dev'essere guidato, come talora accade, dai criteri che di solito lo ispirano e che classificano le cose della Chiesa secondo categorie profane e politiche, le quali non si addicono alle cose stesse, anzi spesso le deformano, ma deve tener conto di ciò che veramente informa la vita della Chiesa, e cioè le sue finalità religiose e morali e le sue caratteristiche qualità spirituali. Tutto questo vi dice, Signori, come desideriamo che i rapporti fra il Nostro ministero e l'arte vostra, f ra la Santa Sede e la stampa nazionale e internazionale, fra la Nostra persona e le vostre siano rapporti amichevoli, leali, reciprocamente comprensivi e riguardosi, e reciprocamente benefici e soddisfacenti. La vostra presenza a questo incontro e le parole che abbiamo testé ascoltate Ci danno di ciò gradita garanzia ; la quale, da parte Nostra, a voi ricambiamo con la Benedizione Apostolica. IH Ad honoratum Romanae Civitatis Moderatorem virosque e Municipii Administratorum Coetu, qui electo Summo Pontifici honoris ac observantiae officium praestiterunt.* Siamo molto lieti ed onorati di accogliere la sua visita, Signor Sindaco di Roma, e con la sua quella della Giunta municipale della Città, e di ricevere così il saluto ufficiale e l'omaggio deferente dell'Amministrazione civica, espressione qualificata della popolazione romana. Il rapporto, che la Nostra elevazione a Vescovo di Roma, e perciò al sommo Pontificato, crea fra l'Urbe e il Nostro Ministero e la Nostra Persona, suscita nel Nostro spirito un'onda potente di commozione e di ammirazione, ravvivando in Noi l'immagine maestosa e misteriosa del* Die 8 Iulii mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 679 l'Urbe, della sua storia e della sua missione ; non è mai infatti esaurita la meditazione, che questa Città genera nella mente e nel cuore di chi appena ne voglia ripensare i fasti e sappia scorgere nella sua storia qualche singolare disegno, subito rivelatore di trascendenti significati. Ma se Noi cerchiamo ora di contenere questo tumulto di ricordi, di pensieri e di impressioni, che scaturisce dal nome di Eoma, per lasciare primo ed unico posto al sentimento dominante nell'animo Nostro, di- ' remo che l'amore per codesta vostra e Nostra Eoma riassume, semplifica e utilizza ogni altro sentimento; l'amore, non pure di chi conosce i titoli sommi di questa stessa Città ad essere la preferita e la esaltata, e non pure di chi, per avervi trascorso la maggior parte della propria vita, la può considerare sua; ma l'amore di chi, per arcano consiglio della Provvidenza, di Roma è fatto Pastore, e cioè padre, maestro, guida secondo il Vangelo, incaricato delle sue sorti spirituali e responsabile della sua vita cristiana e cattolica. La Nostra affezione, vorremmo dire la Nostra passione per Roma vuole pertanto qualificarsi principalmente dal Nostro Mandato ecclesiastico, e dalla vocazione religiosa dell'Urbe. Il che è quanto dire, Signor Sindaco, che, mentre la consideriamo Nostra — e quanto Nostra ! •—, non Ci attribuiamo altra funzione per essa, se non quella del Nostro Ministero apostolico; e volentieri lasciamo all'autorità civile ogni legittima libertà ed ogni conseguente responsabilità in ordine al bene temporale della Città; anzi di cuore intendiamo onorare chi presiede e chi dedica l'opera propria alla prosperità civile, culturale, sociale, economica, artistica della Città medesima; ne incoraggiamo le fatiche, ne benediciamo i risultati. Noi ricambiamo così, con questo Nostro riconoscimento delle sue alte prerogative e funzioni, l'omaggio che Ella, Signor Sindaco, Ci ha espresso ; così assicuriamo, per quanto è da Noi, dal nostro Clero e dai nostri fedeli, leale e positiva collaborazione al benessere della Città ; così promettiamo di seguirne ogni giorno il crescente ritmo di vita con le Nostre preghiere. E avverrà che lo sforzo delle Autorità cittadine per dare a Roma un aspetto nuovo e moderno, e per allargarne le dimensioni secondo l'aumento e l'affluenza dei cittadini, incontrerà il Nostro; poderoso il Suo, Signor Sindaco e complicato di cento problemi, semplice e modesto il Nostro, ma non meno volonteroso e generoso per conservare, anzi per rinnovare il volto cristiano di Roma, e prestare ai nuovi quartieri l'assistenza religiosa, di cui non devono essere privi. Avverrà che l'opera mul- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 680 tiforme dell'Amministrazione cittadina per offrire alla popolazione istruzione, lavoro, assistenza, divertimento, e per infondervi nn alto e concorde sentimento civico, incontrerà ancora la umile opera Nostra, fortemente protesa a infondere nei fedeli quei principi cristiani, quelle energie morali e spirituali, quei sentimenti umani e sovrumani, che sono propri della animazione cattolica. Noi speriamo, Noi chiediamo che questi incontri ricevano ed offrano mutua comprensione e collaborazione, e concorrano a fare della Roma di oggi la Città coerente con la sua storia civile e cattolica dei secoli andati e con la sua immortale missione avvenire. È con questi voti, Signor Sindaco e Signori Magistrati di quest'alma Città, che Noi vi salutiamo, vi ringraziamo e vi benediciamo. IV E.mo Patri Card. Carolo Confalonieri Pontificii Consilii pro America Latina Praesidi ceterisque eiusdem Consilii et Consilii Episcoporum LatiniAmericani Exc.mis Praesulibus.* Signor Cardinale, Ancora agli inizi del Nostro ufficio di Pastore della Chiesa Universale, 1 che vuole essere anzitutto ((amoris officium)) « in esercizio di carità paterna e premurosa verso tutte le pecorelle redente dal Sangue Prezio2 sissimo di Gesù Cristo » , Ci torna amabile e gradito compiere uno dei primi atti rivolgendo il pensiero alla cospicua ed eletta porzione rappresentata dalle popolazioni cattoliche dell'America Latina. Non possiamo passare sotto il silenzio una circostanza, che rende particolarmente significativo questo incontro. Per amoroso disegno della Provvidenza è stata, infatti, riservata a Noi la gioia di dare incremento a quanto aveva in animo il Nostro immediato Predecessore, di immortale memoria. Ci è grato assicurarvi fin d'ora che l'umile Successore nella Cattedra di Pietro ha già fatto Sue le « affettuosissime premure )) e le « particolarissime sollecitudini » così degnamente dimostrate per le necessità della Chiesa nel continente latinoamericano dal Pastore buono « qui récessif ». Ben a ragione Egli, prossimo alla fine, dopo aver rice* Die 9 Iulii mensis a. 1963. S. Aug., in Io. 123, 5. Radiomessaggio, 22 giugno 1963; cfr. A. A. S. v. LV (1963), p. 570. 1 2 Acta, Pauli Pp. VI 681 y uto il S. Viatico, volgendosi ancora a quell'immenso campo di attività apostoliche, poteva ripetere più volte: « Oh, il grande lavoro per l'America Latina ! ». Ella, Signor Cardinale, può facilmente immaginare con quali sentimenti abbiamo seguito la sua breve, ma tanto eloquente rassegna delle attività svolte nel primo quinquennio di vita della Pontificia Commissione per l'America Latina. Vi scorgiamo tutto un fervore di opere, tutto un movimento di collaborazione, che dagli ultimi cinque anni si sta svolgendo con perseveranza, con tenacia, con intensità sempre cre; scente e soprattutto — Ci piace metterlo in risalto ;— non senza sacrificio a sostegno della Chiesa in America Latina. Concorrendo a preservare e a conservare la fede, ad estenderla e a renderla viva ed operante, si è fatto un dono di valore inestimabile alla cattolicità intera; e poiché (( ogni bel dono e ogni regalo perfetto viene dall'alto, scendendo dal Pa3 dre dei lumi » , ne ringraziamo anzitutto il Signore. • Ma anche a voi, che di tanto bene siete stati artefici, desideriamo esprimere il Nostro paterno compiacimento e la Nostra gratitudine vivissima. Salutiamo pertanto in primo luogo i Membri della Pontifìcia Commissione per l'America Latina, così degnamente da Lei presieduta, Signor Cardinale, che si è manifestata strumento di coordinamento delle attività della Curia Romana e degli Episcopati di moltissime Nazioni. Noi intendiamo valorizzare questo eificace organismo, voluto provvidenzialmente dal Sommo Pontefice Pio X I I . Attestiamo la Nostra particolare benevolenza al Consiglio Episcopale latinoamericano, di cui abbiamo raccolto il devoto omaggio nella persona del suo Presidente. Primo fra gli organismi a carattere continentale, (( organo di contatto e di collaborazione tra le Conferenze Episcopali dell'America Latina », questo Consiglio ha reso notevoli servigi proseguendo lo studio di problemi di comune interesse, indicando soluzioni, dando maggiore impulso ed efficacia ad iniziative cattoliche nel continente, mediante un opportuno loro coordinamento. In special modo amiamo esprimere la Nostra stima ai Venerabili Fratelli nell'Episcopato dei Paesi di America Latina, dei quali Ci sono ben noti lo zelo, l'abnegazione e lo spirito di sacrifìcio, con i quali condividiamo preoccupazioni ed ansie per le sorti del gregge loro affidato. E al- 3 Iac. 1, 17. 44 - ACTA, vol. V, n. 12. — 20-9-1963. 682 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale l'Episcopato viene spontaneo associare i parroci, i sacerdoti, i religiosi e le religiose, « che instancabilmente e silenziosamente — come dicevamo —, spesso privi dell'aiuto nella loro solitudine, impegnano la vita per l'estensione del Regno di Dio in terra »A L'orizzonte poi si allarga nel vedere qui rappresentati anche i Comitati Episcopali di Nazioni di Europa e di America, tutte impegnate in una nobile gara di fraterno e cordiale aiuto alle diocesi latinoamericane. Essi, come l'Eminenza Vostra si è compiaciuta di ricordare, sono i primi frutti raccolti dalla generosa collaborazione e dal fattivo interessamento, che ovunque ha incontrato la Pontifìcia Commissione nell'intento di alleviare gli affannosi problemi della vita religiosa in America Latina. Ricordiamo il'Canada, che ha risposto con prontezza inviando numerosi sacerdoti e religiósi; gli Stati Uniti d'America, i quali, con la generosità di sempre, hanno offerto personale ed aiuti economici per l'incremento delle opere cattoliche ; la Spagna, la quale, mediante le migliaia di suoi sacerdoti, religiosi e religiose, continua nel tempo l'opera cominciata fin dalla scoperta col portare la fede a quelle nuove terre ; il Belgio, che ha incrementato l'invio di clero dal Collegio di Lovanio; la Francia e l'Italia, che si propongono di destinare un maggior numero di sacerdoti, e la Germania, la quale ha profuso ingenti mezzi per il finanziamento di importantissime iniziative. Conosciamo pure gli sforzi degli Episcopati di altri Paesi, tra i quali l'Austria, la Svizzera, l'Olanda, che sempre si è distinta per lo slancio missionario, e l'Irlanda, la quale tanta parte ha avuto nella diffusione e conservazione della fede cattolica. Non possiamo non rivolgere una lode tutta particolare alle Famiglie religiose, maschili e femminili, delle quali vediamo qui riuniti autorevoli rappresentanti nei membri del Comitato dei Superiori Maggiori e delle Unioni delle Superiore Generali e delle Superiori Maggiori d'Italia. Sappiamo che Ordini, Congregazioni ed altri Istituti di perfezione partecipano con ardore ed intensità all'opera che la Santa Sede e la Gerarchia latinoamericana si sono proposte. A tutti Noi amiamo rinnovare il Nostro commosso e sincero ringraziamento per quanto avete finora realizzato. * Radiomessaggio, 22 giugno 1963; cfr. A. A. S. v. LV (1963), p. 575. Acta Pauli Pp. VI 683 Continuare a lavorare in spirito di collaborazione Ma a voi, che pure conoscete la particolare gravità e la delicatezza dei problemi della Chiesa in America Latina, contando sulla vostra comprensione, vogliamo insieme dire : continuate a lavorare con il medesimo spirito, anzi con aumentato fervore di propositi, se possibile : siano essi sempre vasti, vi spronino verso nuove mete, a vedute larghe e veramente universali. La collaborazione, alla quale vi ha chiamato e vi chiama la Chiesa, Madre di tutti i redenti, e per la quale essa per così dire vi mobilita, è impresa santa e meritoria, che si presenta agli orizzonti delle anime nelle quali « urge la carità di Cristo ». Il vero spirito di collaborazione, « unanimes collaborantes fidei evangelii » , 5 sia profondamente sentito e vissuto da ognuno per uno sviluppo organico e ben ordinato di tutte le attività. È indispensabile ritrovarsi insieme, come ad un punto di incontro comune, per studiare, esaminare, vagliare possibilità concrete di azione, per chiarire situazioni e mettersi poi con ogni impegno alla esecuzione. Funzione della Pontificia Commissione Questo punto di incontro e di coordinamento lo troverete naturalmente nella Pontifìcia Commissione per l'America Latina, la quale con l'esperienza acquisita durante questo quinquennio è in grado di segnalare i punti nevralgici ove più urgente è il bisogno; di illustrare con serenità ed obiettività di giudizio, che dissipa lo scoraggiamento di cui sovente è vittima chi è nuovo a certi ambienti, le condizioni generali e particolari dei Paesi ; di seguire infine, incoraggiare e orientare gli esperimenti che si possono tentare in determinati settori dell'attività pastorale. Questa unione viva ed operante, attorno alla Sede Apostolica, oltre 6 ad essere esempio a tutti i credenti, assicurerà successo a tutte le iniziative. A questo tende la collaborazione : evitare dispersione di lavoro, utilizzare nel modo più proficuo le purtroppo insufficienti energie disponibili, equilibrando la distribuzione delle forze in modo che l'azione arrivi a tutti i punti, ai grandi agglomerati urbani, come alle vastissime lontane zone rurali, spesso le più abbandonate, ma le più bisognose. 8 6 Phil. 1, 27. 1 Thess. 1, 7. Acta Apostolicae Sedisi Commentarium Officiale 68.4 Urgente bisogno di clero Dalla sua relazione, Signor Cardinale, abbiamo appreso le linee direttrici nelle quali si sono articolate in questi anni le attività a favore della Chiesa in America Latina: collaborazione in personale, seminari e formazione del clero, istruzione religiosa e azione sociale. Ci è caro rilevare che nessun grande settore degno di attenzione è stato trascurato e che cure del tutto particolari sono state poste nell'invio di personale ecclesiastico e religioso. E superfluo ricordarlo : è questo il problema più angustiante. Pensare alle principali metropoli sud-americane, attorno alle quali si raccolgono milioni di esseri umani, che accorrono dall'interno in cerca di migliori fortune, e non poter destinare alla loro assistenza spirituale che un numero troppo ristretto di sacerdoti — Ci viene il ricordo delle più vaste città del Brasile, Rio de Janeiro e Säo Paulo, che visitammo personalmente or sono tre anni — è cosa che riempie il cuore di amarezza, di ansie e di vivissime preoccupazioni, e che richiama il dolce lamento del Signore: « Messis quidem multa, operami 7 autem pauci ». Missione della Chiesa La missione della Chiesa è essenzialmente religiosa, è comunicazione di grazia e consiste nel prolungare nel mondo la vita di Cristo, nel far partecipe l'umanità ai misteri di Lui, l'Incarnazione e la Redenzione. Tutto ciò avviene ad opera del ministero sacerdotale. Di qui la necessità di intensificare l'azione pastorale propriamente detta, di scegliere i mezzi più adatti per allargarne il raggio di influsso, sì che raggiunga tutti gli strati della società. Quanto più profonda diventerà questa azione, tanto più intensi saranno i benefìci riflessi che essa non mancherà di far sentire anche in altri settori dell'attività umana. Se, infatti, la missione della Chiesa non è direttamente nè politica, nè sociale, nè economica, nulla di estraneo vi sarà per il sacerdote che ha ben compreso il valore e l'estensione del suo ministero, che è quello di tutto permeare dello spirito di Cristo. 8 Il amisereor super turbami) del Divino Salvatore diventerà parte del programma di lavoro del sacerdote, il quale non resterà indifferente, insensibile o inoperoso dinanzi ai fratelli che soffrono, ma da buon Samaritano saprà piegarsi su di loro e comprenderne i problemi. E così 7 8 Lue. 10, 2. Marc. 8, 2. Acta Pauli Pp. VI 685 anche l'azione sociale, bene intesa, trova il posto che le spetta tra i doveri del sacerdote : sarà come una estensione del ministero sacerdotale N propriamente detto. >. Siamo ben lieti di sapere che i Nostri Venerabili Fratelli e diletti figli in America Latina hanno questa sensibilità pastorale, che li fa operare anche sui corpi per il bene delle anime, sempre in vista del fine supremo dell'uomo. Una parola, infine, per ricordare i seminari, dai quali dipende l'avvenire delle diocesi, ai quali numerose popolazioni e i sacerdoti anziani, stanchi nel fisico e curvi sotto il peso di lunghi anni di servizio pastorale, guardano con ansiosa attesa ; per ricordare l'istruzione religiosa, la ca r techesi, la predicazione al popolo, soprattutto alla gioventù, che avrà maggiori responsabilità nella vita del domani ; per ricordare il generoso laicato cattolico, collaboratore nelle opere di bene. Oh ! Noi prevediamo la complessità e la difficoltà di questa impresa apostolica; Noi ben sappiamo quanto siano impari le Nostre forze per condurla a buon termine; ma Ci sembra di udire al Nostro orecchio risuonare le parole prodigiose di Gesù, ospite sulla barca di Simone Pietro, al momento della pesca miracolosa : « Due in altum, et láxate retia vestra in 9 capturam ». Sull'esempio dei Nostri venerati Predecessori, fidenti nella vostra fedele e multiforme collaborazione, e sicuri soprattutto dell'assistenza del Signore, Noi osiamo applicare a Noi e a questa presente condizione della Chiesa cattolica nel grande continente latinoamericano le parole divine ; e stringendo con pavida, ma ferma mano il timone della fatidica barca, la spingiamo al largo, sull'oceano della storia d'oggi e di domani, per la nuova vittoria evangelica. E allora, affinchè la gioia di questo incontro sia piena, su ciascuno di voi, sulle buone energie suscitate, e a conferma dei vostri propositi di lavoro, scenda propiziatrice la Nostra paterna Benedizione Apostolica ; giunga essa ai degnissimi Vescovi, ai sacerdoti, ai religiosi ed allé religiose che prestano la loro opera nel continente latinoamericano, ai fedeli tutti ed ih particolare a quelli che militano nelle organizzazioni cattoliche. 0 Lue. 5, 4. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 686 V Ad Excellentissimum Virum Yong-Sik Kim, ab exteris negotiis in Republica Coreana Administrum.* Mister Minister, We are honoured by your visit, and We are happy to receive you, not only as the Foreign Minister of Korea, but also as a représentative of a nation of the Far East, towards which We direct with particular interest Our esteem and Our good wishes. We are most pleased to receive, together with Your Excellency, the Korean Ambassadors resident in Europe and in the Middle East, who have taken part in the .Conference held for them in Rome in recent days. To Your Excellency, and to the esteemed gentlemen who accompany you on this visit, We express Our deferential cordial greetings. We willingly avail Ourself of this happy circumstance to assure the entire Korean people of Our deep fellow-feeling. We are well aware of the antiquity and nobility of its traditions ; We are inf ormed of the natural goodness, the industry, the artistic talent of that fertile and populous land; f rom ear liest childhood, We have heard the dramatic history of your Nation during the last Century, and have followed with attention the events of recent years. Among the various aspects of modem Korean life, We cannot overlook what concerns the Catholic religion, which expériences most praiseworthy favourable conditions of freedom in South Korea, and which manifests its ability to interpret, in original and sublime manner, the great spiritual riches of the Korean soul. In this regard, We would remind Your Excellency that the Catholic religion nourishes profound respect for ali the human values it encounters ; indeed, it is proper to its inmost universal nature to encourage the development of virtue, of the good traditions specific to each people ; and henee We can give assurance that the Catholic Church will always consider it an honour to promote, as far as lies in its power, the civil, moral and cultural prosperity of Korea ; for, in this way, the Catholics of Korea strive to be its best Citizens, ever loyal and faithful, ever working for its true happiness. To the Korean Catholics, then, We send Our greetings, and to the * Die 10 Iulii mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 687 entire noble Nation We express Our sincere good wishes for welfare and for peace. And may God, in the name of Our Lord Jesus Ohrist, make thèse Our wishes efficacious, for His Excellency your President, for Your Excellency, for the gentlemen accompanying you, and for the whole Korean people. YI lis qui interfuerunt Coetui Romae habito a iuvenibus e variis nationibus, quaestiones acturis de re rustica.* Soyez les bienvenus à cette rencontre, Messieurs les promoteurs et Messieurs les membres du Séminaire régional européen de la Jeunesse sur les problèmes agricoles ! Nous sommes très flatté de l'intention qui vous a suggéré de venir Nous rendre visite et de Nous fournir ainsi l'occasion de Nous intéresser, sous certains aspects, aux travaux qui ont rempli vos journées romaines. Vous avez en effet deviné que la visite de la jeunesse Nous trouve toujours prêt à l'accueil le plus cordial. Nous voudrions toujours être entouré par la jeunesse ! C'est bien à elle que s'adressent spontanément Notre sympathie et Notre confiance. C'est à elle que Nous lient les souvenirs les meilleurs de Notre vie et de Notre ministère. C'est à elle, surtout, que s'adresse le génie de la religion, que Nous avons la mission de représenter et de promouvoir; car, quoi que l'on puisse penser d'une institution, telle que l'Eglise, dont les siècles mesurent l'âge et l'histoire, et dont tout le monde connaît la fidélité à la tradition et à l'héritage de la civilisation humaine, l'Eglise aime la jeunesse, comme un vieil arbre aime le printemps ; bien plus : l'Eglise elle-même est et se sent jeune, parce que les principes dont elle vit sont éternels. Qu'il Nous soit donc permis de vous saluer au nom d'une commune jeunesse : la vôtre, celle de l'âge, celle des générations nouvelles, celle, des temps nouveaux, celle qui a les yeux fixés vers l'avenir comme vers son royaume, la source de ses espoirs et de ses énergies ; la nôtre, celle des vérités et des forces qui ne vieillissent jamais et qui ont en elles le devoir et le secret de l'actualité, et la poussée de l'amour. Mais il y a d'autres motifs qui Nous rendent votre visite très agréable et très digne de Notre considération la plus attentive et la plus fa- * Die 23 Iulii mensis a. 1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 688 vorable. Vous êtes Européens ; vous êtes les représentants, les symboles — lâchons le mot — les leaders de cette Europe ancienne et nouvelle, à laquelle Nos Prédécesseurs ont toujours regardé comme à une expression solidaire et unique de peuples, bien différenciés certes par des caractères spécifiques, mais en même temps foncièrement unis par une fraternité qui autrefois s'appelait « chrétienté », et qui maintenant peut toujours s'appeler « civilisation chrétienne ». Est-ce à Nous de vous dire que Nous-même Nous regardons à l'Europe avec un intérêt très vif et très spécial? Nous suivons de très près le chemin difiicile, lent, parfois incohérent, mais sûrement dirigé vers l'unité, le renouvellement, le progrès et la paix de cette Europe, qui Nous est si chère et dont Nous méditons toujours, à la lumière dé la foi, la mission providentielle et universelle. Même à ce point de vue, chers et dignes fils de l'Europe, soyez l'objet de Nos vœux les meilleurs. Et vous êtes aussi engagés dans l'étude des problèmes de la vie rurale : voilà un dernier motif, qui Nous oblige à vous accueillir avec la plus grande satisfaction et avec les souhaits les plus sincères. Nous aimons à croire que vous connaissez les documents pontificaux qui témoignent de l'intérêt que l'Eglise — et le Saint-Siège en particulier — portent aux questions, si complexes, si urgentes, si modernes, de l'agriculture. Il s'agit de problèmes spécifiquement techniques, d'ordre économique et social ; mais ils sont tellement connexes aux conditions morales et religieuses d'une si grande et si digne partie de la population, que le magistère ecclésiastique a cru de son devoir de s'en occuper d'une façon directe, et explicite. Qu'il Nous soit permis de vous rappeler les pages, à notre avis magnifiques, que l'Encyclique Mater et Magistra, de Sa Sainteté Jean X X I I I , d'heureuse mémoire, consacre à ce sujet, pour vous dire dans quel esprit Nous apprécions les finalités qui ont inspiré vos études pendant cette rencontre et qui, dans l'avenir aussi, guideront certainement votre activité. 1 C'est pour toutes ces raisons, qui mériteraient de plus longues réflexions, mais dont, Nous l'espérons bien, vous avez une intelligente intuition, que Nous vous remercions de votre présence ici, que Nous accompagnons de Nos vœux les plus vifs et les plus paternels vos travaux, et que Nous invoquons sur vos personnes et sur vos Pays respectifs les bénédictions du Ciel. 1 Cfr. A. A. S. v. L U I , 1961, pp. 422-442. Acta Pauli Pp. VI 689 VII Iis qui interfuerunt Coetui Romae habito a Praesidibus Consiliorum dioecesanorum Actionis Catholicae Societati moderandae.* Salutiamo i Presidenti Diocesani dell'Azione Cattolica Italiana, riuniti a Convegno nazionale, e premurosi di portare a Noi con questo atto di presenza l'attestato molteplice del loro numero, della loro efficienza, della loro concordia, della loro devozione alla Chiesa ed al Papa, é finalmente della loro pianificata attività. Ognuno di cotesti aspetti della presente Udienza potrebbe avere da Noi un commento, che sarebbe certamente positivo, elogiativo ed esortativo. Voi sapete quanto apprezziamo l'Azione Cattolica, sia nelle ragioni profonde, che la giustificano, anzi la esigono nel momento storico che ora la Chiesa sta attraversando, sia nelle sue forme organizzative derivate dalle esigenze stesse del ministero pastorale gerarchico, e delineate in strutture assai semplici ed elementari, ma suscettibili di molti sviluppi qualitativi ed operativi, sia nelle sue varie attività che tendono a dare alla vita cattolica una pienezza di contenuto religioso e morale e nn'esplicazione veramente intelligente e benefica, e sia infine, e principalmente, nello spirito che la alimenta di fedeltà a Cristo e alla sua Chiesa e di amoroso e coraggioso apostolato nella moderna società. E potete perciò intuire quanto la vostra visita Ci rechi soddisfazione e conforto, e quanto Noi siamo lieti di profittare di questa propizia occasione per incoraggiarvi a perseverare nel vostro lavoro ed a cercare di darvi ogni saggio possibile incremento. Óosì tutto sarebbe detto. Se dobbiamo tuttavia aggiungere una parola di commento al programma del Convegno, che ora a Roma vi riunisce, noi noteremo con piacere che « l'Azione Cattolica Italiana, in filiale sintonia con l'attuale momento della Chiesa, impegnata nel Concilio Ecumenico ... è intenta a riscoprire ed approfondire i motivi ideali, le ragioni essenziali della sua specifica vocazione nella Chiesa, quindi della sua intatta validità e feconda vitalità ». Così si esprime la nota che accompagna lo schema del Convegno, e dà ragione della scelta del tema per la vostra prossima campagna annuale, che riguarda appunto la vita soprannaturale. Nessuno di voi, certamente, iniziati come siete alla comprensione della * Die 30 Iulii mensis a. 1963. 690 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale derivazione dottrinale e vitale dell'Azione Cattolica dal tesoro religioso della Chiesa, avrà sollevato obiezione alla scelta d'un tale tema, quasi esso fosse troppo speculativo e remoto dai comuni interessi spirituali, e tale da riservarsi ai cultori di studi teologici, piuttosto che ad uomini laici impegnati nell'attività del mondo esteriore. L'argomento infatti riguardante la vita soprannaturale del cristiano non è dottrina che si possa ignorare, o considerare secondaria nel disegno religioso, di cui tutti normalmente dobbiamo essere informati ed osservanti; è, come ognuno sa, fondamentale, e costituisce il nucleo profondo, originale ed essenziale dei rapporti che Cristo ha instaurato con l'umanità che gli vuole essere seguace, e a lui congiunta non solo per via di semplice fedeltà ma per via altresì di comunione vitale. Del resto, l'Azione Cattolica Italiana non è nuova a questo studio, che formò oggetto di particolare attenzione e divulgazione fino dai primi anni del suo presente ordinamento; ed il ritorno che ora vi sta facendo sembra per diverse ragioni opportuno. Il Concilio, come è stato detto, reclama una più attenta conoscenza della vita non solo esteriore, ma altresì interiore della Chiesa ; per di più, coloro che si dedicano all'attività pratica della testimonianza cattolica hanno più d'ogni altro bisogno e dovere di alimentare in se stessi la cognizione, la realtà e in un certo senso la coscienza del vivo e personale contatto con Cristo, mediante la grazia, cioè mediante un rapporto religioso soprannaturale, in modo da sperimentare in se stessi e da mostrare agli altri che la loro fede non è una manifestazione convenzionale di date forme di pensiero o di costume o di rito, ma un principio vitale che conferisce assoluta sincerità alla loro professione religiosa, una convinzione personale, una intima sorgente di bontà, di vigore e di letizia, un'esuberanza interiore che trabocca in quella carità esteriore, a cui diamo il nome di apostolato. E che occorra oggi anche per i Cattolici rifarsi al riconoscimento di questa soprannaturale essenzialità religiosa, dove il mistero della grazia, e perciò l'esercizio umile e pio della preghiera, della liturgia e della vita sacramentale, ha il suo primato, è suggerito anche dal fatto che si pronunciano talvolta nel nostro campo alcune tendenze, con indirizzo moralistico le une, culturale le altre, che vogliono ancora chiamarsi cristiane, e che vogliono anzi apparire più autenticamente cristiane ponendosi in atteggiamenti critici ed insofferenti rispetto a tante forme comuni della vita cattolica, accusandole di convenzionalità, di esteriorità e di mediocrità ; ma che non danno poi al contatto con la Chiesa e con le fonti vive di Parola e di Presenza di Cristo, che solo da lei sca- Acta Pauli Pp. VI 691 turiscono, l'importanza prevalente e decisiva, che tale contatto si merita. Così che dobbiamo essere lieti dell'impegno che quest'anno l'Azione Cattolica Italiana, voi promotori, si assume di studiare la dottrina e di incrementare la pratica della vita soprannaturale ; e nell'esprimere questa Nostra compiacenza Ci conforta una duplice certezza : la prima, che tale impegno non vi distoglierà dagli altri impegni, ai quali il programma operativo della stessa Azione Cattolica vi astringe. Cotesto interesse per un tema religioso tanto alto e delicato non vuol attenuare l'interesse doveroso che rivolgete alle molteplici forme della vostra attività; non è un'evasione dalla stringenza dei problemi pratici a cui l'Azione Cattolica deve attendere; sì bene, come si diceva, tale superiore interesse vuol essere la ricerca delle ragioni e delle energie profonde per cui cotesti problemi trovano considerazione e, Dio voglia, soluzione. La seconda certezza si è che voi, alunni tutti di questa grande palestra di virtuoso operare ch'è l'Azione Cattolica, e maestri anche del senso e del costume cristiano, vorrete sempre ricordare che la vita soprannaturale, se corregge, se informa, se santifica quella naturale, non la dimentica, non la distrugge ; che anzi la perfeziona e la sviluppa, cavando dal fondo della vita umana capacità inerti e sepolte, e dando ai principi sani che la sorreggono un vigore nuovo, uno splendore nuovo. Vogliamo dire che il culto delle virtù naturali, quali principalmente quelle che cardinali si chiamano, non sarà trascurato, mentre date alle virtù ed alle dottrine della vita soprannaturale tutto il vostro interesse. Vogliamo anzi auspicare che anche sotto questo rispetto l'Azione Cattolica continuerà a fare onore alle sue tradizioni, educando i suoi soci a quella saggezza, a quel senso di giustizia, a quella austerità, a quel vigore morale, a quella lealtà di parola e di contegno, a quella fraternità e generosità di rapporti, a quella limpidità di costume, a quella letizia semplice e spontanea, a quella capacità di amicizia che hanno sempre caratterizzato la sua educazione e che hanno reso esemplari tante magnifiche figure del Laicato cattolico. Grati a voi che questi pensieri e questi voti Ci suggerite, tutti di cuore vi benediciamo. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 692 NUNTIUS S C R I P T O DATUS Ad E.mum P. D. Radulfum S. R. E. Card. Silva Henriquez, Archiepiscopum Sancti Iacobi in Chile, cum nova statio radiophonica v. « Radio Chilena » aetherias dicere undas coepisset. Al inaugurarse las nuevas instalaciones de « Radio Chilena » con un moderno equipo trasmisor, viene espontáneo a Nuestra mente el deseo del Salmista : « Que toda la tierra te adore a Ti y cante tu nombre )) ; (( Tota terra adoret te et cantet tibi, cantet nomen tuum »^ La « Radio Chilena », ahora más que nunca, quiere ser un canto a la gloria de Dios, alabanza bullisiosa y alegre de su santo nombre. Nuestro corazón se llena de gozo porque ya Nos parece ver multiplicados los frutos de bendición que este don de Dios ha producido : su mensaje, valorizando ahora, gracias también al interés de ésta Sede Apostólica, con una mayor eficiencia técnica, seguirá enriqueciendo la vida religiosa y social del católico pueblo chileno, y en los hogares y reuniones o en la soledad y aislamiento seguirá penetrando con la voz amiga de quien consuela y anima, cual rayo de luz que disipa tinieblas, como invitación a una conducta honesta, en sus palabras de serenidad y reposo tras el trabajo agotador de la jornada. Luz sobre el monte, (( sermo Dei » que corre por valles y cordilleras 2 glorificando al Creador, pan de la cultura de cada día, escuela de educación ; ; qué bellos ideales estos para prender en el alma de cuantos dedican sus energías, su tiempo, su generosidad al apostolado de los medios de difusión ! Quisiéramos poner en todas las palabras de este saludo una vibración de especial afecto para cada uno de los hijos de ese amado País, dócil a la verdad evangélica, fiel a sus tradiciones católicas, custodio esforzado de su rico patrimonio espiritual. Va a ti en particular, querido Hijo, la manifestación de Nuestra complacencia por el celo con que te prodigas en conservar y renovar la vida religiosa de esa Arquidiócesis. Para tus colaboradores: clèro, comunidades religiosas y miembros del Meado, estas líneas dejan constancia 1 Ps. 65, 4. 2 cfr. 2 Thes. 3, 1. Acta Pauli Pp. VI 693 de Nuestro aliento y benevolencia. Invocando a los Santos Angeles mensajeros del Altísimo, para que les protejan y asistan, enviamos a los dirigentes, técnicos y personal de « Radio Chilena », lo mismo que a todos sus radioescuchas, Nuestra especial Bendición Apostólica. El Vaticano, 18 de iulio de 1963. P A U L U S PP. V I NUNTIUS TELEGRAPmCUS Ad Exc.mum P. D. Iosephum Ujcic, Archiepiscopum Belogradensem, Scopiensis dioecesis regione ingenti terrae concussu vastata.* Summo moerore affecti ob tristissimas ruinas quibus Scopiensis dioecesis regio vastata est, dolorem totius nobilis Iugoslaviae nationis imo ex pectore participamus, fusis praesertim ad Deum precibus, ut peremptis aeternam caelorum pacem concedat omnesque calamitosos sua gratia soletur. Dumque tibi committimus ut cum ecclesiasticis civilibusque auctoritatibus et dilecto vestro populo hosce animi nostri sensus communices, Apostolicam Benedictionem, superni roboris pignus, peramanter impertimus. P A U L U S PP. V I * Die 27 Iulii mensis a. 1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 694 ACTA IOANNIS PP. XXIII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I PAPANTLENSIS ET A L I A R U M (TÜXPANIENSIS) E dioecesibus Papantlensi, Huejutlensi, Tampicensi et Tulancingensi quaedam territoria distrahuntur, quibus nova dioecesis conditur, Tuxpaniensis appellanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Non latet Nos sapientiorem singularum Ecclesiarum dispositionem saepissime valde conducere ad christianam familiam fovendam ac populorum fidem provehendam. Cum igitur venerabilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in Republica Mexicana Apostolicus Delegatus ab hac Apostolica Sede petierit ut, aliquot a dioecesium Papantlensis, Huejutlensis, Tulancingensis et Tampicensis ambitu distractis territoriis, nova dioecesis conderetur, Nos firma et certa spe id posse christianae religioni ibi conferre, opportunum censemus adhibitis precibus concedere. Qua de re, post sententiam rogatos venerabiles Fratres Nostros S. R. E. Cardinales qui rebus Consistorialibus praesunt, auditisque venerabilibus Fratribus Episcopis, quos negotium contingit, consensum insuper supplentes eorum omnium qui ius aliquod habeant in hac re, vel se putent habere, Apostolica Nostra potestate haec quae sequuntur statuimus et iubemus. A dioecesi Papantlensi municipia separamus quae vulgo cognominantur Tuxpan, Amatlán, Citlaltepec, Chinampa de Gorostiza, Chontla, Ixcatepec, Ozuluama, Tamalin, Tamiahua, Tancoco, Tantima, Teayo, Temapache, Tepetzintla, Tihuatlán; item a dioecesi Huejutlensi municipia quibus nomina Benito Juárez, Acta Ioannis Pp. XXIII 695 Chalma, Chiconamel, Chicontepec, Ilamatlán, Ixhuatlán de Madero, Plantón Sánchez, Tantoyuca, Tempoal, Zontecomatlán ; a dioecesi autem Tulacingensi municipia Huayacocotla, Texcatepec, Tlachichilco et Zacualpan cognominata ; a dioecesi denique Tampicensi municipia quibus nomina Panuco, Pueblo Viejo et Tampico Alto ; quae omnia territoria in novam dioecesim redigimus, iisdem finibus circumscribendam ac municipia simul sumpta quibus constat, prout nunc terminan tur, quae Tuœpaniensis appellabitur. Nova ergo dioecesis confinis erit : ad septentrionem dioecesi Tampicensi; ad meridiem dioecesi Papantlensi; ad orientem autem solem Sinui Mexicano; ad occidentem denique dioecesibus Tulancingensi, Huejutlensi et Vallipolitanae. Sedem Episcopi eiusque domicilium in ea urbe collocari volumus quae Tuxpan vulgato nomine appellatur; cathedram vero suae potestatis et magisterii collocabit idem Antistes in templo curiali ibi exstante B. M. V. in caelum Assumptae dicato, quod ex hoc temporis ad gradum et dignitatem cathedralis aedis evehimus debita iura et honores dantes ; quae etiam Episcopo facimus eiusque successoribus, cum debitis obligationibus. Modo conditam dioecesim Tuxpaniensem metropolitanae Ecclesiae Jalapensi subicimus tamquam suffraganeam ; item Praesul metropolitanae iurisdictioni Archiepiscopi Jalapensis erit obnoxius. Canonicorum collegium condatur, ad normas per alias sub plumbo Litteras edendas ; quoadusque autem id fiat Episcopus Consultores dioecesanos deligat, ad iuris normam, qui consilio et opera iuvent. Qui vero iuvenes ad sacerdotium capessendum vocentur, iis educandis Seminarium saltem minus aedificetur, iuxta normas communes et leges a Sacro Consilio de Seminariis et Studiorum Universitatibus latas. Ex quo lectissimi iuvenes Romam mittantur ut ecclesiasticis disciplinis sincere imbuantur, Collegio Piano Latino Americano recepti. Ad mensam episcopalem quod attinet, eam constituent sive bona quae novae dioecesi ad normam canonis 1500 C. I. C. obvenient, sive Curiae emolumenta, sive denique a christianis oblata dona. Itidem dioecesis regimen et administratio, electio Vicarii Capitularis, Sede vacante, cleri et populi iura, cetera eiusmodi Iuris Canonici praescriptis omnino temperentur. Volumus praeterea ut, simul ac hae Litterae Nostrae ad effectum deductae fuerint, sacerdotes qui in territorio novae dioecesis officium aut ecclesiasticum beneficium habeant, huic ascripti sint; ceteri vero clerici seminariique tirones dioecesi illi accenseantur in cuius territorio legitimum habeant domicilium. Ut par est, ea documenta et acta quae aliquo modo novam dioecesim Tuxpa- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 696 mensem respiciant, qnam primum e Curiis episcopalibus dioecesium Papantlensis, Huejutlensis, Tulancingensis et Tampicensis ad eiusdem tabularium mittantur, religiose custodienda. Mandamus postremo ut quae bisce Litteris praescripsimus venerabilis Frater Aloisius Raimondi, quem memoravimus, efficienda curet, cui debitas facultates facimus, vel ille qui eo tempore quo haec decreta ad effectum deducentur Apostolicae Delegationi in Mexicana Republica praeerit. Poterunt, ipsi scilicet et alium delegare, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum ; qui tamen negotium perficiet, onus habebit confectae rei documenta exarare, eaque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittere. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostraß documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die nono mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIER! S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam, Cancellariam Regens Franciscus Caesar Loco >£ Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXI, n. 90. H. Federici, Ferretti, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 697 II S, P A U L I IN B R A S I L I A - TAUBATENS1S (CRUCISMOGENSIS) Ex Ecclesiis S. Pauli in Brasilia et Taubatensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova efficitur dioecesis « Crucismogensis » appellanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo christiana fides et religio maiora in Brasiliana Republica caperet incrementa, censuit venerabilis Prater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolicus Nuntius, bene fieri si quibusdam territoriis a Sedibus S. Pauli et Taubatensi separatis, nova ibidem dioecesis conderetur. Quam sententiam sane probantes, post auditos Ordinarios Praesules, quorum interesset, ac venerabiles Fratres Nostros S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi Consistoriali praepositos, de Nostra apostolica auctoritate haec quae sequuntur decernimus atque iubemus. Ab archidioecesi S. Pauli in Brasilia haec municipia dividimus, prout lege civili terminantur : Mogi das Cruzes, Arujá, Ferraz de Vasconcellos, Guararema, Guarulhos, Itaquaquecetuba, Poá, Suzano ; a dioecesi vero Taubatensi, ea quae sequuntur municipia, item ut lex civilis definit : Igaratá, Salesopólis, Santa Isabel. Quibus terris novam dioecesim condimus, Grucismogensem appellandam, cuius sedes in urbe quam vulgo Mogi das Cruzes cognominant erit, in qua Episcopus domicilium collocabit, cathedra in templo S. Annae, matris B. M. V . , posita in eadem civitate. Hoc scilicet in templorum cathedralium ordinem redigimus, cum iustis privilegiis et honoribus. Dioecesim Crucismogensem Sedi S. Pauli in Brasilia suffraganeam facimus; cuius sacri Praesulis erit sive cathedrale Collegium Canonicorum constituendum curare ad normas per alias sub plumbo Litteras edendas, sive etiam Seminarium condendum, iuxta leges iuris communis et Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Quod ab eo gravi praecepto perfici iubemus. Dum autem sacer Praesul Canonicorum coetum constituat, facultatem facimus ut eorum loco Consultores dioecesani deligantur, consilio et labore iuvaturi. Mensam episcopalem, quam dicunt, efficient : Curiae proventus, fidelium christianorum collationes, dos quam civilis auctoritas dabit, pars tandem bonorum quae novae Eccle45 - ACTA, vol. V, n. .12. — 20-9-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 698 siae provenient iuxta canonem 1500 Codicis Iuris Canonici. Curet etiam Episcopus Crucismogensis ut cum tempus fuerit optimos quosque iuvenes, qui in sno Seminario pietate ac doctrina niteant, Romam mittat, ut in Collegio Pontificio Piano Brasiliano philosophiae ac sacrae theologiae operam dent. Ad clerum tandem quod attinet, id censemus ut simul ac hae Litterae Nostrae fuerint ad exitum deductae, Sacerdotes qui in territorio novae circumscriptionis beneficium vel officium habeant eidem ascribantur, ceteri clerici ei Sedi in cuius territorio legitime degant. Documenta postremo et acta quae ad conditam Ecclesiam respiciant, ad eius Curiam episcopalem mittantur, ibique in tabulario religiose custodiantur. Ceterum volumus ut has Litteras Nostras venerabilis Frater Armandus Lombardi exsequatur, vel per se ipse, vel per alium. Acta vero re, idem documenta exarari faciat, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittat. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum èfficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die nono mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Serafini, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco Cß Plumbi In Ap. Conc. tab., vol. CX, n. 78. Acta Ioannis Pp. XXIII 699 III V E R A E CRUCIS SEU IALAPENSIS S. ANDREAE DE TUXTLA ( V E E A E CRUCIS) Ab Ecclesiis Verae Crucis seu lalapensi et S. Andreae de Tuxtla quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis efficitur, Verae Crucis appellanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Populorum bono inservire cupiens, qui Mexicanam ditionem incolunt, petiit venerabilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis in eademque Republica Apostolicus Delegatus, ut detractis quibusdam territoriis ex amplissimis regionibus quibus Ecclesiae Verae Crucis seu Ialapensis et Sancti Andreae de Tuxtla efformantur, nova quaedam dioecesis conderetur. Quibus precibus accedere volentes, qui christiano gregi Dei voluntate praesumus, post consilium petitum a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus Sacrae Congregationi rebus Consistorialibus expediendis praepositis, sententiamque rogatos venerabiles Fratres Emmanuelem Pium López Estrada, sacrum Verae Crucis archidioecesis Antistitem, et Iesum Villareal et Fierro, Episcopum S. Andreae de Tuxtla, id rati posse nonnihil boni ei regioni conferre, Nostra summa et apostolica auctoritate haec quae sequuntur decernimus atque iubemus. E territorio Ecclesiae Verae Crucis seu Ialapensis sequentia municipia separamus vulgo cognoniinata : Alvarado, Boca del Rio, Cotaxtla, Ignacio de la Llave, Jamapa, La Antigua, Manlio F. Altamirano, Medellín, Paso de Ovejas, Puente Nacional, Soledad de Doblado, Tierra Blanca, Tlalixcoyan, Ursulo Galván et Veracruz; e dioecesi vero S. Andreae de Tuxtla, sequentia: Acula, Amatitlán, Casamaloapan, Santiago Ixmatlahuacán et Tlacotalpan. Quibus regionibus dioecesim constituimus, Verae Crucis appellandam iisdem limitibus terminandam ac municipia quibus constat. Ne autem aliqua nominis ambiguitas maneat, censemus ut in posterum Ecclesia Verae Crucis seu Ialapensis altera tantum appellatione cognominetur scilicet lalapensi. Novae dioecesis Verae Crucis confines erunt : ad septentrionem, archidioecesis Ialapensis ; ad orientem solem, Oceanus 700 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Atlanticum; ad meridiem, dioecesis S. Andreae de Tuxtla; ad occidentem denique solem, archidioeceses Antequerensis et Ialapensis. Eius praeterea sedes in urbe Veracruz erit, qua in civitate Episcopus cathedram etiam suae auctoritatis statuet, in templo videlicet B. M. V. Caelo receptae, quod templi cathedralis honore decorabitur. Censemus insuper ut nova circumscriptio lalapensi archidioecesi tamquam suffraganea subdatur, sicut et eiusdem Praesul Archiepiscopo Metropolitae lalapensi erit obnoxius. Sacer Verae Crucis Episcopus quam primum Seminarium saltem minus erigi curabit iuxta regulas a Sacra Congregatione de Seminariis et Studiorum Universitatibus traditas et Iuris Canonici normas. Item Collegium Canonicorum constituet, quibus sive consiliis habendis utatur, sive sacrarum caerimoniarum decori augendo. Interea tamen Consultores dioecesanos constituat, quorum opera et labore frui poterit. Mensam episcopalem efficient : Curiae emolumenta ; fidelium collationes sponte datae ; congrua bonorum pars quae Sedi Verae Crucis obvenient divisis bonis et possessionibus Ecclesiarum Ialapensis et S. Andreae de Tuxtla, secundum canonem 1500 C. I. C. Vix autem atque hae Litterae Nostrae ad effectum deductae fuerint, sacerdotes ei Ecclesiae ascribantur in cuius territorio vel beneficium vel officium habeant; ceteri vero clerici et Seminarii tirones, eidem in qua legitimo domicilio degant ; ex his autem tironibus qui meliores fuerint, suo tempore Bomam mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum, ubi philosophicis et theologicis disciplinis imbuantur. Decernimus postremo ut documenta et acta quae ad novam dioecesim respiciant ad eiusve cives, ad eius Curiam episcopalem transmittantur, ibique religiose in tabulario custodiantur. Ceterum has Litteras Nostras exsequendas curabit venerabilis Frater Aloisius Raimondi, vel quem ipse delegaverit, facto onere rei actae documenta exarandi eaque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Consistorialem mittendi. Quodsi eo tempore alius Apostolicae Delegationi in Mexico praesit, hic mandata Nostra haec facienda studebit. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni- Acta Ioannis Pp. XXIII 701 tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die nono mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPBLLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI B. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus Iosephus De Felicis, Rossi, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco ffi Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXI, n. 88. IY LOLOENSIS Apostolica Praefectura Loloënsis ad gradum dioecesis evehitur, eodem nomine atque finibus. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ut singula in rerum natura nascuntur ac splendescente sole adolescunt atque suo tempore laetissimis fructibus gaudent, ita et in Ecclesia sancta, quam Spiritus Sancti virtus iugi flamine alit ac roborat, singulae circumscriptiones ita crescunt ut et fragrantissimos virtutum induantur in flores, et, si labor accedat assiduus, suavissimis etiam fructibus christianae caritatis onustae niteant. Quod sane in Loloënsi Praefectura apostolica ita factum est, ut venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositi eandem censuerint ad dioecesis gradum esse evehendam. Re ergo bene reputata, de Nostra apostolica auctoritate haec quae sequuntur decernimus atque iubemus. Apostolicam Praefecturam Loloënsem, Patribus Candidi et Canonici Ordinis Praemostratensis concreditam, ad gradum dioecesis evehimus, eodem nomine iisdemque finibus ; quod facientes illud intendimus ut nempe non solum meritae laudis testimonio eosdem Patres prosequamur, verum etiam animum addamus ad novos pro gloria Dei animorumque utilitate labores perferendos. Nova dioecesis Sedi metro- 702 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale politanae Coquilhatvillensi suffraganea erit; item eius Praesul sacro Antistiti eiusdem Ecclesiae erit obnoxius. Idem praeterea sedem domiciliumque suum in urbe, quam Lolo cognominant, ponet, cathedra in templo civitatis principe collocata. Canonicorum coetus condatur ; quod tamen si ad praesens fieri nequeat, eorum loco Consultores dioecesani deligantur, quorum opera et consilio Episcopus utatur. Cum vero Canonicorum Collegium constituetur, tunc sane Consultores a suo oificio cessabunt. Ceterum, haec omnia venerabilis Prater Vedastus MojaiskyPerrelli ad exitum adduci studebit, Archiepiscopus titulo Amidenus idemque in Congo et Ruanda-Urundi Apostolicus Delegatus, cuius consilio in re gerenda usi sumus. Poterit autem is, si visum fuerit, et alium delegare, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum. Cum vero rem egerit, documenta exarari faciet, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effiLcacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Eomae, apud S. Petrum, die altero mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Caesar Loco SB Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CX, n. 89. Serafini, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp, XXIII 703 y YOLAENSIS Praefectura Apostolica Yolaënsis ad gradum dioecesis extollitur, servatis nomine et finibus. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Christianae Reipublicae regendae qui divino consilio munere fungimur, summopere studemus ut per aptiorem quoque ecclesiasticarum circumscriptionum dispositionem citiorem gentibus in sanctam Christi Ecclesiam ingressum faciamus. Quod cum fieri posse accepissemus ad praefecturam apostolicam Yolaënsem quod attinet, ea probare rataque habere placet, quae venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales praepositi Sacro Fidei Propagandae Consilio, post auditum venerabilem Fratrem Sergium Pignedoli, Archiepiscopum titulo Iconiensem atque in Africa Media Occidentali Apostolicum Delegatum, facienda statuerunt, ut videlicet praefectura apostolica, quam diximus, Ordini concredita Fratrum Eremitarum S. Augustini, ad gradum dioecesis eveheretur : per hoc enim non modo iisdem Fratribus, bene de christiana religione ibidem hactenus meritis, animum addi ad novos labores, verum etiam fore ut nova ibi locorum religiosae res incrementa capiant. De summa ergo et apostolica Nostra potestate, praefecturam Yolaënsem in dioecesis formam redigimus, servato nomine et finibus, quam curis eorundem Fratrum Eremitarum S. Augustini ad Nostrum et Apostolicae Sedis nutum committimus. Nova dioecesis eiusque Episcopus metropolitanae Sedi Kadunaënsi atque eius Archiepiscopo suffraganei erunt ; sedem suam Episcopus in urbe vulgo Yola appellata ponet, cathedram autem magisterii in eiusdem urbis templo principe, Deo in honorem Sanctae Theresiae a Iesu Infante sacro, quod ad cathedralis honorem tollimus, cum debitis privilegiis. Sacrorum praeterea Antistiti cordi erit Seminarium saltem elementarium struere et Canonicorum Collegium constituere. Quod statim si ad effectum deduci nequeat, curabit Episcopus ut pro Canonicis consultores dioecesani deligantur, qui sacro Praesuli consilio assint. Ceterum haec Nostra decreta venerabilis Frater Sergius Pignedoli, quem memoravimus, exsequenda curabit, vel qui Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 704 tempore exsecutionis in eius locum ut Delegatus Apostolicus in Africa Media Occidentali successemi, factis ad id necessariis facultatibus, quas poterit delegare, dummodo viro in ecclesiastica dignitate constituto. Rebus autem peractis, documenta idem exarari iubebit, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die altero mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus Iosephus Loco ffi Plumbi In Ap. Gane, tai., vol. CX, n. f/2. De Rossi, Felicis, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 705 VI BUNIAËNSIS (MAHAGIENSIS) Ex quibusdam territoriis dioecesis Buniaënsis, in Congo, nova dioecesis constituitur, nomine « Mahagiensis ». IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quod Venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi Fidei Propagandae praepositi, post exquisitam sententiam venerabilis Fratris Vedasti Mojaisky-Perrelli, Archiepiscopi titulo Amideni atque in Congo et Ruanda-Urundi Apostolici Delegati, optimum censuerunt, esse videlicet ex dioecesi Buniaënsi novam in Congo dioecesim constituendam, Nos quoque valde probamus et confirmamus, qui scimus quam prosit rei catholicae, idque praesertim in terris christiano cultu late expertibus, alias ex aliis dioeceses condere novisque conditas instruere Episcopis. Qua suprema ideo in Christi Ecclesia pollemus potestate, a territorio dioecesis Buniaënsis partem septemtrionalem seiungimus, quae ab eadem dioecesi separatur limitibus meridionalibus civilium districtuum vulgo appellatorum Mahagi et Aru, ëx eaque dioecesim fundamus Mahagiensem nuncupandam atque curis cleri saecularis concredendam. Modo autem conditam Ecclesiam eiusque Episcopum metropolitanae Sedi Stanleypolitanae atque eius Archiepiscopo suffraganeos volumus. Censemus insuper ut Episcopi sedes in urbe vulgo Mahagi ponatur, episcopalis autem cathedra in principe urbis templo, quod ad cathedralis gradum et dignitatem attollimus ; utque pro Canonicis, quorum collegium ad normas per alias sub plumbo Litteras edendas constituetur, ad tempus Consultores dioecesani deligantur, Episcopum ad ecclesiastici iuris leges iuvaturi. Quod ad regimen dioecesis attinet eiusque administrationem, ad Vicarii Capitularis electionem, aliaque huiusmodi omnino serventur quae canones C. I. C. praescribunt. Acta et documenta, quae quovis modo novam dioecesim respiciant, a Curia episcopali Buniaënsi ad Mahagiensem mittantur, in tabulario religiose custodienda. Ea demum quae iussimus exsequenda curabit venerabilis Frater Veda- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 706 stus Mojaisky-Perrelli, quem diximus, vel per se ipse vel per alium in ecclesiastica dignitate constitutum virum. Qui vero rem perfecerit onus habebit perfectae rei documenta, rite signata sigilloque impressa, ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum die altero mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card.* COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Caesar Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CX, n. ¿7. Serafini, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. X X Iii 707 L I T T E R A E APOSTOLICAE I Beata Maria Virgo, vulgo « de Itati », praecipua Patrona Goyanensis dioecesis declaratur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Cum ex amplo alicuius dioecesis territorio, gravioribus sacri ministerii causis, provincia detrahitur, qua nova constituitur dioecesis, plura permanent, ad iuris normam, coniunctionis vincula quasi filiam inter et matrem. Hac quidem ratione in Argentinorum terra, Goyanensis Ecclesia, quae per Apostolicam Nostram Constitutionem, die x mensis Aprilis, anno superiore, datam, ex Corrientensibus finibus est opportune divisa, uti suffraganea antiquae subicitur matri. Sed sapienti ac pio consilio, sanctissima servari videtur necessitudo quae a Beatae Mariae Virginis vulgo « de Itati » nomine atque praesidio oritur, cum Eadem, totius Corrientensis regionis iam pridem fautrix, novae etiam dioecesis optetur et expetatur Patrona. Optimis ergo putamus auspiciis faustisque ominibus proprium sacrae potestatis ordinem ibidem institui, quo Christianae res laetiora incrementa uberioresque fructus consequantur; ipsam enim Deiparam Virginem, quae hisce in terris summa excolitur pietate, ita apostolico confidimus benedictinam esse operi, ut Sacerdotes suo officio quam optime fungantur ceterique fideles vitam in Christo Filio abundantissime habeant. Vincula, inquimus, cum Corrientensi Ecclesia artiora fient cultu erga Virginem « de Itati » communi, firmassimo pietatis fundamento. Cum denique, quo iuniores sint dioeceses, eo magis caelesti egeant auxilio, nihil prorsus dubitamus precibus Venerabilis Fratris Alberti Devoto, primi eiusdem dioecesis Episcopi, obsecundare. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatam Mariam Virginem, cui « de Itati » appellatio, praecipuam apud Deum caelestem Patronam universae Goyanensis dioecesis constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus statuimus, decer- 708 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXIX mensis Decembris, anno MCMLXI, Pontificatus Nostri quarto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis II Sanctus Ioannes Bosco, Confessor, principalis caelestis Patronus dioecesisRivogallaëcensis renuntiatur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Pastorali studio inflammatus, Sanctus Ioannes Bosco sodales suos in longinquam Patagoniae regionem misit, ut, Evangelium ibi annuntiantes, incolas, errorum tenebris obvolutos, ad catholicam veritatem traducerent. Qui verbi divini satoresdiuturno, arduo, alacri opere effecerunt, ut illa in plaga res christiana effloresceret atque adeo Ecclesiae fines latius proferrentur. Cuius rei documentum sunt dioeceses, ab hac Apostolica Sede ibidem constitutae, in quibus Rivogallaëcensis numerum obtinet, quam, praeterito anno, consilio provido condidimus. Egregios huiusmodi missionales labores a Salesiana Familia susceptos agnoscentes eiusque legiferum Patrem praecipuo habentes honore, publicae potestates provinciae Sanctae Crucis, ea in regione positae, itemque « Terrae Igneae », quae appellatur, Sanctum Ioannem Bosco Patronum civilem propriae iurisdictionis non ita pridem renuntiaverunt. Quibus permotus, Venerabilis Frater Mauricius Eugenius Magliano, Rivogallaëcensis Episcopus, Nos rogavit, ut in eiusdem Sancti Caelitis fidem dioecesim suam ex Ecclesiae instituto traderèmus. Quibus precibus libenti animo obsecundantes, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Ioannem Bosco, Confessorem, uni- Acta Ioannis Pp. XXIII 709 versae Rivogallaëcensis dioecesis principalem apud Deum Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, praecipuis locorum Patronis rite competentibus. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque eficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xx mensis Novembris anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis III Beata Maria Virgo a Rosario de Fatima in principalem Patronam totius dioecesis Leiriensis constituitur, una cum Sancto Augustino, Episcopo Confessore et Ecclesiae Doctore, Patrono aeque principali eiusdem dioecesis. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Miris modis auctus est cultus marialis in Lusitania, ex quo Alma Deipara, cui suavis adiecta appellatio a Rosario, in Convalle Sanctae Irenes seu « de Iria », ut vulgo nuncupatur, benignissime se obtulit conspiciendam. Exinde Augusta Virgo in sacrario Fatimensi, quod singulari gloriae cedit dioecesis Leiriensis, perpetuis excolitur obsequiis nec est in tota regione, quae eiusdem iurisdictionis finibus continetur, ulla ecclesia paroecialis nec ullum fere oratorium, ubi simulacrum Dei Genetricis, de Fatima appellatae, non sit propositum publicae fidelium venerationi. Praeterea e pristino instituto Leiriensis dioecesis clerus et plebs christiana suum habent tutorem egregium Ecclesiae Doctorem, Sanctum Augustinum, cuius animus divino amore saucius erat atque etiamnum aptus est ad homines eodem igne accendendos. His omnibus perpensis, Venerabilis Frater Ioannes Pereira Venancio, Leiriensis Episcopus, Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem, nomine illo insignem, praecipuam suae dioecesis Patronam 710 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale renuntiaremus, servato simul et confirmato Sancti Augustini praesidio. Quibus precibus libenter admissis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem a Rosario de Fatima principalem apud Deum Patronam una cum S. Augustino, Episcopo, Confessore et Ecclesiae Doctore, Patrono aeque principali totius Leiriensis dioecesis constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas et efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque;, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XIII mensis Decembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis IV Titulus ac privilegia Basilicae Minoris Caracensi templo paroeciali Sancti Petri Apostoli conferuntur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Merito collaudatur Caracense templum paroeciale, Sancto Petro Apostolo sacrum, quippe quod, licet sit paucos ante annos exstructum, tanta refulgeat magnificentia, ut ceteris principis illius urbis Dicionis Venetiolanae ecclesiis longe antecellat. Ornatur enim aris ad praestantissimae artis rationem, quae olim obtinuit, faberrime factis, egregiis Sanctorum Caelitum simulacris, sacra supellectile non modicae pulchritudinis ac pretii. Cuius in ecclesiae, molis etiam amplitudine commendatae, ministeriis plures versantur sacerdotes, qui plebi Dei sanctae religionis pabulum impertiunt. Vota igitur significans parochi atque fidelium eiusdem templi studensque Acta Ioannis Pp. XXIII 711 eorum pietatem erga Principem Apostolorum provehere, quem Christus Salvator universalis Ecclesiae fundamentum constituit, Dilectus Filius Noster Iosephus Humbertus Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyter Cardinalis Quintero, Caracensis Archiepiscopus, preces ad Nos admovit, ut templum illud Basilicae Minoris nomine ac iure donar emus. Nos vero fore confisi, ut religionis usus amplis augeretur incrementis populusquè fidelis, Beati Petri studiosus, Ecclesiae et Capiti ipsius penitius in dies adhaereret, precibus huiusmodi libenti animo statuimus obsecundare. Quae cum ita sint, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto,* certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Garacensem ecclesiam Deo in honorem Sancti Petri Apostoli consecratam ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae sacris aedibus eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i mensis Decembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis V Beata Maria Virgo a Perpetuo Succursu principalis Patrona, atque Sanctus Franciscus Assisiensis secundarius Patronus dioecesis Salinensis eliguntur. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Firmissima Christianis spes semper affulget Maria, quae potest, qua valet apud Deum auctoritate, quae vult, qua fertur materni sui animi incitatione, filiis succurrere eosque a periculis cunctis eripere. Talem profecto fiduciam in Ea cum collocent tenerrimosque in Eam amoris sensus publico indicare testimonio cum 712 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cupiant, universi dioecesis Salinensis fideles, in primis vero sacerdotes, salutare agitant consilium Virginem a Perpetuo Succursu ut praecipuam sibi Patronam asciscendi. Sed alter quoque cultus in eadem floret dioecesi isque ad Franciscum Assisiensem, ad exemplar videlicet Christianae vitae virtutisque perfectissimum, refertur : hic enim Cáeles in magna est ibi veneratione atque Patronus habetur et invocatur. Haec per Venerabilem Fratrem Fridericum Villelmum Freking, Episcopum Salinensem, haud sine delectatione accepimus, sumusque ab eo rogati ut utramque electionem, Apostolica usi Nostra potestate, ratam faceremus. Nos autem, huiusmodi votum benigne explere volentes, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae auctoritatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatissimam Mariam Virginem a Perpetuo Succursu principalem apud Deum Patronam, atque Sanctum Franciscum Assisiensem secundarium Patronum totius dioecesis Salinensis constituimus ac declaramus seu confirmamus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae locorum Patronis sive praecipuis sive secundariis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x r x mensis Decembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Sacra Congregatio Consistorialis 713 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Ioannes Pp. X X I I I fel. r e c , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus erat providere, nimirum : die 19 Novembris 1962. — Titulari episcopali Ecclesiae Clysmatenae R. D. Vladislaum Jedruszuk, Cancellarium curiae dioecesanae Pinskensis. die 11 Februarii 1963. — Titulari episcopali Ecclesiae Uticensi Exc. P. D. Guidonem M. Casullo, hactenus Episcopum Nuscanum, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Alfonsi M. Ungarelli, Episcopi tit. Azurensis et Praelati nullius Pinerensis. die 16 Februarii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Velebusdiensi Exc. P. D. Antonium de Almeida Lustosa, hactenus Archiepiscopum Fortalexiensem. die 18 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Metrensi Exc. P. D. Amadeum González Ferreiros, Praelatum nullius Raymundianum. die 25 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Nazarensi R. D. Emmanuelem Lisboa de Oliveira, Canonicum honorarium Capituli metropolitani S. Salvatoris in Brasilia, Cancellarium in dioecesana curia et moderatorem spiritus in Seminario dioecesano Bonfimensi. die 4 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Barrensi de Pirahy R. D. Altivum Pacheco Ribeiro, parochum in civitate vulgo appellata « Rio Pretó », in archidioecesi Iudiciforensi. die 21 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Derthonensi R. P. D. Franciscum Rossi, e clero archidioecesis Mediolanensis, Protonotarium Apostolicum ad instar, praepositum parochum urbis vulgo <( Varese ». die 25 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Eluzanae R. D. Nival dum Monte, directorem spiritus in Seminario minori archidioecesis Na46 - ACTA, vol. V, n. 12. — 20-9-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 714 talensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Vincentii Tavora, Archiepiscopi Aracajuensis. die 27 Aprilis. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Petrensi in Palaestina Exc. P. D. Alfredum Silva Santiago, hactenus Archiepiscopum Sanctissimae Conceptionis. die 2 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Carabellensi, noviter erectae, R. P. Philippum Broers, ex Ordine Fratrum Minorum. — Cathedrali Ecclesiae Biturgensi R. P. D. Abelem Conigli, Antistitem Urbanum, Vicarium Generalem dioecesis Mutinensis. die 9 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Clonfertensi R. P. D. Thomam Ryan, Antistitem Urbanum atque Nuntiaturae Apostolicae Consiliarium. die W Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Fortalexiensi Exc. P. D. Iosephum Medeiros Delgado, hactenus Archiepiscopum S. Ludovici in Maragnano. — Metropolitanae Ecclesiae Portus Montt, noviter erectae, Exc. P. D. Albertum Rencoret Donoso, hactenus Episcopum dioecesis Portus Montt. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Philippi R. D. Iosephum Aloisium Castro, Canonicum Capituli metropolitam Sancti Iacobi in Chile. — Titulari episcopali Ecclesiae Thoitanae Exc. P. D. Davidem Picâo, hactenus Episcopum S. Ioannis in Brasilia, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Idilii Iosephi Soares, Episcopi Santosensis. die IJf Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sergentzensi Exc. P. D. Aemilium Sosa Gaona, hactenus Episcopum Sanctissimae Conceptionis in Paraguay. die 15 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Maridensi R. D. Ioannem Hermil, è dioecesi Augustodunensi* curionem ad S. Vincentii in urbe (( Matiscone » cognominata, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Luciani Lebrun, Episcopi Augustodunensis; die 21 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Hullensi, nuper erectae, Exc. P. D. Paulum Aemilium Charbonneau, hactenus Episcopum titularem Thapsitanum. — Titulari episcopali Ecclesiae Chonochoritanae R. D. Renatum Audet, ex dioecesi Timminsensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Mariae Iosephi Lemieux, Archiepiscopi Ottaviensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Lacedaemoniensi R. D. Iosephum de Iesu García Ayala, Canonicum honorarium Capituli cathedralis et pa- Sacra Congregatio Consistorialis 715 rochum in urbe vulgo « Los Reyes » in dioecesi Zamorensi in Mexico, quem constituit Administratorem Apostolicum « sede plena )) dioecesis Oampecorensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Theleptensi R. D. Iosephum de Iesu Tirado Pedraza, Canonicum Capituli metropolitani et moderatorem Seminarii archidioecesis Moreliensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Aloisii Mariae Altamirano y Bulnes, Archiepiscopi Moreliensis. die 22 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Berrhoeensi Exc. P. D. Petrum Douillard, hactenus Episcopum Suessionensem. — Cathedrali Ecclesiae Suessionensi R. P. D. Gerardum Bannwarth, Antistitem Urbanum et in dioecesi Argentoratensi sodalitatis ab Actione Catholica moderatorem. die 23 Maii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Amidenae Exc. P. D. Robertum Picard de la Vacquerie, hactenus Episcopum Aurelianensem. die 25 Maii. — Cathedralibus Ecclesiis Ampuriensi et Templensi, aeque principaliter unitis, R. P. D. Ioannem Melis Pois, Antititem Urbanum, Vicarium Generalem dioecesis Arborensis. die 27 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Tiberiopolitanae R. P. D. ÁdoJIfum Rodríguez Herrera, Vicarium Generalem dioecesis Camagueyensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Caroli Riu Angles, Episcopi Camagueyensis. die 30 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Albinganensi Exc. P. D. Gilbertum Baroni, hactenus Episcopum titularem Thagastensem. Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 25 Iunii 1963. — Metropolitanae Ecclesiae Ssmae Conceptionis Exc. P. D. Emmanuelem Sánchez Beguiristain, hactenus Episcopum S. Mariae Angelorum. — Titulari episcopali Ecclesiae Aureliopolitanae in Asia R. P. D. Alfonsum Uribe Jaramillo, Vicarium Generalem dioecesis Sonsonensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Ignatii López Umana, Archiepiscopi Carthaginensis in Columbia. — Titulari episcopali Ecclesiae Thapsitanae R. D. Thomam Henricum Márquez Gómez, curionem ecclesiae S. Rosae in oppido vulgo « Ca- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 716 rúpano », in dioecesi Cumanensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Iosephi Bernal Ortiz, Archiepiscopi Civitatis Bolivarensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Agathopolitanae R. D. Laurentium Noel, ex archidioecesi Quebecensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D, Mauritii Roy, Archiepiscopi Quebecensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Saccaeotenae R. D. Iosephum L. Wilhelm, parochum Ss. Petri et Pauli App., e dioecesi Hamiltonensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Francisci Patricii Carroll, Episcopi Calgariensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Adrasenae R. D. Normannum Iosephum Gallagher, e dioecesi Gravelburgensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Mauritii Roy, Archiepiscopi Quebecensis et Vicarii Castrensis Canadensis. die 28 Iunii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Famagustanae Exc. P. D. Iosephum Schiavini, hactenus Episcopum titularem Pharsalium. die 1 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Rupellensi Exc. P. D. Felicem Mariam Verdet, hactenus Episcopum titularem Gurzensem. — Cathedrali Ecclesiae Lusitanianae, noviter erectae, R. P. Franciscum Esteves Dias, ex Ordine S. Benedicti. die Î2 Iulii. — Coadiutorem cum iure successionis Enii ac Revmi P. D. Mauritii S. R. E. Cardinalis Feltin, Archiepiscopi Parisiensis, Exc. P. D. Petrum Veuillot, Archiepiscopum titularem Constantiensem in Thracia. die IS Iulii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Proconnesiae Exc. P. D. Pacificum Iulium Vanni, hactenus Episcopum Soanensem-Pitilianensem. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 717 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE HOLLANDIAE (KOTABARÜENSIS) DECRETUM De nominis mutatione Cum Excmus ac Revmus Dominus Octavius De Liva, Archiepiscopus tit. Heliopolitanus in Phoenicia et Apostolicus in Indonesia Inter- nuntius, proposuisset ut praesens denominatio Vicariatus Apostolici Hollandiae ita permutaretur ut deinde Kotabaruensis nuncuparetur, iuxta novum nomen vulgo Ko ta Baru nuper urbi Hollandiae datum, Sacra haec Congregatio de Propaganda Fide, re mature perpensa, optatis praelaudati Internuntii Apostolici inhaerendum censuit. Itaque eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, supramemoratam propositionem adprobavit ac praesens in re Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 28 mensis Iunii a. D. 1963. GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. & s. • Eduardus Pecoraio, Subsecretarius 718 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA C O N G R E G A Z I O N E D E I R I T I Martedì, 14 maggio 1963, nel Palazzo delle Congregazioni, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antefireparatoria, nella quale, sotto la presidenza dell'Emo Signor Cardinale Paolo Giobbe, Ponente o Relatore della causa della Serva di Dio Maria Francesca Schervier, fondatrice della Congregazione delle Suore Povere di San Francesco, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della predetta Serva di Dio. Martedì, 28 maggio 1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del Servo di Dio Pio IX. Martedì, 2 luglio 1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione della causa del Servo di Dio Giovanni Enrico Carlo Steeb, sacerdote secolare, fondatore dell'Istituto delle Suore della Misericordia di Verona, e del Servo di Dio Casimiro Barello Morello, laico. Hanno inoltre esaminato le relazioni dei censori teologi sopra gli scritti delle Serve di Dio: Anna Eugenia Picco, fondatrice delle Piccole Suore dei Sacri Cuori ; Emilia di San Giuseppe, fondatrice delle Piccole Suore dei Poveri di Maiquetia; Teresa Grillo Michel, fondatrice delle Figlie della Provvidenza; Alfonsa Maria Eppinger, fondatrice delle Suore del SSmo Salvatore. Martedì, 9 luglio 1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi hanno discusso sul martirio del Servo di Dio Giacomo Berthieu, sacerdote professo della Compagnia di Gesù, ucciso, come si asserisce, in odio alla fede. Martedì, 16 luglio 1963, nel Palazzo delle Congregazioni, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del Ven. Servo di Dio Gaspare Bertoni, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Preti delle Sante Stimmate, detti Stimmatini. Diarium Romanae Curiae 719 SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di nominare: 21 novembre 1962. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Quintero Giuseppe Umberto, Protettore delle « Hermanitas de los Pobres de Maiquetia » (Caracas). 21 marzo 1963. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Browne Michele, Protettore delle « Suore Domenicane Missionarie della Sacra Famiglia » (Madrid). Ö aprile » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Albareda Gioacchino Anselmo Maria, Protettore delle « Hermanas Franciscanas Hijas de la Misericordia » (Palma de Mallorca). 4 maggio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Antoniutti Ildebrando, Protettore delle « Sisters Adorers of the Most Precious Blood » (London, Canada). Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di nominare : Assistenti al Soglio Pontifìcio : 12 gennaio 1963. S. E. Revma Monsig. Walsh Giuseppe, Arcivescovo di Tuam. 12 febbraio » S. E. Revma Monsig. Mendonça Giacomo, Vescovo di Tiruchirapalli. 30 maggio » S. E. Revma Monsig. Barda Francesco, Vescovo di Premislia dei Latini. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 28 dicembre 1962. Monsig. Zjawinski Stanley F. (Gary). 4 febbraio 1963. Monsig. Watson Alfredo M. (Erie). 12 » » Monsig. Pichette Numa (Edmundston). 18 » » Monsig. Derisi Ottavio (Nicola (La Piata). 1 aprile » Monsig. Alfieri Ruggero (Guastalla). Monsig. Griveé Francesco (Ljubljana). » » 10 » Monsig. Frederic Roberto (Nancy e Toul). Monsig. Froment Giuseppe (Nancy e Toul). » » Monsig. Nicolas Pietro (Nancy e Toul). » Monsig. Huet Fernando (Nancy e Toul). Monsig. Fagnani Ulisse (Grosseto). » 20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 720 29 aprile 8 maggio 11 » 18 » » » 27 » 30 » 1963. » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Melis Mario (Iglesias). Krizomali Urbano (Split e Makarska). Brockmann Giuseppe (Paderborn). Reginek Tommaso (Katowiceì. Leclerq Giorgio (Lille). Bedmond Giacomo Giuseppe (Liverpool). Cipollone Ernesto (L'Aquila). Con Breve Apostolico, il Santo Padre Paolo V I , felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistente al Soglio Pontificio : 28 giugno 1963. S. E. Revma Monsig. Schiavini Giuseppe, Arcivescovo tit. di Famagosta. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 26 luglio 1963. Gli Illmi e Revmi Monsignori: Vitale Salvatore, Schierano Mario e Tautu Luigi ; il Revmo Padre Welykyi Atanasio, dei Basiliani di San Giosafat ; il Revmo Sacerdote Eid Emilio ; i Revmi Padri: Gambari Elio, dei Monfortani, Gutiérrez Anastasio, dei Claretiani, e Mandelli Giulio, dei Missionari della Consolata, Consultori della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo V I , felicemente regnante, si è degnato di confermare: Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 21 » » » » » » » » » » » » » giugno » » » » » » » » » » » » » 1963. » » » » » » » » » » » » » Monsig. Büro Michele (Capua). Monsig. Camisassa Marcello (Torino). Monsig. Antonetti Lorenzo (Novara). Monsig. Cecchini Michele (Lucca). Monsig. Fumo Carlo (Ivrea). Monsig. Barbarito Luigi (Avellino). Monsig. Gallina Ernesto (Veroli-Frosinone). Monsig. Silvestrini Achille (Faenza). Monsig. Pasquinelli Dante (Lucca). Monsig. Meile Adriano (Basel). Monsig. Mazzi Venerio (Roma). Monsig. Valeri Valerio (Roma). Monsig. Zanotti Alberto (Roma). Monsig. Zannoni Guglielmo (Rimini). Diarium Romanae Curiae 21 » » » » » » giugno » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » ;) » )) » )) » )) » » » » » » » » » » » )) )) )) )) » » » » )) )) » » » )) » » » » )) )) » 1963. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. )> Monsig. ) Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Martini Franco (Imola). De Riccardis Giovanni (Roma). Petti Antonio (S. Severo). Farano Vincenzo (Trani). Drago Giacomo (Roma). Luoni Silvio (Roma). La Rosa Giuseppe (Oppido Mamertina). Poggi Domenico (Tivoli). Oarnatiu Panfilo (Fägäras, e Alba Julia). Oronin Daniele (Boston). Coppa Giovanni (Alba). Sanz Villalba Sotero (Tarazona). Ber loco Antonio (Altamura). Carew Guglielmo (Saint John's). Locatelli Vittorio (Vigevano). Marcinkus Paolo (Chicago). Ashworth Ludovico (Salford). Belli Tommaso (Mondovi). Moretti Giovanni (Novara). Martínez Somalo Edoardo (Calahorra). De Nicolò Piergiacomo (Rimini). Zoli Carlo (Forlì). Macculi Antonio (Otranto). Pichón Domenico (Paris). Silvi Pietro (Parenzo e Pola). Indelicato Salvatore (Mazara del Vallo). Deskur Andrea (Krakow). Fogas Stefano (Koslce). Prigione Girolamo (Alessandria). Ceirano Giovanni (Saluzzo). Innocenti Antonio (Fiesole). Magnoni Antonio (Modena). Ferraioli Giuseppe (Roma). Mees Giuseppe (Malines-Bruxelles). Tricarico Alberto (Gallipoli). Sebastiani Sergio (Fermo). Frana Renzo (Bergamo). Quilici Oriano (Sovana-Pitigliano). Faccani Clemente (Imola). Collaço Blasco Francesco (Goa). De Luca Domenico (Napoli). Zacchi Cesare (Arezzo). Montalvo Gabriele (Bogotá). Sodano Angelo (Asti). Cacciavillan Agostino (Vicenza). Graveiii Giovanni (Penne-Pescara). Acerbi Angelo (Pontremoli). Uhaé Giuseppe (Rijeka). Squicciarini Donato (Altamura). 721 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 722 21 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » giugno » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1963. » » » » » » » » » ». » » » » » » » » » » » » » » » )•> » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Gerada Emanuele (Malta). Laigueglia Giuseppe (Ventimiglia). De Andrea Giovanni (Ivrea). Laghi Pio (Faenza). Conti Luigi (Veroli-Frosinone). Giglio Paolo (Malta). Cassidy Edoardo (Wagga-Wagga). Cheli Giovanni (Asti). Lemaître Enrico (Malines-Bruxelles). Peressin Mario (Concordia). Rotunno Mcola (Tricarico). Teofili Leopoldo (Atri). Corsanego Sebastiano (Roma). Angeloni Luciano (Albenga). Carlomagno Mario (Trivento). Curis Carlo (Ampurias e Tempio). Ghidoni Luigi (Piacenza). Tagliaferri Mario (Alatri). Rovida Edoardo (Alessandria). Cordero Lanza di Montezemolo Carlo (Roma). Storero Luciano (Pinerolo). Dossena Luigi (Crema). Colasuonno Francesco (Bari). Balducci Corrado (Sarsina). Melani Orfeo (Pistoia). White Tommaso (Ossory). Ta vanti Granito (Chiusi). Calabresi Ubaldo (Sezze). Mouton Burton Carlo (Lafayette). De Mttis Francesco (Vieste). Kada Ludovico (Esztergom). Einaudi Giulio (Saluzzo). Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità: 22 » » y giugno » » » 1963. » » » Il Il Il Il » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Il Il Il Il Il Il Il Il sig. Bonomelli Emilio (Città del Vaticano). sig. Dalla Torre Conte di Sanguinetto Paolo (Roma). Conte Galeazzi Enrico Pietro (Roma), sig. Nasalli Taffini Marchese di Acceglio Luigi Roberto (Roma). , Principe Pacelli don Carlo (Roma). sig. Risi Ferreyros Adelmo (Roma). sig. Spada Massimo (Roma). sig. Scacchi Giuseppe (Como). sig. Bernetti Evangelista dei Conti Emilio (Roma). Marchese Fantauzzi Franco (Roma). sig. Spada Filippo (Roma). sig. McAdoo Walter C. (Philadelphia). Diarium Romanae Curiae 723 Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 22 giugno » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » "» » » » » » » » » » » » » » » » » 25 •,» » » » » 27 » » » 1963. Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il Il » Il Il » Il , » Il » Il Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il » Il Il » » Il » Il » Il » Il sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Alessandrini Federico (Roma). Bonatti Pietro (Roma). Carrara Giovanni (Roma). Cattelani Antonio (Roma). Cioccetti Urbano (Roma). Corsanego Camillo (Roma). Focar di Mario (Roma). Foresi Palmiro (Roma). Giovannini Giovanni (Città del Vaticano) Jervolino Angelo Raffaele (Napoli). Lolli Cesidio (Città del Vaticano). Mennini Luigi (Roma). Rebecchini Camillo (Roma). Vacchini Francesco (Roma). Vacchini Mario (Roma). Veronese Vittorino (Roma). Viesi Italo (Roma). Massara Romano (Roma). Pirrami Tra versari Silvio (Roma). Magno Luigi (Roma). Gianni Giuseppe (Roma). Mirisola Filippo (Roma). Ursini Raffaele (Gerace-Locri). Micara Carlo (Roma). Micara Gaetano (Roma). Micara Luigi (Roma). Mirisola di Torresanto Giuseppe (Roma). Ricci Benedetto (Roma). Federici Fortunato (Roma). Belardo Giovanni (Roma). Belardo Mario (Roma). Milani Valerio Oreste (Roma). Coletti Filippo (Roma). Leonori Francesco (Roma). Sebastiani Alberto (Roma). Sartor Giuseppe (Roma). Antonini Camillo (Roma). ONORIFICENZE Ai Membri delle Missioni Straordinarie convenute a Roma in occasione dell'apertura del Concilio Ecumenico Vaticano II, con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano : 3 novembre 1962. A S. E. Oduber Quirós Daniele, Ministro degli Esteri e del Culto della Repubblica di Costa Rica 724 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3 novembre 1962. A S. E. Amado Blanco Luigi, Ambasciatore di Cuba presso la Santa Sede. » » » A S. E. Schroeder Gerardo, Ministro Federale degli Affari Esteri della Bepubblica Federale Tedesca. » » » A S . E. Setsuya Beppu, Ambasciatore del Giappone presso la Santa Sede. » » » A S. E. Anouchiravan Sepahbodi, Ambasciatore dell'Iran presso la Santa Sede. » » » A S. E. Oommins Tommaso V., Ambasciatore d'Irlanda presso la Santa Sede. » » » A S. E. Noghes Paolo, Segretario di Stato del Principato di Monaco. » » » A S. E. Ortega Urbina Alfonso, Ministro degli Esteri della Repubblica di Nicaragua. » » » A S. E. Aramburu Lecaros Germano, Ambasciatore della Repubblica del Perù presso la Santa Sede. » » » A S . . E. de Figueiredo Mario, Presidente della Assemblea Nazionale del Portogallo. » » » A S. E. Bonnelly Fondeur Emanuele Ulisse, Ambasciatore della Repubblica Dominicana presso la Santa Sede. » » » A S. E. Anouar Hatem, Ambasciatore di Siria presso la Santa Sede. » » » A S. E. Bermúdez Milla Antonio, Ambasciatore dell'Honduras presso la Santa Sede. La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno : 3 novembre 1962. A S. E. Sorgho Mattia, Ministro dell'Educazione Nazionale dell'Alto Volta. » » » A S. E. Dell'Oro Maini Attilio, ex-Ministro di Stato della Repubblica Argentina. » » » A S. E. Stirling Alfredo, Ambasciatore d'Australia, » » » A S. E. Bock Federico, Ministro Federale del Commercio e della Ricostruzione dèlia Repubblica Federale d'Austria. » » » A S. E. de Schryver, Ministro di Stato del Regno del Belgio. » » » A S. E. Castro Rubén Giulio, Ambasciatore della Repubblica Boliviana. » » » A S. E. Arinos De Mello Franco Alfonso, ex-Ministro degli Esteri degli Stati Uniti del Brasile. » » » A S. E. Beb A Don Filemone, Ambasciatore della Repubblica del Camerun. » » » A S. E. Brahim Seid, Ambasciatore del Ciad. » » » A S. E. Orrega Vicuña Fernando, Ambasciatore della Repubblica del Chile. » » » A S. E. Soteriades Antis, Alto Commissario della Repubblica di Cipro a Londra. Diarium Romanae Curiae 725 3 novembre 1962. A S. E. Arango Eliseo, Ambasciatore della Repubblica di Colombia. » » » A S. E. Ileo Giuseppe, Ambasciatore del Congo (Leopold ville). » » » A S. E. Kodjo Konian, Vice-Presidente del Consiglio Economico di Costa d'Avorio. » » » A S. E. Dadjo Marcello, Ambasciatore del Dahomey. » » » ' A S. E. de Steesen-Leth til Steengaard Vincenzo, Ambasciatore del Regno di Danimarca. » » » A S. E. Pérez Serrano Giorgio, Ambasciatore della Repubblica dell'Equatore. » » » A S. E. Michael Kebede, Ambasciatore dell'Impero di Etiopia. » » » A S. E. Lorenzo Paolo, Ambasciatore della Repubblica delle Filippine. » » » A S. E. Orkomies Osmo Lennart, Ministro di Finlandia presso la Santa Sede, col rango di Ambasciatore. » » » A S. E. Foyer Giovanni, Ministro della Giustizia di Francia. » » » A S. E. Ngoua Giuseppe, Segretario di Stato del Gabon. » » » A S. E. Khalaf Hanna, Ministro della Giustizia del Regno della Giordania. » » » A S. E. Guirola Leal Giuseppe, Ambasciatore della Repubblica del Guatemala. » » » A S. E. Maka Leone, Ambasciatore della Guinea. » » » A S. E. Haksar S. N., Ambasciatore dell'India. » » » A S. E. Maengkom Gustavo Adolfo, Ambasciatore dell'Indonesia. » » » A S. E. Bentsur Samuele, Ambasciatore d'Israele. » » » A S. E. Gemayel Pietro, Ministro dei Lavori Pubblici del Libano. » » » A S. E. Simpson Clarenzio L., ex-Presidente della Repubblica di Liberia. » » » A S. E. Grégoire Pietro, Ministro degli Interni del Gran Ducato del Lussemburgo. » » » A S. E. Anionwu L., Ambasciatore di Nigeria. » » » A S. E. Doye Thore, Ambasciatore del Regno di Norvegia. » » » A S. E. il Ven. Bali de Grisogono Fra Ottone, Gran Commendatore del Sovrano Militare Ordine di Malta. » » » A S. E. Kamel Hassan Ahmed, Ambasciatore della Repubblica Araba Unita. » » » A S. E. Boissier-Palun Leone, Ambasciatore del Sénégal. » » » A S . E. Mohamed Scek Hassan, Ambasciatore della Repubblica di Somalia. » » » A S. E. Lora-Tamayo Emanuele, Ministro dell'Educazione Nazionale di Spagna. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 726 3 novembre 1962. A S . E. von Post Erik, Ambasciatóre del Eegno di Svezia. » » » A S. A. E. il Principe Wongsanuvatra Devakula, Ambasciatore del Regno di Thailandia. » » » A S. E. Kahama O. G., Ministro dell'Industria e Commercio del Tanganyika. » » » A S. E. Onama Felice K., Ministro del Lavoro di Uganda. » » » A S. E. Arocena Alberto, Ambasciatore della Repubblica Orientale dell'Uruguay. » » x. A S. E. Fernández Lorenzo, Ambasciatore del Venezuela. » » • » A S. E. Lâm-Lê-Trinh, Ambasciatore del Viêt-Nam. La Gran Oroee dell'Ordine di san Silvestro Papa: ,3 novembre 1962. A S. E. il Barone van Lynden R. B., Capo del Protocollo al Ministero degli Esteri del Regno dei Paesi Bassi. » » » A S. E. Basudde Leonardo Natanaele, Ministro della Giustizia del Buganda. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire : La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 30 dicembre 1958. Al sig. Herder-Dorneich Teófilo (Freiburg). 3 aprile 1959. Al sig. Von Sayn-Wittgenstein-Berleburg Carlo Enrico (Köln). 18 febbraio 1960. Al sig. Braga Paixäo Vittorio Emanuele (Lourenço Marques). 27 ottobre » Al sig. Weitz Enrico (Köln). 22 dicembre » Al sig. Lippert Francesco (München und Freising). 2 febbraio 1693. Al sig. Carapellotti Raffaele (Steubenville). » » » Al sig. Gilmore Giorgio (Steubenville). 3 marzo » Al sig. Suardi Lorenzo (Bergamo). 17 » » Al sig. Dalla Torre Paolo (Roma). 18 » » Al sig. Hruska Curzio (Roma). La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 3 16 marzo aprile 1963. Al sig. Fornoni Dante (Bergamo). » Al sig. Francini Domenico (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile t 13 novembre 1958. Al sig. 3 febbraio 1959. Al sig. 13 » » Al sig. 6 marzo » Al sig. Kleefisch Antonio (Köln).. Bergmann Bernardo (Köln). Hall Giuseppe (Augsburg). Lensing Lamberto (Paderborn). Diarium Romanae Curiae IS marzo 30 aprile 22 maggio » » 1959. Al » Al » Al Al sig. sig. sig. sig. 727 Bringmann Carlo Andrea (Köln). Hecking Giuseppe Francesco (Köln). Mauser Paolo (Köln). Schmidt-Polex Hans Walter (München und Frei- co sittg)Al sig. Lemacher Enrico )Köln). 5 giugno 29 agosto » Al sig. Graf Ottone (Paderborn). 16 ottobre » Al sig. Mosler Giovanni (Köln). 28 aprile 1960. Al sig. Langenhorst Agostino (Köln). 26 agosto » Al sig. Muth Ermanno (Fulda). 14 ottobre » Al sig. Bernards Massimiliano (Köln). 11 agosto 1962. Al sig. Roberto Daniele (Cleveland). 24 novembre » Al sig. Devlin Tommaso (Boston). Al sig. Diener Francesco (Monterey-Fresno). » » 7 dicembre » Al sig. Bankamwabo Evaristo (Burundi). » » » Al sig. du Soûliez de Saint Simon Federico (Burundi). Al sig. Jamar' Federico (Burundi). » » » » Al sig. Nicombero Girolamo (Burundi). 20 » » Al sig. Lyons Patrizio Giuseppe (Duluth). gennaio 1963. Al sig. Ricci Pietro (Genova). 26 2 febbraio » Al sig. Galligan Tommaso (Pembroke). Al sig. Martineau Paolo (Pembroke). » » 9 » Al sig. Lamperti Primo (Milano). » » » Al sig. Vailati Severo (Milano). 16 » » Al sig. Collin Ferdinando (Antwerpen). » » Al sig. Assereto Aurelio (Trieste). 24 Al sig. Nelson Fernando (Roma). Al sig. El-Khoury Fouad (Tyr dei Maroniti). » Al sig. López y Royo Luigi (Ugento - S. Maria di Leuca). » » » Al sig. Quillet Carlo Antonio (Frància). » » marzo Al sig. Agnozzi Mario (Fermo). » » » » Al sig. Maulme Gómez Enrico (Guayaquil). » » » Al sig. Boccardo Carlo (Roma). » » » Al sig. Noujaim Pietro (Saida dei Melchiti). 9 » » Al sig. Rabino Alfredo (Torino). » » » Al sig. Valetto Cornelio (Torino). » » » Al sig. Welsing Giuseppe Ignazio M. (Olanda). 17 , » » Al sig. Ruiz Salvatore (Napoli). Al sig. Flora Alessandro. (Italia). » » » 30 » » Al sig. Bellucci Alfredo (Roma). » » » Al sig. Cannizzaro Arcangelo (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 5 aprile 1963. Al Cap. Freiré Vasconcellos Ruas Oscar (Lourenço Marques). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 728 II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 13 febbraio 1959. Al sig. Breuer Enrico (Köln). 30 aprile » Al sig. Hopmann Emiliano (Köln). 5 giugno » Al sig. Güttsches Arnoldo (Köln). » » » Al sig. Schlief Eugenio (Osnabrück). 19 » » Al sig. Tollmann Pietro (Köln). 17 luglio » Al sig. Mayer Adalberto (München und Freising). 18 marzo 1960. Al sig. Zahnen Paolo (Essen). 28 aprile » Al sig. Klapper Giuseppe (Fulda). » » » Al sig. Kill Giuseppe M. (Köln). 6 maggio » Al sig. Guddorf Agostino (Köln). 27 » » Al sig. Kloer Federico (Köln). 12 » 1961. Al sig. Lagergren Giovanni (Stockholm). 19 » 1962. Al sig. Fahre Giulio (Frejus-Toulon). 11 agosto » Al sig. Artino Carmen (Cleveland). » » » Al sig. Asmus Riccardo (Cleveland). » » » Al sig. Braun Giordano (Cleveland). » » » Al sig. Bruening Giuseppe (Cleveland). » » » Al sig. Conway Timoteo (Cleveland). » » » Al sig. Gerin Lester N. (Cleveland). » » » Al sig. Hammett Loran (Cleveland). » » » Al sig. Hanrahan Francesco (Cleveland). » » » Al sig. Hauserman Federico (Cleveland). » » » Al sig. Jecker Andrea (Cleveland). » » » Al sig. Kuhl Oscar Adalberto (Cleveland). » » » Al sig. Maher Riccardo (Cleveland). » » » Al sig. McSean Roberto (Cleveland). » » » Al sig. Mulheran Giuseppe (Cleveland). » » » Al sig. O'Neill Ugo (Cleveland). » » » Al sig. Root Huber (Cleveland). » » » Al sig. Yeip Mei vino (Cleveland). NECROLOGIO 1 3 5 13 17 » 19 agosto » » » » » » .»• 20 » » 26 31 » » 1963. Monsig. Cartaña Inglés José, Vescovo di Gerona. » Monsig. Gotthardt Joseph, Arcivescovo tit. di Mopsuestia. » Monsig. Piazzi Giuseppe, Vescovo di Bergamo. » Monsig. Preciado Nieva José María, Vescovo tit. di Tegea. » Monsig. Maggi Giuseppe, Vescovo di Hanchung. » Monsig. Comin Domingo, Vescovo tit. di Obba. » Monsig. Martins Júnior Antonio Bento, Arcivescovo di Braga. » Monsig. Matthysen Alphonse Joseph, Vescovo di Bunia. » Monsig. Douillard Pierre Auguste Marie Joseph, Vescovo tit. di Berrea. » Monsig. Kaczmarek Czeslaw, Vescovo di Kielce. » Monsig. Eijo y Garay Leopoldo, Vescovo di Madrid, Patriarca delle Indie Occidentali. An. et vol. LV 7 Octobris 1963 (Ser. HI, v. V) - N. 13 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI A D H O R T A T I O APOSTOLICA Ad universos Episcopos pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de felici exitu Concilii Oecumenici Vaticani II precibus et paenitentiae operibus impetrando. PAULUS PP. V I VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM accedat dies, quo altera sessio Concilii Oecumenici Vaticani II exordium sumet, facere non possumus quin magnitudine sacrae illius hereditatis, quae a Decessore Nostro imm. mem. Ioanne XXIII Nobis tradita est, penitus Nos commoveri sentiamus; quam hereditatem, ut probe nostis, trepidanti sed obsequii pleno animo accepimus, parati nullum laborem, nulla incommoda recusare, ut pretiosissimus ille exemplorum, operum normarumque thesaurus, quo magnus ille Pontifex Ecclesiam auxit, indemnis omnino servetur. Nam Concilii Oecumenici Vaticani II inceptum tantae praestantiae est, ut inter complura beneficia a Ioanne XXIII catholicae Ecclesiae et humanae societati tributa, iure merito praecipuum obtineat locum. Alte adhuc insidet menti Nostrae admirandum illud suavisC U M PROXIMUS 47 - ACTA. vol. V, n. 13. — 7-10-1963. 730 'Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale simumque spectaculum, quod elapso anno Nostris ipsi vidimus oculis, cum ex omnibus terrarum partibus, Concilii Oecumenici celebrandi causa, Romam una convenimus. Cui enim tunc non patuit, tam amplam sacrorum Antistitum coronam, Apostolorum Principis sepulchrum circumstantium, nova et luculentissima testificatione ostendere, Sponsam Christi perpetua florere iuventa, ex eademque omni tempore penetrantem lucem salutaremque vim effundi, universos attingentem populos? Hinc communis illa spes intellegitur atque illa vehemens exspectatio, qua omnes, altera instante Concilii sessione, venerabundi ad civitatem supra montem positam oculos attollant, ad Ecclesiam nempe catholicam, quae Concilii ope suam doctrinam, suam disciplinam suamque actionem, nova efficacioreque virtute praeditas et ad hodiernas animorum necessitates accommodatas, hominibus praebere contendit. Arcano Dei providentis consilio contigit, ut ille Pontifex, qui eiusmodi incepti semen in terram iecerat, maturos inde fructus colligere non posset, Nobis vero onus imponeretur persequendi opus, quod ipse sagaci providentia, strenua animi fortitudine firmissimaque spe inchoaverat. Mente complectentes tantam iniuncti muneris magnitudinem, paene adducti essemus, ut renueremus in formidandum opus incumbere, nisi Dei voluntas hac in re manifesto patuisset. Commissum igitur onus suscipiendum esse et divinae voluntati parendum duximus, fiduciam Nostram penitus in Domino collocantes, firmiterque sperantes eum daturum infirmitati Nostrae virtutem, qui Nobis concredidit tanti muneris gravitatem. Ceterum laboribus Nostris adiutrix vestra opera non deerit, Venerabiles Fratres, quam probe novimus Nobis validissimo fore adiumento. Itemque in hoc obeundo munere assidua vota et preces Nos comitantur christifidelium, qui grandi hac Ecclesiae hora Nobiscum arctis amoris vinculis coniunguntur. Quod quidem, dum magnum solacium affert, Nobis etiam faustum ac felix omen videtur, quod Concilio Oecumenico prosperum exitum sponde t. Cum autem proxima Concilii sessio ingentem perficiendorum laborum summam prae se ferat, ac de eventu agatur penitus Ecclesiae vitam attingente, vehementer cupimus enixe adhortari vos, Venerabiles Fratres, ut greges vestri ad id congruenter Acta Pauli Pp. VI 731 animos praeparent atque disponant. Ac vestigiis insistentes Decessoris Nostri Ioannis XXÌII, qui monere numquam destitit, ut praesertim orando paenitendoque christianus populus a Deo uberes ex Concilio fructus impetraret, haec eadem christianae pietatis officia, sane gravissima, vobis enixe commendata volumus ; ad quae quidem ofiicia etiam autumnalia Sacra Tempora, quae mox anni circulus revehet, opportune suadent. Sollemniter profitemur, Venerabiles Fratres, in hac precum christianaeque paenitentiae contentione praecipue ponendam esse spem uberis spiritualis messis e Concilio oriturae, cum hoc Spiritus Sancti potissimum sit opus. Profecto, quidquid humana ope effici potest, id ad tantam celebrationem adhiberi oportet. Attamen, ut fines optati plene ac stabiliter pertingi queant, id in primis non cogendorum coetuum ordinata celebratio, nec disceptationum sapientia, neque etiam studia exquisito labore a Patribus Conciliaribus apparata praestabunt; praestabunt vero impensae diuturnaeque precationes, voluntariae corporis animique afflictationes Deo oblatae, morum sanctitas, pia opera, hoc est ea omnia instrumenta ac subsidia, quae ad supernaturalem ordinem pertinent, et quibus Ecclesia semper usa est atque adhuc utitur, quotiescumque causa agitur, quae ad Dei gloriam, animorum salutem spiritualemque humani generis profectum spectet. In primis igitur precibus instandum est, et quidem impensis atque assiduis, privatis et publicis, idque a Deo est impetrandum, ut supernis luminibus eorum mentes collustret, qui consilio suo ac doctrina in condenda Concilii decreta operam impendent. Haec auxilii praestandi forma omnibus christifidelibus apta est, eaque facillima atque efficacissima; quamobrem eandem ab omnibus postulamus. Quo autem precum certatio fructuosior contingat, quamvis in deligendis formis et modis singuli libertate polleant, quasdam tamen maxime commendandas esse putamus. Scilicet omnes cohortamur, ut precandi formulam a Ioanne XXIII ad Concilii bonum exitum impetrandum concinnatam, pristina resumpta consuetudine, adhibeant; itemque praescribimus, ut in omnibus Missis latini ritus recitetur collecta imperata de Spiritu Sancto. In precando autem orandoque primas habeant partes sacerdotes, sacrorum alumni, religiosa Instituta; cum Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 732 iisque certent christifideles e laicorum ordine. Vehementer denique cupimus, ut ingens haec christianorum orantium multitudo, quae in toto terrarum orbe diffusa est, non solum numero, sed praesertim gratia et virtute crescat; quod sane eveniet, si huiusmodi precationes coniunctam habeant morum innocentiam, eaedemque ex animo eliciantur sincera caritate flagranti. Quoniam autem « bona est oratio cum ieiunio et eleemosyna», concordibus hisce supplicationibus pia paenitentiae opera adiungantur necesse est. Facit enim precationis studium, ut animus sustentetur et ad divina conscendat; facit autem paenitentia ut nobismetipsis imperemus, corpori maxime, ex veteri noxa rationi legique evangelicae gravissime infenso. Quare paterno hortamento omnes impéllimus, ut proximis diebus Sacrorum Temporum ieiunium, licet ecclesiasticis praescriptionibus non iniunctum, pro viribus ultro libenterque servetur. Voluntariae quoque corporis castigationes prompto et alacri animo suscipiantur, praesertim abstinendo a ludicris spectaculis, quae, oblata nunc occasione, saepe nimis foeda et detestanda dari, vehementer expostulamus et querimur. Acceptis ignoscatur iniuriis, facilique venia noxii iurgiorum ignes extinguantur, ita ut odia et contentiones, tam late pro dolor hodie invalescentia, conticescant, cum eorum semina novas miserias pariant ac non raro ad humani etiam sanguinis effusionem exacerbatos compellant animos. Iuventur publica christianae caritatis incepta, egenis allevandis destinata, idque misericordibus misericordiam Dei conciliet. A quo benignitatis munere cum ne pauperrimi quidem alieni esse possint, eos qui stipe subvenire fratribus nequeant valde hortamur, ut saltem precibus, consolatoriis verbis, exemplis suique ipsorum dono proximos sublevare velint. Etenim semper habet unde det, qui pectus plenum habet caritatis. 1 Fides, caritate alita cum eaque coniuncta, firmior et purior nunc mentes collustret et actiones gressusque dirigat vitae: <( quia sicut in fide est operum ratio, ita in operibus fidei fortitudo » . Denique, quod peculiari modo Nobis cordi est, convolet adhortatio haec Nostra ad eos omnes, qui corporis vel 2 1 2 Toi). 12, 8. S. Leo Magnus, Sermo X, Migne P. L. 54, 166. Acta Pauli Pp. VI 733 animi aegritudine laborantes acerbis anguntur doloribus. Cum hi dilectissimi Nobis filii potissimum dicere possint cum Paulo Apostolo : « adimpleo ea quae desunt passionum Christi in carne mea, pro corpore eius, quod est Ecclesia » , iidem propterea alacri animo oblatam nanciscantur opportunitatem, suas Deo dicandi aerumnas et dolores; hi enim dolores, christiano animo tolerati, non modo aestimandi sunt veluti gradus, quibus ad aeternam patriam perveniatur, sed etiam summopere conferre possunt ad hominum scelera expianda, in « aedificationem corporis Christi »/ et ad optatam illam christianorum morum renovationem deproperandam, quae ex Concilio Oecumenico flagrantissimis exspectatur votis. Haud dubitamus, Venerabiles Fratres, quin vos pastorali, qua soletis, cura ac diligentia haec paterna hortamenta Nostra cum clero, religiosis utriusque sexus sodalibus populoque vestro, aptiore quo duxeritis modo, communicaturi sitis; itemque quotquot numeramus ubique gentium amantissimos in Christo filios, incitationi huic Nostrae sint ultro libenterque responsuri. Interea autem caelestium gratiarum conciliatrix esto A p o stolica Benedictio, quam vobis singulis universis ac vestris christifidelibus, iis praesertim, qui ad mentem Nostram precando paenitendoque felicem Concilii Oecumenici exitum a Deo impetrabunt, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xiv mensis Septembris, in Exaltatione S. Crucis, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. 3 PAULUS PP. V I 3 4 Col. 1, 24. Eph. 4, 12. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 734 EPISTULA Ad singulos Catholicae Ecclesiae Episcopos ceterosque Patres Concilii Oecumenici Vaticani II: de Patrum Conciliarium convocatione ad alteram Concilii sessionem celebrandam. Venerabilis Frater Nobis dilectissime, Horum temporum signa et necessitates plane intellegens, Ioannes Pp. XXIII, Decessor Noster, cuius pia memoria apud Nos et universam christianam familiam viget, opus maximum ausu intrepido et animo fidenti est aggressus, Concilium dicimus Oecumenicum Vaticanum Secundum. Quod probe conici licet factum esse peculiari impulsione Providentiae divinae, quae « disponit omnia suaviter » et Ecclesiae, prout res postulat, sapientissime consulit. Quemadmodum notum est, haec amplissima Synodus universalis hominum studia movit eosque in spem novam erexit, atque adeo nomen Ioannis Pp. XXIII, tanti incepti auctoris, merito daret et immortalitati commendatur. Ipse vero, qui omnes vires ad hoc negotium impenderat et primam partem Concilii Oecumenici celebrarat, Dei inscrutabili consilio, morte est interceptus vehementi cum maerore christifidelium atque etiam eorum, qui catholico non censentur nomine. Tamen dubitandum non est quin, cum, caelesti voluntati humillime obsecutus, ex hac terrena discederet peregrinatione, supernorum munerum copiam promeruerit Ecclesiae, quippe qui vitam suam Deo obtulisset pro felici Concilii exitu. Nos vero, qui arcana Dei dispositione, in eius locum sumus suffecti, relictam ab eo hereditatem, in nomine Domini et Concilii Patrum fisi opera auxiliatrice, suscepimus. Itaque, quod ardenter est coeptum, non minore cum alacritate pergere cupientes, te, Venerabilis Frater, ad persequendum Concilium Oecumenicum Vaticanum Secundum, cuius altera periodus, ut nosti, die xxix huius mensis Septembris initium capiet, hisce Litteris con vocamus. Quo praecipue haec omnium aetatum creberrima Synodus 1 1 Sap. 8, 1. Acta Pauli Pp. VI 735 spectet, comprehensum habes : etenim, quemadmodum ut laudatus Decessor Noster, Concilium auspicatus, significavit, Catholica Ecclesia ut perenni vigore praedita salutis administra cunctis appareat oportet : ei enim a Christo Domino depositum fidei est traditum, ut ab ea fideliter servaretur eiusque impigra opera omnibus hominibus modo congruenti et consentaneo innotesceret. Haec igitur summa Ecclesiae vis, animos coll u s t r a t , alliciens, permovens, e Concilio, quod ad Sancti Petri sepulchrum agitur, nova prodeat vivacitate. Quod ut fieri possit, apostolatus multiplices rationes, aptis subsidiis inductis^ erunt promovendae et ad unum celsissimum finem disposite coniungendae, atque etiam laicorum ordo ad hoc salvificum munus participandum efficientius asciscendus. Huc pertinet praeterea sollicitudo Ecclesiae de unitate inter homines provehenda, praesertim inter eos, qui christianos se profitentur; quae quidem sollicitudo his verbis Salvatoris significanter exprimitur : « Fiet unum ovile et unus pastor » .* Memores gravissimi negotii, in Concilio gerendi, ad proximos coetus singulos Patres rogamus ut precationes ingeminando et alia pietatis officia exercendo animos parent. Tua etiam cohortatione christifideles tibi commissi adducantur, ut idem praestent volentes, imprimis sacerdotes, viri et mulieres, qui evangelicam perfectionem consectantur, aegroti alioque modo aerumnosi, huius rei causa dolores tolerantes, pueri et puellae, quasi candidi flores Deo acceptissimi. Adsit igitur, qui Ecclesiae corpus vivificat, Spiritus Sanctus, a te et fidelium choro exoratus, Concilii huius conventibus; fiatque, quod supplices poscimus, ut tandem sit « in omnibus Christus » . Qua bona spe ducti, tibi, Venerabilis Frater, amantis animi Nostri sensus significamus; cuius rei pignus ac testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi et universis, quos pastorali sollertia attingis, libentissime in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xiv mensis Septembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. 3 P A U L U S PP. V I 2 Io. 10, 16. * Gol. 3, 11. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 736 EPISTULAE I Ad Rev.mum Patrem Basilium M. Heiser, Moderatorem Generalem Ordinis Fratrum Minorum Conventualium, tertio exeunte saeculo ex quo S. Iosephus a Cupertino piissime obdormivit in Domino. P A U L U S PP. V I Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Mirabilis 1 Deus in sanctis suis, horum praeclaris virtutibus exornat Ecclesiam, quemadmodum convexa caelorum rutilantibus sideribus distinguit; pariter, ut astra certis temporibus micantiores suos ignes ostendunt, ita beati caelites, cum singulares et sollemnes eorum anniversariae memoriae revolvuntur, studiosiorem ad se advocant hominum obtutum, ut attentius id suspiciant, quod magnificentius ad imitandum ipsis proponitur, et securius de eorum patrocinio confidant, quod saepe opiferam et validum experti sunt. Putamus hoc feliciter contingere in ea, quae a te, dilecte fili, et a sodalibus tuis sedulis curis digna instauratur, commemoratione S. Iosephi a Cupertino, Asisinatis Patriarchae asseclae, et religiosae familiae vestrae perpetui decoris, cum tertium revolutum compleatur saeculum, postquam is pio decessu Auximi terrestrem cursum confecit et caeleste assecutus est praemium. Valde laudamus probamusque susceptum a vobis consilium ; nec dubitamus auspicato fore, ut religiosa cum laetitia agendae huiusmodi celebritates parem votis exitum sortiantur et uberes christianae pietatis fructus edant. Perquam opportunum erit hisce in adiunctis rerum Christifidelibus, ad huiusmodi recolendam memoriam congregatis, singulatim dilucideque proponere vitae iter, res gestas, invictam tolerantiam maiorum, singulares animi dotes, charismatum gloriam sanctissimi viri, qui sur2 rexit quasi ignis et verbum ipsius quasi fácula ardebat. Etenim probe vereque iis annumeratur, qui mysticis disciplinis nobilissimi fuere. Prorsus illustria sane colluxerunt dona, quae ipsum ingenio et indole simplicem auxerunt et collocupletarunt, ita ut per eum quodam modo liceret ordinem ultra spectabilem rerum naturam situm introspicere et contrectatione manus attingere. Ipse Decessor Noster Benedictus X I V aliis plurimis suum praegrave adiecit documentum, quo hoc ita evenisse 1 2 Ps. 67, 36. Cfr. Eccli. 48, 1. Acta Pauli Pp. VI 737 plane probeque evincitur : « Testes omni exceptione maiores et oculati celebérrimas a terra elevationes et ingentes volatus retulerunt de eo Servo Dei exstatico et de raptu » . 3 Attamen id quod in eo prorsus eminuit singularis fuit franciscalis pietatis nota et insigne, serapbicus nempe caritatis ardor. Evangelicus hic est ignis, quem S. Franciscus Asisinas Christi vota et mandata secutus sopitum excitavit, et excitatum longe lateque protulit; haec nempe flamma interiorem sensum, sermones, mores, vultum S. Iosephi a Cupertino ita puro illuminavit candore, ut ii qui eum conspicerent spiritali corriperentur fervore et ad meliora se rapi animadverterent. Praesertim aetate, qua saepius alget fides et, terrestribus cupiditatibus praepedita et quasi oppressa, caelestia desideria languent, lucidum antistat exemplar, videlicet S. Iosephus a Cupertino, ut, deside excusso veterno, ad superna et potiora appetenda convolemus, illi S. Pauli A p o j stoli praeceptioni obsecuti : « Si consurrexistis cum Christo, quae sursum sunt quaerite, ubi Christus est in dextera Dei sedens ; quae sursum sunt sapite, non quae super terram. Mortui enim estis, et vita vestra est 4 abscondita cum Christo in Deo )>. Idem digno obsequio honorandus S. Francisci Asisinatis filius indicat sacerdotibus rationem et viam, ut fructuosum eorum sit ministerium et Deo et hominibus placeat ; ceterae animi laudes, quae si adsunt despectabiles non sunt, immo nisu et labore sunt comparandae, prorsus pallescunt ceduntque, si conferantur cum eo, quod catholici sacerdotii vere praecipuum est ornamentum postulatumque praegrave. Hoc profecto est sanctimonia vitae, coniuncta cum Sanctorum scientia ignita caritas, se devovendi pro Christi gloria et animorum salute studium, caelestium appetentia rerum, terrestrium contemptus et neglegentia. Haec paterno animo hortati plurimum cupimus, ut sacra celebranda sollemnia tertio exeunte saeculo a S. Iosephi a Cupertino decessu, exspectationi cumulatissime respondeant, salutarium fructuum laetam messem progignant ac sui recordationem diuturnam linquant. Cuius rei causa superna adprecati auxilia, tibi, dilecte fili, sodalibusque tuis, universisque qui constitutis coetibus et piis pompis intererunt, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Datum Bomae, apud Sanctum Petrum, die x x v n mensis Iunii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. P A U L U S PP. V I 3 4 De Servorum Dei beatificatione... t. III, c. XLIX, 9. Col. 3, 1-3. 738 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II Ad E.mum P. D. Franciscum S. R. E. Cardinalem Roberti, Supremi Tribunalis Signaturae Apostolicae Praefectum, decem lustra implentem ex quo Sacerdotio est auctus. P A U L U S PP. V I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quamvis prorsus oporteat religiosum animum beneficia numquam silere caelestia, et germanae pietatis deposcat affectus, ut donorum omnium Largitori referantur grates, hoc tamen quam maxime expedit et decet, cum, certo revoluto temporis spatio, mens exanclatos labores et collectos inde respicit fructus ; ac tunc recte ob id piae memoriae recolendae causa instaurantur sollemnia. Quod ad te, Dilecte Fili Noster, profecto pertinet, qui mox decem condes lustra, postquam, iuvenili florens aetate, sacerdotio auctus es. Huius felicis eventus recordationem celebraturo, tibi, propitia usi occasione, bene amantis et ominantis sensum animi pandere volumus, et huiusmodi moti voluntatis propensione, hasce per Litteras, cuncta fausta, laeta, candida percupimus. Nos nequaquam latet a te sacrum ministerium tot per annorum curriculum diligenter et fructuose expletum esse ac, multiplici navitate intento, tibi copiam datam esse de Ecclesia bene merendi, cum praesertim in Romana Curia praegravibus muneribus perfunctus es et fungens. Nam virtute et doctrina spectabilis, maturitate consilii probandus, alloquio blandus, scientia iuris ita praeditus es ut nomen tuum claró opinionis iudicio apud multos innotescat. Quibus laudibus et meritis ut praemium attribueret, fel. rec. Decessor Noster Ioannes X X I I I te Sacrae Bomanae Purpurae honestavit decore. Perlatum est Nobis te sacerdotii tui quina decennia celebraturum esse in vertice illustri fama conspicui montis Catriae, quem Dantes aeque ac fontem Avellanum honoris causa appellat, ubi affabre erecta tuo quoque sumptu celsa et nobilis Crux inaugurabitur. E recte facto felix sumimus auspicium et aptam votorum, quae imo pectore elicimus, materiam haurimus. Fundat in te et in universos, qui faustae et festae tuae memoriae erunt participes, sacrosancta Crux efficacitatem salutis et praesidii prae- 739 Acta Pauli Pp. VI sentissimam. Enimvero Crux Domini omnium fons benedictionum, omnium est causa gratiarum : mitate, gloria de per quam credentibus datur virtus de infir- opprobrio, vita 1 de morte. Multum igitur optantes, ut tanto innixus munimine, animi et corporis viribus acer, navus et studiosus rerum optimarum diu terrestris fruaris usura lucis, et pro Christi nomine et gloria valide elaborare pergas, tibi, Dilecte Fili Noster, Apostolicam Benedictionem impertimus ; hancque ad eos pertinere volumus, qui te quinquagesimum natalem sacerdotii agentem, frequens laetaque corona, eircumstabunt. Datum Bomae, apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Iulii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. PALfLUS PP. VI III Ad E.mum P. D. Iosephum S. R. E. Card. Pizzardo, Episcopum Albanensem et S. Congregationis Seminariis et Universitatibus Studiorum praepositae Praefectum, ab inito Sacerdotio sexagesimum annum celebratur um. Becens percepimus te cum religiosae pietatis studio mox sexagesimum celebratur um esse annum, ex quo sacerdotio auctus es. Hunc diem, qui tibi, Venerabilis Frater Noster, certe exspectatus et faustus illucescet, nolumus silentio praeterire, quin in auctum laetitiae sanatae flagrantissima omina et vota proferamus. Quae quidem, quemadmodum Nobis gratum est promere, ita tibi accipere haud uno ex nomine iucundum fore confidimus ; etenim impensae voluntatis, qua tecum coniungimur, novum testimonium apertumque sunt pignus. Longum temporis spatium, a sacerdotii tui ortu exactum, acri obtutu mentis considerans, ob magnitudinem donorum, quae tibi Dei elargita est manus, iure meritissimo omnium bonorum Auctori sinceras concines laudes, gratiarum actiones persolves ; atque una simul ad consors gaudium invitabis Albanae dioecesis gregem et eos omnes, qui munere vel officio vel consuetudine vitae tibi adstringuntur : « Benedicam Dominum 1 S. Leo M., Sermo IAX, 8; Migne, P. L. 54, 341. