ACTA APOSTOLICAE COMMENTARIUM ANNUS LVI - SERIES SEDIS OFFICIALE III - VOL. TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M-DCCCC L X I V VI j An. et vol. LVI 31 Ianuarii 1964 (Ser. DI, v. VI) - N. 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE Facultates et privilegia quaedam Episcopis conceduntur P A U L U S PP. V I PASTORALE M U N U S , cum quo Christus Iesus gravissima coniunxit officia docendi, ad sanctitatem adducendi, ligandi atque solvendi, sacrorum Antistites, licet multis obsaepti impedimentis, praecipuae tamen caritatis editis exemplis omni tempore coluerunt. Increbrescentibus vero per saeculorum decursum Ecclesiae curis laboribusque, Apostolica Sedes intento semper libentique animo Episcoporum postulationibus respondit, quae ad pastoralem sollicitudinem attinerent, eademque dioecesium Praesules non solum extraordinaria auctoritate et iurisdictione auxit, sed singularibus etiam facultatibus et privilegiis ditavit, quae praesentibus necessitatibus opportune satisfacerent. Nunc autem, cum ad exitum vergat altera Concilii Oecumenici Vaticani II sessio, cumque Nos nihil optatius habeamus quam Patribus Conciliaribus permagnae existimationis testimonia praebeamus, qua omnes Venerabiles Fratres in Episcopatu prosequimur, eorum vota Nobis visum est libenter excipere, eaque ipsis concedere, quibus simul eorum episcopalis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6 dignitas in sua luce ponatur, simul pastorale munus efficacius expeditiusque reddatur. Id enim cum officio Nostro Pastoris universalis apprime congruere putamus. Dum vero haec Episcopis magna voluntate impertimus, eos pariter rogamus, ut iidem omnes, cum Christo et Nobiscum, eius in terris Vicario, artissime coniuncti, flagrantisque caritatis afflatu commoti, sollicitudinem illam omnium ecclesiarum (cfr. // Cor. 11, 28), quae Nostros aggravât humeros, leviorem adiutrice sua ipsorum opera efficere studeant. Quoniam de facultatibus praestantissimis agitur, eas ita concedimus, ut aliis delegari ab Episcopis non possint, praeter quam Coadiutori, Auxiliaribus et Vicario Generali, nisi in singularum facultatum concessione aliud expresse caveatur. Ad normam autem iuris vigentis, huiusmodi facultates, quas Episcopis residentialibus iure competere declaramus, competunt etiam iure Vicariis et Praefectis Apostolicis, Administratoribus Apostolicis permanenter constitutis, Abbatibus et Praelatis nullius, qui omnes in suo territorio iisdem iuribus et facultatibus gaudent, quae in propriis dioecesibus competunt Episcopis residentialibus. Et quamvis Vicarii et Praefecti Apostolici nequeant Vicarium Generalem constituere, iidem tamen has facultates, de quibus agitur, suo quisque Vicario Delegato legitime delegare valent. Itaque, omnibus mature perpensis, pro Nostra reverentia atque caritate erga singulos catholicae Ecclesiae Episcopos, motu proprio ac Nostra Apostolica Auctoritate decernimus atque statuimus, ut a die VIII mensis Decembris huius anni M C M L X i i i Episcopi statim legitime uti frui valeant facultatibus et privilegiis, quae sequuntur. I - FACULTATES TUNT A QUAE MOMENTO QUAS TAMEN ALIIS, IURE CANONICE EPISCOPO CAPTAE RESIDENTIALI DIOECESIS PRAETER QUAM EPISCOPIS COMPE- POSSESSIONIS, COADIUTORI ET AUXILIARIBUS ATQUE VICARIO GENERALI, DELEGARE NON POTEST, NISI IN IISDEM EXPRESSE DICATUR. 1. Prorogandi, ex iusta causa, sed non ultra mensem, legitimum usum rescriptorum seu indultorum, quae ab Apostolica Sede concessa fuerint et exspiraverint, quin tempestive preces Acta Pauli Pp. VI 7 pro eorum prorogatione ad eamdem Apostolicam Sedem missae sint : facta tamen obligatione statim ad ipsam recurrendi pro gratia aut, si petitio iam facta fuerit, pro responsione obtinenda. 2. Concedendi sacerdotibus ut, propter penuriam cleri et iusta de causa, Missam bis diebus ferialibus celebrare possint; et etiam ter diebus dominicis aliisque festis de praecepto, si vera necessitas pastoralis id postulet. 3. Permittendi sacerdotibus, qui bis vel ter Missam celebrent, ut aliquid per modum potus sumant, etsi non intercedat spatium unius horae ante celebrationem Missae. 4. Permittendi sacerdotibus, iusta de causa, Missam qualibet diei hora celebrare et communionem vespere distribuere, servatis de cetero servandis. 5. Concedendi facultatem sacerdotibus visivae potentiae debilitate laborantibus, vel alia infirmitate detentis, Missam votivam Deiparae Virginis aut defunctorum cotidie celebrandi, adhibita, quoties ea indigeant, alterius sacerdotis vel diaconi assistentia, atque de cetero servata Instructione a S. Rituum Congregatione edita die 15 Aprilis 1961. 6. Concedendi eamdem facultatem sacerdotibus omnino caecis, dummodo tamen semper adhibeatur alterius sacerdotis vel diaconi assistentia. 7. Concedendi sacerdotibus facultatem Missam celebrandi extra locum sacrum, sed loco honesto et decenti, numquam autem in cubiculo, super petra sacra, per modum actus ex iusta causa, habitualiter autem solummodo ex causa graviore. 8. Item, concedendi facultatem Missam ex iusta causa celebrandi in mari et in fluminibus, debitis adhibitis cautelis. 9. Concedendi facultatem sacerdotibus, indulto altaris portatilis fruentibus, ut, iusta et gravi de causa, pro petra sacra adhibere valeant Graecorum antimensium, vel linteum, ab Episcopo benedictum, in cuius angulo dextro sint reconditae reliquiae Sanctorum Martyrum, pariter ab Episcopo recognitae, servatis de cetero servandis iuxta rubricas, praesertim quoad tobaleas et corporale. 10. Concedendi sacerdotibus infirmis aut aetate provectis facultatem Missam celebrandi domi, non autem in cubiculo, singulis diebus, etiam festis sollemnioribus, servatis legibus liturgicis, sed cum licentia sedendi, si stare non possint. 8 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale 11. Reducendi ob deminutionem redituum, quamdiu causa perduret, ad rationem eleemosynae in dioecesi legitime vigentis, Missas legatorum, quae sint per se stantia, dummodo nemo sit qui obligatione teneatur et utiliter cogi possit ad eleemosynae augmentum faciendum. 12. Item reducendi onera seu legata Missarum gravantium beneficia aliave instituta ecclesiastica, si reditus beneficii aut instituti insufficientes evaserint ad honestam beneficiarii sustentationem et ad implenda opera sacri ministerii forte beneficio adnexa, vel ad finem proprium eiusdem instituti ecclesiastici congruenter consequendum. 13. Concedendi cappellanis quorumlibet valetudinariorum, brephotropheorum et carcerum facultatem qua, parocho non praesente, fidelibus in periculo mortis constitutis sacramentum Confirmationis administrare valeant, servatis normis a S. Congregatione de disciplina Sacramentorum statutis decreto Spiritus Sancti munera d. 14 Septembris 1946, pro sacerdote administrante Sacramentum Confirmationis. 14. Concedendi confessariis scientia et prudentia conspicuis, facultatem fideles quoslibet absolvendi in actu sacramentalis confessionis ab omnibus censuris, etiam reservatis, exceptis tamen : a) censuris ab homine ; b) censuris specialissimo modo Apostolicae Sedi reservatis; c) censuris quae sunt adnexae revelationi secreti Sancti Officii; d) excommunicatione qua plectuntur sacerdotes omnesque cum illis matrimonium etiam civiliter tantum contrahere praesumentes et actu simul conviventes. 15. Dispensandi, iusta de causa, super ordinandorum defectu aetatis, qui sex integros menses non excedat. 16. Dispensandi super impedimento ad ordines, quo astringuntur filii acatholicorum, quamdiu parentes in suo errore permanent. 17. Dispensandi pro iam ordinatis ad effectum tam Missam celebrandi, quam consequendi et retinendi beneficia ecclesiastica, super quibuscumque irregularitatibus tum ex delicto, tum ex defectu provenientibus, dummodo exinde scandalum ne oriatur et dummodo altaris ministerium rite expleatur, exceptis tamen iis de quibus in can. 985, n. 3 et 4, C. I. C. et praevia Acta Pauli Pp. VI 9 abiuratione in manibus absolventis, quando agitur de crimine haeresis vel schismatis. 18. Conferendi sacros ordines extra ecclesiam cathedralem et extra tempora, diebus ferialibus non exceptis, si utilitas pastoralis accedat. 19. Dispensandi, ex iusta et rationabili causa, super omnibus impedimentis matrimonialibus gradus minoris, etiam si agatur de matrimoniis mixtis, sed servatis in hoc casu praescriptis cann. 1061-1064 C. I. C. 20. Dispensandi, urgente iusta et gravi causa, super impedimentis mixtae religionis et disparitatis cultus, etiam in casu usus Privilegii Paulini, salvis praescriptis cann. 1061-1064 C. I. C. 21. Sanandi in radice, dummodo consensus perseveret, matrimonia invalida ex impedimentis gradus minoris, vel ex defectu formae, etiam si agatur de matrimoniis mixtis, sed servatis, in hoc casu, praescriptis can. 1061 C. I. C. 22. Sanandi in radice, dummodo consensus perseveret, matrimonia invalida ex impedimento disparitatis cultus, etiamsi invalida quoque sint ex defectu formae, servatis tamen praescriptis can. 1061 C. I. C. 23. Permittendi ut, accedente gravi causa, interpellatio coniugis infidelis ante baptismum partis quae ad fidem convertitur fieri possit; necnon, gravi pariter de causa, ab eadem interpellatione, ante baptismum partis quae convertitur, dispensandi ; dummodo hoc in casu ex processu saltem summario et extraiudiciali constet interpellationem fieri non posse, vel fore inutilem. 24. Reducendi, iusta de causa, obligationem qua Capitula cathedralia aut collegialia Canonicorum quotidie divina officia in choro rite persolvere tenentur, concedendo scilicet ut chorale servitium vel certis tantummodo diebus, vel aliqua solummodo parte definita absolvi possit. 25. Committendi nonnullis Canonicis, pro necessitate, munera sacri ministerii, magisterii, apostolatus explenda cum excusatione a choro, salvo iure percipiendi fructus praebendae, non autem distributiones sive inter praesentes, quae dicuntur, sive cotidianas. 26. Commutandi, ob visivae potentiae debilitatem aut aliam 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale causam, eaque durante, officium divinum in cotidianam recitationem saltem tertiae partis rosarii B. Mariae Virginis vel aliarum precum. 27. Deputandi in casibus particularibus, vel ad tempus, Vicarium Generalem aut alium sacerdotem in dignitate constitutum, ad consecranda altaria portatilia, calices et patenas, iuxta formam in Pontificali praescriptam et adhibitis sacris oleis ab Episcopo benedictis. 28. Permittendi clericis minoribus, religiosis laicis, necnon piis mulieribus ut pallas, corporalia et purificatoria prima quoque ablutione extergere possint. 29. xUtendi facultatibus et privilegiis, servato ipsorum ambitu et tenore, quibus Religiones in dioecesi domum habentes gaudent in bonum fidelium. 30. Concedendi sacerdotibus facultatem, qua, ritibus ab Ecclesia praescriptis, stationes Viae Crucis erigere valeant, etiam sub divo, cum omnibus indulgentiis quae huiusmodi pium exercitium per agentibus impertitae sunt. Quae tamen facultas exerceri non potest in territorio paroeciali, ubi sita est domus religiosorum qui ex apostolica concessione privilegio gaudent erigendi Viae Crucis stationes. 31. Admittendi in Seminario filios illegitimos, si qualitates praebeant, quae pro admissione in Seminarium requiruntur, dummodo ne agatur de adulterinis aut sacrilegis. 32. Concedendi licentiam ut, legitima interveniente causa, bona ecclesiastica alienari, oppignerari, hypothecae nomine obligari, locari, emphyteusi redimi possint, et personae morales ecclesiasticae aes alienum contrahere valeant, usque aol eam pecuniae summam, quam nationalis aut regionalis Conferentia Episcoporum proposuerit et Apostolica Sedes adprobaverit. 33. Confirmandi usque ad quintum triennium confessarium ordinarium religiosarum, si ob sacerdotum ad hoc officium idoneorum penuriam aliter provideri nequeat, vel maior religiosarum pars, earum quoque quae in aliis negotiis ius non habent ferendi suffragium, in eiusdem confessarii confirmationem, per secreta suffragia, convenerit: dissentientibus tamen, si velint, aliter providendum erit. 34. Ingrediendi, iusta de causa, intra clausuram pontificiam monasteriorum monialium, quae sita sunt in sua dioecesi, et Acta Pauli Pp. VI 11 permittendi, iusta et gravi de causa, ut alii in clausuram admittantur^ ac moniales ex ipsa egrediantur: ad tempus vere necessarium. 35. Dispensandi, ad petitionem Superioris competentis, super impedimento quo detinentur admittendi in Religionem, qui sectae acatholicae adhaeserunt. 36. Dispensandi, ad petitionem Superioris competentis, super illegitimitate natalium admittendos in Religionem qui sint sacerdotio destinati, et etiam alios si et ipsi ex praescripto Constitutionum in Religionem admitti prohibeantur. Sed in utroque casu dispensari nequeunt adulterini vel sacrilegi. 37. Condonandi ex toto vel ex parte, ad petitionem Superrioris competentis, dotem quam afferre debent postulantes admittendae in monasteria monialium vel in aliam Religionem etiam iuris pontificii. 38. Permittendi sodalibus religiosis transitum ab una ad aliam Religionem iuris dioecesani. 39. Dimittendi e dioecesi, urgente gravissima causa, sodales singulos religiosos, si eorum Superior maior monitus prospicere neglexerit, re tamen ad Apostolicam Sedem statim delata. 40. Concedendi, etiam per alios prudentes et idoneos viros, singulis sibi subditis fidelibus licentiam legendi ac retinendi, sub custodia tamen ne ad aliorum manus perveniant, libros et ephemerides prohibita, iis non exceptis quae haeresim vel schisma ex professo propugnent, aut ipsa religionis fundamenta evertere nitantur. Haec autem licentia iis tantum concedi potest qui librorum et ephemeridum prohibitorum lectione indigeant aut ad eadem impugnanda, aut ad proprium munus rite explendum, aut ad studiorum curriculum legitime peragendum. II - P R I V I L E G I A QUAE, PRAETER ALIA IN CODICE IURIS CANONICI SUIS IN TITULIS ENUMERATA, OMNIBUS EPISCOPIS SIVE RESIDENTIALIBUS SIVE TITULARIBUS COMPETUNT AB ACCEPTA AUTHENTICA NOTITIA CANONICAE PROVISIONIS : 1. Verbum Dei ubique terrarum praedicandi, nisi loci Ordinarius expresse renuerit. 2. Confessiones fidelium, etiam religiosarum, ubique terrarum audiendi, nisi loci Ordinarius expresse renuerit. 12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3. Fideles quoslibet ubique absolvendi ab omnibus peccatis reservatis, excepto tamen peccato falsae delationis, qua sacerdos innocens accusatur de crimine sollicitationis apud iudices ecclesiasticos. 4. Fideles quoslibet ubique absolvendi in actu sacramentalis confessionis ab omnibus censuris, etiam reservatis, exceptis tamen: a) censuris ab homine; b) censuris specialissimo modo Apostolicae Sedi reservatis ; c) censuris quae sunt adnexae revelationi secreti Sancti Officii; d) excommunicatione qua plectuntur sacerdotes omnesque cum illis matrimonium etiam civiliter tantum contrahere praesumentes et actu simul conviventes. Hac facultate Episcopi residentiales pro suis subditis uti possunt etiam pro foro externo. 5. Sanctissimam Eucharistiam in suo oratorio domestico asservandi, dummodo legum liturgicarum praescripta rite serventur. 6. Missam celebrandi iusta de causa qualibet diei hora, et Communionem etiam vespere distribuendi, servatis de cetero servandis. 7. Benedicendi ubique solo signo crucis, cum omnibus indulgentiis a Sancta Sede concedi solitis, rosaría aliasque coronas precatorias, cruces, numismata, scapularia a Sede Apostolica probata eaque imponendi sine onere inscriptionis. 8. Sub unica benedictione erigendi, in ecclesiis et oratoriis etiam privatis aliisque piis locis, stationes Viae Crucis cum omnibus indulgentiis, quae huiusmodi pium exercitium peragentibus impertitae sunt. Has facultates, haec privilegia perlibenter Fratribus Nostris in Episcopatu concedimus, ea mente et voluntate, quam supra declaravimus; ut nempe haec demum universa ad decus et ad utilitatem pertineant sanctissimae Christi Ecclesiae, cui Nos Nostraque debemus omnia. Contrariis quibusvis non obstantibus, etiam speciali mentione dignis. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxx mensis Novembris anno MDCCCCLXIII, Pontificatus Nostri primo. PAULUS PP. V I \ Acta Pauli Pp, VI 13 LITTERAE APOSTOLICAE I Sancta Martha caelestis Patrona deversoriorum Italiae dominorum, ministrorum mensarumque famulorum, seu « Albergatori e Lavoratori degli alberghi e delle mense », eligitur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — « Hospes eram et collegistis me )) (Mt. 25, 35) : haec Christi Domini verba, qui se redditurum spondet unicuique secundum opera eius, quanti sit momenti ea animi virtus, cui hospitalitatis nomen est inditum, praeclare ostendunt. Atque Ecclesia, evangelicae legis custos diligentissima, dictis quidem ac multo magis suis institutis numquam fidelibus desiit suadere hospitem benevole humaneque esse excipiendum, ita ut, quod esset apud ethnicas quoque nationes summo in honore praeceptum, idem unum e misericordiae officiis fieret germanaeque caritatis indicium haberetur certissimum. Neque huiusce vim virtutis nostra aetate excidisse putandum est, quin immo ob increbescentes inter homines necessitudines, immutatis socialis convictus modis, dataque praeterea opportunitate itinera etiam delectationis causa suscipiendi, firmius id munus ac magis necessarium esse factum dicere non dubitamus. Hodie etenim, locis praesertim ob caeli amoenitatem bonamque aëris temperationem salubribus, quadam quasi constituta disciplina plurima inveniuntur deversoria, quae viatoribus recipiendis quam commodissime sunt instructa, ideoque ad feriandum vel rusticandum aptissima; totque sunt ii qui publico huiusmodi ministerio dant operam, ut domini vel famuli vel tricliniarii, ut novum quasi ordinem in hominum societate efficiant. His porro viris caelesti patrocinio exemplarique nobilissimo — id firmo animi iudicio assever a m i — est opus, ut liberalitati^ speciem suae vitae moribus referant, omnique insidiarum genere prohibeantur, utque fidem religionemque constanter retineant. Ad hoc quod attinet, iterum divini Libri pagina succurrit, in qua mulier quaedam, Martha nomine, humile sed liberale hospitium Christo Dei Filio dicitur praebuisse (cf. Lc. 10, 38-40). Illa quidem « satagebat circa frequens ministerium », atque una cum fratre et sorore tanti Hospitis gratia, beneficio, alloquio fruita est. Haec autem secum reputans, Venerabilis Frater Dinus Aloisius Romoli, Episcopus 14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dioecesis Pisciensis, cuius finibus urbes et oppida continentur multis deversoriis domibusque hospitalibus affluentia, scripsit ad Nos, ut No strae vi potestatis Sanctam Martham eorum, quos supra diximus, civium ordinis Patronam renuntiaremus. Cui voto libentissime satisfacere statuimus, cum praesertim alii quoque sacrorum Antistites ipsique moderatores foederatarum sodalitatum Italicarum rei deversoriae ac voluptatis itineribus procurandis, seu, ut aiunt, « Federazione Associazioni Italiane Alberghi e Turismo », in idem devenerint consilium. Quapropter, omnibus attente perpensis, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctam Martham omnibus Italiae deversoriorum dominis et ministris mensarumque famulis, seu « Albergatori e Lavoratori degli alberghi e delle mense », caelestem apud Deum Patronam decernimus ac constituimus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, quae coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis Iulii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. œ HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis II Beata Maria Virgo, « Nostra Domina a Ss.mo Sacramento » appellata, caelestis Patrona et Congregationis Presbyterorum et Societatis Ancillarum a Ss.mo Sacramento eligitur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Nomen recens esse, sed rem antiquissimam professus est, de Nostra Domina a Ssmo Sacramento cum suis colloquens filiis, S. Petrus Iulianus Eymard, indefatigatos ille divinae Acta Pauli Pp. VI 15 Eucharistiae Apostolus, cui superiore anno Ioannes Pp. XXIII, Decessor Noster imm. r e c , caelestes honores decrevit. Singularis enim appellationis inventor, ea qua praestabat animi acie, quippe qui cum Deo coniunctissime viveret, quot et magnificáe et arcanae rationes Virgini Mariae cum amoris Sacramento intercédèrent penitus perspexerat, ideoque novum mariali serto titulum honoris quasi gemmam addiderat pretiosam. Nonne — ita secum virum illum cogitavisse merito quis arbitretur — ab Ecclesia Eucharistia ut « verum corpus, natum de Maria Virgine )) salutatur? Nonne Virgo in terrestri suae vitae cursu vivum fuit tabernaculum Christi Iesu, quem ipsa genuit et adoravit et dedit et ostendit hominibus? Nonne ergo cuilibet adoratori, in primis vero sacerdoti, qui tanti Sacramenti administer est constitutus, tamquam perfecti cultus exemplar eadem Virgo erit habenda et invocanda? His profecto impulsus causis, Petrus Iulianus religiosis, quas condiderat, societatibus uberrimum fontem pietatis aperuit, iisque Mariam illo nomine appellandam, iam moriturus, excelsam Patronam reliquit, idque mandavit, ut sodales omnes in consectando sui instituti proposito, quod circa Ssmae Eucharistiae cultum versatur, nomen, personam, virtutem celebrarent Eius, quae prima Dei Verbum, hominem factum, venerata esset. Cui legiferi patris praecepto Congregationem Presbyterorum a Ssmo Sacramento paruisse ac parere novimus probamusque. Nuper autem dilectus filius Procurator Generalis eiusdem sodalitatis, Supremi Consilii iussu nomineque omnium religiosarum provinciarum, submisse Nos rogavit, ut Dominae a Ssmo Sacramento patrocinium sollemni ac publica ratione probaremus. Nos autem fore confisi, ut religiosi illi viri, adiumento ac deprecatione Augustae Deiparae usi, propositam sibi perfectionem assequantur et ad apostolicos labores pro Christi regno subeundos quam maxime accendantur, precibus huiusmodi libenter statuimus obsecundare. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatissinam Virginem Mariam, «Dominam Nostram a Ssmo Sacramento» appellatam, principalem et Congregationis Presbyterorum a Ssmo Sacramento et Societatis Ancillarum a Ssmo Sacramento caelestem apud Deum Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, quae praecipuis coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas, atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; 16 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvui mensis Septembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis III Beata Maria Virgo, « del Roble » vulgo appellata, principalis caelestis Patrona archidioecesis Monterreyensis constituitur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Impensa religione mariali cives Monterreyenses et vicinitas teneri perhibentur, siquidem imaginem almae Deiparae, quae « del Roble » vulgo appellatur, studiose excolunt idque ab ipsis fere urbis initiis. Nec deest pientissima Mater supplici plebi, quod munera sua ibidem haud intermisse dilargitur et validissimam se praebet adiutricem. Quae quidem imago, ut opinio fert a maioribus accepta, extra moenia parvi tum oppidi, recens conditi, a quadam puella gregem pascente inventa est in cavo stipite quercus, miro splendore fulgentis et odore perfusae suavissimo. Translatam vero in maximum templum, effigiem eadem in arbore tradunt iterum iterumque esse repertam. Quam ob rem Christifideles, pietatis studio infiammati, eo loco sacram aedem voto concepto exstruxerunt ; qua procedente tempore deleta, amplior ecclesia est cura impigra excitata. Quae cum esset prona in ruinam, praeterito saeculo templum, mole et opere spectabile, Monterreyenses eiusdem Virginis augustae honori aedificarunt. Ne huius quidem repentina strages eorum animos fregit, atque adeo sacrarium, tot laudibus insigne, sollerter in praesens reiicitur et adornatur. Summa vero cum fidelium frequentia, summa cum alacritate dies festus, qui est xvni mensis Decembris, quotannis agitur ad celebrandam Genetricis Dei dignitatem atque praesidium. Volens autem huiusmodi pietatem vel maio- Acta Pauli Pp. VI 17 ribus provehere auctibus, Venerabilis Frater Alfonsus Espino y Silva, Monterreyensis Archiepiscopus, vota quoque significans cleri populique suis curis commissi, Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem, cui vulgare nomen « del Roble » adicitur cuiusque imago in praedicto templo, Liberianae Basilicae aggregato, est proposita, praecipuam iurisdictionis suae Patronam renuntiaremus. Quibus precibus libenti animo concedentes, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, « del Roble » appellatam, principalem archidioecesis Monterreyensis apud Deum Patronam constituimus ac declaramus, omnibus additis honoribus et privilegiis liturgicis, praecipuis competentibus locorum Patronis. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas et efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv mensis Octobris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOÖNANI a publicis Ecclesiae negotiis IV Venerabilis Dei Famulus Nuntius Sulprizio, adulescens laicus, Beatus renuntiatur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Nuntium salubre afferens huius aetatis hominibus, testimonium dicimus pietatis, castimoniae, patientiae, operis christiano animo facti, Nuntius Sulprizio meritis hodie celebratur praeconiis. Adulescens enim opifex e laicorum ordine et vulgo sollemni 2 - ACTA, vol. VI, n. 1. — 31-1-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 18 Ecclesiae ritu iis accensetur, qui summa gloria, Beatorum Caelitum propria, affluunt. Cuius quidem terrestris incolatus brevi undeviginti annorum spatio computatur, sed erat senectus mentis immensa; palmam victoriae tulit, qui in palaestram vix erat ingressus : mirentur viri, non desiderent parvuli;' ' non igitur spes eorum infringatur, qui ab innocentia Famuli Dei se longius confitentur abesse, habent, quem sequantur, paenitentem ; habent, cuius fortitudinem imitentur, qui aerumnis premuntur ; habent, de quo capiant exemplum, qui labori insudant, maxime e subole iuventutis, ut vitae rationibus consulant. Italia, filiorum sanctimoniae laude illustrium parens fecunda et altrix, quae Aloisium Gonzagam, Gabrielem a Virgine Perdolente, Dominicum Savio quasi candidos flagrantesque protulit flores, hoc quoque suavissimum edidit germen. Humilis sutor Dominicus Sulprizio eiusque uxor Dominica Rosa Luciani, tenui laborantes fortuna sed christianae vitae divitiis locupletes, filium sibi die tertia decima mensis Aprilis anno millesimo octingentesimo septimo decimo natum in remoto pago Aprutino Pesculo Sampsonisco, eadem die, dominica in albis, christianae familiae per regenerationis lavacrum inserendum curarunt. Tunc Nuntii nomen ei est impositum ob religionem augustae Virginis Mariae, quae ab angelo salutata mirabile nuntium se Dei Matrem fore accepit. Domestica usus disciplina, pietatis didicit rudimenta et, tertium agens annum, iam chrismate sancto fuit inunctus. Sed ei non diu riserunt parentes : pater enim, pauperis domus praesidium, immatura morte mox est ademptus, qua de causa mater ad secundas transiit nuptias. Nec multo post, cum sortitus esset vitricum asperum, tenellus pusio, carissima parente e vivis erepta, maternis est destitutus blanditiis. In tanto luctu iacèntem pupillum piissima avia, Anna Rosaria, curis amantibus fovit ; at brevi iterum lumen, quo parvulus calefiebat, est exstinctum; illa enim defuncta, Nuntius veluti tertio est redditus orphanus. Memoria eiusdem egregiae mulieris, quae eum ad cultum divinum virtutisque exercitationem studiose induxit, semper menti eius haerebat. Quem postea, anno millesimo octingentesimo vicesimo sexto, domum suam receptum avunculus, faber ferrarius, vir saevus et violens, duriori pro aetate operi in officina addixit, impediens, ne inchoatis se dederet litterarum disciplinis, cibo victuque eum fraudans necessario, conviens obruens, afficiens plagis. Cuius iussu puer, 1 2 1 2 Cfr. Off. S. Agnetis. Cfr. S. Ambros., De virg. I, 2; V.L. 16, 200. Acta Pauli Pp. VI 19 nimio pondere onustus, per montium salebrosos calles hieme gelida ac nivosa enitebatur, ut ferra iis, qui mandaverant, traderet. Quae omnia sine ulla querimonia quin immo patienti hilarique animo pertulit, qui nullum apud homines inveniebat solacium, sed unum sibi patrem esse Deum sentiebat. Tamen improbo labore vires eius attritae sunt et crus carie infestatum, ita ut baculo inniti cogeretur. Augebant malum scintillae e ferro candefacto erumpentes, quae nudos pedes miseri tironis opificis verberabant. Nihilominus crudelis erus, nullam levationem concedens, ut infirmus fabrilia tractaret, imperavit. Cum quadam die vulnus in fonte purgaret, infortunatus adulescentulus a mulieribus aquam haurientibus vestesque lavantibus est petitus lapidibus, quod lympham inquinaret. Aufugit ille anhelitum ducens et populare cecinit carmen (( Vivat Maria )). In devium locum, quo tunc se abdiderat quique « Ripa rubra » appellabatur, saepe in posterum redibat, ut in parvo puteo ulcus ablueret et, abstractus ab hominum frequentia, totum se piis precibus cum Deo coniungeret. Tandem avunculus sibi persuasit puerum corpore exhausto et e vulnere verminoso laborantem, quod ossa ipsa erodebat, nihil sibi utilitatis praebere. Quam ob rem is in publicum valetudinarium Aquilanum est deductus, ubi aliquandiu, pacis perfruens bono, decubuit. Sed, cum vulnus insanabile esse medici pronuntiassent, inde dimissus, in patrium pagum revertit, ubi non a miserente sui familiari est exceptus sed a maledicta in se congerente avúnculo. Nuntius vero, immensis doloribus obnoxium Christum considerans, se non merere putavit, ut loco meliore haberetur, et in hanc est locutus sententiam : « Paulum refert me cruciatu divexari, dummodo animam meam possim salvare ». Itaque ad sanctimoniam celeri gradu contendit, qui crucis mysterium penitus habebat comprehensum, adeo ut recte in eum cadant haec verba Divini Magistri : Confiteor tibi, Pater, Domine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus, et revelasti ea parvulis. Tandem patruo Francisco Sulprizio auctore, qui Neapoli faciebat stipendia, lacrimabili statui Famuli Dei est aliquo modo prospectum ; nam rogatus ab illo Felix Wochinger, praefectus militum, vir caritate spectatissimus, infelicium hospitium, ea in urbe, infelici iussit patere. Nuntius igitur, avúnculo fabro supremum osculum ferens et gratias agens — mireris sane adulescentis animum simplicem et iniuriarum immemorem — anno millesimo octingentesimo trigesimo 3 Matth. 11, 25. 20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale secundo Neapolim se contulit, ut se in valetudinarium Sanctae Mariae a populo, degli Incurabili vulgo appellatum, in quo infirmi egeni degebant, reciperet. Ibi pietatis, patientiae, caritatis, studii salutis alienae specimina dedit rarissima. Quis enim verbis exprimere potest, quanto dilectionis ardore incensus Deum amaverit et interdiu noctuque, sevocata etiam a corpore mente, sit precatus, quanta cum laetitia spirituali ibi Eucharisticum epulum sumpserit primum eoque pasci perrexerit, quanta cum sedulitate Virginem Matrem omnibus coluerit officiis filii? Immutabili cum aequitate aegritudinis molestias tolerans, munus etiam quoddam apostolicum obiit, id est solator exstitit iis, qui erant doloris consortes. Videres ergo claudum iuvenem lectos circumeuntem, ut afflictorum erigerei animos, religionis neglegentes ad caelestem Patrem reduceret, peccatores ad paenitentiam agendam componeret, iis, quibus opus erat, remedia porrigeret et quovis ministerio etiam humillimo inserviret. Quidquid doni a patrono suo, exercitus praefecto, acceperat, volens distribuit, ut inops inopum sublevaret miseriam. Sua aliorumque deflens admissa, castigationibus ultro susceptis in se animadvertit nihilque iam praeter sanctitatem expetivit; castimoniae decus servans illibatum, odorem Christi quoquoversus sparsit, ita ut (( sanctum » eum passim voeitarent. Ingravescente morbo, quo dolores immensum augescebant, Famulus Dei in Aenaria insula aliquandiu est moratus, ut salubris fontibus aquae corpori mederetur; sed cum nihil profecisset, Neapolitanum illud hospitium, divinae voluntati se plane permittens, repetiit. Praefectus deinde militum, non solum ut efiicientiorem curationem adhiberet pupillo, sed etiam ut hoc exemplum virtutis praesens continenter intueretur, in (( Arcem Novam )) seu (( Andecavinam », opere rebusque gestis nobilem et caerulei maris prospectu amoenam, ubi ipse habitabat, eum traduxit. Qui iis in aedibus coepit meliusculus esse, ita ut spes affulgeret eum e morbo esse evasurum. Cum in Aenaria insula, qua saepius valetudinis causa est missus, aliquid temporis transigerei iterum, ad sacerdotium ardentius aspiravit et linguae Latinae studia exercuit ingenio facili, sibi proponens austerioris vitae instituto in religiosa familia sese astringere. Tamen vehemens aegritudo rursus eum oppressit. In Arcis illius cubiculo sibi attributo coram imagine Iesu Infantis et almae Deiparae precationibus faciendis horas duxit permultas, ita ut milites aliique « claudicanteni puerum sanctum » communi extollerent laude. Servorum etiam animos, quorum incuriam atque despectionem, assuetus Christi dolores in se effingere, mitissime ferebat, Acta Pauli Pp. VI 21 sibi conciliavit. Sed, muneribus supernaturalibus pollens, cui vires naturae fere nullae suppetebant, et in caelo defixus, qui saeculi sordes non noverat, ad exoptatam illam sedem supernam iam properavit. Cum ingens vis morbi eum esset adorta, ita ut nullus requiei locus, nulla motus ei daretur facultas, medicae artis periti crus amputandum esse censuerunt; cui quidem rei fidelis Dei Famulus haudquaquam obnisus, vitae tamen exitum sibi instare praesensit. Non temperabant a lacrimis, quotquot eum tum aspiciebant doloribus excruciatum sed animo tranquillo et pacato Iesu amplexum praestolantem. Die igitur quinta mensis Maii, Deiparae Virgini sacri, anno millesimo octingentesimo trigesimo sexto, Eucharistica dape summa cum pietate refectus, lectissimus adulescens brevis aevi vitam ea in urbe univit, ut sempiternam eamque beatissimam in caelo inchoaret ; lumina clausuras, haec effatus est verba suprema : « Beata Maria Virgo ! Videte quam pulchra sit »! — et angelus ad angelos evolavit. Funus « claudicantis pueri sancti » populus Neapolitanus perfrequens est prosecutus, qui singularem virtutem illius mira alacritate praedicavit. Hac fama in dies percrebrescente, quam Deus miraculis visus est comprobare, Causa de Beatorum Caelitum honoribus Famulo Dei decernendis coepta est agi, atque post ordinarios, quos vocant, processus, Commissio introductionis Causae a Pio Pp. IX, Decessore Nostro rec. mem., die quarta decima mensis Iulii anno millesimo octingentesimo undesexagesimo obsignata. Apostolicis deinde inquisitionibus absolutis, de virtutibus theologalibus et cardinalibus Venerabilis Nuntii Sulprizio est disceptatum; quas, omnibus perspectis et expensis, a Famulo Dei heroum in modum cultas esse Leo Pp. XIII, item Decessor Noster, die vicesima prima mensis Iunii anno millesimo octingentesimo nonagésimo primo edixit. Exercita deinde quaestione de miraculis, quae, eiusdem nomine invocato, a Deo ferebantur patrata, omnique re in suetis comitiis diligenter exquisita, Ioannes Pp. XXIII, lato Decreto die septima mensis Martii hoc anno millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, de duobus pronuntiavit constare. Unum igitur superfuit discutiendum, num Famulus Dei inter Beatos Caelites tuto foret recensendus. Quod quidem factum est ; Purpurati enim Patres sacris Ritibus tuendis praepositi, Praelati Officiales Patresque Consultores id fieri posse cunctis sententiis affirmarunt. Quorum exceptis suffragiis Deoque enixis adhibitis precibus, Nos die sexta mensis Septembris anno millesimo nongentesimo sexagesimo tertio ad Venerabilis Famuli Dei Nuntii Sulprizio sollemnem Beatificationem tuto procedi 22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale posse ediximus. Quae cum ita sint, Nos, vota Christifidelium, maxime ex Italia, implentes, harum Litterarum vi et auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus, ut Venerabilis Famulus Dei Nuntius Sulprizio, adulescens laicus, Beati nomine in posterum appelletur, eiusque corpus et lipsana, seu reliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae Christifidelium venerationi proponantur, atque etiam, ut eiusdem Beati imagines radiis decorentur. Praeterea eadem auctoritate Nostra concedimus, ut de illo quotannis recitetur Officium de Communi Confessorum non Pontificum cum lectionibus propriis per Nos approbatis, et Missa de eodem Communi cum orationibus propriis approbatis celebretur iuxta Missalis et Breviarii Romani rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem Missaeque celebrationem fieri dumtaxat largimur in dioecesi Pinnensi-Piscariensi, cuius intra fines Beatus ipse ortus est, et in archidioecesi Neapolitana, in qua diem obiit supremum, ab omnibus Christifidelibus, qui horas canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, ab omnibus sacerdotibus, ad templa seu sacella, in quibus Beati eiusdem festum agatur, convenientibus. Largimur denique, ut sollemnia Beatificationis Venerabilis Nuntii Sulprizio, servatis servandis, praedictis in templis seu sacellis celebrentur, diebus legitima auctoritate statuendis, intra annum postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Patriarchali Basilica Vaticana fuerint peracta. Non obstantibus Constitutionibus ed Ordinationibus Apostolicis ac Decretis de non cultu editis ceterisque quibuslibet contrariis. Volumus autem, ut harum Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis sint subscripta eiusdemque Congregationis sigillo munita, etiam in iudicialibus disceptationibus eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significationi, hisce ostensis Litteris, haberetur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die r mensis Decembris, dominica I Adventus, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis © HAMLETUS Acta Pauli Pp. VI 23 EPISTULA Ad Rev.mum P. Mauritium Quéguiner, Moderatorem Generalem Societatis Parisiensis missionum ad exteras gentes, tertio saeculo volvente ab eadem Societate constituta. PAULUS PP. VI Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Ad Ecclesiam, quae nunc cum maxime menti obversatur, quod Concilium Oecumenicum Vaticanum Secundum diligenter in eius inquirit mysterium, pertinet, ut vim vigoremque suum explicet et salutis nuntium ad quam plurimos homines perferat. Est ergo suapte natura missionalis, cuius Caput, Iesus Christus, praecepit : Euntes in mundum universum praedicat e Evangelium omni creaturae. 1 Inter Instituta vero, quae, Ecclesia iubente, moderante, hoc mandatum dominicum exsequi peculiari ratione sibi proposuerunt, Societas Parisiensis missionum ad exteras gentes, cui tu, dilecte fili, praees, non obscurum obtinet locum. Quod ab ea condita tria in praesenti saecula explentur, tibi tuisque sodalibus merito praebet laetitiae causam, Nobis vero occasionem vobis gratulandi et opus per hoc temporis spatium egregie patratum cum laude agnoscendi. Crevit ex parvo, ut fieri consuevit, Societas vestra, id est e Seminario Lutetiae Parisiorum anno MDCLXIII propter hoc tantum constituto, ut Evangelio inter ethnicos disseminando idonei pararentur praecones. Cui incepto, tunc temporis novo, Sacrum Consilium nomini christiano propagando favit, normas de re missionali edens, quas sapientissimas esse rerum usus probavit; atque adeo ab ea Sacra Congregatione vos veluti ortum ducere existimatis. Postea, difficultatibus constanti animo evictis, Societas ista laetis est aucta incrementis, quod attinet sive ad sodalium numerum sive ad opera, quae exercentur. Amplissimam sane fructuum copiam, Deo propitio largiente, colligere per tria haec saecula datum est vobis, quippe qui Fidem in longinquas regiones, Asiae praesertim, inferre et illatam firmare studueritis. Hoc vero imprimis laudi est vobis habendum, quod ab ipsis Societatis initiis et ex eius instituto estis annisi, ut ex autochthonibus seli1 Marc. 16, 15. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 24 geretis, quos ad sacrum sacerdotii munus obeundum invenissetîs idoneos, et ad id compararetis. Quam sagaciter, sollerter, fructuose rem eiusmodi sitis persecuti, posteriora tempora, maxime haec, quibus vitam transig i m i , testantur. Ut sinceri Ecclesiae filii et Evangelii nuntii eo praeterea contendistis, ut in regionibus missionali labore excolendis viam panderetis sacrae hierarchiae rite constituendae. Nec ignoramus Christifidelium animos in patria vos incendisse ad praeclaram causam divini verbi ethnicis annuntiandi, siquidem consociatio pro missionibus preces fundentium opemque iis ferentium a vobis est instituta, quam Pius V I I , Decessor Noster, approbavit, vestroque auxilio aliae provectae sunt sodalitates huiusmodi. Vobis autem summae ducitur laudi, quod plures socii vestri sanguine effuso Fidem asseruerunt, ex quibus novem Beatorum Caelitum honoribus sunt decorati. Licet igitur haec S. Augustini verba non immerito ad eos trasferre : Mortui sunt martyres, multiplicata est magis Ecclesia, crescit per omnes gentes nomen Christi. Paterna autem caritate vos complectentes, in huius anniversariae memoriae gaudiis, rogamus, ut eximiam hereditatem a maioribus traditam, integram servetis, et necessitatum horum temporum rationem habentes, quantum fieri potest, augeatis. Assidua vobis cura erit, ut Sedi Petri, cui pascendas oves Dominus commendavit, fideliter in posterum quoque inhaereatis, et Ecclesiae Sanctae gregisque Christi emolumenta, vestris etiam commodis posthabitis, consectemini. Novimus Episcopos Galliae, in publicum Conventum congregatos, permagna vobis attulisse adiumenta usque ad aetatem, qua ea in regione facta est rerum conversio. Expedire ergo videtur, ut cum hodierno Coetu sacrorum Antistitum Galliae, qui in rem etiam missionalem cogitationes et curas intendit, agatis, quo efficientius officio pastorali vestro satisfacere possitis, nihil tamen detrahentes de oboedientia, qua estis Consilio nomini christiano propagando obstricti. Nec dubitamus, quin sacris Pastoribus earum regionum, ubi in proferendis finibus Regni Christi desudatis, deservituri sitis immutato cum studio, quod scilicet aliena commoda quaerit, propria neglegit. Ut iam supra significavimus, pia industria vestra in Asiam, amplissimam omnium continentem, excurrit. Cuius momentum non est qui ignoret, siquidem frequentissima est incolarum numero, qui continenter accrescit, civili cultu eoque vetustissimo excellit, ingeniis ad divina pro2 2 Enarr. in Ps. 40, 1 ; P. h. 36, 454. Acta Pauli Pp. VI 25 clivibus est insignis, nunc vero, novo quodam impulsu in recónditas disciplinas, artes technicas aliasque vitae utilitates vehementius fertur. Ut hae immensae spatiis regiones Ecclesiae Dei adiungantur, omni est ope allaborandum, quamvis difficultates gravissimae obstare videantur. Flammescat igitur his in saecularibus sollemnibus ardor apostolicus vester vosque adducat, ut in tanti ponderis rem vitam omnem impendatis. Haec agentes institutum vestrum integrum servabitis vosque veros praebebitis alumnos et ministros Ecclesiae, quae vos genuit, aluit, vobis fidem habet multumque sperat de vobis : hanc matrem vestram, tamquam supernam Ierusalem sanctam civitatem Dei, honorate, diligit e, praedicate. Nos denique, qui per hanc epistulam faustam celebrationem istam aliquo modo participare voluimus, tibi, dilecte fili, sodalibus Societatis, cui moderaris, eiusque adiutoribus, omnibus denique, qui sollemnibus ob eam anniversariam memoriam agendis intererunt, Benedictionem Apostolicam, paternae voluntatis Nostrae testem ac supernorum munerum auspicem, libenter in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die III mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. 3 PAULUS PP. VI ALLOCUTIONES I Habita in Basilica Vaticana, Clero et Christifidelibus adstantibus, iis praesertim qui e regione Aprutina et Campana Romam peregrinati sunt, ut sollemni ritui beatificationis Ven. Famuli Dei Nuntii Sulprizio interessent. * Oggi si conclude felicemente una causa di beatificazione, che si protrae da oltre un secolo, ma che la fama di santità dalla quale il nuovo Beato, Nunzio Sulprizio, in vita ed in morte fu subito circondato, aveva già positivamente risolto. Nunzio Sulprizio chiudeva santamente la sua vita mortale a Napoli, 3 A u g . , Sermo 214, 11; P. L. 38, 1071. * Die 1 Decembris mensis a. 1963. 26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale il 5 maggio 1836, a soli diciannove anni. Fin dal luglio 1859 Pio IX lo dichiarava venerabile emanando il Decreto, che introduceva il processo ora giunto a buon termine, mentre nel 1891 Leone XIII riconosceva eroiche le virtù del giovane abruzzese e ne associava la figura a quella di San Luigi Gonzaga, nella memoria del terzo centenario della morte di questo Santo, per la devozione di Nunzio Sulprizio verso di lui, e per la breve età, in cui si compì per entrambi il ciclo degli anni terreni : diversissimi nell'aspetto storico e sociale, i due giovani recano alla Chiesa la gioia e la gloria d'una somigliante virtù, quella della santità giovanile. Gode di questa proclamazione la terra d'origine del nuovo Beato, l'Abruzzo, terra feconda di Santi, illustre e venerabile per la pietà tradizionale del suo popolo, pronto ad esprimere in canti, in riti, in costumi l'emozione commossa ed austera della sua anima religiosa. Gode specialmente la diocesi, in cui Nunzio Sulprizio ebbe i natali, quella di Penne-Pescara, che siamo lieti di vedere qui degnamente rappresentata dal suo zelante Pastore, circondato dalle Autorità, dal Clero, dalle associazioni di quella stessa diocesi e da alcune migliaia di fedeli, di là venuti per acclamare con fierezza e con compiacenza il nuovo fratello celeste. Gode parimente Napoli, dove il Beato terminò il suo breve pellegrinaggio terreno, e dove la festa del Beato Vincenzo Romano, che abbiamo testé elevato all'onore degli altari, si unisce a quella di questo nuovo suo « figlio d'acquisizione ». Salutiamo cordialmente questi cari Abruzzesi e Napoletani, e facciamo voti che la loro fortunata naturale parentela con così degni rappresentanti delle loro regioni si traduca in parentela spirituale, nella imitazione delle virtù cristiane di quelli. Questo Nostro augurio Ci obbliga ad accennare agli aspetti caratteristici della vita che la beatificazione, oggi decretata, offre al culto e alla imitazione della Chiesa. E, come si sa, tali aspetti sono principalmente due ; quello offerto dalla corta durata della vita del Beato Nunzio Sulprizio, e quello che sembra delineato dal fatto che egli fu, per alcuni tristi e duri anni della sua adolescenza, operaio, un povero e semplice apprendista in una squallida officina di fabbro ferraio. Giovane ed operaio, ecco il binomio che sembra definire il nuovo Beato ; ed è binomio di tale splendore e di tale importanza, che basta per riempire d'interesse la breve e scolorita biografìa di lui. Nulla diciamo ora di questa biografia, anche perchè pensiamo che per la sua brevità e per la sua semplicità, se già non fosse da tutti cono- Acta Pauli Pp. VI 27 sciuta, potrà esserlo assai facilmente. Ci preme invece, con questo sguardo complessivo e fugace, assicurarci che quelle due prerogative di Nunzio Sulprizio — d'essere giovane e d'essere operaio — sono associabili alla santità. Può un giovane essere Santo? Anzi più interessante ancora sarà, se riusciremo a scoprire che questo caro nostro eletto non solo fu degno di beatificazione quantunque giovane e quantunque operaio, ma proprio perché giovane e perché operaio. Qui bisogna, una volta ancora, ricordare quali siano oggi le nostre condizioni di spirito, quando presumiamo (e Dio voglia che sia abituale a noi questa non riprovevole presunzione!) conoscere, cioè misurare, quei tipi umani singolari, anzi eccezionali, che chiamiamo Beati o Santi. Se bene osserviamo, quando studiamo con l'interesse della psicologia moderna la loro vita, noi inconsciamente studiamo la nostra. I Beati, i Santi, gli Eroi, i Perfetti oggi ci servono di specchio per conoscere noi stessi. Il loro culto ci educa ad uno studio su l'uomo, sulla storia, sulla coscienza umana, di tale efficacia e penetrazione che basta di per sé a raccomandarlo come provvido e sapiente. Lo studio della santità vissuta ci porta alla scoperta delle manifestazioni umane più alte e più caratteristiche, e perciò più degne di attenzione e di assimilazione. Ed è uno studio meraviglioso, perché, da un lato, riscontra negli eletti proposti alla nostra venerazione e alla nostra imitazione una fondamentale identità : la natura umana. Si isti et istae, cur non ego? viene spontaneo di esclamare con S. Agostino ; e di tale studio mette in evidenza un unico principio di perfezione, il quale può essere a tutti comune, la grazia, che orienta la nostra vita verso un unico archetipo, Gesù Cristo, come c'insegna S. Paolo, là dove dice che i Santi, i chiamati da Dio alla salvezza, debbono (( essere conformi all'immagine del Figlio suo )>. E da un altro lato lo studio agiografico ci mostra che tutti i Santi sono differenti gli Uni dagli altri. Ciascuno è distinto e ciascuno ha una sua inconfondibile fisionomia ; ognuno dimostra uno sviluppo proprio, in un certo senso libero e originale, della propria personalità; è ancora S. Paolo, che ce lo ricorda : (C una stella differisce per il diverso splendore da un'altra stella )). x 2 Ed ecco allora perché noi oggi siamo tanto proclivi a dare all'eletto un nome che a noi lo avvicini e dagli altri Santi lo distingua ; una qualifica che lo faccia entrare nelle nostre categorie sociali o psicologiche, 1 2 Rom. 8, 29. 1 Cor. 15, 41. 28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ed insieme lo separi da altre forme della vita umana. Vogliamo trovare nei Santi dei colleglli, diciamo così, qualificati ; una santità astratta e generica oggi meno ci attrae ; la vogliamo definire con termini concreti, nostri, e inconfondibili. Perciò è sembrato facile e felice ai biografi di Nunzio Sulprizio chiamarlo giovane e chiamarlo operaio. Questa nomenclatura gli assicura due strette parentele con la vita del nostro tempo, nella quale il giovane ed il lavoratore occupano posizioni rappresentative ed operative di prima importanza. E l'elogio del nuovo Beato potrebbe fermarsi qui; ed avrebbe titoli indiscutibili e stupendi per essere ascoltato da voi, giovani, da voi, operai. Nunzio Sulprizio dirà a voi, giovani, come la vostra età è stata da lui illuminata e santificata ; egli è una gloria vostra. Egli vi dirà come la gioventù non dev'essere considerata l'età delle libere passioni, delle inevitabili cadute, delle crisi invincibili, dei pessimismi decadenti, degli egoismi ammirabili ; egli vi dirà piuttosto come l'essere giovani è una grazia, è una fortuna. S. Filippo ripeteva : beati voi, giovani, che avete tempo di far bene. È una grazia, è una fortuna essere innocenti, essere puri, essere lieti, essere forti, essere pieni di ardore e di vita, come appunto sono e dovrebbero essere gli uomini che ricevono il dono dell'esistenza fresca e nuova, rigenerata e santificata dal Battesimo ; ricevono un tesoro che non va sciupato follemente, ma conosciuto, custodito, educato, sviluppato, e rivolto a produrre frutti vitali, benefici per sé e per gli altri. Egli vi dirà che nessuna età come la vostra, giovani, è idonea ai grandi ideali, ai generosi eroismi, alle coerenti esigenze di pensiero e di azione. Egli v'insegnerà come voi, giovani, potete rigenerare in voi stessi il mondo in cui la Provvidenza vi ha chiamato a vivere, e come tocca a voi, per primi, consacrarvi alla salvezza d'una società che ha appunto bisogno di animi forti e impavidi. V'insegnerà la suprema parola di Cristo, essere il sacrificio, la croce, la salvezza nostra e del mondo. I giovani comprendono questa suprema vocazione. Ed a voi, lavoratori, questo povero e sofferente vostro collega porta un messaggio di molti capitoli. Dice il messaggio di Nunzio Sulprizio beatificato, innanzi tutto come la Chiesa pensi a voi, come abbia di voi stima e fiducia, come veda nella vostra condizione la dignità dell'uomo e del cristiano, come il peso stesso della vostra fatica sia titolo per la vostra promozione sociale, e per la vostra grandezza morale. Dice ancora il messaggio di Nunzio Sulprizio come il lavoro abbia sofferto, e come Acta Pauli Pp. VI 29 tuttora abbia bisogno di protezione, di assistenza e di aiuto per essere libero ed umano, e per consentire alla vita la sua legittima espansione. Vi dirà ancora come il lavoro non possa separarsi da quel suo grande complemento, che è la religione : è la religione che dà la luce, cioè le ragioni supreme della vita e che determina perciò la scala dei veri valori della vita stessa ; è la religione che dà il respiro, cioè l'interiorità, la purificazione, la nobiltà, il conforto alla fatica fisica e all'attività professionale ; è la religione, che umanizza la tecnica, l'economia, la socialità ; è la religione, che fa grandi e buoni e giusti e liberi e santi gli uomini laboriosi. E allora Nunzio Sulprizio vi dirà come sia ingiusto privare la vita del lavoratore della sua superiore nutrizione ed espressione spirituale, ch'è la preghiera ; vi dirà come nulla sia più nocivo per il vostro spirito, per la vostra vita familiare e sociale che ignorare Cristo, nulla di più indebito e pericoloso e fatale che dichiararsi a Lui, il grande Amico, indifferenti o ostili ; e come nessuno infine sia chiamato ad essergli vicino, ad accogliere il suo vangelo e a godere della sua salvezza più d'un lavoratore dal cuore forte e onesto. Potrebbe, dicevamo, fermarsi la nostra lode del nuovo Beato, fermarsi a questo duplice riconoscimento, che vede associata la santità al fatto ch'egli era giovane e fu lavoratore. I suoi biografi si sono infatti, per lo più, accontentati di questa bella apologia. Ci sia concesso di notare, con coloro che hanno studiato più addentro la vita di questo umile servo di Dio, come tale apologia sia suscettibile di approfondimenti, i quali ci porterebbero a riconoscere in Nunzio Sulprizio aspetti nuovi, appena avvertiti nelle narrazioni ordinarie della sua breve esistenza, ma forse più penetranti, più misteriosi e più reali; anche perché qualcuno potrebbe osservare che la qualifica di giovane conviene a Nunzio Sulprizio piuttosto per la breve durata della sua vita, che per lo spirito proprio d'un giovane ; e quella di operaio non presenta che elementi parziali della psicologia e della problematica del lavoratore moderno. E non sarà difficile scoprire nel Beato, che oggi la Chiesa propone alla nostra considerazione, temi fecondi e profondi di studio e di simpatia. La sua infanzia, ad esempio, orfana e povera, segnata da tanta tristezza, non ci invita alla meditazione immensa, conturbante per chi non è della scuola di Cristo, sul mistero del dolore innocente? e come da un'infanzia, sulla quale dev'essersi accumulato il senso pesante della solitudine, della miseria, della brutalità, non è scaturita, come di solito 30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale avviene, una psicologia malata e ribelle, un'adolescenza insolente e corrotta? come mai tutta questa vita giovanile infelice e mancata fiorisce fin dai primi anni in innocente, paziente e sorridente bontà? Poi v'è il problema fondamentale della sua religiosità : donde una pietà così viva, così sicura, così perseverante, così personale? basta a spiegarla quel po' d'educazione religiosa che poteva dare a quel tempo una parrocchia abruzzese perduta sui monti? o vi è una religiosità di popolo, connaturata ed inconscia, che in Nunzio Sulprizio si manifesta con ingenua pienezza? ovvero fu grande maestra l'umile nonna paesana, ch'ebbe cura per alcun tempo dell'orfano e senza forse saperlo svelò a quell'animo sofferente e sensibile le prime note del divino colloquio? Eesta davvero da esaminare la formazione religiosa del giovane illetterato ; e può darsi che l'esame ci porti a riconoscere la ricchezza spirituale della tradizione religiosa locale, ch'è poi quella di gran parte della gente italiana, tradizione tanto degna di rispetto, anche se talora manifestata in forme ora discutibili di culto popolare. E può darsi ancora, e sarà la scoperta migliore, che ci capiti di avvertire l'azione del divinò Maestro invisibile, che, come in molte altre vite di Santi s'incontra, fa lui dell'anima pura, e iniziata dal dolore al raccoglimento, l'alunna privilegiata, che non dai libri, non dalla voce di maestro esteriore, ma da certa nascente scienza interiore impara le verità della fede ed i misteri del regno di Dio. Così vi sarà il problema della capacità di questo giovanetto malato e infelice a capire oltre il proprio bisogno quello degli altri, oltre il proprio dolore il dolore altrui. La pazienza, la mansuetudine, la carità premurosa e servizievole di questo adolescente incurabile e zoppicante si possono, sì, narrare e descrivere ; la comparsa d'un Colonnello dal cuore d'oro fa grande figura nella sua breve storia ; ma, umanamente parlando, quella bontà resta inesplicabile; essa ci avverte cioè che anche qui siamo davanti al segreto dell'ottimo Nunzio, il segreto che appunto noi cercavamo, quello della sua santità. Così che, se la glorificazione, che oggi celebriamo di questa singolare virtù, davvero ci appare meritata e a noi stessi esemplare e benefica, sarà bene fare amicizia con questo caro Beato, e pensare umilmente come dobbiamo avvicinare la sua celeste conversazione e come possiamo seguire anche noi il suo terrestre itinerario. Con questi voti, invocando l'intercessione di Nunzio Sulprizio e a lui tributando l'omaggio della nostra devozione, tutti, venerati Fratelli e diletti figli, di cuore vi benediciamo. Acta Pauli Pp. VI 31 II Ad Patres Conciliares habita, altera exacta Concilii Oecumenici Vaticani secundi sessione. * Venerabiles Fratres, Tempus iam advenit, quo huic secundae sessioni Concilii Oecumenici Vaticani II finis afferatur. Iamdiu vos, vigilantissimi Pastores, a vestris cuiusque sedibus abestis, ubi sacri muneris exercitatio vestram praesentiam postulat, consilium, alacritatem ; iam gravis, assiduus, longus factus est labor, quem sive ob religiosas caerimonias, sive ob studia, sive ob conventus hoc Concilii tempore cepistis; iam in sacros Adventus dies incurrimus, per quos animi nostri comparantur ad digne agendam memoriam, quotannis redeuntem, semper sollemnem, semper mirandam, semper piissimam Natalis Domini Nostri Iesu Christi; neque nostrum ullus optato hoc anni spatio potest se aliis cogitationibus, etsi excelsis et sanctis, tradere, praeter Celebrationem inenarrabilis illius mysterii, quo Dei Verbum caro factum est ; neque nostrum ullus in alia sede, etsi nobili et venerabili, sacros hos ritus perficere potest, praeter eam in qua providentissimus Deus unicuique nostrum vel certam Ecclesiam, vel certam communitatem, vel certum munus sive sacerdotale, sive Pastorale concredidit. Oportet igitur cursum, iterum, intermittamus horum gravissimorum conventuum synodalium ; oportet fraternas pacatasque salutationes demus invicem et reddamus; oportet rursum accessum et recessum experiamur rerum, quas tempus gignit idemque absumit; oportet inter nos discedamus, postquam quasi fraterno more de rebus sublimioribus sermocinantes, diebus et eventibus fruiti sumus laetis. Sed id prius fieri nolumus quam gratias Deo habeamus de beneficiis in nos hoc temporis spatio et per huiusmodi opportunitatem collatis. Neque praetermittere possumus memorem voluntatem Nostram iis profiteri, qui in hac Concilii Vaticani sessione interfuerunt, atque quoviscumque modo ad felicem eius exitum adiuverunt. At praecipuam quandam grati animi Nostri significationem pertinere cupimus ad Patres Concilii Oecumenici ; ad Praesidum Consilium ; ad Commissionem « de coordinandis Concilii laboribus » ; ad Moderatores ; peculiarique modo ad Se* Die 4 Decembris mensis a. 1963. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 32 cretariatum Generalem, quem vocant; ad varias Commissiones, uti appellant ; ad Peritos ; ad eos qui, ut nostrae huic rei f avèrent, vel scriptis nuntiis vulgandis, vel televisificis imaginibus propagandis dederunt operam; ad eos qui Basilicam Vaticanam, quod ad Concilii necessitates spectaret, instruxerunt, ornaverunt ; itemque ad eos qui contulerunt ad Patres Conciliares hospitio excipiendos et variis ministeriis iuvandos. Singularem denique gratiam iis Patribus persolvere placet, qui aut ad huius eventus congruentem ordinationem suis sumptibus profuerunt, aut Fratribus in Episcopatu egentioribus auxilio venerunt, aut ingentibus Ecclesiae necessitatibus succurrerunt, aut hominibus opitulati sunt recentioribus calamitatibus conflictatis. Antequam laboribus hisce nostris finem faciamus, abs re non esset eosdem breviter perstringere, atque animadvertere eorum qui fuerit cursus, qui fuerint successus. Sed id simul nimis est longum, simul non dat, ut omnia absolute exponere possimus; siquidem multa huius Concilii ad eam gratiae regionem, ad illud intimum animorum regnum pertinent, in quod non semper facilis patet aditus. Accedit quod multi laborum fructus nondum ad maturitatem venerunt, sed, non secus atque semina commissa sulcis, cum a futuro tempore tum vero a divino adiumento germanam atque salutarem quasi aperitionem exspectant. Attamen ne ex hac sacra Concilii Oecumenici aula discedere videamur immemores divinorum beneficiorum, quae ex huiusmodi eventu profecta sunt, perplacet in primis palam asseverare, Concilium nonnullos fines, ad quos spectabat, saltem ex aliqua parte feliciter assecutum esse. Etenim cum Ecclesia pleniorem sui ipsius conscientiam atque notitiam attingere sibi proposuisset, reapse omne inter Ecclesiae Pastores atque Doctores magna instituta est investigatio de mysterio, ex quo Ecclesia suam originem suamque formam duxit. Quae investigatio nondum quidem ad exitum adducta est ; sed ipsa difficultas investigationem concludendi, iam satis ostendit huiusmodi doctrinae altitudinem amplitudinemque, eademque nos omnes impellit, ut ad eam intellegendam apteque exprimendam nisus viresque consociemus. Qui nisus id profecto commodi habent, quod nostras nostrorumque christifidelium mentes, qui attento animo coetus nostros prosecuti sint, ad Christum necessario dirigent, ex quo omnia nobis proveniunt et ad quem omnia referre volumus, iuxta illam Sancti Pauli sententiam : reconciliare omnia m ipsum; itemque efficiunt, ut non modo nostrum adaugeatur 1 i Col. 1, 20. Acta Pauli Pp. VI 33 gaudium ob nostram mystici Corporis Christi participationem, sed etiam ut nostra foveatur mutua caritas, qua vita Ecclesiae tota continetur et regitur. Laetemur igitur, Venerabiles Fratres ! Ecquando enim Ecclesia, ut nunc est, tam plenam sui ipsius conscientiam adepta est; tam impenso amore Christum dilexit; tam laeta, tam concordi, tam alacri voluntate Christum imitari studuit ; tam sollicita denique concredito sibi munere perfuncta est? Laetemur, Venerabiles Fratres ! Siquidem nosmetipsos mutuo noscere atque inter nos colloqui didicimus. Qui invicem quasi extranei haud ita pridem huc advenimus, nunc amicitiae vinculis coniungimur. Nonne experimento novimus, quam vera sint praeclara illa Sancti Pauli verba, quibus Ecclesia ipsa describitur : Iam non estis hospites et advenae, sed estis cives sanctorum et domestici Dei, superaedificati super fundamentum apostolorum et prophetarum, ipso summo angulari lapide Christo Iesu f Nonne futurum legum canonicarum progressum, quibus Ecclesia regitur, iam nunc licet prospicere? Quem quidem progressum non alio spectare posse putamus, quam ut potissimum singulis Ecclesiae membris singulisque officiis auctior dignitas agnoscatur et amplior tribuatur operandi facultas ; deinde ut sacra potestas, ex qua universa catholicae societatis compago per varios hierarchiae gradus firma constat, magis magisque roboretur, et quidem quasi ex virtute intus suscepta : hoc est ex amoris, concordiae mutuaeque observantiae incremento. Quare hoc Concilium grande sane eventum censendum est, ac praestantissimum donum a Deo Ecclesiae suae collatum, quandoquidem animi nostri ad haec cogitata, ad haec proposita tam vehementer inardescunt. 2 Quodsi ad ipsos Concilii labores mentem Nostram convertimus, hinc nova laetitiae causa praebetur, quod in iisdem expediendis vos tam frequentem, tam assiduam, tam actuosam partem habuistis. Iterum mirum spectaculum haec Vaticana Basilica exhibuit, ad quam ingens ac veneranda nostrum omnium multitudo confluxit ; quod spectaculum animos nostros admiratione, pietate supernoque gaudio penitus affecit. Valde iterum gavisi sumus, quod hic praesentes aspeximus honorabiles Observatores, qui tam humaniter Nostrae invitationi obsecuti, Concilii laboribus adfuerunt. Item Nobis paterni solacii causa fuerunt Auditores, qui tacite quidem sed animo observantissime conventus vestros prosecuti sunt; hi enim filii Nobis carissimi personam gerunt innumerae illius catholicorum e laicorum ordine multitudinis, qui 2 Ephes. 2, 19-20. 3 - ACTA, vol. VI, n. 1. — 31-1-1964. 34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale hierarchicis Ecclesiae auctoritatibus Begno Dei amplificando adiutricem operam navant. Hac igitur in aula, sollemnique hac hora, omnia arcanum quiddam significant ; omnia fere loquuntur ; omnia denique ad caelestia contèmplanda et ad supernam spem concipiendam astantium animos erigunt. Nec minore afficimur oblectatione, cum rationem et viam cireumspicimus, qua Concilium hoc nostrum ad hunc diem processit. Duplicem autem procedendi rationem hic etiam reputemus oportet, animadvertendo Concilii opus et valde fuisse laboriosum, et in variis exponendis consiliis omnino liberum. Re vera duplex huiusmodi meritum maximi sane pendendum Nobis esse videtur, quoniam id Oecumenicae huius Synodi singularis nota fuit, idemque posteritati erit durabile exempli monumentum. Hac enim via nostris diebus Ecclesia operatur, cum scilicet eius navitas ad summam vim gravissimumque momentum pervenit : navitatem dicimus, quae est maxime alacris, suaque sponte progrediens. Quodsi multiplices, variae, immo diversae etiam fuerunt sententiae, quae in Concilio auditae sunt, id nihil sane officit oblectationi Nostrae : immo id luculente declarat, sessionum argumenta alta et maximi ponderis fuisse, eademque incredibili studio et ea qua par esset libertate, ut supra diximus, agitata esse. Ceterum, ardua huiusmodi et implexa disceptatio ubere quodam fructu haudquaquam caruit : nam quod argumentum ante omnia pertractatum est, quodque omnium praestantissimum quodammodo est, sive ex sui natura sive ex dignitate, qua pollet in Ecclesia — sacram dicimus Liturgiam — id ad exitum feliciter pervenit, hodieque a Nobis sollemni ritu promulgatur. Quam ob causam animus Noster sincero gaudio exsultat. Animadvertimus enim hoc in negotio aequum rerum officiorumque ordinem esse servatum ; cum hoc professi simus, Deo summum locum esse tribuendum; nos primo eo officio teneri Deo admovendi preces; sacram Liturgiam primum esse fontem illius divini commercii, quo ipsa Dei vita nobiscum communicatur; primam esse animi nostri scholam; primum esse donum a nobis christiano populo dandum, nobiscum fide precationumque studio coniuncto; primam denique humani generis invitationem, ut mutam suam linguam solvat in beatas veracesque preces, utque ineffabilem illam vim sentiat, animum veluti recreantem, quae sita est in canendis nobiscum Dei laudibus hominumque spe, per Iesum Christum et in Spiritu Sancto. Hic silentio praeterire nolumus, quanto in honore apud christifi- Acta Pauli Pp. VI 35 deles orientalis Ecclesiae habeatur divinus cultus, et quam accurata diligentia sacri ritus observentur; quibus quidem christifidelibus sacra Liturgia semper exstitit veritatis schola et flamma christianae caritatis. Quapropter operae pretium erit, hunc Concilii nostri fructum servare, quippe qui sanctae Ecclesiae vitam incitare atque quodammodo insignire debeat : nam Ecclesia in primis societas est religiosa, est communitas orans, est populus conscientiae nitore et religionis studio florens, quae fide ac superna gratia aluntur. Si quas cultus formas ad simpliciorem rationem nunc redigimus, ut a christifidelibus aptius intellegantur, èt cum nostri temporis sermonibus magis magisque congruant, consilium Nostrum eo certe non spectat, ut precandi momentum minoris pendatur, neve ceteris sacri muneris pastoralisque navitatis curis postponatur, neve quid de eius significantissima vi atque vetusta artis elegantià detrahatur ; sed ut sacra Liturgia purior reddatur, ut notis naturae suae propriis magis sit consentanea, ut suis veritatis et gratiae fontibus sit propior, ut denique facilius in spiritualem se vertat populi thesaurum. Quod ut feliciter contingat, nolumus ullus regulae publicarum Ecclesiae precum refragetur, immutationes privatas vel ritus singulares inducendo; nolumus ullus sibi sumat potestatem Constitutionem de Sacra Liturgia, quam hodie promulgamus, suo arbitrio usurpandi, antequam normae opportunae et certae hac de re edantur, atque immutationes legitime approbentur, quas Consilia ad hoc instituenda post Concilium apparaverint. Haec igitur praeclara Ecclesiae precatio concordi modulation© per totum resonet orbem terrarum : nemo eam perturbet, nemo violet. Alter fructus, isque non parvi ponderis, Concilii nostri est Decretum de instrumentis, quae vocant, communicationis socialis; quod aperte testabitur facultate Ecclesiam pollere, cum vita interna iungendi externam, cum contemplatione actionem, cum precibus apostolatum. Hac etiam re Synodus nostra efficiet, ut recte dirigantur ac provehantur plurimae agendi rationes ac formae, quae, sive ut instrumenta sive ut documenta, tum perfunctioni muneris pastoralis, tum universae catholicorum alacritati in orbe terrarum iam subserviunt. In fructibus deinde Concilii ponendae sunt etiam plures facultates, quas, finem pastoralem eiusdem Synodi consectantes, voluimus pertinere ad officium Episcoporum, maxime eorum, qui iurisdictione ordinaria utuntur. Sed haec minime satis. Concilium enim operi impigre institit et, ut 36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale probe nostis, de multis coepit disserere quaestionibus, quarum enodationes in gravibus sententiis penitus contineri dicendae sunt, quae post argumenti, ad quod attinent, tractationem, suo tempore definite proponentur ac legitime promulgabuntur. Aliae vero supersunt expendendae iterumque in disceptationem vocandae quaestiones, quas in proxima tertia Sessione, scilicet autumno venientis anni habenda, speramus ad felicem exitum perduci posse. Non quidem moleste ferimus animos nostros aliquamdiu in cogitatione rerum tam gravium defixos conquiescere. Confidimus enim hoc temporis intervallo Commissiones, ad quas res pertinet et in quarum praesenti auxilio spem multam collocamus, ratione habita sententiarum a Patribus Con cilii praesertim in Congregationibus generalibus significatarum, comparare posse in futuros Concilii coetus formulas alte perspectas, conceptis verbis expressas, opportune coartatas et in pauca collatas, ita ut disceptationes, quas semper esse liberas volumus, faciliores expeditioresque evadant. J Huius generis est, ut exemplum supponamus, quaestio de divina Revelatione, quam Concilium eo modo per solvet, ut hinc sacrum depositum veritatum a Deo traditarum tueatur adversus errores, abusiones, dubitationes, quibus vis earum subiectiva infringatur, illinc studia Sacrorum Bibliorum, operum Patrum ac theologicae disciplinae recte dirigat, quae docti catholici viri, magisterio Ecclesiae fideliter inhaerentes et quibusvis aptis huius aetatis subsidiis usi, alacriter, prudenter, fidenterque promovere pergent. Huius pariter generis est etiam quaestio magna et multiplex de Episcopatu, quae, sive ob congruentem 'rerum tractandarum dispositionem, sive ob momentum rei ipsius, primum obtinet locum in hoc Concilio Oecumenico Vaticano Secundo, quod neminem fugere velimus, naturalem quandam continuationem et complementum esse Concilii Oecumenici Vaticani Primi. Haec igitur Synodus nostra, non aversans sed confirmans praerogativas a Christo manantes et Summo Pontifici agnitas, atque omni auctoritate praeditas ad Ecclesiae universalis moderationem necessaria, in sua luce studebit ponere, secundum Domini Nostri Iesu Christi doctrinam sinceramque traditionem ecclesiasticam, Episcopatus naturam et munus, a Deo instituta ; atque statuere, quae sint eius potestates earumque usus, quod attinet ad Praesules sive singillatim sive coniunctim considérâtes; ita ut praecelsum officium episcopale in Ecclesia Dei digne illustretur, non quasi agatur de instituto sui iuris, a Summo Petri Pontificatu divulso, multoque minus eidem adversario, sed Acta Pauli Pp. VI 37 cum eo et sub eo ad bonum commune et ad finem supremum Ecclesiae concorditer spectante. Ita profecto fiet, ut Ecclesiae hierarchica compositio virium incremento corroboretur, non imminuatur; intima conspirans operatio augeatur, non attenuetur; efficacitas apostolica amplificetur, non languescat ; caritas mutua ferveat, non résidât. Quocirca fore confidimus, ut Concilium — hoc votum est — rem tanti momenti perspicue explanet et expediat. Speramus denique eandem Synodum quaestionem de schemate circa Beatam Mariam Virginem, optimam, quae possit, habituram esse enodationem : ita scilicet ut uno consensu et summa pietate agnoscatur locus longe praestantissimus, qui Matris Dei est proprius in Sancta Ecclesia, de qua praecipuus est sermo in hoc Concilio ; locum dicimus, post Christum, altissimum nobisque maxime propinquum, ita ut nomine (( Matris Ecclesiae » eam possimus ornare ; idque in eius honorem cedat in nostrumque solacium. Praeter huiusmodi quaestiones, quas Concilium breviter tetigit, aliae plures supersunt adhuc a Concilio pertractandae, de quibus tamen fuse iam investigatum est. Easdem Nos denuo altiusque excutiendas curabimus, ut proximae Concilii sessioni breviora schemata exhiberi possint, sicut supra diximus, atque ita proposita ut Concilium de praecipuis argumentis haud difficulter sententiam suam aperire possit, eaque deinde explicanda atque ad normarum formam redigenda ad Commissiones, post Concilium constituendas, remittere; e quibus Commissionibus ea, ad quam novos Codices cum Ecclesiae Latinae tum Ecclesiae Orientalis conscribere pertinebit, sine dubio graviorem laboris molem aggredietur. Tunc ergo, scilicet in his laboribus Concilii suscipiendis, maximi existimandam Nobis praestabunt auxiliatricem operam Episcopi, et novis quidem rationibus, quales sive necessitas sive ecclesiasticae compaginis indoles postulabunt. Iustum igitur Nobisque pergratum erit ex totius orbis Episcopis atque ex religiosis Ordinibus optimos quosque ac peritos Fratres deligere, quemadmodum pro Commissionibus Concilii praeparatoriis factum est; ut una cum idoneis Sacri Collegii Patribus consilio et ope Nos adiuvent ad generalia Concilii decreta in opportunas et peculiares normas adducenda. Itaque, firma semper manente Romani Pontificis potestate, a Concilio Oecumenico Vaticano Primo definita, rerum prudentia ususque Nobis suadebunt, providentissimo Deo auspice, qua ratione efficacior reddi possit pia ac studiosa Episcoporum opera ad totius Ecclesiae bonum promovendum. Quamobrem, dum huic sessioni Concilii Oecumenici finem imponi- 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mus, libenter animadvertimus, eam, omnibus perpensis, momenti obtinuisse praestantiam. Magnum ea conf ecit opus ; unum et aliud e propositis sibi capitibus absolvit; aliarum quaestionum bene coepit investigationem ; ostendit varias posse opiniones libere declarari ; demonstravit mentium concordiam circa maximi momenti quaestiones, de quibus disceptetur, et optari et haberi posse ; palam fecit veritatibus dogmaticis, quae ad catholicae doctrinae thesaurum pertinent, universos prorsus firmiter et aperte adhaerere; in nobis omnibus eam aluit caritatem, quae apud nos ab investigatione et professione veritatis numquam seiungatur oportet; semper in proposita Concilii intendit, ad sacrorum Pastorum munera spectantia; nullo non tempore vias elegit et verba, quibus seiunctorum fratrum animi nobiscum conciliarentur ; denique in omnibus operibus suis precibus Deo supplicavit, cuiusvis bonae spei fonti et principio. Sed huius sessionis exitu expedito, pariter acrius in ea prospicimus quae adhuc agenda sunt, pariter altius in animis nostris sentimus, facere nos non posse, quin Ecclesiam magis idoneam reddamus ad ferendum nostrae huius aetatis hominibus veritatis salutisque nuntium. Neque enim sollicitudo nostra abstracta est a praesentium temporum condicionibus, neque nostra deferbuit caritatis flamma, qua humanum genus complectimur. Quod quidem efficientioris caritatis studium in suo animo unusquisque religiose fovebit, cum ad suam sedem et ad sueta officia redibit. Antequam consessus hic amplissimus hodiernas sacri apostolatus quaestiones aggrediatur, nos omnes quodammodo iam compertum habemus, quomodo eaedem sint solvendae; etenim sive doctrina Ecclesiae, copia et nitore praestans, sive optimorum Fratrum exempla iam nobis terendum iter monstraverunt. Nonne igitur, in patriam vestram reversi, iam nunc potestis actuosioris pastoralis virtutis specimina edere, hortativa et consolatoria verba ferentes christifidelibus vestris, iisque omnibus, quos sacrum vestrum munus pertingere valet? Nonne iam nunc, quasi ad digne praeparandam proximam Concilii sessionem, spiritualem vitam nostram impensiore studio excolere possumus ac Dei voci magis pronas aures praebere? Nonne potestis clero vestro flagrantiòris caritatis nuntium afferre? Laicis hominibus salutationem et hortamenta fiduciae plena impertire? Iuventutem ad altiora infiammare? Hominibus doctrina excultis lumen aliquod veritatis praebere? Operariis opificibusque spei et amoris testimonium exhibere? pauperes et egenos docere, ad ipsos potissimum pertinere primam Evangelicam beatitudinem? Acta Pauli Pp. YI 39 Nos persuasum habemus, huiusmodi diligentiorem sacri muneris perfunctionem posse nos aptos reddere ad id efficiendum ut, Deo volente, magnum hoc Concilium salutaribus christianae vitae fructibus concludatur. Nunc vero quaedam addere placet, ut propositum vobis nuntiemus, quod iam pridem in animo volvimus et hodie patefacere statuimus, in hoc lectissimo ac gravissimo Coetu. Tam penitus persuasum habemus ad felicem exitum Concilii assequendum pias supplicationes esse suscipiendas, opera multiplicanda, ut, post maturam rei considerationem et multas preces Deo adhibitas, statuerimus Nosmet ipsos, peregrinatoris in modum, in regionem illam, patriam Domini Nostri Iesu Christi, conferre. Est igitur Nobis propositum, Deo auxiliante, proximo mense Ianuario petere Palaestinam, ea mente ut in locis sacris, ubi Christus natus est, vixit, obiit et e morte resuscitatus ascendit in caelum, praecipua mysteria salutis nostrae praesentes recolamus : id est Incarnationem et Redemptionem. Visemus terram illam venerandam, unde Sanctus Petrus profectus est, quo nullus eius Successor amplius revertit. Nos quidem, humillime et perbrevi tempore, studio piae precationis, paenitentiae, spiritualis renovationis eo redibimus, ut Christo Ecclesiam suam offeramus ; ut ad eam, unam et sanctam, Fratres inde seiunctos revocemus ; ut misericordiam divinam imploremus ad pacem fovendam, quae his diebus adhuc tenuis et quasi trepidans esse videtur; ut Christo Domino supplicemus pro salute totius generis humani. Beatissima Virgo Maria se Nobis praebeat, quaesumus, itineris ducem; Apostoli autem Petrus et Paulus et omnes Sancti Nos caelitus benigne custodiant. Quemadmodum Nos vestri in ea piissima peregrinatione memores erimus, ita vos, Fratres Venerabiles, rogamus, ut vestris precibus Nobis adsitis, ut hoc Concilium ad felicem exitum perveniat, ad gloriam Christi et bonum Ecclesiae eius. Omnibus denique gratias agimus eosque iubemus valere ; Observatoribus item animum gratum et officiosum in discessione significamus, idemque dilectis Auditoribus praestamus et cunctis qui Deo supplicarunt pro Concilio eidemque operam navarunt. Item amans sed tristis cogitatio Nostra praesertim ad Nostros convolat in Episcopatu Fratres, absentes et in passionibus positos, quos summo gaudio complecti volebamus, quorumque precationes, doloribus pretiosiores effectae, ad felicem progressionem huius secundae sessionis 40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale laborum tam efficaci ratione — ut pro certo habemus — contulerunt. Quos paterna recordatione continenter prosequentes iisque animum addentes, ut in fidelitate erga Christum eiusque Ecclesiam firmiter perseverent, ipsis singulari caritate benedicimus. Caelestium pariter munerum conciliatricem omnibus catholicae familiae fidelibus, iisque, qui Christi Redemptoris lumine^ illustrantur, Apostolicam Benedictionem peramanter dilargimur ; cunctis vero bona voluntate praeditis hominibus felicia ac salutaria omnia precamur. III Delegatis Civitatum, qui interfuerunt Coetui XII Internationali a Consilio v. d. « Food and Agriculture Organization » (F.A.O.) Romae habito. * Your Excellencies and Gentlemen, While We welcome you here today, We cannot commence Our discourse without a référence to the tragic death of the President of the United States of America, John Fitzgerald Kennedy. We wish to reiterate here the sentiments to which We have already given public expression : of deploration of the criminal action ; of admiration for the man and the statesman ; of prayers for his eternai repose, for his country, and for the world, which recognized in him a great leader; and fìnally of prayerful wishes that his death may not hinder the cause of peace, but serve as a sacrifice and an example for the good of ali mankind. T W e tate this occasion to send Our greetings to all the nations represented at this Audience, especially to those who have recently become members and associâtes of the Food and Agriculture Organization. We pray that God may grant each country prosperity and peace, in international co-operation, and in well-organized modernized work - for work was not cursed by God, when He said : « In the sweat of your brow you shall eat bread » ; that is, the honest sweat of good labour, according to the example of Christ, Who was Himself a workman. 1 To solve the grave problem of the life of human kind, this, then, is the right road : to increase the supply of bread, of food; and not to * Die 23 Decembris mensis a. 1963. Gen. 3, 19. 1 Acta Pauli Pp. VI 41 mortify and destroy the fecundity of life, for the Creator ordered His first créatures to « Be fruitful and multiply, and fili the earth » . We congratulate you on your notable accomplishments in this regard, We pray that your efforts to help the human race by incrementing its food supply may be ever more successful, and to you, your collaborator and your families, We gladly impart a special Apostolic Blessing. 2 Chers Messieurs, C'est une joie pour Nous d'accueillir ici le Président et les membres de la Douzième Conférence biennale de l'Organisation des Nations Unies pour l'Alimentation et l'Agriculture. Plus de cent Pays représentés, dont une quarantaine par leurs propres Ministres de l'Agriculture : ces chiffres suffisent à montrer la solide implantation de votre méritante institution dans le chœur des organisations internationales nées à l'occasion du second conflit mondial. Nous le reconnaissons d"'autant plus volontiers qu'il Nous a été donné, Nous pouvons le dire, d'assister à la naissance de la FAO, de la connaître dans sa première et modeste résidence de la Villa Borghese, puis de la voir parcourir tout le chemin qui l'a conduite aux magnifiques développements qu'elle connaît aujourd'hui. Un chemin semé d'initiatives généreuses, désintéressées, n'ayant en vue que le bonheur de l'humanité et les moyens d'en assurer un élément primordial : faire reculer la redoutable plaie de la dénutrition, qui maintient encore aujourd'hui, malgré les stupéfiants progrès de la technique, une si grande partie du genre humain dans un état de douloureuse infériorité physique et — par voie de conséquence — intellectuelle et morale. Rien d'étonnant qu'à des activités aussi directement orientées vers le bien des hommes, l'Eglise ait été la première à applaudir. Rien d'étonnant à ce que, dès le début, votre Organisation ait entretenu avec le Saint-Siège les cordiales relations auxquelles votre Président faisait allusion tout à l'heure. Vous vous souvenez comme Nous de l'accueil que vous réservèrent ici même Nos deux derniers Prédécesseurs. Pie XII voulut que le SaintSiège eût en permanence des observateurs accrédités auprès de la FAO. Jean XXIII considérait vos activités comme la mise en pratique, au plan international, de la première de ces « œuvres de miséricorde » dont la mention revenait souvent sur ses lèvres, et il n'eut pour vous que 2 Gen. 9, 1. 42 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bienveillance et encouragements. Il voulut donner officiellement l'appui de l'Eglise à vos campagnes, et faire une mention explicite de votre Organisation dans sa mémorable encyclique Mater et Magistra. Nous n'avons donc pas été étonné de voir, par les compte-rendus de la presse, que dès l'ouverture de votre présente session votre Directeur Général avait évoqué la mémoire de cet inoubliable Pontife et avait tenu à lui rendre un hommage public. Revêtu à Notre tour de la lourde charge du Pontificat Suprême, Nous n'avons garde d'oublier que Notre sollicitude doit s'étendre, bien au-delà des limites visibles de l'Eglise catholique, jusqu'à tout ce qui intéresse le vrai bien des hommes. Et Nous sentons, avec une acuité douloureuse, monter jusqu'à Nous l'appel au secours qui s'élève de ces immenses régions du globe où les peuples en voie de développement attendent de leurs frères plus fortunés l'aide qui les sauvera. Cet appel, vous l'avez entendu, et vous avez mis en œuvre les moyens d'y répondre- Au cours de la présente session de votre Organisation, dont votre très digne interprète a relevé toute l'importance, vous vous penchez principalement sur le problème-clé de tout progrès en ce domaine : celui de l'agriculture. Nos vœux et Nos prières, soyez-en sûrs, accompagnent vos travaux. Et si, Nous tournant vers l'avenir, Nous voulions formuler un souhait à votre intention, ce serait celui-ci : que l'efficacité de votre Organisation s'affirme de plus en plus dans les faits ; que ses interventions pratiques et concrètes se multiplient dans toutes les régions sousdéveloppées, et apportent à tant de nos frères malheureux, avec le secours si attendu et désiré, la preuve que l'humanité constitue une seule et grande famille, où la souffrance des uns'est ressentie par les autres. Qu'ils aient ainsi l'évidence que la charité triomphe, enfin, de l'égoïsme, et que le bien prévaut sur le mal. De la sorte, au-delà de la finalité directe de votre Organisation, vous aurez atteient des objectifs d'ordre humain et moral, auxquels vous comprendrez que Nous soyons particulièrement sensible, puisqu'ils intéressent le progrès non seulement matériel, mais spirituel du genre humain. Dieu, Nous en sommes sûr, fera fructifier vos efforts. Nous le Lui demandons de tout cœur, tandis que Nous invoquons sur le Directeur Général de la FAO, sur le Président de la présente Conférence, ainsi que sur toutes vos personnes, vos familles et vos Pays respectifs, l'abondance de ses divines bénédictions. Acta Pauli Pp. VI 43 IV Ad E.mos Patres Cardinales et Romanae Curiae Praelatos, per E.mum Sacri Collegii Decanum Summo Pontifici fausta ominatos, festo Nativitatis Domini Iesu Christi recurrente. * Signor Gardinale! A lei, al Sacro Collegio, ai Membri della Prelatura e della Curia Romana il Nostro sentito ringraziamento per l'omaggio devoto, di cui Ci è segno questa numerosa e ragguardevole presenza, e per i gentili auguri, di cui la voce autorevole, a Noi particolarmente nota e cara, del Decano del Sacro Collegio medesimo si è fatta così nobile interprete. Apprezziamo profondamente il significato ecclesiastico di adesione, di fedeltà, di collaborazione, che tale atto acquista per Noi, ancora sorpresi della Nostra assunzione all'ufficio apostolico, ed oggi, perula prima volta, destinati ad accogliere la professione di cotesti alti sentimenti, mentre, sempre consci di quanto i Nostri doveri eccedano le Nostre umili forze, cerchiamo e troviamo in essa un robusto conforto, come quello che dà alla solitudine, alla trepidazione, alla responsabilità, a cui il carico delle somme chiavi Ci espone, l'assicurazione e quasi l'esperienza d'una conversazione, d'una comunione non meno cortese, che solidale. Ed ancor più apprezziamo il valore spirituale dei voti, che Ci sono presentati, derivando essi ispirazione e virtù dalla sempre radiosa, sempre commovente celebrazione dei santi misteri natalizi, e mirando essi ad ottenerci dalla divina Bontà, apparsa nella venuta di Nostro Signore sulla terra immensamente prodiga di misericordia, ciò che più vale : l'aiuto e la grazia di Dio. Ella ha voluto, Signor Cardinale, associare i suoi auguri al ricordo, sommario ma concreto ed ammonitore, degli avvenimenti più importanti, che hanno interessato e commosso, nell'anno che sta per concludersi, la Chiesa Romana, protagonista in alcuni di essi, spettatrice di altri e sempre, com'è suo costume e suo dovere, attentissima e sensibilissima. Noi condividiamo i motivi d'interesse e di pietà, che Le hanno suggerito cotesta riassuntiva rassegna; e condividiamo parimente i sensi alti e religiosi, ch'Ella ha voluto farne risultare. Fra gli avvenimenti ricordati uno non può restare senza una Nostra conforme e per Noi più grave * Die 24 Decembris mensis a. 1963. 44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale e doverosa menzione, quello della pia morte del venerato e compianto Nostro Predecessore Giovanni XXIII, del quale la divina Provvidenza volle che toccasse a Noi raccogliere la spirituale eredità e continuare la grande e difficile opera. Rendiamo perciò, ancora una volta, un riverente ossequio e tributiamo un pio suffragio alla cara memoria di Lui; ma non già, in questo momento, per soffermarci ancora nella visione del suo breve, ma illustre Pontificato, quanto piuttosto per ricevere dal suo stesso ricordo l'invito, il monito, l'impegno a proseguire sul sentiero da Lui tracciato, guardando avanti, nell'immediato avvenire almeno, lasciando al divino nocchiero della barca di Pietro, che tutti ci porta, orientarla verso lidi lontani, che il nostro occhio non può scorgere, se non col presagio e con la speranza. • Com'Ella, Signor Cardinale, guardando indietro, così Noi ora, guardando avanti, vogliamo a Nostra volta formulare auguri per quanti compongono questa magnifica adunanza, e, possiamo pur dire, per l'intera Chiesa Romana. La nostra navigazione, per attenerci ancora alla nostra notissima e bella immagine della nave apostolica, è impegnata nel ricorrente duplice problema : del conservare il prezioso e intangibile carico del suo patrimonio religioso, e dell'incedere nel mare tempestoso di questo mondo : galleggiare e navigare è il compito simultaneo della Chiesa Romana, che nel duplice simbolo della pietra e della nave esprime splendidamente la dialettica dei suoi doveri e dei suoi destini. Ora, chi non sa che il mare della nostra storia presente è gonfio di venti e di tempeste? che il nostro secolo è in piena e pericolosa trasformazione? Pregheremo certamente il Maestro divino, che naviga con noi e sembra dormire misteriosamente, mentre in noi cresce l'affanno dell'incertezza pratica e del pericolo incombente, di non lasciarci perire ; e perire non ci lascerà. Ma per non meritare il rimprovero, da Lui fatto ai discepoli nell'episodio evangelico della burrasca sedata, d'essere uomini di poca fede, non dovremo pregarlo di dare a noi appunto maggiore fede, e con essa maggiore capacità, sia, da un lato, a difendere il sacro « depositum » che portiamo con noi, sia, dall'altro, a cimentarci col mare che ci circonda, vogliamo dire a conoscere il momento storico, che noi attraversiamo, ad avvicinare il mondo infido, ma nobile, in cui viviamo? Vogliamo oggi cioè augurare a Noi stessi ed a quanti Ci sono collaboratori — e di Noi, molti, umanamente parlando, ben più esperti e più virtuosi ! — di avere quanto più attenta, più sagace, più amorevole conoscenza possibile del tempo nostro per superarne le insidie, per co- Acta Pauli Pp. VI 45 glierne le opportunità, per scoprirne le sofferenze, per ricavarne le nascoste virtù. Stabilire questo rapporto fra l'elemento immutabile della nostra fede e l'ambiente mutabilissimo del nostro tempo è arte difficile, è saggezza che richiede il lume divino, è carità, che suppone distacco da tutto ciò che non è reale interesse del regno di Dio. Ed è ciò che forma oggetto del Nostro augurio per la festa imminente e per l'anno che viene, e che rivolgiamo specialmente a voi, che non solo Ci siete vicini nel periglioso governo della Chiesa, ma altresì fidati e volonterosi collaboratori. Perchè appunto l'ora presente richiede tale virtù. Bisogna, venerati Fratelli e diletti figli, che portiamo a felice conclusione il grande Concilio Ecumenico, che ha testé terminato la sua seconda sessione. E quest'ultima fase del Sinodo universale sembra a Noi la più laboriosa, la più importante. Ed ecco che, mentre Noi dobbiamo a voi tutti un sincero ringraziamento per l'operosa fatica sostenuta in occasione delle due sessioni, già celebrate, del Concilio stesso, a nuova fatica vi dobbiamo invitare per la sua terza fase, sotto molti aspetti grave e decisiva. Molto ancora resta da fare. E se il Concilio si è dato una struttura sua propria, di considerevole mole e complessità, non è da ciò esonerata la Curia Romana dal sostenere il peso del suo profìcuo funzionamento, sia perchè l'attività delle Commissioni Conciliari si svolge nell'ambito dei problemi religiosi di cui si occupano sostanzialmente i Dicasteri Romani, e sia perchè non pochi di voi hanno funzioni personali di responsabilità e di lavoro in seno alle Commissioni medesime. Dal concorso vostro dipende in grande parte l'esito pratico del prossimo periodo conciliare. Bisogna che il Concilio sia aiutato dalla vostra alacre operosità a raggiungere speditamente conclusioni che godano del suffragio supremo del Papa, unitamente a quello dell'assemblea dei Padri Conciliari. La celebrazione del Concilio non è (come qualche ignaro ed incauto pubblicista ha insinuato) una prova di forza fra potestà contrastanti, ma è piuttosto l'espressione d'una stessa suprema potestà, che si pronuncia con una sola voce, Che risulta da quella dei Membri conciliari congiunta con quella sovrana del Papa ; è cioè un momento di somma comunione di animi e di giudizi, che la Chiesa Romana per prima deve predisporre, tutto facendo perchè il momento della massima manifestazione di autorità coincida nell'aspetto e nello spirito con quello della massima carità. 46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale E perché così avvenga, come Ella, Signor Cardinale, ha testé accennato, e siano così conseguite le grandi finalità, che il Concilio Ecumenico si propone, partiremo tra pochi giorni in umile e rapido pellegrinaggio alla terra di Gesù, alla Palestina, il Paese che fu teatro della storia biblica, quella dei Patriarchi, dei Profeti, degli Apostoli è di Cristo Nostro Signore, quasi per attingere dalle radici la certezza e la forza, di cui la Chiesa oggi, in tanta sua epifania di perenne vitalità, e in tanto contrasto e bisogno del mondo nei suoi riguardi, sente più viva la necessità. Andremo Noi stessi nel gioioso e tremante stupore di percorrere per primi a ritroso una via che primo l'apostolo Pietro percorse e qua lo condusse, per collocare a Roma e sigillare col suo sangue la sua ferma e inamovibile testimonianza. Che cosa è questo viaggio? un'escursione turistica? un espediente politico? un'evasione dai doveri, che qui Ci vogliono e Ci legano? No. Se così fosse, Noi temeremmo che, fin dai primi passi, capitasse a Noi ciò che un giorno — storico forse, simbolico certo — accadde a Pietro. Narra Sant'Ambrogio, nel famoso discorso contro Aussenzio, che l'apo- • stolo Pietro si trovava a Roma in grave pericolo all'inizio della prima persecuzione. Egli racconta : « Anime buone di cristiani lo pregarono che egli si allontanasse un poco. E sebbene egli fosse avido di affrontare la morte, tuttavia, in con T siderazione del popolo che lo supplicava, si piegò; lo si pregava infatti ch'egli si risparmiasse allo scopo di istruire e di confermare la comunità. Ma che avvenne? Una notte si mise in cammino fuori le mura, ma vedendo vicino alla porta Cristo, che gli veniva incontro, gli disse : " Domine, quo vadisf Signore, dove vai? '*'. Gli rispose Cristo : " Yenio iterum crucifigi. Vengo per essere di nuovo crocifìsso ". E capì Pietro che quella divina risposta si riferiva alla sua propria croce. E spontaneamente tornò indietro » . x Noi, Noi pure speriamo d'incontrare il Signore nel Nostro viaggio, che Ci sembra, per la sua novità, per il suo significato, per la sua risonanza, assumere grande importanza, di cui non riusciamo ora a calcolare le dimensioni ; ma le intuiamo immense, almeno nel simbolo, almeno nel presagio, almeno nelle intenzioni; è infatti un viaggio storico, fecondo forse di grazia e di pace, per la Chiesa e per il mondo. Ebbene, incontrando il Signore Gesù, Noi speriamo ch'Egli non fermi, ma guidi i Nostri passi; e non gli chiederemo dove Lui vada, ma diremo Noi a 1 Serm. c. Auxentium, 13. Acta, Pauli Pp. VI 47 Lui che a Lui andiamo; e con umile supremo coraggio, come Pietro sul lago in tempesta, -Gli chiederemo : « Domine, si Tu es, iube me ad Te venire super aquas. Signore, se Tu sei, dammi ordine di venire a Te camminando sulle acque ». E Noi speriamo di udire, nell'immenso spazio, nella profonda notte di questa nostra misteriosa storia presente, la Sua arcana, potente, divina voce gridare : « Veni, vieni ! » . E andremo a Lui ; e Gli chiederemo perdono d'ogni Nostro fallo, Gli diremo la Nostra fede, che il Padre ispira e rende invincibile, il Nostro umile e totale amore : Tu seis quia amo Te, Tu sai ch'io ti amo ; Gli offriremo la « sua Chiesa », quella edificata sulla pietra da Lui stesso scelta e solidificata e posta a fondamento del suo misterioso edificio ; Lo supplicheremo che Ci dia la somma fortuna di accogliervi tutti i fratelli in Cristo, anche quelli che sono forse ancora sulle soglie, e le genti tutte, anche quelle fiere e lontane ; per la perfetta unità della sua Chiesa medesima e per la nostra pace. 2 Poi ritorneremo, venerati Fratelli, se a Lui piacerà, per riprendere con voi, con la Chiesa dell'Urbe e dell'Orbe, l'opera d'oggi, ch'è il Concilio, e l'opera dei secoli, ch'è la redenzione del mondo. E fidando nelle vostre preghiere, nella vostra collaborazione, nella vostra obbedienza, ogni miglior voto a voi, a ogni vostra persona cara, a ogni vostra buona fatica, di gran cuore, nello spirito del Santo Natale^ Noi ricambiamo e con la Nostra Apostolica Benedizione convalidiamo. V Exc.mis Viris Civitatum Legatis apud Apostolicam Sedem, novo ineunte anno Beatissimo Patri felicia ac fausta ominantibus. * Excellences, chers Messieurs, La nuit de Noël nous a rassemblés autour de l'autel dans une atmosphère d'intimité religieuse caractéristique de cette incomparable fête. Aujourd'hui, c'est la perspective du renouvellement de l'année qui invite à une nouvelle rencontre pour l'échange des vœux traditionnels : rencontre du Pape avec les Représentants des Nations — en temps de Concile — à la veille d'un pèlerinage aux Lieux Saints : autant de 2 Cfr. Matth. 14, 28-29. * Die 28 Decembris mensis a. 1963. 48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale circonstances que vient d'évoquer en termes délicats votre très digne interprète, et où Nous aimons à discerner, Nous aussi, les traits providentiels qui marquent cette aurore de l'année 1964. 1. Le Pape et les nations : l'autorité religieuse et morale entourée des représentants de l'autorité temporelle, engagée avec eux non pas dans une compétition de puissance et de prestige, mais dans un dialogue tout empreint de bienveillance et de cordialité, tout animé du désir commun et sincère de faire régner plus parfaitement entre les peuples la loyauté, la justice, l'amour réciproque, la paix : voilà, en vérité, un spectacle bien suggestif. Et que de réflexions encore on pourrait faire sur le nombre et la variété des nations représentées ici, sur la place toujours prête à accueillir les autres, sur l'assurance donnée à toutes — aux nouvelles venues comme aux plus anciennes — de voir chacune sa dignité pleinement reconnue, respectée, honorée ... Le temps Nous manque, mais ces brèves notations suffisent à vous faire sentir, Messieurs, combien profondément Nous sommes conscient de la haute signification que revêt à Nos yeux votre présence en ce jour ici, autour de Notre humble personne. 2. Les nations et le Concile. Vous avez été témoins comme tant d'autres, mais de plus près et à un titre privilégié, de cet immense rassemblement des Evêques de vos Pays et du monde entier. On aurait pu s'attendre à ce qu'une assemblée de ce genre, où se discute en latin des points de doctrine ou de discipline ecclésiastique, n'attirât pas spécialement sur elle l'attention du grand public. C'est tout le contraire qui s'est produit, vous l'avez vu comme Nous. Jamais encore, on peut le dire, un événement religieux n'avait occupé une pareille place au plan de l'information mondiale. Cet intérêt porté au Concile, par les Autorités comme par les populations, Nous apparaît comme un signe encourageant, qui autorise un optimisme raisonnable. Certes la chronique s'arrête souvent à la description des aspects extérieurs, secondaires, de l'événement; elle met en relief de préférence son côté plus ou moins spectaculaire. Mais il n'en est pas moins vrai qu'au fond, et en dépit des apparences, l'homme moderne se révèle sensible au fait religieux, qu'il se montre intéressé, intrigué peut-être malgré lui, par le spirituel, qu'il apparaît curieux de voir quelle attitude va prendre l'Eglise Catholique vis-à-vis de certains grands problèmes humains et moraux. L'Eglise ne désire rien tant que de répondre à cette attente des âmes ; Acta Pauli Pp. VI 49 et c'est afin d'être toujours mieux, à l'exemple de son divin Fondateur, une lumière pour les nations — lumen gentium — qu'elle procède à cette grande révision, à cet (( aggiornamento )) dont les différentes phases se déroulent sous nos yeux. En invitant tous ses fils, partout dans le monde, à entrer dans ce grand mouvement de rénovation, elle a conscience de préparer à vos Pays, Messieurs, des citoyens d'une valeur morale et spirituelle plus haute, d'un patriotisme plus éclairé, d'une ardeur plus généreuse et plus soutenue au service des grandes causes qui intéressent le bien commun de l'humanité. Elle a conscience de travailler ainsi à l'élimination des malentendus et des oppositions stériles entre les races et les peuples, et de contribuer à acheminer les hommes, par les sentiers d'une vraie et cordiale fraternité, vers cette unité et vers cette paix qu'évoquait à l'instant votre Doyen, et dont notre prédécesseur de vénérée mémoire, le Pape Jean XXIII, avec des accents inégalables, avait indiqué les voies dans sa célèbre Encyclique Pacem in terris. 3. C'est dans ce même esprit qu'a mûri dans Notre âme la grande décision que Nous avons prise et annoncée au Concile le 4 décembre dernier : celle de Nous rendre personnellement en pèlerinage sur les lieux à jamais sacrés où Dieu s'est révélé aux hommes. Nous l'avons dit dans Notre radiomessage de Noël: ce voyage sera pour Nous celui de la profession de foi, à l'exemple de Pierre; celui de l'offrande, à l'exemple des Mages ; mais aussi celui de la recherche et de l'espérance. Ce sera donc un voyage de prière et d'humilité, un acte purement religieux, absolument étranger à toute espèce de considération d'ordre politique ou temporel. Il Nous plaît de le réaffirmer ici, devant un auditoire aussi particulièrement qualifié que le vôtre. Car Nous sommes sûr que vous voudrez user de votre influence, s'il en était besoin, pour contribuer à maintenir dans sa pure lumière spirituelle cette dé^ marche que Nous entreprenons au nom du Seigneur — in nomine Domini — et pour empêcher, dans la mesure de vos moyens et de ceux de vos Gouvernements, qu'il n'en soit donné des interprétations qui en fausseraient les vraies perspectives. Dieu Nous en est témoin : Nous n'avons devant les yeux que le bien de l'Eglise et de la grande famille humaine en prenant le chemin de ces lieux augustes où le Christ a revêtu une chair humaine et donné sa vie pour la sanctification, le bonheur et le salut de tous les hommes. Il ne Nous reste, Excellences et chers Messieurs, qu'à vous offrir 4 - ACTA, vol. VI, n. 1. — 31-1-1964. 50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale les vœux que Nous formons pour vous et vos Patries au seuil de l'Année nouvelle. Vivement touché de ceux que vous Nous avez présentés par la voix de votre Doyen, c'est d'un cœur sincère que Nous invoquons à Notre tour sur tous et chacun d'entre vous, sur vos familles, vos Gouvernements et vos Pays, en gage d'une année pacifique et heureuse pour tous les peuples du monde, l'abondance des divines Bénédictions. NUNTII RADIOTELEVISIFICI T Universis Gallicae nationis christifidelibus. * Chers fils de France, Nous sommes heureux que l'occasion nous soit donnée aujourd'hui, grâce à la Radiotélévision française, de Nous adresser à vous directement et de pouvoir vous dire à tous quels sentiments Nous animent à l'égard de votre Pays. La France ! Comment exprimer en quelques mots tout ce que ce seul mot évoque à Notre esprit? Quelle richesse de traditions dans les domaines les plus variés de la pensée, de l'art, de la science, de la technique ! Quel immense patrimoine religieux, surtout, sans cesse enrichi au cours des siècles par de nouveaux apports. Dès Nos plus jeunes années, Nous admirions la place que tiennent dans le monde de la culture vos penseurs, vos écrivains, vos orateurs sacrés. Nous lisions et méditions vos auteurs spirituels, qui savent si bien joindre, à la profondeur de la pensée, la précision et la beauté de l'expression littéraire. Et quelle joie ce fut pour Nous de découvrir, — au cours de voyages trop rapides hélas —, l'harmonie si variée de vos paysages, le charme de vos provinces, les trésors de vos musées, la splendeur de vos cathédrales, et la ferveur de vos sanctuaires, en particulier celui de Notre Dame de Lourdes, dont Nous eûmes le privilège d'être le pèlerin ! Au cours des années de Notre service au Vatican, sous deux'grands Papes amis de la France, Pie XI et Pie XII, les occasions se multipliè* Die 6 Decembris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 51 rent pour Nous d'entrer en contact avec des personnalités représentatives des grands courants de pensée et d'action dont votre Patrie est si riche et si justement fière. Et au fur et à mesure de ces contacts, il Nous était donné de mieux apprécier le rôle de votre pays dans l'histoire et l'activité religieuses du monde, l'originalité, la hardiesse, la fécondité de ses initiatives, leur rayonnement bien au-delà de vos frontières. Une chose, entre autres, Nous a toujours frappé : l'esprit missionnaire de la France, sa générosité, son empressement à faire bénéficier les autres peuples de ses propres richesses, spirituelles et matérielles. Et Nous pensons en particulier à ces nations aujourd'hui indépendantes d'Afrique et d'Asie, qui, pour une si grand part — elles le reconnaissent elles-mêmes volontiers — sont redevables à vos missionnaires et à vos administrateurs de leur niveau actuel de civilisation. Dans le monde en voie de profondes transformations où il Nous est donné de vivre, Nous souhaitons que la France, fidèle à sa vocation séculaire, continue à remplir le rôle que la Providence lui a assigné dans le concert des nations, et qu'elle le remplisse avec une conscience toujours aiguë de ses responsabilités vis-à-vis des autres peuples dont le regard est tourné vers elle. A Nos fils les prêtres et les catholiques de France, en particulier, Nous disons avec confiance : continuez à être, dans les voies de l'apostolat moderne, les vaillants pionniers dont l'Eglise a besoin. Poursuivez le magnifique élan de votre recherche religieuse et théologique, de votre Action Catholique, de vos initiatives liturgiques et pastorales. Continuez à apporter votre contribution multiforme à la pensée et à la vie de l'Eglise, et mettez généreusement au service des autres vos propres découvertes et vos propres expériences. Mais que la pensée des répercussions possibles de vos initiatives vous incite sans cesse à joindre au zèle la sagesse, à l'esprit d'entreprise une raisonnable fidélité aux traditions du passé, à la hardiesse des conceptions le souci d'une soumission aimante à l'égard de ceux qui portent la première responsabilité de l'apostolat. Car ce n'est qu'ainsi que vous pourrez répondre pleinement et fructueusement à l'attente de l'Eglise et travailler efficacement au bien de votre patrie. Tandis que se déroulent sous les yeux de la chrétienté les diverses phases d'un Concile oecuménique auquel a été précieux l'apport des Pères et des théologiens français, permettez-Nous, enfin, de vous inviter tous à un effort accru de prière d'humble docilité, de pratique généreuse des oeuvres de piété, de pénitence et de miséricorde, par lesquelles 52 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nous vous demandons, à la suite de Notre inoubliable Prédécesseur Jean XXIII, de soutenir les travaux de l'assemblée et des Commissions conciliaires. ; A vous, chers fils de France, à vos familles, — celles en particulier qui ont été éprouvées par les événements ou par les hommes — à vos chefs spirituels et temporels, à vos compatriotes, enfin, qui ne partagent pas toutes vos croyances, mais dont Nous connaissons l'attention généralement pleine de respect et de déférence vis-à-vis de l'Eglise, Nous accordons de grand cœur, en témoignage de Notre bienveillance et comme gage des grâces que Nous invoquons sur votre cher et grand pays, une large et affectueuse Bénédiction Apostolique. II Universis Belgicae nationis christifidelibus. * Ghers fils de Belgique, Nous saisissons avec joie l'occasion qui Nous est offerte de Nous rendre présent au milieu de vous par le moyen de la télévision, et de vous exprimer directement les sentiments d'estime et d'affection qui nous attachent depuis longtemps à votre Pays. Dès le temps de nos années d'étude, Notre attention avait été attirée bien souvent par les pages glorieuses de votre histoire nationale, par le rayonnement de vos Universités, notamment celle de Louvain, par l'importance de la contribution de vos penseurs, de vos théologiens, de vos sociologues, de vos missionnaires, à l'enrichissement du patrimoine de l'Eglise. La plus respectueuse vénération Nous animait à l'égard de la noble figure de votre grand Cardinal Mercier, et les contacts que nos fonctions nous amenèrent à avoir par la suite avec bon nombre de représentants de votre vie culturelle, politique et religieuse nous permirent d'apprécier toujours davantage les qualités qui valent au peuple belge l'estime générale : son sérieux, son amour du travail, sa générosité, sa vaillance dans la défense du sol natal. Deux fois, en moins d'un demi-siècle, votre patrie a connu, dans des circonstances particulièrement douloureuses, les souffrances sans nom de la guerre moderne : deux fois aussi elle a su montrer au monde jusqu'à quels sommets d'héroïsme peut s'élever l',ardeur d'un patriotisme éclairé, d'une endurance invincible, d'une espérance dont la flamme refuse de se laisser étouffer. * Die 12 Decembris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 53 Les vertus qui, sous le coup de l'épreuve, se manifestèrent avec tant d'éclat, vous avez su aussi les appliquer aux œuvres de la paix. Et nous avons encore présente à l'esprit l'étonnante réussite de cette Exposition Internationale de Bruxelles, dont vous avez été les principaux artisans, et où le pavillon du Saint-Siège attestait le présence de l'Eglise et son intérêt pour cette grandiose manifestation de la culture et de la technique moderne. L'Eglise, vous le voyez, aime et estime votre Pays. Elle connaît les services rendus par vos monastères aux grandes causes de la Liturgie et de l'Œcuménisme. Elle n'oublie pas que c'est au cœur d'un de vos fils qu'est né ce vaste et splendide Mouvement apostolique de la Jeunesse Ouvrière Chrétienne, répandu aujourd'hui dans les cinq continents. Elle ne saurait davantage oublier, enfin, que jusqu'aux extrémités de la terre, la Belgique envoie l'élite de ses missionnaires et de ses religieuses. Traditions de culture humaine et chrétienne, de générosité apostolique, de fidélité à la patrie et au Saint-Siège: voilà la part la plus choisie du riche patrimoine dont vous êtes les heureux dépositaires. Nous le disions à vos Evêques lors d'une récente audience : (( que rien ne se perde de ce précieux capital, et que non seulement il ne soit pas compromis par de stériles querelles, mais qu'il soit de mieux en mieux exploité et mis en valeur ». Nous avons confiance, chers fils de Belgique, que vous accepterez de Nos lèvres cette même exhortation, inspirée — Nous le disons dans la sincérité de Notre âme — par le seul amour de votre Pays et par le seul souci de son véritable bien. Vous n'oublierez pas que c'est dans l'union de tous ses fils que la Belgique pourra continuer à répondre à sa vocation historique, apporter sa note bienfaisante dans le concert des nations et donner toute l'extension désirable à son rayonnement européen et mondial. C'est la grâce que nous demandons à Dieu pour votre cher Pays, tandis que nous invoquons de grand cœur sur ses dignes Souverains — qui le représentaient, nous ne l'avons pas oublié, à la cérémonie de Notre couronnement — sur ses Gouvernants, sur sa Hiérarchie et.sur tout son peuple laborieux et fidèle, les plus abondantes bénédictions divines. Wij geven aan U allen, dierbare zonen en dochters, van ganser harte, onze vaderlijke zegen. 54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NUNTII RADIOPHONICI I Christifidelibus Foederatarum Brasiliae Civitatum, diem celebraturis sacrae precum Marialis Rosarii contentioni iuvandae. * Filhos amantis simo s da Naçâo Brasileira! Este ano, pela primeira vez, ides celebrar, no festoso dia da Imaculada Conceiçâo de Nossa Senhora, o « D i a Nacional da Familia»; e ides celebrá-lo com a reza do Santo Rosàrio, unidos através de todas as estaçôes da Radio-Televisäo do vosso País, por ditosa iniciativa da (( Cruzada do Rosàrio em Familia ». Ë tao doce pensar que, em todas as casas do Brasil, os vossos coraçoes, unidos num só palpite de fé e de prece, se diluem num càntico de veneraçâo e amor á Santissima Virgem, a proclamá-La, deste modo, Rainha de vossas Familias. Podéis, pois, imaginar com que alegría comovente o Papa, que vos ama tanto, acolheu o convite do estimadíssimo Arcebispo de Sâo Sebastiano do Rio de Janeiro, Cardial Don Jaime de Barros Cámara, e vos dirige a Sua palavra de comprazimento e de ànimo. Nós estamos junto de vós, dilectos filhos do Brasil. Conhecemos a vossa fé, da quai hoje dais prova tao sincera e edificante. Conhecemos os vossos dotes genuinamente humanos e cristâos, a vivacidade do vosso carácter, o fervor da novidade e da vida que penetra em todas as Naçôes, a coragem com que enfrentáis e superáis as difìculdades mesmo graves. Sâo estas as impressöes indeléveis que guardamos no Nosso coraçâo, desde quando tivemos a dita de visitar o vosso País encantador, contactando profundamente com as vossas fervorosas comunidades diocesanas e paroquiais. E hoje, que Nos parece estar de novo entre vós, de entrar em cada urna das vossas casas, é-Nos tâo agradável ver-vos reunidos em oraçâo, com o terco na mäo aos pés da vossa Rainha. Que se ja sempre esta a imagem real e bendita das familias do Brasil, de todas as familias, pois onde se ama, onde se ere, onde se espera, onde se reza mesmo na provaçâo da dôr, ai floresce a casto amor dos pais e a obediencia viva e pronta dos filhos; ai se preparam os jóvens para a * Die 8 Decembris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 55 vida, com serenidade concentrada e confiante ; ai se dulcificam as rugosidades do traballio e da fadiga; ai o ocaso da existencia se esmalta da sòlida e firme esperança do além-túmulo. Que seja este o quadro das vossas familias, amados filhos e, entäo, a Santissima Virgem estará sempre ao vosso lado, a reintegrar-vos no bem, a fortificar-vos na vitrude, a limpar-vos as lágrimas silenciosas, a auxiliar-vos nas provaçoes e tentaçôes. Por nossa parte, imploramos a esta boa e doce Mae que vos conceda, em todo o momento, a riqueza da sua intercessâo, vos obtenha os dons da graça celestial, da mutua uniäo fraterna, da docilidade aos ensinamentos da Igreja, da prosperidade e da paz, aqui na terra, e do premio da vida, que jamais se apaga, lá em cima, no Céu. Em penhor dos Nossos mais ardentes votos, concedemos aos Governantes, aos vossos Bispos e sacerdotes, a todas as autoridades, a todas as vossas familias, urna particular Bênçâo, Apostólica, para que a graça do Senhor Jesus Cristo, e o amor de Deus e a comunicaçâo do Espirito Santo estejam convosco. Assim seja! 1 II Omnibus christifidelibus et terrarum orbis gentibus, cum Nativitatis Domini Iesu Christi sollemnia mox celebrarentur. * Fratelli e figli che Ci ascoltate! Sia per voi tutti il Nostro augurio di buon Natale ! Esso vuole entrare, innanzi tutto, nei vostri cuori, e vuole recarvi quel senso di letizia, di pace, di serenità, di fiducia, che emana precisamente da questa santa festività, e che costituisce una delle più consolanti esperienze della vita. Possa ognuno, che accoglie questo Nostro affettuoso augurio, sentirne interiormente la dolcezza ed il conforto ; la felicità : oggi, gli uomini, che hanno pur tanti mezzi di così detta felicità esteriore, mancano assai spesso di felicità interiore, quella vera, quella personale, quella profonda e sincera ; ed è quella che Noi per ciascuno di voi desideriamo. L'auguriamo a voi, sofferenti, per primi, che ne avete mag1 2 Cor. 13, 13. * Die 23 Decembris a. 1963. 56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale giore bisogno; a voi, ammalati, a voi vecchi, a voi tristi, a voi, piangenti, a voi, affamati di perdono, a voi, assetati di giustizia. Vorremmo essere accanto a ciascuno di voi, per recarvi la dolce e sincera parola consolatrice di Cristo. Poi, a voi bambini carissimi, a voi giovani, che vedete nel Natale la vostra festa; festa della vita nuova, festa degli affetti buoni, festa della gioia di vivere : possa il Signore conservare e far fiorire, anche negli anni venturi, cotesta allegrezza e insegnarvene il segreto, ch'è rinchiuso nell'innocenza. A voi famiglie riunite intorno alla mensa ed ai doni, intorno al presepio pieno di poesia nativa e rigeneratrice. A voi, categorie sociali, che in questa ricorrenza fate il bilancio delle vostre forze e delle vostre necessità, perché il senso della giustizia si accompagni in voi con quello dell'ordine e dell'amore. A voi, esuli e profughi, le cui ansie e pene Ci sono note ; a voi, fedeli, che siete privi della dovuta libertà, a voi, che patite per Cristo e la sua Chiesa e che oggi più che mai siete vicini al Nostro cuore. A voi, popoli, a voi, nazioni di questa terra, a cui il messaggio della pace oggi piove dal cielo e riempie il mondo di fiducia e di buona volontà. Buon Natale a tutti ! Siamo in grado di dispensare questi auguri perché il Natale è festa religiosa e cristiana; e Noi sappiamo bene quale relazione esso abbia con le sorti della vita umana. Ma avviene questo. Nel Nostro desiderio di allargare a tutti il Nostro augurio fraterno e paterno, il Nostro sguardo cerca di scorgere, dall'altezza a cui la Nostra missione Ci pone, come da un osservatorio universale, il panorama del mondo. E allora Ci accorgiamo che i Nostri auguri si devono commisurare non solo ai desideri comuni e modesti d'una festa lieta e popolare, qual è oggi ordinariamente il Natale, ma si devono soprattutto rivolgere ai bisogni veri e grandi degli uomini. La Nostra affezione non può ignorare le grandi sofferenze, le profonde aspirazioni, le dolorose deficienze, che interessano larghi strati della società, o che si riferiscono a popoli interi. In questo intento di osservazione realista della scena umana il Nostro animo da gioioso si fa pensoso, perché appunto si chiede : quali sono oggi i grandi bisogni del mondo, ai quali i Nostri voti, per essere davvero provvidi e saggi, devono coordinarsi? I bisogni del mondo ! La domanda mette le vertigini, tanto questi bisogni sono vasti, molteplici, incommensurabili. Ma alcuni fra essi sono così evidenti ed impellenti, che tutti noi, in qualche misura, li conosciamo. Acta Pauli Pp. VI 57 Il primo è la fame. Si sapeva che c'era ; ma oggi è stata scoperta. È una scoperta ormai scientifica, che ci avverte che più della metà del genere umano non ha pane sufficiente. Generazioni intere di bambini ancor oggi muoiono e languono per indescrivibile indigenza. La fame produce malattia e miseria ; e queste, a loro volta, accrescono la fame. Non è solo la prosperità che manca a popolazioni sterminate, è la sufficienza. La divina legge di rettitudine e carità contro il flagello della fame E il triste fenomeno, se non assistito da opportuni rimedi, si deve prevedere che non diminuirà, ma che aumenterà. La crescita demografica delle regioni affamate non è ancora compensata dalla crescita economica dei mezzi di sussistenza, mentre è accompagnata dalla diffusione dei mezzi d'informazione e di cultura, i quali danno a tale stato di sofferenza una coscienza inquieta e ribelle. La fame può diventare una forza sovversiva di conseguenze incalcolabili. Chi studia questo impressionante e minaccioso problema è talvolta tentato di ricorrere a rimedi che devono ritenersi peggiori del male, se consistono nell'attentare alla fecondità stessa della vita con mezzi che l'etica umana e cristiana deve qualificare illeciti : invece di aumentare il pane sulla mensa dell'umanità affamata, come oggi lo sviluppo produttivo moderno può fare, si pensa da alcuni di diminuire, con procedimenti contrari all'onestà, il numero dei commensali. Questo non è degno della civiltà. Sappiamo che il problema dell'aumento demografico dei popoli, privi di mezzi sufficienti di sussistenza, è molto grave e complesso; ma non si può ammettere che la sua soluzione consista nell'uso di metodi contrari alla legge di Dio e al rispetto sacro dovuto al matrimonio e alla vita nascente. Nuovo motivo questo, per cui Noi guardiamo con immensa compassione alla moltitudine umana che soffre la fame, e osserviamo con trepidante attenzione il modo con cui sono studiati e trattati gli enormi problemi, connessi a tale stato di cose. Se a Noi non è dato il potere miracoloso di Cristo di moltiplicare materialmente il pane per la fame del mondo, è dato tuttavia di accogliere nel Nostro cuore l'implorazione, che sale dalle folle tuttora languenti e oppresse dalla miseria, e di sentirla vibrare in Noi con la stessa pietà del divino e umanissimo cuore di Cristo: misereor super turbam ... « h o compassione di questo popolo che ... non ha da mangiare » . La sofferenza dei poveri è Nostra ! e vox 1 Matth. 8, 2. : 58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gliamo sperare che questa Nostra simpatia sia di per se stessa capace di suscitare quel nuovo amore che moltiplicherà, mediante un'economia provvida e nuova al suo servizio, i pani necessari per sfamare il mondo. Siamo perciò apertamente favorevoli a tutto quanto oggi si fa per venire in soccorso delle popolazioni mancanti dei beni occorrenti alle necessità elementari della vita. Vediamo con ammirazione che grandi opere di soccorso internazionale sono sorte in questi anni a testimoniare, dopo le rovine della guerra, una rifiorente nobiltà del cuore umano, e ad offrire generosamente a intere masse di popolazioni sconosciute il dono spontaneo e ordinato dell'indispensabile pane. Noi vogliamo incoraggiare e benedire tale magnifico sforzo molteplice e provvidenziale ; e siamo lieti di vedere principii cristiani suscitare, pervadere e promuovere così lodevoli e benefiche iniziative. Ci piace anche notare che alcune di esse partono dal campo cattolico, per merito di persone dotate di genio cristiano, di degni Pastori che sostengono tali nobili imprese, di numerosi fedeli che vi danno cuore e denaro, di valenti dirigenti che le organizzano e di bravi esecutori che vi prestano mirabile servizio : un saluto "a tutti questi valorosi ! Ed ecco perciò un primo Nostro augurio natalizio : che la carità regni nel mondo ! che l'amore portato da Cristo, venuto bambino sulla nostra terra, e da Lui acceso fra gli uomini, si infiammi sempre più, fino a diventare capace di togliere dalla nostra civiltà il disonore della miseria, gravante su uomini nostri simili, e in Cristo nostri fratelli ! La civiltà cristiana ausilio e baluardo delle nuove Nazioni Questo augurio ne richiama un altro, non dissimile dal primo negli scopi umanitari, ma diverso nei metodi con cui deve essere realizzato. È l'augurio per i popoli in via di sviluppo. La Nostra missione universale di Pastore delle genti Ci fa guardare con immensa simpatia e con amoroso interesse alle nuove Nazioni che sorgono in questi anni alla coscienza, alla dignità e alla funzione di Stati liberi e civili. Noi osserviamo specialmente quelli dell'Africa e dell'Asia^ e Ci piace salutare, in questo Natale di Cristo, la loro nascita all'indipendenza e al concerto della vita internazionale. Noi vorremmo ricercare con essi l'origine più alta della loro vocazione alla libertà e alla maturità umana nel messaggio cristiano, e vorremmo loro augurare di sapervi sempre scoprire le sorgenti del vero umanesimo, di sapervi sempre trovare quelle riserve di energie morali, con le quali un popolo acquista l'esatto concetto della vita umana e trova la sapienza e la forza Acta Pauli Pp. VI 59 per esprimere nelle sue leggi e nei suoi costumi sia i grandi principii della civiltà, sia le forme peculiari della sua indole nativa. Noi sappiamo che queste nuove Nazioni sono giustamente fiere della loro sovrana libertà e che non possono più ammettere il dominio d'un altro Stato sopra di loro ; ma sappiamo anche che esse non hanno ancora raggiunto la propria sufficienza per godere di tutti i benefici culturali ed economici d'una civiltà moderna e completa. Ecco allora che la nostra carità del Natale, nella ricerca dei grandi bisogni del mondo, vede in questi giovani Stati il bisogno, non già d'una mortificante e interessata beneficenza, ma quello dell'assistenza scientifica e tecnica e della solidarietà amichevole del mondo internazionale : la fratellanza succeda al paternalismo. Ed è questo l'augurio che formuliamo per questi popoli nuovi : che essi entrino come fratelli nella famiglia delle Nazioni civili ; entrino portando il contributo delle loro originarie civiltà e della loro recente formazione culturale e sociale, con spirito di solidarietà, di concordia e di pace ; e che essi trovino nella medesima famiglia internazionale il rispetto loro dovuto e l'aiuto di cui hanno tuttora bisogno. Non possiamo dimenticare come la Chiesa cattolica stessa, mediante le sue Missioni in mezzo a questi Popoli nuovi, abbia sempre lavorato, senza alcuno scopo di proprio interesse temporale, per risvegliare in essi le loro migliori capacità, sempre onorando ogni loro umana ed onesta espressione, sempre annunciando la loro chiamata ai veri e supremi destini dell'uomo redento, e sempre procurando, con ogni sacrificio e con puro amore, di offrire ad essi i benefìci dell'istruzione, dell'assistenza sanitaria, della formazióne sociale; e tutto questo non come rapporto fra superiore e inferiore, ovvero fra straniero ed estraneo, ma come educazione alla fraternità cristiana e all'autonomia civile. Vogliamo perciò augurare che le Missioni cattoliche trovino sempre benevola accoglienza nelle nuove Nazioni e che sappiano sempre loro offrire la devota e leale collaborazione per il loro migliore sviluppo spirituale, morale e materiale. La pace bene supremo nella tranquillità e sicurezza II Nostro sguardo, che si è disteso sopra il panorama dei popoli, non può non fermarsi ancora sopra un altro supremo bisogno dell'umanità : la pace. Ce ne suggerisce il ricordo la stessa festività del Natale, che, come tutti sappiamo, a noi si presenta come un messaggio di pace, calato dal cielo sulla terra per tutti gli uomini di buona volontà. 60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Così ce ne offre l'accenno la grande Enciclica del Nostro venerato e compianto Predecessore Giovanni XXIII, la quale ebbe per tema fondamentale la questione della pace in questo nostro mondo moderno, le cui trasformazioni e le cui controversie obbligano continuamente a meditarne la natura, le forme, le debolezze, i bisogni e gli sviluppi. Questa Enciclica ci ha insegnato, se così possiamo dire, la problematica nuova della pace e il dinamismo che investe i termini da cui deve risultare : la sua classica definizione agostiniana « tranquillità dell'ordine » ci è apparsa risultare oggi piuttosto dall'ordinato movimento dei fattori che compongono la tranquillità e la sicurezza della pace, che da una statica fissità: l'equilibrio nel moto. Ma Ci sentiamo ancor più obbligati a fare oggetto dei Nostri voti natalizi la pace dal duplice fatto che, in primo luogo, ne avvertiamo ormai come insopprimibile il bisogno nella coscienza delle generazioni nuove : i giovani vogliono la pace ! E in secondo luogo che vediamo come la pace è tuttora debole, la pace è tuttora fragile, la pace è tuttora minacciata, e, in non pochi punti della terra, per fortuna circoscritti, è violata ! La Nostra osservazione si fa trepidante per altre ovvie considerazioni : la pace, oggi, è più fondata sulla paura che sull'amicizia ; è più difesa dal terrore di armi micidiali che dalla mutua alleanza e fiducia fra i popoli ! e se la pace fosse, Dio non voglia, domani interrotta, la rovina dell'intera umanità è possibile. Come possiamo celebrare un Natale sereno con tale minaccia sospesa sulle sorti del mondo? Perciò il Nostro augurio si fa stringente preghiera a tutti gli uomini di buona volontà,» sì, a tutti gli uomini responsabili nel campo della cultura e della politica, di porsi come fondamentale il problema della pace. Della pace vera, non di quella esaltata da un'ipocrita propaganda per addormentare l'avversario e nascondere la propria preparazione bellica ; non di quella imbelle e retorica, che rifugge dalle indispensabili, pazienti, estenuanti, ma solo efficaci trattative; non di quella fondata soltanto sul precario equilibrio di interessi economici contrastanti, o sul sogno di orgogliose egemonie. Della pace vera, diciamo, che fonda la sua sicurezza nella saggia abolizióne, nella temperanza almeno delle cause da cui può essere compromessa, come l'orgoglio nazionalistico o ideologico, la corsa agli armamenti, la sfiducia nei metodi e negli organismi istituiti per rendere ordinata e fraterna la convivenza tra i popoli. Pace, pace nella verità, nella giustizia, nella liNberta e nell'amore, Noi auguriamo ! Acta Pauli Pp. VI 61 A questo punto il Nostro augurio natalizio ravvisa un altro bisogno, collegato con quello della pace ; e si identifica in seguito a questa elementare domanda : perché gli uomini non sono in pace fra loro? Perché i loro animi non sono uniti. L'unione degli animi grande aspirazione del mondo odierno L'unione degli animi è il grande bisogno umano contemporaneo. La cultura, che suscita e in grande parte serve questo bisogno, alla fine non lo soddisfa; lo inasprisce, piuttosto, per il pluralismo indiscriminato delle idee che essa mette in circolazione. Gli uomini mancano di unità nei principii, nelle idee, nelle concezioni della vita e del mondo. E finché sono divisi si ignorano, si odiano, si combattono. Si vede, da ciò, quale sia l'importanza del fattore dottrinale nelle sorti dell'umanità. Si vede quale sia la nostra fortuna per la venuta di Gesù Cristo nel mondo. Egli è venuto per stabilire un rapporto unico ed universale degli uomini con Dio, il Padre celeste. Questo rapporto religioso è il fondamento più solido e più fecondo dell'unità fra gli uomini, nel rispetto, anzi nel risveglio delle loro singole e rispettive personalità. La vera sociologia della pace umana nasce dall'unità religiosa cristiana. E questa unità, instaurata da Cristo, nel pensiero e nella storia, vorrebbe essere anche il Nostro supremo augurio, per la pace, per la concordia, per l'amore, per la comprensione, per la felicità degli uomini di buona volontà. Noi lo lanciamo al mondo con le campane del santo Natale. Lo rivolgiamo specialmente a quelli che dobbiamo credere essere meglio degli altri predisposti ad accoglierlo : i Cristiani tuttora da Noi separati, i Cattolici felicemente a Noi congiunti : ut unum sint, che tutti siano uniti : fu il voto sublime ed ultimo di Cristo prima della sua Passione. Lo sia per noi il giorno celebrativo della sua venuta nel mondo. Figli e Fratelli, e uomini tutti di buona volontà! Sono questi i voti che il Natale Ci mette nel cuore ; e, in questo primo periodo del Nostro Pontificato e durante la celebrazione del Concilio Ecumenico Vaticano secondo, essi sono così veementi e così traboccanti, che abbiamo pensato, voi lo sapete, di recarCi prossimamente in Palestina, nella terra dove Cristo, Figlio di Dio, scese dal cielo, visse, insegnò, soffrì,, morì e risorse, e di nuovo al cielo montò, perchè Ci sembra questo un atto espressivo é nuovo della Nostra fede e del Nostro amore Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 62 per Lui, e Ci sembra che quasi a Lui evangelicamente uniti possiamo poi meglio dare alla sua missione, a Noi affidata per la salvezza del mondo, un'irradiazione sincera e felice. Il pellegrinaggio del Papa in Terra Santa Diciamo ancora chiaramente che il Nostro pellegrinaggio vuole avere aspetti e scopi soltanto religiosi. Il Nostro sarà il viaggio della confessione di Pietro : vogliamo raccogliere nella Nostra la fede di tutta la Chiesa e dire a Gesù, come Pietro, a Cesarea di Filippo : Sì, o Signore, Tu sei il Cristo, Figlio di Dio vivo. Sarà il viaggio dell'offerta. Come i Magi dall'Oriente, precursori simbolici dei popoli della terra, Noi dall'Occidente vogliamo portare a Gesù l'offerta della sua Chiesa e riconoscere in Lui il suo Fondatore, il suo Maestro, il suo Signore, il suo Salvatore. Sarà anche il viaggio della ricerca e della speranza : la ricerca di quanti Ci sono in Cristo figli e fratelli. Non potremo nella centralità evangelica, rievocata da quella terra benedetta, non domandare a Noi stessi : dov'è l'integrità del gregge di Cristo? dove sono gli agnelli e le pecore del suo ovile? sono tutti qui? e quelli che mancano? E non potremo perciò non supplicare il Pastore buono, Gesù, con le sue stesse parole : che si faccia un solo ovile ed un solo Pastore ! E il Nostro cuore si allargherà anche oltre l'ovile di Cristo, e avremo pensieri buoni e grandi per ogni popolo della terra, per i vicini e per i lontani, con senso di riverenza e di amore, e con augurio di bene e di pace. Quanti, d'ogni stirpe, Noi incontreremo sul Nostro cammino, Autorità specialmente, popolazioni, pellegrini e turisti, rispettosamente e cordialmente saluteremo, ma senza fermare i Nostri passi frettolosi e senza distrarci dall'unico scopo religioso del Nostro viaggio. Sarà dunque un viaggio di preghiera, compiuto con umiltà e con amore. Il mondo intero Ci sarà nel cuore ; nessuno sarà dimenticato. Chiedendo perdono al Signore, a Lui, il Misericordioso, d'ogni Nostro fallo, d'ogni Nostra debolezza, avremo il coraggio d'invocare misericordia, pace e salvezza per tutti. E gli auguri che in questo Natale benedetto abbiamo formulato per la Chiesa e per tutti gli uomini di buona volontà, saranno colà più vivi e più efficaci; mentre fin d'ora Noi li convalidiamo, invocando l'intercessione della Madonna Santissima e dei Santi Apostoli Pietro e Paolo, con la Nostra Benedizione Apostolica. Acta Ioannis Pp. XXIII 63 ACTA IOANNIS PP. XXIII LITTERAE DECRETALES Beato Francisco Mariae a Camporubeo, Confessori, Sanctorum honores decernuntur. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Humilitatis amator Deus, qui « superbis resistit, humilibus autem dat gratiam » (7 Pi., 5, 5), quorum preces summa benevolentia audit (cf. Ps. 101, 18), quique demissos summopere diligit et extollit (cf. Lc, 1, 52), Idem tam propense Franciscum Mariam a Camporubeo e caelo respexit ut et ex homine templum castissimum caelestis gratiae fecerit, et ita fama, gloria illustraverit ut, qui in vita a bonis omnibus integerrimi hominis laudes sibi comparavisset, post mortem summos Sanctorum caelitum honores adeptus sit, ad quos quidem Ecclesia, Christi sponsa, eos unos mortales evehit, quos longe omnium virtute principes fuisse iudicavit. Felix ac benigna terra, quae tantum virum edidit, Campusrubeus est, qui pagus in Ligurum finibus exstat; natus est autem die septimo et vicesimo mensis Decembris, anno millesimo octingentesimo quarto, biduo post Christi nati sollemnitatem. Cumque puer die festo S. Ioannis Evangelistae ortus esset, idcirco ei nomen Ioannes inditum est. Boni autem ac fortunati parentes, qui illum Ecclesiae genuerant, Anselmus Croese et Maria Antonia Garzo fuerunt, humili quidem loco nati ac tenues, sincera tamen ornati pietate atque christiana fide insignes ; qua sane laude mater in primis abundabat, filiorum studiosissima, quos cum recte diligeret, non modo elementa virtutis docebat, sed ad sanctitatem ipsam stimulabat. Matre ergo duce, Ioannes in christiana pietate admodum proficiebat. Quam iucunde sacris intererat ac boni curionis orationes frequentabat ! In quibus si de Iesu cruci affixo incideret mentio, Ioannillus vultu et colore immutato, videbatur iam longe in Calvariae montem peregrinari, una cum Christi Matre suavissima. Ubi tempus fuit, ludum litterarum itare coepit; neque vero minore 64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale diligentia christianae doctrinae scholas celebrabat, ex qua incredihilem quandam capiebat voluptatem. Quae autem ibi audiebat, non solum acriter tenebat, sed etiam aequalibus reddebat, cum quibus simplici sane ac ieiuno sermone, ut pueri solent, de peccatorum confessione loquebatur, de adorando Eucharistiae sacramento, de summa Dei erga homines bonitate, de suis cuiusque officiis, de puerorum inter se dilectione, de hisce similibus argumentis. Ob eam rem nihil mirum si, cum tam graviter de Deo sentiret, ardentissimo amore ac quasi suspenso animo ad Angelorum panem suscipiendum se pararet, quo tandem primum ei frui licuit die festo Corporis Christi, anno millesimo octingentesimo decimo sexto, duodecim annos nato, ut tunc mos communis ferebat. Atque ex eo die, Christi amore illectus, quam saepissime ad idem venerabile sacramentum accessit, eodem semper gaudio, religione, pietate. Per eam autem aetatem Ioannes paterno agello exercendo operam dabat : quae res sane facultatem faciebat considerandi naturae miracula. Usus praeterea et consuetudo cum Sodalibus S. Francisci Asisiensis id efficiebant ut paulatim hanc mentem susciperet ut se Deo prece, labore, silentio addiceret. Sed cum haereret anceps qua ratione id faceret, accidit quodam die ut Sodalis quidam Conventualis familiae a S. Francisco Campirubei ei occurreret, eumque ita hortaretur ut ille et suis valediceret, et monasterium peteret, Conventualium institutum vitae secuturus. At cum brevi intellexisset non eam esse vivendi condicionem quam sibi finxerat, de Capuccinorum religione amplectenda cogitavit. Quapropter, post preces Deo adhibitas et consilia quaesita a quibus oporteret, relicta Conventualium domo, iam voti compos, ad Capuccinorum aedes albescente caelo se contulit, illudque quasi fidum portum tenuit. Hic tandem conquievit animus ; ubi paucis post diebus quam venerat, vestem monachicam Capuccinorum sumpsit, novamque vitae rationem iniit. Mirabantur autem in illo Sodales indolem ingenuam et amabilem, pietatem, obtemperationem, ac praesertim caritatem, invidiae inimicam ac sui prodigam. Quam morum integritatem atque innocentiam etiam tunc summam ostendit, cum, anno millesimo octingentesimo vicesimo quinto, a coenobio S. Francisci Vulturiensi ad religiosam domum a S. Barnaba, Ianuam, missus est ut tirocinii tempus transigerei. Hoc ergo tempore regulam Franciscanum Sodalium et diligentissime evolvebat, et pro viribus meditabatur, in id omnes ñervos aetatis industriaeque suae contendens ut quod mente comprehendisset in sanguinem verteret et accuratissime in usu haberet. Multum etiam gaudii et voluptatis ex annalibus libris sui Ordinis capiebat, e sacrae domus, in qua vivebat, constitutionibus legendis, e vita S. Francisci Asisiensis, Acta Ioannis Pp. XXIII 65 quem praecipua laude ac dilectione colebat. In his autem ita praestabat, ut, quamvis adulescentulus, ceteris virtute antecelleret ac inopinans exemplo esset, qui omnes, propter eximiam opinionem virtutis et observabant et festivum eius congressum potissimum requirebant. Cui, vehementer exoptanti ut aeterno amoris foedere cum Deo se coniungeret ac se suaque omnia, quasi molestae sarcinae onere deposito, abdicaret, tandem licuit, die nempe decimo septimo mensis Decembris, anno qui fuit millesimus octingentesimus vicesimus sextus, sollemnia vota nuncupare, imposito sibi nomine Francisco. Quae quidem visa sunt stimulos currenti addere. Missus enim ad Franciscalem domum a SS. Virginis Conceptu, quae Ianuae erat, coquum adiuturus, Ioannes, qui et Franciscus Maria, ea mente ac voluntate partes implendas suscepit, ut quod solet a plerisque veluti sordidum ministerium nullo loco haberi, ille, non modo non vile duxerit, sed honestissimum existimaverit meritorumque caput. Quae etiam causa fuit cur iuvenis hilaris semper esset, et laetus quae facienda essent religiosissime ageret, donec coquus infirmorum promotus est. In nova rerum agendarum provincia, cum suetae sibi virtutis specimina dedit, tum praesertim caritatis in fratres, qui aegrotarent. Nam, cum primum licebat, postquam Christum Iesum in Eucharistiae sacramento praesentem adiverat, eos invisebat, praesto erat, consolabatur : qui enim suopte ingenio ad humanitatis sensus inclinabat, eo plus amabat infirmos quod Christi membra, ad evangelicam doctrinam (cf. Mt., 25, 31 sqq.), iudicabat. His praeterea et laboribus et virtutibus corporis afflictationes Franciscus adiungebat haud leves; quas alii Fratres laude, alii imitatione prosequebantur, alii vero reprehendebant, maiora existimantes quam ut possent a quovis absque periculo sustineri. Quibus beatissimus vir respondebat aequum esse et curas impendere, et operam, et vitam ipsam propter Eum qui pro nobis dignatus esset in Cruce animam reddere. Post aliquid temporis cuidam Fratri attributus est natu maiori ut stipem cogenti praesto esset ruraque peragran ti. Franciscus vero, cum pro comperto haberet quanta pericula quantaeque difficultates dato muneri inessent, a Deo initium sibi faciendum esse duxit ab eiusque Matre, id orans ut se praesentissimo gratiae scuto protégèrent. Neque sunt spes ad irritum redactae. Tam prudenter enim semper, inito munere, agebat in omnibus, tam demisse, tam impigre tamque sollicite erga omnes, ut non sine Dei numine ac Deiparae Virginis praesidio agere videretur. Itaque brevi factum est ut eius fama sanctitatis tota regione vagaret, ab omnibusque sive popularibus sive nobilibus sanctus diceretur. Eius autem virtutem dilucide casus confirmavit qui sequitur : cum olim a quibusdam dissolutis iuvenibus caput inhumane percussus fuis5 - ACTA, vol. VI, n. 1, — 31-1-1964. 