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 740 in omni tempore, semper laus eius in ore meo ... Magnificate Dominum 1 mecum, et exaltemus nomen eius in idipsum n. Haud sine animi oblectamento comperimus sexagesimae anniversariae memoriae sacerdotii tui peragendae praevios Albani actum iri per hebdomadam conventus, ecclesiasticis vocationibus et religiosae christianaeque vitae incrementis fovendis conducibiles. Hi ut prospere ac feliciter cedant atque mansuros pietatis fructus edant uberrimos, valde cupimus, dum sollicita prece divinum lumen et auxilium eis invocamus. Tibi denique, Venerabilis Frater Noster, duodecim sacerdotii lustra implenti, cuncta candida, prospera, laeta precati, concepta vota Apostolica Benedictione impertita libenter confirmamus; hanc autem ad eos universos, qui te recolentem sacri presbyteratus tui primordia circumstabunt, pertinere volumus. Ex Aedibus Vaticanis, die xxiv mensis Augusti anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. P A U L U S PP. V I IV Ad E.mum P. D. Eugenium S. R. E. Card. Tisserant, Episcopum Ostiensem, Portuensem et Sanctae Rufinae, Sacri Cardinalium Collegii Decanum et Collegio Praesidum Concilii Oecumenici Vaticani II antistantem. P A U L U S PP. V I Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quod Apostolici muneris ratio postulabat, iam inde a Summi Pontificatus exordiis sollicitudinem Nostram convertimus ad Concilium Oecumenicum Vaticanum I I , cuius alteram sessionem, ut notum est, incipiendam decrevimus proximo die x x i x Septembris, quo S. Michaelis Archangeli, militantis Ecclesiae patroni, festum recoletur. Quod quidem propositum ea mente suscepimus, in primis ut debitum praestaremus honorem atque obsequium Decessori Nostro Ioanni X X I I I , cuius memoriam veneratione summa prosequimur. Is enim Nobis videtur idcirco a Deo missus, ut tantae gravitatis eventus, Oecumenicum nempe Concilium, et rite celebraretur, et iis rationibus in 1 Ps. 33, 2, 4. Acta Pauli Pp. VI 741 iisque rerum adiunctis, quae omnes norunt, initium opportune caperet, et per talem Pontificem salutarium fructuum primitias arcanamque suam magnitudinem ostenderet. O quam audacter et quam provide ipse huiusmodi inivit consilium ; quam sagaci mente uberrimam spiritualem messem inde orituram prospexit; quam alacrem dedit operam, ut omnes agnoscerent compertumque haberent, quid Concilium ad futuras Ecclesiae sortes universaeque hominum consortionis bonum conferre posset; denique quam grave ipsi fuit, hac in mortali vita, post celebrata Concilii Oecumenici exordia, eiusdem processum atque expectatum exitum cernere non potuisse ! Summas igitur Deo gratias persolvimus, ex cuius superno dono tam amabili Summo Ecclesiae Pastore fruiti sumus. Qui candida morum simplicitate, virtutum splendore, assiduo promovendae pacis studio non solum universum terrarum orbem amore et admiratione sui mire complevit, verum etiam, coacta generali Synodo, salutiferae Catholicae Ecclesiae actioni nova patere iussit itinera. Faxit benignissimus Deus, ut tantae molis opus ab eo incohatum ad prosperum perducatur exitum, nec tardet Ecclesiae humanaeque societati splendidissimus ille dies illucescere, cuius ipse, Oecumenicam Synodum auspicatus, auroram tantum aspexit. Tali autem Summo Ecclesiae Pastore e vivis erepto, inscrutabili sane Dei consilio sed summa cum animi Nostri trepidatione et quasi aegritudine factum est, ut Romanae et universalis Ecclesiae gubernandae onus umeris Nostris, eidem ferendo imparibus, imponeretur, eo vel magis quod ei coniungitur officium incohatum Concilium Oecumenicum prosequendi. Aperte fatemur, non sine timore Nos huiusmodi officii gravitatem considerare. Terrent enim sive virium Nostrarum infirmitas, sive grande celebrationis momentum, sive denique aspera rerum adiuncta, in quibus aetas Nostra versatur. Nihilominus muneris Nostri partes esse duximus huiusmodi aggredi opus in Nomine Domini fidentes. Ad id Nos permovet non solum, ut diximus, summa reverentia erga tantum Pontificem, quocum arctis amoris et venerationis vinculis iungebamur ; sed etiam impellit officium ex ipsa incohata Concilii celebratione profectum, quo is quodammodo obstringitur, cui vita tota in bonum et incrementum Apostolicae Sedis Ecclesiaeque Catholicae est impendenda; impellit denique spes, quam in prospero Concilii Oecumenici exitu collocatam habemus, cum eius fructus spectent tum Ecclesiae vitam provehendam, tum deproperandam fratrum seiunctorum cum Ecclesia Catholica unitatem, tum pacem ac Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 742 spiritualem hominum progressionem in universo terrarum orbe promovendas. Quare Concilii Oecumenici labores resumentur atque pergent. Quod ad Nos attinet, in hoc opus totas vires Nostras impendemus, plane confisi non defuturam Nobis Patrum Conciliarium adiutricem operam, et praesertim in Spiritus Sancti auxilio innixi, quod spes Nostra firmissima praestolatur. Ut Concilii Oecumenici continuationis quae propediem continget, opportunis praesidiis faveretur et ad praevios eius labores constanti cura incumberetur, consilia suscepimus, quae multum utilitatis allatura esse confidimus. Commissio Concilii laboribus mutuo ordinandis et dirigendis, ut probe nosti, constituta est, cuius hoc est proprium labores Commissionum mutuo ordinare, eosque sequi atque tractare cum earundem Commissionum Eminentissimis Praesidibus non tantum de quaestionibus ad competentiam spectantibus, verum etiam de iis quae pertinent ad urgendam et in tuto ponendam congruentiam Schematum cum proposito fine Concilii. Schemata in breviorem formam redacta iterumque elaborata sunt, hac habita ratione, ut potissimum generaliora principia prospiciant, et quaestiones, quae ad rem non attinent, omittantur : nam hoc statum fixumque habendum est, Concilium Oecumenicum ad universam Ecclesiam spectare. In iis Schematibus innovandis cautum est, ut indoles pastoralis huius Concilii promineret. Oportet enim doctrina fidei certa et immutabilis, a Supremo Ecclesiae Magisterio et a superioribus Conciliis Oecumenicis, praesertim Tridentino et Vaticano primo, declarata vel definita, cui fidele obsequium praestandum est, ea ratione exponatur, quam tempora nostra postulant, et nostrae aetatis hominibus ita accommodior accessus fiat ad veritates amplectendas et ad partam a Christo salutem accipiendam. 1 Schemata autem in magis exiguum numerum, septemdecim scilicet, redacta sunt, quorum fasciculi maximam partem iam ad Episcopos missi sunt. Venerabili autem Fratri Martino Ioanni 0'Connor, Archiepiscopo titulo Laodiceno in Syria, id muneris credidimus, ut ministeria, quae ad evulgandas notitias pertinent, perfectiora fierent et amplificarentur. Id quoque statuimus, ut ad conciliares coetus nonnulli e laicorum 1 Cfr. Allocutio Ioannis XXIII habita die xi mensis Octobris MCMLXII; A. A. S., LIV, 1962, p. 786 sq. Acta Pauli Pp. VI 743 ordine catholici viri, itemque aliqui Procuratores maximarum sodalitatum internationalium catholici orbis, quae ecclesiastico iure agnitae sunt, admitterentur. Curas quoque egimus, ut iterum ad Oecumenicum Concilium vocarentur Observatores christianorum fratrum ab Apostolica Sede seiunctorum, quin etiam ut eorum numerus augeretur. Praeterea ex re Nobis visum est sollicitudines conferre ad Secretariatum opportuno tempore constituendum etiam pro iis, quorum religio inter christianas professiones non recensetur. Insuper certiorem te facimus Secretariatum Concilii negotiis extra ordinem praepositum abolitum esse, atque in Collegium Praesidum tres alios adscitos esse, nempe Card. Stephanum WyszynsM, Archiepiscopum Varsaviensem, Card. Iosephum Siri, Archiepiscopum Ianuensem, Card. Albertum Gregorium Meyer, Archiepiscopum Chicagiensem ; cuius quidem'Collegii erit curare, ut normae Ordinis Concilii Oecumenici rite observentur, resolutis dubiis ac remotis difficultatibus forte obstantibus. Mox quattuor deligentur Cardinales Delegati seu Moderatores Concilii, quibus mandabimus, ut Concilii labores dirigant, sibi invicem succedentes in ordinandis disputationibus Congregationum generalium, salva semper et tuta Patrum Conciliarium libertate, immo hanc ob causam, ut ea quae singillatim aut coniunctim illic proferentur, ordinatim et dilucide pateant. Inceptiones vero complures, dum sessio altera Concilii durabit, prospici licet, hac posita lege, ut conciliares coetus quovis die sabbato et die dominico intermittantur. Scilicet in Vaticana Basilica sollemnes sacri ritus erunt, quibus nonnullis beatorum caelitum honores decernentur; die dominico Evangelii expeditionibus fovendis dicato, id est die vicesimo proximi mensis Octobris, quattuordecim Episcopi missionales a Nobismetipsis consecrabuntur. Sollemni commemoratione laudabitur fel. record. Ioannes X X I I I eo die, scilicet vicesimo octavo mensis Octobris, quo ad Petri Cathedram is assumptus fuit ; celebrabitur quoque memoria abhinc quattuor saecula conditi ab Oecumenico Concilio Tridentino decreti de Seminariis instituendis, die quarto mensis Novembris in festo S. Caroli Borromaei, quo sacro sollemni adstantibus Nobis litabitur; pontificalis translaticio more possessio a Nobis inibitur Archibasilicae Lateranensis die nono mensis Novembris, cum eius dedicationis festum recurret. Haec sunt, Venerabilis Prater Noster, quae tecum opportunum Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 744 duximus communicare; quae, cum ad effectum deducta fuerint, spem Nobis confirmant, fore ut Concilii labores expeditiore ratione procedant eiusque felix exitus efficacius in tuto ponatur. Tu vero diligenter cura, ut haec omnia praescripta Nostraque optata et vota in Patrum Conciliarum notitiam perveniant. De quo dum gratias maximas agimus, tibi Apostolicam Benedictionem, supernorum lector umque munerum auspicem, peramanter impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die x i i mensis Septembris, in festo Ss. Nominis Mariae, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. P A U L U S PP. V I ALLOCUTIONES I Moderatoribus atque Sodalibus Congregationis a Missione, qui tertio et tricesimo Generali Conventui interfuerunt, * Dilecti filii, Laetitia, immo honore plane afficimur, dum tot tamque egregios moderatores atque Sodales Congregationis a Missione coram admittimus, rite absoluto tertio et tricesimo Generali eorum Conventu; itemque gratum animum Nostrum palam facimus, ob pietatis obsequium hac data opportunitate Nobis exhibitum, cuius pietatis indicia et nuntia probe fuerunt verba, quae Generalis Praepositus nuper apud Nos fecit. Vestrae Religiosae Familiae ortus in mentem revocat Sanctum Vincentium a Paulo, Ecclesiae Catholicae decus praestantissimum, qui cleri sanctimoniam atque caritatis opera erga proximos — praesertim egenos atque miseros — magnifica impulsione fovit, novis invectis huiusmodi apostolatus formis atque instrumentis, inter quae primum tenent locum praeclara ista atque bene merita Sodalitas vestra, atque vulgatissima illa nec minore laude digna Societas Filiarum a Caritate, quae appellatur. * Die 30 Augusti mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 745 Quam ob rem, dum tam radiantem .virtutum fulgorem, ab ipso Evangelio profectum, ac tantum actuosae sanctitatis vigorem contemplantur, facere non possumus, quin penitus moveamur. Immo magis magisque animo commovemur, dum rerum consideramus eventus, plus quam tria saecula habitos, quibus Vincentianae institutionis fidelis progressus et auctus conspiciuntur, eiusque parta merita celebrantur : merita dicimus, insigni operum, exemplorum ac ministeriorum consuetudine sibi comparata, quae non modo eandem Congregationem, verum etiam universam collustraverunt Ecclesiam, quaeque christiani nominis splendorem in profanos etiam campos diffuderunt. Hac igitur data occasione, qua Nobiscum convénitis, facere non possumus, quin gratias vobis agamus ob spiritualia haec bona, quae e Vincentiana sacerdotum familia, veluti e limpido atque inexhausto fonte, in Sanctae Ecclesiae utilitatem et in civilis societatis emolumentum proficiscuntur ; itemque, ut par est, de hoc beneficio, maximi pendendo, animum Deo gratum profitemur, eumque supplices exoramus, ut eiusdem Sodalitatis salutarem efficacitatem servet atque provehat, ad huius aetatis necessitatibus, quae haudquaquam remiserunt, apte respondendum. Nostrum autem praeconium insignis vestri sacerdotalis Sodalicii praeteritas ac praesentes tantum laudes considerare nequit, sed in futuros quoque ausus protenditur, ideoque hortationes et vota a Nobis requirit, quem ad modum poscit sincerae ac paternae caritatis affectus: quam ob rem pectoris Nostri sensus vobis pandimus, ut ad triplex fidelitatis officium vos adhortemur. Ac primum omnium vobis dicimus : traditas a Conditore vestro vivendi normas fidelissime persequimini, quae evangelica sapientia atque Christi imitatione imbuta sunt ; supernaturales illos thesauros orationis, gratiae et sanctitatis indemnes servate, quibus vestra Congregatio semper praestitit, indeque peculiarem sumpsit formam atque figuram ; certas, definitas et canonicas leges, quibus ista Familia intus solide firmata est et externorum operum efficacitatem est consecuta, sanctas integrasque custodite ; novarum rerum minime cupidi sitis, sed sedula prudentia vestrae regulae immutationes perpendite, quae haec tempora ob nova rerum adiuncta et usus vitae inducendos forte suadeant, quaeque summa Ecclesiae Auctoritas providas ac legitimas in posterum iudicaverit. Praeterea eodem fideli studio sollicitam date operam cognoscendis atque allevandis hominum corporis atque animi necessitatibus, quibus hodierna aetas laborat. Curam atque propensam voluntatem servate, 48 - ACTA. vol. V, n. 13. — 7-10-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 746 quae pauperes, aegrotos, derelictos atque errantes spectant; vestrorum animorum sollicitudo pateat sive ad singulorum hominum, sive ad universae societatis necessitates ; neque illic studia vestra desint, ubi homines magna cum animi exspectatione et dolore, atque interdum non sine erroribus, ad humaniorem rerum ordinem contendunt. Denique adsidua fidelitate in exemplum praestate erga Catholicam Ecclesiam, quam semper decet atque oportet aestimemus, diligamus, adiuvemus ut filii, milites, apostoli atque sancti. Hoc vobis proponite, quod in vestrum decus maxime vertet, ut nemini cedere patiamini in huiusmodi generosa amoris professione, quam praesens hora, grandis sed discriminis plena, omnino postulat. Quae quidem professio, hac de causa, tanto magis optanda est, quanto supernorum meritorum est fecundior. Hos paterni animi sensus atque vota confirmet Apostolica Benedictio, quam vobis coram adstantibus, sodalibus vestris itemque operibus iisque omnibus, quibus caritas vestra addicta est, dilargimur; eamque efficacem reddat Christus Iesus, cuius nomine eandem impertimus. II Iis qui interfuerunt Coetui ex omnibus nationibus Romae habito, Consilii Unitarum Nationum opera, de peregrinationibus delectationis causa susceptis, seu v. « tourisme ». * le Monsieur le Ministre, Messieurs les participants à la Conférence des Nations-Unies sur tourisme, Nous vous remercions de tout coeur de cette visite, qui Nous honore tant et Nous associe d'une certaine manière à votre Conférence. Une visite si courtoise et si significative est aussi pour Nous un motif de nouvelles réflexions sur le phénomène du tourisme, dont l'importance va croissant; et elle Nous procure l'heureuse occasion de vous saluer, vous tous qui étudiez, représentez, promouvez et guidez ce phénomène si moderne. Nous voulons vous assurer du grand intérêt avec lequel Nousmême considérons les questions auxquelles vos travaux sont consacrés, * Die 31 Augusti mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 747 et Nous voulons vous exprimer Notre satisfaction pour l'ampleur, le sérieux, l'importance de vos études et de vos délibérations. Votre Conférence, Nous le savons, n'a pas été sans rencontrer de graves difficultés dans son déroulement : les causes et les effets de ces difficultés sont encore pour Nous un motif d'appréhension. Mais Nous avons cependant appris avec satisfaction que la Conférence, en limitant ses discussions au domaine spécifique de sa compétence, a pu continuer ses travaux, et s'acheminer ainsi vers des conclusions, dont Nous espérons qu'elles soient satisfaisantes pour tous. Nous éprouvons, Monsieur le Ministre, le devoir de vous manifester d'une manière spéciale Notre satisfaction pour les nobles paroles que vous venez de prononcer. Elles sont un signe des sentiments qui inspirent votre œuvre et font honneur au Gouvernement italien auquel vous appartenez, et à la Conférence internationale que vous présidez. Nous vous en remercions vivement. Cette visite et ces paroles Nous démontrent que la Conférence entend reconnaître et honorer certains titres par lesquels la vie catholique, et pour elle en ce moment Notre mission apostolique, sont intéressées au tourisme. L'évidence de ces titres n'est pas toujours immédiate; et c'est le mérite de la Conférence de vouloir au contraire les découvrir, comme ce fut celui du Révérend Père Arrighi de les avoir illustrés devant la Conférence même. Au premier abord, en effet, il pourrait sembler qu'il n'existe aucun rapport entre le tourisme et la vie religieuse, tout tourné comme est le tourisme vers le monde extérieur, le mouvement, l'organisation rationnelle, l'observation sensible, les rencontres purement occasionnelles, les distractions et le passe-temps ; alors que la vie religieuse se déroule dans une tout autre sphère, celle du monde intérieur, qui cherche à s'abstraire de l'expérience sensible et tend au recueillement spirituel. Au contraire, comme tous le savent, la vie religieuse a elle aussi ses raisons propres de s'occuper du tourisme, raisons qui sont, à Notre avis, de deux ordres : nous pouvons appeler les premières, raisons d'assistance religieuse, et les secondes, raisons proprement de dévotion religieuse. (5'est-à-dire : le tourisme doit être favorisé de services religieux parti- culiers qui l'accompagnent, l'assistent, l'immunisent contre la dissipation et la déchéance morale, l'aident à poursuivre ses meilleures fins, à savoir le réconfort et l'élévation de l'esprit, le bénissent et le sanctifient, comme toute manifestation honnête de la vie humaine. Ce sont 748 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale là des motifs d'ordre extrinsèque, que le souci pastoral, d'une part, et la correspondance de ceux qui voyagent et organisent les voyages, d'autre part, peuvent et doivent heureusement comprendre et favoriser. Mais il y a aussi des motifs d'ordre intrinsèque qui, en greffant la religion sur le tourisme, donnent à ce moment de l'expérience humaine une valeur spéciale. Nous faisons allusion à cette forme particulière de tourisme qu'est le pèlerinage, et qui a pris en ces dernières années des proportions considérables. En ce domaine, la finalité religieuse donne au phénomène touristique une impulsion particulière, que le met en mouvement, le crée en un certain sens, et le rend courageux et populaire : que l'on pense à l'histoire des pèlerinages qui, dans le christianisme, ont toujours eu un grand et extraordinaire développement : la Palestine, les sanctuaires de Saint Jacques de Compostene et de Saint Michel de Gargano, les tombes des Apôtres à Rome, et aussi mille sanctuaires dispersés à travers l'Europe chrétienne ont mis en mouvement d'innombrables caravanes de pèlerins, prêts à tous les désagréments, insensibles aux distances et aux intempéries, pour joindre le but sacré si désiré. Et non seulement ce tourisme reçoit sa force motrice de la religion, mais il en tire encore sa valeur morale et spirituelle : la foi soutient le voyageur, la prière le console, la pénitence le fortifie, la ferveur religieuse rend mémorable le voyage. Tout cela n'appartient pas seulement à l'histoire du moyen âge; mais c'est aussi, et encore plus sous certains aspects, l'histoire contemporaine, comme on le sait. Il existe enfin un cas, celui de la visite tous les cinq ans de chaque évêque catholique du monde à Rome, la « visite ad limina », dans lequel ce tourisme religieux devient une obligation. Il est vrai que le tourisme se constitue par lui-même d'un voyage sans but obligé et utilitaire, mais aujourd'hui chaque voyage, même celui qui est entrepris dans un but de passe-temps, est organisé, et se qualifie par certaines formes qui, bien qu'elles soient sans intérêt économique ou professionnel précis, lui donnent une physionomie spéciale et une certaine finalité déterminée. Nous faisions allusion avec simplicité à ce genre de tourisme pour vous dire, Messieurs, combien Nous sommes bien disposé à comprendre vos intentions et vos travaux, même au delà de la sphère proprement religieuse ; et combien Nous aussi désirons que le développement du tourisme ne se limite pas à des résultats dans les domaines de l'économie et de l'organisation, mais que, selon vos désirs, il produise aussi des effets à un niveau plus élevé, dans les domaines pédagogique, culturel, moral, social et international. Et permettez-Nous à ce propos de vous rappeler Acta Pauli Pp. VI 749 les paroles de Notre vénéré Prédécesseur, le Pape Pie X I I d'heureuse mémoire. Parmi les avantages procurés par le tourisme, on doit compter, disait-il: « . . . Paffinement des sens, l'élargissement de l'esprit, l'enri : <îhissement de l'expérience Aussi Nous plaît-il de confirmer vos vœux au sujet de la fonction bienfaisante du tourisme par les Nôtres, afin que, soutenu toujours par un cadre parfait et de nobles intentions, il puisse être un facteur valide dans la formation culturelle moderne, un lien de sympathie entre les peuples et de paix internationale, une expérience humaine capable de conduire l'esprit à ses plus hautes ascensions, digne du regard chargé de bénédictions de Dieu. Nous formons donc le vœu que votre Congrès se conclue dans une parfaite sérénité et avec de hautes et riches espérances. Et maintenant laissez-Nous ajouter un petit souvenir qui Nous vient des poèmes chevaleresques. Il y a dans une célèbre histoire des anciens chevaliers un épisode, qui Nous semble symbolique. Deux chevaliers se battent l'un contre l'autre dans un combat sans merci pour la conquête d'une jeune femme qui assiste à ce spectacle terrible et affreux. A un moment donné la jeune femme pense s'enfuir et monte sur un des chevaux qui appartenaient aux deux chevaliers engagés dans leur duel, et sans mot dire s'échappe. C'est l'image de la civilisation qui s'enfuit lorsque ceux qui sont en train de la gagner se mettent à se combattre les uns les autres. La guerre met la civilisation en fuite. Mais qu'est-ce qui est arrivé dans l'épisode dont Nous vous présentons le souvenir symbolique? Lorsque les deux combattants s'aperçoivent qu'ils sont abandonnés par la jeune fille, tout de suite ils interrompent le combat et tous les deux, avec un haut sens chevaleresque qui les unit et les transforme en amis, montent sur le même cheval qui était resté là, et courent en grande vitesse pour attraper la jeune fille qui avait disparu. Le cheval, Messieurs, sur lequel tous peuvent monter, comme des amis solidaires, est le tourisme ... Qu'en pensez-vous? 1 Discorsi e Radiomessaggi, XIV, 43-44. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 750 III Iis qui ex italico clero interfuerunt Coetui XIII per hebdomadam habito Urbeveti v. « di aggiornamento pastorale ». * Venerati Confratelli, Voi avete partecipato alla X I I I Settimana di Aggiornamento Pastorale, promossa dal Centro di Orientamento pastorale, a Noi ben noto, auspice Mons. Grazioso Ceriani, a Noi sempre caro, e accolta e favorita dallo zelante Vescovo di Orvieto, Mons. Virginio Dondeo, nell'incomparabile quadro di quella Città e di quella Cattedrale, a ricordo del settimo centenario del culto eucaristico del « Corpus Domini », che dal miracolo della vicina Bolsena e dalla Bolla Transiturus del Nostro lontano Predecessore Urbano I V , ebbe colà la sua universale irradiazione. Noi ci compiacciamo vivamente di tale manifestazione, di cui abbiamo seguito con interesse lo svolgimento ed a cui avremmo Noi stessi partecipato, se la Provvidenza non avesse disposto altrimenti con la Nostra elezione al Pontificato Romano, ufficio che ha accresciuto immensamente nel Nostro animo l'apprezzamento di cotesto Convegno, ma non Ci ha consentito di parteciparvi personalmente. Tanto più gradito perciò Ci è questo incontro, e tanto più vivi sono i Nostri voti di frutti copiosi e duraturi, che dalla celebrazione della anzidetta Settimana possono scaturire. Ne fa fede la lettera che il Nostro Cardinale Segretario di Stato ha indirizzata a Mons. Ceriani per tale occasione, e che voi avete accolta con tanta riverenza. Che cosa rimane a Noi da aggiungere a quanto sul tema centrale della Settimana : « Eucaristia e comunità cristiana » è stato già detto, con tanta abbondanza e con tanta competenza di dottrina, e con comprensione e devozione è stato meditato e tradotto in magnifici e piissimi atti di culto? Valori eterni della verità cristiana e loro inserimento nella realtà della vita Cercando di leggere negli animi vostri, Ci pare di scoprire in voi l'attesa d'una Nostra approvazione, d'una Nostra conferma a quanto cotesta vostra visita, quasi facendone significativa offerta, Ci presenta davanti. Voi venite, innanzi tutto, inalberando un vocabolo introduttivo come un vessillo che definisce il metodo del vostro lavoro : « aggiorna* Die 6 Septembris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 751 mento », parola questa che ha avuto l'onore di essere accolta dal Nostro venerato e compianto Predecessore Giovanni X X I I I , di felice memoria, ed è stata da Lui iscritta nel programma del Concilio ecumenico. Applicata al campo ecclesiastico è parola che indica il rapporto tra i valori eterni della verità cristiana ed il loro inserimento nella realtà dinamica, oggi straordinariamente mutevole, della vita umana, quale nella storia presente, inquieta, torbida e feconda, viene continuamente e variamente modellandosi. È la parola che indica l'aspetto relativo e sperimentale del ministero della salvezza, al quale nulla sta più a cuore quanto il riuscire efficace, e che avverte quanto la sua efficacia sia condizionata dallo stato culturale, morale, sociale delle anime a cui si dirige, e quanto opportuno per la buona cultura, ma specialmente per l'incremento pratico dell'apostolato, sia conoscere le altrui esperienze e far proprie quelle buone : 1 omnia probate, quod bonum est tenete. È la parola che mostra il timore delle consuetudini superate, delle stanchezze ritardatarie, delle forme incomprensibili, delle distanze neutralizzanti, delle ignoranze presuntuose e inconsapevoli circa i nuovi fenomeni umani, come pure della scarsa fiducia nella perenne attualità e fecondità del Vangelo. È la parola che può sembrare ossequio servile alla moda capricciosa e fuggente, all'esistenzialismo incredulo nei valori obiettivi trascendenti e avido solo di momentanea e soggettiva pienezza, ma che invece assegna al succedersi rapido ed inesorabile dei fenomeni, in cui si svolge la nostra vita, la dovuta importanza, e cerca di collegarsi con la celebre raccomandazione dell'Apostolo : redimentes tempus, quoniam dies mali 2 sunt. E parola perciò che Noi pure accoglieremo con piacere, quasi espressione di carità desiderosa di dare testimonianza alla perenne e perciò alla moderna vitalità del ministero ecclesiastico. Come svolgere le sollecitudini pastorali di fronte all'errore e per salvare le anime E a questo proposito Noi dobbiamo fare buona accoglienza ad un altro termine, che qualifica l'attività di cui voi siete promotori o seguaci ; vogliamo dire il termine (( pastorale ». Oggi è termine programmatico e glorioso. Il Concilio ecumenico, com'è noto, l'ha fatto suo, e vi polarizza le sue finalità riformatrici e rinnovatrici. Non bisogna vedere in questo 1 2 1 Thess. 5, 21. Eph. 5, 16. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 752 aggettivo, che si accompagna alle manifestazioni più alte e caratteristiche della vita ecclesiastica, un'inavvertita ma nociva flessione verso il pragmatismo e l'attivismo del nostro tempo, a scapito dell'interiorità e della contemplazione, che devono avere il primato nella nostra valutazione religiosa : tale primato rimane, anche se nella pratica le esigenze apostoliche del regno di Dio, nelle contingenze della vita contemporanea, reclamano un'assegnazione preferenziale di tempo e di energie all'esercizio della carità verso il prossimo. Nè si creda che questa sollecitudine pastorale, di cui oggi la Chiesa si fa programma prevalente, che assorbe la sua attenzione e impegna la sua cura, significhi cambiamento di giudizio circa errori diffusi nella nostra società e già dalla Chiesa condannati, come il marxismo ateo, ad esempio : cercare d'applicare rimedi salutari e premurosi ad una malattia contagiosa e letale non significa mutare opinione su di essa, sì bene significa cercare di combatterla non solo teoricamente, ma praticamente; significa far seguire alla diagnosi una terapia; e cioè alla condanna dottrinale la carità salvatrice. Sarebbe perciò parimente incauto vedere nell'importanza attribuita alla attività pastorale una dimenticanza, o una rivalità nei confronti della speculazione teologica : questa conserva la sua dignità e la sua eccellenza, anche se le impellenti necessità della vita ecclesiastica reclamano che la dottrina sacra non rimanga puramente speculativa, ma sia considerata e coltivata nel quadro completo dell'economia cristiana, dottrina cioè a noi data per praticare una vera religione, per essere annunciata alle anime e per dimostrare nella realtà storica la sua virtù salvatrice. Oggi mente e volontà, pensiero e lavoro, verità ed azione, dottrina ed apostolato, fede e carità, magistero e ministero assumono nella vita della Chiesa funzioni complementari, sempre più strette ed organiche, con reciproco splendore ed incremento. Contenuto evangelico ed apostolico nelle caratteristiche mirabili del Buon Pastore Ma, ciò detto, Ci piace rendere onore, anche in questa occasione, a quanto di evangelico e di apostolico cotesta qualifica di (( pastorale » ci presenta. Essa ci richiama alla mente uno dei nomi, con cui Gesù Cristo volle a noi descriversi ; e col nome la figura ineffabile, soave ed eroica del buon Pastore ; e con la figura la missione di guida, di maestro, di custode, di salvatore, che Cristo fece sua per amore nostro, e che a Pietro fra tutti assegnò. Ci richiama alla mente uno dei rami più fiorenti della teologia pratica, la teologia pastorale, e cioè la scienza e l'arte Acta Pauli Pp. VI 753 propria delia Chiesa, arricchita di particolari poteri e carismi, di salvare le anime, ch'è quanto dire di conoscerle, avvicinarle, istruirle, educarle, guidarle, servirle, difenderle, amarle, santificarle. Ci richiama alla mente Fumile, grande comune espressione del ministero sacerdotale : la cura d'anime, la carità della Chiesa in atto, nella forma più consueta, più assidua, spesso più generosa, certo più necessaria. Noi profittiamo di questa occasione per manifestare la Nostra altissima stima, la Nostra speciale benevolenza, il Nostro fraterno e vivissimo incoraggiamento ai Pastori d'anime. È loro dovuto questo particolare ricordo, che la vostra insegna pastorale subito solleva nell'animo Nostro, perchè siamo stati fatti Noi stessi Pastori, dapprima in una diocesi che sembra essere stata nei secoli passati, con S. Ambrogio, con San Carlo, e ai giorni nostri con i Servi di Dio Cardinali Ferrari e Schuster, ed essere tuttora campo sperimentale di tipica e positiva importanza pastorale ; ed oggi su questa Cattedra di Pietro chiamati da Cristo a pascere la sua Chiesa. È loro dovuta questa espressione della Nostra affettuosa venerazione, perchè il ministero pastorale obbliga a dedizione completa, come c'insegna, con la parola e l'esempio, Gesù nostro Maestro : Bonus pastor animam suam dat pro ovibus suis; 3 ed è perciò dedizione che tocca i ver- tici della carità, come ancora Cristo stesso ci ammonisce : Maiorem hac dilectionem nemo habet, ut animam suam ponat quis pro 41 amicis suis. È dovuto il Nostro incoraggiamento ai Pastori d'anime, ai Vescovi e ai Parroci specialmente, e a quanti altri alle cure pastorali sono dedicati, perchè sappiamo in quali condizioni essi oggi lavorano : lo stato spirituale del mondo presenta oggi difficoltà enormi, alcune delle quali fino a ieri sconosciute. Il Papa comprende, stima, ama, segue tutti i Sacerdoti di Cristo Noi sappiamo quali apprensioni pesano spesso sul cuore d'un Vescovo, quali sofferenze sovente lo affliggono, non tanto per la indigenza dei mezzi, anch'essa talora così grave e mortificante, ma per la sordità di chi dovrebbe ascoltare la sua parola, per la diffidenza che lo circonda e lo isola, per l'indifferenza e la disistima, che squalificano il suo ministero e lo paralizzano. Noi sappiamo quanti Parroci e Coadiutori esercitano la cura d'anime in quartieri vasti e popolosi, dove il numero, la 3 4 Io. 10, 10. Io. 15, 13. 754 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mentalità, le esigenze degli abitanti li obbligano a lavoro indefesso ed estenuante; e sappiamo anche quanti Sacerdoti invece devono esercitare il ministero nel nascondimento in piccoli paesi, nella mancanza di conversazione, di collaborazione e di risultati confortanti : gli uni e gli altri spesso in condizioni economiche penose, spesso contrastati ed incompresi, e obbligati a vivere ripiegati su se stessi ; paghi solo di ritrovare negli umili che li circondano, nel libro sacro delle loro preghiere e nel tabernacolo il mistero del divino Presente. Noi Ci sentiamo obbli4 gati ad assicurare questi cari e venerati fratelli, affaticati operai' del Vangelo, ovvero modesti e tenaci ministri della Chiesa di Dio, che il Papa li pensa, li comprende, li stima, li assiste, li ama, e perciò li segue con la sua preghiera e con la sua benedizione. Grandezza sovrumana del Sacerdote ministro del Sacramento Eucaristico Ed ecco che questo riferimento alla comunione di spirito che Ci unisce alla grande schiera di Sacerdoti, impegnati nella cura d'anime, Ci fa concludere queste Nostre parole con un accenno al tema trattato durante la vostra Settimana di aggiornamento pastorale, e cioè al tema sull'« Eucaristia e la comunità cristiana », per augurare che la vostra riflessione su argomento di tanta ricchezza dottrinale e spirituale abbia a continuare nell'esercizio del vostro ministero, a conferma della convinzione che nessuna altra azione ne realizza la pienezza di grazia e l'efficacia pastorale quanto la celebrazione del divin Sacrifìcio, nella quale, da un lato, la sovrumana potestà dell'Ordine rende realmente presente, in forma sacramentale, l'Umanità reale di Cristo, Capo di tutto il Corpo mistico e delle singole comunità locali, e dall'altro la missione pastorale, che è affidata al Sacerdote in cura d'anime, è obbligata a rendere realmente presente, in forma comunitaria, il Corpo mistico di Cristo, che è la Chiesa. Abbia a continuare, dicevamo, per alimentare nel vostro Sacerdozio l'inebriante coscienza del suo rapporto antecedente e conseguente con la Eucaristia, per il quale il Sacerdote è ministro generatore di tanto Sacramento, e poi primo adoratore e sapiente rivelatore e instancabile distributore. Abbia a continuare per assegnare al vostro stesso Sacerdozio come primo dovere, anche sotto l'aspetto della carità e della fecondità pastorale, quello, comune e sublime, di « dire la Messa ». Sì, dire la Messa, ma in modo tale che sia puntuale e perfetta nel rito, sia semplice nella solennità e solenne nella semplicità, sia raccolta nel silenzio e nella compostezza dell'assemblea e unanime nella preghiera e nel Acta Pauli Pp. VI 755 canto, sia parlante e misteriosa nel significato, sia da tutti partecipata nello svolgimento, e sia da tutti cordialmente, devotamente assistita, dai fanciulli, dai giovani, dagli studenti,. dagli operai, da ogni ceto sociale ; dagli uomini e dalle donne, dalle famiglie intere, dalle associazioni cattoliche e dalle istituzioni dimoranti nel territorio parrocchiale, e con accoglienza più premurosa, dalle care Suore, fiori sacri delle nostre Parrocchie ; e poi dai sofferenti, dai piangenti, dai vecchi, dai poveri, da tutto il popolo di Dio, da tutta la comunità invitata, insieme col Sacerdote, che ivi funge in persona Christi e nello stesso tempo da capo, interprete e rappresentante della plebe cristiana, ad esprimere il suo proprio « sacerdozio regale », in modo da rinnovare e perpetuare il fenomeno, indice e vertice della realtà comunitaria, della prima « moltitudine dei credenti », che era, com'è scritto negli Atti degli Apostoli : (( un cuor solo e una anima sola » . 5 Abbia a continuare, ripetiamo, a diffondersi, e a portare questi frutti auspicati, con la Nostra Benedizione Apostolica. IV Ad Excellentissimum Virum Ioannem Leone, supremi Consilii publicae rei administrandae in Italia Praesidem. * Signor Presidente, Le siamo molto grati della Sua visita. Essa Ci offre nuova prova della deferenza dell'Autorità governativa Italiana verso la Sede Apostolica, e nuova conferma della lealtà, con la quale il presente Consiglio dei Ministri, a cui Ella degnamente presiede, vuole, non meno di quelli che in questi anni lo hanno preceduto, conservare i buoni rapporti vigenti fra la Chiesa e lo Stato. Ce ne compiacciamo vivamente con Lei, Signor Presidente, e con i membri del Suo Governo. Ci è facile scorgere inoltre in cotesta presenza, tanto cortese e per Noi tanto gradita, l'attestato dei sentimenti personali, a Noi non da oggi ben noti, che Ella professa, come cattolico e come italiano, nei riguardi del Sommo Pontificato e di chi ora indegnamente ne esercita « Act. 4, 32. * Die 12 Septembris mensis a. 1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 756 le alte funzioni : Noi ben sappiamo da quale sincerità del Suo animo essi provengono e quale nobiltà essi conferiscono ad ogni aspetto, privato e pubblico, della Sua attività ; ed anche per il significato, che sotto questo riguardo assume l'incontro, di cui ora Ci è dato godere, dobbiamo esprimerLe la Nostra viva riconoscenza. Ella può allora ben comprendere, Signor Presidente, quanti e quali auguri salgano dal Nostro cuore, dapprima verso la Sua persona, che siamo lieti di vedere meritamente circondata da fiduciosa stima per la probità, l'esperienza, la dedizione, con cui Ella serve il pubblico bene ; e poi verso la Sua missione, che sappiamo, in questo momento, quanto provvida e delicata : Noi volentieri facciamo voti che l'opera Sua possa validamente contribuire al benessere della Nazione e al consolidamento delle sue istituzioni. Noi anzi non dubitiamo che tali felici risultati saranno conseguiti, ove siano risolutamente confortate, come certo è nei propositi del Suo Governo, le energie morali, di cui è sempre ricca e feconda la coscienza del popolo italiano, e da cui il vero progresso non può, senza suo danno, prescindere. Voglia Iddio, come Noi ne Lo preghiamo, Signor Presidente, sostenere le Sue generose fatiche, e quelle di quanti Le sono Colleghi e Collaboratori, mentre da parte Nostra le avvaloriamo con la Nostra paterna Benedizione. V Ad Excellentissimum Virum Conradum Adenauer, supremi Consilii publicae rei administrandae in Foederatis Germaniae Civitatibus Praesidem. * Hochgeehrter Herr Bundeskanzler! Ihr Besuch, Herr Bundeskanzler, weckt in unserm Geiste die angenehme Erinnerung an die Begegnungen, die wir in den vergangenen Jahren mit Euer Exzellenz hatten, als wir noch im Staatssekretariat Pius X I I . hochseligen Angedenkens, tätig waren. Damals hatten wir das Glück, von Ihnen während Ihres Sommer auf enthaltes im Landhaus in Cadenabbia empfangen zu werden, wo Sie uns mit so grosser Liebenswürdigkeit aufnahmen und wir eine gemeinsame Aussprache hatten, die uns unvergesslich geblieben ist wegen der so freundlichen Art und ob der Wichtigkeit der besprochenen Argumente. W i r müssen noch mehr sagen : Ihre Gegenwart, Herr Bundeskanzler, * Die 17 Septembris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 757 in diesen Räumen erweckt in uns aber auch so viele andere Erinnerungen, die Papst X I I . , den wir eben erwähnten, vor unserm Auge erstehen lassen in seinen Bemühungen für Deutschland vor, während und nach dem grossen Krieg, Bemühungen, die unter verschiedenen Gesichtspunkten äusserst wichtig waren, aber immer getragen von einer ganz hohen Wertschätzung und einer ganz grossen Liebe für das deutsche Volk. Sie, Herr Bundeskanzler, haben in opfervollen Jahren am grossen Werk des Wiederaufbaus Ihres Landes in massgeblicher Weise beitragen können und dürfen nunmehr auf eine so sichtlich gesegnete Lebensaufgabe zurückblicken. Es ist uns eine besondere Freude, in Ihnen einen christlichen Staatsmann begrüssen zu können, der seinen religiösen Glauben und seine Treue zur Kirche offen bekennt. Ja, wir grüssen mit Ihnen alle Ihre Landsleute und benützen gern diese Gelegenheit, unserer Bewunderung Ausdruck zu geben über den hohen Beitrag, den sie der Welt an echt religiösen Leben, an geistigen und kulturellen Werten schenken. Nicht zuletzt gilt auch unser Dank dem deutschen Volk für alles, was es zur Förderung der Völker in der Entwicklung geleistet hat und noch leistet, woran insbesondere auch die Katholiken tätigen Anteil haben. Gott, der Geber alles Guten, 1 beschütze Sie, hochgeehrter Herr Bundeskanzler, auch weiterhin auf Ihrem Lebensweg. Ihnen, Ihren Angehörigen und Ihren Mitarbeitern wie dem gesamten uns teuren deutschen Volk erflehen wir von Herzen Gottes überreichen Segen. NUNTII SCRIPTO D A T I I Ad Exc.mum P. D. Benedictum Printesis, Archiepiscopum Atheniensem, iuvenibus exploratoribus, v. « Boy-scouts », ex universo terrarum orbe Marathona convenientibus, Coetui XI v. « Jamboree » interfuturis. Au moment où se rassemblent, dans la plaine historique de Marathon, des milliers de scouts venus du monde entier pour leur traditionnel Jamboree, Notre cœur se tourne vers eux avec une paternelle affection ; 1 Cfr. lac. 1, 17. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 758 et, à l'exemple de Nos derniers Prédécesseurs, Nous invoquons d'un cœur ému sur leur grand rassemblement mondial la protection du Dieu Tout-Puissant. Ayant Nous-même connu de très près le scoutisme, Nous avons dès longtemps apprécié les vertus éducatives de ce magnifique Mouvement, et son aptitude à développer dans l'âme des jeunes les meilleurs éléments de la personnalité. Culte de l'honneur et de la loyauté, service du prochain dans un esprit de fraternel dévouement, entraînement au courage physique et moral par une discipline volontairement acceptée; autant de valeurs humaines que le Christianisme a toujours reconnues comme siennes, toujours encouragées. Voir cet idéal partagé et pratiqué par un nombre croissant de jeunes à travers le monde est pour Nous un motif de joie profonde et de solide espérance. Le thème de ce X I ô m e Jamboree, résumé en une formule particulière- ment expressive: Plus haut et plus loin! est à lui seul un programme plein de promesses et auquel l'Eglise ne peut qu'applaudir. Que désiret-elle, en effet, sinon l'élévation et le progrès des âmes? La vie, vue dans la lumière de Dieu, n'est pas stagnante ; elle est une marche, elle est une ascension. Et à quoi tend l'éducation chrétienne sinon à former, avec le secours de la grâce, des hommes qui voient haut et loin? Et c'est de tels hommes que le monde a, aujourd'hui, plus que jamais besoin. Ainsi donc, chers Scouts du X I è m e Jamboree, mettez votre effort et votre honneur à voir toujours plus haut, toujours plus loin. Plus haut que la vie facile des cités modernes, plus haut que les intérêts ou les plaisirs matériels, où trop d'âmes s'avilissent et s'enlisent! Plus loin que les étroits calculs de l'égoïsme individuel, que les mesquines rivalités de races, de langues, de nations . . . Puisse votre « Grand Jeu de l'Amitié », symbole de l'esprit qui vous anime, aider au dépassement des barrières artificielles élevées entre les hommes ou les groupes ethniques, être pour tous un stimulant à avancer dans les voies de la fraternité universelle, enseignée par le Christ, fondée dans la reconnaissance du Dieu, unique et Tout-Puissant, Père de tous les hommes ! Voilà Nos vœux pour votre Jamboree. Il se déroule sur une terre privilégée ; vous saurez entendre les voix qui s'élèvent de ce sol, imprégné, comme il en est peu au monde, de culture humaine et chrétienne. Il se déroule à l'époque d'un Concile œcuménique, en un moment historique où un immense désir soulève les âmes, de mettre fin à des divisions séculaires ; vous saurez reconnaître ce souffle de l'Esprit et vous en inspirer. Acta Pauli Pp. VI 759 A Nos chers Fils les Scouts catholiques, à leurs frères de toutes nations rassemblés avec eux à Marathon, aux organisateurs de cette grande manifestation, à vous enfin, Vénérable Frère, vont Nos salutations cordiales, Nos félicitations, Nos vœux, Notre Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 20 juillet 1963. P A U L U S PP. V I II Ad populum Vietnamensem, cum civium concordia in illa natione in grave adduceretur discrimen. Nous estimons de Notre devoir de manifester Notre douloureuse préoccupation au sujet des pénibles événements qui affligent le cher Peuple du Vietnam. L'angoisse devient de jour en jour plus profonde et plus lancinante, comme les Evêques l'ont très bien exprimé dans leur déclaration paternelle. Notre espérance toutefois demeure vive, car Nous avons confiance dans les sentiments de bonté et de solidarité du Peuple Vietnamien qui a donné tant de preuves solides de son amour de la Patrie, en montrant par là sa volonté de préserver ses plus hautes valeurs morales et spirituelles, ansi que tout ce qui favorise le bien commun. Nous formulons donc le souhait que tous, dans une généreuse collaboration et dans le mutuel respect des libertés légitimes, voudront concourir à rétablir la concorde réciproque et fraternelle. Et Nous élevons de ferventes prières vers le Tout-Puissant en invoquant le secours divin sur tout le Peuple et sur ses libres institutions. Du Vatican, le 30 août 1963. P A U L U S PP. V I < 760 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NUNTIUS TELEGRAPHICUS Ad Exc.mos Viros : Foederatarum Americae Septemtrionalis Civitatum Praesidem; supremi Consilii publicae rei administrandae in Anglia Praesidem; publicae rei Moderatorem in Foederatis Russiarum Civitatibus; Consilii Nationum Unitarum Secretarium generalem. * The signing of the Treaty banning nuclear experiments has also touched very intimately Our heart, because We see therein a proof of good will, a pledge of harmony, and a promise of a more serene future. Welcoming in Our soul, always solicitons for the welfare of humanity, the echo of satisfaction and hope which rises from every corner of the world, We express Our félicitations on the conclusion of an act so comforting and so significant, and We pray God that He prepare the way for a new and true peace in the world. P A U L U S PP. V I * Die 5 Augusti mensis a. 1963. Acta Ioannis Pp. XXIII 761 ACTA IOANNIS PP. X X I I I L I T T E R A E DECRETALES Beato Antonio Mariae Pucci Confessori Sanctorum honores decernuntur IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Boni pastoris imaginem quotiescumque animo consideramus, suavissima illa mentem subeunt verba, quibus Christus intima sui cordis discipulis aperiens totius vitae suae rationem complexus est : « Ego sum pastor bonus ; bonus pastor animam suam dat pro ovibus suis » (Io. 10, 11). Quae quidem verba iam ab Apostolis pastoralis muneris summam esse existimata vel ea documento sunt quae S. Petrus, postquam a Christo universi gregis pascendi officium trepido animo suscepit {Io. 21, 15-17), presbyteris seu sacerdotibus verba fecit : « Pascite qui in vobis est gregem Dei . . . forma facti gregis ex animo » (1 Pet. 5, 2-3). Sacerdotes enim cum Christi personam in hominibus quodammodo agant, eiusdem etiam vitae rationem et mores exprimant oportet, virtutesque edant quae sint cum inito munere pares. E complurimis autem sacerdotibus, quos Christi virtus indeficiens in Ecclesia excitavit nostrae aetatis hominibus ad religionis sensum conformandis, gratum Nobis est hodie Antonium Mariam Pucci sanctitatis Ínfula decorare, cuius pastoralem caritatem cum modestia copulatam Deus ita alacrem reddidit ut, eo praeeunte, innumeri tum suae tum insequentis aetatis homines ad veram religionem allicerentur, et ad christianae vitae praecepta componerentur. Antonii Mariae vitae initia omnino parva et humilia, si ad hominum iudicium et existimationem referas, fuerunt. Natus est in pago vulgo Poggiolo cognominato, prope municipium quod Vernio vocant, in dioecesi Pistoriensi, die sexto decimo mensis Aprilis anno Domini millesimo octingentesimo undevicesimo, patre Augustino, matre Maria Oliva Macchi, piis sane agricolis, qui pro suo christianae vitae studio, eodem quo natus est die, infantem sacramento Baptismi ablui curaverunt, Eustachio nomine indito. 49 - ACTA, vol. V, n. 13. — 7-10-1963. Acta Apostolicae Sedis ^ Commentarium Officiale 762 Itaque a puero non terrenas divitias Eustachius est expertus, neque huius vitae commoda, sed fratrum sororumque dulcem coronam, ingenuamque pietatem qua impensissime parentes Deum colebant eiusque sanctissimam Matrem. A quibus cum exempla sumebat laboris, modestiae, fortitudinis, tum potissimum christianae fidei, spei et caritatis documenta capiebat, quibus demissi tenuesque agricolae supra modum terrestrium rerum attollebantur, ad aeterna bona intenti. Vix decimum ingressus annum, contra temporum illorum consuetudinem, eucharistica Dape primum est refectus, magna cum animi laetitia, quam per totam vitam grata memoria est prosecutus. Cum autem prima litterarum iatinique sermonis elementa a parocho edisceret, qui bonam pueri indolem admiratus libenter eum domum arcessebat, post rusticum nempe opus privataque negotia expleta, eo vivendi genere angelicus iuvenis ad magnam cum Deo familiaritatem invitabatur, intima cum eius Matre inita societate. Quod non sine admirabili Dei consilio fiebat, qui cum religiosae res haud prospere in Italia inclinarentur, hostilesque factiones catholico nomini publice adversar e t u r , Ecclesiae iura impugnantes, seorsum paulatim ministrum sibi comparabat (cfr. 1 Sam. 1, 26), qui olim antiquam populi fidem pro sua parte tueretur, vitaeque exemplo homines doceret quo modo vera immortaliaque bona essent quaerenda. Nihil igitur mirum si Eustachius, cum pietate, tum ingenio praestans, haud fallaci Dei instinctu consilium iniit ut totum se Deo manciparet; quod ut sanctissimae Dei Genitricis ductu auspicioque fieret, die decimo mensis Iulii, anno millesimo octingentesimo tricesimo septimo, duodeviginti annos natus, in Ordinem Servorum Mariae ingressus est, cuius mox vestem induit, nomine Antonio Maria sumpto. Nonnulla quae illorum dierum afferuntur testimonia palam ostendunt firmam ei stetisse sententiam integrum Christi sacerdotem fidelemque eius Matris servum evadere. Post Novitiorum autem tirocinium Florentiae expletum, in Monasterium Servorum Mariae ad Senarium montem perrexit, ut philosophicis theologicisque studiis vacaret, ubi praesentissima Septem Ordinis Conditorum memoria servabatur. Qua in solitudine quinquennium mansit. Cum ingenio praestaret, in humanitatis litteris theologicisque disciplinis valde profecit, uti ex moderatorum et aequalium testimoniis efficitur, sed tam singulariter in virtutibus profecit, maxime in castitate, paupertate, oboedientia, ut iure merito ipsa virtutis imago ab omnibus existimaretur. Cotidie enim magis flamma, quam pectore alebat, vide- Acta Ioannis Pp. XXIII 763 batur augere, hoc est studium Christum mutandi, « ut perfectus esset homo Dei, ad omne opus bonum instructus » (cfr. 2 Tim. S, 17). Postquam autem die tricesimo primo mensis Maii, anno millesimo octingentesimo quadragesimo tertio sollemnia vota nuncupavit, quibus sodalibus Ordinis Servorum Mariae perpetuo est ascriptus, eodem anno, die scilicet vicesimo quarto mensis Septembris, Florentiae sacerdotio initiatus est. Insequenti anno Ordinis Servorum Mariae moderatores novum sacerdotem curioni ad S. Andreae in urbe Viaregio auxiliatorem dederunt, plane confisi fore ut eius animi ornamenta, modestia nempe, recondita sapientia, morumque ingenua suavitas commisso populo uberes salutaresque fructus ederent. Neque spem fefellit eventus. Etenim delatum hoc sibi officium tam generoso animo Antonius Maria suscepit et exsecutus est ut, tres post annos, dignus sit habitus qui curio ad S. Andreae ipse designaretur. Impossibile est autem ea omnia afferre quae Dei servus in hoc munere obeundo Christi caritate urgente (cfr. 2 Cor. 5, 14) mira alacritate effecerit. Boni Pastoris enim imaginem exprimens oves suas singulas internovit, praecessit exemplo, ab hostibus est tuitus, doctrina pavit, donis caelestibus auxit. « Fidelis servus ac prudens super Dei familiam constitutus » (cfr. Mt. 24, 45) eiusdem bono veri nominis aeternaeque saluti impense studuit, Christi vestigia persecutus, qui seipsum pro hominibus tradidit (cfr. •Cal. 2, 20). Cum sibi persuasum haberet primum idque praecipuum Pastoris officium in Evangelii doctrina vulganda consistere, nihil intentatum reliquit quo christianae salutis verba (cfr. Act. 13, 26) commode ad omnium aures et animos dimanarent, ad eos praesertim quos ipsorum vitae genus prohiberet a sacris caerimoniis frequentandis, cuiusmodi sunt nautae et aegroti, quos frequenter invisebat, christianae vitae solacia et hortamenta allaturus. Vel maiore alacritate puerorum curam suscepit, quos candida vitae ratio praecipue Deo commendabat; quibus caelestis doctrinae principia sedulo tradebat, invigilabat ediscentibus, praemia bene merentibus proponebat. Sacrum autem docendi munus plane inane esse nisi verbis vitae documenta accederent bene intellegens, eam vitae rationem iniit quae cum Christi exemplo plane congrueret : modestiam et paupertatem adeo coluit, ut nihil sibi unquam tribueret, pecuniamque quam sponte ei darent victus vestiumque causa is pauperibus largiretur, qui numquam vaçuis manibus ab eo discedebant. Quam ob rem brevi factum est ut, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 764 qui una veste eaque obsoleta indueretur, ab universa civitate «pater pauperum » appellaretur. E cuius eximiae caritatis speciminibus ea memoratu digna videntur quae cholerae morbo saeviente edidit, cum nimirum mira profecto gessit animis corporibusque curandis eorum qui lue essent affecti, quos vel humeris accipiebat, ut in vaïetudinarium adduceret. Neque silentio praetereundum eum quodam die scelestis hominibus, ita ipsum mulcantibus ut paene vitam amitteret, impunitatem veniamque dedisse. Cum autem in animorum curatione necesse omnino sit non modo evangelica praecepta docere sed caelestia etiam alimenta praebere, curio diligentissimus Sacramentis ministrandis impense studuit, tamquam « dispensator mysteriorum Dei » (1 Cor. 4, 1), eo plane spectans ut omnes, qui sibi commissi essent, donis caelestibus fruerentur, cum sani tum aegroti, cum pueri tum senes, viri praesertim patresque familias; in quibus singulari studio iis prospiciebat quos falsa opinio a christianae vitae consuetudine removeret, quos Perdolentis Virginis tutelae conv mendabat, cui vel totam civitatem, initio curialis muneris, tradiderat protegendam. Ut autem in gravi hoc caelestium bonorum dispensatoris officio maiores fructus perciperet, assiduas orationes die noctuque Deo adhibebat. Egregia praeprimis eius fuit pietas in divino Sacrificio celebrando, in quo cum Christo cibo et hostia intima societate iungebatur, simul exemplum ab eo sumens et firmamentum. Impense etiam Beatam Virginem coluit, quam tamquam suavissimam Matrem caram habuit magnamque ad Deum deprecatricem. Eo autem consilio ut animorum curatio cum ad doctrinam tradendam quod attinet, tum ad caelestem vitam cum hominibus communicandam magis atque magis sui temporis homines afficeret, de coetibus condendis cogitavit, quibus iuvantibus christiana religio altius in hominum animos descenderet, latiusque mores et instituta pervaderet. Sunt autem eiusmodi : Sodalitas christianae doctrinae tradendae ; Sodalitas a S. Aloisio iuvenibus virtute continendis ; Pium Sodalicium Filiorum a S. Iosepho, christianae fidei alendae in provectioris aetatis viris eorumque familiis ; Sodalitas a Virgine Perdolente, pietati erga Beatissimam Dei Matrem inflammandae; Coetus denique Vincentianus pauperibus iuvandis. Matres etiam familias congregabat Coetus Matrum Christianarum, dum puellis educandis operam dabant Sorores a Virgine Perdolente, quas ipse condiderat ; pueris denique strumosis prospiciebat Maritimum Hospitium, quod ipse primum in Italia constituendum curavit. Acta Ioannis Pp. XXIII 7 6 5 Septuagesimum tertium suae aetatis annum agebat, quintum et quadragesimum a curiali munere suscepto, cum Deus fidelem servum ad aeterna praemia vocavit. Cum enim quadam nocte eum adVocavissent ad quemdam, graviter aegrotantem, extrema unctione Uniendum, non hiems, non tenebrae, non saeviens procella neque exuti humeri pallio, quod ante cuidam mendico donaverat, eum ne iret prohibuerunt, sed domum reversum mox ardentes febres corripuerunt ; quibus paucis post diebus fragile corpus est consumptum. Itaque die duodecimo mensis Ianuarii, anno millesimo octingentesimo nonagésimo secundo, postquam rite caelesti pabulo est refectus et opobalsamo inunctus, placidissime veluti somno consopiri visus est, e quo evigilavit gloriam Domini aspecturus. Nuntiata Pastoris mors illico universam civitatem commovit, quae ad eius corpus venerandum festina properavit. Neque illud silentio praetereundum Consilium Civitatis administrandae, quamquam alieno animo ab Ecclesia sacerdotibusque erat, sollemnes exsequias publico sumptu faciendas decrevisse, admirationem ostendendi causa, qua in defunctum Pastorem ferebatur. Cum autem demortuum Dei famulum magna veneratione universa civitas prosequeretur, cumque eius sanctitatem, uti aiebant, caelestibus signis Deus confirmaret, quae quidem signa adhuc eo vivente indubia testimonia facta esse declarabant, causa statim agitari coepta est de Beatorum Caelitum honoribus servo Dei decernendis; cànonicisque de more peractis processibus tum in Lucensi Curia, tum Senis et Romae, ad inquisitiones apostolicas ventum est, atque die tertio decimo mensis Aprilis anno millesimo nongentesimo tricesimo secundo decretum introducendae causae a Sacra Rituum Congregatione prodiit, quae ita feliciter acta est ut, post habitas de more antepraeparatoriam et praeparatoriam, quae dicuntur, et generalem Congregationem, quae die vicesimo quinto mensis Novembris anno millesimo nongentesimo quadragesimo septimo in arce Gandulfi, coram Decessore Nostro Pio X I I , facta est, ab eodem declaratum fuerit, die duodevicesimo mensis Ianuarii sequenti anno, constare de gradu heroico tum theologalium tum cardinalium virtutum venerabilis Servi Dei Antonii Mariae Pucci. Tum quaestio de miraculis agi coepta est, quae eodem Dei famulo deprecante operatus Deus esse dicebatur. Post acres autem Sacrae Congregationis Rituum investigationes, idem Decessor Noster die altero mensis Martii anno millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo constare Acta 766 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale edixit de duobus miraculis, venerabili Antonio Maria Pucci interveniente, a Deo patratis, nimirum de instantánea pêrfectaque sanatione cum Elvirae De Angelis Mallegni a gravi arthropathia organica chronica laevi numeri, tum Mariae Zappelli viduae Lippi a gravi glomerulonephrite haemorrhagica, toxicae urhaemiae coniuncta. Die autem sexto mensis Aprilis, eodem anno, statutum est tuto procedi posse ad sollemnem venerabilis Antonii Mariae Pucci beatificationem. Quae sollemnia die vicesimo secundo mensis Iunii eodem anno in Petriana basilica sunt habita." Cum vero post decretos eidem Beato supernorum Caelitum honores eiusdem cultus crescerei, eoque deprecante nova dicerentur effecta a Deo miracula, apostolici denuo processus initi sunt de Beato Antonio Maria Pucci sanctitatis infula decorando. Postquam autem in Sacrae Rituum Congregationis comitiis disceptatum est de duabus praecipue sanationibus quae eo intercedente dicerentur impetratae, die vicesimo sexto mensis Iunii, hoc anno, in Congregatione Generali, quae dicitur, venerabilis Frater Noster Benedictus S. R. E. Cardinalis Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus huiusque causae Relator, dubium posuit an et de quibus miraculis, post indultam Beato Antonio Mariae Pucci venerationem, constaret in casu et ad effectum de quo ageretur, omnesque qui affuerant tum Cardinales, tum Praelati Officiales Patresque Consultores, sanationes propositas vera esse habenda miracula affirmarunt. Quibus suffragiis libenter exceptis, post rem iterum atque iterum consideratam ac caeleste lumen pluries invocatum, die septimo mensis Iulii, hoc anno, sollemniter ediximus : Constare de duobus miraculis a Deo patratis per intercessionem Beati Antonii Mariae Pucci, nempe de instantánea pêrfectaque sanatione dominae Carolae Pucci Cupisti ex urbe Viaregio a gravi osteoartrosi deformante in femore dextro; deque instantánea pêrfectaque sanatione iuvenis Iosephi Altidoro Barrientos Gómez a fractura ossis ischio-pubici per ponderosi plaustri compassionem inducta. Duobus autem miraculis ita probatis, unum expediendum erat dubium, utrum scilicet eidem Beato Sanctorum Caelitum honores decerni possent. Qua super re, post preces Deo adhibitas remque saepius consideratam, per decretum die vicesimo secundo superioris mensis Septembris datum, ediximus tuto procedi posse ad Beati Antonii Mariae Pucci sollemnem Canonizationem. Sacrum deinde quod indiximus Consistorium, die quinto decimo mensis Novembris in Basilica Vaticana celebratum est, in quo dilectus Filius Noster Arcadius S. R. E. Cardinalis Larraona, Sacrae Rituum Congregationis Praefectus, aequum esse osten- Acta Ioannis Pp. XXIII 767 dit ut Beati illius memoria summis consecrantur honoribus, enixeque postulavit ut quam primum ad id deveniretur. Receptis ideo omnium qui aderant S. R. E. Cardinalium et sacrorum Praesulum suffragiis, plane comperimus Beatum illum concordi sententia ab iis dignum aestimari qui fulgido honestaretur Sanctorum diademate, ad eiusque Canonizationem diem statuimus nonum proximi mensis Decembris. Quo sácerrimae caerimoniae die in Petrianam Basilicam descendimus, magno fidelium atque sacrorum Antistitum, ex universo terrarum orbe Concilii Oecumenici Vaticani II celebrandi causa Romae astantium, numero frequentissimam. Tunc dilectus Filius Noster S. R. E. Cardinalis Arcadius Larraona, perorante dilecto filio Camillo Corsanego, Consistorialis Aulae Advocato, instanter de more, instantius, instantissime postulavit ut Antonium Mariam Pucci, una cum Petro Iuliano Eymard et Francisco Maria a Camporubeo, sanctus declararetur. Cui Consistoriali Advocato per dilectum filium Hamletum Tondini, ab Epistulis Nostris ad Principes, respondimus iam in eo esse ut huiusmodi postulationi concederemus. Itaque a Divino Paraclito luminis copia implorata, in sancti Petri Cathedra sedentes uti supremus universae Ecclesiae magister, haec sollemniter pronuntiavimus : Ad honorem Sanctae et individuae Trinitatis, gionis augmentum, Apostolorum et divina S. R. E. porum, in Petri ope exaltationem auctoritate et Pauli saepius Urbe Antonium sores, Sanctos Mariam ac Nostri Nostra, de et illorum natali, prima nempe Augusti et Beatos Franciscum deliberatione praehabita, Petro Fratrum Petrum a definimus, Nostrorum et Episco- Iulianum Camporubeo, ac quolibet Iuliano, reli- Beatorum Archiepiscoporum memoriam pro christianae Christi, venerabilium consilio, Pucci et Iesu matura Patriarcharum, decernimus statuentes catholicae Domini exsistentium, esse fidei implorata, Cardinalium, mard, ascribimus: ad Sanctorum anno duodecima die Ey- Confescatalogo eorum Ianuarii pro Antonio Maria, et decima septima Septembris pro Francisco, inter Sanc- tos In nomine Confessores pia devotione recoli debere. Pa £B tris et Fi £B Iii et Spiritus l$i Sancti. Amen. Quibus verbis prolatis, precibus annuentes eiusdem Cardinalis Arcaclii Larraona, hasce Decretales sub plumbo Litteras confici et expediri iussimus. Deinde post grates omnipotenti Deo una cum astantibus aetas, de novensilium Sanctorum virtutibus sermone habito, eorum patrocinium primi invocavimus, ut Nobis, qui Summi Pontificatus pondere premeremur, ea omnia potissimum a divina clementia impetrare vellent, quae ad suscepta consilia et incepta ad exitum felicem deducenda, eae- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 768 lesti opitulante gratia, valerent ; ut christianis universis, fraterno inter se amore coniunctis, unum esset ovile unusque Pastor (cfr. Io. 10, 16), atque populi omnes, tandem pacatis animis ac rebus ordine, iustitia caritateque compositis, ad eam prosperitatem assequendam progrederentur, quae aeternae felicitatis esset auspex atque praenuntia. Quae cum ita sint, auctoritate Nostra haec acta confirmantes, mandamus ut harum Litterarum exemplis et locis, etiam typis impressis, manu tamen alicuius tabellionis subscriptis sigilloque munitis, eadem tribuatur fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Nemini autem iis quae per has Litteras statuimus obniti liceat ; quod si quis temere ausus fuerit, iustis poenis plectetur. Datum Eomae, apud S. Petrum, die nono mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quinto. Ego I O A N N E S catholicae Ecclesiae Episcopus £8 Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Card. TISSERANT, Sacri Collegii Decanus. f$ Ego CLEMENS Episcopus Veliternus Card. MICARA. Ego IOSEPHUS Episcopus Albanensis Card. PIZZARDO. ££i Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Card. ALOISI MASELLA, S. R. E. Camerarius. j$j Ego HAMLETUS IOANNES Episcopus titulo Tusculanus Card. CICOGNANI. £B Ego IOSEPHUS Episcopus titulo Sabinensis et Mandelensis Card. FERRETTO. Ego IACOBUS ALOISIUS titulo S. Laurentii in Damaso Presbyter Card. COPELLO. Ego GREGORIUS PETRUS titulo S. Bartholomaei in Insula Presbyter Card. AGAGIANIAN. 769 Acta Ioannis Pp. XXIII Ego VALERIUS titulo S. Silvestri in Capite Presbyter Card. VALERI. Ego PETRUS titulo S. Praxedis Presbyter Card. CIRI ACT. Ego PAULUS titulo S. Mariae in Vallicella Presbyter Card. GIOBBE, S. R. E. Datarius. Ego FERDINANDUS titulo S. Eustachii Presbyter Card. CENTO. Ego CAROLUS titulo S. Mariae in Porticu Presbyter Card. CHIARLO. Ego CAROLUS titulo S. Agnetis extra moenia Presbyter Card. CONFALONIERI. Ego PAULUS titulo S. Andreae Apostoli de Hortis Presbyter Card. MARELLA. Ego HILDEBRANDUS titulo S. Sebastiani ad Catacumbas Presbyter Card. ANTONIUTTI. Ego EPHRAEM titulo S. Crucis in Ierusalem Presbyter Card. FORNI. Ego GUSTAVUS titulo S. Hieronymi Illiricorum Presbyter Card. TESTA. Ego ALOISIUS titulo S. Andreae de Valle Presbyter Card. TRAGLIA. Ego IOSEPHUS titulo S. Priscae Presbyter Card. DA COSTA NUNES. Ego ALAFRIDUS S. Mariae in Domnica Diaconus Card. OTTAVIANI. Ego ALBERTUS S. Pudentianae Diaconus Card. DI JORIO. Ego FRANCISCUS S. Caesarii in Palatio Diaconus Card. BRACCI. Ego FRANCISCUS S. Mariae in Cosmedin Diaconus Card. ROBERTI. Ego ANDREAS S. Georgii in Velabro Diaconus Card. JULLIEN. Ego ARCADIUS MARIA SS. Blasii et Caroli ad Catinarios Diaconus Card. LARRAONA. Ego FRANCISCUS SS. Cosmae et Damiani Diaconus Card. MORANO. Ego VILLELMUS THEODORUS S. Theodori in Palatio Diaconus Card. HEARD. Ego AUGUSTINUS S. Sabae Diaconus Card. BEA. Ego ANTONIUS S. Eugenii Papae Diaconus Card. BACCI. Ego IOACHIMUS ANSELMUS S. Apollinaris Diaconus Card. ALBAREDA. Ego MICHAEL S. Pauli in Harenula Diaconus Card. BROWNE. I A C O B U S A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius A R C A D I U S Card. L A R R A O N A S. R. C. Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Loco £ß Plumbi In Cane. Ap. tab., vol. CXI, n. hi Iosephus Rossi, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Acta 770 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULA Ad Rev.mum P. Benedictum Reetz O. S. B., Archiabbatem Beuronensis Archicoenobii a S. Martino et Congregationis Beuronensis Praesidem, saeculo revoluto ab eodem constituto Archicoenobio. Hoc anno feliciter contingit, ut r evolutum impleatur saeculum, ex quo benedictinum Beuronense Archicoenobium constitutum est. Ut compertum Nobis est, sollemnibus ritibus et coetibus a te, dilecte fili, sodalibusque tuis istic huiusmodi saecularis memoria concelebrabitur ; et in tantae communionem laetitiae iure merito accèdent religiosae familiae, quae vel directo vel remote a Beuronensi benedictina Congregatione, cui digne praees, pendent. « Laudate Dominum, quia bonus est, psallite Deo nostro, quia suavis x est : decet eum laudatio » . « Terra dedit fructum suum : benedixit nobis Deus, Deus noster » . 2 Haec dulcisona sacri Psaltae verba congruere putamus vobis, ut iucundo concentu animorum et vocum Deo summas gratiarum actiones persolvatis, qui religioso Instituto vestro propitius afflavit et praesenti munimine adest. Tenellus profecto surculus, a Mauro et Placido Wolter monachis istic consitus, in proceram frugiferam arborem se fudit : quin etiam olearum nobili edita corona, vegeta subole, gloriatur. Ad praescripta et spiritum legiferi Patris vestri S. Benedicti, religiosa vita istic floruit ; et catholico nomini prof uturis inceptis ita vacatum est, ut nomen vestrum commendatissimum personaret. Praeter alia apud vos sacra doctrina insigniter exculta est ; liberales artes, praesertim quae ad cantum et ad picturam divini cultus usui addicendam pertinent, in honore positae ; Sacrorum Bibliorum latinae interpretationis perveteris sagaci studio collectae et restitutae reliquiae. Singulari quoque vobis decori tribuitur quod rei liturgicae discendae, exercendae, propagandae coenobium vestrum praecipua est sedes. Haec gratulati ex animo, paterna benevolentia moti, vota facimus, ut spiritualem hereditatem, quam a maioribus percepistis, indemnem servetis. Catholicae fidei puritas, exquisita pietas, sanctimonia morum, fraterna concordia, alacris caritas, quae ad universitatem Christi Regni 1 Ps. 146, 1. 2 Ps. 66, 6-7. Acta Ioannis Pp. iii XXIII se pandat, pulchre- foedere negotium iustum otio sancto sociatum, in vobis semper maneant, vigeant, niteant. Ut in progressione singularium virtutum, quae coenobitis propriae sunt, valide vires ponatis, tantus qui occurrit recolendus eventus, omnis et singulos vos exstimulat. Quaenam hae virtutes sint, S. Augustini effatum quoddam declarat, et ad eas a Deo impetrandas insusurrat accommodas preces : spectat, hoc est ad eos, quos, quamvis in Christo credant, nequimus — o abreptum Nobis gaudium ! — inter eos numerare qui sunt Nobiscum vinculo perfectae unitatis Christi coniuncti. Haec unitas, quam per se vi Baptismatis ipsi participare deberent, ab una catholica Ecclesia illis offerri potest, et ab iis vi naturaque sua percupitur. Etenim ea quae recens in sinu christianarum communitatum a Nobis seiunctarum contingunt quaeque maiora in dies incrementa suscipiunt, duo perspicue demonstrant : Ecclesiam Christi unam esse et unam esse debere; et arcanam hanc et aspectabilem unitatem in rem deduci non posse nisi una fide, nisi participatione eorundem Sacramentorum, nisi apta cohaerentia unici ecclesiastici regiminis, quamvis admitti possint alibi alii sermones, sacri ritus et a maioribus accepti mores, locorum propriae praerogativae, investigationes de rebus spiritualibus, legitima instituta, actionis vitae normae, quas quis praeoptet. Quid sentiat, quidve agat Concilium, quod attinet ad haec ingenua agmina seiunctorum a Nobis Fratrum, et ad possibiles varietates in unitate? Res prorsus patet. Etiam hanc ob rationem singularis evadit huius convocatio Concilii. Contendit nempe hoc ad oecumenicitatem, ut aiunt, plenam scilicet et universalem : saltem in votis, in precibus Deo admovendis, in praeparatione. Hodie affulget spes, cras fortasse res. Enimvero dum Concilium vocat, numerat, claudit in Christi ovili oves, quae illud iusto plenoque iure constituunt, aperit interea portas, vocem extollit, atque trepidanter praestolatur tot Christi oves, quae unici Acta Pauli Pp. VI 853 ovilis saeptis adhuc non continentur. Quocirca hoc est huius Concilii proprium, ut vocet, ut exspectet, ut confidat fore ut in posterum plures fraterno animo veram oecumenicitatem suam participent. Omni cum reverentia nunc alloquium Nostrum convertimus ad delegatos christianarum communitatum ab Ecclesia catholica seiunctarum, ab his idcirco missos, ut personam gerentes Observatorum, quos appellant, sollemnibus hisce coetibus intersint. Suave est Nobis iis salutem ex animo impertire. Gratias iis agimus, quod huc advenerunt. Per eos nuntium, amoris Nostri paterni et fraterni interpretem, mittimus ad venerabiles christianas communitates, quarum ipsi hic personam sustinent. Tremit vox Nostra, cor Nostrum palpitât, propterea quod quemadmodum praesens earum propinquitas Nobis inenarrabile solatium et spem dulcissimam affert, ita diuturna earum separatio animum Nostrum perquam acerbe afficit. Si quae culpa ob huiusmodi separationem in nos admittenda sit, veniam humili rogatu a Deo petimus, ab ipsisque Fratribus veniam petimus, si iniuriam a nobis se accepisse putent. Ad nos quod attinet, animo parati sumus ad condonandas iniurias catholicae Ecclesiae illatas, et ad relinquendum moerorem, quo confecta est, diuturnarum dissentionum atque separationum causa. Utinam caelestis Pater hanc nostram affirmationem benigne excipiat, nobisque universis pacem vere fraternam restituat. • Supersunt, ut probe novimus, quaestiones rei natura graves atque implicatae, quae perscrutandae, tractandae atque dissolvendae sunt. Velimus sane, ut id statim fiat ob caritatem Christi, quae urget nos; persuasum tamen habemus multas condiciones requiri, ut causae huiusmodi componi ac dirimi possint; quae quidem condiciones nondum eo pervenerunt, ut res possit expediri. Verum non piget aequo animo faustum expectare tempus, quo perfecta reconciliatio tandem contingat. Interea autem Observatoribus, qui hic adsunt, quasdam praecipuas rationes confirmare volumus, quibus innixi unitatem ecclesiasticam cum Fratribus seiunctis efficiendam esse putamus, ut eas ad suas quisque communitates christianas referant; itemque ut vox Nostra ad alias etiam venerabiles communitates christianas perveniat, a Nobis seiunctas, quae invitantibus Nobis ut huic Concilio, quamvis sine mutuo officii onere, adessent, renuerunt. Qui quamquam rationes illas, ut opinamur, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 854 iam compertas habent, eas tamen posse hic salutariter declarari opinamur. Sermo, quo eos alloquimur, est pacificus et sincerus omnino. Nullae in eo insidiae, nulla utilitatis terrestris studia occulta latent. Nos, ut oportet, fidei nostrae, quam divinam esse plane credimus, apertissime ac firmissime adhaeremus. Attamen pro certo habemus eam minime impedimento esse, quominus ad exoptatam consensionem inter nos et Fratres a Nobis seiunctos deveniatur; agitur enim de divina veritate, quae est principium unitatis, non discriminis et separationis. Ceterum nolumus fidem nostram esse causam ob quam cum illis concertemus. Deinde debita, quae par est, reverentia religiosam hereditatem prosequimur antiquitus acceptam omnibusque communem, quam Fratres seiuncti servaverunt et ex parte etiam bene excoluerunt. Libenter sane eorum studia probamus, qui honeste in sua luce et honore ponere nituntur germanos veritatis vitaeque spiritualis thesauros eorundem Fratrum seiunctorum, ea mente, ut rationes, quae inter nos et illos intercedunt in melius mutentur. Fore autem confidimus, ut et ipsi pari voluntate permoti nostram doctrinam altius cognoscere velint et perspicere, quam rationaliter e divinae Revelationis deposito ea proficiscatur, atque etiam nostrae historiae nostraeque vitae religiosae uberiorem notitiam sibi comparare conentur. Praeterea, ad rem quod attinet, dicere libet Nobis, qui conscii sumus praegravium difficultatum, quae optatissimae unitati etiamnum officiunt, suppliciter Nos fiduciam Nostram in Deo collocare. Quapropter ei admovere preces pergemus, operamque omnibus viribus dare, ut luculentius praebeamus testimonium vitae vere christianae fraternae que caritatis. Quodsi eventus spei et exspectationi Nostrae non responderit, haec verba Christi, solacii plena, meminerimus : Quae impossibilia sunt apud homines, possibilia sunt apud 14 Deum. Ecclesiae collocatio cum nostrae aetatis hominibus Denique, Concilio propositum est, ut humanam consortionem nostrae aetatis, quodam quasi ponte instituto, attingat. Rem sane miram ! Ecclesia enim, dum, internum vigorem suum Spiritus Sancti ope magis magisque animando, a societate profana, qua circumfunditur, distinguitur atque secernitur, interea apparet ut fermentum vivificum et instru- 14 Luc. 18, 27. Acta Pauli Pp. VI 855 mentum salutis eiusdem humanae consortionis, itemque munus missionale sibi praestitutum detegit et confirmat, quod est potissimum officium suum, eo pertinens, ut humano generi, quaecumque eius est condicio, Evangelium, pro accepto mandato, alacri studio annuntiet. Ceterum vosmetipsi, Venerabiles Fratres, hoc prodigium experiendo novistis. Etenim, primae sessionis initium facientes et auspicali sermone Ioannis X X I I I veluti infiammati, statim vestras esse partes duxistis fores aulae huius consessus, ut ita dicamus, patefacere et ilico ad omnes homines nuntium salutis, fraternitatis, spei e valvis apertis magna voce mittere. Singulare sane factum, sed admirabile ! Prophetiae donum, tit ita dicamus, Ecclesiae datum, tunc de repente erumpere visum est;,et quemadmodum Sanctus Petrus Pentecostes die impulsus est, ut sine mora verba faceret et orationem ad populum haberet, ita et vos confestim non de rebus vestris agere voluistis, sed de iis quae ad humanam spectarent familiam, non inter vos colloqui voluistis, sed ad homines vos con verter e. Ex quo colligitur, Venerabiles Fratres, peculiarem notam huius Concilii esse caritatem, eamque amplissimam et vehementissimam, caritatem, quae potius de aliena quam de sua ipsius utilitate cogitat, caritatem dicimus universalem Christi ! Quae profecto caritas animum erigit nostrum. Nam, cum vita hominum, ut nunc est, oculis obversatur nostris, sponte fit ut metu magis afficiamur quam solacio, dolore magis quam laetitia, atque magis ad periculum arcendum et ad errores damnandos quam ad fiduciam et amicitiam moveamur. Res ipsas spectare oportet, nullo modo vulnus celantes quod pluribus de causis huic ipsi universali Synodo illatum est. ijum adeo caeci sumus, ut plura loca in hoc consessu vacua esse non videamus? Ubinam sunt nostri Fratres ex iis Nationibus, ubi Ecclesiae bellum indictum est? Atque in quanam condicione religio ibidem versatur? Quae dum consideramus, graviora eadem videntur, si mentem intendimus ad ea quae novimus, multo magis autem ad ea quae noscere non licet, de sacra Hierarchia, de religiosis viris et sacris virginibus, ac de ingenti filiorum Nostrorum multitudine, qui ob invictam suam erga Christum et Ecclesiam fidelitatem timoribus, vexationibus, aerumnis, oppressionibus sunt obnoxii. Ob huiusmodi dolores quanta afficimur tristitia, et quam vehementer dolemus, cum cernimus in quibusdam territoriis religiosam libertatem, sicut alia praecipua hominis iura, opprimi eorum principiis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 856 et artibus, qui opiniones a suis diversas de re politica, de hominum stirpibus, de cuiusvis generis religione non tolerant. Dolemus praeterea tot adhuc iniurias alicubi iis esse illatas, qui religionem suam honeste ac libere profiteri velint. Attamen in hisce malis deplorandis, potius quam acerba verba, sinceram humanamque adhortationem iis iterum adhibere placet, in quos tristis huius condicionis culpa recidit; ut tandem desinant animum gerere catholicae religioni sine causa infensum. Catholicae enim religionis asseclae non inimici vel infidi, sed potius honesti et operosi cives nationis, ad quam pertinent, sunt habendi. Catholicos vero, qui propter suam fidem doloribus premuntur, hanc etiam occasionem nacti, peramanter salutamus et pro ipsis peculiaria a Deo solacia precibus imploramus. Nec satis hic tristitiae Nostrae. Dum hominum familiam aspicimus, summa aegritudine angimur ob plures alias calamitates quibus connectatur; ob atheismum potissimum, qui ad humanae consortionis partem pervasit, ita rerum ordinem perturbans, qui ad mentis culturam, ad mores et ad socialem vitam pertinet, ut inter homines germana eiusdem ordinis recta notio pedetemptim deponatur. Etenim dum clarior fit lux, quae e naturalium rerum scientia oritur, passim — pro dolor — obscurior evadit scientia Dei, ac propterea vera etiam hominis scientia. Quare dum progressae artes mirum in modum cuiusvis generis instrumenta perficiunt, quibus homo utatur, magis in dies ipsius occupant animum solitudo, tristitia, desperatio. De implexis atque multas ob causas tristibus nostrae aetatis hominum condicionibus, plura a Nobis dicenda sunt ; sed de iisdem hodie loqui non vacat Nobis. Nunc, ut modo diximus, caritate fiagrat animus Noster, sicut flagrat Ecclesia in Concilium coacta. Aetatem hanc nostram eiusque varias et pugnantes significationes summa benevolentia prosequimur, itemque summo afiicimur studio, ut amoris, salutis et spei nuntium, quod Christus attulit mundo, nostrorum temporum hominibus deferamus : Non enim misit Deus Filium suum in mundum, ut iudicet 15 mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum. Probe noverit mundus se peramanter ab Ecclesia aspici, quae in ipsum sincera fertur admiratione sinceroque proposito movetur non ei dominandi sed serviendi, non eum contemnendi, sed dignitatem ipsius augendi, non eum damnandi, sed solacium et salutem ei afferendi. 15 Io. 3, 17. Acta Pauli Pp. VI 857 Ex hoc Concilio, unde in universum terrarum orbem prospectus patet, peculiari animi sollicitudine ad quosdam hominum coetus Ecclesia suae mentis oculos refert. Scilicet contuetur pauperes, egenos, maerentes, eos qui fame et dolore premuntur, qui in vincula sunt coniecti ; hoc est eam humani generis partem peculiari modo aspicit, quae dolet et luget, cum sciat hos homines ad se iure evangelico pertinere; quare 16 gaudet iisdem adhibere Dominica verba : Venite ad me omnes. Oculos praeterea Ecclesia conicit in viros doctrina excultos, qui litterarum studiis, rerum naturae investigationi, optimis artibus sunt addicti; hos quoque Ecclesia summo in honore habet, incensissimoque ardore studet eorum excipere experimenta, confirmare ingenii nisus, libertatem tutari, eorumque animis perturbatis et commotis aditum patefacere ad supernas divini verbi divinaeque gratiae regiones. Respicit ad opifices, ad eorum personae et laboris dignitatem; ad eorum legitima optata ; ad necessitatem, qua ipsi tantopere adhuc afflictantur, ut in melius mutentur eorum rationes sociales, eorumque spiritualis vita proficiat ; ad munus denique quod ipsis committi possit, recto tamen christianoque animo absolvendum : munus dicimus novum condendi rerum ordinem, in quo homines liberi sint seseque fratres agnoscant. Ecclesia, Mater et Magistra, ipsis praesens adest. Respicit ad populorum rectores. Pro gravibus monitis, quibus eos saepe appellare debet, Ecclesia hodie haec verba hortationis et fiduciae plena iisdem adhibet : Bono estote animo, Nationum moderatores ! Complura bona, quibus hominum vita indiget, hodie vestris gentibus suppeditare potestis, nempe panem, doctrinam, ordinem, dignitatem, liberorum et concordium civium propriam, dummodo tamen noscatis quid sit homo ; quam rem vos sapientia christiana tantum plene valet edocere. Coniunctis consiliis agentes ad iustitiae et amoris normam, vos pacem donare potestis, bonum omnium praestantissimum, quod tam sitienter omnes exoptant et Ecclesia tam strenue tuetur ac promovet ; atque adeo ex omni gentium familia potestis civitatem unam efficere. Deus vobiscum sit ! Catholica Ecclesia etiam longius respicit, ultra christianae familiae fines; quomodo enim certis terminis circumscribat amorem suum, cum imitari debeat amorem Dei Patris, qui omnibus bona sua dilargitur, 16 17 17 et sic dilexit mundum, ut pro eius salute unigenitum Filium suum Matth. 11, 28. Cfr. Matth. 5, 45. 55 - ACTA, vol. V, n. 15. — 15-11-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale -858 daret? 18 Ultra igitur christiana castra oculos suos dirigit, et ad alias religiones respicit, quae servant sensum et notionem Dei, unius, creatoris, providentis, summi et rerum naturam trascendentis ; quae Dei cultum exercent sincerae pietatis actibus ; quaeque ex iis usibus et opinionibus morum et socialis vitae praecepta derivant. In his quidem religionibus catholica Ecclesia cernit profecto, nec sine dolore, lacunas, defectus et errores ; facere tamen non potest, quin .ad eas quoque mentem suam convertat, ut easdem certiores faciat, catholicam religionem debita aestimatione iudicare quidquid veri, boni et humani apud ipsas reperitur ; itemque ut moneat, ad tuendum in hominibus huius temporis religionis sensum et Dei cultum — quod civilis cultus necessitas et officium postulant — se in prima acie stare, utpote quae Dei iura in homines validissime defendat. Denique Ecclesia respicit ad alios eosque immensos humanae navitatis campos : ubi nempe novellae iuvenum aetates adolescunt, vivendi et excellendi studio incensae ; ubi recentiores nationes conscientiam suorum iurium, libertatem ac civilia instituta sibi vindicant ; ubi innumeri homines solitudine laborant, etsi inter tumultum humanae societatis vivant, quae ipsorum animis nullum salutare verbum proferre potest. Ad hos singulos universos Ecclesia vocem suam spei plenam dirigit, atque lucem veritatis, vitae et salutis omnibus optat et praebet, quia Deus omnes homines vult salvos fieri et ad agnitionem veritatis 19 venire. Venerabiles Fratres, Munus ministrandae salutis nobis commissum, grande et grave est. Quod ut dignius sustineamus, nunc in hoc sollemni consessu una congregati sumus. Nostrorum animorum concordia, firma atque fraterna, nos ducat et roboret. Communio cum Ecclesia caelesti sit nobis propitia; adsint Sancti Caelites, qui in variis dioecesibus peculiari veneratione coluntur et in religiosis familiis ; adsint Angeli Sanctique omnes, ac praesertim Sancti Petrus et Paulus, Sanctus Ioannes Baptista, ac peculiarissimo modo Sanctus Ioseph, qui huius Concilii Patronus declaratus est. Assideat nobis, maternam et validam ferens opem, beatissima Virgo Maria, quam incensissimis precibus invocamus; Christus M 19 Cfr. Io. 3, 16. 1 Tim. 2, i. Acta Pauli Pp. VI 859 praesideat; atque omnia cedant in Dei gloriam, in honorem Sanctissi­ mae Trinitatis, cuius benedictionem vobis omnibus audemus impertire, in nomine Patris et Filii et Spiritus Saneti. Άπευθύνομεν τον έγκάρδιον Ημών χαιρετισμόν και προς τους χριστιανούς της ανατολικής παραδόσεως εις την έλληνικήν γλώσσαν ήτις ύπήρξεν ή γλώσσα των πρώτων οικουμενικών συνόδων, τών μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκ­ κλησίας: Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου Νύσσης, Γρηγορίου του Θεολόγου, Ιωάννου τον Χρυσοστόμου, Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Ιωάννου του Δαμάσκηνου και τόσων άλλων, οϊτινες εψώτησαν άπασαν την οίκουμένην και παραμένουν ή δόξα της χριστιανικής σκέψεως. Αδελφοί τών άγιων Εκκλησιών τής "Ανατολής, προσευχηθώμεν καί εργασθώμεν δια την δόξαν τοϋ Θεοϋ και την έπέκτασιν τής βασιλείας Αύτοΰ εν πίστει και αγάπη. Мы приветствуем также христиан славянский народов и выражаем им наше желане молиться и трудиться на славу Бога и на расширение его царства в вере и любви. NUNTIUS GRATULATORIUS Ad E.mum P. D. Franciscum S. R. E. Cardinalem Bracci, sexaginta ab inito Sacerdotio impletos annos celebraturum. Perlatus Nobis est nuntius, te sexaginta impletos celebrare annos, postquam ad sacri presbyteratus gradum evectus es. Nequaquam pati­ mur huiusmodi anniversariam felicis eventus memoriam silentio prae­ tergredi, quin tibi cuncta salutaria et optabilia cupiamus. Hoc autem libenter facimus, ut cumulador religiosa laetitia a te percipiatur, grato animo coniuncta, quo, decursum hactenus vitae spatium demetiens, Deo donorum largitori munifico summas gratias rependes. Votis ominibusque gratulationes adnectimus, recordatione repeten­ tes diligentiae plenam et fructuosam operam, quam in Romana Curia diu insumpsisti, ut Promotor Iustitiae ac postea Auditor Sacrae Roma­ nae Rotae, ac praesertim cum Sacri Consilii Sacramentorum Discipli­ nae praepositi a secretis esses. Quibus bene gestis muneribus et labo­ ribus, ac probatae virtuti tuae ut tribueretur praemium, Sacrae Ro­ manae Purpurae fel. rec. Decessor Noster Ioannes X X I I I decore te honestavit. ' Precibus tibi caelestia poscimus auxilia et solacia, ut superno tee tus Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 860 inunimine, operosa navitate et placida sapientia diu fruaris. « Mittat tibi auxilium dé sancto et de Sion tueatur te; memor sit omnis sacrificii tui, et holocaustum tuum pingue fiat » - 1 Haec imo e pectore ominati, tibi, Dilecte Fili Noster, et universis sacro anniversario tuo adstantibus Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die III mensis Iulii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. P A U L U S PP. V I ALLOCUTIONES I Artis medendi studiosis, qui e plurimis nationibus interfuerunt Coetibus Romae habitis de Chirurgia generali et de Chirurgia cordis sanguinisque vasculorum. * Messieurs, Nous vous sommes bien reconnaissant à tous pour cette visite ; Nous sommes même quelque peu flatté que des personnes si qualifiées, des savants si renommés dans le domaine de la chirurgie viennent Nous voir et Nous présenter l'hommage de leur présence et de leur parole. Comme vous venez de le dire, Monsieur le Professeur, par des mots aussi courtois que précis, ce sont les participants à deux Congrès hautement scientifiques que Nous avons maintenant le plaisir et l'honneur de recevoir, c'est-à-dire le X X ème Congrès International de Chirur- gie et le Congrès de la Société de Chirurgie Cardiovasculaire. Quoique Nous n'ayons pas une compétence spécifique dans la discipline, qui engage vos études, et dans l'art, où vous êtes maîtres, Nous avons, comme tout le monde, une connaissance suffisante de vos progrès scientifiques et de votre extraordinaire habileté de chirurgiens, pour vous manifester toute l'admiration que mérite votre profession, si difficile, si délicate, si providentielle, et pour Nous faire l'interprète de tant de malades que Ps. 19, 3-4. * Die 20 Septembris mensis a. 1963. 1 Acta Pauli Pp. VI 861 vous soignez et que vous réussissez à remettre en bonne santé. Vous êtes des bienfaiteurs du genre humain, lorsque l'exercice de votre profession est conforme — comme Nous ne voulons pas en douter — aux lois supérieures et permanentes de la morale; vous méritez bien qu'on vous loue et qu'on vous remercie pour tant de douleurs soulagées, pour tant de maladies vaincues, pour tant de condamnés arrachés à la souffrance et à la mort. Notre expression de louange et de gratitude est pleine de sincérité et d'enthousiasme, Messieurs les Chirurgiens ; soyez-en assurés ! Mais, à y faire attention, cela n'est pas tout ce que vous attendez que Nous vous disions en cette occasion extraordinaire. La chose nous paraît évidente : pourquoi, Messieurs, venez-vous voir le Pape, qui n'appartient pas à votre spécialité? Qu'a-t-il à faire avec vos travaux et avec votre profession? Nous ne voulons pas croire que votre visite au Vatican ait pour motif une simple curiosité touristique : tant de solennité ne serait pas nécessaire pour la satisfaire, et elle ne serait pas entourée par des signes qui manifestent une autre intention que celle qui guide les visiteurs dans les musées. Si Notre diagnostic spirituel ne Nous trompe pas, c'est une conscience secrète de la valeur supérieure de vos études et surtout de vos efforts contre les maux physiques qui affligent l'humanité qui vous mène jusqu'ici. H y a quelque chose, dont peut-être plusieurs d'entre vous ne sauraient donner une définition adéquate, quelque chose dans votre science et dans votre art qui mérite d'être apporté devant Notre personne, à cause de ce qu'elle représente et à cause de la mission qu'elle exerce. Votre activité, quoique engagée au bien-être du corps, est digne d'être présentée au seuil du royaume de l'esprit. Eh bien, oui, que l'offrande soit apportée; elle mérite de monter au niveau des valeurs spirituelles; elle peut être transformée en acte religieux. Le thème est profond et touche au mystère. Ce n'est pas le moment de l'explorer. Mais qu'il Nous soit permis de répondre à votre geste de gentilesse, pas seulement par des mots profanes, comme ceux que Nous venons de prononcer, mais par un mot qui monte du fond de notre science à nous, de notre connaissance de la vie humaine qui nous est enseignée par notre foi, c'est-à-dire par la sagesse divine. Et ce mot, c'est celui-ci : le corps humain, la chair de l'homme, dont vous explorez tous les secrets physiques et biologiques, est sacré. Oui, le divin y ha- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 862 hi te; prenez-y garde! La vie humaine est imprégnée de la pensée de Dieu. L'homme en est l'image. Bien plus : quand la grâce sanctifie l'homme, son corps n'est pas seulement l'instrument de l'âme et son organe, il est aussi le temple mystérieux du Saint-Esprit. Dieu y habite. Autant dire qu'une conception nouvelle de la chair humaine s'ouvre devant nos yeux ; une conception qui ne trouble pas tout à fait la vision de la réalité physique et biologique ; au contraire, elle l'éclairé. Elle la remplit d'un attrait nouveau, un attrait qui dépasse l'attrait sensible et l'attrait esthétique, qui sont pourtant tellement réels et tellement puissants, et bien des fois tellement mauvais et fatals ; un attrait — que dirions-Nous? — mystique; un attrait nouveau que ni le plaisir, ni la beauté ne suggèrent, mais un attrait que l'amour du Christ inspire, la charité du Samaritain qui « le vit — lui, roué de coups, à demi mort, le pauvre homme blessé — et fut touché de compassion ». Seriez-vous offensés, Messieurs, si Nous osons vous appeler les bons Samaritains du monde moderne?, si Nous vous octroyons les sentiments de l'humanisme supérieur de l'Evangile?, si Nous vous souhaitons d'ennoblir, voire de sublimer votre culte de la pauvre chair humaine par cette spiritualité religieuse, que le Christ nous ouvre et nous offre? Et si c'est cette magnifique conception de votre activité qui inspirait votre venue près de l'humble Vicaire du Christ sur la terre, ne lui permettrez-vous pas de donner, de tout Son cœur, à vous tous, à vos études, et à votre profession, Sa Bénédiction Apostolique? II Phthisiologie, qui interfuerunt septimo et decimo Coetui Internationali de ratione suhsidiisque contra phthisiaci morbi vim adhibendis. * Messieurs, Votre présence Nous remplit de reconnaissance et d'admiration. La courtoisie, avec laquelle vous avec voulu, au cours de votre X V I I conférence Internationale de la tuberculose, ô m e Nous rendre visite, le nombre vraiment imposant de participants au Congrès, le nombre des Pays représentés, l'importance des problèmes abordés dans vos réunions et surtout l'incidence que vos études et votre activité exercent sur la thérapie d'une des maladies les plus répandues et par conséquent sur la société, sont autant de motifs qui Nous rendent très sensible à cette * Die 27 Septembris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 863 rencontre et qui Nous obligent à vous faire l'accueil le plus cordial et le plus dévoué. Il n'est pas de Notre compétence de Nous prononcer sur les différents thèmes qui ont retenu votre attention pendant les séances et les « symposia » de la Conférence que vous êtes en train de tenir. Mais Nous sommes assez renseigné sur le cours du grand et terrible phénomène de la tuberculose pour Nous croire autorisé, voire obligé, à vous présenter Nos plus vives félicitations. Nous voudrions que l'expression de ce sentiment ne fût pas seulement la voix personnelle de Notre esprit ému et reconnaissant, mais aussi l'interprète de la gratitude et de la satisfaction de la foule innombrable des malades que vous avez soignés et que vous assistez maintenant, de leurs familles et de la société tout entière. Nous savons très bien que la terrible maladie n'est pas complètement vaincue et que ses ravages continuent à affliger un nombre immense d'êtres humains. Mais Nous savons aussi deux choses auxquelles s'adresse l'hommage de Nos félicitations, c'est-à-dire premièrement, que la tuberculose n'a plus la virulence d'autrefois, son taux de mortalité est fort réduit, et elle ne représente plus à présent le spectre fatal qui mettait le désespoir en tous ceux qui en étaient affectés. Elle a cédé aux cures multiples par lesquelles vous l'avez assiégée, surtout par les remèdes antibiotiques. C'est une victoire magnifique ! L'humanité tout entière vous doit sa louange et sa gratitude. Et, deuxièmement, Nous savons que si la tuberculose est toujours un des plus grands fléaux de la santé humaine, vous vous proposez de poursuivre votre tâche admirable, de la combattre par toutes les formes de l'hygiène, de la prophylaxie, de la thérapie, de l'assistance sanitaire modernes. Vous n'êtes pas fatigués dans la lutte sans merci que vous avez engagée, et vous êtes décidés à déployer tout effort possible pour restreindre la funeste puissance de cette maladie, et en défendre les nouvelles générations ainsi que les peuples en voie de développement. Grande mission, grand mérite ! Autre motif de Notre satisfaction, autre raison qui ouvre Notre esprit à la plus haute considération pour l'armée courageuse et bienfaisante que vous êtes ! Tout le monde partage sûrement ces sentiments. Nous voudrions y ajouter une note qui Nous est spéciale. Laissez-Nous la formuler par une question, qui n'attend pas de répouse, mais qui voudrait arriver, tout discrètement du reste, au fond de vos âmes. La question est la suivante : c'est l'amour, n'est-ce pas, qui vous fait entreprendre votre Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 864 lutte contre cette triste maladie? L'amour, dirions-Nous, pas seulement de la science en tant que telle, ou de la profession à laquelle vous astreint votre devoir, mais l'amour aussi, et surtout, de vos malades, des hommes et des femmes, des enfants et des jeunes qui sans votre secours seraient perdus; l'amour, lâchons le mot, de votre prochain. Nous voulons bien croire que c'est bien comme cela. Un grand idéalisme soutient votre travail; peut-être a-t-il inspiré le choix de votre spécialité médicale ; le désir d'être utiles aux autres, de faire du bien aux malheureux et à ceux qui souffrent, de donner réconfort et espérance à ceux qui, sans vous, n'auraient pu les avoir. Et alors : sachez, Messieurs, que vous avez accompli une œuvre qui va au delà de la scène présente, vous avez gagné un mérite, qui ne trouve pas en cette vie sa récompense adéquate, mais qui l'aura dans la vie future, où le Christ, le Chef de l'humanité immortelle et le Souffrant dans tous les souffrants de l'humanité temporelle, nous attend. C'est dans cette perspective religieuse et surnaturelle que Nous envisageons votre magnifique travail ; et Nous osons croire que vous-mêmes vous désiriez recevoir de Nos lèvres, de Notre cœur, une pareille reconnaissance. Qu'il Nous soit alors permis de donner à votre œuvre l'approbation la plus chaleureuse. Voilà un travail digne de la vraie civilisation. Voilà une lutte à laquelle tout le monde doit s'associer. Voilà un programme qui mérite la solidarité à tous les niveaux et dans la mesure la plus concrète et généreuse. Que les hommes vous comprennent, et que Dieu vous protège ! Notre sympathie, Notre estime, Notre encouragement vous sont assurés, et l'assentiment le plus favorable et le plus dévoué de Notre esprit vous est témoigné par Notre paternelle Bénédiction. III Diurnariis scriptoribus publice missis, ut suos cives de rebus actis in Oecumenica Synodo certiores faciant. * Chers Messieurs, Nous sommes très heureux de vous voir ce matin et il Nous est bien agréable de vous recevoir dans Notre demeure, au lendemain de l'ouverture de la seconde session du Concile Oecuménique. Soyez donc les * Die 1 Octobris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 865 bienvenus au Vatican, qui, pour bon nombre d'entre vous, — et Nous avons plaisir à le relever, — commence à devenir familier. Les audiences se succèdent en effet pour le Pape, mais II ne peut cacher la joie toute particulière qu'il éprouve à s'entretenir un instant avec les journalistes et les reporters de la radio et de la télévision. Et Nous sommes heureux de cette occasion de Nous féliciter de l'intérêt que vous portez à ce grand événement du monde d'aujourd'hui qu'est le Concile œcuménique, et d'exprimer Notre gratitude aux directeurs de journaux et de stations radiophoniques qui ont délégué à Rome, pour rendre compte de ces assises conciliaires, tant de reporters dont Nous Nous plaisons à reconnaître la qualité et la compétence professionnelles. Nous avons eu déjà l'occasion de dire l'estime que Nous portons aux journalistes, et combien Nous avons conscience de la place si importante qu'ils tiennent dans le monde d'aujourd'hui, avec ce si redoutable pouvoir auprès de l'opinion publique. C'est une place de choix, et vous savez que l'honneur de votre profession exige de votre part l'objectivité des reportages et le constant souci de la vérité. C'est ce souci qui va vous animer dans les compte-rendus que vous aurez à donner de cette nouvelle session conciliaire. Tâche difficile, Nous le comprenons bien, car cette imposante Assemblée ressemble à quelques égards aux manifestations collectives humaines, alors qu'elle est en réalité bien diverse. On peut être en effef tenté d'y chercher des « schèmes » bien connus : nationalismes, tendances, partis, diversités historiques et géographiques aussi, par exemple Orient et Occident ... Si le regard s'arrête à ces apparences, ou s'il se complaît à les souligner, la réalité se trouve altérée, peut-être est-elle faussée. Car les évêques cherchent tous à éviter de donner consistance à ces divisions, pour être au contraire guidés par la vérité divine objective qu'ils professent et par la charité fraternelle qui les anime. La discussion certes est variée et libre dans l'enceinte conciliaire, mais si elle est marquée, sans nul doute, par les milieux d'origine des évêques, elle n'est pas déterminée pour autant par des mentalités fermées et des parti-pris. Aussi sommes-Nous très heureux que des personnes intelligentes comme vous aient cette occasion extraordinaire d'observer le « phénomène-Eglise » dans son visage humain, certes, mais aussi dans ses notes caractéristiques, qui portent à beaucoup réfléchir : son unité, voulue, aimée, et spontanée ; sa catholicité et son universalité, si variée et si expressive, reflétant chaque race et chaque civilisation ; son apostolicae ou continuité historique si frappante à travers les générations successives qui la rattachent aux Apôtres du Christ; sa spiritualité et sa Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 866 sainteté religieuse propre, en dehors de tous les intérêts qui meuvent d'ordinaire les hommes. Oui l'Eglise, telle qu'elle se présente à vos regards, ne peut pas ne pas vous faire réfléchir, et — c'est là sa force apologétique — vous conduire jusqu'à celui de qui elle tire sa vie même : le Christ, Chef invisible de l'Eglise réunie en Concile. Le Concile est certes un événement qui concerne au premier chef l'Eglise catholique. Mais vous savez, chers Messieurs, mieux que quiconque, combien cet événement a eu de résonance dans le monde chrétien, combien tous les croyants aussi et tous les hommes de bonne volonté se sont unis d'esprit et de cœur à cette grande espérance dont Notre inoubliable prédécesseur, le Pape Jean X X I I I , Nous a laissé le précieux héritage. Il tient à vous, pour une grande part, que le, monde entier, à l'écoute et en attente, reçoive les informations dont il a besoin pour comprendre le déroulement de cette grande assemblée. Et Nous voulons vous remercier de la peine que vous avez prise et que vous continuerez de prendre pour que tous les hommes de bonne volonté soient touchés par ce message que le Concile voudrait leur faire entendre : Gloire à Dieu au plus haut des deux et paix sur la terre aux hommes de bonne volonté! Nous n'ignorons rien* certes, des obligations pesantes qui sont les vôtres : l'information puisée aux sources sûres, le commentaire fidèle, la présentation objective, et la réflexion équilibrée, dans des délais de temps souvent très brefs et des conditions de travail parfois difficiles. Soyez assurés en tout cas que l'organisation du Concile fera de son mieux pour venir au devant de vos désirs. Et vous savez que vous trouverez toujours le meilleur accueil et la disponibilité la plus entière auprès du Secrétariat de presse du Concile, dont Nous avons voulu confier la direction à un évêque, Notre vénérable Frère, Monseigneur Martin O'Connor. C'est et ce sera votre honneur d'être et de rester fidèles aux exigences de votre haute mission, malgré les difficultés. Vous aurez ainsi bien mérité des hommes, et le Seigneur, Nous n'en doutons pas, vous bénira. Quant à Son humble Vicaire sur terre, heureux de vous avoir rencontrés et d'avoir pu vous confier — trop brièvement certes — ces quelques pensées, Il tient à vous assurer de Son grande intérêt pour votre travail, de Sa profonde estime pour vos personnes, et de Sa prière à vos intentions. Oui, chers Messieurs, que le Seigneur vous aide et qu'il vous bénisse! ' ~ • Acta Pauli Pp. VI 867 IV Delegatis e plurimis nationibus ceterisque qui interfuerunt Conventui habito a Sodalitate v. d. « Association pour l'étude du problème mondial des Réfugiés ». * Ghers Messieurs, Nous sommes heureux d'accueillir ici les membres d'un groupement qui travaille, à une place d'honneur, à la solution d'un des grands problèmes humains de notre époque : l'(( Association pour l'étude du problème mondial des Réfugiés ». Votre Congrès annuel s'achève, et Nous aimons à interpréter votre présence ici comme un acte d'hommage envers l'Eglise et comme une reconnaissance de l'intérêt actif qu'elle porte à ce qui fait l'objet de vos propres préoccupations. Est-il besoin de vous dire que partout où il y a des hommes qui souffrent, l'Eglise veut être présente? Héritière des consignes de miséricorde de son divin Fondateur, pourrait-elle rester indifférente au spectacle de cette immense multitude d'êtres humains, victimes des guerres ou des bouleversements sociaux, qui viennent à être privés de leur patrie, et souvent, par surcroît, de tout moyen d'existence? L'Eglise s'est donc penchée avec une sollicitude maternelle sur le douloureux problème des réfugiés. Qu'il suffise de rappeler les innombrables interventions et déclarations de Notre Prédécesseur Pie X I I , pendant et après la seconde guerre mondiale, la création et l'activité des Caritas nationales, chacune dans sa sphère et sous l'égide de la Caritas internationale, la participation du Saint-Siège à la récente Année Mondiale du Réfugié, et sa présence, comme membre, au sein du Comité exécutif du Programme du Haut-Commissaire des NationsUnies pour les Réfugiés. C'est vous dire que vous êtes assurés, Messieurs, de trouver ici des cœurs préparés à vous accueillir, à apprécier vos travaux, à les encou-^ rager, et à les bénir. Car il n'est pas trop de tous les efforts conjugués de tous les hommes de bonne volonté pour venir à bout de cet obsédant et si douloureux problème. Les années passent, de nouvelles générations se succèdent, et un peu partout dans le monde des personnes et des familles continuent à devoir quitter leur sol natal et leurs traditions séculaires. * Die 3 Octobris mensis a. 1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 868 N'est-ce pas là, pour les âmes bien nées, un appel permanent à s'unir dans une compétition pacifique pour aider ces nombreux réfugiés à retrouver une existence sereine et la possibilité de mener une vie d'homme et de citoyen, dans la dignité et la liberté recouvrées? L'Eglise, vous le savez, Messieurs, est avec vous de tout cœur dans cette œuvre de justice et de charité, pour laquelle vous n'épargnez ni vos peines ni vos travaux. Aussi en formant le vœu que le Seigneur vous assiste dans votre tâche immense, son humble Vicaire vous accorde-t-il bien volontiers, comme gage de Sa paternelle bienveillance pour tous les réfugiés et ceux qui s'emploient à résoudre leurs douloureux problèmes, une toute spéciale Bénédiction Apostolique. V Iis qui e variis nationibus interfuerunt Coetui Romae habito de arte medicinae v. d. « aérospatiale ». * Messieurs, Nous sommes heureux d'accueillir votre visite. Votre présence Nous témoigne des intentions — de dévotion, de gentillesse, de piété — auxquelles Nous ne pouvons pas ne pas être très sensible et dont Nous vous sommes très reconnaisant. Nous Nous sentons obligé de. vous exprimer, à Notre tour, Nos sentiments les plus sincères d'estime et d'admiration, et Nos vœux les plus vifs pour l'heureuse réussite de votre Congrès. A vrai dire Nous ne pouvons pas vous cacher combien la considération de ce qui fait l'objet de ce Congrès Nous remplit d'émerveillement et de curiosité, en même temps que d'un certain embarras, à cause de sa spécialité, qui ne permet pas à tous ceux qui n'y sont pas initiés d'en parler convenablement. La science, à un moment donné, c'est-à-dire lorsqu'elle dépasse les frontières de l'expérience commune, devient un secret, dont le sens profond et caché n'est découvert et connu que par les savants consacrés à son exploration patiente et assidue ; les profanes, tels que nous le sommes, restent au dehors et ne doivent pas oser souffler mot en des domaines réservés exclusivement aux compétents. C'est pour cela que Nous serions tenté de Nous taire et que Nous préférerions vous écouter et vous entendre Nous dire quelque chose sur la médecine aéronautique qui s'est maintenant développée en médecine aérospatiale. * Die 5 Octobris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 869 C'est vous dire la haute considération que Nous avons pour vos études et combien Nous comprenons la valeur de vos efforts scientifiques et sanitaires. Qu'il suffise, sans que Nous osions y pénétrer, de remarquer que Nous aussi, et tout juste de notre point de vue, Nous regardons avec un extrême intérêt vers ce qui occupe votre attention et votre art médical : le progrès de l'aéronautique et les audacieux et victorieux débuts de l'activité aérospatiale. Tout ce qui touche au progrès de l'homme Nous rend attentif. Et si le progrès exprime le génie de l'homme, il rencontre chez Nous assentiment et faveur. Et si le génie de l'homme est soutenu par le déploiement de vertus naturelles poussées à un haut degré, et joint à une organisation complexe et communautaire, Nous Nous sentons obligé de lui rendre hommage et de lui prêter, autant que possible, Notre appui et Notre assistance. Voilà donc une nouvelle occasion que vous Nous offrez, Messieurs, d'affirmer l'attitude de l'Eglise envers les manifestations caractéristiques de notre époque, celles de la science et de la technique, celles des instruments créés par le talent de l'homme moderne, instruments qui marquent l'empire de l'homme sur la nature, sur l'espace et sur le temps, et qui paraissent aujourd'hui lui ouvrir la conquête d'un domaine sans bornes, l'univers. Cette attitude — votre présence le reconnaît et Notre parole le confirme — est d'admiration, de faveur, de souci. Oui, même de souci. C'est vous dire, Messieurs, que l'Eglise n'est pas tout à fait étrangère à la sphère même de votre activité, pour autant que cette activité est humaine, c'est-à-dire qu'elle considère la vie de l'homme sous ses aspects les plus hauts et les plus essentiels. L'Eglise, Nous voulons dire la sagesse dont elle est la gardienne et la maîtresse, peut faire sienne la maxime classique des anciens : homo sum, et nihil humani a me alienum puto, je suis homme, et rien de ce qui est humain ne m'est étranger. Il y a quelque chose, sur quoi la sagesse chrétienne a son mot à dire, en n'importe quel domaine, si ce domaine regarde l'homme, sa vie, son âme, sa destinée. A cet égard, voilà que la rencontre, dont votre présence Nous favorise, n'est plus purement extérieure et occasionnelle, mais elle met en relief un aspect capital du progrès humain, auquel Nous faisions allusion tout-à-l'heure ; un aspect que vous, Messieurs, les défenseurs de la santé physique de l'homme, et Nous, les tuteurs de sa santé spirituelle, pouvons tous ensemble considérer et presque célébrer, même vis-à-vis de l'empire moderne de l'aéronautique et de l'activité aérospatiale, à savoir le primat de l'homme. On ne peut faire abstraction de cette Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 870 considération subjective du progrès : l'homme, même vis-à-vis de ses instruments les plus puissants et même en comparaison de l'univers qui s'ouvre à sa vue, reste à la première place. Nous Nous souvenons de la parole du Christ : « Que sert donc à l'homme de gagner le monde x entier, s'il se perd ou se ruine lui-même? » . L'homme est pour Nous et pour vous, Messieurs, dans le monde sensible, la valeur suprême. Et Nous aimons le penser : de même que votre souci pour la santé physique de l'homme, — exposé aux risques et aux expériences des vols dans l'atmosphère et dans l'espace — n'est pas considéré comme un frein à son élan conquérant, mais comme une aide : de la même façon, le souci de l'Eglise pour le salut moral et spirituel de l'homme ne doit pas être considéré comme un obstacle, mais comme une protection, une garantie, une aide pour la conquête de ses fins ultimes. Et de même qu'il est bon pour Nous de Nous réjouir de vos efforts pour sauvegarder la santé de l'homme et garantir son efficience physique et psychique, ainsi vous saurez apprécier la maternelle sollicitude de l'Eglise pour que les merveilleux progrès dont l'homme est l'artisan et le bénéficiaire en cette période extraordinaire de son histoire, ne tournent pas à son détriment, mais à son véritable bien. C'est dans ces sentiments, Messieurs, qu'en vous remerciant de votre aimable visite, Nous invoquons sur vous, sur vos familles et sur les heureux résultats de vos travaux, l'abondance des bénédictions divines. VI Ad Excellentissimum Virum Aden Ahdulla Osman, Reipublicae Somalae Praesidem. * Signor Presidente, Nel darLe il Nostro deferente benvenuto, nel momento in cui Ella Ci procura la gioia di questo incontro, il Nostro pensiero e il Nostroaffetto vanno con particolare benevolenza alla diletta popolazione della Repubblica Somala, di cui Ella rappresenta così degnamente le doti, le antiche tradizioni, le alte aspirazioni. Ed accogliendoLa alla Nostra presenza, abbiamo la consolazione di porgere un saluto aperto e cordiale a Lei e ai Suoi compatrioti, che portiamo nel cuore coi Nostri particolari voti di vera prosperità e che Lue. 9, 25. * Die 7 Octobris mensis a. 1963. 