66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale set, se tam fortem exhibuit ut, vulnere sanguinolentus, sublatum de terra lapidem oscularetur, tamque mansuetum, ut negaret se posse ad reos indicandos adduci. Enimvero, qui semper in omni vita sua divinum Magistrum in exemplum est intuitus, eo sane die praecipue Eum secutus est, de venia danda in Evangelio monentem carniflcibusque misericordi animo ignoscentem. At biennio post, iussus est circa portum eiusdem urbis Ianuae stipem emendicare. Utque mos erat suus, praecipienti provinciali Moderatori nihil aliud respondit quam : « Ut tibi, pater, placet, sic fiat. Scis tamen me esse hominem misellum, in omnibus imperitum ». Multus hic, in vetustissima urbis parte, ac prope in sentina omnium miseriarum, in quam nautae praesertim, onerarii, baiuli, mercenarii, propolae et circitores confluebant, labor manebat, et levandi luctus et laxandae multorum curae. Haec vero officia tanta religione exsecutus est Dei famulus, ut, primum populus eum admiratione prosequeretur, deinde laudibus, mox eius sanctitas in ore omnium versaretur. Nec uni pueri et mulieres Franciscum adibant, verum etiam operarii, opifices omnes, sive boni sive quos maius error aut praeiudicatae opiniones ab Ecclesia alienavissent. Videres ergo eum cotidie vias, domus, plateas circumire, stipem pro pauperibus quaerere, obvios alioqui summa in omnes indulgentia, recta dare consilia, ut brevi et consiliorum particeps et secretorum arbiter habitus sit omnium egenorum, qui hominem convenientes secreta pectoris aperiebant, quasi incommodis cunctorum mederi posset. Qui plus dabat quam accipiebat : accipiebat a divitibus, largiebatur indigentibus. Quod si quis interdum de nimia liberalitate eum incusabat vel in indignos, (( Oportet, respondebat, opitulari iuvenibus ne dissolutius vivant, puellis, ne moribus corrumpantur, senibus, ne in Deum exsecrentur eique male dicant ». Aegrotos invisere et apud eos immorari in deliciis habebat. Persaepe etiam medicum adducebat, ceteraque praestabat, quae, viribus ac valetudine confirmatis, animum etiam attollerent. Quibus vero iam nulla spes esset convalescendi, tam accommodate loquebatur, ut sanctissimis iidem sacramentis muniti aequiore animo morerentur. Dulcissimae pacis amicus, nihil omittebat ut, ad Christi placita (cf. Mt. 5, 9), discordias sanaret, tectisque funesta odia arceret. Cumque soleat dura egestas stirps ac semen esse maiorum, idcirco inopiae omnimodis sublevandae studebat, modo eos, qui ab opere vacarent in operas mitti curando, modo pro iis, qui solvendo non essent, nomina expediendo, modo pueris vel puellis Eucharistiam primum sumpturis vestem necessariam suppeditando, modo, si casus ferret aut condicio, domicilia salubriora aegrotis suo ipsius sumptu conducendo. Acta Ioannis Pp. XXIII 67 Neque vero, quantum in eo erat, praetermittebat religiosam puerorum institutionem : qui enim persuasissimum sibi haberet eum qui rerum religiosarum inscius et rudis esset in salutis aeternae discrimine versari, studio servandae iuventutis paene contabescebat. Item digito se caelum putabat attingere, si quando puerum ad capessendum sacerdotium proclivem sua industria, liberalitate, caritate adiuvare posset. Cum autem itinere atque laboribus confectus, Ianua domum redibat, in areola, quae erat ante coenobium, alios turmatim obvios habebat, quibus nitebatur quidem pro tempore et pro re auxiliari, simul tamen monebat ut impensiore studio et diligentia christiane viverent et ad sacramenta saepius accederent. Itaque Franciscus totus usquequaque in deserviendis fratribus erat, adeo ut nonnumquam aut cibum omnino neglegeret, aut quam parcissime sumeret. Cuius cum tale esset integerrimi viri vitae institutum, non est mirum si Deus servum suum illustraverit signis, prodigiis, rerum futurarum provisione. Ex quibus innumeris miraculis id non praetereundum quo beatissimus vir puellulam, gravi cutis morbo laborantem, improviso ad sanitatem reduxit eius caput amabiliter manibus suis complexus. Videlicet haec laudem eius ad gloriam propagabant; ille autem, a vulgi rumoribus abhorrens, nihil omittebat ut populum recte doceret quae mira a se fieri putaret, ea omnia ab uno fieri Deo, cui proinde esset omnis virtus attribuenda. Quam ob rem, plenus fide ad Deum, ad Deiparam Virginem, ad Sanctos mittere solebat aegros his vocibus : « Ite ad beatissimam Virginem, id dicentes vos a Francisco eius famulo mitti )). Quandoquidem autem fieri non potest quin elata lux non omnibus luceat qui in domo sunt, idcirco eius lumina virtutis quem ad modum populum ita et Sodales eius clarissima luce complebant. Erant enim in eo omnia religiosi viri ornamenta : egregia pietas, summa fratrum caritas, animi humilitas, concordiae amor, paenitentiae studium acerrimum, et praesertim regularum diligentia. Interim autem dies, anni praeterlabi, et una augescere incommoda atque infirmitates : stomachus aeger atque crudus, crura atque femora ac totum corpus infirma ac debilia. Ideo in dies defatigatior ab emendicatione revertebat; nonnumquam etiam videbatur vacillare, fallentibus pedibus. Brevi eius valetudo in peius ruit ac quasi in exitium. Neque sane non fuit de suo fato conscius, qui aliorum providerat. Cum enim die duo de tricesimo mensis Augusti, anno millesimo octingentesimo sexagesimo sexto, a Patre Hilario, qui vir eius confessiones audire solebat quique ad sacras orationes habendas erat domo profecturus, quaesivisset quandone domum rediret, respondissètque ille non ante diem 68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale decimum septimum mensis Septembris, « Si ita est, ait, iam non amplius nos in bac terra videbimus ». Verus autem Christi sectator nihil de officiis, de industria remisit, quamvis, quasi cantilenam eandem susurrans, iam crebro « Paradisum ! Paradisum ! » recineret. Dum ergo exspectatae morti praestolaretur, et cara capita et loca sacra revisit. Sed cum cholera morbus Ianuae subitus prorupisset, officii conscientia illico in urbem reversus est, petens ut morbo correptis adesset, iisque inserviret. Quod quidem ob provectam aetatem et incommodam valetudinem ei negatum est. Quapropter in sua cellula se continuit inque sacrae domus templo, pro cholerosis haud inanes fundens preces, usque dum atrocibus articulorum et totius corporis doloribus affectus, in monasterii valetudinarium se recepit, in quo, haec est rerum humanarum fortuna, ipse in primo iuventae flore fratribus iucundo erat famulatus labore, uno Christi, deliciarum suarum, actus amore; ibique pro re publica et salute omnium immortali Deo se devovit. Neque est Deus placabilem hostiam aspernatus. Ergo Franciscus Maria sacramentis Ecclesiae munitus, quibus tamquam viatico cibo in reliqua vitae via uteretur, sui compos, die decimo septimo Septembris, anno millesimo octingentesimo sexagesimo sexto, quo die providerat, placide exspiravit. Vix autem beatissimus pater decesserat, et gravis eius mortis nuntius animos omnium perculerat ; omnesque amissum maerore, desiderio, fletu prosecuti sunt. Eius autem corpus venerandum, pestilentia urbem urente, candida calce obtectum ac in duplici arca, ex ligno scilicet et plumbo, positum, est noctu, quasi secreto, in publicum coemeterium illatum, ibique terrae redditum. Haud multo post fuit pietate civium in monumentum conditum, unde erutum, die videlicet decimo quarto Novembris, anno millesimo nongentesimo decimo primo, iuxta sua verissima rerum futurarum auguria : fore ut in sacram Franciscanum aedem rediret, summa religione caerimoniaque in templum a beatissimo Virginis conceptu est singulari populi frequentia ac celebratione translatum, ubi dormit resurrecturum. Quod si quis nunc quaerat quaenam in eo excellentius virtutes enituerint, omnino affirmandum est eum prae primis humilitate floruisse, seu iusta sui ipsius existimatione et iudicio. Cum enim soleret humana omnia ex Deo et aeternitate serere, idcirco iusto iure pro nihilo se reputabam Quocirca summa simplicitate se ad nullum idoneum negotium affirmabat, nullius rei gnarum. Ceterum multo saepissime hanc orationem redintegrabat : « Oportet nos fieri sanctos ; modo, ne quis id animadvertat ». Eius pietas in primis erga Christum cruci affixum inclinabat. Fiebat Acta Ioannis Pp. XXIII 69 interdum ut, sacro praecone de amore Dei erga nos dicente, ille, facie multo rubore suffusa rutilantibusque suavitate oculis, e templo egredi cogeretur, quod sustinere non posset. Praeterea Christum imitandi studio se caedebat atrocissime, sive flagris, sive cilicio ferréis rigente cuspidibus, multo sane sanguine. At aequalis erat Francisci Mariae amor in Eucharistiam. Delitescens enim Christus in sacramento altaris semper fuit et decertanti athletae validum robur, et laboranti auxilium, et maesto levamen. Nam ea castissima pietas, quam a puero ostenderat, quaeque summam et matri et aequalibus et populo iniecerat admirationem, eadem ceu flamma ignis in pectore crevit eo Ut, religiosus Sodalis cum esset, nihil antiquius haberet quam diurna ac praesertim nocturna tempora in precibus fundendis agere ante Sacramenti augusti sacrarium. Ad haec summa religio et pietas in suavissimam Christi Matrem accedebat, nulla peccati nube obumbratam; cuiusque sacras imagines in Marialibus aedibus nitentes, ad unam omnes noverat, ante eas quam dudum ita consistebat ut qui ingenti gaudio conquiesceret. Iure ergo idem populus qui viventem sanctum acclamaverat, mortuum est eodem cultu et amore prosecutus, cuius sepulchrum flore, prece, tamquam aram, assidue cumulabat. Quae populi opinio non irrita, non vana fuit. Nam, cum post mortem varia prodigia, eodem famulo Dei deprecante, a Deo ferrentur patrata, de beatorum caelitum honoribus eidem decernendis causa agi coepta est. Itaque, cum in archiepiscopali Curia Ianuensi eius vitae sanctitatis inquisitiones, ordinaria institutae auctoritate, rite absolutae fuissent, cumque S. Rituum Consilium eadem probavisset, Summus Pontifex Leo XIII, Decessor Noster, adhibitis sibi precibus concedens, anno millesimo octingentesimo nonagésimo sexto ut causa induceretur permisit. Ceteris igitur ad normam iuris religiose exactis, inquisitiones apostolicae habitae sunt venerabilis servi Dei virtutum theologalium et cardinalium, uti dicuntur, quibus eundem perfecte heroumque modo se exercuisse Pius XI, item Decessor Noster, sollemni decreto sanxit die decimo septimo mensis Decembris, anno millesimo nongentesimo vicesimo secundo. Tum quaestio instituta est de miraculis, quae, eodem Dei servo interveniente, a Deo facta esse dicebantur. Quae postquam discussa sunt, idem Pius XI die vicesimo mensis Maii, anno millesimo nongentesimo vicesimo nono, decrevit : constare duo miracula quae per venerabilis Francisci Mariae a Camporubeo intercessionem a Deo optimo maximo patrata sunt : improvisam nempe perfectamque sanationem Mariae Riel- 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale la, puellae quinquennis, cuius, ex alto cum decidisset, caput fuerat diffractum et reliquum corpus gravissime laesum; et adulescentis Iacobi Oalba ab acuta phlogosi appendicis vermicularis. Unum porro post haec erat discutiendum : an, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, venerabilis Dei famulus Franciscus Maria a Camporubeo ad beatorum caelitum honores tuto provehi posset. De qua re cum actum fuisset, Pius XI die septimo mensis Iunii, eodem anno, censuit : tuto posse venerabilem Dei famulum Franciscum Mariam ad honores beatorum tolli. Quod die tricesimo eiusdem mensis et anni sollemni ritu actum est. Cum vero post decretos beatorum honores eiusdem cultus percrebuisset, et, ipso deprecante, alia dicerentur a Deo effecta miracula, supplices huic Apostolicae Sedi preces admotae sunt ut causa eiusdem beati sanctitatis infula decorandi tractanda resumeretur. Quibus votis aeque concessum est. Cum ergo proposita supremo S. Rituum Consilio miracula a Collegio medicorum eiusdem S. Congregationis iudicatum esset vires naturae excessisse, cumque Patres Cardinales, Praelati Officiales et Consultores S. Consilii Sacrorum Rituum in generali conventu, die vicesimo mensis Martii, anno millesimo nongentesimo sexagesimo secundo coram Nobis habito, in eandem sententiam discessissent, Nos, die tertio et vicesimo mensis Martii, eodem anno, ediximus constare de duobus miraculis a Deo factis intercedente beato Francisco Maria a Camporubeo, nempe : de instantánea perfectaque sanatione tum pueri Angeli Parpaglione a fractura ossis maxillaris inferioris cum variis laesionibus et commotione cerebrali, tum dominae Teresiae Guido de Negri a vulnere purulento in digito medio manus dexterae cum avulsione unguis et infectione séptica eiusdem artus. His ergo omnibus absolutis, die septimo mensis Iulii, anno millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, decreto ediximus : tuto posse beatum Franciscum Mariam a Camporubeo sanctorum honoribus condecorari. Quae postquam facta sunt, Consistorium indiximus in diem decimum quintum Novembris eiusdem anni, ut in eo Patres Cardinales, Patriarchas, Archiepiscopos, Episcopos sententiam rogaremus de beati Francisci Mariae a Camporubeo canonizatione, misso interdum singulis eorum commentario, quo vita, virtutes, miracula, causa denique, ut hucusque acta fuit, eiusdem beati con tiner entur. In quo Consistorio dilectus Filius Noster Arcadius S. R. E. Cardinalis Lárraona, Sacrorum Rituum Congregationis Praefectus, a Nobis postulavit ut ad optatissimum canonizationis ritum quam primum deveniremus. Cum autem omnes hac de re suffragia dedissent, Nos beati Acta Ioannis Pp. XXIII 71 Francisci Mariae a Camporubeo diem canonizationis statuimus, qui fuit nonus mensis proximi Decembris. De his omnibus vero ut iuridice acta confluerent Protonotariis Apostolicis mandavimus. Cum autem praestituta dies illuxit beati illius corona Sanctorum decorandi, Nos in Petrianam Basilicam descendimus, magno fidelium atque sacrorum Antistitum, ex universo terrarum orbe Concilii Oecumenici Vaticani II celebrandi gratia astantium, numero frequentissimam. Tunc dilectus Filius Noster Arcadius S. R. E. Cardinalis Larraona, perorante dilecto Filio Camillo Corsanego, Consistorialis Aulae Advocato, instanter de more, instantius, instantissime postulavit ut beatum Franciscum Mariam a Camporubeo una cum Antonio Maria Pucci, Petro Iuliano Ey mar d, sanctus declararetur. Cui Consistoriali Advocato per dilectum Filium Hamletum Tondini, ab Epistulis Nostris ad Principes respondimus iam in eo esse ut huiusmodi postulationi concederemus. Postquam igitur hymnum « Veni, creator Spiritus )), cum confertissima christianorum turba cecinimus, tunc in divi Petri Cathedra sedentes, uti supremus universae Ecclesiae magister, sollemniter pronuntiavimus : Ad honorem sanctae et individuae Trinitatis, ad eœaltationem Fidei catholicae et christianae religionis augmentum, auctoritate Domini Nostri Iesu Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium, Patriarcharum, Archiepiscoporum et Episcoporum in Urbe exsistentium consilio, beatos Petrum Iulianum Eymard, Antonium Mariam Pucci et Franciscum Mariam a Camporubeo, Confessores, Sanctos esse decernimus et definimus ac Sanctorum catalogo ascribimus : statuentes illorum memoriam quolibet anno die eorum natali, prima nempe Augusti pro Petro Iuliano^ duodecima Ianuarii pro Antonio Maria, et decima septima Septembris pro Francisco Maria, inter Sanctos Confessores pia devotione recoli debere. In nomine PaÇfetris et FiÇfelii et Spiritus Sancti. Amen. Qua formula dicta, hasce Decretales sub plumbo litteras confici et expediri iussimus, praesentibus vero Protonotariis Apostolicis ut de hac Canonizatione publicum conficerent documentum praecepimus. Deinde, postquam sermonem de novensilium sanctorum virtutibus habuimus, ut gratias omnipotenti Deo ageremus, hymnum « Te Deum laudamus » cum astantibus cecinimus, atque horum sanctorum patrocinium primi invocavimus. Ceterum, quae supra memoravimus universae Ecclesiae denuntiamus, mandantes ut harum litterarum exemplis et locis, etiam typis impressis, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 72 dummodo ab aliquo tabellione sint subscripta, eadem prorsus tribuatur fides, quae iisdem bisce litteris haberetur, si ostenderentur. Datum Romae, apud S. Petrum, die nono mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus Nostri quinto. Ego IOANNES, Catholicae Ecclesiae Episcopus Qji Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Card. TISSERANT, Sacri Collegii Decanus. 83 Ego CLEMENS Episcopus Veliternus Card. MICARA. 83 Ego IOSEPHUS Episcopus Albanensis Card. PIZZARDO. 83 Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Card. ALOISI MASELLA, S. R. E. Camerarius. 83 Ego HAMLETUS IOANNES Episcopus titulo Tusculanus Card. CICOGNANI. 83 Ego IOSEPHUS Episcopus titulo Sabinensis et Mandelensis Card. FERRETTO. Ego IACOBUS ALOISIUS titulo S. Laurentii in Damasi Presbyter Card. COPELLO. Ego GREGORIUS PETRUS titulo S. Bartholomaei in Insula Presbyter Card. AGAGIANIAN. Ego VALERIUS titulo S. Silvestri in Capite Presbyter Card. VALERI. Ego PETRUS titulo S. Praxedis Presbyter Card. CIRIACI. Ego IOSEPHUS titulo S. Mariae a Victoria Presbyter Card. SIRI, Archiep. Ianuensis. Ego PAULUS titulo S. Mariae in Vallicella Presbyter Card. GIOBBE, S. R. E. Datarius. Ego FERDINANDUS titulo S. Eustachii Presbyter Card. CENTO. Ego CAROLUS titulo S. Mariae in Porticu Presbyter Card. CHIARLO. 73 Acta Ioannis Pp. XXIII Ego CAROLUS titulo S. Agnetis extra moenia Presbyter Card. CONPALONIBRI. Ego PAULUS titulo S. Andreae Apostoli de Hortis Presbyter Card. MARELLA. Ego Ego Ego Ego GUSTAVUS titulo S. Hieronymi Illyricorum Presbyter Card. TESTA. ALOISIUS titulo S. Andreae de Valle Presbyter Card. TRAGLIA. IOSEPHUS titulo S. Priscae Presbyter Card. DA COSTA NUNES. ILDEBRANDUS titulo S. Sebastiani ad Catacumbas Presbyter Card. ANTONIUTTI. Ego EFHRAEM titulo S. Crucis in Ierusalem Presbyter Card. FORNI. Ego ALAPRIDUS S. Mariae in Domnica Diaconus Card. OTTAVIANI. Ego ALBERTUS S. Pudentianae Diaconus Card. DI IORIO. Ego FRANCISCUS S. Caesarii in Palatio Diaconus Card. BRACCI. Ego FRANCISCUS S. Mariae in Cosmedin Diaconus Card. ROBERTI. Ego ANDREAS S. Georgii in Velabro Diaconus Card. JULLIEN. Ego ARCADIUS MARIA SS. Blasii et Caroli ad Catinarios Diaconus Card. LARRAONA. Ego FRANCISCUS SS. Cosmae et Damiani Diaconus Card. MORANO. Ego VILLELMUS THEODORUS S. Tbeodori in Palatio Diaconus Card. HEARD. Ego AUGUSTINUS S. Sabae Diaconus Card. BEA. Ego ANTONIUS titulo S. Eugenii Papae Diaconus Card. BACCI. Ego IOACHIMUS ANSELMUS S. Apollinaris Diaconus Card. ALBAREDA. Ego MICHAEL S. Pauli in Harenula Diaconus Card. BROWNE. IACOBUS A. Card. COPELLO ARCADIUS Card. LARRAONA 8. R. E. Cancellarius 8. R. C. Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tao., vol. CXI, n. 89. 74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE I Beata Maria Virgo Immaculata de « Lourdes » et S. Raphaël Archangelus principales Patroni, atque S. Ioseph, eiusdem Deiparae Sponsus, secundarius Patronus universae dioecesis Fororaphaëliensis eliguntur. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam, rei memoriam. — Omnis maculae expers Virgo Deipara Christifidelium mentes animosque ad se convertit, iisque se ducem praebet terreni huius itineris. Eam qui sequuntur, non deerrant a via, rebus adversis se expediunt, aeternae adipiscuntur salutis perfugium. Religione eiusdem Genetricis Dei Immaculatae, quae olim in Lapurdensi specu conspiciendam se obtulit, tenentur, quemadmodum ad Nos allatum est, clerici ac populus fidelis dioecesis Fororaphaëliensis, anno praeterito a Nobis constitutae. Qui pio etiam amore feruntur in Sanctum Raphaelem Archangelum, praevalidum hominum solatorem, a quo Ecclesia eadem nomen accepit. Probatissimo igitur consilio Venerabilis Frater Radulfus Primatesta, Fororaphaëliensis Episcopus, vota quoque significans omnium piarum sodalitatum publicarumque potestatum, Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem, primae labis immunem, et Sanctum Raphaelem Archangelum suae dioecesis praecipuos renuntiaremus Patronos, atque praedictam iurisdictionem in fidem etiam traderemus Sancti Ioseph, Almae Deiparae Sponsi. Quibus precibus libenter admissis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem Immaculatam, de (( Lourdes » appellatam, atque Sanctum Raphaelem Archangelum principales apud Deum Patronos, Sanctum vero Ioseph, Dei Genetricis Sponsum, secundarium Patronum universae Fororaphaëliensis dioecesis constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae locorum Patronis praecipuis et secundariis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque Acta Ioannis Pp. XXIII 75 rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Octobris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quarto. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis II Sanctus Franciscus Assisiensis principalis caelestis Patronus dioecesis Franciscopolitanae renuntiatur. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — A Christi praecone eximio, Sancto Francisco Assisiensi, qui, unius Dei flagrans amore, terrena cuncta contempsit et ad caelestia miro animi studio intendit, appellata est dioecesis in Argentinae finibus per Nos anno MDCCCCLXI constituta. Recte autem factum est, ut, a quo deductum esset nomen, ab eo praesidium atque custodia peterentur. Nam Venerabilis Frater Petrus Lira, vota quoque significans cleri et omnium piarum sodalitatum, quae curis ipsius sunt commissae, preces ad Nos admovit, ut Sanctum Franciscum iurisdictionis suae supernum Patronum renutiaremus. Quibus postulationibus libenti animo obsecundare statuimus, probe fore confisi, ut Caelitis eiusdem tutela ac deprecatione res catholica illa in regione laetis uberibusque augeretur incrementis. Quae cum ita sint, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum- vi perpetuumque in modum, Sanctum Franciscum Assisiensem, Confessorem, totius dioecesis Franciscopolitanae principalem apud Deum Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, quae praecipuis dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritum- 76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale que ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x v n mensis Octobris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quarto. 93 HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis III Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Beatae Mariae Virginis a Rosario et S. Dominici, quae in urbe Mendoza exstat, decoratur. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Mariani Rosarii et Sancti Dominici nomina, ut ex historiae fide nihil omnino sunt dissocianda, ita felici sane compositione ad templum spectant, quod mole conspicuum, vetustate antiquissimum in urbe Mendoza exsurgit. Prisca enim aetate, paucos videlicet annos post ipsam conditam urbem, sodales Dominiciani sui Patris Legiferi honori ecclesiam excitarunt, quae coenobialis vitae usibus deserviret. Brevi autem evenit, ut eadem praecipua veluti sedes fieret maximi illius operis, quo lux Evangelii in continentem regionem pervasit. Neque est silentio praetermittendum iam inde ab anno MDLXXXX, religiosorum pariter impulsu virorum, Nostram Dominam, a Rosario appellatam, summa ibidem excoli pietate ; quam ob rem abhinc duo saecula Mendozensis civitatis Patronam renuntiatam, aureo etiam diademate ex pontificiae potestatis decreto esse nuperrime redimitam. Harum igitur rerum memoria atque nobilitate Templum magnopere commendatur, praetereaque, cum nostris hisce temporibus ad sacrae liturgiae itemque aestheticae disciplinae praecepta sit perfectum, multam sui movet admirationem ; solida enim stabilitate praestat, generisque Romanici, quod dicitur, formam prae se fert. His omnibus recte perpensis, dilectus filius, qui curionem eiusdem ecclesiae agit idemque familiam sodalium S. Dominici moderatur, humilibus a Nobis petiit precibus, ut templum titulo Basilicae Minoris benigne condecorare dignaremur. Quod votum, ampla Venerabilis Fratris Alfonsi Mariae Buteler, Mendozensis Archiepiscopi, commendatione suffultum, libenti animo admittere statuimus. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis Acta, Ioannis Pp. XXIII 77 consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, paroecialem et conventualem ecclesiam, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis, a Rosario appellatae, et Sancti Dominici consecratam atque in urbe Mendoza exstantem, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis privilegiis et iuribus, quae templis, eodem nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v mensis Octobris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quarto. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis IV Beata Maria Virgo, a Monte Carmelo appellata, praecipua Patrona dioecesis Formosae declaratur. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Decor Carmeli, unde Elias propheta nubeculam de mari ascendentem (I Reg. 18, 44) supernarum imaginem gratiarum mirabundus prospexit, alma Divini Servatoris Mater merito ab Ecclesia praedicatur. Cuius honorificae appellationis aperta ac plurima in cellis templisque, in sodalitatibus institutisque Christianae religionis reperiuntur indicia, quae impensum in Virginem Carmelitidem studium pietatis commonstrent. Haec eadem profecto marialis laus amoris, ut Nobis videtur, dilectis filiis dioecesis Formosae est tribuenda, qui per Venerabilem Fratrem Pacificum Scozzina, suum Episcopum, Apostolicae Sedi significaverunt sibi esse in optatis Sanctam Deiparam, Carmeli nomine consalutatam, tutelarem habere Patronam. Quas preces benigno animo admittere non dubitamus, quippe qui pro certo habeamus 78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tantum patrocinium quasi fontem caelestium fore beneficiorum novae illi dioecesi. Itaque, omnibus attente perpensis, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatissimam Virginem Mariam, a Monte Carmelo appellatam, praecipuam apud Deum totius Formosae dioecesis caelestem Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Novembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostro quinto. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis V Sanctus Franciscus Salesius, Episcopus, Confessor et Ecclesiae Doctor, praecipuus Patronus universae dioecesis Neuquenianae eligitur. IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Extremam regionem late patentem australis Americae Salesianae Familiae alumni, ut notum est, indefatigato opere missionali Ecclesiae catholicae adiunxerunt. Ubi praeterito anno, pastorali acti sollicitudine, dioecesim Neuquenianam condidimus, cuius christiana plebs Sanctum Franciscum Salesium, pietatis magistrum suavissimum, a quo religiosa illa Congregatio appellationem traxit atque vigorem, studiose excolit et praesentem habet tutorem. Cupiens autem gregis sibi commissi profectui consulere votaque significans cleri et christifidelium, Venerabilis Frater Iacobus Franciscus Acta Ioannis Pp. XXIII 79 De Nevares, Neuquenianae Ecclesiae Episcopus, Nos rogavit, ut Sanctum Franciscum Salesium dioecesis suae caelestem renuntiaremus Patronum. Quibus precibus libenti animo concedere statuimus, fore confisi, ut praeclarissimo illo Caelite tuente res christiana ea in regione permagnis incrementis augeretur. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Franciscum Salesium, Episcopum, Confessorem et Ecclesiae Doctorem, principalem totius Neuquenianae dioecesis caelestem apud Deum Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXII mensis Novembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum: die 15 Augusti Ï963. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Nicaeensi in Haemimonto praefecit R. P. D. Paulinum Limongi, ex archidioecesi Capuana, Antistitem Urbanum. die 27 Octobris. — Archiepiscopali Ecclesiae S. Severinae Exc. P . D . Michaelem Federici, hactenus Episcopum titularem Sidymensem et Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Dominici Petroni, Episcopi Melphiensis, Rapollensis et Venusini. die 29 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Berrhoeensi R. P. Fridericum Kaiser, sodalem Congregationis Missionariorum Sacratissimi Cordis Iesu, Praelatum nullius Caraveliensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Ariassensi R. D. Ignatium Mariam De Orbegozo y Goicoechea, sodalem Societatis Sanctae Crucis et Opus Dei, Praelatum nullius Yauyosensem. / — Titulari episcopali Ecclesiae Antiochenae ad Meandrum R. P. Eduardum L. Fedders, sodalem Societatis dé Maryknoll pro missionibus exteris, Praelatum nullius Juliensem. die 31 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Montis Regalis in Pedemonte Exc. P. D. Carolum Maccari, hactenus Episcopum titularem Emmausensem, cui contulit archiepiscopalem titulum « ad personam ». die 2 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Lojanae R. P. D. Aloisium Alfonsum Crespo, Canonicum Capituli cathedralis et Vicarium Capitularem dioecesis Lojanae. die 6 Novembris. — Praelaturae nullius Buccae Taurinae, noviter erectae, R. P. Martinum Legarra Tellechea, sodalem Ordinis Recollectorum S., Augustini. Sacra Congregatio Consistorialis 81 die 9 Novembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Darnitanae Exc. P. D. Iosephum Bonfiglioli, hactenus Episcopum Mcotriensem et Tropiensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Hectoris Baranzini, Archiepiscopi Syracusani. die 12 Novembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Pergensi Exc. P. D. Marium Casariego, hactenus Episcopum titularem Pudentianensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Mariani Rossell y Arellano, Archiepiscopi Guatimalensis. die lJf Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Thevestinae R. D. Eliam Prado Tello, Cubicularium intimum seu secretum Sanctitatis Suae, Canonicum Capituli cathedralis et Cancellarium Curiae episcopalis dioecesis Ayacuquensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Caroli Mariae Jürgens Byrne, Archiepiscopi Cuschensis. die 15 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Tipasitanae in Mauretania R. P. D. Franciscum Xaverium da Piedade Rebello, Protonotarium Apostolicum « ad instar participantium » et Vicarium Generalem metropolitanae sedis Goanae et Damanensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Vieira Alvernaz, Archiepiscopi Goani et Damanensis. die 18 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Bendensi Exc. P. D. Iacobum Eduardum McManus, hactenus Episcopum Poncensem, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Francisci S. R. E. Cardinalis Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. die 23 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Eudoxiadensi R. D. Radulfum Silva Silva, curionem paroeciae B. Mariae Virginis de Monte Carmelo, vulgo de ÍTuñoa cognominatae, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Eduardi Larrain Cordóvez, Episcopi Rancanguensis. die 25 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Sabratensi R. P. D. Ioannem I. Graham, ex archidioecesi Philadelphiensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Iosephi Krol, Archiepiscopi Philadelphiensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Barcaeae R. D. Iosephum T. Daley, ex archidioecesi Philadelphiensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Georgii Leonis Leech, Episcopi Harrisburgensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Tegeaeae R. D. Bernardum M. Kelly, ex dioecesi Providentiensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Russeiii Iosephi McVinney, Episcopi Providentiensis. die 26 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Mazariensi Exc. P. D. Iosephum Mancuso, hactenus Episcopum titularem Pyrgensem. 6 - ACTA, vol. VI, n. 1. — 31-1-1964. 82 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale die 29 Novembris- — Titulari episcopali Ecclesiae Pudentianae R. P. D. Victorem Garaygordobil Berrizbeitia, e dioecesi Victoriensi, hactenus Administratorem Apostolicum « ad nutum S. Sedis )) praelaturae nullius Fluminum, quem constituit Praelatum nullius eiusdem praelaturae Fluminum. — Titulari episcopali Ecclesiae Comanensi Ponticae R. P. D. Vincentium Maya, e dioecesi Ibarrensi, hactenus Administratorem Apostolicum (( ad nutum S. Sedis » praelaturae nullius de EI Oro, quem constituit Praelatum nullius eiusdem praelaturae de EI Oro. die 2 Decembris. — Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Gulielmi Laurentii Adrian, Episcopi Nashvillensis, Exc. P . D . Iosephum Aloisium Durick, Episcopum titularem Cerbalitanum. die 5 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Latacungensi, noviter erectae, Exc. P. D. Benignum Chiriboga, hactenus Episcopum titularem Acalissensem. die 12 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Bracharensi Exc. P. D. Franciscum Mariam da Silva, hactenus Episcopum titularem Telmissensem. die 17 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Arnaetanae Exc. P. D. Patricium Flynn, hactenus Episcopum Mvernensem. die 18 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Baionensi R. P. D. Ioannem Paulum Vincent, Antistitem Urbanum, Vicarium Generalem archidioecesis Lugdunensis. II CHIHUAHUENSIS - C I V I T A T I S JUAREZENSIS DECRETUM De finium immutatione Concrediti gregis spirituali bono apprime studentes, Excmi PP. DD. Emmanuel Talamás Camandari, Episcopus Civitatis Juarezensis, et Aloisius Mena Arroyo, Episcopus titularis Danabenus, Coadiutor « sedi datus » atque Administrator (( sede plena » archidioecesis Chihuahuensis, unanimi consensu, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut fines ecclesiasticarum circumscriptionum sibi concreditarum aliquantulum immutarentur et ita aptius disponerentur. Sacra Congregatio Consistorialis 83 Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Aloisii Raimondi, Archiepiscopi titularis Tarsensis, in Ditione Mexicana Apostolici Delegati, rata petitam immutationem aeternae Christifidelium saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, oblatis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, a dioecesi Civitatis Juarezensis distrahit territorium municipiorum vulgo Ojinaga, Coyame, Manuel Benavides et Guerrero nuncupatorum illudque archidioecesi Chihuahuensi adnectit. Mandat insuper Sacra Congregatio Consistorialis ut documenta et acta praefati territorii clericos, fideles et bona temporalia respicientia a tabulario Curiae Civitatis Juarezensis ad archivum Curiae Chihuahuensis, quam primum, transmittantur. Ad clerum quod attinet statuit ut, simul ac praesens Oonsistoriale Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio ecclesiasticum beneficium aut officium legitime detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incardinentur in cuius territorio legitimum habeant domicilium. Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Excmum P. D. Aloisium Raimondi deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamdem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae executionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 15 mensis Octobris anno 1963. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S. t Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor 84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III MISNENSIS DECRETUM De concathedralis erectione Cum ecclesia cathedralis ad S. Petri, dioecesis Misnensis, in urbe vulgo (( Bautzen » extans, a catholicis pariter et a lutheranis ad sacra facienda continuo adhibeatur ideoque parum apta evaserit ad divinum cultum debita magnificentia peragendum, Excmus P. D. Otho Spülbeck, Episcopus Misnensis, nuper ab Apostolica Sede expostulavit ut templum aulicum, vulgo « Hofkirche » nuncupatum, in civitate Dresda situm, molis autem amplitudine et artis operibus conspicuum, ad gradum et dignitatem ecclesiae concathedralis eveheretur. Porro Sacra haec Congregatio Consistorialis, vigore specialium facultatum a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI sibi tributarum, re mature perpensa habitoque favorabili voto Excmi P. D. Conradi Bafile, Archiepiscopi titulo Antiocheni in Pisidia et apud Poederatam Germanicam Rempublicam Apostolici Nuntii, probe existimans id in divini cultus splendorem et in animarum bonum esse cessurum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, memoratum templum in civitate Dresda extans ad dignitatem et fastigium ecclesiae concathedralis evehit, ita ut in eodem cathedra episcopalis erigi possit et Capitulum cathedrale divina officia, ad normam iuris, persolvere valeat. Ad haec omnia executioni mandanda Sacra Congregatio Consistorialis praefatum Excmum P. D. Conradum Bafile deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ei imposito ad eandem Sacram Congregationem authenticum exemplar actus peractae executionis quam primum remittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 20 Octobris 1963. CAROLUS Card. CONPALONIERI, a Secretis L. © S . f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor Sacra Congregatio de Propaganda Fide 85 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i A S T R I D AËNSIS (BÜTARENSIS) DECRETUM De nominis immutatione Cum Excmus ac Revmus Dominus Vitus Roberti, Archiepiscopus titulo Tomitañus et Apostolicus in Ruanda Delegatus, proposuisset ut praesens denominatio dioecesis Astridaënsis ita permutaretur, ut deinde Butarensis nuncuparetur, iuxta novum nomen vulgo « Butare )) nuper urbi Astridaënsi datum, Sacra haec Congregatio de Propaganda Fide, re mature perpensa, optatis praelaudati Delegati Apostolici inhaerendum censuit. Itaque eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a Ssmo Domino nostro Paulo Divina Prov. Papa VI concessarum, supramemoratam propositionem adprobavit ac praesens in re Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 12 mensis Novembris a. D. 1963. G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis II PORTUS ELIZABETHENSIS - DE AARENSIS DECRETUM De mutatione finium Cum in Republica Africae Meridionalis limites ecclesiastici inter dioecesim Portus Elizabethensis, clero saeculari concreditam, et praefecturam apostolicam De Aarensem, Congregationi Sacerdotum a Sa- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 86 ero Corde Iesu commissam, necessitatibus missionalis apostolatus amplius non responderent, ad partialem ipsorum limitum commutationem inter memoratas circumscriptiones ecclesiasticas procedere opportunum visum est. Itaque, hoc Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, re mature perpensa, consensu Ordinariorum quorum interest prae oculis habito, auditoque favorabili voto Excmi ac Revmi Domini Ioseph McGeough, Archiepiscopi tit. Hemeseni atque Apostolici in Africa Meridionali Delegati, vigore facultatum sibi a Sanctissimo Domino nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, limites inter memoratas circumscriptiones ecclesiasticas ita emendandos censuit, ut districtus civiles vulgo Graaff Reinet, Murraysburg et Aberdeen, qui ad dioecesim Portus Elizabethensis hucusque pertinebant, a praedicta dioecesi distraherentur et ad praefecturam apostolicam De Aarensem adnecteretur, atque praesens ad rem Decretum expediri iussit. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 7 mensis Ianuarii a. D. 1964. G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neapolit. in Pisidia, a Secretis 87 Sacra Romana Rota ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I DUBLINEN. Nullitatis matrimonii (Twomey - Barry) Cum ignoretur locus actualis commorationis reae conventae dominae Mariae Barry, eamdem citamus ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Sacra Romana Rota (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), in diem 28 Februarii 1964, hora decima cum dimidio, pro concordatione dubii quod infra scribitur : An constet de nullitate matrimonii, in casu. Locorum Ordinarii, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes commorationis praedictae dominae Mariae Barry, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. * Henricus Ewers, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 30 Novembris a. 1963. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Marie Barry, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 28 février 1964, à 10 heures 30, pour concorder le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Marie Barry, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II ROMANA Nullitatis matrimonii (Cova - Cagnoni) Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Petri Cagnoni, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, vel per se vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), pro bora duodecima diei 7 Martii 1964, ad concordandum dubium, vel ad infrascriptum dubium subscribendum : An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi aliique notitiam habentes commorationis praedicti domini Petri Cagnoni, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. * Carolus Lefebvre, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 5 Decembris a. 1963. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Pierre Cagnoni, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 7 mars 1964, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté : Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit Pierre Cagnoni, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Tribunal Vicariatus Urbis 89 TRIBUNAL VICARIATUS URBIS Citationes edictales I ROMANA Nullitatis matrimonii (Pompei - Passeri) Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Theresiae Passeri, in causa de qua supra conventae, eamdem citamus ad comparendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 28 Februarii 1964, hora duodecima, pro concordatione sequentis dubii : An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedictae dominae Theresiae Passeri, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. * Aemilius Boccalini, Iudex Instructor Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 6 Decembris 1963. V. Frazzano, Cancellarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Thérèse Passeri, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Roma, Piazza S. Callisto, 16) le 28 février 1964, à 12 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté : Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite M.me Thérèse Passeri, devront, dans la mesure du possible, Pavertir de la présente citation. 90 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II ROMANA Nullitatis matrimonii (Gerardi - Thornton) Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Alani Adam Thornton, in causa de qua supra conventi, eumdem citamus ad comparendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 21 Martii 1964, hora duodecima, pro concordatione sequentis dubii : An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedicti domini Alani Adam Thornton, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. * Aemilius Boccalini, Iudex Instructor Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 21 Decembris 1963. V. Frazzano, Cancellarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Alain Adam Thornton, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Roma, Piazza S. Callisto, 16) le 21 mars 1964, à 12 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit M. Alain Adam Thornton, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 91 DIARIUM ROMANAE CURIAE Venerdì, 20 dicembre 1 9 6 3 , il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Prof. MOHAMED E L TABÉI MOHAMED, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica Araba Unita. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI » Martedì 17 dicembre 1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione della Causa di Beatificazione dei Servi di Dio : 1. Vittore Scheppers, fondatore dell'Istituto dei Fratelli e delle Suore di Nostra Signora della Misericordia; 2. Maria del Monte Carmelo del Bambin Gesù (González Ramos), fondatrice della Congregazione delle Terziarie Francescane dei Sacri Cuori di Gesù e Maria. N Sono state esaminate inoltre le relazioni dei censori teologi su gli scritti dei Servi di Dio : 1. Luigi Variara, sacerdote professo della Pia Società di S. Francesco di Sales, fondatore dell'Istituto delle Suore Figlie dei Sacri Cuori di Gesù e Maria ; 2. Guglielmo Eberschweiler, sacerdote professo della Compagnia di Gesù ; 3. Maria Lucrezia Zileri, confondatrice e superiora generale della Congregazione delle Suore Orsoline Parmensi del S. Cuore. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di nominare: 9 maggio 1961. L'Emo e Revmo Signor Card. Caggiano Antonio, Protettore delle « Religiosas Adoratrices del Santísimo Sacramento » (Buenos Aires). 92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 18 giugno 1962. L'Emo e Revmo Signor Card. Marella Paolo, Protettore delle « Filles de Notre-Dame du Sacré Cœur » (Issoudun, Bourges). 18 maggio 1963. L'Emo e Revmo Signor Card. Cicognani Amleto Giovanni, Protettore delle Suore Carmelitane del Sacro Cuore di Gesù (Madrid). Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di nominare: Protonotari Apostolici ad instar participantium: 20 novembre 1962. Monsig. Delgado Pires Giuseppe (Beja). » » » Monsig. Marques Torrâo Francesco (Beja). 4 dicembre » Monsig. Marceno Vincenzo (Azul). Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 2 ottobre 1963. L'Emo e Revmo Signor Card. Larraona Arcadio M., Protettore delle « Rijas de Maria Religiosas de las Escuelas Pias » (Figueras, Barcellona). 8 )) » L'Emo e Revmo Signor Card, Tisserant Eugenio, Protettore delle « Filles de la Compassion Servantes du Seigneur » (Domfront, Beauvais). 28 » » L'Emo e Revmo Signor Card. Giobbe Paolo, Protettore delle « Povere Ancelle della Madre di Dio » (Roma). 6 novembre » L'Emo e Revmo Signor Card. Urbani Giovanni, Protettore delle « Suore Francescane di Cristo Re » (Venezia). » » » L'Emo e Revmo Signor Card. Marella Paolo, Protettore delle « Sœurs du Très Saint Sauveur » (Oberbronn, Strasbourg). » » » L'Emo e Revmo Signor Card. Antoniutti Ildebrando, Protettore delle « Sisters of Charity of the Imma culate Conception » (Saint John, N. B., Canada). 19 » » L'Emo e Revmo Signor Card. Antoniutti Ildebrando, Protettore delle Suore di S. Giuseppe di Chambery (Roma). 25 » » U Rev. Sac. Toth Giulio, Cappellano Comune Pontificio soprannumerario (Roma). 29 » » S. E. Revma Monsig. Martini Carlo, Arcivescovo tit. di Abari, Nunzio Apostolico nelle Filippine. 3 dicembre » L'Emo e Revmo Signor Card. Tisserant Eugenio, Protettore delle « Suore Carmelitane Missionarie di Santa Teresa del Bambino Gesù » (Santa Marinella, Porto e Santa Rufina). 28 » » S. E. Revma Monsig. Romani Silvio, Protonotario Apostolico di numero. Diarium Romanae Curiae 93 Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Protonotari Apostolici ad instar participantium: 17 luglio 1963. Monsig. Groot Giovanni M. (Haarlem). 24 » » Monsig. Newman Gilbey Alfredo (Brentwood). 29 » » Monsig. Palmira La valle Martino (Campeche). 5 agosto » Monsig. Kennedy Giovanni (Hartford). » 13 Monsig. Cornidez Porfirio (Hermosillo). » 6 settembre » Monsig. Tierney Giuseppe (Ogdensburg). 30 » » Monsig. Gajo Giulio (Feltre e Belluno). » » » Monsig. Orrù Giuseppe (Cagliari). Monsig. Peters Bernardo (Tubarào). » » Monsig. Guilfoyle Giorgio (New York). » » » Monsig. Quinn Andrea (New York). » » » » » Monsig. Kelly Giacomo (New York). Monsig. Boyle Giacomo (New York). » Monsig. Cagnina Francesco (New York). Monsig. Toner Michele (New York). » » » Monsig. Krasula Stefano (New York). 7 ottobre Monsig. Eomersi Carlo (Torino). Monsig. Pereira da Silva Giuseppe (Angra). » Monsig. Gomez Giuseppe (Angra). » Monsig. Todisco Settimio (Brindisi). » Monsig. Banci Umberto (Orvieto). » 29 Monsig. Pistoiesi Eraldo (Montalcino). » Monsig. Bernedo Malaga Leonida (Arequipa). » » » 5 novembre Monsig. Cauneau Isaia Marcello (La Rochelle). 7 » » Monsig. Kelly Francesco (Townsville). 16 Monsig. McKevitt Nolan B. (Marquette). » » » Monsig. Sheahan Giacomo (Bathurst). 18 » » Monsig. Beslic Paolo (Jugoslavenska Baèka). » » Monsig. Csipak Francesco (Jugoslavenska Backa) Monsig. Perna Stefano (Napoli). » 19 Monsig. Koegl Giuseppe (Trento). 20 Monsig. Connell Walter (Springfield, Mass.). » » Monsig. Fenton Giuseppe (Springfield, Mass.). » Monsig. Leclaire Guglielmo (Springfield, Mass.). » » Monsig. Wieloch Giovanni (Springfield, Mass.). » » 26 Monsig. Flórez Ruiz Edoardo (Chiapas). » » Monsig. Lesniewski Apollinare (Wladislavia). » » » Monsig. Widlak Giovanni (Kielce). » » 2 dicembre Monsig. Scalco Marco (Vicenza). 3 » » Monsig. Gillespie Patrizio (Baton Rouge). » » » Monsig. Lohmann Ermanno (Baton Rouge). 9 » » Monsig. Johnson Giuseppe (Springfield, Mass.). 94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 28 novembre 1963. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Da Costa Nunes Ginseppe, Membro della Sacra Congregazione della Disciplina dei Sacramenti. 2 gennaio 1964. L'Illmo e Revmo Monsig. Massimi Giuseppe, Suo SottoDatario. 3 » » S. E. Revma Monsig. Bartoccetti Vittorio, Consultore della Suprema Sacra Congregazione del Santo Offizio. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 28 settembre 1963. Il sig. Lemaigre du Breuil Renato E. M. (Limoges). » » » Il sig. Fucile Virgilio (Roma). » » » Il sig. Salabé Adolfo (Roma). ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire: La Commenda dell'Ordine Piano : 3 novembre 1962. Al sig. Caron Giuseppe. » » » Al sig. Sen Binai Ranjan. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 3 novembre 1962. Al sig. Wiei-Tse-Chang (Cina). » » » " Al sig. Belluzzi Marino Benedetto San Marino). » » » Al sig. Benvenuti Lodovico » » » Al sig. Correa Giuseppe A. » » » Al sig. Giretti Luciano (Repubblica La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 29 ottobre 1962. 3 novembre » » » » 20 aprile 1963. 27 » » 4 maggio » Al sig. Spaens Corrado (Finlandia). Al sig. Malvestiti Piero (Italia). Al sig. Medi Enrico (Italia). Al sig. Dall'Orso Giovanni (Chiavari). Al sig. Brazâo Edoardo (Portogallo). Al sig. Padellaro Giuseppe (Roma). di Diarium Romanae Curiae 95 La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 3 novembre 1962. Al » » » Al 10 » » Al 9 marzo 1963. Al 23 » » Al 30 » Al » » » Al » » » Al 16 aprile » Al » » » Al 20 » » Al » » » Al 27 Al » » » » Al » Al » » » » Al » » Al 4 maggio » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Jin Seng Ahn (Corea). Karaburçak Bedei (Turchia). Baerlocher Angusto (Basel e Lugano). Hopmann Enrico (Germania). Perrin-Waldemer Boger (Paris). Bouzé Paolo (Lille). Lestienne Michele (Lille). Cardaci Vittorio (Roma). Geagea Emilio (Antiochia dei Maroniti). Buttini Erminio (Roma). Ciotta Paolo (Agrigento). Anderlini Boezio (Roma). Ra vano Francesco (Genova). Manieri Gregorio (Parma). Lenti Enrico (Roma). Valeri Caldesi Valerio (Sarsina). Cinti-Luciani Antonio (Urbanía e Sant'Angelo in Vado). Al sig. Petrucci Amerigo (Roma). Ol La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: aprile 1963. Al sig. Freiré Vasconcellos Ruas Oscar (Lourenço Marques). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 8 dicembre 1962. Al 24 febbraio 1963. Al » 9 marzo Al » » » Al 30 » » Al » » » Al » » » Al » » » Al » Al » » Al Al » » » » Al » » Al » » Al » » Al » » » Al Al » » » » » Al 20 aprile » Al 27 Al » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Staff ord Giacomo (Feras). Stoppa Giorgio (Roma). Van Doorn Lamberto G. A. (Rotterdam). Van Zaalen Cornelio Giuseppe (Rotterdam). Bernard Giovanni (Lille). Boone Giovanni (Lille). Borei Andrea (Lille). Cau Giovanni (Lille). Defaux Giulio (Lille). Desombre Edoardo (Lille). Dufour Giovanni (Lille). Masson Pietro (Lille). Prouvost Edoardo (Lille). Tiberghien Giovanni (Lille). Voreux Alberto (Lille). Wallaert Enrico (Lille). Wattinne Gerardo (Lille). Wibaux Giorgio (Lille). Ponticelli Lorenzo (Grosseto). Ciloian Boghos (Ispahan degli Armeni). 96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1963. Al sig. Petrossian Oarapet (Ispahan degli Armeni). „ » Al sig. Zuccarini Aurelio (Parma). » » 4 maggio » Al sig. Fossati Danilo (Milano). 27 aprile La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 3 novembre 1962. Al sig. 19 gennaio 1963. Al sig. 16 aprile » Al sig. 20 » » Al sig. » » » Al sig. » Al sig. Al sig. » » » » Al sig. Al sig. » » Al sig. » » » Al sig. Al sig. » 27 Al sig. » Al sig. » » Al sig. » » » 4 maggio » Al sig. 10 » » Al sig. Alwan Mohamed Hassan (Iraq). Boyd Barrett Giovanni Roberto (Gork and Ross). De Mauro Cassio (Brindisi). Grado Domenico (Agrigento). Carbone Domenico (Italia). De Ferrari Giovanni Paolo (Italia). Lenzi Roberto (Italia). Licata Giovanni (Italia). Marcucci Armando (Italia). Ricci Guido (Italia). Sessa Luigi (Italia). Torelli Aurelio (Italia). Giorgio Andrea (Altamura). D'Alessandro Francesco (Roma). Crepaz Mario (Trieste). Scarpa Francesco (Roma). La Manna Michele (Taranto). Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 19 gennaio 1963. Al sig. Ron Vilas Evaristo (Spagna). 9 febbraio » Al sig. Sabet Edoardo (Paris). 16 » » Al sig. Ainesi Emilio (Principato di Monaco). 20 aprile » Al sig. Coumans Giuseppe (Roermond). 27 Al sig. Rinaldi Francesco (Frascati). » Al sig. Rinaldi Mario (Frascati). » » Al sig. Ramaioli Felice (Pavia). » M » » Al sig. Motta Giovanni (Roma). » Al sig. Rigotti Luigi (Roma). » » NECROLOGIO co 11 dicembre 1963. Monsig. Mac Neely William, Vescovo di Raphoe. 28 » » Monsig. Calewaert Karel Justien, Vescovo di Gent. 29 » » Monsig. Seper Franjo, Arcivescovo di Zagreb. gennaio 1964. Monsig. de Filippis Francesco, Arcivescovo tit. di Gangra. 10 Monsig. Collier Patrick, Vescovo di Ossory. » 11 » » L'Emo Signor Card. Jullien Andrea, Diacono di S. Giorgio in Velabro. 13 » » Monsig. Stappers Camille Paul A., Vescovo tit. di Ceramo. 21 » » L'Emo Signor Card. Chiarlo Carlo, del titolo di Santa Maria in Portico. An. et vol. LVI (Ser. HI, v. VI) - N. 2 15 Februarii 1964 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana SACROSANCTUM CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II CONSTITUTIO DE SACRA LITURGIA PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI UNA CUM SACROSANCTI CONCILII PATRIBUS AD PERPETUAM REI MEMORIAM 1. SACROSANCTUM CONCILIUM, cum sibi proponat vitam christianam inter fideles in dies augere ; eas institutiones quae mutationibus obnoxiae sunt, ad nostrae aetatis necessitates melius accommodare ; quidquid ad unionem omnium in Christum credentium conferre potest, fovere; et quidquid ad omnes in sinum Ecclesiae vocandos conducit, roborare; suum esse arbitratur peculiari ratione etiam instaurandam atque fovendam Liturgiam curare. 2. Liturgia enim, per quam, maxime in divino Eucharistiae Sacrifi1 cio, « opus nostrae Redemptionis exercetur » summe eo confert ut fideles vivendo exprimant et aliis manifestent mysterium Christi et genui1 Secreta dominicae IX post Pentecostem 7 - ACTA, vol. VI, n. 2. — 15-2-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 98 nam verae Ecclesiae naturam, cuius proprium est esse humanam simul ac divinam, visibilem in visibilibus praeditam, actione ferventem et contemplationi vacantem, in mundo praesentem et tamen peregrinam ; et ita quidem ut in ea quod humanum est ordinetur ad divinum eique subordinetur, quod visibile ad invisibile, quod actionis ad contemplationem, 2 et quod praesens ad futuram civitatem quam inquirimus. Unde cum Liturgia eos qui intus sunt cotidie aedificet in templum sanctum in Do3 mino, in habitaculum Dei in Spiritu, usque ad mensuram aetatis ple4 nitudinis Christi, miro modo simul vires eorum ad praedicandum Christum roborat, et sic Ecclesiam iis qui sunt foris ostendit ut signum leva5 tum in nationes, sub quo filii Dei dispersi congregentur in unum quousque unum ovile fiat et unus pastor. 6 7 3. Quare Sacrosanctum Concilium, de fovenda atque instauranda Liturgia quae sequuntur principia censet in mentem revocanda et practicas normas statuendas esse. Inter haec principia et normas nonnulla habentur quae tum ad ritum romanum tum ad omnes alios ritus applicari possunt ac debent, licet normae practicae quae sequuntur solum ritum romanum spectare intellegendae sint, nisi agatur de iis quae ex ipsa rei natura alios quoque ritus afficiant. 4. Traditioni denique fideliter obsequens, Sacrosanctum Concilium declarat Sanctam Matrem Ecclesiam omnes ritus legitime agnitos aequo iure atque honore habere, eosque in posterum servari et omnimode foveri velle, atque optat ut, ubi opus sit, caute ex integro ad mentem sanae traditionis recognoscantur et novo vigore, pro hodiernis adiunctis et necessitatibus, donentur. 2 3 4 5 6 7 Cf. Of. Cf. Cf. Cf. Cf. Hebr. 13, 14. Eph. 2, 21-22. Eph. 4, 13. Is. 11, 12. Io. 11, 52. Io. 10, 16. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 99 CAPUT I De principiis generalibus ad sacram Liturgiam instaurandam atque fovendam I - DE SACRAE LITURGIAE NATURA EIUSQUE MOMENTO IN VITA ECCLESIAE 5. Deus, qui (( omnes homines vult salvos fieri et ad agnitionem veritatis venire » (1 Tim. 2, 4), « multifariam multisque modis olim loquens patribus in prophetis » (Hebr. 1, 1), ubi venit plenitudo temporis, misit Filium suum, Verbum carnem factum, Spiritu Sancto unctum, ad evangelizandum pauperibus, ad sanandos contritos corde, 9 « medicum carnalem et spiritualem » , Mediatorem Dei et hominum. 8 10 Ipsius namque humanitas, in unitate personae Verbi, fuit instrumentum nostrae salutis. Quare in Christo « nostrae reconciliationis processit perfecta placano, et divini cultus nobis est indita plenitudo A . 11 Hoc autem humanae Redemptionis et perfectae Dei glorificationis opus, cui divina magnalia in populo Veteris Testamenti praeluserant, adimplevit Christus Dominus, praecipue per suae beatae. Passionis, ab inferis Resurrectionis et gloriosae Ascensionis paschale mysterium, quo « mortem nostram moriendo destruxit, et vitam resurgendo reparavit » . 1 2 Nam de latere Christi in cruce dormientis ortum est totius Ecclesiae mirabile sacramentum. s 13 Cf. Is. 61, 1 ; Lc. 4, 18. S. Ignatius Antiochenus, Ad Ephesios, 7, 2; ed. F. X. Funk, Patres Apostolici, I, Tubingae 1901, p. 218. Cf. 1 Tim. 2, 5. Sacramentarium Veronense (Leonianum) ; ed. C. Moniberg, Romae 1956, n. 1265, p. 162. Praefatio paschalis in Missali Romano. Cf. S. Augustinus, Enarr. in Ps. CXXXVIII, 2; Corpus Christianorum XL, Turnholti 1956, p. 1991 ; et orationem post secundam lectionem Sabbati sancti, in Missali Romano, ante instaurationem Hebdomadae sanctae. 9 1 0 11 12 13 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 100 6. Ideoque, sicut Christus missus est a Patre, ita et ipse Apostolos, repletos Spiritu Sancto, misit, non solum ut, praedicantes Evangelium omni creaturae, 14 annuntiarent Filium Dei morte sua et resurrectione nos a potestate satanae 15 et a morte liberasse et in regnum Patris trans- tulisse, sed etiam ut, quod annuntiabant, opus salutis per Sacrificium et Sacramenta, circa quae tota vita liturgica vertit, exercerent. Sic per Baptismum homines paschali Christi mysterio inseruntur : commortui, consepulti, conresuscitati ; 16 spiritum accipiunt adoptionis filio- rum, « in quo clamamus : Abba, Pater » (Rom. 8, 15), et ita fiunt veri adoratores, quos Pater quaerit. 17 Similiter quotiescumque dominicam cenam manducant, mortem Domini annuntiant donec veniat. 18 Idcirco, ipso die Pentecostes, quo Ecclesia mundo apparuit, (( qui receperunt sermonem » Petri « baptizati sunt ». Et erant « perseverantes in doctrina Apostolorum et communicatione fractionis panis et orationibus ... collaudantes Deum et habentes gratiam ad omnem plebem » (Act. 2, 41-47). Numquam exinde omisit Ecclesia quin in unum conveniret ad paschale mysterium celebrandum : legendo ea « in omnibus Scripturis quae de ipso erant )) (Lc. 24, 27), Eucharistiam celebrando in qua (( mortis eius victoria et triumphus repraesentatur » , 1 9 et simul gratias agendo « Deo super inenarrabili dono » (2 Cor. 9, 15) in Christo Iesu, « in laudem gloriae eius » (Eph. 1, 12), per virtutem Spiritus Sancti. 7. Ad tantum vero opus perficiendum, Christus Ecclesiae suae semper adest, praesertim in actionibus liturgicis. Praesens adest in Missae Sacrificio cum in ministri persona, <( idem nunc offerens sacerdotum ministerio, qui seipsum tunc in cruce obtulit ) ) , 1 4 20 tum maxime sub specie- Cf. Me. 16, 15. Cf. Act. 26, 18. Cf. Rom. 6, 4; Eph. 2, 6; Coloss. 3, 1; 2 Tim. 2, 11. Cf. Io. 4, 23. Cf. 1 Cor. 11, 26. Conc. Trid., Sess. XIII, 11 Oct. 1551, Decr. De ss. Eucharistia, c. 5: Concilium Tridentinum, Diariorum, Actorum, Epistolarum, Tractatuum nova collectio, ed. Soc. Goerresiana, t. VII. Actorum pars IV, Friburgi Brisgoviae 1961, p. 202. Conc. Trid., Sess. XXII, 17 Sept. 1562, Doctr. De ss. Missae sacrificio, c. 2: Concilium Tridentinum, ed. cit., t. VIII. Actorum pars V, Friburgi Brisgoviae 1919, p. 960. 1 5 16 1 7 1 8 19 20 Concilium Oecumenicum Vaticanum II 101 bus eucharisticis. Praesens adest virtute sua in Sacramentis, ita ut cum aliquis baptizat, Christus ipse baptizet. 21 Praesens adest in verbo suo, siquidem ipse loquitur dum sacrae Scripturae in Ecclesia leguntur. Praesens adest denique dum supplicat et psallit Ecclesia, ipse qui promisit : « Ubi sunt duo vel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum » (Mt. 18, 20). Reapse tanto in opere, quo Deus perfecte glorificatur, et homines sanctificantur, Christus Ecclesiam, sponsam suam dilectissimam, sibi semper consociat, quae Dominum suum invocat et per ipsum Aeterno Patri cultum tribuit. Merito igitur Liturgia habetur veluti Iesu Christi sacerdotalis muneris exercitatio, in qua per signa sensibilia significatur et modo singulis proprio efficitur sanctificatio hominis, et a mystico Iesu Christi Corpore, Capite nempe eiusque membris, integer cultus publicus exercetur. Proinde omnis liturgica celebratio, utpote opus Christi sacerdotis, eiusque Corporis, quod est Ecclesia, est actio sacra praecellenter, cuius efficacitatem eodem titulo eodemque gradu nulla alia actio Ecclesiae adaequat. 8. In terrena Liturgia caelestem illam praegustando participamus, quae in sancta civitate Ierusalem, ad quam peregrini tendimus, celebratur, ubi Christus est in dextera Dei sedens, sanctorum minister et tabernaculi veri ; 22 cum omni militia caelestis exercitus hymnum gloriae Domino canimus ; memoriam Sanctorum venerantes partem aliquam et societatem cum iis speramus ; Salvatorem expectamus Dominum nostrum Iesum Christum, donec ipse apparebit vita nostra, et nos apparebimus cum ipso in gloria. 23 9. Sacra Liturgia non explet totam actionem Ecclesiae; nam antequam homines ad Liturgiam accedere possint, necesse est ut ad fidem 21 22 23 Cf. S. Augustinus, In Ioannis Evangelium tractatus VI, cap. I, n. 7 ; PL 35, 1428. Cf. Apoc. 21, 2; Coloss. 3, 1; Hebr. 8, 2. Cf. Philipp. 3, 20; Coloss. 3, 4. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 102 et conversionem vocentur : « Quomodo invocabunt in quem non crediderunt? Aut quomodo credent ei quem non audierunt? Quomodo autem audient sine praedicante? Quomodo vero praedicabunt nisi mittantur? » (Rom. 10, 14-15). Quare Ecclesia non credentibus praeconium salutis annuntiat, ut omnes homines solum Deum verum et quem misit Iesum Christum cognoscant et a viis suis convertantur, paenitentiam agentes. 24 Credenti- bus vero semper fidem et paenitentiam praedicare debet, eos praeterea debet ad Sacramenta disponere, docere servare omnia quaecumque man25 davit Christus, et allicere ad omnia opera caritatis, pietatis et apostolatus, quibus operibus manifestum fiat christifideles de hoc mundo quidem non esse, sed tamen esse lucem mundi eosdemque Patrem glorificare coram hominibus. 10. Attamen Liturgia est culmen ad quod actio Ecclesiae tendit et simul fons unde omnis eius virtus emanat. Nam labores apostolici ad id ordinantur ut omnes, per fidem et Baptismum filii Dei facti, in unum conveniant, in medio Ecclesiae Deum laudent, Sacrificium participent et cenam dominicam manducent. Vicissim, ipsa Liturgia impellit fideles ut « sacramentis paschalibus » satiati fiant « pietate concordes » ; perceperunt»; 27 2 6 orat ut « vivendo teneant quod fide renovatio vero foederis Domini cum hominibus in Eucharistia fideles in urgentem caritatem Christi trahit et accendit. Ex Liturgia ergo, praecipue ex Eucharistia, lit e fonte, gratia in nos derivatur et maxima cum efficacia obtinetur illa in Christo hominum sanctificatio et Dei glorificatio, ad quam, uti ad finem, omnia alia Ecclesiae opera contendunt. 11. Ut haec tamen plena efficacitas habeatur, necessarium est ut fideles cum recti animi dispositionibus ad sacram Liturgiam accedant, 2 4 2 a 26 27 Of. Io. 17, 3; Lc. 24, 27; Act. 2, 38. Of. Mt. 28, 20. Postcommunio Vigiliae Paschalis et dominicae Resurrectionis. Oratio Missae feriae III infra octavam Paschae. 103 Concilium Oecumenicum Vaticanum II mentem suam voci accommodent, et supernae gratiae cooperentur, ne eam in vacuum recipiant. 28 Ideo sacris pastoribus advigilandum est ut in actione liturgica non solum observentur leges ad validam et licitam celebrationem, sed ut fideles scienter, actuose et fructuose eandem participent. 12. Vita tamen spiritualis non unius sacrae Liturgiae participatione continetur. Christianus enim ad communiter orandum vocatus, nihilominus debet etiam intrare in cubiculum suum ut Patrem in abscondito 29 30 oret, immo, docente Apostolo, sine intermissione orare. Et ab eodem Apostolo docemur mortificationem Iesu semper circumferre in corpore nostro, ut et vita Iesu manifestetur in carne nostra mortali. 31 Quaprop- ter Dominum in Missae Sacrificio precamur ut, « hostiae spiritualis oblatione suscepta, nosmetipsos » sibi perficiat « munus aeternum » . 3 2 13. Pia populi christiani exercitia, dummodo legibus et normis Ecclesiae conformia sint, valde commendantur, praesertim cum de mandato Apostolicae Sedis fiunt. Speciali quoque dignitate gaudent sacra Ecclesiarum particularium exercitia, quae de mandato Episcoporum celebrantur, secundum consuetudines aut libros legitime approbatos. Ita vero, ratione habita temporum liturgicorum, eadem exercitia ordinentur oportet, ut sacrae Liturgiae congruant, ab ea quodammodo deriventur, ad eam populum manuducant, utpote quae natura sua iisdem longe antecellat. 2 8 2 9 30 31 32 Cf. 2 Cor. 6, 1. Cf. Mt. 6, 6. Cf. 1 Thess, o, 17. Cf. 2 Cor. 4, 10-11. Secreta feriae II infra octavam Pentecostes. 104 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II - DE LITURGICA INSTITUTIONE ET DE ACTUOSA PARTICIPATIONE PROSEQUENDIS 14. Valde cupit Mater Ecclesia ut fideles universi ad plenam illam, consciam atque actuosam liturgicarum celebrationum participationem ducantur, quae ab ipsius Liturgiae natura postulatur et ad quam populus christianus, « genus electum, regale sacerdotium, gens sancta, populus adquisitionis )) (1 Petr. 2, 9; cf. 2, 4-5), vi Baptismatis ius habet et officium. Quae totius populi plena et actuosa participatio, in instauranda et fovenda sacra Liturgia, summopere est attendenda : est enim primus, isque necessarius fons, e quo spiritum vere christianum fideles hauriant ; et ideo in tota actione pastorali, per debitam institutionem, ab animarum pastoribus est sedulo adpetenda. Sed quia, ut hoc evenire possit, nulla spes effulget nisi prius ipsi animarum pastores spiritu et virtute Liturgiae penitus imbuantur in eaque efficiantur magistri, ideo per necesse est ut institutioni liturgicae cleri apprime consulatur. Quapropter Sacrosanctum Concilium ea quae sequuntur statuere decrevit. 15. Magistri, qui sacrae Liturgiae disciplinae in seminariis, studiorum domibus religiosis et facultatibus theologicis docendae praeficiuntur, ad munus suum in institutis ad hoc speciali cura destinatis probe instituendi sunt. 16. Disciplina de sacra Liturgia in seminariis et studiorum domibus religiosis inter disciplinas necessarias et potiores, in facultatibus autem theologicis inter disciplinas principales est habenda, et sub aspectu cum theologico et historico, tum spirituali, pastorali et iuridico tradenda. Curent insuper aliarum disciplinarum magistri, imprimis theologiae dogmaticae, sacrae Scripturae, theologiae spiritualis et pastoralis ita, ex intrinsecis exigentiis proprii uniuscuiusque obiecti, mysterium Chri- Concilium Oecumenicum Vaticanum II 105 sti et historiam salutis excolere, ut exinde earum connexio cum Liturgia et unitas sacerdotalis institutionis aperte clarescant. 17. Clerici, in seminariis domibusque religiosis, formationem vitae spiritualis liturgicam acquirant, cum apta manuductione qua sacros ritus intellegere et toto animo participare queant, tum ipsa sacrorum mysteriorum celebratione, necnon aliis pietatis exercitiis spiritu sacrae Liturgiae imbutis ; pariter observantiam legum liturgicarum addiscant, ita ut vita in seminariis et religiosorum institutis liturgico spiritu penitus informetur. 18. Sacerdotes, sive saeculares sive religiosi, in vinea Domini iam operantes, omnibus mediis opportunis iuventur ut plenius semper quae in functionibus sacris agunt intellegant, vitam liturgicam vivant, eamque cum fidelibus sibi commissis communicent. 19. Liturgicam institutionem necnon actuosam fidelium participationem, internam et externam, iuxta ipsorum aetatem, condicionem, vitae genus et religiosae culturae gradum, animarum pastores sedulo ac patienter prosequantur, unum e praecipuis fidelis mysteriorum Dei dispensatoris muneribus absolventes; et gregem suum hac in re non verbo tantum, sed etiam exemplo ducant. 20. Transmissiones actionum sacrarum ope radiophonica et televisifica, praesertim si agatur de Sacro faciendo, discrete ac decore fiant, ductu et sponsione personae idoneae, ad hoc munus ab Episcopis destinatae. I I I - DE SACRAE LITURGIAE INSTAURATIONE , 21. Pia Mater Ecclesia, ut populus christianus in sacra Liturgia abundantiam gratiarum securius assequatur, ipsius Liturgiae generalem instaurationem sedulo curare cupit. Nam Liturgia constat parte immutabili, utpote divinitus instituta, et partibus mutationi obnoxiis, quae 106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale decursu temporum variare possunt vel etiam debent, si in eas forte irrepserint quae minus bene ipsius Liturgiae intimae naturae respondeant, vel minus aptae factae sint. Qua quidem instauratione, textus et ritus ita ordinari oportet, ut sancta, quae significant, clarius exprimant, eaque populus christianus, in quantum fieri potest, facile percipere atque plena, actuosa et communitatis propria celebratione participare possit. i Quare Sacrosanctum Concilium generaliores has normas statuit. A) Normae generales 22. § 1. Sacrae Liturgiae moderatio ab Ecclesiae auctoritate unice pendet : quae quidem est apud Apostolicam Sedem et, ad normam iuris, apud Episcopum. § 2. Ex potestate a iure concessa, rei liturgicae moderatio inter limites statutos pertinet quoque ad competentes varii generis territoriales Episcoporum coetus legitime constitutos. § 3. Quapropter nemo omnino alius, etiamsi sit sacerdos, quidquam proprio marte in Liturgia addat, demat, aut mutet. 23. Ut sana traditio retineatur et tamen via legitimae progressioni aperiatur, de singulis Liturgiae partibus recognoscendis accurata investigatio theologica, historica, pastoralis semper praecedat. Insuper considerentur cum leges generales structurae et mentis Liturgiae, tum experientia ex recentiore instauratione liturgica et ex indultis passim concessis promanans. Innovationes, demum, ne fiant nisi vera et certa utilitas Ecclesiae id exigat, et adhibita cautela ut novae formae ex formis iam exstantibus organice quodammodo crescant. Caveatur etiam, in quantum fieri potest, ne notabiles differentiae rituum inter finítimas regiones habeantur. 24. Maximum est sacrae Scripturae momentum in Liturgia celebranda. Ex ea enim lectiones leguntur et in homilia explicantur, psalmi canuntur, atque ex eius afflatu instinctuque preces, orationes et carmina Concilium Oecumenicum Vaticanum II 107 liturgica effusa sunt, et ex ea significationem suam actiones et signa accipiunt. Unde ad procurandam sacrae Liturgiae instaurationem, progressum et aptationem, oportet ut promoveatur ille suavis et vivus sacrae Scripturae affectus, quem testatur venerabilis rituum cum orientalium tum occidentalium traditio. 25. Libri liturgici quam primum recognoscantur, peritis adhibitis et Episcopis consultis ex diversis orbis regionibus. B) Normae ex indole Liturgiae utpote actionis hierarchicae et communitatis propriae 26. Actiones liturgicae non sunt actiones privatae, sed celebrationes Ecclesiae, quae est « unitatis sacramentum », scilicet plebs sancta sub Episcopis adunata et ordinata. 33 Quare ad universum Corpus Ecclesiae pertinent illudque manifestant et afficiunt ; singula vero membra ipsius diverso modo, pro diversitate ordinum, munerum et actualis participationis attingunt. 27. Quoties ritus, iuxta propriam cuiusque naturam, secum ferunt celebrationem communem, cum frequentia et actuosa participatione fidelium, inculcetur hanc, in quantum fieri potest, esse praeferendam celebrationi eorundem singulari et quasi privatae. Quod valet praesertim pro Missae celebratione, salva semper natura publica et sociali cuiusvis Missae, et pro Sacramentorum administratione. 28. In celebrationibus liturgicis quisque, sive minister sive fidelis, munere suo fungens, solum et totum id agat, quod ad ipsum ex rei natura et normis liturgicis pertinet. 29. Etiam ministrantes, lectores, commentatores et ii qui ad scholam cantorum pertinent, vero ministerio liturgico funguntur. Propterea mu33 S. Cyprianus, De cath. Eccl. unitate, 7; ed. G. Härtel, in CSEL, t. III, 1, Vindobonae 1868, pp. 215-16. Cf. Ep. 66, n. 8, 3 ; ed. cit., t. III, 2, Vindobonae 1871, pp. 732-33. 108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nus suum tali sincera pietate et ordine exerceant, quae tantum ministerium decent quaeque populus Dei ab eis iure exigit. Ideo oportet eos spiritu Liturgiae, suo cuiusque modo, sedulo imbui, et ad partes suas rite et ordinate obeundas institui. 30. Ad actuosam participationem promovendam, populi acclamationes, responsiones, psalmodia, antiphonae, cantica, necnon actiones seu gestus et corporis habitus foveantur. Sacrum quoque silentium suo tempore servetur. 31. In libris liturgicis recognoscendis, sedulo attendatur ut rubricae etiam partes fidelium praevideant. 32. In Liturgia, praeter distinctionem ex munere liturgico et Ordine sacro manantem, et praeter honores ad normam legum liturgicarum auctoritatibus civilibus debitos, nulla privatarum personarum aut condicionum, sive in caerimoniis, sive in exterioribus pompis, habeatur acceptio. O) Normae ex indole didactica et pastorali Liturgiae 33. Etsi sacra Liturgia est praecipue cultus divinae maiestatis, ma34 gnam etiam continet populi fidelis eruditionem. In Liturgia enim Deus ad populum suum loquitur ; Christus adhuc Evangelium annuntiat. Populus vero Deo respondet tum cantibus tum oratione. Immo, preces a sacerdote, qui coetui in persona Christi praeest, ad Deum directae, nomine totius plebis sanctae et omnium circumstantium dicuntur. Signa tandem visibilia, quibus utitur sacra Liturgia ad res divinas invisibiles significandas, a Christo vel Ecclesia delecta sunt. Unde non solum quando leguntur ea « quae ad nostram doctrinam scripta sunt » (Rom. 15, 4), sed etiam dum Ecclesia vel orat vel canit vel agit, participantium fides alitur, mentes in Deum excitantur ut rationabile obsequium Ei praestent, gratiamque Eius abundantius recipiant. 34 Cf. Conc. Trid., Sess. XXII, 17 Sept. 1562, Doetr. De ss. Missae sacrificio, c. 8: Concilium Tridentinum, ed. cit., t. VIII, p. 961. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 109 Exinde in instauratione facienda generales normae quae sequuntur observari debent. 34. Ritus nobili simplicitate fulgeant, sint brevitate perspicui et repetitiones inutiles évitent, sint fidelium captui accommodati, neque generatim multis indigeant explanationibus. 35. Ut clare appareat in Liturgia ritum et verbum intime coniungi : 1) In celebrationibus sacris abundantior, varior et aptior lectio sacrae Scripturae instauretur. 2) Locus aptior sermonis, utpote partis actionis liturgicae, prout ritus patitur, etiam in rubricis notetur ; et fidelissime ac rite adimpleatur ministerium praedicationis. Haec vero imprimis ex fonte sacrae Scripturae et, Liturgiae hauriatur, quasi annuntiatio mirabilium Dei in historia salutis seu mysterio Christi, quod in nobis praesens semper adest et operatur, praesertim in celebrationibus liturgicis. 3) Etiam catechesis directius liturgica omnibus modis inculcetur; et in ipsis ritibus, si necessariae sint, breves admonitiones, a sacerdote vel competenti ministro, opportunioribus tantum momentis, praescriptis vel similibus verbis, dicendae, praevideantur. 4) Foveatur sacra Verbi Dei celebratio in solemniorum festorum pervigiliis, in aliquibus feriis Adventus et Quadragesimae, atque in dominicis et diebus festis, maxime in locis quae sacerdote carent : quo in casu celebrationem diaconus vel alius ab Episcopo delegatus dirigat. 36. § 1. Linguae latinae usus, salvo particulari iure, in Ritibus latinis servetur. § 2. Cum tamen, sive in Missa, sive in Sacramentorum administratione, sive in aliis Liturgiae partibus, haud raro linguae vernaculae usurpatio valde utilis apud populum existere possit, amplior locus ipsi tribui valeat, imprimis autem in lectionibus et admonitionibus, in nonnullis orationibus et cantibus, iuxta normas quae de hac re in sequentibus capitibus singillatim statuuntur. § 3. Huiusmodi normis servatis, est competentis auctoritatis eccle- 110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale siasticae territorialis, de qua in art. 22 § 2, etiam, si casus ferat, consilio habito cum Episcopis finitimarum regionum eiusdem linguae, de usu et modo linguae vernaculae statuere, actis ab Apostolica Sede probatis seu confirmatis. § 4. Conversio textus latini in linguam vernaculam in Liturgia adhibenda, a competenti auctoritate ecclesiastica territoriali, de qua supra, approbari debet. D) Normae ad aptationem ingenio et traditionibus populorum perficiendam 37. Ecclesia, in iis quae fidem aut bonum totius communitatis non tangunt, rigidam unius tenoris formam ne in Liturgia quidem imponere cupit ; quinimmo, variarum gentium populorumque animi ornamenta ac dotes colit et provehit ; quidquid vero in populorum moribus indissolubili vinculo superstitionibus erroribusque non adstipulatur, benevole perpendit ac, si potest, sartum tectumque servat, immo quandoque in ipsam Liturgiam admittit, dummodo cum rationibus veri et authentici spiritus liturgici congruat. 38. Servata substantiali unitate ritus romani, legitimis varietatibus et aptationibus ad diversos coetus, regiones, populos, praesertim in Missionibus, locus relinquatur, etiam cum libri liturgici recognoscuntur ; et hoc in structura rituum et in rubricis instituendis opportune prae oculis habeatur. 39. Intra limites in editionibus typicis librorum liturgicorum statutos, erit competentis auctoritatis ecclesiasticae territorialis, de qua in art. 22 § 2, aptationes definire, praesertim quoad administrationem Sacramentorum, quoad Sacramentalia, processiones, linguam liturgicam, musicam sacram et artes, iuxta tamen normas fundamentales quae hac in Constitutione habentur. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 111 40. Cum tamen variis in locis et adiunctis, profundior Liturgiae aptatio urgeat, et ideo difficilior evadat : 1) A competenti auctoritate ecclesiastica territoriali, de qua in art. 22 § 2, sedulo et prudenter consideretur quid, hoc in negotio, ex traditionibus ingenioque singulorum populorum opportune in cultum divinum admitti possit. Aptationes, quae utiles vel necessariae existimantur, Apostolicae Sedi proponantur, de ipsius consensu introducendae. 2) Ut autem aptatio cum necessaria circumspectione fiat, eidem auctoritati ecclesiasticae territoriali ab Apostolica Sede facultas tribuetur, si casus ferat, ut in quibusdam coetibus ad id aptis et per determinatum tempus necessaria praevia experimenta permittat et dirigat. 3) Quia leges liturgicae difficultates speciales, quoad aptationem, praesertim in Missionibus, secum ferre solent, in illis condendis praesto sint viri, in re de qua agitur, periti. IV - DE VITA LITURGICA IN DIOECESI ET IN PAROECIA FOVENDA 41. Episcopus ut sacerdos magnus sui gregis habendus est, a quo vita suorum fidelium in Christo quodammodo derivatur et pendet. Quare omnes vitam liturgicam dioeceseos circa Episcopum, praesertim in ecclesia cathedrali, maximi faciant oportet : sibi persuasum habentes praecipuam manifestationem Ecclesiae haberi in plenaria et actuosa participatione totius plebis sanctae Dei in iisdem celebrationibus liturgicis, praesertim in eadem Eucaristía, in una oratione, ad unum altare cui praeest Episcopus a suo presbyterio et ministris circumdatus. 35 42. Cum Episcopus in Ecclesia sua ipsemet nec semper nec ubique universo gregi praeesse possit, necessario constituere debet fidelium coe- 35 Cf. S. Ignatius Antiochenus, Ad Magn. 7; Ad Phil. 4; Ad Smym. 8; ed. F. X. Funk, cit., I, pp. 236, 266, 281. 112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tus, inter qnos paroeciae, localiter sub pastore vices gerente Episcopi ordinatae, eminent : nam quodammodo repraesentant Ecclesiam visibilem per orbem terrarum constitutam. Quare vita liturgica paroeciae eiusque relatio ad Episcopum in mente et praxi fidelium et cleri fovenda est ; et adlaborandum ut sensus communitatis paroecialis, imprimis vero in communi celebratione Missae dominicalis, • floreat. /'< V - DE ACTIONE PASTORALI LITURGICA PROMOVENDA 43. Sacrae Liturgiae fovendae atque instaurandae studium merito habetur veluti signum providentialium dispositionum Dei super nostra aetate, veluti transitus Spiritus Sancti in sua Ecclesia ; et vitam ipsius, immo huius nostri temporis universam rationem religiose sentiendi et agendi, nota propria distinguit. Quapropter, ad hanc actionem pastoralem liturgicam ulterius in Ecclesia fovendam, Sacrosanctum Concilium decernit : 44. A competenti auctoritate ecclesiastica territoriali, de qua in art. 22 t § 2, expedit ut instituatur Commissio liturgica, a viris in scientia liturgica, Musica, Arte sacra ac re pastorali peritis iuvanda. Cui Commissioni, in quantum fieri potest, opem ferat quoddam Institutum Liturgiae Pastoralis, constans sodalibus, non exclusis, si res ita ferat, laicis in hac materia praestantibus. Ipsius Commissionis erit, ductu auctoritatis ecclesiasticae territorialis, de qua supra, et actionem pastoralem liturgicam in sua dicione moderari, et studia atque necessaria experimenta promovere, quoties agatur de aptationibus Apostolicae Sedi proponendis. 45. Eadem ratione, in singulis dioecesibus Commissio de sacra Liturgia habeatur, ad actionem liturgicam, moderante Episcopo, promovendam. Opportunum aliquando evadere potest ut plures dioeceses unam Concilium Oecumenicum Vaticanum II 113 Commissionem constituant, quae, collatis consiliis, rem liturgicam provehat. 46. Praeter Commissionem de sacra Liturgia, in quavis dioecesi constituantur, quantum fieri potest, etiam Commissiones de Musica sacra et de Arte sacra. Necessarium est ut hae tres Commissiones consociatis viribus adlaborent; immo non raro congruum erit ut in unam Commissionem coalescant. i CAPUT II De sacrosancto Eucharistiae mysterio 47. Salvator noster, in Ce^a novissima, qua nocte tradebatur, Sacrificium Eucharisticum Corporis et Sanguinis sui instituit, quo Sacrificium Crucis in saecula, donec veniret, perpetuaret, atque adeo Ecclesiae dilectae Sponsae memoriale concrederet Mortis et Resurrectionis suae : sacramentum pietatis, signum unitatis, vinculum caritatis, 36 convivium paschale, in quo Christus sumitur, mens impletur gratia et futurae gloriae nobis pignus datur. 37 48. Itaque Ecclesia sollicitas curas eo intendit ne christifideles huic fidei mysterio tamquam extranei vel muti spectatores intersint, sed per ritus et preces id bene intellegentes, sacram actionem conscie, pie et actuose participent, verbo Dei instituantur, mensa Corporis Domini reficiantur, gratias Deo agant, immaculatam hostiam, non tantum per sacerdotis manus, sed etiam una cum ipso offerentes, seipsos offerre discant, et de die in diem consummentur, Christo Mediatore, 38 in unita- tem cum Deo et inter se, ut sit tandem Deus omnia in omnibus. 36 Cf. S. Augustinus, In Ioannis Evangelium tractatus XXVI, cap. VI, n. 13: PL 35, 1613. * Breviarium Romanum, In festo Sanctissimi Corporis Christi, ad II Vesperas, antiphona ad Magnificat. Cf. S. Cyrillus Alex., Commentarium in Ioannis Evangelium, lib. XI, capp. XI-XII : PG 74, 557-564. 37 88 8 - ACTA, vol. VI, n. 2. — 15-2-1964. 1X4 - Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 49. Quapropter, ut Sacrificium Missae, etiam rituum forma, plenam pastoralem efficacitatem assequatur, Sacrosanctum Concilium, ratione habita Missarum, quae concurrente populo celebrantur, praesertim diebus dominicis et festis de praecepto, ea quae sequuntur decernit. 50. Ordo Missae ita recognoscatur, ut singularum partium propria ratio necnon mutua connexio clarius pateant, atque pia et actuosa fidelium participatio facilior reddatur. Quamobrem ritus, probe servata eorum substantia, simpliciores fiant ; ea omittantur quae temporum decursu duplicata fuerunt vel minus utiliter addita; restituantur vero ad pristinam sanctorum Patrum normam nonnulla quae temporum iniuria deciderunt, prout opportuna vel necessaria videantur. 51. Quo ditior mensa verbi Dei paretur fidelibus, thesauri biblici largius aperiantur, ita ut, intra praestitutum annorum spatium, praestantior pars Scripturarum Sanctarum populo legatur. 52. Homilia, qua per anni liturgici cursum ex textu sacro fidei mysteria et normae vitae christianae exponuntur, ut pars ipsius liturgiae valde commendatur; quinimmo in Missis quae diebus dominicis et festis de praecepto concurrente populo celebrantur, ne omittatur, nisi gravi de causa. 53. « Oratio communis » seu « fidelium », post Evangelium et homi— \ liam, praesertim diebus dominicis et festis de praecepto, restituatur, ut, populo eam participante, obsecrationes fiant pro sancta Ecclesia, pro iis qui nos in potestate regunt, pro iis qui variis premuntur necessitatibus, ac pro omnibus hominibus totiusque mundi salute. 39 54. Linguae vernaculae in Missis cum populo celebratis congruus locus tribui possit, praesertim in lectionibus et « oratione communi », ac, pro condicione locorum, etiam in partibus quae ad populum spectant, ad normam art. 36 huius Constitutionis. 3 9 Cf. 1 Tim. 2, 1-2. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 115 Provideatur tamen ut christifideles etiam lingua latina partes Ordinarii Missae quae ad ipsos spectant possint simul dicere vel cantare. Sicubi tamen amplior usus linguae vernaculae in Missa opportunus esse videatur, servetur praescriptum art. 40 huius Constitutionis. 55. Valde commendatur illa perfectior Missae participatio qua fideles post Communionem sacerdotis ex eodem Sacrificio Corpus Dominicum sumunt. Communio sub utraque specie, firmis principiis dogmaticis a Concilio 40 Tridentino statutis, in casibus ab Apostolica Sede definiendis, tum clericis et religiosis, tum laicis concedi potest, de iudicio Episcoporum, veluti ordinatis in Missa sacrae suae ordinationis, professis in Missa religiosae suae professionis, neophytis in Missa quae Baptismum subsequitur. 56. Duae partes e quibus Missa quodammodo constat, liturgia nempe verbi et eucharistica, tam arcte inter se coniunguntur, ut unum actum cultus efficiant. Sacra proinde Synodus vehementer hortatur animarum pastores ut, in catechesi tradenda, fideles sedulo doceant de integra Missa participanda, praesertim diebus dominicis et festis de praecepto. 57. § 1. Concelebratio, qua unitas sacerdotii opportune manifestatur, in Ecclesia usque adhuc in usu remansit tam in Oriente quam in Occidente. Quare facultatem concelebrandi ad sequentes casus Concilio extendere placuit : o I a) feria V in Cena Domini, tum ad Missam chrismatis, tum ad Missam vespertinam; ö) ad Missas in Conciliis, Conventibus Episcopalibus et Synodis; c) ad Missam in Benedictione Abbatis. 2° Praeterea, accedente licentia Ordinarii, cuius est de opportunitate concelebrationis iudicare : a) ad Missam conventualem et ad Missam principalem in ecclesiis, 40 Sessio XXI, 16 Iul. 1562. Doctrina de Communione sub utraque specie et parvulorum, capp. 1-3 : Concilium Tridentinum, ed. cit., t. VIII, pp. 698-699. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 116 cum utilitas christifidelium singularem celebrationem omnium sacerdotum praesentium non postulat; b) ad Missas in conventibus cuiusvis generis sacerdotum tum saecularium tum religiosorum. o § 2. I Ad Episcopum vero pertinet concelebrationis disciplinam in dioecesi moderari. 2° Salva tamen semper sit cuique sacerdoti facultas Missam singularem celebrandi, non vero eodem tempore in eadem ecclesia, nec feria V in Cena Domini. 58. Novus ritus concelebrationis conficiatur, Pontificali et Missali Romano inserendus. CAPUT III De ceteris Sacramentis et de Sacramentalibus 59. Sacramenta ordinantur ad sanctificationem hominum, ad aedificationem Corporis Christi, ad cultum denique Deo reddendum ; ut signa vero etiam ad instructionem pertinent. Fidem non solum supponunt, sed verbis et rebus etiam aiunt, roborant, exprimunt ; quare fidei sacramenta dicuntur. Gratiam quidem conferunt, sed eorum celebratio fideles optime etiam disponit ad eandem gratiam fructuose recipiendam, ad Deum rite colendum et ad caritatem exercendam. Maxime proinde interest ut fideles signa Sacramentorum facile intellegant et ea Sacramenta impensissime frequentent, quae ad vitam christianam alendam sunt instituta. 60. Sacramentalia praeterea sancta Mater Ecclesia instituit. Quae sacra sunt signa quibus, in aliquam Sacramentorum imitationem, effectus praesertim spirituales significantur et ex Ecclesiae impetratione obtinentur. Per ea homines ad praecipuum Sacramentorum effectum suscipiendum disponuntur et varia vitae adiuncta sanctificantur. 61. Itaque liturgia Sacramentorum et Sacramentalium id efficit ut fidelibus bene dispositis omnis fere eventus vitae sanctificetur gratia Concilium Oecumenicum Vaticanum II 117 divina manante ex mysterio paschali Passionis, Mortis et Resurrectionis Christi, a quo omnia Sacramenta et Sacramentalia suam virtutem derivant; nullusque paene rerum materialium usus honestus ad finem hominem sanctificandi Deumque laudandi dirigi non possit. 62. Cum autem, successu temporum, quaedam in Sacramentorum et Sacramentalium ritus irrepserint, quibus eorum natura et finis nostris temporibus minus eluceant, atque adeo opus sit quaedam in eis ad nostrae aetatis necessitates accommodare, Sacrosanctum Concilium ea quae sequuntur de eorum recognitione decernit. 63. Cum haud raro in administratione Sacramentorum et Sacramentalium valde utilis esse possit apud populum linguae vernaculae usurpano, amplior locus huic tribuatur, iuxta normas quae sequuntur : a) In administratione Sacramentorum et Sacramentalium lingua vernacula adhiberi potest ad normam art. 36. b) Iuxta novam Ritualis romani editionem, Ritualia particularia, singularum regionum necessitatibus, etiam quoad linguam, accommodata, a competenti ecclesiastica auctoritate territoriali de qua in art. 22 § 2 huius Constitutionis quam primum parentur, et, actis ab Apostolica Sede recognitis, in regionibus ad quas pertinet adhibeantur. In iis autem Ritualibus vel peculiaribus Collectionibus rituum conficiendis, ne omittantur instructiones, in Rituali romano singulis ritibus praepositae, sive pastorales et rubricales, sive quae peculiare momentum sociale habent. 64. Instauretur catechumenatus adultorum pluribus gradibus distinctus, de iudicio Ordinarii loci in usum deducendus ; quo fiat ut tempus catechumenatus, aptae institutioni destinatum, sacris ritibus successivis temporibus celebrandis, sanctificari possit. 65. In terris Missionum, praeter ea quae in traditione christiana habentur, illa etiam elementa initiationis admitti liceat, quae apud unumquemque popolum in usu esse reperiuntur, quatenus ritui christiano accommodari possunt, ad normam art. 37-40 huius Constitutionis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 118 66. Uterque ritus baptizandi adultos, tum simplicior, tum, ratione habita catechumenatus instaurati, solemnior, recognoscatur ; et Missali romano Missa propria « In collatione Baptismi » inseratur. 67. Eitus baptizandi parvulos recognoscatur et verae infantium condicioni accommodetur ; partes etiam parentum et patrinorum eorumque officia, in ipso ritu, magis pateant. 68. In ritu Baptismi ne desint accommodationes, de iudicio Ordinarii loci adhibendae, pro magno baptizandorum concursu. Conficiatur item Ordo brevior quo, praesertim in terris Missionum, catechistae, et generatim, in periculo mortis, fideles, absente sacerdote vel diacono, uti possint. 69. Loco ritus qui « Ordo supplendi omissa super infantem baptizatum » appellatur, novus conficiatur quo apertius et congruentius indicetur infantem, qui ritu brevi baptizatus fuerit, iam receptum esse in Ecclesiam. Item novus ritus conficiatur pro valide iam baptizatis, ad sacra catholica conversis, quo significetur eos in Ecclesiae communionem admitti. 70. Aqua baptismalis, extra tempus paschale, in ipso ritu Baptismi probata formula breviore benedici potest. 71. Ritus Confirmationis recognoscatur etiam ut huius Sacramenti intima connexio cum tota initiatione christiana clarius eluceat; quapropter renovatio promissionum Baptismi convenienter ipsam Sacramenti susceptionem praecedet. Confirmatio, pro opportunitate, intra Missam conferri potest ; ad ritum autem extra Missam quod attinet, paretur formula ad modum introductionis adhibenda. 72. Ritus et formulae Paenitentiae ita recognoscantur, ut naturam et effectum Sacramenti clarius exprimant. 73. « Extrema Unctio », quae etiam et melius « Unctio infirmorum » vocari potest, non est Sacramentum eorum tantum qui in extremo vitae Concilium Oecumenicum Vaticanum H 119 discrimine versantur. Proinde tempus opportunum eam recipiendi iam certe habetur cum fidelis incipit esse in periculo mortis propter infirmitatem vel senium. 74. Praeter ritus seiunctos Unctionis infirmorum et Viatici, conficiatur Ordo continuus secundum quem Unctio aegroto conferatur post confessionem et ante receptionem Viatici. 75. Unctionum numerus pro opportunitate accommodetur, et orationes ad ritum Unctionis infirmorum pertinentes ita recognoscantur, ut respondeant variis condicionibus infirmorum, qui Sacramentum suscipiunt. 76. Ritus Ordinationum, sive quoad caeremonias sive quoad textus, recognoscantur. Allocutiones Episcopi, initio cuiusque Ordinationis aut Consecrationis, fieri possunt lingua vernacula. In Consecratione Episcopali impositionem manuum fieri licet ab omnibus Episcopis praesentibus. 77. Ritus celebrandi Matrimonium, qui exstat in Rituali romano, recognoscatur et ditior fiat, quo clarius gratia Sacramenti significetur et munera coniugum inculcentur. <( Si quae provinciae aliis laudabilibus consuetudinibus et caeremoniis in celebrando Matrimonii Sacramento utuntur, eas omnino retineri Sancta Synodus vehementer optat » . 4 1 Insuper competenti auctoritati ecclesiasticae territoriali, de qua in art. 22 § 2 huius Constitutionis, relinquitur facultas, ad normam art. 63, exarandi ritum proprium usibus locorum et populorum congruentem, firma tamen lege ut sacerdos assistens requirat excipiatque contrahentium consensum. 78. Matrimonium ex more intra Missam celebretur, post lectionem Evangelii et homiliam, ante « orationem fidelium ». Oratio super spon41 Concilium Tridentinum, Sessio XXIV, 11 Nov. 1568, De reformatione, cap. 1 : Concilium Tridentinum, ed. cit., t. IX. Actorum pars VI, Friburgi Brisgoviae 1924, p. 969. Cf. Rituale Romanum, tit. VIII, e. II, n. 6. 120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sam, ita opportune emendata ut aequalia officia mutuae fidelitatis utriusque sponsi inculcet, dici potest lingua vernacula. Si vero Sacramentum Matrimonii sine Missa celebratur, Epistola et Evangelium Missae pro sponsis legantur in initio ritus et benedictio sponsis semper impertiatur. 79. Sacramentalia recognoscantur, ratione habita normae primariae de conscia, actuosa et facili participatione fidelium, et attentis nostrorum temporum necessitatibus. In Ritualibus recognoscendis ad normam art. 63, etiam nova Sacramentalia, prout necessitas expostulat, addi possunt. Benedictiones reservatae perpaucae sint, et in favorem tantum Episcoporum vel Ordinariorum. Provideatur ut quaedam Sacramentalia, saltem in specialibus rerum adiunctis et de iudicio Ordinarii, a laicis congruis qualitatibus praeditis, administrari possint. 80. Ritus Consecrationis Virginum, qui in Pontificali romano habetur, recognitioni subiciatur. Conficiatur praeterea ritus professionis religiosae et renovationis votorum, qui ad maiorem unitatem, sobrietatem et dignitatem conferat, ab iis qui professionem vel votorum renovationem intra Missam peragunt, salvo iure particulari, assumendus. Professio religiosa laudabiliter intra î^issam fiet. 81. Ritus exsequiarum paschalem mortis christianae indolem manifestius exprimat, atque condicionibus et traditionibus singularum regionum, etiam quoad colorem liturgicum, melius respondeat. 82. Recognoscatur ritus sepeliendi parvulos, ac propria Missa donetur. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 121 CAPUT IV De Officio divino 83. Summus Novi atque aeterni Testamenti Sacerdos, Christus Iesus, humanam naturam assumens, terrestri huic exsilio hymnum illum invexit, qui in supernis sedibus per omne aevum canitur. Universam hominum communitatem ipse sibi coagmentat, eandemque in divino hoc concinendo laudis carmine secum consociat. Illud enim sacerdotale munus per ipsam suam Ecclesiam pergit, quae non tantum Eucharistia celebranda, sed etiam aliis modis, praesertim Officio divino persolvendo, Dominum sine intermissione laudat et pro totius mundi salute interpellat. 84. Divinum Officium ex antiqua traditione christiana ita est constitutum ut totus cursus diei ac noctis per laudem Dei consecretur. Cum vero mirabile illud laudis canticum rite peragunt sacerdotes aliique ad hanc rem Ecclesiae instituto deputati vel christifideles una cum sacerdote forma probata orantes, tunc vere vox est ipsius Sponsae, quae Sponsum alloquitur, immo etiam oratio Christi cum ipsius Corpore ad Patrem. 85. Omnes proinde qui haec praestant, tum Ecclesiae officium explent, tum summum Sponsae Christi honorem participant, quia laudes Deo persolventes stant ante thronum Dei nomine Matris Ecclesiae. 86. Sacerdotes sacro pastorali ministerio addicti eo maiore fervore Horarum laudes persolvent, quo vividius conscii erunt sibi observandum esse monitum Pauli : (( Sine intermissione orate » (1 Thess. 5, 17) ; operi enim in quo laborant Dominus solus efficacitatem et incrementum dare potest, qui dixit : (( Sine me nihil potestis facere )) (Io. 15, 5) ; propterea Apostoli, diaconos instituentes, dixerunt : « Nos vero orationi et ministerio verbi instantes erimus » (Act. 6, 4). 87. Ut autem divinum Officium, sive a sacerdotibus sive ab aliis Ecclesiae membris melius et perfectius in rerum adiunctis peragatur, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 122 Sacrosancto Concilio, instaurationem ab Apostolica Sede feliciter inceptam persequenti, de Officio iuxta ritum romanum ea quae sequuntur placuit decernere. 88. Cum sanctificatio diei sit finis Officii, cursus Horarum traditus ita instauretur ut Horis veritas temporis, quantum fieri potest, reddatur, simulque ratio habeatur vitae hodiernae condicionum in quibus versantur praesertim ii qui operibus apostolicis incumbunt. 89. Itaque, in instauratione Officii, hae normae serventur : a) Laudes, ut preces matutinae, et Vesperae, ut preces vespertinae, ex venerabili universae Ecclesiae traditione duplex cardo Officii cotidiani, Horae praecipuae habendae sunt et ita celebrandae; ö) Completorium ita instruatur, ut fini diei apte conveniat; c) Hora quae Matutinum vocatur, quamvis in choro indolem nocturnae laudis retineat, ita accommodetur ut qualibet diei hora recitari possit, et e psalmis paucioribus lectionibusque longioribus constet; d) Hora Prima supprimatur; e) In choro, Horae minores Tertia, Sexta, Nona serventur. Extra chorum e tribus unam seligere licet, diei tempori magis congruentem. 90. Cum praeterea Officium divinum, utpote oratio publica Ecclesiae, sit fons pietatis et orationis personalis nutrimentum, obsecrantur in Domino sacerdotes aliique omnes divinum Officium participantes, ut in eo persolvendo mens concordet voci; ad quod melius assequendum, liturgicam et biblicam, praecipue psalmorum, institutionem sibi uberiorem comparent. In instauratione vero peragenda, venerabilis ille romani Officii saecularis thesaurus ita aptetur, ut latius et facilius eo frui possint omnes quibus traditur. 91. Ut cursus Horarum, in art. 89 propositus, reapse observari possit, psalmi non amplius per unam hebdomadam, sed per longius temporis spatium distribuantur. Opus recognitionis Psalterii, feliciter inchoatum, quamprimum per- Concilium Oecumenicum Vaticanum II 123 ducatur ad finem, respectu habito latinitatis christianae, usus liturgici etiam in cantu, necnon totius traditionis latinae Ecclesiae. 92. Ad lectiones quod attinet, haec serventur : a) lectio sacrae Scripturae ita ordinetur, ut thesauri verbi divini in pleniore amplitudine expedite adiri possint; &) lectiones de operibus Patrum, Doctorum et Scriptorum eccle- s siasticorum depromendae melius seligantur; c) Passiones seu vitae Sanctorum fidei historicae reddantur. 93. Hymni, quantum expedire videtur, ad pristinam formam restituantur, iis demptis vel mutatis quae mythologiam sapiunt aut christianae pietati minus congruunt. Recipiantur quoque, pro opportunitate, alii qui in hymnorum thesauro inveniuntur. 94. Praestat, sive ad diem revera sanctificandum, sive ad ipsas Horas cum fructu spirituali recitandas, ut in Horarum absolutione tempus servetur, quod proxime accedat ad tempus verum uniuscuiusque Horae canonicae. 95. Communitates choro obligatae, praeter Missam conventualem, tenentur Officium divinum cotidie in choro celebrare, et quidem : a) totum Officium, Ordines Canonicorum, Monachorum et Monialium, aliorumque Regularium ex iure vel constitutionibus choro adstrictorum ; ö) Capitula cathedralia vel collegialia, eas partes Officii, quae sibi a iure communi vel particulari imponuntur; c) Omnes autem illarum Communitatum sodales, qui sunt aut in Ordinibus maioribus constituti aut solemniter professi, conversis exceptis, debent eas Horas canonicas soli recitare, quas in choro non persolvunt. 96. Clerici choro non obligati, si sunt in Ordinibus maioribus constituti, cotidie, sive in cpmmuni, sive soli, obligatione tenentur totum Officium persolvendi, ad normam art. 89. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 124 97. Opportunae commutationes divini Officii, cum actione liturgica a rubricis definiantur. In casibus singularibus iustaque de causa, Ordinarii possunt subditos suos ab obligatione Officium recitandi ex toto vel ex parte dispensare vel id commutare. 98. Sodales cuiusvis Instituti status perfectionis, qui, vi constitutionum, partes aliquas divini Officii absolvunt, orationem publicam Ecclesiae agunt. Item, publicam Ecclesiae orationem agunt, si quod parvum Officium, vi constitutionum, recitant, dummodo in modum Officii divini confectum ac rite approbatum sit. 99. Cum Officium divinum sit vox Ecclesiae seu totius Corporis mystici Deum publice laudantis, suadetur ut clerici choro haud obligati ac praesertim sacerdotes conviventes vel in unum convenientes, aliquam saltem divini Officii partem in communi persolvant. Omnes autem sive in choro sive in communi Officium persolventes munus sibi concreditum quam perfectissime, tam interna animi devotione quam externa agendi ratione, peragant. Praestat insuper ut Officium in choro et in communi, pro opportunitate, cantetur. 100. Curent animarum pastores ut Horae praecipuae, praesertim Vesperae, diebus dominicis et festis sollemnioribus, in ecclesia communiter celebrentur. Commendatur ut et ipsi laici recitent Officium divinum, vel cum sacerdotibus, vel inter se congregati, quin immo unusquisque solus. 101. § 1) Iuxta saecularem traditionem ritus latini, in Officio divino lingua latina clericis servanda est, facta tamen Ordinario potestate usum versionis vernaculae ad normam art. 36 confectae concedendi, singulis pro casibus, iis clericis, quibus usus linguae latinae grave impedimentum est quominus Officium debite persolvant. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 125 § 2) Monialibus, necnon sodalibus, sive viris non clericis sive mulieribus, Institutorum statuum perfectionis, in Officio divino, etiam in choro celebrando, concedi potest a Superiore competente ut lingua vernacula utantur, dummodo versio approbata sit. § 3) Quivis clericus Officio divino adstrictus, si Oificium divinum una cum coetu fidelium, vel cum iis qui sub § 2 recensentur, lingua vernacula celebrat, suae obligationi satisfacit, dummodo textus versionis sit approbatus. CAPUT V De Anno Liturgico 102. Pia Mater Ecclesia suum esse ducit Sponsi sui divini opus salutiferum, statis diebus per anni decursum, sacra recordatione celebrare. In unaquaque hebdomada, die quam Dominicam vocavit, memoriam habet Resurrectionis Domini, quam semel etiam in anno, solemnitate maxima Paschatis, una cum beata ipsius Passione, frequentat. Totum vero Christi mysterium per anni circulum explicat, ab Incarnatione et Nativitate usque ad Ascensionem, ad diem Pentecostes et ad exspectationem beatae spei et adventus Domini. Mysteria Redemptionis ita recolens, divitias virtutum atque meritorum Domini sui, adeo ut omni tempore quodammodo praesentia reddantur, fidelibus aperit, qui ea attingant et gratia salutis repleantur. 103. In hoc annuo mysteriorum Christi circulo celebrando, Sancta Ecclesia Beatam Mariam Dei Genetricem cum peculiari amore veneratur, quae indissolubili nexu cum Filii sui opere salutari coniungitur ; in qua praecellentem Redemptionis fructum miratur et exaltat, ac veluti in purissima imagine, id quod ipsa tota esse cupit et sperat cum gaudio contemplatur. 104. Memorias insuper Martyrum aliorumque Sanctorum, qui per multiformem Dei gratiam ad perfectionem provecti, atque aeternam iam adepti salutem, Deo in caelis laudem perfectam décantant ac pro nobis 126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale intercedunt, circulo anni inseruit Ecclesia. In Sanctorum enim nataliciis praedicat paschale mysterium in Sanctis cum Christo compassis et conglorificatis, et fidelibus exempla eorum proponit, omnes per Christum ad Patrem trahentia, eorumque meritis Dei beneficia impetrat. 105. Variis denique anni temporibus iuxta traditas disciplinas, Ecclesia fidelium eruditionem perficit, per pias animi et corporis exercitationes, instructionem, precationem, paenitentiae et misericordiae opera. Quapropter placuit Sacrosancto Concilio ea quae sequuntur decernere. 106. Mysterium paschale Ecclesia, ex traditione apostolica quae originem ducit ab ipsa die Resurrectionis Christi, octava quaque die celebrat, quae dies Domini seu dies dominica merito nuncupatur. Hac enim die christifideles in unum convenire debent ut, verbum Dei audientes et Eucharistiam participantes, memores sint Passionis, Resurrectionis et gloriae Domini Iesu, et gratias agant Deo qui eos « regeneravit in spem vivam per Resurrectionem Iesu Christi ex mortuis » (1 Petr. 1, 3). Itaque dies dominica est primordialis dies festus, qui pietati fidelium proponatur et inculcetur, ita ut etiam fiat dies laetitiae et vacationis ab opere. Aliae celebrationes, nisi revera sint maximi momenti, ipsi ne praeponantur, quippe quae sit fundamentum et nucleus totius anni liturgici. 107. Annus liturgicus ita recognoscatur ut, servatis aut restitutis sacrorum temporum traditis consuetudinibus et disciplinis iuxta nostrae aetatis condiciones, ipsorum indoles nativa retineatur ad fidelium pietatem debite alendam in celebrandis mysteriis Redemptionis christianae, maxime vero mysterio paschali. Accommodationes autem, secundum locorum condiciones, si quae forte necessariae sint, fiant ad normam art. 39 et 40. 108. Fidelium animi dirigantur imprimis ad dies festos Domini, quibus mysteria salutis per annum celebrantur. Proinde Proprium de Tempore aptum suum locum obtineat super festa Sanctorum, ut integer mysteriorum salutis cyclus debito modo recolatur. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 127 109. Duplex indoles temporis quadragesimalis, quod praesertim per memoriam vel praeparationem Baptismi et per paenitentiam fideles, instantius verbum Dei audientes et orationi vacantes, componit ad celebrandum paschale mysterium, tam in liturgia quam in catechesi liturgica pleniore in luce ponatur. Proinde : a) elementa baptismalia liturgiae quadragesimalis propria abundantius adhibeantur; quaedam vero ex anteriore traditione, pro opportunitate, restituantur; b) idem dicatur de elementis paenitentialibus. Quoad catechesim autem animis fidelium inculcetur, una cum consectariis socialibus peccati, illa propria paenitentiae natura quae peccatum, prout est offensa Dei, detestatur ; nec praetermittatur partes Ecclesiae in actione paenitentiali atque oratio pro peccatoribus urgeatur. 110. Paenitentia temporis quadragesimalis non tantum sit interna et individualis, sed quoque externa et socialis. Praxis vero paenitentialis, iuxta nostrae aetatis et diversarum regionum possibilitates necnon fidelium condiciones, foveatur, et ab auctoritatibus, de quibus in art. 22, commendetur. Sacrum tamen esto ieiunium paschale, feria VI in Passione et Morte Domini ubique celebrandum et, iuxta opportunitatem, etiam Sabbato sancto producendum, ut ita, elato et aperto animo, ad gaudia dominicae Resurrectionis perveniatur. 111. Sancti iuxta traditionem in Ecclesia coluntur, eorumque reliquiae authenticae atque imagines in veneratione habentur. Festa Sanctorum mirabilia quidem Christi in servis eius praedicant et fidelibus opportuna praebent exempla imitanda. Ne festa Sanctorum festis ipsa mysteria salutis recolentibus praevaleant, plura ex his particulari cuique Ecclesiae vel Nationi vel Religiosae Familiae relinquantur celebranda, iis tantum ad Ecclesiam universam extensis, quae Sanctos memorant momentum universale revera prae se ferentes. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 128 CAPUT VI De Musica sacra 112. Musica traditio Ecclesiae universae thesaurum constituit pretii inaestimabilis, inter ceteras artis expressiones excellentem, eo praesertim quod ut cantus sacer qui verbis inhaeret necessariam vel integralem liturgiae sollemnis partem efficit. Profecto sacros concentus laudibus extulerunt cum Sacra Scriptura, 42 tum sancti Patres atque Romani Pontifices, qui recentiore aetate, praeeunte sancto Pio X, munus Musicae sacrae ministeriale in dominico servitio pressius illustrarunt. Ideo Musica sacra tanto sanctior erit quanto arctius cum actione liturgica connectetur, sive orationem suavius exprimens vel unanimitatem fovens, sive ritus sacros maiore locupletans sollemnitate. Ecclesia autem omnes verae artis formas, debitis praeditas dotibus, probat easque in cultum divinum admittit. Sacrosanctum igitur Concilium normas ac praecepta ecclesiasticae traditionis et disciplinae servans finemque Musicae sacrae respiciens, qui gloria Dei est atque sanctificatio fidelium, ea quae sequuntur statuit. 113. Formam nobiliorem actio liturgica accipit, cum divina Officia sollemniter in cantu celebrantur, quibus ministri sacri intersint quaeque populus actuose participet. Quoad linguam adhibendam, serventur praecepta art. 36 ; quoad Missam art. 54 ; quoad Sacramenta, art. 63 ; quoad Officium divinum, art. 101. 114. Thesaurus Musicae sacrae summa cura servetur et foveatur. Scholae cantorum assidue provehantur, praesertim apud ecclesias cathedrales ; Episcopi vero ceterique animarum pastores sedulo curent ut in Cf. Eph. 5, 1&; Col. 3, IS. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 129 qualibet actione sacra in cantu peragenda universus fidelium coetus actuosam participationem sibi propriam praestare valeat, ad normam art. 28 et 30. 115. Magni habeatur institutio et praxis musica in Seminariis, in Religiosorum utriusque sexus novitiatibus et studiorum domibus, necnon in ceteris institutis et scholis catholicis; ad quam quidem institutionem assequendam, magistri, qui Musicae sacrae docendae praeficiuntur, sedulo conformentur. Commendantur insuper Instituta Superiora de Musica sacra pro opportunitate erigenda. Musicae vero artifices, cantores, imprimis pueri, etiam germana institutione liturgica donentur. 116. Ecclesia cantum gregorianum agnoscit ut liturgiae romanae proprium : qui ideo in actionibus liturgicis, ceteris paribus, principem locum obtineat. Alia genera Musicae sacrae, praesertim vero polyphonia, in celebrandis divinis Officiis minime excluduntur, dummodo spiritui actionis liturgicae respondeant, ad normam art. 30. 117. Compleatur editio typica librorum cantus gregoriani; immo paretur editio magis critica librorum iam editorum post instaurationem, sancti Pii X. Expedit quoque ut paretur editio simpliciores modos continens, in usum minorum ecclesiarum. 118. Cantus popularis religiosus sollerter foveatur, ita ut in piis sacrisque exercitiis et in ipsis liturgicis actionibus, iuxta normas et praecepta rubricarum, fidelium voces resonare possint. 119. Cum in regionibus quibusdam, praesertim Missionum,. gentes inveniantur quibus propria est traditio musica, magnum momentum in earum vita religiosa ac sociali habens, huic musicae aestimatio debita necnon locus congruus praebeatur, tam in fingendo earum sensu reli9 - ACTA, vol. VI, n. 2. — 15-2-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 130 gioso, quam in cultu ad earum indolem accommodando, ad mentem art. 39 et 40. Quapropter in institutione musica missionariorum, diligenter curetur, ut, quantum fieri potest, traditionalem earum gentium musicam tam in scholis quam in actionibus sacris promovere valeant. 120. Organum tubulatum in Ecclesia latina magno in honore habeatur, tamquam instrumentum musicum traditionale cuius sonus Ecclesiae caerimoniis mirum addere valet splendorem, atque mentes ad Deum ac superna vehementer extollere. Alia vero instrumenta, de iudicio et consensu auctoritatis territorialis competentis, ad normam art. 22 § 2, 37 et 40, in cultum divinum admittere licet, quatenus usui sacro apta sint aut aptari possint, templi dignitati congruant, atque revera aedificationi fidelium faveant. 121. Sentiant musicae artifices, spiritu christiano imbuti, se ad Musicam sacram colendam et ad thesaurum eius augendum esse vocatos. Modos autem componant, qui notas verae Musicae sacrae prae se ferant atque non solum a maioribus scholis cantorum cani possint, sed minoribus quoque scholis conveniant et actuosam participationem totius coetus fidelium foveant. Textus cantui sacro destinati catholicae doctrinae sint conformes, immo ex sacris Scripturis et fontibus liturgicis potissimum hauriantur. CAPUT VII De Arte sacra deque sacra supellectile 122. Inter nobilissimas ingenii humani exercitationes artes ingenuae optimo iure adnumerantur, praesertim autem ars religiosa eiusdemque culmen, ars nempe sacra. Quae natura sua ad infinitam pulchritudinem divinam spectant, humanis operibus aliquomodo expri« mendam, et Deo eiusdemque laudi et gloriae provehendae eo magis addi- Concilium Oecumenicum Vaticanum II 131 «initur, quo nihil aliud eis propositum est, quam ut operibus suis ad hominum mentes pie in Deum convertendas maxime conferant. Alma Mater Ecclesia proinde semper fuit ingenuarum artium amica, earumque nobile ministerium, praecipue ut res ad sacrum cultum pertinentes Vere essent dignae, decorae ac pulchrae, rerum supernarum signa et symbola, continenter quaesivit, artificesque instruxit. Immo earum veluti arbitram Ecclesia iure semper se habuit, diiudicans inter artificum opera quae fidei, pietati legibusque religiose traditis congruerent, atque ad usum sacrum idonea haberentur. Peculiari sedulitate Ecclesia curavit ut sacra supellex digne et pulchre cultus decori inserviret, eas mutationes sive in materia, sive in forma, sive in ornatu admittens, quas artis technicae progressus per temporis decursum invexit. Placuit proinde Patribus hisce de rebus ea quae sequuntur decernere. 123. Ecclesia nullum artis stilum veluti proprium habuit, sed secundum gentium indoles ac condiciones atque variorum Rituum necessitates modos cuiusvis aetatis admisit, efficiens per decursum saeculorum artis thesaurum omni cura servandum. Nostrorum etiam temporum atque omnium gentium et regionum ars liberum in Ecclesia exercitium habeat, dummodo sacris aedibus sacrisque ritibus debita reverentia debitoque honore inserviat ; ita ut eadem ad mirabilem illum gloriae concentum, quem summi viri per praeterita saecula catholicae fidei cecinere, suam queat adiungere vocem. 124. Curent Ordinarii ut artem vere sacram promoventes eique faventes, potius nobilem intendant pulchritudinem quam meram sumptuositatem. Quod etiam intellegatur de sacris vestibus et ornamentis. Curent Episcopi ut artificum opera, quae fidei et moribus, ac christianae pietati répugnent, offendantque sensum vere religiosum vel ob formarum depravationem, vel ob artis insufficientiam, mediocritatein ac simulationem, ab aedibus Dei aliisque locis sacris sedulo arceantur. In aedificandis vero sacris aedibus, diligenter curetur ut ad litur- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gicas actiones exsequendas- et ad fidelium actuosam participationem obtinendam idoneae sint. 125. Firma maneat praxis, in ecclesiis sacras imagines fidelium venerationi proponendi; attamen moderato numero et congruo ordine exponantur, ne populo christiano admirationem inficiant, neve indulgeant devotioni minus rectae. 126. In diiudicandis artis operibus Ordinarii locorum audiant Commissionem dioecesanam de Arte sacra, et, si casus ferat, alios viros valde peritos, necnon Commissiones de quibus in articulis 44, 45, 46. Sedulo advigilent Ordinarii ne sacra supellex vel opera pretiosa, utpote ornamenta domus Dei, alienentur vel disperdantur. 127. Episcopi vel per se ipsos vel per sacerdotes idoneos qui peritia et artis amore praediti sunt, artiñcum curam habeant, ut eos spiritu Artis sacrae et sacrae Liturgiae imbuant. Insuper commendatur ut scholae vel Academiae de Arte sacra ad artifices formandos instituantur in illis regionibus in quibus id visum fuerit. Artifices autem omnes, qui ingenio suo ducti, gloriae Dei in Ecclesia sancta servire intendunt, semper meminerint agi de sacra quadam Dei Creatoris imitatione et de operibus cultui catholico, fidelium aedificationi necnon pietati eorumque instructioni religiosae destinatis. 128. Canones et statuta ecclesiastica, quae rerum externarum ad sacrum cultum pertinentium apparatum spectant, praesertim quoad aedium sacrarum dignam et aptam constructionem, altarium formam et aedificationem, tabernaculi eucharistici nobilitatem, dispositionem et securitatem, baptisterii convenientiam et honorem, necnon congruentem sacrarum imaginum, decorationis et ornatus rationem, una cum libris liturgicis ad normam art. 25 quam primum recognoscantur : quae liturgiae iñstauratae minus congruere videntur, emendentur aut aboleantur ; quae vero ipsi favent, retineantur vel introducantur. Qua in re, praesertim quoad materiam et formam sacrae supellecti- Concilium Oecumenicum Vaticanum II 133 lis et indumentorum, territorialibus Episcoporum coetibus facultas tribuitur res aptandi necessitatibus et moribus locorum, ad normam art. 22 huius Constitutionis. 129. Clerici, dum philosophicis et theologicis studiis incumbunt, etiam de Artis sacrae historia eiusque evolutione instituantur, necnon de sanis principiis quibus opera Artis sacrae inniti debent, ita ut Ecclesiae venerabilia monumenta aestiment atque servent, et artificibus in operibus efficiendis congrua consilia queant praebere. 130. Convenit ut usus pontificalium reservetur illis ecclesiasticis personis, quae aut charactere episcopali, aut peculiari aliqua iurisdictione gaudent. APPENDIX Sacrosancti Oecumenici Concilii Vaticani secundi de calendario recognoscendo declaratio Sacrosanctum Oecumenicum Concilium Vaticanum secundum, haud parvi momenti aestimans multorum desideria de festo Paschatis certae dominicae assignando et de calendario stabiliendo, omnibus sedulo perpensis, quae ex inductione novi calendarii manare possint, haec quae sequuntur declarat : 1. Sacrosanctum Concilium non obnititur quin festum Paschatis certae dominicae in Calendario Gregoriano assignetur, assentientibus iis quorum intersit, praesertim fratribus ab Apostolicae Sedis communione seiunctis. 2. Item Sacrosanctum Concilium declarat se non obsistere inceptis quae conferant ad calendarium perpetuum in societatem civilem inducendum. Variorum autem systematum, quae ad calendarium perpetuum stabiliendum et in societatem civilem inducendum excogitantur, iis tantum Acta Apostolicae Seäds - Commentarium Officiale 134 Ecclesia non obsistit, quae hebdomadam septem dierum cum dominica "servant et tutantur, nullis diebus extra hebdomadam interiectis, ita ut hebdomadarum successio intacta, nisi accedant gravissimae rationes de quibus Apostolica Sedes iudicium ferat, relinquatur. Haec omnia et singula qwae in hac Constitutione edicta sunt, placuerunt Sacrosancti Concilii Patribus. Et Nos, Apostolica a Christo Nobis tradita potestate, illa, una cum Venerabilibus Patribus, in Spiritu Sancto approbamus, decernimus ac statuimus et quae ita synodaliter statuta sunt ad Dei gloriam promulgari iubemus. Romae, apud S. Petrum, die iv Decembris anno MCMLXIII. Ego PAULUS Catholicae Ecclesiae Episcopus £8 Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Cardinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus. £8 Ego IOSEPHUS Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO. £8 Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MASELLA. £8 Ego HAMLETUS IOANNES Episcopus tit. Tusculanus Cardinalis CicoGNANI. £8 Ego IOSEPHUS Episcopus tit. Sabinensis et Mandelensis Cardinalis FERRETTO. B Ego ACHILLES titulo S. Sixti Presbyter Cardinalis LIENART, Episcopus Insulensis. © Ego IGNATIUS GABRIEL titulo Basilicae XII Apostolorum Presbyter Cardinalis TAPPOUNI, Patriarcha Antiochenus Syrorum. Ego IACOBUS ALOISIUS titulo S. Laurentii in Damaso Presbyter Cardinalis COPELLO, S. R. E. Cancellarius. B Ego PETRUS titulo SSmae Trinitatis in Monte Pincio Presbyter Cardinalis GERLIER, Archiepiscopus Lugdunensis. Ego GREGORIUS PETRUS titulo S. Bartholomaei in Insula Presbyter Cardinalis AGAGIANIAN. © Ego CAROLUS CARMELUS titulo S. Pancratii Presbyter Cardinalis MOTTA, Archiepiscopus S. Pauli in Brasilia. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 135 © Ego FRANCISCUS titulo Ss. Ioannis et Pauli Presbyter Cardinalis SPELLMAN, Archiepiscopus Neo-Eboracensis. © Ego IACOBUS titulo Ss. Bonifacii et Alexii Presbyter Cardinalis DE BARROS CÁMARA, Archiepiscopus S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. © Ego IOSEPHUS titulo S. Ioannis ante Portam Latinam Presbyter Cardinalis FRINGS, Archiepiscopus Coloniensis. © Ego ERNESTUS titulo S. Sabinae Presbyter Cardinalis RUFPINI, Archiepiscopus Panormitanus. © Ego ANTONIUS titulo S. Laurentii in Panisperna Presbyter Cardinalis CAGGIANO, Archiepiscopus Bonaërensis. Ego PETRUS titulo S. Praxedis Presbyter Cardinalis CIRIACI. © Ego MAURITIUS titulo S. Mariae de Pace Presbyter Cardinalis FELTIN, Archiepiscopus Parisiensis. © Ego IOSEPHUS titulo S. Mariae de Victoria Presbyter Cardinalis SIRI, Archiepiscopus Ianuensis. © Ego IACOBUS FRANCISCUS titulo S. Anastasiae Presbyter Cardinalis MCINTYRE, Archiepiscopus Angelorum in California. © Ego IACOBUS titulo S. Mariae in Transpontina Presbyter Cardinalis LERCARO, Archiepiscopus Bononiensis. © Ego STEPHANUS titulo S. Mariae Trans Tiberini Presbyter Cardinalis WYSZYNSKI, Archiepiscopus Gnesnensis et Varsaviensis, Primas Poloniae. © Ego BENIAMINUS titulo S. Vitalis Presbyter Cardinalis de ARRIBA Y CASTRO, Archiepiscopus Tarraconensis. © Ego FERDINANDUS titulo S. Augustini Presbyter Cardinalis QUIROGA Y PALACIOS, Archiepiscopus Compostellanus. © Ego PAULUS AEMILIUS titulo S. Mariae Angelorum in Thermis Presbyter Cardinalis LEGER, Archiepiscopus Marianopolitanus. © Ego VALERIANUS titulo S. Mariae in Via Lata Presbyter Cardinalis GRACIAS, Archiepiscopus Bombayensis. © Ego IOANNES titulo S. Marci Presbyter Cardinalis URBANI, Patriarcha Venetiarum. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 136 Ego PAULUS titulo S. Mariae in Vallicella Presbyter Cardinalis GIOBBE, S. R. E. Datarins. v Ego FERDINANDUS titulo S. Eustachii Presbyter Cardinalis CENTO. © Ego IOSEPHUS titulo S. Onuphrii in Ianiculo Presbyter Cardinalis GARIBI Y RIVERA, Archiepiscopus Guadalajarensis. Ego CAROLUS titulo S. Agnetis extra moenia Presbyter Cardinalis CONPALONIERI. © Ego ALFONSUS titulo S. Callixti Presbyter Cardinalis CASTALDO, Archiepiscopus Neapolitanus. © Ego PAULUS titulo Ss. Quirici et Iulittae Presbyter Cardinalis RiCHAUD, Archiepiscopus Burdigalensis. © Ego FRANCISCUS titulo S. Eusebii Presbyter Cardinalis KÖNIG, Archiepiscopus Vindobonensis. ffi Ego IULIUS titulo S. Mariae Scalaris Presbyter Cardinalis DÖPFNER, Archiepiscopus Monacensis et Frisingensis. Ego PAULUS titulo S. Andreae Apostoli de Hortis Presbyter Cardinalis MARELLA. Ego GUSTAVUS titulo S. Hieronymi Illyricorum Presbyter Cardinalis TESTA. © Ego ALBERTUS titulo S. Caeciliae Presbyter Cardinalis MEYER, Archiepiscopus Chicagiensis. Ego ALOISIUS titulo S. Andreae de Valle Presbyter Cardinalis TRAGLIA. © Ego PETRUS TATSUO titulo S. Antonii Patavini de Urbe Presbyter Cardinalis Doi, Archiepiscopus Tokiensis. © Ego IOSEPHUS titulo S. Ioannis Baptistae Florentinorum Presbyter Cardinalis LEFEBVRE, Archiepiscopus Bituricensis. © Ego BERNARDUS titulo S. Ioachimi Presbyter Cardinalis ALFRINK, Archiepiscopus Ultraiectensis. © Ego RUFINUS I. titulo S. Mariae ad Montes Presbyter Cardinalis SANTOS, Archiepiscopus Manilensis. © Ego LAUREANUS titulo S. Francisci Assisiensis ad Ripam Maiorem Presbyter Cardinalis RUGAMBWA, Episcopus Bukobaënsis. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 137 83 Ego IOSEPHUS titulo Ssmi Redemptoris et S. Alfonsi in Exqniliis Presbyter Cardinalis RITTER, Archiepiscopus S. Ludovici. 83 Ego IOSEPHUS HUMBERTUS titulo SS. Andreae et Gregorii ad Clivum Scauri Presbyter Cardinalis QUINTERO, Archiepiscopus Caracensis. 63 Ego ALOISIUS titulo S. Mariae Novae Presbyter Cardinalis CONCHA, Archiepiscopus Bogotensis. Ego IOSEPHUS titulo S. Priscae Presbyter Cardinalis DA COSTA NUNES. Ego HILDEBRANDUS titulo S. Sebastiani ad Catacumbas Presbyter Cardinalis ANTONIUTTI. Ego EPHRAEM titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis FORNI. 63 Ego IOANNES titulo S. Mariae de Aracoeli Presbyter Cardinalis LANDAZURI RICKETTS, Archiepiscopus Limensis, Primas Peruviae. 83 Ego RADULFUS titulo S. Bernardi ad Thermas Presbyter Cardinalis SILVA HENRIQUEZ, Archiepiscopus S. Iacobi in Chile. 83 Ego LEO IOSEPHUS titulo S. Petri ad Vincula Presbyter Cardinalis SUENENS, Archiepiscopus Mechliniensis-Bruxellensis. Ego ALAPHRIDUS S. Mariae in Domnica Protodiaconus Cardinalis OTTAVIANI. Ego ALBERTUS S. Pudentianae Diaconus Cardinalis DI JORIO. Ego FRANCISCUS S. Caesarei in Palatio Diaconus Cardinalis BRACCI. Ego FRANCISCUS S. Mariae in Cosmedin Diaconus Cardinalis ROBERTI. Ego ARCADIUS SS. Blasii et Caroli ad Catinarios Diaconus Cardinalis LARRAONA. Ego FRANCISCUS SS. Cosmae et Damiani Diaconus Cardinalis MORANO. Ego GUILLELMUS THEODORUS S. Theodori in Palatio Diaconus Cardinalis HEARD. Ego AUGUSTINUS S. Sabae Diaconus Cardinalis BEA. Ego Frater MICHAEL S. Pauli in Haraenula Diaconus Cardinalis BROWNE. Ego IOACHIM ANSELMUS S. Apollinaris Diaconus Cardinalis ALBAREDA. 63 Ego STEPHANUS I SIDAROUSS, Patriarcha Alexandrinus Coptorum. 63 Ego MAXIMUS IV SAIGH, Patriarcha Antiochenus Melchitarum. 83 Ego PAULUS PETRUS MEOUÇHI, Patriarcha Antiochenus Maronitarum. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 138 83 Ego ALBERTUS GORI, Patriarcha Hierosolymitanus Latinorum. 83 Ego PAULUS II CHEIKHO, Patriarcha Babylonensis Chaldaeorum. 83 Ego IGNATIUS PETRUS XVI BATANIAN, Patriarcha Ciliciae Armenorum. 83 Ego IOSEPHUS VIEIRA ALVERNAZ, Patriarcha Indiarum Orientalium. 83 Ego IOANNES CAROLUS MCQUAID, Archiepiscopus Dublinensis, Primas Hiberniae. 83 Ego ANDREAS ROHRACHER, Archiepiscopus Salisburgensis, Primas Germaniae. 83 Ego DEMETRIUS MOSCATO, Archiepiscopus Primas Salernitanus et Administrator Perpetuus Acernensis. 83 Ego HUGO CAMOZZO, Archiepiscopus Pisanus et Primas Sardiniae et Corsicae. 83 Ego MAURITIUS PERRIN, Archiepiscopus Carthaginensis et Primas Africae. 83 Ego ALEXANDER TOKIC, Archiepiscopus Antibarensis et Primas Serbiae. 83 Ego MICHAEL DARIUS MIRANDA, Archiepiscopus Mexicanus, Primas Mexici. 83 Ego IOANNES CAROLUS HEENAN, Archiepiscopus Vestmonasteriensis, Primas Angliae. 83 Ego GUILLELMUS CONWAY, Archiepiscopus Armachanus, Primas totius Hiberniae. 83 Ego FERDINANDUS PERIER, Archiepiscopus tit. Rhoinensis. Sequuntur caeterae subsignationes. Ita est. 83 Ego PERICLES FELICI Archiepiscopus tit. Samosatensis Ss. Concilii Secretarius Generalis 83 Ego Iosephus Rossi Episcopus tit. Païmyrenus Ss. Concilii Notarius Ego Franciscus Hannibal Ferretti Ss. Concilii Notarius 139 Acta Pauli Pp. VI ACTA PAULI PP. VI LITTERAE MOTU APOSTOLICAE PROPRIO DATAE Decernitur ut praescripta quaedam Constitutionis de Sacra Liturgia a Concilio Oecumenico Vaticano II probatae vigere incipiant. PAULUS PP. V I SACRAM OLITURGIAM diligenter servari, excoli et, pro necessi- tate, instaurari quantae curae semper fuerit Summis Pontificibus Decessoribus Nostris, Nobismetipsis, et sacris Ecclesiae Pastoribus, tum plurima acta in lucem edita confirmant, quae nemo cognita non habet, tum vero Constitutio de hac re agens, quam Concilium Oecumenicum Vaticanum I I , in sollemni sessione, die iv Decembris superioris anni MDCCCCLXIII habita, summa assensione approbavit, et Nos promulgari iussimus. Quod profecto ex eo consequitur, quod in terrena Liturgia caelestem illam praegustando participamus, quae in sancta civitate Ierusalem, ad quam peregrini tendimus, celebratur, ubi Christus est in dextera Dei sedens, sanctorum minister et tabernaculi veri; cum omni militia caelestis exercitus hymnum gloriae Domino canimus; memoriam sanctorum venerantes par- tem aliquam et societatem cum iis speramus; Salvatorem exspectamus Dominum nostrum Iesum Christum, donec ipse ap1 parebit vita nostra, et nos apparebimus cum ipso in gloria. • 1 Constit, de sacra Liturgia, n. 8. i Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 140 Quo fit ut christifidelium animi, ita Deum colentes, omnis sanctitatis principium et rationem, ad hanc adipiscendam alliciantur ac veluti impellantur, evadantque, in terrestri hac pe2 regrinatione, almae Sionis aemuli. Has ob causas facile quivis intellegit, in hac rerum provincia, nihil Nos habere antiquius, quam ut sive christifideles, sive praecipue sacerdotes, primum se penitus studio dent Constitutionis, de qua dicimus, deinde animos suos iam nunc componant ad praecepta eiusdem integra fide facienda, cum vigere ea incipient. Qua,m ob causam, cum ex ipsa rei natura, quae ad cognitionem et vulgationem legum liturgicarum pertinent, statim vigere necesse sit, plane plurimum dioecesium Praesules hortamur ut, sacris administris, dispensatoribus mysteriorum Dei? adiuvantibus, in eo elaborare ne morentur, ut sibi concrediti fideles, pro sua quisque aetate, vitae condicione, ingeniique cultu, simul sacrae liturgiae vim virtutemque intimam mente concipiant, simul animo et corpore Ecclesiae ritus religiosissime participent. 4 Quemadmodum inter omnes constat, plurimae Constitutionis praeceptiones nequeunt intra breve temporis spatium ad effectum adduci ; utpote cum antea sint ritus quidam recognoscendi et novi liturgici libri apparandi. Quod opus ut ea qua par est sapientia et prudentia peragatur, peculiarem condimus Commissionem, quam appellant, cuius praecipuae erunt partes, ut ipsius Constitutionis de sacra liturgia praecepta sancte perficienda curet. Attamen, quoniam de Constitutionis normis certae quae2 3 4 Ex hymno ad Laudes, in festo Dedicationis Ecclesiae. Cfr. 1 Cor. 4, 1. Cfr. Constit, art. 19. 141 Acta PauU Pp. VI dam hinc iam peragi sane possunt, has re vera ut sine cunctatione praestentur volumus, ne diutius christifidelium animi iis gratiae fructibus careant, qui inde exspectantur. Quapropter auctoritate Nostra apostolica atque motu proprio praecipimus atque decernimus, ut a proxima Dominica prima Quadragesimae, hoc est a die xvi mensis Februarii, hoc anno MDCcccLxiv, cessante scilicet statuta legis vacatione, ea quae sequuntur vigere incipiant. I) Quod ad ea spectat, quae de liturgica institutione in sacris Seminariis, in Sodalitatum religiosarum scholis, et in theologicis, quas vocant, Facultatibus tradenda articulis 15, 16, et 17 praescribuntur, ita ibidem studiorum rationes ut iam nunc comparentur volumus, ut a proximo anno scholari ea ordinate et diligenter praestentur. II) Decernimus pariter ut, ex praescriptis art. 45 et 46, in singulis dioecesibus Consilium habeatur, cui sit mandatum, ut, Episcopo moderante, res liturgica magis magisque pernoscatur et provehatur. Qua super re opportune aliquando fiet, ut plures dioeceses commune habeant Consilium. Praeterea in quavis dioecesi, quantum fieri potest, duo alia habeantur Consilia: alterum Musicae sacrae, alterum Arti sacrae accurandae. Quae tria Consilia in singula dioecesi non raro congruet, ut in unum coalescant. III) Item a die, quem supra statuimus, iussum vigere volumus homiliae diebus dominicis et festis de praecepto in Missis habendae; ad normam art. 52. I V ) Eam art. 71 partem vim suam statim obtinere statui- Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale 142 mus, ex qua Sacramentum Confirmationis, pro opportunitate, intra Missam, post lectionem Evangelii et homiliam, conferri potest. V) Quod ad art. 78 attinet, Matrimonii Sacramentum de more intra Missam celebretur, post lectum Evangelium et habitam homiliam. Quodsi Matrimonium sine Missa celebretur, quoad totus huius Sacramenti ritus instauratus erit, haec serventur: initio sacrae huius caerimoniae, post brevem habitam admonitionem, 5 legantur lingua vernacula Epistula et Evangelium e Missa pro Sponsis deprompta; ac deinde ea benedictio Sponsis semper impertiatur, quae in Rituali Romano legitur tit. V I I I , cap. I I I . V I ) Quamvis divini Officii ordo nondum sit, iuxta art. 89, recognitus et instauratus, tamen iam nunc iis qui chori obligatione non astringuntur facultatem facimus, ut, cessante legis vacatione, Horam Primam omittere possint, et ex ceteris Horis minoribus illam eligere, quae diei momento magis congruat. Quod dum concedimus, plane confidimus fore ut sacrorum administri adeo de sui animi pietate nihil remittant, ut, si sacerdotalis officii sui munera unius Dei amore diligenter obierint, putandi sint mente cum eo coniuncti totum diem traducere, V I I ) Quod ad idem Officium divinum pertinet, in casibus singularibus et de iusta causa, Ordinarii possunt subditos suos obligatione Officii recitandi ex toto vel ex parte solvere, aut hanc cum alia commutare. 6 V I I I ) De eadem divini Officii recitatione declaramus, cuius- s 6 Cfr. Constit, art. 35, § 3. Cfr. Constit, art. 97. Acta Pauli Pp. VI 143 vis Instituti Sodales, religiosam perfectionem profitentes, qui, propter suas leges, vel aliquas divini Officii partes, vel parvum aliquod Officium, instar divini Officii compositum riteque approbatum, recitent, eos publice cum Ecclesia precari putandos esse. 7 IX) Quoniam vero ex Constit, art. 101, iis, qui divinum Officium recitare obstringuntur, aliter aliis facultas fit, pro latina, usurpandi linguam vernaculam, opportunum ducimus significare, varias huiusmodi populares interpretationes, a competente auctoritate ecclesiastica territoriali conficiendas et approbandas esse, ad normam art. 36, §§ 3 et 4; acta vero huius auctoritatis, ad normam eiusdem art. 36, § 3, ab Apostolica Sede esse rite probanda seu confirmanda. Quod ut semper servetur praescribimus, quoties liturgicus quidam textus latinus a legitima, quam diximus, auctoritate in linguam vernaculam con verte tur. X) Quandoquidem ex hac Constitutione (art. 22, § 2) moderatio rei liturgicae, intra statutos limites, penes est etiam competentes varii generis territoriales Episcoporum coetus legitime constitutos, hos interim nationales, ut aiunt, esse debere decernimus. In his vero coetibus nationalibus, praeter Episcopos residentiales, ex iure ii intersunt et suffragium ferunt, de quibus in Can. 292 C.I.C.; sed ad eosdem etiam Episcopi Coadiutores et Auxiliares vocari possunt. In quibus coetibus, ad legitima ferenda decreta, duae ex tribus suffragiorum secretorum partes requiruntur. XI) Ad extremum, id ut animadvertatur volumus, praeter 7 Cfr. Constit, art. 98. 144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ea quae Nostris hisce Litteris Apostolicis in re liturgica vel immutavimus, vel ante statutum tempus effici mandavimus, sacrae liturgiae moderationem penes Ecclesiae dumtaxat auctoritatem esse: hoc est, penes Apostolicam hanc Sedem, et, ad normam iuris, penes Episcopum; atque idcirco nemini omnino alii, ne sacerdoti quidem, licere quidquam in re liturgica vel addere, vel demere, vel mutare. 8 Quaecumque a Nobis hisce Litteris motu proprio datis decreta sunt ea omnia firma ac rata esse iubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xxv mensis Ianuarii, in festo Conversionis S. Pauli Apostoli, anno tificatus Nostri I. PAULUS PP. V I Cfr. Constit, art. 22, § 1, et 22, § 3. MDCCCCLXIV, Pon- An. et vol. LVI 21 Martii 1964 (Ser. HI, v. VI) - N. 3 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana SACROSANCTUM CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II DECRETUM De instrumentis communicationis socialis PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI UNA CUM SACROSANCTI CONCILII PATRIBUS AD PERPETUAM REI MEMORIAM 1. INTER MIRIFICA technicae artis inventa, quae hodiernis praesertim temporibus, Deo favente, humanum ingenium e rebus creatis deprompsit, peculiari sollicitudine Mater Ecclesia ea excipit ac prosequitur quae hominis animum potissimum respiciunt, quaeque novas aperuerunt vias cuiusvis generis nuntios, cogitata ac praecepta facillime communicandi. E quibus vero inventis ea eminent instrumenta, quae non modo singulos homines, sed ipsas multitudines totamque humanam societatem, natura sua attingere ac movere valent, sicuti prelum, cinematographeum, radiophonia, televisio et alia huiusmodi, quae proinde instrumenta communicationis socialis merito vocari possunt. 2. Novit quidem Mater Ecclesia haec instrumenta, si recte adhibeantur, humano generi valida praebere subsidia, cum multum conferant ad relaxandos et excolendos animos atque ad Dei regnum propagandum et firmandum ; novit etiam homines posse ea adhibere contra divini Conditoris consilium et in suorum ipsorum iacturam convertere; immo maio - ACTA, vol. V I , n. 3. — 21-3-1964. 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale terno angitur doloris sensu ob damna quae ex pravo eorum usu humanae consociationi nimis saepe orta sunt. Quare Sacrosancta Synodus, Summorum Pontificum et Episcoporum, in re tanti momenti, vigilanti curae instans, suum esse censet quaestiones praecipuas tractare cum instrumentis communicationis socialis conexas. Confidit insuper suam doctrinam et disciplinam hoc modo propositam, non modo christifidelium saluti, sed etiam totius consortionis humanae progressui esse prof u turam. Caput I 3. Catholica Ecclesia, cum ad salutem universis hominibus afferendam a Christo Domino constituta sit ideoque evangelizandi necessitate compellatur, sui officii partes esse ducit nuntium salutis, ope etiam instrumentorum communicationis socialis, praedicare hominesque de eorum recto usu docere. Ecclesiae ergo nativum ius competit quodvis horum instrumentorum genus, quatenus ad christianam educationem omnemque suam de animarum salute operam sunt necessaria vel utilia, adhibendi atque possidendi ; ad sacros vero Pastores munus pertinet fideles ita instituendi atque moderandi ut iidem, horum etiam instrumentorum auxilio, suam totiusque humanae familiae salutem ac perfectionem persequantur. Ceterum, laicorum praesertim est huiusmodi instrumenta, humano christianoque spiritu vivificare, ut magnae humani convictus expectationi divinoque consilio plene respondeant.' 4. Ad recte haec instrumenta adhibenda omnino necesse est ut omnes, qui iisdem utantur, ordinis moralis normas noscant et fideliter in hac provincia ad effectum deducant. Rerum materiam ergo considerent quae, pro peculiari cuiusque instrumenti natura, communicantur ; simul vero adiuncta seu circumstantias omnes, hoc est finem, personas, locum, tempus ceteraque prae oculis habeant quibus ipsa communicatio perficitur quaeque eiusdem honestatem possunt mutare, vel prorsus novare; inter quae numeratur modus agendi uniuscuiusque instrumentorum proprius, eorum scilicet vis, quae tanta esse potest ut homines, praesertim si imparati sint, eamdem animadvertere, imperio regere ac, si res ferat, reicere, difficulter valeant. Concilium Oecumenicum Vaticanum II UT 5. Praecipue vero necesse est ut omnes quorum interest rectam de horum instrumentorum usu conscientiam sibi efforment, praesertim quod attinet ad nonnullas quaestiones nostra aetate acrius agitatas. Prima quaestio informationem, quam aiunt, spectat, seu nuntiorum exquisitionem atque evulgationem. Patet, profecto, eam, ob hodiernae humanae societatis progressum atque ob árctiora vincula inter eiusdem membra, perutilem atque plerumque necessariam evasisse ; publica enim et tempestiva eventuum rerumque communicatio pleniorem et continuam eorum notitiam praebet singulis hominibus, ita ut ipsi ad bonum commune efficaciter conferre possint omnesque auctiorem totius civilis societatis profectum facilius promoveant. Inest ergo in societate humana ius ad informationem de iis quae hominibus, sive singulis, sivesocietate coniunctis, secundum uniuscuiusque condiciones, conveniant. Huius tamen rectum iuris exercitium expostulat ut, quoad suum obiectum communicatio sit semper vera atque, iustitia et caritate servatis, integra ; praeterea, quoad modum, sit honesta et conveniens, scilicet leges morales hominisque legitima iura et dignitatem, cum in nuntiis quaeritandis tum in evulgandis, sancte servet ; non omnis enim scientia prodest, (( caritas vero aedificat » (1 Cor. 8, 1). 6. Secunda quaestio rationes respicit intercedentes inter artis, ut aiunt, iura et legis moralis normas. Cum increbrescentes de hac re controversiae non raro ortum ducant a falsis doctrinis de ethica et aesthetica, Concilium obiectivi ordinis moralis primatum absolute omnibus tenendum edicit, quippe qui ceteros omnes rerum humanarum ordines, artis non excepto, licet dignitate praestantes, unus superet congruenterque componat. Solus enim ordo moralis hominem, Dei rationalem creaturam et ad superna vocatum, in tota ipsius natura attingit idemque, si quidem integre fideliterque servetur, ad perfectionem et beatitudinem plene assequendam ipsum adducit. 7. Postremo, mali moralis narratio, descriptio vel repraesentatiopossunt sane, etiam ope instrumentorum communicationis socialis, inservire ad hominem penitius cognoscendum explorandumque, ad veri bonique magnificentiam manifestandam atque extollendam, opportunioribus ceterum effectibus dramaticis obtentis ; attamen, ne damnum potius^ quam utilitatem animis afferant, legibus moralibus omnino obtempèrent, praesertim si agatur de rebus quae debitam reverentiam exigant, vel quae hominem, originali labe vulneratum, facilius ad pravas cupiditates incitent. 148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8. Cum publicae opiniones hodie vim et auctoritatem maximam exerceant in omnium ordinum civium vitam, sive privatam sive publicam, necesse est ut omnia societatis membra sua iustitiae et caritatis officia, hac quoque in provincia, adimpleant; itaque, istorum etiam instrumentorum ope, contendant ad rectas publicas opiniones efformandas atque pandendas. 9. Peculiaria officia obstringant receptores omnes, lectores scilicet, spectatores et auditores, qui communicationes his instrumentis diffusas, personali ac libera electione, recipiunt. Recta enim electio postulat ut iidem omnibus quae virtute, scientia et arte praestent plene faveant ; ea autem vitent quae vel sibi spiritalis detrimenti causa vel occasio fiant, vel alios per pravum exemplum in periculum inducere possunt, vel bonis communicationibus obstent malasque promoveant; quod plerumque fit pretium praebitoribus solvendo qui ob oeconomicas dumtaxat rationes haec instrumenta adhibeant. Ut ergo iidem receptores legem moralem adimpleant, officium ne praetermittant sese tempestive certiores faciendi de sententiis quae his in rebus a competenti auctoritate ferantur, atque eisdem secundum rectae conscientiae normas obsequendi ; ut vero minus rectis suasionibus facilius obsistant, bonis autem plene faveant, curent suam conscientiam aptis auxiliis dirigere atque instituere. 10. Receptores, praesertim iuniores, curent ut in usu horum instrumentorum moderationem et disciplinam assuescant ; studeant insuper ut res visas, auditas, lectas penitius intellegant ; cum educatoribus ac peritis de iisdem disserant et rectum iudicium proferre ediscant. Parentes vero suum esse officium meminerint sedulo invigilandi ne spectacula, folia et alia huiusmodi, quae, fidei aut moribus infensa sint, domestici convictus limen intrent, neve filii familias alibi talibus occurrant. 11. Praecipuum morale officium quoad rectum instrumentorum communicationis socialis usum respicit diurnarios, scriptores, actores, scaenarum artifices, effectores, diribitores, distributores, exercentes et venditores, criticos ceterosque qui quocumque modo in communicationibus efficiendis et transmittendis partem habeant ; omnino enim patet quae et quam gravis momenti officia iis omnibus sint tribuenda in hodiernis hominum condicionibus, cum ipsi, informando atque incitando, humanum genus recte vel pessum ducere possint. Eorum itaque erit oeconomicas, vel politicas, vel artis rationes ita Concilium Oecumenicum Vaticanum II 149 componere ut eaedem bono communi numquam adversentur; quod ut expeditius obtineant, ipsi laudabiliter nomen consociationibus dent ad suam professionem spectantibus, quae suis membris — etiam, si opus fuerit, inito foedere de codice; morali recte servando — legum moralium reverentiam in suae artis negotiis et officiis imponant. Semper autem memores sint magnam partem lectorum et spectato' rum e iuvenibus constare, qui indigent prelo atque spectaculis quae honesta oblectamenta praebeant atque ad altiora animos alliciant. Curent insuper ut communicationes de rebus ad religionem spectantibus personis dignis ac peritis tractanda concredantur et debita reverentia perficiantur. 12. Civilis auctoritas hac in re peculiaribus officiis obstringitur ratione boni communis, ad quod haec instrumenta ordinantur. Eiusdem enim auctoritatis est, pro suo munere, informationis veram iustamque libertatem, qua hodierna societas ad sui profectum omnino eget, praesertim ad prelum quod attinet, defendere ac tutari ; religionem, culturam, optimas artes fovere; receptores, ut suis legitimis iuribus libere frui possint, tueri. Praeterea civilis potestatis est ea incepta adiuvare quae, licet praesertim iuventuti maxime sint utilia, suscipi secus non possunt. Denique eadem publica potestas, quae legitime operam dat civium valetudini, tenetur officio, per legum promulgationem ac sedulam executionem, iuste et vigilanter consulendi ne ex horum instrumentorum pravo usu gravia discrimina publicis moribus et societatis progressui obveniant. Per hanc vigilem curam minime singulorum vel coetuum comprimatur libertas, praesertim si validae deficiant cautiones ex parte eorum qui, ex suscepto munere, haec instrumenta adhibent. Peculiaris autem tutela exerceatur ad iuniores defendendos a prelo et spectaculis quae eorum aetati noxia sint. Caput II 13. Omnes Ecclesiae filii communi animo consilioque conentur ut instrumenta communicationis socialis, nulla interposita mora et maxima adhibita industria, efficaciter in multiplicibus apostolatus operibus, prout rerum et temporum adiuncta exposcent, usurpentur, noxia incepta praecurrentes, illis praesertim in regionibus quarum moralis et religiosus progressus urgentiorem navitatem exquirit. 150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sacri ergo Pastores suum munus in hac provincia, cum eorumdem ordinario praedicationis officio arcte conexum, explere properent; laici quoque, qui in his instrumentis adhibendis partes habent, Christo testimonium reddere satagent, imprimis suis cuiusque muneribus perite et apostolico animo perfungentes, immo, pro sua parte, technicis, oeconomicis, cultus artisque facultatibus actioni pastorali Ecclesiae directe auxiliatricem praestantes operam. 14. Imprimis prelum honestum foveatur. Ad lectores autem christiano spiritu plene imbuendos, prelum etiam excitetur et provehatur veri nominis catholicum, quod scilicet — sive directe ab ipsa auctoritate ecclesiastica, sive a catholicis viris promotum et dependens — manifeste hoc animo edatur ut publicas opiniones iuri naturae et catholicis doctrinis praeceptisque consonas efformet, firmet atque promoveat, facta vero quae Ecclesiae vitam respiciant pervulget ac recte explanet. Moneantur autem fideles de necessitate catholicum prelum legendi atque diffundendi ad iudicium christianum sibi de omnibus eventibus efformandum. Taeniolarum effectio et exhibitio ad honestam animi relaxationem, humanum cultum et artem utilium, imprimis autem earum quae iuventuti destinentur, validis omnibus auxiliis promoveantur et in tuto ponantur : quod praesertim fit opes atque incepta honestorum effectarum et distributorum adiuvando ac simul coniungendo, pelliculas laude dignas criticorum consensu et praemiis commendando, catholicorum proborumque exercentium auditoria fovendo ac inter se consociando. Itidem efficax adiumentum feratur transmissionibus radiophonicis et televisificis honestis, imprimis iis quae familiis sint consentaneae. Catholicae autem transmissiones sollerter foveantur, quibus auditores et spectatores ad vitam Ecclesiae participandam inducantur atque veritatibus religiosis imbuantur. Sollicite quoque, ubi oportuerit, excitandae sunt stationes catholicae; curandum vero est ut earum transmissiones convenienti perfectione et efficacitate praestent. Consulatur insuper ut nobilis et prisca scaenica ars, quae iam per instrumenta communicationis socialis late propagatur, ad spectatorum humanitatem morumque conformationem contendat. 15. Ut necessitatibus nuper expositis provideatur, sacerdotes, religiosi necnon laici tempestive instituantur, qui congrua peritia polleant in his instrumentis ad fines apostolatus moderandis. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 151 Imprimis debent laici arte, doctrina et moribus instrui, multiplicata scholarum, facultatum et institutorum numero, ubi diurnarii, auctores cinematographei et radiophonicarum televisiflcarumque transmissionum ceterique quorum interest, integram formationem, spiritu christiano imbutam, praesertim quoad doctrinam socialem Ecclesiae, nancisci possint. Scaenici quoque actores instituendi ac iuvandi, ut sua arte humanae societati convenienter prosint. Sedulo denique parandi sunt critici litteraria cinematographici, radiophonici, televisifici ceterique, qui suam quisque scientiam optime calleant atque talia iudicia ferre edoceantur et incitentur in quibus semper ratio moralis in sua luce collocetur. 16. Cum rectus instrumentorum usus communicationis socialis, quae receptoribus praesto sunt aetate cultuque diversis, accommodatas et proprias requirat eorumdem receptorum institutionem atque exercitationem, incepta quae huic fini consequendo sint apta — praesertim si iunioribus destinentur — in scholis catholicis cuiusve gradus, in Seminariis necnon in apostolatus laicorum coetibus foveantur, multiplicentur atque iuxta morum christianorum principia dirigantur. Quod ut promptius efficiatur, doctrinae et disciplinae catholicae de hac re propositio ac explicatio in catechismo tradatur. 17. Cum prorsus dedeceat Ecclesiae filios desides pati verbum salutis alligari ac praepediri technicis moris vel expensis, ingentissimis sane, quae istorum instrumentorum propria sunt, monet haec Sancta Synodus eosdem officio obstringi sustinendi et auxiliandi catholicas ephemerides, folia periodica atque cinematographica incepta, stationes transmissionesque radiophonicas et televisificas, quorum finis praecipuus sit veritatem evulgare et defendere atque christianae institutioni humanae societatis providere. Simul vero consociationes et singulos viros, qui in rebus oeconomicis vel technicis magna polleant auctoritate, instanter invitat ut suis opibus suaque peritia libenter haec instrumenta, quatenus veri nominis culturae et apostolatui inserviunt, largiter sustentent. 18. Quo autem Ecclesiae multiformis apostolatus circa instrumenta communicationis socialis efficacius roboretur, in omnibus orbis dioecesibus, Episcoporum iudicio, quotannis dies celebretur in qua fideles edoceantur de suis in hac rerum parte officiis, invitentur ad preces pro hac causa fundendas et ad stipem ad eumdem finem conferendam, quae scilicet in instituta et incepta ab Ecclesia in hac re promota, sustentanda ac fovenda, iuxta orbis catholici necessitates, sancte impendatur. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 162 19. In sua suprema pastorali cura adimplenda circa instrumenta communicationis socialis praesto est Summo Pontifici peculiare Sanctae Sedis Officium. 1 20. Episcoporum autem erit huiusmodi operibus et inceptis in propriis dioecesibus invigilare eademque promovere et, quatenus ad apostolatum publicum spectent, ordinare, iis non exceptis quae religiosorum exemptorum moderamini subiciuntur. 21. Cum vero efficax pro tota Natione apostolatus unitatem consiliorum et virium requirat, haec Sancta Synodus statuit et mandat, ut Officia nationalia pro rebus preli, cinematographei, radiophoniae et televisionis ubique constituantur omnique ope adiuventur. Horum ergo Officiorum praesertim erit consulere ut conscientia fidelium in his instrumentis adhibendis recte efformetur necnon quidquid in hac provincia a catholicis agitur fovere et ordinare. In unaquaque Natione eorum moderatio peculiari Episcoporum coetui, vel alicui Episcopo delegato, concredatur; in iisdem autem Officiis laici quoque partes habeant, qui catholicae doctrinae harumque artium periti sint. 22. Cum insuper eorundem instrumentorum efficacitas limites Nationum excedat, atque singulos quasi cives efficiat totius consortionis humanae, in hac provincia incepta nationalia inter se cooperentur etiam in ambitu internationali. Officia autem, de quibus in n. 21, operose adlaborent una cum sua cuiusque Consociatione Catholica Internationali. Hae autem Consociationes Catholicae Internationales a sola Sancta Sede legitime approbantur et ab eadem pendent. Clausulae 23. Ut universa huius Sanctae Synodi principia et normae de instrumentis communicationis socialis ad effectum deducantur, de expresso mandato Concilii, Instructio pastoralis edatur cura Sanctae Sedis Officii, de quo in n. 19, adiuvantibus ex variis nationibus rei peritis. 1 Patres autem Concilii, votum «Secretariatus de scriptis prelo edendis et de spectaculis moderandis» libenter excipientes, Summum Pontificem reverenter rogant ut huius Officii munera et competentia ad omnia communicationis socialis instrumenta, prelo non excepto, extendantur, ascitis ex variis nationibus rei peritis, etiam laicis. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 15& 24. Ceterum confidit haec Sancta Synodus hanc suam institutorum et normarum traditionem libenter acceptam et sancte custoditam fore ab omnibus Ecclesiae filiis, qui idcirco, etiam his auxiliis utentes, nedum damna patiantur, salis lucisque instar, terram condiant ac mundum collustrent ; insuper omnes bonae voluntatis homines, imprimis eos qui haec instrumenta moderantur, invitat ut studeant eadem unice flectere in bonum humanae societatis, cuius sors magis in dies ab eorum recto usu pendet. Itaque, sicut priscis iam artium monumentis, novis etiam hisce inventis Nomen Domini glorificetur, secundum illud Apostoli : « Iesus Christus heri et hodie, ipse et in saecula » [Hebr. 13, 8). , Haec omnia et singula quae in hoc Decreto edicta sunt, placuerunt Sacrosancti Concilii Patribus. Et Nos, Apostolica a Christo Nobistradita potestate, illa, una cum Venerabilibus Patribus, in Spiritu Sancto approbamus, decernimus ac statuimus et quae ita synodaliter statuta sunt ad Dei gloriam promulgari iubemus. Romae, apud S. Petrum, die iv Decembris anno MCMLXIII. Ego PAULUS Catholicae Ecclesiae Episcopus ££i Ego- EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Cardinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus. ££i Ego IOSEPHUS Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO. £g Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MASELLA. £g Ego HAMLETUS IOANNES Episcopus tit. Tusculanus Cardinalis CicoGNANI. •£g Ego IOSEPHUS Episcopus tit. Sabinensis et Mandelensis Cardinalis ii- FERRETTO. © Ego ACHILLES titulo S. Sixti Presbyter Cardinalis LIENART, Episcopus Insulènsis. & Ego IGNATIUS GABRIEL titulo Basilicae XII Apostolorum Presbyter Cardinalis TAPPOUNI, Patriarcha Antiochenus Syrorum. Ego IACOBUS ALOISIUS titulo S. Laurentii in Damaso Presbyter Cardinalis COPELLO, S. R. E. Cancellarius. © Ego PETRUS titulo SSmae Trinitatis in Monte Pincio Presbyter Cardinalis GERLIER, Archiepiscopus Lugdunensis. Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ego GREGORIUS x PETRUS titulo S. Bartholomaei in Insula Presbyter Cardinalis AGAGIANIAN, © Ego CAROLUS CARMELUS titulo S. Pancratii Presbyter Cardinalis MOTTA, Archiepiscopus S. Pauli in Brasilia. © Ego FRANCISCUS titulo Ss. Ioannis et Pauli Presbyter Cardinalis SPELLMAN, Archiepiscopus Neo-Eboracensis. © Ego IACOBUS titulo Ss. Bonifacii et Alexii Presbyter Cardinalis DE BARROS CÁMARA, Archiepiscopus S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. © Ego IOSEPHUS titulo S. Ioannis ante Portam Latinam Presbyter Cardinalis FRINGS, Archiepiscopus Coloniensis. © Ego ERNESTUS titulo S. Sabinae Presbyter Cardinalis RUFFINI, Archiepiscopus Panormitanus. © Ego ANTONIUS titulo S. Laurentii in Panisperna Presbyter Cardinalis CAGGIANO, Archiepiscopus Bonaërensis. Ego PETRUS titulo S. Praxedis Presbyter Cardinalis CIRIACI. © Ego MAURITIUS titulo S. Mariae de Pace Presbyter Cardinalis FELTIN, Archiepiscopus Parisiensis. © Ego IOSEPHUS titulo S. Mariae de Victoria Presbyter Cardinalis SIRI, Archiepiscopus Ianuensis. © Ego IACOBUS FRANCISCUS titulo S. Anastasiae Presbyter Cardinalis MCINTYRE, Archiepiscopus Angelorum in California. © Ego IACOBUS titulo S. Mariae in Transpontina Presbyter Cardinalis LERCARO, Archiepiscopus Bononiensis. © Ego STEPHANUS titulo S. Mariae Trans Tiberim Presbyter Cardinalis WYSZYNSKI, Archiepiscopus Gnesnensis et Varsaviensis, Primas Poloniae. © Ego BENIAMINUS titulo S. Vitalis Presbyter Cardinalis de ARRIBA Y CASTRO, Archiepiscopus Tarraconensis. © Ego FERDINANDUS titulo S. Augustini Presbyter Cardinalis QUIROGA Y PALACIOS, Archiepiscopus Compostellanus. © Ego PAULUS AEMILIUS titulo S. Mariae Angelorum in Thermis Presbyter Cardinalis LEGER, Archiepiscopus Marianopolitanus. © Ego VALERIANUS titulo S. Mariae in Via Lata Presbyter Cardinalis GRACIAS, Archiepiscopus Bombayensis. •© Ego IOANNES titulo S. Marci Presbyter Cardinalis URBANI, Patriarcha Venetiarum. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 155 Ego PAULUS titulo S. Mariae in Vallicella Presbyter Cardinalis GIOBBE, S. R. E. Datarius. Ego FERDINANDUS titulo S. Eustachi! Presbyter Cardinalis CENTO. B Ego IOSEPHUS titulo S. Onuphrii in Ianiculo Presbyter Cardinalis GARIBÍ Y RIVERA, Archiepiscopus Guadalajarensis. Ego CAROLUS titulo S. Agnetis extra moenia Presbyter Cardinalis CONPALONIERI. B Ego ALFONSUS titulo S. Callixti Presbyter Cardinalis CASTALDO, Archiepiscopus Neapolitanus. B Ego PAULUS titulo Ss. Quirici et Iulittae Presbyter Cardinalis RiCHAUD, Archiepiscopus Burdigalensis. B Ego FRANCISCUS titulo S. Eusebii Presbyter Cardinalis KÖNIG, Archiepiscopus Vindobonensis. B Ego IULIUS titulo S. Mariae Scalaris Presbyter Cardinalis DÖPFNER, Archiepiscopus Monacensis et Frisingensis. Ego PAULUS titulo S. Andreae Apostoli de Hortis Presbyter Cardinalis MARELLA. Ego GUSTAVUS titulo S. Hieronymi Illyricorum Presbyter Cardinalis TESTA. , B Ego ALBERTUS titulo S. Caeciliae Presbyter Cardinalis MEYER, Archiepiscopus Chicagiensis. Ego ALOISIUS titulo S. Andreae de Valle Presbyter Cardinalis TRAGLIA. © Ego PETRUS TATSUO titulo S. Antonii Patavini de Urbe Presbyter Cardinalis Doi, Archiepiscopus Tokiensis. •B Ego IOSEPHUS titulo S. Ioannis Baptistae Florentinorum Presbyter Cardinalis LEFEBVRE, Archiepiscopus Bituricensis. •B Ego BERNARDUS titulo S. Ioachimi Presbyter Cardinalis ALFRINK, Archiepiscopus Ultraiectensis. © Ego RUFINUS I. titulo S. Mariae ad Montes Presbyter Cardinalis SANTOS, Archiepiscopus Manilensis. © Ego LAUREANUS titulo S. Francisci Assisiensis ad Ripam Maiorem Presbyter Cardinalis RUGAMBWA, Episcopus Bukobaënsis. >B Ego IOSEPHUS titulo Ssmi Redemptoris et S. Alfonsi in Exquiliis Presbyter Cardinalis RITTER, Archiepiscopus S. Ludovici. : B Ego IOSEPHUS HUMBERTUS titulo Ss. Andreae et Gregorii ad Clivum Scauri Presbyter Cardinalis QUINTERO, Archiepiscopus Caracensis. 156 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale © E g o ALOISIUS titulo S. Mariae Novae Presbyter Cardinalis CONCHA,. Archiepiscopus Bogotensis. Ego IOSEPHUS titulo S. Priscae Presbyter Cardinalis DA COSTA NUNES. Ego HILDEBRANDUS titulo S. Sebastiani ad Catacumbas Presbyter Cardinalis ANTONIUTTI. Ego EPHRAEM titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis FORNI. © Ego IOANNES titulo S. Mariae de Aracoeli Presbyter Cardinalis LANDAZURI RICKETTS, Archiepiscopus Li mensis, Primas Peruviae. © Ego RADULFUS titulo S. Bernardi ad Thermas Presbyter Cardinalis; SILVA HENRIQUEZ, Archiepiscopus S. Iacobi in Chile. © Ego LEO IOSEPHUS titulo S. Petri ad Vincula Presbyter Cardinalis SUENENS, Archiepiscopus Mechliniensis-Bruxellensis. Ego ALAPHRIDUS S. Mariae in Domnica Protodiaconus Cardinalis OTTAVIANO. Ego ALBERTUS S. Pudentianae Diaconus Cardinalis DI JORIO. Ego FRANCISCUS S. Caesarei in Palatio Diaconus Cardinalis BRACCI. Ego FRANCISCUS S. Mariae in Cosmedin Diaconus Cardinalis ROBERTI. Ego ARCADIUS SS. Blasii et Caroli ad Catinarios Diaconus Cardinalis LARRA ONA. Ego FRANCISCUS SS. Cosmae et Damiani Diaconus Cardinalis MORANO. Ego GUILLELMUS THEODORUS S. Theodori in Palatio Diaconus Cardinalis HEARD. Ego AUGUSTINUS S. Sabae Diaconus Cardinalis BEA. Ego Frater MICHAEL S. Pauli in Haraemila Diaconus Cardinalis; BROWNE. Ego IOACHIM ANSELMUS S. Apollinaris Diaconus Cardinalis ALBAREDA. © E g o STEPHANUS I SIDAROUSS, Patriarcha Alexandrinus Coptorum. © Ego MAXIMUS IV SAIGH, Patriarcha Antiochenus Melchitarum. © Ego PAULUS PETRUS MEOUCHI, Patriarcha Antiochenus Maronitarum. © Ego ALBERTUS GORI, Patriarcha Hierosolymitanus Latinorum. © Ego PAULUS II CHEIKHO, Patriarcha Babylonensis Chaldaeorum. © Ego IGNATIUS PETRUS XVI B ATAÑÍAN, Patriarcha Ciliciae Armenorum. © Ego IOSEPHUS VIEIRA ALVERNAZ, Patriarcha Indiarum Orientalium. © Ego IOANNES CAROLUS MCQUAID, Archiepiscopus Dublinensis, Primas Hiberniae. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 157 B Ego ANDREAS ROHRACHER, Archiepiscopus Salisburgensis, Primas Germaniae. B Ego DEMETRIUS MOSCATO, Archiepiscopus Primas Salernitanus et Administrator Perpetuus Acernensis. B Ego HUGO CAMOZZO, Archiepiscopus Pisanus et Primas Sardiniae et Corsicae. B Ego MAURITIUS PERRIN, Archiepiscopus Carthaginensis et Primas Africae. © E g o ALEXANDER TOKIC, Archiepiscopus Antibarensis et Primas Serbiae. B Ego MICHAEL DARIUS MIRANDA, Archiepiscopus Mexicanus, Primas Mexici. B Ego IOANNES CAROLUS HEENAN, Archiepiscopus Vestmonasteriensis, Primas Angliae. B Ego GUILLELMUS CONWAY, Archiepiscopus Armachanus, Primas totius Hiberniae. B Ego FERDINANDUS PERIER, Archiepiscopus tit. Rhoinensis. Sequuntur caeterae subsignationes. Ita est. B PERICLES FELICI Archiepiscopus tit. Samosatensis Ss. Concilii Secretarius Generalis B Ego Iosephus Rossi Episcopus tit. Palmyrenus Ss. Concilii Notarius Ego Franciscus Hannibal Ferretti •Ss. Concilii Notarius Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 168 ACTA PAULI PP. VI SUMMI PONTIFICIS PEREGRINATIO IN PALAESTINUM Die iv mensis Ianuarii, anno M C M L X I V , Summus Pontifex Paulus VI pere grinationem in Palaestinam religionis et paenitentiae causa suscepit, ut Iesu Christo Ecclesiam offerret; ut ad eam Fratres inde seiunctos revocaret; ut misericordiam divinam ad pacem fovendam imploraret. * Autorhaedis cum comitatu Urbem transiens, ad horam nonam ante meridiem, aërovehiculo quattuor machinamentis instructo proficiscitur ex aëronavium portu ad Fossam Traianam, v. « Fiumicino ». Antequam aëriam navem conscender et, Excellentissimum Virum Antonium Segni, Reipublicae Italicae Praesidem, qui cum rei publicae et Romanae civitatis Moderatoribus Beatissimum Patrem reverenter exceperat ac salutaverat, ita est allocutus : Signor Presidente, La sua presenza in questo aeroporto, la sua parola in questo momento Ci sono di grande onore e di singolare conforto. Sentiamo nella sua voce di Capo dello Stato l'eco fedele dei sentimenti del Popolo Italiano, e non possiamo tacerLe la Nostra viva compiacenza e la Nostra ammirata riconoscenza. Ci sentiamo perciò obbligati, prima di intraprendere il Nostro pellegrinaggio in Terra Santa, di rivolgere una parola di omaggio a Vostra Eccellenza, di saluto e di augurio a quante 'Personalità ecclesiastiche, civili e militari sono qui presenti, ed a tutti gli uomini di buona volontà, che guardano a Noi in quest'ora particolarmente significativa. Î3 stato detto giustamente che il Successore del primo degli Apostoli ritorna dopo venti secoli di storia là, di dove Pietro è partito, portatore del Messaggio cristiano. E di fatto vuol essere il Nostro un ritorno alla culla del Cristianesimo, ove il granello di senapa dell'evangelica similitudine ha messo le prime radici, estendendosi come albero frondoso, che ormai ricopre con la sua ombra tutto il mondo, una visita orante ai Luoghi santificati dalla vita, Passione e Resurrezione di Nostro Signore. 1 * Cfr. Allocut. ad Patres Conciliares, d. 4 Decembris 1963: A. A. S. LVI (1964) p. 39. Cfr. Matth. 13, 31 s. 1 Acta Pauli Pp. VI 159- È un pellegrinaggio di preghiera e di penitenza, per una partecipazione più intima e vitale ai Misteri della Redenzione, e per proclamare sempre più alto davanti agli uomini, come annunziammo nel Nostro primo messaggio Urbi et Orbi, che « solo nel Vangelo di Gesù è la salvezza aspettata e desiderata : " poiché non c'è sotto il cielo altro nome dato agli uomini, mercè il quale abbiamo ad essere salvati " » . In questi giorni, in cui la Liturgia sacra ricorda il Principe della Pace, Noi chiederemo a Lui di dare al mondo questo dono prezioso, e di consolidarlo sempre più fra gli uomini, nelle famiglie, tra i popoli. Presenteremo a Cristo la sua Chiesa universale, nel suo proposito di fedeltà al comandamento dell'amore e dell'unione, da Lui lasciatole come suo estremo mandato. Porteremo sul Santo Sepolcro e sulla Grotta della Natività i desideri dei singoli, delle famiglie, delle nazioni ; soprattutto le aspirazioni, le ansie, le pene dei malati, dei poveri, dei disere dati, degli afflitti, dei profughi ; di quanti soffrono, di coloro che piangono, di coloro che hanno fame e sete di giustizia. 2 In questo momento, in cui stiamo per affidarci alle vie ampie del cielo, il Nostro pensiero si rivolge a tutti i popoli, inviando un saluto di prosperità e di benessere. In particolare ricordiamo i popoli dell'Oriente, a cui più da vicino Ci accosteremo, o che Ci saranno presenti per tutto l'arco del Nostro viaggio. Tutti racchiudiamo nella Nostra preghiera e nel Nostro saluto e ringraziamo altresì per tutte le attenzioni che Ci sono state rivolte in questa occasione dai Rappresentanti diplomatici delle varie Nazioni, in particolar modo dalle Autorità Italiane. L'Apostolica Benedizione, con cui iniziamo il Nostro pellegrinaggio, sia pegno ed espressione del Nostro memore affetto. Eodem die, ad horam primam post meridiem, cum velivolum terram attigisset ad « Amman », urbem Jordaniae caput, Summus Pontifex, ab Hussein Rege in aëroportu comiter exceptus ac salutatus, grati animi sensus hisce verbis ostendit: Majesty, We are most appréciative of your kindness in coming to welcome TJs personally on Our arrivai in your Kingdom. Our visit is a spiritual one, a humble pilgrimage to the sacred places 2 Act. 4, 12. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 160 made holy by the Birth, the Life, the Passion and Death of Jesus Christ, and by His glorious Résurrection and Ascension. At each of thèse venerable shrines, We shall pray for that peace which Jesus lef t to His disciples, that peace which the world cannot give, but which cornes f rom the fulfiiment of His commandment : to love one another as He lo ved us. Your Majesty, We know, ardently desires peace and prosperity for your people, and for ali the nations of the world; and We, Peter's Successor, remember his référence to the Psalms in his first Epistle: « He who would love life, and see good days... let him turn away from evil and do good, let him seek after peace and pursue it » . Saint Peter also wrote : (( Honour all men ; love the brotherhood ; fear God ; honour the king)). May God grant Our prayer, and that of all men of good will, that, living together in harmony and accord, they many help one another in love and justice, and attain to universal peace in true brotherhood. 1 2 3 Inde Summus Pontifex, autorhaeda vectus, Ierusalem petiit cumque, inclinato iam die, Porta Damasci in urbem esset introiturus, Civitatis Moderatores et incolas ceterosque, qui aderant, ita salutavit : Monsieur le Gouverneur, Monsieur le Maire, Habitants de Jérusalem, Et vous tous qui êtes venus, de près ou de loin, Nous entourer ici en cet instant, Recevez Notre salutation. Accueillez l'expression de Notre joie et de l'émotion qui emplit Notre cœur au moment de franchir le seuil de la Ville Sainte. Aujourd'hui se réalise pour Nous ce qui a fait l'objet des désirs de tant d'hommes à l'époque des Patriarches et des Prophètes, de tant de pèlerins venus depuis vingt siècles visiter le tombeau du Christ. Aujourd'hui Nous pouvons Nous écrier avec l'auteur sacré : Enfin Nos pieds foulent maintenant le seuil de tes portes. Jérusalem! et ajou1 1 2 3 1 Cfr Jo. 14, 27; 15, 12. Ps. 23, 13-15 / Petr. 11, 17. Ps. 122, 2. Acta Pauli Pp. VI 161 ter avec lui en toute vérité : Voici le jour que Dieu a fait : jour de joie et d'allégresse! Du plus profond de Notre cœur, Nous remercions le Dieu Tout-Puissant de Nous avoir amené jusqu'en ce lieu et jusqu'à cette heure. Et Nous vous invitons tous à vous unir à Notre action de grâces. Aux Autorités s'adresse d'abord Notre reconnaissance, pour l'accueil plein de ferveur qui Nous a été réservé ici. Aux habitants de Jérusalem, Nous disons Notre estime pour leur esprit religieux, pour leurs nobles traditions de courtoisie et d'hospitalité à l'égard de tous les pèlerins des Lieux Saints. Nous les invitons à élever avec Nous leurs mains et leurs cœurs vers le Ciel pour en faire descendre sur leur sainte Cité l'abondance des bénédictions divines. 2 A Nos fils catholiques et à tous ceux qui s'honorent du nom de chrétiens, Nous disons : entrez avec Nous dans l'esprit de ce pèlerinage. Venez avec Nous mettre vos pas dans les traces de ceux du Christ, monter avec Lui au Calvaire, vénérer la tombe à jamais glorieuse d'où il est sorti plein de vie après avoir vaincu la mort et racheté le monde. Venez avec Nous lui offrir son Eglise aux lieux mêmes où il a versé son sang pour elle. Implorons ensemble la grâce tant désirée de l'union entre tous les disciples de l'Evangile. Et à tous Nous disons : appelez avec Nous, de vos vœux et de vos prières, la concorde et la paix sur cette Terre, unique au monde, que Dieu a visitée. Demandons ici ensemble la grâce d'une vraie et profonde fraternité, entre tous les hommes, entre tous les peuples. Jérusalem ! Au moment d'entrer dans tes murs, ce sont encore les accents enthousiastes de l'auteur inspiré qui reviennent sur Nos lèvres : « Qu'ils soient heureux, ceux qui t'aiment ! — Oui, que la paix habite dans tes murs, — La prospérité dans tes palais... — Je demande pour toi la paix .. — Je désire pour toi le bonheur ! » . 3 Cette invocation, vieille de trois mille ans, il Nous est doux de la prononcer en ce lieu et en ce jour. Dieu veuille l'exaucer et faire descendre sur cette Ville Sainte et sur tous ceux qui y prieront avec Nous ses plus abondantes bénédictions. 2 Ps. 117, 24. » Ps. 122, 6-9. 11 - ACTA, vol. VI, n. 3. — 21-3-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ÍES Urbem ingressus, iter Iesu Christi patientis percurrens Beatissimus Pater ad Sancti Sepulcri basilicam se contulit ibique, sacrificio Eucharistico piissime peracto, antequam summas Calvariae scalas ascenderei, Fratres ac filios adstantes hortatus, flagrantissimas preces pro omnium necessitatibus ad Dominum Iesum Christum vehementius commotus effudit veniamque pro omnibus, imploravit. Pervesperi autem Beatissimus Pater horae spatium (« horam sanctam ») in basilica agoniae Domini Iesu, in praedio Gethsemani, meditando precandoque traduxit. Antea vero in templo S. Annae ad Venerabiles Fratres et christifideles catholicos e variis Orientis Ritibus hunc habuerat sermonem : 1 1 Il y a près de trois quarts de siècle se tenait à Jérusalem un congrès eucharistique qui marqua une grande date pour les Eglises d'Orient en communion avec le siège de Rome. Que la situation ait changé depuis cette époque, votre présence ici, vous tous vénérables frères des Eglises d'Orient, le montre éloquemment. Notre joie est grande de vous rencontrer. Nous sommes venu ici en pèlerin, vous le savez, pour suivre les pas du Christ en « la sainte et glorieuse Sion, la mère de toutes les Eglises » pour reprendre une expression de l'antique liturgie hiérosolomytaine de saint Jacques. Le lieu de la vie, de la passion et de la résurrection du Seigneur est en effet celui où l'Eglise est née. Nul ne peut oublier que lorsque Dieu a voulu se choisir, comme homme, une patrie, une famille, une langue dans ce monde, c'est à l'Orient qu'il les a demandées. C'est à l'Orient qu'il a demandé ses Apôtres. « Ce fut d'abord en Palestine que les Apôtres établirent la foi en Jésus-Christ et qu'ils installèrent des Eglises. Puis ils partirent à travers le monde et annoncèrent à travers le monde la même doctrine et la même foi Chaque nation recevait le bon grain de leur prédication dans la mentalité et dans la culture qui étaient les siennes. Chaque Eglise locale croissait avec sa personnalité propre, ses coutumes propres, sa manière personnelle de célébrer les mêmes mystères, sans que cela nuisît à l'unité de la foi et à la communion de tous dans la charité et le respect de l'ordre établi par le Christ. C'est là l'origine de notre diversité dans l'unité, de notre catholicité, propriété qui fut toujours essentielle à l'Eglise du Christ et dont l'Esprit Saint nous donne de faire une expérience nouvelle à notre époque et dans le Concile. 1 Si l'unité n'est catholique qu'en respectant pleinement la diversité légitime de chacun, la diversité n'est catholique à son tour que dans 1 Tertullien. Acta Pauli Pp. VI 163 la mesure où elle respecte l'unité, où elle sert la charité, où elle contri bue à l'édification « du peuple saint de Dieu ». Dans Notre joie de vous* rencontrer réunis ici, dans cette terre d'Orient qui est la vôtre, Nous" ne pouvons pas ne pas sentir vivement, profondément, l'exigence dB témoignage de l'unité, lé grand signe donné par le Christ pour la fol du monde : « Qu'ils soient un afin que le monde croie ». 1 Entre nous d'abord, catholiques, manifestons cette unité qui est nôtre, le plus possible, par une collaboration sans rivalités, entièrement au service de l'Eglise et uniquement soucieuse du bien des fidèles. Manifestons le plus possible aussi l'unité qui, bien qu'incomplète et blessée, existe déjà avec nos autres frères chrétiens, vos frères de sang et de tradition. Comme Nous avons déjà eu l'occasion de le dire ailleurs, n'ont-ils pas, en effet, le même baptême, la même foi fondamentale, le même sacerdoce célébrant l'unique sacrifice de l'unique Seigneur de l'Eglise? N'oublions pas enfin que notre prochain, celui que nous devons aimer comme nous-mêmes, n'est pas seulement notre frère chrétien. Que le Seigneur nous donne à tous de vivre de la charité, de la faire régner en cette terre où l'Amour et la Bonté de Dieu se sont manifestés par la plus,grande preuve d'Amour : livrer sa vie pour ceux qu'on aime. Eodem vespere, in aedibus Delegationis Apostolicae Excmi DD. Benediktos, Patriarcha seiunctae Ecclesiae Hierosolymitanae, et Yegheshe Perderían, Patriarcha seiunctae Ecclesiae Armenorum, comitatis ac observantiae causa Augustum Pontificem viserant, qui eos ita salutaverat: Béatitude, * Nous sommes heureux de pouvoir, à l'occasion de Notre^ pèlerinage en Terre Sainte, rencontrer Votre Béatitude, et Nous avons! conscience de la signification profonde que revêt cette rencontre à Jérusalem. Nous tenons d'abord à vous, remercier de l'accueil qui Nous a été réservé par votre clergé et vos fidèles. Nous avons été très sensible aux gestes de charité et de prévenance dont Nous avons été l'objet. Nous avons aussi appris avec joie qu'une atmosphère de franche collaboration régnait maintenant entre votre communauté, la communauté catholique et la communauté arménienne pour les travaux de restauration de l'église du Saint-Sépulcre. Ce sanctuaire est le plus précieux qui soit au monde pour les cœurs chrétiens. C'est en effet le lieu même où Dieu a * Ad Exemum Patriarcham Benediktes. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ï64 « voulu se réconcilier tous les êtres par le Christ en faisant la paix par le sang de Sa croix » , où le Christ ressuscitant glorieux est devenu le principe de notre vie, le gage de notre résurrection, le seul chef dans lequel tout doit être récapitulé. Il est hautement symbolique que, malgré le poids de l'histoire et des difficultés nombreuses, les chrétiens, hialheureusèment séparés, travaillent ensemble à restaurer ce temple qu'ils avaient construit dans l'unité et que leurs divisions laissaient se délabrer. C'est Notre vœu le plus cher que la charité règne de plus en plus entre tous, une charitét vraie, une charité sans feinte, celle qui était le signe auquel, dans l'ancienne Eglise, on reconnaissait les disciples du Christ : « Voyez comme ils s'aiment ! ». Nous savons quel est le rôle personnel de Votre Béatitude dans ce changement de climat, Nous connaissons les efforts qui sont faits de part et d'autre pour éliminer les points de friction, Nous en disons Notre joie profonde, et Nous en exprimons toute Notre gratitude. Que le Dieu de paix fasse descendre abondamment sa grâce sur Votre Béatitude, sur son clergé et sur tous les enfants de la Sainte Cité. x 2 * We are particularly grateful for the kind welcome, you have given Us during our pilgrimage to this city, hallowed by the great mysteries of the rédemption which Our Lord and Saviour Jesus Christ worked in it. Our meeting has a particular signiflcance because of the friendly ties which have developed between Us and the Armenian Church through the delegated observers who participated in the work of the Second Vatican Council. The spirit of true Christian charity and compréhension which they man i f est ed made Us all the more certain of the fraternal welcome We wonld receive here f rom yor and f rom your faithful. Our expectations have been more than amply rulfìlled. There is a spirit vvhich more and more influences Christian hearts. It is the desire to carry out what the Apostle to the Nations counselled us : to forget what is past and push on to what lies ahead, with our eyes fìxed upon Jesus, the Author and Finisher of our faith. This spirit has already been manifested in a concrete way in this Holy City, in the 1 Col. 1, 20. Cfr. Eph. 1, 10. * Ad Exemum Patriarcham Yegheshe Derderian. 2 Acta Pauli Pp. VI 165 efforts being made by all Christians to work in common accord for the révèrent care and fitting vénération of that hallowed place where Our Lord, triumphant on the Cross and victorious over the grave, effected the great mission of reconciliation which He had received from His Father. We salute thèse expressions of Christian charity which already exist, and We espress the earnest desire that they may multiply and expand into every area of our common Christian endeavour. We have come as a prayerful pilgrim to this Holy City. In the prayers which We offer to God, our Father, and to our Saviour Jesus Christ, His Divine Son, We remember you and the flock of which you are the pastor. May divine grâces and favors descend in abundance upon ali of you. Postridie, v Ianuarii, summo mane Beatissimus Pater, sancta Galilaeae loca veneraturus, ad urbem Nazareth contendit, in Israelis agro ab Exorno Viro Zalman Shazar, Israëliticae Eeipublicae Praeside, exceptus, quem ita est allocutus, ut grati animi sensus panderet : L'accueil plein de déférence et de cordialité qu'a voulu Nous réserver Votre Excellence, en venant en personne au-devant de Nous, Nous touche profondément. Nous tenons à lui en dire Notre reconnaissance, ainsi que pour toutes les attentions dont les Autorités ont bien voulu entourer Notre voyage. Nous voudrions que Nos premiers mots expriment toute l'émotion que Nous ressentons en voyant de Nos yeux et en foulant de Nos pas cette Terre où vécurent jadis les 'Patriarches, nos Pères dans la foi; cette Terre où a retenti pendant tant de siècles la voix des Prophètes, parlant au nom du Dieu d'Abraham, d'Isaac et de Jacob; cette Terre, enfin et surtout, que la présence de Jésus-Crist a rendue à jamais bénie et sacrée pour les chrétiens, et, on peut le dire, pour le genre humain tout entier. Votre Excellence le sait, et Dieu Nous en est témoin, Nous ne sommes guidé dans cette visite par aucune considération qui ne soit d'ordre purement spirituel. Nous venons en pèlerin; Nous venons vénérer les Lieux Saints ; Nous venons pour prier. De cette Terre unique au monde par la grandeur des événements dont elle a été le théâtre, Notre humble supplication s'élève vers Dieu pour tous les hommes, croyants et incroyants, et Nous y incluons volontiers les fils du (( peuple de l'Alliance », dont Nous ne saurions oublier le rôle dans l'histoire religieuse de l'humanité. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 166 Pèlerin de la paix, Nous implorons avant tout le bienfait de la récon- " ciliation de l'homme avec Dieu et celui de la concorde profonde et véritable entre tous les hommes et entre tous les peuples. Dieu veuille entendre Notre prière, ce Dieu qui a pour nous, le Prophète le proclame, « des pensées de paix et non d'affliction )).* Qu'il daigne répandre sur le monde tourmenté d'aujourd'hui ce don incomparable, dont l'écho retentit à travers toutes les pages de la Bible, et dans lequel il Nous plaît de résumer Notre salut, Notre prière et Notre souhait : Shalom ! Shalom! Magno civium plausu exceptus, in urbe Nazareth Summus Pontifex divina hostia litavit in templo Annuntiationis Beatae Mariae Virginis et infra Missam hunc habuit ad fidelium coetum sermonem: A Nazareth, Notre première pensée ira à la Très Sainte Vierge : — pour lui présenter l'hommage de Notre dévotion filiale, — pour nourrir cette dévotion des motifs qui doivent la rendre vraie, profonde, unique, conformément au dessein de Dieu: elle est la créature pleine de grâce, l'Immaculée, la toujours vierge, la Mère du Christ, et par le fait la Mère de Dieu et notre Mère, la femme montée au ciel, la Reine bienheureuse, le modèle de l'Eglise et notre espérance. Nous lui offrons immédiatement Notre humble et filiale volonté de l'honorer et de la célébrer toujours par un culte spécial qui reconnaisse les merveilles de Dieu en elle, avec une dévotion particulière qui manifeste Nos sentiments les plus pieux, les plus purs, les plus humains, les plus personnels, et les plus confiants, et qui fasse briller bien haut, sur le monde, l'exemple encourageant de la perfection humaine. Et Nous lui présenterons tout de suite les demandes qui Nous tiennent le plus à cœur, car Nous voulons rendre hommage à sa bonté et à sa puissance d'amour et d'intercession : — la prière de maintenir dans notre cœur une sincère dévotion à son égard; — la prière de nous faire comprendre, désirer, posséder paisiblement la pureté de l'âme et du corps, dans les pensées et les paroles, dans les arts et dans l'amour ; cette pureté que le monde d'aujourd'hui s'acharne à battre en brèche et à profaner ; cette pureté, à laquelle le Christ a rattaché une de ses promesses, une de ses béatitudes : celle du regard lumineux dans la vision de Dieu; 1 1er. 29, il. Acta Pauli Pp. VI 1«? — la prière par conséquent d'être admis par elle, Notre-Dame, la maîtresse de maison, et par son époux, le doux et fort saint Joseph, dans l'intimité du Christ, son humain et divin Fils, Jésus. Nazareth est l'école où l'on commence à comprendre la vie de Jésns : l'école de l'Evangile. Ici on apprend à regarder, à écouter, à méditer et à pénétrer la signification, si profonde et si mystérieuse, de cette très «impie, très humble et très belle manifestation du Fils de Dieu. Peutêtre apprend-on même insensiblement à imiter. Ici on apprend la méthode qui Nous permettra de comprendre qui est le Christ. Ici on découvre le besoin d'observer le cadre de son séjour parmi nous : les lieux, les temps, les coutumes, le langage, les pratiques religieueses, tout ce dont s'est servi Jésus pour se révéler au monde. Ici tout parle, tout a un sens. Tout revêt une double signification : une signification extérieure d'abord, celle que les sens et les facultés de perception immédiate peuvent tirer de la scène évangélique, celle des gens qui regardent l'extérieur, qui se contentent d'étudier et de critiquer le vêtement philologique et historique des livres saints, ce que le langage biblique ^appelle « la lettre ». Cette étude est importante et nécessaire, mais qui s'y arrête, demeure dans l'obscurité; elle peut même susciter l'illusion orgueilleuse du savoir chez ceux qui observent les aspects extérieurs de l'Evangile sans avoir le regard limpide^ le cœur humble, l'intention droite et l'âme en prière. L'Evangile ne livre sa signification intérieure, •c'est-à-dire, la révélation de la vérité, de la réalité qu'il manifeste et à la fois soustrait aux regards, qu'à celui qui se met en accord avec la lumière, accord venant de la rectitude de l'esprit, c'est-à-dire de la pensée et du cœur, —condition subjective et humaine que chacun devrait se procurer à lui-même, — mais accord venant en même temps de l'impondérable, libre et gratuite illumination de la grâce. Celle-ci, en raison du mystère de miséricorde qui régit le destin de l'humanité, ne fait jamais défaut; du moins en certaines heures et sous certaines formes, elle ne fait jamais défaut aux hommes de bonne volonté. C'est là « l'esprit ». Ici, à cette école, on comprend la nécessité d'avoir une discipline spirituelle, si l'on veut suivre l'enseignement de l'Evangile et devenir disciples du Christ. Oh! comme Nous voudrions redevenir enfant et Nous remettre à cette humble et sublime école de Nazareth ! Comme Nous voudrions près de Marie, recommencer à acquérir le vraie science et la sagesse supérieure des vérités divines. Mais Nous ne faisons que passer. Il Nous faut laisser ce désir de 168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale poursuivre ici l'éducation jamais achevée à l'intelligence de l'Evangile. Nous ne partirons pas cependant sans avoir recueilli à la hâte, et comme à la dérobée, quelques brèves leçons de Nazareth. Une leçon de silence d'abord. Que renaisse en nous l'estime du silence, cette admirable et indispensable condition de l'esprit ; en nous qui sommes assaillis par tant de clameurs, de fracas et de cris dans notre vie moderne bruyante et hyper sensibilisée. O silence, de Nazareh, enseignenous le recueillement, l'intériorité, la disposition à écouter les bonnes inspirations et les paroles des vrais maîtres ; enseigne-nous le besoin et la valeur des préparations, de l'étude, de la méditation, de la vie personnelle et intérieure, de la prière que Dieu seul voit dans le secret. Une leçon de vie familiale. Que Nazareth nous enseigne ce qu'est la famille, sa communion d'amour, son austère et simple beauté, son caractère sacré et inviolable; apprenons de Nazareth comment la formation qu'on reçoit est douce et irremplaçable : apprenons quel est son rôle primordial sur le plan social. / Une leçon de travail. Nazareth, ô maison du « fils du charpentier », c'est ici que Nous voudrions comprendre et célébrer la loi sévère et rédemptrice du labeur humain ; ici rétablir la conscience de la noblesse du travail; ici rappeler que le travail ne put pas être une fin à luimême, mais que sa liberté et sa noblesse lui viennent, en plus de sa valeur économique, des valeurs qui le finalisent ; comme Nous voudrions enfin saluer ici tous les travailleurs du monde entier et leur montrer leur grand modèle, leur frère divin, le prophète de toutes leurs justes causes, le Christ notre Seigneur. Voici que Notre pensée s'est éloignée de Nazareth et qu'elle se porte sur ces monts de Galilée, qui ont fourni cadre et décor naturels à la voix du Maître notre Seigneur. Le temps manque, manquent aussi les forces suffisantes pour proclamer, en ce moment, le Message divin destiné à tout l'univers. Mais Nous ne pouvons Nous empêcher* de regarder près d'ici la mon tagne des béatitudes, qui constituent la synthèse et le sommet de la prédication évangélique, ni non plus de tendre l'oreille aux échos que ce discours, dans l'atmosphère mystérieuse de ces lieux, semble faire parvenir jusqu'à Nous. C'est la voix du Christ qui promulgue le Nouveau Testament, la loi nouvelle qui intègre et dépasse l'ancienne, et porte au sommet de la perfection la conduite de l'homme. Le grand motif de l'activité humaine, c'est l'obligation, qui fait appel à sa liberté : dans l'Ancien Testament Acta Pauli Pp. VI 169- c'était la crainte ; dans la pratique de tous les temps et dans la nôtre, c'est l'instinct, c'est l'intérêt; pour le Christ, que le Père a donné au monde par amour, c'est l'amour. Lui-même nous apprit à obéir par amour : ce fut sa libération. Car, comme nous l'enseigne saint Augustin : « Dieu donna des commandements moins parfaits au peuple qu'il fallait tenir encore sous la crainte; et des commandements plus parfaits par son fils au peuple qu'il avait décidé de libérer désormais par l'amour y). Dans son Evangile, le Christ a apporté au monde le but suprême et la force suprême de l'action, et par là même de la liberté et du progrès : l'amour. Aucun but ne peut le dépasser. Aucun lui être supérieur, aucun le remplacer. 1 Son Evangile constitue le code de la vie. C'est dans la parole du Christ que la personne humaine atteint son niveau le plus élevé; et la société humaine y trouve sa plus authentique et sa plus forte cohésion. Nous croyons, Seigneur, à ta parole. Nous chercherons à la suivre et à la vivre. Maintenant nous en écoutons l'écho qui vient se répercuter dans nos esprits d'hommes du x x siècle. Voici les enseignements que cette parole semble nous donner. è m e Bienheureux serons-nous, si pauvres en esprit nous savons nous libérer de la trompeuse confiance dans les richesses matérielles et placer nos désirs d'abord dans les biens spirituels et religieux, et si nous avons du respect et de l'amour pour les pauvres, comme pour des frères et des images vivantes du Christ. Bienheureux serons-nous, si formés à la douceur des forts nous savons renoncer à la funeste puissance de la haine et de la vengeance et avons la sagesse de préférer à la crainte qu'inspirent les armes la générosité du pardon^ l'alliance dans la liberté et le travail, la conquête pour la bonté et par la paix. Bienheureux serons-nous, si nous ne faisons pas de l'égoïsme le principe directeur de la vie, et du plaisir son but, mais si au contraire nous savons découvrir dans la tempérance une source d'énergie, dans la douleur un instrument de rédemption, dans le sacrifice le sommet de la grandeur. Bienheureux serons-nous, si nous aimons mieux être opprimés qu'oppresseurs, et si nous avons toujours faim d'une justice en progrès. Bienheureux serons-nous, si pour le Règne de Dieu nous savons, 1 P.L. 34, 1231. 170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dans le temps et an delà, pardonner et lutter, agir et servir, souffrir «et aimer. Nous ne serons pas déçus pour l'éternité. Tels sont les accents que sa voix Nous semble prendre de nos jours : Alors, elle était plus forte, plus douce et plus redoutable : elle était •divine. Mais nous, en cherchant à recueillir quelques échos de la parole du maître, il nous semble devenir ses disciples et posséder, non sans raison, une nouvelle sagesse et un nouveau courage. Postea Beatissimus Pater in alia sancta illius regionis loca pie peregrinans est, ad lacum Tiberiadis, in montem Beatitudinum, in montem Tabor, Canam et Oapharnaum, ubique effundens animi pietatem. Post meridiem, Ierusalem rediit, finesque Israelíticos relinquens et gratias agens Rectoribus Civitatis ceterisque, qui aderant, ob accepta observantiae testimonia, haec protulit verba: Au terme de cette inoubliable journée, Nous voudrions, avec vous, faire monter vers Dieu l'hymne de la reconnaissance. On n'oublie plus, ^quand on les a vus une fois, ces lieux qui font revivre à la fois, l'Ancien «et le Nouveau Testament, ces lieux imprégnés des souvenirs de la Bible, des exemples et des enseignements de Jésus-Christ. Aux Autorités et à tous ceux qui sont ici présents, Nous redisons Notre satisfaction de cette visite, Notre gratitude pour l'accueil reçu, pour les attentions dont Nous avons été l'objet. Nous sommes venus parmi vous avec les sentiments de Celui que Nous avons conscience de représenter, et que les Prophètes ont annoncé jadis sous le nom de « Prince de la Paix ». C'est «dire que Nous ne nourrissons, envers tous les hommes et envers tous les peuples, que des pensées de bienveillance. L'Eglise, en effet, les aime également tous. Notre grand Prédécesseur Pie XII l'affirma avec force, et à maintes reprises, au cours du dernier conflit mondial, et tout le monde sait ce -qu'il a fait pour la défense et le salut de tous ceux qui étaient dans l'épreuve, sans aucune distinction. Et pourtant, vous le savez, on a voulu jeter des soupçons, et même des accusations contre la mémoire de ce grand Pontife. Nous sommes heureux d'avoir l'occasion de l'affirmer en ce jour et en ce lieu : rien de plus injuste que cette atteinte à 'Une aussi vénérable mémoire. Ceux qui ont, comme Nous, connu de près cette âme admirable, Acta Pauli Pp. VI 171 savent jusqu'où pouvaient aller sa sensibilité, sa compassion aux souffrances humaines, son courage, sa délicatesse de cœur. Ils le savaient bien aussi ceux qui, au lendemain de la guerre, vinrent, les larmes aux yeux, le remercier de leur avoir sauvé la vie. Vraiment, à l'exemple de Celui qu'il représente ici-bas, le Pape ne désire rien tant que le bien véritable de tous les hommes. Nous formons les meilleurs vœux pour vous, au terme de cette visite, Nous plaisant à penser que Nos fils catholiques, qui vivent sur cette terre, continueront à y jouir des droits et des libertés aujourd'hui habituellement reconnus à tous. Et c'est de grand cœur que Nous invoquons sur vous, sur Nos fils chrétiens qui Nous entourent ici et sur tous ceux qui, dans le monde, nourrissent des pensées de paix et de réconciliation, l'abondance des divines bénédictions. Hierosolymis Summus Pontifex sacrum Cenaculum templumque « Dormitionis Mariae » vespere invisit. Deinde aedes repetiit Apostolicae Delegationis. His in aedibus Excmus D. Athénagoras, Patriarcha Oecumenicus Constantinopolitanus, adiit Beatissimum Patrem, qui magno animi gaudio affectus eum excepit eumque ita est allocutus: Vehementer Nos commovet, gaudio Nos penitus afficit granditas huius horae, in aevum sane memorandae, qua Catholica Ecclesia et Constantinopolitanus Patriarchatus per maximos suos sacrorum Antistites rursus coram adstant, post plura saecula in silentio et exspectatione transacta. Item grati animi sensibus vehementer ac penitus erga te afficimur, qui, ut Nobis obviam ire posses, parumper a patriarchali sede tua discedere voluisti At Omnipotenti Deo, qui Ecclesiae Dominus est^ fas est in primis humiliter debitas nostras grates persolvere. Apud christianos vetus opinio est, veluti « mundi centrum » locum illum habendum esse, ubi gloriosa Salvatoris nostri Crux erecta est, et ubi Ipse exaltatus a terra omnia trahit ad seipsum. Consentaneum igitur erat — idque ex providentis Dei consilio reapse accidit — ut hoc ipso loco, in hac praecipua terrarum orbis parte, in perpetuum sacra ac veneranda, liceret nobis, Roma et Constantinopoli 1 1 Cfr. Io. 12, 32. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 172 pie peregrinantibus, invicem obviam ire et communes supplicationes consociare. Hodiernus occursus tuis in optatis erat inde a tempore Decessoris Nostri immortalis memoriae Ioannis XXIII, quem quidem aestimatione et amore palam prosecutus es, eique, non sine acri mentis perspicacitate, S. Ioannis Apostoli verba adhibuisti : « Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat Ioannes » . Etiam Summus ille Pontifex hodiernum eventum exoptaverat, ut tu et Nosmetipsi compertum habemus; at praematura morte prohibitus est, quominus haec animi Sui vota ad effectum deduceret. Nihilominus Christi verba : Ut unum sint, iterum iterumque ex ore illius Pontificis morientis prolata, procul dubio ostendunt quo spectaverit unum ex illis propositis, quae ei maxime cordi erant et ad quae perficienda ipse diuturnum mortis agonem pretiosamque Suam vitam obtulit Deo. Viae, quae ad unitatem perducunt, hinc illinc longae quidem esse poterunt ac multis difficultatibus impeditae. Attamen utrumque iter alterum ad alterum vergit et ad Evangelii fontes convenit. Ceterum, nonne fausto ac felici omine hodiernus occursus noster in hac terra contingit, in qua Christus Ecclesiam condidit ac pro ea sanguinem suum profudit? Utcumque, hoc eventum voluntatem manifesto testatur, quae quidem, iuvante Deo, magis magisque communis evadit inter christianos homines hoc nomine dignos; voluntatem, dicimus, sollertem dandi operam, ut dissensiones superentur et opposita repagula diruantur; hoc est voluntatem constanter prosequendi susceptum iter, quod ad concordiae reconciliationem conducit. Dissensiones quae ad doctrinam,^ ad liturgiam et ad disciplinam spectant, tempore et loco opportuno expendendae sane erunt, et eo quidem animo, qui veritatis iura fideliter servet rectoque iudicio res aestimet, salva caritate. Quod autem iam nunc effici potest atque debet, hoc est, ut incrementum ea capiat fraterna caritas, quae sollicita sit novas reperiendi vias .ad opêrandum ; talis scilicet caritas, qua quis, praeteritorum temporum experientia edoctus, veniae dandae sit promptus, permoveatur ad cernendum in aliis bonum magis quam malum, ac nihil optatius habeat, quam ut Divini Redemptoris vestigia sequatur, atque possit ab eo attrahi et ipsius imaginem in se referre. Huius caritatis signum et specimen esto pacis osculum, quod ex 2 2 io. i, 6. 173 Acta Pauli Pp. VI Dei beneficio nobis licet in hac sanctissima Terra invicem dare; esto pariter precatio illa, quam a Christo Iesu didicimus, ac nos una simul mox reeitaturi sumus. Nobis verba desunt ad apte significandum, quam penitus tua agendi ratio Nos tetigerit, neque Nos solummodo ; etenim Romana quoque Ecclesia et Concilium Oecumenicum non sine vehementi gaudio hoc magni sane momenti eventum accipient. Ad Nos quod attinet, una cum gratiarum actione preces Omnipotenti Deo admovemus, opem implorantes, ut coeptum iter pergere valeamus, &c dilargiatur tibi Nobisque, qui cum fide et spe firma illud inivimus, •caelestium gratiarum copiam ad optatam metam feliciter assequendam. Hisce animi sensibus affecti, non tibi valedicimus, sed vota proferre cupimus te revisendi, si tibi placuerit, spe delectati eiusmodi colloquia etiam in posterum fructuose iterari posse in nomine Domini. Postero die, vi Ianuarii, in festo Epiphaniae Domini, Summus Pontifex susceptam piam peregrinationem prosequens et complens, ad urbem Bethlehem mane se contulit sacrisque operatus est in sacro Nativitatis specu, cum rosam etiam ex auro conflatam, in Iesu Infantis honorem eo loci adservaiidam, detulisset. Post Eucharisticum sacrificium peractum, hunc nuntium, christianis ceterisque hominibus missum, legit : Nous voudrions Nous adresser simplement : d'abord au Christ, puis à l'Eglise, enfin au monde. 1. Au Christ, en cette fête de l'Epiphanie — qui revêt le double -aspect de la manifestation de Dieu et de l'appel des peuples à la foi — Nous présentons d'un cœur humble et modeste, mais sincère et joyeux, l'offrande de notre foi, de notre espérance et de notre amour. Solennellement, Nous lui adressons à notre tour la profession de foi •de Pierre : « Tu es le Christ, le Fils du Dieu Vivant x». 1 Nous lui disons encore, comme Pierre : (( Seigneur, à qui irions-nous? Toi seul possèdes les paroles de la Vie Eternelle » . Nous faisons encore Nôtre le cri de regret et l'aveu sincère de Pierre : <( Seigneur, Tu sais tout ; Tu sais que Nous t'aimons » . 2 3 1 2 3 Matth. 16,16. Io. 6, 60. Io. 21, 17. 174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale A ses pieds, comme jadis les Mages, Nous déposons ici les dons symboliques, reconnaissant le premier né de l'humanité, en Lui le Verbe de Dieu fait chair et l'homme, fils de la très Sainte Vierge Marie, notre Mère, Nous le saluons comme le Messie, le Christ, le Médiateur unique et irremplaçable entre Dieu et les hommes ; le Prêtre, le Maître, le Eoi, Celui qui était, qui est et qui vient. C'est cette même confession que proclame aujourd'hui l'Eglise de Rome ; cette Eglise qui fut celle de Pierre et que Vous avez Vous-même fondée, Seigneur, sur cette même pierre, et qui est, de ce fait, votre Eglise. Et voilà pourquoi aujourd'hui encore votre Eglise se prolonge à travers la succession apostolique ininterrompue depuis les origines; cette Eglise, Vous la suivez et la défendez, Vous la purifiez et la fortifiez; Vous êtes sa Vie, ô Christ de l'Eglise de Rome! Cette profession, Seigneur, est celle de toute Votre Eglise, que Vous voulez et rendez une, sainte, catholique et apostolique. Tous les pasteurs et les prêtres, tous les religieux et les fidèles, tous les catéchumènes de votre Eglise universelle vous présentent avec Nous, cette même profession de foi, d'espérance et d'amour. Tous, nous accueillons Votre humilité et confessons Votre grandeur ; tous, nous écoutons Votre Parole et attendons Votre retour à la fin des temps. Nous Vous remercions tous, Seigneur, de nous avoir sauvés, élevés à la dignité de fils de Dieu, d'avoir fait de nous Vos frères et de nous avoir comblés des dons de l'Esprit-Saint. Tous, Nous vous promettons de vivre en chrétiens, dans un effort de docilité continuelle à Votre grâce et de renouveau dans les mœurs. Nous nous efforcerons tous de répandre dans de monde Votre message de salut et d'amour. 2. Devant cette crèche, Seigneur, Nous voulons ensuite adresser Notre parole à l'Eglise, à la tête de laquelle Vous avez voulu choisir Notre pauvre personne comme pasteur universel. Cette parole, la voici, simplement : que l'Eglise du Christ veuille être aujourd'hui avec Nous et s'associer à l'offrande qu'en son nom aussi Nous présentons au Seigneur. En cette communion réside son efficience, sa dignité et son harmonie avec ces notes qui authentifient la véritable Eglise. Nous vivons l'heure historique où l'Eglise du Christ doit vivre son unité profonde et visible. C'est l'heure pour nous de répondre au vœu de Jésus-Christ : « Qu'ils soient parfaitement un et que le monde Acta Pauli Pp. VI 175* 4 reconnaisse que Toi, Père, Tn m'as envoyé » . A Pnnité interne de l'Eglise correspond à Pextérieur, sa force apologétique et missionnaire. Nous devons achever notre Concile Œcuménique; nous devons assurer à la vie de l'Eglise une nouvelle façon de sentir, de vouloir et de se comporter; lui faire retrouver une beauté spirituelle sous tous les aspects : dans le domaine de la pensée et de la parole, dans la prière et les méthodes d'éducation, dans l'art et la législation canonique. Il faudra un effort unanime auquel tous les groupements devront apporter leur collaboration. Que chacun entende l'appel que lui adresse le Christ par Notre voix. Ceci, Nous le disons aux catholiques qui appartiennent déjà au bercail du Christ. Mais Nous ne pouvons pas ne pas adresser la même invitation aux Frères chrétiens qui ne sont pas en communion parfaite avec nous. Il apparaît désormais clairement à tous qu'on ne peut éluder le problème de l'unité; aujourd'hui cette Volonté du Christ s'impose à nos esprits et nous impose d'entreprendre avec sagesse et amour tout ce qui est possible pour permettre à tous les chrétiens de jouir du grand bienfait et du suprême honneur de l'unité de l'Eglise. Même dans les circonstances toutes particulières où nous nous trouvons aujourd'hui, Nous devons* dire qu'un tel résultat ne peut être obtenu au détriment des vérités de la foi. Nous ne pouvons pas être infidèle à ce patrimoine du Christ ; il n'est pas le nôtre mais le sien ; nous n'en sommes que les dépositaires et les interprètes. Mais, répétons-le encore, Nous sommes disposé à prendre en considération tout moyen raisonnable capable d'aplanir les voies du dialogue, dans le respect et la charité, en vue d'une rencontre à venir, — et Dieu veuille qu'elle soit proche — avec les frères chrétiens encore séparés de nous. La porte du bercail est ouverte. L'attente de tous est loyale et cordiale. Le désir est fort et patient. La place disponible est large et commode. Le pas à franchir est attendu avec toute Notre affection et peut être accompli avec honneur et dans la joie mutuelle. Nous Nous abstiendrons de solliciter des démarches qui ne seraient pas libres et pleinement convaincues, c'est-à-dire mues par l'Esprit du Seigneur, qui soufflera où et quand II le voudra. Nous attendrons cette heure bienheureuse. Nous ne demandons pour le moment à Nos très chers Frères séparés que ce que Nous Nous proposons à nous--même : que l'amour du Christ et de l'Eglise inspire toute démarche éventuelle de rapprochement et de rencontre. Nous fe4 Io. 17, 23. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 176 rons en sorte que le désir d'entente et d'union demeure vif et inaltéré ; Nous mettrons Notre confiance dans la prière. Même si elle n'est pas -encore commune, celle-ci peut être au moins simultanée et monter parallèlement de nos cœurs, comme de ceux des chrétiens séparés, pour se rejoindre aux pieds du Très-Haut, le Dieu de l'Unité. En attendant, Nous saluons avec beaucoup de respect et d'affection les illustres et vénérés Chefs des Eglises distinctes de la Nôtre, réunis ici ; Nous les remercions cordialement pour leur participation à Notre pèlerinage, Nous rendons hommage à la part qu'ils possèdent de l'authentique trésor de la tradition chrétienne et leur exprimons Notre désir d'une entente dans la foi, dans la charité et dans la discipline de l'unique Eglise du Christ. Nous envoyons Nos vœux de paix et de prospérité à tous les pasteurs, prêtres, religieux et fidèles de ces mêmes Eglises; sur tous Nous invoquons la lumière et la grâce du Saint Esprit. Nous sommes maintenant profondément heureux que la rencontre, que Nous avons eue ici, pendant ces jours bénis, avec le Patriarche œcuménique de Constantinople se soit réalisée de la façon la plus aimable et se soit révélée pleine des meilleurs espérances : Nous en remercions le Seigneur de tout Notre cœur et Nous le prions que Lui-même qui coepit in nobis opus bonum ipse perficiat : Le Seigneur qui a commencé en Nous cette œuvre bonne de la paix et de l'union veuille la conduire à bonne fin. 5 3. Nous voulons enfin de ce lieu béni et en cette heure toute particulière adresser quelques mots au monde. Par (( monde » Nous entendons désigner tous ceux qui regardent le christianisme comme du dehors, qu'ils soient ou qu'ils se sentent à son .égard comme des étrangers. Nous voudrions avant tout nous présenter, une fois encore, à ce monde au milieu duquel nous nous trouvons. Nous sommes les représentants et les promoteurs de la religion chrétienne. Nous avons la certitude de promouvoir une cause qui vient de Dieu; nous sommes les disciples, les apôtres, les missionnaires de Jésus, Fils de Dieu et Fils de Marie, le Messie, le Christ. Nous sommes les continuateurs de sa Mission, les hérauts de son message, les ministres de sa religion, que nous savons posséder toutes les garanties divines de la vérité. Nous n'avons pas d'autre intérêt que celui d'annoncer notre foi. Nous ne demandons rien, sinon la liberté de professer et de proposer à qui veut bien, en toute s Cfr. PMI. 1, 6. Acta Pauli Pp. VI 177 liberté, l'accueillir, cette religion, ce lien nouveau instauré entre les hommes de Dieu par Jésus-Christ, notre Seigneur. Nous voulons ensuite ajouter un autre point que Nous prions le monde de bien vouloir considérer loyalement. Il s'agit du but immédiat de notre mission, et qui est le suivant : Nous désirons travailler pour le bien du monde, pour son intérêt, pour son salut. Et Nous estimons même que le salut que Nous lui offrons lui est nécessaire. Cette affirmation en implique beaucoup d'autres. Ainsi : Nous regardons le monde avec une immense sympathie. Si le monde se sent étranger au christianisme, le christianisme ne se sent pas étranger au monde, quel que soit l'aspect sous lequel ce dernier se présente et quelle •que soit l'attitude qu'il adopte à son égard. Que le monde le sache donc : les représentants et les promoteurs de la religion chrétienne ont de l'estime à son égard et ils l'aiment d'un amour supérieur et inépuisable : l'amour que la foi chrétienne met au cœur de l'Eglise; celle-ci ne fait pas autre chose que de servir d'intermédiaire à l'amour immense -et merveilleux de Dieu à l'égard des hommes. Cela veut dire que la mission du christianisme est une mission d'amitié parmi les peuples de la terre, une mission de compréhension, d'encouragement, de promotion, d'élévation; et, disons-le encore une fois, une mission de salut. Nous savons que l'homme moderne met sa fierté à faire les choses par lui-même; il invente du nouveau et réalise des choses étonnantes. Mais toutes ces réalisations ne le rendent ni meilleur, ni plus heureux ; elles n'apportent pas aux problèmes de l'homme une solution radicale, définitive et universelle. L'homme, Nous le savons encore, lutte contre lui-même ; il connaît des doutes atroces. Nous «avons que son âme est envahie de ténèbres et assiégée de souffrances. Nous avons à lui dire un message que Nous croyons libérateur. Et Nous Nous croyons d'autant plus autorisé à le proposer qu'il est pleinement humain. C'est le message de l'Homme à l'homme. Le Christ que Nous apportons à l'humanité est « le Fils de l'homme », comme il s'est appelé Lui-même. Il est le Premier-né, le Prototype de la nouvelle humanité ; il est le Frère, il est le Compagnon, il est l'Ami par excellence. De Lui seul on a pu dire en toute vérité qu'« il connaissait ce qu'il y avait dans l'homme » . Il est l'envoyé de Dieu, mais ce n'est pas pour condamner le monde, c'est pour le sauver. 6 7 Il est le bon Pasteur de l'humanité. Il n'est pas de valeur humaine 6 7 Io. 2, 25. Cfr. Io. 3, 17. .12 - ACTA, vol. V I , n. 3. — 21-3-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 178 qu'il n'ait respectée, rehaussée et rachetée. Il n'est pas de souffrance humaine qu'il n'ait comprise, partagée et valorisée. Il n'est pas de besoin humain, — exception faite de toute imperfection morale — qu'il n'ait assumé et éprouvé en Lui-même et proposé à l'ingéniosité et au cœur des autres hommes comme objet de leur sollicitude et de leur amour, et pour ainsi dire, comme condition de leur propre salut. Même pour le mal qu'en qualité de médecin de l'humanité II a connu et dénoncé avec la plus énergique vigueur, Il a eu une infinie miséricorde^ jusqu'à faire surgir, par le moyen de la grâce, dans le cœur de l'homme, de surprenantes sources de rédemption et de vie. Eh bien! qu'on sache de par le monde comment le Christ, qui vit encore aujourd'hui dans son Eglise, se manifeste au monde à partir de ce lieu, de ce berceau qui marqua son apparition sur la terre. Que le monde qui Nous entoure daigne donc recevoir aujourd'hui,, au nom de Jésus-Christ, Notre salut plein de respect et d'affection. Ce salut déférent, Nous l'adressons d'une manière particulière à quiconque professe le monothéisme et avec nous rend un culte religieux à l'unique et vrai Dieu, le Dieu vivant et suprême, le Dieu d'Abraham,, le Très-Haut, celui que justement sur ce sol — en un jour lointain que rappellent la Bible et le Missel — un personnage mystérieux, dont l'Ecriture ne nous a transmis ni la généologie ni la fin, et dont le sacerdoce royal a servi à qualifier celui du Christ lui-même, Melchisédech, célébra comme « l e Dieu Très-Haut, créateur du ciel et de la terre».* Nous chrétiens, instruits par la révélation, nous savons que Dieu subsiste en trois Personnes, Père, Fils et Saint-Esprit, mais toujours nous célébrons la nature divine comme étant unique, nous proclamons unique le Dieu vivant et vrai. Qu'à ces peuples adorateurs d'un Dieu unique aillent aussi Nos vœux de paix dans la justice. Notre salut s'adresse pareillement à tous les peuples auxquels nos Missionnaires catholiques apportent, en même temps que l'Evangile, une invitation à partager son universalisme et un ferment capable de faire monter la civilisation. Mais Notre salut aujourd'hui ne peut connaître de limites : il surmonte toutes les barrières et veut atteindre tous les hommes de bonne volonté, y compris les hommes qui pour le moment ne témoignent aucune bienveillance pour la religion du Christ, qui s'efforcent d'en empêcher la diffusion et d'en combattre les fidèles. Même aux persécuteurs8 Cfr. Gen. 14, 19. Acta Pauli Pp. VI 179 du catholicisme et aux négateurs de Dieu et du Christ, Nous envoyons Notre souvenir triste et douloureux et sereinement Nous leur demandons : Pourquoi, pourquoi? Au moment de quitter Bethléem, ce lieu de pureté et de calme où naquit, voici vingt siècles, Celui que Nous prions comme le Prince de la paix, Nous sentons l'impérieux devoir de renouveler aux Chefs d'Etat et à tous ceux qui portent la responsabilité des peuples Notre appel pressant en faveur de la paix du monde. Que les Gouvernants entendent ce cri de Notre cœur et qu'ils poursuivent généreusement leurs efforts pour assurer à l'humanité la paix à laquelle elle aspire si ardemment. Qu'ils puisent auprès du Tout-Puissant et au plus intime de leur conscience d'homme une intelligence plus claire, une volonté plus ardente et un esprit renouvelé de concorde et de générosité, afin d'éviter à tout prix au monde les angoisses et les offres d'une nouvelle guerre mondiale, dont les conséquences seraient incalculables. Qu'ils collaborent encore plus efficacement à instaurer la paix dans la vérité, dans la justice, dans la liberté et dans l'amour fraternel. Tel est le vœu que Nous n'avons cessé de présenter à Dieu dans une prière instante tout au cours de ce pèlerinage. Toutes les initiatives loyales, qui tendent à la réaliser, trouveront Notre appui et Nous les bénissons de grand cœur. C'est le cœur plein de ces pensées et de ces prières que de Bethléem, patrie terrestre du Christ, Nous invoquerons pour l'humanité tout entière l'abondance des faveurs divines. Ierusalem regressus, pertransiens Montem Oliveti, post meridiem Summus Pontifex eodem quo venerat aërovehiculo Romam rediit, prius comiter salutatus ab Hussein, Rege Jordaniae, cui haec verba fecit : Solem Aleikum! The time has come for Us to take leave of this blessed land after Our unforgettable pilgrimage. We cannot départ without expressing anew and publicly Our profound gratitude to Your Majesty and to the civil authorities who have done so much to facilitate Our travels and make them fruitful. Forever in Our heart We shall bear the consoling memories of this humble visit to the Holy Places, and of the warm welcome extended to Us by the inhabitants of this sacred land. May God re ward them, may He wipe away their tears, and grant them peace, prosperity and true happiness. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 180 In the words which the Apost] e Paul used to the Christians of Ephesus, in bidding them farewell, We also « commend you to God and to the word of his grace, who is able to build up, and to give the inheritance among ali the sanctified » . And, as he wrote to the same Ephesians, We exhort you : « Let all bitterness, and wrath, and indignation, and clamor, and reviling, be removed from you, along with ail malice. On the contrary, be kind to one another, and merciful, forgiving one another, as God in Christ has generoulsy forgiven you » . x 2 And, repeating the apostolic salutation. « Peace be to this land, and to all those who dwell herein », We cali down upon you ali the richest grâces from on high, imparting to you and your loved ones and to ali the beloved people of Jordan Our particular fatherly Apostolic Blessing. Khatar Eum! Beatissimus Pater terram attigit pervesperi in aëronavium portu v. d. « di Oiampino », quamplurimis Eum exspectantibus clarissimis Viris ex ecclesiastico et laicorum ordine, necnon Excmo Viro Antonio Segni, Reipublicae Italicae Praeside, qui regredientem Pontificem nobilissimis verbis salutavit. Augustus Pontifex vero Sui moti animi sensus ita aperiebat: Ritorniamo col cuore pieno di intense emozioni, portando scolpite nella memoria, e per sempre, le immagini radiose e commoventi dei Luoghi Santi, che parlano con spoglia eloquenza della vita di Gesù Cristo, delle sue sofferenze, del suo amore. Abbiam voluto che il Nostro viaggio in Palestina assumesse il significato di un incontro particolare, fervoroso, ardente con Cristo, un proclamare alto davanti al mondo la sublime realtà e universalità della Redenzione, che il Salvatore Divino continua a operare per mezzo della sua Chiesa : e, posando ora nuovamente il piede sul suolo d'Italia, ove approdò un giorno Pietro, con la sua nobile e rigeneratrice missione, possiamo dire di aver tenuto fede al Nostro impegno. La Liturgia dell'odierna festa di Epifania parlava di un gran splendore, che da Gerusalemme si effonde sul mondo, e ne vince le tenebre : « Sorgi, vestiti di luce, perché è giunta la luce tua, e la maestà del Signore sopra di te si è levata ; perché, vedi, la tenebra copre la terra, e l'oscurità i popoli, ma sopra di te sorge il Signore, e la sua maestà sopra di te si fa vedere. Alla tua luce cammineranno i popoli, e i re al 1 2 Act. 20, 32. Eph. 4, 31-32. Acta Pauli Pp. VI 181 1 bagliore del tuo levare». In questa luce divina abbiamo compiuto il Nostro viaggio di preghiera e di penitenza; e abbiamo pregato che piir: alta risplenda sul mondo, le cui ansie e incertezze, i cui paurosi sconvolgimenti nascono dall'aver voluto respingere e soffocare questa luce^ Soltanto in Gesù benedetto, Noi ripetiamo, è la salvezza ; nel suo messaggio di verità, di bontà, di amore è la risposta a tutte le incognite che si affacciano; nella sua volontà, liberamente accettata, è la pace del mondo. Questo abbiamo invocato, prostrati sulla nuda pietra del Sepolcro, sul Calvario e al Getsemani, nel Cenacolo e a Nazareth. E sulla Gròtta della Natività di Betlem abbiamo chiesto per tutti gli uomini di buona volontà il dono della pace, vera e duratura. Il Signore adempia i Nostri voti, e faccia fiorire il percorso del suo umile Vicario con i frutti della santità, della giustizia, della verità : ad dandam scientiam salutis plebi eius ...ad dirigendos pedes nostros in viam pacis. Ora il Nostro pensiero si rivolge con memore benevolenza alle Autorità di quei luoghi, che hanno reso così agevole e spedito il Nostro viaggio, facendo ogni sforzo per rendere più gradito il Nostro breve soggiorno in Terra Santa; alle fiorenti Comunità Cattoliche, che abbiamo colà incontrato e incoraggiato, appartenenti ai Patriarcati Latino, Melchita, Maronita e Armeno ; ai figli di San Francesco, tanto benemeriti per la secolare presenza nella terra di Gesù; e a tutti i nostri fratelli in Cristo, particolarmente diletti e cari, la cui presenza nei Luoghi Santi rende a Noi più pungente il desiderio dell'auspicata unione. Ringraziamo altresì per la sua tanto gradita presenza l'Ecc.mo Signor Presidente della Repubblica Italiana, e, con Lui, tutte le Autorità, che, come han voluto porgerci il loro saluto alla Nostra partenza, Ci fanno sentire ora più intensa la gioia del ritorno, portandoci l'affetto dei diletti figli d'Italia e di Roma. Ci è anche caro esprimere vivo compiacimento ai dirigenti, ai piloti, al personale della Società Aerea, che tanto ha fatto per la perfetta riuscita della Nostra trasvolata. In pegno del Nostro animo commosso, in questo momento abbracciamo con paterna benevolenza tutti i popoli incontrati, e quelli che Ci hanno seguito col pensiero e con la preghiera, mentre, propiziatrice di ogni desiderata grazia celeste, di cuore effondiamo ancora una volta su l'umana famiglia l'Apostolica Benedizione. 2 1 2 Is. 60, 1-3. Lue. 1, 77. Ï82 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Inde Summus Pontifex, ad Aedes Vaticanas pergens, autorhaeda mediam pertransiit Urbem, toto itinere innumera multitudine civium laetissime plaudente inter sacri aeris concentus, Eomanaeque Civitatis Magistro cum Administratorum Coetu obsequium « Peregrino Apostolico » ad Colosseum ipraebente. Palatium Apostolicum tandem ingressus, Beatissimus Pater christifideles in Petriano foro adstantes ita breviter est allocutus : Grazie, grazie, figliuoli, di questa accoglienza che costituisce già di per sè un avvenimento memorabile e incomparabile. Io vorrei che arrivasse a tutta la cittadinanza di Roma, alle autorità e a quanti hanno fatto servizio di ordine in questo immenso corteo, il mio particolare ringraziamento. Mio vivo desiderio sarebbe stato di non incomodare alcuno e di compiere il ritorno in maniera semplice e tranquilla. La vostra intelligenza e la vostra bontà invece hanno preparato la straordinaria manifestazione di cui tutti siamo stati spettatori. Vi porto il saluto da Beuern, dove questa mattina ho celebrato la S. Messa; vi porto la pace del Signore, vi porto quel che voi già avete nel cuore e dimostrate di aver ben capito ; la realtà, cioè, che fra Cristo, Pietro e Roma corre un filo diretto. Questo filo ha vibrato di tutte le sante emozioni e adesso si fa trasmettitore di tutte le mie benedizioni. Voi avete compreso che il mio viaggio non è stato soltanto un fatto singolare e spirituale : è diventato un avvenimento, che può avere una grande importanza storica. È un anello che si collega ad una tradizione secolare; è forse un inizio di nuovi eventi che possono essere grandi e benefici per la Chiesa e per l'umanità. Vi dirò soltanto questo, stasera, che ho avuto la grande fortuna stamane di abbracciare, dopo secoli e secoli, il Patriarca Ecumenico di Costantinopoli, e di scambiare con lui parole di pace, di fraternità, di desiderio della unione, della concordia e dell'onore a Cristo e di vantaggioso servizio per l'intera famiglia umana. Speriamo che questi inizi diano buon frutto; il seme germogli e giunga a maturità. Intanto preghiamo tutti : giacché queste ore e questi avvenimenti sono certamente grandi e segnati dalla benevolenza di Dio. Ricevete adesso la mia benedizione : nel nome del Padre, del Figliuolo » 1955. Monsig. Didier Maurizio (Cayenne). 1956. Monsig. Rojek Adalberto A. (Przemyál dei Latini). 1960. Monsig. Cerda Leal Giuseppe (Mazatlán). » Monsig. García Franco Giuseppe (Mazatlán). » Monsig. González Emilio (Mazatlán). 1962. Monsig. Connolly Giovanni P. (Oakland). » Monsig. Oullen Roberto (Oakland). » Monsig. O'Brien Michele (Oakland). » Monsig. Rohan Giacomo (Oakland). » Monsig. Wagner Alvino (Oakland j. » Monsig. Alf es Giorgio (Köln). » Monsig. Weisskichel Ferdinando (Köln). » Monsig. Beerhalter Michele (Miami). » Monsig. Reilly Pietro (Miami). » Monsig. Kötting Bernardo (Münster). » Monsig. Kühle Enrico (Hildesheim). » Monsig. Orozco Madrigal Antonio (Ouliacán). » Monsig. Orozco Madrigal Emanuele (Ouliacán). » Monsig. Hofmann Giovanni (Sankt Pölten). » Monsig. Artese Leonardo (Buenos Aires). » Monsig. Di Falco Giovanni (Buenos Aires). » Monsig. Moser Carlo (Wien). » Monsig. Steiner Francesco (Wien). » Monsig. Taschner Ottone (Wien). » Monsig. de Toth Giovanni B. (Roma). » Monsig. Eichhorn Francesco S. (Bamberg). 1963. Monsig. Christoph Leone (Osnabrück). » Monsig. Beigel Edoardo (Hildesheim). » Monsig. Ribeiro Viana Giuseppe (Sorocaba). » Monsig. Erhardsberger Giuseppe (Regensburg). » Monsig. Grötsch Ermanno G. (Regensburg). » Monsig. Kraus Giuseppe (Regensburg). » Monsig. Heindl Giuseppe (Eichstätt). » Monsig. Kürzinger Giuseppe (Eichstätt). » Monsig. Ott Lodovico (Eichstätt). » Monsig. Kreuzberg Ernesto (Köln). » Monsig. Firmenich Pietro (Aachen). » Monsig. Wäckers Antonio G. (Aachen). » Monsig. Bitterlich Adalberto (Limburg). Diarium Romanae Curiae 16 febbraio 1963. Monsig. 24 » » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. 3 marzo » Monsig. » » Monsig. » » » Monsig. 9 » » Monsig. 17 » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. Monsig. » Monsig. » » » » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. » » » Monsig. 22 » Monsig. 23 Monsig. » » » » Monsig. 30 Monsig. » 5 aprile » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. 16 » » Monsig. 20 » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. Monsig. » » da Mota Valença Adelmar (Garanhuns). Mager Ermanno (Rottenburg). D'Cruz Bernardo (Quilón). Fernández M. Valeriano (Quilón). dos Santos Edoardo A. (TJberlandia). Carrion Valverde Gioacchino (Cartagena). Tena Mateo Vincenzo (Zaragoza). Keppeler Ottone (Köln). Baran Giuseppe L. (Allentown). Burns Giovanni G. (Allentown). Donnelly Francesco (Allentown). Doyle Tommaso G., (Allentown). Huesman Enrico G. (Allentown). King Francesco L. (Allentown). Thompson Davide B. (Allentown). Dubinskas Antonio G. (Baltimore). Dunn Guglielmo K. (Baltimore). Griffith Giovanni C. (Baltimore). Healy Agostino L. (Baltimore). Kelly Raimondo P. (Baltimore). Mardaga Tommaso (Baltimore). Murphy Giovanni G. (Baltimore). O'Dwyer C. Giovanni (Baltimore). Quinn Giovanni A. (Baltimore). Slade Arturo C. (Baltimore). Whelan Tommaso A. (Baltimore). Jacquard Roberto (Bourges). McSweeney Giacomo E. (Raleigh). Falke Giuseppe (Köln). O'Connell Michele T. (Victoria). Comte Ruggero (Rodez). Barry Patrizio A. (Burlington). Charland Walter F. (Burlington). Corrigan Giovanni F. (Toronto). Leveque Arturo (Chicoutimi). Salini Carlo G. (Sault Sainte Marie). Vaillancourt Augusto (Sault Sainte Marie) Didier Giovanni (Nancy). Fruhauff Andrea (Nancy). Hartmann Roberto (Nancy). Lefèvre Andrea (Nancy). Pourel Edmondo (Nancy). Zaepfel Marco (Nancy). Martínez Gallardo Giuseppe di Gesù (León). Schmelzer Francesco (Köln). Teixeira de Vasconcelos Cicerone (Maceió). Wanderley Giovanni B. (Maceió). Enciso Emilio (Vitoria). Bernardi Simone D. (Peoria). 279 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 280 1963. Monsig. » » » Monsig. Monsig. » » » » » Monsig. Monsig. » » » Monsig. » Monsig. » » Monsig. Monsig. » » Monsig. » » » » Monsig. 27 » » Monsig. Monsig. » » » » Monsig. » » Monsig. Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » 4 g Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. SJf. II COTONUENSIS (ABOMEIENSIS) Divisa archidioecesi Cotonuensi, nova quaedam dioecesis constituitur « Abomeiensis » appellanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Christi iussum, quod sanctissimis Apostolis dedit caelos ascensurus, ut mundum universum peragrati cunctis gentibus Evangelium salutis praedicarent, cum ipsis Apostolis tum etiam eorum successoribus Romanis Pontificibus ita sollemne et sanctum semper fuit ut ad idem mandatum et verba et facta sua omnia referrent : nihil est enim in Eccle- 320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sia, Christi sponsa fidelissima, tam pretiosum quam christiani nominis propagatio, ex qua scilicet, tamquam ex capite et fonte, gloria Dei summa promanat. Quae sane causa est cur Nos, qui vices Christi gerimus apud homines, aequo animo novas dioeceses constitui curemus, id certum habentes fore ut auctis Episcopis christianae religioni prosperius cedere possit. Quae cum ita sint, cum Sacrae Congregationi de Propaganda Fide visum sit novam in Ee publica Dahomey dioecesim condere, Nos de sententia venerabilium Fratrum Ioannis Baptistae Maury, Archiepiscopi titulo Laodicensis in Phrygia atque Apostolici in Africa Occidentali Delegati, et Bernardini Gantin, Archiepiscopi Cotonuensis, re bene reputata, haec quae sequuntur, decernimus et iubemus. Ab archidioecesi Cotonuensi totum territorium distrahimus quod subpraefecturas civiles comprehendit nomine Abomey, Savalou, Savé, Dassa et Zagnanado; quibus terris novam dioecesim constituimus Abomeiensem cognominandam et clero in eadem terra nato concredendam. Quo vero aptius fines novae dioecesis definirentur, scilicet audito venerabili Fratre Natali Boucheix, sacro Portus Novi Praesule, eam partem subpraefecturae civilis quam per vulgus Zagnanado dicunt quaeque ad dioecesim Portus Novi pertinet, ab hac dividimus, atque Abomeiensi dioecesi attribuimus. Novam circumscriptionem Sedi metropolitanae Cotonuensi suffraganeam constituimus, eaque iurisdictioni Sacrae Congregationis de Propaganda Fide obnoxia manebit. Eius praeterea sedes episcopalis in urbe Abomey erit, cathedra vero in templo SS. Petri et Pauli, in eadem civitate, quod videlicet ad cathedralis dignitatem attollimus, cum debitis iuribus. Canonicorum collegium condatur; quod si pro locorum difficultatibus fiat impossibile, Episcopus Consultores dioecesanos eligat, qui consilio et ope ei assint. Cetera omnia ad iuris Canonici normam temperentur. Condita vero per harum litterarum effectionem dioecesi, documenta et acta quae ad novam Ecclesiam quoquo modo respiciant, ad eius Curiam episcopalem mittantur, religiose in tabulario custodienda. Ceterum haec quae iussimus, venerabilis Frater Ioannes Baptista Maury ad exitum adducet, vel quem ipse delegaverit. Re autem acta, ipse documenta exarari faciet, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta oflS.cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae- Acta Ioannis Pp. XXIII 321 terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die quinto mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto. IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. 76. III CHICLAYENSIS (CHOTENSIS) E dioecesi Chiclayensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova praelatura nullius conditur, nomine « Chotensis » appellanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Pontificale munus, quo ut fideliter fungeremur (cf. Mt. 16,17 ss.) Dei consilio et voluntate Vocati sumus, quodque iuxta sanctissimum Christi Evangelium (cf. Io. 21, 15-17) Patrumque sententiam (cf. Aug. In Io., ad cap. 21,15-17) tamquam « officium amoris )) semper duximus, profecto id efficit ut cogitationes Nostras omnes eo intendamus ut, videlicet, Christi gregi, qui in frequentissimis orbis terrarum oris consistit curisque Episcoporum commissus est, opportune consulamus, facta nempe maxima facultate fidem suam christianam in pectoribus alendi, ad cuius imperium et praescripta iidem omnia peragant. Quoniam ergo 21 - ACTA, vol. VI, n. 5. — 4-5-1964. 322 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale venerabilis Frater Romulus Carboni/ Archiepiscopus titulo Sidoniensis et in Republica Peruviana Apostolicus Nuntius, ab Apostolica Sede expostulavit ut, quibusdam separatis territoriis a dioecesi Chiclayensi, nova in ea Republica praelatura « nullius » constitueretur, Nos id reputantes christianae religioni ibi loci valde favere posse, re bene considerata sententiamque rogato venerabili Fratre Daniele Figueroa Villón, Episcopo Chiclayensi, de Nostra summa auctoritate haec, quae sequuntur, decernimus et statuimus. A dioecesi Chiclayensi territorium civilium provinciarum separamus, quas vulgo Chota et Cutervo cognominant ; quo novam praelaturam « nullius )) condimus Chotensem appellandam, cuius hi erunt fines : ad septemtrionem, dioecesis Piurensis et praefectura apostolica S. Francisci Xaverii; ad orientem, dioecesis Chachapoyasensis ; ad meridiem, dioeceses Caiamarcensis et Chiclayensis; ad solis occasum, denique, dioecesis Chiclayensis. Caput novae circumscriptionis urbs Chota erit, in eaque Episcopus domicilium suum statuet, cathedra doctrinae docendae in templo paroeciali collocata, Sanctis omnibus dicato, cui omnia iura facimus talibus debita aedibus, praelaturam Chotensem Truxillensi Sedi suffraganeam constituimus, cuius sacro Praesuli Praelatum Ordinarium subicimus ad normam iuris. Qui praeterea minus saltem Seminarium condat, pueris ad sacerdotium vocatis excipiendis; quod ad praescripta iuris communis et secundum regulas Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus faciat. Cum vero iuvenes eo pervenerint ut philosophiae et theologiae incumbere debeant, tunc optimos Romam mittet in Collegium Pontificium Pianum Latinum Americanum sacris disciplinis recte imbuendos. Mensam praelaticiam constituent : dos a civili potestate danda, fidelium collationes, Curiae proventus, et pars bonorum congrua quae novae Ecclesiae obtinget, iuxta canonem 1500 C. I. C. Ad clerum quod attinet, censemus ut his litteris ad effectum adductis sacerdotes qui in nova Sede vel beneficium vel officium habeant, eidem ascribantur ; ceteri vero clerici Seminariique tirones, ei in qua legitime degant. Censemus postremo ut documenta et acta quae ad novam praelaturam respiciant, vel ad eius cives, cito ad eius Curiam mittantur, ibique in tabulario rerum religiosarum serventur. Ceterum haec omnia venerabilis Frater Romulus Carboni exsequi studebit vel quem ipse delegaverit, factis ad rem necessariis potestatibus. Re vero acta, idem documenta exarari iubebit, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittet. Quod si alius eo tempore Nuntiaturae Apostolicae praesit, hic mandata Nostra haec faciet. Acta Ioannis Pp. XXIII 323 Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto. Pro 8. R. E. Cancellario ffi HAMLETUS I. Card. CICOGNANI CAROLUS Card. CONFALONIERI a publicis Ecclesiae negotiis 8. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. J¡9. IV OTTAVIENSIS (HULLENSIS) Detracto territorio ab archidioecesi Ottaviensi, nova dioecesis conditur « Hullensis » appellanda. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quia dioecesim condere non modo est territorium ab alia Ecclesia, quasi ramum ex arbore, decerpere, certisque finibus constitutis in propriam formam redigere, verum etiam proprio Episcopo instruere, qui omnes et labores, et curas, et industrias in eo collocet ut christianum 324 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale populum quem gubernandum suscepit quam sapientissime regat tamquam si diligentissimus pater filiis praesit, idcirco Nos, quos Deus voluit arcano decreto in tanto fastigio collocare, quam aequissime novas dioeceses condi curamus id scilicet bona spe existimantes ut, multiplicatis pastoribus, gregis etiam commoda et utilitates feliciter augeantur. Cum ergo venerabilis Frater Sebastianus Baggio, Archiepiscopus titulo Ephesinus et in Canadia Apostolicus Delegatus, ab hac Apostolica Sede petierit ut ibi loci nova dioecesis constitueretur, libenti animo huic postulationi concedimus, sententiamque rogatis cum venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus Sacrae Congregationi Consistoriali praepositis, tum etiam venerabili Fratre Maria Iosepho Lemieux, sacro Ottaviensi Praesule, haec quae sequuntur decernimus et iubemus. Ab archidioecesi Ottaviensi territorium separamus civilis provinciae Quebecensis, eoque dioecesim condimus, quae ab urbe Hull, Hullensis cognominabitur, cuiusque hi erunt fines : ad occasum, communes limites comitatuum, qui dicuntur, Gatineau et Pontiac, qui sunt fines orientales archidioecesis Sherbrookensis ; ad septemtriones, termini septentrionales plagarum vulgo appellatarum Aylwin et Hinks, quae sunt in comitatu Gatineau, Browman, Villeneuve, Lathbury, Hartwick, Suffollk et Ponsonby, in comitatu Papineau, usque ad meridionales fines dioecesis Montis Laurei; ad orientem solem, communes fines comitatuum vulgari appellatione Papineau et Argenteuil dictorum, qui simul sunt limites occidentales dioecesis S. Hieronymi; ad meridiem, denique, flumen Ottawa, quod inter archidioecesim Ottaviensem et novam dioecesim interfluit. Dioecesis caput urbs Hull erit, in eaque Episcopus cathedram ponet suae auctoritatis, in templo scilicet Iesu Christo Redemptori dicato, quod ad cathedralis aedis honorem tollimus. Nova Sedes Ottaviensi metropolitanae Ecclesiae suffraganea erit, iuxta normas iuris communis. Eius autem mensam episcopalem constituent : Curiae emolumenta, fidelium collationes, bonorum congrua pars quae eidem obvenient divisis bonis archidioecesis Ottaviensis ad normam canonis 1500 C. I. C. Canonicorum collegium praeterea condatur; interim autem Consultores dioecesani deligantur, qui Episcopo auxilio, consilio assint. Constituta vero dioecesi, eo ipso Sacerdotes qui beneficium seu officium in eius territorio habeant, eidem sint ascripti tamquam proprius clerus, ceteri vero clerici Seminariique tirones ei Ecclesiae addicantur, in qua legitime degant. Documenta postremo et acta ad novam circumscriptionem respicientia cito ad eius Curiam episcopalem mittantur, in tabulario religiose custodienda. Ceterum haec quae iussimus venera- Acta Ioannis Pp. XXIII 325 bilis Frater Sebastianus Baggio effici curabit vel quem. ipse delegábit, factis ad rem facultatibus; re vero acta, documenta exarari iubebit, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem magna cura mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo et vicesimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto. IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. 1 Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. 10. •Y SIDEROPOLITANAE In cathedrali templo dioecesis Sideropolitanae Canonicorum collegium constituitur. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Solet Catholica Ecclesia, exempli gnara Conditoris, qui Apostolorum collegium sibi ascivit per quos in hominibus verbum Dei diffunderetur, Ecclesiarum rectoribus, Episcopis nempe, virorum coetum, 326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quasi sacrum senatum, adiungere (cfr. Ignat., Trall. 2, 1), qui sua prudentia ac pietate, Praesule duce, fidelium bono allaborent, divinique cultus gloriam splendoremque adaugeant. Qua re, cum venerabilis Frater Stephanus Laszlo, Episcopus Sideropolitanus, petierit ut in sua cathedrali aede, Deo in honorem S. Martini Turonensis dicata, Canonicorum collegium conderetur, idque Sacra Congregatio Consistorialis, post auditum venerabilem Fratrem Opilium Rossi, Archiepiscopum titulo Ancyranum et in Austria Apostolicum Nuntium, factis olim a Nobis facultatibus, faciendum decreverit, Nos acta Sacrae Congregationis probantes, consensuque eorum suppleto qui hac super re aliquod ius vel habeant vel se putent habere, haec iubemus. In cathedrali templo dioecesis Sideropolitanae Canonicorum collegium constituimus, quod ad normam art. 4 Conventionis inter Sanctam Sedem et Moderatores Reipublicae Austriacae, die x x u i mensis Iunii anno MCMLX initae duabus Dignitatibus efficietur, Praeposito nempe et Custode, atque Canonicis, quorum unus erit Theologus, alter Poenitentiarius. Dignitatum assignatio penes Apostolicam Sedem erit ; Canonicatuum vero ab Episcopo fiet, ad normam iuris canonici; tamen indulgemus ut, quoad congruis bonis iidem instruantur, possint etiam iis attribui sacerdotibus qui alio beneficio fruantur, etsi cum animorum curatione coniuncto. Parochus autem eiusdem ecclesiae cathedralis e Canonicorum collegio eligatur, ad iuris normam, sit tamen amovibilis. Ad sacra facienda quod attinet, ad precesque proprias canonicorum censemus ut semel in mense fiant, die scilicet quo suetus habetur conventus canonicorum, ceterisque praeterea diebus sollemnioribus qui per capitulares constitutiones, quam primum condendas, edicentur ; resque absolvetur unius horae psalmodia missaeque celebratione. Cum autem deceat eos qui in Episcopi consilium et senatum asciscuntur singularibus insignibus condecorari, sinimus ut Dignitates et Canonici in suae dioecesis finibus habitum quem vocant (( pianum » adhibeant, nempe caligas et collare violacei coloris, vestem talarem nigram cum ore textibus orbiculis et ocellis violaceis, sericam zonam violaceam cum laciniis pariter sericis et violaceis. In choro autem induant rochetum cum reflexu in manicis rubini coloris opere reticulato exornato, mozetam laneam violaceam absque caputio et, iuxta temporum opportunitatem, cappam cum pellibus albi coloris atque biretum violaceum. Concedimus etiam Canonicis privilegium gestandi catenam cum parva cruce, Dignitatibus insuper anulum, Praeposito demum collegii privilegium sacra sub infula celebrandi. Ad cetera respicientes, officia nempe, munera, iura et privilegia Canonicorum, Acta Ioannis Pp. XXIII 327 alia eiusmodi, iubemus ut normae serventur iuris communis. Itaque, collegio Canonicorum condito, eo ipso Consultores dioecesani a suo munere cessabunt. Ceterum ad haec omnia perficienda venerabilem Fratrem Opilium Rossi legamus, vel quem ipse delegaverit ad exitum adducet, factis necessariis potestatibus. Idem, re acta, documenta exarari curabit, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittet. Quod si alius eo tempore apostolicae in Austria Nuntiaturae praesit, hic mandata Nostra omnia faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis eûicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta oificere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto. Pro S. B. E. Cancellario © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI CAROLUS Card. CONFALONIERI a publicis Ecclesiae negotiis 8. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. 52. 328 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale YI PORTUS MONTT Sedes cathedralis Portus Montt ad metropolitanae gradum evehitur novae cuiusdam provinciae ecclesiasticae. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Apostolicae Sedis mos est et" consuetudo ecclesiasticarum circumscriptionum territorium aptius quandoque disponere, ea quidem de causa ut christifidelium bono melius consulatur. Cum ideo venerabilis Prater Caietanus Alibrandi, Archiepiscopus titulo Bindaeus et in Republica Chilensi Apostolicus Nuntius, opportunum esse duxerit ut cathedralis Ecclesia Portus Montt ad metropolitanae Sedis dignitatem eveheretur simulque nova ecclesiastica provincia in regione australi Chilensis Ditionis constitueretur, idque ut fieret a Nobis petierit, sententiam, uti par erat, sive dilectum Filium a Secretis Sacrae Congregationis Consistorialis rogavimus, sive locorum Ordinarios quorum id ipsum pertineret, atque suprema et apostolica Nostra auctoritate sequentia decernimus ac iubemus. A metropolitano iure archiepiscopalis Ecclesiae Ss. Conceptionis eximimus cathedrales Sedes Portus Montt, Osornensem, S. Caroli Ancudiae et De Punta Arenas; item earum dioecesium sacrorum Antistites a iure absolvimus Archiepiscopi Ss. Conceptionis, tamquam ipsorum Metropolitae, atque ex ita distractis Ecclesiis, quibus vicariatum apostolicum Ayensem addendum decernimus, provinciam ecclesiasticam condimus, Portus Montt appellandam iisdemque finibus terminandam ac dioeceses et vicariatus apostolicus, quos diximus, circumscribuntur. Portus Montt episcopalem sedem ad gradum et dignitatem Ecclesiae metropolitanae evehimus, cum iuribus, privilegiis et praerogativis, .quibus ceterae archiepiscopales metropolitanae sedes ad iuris communis normam fruuntur. Quae ideo archidioecesis tamquam suffraganeas dioeceses habebit Osornensem, S. Caroli Ancudiae, De Punta Arenas et vicariatum apostolicum Aysensem. Sacros Portus Montt Praesules archiepiscopali dignitate perpetuo insignimus iidemque Metropolitarum iuribus fruentur, sic ut sacri canones describunt. Quorum Praesulum primus erit venerabilis Frater Robertus Rencoret Donoso, hactenus dioecesis Portus Montt Episcopus, Acta Ioannis Pp. XXIII 329 cuius metropolitano iuri quas memoravimus Ecclesiarum Antistites subicimus. Omnia quae decrevimus ad effectum adducet venerabilis Prater Caietanus Alibrandi, quem diximus, vel per se ipse vel per alium delegatum virum, dummodo sit in ecclesiastica dignitate constitutus. Quod si tempore exsecutionis alius in Cbilensi Republica Apostolicus Nuntius erit, hic mandata Nostra faciet. Re autem perfecta, negotii documenta rite signata ac sigillo impressa, ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittantur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur,; si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto. IACOBUS A. Card. COPELLO S. B. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol CXII, n. 80. 330 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale : L ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 29 Ianuarii 196%. — Metropolitanae Ecclesiae Liverpolitanae praefecit Exc. P. D. Georgium Andream Beck, hactenus Episcopum Salfordensem. — Metropolitanae Ecclesiae Glasguensi Exc. P. D. Iacobum Donaldum Scanlan, hactenus Episcopum Matrisfontis. — Titulari episcopali Ecclesiae Theudalensi R. P. D. Villelmum Gordonium Wheeler, Antistitem Urbanum, administratorem paroeciae Pretiosissimi Sanguinis D. N. Iesu Christi ad cathedrale templum archidioecesis Vestmonasteriensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Georgii Brunner, Episcopi Medioburgensis. die 7 Februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Burgensi Exc. P. D. Secundum García de Sierra et Méndez, hactenus Archiepiscopum titularem Parianum. — Cathedrali Ecclesiae Gerundensi Exc. P. D. Narcissum Jubany Arnau, hactenus Episcopum titularem Orthosiensem in Phoenicia. — Cathedrali Ecclesiae Seguntinae-Guadalajarensi Exc. P. D. Laureanum Castán Lacoma, hactenus Episcopum titularem Dalisandenum in Isauria. die U Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Villavincentiensi, noviter erectae, Exc. P. D. Franciscum Iosephum Bruls, hactenus Episcopum titularem Paraetoniensem. die 13 Februarii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Leontopolitanae in Pamphylia Exc. P. D. Iosephum D'Avack, hactenus Archiepiscopum Camerinensem. die lit Februarii. — Archiepiscopali Ecclesiae Camerinensi R. P. D. Brunonem Frattegiani, Antistitem Urbanum, Canonicum Capituli cathedralis Perusini, Praesidem tribunalis ecclesiastici regionis Umbrae. Sacra Congregatio Consistorialis 331 die 17 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Londonensi Exc. P. D. Geraldum Emmett Carter, hactenus Episcopum titularem Altihuritanum. die 18 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Telsensi Exc. P. D. Petrum Mazelis, hactenus Episcopum titularem Celenderitanum. — Praelaturae nullius Klaipedensi Exc. P. D. Petrum Mazelis, Episcopum Telsensem. die 22 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Ombitanae E. D. Antonium de Castro Xavier Monteiro, pro-rectorem Seminarii Maioris archidioecesis Bracharensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Valente da Fonseca, Episcopi Villaregalensis. die 28 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Ogdensburgensi E. P. D. Thomam Andream Donnellan, moderatorem Seminarii Maioris archidioecesis Neo-Eboracensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Arsacalitanae R. P. D. Vincentium Martinum Leonard, parochum S. Patricii Ep. et Conf., e dioecesi Pittsburgensi Latinorum, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Iosephi Wright, Episcopi Pittsburgensis Latinorum. die 2 Martii. — Archiepiscopali Ecclesiae Labacensi Exc. P. D. Iosephum Pogacnik, hactenus Episcopum titularem Irenopolitanum in Isauria. die 7 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Gedanensi Exc. P. D. Edmundum Nowicki, hactenus Episcopum titularem Thuggensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Victorianensi R. P. D. Carolum Colombo, ex archidioecesi Mediolanensi, Antistitem Urbanum, Praesidem Instituti vulgo « Giuseppe Toniolo per gli Studi Superiori ». die 11 Martii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Seleuciensi in Isauria Exc. P. D. Gulielmum Marcum Düke, hactenus Archiepiscopum Vancu veriensem. 332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM i NEAPOLITANA Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei Ludovici a Casauria, sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum, fundatoris Congregationum Fratrum a Caritate, vulgo « Bigi >>, et Sororum a S. Elisabeth, vulgo « Bigie », Tertii Ordinis S. Francisci. SUPER DUBIO An constet dé virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Caritas Christi, qua Paulus Apostolus se urgeri profitebatur, vehementer in pectore Famuli Dei Ludovici a Casauria exarsit eademque eximiis operibus fulgens apparuit. Is Casauriae, quod est prope Neapolim amoenissimum oppidum, ortum duxit die 11 mensis Martii anno 1814 e piis honestisque parentibus, atque postridie salutaribus ablutus est undis, Archangeli recepto nomine. Pietate et ingenio inde a puero enitens, duodeviginti annos natus Franciscanum Institutum, quod ante instauratam unitatem Reformatorum vocabatur, ingressus est, assumpto nomine Ludovici, atque tandem die 4 Iunii a. 1837 sacerdotio fuit auctus. Magistri munere decem fere annos perfunctus, Superiorum suffragio Tertii Franciscalis Ordinis Commissarius electus est, atque ad pristinam eiusdem Ordinis gloriam instaurandam eumdemque propagandum et ascriptorum vitam ad Evangelii semitam perducendam multum adlaboravit, plures ex eodem assumens homines operibus caritatis dicandos. In Conventu dein ad Palmam, novo nosocomio pro Neapolitanae provinciae consodalibus ceterisque sacerdotibus indigentibus constituto, quibus medicamenta ab ipso parata praestabat, ferventiores quosdam Tertii Ordinis consodales sibi sociavit. Quorum quibusdam vitam in communi instaurare cupientibus, Famulus Dei novum fundavit Institutum a Caritate nuncupatum, data sodalibus cinerei coloris veste : inde Cinereorum Fratrum nomen. Collegium quoque pro Nigritis pueris instituit ad omnem virtutem Sacra Congregatio Rituum 333 efformandis utque ex iisdem Evangelii praecones mitterentur Africam per Afros ad christianam fidem con ver suri. Novum quoque opus pro Afris puellis constituit, quod deinde Sororibus Congregationis Tertii Ordinis a S. Elisabeth, vulgo « Bigie », ab ipso fundatae, concredidit. Longa Famulus Dei itinera aggressus, immanes exantlavit labores, innumeras devicit difficultates et, omnibus omnia factus, valetudinaria excitavit, collegia condidit, hospitia comparavit variasque domos aperuit pueris puellisque, parentibus orbatis, nautis senio confectis, surdis, mutis caecisque excipiendis et alendis ; aliaque id genus multa iniit, ita ut asseri possit nullum ferme esse calamitatum et morborum genus, cui ille mederi non studuerit, nullumque misericordiae munus quo ipse non fuerit perfunctus, ut facilius veritatis lumine mentes illustraret, errantes in salutis viam reduceret, atraque sui temporis mala depelleret. Quo factum est, ut omnium in se admirationem converterit, et vel ipsos Ecclesiae osores laborum suorum laudatores nactus sit. Difficultates autem, quae in tot talibusque operibus exstruendis supervenerunt, sereno pertulit animo, non secus ac gravem morbum, qui plures eum annos divexavit. Tandem die 30 Martii a. 1885, Ecclesiae sacramentis refectus, placide obdormivit in Domino. Praeclara atque late diffusa sanctitatis fama, qua Dei Famulus vivens honestabatur, post eius obitum non deferbuit, atque caelestibus signis confirmari visa est. Quapropter de beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis agi coeptum est. Post igitur ordinarios, quos dicunt, processus in ecclesiasticis Curiis Neapolitana et Salernitana instructos atque edito, die 7 Septembris a. 1903, decreto super scriptis eidem Servo Dei tributis, S. Pius X Commissionem introductionis Causae die 13 Martii a. 1907 obsignavit. Apostolici postmodum adornati sunt in Neapolitana Curia processus super virtutibus in specie, de quorum iuridica vi decretum est latum die 21 Aprilis a. 1931. Servatis itaque omnibus de iure servandis, quaestio agitata est apud Sacram Rituum Congregationem super virtutibus theologalibus et cardinalibus eiusdem Servi Dei, et quidem primum, die 21 Novembris a. 1944, in antepraeparatorio coetu, deinde in praeparatoria die 9 Decembris a. 1952, et denuo in nova praeparatoria Congregatione die 24 Februarii a. 1959. Quibus denique generalia, quae dicuntur, successere Sacrae eiusdem Congregationis comitia, die 28 mensis Ianuarii a. 1964, coram Ssmo Domino nostro Paulo Papa V I , in quibus Revmus Cardinalis Clemens Micara, Episcopus Veliternus ipsiusque Causae Ponens seu Relator, sequens dubium disceptandum proposuit : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum. tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, 334 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Omnes antem qni aderant, tam Cardinales, sacris tuendis ritibus praepositi, quam Officiales Praelati Patresque Consultores unanimi consensu affirmative responderunt. Beatissimus vero Pater mentem aperire Suam in tanti momenti negotio de more distulit, ut interim maiorem superni luminis copiam impetraret. Hoc denique die, Eucharistico Sacrificio piissime litato, Sanctitas Sua infrascriptum Cardinalem Sacrae Rituum Congregationis Praefectum atque Revmum Cardinalem Clementem Micara, Causae Relatorem, necnon R. P. Ferdinandum Antonelli O. F. M., Fidei Promotorem Generalem, meque a Secretis ad Se accivit, iisque adstantibus, sollemni Decreto edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis Venerabilis Servi Dei Ludovici a Casauria, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum rite promulgari et in Acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 13 Februarii anno Domini 1964. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L . © S. f Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis II PORTUG ALLEN. SEU MONASTERIEN. Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servae Dei Mariae a Divino Corde, (Droste zu Vischering), Instituti Sororum a Bono Pastore. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Investigabiles divitias Cordis sui humani generis Redemptor famulae suae Margaritae Mariae Alacoque in intimo Visitationis receptáculo revelare benignissime dignatus est, et ex tunc erga Divinum Cor religio Sacra Congregatio Rituum 335 ac devotio per universum orbem dilatatae sunt, omniumque animos vivido repleverunt amore, ope praesertim sacerdotum apostolico zelo flagrantium, piarumque mulierum, ardenti in Deum, qui caritas est,.dilectione nitentium. Inter innumeras huius devotionis propagatrices, ad finem saeculo decimonono vergente, adscribi debet et Famula Dei Maria Droste zu Vischering, quae « a Divino Corde » in religione voluit appellari. Praestantissimae huius Servae Dei vitam si quis paulo diligentius studuerit cognoscere, cogetur admirari cum splendorem virtutum, quibus et nobilitatem generis longe superavit, et vilitatem vitae nobilitavi^ tum singularitatem gratiarum quibus benigna Salvatoris manu tacitis omnino, sed arduis viis, ad apicem perfectae caritatis ducta est. Ardentissimo enim cotidiani panis Eucharistici amore accensa, desiderio Redemptoris infinitas divitias universo generi humano aperiendi, Summum Pontificem Leonem XIII litteris impulit ut totum mundum, ineunte saeculo vigesimo, Cordi Iesu solemniter consecraret. Quod revera ipse Pontifex, datis Apostolicis Litteris, perfecit. Monasterii, in Westfalia, nobilibus piisque parentibus Clemente Comite Droste zu Vischering Erbdrost et Helena Comitissa von Galen die 8 Septembris anno 1863 nata est. Cum in vitae periculo versaretur, statim lustralibus aquis abluta fuit a medico, licet massonicae sectae adscripto, et post triduum sub conditione iterum baptismi aquis fuit lustrata. Primam aetatem in castro Darfeld transegit, ubi pietatem, praesertim vero devotionem erga Sacratissimum Cor Iesu a parentibus didicit. Undecimo aetatis anno primum ad sacram Synaxim accessit, ac paulo post Confirmationis sacramento linita fuit. Quindecimum dum ageret annum vocationem religiosam advertit, et anno sequente Sororum a S. Corde Iesu prope Riedemburg collegium ingressa est, ubi duobus annis mansit et intimius ad religiosam vitam amplectendam se vocari persensit. Domum reversa, de sua vocatione parentes certiores fecit qui, etsi gaudio affecti, eam ob infirmam valetudinem paternam domum relinquere non posse dixerunt nisi expleto vigesimo primo aetatis anno. Quam ob rem, religiosum institutum ingredi non valens, amore in Christum percita, perpetuae castitatis votum emisit. Vigesimum tertium annum attingens, et adhuc ob infirmam valetudinem cum in monasterium recipi non posset, domi religiosam vitam iniit, nigri coloris habitu induta. Tandem die 21 Novembris anno 1888, aetatis suae vigesimo quinto, assentiente confessario, Institutum a Bono Pastore ingressa est, Mariae a Divino Corde nomine sumpto. Tirocinio rite peracto, religiosa vota emisit in Monasteriensi domo, in qua magistrae poenitentium officium ei statim concreditum fuit, quod, 336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale donec in Lusitaniam missa est, diligentissime tenuit. Ulissipone per aliquot tempus mansit, et, ineunte anno 1894 antistita domus Portugallensis fuit renunciata. Religiosa haec domus, cum primum Dei Famula eam regendam suscepit, permultis exagitabatur difficultatibus ; at cito, ipsa moderatrice, magna rerum mutatio facta est : poenitentium numerum auxit, easque devotione erga Divinum Gor imbuere et christianae religionis rudimenta edocere curavit. Paucos vero post menses ab eius adventu in Portugallensem domum, Dei Famula in morbum myeliticum incidit et adeo debilis evasit, ut ei loqui, deambulare, scalas ascendere laboriosum atque difficile fuerit. Medentium remediis minime obstantibus, continuo lectum tenére fuit coacta, ex quo concreditam sibi domum assidue gubernabat. Has malae affectae valetudinis conditiones forti hilarique semper animo tulit, et tunc temporis inspirationem habuit impetrandi a Summo Pontifice Leone XIII totius humani generis Sacratissimo Cordi Iesu consecrationem. Cum vero iam omnia peracta erant ut eius vota perficerentur, Dei Famula ad caelum evolavit die 8 Iunii anno 1899, aetatis suae trigesimo tertio, sororibus patientiae, pietatis vividumque orationis exemplum relinquens. Post mortem eius memoria haud est oblivioni mandata, immo magna sanctitatis fama est efformata, quae et extra monasterii septa late diffusa est. Qua permotus, Episcopus Portugallensis, intra cuius dioecesis fines supremum diem obiit, annis 1921-26 ordinarios, quos vocant, processus instituit, rogatoriales vero in dioecesi Monasteriensi, in qua nata est multosque transegit annos, peracti sunt. Romam delati, rite discussi fuere. Edito vero die 16 Iulii anno 1941 Decreto super scriptis, Summus Pontifex Pius XII, felicis recordationis, Commissionem introductionis Causae propria manu signare benigne dignatus est die 28 Novembris eodem anno. Constare dein de obedientia praestita Decretis Urbani Papae V I I I super numquam ei exhibito cultu Sacra Rituum Congregatio die 22 Aprilis anno 1942 decrevit. Apostolici postmodum processus adornati sunt in praefatis Curiis episcopalibus super virtutibus et miraculis in specie Famulae Dei, de quorum vi iuridica die 26 Martii anno 1948 sancitum est. Quibus omnibus rite absolutis, instante Revmo P. Iosepho Hamon, Congregationis Iesu et Mariae Eudistarum, Causae postulatore legitime constituto, ad disceptationem super virtutibus theologalibus Servae Dei deventum est die 17 Februarii 1953 prius in Antepraeparatorio Coetu, dein in Praeparatorio die 17 Decembris 1957, ac tandem in Generali coram Sanctissimo Domino nostro Paulo Papa VI die 28 Ianuarii mensis anni huius, in quo Revmus Dominus Benedictus Cardinalis Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus, ipsius Causae Ponens seu Relator, sequens Sacra Congregatio Rituum 337 dubium discutiendum proposuit : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non et de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Revmi Cardinales sacris tuendis ritibus praepositi, Praelati Officiales Consultoresque theologi quotquot aderant suum quisque suffragium protulerunt. Beatissimus vero Pater haec vota benigne quidem suscipere dignatus est, mentem vero suam in tanti momenti negotio aperire distulit, et supplicationes ab iisdem effundendas postulavit, ut uberiora superna lumina sibi interim effulgerent. Hanc tandem selegit diem in qua, ad Se accitis Revmis Cardinalibus Arcadio Maria Larraona, S. Rituum Congregationis Praefecto, et Benedicto Cardinali Aloisi Masella, Causae Ponente seu Relatore, nec non et Revmo P. Ferdinando Antonelli, Ordinis Fratrum Minorum, Fidei Promotore Generali, meque infrascripto a Secretis, sacrosancto Missae sacrificio piissime litato, edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non et de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, Servae Dei Mariae a Divino Corde, Droste zu Vischering, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in Acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 13 Februarii a. D. 1964. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. © S. f Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis III URBIS ET ORBIS DECRETUM De nova formula in sacrae Communionis distributione Quo actuosius et fructuosius fideles Missae sacrificium participent, et in ipso Communionis actu fidem in sacrosanctum Eucharistiae mysterium profiteantur, quam plurimae preces Beatissimo Patri Paulo Pp. VI exhibitae sunt, ut aptiore formula Corpus Domini nostri Iesu Christi fidelibus distribuatur. Sanctitas porro Sua, haec vota benigne suscipiens, statuere dignata 22 - ACTA, vol. VI, n. 5. — 4-5-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 338 est ut in sacrae Communionis distributione, seposita praesenti formula, sacerdos dicat tantum : « Corpus Christi », et fideles respondeant : « Amen », et inde communicentur. Quod quidem servandum erit quoties sacra Communio distribuitur tam in Missa quam extra Missam. Contrariis quibuslibet, etiam speciali mentione dignis, minime obstantibus.* Ex Secretaria Sacrae Rituum Congregationis, die 25 Aprilis 1964. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. « S . f Henricus-Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis IV U R B I S ET O R B I S DECRETUM De nova pia invocatione in laudem Spiritus Sancti Paracliti Piae invocationes in Dei, Domini nostri Iesu Christi et Beatissimae Virginis Mariae laudem, primitus in reparationem iniuriarum contra eorum sanctissima nomina exortae, decursu temporis, ob fidelium devotionem, pluribus additis supplicationibus, potius »laudationis naturam induerunt. Quam ob rem, ut in hac obsecratione tota Trinitas suum laudationis et precis elogium obtineret, plures Beatissimo Patri Paulo Pp. VI adhibitae sunt preces, ut peculiaris Spiritus Sancti invocatio illic adderetur. Sanctitas porro Sua, haec optata benigne excipiens, statuit ut in laudibus in blasphemiarum reparatione, quae incipiunt ab invocatione « Dio sia benedetto », post invocationem « Benedetto Gesù nel santissimo Sacramento dell'altare », octavo loco ponatur : « Benedetto lo Spirito Santo Paraclito ». Contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum Romae, ex Secretaria Sacrae Rituum Congregationis, die 25 Aprilis 1964. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. m s. f Henricus Dante,Pauli Archiep. a Secretis * Ex benigna concessione Summi Pontificis Pp. VI Carpasien., praesens Decretum statim applicari potest; a Dominica Pentecostes ab omnibus in praxim deduci debet. Sacra Romana Rota 339 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis MIAMIEN. Nullitatis matrimonii (Grappo • Toscani) Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Caietani Toscani, causae superius inscriptae conventi, eumdem citamus ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Sacra Romana Rota (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), in diem 1 Iunii 1964, hora undecima, pro concordatione aut subsignatione dubii quod sequitur : An constet de nullitate matrimonii, in casu, ex capite vis et metus mulieri incussi. Ordinarii locorum, parochi et fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedicti domini Caietani Toscani, curare debent ut de hac edictali citatione ipse rite moneatur. * Gerardus M. Rogers, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 17 Martii a. 1964. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Cajétan Toscani, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 1 juin 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas, du chef de violence et de crainte inspirée à Vépousef Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit Cajétan Toscani, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale TRIBUNAL VICARIATUS URBIS Citatio edictalis ROMANA Nullitatis matrimonii (Gennari - Graziani) Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Aldi Graziani, in causa de qua supra conventi, eundem citamus ad comparendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Callisto, 16 Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 15 Iulii 1964, hora decima, pro concordatione sequentis dubii: An constet de nullitate matrimonii, in casu, ex capite conditionis appositae ex parte mulieris et non verificatae. Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedicti domini Aldi Graziani, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. * Petrus Santini, Officialis Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 1 Aprilis a. 1964. V. Frazzano, Cancellarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Aldo Graziani, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), le 15 juillet 1964, à 10 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas, du chef de la condition mise par l'épouse et qui n'a pas été réalisée? Les Ordinaires des lieux, le curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit M. Aldo Graziani, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 341 DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 3 marzo 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso su due miracoli che si asseriscono operati ad intercessione del Venerabile Servo di Dio Luigi Guanella, sacerdote, fondatore dei Servi della Carità e delle Figlie di S. Maria della Provvidenza. Hanno inoltre trattato della riassunzione di Causa di Canonizzazione del Beato Innocenzo da Berzo, Confessore, dell'Ordine dei Frati Minori Cappuccini, ed hanno esaminato le relazioni dei censori teologi su gli scritti del Servo di Dio Giuseppe Gregorio Hernández Cisneros, dottore in medicina. Martedì, 10 marzo 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano, alla augusta presenza del Santo Padre si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali, e Consultori teologi hanno dato il loro voto : 1. sul martirio del Servo di Dio Giacomo Berthieu, sacerdote professo della Compagnia di Gesù, ucciso in odio alla fede, come viene asserito, nel 1896, nell'Isola del Madagascar; 2. sulle virtù in grado eroico della Serva di Dio Maria Fortunata Viti, monaca professa dell'Ordine di S. Benedetto del monastero di Veroli. Martedì, 24 marzo 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunatala S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso su due miracoli che si asseriscono operati ad intercessione dei Beati Carlo Lwanga, Mattia Kalemba e Compagni Martiri dell'Uganda. Martedì, 7 aprile 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione di Causa dei Servi di Dio : 1. Giacomo Clotet, sacerdote della Congregazione dei Missionari Figli del Cuore Immacolato di Maria; 2. Celina Chludzinska, vedova Borzecka, fondatrice della Congregazione delle Suore della Risurrezione di N. S. G. C. ; 342 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3. Edvige Borzecka, confondatrice delia Congregazione delle Suore della Risurrezione di N. S. G. C. Hanno inoltre esaminato la relazione dei censori teologi sopra gli scritti dei Servi di Dio : 1. Tommaso Maria Fusco, sacerdote, fondatore delle Suore della Carità del Preziosissimo Sangue. 2. Maria Guadalupe Ricart Olmos, religiosa professa delle Suore Serve di Maria, del Monastero Pié de la Cruz a Valencia. 3. Giuseppe Tovini, laico. Martedì 21 aprile 1964, nel Palazzo delle Congregazioni, alla presenza dell'Emo Signor Cardinale Arcadio Larraona, Prefetto della S. Congregazione dei Riti, Ponente della Causa di beatificazione del Servo di Dio Biagio Marmoiton, della Società di Maria (Maristi), ucciso, come viene asserito, in odio alla fede, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso sul martirio del predetto Servo di Dio. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di annoverare fra i Membri delle sotto indicate Commissioni, Segretariato e Tribunale Amministrativo del Concilio Ecumenico Vaticano II: — della Commissione « de Doctrina Fidei et Morum » : S. E. Revma Mons. Antonio Poma, Vescovo di Mantova; — della Commissione « de Episcopis et Dioecesium regimine » : S. E. Revma Mons. Benedetto Printesis, Arcivescovo di Atene; — della Commissione « de Sacramentorum Disciplina » : S. E. Revma Mons. Alfonso Espino y Silva, Arcivescovo di Monterrey; — della Commissione « de Disciplina Cleri et Populi Christiani » : S. E. Revma Mons. Antonio Khoreiche, Vescovo di Sidone dei Maroniti; — della Commissione « de Religiosis » : S. E. Revma Mons. Pacifico Perantoni, Arcivescovo di Lanciano e Ortona ; — delia Commissione « de Missionibus » : S. E. Revma Mons. Carlo Cavallera, Vescovo di Nyeri; — delia Commissione « de Fidelium Apostolatu » : il Revmo Padre Guglielmo Möhler, Superiore Generale dei Pallottini; Diarium Romanae Curiae 343 — della Commissione « de Seminariis, de Studiis et de Educatione catholica » : S. E. Revma Mons. Francesco Nestore Adam, Vescovo di Sion ; il Revmo Padre Paolo Hoffer, Superiore Generale dei Marianisti; — del Segretariato « ad Unitatem Christianorum fovendam » : L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Umberto Quintero, Arcivescovo di Caracas ; le LL. EE. Revme i Monsignori : Raffaele Rabban, Arcivescovo di Kerkük dei Caldei, Gabriele Manek, Arcivescovo di Endeh, Leonardo Giuseppe Raymond, Arcivescovo di Nagpur, Guglielmo Hart, Vescovo di Dunkeld, Giuseppe Stangl, Vescovo di Würzburg ; i Revmi Padri : Basilio Heiser, Ministro Generale dei Frati Minori Conventuali, e Omero Degrijse, Superiore Generale dei Figli der Cuore Immacolato di Maria (Missionari di Scheut) ; — del « Tribunale Amministrativo » : L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Ferretto. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 6 novembre 1963. L'Emo e Revmo Signor Card. Antoniutti Ildebrando, Protettore della Congregazione delle « Figlie della Chiesa » (Roma). 9 dicembre » S. E. Revma Monsig. Alibrandi Gaetano, Arcivescovo tit. di Binda, Nunzio Apostolico nel IAbano. 15 gennaio 1964. L'Emo e Revmo Signor Card. Browne Michele, Protettore della Congregazione Domenicana Toscana (Prato). 4 febbraio » L'Emo e Revino Signor Card. Larraona Arcadi© M., Protettore delle « Figlie di San Giuseppe di Rivalba » (Roma). Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Protonotari Apostolici ad instar participantium: 12 ottobre 1963. 26 » » 2 dicembre » 19 » » 4 gennaio 1964. » » » 9 » 12 » 29 » » » » 30 » » 10 febbraio Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Schall Giovanni Pio (Lafayette, Ind.). McCartan Tommaso J. (Jefferson City). Rooney Raimondo F. (Albany). Errichetti Antonio (Potenza). Atzori Abramo (Ales). Bravo Paredes Ferdinando (Tulancingo). Meade Dionisio P. (Helena). Pellegrino Stefano (Cuneo). Jovine Egidio M. (Napoli). Trigillo Sebastiano (Napoli). Simaan Nemeh (Gerusalemme). Bevere Federico (Melfi). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 344 Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di confermare : Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 31 luglio » » » » » » » » » » » » » » )) )) » » )) )) » » » » » )) » » )) )) » » » » » » » » » )) » )) » » » 1 agosto 1963. Monsig. De Berchem Massimiliano (München und Freising). Monsig. Berberich Ludovico (München und Freising). » Monsig. Heilmann Alfonso (München und Freising). » » Monsig. Hennerfeind Luigi (München und Freising). Monsig. Hillreiner Giuseppe (München und Freising). » Monsig. Friesinger Romano (München und Freising). » Monsig. Mair Giovanni Evangelista (München und Freising). » Monsig. Veit Giuseppe (München und Freising). » Monsig. Adam Giorgio (München und Freising). » Monsig. Hofbauer Uberto (München und Freising). » Monsig. Miller Corrado (München und Freising). » Monsig. Fischer Enrico (München und Freising). » Monsig. Eham Massimiliano (München und Freising). » Monsig. Fröhlich Carlo (München und Freising). . » Monsig. Wimmer Alfonso (München und Freising). » Monsig. Kuhn Antonio (München und Freising). » Monsig. Knauber Adolfo (München und Freising). » Monsig. Klees Uberto (München und Freising). » Monsig. Hafner Giovanni (München und Freising). » Monsig. Knott Giuseppe (München und Freising). » Monsig. Poll Guglielmo (München und Freising). » Monsig. Zistl Massimiliano (München und Freising). » Monsig. Genewein Curzio Maria (München und Freising). Monsig. Forster Carlo (München und Freising). » Monsig. Bram Giorgio (Osnabrück). » Monsig. Berning Guglielmo (Osnabrück). » Monsig. Berlage Paolo (Osnabrück). » Monsig. Feltmann Antonio (Osnabrück). Monsig. Hermes Ermanno (Osnabrück). » Monsig. Langenberg Giovanni (Osnabrück). » Monsig. Lohmann Bernardo (Osnabrück). » Monsig. Melius Lorenzo (Osnabrück). » Monsig. Niemeyer Agostino (Osnabrück). » Monsig. Ohrmanri Enrico (Osnabrück). Monsig. Quaing Bernardo (Osnabrück). » Monsig. Rahe Enrico (Osnabrück). Monsig. Ridders Giovanni (Osnabrück). Monsig. Siegel Carlo Agostino (Osnabrück). Monsig. Skarabis Giorgio (Osnabrück). » Monsig. Smaczny Giovanni (Osnabrück). » Monsig. Ciampa Giuseppe (Muro Lucano). » Diarium Romanae Curiae agosto » » » » co 1 » » » » )) » » » » » )) » » » » )) )) » )) » )) )) » » » » » » » )) » » » )) » » » )) )) » » » » » )) » » )) » 1963. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsigí Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. D'Auria Angelo (Muro Lucano). Di Canio Gerardo (Muro Lucano). Zacçàrdo Mauro (Muro Lucano). Andretto Fausto (Adria). Balduin Aldo (Adria). Barbieri Rodolfo (Adria). Cazzufìi Cornelio (Adria). Frison Ferdinando (Adria). Giavarini Fortunato (Adria). Marchi Gino (Adria). Baisi Antonio (Adria). Abbo Giovanni Angelo (Albenga). Allegro Lorenzo (Albenga). Contestabile Giacomo (Albenga). Seccatore Antonio (Albenga). Colafemina Donato (Castellaneta). Di Bello Agostino (Castellaneta). Mastrorocco Nicola (Castellaneta). Cantieri Pietro (Lucca). Micheli Emilio (Lucca). Renieri Federico (Lucca). Rossini Angelo (Lucca). Guidi Emilio (Lucca). Sivieri Alfredo (Lucca). Sorelli Da vino (Lucca). Bruno Giovanni Antonio (Mondovì). Cervella Giovanni Battista (Mondovì). Mondino Stefano (Mondovì). Pezza Francesco Mario (Mondovì). Ferraro Pietro (Mondovì). Vinai Giacinto (Mondovì). Giugiaro Giuseppe (Mondovì). Caliandro Tommaso (Oria). D'Ippolito Ferdinando (Oria). Cannalire Antonio (Oria). Putignano Angelo (Oria). Saraceno Fiorenzo (Oria). Barbier o Enrico (Padova). Battisti Alfredo (Padova). Bernardi Anselmo (Padova). Brazzo Pietro (Padova). Canella Francesco (Padova). Caon Valentino (Padova). Colao Vittore (Padova). Contiero Augusto (Padova). Daniele Ireneo (Padova). Dissegna Antonio (Padova). Dolzan Massimiliano (Padova). Faccioli Giuseppe (Padova). 345 346 3 agosto » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » ». » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1963. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Frasson Francesco (Padova). Monsig. Gamba Ulderico (Padova). Monsig. Geronazzo Mariano (Padova). Monsig. Gnzzo Tarcisio (Padova). Monsig. Latifondi Giuseppe (Padova). Monsig. Lovo Silvio (Padova). Monsig. Maddalon Angelo (Padova). Monsig. Mason Giovanni (Padova). Monsig. Mazzarotto Tarcisio (Padova). Monsig. Moietta Antonio (Padova). Monsig. Offelli Siro (Padova). Monsig. Panozzo Luigi (Padova). Monsig. Pela Andrea (Padova). Monsig. Perin Giovanni (Padova). Monsig. Perin Sebastiano (Padova). Monsig. Rimano Luigi (Padova). Monsig. Sebben Vincenzo (Padova). Monsig. Sola Luigi (Padova). Monsig. Strazzacappa Giovanni (Padova). Monsig. Strazzacappa Igino (Padova). Monsig. Toldo Giovanni (Padova). Monsig. Tonellotto Antonio (Padova). Monsig. Torresin Gaetano (Padova). Monsig. Vialetto Girolamo (Padova). Monsig. Zanella Angelo (Padova). Monsig. Affolti Mario (Parma). Monsig. Binini Bruno (Parma). Monsig. Copello Luigi (Parma). Monsig. Giuntini Eligio (San Miniato). Monsig. Sfacchini Pietro (San Miniato). Monsig. Vezzi Angelo (San Miniato). Monsig. Catullo Francesco (Trivento). Monsig. Gianico Bertrando (Trivento). Monsig. Marinelli Umberto (Trivento). Monsig. Cordisco Vittorio (Trivento). Monsig. Gasbarro Vincenzo (Trivento). Monsig. Colangelo Livio (Trivento). Monsig. Frabotta Giuseppe (Trivento). Monsig. Faè Giuseppe (Vittorio Veneto). Monsig. Pasquetti Lelio (Vittorio Veneto). Monsig. Moras Giuseppe (Vittorio Veneto). Monsig. Bolzan Carlo (Vittorio Veneto). Monsig. De Nardi Carlo (Vittorio Veneto). Monsig. De Marchi Mario (Vittorio Veneto). Monsig. Vendrame Lino (Vittorio Veneto). Monsig. Folegot Angelo (Vittorio Veneto). Monsig. Pivetta Raffaele (Vittorio Veneto). Monsig. Mior Angelo (Vittorio Veneto). Monsig. Moschetta Fausto (Vittorio Veneto). Diarium Romanae Curiae 3 agosto » 10 » » » » » » » » » » » » » » 12 » » » » » » » » » » » » » » » » » )) » » » » » » » » » » » 14 » )) » )) » » » » )) » » » )) )) » » » 1963. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. \ » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Facchinello Igino (Vittorio Veneto). Ros Giovanni (Vittorio Veneto). Chaloner Francesco (Liverpool). Cnrry Lorenzo (Liverpool). Taylor Cirillo (Liverpool). Park Giacomo (Liverpool). McKenna Tommaso (Liverpool). Jackson Carlo (Liverpool). Barrow Giacomo (Liverpool). Barry Tommaso (Liverpool). Foster Giuseppe (Regensburg). Lehner Giovanni Battista (Regensburg). Meindl Antonio (Regensburg). Hiebl Enrico (Regensburg). Hofmann Carlo (Regensburg). Holzer Federico (Regensburg). Maier Antonio (Regensburg). Maier Leonardo (Regensburg). Meier Adolfo (Regensburg). Müller Corrado (Regensburg). Obendorf er Andrea (Regensburg). Prem Michele (Regensburg). Thaller Michele (Regensburg). Thiesen Federico (Regensburg). Wolf Francesco (Regensburg). Haberl Ferdinando (Regensburg). Kindsmüller Antonio (Regensburg). Morgenschweis Federico (Regensburg). Reichenberger Emanuele (Regensburg). Russwurm Giuseppe (Regensburg). Salier Luigi (Regensburg). Schmidt Ludovico (Regensburg). Angioni Filippo (Alghero). Corrías Mario (Alghero). Zolo Carmelo (Alghero). Caprini Natale (Bobbio). Ferretti Giuseppe (Bobbio). Ghirardelli Antonio (Bobbio). Mariani Paolo (Bobbio). Muzio Giuseppe (Bobbio). Pagliughi Luigi (Bobbio). Todeschini Casimiro (Bobbio). Calamoneri Giovanni (Caltanissetta). Stella Leonardo (Caltanissetta). Gennuso Angelo (Caltanissetta). Russo Giovanni (Caltanissetta). Alfano Vito (Caltanissetta). Petix Salvatore (Caltanissetta). Argnani Giovanni (Faenza). 