1 Acta Pauli Pp. VI 871 specialmente seguiamo con la Nostra preghiera, affinchè l'Onnipotente Creatore e Padre celeste effonda su di essi la pienezza dei suoi doni. Non abbiamo avuto l'onore di visitare la Somalia : ma il Nostro recente viaggio nell'incantevole e maestoso continente africano è bastato a farCi conoscere l'animo di quelle genti valorose, a farCi apprezzare in tutto il merito la sincerità delle loro spiccate doti umane, il mirabile progresso da esse compiuto nei vari settori della vita sociale, il fervore promettente del loro moto ascensionale verso una sempre più equa convivenza civile, nel mutuo rispetto, nella libertà e nella pace. Per questa conoscenza diretta delle popolazioni dell'Africa, e delle loro native virtù, Ci è caro esprimere a Lei, Signor Presidente, ed a tutti i Suoi compatrioti, i sentimenti della Nostra stima, del Nostro plauso, del Nostro incoraggiamento. Che la Somalia — sempre distintasi nel concerto delle nazioni africane per la laboriosità dei suoi abitanti — possa conseguire ogni abbondanza di beni temporali e spirituali. È questo il Nostro augurio fervidissimo, non disgiunto dalla preghiera per il suo florido, felice, costante sviluppo, secondato dalle celesti benedizioni. Ed è ben naturale che il Nostro saluto affettuoso vada anche, e in primo luogo, alla zelante e fedelissima comunità cattolica della Somalia, ai sacerdoti e religiosi che vi si dedicano alla cura delle anime, alle opere di carità e di cultura, alimentate nel nome di Cristo e della Chiesa. Siamo certi che quei Nostri diletti figli vogliono essere l'onore del loro Paese. E Noi speriamo altresì di gran cuore che l'attività che essi svolgono specialmente nelle scuole, negli ospedali, nei numerosi istituti di beneficenza, sia sempre circondata di benevolenza e di rispetto da parte delle autorità civili. La presenza dei cattolici in tutti gli Stati vuol essere elemento costruttivo di fattiva collaborazione, e di leale ossequio all'Autorità costituita ; vuol essere elemento apportatore di sicuro progresso nell'ordine e nell'amore. E La assicuriamo che, come ogni lieta notizia proveniente dai Nostri figli Ci riempe di sincera commozione, così riteniamo come usate verso di Noi stessi quelle attenzioni, con cui essi sono da Lei favoriti. Mentre ancora esprimiamo i Nostri sentimenti paterni per la costante affermazione nel mondo della nobile Nazione Somala, Ci è caro augurare a Lei, Signor Presidente, quelle consolazioni che il Suo cuore desidera, unite ai voti più calorosi per la Sua altissima carica, affinchè sia accompagnata da ogni più felice successo. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 872 VII Habita in basilica Liberiana, die festo Maternitatis Beatae Mariae Virginis, anno exacto ab inchoato Concilio Oecumenico Vaticano secundo. * Venerabili Fratelli e fedeli carissimi, Diremo soltanto perchè oggi noi siamo qua convenuti. Ci è stato devotamente suggerito dai venerati Padri Conciliari della Germania — sia detto a loro lode ed in loro ringraziamento — che sarebbe stato ottimo proposito il Nostro, se avessimo ricordato il giorno anniversario dell'apertura del Concilio Ecumenico Vaticano secondo, la quale appunto, come tutti ricordiamo, avvenne, auspice il Nostro compianto Predecessore Giovanni X X I I I , di felice memoria, lo scorso anno in questa stessa data, scelta non senza particolare riferimento alla festa della divina maternità di Maria Santissima, oggi celebrata nella Chiesa latina, in memoria di quel Concilio di Efeso, che quindici secoli or sono, e precisamente nell'anno 431, proclamava l'unità personale di Cristo, quale Verbo unigenito di Dio fatto uomo, e conseguentemente la doverosa attribuzione a Maria, Madre di Cristo secondo la natura umana, del titolo insieme di Madre di Dio. Qua pertanto guidano i nostri passi e qui accendono di pio fervore i nostri animi la ricorrenza annuale del nostro Concilio, la coincidenza del suo inizio con la secolare memoria anniversaria del Concilio Efesino, che un Papa romano, Sisto I I I , volle qui celebrata con la stupenda ed ancora rifulgente ed affascinante decorazione musiva di questa basilica, non a torto chiamata maggiore; qua pertanto ci invita il culto specialissimo reso a Maria, alla quale Roma fedele, ed esperta della potente e materna bontà di Lei, ha voluto qui tributare il titolo riconoscente e glorioso di sua salvatrice : Salus populi Romani; e qui volentieri Noi stessi vogliamo a Maria portare, con la Nostra umile presenza, con la Nostra devota preghiera, l'omaggio del nostro Concilio, nel momento in cui, ripresi i suoi lavori nella presente seconda sessione, sta per pronunciare ' nella grande visione della Chiesa il nome dolcissimo e santissimo della Madonna, la Madre di Gesù Cristo, e perciò Madre di Dio e Madre nostra. Non diremo ora nulla di Lei, sebbene questo Nostro atto di profonda e filiale pietà ce ne faccia quasi sentire la sua arcana presenza, e con * Die 11 Octobris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 873 essa il desiderio di proclamare in fila, snodandole a litania, in canto, facendole salire a scala, le sue lodi. Che Maria le legga nei nostri cuori queste lodi e le ascolti poi nelle orazioni che tutti ora abbiamo recitate. Diremo piuttosto di Noi stessi, del rito cioè che stiamo celebrando e del duplice significato ch'esso vuole assumere, un significato di onore e di culto, un significato di preghiera e di fiducia. E per nostra fortuna, sono così abituali nella nostra formazione religiosa cattolica queste due intenzioni, che non abbiamo bisogno di spendere parole per renderle vive ed unanimi nei nostri cuori : ne basti la semplice enunciazione. Intendiamo rendere onore a Maria Santissima. L'onore, che le è dovuto, conforme all'eccellenza dell'essere suo e della missione sua; onore singolare, onore superiore, onore, che sente di non poter mai essere pari a quello che il Signore stesso le ha reso, e che il piano divino, anche su di Lei riposante, meriterebbe ; onore, da Lei stessa presagito, quando profetizzò che tutte le generazioni l'avrebbero chiamata beata; onore, che non dimentica la sua umiltà di creatura, qual Ella è e si proclama, e non ignora perciò l'abisso incolmabile della trascendenza divina, su cui solo l'adorazione fa ponte, ma che si fa entusiasta ed estatico nell'ammirare come Dio stesso ha voluto varcarlo, l'abisso incolmabile, per farsi uomo, e, nell'umanità, Lei sola, l'eletta, adombrare del suo Spirito, e fare di Lei sola la sua porta d'ingresso nel nostro mondo e nella nostra storia. Diremo con S. Efrem, il poeta mariano orientale del quarto secolo : a Beata te, o Maria, perchè in te abitò lo Spirito Santo, di cui David cantò. Beata te, che fosti degna di ricevere il saluto del Padre per mezzo di Gabriele. Beata te, che fosti come il veicolo (di Cristo) e Lui sostennero le tue ginocchia, Lui portarono le tue braccia » . x Poi la Nostra lode si fa preghiera. 0 Maria, vedi la Chiesa, vedi i membri più responsabili del Corpo mistico di Cristo raccolti intorno a Te, per riconoscere Te e Te celebrare sua mistica madre. Benedici, o Maria, la grande assemblea della Chiesa gerarchica, essa pure generatrice dei Cristiani fratelli di Cristo, primogenito dell'umanità redenta. Fa', o Maria, che questa sua e tua Chiesa, nel definire se stessa, riconosca Te per sua madre e figlia e sorella elettissima, ed incomparabile suo modello, sua gloria, sua gioia e sua speranza. Que1 Inno XVI. 50 - ACTA, vol. V, n. 15. — 15-11-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 874 sto noi ora ti. chiediamo : che siamo fatti degni di onorarti per chi Tn sei, per ciò che Tu fai, nell'economia mirabile ed amorosa della salvezza. Dignare nos laudare Te, Virgo sacrata. Maria, guarda noi tuoi figli ; guarda noi, fratelli e discepoli e apostoli e continuatori di Gesù ; fa' che siamo coscienti della nostra vocazione e della nostra missione, fa' che siamo non indegni di assumere, nel nostro sacerdozio, nella nostra parola, nell'oblazione della nostra vita per i fedeli a noi affidati, la rappresentanza, la personificazione di Cristo. Tu, o piena di grazia, fa' che il Sacerdozio, che Te onora, sia anch'esso santo ed immacolato. O Maria, Ti preghiamo per i nostri fratelli cristiani ancora separati dalla nostra famiglia cattolica. Vedi come una schiera gloriosa di essi celebri con fedeltà ed amore il tuo culto; vedi come in altre schiere, tanto risolute a chiamarsi e ad essere cristiane, albeggi ora il ricordo e il culto di Te, o piissima; chiama con noi tutti cotesti tuoi figli alla medesima unità sotto la tua materna e celeste tutela. Vedi, o Maria, l'umanità intera, questo mondo moderno in cui il disegno divino chiamò noi a vivere ed operare ; è un mondo che volta le spalle alla luce di Cristo ; e poi teme e geme delle ombre paurose ch'esso così facendo crea davanti a sé. La tua dolce voce umanissima, o bellissima fra le vergini, o degnissima fra le madri, o benedetta fra tutte le donne, lo inviti a volgere lo sguardo verso la vita ch'è la luce degli uomini, verso Te che sei la lampada foriera di Cristo, sola e somma luce del mondo; e implora al mondo la véra scienza della sua propria esistenza; implora al mondo il gaudio di vivere come creazione di Dio, e perciò il desiderio e la capacità di colloquiare, pregando, col suo Artefice, di cui in sé riflette l'immagine misteriosa e beata ; implora al mondo la capacità di valutare ogni cosa come dono di Dio, e la virtù perciò di operare con bontà e di usare di tali doni con sapienza e con provvidenza. Implora al mondo la pace. Rendi fra loro fratelli gli uomini, ancora tanto divisi ; guidaci ad una società più ordinata e concorde. Ai sofferenti — e sono tanti e nuovi oggi, nelle presenti sventure — ottieni il conforto ; ai defunti l'eterno riposo. Monstra Te esse matrem. Fa' a noi vedere che Tu ci sei madre. Questa la nostra preghiera : o clemente, o pia, o dolce Vergine Maria. Amen. Acta Pauli Pp. VI 875 VIII Ad sodales Pontificii Collegii Sopliorum, qui interfuerunt Coetui per hebdomadam habito, proposita quaestione: « Le rôle de l'analyse économétrique dans la formulation des plans de développement et l'étude des fluctuations économiques ». * Messieurs, Nous n'avons pas l'intention de vous faire un discours. Ce n'est pas que Nous n'aurions bien des choses à vous dire : cette rencontre avec l'Académie pontificale des Sciences éveille en effet dans Notre âme toutes sortes de thèmes, de questions, de sentiments, qui mériteraient que Nous leur donnions expression. Mais ce n'est pas le moment. En ces jours, absorbés par le Concile et par les problèmes qu'il soulève, le temps Nous manque. Ce ne sera donc qu'une brève salutation que Nous vous adressons, salutation pleine de cordialité pour les personnes que Nous avons le grand honneur de rencontrer, pleine de déférence pour l'institution que Nous avons l'heureuse occasion de recevoir. Comme vous venez de le dire, Monsieur le Président, une estime datant de loin et une sincère amitié Nous lient à votre Académie. Il Nous est agréable de refaire aujourd'hui connaissance avec elle et de saluer d'abord en votre personne, Monsieur le Président, le digne successeur du regretté et inoubliable Père Gemelli. C'est une joie pour Nous de retrouver l'Académie, dans la plénitude de ses effectifs, appliquée à poursuivre fidèlement ses activités traditionnelles. Et à ce propos, Nous Nous faisons un devoir de confirmer aux anciens académiciens Nos sentiments dévoués, et de souhaiter une joyeuse bienvenue à ceux des nouveaux que Nous n'avons pas eu encore le plaisir de saluer comme membres de cette illustre société. Nous voulons aussi exprimer Notre reconnaissance aux personnalités qui ont accueilli l'invitation de Notre Académie et sont venues prendre part à cette semaine d'études, y apportant la précieuse contribution de leurs savants travaux et la flatteuse adhésion de leur présence. Nous voulons ainsi confirmer à ceux qui appartiennent à l'Académie pontificale des Sciences et à ceux qui participent à ses travaux ou l'honorent de leur sympathie Notre haute estime pour cette institution et, en conséquence, la résolution qui Nous anime de lui accorder l'appui * Die 13 Octobris mensis a. 1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 876 et l'honneur capables d'assurer sa'stabilité et de favoriser son développement. Elle est solennelle, à Nos yeux, la responsabilité qui Nous vient du Pape fondateur de votre Académie; profonde, l'estime que Nous nourrissons pour ceux qui en sont les membres et les promoteurs ; aiguë est en Nous la conscience de l'importance et des besoins de la haute culture scientifique de notre temps; vivant et agissant dans notre âme, le sentiment du devoir, de l'intérêt, et, dans un certain sens, de la nécessité, pour l'Eglise catholique, d'entretenir les rapports les plus sincères avec le monde scientifique contemporain. Disons enfin que Nous Nous sentons stimulé par la certitude que notre religion, non seulement n'oppose aucune objection réelle à l'étude des vérités naturelles, mais qu'elle peut, sans sortir des limites de sa propre sphère, ni franchir celles du domaine de la science proprement dite, aider la recherche scientifique, honorer ses résultats, favoriser leur meilleure utilisation pour le bien de l'humanité. La religion que nous avons le bonheur de professer est, en effet, la science suprême de la vie : elle est donc la plus haute et la plus bienfaisante maîtresse dans tous les domaines où la vie se manifeste. Elle pourra sembler absente quand non seulement elle permet, mais ordonne au savant de n'obéir qu'aux lois de la vérité ; mais à y regarder de près, elle sera encore près de lui pour l'encourager dans sa difficile exploration, en lui assurant que la vérité existe, qu'elle est intelligible, qu'elle est magnifique, qu'elle est divine ; et pour lui rappeler, à chaque pas, que la pensée est un instrument apte à la conquête de la vérité et qu'il faut l'utiliser avec un tel respect pour ses propres lois que l'on sente continuellement la référence à une responsabilité qui l'engage et la transcende. C'est vous dire, Messieurs, avec quel sérieux et avec quelle faveur Nous considérons cette institution dans laquelle Nous Nous plaisons à voir une représentation du monde scientifique, auquel Nous envoyons, à cette occasion, et par le moyen des interprètes autorisés que vous êtes, Notre salut respectueux et Nos encouragements. Ce salut peut être symbolisé par la médaille d'or « Pie XI », que Nous avons le plaisir de remettre au professeur Aage Bohr, — fils d'une nation dont Nous apprécions les insignes mérites, le Danemark —, savant célèbre pour ses études sur la structure nucléaire et sur l'analyse théorique des mouvements des noyaux atomiques. Que la remise de cette récompense soit une marque d'admiration et d'encouragement, tant pour la digne personne de ce jeune professeur, que pour la noble phalange, Acta Pauli Pp. VI 877 devenue aujourd'hui une véritable armée, des savants engagés dans la moderne et merveilleuse exploration du microcosme physique. Que, venant de Nos mains sacerdotales, ce prix soit une chaleureuse invitation, un appel évangélique à tous les responsables : qu'ils ne fassent jamais de la science, ou plutôt de ses multiples applications pratiques, — en particulier de la science nucléaire et de ses formidables emplois possibles —, un péril, un cauchemar, un instrument de destruction pour la vie humaine. Déjà un autre de Nos sages prédécesseurs, Pie X I I , dès 1943, et encore en 1948, mettait en garde, devant cette même Académie, contre la terrible et menaçante possibilité que l'énergie atomique pût devenir fatale pour l'humanité. Et récemment encore, le Pape Jean X X I I I , d'heureuse mémoire, dans son Encyclique Pacem in terris, désormais célèbre, formait le vœu de la prohibition des armes atomiques. Nous voulons faire Nôtre leur cri paternel et, avec tous les hommes pleins de bonté et de sagesse qui sont dans le monde, souhaiter que soit conjurée une telle menace au salut et à la paix de l'humanité. Dans votre pacifique assemblée, grâce à Dieu, vous êtes loin de ces perspectives si ténébreuses. Vous y parlez du (( rôle de l'analyse économétrique dans la formulation des plans de développement et l'étude des fluctuations économiques ». C'est là le thème de votre semaine d'études, un thème qui tend à rassembler les résultats modernes d'une branche scientifique nouvelle, l'econometrie, et à les présenter à la politique économique, pour l'aider à formuler ces plans de sécurité mieux assurée et de plus grand développement qui peuvent tant apporter pour le bienêtre et la paix des peuples. Nous ne voulons pas aborder ce thème ni y ajouter de commentaires. Mais Nous sommes heureux que des personnes si eminentes soient venues l'exposer devant cette Académie, et Nous les remercions de cette haute contribution qu'ils apportent ainsi au progrès de la science et à la bonne renommée de cette même Académie. Nous tenons à vous exprimer Nos félicitations pour le choix, la manière de traiter et les buts d'un thème aussi riche pour la recherche scientifique que fécond en applications pratiques. Nous sommes sûr aussi que ces études d'econometrie, intégrées aux autres connaissances des phénomènes humains, y compris dans le domaine économique, seront vraiment de grande utilité au progrès ordonné de la civilisation humaine. Et, en vous saluant paternellement, Nous implorons sur vos personnes et sur vos travaux la protection de Dieu, en vous donnant à tous Notre Bénédiction Apostolique. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 878 IX Rev.mis Observatoribus Legatis, ad Oecumenicam Synodum missis ab Ecclesiis ab Apostolica Sede seiunctis. * Monsieur Chers le Cardinal, Messieurs, Nous sommes profondément touché des nobles paroles que Nous venons d'entendre : celles du très vénéré Cardinal président du « Secrétariat pour l'unité des Chrétiens » qui vous a présentés ; celles aussi du très digne interprète de vos sentiments à tous, Messieurs, et dont les expressions trouvent une si vive résonance dans Notre propre cœur. Cette rencontre de ce soir, c'est le renouvellement, dans une at mosphère plus intime, de celle que Nous offrait, l'autre jour, le cadre plus officiel et plus majestueux du Concile. Mais la réalité, la grande réalité, n'est-elle pas la même? C'est que vous êtes ici, Messieurs, chers frères en Jésus-Christ, invités par Nous, pour assister à cet important événement, qu'est le Concile Œcuménique. S'approcher, se rencontrer, se saluer, se connaître, se parler: quoi de plus simple, de plus naturel, de plus humain? Certes. Mais ici, il y a davantage encore : s'écouter les uns les autres ; prier les uns pour les autres; et, après de si longues années de séparations, après de si douloureuses polémiques, recommencer à s'aimer les uns les autres : voilà ce qui rend cette rencontre mémorable et pleine de promesses. Sans doute n'aurions-Nous qu'à vous répéter ici ce que Nous vous avons dit dans la basilique Saint-Pierre, le jour de l'ouverture de la deuxième session du Concile; mais ici, dans Notre bibliothèque, où Nous recevons les audiences privées, Nous le ferons d'une façon toute familière et amicale. On pourrait donner à cette circonstance une valeur symbolique : celle de Notre désir de vous accueillir, non seulement sur le seuil de Notre maison, mais dans le cœur même de Notre intimité. La sincérité de Nos paroles et de Nos sentiments Nous permet, Nous impose même cette nouvelle ouverture de Notre cœur, dans le langage le plus simple, celui qui peut, mieux que la solennité du latin, vous exprimer quelque chose du fond de Notre âme à votre égard. Nous vous disons donc encore une fois : merci d'avoir accueilli Notre invitation, merci d'être venus ; merci de votre présence aux séances du * Die 17 Octobris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 879 Concile. Soyez assurés de Notre respect, de Notre estime, de Notre désir de nouer avec vous, en Notre-Seigneur, les meilleurs rapports possibles. Notre attitude ne cache aucun piège, ne cède à aucune intention de dissimuler les difficultés à une entente complète et définitive; elle ne craint pas la délicatesse de la discussion, ni la souffrance de l'attente. La bonne foi et la charité sont les bases que Nous offrons à votre présence ici; l'estime que Nous avons envers vos personnes et envers les institutions et les valeurs chrétiennes que vous représentez, Nous rend facile la tâche d'aborder avec vous le grand dialogue, dont personne ne peut aujourd'hui, étant donné les divergences doctrinales non encore résolues, déterminer la durée ; et la confiance en Notre-Seigneur JésusChrist, auquel par la foi et le baptême nous sommes tous rattachés, nous remplit le cœur d'une douce et puissante espérance. Ce n'est pas tout. Peut-être faut-il ajouter encore une remarque, qui peut éclairer davantage notre état d'esprit devant la joie que Nous procure votre aimable visite, pleine du souvenir que vous venez d'évoquer : celui de Notre regretté et vénéré Prédécesseur le Pape Jean X X I I I . Cette remarque, la voici : de quel côté se dirige instinctivement notre pensée, lorsqu'il s'agit de donner une signification exacte à la rencontre, — au niveau le plus élevé et de la plus haute responsabilité, comme vous le voyez — de l'Eglise catholique avec les autres confessions chrétiennes? La pensée serait tentée de se tourner vers le passé. Ce serait s'enliser dans les dédales de l'histoire et, sans doute, rouvrir des blessures qui ne sont pas complètement cicatrisées. Nous avons osé, dans Notre discours du 29 septembre, recourir avant tout au pardon chrétien; réciproque, si possible. Veniam damus peti1 musque vicissim. Nos esprits ont besoin de cette tranquillité, s'ils doivent entamer des rapports amicaux, des conversations sereines. D'abord parce que c'est chrétien : « Quand donc, dit le Seigneur, tu présentes ton offrande à l'autel, si là tu te souviens d'un grief que ton frère a contre toi, laisse là ton offrande devant l'autel, et va d'abord te réconcilier avec ton frère ; puis reviens, et alors présente ton offrande » . 2 Et puis, c'est pour nous la méthode la meilleure : regarder non pas vers le passé, mais vers le présent, et surtout vers l'avenir. D'autres pourront et devront pousser les études sur l'histoire de jadis; nous préferons maintenant fixer notre attention, non pas sur ce qui a été, mais sur ce 1 2 Horace. Matth. 5, 23-24. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 880 qui doit être. Nous nous tournons vers une nouveauté à engendrer, un rêve à réaliser. Qu'il nous soit permis d'emprunter les mots de Saint Paul : (( Oubliant le chemin parcouru, je vais droit de l'avant, tendu de tout mon être, et je cours vers le but, en vue du prix que Dieu nous 3 appelle à recevoir, dans le Christ Jésus » . L'espérance est notre guide, la prière notre force, la charité notre méthode, au service de la vérité divine, qui est notre foi et notre salut. Vérité divine qu'il faut sans cesse s'efforcer d'approfondir pour la mieux posséder et en vivre plus pleinement. « Chercher pour trouver, et trouver pour chercher encore » : cette phrase de S. Augustin, que Nous avons eu plaisir, Monsieur le Professeur, à vous entendre citer, elle nous concerne tous : un vrai chrétien ne connaît pas l'immobilisme. Et vous Nous avez ouvert, à ce sujet, des aperçus que Nous n'aurions garde de négliger. Ces développements, que vous appelez de vos vœux, d'une théologie « concrète et historique », « centrée sur l'histoire du salut », Nous y souscririons volontiers pour Notre part et la suggestion Nous paraît tout-à-fait digne d'être étudiée et approfondie. L'Eglise Catholique possède des institutions, que rien n'empêcherait de spécialiser davantage dans ce genre de recherches, quitte même à créer une institution nouvelle dans ce but, si les circonstances le suggéraient. Permettez-Nous de relever encore, chers Messieurs, avant de vous quitter, une parole de votre interprète : « Nous sommes ensemble sur un chemin ». Autant dire : nous ne sommes pas arrivés. Pas plus que vous, chers Messieurs, Nous vous l'avons dit, Nous n'attendons de solutions miraculeuses et immédiates. Les fruits que Nous espérons doivent mûrir longuement, par l'étude et la prière; et des réconciliations apparentes ou improvisées, qui dissimuleraient les difficultés au lieu de les résoudre, retarderaient notre marche, bien loin de l'aider. Pour nous, tel le veilleur dont parle Isaïe : — Gustos, quid de nocte? Custos, quid de nocte? 4 — nous sommes aux aguets, cherchant à discer- ner, et heureux d'enregistrer, chaque fois qu'ils se présentent au cœur de la nuit, les signes avant-coureurs d'une lumineuse aurore : Nous voulons dire les indices d'un progès réel dans le dialogue, d'un pas en avant vers le rapprochement entre ceux qui se nourrissent du même 3 4 PMI. 3, 13-14. Is. 21, 11. Acta Pauli Pp. VI 881 Evangile et entendent résonner au fond de leurs âmes le même joyeux appel de Saint Paul aux Ephésiens : « Un seul Seigneur, une seule foi, un seul baptême, un seul Dieu et Père de tous, qui est au-dessus de tous, par tous et en tous » . 5 C'est ce Dieu des miséricordes, le Père de Notre Seigneur Jésus Christ en qui nous croyons, que Nous voulons invoquer, Messieurs, en prenant congé de vous. C'est à Lui que nous confions nos désirs, nos attentes, nos espérances ; c'est de Lui que Nous implorons pour vous tous paix et joie, grâces et bénédictions. Et vous Nous permettrez de vous saluer par les paroles mêmes du grand apôtre dont Nous avons voulu prendre le nom : « La grâce du Seigneur Jésus soit avec vous ! Je vous aime tous dans le Christ Jésus. Amen » . 6 NUNTIUS RADIOTELEVISIFICAS A Summo Pontifice datus, centesimo septuagesimo quinto exeunte anno a constituto Vasingtonii catholico Athenaeo v. d. « Georgetown-University », in Foederatis Americae Septemtrionalis Civitatibus. * Very Alumni Reverend and Father Students of Rector, Beloved Georgetown Members of the Faculty, University. Each year, the f east of the North American Martyrs gives reason for profound spiritual joy. The lives of those Holy Jesuits, offered to God and crowned with martyrdom, were not spent in vain. For, wherever in your great continent they planted the infant Church, there is today, for ali to see, the résultant golden harvest; and We thank God for it. This year, beloved Sons, this feast brings another cause for joy since it marks the beginning of the célébrations to commemorate the one hundred and seventy-fifth Anniversary of the Founding of Georgetown University in Washington, D. C. We felicitate you on this memorable occasion. 5 c The history of your Eph. 4, 4-6. 1 Cor. 16, 23-24. * Die 26 Septembris mensis a. 1963, novo adhibito televisifico invento v. d. telstar. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 882 University, the Alma Mater of Catholic Colleges in the United States of America, is a source of true satisfaction to Us. The Constitution of the United States was adopted in 1789. Your University was founded the same year. So it is that the Church, ever interested in inculcating in the youth of a nation the religious and civil principies upon which society and national life are based, has been présent in the noble work of éducation right from the beginnings of your republic. Georgetown University has given to your beloved country graduâtes who have been trained in the traditions of Christian éducation and who présent themselves to society ready to assume the rèsponsibilities entrusted to them. Indeed, your students have gone out and are even now throughout the United States occupying positions of trust, and discharging their duties of direction with commendable success. Leadership is a quality not unknown to them, and the solidity and fullness of the teaching they have had, equips them for the weighty service they are asked to render. That very same teaching however is gauged not just to a formai préparation for future work in the many fìelds of endeavour in which your graduâtes labor, but also to instilling in them the moral principies which contribute to sound personal virtue and holy family life. And in truth, this is its greatest contribution because the flrm moral fibre of individuáis and families in a society naturally leads to a virtuous moral condition of that society as a whole. Your alumni have given honor to God and have been a source of pride to your nation. We express the fond desire that the future years will see ever greater results from Georgetown University and from the labors of the devoted faculty who serve it. Lifting Our heart in gratitude to Almighty God for the manifold spiritual fruits and blessings already obtained, We cordially impart to you, Very Reverend Father Rector, to the faculty, alumni, students, to ali your many benefactors and friends, and to all Our children in the United States of America, as a pledge of copious heavenly grâces and favors, Our special paternal Apostolic Bénédiction. Acta Pauli Pp. VI 883 NUNTII RADIOPHONICI I Civibus Canadensis Nationis, ob celebratos dies de technica ratione ad vocem imaginesque per eléctricas undas diffundendas. * Ghers fils du Canada,, Nous profitons volontiers de l'occasion qui Nous est si aimablement offerte pour saluer, grâce à la radio, tous les fils de la grande nation canadienne. Notre désir est celui-ci : que tous les citoyens du Canada qui écoutent Notre voix puissent se rendre compte de la sympathie et de l'estime que Nous éprouvons pour leur immense et magnifique pays, et pour tous ceux qui ont le bonheur d'y habiter. Nous avons eu la joie de visiter une fois le Canada : Nous n'oublierons jamais l'impression que ce beau pays si riche et gigantesque a laissée dans Notre âme; Nous n'oublierons jamais l'émotion qu'a suscitée dans Notre cœur la bonté de ses habitants. Nous avons visité quelques-unes de vos très modernes cités et avons admiré la prospérité, l'ordre et l'activité de votre peuple; Nous Nous sommes aussi arrêté dans vos campagnes, heureux de pouvoir connaître de plus près certains aspects de la vie rurale laborieuse et surtout de votre vie de famille si riche de traditions. Que Dieu protège ce patrimoine sacré de sentiments sains et de mœurs dignes ! Naturellement, ce qui Nous est le plus à cœur, c'est le cadre de votre vie religieuse dans laquelle Nous avons découvert des trésors de foi, de piété et d'honnêteté magnifiquement conservés et développés de nos jours dans des expressions nouvelles et modernes, dans les domaines de la spiritualité, de la culture, des arts et de la vie sociale. Nous ne pouvons, à ce propos, taire Notre satisfaction et Notre encouragement. Et aussi Notre espérance : le christianisme canadien Nous semble revêtu d'une grande vocation : celle d'une nouvelle et magnifique expansion. C'est une vocation qui s'enracine dans des traditions étonnantes : pensons, par exemple, aux martyrs canadiens; pensons au vénérable * Die 22 Septembris mensis a. 1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 884 François de Montmorency-Laval. C'est une vocation qui s'exprime aussi bien dans les écoles populaires que dans les grandes Universités et Instituts de culture dont votre Canada est si riche; c'est une vocation qui fleurit dans d'admirables sanctuaires dignes d'être célèbres dans le monde entier. C'est une vocation qui se manifeste dans le rayonnement missionnaire qui porte au loin le nom du Canada comme synonyme de foi et de civilisation. C'est une vocation qui est inspirée et conduite par des maîtres de haute valeur et de grande ferveur que Nous vénérons et qui Nous sont très chers. Pays grand, pays jeune, pays chrétien : tel tu es, Canada. Nous t'admirons, Nous te saluons, Nous t'exhortons à reconnaître dans l'Evangile du Christ la lumière et la force nécessaires pour suivre ta vocation humaine et pour déployer ta mission spirituelle dans le présent comme dans l'avenir. Sache que de Rome t'observe, te parle, t'encourage, t'aime et te bénit le successeur de Saint Pierre : le dernier et humble successeur qui aujourd'hui s'appelle Paul V I . On the occasion of this day, dedicated to the modem means of communication, which can serve as such a precious instrument for the spreading of God's Kingdom, and for increased understanding and charity between peoples, We send this cordial paternal greeting to Our beloved English-speaking sons and daughters in Canada. To all Our Canadian children listening to Our voice We give assurance of Our interest, Our affection and Our love; and, in pledge of copious heavenly grâces, We gladly bestow Our Apostolic Blessing. II Datus a Beatissimo Patre, a moderatoribus Stationis Radiophonicae Lausannensis rogato, ob inceptum v. d. « La semaine mondiale de la radio ». * Chers fils. Nous sommes heureux de répondre à l'aimable invitation de RadioLausanne, et de Nous adresser à vous à l'occasion de (( la semaine mondiale de la radio ». * Die 8 Octobris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 885 Notre pensée va tout d'abord vers les fils du noble peuple suisse, dont Nous apprécions depuis tant d'années les vertus d'accueil et d'hospitalité, et Nous aimons évoquer tant de doux souvenirs et de visages amis de cette nation dont la vocation est d'être au cœur de l'Europe comme un trait d'union parmi les peuples. L'harmonie des paysages, la civilité des habitants, et leur ardeur au travail, qui a su utiliser les ressources données par la nature pour faire de ce beau pays un véritable home accueillant et reposant : Nous en gardons le souvenir bien fidèle et toujours reconnaissant. Et comment ne pas souligner, chers fils, le noble exemple que vous donnez par votre pacifique coexistence entre communautés d'expression différente certes, mais réunies par un commun amour de la liberté et le même idéal démocratique : respect de vos traditions et de vos libres institutions, progrès ordonné dans la satisfaction des justes exigences des citoyens, sentiment de fraternité vis-à-vis des autres peuples, et aide apportée à ceux qui sont sur la voie du développement. Il Nous est bien agréable de le souligner par l'intermédiaire de RadioLausanne, dans le cadre de la semaine mondiale de la radio. Car les techniques audio-visuelles peuvent tant faire pour rapprocher tous les hommes de bonne volonté, en leur permettant de se mieux connaître et mieux s'apprécier. C'est là Notre vœu : que les moyens modernes de diffusion puissent aider ce progrès vrai d'une meilleure fraternité entre les hommes, dont l'Encyclique Pacem in terris de Notre inoubliable prédécesseur traçait l'exaltant programme. Que chacun de vous s'efforce donc de rendre toujours plus parfait et plus chrétien son milieu de vie. Il contribuera ainsi, dans la vérité, la justice, la charité et la liberté, à édifier un monde pacifique. C'est à cette intention que Nous invoquons le secours du Tout-Puissant, et que Nous vous donnons, à vous d'abord, chers fils de Suisse, et puis aussi à tous ceux, dans le monde, qui sont à l'écoute de Notre parole, une large Bénédiction Apostolique. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 886 III Christifidelibus Foederatarum Mexici Civitatum, antequam Summus Pontifex exstruendi in Urbe Collegii Mexicani auspicalem lapidem fausta precatione lustraret. * Venerables Hermanos y amadísimos Mexicanos todos : Se bendice y se pone hoy la primera piedra del Colegio Mexicano en Roma; Nos rodea una corona de Obispos — la casi totalidad de la Nación — venidos para dar su aportación luminosa y responsable a las tareas del Concilio Ecuménico ; Nos sentimos en estos instantes, gracias al prodigio de la técnica, en medio de nuestros queridos hijos de México : en tales circunstancias, ¿cómo no va a vibrar de júbilo nuestra alma? La fecha de hoy, doce de octubre, que evoca un jalón memorable en la historia del Continente americano y señala el alba radiante de su catolicismo, nos depara la oportunidad de extender este Nuestro saludo, junto con México, a las demás naciones de América para testimoniarles Nuestro singular afecto, para tributarles el respeto y la admiración que Nos merecen, para decirles la esperanza que la Iglesia tiene puesta en ellas. Durante los años de Nuestro servicio a esta Sede Apostólica, y ya en estos primeros meses de ministerio pontifical, ¡ qué poco Nos ha costado darnos cuenta del gran amor, vivo, impetuoso a las veces, pero siempre efusivo y sincero, del pueblo mexicario hacia el Vicario de Cristo ! Pues tened la seguridad de que vuestra voz encuentra siempre un eco de viva gratitud en Nuestro corazón. Aquel grupo escultoreo de la Virgen de Guadalupe, con el indio Juan Diego y el Obispo Zumárraga, que asienta su trono en lo más alto de los jardines vaticanos, parece ofrecernos la visión constante de vuestro mensaje de adhesión, y se diría que nos presenta una como antena poderosa para llevar de Nuestros labios a la Reina de México y Emperatriz de las Américas la oración afectuosa y asidua por todos vosotros. Y ahora querríamos exaltar la riqueza de vuestro patrimonio espiritual, y la firmeza de vuestra fe y de vuestra fidelidad a Cristo y a su * Die 12 Octobris mensis a. 1968. Acta Pauli Pp. VI 887 Iglesia ; querríamos proclamar lo edificante de vuestra devoción mariana tan intensamente vivida y con tanto entusiasmo expresada. Pues lo liaremos; queremos, sí, hacerlo, asegurándoos cuánto Nos consuela vuestro testimonio cristiano y alentádoos a perseverar en él y a vivificarlo con redobladas energías. ¡ Que promesa de obreros evangélicos para segar la mies ya en sazón la que encierra este Colegio ! Ardua es la empresa ; Nos de todo corazón la bendecimos, vivo aún y fresco como está el recuerdo de la intervención personal que, como Arzobispo de Milán, la Providencia nos deparó un día. Su realización exigirá nuevos esfuerzos de las diócesis mexicanas a las que ofrece estímulo y de las que merece gratitud la generosa y fraterna ayuda de los católicos de otros Países. Por Nuestra parte aprovechamos esta oportunidad para testimoniar el vivo reconocimiento con que esta Sede Apostólica ha visto y ve la desinteresada cooperación con que en particular los Episcopados de España, Estados Unidos y Alemania, con sus respectivos pueblos, han favorecido la obra de los Seminarios Mexicanos. Al bendecir la primera piedra de este Centro de formación sacerdotal, dejad que vaya Nuestro pensamiento ya a los predicadores de la palabra de Dios que, salidos de este Cenáculo, llevarán el evangelio a los hombres hambrientos de verdad ; a los guías de espíritu que sabrán dar robustez, vigor y actualidad a la práctica religiosa heredada de los mayores ; a los defensores y amigos de los pobres ; a todos los sacerdotes santos y sabios que, templados aquí junto a la tumba de Pedro, han de contribuir con su fervor a multiplicar las vocaciones eclesiásticas y religiosas en vuestro País, y sabrán suscitar las legiones de almas consagradas que campos sedientos esperan con impaciencia y reclaman con apremio. Nos permitimos deciros asimismo una palabra de exhortación que hacemos también objeto constante de Nuestra plegaria : perseverad en la confesión sincera y abierta de la fe católica ; conservad, pese a cualquier dificultad, la integridad del matrimonio y de la familia cristiana ; inspirad siempre vuestra actuación en sentimientos de justicia y caridad, conscientes de que con la aplicación del mensaje evangélico prestáis también un elevado servicio a la Comunidad nacional. Un saludo muy cordial para vosotros, querido Hijo y Venerables Hermanos, para vuestro clero, para los religiosos y seglares, para el pueblo queridísimo de México, y a todos Nuestra más cariñosa Bendición Apostólica. 888 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NUNTIUS TELEGRAPHICUS Ad Exc.mum P. D. Ioachimum Muccin, Episcopum Feltrensem et Bellunensem, quibusdam illius regionis oppidis immani aquarum alluvione vexatis obrutisque. * (( Profondamente addolorati dalla notizia della immane devastazione che ha colpito codesta diocesi per improvvisa frana nel bacino idrico del Va j ont cansando la perdita di innumerevoli vite umane a Longarone et paesi limitrofi, l'anima Nostra si raccoglie in commossa preghiera invocando l'eterna pace agli scomparsi, conforto e sollievo ai feriti et superstiti tanto duramente colpiti negli affetti e nelle cose più care, mentre a pegno del Nostro affetto paterno, che vuole dividere pene ed angosce dei Nostri figli diletti, inviamo la particolare Benedizione Apostolica. Aggiungiamo Nostra offerta personale per sopperire alle urgenti necessità delle famiglie più provate ». P A U L U S PP. * Die 10 Octobris mensis a. 1963. VI Sacra Congregatio Consistorialis 889 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Summus Pontifex Ioannes Pp. X X I I I , fel. rec, decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, has quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus erat providere, nimirum: die 10 Maii 1963. — Cathedrali Ecclesiae Nuscanae praefecit Exc. P. D. Gastonem Mojaisky-Perrelli, hactenus Archiepiscopum titularem Amidenum, cui servavit archiepiscopalem titulum ad personam. die 30 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Vianensi, noviter erectae, R. P. Hamletum De Angelis, e Congregatione Missionariorum Sacratissimi Cordis Iesus. Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 25 Iunii 1963. — Metropolitanae Ecclesiae Messanensi et Archimandritatui Ssmi Salvatoris praefecit Exc. P. D. Franciscum Fasola, hactenus Episcopum Calatayeronensem. die 30 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Neocastrensi Exc. P. D. Renatum Luisi, hactenus Episcopum Bovinensem. die 2 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae S. Ioannis in Brasilia R. D. Thomam Vaquero, parochum civitatis vulgo « Mogi Mirim », in archidioecesi Campinensi. die 30 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Calatayeronensi Exc. P. D. Carmelum Canzonieri, hactenus Episcopum titularem Caesariensem in Mauritania. die 20 Augusti. — Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Nicanori Caroli Gavilanes Chamorro, Episcopi Portus Veteris, Exc. P. D. Aloisium Carvajal, Episcopum titularem Coptitanum. die 10 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Augustanae Vindelicorum R. P. Iosephum Stimpfle, pro-rectorem Seminarii Maioris eiusdem dioecesis. 57 - ACTA, vol. V, n. 15. — 15-11-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 890 die 17 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Fossanensi Exc. P. D. Ioannem Dadone, hactenus Archiepiscopum Sanctae Severinae, cui servavit archiepiscopalem titulum ad personam. die 25 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Bergomensi Exc. P. D. Clementem Gàddi, hactenus Archiepiscopum titularem Darnitanum, cui servavit archiepiscopalem titulum ad personam. die 1 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Lisiadensi R. P. D. Fridericum Sargolini, Protonotarium Apostolicum « ad instar », Vicarium Generalem archidioecesis Camerinensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi D'Avack, Archiepiscopi eiusdem archidioecesis. die k Octobris. — Titulari pro hac vice archiepiscopali Ecclesiae Neptensi R. P. D. Hyginum Cardinalem, Antistitem Urbanum, ab officiis Secretariae Status. die 10 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Brianae R. D. Ioannem Iacobum Ward, ex archidioecesi Angelorum in California, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Iacobi Francisci S. R. E. Card. Mclntyre, Archiepiscopi Angelorum in California. die lk Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Agrigentinae R. P. D. Iosephum Petralia, Antistitem Urbanum et Canonicum Capituli metropolitani Panormitani. SACRA CONGREGATIO RITUUM i TAURINEN. Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei Leonardi Murialdo, sacerdotis et fundatoris Piae Societatis a Sancto Ioseph. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur Constare de virtutibus Venerabilis Servi Dei Leonardi Murialdo, sacerdotis et fundatoris Piae Societatis a Sancto Ioseph, tam theologalibus, scilicet fide, spe et caritate, quam cardinalibus, nimirum pru- Sacra Congregatio Rituum 891 dentia, iustitia, fortitudine et temperantia, earumque respective adnexis, in gradu heroico exercitis, Summus Pontifex Ioannes Papa X X I I I sa. mem. die 26 Aprilis anno 1961 sollemniter decrevit. Cum autem sacri canones miracula quoque requirant ut altarium honores Servis Dei tribuantur, sollertes Causae actores duas ad hunc effectum sanationes selegerunt quae, Venerabili Leonardo Murialdo deprecante, a Deo patratae ferebantur, easque sacro huic Foro ad cognoscendum exhibuerunt. Quarum prima huiusmodi est : domina Chlothildis Fiamma nupta Anzovino, domui addicta in civitate neapolitana, nihil de sua valetudine queri debuit usque ad quadragesimum quartum aetatis annum ; quo tempore, mense scilicet Novembris anni 1928, doloribus et deliquiis laborare coepit, quibus cruentae successere vomitiones, virium debilitas summa, ciborum nausea. His di vexata mulier cadaveri similis tandem decumbebat. Accitus medicus gravissimam haemorrha- giam internam, ex tubae gravidae fractura ortam, comperit atque funestam quoad vitam fecit prognosim. Iamque extremis Ecclesiae Sacramentis munita fuerat et proxime obitura videbatur, cum Venerabilis Leonardi imago corpori infirmae est admota precesque Deo ferventes, ipsius Venerabilis intercessionem implorantes, fusae sunt. Aegrota, cum placide obdormivisset, oculos aperuit et aliquot post horas omnino convaluit, et diebus insequentibus solitos obivit labores; nullaque deinde diri morbi vestigia. Mirum hoc ultra naturae vires et leges contigisse cum medens, tum periti ex officio testesque professi sunt. Altera haec est mira sanatio : soror Maria Iulia Caminada, quadraginta et novem annos nata, vehementes eosque constantes dolores in crure et pede dextero, mense Martio anni 1923, experiri coepit ; supervenit insequenti mense tumor. Phlébites, nam talem esse morbum doctori fuerat compertum, in dies progrediebatur, accessitque acerbis doloribus febris. Aegrota interim preces novendiales fundere coepit ad Venerabilis Leonardi patrocinium impetrandum. Et ecce, die 30 mensis Iunii eiusdem anni, qui ultimus erat dies tertiae supplicationis novendialis, placidissimum capit somnum aegrota, ex quo mane diei sequentis expergiscitur et, nescio quo impetu correpta, e lecto surgere conatur. Conatus felix! nam viribus statim receptis, illico expedite ambulare potuit. Praeter naturae ordinem sanationem hanc eiusque perseverantiam a cura medici, periti ab inspectione et ex officio evenisse affirmant. Super priore sanatione in Neapolitana a. 1932, super altera in Tauri- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 892 nensi Curia aa. 1923-1936 instructi sunt apostolica auctoritate processus, eorumque iuridica vis ab hac Sacra Congregatione agnita est. Super binis sanationibus, favorabili Consultae Medicae habito iudicio, disceptatum deinde est, primum in praeparatoria Congregatione die 23 Aprilis a. 1963 in Vaticanis aedibus celebrata, et postea, die 24 Septembris anni huius, in generali Congregatione coram Ssmo Domino nostro Paulo Papa V I , in qua Revmus Cardinalis Clemens Micara, Episcopus Veliternus et Causae huius Ponens seu Relator, dubium proposuit discep* tandum : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Omnes qui interfuerunt, tum Revmi Cardinales, sacris ritibus tuendis praepositi, tum Officiales Praelati Patresque Consultores affirmativum suffragium singuli tulerunt. Beatissimus vero Pater sententiam pandere suam de more distulit, supplices interim preces Deo adhibiturus, ut in tanti momenti negotio supernae sapientiae lumen impetraret. Hodierno vero die, Eucharistico Sacrificio religiosissime litato, ad Se accersiri iussit Revmos Cardinales Arcadium M. Larraona, S. Rituum Congregationis Praefectum, Clementem Micara, Causae huius Ponentem, necnon R. P. Ferdinandum Antonelli O. F. M., Fidei Promotorem Generalem, meque infrascriptum a secretis, iisque adstantibus, sollemniter edixit : Constare de duobus miraculis, Venerabili Leonardo Murialdo interveniente, a Deo patratis, scilicet de primo : instantaneae perfectaeque sanationis trauterina una vulgo sororis Chlothildis Fiamma a praegnatione cum tubae fractura, mundatione peritoneali (( schock », Mariae dominae et Iuliae de altero : Caminada a instantaneae trombophlebite et perfectaeque cruris ex- gravi statu sanationis dexteri. Hoc autem Decretum in vulgus edi et in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 5 Octobris a. D. 1963. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. © S. t Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis Sacra Vongregatio Rituum 893 II ROMANA SEU VESTMONASTERIEN. Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei Dominici a Matre Dei, sacerdotis professi Congregationis Clericorum Excalceatorum Ss. Crucis et Passionis D. N. I. C. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casti et ad effectum de quo agitur Venerabilem Dei Servum Dominicum a Matre Dei, Congregationis a Passione D. N. I. C. sacerdotem professum, heroicas coluisse virtutes theologicas et cardinales ceterasque earum comites et socias Pius Papa XI die 16 mensis Maii a. 1937 sollemni Decreto edixit. Sfrata itaque erat via ad miraculorum discussionem quae, Venerabili Servo Dei deprecante, divinitus patrata ferebantur. Duae autem sacro huic Foro exhibitae sunt a Causae actoribus mirae sanationes, quae uti veri nominis miracula iuridice recognitae per huius Decreti promulgationem Summi Pontificis auctoritate approbantur. Quarum hoc est compendium : I. Damasus a Ssmo Rosario, in saeculo Nicolaus Trani, Congregationis Passionis sodalis, iuvenis Tarentinus septemdecim annos natus, corporis habitu urichaemicus, die 11 Novembris a. 1889 cruciatibus et tumore in dextero genu affectus est. Brevi autem post, adhibitis curis, sanari visus est. At denuo perculsus est eodem morbo, quem a cura medicus b or sit em dixit. Inter alternas vices morbus fere semper recruduit donec, die 10 Februarii insequentis anni, deterrimus factus est, motumque genus quemlibet prohibebat, adeoque reservatam, quae dicitur, medici fecere prognosim. Mane tandem diei 8 Martii eiusdem anni, dum maxime tumet genu atrocesque furunt dolores, aegrotus fiducia plenus ad opem Venerabilis Dominici confugit, admota ad genu aegrum eius imagine. Statim Damasum, post tot tamque diras insomnesque dies et noctes, placidissimus complectitur somnus; ex quo ante meridiem expergefactus, sanatum se persentit, surgit e lecto, nullo sustentatus fulcimine, et illico ambulare commode valet. Vespere eiusdem diei plenam medicus sanationem comperuit et prodigium evenisse clamavit, quod et alii medici et testes confirmarunt. I I . Hector Chianura, et ipse Tarentinus, paterfamilias et opifex, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 894 octavum supra trigesimum agens annum, die 14 Decembris a. 1954, dum se ad cotidianum confert laborem, repente thoracis dolore et constrictione correptus est. Domum autocineto vectus, de gravi valetudinis statu agi asseveravit familiae medicus. Radiograpbicis peractis examinibus, confirmatum est agi de spontaneo pneumothorace tubercular is originis. Hinc iubent medici aegrotum in nosocomium se recipere. Ast, si moriendum, domi obire mortem se malle aequo dixit animo Hector, domique reapse permansit. Progrediebatur autem in dies morbus ita, ut die 24 Decembris in vitae discrimine adductus sit infirmus, nullaque iam salutis spes. Iam ad Ven. Dominici intercessionem confugerat, eumque per preces novendiales invocabat. Nec incassum, nam Venerabilis e caelo favet : Hector, die 26 eiusdem mensis sese sanatum persentit et e lectulo surgit, atque aliquot post dies, sub initium nempe anni 1955, Lyciam, apparitoris assumpto munere, se confert. Sanatio haec praeter naturae leges evenisse tum medentes, cum ex oificio periti et testes fassi sunt. Agnita iam, una cum ceteris iuridicis inquisitionibus, validitate processuum super priore sanatione die 2 Martii a. 1932, adprobata dein est die 27 Ianuarii a. 1961 validitas processus apostolici super altera sanatione. Rite deinde praemissis praemittendis, obtentaque dispensatione a disceptatione, quae dicitur, antepraeparatoria, habita est, in Vaticanis Aedibus, post favorabilem Consultae Medicae huius Sacrae Congregationis sententiam, praeparatoria Congregatio, fausto quidem exitu, die 18 Decembris a. 1962, super utroque miraculo. Denique, die 24 mensis Septembris, generalis celebrata est Congregatio coram Summo Pontifice Paulo V I , in qua Revfaus Cardinalis Clemens Micara, Episcopus Veliternus Causaeque Ponens seu Relator, dubium proposuit disceptandum : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Et Revmi Patres Cardinales, qui aderant, Officiales Praelati Patresque Consultores suam quisque sententiam ediderant. Beatissimus vero Pater suam decretoriam pandere sententiam, uti moris est, distulit, adhortatus ad iteratas interdum preces Deo admovendas, ut maioris daretur sibi copia luminis. Hodierno autem die 5 octobris a. 1963, ad Se advocavit Revmos Cardinales Clementem Micara, Causae Relatorem, et Arcadium M. Larraona, S. Rituum Congregationis Praefectum, necnon R. P. Ferdinandum Antonelli O. F. M . , Fidei Promotorem Generalem, meque infrascriptum a Secretis. Tum, sacrosancto Missae sacrificio pientissime Sacra Congregatio Rituum 895 litato, adstantibus illis, sollemniter pronuntiavit : Constare de duobus miraculis, nempe de Venerabili Dominico a Matre Dei intercedente, primo : masi a Ssmo instantaneae Rosario a perfectaeque borsite praerotulea recidivante vite subacuta in subiecto dysmetabolico; deque altero : fectaeque sanationis taneo dextero, orto domini e a sanationis Hectoris laesione Chianura tuberculari apicis a Deo patratis, confratris cum Da- arthrosyno- instantaneae per- pneumothorace pulmonis spon- dexteri. Hoc autem Decretum promulgari et in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 5 Octobris a. D. 1963. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. © S. f Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis III NEAPOLITANA Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei Vincentii Romano, sacerdotis saecularis, parochi tunc Herculani, hodie Turris Octavae, v. « Torre del Greco ». SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur Divini Pastoris vestigia praementes, quamplurimi sacerdotes, saeculo decimonono, Dei gloriam animarumque salutem impense quaesierunt. Hos inter merito Venerabilis Dei Famulus Vincentius Romano adnumeratur, qui, ut alacris Christi miles, oves sibi concreditas ad saluberrima pascua perducere sategit. Parochus enim per quadraginta fere annos Turris Octavae, v. Torre del Greco, renunciatus, mirum cleri saecularis exstitit exemplar in animarum cura sancte fortiterque gerenda. Quae frugifera agendi ratio sanctitudinis famam ei tum in vita, cum post mortem comparavit, quam Deus miraculis comprobare dignatus est. Ex eis sollertissimi actores duas sanationes selegerunt quae, veri mira- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 896 culi notas praeseferentes, ad solemnis beatificationis viam explanan dam summopere concurrere videntur. Harum historia heic breviter enarratur. I. Maria Carmelitis Restucei, e civitate Turris Octavae, v. Torre del Qreco, sexaginta annorum aetate, ad id temporis bona valetudine fruita, mense Decembri anni 1891 in laeva mamilla tumorem animadvertit doloremque persensit, qui brevi gravis evasit. Gradatim tumor turgidus durusque factus est, et ad inferiorem axillae partem sese extendit, ubi quaedam fumentiae et duae ulcerosae laesiones inventae sunt. Plures medicos aegrota adivit, qui omnes de tumore maligno diagnosim dederunt. Chrirurgicam actionem in nosocomio neapolitano Iesu et Mariae peragendam eximius doctor Di Salvi suasit ; at in ipso nosocomio locus ei non erat. Domum reversa, Venerabilis Dei Famuli Vincentii Romano patrocinium impetravit, ac noctu, brevem post soporem, sanatam omnino se persensit. Vocatus medicus a curatione doctor Iosephus Dolce perfectam sanationem confirmavit. I I . Maria Carmelitis Cozzolino, soror Instituti Mariae Ssmae Perdolentis, et ipsa civitatis Turris Octavae, v. Torre del Greco, per ultra sexaginta annos semper bene valuit ; die vero 10 mensis Iulii anni 1940 gravi morbo in gutture affecta fuit, qui de die in diem ita ingravescebat, ut salivam deglutire aëremque spiritu ducere perdifficile ei esset. Vocatus doctor communitatis Franciscus Brancaccio de carcinomate insanabili diagnosim dedit, nullumque ei medicamentum praescripsit. Adscitus est postea et doctor peritus Menniti, qui editam diagnosim plene confirmavit. Hinc patrocinium Venerabilis Dei Famuli Vincentii Romano imploratum fuit novendialesque preces effundi coeptae fuerunt. Die sabbato 26 Octobris doctor Ioannes Spinetti, peritus nosocomii neapolitani Iesu et Mariae, edixit sororem Mariam Carmelitidem in agonia versari proximamque morti ob extremam morbi gravitatem. Diebus 27 et 28 gravissima semper mansit ; mane vero diei 28 subsequentis sanata omnino apparuit, talemque duo periti medici ab inspectione confirmarunt. De assertis duabus miris sanationibus in archiepiscopali Curia neapolitana apostolici processus instaurati fuerunt annis 1894-95 pro Maria Carmelitide Restucei, et annis 1941-42 pro sorore Maria Carmelitide Cozzolino, de quarum validitate actum est diebus respectivis 28 Martii 1898 et 24 Februarii 1961. Sessionis medicae S. Rituum Congregationis iudicio subiectas die 18 Aprilis 1962, diligenti studio peracto, binas sanationes periti medici extranaturalibus causis unanimiter adscripserunt. Sacra Congregatio Rituum 897 Servatis demum omnibus de iure servandis, instante R. P. D. Salvatore Garofalo, Antistite Urbano, legitimo Causae postulatore, die 28 Aprilis huius anni in Palatio Apostolico Vaticano Congregatio praeparatoria habita fuit. Die tandem 24 Septembris mensis in Congregatione generali coram Sanctissimo Domino nostro Paulo Papa VI habita, Revmus Dominus Paulus Cardinalis Giòbbe, Causae Ponens seu Relator, dubium discutiendum proposuit : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Quotquot aderant Revmi Patres Cardinales, Praelati Officiales Consultoresque theologi affirmativam sententiam pronuntiarunt. Beatissimus vero Pater mentem suam aperire distulit, adstantes adprecatus ut Datorem luminum interim exorarent. Hanc vero diem selegit in qua, Sacro pie litato, ad Se adscitis Revmis Cardinalibus Arcadio Maria Larraona, S. Rituum Congregationis Praefecto, et Paulo Giobbe, Causae Ponente seu Relatore, nec non et Revmo P. Ferdinando Antonelli, O. F. M., Fidei Promotore Generali, meque infrascripto S. Rituum Congregationis a Secretis, edixit : Constare de perfecta et instantánea sanatione cum Mariae more maligno in laeva mamilla, lino Servi a carcinomate Dei Vincentii in tum tonsilla palatina Romano Carmelitidis Restucei a sororis Mariae dextera, Carmelitidis intercessioni tu- Cozzo- Venerabilis tributa. Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 5 Octobris a. D. 1963. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. © Sf Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 898 ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (SECTIO DE INDULGENTIIS) Oratio pro felici exitu Concilii Oecumenici Vaticani II, a Summo Pontifice Paulo Pp. VI exarata, Indulgentiis ditatur. Maiestati tuae, Domine Deus, hoc sacrificium laudis offerimus : et, cum famulo tuo Pontifice nostro Paulo devoto mentis obsequio coniuncti, immensam tuam oramus pietatem, ut Oecumenicum Concilium Vaticanum secundum benigno respicias vultu et eius exitum tuae ubertate gratiae fecundes. Per Christum Dominum nostrum. Amen. Die 3 Octobris 1963 Ssmus viris B. ac M. D. N. mulieribus, V. aut persolvendum, quae Paulus div. si benigne torum dierum saltem conditionibus, mensem Concilii semel eandem Divinum dilargiri Vaticani quibuslibet Card. tum clericis vel secundum devote dignatus corde contrito mense VI Officium Officium, recitationem P. Pp. orationem in Oecumenici Contrariis ante quodlibet praefatam sequuntur Prov. Parvum Officium recitaverint, 1. acquirendam; iteraverint. religiosis proprias est : adipiscendam, tum si Indulgentias partialem 2. quingen- plenariam, quotidie Praesenti Constitutiones ad per suetis integrum exitum praefati Sessolo, Regens valituro. minime CENTO, obstantibus. Paenitentiarius Maior L. © S . I. Diarium Romanae Curiae 899 DIARIUM ROMANAE CURIAE Lunedì 7 ottobre 1963, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in Udienza solenne Sua Eccellenza l'On. A d e n A b d u l l a O s m a n , Presidente della Repubblica Somala. Sabato 26 ottobre 1963, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in Udienza solenne, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Prof. J o s é A n t o n i o M o n t a l v o , A m basciatore Straordinario e Plenipotenziario di Colombia. Martedì 5 novembre 1963, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Dott. M o h a m a d N a z i r I s a D a t u k B a s a N a n B a l i m o , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario dell'Indonesia. SEGRETERIA DI S T A T O NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 8 9 » 25 30 4 agosto 1963. Gli Illmi e Revmi Monsignori Bracale Giuseppe e Vitale Salvatore, Prelati Chierici della Reverenda Camera Apostolica. settembre » Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Agagianian Gregorio Pietro, Lercaro Giacomo, Döpfner Giulio e Suenens Leone Giuseppe, « Delegati seu Moderatores Concilii Oecumenici Vaticani II ». » » L'Emo e Revmo Signor Card. Browne Michele, Protettore della « Congregación de Santo Domingo » (Granada) . » » L'Emo e Revmo Signor Card. Urbani Giovanni, Protettore delle Figlie di San Giuseppe di Monsignor Calurlotto (Venezia). » » L'Emo e Revmo Signor Card. Larraona Arcadio M., Protettore della « Compagnia di Maria Nostra Signora » (Roma). ottobre » S. E. Revma Monsig. Cardinale Igino, Arcivescovo titolare di Nepte, Delegato Apostolico in Gran Bretagna. Acta 900 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di nominare : Protonotari Apostolici ad instar participantium: 16 novembre 1962. Monsig. Monsig. Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » 11 marzo 1963. Monsig. Monsig. » 27 maggio Kurz Pietro (Newark). Auth Luigi (Newark). Clark Giovanni (Newark). Looney Giacomo (Newark). Fitzpatrick Roberto (Newark). Di Bartolo Michele (Agrigento). Me Ñamara Tommaso F. E. (Boston). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo V I , felicemente regnante, si è degnato di confermare : Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 1963. Il sig. Halecki Oscar (New York). I I Conte Lagergren Giovanni (Stockholm). I I sig. Carmont Giovanni Francesco (Saint Andrew and Edinburgh). I I Conte Faina Paolo (Milano). 26 » I I sig. Gauttieri Nob. dei Conti Renato (Narni). 12 settembre I I sig. D'Ardia Caracciolo dei Principi di Cursi don Ferdinando (Dublin). I I sig. Dawson de Orchil Roberto Giorgio (Portsmouth). 19 » I I sig. Grant-Ferris Roberto (Çlifton). » » I I Conte von und zu Hoensbroech Eugenio (Köln). » » I I sig. Dreesmann Guglielmo G. R. (Rotterdam). » I I Baróne van Voorst tot Voorst Francesco (Rotterdam). » » I I sig. Wesmael Adolfo (Namur). » » I I sig. O'Shaughnessy Ignazio (Saint Paul). » I I Conte de Galen Cristoforo Bernardo (Münster)'. » » I I Conte Droste Vischering Giorgio (Münster). » I I Barone de Twickel Rodolfo (Münster). I I sig. de Barros Saldanha Visconte di Santarem Ema» » nuele Francesco (Lisboa). » » I I Barone Michiels van Kessenich Guglielmo ( Roermond). 20 I I sig. Capece Minutólo dei Duchi di S. Valentino Gen» naro (Napoli). I I Barone Masciarelli Vincenzo (Napoli). 30 » I I Marchese De Giovanni Mario (Napoli). » » I I sig. Carroll Vincenzo (Philadelphia). 5 ottobre I I sig. Gallagher Giuseppe (Philadelphia). » » I I sig. McCloskey Matteo (Philadelphia). » I I sig. McShain Giovanni (Philadelphia). » » I I sig. Huffer Ermanno Carlo (New York). 9 » 3 10 22 agosto » » Diarium Romanae Curiae 901 Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 3 agosto 1963. I sig. Becchi Franco (Boma). sig. Rinaldi Antonio (Roma). 12 settembre sig. Oavazzana Giuseppe, (Tortona). » » sig. Gleijeses Mastelloni Renato (Napoli). » » sig. Rocco Nicola (Napoli). » » sig. Arntz Stefano ('s-Hertogenbosch). » 19 sig. Croon Guglielmo (Rotterdam). » » sig. Spoorenberg Pietro (Rotterdam). » sig. Brenninkmeijer Leone (Haarlem). » sig. Heijmeijer de Heemstede Enrico (Haarlem). » » sig. Pangborn Tommaso (Baltimore). » sig. Herder-Dorneich Teófilo (Freiburg). » » » sig. Sinués y Urbiola Giuseppe (Zaragoza). » » sig. Torre Giovanni (Roma). 20 » sig. Dotti Mario (Ferrara). 22 » sig. Giacomuzzi Luciano (Udine). » » sig. Fortini Nicola (Roma). » » sig. Belloni Coriolano (Roma). 26 » sig. Colombo Luigi (Milano). 30 » sig. Rico Climent de Diego y de Arandiga Alfredo » (Valencia). sig. Gilani Beltie (Delhi), » » sig. Ostiguy Paolo E. (Montréal), 5 ottobre sig. Semeria Arrigo (Orvieto), » » sig. Nogueira da Silva Antonio A. (Braga), » » sig. Baliva Fabrizio (Roma), 11 » sig. Galeotti Guido (Roma), » sig. Cordella Giuseppe (Adria), » » sig. Bianchini Nazareno (Roma), » 14 sig. Bianchini Pietro (Roma), » » sig. Merolli Carlo (Roma). » Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di nominare : Protonotario Apostolico ad instar participantium : 15 maggio 1960. Monsig. Cuenin Gabriele (Basel e Lugano). Prelati Domestici di Sua Santità: 24 » marzo » 1961. » » giugno 19 gennaio 1963. » » » febbraio Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Duft Giovanni (Sankt Gallen). Staerke Paolo (Sankt Gallen). Kunz Leo (Basel e Lugano). Fiot Roberto (Tours). Saulquin Eugenio (Tours). Boyle Timoteo (Dromore). 902 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 14 febbraio 1963. Monsig. » » » Monsig. Monsig. 9 marzo 30 » » Monsig. » » Monsig. Monsig. » 22 aprile » Monsig. 27 » » Monsig. » » Monsig. » » » Monsig. 4 maggio » Monsig. 15 Monsig. » Otero Cáceres Eriberto (Barquisimeto). Pacheco Giulio Cesare (Barquisimeto). van Trigt Cosma Gerardo (Haarlem). Tola Felice (Civita Castellana). Reina Benedetto (Palermo). Coluzzi Guglielmo (Segni). Ottaviani Antonio (Norcia). Ferrara Luigi (Aversa). Sestili Aleandro (Camerino). Palatucci Ferdinando (Nusco). Luongo Vito (Muro Lucano). Spada Andrea (Bergamo). ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire : II Collare dell'Ordine Piano : 4 ottobre 1963. A S. E. l'On. Aden Abdulla Osman, Presidente della Repubblica Somala. La Cran Croce dell'Ordine Piano: 14 ottobre 1963. A S. E. l'On. Abdullahi Issa, Ministro degli Affari Esteri della Repubblica Somala. La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile: 11 settembre 1963. A S. E. il Dott. Globke Hans (Germania). » » » A S. E. il Dott. Carstens Karl (Germania). » » » A S. E. il sig. von Hase Karl-Günther (Germania). La Gran Croce dell'Ordine di San Silvestro Papa: 12 luglio 1963. Al sig. Jaeger Nicola (Milano). Al sig. Jansen Giuseppe (Germania). 11 settembre » » Al sig. von Holleben Ehrenfried (Germania). » » » A S. E. l'On. Mazza Crescenzo (Italia). 20 » » A S. E. l'On. Martino Edoardo (Italia). » » » A S. E. l'On. Mohamed Scek Dahir, Sottosegretario alla 14 ottobre Presidenza del Consiglio dei Ministri della Somalia. » A S. E. Mohamed Sceck Hassan, Ambasciatore della Repubblica Somala. Diarium Romanae Curiae 903 Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire : La Gran Croce dell'Ordine Piano : 11 marzo 1963. A S. E. il Principe di Hohenzollern Federico (Freiburg im Breisgau). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire : Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro 13 febbraio 1959. Al sig. 6 marzo » Al sig. 13 » » Al sig. » » » Al sig. 17 aprile » Al sig. 24 » » Al sig. Al sig. 29 maggio Al sig. 5 giugno Al sig. 26 » » Al sig. » Al sig. » » » 31 luglio » Al sig. » » » Al sig. 16 ottobre » Al sig. 23 » » Al sig. » » » Al sig. 22 gennaio 1960. Al sig. 18 marzo » Al sig. 24 » » Al sig. 6 maggio » Al sig. Al sig. 13 » 27 » » Al sig. Al sig. 8 luglio 15 » » Al sig. » » » Al sig. 9 settembre » Al sig. 27 ottobre Al sig. 24 novembre » Al sig. 25 agosto 1962. Al sig. » » » Al sig. » » Al sig. » » » Al sig. » » » Al sig. » » » Al sig. Al sig. » » Al sig. 20 ottobre Papa: Wagner Guglielmo (Köln). Gathen David (Aachen). Gartner Antonio Luigi (Freiburg im Breisgau). Wopperer Antonio (Freiburg im Breisgau). Gerigk Alfonso (Aachen). Beyenburg Goffredo (Köln). Tenckhoff Bernardo (Limburg). Jovy Corrado (Köln). Baumann Giuseppe (Berlin). Rösler Harry (Berlin). Skupin Paolo (Berlin). Decker Giuseppe (Köln). Wolber Giuseppe (Köln). Wolf Alfredo (Aachen). Windelschmidt Enrico (Köln). Pösl Giovanni Battista (Regensburg). Schild Rodolfo (Aachen). Zöhrlaut Giuseppe (Freiburg im Breisgau). Mertin Uberto (Köln). Arens Giuseppe (Köln). Kistner Alberto (Freiburg im Breisgau). Steber Francesco (Köln). Köhler Alberto (Köln). Koefer Carlo (Aachen). Schreiner Giuseppe (Aachen). War lo Alfonso (Limburg). Dahm Paolo (Köln). Schulte-Broich Francesco (Münster). Bélanger Gerardo (Valleyfield). Cleyn Francesco (Valleyfield). Larivière Rolando (Valleyfield). Malouin Filippo (Valleyfield). Meloche Giorgio Andrea (Valleyfield). Perron Emilio (Valleyfield). Perron Maurizio (Valleyfield). Verbeek Adriano A. F. M. (Utrecht). 904 10 » 20 » 29 30 2 » » » » 6 9 » 16 » » » » 24 » » » » » 28 9 17 30 » 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale novembre 1962. » » dicembre » » » » » gennaio 1963. febbraio » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » marzo » » » » » » » maggio » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Vissers Francesco A. (Haarlem). van Noorden Giovanni Pietro ('s-Hertogenbosch). Swinkels Antonio Uberto G. (Roermond). Van Rijswijk Antonio (Utrecht). Portocarrero Fiorenzo (Lima). Toso Mario (Venezia). Glofcheski Bronas (Pembroke). Langlois Eugenio (Pembroke). McCarthy Guglielmo (Pembroke). Quilty Leonardo (Pembroke). Tierney Francesco (Pembroke). Cattaneo Luigi (Bergamo). Van Bergenhenegouwen Guglielmo S. (Rotterdam). Van Jaarsveld Lorenzo Giacomo (Rotterdam). Del Piccolo Giovanni (Gorizia). Schrijver Giovanni Giacomo (Rotterdam). Wassenaar Engelberto Cornelio' (Rotterdam). Verbaal Antonio Uberto Cornelio (Utrecht). Wijsman Antonio (Utrecht). Ciocci Fazio (Nocera Umbra e Gualdo Tadino). Fabbri Romualdo (Ravenna). Feber Ferdinando L. G. (Rotterdam). Storimans Pietro A. A. G. (Rotterdam). Remery Gerardo Gastone ('s-Hertogenbosch). Godefrooij Luigi Maria (Utrecht). Capoferri Celestino (Bergamo). Er colano Michele (Piacenza). Pasini Vincenzo (Policastro). Cellesi Carlo (Colle di Val d'Elsa). Grechi Mario (Roma). Monin Ferdinando (Città del VaticoMo). NECROLOGIO 8 » 9 13 15 19 » 21 30 ottobre 1963. Monsig. Di Leo Gioacchino, Arcivescovo-Vescovo di Mazara del Vallo. » » Monsig. Siino Salvatore, Arcivescovo tit. di Perge, Nunzio Apostolico nelle Filippine. » » Monsig. Smith Leo Richard, Vescovo di Ogdensburg. » » Monsig. Briacca Sebastiano, Vescovo di Mondovì. » » Monsig. Vendola Domenico, Vescovo tit. di Eudossiade. » » Monsig. da Silva Farias Ranulpho, Arcivescovo di Maceió. » » Monsig. Guerrero Aurelio Macedonio, Arcivescovo tit. di Gabula. » » Monsig. Meysing Herman Joseph, Arcivescovo tit. di Derco. » » Monsig. Beckmann Francisco, Arcivescovo di Panamá. An. et vol. LV 28 Novembris 1963 (Ser. HI, v. V) - N. 16 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI LITTERAE APOSTOLICAE I Venerabilis Dei Famulus Ioannes Nepomucenus Néumann e Congregatione Ss.mi Redemptoris, Episcopus Philadelphiensis, Congregationis Sororum Philadelphiensium Tertii Ordinis S. Francisci fundator. Beatus renuntiatur. P A U L U S PP. V I Ad perpetuam rei memoriam. — Summa gloria et certissimum populorum praesidium sanctimonia vitae merito habetur; atque gaudemus, quod gens Foederatarum Americae Septemtrionalis Civitatum, huius singularis muneris, quod in Ecclesia numquam non viget et fulget, particeps effecta, eo, sollemni ratione proposito, iam iterum daret. Etenim die septima decima mensis Martii hoc anno millesimo nongentesimo sexagesimo tertio Elisabeth Anna Bayley, vidua Seton, cives Neo-Eboracensis, in numerum Beatorum Caelitum a Ioanne Pp. X X I I I , proximo Decessore Nostro, fuit rite ascripta ; hodie vero Nobis, qui desideratissimo illi Parenti et Pontifici Maximo, e providentis Dei consilio, successimus, datur Philadelphiensi Episcopo Ioanni Nepomuceno Neumann eosdem honores decernere. Cuius triumphus eo etiam magis commendatur, quod amplissimum ordinem sacrorum Antistitum virtutum suarum splendore illustravit ; siquidem, ut ait Sanctus Bernardus, « nil in Ecclesia pretiosius, nil optabilius bono utilique pastore » i Epist. 249; P.L. 182, 449. 58 - ACTA, vol. V, n. 16. — 28-11-1963. 1 Praecla- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 906 rum hoc lumen Septemtrionalis Americae ortum est Prachaticii, in Bohemiae oppido, die duodetricesima mensis Martii anno millesimo octingentesimo undecimo; et quidem in domo, quae quasi sedes erat vitae ad christianam legem exactae : ibi enim sanctus timor Domini, religio germana, maritalis fides, filiorum pietas, caritas in egenos mirabili nexu iungebantur. Parentes Philippus Neumann et Agnes Loebisch, modico quaestu familiam alentes, ditiores vero spiritualibus ornamentis, infantulum eadem die sacro baptismatis fonte lustrandum curaverunt. Elucebat in eo rara suavitas morum, ingenii docilitas, studium res cognoscendi. Quo factum est, ut in litteris multum proficeret atque praeceptores et condiscipulos sibi devinciret. Exempla igitur, in quae ceteri respicerent, iam tum edidit, qui maiorem pro aetatula consecutus erat maturitatem. Singulariter cum esset in pietatem proclivis, ieiunus, quamquam Eucharisticum Sacrificium tardius peragebatur, ad altare inservire, arulam domi adornare et sacerdotem divina hostia facientem, honesti ludi causa, imitari consueverat. Deo igitur in sortem suam vocanti obsecutus, quam ad sacra capessenda inclinationem piissima mater egregie foverat, Ioannes Budovicium petiit, ubi humanitatis studiis se penitus dedidit idque curriculum cumulata cum laude est emensus. Neque solum disciplinas sibi iniunctas sed alias etiam, veluti astronomiam et pingendi artem, scientiae cupidus comprehendit. Saeculi illecebras fugiens vitamque segregem ducens, religionem coluit diligenter, praesertim assidua precandi consuetudine et crebra Paenitentiae et Eucharistiae susceptione. Quem animi candorem ostendit oculus quasi (( lucerna corporis eius » . 2 Absolutis igitur humanioribus et philosophicis studiis, ad theologicam disciplinam in Budovicensi Seminario sese applicuit, in qua magnos progressus effecit. Sed ad altiora iam adulescens nitebatur : lectis enim Sancti Pauli epistulis et commentariis de opere missionali, ad hoc mirum in modum inflammari se sensit statuitque in longinquas Americae regiones demigrare. Interea, cum sacerdotium nondum esset adeptus, in virtutum palaestra acrius se exercuit et maxime voluntariis cruciatibus se duravit, ut miles ad proelium ineundum animum corpusque componere solet. Ad perficienda theologica studia Pragam concessit, ubi serpentibus tunc temporis erroribus fortiter obstitit, irrisiones et probra ea de causa constantissime tolerans. Accidit tamen, ut metam, ad quam ardenter properavit, id est sacerdotium, propter nimium numerum sacri ordinis virorum attin- 2 Cfr. Luc. 11, 34. Acta Pauli Pp. VI 907 gere vetaretur. Ob hoc inopinatum impedimentum destitutus sanctissimo consilio, quod puer susceperat, et animas Christo lucrari percupiens, patriam et parentes, nulla interposita mora, reliquit. Inops rerum terrenarum, sed caelestium munerum copia abundans, Germaniam et Galliam peragravit et, postquam in Britannico freto navem conscendit, anno millesimo octingentesimo trigesimo sexto appulit Neo-Eboracum, A cuius urbis Praesule liberaliter exceptus, quamquam sacerdotio nondum fuerat auctus, parocho affuit ecclesiae Sancti Nicolai, quam catholici lingua Germanica usi adire solebant, scilicet sacram doctrinam in templo et in ludo litterario pueris explanavit et eos, qui ad Eucharisticum primo sumendum epulum se comparabant, erudiit, omnibus viribus annisus, ut parvulos Augusti Sacramenti amore accenderet. Die tandem vicesima quinta mensis Iunii eodem anno, quod flagrantissime conçupiverat, est assecutus : nempe sacerdotium iniit ac postero die, gaudio effluens spiritali, sacris est primum operatus. Iussus deinde missionale munus obire, maxime inter Germanicos advenas, postquam Boffae et Buffali paulum est moratus, in urbem Villelmopolim seu, uti vulgo appellant, Williamsville pervenit, ubi in domo paupere degens, totus fuit in animarum procuranda salute. Amplissima regio in occidentali parte Civitatis Neo-Eboracensis, ubi Niagarae fluminis ingentes aquarum moles de summis rupibus magno cum fragore decidunt, uni Ioanni, ovium Christi venatori, erat concredita. Ex urbe illa, quae quasi praesidium erat operis apostolici, pagos circuibat, ut lumen caligine obvolutis, solacium maerentibus, salutem morituris afferret. Quot labores, angustias, iniurias pertulerit, vix dici potest : tamen longa spatia inter vicos interiecta, loca impervia, caeli asperitas, paludum pestilens aêr, cibi penuria, obtrectatorum invidia intrepidi militis Christi animum nequaquam fregerunt. Qui Salvatori penitus cupiens adhaerere, religiosam vitam coepit expetere. Ita factum est, ut anno millesimo octingentesimo quadragesimo Pittsburgi nomen daret Congregationi Sanctissimi Redemptoris, primus in America novicius clericus eiusdem Familiae Alfonsianae exsistens. Paulo post Venceslaus frater, quem ut ludi magistrum Ioannes in missionali opere sibi sociarat, hunc secutus, qua coadiutor in eam Sodalitatem est acceptus atque adeo gemino vinculo germanitatis ipsi coniunctus. Legiferi Patris vitam in se ipse effingere studens, Famulus Dei virtutum dedit praeclara specimina; tenax propositi, animi angores et intensissimi hostis assultus fortiter superavit; cupiditatibus imperans, se contemnere, inopiam, qua Congregatio tum in America premebatur, hilariter ferre et voluntaras castigationibus se 908 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale discruciare consueverat ; Moderatoribus submisse paruit, Regulae praescriptis accurate obtemperavit noctesque duxit in precationibus faciendis : videlicet effectus est verus Sancti Alfonsi alumnus, sane dignus, qui, probationis tempore elapso, votorum sponsione Domino se obligaret. Postquam Baltimorae, Praepositorum mandatu, aliquantisper degit, Pittsburgensem eius Congregationis domum regendam suscepit. Quo in munere constitutus pastorales labores incenso animo iterum subiit. Praecipuas vero curas in paroeciales puerorum scholas intendit, probe intellegens, quantum christiana institutio eorum, qui aetate florerent, ad aedificandum corpus Christi, quod est Ecclesia, valeret. Quam ob rem librum, quo summa doctrinae catholicae contineretur, composuit. Neque sacras expeditiones, quae Congregationi Sanctissimi Redemptoris ut peculiaris finis sunt propositae, praetermittens, studium religionis provexit, depravatos mores reformavit, errantes in rectam semitam reduxit. Templum etiam religiosae Familiae suae eadem in urbe excitavit. Sodales suos prudenter est moderatus et, praesertim virtutum suarum coruscante exemplo, optimis confirmavit institutis. Tamen, viribus attritis, in gravem incidit morbum, quo ad summum vitae discrimen pervenit. Qua de causa inde discedere coactus, Baltimorae sedem constituit ; ubi biennio vices Moderatoris provincialis non modico cum emolumento gessit; deinde ipsi Baltimorensi domui est praepositus simulque primus ibi creatus parochus e Congregatione Ligoriana. Vir tantae virtutis laude ornatus, ad maiora iam in Ecclesiae commodum aggredienda est ascitus. Etenim, Romani Pontificis voluntate, ad episcopalem sedem Philadelphiensem anno millesimo octingentesimo quinquagesimo secundo est provectus, quamvis eam dignitatem humillime detrectasset. Quo in gravissimo munere cum versaretur, talem se praebuit pastorem, quem prior sanctimoniae fama portenderat. Nulli enim pepercit labori, ut oves sibi creditas a noxiis averteret viis et ad salutaria pascua deduceret, ut Christifideles sacris contionibus erudiret et ad participanda religionis mysteria adigeret utque sacerdotes officiis suis sancte naviterque fungerentur. Caritatis igne succensus, aegrotos invisit, carcere detentos adiit, animam agentibus astitit. Quo maioribus religio catholica augeretur incrementis, templorum magnificentiae consuluit, ecclesiam cathedralem a fundamentis excitavit, plurimasque aedes sacras in regione suae iurisdictioni subiecta condidit. Plurimum studii adulescenti clero impendit, seminaria constituens eumque ad sacerdotale munus rite componens. Puerorum disciplinae summum, ut ante fecit, tribuens momentum, permultas scholas aperuit, Acta Pauli Pp. VI 909 sodalitates, quae parvulorum agerent curam, fovit, et hospitia, quo infantes derelicti reciperentur, erexit. Ad huiusmodi caritatis et apostolatus opus provehendum Congregationem Sororum Philadelphiensium Tertii Ordinis Sancti Francisci instituit, quae per omnes Civitates Foederatas postea feliciter est propagata. Dioecesim igitur suam, « forma factus gregis êx animo » 3 atque gemma Episcoporum earum- dem Foederatarum Civitatum Americae, sapienter rexit atque sollerter, eamque latissime patentem crebro pro pastorali officio praesens invisit, et, ad sacram disciplinam stabiliendam, synodos coegit. Anno millesimo octingentesimo quinquagesimo quarto vertente, Romam se contulit, ut sollemnibus interesset propterea indictis, ut immaculata conceptio Beatae Mariae Virginis Pii Pp. IX, Decessoris Nostri, oraculo falli nescio pronuntiaretur. Quam occasionem nactus, in patriam revertit, ubi, incredibili cum populi laetitia et plausu exceptus, patrem aetate gravem complexus est, et ad matris demortuae tumulum consistens, preces piissimas fudit. Paucos post dies domui suae, propinquis, civibus vale dixit et ad suam rediit sedem. Ubi triduanas supplicationes honori Almae Deiparae, omni labe immunis, decrevit et adorationem Augusti Sacramenti in quadraginta horas producendam et per totam dioecesim agendam invexit. Octo iam annos hic Praesul, Deo devotus, humilis, alienus a saeculi strepitu, comis in omnes, pastorali studio spectatissimus, Ecclesiae fructuose inserviit ; atque in ipsa acie muneris cotidiani occubuit. Die enim quinta mensis Ianuarii anno millesimo octingentesimo sexagesimo cum Philadelphiae domum repeteret, postquam apud civilem magistratum ecclesiasticum tractavit negotium, in urbis via concidit animumque ilico efflavit. Cum corpus in episcopales aedes esset relatum, novum virtutis indicium est deprehensum, scilicet asperum cilicium, quo Famulus Dei carnem suam macerarat. Mortis nuntio pervulgato, tota civitas vehementer est commota et hominum multitudo, quae pastorem suum viventem merito coluerat honore, examinum communis maeroris amorisque prosecuta est officiis. Funere honestissime celebrato, fama sanctitatis magis percrebrescebat, siquidem mors gloriam virtutibus innixam non inumbrat, sed dispulso quasi velamine reddit clariorem ; quam quidem famam Deus miraculis visus est comprobare. Eam ob rem Causa de Beatorum Caelitum honoribus ei decernendis est acta; atque post ordinarios, quos vocant, processus, Commissio introductionis Causae, apud Sacram Rituum Congregatio- 3 Cfr. I Petr. 5, 1. 910 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nem instituendae, die quinta decima mensis Decembris anno millesimo octingentesimo nonagésimo sexto a Leone Pp. X I I I , Decessore Nostro fel. r e c , obsignata. Apostolicis deinde inquisitionibus absolutis, de virtutibus theologalibus et cardinalibus Venerabilis Ioannis Nepomuceni Neumann est disceptatum; quas, omnibus perspectis et expensis, a Famulo Dei cultas esse heroum in modum Benedictus Pp. X V , item Decessor Noster, lato decreto die undecima mensis Decembris anno millesimo nongentesimo vicesimo primo edixit. Exercita deinde quaestione de miraculis, quae eiusdem nomine invocato, a Deo ferebantur patrata, omnique re in suetis comitiis diligenter exquisita, Ioannes Pp. X X I I I die vicesima quinta mensis Februarii anno millesimo nongentesimo sexagesimo tertio de duobus pronuntiavit constare. Unum igitur superfuit excutiendum, num Famulus Dei inter Beatos Caelites tuto foret recensendus. Quod quidem factum est. Purpurati enim Patres sacris Ritibus tuendis praepositi, Praelati Officiales Patresque Consultores id fieri posse cunctis sententiis affirmaverunt. Quorum exceptis suffragiis Deoque enixis adhibitis precibus, idem Decessor Noster die septima mensis Martii hoc anno ad Venerabilis Famuli Dei Ioannis Nepomuceni Neumann sollemnem Beatificationem tuto procedi posse edixit. Quae cum ita sint, Nos vota catholici populi Foederatarum Civitatum Americae Septemtrionalis, Congregationis Sanctissimi Redemptoris et Sororum Philadelphiensium Tertii Ordinis Sancti Francisci explentes, harum Litterarum vi et auctoritate Nostra Apostolica, facultatem facimus, ut Venerabilis Famulus Dei Ioannes Nepomucenus Neumann, Episcopus, Beati nomine in posterum appelletur, eiusque corpus et lipsana seu reliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae Christifidelium venerationi proponantur, atque etiam ut eiusdem Beati imagines radiis decorentur. Praeterea eadem auctoritate Nostra concedimus, ut de eo quotannis recitetur Officium de Communi Confessorum Pontificum cum lectionibus propriis per Nos approbatis et Missa de eodem Communi cum orationibus propriis item probatis celebretur iuxta Missalis et Breviarii Romani rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem Missaeque celebrationem fieri dumtaxat largimur in dioecesi Budovicensi, in qua Beatus ipse ortus est, et in archidioecesi Philadelphiensi, in qua diem obiit supremum ; itemque in templis et sacellis ubique terrarum sitis, quibus Congregatio Sanctissimi Redemptoris atque Congregatio Sororum Philadelphiensium Tertii Ordinis Sancti Francisci utuntur, ab omnibus Christifidelibus, qui horas canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, ab omni- Acta Pauli Pp. VI 911 bus sacerdotibus, ad templa seu sacella, in quibus eiusdem Beati festum agatur, convenientibus. Largimur denique, ut sollemnia Beatificationis Venerabilis Ioannis Nepomuceni Neumann, servatis servandis, praedictis in templis seu sacellis celebrentur, diebus legitima auctoritate statuendis, intra annum, postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Patriarchali Basilica Vaticana fuerint peracta. Non obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis nec non Decretis de non cultu editis ceterisque quibusvis contrariis. Volumus autem, ut harum Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis subscripta sint atque eiusdem Congregationis sigillo munita, etiam in iudicialibus disceptationibus, eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significationi, hisce ostensis Litteris, haberetur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XIII mensis Octobris, Dominica x i x post Pentecosten, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. HAMLETUS I. a publicis Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis II Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris honestatur ecclesia Beatae Mariae Virgini in Caelum Assumptae sacra, vulgo « Madonna del Monte » seu « Conadomini » appellata et in urbe Calatayeronio posita. P A U L U S PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Praesidium decusque urbis Óalatayeronii esse perhibetur templum Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae sacrum, quod a Monte, cui est impositum, vulgo solet vocari ; cui appellationi adicitur quoque nomen « Conadomini )), siquidem imago marialis ita nuncupata impensis ibi obsequiis colitur. Ecclesia antiquitus exstructa et praecipua pietatis sedes effecta, quam ob rem usque ad constitutam Calatayeronensem dioecesim « matricis » fruebatur honore, artificiosorum operum varia pulchritudine renidebat. Cui etiam sacra turris, munificentia quattuor ex ea urbe familiarum excitata, miram speciem addebat. Ineunte vero saeculo xvi refecta et amplificata, novo ornamentorum genere fuit affatim aucta. Tamen, anno MDCLXXXXIÍI 912 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ingenti concussione et fremitu terrae id quod civium pietas studiose aedificaverat et artificum ingenium scite decorarat, misere corruit. Qua calamitate haud vieti Calatay er onenses novum templum, Francisco Battaglia architecto, curaverunt exstruendum eo genere, quod veterum basilicarum proprium esse cognoscitur. Non est quin admiretur operis tectorii venustatem, columnarum, Dorica elegantia insignium, ordines, tholum nobili mole conspicuum, sacram turrim, serius quidem adiunctam, sed singulari forma commendatam. Altaria quoque e marmore faberrime facta et imagines coloribus expressae omnium probantur consensu. Opus autem pretiosissimum merito habetur arca seu thronus argenteus, auro obductus, quo simulacrum Beatae Mariae Virginis, quod (( Conadomini )) appellant, proponitur. Hoc profecto, anno MCCXXV Luca importatum, civium animos, ut supra significavimus, plane ad se conver tit per hominum aetates, et etiamnum in se attrahere non desinit. Cui rei documento sunt religiosae celebritates, quae eius honori per mensem Maium quotannis agi consueverunt, et alia sollemnia e peculiari civium more instituta. Est autem tabula, geminam imaginem praeferens, alteram Deiparae Divinum Infantem ulnis gerentis, alteram Iesu Domini cruciatibus obnoxii et ad columnam alligati. Atque Dei Genetrix, pia animorum alacritate exculta, anno MDCXXXXIV a civitatis Senatu dicta est Calatayeronii caelestis Patrona, et ipsa haec marialis cultus inclita sedes Liberianae in Urbe Basilicae anno MDCCXXXXII aggregata. Praeterea cives magno pietatis studio feruntur in Christum Dominum, nostrae salutis causa verberibus et flagellis discruciatum, fiuntque ante imaginem Beatae Mariae Virginis in templo praesentatae statae supplicationes, ut « Dominus messis mittat operarios in messem suam ». Revoluto vero quinquagesimo anno ex quo simulacrum Almae Deiparae, cui nomen « Conadomini », aureo diademate fuit redimitum, Venerabilis Frater Franciscus Fasola, Calatayeronensis Episcopus, vota quoque significans totius civitatis cupiensque marialem religionem provehere auctibus, Nos rogavit, ut templum, quod laudavimus, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenter admissis, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Calatayeronensem ecclesiam Deo in honorem Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae consecratam, quae vulgo « Madonna del Monte » seu (( Conadomini » dicitur, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite com- Acta Pauli Pp. VI 913 petunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVII mensis Iunii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis III Titulus ac privilegia Basilicae Minoris ecclesiae paroeciali Sancti Andreae Apostoli in urbe « Viareggio » conferuntur. P A U L U S PP. V I Ad perpetuam rei memoriam. — Quae hodie quasi ocellus Tyrrhenae orae vulgo praedicatur, urbs «Viareggio » fuit antea propugnaculum barbarorum incursionibus oppositum, ac vicus quem humiles incolebant piscatores. Superiore autem saeculo, ita ob advenientium civium numerum crevit, ut cum religionis tum rei publicae praesides alteram ibi censerent esse constituendam paroeciam, qua commodius animorum profectui et saluti prospiceretur. Quod novum huiusmodi institutum impigrae sodalium ex Ordine Servorum Mariae traditum est curae, eodemque fere tempore paroeciale templum, magnitudine ac venustate conspicuum, nomineque Andreae Apostoli decoratum, exstructum est. Tres ei fuerunt alae, celsis distinctae columnis, ara ex albo marmore Carariensium lapicidinarum, multumque splendoris egregiae picturae aliaeque parietum ornationes addiderunt. Hic quidem praecipua veluti sedes fuit alacris fructuosique laboris Antonii Mariae Pucci, qui ecclesiae curionem multos per annos egit, quique haud ita pridem a Ioanne Pp. X X I I I , Decessore Nostro desideratissimo, in Sanctorum Caelitum ordinem est relatus. Illi etenim viro potiore iure est ascribenda ea chri- 914 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale stianae vitae alacritas, quae nunc quoque moribus fidelium exprimitur; illi etiam impensum erga Virginem Perdolentem pietatis studium, cui ceterum dilatando omnes laudati Ordinis filii, religiosae suae vi legis, sollertem dant operam. Hac de re fit ut Virginis simulacrum, Petriani Canonicorum collegii auctoritate coronatum, tot semper veneratorum turmas advocet, ut ecclesia tamquam mariale sacrarium habeatur. Non defuerunt tamen, cum bellum inter nationes saevissimum exarsit, iniuriae huic eximio religionis domicilio : tum enim templum, eversa abside, graviter est laesum. Largitate tamen sive civilis magistratus sive populi fidelis refectum, dignum sane videtur esse ut singulari Basilicae Minoris honore augeatur. Huiusmodi igitur votum, a Praeposito Maiore Ordinis Servorum Mariae ad hanc Apostolicam Sedem allatum, benigno animo statuimus admittere. Itaque, attenta commendatione Ordinarii Lucensis, omnibusque recte perpensis, ex Sacrae Bituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, ecclesiam paroecialem, quae Deo sacra in honorem S. Andreae Apostoli exstat in urbe (( Viareggio », ad titulum ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVII mensis Iunii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Pauli Pp. VI 915 ALLOCUTIO In Basilica Vaticana habita christifidelibus adstantibus, praesertim ex archidioecesi Philadelphiensi aliisque dioecesibus Foederatarum Americae Septemtrionalis Civitatum, die qua Ven. Dei Famulus Ioannes Nepomucenus Neumann in Beatorum Caelitum album adscriptus est. * Non possiamo non aggiungere una Nostra parola a questa sacra cerimonia, che Ci procura una ineffabile consolazione. Essa è la prima che la divina Bontà Ci concede di compiere quasi per confortare l'inizio del Nostro servizio apostolico con la visione d'un nuovo cittadino della Gerusalemme celeste. È questo uno degli effetti più confortanti della non breve e non facile trattazione delle cause di beatificazione e di canonizzazione, quello di ricordare alla Chiesa pellegrinante e militante nella scena del mondo presente la Chiesa beata e trionfante, l'epilogo cioè glorioso della vita cristiana, la certezza della nostra immortalità e della nostra destinazione al Paradiso, la possibilità di poter raggiungere quella felicissima meta e la via per raggiungerla, la via cioè dell'imitazione di Cristo e della nostra unione presente con Lui, affinchè sia poi consumata nella pienezza della gloria di Lui che siede alla destra del Padre. Il nostro sguardo osa levarsi in alto, come il Signore c'invita a 1 fare nelle presenti difficili e penose circostanze : Levate capita vestra, sollevate le vostre teste, perchè si avvicina la vostra salvezza. L'ineffabile conforto della « comunione dei Santi » E la visione del fratello, che partendo da questa medesima nostra scena mortale, ha raggiunto quella beata dell'eterna salvezza, per un momento ci attrae, ci esalta, ci abbaglia ; e poi ci induce a riabbassare lo sguardo con questa nuova e preziosa lezione nell'animo : bisogna seguire quaggiù l'esempio dei Santi, se vogliamo arrivare alla gloria degli Eletti lassù. I Santi, i Beati, diventano i nostri maestri, i nostri modelli, i nostri amici, i nostri protettori. Il culto di coloro, che la Chiesa di ciò dichiara degni, diventa una grande, umana, persuasiva pedagogia ; l'imitazione del divino Maestro dimostra l'indefinita varietà delle sue forme possibili; e la nostra debolezza è confortata dalla forza, * Die 13 Octobris mensis a. 1963. Luc. 21, 28. 1 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 916 molteplice e misteriosa, ma tanto concreta, della « comunione dei Santi ». Così che, facendo Noi stessi questa felice esperienza, resa più viva dal fatto che tocca al Nostro ministero offrirla alla Nostra anima e alla Chiesa intera, saremmo obbligati a ripensare e a descrivere la storia dell'Eletto, che oggi tale fortuna Ci procura. Ma ciò ora Noi non faremo, non bastando a ciò nè la lena, nè il tempo. Ci limitiamo ad alcuni brevissimi commenti, che non tanto si riferiscono alla biografìa del nostro Beato, quanto piuttosto ai primi e più facili sentimenti che il culto, a lui decretato, fa sorgere nel Nostro cuore. Sono innanzitutto sentimenti di ammirazione. Anche questi fanno parte della conversazione che la Chiesa ci procura con i cittadini del 2 cielo : nostra autem conversatio in caelis est. Il mondo dei Santi è un mondo di meraviglie. Lo sapevano più di noi gli agiografi antichi, che andavano appunto cercando gli aspetti singolari e miracolosi nella vita dei Santi, e ne tessevano la storia con narrazioni piene di fatti, leggendari spesso, prodigiosi e stupefacenti ; troppo, forse ; ma essi avevano capito che la vita d'un cristiano, che veramente sia animato dalla fede e dalla grazia, non può non essere meravigliosa. Gli agiografi moderni sono più critici e prudenti ; ma quando sono saggi, arrivano anch'essi, e con maggiore forza di persuasione, a scoprire il sovrumano nell'umano. Ed anche noi, guardando in sintesi alla vita di questo Beato Vescovo Giovanni Nepomuceno Neumann, dobbiamo lasciarci invadere da un senso di doverosa ammirazione. Alfiere di carità pastorale Ammirazione, di cui diciamo ora un solo motivo : questo Beato Vescovo ci commuove e ci incanta per la sua carità pastorale. Si direbbe che nessuna forma di vita è meno atta a creare meraviglia che il ministero pastorale : esso è tutto tessuto di azioni ordinarie : dove trovare in esso l'aspetto straordinario della santità? Esso è tutto rivolto all'attività esteriore : dove scoprire in esso la ricchezza interiore propria di chi, come il Santo dev'essere, è unito a Dio? Esso è sovente senza ordine metodico, senza presentazione formale, senza effetti sorprendenti : dove rivela la perfezione, che sappiamo essere la stessa santità? Eppure la meraviglia nasce dall'osservazione piana ed oggettiva dell'epifania di carità che questo Pastore irradia d'intorno a sé. Non sarebbe 2 Phil. 3, 20. Acta Pauli Pp. VI 917 difficile stabilire un rapporto di somiglianza fra il Beato Neumann e S. Alfonso Maria de' Liguori, di cui egli fu figlio e discepolo, come membro della Congregazione del Santissimo Redentore, fondata appunto da S. Alfonso, di cui conosciamo, con la gloria del Dottore, i meriti del Pastore. Non sarebbe difficile scoprire il valore del ministero pastorale del nostro Beato nella sua espressione missionaria : il Neumann fu un pioniere ; fu, in certo senso, un fondatore ; fu uno di quella meravigliosa catena di Vescovi che preparò i quadri della Gerarchia cattolica negli Stati Uniti, e le infuse quelle virtù di dedizione, di zelo, di praticità efficiente, di fedeltà assoluta, le quali distinguono tuttora il venerabile ed esemplare Episcopato Americano. Fu un promotore, un allenatore, un educatore ; personificò il tipo del Pastore, che fa proprie le virtù naturali e cristiane d'un popolo : virtù magnifiche, se ricordiamo ch'esse derivano da splendide tradizioni civili e spirituali di questa vecchia Europa, e che, trapiantate nel suolo fecondo del nuovo continente, hanno dato e danno tuttora nuova e meravigliosa espressione di sé. Fa proprie, diciamo ; e così il Pastore diventa l'uomo più normale e più comprensibile ; ma nello stesso tempo più alto e più singolare, perché egli, quelle virtù, così le vive e così le penetra di senso e di grazia cristiana da trasformarle da naturali in soprannaturali, da profane in sacre, da incostanti in eroiche, da popolari in angeliche : questo è stupendo e questo è il motivo della ammirazione dovuta all'umile e sublime Vescovo di Philadelphia, che abbiamo elevato all'onore degli altari. Troppo dovremmo ancora dire per manifestare il Nostro sentimento di ammirazione ; ma vogliamo affrettarci ad accennare ad altri sentimenti relativi all'avvenimento che stiamo celebrando. E altro Nostro sentimento è di fiducia, è di speranza. Di fiducia nella capacità del cattolicesimo americano a raggiungere il livello della perfezione cristiana, della santità. Validi sentimenti di fiducia e speranza Questa beatificazione ne è ottimo documento, che ci disinganna dalla errata opinione che il cattolicesimo americano non sia orientato alle espressioni singolari e sublimi della santità, ma piuttosto a quelle comuni e popolari della ordinaria vita cristiana, non dissimile dal costume ambientale della vita moderna. Ecco : anche l'America ha i suoi Santi ! Ieri era la Beata Seton, che saliva su gli altari, guida e simbolo della stupenda schiera di donne elette, che, consacrate a Cristo, sono come le Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 918 api indefesse, apes argumentosae, intente a costruire il grande alveare della Chiesa americana ; oggi è il Vescovo Neumann che noi veneriamo Beato, e che ci apre una duplice visione : quella dei numerosi Americani, eroi della fede e della carità, che sono parimenti degni di salire su gli altari. Il Nostro Segretario di Stato ha scritto un libro, intitolato La santità in America, che lo dimostra; e poi quella d'una santità, non più individuale, ma collettiva, non più ristretta a singoli casi ma condivisa da schiere numerose di fedeli, non più di uno, ma di molti ; una santità di popolo. E mai possibile che oggi, in questo nostro mondo moderno, tanto profano e tanto inquinato dall'incredulità e dal vizio, si produca, e proprio in America, una santità di popolo? quella santità, di cui parlava San Pietro : « Voi siete una stirpe eletta, un sacerdozio regale, una gente santa, un popolo riscattato »? 3 Sì. Questa è la Nostra fiducia, questa è la Nostra speranza ! Quando vediamo certe manifestazioni della vita cattolica americana : le parrocchie, le scuole, le università, gli ospedali, le missioni ; quando osserviamo lo spirito di fede e di sacrificio che alimenta queste opere; quando sentiamo la profonda e solida unione che lega quei cattolici alla Chiesa Cattolica; quando abbiamo davanti Sacerdoti e Religiosi e Vescovi che rispecchiano in sé gli esempi di John Neumann, quella fiducia, quella speranza riempie l'animo Nostro ! Ed allora un'altra onda di sentimenti C'invade : quella della gioia ! Oggi è giorno di santa gioia ! Gioia per la Chiesa di Roma, felice di decretare gli onori del culto cattolico al nuovo Beato. Gioia della Chiesa cattolica intera, che celebra nel Vescovo esemplare una nuova gloria, una nuova speranza! Gioia per la Famiglia religiosa del Ssmo Redentore, che vede espressa la sua tradizione di santità in colui che fu il primo professo Redentorista negli Stati Uniti. 3 1 Petr. 2, 9. Acta Ioannis Pp. XXIII 919 ACTA IOANNIS PP. XXIII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I ALASKENSIS (DE FAIRBANKS) Alaskensis Vicariatus Apostolicus ad dignitatem dioecesis evehitur, « de Fairbanks » appellandae. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad sacerdotalis dignitatis fastigium divino evecti consilio, id unum in oculis animoque habemus, ut videlicet christianorum coetibus, in terrarum orbem diffusis, ita provideamus ut fiat eis amplior in dies Deo optimo maximo inserviendi facultas. Quam ob rem, cum visum sit Sacrae Congregationi Fidei Propagandae bene fieri, si in Foederatis Americae Septemtrionalis Civitatibus Apostolicus Vicariatus Alaskensis ad gradum et dignitatem dioecesis eveheretur : id enim et christianae religionis incrementa magna afferre, et clero Societatis Iesu, cui fuerit adhuc idem Vicariatus concreditus, laudem haud mediocrem pariturum, Nos, re bene reputata, censuimus precibus admotis aequo animo accedendum esse. Quae cum ita sint, consilio petito a venerabili Fratre Aegidio Vagnozzi, Archiepiscopo titulo Myrensi et in iisdem Civitatibus Apostolico Delegato, de Nostra summa potestate haec statuimus et censemus. Apostolicum Vicariatum Alaskensem in ordinem dioecesium redigimus, quae erit de Fairbcmks appellanda, immutatis finibus. Eadem praeterea huic Romanae Sedi directo subicietur suffraganea, sicut et eius Antistes. Nova Sedes Patribus Societatis Iesu concredetur gubernanda, quos paterne hortamur ut, ad Dei gloriam unice respicientes, nihil omnino omittant ut christianum nomen inter gentes quam latissime propagent : quod ad hunc diem summo studio fecerunt. Huius Ecclesiae caput et Episcopi domicilium urbs, quam Fairbanks cognominant, erit; in qua Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 920 sacer Praesul cathedram suae dignitatis et auctoritatis ponet, in templo scilicet Immaculatae Conceptionis ibidem exstante, quod nempe ad templi cathedralis honorem tollimus. Censemus etiam ut Canonicorum loco Consultores dioecesani deligantur ad normam iuris canonici, qui sane a suo munere cessabunt, eo coetu constituto. Ad Ecclesiae autem stabilitatem volumus ut Seminarium saltem minus construatur pueris excipiendis qui bonam indolem ostendentes in spem inducant se posse, iuvante Dei numine, ad sacerdotii munera capienda tendere. Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Prater Aegidius Vagnozzi ad exitum deduci curabit vel per se ipse, vel per legatum, factis ad hoc iustis facultatibus. Re vero acta, idem documenta exarari iubebit, sinceraque eorum exempla cito ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae mittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die octavo mensis Augusti, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Caesar Loco £g Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CX, n. 84. Serafini, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 921 II LACUS MOËRI (KILWAËNSIS) Apostolica Praefectura Lacus Moëri ad gradum dioecesis evehitur, « Kilwaënsis » nomine. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Candida Christi agmina quae in Apostolica Praefectura Lacus Moëri non auro quidem parta neque armis coacta, sed ipsa Spiritus Sancti virtute cotidie feliciter augentur adsidua Ordinis Fratrum Minorum opera in dioecesis formam redigere opportunum censuit Sacra Congre- gatio Christiano Nomini Propagando. Quam oh rem, audito ante quid venerabilis Frater Vedastus Mojaisky-Perrelli, Archiepiscopus titulo Amidenus et Apostolicus in Congo et Ruanda Urundi Delegato hac de re sentiret, Nostra apostolica auctoritate libenti animo ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. Apostolicam Praefecturam Lacus Moëri ad gradum et dignitatem dioecesis attollimus, Kilwaënsis, ab urbe principe, appellandae, factis tum Episcopo tum eius Ecclesiae iuribus et honoribus, oneribus et obligationibus impositis quae ceteras dioeceses eorumque Praesules iure comitantur. Statuimus insuper ut nova dioecesis cum suo Antistite metropolitanae Sedi Elisabethapolitanae suffraganea sit. Sedem suam atque domicilium Episcopus in urbe ponet quam Kilwa vocant, cathedra magisterii in templo principe ibidem exstante collocata. Canonicorum vicem praestent dioecesani consultores permittamus, qui consilio et ope Episcopum iuvent ; ad regimen autem quod attinet, item ad electionem Vicarii Capitularis, Sede vacante, cetera eiusmodi, iuris canonici leges omnino serventur eaeque normae quas Sacra Congregatio Fidei Propagandae dabit. Volumus praeterea ut simul ac Litterae Nostrae ad exitum deductae fuerint, omnia documenta et acta quae ad novam dioecesim quovis modo respiciant ad eius Curiam mittantur, ibique religiose custodiantur. Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Frater Vedastus Mojaisky-Perrelli, quem diximus, exsequi studebit, vel per se ipse vel per alium, dummodo virum in ecclesiastica dignitate 59 - ACTA, vol. V, n. 16. — 28-11-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 922 constitutum. Re autem peracta, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittantur. Quod si alius eo tempore Delegationi Apostolicae in Congo et Ruanda Urundi praesit, hic mandata Nostra persequatur. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrompere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive-manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die quarto et vicesimo mensis Augusti, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus Iosephus Loco S Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. GX, n. 98. De Rossi, Felicis, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 923 III DAVIDENSIS (BUCCAE T A U R I N A E ) Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Davidensi, nova Praelatura nullius conditur, « Buccae Taurinae » appellanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Novae Ecclesiae constitutio magni ponderis res cum apud Romanos Pontifices tum apud singulas nationes semper fuit, cum per eam et spatia -dentur perapta christianae vitae rationi provehendae et principia ponantur fertilia ex quibus fidei et caritatis opera crebra in hominibus oriantur. Quandoquidem ergo venerabilis Frater Antonius Pinci, Archiepiscopus titulo Tarasensis in Numidia et in Republica Panamensi Apostolicus Nuntius, id petierit ut, diviso territorio dioecesis Davidensis, nova ecclesiastica circumscriptio conderetur, Nos, consilio petito a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus qui Sacrae Congregationi Consistoriali praesunt, de sententia venerabilis Fratris Thomae Alberti Clavel Méndez, Episcopi Davidensis, haec quae sequuntur Nostra auctoritate decernimus et iubemus. A dioecesi Davidensi integrum territorium separamus civilis provinciae quam vulgo Bocas del Toro cognominant, ex eoquejiovam Praelaturam « nullius » constituimus, Buccam Taurinam appellandam. Huius Ecclesiae sedes in urbe erit quam Bocas del Toro vocant, in qua Praelatus cathedram suam collocabit, in templo scilicet B. M. V. de Monte Carmelo dicato, quod ad dignitatem praelatitiae aedis tollimus, cum debitis iuribus et honoribus. Quam constituimus Ecclesiam Sedi metropolitanae Panamensi suffraganea subicietur; item eius Praelatus Archiepiscopo. Mensam, quam dicunt, efformabunt Curiae proventus, populi collationes, pars congrua bonorum eidem iuxta canonem 1500 obveniens. Curae sit sacro Praesuli S e minarium saltem minus, quam primum poterit, construere, pueris excipiendis qui ad sacerdotium vocentur; quod faciat secundum leges communes et Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Cum vero iuvenes adoleverint, qui optimi fuerint interdum Romam mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Latinum Ameri- 924 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale canum, ut philosophia et sacra theologia imbuantur. Ad sacerdotes et clerum quod attinet, decernimus ut his Litteris ad effectum adductis sacerdotes illi Ecclesiae addicantur in cuius territorio legitimum beneficium vel ecclesiasticum officium habeant; ceteri autem clerici seminariique tirones ei in cuius territorio habeant domicilium. Quod autem ad Ecclesiae regimen attinet, et electionem Vicarii Capitularis, Sede vacante, iura cleri et populi, cetera eiusmodi, iuris canonici normae omnino serventur. Acta denique et documenta quae quovis modo ad novam circumscriptionem respiciant, ad eius Curiam praelaticiam mittantur, ibique religiose custodiantur. Ceterum quae iussimus venerabilis Prater Antonius Pinci exsequetur, quem diximus, vel qui eo tempore eodem officio fungetur atque ille. Poterit etiam et alium legare, quem voluerit, dummodo virum in ecclesiastica dignitate constitutum. Ee vero acta, idem documenta exarari iubebit, eaque ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Caesar Loco £& Plumbi In Ap. Cane, tab.., vol. CXI, n. 9i¡. H. Ferretti, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 92'5 IV S. M A R T H A E - BARRANOABERMEIENSIS (OCANIENSIS) Detractis a dioecesi S. Marthae et a Vicariatu Apostolico Barrancabermeiensi quibusdam territoriis, nova dioecesis conditur, « Ocaniensis » nomine. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quoniam arcana Dei voluntate universam christianorum familiam regendam suscepimus, quam paterna cura fovemus, nihil habemus antiquius quam ut « Ecclesia Dei vivi, columna et firmamentum veritatis » (1 Tim. 3,15) in omnibus terrarum orbis populis vivida ac feracissima floreat atque secura in amplitudinem crescat; ea enim supernae veritatis splendore homines una apte illuminare potest eorumque aeternae saluti consulere. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Iosephus Paupini, Archiepiscopus titulo Sebastopolitanus atque Apostolicus in Republica Columbiana Nuntius, post auditos venerabiles Fratres Norbertum Forero et García, Episcopum S. Marthae, et Bernardum Arango Henao, Episcopum titulo Belensem atque Vicarium Apostolicum Barrancabermeiensem, ab hac apostolica Sede postulaverit ut partitis territoriis, in regionibus seu « Departamentos » Santander et Magdalena cognominatis exstantibus, dioecesis S. Marthae et Vicariatus Apostolici Barrancabermeiensis, nova ecclesiastica circumscriptio ibi locorum conderetur, eiusmodi precibus Nos accedendum censuimus. Suprema igitur Nostra apostolica potestate, eorumque consensum supplentes qui hac super re aliquid iuris vel habeant vel se praesumant habere, ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. A dioecesi S. Marthae territoria separamus municipiorum, quae vulgo cognominatur Ocaña, La Playa, Ábrego, Bucarasica, Villa Caro, et González, itemque partem territoriorum municipiorum quorum vulgo nomina EI Carmen, Convención, Teorama, San Calixto, Hacarí, Rio de Oro, Aguachica, et Sardinata, quae finibus dioecesis S. Marthae continetur; a Vicariatu autem Apostolico Barrancabermeiensi territoria separamus municipiorum quae vulgo cognominantur Tamalameque, La Gloria, et Gamarra, itemque partem territoriorum municipiorum vulgo Aguachica et Rio de Oro quae finibus eiusdem Apostolici Vicariatus continetur ; atque ex iis omnibus novam dioecesim constituimus Ocaniensem, 926 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ab urbe principe, appellandam, iisdem finibus terminandam ac territoria quae diximus simul sumpta. Nova dioecesis igitur complexu suo continebit viginti septem paroecias, quarum nomina haec sunt : "S. Ana et S. Augustin, in urbe Ocafia exstantes, Buenavista, EI Carmen, Convención, Brotaré, Cartagenita, Teorama, San Calixto, Hacarí, La Playa, Aspasica, El Chineo, Ábrego, León X I I I , Las Mercedes, La Victoria, Bucarasiea, Villa Caro, González, Rio de Oro, Los Angeles, Aguachica, Tamalameque, Pailitas, La Gloria, et Gamarra. Ocaniensis autem dioecesis confinis erit : ad septemtrionem dioecesi S. Marthae et Vicariatui Apostolico Valleduparensi ; ad meridiem archidioecesi Neo-Pampilonensi (scilicet : a confluente fluviorum vulgo San xllberto et Cachira cognominatorum fines pergunt quousque incipit Quebrada, quam vocant, La Raya; inde vergunt recto ad flumen Rio S. Pablo cognominatum quousque idem confluit in Quebrada, quam vocant, La Peña ; pergentes inde per eandem Quebrada La Peña usque ad regionem cui nomen Alto dei Guichal limites pergunt in summis montibus usque ad locum vulgo Alto de Jurisdicciones cognominatum ac perinde ad Peña de la Centella coeuntes demum ad fines municipii civilis vulgo Villa Caro cognominati) et dioecesi Bucaramanguensi ; ad orientem solem Praelaturae Nullius Bertraniae in Catatumbo et dioecesi Cucutensi ; ad occidentem denique solem Vicariatibus Apostolicis Barrancabermeiensi et Sancti Georgii. Novae dioecesis sedes in urbe Ocafia cognominata erit, episcopalis vero magisterii cathedra in paroeciali templo ibidem exstante, Deo in honorem S. Annae Matris B. M. V. sacro, quod ad dignitatem cathedralis aedis tollimus. Huic autem templo atque sacro Praesuli congrua iura facimus, impositis episcopo obligationibus eius officii propriis. Conditam dioecesim Ocaniensem sufiraganeam facimus metropolitanae Sedi NeoPampilonensi, eiusque Episcopum metropolitanae iurisdictioni archiepiscopi Neo-Pampilonensis obnoxium volumus. Mensam episcopalem, quam vocant, constituent Curiae emolumenta, fidelium liberae oblationes, dos a civili Gubernio danda eaque bonorum pars quae ad normam canonis 1500 C. I. C. eo obvenient. Episcopo Ocaniensi maximae curae erit minus saltem Seminarium quam primum struendi, ad iuris communis normam peculiariumque Sacrae Congregationis de Seminariis Studiorumque Universitatibus legum. Cum autem eiusdem Seminarii alumni adoleverint, qui eorum acris ingenii eximiaeque fuerint pietatis Romam mittantur, in Pontificium nempe Collegium Pianum Latinum Americanum, philosophicis atque theologicis disciplinis imbuendi. Canonicorum collegium condatur, ad normas per alias sub plumbo litteras edendas ; permittimus tamen ut, quoadusque id constituatur, Consultores dioecesani deligantur, qui consilio et ope Episcopo assint, a munere sane cessaturi Canonicis •constitutis. Ad regimen autem et administrationem dioecesis, ad Vicarii Acta Ioannis Pp. XXHI 927 Capitularis, Sede vacante, electionem, cetera eiusmodi, ea servanda iubemus quae Codex Iuris Canonici statuit. Item praescribimus ut, his Litteris ad effectum deductis, Sacerdotes Ecclesiae illi censeantur addicti in cuius territorio beneficium aut officium habeant;, ceteri autem clerici Seminariique tirones ei in qua legitimo degant domicilio. Documenta praeterea et acta, quae quovis modo ad novam dioecesim respiciant volumus ut ad eius Curiam mittantur, in tabulario religiose custodienda. Haec denique mandata Nostra exsequenda curabit venerabilis Frater Iosephus Paupini, quem diximus, facta potestate et alium delegandi virum, dummodo ecclesiastica dignitate praeditum. Si vero alius tempore exsecutionis in Columbiana republica Apostolicus Nuntius erit, hic mandata Nostra faciet. Qui autem rem perfecerit, onus habebit actae rei sincera documenta exarandi, eaque, nomine subscripto sigilloque impresso, ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitas nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo sexto mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £B Plumbi in Ap. Cane, tab., vol. CXI n. Jfl. Apost. 