347 348 14 agosto » » » " » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » . » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1963. » » » » » » » » » » » » » » » » » » y> )> » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig- Gámberini Luigi (Faenza). Monsig. Zucchini Pier Franco (Faenza). Monsig. Venturi Giovanni (Faenza). Monsig. Liyerani Vincenzo (Faenza). Monsig. Bianchedi Domenico (Faenza). Monsig. Ceroni Eugenio (Faenza). Monsig. Costa Pietro (Faenza). Monsig. Lucchesi Giovanni (Faenza). Monsig. Ferretti Walter (Faenza). Monsig. Lanzoni Giuseppe (Faenza). Monsig. Vantangoli Mario (Faenza). Monsig. Melandri Angelo (Faenza). Monsig. Ferretti Giuseppe (Faenza). Monsig. Geminiani Giovanni (Faenza). Monsig. Gualdrini Franco (Faenza). Monsig. Raccagni Giacomo (Faenza). Monsig. Mazzotti Carlo (Faenza). Monsig. Rambelli Michele (Faenza). Monsig. Mondini Domenico (Faenza). Monsig. Tampieri Giacomo (Faenza). Monsig. Cornacchia Giuseppe (Faenza). Monsig. Zannoni Vincenzo (Faenza). Monsig. Bavdaz Vladislao (Gorizia). Monsig. Della Tolla Gregorio (Gorizia). Monsig. Mocnik Francesco (Gorizia). Monsig. Ottaviani Pasquale (L'Aquila). Monsig. Corte Girolamo (Mazara del Vallo). Monsig. Di Bernardo Sebastiano (Mazara del Vallo). Monsig. Perniciaro Nicolò (Mazara del Vallo). Monsig. Vivona Benedetto (Mazara del Vallo). Monsig. Borzi Attilio (Palestrina). Monsig. Marianecci Nazareno (Palestrina). Monsig. Battagliai Danilo (Pisa). Monsig. Borchi Sergio (Pisa). Monsig. Corsi Renato (Pisa). Monsig. Pagni Guido (Pisa). Monsig, Parisotto Fulvio (Pisa). Monsig. Petricca Alfredo (Roma). Monsig. Fabietti Nazareno (Senigallia). Monsig. Giannini Noè (Senigallia). Monsig. Manoni Franco (Senigallia). Monsig. Mencucci Angelo (Senigallia). Monsig. Polverani Alberto (Senigallia). Monsig. Sabatini Italo (Senigallia). Monsig. Fracassi Guglielmo (Siena). Monsig. Morbidi Benito (Siena). Monsig. Altobello Nicola (Tram). Monsig. Belsito Antonio (Trani). Monsig. Cavaliere Potito (Trani). Diarium Romanae Curiae 14 agosto » » » » »» » » » » » 1963. » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 349 Di Cuonzo Ruggiero (Trani). D'Oria Luigi (Trani). Loscocco Francesco (Trani). Losito Giuseppe (Trani). Nasca Gaetano (Trani). Tota Cataldo (Trani). ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 16 dicembre 1963. Al sig. Belaunde Victor Andres, ex-Ministro degli Affari Esteri del Perù. 11 febbraio 1964. Al Conte Carandini Nicolò, Presidente della Società « ALITALIA ». 20 » » A S. E. Van Elslande Renato, Ministro aggiunto deld'Educazione Nazionale e della Cultura del Belgio. La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 22 gennaio 1964. A S. E. il Dott. González Fernández Alberto, Segretario Generale della Presidenza della Repubblica di Colombia. » Al Dott. Risi Ferreyros Adelmo (Perù). 31 » » Al Gen. De Lorenzo Giovanni (Italia). 10 febbraio » Al Gen. Viggiani Egidio (Italia). » » » All'Ing. Velani Bruno, Direttore Generale della Società 11 » « ALITALIA ». » » » » » » » Al Conte Dott. Papafava dei Carraresi Novella, Presidente della Radiotelevisione Italiana. All'Ing. Rodino di Miglione Marcello, Amministratore Delegato della Radiotelevisione Italiana. Al Dott. Bernabei Ettore, Direttore Generale della Radiotelevisione Italiana. 350 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACROSANCTUM CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II NOVA COMMISSIONUM CONCILIARIUM MEMBRA I Commissio « de doctrina Fidei et morum » Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Ancel Alfredo, Vescovo tit. di Mirina, Ausiliare di Lyon. Monsig. Henríquez Jiménez Luigi E., Vescovo tit. di Lamdia, Ausiliare di Caracas. Monsig. Heuschen Giuseppe, Vescovo tit. di Drua, Ausiliare di Liege. Il Revmo Padre: Ab. Butler D. Cristoforo, Presidente della Congregazione Benedettina di Inghilterra. II Commissio « de Episcopis et Dioecesium regimine » Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. McCann Osvaldo, Arcivescovo di Cape Town. Carroll Giacomo, Vescovo tit. di Atenia, Ausiliare di Sydney. Schick Edoardo, Vescovo tit. di Aradi, Ausiliare di Fulda. Viola Alfredo, Vescovo di Salto. III Commissio « de Ecclesiis Orientalibus » Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Baudoux Maurizio, Arcivescovo di Saint Boniface. Monsig. De Provenchères Carlo, Arcivescovo di Aix. Monsig. Ziadè Ignazio, Arcivescovo di Bairüt dei Maroniti. IV Commissio « de Sacramentorum disciplina » Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Hervás y Benet Giovanni, Vescovo tit. di Dora, Prelato « nullius » di Ciudad Real. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 351 Monsig. Moors Pietro, Vescovo di Roermond. Monsig. Taylor Giovanni, Vescovo di Stockholm. Il Revmo Padre: de Reeper Giovanni, Prefetto Apostolico di Ngong. V Commissio « de disciplina cleri et populi christiani » Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Conway Guglielmo, Arcivescovo di Armagh. Monsig. Gantin Bernardino, Arcivescovo di Cotonou. Monsig. Rosales Giulio, Arcivescovo di Cebù. Monsig. Rusch Paolo, Vescovo tit. di Meloe di Isauria, Amministratore Apostolico di Innsbruck-Feldkirch. VI Commissio « de Religiosis » Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. da Conceiçâo Cordeiro Giuseppe, Arcivescovo di Karachi. Borromeo Luigi Carlo, Vescovo di Pesaro. McDevitt Gerardo, Vescovo tit. di Tigia, Ausiliare di Philadelphia. Stein Bernardo, Vescovo tit. di Dagno, Ausiliare di Trier. VII Commissio « de Missionibus » Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. D'Souza Eugenio, Arcivescovo di Bhopal. Monsig. Comber Giovanni Guglielmo, Vescovo tit. di Foraziana, Superiore Generale della Società per le Missioni Estere degli Stati Uniti d'America (di Maryknoll). Monsig. Dogget Ignazio, Vescovo tit. di Mundinizza, Vicario Apostolico di Aitape. Il Revino Padre: Schütte Giovanni, Superiore Generale della Società del Verbo Divino. 352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VIII Commissio « de Seminariis, de Studiis et de Educatione Catholica » Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Jáchym Francesco, Arcivescovo tit. di Maronea, Coadiutore s. d. di Wien. Monsig. Maurer Giuseppe Clemente, Arcivescovo di Sucre. Monsig. Lane Loras Tommaso, Vescovo di Rockford. Monsig. Wall Bernardo Patrizio, Vescovo di Brentwood. IX Commissio « de fidelium apostolatu, de scriptis prelo edendis et de spectaculis moderandis ». Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Pessöa Cámara Helder, Arcivescovo tit. di Salde, Ausiliare di Sâo Sebastiäo do Rio de Janeiro. Monsig. Babcock Allen Giacomo, Vescovo di Grand Rapids. Monsig. Da Silva Giuseppe Pietro, Vescovo tit. di Tiava, Ausiliare di Lisboa. Monsig. Fernández-Conde Emanuele, Vescovo di Córdoba. X Secretariatus ad unitatem christianorum fovendam Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Hermaniuk Massimo, Arcivescovo di Winnipeg degli Ucraini. Ramanantoanina Gilberto, Arcivescovo di Fianarantsoa. Cantero Cuadrado Pietro, Vescovo di Huelva. Gran Mcolaysen Guglielmo, Vescovo tit. di Rafia, Coadiutore di Oslo. Helmsing Carlo Ermanno, Vescovo di Kansas City-St. Ioseph. Lamont Daniele, Vescovo di Umtali. Lorscheider Luigi, Vescovo di Santo Angelo. Primeau Ernesto, Vescovo di Manchester. An. et vol. LVI 30 Maii 1964 (Ser. HI, v. VI) - N. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI EPISTULA APOSTOLICA Ad Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos orbis catholici: die Pentecostes adveniente, preces indicuntur ad Concilii Oecumenici Vaticani II felicem invocandum exitum. PAULUS PP. VI VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM SPIRITUS PARACLITI adventante sacro sollemni, quo Ecclesia mater, ortus sui primordia repetens, flagrantibus precibus fulgentem illum recolit diem, quo « foris apparentibus linguis igneis, intus facta sunt corda flammantia » , omnes in Episcopatu venerabiles Fratres, ad tertiam peragendam Oecumenici Concilii Vaticani II sessionem se diligentissime parantes, sueto incensiore affectu complectimur. Etenim, ut Decessor Noster ven. mem. Ioannes XXIII primum animadvertit, magnum illud inceptum nova quaedam Pentecoste reputandum est, qua Apostolorum Successores, (( perseverantes unanimiter in oratione cum ... Maria matre Iesu )), et duce Petro, in altero veluti Hierosolymitano Cenáculo simul congregati, ad Dei regnum hisce in terris constanti auso prorogandum, una caelesti ope confisi, incumbunt. Ut Ipsi haud ita pridem sacrorum Antistites Italicae nationis alloquentes diximus, Concilium « res est quam quae umquam sollemnis «atque admirabilis, qua Deo honor tribuatur, Christo amor praestetur, x 2 1 2 S. Gregorii M. Horn. 30 in Ev.; P.L. 76, 1220. Cfr. Act. 1, 14. 23 - ACTA, vol. VI, n. 6. — 30-5-1864. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 354 oboedientia deferatur Spiritui Sancto : ut scilicet religiosae rationes inter Deum eiusque Ecclesiam artius usque corroborentur, et christianae religionis necessitas, indoles atque felicitas coram nostri temporis hominibus palam fiant. Itidem Concilium incomparabilis est opportunitas, qua Ecclesia se in aperto lumine ponit, se agnoscit, semetipsam conglutinat intimis congressionum, amicitiae et mutui adiumenti vinculis, quae aliter effici prorsus nequeant. Concilium est hierarchicae frater naeque caritatis vértex, ad quem nondum hactenus perventum erat » . Qui tanti ponderis eventus postulat profecto affluentem Spiritus Sancti virtutem, quae mentes sua luce compleat, animos confirmet ad nova ineunda consilia et onera suscipienda, quae huius temporis rerum adiuncta suadent, communes labores dirigat et ad felices rei effectus adducat. Quam ob rem, vos omnes, venerabiles Fratres, Ecclesiae Sanctae_J?astores, atque christianos greges, vigilantiae vestrae commissos, etiam atque etiam adhortamur, ut proximis potissimum appropinquantibus festis ob Divini Paracliti adventum, preces ingeminetis vestras, ut ex Oecumenico Concilio magni exspectatique fructus ubertim percipiantur. Nil prorsus aliud ob oculos habentes, hoc ineunte anno iter ad Terrae Sanctae loca atque sacraria invisenda et colenda suscepimus. Nam illic « cum omni humilitate et lacrimis » Deum deprecati sumus, ut cuncti e christiana familia fideles caelestis gratiae copiam participent, in eaque renoventur, induentes « novum hominem, qui secundum Deum creatus est in iustitia et sanctitate veritatis )) ; itemque ut nostrae aetatis homines ad (( Christi sensum » magis cognoscendum efficienter advocentur, idoneis ad id susceptis viis atque rationibus, quibus ipsi Evangelii lumine penitus illustrentur, et ad falli nescium Ecclesiae magisterium sincero animo accedant; ut denique securi habeantur progressus in redintegranda nostrorum fratrum unitate, qui, Christi nomine decorati, a nobis adhuc pro dolor seiuncti sunt. Immo, illa data opportunitate, cum varia hominum multitudine saepti et consalutati ad sanctissimas Christi Servatoris venerandas memorias deferebamur, commoti animadvertimus, quo flagranti studio et quo incenso caritatis sensu, etiam praeter christianae religionis fines, mentes nostrae dirigendae sint ad omnes animos omnesque populos, qui unum Deum colant ac venerentur : id enim magnas spes portendere videtur, fore ut recta mentium conspiratio, mutua caritas, civilisque consortionis secura pax confoveatur. 3 4 5 6 3 4 s 6 Cfr. A. A. S. hoc ipso fasciculo, p. 382. Cfr. Act. 20, 19. Eph. 4, 24. 1 Cor. 2, 16, Acta Pauli Pp. VI 355 Ad haec omnia ad effectum adducenda omnes vires cogitationesque iam intendimus Nostras, ex quo providentissimi Dei voluntas Nobis supremi Pontificatus praegrave onus imposuit. Haec pariter sunt Concilii Oecumenici Vaticani II consilia et incepta — laetantes sane id Nobiscum in animo reputamus — in quae absolvenda alacres ac sollertissimae Patrum voluntates conspirant, ita ut, ex hoc catholicae unitatis fastigio et veluti centro, omnibus gentibus summae benevolentiae indicia praebeantur, et amicae veluti voces ad illas perveniant, easque ad miram Mystici Corporis vitam participandam attrahant et alliciant. Quod in Nobis est, nihil prorsus omittemus, quod ad haec perficienda securo gressu conducat, ut Ecclesia coram omnibus resplendeat hominibus, non habens maculam aut rugam aut aliquid huiusmodi, sed sit sancta et immaculata; dilectissimos filios e clero atque e laicorum; ordine magis magisque hortabimur, ut, agnoscentes dignitatem suam,* se suaque omnia impendant ad Christi regnum hisce in terris fortiter constabiliendum; immo, non desistemus seiunctos fratres leniter reverenterque convenire, qui serena et amica non recusent colloquia, atque, de eorum magis commodo quam de Nostro honore solliciti, una simul quaeremus, quibus modis ac viis fraterna coniunctio restituatur, in fidei unitate et in mutua caritatis necessitudine innixa, prout Christus Ecclesiae suae praescripsit. 7 Qua data opportunitate, propensam voluntatem Nostram ipsis libentissime ostendimus, iisdemque paterno animo adsumus, eorum sive gaudia sive anxias sollicitudines participantes. Atque Deum etiam atque etiam pro illis praesertim deprecamur, qui de sua praesenti condicione timore afficiuntur, ut, amotis periculis, ii suis iuribus, quae etiam naturae lege innituntur, in libertate, in securitate et in pace ubique fruantur. Interea, iam nunc animo gaudium praecipimus, quo complebimur, cum Episcoporum agmina Romae tertio simul congregata in proxima Concilii sessione conspiciemus. Ubi primum singulae Commissiones Concilii schemata, ad pressam adstrictamque formam egregia sollici tudine redacta, accurate recognoverint, prae oculis habitis quae ipsi Episcopi iam significaverunt, ea ad Concilii Patres sedulo mittentur, ut eadem suo commodo attenteque perpendant atque considerent ; ii pariter certiores fient, qua ratione singula schemata, prout eorum proprietas et forma postulant, in publicis Oecumenicae Synodi coetibus sive examinanda sive probanda sint. 7 s Cfr. Ephes, o, 27. Cfr. S. Leonis I Sermo XXI, 3; P.L. 54, 192. 356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quae dum diligenter apparantur, christifideles omnes sive precibus et voluntarias paenitentiae operibus communes hosce labores prosequantur, sive opportunis rationibus de Concilii argumentis certiores fiant, praesertim per scripta typis edita atque per accommodas explicationes. Concilii pariter Peritos, viros animi dotibus ac sapientia praestantes, paterna benevolentia complectimur, qui ad tantum honorem et onus vocati sunt. Officii sui optime conscii, demandatum sibi munus fideliter servent; Concilii utilitatibus, quae uniuscuiusque commodis anteferantur oportet, exemplis vitae, verbis et scriptis, si opus est, faveant, ut, Concilii primoribus obtemperantes, magni huius incepti exitum, auxiliatrice praestita opera, pro sua"parte promoveant atque deproperent. Ecce, venerabiles Fratres, fiduciae plena verba, quae, appropinquantibus Spiritus Sancti sollemnibus, ad omnes Episcopos facere ex animo percupimus. Tam gravi inceptioni, ad quam omnes homines summa exspectatione oculos convertunt, consiliisque nostris aspiret Deus, totius gratiae et bonitatis fons atque principium. Dulcissima Virgo Maria, ad cuius redolentes floribus aras proximo mense Maio fideles omni cum veneratione concurrent, adsit nobis, sicut Apostolis in Hierosolymitano Cenáculo materna caritate animum addidit eosque solata est; adsint S. Ioseph, Oecumenicae Synodi benevolentissimus praestes, S. Petrus, quem Christus « amoris sui nobis velut vicarium » reliquit, S. Paulus, omnesque Apostoli et beati Caelites, quorum fidae tutelae confidimus. Ii omnes superna lumina et auxilia cunctis Ecclesiae Sanctae Pastoribus gregibusque deposcant, et iis potissimum, qui iusta debitaque libertate carentes quomodocumque vexantur, ut Divini Paracliti solatiis fruantur praesentissimis et ad optatam redeant tranquillitatem. Divinorum autem munerum conciliatrix ac propensae Nostrae voluntatis pignus sit Apostolica Benedictio, quam vobis omnibus, venerabiles in Episcopatu Fratres, simulque dioecesium vestrarum sacerdotibus et christifidelibus peramanter dilargimur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Aprilis anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. 9 PAULUS PP. VI 9 S. Ambros. Exp. Ev. sec. Luc. X, 175; P.L. 15, 1942. Acta Pauli Pp. VI 357 EPISTULA Ad E.mum P. D. Paulum tit. Sancti Andreae Apostoli de Hortis S. R. E. Presb. Cardinalem Marella, quem Legatum deligit, ut auspicalibus ritibus Neo-Eboraci praesideat, quibus bonarum artium ex omnibus nationibus Expositio instaurabitur. PAULUS PP. VI Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — NeoEboraci, in florentissima et pernobili Foederatarum Americae Civitatum urbe, ad recolendum tertium revolutum saeculum, ex quo condita est, hoc anno bonarum artium ex omnibus populis Expositio instaurabitur. Magnae exspectationi par profecto respondebit felix exitus et eventus, propterea quod summa contentione diligens opera datur, ut nationes illic aemulo studio — mira spectacula rerum — ad conspiciendn proponant ea quae disciplinae, artes, rationes technicae investigarunt, invenerunt, confecerunt pro ingeniorum felicitate et copia, quibus singulae florent. Tanto incepto aequas tribuimus laudes, cum natura sua eo spectet ut civitates, missis tandem simultatibus, acerbitatibus et invidiis, praeclara certatione in iis connitantur fabricandis et iactandis, quae sociatae vitae utilitates suavitatesque almamque pacem décorant. Quodsi pro Apostolici Nostri ministerii officio magni aestimamus ea, quae tutelam et incrementa communis boni afferunt, libentius eadem adprobanda Nobis censemus, ubi religio, qua nihil sanctius et salubrius, quasi regalem coronam hominum partis operibus et profuturis industriis imponat. Quod sane auspicato hisce in loci adiunctis contingit. Enimvero singulare quiddam huic amplissimae Expositioni rerum inseritur, quod quidem insuetum et novum bono ornine et spe laetissima ad effectum adductum est : exhibitionem scilicet rerum ad Ecclesiae navitates pertinentium. Perite et affabre exstructum Tabernaculum, Vaticanum appellatum, quod latissimo oeco in orbem porticibus circumvento constabit, intrantium oculis offeret Christi vitam splerididis artificiis et operibus expressam, Ecclesiae enucleatae doctrinae multigena praesidia, eiusque multiplicis caritatis inceptiones et curas, eius sanctitatis effectricem ubique terrarum diffusam vim, omne genus supellectilem pulcherrimam ad Dei cultum attinentem, aliaque haud pauca, digna prorsus quae dignoscantur. 358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale In nobiliore autem loco positum admirari licebit simulacrum Virginis perdolentis, genibus Christi mortui corpus gestantis, in quo Michael Angelus Bonarrotius, facilis aliorum artificum victor, se ipsum sculpendo vicit, cum exquisita ungendi arte nec minore indito caelitus religionis spiritu et afflatu Deiparae formam expressit, quam quisquam contueri nequit, si bene cordatus sit, quin penitus commoveatur. Marmoreum hoc signum, quod Vaticanam Patriarchalem Basilicam tanto collustrat decore, trans Oceani immensa aequora brevi temporis tractu transvectum, insueta praesentia sua quam plurimorum in se mirabundos oculos convertat, et eorum pectoribus insinuet vividum sensum, numquam e memoria occasurum, quo moti per visibilia ad invisibilia rapiantur et arcano quodam effatu, immo silentio, de christiana fide loquatur, heroum parente, virtutum concitatrice, gaudii et pulchritudinis satrice locupletissima. Quae cum ita sint, ut magnificentior auspicatio Tabernaculi Vaticani in Neo-Eboracensi ex omnibus populis bonarum artium Expositione contingat, decrevimus eo aliquem e Sacro Purpuratorum Patrum Collegio mittere, qui personam Nostram gereret. Quocirca, mature librato consilio, te, Dilecte Fili Noster, Legatum Nostrum deligimus, facimus, constituimus, qui nomine Nostro auspicalibus ritibus illic praesideat, et nuntius et interpres sententiarum Nostrarum, praeconii verba, gratulationes, hortationes proferas, quibus, Dei invocato nomine et auxilio, dilaudes in rem deductum opus, eique conspicui fructus messem frugiferam, auream, durabilem percupias. Nec dubitamus, cum praeclaris ingenii, eruditionis, politioris humanitatis dotibus praeditus sis, quin exspectationi Nostrae par commissum tibi honorificum munus prospere expleas. Quod ut feliciter eveniat et potiaris iis, quae spei plena concipis, votis, Apostolicam Benedictionem, superni adiutoris Dei praesidii conciliatricem, tibi, Dilecte Fili Noster, peramanter impertimus et hanc per te, nominatim ad carissimum Nobis Franciscum S. R. E. Cardinalem Spellman, Neo-Eboracensem Archiepiscopum, itemque ad universos, qui auspicandae rei gratia illic intererunt, sacra vel civili potestate pollentes Antistites, magistratus, christifideles uniuscuiusque coetus pertinere libenter volumus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xx mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. PAULUS PP. VI Acta, Palili Pp. VI 359 HOMILIA Habita in Patriarchali Archibasilica Lateranensi, feria V in Coena Domini, ad E.mos Patres Cardinales, Exc.mos Praesules, Rev.mos Praelatos ceterumque Clerum et Christifideles, qui Sacro interfuerunt a Summo Pontifice ritu pontificali peracto. * Abbiamo voluto Noi stessi celebrare questo rito « in coena Domini », perché ne siamo sollecitati dall'invito, dall'impulso della recente Costituzione del Concilio Ecumenico su la sacra Liturgia, decisamente rivolta ad avvicinare le strutture gerarchiche e comunitarie della Chiesa quanto più è possibile all'esercizio del culto, alla celebrazione, alla comprensione, al godimento dei sacri misteri espressi, anzi contenuti nella preghiera ufficiale e sacramentale della Chiesa medesima. Se ogni Sacerdote, a capo di una comunità di fedeli, se ogni Vescovo, consapevole d'essere il centro operante e santificante d'una Chiesa, desidera, potendo, celebrare personalmente la santa Messa del Giovedì Santo, giorno memorabile in cui la santa Messa fu per la prima volta celebrata e istituita da Cristo stesso affinché lo fosse poi dagli eletti a esercitare il Sacerdozio di Lui, non dovrebbe il Papa, felice d'averne l'opportunità, compiere lui stesso il rito nella ricorrenza dell'annuale memoria, che ne rievoca Porigine, ne medita la tipica istituzione, ne esalta in semplicità ma con ogni possibile interiorità l'ineffabile, santissimo significato, e adora la velata, ma assicurata presenza di Cristo sacrificante se stesso per la nostra salvezza? Dinanzi al « Sacramentum unitatis » Se volessimo suffragare di altri motivi questo Nostro proposito non avremmo difficoltà a trovarne molti ed eccellenti ; due, ad esempio, che possono giovare a rendere più pia e più contenta la Nostra presente celebrazione; Ci è suggerito il primo dal movimento molteplice, che fermenta in tante forme diverse, in seno alla nostra società contemporanea, e la spinge, anche nolente, verso espressioni dapprima uniformi, poi unitarie ; il pensiero umano, la cultura, l'azione, la politica, la vita sociale, quella economica anche — di per sé particolare e tendente all'interesse che distingue ed oppone i singoli interessati — sono * Vespere diei 26 mensis Martii a. 1964. 360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rivolti ad una convergenza unificatrice; il progresso lo esige e ne dipende, la pace vi si trova e ne ha bisogno. Ora il mistero, che Noi questa sera celebriamo, è un mistero di unificazione, di unità mistica ed umana; ben lo sappiamo; e sebbene esso si compia in una sfera diversa da quella puramente temporale, non non prescinde, non ignora, non trascura la socialità umana nell'atto stesso che la suppone, la coltiva, la conforta, la sublima quando esso, il mistero Eucaristico, che chiamiamo anche a buon diritto comunione, ci mette in ineffabile società con Cristo, e Lui mediante in società con Dio e in società con i fratelli con diverso rapporto, a seconda ch'essi siano o no con noi partecipi della mensa che insieme ci raccoglie, della fede che unifica i nostri spiriti, della carità che ci compagina in un sol corpo, il corpo mistico di Cristo. Il Papa « presidente della carità » Il secondo motivo, che, se pur riguarda, come dicevamo, ogni Sacerdote e ogni Vescovo, riguarda principalmente Noi, la Nostra persona e la Nostra missione che Cristo volle mettere al cuore dell'unità dell'intera Chiesa cattolica e insignire del titolo, coniato da un Padre fin dagli albori della storia ecclesiastica, di « presidente della carità ». Sembra a Noi incombere il grande e grave ufficio di ricapitolare qui la storia umana, annodata come a sua luce e a sua salvezza al sacrifìcio di Gesù, sacrifìcio che qui si riflette e, in modo incruento, si rinnnova ; qui tocca a noi di imbandire una mensa, alla quale sono misticamente invitati tutti i Vescovi, tutti i Sacerdoti, tutti i fedeli della terra ; qui è la celebrazione della fratellanza di tutti i figli della Chiesa cattolica ; qui è la sorgente della socialità cristiana, convocata ai suoi principi costitutivi trascendenti, e sorretta da energie alimentate, non da interessi terreni, che sono sempre di ambiguo funzionamento, non da calcoli politici, sempre di effimera consistenza, non da ambizioni imperialiste o da livellamenti coercitivi, e nemmeno dal sogno nobile e ideale della concordia universale, che l'uomo al più può tentare, ma realizzare e conservare non sa; da energie, diciamo, potenziate da una corrente superiore, divina, dalla corrente, dalla urgenza della carità, che Cristo ci ha ottenuta da Dìo, e fa in noi circolare, per aiutarci ad « essere uno », come Lui lo è col Padre. 361 Acta Pauli Pp. VI Comunione di anime, auspice Cristo Miei Fratelli e miei figli ; né le parole, né il tempo bastano per dire a Noi stessi la pienezza di questo momento : qui è la celebrazione dell'uno e dei molti, qui è scuola dell'amore superiore degli uni per gli altri, qui è la professione della stima reciproca, qui è l'alleanza della collaborazione vicendevole, qui è l'impegno del servizio gratuito, qui è la ragione della tolleranza sapiente, qui è il precetto del mutuo perdono, qui è la fonte del gaudio per l'altrui fortuna, e del dolore per l'altrui sventura, qui è lo stimolo a preferire il dono da dare a quello da ricevere, qui è la sorgente della vera amicizia, qui è l'arte di governare servendo e di obbedire volendo, qui è la formazione ai rapporti sinceri e cortesi fra gli uomini, qui la difesa della personalità rispettata e venerata, qui l'armonia degli spiriti liberi e docili, qui la comunione delle anime, qui la carità. Leggevamo, in questi giorni, una triste parola d'uno scrittore contemporaneo, profeta del mondo senza amore e dell'egoismo proclamato liberatore: « I o non voglio comunione d'anime...)). Il cristianesimo non è così Î è agli antipodi. Noi vogliamo invece costruire, auspice Cristo, una comunione la più grande possibile. Diciamo perciò a noi Sacerdoti, innanzi tutto, la parola sacrosanta del Giovedì Santo : « Amiamoci gli uni gli altri, come Cristo ci ha amati ». Vi può essere programma più grande, più semplice, più innovatore della nostra vita ecclesiastica? « Fraternitatem diligite » Diciamo a voi, Fedeli, che fate cerchio intorno a questo altare, e a voi distribuiti nell'immenso cerchio della santa Chiesa di Dio, un'altra parola, parimente pronunciata da Gesù nel Giovedì Santo : ricordatevi che questo dev'essere il segno distintivo agli occhi del mondo della vostra qualità di discepoli di Cristo, il vicendevole amore. In hoc cognoscent omnes ... Diremo a quanti può giungere l'eco di questa Nostra celebrazione della cena pasquale, nella fede di Cristo e nella sua carità, la parola dell'Apostolo Pietro : fraternitatem diligite, vi piaccia essere fratelli. 1 È per questo motivo che Noi confermiamo anche qui il proposito a Cristo Signore, di condurre a buon fine il Concilio Ecumenico, come un grande avvenimento di carità nella Chiesa, dando alla collegialità epi1 1 Petr. 2, 17. 362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale scopale il significato e il valore che Cristo ha inteso conferire ai suoi Apostoli nella comunione e nell'ossequio al primo fra essi, Pietro, e promovendo ogni proposito rivolto a crescere nella Chiesa di Dio la carità, la collaborazione, la fiducia. È ancora con questo sentimento di carità nel cuore che salutiamo da questa Basilica, caput et mater omnium Ecclesiarum, tutti i Fratelli cristiani, purtroppo ancora da noi separati, ma intenti a cercare l'unità voluta da Cristo per l'unica sua Chiesa. Mandiamo il Nostro beneaugurante saluto pasquale, il primo forse in occasione tanto sacra quanto questa, alle Chiese Orientali da Noi ora disgiunte, ma a Noi già nella fede tanto congiunte : salute e. pace pasquale sia al Patriarca Ecumenico Atenagora, da Noi abbracciato a Gerusalemme nella festa latina dell'Epifania; pace e salute sia agli altri Patriarchi allora da Noi incontrati nella stessa occasione; pace e salute agli altri Gerarchi di quelle vetuste e venerabili Chiese, i quali hanno mandato i loro Rappresentanti al Concilio Ecumenico Vaticano ; pace e salute anche a quanti altri Noi aspettiamo fiduciosi di incontrare un giorno nell'amplesso di Cristo. Salute e pace a tutta la Chiesa Anglicana, mentre con sincera carità e con eguale speranza Ci auguriamo di poterla un giorno vedere ricomposta onoratamente nell'unico ed universale ovile di Cristo. Salute e pace a tutte le altre comunità cristiane derivate dalla riforma del secolo x vi, che da noi le ha separate. Possa la virtù della Pasqua di Cristo indicare la giusta e forse lunga via per riavvicinarci nella perfetta comunione, mentre già cerchiamo con mutuo i rispetto e con vicendevole stima come abbreviare le distanze e come praticare la carità, che speriamo un giorno veramente vittoriosa. Ed un saluto cordiale mandiamo anche, con memore riconoscenza, ai credenti in Dio, dell'una e dell'altra confessione religiosa non cristiana, i quali accolsero con festante riverenza il Nostro pellegrinaggio ai Luoghi Santi. E poi a tutta l'umanità Noi pensiamo in questo momento, a ciò costretti dalla carità di Colui che così ha amato il mondo da dare per esso la sua vita. Il cuore prende le dimensioni del mondo; così le prendesse di quelle infinite del cuore di Cristo. E voi, Fratelli e figli e fedeli, qui presenti certamente siete con Noi per così celebrare il Giovedì Santo, il giorno della carità consumata e perpetuata di Cristo per la nostra salvezza. Acta Pauli Pp. VI 363 ALLOCUTIONES I In Gregoriana Pontificia Studiorum Universitate habita, ad Athenaei Moderatores, Doctores discentesque.* Venerabiles Fratres ac dilecti filii, Inçensissimo desiderio vestro, ut in hac Gregoriana studiorum Universitate Nobis observantiae pietatisque vestrae testimonium exhiberetis, libentissimo sane animo satisfecimus ; eo vel magis quod sollemnis hic conventus Nobis diu optatam opportunitatem praebet vos coram excipiendi, videndi, alloquendi. Etenim, non sine paterno solacio cernimus ante oculos Nostros Venerabilem Fratrem Nostrum Iosephum Pizzardo, huius Pontificiae Universitatis Magnum Cancellarium, cui de nobilissimis verbis modo prolatis maximas gratias agimus, itemque plures Purpuratos Patres, necnon venerandum Moderatorum coetum, quos novimus sollertissimam navare operam ecclesiasticae iuventuti rite sancteque instituendae. Cernimus etiam illustres huius Universitatis Doctores, virtute doctrinaeque laude insignes, quibus nunc Nobis iucundum est existimationis Nostrae sensus patefacere, ob egregiam eorum operam positam in sacra doctrina excolenda ac provehenda. Sed mirifice Nos recreat haec festiva ac lectissima studiosae iuventutis corona, quae non modo huius Urbis aut Italiae, sed Europae universique terrarum orbis clericis coalescit. Quos cum cernimus discendi studio flagrantes, fraterna caritate inter se coniunctos, ac desiderio ferventes ut idonei evadant doctrinae et gratiae Iesu Christi administri, temperare Nobis non possumus, quin ex animo gratulemur miram actuosamque vitae ubertatem, qua Gregoriana studiorum Univerísitas viget ac floret. Revera haec altrix studiorum domus, inde ab eius ortu succrescentibus Ecclesiae necessitatibus studiose occurrens, numquam destitit in hac alma Urbe tamquam christianae sapientiae pharus elucere. Haec omnia pro merito agnoscimus, probamus, laudamus ; de iisque Nobis iucundum est Omnipotenti Deo grates persolvere. Attamen Nobis in animo non est laudibus tantummodo extollere, quae meritis virtutique vestrae debentur; sed etiam utilia quaedam * Die 12 mensis Martii a. 1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 364 sermone Nostro placet proferre, unde vobis pateat, quo animo Christi Vicarius in Universitatem vestram intueatur, et quid Ecclesia nostris hisce temporibus ab ea potissimum exspectet. Imprimis id Nobis summopere cordi est, ut in iuniore clero instituendo semper sacra lex sit doctrinae incolumitati consulere. Etenim ecclesiastica Romana Athenaea, quibus omnibus vestrum tempore antecedit, non aliam ob causam hac in alma Urbe condita sunt, nisi ut, prope Petri Cathedram constituta, eius vocem ac monita fidelius percip e r e t . Apud vos igitur integra maneat haec antiqua laus, qua potissimum praemii dignos vestros censemus labores, ut nempe hinc alumni proficiscantur ad plenum imbuti romana illa fide, quam laudavit Apostolus, ex qua normas haurire necesse est catholice agendi atque sentiendi. Quandonam, autem doctrina tuta censenda est? Profecto si constet, eam omnino cum veritate esse concordem. Fatemur tamen id non semper facile obtineri posse. Etenim doctrinae cultores, dum veritatem inquirunt, ad investigationis cardinem tandem perveniunt, in quo discrimen adest, idque eo gravius, quo magis ipsi ingenio praestant, quo gravior est res ad considerandum proposita, et quo maioris momenti est consilium quod tunc ipsi capiunt, quod attinet sive ad iudicium ferendum de rei veritate, sive ad methodum in subsequentibus investigationibus retinendam : quae methodus hanc ob causam ab iisdem scientifica appellabitur. Id autem tunc contingit, cum vir doctus aut ea vera esse affirmat, quae vera reapse non sunt, sed eius opinioni, vel privatae interpretationi vel mentis habitui respondent; aut vera affirmat, quae cum veritate reapse concordant, quaeque humanae intelligentiae lumen et vires exsuperare possunt, atque interdum revera exsuperant, Cum autem de verbo Dei agitur, is, qui in ipsius studio versatur, quomodo sese gerere debet? Agnoscere ipse debet verbo Dei incommensurabilem amplitudinem supremamque veritatem, an ipsi fas est verbum Dei intra humanae mentis fines coercere atque propriae interpretationi obnoxium facere? Vir doctus qui fatetur verbum Dei supra humanam naturam esse, eique supremam auctoritatem supernamque virtutem agnoscit, sine dubio catholicus appellandus est. De homine autem, qui aliter se habet, nescimus an idem sit dicendum ; is profecto nec veri nominis doctus habendus est, neque veri nominis christifidelis. Exinde manifesto patet, quanti facienda sit reverentia atque oboe1 1 Cfr. Rom. 1, 8. Acta Pauli Pp. VI 365 dientia Ecclesiae Magisterio debita, cui profecto ex divina institutione munus concreditum est Fidei depositum fideliter custodire et infallibiliter declarare. Idque minime detrahit dignitati vel praestantiae doctrinae sacrae, a Nam licet locus ab auctoritate quae fundatur ratione humana sit infirmissimus ; locus tamen ab auctoritate quae fundatur super revelatione divina est efiicacissimus )). Quare ii, quibus munus docendi demandatum est, omni cura omnique contentione nitantur, ut ad hoc obsequium erga Ecclesiae Magisterium discipulorum animum conforment. Iidem praeterea vocem Ecclesiae Doctorum reverenter auscultent, inter quos Divus Aquinas praecipuum obtinet locum; Angelici enim Doctoris tanta est ingenii vis, tam sincerus veritatis amor, ac tanta sapientia in altissimis veritatibus pervestigandis, illustrandis aptissiinoque unitatis nexu colligendis, ut ipsius doctrina efficacissimum sit instrumentum non solum ad Fidei fundamenta in tuto collocanda, sed etiam ad sanae progressionis fructus utiliter et secure percipiendos. Faciant denique ut, dum in hodiernas quaestiones, quas progrediens cultura in medium protulerit, diligentissimas suas conferunt investigationes, ac dum novis disciplinarum inventis antiquam sapientiam, ubi opus est, aequare conantur, faciant, dicimus, ut non omittant iugi studio redire ad genuinos sacrae doctrinae fontes, ubi veritatis thesauri numquam exhauriendi continentur. 2 3 Ad methodum autem doctrinae sacrae tradendae quod spectat, methodum positivam et methodum speculativam, quales in scholis ecclesiastica probante auctoritate vigent, diligenter servate. Utraque enim suum momentum, suam utilitatem habet. Quodsi positiva methodus magis nostrae aetatis indoli consentanea videtur ac plurimum afferre potest utilitatis, cavendum tamen est, ne eadem in detrimentum cedat alterius methodi, quam maximi theologiae cultores praeteritis temporibus tanto cum sacrarum disciplinarum profectu excoluerunt. Cui quidem speculativae methodo praesertim tribuendum est, si sacrorum alumni, inter tot ac tam varias disciplinas necessario hodie addiscendas, admirandam illam totius doctrinae sacrae cohaerentiam atque unitatem tandem percipere possunt, quae tantopere confert ad congruam ipsorum ecclesiasticam institutionem. Quare ambae huiusmodi methodi, nedum sibi invicem quodammodo opponantur, sese mutuo compleant ac perficiant omnino oportet. Verum, ut pretiosis fructibus haec ecclesiastica educatio cumuletur, 2 s Cfr. Conc. Vat. Sess. III, c. 4. S. Thomas, S. T. I., qu. 1 a. 8, ad 2. 366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eo semper spectare debet, ut iuvenes instituendi aliquando evadant sal terrae, lux mundi, idoneique christiani populi duces ac magistri. Quare iidem ex doctrinae haustibus, quos studiorum cursus emetientes excipiunt, id semper habeant, quo pietatem alant et ad spiritualem profectum moveantur. Absit, ut theologica studia mentem illustrent, caritatem autem non accendant. Quam ad rem Nobis perplacet nonnulla Sancti Bonaventurae praeclara monita vobis proponere : « (Nemo) credat quod sibi sufficiat lectio sine unctione, speculatio sine devotione, investigatio sine admiratione, circumspectio sine exsultatione, industria sine pietate, scientia sine charitate, intelligentia sine humilitate, studium absque divina gratia, speculum absque sapientia divinitus inspirata ... Exerce igitur te, homo Dei, prius ad stimulum conscientiae remordentem, antequam oculos eleves ad radios sapientiae in eius speculo relucentes, ne forte, ex ipsa speculatione radiorum, in graviorem incidas foveam tenebrarum » . Restat ut aliquid vobis dicamus de rationibus, quas inter Romana Athenaea intercedere optamus. Quae quidem opportunum est suas cuiusque peculiares notas servare; attamen, licet sapienti studiorum ratione ordinata ac multiplicibus Institutis optime instructa sint, nequeunt sibi ipsis consulere, ut oportet, si alia nimis seorsum ab aliis actionem suam ponant, aut ad ecclesiasticae vitae cursum, qualis praesertim hic Romae agitur, assidua qua par est alacritate non attendant. Quare Nobis in optatis est, ut haec studiorum altiorum domicilia Ecclesiae eventus diligenti cura prosequantur, potissimum hoc Concilii Oecumenici Vaticani tempore ; ita quidem, ut alumni, inde ab aetatis flore, vitam Ecclesiae actuose participare assuescant. Item magnopere cupimus, ut inter varia Romana Athenaea arctiora in dies fraternae concordiae vincula fiant, eademque magis magisque sibi invicem adiutricem sociamque operam praestent. Quod quidem postulat sive Ecclesiae bonum sive ipsorum Institutorum emolumentum, quia vis unita fortior validiorque evadit ad commune propositum obtinendum. Antequam autem orationem Nostram ad exitum adducimus, cor Nostrum peculiari modo patet ad vos, iuvenes dilectissimi. Optatissimo et singulari beneficio, quod romana commoratio vobis praebet, sapienter utamini. Divinitus vocati estis, ut viam ad Iesu Christi amorem in hominum animis aliquando muniatis. Quare efiicite, ut ex severis studiis, in quae incumbitis, germanos Iesu Christi spiritus hauriatis, qui semper 4 * Itinerarium mentis in Deum, n. 4. Acta Pauli Pp. VI in mentibus, in verbis, in operibusque vestris resplendeant. Ex diversissimas atque maxime inter se dissitis regionibus orti, omnes tamen eiusdem fidei, eiusdem vocationis, eiusdemque omnino iuris in Ecclesia participes, discite hac in Urbe, christiani nominis capite, Ecclesiam, matrem nostram amantissimam, totis viribus diligere, in eaque plenam fiduciam vestram reponere. At si in Ecclesiae amore crescere vultis, foveatis oportet oboedientiam, amorem, fiduciam erga Iesu Christi Vicarium, licet tam excelsam auctoritatem in humili persona Nostra conspiciatis. Christo enim per Ipsum reverentiam et oboedientiam exhibetis; Christus in Ipso vobis praesens est. Quare sensus illi, qui in familia vere christiana patrem cum filiis, filios vero cum patre arctissime coniungunt, iidem inter Nos et vos régnent, ita ut omnes in caritate Christi cum Summo Pontifice unum sitis. Gravissima hac hora, qua Catholica Ecclesia, Oecumenico Concilio coacto, quaerit novas rationes novasque vias, quibus Christi nuntius ad omnes homines aptius afferatur, Nos, filii carissimi, non sine erecta spe paternoque solacio vestrum confertissimum agmen conspicimus. Qui enim hodie, sub ipsis Nostris oculis educati, testes estis huius maximi Ecclesiae eventus, iidem aliquando in patria vestra eritis in exsequendis decretis Oecumenicae Synodi sollertes Nostri adiutores. Pergite, igitur, sapientissimis huius Universitatisnormis perducti, eam sanae doctrinae copiam eumque dignum sacrorum administrorum animi cultum alacriter percipere, quae tempora nostra omnino postulant. Vobis feliciter concessum est, ut tempore Concilii Oecumenici educatio vestra contingat; pio ergo fervore huic praestantissimo dono respondere contendite. Hac spe suffulti, uberrimas Divini Redemptoris gratias super altri cem hanc studiorum domum ex animo invocamus, ut vivat, crescat, floreat, ad maiorem Dei gloriam et ad Sanctae Matris Ecclesiae decus atque incrementum. Nominatim autem supernum lumen et robur imploramus pro omnibus qui praesunt, qui docent, qui discunt ; atque harum caelestium gratiarum pignus esto Apostolica Benedictio, quam vobis; universis peramanter in Domino impertimus. 368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale n Viris artis medendi peritis, qui interfuerunt Conventui septimo a Sodalitate v. d. «Union Médicale Latine» Romae habito.* Chers Messieurs, Plusieurs d'entre vous, sans doute, ont gardé le souvenir de l'accueil que réserva Notre Prédécesseur Pie XII au quatrième Congrès de l'Union Médicale Latine en 1955, et du mémorable discours qu'il prononça en cette circonstance. Et voici que votre septième Congrès vous ramène à Rome et Nous procure le plaisir de vous accueillir à Notre tour. Notre seul regret, c'est qu'un emploi du temps très chargé à l'approche des fêtes de Pâques ne Nous permette pas de Nous entretenir avec vous aussi longtemps que N<|us le voudrions, aussi longtemps surtout que le mériteraient votre déférente démarche et l'importance de votre Union. Du moins voudrions-Nous vous dire brièvement le profond intérêt qu'éveille en Nous tout ce qui touche à la médecine, et le souci attentif avec lequel l'Eglise en suit tous les développements. Ces développements sont aujourd'hui vraiment prodigieux et provoquent à juste titre l'admiration générale. Nul, Nous osons le dire, ne s'en réjouit plus sincèrement que l'Eglise. Cet intérêt d'un organisme spirituel pour le domaine matériel auquel la médecine s'applique par définition, peut paraître étrange au premier abord. On pourrait même être tenté d'opposer les compétences, en acceptant, par exemple, une formule comme celle-ci : au médecin, les corps ; au prêtre, les âmes. Mais cette vue simpliste ne s'accorderait aucunement avec la réalité profonde des choses. L'homme est un. On doit distinguer, certes, mais on ne peut séparer ce que Dieu a uni. Eglise et science médicale ont en réalité pour objet l'une et l'autre l'homme tout entier. Et le médecin, qui soigne le corps, ne peut pas ne pas tenir compte des données morales et psychologiques du sujet : pas plus que l'Eglise, dans le souci qu'elle a pour les âmes de ses enfants, ne peut faire abstraction de leurs conditions physiques et corporelles. C'est que — vous le savez mieux que Nous, Messieurs — votre art, votre science, n'ont pas pour objet des maladies, mais des malades. Et c'est finalement tout le composé humain qui bénéficie de vos connaissances de savants et de votre habileté de praticiens. Nous n'avons pas à vous détailler — elles sont trop évidentes — les mille conséquences de * Die 21 mensis Martii a. 1964. 369 Acta Pauli Pp. VI telle nouvelle découverte, de telle thérapeutique, de tel processus de guérison, pour l'équilibre général, et donc psychologique, moral, spirituel, du malade. L'espoir même qu'éveille en lui la connaissance qu'il peut avoir des merveilleux progrès de vos techniques est déjà, à lui seul, un facteur psychologique de première importance. Vous voyez par là combien l'Eglise est intéressée aux progrès de la médecine : dans la mesure même où elle est intéressée au bien de l'homme. S'appliquant le mot célèbre du poète, elle estime, en effet, que « rien d'humain ne lui est étranger » j et, moins que tout le reste, le domaine spécifique de l'activité qui est le vôtre, et dont les répercussions sont si considérables sur l'état général de l'humanité. Cet aspect n'est pas le seul par lequel la médecine retient l'attention de l'Eglise. Et Nous voudrions avoir le temps de réfléchir avec vous sur les multiples centres d'intérêt communs aux disciplines médicales et aux disciplines spirituelles. C'est tout un panorama particulièrement riche et suggestif qui se déroulerait sous nos yeux. Faute de pouvoir entrer dans les détails, laissez-Nous relever seulement, avant de prendre congé de vous, la profonde harmonie qui existe entre le progrès de la science médicale et les données de la foi chrétienne. C'est en vain, là aussi, qu'une idéologie à trop courte vue a voulu trouver des oppositions ou des incompatibilités. Dieu a donné l'intelligence à l'homme et a livré à ses investigations tout le créé: terram autem dedit filiis hominum. Ainsi l'humanité entière, dont l'histoire se déroule à travers les siècles, a-t-elle pu être comparée très justement à un seul homme, qui apprendrait et progresserait sans cesse jusqu'à avoir atteint sa stature complète (Pascal). Comment l'Eglise ne se réjouirait-elle pas de toute acquisition, de tout perfectionnement, venant enrichir cette expérience de l'humanité au cours de son long itinéraire à travers le temps et l'espace? Toute découverte scientifique est à la gloire de l'homme, certes : mais plus encore à la gloire de Dieu, qui a fourni, dans sa bonté, le sujet, la matière, les conditions et la possibilité de ce progrès. Aussi le médecin ne se voit-il décerner, dans la Sainte Ecriture, que des éloges. Et l'Eglise, pour sa part applaudit aux progrès de la science médicale digne de ce nom, se plaisant à y voir un splendide reflet de l'intelligence et de la bonté infinies du Créateur. C'est de Lui que Nous implorons, en vous quittant, Messieurs, des lumières toujours plus grandes sur vos précieux travaux, et d'abondantes bénédictions sur votre Union et sur toutes et chacune de vos personnes. 1 2 1 2 Homo sum : humani nihil a me alienum puto - Térence, Heaut. I, 1, 25. Ps. IIS, 16. 24 - ACTA, vol. VI, n. 6. — 30-5-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 370 III Prope amphitheatrum Flavium habita, post solis occasum, die VI Maioris Hebdomadae, Christi patientis itinere per stationes a Summo Pontifice piissime celebrato, magno civium Romanorum concursu.* Abbiamo contemplato la Passione del Signore nel Signore. Vogliamo credere che tutti voi avrete intuito la profondità e la ricchezza. Ora dovremo dare uno sguardo alla irradiazione di questa Passione, unica e tipica, posta al centro dei destini umani, sull'umanità stessa. Essa il faro che rischiara il mondo. Crux lux. La visione, da abbagliante, si fa illuminante e panoramica. Osserveremo due aspetti soltanto della scena del mondo su cui si proietta la luce della Croce. **. ** Operae pretium, est hic ea referre, quae Summus Pontifex Hierosolymis protulit verba, die IT Ianuarii huius anni, antequam summas Calvariae scalas Apostolicus Peregrinus ascenderei, Fratres ac filios adstantes adhortans, preces pro omnium necessitatibus effundens imploransque pro omnibus veniam : I. - EXHORTATION Frères et fils, C'est maintenant qu'il faut que nos esprits se réveillent, que nos consciences s'éclairent et que sous le regard illuminateur du Christ toutes les forces de nos âmes se tendent. Prenons maintenant conscience, dans une douleur sincère, de tous nos péchés, prenons conscience de ceux de nos pères, de ceux de l'histoire passée, conscience de ceux de notre époque, de ceux du monde dans lequel nous vivons. Et pour que notre douleur ne soit ni lâche, ni téméraire, mais humble, pour qu'elle ne soit pas désespérée, mais confiante, pour qu'elle ne soit pas passive, mais priante, qu'elle s'unisse à celle de Jésus Christ notre Seigneur, patient jusqu'à la mort et obéissant jusqu'à la Croix, et en évoquant son émouvant souvenir, implorons sa miséricorde qui nous sauve. Trois fois : f. Nous t'adorons, ô TDhrist, et nous te bénissons, Parce que par ta sainte Croix tu as racheté le monde. * Die 27 mensis Martii a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 371 Uno di questi aspetti è la sofferenza umana. Essa è illuminata in un modo ben noto, ma sempre singolare : alla luce della Croce il dolore (e possiamo intendere ogni miseria, ogni povertà, ogni infermità e perfino ogni debolezza, cioè condizione della vita cbe sia deficiente e bisognosa di rimedio) il dolore appare stranamente assimilabile alla Passione di II - LE RAPPEL (Mémorial de Sa Passion) Là où Toi, ô Seigneur Jésus, l'innocent, le juste, le saint, Toi, Fils de l'homme, Toi, Fils de Dieu, Toi, la lumière, Toi, le Roi, Toi, la Vie, Et Toi mort Tu as été accusé, Tu as été jugé, Tu as été condamné, Tu as été torturé, crucifié et mis à mort, Tu as été blasphémé, moqué, renié, Tu as connu les ténèbres, Tu as été élevé sur une Croix, Tu as subi la mort Tu es ressuscité à la vie. (dialogué) y. Nous nous souvenons de Toi, \j. Nous T'adorons, y\ Nous T'invoquons, 1$. Ô Seigneur Jésus Ô Seigneur Jésus i£. Ô Seigneur Jésus I I I - LA MÉDITATION {comprendre ce que Sa souffrance nous enseigne) Réfléchissons maintenant. Ici, ô Seigneur Jésus, Ta Passion Ici Ta mort fut fut fut Ici ici l'holocauste le prix la preuve se combattirent tu remportas la victoire, a été offrande (Is. 53, 7) prévue acceptée, voulue, a été sacrifice: Tu fus la Victime, Tu fus le Prêtre, fut l'expression, fut la mesure du péché humain, du plus grand des héroïsmes offert à la justice divine, du suprême amour, la vie et la mort, ô Christ, mort pour nous et ressuscité pour nous. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 372 •Cristo, quasi chiamato a integrarsi con quella, quasi costituente una •condizione « di favore » rispetto alla redenzione operata dalla Croce del Signore. Il dolore diventa sacro. Una volta — e ancora, per chi dimentica d'essere cristiano — la sofferenza appariva pura disgrazia, pura inferiorità, più degna di disprezzo e di ripugnanza che meritevole di comprensione, di compassione, di amore. Chi ha dato al dolore dell'uomo il suo carattere sovrumano, oggetto di rispetto, di cura e di culto, è Cristo paziente, il grande fratello d'ogni povero, d'ogni sofferente. V'è di più : (dialogué) Trois fois : • Dieu saint, Dieu Fort, Dieu saint et immortel, aie pitié de nous ! Agios o Theós, Agios ischyrós, Agios athánatos, eleison imas ! IV - LA CONFESSION Nous voici, ô Seigneur Jésus, nous sommes venus nous sommes venus nous sommes venus nous sommes venus ^nous sommes venus Tu es notre rédemption comme les coupables retournent sulle lieu de leur faute, comme celui qui T'a suivi, mais qui T'a aussi trahi; fidèles, infidèles, nous l'avons été tant de fois, pour confesser le mystérieux rapport entre nos péchés et Ta Passion : notre œuvre, Ton œuvre, pour nous frapper la poitrine pour Te demander pardon pour implorer Ta miséricorde, parce que nous savons que Tu peux, que Tu veux nous pardonner, parce que Tu as expié pour nous, Tu es notre espérance. (dialogué) V- Agneau de Dieu, qui ôtes les péchés du monde, f. Agneau de Dieu, qui ôtes les péchés du monde, f. Agneau de Dieu, qui ôtes les péchés du monde, l$\ pardonne-nous, ô Seigneur ; T§. écoute notre voix, ô Seigneur; aie pitié de nous, ô Seigneur. Acta Pauli Pp. VI 373 Cristo non mostra soltanto la dignità del dolore ; Cristo lancia una vocazione al dolore. Questa voce, figli e fratelli, è fra le più misteriose e le più benefiche che abbiano attraversato il quadro della vita umana. Gesù chiama il dolore a uscire dalla sua disperata inutilità e a diventare, se unito al suo, fonte positiva di bene, fonte non solo delle più sublimi virtù — che vanno dalla pazienza all'eroismo e alla sapienza —, ma altresì alla capacità espiatrice, redentrice, beatificante propria della Croce di Cristo. Il potere salvifico della Passione del Signore può diventare universale, e immanente in ogni nostra sofferenza, se — ecco la condizione — se accettata e sopportata in comunione con la sua sofferenza. La (( compassione » da passiva si fa attiva ; idealizza e santifica il dolore umano, lo rende complementare a quello del Redentore. Ricordi ognuno di noi questa ineffabile possibilità. Le Nostre sofferenze (sempre degne di cure e di rimedi) diventano buone, diventano preziose. Nel cristiano si inizia un'arte strana e stupenda : quella di 1 V— L'IMPLORATION Seigneur Jésus, notre Rédempteur, ravive en nous le désir et la confiance en ton pardon, affermis notre volonté de conversion et de fidélité, fais-nous goûter la certitude et aussi la douceur de ta miséricorde. Seigneur Jésus, notre Rédempteur et Maître, donne-nous la force de pardonner aux autres, pour que nous soyons vraiment nous aussi pardonnes par Toi. Seigneur Jésus, notre Rédempteur et Pasteur, mets en nous la capacité d'aimer, comme Tu veux que, à Ton exemple et avec Ta grâce, nous T'aimions, ainsi que tous ceux qui sont nos frères en Toi. Seigneur Jésus, notre Rédempteur et notre Paix, qui nous as fait connaître ton suprême désir : « que tous soient un », exauce ce désir que nous faisons nôtre et qui est devenu, ici, notre prière: « que tous nous soyons un ». Cfr. Gol. 1, 24. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 374 (i saper soffrire », quella di far servire il proprio dolore alla propria ed alla altrui redenzione. Questa provvidenzialità della sofferenza ci fa pensare alle condizioni, sempre tanto tristi e tanto offensive agli ideali umani, a cui la civiltà moderna vorrebbe ispirarsi, nelle quali si trovano ancora molte parti della Chiesa cattolica. Il corpo di Cristo è crocifìsso moralmente, ma pesantemente, ancor oggi, in molte regioni del mondo : la Chiesa del silenzio è ancora la Chiesa sofferente, la Chiesa paziente, e in certi luoghi, la Chiesa soffocata. Gesù potrebbe chiedere, ancor oggi, ai moderni e abili persecutori : « ...Perché mi perseguiti? )). È triste per chi è oggetto di tali ingiusti trattamenti ; è indegno per chi li pratica, anche se mascherati da ipocrisie legali. Ma siamo certi che queste prolungate passioni sono fortificate dalla assistenza divina e consolate dalla compassione nostra e di tutta l'universale fratellanza cristiana; e speriamo che esse valgano appunto, in virtù della Croce di Cristo alla quale sono offerte e per la quale sofferte, sorgente di grazia per quanti le subiscono, per tutta la Chiesa e per tutto il mondo. 2 E un altro aspetto, riflesso dalla Croce di Cristo, sulla faccia della terra, è la pace. Quella pace, ch'è il bene supremo dell'ordine umano, quella pace ch'è tanto più desiderabile, quanto più il mondo si evolve in forme di vita interdipendenti e comunitarie, così che una infrazione alla pace in un punto determinato si ripercuote su tutto il sistema organizzativo delle nazioni ; quella pace perciò che diventa sempre più necessaria e doverosa; quella pace — ahimé — che gli sforzi umani, anche Seigneur Jésus, notre Rédempteur et notre Médiateur, rends efficaces auprès du Père des cieux les prières que nous Lui adressons maintenant dans le Saint-Esprit. Frères et fils, prions ! Oremus! y. Flectamus genua Levate. Omnipotens sempiterne Deus, qui gloriam Tuam omnibus in Christo gentibus revelasti : custodi opera misericordiae Tuae ; ut Ecclesia Tua, toto orbe diffusa, stabili fide in confessione Tui nominis perseveret. Per eundem Dominum nostrum Iesum Christum, qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus per omnia saecula saeculorum. %. Amen. 2 Act. 9, 4. Acta Pauli Pp. VI 375 nobilissimi e degni di plauso e di solidarietà, riescono difficilmente a tutelare nella sua integrità e a sostenere con mezzi diversi cbe non siano quelli del timore e dell'interesse temporale. La pace di Cristo piove dall'alto ; cioè proietta sulla terra e fra gli uomini motivi e sentimenti originali e prodigiosi ; lo sappiamo ; e viene proprio da Colui, come scrive San Paolo, che « per divina compiacenza doveva a sé riconciliare tutte le cose avendole pacificate per il sangue della sua croce » , così che gli uomini, fra di loro divisi e nemici, fossero (( riconciliati in un unico corpo per mezzo della croce )). Perché e come gli uomini debbano e possano vivere nella vera pace, Cristo, il Redentore, ce lo ha insegnato, e, se davvero vogliamo, ce lo ha ottenuto. Noi termineremo pertanto questa commossa e pubblica preghiera del Venerdì Santo invocando da Cristo « nostra pace » la pace per il mondo. Sono presenti, in questo momento, al Nostro spirito, i punti geografici e politici, dove la pace è ferita, dove è minacciata. Agli uomini che rettamente faticano per salvare la pace mandiamo un Nostro beneaugurante pensiero ; e perché gli uomini sappiano in Cristo mantenersi fratelli, mandiamo al mondo — ea voi qui presenti che con Noi sperate e pregate — la Nostra Apostolica Benedizione. 3 4 5 Oremus ! y. Flectamus genua Levate. Omnipotens sempiterne Deus, maestorum consolatio, laborantium fortitudo : perveniant ad Te preces de quacumque tribulatione clamantium ; ut omnes sibi in necessitatibus suis misericordiam Tuam gaudeant adfuisse. Per Dominum nostrum Iesum Christum, qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus per omnia saecula saeculorum. Amen. Oremus ! y. Flectamus genua it*. Levate. Omnipotens sempiterne Deus, qui non mortem peccatorum, sed vitam semper inquirís : suscipe propitius orationem nostram, et libera eos ab errorum cultura; et aggrega eos Ecclesiae Tuae sanctae, ad laudem et gloriam nominis Tui. Per Dominum nostrum Iesum Christum, qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus per omnia saecula saeculorum. i f Amen. 3 Cfr. Col. 1, 20. 4 Cfr. Eph. 2, 16. 5 Eph. 2, 14. 376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV Mulieribus e Consilio Sodalitati moderandae v. d. « Fédération Mondiale des Jeunesses Féminines Catholiques », ceterisque e variis nationibus delegatis, quae interfuerunt Coetui XV ab eadem Sodalitate Romae habito.* Chères filies de la Fédération Mondiale des Jeunesses Féminines Catholiques, Lorsque votre Présidente Nous a prié, il y a quelque temps, de vous adresser la parole au cours de votre Congrès Mondial qui se déroule actuellement à Rome, Nous nous sommes demandé si le thème d'étude qui a été retenu : Les Jeunes en route vers une solidarité chrétienne, était bien adapté à l'âge, à la mentalité et aux préoccupations de la jeune fille et s'il était apte à fournir à la jeunesse féminine d'aujourd'hui les éléments et les moyens pouvant et devant être appliqués dans la vie pratique de chaque jour. En effet, les mouvements de jeunesse féminine portent plus volontiers leur attention sur d'autres sujets de réflexion : la formation, la vie affective, les amitiés, l'avenir de la jeune fille ... Cependant, à bien le considérer, on s'aperçoit que le choix d'un pareil sujet est tout à fait sage et opportun. D'abord, parce que de nos jours on parle volontiers de solidarité, d'universalité, d'œcuménicité. Notre temps est caractérisé, entre autres, par cette tendance généralisée à porter et à débattre toutes les questions majeures qui intéressent la vie des hommes sur un plan international, voire mondial, et de leur trouver une solution à l'échelle planétaire. Cette volonté n'est pas propre au monde des adultes ; les jeunes y participent également et on peut même dire qu'ils sont, en un certain sens, plus ouverts, plus accessibles à cette poussée vers la solidarité universelle. Et c'est pourquoi Nous ne nous étonnons nullement que votre Fédération veuille s'appliquer à l'étude de ce phénomène si caractéristique de l'époque à laquelle nous vivons. Elargir son champ de vision à l'universel, accueillir en soi l'écho du monde entier, porter en soi les soucis et les espoirs de toute l'humanité : voilà bien une mode, une loi qu'il faudrait adopter, que — pour une fois ! — il serait bon de suivre ! Le sujet de vos réflexions vous invite donc à embrasser la vie d'un * Die 4 mensis Aprilis a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 377 regard catholique, en n'excluant aucun peuple, aucune race, aucu» continent de votre champ de vision. C'est précisément parce que vous êtes catholiques que votre regard ne doit être borné ou limité par aucun horizon. Ils se trompent grandement ceux qui estiment que l'éducation religieuse rétrécit notre faculté de voir et de comprende l'universel. Le chrétien a le sens du tout, de l'ensemble ; le catholique n'est étranger nulle part : il est citoyen du monde ! La vie sociale moderne, qui a multiplié les rapports humains et rendu les hommes plus que jamais « interdépendants », constitue un autre motif d'élever vos esprits au niveau de l'universel et de donner à vos échanges cette largeur et cette ampleur sans frontières. Là aussi, l'éducation catholique, avec ses formes et ses forces spécifiques, a son mot à dire. Car, si à première vue il peut sembler facile d'accéder à la richesse des échanges humains que la vie moderne nous offre en abondance, ces relations et communications ne porteront cependant tous leurs fruits qu'à l'aide de l'esprit chrétien qu'il faut leur insuffler. Cela exige un effort continu pour surmonter l'égoïsme, pour vaincre le repliement sur soi-même ; cela requiert surtout un cœur et un esprit chrétiens sachant regarder les autres non comme des étrangers, comme des adversaires, voire des ennemis, ni simplement comme des « compagnons de voyage », mais comme des frères, comme des personnes à qui nous devons faire le bien. Il faut apprendre à donner, c'est-à-dire à aimer et cela parce que nous sommes fils de Dieu et donc frères en Jésus-Christ. Le christianisme devient ainsi une grande école de vie : il forme de grands cœurs, de grandes âmes, il nous élève aux plus nobles idéaux. De ces considérations, chères filles, il ne vous sera pas difficile de tirer des applications pratiques pour votre vie de tous les jours. Celle-ci vous offre de multiples occasions, soit au sein de votre famille, soit dans votre milieu de travail ou d'études, soit dans vos mouvements apostoliques, de découvrir les aspects variés et enrichissants de la solidarité universelle, mais encore à vous engager effectivement à rendre cesrelations sociales plus humaines, à les imprégner des vraies valeurs, celles que le Christ seul, en fin de compte, nous révèle et nous propose. C'est dans les humbles tâches de la vie quotidienne qu'il s'agit d'inscrire cette dimension de la solidarité universelle, de la vraie catholicité, inspirées par la charité chrétienne. Nous ne voudrions pas terminer, chères filles, sans vous dire combien Nous sommes heureux de vous accueillir chez Nous et de vous exprimer Notre satisfaction de vous voir engagées dans des réflexions aussi pro- 378 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale fondes. Quelle responsabilité l'Eglise ose confier à votre jeune âge; de quelle mission apostolique elle vous charge dans le monde; quelle confiance elle vous fait ! Elle sait de quelles grandes choses vous êtes capables, elle connaît la générosité qui vous anime, la flamme qui vous brûle! Ne rougissez jamais du nom chrétien, soyez fières d'appartenir à l'Eglise catholique. Où que vous soyez et travailliez, faites en sorte que le monde se renouvelle à votre contact et que le Seigneur soit plus présent aux hommes, l'Evangile plus connu et plus aimé par eux ! Laissez-Nous ajouter un mot de remerciement et de reconnaissance à votre chère Présidente, qui quitte ses fonctions prochainement. Elle s'est dépensée sans relâche au service de votre Fédération Mondiale, affermissant ses structures, consolidant ses assises. Qu'elle en soit félicitée et remerciée. Notre merci et Notre encouragement s'adressent aussi à tous les aumôniers qui sont chargés de l'animation spirituelle au sein de vos mouvement. A tous et à toutes Nous accordons de grand cœur, en témoignage de Notre paternelle bienveillance et en gage de l'abondance des grâces que Nous invoquons sur vous et sur vos travaux, Notre Bénédiction Apostolique. V Ad E.mos Patres et Exc.mos Praesules ex Italicorum Episcoporum Coetu, Romae ad plenariam vocatos contionem.* Signori Venerati Cardinali, Confratelli, Abbiamo accolto con spontaneo favore, nonostante la pressione delle sempre insorgenti occupazioni, la domanda che Ci è stata rivolta di ricevere in Udienza la Conferenza Episcopale Italiana, convocata a Roma in assemblea plenaria per dare modo ai Vescovi italiani di meglio conoscere gli schemi, che saranno trattati nella prossima terza sessione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo, e di studiare insieme alcuni temi di comune interesse pastorale. Ringraziamo dell'opportunità, che così Ci è offerta d'incontrarci con i Nostri diletti e venerati Confratelli Die 14 mensis Aprilis a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 379 dell'Episcopato Italiano; di porgere a voi, che vediamo così solleciti e così numerosi, presenti a questa importante riunione, il Nostro cordiale e riverente saluto, e di assicurarvi, ancora una volta, dell'interesse particolare, con cui seguiamo le vostre fatiche pastorali, esempio, stimolo e conforto al Nostro ministero apostolico, e della comunione di carità e di preghiera, con cui spiritualmente Ci associamo fraternamente, ogni giorno, a tutto il Ceto episcopale della santa Chiesa di Dio, nel quale Ceto il gruppo eletto e cospicuo dei Vescovi italiani occupa per Noi, com'è naturale e doveroso, un posto di speciale ed affettuosa considerazione. E siamo lieti di ravvisare in questa convocazione un segno della buona e saggia efficienza della Conferenza Episcopale Italiana, che va assumendo coscienza della sua funzione importantissima e ormai acquisita al programma della vita ecclesiastica in Italia ; e va acquistando insieme sempre migliore capacità di compierla degnamente, quella funzione. Ne esprimiamo la Nostra compiacenza a chi presiede la Conferenza stessa (Ci duole di sapere indisposto, e perciò assente, il Signor Cardinale Siri, e formuliamo per lui i Nostri voti migliori ed a lui inviamo il Nostro benedicente saluto ; così vada il Nostro memore augurio ai Signori Cardinali pure assenti per indisposizione : Fossati e Castaldo) ; esprimiamo la compiacenza medesima a chi, nella Segreteria e nelle Commissioni, le presta opera assidua e preziosa, ed a chi, compreso dei compiti della Conferenza, corrisponde ai suoi inviti ed alle sue iniziative e ne auspica e ne stimola l'incremento. È bene che sia così. Grandi ed urgenti problemi La Conferenza Episcopale Italiana è organismo di recente istituzione, ma ormai di indispensabile funzionalità. Non è da supporre che l'Episcopato Italiano possa ormai mancare di questa sua unitaria espressione, di questo strumento di unione, di coordinamento, di mutua collaborazione, di promozione al livello degli Episcopati degli altri Paesi. Se la sua posizione geografica, storica, spirituale lo pone in speciale posizione — di ossequio, di fedeltà, di cooperazione, di conversazione — verso la Sede Apostolica, non per questo può mancare d'una sua propria configurazione canonica e morale, di una sua propria responsabilità collettiva nella cura della vita religiosa di questo Paese, e di un suo piano d'azione pastorale, conforme certamente alle istruzioni direttive della Santa Sede, ma studiato e svolto da Organi propri e con mezzi propri. ' 380 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Grandi problemi si prospettano all'Episcopato Italiano, a cominciare da quello cbe nasce dal numero eccessivo delle diocesi, per passare a quello della preservazione della fede nel popolo italiano, minacciata dalla evoluzione stessa della vita moderna, e direttamente dal laicismo e dal comunismo, per cercare poi di risolvere quello delle vocazioni e dei Seminari, quello dell'istruzione religiosa, quello dell'assetto sociale cristiano, quello della stampa cattolica, quello della cultura e della scuola nostra, e così via. Noi pensiamo che tutti quanti qui siamo abbiamo la persuasione che questi ed altri problemi, interessanti la stabilità e l'efiicienza della Chiesa in Italia, non possono essere risolti da quel vecchio medico, che in altre circostanze è il tempo ; nella presente condizione di cose il tempo non corre a nostro vantaggio ; da sè i nostri problemi non si risolvono ; né è da credere che la nostra fiducia nella Provvidenza, fiducia sempre immensa, esoneri noi Pastori, noi responsabili, dal compiere ogni possibile sforzo per offrire alla Provvidenza l'occasione di suoi misericordiosi interventi. Come non è da credere che a tali problemi ciascun Vescovo, e nemmeno ciascuna regione possa da sè dare sufficiente soluzione; se, per ipotesi, ciò fosse in alcun caso possibile, ivi nascerebbe il dovere di aiuto e di solidarietà per quanti meno fortunati — la maggioranza certamente — non possono da sè vincere difficoltà, di solito gravissime e aventi di per sé dimensioni nazionali. Approfondire lo spirito di unità Cioè : bisogna procedere uniti. È venuto il momento (e dovremmo Noi dolerci di ciò?) di dare a noi stessi e di imprimere alla vita ecclesiastica italiana un forte e rinnovato spirito di unità. Non è la prima volta che il cattolicesimo italiano cerca di attestarsi in concordia unitaria; l'organizzazione, ad esempio, dell'Azione Cattolica su base nazionale è stata utile ai fini ch'erano nella mente dei Papi, dei sacerdoti e dei laici, che in tale forma e in tale misura l'hanno promossa. Ma lo spirito d'unità attende ulteriore approfondimento e nuove manifestazioni; oltre che esigenze operative pratiche, ragioni religiose intrinseche alla vita soprannaturale della Chiesa reclamano l'effusione di questo spirito di unità ; crediamo che ciò rappresenti questione vitale per la Chiesa e che risponda alla maturità del nostro tempo. Ora a tale animazione unitaria, nello spirito e nelle opere, Noi crediamo possa egregiamente provvedere una Conferenza Episcopale Italiana consapevole della sua missione, ed animata da sapiente e corag- Acta Pauli Pp. VI 381 gioso proposito di svolgerla concretamente e tempestivamente. Sono a questo fine rivolti i Nostri voti, ai quali questa riunione offre argomento dì espressione e di speranza. Come vedete, venerati Confratelli, questo dice la Nostra stima e la Nostra fiducia nella Conferenza Episcopale, che qui vi raccoglie, ed implica il proposito, da parte Nostra, di sostenerla, di riconoscerla, di richiederle consiglio ed aiuto, di impegnarla a lavoro utile per sè e per la Chiesa intera, e, com'è ovvio, di assisterla, perché siamo ad essa collegati, sia come Vescovo di Roma e Primate d'Italia, e sia, come onerati dal Nostro ufficio apostolico, della sollicitudo omnium ecclesiarum. 1 Il Concilio: la sua nota dominante Questo per la Conferenza. E per il Concilio che cosa vi diremo, venerati Confratelli? Voi vedete che grande avvenimento esso sia, voi conoscete la gravità e la complessità che esso presenta e che solleva in crescente misura a mano a mano che il Concilio procede. Il fatto stesso della sua lentezza a raggiungere plausibili conclusioni genera qualche stanchezza, qualche impazienza, qualche arbitraria previsione. Ci è perciò di conforto vedere come anche l'Episcopato Italiano si prepari alla terza sessione conciliare, imitando così gli Episcopati d'altre Nazioni, alcuni dei quali hanno dedicato allo studio dei temi del Concilio esami, discussioni, pubblicazioni di grande rilievo. Noi ci asteniamo di proposito dall'interloquire in questa fase dei lavori conciliari nel merito delle dottrine e dei decreti, che saranno discussi alla riapertura del Concilio. Abbiamo così voluto perseverare nella linea pratica, che Ci siamo prefissa; quella di lasciare ai Padri conciliari, e con essi alle varie Conferenze Episcopali ed alle Commissioni del Concilio, libera ed ampia possibilità d'indagine, di discussione e di espressione. E) stata questa una nota dominante di questo grande Concilio; desideriamo di restarvi fedeli. Solo è stata Nostra premura disporre che i lavori preparatori delle Commissioni e della Segreteria procedessero con alacrità, al duplice scopo di rivedere, in questo periodo intermedio fra la seconda e la terza sessione, gli schemi alla luce delle osservazioni fatte dai Padri nelle precedenti sessioni, per offrirli subito all'esame dei Padri stessi; e di far raccogliere le loro osservazioni e suggerimenti dalle Commissioni secondo la rispettiva competenza, fa1 2 Cor. 11, 28. 382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cendo redigere di conseguenza la stesura degli schemi in forma tale da poterli presentare al Concilio, nella fiducia che, dopo qualche definitiva discussione, essi possano meritare più rapidamente le deliberazioni conclusive, in un senso o nell'altro, dell'assemblea conciliare, senza con questo pregiudicare la durata del Concilio, circa la quale non è dato, in questo momento, fare previsioni. Si è voluto cioè agevolare al Conciliola sua efficienza e la sua speditezza ; non imporgli limiti e decisioni. Ma non possiamo astenerci con voi, venerati Confratelli, da alcune considerazioni estrinseche ai temi conciliari, ma relative alla celebrazione di questo avvenimento, che dicevamo, grande, arduo, e complesso ; anche se ciò che Noi vi diciamo è stato già ben detto da molti di voi, e specialmente dal Nostro compianto Predecessore Giovanni XXIII, di felice memoria, con l'autorità che gli era propria, non che in varie occasioni da Noi stessi. Come dobbiamo giudicare questo fatto nella storia, anzi nella vita della Chiesa? In senso assolutamente positivo. Esso è una grazia, che il Signore fa alla sua Chiesa. Esso è un'occasione unica e felice perché la Chiesa possa studiare profondamente e collettivamente tante sue questioni pratiche e pastorali specialmente, ma non senza diretti riferimenti anche a punti di dottrina molto importanti. Esso è uno sforzo portato al più alto grado per adeguare la rispondenza della Chiesa ai doveri della sua missione e ai bisogni dei tempi. Esso è un atto solennee clamoroso, quant'altri mai, per dar onore a Dio, per attestare amore ar Cristo, per offrire obbedienza allo Spirito Santo; cioè per ravvivare il. rapporto religioso fra Dio e la Òhiesa, e per riaffermare la necessità, la* natura, la fortuna della nostra religione di fronte al mondo moderno.. Esso è un incomparabile momento, in cui la Chiesa celebra se stessa, si. conosce, si stringe in vincoli interiori con incontri, amicizie, collaborazioni altrimenti impossibili. Esso è un vertice di carità gerarchica e fraterna, non mai prima raggiunto. Esso è una chiamata a tutte le risorse* interiori della Chiesa, aftinché abbiano ad esplicare le loro energie spirituali, a rifarsi alla genuinità delle loro radici, alla fecondità del loro» genio particolare. Esso è una grande preghiera di seguaci di Cristo, riuniti nel suo nome, per attualizzare in mezzo a loro la sua ineffabile e operante presenza. Esso poi rappresenta ed esplica l'intenzione più sincera, più disinteressata, più ardente del cattolicesimo per ricomporre la comunione perfetta con i fratelli cristiani separati nell'unica Chiesa di Cristo. Esso è una voce di spiritualità, di bontà, di pace al mondo intero^, in un'ora decisiva per l'orientamento ideale e morale dell'umanità- Acta Pauli Pp. VI 383 Qualunque sia l'esito del Concilio, esso dev'essere oggi considerato da noi nella sua realtà : intenzionale, spirituale, soprannaturale, come un'ora di Dio, un (( transitus Domini )) nella vita della Chiesa e nella storia del mondo. Bisogna guardare al Concilio con animo grande e sereno. Magnanimità è la virtù, che questo sacro avvenimento vuole da noi. Né le molestie, né le fatiche, né le difficoltà, né i cambiamenti, né le esigenze che il Concilio può recare con sé ci devono trattenere dal celebrarlo con piena adesione del nostro spirito. Noi confidiamo che quanto maggiore è la vicinanza alla Cattedra di Pietro di chi è chiamato al Concilio, tanto più effettivo e più cordiale sia il suo concorso alla buona riuscita e alla degna celebrazione del Concilio medesimo. Perciò, venerati Fratelli, Noi facciamo assegnamento sopra la vostra partecipazione attenta, entusiasta, fattiva. Né paurosa, né incerta, né cavillosa, né polemica vuol essere certamente tale vostra partecipazione ; ma franca, nobile, esperta e vantaggiosa. Ve ne siamo Noi stessi riconoscenti. Se essa apparirà anche in se stessa più coordinata e desiderosa di offrire giusta via all'intesa con le espressioni legittime degli altri Padri, l'Episcopato Italiano avrà reso al Papa e alla Chiesa migliore servizio e avrà dato ai Confratelli l'esempio, che da lui è sempre atteso, di promotore del supremo magistero ecclesiastico, di fautore della concordia nel corpo episcopale e di assertore dell'adesione al Capo visibile del Corpo Mistico di Cristo. Alimentare qualche saggia e fraterna conversazione con i gruppi episcopali degli altri Paesi sarà parimente di spirituale utilità, per una reciproca edificazione, per una fraterna emulazione. In ogni modo, venerati Fratelli, questo Concilio offre a quanti vi prendono parte occasione ad esperienze preziose, invito a virtuosi esercizi, obbligo a rinnovata unione con Dio nell'amore e nell'orazione. A vicenda ci esortiamo dunque a profittare di questo tempus acceptabile. 2 La vita religiosa italiana: consolazioni ed ansie Non vogliamo omettere, in un'occasione così propizia al fraterno colloquio, di dare uno sguardo fugace ad un altro quadro, degno d'ogni Nostro interesse, come lo è del vostro generoso impegno pastorale ; vogliamo dire il quadro della vita religiosa e morale italiana, al cui bene è tutto rivolto il vostro ministero. Venerati Fratelli, vi diremo semplice3 2 Cor. 6, 2. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale :384 mente che vi siamo cordialmente vicini ! Le condizioni spirituali e sociali -di questo diletto Paese, mentre conservano un preziosissimo patrimonio 'di tradizioni cattoliche, e dimostrano segni consolantissimi di cristiana vitalità, voi lo sapete, non sono tranquille, non sono sicure ; nuovi e quasi impensati bisogni si manifestano in ogni settore della vita e reclamano soccorsi urgenti, ingegnosi e poderosi. L'ordinaria amministrazione del governo pastorale non è più sufficiente a pareggiare la misura dei Nostri doveri e delle altrui necessità! Noi osserviamo con occhio trepidante ed ammirato le vostre premure, le vostre fatiche, le vostre pene ; ed anche godiamo del bene che andate compiendo, e sempre con voi soffriamo, speriamo e preghiamo. Non possiamo in questo momento passare ordinatamente in rassegna i punti dolenti della presente situazione ; ma come trascurare, a comune esortazione e conforto, di accennare almeno ad alcuni di essi? Primo punto : la vita religiosa, è chiaro. Questa ci deve interessare soprattutto a fondo, preferendo questo capitale problema ad ogni altro pur rilevante connesso con la realtà civile della Nazione. Quaerite primum regnum Dei.* Ce ne dà ottima occasione la riforma liturgica, la quale ci richiama alla visione teologica delle sorti umane, al primato dell'azione della grazia, e perciò della vita sacramentale e della preghiera. Essa ci offre modo di rieducare religiosamente il nostro popolo, di purificare e restaurare le sue espressioni di culto e di pietà, di ridare dignità, decoro, semplicità, buon gusto alle nostre cerimonie religiose : senza questo restauro interiore ed esteriore non è da sperare che la vita religiosa possa largamente sopravvivere nel mutato costume moderno. Due raccomandazioni Ci permettiamo a questo riguardo : dare massima cura alla santificazione dei giorni festivi, facendo ogni sforzo affinché la •celebrazione della Messa festiva, con la parola di Dio, con la partecipazione dei fedeli abbia per tutti il più vivo interesse ; e promuovere il canto sacro, il canto religioso e corale del popolo. Ricordiamo : se i fedeli cantano, non disertano la Chiesa ; se non disertano la Chiesa, conservano la fede e la vita cristiana. Un fenomeno meritevole oggi di una particolare attenzione pastorale è quello di una sempre più estesa mobilità della popolazione nei giorni festivi, con la conseguente necessità che si provveda ad un'adeguata assistenza religiosa dei fedeli nei luoghi dove essi più numerosi concor3 Matth. 6, 33. Acta Pauli Pp. VI 385 rono ; ed anche per questo sembrano necessarie opportune intese ed iniziative tanto sul piano diocesano come anche su quello nazionale. Sarebbe, anzi, assai utile ogni suggerimento che, dopo un accurato esame e studio del fatto generale, valesse ad indicare rimedi giovevoli a far sì che più agevole riesca per tutti il soddisfacimento dei doveri religiosi nei giorni festivi. La realtà di questi occasionali movimenti della popolazione richiama alla Nostra mente un'altra categoria di fedeli bisognosa anch'essa di speciali cure pastorali ed è quella tanto numerosa degli immigrati e degli emigranti per ragioni di lavoro. Lontani dall'ambiente nel quale erano prima vissuti, dalle loro famiglie, dai loro affetti, essi restano sovente più esposti al pericolo di tralasciare l'adempimento dei doveri religiosi o anche di aderire a dottrine ed organizzazioni che ancor più li alienerebbero dalla Fede. Anche per questi, quindi, occorrono da parte della Sacra Gerarchia opportune provvidenze nell'intento che i vari nuclei abbiano la possibilità e la facilità di inserirsi e di innestarsi vitalmente nelle abitudini e nelle associazioni delle diocesi che li accolgono. Secondo punto : la moralità pubblica e privata. Siamo in piena crisi di costume. Tema delicato e immenso. Esso si estende ad un programma quanto mai vasto ed impegnativo, che parte da un'azione concorde per la moralizzazione della vita privata degli individui e delle famiglie, per giungere all'intera società e per far risentire i suoi benefici effetti fino nella vita pubblica e le sue molteplici istituzioni. Quanto mai necessaria ed urgente appare, a tal riguardo, una concordata attività di tutto l'Episcopato per far sì che venga posto un argine al preoccupante dilagare di ogni forma di licenza ed immoralità che tanto facilmente si diffondono, particolarmente attraverso il veicolo di certi spettacoli e di certa stampa, dimentichi della loro vera funzione elevante e formativa per l'uomo e mossi spesso, invece, da finalità commerciali, materialiste ed edoniste. Per assicurare una maggiore efficacia a tale intervento potrebbe riuscire opportuna l'elaborazione di un nuovo piano concreto di azione, che dovrebbe poi, con gli adattamenti richiesti dalle circostanze locali, essere applicato ed attuato nelle singole diocesi, sotto la solerte vigilanza ed il paterno stimolo dei Vescovi. Un terzo punto al quale vogliamo riferirci e che riveste, per la sua particolare delicatezza, un'importanza sostanziale, è quello dei rapporti 25 - ACTA, vol. VI, n. 6. — 30-5-1964. 386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tra i singoli Vescovi ed il proprio Clero. Oggi più che mai Ci sembra infatti necessario che i Presuli stiano vicini materialmente e spiritualmente ai loro sacerdoti, specialmente a quelli giovani, e che si interessino di loro, li conoscano, li amino e li aiutino nelle loro difficoltà ... Ad essi il Vescovo ricorderà sempre amorevolmente che, assunti a sì alto ministero, devono essere ornati di tutte le virtù ed offrire agli altri un esempio di vita santa, spiegando che proprio per questo la Chiesa ha sempre avuto cura di seguire da vicino, con materna trepidazione, la vita dei sacerdoti, dagli albori delia loro vocazione allo svolgimento della loro missione, dettando di volta in volta, a seconda delle necessità, provvide e sagge norme intese a salvaguardarli dai pericoli tanto più gravi quanto, talora, meno evidenti e a sviluppare in essi la vita soprannaturale, lo spirito di preghiera e di sacrificio, l'abitudine al raccoglimento, l'amore allo studio ; cose tutte che assicurano al sacerdote quell'abbondanza di grazie e di superni lumi ai quali i fedeli debbono poi poter attingere a sostegno della loro vita spirituale. Ë in questa luce che vanno considerati e valutati i sacrifici e le rinunce che il Sacerdozio comporta, ed in particolare l'obbligo del celibato ecclesiastico, del quale sarà, anzi, opportuno mettere frequentemente in evidenza la bellezza per il suo significato e per la necessità d'una esclusiva e completa dedizione del Clero all'amore di Cristo ed ai molteplici impegni dell'apostolato. Questa paterna funzione di guida spirituale esercitata da parte del Vescovo nei riguardi dei suoi sacerdoti farà sì che tra essi si stabilisca e si sviluppi un legame sempre più stretto che non si limiterà solo al piano dei rapporti disciplinari e giuridici, ma che comporterà anche una unione filiale di mente e di cuore ed una stretta collaborazione sul piano apostolico diocesano, con maggiore abbondanza di risultati consolanti per tutti. E quarto punto : la stampa cattolica, ancora tanto necessaria, tanto importante per la diffusione dei principi cristiani e per la difesa degli interessi cattolici, tanto opportuna per la formazione d'un'opinione pubblica sana e favorevole ad ogni buona causa; ma ancora tanto bisognosa di unità, di sostegno, di vigore, di diffusione. La vostra saggezza Ci dispensa ora dal dire di più su tema così conosciuto e dibattuto ; Ci basta raccomandarlo al vostro interessamento come uno dei problemi più gravi ed urgenti della vita cattolica. Vogliamo alla fine ricordare che le considerazioni contenute nella Acta Pauli Pp. VI 387 Nostra lettera al Signor Cardinale Siri del 22 agosto 1963, e nel messaggio vostro del novembre scorso, Ci sembrano ancora valide oggi, e perciò le richiamiamo alla vostra riflessione ed al vostro interessamento, aftinché abbiano da voi suffragio di nuove e prudenti divulgazioni ed applicazioni. Fiduciosi che la Conferenza Episcopale Italiana, rivolgendo la sua particolare attenzione ai punti che abbiamo creduto utile di toccare, saprà col suo zelo e con la sua saggezza trovare le vie ed i modi più idonei per assicurare ogni desiderato miglioramento e progresso della vita religiosa della Nazione a Noi tanto diletta, ne accompagniamo i lavori con la Nostra fervida preghiera, mentre a tutti di cuore impartiamo la Nostra affettuosa Benedizione Apostolica. VI Iis qui interfuerunt Coetui Romae habito ac vulgo dicto « Séminaire des Nations Unies sur la liberté de l'information » . * Nous vous remercions, Messieurs, d'avoir quitté quelques instants vos réunions pour venir ici Nous rendre visite. Vous avez pensé à juste titre que le thème de vos travaux : « la liberté de l'information » pouvait Nous offrir l'occasion de réfléchir utilement avec vous sur ce que pense l'Eglise d'un sujet si grave et si actuel, et sur les orientations dont son magistère peut faire bénéficier ceux qui, comme vous, se préoccupent de ces questions à des postes de haute responsabilité. Il est bien évident — à peine est-il besoin de le noter — que le problème de l'information se présente dans le monde d'aujourd'hui d'une manière extrêmement différente de ce qu'il était dans les siècles passés, et ceci en raison de l'évolution de la société. L'information est désormais reconnue unanimement comme un droit « universel, inviolable et inaliénable » de l'homme moderne ; elle répond chez lui à un profond besoin de sa nature sociale; selon l'expression même de Notre vénéré Prédécesseur Jean XXIII dans son encyclique Pacem in terris, si justement célèbre, « tout être humain a droit à une information objective )). Puisqu'il s'agit d'un droit fondé dans la nature de l'homme, il ne suffit évidemment pas qu'il soit proclamé en théorie; il faut encore le * Die 17 mensis Aprilis a. 1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 388 reconnaître dans la pratique, le défendre, le servir, et en guider l'exercice pour qu'il demeure conforme à sa finalité naturelle. Droit à la fois actif et passif : la recherche de l'information, et la possibilité pour tous de la recevoir. Et c'est ici qu'apparaît dans toute sa lumière l'importance de la fonction de l'informateur: il permet à chacun, par les informations qu'il lui fournit, de mieux connaître les situations, et de pouvoir prendre, en meilleure connaissance de cause, ses décisions d'homme solidairement responsable du groupe humain auquel il appartient. Les activités de l'informateur vont ainsi au bénéfice non seulement des individus, mais de tout le corps social. S'adressant à des délégués d'entreprises américaines de presse et de radio, le 21 juillet 1945, Notre Prédécesseur Pie XII ne craignait pas d'affirmer : « C'est un service inappréciable que votre profession rend à la société » 1 De cette finalité de l'information — aider l'homme à mieux assumer son destin et celui de la communauté humaine — découlent les lois morales dont le respect est le plus sûr garant de son sain exercice. Vraie et honnête, dans la fidélité à l'événement, l'information doit l'être pour remplir son rôle social, et elle ne le sera que si l'informateur a le souci permanent de l'objectivité. C'est dire que l'information doit avant tout répondre à la vérité. Nul n'a donc le droit de propager sciemment des informations erronées ou présentées sous une lumière qui en dénature la portée. Nul n'a le droit non plus de choisir de façon arbitraire ses informations, en ne diffusant que ce qui va dans le sens de ses opinions et en faisant silence sur le reste : on peut pécher contre la vérité aussi bien par des omissions calculées que par des affirmations inexactes. Il ne suffit pas que l'information soit objective. Il faut encore qu'elle sache s'imposer d'elle-même les limites exigées par un bien supérieur. Elle doit savoir, par exemple, respecter le droit des autres à leur bonne réputation et s'arrêter devant le légitime secret de leur vie privée. Que d'infractions aujourd'hui sur ces deux points ! Vous le savez comme Nous. Respectueuse d'autrui et de son bien propre, l'information devra l'être encore — et plus, peut-être — du bien commun. Qui oserait soutenir que toute information quelle qu'elle soit, est également bienfaisante ou inoffensive en tout temps et pour tous les milieux? Songez, par exemple, à ce secteur particulièrement sensible et vulnérable qu'est la 1 Discorsi e Radiomessaggi, VII, 125. Acta Pauli Pp. VI 389 jeunesse ! C'est dire les limites que la dignité même de l'information re- _ quiert pour son exercice, non point en raison d'interdits arbitrairement imposés de l'extérieur, mais en vertu des exigences de sa noble mission sociale. Ces brèves notations vous auront montré, Messieurs, quel intérêt attentif Nous portons à la liberté d'information et à ses conditions concrètes d'exercice. Il y aurait beaucoup à dire encore sur la conscience professionnelle des informateurs, au regard des pouvoirs publics comme vis-à-vis des personnes ; sur les droits et les devoirs des pouvoirs publics à l'égard de l'information et des informateurs. L'Eglise, vous le savez, se préoccupe aussi d'un problème un peu différent, mais qui n'est pas sans affinité avec l'objet présent de vos recherches : celui de la liberté religieuse. C'est là une question dont l'importance et l'ampleur sont telles que le Concile œcuménique en a été saisi. On peut légitimement attendre sur ce point la promulgation d'un texte qui sera de grande portée non seulement pour l'Eglise, mais pour tous ceux — et ils sont innombrables — qui se sentiront concernés par una déclaration autorisée en cette matière. Nous vous offrons en terminant, Messieurs, Nos meilleurs vœux pour l'heureux achèvement de vos travaux, sur lesquels Nous invoquons de tout cœur, ainsi que sur vos personnes et vos familles, les meilleures bénédictions. VII Ad Excellentissimum Virum Hahn-Been Lee, primum cum auctoritate Legatum a Coreana Natione ad Sedem Apostolicam missum, cum is Litteras demandati muneris testes Summo Pontifici obtulisset.* Mister Minister, We welcome your visit with great pleasure, and we accept with grateful appréciation the Credential Letters by which the President of the Republic of Korea accredits Your Excellency as first Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary to the Holy See. Our ardent desire is to entertain good and loyal relations, aimed towards peace and collaboration, through Your Excellency's good offices, * Die 20 mensis Aprilis a. 1964. 390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale with the noble Republic you represent. We thank you for your kind words concerning the Catholic Church and its contribution towards the spiritual, civil and cultural welfare of the Korean people. That friendship continues, and We give assurance that the Catholics of Korea will ever show themselves to be loyal and industrious Citizens, respectful of lawful authority and obedient to the civil législation. For the Republic of Korea We express only wishes of every good : for its peace and prosperity, for the success of its high moral, civil and spiritual mission in the Far East and among ali the Nations. We ask Your Excellency Mndly to convey Our cordial greetings and best wishes to His Excellency the President of the Republic of Korea, to the Government and to the belo ved Korean people. The Catholic Church teaches the religion of Christ to ali those who freely and willingly listen to her message ; but she also intends to stri ve, with sincere respect for legitimate authority, for the greater good of the Korean people, having no other interest than their happiness and prosperity. Upon Your Excellency as you undertake your high duties, upon His Excellency Chung Hee Park and his collaborator in the Government, and upon ali the Citizens of Korea, We invoke richest divine grâces and heavenly favours. VIII Ad Maiestates Suas Fridericum IX, Daniae Regem, et Ingridem Reginam, qui Beatissimum Patrem observantiae causa publice adierunt.* We welcome Your Majesties and Your Royal Highness to Our home, and We express Our sincere gratitude for the honour of your visit. We consider it to be an historie event, and it touches Us deeply. Rome, which never f orgets the happenings of the past, todáy feels the revival of marvellous memories : the name of Saint Ansgar, apostle of Denmark, who came to Rome in the years eight hundred and thirty-one and thirty-two, and whom Our distant predecessor Gregory IV decorated with the pallium and named as his Apostolic Legate, is always remembered and honoured here ; so too is that of King Saint Knud the Great, who was canonized by Pope Alexander the Third in the year eleven hundred and seventy. Our feeling of lively satisfaction does not arise only from the * Die 23 mensis Aprilis a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 391 glorious past, but also from tbe présent ; if not f or the same motives, at least for reasons which make your noble Land most dear and respected to Us. Your Majesties' people are everywhere known for their diligence and industry, which have raised them to a superior standard of living. Nevertheless, they have not omitted to provide generously for the security and assistance of children, of the aged and the sick, and are never lacking in heartfelt liberality towards refugees and those smitten by natural disasters. In Denmark itself, as well as in Greenland and the Faeröes Islands, We are happy to note the religious freedom upheld for members of Our Church. We, in turn, can assure Your Majesties that your Catholic subjects will ever strive to be first in loyalty to you and to their country, obedient to the civil authorities, and contributing to weif are and progress in every field of social and cultural activity. In your Royal présence, We desire to send Our paternal greeting to all the Danish people, those living in Denmark, the many who have emigrated throughout the world, and particularly to the sailors and fishermen on the seas. Upon all, We invoke choicest divine favours and grâces ; We ardently ask God to protect and prosper Your Majesties and the Royal Family ; and, in the words of Your Majesty's Motto, We pray : God guard Denmark ! NUNTII RADIOPHONICI I Universis Urbis et Orbis christifidelibus datus, die festo Resurrectionis Domini nostri Iesu Christi. * Fratelli e figli di Roma e del mondo! Risuoni ancora una volta, nel corso dei secoli e sulla faccia della terra, in quest'anno di grazia 1964, terzo del Concilio Ecumenico Vaticano secondo, da questa Città, che segna l'incontro della civiltà umana col disegno divino sulla salute del mondo, risuoni l'annuncio potente e beato : Cristo è risorto. * Die 29 mensis Martii a. 1964. 392 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quel Gesù, che nacque a Betlem da Maria Vergine, che fu vaticinato dai Profeti e fu Maestro in mezzo al popolo d'Israele, che fu da alcuni riconosciuto ed amato, da molti respinto, e poi esecrato, condannato, crocifisso, e morì e fu sepolto, è risorto, è veramente risorto, al mattino del terzo giorno ; ha ripreso vita vera, nuova, soprannaturale, vincendo per sempre la grande nemica, la morte. È risorto. Squillo della più alta vittoria Come possiamo noi fare echeggiare nel mondo una tale notizia? Fratelli e figli : ascoltate. Noi siamo testimoni di questo fatto. Siamo la voce, che si perpetua di" anno in anno nella storia, siamo la voce che si diffonde in cerchi sempre più larghi nel mondo, siamo la voce che ripete la testimonianza irrefragabile di coloro che primi lo videro con i propri occhi e lo toccarono con le loro mani e avvertirono la novità e la realtà del fatto trionfante sugli schemi d'ogni naturale esperienza; siamo i trasmettitori, da una generazione all'altra, da un popolo all'altro, del messaggio di vita della risurrezione di Cristo. Siamo la voce della Chiesa, per questo fondata, per questo diffusa nell'umanità, per questo militante, per questo vivente e sperante, per questo pronta a confermare col proprio sangue la propria parola. È il messaggio della fede, che, come tromba d'angelo, squilla ancor oggi nel cielo e sulla terra : è risorto. Il Cristo è risorto. Ora, Fratelli e figli, ascoltate ancora. Il fatto della risurrezione di Cristo riguarda, sì, la sua storia, ch'è il Vangelo, riguarda la sua vita, che si è manifestata umana e divina, vivente nella Persona del Verbo di D i o ; ma riguarda noi altresì. In Gesù Cristo si realizza un disegno di D i o ; il mistero, celato per secoli, della redenzione dell'umanità, è rivelato; in Cristo noi siamo salvati. In Cristo si concentrano i nostri destini, in Cristo si risolvono i nostri drammi, in Cristo si spiegano i nostri dolori, in Cristo si profilano le nostre speranze. Non è un fatto isolato la risurrezione del Signore, è un fatto che riguarda tutta l'umanità; da Cristo si estende al mondo; ha un'importanza cosmica. Ed è meraviglioso : quel prodigioso avvenimento si riverbera sopra ogni uomo venuto a questo mondo con effetti diversi e drammatici ; investe tutto l'albero genealogico dell'umanità ; Cristo è il nuovo Adamo, che infonde nella fragile, nella mortale circolazione della vita umana naturale un principio vitale nuovo ; ineffabile, ma reale, un prin- Acta Pauli Pp. VI 393 eipio di purificante rigenerazione, un germe di immortalità, un rapporto di comunione esistenziale con Lui, Cristo, fino a partecipare con Lui, nel flusso del suo Spirito santo, alla vita stessa dell'infinito Iddio, che in virtù sempre di Cristo possiamo chiamare beatamente Padre nostro. Bisogna molto riflettere su questo valore universale della risurrezione di Cristo ; deriva da questo valore il senso del dramma umano, la soluzione del problema del male, la genesi d'una nuova forma di vita, che si chiama appunto il cristianesimo. Ricordate il canto del diacono all'inizio della cerimonia di questa notte, un canto ch'è il poema più alto sui destini umani; appena si riferisce alla sua sorgente, cioè alla risurrezione di Cristo, per distendersi subito in immense e incomparabili effusioni sulla storia della salvezza, ch'è la storia alla quale tutti siamo inevitabilmente interessati. Scoperta questa nostra solidarietà con la risurrezione del Signore, sgorgano da sé molte conseguenze, tutte grandi, tutte ammirabili, di cui una è questa : la restaurazione — potremmo forse dire la risurrezione — del senso religioso nella coscienza degli uomini. La fede accesa da Cristo nel mondo Sul fatto reale della risurrezione di Cristo si fonda la religione, che da Lui prende il nome e la vita ; ed è tale la luce, la forza, la felicità, la santità che scaturiscono dalla fede accesa da Lui nel mondo, che la religione cristiana offre non solo pienezza di pace e di gaudio a chi di cuore la professa, ma irradia intorno a sé un invito, sveglia un desiderio, genera un'inquietudine, presenta un bersaglio, che terranno desto per sèmpre il problema religioso nel mondo. Dovremmo Noi ricordare, in questo momento, la crisi del senso religioso, che si è prodotta in tanti uomini del nostro tempo, per motivi che avrebbero dovuto invece svegliarlo ; i motivi derivanti dal progresso culturale, scientifico, tecnico, sociale, i quali hanno inebriato la coscienza dell'uomo moderno, generando la persuasione, che sta mutandosi in delusione, di poter lui essere a se stesso maestro e salvatore, di non aver d'altri bisogno per risolvere i problemi fondamentali e tuttora oscuri, sempre più oscuri della sua vita, e d'essere lui capace di saziare l'insaziabile sete di conoscenza, di esistenza, di felicità e di amore, che gli nasce e gli cresce dentro man mano che si approfondisce e si allarga il suo dominio sulla natura che lo circonda. Sappiamo quali sono le condizioni degli animi attraversati da questa 394 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale esperienza caratteristica del nostro tempo ; esasperati gli uni nella negazione accecata da scientismo invecchiato, inquieti altri, apatici molti e alienati e quasi rassegnati a che la vita manchi di senso e di scopo ; impensieriti altri non pochi, fra i più riflessivi, per il decadere di quel senso religioso, che è alla base delle più solide e più genuine costruzioni dello spirito umano. Qualunque sia la posizione nei riguardi della religione, di voi, uomini d'oggi che Ci ascoltate, Noi rivolgiamo a tutti dal punto vertice, in cui Ci pone la Pasqua cristiana, l'invito ad accogliere il messaggio di luce, che viene al mondo dalla risurrezione di Cristo : questo è tale avvenimento da costituire al tempo stesso argomento per credere in Lui ed oggetto da credere di Lui ; è all'apice dell'umana ragione, che cerca e vuol vedere e vuol sapere; ed è all'inizio della soverchiante certezza della verità religiosa accettata per fede, che inonda lo spirito della forza e della soavità della Parola di Dio. Oggi l'uomo ha bisogno di riavere, collaudato dalla maturità critica del pensiero moderno e dall'esperienza agitata dell'evoluzione sociale, un concetto giusto e fermo su di sé, sulla propria vita. Ha bisogno d'una luce che da se stesso trovare non può. Chi di voi ha assistito al rito simbolico e gentile, estremamente espressivo, che ha rallegrato la veglia dei fedeli, deve risentire l'eco crescente del triplice annuncio all'accensione del candido cero : Lumen Christi : ecco il lume di Cristo ! La luce splende nelle tenebre, proclama il prologo del Vangelo di Giovanni. Bisogna avere la sapienza, il coraggio e la gioia di rispondere : Deo gratias! Grazie, o Dio, che nella Pasqua di Cristo hai acceso una luce provvidenziale nell'oscurità del panorama umano e cosmico. Ogni religione ha in sé bagliori di luce, che non bisogna né disprezzare né spegnere, anche se essi non sono sufficienti a dare all'uomo la chiarezza di cui ha bisogno, e non valgono a raggiungere il miracolo della luce cristiana, che fa coincidere la verità con la vita ; ma ogni religione ci solleva alla trascendenza dell'Essere, senza di cui non è ragione per l'esistere, per il ragionare, per l'operare responsabile, per lo sperare senza illusione. Ogni religione è alba di fede ; e noi l'attendiamo a migliore aurora, all'ottimo splendore della sapienza cristiana. Ma a chi non ha religione, o a chi l'avversa Noi rivolgeremo preghiera di non condannarsi da sé al peso di dogmi irrazionali, alle contraddizioni del dubbio senza pace e dell'assurdo senza scampo, o alle maledizioni della disperazione e del nulla. Forse non pochi di voi hanno della religione Acta Pauli Pp. VI 395 concetti imprecisi e ripugnanti ; forse pensano della fede ciò che precisamente non è : offesa al pensiero, catena al progresso, umiliazione dell'uomo, tristezza alla vita. Fórse alcuni di voi sono più avidi e perciò inconsciamente più atti a cogliere il lampo della luce, perché, se non dormono nell'ignavia e nell'ignoranza, l'oscurità del loro ateismo dilata le loro pupille verso un affannoso sforzo di decifrare al buio il dove e il perché delle cose. Il cristianesimo è gioia Noi non daremo oggi della luce pasquale che un solo raggio, per tutti quelli che lo vogliono accogliere, come augurio, come dono, come segno almeno della Nostra somma dilezione, ma specialmente per voi cristiani, per voi fedeli cattolici, che siete già aperti a questa folgorazione. 1Ì3 il raggio primo della Pasqua, cioè della vita risorta in Cristo e in nói che cristiani vogliamo essere ; ed è la gioia. Il cristianesimo è gioia. La fede è gioia. La grazia è gioia. Ricordate questo, o uomini, figli e fratelli ed amici. Cristo è la gioia, la vera gioia del mondo. La vita cristiana, sì, è austera ; essa conosce il dolore e la rinuncia, esige la penitenza, fa proprio il sacrificio, accetta la croce e, quando occorre, affronta la sofferenza e la morte. Ma nella sua espressione risolutiva la vita cristiana è beatitudine. Ricordate il discorso-programma di Cristo, appunto sulle beatitudini. Così che essa è sostanzialmente positiva ; essa è liberatrice, purificatrice, trasformatrice : tutto in essa si riduce a bene, tutto perciò a felicità nella vita cristiana. Essa è umana. Essa è più che umana, pervasa com'è da una presenza viva e ineffabile, 10 Spirito consolatore, lo Spirito di Cristo, che la conforta, la sorregge, la abilita a cose superiori, la dispone a credere, a sperare, ad amare. È sovranamente ottimista. ÏC creativa. È felice oggi, in attesa d'una piena felicità domani. Perché sostiamo su questo aspetto della festa pasquale? Perché risolviamo la vita religiosa in felicità umana? Í3 facile intendere. Perché vogliamo a tutti augurare di sperimentare 11 cristianesimo, il quale altro non è che la derivazione del mistero pasquale, nei suoi termini veri, che sono quelli della soluzione e della soddisfazione dei problemi umani ! A voi, perciò, che soffrite, specialmente, auguriamo la buona Pasqua ; a voi che ancora avete fame e sete di giustizia, a voi che lavorate, a voi che faticate, sia buona e consolatrice la Pasqua. A voi giovani, che avete l'istinto della felicità, auguriamo che ne sappiate scoprire la sorgente, al di là dello schermo sensibile, al di là Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 396 del piacere, al di là del successo, nella realtà profonda della vita, che solo Cristo disvela. A voi, cristiani, specialmente, affinché sappiate gustare ciò che possedete, e affinché possiate dare al mondo l'apologia, di cui oggi esso ha bisogno, quella della vera gioia, mandiamo l'augurio pasquale. E mentre lo allarghiamo a Roma, alla Chiesa, ai fratelli ancora da noi separati, ai credenti in Dio, e anche a quelli che tuttora non credono o non credono più, e mentre abbiamo un pensiero di cordiale commiserazione per le vittime delle sventure, di cui questa notte è venuta notizia, diamo a tutta l'umanità, diamo al" mondo, come testimoni della verità e della vita, la Nostra Benedizione Apostolica. ** II Christifidelibus universi catholici orbis, pridie quam supplicatio haberetur, in diem dominicam secundam post Pascha indicta, ad sacerdotum, religiosorum sodalium sacrarumque virginum copiam a Domino impetrandam.* (( Pregate il padrone della messe, affinché mandi operai » per la sua Chiesa. 1 Lanciando lo sguardo ansioso sulla sterminata distesa di campi spirituali verdeggianti, che in tutto il mondo attendono mani sacerdotali, sgorga dall'animo l'accorata invocazione al Signore, secondo l'invito di Cristo. Sì, oggi come allora, « la messe è copiosa, ma gli operai sono pochi » : pochi, in confronto delle accresciute necessità della cura pastorale; pochi, di fronte alle esigenze del mondo moderno, ai suoi fremiti di inquietudine, ai suoi bisogni di chiarezza e di luce, che richiedono maestri e padri comprensivi, aperti, aggiornati; pochi, ancora, di fronte a coloro, i quali, sebbene lontani, indifferenti, o ostili, pur vogliono nel sacerdote un modello vivente irreprensibile della dottrina, ch'egli professa. E soprattutto scarseggiano queste mani sacerdotali 2 ** Inde Beatissimus Pater bene precantia verba ob redeuntia Paschalia festa variis linguis christifidelibus fecit. * Die 11 mensis Aprilis a. 1964. Cfr. Matth. 9, 38. Ib. 9, 37. 1 2 Acta Pauli Pp. VI 397 nei campi di missione, ovunque ci siano uomini e fratelli da catechizzare, da soccorrere, da consolare. La presente domenica, che nella Liturgia Eomana prende dal Vangelo il nome del Buon Pastore, veda dunque unite in un unico palpito di preghiera le schiere generose dei cattolici di tutto il mondo, per invocare dal Signore gli operai necessari alla sua messe. E perché questa Giornata mondiale di preghiere per le vocazioni sacerdotali e religiose avesse quella risonanza, che essa merita, abbiamo desiderato rivolgere la Nostra incitatrice parola a tutti i Nostri figli dilettissimi, afiinché nessuno manchi a un dovere così grave e responsabile. Il problema del numero sufficiente dei sacerdoti tocca da vicino tutti i fedeli : non solo perché ne dipende l'avvenire religioso della società cristiana, ma anche perché questo problema è il preciso e inesorabile indice della vitalità di fede e di amore delle singole comunità parrocchiali e diocesane, e testimonianza della sanità morale delle famiglie cristiane. Ove numerose sbocciano le vocazioni allo stato ecclesiastico e religioso, là si vive generosamente secondo il Vangelo : là vi è segno che vi sono genitori fervorosi e buoni, che non solo non temono, ma si sentono ben lieti ed onorati di dare i propri figli alla Chiesa ; là vi sono sacerdoti zelanti e fedeli, per i quali la continuità del proprio sacerdozio è il primo e più importante programma di cura pastorale; là soprattutto vi sono adolescenti generosi e aperti, puri e coraggiosi che, nutriti di vita Eucaristica e sensibili alla voce di Cristo, sanno alimentare nel loro giovane cuore il desiderio di servire un giorno la Chiesa, e di donarsi alle anime per tutta la vita, per riprodurre in sé i lineamenti del Buon Pastore, e seguirne fedelmente le orme. Si alzi dunque al Cielo la nostra preghiera : dalle famiglie, dalle parrocchie, dalle comunità religiose, dalle corsie degli ospedali, dallo stuolo dei bimbi innocenti, affinché crescano le vocazioni, e siano conformi ai desideri del Cuòre di Cristo. Così pregheremo : . Ö Gesù, divino Pastore delle anime, che hai chiamato gli Apostoli per farne pescatori di uomini, attrai a Te ancora anime ardenti e generose di giovani, per renderli tuoi seguaci e tuoi ministri; falli partecipi della tua sete di universale Redenzione, per la quale rinnovi sugli altari il tuo Sacrificio. Tu, o Signore, « sempre vivo a intercedere per noi )), 3 3 Hebr. 7, 25. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 398 dischiudi loro gli orizzonti del mondo intero^, ove il muto supplicare di tanti fratelli chiede luce di verità e calore di amore; affinché, rispondendo alla tua chiamata, prolunghino quaggiù la tua missione, edifichino il tuo Corpo Mistico, che è la Chiesa, e siano « sale della terra », (( luce del mondo ». Estendi, o Signore, la tua amorosa chiamata anche a molte anime di donne illibate e generose, e infondi loro l'ansia della perfezione evangelica, e la dedizione al servizio della Chiesa e dei fratelli bisognosi di assistenza e dì carità. Così sia. 4 In pegno delle particolari predilezioni del Signore su quanti, unendosi alla Nostra preghiera, offriranno oggi al Cielo le loro suppliche, di cuore impartiamo a voi, diletti figli e figlie, la Nostra própiziatrice Benedizione Apostolica, che estendiamo in special modo a tutti i sacerdoti e alle anime consacrate, ed a quanti, nei seminari e nelle case religiose, si preparano nella pietà, nello studio, nel sacrifìcio a salire all'Altare, ad essere un giorno i cooperatori dell'ordine sacerdotale. III Christifidelibus Salvatorianae Reipublicae, cum Eucharisticus ex universa natione Conventus finem haberet.* Amadísimos Hijos : Han pasado yo los cincuenta años desde que Nuestro venerado y santo Predecesor, el Papa Pío X erigió la Provincia eclesiástica en que se articulan las diócesis que configuran la vida religiosa de El Salvador. Para conmemorar un acontecimiento tan trascendental habéis querido, siguiendo la invitación de vuestros celosos Pastores, rendir homenaje de acción de gracias al Señor en el Sacramento del Altar con la celebración de un Congreso Eucaristico Nacipnal que en este día se clausura solemnemente. Ahora pues que vuestros ojos están vueltos a Cristo sacramentado, os dirigimos este saludo con el que, por una parte anhelamos expresar el gran afecto que Nuestro corazón siente por vosotros, la admiración * Matth. 5, 13. * Die 19 mensis Aprilis a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 399 que nos merecen vuestras tradiciones, y por otra infundir aliento a vuestro fervor y entusiasmo. Con la sencillez pues de una conversación familiar vamos a brindaros algunos pensamientos que escogemos de tantos como se agolpan a Nuestra mente al ponernos en contacto con vosotros. El desarrollo de la organización eclesiástica, con la erección de la Arquidiócesis, ha proporcionado sin duda nuevos recursos al ejercicio del apostolado. Así lo sabéis apreciar vosotros, y la historia de vuestro País en este medio siglo puede hablar de la gratitud que sentís para con el Papa Santo de la Eucaristía que abrió este nuevo capítulo a la expansión y dinamismo espiritual vuestro. Nos consta que en este agradecimiento encuentran asimismo su significación más hermosa el afecto y adhesión que os distinguen para con la Sede de Pedro, roca sobre la que se asienta la Iglesia entera, centro de unidad y propulsión, garantía de pureza en la fe y promesa cierta de fecundidad cristiana. Esto Nos consuela, y a perseverar en tales sentimientos os animamos. La tensión espiritual creada por el acontecimiento del Congreso, os diremos en segundo lugar, reclama de vosotros atención constante al crecimiento en la vida de la gracia, en la vida en Cristo. Conservar el patrimonio heredado, si puede constituir de por sí mismo una tarea difícil en esta época, no basta en un programa sinceramente cristiano : es preciso airear, para acrecentarlo, el siempre fecundo tesoro spiritual recibido de los mayores ; para no decaer es necesario revitalizar constantemente obras, instituciones, cultura, todo, con el fermento siempre eficaz del evangelio, a cuya luz pueden y deben orientarse los nuevos tiempos. Ved, finalmente, la emoción de Nuestro espíritu que en estos momentos tiene su cita con el vuestro ante el tabernáculo, ante el Dios de los Amores. Dios está con nosotros : et habitavit in nobis, sí, ha querido seguir viviendo con nosotros : en la fábrica, en el campo, en la ciudad. Con El, como de la mano, quisiéramos acercarnos ahora a cada uno de vosotros para susurrar a vuestro oído la palabra de vida, la idea salvadora; Nos gustaría sobre todo entrar en vuestros hogares donde El particularmente pide tener su morada come en un oasis de paz. El esfuerzo realizado, como preparación al Congreso, para la moralización del matrimonio y la familia ha tenido ya sus frutos ; otros tal vez esperan todavía para su madurez completa, la decisión final por vuestra parte. Nada que sea contrario a la ley de Dios sirve para edificar la ciudad, 1 2 1 2 Cfr. Eph. 4. 15. Io. 1, 14. 400 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale y por el contrario, en la santidad de los vínculos familiares, en el respeto sagrado a las fuentes de la vida humana, el verdadero progreso social encontrará su base más firme. Amadísimos Hijos : Muchas de vuestras ciudades llevan nombres de Santos; vuestra misma Nación, que se asoma al Pacífico con aire de gallardo y noble señorío, se honra también con la denominación del divino Salvador. Tenemos no solo la esperanza, sino más todavía la certeza de que seguiréis haciendo honor a tales títulos en vuestras actividades, en el hogar, en la enseñanza, en las relaciones sociales y cívicas. Pedimos a Dios, por intercesión de la Virgen Santísima, que, como fruto el más señalado de estas solemnidades, una primavera de vocaciones eclesiásticas y religiosas alegre las aulas de vuestros centros de formación. Quede vuestro Congreso como una fecha histórica en el renacimiento espiritual de la Nación. Estas plegarias presentamos al Rey Eucaristico elevando las manos suplicantes, mientras os enviamos a tí, dignísimo Cardenal Legado Nuestro, a los venerables Arzobispos y Obispos ahí presentes, a las altas Autoridades de esa querida República, al Clero y fieles todos de El Salvador una particular Bendición Apostólica. NUNTIUS SCRIPTO DATUS Ad E.mum P. D. Iosephum S. R. E. Presb. Cardinalem da Costa Nunes, Sacri Consilii Religiosis Ordinibus Sodalitatibusque praepositi Ulyssipone partes agentem, cum haberetur alter ex universa Lusitana natione Religiosorum Sodalium Conventus. o Saudamos, com o maior aprazimento, o I I Congresso Nacional dos Religiosos de Portugal, o qual deseja estudar em profundidade os diversos aspectos de recrutamento, de escolha, de assistenda e de formaçâo das vocaçoes religiosas. Queremos dirigir urna palavra de viva satisfaçâo aos seus promotores diligentes, aos membros das Comissöes de honra e executiva ; urna palavra de agradecimento aos que ajudaram na preparaçao do Congresso, aos que para eie contribuiram com o pròprio estudo e a pròpria experiencia; Acta Pauli Pp. VI 401 aos que dele participam, prestando homenagem ao dever, à fìdelidade, ao afecto para com a Igreja. A força e a beleza da Igreja Católica estao na sua unidade ; e sempre que esta unidade se celebra, ainda que em manifestaçôes particulares e momentáneas, acendem-se no coraçâo conforto e esperança. Desejamos relevar e testemunbar este conforto e esta esperança, dirigindo o Nosso pensamento aos dilectos Religiosos de Portugal reunidos em congresso, admirando o seu zelo de prestarem profunda atençâo a um problema tao vasto — que é sempre grave, sempre urgente, sempre delicadissimo — notando a sua solicitude de compreenderem bem os termos em que este problema se pôe na vida propria da Igreja e apreciando o seu esforço de coordenarem os propósitos e actividades de cada um para um trabalho comum mais eficiente e mais fecundo. Säo deles bem conbecidos a estima, o amor, a solicitude maternal que a Santa Igreja nutre e incessantemente manifesta pelos estados de perfeiçâo. Que deste íntimo conhecimento, possa lançar um novo fervor o empenho de darem urna sempre maior intensidade à vida consagrada à perfeiçâo evangélica e de favorecerem urna sempre mais ampla extensäo da mesma, mediante o incremento das vocaçôes. Na verdade, compete aos que vivem em estado de perfeiçâo urna especial responsabilidade no promover a obra pastoral em prol das vocaçôes religiosas. Eles conhecem em que consiste a vocaçâo religiosa, estäo em grau de descobrir os seus sinais, de demonstrar a sua beleza, de indicar as suas vantagens espirituais, devendo ainda déla dar testemunho pela sua vida e sua acçao, afim de irradiar e suscitar ñas almas juvenis o ideal da pràtica dos conselhos evangélicos. Enquanto que a oraçâo do Senhor da messe, ut mittat operarios in messem suam, se eleva fervorosa da alma dos participantes no presente Congresso, eles sentem um novo incitamento ao exemplo da santidade religiosa e ao exercicio constante de um ponderado zelo apostólico. Estas consideraçôes pöem em evidencia dois Nossos desejos particulares em ordern à vida religiosa. O primeiro diz respeito à autenticidade ascética e espiritual de quem aspira à perfeiçâo e a eia consagra, na imitaçâo e no amor de Cristo, o dia inteiro, todo o seu talento, todo o seu afecto, ß, de facto, para dése jar que o estado religioso se ja mais refulgente pela sincera fìdelidade ao seguimento de Cristo, do que pelos seus sinais externos e formais, do que pelos seus especiáis privilegios, do que 1 1 Matth. 9, 38. 26 - ACTA, vol. VI, n. 6. — 30-5-1964. 402 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pelas suas peculiares actividades, de modo que, no Religioso, a Igreja possa honrar e o mundo possa admirar a pràtica exemplar do amor de Deus, mediante a observancia generosa dos votos religiosos. O segundo refere-se ao sentido de pertença à Igreja de Deus, que deve sempre animar a vida religiosa; sentido este que, longe de atenuar-se pelo facto de o estado religioso ser configurado pelas proprias regras — aptas ao seu incremento interior e à sua efusäo exterior ñas obras de beneficencia e de apostolado — por si mesmo se alimenta daquela caridade que sempre mais o deve unir ao corpo jerárquico e comunitàrio da Santa Igreja, devendo a perfeiçâo crista exprimir-se no amor reciproco e na unidade de sentimentos e de obras. Fazendo votos para que frutos preciosos corôem todos os estudos e trabalhos dos Congressistas e invocando sobre eles a abundancia dos dons divinos, de que é penhor a Nossa Bênçâo Apostólica que de coraçâo lhes concedemos, desejamos mais urna vez confirmar o Nosso paternal incitamento, encorajar os seus propósitos e confortá-los pelas suas diligentes actividades apostólicas. Finalmente, amado Filho Nosso, que ides representar a Sagrada Congregaçâo dos Religiosos neste Congresso, vos concedemos a faculdade de dar a Bênçâo Papal, com a Indulgencia plenaria anexa, a ser obtida ñas condiçôes acostumadas da Igreja. Vaticano, 21 de Marco de 1964. PAULUS PP. VI Sacra Congregatio Consistorialis 403 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 29 Februarii .196%.. — Titulari episcopali Ecclesiae Dibonensi praefecit Exc. P. D. Gerardum Martínez Madrigal, hactenus Episcopum G arzonensem - Neivensem. — Cathedrali Ecclesiae Garzonensi-Neivensi Exc. P. D. Iosephum de Iesu Pimiento Rodríguez, hactenus Episcopum Monteriensem. die S Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Panamensi Exc. P. D. Thomam Albertum Clavel Méndez, hactenus Episcopum Davidensem. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Iacobi Veraguensis, noviter erectae, Exc. P. D. Marcum Gregorium McGrath, hactenus Episcopum titularem Caeciritanum. die h Martii. — Praelaturae nullius Chulacanensi, noviter erectae, R. P. Ioannem Conway McNabb, sodalem Ordinis Fratrum Eremitarum Discalceatorum S. Augustini. die 11 Martii. — Abbatiae nullius Sancti Pauli de Urbe R. P. Ioannem Baptistam Franzoni, sodalem Congregationis Casinensis Ordinis Sancti Benedicti. die 17 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Ibaguensi Exc. P. D. Iosephum loachim Flórez Hernández, hactenus Episcopum Duitamensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Cefalensi R. P. Ferdinandum Azcárate, e Societate Iesu, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Evelii Diaz v Cia, Archiepiscopi S. Christophori de Habana. — Titulari episcopali Ecclesiae Sulianitanae R. P. D. Alfredum Llaguno Canals, Vicarium Generalem archidioecesis S. Christophori de Habana, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Evelii Diaz y Cia, Archiepiscopi S. Christophori de Habana. 404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale — Titulari episcopali Ecclesiae Villanovensi R. P. D. Sanctum Quadri, e clero dioecesis Bergomensis, Antistitem Urbanum, sacerdotem operariis italicis consulentem in Christianas Societates adscitis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Gaudentii Binaschi, Episcopi Pineroliensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Aquaeregiensi R. P. D. Gulielmum Iosephum Me Donald, ex archidioecesi S. Francisci in California, Rectorem Catholicae Universitatis Civitatum Foederatarum Americae Septentrionalis in urbe Vashingtonensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Patricii L. 0'Boyle, Archiepiscopi Vashingtonensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Aggeritanae R. P. D. Ioannem S. Spence, parochum Sacratissimi Cordis Iesu, ex archidioecesi Vashingtonensi, quem deputavit Auxiliarem Excimi P. D. Patricii L. 0'Boyle, Archiepiscopi Vashingtonensis. die 21 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Beneventensi R. P. Carolum Oviedo Cavada, sodalem Ordinis B. Mariae de Mercede redemptionis captivorum, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Emmanuelis Sánchez Beguiristain, Archiepiscopi Ssmae Conceptionis. die 23 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Monteriensi Exc. P. D. Michaelem Antonium Medina y Medina, hactenus Episcopum titularem Cephasenum. die 21[ Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Caëciritanae R. D. Eduardum Pironio, e clero dioecesis Mercedensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Iosephi Plaza, Archiepiscopi Platensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Aquaealbensi in Mauretania Exc. P. D. Alfonsum Paulum Desideratum Gaudron, hactenus Episcopum Ebroicensem. die 25 Martii. — Archiepiscopali Ecclesiae Barcinonensi, nuper in Archiepiscopalem evectae, Exc. P. D. Gregorium Modrego et Casáus, hactenus Archiepiscopum-Episcopum eiusdem dioecesis. die 27 MartiL — Archiepiscopali Ecclesiae Matritensi, nuper in Archiepiscopalem evectae, Exc. P. D. Casimirum Morcillo González, hactenus Archiepiscopum Caesaraugustanum. die 12 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Ovetensi Exc. P. D. Vincentium Enrique et Tarancón, hactenus Episcopum Celsonensem. die 13 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Rusaditanae R. P. Paulum Hnilica, Societatis Iesu sodalem. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 405 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i AMBATONDRAZAKAËNSIS DECRETUM De novae ecclesiae cathedralis erectione Cum praesens ecclesia cathedralis dioecesis Ambatondrazakaënsis, in Insula vulgo Madagascar denominata exsistentis, non satis ampla et decora videretur, Excellentissimus ac Reverendissimus Dominus Franciscus Vollaro, memoratae dioecesis Ambatondrazakaënsis Episcopus^ enixas humilesque preces huic Sacrae Congregationi porrexit ut nova ecclesia, nuper in civitate « Ambatondrazaka )) exstructa et Sanctissimae Trinitati dedicata, titulo ecclesiae cathedralis honestaretur. Quamobrem Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando, re mature perpensa, precibus praelaudati Episcopi dioecesis Ambatondrazakaënsis adnuendum censens, per praesens Decretum, novae ecclesiae, in urbe « Ambatondrazaka » exstructae et Sanctissimae Trinitati dedicatae, privilegia et honores cathedralis ecclesiae tribuere statuit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 26 mensis Februarii a. D. 1964. G . P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. i% S. f Petrus Sigismoridi, Archiep. tit. Neapolit. in Pisidia, a Secretis II BOMBAYENSIS DECRETUM De novae ecclesiae cathedralis et metropolitanae erectione Cum ecclesia Sanctissimo Nomini Iesu dicata, in urbe Bombayensi exstanti, iam ab initio anni 1942 munere pro-Cathedralis archidioecesis Bombayensis fungatur, Emus ac Revmus Dominus Cardinalis Valerianus 406 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale » Gracias, Archiepiscopus eiusdem archidioecesis, preces huic Sacrae Congregationi porrexit, ut supradicta ecclesia ad munus ecclesiae cathedralis et metropolitanae elevaretur. Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini propagando, re mature perpensa, precibus praelaudati Enii Archiepiscopi adnuendum censens, per praesens Decretum ecclesiam Ssmo Nomini Iesu dicatam ad dignitatem cathedralis et metropolitanae archidioecesis Bombayensis evehit ac privilegia et honores, illi gradui pertinentia, concedit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 3 mensis Martii a. D. 1964. G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus D. © S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neapolit. in Pisidia, a Secretis 407 Sacra Romana Rota ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis LANSINGEN. Nullitatis matrimonii (Kaminski - Brunk) Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Richardi Brunk, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum vel per se, vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), pro bora undecima diei 25 Iulii 1964, ad concordandum dubium, vel ad infrascriptum dubium subscribendum : An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi aliique notitiam habentes commorationis praedicti domini Richardi Brunk, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. * Boleslaus Filipiak, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 22 Aprilis a. 1964. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Richard Brunk, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 25 juillet 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans les cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit M. Richard Brunk, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 408 DIARIUM ROMANAE CURIAE Lunedì, 20 aprile 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Prof. HAHN - BEEN LEE, primo Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Corea. Giovedì, 23 aprile 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in Visita ufficiale Le Loro Maestà il Re FEDERICO IX e la Regina INGRID di Danimarca. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di confermare : Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità : 19 luglio » )) 27 » » » » » » » » » » » » » )) » » » » » » » » » 1963. » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Fanelli Francesco (San Severo). Sessa Mario (San Severo). Salvagno Tullio (Chioggia). Bonizzoni Alfredo (Crema). Bonomi Giovanni (Crema). Capetti Bellino (Crema). Grassi Scalvini Giovanni (Crema). Groppello Francesco (Crema). Lucchi Gabriele (Crema). Madeo Angelo (Crema). Patrini Angelo (Crema). Patrini Tommaso (Crema). Pianteli! Francesco (Crema). Altieri Pasquale (Montevergine). Ancarani Nevio (Rimini). Andreini Giovanni (Treviso). Arlandini Giovanni (Biella). Belsito Antonio (Trani). Berardi Guido (Fano). Diarium Romanae Curiae 27 luglio » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 3 agosto » » » » » » » » » » » » 1963. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. 409 Bernini Dante (Viterbo). Carminati Angelo (Lodi). Castellano Franco (Sorrento). Cavazzoni Valentino (Piacenza). Chiarini Pietro (Teramo). Cipriani Settimio (Fiesole). De Girolamo Antonio (Ischia). Del Prete Antonio (Aversa). De Panfilis Italo (Valva e Sulmona). De Petro Vito (Caltagirone). De Santis Mario (Troia). Di Martino Raffaele (Castellammare di Stabia) Doino Angelo (Muro Lucano). Ferrante Giuseppe (S. Marco e Bisignano). Ferrari Giovanni (Albenga). Fontana Gianluigi (Bergamo). Forino Vincenzo (Muro Lucano). Gioacchini Delfo (Civitacastellana). Golia Carmelo (Benevento). Greco Raffaele (Lecce). Jaria Antonio (Reggio Calabria). Jurilli Michele (Bari). Macchione Antonio (Aversa). Manfredi Manfredo (Civitacastellana). Meies Domenico (Aversa). Miglietta Mario (Brindisi). Musso Domenico (Alba). Natalini Oreste (Spoleto). Palmesano Giovanni (Calvi). Pugliese Francesco (Tropea). Roberti Nazareno (Segni). Roselli Sante (Ruvo). Sole Francesco (Alghero). Tombari Amedeo (Nepi e Sutri). Tortoriello Felice (Muro Lucano). Vallorani Giuseppe (Montalto). Zar letti Francesco (Viterbo). Bonaiuto Nicolò (Trapani). Barone Giuseppe (Trapani). Catalano Alberto (Trapani). Manuguerra Michele (Trapani). Cassisa Salvatore (Trapani). Campanile Antonio (Trapani). Accardi Luciano (Trapani). Tosto Andrea (Trapani). Bavdaz Vladislao (Gorizia). Bovone Alberto (Alessandria). Cerroni Evaristo (Tivoli). Chiappafreddo Franco (Roma). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 410 3 agosto » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 14 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1963. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Felici Luigi (Ferentino). Massani Luigi (Roma). Mester Stefano (Eger). Morino Claudio (Acqui). Parisella Innocenzo (Gaeta). Ranaudo Arcangelo (Benevento). Rocconi Martino (Zara). Sanna Giovanni (Sassari). Caliandro Tommaso (Oria). Cannalire Antonio (Oria). D'Ippolito Ferdinando (Oria). Putignano Angelo (Oria). Saraceno Fiorenzo (Oria). Agustoni Gilberto (Lugano). Finelli Giacinto (Roma). De Magistris Luigi (Cagliari). Csertö Alessandro (Esztergom). Orlandi Giuseppe (Todi). Vinci Marcello (Roma). Tomko Giuseppe (Kosice). Spina Nicola (Ripatransone). Magliocchetti Francesco (Veroli - Frosinone) Minotti Luigi (Veroli - Frosinone). Mizzoni Gerardo (Veroli - Frosinone). Paniccia Antonio (Veroli - Frosinone). Aurati Augusto (Urbino). Panchetti Cesare (Firenze). Raimondi Giuseppe (Catanzaro). Richiardone Alfredo (Pinerolo). Salvi Agostino (Bergamo). Corazza Giovanni (Treviso). Favarin Federico (Treviso). Anastasio Leandro (Napoli). Bianco Augusto (Asti). Bonomo Nicola (Benevento). Guerriero Pasquale (Nola). Martignon Bruno (Treviso). Tosi Sante (Piacenza). Bassi Elio (Udine). De Muri Giovanni (Padova). Fidelbo Giuseppe (Termoli). Girardi Matteo Lino (Padova). Ros Giovanni (Vittorio Veneto). Russo Antonio (Nocera de' Pagani). Striano Vincenzo (Nocera de' Pagani). Vicedomini Vincenzo (Nocera de' Pagani). Cerchi Autari (Roma). Leoni Aldo (Mantova). Simeone Eduardo (Calvi e Teano). Diarium Romanae Curiae Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità: 18 luglio » » » » » » » » » )) » » » » » » » » » » » » » » » » » 19 -20 » •27 » » » 30 » » » ••31 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1963. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Ahlert Rodolfo (Aachen). Bigenwald Riccardo (Aachen). Blass Enrico (Aachen). Boonen Filippo (Aachen). Brucherseifer Carlo (Aachen). Dreissen Giuseppe (Aachen). Fog Egidio (Aachen). Haerten Guglielmo (Aachen). Harnacke Francesco (Aachen). Hoffmann Carlo (Aachen). Hostenkamp Enrico (Aachen). Jansen Guglielmo (Aachen). Knippen Antonio (Aachen). Kradepohl Antonio (Aachen). Licht Agostino (Aachen). Molis Michele (Aachen). Palm Ludgero (Aachen). Roeckerath Michele (Aachen). Schulte-Wieschen Giuseppe (Aachen). Stegerhütte Giovanni (Aachen). Stephany Erico (Aachen). Theisen Edgardo (Aachen). Thelen Guglielmo (Aachen). Willemsen Teodoro (Aachen). Concina Giovanni Maria (Concordia). Chiavazza Carlo (Torino). Vigo Andrea (Torino). Fusaroli Vittorio (Cesena). Marchi Giuseppe (Cesena). Della Valentina Giovanni (Concordia) Fratta Guglielmo (Concordia). Muzzatti Vincenzo (Concordia). Pascotto Sante (Concordia). Spangaro Luigi (Concordia). Capobianco Paolo (Gaeta). Fiore Luigi (Gaeta). Santantonio Pietro (Gaeta). Fasti Antonio (Seckau). Gliebe Ottone (Seckau). Hansemann Giorgio (Seckau). Juri Ermanno (Seckau). Kiegerl Carlo (Seckau). Lippe Antonio (Seckau). Rossi Ernesto (Seckau). Woworsky Giuseppe (Seckau). Zehrer Francesco (Seckau). Berndorff Paolo (Köln). 411 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 412 31 luglio » » » 3 agosto » » » » » » » » » 14 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1963. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Boos G-iuseppe (Köln). Kremers Guglielmo (Köln). Stinner Clemente (Köln). Arnoffi Marino (Ferrara). Giacometti Cesare (Imola). Gualandi Dario (Imola). Mongardi Alberto (Imola). Naldi Sebastiano (Imola). Rossi Roberto (Imola). Sermasi Giuseppe (Imola). Ferro Mario (Trapani). Bet Angelo (Vittorio Veneto). Pizzinate Angelo (Vittorio Veneto). Piai Carmelo (Vittorio Veneto). Andriani Giuseppe (Brindisi). Blanc Angelo (Pinerolo). Camerini Livio (Faenza). Goretti Sergio (Città di Castello). Casazza Antonio (Bobbio). Kutny Giuseppe (Tarnów). Randazzo Giuseppe (Caltanissetta). Zoli Mario (Faenza). Cian Giacomo (Gorizia). Briotti Giuseppe (Palestrina). Damizia Enrico (Palestrina). Daidone Giovanni (Acireale). Mylanyk Giorgio (Premislia dei Ruteni) Baco Girolamo (Mileto). Fioravanti Alberto (Nepi). Stella Orazio (Trani). ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, in data 10 settembre 1963, il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire le seguenti onorificenze ai Membri delle Missioni Straordinarie inviate per la fausta circostanza della Sua Incoronazione: La Gran Croce dell'Ordine Piano: A A A A S. E. Luigi Roque Gondra, Ambasciatore presso la Santa Sede (Argentina). S. E. Evandro Lins e Silva, Ministro degli Affari Esteri (Brasile). S. E. Pietro Lira Urquieta, Ambasciatore presso la Santa Sede (Chile). S. E. Camillo Alliali, Ministro Delegato agli Affari Esteri (Costa d'Avorio). A S. E. Sourou Migan Apithy, Vice-Presidente della Repubblica (Dahomey). A S. E. Alberto Coloma Silva, Ambasciatore presso la Santa Sede (Equatore). A S. E. Giorgio Pompidou, Primo Ministro (Francia). Diarium Romanae Curiae 413 A S. E. Luigi Beltranena Sinibaldi, Ambasciatore presso la Santa Sede (Guatemala). A S. E. Simone Desvarieux, Ambasciatore presso la Santa Sede (Haiti). A S. E. Guglielmo R. Tolbert, Vice-Presidente della Repubblica (Liberia). A S. E. Pietro Werner, Capo del Governo (Lussemburgo). A S. E. Pietro Blanchy, Capo del Governo (Principato di Monaco). A S. E. Michele d'Escoto Muñoz, Ambasciatore presso la Santa Sede (Nicaragua) . A S. E. Raul Sapena Pastor, Ministro degli Affari Esteri (Paraguay). A S. E. Armando González Tamayo, Vice-Presidente della Repubblica (Re pubblica Dominicana). A S. E. Alessandro Gallinai Heber, Ambasciatore presso la Santa Sede (Uruguay). La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: A S. E. Francesco Cristiano Erasmus, Ambasciatore (Africa Meridionale). A S. E. Giuseppe M. Martin Jauregui, Ambasciatore (Argentina). A S. E. Cristiano Broda, Ministro Federale della Giustizia (Austria). A S. E. F. J. Blakeney, Ambasciatore (Australia). A S. E. Andrea Schöller, Gran Maresciallo di Corte (Belgio). A S. E. Paolo Mushiete, Ambasciatore (Congo - Leopold ville). A S. E. Ernesto Trigueros Alcaine, Ambasciatore (El Salvador). A S. E. Francesco Acosta Yépez, Ministro della Difesa (Equatore). A S. E. Mechecha Hailé, Ministro presso la Santa Sede (Etiopia). A S. E. Andrea Mintsa, Ambasciatore (Gabon). A S. E. Osei Bonsu, Ambasciatore (Ghana). A S. E. Mohamed Abdul Rauf, Ministro presso la Santa Sede (India). A S. E. Nuri Jamil, Ambasciatore (Iraq). A S. E. Mariano Rumor, Ministro degli Interni (Italia). A S. E. Giacinto Bosco, Ministro di Grazia e Giustizia (Italia). A S. E. Mario Martinelli, Ministro delle Finanze (Italia). A S. E. Sayd Khalid Mohamed Jaffar, Ambasciatore (Kuwait). Al CoL Giovanni Ardant, Governatore del Palazzo del Principe (Principato di Monaco). A S. E. Clarenzio Beeby, Ambasciatore (Nuova Zelanda). A S. E. A. C. W. Beerman, Ministro della Giustizia (Olanda). A S. E. il Bali Gran Croce d'Obbedienza Don Enzo di Napoli Rampolla, Principe di Resuttano (Ordine di Malta). A S. E. Abdur Rahman Khan, Ambasciatore (Pakistan). A S. E. Cesare Bengzon, Presidente della Corte Suprema di Giustizia (Filippine). A S. E. Gian Luigi Bert, Segretario di Stato agli Interni (San Marino). A S. E. Andrea Guillabert, Ministro Guardasigilli (Sénégal). A S. E. A. I. Demby, Ministro delle Miniere (Sierra Leone). A S. E. Kamanda Bongay, Ministro del Lavoro (Sierra Leone). A S. E. Giuseppe Lacalle, Ministro dell'Aviazione (Spagna). A S. E. Giuseppe M. Martínez Sánchez Arjona, Ministro dell'Abitazione (Spagna). A S. E. Chitti Sucharitakul, Ambasciatore (Thailandia). 414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale A S. E. Pana Ombri, Ministro di Stato (Togo). A S. E. Timoteo Bazarrabusa Hina, Alto Commissario a Londra (Uganda), A S. E. Don Luigi Posadas Montero, Ambasciatore (Uruguay). i La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: A A A A A A A A A A A A A A S. E. Pietro J. Frias, Ambasciatore (Argentina). S. E. Giovanni Van Den Bosch, Ambasciatore (Belgio). S. E. Giovanni Meuwenhuys, Ambasciatore (Belgio). S. E. Carlo Casap, Ambasciatore (Bolivia). S. E. Candido da Mota Filho, Ambasciatore (Brasile). S. E. il Sen. Benedetto Valadares, Ambasciatore (Brasile). S. E. POn. Juárez Tavora, Ambasciatore (Brasile). S. E. Giovanni Lozano y Lozano, Ambasciatore (Colombia). S. E. Hernando Sorzano, Ambasciatore (Colombia). S. E. Roberto Cordero d'Aubuisson, Ambasciatore (El Salvador). S. E. Giorgio Mantilla Ortega, Ambasciatore (Equatore). S. E. Cristoforo Bonifaz Jijon, Ambasciatore (Equatore). S. E. J. von Herwarth, Segretario di Stato (Germania). S. E. Goppel Alfonso, Presidente del Consiglio dei Ministri della Baviera, (Germania). A S. E. Roberto Azurdia Paiz, Ambasciatore (Guatemala). A S. E. Giuseppe Falla Aris, Ambasciatore (Guatemala). A S . E. Giulio Luigi Sandoval de Larromana, Ambasciatore (Guatemala). A S. E. Moussa Mobarak, Ambasciatore (Libano). A S. E. POn. Momo Gray (Liberia). A S. E. POn. Giuseppe Graham, Ambasciatore (Liberia). A S. E. POn. Harry Greaves (Liberia). A S. E. Edoardo Arguello Cervantes, Ambasciatore (Nicaragua). A S. E. il Bali Gran Croce d'Obbedienza Conte Carlo Volfango von Ballestrem, Ospitaliere dell'Ordine (Ordine di Malta). A S. A. il Principe zu Loewenstein-Wertheim und Rosenberg, Cavaliere" d'Onore e Devozione, Vice-Presidente dell'Associazione Renano-Westfalica (Ordine di Malta). A Don Filippo dei Duchi Caffarelli, Bali Gran Croce d'Onore e Devozione (Ordine di Malta). A S. E. Carlo Arosemena Arias, Ambasciatore (Panama). A S. E. Umberto Calamari, Ambasciatore (Panama). A S. E. Giuseppe A. Moreno González, Ambasciatore (Paraguay). A S. E. Emanuele Adeva, Ambasciatore (Filippine). A S . E. Mario L. Lluberes Abrau, Ambasciatore (Repubblica Dominicana). A S. E. Jamal Farra, Ambasciatore (Siria). A S. E. Giuseppe M. Otero Navascués, Presidente della Commissione per l'Energia Nucleare (Spagna). A S. E. Giovanni Sánchez Cortés, Sottosegretario alle Finanze (Spagna)* A S. E. Raimondo J. Velásquez, Ambasciatore (Venezuela). A S. E. Ignazio Iribarren Borges, Ambasciatore (Venezuela). A S. E. Ivo Veivoda, Ambasciatore (Jugoslavia). A S. E. Giorgio Borg Olivier, Primo Ministro (Malta). Diarium Romanae Curiae 415 A S. E. Giovanni Rey, Membro della Commissione (Comunità Economica Europea). A S. E. Lionello Levi Sandri, Membro della Commissione (Comunità Economica Europea). Al sig. Pietro Oliviero Lapie, Membro dell'Alta Autorità (Comunità Europea del Carbone e dell'Acciaio). A S. E. il Prof. Enrico Medi, Vice-Presidente (Comunità Europea dell'Energia Atomica). A S. E. Lodovico Benvenuti, Segretario Generale (Consiglio d'Europa). A S. E. Abdel Khalek Hassouna, Segretario Generale (Lega Araba). A S. E. Binay Ranjan Sen, Direttore Generale (Organizzazione delle Nazioni Unite per l'Alimentazione e l'Agricoltura). Al sig. Paolo E. de Berredo Carneiro, Presidente della Conferenza Generale, Ambasciatore (Ü.N.E.S.C.O.). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 31 agosto » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1963. » » » » » » » » » » » » » A S. E. l'On. sig. Cai well A. A. (Australia). A S. E. il sig. Declerck R. (Belgio). Al sig. Rosali Antonello (Cipro). Al sig. Ake Simeone (Costa d'Avorio). A S. E. il sig. Ayeh-Kumi Emanuele (Ghana). Al sig. Sawongso Hamimzar Ibnu (Indonesia). Al sig. Mendes Meir (Israele). Al sig. Hübe Alfredo (Liechtenstein). Al sig. Philippe Andrea (Lussemburgo). A S, E. il sig. Erez Ismail (Turchia). Al sig. Reichling Carlo. A S. E. il sig. Modinos Polys. A S. E. il sig. Krekeler Heinz L. A S. E. il sig. Sassen Emanuele. La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 31 agosto 1963. Al sig. Herrera Méndez Orazio (Uruguay). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 31 » » » » » » » » » » agosto » » » » » » » » » » 1963. » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Rojas Galdames Renato (Chile). Lee Shan Chung (Cina). Tsao She In (Cina). Paz Larin Guglielmo (El Salvador). Gabela Orlando (Equatore). Stenius Göran (Finlandia). Paredes Lardizabal Leone (Honduras). Agus Jaman (Indonesia). Azizollâh Eskandary (Iran). Elron Gad (Israele). Motta Gianni (Liberia). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 416 31 agosto » » » » » » » » » » » » » » » » » 1963. Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al Al » Al » Al » Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Arosemena Giuseppe (Panama). Velando Ugarteche Giorgio (Perù). Fernández Annibale (Paraguay). Galassi Pio Domenico (San Marino). Valantin Enrico Luigi (Sénégal). Nguyen Duong Don (Vietnam). Brugnoli Alberto. Rabbani Zouher. Kasel Giuseppe Carlo. Papaleo Eugenio. Schmitt Paolo Mattia. Staderini Ettore. Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile. 31 » agosto » » » » » 1963. Al » Al Al » Al » Al » Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. Rico Toro Walter (Bolivia). Osei E. K. (Ghana). Owusu A. (Ghana). Nobuo Mshida (Giappone). Gatt Effie (Malta). Dagbovie (Togo). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 31 agosto » » 1963. Al Ten. Tinetaraboum {Alto Volta): » Al Col. Bongchun Chang (Corea) La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 31 agosto » » » » » 1963. Al sig. Writht Andrea (Niger). » All'On. sig. Burity da Silva Antonio (Portogallo). » AlPOn. sig. Pinto Bull James (Portogallo). AlPOn. sig. S. G. Muduku (Uganda). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa : 31 agosto » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1963. Al » Al » Al » Al Al Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Candioti Enrico (Argentina). Fernández P. R. (Australia). Di Suni Gavino (Costa Bica). Katigbak Giuseppe (Filippine). Aglonu Filippo (Ghana). Viíleda Bermúdez Raimondo (Honduras). Madhavan A. (India). Raksihadi Sukarno (Indonesia). Abdul Karim Al-Amir (Iraq). Usamah T. Kadry {Iraq). Roman Sansone (Nicaragua). Van Thiel Coovels D. J. M. (Olanda). Lafosse Benedetti Enrico (Perù). León y Rocca Alberto (Perù). Adel Abbas Zaki (Repubblica Araba Unita), Rossi Giuseppe (San Marino). Baraz Engin (Turchia). An. et vol. LVI 27 Iunii 1964 (Ser. m , v. VI) - N. 7 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI LITTERAE APOSTOLICAE I Beata Maria Virgo, vulgo à « Fontenova » appellata, principalis caelestis Patrona dioecesis Pisciensis eligitur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Novus veluti fons in huius saeculi desertis spatiis exiit, cum aerumnoso humano generi data est, summo Dei miserentis beneficio, pientissima Mater ac certissimum salutis perfugium, Beata Virgo Maria. Ex eo munera superna ubertim possunt haurire, qui in arduo vitae terrenae itinere sunt constituti. Hoc sentiunt Christifideles Pisciensis dioecesis, qui Almam Deiparam, a « Fontenova » appellatam, cuius imago in paroecia oppidi, quod <( Monsummano Terme » vulgo vocatur, est proposita, incensa excolunt pietate. Quod religionis studium a saeculo xvi repetitur, quo puella pecudum custos, ante effigiem Dei Genetricis, in aedicula positam, preces supplices fundens, insigni gratiae caelestis munere est locupletata. Ex quo tempore populus, ad opiferam confugiens Virginem, divinae largitatis dona ibi impetravit nec pauca nec levia. Qua ex parte iuvat memorare, cum aquarum penuria olim valde laboraretur, fontem, Beatae Mariae, ut pie creditur, deprecatione, ilico prosiluisse, atque ex eo nomen illi esse adiectum. Imago vero in templo, non ita amplo sed operis artifìcio praeclaro, collocata, fidelium non solum Pisciensis dioecesis sed etiam aliarum Tusciae regionum animos vehementer ad se convertit et anno MDCCiixxxn aureo diademate est redimita. Quibus omnibus permotus cupiensque gregi sibi commisso, tantae Matris praesidio, spiritualia 27 - ACTA, vol. VI, n. 7. — 27-6-1964. 418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale afferre incrementa, Venerabilis Frater Dinus Aloisius Romoli, Pisciensis Episcopus, exceptis quoque votis cleri ac populi christiani, preces Nobis adhibuit, ut Beatam Mariam Virginem, nomine illo invocatam, dioecesis suae caelestem renuntiaremus Patronam. Quibus supplicationibus libenti animo concedentes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, a « Fontenova » vulgo appellatam, principalem apud Deum universae dioecesis Pisciensis caelestem Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVIII mensis Iunii, anno MCMLÍXIII, Pontificatus Nostri primo. I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis © HAMLETUS II Sanctus Pius Pp. X secundarius caelestis Patronus urbis ac dioecesis Mantuanae eligitur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Virtutum gloria fulgentem gregisque cura mirabilem Pastorem, Sanctum Pium Pp. X, quem universa Ecclesia meritis praeconiis celebrat, Mantuana dioecesis singulari nomine observat ac diligit, siquidem novem annos post mandatum sibi episcopale munus saluberrima moderatione eam ornavit et auxit. Viget ibi profecto memoria eorum, quae lectissimus is Praesul egregie perfecit : catechesi enim tradendae sollerter operam dedit, ecclesiastici ordinis decorem promovit, divinam laudem provexit, morum disciplinam confirmavit, totus fuit in relevandis pauperibus. Vitae vero sanctissimae ipse ea praebuit exempla, in quae posteritas cuncta respiceret quibusque ad eandem ferendam viam compelleretur. Quae igitur, Mantuanae sedi praepositus, sapienter fructuoseque instituit, ea, ad Petrianam Cathedram provectus, Acta Pauli Pp. VI 41Ö 1 utpote qui «instaurare omnia in C h r i s t o » proposuisset, in totius Ecclesiae commodum praestitit. Quibus permotus Venerabilis Frater Antonius Poma, Mantuanus Episcopus, nomine quoque gregis sibi commissi, maxime sacerdotum et sodalium ab Actione Catholica appellatorum, Nos rogavit, ut Sanctum Pium Pp. X benigne renuntiaremus secundarium Patronum urbis ac dioecesis Mantuanorum, qui iam praesidio obteguntur Sancti Anselmi, ut praecipui Patroni, et Sancti Aloisii Gonzagae, ut secundarii item caelestis tutoris. Quibus precibus libenti animo obsecundantes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nòstra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Pium Pp. X secundarium apud Deum Patronum urbis ac dioecesis Mantuanae constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae secundariis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die II mensis Octobris, anno MCMTJXIÌÌ, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis III Sanctus Antonius de Padua principalis patronus archidioecesis Iudiciforensis confirmatur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Praesens supplicum adiutor, Sanctus Antonius Patavinus, piis obsequiis, ut accepimus, excoli solet a populo Brasiliensi, maxime a Christifidelibus archidioecesis Iudiciforensis ; quorum urbs, Praesulis sedes, olim nomine eiusdem Caelitis fuit insignis, siquidem vulgari sermone (( Santo Antonio de Morro da Boiada » appellabatur; atque primus sacrorum Antistes regionem suis curis commissam in fidem ac tutelam tam incliti Viri et Ecclesiae luminis tra1 Eph. 1, 10. 420 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale didit, Apostolica tamen approbatione non expetita. Itaque Venerabilis Frater Geraldus Maria de Moráis Penido, hodiernus Archiepiscopus Iudiciforensis, vota etiam significans cleri plebisque Dei, moderationi suae subiectorum, Nos rogavit, ut supernum hoc patrocinium ratum haberemus. Quibus precibus libenter admissis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Antonium de Padua, Confessorem et Ecclesiae Doctorem, universae Iudiciforensis archidioecesis principalem apud Deum Patronum confirmamus, seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvni mensis Octobris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a jmblicis Ecclesiae negotiis IV Titulus ac privilegia Basilicae Minoris ecclesiae cathedrali Puniensi conferuntur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Monumentum fidei praenobile, opus amplitudine structuraque spectabile, princeps templum dioecesis Puniensis in edita planifie montana surgit ad auras. Haec enim ecclesia, Beatae Mariae Virgini primae labis experti sacra, pietatis sedes est Ínclita populo circum incolenti, qui maxima e parte efficitur autochthonum genere; quin immo sanctuarii loco habetur, siquidem imaginem Iesu Christi Cruci affixi, « Señor de Laikakota » vulgo appellati, quae ibi est proposita, animis incensis venerantur; Praeterea divinis ritibus celebrandis a Canonicorum collègio studiose opera datur iisdemque pretiosae supellectilis sacrae copia decor accrescit. Hoc vero domi- Acta Pauli Pp. VI 421 ciliuin religionis, quae ea in plaga laetis auctibus provehi dicitur, artissimul, quam « barocam » vocitant, affatim commendatur. Cui tem$lo> saeculo xviii excitato et multiplici laude illustri, ampliorem cupíén^ honorem adiungere, Venerabilis Frater Iulius Gonzales Ruiz, Fuldensis Episcopus, vota quoque referens cleri plebisque, curae suae pastorali Commissae, Nos rogavit, ut id Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenti animo concedentes, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Puniensem cathedralem ecclesiam, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis sine labe conceptae consecratam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis,, quae templis eodem auctis honore rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i x mensis Octobris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. B HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis V Beata Maria Virgo in caelum Assumpta praecipua Patrona, atque S. Philippus Apostolus aeque-principalis Patronus dioecesis Orurensis declarantur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Dulci cuidam pietatis motui obsequentes, Orurensis dioecesis fideles Beatissimam Dei Genetricem eamque potissimum, tanti memores mysterii, in caeleste domicilium evectam venerantur. Hunc autem cultum marialem, qui — ut neminem latet — uberrimo semper fuit et erit fructui animis christianorum, simile Sancti Philippi Apostoli subsequitur studium, quod, a maioribus traditum, in praesenti quoque viget floretque. Quibus certis usus argumentis, Venerabilis Frater Georgius Manrique, sacrorum Antistes in illa, quam supra 422 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale diximus, iurisdictione, per litteras ad Nos datas significavit sibi esse in animo non solum sacerdotes ac fideles, verum etiam apostolici muneris labores Augustae Matri in caelum Assumptae sollemni ratione consecrare, itemque illius praeclari Christi discipuli cultum provehere; quapropter id instantius rogavit, ut almam Deiparam eundemque Apostolum per Nostrae potestatis decretum primos Orurensis dioecesis tutores constitueremus. Quod votum benigne excipere et adimplere non dubitamus, cum certa Nos teneat spes incrementi, quod decreta patrocinia catholicae religioni ibidem afferent. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatissimam Virginem Mariam in caelum Assumptam principalem apud Deum caelestem Patronam et Sanctum Philippum Apostolum aeque-principalem Patronum universae Orurensis dioecesis constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x n mensis Octobris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. ÇICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis CHIROGRAPHUM Opus in Civitate Vaticana constituitur operariis religione ac pietate excolendis. PAULUS PP. VI Il Signor Barone Francesco Mario Oddasso, il quale ha già fornito prove di generosità verso opere della Chiesa Cattolica, aveva domandato al Nostro Predecessore Giovanni XXIII di venerata memoria, durante gli ultimi giorni della Sua vita terrena, di erigere nella Città del Vaticano una Fondazione diretta all'assistenza spirituale di operai, e aveva Acta Pauli Pp. VI 423 altresì destinato una cospicua somma quale primo patrimonio della Fondazione stessa. Il Barone Oddasso ha ora rinnovato tale sua domanda, postulando che la Fondazione assuma il nome di San Paolo. Aderendo di buon grado al desiderio del pio gentiluomo, abbiamo stabilito di costituire la Fondazione da lui auspicata, e la costituiamo con il presente Nostro Chirografo, conferendole personalità giuridica propria e sede nella Città del Vaticano. La Fondazione sarà retta dallo Statuto, che approveremo oggi stesso. Il presente Nostro Chirografo sarà pubblicato negli ACTA APOSTOLICAE SEDIS. Dato dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano, il giorno 22 Aprile dell'anno 1964, primo del Nostro Pontificato. PAULUS PP. VI EPISTULAE I Ad Exc.mum P. D. Athenagoram, Patriarcham Oecumenicum Constantinopolitanum. Frère bien aimé dans le Christ, Cette lettre vous sera portée par notre frère aimé Son Exc. Monseigneur Joseph Marie Martin, archevêque de Rouen, qui, accompagné de nos fils Monseigneur Willebrands et le T. R. Père Duprey, vient à Istanbul pour vous dire combien est vif en nous le souvenir de notre rencontre bénie de Jérusalem et combien nous sentons qu'elle a marqué le commencement d'une nouvelle période dans les relations entre le Saint-Siège et le vénérable Patriarcat Œcuménique. Par cette visite nous voudrions renouveler le baiser de paix échangé sur le mont des Oliviers et vous dire de nouveau combien votre personne, votre clergé et tous vos fidèles sont présents à notre prière. Nous serions aussi heureux si cette visite était l'occasion de renforcer les liens déjà noués et de voir comment ils pourraient se resserrer davantage. Dans ces jours où vous allez célébrer la glorieuse et lumineuse fête de Pâques, nous prions Notre unique Seigneur que Sa victoire sur le 424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale péché et sur la mort fonde en vous une espérance toujours plus vive qui affermisse en votre cœur la joie qu'il est venu nous donner et que nur ne pourra nous ravir, car notre espérance ne peut pas être trompée. Que le Christ Ressuscité, par la mort duquel nous sommes réconciliés au Père, soit notre inspiration dans nos efforts pour rétablir l'unité de tous ceux qui sont rachetés par lui et qui croient en son nom. C'est dans ces sentiments que nous demandons au Père des lumières d'accorder à Votre Sainteté, aux membres de son saint synode, à son clergé et à ses fidèles, l'abondance de ses grâces et que nous vous redisons, frère bien aimé, toute notre profonde affection dans le Seigneur. Du Vatican, le 18 avril 1964. PAULUS PP. VI II Ad E.mum P. D. Iacobum S. R. E. Presb. Cardinalem Lercaro, Archiepiscopum Bononiensem, decem celebraturam lustra, ex quo est auctus Sacerdotio. PAULUS PP. VI Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Ad te, Dilecte Fili Noster, qui largiente Dei misericordia, quinquaginta sacerdotii annos celebraturus es, suave est Nobis convertere studiosiores sueto cogitationes Nostras et flagrantissima vota Nostra proferre. Haec piis laetitiis, quibus sacerdotes et christifideles archidioecesis Bononiensis te tam faustam recolentem memoriam grati ét gratulabundi circumstabunt, sertum quoddam imponent et complementum sufficient ; atque ideo sancti gaudii accessione solidius et firmius fiet caritatis vinculum, quo sive inter vos, sive cum Apostolica Sede cohaeretis. Hanc nacti occasionem, bene ominantia verba tibi libenti amantique animo expromimus, quod, tam diuturnis curis sacri ministerii munera persolvens, praeclara tibi collegisti merita. Enimvero sive Ravennatensi et Cerviensi archidioecesi moderandae praepositus sive illustris Bononiensis archidioecesis, cui duodecim annos moderaris, sacer pastor pius, sollers, benevolus, religionis, devovendi te studii, multiplici navitate perspicua dedisti specimina, ita ut nomen tuum clara existimatione colluceret et plurimorum tibi conciliares gratiam. Acta Pauli Pp. VI 425 Laudi tuae praesertim hoc tribuimus, quod ad sacrae liturgiae cultum fovendum, itemque quod in Concilii Oecumenici Vaticani Secundi laboribus diligentiae plenam adhibes operam. Deo, omnium bonorum principio et fonti, cui religioso mentis obsequio magis solito effusas gratias persolves, quod longum per emensum iter tibi praesentissimus auxiliator fuit et in profectum pastoralis sollicitudinis tuae pandidit divitias bonitatis Suae, supplicem precationem fundimus, ut superno te praesidio communiât et tueatur, corporis et animi vires servet et augeat, copiosiorem messem ex sulcis, in quibus desudat industria tua, in impletionem votorum tuorum producat. Deus autem pacis, qui eduxit de mortuis pastorem magnum ovium in sanguine testamenti aeterni, Dominum nostrum Iesum Christum, aptet te in omni bono, ut facias eius voluntatem faciens in te quod placeat coram se per Iesum Christum, cui est gloria in saecula saeculorum (cfr. Hebr., 13, 20-21). Accipe, Dilecte Fili Noster, haec quae tibi laeta, fausta, salutaria percupimus, veluti valde impensae benevolentiae Nostrae apertum testimonium perspicuumque pignus, cum certe pro comperto tibi sit gratum Nobis esse quidquid tibi evenit optabile atque iucundum. Ut autem pio fructu ditior quinquagesimus sacerdotii tui natalis con? tingat, id tibi facultatis facimus, ut, postquam pontificali ritu sacris operatus fueris, adstantibus christifidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenaria Indulgentia proposita sueto more comparanda. Nihil denique amplius addimus nisi ut tibi, Dilecte Fili Noster, sol lerti Antistiti Auxiliari tuo cunctoque gregi, moderationi tuae commisso, Apostolicam Benedictionem libenti volentique animo impertiamus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Aprilis anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. : PAULUS PP. VI Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 426 III Ad E.mum P. D. Paulum tit. S. Andreae Apostoli de Hortis S. R. E. Presb. Cardinalem Marella, quem Legatum deligit ac renuntiat, ut Parisiensi institutae celebrationi praesideat, octavo saeculo volvente ex quo princeps templum, B. Mariae Virgini receptae sideribus sacrum, exstrui coeptum est. PAULUS PP. VI Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — « Sacrosancta ecclesia Parisiensis », ut merito appellatum est princeps templum, Beatae Mariae Virgini receptae sideribus sacrum, quo Galliae urbs caput perquam nobilitatur, fidelium artiumque cultorum animos in praesenti ad se convertit, siquidem octavum mox revolvetur saeculum ex quo tantum opus coeptum est exstrui. Cum enim Alexander III, Decessor Noster, in tot temporum illorum difficultatibus exsul in Gallia degeret, Mauricius de Sully, Parisiensis Episcopus, fidenti et intrepido animo cathedralis istius templi iecit fundamenta, quod dignum foret sede honoris sui atque natione. Vocanti Praesuli cives et artifices, mariali pietate incensi, certatim responderunt, ita ut post LXX fere annos ecclesia, Gothicae structurae generis mirabile specimen, in urbis Lutetiae Insula ad auras surr exerit. Cuius ob felicis eventus saecularem memoriam sollemnia, Dilecti Filii Nostri Mauricii Cardinalis Feltin, Parisiensis Archiepiscopi, impulsu, agentur. Quae quidem et Nos, qui egregiam istam domum Deiparae pie ac studiose invisimus et inclito Galliae populo non una necessitudinis ratione devincimur, aliquo modo cupientes participare, hisce Te, Dilecte Fili Noster, Litteris Legatum Nostrum deligimus et renuntiamus, ut, Nostram veluti gerens personam, institutae celebrationi praesideas. Non vero propter ipsam molem et ornamenta ecclesia ista maxime celebratur, sed etiam eo quod octo per saecula quasi theatrum fuit rerum praeclare gestarum, quae ad historiam civilem et religionem quam maxime pertinent. Etenim coetus regni amplissimi ibi sunt acti et magni ponderis causae susceptae. Vetustam statuam almae Dei Genetricis Mariae, a Sancto Aniano appellatae, quae ibidem supplicibus est proposita, reges, optimates, publicae rei moderatores, viri sanctimonia Acta Pauli Pp. VI 427 praeclari, christifideles plurimi, e Gallia et externis e regionibus adventantes, piis obsequiis sunt venerati. Collegia artificum contenderunt, ut huius templi sacella decorarent, in quibus memoratu digna est sodalitas a Sancto Marcello, urbis aurifices comprehendens, quae singulis annis hanc aulam Dominae Nostrae aureis imaginibus locupletabat. Praeterea Sanctus Ludovicus Rex anno M c c x x x i x Spineam Coronam, qua Christus Servator traditur esse redimitus, eo detulit quasi pretiosum thesaurum. Nec praetermittendum est Ludovicum XIII anno MDCXXXVIII regnum, thronum, subditos omnes Beatae Mariae Virgini sollemniter devovisse; quod votum ex eo tempore, die XV mensis Augusti, laudabili cum fidelitate quotannis novimus renovari, ita ut Gallia appellationem « Regni Mariae » merito sibi vindicare videatur. Sedem quoque eximiam christianae doctrinae eadem in ecclesia esse constitutam non est qui ignoret, siquidem sacri oratores, qui verbo sunt potentissimi et ornatissimi, ibi populum Dei sunt pascere soliti; cathedram veritatis dicimus, quae errorum dispellit caliginem et rectam viam vitae demonstrat. Nos igitur fore confidimus, ut Gallica gens his celebritatibus nova quadam impulsione adigi se sentiat ad consectanda ea, quae sunt primaria et rebus humanis praeponenda, id est ad servandam strenue excolendamque spiritualem hereditatem, a maioribus acceptam, cuius hoc templum est quasi quoddam insigne. Noverit sane una religione, quae actuose exerceatur, quaestiones posse exsolvi, quae homines vexent, eam pignus esse prosperitatis et pacis, quam cuncti affectent. Nec sine Divinae Providentiae consilio hoc templum, omnium laudibus celebratum, Deiparae Virginis est sedes augusta effecta. Quae •clementissima Mater Galliam elegit, ubi munera sua ubertim dilargiretur. Tanto honori congruat filiorum pia alacritas, qua moti Regnum Mariae in suis quisque animis et in domestico convictu stabilire et quoquoversus studeant propagare. Mariae si deservit, humana familia veris aifluit bonis ; « ipsa » enim, ut ait S. Laurentius Iustiniani, « est gloriosa domina et beata femina, innupta et fecunda, mater et virgo, ancilla et genetrix, quae culpam abstulit et dedit gratiam, quae contulit mundo pacem, hominibus Deum, finem vitiis, vitae ordinem, moribus disciplinam n. Quorum fructuum copia ut e Parisiensibus istis sollemnibus oriatur, 1 1 De spirituali et casto verbi animaeque connubio, c. 9. 428 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cupientes, superna auxilia Tibi, Dilecte Fili Noster, invocamus atque Benedictionem Apostolicam peramanter impertimus, quam per Te ad universos, qui eidem celebrationi intererunt, libenter volumus pertinere. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x v n mensis Maii, in vigilia festi Sancti Germani, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. PAULUS PP. VI HOMILIA Habita in Basilica Vaticana, die Dominica Pentecostes, ad E.mos Patres Cardinales, Exc.mos Praesules, Clerum et Christifideles, praesertim sacrorum alumnos quamplurimis, inter Missarum sollemnia a Summo Pontifice ritu pontificali peracta. * Venerati Fratelli e diletti figli, Per celebrare insieme la festa di Pentecoste, fonte di ogni altra festa cristiana, per rievocare insieme l'avvento in pienezza dello Spirito Santo e per dare a questa divina Persona un atto di culto (amore per Amore) quanto più alto e più vivo, per gustare con la presenza assorbente del divino invisibile Ospite, nel canto unanime e nel silenzio unanime, un momento di genuina ebbrezza spirituale, per afferrare con uno sguardo, un istante, come nel bagliore d'un lampo, l'effetto visibile, storico, umano della venuta del Paraclito nel mondo, la Chiesa cioè, noi, l'umanità assunta nel flusso autentico ed operante della redenzione, la Chiesa vivente e peregrinante, da quel giorno ad oggi e via lanciata verso i suoi escatologici destini, per sentirci e saperci avvolti dalla corrente di grazia, — luce, forza, dolcezza, profezia e speranza —, emanante da Cristo ed a Cristo trascinante, soprannaturale carisma e virile virtù, così da attualizzare in noi un inverosimile fenomeno di santità, e da trovare in noi la semplicità e l'audacia di farci testimoni, noi, di Cristo nella realtà formidabile del nostro secolo, per meditare, pregare, godere insieme un giorno, fra i tanti della nostra vita stanca e prosaica, pieno e benedetto, Noi vi abbiamo invitati a questo santissimo rito. * Die 17 mensis Maii a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 429 Sì, è a voi specialmente, dilettissimi fra i diletti, figli e fedeli, quali siete, Alunni e Ospiti dei nostri Seminari, dei nostri Convitti e Collegi ecclesiastici, Allievi dei nostri Istituti di Studi superiori, di educazione e di istruzione ecclesiastica, dei Noviziati religiosi e delle Case di formazione, voi Studiosi e Studenti ecclesiastici di questa nostra Roma cattolica, e perciò eterna e fatidica, è a voi che si è rivolto il Nostro invito, perché abbiamo a celebrare tutti insieme, come « un cuor solo ed un'anima sola » , la santa festività della Pentecoste; e se ben volentieri vediamo presenti in questa Basilica, cenacolo delle genti, tanti altri fratelli e figli, pellegrini e viaggiatori d'ogni parte del mondo, e tutti di cuore accogliamo, salutiamo e benediciamo, a voi specialmente, candidati al sacerdozio di Cristo, o di tanta dignità e potestà già insigniti per l'ordinazione sacramentale, si rivolge ora la Nostra parola, semplice e breve, reticente, ahimé, sul punto focale del mistero che commemoriamo (troppo infatti richiederebbe di studio e di poesia), e parola impari a esprimere degnamente alcun che sulla luce che da quel punto si effonde, ma tutta pervasa, figli carissimi, dall'ansia affettuosa di imprimersi nelle vostre anime, come vivo ed operante ricordo. x Vi vogliamo parlare, un istante, della Chiesa ; sì, di quel Corpo mistico, che ebbe la sua gestazione nella storia evangelica, e nacque, vivo di Spirito Santo, appunto come oggi, nel Cenacolo, a Gerusalemme ; appunto là dove Noi stessi, mesi or sono, Ci siamo inginocchiati, tremanti di commozione, quasi chinandoci sulla culla della Chiesa di Dio. Voi sapete tutto di essa, Noi pensiamo ; e perciò, tutto lasciando alla vostra meditante pietà, vi proponiamo di dare ora uno sguardo a quella sua nativa proprietà, che sfolgora fin dal primo giorno come nota caratteristica meravigliosa, e che chiamiamo cattolicità, cioè universalità, cioè destinazione a tutte le genti, apertura a tutte le anime, offerta a tutte le lingue, invito a tutte le civiltà, presenza a tutta la terra, istanza a tutta la storia. C'invita a questa considerazione, come sempre in questo giórno beato, il ricordo del primo prodigio compiutosi in virtù dell'avvenimento stesso della Pentecoste, ancor più che per intenzione e per potestà di coloro in cui tale avvenimento si produsse, il prodigio cioè delle lingue. Il racconto degli Atti degli Apostoli si fa preciso, con una prolissa enumerazione di popoli che Ci sembra intenzionalmente ecumenica : « Tra i Giudei residenti a Gerusalemme, vi erano uomini pii d'ogni nazione che 1 Act. 1, 32. . ; A Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 430 si trova sotto il cielo; e quando fu udito quel tuono la moltitudine si radunò, e rimase confusa, perché ciascuno li udiva parlare nel proprio linguaggio. E si stupivano tutti, chiedendosi con meraviglia : oh, quelli che parlano non sono forse Galilei? e come mai noi li udiamo parlare ciascuno nel nostro idioma nativo? Noi Parti, Medí, Elamiti, della Mesopotamia, della Giudea e della Cappadocia, del Ponto e dell'Asia, della Frigia e della Panfilia, dell'Egitto, delle parti della Libia Cirenaica, pellegrini Romani, sia Ebrei che Proseliti, Cretesi ed Arabi ... » . Cioè rappresentanti del mondo colà allora conosciuto. E quale magnifica consonanza a questo elenco di popoli avrebbe la lista delle nazionalità a cui voi, uditori, oggi appartenete. Il nome cattolico continua la sua affermazione, la sua celebrazione. 2 L'uso abituale delle parole svigorisce spasso la forza e la meraviglia del loro significato. Noi usiamo con estrema facilità questo termine « cattolico », senza quasi avvertire la pienezza, a cui esso si riferisce, il dinamismo che da esso emana, la bellezza ch'esso prospetta, l'impegno ch'esso impone. Spesso diventa nel comune linguaggio un termine che definisce, e cioè tenta di circoscrivere e di limitare la Chiesa unica e vera, ch'è appunto quella cattolica, per distinguerla da altre frazioni, rispettabili e dotate ancora d'immensi tesori cristiani, ma tuttora separate dalla pienezza cattolica ; e talora preferiamo al termine di cattolico quello di cristiano, quasi dimenticando che, nel concetto e nella realtà, il primo vuol contenere tutto il secondo, e non sempre viceversa. Bisogna avere caro e chiaro questo nome cattolico, che dice la trascendenza di quel regno di Dio, che Cristo è venuto a inaugurare sulla terra, che la sua Chiesa va instaurando nel mondo, e che mentre penetra come fermento, come energia soprannaturale, in ogni anima, in ogni cultura che lo accolga, non si appropria nulla del regno terreno, e si libra sopra il piano temporale non per dominarlo, ma per illuminarlo e per comporlo in un panorama di rinascente e universale armonia. Bisogna ascoltare in esso l'eco mai spento della vocazione misteriosa e amorosa di Dio che chiama tutti, tutti gli uomini all'incontro con la sua misericordia, e che con questa chiamata forma il popolo nuovo, il popolo suo, definito appunto il popolo convocato, la congregatio fidelium, la Chiesa. Togliere alla Chiesa la sua qualifica di cattolica significa alterare il suo volto, quale il Signore volle ed amò, significa offendere l'inten2 Act. 2, 5-11. Acta Pauli Pp. VI 431 zione ineffabile di Dio che volle far della Chiesa l'espressione del suo amore senza confini per l'umanità. E bisogna capire la novità psicologica e morale che un tal nome porta con sè : calato nel cuore degli uomini, il nome cattolico vi trova, sì, una naturale capacità d'espansione, un profondo ma vago istinto di dilatazione universale : homo sum, et nil humani a me alienum puto. Ma vi trova soprattutto una terribile angustia, una ristrettezza che non lo lascia entrare ; il cuore dell'uomo è piccolo, è egoista, non ha posto che per sé e per poche persone, quelle della propria famiglia e della propria casta; e quando, dopo nobili sforzi lunghi e faticosi, si allarga un po', arriva a comprendere la propria patria e la propria classe sociale, ma sempre cerca barriere e confini, entro cui misurarsi e rifugiarsi. Ancor oggi il cuore dell'uomo moderno dura fatica a valicare questi interiori confini; e all'invito che il progresso civile gli rivolge di allargare le capacità dell'amore verso il mondo risponde con incertezza e a condizione, tuttora egoista, di avere in ciò il proprio vantaggio. L'utilità, il prestigio, quando ancora non sia la smania di dominare e di asservire gli altri a sè, governano il cuore dell'uomo. Ma se il nome di cattolico vi penetra davvero, ogni egoismo è superato, ogni classismo è elevato a piena solidarietà sociale, ogni nazionalismo è compaginato nel bene della comunità mondiale, ogni razzismo è condannato, come ogni totalitarismo è svelato nella sua inumanità ; il cuore piccolo si spezza ; o meglio, acquista una sconosciuta capacità di dilatazione. Parola di S. Agostino : Dilatentur spatia caritatis. Cuore cattolico vuol dire cuore dalle dimensioni universali. Cuore che ha vinto l'egoismo, l'angustia radicale, che esclude l'uomo dalla vocazione dell'Amore supremo. Vuol dire cuore magnanimo, cuore ecumenico, cuore capace di accogliere il mondo intero dentro di sé. Non per questo sarà cuore indifferente alla verità delle cose e alla sincerità delle parole; non confonderà la debolezza con la bontà, non collocherà la pace nella viltà e nell'apatia. Ma saprà pulsare nella mirabile sintesi di S. Paolo : Veritatem facientes in caritate. 3 Figli carissimi, comprendete che cosa vuol dire essere cattolici? comprendete a quale pedagogia, a quale sforzo d'amore questo nome vi sottoponga? comprendete come nessuno meglio di voi può andare incontro alle aspirazioni universalistiche del mondo moderno, e nessuno meglio di voi può offrirgli l'esempio ed il segreto del sentimento dell'amore all'uomo perché uomo, perché figlio di Dio? 3 Eph. 4, 15. 432 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Comprendete anche un altro aspetto della formazione al senso cattolico, anche questo a voi ben noto, ma oggi degno d'essere qui proclamato. La nota di cattolicità è già in atto nella intrinseca struttura della Chiesa ; è un suo diritto nativo ; la Chiesa nasce cattolica, nasce regina della salvezza per tutti. Ma nella sua estrinseca realtà tale nota è ben lungi dal pareggiare in estensione i confini del mondo. Essa è sempre in fieri, essa è sempre nello sforzo del suo concreto e storico dispiegamento. Anzi nella realtà concreta la cattolicità della Chiesa è tuttora enormemente deficiente. Popoli innumerevoli, continenti interi sono ancora fuori dell'evangelizzazione cristiana. La cattolicità è insufficiente, e sofferente. La maggior parte dell'umanità non ha ancora ricevuto il messaggio di Pentecoste. Il mondo ancora non è cattolico. Quanti di voi, per non dire tutti voi, sperimentano lo strano dolore che tale condizione del nostro mondo infligge ad un cuore veramente cattolico ! E non è forse vero che una delle più decisive spinte verso la direzione della vostra scelta di diventare apostoli di Cristo e sacerdoti della sua Chiesa è data da questa scoperta della necessità che il mondo ha di chi lo evangelizzi nel nome di Cristo? Il dinamismo missionario nasce dalla cattolicità potenziale e tuttora non effettiva della Chiesa, nasce dalla investitura di Pentecoste data alla piccola Chiesa di diventare universale. Dall'apostolicità della Chiesa sgorga la sua vocazione alla cattolicità. Il missionario riceve alle spalle il mandato di apostolo, che lo spinge in avanti sui sentieri che devono rendere cattolico il mondo. Sentite voi, carissimi figli, questa spinta? guardate voi davanti ai vostri passi le vie interminabili che vi condurranno in tutte le parti del mondo per portare il messaggio che Roma cattolica vi consegna? Quale meraviglioso spettacolo, quale tremenda avventura, quale perenne Pentecoste ! Vi diremo che l'urgenza di rispondere a questo dovere di cattolicità soffia con impeto nelle vele della Chiesa. Guardate l'apostolato del Clero e dei Laici, oggi. Guardate le Missioni. Guardate il Concilio Ecumenico. Guardate la sollecitudine che spinge la Chiesa a venire a leale e rispettoso dialogo con tutte le anime, con tutte le forme della vita moderna, con tutte le espressioni sociali e politiche che lo vogliono accogliere sopra un piano di assoluta sincerità e di vera umanità. Guardate lo studio che la Chiesa pone per riavvicinarsi ai fratelli cristiani ancora da noi separati. Guardate lo sforzo che la Chiesa fa per accostare, anche con semplici contatti umani, gli appartenenti ad altre religioni. Vi daremo un annuncio a questo proposito, aftinché esso- abbia voce e Acta Pauli Pp. VI 433 valore di Pentecoste; ed è questo: come tempo fa annunciammo, Noi istituiremo, e proprio in questi giorni, qui a Roma il « Segretariato per i non-Cristiani )), organo che avrà funzioni ben diverse, ma analoga struttura a quello per i Cristiani separati. Lo affideremo al Signor Cardinale Arciprete di questa Basilica, che alla saggezza e alla virtù, che lo fanno caro e venerato alla Chiesa romana, aggiunge una rara competenza dell'etnografia religiosa. Nessun pellegrino, per lontano che sia, religiosamente e geograficamente, il Paese donde viene, sarà più del tutto forestiero in questa Roma, fedele ancor oggi al programma storico che la fede cattolica le conserva di patria communis. Donde due conclusioni, carissimi figli, ci sarà facile e solenne derivare da questa nostra sacra celebrazione; due ovvie scoperte, che Noi trarremo in propositi degni di memoria e di fedeltà ; e son queste : prima, non vi può essere vera cattolicità se non correlativa all'unità della Chiesa, all'unicità della Chiesa ; e seconda, né vi può essere cattolicità operante ed edificante che non nasca dalla interiorità d'una vita spirituale alimentata dal silenzio, dalla preghiera, dall'amore, dalla grazia. Pensate e vedrete che così è. Oh, venga allora lo Spirito Santo a istruirci su queste verità, a infonderci queste virtù, a darci il gaudio della sua vivificante presenza. A tanto aspira la santa Messa che ora celebriamo, e tanto vi ottenga alla fine la Nostra Benedizione Apostolica. ALLOCUTIONES I Calendis Maiis habita operariis, qui Sacro interfuerunt a Summo Pontifice in Basilica Vaticana peracto, in festo S. Ioseph Opificis. * Tra i vari gruppi presenti Noi dobbiamo in modo particolare distinguere e salutare quegli degli Aclisti di Roma e di Milano, che furono i primi a chiedere a Noi di fissare questo incontro, al quale vediamo con piacere unirsi altri pellegrinaggi di lavoratori : quelli di Mondovì, guidati dal loro Vescovo, quelli di Melzo, quelli di Castiglione delle 28 - ACTA, vol. VI, n. 7. — 27-6-1964. 434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Stiviere, quelli della Società Elettrotecnica Palazzoli, di Brescia, e con tanti altri gli Artigiani Cristiani di Milano. Dobbiamo perciò notare Che questa celebrazione si caratterizza dalla presenza varia, numerosa, e assai significativa di Lavoratori Cristiani, e di Artigiani Cristiani, ottimi e carissimi tutti. Non poteva meglio celebrarsi per Noi la festa del Lavoro cristiano. Noi siamo felici di saperli presenti questi uomini del lavoro, di averli vicini a Noi in questo giorno che il calendario moderno dedica al lavoro e che quello ecclesiastico fa proprio per tributare al lavoro l'onore che gli è dovuto e per santificarlo con Pesempio e con la protezione del caro e santo lavoratore Giuseppe di Nazareth. Questo incontro, carissimi figli, Ci ricorda quelli che lo hanno preceduto, e proprio in questa giornata che mette in movimento non meno le coscienze che le masse del mondo operaio; ed oggi ancora vi diciamo la Nostra affezione, la Nostra stima, la Nostra fiducia, il Nostro desiderio di aiutarvi in ogni vostra buona aspirazione. Cari Lavoratori cristiani, sia chiaro per voi e sia chiaro per quanti voi qui rappresentate che il Papa vi vuol bene, che la Chiesa vi apprezza e vi assiste. Vorremmo che anche questa ora di comune conversazione e di comune preghiera vi persuadesse, ancor più che già non siate persuasi, che la Chiesa vi comprende. Anche questa elevazione del primo maggio a festa religiosa che cosa vi dice, alla fine? Che la Chiesa ha per voi una comprensione particolare. Niente sarebbe più contrario alla verità che il dubitare della comprensione della Chiesa verso il mondo del lavoro. E se il dubbio venisse (e viene ancora in tanti vostri colleghi, lontani dalla Chiesa e prevenuti malamente nei suoi riguardi) che la Chiesa non vi conosca, che la Chiesa badi ad altre cose che non la vostra vita, che la Chiesa preferisca altre amicizie che non la vostra, ebbene la festa, che stiamo celebrando, qui, in onore di San Giuseppe Lavoratore, e sulla tomba di San Pietro pescatore — un lavoratore anche lui, — basta per dimostrare quanto invece la Chiesa vi sia vicina", e non solo con i suoi solenni insegnaménti, ma altresì con l'accoglienza affettuosa e rispettosa della vostra visita, del vostro colloquio, della vostra esperienza. Ed è questo incontro, come già altri, che Ci dà immensa consolazione; e, ancor più della gioia che la vostra presenza Ci reca, esso Ci allieta, vorremmo dire, perché esso Ci offre occasione di dire a voi e di dare a voi qualche cosa di Nostro. Che cosa possiamo dirvi e che cosa possiamo darvi? Ce lo domandiamo spesso^ davanti al Signore, tanto è il Nostro desiderio di dar prova della sincerità e dell'efficacia dei Nostri Acta Pauli Pp. VI 435 sentimenti. Ci domandiamo spesso, infatti, nelle riflessioni sui Nostri doveri pastorali, che cosa vogliono, che cosa aspettano i nostri lavoratori da Noi, dalla Chiesa? Voi, che siete venuti oggi a trovarci, e a dimostrarci così la vostra fedeltà e la vostra devozione, che cosa volete da Noi? Una parola religiosa Vediamo. Voi volete indubbiamente una parola religiosa. Forse una nuova parola religiosa; quasi una rivelazione. Voi siete cristiani, voi conservate la vostra fede, voi frequentate ancora le vostre chiese. Beati voi. Siate perseveranti. Siate forti. Ma a Noi pare di intravedere nei vostri spiriti una certa diflâcoltà verso la religione, una certa pesantezza. Non è più così semplice come una volta l'andare in chiesa. Noi non facciamo ora l'analisi di cotesto stato d'animo, cioè della fatica interiore che oggi sente l'uomo del lavoro a credere, a pregare, a professare la sua fede, a praticare la sua religione. Sarebbe troppo lungo. Dovremmo elencare le obbiezioni, massicce e volgari alcune, sottili e seducenti altre, che turbano spesso lo spirito dell'operaio, e del giovane in modo speciale, in ordine alla concezione cristiana della vita, e nei riguardi della Chiesa in modo particolare. Notiamo solo due conclusioni, e sono piuttosto due impressioni, alle quali giunge oggi facilmente in questo campo il lavoratore moderno ; una è l'impressione di cecità, di oscurità, di miopia almeno in tutto quello che riguarda la religione ; donde la tentazione, che spesso diventa in pratica la regola, di non interessarsi della religione stessa ; l'altra impressione è di sconforto, di pessimismo, di disperazione, che resta in fondo al cuore, un po' su tutto, sugli uomini, sulla vita, sul mondo. La prima impressione viene a galla, e si manifesta, dicevamo, nel disinteresse per le cose di Dio e dell'anima; l'altra impressione invece, pesante come piombo, rimane quasi sempre silenziosa e segreta, ç si deposita in fondo alla coscienza, triste ed amara. Ed ecco allora che voi, per i quali i valori spirituali sono ancora apprezzati e conservati, venite da Noi, venite dal Papa, dalla Chiesa — Madre e Maestra — per chiederle (è oggi la vostra stessa presenza in questa basilica una domanda), per chiederle una parola nuova, una parola viva, una parola, sì, rivelatrice. Î3 possibile ancor oggi dire al mondo del lavoro, che vuol dire al mondo scientifico, industriale, tecnico, sociale, una parola di fede cristiana, che vada dritta al suo cuore? È ancora, se c'è questa parola, utile, vera, rigeneratrice? Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Un impulso morale Figli carissimi! Sì. Questa parola c'è, ed è viva, è vera, è per voi ! E la Chiesa la conserva, la Chiesa ancora ve la offre ! E ripeto : è nuova, perchè è vera e perchè è viva, anche se è sempre sostanzialmente la stessa ; è eterna. Quale parola, mi chiedete, è questa? E vi rispondo : è il Vangelo. Sì, il Vangelo, luce del mondo, scienza di Dio e dell'uomo, codice della vita. Quel Vangelo che si apre alla prima pagina con il muto linguaggio di San Giuseppe, custode, quasi portinaio del regno di Dio, recato al mondo da Cristo Signore ; è lui che vi dice : si entra di qui, l'ingresso è la vita umile, forte, sacra del lavoro. Cioè, nella comprensione cristiana del lavoro abbiamo la porta, avete la chiave per entrare, voi lavoratori, nel mondo dello spirito, della fede, della luce religiosa che dà alla vita il suo senso, la sua dignità, il suo destino. Per altri il lavoro è l'introduzione nel regno della materia ; per voi cristiani è un'iniziazione alla vita superiore dell'anima. Carissimi!, voi sapete già queste cose; e venite da Npi per sentirle ripetere, e per essere assicurati che, seguendo la concezione cristiana della vita, non sbagliate. No, non sbagliate, anche quando, ed è subito, la concezione cristiana, l'ideologia come voi dite, diventa programma concreto della vita, diventa costume, diventa impegno. Cioè volete da Noi, dopo la parola religiosa, anche un impulso morale. Volete una infusione di energia per essere coerenti con la vostra ideologia, per essere gente di carattere, gente capace di dare testimonianza, non foss'altro col vostro modo di vivere e di parlare, alla vostra fede. Ebbene, figli carissimi, anche questo la Chiesa vi può dare, non per legarvi con tante proibizioni, ma per suscitare in voi stessi quelle forze spirituali, che si chiamano virtù, e che fanno l'uomo, l'uomo vero, l'uomo forte, l'uomo libero. La Chiesa vi può dare questa formazione umana autentica e completa, se state alla sua scuola : parola e grazia essa vi darà ; e tanta sarà la bellezza di cotesta esperienza, che non ne sarete facilmente sazi ; ne vorrete ancora, ne vorrete di più, con grande consolazione anche se con soverchiante fatica di chi sa dispensare la parola e la grazia, i vostri bravi Sacerdoti ! Il « conforto sociale » E questo è tutto? La Chiesa non vi può dare altro? Oh!, voi sapete che la Chiesa può darvi ancora qualche cosa; ed è ciò che tormenta di più i vòstri animi, ansiosi anche in questo momento Acta Pauli Pp. VI 437 d'avere pure di qui una risposta a quei vostri problemi pratici, che sempre tanto vi angustiano e che investono la vostra vita, non solo nelle sue esigenze economiche, ma altresì nella sua concreta realtà personale, familiare e professionale, e proprio in ordine a ciò che socialmente vi definisce, cioè il lavoro. Ebbene la Chiesa, anche questo voi ben conoscete, si crede in dovere ed in diritto di offrire a voi, Lavoratori cristiani, ed anche a tutte le immense e varie schiere dei vostri colleghi, la sua parola che possiamo definire di « conforto sociale ». Ella sa che ne avete tuttora bisogno, che ne avete tuttora diritto. Ella sa come in questo momento nuove difficoltà sono sorte nel campo economico e sociale, e che tutti ne soffrono, e non pochi delle vostre categorie ne soffrono nel pane, nella elementare sufficienza per la vita, nella indispensabile sicurezza delle loro condizioni materiali e morali. Ella sa come sia ancora tanto difficile per voi la tranquillità dello spirito ; da un lato la controversia per la tutela dei vostri interessi economici, inasprita dalle fluttuazioni della presente congiuntura; dall'altro la diversità ideologica, che vi separa dai vostri stessi colleghi di lavoro. Ella sa come la trasformazione della società deve risolversi anche in vostro vantaggio, e non deve ledere, sì bene garantire e promuovere la libertà e la giustizia per tutti. Ella sa come tutto il presente progresso ha bisogno di principi morali, che lo conservino umano, e di forze spirituali che lo rivolgano al fine superiore della nostra vita, che è il suo destino immortale, da Cristo svelato e reso da noi raggiungibile, come cioè la religione abbia oggi più che mai la sua funzione illuminante ed elevante da svolgere a guida ed a sostegno dei grandi fenomeni umani, a cui è strettamente interessata la vostra vita. Perciò la Chiesa non vi nega il suo « conforto sociale », ma ve lo elargisce con un'assiduità e con un'abbondanza di insegnamenti, di affermazioni, di esortazioni, che dev'essere motivo per voi di onore e di fiducia. E ve lo rinnova ancor oggi questo conforto, assicurandovi la sua assistenza ed invitandovi a qualificarvi sempre meglio per quelli che siete, Lavoratori cristiani ; a trovare cioè nella vostra adesione a Cristo la originalità, la ragion d'essere, la forza, lo stile, la sicurezza, la fierezza delle vostre attività sociali. Così v'insegni il Maestro a cercare nella sua dottrina i principi della vostra concezione della vita, v'insegni la dignità e l'onestà della vostra fatica, v'insegni ad immunizzarvi dai tanti errori e dalle tante tentazioni che insidiano la vostra condizione di Lavoratori, v'insegni come si possa essere forti senza odiare, amando anzi e servendo il proprio interesse in congiunzione col bene comune, v'insegni ad essere- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 438 amici e apostoli in mezzo ai vostri compagni, v'insegni a consolare e a nobilitare il vostro lavoro con la fede e con la preghiera. A voi, a tutti i vostri colleghi, alle vostre associazioni libere e cristiane, alle vostre famiglie, ai vostri campi di lavoro, confermi questi voti la Nostra Benedizione Apostolica. II Bonarum artium cultoribus ex Italica Sodalitate v. d. « Messa dell'Artista », qui in Sacello Sixtino interfuerunt Sacro a Beatissimo Patre celebrato. * Cari signori e figli ancora più cari, Ci premerebbe, prima di questo breve colloquio, di sgombrare il vostro animo da certa apprensione, da qualche turbamento, che può facilmente sorprendere chi si trova, in una occasione come questa, nella Cappella Sistina. Non c'è forse luogo che faccia più pensare e più trepidare, che incuta più timidezza e nello stesso tempo ecciti maggiormente i sentimenti dell'anima. Ebbene, proprio voi, artisti, dovete essere i primi a togliere dall'anima la istintiva titubanza, che nasce nell'entrare in questo cenacolo di storia, di arte, di religione, di destini umani, di ricordi, di presagi. Perché? Ma perché è proprio, se mai altro c'è, un cenacolo per gli artisti, degli artisti. E quindi dovreste in questo momento lasciare che il grande respiro delle emozioni, dei ricordi, dell'esaltazione — che un tempio come questo può provocare nell'anima — invada liberamente i vostri spiriti. Vi può essere un altro turbamento, quasi un'altra paralizzante timidezza ; ed è quella che può portare non tanto la Nostra umile persona, quanto la Nostra presenza ufficiale, il Nostro ministero pontificio : è qui il Papa!, voi certo pensate. Sono mai venuti gli artisti dal Papa? È la prima volta che ciò si verifica, forse. O cioè, sono venuti per secoli, sono sempre stati in relazione col Capo della Chiesa Cattolica, ma per contatti diversi. Si direbbe perfino che si è perduto il filo di questa relazione, di questo rapporto. E adesso siete qui, tutti insieme, in un momento religioso, tutto per voi, non come gente che sta dietro le quinte, ma che viene veramente alla ribalta di una conversazione spirituale, di *. Die 7 mensis Maii a. 1964, in festo Ascensionis D. N. I. Oh. Acta Pauli Pp. VI 439 una celebrazione sacra. Ed è naturale, se si è sensibili e comprensivi, che ci sia una certa venerazione, un certo rispetto, un certo desiderio di capire e di tacere. Ebbene, anche questa sensibilità, se dovesse in questo momento legare le vostre espressioni interiori di liberi sentimenti, Noi vorremmo sciogliere, perché, se il Papa deve accogliere tutti — perché di tutti è Padre e per tutti ha un ministero, e per tutti ha una parola, — per voi specialmente tiene in serbo questa parola; ed è desideroso, ed è felice di poterla quest'oggi espriniere, perché il Papa è vostro amico. Rapporti della Chiesa con gli artisti E non lo è solo perché una tradizione di sontuosità, di mecenatismo, di grandezza, di fastosità circonda il suo ministero, la sua autorità, il suo rapporto con gli uomini, e perché ha bisogno di questo quadro decorativo e espressivo per dire a chi non lo sapesse chi lui è, e come Cristo lo abbia voluto in mezzo agli uomini. Ma lo è per ragioni più intrinseche, che sono poi quelle che Ci tengono oggi occupati e che interessano il Nostro spirito, e cioè : sono ragioni del Nostro ministero che Ci fanno venire in cerca di voi. Dobbiamo dire la grande parola, che del resto voi già conoscete? Noi abbiamo bisogno di voi. Il Nostro ministero ha bisogno della vostra collaborazione. Perché, come sapete, il Nostro ministero è quello di predicare e di rendere accessibile e comprensibile, anzi commovente, il mondo dello spirito, dell'invisibile, dell'ineffabile, di Dio. E in questa operazione, che travasa il mondo invisibile in formule accessibili, intelligibili, voi siete maestri. È il vostro mestiere, la vostra missione; e la vostra arte è proprio quella di carpire dal cielo dello spirito i suoi tesori e rivestirli di parola, di colori, di forme, di accessibilità. E non solo una accessibilità quale può essere quella del maestro di logica, o di matematica, che rende, sì, comprensibili i tesori del mondo inaccessibile alle facoltà conoscitive dei sensi e alla nostra immediata percezione delle cose. Voi avete anche questa prerogativa, nell'atto stesso che rendete accessibile e comprensibile il mondo dello •spirito : di conservare a tale mondo la sua ineffabilità, il senso della sua trascendenza, il suo alone di mistero, questa necessità di raggiungerlo nella facilità e nello sforzo allo stesso tempo. Questo — coloro che se ne intendono lo chiamano « Einfühlung », la sensibilità, cioè, la capacità di avvertire, per via di sentimento, ciò che per via di pensiero non si riuscirebbe a carpire e ad esprimere —• voi •questo fate! Ora in questa vostra maniera, in questa vostra capacità di 440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tradurre nel circolo delle nostre cognizioni — et quidem di quelle facili e felici, ossia di quelle sensibili, cioè di quelle che con la sola visione intuitiva si colgono e si carpiscono — ripetiamo, voi siete maestri. E se Noi mancassimo del vostro ausilio, iL ministero diventerebbe balbettante ed incerto e avrebbe bisogno di fare uno sforzo, diremmo, di diventare esso stesso artistico, anzi di diventare profetico. Per assurgere alla forza della espressione lirica della bellezza intuitiva, avrebbe bisogno di far coincidere il sacerdozio con l'arte. Ora, se questo è, il discorso si dovrebbe fare grave e solenne. Il luogo, forse anche il momento, si presterebbero; non tanto il tempo che Ci è concesso, e non tanto il programma che abbiamo prefisso a questo primo incontro amichevole. Chi sa che non venga un momento in cui possiamo dire di più. Ma il tema è questo : bisogna ristabilire l'amicizia tra la Chiesa e gli artisti. Non è che l'amicizia sia stata mai rotta, in verità ; e lo attesta questa stessa manifestazione, che è già una prova di tale amicizia in atto. E poi ci sono tante altre manifestazioni che si possono addurre a conferma di una continuità, di una fedeltà di rapporti, che testimoniano che non è mai stata rotta l'amicizia tra la Chiesa e gli artisti. Anche perché, come dicevamo, la Chiesa ne ha bisogno ; e poi potremmo anche dire di più, leggendovi nel cuore : voi stessi lo andate cercando questo mondo dell'ineffàbile e trovate che la sua patria, il suo recapito, il suo rifornimento migliore è ancora la Fede, è ancora la preghiera, è ancora la religione. Difficoltà sorte nei rapporti tra la Chiesa e gli artisti Quindi siamo sempre stati amici. Ma, come avviene tra parenti, come avviene fra amici, ci si è un po' guastati. Non abbiamo rotto, ma abbiamo turbato la nostra amicizia. Ci permettete una parola franca? .Voi ci avete un po' abbandonato, siete andati lontani, a bere ad altre fontane, alla ricerca, sia pure legittima, di esprimere altre cose ; ma non più le nostre. Avremmo altre osservazioni da fare, ma non vogliamo questa mattina turbarvi ed essere scortesi. Voi sapete che portiamo una certa ferita nel cuore, quando vi vediamo intenti a certe espressioni artistiche che offendono noi, tutori dell'umanità intera, della definizione completa dell'uomo, della sua sanità, della sua stabilità. Voi staccate l'arte dalla vita, e allora ... Ma c'è anche di più. Qualche volta dimenticate il cànone fondamentale della vostra consacrazione all'espressione ; non si sa cosa dite, non lo sapete tante volte neanche voi : ne segue un linguaggio di Acta Pauli Pp. VI 441 Babele, di confusione. E allora dove è l'arte? L'arte dovrebbe essere intuizione, dovrebbe essere facilità, dovrebbe essere felicità. Voi non sempre ce le date questa facilità, questa felicità ; e allora restiamo sorpresi ed intimiditi e distaccati. Ma per essere sinceri e arditi — accenniamo appena, come vedete — riconosciamo che anche noi vi abbiamo fatto un po' tribolare. Vi abbiamo fatto tribolare, perché vi abbiamo imposto come canone primo la imitazione, a voi che siete creatori, sempre vivaci, zampillanti di mille idee e di mille novità. Noi — vi si diceva — abbiamo questo stile, bisogna adeguarvisi; noi abbiamo questa tradizione, e bisogna esservi fedeli ; noi abbiamo questi maestri, e bisogna seguirli ; noi abbiamo questi canoni, e non v'è via di uscita. Vi abbiamo talvolta messo una cappa di piombo addosso, possiamo dirlo; perdonateci! E poi vi abbiamo abbandonato anche noi. Non vi abbiamo spiegato le nostre cose, non vi abbiamo introdotti nella cella segreta, dove i misteri di Dio fanno balzare il cuore dell'uomo di gioia, di speranza, di letizia, di ebbrezza. Non vi abbiamo avuti allievi, amici, conversatori; perciò voi non ci avete conosciuti. E allora il linguaggio vostro per il nostro mondo è stato docile, sì, ma quasi legato, stentato, incapace di trovare la sua libera voce. E noi abbiamo sentito allora l'insoddisfazione di questa espressione artistica. E — faremo il confiteor completo, stamattina, almeno qui — vi abbiamo peggio trattati, siamo ricorsi ai surrogati, alF« oleografìa », all'opera d'arte di pochi pregi e di poca spesa, anche perché, a nostra discolpa, non avevamo mezzi di compiere cose grandi, cose belle, cose nuove, cose degne di essere ammirate ; e siamo andati anche noi per vicoli traversi, dove l'arte e la bellezza e — ciò che è peggio per noi — il culto di Dio sono stati male serviti. Il Papa auspica una ricomposta armonia Rifacciamo la pace? quest'oggi? qui? Vogliamo ritornare amici? Il Papa ridiventa ancora l'amico degli artisti? Volete dei suggerimenti, dei mezzi pratici? Ma questi non entrano adesso nel calcolo. Restino ora i sentimenti. Noi dobbiamo ritornare alleati. Noi dobbiamo domandare a voi tutte le possibilità che il Signore vi ha donate, e quindi, nell'ambito della funzionalità e della finalità che affratellano l'arte al culto di Dio, noi dobbiamo lasciare alle vostre voci il canto libero e potente, di cui siete capaci. E voi dovete essere così bravi da interpretare ciò che dovrete esprimere, da venire ad attingere da noi il motivo, 442 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale il tema, e qualche volta più del tema, quel fluido segreto che si chiama l'ispirazione, che si chiama la grazia, che si chiama il carisma dell'arte. E, a Dio piacendo, ve lo daremo. Ma dicevamo che questo momento non è fatto per i lunghi discorsi e per fare le proclamazioni definitive. Però noi abbiamo già, da parte nostra, Noi Papa, noi Chiesa, firmato un grande atto della nuova alleanza con l'artista. La Costituzione della Sacra Liturgia, che il Concilio Ecumenico Vaticano Secondo ha emessa c promulgata per prima, ha una pagina — che spero voi conosciate — che è appunto il patto di riconciliazione e di rinascita dell'arte religiosa, in seno alla Chiesa cattolica. Ripeto, il nostro patto è firmato. Aspetta da voi la controfirma. La «Messa dell'artista »: apprezzata iniziativa Per ora dunque Ci limitiamo a dei rilievi molto semplici, ma che non vi faranno dispiacere. Il primo è questo: che Ci felicitiamo di questa Messa dell'artista e Monsignor Francia ne sia ringraziato; lui e tutti coloro che lo hanno seguito e che ne hanno raccolto la formula. Noi abbiamo visto nascere questa iniziativa, l'abbiamo vista accolta per primo dal Nostro venerato Predecessore Papa Pio XII, che ha cominciato ad aprirle le vie e a darle cittadinanza nella vita ecclesiastica, nella preghiera della Chiesa; e perciò Ci congratuliamo di quanto è stato fatto su questo filone, che non è l'unico, ma che è buono e che è bene seguire : lo benediciamo e lo incoraggiamo. Vorremmo che voi portaste fuori, a quanti avete colleghi, imitatori, seguaci, la Nostra Benedizione per questo esperimento di vita religiosa artistica che ha ancora fatto vedere che fra sacerdote e artista c'è una simpatia profonda e una capacità d'intesa meravigliosa. La seconda cosa è questa — notissima, ma deve, Ci pare, in questo momento essere ricordata — : ed è che, se il momento artistico che si produce in un atto religioso sacro — come è una Messa — deve essere piieno, deve essere autentico, deve essere generoso, deve davvero riempire e far palpitare le anime che vi partecipano e le altre che vi fanno corona, ha .altresì bisogno di due cose : di una catechesi e di un laboratorio. Non Ci diffonderemo ora a discorrere se l'arte venga spontanea e improvvisa, come una folgorazione celeste, o se invece — e voi ce lo dite — abbia bisogno di un tirocinio tremendo, duro, ascetico, lento, graduale. Ebbene, se vogliamo dare, ripetiamo, autenticità e pienezza al momento artistico religioso, alla Messa, è necessaria la sua preparazione, la sua •catechesi ; bisogna in altri termini farla precedere o accompagnare dalla Acta Pauli Pp. VI 443 istruzione religiosa. Non è lecito inventare una religione, bisogna sapere che cosa è avvenuto tra Dio e P uomo, come Dio ha sancito certi rapporti religiosi che bisogna conoscere per non diventare ridicoli o balbuzienti o aberranti. Bisogna essere istruiti. E Noi pensiamo che nell'ambito della Messa dell'artista, quelli che vogliono manifestarsi artisti veramente, non avranno difficoltà ad assumere questa sistematica, paziente, ma tanto benefica e nutriente informazione. E poi c'è bisogno del laboratorio, cioè della tecnica per fare le cose bene. E qui lasciamo la parola a voi che direte che cosa è necessario, perché l'espressione artistica da dare a questi momenti religiosi abbia tutta la sua ricchezza di espressività di modi e di strumenti, e se occorre anche di novità. Rilievi spirituali E da ultimo aggiungeremo che non basta né la catechesi, né il laboratorio. Occorre l'indispensabile caratteristica del momento religioso, e cioè la sincerità. Non si tratta più solo d'arte, ma di spiritualità. Bisogna entrare nella cella interiore di se stessi e dare al momento religioso, artisticamente vissuto, ciò che qui si esprime : una personalità, una voce cavata proprio dal profondo dell'animo, una forma che si distingue da ogni travestimento dì palcoscenico, di rappresentazione puramente esteriore ; è l'Io che si trova nella sua sintesi più piena e più faticosa, se volete, ma anche la più gioiosa. Bisogna che qui la religione sia veramente spirituale ; e allora avverrà per voi quello che la festa di oggi, l'Ascensione, Ci fa pensare. Quando si entra in se stessi per trovare tutte queste energie e dar la scalata al cielo, in quel cielo dove Cristo si è rifugiato, noi ci sentiamo in un primo momento, immensamente, direi, infinitamente lontani. La trascendenza che fa tanto paura all'uomo moderno è veramente cosa che lo sorpassa infinitamente, e chi non sente questa distanza non sente la religione vera. Chi non avverte questa superiorità di Dio, questa sua ineffabilità, questo suo mistero, non sente l'autenticità del fatto religioso. Ma chi lo sente sperimenta, quasi immediatamente, che quel Dio lontano è già lì : « Non lo cercheresti, se già non lo avessi trovato ». Parole di Pascal, vero ; ed è quello che si verifica continuamente nell'autentica vita spirituale del cristiano. Se ricerchiamo Cristo veramente dove è, in cielo, lo vediamo riflesso, lo troviamo palpitante nella nostra anima: il Dio trascendente è diventato, in certo modo, immanente, è diventato l'amico interiore, il maestro spirituale. E la comunione con Lui, che sembrava impossibile, come se dovesse varcare abissi infiniti, 444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale è già consumata; il Signore viene in comunione con noi nelle maniere, che voi ben sapete, che sono quelle della parola, che sono quelle della grazia, che sono quelle del sacramento, che sono quelle dei tesori che la Chiesa dispensa alle anime fedeli. E basti per ora così. Artisti carissimi, diciamo allora una parola sola : arrivederci ! III Iis qui interfuerunt Coetui Internationali Romae liabito v. « sur les problèmes de l'assistance technique et de la formation de cadres dirigeants dans les pays en voie de développement ». * Chers Messieurs, Votre (( Colloque international sur les problèmes de l'Assistance technique et de la formation de cadrés dirigeants dans les pays en voie de développement )) trouve en Nous un interlocuteur vivement intéressé par ce qui fait l'objet de votre rencontre et très heureux par conséquent de vous accueillir au Vatican. Non pas que Nous ayons l'intention ni la possibilité d'entrer avec vous dans le détail des multiples aspects — économiques, culturels, sociologiques, méthodologiques ... — du vaste problème de l'assistance technique. Mais le fait même de votre présence ici montre votre sensibilité à la référence spirituelle de vos recherches et constitue pour Nous une invitation à y réfléchir un instant avec vous. Dans deux encycliques justement célèbres — Mater et Magistra et Pacem in terris — Notre prédécesseur Jean XXIII a défini clairement l'attitude de l'Eglise en ce domaine des rapports entre peuples plus développés et peuples en voie de développement. Il mettait l'accent sur l'esprit qui doit inspirer ces rapports : esprit de solidarité et de charité ; souci de respecter l'individualité et le caractère du pays « assisté » ; action désintéressée, éloignée de toute visée d'expansion économique comme de toute domination politique. Et il dénonçait avec beaucoup de vigueur le danger qui guette les peuples économiquement développés dans l'action qu'ils exercent auprès des peuples en voie de développement: considérer le progrès scientifique et le bien-être matériel comme des valeurs suprêmes, alors qu'elles ne sont que des servantes des vraies valeurs humaines, les valeurs de l'esprit. * Die 9 mensis Maii a. 1964, Acta Pauli Pp. VI 445 Le problème de l'assistance technique ne se résoud pas, en effet, par une simple addition de quantités économiques : il concerne tout l'homme, et donc avant tout son âme, son intelligence, son coeur. Le double mouvement du pays « assistant )) vers le pays (( assisté » et viceversa — envoi d'experts et accueil d'étudiants titulaires de bourses d'étude — ne peut être ramené à un simple processus mécanique : c'est un dialogue qui s'engage entre des cultures et des civilisations diverses, un dialogue centré sur l'homme et non sur les denrées d'échangé ou sur les techniques ; le développement ne doit pas faire naître le risque de matérialiser les peuples qui en bénéficient, mais bien au contraire leur donner les moyens de se parfaire, de s'élever, et donc de se spiritualiser ; par surcroît, des relations durables et fécondes pourront s'instaurer de ce fait : l'assistance passera, les relations resteront ; et il est facile de voir de quel poids elles pourront être pour la paix du monde ou, au contraire, pour l'entretien de la mésentente et de l'insécurité générale. Chers Messieurs, un regard sur le passé récent de l'Europe industrialisée peut être riche d'enseignements à cet égard. Les progrès techniques et matériels y ont été admirables, certes, et personne ne songe à le nier. Mais on a pu déplorer avec raison qu'il y manquât précisément ce qu'un célèbre philosophe contemporain appelait le (( supplément d'âme », qui eût permis d'assimiler pleinement ces nouvelles et rapides acquisitions et d'en tirer tout le parti que l'homme pouvait et devait en tirer pour le bien véritable de la société. Laissera-ton se répéter ces erreurs dans les nations nouvelles, en ne prévoyant pas, parallèlement au progrès matériel, le progrès moral et spirituel qui peut seul l'équilibrer? Ces peuples jeunes et pleins de promesses rejettent le matérialisme. Quel magnifique avenir s'ouvrirait devant eux si les experts qui leur sont envoyés étaient non'seulement des techniciens, mais des animateurs et des éducateurs; si la qualité spirituelle et morale de l'enseignement dispensé en Europe aux futures élites des pays « assistés » était de nature à leur garantir un développement non seulement matériel et technique, mais humain ! Si l'on a pu déplorer le retard de certaines nations latines dans l'assistance technique, vous voyez comment cette déficience pourrait être compensée par la valeur humaine et spirituelle de cette assistance, si conforme aux traditions de notre civilisation imprégnée de christianisme. Et vous voyez aussi comment les responsables de l'assistance technique pourraient devenir de précieux instruments dans la transmission de cet 446 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale héritage des vieilles chrétientés aux peuples qui viennent de faire leur entrée sur la scène internationale. Telles sont, Messieurs, quelques-unes des réflexions que Nous suggère le genre d'activités auxquelles vous donnez le meilleur de vos énergies. Nous souhaitons vivement qu'elles soient de plus en plus fécondes et bénies de Dieu. Et en vous remerciant de la visite que vous avez bien voulu Nous faire, Nous vous accordons de grand cœur, ainsi qu'à vos familles, la Bénédiction Apostolique. IV Ad Maiestatem Suam Hussein I, Jordaniae v. d. « Hascemita » Regem. * It is with a grateful heart that We bid Your Majesty a sincere welcome to Our home. Never to be erased from Our memory is the truly royal welcome you extended to Us during Our recent pilgrimage to the Holy Land ; and We cherish, in particular, the remembrance of the countless marks of honour with which Your Majesty surrounded Our humble Person during Our stay in the Hashemite Kingdom of Jordan. We recali with warm gratitude Your Majesty's constant company, hovering near Us throughout Our entire journey as a pilgrim in your blessed land. Having met and known the people of your Kingdom, having visited their homes and cities, We are cpnfirmed and strengthened in Our affection for them, and in Our prayerful wishes for their prosperity, joy and peace. Especially were We impressed by the gr eat efforts being made in the cultural and educational fields, through more numerous and improved schools and institutions of learning ; and also in the agricultural sector, which Your Majesty has encouraged and assisted to higher achievements and admirable progress. We are confident that thèse beneficent activities will continue and ever more fruitfully increase. Your Majesty may rest assured that the Catholics of Jordan will loyally do everything possible to promote their country's advancement, sponsoring initiatives particularly in the educational field and that of social work ; confident that they will always enjoy their civil rights and be favoured by Your Majesty's benevolence. * Die 11 mensis Maii a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 447 To ali the noble and beloved people of Jordan, We wish every heavenly grace ; above all, We pray God to protect and guard Yonr Majesty and the Royal Family, and to bestow upon your Kingdom his richest and most abundant favours. V Ad Excellentissimum Virum Antonium Garrigues et Diaz-Cañabate, Lega» tum cum publica auctoritate ab Hispanica Natione ad Sedem Apostolicam missum, qui Summo Pontifici Litteras demandati muneris testes tradiderat. * Señor Embajador : Damos a Vuestra Excelencia la más cordial bienvenida mientras agradecemos sinceramente las nobles expresiones con que ha querido acompañar la presentación de las Cartas Credenciales, que le acreditan como Embajador Extraordinario y Plenipotenciario de su País ante la Santa Sede. Trae Vuestra Excelencia el prestigio de la toga, bien ganado en el asiduo ejercicio de su profesión; le acompañan el lustre de una larga preparación intelectual y práctica en asuntos internacionales, y la experiencia ya bien acreditada de laboriosa actividad diplomática. La religiosidad acendrada que distingue a Vuestra Excelencia, pondrá seguramente una nota más de atracción a su estancia cerca de la Sede de Pedro, en el centro mismo de la Iglesia. Llega aquí Vuestra Excelencia en tiempo de Concilio : lo que quiere decir, en un momento particularmente interesante de la historia de la Iglesia, que ve reunirse en Roma a los Obispos del mundo entero — y en esta ocasión deseamos destacar una vez más el alto sentido de preciosa colaboración del Episcopado español — para dar más hermosura, mayor validez, más profunda penetración en el mundo moderno al anuncio del Evangelio. Vuestra Excelencia será testigo de la atención con que la Sede Apostólica sigue, como buena madre, la suerte de todos los pueblos, del esfuerzo con que persigue ideales de paz entre ellos, del desinterés con que trata de inspirar los acontecimientos de la historia en los principios de justicia y caridad del mensaje de Cristo. Los deseos que animan a Vuestra Excelencia de estrechar más y * Die 12 mensis Maii a. 1964. 448 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale más las relaciones entre España y la Santa Sede encontrarán en Nos correspondencia pronta y comprensiva. Una nación como España, con sus glorias pretéritas y también presentes, con la fe católica compacta de su población, una nación, decimos, con abundancia de vocaciones sacerdotales y religiosas, atareada en incrementar y adornar de actualidad y eficiencia su rico patrimonio espiritual, una nación así no puede menos de atraer la mirada vigilante y complacida del Vicario de Cristo. Ni tampoco Nos son indiferentes sus luchas y sus realizaciones por un mayor bienestar : el tesón con que trata de afianzarse en el rango que le corresponde en el concierto de las naciones; el empeño por perfeccionar sus estructuras en los diversos sectores de la vida nacional unido al propósito de favorecer su progreso social a la luz de las Encíclicas Pontificias; todo cuanto, en una palabra, pueda contribuir a su grandeza y prosperidad espiritual y aun material, es digno de elogio, merece aliento y es acreedor a Nuestros votos y plegarias. Que el Omnipotente vele sobre el queridísimo pueblo español y asista en sus tareas al Excelentísimo Jefe del Estado y a su Gobierno. Que España siga siendo siempre fiel a su vocación católica y a sus altos destinos. Y que la gestión diplomática ante la Santa Sede que ahora empezáis, Señor Embajador, sea por Dios copiosamente bendecida. VI Ad Excellentissimum Virum Ansgarium Cabello, liberis cum mandatis Legatum a Paraquariana Natione ad Sedem Apostolicam missum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit legationis fidem facientes. * Señor Embajador : Con profunda satisfacción acabamos de recibir las Cartas Credenciales que acreditan a Vuestra Excelencia como Embajador Extraordinario y Plenipotenciario de la República del Paraguay ante la Santa Sede. En esta ocasión Nos es asimismo sumamente grato corresponder a las devotas y nobles expresiones con que ha querido acompañar este solemne acto interpretando así los deseos que animan a su Gobierno de * Die 19 mensis Maii a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 449 mantener y estrechar cada día más las felices relaciones existentes entre él y la Santa Sede. Los orígenes de la fe católica en el continente americano tuvieron como centro importante y vital la región que ahora forma vuestro insigne País con nombres gloriosos como el de San Francisco Solano y de Fray Luis de Bolaños. ¿Como no aludir también a las históricas (( reducciones )) de los Padres Jesuítas, con el Beato Roque González su fundador, nativo de Asunción, y al poderoso influjo que éstas dieron a la vida religiosa y social? No pocos son los hechos que jalonan la historia eclesiástica del periodo actual en vuestra Patria : se han creado cuatro nuevas circunscripciones eclesiásticas; ha surgido la Universidad Católica de Nuestra Señora de la Asunción ; un reciente Acuerdo ha sido sancionado para la asistencia religiosa a las Fuerzas Armadas. Saludamos tales acontecimientos con gran consuelo como síntoma de renovación de la vida cristiana, y vemos al mismo tiempo como aurora esperanzadora de nuevos progresos en el catolicismo el florecimiento de vocaciones con que se repueblan en la actualidad, como tálvez nunca anteriormente, los Seminarios e Institutos religiosos. Junto a esta actividad propiamente religiosa merece destacarse el interés demostrado por el venerable Episcopado de esa Nación en favor de la promoción social y cultural de todas las clases especialmente de las más humildes y de los indios guaraníes, lo cual es digno de aplauso y se ha de apreciar como aporte a la vida civil del País. Un clima de comprensión, de buena voluntad, de colaboración encuentra siempre de parte de las fuerzas católicas las disposiciones mejores para un trabajo serio, eficaz y consciente por el engrandecimiento del propio País. Si los sentimientos de acendrado catolicismo que adornan a Vuestra Excelencia pueden ser un aliciente para su permanencia en la Ciudad Eterna, centro de la Iglesia, sírvale de aliento en su labor diplomática la seguridad de Nuestra comprensión y benevolencia en el desarrollo de su elevada misión por cuyo feliz éxito formulamos cordiales votos. Sobre su persona y cristiana familia, sobre el Señor Presidente de la República y su Gobierno, lo mismo que sobre el amadísimo pueblo todo del Paraguay invocamos de corazón las más copiosas bendiciones del Cielo. 29 - ACTA, vol. V I , n. 7. — 27-6-1964. 450 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VII Ad Excellentissimum Virum Reginaldum Leandrum Mora, a Venetiolana Natione ad Sedem Apostolicam missum cum auctoritate Legatum, qui Litteras Summo Pontifici tradidit, crediti muneris testes. * Señor Embajador : En estos solemnes momentos, en que Vuestra Excelencia acaba üe presentarnos las Cartas credenciales como Embajador Extraordinario y Plenipotenciario de Venezuela ante la Santa Sede, Nos complacemos en expresarle, con Nuestra gratitud por sus nobles palabras, un saludo de bienvenida, mientras Nuestros sentimientos de afecto paternal se dirigen a toda esa hidalga Nación. Vivo consuelo se despierta en Nuestro corazón al constatar que, desde los días lejanos de Alonso de Ojeda y Diego de Lozada — cuando se iba jalonando vuestra geografía con nombres de misterios cristianos y de Santos gloriosos, cuando los mismos nativos aprendían a invocar a la Madre de Dios bajo el término evocador de Coromoto — hasta hoy, la fe católica ha constituido un elemento básico de vuestra cultura patria, una característica fundamental de vuestra personalidad nacional y un impulso renovador para empresas grandes. Vuestra Excelencia, hijo de tan ilustre tierra, quien después de esmerada preparación ha enriquecido su experiencia desempeñando altos cargos en su País, sobre todo en el delicado campo de la Educación, conoce y aprecia el precioso e insustituible valor que, para la elevación de un Pueblo, tiene la sana formación individual, familiar y social inspirada en los pricipios cristianos ; y la aportación que en este sector educativo ha dado a Venezuela la Iglesia, la Madre Iglesia, la cual con una longevidad siempre joven está solícitamente presente, como maestra de justicia y amor, ofreciendo a los espíritus energías inagotables que mantienen y abrillantan la valiosísima herencia del Evangelio, ahí dejada por intrépidos Sacerdotes y Religiosos. j Venezuela hermosa y fecunda! ¡Alta en sus cimas gigantescas, sonriente en sus vegas, abierta en sus bahías interminables, largamente bendecida por Dios en su subsuelo ! Cómo anhelamos que todas estas características naturales continúen reflejándose y se sublimen en vuestro también rico patrimonio espiritual ; con miras hacia las cumbres morales, * D i e 26 m e n s i s M a i i a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 451 abrazando abiertamente todo lo bueno, con ideales de integridad profesional y de religiosidad en los hogares los cuales, mediante la práctica de los postulados del cristianismo, crean un ambiente sereno para la sociedad y fértil para el florecimiento de las vocaciones religiosas y sacerdotales tan necesarias a fin de que esa Nación mantenga la trayectoria que la ha distinguido en la historia de América. Bien conoce Vuestra Excelencia el vivo interés con que esta Sede Apostólica ha seguido siempre de cerca las preocupaciones y los acontecimientos espirituales de Venezuela. A tal respecto Nos es grato evocar la prueba de justa benevolencia que Nuestro Predecesor, de venerada memoria, dio a tan amado País honrando a uno de sus más preclaros hijos con la Púrpura Cardenalicia. No podemos tampoco dejar de recordar el Acuerdo firmado recientemente por la Santa Sede y el Gobierno Venezolano que está destinado a estrechar, entre ambos, en clima de fructífera concordia, las ya buenas relaciones existentes. Mientras formulamos, Señor Embajador, Nuestros más cordiales votos por el feliz desempeño de su nueva misión, invocamos sobre Vuestra Excelencia, sobre el Excelentísimo Señor Presidente de la República, su Gobierno y sobre todo el dilectísimo pueblo de Venezuela copiosas bendiciones divinas. NUNTIUS SCRIPTO DATUS Ad E.mum P. D. Antonium S. R. E. Presb. Cardinalem Caggiano, Archiepiscopum Bonaërensem, et ad ceteros Archiepiscopos et Episcopos Reipublicae Argentinae, cum Coetus omnium Sodalitatum ab Actione Catholica in ea Natione haberetur. Hemos sabido con vivo interés y satisfacción que próximamente tendrá lugar en Argentina la Asamblea Nacional de todas las Asociaciones de Acción Católica. Y tenemos motivo para esperar que esta solemne revista de tantas fuerzas católicas organizadas infundirá en los ánimos nuevas energías, y despertará nuevos propósitos de acción hacia nuevas y más altas metas. Por esto deseamos haceros llegar a vosotros y a los fieles, que son vuestros colaboradores en el apostolado, junto con Nuestra Bendición, una palabra de felicitación y de aplauso por cuanto ya se ha hecho hasta el presente, y de aliento para lo que queda por hacer en orden a un mejor porvenir de este vuestro noble País, a Nos tan querido. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Bien sabéis que es empresa de la Iglesia entera la de continuar y desarrollar la misión de salvación de todos los hombres que Cristo le confiara. Tal cometido no solo es competencia de la jerarquía, sino que también a los seglares, en virtud de su inserción en el Cuerpo Místico de Cristo y por participar de su misma misión y de su sacerdocio real, compete el deber, el derecho y el honor — que los sacramentos del bautismo y de la confirmación confieren y proclaman — de ejercitar, en el modo que a ellos es peculiar, el apostolado de la Iglesia. Gracias a Dios, el sentido de Iglesia se va haciendo cada vez más viyp y profundo en el seno de la Comunidad Cristiana : y es el laico mismo el que se ha despertado a su vocasión eclesial y no se resigna a ser instrumento solamente pasivo e insensible sino que pide con entusiasmo é\ poder hacer algo por el crecimiento y edificación de la Iglesia. Si en tiempos pasados la Jerarquía podía asumir casi completamente la responsabilidad y el ejercicio de todo el ministerio de la evangelización y de la santificación, hoy día, es la Jerarquía misma la que invita, la que urge al seglar a tomar conciencia de su responsabilidad ante el desarrollo portentoso del progreso técnico abocado al materialismo, ante la exigencia misionera de masas de alejados de la vida cristiana de la parroquia e impenetrables a la acción sacerdotal. Por esto precisamente Nos no hemos dudado en afirmar que es ésta la hora de los seglares. En nuestra historia religiosa ha llegado a ser ya una enseñanza •ordinaria la que se refiere a la naturaleza y problemática del apostolado de los laicos; apostolado que se desarrolla en diversas formas y con diversos instrumentos, e igualmente con diversos, aunque siempre preciosos, resultados. Una reciente y amplia experiencia enseña, con el lenguaje de los hechos, que la Acción Catálica, tal como vige y obra en vuestro País y en muchos otros, es como el camino real para el laicado que se pone al servicio de la Iglesia con el objeto de (( llevar todas las cosas a Cristo y). En más de una ocasión hemos manifestado nuestro pensamiento sobre el particular, y queremos repetiros a vosotros ahora lo que ya en los primeros días de nuestro pontificado dijimos : « Vosotros sabéis bien cuánto apreciamos la Acción Católica ya en las razones profundas que la, justifican y aun la reclaman en el momento histórico que la Iglesia atraviesa actualmente, ya en sus formas de organización que brotan de las exigencias mismas del ministerio pastoral jerárquico, y en las lineas 1 1 Eph. 1, 10. 453 Acta Pauli Pp. VI de sus estructuras bien sencillas y elementales pero susceptibles de variado desarrollo en calidad y actividad, que tienden a dar a la vida' católica una plenitud de contenido religioso y moral y una explicación; verdaderamente inteligente y bienhechora, y ya, en fin y principalmente, en el espíritu que alimenta su fidelidad a Cristo y a la Iglesia y su amor por un apostolado valiente en la sociedad moderna » . A la Jerarquía Eclesiástica toca, por derecho divino, la alta dirección de toda actividad de apostolado. Por esta razón el Episcopado puede conferir a la Acción Católica un mandato especial, elevándola a su directa dependencia. Jesucristo ha escogido y enviado a sus Apóstoles en medio del mundo « para llevarle los frutos de vida » . Hoy El manda, para ese mismo cometido, a los sucesores de los Apóstoles, los Obispos. Análogamente — si bien en formas diversas y con diverso compromiso — los Obispos envían falanges escogidas de seglares con el encargo de regenerar en Cristo este mundo moderno, que bajo algunos aspectos ha vuelto a ser pagano. 2 3 La directa dependencia de la Jerarquía no quita el que la Acción Católica, acción del laicado, tenga dirigentes propios seglares, con responsabilidad propia en cuanto a examinar, discutir, deliberar acerca de los diversos asuntos que forman parte de su programa de acción. Las decisiones de aquéllos tendrán naturalmente la aprobación, al menos implícita, de la competente autoridad eclesiástica, la cual está representada en los organismos directivos y en las Asociaciones por un sacerdote, en función no de director sino de Asesor o Consiliario. La responsabilidad y el compromiso directivo de los laicos tiene una razón de ser en el hecho de que éstos, viviendo en todos los ambientes dé la vida social, están por ello en grado de llevar al gobierno de la Acción Católica una aportación de experiencias y de conocimiento directo de las necesidades, de los remedios, de los peligros, que puedeii escapar al ojo, aun al más atento, del sacerdote. Además su responsabilidad aviva en ellos el espíritu de iniciativa y los estimula a la búsqueda de soluciones y a la acción. La Acción Católica Argentina ha tenido la fortuna de recibir, mientras daba sus primeros pasos, la palabra iluminadora y confortante del Sumo Pontífice Pío XI, el grande patrono, legislador y animador de la Acción Católica en el mundo entero. Su venerada carta del 4 dé 2 Allocut. Praesidibus habita Consiliorum dioeces. Act. Cath. Societati moderandae : A. A. S., LV (19G3), p. 689. Io. 15, 16. s 454 Acta Apostolicae'Sedis Commentarium Officiale febrero de 1931 al Episcopado Argentino os ha señalado las lineas directivas, y dado a vuestro movimiento católico un impulso que solamente la adversa fortuna pudo aflojar temporalmente, mientras que actualmente se halla en prometedora renovación. De acuerdo con las indicaciones del citado Pontífice, vosotros tenéis constituidas, sobre base; parroquial, diocesana y nacional ; cuatro Asociaciones fundamentales : de hombres, de mujeres, de juventud masculina y de juventud femenina. Y habéis procurado que en las Asociaciones juveniles se constituyeran secciones preparatorias, para formar en la vida cristiana y en el apostolado, a los niños y adolescentes. Con el fin de que las deliberaciones de vuestras asambleas den nuevo esplendor a vuestra organización, queremos ahora llamar vuestra, atención sobre algunos puntos en particular. : Primeramente deseamos recordaros la importancia especial de> las secciones preparatorias, en que se forman a su debido tiempo los jóvenes aspirantes que deberán alimentar las secciones de los socios efectivos. En nuestros días, en que fáciles y múltiples medios de comunicación y de información se Van poniendo al alcance de todos, y penetran cada vez más en todo ambiente, el jovencito madura antes al conocimiento del bien y del mal. Y tanto antes ha de ser conquistado para la causa del bien, cuanto más necesidad tiene de ser inmunizado contra las variadas sugestiones e insidias del mal. Además, como ya es conocido, el alma del niño y del adolescente, todavía fresco y dúctil, dispone de mayor capacidad receptiva; por otra parte en esa edad no se está aún poseído y dominado por aquellas fuertes pasiones que oscurecen la visión de los altos ideales de la vida cristiana y apostólica. Por estos motivos, si se atiende a reclutar jóvenes, cuando ya está formada su mentalidad y tienen un método de vida, fuera de los ambientes cristianos, se corre el peligro de llegar tarde para muchos de ellos; y las asociaciones católicas quedarán pobres de elementos y de actividad. Todo esto aconseja un especial cuidado para las secciones preparatorias, que son los ramos más tiernos y prometedores del gran árbol de la Acción Católica, al cual aseguran vitalidad y fecundidad, como la experiencia misma enseña. En las organizaciones de la Acción Católica Argentina figura asimismo la Asociación de Profesionales y de Estudiantes Universitarios y Secundarios; y también esta Asociación específica merece una aten- Acta Pauli Pp. VI 455 ción particular. Está bien, en efecto, que los estudiantes reciban una formación especializada, ya por las peculiares exigencias de su categoría, más expuesta al asalto del error, ya para estar mejor adiestrados al apostolado en el proprio ambiente, o ya también por el cometido importante que ellos están destinados a desarrollar en la sociedad, donde-no pocos, en razón de su preparación intelectual, están llamados a puestos directivos. Además esta formación especializada será provechosa para la misma Acción Católica y las demás asociaciones de apostolado, las cuales tienen necesidad de dirigentes intelectualmente bien preparados que lleven en el ejercicio de sus funciones, junto con las dotes religiosas y morales, el prestigio del saber. Especial aliento merecen las Asociaciones de Maestros en el seno de la Acción Católica, ya que a éstos su profesión ofrece la posibilidad de ejercer un influjo tan inmediato y profundo en la formación religiosa y moral de los niños. El panorama de acción apostólica y el programa que èn la Carta referida Nuestro Predecesor os trazara, hoy día quedan aún en pie y adquieren horizontes más amplios con la introducción de nuevos modos de vida, los que sin duda serán objeto de vuestra atenta reflexión en là nueva etapa que os disponéis a empezar. Una importancia primordial habréis de dar a la colaboración de la Acción Católica en la enseñanza religiosa y en la difusión de la cultura católica ; a la defensa de los derechos de la conciencia cristiana, de la familia, de la Iglesia ; a la preservación de la moralidad pública en los medios de difusión y en los espectáculos. En particular, la Acción Católica, aun no persiguiendo objetivos de carácter político, debe contribuir a infundir un alma cristiana a toda la vida pública. Si bien no le compete la política de partido, debe con todo educar a sus socios para ejercitar todos los derechos políticos, y cumplir sus deberes cívicos según los principios de la doctrina cristiana y las directivas de las Autoridades Eclesiásticas. De un modo semejante, la Acción Católica, que no se propone finalidades inmediatas de carácter económico y sindical, debe dar su valiosa aportación a la solución de la « cuestión social » ; cuestión que se debate desde hace más de un siglo, y que pende todavía sobre el mundo como una amenaza. A tal objeto es necesario ante todo divulgar la doctrina social de la Iglesia, contenida en una larga serie de documentos pontificios, doctrina que Nuestro Predecesor Juan XXIII, de f. m., ha enriquecido y puesto al día en las dos grandes Encíclicas Mater 4S6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et Magistra y Pacem in terris. Cuídese también de promover y de f favorecer, dentro de los límites de las leyes vigentes, aquellas asociaciones y obras sociales que se proponen la tutela de los legítimos intereses de los trabajadores. Lo cual producirá dos buenos efectos : que se lleve a la práctica la justicia social y que los trabajadores, para la defensa de sus intereses, no entren en asociaciones en que corren peligro su fé e integridad cristianas. No basta, en efecto, ocuparse de las leyes sociales, hay que promover la asistencia, la formación, la conciencia de las clases trabajadoras; de su adhesión a la doctrina católica y de su acción cristiana puede depender el desarrollo y el equilibrio de la sociedad entera. Mas bien sabido es que no puede darse la acción sin una formación previa, ya que la acción es hija de la idea. No se puede ser apóstol activo si no se es buen cristiano. Y la razón fundamental está expuesta en la Encíclica de San Pío X al Episcopado Italiano II fermo proposito/ cuando se dice: « L a Acción Católica es un verdadero apostolado para honor y gloria de Cristo. Para llevarlo a cabo bien se necesita la gracia divina ; y ésta no se da sino a quien está unido a Cristo. Solo cuando hayamos formado a Jesucristo en nosotros, podremos fácilmente volverlo a dar a las familias y a la sociedad ». La formación de los conciencias es pues el objetivo primero e inmediato de la Acción Católica ; y ella debe tener cabida en todas las asociaciones, hasta en las de adultos, pero en modo particular en las asociaciones de niños y jóvenes en que ella se convierte en el cometido, si no único, sí el más importante. Una formación más profunda y especializada deberán recibir los dirigentes de las diversas ramas de la Acción Católica, siendo como son ellos los oficiales de esta Nuestra pacífica milicia. Para ellos pues se habrán de promover especiales inciati vas — publicaciones, cursos de estudio, reuniones de tipo organizativo, etc. —, puesto que de su actuación depende en buena parte la suerte de la Acción Católica. Hay que notar que el programa de la actividad formativa, aun teniendo un fondo común, debe diferenciarse en las diversas asociaciones por razón de la edad, del sexo, de las condiciones, de las exigencias, de los compromisos apostólicos de los propios inscritos. De una manera particular se habrá de procurar que la formación sea completa, esto es, que abrace a todos los deberes de, la vida cristiana : deberes religiosos, * 11 mensis Iunii a. 1905. Acta Pauli Pp. VI 457 morales, familiares, sociales, apostólicos. Así debe ser para todos los cristianos ; tanto más para aquellos que, a semejanza de los sacerdotes, se dedican a las obras de apostolado. La educación apostólica es el cometido principal del Asesor Eclesiástico, que, como dispensador de la palabra y de la gracia divina, tiene en sus manos los medios educativos más eficaces. En la Acción Católica él realiza una misión semejante a la del Divino» Maestro que empleó larga parte de su ministerio público en la instrucción y en el adiestramiento de sus Apóstoles. El Asesor está llamado a preparar y a guiar a los apóstoles laicos, cooperadores del apostoladosacerdotal. La acción del sacerdote en seno a una asociacción católica es de tal penetración que por sí sola puede determinar sus suertes, su vitalidad, su fecundidad. Por lo que con razón el Asesor ha sido llamado (( el alma » de su asociación. Con lo que también los Asesores eclesiásticos tienen necesidad depreparación : y por ello son recomendables todas las iniciativas aptas para este fin. Tal preparación debe comenzar en el Seminario y se habrá de considerar el apostolado de los laicos en general, y la Acción Católica en especial, como parte de la Teología pastoral. Es además sumamente deseable que los Sacerdotes diocesano» encuentren colaboradores en este su vital e importante ministerio ; y ello incluso por la insuficiencia del número, en confrontación con la amplitud de la obra. Por tanto Nos reiteramos aquí la cálida invitación, ya dirigida por Nuestros Predecesores, a los Religiosos y a las Religiosas, a fin de que quieran ofrecer toda su posible aportación al desarrollo dela Acción Católica, que representa hoy en día un interés común de la Iglesia. a En las Asociaciones femeninas, y especialmente en las de niñas y jóvenes, la acción de las Religiosas se presenta como un complemento útil e indispensable de la acción del sacerdote a efectos de una educación íntegra y eficaz. Y ello por los límites comprensibles de reserva que el Asesor Eclesiástico debe imponerse en esta materia. Es por lo tanto oportuno que también las Religiosas estén debidamente preparadas a este delicado e importante oficio; y a tal fin podrán servir también para ellas reuniones de estudio y cursos promovidos por la competente Autoridad Eclesiástica. Otro importante subsidio para la Acción Católica, y para las demá& formas de apostolado, debe venir de los Colegios e Institutos católicos- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 458 de educación. Se ha dicho que là vida cristiana lleva consigo el compromiso del apostolado, si bien el modo específico de dar cumplimiento a este deber queda subordinado a la voluntaria y libre decisión de cada uno. Por consiguiente un instituto católico que no educara para el ejercicio del apostolado, impartiría una educación incompleta desde el punto de vista cristiano : de los colegios católicos saldrán los futuros dirigentes de las actividades apostólicas y de orden temporal en la sociedad. Para el éxito del apostolado de los seglares se necesitan también ìa armonía de acción y la concordia de intentos. Hay que evitar dispersión de energías y conflictos mortificantes de competencia. Por eso es necesaria una perfecta coordinación de todas las fuerzas de dentro y de fuera de la Acción Católica. La Acción Católica Argentina tiene ya Una estructuración que prevé y procura la coordinación de todas sus fuerzas. Su misma organización unitaria y concéntrica la presenta verdaderamente sicut castrorum acies ordinata : como un ejército que tiene sus cuerpos especializados, con sus propios mandos, por encima de los cuales existe un Estado mayor que coordina y dirige las actividades de todos hacia objetivos comunes. Todo esto entra en el diseño constitucional de la Acción Católica trazado por Pío XI, diseño que prevé, con las cuatro organizaciones fundamentales, ya recordadas, también los órganos coordinadores, en él plano nacional, diocesano y parroquial, y que son precisamente la Junta Central, las Juntas diocesanas y las Juntas parroquiales. Mas también en vuestro País, junto a las asociaciones y obras de la Acción Católica, florecen y fructifican otras asociaciones e instituciones que persiguen objetivos particulares de apostolado. Algunas, ricas de méritos en el pasado, también al presente continúan su útil misión en colaboración con la Jerarquía eclesiástica. Entre la Acción Católica y estas otras obras de apostolado deben existir relaciones de recíproca estima y benevolencia, de fraternal inteligencia y de mutua colaboración, visto que todas ellas, aunque por caminos distintos, y con diversos medios, marchan hacia la misma meta suprema : la instauración del reino de Dios. Estas buenas y ventajosas relaciones fueron muchas veces recomendadas por nuestros venerados Predecesores, y particularmente por 5 3 Cant. 6, 3. Acta Pauli Pp. VI 459 Pío XII de f. m., el cual afirmó claramente la necesidad de que entre la Acción Católica y las demás instituciones hermanas « exista una mutua benevolencia, una amplia comprensión, una sincera cooperación; dotes y virtudes que tienen su raíz por un lado en el celo purísimo de la gloria de Dios y de la salvación de las almas, que a todas inflama, y por otro en el hecho de pertenecer, sacando de ahí el jugo vital, al mismo cuerpo místico de Cristo » . 6 A fin pues de que estas relaciones ideales se traduzcan en hechos concretos, vosotros habéis querido valeros de órganos determinados de coordinación general la cual, naturalmente, debe efectuarse mirando a los objetivos comunes del apostolado católico, y respetando la fisonomía y la autonomía de cada una de las partes coordinadas. Para obtener más seguramente tales objetivos, se considera oportuno que cada una de las partes, salva siempre una equitativa y sabia valoración de ellas, queden manteniendo un mismo plano e idéntica condición de igualdad; lo que a su vez se conseguirá más fácilmente si la presidencia de los órganos coordinadores está en manos de la misma Jerarquía Eclesiástica o de representantes de ella en cualidad de delegados. Es evidente en efecto que la Jerarquía Eclesiástica, teniendo la responsabilidad sobre todas las asociaciones y formas de apostolado, es là más indicada para demostrar la superioridad y la imparcialidad de la dirección. Con el concurso armónico de todas las fuerzas católicas, ciertamente bendecido y fecundado por Dios, vosotros podréis no solo mantener intacto el patrimonio de la fe religiosa, decoro y gloria de vuestro pueblo, sino también hacerlo fructificar en todos los sectores de la vida : individual, familiar y social. Y ello será también fuente y además garantía de incesante progreso espiritual y aun temporal, progreso que Nos de todo corazón deseamos. Con estos votos y plegarias Nos complacemos en otorgarte a tí, querido Hijo, a los demás Arzobispos y Obispos de esa querida Nación lo mismo que al Clero, Religiosos, Religiosas y fieles una especial Bendición Apostólica. El Vaticano, 12 de abril de 1964. PAULUS PP. VI * Allocut. ad Itálicos sodales Act. Cath. á. 4 Sept. 1920: A. A. 8. XXXII (1940), p. 369. 460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum: die 13 Ianuarii 1964• — Titulari episcopali Ecclesiae Arensi in Numidia praefecit R. D. Gabrielem Diaz Cueva, Secretarium curiae archiepiscopalis Conchensis in Aequatore, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Caesaris Antonii Mosquera Corral, Archiepiscopi Guayaquilensis. die 2 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Telmissenae R. P. D, Ioannem Wiesen, e Societate Verbi Divini, Praelatum nullius Ssmae Incarnationis et Paranensis Superioris. die 7 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Ceramensi R. P. Paulum Muñoz Vega, e Societate Iesu, quem constituit Coadiutorem sedi datum Emi P. D. Caroli Mariae S. R. E. Cardinalis de la Torre, Archiepiscopi Quitensis. die 15 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Metensi R. D. Franciscum Kuharic, e clero archidioecesis Zagrabiensis, curionem in oppido vulgo « Samobor » cognominato, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Francisci Seper, Archiepiscopi Zagrabiensis. die 25 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Centurionensi R. P. Albertum Trevisan, sodalem Societatis Apostolatus Catholici, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Newton de Almeida Batista, Vicarii Castrensis in Republica Brasiliana et Archiepiscopi Brasiliapolitani. — Titulari episcopali Ecclesiae Hierapolitanae in Isauria R. D. Iosephum Albertum Lopes de Castro Pinto, Canonicum honorarium Capi- Sacra Congregatio Consistorialis 461 tuli metropolitani et directorem spiritus Seminarii S. Iosephi in archidioecesi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Muliensi R. D. Valdir Calheiros de Nováis, Canonicum honorarium Capituli metropolitani et parochum S. Francisci Xaverii in archidioecesi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. die 12 Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Olindensi et Recifensi Exc. P. D. Helderum Pessôa Cámara, hactenus Archiepiscopum titularem Salditanum. — Cathedrali Ecclesiae Uruguaianensi Exc. P. D. Augustum Petro , hactenus Episcopum Vaccariensem. 1 die 25 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Bauropolitanae, noviter erectae, Exc. P. D. Vincentium Marchetti Zioni, hactenus Episcopum titularem Lauzadenum. — Titulari episcopali Ecclesiae Belalitanae R. P. D. Romaeum Alberti, Vicarium Generalem archidioecesis S. Pauli in Brasilia, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Caroli Carmeli S. R. E. Cardinalis de Vasconcellos Motta, Archiepiscopi eiusdem archidioecesis S. Pauli in Brasilia. die 28 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Vaccariensi Exc. P. D. Henricum Gelain, hactenus Episcopum Linensem. die 2 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Guaxupensi Exc. P. D. Iosephum de Almeida Batista Pereira, hactenus Episcopum Septemlacunensem. die k Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Autentensi R. P. D. Lucianum Metzinger, sodalem Congregationis Sacrorum Cordium Iesu et Mariae necnon adorationis perpetuae Ssmi Sacramenti altaris, Praelatum nullius Ayaviriensem. die 13 Aprilis. — Titulari pro hac vice archiepiscopali Ecclesiae Egnatiensi Exc. P. D. Ludovicum Lévesque, hactenus Episcopum Hearstensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Caroli Eugenii Parent, Archiepiscopi S. Germani. die 18 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Apparitiopolitanae, noviter erectae, Emum P. D. Carolum Carmelum S. R. E. Cardinalem de Vasconcellos Motta, hactenus Archiepiscopum S. Pauli in Brasilia. 462 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale die 24 Aprilis. — Praelaturae nullius Coaritanae, noviter erectae, R. P. Marium Robertum Anglim, e Congregatione Ssmi Redemptoris. — Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Francisci Xaverii Rey, Episcopi titularis Phacusiensis et Praelati nullius Guajaramirensis, R. P. Robertum Gomes de Arruda, sodalem Tertii Ordinis Regularis S. Francisci. die 28 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae S. Ludovici in Maragnano Exc. P. D. Ioannem Iosephum da Mota e Albuquerque, hactenus Episcopum Sobralensem. — Cathedrali Ecclesiae Crateopolitanae, noviter erectae, Exc. P. D. Antonium Fragoso, hactenus Episcopum titularem Ucrensem. die 8 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Burunitanae R. P. D. Pium A. Benincasa, Antistitem Urbanum, e dioecesi Buffalensi, Sacro Consilio addictum publicis accurandis negotiis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Iacobi A. Me Nulty, Episcopi Buffalensis. die llf Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Cufrutensi R. P. D. Stanislaum I. Brzana, Antistitem Urbanum, parochum Reginae Pacis e dioecesi Buffalensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Iacobi A. Me Nulty, Episcopi Buffalensis. die 19 Maii. — Titulari pro hac vice archiepiscopali Ecclesiae Marcellianensi Exc. P. D. Andream Pailler, hactenus Episcopum titulo Adadensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi Mariae Martin, Archiepiscopi Rothomagensis. die 20 Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Caesaraugustanae Exc. P. D. Petrum Cantero Cuadrado, hactenus Episcopum Huelvensem. — ' > Cathedrali Ecclesiae Celsonensi Exc. P. D. Iosephum Bascufiana Llópez, hactenus Episcopum Civitatensem. die 24 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sillitanae Exc. P. D. Gregorium Falconieri, hactenus Episcopum Conversanensem. Sacra Congregatio Consistorialis 463 II N I C O T R I E N S I S ET T R O P I E N S I S COSENTINAE-NEOCASTRENSIS DECRETUM De mutatione finium Cum territorium dioecesis Tropiensis, cui aeque principaliter unita est Ecclesia Mcotriensis, ita intermissum sit ut id incongruum appareat et animarum, quo par est, navandam curam admodum praepediat, opportunum visum est a memorata dioecesi Tropiensi dismembrare territorii partem quae, ad septentrionem patens, ab illa regione disiuncta est in qua Episcopalis sedes consistit, eamque finitimis dioecesibus adnectere. Quapropter Ssmus Dominus Noster Paulus, Divina Providentia Pp. V I , ratus huiusmodi finium immutationem spirituali animarum saluti vere cessuram, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, a dioecesi Tropiensi distrahit: a) novem municipia vulgo nuncupata « Aiello Calabro », « Serra d'Aiello », « Amantea », « S. Pietro in Amantea », « Belmonte Calabro », « Cleto », « Falconara Albanese », « Fiumefreddo Bruzio » et (( Longobardi » necnon duos pagos vulgo « Laghitelli » et « Terrati », atque archidioecesi Cosentinae perpetuo adsignat; ö) tria alia municipia appellata « Falerna », « Nocera Tirinese », et (( S. Mango d'Aquino », eaque dioecesi Neocastrensi perpetuo adnectit. Mandat insuper eadem Sanctitas Sua ut documenta et acta territoria dismembrata, clericos, fideles et bona temporalia forte respicientia, a Curia Tropiensi ad Curias, quarum interest, quam primum transmittantur. Ad clerum vero quod attinet statuit ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio beneficium vel officium legitime detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique tirones illi dioecesi incardinati censeantur ubi legitimum habeant domicilium. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Ssmus Dominus Noster Excmum P. D. Ioannem Ferro, Archiepiscopum Metropolitanum Rheginensem deputare dignatus est, necessarias et opportunas eidem tribuens f acu! 464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in «ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad S. Congregationem Consistorialem, quam primum, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 16 mensis Decembris anno 1963. CAROLUS Card. CONFALONIBRI, a Secretis L. $ S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor III MEXICANAE - TOLUCENSIS DECRETUM De mutatione finium Maiori Christifidelium spirituali bono prospiciens, Excmus P. D. Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titularis Tarsensis, in Republica Mexicana Apostolicus Delegatus, ab Apostolica Sede expostulavit ut limites, quibus in praesens archidioecesis Mexicana et dioecesis Tolucensis circumscribuntur, aliquantulum immutarentur ac aptius disponerentur. Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto Excmorum quorum interest Ordinariorum locorum, rata petitam immutationem aeternae animarum saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo, Divina Providentia Pp. V I , tributarum, oblatis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere práesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto ab archidioecesi Mexicana distrahit territoria municipiorum vulgo Acambay, Aculeo, Morelos, Polotitlan, Temascalcingo et Timilpan nuncupatorum eademque perpetuo dioecesi Tólùcensi adnectit, mutatis, hac ratione, utriusque circumscriptionis ecclesiasticae'finibus; Sacra Congregatio Consistorialis 465 Mandat insuper Sacra Congregatio Consistorialis ut documenta et acta praefatorum territoriorum clericos, fidèles et bona temporalia respicientia a tabulario Curiae metropolitanae Mexicanae âd Curiae Tolucensis archivum, quam primum, transmittantur. Ad clerum vero quod attinet statuit ut, simul' ac praesens Cohsistoriaîê Decretum ad effectum deductum fuerit,- sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio ecclesiasticum beneficium aut officium legitime detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incardinentur inclinis territorio legitimum habeant domicilium. Ad haec perficienda Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Excmum P . D . Aloisium Raimondi deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, ònere imposito ad eamdem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit CòhsistÒriale Decretum perinde Valiturum ac si Apostolicae sub plumbo ÍJitteraé datae forent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis., die 13 Ianuarii 1964. ; Î CAROLUS L. & S. Card. CONPALOXIERI, a Secretis, ' f Fransciscus Carpino, Archiep. Serdicen,. Adsessor IV J ANUARIENSIS - PARACATUENSIS DECRETUM De mutatione finium dioecesium Maiori animarum bono consulentes, ExcíM PP. DD. Ioannes Baptista Przyklenk, Episcopus Januariensis, et Raymundus Lui, Episcopus Paracatuensis, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Ar mandi Lombardi, Archiepiscopi tit. Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolici Nuntii, ab Apostolica Sede expostulaverunt, ut fines dioecesium sibi concreditarum aliquantulum immutarentur et ita aptius disponerentur. 30 - ACTA, vol. VI, n. 7. — 27-6-1964. 466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Haec Sacra Congregatio Consistorialis, rata huiusmodi immutationes animarum aeternae saluti profuturas, vigore specialium facultatum, sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo, Divina Providentia Pp. V I , tributarum, oblatis precibus annuere dignata est. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto distrahit a dioecesi Januariensi territoria municipiorum, prouti nunc lege civili circumscribuntur, quae vulgo nuncupantur Arinos et Formoso, eaque tribuit dioecesi Paracatuensi. Omnia acta et documenta praefata territoria respicientia a tabulario Curiae Januariensis ad tabularium Curiae Paracatuensis, quam primum, transmittantur; ad clerum vero quod attinet, haec Sacra Congregatio decernit ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes in memoratis territoriis beneficium aut oflicium ecclesiasticum legitime detinentes, clerici Seminariique tirones legitimum domicilium habentes, incardinati sint dioecesi Paracatuensi. Ad haec omnia perficienda haec Sacra Congregatio memoratum Excmum P. D. Armandum Lombardi deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamdem S. Congregationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 20 mensis Ianuarii anno 1964. CAROLUS Card. CONPALONIBRI, a Secretis L. © S. f Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor Sacra Congregatio de Propaganda Fide 467 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE SIMLENSIS (CHANDIGARHENSIS) DECRETUM De mutatione nominis dioecesis Cum Excmus Dominus Ioannes Burke, Episcopus Simlensis, proposuisset ut hodiernae denominationi dioeceseos Simlensis nomen adderetur urbis Chandigarh, ita ut deinceps eadem dioecesis appellaretur Simlensis et Chandigarhensis, Sacra haec Congregatio de Propaganda Pide, re mature perpensa, optatis praelaudati Praesulis inhaerendum censuit. Quare eadem Sacra Congregatio, vigore specialium facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Paulo Div. Prov. Papa VI concessarum, supramemoratam propositionem adprobavit ac praesens in re Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 12 mensis Maii a. D. 1964. G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus h. gjt S. t Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Nèap. in Pisidia, a Secretis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 468 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis TORNACEN. Nullitatis matrimonii (Horlin - Carte) Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Rodulfae Carte, in causa conventae, eamdem citamus ad comparendum, vel per se> vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), pro hora undecima diei 25 Iulii 1964, ad concordanda dubia, vel ad infrascripta dubia Subscribenda : » 1) An nova causae propositio concedenda sit, in casu; et quatenus affirmative : 2) An sententia Rotalis diei 28 Iunii 1961 confirmanda vel infirmanda sit, in casu. Ordinarii locorum, parochi aliique notitiam habentes commorationis praedictae doniinae Rodulfae Carte, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. * Boleslaus Filipiak, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 6 Maii a. 1964. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Rodolpha Carte, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal Tribunal Vicariatus Urbis 469 de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 25 juillet 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire lès doutés ci-dessous rapportés: 1) y-a-t-il lieu d'accorder que la cause soit proposée à nouveau, dans le cas? Et dans l'affirmative : 2) la sentence du Tribunal de la Rote en date du 28 juin 1961 doit-elle être confirmée ou infirmée, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Rodolpha Carte devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. TRIBUNAL VICARIATUS URBIS Citationes edictales I ROMANA Nullitatis matrimonii (Caruso - Firmani) Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Marcelli Piiv manij in causa de qua supra conventi, eundem citamus ad comparendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 1 Octobris 1964, hora nona, pro concordatione sequentis dubii : An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedictae partis conventae, domini Marcelli Firmani, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. * Philippus Giannini, Iudex Instructor Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 15 Maii 1964. V. Frazzano, Cancellarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Marcel Firmani, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne 470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale on par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), le 1 octobre 1964, à 9 heures, pour •concorder le doute ci-dessous rapporté: er Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas f Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit M. Marcel Firmani, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. II ROMANA Nullitatis matrimonii (Benassi - Mantilla) Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Mariae Christianae Mantilla Mosquera, in causa de qua supra conventae, eamdem citamus ad comparendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 10 Augusti 1964, hora nona, pro concordatione sequentis dubii : An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedictae dominae Mariae Christinaé Mantilla Mosquera, curare debent ut ipsa de hac edictali, citatione rite moneatur. * Aemilius Boccalini, Iudex Instructor Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 21 Maii 1964. V. Frazzano, Cancellarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Marie Christine Mantilla Mosquera, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Piazza S. Callisto, 16 - Roma) le 10 août .1964, à 9 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance dû lieu dé la résidence de ladite Marie Christine Mantilla Mosquera, devront,: dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation: : : iii Diarium Romanae Curiae DIARIUM ROMANAE CURIAE Lunedì, 11 maggio 1 9 6 4 , il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in Visita ufficiale Sua Maestà il Re Hussein I, Sovrano del Re- gno Hascemita di Giordania. Martedì, 12 maggio 1 9 6 4 , il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Dott. Cañabate, Antonio Garrigues y Diaz- Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Spagna. Martedì, 19 maggio 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Dott. Oscar Cabello, Amba- sciatore Straordinario e Plenipotenziario del Paraguay. Martedì, 26 maggio 1 9 6 4 , il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Dott. Reinaldo Leandro Mora, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Venezuela. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 5 maggio 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso sulle virtù eroiche dei Servi di Dio : 1. Ezechiele Moreno Diaz, Véscovo di Pasto, dell'Ordine degli Eremitani Recolletti di S. Agostino; 2. Charbel Makhlouf, sacerdote professo dell'Ordine Antoniano Libanése dei Maroniti. Sono state esaminate inoltre le relazioni dei censori teologi su gli scritti della Serva di Dio Maria Giuseppina di Gesù Crocifìsso, monaca professa Carmelitana. " ' ' ; ; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 472 Martedì 19 maggio 1964, nel Palazzo delle Congregazioni si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Raffaella Ybarra, vedova Villalonga, fondatrice dell'Istituto delle Suore degli Angeli Custodi. SEGRETERIA DI STATO NOMINE. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio : 12 gennaio 1964. S. E. Revma Monsig. Scharmach Leone Isidoro, Vescovo tit. di Mostene. 5 febbraio » S. E. Revma Monsig. Cogoni Francesco, Vescovo di Ozieri. Protonotari Apostolici adi instar participantium: co 29 luglio 1963. Monsig. Fortini Carlo (Bologna). 30 settembre » Monsig. Huneeus Cox Alessandro (Santiago de Chile). 9 gennaio 1964. Monsig. Isaza Mejia Carlo (Manizales). febbraio » Monsig. Hellriegel Martino B. (Saint Louis). 21 » » Monsig. Marcón Giuseppe F. (Morón). » » » Monsig. Presas Giovanni A. (Morón). 29 » » Monsig. Golombek Oscar (Köln). » » » Monsig. Humphrey Guglielmo C. (New York). 5 marzo » Monsig. Sioli Amerigo (Mondovì). » » » Monsig. Falcón Morales Armando (Valencia, Venezuela). ,12 » » Monsig. Behrendt Antonio (Gdañsk). 21 » » Monsig. Jaglowski Antonio (Luck). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 7 marzo 1 aprile 1964. Il Revmo Padre Cuoq Giuseppe, dei Missionari d'Africa, Consultore della Sacra Congregazione, per la Chiesa Orientale. » Gli Emi e Revmi Signori Cardinali König Francesco, Alfrink Bernardo Giovanni e Antoniutti Ildebrando, Membri della Pontificia Commissione per gli Studi Biblici. Diarium Romanae Curiae 11 aprile 16 » » » 473 1964. Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Agagianian Gregorio Pietro,. Forni Efrem e Heard Guglielmo Teodoro, Membri (Letta Sacra Congregazione dei Riti. » S. E. Revma Monsig. Vanni Pacifico Giulio, Arcivescovo tit. di Proconneso, Consultore della Sacra Con gregazione del Concilio. » Il Revmo Padre Arnal Luigi, dei Benedettini, Consultore della Sacra Congregazione dei Religiosi. Con Biglietti della Segreteria di Statoli Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di annoverare fra i Consultori della Pontificia Commissione per la revisione del Codice di Diritto Canonico : Le Loro Eccellenze Revme i Monsignori: Giuseppe Schneider, Arcivescovo di Bamberg (Germania); Lorenzo Giuseppe Shehan, Arcivescovo di Baltimore (Stati Uniti) ; Luigi Del Rosario, Arcivescovo di Zamboanga (Filippine) ; Francesco Marty, Arcivescovo di Reims (Francia) ; Pietro Palazzini, Arcivescovo tit. di Cesarea di Cappadocia (Italia); Dino Staffa, Arcivescovo tit. di Cesarea di Palestina (Italia) ; Paolo Philippe, Arcivescovo tit. di Eracleopoli Maggiore (Francia); Vincenzo Enrique y Tarancón, Vescovo di Solsona (Spagna); Francesco Vennera, Vescovo di San Nicolás de los Arroyos (Argentina) ; Guglielmo Maria van Zuylen, Vescovo di Liége (Belgio) ; Enrico Maria Janssen, Vescovo di Hildesheim (Germania) ; Giuseppe Antonio Dämmert Bellido, Vescovo di Cajamarca (Perù); Enrico Mazerat, Vescovo di Angers (Francia) ; Stanislao Lokuang, Vescovo di Tainan (Formosa); Luigi Oldani, Vescovo tit. di Gergi (Italia); Raimondo Arrieta Villalobos, Vescovo di Tilaran (Costa Rica) ; Luigi Oivardi, Vescovo tit. di Tespia (Italia) ; Ildefonso Sansierra, Vescovo tit. di Oreo (Argentina); Gerolamo Podestà, Vescovo di Avellaneda (Argentina) ; Raffaele Sarmiento Peralta, Vescovo di Ocaña (Colombia) ; Michele Balaguer, Vescovo tit. di Castel Minore (Uruguay); Giovanni Kaldany, Vescovo tit. di Cunavia (Israele). Gli Illmi e Revmi Monsignori : Boleslao Filipiak (Polonia) ; Pietro Mattioli (Italia) ; Aurelio Sabattani (Italia) ; Agostino Casaroli (Italia) ; Antonio Mauro (Italia) ; Giuseppe Graneris (Italia) ; Albino Gallétto (Italia) ; Achille Glorieux (Francia) ; Giuseppe Michele Pinto (Brasile) ; -474 Acta Apostolicae Sedis - CotnméntarmmOfficiate Giuseppe Sette (italia) ; Pietro Andrieu-Guitancourt (Francia) ; Patrizio Francesco Cremin (Irlanda); Saverio Paventi (Italia) ; Domenico Oorsellini (Italia). I Revmi Monsignori: Nicola Morsdorf (Germania) ; Guglielmo Onclin (Belgio); -Giorgio Bafeh (Gerusalemme) ; Giuseppe De Castro Nery (Brasile). I Revmi Sacerdoti : Alvaro Del Portillo (Spagna) ; Enrico Flatter (Germania) ; . . Giovanni Battista Chen (Formosa) ; Giorgio Gallen (Australia) ; .... Simone Lourdusamy (India) ; »Stefano M'Bunga (Tanganyïka) ; . Manik Mittukumaru (Ceylon) ; Vincenzo Che Chen Tao, (Cina) ; Gabriele Thohey (Birmania) ; Ignazio Nguyen Trong Hong (Viet-Nam) ; . Giuseppe Tapa jos (Brasile) ; Giorgio Medina (Chile) ; Fernando Retamal (Chile). I Revmi Padri : Ulrico Beste, dei Benedettini ; Atanasio Gregorio Welykyi, dei Basiliani di S. Giosai'at ; Cristoforo Berutti, dei Predicatori ; Adolfo Ledwolorz, dei Frati Minori; Guglielmo O'Connell, dei Frati Minori ; Pietro Tocanel, dei Frati Minori Conventuali ; Daniele Faltin, dei Frati Minori Conventuali ; Gommaro Michiels, dei Frati Minori Cappuccini ; Raimondo Bidagor, della Compagnia di Gesù ; Pietro Huizing, della Compagnia di Gesù; Edoardo Regatillo, della Compagnia di Gesù ; > Antonio Leite, della Compagnia di Gesù ; Tarcisio Ariovaldo Amaral, dei Redentoristi ; r Giuseppe Rousseau, dei Missionari Oblati di Maria; * t Emilio Fogliasso, dei Salesiani ; ¡ Giorgio Vromant, dei Missionari di Scheut. > L'Illmo Signor Prof. : Pio Ciprotti (Italia). •;?:** 475 Diarium Romanae Curiae ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire : L'Ordine dello Speron d'Oro : 14 marzo 1964. A Sua Maestà Federico IX, Re di Danimarca. 9 maggio » A Sua Maestà Hussein I Ibn Tallal, Sovrano del Regno Hascemita di Giordania. Il Collare dell'Ordine Piano : 13 marzo 1964. A S. E. il Dott. León Valencia Guglielmo, Presidente della Repubblica di Colombia. La Gran Croce dell'Ordine Piano: 21 marzo 9 maggio 1964. A S. E. il sig. Foncha John, Vice-Presidente della Repubblica del Cameroon e Primo Ministro del West Cameroon. » A Sua Altezza lo Sherif Hussein Ibn Nasser, Primo Ministro del Regno di Giordania. La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 2 marzo 1964. A S. E. il sig. Amanze Njoku Raimondo (Nigeria). 25 » » A S. E. il Dott. Houben Francesco Giuseppe (Olanda). 6 aprile Al sig. Boldrini Marcello (Milano). 13 Al sig. Wern Eigil (Danimarca). » 9 maggio » A S. E. Said el Mufti (Giordania). » » » A S. E. Bahjat Talhouni (Giordania). » A S. E. Akef el Faez (Giordania). » » A S. E. Dr. Shawkat Sati (Giordania). A S. E. Dr. Hazem Nuseibah (Giordania). » » » A S. E. Dr. Antoun Atalia (Giordania). » » A S. E. Dr. Amedeo Guillet (Italia). » A S. E. il Conte Dino Secco Suardo (Italia). » La Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe militare: 9 maggio 1964. A Sua Altezza il Brigadiere Sherjf; Nasser ben Jamìl (Giordania). A S . E. il Generale Habes Pacha tyÇajali (Giordania). » » La Gran Croce dell'\Ord\ine di san Silvestro Papa: : 19 febbraio 1964. A l sig. Vollmer Alberto F. (Caracas). 59 » » Al sig. Ramponi Anselmo (Milano). ' maggio » A S. E. Saleh èl -Majali (Giordania). ; \ Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 476 9 maggio 1964. A A » » » A » » A ' • » A » » A A A » Sua Altezza l'Emiro Baad ben Zeid (Giordania). S. E. Io Sheikh Abdallah Ghoshé (Giordania). S. E. Daoud Abou Ghazali (Giordania). S. E. Sayyed Adel Shmayleh (Giordania). S. E. Sayyed Iklil Sati (Giordania). S. E. Zuhair ei Moufti (Giordania). S. E. il Generale Akkash Pacha ez-Zaben (Giordania). S. E. Salah Abu Zeid (Giordania). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire: La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 17 marzo 1963. Al sig. Blaize de MaisOhneuve Emilio (Lavai). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 15 dicembre 1962. Al sig. 9 marzo 1963. Al sig. » » » Al sig. 17 Al sig. » » » Al sig. 30 Al sig. 20 aprile » Al sig. 27 Al sig. » » » » Al sig. » Al sig. » 4 maggio » Al sig. » » » Al sig. » » » Al sig. » Al sig. Al sig. » » 17 Al sig. » » Al sig. » Al sig. » » 25 » Al sig. Walsh Tommaso (Newark). Johanny Raimondo (Beirut). U Mya Pietro (Rangoon). Wills Francesco Reed (Allentown). McFadden Ugo (Allentown). Ribollet Alberto (Nice). Fryns Lorenzo (Liége). Söndergaard Carlo (Kòbenhavn). Poworoznyk Hnat Enrico (Toronto degli Ucraini). Roman Stefano B. (Toronto degli Ucraini). Wärmoes Francesco (Brugge). Canaletti Gaudenti Alberto (Roma). Segagni Siro (Torino). Lozano de la Fuente Rodrigo (Cuenca). Ruipérez del Gallego Guglielmo (Cuenca). Benagiano Andrea (Roma). Carruba Antonino (Roma). Messina Dionigi (Roma). Bartolozzi Dino (Firenze). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 11 agosto 1962. Al 26 settembre » Al » » » Al 10 novembre » Al » Al » » 15 dicembre Al » » » Al » » Al Al » » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Songeur Francesco Leone (Nancy). Roberts Riccardo (Miami). Walker Irvino Nolan (Miami). Schmied Guglielmo (Austria). de Hammer Edmondo (Austria). Breslin Giovanni (Newark). Cavaléro Giovanni (Newark). Davis Giorgio (Newark). Hall Giovanni (Newark). 477 Diarium Romanae Curiae 15 dicembre 1962. Al sig. » Al sig. » » » Al sig. » » Al sig. » Al sig. » » » Al sig. » » Al sig. » 29 » Al sig. 26 gennaio 1963. Al sig. » Al sig. » Al sig. » » » Al sig. » Al sig. » Al sig. » » 2 febbraio » Al sig. » » » Al sig. Al sig. » marzo Al sig. » » Al sig. Al sig. » Al sig. » » Al sig. Al sig. » » Al sig. » Al sig. )) » Al sig. » Al sig. » 30 Al sig. » » Al sig. » » » Al sig. » Al sig. » » Al sig. » » Al sig. » » » Al sig. » Al sig. » » » Al sig. » 16 aprile 20 » Al sig. Al sig. » » Al sig. 27 » Al sig. » Al sig. » » » » Al sig. » » » Al sig. » » Al sig. D) Al sig. 4 maggio » » » Al sig. » Al sig. Al sig. » » Al sig. 10 Kelly Andrea (Newark). Mahon Matteo (Newark). Me Mahon Giacomo (Newark). Miller Giuseppe (Newark). Naab Giuseppe (Newark). O'Callaghañ Geremia (Newark). Robinson Gualtiero (Newark). Al ves de Oliveira Giovanni (Ilhéus). Berg Giuseppe (Amarillo). Bottoms Pasquale (Amarillo). Dunigan Edoardo (Amarillo). Guide Giovanni (Amarillo). Hermann Luigi (Amarillo). Weil Francesco (Amarillo). Massi Remo (Maringá). Emmerich de Souza Ennio (Santós). Anderson Giacomo Carlo (Baltimore). Byrnes Giuseppe (Baltimore). Gallagher Francesco (Baltimore). Gaudreau Luciano (Baltimore). Knott Enrico (Baltimore). Lardner Michele (Baltimore). Manley Michele (Baltimore). Queen J. Emmett (Baltimore). Walsh Guglielmo (Baltimore). Wheltle Alberto (Baltimore). Laguette Pietro (Angers). Bouyer Giovanni (Angers). Bestagno Giovanni (Nice). Calori Paolo (Nice). Hetier Maurizio (Nice). Lisimachio Alberto (Nice). Olmi Filippo (Nice). Linnebank Gerardo Francesco ('s-Hertogenbosch) Essers Guglielmo Gerardo Pietro (Utrecht), Lupgens Giuseppe (Rotterdam). Rosset Gabriele (Lyon). Tourniaire Andrea (Lyon). Ducroquet Gabriele Antonio (Arras). Thobois Gastone (Arras). Lenton Giovanni (Birmingham). Wainwright Osvaldo (Birmingham). Aarts Giuseppe G. C. ( s-Hertogenbosch). Hoeck Francesco P. G. ('s-Hertogenbosch). Libbrecht Ludovico (Brugge). Prévot Marcello (Marseille). Leonard Pietro (Paris). Le Pichón Giovanni (Paris). De Goeij Enrico G. A. (Haarlem). ¡ 7 478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 10 maggio 1963. Al sig. Everling Giovanni M. F. (Haarlem). » » » Al sig. Arnaud Giovanni B. (Lyon). » » » Al sig. Targe Claudio (Lyon). » » » Al sig. Cicogna Nino (Trieste e Capodistria). 17 » » Al sig. Tieppo Antonio (Sâo Paulo). 25 » » Al sig. Wörding Augusto Bernardo (Utrecht). 29 » » Al sig. Dekkers Goffredo Giovanni ('s-Hertogenbosch). 31 » » Al sig. van Schaik Enrico Cornelio G. ('s-Hertogenbosch). NECROLOGIO 16 aprile 1964. Monsig. Barnes Stefan, Vescovo tit. di Conana, Ausiliare di Spie. 29 » » Monsig. Barbado y Viejo Francisco, Vescovo di Salamanca. 4 maggio » Monsig. Lombardi Armando, Arcivescovo tit. di Cesarea di Filippo, Nunzio Apostolico nel Brasile. 26 » » Monsig. Salvi Simone Lorenzo, Vescovo tit. di Diocesarea / di Palestina, Abate Ordinario di Subiaco. 8 giugno » Monsig. Ghiglione Ernesto Aurelio, Vescovo tit. di Gauriana, Vicario Apostolico di Bengasi. » » » Monsig. Giorgi Emilio, Vescovo di Montepulciano. 15 » » Monsig. Demont Franz Wolfgang, Vescovo tit. di Usinaza, 19 » » Monsig. Gibbons Edmund Francis, Vescovo tit. di Verbe, Concilium Oecumenicum Vaticanum II SACROSANCTUM CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II MEMBRA CONSILII AD EXSEQUENDAM CONSTITUTIONEM DE SACRA LITURGIA Le Loro Eminenze Revme i Signori Cardinali: Lercaro Giacomo, Arcivescovo di Bologna, Presidente; Agagianian Gregorio Pietro, Prefetto della -S. Congr. de Propaganda Fide; Gracias Valeriano, Arcivescovo di Bombay; Giobbe Paolo, Datario di Sua Santità ; Confalonieri Carlo, Segretario della S. Congregazione Concistoriale; Rugambwa Laurean, Vescovo di Bukoba ; Ritter Joseph Elmer, Arcivescovo di Saint Louis ; Silva Henriquez Raul, Arcivescovo di Santiago de Chile ; Larraona Arcadio, Prefetto della S. Congregazione dei Riti ; Bea Agostino, Presidente del Segretariato per l'Unione dei Cristiani. Le Loro Eccellenze Revme i Monsignori : Grimshaw Francesco, Arcivescovo di Birmingham ; Clyde Young Guilford, Arcivescovo di Hobart; Botero Salazar Tullio, Arcivescovo di Medellin ; Hallinan Paolo, Arcivescovo di Atlanta ; Felici Pericle, Arcivescovo tit. di Samosata; Mansourati Clemente Ignazio, Arcivescovo tit. di Apamea di Siria; Rossi Carlo, Vescovo di Biella ; Jop Francesco, Vescovo tit. di Daulia ; Her vas y Benêt Giovanni, Vescovo tit. di Dora ; Zauner Francesco, Vescovo di Linz; Enciso Viana Jesus, Vescovo di Mallorca; Martin Giuseppe Alberto, Vescovo di Nicolet ; van Bekkum Guglielmo, Vescovo di Ruteng ; Rau Enrico, Vescovo di Mar del Piata ; Fey Schneider Bernardo, Vescovo tit. di Filadelfia minore; i7i Acta Apostolicae Sedìsr- &ömmentariümOfficiale Lopes de Moura Agostino, Vescovo di Portalegre-Oastelo Branco ; van Zuylen Guglielmo, Vescovo di Liege ; - > Spuelbeck Otto, Vescovo di Meissen; '""" Bèkkers fGu^lielinof Véscovo dif's-H^rtbgénbosch ; ; ; v Boudon Renato, Vescovo di Mende; Satoshi Nagae Lorenzo, Vescovo di Urawa; Jenny Enrico, Vescovo tit. di Licaonia ; Malula Giuseppe, Vescovo tit. di Attanaso ; PicMer Alfredo,, Vescovo di Banjaluka; , . . . . . . . Isnard Clemente, Vescovo di Nova Friburgo; * Vòlk Hermann, Vescovo di Mainz; ' Guano Emilio, Vescovo di Livorno ; Kervéadou Francesco, Vescovo di Saint-Brieuc. r ,J I Revmi Padri: Gut Benno, Abate Primate O. S. B. ; Antonelli Ferdinando, O. F. M. ; Bevilacqua Giulio, d. O. Segretario : P. Annibale Bugnini; c. M. ; . !, An. et vol. LVI (Ser. ID, v. VI) - N. 8 10 Iuhi 1964 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I BELEMENSIS DE P A R A (PETROSI CULMINIS) Diviso territorio archidioecesis Belemensis de Para, nova praelatura nullius conditur « Petrosi Culminis ». PAULUS EPISCOPUS S E R V U S SERVORUM DEI AD P E R P E T U A M REI M E M O R I A M Animorum societas Ecclesia, quae veluti hospes et advena in terris degit, aeterna bona inde se sperans hausturam unde iam pignora accepit, Christi voluntate et auxilio veluti Christi corpus « compactum et conexum » (Eph. 4,16) indesinenter crescit atque solidatur. Hanc ob rem cum venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolicus Nuntius, ab Apostolica Sede petierit ut diviso territorio archidioecesis Belemensis de Para nova ex eo praelatura (( nullius » excitaretur, cumque Ioannes XXIII, Decessor Noster i. m., audito venerabili Fratre Alberto Gaudentio Ramos, Archiepiscopo Belemensi de Para, eiusmodi postulationi concesserit, quin tamen ob lacrimabilem eius obitum Apostolicae Litterae conficerentur hac super re, summa Nostra potestate quae acta sunt rata habemus SI - ACTA, vol. V I , n. 8. — 10-7-1964. 482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale atque de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium rebus Consistorialibus praepositorum sequentia decernimus. A territorio Ecclesiae Belemensis de Para integrum territorium separamus municipiorum quae vulgo cognominantur Cachoeira do Arari, Ponta de Pedras, Santa Cruz do Ararí, Muanâ, Sâo Sebastiâo da Boa Vista, Curralinho, quibus omnibus novam praelaturam « nullius » constituimus Petrosi Culminis appellandam, atque iisdem terminandam finibus atque municipia quae diximus simul sumpta, ut ad praesens per legem civilem uniuntur. Novae Sedis caput Praelatique domicilium in urbe quam vocant Ponta de Pèdras erit, templumque paroeciale ibidem exstans Deo in honorem B. M. V. vulgo appellatae Nossa Senhora da Conceiçâo dicatum ad gradum et dignitatem templi praelatitii attollimus, datis iuribus et privilegiis. Praelaturae autem eiusque pro tempore sacrorum Antistiti omnia iura et honores concedimus quae eiusmodi Ecclesiis competunt, obligationes etiam imponimus. Inter quas memorare placet esse sacrum Praesulem metropolitanae iurisdictioni archiepiscopi Belemensis de Para obnoxium ; teneri eum^ graviter onerata conscientia, minus saltem Seminarium quam primum erigere pueris excipiendis qui ad sacerdotium vocentur ; quod fiat ad iuris com munis normas et iuxta regulas Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus ; cum vero iuvenes adoleverint, qui meliores fuerint Romam mittantur in Pontificium Collegium Pianum Brasilianum, ut philosophiae sacraeque theologiae studiis dent operam. Mensam praelatitiam, quam vocant, constituent Curiae emolumenta, fidelium collationes atque ea bonorum pars quae ad normam canonis 1500 C. I. C. novae circumscriptioni obvenient. Ad clerum quod attinet censemus ut, his Litteris ad effectum adductis, sacerdotes Ecclesiae illi addicantur in cuius territorio beneficium aut ecclesiasticum officium habeant; ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique tirones Ecclesiae illi in cuius territorio legitime degant. Documenta denique et acta quae novam praelaturam quovis modo respiciant a Curia Belemensi de Para ad Curiam Petrosi Culminis mittantur, ibique in tabulario religiose serventur. Ceterum haec quae mandavimus ad effectum adducet venerabilis Frater Armandus Lombardi, quem diximus, vel quem ille delegaverit, factis ad rem debitis facultatibus, dummodo sit vir in ecclesiastica dignitate constitutus ; quod si eo tempore alius eidem Apostolicae Nuntiaturae in Brasilia praesit, hic mandata Nostra faciet. Qui autem rem perfecerit is documenta exarari curabit, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittet. Acta Pauli Pp. VI 483 Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die quinto et vicesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO í?„ It. E. CAROLUS Card. CONFALÓN IERI Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens t Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco >B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 3~>. II SIL V A E PORTUENSIS Civili districtu, quem dicunt, Moxico ab Ecclesia Silvae Portuensis detracto, nova dioecesis constituitur « Lusitaniana » cognominanda. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Venerabilis Frater Maximilianus de Furstenberg, Archiepiscopus titulo Pallenus, idemque in Lusitania Apostolicus Nuntius, ut est de Christi religione sollicitus, id huic Apostolicae Sedi proposuit ut, nonnullis territoriis ab Ecclesia Silvae Portuensis detractis, nova dioecesis ibi loci in bonum et utilitatem christiani populi excitaretur. Nos autem. 484. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quos, etsi recens ad totius Ecclesiae gubernacula tractanda vocati sumus, incredibilis tamen omnium Ecclesiarum sollicitudo urget (Cf. II Cor. 11,. 28), existimantes venerabilis huius Fratris consilia nonnihil conferre ad christianae fidei in ea natione stabilitatem, post quidem venerabilis Fratris Emmanuelis Antonii Pires, sacri Silvae Portuensis Antistitis rogatam sententiam, haec auctoritate Nostra statuimus atque iubemus. Ad sollemnes conventiones inter Sanctam Sedem et Lusitanam Rempublicam die septimo mensis Maii anno MCMXL initas, atque Cal. Iun. eiusdem anni ratas habitas, a dioecesi Silvae Portuensis districtum civilem cognomine Moxico separamus, eoque novam dioecesim condimus Lusitanianam appellandam ; cuius quidem sedes episcopalis in urbe Luso collocabitur, cathedra in templo B. M. V. in caelum Assumptae posita, in eadem civitate. Hanc dioecesim Luandensi Sedi suffraganeam constituimus; sacr oque Praesuli, cui gubernanda committetur, onus facimus non solum Canonicorum Collegium condendi iuxta normas per alias Litteras Nostras edendas, vel, si id nequeat, Consultores dioecesanos constituendi, sed etiam Seminarium saltem minus aedificandi,, pueris bonae spei recipiendis, item secundum regulas iuris communis et S. Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Mensam episcopalem, quam dicunt, efficient sive dos a civili auctoritate assignata, sive christiani populi collationes, sive Curiae proventus, sive denique ea bonorum pars quae ad normam can. 1500 C. I. C. novae dioecesi obveniet. Constituta autem Lusitaniana circumscriptione, sacerdotes qui in eius territorio officium vel beneficium habeant, eidem sint adscripti tamquam proprius clerus; ceteri clerici et Seminarii tirones, ei dioecesi, in qua legitime degant. Documenta denique et acta quae dioecesim modo conditam quovis modo respiciant, ad eius Curiam episcopalem mittantur, ibique religiose custodiantur. Ceterum haec omnia venerabilis Frater Maximilianus de Furstenberg ad exitum deducet, vel quem ille delegaverit, factis necessariis facultatibus. Re autem acta, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad sacram Congregationem Consistorialem cito mittantur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin. immo huius Constitutionis. exemplis et locis, sive typis impressis sive Acia Pauli Pp. VI 485 manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALÓN IERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost, Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 22. III KENGENSIS Apostolica praefectura Kengensis ad gradum et dignitatem dioecesis evehitur, iisdem finibus eodemque nomine. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ut oninia in rerum natura nascuntur ac brevis solis vice ac fecunditate adolescunt et florent, ita de omnibus fit Ecclesiis, quotquot in orbe terrarum constituuntur : omnes enim, adorandi Spiritus instinctu et gratia, per certamina, difficultates, vicissitudines omne genus, etsi modo natae, cito tamen et augescunt, et crescunt christianorum frequentia, caritate, virtute, « donec occurrant ... in mensuram aetatis plenitudinis Christi » (Eph., 4, 13). Quod profecto etiam de praefectura apostolica Kengensi, in Congo, factum est, adeo ut venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi Fidei Propagandae praepositi censuerint eandem ad gradum et dignitatem dioecesis esse evehendam, petito nempe consilio a venerabili Fratre Vito Roberti, Archiepiscopo titulo Tomitano atque in Congo Apostolico Nuntio. Quae cum ita sint, Nos, haec omnia probantes, de Nostra apostolica auctoritate sequentia statuimus atque iubemus. Praefecturam Kengensem in formam dioe- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 486 çesis redigimus, eodem nomine atque finibus. Eadem archidioecesis metropolitanae Leopoldopolitanae suffraganea erit, cuius sacro Praesuli erit Episcopus Kengensis obnoxius. Qui sedem suam in urbe Kenge statuet, cathedra episcopalis potestatis in templo principe ibi exsistente collocata. Idem praeterea Canonicorum Collegium condet, vel, si id sit impossibile, Consultores dioecesanos leget ut in administranda dioecesi ad normam iuris iuvetur. Ad regimen dioecesis quod attinet, ad Seminarium, mensam atque similia, ea omnia Iuris Canonici legibus tem perentur. Postremo, cum hae Litterae Nostrae ad exitum adductae fuerint, documenta et acta quae quovis modo ad novam circumscriptionem ecclesiasticam respiciant, ad eius Curiam episcopalem mittantur, ibique religiosa cura serventur. Ceterum, ea quae mandavimus venerabilis Frater Vitus Roberti, quem memoravimus, efficiat, vel quem ille delegaverit. Qua re acta, idem documenta exarari studebit, quorum exempla sincere scripta ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quod si alius eo tempore Apostolici Nuntii munere ibidem fungatur, hic mandata Nostra omnia faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 17. Acta Pauli Pp. VI 487 IV SIKASSENSIS Praefectura apostolica Sikassensis, in Republica vulgo Mali cognominata, ad dioecesis gradum evehitur, nomine immutato. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Praefectura apostolica Sikassensis cum, Deo iuvante, eo in praesens sit ut, ob plurima catholicarum rerum suscepta incrementa, spem optimam foveat iri in ea christianum nomen christianamque legem magis magisque vulgatum, visum fuisse novimus venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus qui praesunt Sacrae Congregationi Fidei Propagandae, audita quidem sententia venerabilis Fratris Ioannis Baptistae Maury, Archiepiscopi titulo Laodicensis in Phrygia et Apostolici in Africa Occidentali Delegati, posse eandem praefecturam ad dioecesis dignitatem evehi. Quod sane non tantum pastoralium operum voluntatem fovere, sed praeclarum etiam esse sodalibus Societatis Missionariorum Africae, ob indefessos iamdiu ibi exanclatos labores, documentum. Quapropter, ea accipientes quae iidem Venerabiles Fratres Nostri faciendum censuerunt, qua pollemus summa et apostolica Nostra auctoritate sequentia decernimus ac iubemus. Praefecturam apostolicam 8ihassensem ad gradum et dignitatem dioecesis extollimus, cum iuribus congruis, factis praeterea eius Episcopo, cum concessis iuribus, obligationibus quae eiusdem dignitatis in Ecclesia viris competunt. Quas inter, praecipuas habebit metropolitano iuri Archiepiscopi Bamakoënsis una cum sua dioecesi obsequendi ; suam sedem in urbe Sikasso statuendi, magisterii vero episcopalis cathedram in templo Deo dicato in honorem Nostrae Dominae Lapurdensis, in eadem urbe exstante ; pro Canonicorum collegio, quod per alias sub plumbo Litteras condetur, consultores dioecesanos eligendi, qui eum auxilio consiliove iuvent. Decernimus praeterea ut modo condita dioecesis, quam curis concredimus sodalium Missionariorum Africae Societatis, Sacrae Congregationi de Propaganda Fide pergat esse obnoxia. Ceterum, haec quae iussimus ut ad effectum deducantur curet venerabilis Frater Ioannes Baptista Maury, cuius mentionem fecimus, facta eidem potestate etiam alium delegandi virum, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum. Qui negotium perfe- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 488 cerit documenta de more exarari iubebit, ad Sacrum Fidei Propagandae Consilium quam primum mittenda. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. B. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens t Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 28. V PITTSBURGENSIS (PASSAICENSIS - P I T T S B U R G E N S E ) Diviso territorio exarchatus Pittsburgensis, duae eparchiae constituuntur, quarum altera « Passaicensis » nomine, altera « Pittsburgensis ». PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum homines non habeant hic manentem civitatem, sed tamquam peregrini ad futuram contendant (cf. Hebr., 13, 14), in qua scilicet, solutis huius mortalitatis vinculis et exstinctis doloribus, aeterna pace ac tranquillitate fruantur, Nos, qui Dei consilio universae christianorum Acta Pauli Pp. VI 489 familiae ob hoc rectores constituti sumus ut populos ac gentes sapienti ductu ad superna regeremus, id sane quaerimus omnibusque viribus annitimur ut iisdem ea fiat religiosae rei condicio et status, quae ad asperum hoc iter quam aptissime instruant. Quam propter causam, cum exarchatus apostolicus Pittsburgensis, proximis his temporibus haud minima ceperit incrementa, censuimus bonum esse si nonnulla territoria ab eo separaren tur ex iisque duae conderentur eparchiae in fidelium Ruthenorum e Podocarpatia oriundorum commodum et utilitatem. Sententia ergo audita venerabilis Fratris Aegidii Vagnozzi, Archiepiscopi titulo Myrensis et in Americae Septemtrionalis Civitatibus Foederatis Apostolici Delegati, itemque Apostolici Exarchi Pittsburgensis; consilio praeterea petito a dilecto Filio Nostro Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali a Secretis, Nostra auctoritate haec decernimus. Exarchatus apostolicus Pittsburgensis in duas circumscriptiones dividatur, quae quidem nomen et dignitatem eparchiae obtineant, ac sedem seu domicilium episcopale habeant, altera in urbe Pittsburg, altera in urbe Passaic. Ad fines quod attinet, nova eparchia Passaicensis omnes fideles Ruthenos complectetur qui in Civitatibus commorantur Atlantico continentibus, scilicet : Maine, New Hampshire, Vermont, Massachusetts, Rhode Island, Connecticut, New York, New Jersey, Delaware, D. C. (District of Columbia), Maryland, Virginia, North Carolina, South Carolina, Georgia et Florida, quique in orientali parte Civitatis Pennsylvaniae.degunt, ea scilicet parte quae invenitur citra lineam currehtem iuxta fines occidentales regionum quae Tioga, Lycoming, Union, Miniin, Iuniata, et Franklin vulgari lingua appellantur. Reliquum territorium pertinet ad eparchiam Pittsburgensem. Templum exarchale Pittsburgense, itemque paroeciale templum Sancti Michaelis in urbe Passaic, ad dignitatem cathedralium tollimus, cum debitis honoribus et privilegiis. Censemus etiam ut Seminarium eparchiae Pittsburgensis pateat etiam alumnis eparchiae Passaicensis, postquam videlicet inter Eparchos ea de re convenerit. Ceterum statuimus ut has Litteras Nostras venerabilis Frater Aegidius Vagnozzi exsequi curet, factis ad rem necessariis facultatibus. Rebus vero actis, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem pro Ecclesia Orientali cito mittantur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec 490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale voluntatis Nostrae documenta veí scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO GUSTAVUS Card. TESTA S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Ecclesia Orientali a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 52. VI SANCTI P E T R I DE SULA Vicariatus apostolicus de Sancto Petro Sula, in Honduria, ad dioecesis gradum evehitur. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Sedis Apostolicae mos est atque consuetudo eas ecclesiasticas circumscriptiones ad dioecesium dignitatem et gradum quandoque evehendi, in quibus maxima est catholicarum rerum prosperitas fructuumque colligendorum spes. Quod cum feliciter in Honduria etiam evenire noverimus, ad vicariatum scilicet de Sancto Petro Sula quod attinet, visum est Nobis ea accipere et probare quae Sacrum Consilium de Propaganda Fide hoc super negotio statuit. Qua de re, summa et apostolica Nostra auctoritate ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. Vicariatum apostolicum de Sancto Petro Sula ad gradum dioecesis attollimus, cui dehinc denominatio erit Sanctus Petrus de Sula, omniaque concedimus iura et privilegia quae ceteris in Ecclesia dioecesibus competunt iuxta Iuris Canonici praescripta. Nova condita dioecesis suffraganea erit metropolitanae Acta Pauli Pp. VI 491 Sedi Tegucigalpensi, cuius item sacrorum Antistiti Episcopus Sancti Petri de Sula obnoxius tamquam Metropolitae erit. Statuimus insuper ut novae dioecesis sedes in urbe sit, cui per vulgus nomen est San Pedro Sula, in eiusdemque urbis maximo templo episcopalis magisterii cathedra ponatur. Episcopo insuper curae erit ut, pro Canonicorum collegio, consultores dioecesanos deligat, qui sibi consilio et ope assint. Qui scilicet consultores suo munere cessabunt, Canonicis per alias sub plumbo Litteras constitutis. Haec quae statuimus ut ad exitum adducantur curet venerabilis Prater Sanctes Portalupi, Archiepiscopus titulo Christopolitanus atque in Hondurensi Republica Apostolicus Nuntius, cuius quidem sententia ad negotium perficiendum Sacrum Consilium Fidei Propagandae usum est. Poterit etiam ille alium virum delegare, dummodo virum in ecclesiastica dignitate constitutum. Quodsi tempore exsecutionis alius in Honduria Sedis Apostolicae Nuntius erit, hic mandata Nostra faciet. Qui autem rem perfecerit, congrua documenta exarari iubebit adque Sacram Congregationem de Propaganda Fide, de more signata atque sigillo impressa, quam primum mittenda curabit. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO ¿S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. hoco gg Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 17. 492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale YII KAYENSIS Praefectura apostolica Kayensis ad gradum et dignitatem dioecesis evehitur, eodem nomine servato. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quod Sacrum Fidei Propagandae Consilium, post sententiam rogatum venerabilem Fratrem Ioannem Baptistam Maury, Archiepiscopum titulo Laodicensem in Phrygia et Apostolicum in Africa Occidentali Delegatum, opportunum fieri censuit, ut nempe apostolica praefectura Kayensis, Societati Missionariorum Africae concredita, in dioecesium ordinem referretur, per hoc enim et fidei praedicatoribus animus addi videtur et stabilius ibi locorum fundari Ecclesia, id Nos accipientes Nostraque auctoritate probantes, de consilio dilecti Filii Nostri S'. R. E. Cardinalis Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Praefecti, ea quae sequuntur decernimus et iubemus. Apostolicam praefecturam Kayensein in dioecesis formam redigimus, servato nomine et finibus, quam Bamakoènsi metropoli tamquam suffraganeam subicimus, curisque Missionariorum Africae committimus. Huius autem dioecesis caput erit urbs quam vulgari sermone Kayes cognominant, in qua Episcopus domicilium collocabit cathedramque figet, in templo videlicet Immaculatae Conceptioni dicato, quod ad cathedralis honorem tollimus, cum debitis privilegiis. Ecclesiam modo conditam iisdem quibus antea Missionariis Africae regendam committimus, ad Nostrum et Apostolicae Sedis nutum, datis scilicet sive dioecesi sive eius Praesuli iuribus, honoribus, privilegiis, impositis quae congruunt oneribus. Ad Canonicorum autem collegium quod attinet, permittimus ut, ob locorum huiusque temporis adiuncta, Canonicorum loco Consultores dioecesani renuntientur, qui Episcopo consilio et ope assint. Quod autem regimen administrationemque dioecesis respicit, cetera eiusmodi, ea serventur quae Codex Iuris Canonici statuit vel Sacra Congregatio Fidei Propagandae praescripserit. Ceterum haec Nostra decreta ad effectum deducenda curabit venerabilis Frater Ioannes Baptista Maury, quem diximus, vel per se ipse, vel per alium, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum virum. Re- Acta Pauli Pp. VI 493^ bus, autem peractis, documenta idem exarari iubebit, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae mitti curabit. Hanc vero Constitutionem, nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco gß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 26. VIII MANAENSIS - PARINTINENSIS Ab Ecclesiis Manaënsi et Parintinensi quaedam territoria detrahuntur, quibus tres novae praelaturae nullius constituuntur, « Borbensis », « Coaritana » et « Itacoatiarensis » appellandam PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad Christi, divini hominum Magistri, similitudinem, qui in has terras idcirco descendit ut cum hominibus non modo immortalem vitam communicaret, sed abundantius per suam mortem communicaret (cf. Io. 10; 10}j et Nos, Quos nuper Deus, quamquam viribus impares omnino 494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sumus tanto oneri ferendo, ad regendam et administrandam christianam rempublicam secreto consilio vocavit, in hoc industriam Nostram omnem ponimus ut, bene rebus in omnibus Ecclesiis dispositis, non solum populi aeternae vitae adipiscendae copiam habeant, sed abundantius, quantum in Nobis, habeant. Qua de causa, cum venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolicus Nuntius, ante locorum Ordinariis sententiam rogatis, id proposuerit ut nonnulla territoria ab Ecclesiis Manaënsi et Parintinensi separata in formam praelaturae ((nullius» redigeremus, Nos consilio expetito a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus Sacrae Congregationi Consistoriali praepositis, apostolica Nostra auctoritate, haec quae sequuntur decernimus et iubemus. Ab archidioecesi Manaënsi sequentia municipia, ut sunt per civilem legem terminata, detrahimus, nempe : Autazes, Axini, Borba, Canûma, Miriti, Nova Olinda do Norte, Novo Aripuana, Prainha ; a praelatura vero « nullius » Parintinensi municipia Mundurucús et Paraconi separamus, item lege civili finita; quibus territoriis novam praelaturam constituimus Borbensem nomine, cuius erit urbs Borba caput et Episcopi domicilium, templo S. Antonii Patavini ibidem exstante, quod populus « Santuario do Santo Antonio de Borba » vocat, ad praelaticii dignitatem evecto. Item ab archidioecesi Manaënsi territoria municipiorum Aiapuá, Anania, Anori, Beruri, Cámara, Coarí, Codajás, Manacapuru, Piorini dividimus, novamque ex iis praelaturam condimus, Goaritanam appellandam. Erit huius novae circumscriptionis sedes urbs Coari, templum vero praelaticium id erit, quod est S. Annae dicatum. Tandem ab eadem archidioecesi municipia distrahimus: Eva, Itacoatiara, Itapeassu, Itapiranga, Säo Sebastiäo, Silves, Urucará, Urucurituba ; ex quibus tertiam praelaturam fundamus, Itacoatiarensem cognominandam, id statuentes ut Praelatus sedem suam in civitate Itacoatiara ponat," cathedram autem in templo B. M. V. a SS. Rosario (Nossa Senhora do Rosario), quod scilicet ad gradum templi praelaticii extollimus. Omnes autem Ecclesias quas excitavimus subiectas esse tamquam suffraganeas archidioecesi Manaënsi decernimus. Curent sacri Praesules, quibus hae praelaturae regendae commutentur, idque grave onus habeant, ut Seminarium saltem minus in unaquaque struant, pueris bonae spei excipiendis, qui ad sacerdotium Dei benignitate excitentur; cum vero iuvenes theologiae atque philosophiae studere debeant, qui fuerint optimi Romam mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Brasilianum. Mensas, quae di- Actu Pauli Pp. VI 495 cuntur, praelaticias efficient : dos ab auctoritate civili statuta, fidelium collationes, bona quae iuxta canonem 1500 C. I. C. novis Ecclesiis provenient. Ad clerum quod attinet, statuimus ut sacerdotes qui, his Litteris ad affectum adductis, in novarum praelaturarum territorio beneficium vel officium habeant, iisdem ascribantur ; ceteri clerici, Seminariique tirones ei, in qua legitime degant. Monemus praeterea ut documenta et acta quae ad novas circumscriptiones respiciant, cito ad earum Curias mittantur, ibique religiose serventur. Ceterum, volumus ut has Litteras Nostras venerabilis Prater Armandus Lombardi exsequi curet, vel quem ipse delegaverit. Re vero confecta, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittantur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrümpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo tertio mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONPALONIERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £8 © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 50. 496 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IX HERMOSILLENSIS Hermosillensis Ecclesia ad gradum Sedis metropolitanae evehitur, cui suffraganeae subiciuntur dioeceses Obregonensis et Tigiuanaënsis. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Mexicana natio, cuius fides (( multo pretiosior auro quod per ignem probatur » (1 Pt. 1, 7), Apostolicae huic Sedi tantae usque curae fuit ut saepe, vel proximis annis, dederint Romani Pontifices singularia erga eam suae benevolentiae ac sollicitudinis documenta : agitur enim de nobili Ecclesiae parte, cuius progressus, quos haud mediocres in religione et in civilibus rebus facit, oportet sane pari externa compage fulciri. Quam ob rem, expostulanti venerabili Fratri Aloisio Raimondi, Archiepiscopo titulo Tarsensi et in Ditione Mexicana Apostolico Delegato, ut ibi locorum nova ecclesiastica provincia constitueretur, cuius esset metrópolis Ecclesia Hermosillensis, audito quid sentirent quorum interesset locorum Ordinarii, de sententia venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium rebus Consistorialibus praepositorum atque summa Nostra potestate sequentia decernimus. A provincia ecclesiastica Chihuahuensi Hermosillensem Sedem seiungimus, eamque ad gradum et ordinem metropolitanae Sedis evehimus, datis iuribus et honoribus quibus ceterae eiusdem ordinis Ecclesiae lege ecclesiastica fruuntur ; eadem iura Praesulibus facimus, quibus etiam onera imponimus quae iusta sunt. / Venerabilem igitur Fratrem Ioannem Navarrete y Guerrero, Hermosillensem Praesulem, archiepiscopali dignitate honestamus, factis iuribus et honoribus, obligationibus etiam impositis quae Archiepiscopi Metropolitae dignitatem consequuntur. Nova autem provincia ecclesiastica, praeter Hermosillensem metropolim, Sedibus Tigiuanaënsi et Obregonensi constabit, quam quidem a metropolitana circumscriptione Chihuahuensi separamus ; Chihuahuensis vero provincia Ecclesiis Chihuahuensi, Civitatis luarezensis et vicariatu Apostolico Tarahumarensi. Ceterum volumus haec Nostra decreta venerabilis Frater Aloisius Raimondi, quem diximus, ad exitum adducat, vel quem ille delegaverit, factis ad id necessariis facultatibus. Re vero acta documenta exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittantur. Quodsi alius eo tempore Apostolicus Delegatus in Ditione Mexicana erit, hic iussa Nostra faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore Acta Pauli Pp. VI 497 volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO S, R, E. Cancellarius CAROLUS Card. CONPALONIERI S, Congr- Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens ' Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Caesar» Federici, Proton. Apost. Loco ¡33 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 85. TIGIUANAËNSIS Vicariatus apostolicus Tigiuanaënsis ad gradum evehitur dioecesis, eodem nomine iisdemque servatis finibus. * " PAULUS EPISCOPUS ' SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM ? ' ' ^ ; " Pro Apostolico munere, quod Nos christianorum omnium constituit Pastorem,, id accipiendum esse aestima vimus quod, ad maiorem .fidelium utilitatem çpnsequendamj, proposuit venerabilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis atque in Mexicana Dicione Apostolicus Delegatus. Ille enim optime fieri putavit si vicariatus apostolicus Tigiuanaënsis ad dioecesis gradum eveheretur. Exquisita igitur hac super re sententia venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium, qui Sacrae Congregationi Consistoriali praesunt, de suprema potestate Nostra, vicariatum apostolicum Tigiuanaënsem ad dioecesis 32 - ACTA, vol. VI, n. 8. — 10-7-1964. Acta Apostolicae Sedis -Commentarium Officiale 498 dignitatem extollinius, eodem servato nomine iisdemque quibus antea cingebatur finibus. Statuimus etiam ut templum cathedrale idem sit quod, Deo dicatum in honorem B. M. V. a Guadalupe, in urbe vulgo Tijuana exstat. Quae urbs sedes praeterea Episcopi erit. Congrua iura sive nova dioecesis sive eius sacrorum Antistes habebit, qui etiam iustis obligationibus obstringetur, quibus ceteri in Ecclesia Episcopi. Has inter, sequentes numeramus : esse eum, una cum sua dioecesi, metropolitano iuri Archiepiscopi Hermosillensis obnoxium, cuius Sedetn hoc ipso die Metropolitanam fecimus ; ei esse consultores dioecesanos deligendos, qui, donec Canonicorum collegium per alias sub plumbo Litteras constituatur, sibi auxilio et consilio sint. Mensam episcopalem, quae dicitur, Curiae emolumenta constituent, a fidelibus sponte data pecunia, omnia alia bona ad vicariatum apostolicum Tigiuanaënsem usque nunc pertinentia. Quod denique attinet ad conditae dioecesis regimen, administrationem, Vicarii Capitularis Sede vacante electionem, aliaque id genus, ea serventur quae leges ecclesiasticae praescribunt. Ut haec omnia quae iussimus ad effectum adducantur venerabilis Frater Aloisius Raimondi curet, vel per se ipse vel per alium delegatum virum, dummodo sit ecclesiastica dignitate praeditus. Qui vero negotium perfecerit, documenta exarari faciet, eademque de more ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis eificacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regem Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco @ Plumbi Caesar Federici, Proton. Apost. In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 78. Acta Pauli Pp. VI XI NÀMPULENSIS (CABRALOPOLITANAE) Detracto ab Ecclesia Narapulensi territorio, nova ex eo conditur dioecesis, « Cabralopolitana » appellanda. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Nampulensis dioecesis territorium tam est latitudine patens, tam incolis frequens ut opportunum visum sit reique christianae perutile alteram ex eo, tamquam germen ex germine, Ecclesiam excitare. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Maximilianus de Furstenberg, Archiepiscopus titulo Paltenus et in Lusitania Apostolicus Nuntius, iuxta sollemnes conventiones die septimo mensis Maii, anno MCMXL inter Sanctam Sedem et Lusitanam Rempublicam habitas atque kalendis Iuniis eodem anno confirmatas, ab Apostolica Sede expostuiaverit ut nova ex Ecclesiae Nampulensis territorio dioecesis constitueretur, post sententiam rogatum venerabilem Fratrem Emmanuelem de Medeiros Guerreiró, Episcopum Nampulensem, adhibitis precibus libenter concedimus, Nostraque auctoritate sequentia decernimus : e dioecesis Nampulensis territorio integrum seiungimus civilem districtum quem Nyassa vocant, cumque in dioecesis formam redigimus, iisdem circumscribendae finibus ac districtus ille finitur, atque Cabralopolitame nomine appellandae, ex urbe principe vulgo Villa Cabrai nuncupata. Novae dioecesis sedes urbs erit Villa Cabrai cognominata, in qua Episcopus suum domicilium ponet, cathedram autem in templo curiali ibidem exstante Deo in honorem S. Iosephi dicato, quod ad tempus, usque dum aliud dignius exstruatur, dignitate cathedralis aedis honestamus, cum iuribus et privilegiis. Sacri Cabralopolitani Antistites omnibus iuribus et honoribus fruentur, obligationibus etiam adstringentur quae sunt Episcoporum residentium propria. Decernimus etiam ut eadem Sedes Cabralopolitana suffraganea sit metropolitanae Ecclesiae de Lourenço Marques, eiusque Episcopus Archiepiscopo tamquam Metropolitae obnoxius. Ad Canonicorum collegium quod attinet, volumus ut, quoadusque constituatur, Consultores dioecesani ad iuris normam renuntientur, qui Episcopo consilio et ope Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 500 assint. Mensam episcopalem quam vocant, constituent dos a civili Gubernio danda, Curiae emolumenta, fidelium liberae collationes eaque bonorum pars quae ad normam canonis 1500 C. I. C. novae dioecesi obvenient. De clero autem iubemus ut, simul ac Cabralopolitana dioecesis condita fuerit, ei Ecclesiae sacerdotes censeantur addicti in cuius territorio officium vel ecclesiasticum beneficium habeant; ceteri autem clerici seminariique tirones ei in qua legitimum habeant domicilium. Quod autem ad regimen attinet, ad electionem Vicarii Capitularis Sede vacante, cetera eiusmodi, Iuris Canonici normae omnino serventur. Documenta denique et acta quae ad novam dioecesim respiciant a Curia Nampulensi ad Cabralopolitanam mittantur, in condendo tabulario religiose custodienda. Ceterum has Litteras Nostras exsequendas curabit venerabilis Frater Maximilianus de Furstenberg, vel quem ille delegaverit, factis ad id necessariis facultatibus. Re vero peracta, idem documenta exarari faciat, quorum sincera exempla quam cito ad Sacram Congregationem Consistorialem mittet. Quod si fiat ut eo tempore alius Apostolicae Nuntiaturae in Lusitana Republica praesit, hic mandata Nostra faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur, Datum Romae, apud S. Petrum, die uno et vicesimo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A, Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. GONFALONIERI S. Congr. Consistorialis a Secretis Rinus Marsiglio : : : - pro Apost. Cane. Regente Ioannes Calieri, Proton, Apost. Loco © Plumbi In Ap, Cane, tao., vol. C XIII, n. 57. Acta Pauli Pp. TI 501 XII ÑACHINGWEAENSIS Ab abbatia nullius Ndandaënsi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis constituitur, « Nachingweaensis » appellanda. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quotiens datur novam in saeptis Ecclesiae dioecesim constituere, novamque veluti gemmam eandemque immensi pretii eius coronae contexere, magno sane, instar patris, gaudio afficimur, qui filiis familiaeque suae bene consuluit : omnis enim dioecesis quae nascitur non modo certissimum est documentum christianam fidem ibi loci ad Christi votum et iussum (cf. Mt. 28, 19) feliciter profecisse, verum etiam haud inanis spei causa est fore ut nostra sacra religio, sine qua nulla salus hominibus, vel maiora in posterum capiat incrementa. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Vido Dei Mestri, Archiepiscopus titulo Tuscamiensis idemque in África Orientali Apostolicus Delegatus, id proposuerit ut in Tanganyikae territorio nova dioecesis conderetur, Nos, re bene reputata sententiaque expetita a Sacra Congregatione Christiano Nomini Propagando, de Nostra apostolica auctoritate ea quae sequuntur decernimus atque iubemus. Ab abbatia «nullius)) Ndandaënsi districtus, quos vocant, separamus, qui populari lingua Tunduru et Masasi cognominantur ; item eam partem districtus de Nachingwea, quae ad occidentem vergit urbis Mnero; quibus territoriis novam dioecesim condimus, Nachingweaensem appellandam, eandemque a Patribus Societatis Divini Salvatoris regendam atque administrandam. Eius autem limites erunt : ad septemtriones, archidioecesis Daressalaamensis ; ad orientem solem, Abbatia (( nullius )) Ndandaënsis ; ad meridiem vero, territorium de Mozambico; ad occidentalem denique plagam, abbatia «nullius)) Peramihoënsis. Nova praeterea Ecclesia archidioecesi metropolitanae Daressalaamensi erit suffraganea, cuius sacro Praesuli Episcopus Nachingweaensis obnoxius erit. Episcopus in urbe quam vulgari sermone Nachingwea dicunt sedem suam collocabit, cathedramque episcopalis auctoritatis in templo principe ibi exstante ponet, cui sane omnia iura et privilegia facimus ad talia templa spectantia. Canonicorum collegium Antistes Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale 502 Nachingweaensis condat; quod si statim fieri non possit, Consultores dioecesanos eligat, qui consilio atque ope praesto sint. Ad cetera quod attinet, ad regimen, nempe, dioecesis, ad cleri et populi iura, ad electionem Vicarii Capitularis, sede vacante, aliaque huiusmodi, praescripta Iuris Canonici omnino serventur. Ceterum, quae per has Litteras iussimus, venerabilis Frater Vido Dei Mestri exsequatur, cui iura debita ad negotium faciendum damus, sive nempe per se agat, sive per alium. Re vero acta, idem documenta exarari studebit, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide cito mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis -efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die quinto mensis Augusti, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Petrus Rossano pro Apost. Cane. Regente Ioannes Calleri, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. Ifi. Acta'•Pauli Pp. VI 503 XIII ROSARIENSIS Rosariensis dioecesis ad gradum et dignitatem metropolitanae Ecclesiae evehitur, cui suffraganeae subiciuntur dioeceses S. Nicolai de Los Arroyos nuncupatae, sacrum est templum prope urbem Netum, ubi imago eius vetusta, in rupe depicta, impense colitur, idque a multo tempore, siquidem, ut e litterarum monumentis saeculo xv exeunte conscriptis colligitur, iam tum piae peregrinationes ad sanctuarium illud, ea aetate parvum, fiebant. Est etiam memorandum Benedictum Pp. XIV, Decessorem Nostrum, Beatam Mariam Virginem, eo nomine invocatam, constituisse Patronam provinciae religiosae Syracusanae Carmelitarum Reformatorum, cuius sedes praecipua fuit coenobium eidem templo continens. Praeterea Famulus Dei Hieronymus Terzo, eiusdem Ordinis sodalis, plurimum allaboravit, ut cultus Deiparae, cui adiecta appellatio « Scala Paradisi », in Christifidelium animis insideret ac propagaretur. Qui post terrae motum, quem anno MDCLXXXXIII accidisse constat, novum templum exstruxit et ornavit. Ex quo tempore idem cultus permagnis est auctus incrementis et his quoque temporibus viget, opera praesertim et studio sacrorum Antistitum, quorum pastorali curae grex Netensis est concreditus. Quam ob piam alacritatem imago illa, auctoritate Petriani Collegii Canonicorum, anno MCMXXXI, aureo diademate fuit redimita. Cupiens autem 518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale marialem religionem provehere eaque animarum salutem procurare, Venerabilis Frater Angelus Oalabretta, Netensis Episcopus, qui vota simul significavit et cleri et populi fidelis, Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem, nomine illo appellatam, dioecesis suae praecipuam Patronam renuntiaremus. Quibus precibus libenti animo concedentes, e Sacrae Bituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatissimam Virginem Mariam, a « Scala Paradisi » appellatam, principalem apud Deum Patronam totius Netensis dioecesis, Sanctum vero Conradum Confalonieri, Confessorem, Patronum aeque principalem eiusdem dioecesis confirmamus, seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVII mensis Novembris, anno MCMUXIII, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis VII Beata Maria Virgo de Mercede principalis Patrona archidioecesis Tucumanensis declaratur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Praesidium Deiparae Virginis merito expetunt homines in terrena peregrinatione constituti tot inter res adversas ac discrimina, quae corporibus et animis imminent, atque ea duce et deprecatrice ad aeternam perveniunt salutem. Magno igitur cum gaudio a Venerabili Fratre Ioanne Carolo Aramburu, Tucumanensi Archiepiscopo, accepimus Christifideles, ea in regione incolentes, ad quam sacra potestas ipsius pertineret, singulari studio ferri in Beatam Acta Pauli Pp. VI 519 Virginem de Mercede idqne a multo iam tempore ; et eiusdem honori quotannis sollemnia agi summo cum apparatu, maxima cum alacritate ; nec solum vulgus ea participare sed etiam auctoritates ex ordine ecclesiastico atque civili. Cum praeterea imago Dei Genetricis, nomine illo appellatae, anno MCMLTV per archidioecesis urbes, oppida, pagos circumveheretur, amplissimi fructus spirituales, ut idem ad Nos attulit Praesul, sunt percepti. Qui pro pastorali, qua exercetur, cura Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem de Mercede, archidioecesis, cui praeest, principalem Patronam caelestem benigne renuntiaremus. Quibus precibus libenter admissis, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem de Mercede principalem cunctae archidioecesis Tucumanensis apud Deum Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x r x mensis Novembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNINI a publicis Ecclesiae negotiis VIII Sanctus Stephanus Protomartyr praecipuus municipii Cotiniolae Patronus eligitur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Qui « plenus gratia et fortitudine )) {Act. Ap. 6, 8) suoque sanguine purpuratus, testis christianae fidei primus praedicatur, Stephanus diaconus religione eximia vetustoque more in urbe Cotiniola excolitur. Cuius intra fines duae inveniuntur aedes 520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sacrorum, invicti Martyris nomine decöratae, quarum alteram constat millesimo saltem nostri aevi anno antecessisse, ac postea insignem collegialis ecclesiae titulum adeptam esse. Intellegendum est igitur, quamvis hac de re sileant monumenta, Stephanum iam tum esse habitum appellatumque Patronum ab illius fidelibus municipii. Plurimum vero pietas in eum assecuta est incrementi, cum saeculo xvi civis quidam, episcopali ornatus dignitate, Martyris reliquias nobilissimo suae patriae muneri misit. Quae sacri corporis pars, in pretiosa condita theca, honestissima pompa deferri solebat, cum calamitosae imminebant urbi tempestates. Nostra autem aetate, die eius memoriae sacro redeunte, peculiaria sollemnia peraguntur, quibus viri civili rei administrandae praepositi intersunt, secum ferentes municipale vexillum. Cum ergo ita vigeat studium sancti Caelitis ac veneratio, id omnes expetunt municipes, ut quem reapse habeant sui suarumque rerum tutorem, idem iure etiam Nostraque potestate Patronus constituatur. Quod votum, a Venerabilibus Fratribus Iosepho Battaglia, Episcopo Faventino, et Benigno Carrara, Episcopo Imolensi, ad Nostram Sedem ampla cum suffragatione allatum, benigne esse admittendum censemus. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Stephanum, Protomartyrem, principalem apud Deum totius municipii Cotiniolae caelestem Patronum confirmamus seu constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die III mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Pauli Pp. VI 521 IX Titulus ac privilegia Basilicae Minoris paroeciali ecclesiae Beatae Mariae Virginis a Misericordia in urbe « Apizaco », intra fines Tlaxcalensis dioecesis, conferuntur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Pientissimae Matris Mariae, a Misericordia appellatae, honori egregium templum in urbe (( Apizaco », intra fines Tlaxcalensis dioecesis, surgere perhibetur. Quod quidem religione tam est insigne, ut qua Sanctuarium a populo fideli impense celebretur, et opere tam nobile, ut laude probetur communi. Cupiens vero huius ecclesiae marialis dignitatem augere et Christifideles ad vel maius pietatis studium provocare, Venerabilis Frater Aloisius Munive Escobar, Tlaxcalensis Episcopus, vota quoque significans cleri populique pastoralibus curis suis commissi, Nos rogavit, ut idem templum Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenti animo auditis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum paroecialem ecclesiam Deo in honorem Beatae Mariae Virginis a Misericordia in urbe « Apizaco », intra fines Tlaxcalensis dioecesis, consecratam, ad honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quaetemplis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 522 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale X Titulus ac privilegia Basilicae Minoris tribuuntur ecclesiae paroeciali Sancti Antonii in urbe Bonaëropoli. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Quae religione et operibus artificiosis commendantur tempia e translaticio Apostolicae Sedis instituto honore praecipuo solent decorari. Quibus accensenda est curialis ecclesia Sancti Antonii, quae in urbis Bonaëropolis non modicum cedit ornamentum. Praestat enim molis magnificentia et structurae pulchritudine et cultu vario, maxime vero marmoribus rènidet. Imagines quoque Sacratissimi Cordis Iesu et Beatae Mariae Virginis a Rosario communi laude probantur ; atque signum Iesu Christi cruci affixi, ex uno lapide marmoreo factum, omnium studia ad se convertit. Hoc vero templum, exeunte saeculo xrx exstrui coeptum, plebe Dei stipem conferente, et postea viri cuiusdam munificentia perfectum, est etiam pietatis sedes singularis, siquidem Christus Dominus, cuius simulacrum laudavimus, Beata Maria Virgo et Sanctus Antonius impensissimo ibi coluntur. Praeterea supellectile pretiosa aliisque ornamentis divinae rei aptis affluit nihilque desiderandum esse videtur, quod ad sacrorum rituum attinet dignitatem. Quae omnia reputans cum animo dilectus filius Hermenegildus Fazio, hodiernus eiusdem ecclesiae parochus, submisse Nos rogavit, ut eam Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus, Dilecti Filii Nostri Antonii Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyteri Cardinalis Caggiano, Archiepiscopi Bonaërensis, commendationis amplissimo officio suffultis, libenti animo statuimus obsecundare. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum paroecialem ecclesiam Deo in honorem Sancti Antonii, Confessoris et Ecclesiae Doctoris, Bonaëropoli consecratam, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite Acta Pauli Pp. VI 52& iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Decembris, anno MCMIÍXIII, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis XI Sanctus Antonius Maria Gianelli, Episcopus et Confessor, declaratur caelestis Patronus aeque principalis, una cum Sancto Columbano Abbate, pro tota Bobiensi dioecesi et urbe. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Felix sane divinoque locuples munere urbs Bobium, quam tres illustraverunt Caelites : Columbanus Abbas, eius, saeculo septimo, veluti conditor; Henricus Imperator, episcopalis cathedrae ex Apostolicae Sedis auctoritate, ineunte saeculo x i , institutor ; undevicesimo denique saeculo Antonius Maria Gianelli, clarus illius civitatis Episcopus, quem Decessor Noster Pius Pp. XII, fel. r e c , anno MCMLI, in sanctorum Caelitum numerum adscripsit. Quod si praecipuus sanctus Columbanus, sanctus vero Henricus secundarius eiusdem urbis ac dioecesis ab antiquis temporibus habentur caelestes Patroni, sancti Antonii Mariae Gianelli, qui vetustam illam dioecesim per octo annos pie prudenterque est moderatus, publicum praesidium nondum est expetitum. Ipse tamen e suo sepulcro, in cathedralis ecclesiae crypta posito, « defunctus adhuc loquitur » (Hebr., 11, 4) praeclarisque fortitudinis et caritatis exemplis sacerdotes sacrorumque alumnos monet, immo et fideles, quorum pietate valde honoratur et colitur. Cupiens autem tantam in sanctum illum Confessorem, Episcoporum lumen atque gloriam, religionem provehere, Venerabilis Frater Petrus Zuccarino, Episcopus Bobiensis, enixis Nos adiit precibus, ut eundem Caelitem totius Bobiensis dioecesis apud Deum Patronum aeque principalem una cum sancto Columbano benigne declarare dignaremur. Nos autem, quibus pietatis incrementum inter fideles maxime cordi est, huiusmodi precibus obsecundare perlibenter statuimus. Quapropter, e Sacrae Rituum Con- 524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Antonium Mariam Gianelli, Episcopum et Confessorem, Bobiensis urbis et totius dioecesis caelestem Patronum aeque principalem una cum Sancto Columbano Abbate renuntia mus, facimus, constituimus, omnibus et singulis honoribus et privilegiis liturgicis adiectis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos pertinent seu pertinere poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vii mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis XII Sanctus Paulus Apostolus declaratur caelestis Patronus laicorum apostolatus, qui « Cursillos de Cristianidad » appellatur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Viget salubriter in Hispania aliisque in regionibus apostolicum inceptum, id est disciplina christianitatis, eo pertinens, ut laici vitam spiritualem, divina afilante gratia, colant, Christum eiusque doctrinam penitius cognoscant, ad fontem supernum Sacramentorum crebro accedant, saluti alienae studeant, sacrum ministerium obeuntibus adiutricem operam praebeant. Hisce ex acroasibus de re christiana, quae, « Cursillos de Cristianidad >) vulgo appellatae, magnum numerum fidelium complectuntur, fructus uberrimi sunt percepti : domesticus convictus sancte et ad divinae legis praecepta instauratus, paroeciae nova virium impulsione provectae, munera privata et publica fideliter et e conscientiae officio impleta ; quam ob rem Episcopi aliique animorum pastores gaudio summo perfunduntur. Neque prae- \ Acta Pauli Pp. VI 525 termittendum agmina eorum, qui sub Christi vexillis in sodalitate ab Actione Catholica militant, additis novis copiis eorum, qui huiusmodi christianam disciplinam sequuntur, laeta accepisse incrementa et plures eorundem ad sacerdotium contendisse vel, abstractos a saeculo, Deo in religiosa familia se devovisse. Hi vero omnes exemplum, quod imitentur, praesidium, cui se credant, habent Sanctum Paulum Apostolum, cuius adventus in Hispaniam undevicies saecularis memoria in praesenti celebratur ; ad quae sollemnia agenda huiusmodi sodales christianitatis studiosi praeclaram operam contulerunt. Quorum e sententia et nomine Episcoporum ac suo, Dilectus Filius Noster Beniaminus Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyter Cardinalis de Arriba y Castro, Archiepiscopus Tarraconensis, Nos rogavit, ut Doctorem gentium praedictae apostolatus laicorum rationis caelestem Patronum renuntiaremus. Quibus precibus perlibenter obsecundantes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatum Paulum Apostolum caelestem apud Deum Patronum laicorum apostolatus seu christianitatis disciplinae, quae vulgo « Cursillos de Cristianidad » appellatur, facimus, constituimus, declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis titulo huiusmodi rite competentibus. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 526 Acta Apostolicae Sedfs - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PLATENSIS - C L I V I ZAMOERENSIS - AVELLANEDIENSIS DECRETUM De finium dioecesium immutatione Concrediti Christifidelium gregis spirituali bono apprime studentes, Excnii PP. D D . Antonius Iosephus Plaza, Archiepiscopus Platensis, Alexander Schell, Episcopus Clivi Zamoerensis, Ieronimus Iosephus Podestà, Episcopus Avellanediensis, unanimi consensu, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut fines ecclesiasticarum circumscriptionum sibi concreditarum aliquantulum immutarentur et ita aptius disponerentur. Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Excnii P. D. Humberti Mozzoni, in Republica Argentina Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationem animarum saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, ab archidioecesi Platensi distrahit : a) paroecias vulgo San Gabriel Arcángel (Adrogué), Nuestra Señora de la Medalla Milagrosa (Adrogué), Inmaculada Concepción (Burzaco), Nuestra Señora de Lujan (Claypole), Nuestra Señora de Lujan (Longchamps), Nuestra Señora de Lujan (Mármol), Santísima Trinidad (Villa Calzada), Santa Ana (Glew), Nuestra Señora del Tránsito (Ministro Rivadavia), intra fines civilis territorii seu « Partido » cui nomen Almirante Brown, necnon paroeciam vulgo San Vicente Ferrer, intra, limites civilis districtus seu (( Partido » San Vicente nuncupati, exstantes, illasque perpetuo dioecesi Clivi Zamoerensis adnectit ; b) paroecias vulgo San Juan Bautista et Santa Lucia nuncupatas^ Sacra Congregatio Consistorialis 527 intra fines civilis territorii seu « Partido » Florencio Várela sitas, illasque perpetuo dioecesi Avellanediensi adsignat. Mandat insuper Sacra Congregatio Consistorialis ut documenta et acta praefatorum territoriorum clericos, fideles et bona temporalia respicientia a Curia a qua ad Curiam cui illa nuper aggregata sunt, quam primum, transmittantur. Ad clerum quod attinet statuit ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio ecclesiasticum beneficium aut officium legitime detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incardinentur in cuius territorio legitimum habeant domicilium. Ad haec perficienda Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Exomum P. D. Humbertum Mozzoni deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamdem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 2 mensis Martii anno 1964. CAROLUS Card. CONPALONIERI, a Secretis L. © S. f Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor II HONOLULUENSIS DECRETUM De finium dioeceseos mutatione Dissita in Pacifico Oceano exstat Insula, cui nomen « Johnston Island », centesimum et septuagesimum (CLXX) occidentalis a Greenwich longitudinis et decimum septimum (xvn) boreae latitudinis gradum attingens, sub Civitatum Foederatarum Americae Septentrionalis di- 528 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cione constituta. Quae quidem Insula, hactenus deserta, nulli ecclesiasticae circumscriptioni ascripta est. Cum vero hisce temporibus ob grandia a Civilibus Potestatibus opera aggressa plures opifices illuc appulere, ab Apostolica Sede enixe petitum est, ad fidelium animarum spirituali curae aptius consulendum, ut praefata (( Johnston Island » Honoluluensi, quae est vicinior, dioecesi perpetuo adnecteretur. Porro Ssmus Dominus Noster Paulus, Divina Providentia Pp. VI, rei opportunitate perpensa et habito favorabili voto Excmi P. D. Aegidii Vagnozzi, Archiepiscopi tit. Myrensis et in Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis Delegati Apostolici, de consilio infrascripti Cardinalis S. Congregationis Consistorialis Secretarii, ratus id in bonum animarum cessurum, porrectis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, universum territorium memoratae Insulae « Jobnston Island » Honoluluensi dioecesi perpetuo attribuit, mutatis hac ratione huius dioeceseos finibus. Ad haec omnia exsecutioni mandanda idem Ssmus Dominus Noster deputare dignatus est memoratum Excfhum P. D. Aegidium Vagnozzi, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ei imposito ad hanc S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis quam primum remittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die VIT mensis Martii a. D. MCMLXIV. CAROLUS Card. GONFALONIERI, a Secretis X. & S. t Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor Sacra Congregatio Rituum 529 SACRA CONGREGATIO RITUUM •• •• • i PANORMIT ANA Beatificationis et canonizationis Servi Dei Iacobi Cusmano, sacerdotis et fundatoris Congregationum Servorum et Servarunt Pauperum v. d. « Boccone del povero ». SUPER DUBIO An signanda sit Commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Si qua umquam fuit aetas quae tot super humana fraternitate editos vidit libros totque audivit prolatos sermones, haec nostra profecto est. At huiusmodi fraternitas non est nisi quaedam verae germanaeque dilectionis fallax, ementita et fucata species, quandoquidem, frigescente et arescente Christi caritate, virescere nunquam potest in proximum cari tas. Hoc perspicuum habetur ex quo divina illa insonuit vox : « Mandatum habemus a Deo, ut qui diligit Deum diligat et fratrem suum » (I Io. 4, 21). Tanta siquidem hi duo amores, Dei scilicet et proximi, inter se copulantur necessitudine et cognatione tit, altero sublato, alter simul concidat. Idcirco, cum laesum se prodit funditusque eversum divinum de fraterna dilectione praeceptum, eo ipso unaque simul neglectum omnino se ostendit impieque violatum quod de caritate Dei maximum est et primum mandatum. Verum Deus misericors, quoties maxime videntur christianae sapientiae principia oblitterari, tunc viros exsuscitare solet suo spiritu plene imbutos et actuosa in fratres caritate praestantes, qui multitudines, singulari ipsorum virtutum, beneficiorum rerumque gestarum magnitudine perculsas, eo reducant unde infeliciter discesserint, easque simul doceant moneantque nullam esse, eamque ne mente quidem concipi posse, in proximum caritatem a Dei caritate seiunctam. j Hos inter viros praestare visus est superiore saeculo, in nobilissima atque ubere Sicula terra, Servus Dei Iacobus Cusmano. Is namque se totum pauperum necessitatibus ac doloribus leniendis dedidit, ut simul eorumdem animos ad caelestium bonorum spem et amorem erigerei. 34 - ACTA, vol. V I , n. 8. — 10-7-1964. 530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Panormitana in civitate, die 15 mensis Martii anno 1834, e legitimis coniugibus Iacobo Cusmano et Magdalena Patti,, censu et pietate conspicuis, ortum habuit Famulus Dei, atque insequenti die ^acro est renatus fonte, nominibus inditis Iacobo Iosepho Vincentio. Tres habuit fratres sororesque duas, quarum Vincentia, natu maior, sedula cura et christiana educatione Iacobum instituit, postquam, trium puer annorum, matre fuit ornatus, eumque postea, religiosae vitae addicta, operibus condendis adiuvit. Bonam sortitus indolem, educatione eam fovit, ac tenella adhuc aetate de pauperibus opitulandis cogitare coepit : frusta esculenta, parvum peculium suum, vestes et calceamenta coaetaneis inopibus donabat. Cui ideo aptari illa possunt : <( Ab infantia mea crevit mecum miseratio » (Iob. 31,18). Primis a sacerdote quodam exceptis litterarum rudimentis, studiorum domicilia gravioribus disciplinis tradendis apud Societatis Iesu sodales Panormitana in urbe celebravit; deinde studiorum Universi tatem frequentava ad lauream in medicorum scientia assequendam, studio non minus quam vita et pietate condiscipulis optima praebens exempla. De seligenda autem arte medendi tum consilium cepit, cum a germano fratre, quominus ad exteras Missiones proficisceretur, impeditus fuit. Lauream in medicina adeptus, non solum operam praestabat suam gratuito, verum pauperibus et auxilium erogabat. In his autem curandis nihil ipse omittebat, ut cum corpore anima quoque salutem acciperet. Dicere enim erat solitus : per caritatem ad fidem. Ut divinae voluntati, quam moderatoris conscientiae ope melius cognovit, obtemperaret, viam iniit ad clericalem militiam amplexandam, licet se, qui ad sacerdotium ascenderet, indignum putaret. Theologicis igitur studiis, duce et moderatore Canonico quodam Panormitanae ecclesiae cathedralis, diligenter operam dedit, et tandem die 21 Decembris anno 1860 sacerdotio auctus est. Sacerdotalibus muniis toto animi ardore incubuit. Caritate autem in pauperes inflammatus, sua mente versabat consilium Institutum quoddam in eorum commodum condendi. Cuius quidem Instituti originem ita testes et documenta innuunt : Cum quodam die Famulus Dei visendi causa ad medicum amicum se contulisset, familiam cunctam inter cenandum invenit, viditque omnes, parentes scilicet eorumque liberos, offulam de epulis immittentes in patinam, quae in media exstabat mensa. Quaerenti autem ex eis cur ita agerent, respondit paterfamilias offulas quemque posuisse cuidam pauperi dan- Sacra Congregatio Rituum 531 das, «pauperis buccellas )) appellatas, idque cotidie in sua domo fieri. Qua misericordiae opera percitus, Iacobus noster statim cogitavit inmi meras Panormitanas familias hoc idem praestare posse ad miseros satiándos et sublevandos. Ita Famulus Dei consilium cepit novi constituendi Instituti, quod a Buccella Pauperis, vulgo « Boccone del Povero », appellaret. Primum quidem Instituti nucleum, germana sorore Vincentia auxiliante, in domo posuit iuxta ecclesiam SS. XL Martyrum pro puellis orphanis. Succrescente autem orphanorum numero, domus translata est apud S. Marcum, ubi sacram vestem primae Sorores, quas inter ipsius: soror et neptis, mense Maio anni 1880, induerunt. Quattuor annis post communitatem Fratrum laicorum servorum pauperum instituit, quam vero die 21 Novembris a. 1887 nova Congregatio Sacerdotum Servorum Pauperum subsecuta est. Famulus Dei totum se, parochiali officio et canonicatu abdicatis, operi suo confirmando et dilatando, nulli parcens labori, devovit ; vituperationes sustinuit, obstacula superavit haud pauca. Sortis aliquando relictus, eleemosynas ostiatim ad tardam usque vesperam quaeritabat pro pauperibus, orphanis, senibus et derelictis; quos omnes intuens tamquam Christi personam venerabundus complectebatur, nudato càpite quandoque adibat et exquisitis officiis cumulabat. Sacerdotibus et Sororibus sui Instituti eundem, quo ipse ducebatur, spiritum infundere curabat, sive exhortationibus sive exemplis. Laboribus tandem potius quam aetate fractus, repentino morbo confectus, obdormivit in Domino die 14 mensis Martii anni 1888, eique universa Panormitana civitas sollemni funere parentavit. Percrebrescens autem in dies sanctimoniae eius fama, qua vivens quoque honestatus fuerat, caelestibus signis visa est confirmari. Quamobrem, cum vix actoribus licuit, de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis causa agi coepta est. Instructi itaque sunt ordinarii, qui dicuntur, processus, in Panormitana Curia et rogatoriales inquisitiones, in Curiis Agrigentina et Catanensi, qui absoluti ad Sacram hanc Rituum Congregationem delati sunt. Interim quamplurimae litterae S. R. E. Cardinalium sacrorumque Antistitum ac virorum tam ecclesiastica quam civili dignitate insignium ad Summum Pontificem pervenerunt, sanctitatis famam Servi Dei extollentes causaeque beatificationis introductionem enixe postulantes. Servatis omnibus de iure servandis, Sacra eadem Rituum Congregatio, scriptis Famuli Dei rite perpensis, Decreto diei 3 Februarii a. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 532 1946, approbante Pio Papa XII fel. r e c , ad ulteriora procedi posse edixit. Quapropter, instante Revmo P. Theodoro a Sacra Familia, Ordinis Exeálceatorum Ssmae Trinitatis causaeque huius solertissimo Postulatore, Emus ac Revmus Dominus Clemens Cardinalis Micara, Episcopus Veliternus et causae Ponens seu Relator, in ordinariis Sacrae Rituum Congregationis comitiis die 23 mensis Maii anni huius ad Vaticanum celebratis, dubium proposuit disceptandum : An signanda sit commissio^ introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, post relationem ipsius Cardinalis Ponentis, audito quoque Officialium Praelatorum, praesertim R. P. Ferdinandi Antonelli O. F. M., Fidei Promotoris Generalis, suffragio, omnibus diligenter perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta insequenti die de praemissis omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII per supra dictum Fidei Promotorem Generalem fideli - relatione, Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congregationis ratum. habuit et probavit atque commissionem introductionis causae Servi Dei Iacobi Cusmano Sua Ipsius manu signare benigne dignata est. Datum Romae, die 24 mensis Maii, a. D. 1961. 83 C. Card. CICOGNANI, Ep, Tusculan., Praefectus L. © S. Henricus Dante, a Secretis II TAURINENSIS Beatificationis et canonizationis Servi Dei Pauli Pii Pèrazzo, e Tertio Ordine saeculari S. Francisci. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Nobilis Pedemontana tellus in fastis christianae religionis quovis tempore illustris, viciniore nobis aevo omnino praeclarissima fulsit, saeculo praesertim decimonono, quum multi viri ac mulieres talem sane- Sacra Congregatio Rituum 533 titudinis famam adepti sunt, ' ut < omnibus lucerent exemplo. Ex eis nonnullos infallibilis-Ecclesiae Magister in Sanctorum catalogo solemniter adscripsit, uti Iosephum Benedictum Cottolengo, Ioannem Bosco, Iosephum Cafasso, Dominicum Savio, Mariam Dominicam Mazzarello ; quorundam vero vita, virtutes ac miracula sub iudicio magisterii ecclesiastici adhuc cribrantur, at spes effulget proxime eos in berniniana gloria Basilicae Vaticanae eundem honorem adepturos esse. Istorum in numero eximium locum tenet Paulus Pius Perazzo, qui totam vitam non in claustris absconditam, sed inter mundi turbulenta pericula, pretiosam in conspectu Dei et hominum vixit, de sè bonum undique dispergens odorem. Actionis Catholicae strenuus miles, operariorum catholicorum impiger assecla, consociationis sanctificationis festorum operosus excitator, cuiusvis pii operis zelator industrius, verbo et exemplo omnibus christianae religionis semitas ostendit. Tertio saeculari Ordini Sancti Francisci Asisinatis adscriptus, Seraphici Patris vestigia constanter fideliterque sequebatur. Erga Sanctissimum Eucharistiae Sacramentum intenso ferebatur amore, cotidianam adorationem assidue colebat, et ad tabernaculum uti cervus ad fontes aquarum properabat. Per totius vitae cursum, nihil aliud sibi proposuit quam ad altiora conscendere, perfectioraque semper assequi. In officiis vero fungendis et in ceteris vitae muneribus quantopere ardens in Deum amor hominum mores emendare, praesertim vero opificum ordines ad religiosam, moralem civilemque renovationem excitare possit, ostendit. Di 5 Iulii mensis anni 1846 Niciae Montisferrati, Aquensis dioeceseos intra fines, natus est Famulus Dei et die insequenti sacris lustralibus aquis est ablutus. A piis parentibus, qui non modo bonis terrenis, sed et christianis quoque virtutibus pollebant, in amore ac timore Domini una cum fratre et quattuor sororibus religiosam recepit institutionem, ita quidem ut a puero a divina gratia trahi videretur. Nihil igitur mirum si erga parentes, ludimagistros ac superiores reverentia, oboedientia et hilaritate eminuit, erga fratrem, sorores et coaequales autem dulcedine, humanitate, caritate atque patientia, ac multo magis pietate erga Deum. A matre litterarum prima rudimenta didicit, studiis autem severioribus publicas apud scholas sua in civitate vacare coepit, postquam fuerat iam sacro chrismate linitus, et ad mensam eucharisticam accesserat. Iuvenilem adeptus aetatem, ob familiares necessitudines a studiis 534 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale coactus est remittere ac panem cotidianum sibi suisque comparare in publica administratione viae ferreae, ubi non immerito ad altiora pervenit officia. Peculiari autem studio in Tertium Sancti Francisci Ordinem, tum etiam in sanctum Mariale Rosarium nec non in Romanum Pontificem et in Ecclesiam captus est. Sodalitatem adorationis cotidianae perpetuae firmandam dilatandamque curare, spiritum Tertii Seraphici Ordinis divulgare sategit. Piam Unionem contra blasphemiam et turpiloquium excitavit, suumque Conferentiae S. Vincentii a Paulo, Catholicorum Operariorum Unioni aliisque piis sodalitatibus nomen dedit. Nonnulla opuscula et folia typis edidit, pietati ac religioni inter coaetaneos fovendae quam maxime utilia. Tandem, aetatis anno sexagesimo sexto, post diuturnum rabiei morbum, per canis morsura contractum, Ecclesiae Sacramentis pie refectus, Augustae Taurinorum die 22 Novembris anni 1911 pie obiit in osculo Domini. Eius transitus magno omnes dolore affecit, et eximias eius virtutes cuiusvis coetus et conditionis homines laudarunt et exaltarunt. Iis permotus, Ordinarius Taurinensis super eius sanctitatis fama in dies aucta et dilatata ordinarias inquisitiones paucis post annis ab obitu instituit ac Romam, uti de iure, ad Sacram Rituum Congregationem transmisit, ut sedulo disceptarentur. Servatis igitur omnibus de iure servandis, in congregatione ordinaria diei 8 Maii 1934 ad Vaticanas Aedes habita, de scriptis Servi Dei actum est, et ut ad ulteriora procedi posset Pius Papa XI fel. rec. die sequenti decernere benigne dignatus est. Tandem, instante Revmo P. Antonio Cairoli, Ordinis Fratrum Minorum sollertissimo Postulatore generali, infrascriptus Cardinalis Caietanus Cicognani, Episcopus Tusculanus, S. Rituum Congregationis Praefectus, causaeque Ponens seu Relator, in ordinario Sacrae Rituum Congregationis coetu die 23 Maii 1961 in Palatio Apostolico Vaticano habito, sequens dubium discutiendum proposuit : An signanda sit commissio introductionis causae Servi Dei Pauli Pii Perazzo, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Cardinalis Ponentis, auditis quoque Praelatorum Officialium, praesertim Revmi P. Ferdinandi Antonelli, Ordinis Fratrum Minorum, Fidei Promotoris Generalis, suffragiis, omnibus diligenti studio perpensis, rescribendum censuerunt : Signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Quibus omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII Sacra Congregatio Rituum 535 per ipsum Fidei Promotorem Generalem die 24 eiusdem mensis et anni fideliter relatis, Sanctitas Sua, Purpuratorum Patrum sententiam ratam habens, sua manu commissionem introductionis causae Servi Dei Pauli Pii Perazzo, in casu et ad effectum de quo agitur, signare benigne dignata est. Datum Romae, die 24 Maii anno 1961. 83 C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculan., Praefectus L. SB s . Henricus Dante, a Secretis III DIVIONEN. Beatificationis et canonizationis Servae Dei Elisabeth a SS.ma Trinitate, monialis professae Carmelitarum Discalceatarum. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Deum adesse rebus omnibus in eisque esse « per potentiam, quia ei omnia subiecta sunt; ... per essentiam, quia omnia immediate creavit; et ... per praesentiam, quia omnia cognoscit », Angelicus Doctor iuxta ea quae in Sacris Litteris tradita sunt concinne exposuit [S. Theol. I, q. 8, a. 3). Attamen in homine, paulo minore Angelis facto (cfr. Ps. 8, 6), est Deus non tantummodo ut in rebus, sed ampliore modo. Siquidem cognoscitur ab ipso et diligitur, cum, natura duce, bonum sponte amet, cupiat et conquirat homo. Deus insuper ex gratia insidet animae iustae veluti in templo (cfr. 2 Cor., 6, 16), modo penitus intimo et peculiari. Ex quo etiam ea caritatis necessitudo consequitur, qua Deo adhaeret anima coniunctissime, plus quam amico amicus possit-benevolenti maxime et dilecto, eoque plene suaviterque fruitur. Haec autem mira animae cum Deo coniunctio, quae inhabitatio a theologis appellatur, conditione tantum seu statu ab ea discrepans qua caelites Deus beando complectitur, praesenti totius Trinitatis numine efficitur, iuxta Divini Magistri verba : (( Si quis diligit me, sermonem meum servabit, et Pater 536 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale meus diliget eum, et ad eum veniemus et mansionem apud eum faciemus» (Io. I i , 23). Porro, qui iucundissimo huic mysterio dediti ac devoti exstiterunt magnas fecerunt ad christianam virtutem progressiones atque, licet in saeculo adhuc vitam agentes, in caelo potius conversari videbantur. Hos inter iure adnumeranda est Serva Dei Elisabeth a Ssma Trinitate. Ipsa ortum duxit apud (( Camp d'Avord » prope Bituricem in Gallia die 18 mensis Iulii anno 1880, patre Iosepho Francisco Catez, matre Maria Aemilia Rolland, coniugibus virtute censuque praeditis, et die 22 eiusdem mensis salutis aqua tincta est impositis nominibus Maria, Iosepha, Elisabeth. Ab infantia christianam recepit a parentibus institutionem, atque ,mox, inde a pueritia, fortem vividamque suam indolem compescere coepit. Humanioribus quoque litteris domi est imbuta. Undecimo aetatis anno nondum expleto sacro est roborata Chrismate, eodemque fere tempore Eucharistico pabulo primum refecta adeoque enutrita, ut terrenum cibum fastidire ipsa fateretur. Virginitatem custodiens et fovens, quatuordecim annos nata votum nuncupavit eiusdem virtutis cum desiderio in actum deducendi propositum, quod iampridem fecerat, vitam religiosam ingrediendi. Mater autem fortiter restitit et consensum ad maiorem usque aetatem Famulae Dei denegavit, eo vel magis quod inde a septennio, patre orbata, sub unius matris potestate degebat. Itaque, quamvis in mundo vitam agens, religiosae vocationi animo adhaerens, a domesticis obeundis muneribus non relaxabat, cum domi, tum in schola et in societate. Maiorem tandem assecuta aetatem, mundo valedixit atque, ut Deo se ipsam valeret offerre totam, Divionense Carmelum die 2 Augusti anno 1901 ingressa est, ubi suum explevit postulatum, atque carmelitica veste induta, novitiatus tempus agere incepit, ariditate quidem spiritus aspere tentata, in religiosa tamen disciplina perseverans. Tandem die 11 Ianuarii a. 1903 religiosam professionem emisit. Silentii vitaeque absconditae cum Christo in Deo (cfr. Col. 3, 3) amantissima, monasticam regulam servando, nihil ardentius cupiebat quam tres Divinas Personas animam eius inhabitantes laudare et glorificare, ita ut laus gloriae (cfr. Eph. 1, 6) appellari voluerit. Ingravescente morbo, quo tentata erat, acribusque doloribus fortiter toleratis, pie obdormivit in Domino sanctis munita Sacramentis die 9 Novembris anno 1906, aetatis anno vicesimo sexto. Sacra. Congregatio Rituum 537 Percrebrescens autem in dies sanctitatis eius fama caelestibus signis visa est confirmàri. Quam ob rem factum est, ut causa de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis ageretur. Itaque processus ordinaria auctoritate annis 1931-1941 constructi sunt in Curia ecclesiastica Divionensi, aliique rogatoriales, qui dicuntur, et suppletivi, Sacraeque huic Congregationi exhibiti sunt. Interim plures Elmi Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi, Abbates et Moderatores religiosorum ac religiosarum instantes preces, beatificationem eiusdem Famulae Dei postulantes, Summo Pontifici obtulerunt. Quare Sacra haec Rituum Congregatio die 28 mensis Ianuarii a. 1944, scriptis perpensis, decrevit nihil obstare quominus ad ulteriora procedi posset. Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante Revmo P. Ioanne a Iesu et Maria, Ordinis Carmelitarum Discalceatorum Postulatore generali, die 24 Octobris anno 1961, in ordinario coetu huius Congregationis ad Vaticanum habito, Emus ac Revmus Dominus Andreas Cardinalis Jullien, causae Ponens seu Relator, dubium discutiendum proposuit : (( An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur », deque ea retulit. Et Emi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, auditis quoque Officialibus Praelatis, praesertim vero R. P. Ferdinando Antonelli O. F. M., Fidei Promotore Generali, rescripserunt : (( Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit ». Facta insequenti die Summo Pontifici Ioanni Papae XXIII de his omnibus per supra dictum Fidei Promotorem Generalem fideli reía tione, Sanctitas Sua rescriptum Emorum Patrum ratum habens, commissionem introductionis causae Servae Dei Elisabeth a SSma Trinitate, monialis professae Ordinis Carmelitarum Discalceatarum, Sua manu signare benigne dignata est. Datum Romae, die 25 Octobris a. D. 1961. 83 C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculan., Praefectus L. © S. Henricus Dante, a Secretis •538 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IT VICTORIEN. Beatificationis et canonizationis Servae Dei Margaritae Mariae López de Maturana, fundatricis et primae moderatricis generalis Instituti Missionalium Mercedariarum loci « Berriz ». SUPER DUBIO An signanda sit Commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Hispanica tellus hand semel exstitit Ecclesiae viridarium, ex qno magnifici prodierunt flores, viri nempe ac mulieres, qui amore erga Iesum Redemptorem animarumque salutem infiammati, se omnes et omnia ad Regnum Dei per totum terrarum orbem dilatandum et amplificandum impender unt. Quos inter flores emicat etiam Serva Dei Margarita Maria López de Maturana. Ea nata est Flaviobrigiae in Hispania die 25 mensis Iulii anni 1884, parentibus Vincentio López de Maturana et Ioanna Ortiz de Zarate censu vitaeque integritate conspicuis, atque postridie sacro est renata fonte nomenque accepit Mariam a Columna, hispanice Pilar. Adhuc infantula, die 6 Iulii a. 1886 sacramento Confirmationis est roborata. Parentes optimam Servae Dei institutionem impertiendam curarunt. Pia, docilis, in studiis ipsa valde profecit. Cum ageret decimum aetatis annum, Collegium Verde Crucis Ordinis B. Mariae Virg. de Mercede loci Berriz ingressa, pietati et sui abnegationi impensius in dies se dedit. Paulo vero post, votum protulit castitatis religiosaeque vocationis haud dubia suppeditare coepit indicia. In domum autem paternam a matre revocata, oblatis nuptiis praefracte reiectis, in fovenda vocatione strenue perseveravit. Die tandem 25 Iulii a. 1903 Ordinem B. Mariae Virginis de Mercede in vetere suo Collegio Verae Crucis ingredi valuit ac, die 10 Augusti eiusdem anni, religiosum induit habitum, assumpto religioso nomine Sororis Margaritae Mariae. Periodo probationis laudabiliter transacta, die 10 Augusti anno 1904 prima nuncupavit vota atque die 28 Augusti a. 1907 sollemnibus votis Caelesti Sponso tandem est obligata. Usque ad annum 1927 Serva Dei Magistrae, Inspectricis ac Studiorum Praepositae munera tam laudabili sedulitate obivit, ut, ea moderante, Collegium Verae Crucis mirum in modum floruerit. Religiosis virtutibus praeclara, Famula Dei peculiares exhibuit notas Sacra Congregatio Rituum 539 caritatis erga miseros derelictos summique studii Fidei propagandae. Epistolare commercium assidue fovit cum leprosis in nosocomiis locorum Guliòn et Fontilles degentibus, quos omni industria iuvare sategit. Apostolico insuper zelo impulsa, consodalium et alumnarum animos Missionum amore ita inflammavit, ut Collegium Verae Crucis centrum missionale magni momenti sit factum. Nec Serva Dei quievit donec, probantibus Superioribus, consodales Missionem Wuhu in Sinis anno 1926 acceperunt. Ipsa, quadragesimum iam aetatis annum agens, Missionis Antistita est electa. Infirma licet valetudine uteretur, sex et viginti post annos peractae clausurae, missionali vita suscepta, arduis diuturnisque itineribus terrarum orbem peragravit. Indefessis Servae Dei laboribus tribuendae sunt non modo Missiones Wuhu et Saipan in Sinis, Tokiensis in Iaponia, Ponapeensis in Insulis Carolinis aliaeque, sed eius opera vetus etiam Collegium Verae Crucis, probantibus Superioribus et unanimi consodalium consensu, conversum est in novum Institutum Missionalium Mercedariarum, quod anno 1930 ab Apostolica Sede approbatum est. Serva Dei, generalis Antistita novi Instituti die 30 Iulii anni 1931 renunciata, eius gubernacula magna cum laude prudentiae, caritatis animarumque zelo tenuit. Gravibus licet morbis indesinenter tentata, Famula Dei sui muneris officiis corporisque afflictationibus mirabili constantia vacare perrexit ad piissimum usque obitum, qui contigit die 23 Iulii anno 1934. Percrebrescens autem in dies sanctimoniae eius fama, qua vivens quoque bonestata fuerat, caelestibus signis visa est confirmari. Quamobrem de Beatorum caelitum honoribus eidem decernendis causa agi coepta est. Instructi itaque sunt ordinarii, qui dicuntur, processus in Curia Victoriensi a die 30 Iulii a. 1943 ad diem 3 Iunii a. 1950, necnon rogatorialis processiculus in Matritensi Curia a die 11 ad diem 23 mensis Martii anni 1950 ; qui absoluti ad S. Rituum Congregationem delati sunt. Interim quamplurimae litterae sacrorum Antistitum ac virorum tam ecclesiastica quam civili dignitate insignium ad Summum Pontificem pervenerunt, sanctitatis famam Servae Dei extollentes causaeque beatificationis introductionem enixe postulantes. Servatis itaque omnibus de iure servandis, Sacra Rituum Congregatio, scriptis Servae Dei rite perpensis, Decreto diei 4 Maii a. 1954, approbante Pio Papa XII fel. r e c , ad ulteriora procedi posse edixit. Quapropter, instante R. P. D. Xaverio Paventi, causae huius persedulo Postulatore legitime constituto, Emus ac Revmus Dominus Clemens Cardinalis Micara, Episcopus Velitern. et causae Ponens seu Relator, in ordinario S. Rituum Congregationis coetu die 24 Octobris anni 1961 celebrato, dubium proposuit disceptandum : An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. 540 Acta Apostolicae aedis - Commentarium Officiale Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, post relationem ipsius Cardinalis Ponentis, auditis quoque Officialium Praelatorum, praesertim R. P. Ferdinandi Antonelli O. F. M., Fidei Promotoris Generalis, suffragiis, omnibus diligenter perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta insequenti die de praemissis omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII per supradictum Promotorem Fidei Generalem relatione, Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congregationis ratum habuit et confirmavit atque commissionem introductionis causae Servae Dei Margaritae Mariae López de Maturana manu propria signare benigne dignata est. Datum Romae, die 25 Octobris a. D. 1961. .Si C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculanus, Praefectus L. £8 S. Henricus Dante, a Secretis V BUSCODUCEN. Beatificationis et canonizationis Servi Dei Fr. Andreae van den Boer, e Congregatione Fratrum B. Mariae Virg. Matris Misericordiae. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Nulla maior ars quam illa instituendi educandique pueros et adulescentes. Est namque ea, ut S. Gregorius Nazianzenus scribit, « ars artium, scientia scientiarum » (Or. II, Apologetica, in P. G. 35, 425). Chrysostomus quoque ait : « Quid par illi arti, quae dirigendae animae et efformandae iuvenis menti et indoli incumbit? Qui tali instructus est facultate, plus diligentiae exhibeat oportet, quam quivis pictor aut statuamus » (Horn. 60 in Matth. cap. 18, in P. G. 58, 584). Quae autem ars, si ex virtutis exerceatur praecepto, in maximum cum Ecclesiae tum civilis societatis bonum vertitur, et qui eidem institerint, summis laudibus iure merito extollendi sunt. Eos inter, qui adulescentium menti moribusque fingendis verbo et exemplo operam egregie navarunt, recensendus est Servus Dei Fr. An- Sacra Congregatio Rituum 541 dreas van den Boer, e Congregatione Fratrum B. Mariae Virginis, titulo Matris Misericordiae. Is natus est die 24 mensis Novembris anno 1841, in pago cui nomen vulgo Udenhaut intra Buscoducensis dioecesis fines, in Hollandiae provincia Barbantia, parentibus Petro van den Boer et Maria Bergmans, piis honestisque ruricolis, eodemque nativitatis die sacro est renatus fonte, nominibus impositis Ioanne Maria. A teneris iam annis fuit docilítate pietateque insignis. Publicas scholas in loco vulgo Helvoirt, quo pater cum familia lares transtulerat, celebravit. Sextum et decimum agens annum sacro Chrismate est roboratus, eodemque, ut praesumitur, tempore ad sacram Synaxim accessit. Mox autem sese a Deo vocatum persentiens, laeto animo religiosae perfectionis viam aggressus est. Die igitur 14 mensis Octobris anno 1859 in novitiatum Congregationis Fratrum B. Mariae Virginis, Matris Misericordiae, admissus est ubi, accepto Fratris Andreae nomine, anno 1860 in festo Omnium Sanctorum vota nuncupavit religiosa ad triennium, quae dein, die 6 Septembris a. 1863, in perpetuum confirmavit. Exinde vitam suam impendere ac superimpendere studuit Famulus Dei ad puerorum, praesertim pauperum, institutionem et educationem. Ludimagistri diplomate anno 1861 decora tus, huic muneri totum sese ligatum sensit atque pluribus tradendis disciplinis per plus quam quinquaginta annos naviter et indefesse fuit addictus. Neque his contentus, multos edidit libros, quibus pueros ad pietatem adduceret atque institutoribus quoque doctrinae et educationis auxilium praeberet. Exsultans ut gigas ad currendam viam suam (cfr. Ps. 18, 6), virtutum christianarum et religiosarum insigne praebuit exemplum, ita ut apud plurimos nomen <( sancti Fratris » obtinuerit. Laborem numquam recusavit atque ad senectutem usque, licet infirmus doloribusque oppressus, suis muniis, inter quae et Moderatoris alumnorum Seminarii suae Congregationis, perfunctus est. Anno 1912 a Gubernio Batavico magister publice sollemniterque renuntiatus est. Gravi tandem morbo per quatuor annos vexatus, die 3 mensis Augusti anni 1917, extremis Ecclesiae Sacramentis pie receptis, in Conventu S. Cordis Tilburgi quieto fine obdormivit in Domino. Cum Dei Famulus eum vitae cursum tenuerit, ut a recto fine non solum unquam deflecteret, verum etiam propositi tenax ad sanctitatem virili ànimo contenderet, sanctimoniae fama in vita gavisus est. Quae fama post eiusdem mortem nedum decreverit, in dies increbuit, accedentibus quoque caelestibus signis, quae eius apud Deum intercessione patrata asseruntur. Quapropter de Beatorum caelitum honoribus eidem decernendis causa 542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale agi coepta est. Instructi itaque sunt ordinarii, quos dicunt, processus in ecclesiastica Curia Buscoducensi a die 1 mensis Augusti anni 1947 ad diem usque 11 mensis Decembris anni 1948 ; qui absoluti ad Sacram Rituum Congregationem delati fuerunt. Interim quamplurimae litterae sacrorum Antistitum, Ordinum ac Congregationum religiosorum religiosarumque Moderatorum, ac virorum tam ecclesiastica quam civili auctoritate insignium, ad Romanum Pontificem pervenerunt, Famuli Dei sanctitatem extollentes causaeque beatificationis introductionem enixe postulantes. Servatis igitur omnibus de iure servandis, Sacra Rituum Congregatio, scriptis eiusdem Servi Dei rite perpensis, nihil obstare Decreto diei 25 Februarii a. 1959 edixit, quominus ad ulteriora procedi posset. Idcirco, instante R. P. D. Iosepho Damen, Pontificii Batavorum de Urbe Collegii Moderatore atque causae huius persedulo Postulatore legitime constituto, Emus ac Revmus Dominus Eugenius Cardinalis Tisserant, Episcopus Ostien. et Portuen. ac Sanctae Rufinae, eiusdem causae Ponens seu Relator, in ordinario Sacrae Rituum Congregationis coetu die 19 mensis Decembris anni 1961 ad Vaticanas aedes celebrato, sequens ad discutiendum proposuit dubium : An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, post ipsius Cardinalis Ponentis relationem, auditis quoque Officialibus Praelatis, praesertim R. P. Ferdinando Antonelli O. F. M., sanctae Fidei Promotore Generali, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta demum die 27 mensis Ianuarii anni huius de his omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII per supra dictum Fidei Promotorem Generalem fideli relatione, eadem Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congregationis ratum habuit et confirmavit, atque commissionem introductionis causae Servi Dei Fratris Andreae van den Boer, e Congregatione Fratrum B. M. V. Matris Misericordiae, propria manu signare benigne dignata est. Datum Romae, die 27 Ianuarii a. D. 1962. © C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculanus, Praefectus L. i£ S. Henricus Dante, a Secretis Diarium Romanae Curiae 543/ DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio : 2 dicembre 1963. S. E. Revma Monsig. Massé Carlo, Vescovo tit. di Fena e Vicario Generale di Luçon. 12 gennaio 1964. S. E. Revma Monsig. Buddy Carlo Francesco, Vescovo di San Diego. 16 marzo » S. E. Revma Monsig. Behring Giorgio J., Vescovo di Toledo in America. 16 maggio » S. E. Revma Monsig. O'Shea Giovanni, Vescovo di Kan chow. Protonolari Apostolici ad instar participantium: 3 febbraio 1964. Monsig. Foley Giovanni (Saint Paul, Minnesota). » » » Monsig. Gilligan Francesco (Saint Paul, Minnesota). » » » Monsig. Gormley Donaldo (Saint Paul, Minnesota). » » » Monsig. Keefe Giorgio (Saint Paul, Minnesota). 9 marzo » Monsig. McCarthy Giovanni F. (New York). 3 aprile » Monsig. Weiskopf Michele (Innsbruck-Feldkirch). 29 » » Monsig. Guarnacci Raffaele (Velletri). ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire : La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 5 aprile 1963. Al sig. Burriel y Rodríguez Germano (Spagna). La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 27 aprile 1963. Al sig. Gorthon Bo F. (Stockholm). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa : 15 dicembre 1962. Al sig. Cuadra Pasos Carlo (Granada in Nicaragua). 2 febbraio 1963. Al sig. Mejía Herrera Giacomo (Medellin). 24 » » Al sig. De Azevedo Ribeiro Jair (Säo Paulo). » » » Al sig. Lynch Bressan Giovanni Alberto (Säo Paulo). 16 aprile » Al sig. Paschak Wolodymyr (Winnipeg degli Ucraini). 20 » » Al sig. Alonzo Alberto (Gerusalemme). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 544 10 » maggio » )) » 17 3963. Al Al Al » Al sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sigsig. sig. sig. » » » » » » » » 31 Bracci Gino (Penne-Pescara). Severini Raffaele (Penne-Pescara). Speranzini Francesco (Penne-Pescara). Campiteli! Giuseppe Matteo (Trieste e Capo distria). Gardo Gaetano (Trieste e Capodistria). De Feo Tommaso (Bari). Ventura Andrea (Bari). Brudaglio Vincenzo (Trani e Barletta). Gusmai Andrea (Trani e Barletta). Tandoi Filippo (Trani e Barletta). Jocchi Oreste (Valva e Sulmona). Rosso Giovanni Battista (Caserta). // Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 21 novembre 19G2. » » » 8 dicembre 29 » » 2 febbraio 1963. 9 marzo 17 » » » 23 » » » » » » » » » )) 30 » 17 » » 25 » 31 sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al sig. » 27 » 1 » 10 » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al » aprile » maggio » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Graf Rodolfo (Sankt Pölten). Rücker Federico (Salzburg). Hauser Paolo (Sankt Pölten). Martins de Araújo Luigi (Jàboticabal). Salgado Giuseppe Enrico (Goiâs). De Freitas Costa Guiomar (überlandia). Camargo Barbosa Ercilio (Santos). Weijers Teodoro Giovanni fs-Hertogenboscli). Cuyten Bernardo Enrico (Roermond). Oosterbaan Ijsbrand Nicola (Roermond). Eeinards Leone M. G. TJ. (Röermond). Muiteman Urso Giuseppe (Utrecht). Sadée Luigi Carlo A. M. U. (Utrecht). Groossens Giacomo Maria G. A. ('s-Hertogenbosch) . Hoogers Francesco Giovanni G. ('s-Hertogenbosch). Van Stokkum Enrico Goffredo ('s-Hertogenbosch). Hansen Giovanni (Köbenhavn). Cools Adriano L. G. ('s-Hërtogenbosch). Frassinelli Mario (Sion). Minelli Francesco (Torino). Stockmann Enrico G. A .M. (Haarlem). Benini Francesco (Penné-Pescara). Giacintucci Rocco (Penne-Pescara). Koks Giacomo P. A. (Rotterdam). Colangelo Luigi (Bisceglie). Bobba Felice (Casale Monferrato). C urei Amedeo (Trani e Barletta). Rizzi Angelo Raffaele (Trani e Barletta). Valdini Enrico (Firenze). van Eouwen Wouterq Cornelio (Utrecht). Catello Corrado (Napoli). Tieland Enrico E. L. ('s-Hertogenbosch). (Ser. IH, v. VI) - N. 9 31 Iulii 1964 An. et vol. LVI ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Librería Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I INDORENSIS — JABALPURENSIS AIMERENSIS-JAIPURENSIS (BHOPALENSIS) Ex Ecclesiis Indorensi, Jabalpurensi, Aimerensi-Jaipurensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova Sedes metropolitana conditur, « Bhopalensis » cognominanda. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui divino consilio et voluntate omnem in Ecclesiam potestatem atque auctoritatem habuimus, et eam quidem « in aedificationem » corporis Christi (cf. II Cor., 10, 8), non modo id summo opere curamus ut fideles omnes, quotquot in orbe terrarum suo sinu Ecclesia complectitur, sincera Christi doctrina, cuius custodes facti sumus, nutriamus aeternarumque veritatum splendore collustremus, sed etiam externam eiusdem Ecclesiae compagem commutare non dubitamus, quoties, rebus im35 - ACTA, vol. VI, n. 9. — 31-7-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 546 mutatis, et fidelibus utilitates optatae exoriri, et maiores christianarum virtutum fructus percipi provideantur. Quam ob. rem, cum venerabilis Frater Iacobus Robertus Knox, Archiepiscopus titulo Melitenaeus et in India Apostolicus Internuntius, sententia ante audita venerabilium Fratrum Episcoporum loci Ordinariorum, id proposuerit ut nova Sedes metropolitana in Statu, quem dicunt, Madhya Pradesh, constitueretur, Nos, re bene considerata, haec quae sequuntur decernimus atque iubemus. A dioecesibus Indorensi, Jabalpurensi et Aimerensi-Jaipurensi territoria seu Districtus civiles distrahimus de Hoshangabad, de Sehore, de Raisen, de Sagar, et de Vidisha ; quibus terris novam archidioecesim metropolitanam condimus, Bhopalensem appellandam, cuius sane caput urbs Bhopal erit, in qua sacer Praesul domicilium et cathedram collocabit, in templo scilicet civitatis principe. Huic autem metropolitanae Sedi dioeceses Indorensem, labalpurensem et Raigarhensem-Ambikapurensem suffraganeas constituimus, quarum Antistites sacro Praesuli Bhopalensi obnoxii erunt. Scilicet has dioeceses a iuris dictione sui cuiusque Ordinarii eximimus : Indorensem nempe, ab Agraensis, ceteras ab Nagpurensis. Ad mensam novae Ecclesiae quod attinet, ad Seminarium, ad Canonicorum Collegium, ad regimen et administrationem atque similia, praescripta Iuris Canonici observentur. Documenta vero et acta, quae ad conditam archidioecesim quoquo modo respiciant, ad eius Curiam archiepiscopalem mittantur, ibique religiosa cura custodiantur. Ceterum, haec omnia quae iussimus venerabilis Frater Iacobus Robertus Knox ad exitum adducet, vel quem ille delegaverit, factis ad hoc necessariis facultatibus. Re vero acta, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittantur. Quod si eo tempore alius Internuntiaturae in India praesit, hic mandata Nostra faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni- Acta Pauli Pp. VI 547 tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertio decimo mensis Septembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar Federici, Proton. Apost. ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco ffi Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 1. II ABIDJANENSIS ET A L I A R U M (ABENGURUENSIS) Ex quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi Abidjanensi et a dioecesibus Katiolaënsi et Buakensi nova conditur dioecesis, « Abenguruensis » nomine. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Sacrum Consilium christiano nomini propagando cum expertum esset in Republica Africae Occidentalis, quam Côte d'Ivoire appellant, et numero nativum clerum praestantem esse et virtute, optimum censuit, atque ad catholicae rei incrementum peropportunum si nova ibi locorum conderetur dioecesis, quae iisdem sacerdotibus gubernanda committeretur. Audita ideo sententia sive venerabilis Fratris Ioannis Baptistae Maury, Archiepiscopi titulo Laodicensis in Phrygia atque Apostolici 548 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in Africa Occidentali Delegati, sive sacrorum Praesulum ad quos negotium pertineret, proposuit idem Consilium ut, ad optatam cathedralem Sedem constituendam, certa quaedam territoria ex archidioecesi Abidjanensi atque dioecesibus Katiolaënsi et Buakensi distraherentur. Quod Sacrae Congregationis propositum cum Nobis hodie relatum commendatumque esset, de apostolica Nostra potestate ea quae sequuntur decernimus. Ab archidioecesi Abidjanensi subpraefecturas civiles vulgo cognominatas Abengourou, Agnibilekrou et Adzopé detrahimus; a dioecesi Katiolaënsi, subpraefecturas civiles Bini-Madam, Bondoukou, Bouna, Nassian, Tanda et Tehini ; a dioecesi denique Buakensi, subpraefecturas civiles Bongouanou et Arrah, atque ex iis novam dioecesim condimus, Abenguruensem appellandam. Conditam cathedralem Sedem curis committimus e nativo clero sacerdotum, quos paterne hortamur ut vires impendant suas ad evangelicam disciplinam nescientibus nuntiandam, scientibus confirmandam. Decernimus praeterea ut eadem dioecesis, quae Sacrae Congregationi de Propaganda Fide perget esse obnoxia, suffraganea sit metropolitanae Sedi Abidjanensi; item eius Episcopus Archiepiscopi Abidjanensis metropolitanae iurisdictioni subdatur. Qui praeterea sedem suam in urbe vulgo Abengourou appellata ponet ; episcopalis vero magisterii cathedram in templo Deo dicato in honorem Sanctae Teresiae a Iesu Infante, quod ad cathedralis sacrae aedis dignitatem attollimus. Consultores tandem dioecesanos deligat ad normam iuris, quoadusque scilicet Canonicorum collegium ibidem condatur. Haec quae iussimus ad effectum perducenda curabit venerabilis Frater Ioannes Baptista Maury, quem diximus, vel per se ipse vel per alium virum, qui sit ecclesiastica dignitate indutus. Qui autem negotium perfecerit documenta de more exaranda studebit, quamque primum ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni- Acta Pauli Pp. VI 549 tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Eomae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Septembris, anno Domini. millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 77. III SHIKOKUENSIS (TAKAMATSUENSIS) Praefectura apostolica Shikokuensis ad gradum extollitur dioecesis, nomine indicto « Takamatsuensis ». PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Catholicae Ecclesiae fines latius in dies, Evangelii praeconum opera, proferri ad Christique ovile quam plurimos adduci ex cunctis gentibus homines aequa sane est ratio cur gaudio afficiamur maximo. Quod cum praesertim fieri intra fines praefecturae apostolicae Shikokuensis, in Iaponia, certiores facti simus, visum est Nobis eandem praefecturam esse ad dioecesis gradum et dignitatem provehendam : quae res non tantum effecti ibi locorum operis insigne documentum, verum etiam est ad multiplicandos christianae religionis prolatandae labores incitatio. Libentissime propterea accipientes quod Sacra Congregatio de Propaganda Fide, audita nempe sententia venerabilis Fratris Marii Cagna, Archiepiscopi titulo Heraclensis in Europa atque Apostolici in Iaponia Inter- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 550 nuntii, statuit, praefecturam Shikokuensem, quam nominavimus, in dioecesis formam redigimus, Takamatsuensis appellandam Quae scilicet omnibus fruetur iuribus ex lege canonica ei competentibus. Item eius Episcopus, qui praeterea, una cum sua Ecclesia, metropolitanae iurisdictioni Archiepiscopi Tokyensis obnoxius erit. Sacer praeterea novae dioecesis Praesul sedem suam ponet in urbe quam vulgus Takamatsu appellat, episcopalis vero magisterii cathedram in templo ibidem exstante, Deo sacro in honorem B. M. V. in Caelum receptae. Censemus insuper ut, pro Canonicorum collegio per alias sub plumbo Litteras condendo, consultores dioecesanos ad normam iuris ad tempus ille deligat, qui nempe a munere suo cessabunt Canonicis constitutis. Haec quae decrevimus venerabilis Prater Marius Cagna, quem diximus, ad exitum adducenda curabit, sive per se sive per alium in ecclesiastica dignitate constitutum virum. Qui vero rem perfecerit documenta de more exarabit, quam primum ad Sacrum Fidei Christianae Propagandae Consilium mittenda. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efticacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Septembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. B. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 68. Acta Pauli Pp. VI 551 IV AITAPENSIS (VANIMOËNSIS) Quibusdam distractis territoriis a vicariatu apostolico Aitapensi, in Nova Guinàea, praefectura apostolica conditur nomine « Vanimoënsis ». PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Omnium Ecclesiarum, ut Nostrum poscit officium, perquam solliciti earundemque cupientes maiores in dies progressiones, laeto animo accepimus quotidie diffundi in Aitapensi apostolico vicariatu christianam doctrinam laetissimisque fructibus latius redundare. Cumque vero, quo et amplius id fieri posset, aestimavisset Sacra Congregatio de Propaganda Fide optimum esse si aptius ibi locorum disponeretur territorium novaque conderetur ecclesiastica circumscriptio, visum est id probare quod eadem Congregatio, post auditum venerabilem Fratrem Dominicum Enrici, Archiepiscopum titulo Ancusensem et in Australia, Nova Zelandia atque Oceania Apostolicum Delegatum, ea de re statuit. De suprema ideo et apostolica Nostra potestate, qua catholicae praesidemus Ecclesiae, integram vicariatus apostolici Aitapensis occidentalem partem distrahimus atque ex ea praefecturam apostolicam constituimus, Vanimoënsem appellandam, cuius hi erunt fines : ad septentrionalem partem, Oceanus Pacificus; ad occidentem solem, Irian occidentalis; ad meridiem, praefectura apostolica Daruensis; ad orientem denique solem, seu inter novam praefecturam apostolicam et vicariatum apostolicum Aitapensem, linea meridiani circuli 145.45. Conditam circumscriptionem curis concredimus Patrum Congregationis Clericorum Excalceatorum Ssmae Crucis et Passionis Domini Nostri Iesu Christi, ad nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, quos paterne hortamur ut nulli labori desint ad christianorum fidem firmandam ad eamque inter ethnicos magis magisque proferendam. Censemus praeterea ut haec quae iussimus ad exitum adducat venerabilis Frater Dominicus Enrici, quem diximus, vel per se vel per alium delegatum virum, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum. Qui vero negotium perfecerit, de more documenta exarari curet, ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide quam primum mittenda. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 552 Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Septembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN /S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 71. V SOBRALENSIS - I G U A T U V I N A E (CRATEOPOLITANAE) Ex quibusdam territoriis dioecesium Sobralensis et Iguatuvinae nova fit dioecesis, nomine « Crateopolitana ». PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Pro apostolico, quo tamquam Petri successores fungimur, universae Ecclesiae regendae munere omniumque christifidelium summa cura iuvandorum, preces accipiendas esse putavimus venerabilis Fratris Ar- Acta Pauli Pp. VI 553 mandi Lombardi, Archiepiscopi titulo Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolici Nuntii, qui, post sententiam rogatos venerabiles Fratres Ioannem Iosephum da Mota y Albuquerque, Episcopum Sobralensem, et Iosephum Maurum Ramalho de Alarcón Santiago, Episcopum Iguatuvinum, ab Apostolica Sede petiit ut ex quibusdam territoriis dioecesium Sobralensis et Iguatuvinae nova constitueretur sedes cathedralis. De sententia ideo venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium, qui Sacrae Congregationi Consistoriali praesunt, deque suprema potestate Nostra sequentia decernimus. A dioecesi Sobralensi integra territoria separamus municipiorum, prout in praesens lege civili circumscribuntur, quae vulgo nuncupantur Crateús, Independencia, Ipueiras, Monsènhor Tabosa, Nova Russas, Novo Oriente, Poranga, Tamboril; a dioecesi autem Iguatuvina municipia separamus, item prout lege civili terminantur, vulgo nuncupata Cococí, Parambú et Tauá, ex omnibusque novam condimus dioecesim, Grateopolitanam appellandam iisdemque icingendam finibus ac municipia e quibus fit. Episcopalem novae dioecesis sedem in urbe vulgo Crateús ponendam statuimus, episcopalis vero magisterii cathedram in curiali templo ibidem exstante Domino de Bonfim dicato, quod ad gradum cathedralis evehimus. Sive sacrae aedi cathedrali sive Crateopolitano Episcopo congrua iura damus, impositis praeterea sacrorum Antistiti obligationibus, quas inter hae praecipuae erunt : Canonicorum collegium constituendi ; donec tamen id fieri possit, consultores dioecesanos ad normam iuris eligendi ; minus saltem Seminarium, graviter quidem eius onerata conscientia, struendi ad normam iuris communis adque peculiares leges Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus, cuius Seminarii sive ingenio sive animi dotibus praestantes alumnos Romam mittendi, in Pontificium Collegium Pianum Brasilianum, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendos. Iubemus insuper ut dioecesis Crateopolitana suffraganea sit metropolitanae Sedi Fortalexiensi, eiusque Episcopus Metropolitae eiusdem archidioecesis obnoxius ; ut mensa episcopalis, quae dicitur, fiat ex Curiae emolumentis, fidelium collationibus, bonisque ei obvenientibus ex praescripto canonis 1500 Codicis Iuris Canonici; ut simul ac hae Litterae Nostrae ad effectum deductae fuerint, ei Ecclesiae sacerdotes addicantur in cuius territorio vel beneficium vel officium habeant, ceteri vero clerici Seminariique tirones ei, in qua legitimum habeant domicilium; ut denique acta et documenta, conditam dioecesim respicientia, a Curiis Sobralensi et Iguatuvina ad Crateopolitanam mittantur, in tabulario religiose custodienda. Haec omnia quae statuimus Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 554 venerabilis Frater Armandus Lombardi, quem diximus, exsequenda studebit, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui vero rem perfecerit documenta de more exarabit atque ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Eomae, apud S. Petrum, die duodetricesimo mensis Septembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALONIERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane. tab.. vol. CXIII, n. 100. Acta Pauli Pp. VI 555 LITTERAE APOSTOLICAE I Beata Maria Virgo, a Septem Doloribus appellata, totius regionis Ciminiae principalis Patrona renuntiatur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Quae regio monte silva ac lacu distinguitur, Ciminia commune quoddam marialis religionis domicilium habet constitutum sacris illis iurisdictionibus quae circa sunt. Tale autem exsistit pervetustum coenobium Sancti Martini, ubi multos iam annos consuetudo Virginem eiusque dolores sollemnissimo ritu celebrandi viget. Quodsi potissimum mense Septembri, quo die Ecclesia universa hasce Deiparae aerumnas, hominibus admodum salutares, debito recolit honore, pietatis signa ex multitudinis conventu et alacritate haud dubia deprehenderis, attamen illud Nobis est laudandum, quod totius fere anni cursu sacrae fiunt peregrinationes, quas plurimi fideles participant, atque nobilis huius certaminis victrices inveniuntur, fide caritateque compulsae, humiles Ciminiorum saltuum operae. Sunt enim lignicidae et saltuarii primi Matris Dolorosae cultores, qui mane ac vesperi, quotidianum durissimumque laborem inituri vel ex eo redeuntes, ave Ei dicere Eamque ardenter deprecari imaginemque floribus exornare non neglegunt. Siquidem anno MCMXXXVIII effigies illa fuit aureo diademate redimita, praetereaque, post alterum bellum, inter nationes exortum, perelegans aedicula in summo ipso monte est excitata, gratae voluntatis causa erga caelestem Matrem, quae filios a bellicis calamitatibus servarat incolumes. Atque nunc, memores certe munerum ac beneficiorum, eius praesens ac validum patrocinium sibi suisque rebus expetunt. Quamobrem, quinto et vicesimo exeunte anno postquam praedicta imago est coronata, Venerabiles Fratres Adalgisus Albanesi, Archiepiscopus-Episcopus Viterbiensis et Tuscanensis idemque Abbas (( nullius » S. Martini ad Montem Ciminum, Robertus Massimiliani, Episcopus Civitatis Castellanae, Hortanus et Gallesinus, Iosephus Gori, Episcopus Nepesinus et Sutrinus, suorum quisque nomine fidelium,^quos pastorali regunt ministerio, id votum ad Nostram Sedem attulerunt. Nos autem fore confisi, ut, patrocinio decreto, uberiores gratiae fructus 556 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in illam regionem dimanent christianique mores ibidem floreant felicissime, has preces libenter statuimus admittere. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatissimam Virginem Mariam, a Septem Doloribus appellatam, principalem totius regionis, quae Ciminiis Montibus continetur, caelestem Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXIV mensis Septembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. ffi HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis II Beata Maria Virgo, quae ut « Salus infirmorum » invocatur, principalis caelestis Patrona totius dioecesis Facatativensis eligitur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Opifera Mater aerumnosorum, Beata Maria Virgo, piis obsequiis colitur in templo, Ordini Fratrum Eremitarum Sancti Augustini credito ad pagum, qui, vulgo « Bojacà )) appellatus, finibus dioecesis Facatativensis continetur. Est enim ibi proposita sacra imago eiusdem Deiparae, Filium suum de Cruce depositum genibus sustinentis, cui adiecta appellatio « Salus infirmorum ». Re quidem vera Dei Genetrix miserentissima, a supplicibus exorata, qui non solum e vicinia sed etiam e totius Columbianae Reipublicae regionibus eo peregrinationis causa perfrequentes accedunt, munerum suorum copiam aegris alioque modo afflictis impertit. Cupiens vero, ut dioecesis ista recens constituta Beatae Mariae Virginis, nomine illo insignis, praesi- Acta Pauli Pp. VI 557 dio obtegeretur atque adeo res catholica ea in regione felicibus augeretur incrementis, Venerabilis Frater Radulfus Zambrano Camader, Facatativensis Episcopus, prolatis simul votis cleri gregisque suis curis commissi, huiusmodi patrocinii concessionem a Nobis efflagitavit. Quibus precibus libenter admissis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, quae ut (( Salus infirmorum » invocatur, principalem totius dioecesis Facatativensis caelestem Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVII mensis Novembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. œ HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis III Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur ecclesiae abbatiali Beatae Mariae Virg. in Caelum assumptae sacrae in oppido « Montichiari », dioecesis Brixiensis. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — « Montibus in claris semper vivida fides » : quam vera sint haec verba publico insigni oppidi, cui vulgare nomen « Montichiari », adiecta, rerum memoria, sacris monumentis, pia civium alacritate etiamnum vigente affatim comprobatur. Mature enim constituta est ibi religionis catholicae sedes, unde christianitatis lumen in circumiacentem agrum est salubriter diffusum, et ab antiquis temporibus coenobia sodalium ad evangelicam nitentium perfectionem 558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale floruerunt. Imprimis vero dignum est, quod memoretur, templum Sancti Pancratii, in summo colle ante annum millesimum structurae genere basilicarum proprio exstructum. Praeter quod, plures sacras aedes, maxime in rure contermino, per saeculorum aetates excitavit Monticlarensium pietas. Praesertim autem iuvat meminisse eorum inceptu et largitate ecclesiam Sanctae Mariae Novae inito saeculo xv eleganti manu, opere nobili, conditam esse, quod templum Sancti Pancratii a loco aedificiis frequenti longius abesset. Verum cum aucto civium numero ea non putaretur sufficere, anno MDCCXXVIII est captum consilium amplius templum eiusdem Deiparae honori construendi ; cuius auspicalis lapis est anno postero iactus et ad quod erigendum perficiendumque plurimum studii et navitatis ab incolis per saeculum fere fuit impensum. Ex quo tempore stat ad auras, priore aede mariali deleta, prae^ clara haec Dei Genetrici in Caelum assumptae sacra ecclesia, cuius frons, opus egregium Antonii Marchetti, Abbatis, septem magnis signis marmoreis ornatur et cui tholus est audacius impositus ; quod templi culmen, statua Divini Redemptoris in summo decoratum, Petrus Antonius Cetti, vir Brixiensis, scite delineasse cognoscitur. Communi etiam laude probatur interior ecclesiae pars, maxime ob aras variae quidem pulchritudinis, pretiositatis unius. Potissimum quidem admirationem habent altaria augusti Sacramenti, Iesu Christi Cruci affixi, Beatae Mariae Virginis a Rosario, Sacrarum Reliquiarum. Imagines pietas quoque, vetustam crucem Byzantino more effictam aliaque ornamenta non est quin praedicet. His vero temporibus religionis studium, quo Monticlarenses tenentur, iterum exsplenduit, siquidem ad paroeciale hoc templum suum, cui abbatiae dignitas est addita, affabre reiiciendum operam alacres contulerunt. Quibus rebus inductus, dilectus filius Franciscus Rossi, abbas-parochus eiusdem ecclesiae, vota quoque significans oppidi Auctoritatum civilium et Christifidelium, submisse Nos rogavit, ut mariale templum, cuius laudes perstrinximus, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus, Venerabilium Fratrum Hyacinthi Tredici, Brixiensis Archiepiscopi-Episcopi, et Iosephi Almici, Episcopi titulo Arcadiensis et Brixiensis eiusdem Praesulis Auxiliaris, commendatione suffultis, libentissimo animo statuimus obsecundare. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis, plenitudine, harum Litterarum vi_ perpetuumque in modum Monticlarensem abbatialem ecclesiam, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis in Caelum assumptae consecratam et intra fines Brixiensis dioecesis positam, ad Acta Pauli Pp. VI 559 honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XIV mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis IV Laosiensis regio a Delegatione Apostolica Indosinensi seiungitur ac Delegationi Apostolicae Thailandiae et Paeninsuiae Malacensis adicitur. PAULUS PP. VI Ad futuram rei memoriam. — Supremo, quod obimus, ministerio impellimur ad ea cuncta efficienda, quae ad Regni Christi fines latius proferendos conferant ac fidelibus in terris degentibus, quae missionali opere excoluntur, maiori sint usui. Cum igitur regio Laosiensis, quae ad praesens usque tempus Delegationi Apostolicae in Indosinis erat obnoxia, ab hac longius distet, anno vero MCMLVII a Pio Pp. XII, Decessore Nostro rec. mem., Thailandensis eiusmodi Delegatio sit constituta, cui etiam Malacensis Paeninsula fuit subiecta, res, ad Laosienses quod attinet, novo iam ordine esse componendas non perperam arbitramur. Itaque e consulto Sacrae Congregationis Nomini Christiano propagando, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi, territoria Laosiensia, quae usque adhuc e Delegatione Apostolica Indosinensi pendebant, ab hac seiungimus ac Delegationi Thailandiae et Paeninsuiae Malacensis adicimus, quae deinceps Apostolica Delegatio Thailandensis, Laosiensis et Paeninsuiae Malacensis appelletur. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros 560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNINI a publicis Ecclesiae negotiis V Secretariatus de non Christianis erigitur, cuius Praeses E.mus P. D. Paulus S. R. E. Presbyter Cardinalis Marella renuntiatur. PAULUS PP. VI Ad futuram rei memoriam. — Progrediente Concilio Oecumenico Vaticano Secundo, expedire visum est peculiarem Coetum seu Secretariatum institui, cuius esset eos salubriter attingere, qui christianae religionis sunt expertes, scilicet in quos etiam haec verba Domini nostri cadere videntur : « et alias oves habeo, quae non sunt ex hoc ovili : et illas oportet me adducere » (Io. 10, 16). Hic vero ardor caritatis divinae Ecclesiam, quae opus Christi persequitur, urgeat oportet, his praesertim temporibus, quibus inter homines cuiusvis generis, linguae, religionis multiplices intercedunt rationes. Itaque, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi peculiarem Coetum seu Secretariatum de non Christianis erigimus et constituimus, cuius Praesidem Dilectum Filium Nostrum Paulum Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyterum Cardinalem Marella, prudentia admodum commendatum et in doctrina religionum peritissimum, eligimus et renuntiamus, tribuentes ei facultates omnes necessarias et opportunas ad id officium fructuose in Domino implendum. Contrariis quibusvis non obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XIX mensis Maii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. Œi HAMLETUS I. Card. CICOGNAXI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Pauli Pp. VI 561 VI Delegatio Apostolica in Republica Ruandensi in Nuntiaturam erigitur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Quantum utilitatis e publicis officiorum rationibus, quae Apostolicae huic Sedi intercedunt cum Civitatibus, soleat exsistere, neminem latet estque usu iam dudum comprobatum. Cum igitur commodum esse visum fuerit Apostolicam Sedem et Rempublicam Ruandensem publicis huiusmodi vinculis inter se coniungi, Nos, loco Delegationis Apostolicae, quae hucusque inibi viguit, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi, in Republica Ruandae Nuntiaturam Apostolicam erigimus et constituimus, cuius sedem in urbe Chigalia collocamus. Eidem ergo sic per Nos erectae Nuntiaturae omnia et singula deferimus officia, privilegia atque indulta, quae huiusmodi Legationum sunt propria. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; eidemque Legationi sic constitutae nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, èub anulo Piscatoris, die vi mensis Iunii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 36 - ACTA, vol. VI, n. 9. — 31-7-1964. 562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULAE I Ad E.mum P. D. Emmanuelem Sanctae Romanae Ecclesiae Presb. Cardinalem Gonçalves Cerejeira, Patriarcham Lisbonensem, quem Legatum eligit, ut sollemnibus praesideat celebritatibus indictis centesimo exacto anno, ex quo B. Maria Virgo Immaculata excoli coepta est in montis « Sameiro » sacrario. PAULUS PP. VI Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Lusitania, inclita regio, recentiore aetate singularem in modum materna dilectione Beatae Mariae Virginis visa est frui; siquidem eius cultus permagnis est auctus incrementis eiusque munera supplicibus largiter obvenerunt. Cui rei documento est mons « Sameiro », Augustae Bracarum imminens, in quo post definitum dogma, quo credimus almam Dei Genetricem sine labe esse conceptam, illustris sedes pietatis marianae est constituta, unde ampla spiritualium fructuum copia in Lusitanum populum permanavit. Allicit enim ad se augustum et faberrime exstructum templum agmina Christifidelium, qui ibi opiferam Virginem deprecantur, sacra Ecclesiae participant, gratia divina végétant animos. Cum autem in eo sit, ut centesimus annus revolvatur, ex quo in sacrario Beata Maria Virgo Immaculata est excoli coepta, sollemnes cele britates sunt indictae, quae proximo mense agentur. Quas inter non parvum momentum obtinebit Conventus, e tota Lusitania cogendus, cui propositum est, ut de argumentis marialibus, maxime vero de munere, quod Ecclesiae in sanctuariis Deiparae Virgini dicatis est proprium, ad doctrinae rationes disseratur. Nos autem huiusmodi consilia paterno animo probantes iisque sollemnibus plus auctoritatis dignitatisque tribuere cupientes, Te, Dilecte Fili Noster, qui, Romana purpura ornatus, principi sedi Lusitaniae es praepositus, Legatum Nostrum his Litteris eligimus et renuntiamus, ut nomine Nostro praedictae celebrationi praesideas. Neque dubitamus, quin pro pietate erga caelestem Matrem, qua enites, et pro studio animarum, quo commendaris, commissum Tibi honorificum officium coetibus, qui eo convenient, feliciter utiliterque sit cessurum. Provido sane consilio divino orta sunt in Ecclesia — et ad regionem istam quod attinet, Fatima quoque animo accurrit — sacraria mariana, Acta Pauli Pp. VI 563 unde tot spiritualia percipiuntur emolumenta, hisque temporibus videntur esse maxime accommodata, quibus apud non paucos fides interiit vel saltem languet, caritas friget, ipsa religionis fundamenta labefactantur. Est enim Beata Maria Virgo (( omnium membrorum Christi sanctissima Genetrix, mysticum eius Corpus eadem materna cura impensaque caritate prosecuta, qua in cunabulis puerulum Iesum lactentem refovit atque enutrivit » ; neque fieri potest, ut qui eam deditissima filii voluntate veneretur et observet, non perveniat ad Iesum atque adeo salutem adipiscatur. Nova igitur alacritate gens Lusitana, quae merito gloriatur se a multo tempore singulari studio Deiparae Virginis Immaculatae teneri, ad hanc Matrem Dei et Matrem nostram se convertat, ita ut sancta religio auctibus provehatur et in privata et publica instituta efficaciter influat. 1 Hanc spem foventes, Tibi, Dilecte Fili Noster, ultro facultatem facimus, ut statuto die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam Indulgentiam iis proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Denique supernae gratiae conciliatrix peculiarisque benevolentiae Nostrae testis sit Apostolica Benedictio, quam Tibi, Bracharensi Archiepiscopo, civilibus Moderatoribus et Magistratibus, clero ac populo universo, horum sollemnium causa congregatis, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xx mensis Maii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. PAULUS PP. VI II Ad E.mum P. D. Richardum Sanctae Romanae Ecclesiae Presb. Cardinalem Cushing, Archiepiscopum Bostoniensem, quinque exacta lustra ab accepta episcopali consecratione celebraturum. PAULUS PP. VI Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Dies, qui tibi, Dilecte Fili Noster, semper exspectatus acceptusque anni revelatur circulo, mox animo tuo effusiorem afferet religiosam laetitiam : 1 Cfr. Litt. Encycl. Mystici Corporis Pii Pp. XII; A. A. S. v. XXXV, 1943, p. 248. y Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 564 quinque enim condentur lustra, postquam episcopali consecratione adauctus es. Pro benevolentia et egregia existimatione, quibus te prosequimur, tibi episcopatus tui natalem recensenti, et inde di vite vena exortam fidentemque divinorum donorum copiam recolenti, gratulationes proferimus, vota facimus, hortationes admovemus. Quod, superna auxiliante gratia, perfecisti in gloriam Dei amplificandam, in emolumentum et decus archidioecesis Bostoniensis, in catholici quoque nominis utilitatem, id merito Nostro praeconio laudis carere non sinimus. Bonus et pervigil sacer pastor, cui praesidere est servire, cui praeeniinere est diligendo iuvare et iuvando diligere, sollicitudines curasque tuas ita in commissas Christi oves impendisti, ut, quantum fieri possit, nihil eis desit praesidiorum, quae ad Dei cultum promovendum et ad christianae vitae auctum et florem fovendum conducere possunt. Archidioecesis profecto ista sapienti moderatione ita instructa est, ut sacerdotum numero, religiosis sodalitatibus, catholicis scholis et collegiis, actione sociali, christianae doctrinae institutione, beneficentiae aptis inceptis insigniter floreat. In pastorali munere fungendo, veluti bonus paterfamilias, profers de thesauro tuo nova et vetera, sciens novas rationes novis necessitatibus hominum aptare, haud omnino tamen relictis usu et experientia rerum probatis solidissimis viis. Liberalitas animi opumque, profecto insignis et nobilis laus, mores tuos et christifidelium, quorum ductui et profectui consulis, decorat. Qua fruita sunt et fruuntur praesertim missionalium inceptorum campus et regiones Americae Latinae, ubi generosa auxiliorum vestrorum copia multigenae inopiae ecclesiarum haud sine spectabili fructu et laetis incrementis rerum occurritur, cumprimis ope providentissimi operis a te conditi, quod a S. Iacobo Apostolo nomen sumit. 1 Cuncta felicia et salutaria tibi in praesens percupientes, Christum Iesum, Pontificem aeternum, coronam Praesulum, auctorem et consummatorem fidei nostrae, deprecamur, ut potioribus usque donis propitiationis Suae te exornet et ditet. Quorum id apprime optabile et magni ducendum esse videtur, ut sanctitatem Eius sive bonorum operum numquam intermissa serie et absolutione, sive crescenti et fiammanti Eius amore magis magisque sequaris. Volumus tuis gressibus motibusque mentis praelucere vibrantia et dulcia dicta, quibus S. Gregorius Na1 Cfr. Matth. 13, 52. Acta Pauli Pp. VI 565 zianzenus sese ad devovendum se Christo exstimulabat : (( Tibi vivo, tibi loquor, tibi sedeo, o Eex Christe — Tibi moveo pedum vestigia, quoniam tu me manu tegis — Me igitur et nunc perducas ad bonum finem itineris » . Haec libenter accipe bene ominantia et hortativa verba, quibus anniversarium agendum diem tibi iucundamus, cum pro comperto habere debeas Nobis parere gaudium, ea quae tibi eveniunt votis tuis dignis impletione congruentia. Quo autem fructuosior anniversarius dies tuus evadat, libenter id tibi facultatis facimus, ut postquam sollemni ritu divinis operatus eris, Nostro nomine Nostraque auctoritate adstantibus christifidelibus benedicat, proposita plenaria Indulgentia, ad Ecclesiae legem lucranda. Tibi denique, Dilecte Fili Noster, et sollertibus Episcopis Auxiliaribus tuis, gregique universo, cui sacer pastor consulis, Apostolicam Benedictionem, praecipuae caritatis Nostrae pignus, peramanter impertimus. Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, die x x n mensis Maii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. 2 PAULUS PP. VI ALLOCUTIONES I Ad summos Moderatores quarundam Familiarum Religiosarum earumque sodales, qui Romam convenerunt ad sui cuiusque Instituti Capitulum Generale.* Dilectissimi filii, Magno gaudio affecti neque modicam spem concipientes, vos contuemur, qui coetus delecti iique auctoritate graves estis venerabilium et illustrium Familiarum Eeligiosarum ; vobisque Nos iuvat salutem dicere plurimam, atque egregiam, quam de vobis habemus, opinionem gratumque animum Nostrum significare. 2 Carm. I, 1, 36, vv. 31-33; Migne, P.G. 37. 519. * Die 23 mensis Maii a. 1964. 566 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Convenistis Romam ad celebrandum Capitulum Generale uniuscuiusque Instituti vestri ; quae quidem res, licet in primis Ordinem vel Congregationem vestram tangat, tamen etiam in vitam Ecclesiae redundat, quae a fiorenti condicione vitae religiosae magnam repetit partem vigoris sui, studii apostolici, ardoris sanctitatis adipiscendae. Praeterea Nos adiistis, non solum ut obsequia Christi Vicario qua filii addictissimi et amantissimi praeberetis, sed etiam ut Benedictionem Apostolicam impetraretis, quae vobis ipsis, Institutis vestris et praesertim negotiis in Capitulis vestris tractandis prodesset, e quibus, quemadmodum probe confidimus, salutares percipientur fructus, ita ut vita religiosa impensius et alacrius ducatur. Quamvis singulos hos coetus vestros libentissime seiunctim coram admisissemus, et ad unumquemque pro peculiari indole et necessitate verba fecissemus, tamen praeoptavimus omnes simul excipere, quo maius pondus huic colloquio communi tribueremus, eo vel magis quod, hac opportuna oblata occasione, Nobis visum est quaedam exponere, quae ad omnes pertinent religiosos, quotquot sunt per orbem terrarum. Imprimis vos animadvertere volumus Institutorum religiosorum momentum maximum et eorum munus plane necessarium esse Ecclesiae hisce temporibus. Est quidem fatendum doctrinam de universali ad sanctitatem vocatione fidelium cuiusvis ordinis et condicionis multum in praesenti, ac merito quidem, commendari; quae eo innititur, quod primaria ratione ii baptismi Deo consecrantur. Praeterea horum temporum necessitates postulant, ut ardor vitae christianae in ipso mundo ferveat et animos accendat, scilicet « consecrationem mundi )) requirunt, cuius rei officium praesertim ad laicos pertinet. Haec omnia e providentis Dei consilio contingunt, estque cur de tam salutaribus inceptis gaudeamus. Cavendum tamen est, ne ea de causa germana notio vitae religiosae, ut semper in Ecclesia viguit, obscuretur, atque iuvenes, cum de deligendo vivendi genere cogitant, aliquo modo praepediatur, propterea quod peculiare munus et momentum immutabile status religiosi in Ecclesia non amplius distincte et dilucide perspiciunt. Visum est igitur Nobis inaestimabile pondus vitae religiosae eiusque munus necessarium in mentem revocare ; hic enim status, qui e votorum evangelicorum professione indolem propriam accipit, est, secundum exemplum ac doctrinam Iesu Christi, perfecta vivendi ratio, quippe quae eo spectet, ut caritas augescat et ad absolutionem perducatur; Acta Pauli Pp. YI 567 aliis autem vitae generibus fines, utilitates, officia temporalia, quamquam per se legitima, sunt proposita. Altera ex parte nunc cum maxime Ecclesiae opus est testimonium publicum et sociale, quod vita religiosa impertitur. Nam quo impensius officium laicorum expetitur vitam christianam in ipso mundo agendi et propagandi, eo magis postulatur, ut exempla praefulgeant eorum, qui mundo re vera renuntiant, atque adeo aperte demonstretur Regnum Christi non esse de hoc mundo.} Ita fit, ut professio votorum evangelicorum adiungatur consecrationi, quae propria est baptismatis, et hanc, quasi quaedam consecratio peculiaris, compleat, eo quod Christifidelis se Deo penitus committit ac devovet, totam vitam suam efficiens eius unius famulatum. Haec omnia cum alia re conectuntur, de qua paterno et sollicito animo vos monemus ; scilicet oportet plurimi faciatis vota religiosa eorumque usui et exercitationi magnum momentum tribuatis. Nullo enim alio modo ducere potestis vitam congruentem et consentaneam statui, quem elegistis et in quo sic vobis est versandum, ut efficaciter adiuvet progressionem ad caritatem perfectam, et fideles inde accipiant testimonium vitae christianae ad eamque inflammentur. Quamquam hominum condiciones temporibus proxime praeteritis non leviter sunt immutatae atque adeo religiosorum vivendi ratio ad eas necessario est accommodanda, tamen ea, quae ex ipsa natura consiliorum evangelicorum consequuntur, vim suam omnino retinent nec ullo pacto queunt imminui. Summopere igitur in vitae actione religiosam oboedientiam excolite. Ea est et manere debet holocaustum, uti appellant, propriae voluntatis, quod Deo offertur. Quod sacrificium sui eo fit, quod submisse legitimis Moderatoribus paretur, quamvis auctoritas exercenda sit intra fines caritatis et cum respectu personae humanae, et licet haec nostra aetas religiosos vocet ad plura gravioraque munera obeunda et ad incepta alacrius et expeditius suscipienda. Ne desieritis studium paupertatis inculcare ; de qua hodie multus est sermo in Ecclesia. Eeligiosi enim exemplo verae paupertatis evangelicae omnibus debent praelucere. Quapropter paupertatem, qua se sponte astrinxerunt, ament oportet; neque satis est, circa usum bonorum, e Superiorum arbitrio pendere, sed religiosi ipsi contenti sint rebus necessariis, quibus vitae rationibus consulitur, et fugiant commoditates 1 Cfr. Io. IS, 36. 568 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et lautitias, quibus vita religiosa enervatur. Sed praeter paupertatem, quae singulorum propria esse debet, non licet neglegere paupertatem, qua familia ipsa seu totum corpus sodalium eniteat oportet. Itaque Instituta religiosa in aedificiis suis et quibusvis operibus cultum et ornatum nimis exquisitum, et quidquid luxum redolet, devitent atque rationem habeant condicionis socialis hominum qui circa habitant. Abstineant quoque a nimio studio quaestus faciendi, immo subsidiis temporalibus, quae divina Providentia iis est largita, veris necessitatibus fratrum indigentium subveniant, sive hi sunt conterranei sive aliis in orbis terrarum partibus degunt. Singulari vero diligentia religiosi servent, quasi pretiosam gemmam, castitatem. Notum est omnibus vitae condicionibus, quae nunc obtinent, difficilem reddi exercitationem castitatis perfectae, non solum eo quod pravi mores pervagantur, sed etiam ob doctrinas falsas, naturam plus nimio extollentes, quae animis exitiale virus infundunt. Haec tamen causam praebeant, ut fidem magis magisque excitemus, qua credimus verbis Christi praedicantis pretium supernaturale castitatis, quae propter Regnum caelorum exquiritur, et qua minime dubitamus, quin ope divinae gratiae hoc candidum lilium servari possit intaminatum. Quod ut feliciter contingat, acriore cum studio exerceatur oportet christiana mortificatio et diligentiore cura sensus custodiantur. Itaque nullus omnino locus detur, ne specie quidem cuiusdam desiderii cognoscendi scitu utilia vel amplificandi cultus humani, libris vel ephemeridibus atque spectaculis inhonestis vel indecoris; excepta fortasse studiorum probata necessitate, quae a religiosis moderatoribus explorata sit. Nemo unquam aeque aestimare poterit efficaciam sacri ministerii in mundo tot obnoxio turpitudinibus, dummodo is, quid id obit, luce fulgeat castimoniae Deo consecratae eiusdemque virtute roboretur. Haec hactenus. Nunc autem Nobis in animo est aliquid etiam breviter attingere, quod ad ipsam Institutorum religiosorum structuram et ordinationem spectet. Hac enim in re Capitulorum Generalium labores potissimum versantur. Patet rectam religiosae vitae rationem disciplina, certis legibus, condicionibus ad eas observandas idoneis omnino indigere. Quare Generalium Capitulorum praecipuum munus esto, Religiosae Familiae normas a Legifero Patre suo statutas, labente tempore, sartas tectas servare. Vobis igitur curandum est ut firmissimum opponatur repagulum Acta Pauli Pp. VI 569 iis omnibus agendi rationibus, quae disciplinae robur pedetemptim ener vent, scilicet moribus religiosae vitae infestis, exemptionibus non necessariis, privilegiis minus probandis. Item cavere prorsus debetis a qualibet disciplinae remissione, quam non vera necessitas, sed mentis arrogantia, vel oboedientiae fastidium vel saeculi amor suadeant. Quod attinet autem ad nova ineunda incepta et opera, ab iis abstinete, quae praecipuo Instituti vestri muneri, vel menti Conditoris non omnino respondeant. Religiosa enim Instituta tamdiu vigent et florent, quandiu in eorum disciplina et operibus, et in sodalium moribus ac vita, integer Conditoris animus perstat ac spirat. Deinde religiosae Sodalitates, utpote corporis viventis similitudinem referentes, assidua incrementa capere iure merito exoptant. Hoc autem Instituti incrementum in diligentiore regularum vestrarum observantia ponendum est, potius quam in sodalium numero aut in novis conditis legibus. Immo legum multiplicitas non semper religiosae vitae profectum comitem habet ; saepe enim fit ut, quo plures normae condantur, eo minus ad illas animus intendatur. Quare Generalia Capitula leges ferendi iure, quo gaudent, modice et quidem prudenti iudicio semper utantur. Denique maximi momenti opus, in quo Capitula Generalia curas praecipuas ponere debent, hoc est, ut Instituti sui leges ad mutatas temporum condiciones assidue accommodent. Id tamen ita est procurandum, ut propria Instituti natura et disciplina indemnis servetur. Religiosa enim quaelibet Familia suum peculiare munus habet, eidemque omnino necesse est ut fidelis permaneat; hic vitae ubertas Instituti sita est, atque hic etiam caelestium gratiarum copia numquam defutura. Nulla ergo disciplinae renovatio inducenda est, quae cum Ordinis vel Congregationis natura non congruat, aut a mente Conditoris quoquo modo discedat. Quae quidem disciplinae renovatio hoc etiam postulat, ut a competenti auctoritate tantummodo procedat. Quare donec haec disciplinae accommodatio ad perfectum exitum adducta est, religiosi sodales ne quid novi proprio marte inducant, neu disciplinae habenas laxent vel censuris indulgeant, sed ita se gerant, ut fidelitate et oboedientia sua hoc renovationis opus potius iuvent et expeditius efficiant. Quod si contigerit, regularum vestrarum littera quidem immutabitur, non autem spiritus, qui integer perstabit. In huiusmodi autem vestrorum Institutorum renovatione procuranda, vobis semper cura habenda est, ut spirituali sodalium vestrorum 570 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vitae praecipuae semper partes tribuantur. Quare apud vos et apud religiosos omnes, quorum munus est sacri apostolatus operibus vacare, omnino nolumus, falsa illa quicquam valeat opinio, operibus externis primas dandas esse curas, intimae vero perfectionis studio secundas, quasi id aetatis huius ingenio et Ecclesiae necessitatibus postuletur. Alacris operositas et spiritualis vitae cura, nedum altera alteri noceat, artissimam requirunt coniunctionem, ita ut ambo pari gradu et gressu semper procedant. Ferventibus igitur operibus, congruenter ferveat precandi studium, intemeratae conscientiae nitor, rerum adver sarum patientia, actuosa et pervigil caritas in animorum salutem impendenda. Quibus virtutibus neglectis, non solum robur et fructus deerunt apostolici laboris, sed etiam sensim animus defervescet, nec diu satis cavere poterit a periculis, quae in ipsa sacri ministerii perfunctione latent. Ad apostolatum autem quod attinet, qui religiosorum sodalium curae concreditus est, haec addere velimus. Instituta religiosa ad hodiernas rerum condiciones et adiuncta apostolicum munus ipsorum proprium sedulo conformare debent. Sodales iuniores praesertim ad id recte instituendi atque educandi sunt; ita tamen, ut apostolicum studium, quo incensi esse debent, non intra fines sui Ordinis circumscribatur, sed pateat ad ingentes spirituales necessitates horum temporum. Neque in isto omnia. Sed iidem ad illam etiam exquisitam munerum suorum conscientiam excolantur, vi cuius ipsi loquendo operandoque semper se exhibeant veros Dei ministros, integritate doctrinae praestantes et vitae innocentia commendatos. Qua in re religiosi sodales ne sibi ipsis relinquantur, sed ipsorum opera vigilantiae moderatorum semper obnoxia esse debet, praesertim si de navitate agitur, quae in civili societate magnum habere solet momentum. Magnopere etiam nobis cordi est, ut religiosorum sodalium navitas cum sacrae Hierarchiae normis concordi ratione procedat. Religiosorum enim Ordinum exemptio nullo modo constitutioni, divinitus Ecclesiae datae, repugnat, vi cuius quilibet sacerdos, praesertim in sacri ministerii perfunctione, sacrae Hierarchiae parere debet. Religiosi enim sodales semper et ubique Romani Pontificis potestati, utpote supremo suo Moderatori, in primis subiciuntur. Instituta religiosa igitur praesto sunt Romano Pontifici in iis operibus, quae ad bonum Ecclesiae 2 2 Can. 499 par. 1. Acta Pauli Pp. VI 571 universae pertinent. Quod autem attinet ad sacri apostolatus exercitium in variis dioecesibus, religiosi sodales subsunt etiam Episcoporum iurisdictioni, quibus auxilium praebere tenentur, salva semper apostolatus natura ipsorum propria et vitae religiosae necessitatibus. Ex quo patet, quantopere conferat ad Ecclesiae bonum socia atque adiutrix religiosorum opera dioecesano clero praestita, cum vires unitae fortiores validioresque evadant. Habetis iam, dilectissimi filii, ea breviter commemorata, quae Nobis ad religiosae vitae incrementum hodie magnopere conferre videntur. Quae omnia vobis testentur, quanta sollicitudine religiosae vitae rationes consideremus atque aestimemus, quantamque spem in adiutrice opera vestra collocemus. Iter, quod terendum vobis monstravimus, arduum sane est et laboris plenum. Sed animum ad spem erigite, quia non nostra, sed Iesu Christi causa agitur. Christus fortitudo nostra est, fiducia nostra, robur nostrum ; ipse semper nobiscum erit. Quare fidei integritate, vitae sanctitudine, impensissimoque virtutum omnium studio bonum Christi odorem quam latissime diffundere pergite. Nos interea, dum vobis de obsequio gratias persolvimus, vota facimus a Deoque supplicibus petimus precibus, ut, deprecante suavissima Deipara Virgine Maria, materna religiosarum virtutum altrice, Instituta vestra ampliora cotidie incrementa capiant, afferantque uberiores usque salutares fructus. Quorum quidem fructuum conciliatrix esto Apostolica Benedictio, quam vobis singulis, dilecti filii, universisque vestris sodalibus effusa caritate impertimus. II Ad Praesidem ceterosque Moderatores Consilii Americani Hebraeorum, qui obsequii ac observantiae causa Beatissimum Patrem adierunt.* Gentlemen! We thank you for your visit, and We greet with attentive esteem the courteous words your have addressed to Us. We have heard with gratification the resolution you have manifested « to safeguard the religious and cultural freedom of all people, and the rights of all groups to develop the human values God has given them, free from coercion and discrimination ». * Die SO mensis Maii a. 1964. 572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale We are glad of the opportunity you offer Us of confirming what is already well-known concerning the attitude of the Catholic Church, and in particular of the Holy See, towards the Jews. This name of Jew, in fact, raises several questions, which We consider with serene attention : First of all, the racial question ; and in this regard we repeat the heartfelt wish expressed, on numerous occasions, by Our venerated Predecessors : namely, that this should never be for you, or for any other ethnic group, a reason for undergoing any diminution in your human rights, which every civilization truly worthy of the name cannot avoid recognizing. Second, the political question, which it is not Our business to pronounce Ourself upon, especially at this time ; although We always desire and augur that it find just and peaceful solutions, both for the populations who have already sustained so many trials and sufferings, and also by reason of the interests which the Catholic Church, and the other Christian Churches, may have therein, and which must not be disregarded. Finally, the religious aspect, which interests Us most deeply, and motivates Our particular consideration for the Jewish religious tradition, with which Christianity is so intimately linked, and from which it derives hope for trusting relations and for a happy future. Hence, while We again strongly deplore the horrible ordeals of which the Jews have been the victims in recent years, We wish you every favor from God, Whom We invoke with all Our heart on your behalf, and that of all those who are near and dear to you. Ill Equitibus et Matronis Equestris Ordinis a Sancto Sepulcro Hierosolymitano, qui Coetui interfuerunt Internationali Romae habito.