928 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V BARRANCABERMEIENSIS Vicariatus Apostolicus Barrancabermeiensis ad gradum dioecesis evehitur, immutato nomine. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Divina Christi verba, quibus parvum sinapis granum provisum est patulam effectum iri arborem, in eas perapte ecclesiasticas circumscriptiones cadere videntur, quae, ob assiduos christianae religionis praeconum labores, brevi factae sunt Deo iuvante metendarum messium patentes agri. Quod cum profecto ad Vicariatum Apostolicum Barrancabermeiensem quod pertinet feliciter evenerit, die duödevicesimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo conditum in praesensque sive catholicorum numero brevi auctum sive religiosis sodalibusque inceptis, cumque id velimus sollemni significatione declarare, visum est Nobis idem Vicariatum esse ad dioecesis gradum evehendum. Post ideo auditos venerabiles Fratres Nostros S. R. E. Cardinales qui praesunt Sacris Congregationibus exspediendis extraordinariis Ecclesiae Negotiis Christianoque Nomini Propagando, de sententia venerabilis Fratris Iosephi Paupini, Archiepiscopi titulo Sebastopolitani in Abasgia atque in Columbiana Republica Apostolici Nuntii, consensuque eorum suppleto qui hac in re aliquid iuris vel habeant vel se praesumant habere, qua suprema pollemus super Ecclesias omnes potestate Vicariatum Apostolicum Barrancabermeiensem ad dignitatem dioecesis extollimus, eam a iuris Sacrae Congregationis de Propaganda Fide dictione liberantes. Item auditis venerabilibus Fratribus Bernardo Aran go Henao, Episcopo titulo Belensi eiusdemque Vicariatus Apostolici Ordinario, ceterisque quorum intererat, praecipimus ut ea, quae sequuntur territoria novae dioecesi perpetuo ascribantur. Videlicet : a dioecesi Succursensi et S. Aegidii integrum separatum territorium civilium municipiorum vulgo Betulia et San Vicente ; pars municipii Simacota nuncupati inter limites qui territorium Vicariatus Apostolici, de quo est quaestio, timebant et Quebrada la Mugrosa atque rivum Opón, qui dicuntur, patens; pars municipii quod Velez dicunt, sita inter limites eiusdem Vicariatus et flumen Guayabo Blanco quod in Opón influit, Acta Ioannis Pp. XXIII 929 regiones Cerro de Armas et Quebrada de Armas, uti aiunt, ac denique rivum Guayabito, in quo exstat pagus nomine per vulgus Cimitarra; pars municipii Bolivar inter rivum EI Guayabito, fines Vicariatus Apostolici quem diximus et Rio Magdalena atque flumina Ermitaño, Hörta et Carare nuncupata exstans, cum pago Zambito appellato. A dioecesi Tunquensi integrum territorium municipii Puerto Boyaca amplecteris pagos vulgo Puerto Boyacá, Gutiérrez, Palagua et Calderón. A dioecesi S. Rosae de Osos excerpta pars municipii Remedios inter flumina, quibus appellatio Ite et Magdalena, patens, cum pagis Casabe, Yondo et Arrinconada dictis. Ab archidioecesi Medellensi subtracta municipii pars Puerto Berrio inter flumina Alicanta, Nare et Magdalena exstans ; territorium insuper urbis Puerto Berrio et pagus Virginias. A dioecesi denique Sonsonensi detracta pars municipii Puerto Berrio, quae extenditur infra flumina Nare, Samana Norte, Cocorna et Magdalena cum pagò vulgo Nare; pars municipii San Luis, cum oppidulis Puerto Triunfo et Puerto Perales, infra flumina Verde et Magdalena; pars municipii Cocorna, quae continetur inter Rio Verde de los Montes a confluenti rivorum Caldera et Melcocho atque communes limites municipiorum Sonsón et Cocorná a Chuchilla del Tigre ad Rio Magdalena ; demum pars municipii vulgo Argelia appellati, cum pago S. Miguel, intra cursum fluminum San Lorenzo et Magdalena comprehensa. Huius novae dioecesis fines, ad septemtrionem et inter septemtrionem et orientem solem, dioeceses attingent Ocaniensem et Bucaramanguensem ; ad meridiem, archidioecesim Manizalensem et dioeceses Zipaquirensem et Facatativensem ; ad orientem solem, dioeceses Succursensem et S. Aegidii et Tunquensem ; ad occasum denique solis, archidioecesim Medellensem, dioeceses S. Rosae de Osos et Sonsonensem, Vicariatum Apostolicum S. Georgii. Barrancabermeiensis dioecesis sedem episcopalem in urbe vulgo Barrancabermeia collocari censemus ; Episcopi autem cathedram in curiali templo ibidem exstante Ssmo Cordi D. N. I. C. sacro, quod ad gradum et dignitatem cathedralis attollimus, eidem eiusque Episcopo honoribus datis, insignibus, privilegiis iuribusque quae id genus sacris aedibus earumque sacris Praesulibus fieri solent; sacrorum praeterea eiusdem dioecesis Antistiti congruis impositis cathedralis Ecclesia suffraganea obligationibus. erit Quam Neopampilonensi condidimus archidioecesi, eiusque Metropolitae Episcopus Barrancabermiensis erit obnoxius. Qui quidem ut Canonicorum Collegium condat ad praescripta iuris curabit, iuxta normas per alias sub plumbo Litteras edendas. Quoadusque tamen id fiat, Consultores dioecesanos eligat, a munere scilicet cessaturos Ca- 930 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nonicis constitutis. Item minus saltem Seminarium quam primum struat, ad iuris communis et Sacrae Congregationis de Seminariis Studiorumque Universitatibus peculiares leges; ex quo sive animi sive ingenii praestantes iuvenes Eomam mittet, in Pontificium Collegium Pianura Latinum Americanum, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendos. Barrancabermeiensis dioecesis mensam episcopalem, quae dicitur, efficient temporalia bona hucusque ad eiusdem nominis Vicariatum Apostolicum pertinentia, curiae emolumenta, fidelium sponte datae collationes, dos a civili auctoritate danda atque bonorum portio, quae ex divisis quas memoravimus dioecesibus ad normam canonis 1500 C. I. C. eidem obvenient. Quod vero pertinet ad fundatae dioecesis regimen, administrationem, Vicarii Capitularis, Sede vacante, electionem aliaque id genus, omnino ea serventur quae sacri canones praescribunt. Simul ac demum Litterae hae Nostrae ad effectum adductae sint, sacerdotes ei dioecesi ascripti erunt, in cuius territorio beneficium aut officium habeant; ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique tirones ei, in qua legitimo domicilio degant. Acta denique et documenta, quae quovis modo novam dioecesim respiciant, e Curiis Medellensi, Succursensi et S. Aegidii, Tunquensi, S. Rosae de Osos et Sonsonensi ad Barrancabermeiensem mittantur, in tabulario religiose custodienda. Ea denique quae iussimus exsequenda studebit venerabilis Frater Iosephus Paupini quem diximus, vel per se ipse vel per alium in ecclesiastica dignitate constitutum virum. Quodsi tempore exsecutionis alius Apostolici Nuntii partes in Columbiana Republica agat, hic mandata Nostra faciet. Qui vero rem perfecerit onus habebit effecti negotii documenta, rite signata atque sigillo impressa, ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Acta Ioannis Pp. XXIII 931 Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo septimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Caesar Federici, Proton. Apost. Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXI, n. 45. YI S. LUDOVICI IN MARAGNANO (VIANENSIS) Quibusdam territoriis ab archidioecesi S. Ludovici in Maragnano detractis, nova dioecesis conditur, « Vianensis » appellanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM De Christi fidelium causa et condicione qui ibi loci vivunt sollicitus, venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolicus Nuntius, collatis ante cum Iosepho Medeiros Delgado, sacro Praesule S. Ludovici in Maragnano, consiliis, id a Nobis petiit ut ex ea archidioecesi quam modo nominavimus quaedam territoria separarentur, quibus per Nostram auctoritatem nova dioecesis conderetur. De qua sententia bene iudicantes in eamque discedentes : arbitramur enim ex hoc haud exigua christiano populo oriri commoda magnasque manare utilitates, de Nostra summa auctoritate atque de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Consistoriali praepositorum, haec quae sequuntur decernimus atque iubemus. Ab archidioecesi S. Ludovici in Maragnano territorium separamus municipiorum quae vulgo dicuntur: 932 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Viana, Cajapio, Sao Vicente Ferrer, Sâo Joâo Batista, Penalva, Matinha, Oajari, Monaco, Pindaré-Mirim, Santa Luzia, prout lege civili limitantur, quibus novam dioecesim constituimus Vianensem cogno- minandam. Cuius dioecesis sedes episcopalis erit in urbe Viana, in qua sacer Praesul cathedram suae auctoritatis ponet in templo videlicet B. M. V. quam populus « Nossa Senhora da Conceiçâo » appellat. Hanc novam Ecclesiam metropolitanae sedi S. Ludovici in Maragnano suffraganeam subicimus; item eius Antistes sacro eiusdem archidioecesis Praesuli obnoxius erit. Episcopus praeterea Canonicorum Collegium condat iuxta normas quae per alias sub plumbo Litteras dabuntur; quodsi ad praesens fieri nequeat, Consultores dioecesani deligantur, qui suum Antistitem consilio atque opera iuvent. Similiter ille quidem Seminarium saltem minus construat, pueris excipiendis qui ad sacerdotium Dei numine invitentur, scilicet secundum regulas iuris communis et Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus; idque gravi suae conscientiae obligatione. Mensam, quae dicitur, efficient : Curiae proventus, fidelium collationes, bona si qua sunt archidioecesis S. Ludovici in Maragnano, quae pro rata parte novae dioecesi obvenient iuxta canonem 1500 C. I. C. Simul atque dioecesis Vianensis per harum Litterarum effectionem condita fuerit, sacerdotes qui in eius territorio legitimo domicilio degant, vel officium ibi aut officium habeant, item et clerici qui in eadem condicione sint, ei addicti maneant tamquam proprius clerus. Ceterum qui ex iis tironibus meliores fuerint, cum debeant studiis superioribus Philosophiae atque sacrae Theologiae incumbere, Romam mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Brasilianum. Acta denique et documenta quae ad recens conditam Ecclesiam quoquo modo pertineant, ad eius Curiam episcopalem mittantur, in tabulario religiose custodienda. Ad haec autem quae per has Litteras mandavimus perficienda, venerabilis Frater Armandus Lombardi operam dabit, vel quem ipse delegaverit, factis nempe ad rem debitis facultatibus. Cum vero res acta fuerit, idem documenta exarari iubebit, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittet. Quod si alius eo tempore eidem apostolicae Nuntiaturae praesit, is quae iussimus ad exitum adducet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitatis nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni- Acta Ioannis Pp. XXIII 933 tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tricesimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quinto. Pro 8. R. E. Cancellario IOANNES H. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Ioannes H. Ferretti, Calieri, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. 85. VII MANZINENSIS - ESHOWENSIS (INGWAVUMENSIS) In Unione Africae Meridionalis nova conditur Praefectura Apostolica, « Ingwavumensis » nomine. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quoniam praecipuas muneris Nostri partes esse censemus, quos in Filii sui societatem Deus vocaverit eos providis sustentare auxiliis, quibus magis in dies eorum fides solidetur, visum est Nobis id esse accipiendum, quod Sacra Fidei Propagandae Congregatio de quadam condenda in Africa Meridionali Praefectura Apostolica statuit. Hac ideo de re, cum venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales eidem Congregationi praepositi, auditis nempe sive venerabili Fratre Iosepho McGeough, Archiepiscopo titulo Hemeseno et Apostolico in Africa Meridionali Delegato, sive quorum interesset locorum Ordinariis, admodum id in rei christianae bonum esse cessurum existimaverint, de apostolica Nostra potestate ea, quae sequuntur decernimus ac iubemus. Districtum civilem, quem Ingwavuma nuncupant, itemque partem civilis districtus cui nomen Ubombo, quae ad septemtrionem fluminis vulgo Mkuze vergit, a dioecesi Manzinensi, Ordini Servorum Mariae concredita, distrahimus; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 934 districtum autem civilem vulgo Hlabisa una cum illa parte eiusdem districtus civilis Ubombo quae ad meridiem fluminis Mkuze sita est, a dioecesi Esbowensi, Congregationi Ottiliensi O. S. B. pro, missionibus exteris concredita, separamus ex iisque territoriis novam Praefecturam Apostolicam condimus, Ingwavumensem appellandam curisque soda- lium Ordinis Servorum Mariae concredendam, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum. Quam Praefecturam eiusque Ordinarium iis decoramus honoribus et iuribus, quae ad eiusdem ordinis Ecclesiae earumque sacros Praesules spectant. Praefectum autem Apostolicum oneribus quoque atque officiis obstringimus, quae sacri canones eidem imponunt. Volumus denique ut haec iussa Nostra exsequenda curet venerabilis Prater Iosephus McGeough, quem diximus, vel qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae in Africae Meridionalis Delegationi praeerit. Qui vero negotium perfecerit exactae rei documenta, rite subscripta, ad Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando quam primum mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efïïcacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum.exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Datum Bomae, apud S. Petrum, die duodecimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quinto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. B. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens Bernardus De Caesar Federici, Loco f¡¿ Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXI, n. 60. Felicis, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 935 VIII ONITSHAENSIS (ENUGUENSIS) In Nigeria Orientali nova constituitur dioecesis ex quibusdam territoriis archidioecesis Onitshaensis. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quod divinus hominum Redemptor officium Apostolis dedit universi orbis peragrandi ut Evangelium praedicarent omni creaturae [Me. 16,15), cor etiam Nostrum Nostramque urget voluntatem ut non tantum christiano fidelium populo, sed et iis pro videamus quos nondum laetificavit candida Christi fides. Cum autem aptius id fiat si ampliores quandoque dividantur Ecclesiae ex iisque novae condantur ab Episcopis gubernandae, libenter confirmamus ratumque habemus quod a Sacro Consilio Christiano Nomini Propagando, de sententia venerabilis Fratris Sergii Pignedoli, Archiepiscopi titulo Iconiensis atque Apostolici in Africa Mèdia Occidentali Delegati, statutum est, ut videlicet in Nigeriae Orientalis regione alia dioecesis fundaretur. De apostolica ideo et suprema potestate Nostra, ab archidioecesi Onitshaensi territoria separamus vulgo appellata Awgu, Udi ac Nsukka, quae civilem provinciam Enuguensem constituunt, ex iisque dioecesim condimus, ab urbe regionis principe Enugu nuncupata Enuguensem appellandam, cuius hi erunt fines : ad septemtrionem, dioecesis Makurdensis; ad orientem solem, dioecesis Ogogiaensis; ad meridiem, archidioecesis Onitshaensis; ad occidentem denique solem, dioecesis Urbis Beninensis atque praefectura apostolica Kabbaënsis. Ita constitutam Ecclesiam, una cum eius Episcopo, suffraganeam 'facimus metropolitanae Sedi Onitshaensi atque eius Archiepiscopo Metropolitae, regendamque committimus nati vis sacerdotibus nigerianis. Statuimus insuper ut sedem suam Episcopus in urbe Enugu ponat, sacrique magisterii cathedram in maximo inibi exstante templo Spiritui Sancto dicato, quod ad cathedralis fastigium attóllimus. Usque dum praeterea Canonicorum Collegium constituat, Consultores dioecesanos idem eligat, qui ad normam iuris sibi consilium opemque praestent. Seminarium denique sollicita cura quantum potest struat, pueris Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale .936 accipiendis atque efformandis qui ad sacerdotium vocentur. Haec quae statuimus venerabilis Frater Sergius Pignedoli, quem diximus, exsequenda curet, vel per se ipse vel per alium delegatum virum. Si autem tempore exsecutionis alius ibi terrarum Delegati Apostolici partes gerat, hic mandata Nostra faciet. Qui autem rem perfecerit, onus habebit documenta de more parandi eademque, subscripta sigilloque impressa, ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide quam primum mittendi. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Datum Eomae, apud S. Petrum, die duodecimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus i Nostri quinto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Caesar Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXI, n. 68. H. Federici, Ferretti, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 937 IX MELITENSIS In suburbio Rabbato civitatis Notabilis, in archidioecesi Melitensi, templo S. Pauli oratorium S. Publii addicitur; idem templum S. Pauli ad dignitatem aedis Collegiatae evehitur, in quo coetus Canonicorum constituitur. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Apostolicae Sedis semper fuit hoc proprium, omnium Ecclesiarum matris, aequissimo animo ad filiorum suorum preces accedere, quotiens provideri possit fore ut inde maior oriatur Dei gloria, in quam procurandam praecipue Ecclesia nata est. Quod cum in sua archidioecesi fieri posse existimavisset venerabilis Frater Michael Gonzi, sacer Melitensis Antistes, si subiecto oratorio S. Publii iurisdictioni ecclesiae paroecialis S. Pauli in suburbio Rabbato civitatis Notabilis, idem paroeciale templum ad Collegiati honorem eveheretur coetusque Canonicorum ibidem conderetur, Nos admotas preces admittentes haec quae sequuntur statuimus ac iubemus, id nempe ratum habentes quod Sacra Congregatio Consistorialis fieri censuit, audito scilicet venerabili Fratre Geraldo Patricio O'Hara, Archiepiscopo titulo Pessinuntino atque in Magna Britannia Apostolico Delegato. Placet ergo oratorium S. Publii iurisdictioni Ecclesiae S. Pauli in suburbio Rabbato civitatis Notabilis exstantis denuo subici; idem templum ad gradum et honorem Collegiatae aedis S. Paulo Apostolo dicatae evehi, cum debitis iuribus ; ibique Canonicorum Collegium condi ad normas quae sequuntur. Collegiale Capitulum, in quod primum ii cooptabuntur ecclesiastici viri qui ad praesens Collegium efficiunt Cappellanorum, uti dicuntur, oratorii S. Publii, quinque Dignitatibus constabit atque septem Canonicis. Dignitates autem erunt : Decanus, Thesaurarius, Cantor, Primicerius, atque in primis Archipresbyter, quo titulo et honore semper decorabitur curio, seu parochus S. Pauli, in praesens dilectus Filius Paulus Attard. Collatio Dignitatum, atque ideo in posterum etiam Archipresbyteratus, Apostolicae Sedi ad iuris normam servetur; Canonicorum vero iuris communis legibus temperetur. Secundae autem Dignitatis, nempe Decani, proprium erit Oratorii S. Publii curam habere atque in eo cotidie sacra facere. Cui ius erit domum inhabitare, qua rector Cappellanorum fruebatur. Chorales preces atque caerimoniae iuxta legitimas loci consuetudines fient, ut in constitutionibus statuetur, quae a Canonicis parabuntur et ab Archiepiscopo probabuntur. Ad chorales vestes quod atti60 - ACTA, vol. V, n. 16. — 28-11-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 938 net, tum Dignitates tum Canonici superpelliceo et palliolo se induent, addita, Hierosolymitani Ordinis insignis instar, Cruce linea octangula albi coloris supra pectus ipso palliolo adsuta ; Hebdomadarius insuper Magna Stola seu Cingulo Hierosolymitano uti poterit. Extra Chorum autem licet Capitularibus Crucem auream octangulam deferre, inductam encausto. Erunt insuper omnes et singuli Collegiales viri participes omnium Indulgentiarum et gratiarum spiritualium Ordini Hierosolymitano concessarum, peractis tamen iis quae iisdem acquirendis de iure iniunguntur ; item omnium pietatis operum ac precum, quae a sodalibus eiusdem Ordinis fient, perinde ac si ipsi ex eodem Ordine sint. Canonicorum praebendae, seu beneficia, constituentur ex parte annuorum a civilibus magistratibus praestitorum, atque ex reditibus hereditatis Francisci Catania, piissimae memoriae viri, qui olim prona liberalitate ad condendum Collegium opem cöntulerat. Ceterum has Litteras Nostras ad exitum adducet venerabilis Frater Geraldus Patricius 0'Hara, factis ad id necessariis potestatibus, quas poterit legare, si visum fuerit, cuilibet ecclesiastica dignitate ornato viro. Re vero acta, idem documenta exarari iubebit, quorum sincera exempla Sacrae Congregationi Consistoriali cito mittet. Si autem eo tempore alius Delegationi Apostolicae in Magna Britannia praesit, hic omnia quae iussimus faciat. Hanc Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituiti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die quarto et vicesimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quinto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Caesar Federici, Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXI, n. 59. Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 939 X HUARAZENSIS (CIMBOTIENSIS) A dioecesi Huarazensi quibusdam detractis territoriis, nova efficitur Praelatura nullius, « Cimbotiensis » appellanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ecclesiae propositum cum sit salutem animorum sempiternam tamquam finem persequendi, ea Nos incepta fovemus quae aptiore tutioreque ratione ad id conducant. Ad hoc quod attinet, quoniam venerabilis Frater Romulus Carboni, Archiepiscopus titulo Sidoniensis atque in Republica Peruviana Apostolicus Nuntius ab Apostolica Sede petiit ut, partitis peramplis dioecesis Huarazensis territoriis, nova ibi locorum praelatura «nullius» conderetur, sententiam sane Nos hac de causa rogavimus venerabilem Fratrem Theodosium Moreno Quintana, Episcopum Huarazensem, atque eorum suppleto consensu, qui hoc super negotio aliquid vel habeant vel se iuris praesumant habere, apostolica auctoritate Nostra ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. A territorio Ecclesiae Huarazensis integrum territorium separamus civilis provinciae vulgo Santa appellatae atque partem territorii civilis provinciae cui nomen Casma a septem trionibus usque ad rivum seu Quebrada vulgo Culebras patentem, ex iisque praelaturam « nullius » constituimus, Cimbotiensem appellandam iisdemque circumscribendam finibus ac territoria quibus fit, cuius paroeciae hae sunt, quarum nomina recensentur : Chimbóte, Santa, Moro, Mácate, Nepeña, Pueblo Libre, intra fines scilicet civilis provinciae Santa ; Casma et Yautan, infra limites territorii a civili provincia Casma seiuncti. Nova praelatura « nullius » ad septemtrionem confinis erit archidioecesi Truxillensi; ad orientem et meridiem, dioecesi Huarazensi; ad occidentem solem, Oceano Pacifico. Ita constitutae Ecclesiae sedes in urbe vulgo Chimbóte ponatur, templumque curiale ibidem exstans, Deo dicatum in honorem Sancti Petri Apostoli, tamquam praelaticium habeatur, cui profecto omnia iura et privilegia damus, huiusmodi sacris aedibus 940 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale propria ; sacro etiam Praesuli congrua iura damus, obligationibus praeterea impositis ad Praelatos Ordinarios pertinentibus. Eandem praelaturam suffraganeam facimus metropolitanae Sedi Truxillensi, cuius Archiepiscopo sacrorum Cimbotiensis Antistes obnoxius erit. etiam iubemus saltem minus Seminarium, Hunc quam primum potuerit, struere, pueris excipiendis ad sacrumque Sacerdotium efformandis, ad normas iuris communis atque peculiarium Sacrae Congregationis de Seminariis legum. Cum autem Seminarii alumni adoleverint, eorum qui fuerint praestantes Eomam mittantur, in Pontificio Collegio Piano Americano recipiendi, ut philosophicis theologicisque disciplinis imbuantur. Mensam praelaticiam, quam dicunt, Curiae emolumenta constituent, dos a Civili Auctoritate danda, fidelium collationes atque bonorum pars Sedi Cimbotiensi obveniens ad normam canonis 1500 C. I. C. Condita praelatura «nullius)) Cimbotiensi, eo ipso sacerdotes ei Ecclesiae ascripti censeantur, in cuius territorio officium vel beneficium habeant ; ceteri autem tum sacerdotes, tum clerici, tum Seminarii tirones ei, in qua legitimum habeant domicilium. Ad fundatae praelaturae regimen quod attinet, administrationem, Vicarii Capitularis electionem, aliaque id genus, religiose quae sacri canones praescribunt serventur. Acta denique et documenta novam Ecclesiam quoquo modo respicientia, a Curia episcopali Huarazensi ad Cimbotiensem transferantur, in tabulario custodienda. Haec omnia quae statuimus exsequenda studebit venerabilis Frater Romulus Carboni, quem diximus, vel ab eo delegatus vir, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutus. Si vero alius tempore exsecutionis in Peruviana Republica Apostolicus sit Nuntius, hic mandata Nostra fieri curabit. Qui autem negotium perfecerit, actae rei documenta, de more signata sigilloque impressa, ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittere curet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate consti- Acta Ioannis Pp. XXIII 941 tuti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto et vicesimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quinto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Caesar H. Ferretti, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXI, n. 67. XI LEONENSIS IN N I C A R A G U A (ESTELIENSIS) E dioecesi Leonensi in Nicaragua detractis territoriis, nova dioecesis conditur, « Esteliensis » nomine. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Supremi muneris quod superno inscrutabilique Dei consilio Nobis est commissum esse putamus dioecesium omnium rationes ita pro rerum temporumque adiunctis disponere ut efficacius christiana lex inter homines magis magisque proferatur, iidemque caelestium bonorum copia fruantur. Cum ergo venerabili Fratri Sancti Portalupi, Archiepi- scopo titulo Christopolitano atque in Nicaraquana Republica Apostolico Nuntio, visum sit cum animorum bono nonnihil congruere si peramplum Ecclesiae Leonensis in Nicaragua territorium divideretur novaque ibi locorum dioecesis constitueretur, idque ut fieret ab Apostolica Sede petierit, de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium qui rebus Consistorialibus praesunt, postque auditam sententiam venerabilis Fratris Isidori Augusti Oviedo et Reyes, Episcopi Leonensis in Nicaragua, consensum eorum supplentes qui in hoc negotio ali- 942 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quod ius habeant, summa Nostra potestate haec quae sequuntur decernimus ac iubemus. A dioecesi Leonensi in Nicaragua integrum territorium separamus civilium districtuum, vulgo Departamentos cognominatorum, quibus nomina Esteli, Madriz et Nueva Segovia, ex iisque novam dioecesim constituimus Esteliensem appellandam, iisdemque circumscribendam finibus quibus simul sumpti districtus seu Departamentos cinguntur. Novae Ecclesiae Sedem episcopalem in urbe vulgo Esteli cognominata ponendam censemus, episcopalis autem magisterii cathedram in curiali templo ibi exstante Deo in honorem B. M. V. a Ssmo Rosario dicato, quod ad gradum et dignitatem cathedralis aedis tollimus, cum iuribus congruis. Item Episcopo omnia iura damus atque obligationes imponimus, quibus residentes ceteri Episcopi fruuntur atque obstringuntur. Esteliensem dioecesim suffraganeam facimus metropolitanae Sedi Managuensi, cuius Archiepiscopo sacrorum Esteliensis Antistes erit suffraganeus. Decernimus praeterea ut Canonicorum Collegium condatur, ad normas per alias sub plumbo Litteras edendas ; quoadusque autem id fiat, Consultores dioecesani deligantur, qui consilio et ope Episcopo assint. Mensa episcopalis, quae dicitur, Curiae emolumentis fiet, fidelium collationibus, bonis denique quae ad normam canonis 1500 C. I. C. dioecesi Esteliensi obvenient. Iubemus insuper ut minus saltem Seminarium Episcopus quam primum struat, pueris excipiendis qui ad sacerdotium vocabuntur, quorum qui ingenio atque animi pietate praestent, Romam, cum adoleverint, mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendi. Quod autem ad dioecesis regimen, administrationem spectat atque Vicarii Capitularis electionem, Sede vacante, ea omnia serventur quae Codex Iuris Canonici fieri statuit. Esteliensi dioecesi constituta, eo ipso sacerdotes ei Ecclesiae ascripti erunt in qua beneficium vel officium habeant ; ceteri vero clerici seminariique tirones ei in qua legitimo domicilio degant. Acta denique et documenta, quae quovis modo novam dioecesim respiciant, e Curia Leonensi in Nicaragua ad Esteliensem mittantur, in tabulario religiose custodienda. Haec omnia quae statuimus exsequenda curabit venerabilis Frater Sanctes Portalupi, quem memoravimus, vel quem ille delegaverit, cuius erit perfectae rei documenta, rite signata sigilloque impressa, ad Sacram Congregationem Consistorialem mittere. Si autem tempore exsecutionis alius in Nicaraquana Republica Apostolicus Nuntius erit, hic "mandata Nostra faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea Acta Ioannis Pp. XXIII 943 haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ah aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quinto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus Iosephus De Felicis, Rossi, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXI, n. 88. XII PIETERSBURGENSIS (De LOUIS T R I C H A R D T ) Detractis quibusdam territoriis ab abbatia nullius Pietersburgensi, nova Praefectura Apostolica conditur, « de Louis Trichardt » appellanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Christi mandatum ut in mundum universum profecti Evangelium praedicarent Apostoli omni creaturae, non modo diligentissime ipsi prosecuti sunt, verum etiam Ecclesia sancta semper sollicite custodivit, quae in omnibus terrae nationibus per praecones divinam curavit docere populos veritatem. Quam ob rem cum in Unione Africae Meridionalis christiana religio felici sane exitu progressus fecerit, censuit Sacra Congregatio Christianae Fidei Propagandae, eo consilio ut expeditius ibi locorum « sermo Dei curreret et clarificaretur » (cfr. 1 Thess. 3, 1) novam ecclesiasticam circumscriptionem condere. Quam sententiam probantes, post auditos quidem venerabilem Fratrem Iosephum Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 944 McGeough, Archiepiscopum titulo Hemesenum et Apostolicum in Africa Meridionali Delegatum, et venerabilem Fratrem Franciscum Ciernentem Van Hoeck, Abbatem « nullius » Pietersburgensem, summa Nostra auctoritate haec quae sequuntur decernimus atque iubemus. Ab abbatia (( nullius » Pietersburgensi territoria separamus civilium districtuum quos Soutpansberg, Lataba et Sibasa vocant, ex iisque novam Praefecturam Apostolicam condimus, de Louis Trichardt nomine, quam Missionariorum Sacratissimi Cordis Iesu curis concredimus, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, factis scilicet iis iuribus et oneribus quae solent ad Ecclesias talis ordinis spectare. Ceterum volumus ut has Litteras Nostras exsequendas curet venerabilis Frater Iosephus McGeough, quem diximus, vel quem ille delegaverit, factis necessariis potestatibus. Cum vero res acta fuerit, idem documenta exarari iubebit, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quod si alius eo tempore Apostolicae Delegationi praesit, hic mandata omnia Nostra faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo septimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quinto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. C. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus Iosephus Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXI, n. 87. De Rossi, Felicis, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Ioannis Pp. XXIII 945 L I T T E R A E APOSTOLICAE I Titulus ac privilegia Basilicae Minoris cathedrali ecclesiae Saigonensi conferuntur. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Spectabile monumentum Fidei catholicae, quam plurimi Ecclesiae filii e natione Vietnamensi sanguine effuso testati sunt, veluti (( semen christianorum )) spargentes, esse perhibetur princeps templum Saigonense, Almae Deiparae primae labis experti sacrum. Accedit quod haec ecclesia, anno MDCCCLXXX exaedificata, artis operibus ita commendatur, ut in praeclarioribus pietatis sedibus eiusdem regionis merito numeretur. Non est quin probet quattuor sacras turres, quibus amplum templum exornatur, aras marmore illustres, signum Beatae Mariae Virginis Immaculatae eleganti manu exsculptum, specularia colorum venustate insignia. Cupiens autem laudatae huius aulae Dei decus et momentum augere, Venerabilis Frater Nguyen Van Binh, Saigonensis Archiepiscopus, Nos rogavit, ut Basilicae Minoris nomine ac iure eandem donaremus. Quibus precibus libenti animo obsecundantes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Saigonensem cathedralem ecclesiam, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis Immaculatae consecratam, ad honorem et dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis eodem nomine appellatis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XIII mensis Novembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 946 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II Beata Maria Virgo, « la Virgen de los Treinta y Tres » vulgo appellata, principalis Patrona eligitur Reipublicae Uruquarianae. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Nobilis Uruquarianorum terra, pratorum viriditate collibusque molliter sinuatis peramoena, de antiqua gloriatur marianae sede pietatis, quae, ut Christianos ad religionis sensum incitat, ita civium quemque ad adeptae libertatis memoriam, ad natae patriae primordia facile reducit. Etenim in templo principe urbis Ploridensis, cura summa asservatum, parvum colitur Beatae Mariae Virginis simulacrum, ex ligno exsculptum, quod non solum artificio venerationeque commendatur, sed ob egregium etiam heroum facinus monumentum perenne exstat gentis Uruquarianae. Siquidem, ut ex historiae fide constat, in gravissimo rerum discrimine, cum anno MDCCCXXV de patria in libertatem vindicanda ageretur, delecta triginta trium virorum manus in mariana aede, veluti auspicandi causa, constitit, atque ibidem, bellum dubium susceptura, ante Virginis imaginem tricolor submisit vexillum, sacrisque rite interfuit. Inde deinceps evenit, ut Floridensis Virgo « la Virgen de los Treinta y Tres » vulgo appellaretur, eiusque cultus, fines illius urbis praeter gressus, communis toti evaderet Civitati. Nostra demum aetate — quod magnae Nobis laetitiae est — universus Reipublicae populus flagranti amore eandem Virginem prosequitur, quae, si reapse medium habitat templum, verius in omnium animis mentibusque vivere est dicenda. Quibus recte perpensis, episcopale Uruquariae collegium per suum Praesidem, Dilectum Filium Nostrum Antonium Mariam S. R. E. Presbyterum Cardinalem Barbieri, Archiepiscopum Montisvidei, a Nobis petiit, ut Apostolica Nostra auctoritate eandem tutelarem universae nationis renuntiaremus Patronam. Quod votum, nomine quoque Supremi Reipublicae Moderatoris, civilium magistratuum, sodalitatum religiosarum, cunctarumque denique Christifidelium ad Nostram Sedem allatum, libentissime adimplere statuimus, utpote qui, facta anno superiore licentia idem simulacrum aurea corona redimiendi, penitus cognoverimus quale Uruquarianis esset studium Virginis honorandae. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpe- Acta Ioannis Pp. XXIII 947 tuumque in modum, Beatissimam Mariam Virginem, quae vulgo « la Virgen de los Treinta y Tres » appellatur, cuius sacra imago in cathedrali ecclesia Floridensi religiosissime colitur, principalem apud Deum Patronam totius Uruquarianae Reipublicae constituimus atque declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i mensis Novembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis III Beata Maria Virgo Rosarii a Fatima praecipua Patrona dioecesis Propriensis eligitur. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Quae bellum dum fureret toto fere orbe saevissimum, tribus puerulis humana benignitate apparuit, Virgo Sanctissima a Fatima ad se plures in dies advocat cultores, quibus materni amoris munera dilargitur. Gravis ille e caelo delatus nuntius, ut ad deprecationem ac paenitentiam homines incitarentur, eo est iam pervagatus, ut plurimi hodie inveniantur Christiani, qui amplissimum eiusdem Deiparae patrocinium exoptent. Quod idem fieri in Propriensi dioecesi magna cum laetitia accepimus : ut enim Venerabilis Frater Iosephus Brandâo De Castro, Episcopus, significavit litteris, novae illius iurisdictionis sacri administri populusque fidelis, uno omnium consensu, praecipuam sibi Patronam Virginem a Fatima elegerunt, quamobrem nunc expetunt ut suum votum per Apostolicae decretum auctoritatis sanciatur. Quibus precibus esse libenter annuendum rati, Nos, e 948 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deli^ beratione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatissimam Mariam Virginem Rosarii a Fatima principalem apud Deum totius Propriensis dioecesis caelestem Patronam confirmamus, seu constituimus atque declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i i mensis Decembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis IV Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris honestatur ecclesia Beatae Mariae Virginis ab Angelis, usitato more Sancti Francisci Maioris (vulgo « San Francisco ei Grande ») appellata, dioecesis Matritensis. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Gloria Matriti non immerito templum praedicatur, quod, Beatae Mariae Virgini ab Angelis sacrum, usitato populi more nomine Sancti Francisci Maioris seu vulgo « San Francisco ei Grande», appellatur. Cuius originem ab illa repetunt aetate, qua praeclarissimus vir Asisinas, inops rerum terrenarum, supernis muneribus locuples, ut peregrinator, quemadmodum opinio fert accepta antiquitus, in Hispania est commoratus. Humilis aedes marialis ibidem olim constituta, saeculo xiv ad finem vergente refecta est et accessione aucta, eique gemina indita appellatio Iesu et Mariae. Quae ecclesia, cum per subsequentia tempora primores civitatis ibi sacella vel sepulchrorum monumenta curarent exstruenda ac publica sollemnia coetusque Acta Ioannis Pp. XXIII 949 agerentur, tantum momenti accepit, ut in Matritensibus templis priorem locum facile obtineret. Saeculo vero x v m , inceptu Sodalium Franciscanum, qui in huius aulae Dei versabantur ministerio, ecclesia vetere subruta, novum templum ingenti molitione, artificio summo est aedificatum; quod opus, anno MDCCLXXXIV perfectum, Almae Deiparae ab Angelis, quam vocant, dicatum traditur esse. Tamen in rerum conversione, quae anno MDCCCXXXIV coepta est fieri, ex parte interempta ac demum deturbata inde Familia Sancti Francisci, templum ipsum, frequens olim concursibus populi, iniqua lege clausum est pluraque lustra vastum fuit ac derelictum. Tandem sub finem praeteriti saeculi, plebi Dei iterum patere iussum est et e squalore in novam speciem revocari, ac denique anno MCMXXVI Sodalibus Franciscalibus restitutum. Neque praetermittendum apud hanc ecclesiam sedem esse Pii Operis sacris locis Hierosolymitanis iuvandis, quod de ea per hominum aetates optime meritum esse cognoscitur. Ad artis autem rationem quod attinet, templum admodum commendatur; praeter molis enim amplitudinem, non est quin admiretur magnificentiam, praesertim rotundae partis mediae, cui tholus est impositus ac sex sacella a latere adiacent; e quibus unum maxime celebratur ob insigne simulacrum Beatae Mariae Virginis, « del Olvido » vulgo appellatae pieque excultae. Plurimum laudantur scamna chori opere antiquo faberrime facta, signa Caelitum Sanctorum, imagines colorum venustate expressae, marmora varia aliaque ornamenta. Itaque, rerum gestarum memoria, artifìcio, praecipue vero religione conspicua, haec ecclesia digna esse videtur, quae Apostolicae Sedis beneficio honoris consequatur incrementum. Libenti ergo animo preces audivimus, a dilecto filio eiusdem templi hodierno rectore ad Nos admotas et Venerabilis Fratris Leopoldi Eijo y Garay, Episcopi Matritensis-Complutensis, Indiarum Occidentalium Patriarchae, commendationis officio suffultas, ut scilicet Basilicae Minoris nomen ac ius benigne ipsi tribueremus. Est etiam prae Nobis ferendum hisce supplicationibus sua vota iunxisse dilectum Filium Ferdinandum Mariam Castiella, ab Exteris Hispaniae negotiis Administrum. Quae cum ita sint, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Matritensem ecclesiam Sanctae Mariae ab Angelis seu, ut communiter appellatur, Sancti Francisci Maioris, vulgo « San Francisco ei Grande », ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus cum iuribus et privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non ob- 950 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale stantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die n mensis Februarii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis V Ecclesia Immaculato Cordi Beatae Mariae Virginis dicata, quae in urbe Fluminis Ianuarii exstat, titulo Basilicae Minoris decoratur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Brasiliana metrópolis, quam si petis, magnifico quasi visu recrearis monumenti illius ad Redemptoris nostri gloriam in monte « Corcovado » audacissime excitati, multa sive sacra sive profana suo complexu continet artificia, quibus ecclesiam ab Immaculato Corde Beatae Mariae Virginis recte ac merito accensent. Studio enim sodalium religiosorum populique fidelis largitate, tantum haec aedes habet venustatis, ut praeclarum architectonices opus a prudenti aestimatore iudicetur. Qui tametsi varios huius artis modos facile in ea deprehendit, infitiari tamen nequit totius structurae unitatem speciemque ornamentorum singularem. Columnae et fornices, bifores fenestrae et alta laquearía sacri huius aedificii signant pulchritudinem. Arae maximae imminet tergemina Summi Pontificis tiara e marmore, quae, firmis nixa fulmentis, grande quiddam inspirat aspicienti. Verum praecipua reticetur laus, nisi de pastorali opera loquimur, quam Claretiani sodales, ad sui Patris Legiferi praecepta animorum iuvandorum sollicitudine impulsi, in administranda paroecia insumunt. Quae sancta enim incepta, itemque religionis studium, ac praesertim ingenuus erga Immaculatum Cor Beatae Mariae Virginis cultus inde tamquam a capite ac fonte proveniunt, ea omnia curiatis, in primis vero iuvenibus f eli- Acta Ioannis Pp. XXIII 951 cissime cedunt. Revoluto quidem quinquagesimo anno a trium piarum Sodalitatum exordio, sacerdotes Claretiani una cum provinciae Praeposito, fidelesque paroeciae universi Nobis preces admoverunt, ut ad maiorem Dei gloriam Eiusque Matris honorem, insigne quod diximus templum congruenti dignitatis titulo augeremus. Quod votum, amplissima Dilecti Filii Nostri Iacobi Cardinalis de Barros Cámara, S. Sebastiani Fluminis Ianuarii Archiepiscopi, commendatione accedente, libenti animo statuimus explere. Quocirca, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum paroecialem ecclesiam, ab Immaculato Corde Beatae Mariae Virginis appellatam, atque in urbe Fluminis Ianuarii exstantem, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Februarii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI ff publicis Ecclesiae negotiis VI Titulus ac privilegia Basilicae Minoris cathedrali archiepiscopali ecclesiae Catanensi conferuntur. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Agatha, splendidissima Christi virgo et martyr, Catanam, urbem nobilem, haud procul ab ardente ac floricoma positam Aetna, sanctificat, templum princeps, eius honori ibi super parietinas Achillearum thermarum exstructum faberrime, ornat; eccle- 952 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale siam dicimus, quae caput ac sedes praecipua pietatis erga eam esse cognoscitur, quae fldem et castimoniam est sanguine suo testata, quod sacra ipsius ossa ibidem sunt honorificentissime condita; molem amplissimam dicimus, quae documento est, quantam dignitatem Catanenses huic ecclesiae civis ac Patronae suae, quanta ingenii ubertate artifices tribuere speciem studuerint. Haec anno MXCIV perfecta et « Christi sponsae Deo dilectae triumphanti Agathae », ut est in vetere titulo, consecrata, multiplici structurae genere ac decorandi ratione insignitur tam luculenter, ut, rebus omnibus aptis inter se et convenientibus, admirationem non moveat nemini. Ad Normannorum enim architecturam severiorem, quam in absidibus etiamnum est conspicere, elegantia additur, quae antiquis renatis litteris artibusque obtinuit quaque Canonicorum scamna commendantur, maiestatem deinde picturae, qua xvi inclaruit saeculum, subsequentis aetatis operum excipit splendor, cuius specimen eximium frons merito habetur, saeculo denique xviri tholtis est aedificio impositus, scilicet culmen, quod sublime surgit ad auras. Est etiam prae Nobis ferendum hoc templum, quoties terrae motu quassum est atque eversum, toties invicto pietatis studio esse reiectum. De sepulchrorum etiam monumentis libet commemorare, quibus sacrorum Antistites, reges, optimates, modulator ille, musices peritissimus, Vincentius Bellini, conteguntur. Nec minus rebus gestis ecclesia praedicatur melita esse et ob summas caerimonias perfrequens. Iuvat enim in mentem revocare, missis veteris aetatis eventibus, sollemnia, quae anno MCMXXVI acta sunt ob octavum expletum saeculum ex quo corpus Sanctae Agathae, Constantinopolim olim ablatum, in hanc sedem suam est incredibili cum populi laetitia restitutum, et quae anno MCMLI, martyrii eiusdem gloriosae virginis recurrente saeculari memoria, celebrata fuerunt, « festiva apparatuum copia sacrorumque rituum magnificentia et augusta Antistitum ecclesiarum civiliumque magistratuum praesentia et studiosa fidelium undique Siciliae convenientium fre- 1 quentia » - Quis demum non meminit Conventum Eucharisticum ab Italica Natione anno MCMLIX Catanae habitum, quo ingens multitudo, pio excita ardore, se Christo Domino, Auctori vitae in Sacramento dilectionis praesenti, se circumfudit? Quam Nos ipsi, pro pastorali munere, per aetherias undas tunc sumus allocuti. Nec est qui ignoret a civibus advenisque incensis animis festum diem coli quotannis, quo sin- 1 Cfr. Epist. Pii Pp. XII ad Adeodatam I. Card. Piazza die 30 Iulii anno 1951 data ; A. A. S. XLIII, 1951, p. 593. Acta Ioannis Pp. XXIII 953 gulari honore affici solet Beatissima Agatha, praevalido tutrix, ab ignibus Aetnaeis liberatrix, pestilentiae et irrumpentium dudum hostium expultrix, sanationum aliorumque miraculorum effectrix. In huius praeterea ecclesiae maximae ministeriis sufficientes numero versantur ecclesiastici viri, quos Apostolica Sedes muneribus loci dignitati congruentibus adauxit. Templo igitur tot laudibus illustrato novum cupiens honorem adiungere, qui a Pontificia proficisceretur auctoritate, Venerabilis Frater Guido Aloisius Bentivoglio, Archiepiscopus Catanensis, Nos rogavit, ut id Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenti animo concedentes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum cathedralem archiepiscopalem ecclesiam Catanensem ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis, hoc nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i r mensis Martii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis VII Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris paroecialis ecclesia Beatae Mariae Virginis Poloniae Reginae, in urbe Cracovia, decoratur. I O A N N E S PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Reginae Poloniae, quo suavissimo nomine Beata Maria Virgo ab eius regionis incolis solet appellari, sacrum templum urbis Cracoviae non solum decus egregium praedicatur, sed etiam ad colendam pietatem singulare invitamentum. Saeculo 61 - ACTA, vol. V, n. 16. — 28-11-1963. 954 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale enim x i n ab Ivone Episcopo, patrno Sancti Hyacinthi, Ordinis Dominiciani sodalis clarissimi, condita, ea ecclesia fuit subsequente aetate ad (( Gothicum » structurae genus accommodata multisque postmodum altaribus aucta atque sacellis. Non est quin ornamenta lignea maximae arae miretur et imagines in parietibus eleganti manu depictas. Nec immerito sacra turris dilaudatur, unde post unius cuiusque horae ictum modi musici honori Almae Deiparae, victricis Reginae, in quattuor orbis terrarum partes a custodibus publicis eduntur. Quae omnia, cum anno MCMXii Cracoviam inviseremus, Nos ipsi meminimus non sine magna probatione cognovisse. Est praeterea memorandum id templum, ob amplitudinem molis et maiestatem in famam provectum, a medio, quod vocant, aevo sedem esse sodalitatum artificum atque opificum, stata sollemnia ibi celebrare solitarum. In primariae vero eiusdem paroecialis ecclesiae ministeriis plures versantur sacerdotes, quorum archipresbyter a Sede Apostolica praecipuis decoratus est privilegiis. Nec praetermittenda maxima laus : est enim perfrequens concursibus populi, qui rebus in secundis et adversis eo accedit quasi ad fontem vitae, qua animus pascitur, et imaginem Beatae Mariae Virginis Czestochoviensis, ibi propositam, et venustissimum simulacrum Iesu Christi cruci aífixi perpetua veneratione prosequitur. Quoniam igitur haec ecclesia genuina commendatione artis et religionis est imprimis praeclara atque insignis, ac praeterea hoc anno « Dies Mariales » magno cum apparatu Cracoviae celebrabuntur, Venerabilis Frater Carolus Wojtyla, Episcopus titulo Ombitanus et Vicarius Capitularis Cracoviensis, Nos rogavit, ut eam Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Nos autem his precibus, quibus dilectus Filius Noster Stephanus Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyter Cardinalis Wyszyñski, Archiepiscopus Varsaviensis et Gnesnensis, Poloniae Primas, amplissime est suffragatus, statuimus libenter obsecundare. Quae cum ita sint, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum paroecialem ecclesiam Deo in honorem Beatae Mariae Virginis, Poloniae Reginae, Cracoviae consecratam, titulo ac dignitate Basilicae Minoris afficimus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis eodem honore decoratis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et iii posterum plenissime suffragari; sicque rite Acta Ioannis Pp. XXIII 955 iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xx mensis Martii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis VIII Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia cathedralis Fabrianènsis dioecesis decoratur. I O A N N E S PP. X X I I I Ad perpetuam rei memoriam. — Nobilis Piceni urbs, quae patria Gentilis illius praedicatur atque chartariae artis quasi locus princeps non immerito habetur, non solum civilibus memoriis, verum etiam religiosis laudibus excellit. Viri enim sanctitate insignes, ut Romualdus et Silvester, Leo Pp. X I I , Noster Decessor fel. r e c , aliique antistites et administri sacrorum, populus avitae retinens fidei, religiosa magni nominis instituta, templa perpulchra aperte ostendunt Ecclesiae Fabrianènsis claritatem, quae, etsi re vera saeculo xvin ab Ecclesia Camerina est orta, longe ante tamen viguit. Media aetate, cum Fabrianum liberi municipii iure frueretur, aedes humilis exstructa est eademque, nomine Venantii Martyris appellata, brevi ob pastoralem canonicorum collegii industriam ita crevit, ut oppidis vicisque continentibus quasi ludus christianae doctrinae exsisteret divinique cultus sedes celebrata. Ea enim alias ecclesias et sacella in sua tenuit dicione, pluresque constituit sodalitates quae sive religionis sive caritatis officiis consulerent, cum interea, exteriore structura firmata, venustis operibus ac parietariis picturis exornabatur. Deinde postea, quoniam prius hoc aedificium, temporis iniuria laesum, collapsurum videbatur, novum fere templum est excitatum; quod idem, anno MDCLXIII sollemni ritu consecratum, insequenti saeculo, cum a Benedicto Pp. X I I I Fabrianènsis dioecesis condita est, episcopalis cathedrae est auctum honore. Nunc autem, annis trecentis ab hac dedicatione exactis, Venerabilis Frater Macarius Tinti, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 956 Episcopus Fabrianènsis, a Sede Apostolica petit, ut festi qui apparantur ritus novo eximioque beneficio cumulentur, ut scilicet cathedrale idem templum Basilicae Minoris titulo decoretur. Quas preces benigno animo admittere statuimus, pro certo habentes quam ecclesiae detulerimus dignitatem, eam magnae laudi fore universae dioecesi, tam bene de re catholica meritae. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum cathedrale templum Fabrianense, Deo in honorem S. Venantii Martyris dicatum, titulo ac dignitate Basilicae Minoris afiicimus et exornamus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die X X I I mensis Martii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri quinto. HAMLETUS a publicis I. Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis IX Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris cathedralis ecclesia Floridensis honestatur. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Floridense templum princeps sedes pietatis praedicatur totius dioecesis incolarum, quin etiam Uruquarianae nationis, siquidem ibi asservatur atque excolitur imago Beatae Mariae Virginis, a « Triginta Tribus viris » appellatae, qui, ante eam, Almam Deiparam deprecati, in magno rerum discrimine patriam in libertatem vindicandam susceperunt. Ob singularem cultum exinde eidem simulacro adhibitum, hoc non ita pridem, Nostra auctoritate, fuit aureo Acta Ioannis Pp. XXIII 957 diademate redimitimi, et ipsa Virgo et Regina caelestis, nomine illo insignis, universae Dicionis Uruquarianae principalis renuntiata Patrona. Praeter has laudes, quae ad religionem pertinent eamque ob causam praecipuae sunt merito habendae, templum, anno MDCCCLXXVII exstrui coeptum, magnificentia non paulum commendatur. Duae enim sacrae turres venustae décorant frontem, nec est quin probet ianuas faberrime factas, opus musivum, supra mediam earum positum, maximam aram ex Italico marmore, imagines, quibus interior pars ecclesiae non modice ornatur. Sacra supellectile pretiosa ceterisque rebus, divinis ritibus aptis, his splendor accrescit. Volens autem huius augustae domus Dei et Mariae augere honorem, Venerabilis Frater Humbertus Tonna, Floridensis Episcopus, Nos rogavit, ut ei Basilicae Minoris nomen ac ius benigne tribueremus. Quibus precibus libenti animo admissis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum cathedralem ecclesiam Floridensem ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis, eodem nomine appellatis et honore praeditis, rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis Aprilis, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri quinto. H A M L E T U S I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 958 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS EVANSVICENSIS DECRETUM Translationis Cathedrae episcopalis Constitutione Apostolica (( Ecclesiae Universalis sollicitudo » a cl. me. Pio Papa Decimosecundo, die vigesima prima mensis Octobris A. D. millesimo nongentesimo quadragesimo quarto data, sedes episcopalis Evansvicensis pro tempore Antistitis in urbe vulgo « Evansville » constituta est, paroecialisque ecclesia in eadem urbe exstans, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis in Coelum Assumptae dicata, ad Evansvicensis cathedralis ecclesiae gradum et dignitatem evecta. Cum vero, labentibus annis, praefatae sacrae aedes, attentis mutatis Evansvicensis urbis adiunctis, dioeceseos necessitatibus minus aptae in dies affectae fuerint, Excmus P. D. Henricus Iosephus Grimmelsman, Episcopus Evansvicensis, vota universi cleri omniumque fidelium exprimens, ab Apostolica Sede enixe postulavit ut episcopalis Cathedra Evansvicensis pro tempore Antistitis in paroecialem ecclesiam Sanctissimae Trinitati dicatam, in eadem praefata Evansvicensi urbe exstantem, transferretur, et eadem ecclesia ad gradum et dignitatem ecclesiae pro-cathedralis eveheretur. Porro haec Sacra Congregatio Consistorialis, re mature perpensa ac habito favorabili voto Excimi P. D. Aegidii Vagnozzi, Archiepiscopi titularis Myrensis et in Civitatibus Foederatis Americae Septemtrionalis Delegati Apostolici, rata id ad fidelium utilitatem valde profuturum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, vigore specialium facultatum a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI sibi tributarum, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, memoratam paroecialem ecclesiam, Sane- Sacra Congregatio Rituum 959 tissimae Trinitati dicatam, ad gradum et dignitatem ecclesiae pro-cathedralis Evansvicensis evehit, ita ut in eadem episcopalis Cathedra posthac erigi possit ac debeat, collatis simul omnibus praerogativis, iuribus et privilegiis quibus ceterae pro-cathedrales ecclesiae, ad normam iuris communis, fruuntur. Ad haec omnia exsecutioni mandanda S. Congregatio Consistorialis deputat memoratum Exctmum P. D. Aegidium Vagnozzi, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis quam primum remittendi. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 6 mensis Septembris anno 1963. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S. t Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor SACRA CONGREGATIO RITUUM i ROMANA S E U VESTMONASTERIEN. Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei Dominici a Matre Dei, sacerdotis professi Congregationis Clericorum Excalceatorum Ss.mae Crucis et Passionis D. N. I. C. SUPER DUBIO An, stante possit approbatione virtutum ad sollemnem eiusdem et duorum Venerabilis miraculorum, tuto procedi beatificationem. Dei hominumque Mediator, Christus Dominus, ut dispersos filios in unum congreget, prophetas et sapientes et scribas mittere non cessat (cfr. Mt. 23, 34), quos ab aeterno novit, in tempore sanctificat, verbis et 960 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale donis ditat, atque super gentes et regna constituit ad evellendum et aedificandum, ad destruendum et plantandum, recordatus misericordiae suae in aeternum (cfr. Ier. 1, 10 ; 2, 3), et sanguinis testamenti in cruce effusi. Quos inter peculiari providentia Deus suscitavit Venerabilem Dominicum a Matre Dei, qui revocandis in unum Christi ovile Anglicis fratribus sedulam conferret operam. Is namque Viterbii, die 22 Iunii a. 1792, honestis piisque ex ruricolis ortus, in Dei timore ac pietate erga Beatam Virginem adolevit. Utroque parente mature orbatus, ab avúnculo recipitur et agrorum culturae addicitur. Acri autem praeditus ingenio, in lectionem vacuum tempus consumebat. Multifariam a Deo stimulatus, omne tandem saeculi propositum seposuit, et sodalitatem clericorum a Passione Domini nuncupatam ingressus, religiosa vota die 15 Novembris a. 1815 professus est. Sacerdotio anno 1818 initiatus, eiusdem sodalitatis clericos Vetrallae et in Urbe sacris disciplinis religiosisque moribus per decem annos exemplo et doctrina instituit. Lucensis recessus deinde rector ac provinciae a Virgine Perdolente praepositus et consultor, omnia omnibus factus est, ut omnes sanctificaret. Multa eaque caelesti sapientia amplaque doctrina referta conscripsit. Sacris expeditionibus spiritualibusque exercitiis tradendis maximo cum animarum fructu plurimum incubuit. Profligandis etiam serpentibus tum erroribus impiger intendit. Anno 1840 moderator electus est expeditionis Congregationis a Passione extra Italiae fines propagandae et dilatandae, atque a. 1841 e Belgio in Angliam transmigravit. Prima posita apud (( Aston Hall )) prope Stone sede, catholicam veritatem mira alacritate et constantia ibi diffundere coepit. Romanos invehere mores, religiosas domos et ecclesias erigere, catholicos fideles sacris excolere expeditionibus, gregem sibi commissum pascere, novitios et clericos studiis addictos instituere, exordientis Anglicam - Belgicae provinciae regimen gerere, scriptis et sermonibus ceteros ad catholicam unitatem reducere : haec praecipua eius munera impigre sancteque in Anglia exercita, contemplationi ac paenitentiae perpetuo coniuncta. Eius autem inceptis ita Deus favit, ut clarissimus Ioannes H. Newman, vitam doctrinamque Servi Dei admiratus, catholicam fidem, una cum aliis multis Anglicanae professioni addictis, eius ministerio amplexatus sit. Fractus tandem laboribus potius quam annis, Famulus Dei, Reading cum iter ageret, cordis morbo subito correptus, sacra Confessione expiatus, die 27 Augusti a. 1849 animam Deo reddidit. Sacra Congregatio Rituum 961 Plurimi apostolatus fructus eius obitum exceperunt et lata sanctitatis fama. Quare, Cardinali L. Paroccbi Urbis Vicario hortante, ordinariis processibus Romae, Viterbii, Verulis et alibi constructis riteque examinatis, die 14 Iunii anno 1911 S. Pius decimus commissionem introductionis causae apud Sacram Rituum Congregationem instituendae signavit. Post apostolicas Viterbii, Verulis et Birminghamiae habitas inquisitiones, quae validae ab hac Sacra Congregatione agnitae sunt die 2 Martii a. 1932, ad disceptationes super virtutibus Servi Dei deventum est : quas heroicum attigisse culmen Pius Papa XI die 16 Maii a. 1937 edixit. Exercita postea quaestione de miraculis, quae, eodem Venerabili intercedente, a Deo patrata ferebantur, omnique re in suetis comitiis diligenter exquisita, die 5 Octobris anni huius decurrentis Ssmus Dominus noster Paulus Papa VI de duobus constare pronuntiavit. Reliquum erat ut, iuxta sacri huius Fori leges et statuta, dubium proponeretur : tum, An, stante tuto procedi possit ad approbatione sollemnem virtutum eiusdem et duorum Venerabilis miraculobeatificatio- nem. Cui quidem dubio Efiii Cardinales, sacris ritibus tuendis praepositi, Praelati Officiales Patresque Consultores favorabile suffragium scripto ediderunt. Beatissimus vero Pater, Sancti Spiritus lumine implorato, sententiam Sacrae Rituum Congregationis ratam habuit et confirmavit, edicens : Tuto procedi posse ad Dominici a Matre Dei sollemnem beatificationem, atque Venerabilis Decretum hac Servi Dei super re promulgari statuit et in acta Sacrae eiusdem Congregationis referri, Litterasque Apostolicas sub anülo Piscatoris de sollemniis beatificationis in Patriarchali Basilica Vaticana quandocumque celebrandis conscribi mandavit. Datum Romae, die 18 Octobris a. D. 1963. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. $ S. f Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis Acta 962 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II TAURINEN. Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei Leonardi Murialdo, sacerdotis et fundatoris Piae Societatis Taurinensis a S. Ioseph. SUPER DUBIO An, stante cedi approbatione possit ad virtutum sollemnem et eiusdem duorum miraculorum, Venerabilis tuto pro- beatificationem. Quamvis sanctae Ecclesiae sit in primis homines ad sanctitatem adducere et caelestium bonorum participes facere, ipsa tamen, Conditoris sui Christi Domini praecepta in rem conficiens eiusque exemplum imitata, ea non negligit quae ad terrenam ac mor talem eorundem vitam pertineant. Eapropter viri quam plurimi et mulieres, mundi spretis illecebris ac divitiis, non solum de animarum salute, verum etiam de cotidianae hominum vitae necessitatibus deque eorum recta optimaque institutione solliciti fuere. Eos autem aptius egisse facili constat experientia, qui ad novas hominum propagines, ad iuvenes videlicet, oculos viresque praecipue converterint, sicque de Ecclesia deque civili societate optime meriti sunt. Hos inter iure meritoque accensendus est Ven. Servus Dei Leonardus Murialdo, Piae Societatis Taurinensis a Sancto Ioseph conditor. Is namque, die 26 Octobris a. 1828 natus, totam consumpsit vitam in christianam iuventae educationem ac socialem et technicam, quae dicitur, institutionem, quorum in beneficium collegia aperuit, orphanotrophia, colonias agrícolas aliaque opera oeconomica, auxiliaria et quae ad artes et ministeria spectant. Sanctitatis et miraculorum fama post eius obitum, qui die 30 Martii a. 1900 obtigit, adeo in dies aucta et diffusa est, ut tandem causa de beatorum caelitum honoribus eidem decernendis agi coepta sit. Instructis itaque ordinariis in curia ecclesiastica Taurinensi processibus, causa apud Sacram Rituum Congregationem die 23 Novembris a. 1921 introducta est. Absolutis deinde processibus apostolicis, de virtutibus theologalibus et cardinalibus earumque adnexis in tribus ad iuris normam coetibus disceptatum est; eas virtutes, quibus Dei Servus inclaruerat, heroicum attigisse fastigium Ioannes Papa X X I I I die 26 Aprilis a. 1961 decrevit. Postea agitari coepta est quaestio de miraculis, quibus Venerabilis Leonardi Murialdo virtutes confirmari dicebantur, ac diligenti Sacra Congregatio Rituum, 963 instituto examine, cum duo ex illis vera atque explorata iudicata essent, Summus Pontifex Paulus VI de illorum veritate Decretum edidit die 5 Octobris anni huius. Hoc unum supererai, ut cuncta Sacra Rituum Congregatio interrogantur, num Venerabilem Servum Dei inter Beatos recenseri posse existimaret. Id tuto fieri posse Purpurati Patres, Officiales Praelati Patresque Consultores unanimo sensu responderunt. Attamen Summus Pontifex in re tanti momenti pandere suam mentem distulit, donec fervidis precibus a Patre luminum subsidium opemque posceret. Quod cum impense fecisset, tandem hodierno die, postquam Sacris pie operatus est, Sacrae Rituum Congregationis votum ratum habuit et confirmavit, edicens : tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Leonardi Murialdo beatificationem. Hoc autem Decretum rite promulgari, in acta eiusdem Sacrae Congregationis referri Apostolicasque Litteras sub anulo Piscatoris de solemniis beatificationis in Vaticana Basilica quandocumque celebrandis conscribi mandavit. Datum Romae, die 18 Octobris a. D. 1963. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. © S. f Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis III NEAPOLITANA Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei Vincentii Romano, sacerdotis saecularis, parochi loci Herculani, modo Turris Octavae, vulgo « Torre del Greco ». SUPER DUBIO An, stante virtutum et duorum miraculorum approbatione, tuto procedi possit ad sollemnem eiusdem Venerabilis beatificationem. Patriae decus et custos, civiumque dulce tutamen, Venerabilis Dei Famulus Vincentius Romano ad supremos altarium honores festinanter properat. In oppido Herculani, modo Turris Octavae, vulgo « Torre del Greco », Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 964 anno 1751 natus, in Neapolitano seminario studiis vacavit et sacerdotio auctus est. Boni Pastoris vestigia sequutus, in animarum salutem lucrandam naviter operam 'dedit ; parochus tandem nativi oppidi renuntiatus, concreditas sibi oves ad salutis semitas perducere indesinenter adlaboravit. Forma gregis factus ex animo, nullo humano solatio indulsit, ut omnibus proficeret. Meritis onustus, ad aeterna praemia volavit die 20 Decembris anno 1831. Sanctitatis fama virente, in Neapolitana curia ordinarii processus instituti fuere, et Gregorius Papa X V I anno 1843 commissionem introductionis Causae propria manu signavit. Apostolico processu condito riteque recognito, tribus de more Congregationibus praemissis, Leo Papa X I I I die 25 Martii anno 1895 heroicas virtutes approbavit. Humano testimonio de Venerabilis Dei Famuli sanctitate divinum miraculorum accessit, uti ex Decreto diei 5 mensis Septembris huius anni constat. Quo autem acta alicuius Servi Dei beatificationem respicientia iure compleantur, sapienter institutum est ut dubium in S. Rituum Congregatione discutiatur: approbatione, An, stante tuto procedi possit ad virtutum et duorum eiusdem Servi Dei miraculorum beatificationem. Id fieri posse cum Patres Cardinales sacris tuendis ritibus praepositi, tum Praelati Officiales Consultoresque theologi cunctis suffragiis affirmavere. Beatissimus vero Pater Paulus Papa V I , omnibus mature perpensis, mentem suam aperire distulit, ut interim preces effunderentur ad caelestia lumina imploranda. Hanc vero diem selegit in qua, Sacro pie litato, Sacrae Rituum Congregationis votum suprema sua auctoritate ratum habuit et confirmavit, edicens : Vincentii tuto procedi posse dd sollemnem Romano Venerabilis Dei Famuli beatificationem. Hoc autem Decretum publici iuris fieri, in acta S. Rituum Congregationis referri Apostolicasque Litteras sub anulo Piscatoris, de solemniis beatificationis in Basilica Vaticana quandocumque celebrandis conscribi mandavit. Datum Romae, die 18 Octobris a. D. 1963. ARCADIUS L. £g s . M. Card. LARRAONA, Praefectus : t Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis Diarium Romanae Curiae 965 DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA D I S T A T O NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 5 1 21 29 31 agosto 1963. Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Larraona Arcadio e Browne Michele, Membri del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. ottobre » Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Antoniutti Ildebrando e Bea Agostino, Membri della Suprema Sacra Congregazióne del Sant'Offizio. » » L'Illmo e Revmo Monsig. Mauro Antonio, Capo del Protocollo della Segreteria di Stato di Sua Santità. » » Il Revmo Padre Lievin Germano, dei Redentoristi, Consultore della Sacra Congregazione dei Religiosi. » » Il Revmo Padre Dhanis Edoardo, della Compagnia di Gesù, Consultore della Suprema Sacra Congregazione del Sant'Offizio. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di nominare : Prelati Domestici di Sua Santità: 5 gennaio 1963. Monsig. Monsig. » » » » Monsig. )) » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. Monsig. » 12 Monsig.' » Monsig. 19 » » Healey Giuseppe (Rockford). Arpin Eimondo (Salina). Brown Cornelio (Salina). DiCkman Bernardo (Salina). Girard Armando (Salina). McManus Giovanni (Salina). Menard Raimondo (Salina). Merchant Guglielmo (Salina). Moran Michele (Salina). Senecal Francesco (Salina). Weigel Edgardo (Salina).. Newman Lorenzo (Raleigh). Fitzpatrick Denis Giuseppe (Boston). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 966 19 gennaio 1963. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. 26 Monsig. 2 febbraio » Monsig. » » » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » 9 » » » » » » » » » )) » » 16 » » » » » » » » » » » » » )) » 24 » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. O'Neill Cristoforo Cornelio (Boston). Sheehan Giovanni Giuseppe (Boston). Conde Basanta Antonio (Coria-Cáceres). González Santiago Gesù (Coria-Cáceres). Martínez Valero Giuseppe (Coria-Cáceres). Valencia Pastor Raffaele (Coria-Cáceres). Alberto Tommaso (La Rio ja). Geuna Pietro (Rio Cuarto). Olynyk Giovanni (Saskatoon). Pasichniak Onufrey (Saskatoon). Cinquini Silvio (Livorno). Ciuf oli Bonaventura (Erie). Connelly Ennis (Erie). Dlugolecki Stefano (Erie). Gannon Giacomo (Erie). Goober Paolo (Erie). Keating Giovanni (Erie). Kelly Luigi (Erie). Theobald Francesco (Erie). Kelly Giacomo (Glasgow). Verhelst Renato (Lille), Latourelle Giuseppe Aldo (Pembroke). Maika Ambrogio Giovanni (Pembroke). Ochoa Giuseppe dell'Ascensione (Puebla de los Angeles). Reyes Alfonso (Puebla de los Angeles). Buckley Giuseppe Clifford (Clifton). Sutton Giuseppe Patrizio (Clifton). Arsenault Giovanni Teodoro (Portland, Maine). Barrett Giovanni Giuseppe (Portland, Maine). Cyr Armando Edoardo (Portland, Maine). Dubè Arturo Giuseppe (Portland, Maine). Tierney Michele Francesco (Portland, Maine). Eichinger Alberto Giuseppe (Saint Paul). Lapinski Giuseppe Francesco (Saint Paul). Me Dougall Guglielmo (Salt Lake City). Mplloy Cronan (Steubenville). Quillot Max (Orléans). Radenac Enrico (Orléans). Fiore Salvatore (Roma). Bretz Giovanni (Springfield in Illinois). Croke Guglielmo (Springfield in Illinois). Knoedler Enrico (Springfield in Illinois). Moriarty Daniele (Springfield in Illinois). O'Neill Tommaso (Springfield in Illinois). Suddes Giacomo (Springfield in Illinois). Will Irvino (Springfield in Illinois). Wiskirchen Lorenzo (Springfield in Illinois). Damaillacq Beniamino (Aire-Dax). Diarium Romanae Curiae 2 4 febbraio 1963. » » » » » » 3 » » 9 » » » » » » marzo » » » » » » » » » » » » » os » » )) 23 30 » » » » » ». )) )) » )) )) » » IG aprile 20 » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. -.Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 967 Meunier, Andrea (Liége). D'Onofrio Arturo (Nola). Doyle Arturo (Rapid City). Major Girolamo (Rapid City). Thompson Michele (Rapid City). Walsh Giacomo (Rapid City). López Giorgio Emanuele (Rosario). Martin Guglielmo Aureliano (Rosario). Di Taranto Lorenzo (Bovino). Cárdena Stefano (Fermo). Stefanelli Francesco (Roma). Cascio Bosco Calogero (Agrigento). Casuccio Giovanni (Agrigento). Pitt Giorgio (Clifton), Masci Antonio (Marsi). Bowman Michele Giuseppe (Sandhurst). De Campo Pietro Francesco (Sandhurst) Egan Giovanni Francesco (Sandhurst). Murphy Davide Guglielmo (Sandhurst). 0'Sullivan Patrizio (Sandhurst). Owens Arturo Edoardo (Sandhurst). Chiodi Luigi (Bergamo). Valoti Pier Mauro (Bergamo). Ausiello Lanieri Renato (Ventimiglia). Rinaldi Vitantonio (Anglona-Tursi). Martinelli Oddo (Gubbio). Cahill Lorenzo (New York). Green Geraldo (New York). Chang Giuseppe (Pusan). Cultrera Giovanni (Siracusa). Musumeci Ottavio (Siracusa). Caliaro Luigi (Vicenza). Fanton Carlo (Vicenza). Terreno Valentino (Mondovi). Rubin Ladislao (Lwów dei Latini). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di confermare : Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 27 giugno 1 9 6 3 . Monsig. Vallarne Fausto (Aosta). » » » Monsig. Carbone Vincenzo (Mòntevergine). 28 » » Monsig. Chambers Giacomo (Buffalo). » » » Monsig. Mauriello Attilio (Conza). » » » Monsig. Monduzzi Dino (Faenza). » » » Monsig. Famiglietti Francesco (S. Angelo dei Lombardi). 1 luglio » Monsig. Donohue Giacomo C. (Baltimore). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 968 1 3 luglio 6 » » » )) » » » 8 )) » )) 11 » )) » » » » )) )) )) )) )) )) )) )) 13 » » 15 19 )) » » )) 20 )) 1963. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. ." » . Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. White Porter J. (Baltimore). Adams Giovanni (New Orleans). Arrighi Gianirancesco (Ajaccio). Willebrands Giovanni (Haarlem). Ignataviéius Zenone (Kaunas). Minceviéius Vincenzo (Vilkaviskis). Balcmnas Vytautas (Panevezys). Marionneaux Luigi Errol (Bâton Bouge) Forster Guglielmo (Boston). Contant Cirillo (Alexandria in Ontario) Allard Carlo (Gaspé). Brière Rolando (Gaspé). Goupil Giovanni Paolo (Gaspé). Darcy Aroldo (Newark). Bélisle Egidio (Ottawa). Larivière Buggero (Ottawa). Barry Michele Giacomo (Pembroke). Planner Francesco (Praha). O'Mara Giovanni (Toronto). Vavrovic Giuseppe (Trnava). Chartrand Norman (Winnipeg). Che Vincenzo (Ning-Po). Pazzaglia Giuseppe (Boma). Moudry Riccardo Paolo (Saint Paul). Alemanno Sebastiano (Roma). Callovini Carlo (Roma). Alessandri Michelangelo (Roma). Cameriere d'onore in abito paonazzo di Sua Santità: 15 luglio 1963. Monsig. Schiaffino Simone (Roma). NECROLOGIO 2 novembre 1963. Monsig. Piontek Ferdinando, Vescovo tit. di Barca. 6 » » Monsig. Mannix Daniel, Arcivescovo di Melbourne. 7 » » Monsig. Reesinck Jean, Vescovo tit. di Tinis. » » » Monsig. Tonna Edoardo, Arcivescovo tit. di Mileto. 9 » » Monsig. Farage Antoine, Arcivescovo tit. di Dannata dei Melchiti. An. et vol. LV 20 Decembris 1963 (Ser. HI, v. V) - N. 17 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI ROMANAE CATHEDRALIS POSSESSIO A SUMMO PONTIFICE PERACTA Die 10 Novembris a. 1963, Dominica XXIII post Pentecosten, Summus Pontifex Paulus VI mane ad Sacrosanctam ecclesiarum principem Basilicam Lateranensem, Cathedralem Romanam, se contulit, ut consuetos ritus et actus pro primo sollemni ingressu, seu possessione, praescriptos et traditos perficeret et postea Pontificalem Missam celebraret. Automataria raeda vectus, circa horam 8,30 Vaticanas Aedes reliquit, comitantibus Emis Purpuratis Patribus Eugenio Tisserant, Episcopo Ostiensi, Portuensi et S. Rufinae ac Sacri Collegii Decano, et Iosepho Pizzardo, Episcopo Albanensi. Octo aliis autoraedis insidentes, Summum Pontificem comitabantur Excmi DD. : Praefectus Palatii Apostolici, Praefectus Cubiculi Secreti Pontificis, Eleemosynarius Secretus et Praefectus Sacrarii Apostolici ; Revmi Cubicularii Intimi Pontificiae Aulae addicti ; Optimates de Pontificis Familia. Per mediam transeuntes Urbem, ad divum Capitolinum autoraedae constiterunt ibique Augusto Pontifici Romanae Civitatis Magister aliique e Coetu Administratorum Civitatis obsequium praestiterunt. Viam persecutus, civium multitudine plaudente, ad Apostolicum Lateranense Palatium cum pervenisset, in aula Musei observantiae ac honoris testimonia ab Excmo Praeside supremi Consilii publicae rei in Italia administrandae aliisque Civitatis Moderatoribus Beatissimus Pater accepit. Post exhibitum ab Emis Patribus Cardinalibus obsequium in superiore eiusdem Palatii aula Sixtina, Summus Pontifex sacris vestibus indutus ac sella gestatoria vectus, e Lateranensi Palatio egrediens, per magnam plateam Ba62 - ACTA, vol. V, n. 17. — 20-12-1903. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 970 silicam petiit, comitantibus Purpuratos Sacri Collegii Patribus, Patriarchis, Archiepiscopis et Episcopis, plusquam mille, qui in Urbe aderant ob inchoatam alteram Concilii Oecumenici sessionem. Ad mediam ecclesiae ianuam aderat Lateranense Capitulum cum Clero, cum Parochorum Urbis collegio, Paenitentiariis Basilicae, Pont. Seminarii Romani alumnis et sodalibus Ssmi Servatoris. Eandem ante ianuam Beatissimus Pater genuflexus Crucem sibi oblatam osculavit ; inde Solium in atrio erectum conscendit. Tunc Emus Pater Card. Benedictus Aloisi Masella, Sacrosanctae Archibasilicae Lateranensis Archipresbyter, hunc habuit ad Summum Pontificem obsequii sermonem : Beatissime Pater, « Benedictus qui venit in nomine Domini » ! Hisce exsultantibus verbis, quae primum Christus, cum triumphantis more ingressus est Ierusalem, audivit, Te quoque, Beatissime Pater, haec Patriarchalis Archibasilica Lateranensis, omnium ecclesiarum Urbis et Orbis caput et mater, prae laetitia gestiens excipit. Verba sane cordi tuo Pastoris, ac modo Patris universarum gentium, iucundissima. (( In nomine Domini )) fuit tuae fidei atque amoris tessera, cum in vasta archidioecesi Mediolanensi episcopali munere functus es. (( In nomine Domini )) fuerunt quoque verba tui humilissimi obsequii arcano divinae Providentiae consilio, cum oneri atque honori Summi Pontificatus te subiecisti. (( In nomine Domini » sit itaque laetitiae pariter vox, dum huius venerandae Archibasilicae, quae Romae et totius orbis catholici est ecclesia cathedralis, canonicam possessionem inis. Per me Capitulum et Clerus Lateranensis peramanter ac devote Te salutant in hac sede, quae multa saecula ecclesia et domus tuorum Praedecessorum fuit, centrum et veluti fons magisterii atque apostolici ministerii. Tu procedis, Beatissime Pater, nomine honestatus, quod Christifideles magno gaudio exsilire facit, atque ingentes etiam suscitat spes inter eos qui ab hac communione sunt seiuncti. Nomen Apostoli Pauli, cuius sanguine, una cum illo Apostoli Petri, hoc sacrum Romanum solum maduit, auspicium gloriae et triumphorum Christi eiusque Ecclesiae est, ad quam undique cuiuslibet stirpis populi respiciunt tamquam ad cathedram veritatis, in qua Dominus ac Magister sedes. Acta Pauli Pp. VI 971 Det Tibi Deus, Beatissime Pater, nomine ac spiritu Pauli, longo et fecundo Pontificatu, renovare quae praeclare gessit magnus ((Christi captivus )) ! Personet vox tua sicut illius toto terrarum orbe, tuumque ministerium pariter, vinculo fraternitatis atque amoris Christi Iesu, cuius vices geris in terris, totum complectatur mundum. Exeipe, Beatissime Pater, haec nostra in Te observantiae fervida vota, atque Apostolicam Benedictionem nobis impertire dignare. Post clavium cathedralis ecclesiae oblationem, ad antiquum ritum ac morem in possessionis signum exceptam, Beatissimus Pater Canonicos, Latez*anensem Clerum, Paenitentiarios aliosque ad osculum pedis admisit. Postea observantissimis Cardinalis Archipresbyteri verbis ita comiter respondit : In limite huius Patriarchalis Basilicae Lateranensis, cum Nos felici hoc die, festo ritu hanc ingredimur, verba quae auspicandi causa modo dixisti, animum Nostrum perquam suaviter tetigerunt. De quibus tibi et per te Canonicorum Collegio, et universis, quorum in Nos obsequii disertus interpres fuisti, summas gratias agimus. Neque enim fieri poterat, ut nihil Nobis hoc dulcius, iiicundius, exspectatius ominareris. In nomine Domini igitur fiat hic ingressus Noster. Non de Nostra humilitate, sed de Dei potestate et virtute confidimus in iis omnibus, quae pro Christi gloria et Ecclesiae decore et emolumento cogitamus, molimur, perficimus ; nec potest spes et fiducia Nostra falli, tanto praesidio munita : nomen maiestatis 1 turris fortissima nomen Domini. Eius in Quocirca benedictum 2 aeternum. Hisce in sollemnibus rerum adiunctis, cum trepidi ac laeti introimus ad hanc sacratissimam aulam, ad Patriarchalem Archibasilicae!, praecipuo iure Nostram, flagranti amantique prece id oramus, ut eam, quam Nos visitamus, Deus visitet, ei, cui benedicimus, supernorum donorum effusa largitate, Deus benedicat. Pax aeterna ab Aeterno huic sit pax huic domui, pacem pius domui, Pax perennis, consolator huic praestet Verbum Patris, 3 domui. Hisce peractis, sueto processionali ritu in Basilicam omnes ingressi sunt. Summus Pontifex intra ianuam lustrali aqua circumstantes aspersit et de more thurificatus est. Cappellanis Cantoribus hymnum Te Deum incipientibus, sedem conscendit, baldachinum Basilicae Canonicis sustinentibus ; ad Sacel1 Prov. 2 Ps. 3 Antiphona 18, 10. 71, 19. in Ecclesiae dedicatione seu consecratione. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 972 lum, ubi Sanctissimum Sacramentum expositum erat, accessit; inde ad preces effundendas ante Capita Ss. Apostolorum Petri et Pauli atque ad Aram maximam successive processit. Postea sollemni ritu Missam celebravit. Emus Cardinalis Prior Presbyterorum, praestita obedientia, post orationem, accessit ad Altare et, una cum Auditoribus Sacrae Romanae Rotae atque Advocatis Consistorialibus, stans Laudes pro Beatissimi Patris prosperitate decantavit. Post cantum Evangelii, haec habita est ad universum coetum SUMMI PONTIFICIS HOMILIA Venerabili Fratelli, Signori Magistrati dell'Urbe, diletti figli. Chi vive a Roma, e procura di tenere vigilante il suo spirito, è continuamente assediato da molteplici e forti impressioni, così da sentirsi al tempo stesso inebriato ed esaltato e poi quasi soverchiato ed oppresso, tante sono le voci che a lui vengono dalle memorie, dai luoghi, dalle persone, dagli avvenimenti, dai presagi che lo circondano. Così a Noi capita in questo momento ; e ben a ragione. Quando mai la storia, questa evocatrice di scene e di uomini che furono, diventa più vivace ed eloquente, se non in questo momento, il quale solleva — dietro l'avvenimento grandioso, che la Chiesa Cattolica sta celebrando, vogliamo dire il Concilio Ecumenico Vaticano secondo — i ricordi, l'uno sovrapposto all'altro, dei molti Concili, romani ed ecumenici qui celebrati? E non vediamo noi profilarsi intorno a noi i panorami dei secoli, dei quali la tradizione di Roma, e possiamo quasi dire della cristianità, ha segnato qui, come sopra il suo più espressivo quadrante, le ore più luminose e più fosche, e ha fatto ascoltare il procedere, talora impedito e sofferente, tal altra franco e vittorioso, del passo misterioso di Cristo nel tempo? Non risuona, ad esempio, ancora al nostro spirito lo squillo, come quello a noi più vicino, dell'ora faticosamente e silenziosamente arrivata, di quei Patti Lateranensi, che dovevano chiudere un'epoca della vita terrena della Chiesa, e non solo per Roma e per l'Italia, ed un'altra aprire, Dio voglia, nella pace e nella libertà per l'ordine civile e cristiano? Dove mai troveremo luogo più sacro per i tesori di pietà e di arte di cui è ripieno, più augusto per la maestà religiosa che da esso rifulge, più religioso e più pio per il culto, che vi è celebrato, e per le potestà di Acta Pauli Pp. VI 973 santificazione e di governo ecclesiastico, che vi sono esercitate? Qni, dove Imago Salvatoris infixa parietibus primum visibilis omni populo romano apparuit; qui, dove i pellegrini nordici, come osserva lo stesso Dante : « veggendo Roma e l'ardua sua opra — stupefaceansi, quando 1 Laterano — alle cose mortali andò di sopra »; qui, dove tutto il Medio Evo ebbe il suo cuore, la sua liturgia, il suo governo ; qui, dove Francesco venne a sostenere con le umili spalle l'edifìcio di Cristo, e dove dall'incantevole affresco giottesco il fiero Bonifacio V I I I annuncia al mondo il primo giubileo ; qui veramente dove la definizione di Clemente X I I , il grande costruttore della presente architettura borrominiana, sigilla nel marmo il primato di questa basilica omnium Urbis et Orbis ecclesiarum mater et Caput; qui v'è ragione per mille argomenti di che tremare e godere ! E tanto più in questa circostanza in cui non guida i Nostri passi a questo santissimo tempio distratta ed attratta curiosità di visitatori, o pietà silenziosa di pellegrini, o cerimonia di consueta devozione : oggi questa basilica accoglie, come non mai nei lunghi secoli della sua vicenda, tutto l'Episcopato del mondo, quasi al completo, e si apre splendida e solenne all'ultimo dei suoi Pontefici, il più piccolo e il più umile fra quanti l'hanno preceduto, che non ha alcun merito per qui incedere maestro e signore, se non quello irrefragabile d'essere stato canonicamente eletto Vescovo di Roma. Vescovo di Roma : perciò successore di San Pietro, perciò Vicario di Cristo, Pastore della Chiesa Universale, Patriarca dell'Occidente e Primate d'Italia. Fratelli e fedeli : abbiate comprensione e compassione di Chi deve a voi, a Roma, alla Chiesa, al mondo così presentarsi, e riconoscete nella Nostra personale piccolezza la grandezza della Nostra somma e pontificale missione. Non avevamo ragione Noi di palesarvi il Nostro stupore, quasi il senso di vertigine, che in questo luogo ed in questo momento Ci sorprende, e tanto maggiore quanto più chiara è la coscienza di ciò che Ci circonda e di ciò che stiamo compiendo? Ma è pur doveroso vincere questo sbigottimento, e dare al Nostro animo una sua piena espressione. Sì, questo Noi vogliamo fare. La misericordia divina, la vostra bontà, il Nostro stesso ufficio Ci consentono di 1 Par. 31, 34-36. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 974 ritornare calmi e semplici, anche se nulla Ci sfugge delle proporzioni delle cose e degli avvenimenti circostanti. Ecco : Noi daremo lode al Signore per tutto quanto converge ora in questa basilica, sulla modesta Nostra persona e sul mistero formidabile delle chiavi, che qui Ci sono consegnate. Vorremmo, come San Pietro nella sua barca, gettarci ai piedi di Cristo, e gridare con l'Apostolo : Exi a me, quia homo peccator sum. Allontanati da me, perchè sono uomo 2 peccatore ! Ma poi con letizia immensa pensiamo che qui Noi possiamo a Lui, a Cristo Signore, tributare l'onore più ufficiale e più autentico che dalla terra, in consonanza col regno d'oltretomba, Gli possa da Noi essere offerto : « Degno è l'Agnello — cioè Lui, la vittima che ha salvato il mondo — degno è l'Agnello, che è stato ucciso, di ricevere la potenza e la ricchezza e la sapienza e la forza e l'onore e la gloria e la benedizione » . 3 La Cattedrale di Roma può ben risonare di questo corale e mistico inno ! Poi, Fratelli, daremo un saluto a voi. Come già sulle soglie della basilica abbiamo risposto venerando e benedicendo il Clero di San Giovanni, così ora a voi, Signori Cardinali, a voi, veneratissimi Patriarchi, Arcivescovi, Vescovi e Prelati della Chiesa intera qua convenuti, Noi diamo il più cordiale, il più sincero, il più riverente omaggio della Nostra fraternità. Noi non vogliamo tacervi l'intima gioia di poter esprimere la comunione Nostra con ciascuno di voi e con voi tutti insieme. Quell'unità della Chiesa Cattolica, che ora tanto interessa i Nostri pensieri e le Nostre aspirazioni, qui Noi possiamo proclamare e godere ; qui, dove maggiore è l'autorità, maggiore sia la carità; qui l'agape, che Ci ha 4 presidenti, acquisti tutta la sua forza spirituale, qui tutti ci riempia della stessa fede, della stessa preghiera, dello stesso amore, dello stesso servizio, della stessa speranza. Fratelli, a Noi pare che nessuna sede al mondo, nessuna ora come questa Ci dà la fortuna di celebrare e quasi di sperimentare questa vivente carità, questa mistica presenza di Cristo nell'umanità : vobiscum sum; Egli è qui, con noi e per noi. E Ci sia poi concesso un istante per estendere il Nostro saluto alla Nostra diocesi, a Roma, grande e benedetta, al Nostro diletto e veneratissimo Cardinale Vicario, al Cardinale Pro Vicario, al Vice Gerente e ai due Vescovi Ausiliari, al clero carissimo di Roma, ai suoi religiosi e religiose, ai suoi fedeli tutti quanti ! Possiamo Noi dimenticare, in una 2 3 4 Lue. 5, 8. Apoc. 5, 12. Cfr. S. Ign. Acta Pauli Pp. VI 975 congiuntura così caratteristica, come questa, d'essere il Vescovo di questa città, il Pastore di questo Popolo? Noi Ci rendiamo conto che i Nostri rapporti con l'Urbe sono oggi diversi da quelli che furono per lunghi secoli ; non abbiamo più sulla città la sovranità temporale, ma conserviamo quella spirituale ; non per questo però è diminuito il Nostro amore per Koma, che anzi l'amiamo con più libero cuore, con più evidente disinteresse, con più doveroso impegno : il Nostro rapporto pastorale con l'Urbe dovrà anzi manifestarsi più vigile ed operoso per gli accresciuti bisogni e per i nuovi problemi che la vita religiosa di questa immensa metropoli oggi presenta. Ci è caro, così, rispondere alle nobili e deferenti espressioni che il Signor Sindaco di Roma Ci rivolgeva teste al Nostro passaggio accanto al Campidoglio ; lo ringraziamo della sua cortesia e della collaborazione ch'essa Ci lascia sperare per dare possibilità al Nostro ministero di sovvenire prontamente ed efficacemente alle immense necessità "pastorali e spirituali di Roma cattolica. A lui assicuriamo la Nostra paterna assistenza in quanto l'opera Nostra possa essere utile alla città. E con lui salutiamo i suoi Collaboratori ; anzi il Nostro riverente pensiero si rivolge a tutte le Autorità, che in Roma svolgono le loro rispettive funzioni; Vada dapprima il Nostro particolare omaggio al Signor Presidente della Repubblica ; e sia poi il Nostro ricordo alle Autorità governative e politiche, giudiziarie, scolastiche, sanitarie, militari della città; a tutte ! Salutiamo con piacere e benediciamo quelle presenti ; e volentieri portiamo nella memoria e nella preghiera i vari ceti, di cui si compone la cittadinanza e che sappiamo qui rappresentati : la nobiltà, la cultura, il lavoro, il commercio, la beneficenza, l'arte, la stampa, la radio-televisione, lo sport, i trasporti, tutti ! E le famiglie tutte ; le famiglie cristiane, i papà, le mamme con i loro figliuoli d'intorno, le persone di casa, tutte. E tutti Ci pare di comprendere in questo spirituale e affettuoso interessamento se pensiamo al Popolo, a questa grande, cara e buona comunità, che vogliamo considerare Nostra più d'ogni altra cosa : non 5 enim quaero quae vestra sunt, sed vos! Non desidero nulla, desidero voi. Voi, Romani. Romani, di ieri e di sempre, Romani d'origine e di nascita : sapete che Noi abbiamo immensa stima e fiducia di voi? Voi delle antiche vie di Roma, voi delle vecchie case, voi delle istituzioni tradizionali di Roma, voi di Trastevere ! Noi conosciamo la bontà ch'è 5 2 Cor. 12, 14. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 976 nei vostri animi e nei vostri costumi; Noi vi sappiamo fondamentalmente fedeli alla religione e alla Chiesa ; Noi speriamo che vorrete sempre bene al Papa. Anzi Noi speriamo che ci ascolterete e ci obbedirete, se vi diremo che oggi occorre ravvivare il vostro patrimonio religioso e morale, e infondere nuovi entusiasmi e nuove virtù alla vostra vita. Noi non siamo del parere di quello storico, grande ma non cattolico, il quale scrisse in una sua celebre opera su Roma che « la massa (dei Romani) non comprese la dottrina di Cristo in verun tempo » . 6 Voi l'avete compresa e meglio la comprenderete, se vorrete ascoltare ciò che v'insegnano Roma ed il suo e vostro Vescovo. E lo stesso diciamo ai Romani nuovi : a tutti quelli che la Capitale del Paese chiama a Roma, agli uomini politici, agli imprenditori, ai funzionari ed agli addetti agli uffici burocratici, ai turisti e agli studiosi ; ma specialmente agli immigrati e a tutta la gente di lavoro che abita nei quartieri operai e periferici della Città. Noi vi accogliamo, Noi vi salutiamo, Noi vi vogliamo bene, come a nuovi concittadini e nuovi fratelli. Non dovrete sentirvi forestieri a Roma ! non dovrete rimanere estranei alla vita, anzi allo spirito della Città. Noi vi vogliamo conoscere. Noi vi assisteremo. Sapete, figli tutti di Roma, qual è la forma principale, con cui Noi pensiamo di avvicinarvi e di introdurvi nel circuito ideale ed operante della vita cattolica romana? È la Parrocchia ! Sì, l'antica e familiare istituzione religiosa e pastorale, che tutti conosciamo. La Parrocchia deve tutti raccogliervi, tutti assistervi, tutti unirvi nella preghiera e nella carità. Sarebbe grande Nostra aspirazione di dare alle singole Parrocchie di Roma nuova vitalità : a cominciare dalla coscienza che tutti dobbiamo avere di questo primo centro di unità, di amicizia, di culto e di formazione cristiana. Saremo grati a quanti Ci aiuteranno a dare onore, efficienza, pienezza organizzativa e caritativa alle singole Parrocchie. Ecco che il Nostro discorso finisce col saluto ai Nostri Parroci, sia del Clero diocesano e sia Religiosi, ai Coadiutori, alle Associazioni cattoliche. Pigli dilettissimi, siamo con voi ! Pensiamo, se il Signore Ci aiuta, di fare a voi qualche visita pastorale, per incoraggiare le vostre fatiche e per dare a voi stessi un più profondo e confortante senso della comunità spirituale a cui rispettivamente appartenete. Operiamo insieme, in nomine Domini! Bisogna che diamo buona vita alle Parroc- " Gregorovius : cfr. Grisar 1, 58 n. 1. Acta Pauli Pp. VI 977 chie per dare, come ardentemente desideriamo, buona vita a Roma, alla Nostra Roma. Ch'essa ora ascolti nel suo nobile idioma una nostra conclusiva parola ! Antequam oratio Nostra ad exitum vertit, suavi ad implendum officio tenemur. Te, Roma, honoris Nostri sedem, grato et effuso animi affectu salutamus. Quibus te laudibus extollamus? Nescimus prorsus, utrum amore an admiratione dignior sis, cum utroque perquam sis digna. Tot gloriis et memoriis te inditam, urbem aeternam, sacram, salutamus: et ad promendum mirantis animi Nostri intimum sensum, liceat Nobis uti verbis eorum, qui medio aevo Romam versus pia peregrinatione suscepta, cum eius pinnacula et muros cernebant, in has erumpebant consonas voces : O Roma nobilis, orbis et domina, Cunctarum gentium excellentissima, Roseo Martyrum sanguine rubea, Albis et virginum liliis candida ; Salutem dicimus tibi per omnia, Te benedicimus, salve per saecula. Tuam celsitatem tecum considerans, o quam oportet egregie de te sentias et, regina cum sis, christianae dignitatis moribus exorneris. Oportet namque antecellas meritis pietatis, iustitiae et omnis humanitatis decore et eximiis exemplis, in ipsa apostolicae petrae soliditate fundata. Hic aequi et recti cultus, hic intemerata fides, de alienis necessitatibus sollicita caritas, pudicitiae modestia et nitor, praecipuo ornamento tibi sint, ita ut advenae, qui invisendi te causa huc proficiscuntur, abunde habeant, cur te laudent, in sinu tuo largiter inveniant quae ad imitanda sibi proponant. Recognosce igitur dignitatem tuam : quapropter, quidquid malesuada socordia fas et nefas evertit et caecam impietatem sapit ex moenibus tuis averruncetur. Nos autem pro oificio Nostro universae Ecclesiae et tui ipsius pastores ñervos viresque navitatis Nostrae intendemus nec ulli parcemus labori, ut cumprimis maiori usque spirituali bono et emolumento tuo consulamus. Et quamvis trepidi tam instans negotium cordis aggredi non dubitavimus nec dubitamus. Qui oneris est auctor, ipse est admi- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 978 strationis dabit adiutor : virtutem, qui et ne sub contulit magnitudine gratiae succumbat infirmus, 7 dignitatem. Christus, humani generis Salvator, Ecclesiae caput et auctor, cuius gloriae hoc templum christiani orbis maximum dicatum est, gratiae Suae opes in te fundat largifluas ; munimine Suo te protegat, radiante lumine veritatis, quae ipse est, magis magisque te collustret et imbuat, ut semper tu sis Ierusalem, de qua prophetico ore haec dicta sunt : Surge illuminare, te orta est. Ierusalem, quia venit lumen tuum et gloria Domini super & Pios in te convertat oculos Deipara Virgo Maria, Salus populi Romani, spes nostra columenque nostrum immotum et inconcussum. Sancti Apostoli Petrus et Paulus patrocinio suo te semper augeant et defendant; uterque Sanctus Ioannes, cuius geminato honore haec sacra aula coruscat, sollertem tibi afferant opem ; beati Caelites, quorum veneranda ossa hic conquiescunt, et universi, qui in sanctorum numero censiti sunt, a te altrice fortium parti vel aliti, benignissima tutela tibi adsint et ad virtutis fastigia appetenda exstimulent, ita ut sis almae religionis et pacis domicilium, civitas sancta perfecti decoris. Haec flagrantibus votis ominati, elatis ad caelum manibus, prolixa caritate benedicimus huic Antistitum et sacerdotum honorabili praesentiae et coronae, in Urbe Roma omnibus sacram vel civilem potestatem gerentibus, christiano eius populo uniuscuiusque ordinis et coetus, nominatim infirmis, calamitosis et pueris, cuncto gregi Nostro, cui prodesse potius quam praeesse optamus. Benedictio, spes, Spiritus Sancti gaudium, superna tuitio, felicitas sint vobis, et in vobis perpetuo maneant. Amen. Missa expleta et Pontificali Benedictione impertita, Summus Pontifex supra Altaris mensam obtulit presbyterium, sibi porrectum in crumena obseriça a Revmo Auditore Generali Reverendae Camerae Apostolicae. Postea Emi Patres Cardinales et Excmi Patriarchae ad Apostolicum Palatium per ianuam intra ecclesiam comitati sunt Beatissimum Patrem^ Qui e superiore podio Basilicae, plateam S. Ioannis versus Urbis moenia prospiciente, immensae multitudini conclamanti sollemnem Benedictionem impertivit cum Indulgentia plenaria, per adsistentes Diaconos Cardinales publicata. 7 S. Leo Magnus, Sermo II, habitus in anniversario ordinationis suae. Migne, PL, 54, .143. Is. 60, 1. 8 Acta Pauli Pp. VI 979 EPISTULA APOSTOLICA Ad Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos orbis catholici: quarto exacto saeculo post constituta a Concilio Oecumenico Tridentino sacra Seminaria. P A U L U S PP. VI VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Summi Dei Verbum, nientem in hunc lux vera quae illuminat 1 mundum,, quemadmodum omnem hominem ve- aeternae salutis nostrae causa humanam assumere naturam voluit, interque nos aetatem degere, ut nobis ostenderet gloriajm quasi unigeniti a Patre plenum gratiae et 2 veritatis, item pro parvo non putavit in tenui Nazarethana domuncula triginta ferme annos latere, ut preces Deo admovendo operaque faciendo convenienter munus suum apostolicum componeret, omniumque virtutum exempla praeberet. In conspectu enim dulcissimo Ioseph ut patris habiti sanctissimaeque matris Mariae, puer Iesus proficiebat sapientia, et aetate, et gratia apud Deum, et 3 homines. Atqui, si omnes, qui Christo auctorati sunt, Verbum hominem factum imitari tenentur, profecto ii vel magis tenentur, a quibus non minus morum sanctimonia ostensa, quam evangelica disciplina enuntiata et Sacramentis dispensatis, Christi ipsius persona coram hominibus sustinenda aliquando erit. Quam ob rem cum Ecclesia sibi conscia esset ad Christi Iesu administrorum officium pertinere, coram hominibus se magistros virtutis primum exemplis editis tum dicitis verbis praestare, ut re ipsa sal terrae ... et ...lux mundi* fierent, iam inde a primis suae vitae saeculis singulariter cavit, ut adulescentes ad sacerdotium nitentes bene instituerentur et educerentur. Cuius rei gravissimum testem habemus S. Leonem Magnum, apud quem scriptum legimus : Merito beatorum Patrum venerabiles sanctiones idoneos sacris 1 io. i, 9. 2 Ib. 1, 14. Luc. 2, 52. 3 4 cum de sacerdotum administrationibus Matth. 5, 13-14. electione censuerunt, loquerentur, qui multo eosdem tempore ut per Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 980 singulos officiorum buissent, ut 5 perhiberet. gradus unicuique provecti, testimonium experimentum vitae suae sui actuum probabile prae- suorum ratio Concilia posthac sive universalia sive peculiaria, ut tra- ditas antiquitus consuetudines quodammodo stabilirent gradatim leges ususque definierunt, quae in posterum Ecclesia universa veluti praescripta sancta ascivit. Qua de re satis est circumscripta commemorare decreta a Conciliis Lateranensibus I I I et IV facta. 6 Attamen cum pro ! mundi improbitas ordinem ipsum ecclesiasticum plus plusque in dies pervaderet, etnicorumque sensus in scholis quadamtenus reviviscere viderentur, in quibus erudiebantur adulescentes, factum est ob eas causas, ut quae ab Ecclesia adhuc normae datae essent, ad quas instituerentur sacerdotii tirones, impares iam praesenti rei existimarentur. Quapropter saeculis x v et xvi pernecesse esse censuerunt plurimi, ut simul in universa Christi Ecclesia mores in melius corrigerentur, simul sacrorum alumni et tuti ab impendentibus periculis praestarentur, et opera educatorum praeceptorumque prudentium in domiciliis ad rem idoneis eorum animi, ut oporteret, conformarentur. Cui summae et angustae necessitudini operam pro viribus Romae dederunt saeculo xv Patres Cardinales Dominicus Capranica et Stephanus Nardinius collegiis conditis, quae ab ipsis nomen invenerunt ; saeculo autem xvi S. Ignatius Loiolaeus, in Urbe collegiis constitutis Romano et Germanico, altero magistris, altero alumnis erudiendis. Per idem vero tempus Reginaldus Polus Cardinalis, Archiepiscopus Cantuariensis, Episcopos Cameracensem et Turnacensem hortatus, ut exemplum S. Ignatii sequerentur, illud paravit de Seminariis decretum ad Angliam pertinens, quod Synodus Londinensis anno MDLVI confirmavit, quodque die x mensis Februarii eodem anno in vulgus emissum est. Ad cuius exemplum decreti lex scripta est, paucos post annos a Concilio Tridentino universae posita Ecclesiae, quam caput X V I I I continet, quod De Reformatione est, die xv mensis Iulii anno MDLXIII ratum habitum. 7 Cum igitur a gravissimo illo decreto nunc quater centesimus exeat annus, huius memoria rei eo diligentius recordanda videtur, quod in celebrationem incurrit Concilii Oecumenici Vaticani I I . Hoc enim Concilio coacto Ecclesia, quemadmodum in primis agit, ut opportunis 5 Epist. 12, PL. 54, 650-651. Mansi, Amplissima Concil. Collect. XXII, 227, 999, 1013. Cfr. Roccaberti, Bibliotheca maxima Pontificia, XVIII, p. 362; et L. von Pastor, Storia dei Papi, Roma 1944, vol. VI, p. 569; et vol. VII, p. 329. 0 7 Acta Pauli Pp. VI 981 praeceptis traditis christiani populi mores in melius referantur, ita sane non praetermittet, quin in ea re praecipuas collocet curas, quae ad vitam ipsam totius mystici Corporis Christi maximopere pertinet, ad pueros videlicet conformandos, qui in Seminariis se ad sacerdotium instruunt. Non est quidem Nobis propositum hoc loco neque ea exponere, quae acta sunt antequam caput confirmaretur, quod ad condenda Seminaria revertebatur, neque in singulis eius praescriptis perpendendis commorari ; sed Nos e decreti commemoratione uberiores posse fructus percipi putamus, si hinc, clariore in luce posuerimus commoda ex eo in catholicam Ecclesiam inque hominum societatem profecta, si illinc filiorum Nostrorum memoriam breviter ad quaedam revocaverimus capita de sacerdotii tironibus ad pietatem, ad ingenii cultum, ad quaerendorum Deo animorum studium instituendis; quippe cum aetate hac nostra haec omnia studiosius quam antea sint sane reputanda. Sacra vero Seminaria praeclaras esse utilitates singulis Ecclesiae dioecesibus allatura facili cogitatione prospexerunt Concilii Tridentini Patres, qui in Sessione X X I I I caput, ad eam pertinens, cunctis iusserunt suffragiis. Qua super re haec Sfortia Pallavicinus Card. scribit : In primis Seminariorum constitutio probata dubitaverunt, etiamsi esset, id quod tamquam ad perditos communiter, ipsum satis commodi omnium instrumentum mores ut nihil tales praeter laboribus omnium corrigendos; habeamus est : siquidem cives, hoc et multique profiteri e curis Concilio in quavis perceptum respondisse; praesentissimum esset republica non utpote habendum hoc evenit & quales finœerimus. Sed quantam spem in aedificandis Seminariis sacrae Ecclesiae potestates defigerent, quod ad Ecclesiae ipsius renovationem, sanctioremque sacerdotum vitam parandam attinebat, e constanti studio colligitur, quo, vix ad finem adducto Concilio, opera data est, ut, per impedimenta omne genus, decreti illius normae efficerentur. Cuius studii Decessor Noster f. r. Pius IV in primis specimen edens, die i mensis Februarii anno MDLXV suae Romanae dioecesi Seminarium condidit ; quem tamen praeiverant sive eius nepos S. Carolus Borromaeus anno MDLXIV Mediolani Seminario constituto, sive tenuiore quadam ratione Reatinus, Larinensis, Camerinensis, et Montis Politiam Episcopi. Post hos alii Episcopi, ad suarum dioecesium instaurationem intenti, Seminaria excita8 Cfr. P. Sforza Pallavicino, Istoria del Concilio di Trento, ed. di A. M. Zaccaria, Tom. IV, Roma 1833, p. 344. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 982 verunt, quibus plurimi viri, iique conspicui, subsidio venerunt, in Ecclesiae utilitatibus diligentissimi. In quorum numerum ascribere iuvat, ad Galliam quod spectat, Petrum de Berulle Cardinalem, Hadrianum Bourdoise, S. Vincentium Paulanum ab eoque conditos sodales, quibus a Missione appellatio, S. Ioannem Eudes, Ioannem Iacobum Olier sacerdotem, ab eoque institutam Societatem, cui a S. Sulpitio nomen. In Italia vero praecipuae S. Gregorii Barbadici laudi tribuendum est, quod exeunte saeculo x v n , assiduas et perpetuas in eo curas posuit, ut nova ratione Seminaria digereret Bergomense et Patavinum, intuitus non modo normas a Concilio Tridentino latas et S. Caroli Borromaei exemplum, sed etiam suorum temporum necessitates, quod ad animorum ornamenta pertineret et bonarum artium studia. Quod apposuit hic Pastor impiger ceteris Italiae Episcopis exemplum, id vel nostris hisce diebus valet plurimum ; quandoquidem apte ille cum servatis normis antiquitus traditis novas coniunxit : cuius est generis imperatum linguarum studium populorum orientalium. Hoc namque non parum conferre opinabatur ad cognoscenda commodius sive Sanctorum Patrum sive scriptorum ecclesiasticorum orientalium opera ; atque adeo ad seiunctas illas christianas communitates catholicae Ecclesiae paulatim conciliandas. Quae praestantissimi Patavini Episcopi merita commemorare placuit Decessori Nostro fel. rec. Ioanni X X I I I , eo die habita homilia, quo Gregorium Barbadicum in Sanctorum caelitum albo sollemni ritu ascripsit. 9 Iure optimo quivis opinari potest, ex hoc Concilii Tridentini decreto, veluti ex semine, in fertilem Ecclesiae agrum, quosdam quasi flores, exiisse Seminaria seu Collegia illa, quibus peculiare quid est propositum; cuius sunt generis et Collegium de Propaganda Fide, Romae excitatum, et Collegium a Missionibus Exteris appellatum, Parisiis erectum; exiisse pariter Collegia variis nationibus vel Romae, vel in Hispania, vel in Flandria constituta; ita quidem ut quaecumque peropportuna domicilia sacerdotii tironibus informandis, ad similitudinem sacri illius Cenaculi, hodie in Ecclesia universa exsistunt, eadem cum arbore illa conferri possint, de qua in evangelica parabola mentio, quae, licet e perexiguo semine nata, ita crevit tamque mirabiliter diffluxit, ut in ramos suos innumeras caeli aves veluti hospites accipere possit. 10 Immortales ergo gratiae a nobis Deo sunt agendae, quod insequenti- 9 10 Cfr. A. A. S. LXII, 1900, pp. 458-459. Cfr. Matth. 13, 31-32. Acta Pauli Pp. VI 983 bus saeculis, quamvis per multos populos et opiniones et consuetudines serperent, a doctrina a saluberrimoque Ecclesiae munere alienae, tantum afuit ab eo ut Seminaria excitari desinerent, ut in dies longius latiusque erigerentur. Neque solum in Europa id evenit, sed etiam in utraque America, in ipsisque terris evangelica adhuc luce collustrandis, simulatque catholica fides radices egit, Seminaria pariter constituta sunt. Apostolica autem Sedes id prolixe elaboravit semper, ut ad Seminaria quod spectaret, praecepta traderet, cum necessitatibus sive animorum sive mentium congruentia, quae vel temporum vel locorum indoles postularet. Quam multae prudentiae rem dum tangimus, quam Sanctus Spiritus, supernus omnium salutarium praeceptorum auctor, a Conciliis editorum, in primis Summo Ecclesiae Pastori concredidit, 11 facere profecto non possumus, quin egregia merita laudemus Decessorum Nostrorum, in quibus enitent Gregorius X I I I , Sistus V, Clemens V I I I , Urbanus V I I I , Innocentius X I , Innocentius X I I I , Benedictus X I I I , Benedictus X I V , Clemens X I I I , Pius V I , Gregorius X V I , Pius IX, Leo X I I I , S. Pius X, Benedictus X V , Pius X I , Pius X I I , Ioannes X X I I I . Nihil propterea mirum, si Seminaria, in quae tot tantaeque curae ab Apostolica Sede et a vigilantissimis ubique gentium Episcopis collatae sunt, ingenua ceperunt incrementa, maxima cum Ecclesiae civilisque consortionis utilitate. Iamvero haec magna et egregia commoda saeculis volventibus a Seminariis parta, Decessor Noster fel. rec. Pius IX appellare voluit Litteris Apostolicis Cum Romani Pontifices, die x x v m mensis Iunii anno MDCCCLIII datis, quibus Seminarium Pianum condidit. Iis enim Litteris cum civitatum moderatores, tum homines quoslibet, publici boni studiosos, docuit quantopere ad augustae religionis et humanae ad societatis veram cleri incolumitatem sanamque doctrinam prosperitatemque tuendam procurandam, conduceret recta et atque accurata 12 institutio. Artam huiusmodi salutaremque conexionem, quae inter populorum progressum, ad religionem, ad mores, ad mentis culturam attinentem, et congruum sacrorum administrorum numerum sanctitudine doctrinaque conspicuorum intercedit, rursus Pius XI gravibus hisce verbis significavit : • Id efficientiam et enim vitam est ipsam eiusmodi, quod coniunctam Ecclesiae habet; 1 1 Cfr. Act. 15, 28. 12 Cfr. Pii IX P. M. Acta, vol. I, 184G-1S54, p. 473. et quodque dignitatem ad et salutem Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 984 humani generis tam interest quam quod maxime : parta sunt a Iesu Christo Redemptore immensa siquidem quae mundo beneficia, ea non cum hominibus nisi per ministros Christi et dispensatores mysteriorum Dei 13 communicantur. Exemplum igitur libenter capientes a Decessore No- stro Pio X I I , aptissimam sententiam usurpahms a Leone X I I I imm. mem. de Seminariis coniungitur v prolatam : quorum cum statu fortuna Ecclesiae 1 maxime. * Quare, dum omnes Venerabiles in Episcopatu Fratres, sacerdotes et christifideles rogamus, ut omnipotenti Deo, bonorum omnium largitori, debitas grates persolvant de praestantissimis beneficiis, quae e providenter conditis Seminariis in Ecclesiam profecta sunt, interea saecularis huius celebrationis opportunitate libenter utimur, ut omnibus paternam adhortationem adhibeamur. Scilicet universos catholicae Ecclesiae filios commonere cupimus, ut se communi officio divinctos sentiant, auxiliatricem operam, quaecumque ea est, Seminariis navandi. Haud dubie ad supremos dioecesium Pastores, ad Seminariorum rectores pietatisque magistros, itemque ad variarum disciplinarum praeceptores maxime pertinet in multiplex opus incumbere sacros tirones rite sustentandi, instituendi, tuendi atque educandi. Ad irritum tamen ipsorum actio cadat, aut saltem multo difficilior sit ac minus efficax, nisi praeeat atque adiungatur alacris assiduaque socia opera tum curionum, tum sacerdotum, tum Religiosorum laicorumque hominum, qui iuventuti educandae praepositi sunt, tum denique, et quidem peculiari modo, christianorum parentum. Ac revera, si ad sacerdotium animi inclinatio a primo suo initio usque ad plenam maturitatem diligenter expendatur quis non videat, eandem, quamvis Dei donum potissimum sit habenda, nihilominus plurium hominum, sive e clero sive e laicorum ordine, liberalem postulare operam? Etenim, dum nostrorum dierum civilis cultus apud christianum populum externorum bonorum aestimationem atque cupiditatem valde adauxit, minoris inter haec apud multos habentur bona, quae peritura non sunt et ad supernaturalem ordinem pertinent. Quae cum ita sint, quomodo eveniet, ut plurimi iuvenes, iidemque recta voluntate permoti, sacra capessendi propositum imbibant, si in domestico convictu, vel in scholis, ubi adolescunt, nonnisi profanarum 13 Epist. Apost. Officiorum omnium. A. A. S. XIV, 1922, p. 449. 14 Epist. Paternae providaeque : Acta Leonis, 1899, p. 194; cfr. Pii XII Epist, ad Ep. Poloniae: Per hos postremos annos, A. A. S. XXXVII, 1945, p. 207. Acta Pauli Pp. VI 985 artium praestantiam atque beneficia laudibus efferri audierint? Nimirum pauci christiani homines pro dolor secum intento animo haec reputant Servatoris nostri monitoria verba : Quid enim prodest homini, si lucretur mundum totum, et detrimentum animae suae faciat? 15 Nimi- rum arduum est, inter innumera huius saeculi oblectamenta atque illecebras, in proprios referre mores hanc Apostoli sententiam : Non contemplantes videntur nos quae temporalia videntur, sunt, quae sed quae autem non non videntur; videntur, quae aeterna enim 16 sunt. Ceterum, nonne Christus Dominus, cum pauperes Galileae piscatores accivit, ut divini muneris sui adiutores fieri vellent, eorum animos ad caelestium praemiorum contemplationem et spem erexit? Etenim cum Simonem et Andream fratres vidisset, piscatoriam artem exercentes, ita eos est allocutus : 17 num. Venite post me, et faciam vos piscatores homi- Petro autem ceterorum apostolorum nomine ab eo quaerenti, quamnam mercedem acciperent, cum ipsius causa omnia reliquissent, Iesus Christus haec affirmate pollicitus est : Amen dico vobis, quod vos qui secuti estis me, in regeneratione, cum sederit Filius hominis in sede maiestatis suae, sedebitis cim tribus et vos super sedes duodecim iudicantes duode- 1 Israel. * Quamobrem, ut pueri atque adulescentes aequam sacerdotalis vitae aestimationem faciant ac foveant, eorumque animi ad eam amplectendam sancto ardore incendantur, necesse est, ut idoneae ad id condiciones, cum intra domesticos parietes tum in studiorum domiciliis, pariantur. Iamvero, quamquam pauci christifideles ad sacerdotium vel ad religiosae vitae institutum divinitus vocantur, omnes tamen vivere ac sentire ea ratione tenentur, quae supernaturalis fidei normis apprime respondeat; 19 ac propterea summa observantia ac reverentia eos prosequi, qui vitam totam sive in suam ipsorum sanctimoniam, sive in spirituale humani generis bonum, sive in Dei gloriam amplificandam impendunt. Hoc pacto tantummodo fiet, ut christianum populum magis magisque sensus C h r i s t i 20 pervadat, ac facilius sacerdotii candidatorum numerus augeatur. 15 1 0 17 18 19 2 0 Marc. 8, 36. Cfr. 2 Cor. 4, 18. Matth. 4, 19. Matth. 19, 28. Cfr. Hebr. .10, 138. Cfr. 1 Cor. 2, 16. 63 - ACTA. vol. V , n. 17. — 20-12-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 986 Verum, quod ad sacerdotalis militiae incrementum attinet, primae christifidelium partes sunt, preces Deo admovere, praecipiente : Dominum Messis quidem multa, messis, ut mittat operarii autem operarios in messem Christo Domino pauci; rogate 21 suam. Ex ergo quibus divini Redemptoris verbis explicate efficitur, ipsius Dei misericordem ac uberrimam voluntatem primum fontem putandum esse, unde animi inclinatio ad sacra capessenda munera proficiscitur. Hac enim de causa Christus Apostolos suos hisce vocibus monebat : Non vos me elegistis; sed ego elegi vos, et posui vos, ut eatis et fructum afferatis, et 22 fructus vester maneat. Atque S. Paulus, quamquam statuerat sacerdo- tium Iesu Christi sacerdotio veteris Testamenti dignitate antecellere, docebat tamen, potissimum ex divina voluntate quemlibet legitimum sacerdotem pendere, utpote qui suapte natura mediator inter Deum et homines constitutus sit : Omnis namque Pontifex ex hominibus assum- ptus pro hominibus constituitur in iis quae sunt ad quam sumit sibi honorem, sed qui vocatur a Deum... Deo Nec tamquam quis23 Aaron. Longe igitur potiore iure excellens et gratuita habenda est divina vocatio ad Christi sacerdotium participandum, de quo idem Apostolus scribit : Sic et Christus non semetipsum clarificavit ut Pontifex consummatus aeternae, factus est appellatus a omnibus Deo obtemperantibus pontifex iuxta sibi ordinem fieret; causa ...et salutis u Melchisedech. Recte igitur S. Ioannes Chrysostomus, de sacerdotio agens, haec habet : Sacerdotium obtinet : enim terra peragitur, sed caelestium ordinum classem et iure quidem merito. Non enim homo, non angelus, non ar- changelus, non officium in alia ordinavit : ministerium animo quaepiam qui creata manentibus potestas, in carne sed ipse Paracletus hoc auctor fuit, ut angelorum 25 conciperent. Iuvat tamen animadvertere divinam hanc vocationem ad sacerdotalia munia ineunda, non tantum ad animi dotes, hoc est ad mentem et liberam candidatorum voluntatem spectare, verum etiam ad sensus atque ad ipsum corpus; ita quidem ut homo totus habilis exsistat ad ardua suscipienda sacri muneris officia, quae saepe cum asperis incommodis sunt coniuncta, et quandoque, ut exemplo utamur Boni Pastoris Iesu Christi, vel ipsius iacturam vitae eos facere iubent. A Deo idcirco ad sacer21 22 21 24 25 Matth. 9, 37-38. Io. 15, Ii». Hebr. 5, 1-4. Ib. 5, 5-9. De Sacerdotio, lib. III, n. 4- PG 48, 042. Acta Pauli Pp. VI 987 dotium pueri vel adulescentes vocari nequaquam putandi sunt, qui, cum ingenii atque voluntatis dotibus non satis praediti sint, aut ingenita quadam animi infirmitate vel corporis vitio laborent, non apti propterea existimandi sunt, ad digne explenda complura sui muneris officia, atque ad ecclesiastici ordinis onera ferenda. Contra, solacii plena est Angelici Doctoris sententia, qui confirmat, ad singulos sacerdotes ea pertinere, quae ab Apostolo de primis Evangelii praeconibus dicta sunt. Etenim scribit S. Thomas : Illos quos Deus ad aliquid eligit, ita praeparat et disponit ut ad id ad quod eliguntur inveniantur idonei, secun- dum illud 2 Cor., 3, 6 : Idoneos nos fecit ministros Novi Testamenti. 26 Quamobrem parentes, sacri pastores iique omnes, in quos puerorum iuvenumque educandorum officium recidit, non solum condiciones parent oportet, iis aptas, qui ad sacerdotium vocantur, atque ad eorum augendum numerum supernas Dei gratias precibus impetrent, sed etiam sollerter pro viribus enitantur, ut adulescentuli Seminarium vel aliquod Religiosum Institutum ingrediantur, statim atque iidem palam significaverint et ostenderint, se sacerdotium reapse appetere, et ad illud esse habiles. Nam tunc tantum, cum hoc factum erit, iidem tutius saeculi illecebras praecavere, atque aptissimo in loco divinae vocationis semen excolere poterunt. Tunc pro officio quisque suo moderatores, pietatis magistri praeceptoresque incipient, primum signa diligentius dignoscere, quibus constet utrum Christus hos iuvenes re vera elegerit administros suos, deinde sacerdotii candidatis praesentes adesse, ut iidem ad huiusmodi excelsum munus idoneos se praestent. Quod magnum et difficile educationis opus, intra Seminarii parietes perficiendum, quod adulescentium corpus, pietatem, mores, ingenium attingit, apprime declaratur illo decreti Tridentini capite, cuius verba haec sunt: Alere ac religiose educare et ecclesiasticis disciplinis 27 instituere. Sed hoc loco summi momenti haec quaestio proponitur : quo videlicet peculiarissimo ac necessario indicio divina ad sacerdotium vocatio dignoscenda sit, quove propterea indicio potissimum ducendi sint qui in Seminario sacris tironibus educandis instituendisque vacant, ac praesertim pietatis magister. Quod indicium haud dubie in recto proposito ponendum est, hoc est in manifesta et firma voluntate, qua quis in divinum famulatum se totum dedere exoptet ; idque cogitur ex eiusdem Tri26 Bum. Theol., P. 3 , q. 27, a. 4 c. 27 Mansi, a AmpUss. Concil. Collect., XXIII, 147. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 988 dentini canonis praescripto, quo statuitur in Seminarium eos dumtaxat iuvenes esse accipiendos : quorum indoles et voluntas spem afferat; eos ecclesiasticis ministeriis perpetuo 2 inservituros. * Quare Decessor Noster fel. rec. Pius X I , de recto huiusmodi proposito agens, in praeclaris Litteris Encyclicis, quibus initium Ad catholici sacerdotii, asseverare non dubitavit: causa Qui ad sacrum huiusmodi institutum ea una nobilique de contendat, ut divino famulatui animarumque saluti simulque et solidam pietatem et probatam vitae castimoniam, taneam, ut diximus, doctrinam assecutus assequi fecto, ut perspicue patet, ad sacerdotale sit vel ministerium a se et dedat, consen- nitatur, is Deo pro- vocatur.™ Attamen, si ad iuvenes in Seminarium recipiendos satis est eos saltem prima indicia ostendere recti propositi atque indolis ad sacerdotale munus eiusque onera habilis, nihilo tamen secius sacrorum alumni, ut rite ad sacros Ordines ac praecipue ad Presbyteratum promoveantur, Episcopo vel Moderatori Ordinis religiosi talem praebere debent sanctorum propositorum maturitatem, ut hi ex animi sui sententia certum habeant, coram se adesse, quos elegit Deus. 30 Ex quo consequitur, ut formidandum gravissimumque onus atque periculum in Ordinarios cadere dicendum sit, utpote ad quos pertineat tum munus ultimum faciendi iudicium de divinae electionis indiciis in sacrorum Ordinum candidatis, tum ius pertineat eos ad sacerdotium vocandi, atque adeo ratam habendi coram Ecclesia efficacemque reddendi divinam ad sacerdotium vocationem, quae in iuvenibus pedetemptim ad maturitatem venit. Haec vis est illis Catechismi Concilii Tridentini verbis subiecta: Vocari a Deo dicuntur qui a legitimis Eccle3X siae ministris vocantur. Nostra quoque aetate, cum Nobis dolendum est nonnullos Ecclesiae administros ab officiis suis defecisse — quae calamitas severiore adhibita diligentia in sacerdotii tironibus deligendis atque instituendis praecaveri forsitan potuisset — sacri dioecesium Pastores peropportune secum gravia verba perpendent, quibus S. Paulus Timotheum monebat : Manus caveris 32 peccatis cito nemini imposueris, neque communi- alienis. 28 Concil. Oecumen. Decr.; Centro di Documentazione, Istituto- per le Scienze Religiose, Herder 1962, p. 726, 38-39. Litt. Encycl. Ad catholici sacerdotii, A. A. S. XXVIII, 1936, p. 40. Cfr. t Reg. 16, 6. 29 3 0 31 52 Catech. Concil. Trid., p. III, de Ordine, 3. 1 Tim.. 5, 22. Acta Pauli Pp. VI 989 Postquam igitur id summatim memoravimus, quod prorsus requiritur in iis, qui divino afflatu ad sacerdotium vocantur, hoc est manifestam, promptam atque firmam voluntatem sacra munera capessendi, spectatis potissimum Dei gloria amplificanda et sui ipsius fratrumque aeterna salute exquirenda, imo et omnium pretiosissimo divini Servatoris Sanguine redemptorum, non alienum esse arbitramur et alia breviter attingere, quae ad sacerdotii candidatos perfecte absoluteque instituendos prosunt. Quas res, cum summopere ad ipsam conducant Ecclesiae vitam, saepenumero Decessores Nostri pertractatas habuerunt, quorum recentiora scripta, omnibus sane nota, hic recordari iuvat, scilicet : Pii XI Litteras Encyclicas a verbis incipientes Ad catholici 3 sacerdotii/ Pii X I I Adhortationem Apostolicam, cui initium : Menti 4, Nostrae/ et Ioannis X X I I I Litteras Encyclicas, quibus index : Sacer35 dotii Nostri primordia. Praeterea ad Oecumenicum Concilium Vati- canum II lata est Constitutio De sacrorum alumnis formandis, quae, cum probata erit, opportuna Concilii Tridentini decreta, aliaque subsequentia Apostolicae Sedis praescripta perficiet, et sine ulla dubitatione id dabit, ut valde procedat opus ad sacerdotii tirones conquirendos spectans, atque, quod sane maioris momenti est, ad eosdem sive ad sacerdotalium virtutum amorem et exercitationem, sive ad sacrorum rituum studium, sive ad ingenii culturam, sive ad pastoralem, quam vocant, disciplinam informandos. Dum igitur praeclaras normas, quae de Seminariis a Concilio Oecumenico edentur, exspectamus, supremi muneris Nostri partes esse putamus, omnes hortari, qui sacrorum alumnis erudiendis dant operam, ut pariter pericula acri animo perpendant, quae artem educandi, in Seminariorum usum nunc receptam, eiusque efficacitatem extenuare possunt, atque pariter ea prospiciant, quae in eorumdem institutione alumnorum impensiore studio sunt accuranda. De insidiis vero, quae, non secus atque fallaces herbae, nostris hisce temporibus plus quam olim, adulescentium animum, quasi agrum cuilibet semini expositum, incedere videntur, voluntatem illam omnes re- prehendenda omnia carpendi indicamus, quae eorum inficiat mentem. Illud praeterea incusandum est, vel minimos natu nullum ferre vinculum velle, sive a lege naturae, sive ab auctoritatibus vel ecclesiasticis 33 34 35 A. A. S. XXVIII, 1936, pp. 5-53. A. A. S. XLII, 1950, pp. 657-702. A. A. S. LI, 1959, pp. 545-579. 990 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vel civilibus iniectum; atque adeo eos effrenatam agendi libertatem affectare. Nihil igitur mirum si, viribus animi infirmatis et ascensibus ad verum rectumque cohibitis, cum interiores tum exteriores iuvenum sensus debitam rectae rationis bonaeque voluntatis moderationem defugiunt ; quippe qui se a continua efficacique gratiae et supernaturalium virtutum vi removerint. Ex quo illud natura consequitur, ut saepe saepius adulescentes loquendi agendique generi nonnihil permittant, quod ab humilitatis, ab oboedientiae, a modestiae atque a castitatis normis abhorreat, rationabilis, creaturae dignitati omnino congruentibus ac praesertim christiani hominis, cuius etiam corpus, caelestis gratiae ope Iesu Christi membrum ac Spiritus Sancti templum factum est. Etenim ex hisce iuvenilis le vitatis atque etiam intemperantiae indiciis, quis fore non prospiciat, ut iidem iuvenes in posterum multa quidem iura sibi vindicent, pauca vero officia recipiant? Quis non vereatur ne has ob causas apparere desinant conscii generosique iuvenes sacerdotium percupientes? Quocirca ea omnia prohibere oportet, quae sano iuvenum cultui officiant, eorumque maxime, qui a Christo Iesu eo vocantur, ut ipsius Redemptionis opus pergant. Sed quibus subsidiis haec obtinenda erunt? Ad hoc potissimum est a parentibus et a praeceptoribus nitendum, ut eorum filii vel alumni, iique praesertim qui mitiore et alacriore ornentur indole, ad sacerdotium inclinata, imbuantur humilitate, oboedientia atque orandi seque devovendi studio. Praeterea Seminariorum moderatorum et magistrorum partes sunt, non tantum eas, quas diximus, virtutes in sibi commissorum adulescentium animis custodire et augere, verum etiam curare, ut in sacerdotii candidatis progrediente aetate aliae quoque animi dotes eluceant ac firmentur, quae prorsus necessariae sunt habendae ad solidam plenamque formationem morum. In quibus dotibus praecipuum obtinere locum existimamus tum animi inclinationem ad meditandum, tum rectam in agendo voluntatem, tum facultatem libere et per se eligendi id quod bonum, immo melius est, tum suae voluntatis suique corporis moderationem. Haec enim moderatio valet adversus immodicum sui ipsius amorem, adversus mala aliorum exempla, et adversus proclivitatem ad malum, quae vel ex humana natura oritur, hereditaria labe infecta, vel ex improborum hominum societate, vel e spiritu illo maligno et perdito, qui nostra hac aetate acriore videtur rabie insidias struere, si eos perdere possit, quos Deus singulari prosequitur amore. Acta Pauli Pp. VI 991 Ad proximos autem quod attinet, ii qui cum Christo et pro Christo coram hominibus testes esse cupiunt evangelicae veritatis, quae homines liberat atque salvos praestat, 36 informentur oportet ad veritatis studium in loquendo et in agendo, atque adeo ad animi sinceritatem, ad probitatem, ad constantiam, ad fidelitatem; ita S. Paulo dilectum Timotheum hortante : Noli contendere verbis : nisi audientium. ad subversionem exhibere Deo, operarium Sollicite inconfusibilem, ad nihil enim utile est, cura recte teipsum tractantem probabilem verbum veri- 37 tatis. Ut autem efficaciter adulescentium animi emendentur, ut mala noxarum vitiorumque germina ipsi praecaveant, utque bona in iis sparsa semina in salutares arbores erumpant, debita ratio habeatur opus est etiam sanarum virium, quae in hominis natura insitae sunt; ita quidem ut ecclesiasticae perfectionis opus in virtutibus naturalibus tamquam in solido fundamento innitatur. In quam rem opportune quadrare videntur haec Doctoris Angelici verba, sapientiae plena : Cum enim gratia non tollat naturam, sed perficiat, et oportet naturalis quod naturalis inclinatio inclinatio voluntatis intellectus subsequitur subserviat fidei, sicut 3 caritati * Verum tamen sanae hominis vires atque naturales virtutes plus aequo non sunt extollendae, quasi veri et permansuri apostolicae alacritatis fructus sint potissimum humanis nisibus tribuendi. Atque illud pariter animadvertere necesse est, non posse iuvenum animos ad ipsas virtutes naturales recte apteque educari atque institui, ad prudentiam nempe, ad iustitiam, ad fortitudinem, ad temperantiam, ad modestiam, ad lenitatem ad ceterasque virtutes cum his conexas, si rectae rationis princia dumtaxat adhibeantur et humanarum disciplinarum normae, cuius sunt generis psychologia experimentalis, et paedagogia, quas vocant. Catholica enim disciplina edocemur, neminem, vacuum a gratia Servatoris Nostri, quam sanantem appellant, omnia ipsius naturalis legis praecepta servare posse, neque idcirco perfectas solidamque virtutes adipisci. 39 Quo firmassimo principio posito, illud sequitur, quod in ecclesiasticae vitae usu magni est ponderis, humanam nempe educationem pari gradu procedere oportere cum educatione, quae christianum hominem et sacer16 17 Cfr. Io. 18, 37; 8, 32. 2 Tim. 2, 14-15. 18 Sum. Theol. I , q. 1, a. 8 c. 19 a Cfr. Ib. I*-II*>, q. 109, a. 4 c. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 992 dotem addeceat, ut naturae humanae vires evehantur ac roborentur, sive ope precationis, supernaeque gratiae, quae per Paenitentiae et Eucharistiae sacramenta saepe suscepta confertur, sive supernaturalium virtutum pulsu, quibus quidem exercendis naturales virtutes praesidio sint et auxilio. Neque haec satis. Etenim, ut Apostolus monet, necesse praeterea est, ut hominis vires cum ingenii tum voluntatis fidei normis caritatisque motibus obsecundent ; ita quidem ut actiones nostrae ob Domini Nostri Iesu Christi amorem positae, valeant ad sempiternam mercedem promerendam. 40 Quae exposuimus, uti patet, bene expendant opus est, qui divinitus vocati sunt, ut cum Redemptore nostro coniuncti pro hominum salute veluti amoris et oboedientiae hostias se devoveant ; itemque ut castam, quemadmodum virgines decet, vitam ducant, atque a fluxis huius mundi bonis re et animo abalienatam. Ita enim sacrum ipsorum munus dignius evadet, salutariumque fructuum fecundius. Hac de re ab iis aliquando postulabitur ut, sacri muneris causa, non tantum omnes praestantiores suas dotes commodent, sed etiam ut hinc legitimas quasdam naturae necessitates posthabeant, hinc aerumnas et vexationes perferant, ut Boni Pastoris partes fideli generosoque animo agant. Par namque est quemlibet fidelem Iesu Christi administrum de se ipso dicere posse, quod S. Paulus de se dicebat : Factus sum infirmis infirmus, ut infirmos salvos. lucrifacerem; Omnia autem omnibus omnia facio propter factus sum, ut omnes facerem Evangelium, ut particeps eius AX efficiar. Non aliam agendi rationem secuti sunt tot Episcopi totque sacerdotes, quos Ecclesia omnibus viris, qui rebus divinis praesunt, in exemplum proponit, cum eos in Sanctorum caelitum numerum adscribit. Haec sunt summa ac praecipua capita, quibus, si de disciplina et de vita spirituali agatur, gravissimum educandi munus continetur, quod, sub Episcopi supremo moderamine, Seminarii rectori pietatisque magistro demandatur. In id tamen adiutricem conferre curam debent variarum quoque disciplinarum magistri, quod spectat ad sacerdotii tironum ingenii vires congrua via excolendas atque perficiendas. Cfr. Col. 17; / Cor. 13, 1-3. Acta Pauli Pp. VI 993 Ex hac autem socia opera, a Seminarii moderatoribus et praeceptoribus sapienti concordique consilio collata, illud commodi profecto consequetur, ut iuvenibus educatio impertiatur omni ex parte perfecta, iidemque excelsae eiusmodi dignitatis gradum attingant, qui non tantum in communi homine vel in christifideli, sed maxime in sacerdote convenit, utpote qui divinae revelationis lumine penitus sit imbuendus; cuius praesertim rei gratia fiet, ut ipse perfectus sit homo Dei ad omne 2 opus donum instructus.* Etenim meminisse operae est quae S. Ioannes Chrysostomus scribit : Animum sacerdotis instar lucis totam orbem illustrantis splendere 3 oportet.* In studiorum denique supellectile, qua adulescens clerus ornari oportet, sane ponenda est non exigua variarum linguarum scientia, in primisque Latinae, si maxime de sacerdotibus agatur Latini ritus ; scientia praeterea ponenda est praecipuarum rerum, quae ad historiam, ad physica, ad mathematicas disciplinas, ad terrarum descriptionem, ad formas atque figuras pertinent, quibusque omnes nostrorum temporum homines doctrina exculti, pro populorum diversitate, instruuntur atque informantur. At praestantiores sacerdotalis animi divitiae in illa continentur humana atque christiana sapientia, quae in firma ac certa philosophiae et theologiae institutione constat, secundum S. Thomae rationem, doctrinam atque principia, veritatibus divinitus traditis atque docentis Ecclesiae praeceptis studiose religioseque servatis. Quam pariter institutionem vel efficiunt vel complent hae quae sequuntur disciplinae : Sacrarum litterarum interpretatio iuxta catholicae Ecclesiae hermeneumatis artem atque praecepta, sacra Liturgia, Musicae sacrae disciplina, Ius canonicum, Ecclesiasticarum rerum historia, Archaeologia, Patrologia, Dogmatum historia, Theologia ascetica ac mystica, Hagiographia, sacrae Eloquentiae institutiones, ingenuarum artium praecepta, et id genus alia. Cum autem maioribus Ordinibus, quos vocant, sacrorum alumnus proxime initiandus erit, primisque deinde annis post initum sacerdotium, ei theologiae, quam pastoralem appellant, opera danda erit, atque omni cura efficiendum, ut cotidie laboriosius in partem veniat, tamquam auctor, negotiorum suae dioecesis, hoé est, divini cultus exercendi, christianae doctrinae tradendae, sacrarum denique expeditionum iu42 2 Tim. 3, 17. " De Sacerdotio, lib. VI n. 4, PG 48, 681. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 994 vandarum et incitandarum ; ita ut, qui futurus est animorum pastor, munus suum atque officium paulatim quidem, sed tempestive cognoscat, et se ad illud apte et congruenter accingat. Qua in re magno erit illi auxilio non exiguus Gregoriani cantus sácrique concentus usus atque exercitatio. Tum demum sua studia in unum conyertet aspectum suosque labores ad animorum salutem diriget, cum ei persuasum esse debeat, eo omnem industriam esse convertendam, ut Christi et Dei Regnum adveniat, iuxta S. Pauli monitum : Omnia enim vestra sunt, vos autem 4 Christi, Christus autem Dei. * Quo enim magis nostrae aetatis homines omnia ad Deum pertinere oblivisci videntur, eo magis ut alter Christus 5 et homo Dei* debet in mundo enitere sacerdos. Sanctitate igitur ac scientia ornetur necesse est, qui a Deo vocatur, ut Verbi Dei, omnium hominum Redemptoris, nuntius ac minister exsistat; sanctitate, dicimus, in primis eximia, quae sanctitati scilicet praestet sive laicorum hominum sive Religiosorum, sacris non initiatorum, quia, ut Doctor Angelicus merito monet : Si religiosus ordine careat, sic manifestum ad dignitatem. sima Quia per ministeria, quibus est excellere sacrum ipsi praeeminentiam ordinem Christo aliquis servitur in ordinis, deputatur ad sacramento quantum dignis6 altaris.* Quapropter incensissima erga sanctissimam Eucharistiam pietate eius vita fulgeat opus est, qui augusti huiusmodi Sacramenti consecrator atque dispensator aliquando fieri exoptat; quem quidem Corporis et Sanguinis Christi cultum par est alias pietatis formas coniunctas habere apprime consentaneas : hoc est, pietatem erga venerabile Christi nomen eiusque Cor sacratissimum. Hisce demum adhortationibus finem facientes, paterna caritate iis gratulamur omnibus, ex utroque clero, qui summa diligentia nec sine magnis iacturis contendunt, ut iuvenes ad sacerdotium inclinatos et reperiant et congregent et instituant. Praecipua vero laude eos Nobis ornare placet, qui iisdem funguntur officiis in illis regionibus, quae graviore clericorum penuria laborant, et ubi maiores difficultates suscipere, atque pericula saepe subire coguntur qui novos sacrorum administros Ecclesiae parare student. Illis etiam gratulari exoptamus qui, Sacrae Seminariorum atque Studiorum Universitatum Congregationis incitar 44 4 5 1 Cor. 8, 22-23. / Tim O, 11. " Sum. Theol, 11*-II™, q. I8J, n. S e. Acta Pauli Pp. VI 995 mentis praeceptisque obsequentes, summa ope conantur, scriptis editis et conventibus peractis, sacrorum alumnorum institutionem ad exactiorem rationem adducere cum temporum locorumque necessitudine cumque progressibus artis educandi consentaneam, sanctae semper sacerdotalis vitae proposito ac natura servatis. Id enim quam maxime ad Ecclesiae utilitatem decoremque conducit. Vobis denique, filii dilectissimi, qui intra sacros Seminarii parietes, haud secus atque olim Apostoli in Cenáculo, in maternis oculis Apostolorum Reginae, omni vos diligentia paratis ad potestatem illam, quae omnem humanum modum excedit, adipiscendam, Corpus scilicet et Sanguinem Christi Dei consecrandi et condònandi peccata, et ad Sancti Spiritus largiorem gratiae profusionem accipiendam, quae expeditiores vos reddat ad reconciliationis ministerium usi Apostoli dicimus : 48 permaneati. 47 digne perficiendum, verbis Unusquisque in qua vocatione vocatus est, in ea Omnes enim qui pariter hominum salutem cum Christo coniunctissimi quaerere volunt, pariter fulgidam sibi aeternae gloriae coronam parare, eos omni docilítate et constanti oboedientia divino instinctui respondere oportet. Mirabile Dei donum cum animo reputate, et inde a iuvenilibus annis illi in laetitia et in exsultatione 49 servite. Ad ultimum vos, Venerabiles Fratres, adhortantes, ut pro viribus haec monita, quae Nobis unus Ecclesiae subiecit amor, ad rem in dioecesibus vestris adducati», vobis gregibusque unicuique vestrum concreditis, in primisque sacrorum alumnis, propensissimam declaramus voluntatem ; cuius esse testem cupimus Apostolicam Benedictionem, quam singulis universis paterno animo impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, in festo S. Caroli Borromaei, die iv mensis Novembris anno MDCCCCLXIII, Pontificatus Nostri primo. PAULUS PP. VI 7 * 2 Cor. 5, 18. 1 Cor. 7, 20. " Cfr. Ps. 99, 2. i& Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 996 L I T T E R A E APOSTOLICAE I Venerabilis Dei Famulus Dominicus a Matre Dei, sacerdos professus Congregationis Clericorum Excalceatorum Ss.mae Crucis et Passionis D. N. I. C, Beatus renuntiatur. P A U L U S PP. V I Ad perpetuam rei memoriam. — Cruci affixus Dominus Iesus, salutare munus a Patre sibi iniunctum perficiens, se immola vit «non tantum pro 1 gente, sed ut filios Dei, qui erant dispersi, congregaret in unum». Profecto unitatem eorum, qui sanguine Christi sunt redempti, vehementer omni tempore expetiverunt quotquot mysterium Salvatoris, tormenta pro nobis perpessi, comprehensum habebant, huius rei causa ásperos tolerarunt labores atque etiam vitam profuderunt. In his praeclari recensentur viri, qui operam dederunt, ut Anglia a Sedis Apostolicae communione divulsa ad hac reduceretur, «nominatim», ut ait Leo Pp. X I I I , Decessor Noster imm. mem., « Carolus Borromaeus et Philippus Nerius ; maximeque ... Paulus ille, auctor Sodalitatis a Christi Passione, qui non sine quodam caelesti afflatu, ut proditum est, ad thronum divinae gratiae supplicando instabat, eoque enixius, quo minus favere optatis tempora vide2 bantur » . Huius quidem «eiusque recentis alumni Dominici a Matre Dei ardorem studiumque fecundissimum», ad hoc unitatis bonum assequendum quod attinet, Sanctus Pius Pp. X, item Decessor Noster, commemo3 ravit, quin immo Benedictus Pp. XV asseverare non dubitavit eiusdem huius Pauli a Cruce discipuli «studio constantiaque mirabili factum esse, ut orireturis qui feliciter perseverat, motus Anglorum ad Eccesiae matris . . . sinum redeuntium » . 4 Obversatur igitur oculis Nostris totiusque christianae familiae hodie hic unitatis ecclesiasticae apostolus, Dominicus a Matre Dei> cui Beatorum Caelitum honores spirituali gaudio perfusi tribuimus. Quod opportune hoc tempore fieri contingit, quo 1 Io. 11, 52. Epist. Ap. ad Anglos Regnum Christi in fidei unitate quaerentes; Acta Leonis XIII, XV, Romae 1896, p. 142. Litt. Ap. de proposito fine precum operumque pro reditu ad Ecclesiae unitatem a Sodalitate principe Sulpiciana ultra Britanniam proferendo ; A. A. S. x. III, 1911, p 60. Cfr. Epist, ad R. P. Silvium a S. Bernardo, Sodalium Passionistarum Praep. Gen., altero exeunte saeculo a Sodalitate condita; A. A. S. v. XII, 1920, p. 156. 2 3 4 Acta Pauli Pp. VI 997 Concilium Oecumenicum Vaticanum Secundum celebratur, cui, praeter alia, est propositum, ut unitas inter Ecclesiam catholicam et fratres in Christo, ab ea seiunctos, foveatur. Is natus est die vicesima secunda mensis Iunii anno millesimo septingentésimo nonagésimo secundo in villa rustica agri Viterbiensis, undecimus filius Iosephi Bàrberi, coloni partiarii, et Mariae Antoniae Pacelli, qui domum parum lau tam fidei professione assidua nobilitabant. Biduo post sospitali baptismatis aqua abluto indita sunt nomina Dominici, Ioannis, Aloisii, quibus quasi praenuntiabatur infantem singulari ratione mancipium Christi esse futurum. Mater, caritate in egenos apprime insignis, sanctimoniae viam pandit filiólo, qui, egregia praeditus indole, suavem hanc ducem et magistram alacriter sequebatur atque adeo mature discebat pauperibus bene facere, religionem colere, Deiparam Virginem singulari prosequi amore. Patre, cum esset puer sex annorum, et matre quinquennio post orbatus, ab avúnculo in loco « Merlano » appellato eodemque in agro Viterbiensi posito, receptus est domum, ubi omnium officiorum diligens, opus exercens agreste, in libris legendis quod supererai temporis insumens adolevit. Ad christianae vitae certamen ineundum Confirmationis Sacramento anno millesimo septingentésimo nonagésimo nono est comparatus et, quemadmodum videtur, anno octingentesimo quarto eucharistica alimonia animum coepit vegetare. Cum turbulentissima ea aetate militum delectus fieret in Napoleonis exercitum, Russicae expeditioni destinatum, Dominicus voti sponsione pollicitus est se sodalibus a Passione Christi nomen daturum, si a militia evasisset immunis; quod quidem, augustae Virginis Mariae deprecatione, ei ex sententia successit. Quoniam autem religiosi Ordines et Congregationes lege civili tum erant interempta, statim exsolvere votum non potuit. Qui deinde puellae cuiusdam amore, quamvis honesto, correptus et ad condendam familiam a propinquis quoque incitatus, aliquandiu « sarcina saeculi dulciter premebatur » . 5 Tamen, gravi implicitus morbo atque de vita Deo devovenda a fratre Salvatore blando alloquio admonitus, ad unius Christi famulatum est salubriter revocatus; in quo ita profecit, ut supernis muneribus uberius repleretur. Divina voce, ut ipse narrat, animum suum percellente, nataliciis Servatoris diebus festis anno millesimo octingentesimo tertio decimo cognovit id sibi olim esse agendum, ut populum sacris orationibus erudiret ; ac postero anno definitum campum, quo pia industria sua excurreret, prospexit, id est re- s Cfr. S. Auo., Conf. S. 5; P. L. 32, 754. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 998 giones Europae inter septemtriones et solis occasum spectantes, maxime vero Britanniam. In Congregatione Clericorum excalceatorum Sanctissimae Crucis et Passionis Domini Nostri Iesu Christi.* cui qua frater laicus sese adiunxerat, sed ubi ferme statim, Dei Providentia disponente, inter eos sodales erat ascitus, qui ad sacerdotale munus contenderent, quattuor vota die quinta decima mensis Novembris anno millesimo, octingentesimo quinto decimo Paliani in coenobio Sanctae Mariae a Pugliano, ab hominum frequentia remoto, est professus ac deinde studia in Monte Argentario et Romae exercuit ; ubi die prima mensis Martii anno millesimo octingentesimo duodevicesimo ad presbyteri dignitatem et officium est rite provectus. Ingenii acie praecellens et virtutum edens specimina luculenta, coniunctiorem in dies cum Deo vitam agebat. Perseverans in munere peculiari sibi praestituto, asperrima quaeque pertnlit sibique imposuit, ut fratres a catholica unitate seiuncti, praesertim Angli, caelesti gratia impellente, in communem christianorum patriam restituerentur. Cuius rei causa inter sodales, quos invenit religionis studio ardentiores, piam quandam consociationem instituit, cuius scilicet esset precationibus et sese devovendi studio hoc sanctum propositum consequi; quae quidem consociatio postea eo est feliciter propagata, quo Famuli Dei ministerium pertingebat. iussu, qua fiorebat laude doctrinae, Moderatorum philosophicam ac theologicam disciplinam clericos suae Congregationis docuit et ad virtutum exercitationem, maxime exempli sui face praefulgente, secundum legiferi patris praecepta composuit. Interea multa opera de sacra doctrina, pietate, illustrium hominum vitis, superna praepollens sapientia, conscripsit et perversas sententias pravaque placita refellit. Qua ex parte iuvat memorare eum fuisse propugnatores Sancti Thomae disciplinae, nova ratione excolendae, seu neothomismi, quem dicunt, acriterque défendisse Romanum Pontificem qua summum Ecclesiae magistrum errare non posse. Domum etiam Lucensem Congregationis suae regendam suscepit atque provinciae religiosae Latii Meridiani egit Moderatorem, humilitatis, constantiae, paternae caritatis documenta praebens haud obscura. Neque desinens populo atque etiam sacerdotibus religiosisque sodalibus salutare pabulum verbi divini praebere, Ceperani morbo cholerae afflictis anno millesimo octingentesimo trigesimo septimo veluti angelus solator affuit, quovis spreto periculo, quovis labore tolerato. Cum igitur ad virtutis fastigium iam esset enisus, Dominicus paratus promptusque esse videbatur ad maximum ac postremum munus pastorale ineundum. Etenim anno millesimo octingente- Acta Pauli Pp, VI 999 simo quadragesimo cum sodalium manu in Belgium, Praepositi sui Generalis mandatu, concessit, ubi primam Congregationis a Passione Christi condidit domum. Postero vero anno in Britanniam transfretavit, ubi amplissima messis ei patuit colligenda, arduum opus obvenit faciendum. Sede in loco Astori collocata, lucem catholicae veritatis coepit effundere, incommoda, morbos, iniurias, probra, hostiles impetus aequo perferens animo. Sermone, quo pollebat, candido, sed scientiae pleno, praesertim vero singulari quadam comitate et ipsa sanctimonia ex vultu suo elucente, multos ad Petri Cathedram viamque salutis reduxit. Quamvis constricta premeretur paupertate, tres tamen domos Congregationis suae ea in regione constituit, quartam excitare est aggressus, ecclesias nonnullas aedificavit, egenis caritatis suae opes est dilargitus, maxime cum Hiberni, rerum penuria acti, turmatim in Angliam demigrarent. Publicum cultum catholicum fovit et provexit ac per vias novo exemplo sacras pompas deduxit, cuius modi celebritates antea per saecula clerus et fideles devitarant. Deus autem labores Servi sui ita fortunavit, ut plurimi ad sumenda Ecclesiae Sacramenta accederent vitamque ad pietatis rationes conformarent. Consiliorum auctor prudentissimus, Dominicus animas non paucas, spiritualis pulchritudinis captas amore, ad consectandam sanctimoniam induxit. A fluxis saeculi studiis abstractus ac divinarum rerum contemplationi deditus, actioni simul sollertissime institit, veri apostoli prae se ferens formam. Nec umquam, etsi difficultatibus summis interdum obstruebatur, operi suo desperavit, quippe qui totum se Deo committeret. Iam cum in Belgio commoraretur, quosdam Ioannis Henrici Newman discipulos per epistulas, pietate refertas, attigerat; atque in Anglia alios, qui erant ab eodem viro egregio, convenit. Cuius quidem disciplinam et incepta verbo et scriptis, libraria etiam editis arte, defendit et operam dedit, ut huiusmodi in Ecclesiam catholicam animorum inclinationem ad felicem perduceret exitum. Maximo cum gaudio die nona mensis Octobris anno millesimo octingentesimo quadragesimo quinto praeclarum illum veritatis inquisitores, Ioannem Henricum Newman, in Ecclesiae Matris sinum recepit, qui postea confessus est Dominicum a Matre Dei multum effecisse, ut ipse aliique ad catholica castra traducerentur, eiusque sacras orationes, animum permoventes, ac subtilem doctrinam theologicam cum laude memoravit. Itaque indefatigatus hic Angliae apostolus novum veluti ver ea in regione Ecclesiae paravit. Sed iam ad complexum Iesu, cuius acerbissimos cruciatus semper recoluerat, vo# lens participarat, se admovit. Nam, cum, laborans e corde, iter faceret Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1000 Londinio in oppidum Woodchesier, eius morbi vi oppressus est et iii hospitium quoddam loci Reading se recipere coactus. Ubi Paenitentiae Sacramento expiatus ac divinae voluntati se plane permittens, die vicesima septima mensis Augusti anno millesimo octingentesimo undequinquagesimo placido exitu decessit, scilicet in via iter vitae terrenae, 6 quo « peregrinata erat a Domino » , confecit, ut in caelesti aula Crucis triumphum aevum in omne celebraret. Exanimum corpus in templo pagi Aston, maxima cum populi venerabundi frequentia sepultum, postea alia in loca ac denique in oppidum Sutton, intra fines Liverpolitanae archidioecesis, est translatum. Percrebrescente vero eius sanctitatis fama, quam Deus miraculis visus est comprobare, Causa de Beatorum Caelitum honoribus eximio huic sacerdoti decernendis coepta est agi, atque post ordinarios, quos vocant, processus, Commissio introductionis Causae, apud Sacram Rituum Congregationem instituendae, a Sancto Pio Pp. X, Decessore Nostro, die quarta decima mensis Iunii anno millesimo nongentesimo undecimo obsignata. Apostolicis deinde inquisitionibus absolutis, de virtutibus theologalibus et cardinalibus Venerabilis Dominici a Matre Dei est disceptatum ; quas, omnibus perspectis et expensis, a Famulo Dei heroum in modum cultas esse Pius Pp. XI, item Decessor Noster, die sexta decima mensis Maii anno millesimo nongentesimo trigesimo septimo edixit. Exercita deinde quaestione de miraculis, quae, eiusdem nomine invocato, a Deo ferebantur patrata, omnique re in suetis comitiis diligenter exquisita, Nos die quinta mensis Octobris anno millesimo nongentesimo sexagesimo tertio de duobus pronuntiavimus constare. Unum igitur superfuit excipiendum, num Famulus Dei inter Beatos Caelites tuto foret recensendus. Quod quidem factum est. Purpurati enim Patres sacris Ritibus tuendis praepositi, Praelati Officiales Pätresque Consultores id fieri posse cunctis sententiis affirmarunt. Quorum exceptis suffragiis Deoque enixis adhibitis precibus, Nos die duodevicesima mensis Octobris anno millesimo nongentesimo sexagesimo tertio ad Venerabilis Famuli Dei Dominici a Matre Dei sollemnem Beatificationem tuto procedi posse ediximus. Quae cum ita sint, Nos, vota Congregationis Clericorum excalceatorum Sanctissimae Crucis et Passionis Domini Nostri Iesu Christi, dioecesis Viterbiensis et catholici populi Britannici explentes, harum Litterarum vi atque auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus, ut Venerabilis Famulus Dei Dominicus a Matre Dei, sacerdos, Beati nomine in * 3 ('fr. II Cor. 5, 0. Acta Pauli Pp. VI 1001 posterum appelletur, eiusque corpus et lipsana, seu reliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae Christifidelium venerationi proponantur, atque etiam, ut eiusdem Beati imagines radiis decoren tur. Praeterea eadem auctoritate Nostra concedimus, ut de illo quotannis recitetur Officium de Communi Confessorum non Pontificum cum lectionibus propriis per Nos approbatis, et Missa de eodem Communi cum orationibus propriis approbatis celebretur iuxta Missalis et Breviarii Romani rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem Missaeque celebrationem fieri dumtaxat largimur in dioecesi Viterbiensi, cuius intra fines Beatus ipse ortus est, in archidioecesi Vestmonasteriensi, ubi postremum habuit domicilium, et Liverpolitana, in qua eiusdem colitur sepulchrum; itemque in templis et sacellis ubique terrarum sitis, quibus Congregatio Clericorum excalceatorum Sanctissimae Crucis et Passionis Domini Nostri Iesu Christi utitur, ab omnibus Christifidelibus, qui horas canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, a sacerdotibus omnibus, ad templa seu sacella, in quibus eiusdem Beati festum agatur, convenientibus. Largimur denique, ut sollemnia Beatificationis Venerabilis Dominici a Matre Dei, servatis servandis, supra dictis in templis seu sacellis celebrentur, diebus legitima auctoritate statuendis, intra annum, postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Patriarchali Basilica Vaticana fuerint peracta. Hon obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis nec non Decretis de non cultu editis ceterisque quibusvis contrariis. Volumus autem, ut harum Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis subscripta sint eiusdemque Congregationis sigillo munita, etiam in iudicialibus disceptationibus eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significa- tione hisce ostensis Litteris, haberetur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die X X V I I mensis Octobris, in festo D . N. Iesu Christi Regis, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a 64 - AofA, vol. V, i i . 17. - 20-12-1903. publicis Ecclesiae negotiis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1002 II Venerabilis Dei Famulus Leonardus Murialdo, sacerdos, Piae Societatis a Sancto Ioseph fundator, Beatus renuntiatur. P A U L U S PP. V I Ad perpetuam rei memoriam. — « Vos estis lux mundi. Non potest civitas abscondi supra montem posita » : 1 quae quidem verba Salvatoris non immerito pertinere videntur ad Leonardum Murialdo, qui, a quovis fastu, qua erat humilitate, alienus, facere tamen non potuit, quin, ardore inflammatus apostolico, lucis radios quoquoversus emitteret. Qui ergo nihil gloriae quaesivit, de eo gloriatur Ecclesia eumque filiis suis proponit ad imitandum, eximios ei hodie decernens honores, eorum proprios, qui sanctitate vitae et operis palmam tulerunt. Augustae Taurinorum, quae urbs caritatis officiis, quibus Iosephus Oottolengo inclaruit, et clericalis vitae perfectione, quam Iosephus Cafasso propugnavit, fuit nobilitata, Famulus Dei natus est die vicesima sexta mensis Octobris anno millesimo octingentesimo duodetrigesimo. Parentes Leonardus Murialdo et Teresia Rho, censu praeclari, religione praeelariores, postero die eum baptismatis lympha lustrandum curarunt nihilque omiserunt quominus tenellum animum ad germanam conformarent pietatem. Patre immatura morte adempto, Leonardus vel amantioribus curis matris fovebatur, quae eum ad singularem Deiparae Virginis cultum omneque opus bonum confirmabat. Quo satius doctrina institueretur, Clericis Regularibus Pauperibus Matris Dei Scholarum Piarum Savone est traditus, cuius urbis salubris aër simul ei, qui imbecilliore utebatur valetudine, prodesset. Ubi in virtutum exercitatione studiisque magnos progressus effecit. Is igitur adulescens animo ad commotionem proclivi, ingenii acie prae- pollens, natura recondita insignis sed tenax propositi, cum aetatis annum duodevicesimum ageret, instinctu quodam superno vestem ecclesiasticam sumpsit et sacrae theologiae coepit operam dare. Qua in disciplina doctoris gradum adeptus, die vicesima mensis Septembris anno millesimo octingentesimo quinquagesimo primo sacerdotio est auctus, Ecclesiae se praebiturus administrum piissimum, virum se devovendi studio incensum, moderatorem conscientiae prudentissimum, hominum amicum maxime sincerum. Ad quas mentis dotes assequendas duces ei 1 Matth. 5, 14. Acta Pauli Pp. VI 1003 fuerant sacerdotes consilio et religione spectatissimi, veluti Iosephus Cafasso, lumen Augustae Taurinorum. Tamen non solum haec urbs, quae aetate illa, qua Italicus populus in libertatem se vindicabat, ad christiana instituta impensius obeunda revocabatur, Leonardi animum ad pietatem actionemque unxit socialem, sed etiam catholica Gallia, quo quindécimo anno ab inito sacerdotio concessit. Egregii viri Iosephus Maria Timon David sacerdos et Aloisius Gasto de Segur multum contulerunt, ut artem pueros ad catholicae legis praecepta educandi condisceret, et Mauricius Magnen, Albertus De Mun, Caspar Mermillod, Purpuratus Ecclesiae Pater, Leo Harmel, christianae doctrinae socialis auctores uberrimi, non modico usui, ad hanc disciplinam quod attinet, eidem fuerunt. Operi apostolico Leonardus Murialdo, in patriam redux, post rerum perturbationes, quae annis millesimo octingentesimo duodequinquagesimo et undequinquagesimo evenerant, coepit insistere idque medium fere saeculum exercere perrexit. Ad tantum quidem munus divino afflante numine vocatus, imprimis curae habuit, ut parvuli catechesi erudirentur, populus sacrarum orationum. pabulo nutriretur, scripta recto proboque consilio composita typographica arte ederentur ac pervulgarentur, pupillis materna Ecclesiae adiumenta obvenirent, pueri per urbis vias errabundi ad bonam frugem compellerentur, piae consociationes, quas (( oratoria » appellant, salutaribus augescerent incrementis. Miserentissimi animi eius ubertatem experti sunt iuveneuli in domibus detenti, ubi mores eorum reformarentur, tirones operarii, praeterea obscurus pauperque popellus, in suburbanis regionibus degens, in quibus, aedium numero valdissime increscente, officinae exsurgebant, ac pueri a familia derelicti et orphani, ut fieri solet post bellicas turbas, socordes vagabantur. Mense Novembri anno millesimo octingentesimo sexagesimo sexto, voluntati divinae, sui victor, obtemperans, grave onerisque plenum opus est aggressus, scilicet Taurinense Collegium adulescentium opificum regendum et administrandum suscepit, quod, e publica munificentia accipiens, unde vitam toleraret, tunc temporis in aere alieno vacillabat. Ibi Famulus Dei pueros egenos, pupillos, desertos probitati iterum assuefacere et artibus fabrilibus instituere contendit. Exinde ampliorem provinciam operis reique socialis prospicere coepit et ad maiora eniti; quippe qui animo percelleretur, quod ordo opificum extra religionis fines versaretur, immo hanc interdum impugnarci, atque comprehensum haberet, quot quantisque difficultatibus Ecclesia in Italia tum urgeretur. Itaque inter annos millesimum octingentesimum septuagesimum et nonagesimum primum mirum quam ar- 1004 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale denti studio quaestiones huiusmodi solvere ordinemque operarium relevare est conatus ; scilicet, dum perversae doctrinae auctores fautoresque hunc placitis suis irretire conantur, ipse opifices e legis christianae praeceptis studuit iuvare, omnibus inductis auxiliis socialibus, quae eorum saluti et profectui essent utilia. Tria autem ei hac in causa erant proposita : ut adulescentulos pauperes et opifices ad catholica sacra servanda adduceret artibusque institueret ; ut toti ordini operario consuleret, sive quoad dignitatem sive quoad vitae rationes, aptis ad rem conditis institutis ; ut Romani Pontificis iura tueretur et humanam consortionem christiana lege obstringeret eo quod catholicos evocaret ad fidem actuose profitendam propagandamque. Decem annorum spatio Collegium illud, quod supra est dictum, ita composuit, ut maxime floreret, omnibus adhibitis subsidiis, quae recentior doctrina de re sociali suppeditabat. In oppido « Boseomarengo » pueris perditis vel e carcere eductis aedes constituit, ubi ad honestam vitam compararentur ; Ripulis auctor exstitit Coloniae- agrestis scholaeque agri culturae arte et usu discendae. Anno millesimo octingentesimo duodeoctogesimo Augustae Taurinorum «domum familiarem » aperuit, ubi adulescentes convictus sedem caritate iucundam invenirent, quemadmodum in Gallia et Germania ab aliis factum esse cognoscitur. Deinde patere iussit similem domum iuvenibus egestate pressis, qui studia exercebant, atque dormi torium adulescentibus operariis, qui quaestus causa erant in itinere. Praecipuas vero curas intendit in « oratoria » et « patronatus », quae vocant quorumque multis scholas diurnas pro pueris e vulgo, et vespertinas pro adulescentibus operariis adiecit. Cupiens autem, quos tam salutaris laboris socios habebat, ad apostolicum opus patrandum religiosis votis astringere, anno millesimo octingentesimo septuagesimo tertio Congregationem instituit, quam a Sancto Ioseph appellavit atque humilitate et caritate veluti fundamento voluit inniti. Quasi praenuntius Litterarum Encyclicarum, quas a verbis « Rerum novarum » incipientes Leo Pp. X I I I , Decessor Noster imm. mem., foras dedit, Famulus Dei, opifices adultos in consociationem catholicam annisus est congregare, quae laetis aucta incrementis, multis locis sedes habebat constitutas. Ad quod firmandum stabiliendumque inceptum, anno millesimo octingentesimo septuagesimo sexto diarium, quod deinde La Voce dell'Operaio vulgo inscribebatur, una cum aliis viris disciplinae socialis peritis in vulgus emittere coepit. Quae igitur in opificum commodum egregie suscepit, his tribus rationibus primariis continebantur : societate, mutuo auxilio, cooperatione ; quae omnia eo pertinebant, ut ordo Acta Pauli Pp. VI 1005 humilium secundum christianae doctrinae praecepta in meliorem condicionem traduceretur. Quo praesentius iis, qui tenuiore fruebantur fortuna, opitularetur, indefatigatos pauperum apostolus « consociationem dominorum catholicorum », id est copiis locupletium, condidit. Cui postea adiunxit « sodalitatem typographicae! catholicam » ; atque suasit fovitque legis lationem socialem ad tutandos operarios, praeterea normas, quibus pueris et mulieribus opus facientibus prospiceretur, ac quies diebus dominicis et festis servanda, iusta merces, tempus operi destinatum recta ratione statuerentur. In tanta autem mole inceptorum id praecipue agebat, ut religionem inter opifices promoveret, persuasum sibi habens difficultates, quibus operarius ordo premeretur, inde esse profectas, quod pietas esset dilapsa. Quam ob rem spirituales exercitationes vespertinas pro opificibus invexit, Sanctissimi Sacramenti nocturnam eamque perpetuam adorationem, ab iisdem praestandam Augustae Taurinorum, aliasque pias sodalitates instituit, quin immo eo est progressus, ut delectos coetus opificum vocaret ad expiandas iniurias Deo illatas. Ita factum est, ut ordo operarius quasi christiano quodam fermento ad sacra colenda incitaretur. Sed non solum hic, sed universa christiana familia ei videbatur ad Deum et oboedientiam Romani Pontificis redigenda. Quo permotus consilio, impiger atque intrepidus exstitit fautor multiplicium consociationum, in quibus catholici sub Christi vexillis militarent, veluti « Societatis diebus festis religiose agendis » priorumque coetuum, qui viam panderunt Sodalitati ab actione catholica. Ipse inter auctores promotoresque « Operis conventuum » et « Consiliorum catholicorum » est recensendus, quod universam nationem Italicam comprehendens, triginta annos inceptis, ad religionem remque socialem spectantibus, praefuit. Qua in consociatione sodalis et curator ecclesiasticus fuit « Consilii regionis Pedemontanae » atque etiam aliquandiu coetus praecipui strenuus socius. Vindex libertatis, qua merito frueretur institutio iuventutis, « Consociationem patrum familias » provexit aliamque ad civium suffragii lationem pertinentem non modice auxit. Potissima habens, ut supra significavimus, probatae lectionis scripta edenda, una cum aliis quibusdam eiusdem propositi viris « Consociationem a Sancto Carolo Borromaeo », atque etiam « Opus catholicarum bibliothecarum libris per vices commodandis » pia industria condidit, ut christiana veritas in populi vitam influeret. Foederationem sodalitatum, quae honesta scripta huiusmodi pervulganda curabant,, in conventu Neapolitano anno millesimo octingentesimo octogesimo tertio suasit, et menstruos commentarios de tanti momenti causa, id est 1006 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiate prelo excusis libris et minoribus scriptionibus qua moderator in vulgus emisit. Inter priores ex Italia mulieres ad participandas societates catholicas, apostolatui destinatas, evocavit, quibus commisit, ut probabilia scripta typographica arte edita vulgarent; praeterea ut quietem diebus festis praeceptam et institutionem religiosam in scholis impertiendam tuerentur. Hic vero summus ac multiplex labor Famuli Dei cum vita spirituali coniungebatur animum eius vegetante, quin immo ex ea quasi e fonte praecipuo manabat ; siquidem caritas, supernae ardor dilectionis, qua Deus amatur et homo propter Deum, complectitur omnia. Hanc sectabatur inclitus sacerdos, qui caelesti Patri se et cuncta sua, in maximo etiam rerum discrimine, plane commisit, qui divinum consilium circa aetatem, qua vitam transigebat, penitus habebat perspectum, qui ad cuiusvis generis miseriam se inclinabat, et, amore inopum ac iuventutis desertae impulsus, divitias hereditate acceptas profundebat, litterarum etiam studiis posthabitis, ut pauper cum pauperibus, humilis cum humilibus con versaretur, non erubescens ad sacrarum aedium ac bene nummatorum hominum ianuas stipem pro iis emendicare. Prorsus igitur Deo atque indigentibus se devovens, ad haec verba quae filiis suis in Christo quasi documentum praeclarum reliquit, vitam omnem composuit : « facere et tacere ». Qua de causa singulari pietatis studio excolebat Sanctum Ioseph, virum iustum, alienum a strepitu, sed opere alacrem, divinae voluntatis fidelem exsecutorem. Multus in precibus fundendis, peculiari prosequebatur pietate augustum divini amoris Sacramentum, noctes ducens in eius adoratione et Eucharisticum Sacrificium eo intus urente igne celebrans, ut astantium animos commoveret, et Sacratissimum Cor Iesu, cuius erat assiduus praeco ; atque Beatam Mariam Virginem Immaculatam eximiae impulsu dilectionis venerabatur eiusque cultum studiose propagabat. Animo humili, constanti, patienti operum suorum socios instituit, per quos ea multiplicarentur, adeo ut, quemadmodum Iosephus Cottolengo fuisset caritatis exemplar, Iosephus Cafasso cleri Taurinensis magister, Leonardus Murialdo christianae rei socialis exstiterit praeceptor eximius, ac praeterea filiorum e Congregatione sua parens suavissimus. Is igitur, qui tot subiit labores, tot ardua patravit, tanta commoda Ecclesiae hominumque societati attulit, cui (( vivere Christus » fuit, « mori lucrum » 2 non immerito est arbitratus. Morbi molestiis libenter toleratis et Ecclesiae Sacramentis rite acceptis, inter collacrimantes sodales die trige- 2 Cfr. Phil. 1, 21. Acta Pauli Pp. VI 1007 sima mensis Martii anno nongentesimo Augustae Taurinorum ex huius saeculi caligine ad inenarrabilem caelestis aulae lucem piissime transiit. Cui ingens multitudo, virtutum eius et operum praedicans exempla, parentavit. Percrebrescente autem post mortem fama sanctimoniae Famuli Dei, Causa de Beatorum Caelitum honoribus ei tribuendis coepta est agi ; atque post ordinarios, quos vocant, processus, Commissio introductionis Causae, apud Sacram Rituum Congregationem instituendae, die vicesima tertia mensis Novembris anno millesimo nongentesimo vicesimo primo a Benedicto Pp. X V , Decessore Nostro fel. rec, obsignata. Apostolicis deinde inquisitionibus absolutis, de virtutibus theologalibus et cardinalibus Venerabilis Leonardi Murialdo est disceptatum; quas, omnibus perspectis et expensis, a Famulo Dei heroum in modum cultas esse Ioannes Pp. X X I I I , item Decessor Noster, lato Decreto die vicesima sexta mensis Aprilis anno millesimo nongentesimo sexagesimo primo edixit. Exercita postea quaestione de miraculis, quae eiusdem nomine invocato a Deo ferebantur patrata, omnique re in suetis comitiis diligenter exquisita, Nos die quinta mensis Octobris eodem anno de duobus pronuntiavimus constare. Unum igitur superfuit discutiendum, num Famulus Dei inter Beatos Caelites tuto foret recensendus. Quod quidem factum est. Purpurati enim Patres sacris Ritibus tuendis praepositi, Praelati Officiales Patresque Consultores id fieri posse cunctis sententiis affirmaverunt. Quorum exceptis suffragiis Deoque enixis adhibitis precibus, Nos die duodevicesima mensis Octobris anno millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, ad Venerabilis Famuli Dei Leonardi Murialdo sollemnem Beatificationem tuto procedi posse ediximus. Quae cum ita sint, Nos, vota Piae Societatis a Sancto Ioseph, archidioecesis Taurinensis gentisque Italicae explentes, harum Litterarum vi et auctoritate Nostra Apostolica, facultatem facimus, ut Venerabilis Famulus Dei Leonardus Murialdo, sacerdos, Beati nomine in posterum appelletur, eiusque corpus et lipsana seu reliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae Christifidelium venerationi proponantur, atque etiam ut eiusdem Beati imagines radiis decorentur. Praeterea eadem auctoritate Nostra concedimus, ut de eo quotannis recitetur Officium de Communi Confessorum non Pontificum cum lectionibus propriis per Nos approbatis et Missa de eodem Communi cum orationibus propriis item probatis celebretur iuxta Missalis et Breviarii Romani rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem Missaeque celebrationem fieri dumtaxat largimur in archidioecesi Taurinensi, cuius intra fines Beatus ipse ortus est diemque obiit supremum ; itemque in 1008 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale templis et sacellis ubique terrarum sitis, quibus Pia Congregatio a Sancto Ioseph utitur, ab omnibus Christifidelibus;, qui horas canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, ab omnibus sacerdotibus, ad templa seu sacella, in quibus eiusdem Beati festum agatur, conve^ mentibus. Largimur denique, ut sollemnia Beatificationis Venerabilis Leonardi Murialdo, servatis servandis, praedictis in templis seu sacellis celebrentur, diebus legitima auctoritate statuendis, intra annum, postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Patriarchali Basilica Vaticana fuerint peracta. Non obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis nec non Decretis de non cultu editis ceterisque quibusvis contrariis. Volumus autem, ut harum Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis subscripta sint atque eiusdem Congregationis sigillo munita, etiam in iudicialibus disceptationibus, eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significatione hisce ostensis Litteris, haberetur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub,anulo Piscatoris, die I I I mensis Novembris, dominica XXII post Pentecosten, anno M C M L X I I I , Pontificatus Nostri primo. $B HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis III Venerabilis Dei Famulus Vincentius Romano, sacerdos saecularis, curio Turris Octavae, seu vulgo « Torre del Greco », Beatus renuntiatur. P A U L U S PP. V I Ad perpetuam rei memoriam. — Lumen sanctitatis, qua Dominus Iesus Ecclesiam suam velut nota distinguere voluit, iis ipsis affulsit aetatibus, quas inter se fortiter repugnantes poeta quidam christianus depinxit. Etenim saeculo duodevicesimi exeunte, ineunte undevicesimo, cum in Gallia primum, mox in Europa universa acerbae fierent commutationes rerum publicarum, Summisque catholicae religionis Magistris, Decessoribus Nostris invictae fortitudinis, vis inique illata esset subeunda, obscurissima futurorum exspectatione, lumen illud micare non desiit Acta Pauli Pp. VI 1009 in viris, quos a Dei providentia missos esse ad monitum, exemplum rerumque caelestium demonstrationem firmissime credimus. Horum quidem in numerum ut Ioannes Maria Vianney, Arsiensis ille curio, ita iure meritoque est collocandus Dominicus Vincentius Romano, sacerdos saecularis idemque curio in oppido Neapolitanae archidioecesis, cui hodie decretos Beatorum Caelitum honores sollemni ritu tribuimus. Is enim in Herculanensi agro et quidem in urbe, quae Turris Octava seu vulgo « Torre del Greco » nunc appellatur, die tertia mensis Iunii anno millesimo septingentésimo quinquagesimo primo, tenui natus familia, parentibus Nicolao Romano et Gratia Rivieccio, vitam fere omnem ibidem transegit; attamen in tanta generis humilitate opumque penuria, ut erat id temporis condicio plerisque incolarum, virtutem sublimem prae se tulit exstititque de illa terrae amoenitate, Tyrrheno mari montique Vesuvio adiacentis, velut flos venustissimus. Puerulus, mox altero nomine Vincentii appellatus, postridie quam natus est, pro laudabili religiosae cuiusvis familiae more, e sacro baptismatis fonte renatus est. Atque cum rationis factus est compos, ingenio ad bonum inclinato visus est praeditus, eaque, quae viri esset, mentis maturitate. Deus quippe -— ita ei, quem recta fides illuminat, licet existimare — Famulum longa quasi via ducebat, ut se quaereret invitantem vocantemque sequeretur. Ita factum est ut puer, litteris doctrinisque iam aliquid tinctus, sacrum Neapolitanorum iuvenum ephebeum ingredi exoptaret, ut se ad munia sacerdotalia quam optime componeret. Sed ei non defuerunt in consilio assequendo impedimenta : pater enim, uno praediolo rusticaque quadam procuratione familiam cum aleret, filio aurificis artem esse exercendam censebat, eo praesertim quod natu maximus filius religiosam vitam in ((Congregatione Presbyterorum doctrL nae christianae » professus iam erat ; Antistes vero Neapolitanorum, qui tot esse sciebat in suo Seminario ex Turre Octava ortos alumnos, metuens ne numerus recto morum cultui officeret, eius postulationi a primo restitit, ac tantum, nobili viro deprecatore, votum benigne explevit. Adulescentem, qui in suo itinere retardatus, Ignátianae etiam Societati nomen dare cogitaverat, primis diebus post ingressionem flentem invenerunt : eratne domus suorumque desiderium? Ille negavit, siquidem lacrimae ob animi laetitiam effundebantur, gratissimamque in Deum voluntatem, tam magni beneficii largitorem, declarabant. Quidam condiscipulus eum ovem appellavit subtristem, verum singularis nominis causa a remissione itemque gravitate erat repetenda. Singulis fere diebus, quod tunc in more non erat, ad eucharisticum pabulum accedens, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1010 mirabilem cursum progressionemque ad virtutes- confecit : impensa praestabat pietate, eratque aequalibus ob doctrinarum studium oboedientiaeque diligentiam imitandum exemplar. Eam quippe in opinionem venerat, ut moderatorum iussu rudiores etiam docendi munus susciperet atque aliorum adulescentium globo praeesset. Id temporis in illo religionis domicilio praecepta et exempla Sancti Alfonsi de Ligorio praesentissima vigebant eademque suo animo altius impressit Vincentius, quem ceterum constat consilio etiam et opera Mariani Arciero, Venerabilis Famuli Dei, usum esse toto sacri tirocinii tempore. Demum anno millesimo septingentésimo septuagesimo quinto, die proximo SS.mae Trinitatis, florens aetate, virtute instructus, ante sollemne sacerdotio est auctus, quod multos per annos ardenter appetierat. Nec multo post Neapoli ad suum oppidum reversus est, ut ibi « bonus miles Christi » 1 laborem iniret et ministerium. Res quidem spem non fefellit exspectationèmque, quae magna sane erat omnibus qui eum noverant. Duo autem munera, quibus protinus praecipuam alacremque dedit operam, vitae magistrum morumque formatorem cuivis veluti ob oculos proponunt. Totus enim fuit in pueris excipiendis, quos assidua industria nulliusque lucri causa ad se vocabat, ut cum humanarum disciplinarum praeceptis tum praesertim religiosa doctrina erudiret. Potiorem vero huiusce institutionis atque navitatis partem clericis Turris Octavae tribuebat, quos multos ad sacerdotium perduxit, cum iis toto studiorum curriculo a grammatica e rudimentis ad altiores usque sive iuris sive moralium divinarumque rerum scholas affuisset. Quod alterum suscepit officium, ad populum pertinebat, quem crebris orationibus, et in ecclesiis et in foris vicisque habitis, ad scientiam fidei christianae christianaeque vitae integritatem solebat cohortari. Rustico sacello religiosaeque cuidam sodalitati praepositus, quin operam auxiliumque in urbana etiam paroecia Sanctae Crucis conferret numquam recusavit. Testes omnes una consensione eum non solum verbi Dei, sed etiam Paenitentiae Sacramenti administrum impigram, constantem, nimia quaeque refugien tem praedicant. Nulla in eo fuit personarum, ut aiunt, acceptio; quodsi quem maiore quam reliquos caritate est prosecutus, is certe miser pauperque fuit! His de causis nihil prorsus admireris, quod curio illius, quam supra diximus, paroeciae, aetate provectus, alii cum esset sacerdotes, Vincentium ut laboris socium primumque adiutorem sibi voluit asciscere. Quod quidem arduum fuit, cum nullae amicorum preces ne- 1 2 Tim. 2, s. Acta Pauli Pp. VI «Hi- que populi fidelis vota ad munus suscipiendum eum adducerent. Sibi plane conscius quantum oneris in animorum cura inesset, diu perstitit annuere, ac tantummodo oboedientiae causa ad eiusmodi officium est inductus. Nec alium se praestitit tum quando, anno scilicet millesimo septingentésimo nonagésimo nono, in demortui curionis locum suffectus est. Facile autem intellectu est ut Praepositum curionem magis magisque eum in animorum salutem procurandam incubuisse, suasque sive corporis sive animi vires quasi multiplicasse. Ac primum illius paroeciae, recens quidem canonicorum collegio auctae, princeps sedes idest ecclesia reficienda erat, quoniam saxis percussa pumicibusque Vesevi saevissimi corruerat. Quae si amplior et splendidior surrexit, id Famulo Dei velut auctori est tribuendum, qui totius operis curam suscepit. In eadem luctifica Vesuvinorum ignium eruptione aliae etiam clades, nihilo minores, fuerunt, easque sarcire, lugentium filiorum pater ac solator, ipse studuit. Sed longum est omnia incepta recensere, quae plurima ac saluberrima universo Herculanensium fidelium gregi aggressus est. Curio, 2 vere « omnibus omnia factus » , in egenis sublevandis, in invisendis aegrotis, in pueris excolendis, in omnibus denique pro munere iuvandis plurimum operae insumpsit, numquam suo commodo serviens suique paene oblitus. Nempe quae iam timida quasi ovis visa erat, in « equum indomitum », in « leonem fortissimum », ut gravium testium verba proferamus, divinae gloriae causa sese verterat. Nostra autem interest id memorare, qua scilicet mente atque sollicitudine ad opificum condiciones attendent. Aequitatis observantissimus, non solum quas ipse operas conduxerat, iis pactam mercedem ad diem persolvebat, sed ut ceteris etiam opificibus prompte daretur curabat. Hac de re unum sufficiat meminisse: in usu tum erat coralliorum piscatio, quam artem, utpote cum esset lucri haud modici fons, plurimi factitabant oppidani. Navigiis ad id negotii ornatis prodibant in altum multasque menses aberant humiles piscatores ; post reditum autem periculum erat, ne fructu, qui labore ac sanguine steterat, fraudarentur. Tum venerabilis vir, ut antea familiis patre absente subvenerat, ipsisque nautis sacerdotem comitem adiunxerat, ita iuris defensor mutua inter negotiatores et operas officia urgebat, cum moralis disciplinae peritos ea tota de re sententiam rogavisset. Memores quidem huius sanctae industriae, quam vere « apostolatum maris » dicere possumus, piscatores Turris Octavae summa gratia eum semper sunt prosecuti. Cura autem paroeciae non ea erat, ut 2 1 Cor. 9, 22. Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1012 illum abstraheret a totius Ecclesiae condicione cogitanda. Cum in .vincula Pius PP. V I I esset coniectus, queribunda voce dicere auditus est : «Petrus in carcere detinetur» atque, ut olim ab Ecclesia primaeva (( oratio fiebat sine intermissione » 3 ut Apostolorum princeps optata frueretur libertate, ita tum curiati omnes Sanctae Crucis preces fundebant ad Deum, ut Petri successor suae Sedi restitueretur. Ceterum illa tempestas, regno utriusque Siciliae turbulenta, multum huic viro attulit difficultatis doloresque effecit varios. Temporibus enim sive Parthenopeiae reipublicae, sive diuturnae terrae occupationis, a Gallis factae, sive demum motuum a carbonariorum secta — ut appellabatur — concitatorum, crimine laesae civitatis, quasi patrio amore careret populoque adversaretur, insimulatus est eiusque effigies est combusta. Atque etiam, ne quid fortitudini deesset ac virtuti, quae rebus adversis exercitata se roborat, acerrimis corporis doloribus est oppressus. Nam extremis vitae annis femoris fractura laboravit, ex qua claudicans duobus etiam crurum vulneribus est paene confectus. Attamen suam sollicitudinem non remisit neque curiale deposuit officium, id timens ne Dei obsisteret voluntati. Ita auxilio et opera nepotis usus, qui postea Episcopus Isclanus dictus est, in prima velut acie senex venerandus maluit perstare. Vergente autem anno millesimo octingentesimo tricesimo primo, tempore novendialis supplicationis nato Christo celebrando, gravi peripneumonia correptus est ac die vicesima mensis Decembris eodem anno, cum sive populo sive clero vitae exemplis, testamenti verbis, ipsa morbi perpessione praeluxisset, dulcissima enuntians Iesu et Mariae nomina, de terrestri vita migravit, novam aeternamque initurus. Cum autem sacri aeris tinnitus tristissimum mortis nuntium undique circa attulit, continuo tota civitas, quasi amantissimo parente sibi videretur orbata, vehementi est perculsa dolore atque catervatim domum curionis contendit, ut corpus exanimum inviseret, quod brevi post, sollemni funere elatum, honesto est conditum loco. Interea praeclarae fama sanctimoniae prope longeque percrebrescebat, eamque Deus miraculis visus est comprobare. Quapropter Causa de Beatorum Caelitum honoribus eximio huic curioni deferendis coepta est agi, atque post ordinarios, quos vocant, processus, Commissio introductionis Causae, apud Sacram Rituum Congregationem instituendae, a Gregorio PP. X V I , Decessore Nostro, die vicesima secunda mensis Septembris anno millesimo octingentesimo quadragesimo tertio obsigñata. Apostolicis deinde Act. 12, 5. Acta Pauli Pp. VI 1013 inquisitionibus absolutis, de virtutibus theologalibus et cardinalibus Venerabilis Vincentii Romano est disceptatum ; quas, omnibus perspectis et expensis, a Famulo Dei heroum in modum cultas esse Leo PP. X I I I , item Decessor Noster, die vicesima quinta mensis Martii anno millesimo octingentesimo nonagésimo quinto edixit. Exercita deinde quaestione de miraculis, quae, eiusdem nomine invocato, a Deo ferebantur patrata, omnique re in suetis comitiis diligenter exquisita, Nos die quinta mensis Octobris anno millesimo nongentesimo sexagesimo tertio de duobus pronuntiavimus constare. Unum igitur superfuit excutiendum, num Famulus Dei inter Beatos Caelites tuto foret recensendus. Quod quidem factum est. Purpurati enim Patres sacris Ritibus tuendis praepositi, Praelati Officiales Patresque Consultores id fieri posse cunctis sententiis affirmaverunt. Quorum exceptis suffragiis Deoque enixis adhibitis precibus, Nos die duodevicesima mensis Octobris anno millesimo nongentesimo sexagesimo tertio ad Venerabilis Famuli Dei Vincentii Romano sollemnem Beatificationem tuto procedi posse ediximus. Quae cum ita sint, Nos, vota Dilecti Filii Nostri Alfonsi S.R.E. Presbyteri Cardinalis Castaldo, Archiepiscopi Neapolitani, atque curionis fideliumque paroeciae Sanctae Crucis, necnon sacerdotum utriusque cleri, civilium magistratuum incolarumque omnium Turris Octavae libentissime explentes, harum Litterarum vi atque auctoritate Nostra Apostolica racultatem facimus, ut Venerabilis Famulus Dei Vincentius Romano, sacerdos saecularis, Beati nomine in posterum appelletur, eiusque corpus et lipsana, seu reliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae Christifidelium venerationi proponantur, atque etiam ut eiusdem Beati imagines radiis decorentur. Praeterea eadem auctoritate Nostra concedimus, ut de. illo quotannis recitetur Officium de Communi Confessorum non Pontificum cum lectionibus propriis per Nos approbatis, et Missa de eodem Communi cum orationibus propriis item probatis celebretur iuxta Missalis et Breviarii Romani rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem Missaeque celebrationem fieri dumtaxat largimur in archidioecesi Neapolitana, cuius intra fines Beatus ipse ortus est diemque obiit supremum, nempe in cunctis eiusdem templis et sacellis, ab omnibus christifidelibus, qui horas canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, a sacerdotibus omnibus, ad templa seu sacella, in quibus eiusdem Beati festum agatur, convenientibus. Largimur denique, ut sollemnia Beatificationis Venerabilis Vincentii Romano, servatis servandis, supra dictis in templis seu sacellis celebrentur, diebus legitima potestate statuendis, intra annum, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1014 postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Patriarchali Basilica Vaticana fuerint peracta. Non obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis nec non Decretis de non cultu editis ceterisque quibusvis contrariis. Volumus autem, ut harum Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrae Bituum Congregationis subscripta sint eiusdemque Congregationis sigillo munita, etiam in iudicialibus disceptationibus, eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significatione hisce ostensis Litteris, haberetur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XVII mensis Novembris, Dominica XXIV post Pentecosten, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. £8 HAMLETUS I. a publicis Card. CICOGNANI Ecclesiae negotiis ALLOCUTIONES I Habita in Petriana Basilica, ab ipso Summo Pontifice quattuordecim Sacrorum Praesulum e variis terrarum orbis regionibus episcopali consecratione peracta, cum dies celebraretur sacris Ecclesiae Missionibus iuvandis. * Venerabiles Fratres et dilecti filii, Animi Nostri attentionem ne praetereat, admirationis Nostrae expers ne sit, neve celebratione Nostra careat sacrum mysterium, quod per ministerium Nostrum nunc feliciter peractum est. Modo rite consecra vimus vos, Venerabiles Fratres, Episcopos Sanctae Ecclesiae Dei, eveximus sane vos e presbyterali ordine ad sacrae hierarchiae fastigia, ubi inest plenitudo potestatum; quarum alterae efficaciter spectant sanctificationem animarum, alterae virtualiter moderationem christiani populi. Hoc facientes, impressimus vobis sacramentalem notam, quam characterem vocant, modo quo maior fieri nequit, ut ad similitudinem Christi reapse configuremini. Hoc mysterium eo sane pertinet, ut transferat non solum imaginem, sed virtutem etiam Christi praecelso gradu, quem ipse Ecclesiae suae * Die 20 Octobris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 1015 impertivit, ita ut haec non tantum viveret, sed accrescerei, amplificaretur, sterii, in exstrueretur ad aedificationem consummationem Corporis Christi, sanctorum, in quemadmodum opus mini- vehementius 1 dicit Sanctus Paulus. De mysterio agitur, ut ita dicamus, vegetaminis semper virentis arboris Christi. Ex ea, vite vera, nova virgulta gemmarunt, quae quidem idonea sunt ad novas fundendas frondes, ad novos parandos fructus, mysticae scilicet vitis. De mysterio agitur, quo defluit in nos supernaturalis vita : haec manat a Deo Patre, permanet in Christo, in quo inhabitat omnis plenitudo divinitatis 2 corporaliter, et a Christo proficiscitur in Apostolos, quos elegit et potestatibus munivit et instruxit aptis ad perpetuitatem salvificae suae missionis in orbe terrarum cuncta per saecula. Breviter elucet hic mysterium notae quam apostolicitatem vocant, ostendens arcanum consilium seu oeconomiam nostrae salutis, quod Deus in aeternitate concepit et per hominum ministerium decurrente tempore in rem deducit. Pertinet idem ad vitale robur et ad perpetuam continuationem Ecclesiae, ad eius progressiones, quae saepius tardae et laboriosae, at in praesens extemplo apparent uberes et iucundae oculis nostris, qui laetabundi earum tenentur admiratione. Legitimae successionis apostolicae numquam fractae catenae novi adiciuntur anuli, et quasi ex transverso spectabilem se praebet universa historia Ecclesiae ex remotis aetatibus emergens, veluti canales ineffabilis misericordiae Dei. Aperitur autem nobis alia visio, quae si singulae ibi partes dignoscuntur, indistincta cernitur, sed in granditate lineamentorum suorum plane patescit; visio videlicet, quae prospicit post futura, ea omnia quae a sacro ritu a Nobis nunc peracto consequentur, id est vitam Ecclesiae, quae attingit et complectitur subsequentes hominum aetates. Quid sumus nos, quippe qui non spectatores sed effectores tam ampli et benefìci consilii divini facti simus? Cur actio caelestis in hominum vitam per saecula influens, ad nos ipsos pertingit? Oh ! merito unusquisque nostrum potest exclamare : Longe Dominus apparuit mihi. Et in caritate perpetua lait Dominus'] dilexi te : ideo attraxi te mise- rami Gemino autem sensu animus Noster afficitur : humilitate, qua com- 1 2 3 Eph. 4, 12. Col. 2, 9. Ier. 31, 3. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1016 pellimur ut nos abiciamus prosternamusque, ineff abilem actionem divinam considerantes et verba Sancti Petri ad Iesum facta repetentes : Eœi a me, quia homo peccator sum; 4 deinde fiducia, scilicet virium et laetitiae impulsione, quia verba augustae Virginis Mariae iteramus : Fecit mihi magna qui potens 5 est. Qui quidem animi sensus et exacuuntur et congruenter declarantur, si rationem habemus temporis et loci, in quibus nunc versamur. Quod enim tempus aptius esse poterit, Venerabiles Fratres, ad commonendos nos, ut meditemur ac celebremus mysterium illius notae qua Ecclesiam praedicamus Apostolicam, quam id, quod in praesenti transigimus? Cras mirabili illi coetui Patrum Ecclesiae Catholicae accensebimini, qui Concilium Oecumenicum appellatur et ipsa natura sua et maiestate perennem successionem apostolicam luculenter manifestare et sodalibus, qui ei intersunt, atque toti orbi terrarum praebere videtur documentum certissimum Christi per saecula viventis. Feliciter etiam contingit, ut gravis idem conventus ad ipsam Ecclesiam Dei cogitationes tractationesque omnes convertat. Praeterea evenit vobis, ut consecrationem hanc, qua Apostolorum successoribus inserimini, accipiatis per sacrum ministerium Nostrum, amplissimum et verissimum, licet ab humili successore Sancti Petri vobis conferatur, cui promissio evangelica Novi Testamenti facta est : 6 Super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam. Ita sane fit, ut quasi sensibiliter percipere possitis manum vestram comprehendi non quidem a Nobis neque, si proprie loquamur, a Sancto Petro, sed ab ipso Christo, Deo Sanctissimo et Omnipotenti, auctore divino Ecclesiae, et veluti lapides vivos 7 vos superaedificari super fundamentum Domus Dei, quae est Ecclesia. Quanto autem solacio animi vestri perfundentur, Praesules ad munus episcopale consecratione nunc asciti, si animadvertentis vobis obvenire potestates Regni Dei, Christo operante per humilem personam Nostram, heredem muneris Principis Apostolorum cui claves Regni caelorum traditae sunt. Quodsi, ut ait Sanctus Ambrosius Novatianos, aequales suos, obiurgans : 8 Non habent enim Petri hereditatem, qui sedem Petri non habent, quanto magis huiusmodi hereditas penes vos erit, qui ab ipsa eius Sede, 4 5 6 7 8 Luc. 5, 8. Luc. 1, 49. Matth. 16, 18. Cfr. 1 Petr, 2, 5. PL XVI, 496. Acta Pauli Pp. VI iiic ad rum sepulchrum dignitatis cum Petro, viget, et eiusdem, potestatis hic, et continenter vivit, apostolicae quam sollemni ratione apertissime ubi verissime hic 1017 accipitis. professi germana nota sacrum Profecto estis thesau- communione quaeque in apostolica vobis 9 comprobatur. De hoc certissimo argumento, animos roborante, laetemini oportet, hinc opera vestra hauriant vigorem. Quod vel magis continget, Venerabiles Fratres, eo quod consecratio episcopalis, quam modo vobis contulimus, firmatur et fulcitur mandato sollemni Iesu Christi, quod definitur et ad effectum adducitur mandato canonico, a Nobis ipsis vobis dato et his verbis significantibus Divini Magistri aliquomodo expresso : Data est mihi omnis potestas in caelo et in terra. omnes Sancti: gentes, baptizantes docentes eos eos servare in nomine omnia Patris quaecumque Euntes ergo et Filii et mandavi docete Spiritus 10 vobis. Quamobrem sacer ritus, modo peractus, non solum animos sanctificavit vestros vosque aptos reddidit ad eos supernos actus eliciendos, quibus vita Christi in Ecclesiae corpore alitur ac fovetur, sed etiam prae se fert mandatum, formam describit pastoralis ac missionalis navitatis, atque veluti ministerium evadit pro hominibus, qui omnes ad Evangelium et ad sempiternam assequendam salutem divinitus vocantur. Nota apostolica igitur qua estis insignes, sacrum expetit apostolatum. Quod quidem praeceptum censendum est atque vis impellens, cui obsequi oportet, nulla habita ratione propriae infirmitatis et quovis depulso timore externarum difficultatum. Iam agitur de officio, a quo numquam fas erit discedere. Ad rem quod attinet, rursus opportune cadunt Sancti Pauli Apostoli monita : Vae enim mihi si non evangelizavero! 11 Quibus monitis prorsus consonare videntur verba illa ab Apostolis Petro et Ioanne prolata, cum recens condita Ecclesia in urbe Hierosolyma primum oppugnata est : Non enim possumus quae vidimus et audivim,us 12 non loqui. Ita loqui eos addecet, qui, ut vosmet ipsi hodie, pienissimo iure « testes fidei » constituti sunt. Quae breviter attigimus, si bene perpendantur, eiusmodi sunt, ut in sua luce ponere valeant internam eamque impellentem virtutem evangelicae praedicationis, vel officii pastoralis atque missionalis onus, si hodiernam dicendi rationem magis usurpare placet. Evangelica prae9 Cfr. Journet, 1, 657. 10 Matth. 1 1 Cor. 9, 16. 1 3 Act. 4, 20. 28, 18-19. 65 - ACTA, vol. V, n. 17. — 20-12-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1018 dicatio suapte natura ad Ecclesiae vitam pertinet ; non enim agitur de actione fortuito eveniente, sed de precipuo Ecclesiae officio, quod postulat, ut in id exsequendum omnes eius vires impendantur. Haec attenta consideratione digna plane videntur, hodie praesertim, cum dies celebretur sacris Ecclesiae missionibus iuvandis destinata. Liceat igitur Nobis debitas Omnipotenti Deo grates persolvere, cuius beneficio contigit, ut faustissimo hoc die Nos novos ipsius regni apostolos consecraverimus ; item Nobis liceat, dilectissimi Fratres, vos, qui Catholicae Ecclesiae praecones ac missionarii estis, vel Apostolicae Sedis personam apud nationes geritis, fraterno gratoque animo excipere ; liceat denique optima vota facere pro sacro ministerio mox vobis obeundo; quae vota, dum ad mundum, cui destinati estis respicimus, hostilem quidem et infidum, sed simul etiam supernae gratiae veritatisque appetentem atque indigentem, hisce verbis significamus, quae ad fiduciam et ad fortitudinem animum erigunt : Nolite timere, pusillus 1 grex. * Omnem igitur timorem pellite. Fidenti animo progredimini. In apostolica rupe fundati, omnia vobis audere licet intra ecclesiasticae normae fines, omnia sustinere, omnia operari. Christus enim vobiscum erit. Quorum caelestium munerum pignus esto Apostolica Benedictio quam vobis paterno fraternoque animo impertimus, et quam ad patrias vestras vostrasque religiosas familias, nec non ad sacri ministerii campos apostolico labore vobis excolendos pertinere exoptamus., II Exc.mis Praesulibus et clarissimis Viris e Consilio Generali Internationali Sodalitatis « Pax Christi » nuncupatae, Coetui Romae interiuturis. * Vénérables Frères et cher s fils, Votre eminent interprète l'a dit très justement : le Mouvement Pax Christi est loin d'être un inconnu pour Nous. Nous l'avons suivi depuis sa fondation, et lui avons, à plusieurs reprises — notamment lors de son Congrès d'Ensiedeln, en 1954 — transmis les directives et les encouragements de Notre grand Prédécesseur le Pape Pie X I I . 1S Luc. 12, 32. * Die 26 Octobris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 1019 C'est vous dire que votre visite est accueillie ici avec joie et que vous pouvez être assurés d'avance de trouver auprès de Nous tout l'appui et le soutien qui vous paraîtraient nécessaires à l'heureux développement de votre Mouvement. Fidèles à la mission que l'Eglise vous confiait, il y a une douzaine d'années, vous avez eu à cœur de vous mettre au service de la « seule vraie paix », dans un esprit authentiquement chrétien. Et estimant à juste titre que seul l'épiscopat, uni au Pape, pouvait garantir la sûreté doctrinale d'une action commune des chrétiens pour la paix, votre premier souci a été de vous appuyer sur les Evêques. On peut dire que Pax Christi a rendu ainsi hommage à l'épiscopat, dont la place dans l'Eglise est mise en si vive lumière aujourd'hui par l'imposante assemblée œcuménique. Nous nous plaisons à vous en féliciter. Mais vous n'êtes pas ici pour vous complaire dans le passé. Pax Christi est un mouvement : vous voulez avant tout assurer sa meilleure marche en avant, et, pour ce faire, procéder à cette « mise à jour », à cette (( révision de vie », comme vous l'appelez, à laquelle toute l'Eglise est invitée dans le cadre du Concile. Ce sera, pour votre Mouvement comme pour d'autres, l'occasion de revoir ses méthodes, d'adapter ses structures, ses objectifs, ses moyens, aux transformations du monde moderne. Que votre souci primordial soit de ne pas dévier de la ligne qui vous a été tracée. Dans le contexte de l'époque que nous venons de vivre, on a — vous le savez mieux que quiconque — abusé du mot « paix » comme de tant d'autres, jusqu'à le faire servir, hélas! à opposer les hommes au lieu de les unir. Qu'il soit bien clair que la paix pour laquelle vous travaillez est et reste celle qu'a magistralement définie Notre inoubliable Prédécesseur Jean X X I I I dans sa mémorable encyclique Pacem in terris, celle dont votre Mouvement porte légitimement le nom : la paix du Christ, Pax Christi. Ce titre même vous oblige sans cesse à faire les distinctions nécessaires, afin de ne pas engager l'Eglise dans n'importé quelle direction, tout en sauvegardant la liberté légitime des choix dans les domaines politique et intellectuel où se construit la paix temporelle. Il vous oblige à envisager aussi, peut-être, une extension plus grande du Mouvement. Car la paix du Christ n'a pas de frontières, elle est un bien commun, offert à tous, et qui s'enracine et se fortifie en se propageant. Diverses circonstances ont pu faire que le Mouvement ne s'est pas jusqu'ici développé hors d'Europe : le moment ne serait-il pas venu 1020 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale de lui appliquer le duc in altum évangélique? Et quelle plus belle occasion que le Concile oecuménique pour entrer en contact, dans ce but, avec les épiscopats des pays où son implantation apparaîtrait maintenant possible et désirable? En vous confiant cette suggestion, Nous songeons au rôle toujours plus grand que pourrait être appelé à jouer Pax Christi pour organiser et soutenir partout l'action concertée des chrétiens en faveur de la paix, pour les instruire, les faire agir, et, par eux, faire rayonner enfin, au-delà des frontières de l'Eglise, la conception chrétienne de la paix. Dieu veuille bénir vos efforts et en multiplier les fruits, Nous le lui demandons de tout cœur, tandis que Nous vous accordons à tous, à commencer par le vénéré Cardinal Président de Pax Christi, une très paternelle Bénédiction Apostolique. III In Basilica Petriana habita christifidelibus adstantibus, die qua Venerabilis Dei Famulus Dominicus a Matre Dei in Beatorum Caelitum album relatus est. * La Chiesa militante, dopo lunga attesa e lunga riflessione, ha oggi annoverato fra gli eletti della Chiesa trionfante questo nuovo Beato, Padre Domenico della Madre di Dio, religioso Passionista, vissuto nella prima metà del secolo scorso. Benediciamo Iddio, e ringraziamolo dapprima per la gloria che a 1 Lui ne viene : soli Deo honor et gloria, sempre ripetendo : gratias agimus tibi propter magnam gloriam tuam. Rallegriamoci poi con la Fa- miglia religiosa dei Chierici scalzi della Santissima Croce e della Passione di Nostro Signor Gesù Cristo, la Congregazione religiosa fondata nel secolo decimottavo da San Paolo della Croce, già madre feconda di Santi ed ora arricchita d'un altro figlio elevato all'onore degli altari; godiamo infine noi stessi con tutta la Chiesa, la quale mette in evidenza un nuovo campione di santità e ammira in lui tali segni dello Spirito santifìcatore da dedurre che l'anima benedetta di lui deve già godere della visione beatifica, e che la sua storia e la sua attività sono degne * Die 27 Octobris mensis fi. 1903. 1 / Tim. 1, 17. Acta Pauli Pp. VI 1021 d'essere per sempre ricordate, conosciute e studiate per ammaestramento, edificazione e imitazione di noi pellegrini oggi, come lui ieri, sui sentieri della vita temporale, diretti, a Dio piacendo, alla medesima meta, la vita eterna. Una infatti delle intenzioni che muovono la Chiesa a tributare ad uno dei suoi membri quella solenne esaltazione, che chiamiamo ora beatificazione, è appunto quella di far conoscere un suo figlio singolare e vittorioso, e di proporlo al culto dei fedeli, sia come anima privilegiata, in cui l'azione della grazia è stata più profonda e più manifesta, e sia come esemplare, in cui lo sforzo della virtù è stato più vigoroso e istruttivo. La Chiesa cioè conferisce ad uno dei suoi figli un onore pubblico ed ufficiale, che da un lato risale a gloria di Dio, dall'altro si riflette su lei stessa, a nostra comune edificazione, come lucerna, accesa in ossequio alla divinità, che rischiara l'assemblea dei fedeli adunati per la preghiera. E tale luminoso riflesso, questa volta, ci rischiara quasi di sorpresa, perchè, all'infuori dei Confratelli del nuovo Beato e d'una piccola schiera di devoti e di studiosi, P. Domenico non era, fra noi, troppo conosciuto. La cultura comune, la quale ha spesso, per gli eroi della santità, una erudita informazione, quasi lo ignorava; e nemmeno la sua figura di maestro e di asceta era gran che familiare nei cenacoli preziosi della moderna agiografia, e neppure nei giardini fioriti del fervore religioso. Non era figura popolare. In questi ultimi anni s'è cominciato a parlare di lui da parte del Confratello P. Federico Menegazzo dell'Addolorata, che oggi ci offre in lettura un'ampia storia del Beato, e da parte di alcuni benemeriti studiosi, tra i quali il compianto Giuseppe De Luca, ma come da iniziati ricercatori e da specialisti scopritori di documenti nascosti e di aspetti storici inavvertiti dai manuali correnti. Ed ecco che questa beatificazione viene a mettere in luce un personaggio di grande merito, e non per un titolo solo. Veniamo così a sapere che Padre Domenico è degno di memoria come autore scolastico di buoni studi di teologia e di filosofia : il suo studio, ad esempio, sull'infallibilità pontificia, anticipa con sicura visione della dottrina la definizione che parecchi anni dopo ne farà il Concilio Vaticano primo. Veniamo a sapere che P. Domenico fu fecondo scrittore di libri di ascetica e di mistica, tra cui una sua autobiografìa, rimasti, la maggior parte, allo stato di manoscritto ; documenti, ahimé, non sempre soddisfacenti per le nostre esigenze letterarie, ma sempre notevoli per illustrare degnamente la vita religiosa del nostro primo ottocento, e Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1022 sempre pregevoli per arricchire di pensiero e di esperienza la storia della spiritualità, frutto come sono di larghi e profondi studi, di lunghe riflessioni e interiori elaborazioni, se dobbiamo credere come dettata per sè, anche senza prenderla alla lettera, alla norma ch'egli proponeva agli scrittori di libri dottrinali : -Non iscrivere mai sulla carta la prima riga di un'opera, se prima non abbi scritta l'ultima riga nel cerebro. Dieci anni di lezione, venti di meditazione, ed un'ora di composizione, se vuoi fare opera degna di 2 ammirazione. Questo profilo di uomo di lettere sacre renderà certo ancor più interessante per tutti noi quello, di uomo di azione e di preghiera : sappiamo che P. Domenico fu grande maestro di ascetica, predicatore infaticabile, apostolo e apologeta esperto delle correnti di pensiero del suo tempo, cariche anche allora di idee antiche e nuove e di errori pericolosi ; e fu dedito alla corrispondenza con uomini di pensiero e di azione in un raggio molto più vasto di quello claustrale e locale. Ed ecco che l'azione entra nella sua vita : governo della sua famiglia religiosa, viaggi, fondazioni. La storia di P. Domenico, la quale non oitrepassa i cinquantasette anni (data che sembra essere traguardo di molte grandi vite), si fa in tal modo assai intensa e piena di avvenimenti, che vanno da quelli più interiori, associabili ai fenomeni mistici, a quelli più esteriori di estenuanti fatiche apostoliche. Non è qui che dobbiamo narrare tale storia. Qui ci basti rilevare un aspetto e ricordare un fatto, che sembrano caratterizzare sommariamente ma fedelmente il nuovo Beato. L'aspetto degno di considerazione è quello della sua dedizione alla Passione di Cristo e della devozione alla Madonna Addolorata. Questo piissimo nostro fratello celeste sembra ripeterci la parola di Bau Paolo, quale sintesi e definizione della sua vita : Io non giudicai di sapere alcuna 5 cosa fra voi, se non Gesù Cristo, e questo crocifisso. P. Domenico non solo predicò il culto alla Croce del Signore, ma egli stesso la portò. Fu un paziente, fu un sofferente. Questa nota dolorosa si accentua mano mano che il suo pellegrinaggio si avvia alla fine, e ci lascia intravedere il lato drammatico della sua spiritualità, che dovrebbe essere, nelle diverse misure della divina volontà, quella di ogni cristiano : Se qualcuno vuol venire dietro a me, dice il Signore, rinunzi a se stesso, prenda 2 3 Ms. VII, 1, c. 1 Cor. 2, 2. 222. Acta Pauli Pp. VI 1023 4 la sua croce e mi segua. P. Domenico ha fatto risonare l'eco di questa voce divina, ed ora a noi, se non siamo suoi vani cultori, la ripete di nuovo ; e finché di lui sarà memoria, e perenne sarà, la ripeterà ancora. Il fatto poi, che fa ricordare Padre Domenico, è ben conosciuto, e fu fino ad oggi il titolo principale della sua notorietà. Il fatto della conversione del Newman ; fu Padre Domenico, colui che la sera dell'otto ottobre 1845, a Littlemore, raccolse la professione decisiva di fede cattolica di quel singolarissimo spirito. La straordinaria importanza di quel semplice avvenimento e la ognora crescente grandezza del celebre Inglese riverberano sull'umile religioso una luce folgorante. Subito viene al nostro labbro la domanda : fu lui a convertire il Newman? quale fu l'influsso di Padre Domenico su di lui? Queste domande sono tutt'oggi di vivissimo interesse e se le rispóste non possono attribuire al nostro Beato il merito diretto di quella formidabile conversione, maturata, come si sa, dopo laboriosissime e drammatiche meditazioni, debbono però riconoscergli due altri meriti notevolissimi : quello di aver ascoltato un'arcana, inesplicabile vocazione, nettamente enunciata alla sua anima, fino dai primi anni della sua vita religiosa, di consacrare il suo ministero apostolico all'Inghilterra, dove ancora i Passionisti non avevano messo piede; lo narra lui stesso, quando ancora novizio nel 1814, alla fine di settembre o ai primi di ottobre sul mezzogiorno, mentre pregava avanti all'altare della Vergine, gli venne rivelata la data in cui, sacerdote professo, avrebbe iniziato ministero e il campo di apostolato fra i dissidenti : il il Nord-Ovest di Eu- 5 ropa; specie l'Inghilterra. E in uno dei suoi lavori ascetici, ora pubblicati, egli metterà sulle labbra di Gesù quella sua singolare vocazione, quando ancora non si era realizzata : L'Inghilterra, quella cara Inghilterra, sopra la quale tu (anima devota) tante lacrime versasti, si dispone ora a rientrare altra volta nel mio ovile; e vedrai tra poco tempo colà 6 rifiorire il fervore della fede, de' primi fedeli. Padre Domenico sarà il primo Passionista ad entrare in Inghilterra, e, lui vivente, darà origine colà a quattro case della sua Congregazione, che, nell'opinione umana, non si sarebbe detta rispondente alla mentalità inglese. Invece le vie del Signore sono diverse. Perchè possiamo ascrivere a nuovo merito del novello Beato aver recato l'immagine più adatta ad * Matth. 16, 24. 5 Cfr. Padre Federico, p. 48 e 474. * Arch. it. per la Storia (iella Pietà, II, p. 142. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1024 attrarre la stima e l'ammirazione del Newman, che farà della figura di 7 quell'umile Religioso un personaggio impressionante d'un suo libro, e che lo ricorderà nella famosa « apologia » con semplicissime ma eloquenti parole : Ê un uomo semplice e santo ed allo stesso tempo dotato di notevoli talenti. Non l'ammissione conosce nell'Unico E scriverà poi : le Ovile mie di intenzioni, Cristo ... ma io intendo Padre Domenico fu un mirabile missionario. dicatore pieno di zelo. chiedergli 8 Un pre- Egli ebbe una grande parte nella conversione mia ed in quella di altri. Il solo suo sguardo aveva qualche cosa di santo. Quando la sua figura mi veniva alla vista, mi commoveva profondamente nella più strana maniera. La gaiezza e l'affabilità del suo tratto, con- giunta a tutta la sua santità era già per me un santo discorso. Nessuna meraviglia quindi che io divenissi aveva un grande amore per suo convertito l'Inghilterra ... e suo penitente. Egli 9 E questo basta ora per noi. Ma è da credere e da; augurare che l'accostamento di queste due sante figure, il Beato Padre Domenico e il Cardinale John Henry Newman, non lascerà più il nostro spirito, che continuerà a pensare al senso misterioso del loro incontro con grande speranza e con prolungata preghiera. Il suo grande amore per Vlnghilterra (( He had a great love for England ». Thus did Newman write of this new Beatus, Father Dominic of the Mother of God. This phrase would seem to define the figure of this humble but great follower of the Gospel of Christ; it seems to sum up the historical current of the sentiments of the Church of Rome, towards that island of high destiny; it seems to give expression to this présent spiritual moment of the Apostolic See, which now raises to the glory of the Blessed this generous missionary, whose arms are open Avide towards ali that is most venerable and most significant in that blessed country's présent portion of its magnificent Christian héritage; and it seems today to rise up from the heart of the Ecumenical Council, being celebrated in this Basilica, like a sigh of stili suffering, but always confident, Catholic brotherhood. « He had a great love for England ». Newman's phrase, if properly meditated upon, means that the love of the pions Religions, the Roman 7 Loss nn d Gain. 8 Cap. VII, verso la fine. 9 Deposizione al Card. Fa r nìcchi, cfr. P. Fed. p. 474. Acta Pauli Pp. VI 1025 missionary, was directed to Newman himself, the promotor and représentative of the Oxford movement, which raised so many religious questions, and excited such great spiritual énergies ; to him who, in full consciousness of his mission — ((I have a work to do » — and guided solely by love of the truth and fidelity to Christ, traced an itinerary, the most toilsome, but also the greatest, the most meaningful, the most conclusive, that human thought ever travelled during the last Century, indeed one might say during the modern era, to arrive at the fulness of wisdom and of peace. Ànd if that phrase was true and salutary for so distinguished a représentative of a great people, so high an authority of a time like ours, will it not be still true and salutary today, in heaven, in the heart of this beloved Beatus, and here below, in the hearts of all those who celebrate his glory, and wish to imitate his example? In regard to this also, We shall nourish great hope, and raise long supplication in prayer. IV Habita in Basilica Vaticana, Clero et christifidelibus adstantibus, iis praesertim qui Romam peregrinati sunt, ut sollemni ritui Beatificationis Venerabilis Famuli Dei Leonardi Murialdo interessent. * Abbiamo tributato gii onori del culto, e abbiamo chiesto l'ausilio della sua intercessione, ad un nuovo cittadino del Cielo, proclamando Beato un esemplare, zelante e provvido Sacerdote piemontese, Leonardo Murialdo, nato a Torino nel 1828 e a Torino morto nel 1900. È istintiva ed è legittima, doverosa anche, la domanda che il solenne avvenimento della beatificazione fa sorgere nello spirito di quanti lo contemplano nel quadro di gloria in cui lo colloca oggi la Chiesa : chi era? Prima ancora di rispondere potremmo rivolgere a noi stessi un'altra tacita domanda, nella quale si esprime la caratteristica dell'agiografia moderna ; e cioè : che cosa vogliamo sapere d'un Beato o d'un Santo? Se la nostra mentalità fosse quella della curiosità esteriore, ò di certa ingenua devozione medioevale, ci potremmo proporre di ricercare nell'uomo esaltato in modo tanto straordinario i fatti straordinari : i favori sin* Die 3 Novembris mensis a. '1903 (die qua Ven. Famulus Dei in Beatorum Caelitum album adscriptus est). 1026 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale golari, di cui talora godono certi privilegiati Servi di Dio, i fenomeni mistici e i miracoli ; ma oggi siamo meno avidi di queste manifestazioni eccezionali della vita cristiana; ne siamo, sì, sempre impressionati quando ci è dato d'averne notizia sicura ; impressionatissimi, noi figli d'un secolo impegnato nello studio e nella scoperta delle stupende leggi naturali, quando abbiamo di tali miracolose manifestazioni qualche diretta osservazione, o addirittura qualche esperienza. Ma noi oggi siamo così predisposti a supporre inviolabile il meccanismo delle leggi naturali, da diventare eccessivamente prudenti e sospettosi davanti ai fenomeni carismatici e miracolosi, di cui talvolta la santità è rivestita. Questi fenomeni quasi più ci svegliano dubbi, che non ci diano certezze, quando tali fatti non siano veramente provati e dalla Chiesa approvati. In ogni modo, non sembra che sia di questo genere il segno che Leonardo Murialdo ci dà della sua santità. La nostra domanda perciò si contenta di più facile risposta ; vorrebbe cioè sapere la storia dell'uomo glorificato, la sua biografìa; e volendo anche di questa domanda avvertire il lato caratteristico, che interessa l'agiografìa moderna, diciamo che ci piace conoscere la figura umana, piuttosto che la figura mistica o ascetica di lui ; vogliamo scoprire nei santi ciò che a noi li accomuna, piuttosto che ciò che da noi li distingue ; li vogliamo portare al nostro livello di gente profana e immersa nell'esperienza non sempre edificante di questo mondo; li vogliamo trovare fratelli della nostra fatica e fors'anche della nostra miseria, per sentirci in confidenza con loro e partecipi d'una comune pesante condizione terrena. E a questo riguardo la nostra curiosità troverà nella narrazione della vita di Leonardo Murialdo facile e interessante risposta : la sua storia è semplice, non ha misteri, non ha avventure straordinarie ; si svolge in un corso relativamente tranquillo, in mezzo a luoghi, a persone, a fatti ben conosciuti. I volumi pubblicati per questa circostanza lo dicono, e sembrano persuaderci che questo nuovo Beato non è un uomo lontano e difficile, non è un santo sequestrato dalla nostra conversazione ; è un nostro fratello, è un nostro sacerdote, è un nostro compagno di viaggio. Il quale però, se davvero lo avviciniamo, non mancherà di provocare in noi quel senso di ammirazione dovuto alle anime grandi, quando ci accorgeremo di certa sua nascosta profondità interiore, di certa sua inflessibile costanza in tante non facili virtù, in tante sue finezze di giudizio, di tratto, di stile, che faranno dire a noi ciò che altri, lui vivente, dissero al suo incontro, come se si trattasse d'una felice scoperta : è un santo ! E se noi, dopo averla pronunciata, ci Acta Pauli Pp. VI 1027 riprendiamo dallo stupore, che tale definizione genera nei nostri animi, ascoltiamo lui stesso, che, quasi a bassa voce, ci svela il buon fondamento di quella definizione e del nostro stesso stupore : (( fare e tacere )). La sua divisa, potremmo trovarla in queste due parole : fare e tacere. Ci dice quanto sia stato positivo, costruttivo l'impiego della sua vita, e quanto umile. Ci ricorda le parole estreme di Antonio Rosmini : (( adorare, tacere e godere ». Ed è perciò a lui bene riferito il giudizio d'un contemporaneo : « f u uomo straordinario nell'ordinario ». La nostra domanda, che vuol sapere : chi era?, si precisa così e si appaga, dirigendosi, secondo le aspirazioni ancor più semplificate, semplicistiche talvolta, della novissima agiografìa, verso una visione comprensiva e riflessa dell'uomo in questione, quando si accontenta d'una nozione riassuntiva della sua vita, che può essere variata e ricchissima ; quando si limita cioè ad esigere una definizione sintetica, che classifichi l'eletto secondo dati aspetti, sufficienti per avere di lui, più che una conoscenza completa, semplicemente un concetto, un'idea. È, del resto ciò che fa il panegirista, che concentra in uno o più punti focali il suo elogio; ed è ciò che torna opportuno per Noi, in questo momento obbligati a restringere in brevissimi termini la risposta alla domanda che ognuno si pone: il nuovo Beato Leonardo Murialdo, chi era? Era un Sacerdote, potremmo dire, della scuola di santità torinese del secolo scorso, la quale ha dato alla Chiesa un tipo di ecclesiastico santo, fedelissimo alla dottrina ortodossa e al costume canonico, uomo di preghiera e di mortificazione, perfettamente aderente allo schema abituale della vita prescritta ad un sacerdote, il quale, però, proprio per questa generosa ed intima aderenza sente salire nella sua anima energie nuove e potenti, e si avvede che d'intorno a lui bisogni gravi e urgenti reclamano il suo intervento. Non cercheremo in lui novità di pensiero, troveremo invece in lui novità di opere. L'azione lo qualifica. Spinto dal di dentro del suo spirito, chiamato al di fuori da nuove vocazioni di carità, questo Sacerdote ideale si concede ai problemi pratici del bene a lui presente; e inizia così, senza altre previsioni che quella dell'abbandono alla Provvidenza, la impensata avventura, la novità, la fondazione cioè d'un nuovo istituto, modellato secondo il genio di quella fedeltà iniziale, e secondo le indicazioni sperimentali delle necessità umane, che l'amore ha rese evidenti e imploranti. Così il Cottolengo così il Cafasso, già dichiarati Santi, così il Lanieri, così l'Allamano, chi ne seguono le orme, così specialmente Don Bosco, di cui tutti conosciamo la grande e rappresentativa figura. E così il Murialdo. 1028 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Tanto che nessuno, appena ne conosca il disegno biografico, si sottrae ad una nuova domanda : ma perchè una nuova fondazione, quando questa sembra simile a quella salesiana e ad altre non poche di eguale tipo e dello stesso periodo storico? E la nostra questione diventa tanto più motivata, quando si accorge che la Scuola torinese non è la sola a generare analoghe istituzioni : potremmo elencare una gloriosa serie di magnifici sacerdoti, i quali hanno illustrato la Chiesa cattolica nell'ottocento, e sembrano tra loro fratelli, e tutti obbedire ad un somigliante paradigma di perfezione personale e di operosità apostolica, tanto da formare tutti insieme una meravigliosa costellazione di sante figure attorniate da nuove, poderose istituzioni da loro fondate. Citiamo ad esempio, fra le istituzioni di coloro che hanno preceduto il Murialdo : gii Oblati di Maria Immacolata, gli Oblati di Maria Vergine, l'Istituto Cavanis, i Rosminiani, i Pavoniani, gli Stimmatini, i Claretiani, i Betharramiti e così via ; e fra coloro che gii sono contemporanei e successivi : i Padri di Timon David, i Giuseppini d'Asti, gii Oblati di San Francesco di Sales, i figli di Kolping, di Chevalier, di Don Guanella, di Don Orione, di Don Calabria e di tanti altri. Potremmo osservare eguale fenomeno, e con una serie assai copiosa di nomi benedetti, per quanto riguarda il campo femminile. Questa fioritura di istituzioni similari, anche se ben distinte le une dalle altre, Ci fa pensare ad un disegno provvidenziale : il Signore ha voluto che la sua Chiesa esprimesse la sua perenne vitalità in una forma, in uno stile particolarmente rispondente ai bisogni e alle tendenze del nostro tempo. I bisogni infatti del nostro tempo, in ordine all'assistenza, all'educazione, alla qualificazione della gioventù, di quella lavoratrice in particolare, sono così pronunciati e così diffusi da convincerci che nessuna di quelle istituzioni è bastante, e perciò nessuna è superflua ; anzi esse non bastano mai ; e se oggi più fossero, tutte avrebbero ragion d'essere, sia per l'originalità che distingue l'una dall'altra (la varietà è bellezza, è ricchezza, è indice di libertà e di fecondità), e sia perchè tutte, quelle medesime istituzioni, ancor oggi sono così ricercate dallo sviluppo della scuola e della formazione professionale, da non riuscire a corrispondere a tutte le molteplici chiamate, che da ogni parte si contendono la loro provvidenziale presenza. E osiamo credere che questa crescente richiesta di educatori cattolici della gioventù popolare non diminuirà facilmente neppure quando l'organizzazione scolastica si sarà allargata, come possiamo sperare dai moderni programmi della società civile, perchè proprio tale allargamento farà ancor più rilevare Acta Pauli Pp. VI 1029 un'indeclinabile necessità, a cui la cooperazione di queste istituzioni sembra ed è assai propizia, come quella che offre il cosiddetto « personale », il quale del sacrificio diuturno, silenzioso, amoroso, totale, che solo rende efficace, umana e grande, come una spirituale maternità, l'opera educatrice, fa suo programma e suo intimo vanto. Il Murialdo lo nota in una sua lettera dalla Sicilia: «universale ... il lamento delle difficoltà di trovare uomini di spirito . . . » per l'educazione della gioventù lavoratrice. « Manca solo — egli nota in altro scritto — chi dia ... spirito e coraggio ». E fu la visione di questo bisogno sociale, che fece di lui il modesto, ma ardito e saggio fondatore della Pia Società Torinese di San Giuseppe : egli diede a tale bisogno sociale uomini di spirito e di coraggio. Il fatto va prospettato nell'orizzonte storico dell'ottocento, che estende la sua giornata anche nel nostro secolo, perchè una volta ancora ci fa vedere la carità sociale della Chiesa, la quale, davanti al sorgere dell'industria moderna, con la conseguente formazione d'una classe operaia e proletaria, non ha avuto manifesti clamorosi per promuovere un'emancipazione sovversiva dei lavoratori che siano nel bisogno e nella sofferenza, ma con intuizione vitale ha subito offerto, senza attendere nè l'esempio, nè l'indicazione altrui, la sua amorosa, positiva, paziente, disinteressata assistenza ai figli del popolo ; li ha circondati di comprensione, di affezione, di istruzione, di amore; ha loro spianato la via per la loro elevazione sociale; ed il lavoro moderno, tanto conclamato, ma tanto spesso artificiósamente pervaso di inquiete passioni, essa ha insegnato a compierlo con amore e con abilità, con dignità e coscienza di quanto esso valga per la vita temporale non solo, ma per quella spirituale altresì, se congiunto al respiro dell'anima, la fede e la preghiera, e se irradiato e benedetto dall'esempio di Cristo, e di colui che a Cristo fu padre putativo, custode provvido, l'umile e grande lavoratore, San Giuseppe. La sociologia della Chiesa ha anche in questa luminosa schiera di Beati e di Santi votati al bene del popolo una sua eloquente e positiva manifestazione. La beatificazione perciò con cui oggi la Chiesa solleva ad onore e ad esempio quest'uomo mite e gentile, questo sacerdote pio ed esemplare, questo fondatore saggio e laborioso, acquista un significato particolare : non solo le virtù personali di Leonardo Murialdo sono riconosciute ed 1030 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Oßciale esaltate, ma la forma e la forza sociale che tali virtù rivestirono sono così riconosciute e canonizzate. È la linea di santità propria dell'età nostra, che riceve conferma ed incoraggiamento ; è la scuola di quelle medesime virtù che riceve pubblico plauso e premio ufficiale. La Chiesa dunque, anche in questa luminosa circostanza, ci parla delle necessità, tuttora vive e insoddisfatte, della nostra società ; ancora ci esorta a dare all'uomo, all'uomo della fatica materiale specialmente, una considerazione di primo grado nel complesso concorso dei coefficienti della produzione economica e del progresso sociale; ancora ci svela il suo cuore pieno di affezione e di stima per le categorie lavoratrici, ancora ci apre le riserve della sua operosa carità per la salvezza, la letizia, la formazione umana e cristiana della gioventù studentesca, agricola ed operaia. Il Murialdo, dall'alto, così c'insegna ; e dall'alto lui ci renda capaci di seguirne gli esempi e di partecipare un giórno noi pure alla sua gloria. V In Patriarchali Basilica Vaticana habita, in festo S. Caroli Borromaei, cum sollemnia celebrarentur, quarto exacto saeculo post constituta ab Oecumenica Tridentina Synodo sacra Seminaria. * Il grande rito che stiamo celebrando parla da sè : e la sua solennità dice l'importanza del motivo che Ci ha indotti a darvi questa data, 4 novembre, festa dedicata a San Carlo Borromeo; e questa sede, la Basilica di San Pietro, dove ora si svolge il Concilio Ecumenico Vaticano II ; e ad affidarne P officiatura al venerando Cardinale Pizzardo, Prefetto della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. Vogliamo infatti degnamente commemorare, con questa straordinaria azione di grazie a Dio e con questa grande impetrazione di grazie da Dio, il quarto centenario della istituzione di quelle scuole, aperte nelle singole diocesi, che chiamiamo Seminari, e che sono destinate alla formazione di alunni che si preparano a ricevere la sacra ordinazione e ad esercitare poi degnamente il ministero sacerdotale. * Die 4 Novembris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 1031 Un annunzio di grazia Tale istituzione, com'è noto, è dovuta al canone xvin della x x i n Sessione del Concilio di Trento, segnata con la data del 15 luglio 1563. Subito l'esecuzione di questo Decreto ebbe zelanti promotori, tra i primi dei quali fu appunto San Carlo, allora nominato Arcivescovo di Milano, prontissimo fra tutti ad applicare alla sua diocesi e alla sua provincia le disposizioni del Concilio Tridentino ; e convinto come era della decisiva importanza dell'istituzione dei Seminari, subito parecchi ne fondò, e fu lui certo il primo a dare al principale dei suoi Seminari, sito nel cuore della città, una sede monumentale, che tuttora si annovera fra gli edifici classici del sontuoso rinascimento milanese, e attende ora di riaprirsi, con degni restauri, alla sua secolare e provvidenziale funzione. 1 Dell'origine storica e del significato ecclesiastico, che ebbe l'istituzione dei Seminari, dirà nel pomeriggio di questa stessa giornata, ed ili questa medesima Basilica, adibita ora come aula conciliare, il Signor Cardinale Stefano Wyszyñski, Arcivescovo di Gniezno e Varsavia; e siamo fin d'ora a lui grati che egli aggiunga all'interesse di tanto tema il prestigio della sua esperienza e della sua dignità. Quanto poi alla stima che dobbiamo tutti attribuire alla scuola seminaristica, e al frutto che educatori ed alunni, in modo speciale, devono trarre da questa commemorazione centenaria, dirà una Nostra Epistola Apostolica, rivolta ai Vescovi di tutta la Chiesa, di imminente pubblicazione. Si apre con le parole Summi Dei Verbum, ed è stata preparata con l'esperta collaborazione della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. A questo documento, ponderato e diffuso, come lo richiedeva la gravità del tèma, primo di questa forma e di questa importanza del Nostro Pontificato, abbiamo affidato molte, non tutte, delle cose che Ci sembrano doversi da Noi ricordare in circostanza tanto propizia, circa soggetto così vasto e rilevante. Non è perciò necessario che Noi ci diffondiamo a parlarne durante questa cerimonia ; quella Nostra Lettera Apostolica vi dirà i Nostri pensieri ed i Nostri desideri. Non vogliamo tuttavia rinunciare a rivolgere una Nostra parola a questi carissimi seminaristi, che vediamo presenti al sacro rito, e che vogliamo in questo momento abbracciare con tutta la Nostra paterna affezione, e considerare quasi rappresentanti dei loro condiscepoli, di tutti i seminaristi, che sono nella Chiesa di Dio. 1 Cfr. Cxhjssano, 1, I I , V. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1032 Le Nostre labbra si aprono verso di voi — vi diremo, cari alunni 2 dei nostri Seminari, con San Paolo —, il Nostro cuore a voi si effonde. Noi vogliamo ora vedere in voi gli esponenti più autentici e più generosi della gioventù, di quella gioventù che tra le scelte supreme, le quali, nella prima lucida chiaroveggenza della vita e nella prima rivelazione dell'amore genuino, bisogna pur fare, ha scoperto l'ottima scelta, che decide per tutte: ricordate: nascosto nel tutto campo; Vuomo, contento va, vende ... il regno dei cieli è simile ad un tesoro che tutto Vha trovato, quello ch'egli lo ha nasconde e compra di nuovo, quel e 3 campo. Di quella gioventù, che tra i doni, di cui la vita è prodiga, e di cui la gioventù è avidissima, ha compreso che un dono vale per tutti ; ricordate ancora : ... il regno dei cieli è simile ad un ricercatore di perle bellis- sime; trovata e, una di gran pregio, va, vende quanto possiede, e la compra.* Di quella gioventù, che ha individuato tra tutte le voci, che risuonano intorno a lei e la frastnonano e la incantano, una con un accento singolarissimo, misterioso, ma inconfondibile, grave e soave insieme, mite e potente, una voce piana ed arcana, che risuona dentro, quasi tormentando, nel segreto della coscienza, e risuona fuori, quasi pacificando, nella confidenza di un consiglio sereno e autorevole-, d'un richiamo, che, interpretando quella voce interiore, la dice divina, e la dice, sì, proprio rivolta a lei, alla gioventù, che non ha paura delle cose grandi e che teme piuttosto le cattive e le mediocri; una voce, ch'è insieme invito e comando, una voce semplice come un sospiro e profonda come un dramma, la voce di Cristo, che ancor oggi, ed oggi più che mai, 5 dice : Vieni e seguimi. Giovani, che Ci ascoltate : avete voi udito quella voce : vieni e seguimi? Essa continua : Io sono la luce del mondo; chi mi segue non camminerà nelle tenebre, ma avrà la luce della 6 vita. Voi sapete bene come cotesto dialogo si chiama. Si chiama la vocazione. Ognuno di voi la custodisce nel cuore, come il segreto della sua vita, come la direzione del suo avvenire, come la forza del suo operare : (( Vieni e seguimi ». Lasciate che qui, lasciate che oggi, lasciate che Noi, proprio come Vicario di quel Gesù, che primo si rivolse, ai discepoli, che dovevano 2 Cor. 6, 11. Matth. 13, 44. Matth. 13, 45. *"* Matth. 19, 21. 2 3 4 Acta Pauli Pp. VI 1033 diventare suoi apostoli, la ripetiamo a voi, qui presenti, ai vostri compagni, e a quant'altri giovani, di oggi e di domani, che abbiano la grazia ed il coraggio di ascoltarla : Venite dietro a me, evi farò pescatori 7 di uomini. incomparabile fulgore della vocazione ecclesiastica Che è quanto dire : l'opera della redenzione non si compie nel mondo e nel tempo senza il ministero di uomini votati, di uomini, che mediante un'oblazione di totale carità umana, attuano il piano di salvezza dell'infinita carità divina. Questa carità divina avrebbe potuto, se Dio 10 avesse voluto, diffondersi da sè, salvare direttamente da sè. Il disegno di Dio è diverso ; Dio salverà in Cristo gli uomini mediante un servizio di uomini. Dio non ha dato al mondo soltanto una rivelazione, una religione; ha dato una Chiesa, una società organica, una comunità articolata, dove alcuni fratelli operano per la salvezza degli altri fratelli ; ha istituito una gerarchia, ha istituito un sacerdozio : là arriva il messaggio e la virtù della salvezza di Cristo, dove arriva il sacerdozio di Cristo. Il Signore ha voluto far dipendere la diffusione del Vangelo dal numero e dallo zelo degli operai del Vangelo. Ecco perchè la chiamata al servizio del Vangelo assume un'importanza incalcolabile. Il dramma della salvezza del mondo vi è interessato. 11 dono della vocazione è segreto di Dio, sì ; ma non sia viltà, non sia pigrizia, non sia pusillanimità, non sia sordità, non sia impurità, figli carissimi, quella che ne priva anime giovanili, che il pensiero di Dio avrebbe fatte pure e forti per il ministero del suo Regno. Beati voi, figlioli, che conoscete queste verità e ne fate ardimentosa e umile esperienza. Beati voi, che sapete quale aspetto assuma, oggi, l'attrattiva della vocazione ecclesiastica : non è la consuetudine dinastica, certamente, non l'interesse del quieto vivere in un buon beneficio, non la prospettiva di onori clericali, non la volontà altrui che si sostituisca o prevalga su quella del candidato, e nemmeno il disgusto pessimista d'un mondo insopportabile, o la delusione di speranze cadute, che vi tracciano la via che conduce al Seminario ; e neppure quelle più nobili della cultura, o dell'arte, che possono per sè comporsi in via subordinata con le attrattive autentiche che oggi spingono un giovane a farsi prete. Le attrattive autentiche, che fanno di voi gli alunni del Seminario, sono quelle paradossali del seguace di Cristo, che ha detto : Chi vuol venire 7 Marc. 1, 17. 66 - ACTA, vol. V, n. 17. — 20-12-1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1034 dietro a me, rinneghi se stesso, prenda la sua croce e mi 8 segua. La vocazione oggi vnol dire rinuncia, vuol dire impopolarità, vuol dire sacrificio. Vuol dire la preferenza della vita interiore a quella esteriore, vuol dire la scelta d'una perfezione austera e costante in confronto con una mediocrità comoda e insignificante ; vuol dire la capacità di ascoltare le voci imploranti del mondo, le voci delle anime innocenti, di quelle sofferenti, di quelle senza pace, senza conforto, senza guida, senza amore, e insieme la forza di far tacere le voci lusinghiere e molli del piacere e dell'egoismo; vuol dire comprendere la dura, ma stupenda missione della Chiesa, oggi più che mai impegnata ad insegnare all'uomo il suo vero essere, il suo fine, la sua sorte, e a svelare agli spiriti fedeli le immense, le ineffabili ricchezze della carità di Cristo. Vuol dire, giovani, essere giovani : avere l'occhio limpido e il cuore grande, vuol dire accettare per programma di vita l'imitazione di Cristo, il suo eroismo, la sua santità, la sua missione di bontà e di salvezza. Nessuna prospettiva sulla vita offre ideale più vero, più generoso, più umano, più santo che l'umile e fedele vocazione al sacerdozio di Cristo. L'imitazione di Cristo: programma di vita Non è enfasi, figlioli carissimi, non è retorica, soprattutto non è suggestione, non è bugia, che dà alla Chiesa l'ardimento di parlare così. È la conoscenza che la Chiesa ha dei vostri cuori, delle grazie che il Signore ha riversate nelle vostre anime ; è la stima che essa nutre per voi ; è la speranza che essa pone nei vostri verdi anni e nei vostri sogni generosi. E forse sapete, figlioli, che la Chiesa non oserebbe esprimere su di voi vaticini così alti e così difficili, se le mancasse la pratica possibilità di esservi vicina nell'annunciarli e sollecita nell'aiutarvi a raccoglierli e nel seguirvi. Se la Chiesa non avesse sviluppato la sua arte di maestra delle anime e mancasse della sede e degli strumenti per esercitarla, non potrebbe parlarvi con tanta franchezza. Ma oggi la Chiesa si è resa idonea, e più ancora lo sarà certo domani, ad esercitare la sua sublime missione di educatrice di futuri sacerdoti, perchè la Chiesa ha istituito a tal fine i suoi Seminari. Il Seminario è la scuola per il silenzio interiore, in cui parla la voce misteriosa di Dio, è la palestra per l'allena mento alle virtù difficili, è la casa dove abita Cristo, il Maestro. Ricordate? Due discepoli di Giovanni, udito ch'egli diceva di Gesù, che 8 Marc. 8, 34. Acta Pauli Pp. VI 1035 passava sulla riva del Giordano : ecco l'Agnello di Dio !, andarono dietro a Gesù. Gesù si voltò, e notato che lo seguivano, domandò loro : Chi cercate? Essi gli dissero : Rabbi (che tradotto vuol dire Maestro), dove 9 abiti? Egli rispose loro : Venite e vedrete. Se mai, giovani, la stessa domanda salisse dal fondo incerto e commosso delle vostre anime, che hanno intuito essere Gesù il solo salvatore del mondo, ed essere Lui Colui che cercate e Colui che vi cerca, e venisse alle vostre labbra : Maestro, dove abiti?, dove poterti incontrare, o Cristo Signore, dove conoscere, o Gesù, dove ascoltare, dove a Te unirsi, per rivestire poi la tua stessa missione?, ricordate che per la bocca della Chiesa, per quelle dei vostri Vescovi, dei vostri Superiori, dei vostri Maestri, la risposta è sempre quella : venite e vedrete. E la 'porta benedetta del Seminario si aprirà davanti a voi. Così sia ! VI In Basilica S. Clementis habita, ante sacrum Byzantinum Ritum ea in ecclesia peractum, ut terminarentur sollemnia ob undecim revoluta saecula ab adventu Sanctorum Cyrilli et Methodii in Magnam Moraviam. * Venerabiles Fratres et dilecti filii. Ad celebranda undecim revoluta saecula, postquam Sancti Cyrillus et Methodius, ad Slavos missum par nobilissimum, in Magnam Moraviam pervenerunt, hoc anno Romae et compluribus aliis in locis praeclaris coetibus et inceptis peractis non uno nomine congruenter interserí videtur sacer ritus, qui in hac aede S. Clementis religiose hodie absolvitur. Cui Nos non solum adesse voluimus, sed praesentiae Nostrae aliquid etiam addere, quod huius felicissimi diei memoriam prorogaret in aevum atque rem salutariter gestam perpetuaret. Cum S. Cyrillus una cum fratre Methodio, in Magna Moravia apostolatum fructuose auspicatus, Romam petiit, perquam honorifice eum Hadrianus II excepit ; et cum paulo post, maturior virtute quam aetate, supremum diem obiit, in hoc vetustum insigneque templum mortuum corpus ipsius Summus ille Pontifex sollemni pompa efferri iussit et hic componendum curavit. • lo. 1, 38-39. * Die 17 Novembris mensis a. 1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1036 Hadriani II obsequium in Sanctum eaelitem, meritis et gloria inditum, quodam modo nunc iteramus; et iterare id valde gavisi, sacras eius reliquias, saltem parva ex parte, huic templo dono damus, pro certo habentes eas hic diligenter custoditum et religiose excultum iri. Id autem quod in amplissimo hoc conventu facimus, ex vobis ipsis, qui coram adstatis, significationis vim accipit praeclaram, et fausta omina continet et exprimit, quae in melioris aevi spem colligere licet. Deus, cui gloria est in Ecclesia et in Christo Iesu, 1 singularibus mirisque incrementis favit evangelico operi, cui inter vestrates Sancti Cyrillus et Methodius vacaverunt. Vos ipsi, qui huc convenistis, magnifica et ornatissima corona Purpuratorum Patrum et Antistitum, et ad vestrum coetum aggregati tam laeta frequentia sacerdotes et christifideles, nonne estis messis, longum per saeculorum decursum ex praeviis messibus edita sudorum et laborum, quos pro Christi gloria uterque evangelicae veritatis sator aggressus est? Felicis recordationis Decessor Noster Ioannes X X I I I per Litteras Apostolicas, a verbis « Magnifici eventus » incipientes, vestratibus o quam salutaria concupivit, ut is, qui recolitur adventus Sanctorum Cyrilli et Methodii in Magnam Moraviam, tempora pararet bona et uberem fructum calestis gratiae gigneret. Summi Pontificis vota, qui Nos proxime praeivit, Nostra facimus, atque certa spe innixi exoptamus, ut sacrae reliquiae Sancti Cyrilli, quibus hoc templum locupletato, causa sint, cur honores ipsis tribuendi perpetuo alant studia pietatis, religionis, christiani decoris vestrarum gentium, concordiae, coniunctionis cum Petri Sede, cuius is exemplar fuit spectatissimum. Benedictio, pax, fidei fortitudo, spei bonae gaudium sit vobis et iis, qui ad vestras nationes pertinent. Venerabili Fratelli e figli dilettissimi, Ritornano oggi in questa vetusta Basilica di San Clemente, fulgida d'arte e di storia, le Reliquie di San Cirillo, apostolo degli Slavi col suo santo fratello Metodio. Come un tempo i due ardenti missionari vennero a Roma, portando al Vicario di Cristo il dono prezioso dei resti mortali di San Clemente Romano, papa e martire, così oggi è lo stesso Successore di Pietro che, come rispondendo in un atto di misteriosa continuità a quel gesto piissimo, restituisce alla chiesa da essi prediletta un insigne frammento delle spoglie di San Cirillo. 1 Cfr. Eph. 3, 21. Acta Pauli Pp. VI 1037 La storia intreccia i suoi fili con una coincidenza, che esalta e sorprende, richiamando potentemente al nostro pensiero il ricordo di eventi antichi ma non morti, di figure gigantesche, che tuttora irraggiano il loro incanto di santità e di grazia sulle nostre anime stupite e ammi- rate. Godiamo intimamente, pur nella consapevolezza dell'esiguità dei Nostri meriti, di essere stati il tramite utile e commosso di questo significativo ritorno. • Nell'avvertire l'arcana presenza in mezzo a noi di quei grandi Pontefici e Pastori, ecco che questa piissima e solenne celebrazione mette nel nostro spirito il « senso della comunione dei Santi ». È un vincolo soave, che tutti ci stringe in Cristo Gesù, unendo in reale e viva intimità di preghiere, di affinità, di sentimenti, i figli della Chiesa che esulta, che lotta, che espia, in un'unica identità di eterni destini. 1. Noi saremo, tra poco, alla presenza del mistero Eucaristico. In Lui, che rinnova al Padre l'offerta della sua morte redentrice « a fine 2 di radunare insieme i dispersi figli di Dio » , si cementa e si nutre la nostra unione fraterna, di cui l'assemblea raccolta intorno all'altare è il simbolo più toccante. A Lui vada l'adesione della nostra fede e del nostro amore ; in Lui cresca fermamente la nostra carità, perché, secondo le parole di San Giovanni Crisostomo, « noi siamo il suo stesso corpo. Che cosa è infatti il pane? È il Corpo di Cristo. E che cosa divengono coloro che si comunicano? Il Corpo di Cristo ; non diversi corpi, ma un solo corpo. Infatti, come il pane, fatto di molti grani, è talmente unito, che i grani non si vedono più ... così noi siamo strettamente congiunti tra di noi e con Cristo » . 3 2. In questa mistica, ma realissima unione, si infrangono i limiti, che il tempo e lo spazio frappongono all'umana debolezza; si rendono presenti al nostro spirito i Santi del Cielo, vicini e fraterni, solleciti della nostra salvezza e pronti all'intercessione e all'aiuto, in una corona orante che ci attornia in ogni istante della nostra vita. L'augusta preghiera del Canone ce lo ricorda : communicantes et memoriam venerantes. Siamo uniti in comunione di amore e di venerazione : uniti anzitutto con la Beata Vergine, Regina di tutti i Santi e Madre tenerissiina dei figli ancora pellegrinanti su la terra ; con San Giovanni Battista e con San Giuseppe; coi Santi Pietro e Paolo, colonne lucenti della Chiesa universale; e qui, in questa Basilica antichissima, Io. 11, 52. * In 1 Oor. nom. XXIV; P.O. «1, 200. 2 y Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1038 uniti con San Clemente Romano, con San Cirillo e San Metodio; con San Patrizio, e San Domenico, venerati in questa stessa Basilica. Questa fraternità sentita, che ci fa come penetrare in Cielo per sen4 tirci « concittadini dei Santi e membri della famiglia di Dio » , infonde gaudio verace al nostro cuore, ed è di continuo stimolo a una santa emulazione, all'imitazione volonterosa in bontà di rinnovati propositi ; e ci spinge a dare in tal modo il giusto onore ai Santi, chiedendo la loro protezione sui nostri sforzi, e cercando di riprodurre fedelmente i loro esempi. 3. L'intensità di tale vincolo celeste ci fa infine sentire strettamente uniti fra noi, ed estendere la nostra sollecitudine di carità fraterna verso tutte le necessità della Chiesa, poiché l'amore del prossimo è il banco di prova dell'amore di Dio : « estendi la tua carità a tutto il mondo — dice S. Agostino — se vuoi amare Cristo, poiché le membra di Cristo sono giacenti nel mondo » . 5 Dalla Chiesa di Roma, centro di comunione per tutti i credenti, e 6 preposta al ministero di una universale carità, parta dunque l'esempio e l'invito all'unione sempre più sincera e concorde, fatta di abnegazione e di sacrificio. Unione tra i suoi figli, sparsi nel mondo, nelle opere dell'edificazione nella carità, perché la testimonianza che oggi aspettano i lontani, gli smarriti, gli ostili, è quella dell'amore vicendevole, della donazione pronta e ardita alle sofferenze e alle miserie dei fratelli. E poiché l'odierna celebrazione, fatta nel nome di Cirillo e Metodio, porta al nostro spirito il pensiero delle regioni orientali, cui essi dischiusero i tesori del Vangelo, e con questi l'onore cospicuo delle lettere e delle arti, il nostro pensiero va ai fratelli nostri Orientali, dei diversi riti splendenti e delle gloriose civiltà, e uniti con la Sede di Pietro in vincolo di secolare fedeltà. Ma il pensiero si rivolge altresì con reverente affetto ai fratelli separati, anch'essi appartenenti ad antichissime e fulgide Comunità Cristiane, alle quali ancora una volta attestiamo il nostro rispetto e la nostra attesa. E un pensiero affettuoso va ancora alle regioni, ove la Chiesa nel silenzio e nelle lacrime attende il sorgere di giorni migliori^ per rivolgere alla Gerarchia, ai Sacerdoti, ai fedeli le parole della speranza, dell'incoraggiamento, della consolazione. Sorga 4 s 6 Eph. 2, 19. In. Ep. lg. ad Parthos, 10, 78. Cfr. S. Ignazio Mart. Acta Pauli Pp. VI 1039 presto il giorno in cui, fattosi un solo gregge ed un solo pastore, si ricomponga pienamente la provata unità, e la Chiesa mostri dappertutto il suo immacolato splendore ! O Divino Redentore, che hai amato la Chiesa e per essa hai dato Te stesso, a fine di santificarla ... e farla comparire innnanzi a Te risplen7 dente di gloria, fa' rifulgere sopra di essa il Tuo Volto santo ! Che la Tua Chiesa, una nella Tua carità, santa nella partecipazione alla Tua stessa santità, sia ancor oggi nel mondo vessillo di salvezza per gli uomini, centro di unità di tutti i cuori, ispiratrice di santi propositi per un rinnovamento generale e trascinatore. Che i suoi figli, lasciata ogni divisione e indegnità, le facciano onore, sempre e ovunque, aftinché tutti gli uomini, che ancora non le appartengono, guardando ad essa, trovino Te, via verità e vita, e in Te siano ricondotti al Padre, nell'unità dello Spirito Santo ! Amen, amen. Affidando l'esaudimento di questa invocazione alla Madre della Chiesa, Maria Santissima, ai Ss. Pietro e Paolo, a Clemente, Cirillo e Metodio, effondiamo su ciascuno di voi, e sui vostri cari lontani, la conforta trice Benedizione Apostolica. VII Habita in Basilica Vaticana Clero et christifidelibus adstantibus, praesertim e Neapolitana archidioecesi, die qua Venerabilis Dei Famulus Vincentius Romano in album Beatorum Caelitum adscriptus est. * Signor Cardinale, venerabili Fratelli, diletti figli, Salutiamo il nuovo Beato Don Vincenzo Romano, e rallegriamoci nel Signore, che ci laseia contemplare come cittadino del cielo questo suo fedele ed esemplare seguace. Abbiamo motivi particolari non pochi per essere lieti di questa glorificazione, oltre quello principale dell'onore che è così tributato al Signore e che ridonda sulla Chiesa intera, la quale vede l'albo dei suoi figli vittoriosi arricchirsi del nome d'un nuovo eletto. Non possiamo tacere che uno di questi motivi è costituito dal fatto 7 Cfr. Eph. 5, 26-27. * Die 17 Novembris mensis a. 19(53. 1040 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale che questo Beato Romano era Napoletano Î Di Torre del Greco, a dir vero ; cioè nato e vissuto nella rinomata e ridente cittadina distante da Napoli poco più d'una decina di chilometri, quanto basta per dare agli abitanti di Torre del Greco una loro distinta fisionomia morale e popolare, e perciò una ragione di legittimo vanto di ascrivere nella propria anagrafe, anzi nella propria storia questo suo raro ed ormai celebre figlio, nato appunto, vissuto e morto a Torre del Greco; ma quanto basta altresì per riconoscere alla popolosa borgata ed a questo illustre suo cittadino l'onore di appartenere all'arcidiocesi di Napoli, alla sua circoscrizione civile, alla sua cultura, alla sua educazione, alla sua vita. Dobbiamo esprimere le Nostre felicitazioni al Signor Cardinale Arcivescovo di Napoli per questa beatificazione, dobbiamo estenderle al venerabile Clero ed ai fedeli tutti dell'arcidiocesi partenopea, ed a quelli della fertile e benedetta e famosa terra della Campania, perché la virtù riconosciuta in Vincenzo Romano non è solo strettamente a lui personale, ma è rappresentativa d'una spiritualità e d'un costume, che possiamo ben dire regionali. Questa considerazione del Beato nel quadro religioso e civile, in cui si svolse la sua vita, apre alla Nostra mente varie questioni, sia generali che particolari, di grande interesse, alle quali risponderanno gli storici e gli agiografi, e alle quali appena accenniamo ; quale sia, ad esempio, l'influsso dell'ambiente sulla personalità d'un santo, quanto questi riceva, assorba, modifichi ed esprima della mentalità popolare che lo circonda, e come perciò egli assurga a tipo caratteristico e nobile d'un'età e d'una popolazione. Che l'ambiente abbia enorme importanza nello svolgimento della nostra vita lo dice il fatto che grande parte della educazione consiste nel porre intorno all'alunno un complesso di circostanze e di fattori, che dovrebbero favorire lo sviluppo migliore dell'alunno stesso, come pure grande parte della disciplina ascetica consiste nella scelta e nella disposizione di condizioni ambientali utili alla formazione e all'esercizio della vita spirituale. Nei caso nostro l'ambiente è quello offerto dalla modesta è comune maniera di vivere d'una famiglia del popolo napoletano nella seconda metà del settecento e nei primi decenni dell'ottocento, perfezionato dall'educazione ecclesiastica di quel tempo e di quella città. Don Vincenzo Romano non è uscito da quell'area locale e morale; perciò la sua figura vi è tipica e rappresentativa. E la ricerca dei coefficienti che qualificano tale figura ci fa facilmente scoprire delle visioni splendide e grandiose : Napoli è in grande forma a quell'epoca, il suo nome è europeo, e la sua vita religiosa è Acta Pauli Pp. VI 1041 caratterizzata dalla presenza e dall'azione d'un'altra santa figura di primo ordine, Alfonso Maria de' Liguori, che era nato quasi cinquantanni prima di Vincenzo Romano, ma che gli fu contemporaneo per oltre trent'anni, nel periodo cioè in cui S. Alfonso irradiava i suoi insegnamenti di scrittore e di dottore, ed i suoi esempi di religioso e di Vescovo. È certo che il movimento di pensiero e di azione, a cui S. Alfonso dava origine in quegli anni e in quella regione, fece scuola anche per l'umile ed intelligente prete di Torre del Greco ; e fu alta scuola, anche perchè essa pure partecipe e fautrice del risveglio religioso e dell'ascetismo canonico del Clero napoletano di quegli anni. A chi obbiettasse che quegli anni e quelli del successivo periodo napoleonico non erano, sotto molti aspetti, favorevoli alla apparizione d'un fenomeno di santità ecclesiastica — basti pensare alle correnti gianseniste, alla politica anticlericale di Bernardo Tanucci, e ai bisogni di riforma morale e religiosa, di cui lo stesso S. Alfonso ci informa —, potremo fare un'altra osservazione, ch'è proprio la lode migliore dei Santi rispetto all'ambiente, in cui si svolge la loro formazione e la loro attività; ed è quella che vede come il Santo, e nel nostro caso il Beato Vincenzo Romano, non solo personifica e porta a livello superiore quanto di bene l'ambiente possiede, ma reagisce a quanto di male o di misero l'ambiente gli offre e impone al costume corrente ; perchè egli sa risuscitare energie spirituali e morali dal fondo delle singole anime e dal cuore del popolo, che altri nè supponeva esistessero, nè sapeva cavare. L'osservazione non è soltanto fonte di ammirazione per il servo di Dio, che si è francato dai vincoli delle consuetudini invalse, credute inespugnabili, ma dev'essere anche lezione per noi, quando c'insegna che ogni ambiente, con la grazia del Signore e con la buona volontà, può essere fertile di santità : con ciò che ha di buono aiuta e conforta, con ciò che ha di avverso provoca a militante fortezza l'anima grande. E cioè ci ammonisce a non sopravvalutare le condizioni d'ambiente, quasi fossero per l'anima forte, libera e cristiana indispensabili e determinanti : alla virtù, al bene, se positive, alla mediocrità o al vizio, se negative; esse sono certamente coefficienti molto importanti e spesso praticamente influenti e prevalenti sulla condotta della gente comune, non però su quella dell'eroe della virtù, che le domina e le personifica, se buone, vi resiste e spesso le supera e le trasforma, se cattive. La santità cioè fiorisce, se Dio aiuta, dappertutto ; ed ogni ambiente le può giovare, ogni condizione di vita le può essere propizia, quando l'incontro delle Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1042 due volontà, la divina e Fumana, vi provocano la vittoriosa scintilla della carità. 1 Ed è ciò che precisamente ammiriamo nel nuovo Beato : la sua è proprio una santità che scaturisce dal dialogo col suo ambiente : egli vi è nato, vi è formato ; egli lo assorbe, lo plasma in se stesso sul modello cristiano e sacerdotale, poi lo rieduca, lo evangelizza, lo santifica. Era infatti un prete del Paese, come ve ne erano tanti a quel tempo ; un Sacerdote diocesano, ch'ebbe la fortuna di un'ottima educazione in Seminario, e che poi ritorna fra i suoi familiari e compaesani ad esercitare vari ministeri dapprima, poi l'ufficio di Parroco, per oltre trent'anni, dal 1799 al 1831, anno della sua morte. Lo schema della sua vita sembra quello normale per un Sacerdote in cura d'anime. Dov'è l'aspetto straordinario proprio della santità? dov'è l'aspetto esemplare che meriti la nostra imitazione e la nostra venerazione? " Per rispondere, dovremmo narrare la storia di questo buon Curato e vedremmo quale sia il genere di perfezione proprio di chi si consacra alla vita pastorale ; è il dono di sè per la salvezza degli altri. E poiché oggi tanto si parla di vita pastorale, vedremmo questo semplice prete di campagna venirci incontro, dalla terra del Vesuvio, per insegnarci qualche cosa di magnificamente attuale e universale. Che Vincenzo Romano, ad esempio, abbia prefisso a se stesso la massima di « fare bene il bene », indica quale esigenza di perfezione abbia dominato la sua vita. Vi sarebbe da parlare della sua vita interiore, della sua religione personale, del suo impegno allo studio, della sua austerità privata, del suo distacco dal denaro e dalle ambizioni onorifiche non ignote talvolta anche ai buoni sacerdoti, in una parola dello sforzo ascetico che domina tutto il corso dei suoi anni e che compenetra la continua proiezione di sè al servizio degli altri ed in gran parte ne risulta ; si dovrebbe fare un accenno a certi bagliori mistici, che qua e là sfuggono dal segreto d'un'anima sempre tesa alle cose di Dio e sempre pronta ad esprimerne l'esperienza con gli accenti affettivi e sentimentali, propri del temperamento meridionale e della scuola Alfonsiana. Ma ciò che ora attrae la Nostra attenzione è il suo comportamento pastorale, cioè l'esercizio del suo ministero esteriore a vantaggio del prossimo ; ma non potremo trascurare due previe osservazioni : che questo ministero esteriore si alimenta di vita interiore, ne trae le sue radici, le sue energie, i suoi impulsi, i suoi conforti ; non è un mestiere 1 Cfr. Rom. 8, 35. Acta Pauli Pp. VI 1043 profano, non è l'affanno di Marta, non è la dissipazione che svuota l'attivista d'una sua profondità personale ; è carità che arde di dentro e che si accende nell'intimità del colloquio devoto e della meditazione pensosa e poi trabocca. E perciò (seconda osservazione), questo stesso ministero esteriore, mentre attrae il sacerdote che vi ha dedicato la vita e diventa per lui un obbligo assillante, lo spaventa e lo opprime nello stesso tempo, e quasi lo respinge, per il senso opprimente di responsabilità che porta con sè e per le enormi,difficoltà, che sempre rappresenta e che, appena avverte, mettono in evidenza la sproporzione tra i doveri da compiere e le forze disponibili, immensi i primi, povere e vacillanti le seconde. È il tormento di chi si consacra alla cura d'anime. Viene opportuna la parola di S. Agostino : « niente è in questa vita, e specialmente in questo 2 tempo, più difficile, più faticoso, più pericoloso». Il Beato Vincenzo Romano provò anche lui la paura d'un ministero così impegnativo e responsabile com'è quello del Parroco ; avrebbe voluto sottrarsi a tanto onere, ed ebbe a dire di sè : « avrei voluto piuttosto la morte, che aggravarmi di quésto sì pericoloso peso della cura d'anime ; questa carica non si può accettare nè per onore, nè per interesse, o per altro fine; ma soltanto per volontà di Dio ». Riscontriamo così in lui una somiglianza con il Santo Curato d'Ars, anch'egli oppresso interiormente dalla responsabilità dei doveri pastorali, fino a tentare di sfuggire dalla sua parrocchia. Abbiamo nominato San Giovanni Maria Vianney, il Curato d'Ars : sarebbe interessante notare molti altri aspetti di somiglianza fra quel Santo parroco e questo, legati entrambi a eguali doveri, e entrambi straordinariamente abili a esercitarvi, sia pure in forme e misure differenti, virtù analoghe e a ricavarne meriti somiglianti. Troveremo così anche in Vincenzo Romano una grande profusione di parola di Dio; da quella sistematica, e non mai abbastanza raccomandabile, della catechesi, vera base della vita religiosa e profonda esigenza del tempo nostro, a quella esortativa e edificante (si dice che fosse perfino prolissa la predicazione del nostro Beato ; ora forse anche la sua non lo sarebbe più!). Troveremo la premura antiveggente di far partecipare i fedeli alla celebrazione della Santa Messa ; un suo libretto dal titolo « La Messa pratica » ci dice come egli avesse l'intuito di quella necessità che l'assemblea dei fedeli preghi bene, preghi insieme e preghi coordinando pensieri e voci a quelli del Sacerdote celebrante, necessità 2 Ep ad Valerium, 21; P/, D'y, 88. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1044 la quale oggi è riconosciuta dalla dottrina della Chiesa e promossa dai movimenti liturgici. Troveremo una carità, che si espande fuori del puro esercizio del culto, e si interessa e si affatica per tutti i bisogni umani privi d'altro soccorso : il Parroco a nulla è estraneo, tutti conosce, tutti conforta, tutti ammonisce, tutti benefica. Anzi la sua carità da individuale si fa sociale, da spirituale anche professionale ed economica (per ritornare subito morale e religiosa), se ciò è richiesto da quel bene delle anime, che per un Parroco è « suprema lex ». Il Beato Vincenzo ci dà, a questo riguardo, un bellissimo esempio, quasi precursore della carità sociale della Chiesa ai nostri giorni, organizzando ed assistendo i pescatori di corallo, che a Torre del Greco erano e sono tuttora numerosi, laboriosi e bisognosi. Così che egli merita che noi lo consideriamo, come si suol dire, (( d'attualità », come esempio di virtù di cui il nostro tempo ha manifesto bisogno. E lo avranno caro, come Protettore e come modello, i fedeli tutti, ma in modo particolare i Sacerdoti, quelli diocesani specialmente, per i quali l'obbligo della perfezione cristiana non è sostenuto dalla professione religiosa, ma è reclamato sia dalla loro dignità, sia dal loro ministero, e, quando questo sia esercitato con pienezza di carità, mediante il ministero stesso quella perfezione diventa possibile e grande. Ai Parroci soprattutto siamo felici di additare un loro Fratello in cielo ; ad essi va, anche in questa occasione, il Nostro particolare ed affettuoso pensiero : possa il Beato mostrare loro la grandezza della loro missione ; e pensando in quali uifficili e modeste condizioni tanto spesso si svolge il loro ministero, ricorderemo loro che « non sono gli orizzonti geografici ad allargare quelli dello spirito, ma la vastità degli orizzonti dell'anima a 3 dare anche ad un luogo minuscolo le dimensioni dell'universo » . E voglia questo nuovo Beato loro mostrare che e come un Sacerdote in cura d'anime dev'essere santo ; voglia lui sostenere i loro disagi, compensare le loro privazioni, fortificare il loro spirito di sacrificio e di disinteresse, consolare le loro pene, premiare le loro fatiche ! Vada a loro con i Nostri voti la Nostra Benedizione. Perché, Fratelli e figli, è di Sacerdoti zelanti, è di Parroci santi di cui soprattutto abbisogna oggi la Chiesa : essa ne celebra uno nuovo in Paradiso ; possa essa annoverarne una moltitudine nuova anche nel mondo presente ! 1 Garofalo, p. 30. Acta Pauli Pp. VI 1045 YIII Ad Excellentissimum Virum Mwalimu Julium K.. Nyerere, Tanganyikensis Reipublicae Praesidem.* Mister President, We thank you, and the illustrions personages who accompany you, for your visit to Us, and We bid you a heartfelt welcome to Our home, as heartfelt as the welcome extended to Us last year when We had the unforgettable expérience of visiting the vast African continent. We were impressed by the surging vitality of the African peoples, of the newly independent nations moving so rapidly forward towards prosperity and progress. In achieving their aspirations, the beloved people of Africa have no greater friends, We think, and no more gênerons collaborator than the Oatholic Bishops and clergy ; and no Citizens will be more loyal and respectful to the lawful civil authorities than the African Catholics. We pray, therefore, that Our children in your country, and in ali of Africa, may prove themselves zenlous observers of law and order, and that the various Governments may protect and safeguard that freedom which the Church needs to carry on her high mission of truth, charity and justice, for the good of Africa and for peace in the world. With thèse sentiments, We renew the expression of Our warm appréciation of your visit, Mister President, and We gladly bestow upon you and your retinue Our Apostolic Blessing, while invoking upon the beloved Kation of Tanganyika the richest grâces and favours of Almighty God. NUNTIUS RADIOPHONICUS Catholicis Hollandiae, festum Sancti Villibrordi, illius regionis apostoli, celebraturis. ** En groet en Zegen aan Neederland 'i en het gefiele Volk! ' Gern sind W i r der Einladung des « Katholieke Radio Omroep in Hilversum » gefolgt und richten freudigen Herzens zum diesjährigen Willibrordstag ein Wort des G russes und des Segens an die Katholiken * Die 19 Novembris mensis a. 1903. ** Die fi Novembris mensis a. 19fi3. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1046 wie an das gesamte Volk in den Niederlanden. W i r kennen aus persönlicher Erfahrung Ihr Land, seine Schönheiten und sein tüchtiges Volk. Der langjährigen Wirksamkeit des « Katholieken Radio Omroep )) in Hii versum im Dienste echten Rundfunk-und Fernseh-Apostolates gilt Unsere volle Anerkennung. W i r selbst hatten Gelegenheit, Radio Hilversum zu besuchen; damals bestand sein treffliches Fernsehstudio noch nicht, das bis heute einzig in seiner Art ist. Das christliche Volk der Niederlande rüstet sich, den Willibrordstag zu feiern. W i r beglückwünschen Sie zu dem grossen Missionar des Christentums, der zum Vater des Glaubens Ihrer Heimat geworden ist, anerkannt und verehrt als solcher von jedem Niederländer. Zeichen dafür ist auch sein Denkmal, das ihm seine Bischofsstadt Utrecht errichtet hat. Der Angelsachse Willibrord kam in Ihre schöne Heimat von Rom her. Zum Missionar bestellt von Papst Sergius I., betrat er im Jahre 693 Ihre Heimat und kündete als erster in Westfriesland die Frohbotschaft Christi, von Ihren Vorfahren mit Freuden aufgenommen und in Ihrem Lande bis in diese Stunde geehrt. Schon 695 erster Bischof von Utrecht, führt ihn seine Missionsarbeit von hier aus nach Antwerpen, Helgoland, nach Dänemark, ja bis ins östliche Frankenland und nach Thüringen. Diese Liebe z,ur Mission hat Willibrord tief in das Herz Ihrer Vorfahren gesenkt. Den christlichen Glauben, den er den Niederlanden geschenkt, haben Abertausende seiner Söhne und Töchter im Laufe der Jahrhunderte als Missionare der Sache Christi weitergegeben; die treue Bevölkerung ihrer Heimat aber unterstützte ihre Missionsarbeit durch Gebet und hochherzige Spenden. Auch heute wirken, aus den sieben Heimatbistümern hervorgegangen, allein siebzig niederländische Bischöfe in den verschiedenen Missionsländern der Welt. In ihrer Begeisterung für die Ausbreitung des Reiches Gottes folgen sie und die mit ihnen wirkenden Missionare dem Schirmherrn der Niederlande, dessen heiliges Leben und missionarische Tätigkeit ihnen Beispiel ist bis in diese Stunde. Die niederländischen Missiorisbischöfe wie die Bischöfe Ihrer Heimat nehmen gegenwärtig gemeinsam in Rom an den Arbeiten des Oekumenischen Konzils teil. Die Katholiken der Niederlande aber bitten W i r , dem Konzil ihre ganze Aufmerksamkeit zu schenken. Bedenket, dass Acta Pauli Pp. VI 1047 der Gegenstand des Konzils das Höchste und Heiligste ist, was es auf Erden gibt, das Werk unseres Herrn : seine Kircke, die euch alle angeht, euren Glauben, die Gestaltung eures christlichen Lebens; Kirche, die uns verkosten Iässt, wie schön es ist, wenn Brüder in Eintracht mitei1 nander leben. Als Glieder der Kirche Christi fordern W i r euch auf, für das Konzil inständig zu beten, damit seine Anliegen sich verwirklichen, damit die Kirche vor Gott und den Menschen in neuem Glanz erstrahle und ihre Botschaft dringe bis ans Ende der Erde. 2 Allen aber, die Uns heute hören, der gesamten niederländischen Nation, erflehen W i r von ganzem Herzen Gottes bleibenden Schutz und reichsten Segen. NUNTIUS TELEGRAPHICUS Ad Exc.mum P. D. Paulum Nguyen Van Binh, Archiepiscopum Saigonensem, missus ob lacrimábales eventus qui in Vietnamensi natione acciderunt. * Nous souvenant de l'exhortation de l'Apôtre fiere cum gentibus Nous faisons Nôtre avec une paternelle affection votre peine et celle de tout le cher peuple vietnamien si durement éprouvé. Notre prière s'élève vers Dieu à l'intention de votre patrie afin que la divine assistance lui soit largement accordée en ces heures difficiles et qu'elle puisse surmonter dans la paix et la concorde cette nouvelle et doulouruse épreuve. PAULUS PP. VI 1 3 Ps. 132, 1. Ps. 18, 5. * Die 2 Novembris mensis a. 1A03. 1048 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 13 Iulii 1963. — Metropolitanae Ecclesiae Hermosillensi, nuper erectae, praefecit Exc. IJ. D. Ioannem Navarrete y Guerrero, hactenus Episcopum Hermosillensem. die 1 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Metropolitanae in Asia R. D. Ioannem a Deo López yitoria, Vicarium Generalem archidioecesis S. Ioannis Portoricensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Iacobi Petri Davis, Archiepiscopi S. Ioannis Portoricensis. die 12 Augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Rosariensi, nuper erectae, Exc. P. D. Gulielmum Bolatti, hactenus Episcopum Rosariensem. —¿ Cathedrali Ecclesiae Sanctissimae Conceptionis in Argentina, nuper erectae, R. P. D. Ioannem Carolum Ferro, Antistitem Urbanum, archipresbyterum Capituli metropolitani Tucumanensis. — Cathedrali Ecclesiae Crucis Axeatae, nuper erectae, R. D. Henricum Pechuán Marín, secretarium generalem Curiae archiepiscopalis S. Ioannis de Cuyo. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Rochi, nuper erectae, R. P. D. Italum Severinum Di Stefano, Vicarium Generalem dioecesis Resistenciae. — Cathedrali Ecclesiae Cervi Lusci, nuper erectae, Exc- P. D. Antonium Rossi, hactenus Episcopum titularem Dicensem. die 19 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Bositanae Exc. P. D. Emmanuelem Hieronymum Verena y Camarena, hactenus Episcopum Huejutlensem. Sacra Congregatio Consistorialis 1049 — Cathedrali Ecclesiae Huejutlensi R. D. Bartholomaeum Carrasco, rectorem Seminarii archidioecesani Angelorum. die J{ Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Tigiuanaënsi, nuper erectae, Exc. P. D. Alfredum Galindo Mendoza, hactenus Episcopum titularem Liparensem. die & Octobris. — Praelaturae nullius Aricensi R. P. Raymundum Salas Valdés, e Societate Iesu, moderatorem domus religiosae Societatis Iesu et rectorem Collegii S. Marci in civitate Aricensi. die 23 Octobris. — Praelaturae nullius Huamacucianae R. P. Damianum Nicolau Roig, sodalem Tertii Ordinis Regularis S. Francisci, hactenus Administratorem Apostolicum ad nutum S. Sedis eiusdempraelaturae nullius. die 2Jf Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Eressiensi R. D. Iosephum M. Querexeta, sodalem Congregationis Missionariorum Filiorum • Immaculati Cordis B. M. V., quem constituit Praelatum nullius nuper erectae praelaturae nullius Isahellopolitanae. II PERUSINAE ET A R R E TIN AE DECRETUM De mutatione finium Quo aptius animarum bono consideret, Excmus P. D. Raphael Baratta, Archiepiscopus Perusinus, et Excmus P. D. Telesphorus Ioannes Cioli, Episcopus Arretinus, ab Apostolica Sede nuper expostulaverant ut paroecia vulgo « San Martino a Borghetto » a dioecesi Arretina ad archidioecesim Perusinam transferretur. Sacra igitur Consistorialis Congregatio, rata huiusmodi immutationem spirituali animarum incremento vere cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumendum consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit ut territorium paroeciae vulgo « San Martino a Borghetto », in municipio « Tuoro sul Trasimeno » exstans et ad dioecesim Arretinam perfici - ACTA, vol. V, n. 1.7. — 20-12-1903. 1050 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nens, cum adnexo beneficio paroeciali cumque omnibus iuribus,, oneribus, bonis et documentis ac actis, ab eadem dioecesi Arretina separetur et archidioecesi Perusinae adnectatur. Territorium praedictae paroecialis ecclesiae « San Martino a Borghetto )) sic circumscribitur : « A Sud dal Lago Trasimeno ; ad ovest da una linea spezzata che segue e si identifica con il confine tra la Provincia di Arezzo e la Provincia di Perugia, che partendo dal Lago segue il Rio Vanella fino al suo incrocio con la strada comunale di Borghetto, quindi detta strada fino all'incrocio delle strade interpoderali a quota 265. Da tale punto segue il torrente che delimita le due Provincie sopra nominate, attraversa la Strada Statale n. 71 e prosegue fino a 250 metri circa a monte della Strada stessa. Da tale punto, in mancanza di un confine naturale, segue una linea ideale corrente tra i fabbricati della Fattoria di Monte Gualandro, che rimane alla parrocchia di Borghetto, e i fabbricati posti a quota 442 della Parrocchia di Tuoro. A Nord-Ovest ed Ovest dalla strada di Fonterossa fino a Monte Melino a quota 383 e da questo punto da una linea ideale che attraversa la Statale n. 75 bis alla progressiva 45,9 e prosegue diretta fino ad incontrare il Lago Trasimeno ». Ad haec autem perficienda Sacra Congregatio Consistorialis deputat Excmum Raphaelem Baratta, Archiepiscopum Perusinum, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito quam primum remittendi ad eandem Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae executionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 30 Iulii 1963. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S. f Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor Saera Congregatio Consistorialis 1051 III ARRETINAE ET SANCTAE M A R I A E MONTIS OLIVETI MAIORIS DECRETUM De mutatione finium Excmus P. D. Telesphorus Ioannes Cioli, Episcopus Arretinus et Revihus P. Petrus Romualdus Maria Zilianti, Abbas nullius Sanctae Mariae Montis Oliveti Maioris, quo melius bono animarum sibi concreditarum consulerent, ab Apostolica Sede nuper expostulaverant ut territoriorum sibi subiectorum fines mutarentur. Sacra igitur Consistorialis Congregatio, rata huiusmodi immutationem spirituali animarum bono vere cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumendum consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit, ut territorium paroeciarum vulgo « San Giovanni Battista a Pievina di Vescona », « Ss. Iacopo e Cristoforo a Badia Rofeno », <( San Giovanni Evangelista a Montecontieri », in municipio quod « Asciano » dicitur exstantium et ad dioecesim Arretinam pertinentium, cum adnexis beneficiis paroecialibus cumque omnibus iuribus, oneribus et bonis — nonnullis tamen exceptis tabulis arte notabilibus quae ad inuseum vicariatus foranei (( Asciano » ab Episcopali Curia Arretina iam fuerunt translatae —», ab eadem dioecesi Arretina separetur et Abbatiae nullius Sanctae Mariae Montis Oliveti Maioris adnectatur. Iubet insuper Sacra Congregatio ut omnia acta et documenta memoratas paroecias earumque fideles respicientia a Curia Arretina ad Curiam Sanctae Mariae Montis Oliveti Maioris transmittantur. Proinde dioecesani fines in posterum erunt : « Partendo dal punto di confluenza del Torrente Camerone col Torrente Botaroni, il confine viene delimitato dal torrente stesso risalendo fino alla sua sorgente. In difetto di confine naturale, dalla detta sorgente si prosegue con linea ideale che incrocia la strada Lauretana a metà 1052 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale circa tra le località Mon tenori e Cavasonni. Si precisa che i fabbricati di Montefiori sono assegnati a Monte Oliveto, mentre quelli di Cavasonni restano alla diocesi di Arezzo. La linea ideale di confine continua fino all'inizio del piccolo Borro delle Coste, dal quale punto il confine stesso viene determinato dal medesimo Borro fino al suo incrocio con la strada di Siena nella località di Palazzolo e Palazzetto. Si precisa che i fabbricati di Palazzolo sono trasferiti alla Abbazia di Monte Oliveto Maggiore, mentre quelli di Palazzetto, restano alla diocesi di Arezzo. Da tali località, in difetto di confine naturale, il confine stesso viene delimitato da una linea ideale, fino al fiume Ombrone. Si precisa che i fabbricati rurali Rigoli di sotto, Rigoli di sopra, Collarcolino, Collarcole e Focaia restano alla diocesi di Arezzo. Continuando dal fiume Ombrone, il confine viene delimitato dal fiume stesso fino all'incrocio del torrente di Montemori in modo che la fattoria di Montemori, con tutti gli adiacenti fabbricati, resta in diocesi di Arezzo. Il confine prosegue con l'anzidetto torrente, fino all'incrocio della strada Asciano-Chiusure, in località Bretonica, e continua con la strada campestre di Rofanello. Dalla località Rofanello, in difetto di confine naturale, il confine stesso prosegue con linea ideale fino al borro delle Calcinaie, toccando quindi il confine pon hi diocesi di Pienza ». Ad haec autem perficienda Sacra Consistorialis Congregatio deputat Revmum P. Petrum Romualdum Mariam Zilianti, Abbatem nullius Sanctae Mariae Montis Oliveti Maioris, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito quam primum remittendi ad eamdem Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae executionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 1 Augusti 1963. CAROLUS Card. CONFALOXIERI, a Secretis I, * S. f Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor Sacra Paenitentiaria Apostolica 1053 ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (SECTIO DE INDULGENTIIS) Oratio pro Oecumenico Concilio Vaticano II a clericis recitanda Indulgentiis ditatur. Emitte, Domine Deus, sapientiam de sede magnitudinis tuae super Oecumenicum Concilium Vaticanum secundum. In nomine tuo congregatis illic Antistitibus Ecclesiae tuae Spiritus Sancti septiforme munus largire, ut ipsi sciant quae placita sunt in conspectu tuo et norint vias tuas. Tuo collustrati lumine et auxilio suffulti, ex plenitudine veritatis et caritatis ea hauriant et decernant, quibus collapsa reparentur, obliqua dirigantur, dispersa congregentur, vetera reficiantur, nova instituantur. Te donante, id feliciter contingat, ut Sancta Ecclesia iuventute florens inde exeat, et honore pietatis et cultu iustitiae in salutem omnium gentium magis magisque revirescat. Per Christum Dominum nostrum. Amen. Die 28 Ssmus D. N. Paulus div. Octobris 1968. Prov. est Indulgentias quae sequuntur : ricis saltem corde devote recitaverint; ab ipsis tionem cani contrito 2. lucrandam, si II VI quotidie suetis si ad orationem conditionibus, per integrum Praesenti benigne concedere dignatus partialem decem annorum a cle- acquirendam, plenariam, pie persolverint. Pp. 1. exitum supra semel mensem, Oecumenici in eandem, Concilii relatam mense recitaVati- valituro. Contrariis non obstantibus quibuslibet. v F. Card. CENTO, Paenitentiarius Maior L. © S. I. Sessolo, Regens Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1054 SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis PORTLANDENF. IN OREGON Nullitatis matrimonii (Ryan - Johnson) Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Roberti Johnson, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, aut per se, aut per procuratorem legitime constitutum, sub die 13 Ianuarii 1964, hora undecima, coram Sacra Romana Rota (Piazza della Cancelleria, 1, Roma), pro concordatione vel subsignatione dubii quod sequitur: An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi et fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedicti domini Roberti Johnson, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. * Gerardus M. Rogers, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 9 Novembris a. 1963. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Robert Johnson, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Piazza e Palazzo della Cancelleria) le 13 janvier 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit Robert Johnson devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la presente citation. Diarium Romanae Curiae 1055 DIARIUM ROMANAE CURIAE Martedì, 19 novembre 1 9 6 3 , il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto Sua Eccellenza l'On. MWALIMU IULIUS K. NYERERE, Presidente del Tanganyika. SACRA CONGREGAZIONE DEI R I T I Sabato, 14 settembre 1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano, alla augusta presenza del Santo Padre si è adunata la Congregazione generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Reviñi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno dato il loro voto sopra i miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione dei Venerabili Servi di Dio : 1. Vincenzo Romano, sacerdote secolare, parroco di Torre del Greco. 2. Leonardo Murialdo, sacerdote, fondatore della Pia Società Torinese di San Giuseppe. 3. Domenico della Madre di Dio, sacerdote professo della Congregazione dei Passionisti. Sabato, 16 novembre 1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Maria degli Apostoli (Teresa Wuellenweber), fondatrice dell'Istituto delle Suore del Divin Salvatore. Gli stessi Emi Signori Cardinali e Revmi Prelati Officiali hanno poi discusso in Congregazione ordinaria sulla riassunzione di Causa del Beato Benedetto da Urbino, Confessore, dell'Ordine dei Frati Minori Cappuccini, e su gli scritti dei Servi di Dio Mamerto Esquiu, Vescovo di Córdoba in Argentina, dell'Ordine dei Frati Minori, e Maria Ignazia Melin, fondatrice delle Suore della S. Famiglia dei S. Cuore. 1056 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SEGRETERIA D I S T A T O NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante si è degnato di annoverare fra i Membri della Pontificia Commissione per la revisione del Codice di Diritto Canonico le Loro Eminenze Reverendissime i Signori Cardinali : Ignazio Gabriele Tappouni, Patriarca di Antiochia dei Siri ; Normanno Tommaso Gilroy, Arcivescovo di Sydney ; Giacomo de Barros Cámara, Arcivescovo di Sâo Sebastiâo do Rio de Janeiro; Giuseppe Frings, Arcivescovo di Köln. Antonio Caggiano, Arcivescovo di Buenos Aires ; Stefano Wyszynski, Arcivescovo di Gniezno e Warszawa ; Valeriano Gracias, Arcivescovo di Bombay ; Francesco König, Arcivescovo di Wien ; Alberto Gregorio Meyer, Arcivescovo di Chicago ; Giuseppe Lefebvre, Arcivescovo di Bourges ; Bernardo Giovanni Alfrink, Arcivescovo di Utrecht ; Laureano Rugambwa, Vescovo di Bukoba. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di annoverare fra i Consultori della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Filippo Nabaa, Arcivescovo di Beirut dei Melkiti ; Gregorio Thangalathil, Arcivescovo di Trivandrum per i Siro-Malankaresi ; Giuseppe Parecattil, Arcivescovo di Ernakulam; Raffaele Rabban, Arcivescovo di Kerkuk dei Caldei ; Ambrogio Senyshyn, Arcivescovo di Philadelphia degli Ucraini ; Giuseppe Rabbani, Arcivescovo tit. di Nacolia, Amministratore Apostolico di Horns (lei Siri ; Ignazio Ziadé, Arcivescovo di Beirut dei Maroniti ; Benedetto Printesis, Arcivescovo di Atene ; Giorgio Layek, Arcivescovo di Alep degli Armeni; Giuseppe Perniciaro, Vescovo tit. di Arbano, Ausiliare e Vicario Generale del Cardinale Arcivescovo di Palermo per gli Italo-Albanesi ; Alessandro Scandar, Vescovo di Assiut per i Copti; Nicola Elko, Vescovo tit. di Apolloniade, Esarca Apostolico di Pittsburgh per i Ruteni ; Giacinto Gad, Vescovo tit. di Grazianopoli, Esarca Apostolico per i cattolici di rito bizantino in Grecia ; Andrea Katkoff, Vescovo tit. di Nauplia, Visitatore per i Russi all'estero ; Ceslao Sipovic, Vescovo tit. di Mariamme, Visitatore Apostolico per i Bielorussi ; Basilio Cristea, Vescovo tit. di Lebedo, Visitatore per i Romeni di rito bizantino all'estero. Diarium Romanae Curiae 1057 Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di confermare: Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità : 5 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » )> » » » » » » 6 » » >• » » » luglio » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1963. Monsig. Bolwin Giacomo (Berlin). » Monsig. Brinkmann Alfredo (Berlin). » Monsig. Endres Enrico (Berlin). » Monsig. Ftìssel Francesco (Berlin). » Monsig. Greve Raimondo (Berlin). » Monsig. Groetschel Ottone (Berlin). » Monsig. Gross Ottone (Berlin). » Monsig. Grossek Melchiorre (Berlin). » Monsig. Haendly Volfango (Berlin). » Monsig. Hasse Felice (Berlin). » Monsig. Heinrich Kurt (Berlin). » . Monsig. Heyder Alfredo (Berlin). » Monsig. Klausener Erico (Berlin)." » Monsig. Krawinkel Walter (Berlin). » Monsig. Müller Giovanni (Berlin). » Monsig. Muschslek Uberto (Berlin). » Monsig. Pitzki Enrico (Berlin). » Monsig. Badek Federico (Berlin). » Monsig. Schütte Giuseppe (Berlin). » Monsig. Schwerdtfeger Bernardo (Berlin). » Monsig. Semrau Harry (Berlin). » Monsig. Vòn Unold Giorgio (Berlin). » Monsig. Adamo Salvatore (Camden). » Monsig. Argullo Michele (Camden). » Monsig. Bazela Ladislao (Camden). » Monsig. Callahan Riccardo (Camden). » Monsig. Carr Giacomo (Camden). » Monsig. Giammarino Vincenzo (Camden). » Monsig. Hudzik Leone (Camden). » Monsig. Kelly Giovanni (Camden). » Monsig. McMahon Martino (Camden). » Monsig. O'Connor Edoardo (Camden). » Monsig. Pionkowski Gerolamo (Camden). » Monsig. Rigney Filippo Tommaso (Camden). » Monsig. Sharkey Giorgio (Camden). » Monsig. Sharkey Tommaso (Camden). » Monsig. Winowicz Leone (Camden). » Monsig. Behrman Elmer (Saint Louis). » Monsig. Byrne Enrico (Saint-Louis). » Monsig. Curtin Giacomo (Saint-Louis). » Monsig. Flavin Cornelio (Saint-Louis). » Monsig. Gannon Rolando (Saint-Louis). » Monsig. Glynn Gerardo (Saint-Louis). » Monsig. Hartnett Giacomo (Saint-Louis). 1058 0 » » » » » » » 11 » » » » w » » » » » » » )) » « » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » « » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale luglio 1963. Monsig. Kennedy Giovanni (Saint-Louis). » » Monsig. Lodes Giorgio (Saint-Louis). » » Monsig. Meyer Luigi (Saint-Louis). » » Monsig. Michalski Giuseppe (Saint-Louis). » » Monsig. Molloy Patrizio (Saint-Louis). » » Monsig. Moore I. Daniele (Saint-Louis). » » Monsig. Runge Fenton (Saint-Louis). » » Monsig. White Clarenzio (Saint-Louis). » » Monsig. Brière Rolando (Gaspé). » » Monsig. Allard Carlo (Gaspé). » » Monsig. Goupil Giovanni Paolo (Gaspé). » » Monsig. Gleason Guglielmo (Hamilton). » » Monsig. Harrigan Bernardo (Hamilton). » » Monsig. Tadarauskas Giuseppe (Hamilton). » » Monsig. Beding Paolo (Hamilton). » » Monsig. Perri Domenico (Mileto). » » Monsig. De Lorenzo Pasquale (Mileto). » » Monsig. De Gaetano Francesco (Mileto). » » Monsig. Varriale Gennaro (Mileto). » » Monsig. Comande Francesco (Mileto). » » Monsig. Costa Domenico (Mileto). » » Monsig. Luzzi Francesco (Mileto). » » Monsig. Pagnotta Francesco (Mileto). » » Monsig. Valenti Francesco (Mileto). » » Monsig. Lajoie Valmore (Saint-Hyacinthe). » » Monsig. Lecomte Riccardo (Saint-Hyacinthe). » » Monsig. Hebert Ermanno (Saint-Hyacinthe). » » Monsig. Gagner Renato (Saint-Hyacinthe). » » Monsig. Martel Eucher (Saint-Hyacinthe). » » Monsig. Godbout Maurizio (Saint-Hyacinthe). » » Monsig. Dubuc Telesforo (Saint-Hyacinthe). » » Monsig. Phaneuf Luigi Filippo (Saint-Hyacinthe). » v » Monsig. Chagnon Pietro Emiliano (Saint-Hyacinthe). » » Monsig. Lalime Alfredo (Saint-Hyacinthe). » » Monsig. Robitaille Denis (Saint-Hyacinthe). » » Monsig. Murphy Enrico Giuseppe (Sault Sainte Marie). » » Monsig. Proulx Adolfo (Sault Sainte Marie). » » Monsig. Pappin Bernardo Francesco (Sault Sainte Marie). » » Monsig. Barbaro Giovanni (Venezia). » » Monsig. Callegaro Giuseppe (Venezia). » » Monsig. Carretta Angelo (Venezia). » » Monsig. Marchetti Giuseppe (Venezia). » » Monsig. Marchesan Felice (Venezia). » » Monsig. Mezzaroba Umberto (Venezia). » » Monsig. Poloni Amedeo (Venezia). » » Monsig. Poloni Antonio (Venezia). » » Monsig. Quintarelli Ilario (Venezia). » » Monsig. Semenzaio Luigi (Venezia). » » Monsig. Schiavon Giovanni (Venezia). Diarium Romanae Curiae 11 luglio » » » )) » )) )) » )) 13 » )) )) » » » )) » » » » » » » » )) » » » » » » » » » » » » » )) » » » » » » » » » » » » » )) » )) » )) » )) » » 19G3. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Spavento Gino (Venezia). Tramontin Silvio (Venezia). Vio Luigi (Venezia). Zaniol Giovanni Battista (Venezia). Galles Francesco (Winona). Habiger Giacomo (Winona). Tigne Emmet (Winona). Aichner Giuseppe (Bressanone). Baur Giovanni (Bressanone). Dapunt Angelo (Bressanone). Irsara Lorenzo (Bressanone). Oberkofler Giovanni (Bressanone). Prader Giuseppe (Bressanone). Tschurtschenthaler Giovanni (Bressanone). Bourkè Myles (New York). Breheny Giovanni (New York). Byrne Harry (New York). Cohalan Fiorenzo (New York). Connors Edoardo (New York). Cox Giacomo (New York). Cox Matteo (New York). Curry Giovanni (New York). Curtin Riccardo (New York). Darcy Walter (New York). Downey Vincenzo (New York). Duffy Francesco (New York). Fitzgerald Stefano (New York). Fogarty Edmondo (New York). Ford Roberto (New York). Gallaher Roberto (New York). Gallaher Tommaso (New York). Goodwine Giuseppe (New York). Guido Giovanni (New York). Harrington Giovanni (New York). Head Edoardo (New York). Illich Giovanni (New York). Jablonski Stanislao (New York). Kane Cristoforo (New York). Kelleher Stefano (New York). Kelly Giorgio (New York). Kelly Giovanni E. (New York). Kelly Giovanni P. (New York). Kenney Vincenzo (New York). Lynch Giacomo (New York). Lynch Mattia (New York). McCormack Guglielmo (New York). McDonnell Giacomo (New York). McGowan Giovanni (New York). McKeown Giacomo (New York). 1059 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1060 13 » » » » » » » » » » )) o » » » ,) » ,) » » » » » » » » » » » » « » » » n » » » » » » » » » » » » » luglio » » » » » » » » » » » » » » « » » >, » » « » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » y » » » » » » 1963. Monsig. McMahon Tommaso (New York). » Monsig. Mitty Edoardo (New York). » Monsig. Mooney Gregorio (New York). » Monsig. Moore Giorgio (New York). » Monsig. Mulroy Giovanni (New York). » Monsig. Nelan Federico (New York). » Monsig. O'Flaherty Patrizio (New York). » Monsig. Potter Filippo (New York). » Monsig. Powers Raimondo (New York). » Monsig. Quinn Giuseppe (New York). » Monsig. Rea Giacomo (New York). » Monsig. Rigney Giacomo (New York), » Monsig. Rigney Raimondo (New York). » Monsig. Riordan Vilfrido (New York). » Monsig. Snee Giuseppe (New York). » Monsig. Banti Bruno (Roma). » Monsig. Berti Pierluigi (Roma). » Monsig. Cartacei Vinicio (Roma). » Monsig. Cicioni Ferdinando (Roma). » Monsig. De Grada Stefano (Roma). » Monsig. Federici Federico (Roma). » Monsig. Ferraris Domenico (Roma). » Monsig. Giannini Filippo (Roma). » Monsig. Frazzano Vincenzo (Roma). » Monsig. Marzani Pietro (Roma). » Monsig. Milioni Albano (Roma). » Monsig. Pasquali Gustavo (Roma). » Monsig. Semproni Domenico (Roma). » Monsig. Spalletti Costantino (Roma). » v Monsig. Staderini Roberto (Roma). » Monsig. Testori Mario (Roma). » Monsig. Volpetti Mario (Roma). » Monsig. Storti Nicola (S. Angelo in Vado). » Monsig. Pizzoli Domenico (Sabina e Poggio Mirteto). » Monsig. Bertozzo Antonio (Vicenza). » Monsig. Bison Ofelio (Vicenza). » Moiisig. Bizzotto Antonio (Vicenza). » Monsig. Canova Lidio (Vicenza). » Monsig. Carlesso Marco (Vicenza). » Monsig. Carraro Giuseppe (Vicenza). » Monsig. Ceroni Pietro (Vicenza). » Monsig. Dal Grande Eugenio (Vicenza). » Monsig. De Boni Pietro (Vicenza). » Monsig. Fracasso Benigno (Vicenza). » Monsig. Lorenzon Giuseppe (Vicenza). » Monsig. Mantese Giovanni (Vicenza). » Monsig. Marola Camillo (Vicenza). » Monsig. Scapin Giuseppe (Vicenza). » Monsig. Ricci Giulio (Acquapendente). Diarium Romanae Curiae 13 » » » » » » » » » » 15 » » » » « » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » luglio » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1061 1963. Monsig. Nebiolo Giuseppe (Asti). » Monsig. Lambrechts Francesco (Malines-Bruxelles). » Monsig. Bypar Francesco (Brno). » Monsig. Astorri Angelo (Piacenza). » Monsig.- Cerruti Flaminio (Casale Monferrato). » Monsig. Peri Ivan (Nocera e Gualdo). » Monsig. Pozzi Benato (Piacenza). » Monsig. Costalunga Marcello (Roma). » Monsig. Fraccalvieri Pietro (Roma). » Monsig. Marchisano Francesco (Torino). » Monsig. Ferrarotti Leopoldo (Vercelli). » Monsig. Casini Ernesto (Ascoli Piceno). » Monsig. Alfano Mario (Cassano all'Ionio). » Monsig. Garlato Pietro (Concordia). » Monsig. Papa Giovanni (Andria). » Monsig. Crisan Traiano (Cluj-Gherla). » Monsig. Galavotti Pietro (Modena). » Monsig. De Sanctis Benedetto (Roma). » Monsig. Laboa Giuseppe Sebastiano (San Sebastián). » Monsig. Gelineau Edoardo (Burlington). » Monsig. Gelineau Luigi (Burlington). » Monsig. Lynch Giovanni (Burlington). » Monsig. Conley Raimondo Giacomo (Des Moines). » Monsig. Davidsaver Alberto Leone (Des Moines). » Monsig. Harkin Edoardo Giacomo (Des Moines). » Monsig. Kelliher Michele Geraldo (Des Moines). » Monsig. Higgins Giovanni Vilfredo (Des Moines). » Monsig. Marasco Paolo Federico (Des Moines). « Monsig. Moriarty Tommaso Giuseppe (Des Moines). » Monsig. Schwarte Michele Guglielmo (Des Moines). » Monsig. Tennessen Milone B. (Des Moines). » Monsig. Zuch Francesco Tommaso (Des Moines). » Monsig. Blacet Guglielmo (Kansas City - St. Joseph). » Monsig. Hogan Roberto (Kansas City - St. Joseph). » Monsig. Bauer Enrico (Kansas City - St. Joseph). » Monsig. Baum Guglielmo (Kansas City - St. Joseph). » Monsig. Fiedler Ernesto (Kansas City - St. Joseph). » Monsig. Harper Giacomo (Kansas City - St. Joseph). » Monsig. Huhmann Giovanni (Kansas City - St. Joseph). » Monsig. Moser Vittorio (Kansas City - St. Joseph. » Monsig. O'Brien Tommaso (Kansas City - St. Joseph). » Monsig. Summers Emmett (Kansas City - St. Joseph). » Monsig. Boilini Gino (Modena). » Monsig. Borghi Mario (Modena). » Monsig. Cavallini Ermene (Modena). » Monsig. Gualdi Luigi (Modena). » Monsig. Miselli Gherardo (Modena). » Monsig. Monari Giovanni (Modena). » Monsig. Rocchi Mario (Modena). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1062 15 » » 16 » » » » » » 17 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 8 » » » » » » » » » » » » » » » » luglio » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1963. Monsig. Vecchi Flaminio (Modena). » Monsig. Del Corpo Egidio (Isernia e Venafro). » Monsig. Vitelli Amleto (Roma). » Monsig. Flynn Patrizio (Rochester). » Monsig. Sullivan Giuseppe (Rochester). » Monsig. Murphy Emmett (Rochester). » Monsig. Vogt Giuseppe (Rochester). » Monsig. McAniff Edoardo ( Rochester). » Monsig. Cocuzzi Giorgio (Rochester). » Monsig. Quinn Riccardo (Rochester). » Monsig. Latimer Edoardo (Erie). » Monsig. Reiser Vito (Erie). » Monsig. Turner Francesco (Erie). » Monsig. Urbonas Michele (Erie). » Monsig. Cebelinski Giuseppe (Erie). » Monsig. Crowley Carlo (Erie). » Monsig. De Walt Omero (Erie). » Monsig. Grifan Tommaso (Erie). » Monsig. Hastings Guglielmo (Erie). » Monsig. Lorei Ludovico (Erie). » Monsig. Meko Stefano (Erie). » Monsig. Toland Roberto (Erie). » Monsig. Weschler Andrea (Erie). » Monsig. Demers Giorgio Edoardo (Quebec). » Monsig. Michaud Eugenio (Québec). » Monsig. Lambert Davide (Québec). » Monsig. Giroux Alfonso (Québec). » Monsig. Belleau Arturo (Québec). » Monsig. Mathieu Giuseppe (Quebec). » Monsig. Tardif Alziro (Québec). » Monsig. Dionne Maurizio (Quebec). » Monsig. Garneau Giacomo (Québec). » Monsig. Applegate C. Bennett (Colombus). » Monsig. Buchmann Giorgio (Colombus). » Monsig. Corcoran Lorenzo (Colombus). » Monsig. Dury Lino (Colombus). » Monsig. Gallen F. Tommaso (Colombus). » Monsig. Griffin Patrizio (Colombus). » Monsig. Hakel Giuseppe (Colombus). » Monsig. Howard Matteo (Colombus). » Moiisig. Kennedy Giorgio (Colombus). » Monsig. Klinic Giulio (Colombus). » Monsig. Kulp Giacomo (Colombus). » Monsig. Mason Giorgio (Colombus). » Monsig. McGlynn Giuseppe (Colombus). » Monsig. Murphy Ugo (Colombus). » Monsig. O'Dea Paolo (Colombus). » Monsig. Riehl Francesco (Colombus). » Monsig. Söhorr Giorgio (Colombus). Diarium Romanae Curiae 18 19 » » » luglio » » » » » » » » )) )) » » » » )) )) » » )) » )) )) )) » )) )) )) » » )) )) » » )) )) » )) )) » » )) )) » )) » » )) » » » » )) » )) )) )) » 20 » » )) n » » » » » » » » 1963. Monsig. Spiers Edoardo (Colombus). Monsig. Abella Luigi (Agrigento). » Monsig. Bellino Giuseppe (Agrigento). » Monsig. Birritteri Vincenzo (Agrigento). » Monsig. Bono Agostino (Agrigento). » Monsig. Burgio Giuseppe (Agrigento). » Monsig. Cassar Aurelio (Agrigento). » Monsig. Conte Stefano (Agrigento). » Monsig. Cucchiara Giovanni (Agrigento). » Monsig. Cuffaro Giuseppe (Agrigento). » Monsig. Daino Liborio (Agrigento). » Monsig. Di Caro Francesco (Agrigento). » Monsig. Di Marco Giuseppe (Agrigento). » Monsig. Fontana Giuseppe (Agrigento). » Monsig. Gambino Emanuele (Agrigento). » Monsig. Minnella Giuseppe (Agrigento). » Monsig. Noto Angelo (Agrigento). » Monsig. Padalino Antonino (Agrigento). » Monsig. Padalino Francesco (Agrigento). » Monsig. Pontillo Francesco (Agrigento). » Monsig. Restivo Vincenzo (Agrigento). » Monsig. Scicolone Angelo (Agrigento). » Monsig. Urso Giuseppe (Agrigento). » Monsig. Benazzi Dante (Bologna). Monsig. Bonetti Alfonso (Bologna). Monsig. Brini Giovanni (Bologna). Monsig. Della Casa Dante (Bologna). » Monsig. Franzoni Guido (Bologna). » Monsig. Galletti Luigi (Bologna). » Monsig. Magagnoli Angelo (Bologna). » Monsig. Mazzoli Aleardo (Bologna). » Monsig. Orlandi Elio (Bologna). Monsig. Pasi Enzo (Bologna). » Monsig. Raimondi Pietro (Bologna). » Monsig. Romagnoli Angelo (Bologna). » Monsig. Salmi Giulio (Bologna). Monsig. Di Prima Giuseppe (Venosa). Monsig. Lanzetta Giuseppe (Venosa). » Monsig. Di Napoli Giovanni (Cariati). » Monsig. Jacqueline Bernardo (Contances) » Monsig. Clementi Mariano (Fermo). » Monsig. Marconi Luigi (Fermo). Monsig. Taddei Alighiero (Firenze). » Monsig. Schorer Lujo (Fribourg). » Monsig. Vodopivec Giovanni (Ljubljana). » Monsig. Belej Giovanni (Maribor). Monsig. Jezernik Massimiliano (Maribor). » Monsig. Scalzotto Tiziano (Padova). Monsig. Irigoyen Jesus (Pamplona). 1063 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1064 20 » » luglio » » 1963. Monsig. Ladomerszky Nicola (Presov). » Monsig. Schwieder Giorgio (Rieti). » Monsig. -Gasbarri Aroldo (Viterbo). Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua' Santità 5 » 11 » » » 13 » » » 15 » » » » » » » » » 1.9 ». » » 20 » luglio » » » » » » » » » » » » » » ». » » » » » » » » » » 1963. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig'. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Hanus Francesco (Berlin). Fraccari Luigi (Verona). Rubino Nicola (Mileto). Cesca Carlo (Venezia). Silvestrini Francesco (Venezia). Vianello Gino (Venezia). Papousek Giorgio (Praha). Pimpo Mario (Roma). Savini Aldo (Roma). Migliorini Gabriele (Vicenza). Ulinski Edmondo (Chelmno). Coletti Arturo (Roma). Gianneccbini Mario (Lucca). Palestro Vittorio (Sassari). Casolari Giacomo (Modena). Corni Carlo, (Modena). Orsini Fernando (Modena). Tassi Antonio (Modena). Pedroni Telesforo (Modena). Vignocchi Cesare (Modena). Bottacci Ivo (Bologna). Di Stasi Pasquale (Venosa). Laconica Emilio (Venosa). Filippo Filiberto (Melfi). Cipriani Mario (Trento). Mocchiutti Francesco (Udine). Cappellani segreti d'onore di Sua Santità : 13 15 » 19 luglio » » » 1963. » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Milani Guerrino (Treviso). Gibellini Bruno (Modena). Santi Roberto (Modena). Venturi Celso (Bologna). NECROLOGIO 5 dicembre 1963. Monsig. Cody John Christopher, Vescovo di London. » » » Monsig. Robin Louis, Vescovo tit. di Arnee. d » » Monsig. Carinci Alfonso, Arcivescovo tit. di Seleucia di Isauria. 11 » » Monsig. MacNeely William, Vescovo di Raphoe. An. et vol. LV 31 Decembris 1963 (Ser. DI, v. V) - N. 18 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E I INDEX GENERALIS ACTORUM (An. e t I - ACTA IOANNIS PP. v o l . L V — S e r . I I I , v. V ) XXIII EPISTULAE, 3 1 , 3 2 , 1 4 9 , 1 5 9 , 1 6 2 , 1 6 3 , 164, 228, 327, 446, 770. LITTERAE DECRETALES, 1 9 3 , 3 6 9 , 7 6 1 , 8 0 1 . LITTERAE ENCYCLICAE, 2 5 7 . SOLLEMNES OANONIZATIONES, 5, 6 5 . APOSTOLICAE MOTU 67. ALLOCUTIONES, 3 3 , 3 5 , 4 1 , 4 3 , 4 6 , 4 8 , 8 9 , 92, 96, 9 9 , 1 6 6 , 1 7 1 , 229, 232, 238, 328, 3 3 2 , 3 3 6 , 3 4 3 , 3 9 2 , 3 9 5 , 3 9 7 , 4 4 8 , 45Ó, 455, 458. EPISTULA APOSTOLICA, 4 3 4 . LITTERAE HOMILIAE, 7 , PROPRIO NUNTII RADIOPHONICI, 344, 399. 13, 50, 51, 240, DATAE, 2 0 5 . NUNTII SCRIPTO DATI, 5 3 . ADHORTATIO APOSTOLICA, 4 4 0 . II CHIROGRAPHUM, 5 7 9 . A C T A IN MORTE P P . X X I I I , 4 6 5 ss. IOANNIS CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 1 9 , 2 1 2 4 , 26, 27, 29, 75, 77, 80, 8 1 , 129, 131, 133, 135, 136, 138, 140, 208, 210, 212, 215, 217, 218, 377, 379, 382, 384, 694, III ACTA CONCLAVIS, ELECTIONIS ET CORONATIONIS PAUL I P P . V I , 5 8 5 ss. 697, 699, 701, 703, 705, 809, 811, 812, 815, 817, 819, 821, 823, 826, 828, 830, 919, 921, 923, 925, 928, 931, 933, 935, IV - ACTA PAULI PP. VI 937, 939, 941, 943. EPISTULA APOSTOLICA, 9 7 9 . LITTERAE APOSTOLICAE, 84, 85, 86, 87, 143, 144, 145, 147, 148, 220, 222, 223, 225, 226, 227, 305, 311, 318, 319, 320, 322, 323, 324, 386, 387, 388, 389, 391, 442, 443, 444, 707, 708, 709, 710, 711, 832, 833, 835, 945, 946, 947, 948, 950, 951, 953, 955, 956. 68 - ACTA, vol. V, n. 18. — 31-12-1963. ADHORTATIO APOSTOLICA, 7 2 9 . LITTERAE APOSTOLICAE DATAE: 665. MOTU , LITTERAE APOSTOLICAE: 905, 996, 1002, 1008. PROPRIO 911, 913, Index 1066 generalis EPISTULAE, 6 6 8 , 6 6 9 , 6 7 0 , 7 3 4 , 7 3 6 , 7 3 8 , 739, 740, 859. actorum SACRA CONGREGATIO FIDE: DE PROPAGANDA Decreta, 1 7 5 , 1 7 6 , 3 4 9 , 4 1 0 , 7 1 7 , HOMILIAE, 6 1 8 , 9 7 2 . 776. ALLOCUTIONES, 6 4 5 , 6 4 7 , 6 4 8 , 6 4 9 , 6 5 0 , 651, 652, 654, 671, 675, 678, 680, 686, 687, 689, 744, 746, 750, 755, 756, 793, 841, 860, 862, 864, 867, 868, 870, 872, 875, 878, 915, 1014, 1018, 1020, 1025, 1030, 1035, 1039, 1045. NUNTII SCRIPTO DATI, 6 9 2 , 7 5 7 , 7 5 9 . SACRA CONGREGATIO R I T U U M : Decreta, 1 1 0 , 1 7 7 , 1 8 1 , 2 4 8 , 2 5 0 , 350, 353, 355, 411, 414, 417, 777, 779, 838, 890, 893, 895, 959, 962, 963. SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS : Decreta, 3 5 7 , 7 8 0 , 7 8 1 . NUNTIUS RADIOTBLEVISIFICUS, 8 8 1 . NUNTII RADIOPHONICI, 5 7 0 , 8 8 3 , 8 8 4 , 8 8 6 , 1045. NUNTII TELEGRAPHICI, 1047. 693, 760, 888, VII - ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA: Decretum, 6 5 7 . Orationes Indulgentiis ditatae, 56, 898, 1053. V - CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II SACRA ROMANA ROTA: Citationes edictales, 3 6 0 , 3 6 1 , 3 6 2 , 419, 420, 421, 462, 463, 1054. DELEGATI SEU MODERATORES, 8 9 9 . COMMISSIONUM CONCILIARIUM ELENCHUS, 118. COMMISSIO « DE COORDINANDIS CONCILII LABORIBUS » , 1 1 4 . RESCRIPTUM DE ALTERA INEUNDA SESSIONE SACROSANCTI OECUMENICI CONCILII VATICANI I I , 5 8 1 . Diarium Romanae Curiae: Audientiae sollemniores, 5 7 , 1 1 4 , 363, 662, 783, 899, 1055. Nominatio Pontificia, 5 8 2 . Commissio pro revisione Codicis Iuris Canonici constituta, 3 6 3 . SACRA CONGREGATIO R I T U U M : Congregationes, 1 8 6 , 2 5 3 , 4 2 2 , 7 1 8 , VI - A C T A SS. C O N G R E G A T I O N U M SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS: 1055. SECRETARIA STATUS : Decreta, 54, 5 5 , 108, 1 7 3 , 174, 246, Nominationes *, 5 7 , 1 1 4 , 1 8 7 , 2 5 3 , 346, 348, 406, 408, 409, 773, 775, 836, 364, 422, 464, 584, 719, 783, 839, 899, 965, 1056. 837, 958, 1049, 1051. Provisiones Ecclesiarum, 1 0 6 , 2 4 5 , 405, 4 6 1 , 713, 772, 889, 1048. Necrologia, 64, 1 1 7 , 2 5 6 , 4 3 2 , 664, 728, 792, 904, 968, 1064. * Ad maius inquirendum commodum haec ponitur distincta recensio : PP. Cardinalibus concreditae Protectoriae: 114, 115, 187, 422, 423, 719, 783, 784, 899. Officiales renuntiati: In S. O. S. Off., 115, 253, 965; In S. C. Consistoriali, 364; In S .O. pro Ecclesia Orientali, 253, 423, 720, 1056; In S. C. de Disciplina Sacramentorum, 424; In S. O. Religiosorum, 784, 965; In S. O. de Propaganda Fide, 188; In g. C. Rituum, 423; In S. O. Caerimoniali, 253, 364; In S. O. de Seminariis et Stud. Universit., 115, 424; In S. Paenitentiaria Apost., 364; In Supremo Tribunali Signaturae Apost., 115, 423, 965; In Rev. Camera Ap., 899; In Secretaria Status S. S. 965; In Nuntiaturis, índex generalis actorum 1067 187, 784; In Delegationibus Apostolicis, 899; In Commissione « d e Religiosis», 784; In Commissione pro revisione C. I. C, 363, 1056. Episcopi adsistentes Solio : 57, 187, 584, 719, 720, 783, 784. Protonotarii Apost, de numero : 423. Protonotarii Apost, ad instar particip. : 57, 188, 423, 584, 719, 784, 900, 901. Praelati domestici : 58, 188, 424, 584, 901, 965. Cubicularii secreti supra numerum: 59, 191, 364, 426, 720, 967, 1057. Cubicularii secreti de numero ab ense et lacerna : 61. Cubicularii secreti supra numerum ab ense et lacerna : 61, 366, 427, 722, 784, 900. Cubicularii honoris in habitu: 61, 366, 427, 968, 1064. Cubicularii honoris supra numerum ab ense et lacerna : 61, 427, 787, 901. Cappellani secreti honoris, 1064. Cappellani honoris extra Urbem, 427. Cappellani communes s. n., 115. Ex Ordine Supr. Christi, 464, 789. Ex Ordine Piano: Collare, 61, 902; Gran Croce, 61, 116, 367, 663, 723, 902, 903; Commenda, 254. Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croce cL civ., 61, 116, 428, 663 , 724, 902; Commenda con Placca ci. civ., 62, 254, 367, 428, 726; Placca ci. civ., 254, 428, 726; Commenda ci. civ., 62, 254, 428, 726; Commenda cl. mil., 62, 255 , 727; Cavalierato ci. civ., 62, 255, 367, 429, 728 789. Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croce, 62, 116, 117, 367, 368, 428, 726, 789, 791, 902; Commenda con Placca, 63, 368, 429, 791; Placca, 368, 791; Commenda, 63, 430, 791; Cavalierato, 63, 431, 464, 792, 903. II INDEX DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS I - ACTA IOANNIS PP. X X I I I I - LITTERAE DECRETALES PAG. 6 Christi caritas. - Beato Martino de Porres, Confessori, ex Ordine » Iun. j Dec. 9 Sanctitatis corona. - Beato Petro Iuliano Eymard, Confessori, sum- » » » Boni pastoris. — Beato Antonio Mariae Pucci, Confessori, Sancto- 1963 Ian. 20 Unitatis ardor. - Vincentio Pallotti, Confessori, Sanctorum Caeli- 1962 193 369 761 801 II - LITTERAE ENCYCLICAE 1963 Apr. 11 Pacem in terris. - Venerabilibus Fratribus Patriarchis, Primatibus, Archiepiscopis, Episcopis aliisque locorum Ordinariis pacem et communionem cum Apostolica Sede habentibus, clero et christifidelibus totius orbis itemque universis bonae voluntatis hominibus : de pace omnium gentium in veritate, iustitia, caritate, libertate constituenda III - EPISTULA 1963 Maii 11 257 APOSTOLICA Magnifici eventus. - Ad Venerabiles Fratres Slavicarum Nationum Antistites, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: undecimo exeunte saeculo ab adventu Ss. Cyrilli et Methodii in Magnam Moraviam 434 IV - ADHORTATIO APOSTOLICA 1963 Maii 20 " Novem per dies. - Ad universos Episcopos pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes : de proximis Pentecostes novendialibus pie celebrandis 440 V - IN SOLLEMNI CANONIZATIONE 1962 Dec. 9 Beatorum : Petri Iuliani Eymard, Confessoris, conditoris Congregationis Presbyterorum et Societatis Ancillarum a Sanctissimo Sacramento; Antonii Mariae Pucci, Confessoris, sacerdotis ex Ordine Servorum Beatae Mariae Virginis; Francisci Mariae a Camporubeo, Confessoris, laici professi ex Ordine Fratrum Minorum Capulatorum Canonizationis formula Summi Pontificis Homilia 5 6 7 Index documentorum chronologico ordine digestus 1069 PAG. 1963 Ian. 20 Beati "Vincentii Pallotti, Confessoris, conditoris Societatis Apostolatus Catholici Canonizationis formula Summi Pontificis Homilia VI - LITTERAE 65 66 67 APOSTOLICAE M O T U P R O P R I O DATAE 1963 Mart. 7 Dominicianus Ordo. - Pontificium Athenaeum Angelicum titulo et honore decoratur « Pontificiae Studiorum Universitatis a S. Thoma Aquinate in Urbe» VII 1960 Iul. 8 1962 Ian. 13 » » » » Febr. 10 » » » » 24 » Mart. 10 » » » » » 16 » » » » » 24 » Apr. » » » » » 16 » » » - CONSTITUTIONES 205 APOSTOLICAE Orientalis Ecclesiae. - Municipia quae vulgo Mezzoiuso, Contessa Entellina, Palazzo Adriano cognominantur, sub unius Episcopi Planensis Graecorum iurisdictionem transferuntur D U R A N G E N S I S E T A L I A R U M (Nayarianae de Iesu et Maria). Venerabilis Frater. - Detractis quibusdam territoriis ab Ecclesiis Durangensi, Zacatecensi et Tepicensi, nova Praelatura « nullius » conditur, « Nayariana de Iesu et Maria » appellanda A N T E Q U E R E N S I S - A N G E L O R U M (Tehuacaniensis). Quem ad modum. Ab Ecclesiis Antequerensi et Angelorum quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis conditur, « Tehuacaniensis » appellanda A T L A N T E N S I S . Decessorum Nostrorum. - Dioecesis Atlantensis ad gradum et dignitatem metropolitanae Ecclesiae elevatur et nova Provincia Ecclesiastica constituitur, «Atlantensis» nomine . M A G E J E N S I S - P E N E D E N S I S (Palmiriensis Indorum). Quam supremam. Quibusdam detractis territoriis ex archidioecesi Macejensi atque ex dioecesi Penedensi, nova efficitur dioecesis, «Palmiriensis Indorum» nomine . M A K E N E N S I S . Apostolica Malcenensis. - Praefectura apostolica Makenensis ad gradum dioecesis evehitur L U S A K E N S I S (Monzensis). Evangelium salutis. - Quibusdam territoriis ab archidioecesi Lusakensi separatis, nova dioecesis conditur, «Monzensis» cognominanda B A M A K O Ë N S I S (Seguensis). /Sacra christiani. - Detractis ab archidioecesi Bamakoënsi quibusdam territoriis, nova fundatur dioecesis, «Seguensis» nomine C A L I E N S I S (Carthadensis in Columbia). Ecclesiarum omnium. - Diviso territorio dioecesis Caliensis, nova dioecesis conditur, « Carthadensis in Columbia » cognominanda B O G O T E N S I S - Z I P A Q U I R E N S I S (Facatativensis). Summi Pastoris. - Quibusdam detractis territoriis ex Ecclesiis Bogotensi et Zipaquirensi, nova efficitur dioecesis, nomine « Facatativensis » . . . I A R E N S I S (S. Iosephi de Antiquonia). Novae cuiusque. - Detractis quibusdam territoriis ab archidioecesi Iarensi, nova Praelatura « nullius » conditur, « Sancti Iosephi de Antiquonia » appellanda B E L L O H O R I Z O N T I N A E E T A L I A R U M (Iudiciforensis, de Pouso Alegre, Uberabensis). Qui tamquam. - Ab ecclesiasticis provinciis Bellohorizontina, Adamantina, Marianensi quaedam sedes dividuntur, quibus novae tres provinciae ecclesiasticae conduntur: «Iudiciforensis, de Pouso Alegre, et Uberabensis » P A R A C A T U E N S I S . Illius navis. - Praelatura «nullius» Paracatuensis ad gradum et dignitatem dioecesis tollitur, eodem nomine et finibus K I A Y I E N S I S . Cum Apostolica. - In Insula Formosa Praefectura Apostolica Kiayiensis ad gradum dioecesis tollitur, eodem nomine iisdemque finibus T A I C H U N G E N S I S . Cum, Deo. - Praefectura Apostolica Taichungensis ad gradum dioecesis evehitur PLANENSIS GRAECORUM. » 14 208 75 377 19 21 24 77 80 81 140 129 379 382 131 133 Index documentorum chronologico ordine digestus 1070 PAG. 1962 » » » » D » » » » » »> » » » » » » » » » » » Apr. 14 Praefectura Apostolica. - Praefectura Apostolica Nagoyaënsis ad gradum dioecesis evehitur » » N I I G A T A Ë N S I S . Sicut provido. - Praefectura Apostolica Niigataënsis ad gradum dioecesis tollitur » » B U K A V U E N S I S E T K A S O N G O Ë N S I S (Uviraënsis). Sollemnis Dei. - Quibusdam territoriis ab Ecclesiis Bukavuensi et Kasongoënsi detractis, nova dioecesis conditur, « Uviraënsis » appellanda . . » 30 T A C A M B A R E N S I S - C O L I M E N S I S (Apatzinganiensis). Quo aptius. - Divisis territoriis dioecesium Tacambarensis et Oolimensis, nova efficitur Ecclesia, «Apatzinganiensis» nomine . . . . . . » » M O N T E R R E Y E N S I S (Linarinae). Proficientibus cotidie. - Ex quibusdam territoriis archidioecesis Monterreyensis nova efficitur dioecesis, « Linarina » nomine Maii 6 B E I R E N S I S (Tetiensis). Quae verba. - E dioecesi Beirensi nova fit dioecesis, « Tetiensis » cognominanda » 7 C A P I T I S P A R M E N S I S . Cum sit. - Praefectura Apostolica Capitis Palmensis in Liberia fit Vicariatus Apostolicus, eodem servato nomine » 30 E X A R C H A T U S P R O U C R A I N I S (Brasilia). Qui divino. - Exarchatus Apostolicus pro fidelibus Ucrainis in Brasilia degentibus constituitur Iun. 5 A R E Q U I P E N S I S - C A R A V E L I E N S I S (Chuquibambensis). Christi caritas. Detractis quibusdam territoriis ab archidioecesi Arequipensi et a Praelatura « nullius » Caraveliensi, nova Praelatura « nullius » conditur, «Chuquibambensis» nomine . . . . . . . . » 9 P A P A N T L E N S I S E T A L I A R U M (Tuxpaniensis). Non latet. - E dioecesibus Papantlensi, Huejutlensi, Tampicensi et Tulancingensi quaedam territoria distrahuntur, quibus nova dioecesis conditur, «Tuxpaniensis» appellanda » » S. P A U L I I N B R A S I L I A - T A U B A T E N S I S (Crucismogensis). Quo christiana. - Ex Ecclesiis S. Pauli in Brasilia et Taubatensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova efficitur dioecesis «Crucismogensis» appellanda » » V E R A E C R U C I S S E U I A L A P E N S I S - S. A N D R E A E D E T U X T L A (Verae Crucis). Populorum bono. - Ab Ecclesiis Verae Crucis seu lalapensi et S. Andreae de Tuxtla quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis efficitur, «Verae Crucis» appellanda . . . . Iul. 2 L O L O Ë N S I S . Ut singula. - Apostòlica Praefectura Loloënsis ad gradum dioecesis evehitur, eodem nomine atque f i n i b u s . . . . » » Y O L A Ë N S I S . Christianae reipublicae. - Praefectura Apostolica Yolaënsis ad gradum dioecesis extollitur, servatis nomine et finibus » » B U N I A Ë N S I S (Mahagiensis). Quod Venerabiles. - Ex quibusdam territoriis dioecesis Buniaënsis, in Congo, nova dioecesis constituitur, nomine « Mahagiensis » » » C A L C U T T E N S I S - R A N C H I E N S I S (Iamshedpurensis). Sicut bona. - Quibusdam territoriis ab Ecclesiis Calcuttensi et Ranchiensi detractis, nova in India dioecesis constituitur, « Iamshedpurensis » appellanda » » I S A N G I E N S I S . Decessorum Nostrorum. - Praefectura Apostolica Isangiensis ad gradum dioecesis attollitur » 21 S. S A L V A T O R I S I N B R A S I L I A (Fori S. Annae). Quandoquidem novae. Territoriis ab archidioecesi S. Salvatoris in Brasilia detractis, nova dioecesis «Fori S. Annae» conditur » » P A N A M E N S I S (Citrensis). Danielis prophetia. - Panamensi archidioecesi divisa, nova dioecesis conditur, « Citrensis » appellanda . » » C U R I T I B E N S I S (Paranaguensis). Ecclesia sancta. - Detractis territoriis ab archidioecesi Curitibensi, nova dioecesis conditur «Paranaguensis » appellanda » » ILHEOSENSIS (Carabellensis). Omnium Ecclesiarum. - Quibusdam detractis territoriis a dioecesi Ilheosensi, in Brasilia, nova alia conditur «Carabellensis» nomine » » G R A N A D E N S I S (Juigalpensis). Christi voluntas. - Detractis e dioecesi Granadensi territoriis, nova Praelatura «nullius» conditur, «Juigalpensis» nomine » 22 B A R R E N S I S E T A L I A R U M (Spelaeopolitanae a Bono Iesu et Iuazeirien' sis). Christi Ecclesia. - Detractis e dioecesibus Barrensi, BonfiNAGOYAËNSIS. 135 136 138 210 212 215 217 218 384 694 697 699 701 703 705 809 811 812 815 817 819 821 Index documentorum chronologico ordine digestus 1071 PAG. mensi et Caetitensi quibusdam territoriis, novae dioeceses fundantur, «Spelaeopolitana a Bono Iesu» et «Iuazeiriensis» appellandae . 1962 Aug. 3 D E L O U R E N Ç O M A R Q U E S (Inhambanianae). Supremi muneris. - Detractis ab archidioecesi de Lourenço Marques quibusdam territoriis, nova dioecesis conditur « Inhambaniana » nomine . . . » » 8 D U M K A Ë N S I S . Exsultat sancta. - Detractis ex archidioecesi Calcuttensi quibusdam territoriis, ex iis atque ex Apostolica Praefectura de Malda nova dioecesis constituitur, «Dumkaënsis» appellanda » » » D A R J E E L I N G E N S I S . Quem ad modum. - Ex Ecclesiis Calcuttensi et de Sikkim quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis constituitur, « Darjeelingensis » appellanda » » » A L A S K E N S I S (de Fairbanks). Ad Sacerdotalis. -Alaskensis Vicariatus Apostolicus ad dignitatem dioecesis evehitur, « d e Fairbanks» appellandae » » 24 L A O U S M O Ë R I (Kilwaënsis). Gandida Christi. - Apostolica Praefectura Lacus Moëri ad gradum dioecesis evehitur, «Kilwaënsis» nomine » Oct. 17 D A V I D E N S I S (Buccae Taurinae). Novae Ecclesiae. - Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Davidensi, nova Praelatura nullius conditur, «Buccae Taurinae» appellanda » » 26 g. M A R T H A E - B A R R A N C A B E R M E I E N S I S (Ocaniensis). Quoniam arcana. Detractis a dioecesi S. Marthae et a Vicariatu Apostolico Barrancabermeiensi quibusdam territoriis, nova dioecesis conditur, « Ocaniensis » nomine » » 27 B A R R A N C A B E R M E I E N S I S . Divina Christi. - Vicariatus Apostolicus Barrancabermeiensis ad gradum dioecesis evehitur, immutato nomine » » 30 S. L U D O V I C I I N M A R A G N A N O (Vianensis). De Christi fidelium. - Quibusdam territoriis ab archidioecesi S. Ludovici in Maragnano detractis, nova dioecesis conditur, « Vianensis » appellanda . . » Nov. 12 M A N Z I N E N S I S - E S H O W E N S I S (Ingwavumensis). Quoniam praecipuas. In Unione Africae Meridionalis nova conditur Praefectura Apostolica, «Ingwavumensis» nomine » » » O N I T S H A E N S I S (Enuguensis). Quod divinus. - In Nigeria Orientali nova constituitur dioecesis ex quibusdam territoriis archidioecesis Onitshaensis » » 24 M E L I T E N S I S . Apostolicae Sedis. - In suburbio Rabbato civitatis Notabilis, in archidioecesi Melitensi, templo S. Pauli oratorium S. Publii addicitur; idem templum S. Pauli ad dignitatem aedis Collegiatae evehitur, in quo coetus Canonicorum constituitur . » » 26 H U A R A Z E N S I S (Cimbotiensis). Ecclesiae propositum. - A dioecesi Huarazensi quibusdam detractis territoriis, nova efficitur Praelatura nullius, «Cimbotiensis» appellanda » Dec. 17 L E O N E N S I S I N N I C A R A G U A (Esteliensis). Supremi muneris. - E dioecesi Leonensi in Nicaragua detractis territoriis, nova dioecesis conditur, « Esteliensis » nomine » » 27 P I E T E R S B U R G E N S I S (De Louis Trichardt). Christi mandatum. - Detractis quibusdam territoriis ab abbatia nullius Pietersburgensi, nova Praefectura Apostolica conditur, « de Louis Trichardt » appellanda N VIII 1961 Dec. 29 1962 Mart. 14 » » 26 » Apr. 11 823 826 828 830 919 921 923 925 928 931 933 935 937 939 941 943 LITTERAE APOSTOLICAE Cum ex amplo. - Beata Maria Virgo, vulgo « d e Itati», praecipua Patrona Goyanensis dioecesis declaratur Quae solent. - Beata Maria Virgo Immaculata Villaregalensis dioecesis principalis Patrona constituitur Sanctitatis apicem. - Ecclesia Beatae Mariae Virginis «Reginae Sanctorum omnium», in urbe Chicagia exstans, titulo ac privilegiis Basilicae Minoris decoratur Evangelii praeconum. - Beata Maria Virgo Immaculata, v. « Nossa Senhora da Conceiçâo Aparecida» et Sanctus Ioannes Bosco 707 84 85 Index documentorum chronologico ordine digestus 1072 PAG. 1962 Apr. 13 » » 25 » Maii 4 » » 29 » Iun. 2 » » 12 » » 22 » » » » » 30 » » » » » » » Iul. 2 » » 4 » » 13 » » 20 » Aug. 4 » Oct. 1 » » 3 » » 15 » » 29 » » » » Nov. 7 » » 13 » » 20 respective in Patronam principalem et in Patronum secundarium pro urbe et archidioecesi Brasiliapolitana eliguntur . . Acerborum gladio - Beata Maria Virgo « a b angustiis», v. d. «Nuestra Señora de las angustias», una cum S. Iuliano, aeque principalis Patrona Conchensis dioeceseos eligitur . . . . Regni Mariae. - Beata Maria Virgo, « Regina Africae » nuncupata, in principalem Patronam caelestem dioecesis Ikelaënsis eligitur Guayaquilensis incolae. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris paroeciali ecclesiae Beatae Mariae Virginis a Mercede, in urbe Guayaquilensi, conferuntur ." Augustae Dei. - Beata Maria Virgo in caelum Assumpta SeguntinaeGuadalajarensis dioecesis praecipua Patrona eligitur . . . . Lumen Calabriae. - Sanctus Franciscus a Paula praecipuus eaelelestis Patronus universae Provinciae Ecclesiasticae Oalabrae declaratur Amicus siduà. - Beata Maria Virgo «a Quercu» principalis caelestis Patrona declaratur convallis « N u r e » vulgo appellatae, intra fines Placentinae dioecesis Molis amplitudine. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris cathedrali ecclesiae Czestochoviensi conferuntur Communi consensu. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris honestatur paroecialis ecclesia B. Mariae Virg. a Nazareth in urbe v . « Sestri Levante » appellata, dioecesis Glavarensis . . . . Locorum Sanctorum. - Cathedralis ecclesia dioecesis Biturgensis titulo ac dignitate Basilicae Minoris exornatur Caelo gratissimum. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris paroecialis ecclesia Sacratissimo Cordi Iesu dicata in oppido «Conewago», dioecesis Harrisburgensis, decoratur Gloria et praesidium. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris Sanctuario B. Mariae Virg. « d e Lluch», in Maioricensis dioecesis finibus, conferuntur . . * Mateóla, antiqua. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris cathedrali ecclesiae Materanensi tribuuntur Ex opportuno. - Beata Maria Virgo, Regina Mundi appellata, totius Quercopolitanae dioecesis caelestis Patrona renuntiatur . . Etruriae illa. - Beata Maria Virgo in caelum Assumpta in praecipuam Patronam pro tota dioecesi Apuana eligitur . . . . SabuU collis. - Ecclesìa metropolitana Firmana, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis in caelum Assumptae dicata, titulo ac privilegiis Basilicae Minoris decoratur Insidet in animis. - Sanctus Ioseph, Sponsus Beatae Mariae Virginis, praecipuus Patronus caelestis archidioecesis Hartfortiensis constituitur Nominis claritatent. - Ecclesia, S. Ludovico Mariae Grignion de Montfort dicata, in oppido S. Laurentii ad flumen « S e v r e » , dioecesis Lucionensis, titulo ac dignitate Basilicae Minoris decoratur Doctoris gentium. - S. Paulus Apostolus principalis Patronus et S. Ioannes Maria Vianney secundarius Patronus archidioecesis S. Pauli de Minnesota constituuntur Civitas Mariae. - Beata Maria Virgo, ab Immaculata Conceptione appellata, praecipua Civitatis Mariae dioecesis Patrona, atque Sancti Ioseph Opifex et Pius Pp. X secundarii Patroni, renuntiante Flos Dominicae. - Sancta Gemma Galgani, Virgo, in praecipuam caelestem Patronam pro tota dioecesi Dodomaënsi in Tanganyjka eligitur Ab Archangelo. - Beata Maria Virgo « a b Angelo salutata» totius dioecesis Sanctae Mariae Angelorum praecipua Patrona eligitur Sanctum religione. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris cathedrali ecclesiae Mindoniensi conferuntur . Spectabile monumentum. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris cathedrali ecclesiae Saigonensi conferuntur . . . . . . Caeleste patrocinium. - Beata Maria Virgo, v. « de Acahuato » ap- 26 27 86 87 143 318 29 319 320 144 322 323 324 145 147 148 386 220 222 387 388 389 391 945 Index documentorum chronologico ordine digestus 1073 PAG. 1962 Nov. 20 » » 21 » Dec. 1 » » » » » 4 » » 8 » » 12 » » 13 » » 19 » » 21 » » 29 1963 Ian. 11 » Febr. 2 » » 9 » » 11 » » 16 » Mart. 12 » » 17 » » 19 » » 20 » » 22 » Apr. 1 » » 6 pellata, praecipua Patrona dioecesis Apatzinganiensis renuntiatur Pastorali studio. - Sanctus Ioannes Bosco, Confessor, principalis caelestis Patronus dioecesis Rivogallaëcensis renuntiatur . . Nobilis Uruguarianorum. - Beata Maria Virgo « l a Virgen de los Treinta y Tres» vulgo appellata, principalis Patrona eligitur Reipublicae Uruquarianae Augustissimis Poloniae. - Ecclesia paroecialis urbis v. d. « Piekary » ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur Terrena. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris cathedrali ecclesiae Moronensi conferuntur Antistitem virtutibus. - S. Patricius, Ep. et Conf., caelestis Patronus dioecesis Harrisburgensis declaratur Religiosissimo. - Nova Statuta Ordinis Equestris Sancti Sepulchri Hierosolymitani approbantur Quae bellum. - Beata Maria Virgo Rosarii a Fatima praecipua Patrona dioecesis Propriensis eligitur Miris modis. - Beata Maria Virgo a Rosario de Fatima in principalem Patronam totius dioecesis Leiriensis constituitur, una cum Sancto Augustino, Episcopo Confessore et Ecclesiae Doctore, Patrono aeque principali eiusdem dioecesis Posnaniae decus. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia cathedralis Posnaniensis decoratur Merito collaudatur. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris Caracensi templo paroeciali Sancti Petri Apostoli conferuntur . . Firmissima Christianis. - Beata Maria Virgo a Perpetuo Succursu principalis Patrona, atque Sanctus Franciscus Assisiensis secundarius Patronus dioecesis Salinensis eliguntur Monasticae vitae. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Sanctae Mariae a Populeto, archidioecesis Tarraconensis, honestatur . Gloria Matriti. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris honestatur ecclesia Beatae Mariae Virginis ab Angelis, usitato more Sancti Francisci Maioris (vulgo « San Francisco ei Grande») appellata, dioecesis Matritensis Brasiliana metrópolis. - Ecclesia Immaculato Cordi Beatae Mariae Virginis dicata, quae in urbe Fluminis Ianuarii exstat, titulo Basilicae Minoris decoratur Christianae veritatis. - Nuntiatura Apostolica in Burundiae Regno erigitur Pontificias Legationes. -Nuntiatura Apostolica in Republica Congica (Leopoldopoli) erigitur . Agatha, splendidissima. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris cathedrali archiepiscopali ecclesiae Catanensi conferuntur . . Eliquabatur veritas. - Venerabilis Dei Famula Elisabeth Anna Bayley, vid. Seton, Instituti Sororum a Caritate S. Ioseph in America Septemtrionali fundatrix, Beata renuntiatur Bergomum, urbs. - Venerabilis Dei Famulus Aloisius Maria Palazzolo, sacerdos saecularis, Instituti Sororum Paupercularum fundator, Beatus renuntiatur Reginae Poloniae. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris paroecialis ecclesia Beatae Mariae Virginis Poloniae Reginae, in urbe Cracovia, decoratur Nobilis Piceni. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia cathedralis Fabrianènsis dioecesis decoratur Floridense templum. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris cathedralis ecclesia Floridensis honestatur Salutifer nuntius. - Sanctus Vincentius Pallotti, Confessor, in principalem Patronum Pontificiae Unionis Missionariae Cleri eligitur IX 1963 Maii 10 - 223 708 946 225 442 443 444 947 709 832 710 711 833 948 950 226 227 951 305 311 953 955 956 835 CHIROGRAPHUM Praemium constituitur v. d. «Fondazione Premio Internazionale della Pace Giovanni XXIII », eiusque Statuta promulgantur . 579 Index documentorum chronologico ordine digestus 1074 X - EPISTULAE PAG. 1962 Nov. 29 » Dec. 12 1963 Ian. 6 » » 16 » » 20 » Febr. 9 » » 13 » » 20 » » 24 » Apr. 20 » Maii 10 Septingenti et quinquaginta. - Ad Revmum Patrem Michaelem a Iesu, Moderatorem Generalem Ordinis SSmae Trinitatis redemptionis captivorum, septingentésimo et quinquagesimo exeunte anno a pio S. Ioannis de Matha, eiusdem Ordinis conditoris, obitu Quinque celebranti. - Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E. Cardinalem Pizzardo, Episcopum Albanensem et Praefectum S. Congregationis Seminariis Studiorumque Universitatibus praepositae, quinque implentem lustra, ex quo in Sacrum Purpuratorum Patrum Collegium est cooptatus Mirabilis ille. - Ad singulos Catholicae Ecclesiae Episcopos ceterosque Patres Concilii Oecumenici Vaticani II, in Epiphania Domini . . . . Franciscalis Familia. - Ad Revmum Patrem Basilium Heiser, Ordinis Fratrum Minorum Conventualium Ministrum Generalem, septimo volvente saeculo, ex quo sacrae S. Antonii exuviae in Basilicam Patavii eius honori exstructam translatae sunt . . Quamvis, cum nullum. - Ad Emum P. D. Petrum tit. S. Antonii Patavini de Urbe S. R. E. Presb. Cardinalem Tatsuo Doi, Archiepiscopum Tokiensem, a suscepta episcopali dignitate quinque impleta lustra celebraturum Quamvis a religioso. - Ad Emum P. D. Ephraem tit. S. Crucis in Hierusalem S. R. E. Presbyterum Cardinalem Forni, a suscepta episcopali dignitate quinque implentem luxtra, decem autem lustra celebraturum exacta, ex quo auctus est sacerdotio . . . Bene ominatis. - Ad Emum P. D. Iacobum tit. S. Mariae in Traspontina S. R. E. Presb. Cardinalem Lercaro, Archiepiscopum Bononiensem, quinto saeculo volvente a pio S. Catharinae de' Vigri obitu . Ex obsequii. - Ad clarissimum virum Ioannem Dell'Acqua, Universitatis Studiorum Ferrariensis Moderatorem, ob novam illius Athenaei sedem inaugurandam . . . . . . . . . . Octogesimum mox. - Ad Emum P. D. Hamletum Ioannem tit. Ecclesiae suburbicariae Tusculanae S. R. E. Cardinalem Cicognani, publicis Ecclesiae negotiis praepositum, octogesimum diem natalem celebraturum Hoc anno. - Ad Revmum P. Benedictum Reetz O. S. B., Archiabbatem Beuronensis Archicoenobii a S. Martino et Congregationis Beuronensis Praesidem, saeculo revoluto ab eodem constituto Archicoenobio Con intimo. - Ad Emum P. D. Hamletum Ioannem S. R. E. Card. Cicognani, Episcopum titulo Tusculanum, ob sollemnia Faventiae celebrata Francisci Lanzoni, sacerdotis clarissimique historici, honorandi causa XI 1962 Dec. » » » » » » » » » » 7 - 31 32 149 159 162 163 228 327 164 770 446 ALLOCUTIONES Ad Patres Conciliares in Vaticana Basilica adunatos, qui primam Congregationum Generalium Concilii Oecumenici Vaticani II seriem concluserant 33 8 Habita in Vaticana Basilica, in festo Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis, post Missam Pontificalem ab Emo Cardinali eiusdem Basilicae Archipresbytero celebratam, cum prima Sessio Concilii Oecumenici Vaticani I I f i n e m caperet . . . . 3 5 16 Ad Maiestatem Suam Mwambutsa IV, nationis v. « Burundi » Regem, qui publice Summum Pontificem invisit 41 23 Ad Emos Patres Cardinales et Romanae Curiae Praelatos, qui Beatissimo Patri per Emum Sacri Collegii Decanum fausta ominati sunt, proximo iam festo Nativitatis Iesu Christi 43 » Ad Excellentissimos Viros, qui apud Sanctam Sedem Legatorum munere funguntur, Summo Pontifici fausta ac felicia ominatos 46 25 Die Nativitatis Domini Iesu Christi, adstantibus in foro S. Petri, post recitatas « angelicae salutationis » preces 48 Index documentorum chronologico ordine digestus 1075 PAG. 1968 Ian. 4 » » 6 » » 25 » » 27 » Febr. 2 » » 8 » » 11 » - » 19 » Mart. 7 » » 17 » » » » » 19 » » 20 » Apr. 11 » » 14 » » 28 » Maii 10 » » » » » 11 » » 13 Iis qui interfuerunt Conventui xxv ex universa Italica natione Romae habito a Sodalitate v. «Movimento Laureati di Azione Cattolica» Ad honoratum Romanae civitatis Magistrum Administratorumque Coetum, qui a Summo Pontifice coram sunt admissi, ut novo ineunte anno fausta Ipsi darent omina . . . . . . . Iis qui interfuerunt Coetui de ludiera exercitatione ex universa Italica natione Romae habito Ad scriptorum collegium ephemeridis «L'Osservatore Romano» aliosque catholicos diurnarios scriptores a Beatissimo Patre coram admissos in festo Purificationis Beatae Mariae Virginis habita, cereis Beatissimo Patri in Aula Clementina oblatis Ad moderatores et sodales Congregationis Ssmi Redemptoris, qui Generali religiosae suae communitatis Consilio Romae interfuerunt Iis qui interfuerunt Coetui de incepto v. «Journée Européenne des écoles» Us qui interfuerunt Conventui primo, S. Congregationis Concilii opera Romae habito, proposito argumento v. : « Turismo e Pastorale » Ad praeclaros Viros habita e Consilio v. «Fondazione Internazionale Balzan» et ad diurnarios scriptores e variis nationibus, praemio Summo Pontifici collato ob navatam ab Ipso pro tutanda pace operam In Basilica Vaticana habita, christifidelibus qui Romam peregrinati sunt, ut sollemni beatificationi Venerabilis Servae Dei Elisabeth Annae Bayley, viduae Seton, interessent Eminentissimo Cardinali Sacri Collegii Decano ceterisque Purpuratis Patribus, Summo Pontifici mox diem nominalem celebratum fausta omnia ominatis Christifidelibus, e Bergomensi dioecesi quam plurimis, qui in Petriana Basilica interfuerunt sollemnibus beatificationis Venera-" bilis Servi Dei Aloisii Mariae Palazzolo Ad Excellentissimum Virum Feridun Cemal Erkin, in Turcarum natione ab exteris negotiis Administrum Ad Excmorum Legatorum Coetum apud Sedem Apostolicam, feria quinta Maioris Hebdomadae in «Cena Domini», post Eucharisticum sacrificium in Aede Sixtina a Summo Pontifice peractum Habita die festo Resurrectionis Domini Iesu Christi, civibus Romanis et peregrinis in Petriano adstantibus foro, antequam Summus Pontifex Urbi et Orbi Apostolicam impertiret Benedictionem Iis qui interfuerunt Conventui primo Romae habito a Sodalitate, quae vulgo «Association Internationale de Médecine des accidents et du trafic» appellatur In Aula Regia Palatii Apostolici Vaticani habita, cum praemium v. «Prix Balzan 1962 pour la Paix, l'Humanité, la Fraternité des Peuples» Summo Pontifici sollemni caerimonia traderetur. Eminentissimis Patribus Purpuratis Excellentissimisque Viris adstantibus Ad Emos Patres Cardinales, Excmos Viros e Civitatum Legatorum Coetu et Romanae Curiae Praelatos, ceterosque honorabiles Viros adstantes in Vaticana Basilica, quo Summus Pontifex ex Aula Regia descendit, post traditum Ipsi praemium v. « Prix Balzan pour la Paix, l'Humanité, la Fraternité des Peuples » . Excellentissimo Viro Antonio Segni, Reipublicae Italicae Praesidi, ceterisque adstantibus habita, in Aedibus Quirinalis collis, ubi magno honore Beatissimus Pater est exceptus, postridie quam Ipsi praemium « Balzan » traditum est Ad Excmos Praesules, Revmos Praelatos, Sacerdotes, Religiosos Sodales et christifideles adstantes Orientalis ritus, sollemnia celebrantes ob xi exeuntem saeculum ab adventu Sanctorum Cyrilli et Methodii in Magnam Moraviam 89 92 96 99 166 229 171 232 23S 328 332 330 343 392 395 397 448 450 455 45S Index documentorum chronologico ordine digestus 1076 XII - NUNTII RADIOPHONICI PAG. 1962 Nov. 27 » Dec. 22 » » 24 1963 Febr. 27 » Mart. 14 » Apr. 13 Ad Christifideles ex Australia et Nova Zelandia, cum novum Radiophonicae Stationis Vaticanae instrumentum inauguraretur ad illas longinquas regiones aetheriis emittendis undis . . . . Omnibus christifidelibus ac gentibus, ob Nativitatis Domini Iesu Christi mox celebranda sollemnia Nocte Nativitatis Domini datus, Eucharistico sacrificio in sacello privatarum aedium a Beatissimo Patre peracto . . . .. . Universis christifidelibus die Cinerum missus, ut sacro quadragenario tempore effusis precibus vitaeque asperitatibus bonum exitum Oecumenicae Synodi iuvarent Universis gentibus datus ad iuvandum inceptum v. « Campagne contre la faim», appetente ex omnibus nationibus Coetu de alendis hominibus Vasingtonii habendo Universis christifidelibus, festum Resurrectionis Domini nostri Iesu Christi celebraturis XIII - 1962 Dec. 8 NUNTIUS 50 IS 51 240 344 399 SCRIPTO DATUS Christifidelibus cunctoque populo Hungaricae nationis missus et a Sacris Praesulibus, qui primis Oecumenicae Synodi coetibus interfuerunt, allatus 53 I I - A C T A I N M O R T E I O A N N I S PP. X X I I I Recognitio exanimi corporis Rogitus sepulturae Sépulcrale Pontificis elogium . . . . . . . . Funebris laudatio Legationes extra ordinem ad exsequias sollemniores Defuncti Pontificis testamentum Maeroris testimonia . . . . 474 479 483 490 497 508 511 III - ACTA CONCLAVIS E L E C T I O N I S E T C O R O N A T I O N I S P A U L I PP. V I Ratio clausurae Conclavis Oratio de eligendo Summo Pontifice Instructiones pro clausura, custodia et reseratione Conclavis . Rogitus clausurae interioris Conclavis Instrumentum clausurae exterioris Conclavis Ordo Conclavis Actus acceptationis Summi Pontificatus Instrumentum reserationis Conclavis . Summi Pontificis homilia in die Coronationis Legationes extra ordinem a d Coronationis sollemnia . . . . . 585 589 598 603 604 609 612 613 618 627 Index documentorum chronologico ordine digestus 1077 IV - ACTA PAULI PP. VI I - EPISTULA APOSTOLICA PAG. 196S Nov. 4 Summi Dei. - Ad Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos orbis catholici : quarto exacto saeculo post constituta a Concilio Oecumenico Tridentino sacra Seminaria II 196S Sept. 14 - ADHORTATIO APOSTOLICA Cum proximus. - Ad universos Episcopos pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes : de felici exitu Concilii Oecumenici Vaticani II precibus et paenitentiae operibus impetrando . III 979 729 - LITTERAE APOSTOLICAE M O T U P R O P R I O DATAE 1963 Iul. 2 Ad Summi Pontificatus. - Privilegia quaedam conclavistis ecclesiasticis conceduntur IV 1963 Iun. » » » Oct. » » » Nov. » » - LITTERAE APOSTOLICAE 27 Praesidium decusque. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris honestatur ecclesia Beatae Mariae Virgini in Caelum Assumptae sacra, vulgo «Madonna del Monte» seu «Conadomini» appellata et in urbe Calatayeronio posita » Quae hodie. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris ecclesiae paroeciali Sancti Andreae Apostoli in urbe «Viareggio» conferuntur 13 Summa gloria. - Venerabilis Dei Famulus Ioannes Nepomucenus Neumann e Congregatione Ssmi Redemptoris, Episcopus Philadelphiensis, Congregationis Sororum Philadelphiensium Tertii Ordinis S. Francisci fundator, Beatus renuntiatur 27 Crucis affixus. - Venerabilis Dei Famulus Dominicus a Matre Dei, sacerdos professus Congregationis Clericorum Excalceatorum Ssmae Crucis et Passionis D. N. I. C, Beatus renuntiatur . . 3 Vos estis. - Venerabilis Dei Famulus Leonardus Murialdo, sacerdos, Piae Societatis a Sancto Ioseph fundator, Beatus renuntiatur . 17 Lumen sanctitatis. - Venerabilis Dei Famulus Vincentius Romano, sacerdos saecularis, curio Turris Octavae, seu vulgo « Torre del Greco», Beatus renuntiatur . V 1963 Iun. » » » Iul. » » » » 665 - 911 913 905 996 1002 1008 EPISTULAE 24 Quinquagesimum. - Ad Emum P. D. Alfonsum tit. S. Calixti S. R. E. Presbyterum Cardinalem Castaldo, Archiepiscopum Neapolitanum et Episcopum Puteolanum, decem ab inito Sacerdotio implentem lustra 27 Mirabilis Deus. - Ad Revmum Patrem Basilium M. Heiser, Moderatorem Generalem Ordinis Fratrum Minorum Conventualium, tertio exeunte saeculo ex quo S. Iosephus a Cupertino piissime obdormivit in Domino 3 Ad Emum P. D. Franciscum S. R. E. Cardinalem Bracci, sexaginta ab inito Sacerdotio impletos annos celebraturum . . . . . 16 Sexagesimum. - Ad Emum P. D. Iosephum tit. S. Priscae S. R. E. Presb. Cardinalem da Costa Nunes, sexagesimum ab inito Sacerdotio impletum annum celebraturum . 24 Quamvis prorsus. - Ad Emum P. D. Franciscum S. R. E. Cardinalem Roberti, Supremi Tribunalis Signaturae Apostolicae Praefectum, decem lustra implentem ex quo Sacerdotio est auctus . 668 736 859 669 738 Index documentorum chronologico ordine digestus 1078 PAG. 1963 Iul. 25 » Aug. 24 » Sept. ,12 » » 14 Tibi mox. - Ad Emum P. D. Ferdinandum tit. S. Eustaehii S. R. E. Presbyterum Cardinalem Cento, Paenitentiarium Maiorem, octogesimum natalem celebraturum Recens percepimus. - Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E. Card. Pizzardo, Episcopum Albanensem et S. Congregationis Seminariis et Universitatibus Studiorum praepositae Praefectum, ab inito Sacerdotio sexagesimum annum celebraturum Quod Apostolici. - Ad Emum P. D. Eugenium S. R. E. Card. Tisserant, Episcopum Ostiensem, Portuensem et Sanctae Rufinae, Sacri Cardinalium Collegii Decanum et Collegio Praesidum Concilii Oecumenici Vaticani II antistantem Horum temporum. - Ad singulos Catholicae Ecclesiae Episcopos ceterosque Patres Concilii Oecumenici Vaticani I I : de Patrum Conciliarium convocatione ad alteram Concilii sessionem celebrandam VI 1968 Iun. » » » » » » » Iul. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Aug. >> • » » Sept. - 670 739 740 734 ALLOCUTIONES Ad Emum P. D. Card. vicaria potestate Urbis Antistitem; ad Einum P. D. Card. Pro-Vicarium Generalem; ad Excfiium sacras in Urbe vices gerentem, Excmos Episcopos Auxiliares, Revmos Officiales Vicariatus, Urbis curiones eorumque adiutores, qui Beatissimo Patri nuper electo obsequium significarunt . . . » Ad Excellentissimis Viros e Legatorum apud Apostolicam Sedem Coetu eorumque Adiutores, quos benigne Beatissimus Pater admisit 29 Ad Excellentissimum Virum Ioannem Goulart, Foederatarum Brasiliae Civitatum Praesidem » Diurnariis scriptoribus e variis nationibus, ab Augusto Pontifice recens electo comiter admissis 1 Ad Maiestatis Suas Balduinum, Belgarum Regem, et Fabiolam Reginam » Ad clarissimos Viros e Legationibus extra ordinem ad sollemnia Coronationis missos, quos in Sacello Sixtino Summus Pontifex comiter excepit 2 Ad Excellentissimum Virum Ioannem F. Kennedy, Foederatarum Americae Septemtrionalis Civitatum Praesidem » Ad Excellentissimum Virum Edmundum de Valera, Hiberniae Praesidem 3 Ad Excellentissimus Viros Leonidam Suzzi-Valli et Stelvium Montironi, supremos Marinianae Reipublicae Moderatores, seu vulgo « Capitani Reggenti » 8 Ad honoratum Romanae Civitatis Moderatorem virosque e Municipii Administratorum Coetu, qui electo Summo Pontifici honoris ac observantiae officium praestiterunt 9 Emo Patri Card. Carolo Confalonieri, Pontificii Consilii pro America Latina Praesidi, ceterisque eiusdem Consilii et Consilii Episcoporum Latini-Americam Excmis Praesulibus 10 Ad Excellentissimum Virum Yong-Sik Kim, ab exteris negotiis in Republica Coreana Administrum 11 Ad Excellentissimum Virum U Thant, Consilii Nationum Unitarum Secretarium 23 Iis qui interfuerunt Coetui Romae habito a iuvenibus e variis nationibus, quaestiones acturis de re rustica 24 Ad Excellentissimum Virum Antonium Segni, Reipublicae Italicae Praesidem 30 Iis qui interfuerunt Coetui Romae habito a Praesidibus Consiliorum dioecesanorum Actionis Catholicae Societati moderandae . 30 Moderatoribus atque Sodalibus Congregationis a Missione, qui tertio e t tricesimo Generali Conventui interfuerunt . . . . 31 Iis qui interfuerunt Coetui ex omnibus nationibus Romae habito; Consilii Unitarum Nationum opera, de peregrinationibus delegationis causa susceptis, seu v . «tourisme» . . . . . . . 6 Iis qui ex italico clero interfuerunt Coetui XIII per hebdomadam habito Urbeveti v . « d i aggiornamento pastorale . . . . . . 24 671 645 647 675 648 641 649 650 651 678 680 686 652 687 654 689 744 746 750 Index documentorum chronologico ordine digestus 1079 PAG. 1963 Sept. 12 » » -17 » » 20 » » 21 » » 27 » » 29 .» Oct. 1 » » 3 » » 5 » » 7 » » 11 » » » » 12 13 » » 17 » » 20 » » 26 » » 27 » Nov. 3 » » 4 » » 17 o » » 1 » » 19 Ad Excellentissimum Virum Ioannem Leone, supremi Consilii publicae rei administrandae in Italia Praesidem 755 Ad Excellentissimum Virum Conradum Adenauer, supremi Consilii publicae rei administrandae in Foederatis Germaniae Civitatibus Praesidem 756 Artis medendi studiosis, qui e plurimis nationibus interfuerunt Coetibus Romae habitis de Chirurgia generali et de Chirurgia cordis sanguinisque vasculorum 860 Ad Emos Patres Cardinales, Excmos Praesules, Revmos Praelatos ceterosque Romanae Curiae Officiales 793 Phthisiologis, qui interfuerunt septimo et decimo Coetui Internationali de ratione subsidiisque contra phthisiaci morbi vim adhibendis 862 Ad Patres Conciliares habita, cum altera Oecumenicae Synodi sessio inclioaretur 841 Diurnariis scriptoribus publice missis, ut suos cives de rebus actis in Oecumenica Synodo certiores faciant 864 Delegatis e plurimis nationibus ceterisque qui interfuerunt Conventui habito a Sodalitate v. d. « Association pour l'étude du problème mondial des Réfugiés » 867 Iis qui e variis nationibus interfuerunt Coetui Romae habito de arte medicinae v. d. « aérospatiale » 868 Ad Excellentissimum Virum Aden Abdul!a Osman, Reipublicae Somalae Praesidem 870 Habita in basilica Liberiana, die festo Maternitatis Beatae Mariae Virginis, anno exacto ab inchoato Concilio Oecumenico Vaticano secundo 872 Ad sodales Pontificii Collegii Sophorum, qui interfuerunt Coetui per hebdomadam habito, proposita quaestione : « Le rôle de l'analyse économétrique dans la formulation des plans de développement et l'étude des fluctuations économiques » 875 In Basilica Vaticana habita christifidelibus adstantibus, praesertim ex archidioecesi Philadelphiensi aliisque dioecesibus Foederatarum Americae Septemtrionalis Civitatum, die qua Ven. Dei Famulus Ioannes Nepomucenus Neumann in Beatorum Caelitum album adscriptus est 915 Revmis Observatoribus Legatis, ad Oecumenicam Synodum missis ab Ecclesiis ab Apostolica Sede seiunctis 878 Habita in Petriana Basilica, ab ipso Summo Pontifice quattuordecim Sacrorum Praesulum e variis terrarum orbis regionibus episcopali consecratione peracta, cum dies celebraretur sacris Ecclesiae Missionibus iuvandis 1014 Excmis Praesulibus et clarissimis Viris e Consilio Generali Internationali Sodalitatis « P a x Christi» nuncupatae, Coetui Romae interfuturis 1018 In Basilica Petriana habita christifidelibus adstantibus, die qua Venerabilis Dei Famulus Dominicus a Matre Dei in Beatorum Caelitum album relatus est 1020 Habita in Basilica Vaticana, Clero et christifidelibus adstantibus, iis praesertim qui Romam peregrinati sunt, ut sollemni ritui Beatificationis Venerabilis Famuli Dei Leonardi Murialdo interessent 1025 In Patriarchali Basilica Vaticana habita, in festo S. Caroli Borromaei, cum sollemnia celebrarentur, quarto exacto saeculo post constituta ab Oecumenica Tridentina Synodo sacra Seminaria 1030 In Basilica S. Clementis habita, ante sacrum Byzantinum Ritum ea in ecclesia peractum, ut terminarentur sollemnia ob undecim revoluta saecula ab adventu Sanctorum Cyrilli et Methodii in Magnam Moraviam 1035 Habita in Basilica Vaticana Clero et christifidelibus adstantibus, praesertim e Neapolitana archidioecesi, die qua Venerabilis Dei " Famulus Vincentius Romano in album Beatorum Caelitum adscriptus est 1039 Ad Excellentissimum Virum Mwalimu Julium K. Nyerere, Tanganyikensis Reipublicae Praesidem 1045 Index documentorum chronologico ordine digestus 1080 VII - NUNTIUS RADIOTELEVISIFICAS PAG. 1963 Sept. 26 A Summo Pontifice datus, centesimo septuagesimo quinto exeunte anno a constituto Vasingtonii catholico Athenaeo v. d. « Georgetown-University », in Foederatis Americae Septemtrionalis Civitatibus VIII - 1963 Iun. » Sept. » Oct. » » » Nov. E Sacello Sixtino ad universum Catholicum Orbem, postridie quam ad Summum Pontificatum Paulus VI est electus » Civibus Canadensis nationis, ob celebratos dies de technica ratione ad vocem imaginesque per eléctricas undas diffundendas . . 8 Datus a Beatissimo Patre, a moderatoribus Stationis Radiophonicae Lausannensis rogato, ob inceptum v. d. « L a semaine mondiale de la radio» 12 Christifidelibus Foederatarum Mexici Civitatum, antequam Summus Pontifex exstruendi in Urbe Collegii Mexicani auspicalem lapidem fausta precatione lustraret 6 Catholicis Hollandiae, festum Sancti Villibrordi, illius regionis apostoli, celebraturis 1963 Iul. 18 » » 20 » Aug. 30 » Aug. » Oct. » Nov. - NUNTII - NUNTII Iun. 570 883 884 886 1045 DATI 692 757 759 TELEGRAPHICI 27 Ad Excmum P. D. Iosephum Ujcié, Archiepiscopum Belogradensem, Scopiensis dioecesis regione ingenti terrae concussu vastata . 5 Ad Excmos Viros : Foederatarum Americae Septemtrionalis Civitatum Praesidem ; supremi Consilii publicae rei administrandae in Anglia Praesidem ; publicae rei Moderatorem in Foederatis Russiarum Civitatibus; Consilii Nationum Unitarum Secretarium generalem 10 Ad Excmum P. D. Ioachimum Muccin, Episcopum Feltrensem et Bellunensem, quibusdam illius regionis oppidis immani aquarum alluvione vexatis obrutisque 2 Ad Excmum P. D. Paulum Nguyen Van Binh, Archiepiscopum Saigonensem, missus ob lacrimabiles eventus qui in Vietnamensi natione acciderunt XI 1963 SCRIPTO Ad Emum P. D. Radulfum S. R. E. Card. Silva Henriquez, Archiepiscopum Sancti Iacobi in Chile, cum nova statio radiophonica v. «Radio Chilena» aetherias elicere undas coepisset . . . Ad Excmum P. D. Benedictum Printesis, Archiepiscopum Atheniensem, iuvenibus exploratoribus, v. «Boy-scouts», ex universo terrarum orbe Marathona convenientibus, Coetui XI v. « Jamboree» interfuturis Ad populum Vietnamensem, cum civium concordia in illa natione in grave adduceretur discrimen . X Iul. N U N T I I RADIOPHONICI 22 IX 1963 881 27 - 693 760 888 1047 RESCRIPTUM Pro altera ineunda Sessione Sacrosancti Oecumenici Concilii Vaticani II 581 Index documentorum chronologico ordine digestus 1081 V - ACTA SS. CONGREGATIONUM I - SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PAG. 1962 Maii S » Iun. 4 » » 9 » Iul. Aug. 2 20 » » » Nov. 16 » » » Dec. 8 » » » ». » 15 1963 Ian. Mart. 6 25 Apr. 8 22 29 » » » » » » » » Iul. Aug. 13 30 1 » Sept. 6 » Chillanensis - Talcensis - Linarensis. - Decretum de finium immutatione 54 Birminghamiensis - North antoniensis. - Decretum de mutatione finium . . . . . . . . . . 108 Maceratensis. - Decretum de erectione dignitatis Archipresbyteratus in Capitulo cathedrali 173 Diniensis. - Decretum de concathedralis erectione . . . . . 174 S. Mariae - Uruguaianensis. - De mutatione finium dioecesium . 246 Olindensis et Recifensis-Nazarensis in Brasilia -Caruaruensis Pesqueirensis. - Decretum de mutatione finium dioecesium . . 346 Ouneensis et Montis Regalis in Pedemonte. - Decretum de mutatione finium dioecesium 406 Reipublicae Dominicanae. - Nominatio Vicarii Castrensis . . . 55 Tacnensis. - Decretum de erectione dignitatum Archidiaconatus et Cantoratus in Capitulo cathedrali 408 Augustodunensis. - Decretum de tribuendo titulo Abbatiae Cluniacensis 348 Jadrensis-V eglensis. - Decretum d e mutatione f i n i u m . . . . 409 Jalapensis - Huajuapanensis - Tehuacaniensis. - Decretum de finium immutatione 773 Jadrensis - Ragusinae. - Decretum de mutatione finium . . . 836 Seccoviensis. - Decretum de mutatione nominis dioecesis . . . 775 De Rio Branco (Roraimensis). - Decretum de mutatione nominis praelaturae «nullius» 837 Decretum circa praescripta cann. 534 § 1 et 1532 § 1, n. 2 C. I. C. 656 Perusinae et Arretinae. - Decretum de mutatione finium . . . 1049 Arretinae et Sanctae Mariae Montis Oliveti Maioris. - Decretum de mutatione finium 1051 Evansvicensis. - Decretum translationis Cathedrae episcopalis . . 958 II - S. 1962 Dec. 28 1963 » Ian. Mart. 25 5 » » » Apr. Iun. Aug. 19 28 2 Apr. » Iul. » » 1963 Febr. 69 - ACTA, FIDE Kayensis - Sancti Ludovici Senegalensis. - Decretum de mutatione finium Laguatensis - Qaoënsis. - Decretum d e mutatione f i n i u m . . . . Sanctae Mariae Angelorum - Araucaniaënsis. - Decretum de mutatione finium Hollandiae - Manolcwariensis. - Decretum de commutatione finium . Hollandiae (Kotabaruensis). - Decretum de nominis mutatione . . Yolaënsis - Maiduguriensis. - Decretum de mutatione finium . . . III 1962 C O N G R E G A T I O DE P R O P A G A N D A - SACRA CONGREGATIO 175 176 349 410 717 776 RITUUM Comen, seu Mediolanen. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Aloisii Guanella, sacerdotis, fundatoris Congregationum Servorum a Charitate et Filiarum a S. Maria Providentiae 7 Matriten. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Venerabilis Servae Dei Antoniae Mariae a Misericordia, fundatricis Instituti Sororum Oblatarum a Ssíño Redemptore 15 Bergomen. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Aloisii Mariae Palazzolo, sacerdotis saecularis, fundatoris Instituti Sororum Paupercularum 25 Baltimoren. - Decretum de miraculis pro beatificatione Venerabilis Servae Dei Annae Elisabeth Bayley viduae Seton, fundatricis Instituti Filiarum a Caritate S. Ioseph in America Septentrionali 6 vol. V, n. 18. — 31-12-1963. 110 177 181 248 Index documentorum chronologico ordine digestus 1082- PAG. 1963 » » » » » » » » » » » » » » » Febr. 25 PMladelphien. seu Budovicen. - Decretum de miraculis pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Ioannis Nepomueeni Neumann, e Congregatione Ssmi Redemptoris, Episcopi Philadelphiensis, fundatoris Congregationis Sororum Philadelphiensium Tertii Ordinis S. Francisci . » » Lugdunen. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Venerabilis Servae Dei Paulinae Mariae Jarieot, fundatricis Operum Propagationis Fidei et Rosarii Viventis Mart. 7 Bergomen. - Decretum de miraculis pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Aloisii Mariae Palazzolo, sacerdotis saecularis, fundatoris Instituti Sororum Paupercularum » a Baltimoren. - Decretum de tuto pro beatificatione Venerabilis Servae Dei Elisabeth Annae Bayley, viduae Seton, fundatricis Congregationis Sororum a Caritate S. Ioseph in America . . . » » Neapolitana seu Pinnen. - Decretum de miraculis pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Nuntii Sulprizio, adulescentis laici . . » » PMladelphien. seu Budovicen. - Decretum de tuto pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Ioannis Nepomueeni Neumann, e Congregatione Ssmi Redemptoris, Episcopi Philadelphiensis, fundatoris Congregationis Sororum Philadelphiensium Tertii Ordinis S. Francisci » is Bergomen. - Decretum de tuto pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Aloisii Mariae Palazzolo, sacerdotis saecularis, fundatoris Instituti Sororum Paupercularum Sept. 6 Neapolitana seu Pinnen. - Decretum de tuto pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Nuntii Sulprizio, adolescentis laici . . . . » i2 Decretum de mozzetta in Oecumenici Concilii sessionibus deferenda » 24 Decretum de collecta imperata « de Spiritu Sancto » tempore Concilii Oct. 5 Taurinen. - Decretum de miraculis pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Leonardi Murialdo, sacerdotis et fundatoris Piae Societatis a Sancto Ioseph » » Romana seu Vestmonasterien. - Decretum de miraculis pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Dominici a Matre Dei, sacerdotis professi Congregationis Clericorum Excalceatorum Ss. Crucis et Passionis D. N. I. C » » Neapolitana. - Decretum de miraculis pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Vincentii Romano, sacerdotis saecularis, parochi tunc Herculani, hodie Turris Octavae, v. «Torre del Greco» .. . » ig Romana seu Vestmonasterien. - Decretum de tuto pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Dominici a Matre Dei, sacerdotis professi Congregationis Clericorum Excalceatorum Ssmae Crucis et Passionis D. N. I. C » » Taurinen. - Decretum de tuto pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Leonardi Murialdo, sacerdotis et fundatoris Piae Societatis Taurinensis a S. Ioseph » » Neapolitana. - Decretum de tuto pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Vincentii Romano, sacerdotis saecularis, parochi loci Herculani, modo Turris Octavae, vulgo « Torre del Greco » . . . 350 III 250 353 414 417 355 777 779 838 890 893 895 959 962 963 IV - SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS 1962 Nov. 1963 Aug. » » 15 Decretum. Studium Theologicum a S. Thoma Aquinate, Bononiae existens, ad Theologicam Facultatem Pont. Athenaei «Angelicum» de Urbe adgregatur 10 Decretum. Deustensis Studiorum Universitas Ecclesiae in civitate Flaviobrigensi (Bilbao) canonice constituitur 22 Decretum. Studium Theologicum Collegii Internationalis Claretiani in Urbe Facultati Sacrae Theologiae Pontificiae Universitatis Lateranensis aggregatur 357 780 781 Index documentorum chronologico ordine digestus 1083 VI - ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA PAG. 1963 » Ian. Iun. » » Iul. Oct. » ' » 9 27 Invocatio ad. Beatam Mariam Virginem Indulgentiis ditatur . . Indulgentiae Apostolicae, quas Summus Pontifex Paulus Pp. VI benigne concessit christifidelibus, qui aliquod pietatis vel religionis obiectum, a Se vel a sacerdote potestatem habente benedictum, possident ac peculiaribus imperatis condicionibus satisfecerint 18 Oratio pro Missionibus a sacerdotibus recitanda Indulgentiis ditatur 3 Oratio pro felici exitu Concilii Oecumenici Vaticani II, a Summo Pontifice Paulo Pp. VI exarata, Indulgentiis ditatur . . . 28 Oratio pro Oecumenico Concilio Vaticano II a clericis recitanda Indulgentiis ditatur II 1963 » Mart. » 6 12 » » » » » » » Apr. Mai| » » » 26 17 4 6 » 7 » » ; 29 » Nov. 9 - SACRA ROMANA 56 657 659 898 1053 ROTA Citationes edictales: BruMynien. - Nullitatis matrimonii (Me Clean-Mc Kenzie) . . Medellen. - Nullitatis matrimonii et dispensationis (ValenciaCharbonnier) Florentina. - Nullitatis matrimonii (Papini - Guarducci) . . . Carduben, in Argentina. - Nullitatis matrimonii (Cano - Torti) . Sacramenten. - Nullitatis matrimonii (Forbes - Potter) . . . . Plymuthen. - Nullitatis matrimonii (Urso - Marengo) Brentwooden. - Nullitatis matrimonii (Lyons - Benett) . . . . Berolinen. - Nullitatis matrimonii (Promotor Iustitiae - Jung Klema) Pacen, in Bolivia. - Nullitatis matrimonii (Promotor Iustitiae - Dei Carpio - Guevara) Portlanden, in Oregon. - Nullitatis matrimonii (Ryan - Johnson) . 360 361 362 419 420 421 462 463 661 1054 III INDICES NOMINUM I - INDEX NOMINUM PERSONARUM (OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA) A Abbas Zaki A., 504, 637. Abboud F. J., 558. Abdullahi I., 902. Abella L., 1063. Abondia (S.), III. Abraham., 138. Accardi L., 61. Accogli L., 190. Acerbi A., 721. Acosta Yépez F., 630. Âcquarone R., 791. Adalbert de Savoie-Gênes i: (S.A.R.), 507. Adamo, 177, 1057. Adams G., 968. Adamski S., 225, 245. Addi vínola C., 426. Aden Abdula O. (Praeses), 558, 870, 899, 902. Adenauer O., 531, 756, 783, 789. Adeva M. A., 504, 636. Adolfs B. C. M., 429. Adorni Braccesi R., 785. Adoula C, 525. Adrianus Pp. II, 459. Aertker W., 255. Aga Khan S., 460. Agagianian Card. G. P., 124, 363, 476, 478, 488, 600, 835, 899. Aganier H., 840. Agata (S.), 951. Aglonu F. S., 500, 631. Agnese (S.), 249. Agnozzi M., 727. Agostino (S.), 18, 105, 160, 282, 570, 709, 771, 847, 8S0, 1038, 1043. Agresti V., 368. Águila González M., 426. Aguilar Alvarado F., 499, 630. Aguilera Narbona P., 772. Agustoni G., 667. Aichner G., 1059. Aiken F., 501, 535, 633. Airoldi M., 63. Ake S., 630. Akkermans D. L., 64. AKAmfr A. K., 501, 633. Alarco Larrabure G., 192., Albani (di Oastelbarco) A., 786. Albareda Card. A. M., 125, 477, 478, 488, 602, 719. Albert de Belgique (S. A. R.), 497. Alberto T., 966. Albring B., 191. Alejandrino I., 504. Alemanno S., 365, 968. Alengrin R., 189. Alessandri F., 785. Alessandri M., 968. Alessandri Rodríguez J. (Praeses), 523. Alessandrini F., 723. Alessandro (S.), 89, 148, 311. Alfano M., 1061. Alfieri R., 719. Alfonso M. de' Liguori, 230, 917, 1010, 1041. Alfonzo Rivas O., 366. Alfrink Card. B. G., 486, 602, 1056. Alibrandi G., 54, 349. Alighieri Dante, 96. Alkalifah I., 518. Allamano, 1027. Allard O., 968, 1058. Allegra A., 427. Alliali O., 630. Almeida Andrade O., 106. Aloisi Masella Card. B., 121, 363, 373, 474, 478, 488, 600, 603, 604, 766, 970. Alonso Zaldivar P., 188. Alperto (fratei) (S. D.), 186. Alsalim Alsabah A., 542. Altamirano y Bulnes L. M., 715. Alter O., 119. Altidoro Barrientos Gómez G., 766. Aluffi Pentini M., 364. Alvarado Garrido L., 428. Alvarez de Castro C, 254. Alvarez González G., 364. Alvarez Tena V., 224. Alvear Urrutia E., 461. Alvez de Siqueira A. M., 121. Alvez Moreira A. G., 789. Alvez Motta G., 667. Amado-Blanco L., 499, 630, 724. •Ambris G., 424. Ambrogio (S.), 329, 673, 753, 1016. Amendola A., 254. Ammann G., 584. Amore A., 423. Anastasio da Utrecht, 18S. Anderson J., 502. Andrea Ap. (S.), 657, 913, 985. Angeloni L., 722. Angelum R., 366. Angénor C, 632. Angermair R., 189. Anionwu L. O. V., 503, 635, 725 Anna'(S.), 384, 697, 813. Anna d'Aosta (S. A. R.), 507, 641. Anouar H., 724. Anouchiravân Sepahbodi, 501, 633, 724. Antaki Fathi G., 63. Antamoro C. G., 786. Antamoro L. C, 785. Antamoro N., 784. Antiliei F., 787. Antoine T., 182, 312. Antonelli F., 113, 181, 185, 250, 252, 352, 414, 416, 892, 894, 897. Antonetti L., 720. Antonia Maria della Misericordia (S. D.), 177. Index nominum personarum Antonini O., 728. Antonio da Padova (S.), 159, 382, 819. Antoniutti Card. I., 363, 423, 477, 478, 486, 602, 719, 784, 965. Antonucci Lucidi A., 785. Aoueini H., 634. Aponte Martínez L., 461. Applegate O. B., 1062. Aragiusto N., 366. Arai L. K., 121. Aramburu Lecaros G., 504, 636, 724. Arangio Ruiz V., 565. Arango E., 629, 725. Arango Henao B., 925, 928. Arca Parro A., 428. Arcami G., 62. f Arce Mâsias C. A., 64. Archi G., 786. Arciero M. (V.), 1010. Ardant J., 503, 635. Arens G., 903. Argaya Goicóechea G., 391. Arguello Cervantes E., 503, 635. Argullo M., 1057. Arif M. A. M. (Praeses), 539. Arinos De Mello F. A., 724. Aristeguieta F., 464. Armas Lerena F., 461. Arndgen G., 791. Arnold F., 189. Arntz S., 901. Arocena A., 726. Arosemena J., 636. Arosemena M., 504, 636. Arosemena Garland G., 428. Arosemena Monroy C. J., (Praeses), 514. Arpin E., 965. Arrighi, 747. Arrighi G., 968. Arsenault G. T., 966. Artale A., 431. Arteaga Malfavón L., 425. f Arteaga y Betancourt Card. M., 256. Artino C, 728. Asgeirsson A. (Praeses), 539. Ashworth L., 721. Asmus R., 728. Assereto A.,. 727. Assmann G. P. G., 789. Assumma C, 117. Astorri A., 1061. Atassi L., 559. Atienzà G., 667. Atkinson E. U., 189. Atonna B. (S. D.), 422. Attanasio G., 63. Attard P., 937. Audet R., 714. Aufderbeck U., 584. Augenti G., 63. Augustin J. F., 503, 634. Augusto do Rego Monteiro L., 498. Auriol V., 565. Ausdenmore E., 59. Ausiello Lanteri R., 967. Auth L., 900. Avelino Maia F., 429. Awouters L., 464. Ayala Viguera F., 430. Ayeh-Kumi E., 631. Ayme F., 429. Ayub Khan M., (Praeses), 551. Azara A., 62, 507. Azikiwe N., 550. Azizollâh Eskandary, 501, 633. Aznar Cleofé G., 366. Azurdia Paiz R., 632. Azzone G., 787. B Babini P., 57. Bacchion E., 787. Bacci Card. A., 115, 477, 478, 488, 602. Baccino L., 122. Backes L, 58. Baeck A., 368. Bajóla Parisani F., 785. Baker G., 667. t Bakhache G., 117. Bakoula, 629. Balafrej A., 547. Balaguer M., 107. Balbo A., 425. Balcfönas V., 968. f Baldeiii F., 664. Baldo vini T., 432. Baldovino (Rex), 648, 662. Balducci C, 722. Balice G., 60. Baliva F., 901. Ballering E. E., 64. Ballerini G., 368. Balsano G., 365. Raltazar Moita F. M., 504. Balzan E., 238, 448, 455 , 579. Balzanelli R., 586, 667. Balzarani A., 806. Baizarini F., 63. Bamanyisa L. J., 667. Bandaranaike S. R. D., 523. Bandiera L., 71. Bankamwabo E., 727. Bannwarth G., 715. Banti B., .1060. Barale V., 667. Baraniak A., 120, 833. Baranyanka C, 61, 498, 628. Baratta R., 187, 1049. Baraz E., 638. Barbado y Viejo F., 118. 1085 Barbantini G., 788. Barbarito L., 720. Barbaro G., 1058. Bàrberi G., 997. Bàrberi S., 997. Barbier E. (S. D.), 186. Barbieri Card. A. M., 107, 601, 946. Barbieri C, 255., Barcellona D., 365. , Barda F., 719. Barello Morello C. (S. D.), 718. Barnaba Ap. (S.), 152. Baron A., 423. Baroni G., 63, 715. < Barra C. V., 667. Barraco A., 431. Barrett G. G., 966. Barry M. G., 968. Barry T., 427. Bartels M. C, 373. Bartocci Fontana G., 255. Bartoletti L, 464. Bartolomeo Ap. (S.), 658. Bartolucci D., 488. Bassetti P., 789. Basudde L. N., 726. Batanian I. P. XVI, 120, 253. Battaglia F., 912. Batthyány L., 786. Battibocca R., 785. Battibocca T., 785. Battibocca V., 785. Baudouin, 518. Bauer E., 1061. Bauer F., 428. Bauer I. L., 365. : Baum G., 1061. Baumann G., 903. Baumgartner F., 428. ' Baumgartner G. Ev., 189.' Baur G., 1059. Bayer O., 429. •¡ Bayley E. A. (B.), 187, 248, 305, 328, 353, 905. ; Bayley R., 306. Bazarrabusa Hina T., 635. Bazella L., 1057. Bazin V., 119.. Bea Card. A., 364, 477, 478, 488, 602, 783, 965. •;••••'<• Beauchamp L., 840. i.r.'• Beauchesne E., 786. Beb A Don F., 498, 628, 724. Beck G. A., 123. Becker E., 58. Becker G., 782. Becker G. G., 58. f Beckmann F., 904. Beckmann G. B., 188. Bednorz E., 127. Beeby C. E;, 503, 635. Beerman A. C. W., 636. Beggi S., 60. Begin Floyd L., 128, 146. 1 1086 Index nominum personarum Behrens A., 190. Behrman E., 1057. Beitia Aldazábal E., 128. Bejze B., 772. Bekkers G., 125. Bélanger G., 903. Bélanger V., 121. Belardo G., 723. Belardo M., 723. Belej G., 1063. Bélisle E., 968. Bellana E., 432. Bellati B., 785. Bellavance G., 58. Belleau A., 1062. Bellegrandi F., 788. Belli T., 721. Bellini V., 952. Bellino G., 1063. Bellomia N., 61. Bellone A., 430. Belloni C., 901. Bellucci A., 727. Beltranena Sinibaldi L., 632, 663. Belzile I., 190. Benassi E., 351. Benatti Alves V., 366. Benazzi D., 1063. Ben Bella A., 515. Benedetto (S.), 770. Benedetto da Urbino (B.), 1055. Benedictus Pp. XIII, 956, 983. Benedictus Pp. XIV, 320, 736, 983. Benedictus Pp. XV, 205, 351, 418, 450, 457, 483, 910, 983, 996, 1007. Benett N. T., 462. Bengsch A., 122, 406. Bengzon O., 636. Bengzon G. P., 789. Benigni E., 788. Benítez Fontúrvel C, 121. Bennardis A., 60. Benso E., 431. Bentivoglio G. L., 121, 953. Benvenuti L., 639. Benzur S., 502, 633, 725. Beppu S., 502, 633. Beras O. A., 55. Bereciartua Balerdi L., 143, 772. Berg A., 840. Bergamini A., 63. Berghoff g., 191. Bergin C, 667. Bergmann B., 726. Berloco A., 667, 721. Bermudez Milia A., 632, 724. Bernabeo R., 788. Bernal Ortiz G. G., 716. Bernardo (S.), 797, 905. Bernardo S., 368. Bernards M., 727. Bernedo M., 192. Bernedo Malaga L., 189. Bernetti E., 722. Bernhard J. (Regina), 536. Bernini, 340. Bernini D., 365. Berry L., 790. Bertain G., 790. Berthieu G. (S. D.), 718. Berthon R., 429. Berti G. L., 547, 637. Berti P., 1060. Berteli P., 174, 348. Bertoni G. (S. D.), 718. Bertozzo A., 1060. Betancourt R. (Praeses), 562. Bethenod O. M., 256. Bettazzi L., 773. Bexch S., 192. Beyenburg G., 903. Beyerle G., 62. Bezaza J. E., 502. Biagi R., 788. Bianchini N., 901. Bianchini P., 366, 901. Bigarella M., 59. Bigenwald R., 427. Bigi F., 505, 547, 637. Bilczewski G., 57. Bin Dato Hussein A., 546. Binz L., 119, 223. Birchler F., 790. Birritteri V., 1063. Bisinger G., 791. Bisleti F., 785. Bison O., 1060. Bisori G., 117. . Bizzarri L., 786. Bizzotto A., 1060. Blacet G., 1061. Blacke G., 58. Blakeney F. J., 497, 627. Blanchet E. A., 126. Blanehy P., 634. Bleich Lamoyne C, 256. Blémur U., 501. Blomjous G., 127. Blumschein M., 839. Boada y Flaquen T., 785. Boccardo O., 727. Bock F., 724. Boelens F. J. M., 429. Bogaerts T., 428. Bogarín Argafía R., 126. Bugliolo A., 667. Bohr A., 876. Boilini G., 1061. Boissier-Palun L., 725. Boland T., 107. Bolaños Quesada E., 108. Bolatti G., 1048. Bolognini D., 121. Bolwin G., 1057. Bonatti P., 723. Bonaventura (S.), 160. Bonella B., 787. Bonelli dì Salci V., 787. Bonetti A., 1063. Bongay K., 638. Bongchun Ohang. 499, 629. Böngianino L., 190. Bonifatius Pp. VIII, 973. Bonifatius Pp. IX, 327. Bonnelly Fondeur U., 637, 724. Bono A., 1063. Bonomelli E., 722. Bonsu O., 500, 631. f Bontempi A., 117. Boonen F., 366. Boonen P., 430. Borda Mendoza C., 254. Bordeion G., 192. Borg Olivier G., 639. Borghi M., 1061. Borgia L. O., 71. Borgolivier, 548. f Bornigia D., 145, 256. Borosak G., 364. Borra D., 773. Bortignon G., 123. Bosch J. (Praeses), 528. Boschbach G., 192. Bosco G., 633. Bosio P., 566. Boskamp O., 58. t Bossart A., 256. Botero Salazar T., 126. Bottacci I., 1064. Bottiglieri G., 788. Botto P., 123. Bourdoise A., 982. Bourguiba H. (Praeses), 561. Bourguignat R., 256. Bourke M., 365, 1059. Boustani Jalil R., 63. Bowe T. G., 424. Bowman M. G., 967. Boye T. A., 503, 635. Boyle T., 901. Bozzini G. F., 431. Bozzini L., 255. Bracale G., 899. Bracci Card. F., 477, 478, 488, 602, 859. Bradley G., 426. Brady G. F., 188. Braga Paixäo V. E., 726. Brahim S., 724. Bramlage F., 790. Brancaccio F., 896. Brandano P., 423. Brandäo De Castro G., 947. Braun G. G., 426, 728. Breen E., 58. Breheny G., 1059. Brennan G., 425. Brenninkmeijer L., 901. Bretz G., 966. Breuer E., 728. t Briaeca S., 406, 904. Briani N., 63. Brière R., 968, 1058. Bringmarm C. A., 727. Brini G., 1063. Brinkmann A., 1057. Brocato L., 365. Brocke C, 58. Brockmann G., 720. Broda C, 628. Broers F., 714. Broguet M., 256. Broisat G., 256. Broli L., 584. Brophy C , 190. Brosnan G., 190. Brown G., 965. Browne Card. M., 57, 114, 115, 118, 364, 477, 488, 585, 602, 719, 784, 899, 965. Browne M., 119. Bruening G., 728. Bnignoli A., 507, 640. Bruls G., 188. Brunetti G., 432. Brungardt B., 790. Brunori V., 188. Brusco B., 254. Buchmann G., 1062. Buckley G. O., 966. Bucko G., 120. Buddy G. F., 772. Bueno Miele B. G., 107. Bueno y Monreal Gard. G. M., 119, 488, 601. Bues N., 432. Bueso Cáceres G. C, 632. Bukatho G., 120. Bunte G., 584. Buongarzoni N., 64. Burelli G., 430. Burgio G., 1063. Burin des Roziers E., 500. Burity da Silva A., 637. Burke E. G., 790. Burkhardt E., 426. Büro M., 720. Burrus G., 786. Busigo A., 791. Bustamante, 541. Butler P., 429. Butoraé P., 836. Büttner A., 784. Büttner G., 192. 428. Byrne D., 191. Byrne E., 1057. t Byrne E. V., 664. Byrne H., 1059. Byrnes T., 191. C Caballero D., 200. Cabrera Perez A., 200. Caccia M., 431. Cacciavillan A., 721. Index nominum personarum 1087 Cafasso G. (S.), 1002, 1027. CafTarelli F., 635. Caffery J., 785. Caggiano Gard. A., 488, 601, 1056. Caglio E., 63. Cahill D. R., 426. Cahill L., 967. Cahill T. V., 123. Caintic L., 424. Calabresi U., 722. Calabria (don), 1028. Calamari U., 636. Calamoneri A., 190. Caldarella M., 191. t Caldarola O., 432. Calewaert C. G., 125. Caliaro L., 967. Calisto (S.), 668. Callahan G. D., 190. Callahan R., 1057. Callegaro G., 1058. Calieri G., 423. Calliari I. A., 667. Callistus Pp. III, 323. Callovini C, 968. Calsamiglia S. R., 787. Calwell A. A., 627. Callori di Vignale F., 476, 482, 586, 603, 605, 614. Camagni E., 477, 478. Cambiaghi A., 787. Cambiaghi P. M., 246. Camerini L., 115. Caminada M. G., 891. Camisassa M., 720. Campa G., 788. Campa L., 485. Campanile A., 61. f Campbell D. A., 664. Campo M., 191. Campos P. T., 107, Canali Card. N., 444. Candioti E., 627. Canestri G., 478. Cangiano G. M., 188. Camizaro A., 255. Canni Ferrari A., 792. Cannizzaro A., 727. Cano, 419. Canova L., 1060. Cantave F., 632. Cantin E., 58. Cantuti Castelvetri F., 477. Cantwell G. G., 424. Canzonieri C, 889. Cape D., 500, 632. Capece Minutólo G., 900. Capelle R., 786. Câpelletti R., 785. Capizzi E., 62. Caplis G., 255. Capoferri C, 904. Capoferri S., 185, 424, 482, 586, 604, 612, 666. Caporello E., 427. Capovilla E., 466, 467, 470, 481, 482. Cappa C, 431. Cappa G., 255, 431. Capranica Card. D., 980. Caprio G., 132, 133. Caramanlis C, 532. Caramanno G., 58. Carapellotti R., 726. Carbonara N., 60. Carbone V., 967. Carboni R., 384, 408, 939. Cardatesi G., 190. Cárdena S., 967. Cardi jn G., 57. Cardinale I., 666, 890, 899. Caretta A., 586, 667. Carew G., 721. f Carinci A., 1064. Carlesso M., 1060. Carletti C, 788. Carli L., 119. Carlin G., 191. Carlo Borromeo (S.), 341, 447, 673, 743, 753, 981, 996, 1005, 1030. Carlo di Wurtemberg (S. A. R.), 641. Carlomagno M., 722. Carmignani L., 430. Carmont G. F., 900. Carnevale Maffé C, 60. Carnatiu P., 721. Carolei F., 788. Carpino F., 119, 477, 586, 598, 604, 612, 666. Carr G., 1057. Carranza López C, 108. Carrara G., 723. Carraro G., 126, 1060. Carrasco B., 1049. Carretta A., 1058. Carrizo G. M., 108. Carrol F. P., 716. Carroll F., 217. Carroll G., 307. Carroll V., 900. Carroll V. L, 424. Carroll-Abbing G. P., 115. Carrubba A., 365. Carstens K., 902. Cartacei V., 667, 1060. f Cartafía Inglés J., 728. Caruana M., 787. Carvajal L., 889. Casale de Bustis y Figoroa G., 785. Casalena I. E., 787. Casap C, 498, 628. Cascio Bosco C, 967. Cascone G., 365. Casey E., 190. Casini E., 1061. Casolari G., 1064. Cass G., 425. Cassar A., 1063. 1088 Index nominum personarum Cassetta Card., 71. Cassidy E., 722. Cassinis P., 785. Cassisa S., 61. Cassulo S., 173. Castaldo Card. A., 122, 478, 487, 601, 668, 1013. Castaldo V., 426. Castanho de Almeida L., 192. Castellano F., 461. Castellano M. I., 127, 773. Castelli A., 119. Castiella F. M., 536, 630, 949. Castigliola V., 190. Castiglione Humani V., 786. Castiglioni G., 785. Castillo G , 503. Castillo Cabrero D., 427. Castillo Estrada P., 425. Castro G. L., 714. Castro Rubén G., 724. Casuccio G., 967. Casullo G. M., 713. Catalano A., 366. Catalano D., 427. Cataldi E., 785. Catania B., 366. Catania F., 938. Catenacci D., 788. Caterina de' Vigri (S.), 228. Cattaneo L., 904. Cattelani A., 62, 723. Cattino G., .191. Caudron P., 788. Cavagna A., 468. f Cavallero J. M., 664. Cavallini E., 1061. Cavallini F., 786. Cavazzana G., 901. Cave F., 188, 839. Cawley T., 189. Cazaux A. M., 126, 221. Cebelinski G., 1062. Ceccherini C, 432. Cecchetti I., Ilo. Cecchini M., 720. Ceirano G., 721. Celentano V., 190. Celio E., 505, 601. Cellesi C, 904. Celli G., 190. Cento Card. F., 127, 363, 422, 477, 478, 488, 670, 1136. Centoz L., 474, 603, 613. Cep G., 430. Ceriani G., 750. Cerioli C. (B.), 183. Cerioli P. E. (B.), 311. Ceroni P., 1060. Cerruti F., 1061. Cesaris Demel V., 431. Cesca C, 1064. Chagnon P. E., 1058. Chambers G., 967. Champagne F., 464. Chang G., 967. Chang Huan S., 558, 629. Charbonneau P. E., 714. Charbonnier G., 361. Charlton C, 306. Chartrand N., 968. Charue A. M., 118. Chatellier E., 256. Che V., 968. Chedid G., 121. Chehab F. (Praeses), 543. Cheikho P. II, 120, 253. Cheli G., 722. Chen Cheng., 557. Chenevert Allen M., 189. Chen Min-Chung, 498. Chéou-Kang Sié, 498, 629. Chesrow F., 786. Chess E. R., 425. Chevalier, 1028. Chevrier L., 498. Chiang Fu-Tsung P., 256. Chiang Kai Shek, 529. Chianura E., 893. f Chiapperò P. G., 664. Chiari R. F. (Praeses), 552. Chiarini P., 364. Chiarlo Card. C, 128, 601. Chigi Albani della Rovere L., 605, 614. Chigi Albani della Rovere S., 586, 603, 604, 614. Chiocchetta P., 188. Chiodi L., 967. Chmielewski C, 427. Chong Chan Lee, 499, 629. Christel E., 430. Christiaan Erasmus F., 497, 627. Ciampa G., 365. Ciampini D., 787. Ciarlanti A., 431. Cicero C, 191. Cicioni F., 1060. Cicognani Card. A. G., .114, 120, 151, 164, 363, 470, 478, 582, 600, 783, 835. Cicognani Card. G., 180, 201, 327, 446. Cifuentes L., 373. Cinque A., 789. Cinquini S., 966. Cinti N., 115. Cioccetti IL, 723. Ciocci F., 904. Ciotti A., 254. Cioli T. G., 1049, 1051. Cipollone E., 720. Cipriani M., 1064. Cipriano (S.), 228. Cipriano P., 430. Ciriaci Card. P., 122, 363, 488, 585, 601. Cirillo (S.), 170, 434, 458, 1035. Cirincione G., 365. Cirriñcione V., 365. Cittadini G., 115. Ciuf oli B., 966. Civardi L., 128. Clamkowski E. F., 425. Clark G., 900. Clasby G. G., 424. Claudel P., 786. Clavel Méndez T. A., 923. Cleary D., 840. Clemens Pp. I (S.), 436, 1035. Clemens Pp. VIII, 983. Clemens Pp. XII, 199. Clemens Pp. XIII, 199, 983. Clemente Alessandrino, 575. Clementi M., 1063. Ciernen toni R., 788. Clementz G., 256. Cleyn F., 903. Cocchetti O., 586, 667. Cocuzzi G., 1062. Code T. F., 425. f Cody G. C, 126, 187, 1064. Cody G. P., 126. Coghlan L., 840. Cohalan F., 1059. Colasuonno F., 722. Cole G., 586. Colesanti C, 430. Coletti A., 1064. Coletti F., 723. Colli E., 127. Collin B., 174. Collin F., 727. Collins G., 840. Coloma-Silva A., 499, 630. Colombo G., 126, 772. Colombo L., 901. Colonna A., 477. Colonna-Czonowski L., 786. Colson D., 667. Coluzzi G., 902. Comandé F., 1057. f Comin D., 728. Comini R., 586. Commins T. V., 501, 633, 724. Compagnone E. R., 123. Concannon F. B., 427. Concha Card. A., 140, 488, 602. Conde Basanta A., 966. Conerty T. L, 425. Confalonieri Card. C, 114, 349, 363, 477, 478, 488, 585,. 601, 680. Conigli A., 714. Conley R. G., 1061. Conlon G., 191. Connelly E., 966. Connelly G., 790. Connolly D., 789. Connolly G. J., 628. Connolly N. P., 423. Connors E., 1059. Conone F., 792. Considine G., 188. Contant C., 365, 968. Conte S., 365, 1063. Conti E., 63. Conti L., 722. Conture R., 62. Conway G., 424, 773. Conway P., 192. Conway T., 728. Cools G., 431. Cooray T., 122. Copello Card. L., 363, 476, 478, 488, 600. Coppa G., 721. Coppola M., 190. Corcoran L., 1062. Cordella G., 901. Cordero d'Aubuisson R., 499, 630. Cordero Lanza di Montezemolo C, 722. Cordini J. C, 516. Coreth G., 116, 497, 628. Cornejo D., 192. Corni C, 1064. Correa Cintra T., 430. Correa J. A., 507. Correa León P., 119. Corripio Ahumada E., 122. Corsanego C, 586, 605, 614, 723, 767. Corsanego S., 722. Cortella C, 839. Cortés Pastor F., 188. Cortis T., 789. Cosgrave L., 535. Cossetti L., 255. Costa D., .1058. Costa F., 461. Costa M., 368. Costalunga M., 1061. Costantini F., 666. Costantini M., 429. Costello G. A., 107. Cottolengo G. B. (S.), 110, 339, 1002, 1027. Coughlin U., 255. Cousin E. M. A., 788. Cousineau O., 62. Cousins G., 127. Couve de Murville M., 500, 530, 031. Cox G., 60, 365, 1059. Cox M., 1059. Cozzolino M. C, 896. Cramarossa R., 191. Crawford E. F., 425. Cremades Royo G. A., 254. Cremonini P., 792. Crescenti G. G. C, 60. Crescimanno S., 255. Crisan T., 1061. Criscito A., 191. Cristea B., 1056. Croce V., 427. Croke G., 966. Index nominum personarum 1089 Cronin D., 667, 721. Croon G., 901. Crosby G. P., 784. Crovelia E., 115. Crovini M., 614. Crowley C, 1062. Cruz Ferrada E. I., 255. t Cuccarono C. S., 432. Cucchiara G., 1063. Cudahy F., 367. Cuenin G., 901. Cuffaro G., 60, 1063. Cullinan G., 189. Culliton E. E., 62. Cultrera G., 967. Cunial A., 406. Cunial E., 478. Cunningham G., 58. Cuoq G., 188. Curis C, 722. Curmis A., 251. Curry G., 1059. Curti G., 254. Curtin G., 1057. Curtin R., 1059. Cusani L., 62. Cushing Card. R. G., 488, 601. Custer E., 790. Cuttitta C, 791. Cyr A. E., 966. Dante, 738. Dante L. E., 125, 475, 482, 586, 596, 606, 612, 666. Dapunt A., 1059. Darcy A., 968. Darcy W., 1059. D'Ardia Caracciolo F., 900. Darsy F., 423. d'Arzignano M., 427. da Silva Card. A.A., 107,601. t da Silva Farias R., 22, 904. Da Silveira d'Elboux E., 120, 817. Dattero F., 366. D'Avack G., 890. Da Veiga G. S., 839. d'Avella F., 788. David, 873. Davidsover A. L., 1061. Davis G. P., 1048. Dawson de Orchil R. G., 900. Day G. L., 839. de Alba y Hernández L, 210. de Almeida Batista G. N., 26. de Almeida Lustosa A., 713. De Andrea G., 722. Deane A., 387. De Angelis A., 889. De Angelis L., 431. De Angelis S., 188. De Angelis Mallegni E., 766. de Araujo Sales E., 127. Dearden G. F., 118. de Arriba y Castro Card. B., 488, 601, 834. de Barros Cámara Card. G., 126, 488, 601, 951, 1056. de Barros Seldanha E., 900. De Berredo Carneiro P. E., 640. de Berulle Card. P., 982. De Boni P., 1060. De Bonis D., 667. de Buyer L., 786. De Camillis L., 787. De Campo P. F., 967. de Carli F., 788. Decazes E., 62. Deceulaer I., 192. De Ceuster E., 464. Dechâtelets L., 124. de Chinchón C, 199. Decker G., 903. Declerck R., 628. Deegan T. J., 57. De Falco L. M., 461. de Faria A., 116, 504, 637. de Figuereido M., 728. De Franceschi N., 59. De Franciscis A., 430. De Fremery E. M., 63. Defresne M., 667. de Fürstenberg L., 63. de Furstenberg M., 826. D Dacko D. (Praeses), 548. da Costa Nunes Card. G., 478, 488, 602, 669. Dadjo M., 499, 725. Dadone G., 890. Daem G., 126. Dagbovie, 638. Dahille D., 840. Dahm P., 903. Daino L., 1063. Daleggio d'Alesio E., 368. D'Alessandro M., 254. D'Alessio P., 431. Dal Grande E., 1060. Dalla Torre P., 722, 726. Dalla Torre G., 477. f Dal Monte .T. J., 664. f D'Alton Card. G., 117. Daly E. C, 123. Daly M., 254. D'Amato C, 125. Damaillacq B., 966. Damaso del Ssíño Rosario, 893. Dame G., 429. d'Amelio C, 788. Damiano D., 59. da Mota Filho C, 628. d'Andigné A., 786. d'André P., 786. d'Angelo Neto G., 380. 1090 Index nominum personarum De Gaetano F., 1058. de Galen O. B., 900. de Gaulle O. (Praeses), 530. Degimbe J., 506. De Giovanni M., 900. t De Giuli R., 432. de Goes-Saurau C. A. C., 432. De Grada S., 1060. de Grisogono O., 503, 725. De Groot E., 429. de Gruyter L. G., 789. De Guevara G., 661. De Haas G., 64. Deis P. L., 63. De Keyser E,, 424. De la Flor Valle A., 428. Delahoyde L., 190. Delaney G. L., 425. Delanne R., 635. De La Tournelle G., 631. de la Vega F. A., 497. de Lavergnolle G., 786. Delavet G., 426. Del Balzo R., 785. , Del Carpio, 661. Del Carpio G. L., 189. Del Carretto di Novello G., 785. de Mojana di Cologna A., 477, 478, 514, 640. de Mojana di Cologna P., 785. De Montecler R. M. G., 254. de Montmorency F., 884. de Moráis Penedo G. M., 380. De Mun A., 1003. t De Natal L. F., 664. De Nicolò P. G., 667, 721. Denis M., 189. De Nittis F., 722. Denti S., 667. de Oliveira Barbosa L. C, 191. De Oliveira Salazar A., 545. de Oviedo A. M., 178. de Perth, 500. de Polignac G., 635. de Porres G., 194. de Porres M. (S.), 193. De Quay, 536. D'Erchia A., 405. De Riccafdis G., 721. Derisi O. N., 719. de Ri vero M., 194. de Rivero V., 195. D'Erme B., 432. De Roía O. L., 190. De Rossi A., 431. De Rossi G., 788. de Sá Leâo y Seabra P., 245. De Santis A., 424. De Sanctis B., 1061. D'Escoto Muñoz M., 503, 635. de Schrijver A., 628, 724. de Ségur L. G., 1003. De Silva C. P., 629. Deskur A., 721. Desläuriers L., 840. de Souza Gomez E., 116, 498. 628. Del Corpo E., 1062. De Leon R., 506. De Liva O., 410, 717. Della Casa D., 1063. Dell'Acqua A., 121, 470, 478, 833. Dell'Acqua G., 255, 327. Della Porta G., 367. Della Romana, 178. Della Rossa A., 791. della Sudda S., 427, 788. Delle Fave U., 116, 502. Dellepoort G. G., 60. Delli Paoli A., 506. Dell'Oglio C, 431. Dell'Orso Maini A., 724. Del Mestri V., 78. de López Mateos E. S., 565. De Lorenzo P., 1058. Del Piccolo G., 904. Del Pinto V., 792. De Luca D., 721. De Luca G., 1021. De Luca S., 63. de Marchant et d'Ansembourg F., 504, 636. De Marchi G., 667. De Marco V., 61. De Martini G., 790. de Matos Antunes Várela J., 504. de Maupéou Monbail G., 786. Demby A. I., 638. de Mello Travassos Valdêz G., 785. Demers G. E., 1062. de Souza y Antâo G. M., 188. t Despatures M. B., 792. Dessain.G., 786. Dessart A., .189. De Steensen-Leth V., 499, 630, 725. Desvarieux S., 363, 501, 632. De Truszczynski G., 791. de Twickel R., 900. de Valera E. (Praeses), 535, 633, 640, 650, 662. de Vasconcellos Motta Card. C. C , 601. De Vecchi A., 431. de Vega F., 198. Dever D., 427. De Vet G., 128. Devine G., 60. f de Vizcarra Z., 792. Devlin T., 727. Devoto A., 707. de Waele G., 368. De Walt O., 1062. de Warenghien de Flory C, 786. Dewilde D., 429. Dhanis E., 965. Diakhate L., 254. Diamilla Magnelli P., 788. Dias L, 667. Diaz V., 408. Di Bartolo M., 900. Di Bello A., 60. Di Biagio A., 59. Di Caro F., 60, 1063. Di Cesare B., 64. Dickman B., 965. Dicks E., 792. Diego G., 886. Diem N. D. (Praeses), 563. Diener F., 727. t di Girolamo N. M., 664. di Jorio Card. A., 423, 477, 478, 488¿ 585, 602. Di Lauro M., 415. t Di Leo G., 904. Di Leo R., 59. Di Marco G., 1063. Dimartino S., 792. Di Napoli G., 1063. Dionne M., 1062. di Napoli Rampolla E., 503. Dincer H., 506. Dindra, 538. Di Pasquale A., 586, 667. di Pertuan Negara Y., 557. Di Prima G., 1063. Di Salvi, 896. Di Sora M., 667. Di Stasi P., 1064. Di Stefano G., 60. Di Stefano I. S., 366, 1048. Disunì G., 630. Di Taranto L., 967. Diugolecki S., 966. Divendal E. R. M., 789. Di Vita G. R., 254. Djidingar, 505. Djuanda (Praeses), 538. Dobbelmann R. A., 428. Do Couto Aliveira A., 667. Dodds E. R., 254. Doherty G., 365. Doi Card. P. T., 119,162, 488, 602. Dolan D., 256. Dolce G., 896. Domenico (S.), 1038. Domenico della Madre di Dio (B.), 893, 959, 996, 1020, 1055. Domenico Flandrense, 358. Domínguez y Rodríguez G. M. E., 122. Donati A., 63. Donati P., 313. Dondeo V., 750. Donnellan T. J., 57. 1091 Index nominum personarum Donnenberg G., 368. D'Onofrio A., 967. Donohue G. O., 967. Donovan O., 256. Dono van F. P., 497. Donovan G., 789. Donovan M., 840. Donze E., 106. Döpfner Card. G., 114, 363, 478, 487, 601, 899. D'Orazio P., 667. Dormán M., 548. d'Ormesson W., 500, 631. Dorotea (S.), 183, 314, 356. Dorticos Torrado O. (Praeses), 526. Dossena L., 722. Dossetti E., 792. Dotti M., 901. Dougherty G. G., 106. Douglas-Scotti P., 368. t Douillard P. A. M. G., 715, 728 Doumith M., 118. Dowd G., 790. Downey V., 1059. Doye T., 725. Doyle A., 967. Drago G., 721. Drago S., 788. Dragonetti de Torres C., 61, 785. Dreesmann G., 366. Dreesmann G. G. R., 900. Dreessen E., 192. Dressen W., 192. Drimmel E., 628. Droste Vischering G., 900. Dubè A. G., 966. Dubois G., 309. Dubourg V., 308. Dubuc T., 1058. Duc de Norfolk (le), 632, 610. Ducoli M., 190. Duffles Teixeira Lott E., 498. Dufïy E., 58. Duffy F., 365, 1059. Duft G., 901. Duhigg G., 190. Dumas L., 59. Dunn T., 191. Dunne G., 191. Dupuy P., 628. Dury L., 1062. Duskie G. A., 423. du Soûliez de Saint Simon F., 727. Duvigneaud J., 501. Dwyer G., 119. Dzerowicz M., 790. E Eber R., 424. Echandia D., 499, 629. Echeverría Ruiz B., 123. Eckert F., 785. Edelby N., 120. Edmonds O. B., 428. Efrem (S.), 873. Egan G. F., 967. Egano d'Arzignano M., 785. Egger O., 423. Ehard H., 497. Eichinger A. G., 966. Eid E., 720. t Eijo y Garay L., 728, 949. Einaudi G., 722. Einaudi L., 456. Elena di Baviera (S. A. R.), 641. El-Khoury F., 727. Elko N., 1056. Elron G., 633. Elwell C. E., 106. Emilia di S. Giuseppe (S. D.), 718. Emmanuel de Saxe (S. A. R), 507. Empson O., 58. Enciso Velloso G., 504, 636. Enciso Viana I., 324. Endres E., 1057. Engelhard O., 631. English G., 790. Enrici D., 135, 137. Enrico VIII, 391. Enrique y Tarancón V., 122. Eppinger A. M. (S. D.), 718. Ercolano M., 904. Erez I., 506, 638. Erkin F. C, 343, 367, 561, 638. Errico M., 59. Escalante A. E., 124. Escaler E., 636. Escobar Serrano H., 556. Espino y Silva A., 213. Esposito È., 365. Esposti P., 427. Esquin M. (S. D.), 1055. Esser P., 791. Estadt H., 840.. Esteban Pico Estrada J., 497. Esteves Dias F., 716. Etchegaray R., 59. Eude G. (S.), 12, 982. Eugenia (B.), 325. Eusebio (S.), 315. Eustachio (S.), 325. Eustochium Verzeri T. (B.), 311. Evans F., 59. Eykens O., 189. Eymard P. G. (S.), 5, 150, 168, 369, 767. Eyston G. T., 786. Ezzat G., 504, 637. F Fabbri R., 428, 904. Fabiola (Regina), 648, 662. Fabre ., 728. Fabrizi L., 431. Faccani O., 721. Fagiolo B., 115. Fagnani U., 719. Faina P., 900. Falcioni ., 190. Fall A., 256. Fall C., 368. Fall I., 368. Falla Aris J., 632. Faloci E., 366. Famiglietti F., 967. Fanfani A., 476, 502, 540. Fantauzzi F., 366, 722. Fantò P., 190. Fanton O., 967. f Farage A., 968. Farano V., 721. Farbmaeher G., 368. Fares A., 121. Fariña Fariña P. A., 122. Farley J. A., 500. Farra .1., 505, 638. Far rei G., 60. Farrell T., 58. Fasola F., 889, 912. Fattaccio A., 251. Fattinnanzi A., 586, 667. Fawzi M., 555. Feber F. L. G., 904. Febres G. F., 192. Fedeli F., 255. Federici C., 254. Federici F., 723, 1060. Federico F., 792. Feer O., 59. Felciano O., 790. Feldhoff G., 63. Felice de Valois, 31. Felicetta C, 366, 787. Felici G., 474, 604. Felici P., 477, 479. Felicioli G., 64. Felini F., 427. Felix C., 545. Felleren C. G., 62. Fellman Velarde J., 519. Feltin Card. M., 488, 601, 716. Fenocchio G., 147. Ferguson B., 551. Fernandes A., 119. Fernandes S., 427. Fernandez, 627. Fernández A., 118, 359. Fernández A., 504, 636. Fernández L., 726. Fernández Crespo D., 562. Fernández Delgado M., 428. Fernández Sánchez L., 499, 630. 1092 Index nominum personarum Ferraioli G., 721. Ferrara L., 426, 902. Ferrari Card. A. C. (S. D.), 186, 753. Ferrar ino L., 255. Ferraris D., 1060. Ferrarotti L., 1061. Ferrata G. B., 806. Ferreira de Moráis F., 364. Ferretto Card. G., 476, 478, 486, 600. Ferri P., 368. Ferrini A. M., 667. Ferrini F. M., 586. Ferro G., 318. Ferro G. O., 1048. Fey Sehneider B., 125. Fiamma A., 891. Fiamma O., 891. Ficolá T., 432. Fiedler E., .1061. Filiberto di Savoia-Genova (S. A. R.), 641. Filicchi A., 307, 330, 354. Filicchi F., 307, 330, 354. Filippo (S.), 148. Filippo Ap. (S.), 213, 657. Filippo F., 1064. Filippo Neri (S.), 183, 313, 996. Finkelstein R. L., 631. Fiol Castillo G. R., 423. Fiore S., 966. Fiot R., 901. Fiozzo A., 430. Fiscalini M., 790. Fischer M., 502, 633. Fitzgerald E. A. 246. Fitzgerald S,, 365, 1059. Fitzgerald T., 255. Fitzgibbons L., 367. Fitzpatrik R., 900. Fitzpatrick Denis G., 965. Flahiff G., 123. Flajani O., 785. Flanagan F., 425. Flavin C, 1057. Fleckenstein E., 189. Fleckenstein E., 189. f Fleischer A., 256. Fleming F. F., 429. Flinn Dermod C, 425. Flora A., 727. Flórez Cuadrado A., 366. Florian L., 429. Florio G., 788. Florit E., 118. Flors Garcia G., 787. Flynn P., 1062. Focardi M., 367, 723. Fogarty E., 1059. Fogas S., 721. Fons G., 190. Fontana G., 60, 1063. Fontana M., 586. Fontieella Santiago Concha M., 629. Font Gratacós L., 189. f Font y Andreu G., 117. Forbes, 420. Forcellini D., 505. Ford R., 1059. Forero y García N., 925. Foresi P., 723. Fornari F., 787. Forni Card. E., 163, 477, 478, 488, 602. Forni P., 784. Fornoni D., 726. Forristal G., 840. Forster C, 364. Forster G., 968. Forster G. G., 465. Forte D., 59. Fortier E., 189. Fortin -R., 190. Fortini N., 901. Fossati Card. M., 488, 600. Foucherau R., 373. Foudy G. T., 424. Fournier E., 426. Fowler M. A., 249. Foyer G., 725. Fracassi G., 254. Fracasso B., 1060. Fraccalvieri P., 1061. Fraccari L., 1064. Fraccaroli A., 667. Frana R., 721. Francesco d'Assisi (S.), 105, 338, 711, 736, 948. Francesco di Baviera (S. A. R.), 641. Francesco di Paola (S.), 318. Francesco di Sales (S.), 100. Francesco Maria da Camporosso (S.), 5, 150, 168 , 374, 767. Franchi G., 785. Francini D., 726. Franco A., 787. Franco F., 535. Françoi de Bavière (S. A. R.), 507. Franiè F., 118. Franz Josef II (Princeps), 544. Franzoni G., 1063. Fr ascari Diotallevi A. O., 788. Fraser S., 423. Frazzano V., 1060. Frcek N., 428. Frederik R., 527, 719. Freiré de Andrade N. E., 785. Freiré Vasconcellos Ruas O., 727. f Freitas Silveira P,. 432. Freites A. A., 528. Freking F. G., 712. Frenette L, 189. Freund A., 840. f Freundorfer G., 432. Frias (Don) P., 627. Friedrichs R., 839. Friend R., 192. Frigon P., 255. Frings Card. G., 488, 601, 1056. Friuli A., 255; Froment G., 719. Frontaura Argandoña M., 498, 628. Fuchs A., 59. Fuchs V., 584. Fumagalli C, 63. Funes Ramires A., 426. Funghini R., 667. Furey F. F., 128, 772. Furitano G., 255. Furno C., 720. Fussel F., 1057. G. Gabelli A., 839. Gabla O., 630. Gabriele Arc. (S.), 873. Gabrieli T., 314. Gad G., 121, 1056. Gaddi C, 890. Gagner R., 1058. Galamini C, 791. Galassi D., 637. Galavotti P., 1061. . Galeazzi E. P., 585, 722. Galeotti G., 901. Galindo Mendoza A., 1049. Gallagher E, A., 426. Gallagher G., 900. Gallagher N. G., 716. Gallagher R., 365. Gallagher T., 60. Gallaher T., 1059. Gallardo G, Carmelo, 772. Gallen F. T., 1062. Galles F., 60, Í059. Galletti L., 1063, Galìigan T., 727. Gallina E., 720. Gallinai Heber A., 114, 506, 638. Gallisà Torres R., 667. Gallotti G., 792. Gallucci L., 366. Gamaehe G., 364. Gamazo y Garcia de lo Rios G., 786. Gambari E., 720. Gambino E., 1063. Gandini P., 63. Ganey D., 520. Gangarossa G., 64. Gannon G., 966. Gannon R., 1057. Ganse F. G., 59. Ganzini A., 427. Garavaglia L., 368. Garavini T., 788. Garbrock A., 191. Garcia y Goldaraz G., 121. Gardini L., 430. Garduño A., 424. García Ayala G., 714. Gargitter G , 119. Garibi y Rivera Card. G., 488,.601. Garkovic M., 409, 836. Garneau G., 1062. Garlato P., 1061. Garofalo S., 897. Garreta E. M., 834. Garrone G., 118. Gartner A. L., 903. Garwers B., 191. Gasbarri A., 1064. Gasbarrini A., 466, 663. Gaspare del Bufalo (S.), 69, 93. Gaspari M. P., 190. Gathen D., 903. Gatt E., 638. Gatti A., 63. Gatti O., 788. Gaussel E., 789. Gauthier O., 840. Gauttieri R., 900. Gavilanes Chamorzo N. C, 889. Gavióla M., 246. Gavuzzo G., 429. Gazza G., 106. Gazzini G., 788. Geerling C., 191. Geijsen P. G., 789. Gelineau E., 1061. Gelineau L., 1061. Gemayel P., 725. Gemelli (P.), 875. Gemma Galgani (S.), 3S8. Gemmiti V . , 5S6, 667. Gendron D., 364. Genewein K., 364. Gennari G., 789. Gentili E., 432. Georges de Liechtenstein (S. A. R.), 634, 640. Gerada E., 722. Gerigk A., 903. Gerin Lester N., 728. Gerii P., 789. Gerlier Card. P., 488, 600. Geuna P., 966. Geurts P., 667. Gheddo P., 188. Ghibellini V., 787. Ghidoni L., 722. f Ghiga M., 256. Ghirardotti C., 59. Ghiselli E., 71. Ghislieri M. (S.), 358. Giacinto (S.), 954. Giacomini G. S., 787. ; r Index nominum personarum 1093 Giacomo Ap. (S.), 215, 657, 658, 748. Giacomuzzi L., 901. Giammarino V., 1057. Giampapa S., 366. Giannecchini M., 427, 1064. Gianni G., 367, 723. Giannini F., 255, 1060. Giannini M., 255. Gianolla A., 791. Gibellini B., 1064. Giering E., 255. Giesen G. M., 792. Giglio P., 722. Gil Atrio O., 667. Guani B., 901. Gill F., 367. Gille G., 431. Gillet S., 358. Gille C. W., 188. Gillick L., 425. Gilmore G., 726. Gilroy Card. N. T., 488, 601, 1050. Ginesi S., 429. Ginolfi M., 432. Gioacchini D., 365. Gioacchino (S.), 595. Giobbe Card. P., 125, 201, 363, 423. 476, 478, 487, 601, 718, Giuseppe da Copertino (S.), 736. Gleason E., 367. Gleason G., 1058. Gleason G. L., 368. Gleijeses Mastelloni R., 901. Gïobke H., 902. Glofcheski B., 904. Glueckert G., 425. Glynn G., 1056. Goch G., 191. Gocki A. G., 58. Godbont M., 1058. Godefrooij L. M., 904. t Godfrey Card. W., 64. Goffinet E., 667. Gögler E., 430. Gogolinski-Elston A. R., 426. t Golinski Z., 319, 664. Golombek O., 584. Gómez-Laguna L., 254. Gonçalves Cerejeira Card. E., 26, 124, 488, 600, 603, 605. Gonçalves do Amaral A., 380. Gondra L. R., 497, 516, 627. Gonzales G., 59. González Campón G., 60. González de la Peña y Alonso Fernández E., 788. González Ferreiros A., 713. Gonzalez Santiago G., 966. González Tamayo A., 637. González Ugaz S, 192. González y Robleto V. A., 57. Gonzi M., 937. Goober P., 966. Goodwine G., 1059. Goossens E. L. C, 464. Goppel, 627. Gorbach A., 517, 628. Gorelli G., 255. Goretti S., 667. Gori A., 120, 253. Gori Montanelli P., 64. Gottardi A., 245. f Gotthardt G., 728. Goulart J. (Praeses), 519, 640, 647, 662. Goupil G. P., 968, 1058. Gouvêa Coelho C, .106. Gouvel B., 431. Gouyon P., 773. Governatori E., 115. Gozdziewicz G., 667. Gracias Card. V., 488, 601, 1056. Graf O., 727. Graham E., 59. Graham J., 634. Gramatges A., 499, 630. Graner L. L., 124. Grant-Ferris R., 900. S97. Giorgi-Costa P. L., 785. Giovannelli A., 115. Giovanni Ap. Ev. (S.), 95, 110, 144, 156, 230, 393, 397, 492, 657, 847, 974, 1017. Giovanni Battista (S.), 41, 95, 244, 493, 510, 657, 815, 858, 1034, 1047. Giovanni Battista De Rossi (S.), 71. Giovanni Bosco (S.), 26, 111, 312, 70S, 1027. Giovanni Crisostomo (S.), 157, 237," 269, 985, .1037. Giovanni da Matera (S.), 325. Giovanni de Matha (S.), 31. Giovanni di Borbone (S. A. R.), 641. Giovanni di Borbone delle Due-Sicilie (S. A. R.), 641. Giovanni G., 614, 723. Giovanni M. Vianney (S.), 222. Girard A., 965. Giraux A., 1062. f Girbeau J., 664. Giuda Barsabas, 152. Giuda Taddeo Ap. (S.), 658. Giuliano (S.), 27. Giunchi G., 368. Giuseppe (S.), 16, 41,199, 235, 319, 332, 342, 386, 387, 510, 657, 660, 764, 809, 858, 979, 1004, 1029, 1037. 1094 Index nominum personarum Granville Fletcher H., 506, 639. Graseiii E., 667. Grasso A., 431. Grauls A., 187. Graveiii G., 721. Graven L., 424. Grazian G., 667. Greaves H., 634. Green P. P., 667. Grechi M., 904. Greco C., 122. Greel F., 366. Green G., 967. Grégoire P., 725. Gregori G., 60. Gregorio Barbarigo (S.), 311, 341, 982. Gregorio Nazianzeno (S.), 45. Gregorius Pp. XIII, 983. Gregorius Pp. XVI, 199, 964, 983, 1012. Greinert E., 791. f Gremigni Gilla V., 64. Gremillion G., 192. Greve R., 1057. Gribling T. C., 492. Griffe E., 424. Griffin G., 427. Griffin P., 1062. Griffin T., 1062. Griffith T., 790. Griffiths G. H., 118. Grillini G., 787. Grillo Michel T. (S. D.), 718. Grimes J. R., 544. Grimmelsman E. G., 958. Grimshaw F. G., 108, 125. Griveé F., 719. Groestschel O., 1056. Gross O., 1056. Grossek M., 1057. Grossi G., 62. Grossi di Camporsevoli R., 61. Grossi Gondi L., 788. Grote wohl O., 564. Grotti G. M., 106. Grunitzky N. (Praeses), 560. Gualdi L., 1061. Gualdi S., 787. Gualdrini A., 63. Guanella L. (S. D.), 110,1028. Guano E., 128. Guarderas Iturralde H., 499. Guarducci O., 362. Guarnieri B., 365. Guddorf A., 728. Guercio S., 365. f Guerrero A. M., 904. Guerrico da S. Quintino, 358. Guerrieri E., 62. Guerry E., 119. Gugelmo O., 422. Guggenberger S., 429. Guglielmotti P., 57. Guido G., 1059. Guillabert A., 637. f Guiller F., 664. Guillot M., 372. Guindani G. C., 315. Guíñez Guíñez O., 64. Guirola Leal G., 725. Guissou H., 501, 632. Gunn G. W. G., 190. Gürsel C, 561. Gusso G. P., 470. Gusso V., 470. Gustavo Adolfo (Rex), 558. Gut B., 118, 348. Gutiérrez A., 720. Gutiérrez Granier G. A., 127. Gutmann G., 59. Güttsches A., 728. Guzmán G. L., 840. v H Haarsted V., 789. Habibur Rahman, 57. Habiger G., 60, 1059. Hack G., 425. Hadrianus Pp. II, 435, 1035. Haekkerup P., 527. Haendly V., 1057. Hailé M., 500, 631. Hakel G., 1062. Haksar S. N., 725. Halecki O., 900. Hall G., 726. Hallahan M. (S. D.), 422. Haller L. S., 123. Hallinan P., 125. Hammett L., 728. Hamp F., 464. Hamrin A., 675. Hanley G., 790. Hanrahan F., 728. Hanslik R., 430. Hanus F., 1064. Harfouche J., 502, 634. Harkin E. G., 1061. Harmel L., 1003. Harper G., 1061. Harrigan B., 1048. Harrington G., 58, 365, 1059. Harrington P. V., 190. Hartnett A., 790. Hartnett G., 1057. Hassan II, 547. Hasse F., 1057. Hastings G., 1062. Hastrich G. P., 772. Hatem A., 638. Hayden A., 425. Hart G., 424. Hatem A., 505. Hauserman F., 728. Hayek D., 119. Hayes T., 255. Head E., 60, 1059. Healey G., 965. Healy G. G., 425. Heard Card. G. T., 128, 364, 477, 478, 488, 602. Hebert E., 1058. Heeker P., 791. Hecker W., 791. Heeking G. F., 727. Hee Park C. (Praeses), 526. Heenan G. C, 773. Heere R. G., 790. Heijmeijer de Heemstede E., 901. Heinemann G., 366. Heinlein M., 425. Heinrich K., 1057. Heiser B., 159, 736. Heiss C., 64. Hella de Bavière (S. A. R.), 507. Hélou C., 634. Hemler R., 192. Hempfer E., 667. Hemsing A., 584. Henao Osorio L, 499. Heneghan T., 667. Hengsbach F., 127. Herbiet O., 464. Herder-Dorneich T., 726, 901. Heredia B. A., 366. Hermil G., 714. Herre A., 426. Herrera Méndez H., 506, 638. Herrera y Oria A., 127. Heusgen P., 584. Hey der A., 1057. Higgins G. V., 1061. Hickey L., 840. Hidalgo E. P., 408. Hilaire R., 64. Hübe A., 634. Hipólito A., 107. Hirohito (Imperator), 541. Hirschberger G., 58. Hoban E. F., 106. Hoban G., 59. Hoban L., 789. Hobart G., 307. Hoch M., 189. Hochoy S., 560. Hoech G., 121. Hoeffner G.., 126. Hoehle G., 425. Hoffarth J., 840. Hoffman L., 365. Hofmann F., 584. Hogan R., 1061. Hohenzollern F., 903. Holoubek G. E., 254. Holtz A., 425. Holyoake K., 551. Holzhacker L., 464. Homsi E. A., 63. Honorius Pp. III, 205, 846. Hood A., 786. Hopmann E., 728. Hoppe T., 431. Horn P., 791. Horn Rademacher O., 64. Houdart de la Motte E., 787. Houlihan G., 789. Houtart F., 428. Howard M., 1062. Howard V., 426. Hruska C., 726. Huaman Laos L., 192. Huarte F., 789. f Hudal L., 432. Hudzik L., 1057. Huet F., 719. Hueyo G. A., 255. Huffer E. C., 900. Hughes E., 425. Hughes G., 191. Huhmann G., 1061. Hull G., 840. Hulsman G. B. H., 789. Kurdes F., 789. Hurley D. E., 126. Hurley M. G., 189. Hurtado G., 192. Hussein! A., 551. Husseini G., 790. Hutin E., 256. Huyghe G., 123. I Iacobini Card., 71. Ibni Al-Marhum, 546. Idris (Rex), 544., Ignataviöius Z., 968. Ignazio di Loyola (B.), 780, 980. Ikeda H., 541. Ilarius (S.), 325. Ileo G., 725. Illich G., 1059. Imbò L, 667. Indelicato S., 791. Indelicato S., 721. Innocenti A., 721. Innocentius Pp. III, 31, 325. Innocentius Pp. IV, 358. Innocentius Pp. XI, 983. Innocentius Pp. XIII, 983. Ioannes Pp. VIII, 486. Ioannes Pp. XIII, 833. Ioannes Pp. XXIII, 449, 465 ss., 470 ss., 476 ss., 478 ss., 486 ss., 508, 511 ss., 570, 579, 589, 594, 645 , 650, 653, 654, 670, 675, 6S0, 688, 729, 734, 738, 740, 751, 774, 778, 795, 843, 859, 866, 872, 877, 879, 891, 905 , 914, 962, 982, 1007, 1019, 1036. lotti P., 60. Index nominum personarum 1095 Ippoliti M., 430. Irarrázaval Lecaros R., 498, 629. Irene di Savoia-Aosta (S. A. R.), 507, 641. Iribarren Borges L, 63S. Irigoyen J., 1063. Irsara L., 1059. Isabella di Baviera (S. A. R.), 641. Isaia, 177, 355. Isidoro (S.), 625. Iturmendi A., 500. Ivo (S.), 954. Jullien Card. A., 125, 364, 477, 478, 488, 602. Jung, 463. Jüssen C., 58. Justimbaste S., 424. J Jablonski S., 1059. Jaccod E., 255. Jacobs D., 430. Jaco vino R., 189. Jacqueline B., 1063. Jacquey P., 429. Jaeger N., 9Ö2. Jaffar S. K. M., 634. laman A., 501, 633. Jamar F., 727. Jamil N., 501, .633. Jannotta G., 430. Jansen E. G., 784. Jansen M., 121, 627. Janssen E., 122. Janssen G., 839, 902. Janssens G. B., 123. Jaricot P. M. (S. D.), 187, 411. Jaubert O. O., 429. Jauregui J. M. M., 027. Jauregui Prieto B., 140. Jean de Luxemburg (S. A. R.), 634, 640. Jeeker A., 728. Jedruszuk V., 713. Jeffers V. W., 57. Jenny E., 125. Jentjens T. G., 62. Jervolino A. R., 723. Jezernik M., 1063. Jisr H., 502. Jlión C. B., 630. Johler M., 192. Johnson E., 256. Johnson L., 500. Johnson R., 1051. Johnston R., 790. Jonas N., 839. Jones G., 424. Jop F., 125. Jordanow-Osnobichine A., 786. Jovy C, 903. Juárez Prata S., 667. Jubany Arnau N., 119. Julian V., 58. E Kabbani Z . , 640. Kabir M., 515. f Kaczmarek C., 728. Kada L., 722. Kadar J. (Praeses), 537. Kadry U. T., 501, 633. Kahamá O. G., 726. Kalanda A., 525. Kalipe II Vogan (S. M.), 565. Kallfelz G., 839. Kamel Hassan A., 725. Kamler A. F., 188. Kampmann T., 58. Kane O., 365, 1059. Kappes G., 840. Karell E., 425. Karhoff E., 190. Kasavubu J., (Praeses), 525. Kasel J. O., 506, 639. Katibanda (Praeses), 556. Katigbak J., 636. Katikati F., 61. Katkoff A., 1056. Kavalszky G., 430. Kavukatt M., 120. Keating G., 966. Kehoe F., 840. Kekkonen U. (Praeses), 529. Keleher R., 840. Kelleher S., 1059. Kellenberg E., 58. Kelliher M. G., 1061. Kelly F. T., 190. Kelly G., 1057, 1059. Kelly L., 966. Kemp P., 64. Kennedy F., 367. Kennedy G., 58. Kennedy G., 1058. Kennedy G., 1062. Kennedy G. M., 784. Kennedy J. F. (Praeses), 529, 649, 662. Kennedy G. P., 189. Kenney G., 191. Kenney V., 366, 1059. Kenny G., 840. Kent Lenaham G., 351. Kenyatta J., 542. Keogh G., 191. Kerketta P., 124. t Kerkhoft L. G., 64. Kermer L., 430. Kern C.. 424. 1096 Kerr D., 189. Kerremans C, 497. Khalaf H., 725. Khalek Hassouna A., 640. Khrushchov M., 555. Kidd G., 191. Kien Samophithak M., 122. Kifinger G., 189. Kill G., 728. f Kilzi L., 664. Kinlin P. g., 58. Kintu M., 520. Kintzinger E., 584. Kirchschläger R., 254. Kistner A., 903. Kiziloglu M. I., 506, 638. Klapper G., 728. Klaus G., 368. Klausener E., 839, 1057. Kleeflsch A., 726. Kleiner S., 123. Klema U., 463. Klepacz M., 126, 772. Kline R., 192. Klinie G., 1062. Klockel E., 60. Kloer F., 728. Klupar G. G., 790. Knatchbull Hugessen A., 498. Knoedler E., 966. Knott G., 364. Knott G. O., 425. Knox G. R., 809, 828, 830. Kodjo K., 725. Koefer G., 903. Koelemij G. B., 464. Koenen G., 191. Koffi Aoussou, 630. Köhler A., 903. f Koguian Sahag L., 256. Koll R., 60. Kolping, 1028. Kominek B., 127. Kommar F., 431. König Card. F., IIS, 488, 601, 1056. Kopp C., 58. Korzendorfer G., 248. Kövesi L., 430. Kowalski G., 59. Krahe G., 189. Kramer R., 62. Krämers O., 430. Krautscheidt G., 584. Krawinkel W., 1057. Kreijen G., 464. Kreisky B., 518. Krekeler H. L., 639. Krizomali U., 720. Krug C., 191. Kruttge E., 429. Kubec G., 425. Kuhl O. A., 728. Kulp G., 1062. Index nominum personarum Kunz L., 901. Kurpas G., 245. Kurz G. B., 839. Kurz P., 900. Kwasny C., 423. L Lacalle J., 630. Laboa G. S., 1061. Laconica E., 1064. Ladelei F., 788. Ladomerszky N., 1064. Lafortune L., 840. Lafosse Benedetti E., 636. Lagergren G., 728, 900. Laghi P., 722. Laigueglia G., 722. Lajoie V., 1058. Lakvwitsch G., 428. Lalime A., 1058. Lallier M., 121. Lamarche G., 667. Lamarche S., 788. Lamartine Soares G., 106. Lâm-Lê-Trinh W., 506, 726. Lambert D., 1062. Lambrechts F-, 1061. Lamoril G., 788. Lamperti P., 727. Lanari A., 255. Lancellotti F., 614. Landázuri Ricketts Card. G., 123, 488, 602, 783. Landuzzi E., 431. Lang L., 584. Lange H., 550. Langendörfer G., 428. Langenhorst A., 727. Langlois E., 904. Lanteri, 1027. Lanzetta G., 1063. Lanzoni F., 446. Laos Hurtado P., 192. Lapie P.-O., 639. Lapinski G. F., 966. Larivière R., 903, 968. La Rosa D., 189. La Rosa G., 721. Larrain Errázuriz E., 127, 461. Larraona Card. A. M., 5, 65, 113, 114, 115, 125, 180, 185, 202, 249, 252, 364, 374, 416, 423, 477, 478, 488, 602, 766, 782, 784, S06, 892, 894, 897, 899, 965. Lastelle A., 429. László S., 128. Latimer E., 1062. Latourelle G. A., 966. Lattanzi C., 431. Lattanzio, 260. Laurent! Card., 71. Lauzon M., 840. La Vine S., 64. Lavizzari C. (S. D.), 422. Lavoie L., 790. Lavoie R., 189. Lawlor G. F., 427. Lawson R., 431. Layek G., 1056. Lazzaro E., 368. Lebrun L., 348, 714. Ledere P., 80. Leclercq F., 787. Leclerq G., 720. Lecomte R., 1058. Lecuona Labandibar G., 124. L'Ecuyer G. E., 784. Leech G. L., 322, 443. Lee Shan Ohung, 629. Lefebvre Card. G., 488, 602, 1056. Lefèvre T., 518. Lega Baldini R., 62. Léger G., 498, 628. Léger Card. P. E., 118, 363, 364, 478, 488, 601. Leggeri V., 788. Legrand A., 786. Le Gros O., 256. Le Gros L., 505, 637. Lehonor Arroyo J., 108. Leidi G. B., 183, 315. Leijnen. U., 431. Leiprecht C. G., 123. Leite G. V., 59. Lemacher E., 727. Lemaître E., 722. Lemass S., 501. Lemieux M. G., 119, 714. Lemos Barroco T., 426. Lenhart L., 839. Lenk A., 431. Lenk M., 424. Lennart Orkomies O., 500, 631. Lensing L., 726. Lenz P., 192. Leo Pp. X, 144, 318. Leo Pp. XII, 955. Leo Pp. XIII, 206, 221, 239, 261, 321, 323, 400, 415, 436, 448, 450, 648, 778, 805, 910, 964, 983, 996, 1004, 1013. Leo Magnus Pp. (S.), 9, 68, 571, 591, 627, 669, 979, León y Rocca A., 504, 636. Leone G., 476, 633, 663, 755, 783. Leonetti di Santo Janni T., 785. Leonori F., 723. Lepori G., 638. Lepoutre M., 790. Lercaro Card. G., 125, 228, 468, 478, 488, 601, 773, 899. f Lesinski G. V., 432. Lettau G., 584. Leuliet G., 190, 246. Levasseur C. A., 255. Levi Sanari L., 639. Lewen P., 58. Lewis G., 425. Lhoest T., 430. Liberi A., 256. Liedthe A., 188. Liénart Card. A., 114, 363, 478, 487, 600. Lievin G., 865. Lightfoot Boston H., 557. Liguori A., 59. Lima H., 520. Limongi P., 784. Lindermann E., 63. Lindley N., 553. Lindo H. L., 502. Linnehan G. G., 190. Lins e Silva E., 628. Linthorst E., 464. Lio E., 253. Lippert F., 726. Lippi M., 766. Lira Urquieta P., 498, 629, 662. Lisboa de Oliveira E., 713. Litot E., 840. Litzenrath E., 192. Livin P., 429. Llosa L. E., 553. Lloverás M., 840. Lluberes Abreu M. R., 637. Locatelli V., 721. Lodes G., 1058. Loebiseh A., 906. Loehr A., 188. Logan R., 790. Lo Giudice E., 366. Lokuang S., 124. Loliki E., 499. Lolli O., 723. Lombardi A., 22, 219, 246, 346, 380, 382, 697, 812, 817, 819, 823, 837, 931. Lombardi G., 790. Lommel L., 122. Long G., 57. Longhi L., 190. Longoni U., 792. Looney G., 900. López G. E., 967. López Bravo G., 500. López dé Arriba A., 787. López de Arriba F., 787. López Estrada E. P., 699. López Lerín A., 191. López Umaña G. L, 715. López Vitoria G. di Dio, 423, 1048. López y Royo L., 727. Lora-Tamayo E., 725. Lorang O., 786. Lorei L., 1062. Lorenzon G., 1060. 70 - ACTA, Index nominum personarum 1097 Lorenzelli A., 254. Lorenzo (S.), 802. Lorenzo N., 790. Lorenzo P., 725. Lorenzo Giustiniani (S.), 315, 510. Lorscheiter G. I., 426. Lounibos G., 790. Lounibos L., 790. Lovatelli G., 784. Lo velli A., 364. Lovera di Castiglione C, 503, 785. Lozano Padilla G., 108. Lozano y Lozano J., 629. Lübke H. (Praeses), 531. Luca Ev. (S.), 156. Lucas B., 63. Lucentini R., 791. Luchesco P. M., 786. Lucion P., 506. Ludovico Maria Grignion de Montfort (S.), 220. Ludwa R., 59. Luible A., 584. Luigi (S.), 764. Luisa di Manilae (S.), 331. Luisi R., 889. Lumia F., 788. Luna Silva A., 549. Luns J., 504, 636. Luongo V., 366, 902. Luoni S., 667, 721. Lupetti C, 428. Luthe U., 667. Luyf G. A., 64. Luykx B. A. G. M., 64. Luzzi F., 1058. Lynch G., 424. Lynch G., 1059. Lynch G., 1061. Lynch G. P., 790. Lynch L., 190. Lynch M., 1059. Lynch V. L., 789. Lyon, 462. Lyons F. G., 192. Lyons P. G., 727. Madriaga M., 246. Maengkon G. A., 725. Maertens G., 191. Maga H. (Praeses), 527. Magagnoli A., 1063. Magee Seton G., 306, 354. t Maggi G., 728. Maggia G., 787. Magliano M. E., 708. Magnen M., 1003. Magno L., 723. Magno Sacca G. B., 464. Magnoni A., 721. Maher R., 728. Mai G. (S. D.), 186. Maidou C, 505. Maika A. G., 966. Maiorano A., 426. Maître S., 368. Majdanski G., 107. Majnoni di Intignano G., 254. M Maagdenberg N., 464. Macapagal D., (Praeses), 553. Maccaroni A . , 431. Macchi P., 667. Macculi A., 721. Macheiner E., 405. Machunze E., 429. Macias G. (B.), 197. Macioti C, 786. Mackowiak M., 189. Madden T. E., 188. Madhavan, 632. vol. V, n. 18. — 31-12-1963. Major G., 967. Makarios, 527. Maka L., 725. Malchiodi U., 30. Maldura P., 358. Malone Q., 425. Malouin F., 903. Maltais R., 840. Malula G., 125. Mamadou J. G., 637. Mancini L., 787. Mancuso F., 426. Mandelli G., 720. Maney G. E:, 423. Manfredi M., 365. Mann G., 584. Manning G. L., 188. f Mannix D., 968. Manny H., 424. Mansfield M., 631. Mantese G., 1060. Mantilla Ortega J., 499, 630. Mantler G., 192. Manuguerra M., 61. Maranta R., 59. Marasco P. F., 1061. Marazzi M. A., 792. Marce P. (S. D.), 186. Marchand G., 840. Marchandise P., 431. Marchesani F., 321, 1058. Marchetti A., 63. Marchetti G., 1058. Marchetti Zioni V,, 126, Marchiori C, 117. Marchiori F., 117. Marchisano F., 1061. Marcinkus P., 721. Marco Ev. (S.), 454, 510, 1049. Marconi L., 1063. Marcoux E., 189. 1098 Index nominum personarum Mardones S. E., 59. Marella Card. P., 114, 115, 119, 363, 477, 478, 488, 601. Marengo A., 421. Mareschi M., 430. Margai M., 557. Margiotta V. S., 525. Margreth P., 188. Maria Beatrice di Savoia, 641. Maria Cristina di SavoiaAosta (S. A. R.), 641. Maria degli Apostoli (S. D.), 1055. Maria del Cuore di Gesù (S. D.), 186. Maria Gabriella di Savoia (S. A. R.), 507, 641. Maria Immacolata di Borbone delle Due-Sicilie, (S. A. R.), 641. Maricevich Fleitas A., 122. Marietti F., 791. Marietti G., 791. Marinelli G., 190. Marino (S.), 652. Marino L. B., 667. Marionneaux L., 968. Marola C, 1060. Marottoli G., 368. Márquez Gómez T. E., 715. Márquez Tóriz O., 126. Marrone D. A., 63. Mars L., 632. Marschall R., 428. Marsiglio R., 365. Martel E., 1058. Martenetz G., 219. Martin G. A., 125. Martin G. A., 987. Martin P., 523. Martin T., 190. Martineau P., 727. Martinelli M., 633. Martinelli O., 967. Martinelli T., 428. Martinetto D., 430. Martínez Betancourt G. A., 210. Martínez Garcia F., 366. Martínez Sanchez-Arjona G. M., 630. Martínez Somalo E., 721. Martínez Sotomayor C, 524. Martínez Valero G., 966. Martini F., 721. Martino (S.), 770. Martino E., 902. Martino de Porres (S.), 193. f Martins Júnior A. B., 728. Martorelli L., 59. Marty F., 122. Marulli U., 788. Marxen A., 365. März A., 430. Marzani P., 1060. Märzen F., 427. Masangu G., 499. Masarich A., 368. Mascari C, 840. Masei A., 967. Masciarelli V., 900. Masieri L., 787. Masini C. A., 62. Masnou Boixeda R., 125. Mason G., 1062. Massara R., 723. Massimo L., 477. Massimo Lancellotti L., 477. Masterson Rodney G., 256. Mastrorocco N., 60. Mathias L., 119. f Mathieu C, 256. Mathieu G., 1062. Matta A., 667. Mattaini C, 790, Mattei A., 786. Matteo Ap. (S.), 658. Matteueci M., 787. t Matthysen A. G., 728. Mattia Ap. (S.), 658. Maulme Gómez E., 727. Mauriello A., 967. Mauro A., 965. Mauron, 179. Maury G. B., 24, 80, 175. Mauser P., 727. Mayer A., 728. Mays B. E., 500. Mazerat E., 122. Mazza C, 902. Mazzarella B., 461. Mazzi V., 720. Mazzocco V. M., 108. Mazzoli A., 1063. Mazzoni P., 254, 466, 663. Mazzoni U., 788. Mba L. (Praeses), 530. Me Adoo W. C, 722. Me Alister D., 425. Me Aniff E., 1062. Me Caa F., 192. Me Cabe F., 190. Me Cabe G., 424. Me Cabe N., 840. Me Carthy G., 839, 840, 904. Me Clean, 360. Me Closkey M., 900. Me Cormack G., 60, 1059. Me Cory P. L., 190. Me Daid D. F., 486. Me Donnell D., 425. Me Donnell G., 1059. Me Dougall G., 966. Me Entegart Bryant G., 121. Me Geough G., 933, 944. Me Glynn G., 1062. Me Gowan G., 1059. Me Gowan G. F., 425. Me Grath M. G., 118. Me Gucken G., 121. Me Guigan Card. G. F., 488, 601. Me Intyre Card. G. F., 119, 478, 488, 601, 890. / Me Kean R., 728. Me Kenzie G., 360. Me Keown G., 1059. McKinney G.., 58. McLachlan G., 62. Me Laughlin M. G., 427. McMahon A., 58. Me Mahon M., 1057. Me Mahon T., 1060. Me Manus G. E., 461, 965. Me Nally G., 191. Me Ñamara T. F. E., 900. Me Nulty F., 59. Me Nulty G. A., 245. Me Nulty P., 191. Me Shain G., 900. Me Shea G., 123. Medeiros Delgado G., 714, 931. Medi E., 639. Medina G., 667. Mees G., 721. Meijers A. A., 464. Meile A., 720. Meile G., 61. Meinhardt G., 367. Meiss G., 189. Meissen M. P., 64. Meko S., 1062. Melandri I., 62. Melani O., 722. Melchers L. G. M., 62. Melchior-Bonnet C, 786. f Melchiori E. D., 256. Melchisedech, 392. Meléndez N. A., 60. Melia R., 71. Melin M. I. (S. D.), 1055. Melis M., 720. Meus Fois G., 715. Melito A., 62. Melka A., 790. Meloehe G. A., 903. Meis B., 123. Ménager G., 127. Menard R., 965. Mendes M., 633. Mendonça G., 719. Mendoza Castro A., 108. Menegazzo F., 1021. Meneses González A., "426. Menezes M. C, 839. Mennini L., 723. Menniti, 896. Menozzi I., 64. Meouehi P. P., 120, 253. Mercadillo Miranda G., 426. Merchant G., 965. Mercier Card., 648. Merisio M., 792. Merkl A. G., 429. Mermillod Card. C, 1003. Merolli O., 901. Mertin U., 903. Merzagora C, 476. Mesco I (Princeps), 832. Mesfin Begashet B., 631. Metodio (S.), 170, 434, 458, 1035. Metta N., 479. Meunier A., 967. Meyer Card. A. G., 86, 478, 488, 602, 743, 1056. Meyer L., 1058. Meyer V., 367. f Meysing H. J., 904. Mezotten G., 430. Mezzano V. E., 431. Mezzarobà U., 1058. Micara C., 723. Micara Card. O., 113, 185, 249, 252, 354, 413, 600, 671, 805, 892, 894. Micara G., 428, 723. Micara L., 428, 723. Michael K., 725. Michalski G., 1058. Michaud E., 1062. Michelagnoli G., 787. Michele Arcang. (S.), 581, 740, 748, 841. Michele III (Imperator), 435. Michele di Gesù, 31. Michelet E., 631. Michiels van Kessenich G., 900. Michulka V., 784. Migan Apithy g., 499, 630. Migliorini G., 1064. Mignan E., 63. Milani G., 1064. Milani V. O., 723. Milik C., 58. Milioni A., 1060. Miller G., 63. Miller G. Z. III, 786. Miller R., 256. Mincevièius V., 968. Mincotto G., 430. Minestrini E., .59. Minnella G., 60, 1063. Minotti L., 427. Mintsa A., 500, 631. Miranda y Gómez M. D., 119. Mirisola F., 723. Mirisola di Torresanto G., 61, 723. Miselli G., 1061. Missiroli M., 675. Mitterbaner G., 839. Mitty E., 365, 1060. Mizzan M., 189. Mobarak M., 634. Mochiutti F., 1064. Mock B., 584. Modinos P., 639. Modrego y Oasáus G., 126. Maersdorf N., 189. v Index nominum personarum 1099 Mohamed Scek H., 725, 902. Mohr L., 430. t Moietta V., 256. Mojaisky Perrelli V. G., 139, 702, 705, 811, 889, 921. Molaioli B., 254. Moleski G., 190. Molloy C., 966. Molloy P., 1058. Molzer F., 464. Momo Gray J., 634. Monari G., 1061. Monduzzi D., 967. Monforte Estremiana I., 430. Monin F., 904. Monroy Jiménez F., 366. Montagna L., 255. Montalvo G., 721. Montalvo J. A., 524, 899. Monte N., 713. Monteiro Sampaio A., 366. Montini G., 676. Montini Card. G. B., 363, 468, 48S, 569, 601, 612, 613. Montironi S. (Cap. Begg.), 547, 640, 651, 662. Moodie E., 613. Mooney G., 106O. Moore G., 1060. Moore I. D., 1058. Moore T. G., 429. Mora C., 191. Mora G., 60. Moráis Costa G., 366. Moraldi A., 792. Morales Suárez G. M., 499. Moran M., 965. Morano Card. F., 128, 477, 478, 488, 602. Morea R. L., 562. Moreira Neto E., 365. Moreno Arango A., 629. Moreno Gonzales J. A., 636. Moreno Quintana T., 939. Moretti G., 721. Moretti P., 430. Morgante M., 121. Moriano E., 199. Moriarty D., 966. Moriarty T. G., 1061. Morilleau S., 406. Morkovsky G., 461. Morlacchi C, 313. Moruno T., 63. Moro Visconti G., 789. Morris P. G., 189. Morris T., 127. Morrissey F., 790. Moudry R. P., 968. Mosconi P., 191. Moser V., 1061. Mosler G., 727. Mosquera Corral C. A., 88. Motta G., 634. Moubarak M., 502. Moudry R. P., 427. Mourmier P., 190. Mouton Burton C, 722. Moya R., 188. Muccin G., 888. Muck ermann R., 62. Mudulcu S. G., 635. Muhler E., 584. Muldoon T. G., 122. Mulheran G., 728. Mullally P., 426. Mulier C, 62. Müller G., 464, 1057. Müller M., 584. Müllner V., 428. Mulroy G., 365, 1060. Mulvihill C. G., 839. Munier G. D., 425. Munita Eyzaguirre R., 461. Mureddu M., 254. Murialdo L., 1002. Murialdo L. (B.), 422, 890, 962, 1025, 1055. Murnieks D., 424. Murphy C, 367. Murphy D. G., 967. Murphy E., 1062. Murphy E. G., 1058. Murphy G. P., 190. Murphy U., 1062. Murray G. A., 58. Murray G. M., 425. Muschslek U., 1057. Mushiete P., 629. Musumeci O., 967. Muth E., 727. Mutsaerts E. V. G., 63. Mwambutsa IV (Rex), 41, 57, 61, 521. N Nabaa F., 1056. Naguib G., 504, 637. Nardelli A., 60. Nardi A., 368. Nardini Card. S., 980. f Nardone B., 117. Nardone P., 788. Narno (S.), 311. Nasalli Rocca di Corneliano M., 476, 482. Nasalli Taffini L. R., 722. Nasser G. A., 554. Nattino A., 789. Natucci S., 474. Navagh G. G., 245. Naz S., 426. Nazir M., 501, 633, 899. Ndenzako L., 61. Neary G., 840. Nebbia R., 432. Nebiolo G., 106i: Nécsey E., 127. Nedbal G., 667. 1100 Index nominum personarum Neghede S., 191. Nehru J., 537. Nelan F., 1060. Nelli V., 430. Nelson F., 727. Nemecek G., 191. Nepote-Fus G., 837. Neumann F., 906. Neumann G. N. (B.), 187, 350, 417, 905, 915. Neumann V., 907. Nevóla S., 368. Newman Cara. G. E., 960, 999, 1023. Newman L., 965. Ngo Dinh Luyen, 639. Ngô dinh Thue P. M., 124. Ngoua G., 725. Nguyen Duong Don, 639. Nguyen Van Binh P., 122, 945. Nicodemo E., 122. Nicola (S.), 907. Nicolas G., 64. Nicolas P., 719. Nicolau Roig D., 1049. Nicole P., 189. Nicoletti P., 61. Nicolosi P., 791. Nicolosi S;, 406. Nicombero G., 727. Niels G., 429. Niemeyer F., 792. Nieuwenhuys G., 628. Niggl G., 584. Nilsson T., 559. Nimubonä L., 61, 521. Nishida N., 502, 633. Niu G., 191. Niu T., 132. Niza Ribeiro F., 108. Nobile E., 365. Nocentini R., 430. Noel L., 716. Noghes P., 503, 724. Nogueira A. F., 637. Nogueira da Silva A. A., 901. Nolan P. L., 425. Nold V. G., 461. Nolker B., 108. Noonan E. G., 1S9. Norese F., 191. Norpoth L., 429. t Norton J. F., 664. Nosolini J.., 637. Noto A., 1063. Noto S. A., 63. Noujaim P., 727. Na var re te y Guerrero G., 1048. Novelli M., 432. Nowak A., 792. Nowicki E., 121. Nuamah P. P., 500. Nugent A., 365. Nünlist R., 477, 614. Nuti G., 63. Nuyt G. M. C, 464. Nyéréré J. (Praeses), 559, 1045, 1055. O Obeleagu G., 190. Oberkofler G., 1059. Obermoser G., 368. Obote A. M., 562. O'Boyle P. L., 126. O'Brian G., 840. O'Brien E. G., 386. O'Brien M., 308. O'Brien R., 256. O'Brien R. A., 786. O'Brien T., 1061. O'Brien T. F., 425. Ocampo Z . , 424. Ochoa G., 966. O'Connor E., 1057. O'Connor G., 58. O'Connor G. P., 772. O'Connor G. R., 58. O'Connor M. G., 127, 742, 866. Oddasso A., 785. Oddasso F. M., 785. Oddi D., 431. O'Dea M., 425. O'Dea P., 1062, Odescalchi Card., 71. O'Donoghue C, 840. Oduber Quirós D., 526, 723. O'Flaherty P., 366, 1060. O'Hara G., 667. f O'Hara G. P., 109, 664, 937. Ohira M., 541. Ohlsson G., 64. Okpara, 550. Olaechea Loizaga M., 126. Olav R., 550. Olier G. G., 982. Oliva Macchi M., 761. Oison E., 255. Olynyk G., 966.. O'Malley E., 192, 424. Omanique G., 790. O'Mara G., 968. Omatsone D. S., 503. Ombri P., 638. Onama F. K., 726. O'Neil L. F., 256. O'Neiil A., 249. O'Neill C. C, 966. O'Neiil T., 966. O'Neill U., 728. Onofri M., 59. O'Reilly G. 191. Orione TU. (S. D.), 422, 1028. Orkomies Osmo L., 725. Orlandi E., 1063. Orlandi G., 667. Orlich F. J. (Praeses), 526. Orrega Vicuña F., 724. Orriols Marques S., 189. Orsini F., 1064. Orsini G., 428. Ortega ürbina A., 635, 724. Orth E. G., 426. Ortolani U., 789. Osei E. K., 631. O'Shaughnessy I., 900. Ostiguy P. E., 901. O'Sullivan P., 967. Otero Cáceres E., 902. Otero Navascués J. M., 631. O'Toole A., 192. Ottaviani A., 902. Ottaviani Card. A., 115, 118, 321, 364, 477, 478, 488, 569. 602, 603, 605, 613. Ottaviani P., 366. Ottaviani V., 108. Ouatoula, 629. Overath G., 839. Oviedo y Reyes, 941. Owens A. E., 967. Owusu A., 631. P Pacelli C, 585, 722. Pacelli G., 477. Pacelli M. A., 997. Pacheco G. C, 902. Pacheco Ribeiro A., 713. Padalino A., 60, 1063. Padalino F., 1063. Pagano A., 60. Pagani Planea Incoronati A., 785. Pagello A., 786. Pagliarolo M., 432. Pagnotta F., 1058. Palliavi M., 539. Paino A., 406. Palatucci F., 902. Palazzinì P., 122. Palazzolo L. M. (B.), 181, 186, 250, 253, 311, 336, 355. Palazzolo O., 182, 312. Palestro V., 1064.. Pallottino C, 429. Palm L., 366. Palombella G., 326. Palomeras Arboix J., 504. Pancrazi V., 367. Pancrazi V., 787. Pancrazio (S.), 601. Pangallo R., 432. Pangborn T., 901. Panico Card. G., 215. Panzuto G., 59, Pao Tsun-Peng ,T., 256. Paolo Ap. (S.), 41, 66, 89, 97, 152, 157, 193, 222, 241, 265, 331, 340, 345, 371, 396, 400, 578, 595, 620, 657, 672, 676, 733, 737, 767, 779, 799, 802, 806, 832, 846, 880, 906, 937, 970, 978, 1015, 1022, 1032, 1037. Paolo della Croce (S.), 996, 1020. Paolo Ungaro, 358. Papa G., 1061. Papaleo E., 507, 639. Páparo M., 366, 785. Páparo M., 785. Papini, 362. Papousek G., 1064. Pappalardo S., 666. Pappin B. F., 1058. Paré M., 126. Parecattil G., 120, 1056. Paredes R. P., 537. Paredes Lardízábal L., 632. Parente P., 118. Parisi F S., 202. Parker T. L., 108. Parocchi Card. L., 961. Parsons G. L., 190. Pascucci A., 432. Pascucci M., 432. Pasi E., 1063. Pasichniak O., 96.6. Pasini V., 904. Pasquali G., 1060. Pasquasy R., 790. Pasquinelli D., 667, 720. Paternello A., 60. Patrizio (S.), 443, 651, 1038. Patrón Costas E., 430. Paolo di Grecia (Rex), 532. Paulus G., 839. Paulus Pp. VI, 569, 612 ss, 616, 626, 643, 644. Paupini G., 82, 140, 925, 928. Pavon Martin E., 667. Pawlowski A., 107, 772. Paz Estensoro V. (Praeses), 519. Paz Larín G., 499, 630. Pazzaglia G., 968. Peehuán Marín E., 1048. Pecoraio E., 115. Pederzini G., 792. Pederzoli D., 60. Pediconi G., 788. Pedroni T., 1064. Peitzmeier G., 424. Pelàez E., 554. Pelino O., 432. Pellegini D., 368. Pellegrini Quarantotti B., 255 Pelletier G. L., 118. Pellico S., 426. Pelluzza F., 366. Peña G., 192. Peñalosa G., 365. Index nominum personarum 1101 Pepén y Soliman G. F., 122. Peralta Azurdio E., 532. Peralta Páez B., 367. Pereira da Conceicao Rocha G. C , 667. Pereira De Azevedo E., 427. Pereira Díaz R., 840. Pereira Venancio G., 709. Peressin M., 722. Pénez Platero L., 124. Pérez Serrano G., 725. Peri J., 1061. Perin G., 366. Perini N., 122, 149. Perniciaro G., 120, 1056. Perotti L., 432. Perri D., 1058. Perrin M., 124. Perron E., 903. Perron M., 903. Persoons G., 431. Peruzzi C, 255. Peruzzi M., 430. f Peruzzo G. B., 118, 664. Pesce A. G., 389. Pesce B., 668. Pestaña E., 60. Petit G. E., 127. Petit M. G., 773. Petralia G., 890. Petrangolini F. M., 785. Petrelli D., 791. Petrilli E., 773. Petti A., 721. 239, 242, 308, 329, 335, 337, 379, 395, 451, 510, 575, 595, 619, 641, 657, 672, 675, 680, 710, 730, 735, 752, 761, 767, 795, 806, 832, 842, 884, 887, 918, 939, 970, 973, 1012, 1016, 1036. Pietrzyk S., 58. Pifferi E., 367. Pignedoli S., 703, 776, 935. Pilny G., 59. Pimpo M., 1064. Pina Laneis A., 366. Pinci A., 815, 923. Pino N., 792. Pinto A., 427. Pinto Bull J., 637. Pintonello A., 126. Piola V., 365. Pionkvwski G., 1057. t Piontek F., 784, 968. Piras B., 59. Pirelli L., 773. Pironti R., 792. Pirrami Traversari S., 723. Pirrone F., 790. Pitocchi F., 71. Pitt G., 967. Pitzki E., 1057. Pius Pp. IV, 981. Pius Pp. V (S.), 358. Pius Pp. VI, 147, 983. Pius Pp. VII, 1012. Pius Pp. IX ( S . D . ) , 35, 179, 415, 586, 597, 604, 718, 909, 983. Pius Pp. X (S.), 29, 205, 323, 333, 340, 373, 387, 450, 510, 798, 983, 996. Pius Pp. XI, 66, 200, 206, 225, 373, 388, 413, 435, 450, 457, 472, 570, 604, 805, 876, 893, 961, 983, 1000. Pius Pp. XII, 88, 113, 180, 200, 221, 239, 262, 310, 325, 333, 388, 400, 444, 450, 457, 472, 480, 570, 585, 603, 604, 649, 653, 681, 749, 756, 765, 805, 848, 867, 877, 958, 983, 1018. Pizzardo Card. G., 32, 363, 476, 478, 488, 600, 739, 969, 1030. Pizzoli D., 1060. Pia A.A., 668. Pia y Deniel Card. E., 488, 601. Planner F., 968. Pley E. A. M., 464. Plinius jun., 491. Pluda G., 254. Pocci F., 478. Pocok F. F., 122. Podda A., 255. Peydessus G. L. (S. D.), 186. Pezzullo L., 191. Pflimlin P., 639. Pfundstein A. G., 425. Phanent L. F., 1058. Philippe A., 502, 634 Philippe P., 123. Philippi Izquierdo G., 498. Philips Vlasquez V., 427. Piaeitelli M., 430. Piamarta G. (S. D.), 422. Piazza G., 71. Piazza U., 62. f Piazzi G., 119. Picäo D., 714. Picard de la Vacquerie R., 715. Piccioni A., 502, 541, 633. Picco A. (S. D.), 718. Picher E., 192. Pichette N., 719. Pichler A., 125. Pichón D., 721. Pierangeli E., 57. Pierre de Monaco (S. A. R.), 503, 634, 640. Pietra R., 64. Pietraszko G., 405. Pietro Ap. (S.), 12, 16, 41, 44, 46, 48, 66, 93, 177, 208, 1102 Index nominum personarum Podhajski G., 190. Podo S., 427. Pogacnik G., 405. Poggi A., 191. Poggi O., 188. Poggi D., 721. Pohlschneider G., 128. Poirier A., 189. Poirier E., 58. Poladian E., 427. Poli O., 256. Polì Card. E., 980. Pulido Méndez M. A., 506. Punzi G., 59. Pupa P., 255. Putzekian J., 429. Poil G., 364. Pollio G., 124. Pollmeyer E., 63. Poloni Am., 1058. Poloni An., 1058. Polteraner V., 464. Pompedda M., 605. Pompidou G., 530, 631. Pompilj S., 788. Pontillo F., 1063. Ponzi D., 368. Porenta A., 431. Portalupi S., 821, 941. Portocarrero F., 904. Posadas Montero L., 506, 638. Poscetti F. S., 787. Posi G. B., 903. Poswick P., 511. Potter O. A., 420. Potter F., 366, 1060. Pourchet L., 368. Pourigny A., 790. Powers E., 1060. Pozzi R., 1061. Prader G., 1059. Prearo P., 254. t Preciado Nieva G. M., 728. Préfontaine E., 255. Presti G., 255. Priester V., 840. Prigione G., 721. Prignano B., 325. Prignon A., 191. Primatista R., 119. Primiero M., 432. Prince (le) de Luxembourg (S. A. R.), 502. Principi P., 585, 605, 614. Printesis B., 757, 1056. Prisca (S.), 669. Proli V. M., 787. Proutx A., 1058. Prou D. G., 125. Providenza L., 790. Publio (S.), 937. Pucci -A., 761. Pucci A. M. (S.), 5, 150, 168, 374, 761, 914. Pucci C, 63. Pucci Oupisti C., 766. Puech P. M., 121. Pujol y Güell R., 791. Pulcioni V., 432. Q Quaglia E.-, 784. Quagliana S., 365. Quattrini P., 255. Querexeta G. M., 1049. Questiaux R., 431. Quiel G., 839. Quilici O., 721. Quillet O. A., 727. Quillot M., 966. Quilty L., 904. Quinn B., 191. Quinn F., 790. Quinn F. A., 426. Quinn G., 60, 1060. Quinn R., 1062. Quinnez G., 191. Quintarelli L, 1058. Quintero Card. G. U., 488, 602, 711, 719. Quirk J., 790. Quiroga y Palacios Card. F., 120, 363, 487, 601. It Rabban R., 1056. Rabbani G., 120, 1056. Rabino A., 727. Radawski A., 190. Radek F., 1057. Radenac E., 966. Radhakrishan S. (Praeses), 537. Radini-Tedeschi G. M., 316, 483. Raes A., 423. Raes R., 189. Raffa E., 63. Raffaelli F., 63. Rahman H., 503. Rahman Khan A., 636. Rai, 501. Raimondi L., 75, 210, 212, 377, 694, 699, 773. Raimondi P., 1063. Rainier, 554. Raitz von Frantz E., 61. Raitz von Frantz U., 786. Rakotomalala G., 119. Raksihadi S., 633. Rampolla Don E., 635. Randazzo P., 366. Raspanti M., 122, 442. Ratislao, 435. Rau E., 125. Rauf M. A., 501, 632. Ravaioli G., 367, 787. Ravanera D., 426. Ravizza P., 432. Rawden G., 668. Razafy-Andriamihaingo P., 634. Re B. S., 64. Rea G., 1060. Rea J., 405. Rebecchini C., 586, 723. Rebnschini E. (S. D.), 196. Rebuzzini F., 312. Recchi F., 901. Reding P., 1058. Redmond G. G., 720. Reel E., 425. f Reesinck J., 968. Reetz B., 123, 770. Reginaldo Aurelianense (B.), 358. Reginek T., 720. Reh F., 122. Reichling C., 639. Reig Ribo J., 515. Reina B., 902. Reiser V., 1062. Reisinger G. B., 839. Reiter M., 431. Remery G. G., 904. f Remond P., 432. Remy F., 788. Renard A., 121, 245. Rencoret Donoso A., 714. Renson D'Herculais E., 429. Renzetti G., 254. Resta E., 254. Eestivo V., 1063. Eestucci M. O., 896. Eeusch E., 791. Eeuscher B., 790. Eeuter E., 430. Rey .T., 639. Eeyes A., 966. Reynaud E., 506. Eho T., 1002. Timon David G. M., 1003. Eibas Villaverde J. M., 507. Eibola B., 430. Eiccardi L., 785. Ricchetti U., 430. Eicci B., 723. Eicci C, 63. Ricci G., 1060. Eicci P., -727. Eicciardi G., 789. Eichard Wayne E., 426. Eichartz G., 429. Richaud Card. P. M. A., 488, 601. Eiches P., 668. Eichter P., 839. Eico Oliment de Diego y de Arandiga A., 901. Eico Toro W., 498, 628. 1103 Index nominum personarum Rieger Gr., 254. Riehl F., 1062. , Rigai M., 62. Rigney F. T., 1057. Rigney G., 1060. Rigney R., 1060. Rinaldi A., 605, 614, 901. Rinaldi V., 967. Rings G., 464. Riobé G., 124. t Riofrío J. M., 664. Rìordan V., 1060. Rios Armas T., 426. R Í O S Muñoz O., 59. Risi Ferreyros A., 366, 504, 636, 722. Ritter Card. G. E., 122, 478, 486, 602. Riu Angles O . , 715. Riveira J. (Praeses), 556. Rivera E., 58. Rivieecio G., 1O09. Rizzi A., 431. Roa R., 527. Roberti Card. F., 128, 364, 477, 478, 488, 602, 738. Roberti G., 116. Roberto D., 727. Roberto U., 63. Roberto d'Austria-Este (g. A. R.), 641. f Robin L., 1064. Robitaille D., 1058. Robledo Garcia C., 840. Rocchi M., 1061. Rocco N., 901. Roeereto G., 59. Roch E., 502, 542, 634. Rodenbur U., 190. Roderer E., 584. Rodgers R., 840. Rodríguez A., 629. Rodríguez I., 28. Rodríguez Ballon L. G., 384. Rodríguez Herrera A., 715. Rodríguez Plata O. A., 427. Rodríguez Soler E., 366. Rodriguez Silva G., 365, Rohracher A., 128, 405. Rojas Espinoza E., 60. Rojas Espinoza G., 60. Rojas Galdames R., 629. Rolando Cremonese, 358. Roleff E., 783. Rolim-Loureiro P., 106. Roma C. A., 790. Romagnoli A., 1063. Román S., 635. Romanni G., 788. Romano D., 415. Romano N., 1009. Romano ' V. (B.), 422, 895, '963, 1008, 1039, 1055. Romero Aguirre F., 430. Romero de Lecea C, 787. Romita A. E., 787. Rompel G., 839. Romualdo (S.), 955. Romulo C, 367. Roncalli A. G., 475, 479. Roncalli G. B., 470. Roncoroni F., 787. Root H., 728. Roques Card. C. E., 488, 601, 773. Ros G., 366. Rosa da Lima (S.), 194, 625. Rosales C, 668. Rosali A., 629. Rosati A., 787. Rosina M., 108. Rosier H., 903. Rosmini A., 1027. Rosoli A., 498. Rossel y Arellano M., 124. Roselli A. Z., 840. Rossello F., 788. Rossen T. B:, 790. Rossetti M., 605. Rossi A., 122, 432, 1048. Rossi C, 125, 792. Rossi F.,' 713. Rossi G., 461, 637. Rossi O., 775. Rossi R., 788. Rosso S., 190. Rotondi A., 427. Rotunno N., 722. Roullard G.¿ 365. Rousset A., 245. Roux M., 787. Rovida E., 722. Roy E., 788. Roy G., 256. Roy M., 118, 716. Roy Lewis P., 256. Rubeck U., 840. Rubin L., 967. Rubino N., 1064. Rubio Herrero P., 431. Rubio y Peralta G. M. (S. D.), 186. Ruffini Card. E., 363, 488, 601. Rugambwa Card. L., 124, 488, 602, 1056. Ruiz G., 668. Ruiz S., 727. Ruíz Zúfíiga R., 60. Rumor M., 633. Rumph E., 426. Runge F., 1058. Ruppert G., 791. Rusk D., 529. Russo C, 116. Russo G., 116, 255. Ryan, 1054. Ryan F., 840. Ryan G., 256: Ryan G. A., 427. Ryan G. B., 840. Ryan G. F., 187. Ryan T., 714. Rypar F., 1061. S Sabatini A., 63. Sacasa S., 635. Sacchi A., 62. Saels O., 431. Saetta G., 255. Saifou Alye E. D., 533. Saigh M. IV, 120, 253. Sainz-Pardo Moreno A., 668. Salambere, 632. Salas Valdés R., 1049. Salazar L., 59. Salem G., 62. Salerno G., 59. Salimei G., 254. Sallier de La Tour C, 785. Salman E., 59. Salmi G., 1063. Salvatori S., 787. Salvi F., 62. Salviati A., 614. Sambath H., 521. Samorè A., 127, 477, 478. Sanabria E., 506, 638. Sánchez A. C, 430. Sánchez C, 424. Sánchez Beguiristain E., 390, 715. Sánchez Cortés J., 631. Sánchez Muñoz G. B., 840. Sander A., 790. Sandkaulen G., 791. Sandoval de Larraona J. L., 501, 632. Sang An J., 499, 629. Sanguinetti F., 254. Sankovitz G., 425. Santi R., 1064. Santiago F. S,, 424. Santoro C, 190. Santos O. J., 60. Santos Card. R. J., 118, 488, 602. Santucci G. B., 785. Sanz Villalba S., 721. Sapelak A., 121. Sapena Pastor R., 552, 636. Sargolini F., 604, 613, 890. Sarnelli R., 426. Sartor G., 723. Sartorelli P., 191. Sartre V., 124. Sassen E., 640. Sassòli de' Bianchi A., 786. Sassoli Tomba della Rosa G., 785. Saulquin E., 901. Saunders E. G., 425. Savini A., 1064. 1104 Index nominum personarum Savini Nicci M., 785. Savino P., 126. Savonarola G., 358. Sawicki A., 107. Sbragia D., 430. Scacebi G., 722. Scalzotto T., 1063. Scammacca E., 430. Scandar A., 1056. Scapin G., 1060. Scapinelli Di Leguigno G. B., 120. Scaravelli A., 792. Scarlett P., 500, 516, 517, 555, 563, 632. Scarpelli L., 426. Scarzello S., 366. Scek Hassan M., 505, 637. Schachtel F. G., 58. Schaffran G., 107. Schärf A., 517. Scharl E., 189. Schauf E., 189. Schaufele P., 119. Schaus E., 545. Schaus L., 506, 607, 639. Scherer A. V., 118. Schervier M. F. (S. D.), 718. Schiaffino F., 321. Schiavini G., 716, 720. Schiavo A., 255. Schiavon G., 1058. Schick R., 549. Schierano M., 115, 720. Schild R., 903. Schiraetschek B., 430. Schlafke G., 189. Schlief E., 728. Schmidt E., 426. Schmitt F. G., 584. Schmidt S., 668. Schmidt-Polex H. W., 727. Schmitt P.-M., 639. Schneider A., 840. Schneider G., 121. Schneider-Manzell A., 431. Schneidertiins F., 59. Schöller A., 628, Schoiswohl G., 775. Schöndorf er U., 430. Schönthal S., 178. Schorer L., 1063. Schorer S. A., 791. Schorr G., 1062. f Schott Lawrence F., 256. Schröder G., 497, 531, 627, 724. Schroeder E., 62. Schroffer G., 118. Schreiner G., 903. Schrijver G. G., 904. Schulemburg G,, 784. Schulte G., 584. Schulte-Broich F., 903. Schumacher P., 791. Schus E., 502. Schuster Card. (S. D.), 753. Schütte G., 1057. Schwarer A., 429. Schwarte M. G., 1061. Schwartz A., 790. Schweiger P., 125. Schwerdtfeger B., 1057. Schwieder G., 1064. Schwingenheuer A., 58. Schöllgen W., 58. Scicolone A., 1063. Sciò D., 431. Scorza E., 255. Scotti E., 116. Scursatone G., 792. Sebastiani A., 723, 787. Sebastiani S., 721. Sebastiano (S.), 194. Sedar Senghor L., 556. Segni A. (Praeses), 449, 455, 464, 476, 540, 640, 654, 663. Sehnaoui A. E., 62. Seifert O. G., 789. Seidl P., 425. Selassié H. (Imperator), 514. Semenzaio L., 1058. Semeria A., 901. Semle E., 192. Semproni D., 1060. Semrau H., 1057. Sen B. R., 640. Sendker A., 584. Senecal F., 965. Senga R., 499. Senna de Oliveira E., 126. Sennott R., 668. Sensi F., 116. Senyshyn A., 120, 1056. Seper F., 118. Sépinski A., 123. t Serafini A., 117. Serafini L., 786. Serlupi Crescenzi F., 505. Serlupi Crescenzi G., 477. Serra G. B., 179. Sessolo G., 115, 614. Sestili A., 902. Sestini O., 432. Setian N., 668. Seton C, 308. Seton ved. E. A. (B.), 187, 248, 305, 328, 337, 353, 905, 917. Seton G., 307. Seton R., 307. Setsuya B., 724. Severiano di Gabala, 10. Sevrin O., 124. Sforza Pallavicini Card., 981. Sforzi F., 428. Shah Dena B. B. (Rex), 548. Shaikh Isa bin Sulman al Khalifa, 367. Shaikh Shakhbut bin Sultan, 367. Sharkey G., 1057. Shadkey T., 1057. Shaw G., 424. Sharaz (Praeses), 539. Shea F. G., 190. Shea F. S., 190. Sheehan G. G., 966. Sheen F., 124. Shehan L. G., 20, 122. Shepherd G. C, 790. Shuster G., 500. Siao G., 668. Sidarouss S. I, 120, 253. Siegel C. A., 426. Sifuentes G., 192. Sigismundi P., 124. Signora A., 124. Signorelli F., 57. Signorello N., 428. Signorini P., 254. Signorini-Corsi L., 788. Sihanouk N. (Praeses), 521. f Siino S., 129, 904. Sila, 152. Silva Henriquez Card. R., 127, 488, 602, 692. Silva Santiago A., 125, 714. Silvagni M., 787. Silvestri Q., 59. Silvestrini A., 720. Silvestrini F., 1064. Silvestris N., 60. , Silvestro (S.), 955. Silvi P., 721. Simeone (S.), 27. Simeoni A., 426. Simmerstätter F., 188. Simonds G. D., 126. Simone, 38. Simone Ap. (S.), 658, 985. Simone F., 365. Simonetti A., 840. Simpson C. L., 725. Sinn E., 792. Sinués y Urbiola G., 901. Sipovic C, 123, 1056. Siri Card. G., 601, 743. Sirna G., 368. Siroky P. V., 523. Sironi P., 182, 313. Sisón G., 124. Sisón I. I., 246. Skiba R., 429. Skomorucha V., 107. Skrzypczak O., 427. Skupin P„ 903. Slaghek E. P. C, 464. Slipyi G., 423. Slomsek A. M., 437. Sluijmer G. G., 790. Smith L., 840. t Smith L. R., 245, 904. Smits C, 255. Smits G., 189. Smulski G. V., 425. Snee G., 1060. Soares G., 365. Soares I. G., 714. Soares de Resen de S., 215. Sobieski G., 225. Sodano A., 721. f Soebijapranata A., 124, 664. Sogno Forttina U., 225. Solamito C. O., 635. Solans Pallas R., 430. Solari U., 785. Solimano L., 59. Solis .T., 500. Solis Fernández G. V., 108. Solito O., 788. Solustri B., 788. Sonnier G. G., 429. Sorgho M., 724. Sorino A., 432. Sormanti G., 115. Sormanti L., 787. Sortini L., 792. Sorzano H., 629. Sosa Gaona E., 714, 783. Soteriades A., 724. Sozzi R., 788. Spaak P. H., 497. Spada A., 902. Spada F., 722. Spada M., 722. Spalletti C, 1060. Spanedda F., 118. Spavento G., 1059. Spellman Card. F., 114, 363, 487, 601. Speltz G. E., 245. Speroni E., 840. Spiers E., 1063. Spina A., 59. Spina N., 60. Spinelli P. P., 506, 639. Spinetti G., 896. Spoorenberg P., 901. Sposetti T., 255. Sproekel G., 429. Spuehler W. (Praeses), 534. Spulbeck O., 125. Squicciarini D., 721. Srebrnié G., 409. Staderini E., 640. Staderini R., 1060. Staerke P., 901. Staffa D., 126. Stagnoni P., 365. Stakemeier E., 58. Stampfl B., 188. Statkus F., 427. Steber F., 903. Stecchele W., 432. Stecher F., 322. Steeb G. E. (S. D.), 718. Stefanelli F., 967. Steger L., 427. Stegmann R. V., 427. Stehlin A., 839. Steiner L., 497. Index nominum personarum 1105 Stenius G., 631. Sterbini G., 785. Sterbini S., 254. Stevenson F., 426. Stillhard S., 668. Stilwill O. F., 367. Stimpfle G., 889. Stirling A. T., 497, 627, 724. Stockinger F. S., 839. Stojan A. G., 437. Stoppa L., 366, 787. Storero L., 722. Storimans P. A. A. G., 904. Storm A., 58. Storti N:, 1060. Stourm R., 127. Strake G., 787. Strano P., 116. Strater P. M., 791. Stravinsky I., 429. Streeb G., 839. Streife G., 59. Streitel F. (S. D.), 253. Stroessner A. (Praeses), 552. Struth G., 786. Stuke G., 839. Stuplich T., 791. Sturminger G., 429. Stutzke A., 425. Suardi L., 726. Suárez Muñiz G., 189. Subini T., 464. Sucharitakul O., 505, 638. Sudario E., 424. Suddes G., 966. Suenens Card. L. G., 114,363, 486, 602, 653, 899. Sullivan G., 1062. Sulprizio N. (S. D.), 186, 253, 414, 777. Summers E., 1061. Sutton G. P., 966. Suwongso Hamimzar I., 501. Suzzi Valli L. (Cap. Regg.), 547, 640, 651, 662. Sweeney G., 191. Swinkels A. U. G., 904. Swirski I., 107. Suwongso Hamimzar I., 633. Szoka E., 60. Tappe W. J., 57. Tappouni Card. I. G., 488, 600, 1056. Tardif A., 1062. Tassi A., 1064. Tassi I., 423. Tassinari A., 431. Tassoni B., 368. Tautu L., 720. Tavanti G., 722. Taveliè N. (B.), 422. Taviani P. E., 502. Tavora G. V., 714. Távora J., 628. Tedeschini Card. F., 180. Temifío Saiz A., 122. Tempesta P., 787. Ten Hompel M., 584. Ten Horn C. E., 429. Tenckhoff B., 903. Tennessen M. B., 1061. Tensing R., 60. Teofili L., 722. Terceiro de Souza G., 22. Teresa (S.), 625. Teresa del Bambin Gesù T Tabera Araoz A., 123. Tacchi G., 63. Tadarauskas G., 1058. Taddei A., 1063. Tagliaferri M., 722. Tagliavia A., 191. Talamoni L. (S. D.), 422. Tamagnini G., 431. Tancredi G., 789. Tanucci B., 1041. (S.,) 703. Terreno V., 967. Terrillon, 640. Terrillon M., 786. Terzariol A., 586, 604, 612, 666. Tessari A., 792. Tessier G. P., 256. Testa Card. G., 120, 363, 477, 478, 488, 585, 601. Testori M., 1060. Teusch G., 584. Thangalathil G. B., 120,1056. Theissing E., 406. Theobald F., 966. Thiam H., 368. Thielen G., 367. Thi-Han, 520. Thomaz A^ (Praeses), 545. Thompson M., 967. Thompson R. L., 189. Thompson Chester G., 426. Tiberghien E., 786. Tienchensin Card. T., 124, 478, 488, 601. Tientaraboum F., 501, 632. Tierney E., 367. Tierney F., 904. Tierney M. F., 966. Tighe E., 1059. Tillman C, 58. Tillman T., 840. Timon D., 1028. Timoteo, 98, 988. Tinello F., 57, 115. Tineo Lara A., 189. Tìnti M., 955. Tirado Pedraza G., 715. Tisserant Card. E., 363, 444, 1106 Index nominum personarum 474, 478, 487, 513, 588, 600, 603, 605, 609, 740, 969. Tito (S.), 157. Tito J. B., 542. t Tkotseh P., 432. Tobia G., 423. Toda y Toledo B., 504, 636. Todini A., 787. Tola F., 902. Tolan G., 190. Toland R., 1062. Tolbert W. R., 634. Tollmann P., 728. Tornasi A., 63. Tombalbaye F. (Praeses), 560. Tomé L., 772. Tomizawa B., 123. Tommaso (S.), 148. Tommaso Ap. (S.), 658, 987. Tommaso da Kempis (S.), 231. Tommaso d'Aquino (S.), 205, 267, 357, 987, 998. Tondini A., 5, 65, 202, 374, 483, 589, 767, 806. Tonetti V., 406. t Tonna E., 968. Tonna U., 957. Toponi A., 464. Toraldo P., 786. Torlonia A., 477. Torre G., 901. Torriani A., 839. Torti M. C., 419. Tosi G., 785. Tosi M., 786. Toso M., 904. Tosto A., 61. Touré S., 533. Trabulsi G., 62. Traglia Card. L., 469, 477, 478, 487, 585, 602. Tramontin S., 1059. Trani N., 893. Travaglini R., 785. Tricarico A., 721. Trigueros A. E., 499, 630. Trindade Salgueiro E., 122. Tritoni O., 792. Trivelloni N., 63. Trofello G. B., 59. Tsao She In, 629. Tscbadelv O., 497. Tschiggfrey G., 368. Tschurtschenthaler G., 1059. Tsiranana Ph., 546. Tubman W. V. S., 543. Tully G., 50. Turner F., 1062. Turowski A., 806. Tyrrel M., 192. übaldi S., 173. Uhac G., 721. Ujëic G., 693. Ukeg G., 426. Ulbricht W., 564. Ulinski E., 1064. Umansky M., 464. üngarelli A., 124, 713. Untiveros Z., 192. Urbani Card. G., 114, 363, 468, 487, 601, 899. Urbanus Pp. II, 325. Urbanus Pp. IV, 750. Urbanus Pp. VI, 325. Urbanus Pp. VIII, 354, 356, 983. Urbonas M., 1062. Uribe Ardaneta A., 82. Uribe Jaramillo A., 584, 715. Ursini R., 723. Urso, 421. Urso B., 788. Urso G., 60, 1063. Urtasum G., 123. U Thant, 564, 652, 662. Utley J. D., 632, 785. Ü Ubaldi O., 432. Ubaldi G., 784. V Vacca R., 668. Vacchini F., 723. Vacchini M., 723. Vachon L. A., 188. Vagnozzi E., 20, 322, 919, 958. Vailati S., 727. Valadares B., 628. Valantin H. L., 637. Valdoni P., 466, 663. Valencia, 361. Valencia G., 192. Valencia G. L. (Praeses), 524. Valencia Pastor R., 966. Valente da Fonseca A., 84. Valenti F., 1058. Valentini A., 784. Valentini M., 116. Valeri V., 720. t Valeri Card. V., 123, 363, 424 , 476, 478, 488, 601, 664. Valetto O., 727. Vallainc F., 967. Vallarino R., 504, 636. Valletti L., 586. Vallières G. M., 365. Valloppilly S,, 127. Valori G. B., 787. Valoti P. M., 967. Valsecchi A., 182, 313. Van Agt A. M. O., 429. van Bekkum G., 125. Van Bergenhenegouwen G. S., 904. Van Berkum P. P., 791. -Van Binen P. N., 122, 945, 1047. van Breda G., 431. Van Cauwelaert G., 121. Van den Berghe A., 429. Van den Biggelaan M. G., 791. Van Den Bosch G., 628. van de Pävoordt D . , 790.< Van der Grinten G. C. L., 791. Van der Kun L., 464. Van der Steen F., 254. Van der Ven F. G. E. M., 791. Van der Zalm G., 790. van Dodewaard G., 118. Van Ginkel G. N., 429. Van Hoeck F. C.» 944. Van Jaarsveld L. G., 904. Van Lamsweerde Herluf C, 428. Van Liemt G. G., 790. van Lierde P. C, 468, 480, 586, 666. van Lynden R. B., 726. Van Meenen G., 188. van Melis S. A., 107. van Noorden G. P., 904. Van Rijswijk A., 904. van Scherpenbeerg H., 116, 627. Van Thiel Coovelù J. M., 636. van Trigt O. G., 902. van Voorst Tot Voorst, 504, 900. van Zuylen G. M., 122. Vanier G. P., 522. Vanni P. G., 716. Vannini A., 64. Vanzin C., 188. Vaquero T., 889. Varanda M., 199. Vargas 0., 668. Varriale G., 1058. Váscones y Andradé G., 60. Vastano M., 788. Vatthana S. (Rex), 543. Vavrovic G., 968. Vazzoler C., 428. Vecchi F.,. 1062. Vejvoda I., 506, 639. Velando Ugarteche J., 636. Velasquez G., 194. Velásquez R. J., 638. Velásquez Rodríguez S., 426. Venanzio (S.), 955. Vendargon D., 123. f Vendola D., 405, 904. Venini D., 476. Venturi G., 1064. Verbaal A. U. C., 904. Verbeek A. F. M., 903. Vercauteren P. V. M., 429. Verdelli G. B., 115, 789. Verdet F. M., 716. Verdier E., 373. Verolino G., 253, 477. Veronese V., 723. Veuillot P., 119, 716. Vianello G., 427, 1064. Vianney G. M. (S.), 340, 413, 1009, 1043. Viatore (S.), 311. Vicentini G. B., 787. Vicini A., 637. f Vielmo C. G. M., 664. Vierbach A., 584. Viesi I., 723. Vieyra P., 256. Vighetti O., 191. Vignocchi O., 1064. Villa A., 787. Villalobos O., 59. Villar Cordova P., 192. Villareal y Fierro I., 699. Villata G., 431 : Villeda Bermúdez R., 632. Villeda Morales R. (Praeses), 536. Vincent C, 632. Vincent G. P., 189. Vincenzo de' Paoli (S.), 12, 331, 353, 744, 982. Vincenzo Pallotti (S.), 65, 168, 337, 801, 835. Vinci P., 116. Vio L., 1059. Viola G., 368. Violardo G., 364. Vissers F. A., 904. Vitale S., 720, 899. Vitalowitz E., 786. Vitelli A., 1062. Vitetti L., 367. Vitt F. E., 367. f Vittoz G., 432. Vodopivec G., 1063. Vaeikl L., 584. Vogt G., 1062. Vollmer E., 190. Volpetti M., 1060. von Ballestrem K. W., 635. von Bittenfeld H., 497. Von Blarer-Ziegler C, 62. von Boeselager E., 786. von Gumppenberg L . , 786. von Hase K. G., 902. von Holleben E., 902. Von Lom G., 791. von Pastor L., 786. von Post E., 505, 638, 726. Von Rhein R., 192. Von Salmuth C, 791. Von Sayn-Wittgenstein-Berleburg C. E., 726. Von Sehoenborn-Wiesentheid C , 785.. Von Spee U., 791. Von Streng F., 121. von und zu Hoensbroech E., 900. Index nominum, personarum 1107 Von Unold G., 1057. Von Weschpfenning P., 191. Vonderach G., 128. Voria F., 428. Vospohl G., 584. t Vovk A., 405, 664. Wilson H., 189. Windelschmidt E., 903. Winiarski, 564. Winowicz L., 1057. Wiser G., 431. Wiskirchen L., 966. Wittgen P. M., 464. Wojtyla C, 954. Wolber G., 903. Wold A. A., 515. Wolf A., 903. Wolter M., 770. Wolter P., 770. Wongsanuvatra D., 726. Won Herwarth J., 627. Wopperer A., 903. Wrigt G. G., 118. Writht A., 635. Wuellenweber T. (S. D.), 1055. Wyszynski Card. S., 487, 601, 743, 954, 1031, 1056. w Wagner G., 903. Wakeman G., 192. Walcher G., 431. Walkowiak P., 424. Wallemacq E., 431. Walsh F., 773. Walsh G., 191, 719, 786. Walsh G., 967. Walsh G. G., 425. Walsh M., 58. Walsh R. A., 425. Walsh Donnell A., 426. Walter L., 60. Wandera E., 426. Ward G. G., 890. Warland E., 788. Warlo A., 903. Warren E., 631. Wassenaar E. C, 904. Watersön E. J., 58. Watson A. M., 719. Watson R. M., 427. Wegmann A., 791. Wehr M., 584. Weier E., 424. Weigel E., 965. Weigl G., 87. Weisl F., 507. Wells O. V., 507. Welsh G. G., 189. Wei-Tse Chang, 498, 628. Weitz E., 726. Welsing G. I., 727. Welykyi A., 720. Wenzel M., 584. Werhahn G., 62. Werhelst R., 966. Werner G. M., 60. Werner P., 634. Weschler A., 1062. Wesmael A., 900. Westermann G., 792. Weyrer G., 791. White C, 1058. White P. J., 968. White T., 722. Wickl A. N., 839. Wiesinger M., 430. Wijsman A., 904. Wiles R., 502. Wilhelm G. L., 716. Will I., 966. Willebrands G., 968. Willi A., 58. Williams E., 560. Williams R., 256. X Xystus Pp. III, 872. Xystus Pp. V, 512, 798, 983. Y Yago B., 124. Yameogo M. (Praeses), 534. Yang Di H., 546. Yaogo G., 501. Yaounde A. (Praeses), 522. Yeip M., 728. Yemmeru A. M., 120. Yerena y Camarena E. G.. 1048. Yervant der Hagopian P.. 62. Yii Pin P., 127. Yong-Sik Kim, 686. Yoshigoro Taguchi P., 121. Yoshiura M., 502, 633. Youlou F., 524. z Zaccardo M., 365. Zacchi C, 721. Zacchia Rondinini A., 786. Zacherl P., 431. Zahnen P., 728. Zanetti A., 59. Zaniol G. B., 1059. Zannonì G., 720. Zanotti A., 365, 720. Zaplana Bellizza A., 408. Zappelli M., 766. 1108 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Zar don S., 668. Zareba G., 772. Zarletti F., 365. Zarzosa A., 192. Zauner F., 125. Zawadzki A., 554. Zebrowski G. V., 425. Zegarra Chávez G. P., 423. Zegers G. M., 429. Zerba C., 121. Ziadé L, 1056. Ziegelaar E., 629. Ziggiotti D. R., 123. Zilianti P. R. M., 1051. Zimmer A., 464. Zimmermann B., 424. Zistl M., 364. Zita (S. M. I.), 641. Ziwa M., 426. Zjawinski S. F., 719. Zoa G. B., 124. Zöhrlaut G., 903. Zoli C, 721. Zolo C, 61. Zryd G, L., 188. Zubiri Vidal A., 254. Zueh F. T., 1061. zu Leowenstein-Wertheim und Rosenberg J., 635. Zumárraga, 886. Zutter F., 505, 638. Zwettler G., 192. Zykan G., 430. II - INDEX NOMINUM DIOECESIUM VICARIATUUM, ETC. A Abaetien. ad Tocantinsum, 106. Abancaien., 108, 384. Abasgia, 82. Abellinen., 720, 738. Aberdonen., 773. Abulen., 840. Aeapulcan., 210. Aeheruntin., 325, 431. Aeren., 106. Adamantin., 379. Adiacen., 968. Adrasen., 716. Adrien., 108, 113, 901. Aelaniticus, 432. Aequatoriana (Resp.), 87, 164, 367, 499, 514, 630, 725. Aëropolitan., 480. Aethiopia, 500, 514, 631, 725. Aezanitan., 108. Afghanistania, 515. Africa, 41, 86, 199, 226, 339, 343, 871, 1045. Africa Media, 505, 547, 637, 703, 776, 935. Africa Merid., 200, 497, 627, 933, 943. Arica Occid., 24, 80, 175, 176. Africa Orient., 78, 215, 388. Agathopolitan., 716. Agrigentin., 60, 62, 64, 118, 365, 664, 890, 900, 967, 1062. Alagoasen., 191, 365. Alaiuelen., 108. Alanopolitan., 123. Alasken., 919. Alatrin., 108, 113, 722. Alba Julien., 721. Alba Pompéien., 430, 721. Albanen., 32, 59, 126, 739, 969. Albanen, in America, 424. Albasiten., 123. Albinganen., 432, 715, 722, 787. Aleomunga, 774. Aleppen. Armenorum, 1056. Aleppen. Melkitarum, 63. Aleppen. Syrorum, 199. Alexandrin., 122, 191, 256, 365. Alexandrin. Coptorum, 120, 253. Alexandrin. in Ontario, 189, 256, 968. Alexandrin. Latinorum, 189, 192, 254, 255, 256. Alexandrin. Statiellorum, 191, 721, 722. Algaren., 59, 61. Algeria, 515. Altamuren., 365, 405, 721. Altaripén., 190, 364. Alto del Guichal, 926. Altunen., 188, 189, 192. Amalphitan., 426. Amargosen., 106. Amarillen., 461. Ambaten., 60, 123. Ambianen., 246. America, 199, 682, 886, 983. America Latina, 680. Americae Septentr. Civitates Foederatae, 20, 74, 85, 146, 165, 187, 200, 202, 221, 248, 322, 328, 337, 350, 353, 368, 417, 429, 464, 500, 507, 529, 631, 649, 662, 682, 760, 881, 905, 909, 915, 919, 958. Amerin., 255. Amiden., 139, 702, 715, 811, 889, 921. Ampurien., 256, 715, 722. Anagnin., 123. Anconitan., 190, 368. Aneusen., 135, 137. Ancyran., 775. Andegaven., 122, 254. Andorra, 515. Andrien., 1061. Andropolitan., 108. Angeli, 126, 377, 428, 966, 1049. Angeli in California, 119, 428, 890. Anglia, 109, 516, 760, 937, 960, 996, 1023. Anglonen., 189, 967. Antequeren., 377, 700. Antinoitan., 126. Antiochen., 152. Antiochen. ad Meandrum, 664. Antiochen. Maronitarum, 120, 253. Antiochen. Melchitarum, 120, 253. Antiochen. Syrorum, 1056. Antique, 130. Antverpien., 126,189, 464, 727. Apatzinganien., 210, 223. Aperlitan., 664. Apollonien., 132, 133, 773, 1056. Apparitiopolitan., 26. Apuan., 147, 721. Aquaviven., 405. Aquilan., 108, 366, 720. Aquipendien., 1060. Aquisgranen., 128, 189, 366, 427, 584, 792, 903. Arabia, 367, 504, 554, 637, 725. Aracajuen., 714. Araçoiaba, 347. Aragonia, 834. Arassuhayen., 380. Araueaniaën., 64, 349. Arbanen., 120, 1056. Arboren., 115, 715. Arcen, in Phaenicia, 121. Arequipen., 189, 192, 384. Argentina, 117, 121, 387, 430, 497, 516, 627, 724. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Argentoraten., 172, 424, 715. Ariassen., 664. Aricen., 1049. Ariminen., 62, 720, 721. Armachan., 117, 773. Armenien., 82. Arnaetan., 1064. Arretin., 191, 721, 1049, 1051. Arsien., 222, 413, 1009, 1043. Ar u, 705. Arx Gandulphi, 93, 474, 765. Arx Portal, 426. Arx Vorthen., 461. Aseulan. in Piceno, 121, 787, 1061. Asia, 199, 343. Asia Oentr., 169. Assisien., 426. Ästen., 721, 722, 792, 1061. Athénien., 454, 757, 1056. Atlanten., 19. Atrebaten., 123, 190, 246. 788. Aturen., 256, 966. Augusta Taurinorum. I l i , 1002. Augustan., 255, 641, 967. Augustan. Vindelicorum., 64, 432, 584, 726, 886. Augustodunen., 348, 714. Aurelianen., 715, 966. Aureliopolitan. in Asia, J17, 715. Aurien., 122, 364. Australia, 50, 497, 517, 627, 724. Austria, 74, 116, 254, 428, 429, 430, 464, 497, 517, 628, 682, 724, 775, 789. Auximan., 736. Aversan., 191, 902. Avinionen., 94, 123, 429. Azuren., 713. B Babyionen. Chaldaeorum, 120, 253. Bahrain, 518. Baionen., 59, 774. Baltimoren., 20,. 122, 248, 249, 307, 353, 901, 908, 967, 968. Bamakoën., 80. Bambergen., 121, 684. Bararitan., 107. Barcaeus, 784, 968. Barcinonen., 115, 119, 126, 641, 787, 791. Baren., 122, 325, 722. Barquisimeten., 121, 423, 902. Barrancabermeien., 925, 928. Barren., 823. Barren, de Pirahy, 713. Basileen. 59, 61, 62, 121, 720, 786, 901. Batavia, 221. Bathursten., 664. Bavaria, 641. Beiren., 215. Belen., 925, 928. Beigaumen., 839. Belgica Natio, 164, 221, 339, 497, 511, 518, 628, 640, 647, 662, 724, 960, 999. Bellohorizontin., 379. Bellunen., 888. Belograden., 120, 693. Benden., 792. Bengal (West), 828, 830. Bergomen., 62, 89, 104, 119, 181, 189, 250, 311, 336, 355, 446, 461, 479, 509, 721, 726, 728, 890, 902, 904, 967, 982. Berolinen., 122, 406, 463, 903, 1057, 1064.. Berrhoeen., 715, 728. Bertrania in Catatumbo, 926. Beryten. Maronitarum, 1056. Beryten. Melchitarum, 62, 1056. Bethlehem., 13, 45, 49, 51, 92, 123, 150, 334. Beuronen., 770. Bhagalpur (de), 828. Bindaeus, 54, 349. Birminghamien., 108, 961. Birthen., 773. Bisuntin., 191, 368, 788. Bithynia, 435. Biturgen., 144, 256, 714. Bituricen., 423, 1056. Bitylien., 432, 772. Bobien., 188. Bogoten., 140, 427, 721, 840. Bohemia, 350, 417, 906. Bolivia, 498, 519, 628, 724. Bombayen., 1056. Bonaëren., 772, 840, 1056. Bonfimen., 713, 823. Bononien., 190, 288, 357, 430, 431, 663, 773, 786, 792, 1062, 1964. Bosanen., 118. Bositan., 1048. Bostonien., 190, 256, 365, 721, 727, 790, 900, 965, 966, 968. Bostren., 126. Bovinien., 889, 967. Bracharen., 728, 901. Brasiliana (Resp.), 22, 26, 116 , 246, 346, 380, 382, 498, 519, 625, 628, 640, 647, 662, 684, 697, 724, 813, 817, 819, 823, 837, 931, 950. Brasiliapolitan., 26. Brasilien, pro Ucrainis, 219. Brazzapolitan., 524. Bredan., 60, 127, 429, 789. Brentvooden., 188, 462. 1109 Brian., 106, 890. Bridgeporten., 58, 60, 62, 789, 840. Britannia, 221, 500, 624, 632, 664, 899, 907, 998. Brixien., 254, 430, 576, 641. Brixinen., 119, 1059. Brugen., 191, 788. . Bruklinien., 121, 360. Brunen., 1061. Bruxellen., 114, 254, 255, 363, 428, 429, 430, 431, 464, 721, 722, 1061. Bucaramanguen., 929. Bucea Taurina, 923. Buekinghamien., 109. Budovicen., 350, 417, 906. Buffalen., 115, 245, 967. Buganda, 520, 726. Bukavuen., 138, 1056. Bukobaën., 1056. Bulgaria, 437, 460, 480, 520. Bullen. Regiorum, 127. Buniaën., 426, 705, 728. Burdigalen., 62. Burlingtonen., 784, 1061. Burma, 520. Burundia, 41, 61, 187, 226, 498, 521, 628, 727, 791. Buscoducen., 428, 429, 464. 789, 790, 791, 901, 904. C Cabanatuanen., 246. Caceren., 424, 426. Cadenabbia, 756. Caesaraugustana 188, 254, 366, 430, 431, 901. Caèsarien. in Cappadocia, 122. Caèsarien. in Mauritania, 889. Caèsarien. in Palaestina, 126. Caèsarien. in Thessalia, 126. Caèsarien. Philippi, 22, 219, 246, 346, 380, 382, 697, 812, 817, 819, 823, 837, 931. Caetiten., 823. Caiacen., 59, 664. Caiamarcen., 200. Caiesen., 64. Cairnen., 123. Calabra Provincia ecclesiastica, 318. Calaguritan., 721. Calaritan,, 123, 251. Calatanisiaden., 190. Calatayeronen., 889, 811. Calcutten., 809, 828, 830. Calgarien., 716. Calien., 81. Camagueyen., 715. Camanà (provincia), 384. 1110 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Cambogia, 521. Camden., 1057. Cameracen., 119, 980. Camerinen., 64, 890, 902, 955, 981. Cameroun, 498, 522, 628, 724. Campania, 1040. Campanien. in Brasilia, 380. Campecoren., 715. Campifon. in Illinois, 966. Campinen., 107, 889. Campivallen., 840, 903. Campodulcinum, 110. Canadia, 221, 332, 423, 498, 522, 628, 682, 716, 719, 883. Canelosen., 784. Cantuarien., 148, 980. Capuan., 720, 792. Capit. Palmen., 217. Carabellen., 714, 819. Caracen., 366, 710, 719. Caratingen., 380. Caravelien., 384. Carcassonen., 121, 424. Cariaten., 1063. Carolopolitan., 20, 122, 188. Garpasien., 475, 482, 586, 696, 606, 612, 666. Carpen., 366, 784. Carthaden. in Columbia, 81. Carthaginen. in Columbia, 715. Caruaruen., 346. Casalen., 255, 431, *1061. Casertan., 430. Casma, 939. Cassanen., 1061. Cassilien., 127. Cassovien., 721. Castellaneten., 60, 405, 432. Castellominoritan., 107. Castilla (provincia), 384. Castra Caeciliorum, 966. Catacen., 121. Catanen., 121, 406, 951. Caurien.-Castra Caeciliorum, 966. Cecoslovachia, 523. Celsonen., 122. Cenomanen., 187. Cephaluden., 191, 365. Cerro de Armas, 929. Cervus Luscus, 1048. Ceylonia, 523, 629. Chalcedonen., 121, 343, 833. Chalciden. in Syria, 121. Changanacherren., 120. Cherchen., 1056. Chicagien., 85, 425, 721, 743, 786, 1056. Chicoutimien., 126. Chilensis (Resp.), 349, 389, 523, 629, 662, 692, 724. Chillanen., 54. Chôma, 78. Chomatitan., 107. Chonochoritan., 714. Chontales, 821. Choten., 461. Christopolitan., 57, 821, 941. Chuquibamben., 384. Ciad, 724. Cibyraten., 664. Cilicia Armenorum, 120, 253. Cimbotien., 939. Cincinnaten., 59, 60, 119. Circesien., 106. Citharizen., 122. Citren., 308, 815. Civitas Boli varen., 716. Civitas Castellana, 365, 902. Civitas Lacus Salsi. 966. Civitas Mariae, 387. Civitas Vaticana, 474, 579, 605, 649, 722, 723, 793, 904. Clanien., 245. Claromontan., 426. Claudiopolitan., 1061. Clavaren., 59, 320. Clevelanden., 106, 727, 728. Cliftonien., 900, 966, 967. Clivus Zamoëren., 461. Clonferten., 714. Clusin., 722. Clysmaten., 713. Colimen., 210. Collen., 904. Colonien., 58, 59, 61, 62, 63, 189, 191, 192, 428, 429, 430, 464, 584, 726, 727, 728, 784, 786, 789, 791, 792, 839, 900, 903, 1056. Colonien, in Cappadocia, 406. Colossén., 121, 159. Columben., 840, 1062, 1063. Columben. in Ceylon, 122. Columbiana (Resp.), 82, 140, 254, 499, 524, 629, 725, 899, 825, 928. Columnaten., 461. Comanen. in Armenia, 256. Comayaguen., 461. Comen., 110, 464, 722. Compretten., 949. Compostellan., 120, 363, 748. Compsan., 191, 967. Conchen., 27. Concordien., 722, 1061. Condesuyo (provincia), 384. Conen., 106. Congica (Resp.), 227, 702. Congum, 139, 187, 499, 524, 525, 629, 705, 725, 811, 921. Conimbricen., 126. Connoren., 426. Constantien., 1063. Constantien. in Thracia, 716. Constantinopolitana 434, 952. Constantinopolitan. Armenorum, 343, 454. Coptitan., 889. Coquilhatvillen., 702. Corduben., 115. Corduben in Argentina, 419, 430, 1055. Coreana (Resp.), 499, 526 629, 686. Carinthien., 253. Coronen., 405. Carrienten., 707. Corvopolitan., 722. Costarica, 499, 526, 630, 723, 784. Cotennen., 106. Cracovien., 405, 721, 953. Cremen., 246, 461, 722. Cremonen., 121, 792. Crisien., 120. Crossen., 188. Crotonen., 368, 426. Crucismogen., 106, 697. Crux Axeata, 1048. Cuba, 499, 526, 630, 724. Cucuten., 119, 926. Culmen., 188, 1064. Cumanen., 464, 716. Cundinamarca (de), 140. Cuneen., 406. Curien., 58, 59, 128, 790. Curitiben., 120, 219, 817. Cyprus (insula), 498, 527, 629, 724. Cyrenen., 121. Czestochovien., 319, 664, 954. D Dahomey, 499, 527, 630, 725. Dallasen., 461. Dalmatia, 836. Damanen., 670. Dania, 499, 527, 630, 725, 876. Darjeelingen., 830. Darnitan., 890. Daulien., 179. Davenporten., 189. Daviden., 923. Delhien., 119, 901. Dercen., 904. Derthonen., 191, 256, 713, 901. Desmoinen., 123, 1061. Detroiten., 118, 200, 424, 426. Dhanbad (de), 809. Dinajpur (West), 828. Dicen., 1048. Dinien., 174. Diocletianopolitan. in Palaestina, 122. Diospolitan. in Thracia, 107. Divinopolitan., 380. Dodomaën., 388. Dominicana (Resp.), 55, 528, 637, 724. Drepanen., 61, 63. Dromoren., 901. Illi Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Duacen., 57, 119. Dublinen., 900. Duluthen., 727. Dumkaën., 828. Dunen., 426. Durangen., 75. Durbanian., 126. E Eboren., 122. Eburneum Litus, 528, 630, 725. Eeelesien., 720. Edessen. in Osrhoëne, 120. Edessen. in Osrhoëne pro Syris, 117, 474. Ediburgen., 900. Edmundstonen., 719. Elacen., 783. Eleuthernen., 432. Elisabethapolitan., 921. Eluzan., 256, 713. Emelien., 127. Emmausen., 397. Emmitsburg, 309. Énsiedeln, 1018. Enuguen., 935. Ephesin., 166, 343, 872. Eporedien., 720, 722. Eressien., 792, 1049. Erien., 719, 790, 966, 1062. Ernakulamen., 120, 1056. Eshowen., 933. Espinalen., 840. Essendien., 127, 191, 428, 429, 584, 728, 791. Estelien., 108, 941. Euehaïten., 127. Eudoxiaden., 405, 904. Eugubin., 307, 366, 367, 967. Europa, 171, 343, 507, 639, 682, 686, 688, 885, 998, 1008. Europa (eentr.), 170. Europa (media), 438. Europa Occid., 120. Evansvicen., 958. Eystetten., 118, 791. F Fabrianen., 955. Facatativen., 140, 929. Fagarasien., 721. Fairbanks (de), 919. Fak-Fak (districtus), 411. Faliscodunen., 115. Famagustan., 716, 720. Fanen., 115. Fatima, 709, 947. Faventin., 63, 115, 446, 720, 722, 467. Feltren., 888. Ferrarien., 59, 228, 255, 327, 901. Ferrolen., 391. Fertilien., 380. Fesseitan., 122. Fesulan., 721. Finnia, 500, 528, 631, 725. Firman., 122, 148, 721, 727, 967, 1063. Fizi, 139. Flandria, 982. Flaviobrigen., 780. Florentin., 115, 118, 362, 365, 430, 762, 786, 787, 1063. Floriden., 946, 956. Flumen Ianuarii, 950. Fluminen., 191, 721. Formosa (Insula), 131, 529. Foroiulien., 728. Forolivien., 57, 367, 721, 787, 789. Fororaphaëlien., 119. Fortalexien., 713, 714. Forum S. Annae, 812. Fossanen., 773, 890. Fragopo litan., 1064. Fresnen., 727. Friburgen., 58, 119, 178, 726, 785, 901, 1063. Friburgen. Brisgoviae, 58, 839, 903. Frisingen., 114, 189, 363, 364, 429, 584, 726, 727, 728, 786, 839. Frusinaten., 427, 720, 722, 785. Fulden., 59, 60, 192, 426, 584, 727, 728, 839. Fussalen., 106. ' G Gabon, 500, 529, 631, 725. Gabulen., 904. Galilaea, 169, 448. Gallia, 11, 106, 174, 178, 187, 220, 221, 339, 348, 480, 500, 509, 530, 631, 682, 725, 727, 907, 982, 1003, 1008. Gallipolitan., 721. Galvestonien., 461, 787. Galvien., 57, 119. Gaoën., 176. Garganus (mons), 748. Garien., 719, 840. Gaspesien., 968, 1058. Gedamen., 128. Germania, 74, 116, 497, 531, 624, 627, 682, 724, 756, 783, 789, 872, 887, 902, 907, 1004. Germanien, in Numidia, 772. Gerunden., 189, 728. Ghana, 500, 532, 631. Glasguen., 664, 966. Gnesnen., 772, 954,1031,1056. Goan., 188, 670, 721. Goritien., 904. Goyanen., 707. Graecen., 775. Graecia, 480, 1056. Granaden., 821, 899. Grandormen., 190. Gratianopolitan., 11, 121, 370, 1056. Gravelburgen., 716. Gravinen., 191. Groningen., 789. Grossetan., 255, 367, 368, 428, 430, 432, 719. Guadalajaren., 76, 108, 143, 772. Guastallen., 719. Guatimala, 501, 332, 532, 632, 663, 725. Guaxupen., 380, 426, 429, 664. Guayaquilen., 87, 727. Guinea (Vova) Hollandica, 410, 533, 725. Gulielmopolitan., 429. Guzzen., 716, 772. Gwembe, 78. H Hadrianopolitan. in Pisidia, 461. Haitia (Resp.), 363, 501, 533, 632. Halifaxien., 839. Hamiltonen., 187, 716, 840, 1058. Hanciomen., 728. Hararen., 191. Harlemen.. 63, 64, 118, 428, 429, 464, 789, 790, 791, 901, 902, 904, 968. Harrisburgen., 322, 443. Hartfortien., 386, 425. Haute-Volta, 501, 534, 632, 724. Helen., 837. Heliopolitan. in Phoenieia, 410, 717. Helvetia, 74, 178, 339, 455. 480, 505, 534, 579, 638, 682. Hemesen., 933, 944. Hemesen. Syrorum, 120,1056. Heracleapolitan., 123. Herbipolen., 189, 192, 429, 584. Herculaneum, 963, 1009. Herrera, 815. Hermosillen., 1048. Hibernia, 221, 501, 535, 633, 640, 650, 662, 682, 724. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 1112 Hieracen., 190, 723. Hierosolymitan., 152, 440, 444, 619, 949, 970, 978. Hierosolymitan. Latinorum, 120, 253, 444. Higueyen., 122. Hildesheien., 122, .189, 365, 429, 584, 839. Hipponen., 306. Hispalen., 119, 189, 788. Hispania, 178, 194, 391, 500, 535, 625, 630, 682, 725, 780, 887, 948, 982. Hlabisa, 934. Hollandia, 368, 410, 504, 536, 636, 682, 717, 726, 727, 1045. Holmia, 62, 64, 189, 255, 728, 790, 900. Honduria, 536, 632, 724. Honoluluen., 427. Hortan., 365. Houstonien., 461, 787. Huajuapanen., 378, 773. Huamacucian., 1040. Huarazen., 939. Huejutlen., 694, 1048, 1049. Huichola (regio), 75. . Hullen., 714. Hungarica Natio, 53, 537. Hydruntin., 190, 427, 721. I Iameuven., 132. Iamshedpuren., 809. Ianuarien., 380. Iaren., 129. Iconien., 776 , 935. Idassen., 772. Ikelaën., 86. Ilheosen., 819. Imolen., 188, 721. India, 501, 537, 632, 670, 725, 809, 828, 830. India Occid., 728, 949. Indonesia, 410, 501, 538, 633, 717, 725, 899. Ingwavumen., 933. Inhambanian., 826. Inongoën., 121. Insulen., 114, 363, 720, 786, 787, 966. Interamnen., 415. Iquiquen.f 772. Irania, 501, 538, 633, 724. Iraquia, 501, 539, 633. Irenopolitan., 405. Irian Barat (regio), 410. Isabellopolitan., 1049. Isangien., 811. Isauropolitan., 122. Iselan., 1012. . Islampur, 828. Islandia, 539. Ispha&nien. Armenorum, 427, 429. Israël, 502, 539, 633, 725, 985. Istminaën., 82. Italia, 89, 96, 104, 110, 116, 117, 221, 254, 255, 307, 330, 339, 354, 367, 368, 430, 447, 455, 464, 476, 479, 502, 515, 539, 579, 633, 640, 654, 663, 682, 727, 755, 783, 902, 960, 972, 982, 1003. Iuazeirien., 823. Iudiciforen., 379, 713. J Jacien., 366, 791. Jadren., 409, 836. Jalapen., 108, 378, 695, 699, 773. Jamaica, 427, 502, 541. Januen., 727, 743, 792. Japonia, 135, 137, 162, 502, 541, 633, 724. Jodinen., 664. Jobnstonien., 188, 189, 192. Joinvillen., 366. Jolietien. in Illinois, 783, 790. Jolietten., 425, 427. Jordania, 502, 541, 634, 725. Jugoslavia, 542, 693. Juligalpens., 821. Justinopolitan., 189. K Kabambare, 139. Kabbaen:, 835. Kadunaën., 703. Kalimpong (de), 830. Kalomo, 78. Kansanopolitan., 786, 1061. Kasongoën., 138. Katovicen., 58, 127, 225, 245, 720. Kaunen., 968. Kayen., 175. Kenya, 542. Kiayien., 131. Kielcen., 728. Kilwaën., 921. Kingstonen., 427. Kingsey, 109. Kitegaën., 187. Kotabaruen., 717. Kuala Lumpuren., 123. Kuwait, 542, 634. L Labacen., 405, 664, 719, 1063. Lacedaemonien., 714. Ladestinensis (insula), 836. Lacus Moëri, 921. Lafayetten., 426, 429, 722. Lagosen., 431. Laguaten., 176. Lamacen., 366. Laodicen. ad Libanum, 120. Laodicen. in Phrygia, 24, 80, 175. Laodicen. in Syria, 127, 742. Laotianum Regnum, 543. Laren., 461. Larinen., 60, 255, 981. Lataba, 944. Latium, 998. Lauden., 62, 427. Lausannen., 178, 884. Lauzaden., 126. Lavantin., 437. Lebedien., 1056. Legionen., 426, 427. Leirien., 709. Lemovicen., 786. Leodien., 122, 189, 191, 431, 464, 786, 788, 790, 967. Leonen, in Nicaragua, 941. Leopoldinen., 380. Léopoldpolitan., 187, 227, 525, 725. Leopolien. Latinorum., 967. Leopolien. Ucrainorum, 423. Libanus, 502, 543, 634, 725. Liberia, 217, 502, 543, «34, 725. Liburnen., 128, 306 , 330, 354, 966. Libya, 544. Lichtenstonium, 544, 634, •640. Liepaien., 424. Liman., 123,192,194, 366, 783, 904. Limburgen., 58, 188, 425, 429, 783, 784, 791, 839, 903. Linaren., 54, 60, 255. Linarin., 212. Lingayen-Dagupanen., 246. Liparen., 64, 406, 1049. Lisbonen., 26, 785, 900. Litomericen., 584. Littlemore, 1023. Liverpolitari., 425, 427, 720, 773, 1000. Livingstonien., 78. Locren., 190, 723. Lodzen., 126, 772. Loiden., 119. Lojan., 664. Loloën., 701. Lomzen., 427. Londonen., 126, 187, 391, 719, 724, 980, 999, 1064. Longarone, 888. Los Santos, 815. Louis Trichardt (de), 943. Lourenco Marques (de), 215, 727, 826. s Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Lovanium, 682. Luceatin., 380. Lucen., 388, 427, 430, 432, 720, 765, 914, 960, 9 9 8 , 1 0 6 4 . Luceorien., 426. Lucerin., 405, 406. Lucionen., 126, 220. Luganen., 59, 61, 121, 839, 901. Lugdunen., 189, 371, 411. Luluaburgen., 123. Lusaken., 77. Lusitania, 116, 215, 504, 545, 625, 637, 709, 716, 724, 789, 826. Luxemburgen., 122, 164, 339, 502, 544, 634, 640, 725. Lycien., 60, 894. Lycopolitan., 1056. Lysiaden., 773, 890. M Macaonen., 670. Macarscen., 118, 720. Macejen., 2 1 , 904. Maceraten., 64, 173. Madagali, 776. Madagasearia, 502, 546, 634. Madisonèn., 772. Madrapolitan., 119. Madriz, 942. Magdalena, 925. Mahagien., 705. Maidugurien., 776. Majoricen., 323, 719. Makenen., 24. Makurden., 935. Malacitan., 127. Malanjen., 245. Malda (de), 828. Malesia, 503, 546, 634. Mali (Resp.), 176. Managuen., 57, 108, 821. Mandelen., 4 8 6 , 1 0 6 0 . Mangaloren., 425, 427. Manilen., 118. Manizalen., 929. Manokwarien., 410. Mantuan., 190. Manzinen., 933. Maracaiben., 59. Marathona, 757. Mariammitan., 123, 1056. Mariamnen., 62. Marianen., 379. Marianopolitan., 118, 121, 187, 363, 9 0 1 . Mariden., 245, 714. Mariniana (Resp), 505, 546, 640, 651, 662. Marochium., 547. Marquetten., 60. Marsi, 254, 967. Massilien., 121, 370. Matamoren., 213. Matanzen., 122, 189. Materaten., 324. Matriten., 114, 177, 179, 423, 719, 728, 780, 785, 787, 948. Maurianen., 106. Mauritania (Resp.), 175, 547. Maximianen, in Numidia, 461. Mazabuka, 78. Mazarien., 721, 904. Mazatlanen., 76. Meclinien., 57, 114, 254, 255, Montis Casini, 405. Monzen., 77. Mopsuesten., 728. Moravia, 170, 434, 45S, 1035. Morelien., 210, 715. Moronen., 122, 442. Muran., 365, 366, 902. Mutinen., 63, 64, 714, 721, 784, 787, 791, 1061, 1062, 1064. Mvanzaën., 127. Mwenga, 139. Myren., 20, 322, 919, 958. 363, 428, 429, 430, 431, 464, 648, 721, 722, 1061. N Medellen., 126, 361, 929. Mediolanen., 63, 1 1 0 , 1 2 6 , 186, 254, 255, 363 , 430, 576, 614, 641, 673, 713, 727, 772, 785, 786, 789, 790, 7 9 1 , 792, 887, 900, 901, 902, 970, 1031. Melburnen., 126, 968. Melden., 127. Meliaporen., 119. Meliten., 477, 478, 514, 548, 635, 639, 640, 722, 725, 809, 828, 830, 937, 1064. Melphien., 1064. Mene ven., 127. Merceden. in Argentina, 117, 772. Mesembrian., 480. Messanen., 406, 464, 889. Metren., 10S, 713. Metropolitan, in Asia, 1048. Mexican., 119, 198. Mexicana (Resp.), 7 5 , 210, 212, 224 , 377, 694, 699, 773, 784, 886. Miamien., 20. Michoacán, 210. Milesien., 986. Mileten., 1058. Milwaukien., 127. Mindonien., 391. Minen., 406. Minnesota, 222. Mocissen., 120. Moguntin., 839. Monacen., 114, 189, 363, 429, 503, 584, 634, 727, 728, 786, 839. Monasterien., 63, 126, 426, 7 9 1 , 792, 900, 9 0 3 . Monoeeen., 428, 640, 724. Monopolitan., 59, 60. Mons Pontianus, 255, 9 8 1 . Montis Regalis, 209. Montis Regalis in Pedemonte, 406, 423, 721, 904, 967. Montisvidei, 107, 946. Montis Virginis, 967. Montisclaren., 380. Monterréyen., 212, 727. 71 - A C T A , vol. V, n. 18. — 31-12-1963. 1113 Nacolen., 120, 1056. Nagoyaën., 135. Nampulen., 108. Namurcen., 118, 430, 786, 900. Namwala, 78. Nanceien., 59, 719. Nanchimen., 127. Nanneten., 256. Narnien., 900. Natalen., 127, 713. Naulen., 787. Nauplien., 1056. Nayarian. de Iesu et Maria, 75. Nazaren., 16, 243, 320, 334, 713, 979. "Nazaren. in Brasilia, 346. Neanthopolitan., 120. Neapolitan., 59, 60, 122, 126, 190, 255 , 414, 426, 430, 432, 668, 721, 723 , 727, 777, 785, 787, 8 9 1 , 895, 900, 9 0 1 , 963, 1005, 1009, 1039. Nemausen., 431, 664. Neo Aurelian., 354. Neocastren., 256, 889. Neo-Eboracen., 57, 58, 59, 60, 64, 114, 118, 191, 305, 350, 354, 363, 365, 366, 900, 905, 967, 1059, 1060. Neo-Pampilonen., 926. Neopatren., 119. Nepalia, 548. Nepesin., 60. Nepten., 890. Neten., 61, 62, 63, 792. Nevensen., 773. Nicaen., 343. Nicaragua, 503, 548, 635, 724, 821, 941. Nicen., 432. Nicoletan., 255, 365. Nicomedien., 174, 348. Niger, 549, 635. Nigeria, 503 , 549, 635, 725, 776, 935. Niigataën., 136. Nimpuoven., 968. Indes} nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 1114 Nitrien., 127. Nivarien., 840. Nolan., 967. Nonsengen., 122. Norfolk, 640. Northantonien., 108. Norvegia, 503, 550, 635, 725. Nottinghamen., 189. Nova Aurelia, 126, 248, 968. Novarcen., 107, 900, 968. Novarien., 64, 246, 365, 720, 721. Nova^Ulma, 789, 840. Nova Zelandia, 50, 503, 551. Novoranien., 430. Nucerin., 432, 904, 1061. Nueva Segovia, 942. Nursin., 791, 902. Ñuscan., 713, 889, 902. Nyasalandia, 555. O Oaklanden., 423, 789, 790, 840. Obben., 728. Ocanien., 925, 929. Octaben., 122. Oenipontan., 431, 786. Ogdensburgen., 245, 904. Olinden., 106, 346. ' Oliveiren., 380. Olomucen., 437. Ombitan., 954. Onitshaën., 190, 935. Oppiden., 721. Oriens (estremus), 50, 169, 454. Orisen., 245. Orthosien, in Phoenicia, 119. Osaken., 121. Osnabrugen., 426, 584, 728. Ossorien., 722. Ostiens., 487, 588, 609, 740, 969. Otonopolitan., 380. Ottavien., 119, 714, 968. Oxonien., 109, 1025. P Paqen. in Bolivia, 127. Paderbornes, 58, 59, 63, 424, 426, 584, 720, 726, 727, 791. Pakistan, 57, 503, 551, 636. Palaestina, 138, 144, 551, 748. Palen., 424. Palmirien. Indorum, 21. Palmyren., 117, 461. Palmyren. Melchitarum, 664. Palten., 826. Pampilonen, 789, 1063. Panamen., 108, 118, 194, 815, 904. Panamia, 504, 552, 636, 816, 923. Panevezen., 968. Pannonia, 436. Panormitan., 363, 365, 431, 890, 902, 1056. Papantlen., 694. Paracatuen., 380, 382. Paranaguen., 108, 817. Paraquaria, 504, 552, 636. Parentin., 721. Parisien., 12, 62, 63, 119, 169, 371, 427, 430, 454, 716, 721, 786, 787, 788, 982. Pannen., 62, 127, 256, 428. Parnaiben., 366. Passavlen., 584, 839. Patagonia, 708. Patavin., 63, 123, 159, 365, 366, 427, 432, 787, 982, 1063. Paten., 380. Patersonen., 245. Pedemontana regio, 1005. Pembrokeñ., 727, 790, 904, 966, 968. Peneden., 21. Pereiran., 82. Pergen., 129, 904. Perusin., 59, 63, 187, 1049. Peruvia, 194, 384, 408, 428, 504, 552, 636, 724, 939. Pesqueiren., 346.. Pessinuntin., 108, 664, 774, 937. Peterboroughen., 840. Petnelissen., 5S4. Petren. in Palaestina, 714. Petropolitan. in Insula Longa, 425, 427. Pharsal., 716. Philadelphien., 128, 187, 350, 417, 425, 426, 427, 722, 900, 905, 915. Philadelphien. Ucrainorum, 120, 1056. Philippinae Insulae, 129, 367, 504, 553, 636, 725, 789, 904. Philippopolitan. in Arabia, 126, 772. Philippopolitan. in Thracia, 126. Pictavien., 221. Pietersburgen., 943. Picenum, 955. Pientin., 1052. Pineren., 713. Pinerolien., 722. Pinnen., 64, 414, 721, 777. Pinsken., 713. Pionitan., 127. Pisan., 306, 354. Piscarien., 64, 423, 721. Piseien., 62, 63, 64¿ 190. Pistorien., 430, 641, 722, 761. Pitilianen., 429, 716, 721, 773. Pittsburgen., 118, 907, 1056. Piuren., 64. Placentin., 29, 722, 904, 1061. Planen. Albanensium, 120. Planen. Graecorum, 208. Platen., 719. Plymuthen., 421. Podalien., 405. Polemonien., 107. Polen., 721. Policastren., 59, 904. Polonia, 225, 554, 625, 832, 953. Pompeian., 430, 432. Poncen., 461. Porphyrien., 480, 586, 666. Portalegren, in Brasilia, 118, 426, 427. Portlanden., 966. Portlanden, in Oregon, 1054. Portuen., 59, 255, 368, 429, 432, 444, 487, 588, 609, 740, 969. Portugallen., 365. Portus Elizabethen., 840. Portus Herculis Monaeci, 554. Portusmagni, 255, 900. Portus Montt, 714. Portus Veteris, 889. Posnanien., 120, 832. Pouso Alegre (de), 379. Praenestin., 121, 255, 373, 426, 474, 766. Pragen., 350, 906, 968, 1064. Presmislien. Latinorum, 423, 719. Proeonnesius, 432. Proprien., 947. Ptoleimaden. in Thebaide, 118. Purnea (de), 828. Puruen., 106. Purulia (de), 809. Pusanen., 967. Puteolan., 668. Q Quebecen., 59, 118, 188, 189. 716, 1062. Quebrada de Armas, 929. Quercopolitan., 145. Quiten., 784. Ragusin., 839. Raleighien., 20, 965. Rampurhat, 828. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Ranchien., 809. Ranguhen., 119. Rapidopolitan., 967. Ratisbonen, 584, 839, 903. Ravennaten., 904. Raymundian., 713. Reatin., 431, 981, 1064. Reeifen., 106, 346. Regien, in Aemilia, 60, 351, 792. Reginaten., 58, 62, 63. Remen., 122, 429. Resistencia, 366, 1048. Rbedonen., 773. Rheginen., 318. Rhodesia, 78, 555. Rhusien., 119. Rio Branco (de), 837. Riojen., 966. Rio San Juan, 821. Ripan., 60. Rivogallaëcen., 708. Rivus Niger, 122. Rivus Quartus, 966. Rockfordien., 965. Roffen. in America, 423, 840,, 907, 1062. Romana, 6, 16, 23, 38, 43, 50, 61, 62, 63, 64, 65, 76, 82, 89, 92, 96, 112, 115, 130, 141, 150, 162, 165, 179, 184, 205, 211, 213, 229, 232, 254, 255, 315, 328, 336, 356, 357, 360, 361, 362, 365, 366, 367, 368, 378, 383, 385, 395, 397, 413, 419, 420, 421, 422, 423, 427, 428, 429, 430, 431, 432, 435 , 442, 448, 450, 456 , 458, 462, 463, 464, 470, 479, 509, 575, 585, 594, 604, 626, 651, 653, 655, 661, 663, 670, 671, 678, 686, 687, 689, 695, 698, 700, 720, 721, 722, 723, 726, 727, 730, 738, 740, 746, 765, 781, 784, 785, 786, 787, 788, 789, 791, 792, 793, 801, 813, 815, 818, 820, 821, 824, 826, 860, 865, 868, 872, 884, 886, 893, 899, 901, 904, 909, 912, 915, 919, 923, 926, 930, 932, 940, 942, 959, 960, 966, 967, 968, 969, 972, 980, 998, 1018, 1024, 1025, 1035, 1046, 1054, 1060, 1061, 1062, 1064. Romania, 555. Roraimen., 837. Rosarien., 967, 1048. Rossanen., 60, 188. Roterodamen., 62, 64, 121, 366, 430, 464, 790, 900, 901, 904. Rottenburgen., 62, 123, 192, 426, 274, 430. Ruanda-Urundi, 139, 702, 705, 811, 921. Rubrubaculen., 968. Rupellen., 406, 716, 789. Ruremonden., 62, 464, 900, 904. Russiae Civitates foederatae, 555. Rwanda, 555. S Sabaudia, 104, 641. Sabinen., 486, 1060. Saccaeoten., 716. Sacramenten., 420. Saigonen., 122, 945, 1047. Salernitan., 254, 426, 788. Salforden., 123, 721. Salinen., 423, 711, 790, 965. Salisburgen., 128, 188, 366, 368, 405, 431, 775. Salmantin., 118. Saltillen., 213. Salutiae, 59, 721, 722. Salvador (El), 499, 556, 630. Samosaten., 478. Sancta Agatha Gothorum, 366. Sancta Crux, 708. Sancta Fides (U.S.A.), 664. Sancta Maria, 246. Sancta Maria Angelorum, 349, 389, 715. Sancta Maria Leucaden., 727. Sancta Maria Montis Oliveti Maioris, 1051. Sancta Maria Ormen., 1058. Sancta Martha, 925. Sancta Rosa de Osos, 929. Sancta Rosa in Argentina, 57, Sancta Rosa in California, 58, 60, 790. Sancta Rufina, 59, 255, 368, 429, 432, 444 , 487, 588, 609, 740, 969. Sancta Severina, 890. Sanctissima Conceptio, 59, 60, 126, 714, 715, 1048. Sanctissima Assumptio in Paraquaria, 200. Sanctissima Conceptio in Paraguay, 714. Sanctissima Trinitas, 307. Sanctissimus Redemptor, 108. Sanctus Aegidius, 928. Sanctus Andreas, 900, Sanctus Andreas de Tuxtla, 425, 427, 699. Sanctus Andreas in Brasilia, 366. Sanctus Angelus de Lombardis, 967. Sanctus Angelus in Vado, 1060. Sanctus Augustinus, 20. 1115 Sanctus Bonifacius, 58, 62, 255. Sanctus Christophorus de Habana, 256. Sanctus Christophorus de Laguna, 200, 840. Sanctus Didacus, 772. Sanctus Dominicus, 55. Sanctus Franciscus in California, 121, 424, 425, 426. Sanctus Gallus, 901. Sanctus Georgius, 926. Sanctus Georgius Terrae Novae, 840. Sanctus Hippolytus, 63, 192. Sanctus Hyacinthus, 62,1058. Sanctus Ioannes a Rege, 380. Sanctus Ioannes Baptista a Missionibus, 126. Sanctus Ioannes de Cuyo, 1048. Sanctus Ioannes in Brasilia, 714, 889. Sanctus Ioannes Portoricen., 423, 1048. Sanctus Ioannes Quebecen., 840. Sanctus Ioannes Terrae Novae, Sanctus Ioseph de Antiquonia, 129. Sanctus Isidoras, 63, 255. Sanctus Jacobus in Chile, 127, 430, 461, 692, 714. Sanctus Joseph, 786, 1061. Sanctus Josephus in Uraquaria, 122. Sanctus Ludovicus, 122, 188, 1057, 1058. Sanctus Ludovicus de Monte Belos, 107. Sanctus Ludovicus in Maragnano, 714, 931. Sanctus Ludovicus Potosien., 213, 365. Sanctus Ludovicus Senegalen., 175. Sanctus Miniatus, 254. Sanctus Paulus de Minnesota, 119, 222, 425, 427, 429. Sanctus Paulus in Alberta, 900, 966, 968. Sanctus Paulus in Brasilia, 107, 121, 126, 684, 697. Sanctus Philippus, 461, 714. Sanctus Rochus, 1048. Sanctus Salvator in Brasilia, 107, 713, 812, 819, 823. Sanctus Sebastianus, 117, 772, 1061. Sanctus Sebastianus Fluminis Januarii, 126, 219, 684, 951, 1056. Sanctus Severus, 721. Sandhursten., 967. Santa, 939. 1116 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Santal Parganas (de), 828. Santanderien., 128, 925. Santosen., 59, 60, 714. Sapporen., 123. Sarben., 118. Sarsinaten., 722. Saskatoonen., 966. Savannen., 20. Savonen., 190, 787, 1002. Scopien., 693. Scrantonen., 59. Sebastopolitan., 82, 825, 928. Sebastopolitan. in Abasgia, 140, 928. Sebastopolitan. in Thracia, 121. Secovien., 432, 775. Seguen., 80. Seguntin., 143, 772. Segusien., 191. Seleucien. in Isauria, 1064. Selien., 405. Semarangen., 664. Semmeaen., 107. Senegal, 254, 256, 368, 505, 556, 637, 725. Senen., 63, 127, 428, 431, 765, 773, 1052. Senonen., 127. Septemlacunen., 380. Serdicen., 119, 586, 598, 604, 612, 666. Serenen., 772. Sergentzen., 741, 783. Serren. in Macedonia, 64, 405. Setin., 722. Sherbrooken., 423, 790, 840. Shikokuen., 121. Sibasa, 944. Sicilia (insula), 641, 952. Sicuanen., 384. Sideropolitan., 128. Sidonien., 384, 408, 939. Sidonien. Melchitarum, 727. Siedicen., 107. Sierra Leone, 557, 638. Signin., 119, 902. Sikkim (de), 830. Silesia, 225. Sinae, 132, 133, 498, 557, 629. Singapore, 557. Singbhum (de), 809. Siopolitan., 190, 365, 367. Siouxormen., 190. Soanen., 429, 716, 721, 773. Sobralen., 364. Soldaien., 219. Somalia, 505, 558, 637, 725, 870, 899. Sonsonen., 584, 715, 929. Sophia, 454. Southern Province, 78. Southvarcen., 188, 839. Soutpansbérg, 944. Sozopolitan. in Haemimonto, 217. Spalaten., 118, 720. Spelaeopolitan. a Bono Iesu, 823. Spiren., 791. Squillacen., 57, 121. Stabien., 365, 427. Stanleypolitan., 705 , 811. Steubenvicen., 726, 966. Strigonien., 722. Styria, 775. Succursen., 928. Sudan, 558. Suessionen., 715. Suetia, 5C5, 558, 638, 726. Sulmonen., 432. Suriname, 559. Sutrin., 60. Sydneyen., 122, 789, 1056. Syracusan., 190, 967. Syria, 505, 559, 638, 724. T v Tabasquen., 191. Tacambaren., 210. Tacnen., 408, 423. Tadinen., 904, 1061. Tagbilaran., 246. Taichungen., 133. Taipehen., 133, 191, 256. Taiwan (Insula), 131. Talcen., 54, 58, 59, 127, 461. Tampicen., 122, 213, 694. Tananariven., 119. Tanganyika, 33S, 559, 726, 1045, 1055. Tarasen., 815 , 923. Tarentin., 893. Tarlacen., 246. Tarraconen., 787, 833. Tarsen., 75, 210, 212, 377, 694, 699, 773. Tarvisin., 406, 1064. Taubaten., 430, 697. Taurinen., 191, 430, 431, 432, 720, 727, 788, 791, 890, 891, 962, 1025, 1061. Tchad, 505, 559. Tegeaeus, 728. Tehuacanien., 377, 773. Tellicherrien., 127. Temnitan., 128, 772. Templen., 256, 715, 722. Tepicen., 75. Teramen., 364, 785. Tergestin., 189, 727. Ternoben., 127. Terra Ignea, 708. Tetien., 108, 215. Thagasten., 715, 773. Thailandia, 505, 638, 726. Thamiathitan. Melchitarum, 968. Thapsitan., 714, 715. Tharen., 122. Theatin., 416, 428. Thelepten., 715. Theodosiopolitan. in Arcadia, 126. Thespien., 128. Thessalonieen., 435. Thibicen., 127. Thinitan., 968. Thoitan., 714. Thuggen., 128. Tiberiopolitan., 256, 715. Tiburtin., 59, 721. Tigavitan., 256, 651. Tigiuanaën., 1049. Timceuven., 432. Timminsen., 714. Tirasonen., 721. Tiruchirapolitan., 719. Tlaxcalen., 426. Togum, 560, 638. Tokien., 119, 135, 162. Tolentin., 57, 173. Tolonen., 728. Tolosan., 118. Tolucen., 424. Tomitan., 187. Tornacen., 431, 980. Torontin., 122, 839, 840, 968. Torre del Greco, 1040. Tovnsvillen., 190. Tower sey, 109. Tranen., 721. Transvaallen., 200. Treviren., 58, 60, 584, 839. Tricaricen., 722. Tridentin., 44, 245, 979, 1030, 1064. Trifluvianen., 118. Trinidad y Torago, 560. Tripolitan., 431. Trivandren. Syrorum Malankarensium, 120, 1056. Triventin., 722. Tropien., 786. Truxillen., 939. Tuamen., 719. Tucsonen., 428. Tucumanen., 1048. Tulancingen., 694. Tullen., 719. Tunetania, 561. Tunquen., 929. Turcarum Natio, 343, 367, 483, 506, 515, 561, 638. Turonen., 901. Turreblanden., 405. Turren. Concordiae, 107. Turris Octavae, 896, 963, 1008. Turritan., 251, 1064. Tursien., 189, 967. Tuscamien., 78. Tuscanen., 62, 255. Tusculan., 120, 164, 446, 835. Tuscum, 306. Tutelen., 106. Tuxpanien., 108, 694. Tyanen., 468, 585, 605, 614. Tyren. Maronitarum, 727!, 790. C . Uberaben., 379, 382. Uganda, 561, 635, 726. Ultraiecten., 64, 1464, 903, 904, 1056. Unión (provincia), 384. Urbevetan., 750, 901. Urbinaten., 784. Urbs Beninen., 935. Uruguaianen., 246, 664. Uruquaria, 114, 506, 562, 638, 726, 946, 956. Uticen., 432, 713. Utinen., 59, 188, 427, .901, 1064. Uviraën., 138. Uxentin., 727. T Vagen., 245. Vajont, 888. Valadaren., 380. Valentin., 126, 901. Valle del Cauca, 82. Valleduparen., 926. Valleguidonen., 1063. Vallen, in Lucania, 57, 59, 61. Vallipolitan., 695. Vallisoletan., 121, 786. Vaivén., 432. Index nominum religionum 1117 Varsavien., 743, 772, 954, 1031, 1056. Vasbingtonen., 126, 344, 881. Vaticana Civitas, 50, 449. Veglen., 409. Velebusdien., 713. Velehrad, 460. Velicien., 127. Velitern., 63, 113, 185, 249, 252, 354, 413, 805, 892, 894. Venetiarum, 114, 221, 245, 363, 427, 430, 454, 456, 480, 487, 508, 785, 787, 791, 792, 899, 904, 1058, 1059, 1064. Venetiola, 506, 562, 638, 710, 726. Ventimilien., 722, 967. Venusin., 426, 1063, 1064. Vera Cruz, 108, 378, 699. Vercellen., 190, 255, 431,1061. Veronen., 126, 718, 1064. Versalien., 121, 245, 256. Verulan., 427, 720, 722, 785, 961. Vestan., 722. Vestmonasterien., 64, 192, 773 , 785, 786, 893, 959,1001. Vetralla, 960. Vianen., 889, 931. Viaregium, 763, 913. Vicen., 189. Vicentin., 59, 721, 786, 967, 1060, 1064. Vichiten., 425. Victorien, de Conquista, 106. Victorien. Venetorum, 366, 426, 786. Viedmen., 190. Viennen., 118, 189, 428, 785, 790, 1056. Vietnamia, 506, 563, 639, 726, 759, 945, 1047. Viglevanen., 60, 721. Vilkavisken, 968. Villaregalen., 84. Villaricen., 122. Villelmopolis, 907. Vilmen. in Polonia, 107. Vinnipegen., 123, 968. Vinonaën., 60, 245, 1059. Virodunen., 256, 773. Viterbien., 62, 255, 365, 430, 960, 997, 1064. Vivarien., 256. Vladislavien., 107, 772. Volsinii, 750. Voncarien., 432, 773. Vratislavien., 57, 59,107, 406. W Williamsvillen., (Missio), 417. Wurtemberg, 641. Y Yautan, 939. Yokohamaën., 114, 121. Yolaën., 703, 776. Yugoslavia, 506, 639. Z Zacatecen., 75, 213. Zagrabien., 118, 364. Zamoren., 210. Zamoren. in Mexico, 715. Zanzibar, 563. Zelandia (Nova), 635. Zeugmaten. in Syria, 773. Zipaquiren., 140, 929. Zoaren., 107. Zorolen., 107. III - INDEX NOMINUM RELIGIONUM 1 - Virorum. Basiliani S. Josaphat, 720. Canonici Regulares Lateranenses, 423. Cistercienses, 123, 833. Clerici Excalceati Ssmae Crucis et Passionis D. N. Iesu Christi, 107, 388, 893, 959, 996, 1020, 1055. Clerici Regulares Ministrantes Infirmis, 186. Clerici Regulares Pauperes Matris Dei Scholarum Piarum, 1002. Filii a Divina Providentia, 422. Filii Mariae Immaculatae (Pavoniani), 1028. Fratres a S. Familia, 183, 315. Fratres a S. Francisco Xaverio, 784. Fratres Eremitae S. Augustini, 410, 703. Fratres Minores, 107, 113, 123, 181, 185, 186, 253, 410, 422, 423, 714, 921, 949, 1055. Fratres Minores Capulati, 5, 188, 349, 1055. Fratres Minores Conventuales, 159, 736. Fratres Praedicatores, 118, 188, 193, 205, 357, 423, 954. Fratres Scholarum Christianarum, 186. Missionarii Africae, 188. Missionarii Filii Immaculati Cordis B. M. V., (Claretiani), 125, 186, 720, 781, 950, 1028, 1049. Missionarii Immaculatae Conceptionis B. M. V., 186. Missionarii Oblati B. M. V. Immaculatae, 124, 1028. Missionarii Sacratissimi Cordis Iesu, 889, 944. Monachi Eremiti Camaldulenses, 144. Oblati Beatae Mariae Virginis, 370, 1028. 1118 Index nominum religionum Oblati S. Francisci Salesii, 1028. . Oblati S. Ioseph, Astae Pompejae, 1028. Praemonstratenses, 701. Presbyteri doctrinae christianae, 1009. Presbyteri a Ss. Stigmatibus D. N. I. O., 718, 1028. Presbyteri a Ssmo Sacramento, 5, 371. Servi a Charitate, 110, 1028. Servi B. Mariae Yirg. 5, 106, 762, 913, 933. Sodales Ordinis Sancti Benedicti, 118, 179, 348, 405, 423, 716. Sodales Ordinis B. Mariae de Mercede redemptionis captivorum, 88. Sodales Ordinis S. Benedicti (Congregatio Bavarica), 121. Sodales Ordinis S. Benedicti (Congregatio Beuronensis), 123, 770. Sodales Ordinis S. Benedicti (Congregatio Ottiliensis pro missionibus exteris), 934. Sodales Ordinis S. Benedicti (Congregatio Solesmensis), 125. Sodales Ordinis Sanctissimae Trinitatis, 31. Sodales Tertii Ordinis Regularis S. Francisci, 1049. Congregatio : — dei Poveri Servi delia Divina Provvidenza, 1028. — Missionis, 744. — Missionum a Consolata, 720. — Sacratissimi Cordis Iesu Infantis (Padri di Timon David), 1028. — Sanctae Familiae a Nazareth, 422. — Sanctissimi Redemptoris, 179, 187, 229, 350, 417, 905, 917, 965. — Sancti Spiritus, 245. Institutum : — pro Missionibus ad exteras gentes (Pontificium), 188, 828. Societas : — Apostolatus Catholici, 65. — de Maryknoll pro missionibus exteris, 133, 188. — Iesu, 78, 123, 186, 322, 423, 718, 780, 809, 829, 881, 919, 965, 1009, 1049. — Mariae, 371. — Mariae Montfortana, 221, 720, 811. — Missionum ad Afros, 80, 217. — Missionum exterarum de Bethlehem in Helvetia, 188. — Parisiensis missionum ad exteras gentes, 982. — Presbyterorum a S. Sulpitii, 308, 982. — Presbyterorum Ssmi Cordis Iesu de Bétharram, 1028. — Sancti Francisci Salesii, 123, 708. — Sancti Francisci Xaverii pro missionibus exteris, 24, 106, 139, 188. — Taurinensis S. Ioseph, 422, 890, 962, 1002, 1055. 2 - Mulierum. Ancelle del Ssmo Sacramento, 5, 372. Ancelle di Gesù Cristo (Povere), 783. Compagnia di Maria Nostra Signora, 899. Congregación de Santo Domingo, 899. Daughters of the Sacred Heart of Jesus, 114. Esclavas del Corazón de Jesús Argentinas, 115. Figlie della Carità, 744. Figlie della Carità del Preziosissimo Sangue, 423. Figlie della Chiesa, 422. Figlie della Provvidenza, 718. Figlie della Ssma Vergine Immacolata dì Lourdes, 423. Figlie di S. Giuseppe dì Genoni, 115. Figlie di S. Giuseppe di Monsignor Caburlotto, 899. Figlie di S. Maria della Provvidenza, 112. Franciscan Sisters of St. Joseph, 115. Hermanas de la Sagrada Familia del Urgel, 115. Hermanas Trinitarias, 423. Misioneras Dominicanas del Ssmo Rosario, 114. Petites Sœurs de la S. Famille, 423. Piccole Suore Missionarie della Carità, 422. Povere Figlie di S. Antonio, 115. Religiosas Franciscanas de la Inmaculada Concepción, 783. Religiosas Franciscanas Misioneras de la Inmaculada de S. Diego, 784. Religiose «Agustinas Misioneras», 423. Sisters of the Third Order of St. Francis of Mary Immaculate, 783. Sœurs de Miséricorde de Montréal, 187. Sœurs Marianistes de SainteCroix, 187. Suore Adoratrici del Preziosissimo Sangue, 719. Suore dei Poveri di Maiquetia (Piccole), 718, 719. Suore dei Sacri Cuori (Piccole), 718. Suore del Divin Salvatore, 1055. Suore dell'Addolorata, 253. Suore della Misericordia di Verona, 718. Suore della S. Famiglia del S. Cuore, 1055. Suore delle Poverelle, 181, 186, 250, 253, 311, 337, 355. Suore del Ssmo Salvatore, 718. Suore del Terz'Ordine di S. Domenico di Stone, 422. Suore del Terzo Ordine di S. Francesco di Filadelfia, 187, 350, 417, 905. Suore di Carità di S. Giuseppe nell'America settentrionale, 187, 248, 305, 331, 353. Suore di Maria Ssma Addolorata, 896. Suore di Nostra Signora delle Missioni, 186. Suore dì S. Benedetto del Ssmo Sacramento, 422. Suore Domenicane Missionarie della S. Famiglia, 719. Suore Francescane dell'Immacolata Concezione di Lipari, 422. Suore Francescane Figlie della Misericordia di Majorca, 719. Suore Oblate del Ssmo Redentore, 179. Suore Oblate Ospitaliere di S. Maria Nova, 115. Suore Misericordine, 422. Suore Povere di S. Francesco, 718. Suore Salvatoriane, 596. IV INDEX RERUM A Abbatiae « nullius » : — Pietersburgensis dismembratili", 943; — S. Mariae Montis Oliveti Maioris : eius fines mutantur, 1051. Abdulla Osman Aden, Exc. Reipublicae Somalae Praeses. B. P. eum coram admittit, salutat, flagrantissima vota pro illa fundens natione, 870 s. Actio Catholica. Praesides Consiliorum dioecesanorum itálicos B. P. salutat et alloquitur, 689; laudat eorum studium supernaturalis vitae cognitionis fovendae, 690 s. Adenauer Exc. Vir Conradus, publicae rei administrandae supremi Consilii in Foederatis Germaniae Civitatibus Praeses. B. P. eum coram admittit eique omina et vota *fundit, 756 s. Adiuncta rerum ac locorum. Rectum de ipsis iudicium quoad exercendas virtutes sanctitatemque colendam, 1041 s. Adulescentes. Eorum institutio sit plena, sit continua, et ita tradita ut religiosarum rerum cultus animique probitas aequis passibus procedant una cum scientiarum cognitione, 288; diliguntur ab Ecclesia, 687 ; nostris temporibus plus quam olim, voluntas omnes reprehendenda omnia carpendo eorum infieit mentem,-989; vel minimi natu nullum ferre vinculum volunt, et effrenatam agendi libertatem affectant, 989 s.; eorum, opificum praesertim, necessitates, quae nova exigunt coepta multosque catholicos magistros, 1028 s. ANALYTICUS nae societatis conformationem quoad rem socialem et publicam, 267 s.; homines huius aetatis haud iudicandi sunt tantummodo ex iis quae forte apparent, cum facile deprehendatur iustitiam et pacem eos appetere et persequi, 623; Decessorum exemplo, auxiliatricem operam illis B. P. dare statuit, 623. Afflicti et miseri. Peculiaris Ecclesiae sollicitudo in eos, 857. a Aggiornamento pastorale». Quid de ea re B. P. sentiat, 750 ss. Agricultura. Sollicitudo Ecclesiae de iis quae hanc spectant artem, 688. Alfonsiana Familia. V. Congregatio Ssmi Redemptoris. America Latina. Pont. Consilii pro America Latina Praesidem eiusdemque Consilii Praesules, cum Praesulibus Consilii Episcoporum Latini-Americani, B. P. alloquitur, gratique eis animi sensus de impenso labore pandit, 680s.; B. P. laudat adiutricem operam et auxilia pro America Latina a Nationibus et Religiosis Coetibus lata, 682 ; ut omnes pergant « unanimes collaborare fidei evangelii» B. P. hortatur, 683; exiguus in eius regionibus Sacerdotum numerus, 684. Angelicum Pont. Athenaeum titulo et honore decoratur «Pontificiae Studiorum Universitatis a S. Thoma Aquinate in Urbe », 205. V. Studium Theologicum a S. Thoma Aquinate (Bononiae). Aegroti. Adiutricem navare valent operam Ecclesiae, 168 s. Antonia Maria a Misericordia (S. D.). Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 177 ss. Aetas praesens. Tribus tamquam notis distinguitur, quae spectant opificum classes, mulieres in re publica, novam huma- Antonius (S.) de Padua. Anniversaria sollemnia ob septimum revolutum saeculum a sacris eius exuviis in Basilicam Patavii 1120 Index rerum analyticus exstructam translatis, 159; ad eius premenda vestigia Franciscalis Ordinis sodales B. P. hortatur, 161. « Apostolatus Ss. Cyrilli et Methodii». Id inceptum, itemque conventus apud sacras memorias S. Methodii Velehradi celebratos, B. P. recolit et laudat, 437. Auspicalis lapis fausta precatione a B. P. lustratur : — Instituti Ss. Cyrilli et Methodii in Urbe, 458; — Collegii Mexicani in Urbe, 886. Australia (et Nova Zelandia). V. Stationes radiophonicae. Archidiaconatus dignitas : in Capitulo cathedrali Tacnensi erigitur, 408. B Archipresbyteratus dignitas : in Capitulo cathedrali Maceratensi erigitur, 173. Balduinus, Belgarum Rex, cum Fabiola Regina, Summum Pontificem invisit, postquam sollemni ritui Coronationis interfuerunt, 648; a B. P. laudes audit de Belgica natione, 648. Armorum apparatus. Dolendum, quod in civitatibus in quibus res oeconomicae magis profecerunt, immania parata sunt bellica arma atque adhuc parantur, 286; unde perpetuus populorum metus, 287 ; iustitia, recta ratio, humanaeque dignitatis sensus requirunt, ut desinant aemula rei militaris augendae studia, et tandem ad congruentem ab armis discessum omnes ex condicto deveniant, 287 ; discessus ab armis plenus expletusque sit oportet, atque ipsos animos attingat, 287 s. « Association Internationale de Médecine des accidents et du trafic». Romae Coetum habet eiusque delegati viri a B. P. comiter excipiuntur, 397 ss. Balzan. V. Praemium «.Balzan». Barbadiern (S.) Gregorius. Assiduae eius curae, ut nova ratione Seminaria Bergomense et Patavinum digereret, intuitus normas a Concilio Tridentino latas, et suorum etiam temporum necessitates, 982. Basilicae Minores declarantur templa : B. Mariae Virg. «Reginae Sanctorum omnium», in urbe Chicagia, 85; paroeciale B. Mariae Virg. a Mercede, in urbe Guayaquilensi, 88; cathedrale dioec. Biturgensis, 145; metropolitanum Firmanum B. Mariae Virg. in caelum Assumptae, 148; S. Ludovico Grignion de Montfort dicatum, in oppido S. Laurentii ad flumen «Sèvre», dioec. Lucionensis, 220; paroeciale urbis «Piekary», dioec. Katovicensis, 225; cathedrale Czestoehoviense, 319; paroeciale B. Mariae Virg. a Nazareth in urbe «Sestri Levante», dioec. Clavarensis, 320; paroeciale Sacrmi Cordis Iesu in oppido «Conewago», dioec. Harrisburgensis, 322; B. Mariae Virg. « de Lluch », in dioec. Maioricensis finibus, 323; cathedrale Materanense, 324; cathedrale Mindoniense, 391; cathedrale Moronense, 442; paroeciale Caracense S. Petri Apostoli, 710; cathedrale Posnaniense, 832; S. Mariae a Populeto, archidioec. Tarraconensis, 833; B. Mariae Virg. in caelum Assumptae sacrum, vulgo « Madonna dei Monte » seu « Conadomini » appellatum et in urbe Calatayeronio positum, 911; paroeciale S. Andreae Ap. in urbe « Viaregg i o » , 913; cathedrale Saigonense, 945; B. Mariae Virg. ab Angelis, usitato more' S. Francisci Maioris («San Francisco ei Grande») appellatum, dioec. Matritensis, 948; Immaculato Cordi B. Mariae Virg. dicatum, in urbe Fluminis Januarii, 950; cathedrale Catanense, 951; paroeciale B. Mariae Virg. Poloniae Reginae, in urbeCracovia, 953; cathedrale Fabrianense,. 955; cathedrale Floridense, 956. V a Association pour l'étude du problème mondial des Réfugiés ». Coetum habet eiusque Delegati a B. P. coram admittuntur, 867. Atheismus. De illius erroribus B. P. maeret, 856. Atomus. V. Experimenta. V. Scientiae pervestigatio. Auctoritas publica generalis, ipso morali ordine cogente, omnium populorum consensione constituenda, 293; a studio partium prorsus aliena, atque ad commune omnium gentium bonum intenta sit oportet, 293 ; proprium est huius auctoritatis quaestiones perpendere ac dirimere, quae boni communis universalisque causa exsistant, res oeconomicas, sociales, politicas, vel ingenii cultum attingentes, 294; eiusdem auctoritatis non est neque coercere, neque ad se revocare acta, quae sunt publicae potestatis propria aliarum civitatum, 294 s. Augusta Taurinorum. V. Sacerdotes. Index rerum analyticus Bayley vidua Seton (Ven. S. D.) Anna Elisabeth. Decretum de miraculis pro eius beatificatione, 248; decretum de tuto, 353; recensio vitae, 305 s., et actorum causae, 310; Beata renuntiatur, 310; B. P. novensilis,. Beatae recolit vitam virtutesque — praesertim caritatem in proximos — laudat, 328 ss. ; primus Foederatarum Americae Septemtrionalis Civitatum flos sanctitatis,, 328 s. Beati renuntiantur : — Ven. Elisabeth Anna Bayley vid. Seton, 305; — Ven. Aloisius Maria Palazzolo, 311; — Ven. Ioannes Nepomueenus Newmann, 910; — Ven. Dominicus a Matre Dei, 1000; — Ven. Leonardus Murialdo, 1007; — Ven. Vincentius Romano, 1013. Beuronense archieoenobium. Saeculum celebratur revolutum, ex quo constitutum est, 770; B. P. laudat sodalium incepta et vota facit, 770. Bonum commune. Praecipuae huius boni notae, 272; ad integrum hominem attinet, id est ad eius tam corporis quam animi necessitates, 273; etiam quod attinet ad mutuas ordinandas civitatum rationes, auctoritas ita est gerenda, ut id bonum promoveat, 280; commune civitatis bonum a bono totius humanae familiae secerhi nequit, 284s.; ut de singularum civitatum, ita de generali omnium civitatum communi bono iudicari non potest, nisi ratione habita humanae personae, 294. «Boy-scouts». V. Exploratores iuvenes. Bracci Emus Card. Franciscus. B. P. ei gratulatur, sexaginta ab inito sacerdotio impletos annos celebraturo, eique vota et omina facit, 859 s. Burundia. Nuntiatura Apostolica in eo Regno erigitur, 226. V. Mwambutsa IV. 1121 Canonisationes sollemnes : — Beatorum: Petri Iuliani Eymardj Antonii Mariae Pucci, Francisci Mariae a Camporubeo, 5 ss.; — Beati Vincentii Pallotti, 65 ss. Cantoratus dignitas : in Capitulo cathedrali Tacnensi erigitur, 408. Capitulum Generale : — a Sodalibus Congregationis Ssmi Redemptoris celebratur, 229; — item a Sodalibus Congregationis Missionis, 744. Cardinales Patres. Ab eis Summus Pontifex omina et vota excipit, ritu Coronationis peracto, 626. Castaldo Emus Card. Alfonsus, Archiep. Neapolitanus et Ep. Puteolanus. Decem ab inito Sacerdotio lustra implenti, B. P. ei scribit eique gratulatur, cuncta fausta, salutaria et optabilia percupiens, 668 s. Catharina (S.) de' Vigri. Quintum exactum saeculum a pio eius obitu Bononiae celebratur, 228. Cathedra episcopalis dioec. Evansvicensis in paroecialem ecclesiam SSmae Trinitatis transfertur, 958. Centenariae commemoratione : — septimo exacto saeculo, ex quo sacrae S. Antonii exuviae in Basilicam Patavii eius honori exstructam translatae sunt, 159; — quinto exacto saeculo a pio S. Catharinae de' Vigri obitu, 228; — undecimo exeunte saeculo ab adventu Ss. Cyrilli et Methodii in Magnam Moraviam, 434, 458, 1035; — tertio exeunte saeculo, ex quo S. Iosephus a Cupertino terrestrem cursum confecit, 736; — primo saeculo revoluto, ex quo Beuronense archieoenobium constitutum est* 770; — quarto exacto saeculo post constituta a Concilio Oecumenico Tridentino sacra Seminaria, 979, 1030. C « Campagne contre la faim ». B. P. inceptum, iam antea probatum, laudat atque optat ut iuvetur, 344 s. Cento Emus Card. Ferdinandus, Paenitentiarius Maior. Octogesimum natalem celebraturo, ei scribens B. P. vota et omina profert, 670 s. Canadensis natio. Magnam, iuventute florentem christianamque B. P. eam salutat et laudat, 833 s. Cerei, Beatissimo Patri oblati in festo Purificationis B. Mariae Virg., alii ab Eo aliter destinantur, 167 ss. 1122 Index rerum analyticus Chirurgia. Studiosos huius artis B. P. coram admittit, eorum laudat navitatem, eisque paterna monita tradit, 860. Commissio Patrum Cardinalium rebus Concilii recto ordine componendis instituitur, 151 s., 742. Christifideles : augescenti religionis studio Concilii labores prosequuntur, 153s.; ob invictam suam erga Christum et Ecclesiam fidelitatem, quidam vexantur, 855. Concathedrale efficitur templum S. Hieronymi in urbe Dinia exstans, dioec. Diniensis, 174. Christus. Principium, dux et via, spes et finis, 846. Cicognani Emus Card. Hamletus Ioannes, publicis Ecclesiae negotiis praepositus. Ei, octogesimum natalem celebraturo, B. P. scribit, cuncta felicia et salutaria percupiens, 164. Cinematographica spectacula. Catholicorum ius et officium ea deprecandi quae bonis moribus adversantur, 103. Civitates. Quae naturae lex singulorum civium regit vivendi disciplinam, eadem mutuas etiam rerum publicarum rationes moderetur oportet, 279; mutua civitatum vincula veritate gubernari oportet, 281; mutuae civitatum necessitudines ad normam iustitiae componendae sunt, 282; hae necessitudines ex actuosa virium animorumque coniunctione incrementum capere debent, 284s.; mutuae rerum publicarum rationes ad libertatis normam sunt ordinandae, 289 s. ; florentiores respublicae, dum egentioribus multis modis succurrunt, cavere debent a quovis dominandi consilio, 290; hodie singulae civitates, separatim a reliquis, suis utilitatibus congruenter consulere seseque, ut oportet, perficere non possunt, 292. Clerus. In excolendis gentibus christiana religione maximas habet partes, 673; exiguus in America Latina sacerdotum numerus, 684. Cluniacensis Abbatia. Eius titulus Episcopo pro tempore Augustodunensi tribuitur, 348. Collecta « d e Spiritu Sancto» imperata tempore Concilii Oecumenici, 731; servato tamen praescripto Codicis Rubricarum, 838. Collegiata aedes efficitur templum S. Pauli in suburbio Rabbato civitatis Notabilis, archidioec. Melitensis, 937. Collegium Mexicanum in Urbe exstruendus: eius lapis auspicalis a B. P. fausta precatione lustratur, 886. Concilium Oecumenicum Vaticanum II. Canonizationes, eo inito, congruenter peractae, 8, 67; Patres Conciliares in Vaticana Basilica B. P. salutat, primo Congregationum Generalium ordine ad finem perducto, 33; de illorum caritatis significatione animum perquam gratum eis profitetur, 34; sollemni ritu prima sessio Concilii in festo Immaculatae Conceptionis B. Mariae Virg. concluditur et B. P. recolit Concilii initium, progressus atque exspectatos fructus, 36ss.; Antistites ad commissos greges reversuros votis omnibus prosequitur, 40; quae spectant potissimum Patrum Conciliarium labores, 44; ad singulos Episcopos ceterosque Patres Conciliares B. P. epistulam mittit, in festo Epiphaniae, 149; abeuntibus Patribus post primam sessionem, Concilium non intermittitur, 150; nova Commissio Patrum Cardinalium rebus Concilii cum auctoritate recto ordine componendis instituta, 152; officium Romani Pontificis et Episcoporum in Concilio Oecumenico, 152; quid postulet Concilium a singulis Episcopis, 153; Episcoporum adiutores in rebus ad Concilium spectantibus, 153; augescenti^ studia et sollicitudines de rebus Concilii inter christifideles, 153; latissima in orbe terrarum Concilii repercussio, 155; sacro quadragenario tempore bonus eius exitus a christifidelibus iuvandus, 240ss.; magni huius Coetus momentum animadvertunt homines, ii etiam qui christiano non censentur nomine, 400 ; adventante altera Concilii Oecumenici sessione, B. P. universos Episcopos adhortatur, ut per Pentecostes novendialia precando meditandoque a Spiritu Sancto exoptatam impetrent mentium morumque renovationem in fidelium universitate, 440s.; alterius Oecumenici Concilii sessionis inchoandae a S. P. Paulo VI dies indicitur, 581, 734; preces et paenitentiae opera, quibus felix Concilii exitus est impetrandus, 729 ss., 735; singuli Episcopi ceterique Patres Conciliares ad alteram Concilii sessionem celebrandam convocantur, 734s.; altera Concilii sessio inchoatur, 841; Concilium veluti novum Cenaculum, 842; Concilii normae a Ioanne XXIII traditae ac servandae, 844s.; quattuor praecipui fines Concilii, 847 ss. ; argumentum princeps, in altera Concilii sessione, ad Ecclesiam ipsam spectabit, 849; caritas amplissima, peculiaris nota Concilii, 855. V. Ecclesia. Index rerum analyticus Conclave in electionem Pauli Pp. VI : eius adparatio, 585; officiales et adsistentes, 586; ratio clausurae Conclavis, 586; Missa et oratio de eligendo Summo Pontifice, 589 ss. ; ingressus in Conclave, clausura et custodia, 596ss.; Patres Cardinales, qui Conclavi interfuerunt, 600; ordo Conclavis, 609ss.; Conclavis reseratio, 613ss. V. Electio. Conclavistae privilegiis donantur, 665 ss. Concordia. Ad eam servandam, veram, apertam ac fiduciae plenam, B. P. recens electus homines instantissime adhortatur, 573. Congica Respublica. In ea natione (Leopoldopoli) Nuntiatura Apostolica erigitur, 227. Congregatio a Missione. Sodales qui, Capitulum Generale XXXIII celebrarunt, a B. P. coram admittuntur eiusque verba exhortationis et laudis audiunt, 744 ss. Congregatio Ssmi Redemptoris. Eius sodales Romae Capitulum Generale XVI celebrantes B. P. exhortationis et gratulationis verba audiunt, et vota, 229 ss. Consecratio Episcoporum. A B. P. in Petriana Basilica quattuordecim Praesules consecrantur, e variis terrarum orbis regionibus, 1014; post peractum ritum, eos comiter alloquitur, eisque sensus laeti animi ostendit, pro sacro ipsis obeundo ministerio optima vota faciens, 1014 ss. Consilium Episcoporum e regionibus Americae Latinae. B. P. laudat navatam ab eo operam, 681. Consilium Pont. pro America Latina. Eius munus ac momentum B. P. illustrat, 683. V. America Latina. Consortio hominum. In ea unius hominis naturali cuidam iuri officium aliorum hominum, ius illud agnoscendi et colendi, respondet, 264 ; hominum societas non modo ordinata esse debet, sed multos etiam ipsis utilitatis fructus afferre, 265; recta civium coniunctio veritate, iustitia, amoris studio et libertate innititur, 265 s.; nostra aetate hominum consortio in novam prorsus rei et socialis et publicae conformationem transivit, 268s.; humanae consortionis unitatem nulla delebit aetas, qua de causa flagitabit semper necessitas, ut convenienter bono universali studeatur, 292. 1123 Controversiae, quae forte inter populos oriantur, non armis, sed pactis et conventis dirimendas esse, hodie magis magisque est hominibus persuasum, 291. Conventus : — quintus et vicesimus, ex universa Italica natione Romae habitus a Sodalitate v. «Movimento Laureati di Azione Cattolica», 89; — primus, de ludiera exercitatione, ex universa Italica natione Romae habitus, 96; — de incepto v. «Journée Européenne des écoles», 171; — primus, S. Congregationis Concilii opera Romae habitus, proposito argumento v. : «Turismo e Pastorale», 232; — de alendis hominibus, ex omnibus nationibus Vasingtonii habitus, 344; — primus, a Sodalitate v. d. «Association Internationale de Médecine des accidents et du trafic» Romae habitus, 397; — a iuvenibus e variis nationibus, quaestiones acturis de re rustica, Romae habitus, 687; — a Praesidibus Consiliorum dioecesanorum Actionis Catholicae Societati moderandae Romae habitus, 689; — de peregrinationibus delectationis causa susceptis (v. «turismo»), Consilii Foederatarum Nationum opera Romae habitus, 746; — decimus tertius, ab Italico clero per hebdomadam habitus Urbeveti, v. « di aggiornamento pastorale», 750; — undecimus («Jamboree»), iuvenibus exploratoribus (v. « Boy-scouts ») ex universo terrarum orbe Marathona convenientibus, 757; — vicesimus internationalis, de Chirurgia generali Romae habitus, 860; — de Chirurgia cordis sanguinisque vasculorum Romae habitus, 860; — septimus et decimus internationalis, de ratione subsidiisque contra phthisiaci morbi vim adhibendis, 862; — a Sodalitate v. d. «Association pour l'étude du problème mondial des Réfugiés» habitus, 867; — de arte medicinae v. d. «aérospatiale», e variis nationibus Romae habitus, 868; — per hebdomadam habitus a sodalibus Pont. Collegii Sophorum, 875; — a Consilio Generali Internationali* Sodalitatis « P a x Christi» nuncupatae Romae habitus, 1018. Corpus hominis. De corporis dignitate B. P. loquitur ad chirurgos, 861 s. Curia Romana. Moderatores et Officiales S. P. Paulus VI convocat et alloquitur, 793ss.; eis benevoli et grati animi sensus pandit, existimationem ostendit, 794; Romana Curia et Oecumenicum Concilium, Index rerum analyticus 1124 794s.; eius consensio cum Romano Pontifice, 796; Summi Pontificis instrumentum in apostolico exercendo munere, 796 s. ; aequo animo ab ea censurae sunt admittendae, 797; impensam ab ea navatam operam B. P. laudat, 798; reformationes inducendae, 798 s. ; ut aliis in exemplum praeluceat, B. P. hortatur, 799 s. Cyrillus et Methodius (SS.). Undecimo exeunte saeculo ab eorum adventu in Magnam Moraviam, B. P. ad Slavicarum Nationum Antistites epistulam mittit, 434; viri « pauperes in hoc mundo, divites in fide », Petri Sedi adstricti, plene catholici et apostolici, 435 ; eorum vita et acta, 435 s. ; reverentia, existimatio et fama, quibus longe lateque floruerunt, 436; Slavicae gentes eorum fidant deprecatione ac patrocinio, 436; hortatores, instinctores, patroni existimandi sunt, ut in unitatis conamine perficiendo, Orientalium cum Ecclesia catholica, consudetur alacriter, 438 ; per eos, sive directo sive per eorum alumnos, Slavicis gentibus christiana fide civilique humanitatis cultu advectis, dotes effloruerunt, quae hos populos décorant, 438s.; Romae Pont. Institutum Orientale saecularem memoriam celebrat eorum adventus in Magnam Moraviam, 458; auspicalem lapidem Instituti Ss. Cyrilli et Methodii in Urbe B. P. fausta lustrat precatione, 458s.; horum Sanctorum cum Romana Urbe vinculum et consuetudo, 459; in Basilica S. Clementis, praesente Summo Pontifice, saecularia sollemnia terminantur, 1035 ; sacras Reliquias S. Cyrilli B. P. eidem Basilicae donat, 1036; adstantes alloquitur, pro fratrum unitate fundens vota, 1037 ss. D da Costa Nunes Emus Card. Iosephus. Ei scribit B. P. eique gratulatur, sexagesimum ab inito Sacerdotio impletum annum celebraturo, 669 s. Dell'Acqua Ioannes, Universitatis studiorum Ferrariensis Moderator. Ob novam illius Athenaei sedem inaugurandam, B. P. ei scribit, flagrantia fundens vota, 327. de Porres (S.) Martinus. De eo Litterae Decretales : descriptio vitae, 194 ss. ; Martinus a caritate cognominatus, 196 s. ; canonizationis causae historia, 199 ss. ; Sanctorum catalogo adscriptus, 202. de Valera Exc. Vir Edmundus, Hiberniae Praeses. A B. P. coram admittitur, ab eoque laudes audit de fide, de copia vocationum in Hibernia et de auxiliis catholicis Missionibus latis, 650 s. Dioeceses : — noviter erectae : Palmiriensis Indorum, 22; Makanensis, 24; Monzensis, 77; Seguensis, 80; Carthadensis in Columbia, 82; Kiayiensis, 131; Taichungensis, 133; Nagoyaënsis, 135; Niigataënsis, 137; Uviraënsis, 139; Facatativensis, 141; Apatzinganiensis, 210; Linarina, 213; Tetiensis, 215 ; Tehuacaniensis, 377 ; Paracatuensis, 382; Tuxpaniensis, 694; Crucismogensis, 697; Verae Crucis, 699; Loloënsis, 701; Tolaënsis, 703; Mahagiensis, 705; lamshedpurensis, 809; Isangiensis, 811; Fori S. Annae, 813; Citrensis, 815; Paranaguensis, 817; Carabellensis, 819; Spelaeopolitana a Bono Iesu, 823; Iuazeiriensis, 824; Inhambaniana, 826; Dumkaënsis, 828; Darjeelingensis, 830; de Fairbanks, 919; Kilwaënsis, 921; Ocamiensis, 925; Barrancabermeiensis, 928; Vianensis, 932; Enuguensis, 935; Esteliensis, 941. — metropolitana effecta : Atlantensis, 20. — dismembratae: Macejensis, Penedensis, 22; Durangensis, Zacatecensis, Tepicensis, 75; Lusakensis, 77; Bamakoënsis, 80; Caliensis, 82; Iarensis, 130; Bukavuensis, Kasongoënsis, 138; Bogotensis, Zipaquirensis, 140; Tacambarensis, Colimensis, 210; Monterreyensis, 213; Beirensis, 215; Antequerensis, Angelorum, 377 ; Arequipensis, 384; Papan tlensis, Huejutlensis, Tampicensis, Tulancingensis, 694; S. Pauli in Brasilia, Taubatensis, 697; Verae Crucis seu Ialapensis, S. Andreae de Tuxtla, 699; Buniaënsis, 705; Calcuttensis, Ranchiensis, 809; S. Salvatoris in Brasilia, 813; Panamensis, 815; Curitibensis, 817 ; Ilheosensis, 819; Granadensis, 821; Barrensis, Bononiensis, Caetitensis, 823; de Lourenço Marques, 826; Calcuttensis, 828, 830; Davidensis, 923; S. Marthae, 925; Succursensis et S. Aegidii, 928; Tunquensis, S. Rosae de Osos, Medellensis, Sonsonensis, 929; S. Ludovici in Maragnano, 931; Manzinensis, 933; Eshowensis, 934; Onitshaënsis, 935; Huarazensis, 939; Leonensis in Nicaragua, 941. — suffraganeae :Carolopolitana, Miamiensis, Raleighiensis, S. Augustini, Savannensis, metropolitanae Atlantensi, 20; Palmiriensis Indorum, metrop. Macejensi, 22; Monzensis, metrop. Lusakensi, 78; Seguensis, metrop. Bamakoënsi, 80; Carthadensis in Columbia, metrop. Popayanensi, 82; Kiayiensis, metrop. Teipehensi, 132; Taichungensis, metrop. Taipehensi, 133; Nagoyaënsis, metrop. Tokiensi, 135; Niigataënsis, metrop. Tokiensi, 137; Uviraënsis, metrop Bukavuensi, 139; Facatativensis, metrop. Bògotensi, 141 ; Apatzinganiensis, metrop. Moreliensi, 211; Linarina, metrop. Monterreyensi, 213; Tetiensis, metrop, de Lourenço Marques, 215; Tehuacaniensis, metrop. Angelorum, 378; Leopoldinensis, S. Ioannis a Rege, metrop. Iudiciforensi, 380; Campaniensis in Bra- Index rerum analyticus silia, Guaxupensis, metrop. de Pouso Alegre, 380 ; Patensis, Fertiliensis, Paracatuensis, metrop. Uberabensi, 380; Valadarensis, metrop. Marianensi, 380; Tuxpaniensis, metrop. Jalapensi, 695; Crucismogensis, metrop. S. Pauli in Brasilia, 697 ; Verae Crucis, metrop. lalapensi, 700; Loloënsis, metrop. Coquilhatvillensi, 701; Yolaënsis, metrop. Kadunaënsi, 703; Mahagiensis, metrop. Stanleypolitanae, 705; Iamshedpurensis, metrop. Ranchiensi, 809; Isangiensis, metrop. Stanleypolitanae, 811; Fori S. Annae, metrop. S. Salvatoris in Brasilia, 813; Citrensis, metrop. Panamensi, 815; Paranaguensis, metrop. Curitibensi, 817; Carabellensis, metrop. S. Salvatoris in Brasilia, 819; Spelaeopolitana a Bono Iesu et Iuazeiriensis, metrop. S. Salvatoris in Brasilia, 824; Inhambaniana, metrop. de Lourenço Marques, 826; Dumkaënsis, metrop. Calcuttensi, 828; Darjeelingensis, metrop. Calcuttensi, 830; Kilwaënsis, metrop. Elisabethapolitanae, 921; Ocaniensis, metrop. Neo-Pampilonensi, 926; Barrancabermeiensis, metrop. Neo-Pampilonensi, 929; Vianensis, metrop. S. Ludovici in Maragnano, 932; Enuguensis, metrop. Onitshaensi, 935; Esteliensis, metrop. Managuensi, 942. — quarum fines mutantur : Macejensis et Penedensis, 22; Chillanensis, Talcensis et Linarensis, 54; Birminghamiensis et Northantoniensis, 109; Bogotensis et Zipaquirensis, 141; Laguatensis, 176; Sanctae Mariae et Uruguaianensis, 246; Olindensis et Recifensis, Nazarensis in Brasilia, Caruaruensis, Pesqueirensis, 346s.; Sanctae Mariae Angelorum, 349; Cuneensis et Montis Regalis in Pedemonte, 406; Iadrensis et Veglensis, 409; Jalapensis, Huajuapanensis et Tehuacaniensis, 773; Yolaënsis, 776; Iadrensis et Ragusina, 836; Perusina et Arretina, 1049; Arretina, 1051. — quarum nomen mutatur : Verae Crucis seu Ialapensis, in posterum « Ialapensis » tantum cognominabitur, 699; Seccoviensis, posthac appellabitur «GraecensisSeccoviensis », 775. — in iurisdictionem unius Episcopi dioec. Planensis Graecorum transferuntur quaedam municipia, 208. Disceptationes in Concilio : variae et nullo humano consilio obnoxiae, 865. Diurnarii scriptores. Scriptorum collegium ephemeridis « L'Osservatore Romano » aliosque catholicos diurnarios scriptores B. P. coram admittit ac de officiis monet, 99 ss., 105; modus ac limites servandi ä diurnariis scriptoribus in variis tractandis argumentis 102s.; diurnarios scriptores e variis nationibus Ioannes XXIII alloquitur, praemio Ipsi tributo (v. «prix Balzan») ob na va tam pro tutanda pace 1125 operam, 238ss.; a S. P. Paulo VI recens electo coram admissi, grati eius animi sensus excipiunt ob obsequii plenam notitiarum pervulgationem in obitu Ioannis XXIII et cum haberetur Conclave, 675 s. ; B. P. spem alit fore ut Evangelico iuvando nuntio diurnarii aliquam praestent operam, 677; altera incohata Concilii Oecumenici sessione, B. P. curae erit, ut diurnariorum labor adiuvetur atque ut recte ipsi edoceantur, 677 s., 866; diurnarios publice missos ad alteram Concilii sessionem B. P. comiter excipit et alloquitur eorumque haud facile munus agnoscit, 864 s. Doctrina exculti. Ecclesia eos in honore habet, 857. Dominicus (Ven. S. D.) a Matre Dei. Decretum de miraculis pro eius beatificatione, 893; decretum de tuto, 959; vitae recensio, 996 ss., et actorum causae, 1000; Beatus renuntiatur, 1000s.; virtutes eius et operam B. P. exaltat, 1020ss.; eius studium colendae Christi Passionis eiusque pietas in B. Mariam Virg. Perdolentem, 1022; eius necessitudo cum Card. I. Henrico Newman, 1023; flagrans eius studium in Anglos, 1024 s. E Ecclesia. Christifideles se talem habere Matrem glorientur, quam omnes admirari oporteat, propter pulchritudinem eidem divinitus inditam, 8; Oecumenici Concilii initium ac primae sessionis coetus hominibus eam ostenderunt coruscantem fulgore, ostenderunt eius compaginis firmitudinem, 36, 46; spirituali hominum bono inservit, 46 s.; mirificis favet huius aetatis inceptis, 48; munus eius praecipuum et proprium de rebus est divinis, sed res etiam sociales considerat et recte colit, 684s.; in Concilio Oecumenico mirabiliter coniunctae elucent Ecclesiae notae, eiusque vultus renidet, 842; coniunctio inter Christum et Ecclesiam, 846 s. ; notio Ecclesiae in Concilio plenius erit definienda, 847ss.; quaestio in Concilio pertractanda de compositione Ecclesiae militantis, 850; sanctae Ecclesiae renovatio, alia primaria indicti Concilii causa, 850; quaenam causae renovationis Ecclesiae et quibus viis intelligenda atque efficienda sit renovatio, 850ss.; Ecclesia humanae consortionis fermentum vivificum et instrumentum salutis apparet, 854 s. Electio Summi Pontificis Pauli VI, 612 ; actus acceptationis Summi Pontificatus, 612; electio multitudini annuntiatur, 613. Index rerum analyticus 1126 Encyclicae Litterae : — «Pacem in terris», de pace omnium gentium in veritate, iustitia, caritate, libertate constituenda, a Ioanne Pp. XXIII editae, 257 ss. ; cum Litt. Encyc. « Mater et Magistra » conexae, in epitomen cogunt quae Summi Pontifices de re docuerunt, 400; B. P. paschale est donum, 400. Ephemerides a catholicis exaratae: B. P. optat ut numero augeantur ac magis magisque perpolitae edantur, 104. Episcopi. Ad suam ipsorum complendam operam, in rebus ad Concilium spectantibus, paucos ecclesiasticos viros, doctrina virtuteque praestantes, laboris socios sibi adiungere poterunt, 153; quaestio in Concilio pertractanda de Episcoporum necessitudine cum Christi Vicario, 849. V. Concilium Oecumenicum Vaticanum II. Equester Ordo Sancti Sepulchri Hierosolymitanus. Nova eius Statuta adprobantur, 444 S S . Erkin Exc. Vir Feridun Cemal, ab exteris negotiis Administer in Turcarum natione. Comiter excipitur a B. P., qui vota pro illa promit natione, 343. Europa. Summi Pontificis de ea sollicitudo, 688. Exarchatus Apostolicus constituitur : pro fidelibus Ucrainis in Brasilia degentibus, 218. Experimenta atomi disiunctionem spectantia. Conventione inita inter Civitates, ut ea intermittantur, B. P. gratulatorium eis nuntium mittit, 760. Exploratores iuvenes. Coetum habent ad Marathona eosque B. P. per epistulam laudat et monet, 757 ss. Eymard (B.) Petrus Iulianus. Sollemnis eius canonizatio, 5 ss. ; B. P. eius virtutes, praesertim pietatem eucharisticam, recolit et exaltat, 7ss. (homilia); de eo Litterae Decretales : descriptio vitae, 370 ss. ; Causae historia, 372ss.; Sanctorum catalogo adscribitur, 374 s. ut ipsa firmetur et ad munus suum tenendum adiuvetur, est consulendum, 261. Feria V Maioris Hebdomadae «in Cena Domini». Dies, quo novum, absolutum perfectumque Sacrificium est institutum, 392; dies, quo Christus exemplum reliquit humilitatis et mandatum novum dedit caritatis, 393 s. Foederatae Americae Septemtrionalis Civitates. De ea natione B. P. quaedam, quae sunt laude digna, recolit, 328 s. V. Bayley vidua Seton (B.) Anna Elisabeth. Foederatarum Nationum Consilium (O.N.U.) et adiecta minora Consilia: eius status ac munus, 295; expetendum, ut hoc Consilium magis magisque valeat formam atque idonea instrumenta sua ad munerum suorum amplitudinem accommodare, 296. «Fondation Internationale Balzan». Ad praeclaros Viros Jauius Consilii Ioannes XXIII publice grati animi sensus pandit ob tributum Ipsi praemium v. d. «prix international pour la paix», 238, 448, 456. «Fondazione Premio Internazionale della Pace Giovanni XXIII. A Summo Pontifice Ioanne XXIII conditur, post acceptum praemium « Balzan », 457, 579 s. Forni Emus Card. Ephraem. Vota, omina et gratulationes B. P. ei significat ob quinque a suscepta episcopali dignitate ab eo exacta lustra, decem vero ex quo ipse auctus est sacerdotio, 163. Franciscus Maria (B.) a Camporubeo. Sollemnis eius canonizatio, 5 ss. ; B. P. eius virtutes exaltat, 7 ss. (homilia). Franciscus (S.) Salesius. De eo B. P. laudes, in Allocutione ad diurnarios scriptores, 104 s. Funebris laudatio in obitu Ioannis XXIII, 490 ss. O F Fames. V. «Campagne contre la faim». Gentes. Varia earum indoles ac varii mores coluntur ab Ecclesia, quae tamen concordiam inter eas fovet, 171 s. Familia. Existimanda tamquam humanae societatis primum et naturale semen, 261; Gentes pauciores numero (minoranze). Quidquid contra eas agitur ad coërcendum stir- 1127 Index rerum analyticus pis vigorem atque incrementum, iustitiae officiis graviter adversatur, 283; rei publicae moderatorum opera navanda in earum gentium bonum, 283; rationi consentaneum est, ut ni cives commoda quoque agnoscant, sibi orta in hisce rerum adiunctis, 283 s. Georgetown-University. V. Universitas Catholica. Goulart Exc. Vir Ioannes, Foederatarum Brasiliae Civitatum Praeses. A B. P. comiter exceptus, eius vota pro Brasiliana natione audit, 647. Guanella (S. D.) Aloisius. Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 110 ss. H Heiser Revmus P. Basilius, Ordinis Fratrum Minorum Conventualium Minister Generalis. Ei scribit B. P. ob celebranda sollemnia, septimo volvente saeculo, ex quo sacrae S. Antonii exuviae in Basilicam Patavii exstructam translatae sunt, 159 ss. ; item ei scribit B. P., tertio exeunte saeculo, ex quo S. Iosephus a Cupertino terrestrem cursum confecit, 736. vitae cultum, 259 s. ; iura quoad bona moralia et humanitatem, 260; ius religionem privatim publice profitendi 260s.; ius eligendi vitae genus quod praeoptat, 261; ius operis faciendi opusque libere obeundi, 261; ius oeconomica factitandi negotia, convenienter cum reddendae rationis sensu, 262 ; ius privatim bona possidendi, vel gignendis opibus apta, 262 ; ius coetus habendi et societatem cum aliis ineundi, 262 s.; ius tenendi vel mutandi locum in civitatis suae finibus et, iusta de causa, alias etiam civitates petendi in iisque domicilium suum collocandi, 263; ius in partem publicae rei actuose veniendi et ad commune civium bonum conferendi, 263; ad humanam personam pertinet legitima suorum iurium tuitio, 264; iura hominis, a natura profecta, cum totidem coniunguntur officiis, 264; humanae personae dignitas exigit, ut in agendo homo proprio consilio et libertate fruatur, 265; technicis etiam progredientibus artibus, primas partes homo habet primumque locum obtinet, 870. V. Consortio hominum. Hungaria. Nuntio scripto dato B. P. populo Hungarico suum amorem paternamque benevolentiam significat, 53. I Helvetia. Incolarum hospitalitatem, laboris studium, concordiam B. P. laudat, 885. Hollandia. Catholicis illius nationis, festum S. Villibrordi celebraturis, B. P. nuntium mittit et gratulatur, 1045 ss. Homiliae Summi Pontificis : — Ioannis Pp. XXIII, in sollemni canonizatione Beatorum: Petri Iuliani Eymard Conf., Antonii Mariae Pucci Conf., Francisci Mariae a Camporubeo Conf., 7; — Ioannis Pp. XXIII, in sollemni canonizatione Beati Vincentii Pallotti Conf., 67; — Pauli Pp. VI, die sollemnis suae Coronationis, 618; — Pauli Pp. VI, habita inter Missarum sollemnia, in possessione Romanae cathedralis, 972 ss. Homines nostrae aetatis. Oecumenico Concilio propositum est, ut eos attingat, quodam quasi ponte instituto, 854; Ecclesiae animus et voluntas erga eos, 856. Homo. Omnis homo personae induit proprietatem, atque adeo, per se iura et officia habet, a sua ipsius natura directo et una simul profluentia, 259; hominis iura: ius vitae, et instrumentorum ad honestum Indulgentiae sacrae : — quibus ditatur invocatio ad B. Mariam Virg., 56; — Apostolicae, christifidelibus concessae, qui aliquod pietatis vel religionis obiectum, a Summo Pontifice vel a sacerdote potestatem habente benedictum, possident ac peculiaribus imperatis condicionibus satisfecerint, 657 ss. V. Orationes Indulgentiis ditatae. Institutum Ss. Cyrilli et Methodii in Urbe exstruetur, 458 s. V. Auspicalis lapis. Ioannes (S.) de Matha. Septingentesimus et quinquagesimus celebratur annus ex quo conditor Ordinis Ssmae Trinitatis redemptionis captivorum ad caelum migravit, 31 ; B. P. egregia recolit opera religiosi Instituti ab eo conditi, cui, temporis adiunctis mutatis, alii campi finesque nunc panduntur, 31 s.; eiusdem Ordinis sodalibus B. P. vota et hortamenta, 32. V. Michael a Iesu Revmus P. Ioannes Pp. XXIII. Ob navatam ab eo pro tutanda pace operam, praemium Balzan ipsi tribuitur, 238, et traditur, 448, 450, 455; ei, diem nominalem celebra turo, 1128 Index rerum analyticus Emi Purpurati Patres fausta ominantur, 332 ; in Aula Regia Palatii Ap. Vaticani praemium Balzan sollemni caerimonia ipsi traditur, 448 s. ; in Aedes Quirinalis collis ab Excnio Reipublicae Italicae Praeside magno honore excipitur, post traditum ipsi praemium Balzan, 455; extrema eius aegro ta tio, 465; extrema eius verba et pietatis in Deum documenta, 446 ss. ; eius obitus, 470 ; recognitio et expositio exanimi corporis, 474; ad Patriarchalem Basilicam Vaticanam corpus effertur, 476; tumulatio et depositio corporis in cryptis Basilicae Vaticanae, 478; sépulcrale S. P. elogium, 483; exsequiae sollemniores pro eius anima, 486; funebris laudatio, 490; Legationes extra ordinem a Guberniis et a Consiliis Internationalibus missae, ut S. P. exsequiis ipsorum nomine interessent, 497 ss.; S. P. testamentum, 508; moeroris testimonia in eius obitu, 511 ss. ; in nuntio radiophonico ad universum catholicum orbem, S. P. Paulus VI recens electus eum pia voluntate commemorat, 571; item eum commemorat in epistula ad Emum Card. Tisserant, 740s.; et in Allocutione ad Romanam Curiam, 795; praesertim vero in Allocutione ad Conciliares Patres, cum altera Concilii sessio inchoaretur, 843 ss. Ioseph (8.), B. Mariae Virg. Sponsus. Eius vitae documenta et exempla virtutum B. P. laudat, illius confisus patrocinio, 333 ss. Iosephus (S.) a Cupertino. Sollemnia celebrantur, tertio exeunte saeculo a piissimo eius obitu, 736; seraphicus eius caritatis ardor, 737 ; lucidum antistat exemplar ad superna et potiora appetenda, 737; sacerdotibus rationem et viam indicat, ut fructuosum eorum sit ministerium, 737. Iura humana. « Professio Universalis Iurium Humanorum», a Foederatarum Nationum Coetu Generali rata habita, 295. V. Homo. Iustitia. In mutuis civitatum necessitudinibus, simul iura mutua agnoscenda, simul mutua officia persolvenda sunt, 282 s. J Jaricot (S. D.) Paulina Maria. Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 411. «Journée Européenne des écoles». B. P. coram admittit eos qui Coetui interfuerunt et laudat inceptum, 171. K Kennedy Exc. Vir Ioannes F., Foederatarum Americae Septemtrionalis Civitatum Praeses. Comiter excipitur a B. P., qui de eo ac de eius Natione laudes habet, 649 s. L Lanzoni Franciscus. Sollemnia Faventiae celebrantur, clarissimi huius sacerdotis historici honorandi causa, 446; de re B. P. laetatur et gratulatur, 446 s. Lateranenses aedes (Pont.). In eas Vicariatus Urbis Ministerium transferendum, 95. Lateranensis ecclesia. Possessio a S. P. in eo templo peracta, 969 ss. Legati extra ordinem a Guberniis et Consiliis Internationalibus missi, ut ipsorum nomine interessent : exsequiis Summi Pontificis Ioannis XXIII, 497 ss. ; sollemni coronationi Summi Pontificis Pauli VI, 627 ss., 641 ss. Legatorum Coetus apud Sedem Apostolicam. Ex eo Coetu Viros B. P. alloquitur feria V Maioris Hebdomadae, post peractum Eucharisticum sacrificium, 392; Legatos eorumque adiutores S. P. recens electus comiter admittit et alloquitur, singulas eorum Nationes salutans, pro illisque vota fundens, 645 s. Leone Exc. Vir Ioannes, supremi Consilii publicae rei administrandae in Italia Praeses. Beatissimum Patrem invisit, qui ei omina et vota promit, 755 s. Lercaro Emus Card. Iacobus, Archiep. Bononiensis. Ei scribit B. P. ob sacra Bononiae celebranda sollemnia, quinto saeculo volvente a pio S. Catharinae de' Vigri obitu, 228. Liturgia. Universalem habet sermonem inter gentes, 172. Ludiera exercitatio («Sport»). Ad ludicrorum corporis exercitiorum cultores B. P. monita, 96 ss. ; ad concordiam inter homines fovendam, quantum valeant certamina ad ludiera corporis exercitia pertinentia, 99. M Magistratus. V. Res publica. Maria (B.) Virgo. Magni Ecclesiae eventus obtingunt lucente veluti sidere ac materne 1129 Index rerum- analyticus Ea protegente, 35; die festo Maternitatis Eius, anno exacto ab inchoato Concilio Oecumenico Vat. II, in Liberiana basilica B. P. de Ea laudes habet Eiusque patrocinium postulat in Ecclesiam et in cunctos homines, 872 ss. Mariniana Respublica. Supremos eius Moderatores (vulgo «Capitani Reggenti») B. P. coram admittit eisque vota promit, 651 s.; libertatem iustitiamque per saecula Respublica persécuta est, 652. • J Medicina v. d. «.aérospatiale». De ea Romae Coetus habetur, 8Ç8; B. P. huius artis studia in existimatione habet, 869. Merces operario debita, ad iustitiae praecepta statuta, 262. Methodius (8.). V. Cyrillus et Methodius. Mexicum. Eius christifideles B. P. per nuntium hortatur, cum exstruendi in Urbe Collegii Mexicani auspicalia lapis fausta precatione lustraretur, 886 s. Michael a Iesu Revmus Pater, Ordinis SSmae Trinitatis redemptionis captivorum Moderator Generalis. Ei scribit B. P., septingentésimo et quinquagesimo exeunte anno ex quo S. Ioannes de Matha in caelum migravit, 31. Moderatores rei publicae. In hominum societate bene composita necessarii sunt et auctoritatem omnem a Deo ducunt, 269 ss. ; in communi omnium bono ratio tota est posita civitatis rectorum, 272 ; eorum est munus apte componere et efficaciter tueri civium iura et officia, 274 ; studium curaque ab ipsis impendenda, ut cives sicut in re oeconomica ita in re sociali progrediantur, 275; in civium iuribus tum componendis et tutandis, tum provehendis Moderatores summae serviant aequilibritati, 275 s. ; animi ingeniique virtutes, quibus necesse est polleant, ob vitam socialem nostrae aetatis, 277 s. ; ad eos respicit Ecclesia eosque hortatur, ut suis gentibus bona suppeditent, quibus hominum vita indiget, 857. Montironi Stelvius, Marinianae Reipublicae Moderator («.Capitano Reggente»). V. Mariniana Respublica. Mores publici et privati nostrae aetatis spectantur in Coetu habito a Sodalitate v. d. «Movimento Laureati di Azione Cattolica», 90; Ecclesiae de ea re sollicitudines, aegritudines et spes, 90; catholicorum opera morum, probitati fovendae, 91. 72 - ACTA, vol. V, n. 18. — 31-12-1963. «.Movimento Laureati di Azione Cattolica». Romae Coetum habet, proposito argumento : « 11 senso morale nel costume contemporaneo», 89ss. Mozzetta. Ea uti possunt supra mantelletum, in Concilii sessionibus, Archiepiscopi, Episcopi ceterique Ordinarii, praesente quoque Summo Pontifice, 779. Muccin Exc. P. D. ioachimus, Ep. Feltrensis et Bellunensis. Maesti animi sensus B. P. ei pandit, ob oppida illius regionis aquarum alluvione obruta, 888. Mulieres. Nostra aetate, cotidie magis sunt suae humanae dignitatis consciae, et in re publica intersunt, 267. Murialdo (Ven. S. D.) Leonardus. Decretum de miraculis pro eius beatificatione, 890; decretum de tuto, 962; vitae recensio, 1002 ss. ; et actorum causae, 1007 ; Beatus renuntiatur, 1007; eius virtutes operamque B. P. exaltat, 1025; «agere et silere», quod sibi proposuit, 1027 ; in opificum commodum, egregie ab eo suscepta 1004 s., 1029 ; Piae Societatis Taurinensis a S. Ioseph conditor, 100Ì, 1029. Mwambutsa IV, Burundiae Rex. A B. P. comiter exceptus, eius omina et vota audit, 41 s. N Nationes. V. Civitates. Nativitatis D. N. I. Ch. festum. Oecumenici initi Concilii notam fert, 13 ; gloriam Domino, hominibus bonae voluntatis pacem, Ecclesiae sanctae unitatem in Concilii fulgore annuntiat, 14ss.; singulis christifidelibus et familiis, festum celebraturis, B. P. omina, 18 s. ; ex eventu Nativitatis, Domini initium rursum capit historia, hominibus adiutricem navantibus operam, 49, 52. Neumann (Ven. S. D.) Ioannes Nepomucenus. Decretum de miraculis pro eius beatificatione, 350; decretum de tuto, 417 ; recensio vitae, 905 ss. ; et actorum causae, 909 s.; Beatus renuntiatur, 910; B. P. eius virtutes laudat et exaltat, 915 ss. Newman (Card.) lohn Henry, et Beatus Dominicus a Matre Dei, 1023 s. Index rerum analyticus 1130 Nguyen Van Binh Exc. P. D. Paulus, Archiep. Saigonensis. Ei maesti cordis sensus pandit B. P., ob lacrimabiles eventus in Vietnamensi natione, 1047. Normae : — circa praescripta can. 534 § 1 et can. 1532 § 1, n. 2 Codicis Iuris Canonici, huius aetatis adiunctis accommodatae, 656; — ad lucrandas Indulgentias Apostolicas, 659; — novae, quibus pensiones a Sancta Sede iterum ordinantur, App. f. 17. Nuntiaturae Apostolicae noviter eriguntur : in Burundiae Regno, 226; in Republica Congica (Leopoldopoli), 227. N y er ere Mwalimu Iulius K., Tankanyikensis Reipublicae Praeses. Beatissimum Patrem invisit ab eoque comiter salutatur, 1045. O Observatores acatholici ad Concilium Oecumenicum invitati, 156 ; altera ineunte Concilii sessione, eos B. P. salutat, iis gratias agit nuntiumque amoris mittit per eos ad christianas communitates, quarum ipsi personam sustinent, 853; eos coram admittit B. P. et comiter alloquitur, spem fovens, fide, caritate et praeteritorum oblivione innixam, 878 ss. Officia hominis. V. Homo. O. N. U. V. Foederatarum Nationum Consilium. Opifices. Nostra aetate, videmus eos in re oeconomica et sociali gradatim profecisse, 267; Ecclesia, Mater et Magistra, ipsis praesens adest, 857; iuvenum opificum necessitates, quae maiora in dies exigunt instituta et coepta, 1028; socialis Ecclesiae cura in opifices, 1029 s. Oratio de eligendo Summo Pontifice ad Emos Patres habita, 589 ss. Orationes Indulgentiis ditatae : — pro Missionibus a sacerdotibus recitanda, 659 s.; — pro felici exitu Concilii Oecumenici Vaticani II, a Summo Pontifice Paulo VI exarata, ante Divinum Officium recitanda, 898; — pro Oecumenico Concìlio a clericis recitanda, 1053. Ordo. Cum optimo universitatis ordine pugnat tum singulorum hominum, tum populorum perturbatio, 258; rectus ordo in hominum consortione a Deo initium omnino repetit, 266 s. ; ut moralis ordo agnoscatur eiusque iussa inviolate serventur, in maximis communis boni praeceptis est ponendum, 280. Orientales Ecclesiae. Dignae honore ac existimatione sunt apud Ecclesiam, 622; ut Apostolicae Sedi fidant, B. P. eas hortatur, 622. p Paenitentiae opera, ad felicem Concilii exitum impetrandum, 732. Palazzolo (Ven. S. D.) Aloisius Maria. Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 181; decretum de miraculis, 250; decretum de tuto, 355; recensio vitae, 361 ss., et actorum causae, 316; Beatus renuntiatur, 317; novensilis Beati B. P. eximias laudat virtutes, 337 ss. ; recolit frugiiera eius opera, 33y; sacerdotalis ordinis decus, 340 s. Pallotti (B.) Vincentius. Sollemnis eius canonizatio, 65 s. ; B. P. eius virtutes exaltat, 67 ss.; de eo Litterae Decretales: descriptio vitae, 802 ss. ; eius sollicitudo in christianos ab Apostolica Sede seiunctos, 804; canonizationis causae historia, 805 s.; Sanctorum catalogo adscriptus, 806 s. V. Romana Urbs. Paroecia. Ecclesiastici huius instituti momentum et munus, 674, 976. Pascha Resurrectionis D. N. I. Ch. Beatissimi Patris omina, hortamenta et Benedictio christifidelibus Urbis et Orbis, eo festo die, 395 ss., 402 ss. Pastores animarum. B. P. existimatio, benevolentia ac dilectio in eos, 753 s. Patroni caelestes declarantur : B. Maria Virgo, v. « Nossa Senhora da Conceigao Aparecida» et S. Ioannes Bosco, pro urbe et archidioecesi Brasiliapolitana, 26; B. M. V. « ab angustiis », v. d. « Nuestra Señora de las angustias», una cum S. Iuliano, dioeceseos Conchensis, 27; B. M. V. «a Quercu» convallis « N u r e » in dioec. Piacentina, 29; B. M. V. Immaculata dioec. Villaregalensis, 84 ; B. M. V. « Regina Africae» dioec. Ikelaënsis, 87; B. M. V. in caelum Assumpta dioec. SeguntinaeGuadalajarensis, 143; B. M. V., Regina Index rerum analyticus Mundi dioec. Quercopolitanae, 146; B. M. V. in caelum Assumpta dioec. Apuanae, 147 ; S. Paulus Ap. et S. Ioannes M. Vianney archidioec. S. Pauli de Minnesota, 222;-B. M. V. v. « d e Acahuato» dioec. Apatzinganiensis, 223; S. Franciscus a Paula universae provinciae ecclesiasticae Galabrae, 318; S. Ioseph, Sponsus B. M. V. archidioecesis Hartfortiensis, 386; B. M. V. ab Immaculata Conceptione (praecipua), S. Ioseph Opifex et S. Pius X (secundarii) dioec. Civitatis Mariae, 387; S. Gemma Galgani dioec. Dodomaënsis in Tanganyjka, 388; B. M. V. « a b Angelo salutata» dioec. Sanctae Mariae Angelorum, 389; S. Patricius dioec. Harrisburgensis, 443; B. M. V. v. « d e Itati» dioec. Goyanensis, 707; S. Ioannes Bosco dioec. Rivogallaëcensis, 708; B. M. V. a Rosario de Fatima, una cum S. Augustino, dioec. Leiriensis, 709; B. M. V. a Perpetuo Succursu (principalis) et S. Franciscus Assisiensis (secundarius) dioec. Salinensis, 711; S. Vincentius Pallotti Pont. Unionis Missionariae Cleri, 835; B. M. V., vulgo appellata « l a Virgen de los Treinta y Tres», Reipublicae Uruquarianae, 946; B. M. V. Rosarii a Fatima dioec. Propriensis, 947. Sulprizio (Yen. 8. D.) Nuntius. Decretum de miraculis pro eius beatificatione, 414; decretum de tuto, 777 s. Paulus Pp. VI. Eius electio in Summum Pontificem, 612; actus acceptationis, 612; eius electionis promulgatio, 569, 613; tiara redimitur, 616; Legatos extra ordinem excipit a Guberniis et Consiliis Internationalibus missos, ut Coronationis sollemnibus ipsorum nomine interessent. 641 ss. : postridie quam ad Summum Pontificatum est electus, ad universum catholicum orbem nuntium radiophonicum mittit, 570; regendi dominici gregis officium suscipiens, tuta afficitur fiducia in omnipotenti Dei ove collocata. 570, 619; quae sibi persequenda proponit. 621; in persequendum Oecumenicum Concilium omnes prorsus vires impendere cogitat, 571 s., 621, 741 s. ; eius curae cogitationesque eo quoque spectabunt, ut pax inter populos in tuto omnino sit posita. 573, 646; post electionem suam. ad catholicae Ecclesiae filios animum intendit : Patres Cardinales, in Episcopatu Fratres, Romanae Curiae officiales, sacerdotes, religiosos viros, sacras virgines. Romanae, Mediolanensis et Brixiensis dioecesium christifideles, ceterosque omnes, illarum praesertim regionum ubi Ecclesia legitimis suis uti iuribus prohibetur. 574 ss., 620, 624 s.; eius curriculum vitae. 643: gentili cium eius insigne, 644; trepida eius cura Pastoris pro Romana dioecesi et christifidelibus Urbis, 672 s., 1131 679s., 974s.; in Clerum animarum curae addictum eius existimatio et dilectio, 674; initi Pontificatus proposita ac sollicitudines Patribus Conciliaribus pandit, 842s; Romanae Cathedralis possessio ab eo peracta, 969 ss. Pax. Magnum ac pretiosum bonum in terra, omni tempore quaerendum ab insidiisque tuendum, 15, 47, 52, 288, 400s.; fovenda instituta quae adlaborant ut pax servetur inter gentes, 47s.; ab indicto Oecumenico Concilio incrementum capit, 166 s. ; certa ac vera Ecclesiae opera pro pace, 239, 457, 646; commune iustae pacis desiderium, 2S8, 449 ; non in pari rei militaris apparatu, sed in mutua tantummodo fide, veri nominis pax inter populos firma potest consistere, 288; pro pace incepta, praesertim rei publicae moderatoribus, B. P. suadet, 288s.; a Divino Redemptore allata, ab ipso summis precibus est petenda, 303; quattuor innititur firmissimis pilis : veritate, iustitia, caritate, libertate, 452, 457, 646; parcendo et ignoscendo tutius ab hominibus servanda, 454 s. ; pro pace B. P. vota, 457s.; pro pace B. P. curae cogitationesque, 303 , 573; pax eiusmodi esse debet, ut ex ordine a Deo statuto profiteatur, 257, 303 , 573. V. Praemium Balzan. V. «Fondazione Premio Int. della Pace Giovanni XXIII». «Pax Christi» (Sodalitas). Sodalibus e Consilio Generali Internationali B. P. gratulatur de studio pacis colendae, 1019; enixe eos hortatur ad operam navandam pro vera pace, pro Christi nempe pace, 1019; ut sodalitas latius sese extendat, B. P. optat, 1019 s. Pentecostes novendialia pie celebranda, altera adventante Oecumenicae Synodi sessione, 440 s. ; B. P. suum pandit propositum per eos dies sacram pii recessus solitudinem ingrediendi, 440 s. Phthisiologi. Internationalem conventum habentes, a B. P. coram admittuntur eiusque grati animi sensus cognoscunt ob navatam ab ipsis operam contra phthisiaci morbi vim, 862 ss. Pizzardo Emus Card. Iosephus, Ep. Albanensis. Ei B. P. gratulatur, quinque implen ti lustra, ex quo in Sacrum Purpuratorum Patrum Collegium est cooptatus, 32; item omina et vota ei profert, sexagesimum annum ab inito Sacerdotio celebratum, 739 s. Planensis Graecorum dioecesis. V. Dioeceses. 1132 Index rerum analyticus Possessio Romanae Cathedralis a Paulo Pp. VI peracta, 969 ss. Praefecturae Apostolicae : — noviter erectae: Ingwavumensis, 934; de Louis Trichardt, 943; — dioeceses effectae : Makanensis, 24; Kiayiensis, 131; Taichungensis, 133; Nagoyaënsis, 135; Niigataënsis, 136; Loloënsis, 701; Yolaënsis, 703; Isangiensis, 811; de Malda (cum aliis territoriis), 828; de Sikkim (cum aliis territoriis), 830; Lacus Moeri, Kilwaënsis posthac appellanda, 921; — Vicariatus Apostolicus effecta: Capitis Palmensis, 217 ; — quarum fines mutantur : Kayensis et Sancti Ludovici Senegalensis, 175 ; Gaoënsis, 176; Manokwariensis, 410; Maiduguriensis, 776. Praelaturae « nullius » : — noviter erectae : Nayariana de Iesu et Maria, 75; Sancti Iosephi de Antiquonia, 130; Chuquibambensis, 384; Juigalpensis, 821; Buccae Taurinae, 923; Cimbotiensis, 939; — in dioecesim evecta : Paracatuensis, 382; — dismembrata : Caraveliensis, 384; — suffraganeae: Nayariana de Iesu et Maria, metrop. Guadalaiarensi, 76; Sancti Iosephi de Antiquonia, metrop. Iarensi, 130; Chuquibambensis, metrop. Arequipénsi, 385; Juigalpensis, metrop. Managuensi, 821 ; Buccae Taurinae, metrop. Panamensi, 923; Cimbotiensis, metrop. Truxillensi, 940; •— cuius nomen mutatur: de Rio Branco, posthac « Roraimensis » nuncupabitur, 837. Praemium « Balzan ». Summo Pontifici Ioanni XXIII tribuitur et traditur ob navatam ab Ipso pro tutanda pace operam, 238 ss., 448s.. 450ss.. 455 ss.; collatum praemium iugem Ecclesiae et Summorum Pontificum operam pro pace agnoscit, 239, 448 , 450; B. P. grati animi sensus, 238, 448, 455s.; et grates Deo actae, 452 ss. V. « Fondazione Premio Internazionale della Pace Giovanni XXIII. Preces. Necesse minime est, saltem in praesens, ut nova et peculiaria precum genera admittantur, 154. V. Concilium Oecumenicum. Printesìs Exc. P. D. Benedictus, Archieviscopvs Atheniensis. B. P. ad eum epistulam mittit, iuvenibus exnloratoribus undique Marathona convenientibus, 757 s. Pro-cathedrale templum efficitur paroecialis ecclesia SSmae Trinitatis, in urbe Evansvicensi, 958. V. Cathedra episcopalis. Profugi. Innúmera profugorum multitudo, qui politicarum rerum causa patria depulsi sunt, 285 ; illorum agnoscenda iura, 286 ; incepta laudantur, ad eorum relevandas aerumnas, 286; Ecclesiae de illis sollicitudo, 867. Progressio doctrinarum et technicarum artium. Ecclesia ipsam admiratur ipsique favet, 869. Provinciae ecclesiasticae : — noviter constitutae: Atlantensis, 20; Iudiciforensis, de Pouso Alegre, Uberabensis, 380; — dismembratae : Bellohorizontina, Marianensis, Adamantina, 380; — quarum fines mutantur : Baltimorensis, 20; Adamantina et Marianensis, 380. Proximorum rectus amor. Quae praecipiat, quae postulet, quae requirat, 572. Pucci (B.) Antonius Maria. Sollemnis eius canonizatio, 5ss.; B. P. virtutes eius exaltat, 7ss. (homilia); de eo Litterae Decretales : descriptio vitae, 761 ss.; mira eius alacritas in obeundo cürionis munere, 763 s. ; causae canonizationis historia, 765; Sanctorum catalogo adscribitur, 767. Quadragesima. Sancte colenda religiosa institutione et caritate in proximos, 242. R Reetz Revmus P. Benedictus, Beuronensis Archicoenobii a S. Martino Archiabbas. Saeculum revolutum ab eodem constituto ärChicoenobio cum sodalibus celebraturo, B. P. ei ex animo gratulatur, 770 s. Regulae et Constitutiones Religiosarum Familiarum cum rétractantur, id propterea fit, quo maior efficientia ipsis tribuatur, 230; quod negotium permagnam requirit prudentiam, 230. Religiones. Ecclesia ad non christianas etiam respicit, quae servant sensum et notionem Dei, unius, creatoris, providentis, summi et rerum naturam trascendentis, 858. ' ' Renovatio Ecclesiae. V. Ecclesia. Res publica. Nequit in universum decerni, quae aptior sit eius forma, 276; quid ho- Index rerum analyticus minum naturae consentaneum in ea re censetur, 276; quid agant oportet magistratus, ut iurisdicialis et politica civitatis compositio suas pariat utilitates, 276 s. ; hominum dignitatis proprium, rei publicae administrationem adire, 278, 296; novae exinde amplissimaeque utilitatis facultates, 278; ingenii virtutes morumque probitas, rei publicae administrandae accommodatae, 296 s. Roberti Emus Card. Franciscus, Supremi Tribunalis Signaturae Apost. Praefectus. Quina decennia sacerdotii ei celebraturo B. P. gratulatur, laudans eius merita ac vota promens, 738 s Roma. Sanctorum virorum altrix, Sanctum Vincentium Pallotti sui cleri ornamentum et decus habet, 67 ss. ; Romanae Civitatis Magister cum Administratoribus, novo ineunte anno, B P. fausta dat omina, 92; B. P. amor pro sacra et christiana Urbe, 92s.; cives Romani et Oecumenicum Concilium, 94; Civitatis Magister virique e Municipii Administratorum Coetu electo Summo Pontifici honoris ac observantiae officium praestant, 678; S. P. electi in Urbem singularis amor, 679 ; B. P. memoriae de Romana Urbe, cum Romanae Cathedralis ab eo possessio çaperetur, 972s.; universos Urbis Moderatores, ecclesiastici civilisque ordinis, cunctosque cives B. P. salutat in Lateranensi ecclesia suique aninimi sensus Romanis christifidelibus pandit, 974 ss. ; almam Urbem e cathedrali templo B. P. effuso animi sensu salutat, eique bona ominatur ac benedicit, 977 s. V. Paulus Pp. VI. Romano (Ven. S. D.) Vincentius. Decretum de miraculis pro eius beatificatione, 895; decretum de tuto, 963; vitae recensio, 1008ss., et actorum causae, 1012s.; Beatus renuntiatur, 1013; eius vitam, virtutes studiumque in animorum salutem procurandam B. P. exaltat, 1039ss.; Sacerdotum praesertim Patronus et exemplar, 1044. S Sacerdotes : eorumque dignitas officiumque, ut ministri Eucharistiae, 754; B. P. exaltat sanctitatis scholam, quae saeculo elapso, Augustae Taurinorum et alibi. Sacerdotes sanctimonia praeditos, necnon navos et industrios, dedit Ecclesiae, 1027 s. Sacerdotii candidati. Idoneae fovendae condiciones, ut facilius eorum numerus augeatur, 985, precesque Deo admovendae, 1133 986; condiciones ad sacerdotalia suscipienda munia, 986s.; ut candidati mox. Seminarium ingrediantur, est curandum, 987. V. Sacrorum alumni. V. Vocatio. Sacrorum alumni. Quibus virtutibus sint informanda 990 s. ; debita etiam ratio habenda est sanarum virium, quae in hominis natura insitae sunt, 991; humanam educationem pari gradu procedere oportet cum educatione, quae christianum hominem et sacerdotem addeceat, 991; disciplinae, quibus eos imbui decet, 993; B. P. ad eos exhortationis verba, 995, 1032 ss. Scientiae pervestigatio. Eos qui huic muneri incumbunt, Ecclesia minime neglegit, 876 ; neque ipsi obstat religio, sed praestat auxilium, 876; B. P. optat, ne scientiae pervestigatio, atomica praesertim, humano generi periculum moliatur, 877. Segni Exc. Vir Antonius, Reipublicae Italicae Praeses. Summum Pontificem Ioannem XXIII in Aedes Quirinalis collis magno excipit honore, 455 ss. ; a S. P. Paulo VI, recens electo, comiter excipitur" atque vota audit pro Italica natione, 654 s. Seiuncti ab Apostolicae Sedis communione. B. P. vota et sollicitudo ob integrandam ab Orientalibus eandem communionem, 437s.; in id etiam conspirant vota Oecumenicae Synodi, 437; a recens electo S. P. veluti in paternam domum invitantur, 574 ; etsi difficultates non ignoret, B. P. spem colit, a Ioanne XXIII acceptam, de assequenda christianorum unitate, 622, 845, 853, 1038; quibus rationibus unitas ecclesiastica cum seiunctis fratribus effici possit, 853 s. V. Cyrillus et Methodius. « Semaine mondiale de la radio ». B. P. optat, ut aucta communicationis auxilia nostra aetate fraternae inter homines necessitudini faveant, 885. V. Stationes radiophonicae. Seminaria sacra. Quartum exactum celebratur saeculum, postquam a Concilio Oecumenico Tridentino constituta sunt, 979, 1030; quae praecesserunt decretum Tridentinum. 980; quantam spem in aedificandis Seminariis sacrae Ecclesiae potestates defigerent, 981; labentibus saeculis, in dies longius latiusque erecta sunt, 983; magna et egregia commoda a Seminariis parta, 983; ipsorum cum statu «fortuna Ecclesiae coniungitur maxime », 984 ; auxi- 1134 Index rerum analyticus liatrix opera ab universis catholicae Ecclesiae filiis Seminariis navanda, 984. Suzzi-Valli Exc. Vir Leónidas^ Marinianae Reipublicae Moderator (« Capitano Reggente »). V. Mariniana Respublica. Sessio altera Concilii Oecumenici Vaticani II. V. Concilium Oecumenicum. Silva Eenriquez Emus Card. Radulphus, Archiep. Sancti Iacobi in Chile. Nuntium accipit a B. P., cum nova Statio radiophonica «Radio Chilena» inauguratur, 692s. Slavicae gentes. B. P. queritur, quod in compluribus eorum regionibus accepta a maioribus decora et christiani nominis nobilitas misere contemnantur, 439. V. Cyrillus et Methodius. Sophorum Pontificium Collegium. Sodales per hebdomadam Coetum habentes B. P. salutat eisque existimationis sensus pandit, 875 s. « Sport ». V. Ludiera exercitatio. Stationes radiophonicae : — Vaticana, cuius novum a B. P. inauguratur instrumentum aetheriis emittendis undis ad Australiae et Novae Zelandiae regiones, 50 s. ; . — v. «Radio Chilena» inauguratur, 692; — v. «Radio Lausanne», cuius rogatu B. P. nuntium mittit, ob inceptum v. d. « L a semaine mondiale de la radio », 884 s. Statuta : — Equestris Ordinis Sancti Sepulchri Hierosolymitani nova adprobantur, 444ss.; — quibus conditur fundatio v. d. «Fondazione Premio Internazionale della Pace Giovanni XXIII», promulgantur, 579s.; — nova a Sancta Sede promulgata seu «Regolamento per le pensioni del personale ecclesiastico e laico civile», App. f. 17. T Tatsuo Doi Emus Card. Petrus, Archiepiscopus Tokiensis. B. P. ei gratulatur, quinque impleta lustra a suscepta episcopali dignitate celebraturo, 162. Tisserant Emus Card. Eugenius, Ep. Ostiensis, Portuensis et S. Rufinae, Sacri Collegii Decanus. Ad eum, Collegio Praesidum Concilii Oecumenici Vat. II antistantem, B. P. epistulam mittit, suscepta consilia et optata pandens, proxime ineunte altera sessione, ut eius cura in Patrum Conciliarium notitiam perveniant, 740 ss. Trinitatis (SSmae) Ordo. A S. Ioanne de Matha conditus, christianae reipublicae adiumentum et solacium comparavit uberrimam, 31. V. Michael a Iesu R. P. « Turismo ». Romae Conventus habetur de argumento v . : «Turismo e Pastorale», 232 ; B. P. hortamenta de apostolatu exercendo pro iis, qui valetudinis vel delectationis causa quaedam loca frequentant 233 ss. ; Consilii Nationum Foederatarum opera, Coetus Internationalis Romae habetur 746 s. ; eius nexus cum religiosa vita, 747; peregrinationes religionis causa susceptae, 748; beneficia quae ex iis prodire valent, 748 s. U Stemma Pauli Pp. VI, 644. Ujcic Exc. P. D. Iosephus, Archiep. Belogradensis. Scopiensis dioecesis regione ingenti terrae concussu vastata, B. P. moeroris sensus ei eiusque gregi pandit, 693. Stirpium discrimen (razzismo). Nulla prorsus ratio habenda stirpium discriminis, 281. Umbratilis vita caelestium rerum contemplationi dedita: potiores semper partes habet, 752. Studium Theologicum a S. Thoma Aquinate, Bononiae existens, ad Theologicam Facultatem Pont. Athenaei «Angelicum» de Urbe adgregatur, 357 ss. Studium Theologicum Collegii Internationalis Claretiani in Urbe Facultati S. Theologiae Pont. Universitatis Lateranensis adgregatur, 781 s. Unitas christianorum. Ad eam sensus animorum fertur, ut ex inito Oecumenico Concilio iam colligitur, 17 ; ad eam mentem et animum Slavicarum gentium inclinat saecularis memoria adventus Ss. Cyrilli et Methodii in Magnam Moraviam, 459; unitatis redintegratio inter universos Christianos, tertia est causa Oecumenico Concilio praestituta, 852. V. Ss. Cyrillus et Methodius. 1135 Index rerum analyticus Universitas catholica v. d. « Georgetown-University», in urbe Vasingtonio. Centesimum septuagesimum quintum exeuntem annum a constituto Athenaeo B. P. nuntio radiotelevisifico commemorat, 881 s. Universitas Pontificia a S. Thoma Aquinate in Urbe. V. Angelicum Pont. Athenaeum. Universitas Pont. Lateranensis. V. Studium Theologicum Collegii Internat. Claretiani in Urbe. Universitas Studiorum Ecclesiae Deustensis in civitate Flaviobrigensi (Bilbao) canonice erigitur, 780 s. Urbis christifideles. Pro eis B. P. trepida cura, spes et vota, 575 s., 672 s. U Thant Exc. Vir, Consilii Foederatarum Nationum Secretarius. B. P. eum coram admittit, vota pro illius fundens labore, 652 s. T Veritas. Quid veritas postulet in mutuis civitatum vinculis, 281 s. V. Civitates. Vexationes, quibus alicubi Christi fideles sunt obnoxii, B. P. tristitia ac maerore afficiunt animum, 855 s. Vicariatus Apostolici : — in dioecesim evecti : Alaskensis, « de Fairbanks» posthac appellanda, 919; Barrancabermeiensis, 928; — dismembratus : Barrancabermeiensis, 925; — quorum fines mutantur : Araueaniaënsis, 349; Hollandiae, 410; — cuius nomen mutatur : Hollandiae, deinceps « Kotabaruensis » nuncupabitur, 717. Vicariatus Urbis. Eius Officiales, cum Emo Cardinali Vicario, Summus Pontifex recens electus benigne coram admittit et alloquitur, 671 ss. Vicarius castrensis Reipublicae Dominicanae nominatur, 55. Vietnamensis natio. B. P. sollicitudinem de ea ostendit et cordis pandit maestitiam, ob civium concordiam in grave adductam discrimen, 759; iterum, ob lacrimabiles eventus qui in illa natione acciderunt, 1047. Villibrordus (S.), apostolus Hollandiae. V. Hollandia. Vita hominum. Eius dignitas a B. P. recolitur, inceptaque pro illa tutanda ab itinerum periculis commendantur et laudantur, 397 ss. Vocatio ad sacra suscipienda munera: quo necessario iudicio divina ad sacerdotium vocatio dignoscenda sit, 987s.; Ordinariorum munus ultimum faciendi iudicium de divinae electionis indiciis, eorumque ius ad sacerdotium vocandi candidatos, 988; ecclesiasticae vocationis fulgor et dignitas, 1033 s. ; qui nostra aetate vocantur, ad incommoda sint parati, 1034. V. Sacerdotii candidati. Y Yong-Silc Kim Exc. Vir, ab exteris negotiis in Republica Coreana Administer. Beatissimum Patrem invisit eiusque vota pro sua Natione excipit, 686 s. Addenda et corrigenda in vol LV (1963) Commentarii Acta Aposto- licae Sedis : pag. 307, linea 20 : loco Famulum Dei legatur Famulam Dei; pag. 308, linea 6: loco statui legatur statuit; pag. 350, in titulo (secunda linea) : loco Neuman legatur Neumann; pag. 426, linea 1 : loco 1692 legatur 1962 ; pag. 468, post lineam 27, haec sunt addenda verba praetermissa: Emus vero Pater Card. Ferdinandus Cento, Paenitentiarius Maior, toto temporis spatio quo Summus Pontifex graviter aegrotavit, intentissima cura ei adfuit ac pastorali eum studio solatus est. QUINQUAGESIMUM QUINTUM VOLUMEN COMMENTARII OFFICIALIS « ACTA APOSTOLICAE SEDIS» ABSOLVITUR DIE XXXI M. DECEMBRIS A. MCMLXIII TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS An. et vol. LV 30 Decembris 1963 (Ser. HI, v. V) - Appendix n. 17 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI MOTU PROPRIO DE PENSIONIBUS ITERUM ORDINANDIS PAULUS PP. V I Con Motu Proprio dei 31 Dicembre 1937 il Nostro Predecessore Pio XI di venerata memoria promulgò un « Regolamento per le pensioni del personale ecclesiastico e laico (civile e militare) », disponendone l'applicazione a tutto il personale della Santa Sede e della Città del Vaticano. Tali norme andarono in o vigore col I Gennaio 1938. Il volgere del tempo ha fatto sorgere l'esigenza di dettare un nuovo Regolamento, che, preparato da apposita Commissione e riveduto dai Signori Cardinali preposti alla Amministrazione dei Beni della Santa Sede, abbiamo ora stabilito di promulgare e promulghiamo, sostituendo così, per il personale ecclesiastico e laico civile, il Regolamento 31 Dicembre 1937 e stabilendo che il nuovo Regolamento entri in vigore il decimo giorno dalla sua pubblicazione negli Acta Apostolicae Sedis. Il Regolamento da Noi promulgato si applica a tutto il per- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 2 sonale ecclesiastico e laico civile della Santa Sede (intesa nel senso di cui al canone 7 dei Codex Iuris Canonici), della Città del Vaticano, e degli Enti, Istituti, Commissioni, Uffici, organi ed attività aventi sede nella Città del Vaticano, e di quelli aventi sede in Italia, da Noi amministrativamente dipendenti. Nulla è innovato circa l'onere del trattamento di quiescenza che rimane, come per il passato, a carico delle rispettive Amministrazioni. Rimangono abrogate tutte le disposizioni contrarie al presente Nostro Motu Proprio ed all'annesso Regolamento per il personale ecclesiastico e laico civile. Tutto ciò abbiamo stabilito e stabiliamo, nonostante qualunque cosa in contrario, anche se degna di speciale menzione. Dato dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano, il 23 Dicembre 1963, anno primo del Nostro Pontificato. PAULUS PP. V I REGOLAMENTO PER LE PENSIONI DEL PERSONALE ECCLESIASTICO E LAICO CIVILE CAPO I Diritto a pensione o indennità ART. Diritto alla 1 pensione § 1. Ha diritto al trattamento di pensione diretta il dipendente di ruolo, ecclesiastico o laico, che, all'atto del collocamento a riposo, abbia raggiunto sessantacinque anni di età e abbia compiuto almeno venti anni di servizio, ovvero abbia compiuto quaranta anni di servizio, qualunque ne sia l'età. § 2. Il trattamento di pensione diretta spetta altresì al dipendente di ruolo, ecclesiastico o laico, che : a) dopo almeno venti anni di servizio, sia stato esonerato dall'impiego, ovvero sia stato dispensato dall'ufficio per mancata riassunzione trascorso il periodo della disponibilità; Ö) dopo almeno trenta anni di servizio e sessanta anni di età, abbia rinunciato volontariamente all'ufficio, e tale rinuncia sia stata accolta dall'Amministrazione, secondo le norme dei rispettivi regolamenti; c) dopo almeno dieci anni di servizio, sia stato dispensato per sopraggiunta inabilità fisica, permanente, non derivante da causa di servizio; d) qualunque sia la durata del servizio prestato, sia stato dispensato per inabilità fìsica permanente, derivante da causa di servizio. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 4 ART. Diritto 2 alla indennità Al dipendente ecclesiastico o laico, che, dopo almeno nn anno continuato, cessi dal servizio per uno dei motivi previsti dalle lettere a), b), e) del precedente articolo, senza avere acquisito il diritto a pensione, spetta, in luogo della pensione, una indennità, nella misura di cui al successivo articolo 8. ART. Trattamento annoverati fra i di 3 quiescenza Gardinali di agli Ecclesiastici Guria o nominati Vescovi residenziali § 1. Nei confronti degli Ecclesiastici, che abbiano maturato il diritto a pensione in conformità al precedente articolo 1 e che lascino il servizio perchè elevati alla Sacra Porpora e annoverati tra i Cardinali di Curia, viene sospeso il diritto al trattamento diretto di quiescenza. Resta integro il diritto alla pensione indiretta a favore dei superstiti indicati all'articolo 9, alle condizioni e nella misura previste dai successivi articoli del presente regolamento, tenendo^ conto del servizio effettuato fino al momento della elevazione alla Sacra Porpora. § 2. Agli Ecclesiastici che lasciano il servizio perchè nominati Vescovi residenziali spetta il trattamento di cui all'articolo 2 qualora non abbiano compiuto venti anni di servizio. Se li abbiano compiuti, è concessa la facoltà di optare tra il trattamento di cui all'articolo 2 e la pensione indiretta, in rapporto al servizio effettuato sino al momento della nomina, a favore dei beneficiari indicati all'articolo 9, alle condizioni e nella misura previste dai successivi articoli del presente regolamento. ART. 4 Trattamento di quiescenza per gli Uditori della 8. R. Rota § 1. Gli Uditori della Sacra Romana Rota, i quali intendono tramandare il diritto al trattamento di quiescenza (pensione o indennità) a favore dei superstiti indicati nell'articolo 9, alle condizioni e nella mi- Acta Pauli Pp. VI 5 surá previste dal presente regolamento, debbono farne domanda al momento della loro nomina e debbono rilasciare, sia durante il servizio attivo, sia durante la giubilazione, la ritenuta del cinque per cento sullo stipendio. § 2. Agli Ecclesiastici che lasciano il servizio perchè nominati Uditori della Sacra Romana Rota non sarà corrisposta pensione o indennità per il servizio precedentemente prestato, ma sarà loro riconosciuta l'anzianità maturata all'atto della nomina. CAPO II Misura della pensione e dell'indennità ART. e Misura della definizione dello 5 pensione diretta stipendio pensionabile § 1. La pensione diretta è commisurata a tanti quarantesimi dell'ultimo stipendio mensile pensionabile per quanti sono gli anni di servizio prestato, fino ad un massimo di quaranta quarantesimi. § 2. E valutabile, agli effetti della pensione, il solo stipendio stabilito dalle tabelle organiche e sopra il quale il dipendente effettua il rilascio di cui all'articolo 16 del presente regolamento, ivi compresi gli scatti di anzianità ed escluso qualsiasi altro assegno, retribuzione o indennità fissi o variabili, permanenti o temporanei. § 3. Nel computo dell'anzianità di servizio, la frazione di anno è calcolata in dodicesimi, la frazione di mese per mese intero. ART. 6 Assegni familiari al pensionato § 1. Al pensionato sono corrisposti gli assegni familiari nella misura del cinquanta per cento, alle condizioni e con le modalità stabilite per i dipendenti in attività di servizio. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6 § 2. Per la concessione di borse di studio a favore dei figli è delle figlie del pensionato, si applicano le norme in vigore per i dipendenti in attività di servizio. ART. Misura della 7 pensione privilegiata § 1. La pensione conferita a tenore della lettera d) dell'articolo 1, sarà liquidata al dipendente in quaranta quarantesimi dell'ultimo stipendio mensile pensionabile. § 2. Nel caso che la dispensa dal servizio sia dovuta ad infortunio sul lavoro, per il quale l'Amministrazione abbia stipulato a favore del dipendente una assicurazione, l'importo della relativa indennità spetterà di diritto all'Amministrazione. Se l'importo fosse già stato liquidato al dipendente, questi o i suoi aventi causa, che fruiscono della pensione privilegiata indiretta, sono tenuti a restituire l'importo stesso ali ' Amministrazione. § 3. L'inabilità permanente o la morte del dipendente, derivanti da causa di servizio, danno luogo da parte dell'Amministrazione unicamente alla concessione della pensione privilegiata, escluso qualsiasi obbligo di risarcimento di danni a chiunque si ritenga leso. ART. Misura 8 dell'indennità § 1. L'indennità di cui all'articolo 2 è pari all'ultimo stipendio mensile pensionabile, aumentato di un dodicesimo, per ciascun anno di servizio. § 2. La frazione di anno è computata come anno intero. Acta Pauli Pp. VI 7 CAPO I I I Pensione indiretta o di riversibilità e indennità alle famiglie ART. Famigliari del dipendente aventi 9 ecclesiastico diritto alla o laico celibe pensione § 1. Alla morte del dipendente, ecclesiastico o laico celibe, che abbia compiuto almeno dieci anni di servizio o che sia deceduto per causa di servizio, o del pensionato, ecclesiastico o laico celibe, hanno diritto alla pensione : a) i genitori ; b) i fratelli minorenni, e anche maggiorenni se permanentemente inabili al lavoro ; c) le sorelle nubili che non esercitino attività remunerata stabile. § 2. Il diritto alla pensione indiretta, o a quella di riversibilità, è subordinato alla condizione che i predetti famigliari fossero a carico del dipendente o del pensionato. Nel caso del dipendente o pensionato laico deve concorrere anche la condizione della convivenza. ART. Famigliari del dipendente aventi diritto 10 laico alla coniugato o vedovo pensione Alla morte del dipendente laico, coniugato o vedovo, che abbia compiuto almeno dieci anni di servizio, o che sia deceduto per causa di servizio, o del pensionato, coniugato o vedovo, hanno diritto alla pensione : a) la vedova, purché il matrimonio sia stato celebrato prima della cessazione dal servizio e purché non sia stata pronunciata sentenza, passata in giudicato, di separazione per colpa di lei, delibata dalla autorità giudiziaria vaticana a cura del dipendente, o, dopo la sua morte, a cura della stessa Amministrazione ; b) i figli minorenni e le figlie nubili minorenni, o anche maggiorenni se permanentemente inabili a qualsiasi lavoro, purché nati da Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8 matrimonio celebrato dal dipendente prima della cessazione dal servizio, conviventi e a carico del dipendente o del pensionato; sono equiparati ai legittimi anche i figli e le figlie adottivi ; c) i genitori, purché conviventi e a carico del dipendente o del pensionato ; d) in mancanza dei famigliari di cui alle lettere a),b)e c) una sorella nubile, purché convivente ed a carico del dipendente o del pensionato. ART. Sussistenza delle condizioni 11 per la pensione ai famigliari Le condizioni richieste per la concessione della pensione indiretta o di riversibilità debbono sussistere al momento del decesso der dipendente o del pensionato. ART. Misura della e pensione 12 indiretta suddivisione delle o di riversibilità aliquote § 1. Il trattamento di pensione indiretta o di riversibilità è commisurato alla corrispondente pensione diretta in base alle seguenti aliquote : — per un superstite il cinquanta per cento — per due superstiti il sessanta per cento — per tre superstiti il settanta per cento — per quattro superstiti l'ottanta per cento — per cinque superstiti il novanta per cento — per sei o più superstiti il cento per cento. § 2. La pensione indiretta ai superstiti del dipendente morto per causa di servizio si calcola secondo le aliquote di cui al paragrafo precedente, sulla base della pensione diretta privilegiata a norma del primo paragrafo dell'articolo 7. § 3. La pensione indiretta o di riversibilità va divisa in parti uguali tra gli aventi diritto. La vedova percepisce anche le quote dei figli minorenni con lei conviventi. § 4. Diminuendo il numero dei compartecipi, la pensione viene ridotta in conformità a quanto previsto nel primo paragrafo. Acta Pauli Pp. VI 9 ART. 1 3 Assegni familiari § 1. Nel caso di pensione indiretta o di riversibilità, alla vedova con orfani minorenni o anche maggiorenni se permanentemente inabili al lavoro sono corrisposti, oltre la pensione, gli assegni familiari per gli orfani, nella misura e alle condizioni stabilite al precedente articolo 6. § 2. Per la concessione di borse di studio si applicano le norme in vigore per i dipendenti in attività di servizio. ART. 1 4 Concessione di indennità alle famiglie § 1. Se il dipendente muore in attività di servizio senza tramandare il diritto a pensione, alle persone indicate negli articoli 9 e 10 e in possesso dei requisiti previsti, spetta una indennità nella misura stabilita dall'articolo 8. Si considera in ogni caso una anzianità non inferiore a. tre anni di servizio. § 2. In concorrenza di più aventi diritto, l'indennità è divisa in parti uguali. § 3. La vedova percepisce anche le quote dei figli minorenni con lei conviventi. ART. 1 5 Cessazione del diritto alla pensione Il diritto alla pensione indiretta o di riversibilità, di cui ai precedenti articoli 9 e 1 0 , cessa : a) per la vedova, col passaggio a nuove nozze; 6) per i figli, le figlie e i fratelli minorenni, con la maggiore età, o con il matrimonio, o con la professione in un Istituto religioso ; c) per i figli, le figlie e i fratelli maggiorenni, con il matrimonio, o con la professione in un Istituto religioso; d) per le sorelle nubili, con il matrimonio, o con la professione in un Istituto religioso, o con l'esercizio di una attività remunerata stabile. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 10 CAPO IV Ritenute ART. 1 6 Obbligo del rilascio sullo stipendio e sua misura § 1. Il personale soggetto al presente regolamento deve rilasciare il cinqne per cento sullo stipendio pensionabile, per tutta la durata del servizio, quale contributo alla spesa per i trattamenti di quiescenza. § 2. Se nel computo degli anni di servizio sia stato compreso un periodo di tempo durante il quale non siano stati effettuati i rilasci sugli stipendi percepiti in attività di servizio, la pensione diretta, indiretta o di riversibilità, è, per un ugual periodo di tempo, sottoposta ad una ritenuta straordinaria del cinque per cento. CAPO V Disposizioni generali ART. 1 7 Servizio utile al trattamento di quiescenza e suo computo § 1. I periodi di servizio utili al trattamento di quiescenza sono determinati dal regolamento cui era soggetto il dipendente all'atto della cessazione dal servizio. § 2. Il servizio utile complessivo si computa in anni e in mesi; la frazione di mesé come mese intero. ART. 1 8 Valutazione di titoli di studi superiori Per gli impiegati provvisti di lauree nelle discipline ecclesiastiche, conseguite prima dell'assunzione in servizio in Istituti pontifici o dipendenti o riconosciuti dalla Santa Sede, si computa una aggiunta di tre anni al periodo di servizio prestato. Acta Pauli Pp. VI n A R T . 19 Computo del servizio diplomatico prestato all'estero Il tempo di servizio prestato presso rappresentanze della Santa Sede all'estero si computa con l'aggiunta di un terzo del tempo stesso. A R T . 20 Norme per la liquidazione delle pensioni e delle indennità § 1. Le pensioni e le indennità sono liquidate d'ufficio dall'Amministrazione presso la quale il dipendente prestava servizio all'atto del collocamento a riposo. § 2. La liquidazione delle pensioni indirette e di riversibilità ha luogo d'ufficio, a seguito della comunicazione, da parte degli aventi diritto, del decesso del dipendente o del titolare della pensione diretta. § 3. La liquidazione deve essere effettuata entro un mese dalla data di cessazione dal servizio o dalla comunicazione del decesso del pensionato e deve essere sottoposta al visto del competente ufficio per la liquidazione delle pensioni, istituito presso l'Amministrazione dei Beni della Santa Sede. § a. La liquidazione del trattamento di quiescenza, o il provvedimento che lo negasse, sono comunicati per iscritto agli interessati. A R T . 21 Procedure di reclamo e loro termini perentori § 1. Chiunque si ritenga leso nei suoi diritti può, entro il termine perentorio di sessanta giorni dalla comunicazione della liquidazione o del provvedimento negativo, esperire l'azione di cui all'articolo 15 della legge fondamentale della Città del Vaticano, 7 giugno 1929, n. 1, o proporre il reclamo di cui all'articolo 16 della medesima legge. Per il personale di rappresentanza della Santa Sede all'estero, detto termine è di novanta giorni per gli interessati che risiedono nei paesi d'Europa e di centottanta se gli interessati risiedono in altri paesi. § 2. Agli effetti della comunicazione di cui al paragrafo precedente, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 12 ^ gli interessati, che non siano domiciliati nella Città del Vaticano o in Roma, e che non vi eleggano domicilio con apposita dichiarazione, si considerano domiciliati presso l'ufficio dell'ultimo servizio loro o del loro dante causa. A R T . 22 Corresponsione della pensione e sua decorrenza § 1. La pensione diretta decorre dal giorno del collocamento a riposo del dipendente; quella indiretta e di riversibilità dal primo giorno del mese successivo alla data della morte del dipendente o del pensionato, o dal giorno della perdita del diritto a pensione del dante causa, § 2. Le pensioni vengono corrisposte anticipatamente in dodici mensilità; la gratifica natalizia è corrisposta entro il mese di dicembre di ciascun anno. § 3. Le mensilità non riscosse entro cinque anni dalla loro scadenza sono prescritte. A R T . 23 Commissione per nei la disciplina confronti di del trattamento persone di quiescenza immeritevoli § 1. Per la disciplina dell'eventuale trattamento di quiescenza del dipendente, al quale l'Amministrazione abbia inflitto il licenziamento, o nei cui confronti abbia dichiarato d'ufficio la rinunzia all'impiego, o del titolare di pensione diretta, indiretta o di riversibilità che l'Amministrazione consideri indegno o immeritevole, è istituita una Commissione, composta di cinque membri, scelti tra il personale dell'Amministrazione dei Beni della Santa Sede, dei Dicasteri della Curia Romana e del Governatorato della Città del Vaticano, nominati ogni triennio dal Sommo Pontefice, su proposta del Cardinale Segretario di Stato. § 2. La Commissione si riunisce presso l'Amministrazione dei Beni della Santa Sede, ed usufruisce dei suoi servizi generali e d'ordine, e di un suo impiegato che funge da segretario. § 3. La Commissione, alla quale l'Amministrazione competente propone il caso, esaminato lo stato di servizio del dipendente e valutati i Acta Puuli Pp. VI 13 motivi del provvedimento di licenziamento, di rinunzia all'impiego dichiarata d'ufficio, o di deferimento alla Commissione se trattasi di pensionati, pronunzia sulla concessione, sul mantenimento, sulla perdita del trattamento di quiescenza, o sulla riduzione di esso in misura non minore di un ottavo nè maggiore di un quarto. A R T . 24 Perdita o riduzione del trattamento di quiescenza § 1. La perdita o, quanto meno, la riduzione del trattamento di quiescenza deve essere inflitta quando il dipendente, o il titolare della pensione diretta, indiretta o di riversibilità sia stato colpito da condanna penale o canonica, passata in giudicato, per offesa alla Santa Sede, per delitti contro la religione cattolica, la moralità pubblica, il buon costume e il patrimonio ecclesiastico, o abbia dato notoriamente opera attiva a partiti politici o ad associazioni contrarie alla dottrina e alla disciplina della Chiesa. § 2. La perdita del diritto al trattamento di quiescenza o la stia riduzione decorrono, per il dipendente, dal giorno in cui avrebbe dovuto iniziarne il godimento, e, per il pensionato, dal primo giorno del mese successivo alla pronunzia della Commissione. § 3. Il trattamento di quiescenza di cui il dipendente o il pensionato fosse privato per effetto delle precedenti norme è riversibile a favore degli aventi diritto con le modalità e nella misura stabilite dai precedenti articoli 9, 10, 11, X2, 13 e 14. ART. " 25 Modalità di notifica della gravami e pronunzia loro della Commissione, termine La pronunzia della Commissione deve essere comunicata per iscritto all'interessato; essa non è soggetta ad altro gravame all'infuori del ricorso per vizi di legittimità, da proporre, entro il termine perentorio di 60 giorni dalla comunicazione, con l'azione di cui all'articolo 15 della legge 7 giugno 1929, n. I, o con il reclamo di cui all'articolo 16 della legge medesima. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 14 A R T . 26 Esame per Veventuale ripristino del trattamento di quiescenza § 1. Su istanza diretta dall'interessato alla Commissione di cui all'articolo 23, questa, assunte le informazioni che reputa opportune e ascoltato il parere dell'Amministrazione da cui l'interessato dipendeva, potrà, entro centottanta giorni dalla ricezione della domanda, ripristinare il trattamento di quiescenza a favore dell'istante che se ne sia reso meritevole per prove effettive e costanti di buona condotta, o che, se condannato, abbia ottenuto anche la riabilitazione giudiziaria. § 2. Non può essere ripristinato il diritto alla indennità quando questa sia stata corrisposta alla famiglia a tenore del terzo paragrafo dell'articolo 24. A R T . 27 Riconoscimento del in caso servizio di prestato trasferimento presso di un altra Amministrazione dipendente § 1. In caso di trasferimento di un dipendente da un Dicastero ad altro Dicastero o da uno di questi al Governatorato della Città del Vaticano, o viceversa, non sarà corrisposta al dipendente alcuna pensione, indennità o premio per il servizio prestato presso l'Ufficio di pro venienza, ma gli sarà riconosciuta, a tutti gli effetti, l'anzianità maturata all'atto del trasferimento. § 2. Tale riconoscimento è subordinato al versamento da parte dell'Amministrazione di provenienza di un importo pari al dieci per cento dell'ultimo stipendio pensionabile del dipendente, moltiplicato per il periodo che gli deve essere riconosciuto. A R T . 28 Casi di pignorabilità e del misura trattamento della di quiescenza ritenuta § 1. Le pensioni e le indennità non possono essere cedute, nè pignorate, nè sequestrate, salvo il caso di debito verso l'Amministrazione e il caso di alimenti dovuti per legge. Acta Pauli Pp. VI 15 § 2. La ritenuta per ciascuno dei detti motivi non può eccedere il terzo della pensione o dell'indennità ma, se i due motivi concorrono, la ritenuta complessiva non può eccedere la metà della pensione o dell'indennità, con precedenza della ritenuta per alimenti entro il limite del terzo. CAPO VI Disposizioni finali e transitorie ART. 2 9 Applicabilità del regolamento § 1. Per il personale precedentemente soggetto a regolamenti di pensione diversi da quello del 1 9 3 7 , rimangono ferme le disposizioni dei re golamenti medesimi esclusivamente per quanto concerne la misura e la specie (pensione o indennità) del trattamento di quiescenza diretto, indiretto o di riversibilità, le ritenute e le condizioni per l'acquisto del diritto ai trattamenti stessi. § 2. È data tuttavia facoltà al personale soggetto a regolamenti di pensione diversi da quello del 1 9 3 7 di optare per l'applicazione integrale del presente regolamento, nel termine perentorio di sei mesi dalla data di pubblicazione del regolamento stesso negli Acta Apostolicae Sedis. INDICE Motu Proprio de pensionibus iterum ordinandis 23 dicembre 1963 . . . 1 REGOLAMENTO PER LE PENSIONI DEL PERSONALE ECCLESIASTICO E LAICO CIVILE CAPO I - Diritto a pensione o indennità 3 Art. 1 - Diritto alla pensione 3 Art. 2 - Diritto alla indennità .3 Art. 3 - Trattamento di quiescenza agli Ecclesiastici annoverati fra i Cardinali di Curia o nominati Vescovi residenziali Art. 4 - Trattamento di quiescenza per gli Uditori della Sacra Romana Rota CAPO I I Art. 5 4 - Misura della pensione e dell'indennità 4 5 - Misura della pensione diretta e definizione dello stipendio pensionabile 5 Art. 6 - Assegni familiari al pensionato 5 Art. 7 - Misura della pensione privilegiata 6 Art. 8 - Misura dell'indennità 6 CAPO I I I - Pensione indiretta o di riversibilità e indennità alle famiglie Art. 9 7 - Famigliari del dipendente ecclesiastico o laico celibe aventi diritto alla pensione 7 Art. 10 - Famigliari del dipendente laico coniugato o vedovo aventi diritto alla pensione Art. 11 - Sussistenza delle condizioni per la pensione ai famigliari 7 8 Art. 12 - Misura della pensione indiretta o di riversibilità e suddivisione delle aliquote 8 Art. 13 - Assegni familiari 9 Art. 14 - Concessione di indennità alle famiglie 9 Art. 15 - Cessazione del diritto alla pensione 9 CAPO IV - Ritenute 10 Art. 16 - Obbligo del rilascio sullo stipendio e sua misura . CAPO V - Disposizioni . . generali . 10 . 10 Art* 17 - Servizio utile al trattamento di quiescenza e suo computo . 10 Art. 18 - Valutazione dei titoli di studi superiori 10 Art. 19 - Computo del servizio diplomatico prestato all'estero . . 11 Art. 20 - Norme per la liquidazione delle pensioni e delle indennità 11 Art. 21 - Procedure di reclamo e loro termini perentori Art. 22 -/Corresponsione della pensione e sua decorrenza . 11 . . . 12 Art. 23 - Commissione per la disciplina del trattamento di quiescenza nei confronti di persone immeritevoli Art. 24 - Perdita o riduzione del trattamento di quiescenza 12 . . . 13 Art. 25 - Modalità di notifica della pronunzia della Commissione, gravami e loro termine 13 Art. 26 - Esame per l'eventuale ripristino del trattamento di quiescenza 14 Art. 27 - Riconoscimento del servizio prestato presso altra Amministrazione in caso di trasferimento di un dipendente . . . 14 Art. 28 - Casi di pignorabilità del trattamento di quiescenza e misura della ritenuta CAPO VI - Disposizioni finali e transitorie Art. 29 - Applicabilità del regolamento 14 . . . 15 15 ' Anno XXXIV Città del Vaticano, martedì 7 gennaio 1964 Num. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA DEL VATICANO Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno I N. V - Decreto della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano concernente la ripartizione e la denominazione degli Uffici e Servizi del Governatorato. 7 gennaio 1961/. LA P O N T I F I C I A COMMISSIONE P E R LO STATO D E L L A CITTÀ D E L V A T I C A N O Considerata la necessità di emanare nuove norme concernenti la ripartizione e la denominazione degli Unici e Servizi del Governatorato ; In virtù dei poteri conferiti dal Sommo Pontefice Pio X I I alla Pontificia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 e confermati dal Sommo Pontefice Giovanni X X I I I col provvedimento 7 novembre 1958 e dal regnante Sommo Pontefice Paolo VI col provvedimento 26 giugno 1963, e con il rescritto della udienza del 23 novembre 1963, concessa al Sostituto per gli Affari Ordinari della Segreteria di Stato di Sua Santità ed attestato dal medesimo Sostituto ; Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 42 Veduti l'art. 1 del decreto della Pontificia Commissione 31 marzo 1943, n. XX, e l'allegato A al decreto stesso ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ; Ha emanato il seguente Decreto Art. 1. - L'art. 1 del decreto 31 marzo 1943, n. XX, della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, concernente l'ordinamento degli Uffici e Servizi del Governatorato della Città del Vaticano e l'organico del personale, è modificato come appresso : « Art. 1. - Oli Ufiici\e i Servizi del Governatorato sono denominati e ripartiti come segue : « I - Ufficio di Segreteria. « II - Ufficio legale. « III - Ufficio del personale e dello stato civile. « IV - Ufficio di ragioneria. «V - Direzione generale dei Monumenti, Musei e Gallerie Pontifìcie. « VI - Direzione generale dei Servizi Tecnici, con i seguenti uffici e servizi dipendenti : a) ufficio di segreteria; &) Floreria Apostolica; c) servizio dell'edilizia; d) servizio dei laboratori e impianti; e) servizio della centrale e della rete telefonica; /) servizio dei giardini, strade e nettezza ; g) servizio dell'autoparco. « VII - Direzione generale dei Servizi Economici, con i seguenti uffici e servizi dipendenti : a) servizio dell'annona e dell'economato; ô) ufficio merci ; e) ufficio delle poste; d) ufficio del telegrafo e dei telefoni ; e) ufficio delle esazioni. « V I I I - Servizi sanitari. (( IX - Corpo della Gendarmeria Pontificia. «X - Eadio Vaticana. « XI - Specola Vaticana. « XII - Ufficio studi e ricerche archeologiche. Anno XXXIV Città del Vaticano, giovedì 6 giugno 1963 Num. 4 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DELLO STATO DELLA CITTA SEDE DEL VATICANO VACANTE MCMLXIII N. I I . - S E D E VACANTE MCMLXIII. - Legge con la quale si delega ai Signori Cardinali Giuseppe Pizzardo, Amleto Giovanni Cicognani, Giuseppe Ferretto, Gustavo Testa e Alberto di Jorio la potestà legislativa in materia di emissione dì francobolli durante la Sede vacante 6 giugno 1963 IL SACRO COLLEGIO D E I C A R D I N A L I D I S A N T A ROMANA C H I E S A Nella Congregazione generale del 6 giugno 1963; Ritenuta l'opportunità di procedere alla emissione di francobolli durante la Sede vacante MCMLXIII; Vista la Convenzione per la esecuzione dei servizi postali tra lo Stato della Città del Vaticano e l'Italia, firmata in Roma il 29 luglio 1929 e i successivi Accordi sulla medesima materia; Vista l'ordinanza del Governatore dello Stato della Città del Vaticano relativa al servizio postale 30 luglio 1929 n. V I I I ; Delega congiuntamente ai Signori Cardinali Giuseppe Pizzardo, Amleto Giovanni Cicognani, Giuseppe Ferretto, Gustavo Testa e Al- Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 14 berto di Jorio la potestà di emanare, durante la Sede vacante MCMLXIII, norme legislative per tale materia. La presente legge entrerà in vigore nello stesso giorno della sua pubblicazione. L'originale della presente depositato nell'Archivio e il testo corrispondente Apostolicae Sedis, farla delle legge, leggi sarà munito dello del Stato pubblicato sigillo della nel dello Città Supplemento Stato, del sarà Vaticano) degli Acta mandandosi a chiunque spetti di osservarla e di osservare. Data dal Palazzo Apostolico Vaticano, nel sei giugno millenovecentosessantatre. per il SACRO COLLEGIO 83 EUGENIO Card. TISSEKANT Decano del S. Collegio f Francesco Carpino Segretario del S. Collegio Leggi e disposizioni detto Stato della Città del Vaticano 43 « La ripartizione degli Uffici e dei Servizi del Governatorato è indi« cata altresì nella tabella allegata al presente decreto sotto la let(( tera A ». Art. 2. - L'allegato A al decreto della Pontifìcia Commissione 31 marzo 1943, n. XX, è modificato come alla tabella allegata al presente decreto sotto la lettera A. Art. 3. - Il presente decreto sarà pubblicato, oltre ene nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in o vigore col I gennaio 1964. , Città del Vaticano, sette gennaio millenovecentosessantaquattro. AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI, Presidente ALBERTO Card, DI JORIO GIUSEPPE Card. PIZZARDO GIUSEPPE Card. FERRETTO GUSTAVO Card. TESTA f Primo Principi, Segretario Allegato A al decreto della Pontificia Commissione per lottato della Città del Vaticano 7 gennaio 1964, n. V. DENOMINAZIONE E B I P A B T I Z I O N E DEGLI ufFICI E S E E Y I Z I D E L GOVEBNATOBATO Ufíicio di Segreteria Ufficio legale Ufficio del personale e dello stato civile ufficio di ragioneria Direzione gen. Direzione gen. dei Monumenti dei Musei Servizi Tecnici e Gallerie Pontifìcie Direzione gen. dei Servizi Economici Ufficio di segreteria Servizio dell'annòna e dell'economato Floreria Apostolica Ufficio merci Servizio dell'edilizia Ufficio delle poste Servizio dei laboratori e impianti Ufficio del telegrafo e dei telefoni Servizio della centrale e della rete telefonica Ufficio delle esazioni Servizio dei giardini strade e nettezza Servizio dell'autoparco Servizi Sanitari Corpo della Gendarmeria Pontifìcia Badio Vaticana