* Signor Cardinale, Eccellenze, illustri Signori e Signore, Vi ringraziamo cordialmente di cotesto atto di nobile devozione e di filiale fedeltà : ne apprezziamo i sentimenti, che sgorgano dai vostri spiriti non meno che dalle finalità statutarie dell'Ordine, cavalleresco e religioso insieme, a cui vi onorate di appartenere. Ne accogliamo con * Die 30 mensis Maii a. 1964. i - Acta Pauli Pp. VI 573 riconoscente attenzione la franca ed eletta voce nelle parole, con cni voi avete voluto accompagnare la vostra visita e con cui Ci date relazione, sommaria ma eloquente, dello spirito, che vuole animare la vostra compagine ; dell'attività, sia religiosa che benefica, a cui vi dedicate e da cui scaturiscono i meriti principali del vostro illustre sodalizio; dei propositi, che voi esprimete quasi per tracciare al vostro futuro cammino nuovi sentieri di feconda operosità e per assumere davanti a questa significativa riunione e davanti a Noi stessi l'impegno onesto e generoso di volerli mantenere. Questo incontro Ci offre perciò l'opportunità per incoraggiare sentimenti e propositi che non possono non meritare plauso e fiducia. Un'istituzione come la vostra attira a sè lo sguardo e la stima del pubblico per i due aspetti che essa palesemente gli presenta : quello esteriore, delle vostre divise, delle vostre insegne, delle vostre riunioni ; e quello interiore, della vostra adesione alla fede e alla vita cattolica, anzi alla milizia ed al servizio della Chiesa e della causa di Gesù Cristo, in quei Luoghi Santi specialmente, che furono l'umile e incomparabile scena del Vangelo e sono tuttora il quadro di fatti e di interessi religiosi, a cui la Santa Sede, e con essa tutto il mondo cattolico, annettono sempre somma importanza. Un'unica regola perciò, si può dire, governa la vostra medesima istituzione : la corrispondenza, la coerenza, il mutuo riflesso dell'uno aspetto con l'altro. A che cosa servirebbero i segni esteriori del vostro Ordine, se non fossero indicativi d'una sincera e vissuta professione di fede cattolica, sia nell'interno dei cuori, sia nello stile morale che tutta deve improntare la vita d'un Cavaliere del Santo Sepolcro? e non sono appunto tali distintivi, che vi dichiarano iscritti ad un'eletta e qualificata milizia di Cristo, simboli, stimoli, vincoli della vostra fedeltà alla sua causa, della vostra esemplarità nella società in cui vi trovate, della vostra non inerte, non passiva, non stanca, ma attiva, ma generosa, ma militante adesione alla santa Chiesa? Così vuol essere, così dev'essere la vostra appartenenza all'Ordine del Santo Sepolcro. Che i vostri spiriti siano pervasi da tale corroborante coscienza, e voi avrete veramente realizzato in voi stessi l'onore di appartenervi e avrete dato all'Ordine stesso la migliore conferma della sua ragione di vivere la sua vigorosa pienezza di disciplina e di attività, il suo più alto livello di merito e di gloria. E Noi stessi, che conosciamo il sentiero lungo ed aspro, che l'Ordine vostro ha percorso in questi ultimi decenni per giungere al punto costituzionale e funzionale, in cui oggi si trova, di cuore facciamo voti che 574 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tale sentiero, forse ora più facile, possa giungere alle sue mète conclusive di ordinamento pratico, di prosperità e di benessere, e di splendore morale e spirituale. E con l'augurio la preghiera, la quale risponde non meno ai vostri Statuti, che alle Nostre sollecitudini per quella Terra benedetta, dove il Santo Sepolcro ha la sua sede, e dove Noi stessi abbiamo avuto la » somma ventura di compiere, come sapete, un umile, ma commovente e celebrato pellegrinaggio : continuate ad amare quei Luoghi Santi, d'una predilezione sempre più intensa e più pia; continuate a cercarvi e ad onorarvi la terra santificata dai passi del Figlio di Dio fattosi Figlio dell'uomo ; continuate a promuovere colà le opere di religione, di istruzione, di carità, che vi attestano la tenace ed amorosa presenza della Chiesa cattolica; accrescete, potendo, il vostro sforzo di beneficenza spirituale e corporale per quelle popolazioni, che l'incontro Nostro con esse, così vivo e cordiale da parte loro, Ci ha rese ancora più care; e fate loro vedere che la vostra Crociata vuol essere quella della carità, della concordia, della pace ; quella del Vangelo di Cristo, che nel servizio della Chiesa cattolica e dei suoi figli più fedeli ed operosi, altro non vuole se non la vera salvezza di tutti. Fiduciosi che a questi voti risponderà, con l'aiuto di Dio, la vostra operosa milizia, tutti di cuore vi benediciamo. IV iis qui interfuerunt Coetui undecimo Neapoli ex universa Italia habito a Sodalitate v. d. « Unione Cristiana Imprenditori e Dirigenti » . * Cari ed illustri Signori, Reduci dal vostro undecimo Congresso Nazionale, che l'Unione Cristiana degli Imprenditori e dei Dirigenti ha tenuto a Napoli, voi venite a recarci l'espressione dei sentimenti di devozione e di fedeltà, che ispirano e sostengono l'Unione stessa ; venite a presentarci i risultati della vostra attività e a rinnovare davanti a Noi i propositi che la devono guidare e sorreggere ; e venite a chiedere al Nostro apostolico ministero una parola di luce e di conforto. Diciamo subito che Noi siamo sensibili alla vostra deferenza e alla vostra fiducia. Vi consideriamo con vero rispetto per quello che siete : * Die 8 mensis Iunii a. 1964., Acta Pauli Pp. YI 575 operatori economici, come oggi si dice; imprenditori, dirigenti, produttori di ricchezza, organizzatori di imprese moderne, industriali, agricole, commerciali, amministrative che siano ; generatori perciò di lavoro, di impieghi, di addestramenti professionali, atti a dare occupazione e pane ad una enorme folla di lavoratori e di collaboratori ; trasformatori per ciò stesso della società mediante il dispiegamento delle forze operative, che la scienza, la tecnica, la strutturazione industriale e burocratica mettono a disposizione dell'uomo moderno. Con i maestri ed i medici voi siete tra i principali trasformatori della società, quelli che maggiormente influiscono sulle condizioni della vita umana e che le aprono nuovi ed impensati sviluppi. Qualunque sia il giudizio che si voglia dare di voi, si dovrà riconoscere la vostra bravura, la vostra potenza, la vostra indispensabilità. La vostra funzione è necessaria perlina società, che trae dal dominio della natura la sua vitalità, la sua grandezza, la sua ambizione. Avete molti meriti e molte responsabilità. Voi siete i rappresentanti tipici della vita moderna, che si qualifica come tutta condizionata e plasmata dal fenomeno industriale ; vogliamo anche rilevare in voi un magnifico sviluppo delle facoltà umane, le quali, impiegate dai canoni caratteristici della vostra scuola, hanno dato saggio di immense e superbe capacità, e hanno ancor più svelato il riflesso divino sul volto dell'uomo, e ancor più scoperto le tracce d'un Pensiero trascendente e dominante nel cosmo aperto dagli studiosi a nuove esplorazioni, e da voi a nuove conquiste. La posizione, che voi avete così occupato nel quadro della vita contemporanea, è eminente, è strategica, è rappresentativa; e Noi, come chiunque guardi con occhio obbiettivo la realtà storica e sociale che ci circonda, diamo atto sinceramente della vostra importanza, e, per quanto essa ha di buono, sotto moltissimi aspetti, le tributiamo la Nostra riconoscenza, il Nostro plauso e il Nostro incoraggiamento. È questa Nostra testimonianza un segno dell'atteggiamento della Chiesa verso il mondo moderno : un atteggiamento di attenzione, di comprensione, di ammirazione, di amicizia. Se poi Noi pensiamo che voi unite alla vostra qualifica di Imprenditori e di Dirigenti quella di cristiani; e non solo di fatto, ma di professione sincera, semplice e virile, ma vigilante ed operante, la Nostra ammirazione diventa affettuosa, e subito nasce in Noi il bisogno di una conversazione, di cui voi già conoscete i termini, e sentite ad un tempo il disagio e il beneficio. Introdurre il termine cristiano nella formula che vi definisce non è senza fatica ; tutto il sistema ideologico che vi sostiene entra in sofferenza : ecco che critica, denuncia, dovere si insinuano Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 576 come elementi nuovi nella formula stessa, la quale tarda a rassegnarsi d'essere così disturbata, quasi inquinata nella sua semplice e limpida espressione originaria, quasi invasa da un reagente estraneo al sistema stesso : che cosa hanno a che fare la religione, il Vangelo, la Chiesa nel nostro campo?, non sono elementi eterogenei?, non vengono a mescolare il sacro col profano?, non rappresentano una contaminazione del rigore scientifico e specifico, che governa e chiude in se stesso il ciclo della nostra attività? Valori umani e strutture burocratiche Voi avete compreso che queste obbiezioni non hanno ragione d'essere quando si consideri cotesta attività come facente parte di un'attività più larga, l'attività propria dell'uomo, l'attività morale, e quando si tengano presenti le finalità a cui il vostro gigantesco lavoro vuole arrivare, cioè alla vita dell'uomo, nella sua complessità e totalità, nella sua dignità e nel suo superiore e immortale destino. Anzi, avete compreso che quelle obbiezioni sbarrano il passo all'ingresso nel vostro settore di alcuni fattori spirituali, la cui mancanza è, in gran parte, la causa delle deficienze, dei disordini, dei pericoli, dei drammi, che pur esistono, e come !, nel regno prodotto dalla civiltà industriale. L'elemento cristiano, ancor prima di suscitare inquietudine, entrando nel vostro campo, la trova, e quale ! Chi oserebbe sostenere che il fenomeno sociologico, derivato dall'organizzazione moderna del lavoro sia un fenomeno di perfezione, di equilibrio e di tranquillità? Non è vero proprio il contrario? La nostra storia non lo prova in modo evidente?, e non siete voi stessi a sperimentare questo strano risultato delle vostre fatiche, l'avversione, vogliamo dire, che sorge contro di voi proprio da parte di quelli stessi a cui voi avete offerto le vostre nuove forme di lavoro?, le vostre aziende, meravigliosi frutti dei vostri sforzi, non vi sono forse causa di dispiacere e contrasti? Le strutture meccaniche e burocratiche funzionano perfettamente, le strutture umane ancora no. L'azienda, ch'è per sua esigenza costituzionale una collaborazione, un accordo, un'armonia, non è ancor oggi un urto di animi e di interessi?, e talvolta non viene considerata quasi un capo di accusa per chi l'ha costituita, la dirige e l'amministra? Non si dice di voi che siete i capitalisti e i soli colpevoli? Non siete spesso il bersaglio della dialettica sociale? Vi deve pur essere qualche cosa di profondamente sbagliato, di radicalmente insufficiente nel sistema stesso, se dà origine a simili reazioni sociali. Acta Pauli Pp. VI 577 Un sistema che ancora divide gli uomini È vero che chi oggi parla, come tanti fanno, di capitalismo con i concetti che lo hanno definito nel secolo scorso dà prova di essere in ritardo con la realtà delle cose ; ma sta il fatto che il sistema economicosociale, generato dal liberalismo manchesteriano e tuttora perdurante nella concezione della unilateralità del possesso dei mezzi di produzione, e dell'economia rivolta al prevalente profìtto privato, non è la perfezione, non è la pace, non è la giustizia, se ancora divide gli uomini in classi irriducibilmente contrastanti, e caratterizza la società dai dissidi profondi e laceranti che la tormentano, appena contenuti dalla legalità e dalla tregua momentanea di qualche accordo nella lotta sistematica ed implacabile, che dovrebbe portarla alla sopraffazione d'una classe sull'altra. Voi avete compreso ciò che le Encicliche pontifìcie in tema sociale continuamente affermano, essere cioè necessario il coefficiente religioso per dare soluzione migliore ai rapporti umani derivanti dall'organizzazione industriale ; e ciò non già per impiegare tale coefficiente religioso come un semplice correttivo paternalistico e utilitario per temperare l'esplosione passionale e facilmente sovversiva della classe lavoratrice rispetto a quella imprenditoriale, ma per scoprire alla sua luce la deficienza fondamentale del sistema che pretende di considerare come puramente economici e automaticamente regolabili i rapporti umani nascenti dal fenomeno industriale, e per suggerire quali altri rapporti devono integrarli, anzi rigenerarli secondo la visione emanante dalla luce cristiana : prima l'uomo, poi il resto. È bello notare come la religione nostra, la quale proclama il primato di Dio su tutte le cose, mette per ciò stesso in essere, nel campo delle realtà temporali, il primato dell'uomo. Ed è bello osservare come sia, questo primato, garantito dal riconoscimento della sovranità, anzi della paternità di Dio sugli uomini, il motivo che stimola e giustifica quel dinamismo sociale, quel progresso civile a cui il fenomeno industriale, cosciente o no, imprime il suo moto ineluttabile, e che costituisce, in fondo, la sua più nobile aspirazione e il suo più indiscutibile vanto. Accettare il messaggio cristiano E così voi avete compreso molte cose, fastidiose e redentrici. Avete compreso che bisogna uscire dallo stadio primitivo dell'era industriale, quando l'economia del profìtto unilaterale, cioè egoistico reggeva il 37 - ACTA, vol. VI, n. 9. — 31-7-1964. 578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sistema, e quando si attendeva che l'armonia sociale risultasse soltanto dal determinismo delle condizioni economiche in gioco. Avete compreso che tanti malanni conseguenti alla ricerca del benessere umano, fondato esclusivamente e prevalentemente sui beni economici e sulla felicità temporale, nascono proprio da questa impostazione materialista della vita, imputabile non solo a coloro che del vecchio materialismo dialettico fanno il dogma fondamentale d'una triste sociologia, ma a quanti altresì mettono il vitello d'oro al posto spettante al Dio del cielo e della terra. Avete compreso che per voi l'accettazione del messaggio cristiano costituisce un sacrifìcio : mentre per le categorie umane non abbienti esso è un messaggio di beatitudine e di speranza, per voi è un messaggio di responsabilità, di rinuncia e di timore; ma perché cristiano quel messaggio, voi coraggiosamente lo accogliete, con la fiducia, con l'antiveggenza che la sua laboriosa applicazione esige, sì, il superamento dell'egoismo, proprio dell'economia resa norma a se stessa, ma che ristabilisce la scala dei valori, fa dell'economia un indispensabile servizio, perfino un esercizio d'amore, e conferisce all'operatore economico la dignità propria del benefattore sociale e l'intima soddisfazione "d'aver dedicato le sue prodigiose energie a qualche cosa che vale e che resta, l'umanità ; anzi a qualche cosa che trascende il tempo e costituisce credito per l'eternità : (( Avevo fame ... avevo sete ... ero ignudo ... ; e voi mi avete sfamato, dissetato, vestito ... x». Avete compreso. Ecco perché Ci è cara la vostra Unione e perché Ci sentiamo onorati della visita che essa Ci fa. Comprendiamo benissimo le difiicoltà interiori ed esteriori che si oppongono all'apertura delle vostre e delle altrui volontà per l'elaborazione d'una nuova sociologia fondata sulla concezione cristiana della vita, e al rifacimento effettivo delle strutture economiche secondo tale concezione. 1 Ma tanto di più lodiamo i vostri propositi e incoraggiamo i vostri sforzi. La gradualità, purché progressiva, è sapiente. E non andremo lontano per indicarne la via. Essa è già aperta davanti a voi dalle linee di sviluppo della società moderna. Essa va verso quel bene comune, di cui ha parlato a Pescara la recente Settimana Sociale dei Cattolici Italiani; ed esige perciò il superamento del particolarismo di interessi e di mentalità che ora oppone il capitale al lavoro, l'utile proprio al pubblico bene, la concezione classista alla concezione organica della società, l'economia privata a quella pubblica, l'iniziativa particolare a quella i Cfr. Matth. 25, 40. Acta Pauli Pp. VI 579 razionalmente pianificata, l'autarchia nazionale al mercato internazionale, il vantaggio proprio, in una parola, al vantaggio dell'umana fraternità. Bisogna avere le visioni nuove, larghe e universali del mondo, alle quali il corso stesso della storia ci invita, M alle quali il cristianesimo non da oggi soltanto ci stimola. Voi, operatori economici, siete stati piloti nella formazione della moderna società industriale, tecnica e commerciale. Voi, operatori economici cristiani, potete ancora, con arte diversa, con virtù nuova, essere piloti nella formazione d'una società più giusta, più pacifica, più fraterna. Siete gli uomini dalle idee dinamiche, dalle iniziative geniali, dai rischi salutari, dai sacrifici benefici, dalle previsioni coraggiose; e con la forza dell'amore cristiano voi potete grandi cose. E noi, che siamo, per dovere della Nostra missione, i difensori degli umili, gli avvocati dei poveri, i profeti della giustizia, gli araldi della pace, i promotori della carità, a ciò vi esortiamo e per ciò vi benediciamo. V Habita in Auditorio Pianarum Aedium, ubi memoria acta est Summi Pontificis Pii XI, quinto et vicesimo a placido eius obitu exacto anno. * Ringraziamo il Signor Cardinale Decano di aver così nobilmente rievocato la figura del Nostro grande Predecessore Papa Pio XI, di gloriosa memoria; e siamo obbligati a quanti hanno promosso questa commemorazione, che ben dimostra come, dopo venticinque anni dalla morte di quel venerato Pontefice, il ricordo di lui rimane illustre e benedetto, mentre l'opera sua, passando dalle fugaci immagini della cronaca a quelle memorabili della storia, si iscrive fra quelle che ne determinano il corso e, per quanto è possibile alle umane cose, lo rendono logico e felice. Nessuno quanto Noi sente il dovere di associarsi a questa pia e solenne celebrazione di tanto uomo e di tanto Pontefice. Noi lo conoscemmo di persona, ancor prima di vestire l'abito ecclesiastico : visitando il museo sacro, annesso alla Biblioteca Vaticana, alla fine di ottobre del 1917, Egli stesso Ci avvicinò e amabilmente Ci aiutò ad ammirare mediante alcune sue spiegazioni i sacri tesori di quella insigne * Die 17 mensis Iunii a. 1964. 580 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale collezione ; lo rivedemmo a Roma, presso il ricostituito Seminario Lombardo, nel giugno del 1921, quando Egli, di ritorno dalla sua missione in Polonia, si apprestava ad assumere la cura pastorale delParcidiocesi di Milano, nominato Arcivescovo della Chiesa Ambrosiana. Ci era già nota, per via di notizie private, la singolarità della sua figura quando Noi, mandati per breve tempo come Addetto alla Nunziatura di Varsavia, raccogliemmo colà più dirette e più alte testimonianze della sua personalità, assurta al Soglio pontificio. Avemmo poi l'onore di prestare gli umili Nostri servizi alle dipendenze della sua Segreteria di Stato, per lunghi anni, gli ultimi dei quali in funzione di Sostituto della medesima Segreteria, ufiicio che Ci diede la grande ventura di avvicinare quasi ogni giorno, e sovente più d'una volta al giorno, la sacra persona di Lui, e di essere così non solo al suo servizio, ma alla sua scuola. Conoscemmo allora per diretta e fortunata conversazione l'animo suo. Í3 vero quanto è stato detto della sua formidabile cultura, del suo amore per gli studi sacri, per quelli storici e bibliografici specialmente, del suo temperamento riflessivo portato a continua elaborazione interiore di ricordi, di pensieri, di parole, e del suo carattere volitivo, tenace e laborioso, capace di imperioso comando, ma sempre temperato da arguta equanimità e spesso aperto alle effusioni di commossa e commovente bontà; e ammirammo allora un alto, vigile spirito sempre rivolto, vorremmo dire manzonianamente, se non fosse più esatto dire piamente, alla scoperta delle tracce della Divina Provvidenza, tanto nei piccoli, che nei grandi quadri dell'umana esperienza, come a uomo saggio, come a Pontefice si conviene. Conoscemmo allora nella sorgente della sua anima l'opera vasta e magnanima del suo ministero apostolico, quanto Egli amasse la Chiesa ed il mondo, quanto al suo motto di (( pace di Cristo nel regno di Cristo » attribuisse valore di proposito e di preghiera, quanto stimasse la cultura, il pensiero, lo studio, l'arte, la scienza, ogni espressione dello spirito, quanto impegno e quanta fiducia mettesse nell'associare il laicato, nelle file specialmente, da lui allineate, dell'Azione Cattolica, all'apostolato gerarchico, quanta chiarezza e quanto coraggio impiegasse allo studio e all'azione dei contatti della Chiesa cattolica col mondo circostante, quanto cuore, cioè amore, speranza, trepidazione, sofferenza e fermezza, dedicasse al fatto più significativo del suo pontificato, la riconciliazione della Santa Sede con lo Stato Italiano. Noi, a cui è motivo d'umiltà succedere a tanto Pontefice, ne ammi- Acta Pauli Pp. VI 581 riamo per primi gli esempi, ne onoriamo la storia, ne suffraghiamo l'anima eletta pensandola ormai nel possesso dell'eterna luce; ed a voi, dignitari e membri della Sede Apostolica, a voi Romani, a voi Italiani, a voi Cattolici tutti, a voi uomini di questo mondo, facendo eco all'elogio che ora abbiamo di Lui ascoltato, raccomandiamo la memoria di Papa Pio XI, come degna di restare fra quelle dei migliori uomini del nostro secolo. Ad E.mos Patres Purpuratos, fausta ac felicia ominatos Beatissimo Patri nominalem diem celebranti, anno exacto ex quo ad Summum Pontificatum est evectus.* Signori Cardinali, L'intenzione che qui Li raduna, tanto nobilmente manifestata dall'Eminentissimo Decano di cotesto Sacro Collegio, tocca profondamente il Nostro animo e Ci obbliga ad esprimere i Nostri sentiti ringraziamenti. Apprezziamo altamente gli auguri che Ci vengono da fonte così autorevole e così gradita ; essi dicono la bontà, con cui il Collegio Cardinalizio circonda la Nostra persona e la Nostra opera; Ci dicono la magnanimità con cui esso compatisce e sostiene la Nostra pochezza ; Ci dicono la fedeltà, di cui esso non meno onora la sua propria missione quanto conforta il Nostro apostolico ufficio; Ci dicono la pietà infine, con cui esso corrobora di preziose preghiere i suoi voti e risolve nella fiducia in Dio la valutazione d'ogni avvenimento relativo alla vita della Chiesa e di questa Sede Apostolica. Da parte Nostra Ci è facile e doveroso assicurare il Sacro Collegio che ai suoi sentimenti ed ai suoi auguri rispondono i Nostri, pieni di riconoscenza per la collaborazione che esso Ci presta, pieni di riverenza per la dignità delle persone che lo compongono, pieni di fiducia nella divina Provvidenza, dalla quale Noi pure imploriamo per questo elettissimo ceto, come per tutta la Curia Romana, per l'Urbe Nostra carissima, per la Chiesa intera, omne datum optimum et omne donum perfectum., x * Die 23 mensis Iunii a. 1964. lac. 1, 17. 1 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 582 Un incontro, come quello che oggi si inserisce nel corso delle Nostre occupazioni, Ci invita a dare uno sguardo orientatore sul cammino percorso in questi laboriosi dodici mesi del Nostro Pontificato e su quello che si apre davanti ai Nostri passi. Uno sguardo solo, e molto sommario, ma tale almeno che dimostri come desideriamo associare il Sacro Collegio non solo al quotidiano lavoro del consueto e regolare governo della Chiesa, ma altresì all'esame che ne studia le prospettive e le forme, non che ai sentimenti che riempiono ora di gaudio, ora di speranza, ora di trepidazione, ora di pena la Nostra fatica e le conferiscono, Noi speriamo, oltre che un certo umano valore, anche qualche buon significato spirituale. Che cosà ha occupato, Ci chiediamo perciò, questo anno di apostolica attività? 9 Il primo anno dell apostolica attività Non intendiamo fare un bilancio riassuntivo ed esauriente. Ci basta accennare ad alcuni fatti, pochissimi fra i molti, a Loro del resto già noti, che Ci sembrano caratterizzare l'annata vaticana trascorsa. E il primo di questi fatti salienti è naturalmente il Concilio. Fin da quando, per volontà del Signore, fummo chiamati alla pesante responsabilità del Sommo Pontificato, Noi manifestammo al mondo, già nel primo radiomessaggio, che sarebbe stata parte preminente del Nostro supremo ufficio la continuazione del Concilio Ecumenico Vaticano II, impegnandoci a proseguire con tutte le Nostre forze la grande opera avviata con tanta speranza e felice auspicio dal Nostro Predecessore di imperitura memoria, Giovanni XXIII. Ci affrettammo, infatti, a fissare la data della sua riapertura, disponendo che continuasse a svolgersi alacremente tutto il poderoso e ponderoso lavoro della Commissioni conciliari, e non omettendo di riferirci sovente ad esso nelle molteplici occasioni offerteci dal Nostro quotidiano ministero, come all'avvenimento dal quale è da attendersi per la Chiesa quella abbondanza di lumi e di grazie che la facciano sempre apparire, pur nelle travagliate contingenze dell'epoca odierna, faro risplendente di verità e centro inequivoco di unità per tutto il genere umano. Esortammo anche l'Episcopato e i fedeli del mondo alla fervida preghiera ed alla fiduciosa attesa dei vantaggi che l'umanità intera trarrà dalla grandiosa assise dei Sacri Pastori posti dal Signore stesso Acta Pauli Pp. VI ¿ " 583 a reggere, sotto la suprema autorità del Successore di Pietro e Vicario di Cristo, la Chiesa santa di Dio. Grande fu perciò l'emozione e la gioia del Nostro animo quando, il 29 settembre, potemmo aprire la Seconda Sessione del Concilio che, protrattosi in fraterne adunanze di preghiera e di studio, per 41 Congregazioni Generali tenne i Padri occupati fino al 28 novembre in laboriose ed utili discussioni per l'esame degli Schemi sulla natura della Chiesa, sulla Liturgia, sui Vescovi ed il regime delle Diocesi, sui mezzi e strumenti di comunicazione sociale e sull'Ecumenismo. Vitale svolgimento del Concilio Ecumenico Frutto di questo assiduo lavoro i primi due grandi documenti conciliari : l'ampia ed organica Costituzione sulla Sacra Liturgia ed il Decreto sugli strumenti di comunicazione sociale, già promulgati ed inizialmente operanti nella Chiesa con felici prospettive di sempre più feconde applicazioni per la vita spirituale dei fedeli e per la diffusione del messaggio e del pensiero cristiano nel mondo. Noi stessi volemmo, con Motu Proprio del 25 gennaio, che entrassero subito in vigore alcune tra le norme della Costituzione Liturgica, affidando poi ad uno speciale Consilium, oltre al compito di preparare la riforma liturgica generale sulla base delle norme contenute nella Costituzione, anche quello di studiare l'applicazione, nella lettera e nello spirito, secondo le forme opportune e proprie della Santa Sede, di quanto il Concilio ha deliberato. E siamo ben lieti di sapere che nelle diverse nazioni i singoli Episcopati sono già alacremente all'opera per lo studio e la determinazione dei particolari adattamenti richiesti dalle circostanze locali per una più profonda aderenza delle riforme alle concrete necessità ed esigenze. Chiusa la Seconda Sessione del Concilio, sono proseguiti i lavori delle Commissioni per la messa a punto degli Schemi da discutersi nella Terza Sessione, in attesa della quale abbiamo voluto rivolgere all'Episcopato cattolico, approssimandosi la festa di Pentecoste, una Lettera Apostolica di esortazione ad intense preghiere per il Concilio che richiede, dicevamo, « la riboccante virtù della Spirito Santo che ricolmi di luce le menti, rafforzi le volontà nell'intraprendere nuovi progetti e nell'affrontare le responsabilità imposte dal tempo presente, sostenga le comuni fatiche e porti al compimento di felici risultati )). Fiduciosi che tali preghiere elevate con fervore in tutto l'Orbe cattolico siano accolte ed esaudite dal Signore, Noi attendiamo la data 584 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale della ripresa e ad essa Ci prepariamo, insieme con tutti i Nostri Fratelli nell'Episcopato, ansiosi e trepidi di raccogliere il soffio vivificante dello Spirito che guida e sospinge la Chiesa in una luce di verità ed in un fervore di carità sempre più intensi. Il Segretariato per i non cristiani Intanto, quale segno di quella universale sollecitudine che Ci fa interessare anche dei problemi e dei bisogni spirituali di tutti gli uomini, a somiglianza di quanto era stato già fatto per i Fratelli separati, con i quali continueremo con serenità gli amichevoli colloqui avviati, Noi abbiamo determinato di istituire anche un distinto Segretariato per i non cristiani, che sia 'mezzo per venire a qualche leale e rispettoso dialogo con quanti « credono ancora in Dio e lo adorano », per usare le parole del Nostro Predecessore Pio XI di felice memoria, nella Enciclica Divini Redemptoris. El chiaro che, data la sua precisa destinazione, questo Segretariato si colloca al di fuori del Concilio Vaticano II, ma esso è sorto dall'atmosfera di unione e di intesa, che ha nettamente caratterizzato il Concilio stesso. Con queste e con altre simili iniziative Noi pensiamo di dare una chiara dimostrazione della dimensione cattolica della Chiesa, che in questo tempo e clima conciliare non soltanto si stringe in vincoli interiori di intese, di amicizie e di fraterna collaborazione, ma cerca anche al di fuori un piano di colloquio e di incontro con tutte le anime di buona volontà. Importanti ed ardui sono ora i compiti che attendono la Terza Sessione del Concilio : verranno in esame i numerosi Schemi la cui discussione non fu ultimata nelle precedenti Sessioni o che deve ancora avere inizio. Tutti ci auguriamo che attraverso l'apporto di un comune amoroso studio, essi giungano alle formulazioni più chiare e più atte a sintetizzare e proporre su argomenti di tanta varietà e rilievo la dottrina della Chiesa, mettendo a punto le sue istituzioni in vista di un apostolato e di un ministero sempre più estesi ed efficienti. Il pellegrinaggio in Terra Santa Tra gli avvenimenti di questo primo anno di Pontificato si iscrive, con un rilievo che, con tutta semplicità, possiamo chiamare storico -— è stata, in realtà, una grazia che il Signore ha elargita alla sua Chiesa — il Nostro pellegrinaggio in Terra Santa. Acta Pauli Pp. VI 585 Voi conoscete con quale animo e con quali intendimenti Noi Ci determinammo ed intraprendemmo quella pia visita ai Luoghi resi sacri e venerati dai Misteri della vita di Nostro Signor Gesù Cristo. Nelle Nostre riflessioni, Noi Ci siamo domandati perché l'annuncio e lo svolgimento di quel pellegrinaggio abbiano avuto così immediata, vasta, profonda risonanza e consenso nell'animo vostro e dei Padri adunati in Concilio prima, poi dei fedeli ; di quanti, benché ancor separati da questa Sede Apostolica, si richiamano a Gesù Cristo come a Maestro e fondatore dell'unica Chiesa; di quanti anche appartengono a denominazioni religiose non cristiane o sono alieni da ogni religione. Ci pare che la risposta debba essere questa : che esso interpretava e dava espressione e risposta concreta ad una comune aspirazione forse indistinta, ma diffusa ed intimamente sentita, di amicizia fondata su ragioni umanissime e insieme ideali e trascendenti. Avvenne così che, contrariamente a quel che Noi avremmo desiderato, il pellegrinaggio, che voleva essere quello di un umile pellegrino tra altri pellegrini, si svolse in una cornice di moltitudini plaudenti, comprese del significato e partecipi esse stesse dell'avvenimento. Il sènso religioso ed il valore ecumenico del viaggio del Successore di San Pietro in Palestina sono stati da tutti avvertiti. Il Nostro incontro con il Patriarca Atenagora e con gli altri Patriarchi e Metropoliti delle Chiese Orientali, sia uniti che ancora separati da Noi, Ci ha riempito di gaudio e di speranza. Esso ha favorito e reso più saldo il movimento già iniziatosi per maggiori contatti con i Fratelli separati, in uno spirito di mutua carità e fiducia e di migliore comprensione, auspicato preludio di una ricomposizione dell'unità. Si tratta, adesso, di dare consiglio ed opera, preghiera e studio, aftinché i « segni », che si sono luminosamente manifestati, si realizzino ; affinché il germoglio, spuntato dalla zolla già « dura ed inerte », si sviluppi, fiorisca e dia i desideratissimi frutti. Noi seguiamo e seguiremo lo sviluppo di questa ardua e complessa questione con immenso interesse spirituale, secondo lo spirito di Gesù Cristo, e nella fedeltà al depositum di verità e di precetti ch'Egli ha confidato alla sua Chiesa; ma siamo anche preparati ad attendere, con pazienza e con bontà, che le (( ore di Dio » facciano sentire alla Chiesa e al mondo le loro campane di pace e di gaudio. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 586 Torna a Patrasso la preziosa reliquia di S, Andrea Ci si offre occasione propizia di inserire in questa promettente vicenda un fatto nuovo, che, sebbene rimanga nelle sue limitate misure d'un episodio particolare, assume per Noi valore di alto significato : quello di testimoniare la Nostra venerazione verso la Chiesa greca ortodossa e la Nostra intenzione di aprire ad essa il Nostro cuore fraterno, nella fede e nella carità del Signore. Il fatto è questo : la Basilica di San Pietro, accogliendo la domanda del Metropolita ortodosso di Patrasso, Costantino, restituirà a quella Sede una reliquia d'inestimabile valore : quella del sacro capo di Sant'Andrea Apostolo. Questo prezioso cimelio era stato affidato al Nostro Predecessore Papa Pio II, il celebre Enea Silvio Piccolomini, il quale la ricevette, in particolari contingenze storiche, il 12 aprile 1462, perché fosse degnamente custodita accanto alla tomba del fratello, l'Apostolo Pietro, con l'intenzione che fosse un giorno, a Dio piacendo, restituita. Così narra lo stesso Pontefice in quei Commentarii rerum memorabilium che sono la sua autobiografìa. Daremo a questo atto l'aspetto religioso conveniente, inviando a Patrasso una missione speciale recante la sacra reliquia, dopo che i Padri conciliari, riuniti per la Terza Sessione del Sinodo Ecumenico, l'avranno insieme piamente venerata, pregando il Signore che la fratellanza apostolica di Pietro e di Andrea fiorisca nella comunione della fede e della carità nella santa Chiesa che da loro deriva. La vita della Chiesa nel mondo Noi dovremmo anche accennare all'attività svolta dalla Santa Sede e dalla sua rete organizzativa per seguire e sostenere la vita della Chiesa nel mondo ; ma la semplice descrizione dei vari atti e dei vari aspetti di tale attività richiederebbe troppo lungo discorso. Vi possiamo appena dire la Nostra soddisfazione e la Nostra riconoscenza nel riscontrare in torno a Noi ed in ogni parte della terra una magnifica testimonianza, degli organi e delle persone facenti capo alla Santa Sede, di fedeltà, di laboriosità, di ardore per la causa di Cristo e della Chiesa. Ne diamo lode al Signore e benediciamo quanti hanno merito nel dare così provvido servizio alla religione cattolica e al mondo, e a Noi così penetrante consolazione. Acta Pauli Pp. VI 587 Purtroppo non dappertutto le condizioni della Chiesa sono normali e felici. Voi sapete dove, e come, e perché. Le Nostre preoccupazioni e la Nostra attenzione non hanno cessato di rivolgersi con particolare intensità alle situazioni penose, dove la Chiesa, i Cattolici e la vita religiosa incontrano difficoltà e opposizioni ideologiche, legali, e di fatto. Ma sebbene abbiamo purtroppo tante ragioni ancora di denunciare gli errori da cui partono tali sistemi, vogliamo ora accrescere a tale riguardo la Nostra fiducia in Dio, e perciò la Nostra serenità di giudizio, la Nostra equanimità verso tutti, e la Nostra buona volontà verso coloro che vorranno risolvere onorevolmente e semplicemente le questioni che tengono in sofferenza la Chiesa. Vogliamo sempre confidare nella rettitudine e nel buon senso di coloro che hanno potere e responsabilità verso il pubblico bene e verso i principi di giustizia, di libertà, di concordia, che devono essere alla base della società moderna. E ancora speriamo che la considerazione stessa dei diritti e degli interessi delle popolazioni consentirà di realizzare qualche effettivo miglioramento del presente stato di cose. Necessaria difesa e rafforzamento della pace Queste considerazioni ne richiamerebbero altre, anch'esse di grande estensione e di grande importanza circa le condizioni morali e politiche del mondo, nel quale la Chiesa, sebbene estranea agli interessi temporali, si trova a vivere e ad esercitare la sua missione. Diremo soltanto che talvolta Ci sorprende il timore che il mondo contemporaneo ricada nella dimenticanza degli ideali di pace, di solidarietà, di rigenerazione morale e sociale, ai quali si è così decisamente e nobilmente rivolto, dopo la dolorosa e disastrosa esperienza dell'ultima guerra. Notiamo con apprensione episodi di conflitti armati, casi di nazionalismi e razzismi risorgenti, progetti di politiche chiuse e particolari, opposizioni d'interessi egemonici, contrasti di blocchi ostili e inquieti. Nello stesso tempo notiamo come il mondo abbia assoluto bisogno di pace, e come la confluenza di tanti fattori culturali, economici, sociali produca quasi per gravitazione naturale una sempre maggiore comunione pacifica fra i popoli. Noi vogliamo incoraggiare quanto meglio possiamo questo processo di mutuo rispetto, di tranquilla convivenza, di utili scambi, di comuni finalità; e vogliamo sempre fornire a tale processo ciò ch'è propriamente Nostro, e ciò di cui esso ha maggiormente bisogno : i principi cioè, che solo il cristianesimo può dargli veramente umani, veramente solidi, veramente fecondi. Continueremo per- 588 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ciò anche Noi, come i Nostri Predecessori, a predicare la pace ; la pace cristiana di Papa Pio XI, la pace nella osservanza della legge naturale e del diritto di Papa Pio XII, la pace nella verità, nella giustizia, nella libertà e nell'amore di Papa Giovanni XXIII ; e faremo quanto a Noi è possibile per confortare ogni sforzo a togliere la fame nel mondo e a favorire il progresso e la prosperità nella giustizia sociale, come pure e specialmente per elevare i pensieri degli uomini agli ideali della pace, della concordia, della collaborazione, della fratellanza. Così il discorso Ci porta dalla visione del presente e del passato a quella del futuro. Ed anche questa visione si presenta amplissima, e piena per Noi di formidabili problemi e di grandi avvenimenti. Diremo, per terminare, d'uno solo di questi problemi, e d'uno solo di tali avvenimenti, che il prossimo avvenire ci prepara. Un gravissimo problema morale Il problema, tutti ne parlano, è quello così detto del controllo delle nascite; quello cioè dell'aumento delle popolazioni da un lato e della moralità familiare dall'altro. Ï. problema estremamente grave : tocca le sorgenti della vita umana ; tocca i sentimenti e gli interessi più vicini alla esperienza dell'uomo e della donna. È problema estremamente complesso e delicato. La Chiesa ne riconosce i molteplici aspetti, vale a dire le molteplici competenze, fra le quali certo primeggia quella dei coniugi, quella della loro libertà, della loro coscienza, del loro amore, del loro dovere. Ma la Chiesa deve affermare anche la sua, quella cioè della legge di Dio, da Lei interpretata, insegnata, favorita e difesa; e la Chiesa dovrà proclamare tale legge di Dio alla luce delle verità scientifiche, sociali, psicologiche, che in questi ultimi tempi hanno avuto nuovi amplissimi studi e documentazioni. Bisognerà guardare attentamente in faccia a questo sviluppo sia teorico che pratico della questione. Ed è ciò che la Chiesa sta appunto facendo. La questione è allo studio, quanto più largo e profondo possibile, cioè quanto più grave ed onesto dev'essere in materia di tanto rilievo. È allo studio, diciamo, che speriamo presto concludere con la collaborazione di molti ed insigni studiosi. Ne daremo pertanto presto le conclusioni nella forma che sarà ritenuta più adeguata all'oggetto trattato e allo scopo da conseguire. Ma diciamo intanto francamente che 1 non abbiamo finora motivo sufficiente per ritener superate e perciò non obbliganti le norme date da Papa Pio XII a tale riguardo ; esse devono perciò ritenersi valide, almeno finché non Ci sentiamo in coscienza obbli- Acta Pauli Pp. VI 589 gati a modificarle. In tema di tanta gravità sembra bene che i Cattolici vogliano seguire un'unica legge, quale la Chiesa autorevolmente propone; e sembra pertanto opportuno raccomandare che nessuno per ora si arroghi di pronunciarsi in termini difformi dalla norma vigente. Il Congresso Eucaristico in Bombay presagio di tempi nuovi ' L'avvenimento poi al quale si rivolge il Nostro sguardo sul prossimo futuro è il Congresso Eucaristico Internazionale di Bombay, convocato per la fine di novembre. È un avvenimento grande di per se stesso, che diventa per di più straordinario per il momento e per l'ambiente in cui si svolgerà, portando alla Chiesa intera, ma specialmente al mondo asiatico, il messaggio perenne della misteriosa presenza sacramentale di Cristo e svelando qualche cosa del suo potere vivificatore dell'umanità. Il Congresso avrà infatti per tema : (( l'Eucaristia e l'uomo nuovo )). Guardiamo con grande interesse a questo avvenimento; esso Ci sembra un presagio dei tempi nuovi, che vorremmo quasi dire messianici, tanta è la speranza di vita, di prosperità e di pace che il Congresso porta con sé. Signori Cardinali, Vedono come Noi rispondiamo ai Loro auguri : aprendo Loro davanti la visione della Chiesa; della Chiesa viva, della Chiesa che prega, che pensa, che lavora, che soffre, che spera ; e nulla Ci sembra più degno del Loro altissimo ufficio che la contemplazione, con Noi condivisa, di questo spirituale e reale panorama; nulla Ci persuade di più del bisogno Nostro della Loro valida collaborazione ; nulla Ci riempie maggiormente il cuore di voti, di desideri e di speranza ; e nulla come il volto stupendo e paziente della Chiesa peregrinante e militante Ci dà animo ad allargare sul Sacro Collegio, sulla Chiesa medesima e sul mondo intero la Nostra Apostolica Benedizione. 590 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VII Iis qui interfuerunt Coetui decimo Romae habito a Consilio v. d. « de l'Union de l'Europe Occidentale » . * Chers Messieurs, Vous avez interrompu vos travaux pour venir Nous rendre visite. Sachez que Nous sommes profondément touché de ce geste déférent et que Nous l'apprécions à sa pleine mesure. Nous vous accueillons avec plaisir dans Notre Demeure et Nous tenons à vous exprimer l'estime que Nous nourrissons à votre égard. Parlementaires des sept Pays qui forment l'Union de l'Europe Occidentale, vous tenez actuellement à Rome la dixième session ordinaire de cet organisme. Votre tâche est à la fois importante et délicate. Il vous appartient en effet de faire progresser dans la concorde et la justice le lent travail de maturation de l'Europe. Et si chacun des partenaires est sensible aux avantages qu'il retire de cette association, il convient également qu'il se prête généreusement à l'accomplissement des devoirs qui lui incombent par suite des accords passés avec les autres. Car sans une telle réciprocité, l'union ne pourrait durer ni porter ses fruits, qui procèdent d'échanges harmonieux et d'une heureuse complémentarité au niveau européen. C'est vous dire que Nous concevons facilement combien doit être chargé votre ordre du jour et de quelle importance seront les effets de vos décisions. Aussi, sans sortir du domaine qui est le Nôtre pour empiéter sur votre compétence ni prendre des positions politiques qui ne conviendraient pas à la fonction que Nous exerçons, Nous voulons profiter de cette rencontre d'aujourd'hui pour vous redire Nos encouragements. Et Nous vous exhortons bien volontiers à poursuivre une tâche qui ne manque certes pas de difficultés, mais qui apparaît d'une nécessité présente et permet d'envisager un avenir meilleur pour les Pays de l'Union. Au surplus, tout en suivant d'un coeur paternel et bienveillant le déroulement de vos travaux, Nous ne manquons pas de former devant Dieu des vœux fervents pour la bonne réussite de votre noble entreprise, c'est-à-dire pour une Europe toujours plus unie, plus fraternelle et plus consciente du soutien mutuel que se doivent réciproquement ses memDie 23 mensis Iunii a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 591 bres et des devoirs qui leur incombent à l'égard des autres peuples moins favorisés par la nature. C'est pourquoi Nous appelons de grand cœur sur vos travaux, sur vos personnes et sur ceux qui vous sont chers, les plus amples bénédictions divines. NUNTIUS RADIOTELEVISIFICUS Ex ecclesia S. Ludovici de Urbe ád Christifideles Nationis Gallicae missus, cum Lutetiae Parisiorum sollemnia agerentur ob octavum revolutum saeculum a cathedrali aede condita, Deo in honorem B. Mariae Virginis dicata.* Chers fils et filles de France, A l'occasion du Huitième Centenaire de Notre-Dame de Paris et du premier Centenaire de sa Consécration, Nous avons voulu Nous adresser directement à vous tous, qui avez participé à la messe pontificale célébrée par Notre légat le Cardinal Paul Marella, ou qui vous êtes unis à cette cérémonie par le moyen de la radiotélévision française. Pour ce faire, Nous avons tenu à venir à Saint-Louis des Français, votre église nationale à Rome. En ce sanctuaire dédié à Notre-Dame et aux saints de France, il Nous est agréable de saluer, parmi la colonie française, l'illustre Doyen du Sacré-Collège, le Cardinal Eugène Tisserant et l'ambassadeur de France, M. René Brouillet, dont Nous apprécions les hautes qualités. Un lien invisible — Nous semble-t-il — et plus fort que les ondes qui portent Notre voix, Nous relie à la cathédrale de Notre-Dame de Paris, que Nous avons maintes fois visitée et ou Nous avons prié avec ferveur. Et c'est l'âme remplie de ces chers souvenirs que Nous apportons au peuple de France le témoignage de Notre profonde affection. Notre-Dame de Paris ! Pur joyau de l'art gothique, image des hommes qui t'ont bâtie dans l'enthousiasme, toi qui offres l'équilibre majestueux de tes deux tours, et dresses vers le ciel ta flèche audacieuse, tu es si intimement liée aux grandes heures religieuses et politiques de la France! C'est saint Louis, avec son frère Robert, pieds nus et vêtus d'une * Die 31 mensis Maii a. 1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 592 simple tunique, qui apportent en ce sanctuaire l'émouvante couronne du Seigneur ; ce sont les premiers Etats Généraux ; c'est Louis XIII qui voue son royaume à Notre Dame ; c'est Pie V I I qui sacre Napoléon empereur ; c'est Lacordaire qui fait entendre sa parole de feu et ouvre la carrière à tant d'illustres prédicateurs ; c'est le futur Pape Pie XII qui y chante en des termes inoubliables la vocation historique et chrétienne de la France; c'est le Nonce Roncalli, Notre vénéré prédécesseur, qui si souvent vint s'y agenouiller avec tant de piété ; c'est enfin le triomphe ardent du Magnificat de tout un peuple à peine libéré. Mais ce sont aussi tant et tant de saints qui se sont agenouillés dans l'ombre recueillie des nefs de ce temple ; des millions de fidèles venus au cours des siècles implorer ici la Mère de Dieu ; de nombreux évêques et prêtres qui y ont été sacrés ou ordonnés pour prêcher l'Evangile dans le monde; c'est aussi Isabelle Romée qui demande justice pour sa fille Jeanne, brûlée à Rouen, et c'est le grand Paul Claudel, soudain illuminé par la grâce, au soir de Noël, près d'un pilier de la cathédrale. Nous aimerions poursuivre, évoquer ici « la splendeur de vos cathédrales )) et (( l'immense patrimoine religieux de la France )). Or ces richesses sont toujours vivantes, de par le rayonnement de vos familles chrétiennes, de vos paroisses en renouveau, grâce aussi aux multiples manifestations de l'apostolat des laïques, qui partagent avec leurs prêtres l'angoissant souci des évêques d'annoncer l'Evangile à ceux qui sont loin. Dans la pastorale et la liturgie comme dans les sciences sacrées, les noms français se présentent nombreux à Notre esprit, ces hommes qui se signalent par la valeur de leurs travaux et qui ne sont pas étrangers, en collaboration féconde avec leurs évêques, au bon succès du Concile. Si la France cuit « le pain intellectuel de la chrétienté », selon une expression heureuse que Nous reprenions comme un éloge à vos évêques, en les recevant au cours de la deuxième session du Concile, ce pain est partagé de mille façons dont le Pape se réjouit et vous félicite. x Il y a chez vous comme une effervescence, un aiguillon permanent qui suscite, dans le domaine religieux comme en celui des choses profanes, une réflexion sans cesse approfondie, peut-être parfois sans assez d'égards pour la valeur des institutions chrétiennes qui demandent certes à être adaptées aux exigences de notre temps, mais n'en demeurent pas moins indispensables au rayonnement de l'Evangile. Nous savons gré aux catholiques de France de ces initiatives, de ces recher1 Message télévisé aux Français, 8 décembre 1963. Acta Pauli Pp. VI 593 ches, que Nous apprécions vivement, sachant combien chacun d'eux est désireux de demeurer un fils aimant de l'Eglise. Notre pensée se tourne maintenant vers les clercs, les religieux, et les laïques français qui se livrent aux nombreuses tâches missionnaires, aussi bien en d'autres pays qu'en France. Par le nombre des instituts, par l'étendue des missions, par la diversité et l'intelligence du travail d'évangelisation, ces pionniers suscitent une merveilleuse épopée, dans laquelle des provinces profondément chrétiennes, comme l'Alsace, la Bretagne ou la Vendée, se sont taillé des places de choix. Aujourd'hui le labeur missionnaire se révèle immense et il doit se faire dans des conditions souvent bien différentes et parfois plus difficiles que dans le passé. Nous savons l'écho suscité chez vous par l'admirable Encyclique Fidei Donum, ainsi que les efforts accomplis pour répondre à l'appel du Tiers Monde ; ceux-ci ne sont cependant qu'à leurs débuts, et Nous aimons espérer que vous saurez leur donner une ampleur digne de la France. Que tous ceux d'entre vous qui s'adonnent ou se préparent à la mission sachent qu'ils sont l'objet de Nos prières et de Notre affection de prédilection. Au terme de ce message, Nous tenons à adresser un salut particulier aux plus hautes Autorités de votre Pays, dont les responsabilités sont lourdes et qui ont voulu donner à ces fêtes jubilaires un grand éclat. Avec cordialité, Nous saluons Notre cher Fils le Cardinal Maurice Feltin, ainsi que les Cardinaux et évêques de France, qui jouissent de Notre pleine confiance et dont le souci pastoral et l'entente fraternelle ont été si clairement affirmés au cours de leur toute récente Assemblée plénière; les membres du clergé si méritants par leur zèle d'apôtres que n'entravent pas les lourdes difficultés matérielles; les âmes consacrées qui font la splendeur de l'Eglise; le laïcat dont Nous portons en Nous les préoccupations; les personnes âgées et les malades; tous ceux qui souffrent ou qui se trouvent encore loin de l'Eglise, Notre mère commune. En cette fête de Marie Reine, que la Vierge immaculée et glorieuse en son Assomption intercède auprès de son Fils et vous obtienne la joie de l'âme et la paix du cœur ! C'est dans cette confiance que Nous allons vous donner de grand cœur la Bénédiction Apostolique. Chers fils et chères filles, En ce jour où Nous avons la grande joie de Nous trouver au milieu de vous en l'Eglise Saint Louis des Français, Nous voulons Nous asso38 - ACTA, vol. VI, n. 9. — 31-7-1964. 594 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cier d'une manière toute spéciale à la célébration de la fête des Mères, par la France entière. Déjà Nous avons envoyé à Notre cher Fils le Cardinal Maurice Feltin, Archevêque de Paris, un télégramme dans lequel Nous lui exprimions Nos vœux affectueux pour tant de méritantes mères de famille. Et Nous lui disions Notre vif souhait que les vertus chrétiennes soient toujours plus honorées dans les foyers français, dont elles sont le plus bel ornement. Nous voulons redire ici, en votre présence choisie, combien Nous faisons Nôtres les joies et les peines des mères de famille de votre cher pays, combien Nous éprouvons pour elles d'estime et d'affection, et combien Nous prions aussi de tout cœur pour qu'elles demeurent fidèles aux exigences du mariage chrétien, élevé par le Christ à la dignité de sacrement. Et Nous demandons à Notre Dame, patronne de votre noble patrie, qu'elle aide les mamans françaises dans leur tâche si belle et si délicate d'éducatrices, pour qu'elles préparent leurs enfants à être de dignes descendants de ceux qui ont mérité à la France son titre le plus cher de Fille aînée de l'Eglise. C'est là Notre vœu le plus ardent, et Nous l'accompagnons à l'intention de toutes les mamans de France de Notre toute particulière Bénédiction. NUNTIUS RADIOPHONICUS Christifidelibus Lusitanis missus, cum sollemnes celebritates finem haberent saeculo revoluto indictae, ex quo B. Maria Virgo Immaculata coli coepta est in illustri montis « Sameiro » sacrario.* Amados filhos e filhas de Portugal! Portugal, fìlho bem amado da Igreja Católica, deu testemunho da sua Fé, desde os alvores da sua existencia. Já no berço de Guimaràes propôs-se o ideal da expansào do Catolicismo, juntamente à dilataçao do seu Reino. Cristo e a Virgem Santissima apaixonaram-no de zelo apostólico : gravou na sua Bandeira cinco Quinas, como símbolo das cinco Chagas * Die 7 mensis Iunii a. 1964. Acta Pauli Pp. 595 VI de Jesus ; consagrou-se, desde a sua infancia, a Nossa Senhora e, oferecendo-lhe os seus filhos, o seu territorio, chamara-se (( Terra de Santa Maria ». Cresceu e, cheio de « Cristâos atrevimentos »/ rasgou « mares nunca dantes navegados » para a fé e o Eeino dilatar. 2 Caminhou firme na sua fé, através dos séculos, superando vendavais da Historia que abalaram tantos coraçoes que, depois, se afastaram da Igreja Católica. Esta graça de preservacäo-merecida pelo seu amor a Cristo e devoçâo à Virgem-foi constatada depois pelo Nosso Antecessor Bento XIV que concedeu a Portugal, com Breve Apostólico o título de Fidelissime- na pessoa dos seus reis. 3 4 Eis Portugal, a dar testemunho, mais urna vez, do seu amor à Virgem Santissima, no momento em que Eia era exaltada numa das suas prerogativas mais bêlas : a Sua Imaculada Conceiçâo. Eia era e é a Padroeira de Portugal. Por isso, a (( Casa Lusitana » , juntamente aos católicos do mundo inteiro, exultou de júbilo ao ser definido o dògma da Imaculada. E tao grande foi a sua alegria que quis concretizá-la na edificaçâo de um monumento nacional para recordar aos vindouros este momento histórico mariano. Para a realizaçâo desta obra, tendo como principal promotor o Padre Martinho, foi escolhida a Montanha do Sameiro, sobranceira à Cidade dos Arcebispos, entre vos conhecida como Roma Portuguesa, dominando do outro lado a linda regiâo de Guimarâes, onde nasceu Portugal. 5 A Arquidiocese de Braga, de gloriosas tradiçôes cristas, conserva bem vincada na alma dos seus fiéis a devoçâo a Nossa Senhora. No proprio rito bracarense, em vigor em toda a Arquidiocese, o culto mariano tem lugar preeminente. Ho je concluís, amados Filhos e Filhas, de um modo tâo solene, na presença de todo o Episcopado, a celebraçâo do primeiro centenario do Santuario do Sameiro, precedida por urna semana de estudos marianos que se realizara na cidade de Braga. Quanto é consolador para Nos recordar que o Nosso Antecessor Pio IX, de venerável memoria, depois de enriquecer esse templo de indulgencias benzeu ele mesmo a Imagem 6 1 Lus. 7, 14. Id. 1, 1. 23 Die. 1748. Cfr. Bullarium Romanum, Venetiis, tip. Gatti, 1778, t. III, p. 1. Lus. 7, 14." « Cfr. Sec. Brey. 1870: Indul. Perp., 18 Feb. 1870. 2 3 4 5 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 596 de N. Senhora que ai tendes diante de vós. Quisemos também Nós participar do júbilo que neste momento vos inunda a alma, manifestando o vosso amor à Santissima Virgen na homenagem que lhe estais a prestar. « Cantate Domino, benedicite nomini eius ... Adnuntiate inter gentes gloriam eius». (( Cantai ao Senhor, bendizei o seu nome... Anunciai entre os povos a sua gloria » . Ai, no extremo da Europa, (( onde a terra se acaba e o mar começa )), esta tamben o Nosso coraçâo. Estamos convosco, unidos aos vossos Pastores para agradecer à Mäe de Deus a protecçâo que vos dispensou, durante os oito séculos da vossa historia. Merecestes urna visita da Senhora no aitar de Fatima. Ë mais um motivo para levantares hoje no Sameiro um hino de accâo de graças à vossa Padroeira. « Cantate Domino ». Cantai ao Senhor ! Louvai a sua Mae maculada ! E daqui, da Cidade Eterna, o coraçâo do Papa, que tanto vos ama, palpita em unissono com o vosso. 7 8 Mas, amados Filhos e Filhas de Portugal Aderissimo, vós sois herdeiros de urna gloriosa historia missionària. Levantai urna prece, juntamente Connosco, à Virgem Santissima para que Eia suscite nas vossas familias cristas vocaçôes missionarias, santas e zelosas que, trilhando os caminhos dos vossos antepassados, levem à África, à Asia, à América Latina, a Luz do Evangelho. Há tantas almas sequiosas da Verdade e os operarios do Senhor sao ainda tao poucos ! (( Adnuntiate inter gentes gloriam eius » ! Daqui, de tâo longe, parece que ouvimos a vossa prece cantada em hino à Senhora : (( Vela por nos filhos teus, Mäe de Jesus, nossa Mae ! Tu podes, és Mae de Deus ; e deves és nossa Mae ! ». Sim ! pedi a Nossa Senhora. Eia, como Mäe de Deu é poderosa ; como nossa Mäe, terna e bondosa, escutará as nossas preces. Em penhor deste Nosso voto, concedemos ao dilecto Legado Nosso, aos venera veis Irmäos, Clero e Religiosos, ao Ex.mo Presidente da República, ao Ex.mo Chef e e membros do Governo, a todos os amados filhos de Portugal a Nossa paternal Bênçâo Apostólica. 7 8 Ps. 95, 2-3. Lus. 3, 20. Acta, Pauli Pp. VI 597 NUNTII SCRIPTO DATI I Ad Exc.mum P. D. Ioannem Baptistam Hubertum Theunissen, Archiepiscopum Blantyrensem, et ad Christifideles regionis v. d. « Nyasaland » missus, cum sui iuris ea esse coepit, novo illi indito Reipublicae « Malawi » nomine. Willingly do We avail Ourself, Venerable Brother, of the solemn occasion of the proclamation of independence of Nyasaland as the new Republic of Malawi, to send you, your Venerable Brothers in the Episcopate, and all Our beloved children in your nation, Our message of félicitations, of prayers and of good wishes. Catholicism, introduced by zealous and intrepid missionarias at a late date, has made great progress among your people ; and Our ardent prayer is that the Faith may grow deeper and dearer in their hearts, inspiring them to show forth their convinctions in their daily lives, and serve as a city set on a mountain or a light set on a candlestick, attracting others by their good example of blameless conduct and of Christian love. We are confident that the rulers of the new Republic of Malawi will continue to respect the rights of freedom of worship and of preachings the Word of God. In return, We urge Our beloved children, under your enlightenend.guidance and that of the Most Reverend Bishops, not to be outdone in faithfulness to their civic duties, respect of lawful authority, observance of the law and generosity in contributing towards the progress of their country in the social, intellectual, and cultural sphères, as well as in the field of material prosperity. Upon the rulers of the new State, We invoke illumination and strengthening grâces from on high. Upon the entire population of Malawi, We cali down God's choicest favours of prosperity, peace and advancement. To you, Venerable Brother, to the Ordinaries, clergy, religious and faithful of the Republic of Malawi, We impart from Our heart, in pledge of abundant divine blessings, Our special affectionate Apostolic Bénédiction. From the Vatican, May 29, 1964. PAULUS PP. VI 598 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II Ad E.mum P. D. Iosephum Mariam Sanctae Romanae Ecclesiae Presb. Cardinalem Bueno Monreal, Archiepiscopum Hispalensem, cum effigies B. Mariae Virg., vulgo « de Nuestra Señora de la Esperanza Macarena », ea in urbe aureo diademate fuit redimita. Hoy fiesta de María Reina, en la Capital Hispalense, se adorna con corona de oró y pedrería la imagen de Nuestra Señora de la Esperanza Macarena, reuniéndose Autoridades Eclesiásticas y civiles y pueblo todo en unánime y solemne homenaje a la que es su celeste Patrona y Señora de Cielos y tierra. Vibra de amor a María Sevilla que irradia su fervor mariano hasta los lugares más lejanos de la Península, hasta el Nuevo Mundo donde también se saluda a la Virgen Macarena y se invoca su nombre como mensajero de paz. Y parécenos recoger en esta vibración murmullo de peticiones, aroma fragante de ofrecimientos y virtudes, propósitos nuevos de vida religiosa más intensa. No hay ninguna diadema para la Madre de Dios más digna que la formada por el amor, la plegaria, la devoción del alma pura e inocente. ¿Cómo estará pues el corazón de la Virgen ante ese coro orante, ante ese clamor inmenso que se eleva al Cielo desde Sevilla, la que a sus títulos, bien ganados para su blasón, de muy noble, leal, invicta y heroica, añade el de « muy mariana ciudad »? A las plantas de la Virgen ha acudido siempre el pueblo devoto en sus temores y esperanzas, en sus tribulaciones y alegrías con confianza firme y filial. Y le ha demostrado su fidelidad en el hermoso templo que, con espíritu de reparación, levantó no hace mucho para Ella ; se lo sigue manifestando en las procesiones anuales de penitencia, en los interminables besamanos y en las incontables comuniones con motivo de la fiesta de la Expectación. En la presente oportunidad queremos destacar con complacencia el consuelo que nos proporciona el impulso que ha recibido la vida espiritual de las Cofradías Sevillanas, las cuales se esfuerzan no solo por cuidar con esmero el culto de sus imágenes sino también por dar un contenido más amplio a sus actividades de acuerdo con las exigencias de los tiempos actuales, y así estimulan en sus miembros la formación ascética y el apostolado mediante ejercicios espirituales o retiros y mediante actividades y obras de carácter social y caritativo. Mucho confiamos además en la preciosa aportación de estas instituciones centerarias, Acta Pauli Pp. VI 599 que con su experienda y sus servicios podrán secundar el conocimiento y la aplicación de las disposiciones conciliares, primeramente de las que se refieren a la liturgia y aun también de cuantas la Iglesia prepara para acercar más y más las fuentes de la vida divina al mundo de boy y para incrementar las virtudes cristianas del pueblo de Dios. Al mirar la imagen de María, con su expresión de sufrimiento y esperanza, vaya enseguida el pensamiento de sus devotos a Cristo Nuestro Señor a quien a su vez Ella parece contemplar con sentimiento materno dentro de su propio corazón. María, con la señal del dolor en sus ojos por el Hjo muerto, ofrece la esperanza de la redención fruto de este martirio que Ella soporta también en lo más íntimo de su ser. La devoción mariana verdadera y profunda se refleja necesariamente en una vida auténticamente cristiana, en una vida conforme a las enseñanzas del Divino Salvador, « que destruyó la muerte e irradió luz de vida y de inmortalidad por medio del Evangelio x». 1 Sean estos los frutos mejores de la fiesta de la Coronación. Tales son Nuestras plegarias a la Virgen a la que pedimos que vuelva sus ojos amorosos en este día y siempre a Sevilla y de ella nunca los aparte. Que como Reina y Madre de misericordia extienda su protección sobre esa Ciudad y su comarca, y a Tí, querido Hijo Nuestro, celosísimo Pastor de la Archidiócesis Hispalense, con los demás Hermanos en el Episcopado ahí presentes, os cubra con su mano ; que asista a España y a las máximas Autoridades de ella con sus colaboradores en las tareas del gobierno de la nación y de esa Provincia ; que sobre el amadísimo pueblo español brillen continuamente la sonrisa de Jesús y la mirada materna de la Virgen Santísima de cuyas complacencias quiere ser prenda la Bendición Apostólica que de todo corazón otorgamos. El Vaticano, 31 de mayo de 1964. PAULUS PP. VI 1 2 Tim. 1, 10. 600 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACROSANCTUM CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II Tertia Oecumenicae Synodi periodus indicitur Sanctissimus Dominus Noster Paulus Pp. V I , in Audientia hac die infrascripto impertita, statuere dignatus est ut tertia Ss. Concilii Oecumenici Vaticani Secundi periodus initium habeat die xiv mensis Septembris, in Exaltatione S. Crucis, anno MCMLXIV. Ex Aedibus Vaticanis, die III mensis Iulii, anno MCMLXIV. © HAMLETUS IOANNES Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis ¡Sacra Congregatio Consistorialis 601 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 21 Martii 196J¡. — Cathedrali Ecclesiae Sanctae Mariae Angelorum praefecit R. P. Aloisium Yáñez Ruiz Tagle, sodalem Ordinis Fratrum Minorum, magistrum spiritus domus religiosae eiusdem Ordinis in oppido vulgo La Granja, intra limites archidioecesis S. Iacobi in Chile. die 19 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Macrianensi Minori R. D. Hadrianum Gand, sacerdotem ex Ecclesia Insulensi, curionem atque vicarium foraneum ad S. Maclovii in pago vulgo Haubourdin cognominato, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Emi ac Revmi P. D. Achillei S. R. E. Cardinalis Liénart, Episcopi Insulensis. die 24 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sillitanae Exc. P. D. Gregorium Falconieri, hactenus Episcopum Conversanensem. die 27 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Hearstensi Exc. P. D. Iacobum Landriault, hactenus Episcopum titularem Cadoënum. die 28 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Gandavensi R. P. D. Leontium van Peteghem, Antistitem Urbanum et Canonicum Collegii cathedralis Gandavensis. die k Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Davidensi R. D. Danielem Núñez, curionem paroeciae S. Michaelis Archangeli in civitate Panamensi. — Cathedrali Ecclesiae Duitamensi R. P. D. Iulium Franco Arango, Vicarium Generalem et Canonicum Capituli metropolitam archidioecesis Manizalensis. 602 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale — Titulari episcopali Ecclesiae Suavensi R. P. D. Ernestum Camagni, ex archidioecesi Mediolanensi, Protonotarium Apostolicum, a diplomatis Pontificis Maximi ac Delegatum Emi et Revmi P. D. Cardinalis in Urbe Vicarii ad spiritualem curam promovendam omnium Confraternitatum Romae exstantium. — Titulari episcopali Ecclesiae Partheniensi R. P. D. Ioannem Fallani, e clero Romano, Antistitem Urbanum, Praesidem Pontificii Consilii sacris tutandis Italiae monumentis. — Titulari episcopali Ecclesiae Maurianensi R. P. D. Ioannem Willebrands, e dioecesi Harlemensi, Antistitem Urbanum, ab actis Secretariatus ad unitatem christianorum fovendam. — Titulari episcopali Ecclesiae Iucundianensi R. P. Petrum Salmón, O. S. B., Abbatem Sancti Hieronymi de Urbe. die 5 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Quiziensi R. P. Hadrianum (saeculo Andream) Mariam Cimichella, Ordinis Servorum Mariae, parochum Nostrae Dominae a Monte Carmelo in archidioecesi Marianopolitana, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Pauli Aemilii S. R. E. Card. Léger, Archiepiscopi Marianopolitani. die 2If Iunii. — Cathedrali Ecclesiae ' Rivadaviae R. D. Eugenium Peyrou, sodalem Societatis S. Francisci Salesii, curionem paroeciae oppidi vulgo Ushuaia, in dioecesi Rivogallaëcensi. die 5 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Jaciensi Exc. P. D. Paschalem Bacile, hactenus Episcopum titularem Colbasensem. II DE LOURENÇO MARQUES DECRETUM De Capituli metropolitani innovatione Ad divinum cultum satius provehendum decusque metropolitanae ecclesiae augendum, Excrnus P. D. Custodius Alvim Pereira, Archiepiscopus de Lourenço Marques, ab Apostolica Sede nuper expostulavit ut in Capitulo metropolitano, per Consistoriale Decretum « Cum maxime coetus » diei 22 Februarii 1946 erecto, novi instituerentur, sine adnexis emolumentis, canonicatus. Sacra autem Consistorialis Congregatio, rei opportunitate perpensa habitoque favorabili voto Excmi P. D. Maximiliani de Furstenberg, Sacra Congregatio Consistorialis 603 Archiepiscopi titulo Partem et in Lusitania Apostolici Nuntii, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo, Divina Providentia Pp. V I , tributarum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, in metropolitano Capitulo de Lourenço Marques quinque novos canonicatus instituit, cum omnibus iuribus, privilegiis et officiis quibus Canonici eiusdem Capituli ex iure communi et ex capitularibus constitutionibus fruuntur et obstringuntur. Hac ratione itaque Capitulum de Lourenço Marques constabit deinceps una dignitate, nempe decanatu, et undecim canonicatibus. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Excmum P. D. Maximilianum de Furstenberg deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamdem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 2 Martii 1964. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S. t Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor III MECHLINIENSIS-BRUXELLENSIS — ANTVERPIENSIS DECRETUM De mutatione finium dioecesium Cum, nuper erecta dioecesi Antverpiensi, territorium paroeciarum Ssmi Cordis Iesu in oppido vulgo « Aarschot », archidioecesis Mechliniensis-Bruxellensis, et Ssmi Nominis Iesu in municipio « SchriekGrootlo » cognominato, dioecesis Antverpiensis, mutuum et incongruens 604 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mansisset, Emus P. D. Leo Ioseph S. R. E. Cardinalis Suenens, Archiepiscopus Mechliniensis-Bruxellensis, et Excmus P. D. Iulius Victor Daem, Episcopus Antverpiensis, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut suarum Ecclesiarum fines aliquantulum immutarentur aptiusque disponerentur. Sacra autem Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Silvii Oddi, Archiepiscopi titulo Mesembriani et in Belgio Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationes in bonum animarum cessuras, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo, Divina Providentia Pp. V I , tributarum, oblatas preces accipiendas esse censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit ut memoratae paroeciae Ssmi Cordis Iesu et Ssmi Nominis Iesu, limitibus quibus ante erectionem dioecesis Antverpiensis circumscribebantur, altera dicioni archidioecesis Mechliniensis-Bruxellensis, altera dioecesis Antverpiensis subiciatur. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Excmum P. D. Silvium Oddi deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 25 Martii 1964. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S. t Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor Sacra Congregatio Concilii 605 SACRA C O N G R E G A T I O CONCILII DECRETUM De abstinentiae legis dispensatione Cum plures locorum Ordinarii e variis Nationibus petierint ut proxima die 14 Augusti, quae hoc anno in feriam sextam incidit, abstinentiae lex relaxetur, haec Sacra Concilii Congregatio, de speciali Summi Pontificis mandato, locorum Ordinariis ubique terrarum facultatem tribuit fideles praefata feria sexta a dicta lege dispensandi. Datum Romae, die 22 Iulii 1964. P. Card. CIRIACI, Praefectus L. $ S. f P. Palazzini, a Secretis 606 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I NOVAE A U R E L I A E Nullitatis matrimonii (Bouzon - Herzog) Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Dorotheae Herzog, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum vel per se, vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria 1, Roma), pro hora meridiana diei 23 Octobris 1964, ad concordandum dubium, vel ad infrascriptum dubium subscribendum : An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi aliique, notitiam habentes commorationis praedictae dominae Dorotheae Herzog, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur.* Aurelius Sabattani, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 1 Iunii a. 1964. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Dorothée Herzog, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 25 octobre 1964, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Dorothée Herzog, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra Romana Rota 607 II SANCTI FRANCISCI IN CALIFORNIA Nullitatis matrimonii (Owens - Nicholas) Cum ignoretur locus actualis commorationis domini William L. Nicholas, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum vel per se, vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria 1, Roma), pro hora undecima diei 15 Octobris 1964, ad concordandum dubium, vel ad infrascriptum dubium subscribendum : An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi aliique, notitiam habentes commorationis praedicti domini William L. Mcholds, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur.* Ioannes Maria Pinna, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 5 Iunii a. 1964. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. William L. Mcholds, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 15 octobre 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté: Gonste-t-il de la nullité du mariage, dans le casf Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit William L. Mcholds, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 608 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 1 febbraio 1964. S. E. Revma Monsig. Righi Vittore Ugo, Arcivescovo tit. di Bilta, Nunzio Apostolico nel Paraguay. 23 marzo » S. E. Revma Monsig. Asta Salvatore, Arcivescovo tit. di Aureliopoli di Lidia, Intemunzio Apostolico in Iran. 6 giugno » S. E. Kevma Monsig. Roberti Vito, Arcivescovo tit. di Tomi, Nunzio Apostolico nel Rwanda: Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di annoverare fra i Membri della Pontifìcia Commissione per le Comunicazioni Sociali : « ad quinquennium », le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Giuseppe Amici, Arcivescovo di Modena ; Pietro Sfair, Arcivescovo tit. di Msibi per i Maroniti; Giovanni Giuseppe Krol, Arcivescovo di Philadelphia ; Andrea Pangrazio, Arcivescovo di Gorizia ; Giuseppe Tommaso McGucken, Arcivescovo di San Francisco ; Giacinto Thiandoum, Arcivescovo di Dakar; Renato Luigi M. Stourm, Arcivescovo di Sens; Giorgio Andrea Beck, Arcivescovo di Liverpool ; Francesco Charrière, Vescovo di Lausanne, Genève e Fribourg; Guglielmo Kempf, Vescovo di Limburg; Gerardo Mongeau, Vescovo tit. di Diana, Prelato nullius di Cotabato ; Gerardo Maria Coderre, Vescovo di Saint-Jean de Québec; Eugenio de Araújo Sales, Vescovo tit. di Tibica, Amministratore Apostolico di Natal ; Tommaso Guglielmo Muldoon, Vescovo tit. di Fessei ; Giuseppe M. Cirarda Lachiondo, Vescovo tit. di Drusiliana ; Giovanni Luigi Jobidon, Vescovo di Mzuzu; Luciano Metzinger, Vescovo tit. di Autenti, Prelato nullius di Aya viri. « durante munere », i Reverendissimi Monsignori : Giovanni Bernard, Presidente dell'O.C.I.C. ; Giacomo Haas, Presidente dell'UNDA. U Illustrissimo Signor Baimondo Manzini, Presidente dell'U.I.P.C. An. et vol. LVI 20 Augusti 1964 (Ser. III, v. VI) - N. 10 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI LITTERAE ENCYCLICAE Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes, ad clerum et christifideles totius orbis itemque ad universos bonae voluntatis homines: quibus viis Catholicam Ecclesiam in praesenti munus suum exsequi oporteat. PAULUS PP. VI VENERABILES FRATRES ET DILECTI FILII SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM ECCLESIAM SUAM cum Christus Iesus idcirco constituerit, ut universae hominum societatis benigna mater esset et ministra salutis, in aperto est cur memoria saeculorum omnium ei praecipuum testificati sint amorem, praecipuasque curas in eam contulerint, quicumque cordi habuerunt aeque summi Dei gloriae prospicere, et hominum animos in aeternum praestare salvos: inter quos, ut aequum erat, enituerunt Christi ipsius in terris Vicarii, innumerabilis Episcoporum et sacerdotum numerus, sanctorumque miranda christifidelium multitudo. Nemini igitur non consentaneum videbitur, Nos, primas daturos Litteras Encyclicas post delatum Nobis ex arcano Dei consilio Summum Pontificatum, animum amantem eundemque reverentem ad Ecclesiam sanctam veluti naturae sponte referre. :»> - ACTA, vol, V I , n. 10., — 20-8-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 610 Hac de causa suscipiemus hoc loco operam, ut magis magisque pateat omnibus quantum ex altera parte humanae societatis ad salutem intersit, quantum ex altera catholicae Ecclesiae curae sit, utrasque sibi occurrere, mutuo se cognoscere, inter se diligere. Anno superiore cum, dante clementissimo Deo, die festo S. Michaelis Archangeli, secunda inchoaretur sessio Concilii Oecumenici Vaticani II, Nobisque bene accideret quod praesentes vobiscum praesentibus, in maximo Petriano templo congregatis, sermonem conferre possemus, tunc esse Nobis in animo diximus fore ut, quemadmodum mos cuivis est Summo Pontifici, munus suum ineunti, etiam per litteras ad vos paternum et fraternum sermonem converteremus, ut videlicet consilia quaedam Nostra enuntiaremus, quae in animo Nostro supra cetera essent, quaeque in opere ipso magnam habere utilitatem viderentur, ad initia Pontificalis Nostri officii dirigenda. Sed re vera in difficili Nobis est eiusmodi consilia expresse definire, quod primum ex diligenti divinae doctrinae commentatione ea oporteat Nos deducere, illius memores Christi sententiae: mea doctrina non est mea, sed eius qui misit me; quod deinde ea opus sit metiri praesentibus Ecclesiae ipsius condicionibus, in quibus pariter eius interior vita longo periclitata usu admodum viget, pariter exteriores eius vires ad apostolicos labores magnopere intenduntur; quod postremo non liceat Nobis ignorare, quo loco sit hodie hominum communitas, ad quam munus Nostrum admovetur. Sed hic Nos non in id studemus, ut vel nova quaedam, vel absoluta exponamus, ad quod dedita opera Concilium Oecumenicum spectat; cuius labores tantum abest ut Nostro hoc simplici litterarum sermone veluti perturbare velimus, ut verius illos et laudare et incitare placeat. Has Litteras Encyclicas dantibus Nobis non est quidem propositum, neque ut sollemne quoddam confidamus actum, ad catholicae doctrinae capita tractanda imprimis pertinens, neque ut certa quaedam documenta vel de moribus vel de re sociali impertiamus, sed ut ad vos nuntium sincerum, quemadmodum inter fratres et familiares decet, mittamus. Hoc enim scri1 1 Io. 7, 16. Acta Pauli Pp. VI 611 ptum edentes nihil aliud quaerimus quam ut, pro officio, animo Nostro aperto, ea fidei caritatisque communio, quae inter nos feliciter regnat, et magis magisque coalescat, et maiorem obiciat laetitiam; propterea nempe ut pastoralis nostra diligentia cotidie magis valeat; ut fructuosius Concilii Oecumenici sessiones celebrentur; ut denique clariore in luce ponantur normae et regulae aut ad doctrinam, aut ad vitae actionem attinentes : quibus sane religiosa et apostolica alacritas regatur, sive legitimorum Ecclesiae Praesulum, sive eorum qui vel Praesulibus ipsis parent et sociam navant operam, vel alacritatem eandem benevolo dumtaxat observant animo. Omni abiecta cunctatione vobis, Venerabiles Fratres, significamus tribus praesertim animum Nostrum commoveri consiliis, cum munus illud amplissimum perpendimus, quod, contra Nostra vota Nostraque merita, providentissimus Deus detulit Nobis, regendi scilicet Christi Ecclesiam, utpote quos Romae Episcopum consuluisset atque adeo beati Petri Apostoli, regni caelorum.clavigeri, Successorem, et ipsius Vicarium Christi, qui Petrum universalis gregis sui primum fecit Pastorem. Initio persuasum Nobis habemus, debere Ecclesiam in seipsam introspicere penitus ; suum meditari mysterium ; se docendi et incitandi causa, altius perscrutari doctrinam de sua origine, de sua natura, de suo persequendo mandato, de suo fine; quae doctrina, licet iam sibi sit nota, atque superiore hoc saeculo sit enucleata et vulgata, numquam tamen satis neque excussa neque intellecta dici potest; quippe in qua contineatur dispensatio sacramenti absconditi a saeculis in Deo ... ut innotescat ...per Ecclesiam, quasi thesaurus videlicet arcanorum Dei consiliorum, Ecclesiae opera exponendorum ; cum haec doctrina maiorem quam ceterae exspectationem attentionemque cuiuscumque hominis erigat, cui sit statutum Christum fideliter sequi, eoque vel magis eorum, quos, ut Nos et vos, Venerabiles Fratres, Spiritus .Sanctus posuit Episcopos regere Ecclesiam Bei." Iamvero ex hac clara et alacri conscientia, quam de se 2 2 3 Cfr. Eph. 3, 9-10. Cfr. Act. 20, 28. 612 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale habet, Ecclesia sponte fertur ad comparandam absolutam et perfectam imaginem, qualem Christus voluit, ut Ecclesia, sua Sponsa sancta et immaculata/ indueret, cum vero suo vultu, qualem hodie nostris ipsa subicit oculis; qui profecto vultus, summi Dei beneficio, probe lineamenta quidem refert, quae divinus eius Conditor in ea impressit, et Spiritus Sanctus, saeculis vertentibus, vividiora fecit et significantiora, ut hinc plus plusque cum prima sui Conditoris notione, hinc cum ingenio et indole hominum societatis congrueret, quam Ecclesia Evangelio salutis promulgato sibi asciscere conitebatur. Attamen huiusmodi Ecclesiae vultus numquam tam perfectus, tam venustus, tam sanctus, tam splendens erit, ut omnino primae sui Auctoris notioni respondere dici possit. Ex quo consequitur, ut Ecclesia, forti quodam et alacri acta animi impetu, suam ipsa quaerat renovationem, hoc est eorum emendationem erratorum, quae eius membra admiserunt, quaeque sui conscientia, tamquam speculum exemplaris sui, Christi, sibi indicat atque damnat. Qua in re en habetis, Venerabiles Fratres, quo pertineat secundum consilium, animum Nostrum nunc commovens : eo nempe ut Ecclesiae membra putent sibi esse, cum sua errata emendanda, tum ad perfectiora quaeque nitendum; utque vias considerate eadem membra deligant, quibus renovationem, quam diximus, adipiscantur. Quod consilium eo vobis declaramus* non tantum ut ad opportunas inducendas emendationes fidentiore animo ipsi aggrediamur, sed ut etiam, in tam gravi tamque difficili re, a vobis et consensio et consilia et auxilia Nobis praebeantur. Ex duobus autem et prioribus hisce Nostris et vestris consiliis tertium sponte oritur, quod eo spectat, ut Ecclesia res rationesque cum hominum universa communitate contrahat, quacum ipsa continetur, et in qua media vivit et suum obit opus. Quorum hominum, ut inter omnes constat, altera pars, postquam christianam fidem tam penitus combibit ex eaque tantam vim virtutemque sumpsit, ut saepenumero — licet id satis non aestimaverit — quaecumque optima quisque po4 Cfr. Eph, 5, 27. Acta Pauli Pp. VI 613 pulus in suo cultu habet, eidem fidei tribuat necesse sit, post, hisce praeteritis saeculis, ab ea, tamquam a sua origine, se discrevit et removit. Altera vero hominum pars, quae in terrarum orbe est maxima ducenda, se ad immensos fines eorum populorum extendit, qui novi appellantur. Attamen in hac universitate generis humani iam non una, verum etiam centum afferuntur Ecclesiae habendorum cum aliis congressuum facultates; quorum sane alii aperti et quidem faciles censentur; alii ancipites et ardui; denique plurimi, pro, ab amico colloquio prorsus alieni. : Exsistit igitur hoc loco Ecclesiae quaestio de colloquio serendo cum huius aetatis hominibus. Cuius quaestionis erit Concilii definire, quae sit amplitudo et implicatio, eamque, quantum poterit, melioribus expedire modis. Sed huius quaestionis solvendae necessitas in animum Nostrum eiusmodi onus, stimulum, intimamque veluti proclivitatem infert, quae Nobismetipsis et vobis, Venerabiles Fratres, eadem non minus anxie quam Nos expertis, quodammodo declarare par esse censeamus; ut scilicet magis efficiamur idonei ad eas disputationes deliberationesque aggrediendas, quas de tam gravi re tamque multiplici in Concilio una vobiscum proponendas iudicaverimus. Ex iis, quae summatim de Nostris Encyclicis Litteris hactenus exposuimus, facile intellexistis, in his non esse Nos de omnibus gravibus instantibusque rebus acturos, quae non minus humani generis quam Ecclesiae hodie intersunt; cuiusmodi sunt: pax inter populos atque inter humanae societatis ordines; egestas et fames, quibus etiam nunc magnae hominum multitudines connectantur; recentiorum nationum ad libertatem et ad vitae cultum progressio; hominum huius nostrae aetatis variae doctrinae cum christiana sapientia collatae ; angustiae, in quibus tam multae gentes et tam latae Ecclesiae partes versantur, ubi iuribus, sive liberi civis sive humanae personae propriis, derogatur; morales quaestiones cum augescente natorum numero coniunctae; et cetera eiusmodi. At hic facere non possumus, quin in medium proferamus esse Nos apprime conscios, Nos officio obstringi, non solum animum sedulum et propensum intendendi ad gravem universalemque de pace quaestionem, sed etiam in ea curas assiduas 614 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et efficaces deligendi. Quae curae, licet muneris Nostri finibus circumscribantur, atque adeo sive a Nostris cuiusvis generis fluxis utilitatibus, sive a certis politicorum virorum rationibus abhorreant, eo tamen pertinent, ut hominibus asserviant conformandis ad eiusmodi sensus tractationesque, quae hinc cum immanibus et internecivis conflictationibus pugnent, illinc vero attineant ad necessitudines inter populos iusto iure, rationaliter, pacate componendas. Itemque omnem industriae diligentiaeque Nostrae vim illuc intendemus, ut, praeceptis nuntiatis, quae summa inter homines putantur, quaeque valere possunt ad eorum effrenatum cuiusque sui studium et cupiditates debilitandas, unde bella dentur, in id quantum poterimus conferamus, ut populi et congruentem habeant convictum et mutuam sibi tribuant operam. Neque sane adiumentum a Nobis desiderari sinemus, si qua occasio oblata fuerit, ut contendentes nationes ad honestas fraternasque pactiones vocemus. De memoria enim Nostra numquam excidit, auxilium hoc, ab amore profectum, nihil esse aliud nisi officium, quod, ob provectum hodie cursum sive doctrinarum sive institutorum, cunctis gentibus communium, conscientia muneris, quo in hominum societate fungimur, magis ducit necessarium; munus dicimus, quod in eo versatur, ut homines inter se fraterno amore coniungamus, pro regni illius iustitiae et pacis virtute, quod Christus, cum in hunc mundum venisset, condidit. Ceteroquin, si nunc oratio Nostra, viae rationisque causa, his tantum definitur argumentis, Ecclesiae vitam contingentibus, illas magni ponderis quaestiones ex memoria Nostra nequaquam deponemus. Dum enim in nonnullas intendet considerationem Concilium, Nos, in apostolico munere Nostro obeundo, si mentem Deus iniecerit et vires, cum in earum studium incumbemus, tum eas adducemus ad effectum. I Ad officii partes, quas Ecclesia praesenti aetate exsequi debet, id necessario pertinere videtur, ut ipsa de se, de veritatis thesauro, cuius heres et custos constituta est, ac de munere his in terris sibi demandato, clariorem plenioremque conscientiam adipisci contendat. Ecclesia scilicet, antequam peculiaris Acta Pauli Pp. VI 615 cuiusvis quaestionis studium aggrediatur, et antequam agendi rationes perpendat cum hominum societate ineundas, in praesens se ipsam consideret oportet; ut divina consilia sibi ad exitum perducenda melius dignoscat; ut uberiorem lucem, novum robur auctumque gaudium ad sua explenda munera hauriat; ut denique aptiores inveniat rationes, quibus propius, efficacius ac fructuosius necessitudines habeat cum humana societate, ad quam quidem et ipsa pertinet, etsi notis propriis et omnino singularibus distincta. Haec enim consideratio, qua Ecclesia se inspicere debet, Nobis videtur plane congruere cum via ac ratione a Deo adhibita ad hominibus se revelandum et ad religiosum illud cum humano genere commercium ineundum, quod per Ecclesiam ipsam perficitur et simul manifestatur. Nam si divina revelatio : Multifariam multisque modis peracta est, et in humanis eventibus innititur, historiae fide comprobatis, eadem tamen hominum vi tam pertingere potuit viis, humani verbi divinaeque gratiae propriis; quae divina gratia secreto illapsu in animos descendit, post auditum salutis nuntium ac subinde elici tum fidei actum, a quo iustificatio nostra initium capit. Nobis in optatis est, ut huiusmodi consideratio de origine ac natura novarum et vitalium rationum, quae religionis christianae ope inter Deum et homines instauratae sunt, indolem sumat docilis cuiusdam assensus iis verbis praebendi, quae Divinus Magister ad auditores suos habuit', ad discipulos praesertim, quorum in numero et nos ipsos hodie iure optimo recenseri gaudemus. Ex iis plurimis, quae a Christo Domino discipulis suis instantius et crebrius commendata sunt, monitionem illam commemorare placet, cuius vim omnes hodie quoque agnoscere debent, quotquot fideles Christi sectatores esse cupiunt; monitio^ nem nempe, quae ad christianam vigilantiam spectat. Verum enimvero haec nostri Magistri monitoria verba ita sunt praesertim accipienda, ut homines ad novissima vigilanter animum advertant, quae sibi proximo vel sero tempore contingant necesse est. Nihilominus tamen, idcirco quod huiusmodi vigilantia fidelis servi animum omni tempore efficaciter urgere debet, consequitur, ut ad eius normam sint conformanda insti5 5 Hebr. 1, 1. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 616 tuta, hoc est illa vivendi ratio, quae christiani hominis in hoc mundo propria esse debet. Haec autem Christi Domini ad vigilandum adhortatio eventus etiam spectat, qui instare possint, scilicet pericula et vitiorum illecebras, quae mores corrumpant vel hominem a recto veritatis tramite avertant. Quare facile in Evangelio continuum hortamentum reperitur ad honeste cogitandum atque agendum. Ac revera, nonne ad hoc ipsum pertinebat Ioannis Praecursoris Domini praedicatio, ex qua in Evangelio publica Iesu Christi vita exordium sumpsit? Nonne et ipse Christus Iesus homines invitavit ad regnum Dei intra se excipiendum? Eius autem educandi ars nonne in interiore animi vita commendanda atque edocenda tota vertebatur? Tum conscientia, quae in re psychologica versatur, tum conscientia quae in re morali posita est, a Christo Domino ad sui plenitudinem simul advocantur, tamquam si necessariae eaedem sint, ut modo dignitati humanae consentaneo, superna veritatis et gratiae dona recipiantur. Conscientia autem discipuli efficiet, ut is postea recolat quidquid Iesus docuit et quidquid circa ipsum accidit; eademque, cum ad maturitatem pervenerit, mentem tandem adducet ad intellegendum, quis Iesus fuerit, et quarumnam rerum ipse Magister et Auctor exstiterit. Ortus Ecclesiae et simul in ea excitata divini sui muneris conscientia — qui eventus habendi sunt Pentecostes proprii — sicut in idem tempus inciderunt, ita in posterum una progressum facient; scilicet Ecclesia proficiet in disciplinae ordinatione, in regimine, in vita sociali christifidelium, et etiam magis magisque proficiet in conscientia muneris sui, suae arcanae naturae, suae' doctrinae, sui exsequendi mandati, secundum S. Pauli vota: ee hoc oro ut caritas vestra magis ac magis abundet in scientia et in omni sensu. Alio proferre modo possumus adhortationem hanc Nostram, quam adhibemus sive singulis vobis, Venerabiles Fratres, iisque qui vestrae vigilantiae crediti ad Nostram et vestram pertinent disciplinam, sive congregationi fidelium in 6 7 8 9 G 7 8 9 Cfr. MT. 26, 41. Cfr. L c il. 2 1 . Cfr. MT. 2 0 , 7 5 ; Lc. 2 4 , 8 ; Io. 1 4 , 2G ; 16, 4 . FMI. 1, 9. 617 Acta Pauli Pp. VI universum, hoc est Ecclesiae. Scilicet omnes hortamur, ut scienter, alacriter et ardenter actum fidei edant in Iesum Christum Dominum Nostrum. Religiosam vitam nostram in praesens hac fidei professione informare debemus, firma quidem et certa, licet semper humili et trepida, qualem nempe apud Ioannem Evangelistam fuisse legimus fidem illius caeci a nativitate, cui Christus Iesus bonitate mirabili ac potentia pari oculos restituit: Credo, Domine; vel qualem ostendit Martha, sicut in eodem Evangelio scriptum legimus: Utique, Domine, ego credidi, quia tu es Christus Filius Dei vivi, qui in hunc mundum venisti; vel denique qualem, verbis tam Nobis caris conceptam, expressit Simon, postea Petrus appellatus: Tu es Christus, Filius Dei vivi. Sed cur vos ad hunc ecclesiasticae conscientiae actum eliciendum, et ad hanc apertam, etsi internam, fidei professionem invitare audemus? Multae profecto causae Nos ad id faciendum impulerunt, quae omnes necessario proficisci videntur a singularibus rerum adiunctis, in quibus hodie Ecclesia versatur. Oportet enim Ecclesia in se ipsam inspiciat, ac se sentiat ubertate vitae florere. Si vult munere suo perfungi ac mundo salutis fraternique amoris nuntium afferre, ipsa contendat opus est ad pleniorem sui notitiam pervenire. Debet Christum in se ipsa experiri, secundum illam S. Pauli Apostoli sententiam: Christum habitare per fidem in cordibus vestris. * Apud omnes constat, Ecclesiam penitus in hominum societatem insertam esse, cum in eius sinu versetur, ab ea membra sua accipiat, ab ea eximios humani cultus thesauros ducat, eius vices participet, prosperitatem promoveat. At pariter constat, humanam communitatem, quae hodie est, ad conversiones, perturbationes rerumque progressum procedere, quae non solum externas vitae consuetudines, sed ipsas etiam animorum inclinationes magnopere immutant. Hominum opiniones, eorumque mentis cultura ac spiritualis vita penitus afficiuntur sive magnis incrementis, quae multarum rerum scientia, technicorum artes et socialis vita sumpserunt, sive philosophiis, 10 11 12 1 1 0 11 Io. 9, 3 8 . luid. 1 1 , 27. 1 2 MT. 1 6 , 1 6 . 13 Eph. 3 , 17. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 618 sive variis de moderanda republica doctrinis, quae in societate circumferuntur eamque pervadunt. Haec omnia veluti maris Auctus Ecclesiam ipsam obvolvunt et commovent; cumque apud eos, qui se Ecclesiae moderamini committunt, huius mundi condiciones multam vim habeant atque momentum, exinde fit, ut veluti vertiginis, stuporis ac trepidationis periculum impendeat, quod ipsam ecclesiasticae compaginis firmitatem in discrimen adducere possit, multasque impellat ad singulares prorsus opinationes amplectendas, tamquam si Ecclesiae opus sit se munere suo abdicare ac novas omnino et inopinatas vivendi formas inducere. Ceterum, ut exemplo utamur, modernismi, ut aiunt, errores, quos etiam nunc reviviscere cernimus in novis quibusdam religiosae vitae rationibus a germana religione catholica alienis, nonne specimen exstant contentionis illius, qua profanae huius saeculi doctrinae atque inclinationes sinceram Ecclesiae Christi doctrinam ac disciplinam vitiare conantur? Iamvero, ut multa huiusmodi pericula, quae variis ex partibus instant, efficaciter praecaveamus, aptum dari posse remedium arbitramur, si Ecclesia altiorem sui ipsius conscientiam assequi studeat et clarius noscat, quid revera ipsa sit secundum Iesu Christi mentem, quam Divinae Litterae et Apostolica traditio integram servant, ecclesiastica autem traditio interpretatur et explicat; quae quidem, ut probe novimus, fruitur lumine et ductu Spiritus Sancti, qui, si opem eius imploraverimus eique obtemperaverimus, semper praesens aderit, ut promissa Christi certo impleantur: Paraclitus autem Spiritus Sanctus, quem mittet Pater in nomine meo, ille vos docebit omnia et suggeret vobis omnia, quaecumque diœero vobis. * Eadem dici possunt de erroribus, quos intra ipsius Ecclesiae fines serpere animadvertimus; quibus quidem ii obnoxii sunt, qui ex parte tantum Ecclesiam eiusque munus cognoscunt, cum divinae revelationis et magisterii a Christo ipso instituti rationem, ut par est, non habeant. Ceterum haec necessitas, qua quis ad vera iam cognita intra se ipsum consideranda permovetur, ut eadem in suo animo tamquam in interiore contempletur speculo, ingenio et indoli homi1 1 4 Io. 14, 26. Acta Pauli Pp. VI 619 num nostrae aetatis plane respondet. Hi quidem animi sui penetralia libenter explorant, eorumque mentes tunc in veritatis securitate acquiescunt, cum ex conscientia veluti lumen accipiunt. Fatendum sane est, hanc veri inquirendi rationem gravibus periculis non carere; magni enim nominis philosophi hanc humani intellectus navitatem investigaverunt, eamque dixerunt perfectissimam atque supremam operandi formam, immo rerum omnium, quae sunt, mensuram et fontem praedicaverunt; atque eo sunt progressi, ut ad obscura, desperata, absurda et falsa omnino consectaria pervenerint. Nihilo setius hoc minime prohibet, quominus mentis educatio ad perscrutandum verum, quod in conscientiae penetralibus relucet, per se magni sit aestimanda, hodieque quasi nostri temporis praestantissimum animi cultus specimen habeatur; immo si haec educatio apte coniunctam habeat illam mentis conformationem, qua homo veritatem detegit ubi ea in rebus ipsis sane continetur, fieri etiam potest, ut ex hac inspiciendae conscientiae exercitatione quis possit se ipsum, suam ut hominis dignitatem, suasque ingenii vires agendique facultates magis magisque cognoscere. 1 Constat praeterea recentioribus hisce temporibus Ecclesiam diligentiore studio in se inquirere coepisse; ad id autem egregiam operam contulerunt viri doctrina insignes, homines magno animo praediti et ad cogitandum acuti, theologorum scholae auctoritate praestantes, coetus rebus pastoralibus et missionalibus promovendis, religiosae vitae experimenta feliciter suscepta, ac praesertim memoranda doctrinae documenta a Romanis Pontificibus in lucem edita. Longum est paucis attingere copiosissima theologorum scripta, quae de Ecclesia agunt, quaeque nostro ac superiore saeculo e sinu Ecclesiae prodierunt; quemadmodum pariter longum est omnia recensere acta, quibus catholicae Ecclesiae Episcopi et haec Apostolica Sedes tantae molis tantaeque gravitatis argumentum pertractandum susceperunt. Revera ex quo Oecumenica Tridentina Synodus damnis mederi conata est, a gravissimo illo rerum discrimine profectis, quod membra plurima ab Ecclesia Christi saeculo xvi seiunxerat, plures floruerunt theologiae cultores, auctoritate praestantes, qui doctrinam de Ecclesia excoluerunt, ac propterea effecerunt, ut huius ge- 620 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale neris studia magna caperent incrementa. Hic satis esto ea commemorare, quae de hoc argumento a Concilio Oecumenico Vaticano I sancita sunt, ut manifesto intellegatur, quantopere necesse sit, ut non solum Pastores et Magistri, sed etiam catholici homines et christiani universi in doctrinam de Ecclesia intentum animum convertant, atque in hac quaestione immorentur, quasi in necessaria statione, per quam ad Christum et ad eius opus pateat iter; quodsi Concilium Oecumenicum Vaticanum II superioris Oecumenicae Synodi continuatio et complementum est appellatum, hoc idcirco contigit, quod ipsi doctrinam de Ecclesia iterum tractandi ac definiendi munus demandatum est. Brevitatis causa, plura de hac re addere nolumus, cum haec materia vobis probe comperta sit, utpote quae ad catecheticam institutionem et ad pietatis formam hodie in Ecclesia sancta late propagatam pertineat; nihilominus temperare Nobis non possumus, quin saltem duo acta in memoriam revocemus, quae Nobis peculiari laude digna videntur: scilicet Encyclicas Litteras, quae a verbis Satis cognitum incipiunt, ei^ pariter Litteras Encyclicas, quibus est initium Mystici Corporis: alteras a Summo Pontifice Leone XIII, anno MDCCCXCVI, alteras a Pio XII, anno MCMXLIII, datas; quae acta fuse ac dilucide doctrinam tradunt de divino illo Instituto, per quod Christus Redemptionis opus in terris pergit et de quo in praesens disserimus. Sufficiat exordium tantummodo meminisse alterius Pontificalis acti, quod in sacrae theologiae provincia, quae ad Ecclesiam spectat, summam iam auctoritatem adeptum est, et copiosam suppeditat materiam ad pie considerandum illud divinae misericordiae mysterium, quod ad nos omnes .pertinet. Audiantur enim praeclara ipsa verba Decessoris Nostri: Mystici Corporis Christi, quod est Ecclesia, ex ipsius Redemptoris labiis primitus excepta doctrina, ex qua magnum iii sua luce ponitur beneficium, satis numquam elatum laudibus, arctissimae coniunctionis nostrae cum tam excelso capite, res eiusmodi profecto est, quae praestantia dignitateque sua omnes homines, quotquot divino moventur Spiritu, ad contemplationem invitat, eorumque mentes collu13 16 15 Acta Leonis XIII, XVI, 1896, pp. 157-208 16 A.A.S. XXXV, 1943, pp. 193-248. Acta Pauli Pp. VI 621 strando, ad salutifera ea opera, quae praeceptis hisce consentanea sint, summopere excitat. Invitationi huiusmodi respondere cupientes, quam censemus adeo etiam nunc urgere animos nostros, ut hoc tempore maximis Ecclesiae necessitatibus parere videatur, opportunum duximus eandem per has Encyclicas Litteras iterare, ut, uberiorem eiusdem Mystici Corporis scientiam adepti, aptius huius mysterii divinos sensus percipere possimus; qua agendi ratione validissimis auxiliis confirmabimus animos nostros, ac magis magisque studebimus nostri officii partibus et humani generis necessitatibus apprime servire. Neque id arduum negotium videtur, cum animadvertamus hinc scripta quam plurima prodiisse ad illustrandam Ecclesiam sanctam composita, hinc vero curas sollicitudinesque Concilii Oecumenici Vaticani II ad hoc ipsum argumentum praecipue converti. Hic perplacet Nobis merita honestare laude doctos illos viros, qui, recentiore hac praesertim aetate, magisterio catholico in exemplum obsecuti, atque ingenii acumine praestantes et ad sacras disciplinas cum investigandas tum exponendas maxime idonei, in huius generis studia laboriosam, sollertem frugiferamque operam contulerunt. Qui non solum in sacrae theologiae scholis, sed in disceptationibus quoque cum eruditis litteratisque hominibus, in christianae veritatis defensione et evulgatione, atque etiam in spirituali christifidelium curatione, et in colloquiis cum fratribus a catholica Ecclesia seiunctis, multiplicibus scriptis doctrinam de Ecclesia illustraverunt, quorum nonnulla prestantissima sunt, et eximia commoda parant. 17 Quare fore confidimus, ut magnum Concilii opus Spiritus Sancti auxilio ac lumine perfrui pergat, et ad felicem exitum perducatur tam prompta voluntate divinae gratiae impulsibus parendi, tam alacri ardore germana Iesu Christi praecepta altius pleniusque perscrutandi et legitimos eius progressus investigandi, qui decursu temporum necessario habiti sunt; tam sollicita cura in eo posita, ut caelestium veritatum studia ad animos hominum coniungendos valeant, eosque ad clariorem lucem et concordiam adducant, non autem vanis disceptationibus aut dolendis discidiis disiungant; ita ut ex Concilio glo17 A.A.H. XXXV, 1943, p. 193. 622 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale riam Deus, gaudium Ecclesia, mundus salutiferum exemplum accipiat. Hisce in Encyclicis Litteris consulto abstinemus a quavis sententia Nostra proferenda circa doctrinae capita ad Ecclesiam spectantia, quae iudicio Concilii Oecumenici, cui praesidemus, iam proposita sunt. In praesens enim volumus, ut tani grave et tantae auctoritatis consessus investigandi disceptandique libertate fruatur; quemadmodum autem Nostrum postulat apostolicum Magistri ac Pastoris officium, quo uti Ecclesiae Caput fungimur, opportuno tempore ac modo Nostram aperiemus mentem, ac tunc nihil magis optabimus, quam ut sententia Nostra cum Patrum Concilii iudicio plane concordet. Attamen praeterire non possumus, quin breviter saltem salutis fructus attingamus, quos orituras speramus sive e Concilio ipso, sive ex laboribus, quos Ecclesia, ut supra diximus, suscipiat oportet, ut ad pleniorem firmioremque sui conscientiam perveniat. Qui quidem fructus cum propositis cohaerent apostolici muneris Nostri, cuius dulcia ac praegravia officia inivimus; ad quos fructus quodammodo ipsa Pontificatus Nostri forma spectat, quam vobis, Venerabiles Fratres, strictim, sed sincere describere cupimus, ut ad proposita Nostra in rem adducenda vestro consilio, assensu vestro, sociaque vestra opera Nos adiuvare velitis. Ac dum vobis pandimus animum, Nobis videmur per vos alioqui Ecclesiae Dei filios universos; immo spem fovemus, ut vox Nostra ad eos quoque perveniat, qui extra Christi o vilis aperta ostia versantur. Primum fructum, quem Ecclesiam ex pleniore sui ipsius conscientia percepturam speramus, ex eo provenire arbitramur, quod ipsa vitalem suam cum Christo coniunctionem rursus compertam habeat. Agitur sane de re notissima, sed tamen summi momenti ac prorsus necessaria, quae numquam satis intellegi, considerari, praedicari potest. Quid non dicamus de hac veritate, quae totius sacri patrimonii nostri veluti caput praecipuum est habenda? Peropportune accidit, quod doctrinam huiusmodi vos probe nostis; quare in praesens nihil aliud addere volumus, nisi ut eandem vobis enixe commendemus, ita ut ei semper praecipuum tribuatis momentum, ab eaque normas ductumque sumatis cum in spirituali vita cuiusque vestrum excolenda, tum in Dei verbo nuntiando. Ad hoc, magis Acta Pauli Pp. VI 623 quam adhortatio Nostra, valeant monitoria verba Decessoris Nostri Pii XII, qui in memoratis Encyclicis Litteris Mystici Corporis haec declaravit: Assuescamus necesse est in Ecclesia ipsum Christum videre. Christus est enim, qui in Ecclesia sua vivit, qui per eam docet, regit, sanctitatemque impertit; Christus quoque est qui varie sese in variis suis socialibus membris manifestat. O quam gratum iucundumque Nobis esset in Sacrarum Litterarum, SS. Patrum, Doctorum, Sanctorumque sententiis aliquantum immorari, quae Nostrum subeunt animum, dum hoc pulcherrimum fidei nostrae caput Nobiscum recogitamus! Nonne Iesus ipse asseveravit, se vitem, nos autem palmites esse? Nonne menti ob versatur nostrae tota S. Pauli uberrima doctrina, qui in memoriam hoc revocare non cessat: vos unum estis in Christo Iesu; qui sine intermissione nos hortatur, ut : crescamus in illo per omnia, qui est caput Christus; ex quo totum corpus ...; qui hoc item admonet: ... omnia et in omnibus Christus? Ad Ecclesiae autem Doctores quod attinet, satis esto hunc locum S. Augustini afferre: ... gratulemur et agamus gratias, non solum nos christianos factos esse, sed Christum. Intelligitis, fratres, gratiam Dei super nos capitis? Admiramini, gaudete: Christus facti sumus. Si enim caput Ille, nos membra; totus homo, Ille et nos ... Plenitudo ergo Christi, caput et membra. Quid est caput et membra? Christus et Ecclesia. " 18 19 20 21 22 2 Probe novimus hoc mysterium esse, et quidem Ecclesiae mysterium. Quodsi in illud* considerandum mentem nostram intentam habebimus, fieri non poterit, quin exinde animi nostri plurimis beneficiis cumulentur, iis nempe, quibus Ecclesia nostro hoc tempore potissimum indigere videtur. Christus praesens aderit, immo eius vita in singulorum animis et in universo Corpore Mystico vim virtutemque suam ostendet, per fidei vivae et vi vineae exercitationem, secundum iam allatam S. Pauli Apostoli sententiam: Christum habitare per fidem in cordi18 1 9 20 21 22 23 A.A.S. XXXV, 1913, i). 238. Cfr. Io. 15, 1 ss. Gal. 3, 28. Eph. 4, 15-1 G. Col. 3, 11. In Io. tract, 21, 8: PL. 35, 1568. Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale 624 24 bus vestris. Ac revera conscientia de Ecclesiae mysterio pertinet ad virtutem fidei, quae maturitatem iam assecuta sit, totamque vitae actionem imbuerit. Eadem illum gignit sensum Ecclesiae, quo christianus veri nominis penitus affici debet; christianum dicimus, qui divini verbi disciplina educatus et excultus fuerit; quem sacramentorum gratia et caelestes Paracliti impulsiones aluerint; evangelicarum virtutum exercitatio roboraverit; communitatis ecclesiasticae consuetudo mentisque cultura conformaverit ; qui denique vehementer gaudeat se dignitatem participare regalis illius sacerdotii, quod populo Dei attribuitur. At Ecclesiae mysterium non eiusmodi veritas est, quae scientiae theologicae finibus contineatur, sed in ipsam vitae actionem transire debet; adeo ut christifideles, antequam claram de hac veritate notionem animo concipiant, eam quasi experimento naturae suae consentaneo, cognoscere possint. Communitas autem fidelium se ad Mysticum Christi Corpus pertinere certe noverit, cum animadverterit, ad Hierarchiae ecclesiasticae ministerium, ex divino mandato, munus spectare christianos homines initiandi, generandi, instituendi, sanctificandi, moderandi; quare ecclesiastica Hierarchia quasi superna via a Christo instituta est, qua ipse utitur, ut mysticis suis membris prestantissima veritatis et gratiae dona impertiat, atque Corpori Mystico in terris peregrinanti propriam conferat aspectabilem compaginem, nobilem unitatem, aptam variorum munerum perfunctionem, congruentem varietatem, spiritualem pulchritudinem. Imagines impares omnino sunt ad veritatem altitudinemque huius mysterii convenienter illustrandam, notionibus menti nostrae accommodatis; at post Mystici Corporis imaginem a S. Paulo Apostolo adhibitam, quam supra memoravimus, illius quoque mentionem facere oportet, qua Christus Iesus usus est, imaginis nempe aedificii, cuius ipse fabricatorem et auctorem se esse dixit; quod aedificium fundatur in homine natura sua quidem caduco et fragili, sed a Christo tamquam in firmam petram mutato, mira25 26 24 2 5 2,i Eph, Cfr. Cfr. I. 3, 17. Peti. 2, 9. Gal. 4, 19; 1 Gor. i, 15. Acta Pauli Pp. VI 625 bili Dei beneficio defuturam numquam: super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam. Quodsi hunc Ecclesiae sensum, ad corroborandum aptum, in nobismetipsis commovere atque in christifidelium animis, nobili ac vigili educandi arte, excolere studebimus, plura quae difficilius componi videntur, et quae eruditorum hominum ingenia exercent circa doctrinam de Ecclesia — cuiusmodi sunt quaestiones curnam Ecclesia spectabilis et spiritualis simul habenda sit, libera et disciplinae simul obnoxia, communitatis indolem praeferat et secundum sacrae Hierarchiae ordines disponatur, iam sit sancta et nihilominus ad sanctitudinem semper contendat, contemplationi et simul activae vitae det operam, et id genus cetera — re ipsa clare patebunt, cum vita ipsa Ecclesiae cognita fuerit experimento, doctrinae lumine illustrato et confirmato. At ex hoc Ecclesiae sensu aliud potissimum commodum proficiscetur, scilicet optima quaedam pietatis forma, quae Sacrarum Litterarum, SS. Patrum Ecclesiaeque Doctorum lectione alatur, necnon iis omnibus subsidiis ad hanc conscientiam in Ecclesia fingendam idoneis, quae sunt : catechetica institutio ex ordine impertita; actuosa sacrae liturgiae participatio, quae quidem suis verbis, signis effusisque ad Deum precibus incomparabilis exstat pietatis palaestra; tacita ac fervida caelestium veritatum meditatio; generosa denique opera in excolenda contemplatione collocata. Revera christianae perfectionis studium nunc etiam uberrimus fons est habendus, unde Ecclesia suas spirituales vires haurit; itemque via propria ac ratio ad fructuose excipienda Spiritus Christi lumina; nativa ac necessaria forma, qua Ecclesiae religiosa et socialis actio exprimitur; certissimum denique praesidium et semper reviviscentis roboris causa inter profani huius saeculi difficultates. 27 Necesse praeterea est, ut qui sacrum Baptismum susceperint ac propterea vi huius sacramenti in Corpus Christi Mysticum, hoc est in Ecclesiam, sint inserti, iidem huiusmodi eventui maximum tribuant momentum; peculiarique modo agnoscant, se ad celsiorem evectos esse condicionem, immo ad supernaturalem regenerationem, qua experiri possint felicitatem filiorum 2 7 MT. 16, 18. 40 - ACTA, vol. VT. n. 10. — 20-S-W.4. 626 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale adoptivorum Dei, dignitatem Christi fratrum propriam, beatam sortem, id est gratiam et gaudium inhabitationis Spiritus Sancti; adeo ut ad novum vitae genus verissime sint vocati, in quo nihil humani amittitur, praeterquam quod infelix status hereditarii peccati deponitur, quidquid vero humanum est, ad pulcherrima edenda perfectionis specimina et ad fructus gignendos uberrimos et sanctissimos provehi potest. Nomen igitur christianum ac sacri Baptismi susceptio non eiusmodi res sunt, quae parvum habeant pondus, aut quas neglegi liceat; eadem vero penitus ac feliciter cuiusvis christiani hominis conscientiam afficere debent, ita ut, haud secus ac primaevae Ecclesiae fiebat temporibus, a christifidelibus veluti illuminatio existimentur, quae super ipsorum animos vivificum devocans divinae Veritatis lumen, iis caelum aperiat, mortalem vitam illustret, potestatemque faciat ambulandi, ut filios lucis addecet, ad Dei visionem versus, aeternae beatitudinis fontem. Perspicere facile est, quaenam exsequendarum rerum proposita nobis nostroque muneri hinc suadeantur. Ac non sine animi Nostri delectatione cernimus haec proposita ubique in Ecclesia iam ad effectum deduci et sapienter incensoque religionis studio promoveri. Nos autem eadem probamus, dilaudamus et benedictione Nostra confirmamus. II Valde deinde exoptamus, ut Dei Ecclesia talis sit qualem Christus voluerit, scilicet unam, sanctam atque plane intentam perfectioni acquirendae, ad quam ipse eam vocavit et idoneam reddidit. Etenim, cum eam divinus Redemptor perfectissimam mente effinxerit, Ecclesia, dum in terris peregrinatur, ad perfectionem ita contendat oportet, ut eam reapse praeferat. Quocirca haec summa est quaestio, in qua vita Ecclesiae vertitur, quae quanta sit eius vis et efficientia ostendit, eam exstimulat, redarguit, sustentat, ei causa est gemituum et precationum, paenitentiae et spei, laboris et fiduciae, periculi atque meriti. Agitur enim de re, quae veritatibus inhaeret divinitus patefactis et cum ipsa hominum vita arte coniunctis; videlicet nequit homo, nisi doctrinam respiciat, quam Christus docuit et Acta Pauli Py. VI 627 Ecclesia ex eius praecepto tradit, iudicium de semetipso ferre vel de sua ipsius natura, de perfectione, qua fuerat initio exornatus, atque de perniciosis calamitatibus, primigeniam noxam secutis, de sibi data potestate boni faciendi et de auxilio, cuius indiget, ut id appetat et efficiat, de huius vitae pondere et fine, de bonis, quae concupiscit vel iam possidet, de regula perfectionis et sanctimoniae adipiscendae ac de modis rationibusque, quibus vita eius ad summum usque pulchritudinis plenitudinisque gradum perveniat. Impenso idcirco Ecclesia studio tenetur vias Domini agnoscendi, quod numquam deficere debet; immo Nobis valde optandum videtur, ut disputationes, ad perfectionem spectantes, quae magna cum utilitate ac varietate per saecula in ipsa Ecclesia habitae sunt, pro summo, quod obtinent, momento animos iterum accendant, non quidem ut novae conficiantur formulae disciplinae, sed potius ut novae gignantur vires ad eam ipsam sanctimoniam persequendam, quam Christus nos docuit quamque ut cognosceremus et appeteremus et consequeremur, facultatem nobis fecit suis exemplis et verbis, suo auxilio et disciplina; qui praeterea more institutoque Ecclesiae confirmatur, communi eius membrorum actione stabilitur et a praeclaris sanctis capitibus illustratur. Huiusmodi vero religiosae ac moralis perfectionis studium magis magisque excitatur externis etiam condicionibus, in quibus Ecclesia vitam agit ; nequit enim ea immobilis manere atque incuriosa vicissitudinis humanarum rerum, quae circa sunt et multiplicem vim habent ad eius agendi rationem, eique modum et condiciones imponunt. Pro comperto sane est, Ecclesiam ab humana consortione non seiungi, sed in ea versari, ideoque ipsius filios ab eadem moveri ac duci, eiusque cultum civilem imbibere, legibus obtemperare, mores induere. Haec vero Ecclesiae consuetudo cum humana societate continenter difficiles parit quaestiones, quae nunc potissimum praegraves sunt. Christiana enim vita, quam Ecclesia defendit ac provehit, sicut ea omnia praecavere debet, quibus vel decipi vel contaminan vel coerceri possit, quasi ab erroris malive contagione se tueatur, ita non modo se conformet oportet ad cogitandi et vivendi formas, quas tempora inducunt eique veluti iniungunt, dummodo praecipuis suae ipsius religiosae et moralis doctri- 628 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nae praeceptis ne répugnent, verum etiam oportet ad eas formas accedere easdemque emendare, honestare, provehere, et sanctificare nitatur. Exinde Ecclesia ad id compellitur, ut continenter in se inquirat moresque suos introspiciat ; quod profecto nostra aetas tam instanter tamque graviter exposcit. In hac quoque re peropportuna existimanda videtur Oecumenici Concilii celebratio, quod, cum id imprimis sibi proponat, ut singularem induat notam, quam pastoralem appellant, ut canonicam renovet disciplinam, utque christianae vitae usum, congruenter ad divinam suam naturam, faciliorem reddat, idcirco iam nunc optime promeretur, antequam scilicet pleraque decreta promulgentur, quae ab eodem exspectantur. Nam universalis haec Synodus sive Pastorum sive fidelium animos excitat et accendit ad servandam atque augendam supernaturalem christianae vitae integritatem, omnesque commonet, se conscientiae officio teneri, ut hanc notam moribus suis vere ac firmiter imprimant; remissos adducit ut boni fiant; bonos meliores efficit, hos ad magnanimitatem, magnánimos autem ad sanctimoniam incitat. Accedit quod novas sanctitatis acquirendae vias ostendit, amorem ad sollertiam acuit, novumque elicit ardorem virtutum summaeque christianae perfectionis. Profecto ad Concilium Oecumenicum statuere spectabit, quae in legibus et disciplina Ecclesiae sint emendanda ac renovanda; coetus seu Commissiones, quae Concilium sequentur, ac praesertim Commissio Codici Iuris Canonici recognoscendo, quae iam est instituta, consulta Oecumenicae Synodi in certam ac definitam formam redigere studebunt. Vestrum igitur erit, Venerabiles Fratres, significare Nobis, quae decerni oporteat, ut sancta Ecclesia facie pura eniteat ac iuvenescat. At rursus palam innotescat propositum Nostrum hoc esse, ut huic renovationi prorsus faveamus. O quoties huiusmodi renovationis propositum saeculis elapsis consociatum fuit cum Oecumenicorum Conciliorum celebratione! Iterum ergo consocietur, non quidem in praesenti, ut certa quaedam haeresum genera de Ecclesia tollantur, vel ut quibusdam vulgo invalescentibus vitiis remedia afferantur, quae Dei beneficio intra Ecclesiae saepta minime serpunt, verumtamen ut Christi Corpus Mysticum, quatenus est societas aspectabilis, novo religionis vigore im- Acta Pauli Pp. VI 629 buatur, adeo ut, a multis membrorum noxis mundatum, ad novas adipiscendas virtutes stimuletur. Quod profecto ut, Deo opitulante, contingat, Nobis liceat nonnulla mentis cogitata patefacere, quae apta videntur sive ad hanc renovationem faciliorem reddendam, sive etiam ad animos confirmandos — nequit enim haec renovatio sine aliquo incommodo fieri — sive denique ad prima quaedam lineamenta describenda, quae si respiciantur, huiusmodi renovationem aptius ad effectum adduci posse opinamur. Atque imprimis regulas quasdam statuere oportet, secundum quas haec renovatio sit efficienda. Quae sane neque catholicae Ecclesiae essentiam attingere potest, neque partes illas, quae ad praecipuam eius formam necessario pertinent. Quare ipsa renovationis voce inepte uteremur, si illam ad hoc significandum adhiberemus. Non enim possumus Dei Ecclesiam sanctam et dilectam infidelitatis nota insimulare, cuius nos esse membra in summi beneficii loco ponimus, et a qua illud etiam testimonium datur animo nostro-, quod sumus filii Dei. Quod profecto non superbiae nobis tribuatur, non arrogantiae, non pertinaciae, non ineptiae ac stultitiae, sed indicium habeatur firmae illius fidei ac iucundae persuasionis, qua certe credimus, esse nos membra viventia et sincera Mystici Corporis Christi, veros Evangelii Christi heredes, legitimos Apostolorum successores, penes quos integra et viva perstat, quasi hereditate tradita, primigenia eorumdem Apostolorum institutio et doctrina, id est ingens illud veritatis et sanctitatis patrimonium, in quo catholicae Ecclesiae, ut hodie est, nota propria consistit. Quod si hac de re gloriamur vel potius gratias Deo semper agimus, id etiam causa esse debet, cur nos graviore officio obstrictos sentiamus sive erga Deum, cui erit nobis tanti beneficii reddenda ratio; sive erga Ecclesiam, in qua tum hanc persuasionem, tum studium et propositum huius veluti thesauri servandi excitare debemus, quem S. Paulus depositum appellat; sive denique erga fratres, a nostra communione seiunctos, atque homines universos, ut omnes una nobiscum donum Dei participent. 28 29 30 28 2 9 3 0 Rom. 8, io. Cfr. Eph. 5, 20. Cfr. I Tim. 6, 20. 630 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Si ergo hac in re de renovatione loquimur, non agitur de rebus permutandis, sed potius de confirmando proposito, quo movemur, ut faciem et lineamenta, quae Christus Ecclesiae suae dederit, servemus, quin immo eandem Ecclesiam in perfectam speciem et formam resti tu amus, quae et eius pristinae imagini respondeat, et consentanea sit necessario illi progressui, quo ea, quasi arbor e semine, a primigeniis institutis suis ad horum temporum statum iuste et legitime est perducta. "Neminem vero fallat opinio, Ecclesiae aedificium, quod iam magnificum templum, amplum atque augustum, in Numinis gloriam factum est, ad exiguos antiquitatis modos coangustandum esse, tamquam si una haec tenuitatis forma sit vera et legitima; nec quemquam studium rapiat renovandi ipsam Ecclesiae structuram, instaurata charismaticorum ratione, perinde ac si nova et vera ea sit Ecclesiae condicio, quae e paucorum cogitatis oriatur, qui quidem, cum animorum ardore ferveant et aliquando putent se divino quodam instinctu moveri, inanibus suis ineptae restaurationis somniis contaminare possint germanam Ecclesiae conformationem. Ecclesiae, ut est, nos inservire debemus eamque amare sapienti rerum gestarum intellectu, humilique voluntatis Dei inquisitione, qui Ecclesiam regit eique adest, etiam cum sinit eius vultus splendori et actionis sanctitati, ob humanas infirmitates, aliquid caliginis oriundi. Hanc ipsam autem sanctitatem atque splendorem nos inquirimus ac promovere studemus. Opus igitur est in nobis huiusmodi opiniones confirmari, ut aliud periculum vitemus, in quod optata rerum mutatio adducere potest non quidem nos, qui pascimus greges quosque recta sacri officii conscientia tenet, sed multos christifideles, qui perperam arbitrantur, Ecclesiae renovationem in eo praesertim sitam esse, ut sua sensa et mores profanis huius saeculi moribus et inclinationi ipsa accommodet. Quandoquidem profanae vitae blanditiae aetate nostra maximopere prolectant, propterea accommodatio illa multis non modo necessaria, immo vero sapiens esse videtur. Qua re fit ut, si quis est, in quo nec fides divina altas radices egerit, nec legum ecclesiasticarum sit tenax observantia, is opportunum tempus advenisse putet, se ad hanc vivendi rationem conformandi, tamquam si haec optima sit, unaque ea, quam christianus possit ac debeat suscipere. Quae nimia Acta Pauli Pp. VI 631 ad id genus accommodationem proclivitas gliscit tum ad philosophiae provinciam — in qua mirum quantum huius saeculi mos et consuetudo pollent, cum contra animus debeat esse liber nullique obnoxius, solius veritatis cupidus, et ad probatorum magistrorum auctoritatem docilis — tum etiam ad vitae actionem, in qua nempe magis magisque anceps et difficile est, quid sit rectum, quidve recta vitae ratio, definire. Porro alias naturalismus, qui dicitur, conatur si primam christianae fidei notionem dissolvat; alias relativismus, quem vocant, utpote qui omnia rata habeat omniaque aeque valere putet, infitiatur in christianis institutis quidquam inesse simplex et absolutum; alias consuetudo, quae increbruit, amputandi in vita christiana quidquid aut laborem aut incommoditatem parit, christianam disciplinam et rerum divinarum contemplationem fastidiosae inanitatis incusat. Quin immo fit nonnumquam, ut apostolicum studium aditum habendi faciliorem ad profanos hominum coetus, aut sibi hominum, et praesertim iuvenum qui nunc sunt, voluntates conciliandi, quosdam iubeat aequissimas vitae rationes, nostrae fidei proprias, deponere, aut genus illud gravitatis dimittere, ex quo et illa alios adeundi sollicitudo et illa erudiendi alios efficacitas, significationem vigoremque sumunt. Qua de re, nonne quidam tum e iuniore clero, tum e sodalitatibus religiosis, optimo certe ducti consilio, ut aut ad popularium multitudines aut ad singulares quosdam coetus propius accedant, hos assimulare cupiunt potius quam ab iis distingui, eo scilicet effectu, ut per inanem imitationem labores suos vi et efficacitate exuant? Iamvero gravis illa Christi sententia: opus esse nos quidem esse in mundo, non autem.de mundo, in tempora haec nostra quadrat aptissime, licet sit factu difficilis. Bene ergo eveniet nobis, si Christus, qui semper vivit ad interpellandum pro nobis, etiam in praesenti hanc pro nobis precationem praestantissimam et peropportunam caelesti Patri adhibeat : Non rogo, ut tollas eos de mundo, sed ut serves eos a malo 31 32 Nostrae autem eiusmodi hortationes non illuc sane pertinent, ut credatur omnem perfectionem aut in earum immobili31 Cfr. Helr. 7, 25. 3 2 Io. 17, 15. Acta 632 Apostolicae Sedis - Commentar inni Officiale tate agendi rationum contineri, quas Ecclesia per anteacta saecula suscepit, aut in eo ut quadamtenus non accedamus ad communes agendi modos, cum ingenio hominum nostri huius temporis congruentes, qui tamen probari possint. Quapropter in mente Nostra versabitur semper, tamquam finis et opus Pontificatus Nostri, verbum illud Decessoris Nostri Ioannis XXIII ven. mem., quo rerum accommodatio significatur ad nostri aevi necessitates. Quod verbum, praeterquam quod Concilio Oecumenico, veluti ratam confirmatamque regulam, fere praefinivimus, identidem praeterea in Ecclesiae memoriam redigemus, ut eius semper renascens alacritas vel magis instimuletur, ut ea qua pollet circumspiciendi facultate, vigilantem animum ad nostrorum temporum indicia ad vertat; ut denique pro sua iuvenali alacritate, semper et ubique, omnia ... probet, et quod bonum est teneat. " Verumtamen ad communem omnium nostrum hortationem et utilitatem iterum• asseveratur oportet, Ecclesiam non magis suas commutando leges exteriores posse ad revirentem iuventutem suam redire, quam seipsam ad Christi obsequium ita componendo, ut iis legibus diligenter pareat, quas ipsa sibi eo consilio condidit, ut Christi semitas sequatur. In hoc vertitur eius renovationis vis; in hoc eius metanoia, quam Graeco nomine appellant; in hoc demum eius perfectionis exercitatio. Poterit quidem Ecclesia cuiusdam suae legis vel praecepti conservationem vel faciliorem vel simpliciorem reddere, ob fiduciam in libertate christianorum hominum hodie collocatam, utpote qui et officiorum suorum magis conscii sint facti, et maturiores sapientioresque in viis exquirendis, quibus officia sua retineant; nihilominus tamen necessaria et praecipua vis legis integra manet. Nam christianae vitae condicio, qualem Ecclesia proponit et consideratis definit describitque praeceptionibus, quo quo modo fidem, sedulitatem, sui castigandi devovendique studium postulat; quoquo modo in illam artam viam coget, quam divinus Redemptor adumbravit ; a nobisque, Christum hac aetate sequentibus, haud minorem requiret animi vigorem, immo fortasse maiorem, quam a praeteritae aetatis fidelibus; 3 3 4 33 Cfr. I Thes. 5, 21. 34 Cfr. MT. 7, 13. Acta Pauli Pp. VI 633 requiret alacritatem eius servandae oboedientiae, quae hodie non minus quam superiore tempore necessaria et difficilis ducitur, quaeque maiore praemio digna est, quod divinis potius quam humanis movetur causis. At enim neque congruentia cum mundi sensu; neque recusatio eius disciplinae, quam s"anum christianae perfectionis studium poscit; neque de dissolutis huius temporis moribus haudquaquam laborare; neque se a legitimorum prudentiumque praepositorum auctoritate vindicare; neque erga inconstantes hominum huius aetatis sententias ignavia: haec omnia, dicimus, nullo modo possunt Ecclesiam vel corroborare, vel idoneam facere ad donorum Spiritus Sancti vim virtutemque accipiendam, vel eam ut veram Christi consectatricem confirmare, vel in eandem inicere sive caritatem de fratribus sollicitam, sive facultatem cum aliis salutis nuntium participandi. E contrario unae res, quae sequuntur, ad illa bona comparanda Ecclesiae valent : et eius voluntas vivendi iuxta Dei gratiam, et eius fidelitas erga Christi Evangelium, et animorum coniunctio inter sacrae auctoritatis ordines et christianae communitatis homines. Non mollis et ignavus Christi sectator est, sed fortis et fidelis. Sermo Noster, ut probe novimus, longius produceretur, si rationem vitae christianae, ut hac obtinet aetate, licet praecipua tantum persequendo, describeremus ; nolumus autem nunc considerationem in huiusmodi negotium .intendere. Ceterum notae sunt vobis necessitates horum temporum ad mores quod attinet; ideoque non cessabitis fideles vestros commonere, ut animis comprehendant, quanta sit vitae christianae dignitas, integritas, gravitas; neque arguere praetermittetis, meliore quo fieri poterit modo, etiam palam, morum discrimina et vitia, quibus aetas haec nostra laborat. Omnes quidem memoria tenemus graves illas hortationes, quas Sacrae Litterae clamant: Scio opero, tua, et laborem et patientiam tuam, et quia non potes sustinere malos;™ quibusque permoti pastores pervigiles et industrii esse studebimus; Concilium Oecumenicum nova nobis et salutaria impertiet instituta: ad quae accipienda et exsequenda iam nunc animos nostros debemus componere. 35 Apoc. 2, 2. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 634 Abstinere autem non possumus, quin duas res peculiares attingamus, quae ad praecipuas quasdam necessitates et officia Nobis videntur pertinere, quaeque mentem adducunt ad considerandas generales vias atque rationes, quibus recta vitae ecclesiasticae renovatio nitatur. Ac primum quidem servandae paupertatis spiritum seu studium significamus. Est enim Nobis persuasum hoc praeceptum in sancto Christi Evangelio tam aperte declarari et postulari ; tam penitus insidere superno illi consilio, ex quo Dei adipiscenda regno destinamur; tantum in discrimen vocari ob invectam hac nostra aetate aestimandorum bonorum consuetudinem; item id paupertatis studium tam necessarium esse, sive ut tot errata, quae praeterito tempore admisimus ac damna, quae cepimus, cognoscamus, sive ut intellegamus, ad quam normam noster vivendi agendique modus dirigatur oporteat, et qua accommodatiore ratione Christi religio a nobis sit animis annuntianda ; id denique tam difficile reapse haberi, ut in hisce Encyclicis Litteris Nostris consulto de eo monendum Nobis esse arbitremur: non quod Nobis in animo sit peculiaria praecepta canonica de hac re statuere, sed quod ea ducimur mente, ut a vobis, Venerabiles Fratres, assensionis, consilii, exempli postulemus adiumentum. Scilicet confidimus fore ut vos, qui cum auctoritate aestimatis et enuntiatis eximias illas impulsiones, quas divinus Paraclitus in sancta Ecclesia excitat et movet, exponatis quomodo Pastores et fideles eloquium suum vitaeque institutum ad paupertatis praeceptum conforment, Paulo Apostolo ita hortante: hoc sentite in vobis, quod et in Christo Iesu; et ut demonstretis, quae iudicia regulasque simul proponamus, quibus ecclesiastica vita astringatur, ut Dei potius auxilio et animi bonis quam caducis humanis subsidiis fidamus; eas videlicet normas, quibus nosmetipsi atque huius saeculi homines moneamur, illa animi bona rebus oeconomicis longe praestare, harumque possessioni et usui eum modum et ordinem esse statuendum, qui muneri apostolico, quo fungimur, conducat atque conveniat. 30 Quae de excellentia atque necessitate spiritus paupertatis, quae Christi Evangelii peculiaris est nota, breviter diximus, 3,i Phil. 2, 5. Acta Pauli Pp. VI 635 Nos non exsolvunt officio monendi, hoc paupertatis studium minime impedire, quominus rei oeconomicae momentum recte aestimemus eademque licite utamur, quae his temporibus maximum incrementum cepit, et in qua innititur civilis cultus progressus, praesertim ad rationes humanas socialesque quod attinet. Quin etiam censemus, interiore hac animi libertate, quam parit evangelicae paupertatis studium, acriores nos reddi aptioresque ad intellegendos humanos eventus, qui cum re oeconomica conectantur; nempe ubi aequum ac saepe severum iudicium a nobis est ferendum de divitiis ac de vitae commodis; ubi quam promptissime ac largissime est egentibus subveniendum; ubi denique enitendum, ut opes non contentionum, cupiditatis vel superbiae inter homines causa exsistant, verum ut, duce iustitia et aequitate, communi utilitati inserviant, atque adeo diligentiore providentia distribuantur. De iis omnibus, quae ad huiusmodi externa bona, caelestibus quidem et aeternis bonis posthabenda sed ad praesentem vitam necessaria, pertinent, Evangelii asseclae valent prudens ferre iudicium atque hac in re auxilium humanissime praebere : primum enim doctrina, artes, ac praesertim opus quam maxime studia nostra excitant; tum fructus exinde collectas, id est panis, sacer est habendus, sive mensae sive arae destinatur. Doctrina socialis ab Ecclesia tradita huiusmodi est, ut nullum de hac re dubitioni locum relinquat; oblatam autem hanc occasionem libenter nanciscimur, ut tam salutaria praecepta auctoritate quoque Nostra confirmemus. Deinde caritatis studium etiam attingere iuvat. Huiusmodi vero argumentum nonne in animis vestris altis iam radicibus haeret? Nonne caritas caput et veluti centrum est illius providentis Dei consilii sive in Vetere sive in Novo Testamento patefacti? Nonne ad caritatem Ecclesia in spiritualis vitae usu contendit? Nonne denique ad caritatem plenius iucundiusque in dies cognoscendam conducunt sive sacrae theologiae investigationes, sive christianae pietatis exercitatio, utpote quae mentem permoveant ad assidue meditandos divinarum Litterarum et Sacramentorum thesauros, quorum Ecclesia est heres et custos, magistra atque administra? Revera Nos — idem sentientes ac Decessores Nostri atque Sancti illi, quos aetas nostra caelesti ac terrestri Ecclesiae adiunxit, itemque pietà- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 636 tis sensus declarantes christiano populo Ínsitos — plane persuasum habemus, oportere caritatem debitum sibi locum, hoc est summum atque praecipuum, hac aetate obtinere in bonorum ordine, quae ad religionem et ad mores spectant; idque non tantum in existimatione et opinione, verum etiam in christianae vitae actione et usu. Haec profecto dicimus quod attinet sive ad caritatem erga Deum, qui dilectionem suam in nos abunde effudit, sive ad caritatem, quam inde haustam nosmetipsi in fratres nostros, scilicet in homines universos, vicissim transfundere debemus. Caritas omnia explanat. Caritas ad recta omnia inducit. Nihil omnino est, quod per caritatem effici ac renovari nequeat. Caritas omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet. Quis nostrum haec ignoret? Quodsi haec novimus, nonne hoc tempus est caritatis exercendae? Haec vobis proposita excelsae humilisque christianae perfectionis imago, mentem Nostram ad Mariam Virginem sanctissimam sponte appellit; ipsa enim plene ac mirandum in modum hanc perfectionem in se rettulit, immo ad eius normam his in terris suam vivendi rationem instituit, atque nunc in caelesti sede eiusdem fruitur fulgore ac beatitudine. Hisce nostris temporibus in Ecclesia pietas et cultus Deiparae feliciter florent; quare, hac oblata opportunitate, libenter illuc animum intendimus, ut in sanctissima Virgine Maria, Christi Genetrice, atque adeo Dei hominumque Matre, absolutissimum christianae perfectionis exemplum, germanarum virtutum speculum, atque humanae naturae prodigiale specimen, admiremur. Persuasum Nobis est, Deiparae cultum plurimum prodesse ad evangelicam disciplinam exercendam; quamobrem, cum in sanctis divini Servatoris locis peregrinati sumus, ab ipsa — quae est inter omnes beatissima, suavissima, humillima atque intaminata, quippe cui privilegium collatum sit aeterno Dei Verbo carnem, primigeniae innocentiae fulgentem pulchritudine, ministrandi — veram christianae legis professionem discere studuimus; ad eandem nunc supplices convertimus oculos, tamquam ad amantissimam vivendi magistram, dum vobiscum, Venerabiles Fratres, sermonem habemus de Ecclesiae sanctae vita, quoad pietatem et mores renovanda. 37 37 / Cor. 13, 7. Acta Pauli Pp. VI 637 III Tertio hoc loco est animadvertendum quam mentem quamve voluntatem oporteat catholicam Ecclesiam gerere erga huius temporis homines: est nimirum illi investigandum quasnam consuetudines cum hominum societate in praesenti faciat. Accidit enim ut, si Ecclesia seipsam cotidie altius noscat, et exemplar nitatur exprimere, quod Christus illi proposuit, plurimum existimetur ea differre ab hominum sensu et usu, inter quos vivit, ad quosque se applicare studet. De qua distantia et discrimine palam nos Evangelium iis locis admonet, ubi de mundo agit, hoc est vel de hominum communitate, a lumine fidei atque a gratiae dono aliena; vel de humana societate, quae de optimo etiam rerum statu, in quo se versari putat, inaniter gloriatur, cum persuasum habeat, sibi suas vires esse satis ad prosperitatem expletam, diuturnam, fructuosam adipiscendam; vel de humana gente, quae pessimam esse rata suarum rerum condicionem, se vehementer abicit, atque sua vitia, impotentias suas, suas animi aegrotationes asseverat esse non modo necessaria, et insanabilia, sed etiam exoptanda, proinde quasi sint certissima suae libertatis et sincerae suae originis indicia. Atqui Christi Evangelium, quod, saepe subtili et nonnumquam acerrima sinceritate adhibita, hominum miserias et novit, et arguit, et condonat, et sanat, neque hinc vanam eorum opinionem admittit qui naturalem hominis bonitatem affirmant, tamquam si homo sibimet sufficiat, neque aliud desideret nisi ut suo arbitratu seipsum explicare possit; neque illinc assentitur iis, qui sine spe in insanabili humanae naturae corruptela quiescunt. Omnino Christi Evangelium est lumen, est novitas, est robur, est vitae restitutio, est salus. Hoc propterea Evangelium novum et diversum parit vitae genus, de quo cum Novi Testamenti paginae identidem mirabilia praedicant, tum vero S. Paulus haec nos nominatim admonet: Nolite conformari huic saeculo, sed reformamini in novitate sensus vestri, ut probetis quae sit voluntas Dei bona et beneplacens, et perfecta.™ 38 Rom. 12, 2. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 638 Porro discrepantia inter vitam christianam et profanam ex eo.etiam proficiscitur quod iustificationem re vera sumus consecuti, huiusque rei exinde conscientiam adepti sumus; quae quidem iustificatio in nos manavit, idcirco quia mysterii Paschalis, imprimis per sacrum Baptismum, participes facti sumus, quem scilicet veram regenerationem ducamus oportet, nos eodem S. Paulo his verbis docente: ...quicumque baptizati sumus in Christo Iesu, in morte ipsius baptizati sumus. Consepulti enim sumus cum illo per baptismum in mortem; ut quomodo Christus surrexit a mortuis per gloriam Patris, ita et nos in novitate vitae ambulemus.™ Itaque peropportune nostri huius temporis christianus homo sibi repraesentat singulare hoc et mirabile vitae genus ; utpote quo permoveri queat tum ad laetandum de sua dignitate, tum ad contagionem, quae circumcircá urit, humanae miseriae fugiendam, tum ad se subducendum ab humani fastus praestigiis. Quibus de rebus Gentium Apostolus ita suae aetatis christianos hortabatur : Nolite iugum ducere cum infidelibus. Quae enim participatio iustitiae cum iniquitates aut quae societas luci ad tenebrasi ... aut quae pars fideli cum infideli? Hanc ob causam qui in praesenti educatores praeceptoresque in Ecclesia agunt, eos necesse est catholicam iuventutem commonefacere praestantissimae condicionis suae, atque officii, quod inde nascitur, vivendi in hoc mundo, non autem ad huius mundi sensum, convenienter ad hanc precationem, a Christo Iesu pro discipulis suis factam: Non rogo ut tollas eos de mundo, sed ut serves eos a malo: de mundo non sunt, sicut et ego non sum de mundo. Quam precationem asciscit sibi Ecclesia. Nihilominus tamen huiuscemodi discrimen non idem significat atque disiunctionem ; neque neglegentiam declarat, neque metum, neque contemptionem. Etenim cum Ecclesia se ab hominum genere discernit, adeo huic non obsistit, ut potius cum eo coniungatur. Nam, haud secus atque medicus, qui, quoniam pestilitatis insidias novit, seipsum quidem aliosque 40 41 39 Ibid. 6, 3-4. 40 LT Cor. 6, 14-15. Io. 17, 15-16. 41 Acta Pauli Pp. VI 639 a contagione prohibet, sed simul aegrotis sanandis studiosam dat operam, ita Ecclesia, non modo misericordiam ab optimo Deo sibi impertitam, per sui solius commodum impertitam esse non putat, neque, ob praeclaram suam condicionem, huius expertes sentit esse neglegendos; sed p r o p t e r eam causam quod salutem ipsa accepit, idcirco propensiorem voluntatem amoremque vehementiorem confert cum erga eos qui proximi sint, tum erga eos, ad quos, per conatum omnes faciendi salutis consortes, adire possit. Si revera Ecclesia, quemadmodum diximus, novit qualis ex Dei voluntate ipsa exsistat, tum in eam provenit singularis virium plenitudo; ad quam veluti adiunguntur sive necessitas ea in omnes infundendi, sive perspicua conscientia pariter mandati divinitus accepti, et nuntii quocumque vulgandi. Ex his videlicet initium capiunt et debitum Evangelii disseminandi, et officium docendi omnes gentes, et partes traducendi apostolicas curas in aeternam hominum salutem quaerendam. Profecto non est satis constanter in fide versari. Quamvis enim haud quidem sit dubium, quin veritatis et gratiae thesauri, hereditate nobis a christianae fidei patribus traditi, sint servandi integri atque tuendi, S. Paulo monente: depositum custodi; tamen neque custodia, neque defensione plane explentur officia, quibus obstringitur Ecclesia erga data sibi dona. Quippe bona, a Christo Ecclesiae tributa, suapte veluti natura postulant, ut simul ea aliis subiciat, simul dispertiat inter alios; quandoquidem, ut palam est nobis, in eo nuntio: Euntes ergo docete omnes gentes supremum continetur iussum a Christo Apostolis descriptum. Quorum nempe nomine delegatum officium designatur, quod nullo modo praeteriri potest. Ad Nos quod attinet, intimam huiusmodi caritatis impulsionem, quae eo tendit, ut in externum ipsa transeat donum caritatis, usitato iam nomine colloquium appellabimus. Iamvero Ecclesiae in colloquium veniendum est cum hominum societate, in qua vivit; ex quo fit, ut eadem veluti speciem et verbi, et nuntii, et colloquii induat. Cum futurum sit ut, quemadmodum pro explorato habetur, 42 43 2 * I Tim. 4 3 6, 20. MT. 28, 19. 640 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Concilium ad hanc Ecclesiae peculiarem praecipuamque agendi rationem intendat cogitationes suas et studia, nolumus propterea huius generis argumentis parem dare operam, ne Concilii Patribus non sit integrum eadem distincte pertractare. Nobis hoc unum in animo est, Venerabiles Fratres, quaedam vobis ad meditandum proponere, antequam in tertiam Concilii sessionem coeatis; ut nimirum Nobis et vobis clarius pateat, quibus primum causis Ecclesia ad colloquium incitetur, quae deinde rationes sint sibi sequendae, quod denique sibi propositum-habeat. Voluntas namque Nostra hoc dumtaxat fert, ut animos cpmparemus, neque ullas quaestiones definite expediamus. Nec, pro eo quod persuasum habemus huius exempli colloquium fore Nostro Apostolico officio consentaneum et proprium, Nobis est secus agendum; utpote qui vias et rationes pastoralis muneris sustinendi quasi hereditate a Decessoribus Nostris proximi saeculi acceperimus. Initio docemur a Leone XIII, Pontifice mira magnitudine et sapientia, qui, prudentem illum scribam imitatur in Evangelio laudatum, qui similis est homini patri familias, qui profert de thesauro suo nova et vetera,** cum dignitate repraesentato Apostolicae Sedis magisterio, totus incubuit ad quaestiones explicandas, quas recens aetas invexisset, nimirum Christi verbis adhaerescens. Docemur deinde ab eius Successoribus qui, ut in confesso est, eius vestigia sunt persecuti. Nonne Decessores Nostri, imprimis autem Pius XI et Pius XII, veluti patrimonii loco, nobis praestantissimum doctrinarum thesaurum reliquerunt, quibus eo providenter nisi sunt, ut non recondita quadam ratione usi, sed linguae commercio nostri huius temporis proprio, divinas cogitationes cum hominum cogitationibus quodammodo coniungerent? Et quid aliud est huiusmodi apostolicum conatum, nisi certum colloquium? Ad hoc, nonne proximus Decessor Noster fel. rec. Ioannes XXIII, visus est fidenter et aperte agere, ut divinas veritates, quoad fieri posset, ad usum captumque hominum, qui nunc sunt, admoveret propius? Nonne Concilium ipsum ex eo, quod sibi proposuit, pastorali munere, illuc contendit iure meritoque, ut 641 Acta Pauli Pp. VI christianus nuntius in cogitationes influat, in verba, in cognitiones, in mores, in sensa hominum, qui in terrarum orbe hodie vivunt et animis aestu ant? Antequam mundum ad fidem traducamus, immo vero ut traducamus, ad mundum oportet accedamus, cum eoque loquamur. Quod attinet ad Nos tenuissimos, quamvis collibeat de Nobismetipsis tacere, aliorumque oculos in Nos neutiquam converterë, facere tamen non possumus quin, dum Nosmet ultro sive collegio Episcoporum sive christiano populo sistimus, consilium Nostrum aperiamus in eò perstandi incepto, in eoque conatu — si per exiguas vires Nostras licuerit, sique praesertim Dei gratia concesserit facultatem — ut reverenter, ut sedulo, ut amanter adeamus ad homines, inter quos Deus dedit ut viveremus. Adibimus scilicet ea mente homines, ut primum eorum animos intellegamus; ut tum iis veritatis et gratiae dona subiciamus, quorum Nos Deus constituit custodem- ut postremo eos divinae Redemptionis consortes faciamus et spei, quae inde est nobis iniecta. Haerent enim animo Nostro infixa ea Christi verba, quae per tenuem et constantem laborem Nostra facere velimus : Non enim misit Deus Filium in mundum, ut iudicet mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum.* En igitur tenetis, Venerabiles Fratres, quae sit huiusce colloquii excellentissima origo, in ipsius Dei mente posita. Suapte natura religio necessitudinem quandam flagitat inter Deum et hominem, quae precatione declaratur, utpote qua aliquod colloquium habeatur. Tum etiam revelatio — id est ratio superna, quam Deus ipse cum hominibus instauravit — quasi quoddam colloquium haberi potest, quo Verbum Dei sive per Incarnationem, sive in Evangelio loquitur. Colloquium paternum et sanctum inter Deum et homines, quod post miserum Adae casum abruptum erat, postea per aetates et tempora redintegratum est. Re enim vera historiae humanae salutis hoc longum et varium colloquium produnt, quod Deus mirifice/cum hominibus inchoat cum iisdemque multimodis protrahit. In huiuscemodi prorsus Christi inter homines quasi sermocinatione aliquid Deus de se demonstrat, de suae vitae arcano, 5 46 4 5 4 6 Io. 3, 17. Cfr. B a r . 3, 38. 41* - A c t a , vol, V I , u, 10. — 20-8-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 642 de sua videlicet unica essentia, Personis trina. Simul autem significat, hinc qualis a Nobis agnosci velit, uti Amor plane; illinc qua ratione velit sibi et honorem et officium a nobis adhiberi, amorem certe ut nihil supra nobis imperans. Ad colloquium id genus, quod identidem fit crebrum et fiduciae plenum, cum puer vocatur, tum mysticis disciplinis initiatus homo, cuius animi vires eo sane explentur. Hoc igitur nomine opus est nos veram huiusmodi et inenarrabilem colloquii consuetudinem intueri, quam Deus Pater, per Iesum Christum in Spiritu Sancto aperuit et nobiscum instituit: si modo nos, hoc est Ecclesia, intellegere cupimus, quaenam sit nobis cum hominibus ineunda atque intendenda necessitudo. Itaque quoniam salutis colloquium primus ipse Deus coepit, quia ipse prior dilexit nos oportet idcirco nos primi petamus cum hominibus colloquium, neque exspectemus dum alii ad colloquium nos vocent. Cum salutis colloquium a caritate bonitateque Dei ortum sit, quia sic Deus-dilexit mundum, ut Filium suum unigenitum daret,* necesse propterea est, nos nulla alia re nisi ferventi et sincero amore ad colloquium permoveri. Ex eo quod colloquium salutis neque ad merita relatum est eorum quibuscum serendum esset, neque ad exitus, quos esset habiturum, siquidem non egent qui sani sunt medico, proinde aequum est nostrum etiam colloquium neque circumscribi finibus, neque ad nostram utilitatem accommodari. Adeo afuit ut quisquam vi cogeretur venire ad colloquium salutis, ut is magis amoris impulsione invitaretur. Qua invitatione, quamquam grave onus eius animo impositum est, ad quem pertinuit, relicta tamen est ipsi potestas aut veniendi ad colloquium, aut illud fugiendi; quin immo Christus sive miraculorum numerum, ' sive eorumdem vim probativam cum ad condiciones tum ad voluntatem audientium aptavit; 47 8 49 50 5 52 47 I Io. 4, io. 4 8 Io. 3, 16. Lc. n. 31. 4 9 5 0 Cfr. MT. 11. 21. 51 Cfr. Ibid-. 1.2, 38 ss. Cfr. Ibid. 13, 13 ss. 52 Acta Pauli Pp. VI 643 eo nimirum consilio, ut iidem iuvarentur ad libere assentiendum divinae revelationi, neque exinde suae assensionis praemio carerent. Eodem modo munus Nostrum, quamvis veritatem certam et salutem necessariam nuntiet, nullam tamen praeferet externae coercitionis rationem; immo contra, legitimas vias humanae comitatis, intimae persuasionis, communisque colloquii inibit; atque salutis donum praebebit, uniuscuiusque sive privati hominis sive civis salva libertate. Quia salutis colloquium omnibus ad unum patuit, ad omnesque nullo discrimine spectavit, ideo colloquium nostrum, quoad possimus, oportet sit universale, hoc est catholicum, omnibusque aptum, extra eos qui aut illud prorsus fugiant, aut ementiantur se illud accipere velle. Quia salutis colloquium, antequam plane succederet, plerumque et parva habuit initia, et gradus processusque accepit subsequentes, propterea decet nos ad colloquium vocantes, ut hominum ita temporum tardas intueri progressiones, et horam exspectare, qua illud Deus fructuosum efficiat. Neque tamen hanc ob causam in crastinum nos id reiciemus, quod hodie ad finem perducere possumus. Par enim est, nos tum in sollicitudine esse de horae opportunitate, tum de magno temporis pretio, ut oportet, sentire. Hodie, hoc est cotidie, colloquium nostrum redintegrandum est; et quidem prius a nobis quam ab iis, ad quos dirigatur. Etenim, ut cuique manifestum est, consuetudines inter Ecclesiam et hominum societatem multis diversisque modis effici ipsae possunt. Si rem dumtaxat ratione existimamus, potest Ecclesia eo consuetudines huius generis minuere quo non minus, hoc animo ut certe semetipsam a profanorum hominum societate cohibeat; potest illud sibi proponere, ut mala per eandem serpentia anquirat, eaque publice exsecretur, et quasi sacro bello suscepto insectetur; potest contra, ad profanam societatem eatenus accedere, ut ipsa conetur si aut potentia praeponderet, aut Dei nomine dominetur; et alia generis eiusdem. Attamen videtur Nobis posse Ecclesiam, aliis 53 54 55 5 3 5 4 5 5 Cfr. Col. 3 , 1 1 . Cfr. MT. 1 3 , 3 1 . Cfr. Eph. 5 , 1 6 . 644 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sibi non praeclusis rationum modis, tales cum hominum genere necessitudines coniungere, quae verius colloquii naturam praeferant; quod quidem hinc non sit univocum, illinc sit consentaneum sive cum eorum ingenio, cum quibus sermo nobis est conferendus, sive cum rerum adiunctis; aliud enim cum pueris est colloquium, aliud cum adultis; aliud cum iis qui in Christum credunt, aliud cum iis qui in illum non credunt. Quod profecto exigunt: primum mos, qui tam late manavit, hoc modo intellegendi rationes inter sacra et profana; deinde incitatus agendi cursus, qui tantopere humanae societatis faciem, quae aetate nostra est, commutavit; tum plures eiusdem societatis significationes; postremo maturitas, ad quam venit nostri huius temporis homo; qui, sive religionem ipse colat, sive neglegat, civili tamen cultu idoneus factus est ad cogitandum, ad loquendum, ad colloquium cum dignitate serendum. Insuper qui huius necessitudinis genus adiungit, ex altera parte esse sibi statutum ostendit, ut et urbane agat, et magni aestimet alios, et benevolentiam bonitatemque erga alios declaret; ex altera abhorret a praeiudicatis aliorum vituperationibus, a contentionibus iniuriosis et passim excitatis, denique a quovis inani colloquio, ostentationis causa, petendo. Quodsi ipso colloquio ad id non spectamus, ut ad veram religionem is statim adducatur, quocum colloquimur, quippe cuius dignitati libertatique parcere velimus, tamen, cum eius quaeramus utilitatem, animum eius exoptamus ad pleniorem sensuum et opinionum communionem componere. Quam ob rem colloquium in nobis eiusmodi mentem requirit, quam in iis parere alereque velimus, qui circa nos sunt: mentem dicimus illius propriam, qui quam grave sit apostolicum mandatum sentiat;qui autumet se non posse suam .ab aliorum salute seiungere; qui denique in eo curas continenter defigat, ut nuntius, qui sibi concreditus est, in communem omnium hominum sermonem permanet. Itaque colloquium quasi ratio quaedam est putandum apostolici obeundi muneris, atque animorum iungendorum veluti instrumentum. Illud autem has habere proprietates, quae pone succedunt, oportet. Primum omnium perspicuitate colloquium praestare aequum est; cum id postulet atque effiagitet, Acta Pauli Pp. VI 645 ut quid dicatur, ab eo qui audit plane intellegi possit; cum idem cogitationum tamquam transfusio habendum sit; cum fere invitamentum sit ad animi mentisque praecipuas virtutes explicandas atque excutiendas. Quae proprietas una per se ipsa sufficit, ut colloquium in numero ducatur praestantissimorum earum rerum, quas hominum sollertia et eruditio efficiunt ; simul prima haec colloquii necessitas sufficit, ut, quicumque apostolica alacritate movemur, nostri sermonis formas recognoscamus, sintne videlicet necne intellectu faciles, captui populi aptae, politaeque. Deinde colloquium nostrum necesse est ea lenitas comitetur, quam Christus ut a se ipso disceremus hortatus est: discite a me, quia mitis sum et humilis corde; quandoquidem indecorum est colloquium nostrum superbia tumere, aculeata usurpare verba, alios acerbe laedere. Ab eo auctoritatem ipsum repetit, quia verum declarat, quia caritatis dona disséminât, quia virtutis exempla supponit, quia iussis non utitur, quia nihil iniungit. Idem adhuc pacatum est, rationes respuit immoderatas, contraria tolerat, ad liberalitatem inclinat. Tum fiducia opus est, praeterquam in sermonis cuiusque sui virtute, in alterius etiam voluntate admittendi alterius verba. Quocirca colloquium pariter mutuam fovet familiaritatem et amicitiam, pariter colloquentium animos iungit ad assentiendum Bono illi, quod sane nullius consilium recipit omnia in commodum sui trahendi. Postremo colloquium prudentiam educandi postulat, quae diligentissime expendit quaenam sint audientis affectiones animi et honestas, quaeve eius condiciones : utrum scilicet puerulus sit, an imparatus, an suspiciosus, an inimicus. Qui autem loquitur, in eo laborat, ut audientis animi sensus cognoscat ut, si ratio id flagitaverit, aliquid de se immutet, deque rerum a se exponendarum modis ; ne umquam audienti vel ingratus vel obscurus fiat. In colloquio, quod tali provisione seratur, veritas cum caritate, intellegentia cum amore copulantur. Neque haec satis. Nam in colloquio facile perspicitur variis viis ad lumen fidei perveniri posse, ipsasque in unum eun56 57 5 6 5 7 MT. 1 1 , 2 9 . MT. 7 , 6. 41 - ACTA, vol. VI, n. 10. — 20-8-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 646 denique finem posse confluere. Quae viae, etiamsi devcrtuntur, possunt tamen aliquando alia aliam complere, et ratiocinationem nostram de communi semita aliquatenus deducere; ita ut quandoque cogamur vel nostras investigationes altius explorare, vel dicendi genus in melius convertere. Ac vero lenta huiusmodi quasi exercitatio cogitandi illud praestabit, ut in ipsis aliorum sententiis elementa quaedam veritatis inveniamus; ut quod alios docere velimus magna fide exponamus ; ut denique in nostra laude poni possit, quod doctrinam nostram sic aliis proposuerimus, ut non modo eidem, si velint, respondere possint, sed etiam eam sensim combibere. Quod nos efficere profecto sapientes poterit itemque magistros. Deinceps quasnam colloquio salutis formas figurasque explicandi tribuamus? Sane multiplices; utpote quod experimenta, si opus sit, admittat; subsidia sibi opportuna exquirat; nullis praeiudicatis opinionibus praepediatur; in dicendi genere neutiquam haereat infixum, quod sua ipsum vi iam careat, neque iam hominum animos permoveat. Iamvero exsistit hoc loco quaestio gravis : quo modo Ecclesiae munus sit hominum vitae accommodandum, certo quodam tempore, certo quodam loco viventium, certo quodam vigente sive communis eruditionis sive rerum socialium statu. Quousque oportet Ecclesia se ad rerum temporumque rationes conformet, in quibus sua munera gerat? Quomodo sibi ipsa praecaverit, ne pericula relativismi, quem vocant, fidelitatem suam erga sua dogmata suasque morales praeceptiones labefactent? At igitur qua ratione evadat ipsa idonea ad omnes homines adeundos, ad omnesque salute donandos, de Paulo Apostolo capto exemplo, qui de se scribebat: omnibus omnia factus, ut omnes facerem salvos? Quoniam hominum coetui nulla salus afferri extrinsecus potest, opus est utique, ut primum, non secus atque Verbum Dei, quod seipsum fecit hominem, eorum vitae formas induamus, quibus Christi nuntium delaturi sumus; opus est deinde ut, nullo nobis dato praecipuo iure, nulloque interiecto perplexi sermonis discrimine, in communem aliorum morem, dum tamen sit humanus et ho58 58 I Cor. 9, 22. Acta Pauli Pp. VI 647 nestuSj abeamus: in morem praesertim minimorum, si modo illud consequi volumus, ut alteri nos et audiant et intellegant; opus est deinde ut, antequam loquamur, multum operae hominis voci, quin potius animo audiendo demus, utque postea hominem non tantum intellegamus et observemus, verum etiam quantum fieri possit, eius voluntati obsequamur ; opus est deinde, ut ea re quod hominum pastores, patres et magistri esse cupimus, idcirco eorum fratres agamus. Colloquium enim cum amicitia, tum vero adhibita officia maximopere aiunt. Quae omnia, ex praeceptis et exemplis Christi, necesse est nos memoria aeque tenere et ad effectum adducere. Atqui periculum manet, utpote cum apostoli qui munera obeat, in periculo versetur passim. Profecto fratrum adeundorum sollicitudo eo nos nullo pacto moveat oportet, ut veritatem vel extenuemus, vel de ea aliquid imminuamus; cum hinc colloquium nostrum nulla ex parte possit officii remissionem recipere fidei nostrae servandae, hinc apostolica opera nostra haudquaquam possit mediis et incertis consiliis componere et transigere praecepta quae, re et ratione, christianae fidei professionem et definiunt et moderantur. Nam irenismus et syncretismus, quos nominant, nihil aliud significare ad ultimum videntur, nisi scepticismi modos, sive quoad vim sive quoad rem verbi Dei, quod nuntiare nobis animus est. Is enim unus efficaciter apostoli munus praestabit, qui cum omni fide Christi doctrinam servet. Itemque ille potest unus se ex errorum, qui serpunt, contagione vindicare, qui omnino in suos transferat mores christiana praecepta, quae profiteatur. Opinamur quidem Concilium Oecumenicum, quaestiones pertractans ad Ecclesiam pertinentes quatenus in humana consortione nostrorum temporum operatur, magisterio suo nonnullas traditurum esse normas, sive quoad doctrinam sive quoad usum, aptas ad recte serendum colloquium cum hominibus huius aetatis. Pari etiam modo arbitramur, cum res attineat ad munus Ecclesiae apostolicum, quod proprie vereque dicitur, et ad varias ac mutabiles condiciones, in quibus illud exercetur, supremam eiusdem Ecclesiae auctoritatem sapienter efficaciterque certos fines, normas, vias, prout casus ferat, esse constitutu59 5 9 Cfr. Io. 13, 14-17 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 648 ram, eo consilio ut colloquium eiusmodi vivax et fructuosum continenter reddatur. Hoc tamen argumento seposito, iterum monere volumus de summo momento, quod verbi divini praedicatio servat et his potissimum temporibus accipit in apostolatus catholici provincia, scilicet quatenus ad colloquium illud spectat, quod nostra nunc interest. Pro ea enim nulla alia ratio pervulgandi cogitata, licet ob technicorum inventa, scripta edita, instrumenta radiophonica ac televisifica adhibita singulari vi et efficientia praedita sit, potest substitui. Iamvero apostolatus et sacra praedicatio idem fere valent ; primaria vero apostolatus forma est praedicatio. Ministerium igitur nostrum, Venerabiles Fratres, imprimis est ministerium verbi. Quod, quamvis a nobis comprensum habeatur, in praesenti tamen in memoriam revocandum esse videtur, ea mente ut actio nostra pastoralis ad rectum finem dirigatur. Redeundum igitur est ad studium non quidem humanae eloquentiae vel inanis rhetorices, sed germanae artis verbi divini annuntiandi. Praecepta oportet requiramus ex quibus ea fiat simplex, perspicua, vehemens, gravis, ut naturalem imperitiam, qua in tam celsi et arcani subsidii, id est verbi divini, usu praepedimur, exuamus, et ut nobili certatione eos aequemus, quotquot arte dicendi his temporibus nostris maximum pondus habent, utpote quibus datum sit loqui ubi publica hominum opinio fingi tur. A Domino ipso flagitandum est tam grave animosque pelliciens donum, ut digni simus, a quorum opera fides reapse et efficaciter initium sumat, et nuntius noster ad fines orbis terrarum pertingat. Quae igitur Constitutione Concilii de sacra Liturgia circa ministerium verbi praescribuntur, ea studiose sciteque exsequantur. Catechesis quoque, populo christiano aliisque, ut fieri potest, tradenda, semper peritia sermonis, apta ratione et via, Usu assiduo commendetur ; confirmetur verarum virtutum testimonio ; nitatur ad progressus faciendos ; curetque ut audientes ad certam fidem perducantur, et ad noscendam 60 61 62 6 0 6 1 6 2 Cfr. Ier. 1, 6. Cfr. Rom. 10, 17. Cfr. Ps. 18, 5 ; Rom. 10, 18. Acta Pauli Pp. VI 649 convenientiam verbi divini cum vita hominum atque ad aliquantulum divini luminis dispiciendum. Ii demum sunt significandi, cum quibus colloquium nostrum habeamus, sed nolumus, ad hoc etiam quod attinet, Concilii consulta antevertere; quae, si Deo placuerit, brevi innotescent. Universe autem de colloquendi munere agentes, in quod Ecclesia, novo studio impulsa, his temporibus oportet accendatur, illud tantum iuvat monere eam paratam esse debere ad sociandum sermonem cum omnibus hominibus bona voluntate praeditis, sive intra limina ipsius sunt sive extra. Neminem enim a materno animo suo putat alienum; neminem ad suum ministerium non pertinere arbitratur; nemo ei est inimicus, nisi quis ipse ei velit adversari; non frustra appellatur catholica; non in cassum ei officium creditum est in hominum familia unitatem, amorem, pacem fovendi. Ecclesia praegrave pondus tanti muneris nequaquam ignorat; immo probe novit, quanta sit, si numerorum ratio ducitur, inaequalitas inter ipsam et homines terram incolentes; perspectum habet quantum niti possit; agnoscit etiam suas infirmitates suorumque membrorum errata ; id praeterea sibi persuasum habet non in nisu quodam apostolico, non in opportunitate huius vitae positum esse, ut evangelicus nuntius accipiatur; siquidem fides est donum Dei, qui solus in mundo ordinem tempusque salutis praestituit. Scit tamen Ecclesia se esse veluti semen, fermentum, sal et lucem mundi. Singularem novitatem huius aetatis nostrae animadvertens quidem, ea simplici cum fiducia inter rerum vicissitudines progreditur et homines ita quasi affatur : penes me ea sunt quae quaeritis, quibus indigetis. His autem verbis non terrenam felicitatem pollicetur, sed opem porrigit, lucem dicimus et gratiam, qua ad illam, quo melius fieri potest, perveniatur ; atque homines de vita futura, quae naturam exsuperat, docet. Cum iis etiam de veritate, iustitia, libertate, rerum progressione, concordia, pace, cultu civili sermocinatur. Quarum rerum reconditam vim Ecclesia optime novit, quippe cui a Christo ea sit patefacta. Ita fit, ut Ecclesia habeat, quod singulis hominum generibus nuntiet: pueris puellisque, adulescentibus, iis qui doctrinis sunt eruditi et ingenio florent, qui ad opus faciendum incumbunt et sociales efficiunt ordines, qui in artibus et in publica re ver- 650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale san tur; maxime autem pauperibus, a fortuna derelictis, dolore vexatis atque etiam morientibus: ut uno verbo dicamus, omnibus. Dixerit quispiam, haec asserentes nos nimio studio nostri muneris ferri, nec satis perpendere, quo loco revera sit, respectu Ecclesiae catholicae, societas hominum. Quod non ita se habet, siquidem veras eius condiciones plane cognitas habemus. Quas ut summatim comprehendamus, in genera, ut nobis videtur, dividere possumus, quasi orbes circum centrum ductos, in quo manus divina nos collocavit. Immensus imprimis circulus patet, cuius fines oculis terminari nequeunt et in prospectus longinquitatem abeunt; agitur scilicet de universa humana consortione, de mundo. Quanto spatio hic a nobis absit, recte quidem aestimamus, sentimus tamen eum non esse a nobis alienum. Quidquid est humanum, nostra interest. Communis enim cum tota gente humana nobis est natura, seu vita, cum omnibus muneribus, quibus locupleta tur, et cunctis, quibus premitur, difficultatibus. Parati sumus hanc primariam consortionem universalem participare, ea quae praecipue eius necessitates impensius postulant, admittere, nova et interdum altissima, quae eius ingenia pepererunt, plaudendo comprobare. Nos vero veritates morales maximi momenti omnibusque salutares in medium proferimus et in hominum conscientiis confirmamus. Ubicumque homines se ipsos et mundum intellegere student, commercium cum iis possumus habere; ubicumque populorum coetus sunt congregati ad constituenda iura et officia hominis, libenter in iis, cum licet, considimus, idque honori nobis ducimus. Quodsi in homine anima naturaliter christiana inest, eam revereri volumus et observare et colloqui cum ea. Nos autem ipsos ceterosque omnes monemus, hanc voluntatem nostram et propriae utilitatis cupidine prorsus carere, siquidem nulla commoda politica vel temporalia affectamus, et eo pertinere, ut, quidquid honesti in humanis terrenisque rebus perficitur, accipiamus, seu ad gradum evehamus supernaturalem atque christianum. Ecclesia enim non aequatur cum cultu civili, est tamen eius fautrix. Verum haud ignoramus in amplissimo hoc circulo multos, immo, pro dolor, plurimos reperiri, qui nullam religionem pro- Acta Pauli Pp. VI 651 fiteantur; non paucos etiam scimus asserere se Deum negare, secundum multiplices quidem rationes. Nec nos latet nonnullos impietatem hanc suam palam ostendere atque ut institutum humanae educationis artisque politicae propugnare, quippe qui inepte et exitiabiliter sibi persuaserint se homines ab obsoletis falsisque opinionibus de vita et mundo liberare, substituentes pro iis, ut dictitant, sententias e doctrinis haustas et progredienti huic aetati consentaneas. Haec res profecto gravissima est earum, quae nostris contingunt temporibus. Pro certo autem habemus placita, quibus negatio Dei nitatur, esse natura sua falsissima, non congruere cum iis, quae mens ut ultima et necessaria requirit, rationalem ordinem mundi veris et efficacibus fundamentis destituere, in vitam humanam inducere non iudicium aptum ad solvendas quaestiones, sed inane quoddam dogma eam dehonestans et affligens et quemvis ordinem socialem radicitus comminuens, qui eo contineatur. Non igitur causa est liberationis, sed casus funestissimi origo, eo spectantis ut restinguatur lumen Dei viventis. Quamobrem ingruenti huius negationis malo omnibus viribus obsistemus, veritatis tuendae potissimo studio ducti, sanctissimo conscientiae officio moti, ex quo Christum eiusque Evangelium fidelissime nos oportet confiteri, flagranti nec umquam deponendo amore impulsi, quo humanae consortionis fortunas curemus; id ipsum agemus, invicta etiam spe erecti fore, ut mortales, qui nunc sunt, religionis forma, quam catholica fides proponit, se compelli sentiant ad persequendum cultum civilem, qui deficit numquam, sed ad naturalem et supernaturalem progreditur perfectionem animi humani, idonei, divinae gratiae munere, ad possidenda pacifice honesteque bona temporalia et in fiduciam proclivis potiendorum bonorum perennium. Has ob causas cogimur, quemadmodum Decessores Nostri coacti sunt et quotquot religionis praestantiam et momentum cordi habent, opinionum commenta, quibus Deus negatur et Ecclesia opprimitur, reprobare; quae quidem placita cum publicae moderationis forma oeconomica, sociali et politica saepe cohaerent, ut maxime in communismo atheo accidit. Dicere licet non tam nos ea instituta damnare, quam ipsa et publicae rei moderatores, eadem sequentes, nobis circa doctrinam plane Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 652 refragari, nosque vi opprimere. Re quidem vera, nostra haec deploratio potius est existimanda afflictorum hominum questus, quam sententia iudicum. Quo in rerum statu difficile cogitari quit de colloquio, ne dicamus id haberi non posse, quamvis animus noster, hodieque nulla praeiudicata opinione impeditus, minime homines a se submoveat, qui ab illa sunt disciplina et eiusmodi publicae moderationis formis addicti. Ei qui diligit verum, semper integra est disputatio; tamen difficultates immensum augescunt propter ea quae ob moralem obstant rationem, eo quod sufficiens in iudicando et agendo deest libertas et in disserendo pravus usus fit verborum, quae non ad investigandam et exprimendam veritatem, ut se habet, adhibentur, sed propriae utilitati consulto iubentur servire. Hac de causa, loco colloquii, silentium habetur. Ut exemplum afferamus, Ecclesia, quae a silentio nomen accepit, tacet, cum solum cruciatus eius loquantur, qui iis iunguntur quos hominum societas oppressa et abiecta perpetitur, scilicet ubi animi iura obruuntur potestate eorum qui ei imperant. Si autem disputationem ingrederemur, quomodo in tali rerum condicione seri possent colloquia? Haec scilicet non essent nisi voce clamantis in deserto. Solum silentium, vox doloris, patientia et caritas numquam deficiens fiunt testimonium, quod Ecclesia dare potest et ne mors quidem infringere. Quodsi religionem et bona animi humani, quae ea profitetur ac fovet, firmiter et candide obtinemus atque defendimus, tamen pro pastorali sollicitudine in mente atheorum huius aetatis abditas causas oportet deprehendamus, ob quas conturbantur Deumque esse negant. Eas implicatas et multiplices esse facile intellegimus, ita ut prudenter de iis sit iudicandum eaedemque efficacius refutandae; nonnumquam inde oriuntur, quod poscitur, ut ordo rerum divinarum altiore purioreque ratione proponatur quam ea, quae in quibusdam imperfectis sermonis cultusque modis invaluit; quos ut emendatiores magisque perspicuos reddamus, pro viribus studendum est nobis, quo satius sacra, quorum sunt indicia, explicent. Animadvertimus eos, sollicito quodam studio eoque saepe nobili ductos simulque 63 3 M e i, 3. Acta Pauli Pp. VI 653 animi ardore commotos et vanarum rerum cogitatione inflammatus, iustitiam ac rerum progressionem somniare atque in sociali disciplina ad ea quae optima sibi ac veluti divina videntur, coniti. Haec quidem apud ipsos vicem supplent eius, quod Absolutum et Necessarium est, ac documento sunt, eosdem illo, quod ex animis evelli nequit, desiderio Principii et Finis superni teneri; quae omnia nos, sacrum magisterium patienter sapienterque obeuntes, hominum naturam transcendere et immanentia esse doceamus oportet. Eos item cernimus accurate uti, interdum non sine simplicioris mentis incitatione, adiumentis ratiocinationis humanae eo consilio ut de mundo universo notionem a scientia profectam comparent sibi. Quae inquisitio eo minus potest improbari quo magis in cogitando artis logicae sequitur vias, saepe haud dissimiles iis, quae in scholis ex optima disciplina traduntur; eadem vero, invitis iis ipsis, qui ad atheismum defendendum hoc modo subsidium certissimum arbitrantur se in venisse, vi sua intima impellit, ut ad summum Deum, ad metaphysicae ac logicae doctrinae rationem, rursus ac definite agnoscendum procedatur. Quis ex nobis hunc necessarium ratiocinandi ordinem, quem consulto homo atheus-politicus-scientia eruditus quodam loco sistit, lumen exstinguens supremum quo universum possit intellegi, non adiuvet efficiatque, ut tandem perveniatur ad eam notionem veritatis obiectivae universi cosmici, qua animus praesentia divina percellatur et os singultim humilia proferens verba faustas fundat preces? Interdum vero eos, mentis quadam magnitudine ornatos atque mediocritatis et cupidinis proprii commodi impatientes, quibus tot partes societatis humanae temporibus nostris inquinantur, videmus dicendi modos et sententias de Evangelio nostro deprompta callide usurpare ad significandam hominum necessitudinem mutuumque auxilium et miserationis affectum : nonne huiusmodi voces, quibus bona moralia significantur, olim poterimus ad ipsos fontes, christianos videlicet, revocare? Iuvat igitur ea memorare, quae Ioannes XXIII, Decessor noster fel. mem., in Encyclicis Litteris, a verbis Pacem in terris incipientibus, scripsit, scilicet formulam disciplinae eorum qui ita sentiant, postquam exarata sit et constituta, iam non mutari, ipsa tamen incepta eorumdem posse gradatim alio Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 654 64 converti ac mutationibus etiam permagnis obnoxia e s s e ; qua de causa non desperamus, eos quondam cum Ecclesia in colloquium posse venire, fructuosius sane quam id quod nostra habetur aetate, et quo nihil aliud significatur quam debita improbatio nostra et questus. Sed antequam mentem a contuendo mundo, qui nunc est, avertamus, facere non possumus quin suavissimum concipiamus votum: percupimus nempe ut propositum nostrum hoc habendi colloquium et incrementis provehendi secundum varios et mutabiles, quos praefert, modos, ad pacem inter homines stabiliendam valeat : quatenus videlicet colloquium eam instat viam, qua rationes inter homines intercedentes ad prudentiae et sinceritatis normam dirigantur, et quatenus utilitates experientiae et sapientiae affert, quibus omnes ad praestantissima bona superna consideranda revocentur. Colloquium ergo nostrum, quod ingredimur, quodque ad nostra ipsorum commoda minime spectat, ab omni opinionis arbitrio est seiunctum, ex aperto profluit animo, natura sua paci liberae et honestae favet; abhorret a simulatione, ab aemulatu, a fraude et insidiis; notat, ut scelus et calamitatem, bellum, quo populus aliquis lacessitur vel quod imperii amplificandi aut dominationis exercendae causa suscipitur; ac necessario ad humanam pertinet coniunctionem, quae obtinet in summa nationum parte, in earum corpore, in earum veluti fundamentis prout'sive ordines societatis sive familiae sive singuli spectantur, idque contendit, ut cuncta instituta et omnium animos ad intellectum amansque studium ^pacis eiusque servandae officium adducat. Circa nos deinde circulum itidem amplissimum prospectamus, qui a nobis est minus longinquus. Eo imprimis homines comprehenduntur, qui Deum unum et summum adorant, quem nos quoque colimus. Mentionem scilicet inicimus de filiis gentis Iudaeae,, reverentia et amore nostro sane dignis, qui eam retinent religionem, quam Veteris Testamenti propriam esse dicimus ; deinde de iis, qui Deum adorant religionis forma, quae monotheismus dicitur, maxime ea qua Mahometani sunt astricti; quos propter ea quae in eorum cultu vera sunt et probanda, merito admiramur; ac demum de sectatoribus amplarum religio6 * Cfr. A.A.8. LV, 1963, p. 300. Acta Pauli Pp. VI 655 num Africanarum et Asiaticarum. Liquet nos variis hisce religiosi cultus rationibus non posse assentiri, neque esse neglegentes et incuriosos quasi cunctae, suo quaeque modo, sint eodem loco habendae et quasi ii qui illas profitentur, sinantur non inquirere, num Deus modum ab omni errore immunem ac certum ipse revelaverit, quo cognosci velit, amari, ministrari. Quin immo, sinceritatis officio ducti, ea quae nos credimus, oportet manifestemus, videlicet veram religionem esse unam eamque esse christianam, atque spem habeamus fore ut ab omnibus, qui Deum quaerant et adorent, ut talis agnoscatur. Nolumus tamen reverenter non respicere bona spiritualia et moralia, quae in variis religionibus, christiano nomine non insignibus, insunt; una enim cum iis provehere iuvat ac tueri alta et praeclara, quae in campo libertatis religiosae, fraternitatis humanae, eruditionis ac doctrinae, beneficientiae socialis et ordinis. civilis sunt communia. Quod ad haec magna attinet, quae nobis sunt cum illis consociata, colloquium a nobis poterit fieri, neque omittemus, quominus eius copiam demus quotiescumque, mutua sinceraque reverentia servata, benevole, accipietur. En autem circulus propior nobis, quo ii continentur, qui a Christo appellationem traxerunt. In hac regione iam habetur collocutio, quae oecumenica vocatur, et quibusdam in partibus feliciter progredi coepit. De hoc argumento implicato deque multae prudentiae re copiosius quidem est disserendum; institutus autem hic sermo noster non deponetur. Cui in praesenti eum tantum modum adhibemus, ut pauca quaedam eaque non ignota cursim attingamus. Libenter hoc sequemur institutum ex quo ante ea, quae omnium sunt communia, in lucem proferantur quam ea, quae dividunt, commonstrentur. In hoc enim egregie utiliterque versatur colloquium nostrum; quod persequi ex animo sumus parati. Sed etiam maiora libet affirmare: scilicet circa plura ad differentias pertinentia, veluti ad traditionem, pietatis formas, leges canonicas, Dei cultum, promptos nos esse ad perpendendum, quomodo legitimis optatis fratrum a nobis adhuc seiunctorum obsecundare possimus. Nihil enim antiquius habemus quam ut eos in perfecta unitate fidei et caritatis complectamur. Verumtamen asseverare debemus, non esse Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 656 in nostra potestate positum, ut de integritate fidei et caritatis officiis quidquam detrahamus. Perspicimus quidem, ad haec quod spectat, quosdam diffidere ac repugnare; sed Ecclesia catholica, quandoquidem sua sponte consilium cepit unum Christi ovile restituere, non desinet maxima uti prudentia et consideratione ; non desinet confirmare praerogativas, ob quas fratres extra eius limina degentes ab ea sunt adhuc alieni, non ex ambitione, in memoria rerum gestarum nisa, vel ex insana quadam indagatione theologica manasse, sed ex voluntate Christi; easque, si vera ipsarum vis ponderetur, omnibus prodesse, nempe communi unitati, communi libertati, communi plenitudini vitae christianae conducere. Ecclesia catholica, preces fundendo et paenitentiam agendo, se ad optatam reconciliationem idoneam dignamque reddere numquam desistet. Qua in re dolor haeret animo Nostro, quod multi fratres ab Apostolicae Sedis communione seiuncti opinantur, Nos ipsos, qui reconciliationi favemus, huic esse impedimento propter primatum honoris et iurisdictionis, quem Christus Petro Apostolo tribuit et Nos per successionem ab eo accepimus. Nonne sunt qui dicunt, ablato Romani Pontificis primatu, Ecclesias seiunctas posse cum Ecclesia catholica in unum corpus facilius coniungi? Obsecramus igitur fratres a nostra communione segregatos, ut considerent quomodo eiusmodi opinatio vero careat fundamento, non solum propterea quod sine Pontifice Maximo religio catholica iam non esset talis, sed etiam quod, si in Christi Ecclesia Petri munus pastorale summum, efficax, decretorium deesset, unitas dissolveretur. Hanc autem in cassum aliquis conaretur restituere, rationes secutus, quae pro vera norma a Christo tradita essent substitutae; merito enim ait S. Hieronymus : tot in Ecclesia efficerentur Schismata quot sacerdotes Id etiam monere volumus, hunc praecipuum veluti cardinem sanctae Ecclesiae non esse supremam auctoritatem superbia spirituali tumentem vel humanae dominationi inhiantem, sed primatum famulatus, ministerii, amoris. Non inanis igitur funditur sonus, cum Christi Vicario inditur nomen quo appellatur servus servorum Dei. 65 Itaque huc nostrum colloquium spectat; quod priusquam 65 Cfr. Dial, contra Luciferianos, n. 9; PL. 23, 173.. Acta Pauli Pf. VI 657 " fiat sermonis communicatio cum fratribus, pium efficitur commercium cum Patre caelesti, impensa cum precatione, bona cum spe. Laeti fidentesque animadvertimus, Venerabiles Fratres, variae huius et amplissimae regionis christifideles spirituali quodam ardore incitari, qui futuras secundasque praenuntiare videtur progressiones huius negotii, quod in eo vertitur, ut christiani universi in una Christi Ecclesia componantur. Spiritum Sanctum deprecamur, ut oecumenicis affiet inceptis; iterumque libet declarare, quantopere animus Noster sit commotus, quanto gaudio affectus congressu illo, caritatis pleno spemque novam inciente, qui Hierosolymis Nobis fuit cum Athenagora Patriarcha. Observanter grateque eos consalutamus, qui, nomine Ecclesiarum a Sedis Apostolicae communione seiunctarum, Concilio Oecumenico Vaticano II intersunt. Rursus confirmamus, Nos vigil ac religiosum studium conferre ad res omnes spirituales, quae cum quaestione de unitate copulatae sunt conexaeque, quibusque homines singuli, coetus, communitates, flagranti gravique pietate illustres, moventur. Cunctis iis christianis cum caritate ac reverentia dicimus salutem, fore confisi ut, praesertim sincero amantique animo serendis colloquiis, causa Christi et unitatis, qua ipse Ecclesiam suam voluit vigere, provehatur. Extremum, colloquium nostrum ad filios pertinet, qui in domo Dei sunt, hoc est in Ecclesia una, sancta, catholica et apostolica, cuius Romana Ecclesia est mater et caput. O quam velimus domesticum huiusmodi colloquium et plenitudine fidei, et caritate, et sanctis operibus oblectari! Quam crebrum et familiare illud esse velimus! Quam patens apertumque omnibus veritatibus, omnibus virtutibus, omnibusque animi bonis, quibus christianae hereditas doctrinae continetur! Quam sincerum, idemque ingenua pietate incitatum! Quam promptum ad varias nostri huius temporis hominum voces audiendas! Quam aptum postremo ad catholicos homines plane bonos efficiendos, prudentes, liberos, aequabiles, fortes! Quodsi optandum est, ut intimae Ecclesiae necessitudines eo sensu imbuantur, qui inter se colloquentes socios eiusdem communitatis deceat, cuius quidem caritas est fundamentum, nihil tamen de oboedientiae virtute derogandum est, cum sive Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 658 recta cuiusvis societatis compositio, sive maxime sacrae auctoritatis ordo, qui in Ecclesia viget, omnino hinc imperandi ius, illinc obtemperandi officium postulent. Enimvero in Ecclesia potestas a Christo est constituta, ipsius vice fungitur, est eius verbi veluti publicum instrumentum, tantique Pastoris repraesentat amorem. Ex quo sequitur, ut oboedientia a fide proficiscatur, in palaestram vertatur evangelicae humilitatis, et eum qui pareat participem faciat sapientiae, unitatis, optimi exempli, caritatisque, quibus Ecclesiae corpus regitur. Sequitur praeterea, ut et qui iussa iniungit, et qui iussa facit, uterque laudem sibi colligat imitantis Christum, qui est factus oboediens usque ad mortem. Huc accedit quod, in huiusmodi collocutionis causa, ipsa potestatis exercitatio in oboedientiam transit; si tamen qui praeest conscius est, se veritatis caritatisque operam et officium in oboedientem conferre. Oboedientiam autem statuimus esse cum normarum canonicarum conservationem, tum obsequium legitimo praeposito impensum; dummodo duo haec alacri et aequo animo praestentur, quemadmodum liberos et amantes filios decet. Siquidem liberiores spiritus, invidae obtrectationes, contumacia et arrogantia ab ea prorsus dissident caritate, quae nimirum in Ecclesia mutuam coniunctionem, concordiam ac pacem alit fovetque ; quin etiam vitia illa colloquium in altercationem vertunt, in discidium, in simultates: spectaculum sine dubio iniucundum, quod tamen, pro dolor, nonnumquam praebetur, contra hanc Pauli monitionem: non sint in vobis schismata. Profecto cupimus vehementer, ut colloquium illud, quod iamdiu in ipso Ecclesiae gremio seritur, novo ardore inflammetur, nova sumat argumenta tractanda, novos evocet colloquentes; ut videlicet vigor et sanctimonia augeantur Mystici Corporis Christi, hisce in terris viventis. Quamobrem quaecumque ad praecepta pervulganda valent; quorum Ecclesia est custos et administra, iis omnibus sine ulla dubitatione a Nobis favetur. Cumque supra iam intimam animi vitam, ad liturgiae sensum agendam, rerumque divinarum nuntiationem tetigerimus, par est nunc Nos de scholis quoque, de scriptionibus 66 67 Gß G 7 Phil. % 8. I Cor. 1, 10. " Acta Pauli Pp. VI 659 prelo impressis, de apostolatu ad res sociales pertinente, de sacris ad ethnicos expeditionibus, de caritatis exercitatione commemorare : quae porro omnia non dubitamus, quin Concilium Oecumenicum nobis ad disputandum proponat. Quotquot autem in vivax salutiferumque Ecclesiae colloquium, ducibus legitimis Praesulibus, veniunt, eos hortemur iisque bene precemur oportet; in quibus maxime nominamus: sacerdotes, religiosos sodales, carissimosque laicos homines, qui vel in Actione Catholicae ordinibus, vel in aliis consociationibus et apostolatus operibus pro Christo militant. Laetamur recreamurque magnopere, quod colloquium istud, sive in Ecclesiae gremio sive extra, iam initium sumpsit. Ecclesia enim in praesentia vivacior est quam antea numquam! Attamen si res quis diligentius expendit, ei omnia adhuc videntur infecta; quoniam opus, quod nunc inchoatur, numquam finem esse capturum videtur. Haec enim quaedam quasi lex est nostrae terrestris peregrinationis, temporis cursu circumscriptae. Haec eadem est, Venerabiles Fratres, communis condicio muneris nostri, quod ut renovetur fiatque diligentius et alacrius, omnia hac tempestate sollicitant. Nobis autem haec vos admonentibus placet non solum de opera a vobis navata confidere, sed etiam Nostram vobis dicare vicissim. Quam voluntatum operumque conspirationem petimus simulque pollicemur, anno exacto postquam in Petri solium ascendimus, atque ab Apostolo gentium cum nomine tantillum quoque spiritus — Dei ita placeat — Nobis ascivimus. Quod superest, dum huiusmodi animorum nostrorum coniunctione, quae a Christo ducit originem, ingentem haurimus laetitiam, primis hisce Litteris Encyclicis Nostris finem afferentes, immortalis Dei nomine, vobis, fratris patrisque animo, Apostolicam Benedictionem impertimus, quam libenter ad Ecclesiam totam ad universamque hominum societatem pertinere cupimus. Datum Romae apud S. Petrum, in festo Transfigurationis D. N. Iesu Christi, die vi mensis Augusti, anno MDCCCCLXIV, Pontificatus Nostri secundo. PAULUS PP. VI 31 Augusti 1964 An. et vol. LVI (Ser. HI, v. VI) - N. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I SEULENSIS (SUVONENSIS) Ex quibusdam territoriis archidioecesis Seulensis nova efficitur dioecesis, nomine « Suvonensis ». PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Summi Pastoris universae Ecclesiae munus, quod humeris Nostris impositum est, id aliquando requirit ut, opportunius dispositis dioecesium territoriis, novas cönstituamus ecclesiasticas circumscriptiones ; non enim est dubium, quin hoc sit christifidelibus curandis aptissimum opus. Libenter propterea accipientes quod Sacra Congregatio de Propaganda Fide huiusmodi super negotio faciendum putavit, ex Seulensi nempe archidioecesi aliam cathedralem Sedem condi oportere, de sententiaque edocti venerabilis Fratris Antonii Del Giudice, Archiepiscopi titulo Hieropolitani et in Corea Apostolici Delegati, ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. Ex archidioecesi Seulensi territoria separamus, quibus continentur civitas vulgo Su-Won appellata, atque civiles distri42 - ACTA, vol. VI, n. 11. — 31-8-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 662 ctus, uti dicunt, Bu-Cheon-Kun, Si-Hung-Kun,Hwa-Seong-Kun, PyeongTaek-Kun, Kwang-Ju-Kun, Yong-In-Kun, An-Seong-Kun, I-Keon-Kun, Yang-Pyeong-Kun, Yeo-Ju-Kun, in civili provincia Kyong-Ki-Do sita, ex iisque dioecesim constituimus, Suvonensem appellandam atque nativo clero Coreano committendam. Quam eandem iubemus metropolitanae Seulensi Sedi, una cum suo Episcopo, obnoxiam esse. Nostra praeterea est voluntas, ut sacrorum Antistes suam ponat sedem in urbe vulgo Su-Wen, magisteriique cathedram in sacra aede Deo dicata in honorem Sancti Ioseph, ibidem exstante, quam ad cathedralis templi dignitatem attollimus, cum iuribus et privilegiis propriis. Permittimus denique ut consultores dioecesanos sacer Suvonensis Praesul ad tempus deligat, quoadusque scilicet Canonicorum collegium ibi constitui possit. Tandem ut hae Litterae Nostrae ad exitum adducantur curet venerabilis Prater Antonius Del Giudice, quem diximus, vel sacerdos ab eo delegatus. Qui vero negotium perfecerit congrua documenta exarabit ad Sacrumque Consilium Fidei Propagandae quam primum mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Eomae, apud S. Petrum, die septimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. B. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Caesar Federici^ Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tao., vol. CXIII, n. 88. Acta Pauli Pp. VI 663 II ZAMBOANGENSIS QSABELLOPOLITANAE) Detractis quibusdam territoriis ab archidioecesi Zamboangensi, in Insulis Philippinis, nova conditur praelatura nullius, nomine « Isabellopolitana ». PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Providens Dei continensque in Christi Ecclesiam praesidium id quidem ab ipsius primordiis effecit, ut non solum tamquam civitas in monte cunctis hominibus magis in dies praestaret, verum etiam ad amplectendos eorum quam plurimos valeret. Quod sane quandoque fieri et per aptiorem hisque diebus magis accommodatam Sedium dispositionem nemo est quin videat. Roganti ideo venerabili Fratri Salvatori Siino bo. me., qui tunc temporis Archiepiscopus titulo Pergensis Apostolicum Nuntium in Insulis Philippinis agebat, ut ex quibusdam archidioecesis Zamboangensis territoriis nova constitueretur sui iuris praelatura ((nullius», Ioannes XXIII, immortalis recordationis proximus Decessor Noster, de consilio S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Consistoriali praepositorum, concedere non dubitavit ; id enim et operum adhuc in christianum populum ibidem susceptorum praeclarum fore testimonium, et futurorum spei plenum fundamentum. Audita ergo hac super re sententia venerabilis Fratris Aloisii Dei Rosario, Archiepiscopi Zamboangensis, eorumque omnium suppleto consensu qui in hoc negotio aliquid iuris haberent vel se praesumerent habere, de apostolica potestate Summus idem Pontifex ab archidioecesi Zamboangensi integra territoria seiungi decrevit, quae civilem circumscriptionem vulgo Basilan City appellatam constituebant, ex iisque praelaturam « nullius )) condi, ab urbe vulgo Isabela Isabellopolitanam nuncupandam iisdemque finibus cingendam ac civilis circumscriptio ex qua facta est. Novae praelaturae sedes ut in urbe Isabela poneretur insuper iussit, praelaticiique magisterii cathedra in curiali templo ibidem struendo Deoque dicando in honorem Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis, sacris scilicet Praesulibus congruis iuribus datis iustisque obligationibus impositis. Statuit denique ut metropolitanae Sedi Zamboangensi eadem praelatura subderetur, una cum suo sacrorum Antistite. Nos vero, qui tanti Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale 664 nominis catholicae Ecclesiae Pastori successimus, eadem rata habuimus atque confirmavimus. Mensa insuper praelaticia, quae dicitur, ex Curiae emolumentis fìat, a fidelibus sponte datis pecuniis, atque bonis quae ex praescripto canonis 1500 C. I. C. Isabellopolitanae Sedi obvenerint ; minus saltem Seminarium ibidem Praelatus struat, alumnis recipiendis qui ad sacerdotale munus vocati sint, quorum sive ingenio sive animi virtutibus praestantes Romam mittat, in Pontificium Collegium-Seminarium Philippinum, philosophicis ac theologicis disciplinis imbuendosi clerici, si qui sint, intra praelaturae ((nullius» Isabellopolitanae fines degentes legitimo domicilio, eidem ascribantur tamquam proprius clerus ; acta denique et documenta conditam praelaturam quoquo modo respicientia a Curia metropolitana Zamboangensi ad Isabellopolitanae Sedis quam primum mittantur, in condendo tabulario custodienda. Haec omnia quae iussimus ut exsequatur curet dilectus Filius Augustinus Cacciavillan, Apostolicae Sedis negotiorum ad interim Gestor in Insulis Philippinis, vel sacerdos ab eo delegatus. Qui autem negotium perfecerit, documenta exarabit et ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efiicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die duodecimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. B. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenum, Proton. Apost. Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tao., vol. CXIII, n. 97. Acta Pauli Pp. VI 665 III KITUIENSIS Apostolica praefectura Kituiensis ad gradum dioecesis evehitur, eodem nomine servato. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Christi evangelium, quod seminis instar sodales Societatis a S. Patricio pro Missionibus Exteris, nullis parcentes laboribus, in Kituiensi apostolica praefectura sparserunt, iam eo crevit ut christiana familia ibi locorum adulta et satis perfecta videatur. Quamobrem opportunum visum est Sacrae Congregationi Fidei Propagandae eandem praefecturam ad gradum dioecesis evehere, quandoquidem id rogavit venerabilis Frater Vido DeL Mestri,. Archiepiscopus titulo Tuscamiensis et Apostolicus in Africa Orientali Delegatus. Quod libenti animo probantes, summa Nostra potestate sequentia decernimus. Apostolicam praefecturam Kituiensem ad gradum dioecesis attollimus eiusdem nominis, iisdemque finibus servatis quibus praefectura cingebatur. Volumus autem ut modo conditam dioecesim metropolitanae Sedi Nairobiensi suffraganea sit, eiusque Praesul Nairobiensi Archiepiscopo. Quod vero ad regimen attinet, eam sodalibus Societatis a S. Patricio pro Missionibus Exteris concreditam volumus, qui sueta industria, scientia, animorumque studio, sicuti hucusque fecerunt, in Ecclesiae prosperitatem insistent, in eiusque dilatationem. Episcopi domicilium et Sedes in urbe Kitui appellata erit cathedra autem eius magisterii in sacra aede in ea exstante. Volumus insuper ut Consultores dioecesani deligantur ad iuris normam, qui Episcopo consilio assint. Eius etiam erit Seminarium statim condere, pueris excipiendis qui ad sacerdotium vocentur ; hoc enim maxime confert ad Ecclesiae firmitatem. Ceterum quae mandavimus exsequenda curabit venerabilis Frater Vido Dei Mestri, quem diximus, vel quem ille delegaverit, factis ad id necessariis facultatibus. Qui vero rem perfecerit, onus habebit effectae rei documenta, rite signata sigilloque impressa, ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum mittendi. ? Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 666 est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis eflicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN £. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 16. IV MYSURIENSIS (CHIKMAGALURENSIS) A dioecesi Mysuriensi quibusdam detractis territoriis, nova dioecesis constituitur, « Chikmagalurensis » nomine. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Indicae regionis condicio, eius scilicet prope immensa populorum multitudo, itemque prosperior in dies rerum catholicarum felicitas propensiorem quidem a Nobis in eam requirit voluntatem. Optima enim spe ducimur, ut Christi relligio quam latissime et ibidem praedicetur et, aptioribus oblatis subsidiis, ab incolis suscipiatur. Qua de re, libenter accepimus quod Sacrum Fidei Propagandae Consilium faciendum constituit, novam nempe e dioecesi Mysuriensi dioecesim condere, audito antea hoc super negotio Moderatore Generali Societatis Parisiensis missionum ad exteras gentes, cui eadem dioecesis adhuc concredita fuit. De suprema Acta Pauli Pp. VI 667 ideo et apostolica potestate Nostra a dioecesi, quam diximus, civiles districtus distrahimus, quibus appellatio per vulgus Shimoga, Chikmagalur et Hassan, ex iisque novam dioecesim constituimus, GMJcmagalurensem appellandam iisdemque circumscribendam finibus ac territoria e quibus fit. Haec circumscriptio suffraganea erit metropolitanae Sedi Bangalorensi; item eius Episcopus metropolitano iuri Archiepiscopi Bangalorensis subdetur. Eam praeterea curis saecularis cleri nativi concredimus, haud sane dubitantes quin in maximum catholicae Ecclesiae bonum hoc sit cessurum. Praecipimus etiam ut Chikmagalurensis sacrorum Antistes sedem suam ponat in urbe Chikmagalur, magisterii vero sui cathedram in sacra aede, eadem in urbe exstante, Deo sacra in honorem Sancti Ioseph; ut pro Canonicis consultores dioecesanos deligat, qui. auxilio et consilio assint; ut denique minus saltem Seminarium struendum curet, iis pueris recipiendis et efformandis, qui Dei instinctu ad sacerdotium vocentur. Ad haec omnia demum perficienda Apostolicum in India Internuntium delegamus, cuius rogatu nova Chikmagalurensis dioecesis fundata est. Is autem poterit etiam alium delegare, dummodo ecclesiastica sit insignitus dignitate. Qui autem rem ad exitum adduxerit, documenta de more exarari curabit ad Sacramque Congregationem de Propaganda Fide mittere, rite signata atque sigillo impressa. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis eûicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO 8. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN B. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco 83 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. ÇXIV, n. 29. 668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V QUITENSIS (LATACUNGENSIS) Ex quodam territorio archidioecesis Quitensis nova fit dioecesis, « Latacungensis » appellanda. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Novam dioecesim catholica in Ecclesia condere non tantum magni pretii opus, sed etiam christifidelibus aptius curandis est conveniens quandoque subsidium. Postulationibus propterea venerabilis Fratris Alfredi^ Bruniera, Archiepiscopi titulo Claudiopolitani in Honoriade et in Aequatoriana Republica Apostolici Nuntii, qui, post auditum dilectum Filium Nostrum Carolum Mariam S. R. E. Cardinalem de la Torre, Archiepiscopum Quitensem, rogavit, ut ex quodam archidioecesis Quitensis territorio novam fundaremus ecclesiasticam circumscriptionem, assentiri putavimus seqtientiaque decernere et statuere. De suprema et apostolica auctoritate Nostra, eorum scilicet, si oporteat, consensum supplentes qui hoc super negotio aliquod ius habeant vel se praesumant habere, ab archidioecesi Quitensi territorium civilis provinciae vulgo Cotopaxi appellatae distrahimus, sic ut in praesens lege civili terminatur, ex eoque dioecesim constituimus, cuius nomen Latacungensis, iisdem circumscribendam finibus ac provincia quam nominavimus. Novae ideo dioecesis hi erunt fines : ad septentrionem, archidioecesis Quitensis ; ad occidentem solem, praelatura ((nullius» Fluminum ; ad meridiem, dioeceses Guarandensis et Ambatensis; ad orientem denique solem, vicariatus apostolicus Napensis. Conditae dioecesis Sedem in urbe vulgo Latacunga cognominata Episcopus ponet; magisterii vero cathedram, in curiali templo ibidem exstante, quod Deo in honorem Sancti Vincentii Martyris est dicatum. Sive cathedrali sacrae aedi sive Episcopo omnia proinde iura damus, impositis praeterea sacrorum Antistiti congruis obligationibus. Quarum hae praecipuae sunt : consultores dioecesanos eligendi, qui sibi usque dum Canonicorum collegium condatur auxilio et consilio assint; minus saltem Seminarium, ad normam iuris Canonici legumque Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus, struendi et Romam eos discipulorum mittendi qui ingenio animique virtutibus praestantes sint, in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum recipiendos, ut philosophicis theologicisque disci- Acta Pauli Pp. VI 669 plinis imbuantur; metropolitanae iurisdictioni Archiepiscopi Quitensis una cum sua dioecesi se subiciendi. Cathedralis Sedis Latacungensis mensa episcopalis, quae dicitur, ex ipsius Curiae emolumentis fiet, ex fidelium sponte oblatis pecuniis, ex bonorum denique parte, quae ad normam canonis 1500 C. I. C. eidem obveniet. Simul ac hae Litterae Nostrae ad effectum deductae fuerint, sacerdotes ei Ecclesiae addicantur, in qua beneficium vel officium habeant; ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique tirones ei, in qua legitime degant. Quod praeterea attinet ad regimen, administrationem dioecesis, Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem aliaque id genus, quae sacri canones praescribunt serventur. Documenta tandem et acta, quae novam dioecesim quoquo modo respiciant, a Quitensi Curia ad Latacungensem transmittantur, in tabulario religiose custodienda. Ut ea quae iussimus perficiantur curet venerabilis Frater Alfredus Bruniera, quem diximus, vel ab eo legatus vir, dummodo sit in ecclesiastica dignitate constitutus. Qui vero negotium egerit documenta de more conficiat et ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittat. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efificacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum, Romae, apud S. Petrum, die quinto mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO 8. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Decanus Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £g Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 35. 670 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VI MOSHIENSIS (DE SAME) Territorio civilis districtus, quem dicunt, Pare a dioecesi Moshiensi separato, nova praefectura apostolica conditur, « Samensis » nomine. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Adpetens Natalis Christi, a cuius beatissima nativitate aeterna hominum salus prima sumpsit exordia; itemque succedens brevissimo temporis intervallo Epiphania Domini, hoc est praesentiae atque gloriae Divini Infantis manifestatio, ita pietatem et religionem Nostram acuunt, ut nihil magis optemus quam ut Redemptor noster, mundi lux (cf. Io. 8, 12), in cuius fulgore Propheta cecinit gentes esse ambulaturas (cf. Is. 60, 3), non modo ab omnibus hominibus cognoscatur, verum etiam et adoretur summeque a cunctis diligatur, utpote in quo uno spes omnis mortalium reposita sit. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Vido Dei Mestri, Archiepiscopus titulo Tuscamiensis idemque Apostolicus in Africa Orientali Delegatus, consilium ceperit novae praefecturae apostolicae in Territorio Tanganyikae constituendae, idque Sacra Congregatio Fidei Propagandae probaverit, Nos certa spe fore hanc rem, si acta fuerit, perutilem, haec statuimus et decernimus. A dioecesis Moshiensis territorio districtum civilem, quem vulgari lingua Pare cognominane detrahimus, in novaeque praefecturae apostolicae formam redigimus, Samensis, ab urbe principe « Same », appellandae, iisdemque finibus circumscribendae atque limites territorii Pare patent. Quam praefecturam Patribus Congregationis S. Spiritus concredimus, id hortantes ut nulli labori pareant modo dum regnum Christi eiusque imperium in homines latius proferant. Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Frater Vido Dei Mestri exsequi studeat, vel per se ipse vel per legatum, quem aptiorem existimaverit, factis nempe ad rem facultatibus necessariis vel utilibus. Re vero acta, idem documenta exarari faciet, eademque sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quodsi alius eo tempore Africae Orientalis Delegationi praeerit, hic mandata Nostra faciat. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore Acta Pauli Pp. VI 671 volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitate nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Decanus Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. !¡S. VII MEXICANAE - TEXCOCENSIS (TLALNEPANTLANAE) Detractis quibusdam territoriis ex archidioecesi Mexicana et dioecesi Texcocensi, nova dioecesis conditur, « Tlalnepantlana » nomine. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Aliam ex aliis dioecesim constituere non solum, ut par est, peropportunum quandoque fert aditum aptius fidelium necessitatibus subveniendi, sed alios etiam eligendi sacrorum in Ecclesia Antistites, qui in Apostolorum locum subiecti praesint. Haec quidem arbitratus venera- 672 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in Republica Mexicana Apostolicus Delegatus, idemque sententia consilioque usus venerabilium Fratrum Michaelis Darii Miranda et Gómez,. Archiepiscopi Mexicani, et Francisci Ferreira Arreóla, Episcopi Texcocensis, Apostolicae Sedi proposuit ut, rectius dispositis Mexicanae Sedis atque Texcocensis territoriis, nova ibi locorum dioecesis conderetur. Qua propter, auditis venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus qui praesunt Sacrae Congregationi Consistoriali, summa Nostra potestate sequentia decernimus ac iubemus. Ab archidioecesi Mexicana territorium separamus, quod complectitur municipia vulgo nuncupata Coyotepec, Cuautitlan, Chapa de Mota, Huehuetoca, Huixquilucan,. Iturbide, Jilotepec, Jilotzingo, Naucalpan, Nicolas Romero, Soyaniquilpan, Teoloyucan, Tepotzotlan, Tlalnepantla, Tultitlan, Villa del Carbon et Zaragoza ; a dioecesi autem Texcocensi, integrum territorium municipii vulgo Coacalco cognominati, ex iisque novam dioecesim fundamus, Tlalnepantlanam appellandam iisdemque cingendam finibus ac municipia e quibus fit. Cuius proinde haec erunt confinia : ad septemtrionem, dioecesis Tullanensis ; ad orientem solem, dioecesis Texcocensis,-. ad meridiem, archidioecesis Mexicana; ad occidentem denique solem, dioecesis Tolucensis. Novae dioecesis sedes atque Episcopi domicilium in urbe Tlalnepantla erit; episcopalis vero cathedra in curiali templo Sanctissimo Christi Corpori dicato, eadem in urbe exstante, quod ad cathedralis gradum evehimus, cum iuribus congruis. Episcopo autem praeterquamquod debita iura damus, officia etiam et obligationes imponimus, cum dignitate et munere coniuncta. Quae inter haec praecipua memoramus : eius esse, una cum sua Ecclesia, metropolitanae iurisdictioni Archiepiscopi Mexicani subiacere; Canonicorum collegium constituere, ad normam aliarum sub plumbo Litterarum : usque dum tamen id fiat, consultores dioecesanos deligere qui sibi auxilio et consilio assint ; minus saltem Seminarium struere, iuxta normas Iuris Canonici peculiaresque Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus leges, pueris excipiendis ad sacerdotium vocatis ; eos Seminarii tirones, qui sive animi sive ingenii virtute excellant, Romam mittere in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum, ut philosophicis theologicisque disciplinis imbuantur. Decernimus praeterea ut constitutae dioecesis mensa episcopalis, quae dicitur, Curiae emolumentis fiat, fidelium sponte oblatis pecuniis et bonorum parte, quae ex praescripto canonis 1500 C. I. C. eidem obveniet; ut simul ac hae Litterae Nostrae ad effectum deductae sint, sacerdotes ei dioecesi ascribantur in r Acta Pauli Pp. VI 673 cuius territorio legitimum officium vel beneficium habeant, ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique alumni ei, in qua legitime degant; ut acta et documenta, quovis modo novam dioecesim respicientia, a Curiis Mexicana et Texcocensi ad Curiam Tlalnepantlanam mittantur, in tabulario religiose custodienda; ut denique ad novae dioecesis regimen et administrationem quod attinet, Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem, aliaque id genus, sacrorum canonum praescripta adamussim serventur. Omnia quae statuimus ut ad exitum perducantur venerabilis Frater Aloisius Raimondi curet, vel ab eo legatus vir, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutus. Qui autem rem perfecerit, documenta de more exarari iubebit ad Sacramque Congregationem Consistorialem quam primum mitti, rite signata sigilloque impressa. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO 8. R. E. Cancellarius CAROLUS Card. COXFALONIERI 8. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens t Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Silvius Romani, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 56. 674 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE I Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur templo Sacratissimo Cordi Iesu in urbe Bogotá dicato. PAULUS PP. VI Ad perpetuam ; rei memoriam. — « P a x et reconciliatio nostra», Sacratissimum Cor Iesu a Bogotensi civitate quin immo ab universa Columbiana Natione singulari studio excolitur impensisque adoratur obsequiis. Cuius pietatis sedes est ecclesia, suavissimi huius mysterii nomine insignis, quae anno MDCCCLXXXI a quibusdam Christifidelibus ad publicos hortos, « Parque de los Mártires » vulgo appellatus, eadem in urbe, stipe collata, fuit exstrui coepta. Cum vero sub finem saeculi X I X et postero ineunte ea Respublica quateretur bellicis turbis, Bernardus Herrera Restrepo, Bogotensis Archiepiscopus, salubri consilio proposuit, ut tota Natio Sacratissimo Cordi Iesu devoveretur huiusque religiosae sponsionis monumentum perenne foret templum, maiestate et splendore conspicuum, quod supra diximus eo loco esse excitatum. Cui sacro Pastori laudabili cum alacritate obsecuti, Moderatores Reipublicae, decreto anno MCMII lato, ad pacem inter cives coagmentandám, nomine proprio et universi populi Columbiani votum conceperunt efficiendi, ut ecclesia illa inchoata communi auxilio mature aedificaretur. Ex quo tempore idem opus « templum voti a Natione suscepti » nuncupari consuevit. Mirabili vero Dei beneficio tranquillitas ordinis fuit brevi restituta et a cuncta gente praebitum adiumentum ad hoc Divini Cordis sanctuarium paulatim perficiendum. Qua ex parte digna est, quae memoretur, assidua industria Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis, quorum curis eadem ecclesia, postmodum paroecialis effecta, est concredita. Quae, quamvis nondum absoluta, anno MCMXVI, astantibus Henrico Gasparri, Archiepiscopo titulo Sebastensi et Apostolico tunc Delegato ea in regione, sacris Praesulibus, summis Reipublicae Auctoritatibus, ingenti fidelium multitudine, sollemni ritu est consecrata, nec defervescente studio per annorum decursum nobilibus aucta operibus et ornamentis ; tholus quoque ei est impositus et in summa fronte locatum signum Iesu Christi, Divinum Cor universae Nationi veluti aperientis. Quantum vero ardorem religionis hoc templum excitaret, in anniversariis memoriis voti illius est luculenter ostensum. Etenim vicesimo quinto anno revoluto ab eo decreto, praeclara celebrata sunt sollemnia, quorum causa Pius Pp. XI, Decessor Acta Pauli Pp. VI 675 Noster fel. r e c , gratulatorias Litteras ad Bogotensem Archiepiscopum, et ad Columbiae Praesidem dedit; qui formulam, qua tota Eespublica Sacratissimo Cordi nova quadam impulsione devoveretur, animo commoto palam enuntiavit. Quinquagesimo autem anno expleto, Pius Pp. XII, item Decessor Noster, eam Nationem per aetheris undas est allocutus atque Praeses Reipublicae, coram Venerabili Fratre Antonio Samorè, Archiepiscopo titulo Ternobeno, Apostolico tunc ea in Civitate Nuntio, ceteris Praesulibus, Magistratibus, frequentissimo Christifidelium coetu, Columbiam Sacratissimo Cordi Iesu iterum devovit. Post quae sollemnia dies, quo Ecclesia hunc divinae dilectionis thesaurum celebritate annua recolit, a suprema potestate civili eidem Nationi festus est constitutus. Hoc igitur templum, magnitudine molis, « Romanico )) structurae genere, cultu vario, artificiosis pretiosisque rebus spectabile, religione vero maxime commendatum, dignum sane est, ad quod mentem Nostram peculiari ratione convertamus. Quapropter libentissime precibus obsecundare statuimus, quibus dilectus filius Moderator Provinciae Columbiae Congregationis Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis, amplissima suffragatione Dilecti Filii Nostri Aloisii Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyteri Cardinalis Concha, Archiepiscopi Bogotensis, suffultus, Nos rogavit, ut eidem ecclesiae Basilicae Minoris nomen et ius tribueremus. Quae cum ita sint, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Bogotense templum, Sacratissimo Cordi Iesu dicatum, ad honorem et dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae ecclesiis hoc nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis © HAMLETUS 676 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II Beata Maria Virgo a Mercede praecipua caelestis Patrona pro universo Exercitu Aequatoriano constituitur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Quae « dulciter » in filios Dei, « fortiter » tamen (( in inimicos sanctae Crucis » se gerit, Deipara Virgo Maria, sicut populi christiani est praesidium, ita quasi « adversus mundi rectores tenebrarum harum » ab Ecclesia <( terribilis ut castrorum acies ordinata )) iure meritoque canitur. Ipsa enim afflante, nonnulli Servi Dei, ad haereticorum vel paganorum errores profligandos vel mala arcenda, Ordines Regulares strenue condiderunt : Dominicus — ut exemplis utamur — contra Albigenses Praedicatorum Ordinem, Petrus vero Nolascus pro christianis de potestate Mahometanorum liberandis Ordinem de Mercede. Nil mirum proinde, si tam impensa ubique sit, ac praesertim inter milites, in Beatam Virginem de Mercede religio. Haud aliter accidit, prout Nobis innotuit, in Àequatoriana Republica, ubi Exercitus milites ipsam Deiparam Virginem, eodem nomine insignem, caelestem Patronam apud Deum elegerunt. Ut autem hic marialis patronatus Apostolica fulciretur auctoritate, Episcoporum Reipublicae Aequatorianae Coetus, cui id muneris demandatum est, supplicem libellum, per Venerabilem Fratrem Bernardinum Echeverría Ruiz, Episcopum Ambatensem atque eiusdem Coetus Secretarium, Nobis attulit, quo huiusmodi indultum enixe expetivit. Nos autem, ad marialem Aequatorianorum militum augendam pietatem ipsosque superno munimine et auxilio roborandos ac defendendos, huiusmodi votis precibusque annuendum perlibenti censuimus animo. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatam Virginem Mariam a Mercede universi Exercitus Aequatoriani praecipuam apud Deum Patronam confirmamus, seu denuo constituimus, declaramus et renuntiamus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc Acta Pauli Pp. YI 677 et. in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die X X I mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. OICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis III Sanctus Albertus Magnus cognominis religiosae provinciae, in Foederatis Septemtrionalis Americae Civitatibus exstantis, praecipuus Patronus eligitur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Ordinis Dominiciani decus, Sanctus Albertus, quem magnum clarumque cum ob divinarum disciplinarum physicorumque prudentiam, tum ob religiosae virtutis splendorem ipsum inditum cognomen demonstrat, verissimum exemplar, studio atque imitatione dignissimum, a suis sodalibus semper est habitus. Etenim, aetati Patris Legiferi proximus, peculiare conditae familiae munus, quod est «Contemplata aliis tradere », sua vivendi ratione visus est comprehendere; quam ob rem ut summa eum constantique pietate prosequi, sic res institutaque Ordinis in eius tutelam tradere alumni Sancti Dominici solent. Et item media in regione Foederatarum Americae Civitatum religiosa provincia est iam pridem constituta, eademque, cum ab illo Caelite nomen sumpserit, singularis debitum venerationis ei officiosa persolvit. Non solum enim in provinciae finibus domus coenobialis invenitur Sancti Alberti patrocinio commissa, sed recens quidem etiam Institutum Albertianum est conditum naturalibus disciplinis excolendis, in eoque elaborant sodales, ut, Alberto auctore ac duce, eae pervestigentur rationes quae christianae sapientiae cum recentiore doctrina intercedant atque etiam ut, Pio Pp. XII obsecuti, qui Decessor Noster desideratissimus Albertum rerum naturae peritis praecipuum Patronum decrevit (cf. Apostolicas Litteras Ad Deum in A. A. S. 1942, pp. 89-91), sacrum ministerium ad doctorum praesertim virorum bonum et utilitatem obeant. Tot ergo de causis dilecto filio provinciae, quam supra diximus, Praeposito visum est id esse ab Apostolica Sede impetrandum, 43 - ACTA, vol. VI, n. 11. — 31-8-1964. 678 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ut idem Cáeles sacrae dicionis, tanto iam nomine illustris, Patronus rite ac definite ediceretur. Quod votum, commendatione Generalis Procuratoris Ordinis Fratrum Praedicatorum auctum, benigne admittere statuimus, plane confisi decretum patrocinium cunctis auxilio usque validiori fore sodalibus ad propriae et suae vitae sanctimoniam accurandam suique apostolatus propositum, magni sane momenti, assequendum. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Albertum Magnum, Episcopum Confessorem et Ecclesiae Doctorem, religiosae provinciae Ordinis Fratrum Praedicatorum, quae, eiusdem Caelitis nomine insignis, in Foederatis Septemtrionalis Americae Civitatibus est constituta, principalem apud Deum caelestem Patronum eligimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis religiosorum coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis; Templum S. Urbano Papae Martyri dicatum, quod exstat in urbe Trecis, titulo ac dignitate Basilicae Minoris decoratur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Quod exstat Trecis, in Gallica urbe ecclesiastica itemque civili iurisdictione insigni, templum Sancto Urbano Pontifici et Martyri sacrum, est certe pro aedificationis elegantia partiumque convenientia pulcherrimum, quippe cum Gothici generis expressum referat exemplum. Id ipso in loco paternae domus erigendum, nomineque gloriosi Decessoris appellandum curavit pietas Urbani Pp. IV, Acta Pauli Pp. VI 679 cui sapientissimo sollemnis Corporis Dominici auctori laus perennis est ab Ecclesia tribuenda. Hac igitur origine nobilissimum, post longum temporis spatium est solidatum, donec ineunte saeculo vicesimo ad perfectam sui exaedificationem pervenit. Antea quidem canonicorum virorum collegio fuit ornatum iussuque Pontificis illius Apostolicae Sedi proxime subiectum; hodie vero sua conspicuum venustate, cognominis paroeciae est caput plurimasque a fidelibus, utpote quod in media exsurgat urbe, religionis causa celebratur. Floret ibi cultus divinus sacrisque faciendis multa ac pretiosa possidetur supellex ; neque desunt piae sodalitates, e quibus una, in primario ordine ascripta, honorem adorationemque Eucharistico Sacramento proprii vi muneris adhibet. Reliquiae etiam Caelitum Sanctorum, in thecis artificiosis inclusae, studio diligentiaque asservantur, atque ossa Urbani Pp. IV, Tricassinorum ornamenti, Perusio allata Leonis Pp. XIII temporibus ibidem condita sunt. Quae omnia reputanti, Venerabili Fratri Iuliano Le Couëdic, Trecensi Episcopo, pontificiam pro tam clara ecclesia expetere dignitatem visum est, cum praesertim duae instarent saeculares celebrationes. Siquidem in hunc ipsum annum septimum incidet saeculum ab instituto Corporis Dominici festo et ab excessu illius Pontificis, quorum memoriam sollemnissime agere ut religionis antistites ita publici magistratus percupiunt. Censentes igitur votum studiosi Praesulis libenti animo iisdemque de causis esse admittendum, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, templum Trecense, Deo in honorem Sancti Urbani Papae Martyris dicatum, titulo ac dignitate Basilicae Minoris afiicimus et exornamus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die X X I X mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card, CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 680 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Beatae Mariae Virginis a Pietate («Notre-Dame de Pitié» v. n.), intra Pictaviensis dioecesis fines, honestatur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Exstat, intra pervetustae Pictaviensis dioecesis fines et in paroecia vulgo « La Chapelle-Saint Laurent )), celebre Sanctuarium, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis a Pietate, seu gallice (( Notre-Dame de Pitié » nuncupatum, cuius remota origo, saltem a txiv saeculo, uti fertur, a ligneo Simulacro, effigiem Deiparae Virginis cum Christo Iesu demortuo prae se ferente, repetenda videtur. Illuc fideles innumeri undique conveniunt eorumque tanta est erga mariale illud Simulacrum pietas, ut, multis aerumnis fortiter superatis, novum iugiter pulchriusque Sanctuarium, priore deleto, condendum aere proprio curaverint. Hodiernum vero, anno MCMXXVII conditum, peramplum multisque ornatum altaribus, sollemniter fuit consecratione dicatum. Ad fovendam insuper fidelium religionem, qui mensibus Augusto et Septembri precaturi accurrunt, multi adstant, maximo cum animarum spirituali incremento, sacerdotes confessarii. Cuius sacrae Aedis fama, una cum propinquo Monte Calvariae, quem dicunt, ubi Christi recoluntur cruciatus, longe lateque adeo pervenit, ut Romani Pontifices permultis beneficiis et indultis eam ditaverint. Quae cum ita sint, Venerabilis Frater Henricus Vion, Episcopus Pictaviensis, enixe a Nobis postulavit, ut Sanctuarium ipsum ad dignitatem Basilicae Minoris benigne evehere dignaremus. Nos autem, Decessorum Nostrorum vestigiis inhaerentes, huiusmodi preces perlibenter explere statuimus. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, ecclesiam Beatae Virginis Mariae a Pietate, seu (( Notre-Dame de Pitié », intra Pictaviensis dioeceseos fines positam, titulo et honoribus Basilicae Minoris augemus atque honestamus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac defi- Acta Pauli Pp. VI 681 niendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis Martii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. SB HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis VI Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris collegialis ecclesia Beatae Mariae Virg. « Dominae Nostrae ad Capellani Antiquam », seu « Unserer Lieben Frau zur Alten Kapelle », Ratisbonae exornatur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — « Insignis et imperialis ecclesia collegialis », ut priscis iam temporibus appellabatur, in urbis Ratisbonae decus cedit eximium ; quin immo antiquitate, religione, artificiosis operibus ita commendatur, ut in praeclarioribus Bavariae templis christianis locum obtineat. Primitus enim sacra aedes palatina ducum Bavarorum et regum imperatorumque Carolingorum constituta, a Sancto Henrico II circiter annum millesimum fuit penitus refecta eo structurae genere, quod Romanicum vocitant. Saeculo vero xvui ad « barocae » artis rationem, ut aetatis illius inclinatio ferebat, fuit immutata. Sed vel ampliore laude haec celebratur ecclesia, quod pervetusta sedes est pietatis marialis. Quasi pretiosissimus enim thesaurus ibi summa fidelium alacritate imago Deiparae Virginis colitur, quam Benedictus Pp. V I I I , Decessor Noster, Sancto Henrico, quem memoravimus, eiusque nobili uxori Cunegundi dono dedit, cum augusto diademate redimirentur. Qui piissimus imperator marianam eam effigiem mariano huic templo suo Ratisbonensi tradidit. Ad illam igitur populus supplex se effundere consuevit, ibi mirum etiam in modum munera a clementissima Matre caelesti impetravit. Praeterea ara maxima, utpote fulgentissimum opus, vasa pretiosa, vestes sacrae, maxime quae e nomine Henrici appellantur, signa, sculpta, Sacramentum Paenitentiae, uti opinantur, interpretantia, aliaque ornamenta communi consensu probantur. Quae omnia reputans cum animo, Venerabilis Frater Rudolfus Graber, Ratisbonensis Episcopus, Nos rogavit, ut tam spectatam religionis sedem nomine ac iure Basilicae Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 682 Minoris donaremus. Quibus precibus libenter obsecundantes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum collegialem ecclesiam Ratisbonensem (( Dominae Nostrae ad Capellani Antiquam » seu « Unserer Lieben Frau zur Alten Kapelle », uti appellant, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignitis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v mensis Martii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CÌCOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis VII Sanctus Raphael Archangelus caelestis Patronus Inspectorum Annonae in Urbe eligitur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — (( Angelus Domini sanctus Raphael » (Tob. 3, 25), qui, ut est in Litteris Divinis, Tobiae sollertes curas adhibuit eiusque res tutatus est et auxit, merito ab iis invocatur, qui hominum necessitatibus pro mandato sibi munere consulunt. Quorum in numero sunt urbani Inspectores Annonae, qui, in officio versantes ad corporalia civium commoda pertinente, Caelitem illum habent exemplar ac deprecaturem, ut ipsi ad christianae legis rationem commissas sibi obeant partes. Hi igitur submisse Nos rogaverunt, ut eundem Archangelum sui ordinis seu coetus renuntiaremus supernum Patronum. Quibus precibus, Venerabilis Fratris Nostri Clementis Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis Micara, Episcopi Veliterni Nostrique Vicarii Generalis in Urbe, amplissimo commendationis officio suffultis, libenti animo sta- Acta Pauli Pp. VI 683 fuimus obsecundare. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Raphaelem Archangelum caelestem apud Deum Patronum Inspectorum Annonae in Urbe facimus, constituimus, declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Martii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis EPISTULAE I Ad Exc.mum P. D. Hermannum Schaufele, Archiepiscopum Friburgensem, quinquaginta et quingentis exactis annis ab inito Constantiensi Concilio. PAULUS PP. VI Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Festa anniversaria memoria Oecumenici Concilii Constantiensis, cuius initium abhinc DL annos factum urbs Constantia et archidioecesis Friburgensis recolent, gratam praebet Nobis occasionem a te, Venerabilis Frater, exposcendi, ut incolis perveteris civitatis et christifidelibus archidioecesis paterni animi Nostri sensus, tantae commemorationi quodammodo praesentis, et flagrantissima vota Nostra significanda cures. Quonam momento et quanam magnitudine fuerit dioecesis Constan 684 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tiensis, cuius heres, post perturbationes rerum saeculi undevicesima metropolitana sedes Friburgensis est, aperte liquet, tum si tempus ortus eius repetitur, nempe circiter dimidium saeculi sexti, tum si ampla finium latitudo, quam assecuta est, consideratur. Quantum vero ea contulerit ad religiosae rei incrementa in patria vestra provehenda, ex eo colligitur, quod in Germanorum regione prima eadem fuit missionali indole praedita dioecesis, ac una simul cum propinquis urbe Sancti Galli et Insula Reichenau, christianae humanitatis cultu inclitis, medii aevi vitam ad religionem et ad disciplinas artesque pertinentem, penitus fovit et frugifere aluit. Cumprimis profecto SS. Conradus et Gebardus, perinsignes Episcopi, qui saeculo decimo floruerunt, nunc quoque civitatis caelites patroni, solida firmamenta fidei eius incolarum confirmarunt. Hisce ex causis percommode urbs Constantia hospitalem sedem obtulit patribus Concilii Oecumenici sexti decimi, quod a nonnullis alterum Concilium a catholicis moribus reformandis nuncupatur. In eo, ad quattuor annos producto, expeditae et extricatae sunt quaestiones quae, saltem ex parte, Occidentali, ut aiunt, schismate ortae sunt, et ad reformandam catholicae rem conversae sunt sollicitudines. Non omnia, quae proposita fuerant huic Concilio, absoluta sunt. Tamen iure merito ei attribuendum est, quod Ecclesiae unitatem in periculum labentem restauravit. Id sane potissimum evenit, cum feliciter Ecclesiae summus Antistes Martinus V electus est. Cum post gravissima discrimina rerum, quae Ecclesiae internam vitam turbaverunt, id contigisset, summus pontificatus iterum apparuit Ecclesiae unitatis fundamentum manifestum, et utpote tale universe est agnitum. Quam ob rem, Concilium Constantiense veluti signum exstitit micuitque fidelitatis erga Ecclesiam et coniuncte erga successorem S. Petri, supra quem Christus Ecclesiam aedificavit. Quapropter rei congruens est huiusmodi sollemnem magni eventus commemorationem, eo praecipue pertinere, hoc singulare habere insigne, ut dignis laudibus tunc denuo resplendens in suo uno ac indubio Capite Ecclesiae unitas tot post noxias et procellosas dissensiones extollatur. Antistites et christifideles archidioecesis Friburgensis indemnem tutati sunt hereditatem Concilii Constantiensis, etiam cum saeculo undevicesimo nubila et ardua vertebant tempora; tunc enim ii religionis iura ac libertates insigniter sibi vindicarunt. Proinde possunt plus vicies centena milia catholicorum tuae archidioecesis secum rè- Acta Pauli Pp. VI 685 spectare felices eventus historiae ecclesiasticae, qui in eorum finibus locum obtinuerunt, gratias agentes Deo, omnium bonorum Datori, et cum incolis urbis Constantiae concelebrare singularem anniversariam memoriam anni, quo Concilium inceptum est. Quod ad Nos attinet, Dei mansurum tutamen et caelestium donorum copiam iis, qui sollemnia huius rei causa parant, tibi, Venerabilis Frater, supremis magistratibus, universis, qui Constantiae cives esse honori sibi vertunt, et archidioecesis Friburgensis christifidelibus ex animo invocamus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x v n mensis Maii anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. PAULUS PP. VI II Ad E.mum P. D. Ioannem S. R. E. Presb. Cardinalem Landázuri Ricketts, Archiepiscopum Limanum, quem Legatum eligit, ut sexto Eucharistico Conventui, ex universa Hispana Natione Legione celebrando, praesideat. PAULUS PP. VI Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Perlatum est Nobis Legione, in Tarraconensis Hispaniae urbe perquam nobili atque tum rei civilis tum rei sacrae memoriis praeclara, sextum Eucharisticum Conventum ex universa Hispana Natione proximo mense Iulio celebratum iri. Quam maxime cura et sollicitudine Venerabilis Fratris Aloisii Almarcha Hernández, Legionensis Episcopi, et consociata opera peritorum virorum, qui eum adiuvant, huiusmodi sollemnis Congressio ita paratur, ut facile prospici possit, eam fore religionis studio praecipuam, decursu et exitu splendidam, copia spiritualium fructuum locupletissimam. Haud paucae autem inceptiones tum in rem deducentur, quae eflicientius reddent sanctissimum propositum huic Conventui constitutum, eumque apto congruentique apparatu exornabunt; nam, praeter alia, de arte Dei cultui dicanda, de sacra liturgia, de pietatis sensu Hispanis proprio, de pastoralis vitae necessitatibus et muneribus fuse et cogitate edisseretur. Eiusdem Eucharistici Congressus caelestes Patroni singulares de- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 686 lecti sunt S. Isidorus Hispalensis et S. Turibius, Limanus Archiepiscopus. Hac non poterat potior optio et electio fieri, propterea quod beati hi Oaelites celsis virtutibus meritisque eximii rutilantissima existimantur Hispaniae gentis lumina, atque praesertim in augustum altaris Sacramentum ardenti cultu enituere. Enimvero S. Isidorus Hispalensis, Latinorum Ecclesiae Patrum postremus, magnitudine animi, doctrinae excellentia et copia, generoso ausu in profutufis inceptis perficiendis artifex fuit spiritualis inter Hispanos compaginis; itemque haud dissimili virtute S. Turibius, Archiepiscopus Limanus, Evangelii praeco in America Latina, apprime probatus pontifex, virtutum opifex, pastor bonus in populo, validus effector fuit coniunctionis et unitatis, qua continentis illius terrae gentes cum Christo et cum Ecclesia cohaerent. Te, qui S. Turibii episcopalem obtines sedem, concedentes votis eiusdem Legionensis Antistitis, Legatum Nostrum eligimus, renuntiamus, constituimus, qui Nostra auctoritate Eucharistico Conventui ex Hispana Natione sexto praesideas; neque dubitamus fore, ut honorificum munus egregie et fructuose absoluturus sis. Volumus autem ut tantis in peragendis celebritat^bus et coetibus, factus quasi os Nostrum, erga Sanctissimam Eucharistiam, sacrificium et sacramentum Novi Foederis, caput et compendium omnium bonorum, adstantium animos inflammes cultu et amore. Novisti praeterea Oecumenicum Concilium Vaticanum alterum eo potissimum spectare, ut qui christiano decorantur nomine, unum sint, et Divini Redemptoris gregis auspicata restauretur unitas. Undenam autem ad divini huius impletionem incepti et voti potius sumendae sunt impulsiones viresque, quam e Sanctissima Eucharistia, quae, quemadmodum fons est caritatis, ita elatum est vexillum concordiae et pacis? (( Sicut enim panis ex multis granis constans, unitus est, ita ut grana nusquam appareant, sed sunt quidem ipsa, non manifesta autem sit illorum differentia propter coniunctionem : sic nos et mutuo et cum Christo coniungimur. Non enim ex altero corpore hic, ex altero ille nutritur, sed eodem ipso omnes : ideoque adiecit (S. Paulus Apostolus) omnes ex uno pane participamus. Si autem ex eodem et idipsum efficimur omnes, cur non eandem caritatem exhibemus, et ex eadem ratione unum efficimur? w. 1 Haec verbis Nostris illic loquere et adhortare, summopere annitens, 1 S. Ioannes Chrysostomus, In Epist. I ad Cor., Horn. XXIV, 2; Migne, P.L. 61, 200. Acta Pauli Pp. VI 687 ut ad splendidiorem triumphum faciendum Divini Redemptoris, sub Eucharistico velamine delitescentis, voluntatem suscipias ac strenuam conféras operam. Quod ut feliciter contingat, tibi, Dilecte Fili Noster, superna invocamus auxilia, horumque auspicem, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus, quam ad sollertem Legionensem Episcopum, ad sacrorum Antistites, ad magistratus, ad sacerdotes et christifideles Eucharistico Legionensi Conventui adstaturos pertinere libenter percupimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xv mensis Iunii anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. PAULUS PP. VI ALLOCUTIONES I Ad Excellentissimum Virum Belisarium Moreno Hueyo, a Republica Argentina ad Apostolicam Sedem missum cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit commissi muneris testes. * Señor Embajador : Vivamente agradecemos las nobles expresiones con que Vuestra Excelencia ha acompañado la presentación de las Cartas Credenciales que lo acreditan Embajador Extraordinario y Plenipotenciario de la República Argentina ante la Santa Sede ; y, mientras le damos Nuestra cordial bienvenida, Nos complacemos en manifestar el particular afecto que reservamos a su hidalga Nación. Llegáis, Señor Embajador, con la experiencia de altos cargos desempeñados, para continuar las felices relaciones existentes entre la Cátedra de San Pedro y vuestro País, una de cuyas características es la fe ardiente y generosa que ha trazado la trayectoria de sus mejores gestas y que ha culminado, durante los últimos años, en jornadas entusiastas de fervor piadoso con motivo del Congreso Eucaristico Nacional de Córdoba, del Congreso Mariano Interamericano y de la Misión General del Gran Buenos Aires. * Die 20 mensis Iulii a. 1964. 688 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Bien sabéis como la Iglesia sigue la vida de vuestra privilegiada Nación, con solicitud y amor de madre, en cuyo corazón no quedan indiferentes los reflejos espirituales que derivan del aumento demográfico, de la constante industrialización, de la instalación de centros de progreso. Complacidos vemos la actividad intensa y amplia que, paralelamente a este incremento de orden material, se está llevando a cabo en los sectores religioso, social y cultural a los cuales tanto influjo benéfico pueden dar la colaboración de ilustres católicos — hijos de ese ubérrimo País — y el providencial aumento de Clero. La reciente configuración de las antiguas y vastas Diócesis Argentinas, reorganizadas y dobladas en número, permitirá a sus celosos Prelados afrontar más de cerca los problemas pastorales con asistencia vigilante, asidua y coordinada que no podrá menos de redundar en provecho de ese pueblo tan amante de los valores supremos del hombre. Ante los laudables esfuerzos que la amadísima Argentina realiza por su continuo y estable bienestar, deseamos que ese mismo cristianismo el cual, con beneméritas instituciones, dio los fundamentos de una personalidad patria y de un porvenir seguro, irradie siempre energías de espiritualidad que lleguen con renovado esplendor y perenne eficacia a las diversas esferas de vuestra sociedad, principalmente a aquellas que podrían ser más fácilmente víctimas del error. ¡ Que la fe en Cristo y el amor a la Iglesia, patrimonio venerando y sagrado de las más puras tradiciones argentinas, principio y sostén de unión, de concordia fraternal y de vigor fecundo, prosigan inspirando y manteniendo el rango que a vuestra Nación le corresponde para afianzar los ideales de paz y de justicia dentro de sus fronteras, en el ámbito del inmenso Continente Latinoamericano y en el mundo entero ! Los lazos de amistosa colaboración entre la Santa Sede y la Nación Argentina se estrecharán, sin duda, con vuestra labor inteligente. Al asegurarle Nuestra benevolencia para el cumplimiento de sus tareas, invocamos sobre Vuestra Excelencia, sobre el Excelentísimo Señor Presidente de la República y su Gobierno, sobre todo el dilectísimo Pueblo Argentino copiosas bendiciones divinas. Acta Pauli Pp. VI 689, II Ad Excellentissimum Virum Marcum Agajyellew, ab Aethiopiae Imperatore ad Apostolicam Sedem missum liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras sui muneris fidem facientes tradidit. * Tour Excellency, We are very happy to welcome Your Excellency and to receive from you the letters of Credence with which His Imperial Majesty the Emperor of Ethiopia has named you représentative of that nation to the Holy See. Ever since Saint Frumentius, the Apostle of Ethiopia, omcially introduced Christianity in the fourth Century, Christianity has continued to grow in your land. And today, Catholics are maMng notable contributions in the fìelds of éducation and public assistance. We are sincerely grateful and appréciative of the kind worls which His Imperial Majesty spoke recently in praise of the activity of the Catholic Church in Ethiopia, and in particular, of his support and «encouragement of the initiatives which the Church has sponsored for the spiritual and material weif are of that nation. We know that Catholics in Ethiopia are loyal Citizens, proud of their spiritual héritage and most Willing to give of themselves and their means for the development of their country. More recently Ethiopia has assumed a very important role in the development of that vast continent of which it is a part. It was host to the Assembly of Heads of African States in May, 1963, which gave birth to the Organization of African Unity, an instrument which can serve to bring about better understanding between nations and peace among peoples. We are anxious that Ethiopia play its role in modera events, and We are confident that the good relations existing between Ethiopia and the Holy See will continue to flourish for the mutuai benefit of both. We wish Your Excellency great success in this new responsibility. We ask you to transmit to His Imperial Majesty the Emperor of Ethiopia Our very best wishes for his continued good health and for the prosperity of his nation and people. May Almighty God bless Ethiopia with His choicest gifts ! * Die 21 mensis Iulii a. 1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 690 NUNTIUS RADIOPHONICUS Christifidelibus Hispanae Nationis missus, cum Legione sextus, ex universa Hispania Eucharisticus Congressus celebraretur. * ¡Bendito y alabado sea el Santísimo Sacramento del altar! Españoles todos amadísimos: La ciudad de León, también ahora como en otros tiempos corazón de España, ofrece a Cristo en la Eucaristía el amor de la nación entera en el himno de sus vetustas arquitecturas, de sus joyas litúrgicas, de sus piedras románicas. Por las viejas rutas de peregrinación han llegado a la antigua capital del reino leonés romeros de la Península, representantes de Hispanoamérica y de Europa para dar expresión a su fe eucaristica y tributar veneración al Rey inmortal de los siglos. El Panteón Real, que, bajo bóvedas de belleza mística incomparable, conserva en el silencio y en la espera de la resurrección los despojos mortales de veinte reyes, parece extremecerse en reverente adoración ante el Sacramento del Altar. Al pie mismo del trono eucaristico, contemplando la cadena, desde tiempo inmemorial nunca interrumpida, de visitas al Sacramento expuesto, está el gran Isidoro, Padre de la Iglesia, cuyo cuerpo hace nueve siglos vino de Sevilla a esta su Basílica ; y ahora como entonces la sangre de Cristo ha sido recogida en el antiquísimo cáliz de ágata, regalo de la Reina Doña Urraca de Castilla. En las sesiones de estudio, igual que en la meditación silenciosa de las horas de adoración eucaristica, durante estas jornadas se ha repetido el tema de vuestro Congreso, « ut sint unum », y se han gustado las palabras de San Pablo a la Comunidad de Efeso : « Un cuerpo solo y un solo Espíritu, como una sola es la esperanza a la que estáis llamados por vuestra vocación ; un solo Señor (Cristo), una sola fe, un solo bautismo; un solo Dios y Padre de todos, el cual está sobre todos, en todos obra y en todos está A . 1 La unidad plena solamente se alcanzará en el Paraíso cuando Dios * Die 12 mensis Iulii a. 1964. Eph. 4, 4-6. 1 Acta Pauli Pp. VI 691 2 3 sea todo en todos y los hombres « de toda raza, tribu y lengua » , alaben únicamente a Dios y al Cordero Inmaculado. La unión, deseo testamentario de Cristo, la que a sus discípulos toca realizar en constante esfuerzo, es fruto de un proceso ascético, de una actitud que se inicia con el acercamiento a Dios, porque es ante todo convergencia de voluntades al centro propulsor de la vita verdadera y al norte inspirador de toda verdad. Y este camino hacia le verdad y la vida pasa por Cristo : El es nuestra paz, nos enseña San Pablo ; dándonos su gracia, nos introduce en la familia de Dios ; la Eucaristía, alimento y sustancia del vivir cristiano, sacramento en el centro de las fuentes de la gracia. 4 En Cristo, Nuevo Adán, se recoge y condensa lo multiplicado y disperso por el pecado, porque en Ë1 todo se recapitula. La división y la discordia quedan vencidas por su mano con esa demolición de la pared divisoria que Ë1 llevó a cabo por su muerte, de tal forma que ya <( no hay judío ni griego » . Cristo, que derribó el muro que separaba a los hebreos de los gentiles, lleva esta obra a más amplia ejecución aboliendo toda posible frontera espiritual : « No hay bárbaro ni escita » . 5 6 7 8 Este misterio de unificación, de unidad mística divina y humana, en el que se cifra nuestra sociedad con Cristo, y, mediante Ë1 con Dios, con los hermanos, si bien se realiza en una esfera diversa de la puramente temporal, no ignora, sin embargo, la socialidad humana : la supone, la cultiva, la sublima. El cristiano verdadero siente extremecer su alma con los gemidos de la creación, estando preparado para descubrir en la sociedad, como un signo de los tiempos, aquella misteriosa expectación, aquel movimiento hacia expresiones unitarias que fermenta en el pensamiento, en la cultura, en la acción con espera de mayor bien, con ansias de más altas conquistas. Vivir en Cristo no es estar en campo cerrado porque la perspectiva del mundo a la luz del evangelio es siempre rica y profunda, y marca una linea que abarca hombres y cosas, y enlaza todas las situaciones con capacidad de conducirlas al designio primitivo y ordenador de Dios : « Conducidos todos a la unidad por el Unico », como dirá San Agustín. 9 3 Cfr. 1 Cor. 15, 28. Act. 1, Ô. Cfr. Eph. 2, 11-20; cfr. Eph. 3, 5-10. Cfr. Eph. 1, 10. « Gal. 3, 28; Col. 3, 11. Eph. 2, 14. * Col. 3, 11. Serm. 195, 2; ML, 38, 1018. 3 4 s 7 9 692 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale El grito de unión de vuestro Congreso, el mensaje con que la Iglesia se presenta hoy especialmente al mundo y con el que invita aun a los que están fuera de Ella, es palabra, es oración de Cristo en el cenáculo. La f e os hará leerlo en la custodia de vuestras procesiones. No se plantea como un ideal de defensa o de ataque, sino como verdad vital que tiene vigencia permanente y debe hacerse sustancia propia mediante la meditación y la plegaria^ el sacrificio, el trabajo, la corrección a veces de la propia mentalidad, y siempre con la comprensión y el amor. Podrán ser desarrollados los mecanismos del diálogo, pero sin dar lugar a encendimientos condenables; podrán existir divergencias en la apreciación, en las posturas colectivas, mas dentro de la disciplina eclesial, y sin romper la unidad y la concordia social; siempre bajo la ley suprema de la caridad la cual señala límites obligados al tono que ha de regir el intercambio de ideas en la búsqueda de la verdad con toda su riqueza. Esto y sólo así es signo de madurez y será preludio de perfeccionamiento, ansia de auténtica continuidad, proyección hacia nuevas metas. Ante la insoslayable interacción de ideologías y fuerzas contrastantes se habrá de recordar el « vigilate et orate » del único Maestro. Ante la irrefrenable osmosis de los medios de comunicación se exigirá fortalecimiento en la fe, vigor de vida cristiana, intensificación de la instrucción religiosa, de una formación que sirva no solo para mantener el contacto con Dios y para conservar el patrimonio religioso heredado, sino también, en espontanea y misional expansión, para la edificación del prójimo. De este modo principalmente estará garantizada la unidad católica, bien ahora poseído y que será siempre un don de orden y calidad superior para la promoción social, civil y espiritual del País. Abre, España, tu alma a la esperanza. Abre tus ojos y mira a Cristo, Pastor, para que con la fuerza convincente e irresistible de su amor hermane cuanto pudiere quedar de aspereza por el dolor de horas tristes ya pasadas. Mira a Cristo, Maestro, para que con el dominio poderoso y suave de sus enseñanzas y de su programa congregue a todos tus hijos : que El en particular asista a los que están lejos de sus lares para que no se enturbie la pureza de su fe, no se pierda la herencia de sus sanas costumbres, sino que al volver a su terruño se sientan de nuevo en la comunidad de hogar, de fe, de vida que con el camino de la emigración dejaron. Ensancha, España, tu corazón a la caridad. Ahí, en la Eucaristía está el « Rex et centrum omnium cordium » ; ahí el pan bajado del Cielo Acta Pauli Pp. VI 693 que se come en torno a la misma mesa ; ahí la vid que distribuye la savia buena a todos los sarmientos : ahí la cabeza que rige y gobierna invisiblemente el cuerpo místico entero; ahí finalmente el libro que resume el misterio de la Iglesia en su ascendente movimiento de adoración al Padre, en su retorno de amor redentor a los hombres, de la Iglesia comunidad de culto y de santificación. ¡ Oh, qué hermosa primavera la de esta Iglesia en España, Hijos amadísimos! Que Cristo, Rey Eucaristico, bendiga el trabajo de los campos, el trajín de las fábricas, el afán de los intelectuales, el apostolado de los sacerdotes. Y que la misericordia del Señor se confirme sobre el amadísimo pueblo español, con su celosa y benemérita Jerarquía, y las Supremas Autoridades civiles de la Nación. A tí, dignísimo Cardenal Legado Nuestro, que, Sucesor en la Sede de Lima del gran leonés Santo Toribio, vienes de esa América donde España sembró con el amor a la Eucaristía una maravillosa unidad de f e ; a Nuestro Venerable Hermano el Obispo de León, y a todos cuantos están de alguna manera unidos en estos momentos a las solemnidades del Congreso Eucaristico, i mpartimos de corazón la Bendición Apostólica. 44 - ACTA, vol. VI, n. 11. — 31-8-1964. 694 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Papa V I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 15 Iunii 1964. — Titulari episcopali Ecclesiae Hortensi praefecit R. P. D. Maximinum Romero Lema, Antistitem Urbanum, e clero Compostellano, quem deputa vit Auxiliarem Excmi P. D. Casimiri Morcillo González, Archiepiscopi Matritensis-Complutensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Mutiensi R. D. Iosephum Guerra Campos, Canonicum collegii metropolitam Compostellana quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Casimiri Morcillo González, Archiepiscopi Matritensis-Complutensis. die 22 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Seleucianensi R. P. D. Ioannem Bianchi, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae atque Vicarium Generalem archidioecesis Florentinae, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Ermenegildi Florit, Archiepiscopi Florentini. die 7 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Civitatensi Exc. P. D. Demetrium Mansilla Reoyo, hactenus Episcopum titulo Erythraeum. — Cathedrali Ecclesiae Huelvensi Exc. P. D. Iosephum Mariam García Lahiguera, hactenus Episcopum titulo Zelitenum. die 10 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Cabralopolitanae, noviter erectae, R. D. Henricum Dias Nogueira, Iuris Canonici doctorem in Seminario dioecesis Conimbricensis. Sacra Congregatio Consistorialis 695 II LAUDENSIS DECRETUM De erectione dignitatum Archidiaconatus et Primiceriatus in Capitulo Cathedrali Laudensi. Cum Exc.mus P. D. Tarcisius Vincentius Benedetti, Episcopus Laudensis, ad augendum decus et ornamentum Capituli Cathedralis Laudensis nuper porrexerit preces, ut in eodem Capitulo Cathedrali, in quo una tantum in praesens exstat Archipresbyteratus dignitas, duae novae erigerentur dignitates, nomine Archidiaconi et Primieerii appellandae, Sacra Congregatio Consistorialis, vigore specialium facultatum sibi a Summo Pontifice Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, in Capitulo Cathedrali Laudensi dignitates Archidiaconatus et Primiceriatus perpetuo erigit et constituit. Dignitatum autem hic erit ordo : Archipresbyteratus prima, Archidiaconatus altera, et Primiceriatus tertia. Ita constitutae dignitates omnibus iuribus et privilegiis cohonestabuntur, quibus capitulares dignitates iure communi fruuntur et gaudent : earumdem vero collatio ad normam sacrorum canonum Apostolicae Sedi reservatur. Sacra Congregatio Consistorialis tamen, hoc Decreto, Archidiaconatus dignitatem R. P. D. Carolo Salvaderi et dignitatem Primiceriatus R. D. Hyacintho Scolari, eiusdemque Capituli Cathedralis Laudensis canonicis, pro hac vice confert. Ad haec omnia perficienda eadem Sacra Congregatio Consistorialis deputat memoratum Exc.mum P. D. Tarcisium Vincentium Benedetti, eique necessarias et opportunas tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. 696 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quibus super rebus hoc edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 6 mensis Aprilis anno 1964. CAROLUS Card. CONPALONIBRI, a Secretis L. © S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor III LINCOLNENSIS DECRETUM Translationis Cathedrae episcopalis Lincolnensis dioecesis, Apostolicis Litteris « Quo catholico nomini )) die secunda mensis Augusti a. D. MDCCCLXXXVII a Summo Pontifice Leone Pp. XIII erecta, christifidelium frequentia ac Religionis et caritatis operibus magnum rerum incrementum, hisce nostris temporibus, Deo adiuvante, est consecuta. Quapropter Excmus P. D. Iacobus Vincentius Casey, eiusdem dioeceseos Lincolnensis Episcopus, vota universi cleri omniumque fidelium exprimens, ab Apostolica Sede enixe postulavit ut episcopalis Cathedra in novum aptiusque mox in eadem civitate episcopali struendum templum, Domino Nostro Iesu Christo qui ad vitam rediit dicandum, transferretur. Porro haec Sacra Congregatio Consistorialis, re mature perpensa ac habito inprimis favorabili voto Excmi P. D. Aegidii Vagnozzi, Archiepiscopi tit. Myrensis et in Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis Delegati Apostolici, rata id ad decus Lincolnensis Ecclesiae valde profuturum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, vigore specialium facultatum a Ssrïïo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI sibi tributarum, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, memoratum novum mox struendum tem- Sacra Congregatio Rituum 697 pium, Domino Nostro Iesu Christo qui ad vitam rediit dicandum, ad dignitatem et gradum ecclesiae Cathedralis Lincolnensis evehit, ita ut in eodem episcopalis Cathedra posthac erigi possit ac debeat, collatis simul omnibus praerogativis, iuribus et privilegiis quibus ceterae Cathedrales fruuntur. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sacra Congregatio Consistorialis deputat memoratum Excmum P. D. Aegidium Vagnozzi, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis quam primum remittendi. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die i mensis Iunii a. D. MCMLXIV. L. m s. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor SACRA CONGREGATIO RITUUM i MATRITEN. Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae a Desponsatione Irigoyen Echegaray, sororis professae Congregationis Servarum Mariae infirmis ministrantium. SUPER DUBIO An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Cum venerit Christus Dominus, gloria et splendore triumphali conspicuus, et Angelorum circumdatus agminibus, in sollemni tribunali divini Iudicis partes agens, admiratione et gaudio exsultabunt iusti cum 698 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale audierint opera sua exigua et exilia tanti a Christo fieri, ut sibi factum existimet, quod proximis praestitum est : « Quamdiu fecistis uni ex his fratribus meis minimis, mihi fecistis » (Mt. 25, 40). Divinus Iudex ab aliis legis praeceptis abstrahere videtur, et ex caritatis et misericordiae operibus, ac si sola iustos et peccatores constituerent, alios salvat, alios damnat. Paulus quoque Apostolus ad Corinthios scripsit absque Caritatis virtute neminem quidquam se fecisse existimet (cfr. / Cor. 13). Divinam vocem : « infirmus eram, et visitastis me » (Mt. 25, 36) audivisse, et gigantis instar ad christianae perfectionis viam ferendam exsultasse, ad maiora virtutum incrementa iugiter incessisse atque infirmis heroice ministrasse Servam Dei Mariam a Desponsatione Irigoyen Echegaray, sororem professam Congregationis Servarum Mariae infirmis ministrantium, nuperrime compertum est ex discussione super introductionem causae beatificationis eiusdem Famulae Dei. Ea ortum duxit Pampelone in Hispania, die 25 mensis Novembris anno 1848, atque postridie baptismate Deo renata est. Parentes habuit Tiburtium Irigoyen, Deputationis Navarrensis Provinciae Praesidem, et Leonardam Echegaray, ortus nobilitate censuque et praesertim religione praestantes. Duos habuit fratres sororesque duas, qui omnes, una secum, ab unguiculis in Domini timore et amore rectam domi institutionem receperunt. Sexto aetatis anno nondum expleto, Christi miles sacro Unita Chrismate effecta est, unde et pietate, cordis simplicitate et caritate imbui coepit et in recta Christi semita progredi. Primis divinae et humanae scientiae elementis domi delibatis, Famula Dei religiosis S. Dominici a parentibus tradita est quo aptius ampliusque institueretur ; ibi pia exercitia ardentius inde a primo mane exercebat, singulis hebdomadibus ad Poenitentiae Sacramentum accedebat et, quamvis vivida indole ditata, oboedientia atque operositate eminebat. Duodecimo aetatis anno expleto, uti mos erat, ad sacram Synaxim, ardentissimo aestuans amore, primum accessit, atque in posterum cotidie fere Angelorum pane animam suam saginavit, magisque in dies pia, a mundanis vel licitis deliciis aliena atque in pauperes misericors evasit. Domum reversa, Famula Dei impensius pietatis et caritatis operibus vacare potuit, affabilis et lenis, parentibus iugiter submissa, die, noctuque etiam aliquando, orationi insistens, a domesticis tamen officiis nihil remittens. Conscientiae suae iudicem et magistrum docili animo sequebatur, Filiarum Mariae sodalitati nomen exsultans dedit, ac dein eidem praeesse non renuit, ceteris coaetaneis egregia specimina pietatis, sedulitatis et caritatis praebens. Sacra Congregatio Rituum 699 Demortuis parentibus, fratres ceterique superstites consanguinei, senio morbisque plerumque confecti, sedulis Servae Dei curis fruiti sunt per decem annos et amplius. Vita deinde altero fratre functo, altero vero iustis coniuncto nuptiis, ipsa, recte riteque suis divitiis distributis cum in pauperibus sublevandis tum maxime in adiuvanda Congregatione Servarum Mariae, potuit tandem eiusdem Instituti religiosam, quam semper optaverat, ingredi domum, die 31 Decembris anni 1881, tertium supra trigesimum aetatis annum agens. Mox vero, ad Matritensem domum est vocata Famula Dei, et die 12 mensis Martii anni 1882 vestem religiosam induit; rite autem novitiatus tempus emensa, prima nuncupavit vota die 14 Maii a. 1883, et perpetuam emisit deinde professionem die 16 Iunii a. 1889. Infirmorum ministerio primum addicta, zelo salutis animarum corporumque aegrotorum excelluit; caritate enim indefátigabili, patientia et tenerrima benevolentia adeo omnes aegrotos prosecuta est, ut ab iisdem veluti vera haberetur mater; infirmis gravioribus et infectis, grassantibus Matriti cholera, typho et variolis, sponte libenterque, ad sui ipsius usque sacrificium, heroum in modum consuluit. Dein vero surditate laborans ab anno 1906, eleemosynis ostiatim colligendis addicta aliisque humillimis ofliciis, tum domi tum per totam Matritensem civitatem bonum Christi odorem diffudit. Phtysi in genibus affecta, anno 1913 duas chirurgicas sectiones patientissime toleravit. Ab ordinariis tum officiis coacta est remittere, at orationi impensius vacavit et consodales pro viribus adiuvit. Senio tandem confecta, extremis Ecclesiae sacramentis munita, pie obdormivit in Domino die 10 mensis Octobris anni 1918. Eius autem sanctitatis famam, qua in vita decorabatur, in dies crebrescentem, Deus caelestibus signis visus est comprobare. Hinc causa de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis agi coepta est. Ordinarii, qui dicuntur, processus in Curia ecclesiastica Matritensi a die 16 Ianuarii a. 1944 ad diem 5 Iulii a. 1945 instructi et absoluti, Romam ad hanc Sacram Rituum Congregationem delati sunt. Interim autem quamplurimae litterae S. R. E. Cardinalium, Archiepiscoporum, Episcoporum atque virorum tam ecclesiastica quam civili dignitate insignium ad Summum Pontificem pervenerunt, causae beatificationis introductionem enixe postulantes. Servatis igitur de iure servandis, Sacra eadem Rituum Congregatio, scriptis eidem Servae Dei tributis rite perpensis, Decreto diei 4 Aprilis a. 1948, approbante Pio Papa XII, nihil obstare edixit, quo- 700 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale minus ad ulteriora procedi posset. Quapropter, instante Revmo P. Theodoro a S. Familia, Excalceatorum Ssmae Trinitatis atque sollertissimo huius causae Postulatore, Emus ac Revmus Dominus Clemens Cardinalis Micara, causae Ponens seu Relator, in ordinario huius Sacrae Congregationis coetu die 30 mensis Ianuarii anni huius ad Vaticanum celebrato, dubium disceptandum proposuit : An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, post relationem ipsius Ponentis, auditis quoque suffragiis Officialium Praelatorum, praesertim R. P. Ferdinandi Antonelli O. F. M., Fidei Promotoris Generalis, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta deinde de praemissis omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII per subscriptum a Secretis relatione, Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congregationis ratum habuit et confirmavit atque commissionem introductionis causae Servae Dei Mariae a Desponsatione Irigoyen Echegaray manu propria signare benigne dignata est. Datum Romae, die 14 Februarii a. D. 1962. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. 8 S. Henricus Dante, a Secretis II PATAVINA Beatificationis et canonizationis Servi Dei Leopoldi a Castronovo, sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum. SUPER DUBIO An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Divus Paulus, gentium Apostolus, studio salutis fratrum e genere suo incensus, eo processit ut haec verba proferret : Optabam enim ego ipse anathema esse a Christo pro fratribus meis, qui sunt cognati mei secundum carnem (Rom. 9, 3). Sacra Congregatio Rituum 701 Hoc dictum transferri potest in Servum Dei Leopoldum a Castronovo, sacerdotem professum ex Ordine Fratrum Minorum Capuccinorum, utpote qui peculiari plane amore fratres a catholica unitate seiunctos complecteretur. Is in oppido Castronovo ad Catharum in Dalmatia die 12 mensis Maii anni 1866 natus est, et sacro baptismatis fonte rite ablutus, Adeodatum accepit nomen et omen. Parentes habuit Petrum A. Mandic et Carolam Zareviè, morum integritate, puritate fidei, pietatisque studio praestantes, qui duodecim liberos a Deo donatos in recta institutione christiana educandos curarunt. E quibus hic Servus Dei inde ab adolescentia christianas virtutes, in primis pietatem in augustissimum Eucharistiae sacramentum ac Deiparam Virginem, oboedientiam et castitatem colere coepit. Annos autem natus duodeviginti, mundo paternaeque domui vale dicens, Ordinem Capuccinorum in Veneta Provincia ingressus est; in quo, nomine in Leopoldum mutato, vota simplicia die 5 mensis Maii anni 1885 nuncupavit, ac deinde, studiorum curriculis rite emensis, die 20 mensis Septembris anni 1890 sacerdos consecratus est. Cum autem perspicue intellexisset se a divina liberalitate ad hoc destinatum esse, ut fratrum, praecipue orientalium et popularium suorum, reditum ad Ecclesiae unitatem promoveret, nihil omisit ut ad hoc mandatum exsequendum aptum evaderet instrumentum. Cumque recens a sacerdotio a Superioribus suis ex uno in alium Provinciae conventum transferretur, ipse in patriam suam proficisci cogitabat, ut officium reducendorum dissidentium tandem aggrederetur. Sed simul atque cognovit id fieri non posse, Superiorum voluntati acquiescens, hoc sacrificium et semet ipsum pro iisdem fratribus victimam Deo obtulit ; quin etiam voto saepius renovato se obligavit ad totam vitam suam omnesque ministerii sui labores huic apostolatui consecrandos. Et re vera, Leopoldus, etsi regiones orientales ei adire non licuit, fuit nihilominus verus orientalium apostolus ; in quo apostolatu obeundo quot preces et supplicationes fecerit, quot sacrificia suique ipsius abnegationes obtulerit, quot difficultates sit expertus, quot lacrimas et gemitus fuderit, quot denique et corporis et animi angores ac dolores libentissime toleraverit, solus Deus, qui videt in occulto et scrutatur renes et corda, plane cognoscit. Eius vitae institutum hoc erat : mane Missae sacrificio celebrato, sedebat in cellula audiendis confessionibus destinata, ibique per totum 702 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale diem praesto erat paenitentibus. Quem vitae tenorem servavit ad annos quadraginta, numquam vel minimum lamentatus de nimio vel frigore in hieme vel calore in aestate, nec de multiplicibus doloribus et molestiis corporis quibus iugiter vexabatur. Stomachi laborabat morbo, qui postea cáncer esse apparuit et se in oesophagum propagavit. Somno utebatur brevissimo ; cumque ei suaderetur ut longiorem caperet requiem itemque ut sibi ipsi parceret ac secum mitius ageret, respondebat hoc sibi ideo non licere, quod pro paenitentibus suis precari et aliorum quoque peccata expiare deberet. Praeter corporis incommoda, animi etiam luctationibus et aegritudine probatus est. Quibus patientissime toleratis, Ecclesiae sacramentis et precibus munitus, Patavii, ubi maiorem vitae partem traduxerat, animam Deo reddidit die 30 mensis Iulii anno 1942. Mirabile dictu est quam late quamque celeriter sanctitatis fama Servi Dei Leopoldi a Castronovo in universum ferme orbem diffusa sit magisque in dies diffundatur, ut clarissime demonstrant plurimae postulatoriae litterae ab Emis Patribus Cardinalibus, ab Excmis Archiepiscopis et Episcopis, ab Institutorum religiosorum Moderatoribus ad Romanum Pontificem missae pro Causae introductione. Quatuor annis a pretioso Servi Dei obitu vix transactis, processus est inchoatus ordinarius, in quo excussi sunt cum alii multi testes, tum sex Archiepiscopi et Episcopi, quam plurimi sacerdotes, Universitatum studiorum professores, medici doctores. Scriptis eiusdem rite examinatis et perpensis, a Sacra Rituum Congregatione decretum est die 2 mensis Aprilis anno 1954 nihil obstare quominus ad ulteriora procedi posset. Servatis itaque omnibus de iure servandis, die 15 mensis Maii anno 1962, instante Revmo P. Bernardino a Senis, Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum sollertissimo Postulatore Generali, Emus ac Revmus Cardinalis Arcadius M. Larraona, S. Rituum Congregationis Praefectus Causaeque ipsius Ponens seu Relator, in ordinariis Sacrorum Rituum Congregationis ad Vaticanas aedes celebratis comitiis, dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, ac de ea retulit. Emi autem et Revmi Patres, audita relatione acceptisque suffragiis Officialium Praelatorum, praesertim R. P. Ferdinandi Antonelli O. F. M., sanctae Fidei Promotoris Generalis, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta vero Ssmo Domino nostro Ioanni Papae XXIII ab eodem Fidei Sacra Congregatio Rituum 703 Promotore Generali relatione die subscripto, Sanctitas Sua, votum S. R. O. ratum habens, commissionem introductionis causae Servi Dei Leopoldi a Gastronovo propria manu dignata est subsignare. Datum Romae, die 25 mense Maio, anno Domini 1962. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. m s. Henricus Dante, a Secretis III MATRITEN. Beatificationis et canonizationis Servi Dei Iosephi Mariae Rubio y Peralta, sacerdotis professi e Societate Iesu. SUPER DUBIO V An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Christi Ecclesiae summopere interest prae omnium oculis ponere atque extollere viros illos, quorum in singulare et admirabile Dei servitium vita fuit impensa, et mors exstitit in conspectu Domini pretiosa, ut ad virtutum admirationem et imitationem fidelium animi alliciantur. Quos inter merito recensendus est Servus Dei Iosephus Maria Rubio y Peralta. Is natus est die 22 mensis Iulii anno 1864, in oppido cui nomen Dalias intra fines Granatensis archidioecesis, parentibus quidem humilibus, agrorum culturae addictis, at pietate et honestate admodum commendatis, eodemque nativitatis die salutaribus baptismi undis renatus. Bonam sortitus indolem, vix pueritiam egressus, in Seminario Almeriensi ecclesiasticis disciplinis vacare coepit. Inde Granátam, dein Matritum studiorum causa petens, magnam ubique virtutis famam adeptus, atque ob morum suavitatem animique candorem omnibus carus, anno 1887 Matriti sacerdotio auctus est. Primo Sacro devotissime litato, curae animarum, primum in paroecia loci Chinchón deinde in paroecia oppidi Estremerà, addicitur. Postea varias in dioecesano Seminario tradidit disciplinas. Relicto autem, ob adversam valetudinem, docendi munere, magistri pietatis apud "Moniales Sancti Bernardi partes gessit 704 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ac denique curiae ecclesiasticae Matritensis notarius nominatus est. Qua in civitate solida uberrimi apostolatus iecit fundamenta. Quidquid implendi muneris supererai temporis, id orationi ac paenitentiae, sacrae praedicationi, animorum moderamini ac proximorum saluti impendebat. Ubi primum, prout diu optaverat, propositum exsequi licuit, inditae Societati Iesu nomen dedit, anno scilicet 1906 ; in qua, emensis studiorum ac probationum assuetis curriculis, ad sacra ministeria Matriti obeunda destinatur, ubi insignes eius virtutes et apostolica agendi ratio innumeris christifidelibus iampridem perspectae erant. Insignia apostolatus ac mirificae devotionis opera eum auctorem, institutorem aut eximium impulsorem agnoscunt ; immo nonnullae quoque religiosae familiae Dei Famulum conditorem habent, cum de aliis optime sit meritus. Plurimis animabus sanctitatis viam, quam sequerentur, monstravit; plures ad praeclara et diversa apostolatus opera potenter allexit; pauperum suburbiorum miseratus, illos ad fidem traduxit litterisque excoluit ; constantia et caritate haereticos devicit. Deus autem indefessam servi sui operam nonnullis charismatibus dicitur commendasse. Meritis tandem plenus et Ecclesiae sacramentis munitus, obdormivit in Domino die 2 mensis Maii anno 1929. Qui vivens optimi religiosi et sacerdotis gavisus erat opinione, post obitum, accedente rumore de gratiis, ni forte miraculis eius intercessione obtentis, sanctus praedicari coepit. Hinc Processus ordinaria auctoritate in Curia ecclesiastica Matritensi, per rogatorias autem litteras in Curiis Hispalensi et Granatensi, instructi fuere super fama sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in genere eiusdem Servi Dei, iique absoluti Romam translati sunt. Scriptis perpensis eidem Servo Dei tributis, Sacra Rituum Congregatio, die 23 Decembris anno 1952, nihil obstare decrevit quominus ad ulteriora procedi posset. Quapropter, instante Revmo P. Paulo Molinari, Societatis Iesu sollertissimo Postulatore Generali, Emus ac Revmus Dominus Arcadius M. Cardinalis Larraona, Sacrae Rituum Congregationis Praefectus, loco Emi ac Revmi Domini Clementis Cardinalis Micara, Episcopi Veliterni huiusque causae Ponentis seu Relatoris, in ordinario particulari huius Sacrae Congregationis coetu die 22 mensis Ianuarii a. 1963 ad Vaticanum celebrato, sequens dubium proposuit disceptandum : An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, auditis suffragiis O u i - Sacra Congregatio Rituum 705 cialium Praelatorum, praesertim R. P. Ferdinandi Antonelli O. F. M., Fidei Promotoris Generalis, omnibusque mature perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta postridie de praemissis omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII per eundem Promotorem Generalem Fidei relatione, Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congregationis ratum habuit et confirmavit, atque commissionem introductionis causae Servi Dei Iosephi Mariae Rubio y Peralta, sacerdotis professi e Societate Iesu, manu propria signare benigne dignata est. Datum Romae, die 23 Ianuarii a. D. 1963. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. m s. f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis IT PADERBORNEN. Beatificationis et canonizationis Servi Dei Iordani Mai, laici professi Ordinis Fratrum Minorum. SUPER DUBIO An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Seraphicae sanctitatis fama inditam Minoriticam Familiam, ab humillimis primordiis ad Sanctae Mariae Angelorum de Portiuncula ad nostros usque dies, innumeri eximii viri non modo in scientiarum cathedris, in sacris expeditionibus ad gentes, in praedicatione divini verbi, in muneribus praeclaris obeundis, immo et in humiliori laicorum agmine servientes, magnopere illustrarunt. Sedulam horum omnium industriam in bonum Ecclesiae civilisque societatis, atque in salutem animarum operandam, pietatis et religionis monumenta ubique terrarum testantur. Ii omnes, memores evangelici verbi : (( Qui se humiliât exaltabitur », Minores in Ecclesia Christi esse voluerunt, et in abscondito servire ; eos tamen Deus exaltavit et in candelabro posuit ut omni- 706 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bus lucerent, hominesque Christi scientiam docerent, qui ministrare venit non ministrari. Inter Patriarchae Pauperum asseclas non altiora quaerentes, sed humilibus consentientes, nostra hac aetate merito adnumeratur etiam Iordanus Mai, frater laicus, qui viginti septem fere per annos obscuram vitam duxit, atque in religiosa humilitate adeo sese exercuit, ut virtutum omnium praeberet exemplum. Die 1 Septembris mensis, anno 1866, in oppido cui nomen Buer, Monasteriensis dioecesis intra fines, ex Henrico et Elisabeth Wittkemper natus, biduo post sacri baptismi ablutus est aquis. Parentes habuit opibus quidem tenues, vitae tamen probitate ac pietate claros : quapropter omnium sibi aestimationem conciliaverant. Decem filiorum corona exornati, omnibus religiosam, moralem civilemque institutionem tradiderunt, ita ut praeclaris moribus, honestate vitae cuncto populo exemplo essent. Henricus, hoc enim nomine in baptismo vocatus fuerat, pueritiam duxit assiduus atque proficiens in scholis tiro, procul a vanis oblectamentis, alienus ab illecebris, pius urbanusque puer. Quatuordecim annorum aetate ad sacram Synaxim primo accessit, puro corde ardentique animo. Patrem in coriaria et ephippiaria arte efficaciter adiuvit : attamen, aetate progrediens, nihil de vitae ratione remittens, mansuetudine, modestia sollertique activitate enituit. Sodalitati Beatae Mariae Virginis atque Consociationi Artifìcum a Dei Famulo Adulpho Kolping excitatae nomen dedit, ad catholicum apostolatum provehendum. Anno 1885, die 8 Augusti, Confirmationis sacramento roboratus, paulo post ad arma est vocatus. Miles, pios, quos domi gerebat, mores summa diligentia tuitus est. Octavum supra vigesimum aetatis annum agens, matre iam orbatus, de honestis nuptiis cogitare coepit ; at anno 1894, spiritualibus exercitiis ab eximio P. P. Huenklembrock, S. I., traditis cum interesset, de vita religiosa amplexanda desiderium persensit, quod mense Augusto eiusdem anni perficere valuit, Seraphicum Ordinem ingrediens, inter fratres laicos, ut Deo humilis et absconditus servire intimius posset, Iordani nomine sumpto. Inter oblatos tertii Ordinis quatuor annis Paderbornae et alibi vitam duxit; die tandem 29 Augusti 1901 religiosam professionem in primo Ordine emisit, sacraque vota nuncupavit. Per varia coenobia peragratus, laboriosa munera, quae fratribus laicis imponi solent, praecipue coqui officium libentissime suscepit, et alacri animo complevit ; indefessum sese praebens operarium in spiritu Sacra Congregatio Rituum 707 oboedientiae, humilitatis, paenitentiae oblationisqne quotidie. Regularis disciplinae observantissimus, sanctitati assequendae se totum devovit per diuturnum orationis studium, atque omnigenarum virtutum exercitium. Quam vitam cum Christo absconditam Iordanus hilaris continuo duxit usque ad diem 20 Februarii anni 1922, cum Tremoniae, sacramentis pie roboratus, ad Superos evolavit. Huiusmodi vivendi ratio, quam Iordanus Mai sanctam atque honestam Deo exhibuit, sanctimoniae famam minime dubiam ei comparavit, quae, e finibus religiosae Tremonensis domus egressa, in dies magis pervulgata est, adeo ut innumeri fideles una cum pastoribus suis beatificationis causam petierint. Quibus supplicationibus permotus, Episcopus Paderbornensis iuridicam inquisitionem instituit, atque processus sic adornatus Romam transmisit. Super scriptis undique collectis riteque examinatis, die 28 Februarii 1940 decretum datum est ut inoffenso pede ad ulteriora procedi posset. Servatis tandem omnibus de iure servandis, ad humiles enixasque preces Revmi P. Antonii Cairoli, Ordinis Fratrum Minorum Postulatoris generalis, Emus Dominus Augustinus Cardinalis Bea, causae Ponens seu Relator, in ordinaria particulari S. Rituum Congregatione, die 22 Ianuarii anno 1963 habita, dubium discutiendum proposuit : An signanda sit commissio introductionis causae Servi Dei Iordani Mai, in casu et ad effectum de quo agitur. Emi Patres Cardinales, sacris tuendis ritibus praepositi, et Revmi Praelati Officiales, re diligenti studio perpensa, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta demum de his omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII, per Revmum P. Ferdinandum Antonelli, O. F. M., Fidei Promotorem Generalem, fideli relatione, Sanctitas Sua commissionem introductionis causae Servi Dei Iordani Mai, in casu et ad effectum de quo agitur, propria manu signare benigne dignata est, die 23 eiusdem mensis et anni. Datum Romae, die 23 Ianuarii a. D. 1963. ARCADIUS M. L. Card. LARRAONA, Praefectus © S. f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis 708 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V MEDIOLANEN. Beatificationis et canonizationis Servi Dei Andreae Caroli Ferrari, S. R. E. Cardinalis, Archiepiscopi Mediolanensis. SUPER DUBIO An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Paulus, Iesu Christi apostolus, iuvenem episcopum Timotheum instituens, virtutes omnes describit quibus episcopi ornati sint oportet (cfr. 1 Tim. 3, 1-7), ita ut, quemadmodum et apostolorum Princeps monet, forma fiant ex animo gregis sibi crediti (cfr. 1 Pt. 5, 1-4). Hoc in episcopali munere perfungendo talem sese omnino Servus Dei Andreas Carolus Ferrari praestitit. Ipse namque clarissimos inter Praesules, qui saeculorum decursu Ecclesiam Mediolanensem sanctitate vitae, sapientia et pastoralis sollicitudinis laude ornaverunt, non immerito est recensendus. Decessorum suorum Ambrosii, Caroli, Friderici aliorumque vestigiis inhaerens Insubriae metropoli novum addidit decus et ornamentum. Is, in Parmensis agri pago cui nomen « Lalatta di Pratopiano », die 13 mensis Augusti anno 1850, humilibus parentibus ortum duxit. Postridie infans sacra baptismi unda regeneratus est. Ad sacerdotium vocatus, anno 1861 dioecesanum Seminarium ingressus est, atque, studiorum curriculo laudabiliter expleto, die 19 Decembris anno 1873 sacerdotali dignitate est auctus. Insequenti vero anno parochus loci « Mariano » prope Parmam missus est, ac brevi post adiutor parocho Foronovi datus est. In his muneribus fungendis peculiarem propensionem in iuventutis curam spiritualem atque in divini verbi praedicationem ostendit. Mox vero scientiarum doctor et rector in Parmensi Seminario nominatus est, ac deinde Canonicus et Provicarius generalis dioecesis. Qui pietate, doctrina animarumque peritia inter alios iamdiu praestabat, a Summo Pontifice Leone XIII episcopus Guastallensis renuntiatus est die 23 Iunii a. 1890. Eius autem virtutes, doctrina et indefessa actuositas amplius cognitae eundem Romanum Pontificem induxere, ut iuvenem episcopum ad frequentiorem dioecesim regendam, Comensem scilicet, promoveret. Sacra Congregatio Rituum 709 Vivendi agendique autem episcopi Ferrari rationem, quam Guastallenses mirati erant, Comenses quoque brevi sunt experti. Tribus fere annis, quibus episcopus ad Larium fuit, totam dioecesim, vel remotissima eiusdem loca, sacra visitatione peragravit, atque praedicatione verbum Dei omnibus fidelium coetibus communicavit ; cleri rectam institutionem strenue curavit; ut in catholicis consociationibus actio promoveretur, diligenter adlaboravit ; et ut amor ac fidelitas erga Apostolicam Sedem et Romanum Pontificem in animis christifidelium radices ageret et firmaretur impense studuit. In Consistorio die 18 Maii a. 1894 habito, Leo Papa XIII, qui episcopum Comensem in magna habebat aestimatione et singulari amplectebatur amore, inter Patres Cardinales eum adnumeravit et post triduum amplissimae Ecclesiae Mediolanensi archiepiscopum praefecit, ut clare pateret non tantum sedi, sed potius viro meritissimo Romanae Purpurae honorem dari. Ex ipso autem die quo Famulus Dei archiepiscopus Mediolanensis renuntiatus est, christiano nomini in baptismo recepto nomen addidit Caroli illius Borromaei, qui immortalis pastor et lumen fuerat eiusdem Ecclesiae Mediolanensis. Hoc sane fecit Dei Famulus non solum pietatis impetrandique patrocinii causa, verum etiam ut pateret qua ratione susceptum munus in nova christiani gregis portione regenda expleturus esset. Et fuit, fuit profecto vere bonus pastor, de spirituali bono gregis sibi commissi maxime sollicitus; bonus pastor qui oves suas non per alios sed ipsemet invisere et inter eas versari verboque praedicationis pascere gaudebat. Quid Religionis bonum, quidque tempora postularent intuens, clero instituendo recteque informando curas adhibuit maximas. Catholicam doctrinam contra errores tunc gìiscentes acerrime defendit, propter quod multa ab impiis perpessus est. Apostolatum boni preli seu librorum scribendorum edendorumque impense exercuit. Synodos dioecesanas et provincialia concilia celebravit, ac sapientissimas promulgavit leges. Catholicorum consociationes et societates omne genus provexit. In re quoque sociali plurimum adlaboravit atque eiusmodi instituit opera ut hodierna tempora praevenisse videatur. Immanes difficultates invicto animo superavit, catholicorum discidia mitigavit vel etiam abolevit. Grandia quoque pro Ecclesia molitus est, quandoquidem et condendae Catholicae Sacri Cordis Studiorum Universitati viam stravit, Seminaria restituit, ecclesiasticas artes et litteras fovit. In adversos magnanimus, 45 - ACTA, vol. VI, n. 11. — 31-8-1964. 710 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sibi constans et aequalis, mitis et fortis exstitit. Omnia omnibus factus, ut omnes Christo lucrifaceret, nulli pepercit labori et defatigationi, sui immemor, se omniaque sua impendens pro fidelium salute. Interea tamen propriae animae perfectionem et sanctificationem minime neglexit. Immo, e divino orationis fonte robur et vigorem hauriebat ad ingenua opera pro Dei gloria animarumque salute procuranda, et ad omnes christianas virtutes, potissimum quae episcopum decent, colendas, quaeque in eo mirum in modum enituere : vitae austeritas, in victu parcitas, in somno brevitas, in supellectile paupertas, humilitas, fervens in Eucharistiam et in Deiparam Virginem devotio, in cotidianis pietatis exercitationibus assiduitas, patientia mira in perferendis cum hominum molestiis tum corporis cruciatibus. Non laboribus victus, sed permolesto gravique morbo tandem correptus, die 2 mensis Februarii anno 1921, piissime obdormivit in Domino, cuncto populo complorante et Sanctum statim conclamante. Increbrescentem autem eius famam sanctitatis Deus caelestibus signis visus est confirmare. Quapropter causa de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis agi coepta est. Processus itaque ordinaria auctoritate super fama sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in genere praedicti Famuli Dei instructus est in archiepiscopali Curia Mediolanensi, cui rogatorialis, qui dicitur, processus, in Curia Parmensi celebratus, accessit, Sacraeque Rituum Congregationi exhibiti fuere. Interim plures Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi, moderatores generales religiosorum atque sacerdotes dioecesani instantes preces, beatificationem eiusdem Servi Dei postulantes, Summo Pontifici obtulerunt. Sacra autem Rituum Congregatio, scriptis eidem Servo Dei tributis ad iuris normam perpensis, die 15 mensis Iunii a. 1960, nihil causae progressioni obstare decrevit. Instante itaque Excmo ac Revmo Domino Francisco Bertoglio, Episcopo titulari Parien., Postulatore legitime constituto, in Congregatione particulari Sacrae eiusdem Congregationis Rituum, die 8 Februarii anni huius habita, Emus ac Revmus Dominus Carolus Cardinalis Confalonieri, ipsius causae Ponens seu Relator, sequens dubium proposuit discutiendum: An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Qui autem interfuerunt Cardinales, sacris ritibus tuendis praepositi, post relationem eiusdem Cardinalis Ponentis, auditis suffragiis Officialium Praelatorum ac praesertim Revmi P. Ferdinandi Antonelli O. F. M., Fidei Promotoris Generalis, Sacra Congregatio Rituum 711 rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, si Sanctissimo placuerit. Facta postmodum de his omnibus Summo Pontifici Ioanni Papae XXIII fideli relatione, Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congregationis ratum habuit et confirmavit, atque commissionem introductionis causae Servi Dei Andreae Caroli Ferrari, S. R. E. Cardinalis et Archiepiscopi Mediolanensis, Sua manu signare benigne dignata est. Datum Romae, die 10 Februarii a. D. 1963. ARCADIUS M. L. Card. LARRAONA, Praefectus & S. f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 712 PONTIFICIUM CONSILIUM STUDIIS BIBLIORUM PROVEHENDIS INSTRUCTIO DE HISTORICA EVANGELIORUM VERITATE Sancta Mater Ecclesia quae est « columna et firmamentum veritatis )),* semper Sacram Scripturam ad munus supernam impertiendi animis salutem adhibuit eamque a quavis falsa interpretatione defendit. Quia problemata numquam deerunt, exegeta catholicus in exponendo divino verbo et in solvendis difficultatibus quae ei opponuntur, numquam animo deficiat oportet sed strenue laboret ut genuinum Scripturarum sensum magis adaperiat, non tantum suis fretus viribus, sed praesertim Dei auxilio et Ecclesiae luce firmiter confidens. Magnopere gaudendum est plures hodie inveniri fideles Ecclesiae filios, rerum biblicarum, prout nostra requirunt tempora, peritos, qui hortamentis Summorum Pontificum obsecundantes, indefesso labore huic gravi arduoque muneri toto animo incumbant. Quorum « strenuorum in vinea Domini operariorum conatus non solummodo aequo iustoque animo, sed summa etiam cum caritate iudicandos esse ceteri omnes Ecclesiae filii meminerint )), cum quaestiones difficiliores etiam magni nominis interpretes, velut ipse Hieronymus, haud ita felici interdum exitu enucleare conati sint. Caveatur « ne acrior disputandi contentio transgrediatur mutuae caritatis terminos ; neve inter disputandum ipsae revelatae veritates divinaeque traditiones vocari in disceptationem videantur. Nisi enim salva consensione animorum collocatisque in tuto principiis, non licebit ex variis multorum studiis magnos exspectare huius disciplinae progressus )). 2 3 4 Exegetarum labor hodie eo vel magis requiritur, quod multa scripta vulgantur, quibus veritas factorum et dictorum quae in Evangeliis continentur, in discrimen vocatur. Quare Pontificia Commissio de Re Bibli- 1 I Tim. 3, 15. Divino afflante Spiritu; Enchiridion Biblicum*- (EB) 564; A.. A. S. XXXV (1943). p. 319. Of. Spiritus Paraclitus; EB 451; A. A. S. XII (1920), p. 392. Litt. Apost. Vigilantiae; EB 143; Leonis XIII Acta, XXII, p. 237. 2 3 4 Pontificium Consilium studiis Bibliorum provehendis 713 ea, pro munere a Summis Pontificibus sibi commisso, opportunum duxit ea quae sequuntur exponere et inculcare. 1. Exegeta catholicus, ductu Ecclesiae, utilitates capiat ex omnibus quae priores interpretes, praesertim Sancti Patres Doctoresque Ecclesiae, ad intellegendum sacrum textum contulerunt eorumque labores ulterius persequatur. Ut Evangeliorum perennem veritatem et auctoritatem in plena luce collocet, accurate normas hermeneuticae rationalis et catholicae servans, nova exegeseos adiumenta sollerter adhibebit, praesertim ea quae historica methodus universim considerata affert. Haec sedulo fontes indagat eorumque naturam et vim definit, subsidia per criticen textus, criticen litterariam, cognitionem linguarum sibi comparat. Observabit interpres monitum Pii XII fel. r e c , qui ei iniungit ut « prudenter ... perquirat quid dicendi forma seu litterarum genus, ab hagiographo adhibitum, ad veram et genuinam conferat interpretationem; ac sibi persuadeat hanc officii sui partem sine magno catholicae exegeseos detrimento neglegi non posse )) ; quo monito Pius XII fel. rec. generalem artis hermeneuticae regulam enuntiat, cuius ope tum Veteris tum Novi Testamenti libri explanandi sunt, eo quod in eis exarandis hagiographi modum cogitandi et scribendi apud aequales vigentem adhibuerunt. Denique exegeta omnia media usurpabit quibus altius indolem testimonii Evangeliorum, vitam religiosam primarum ecclesiarum, sensum et vim traditionis apostolicae perspiciat. 5 Ubi casus fert, interpreti investigare licet, quae sana elementa in (( methodo historiae formarum » insint, quibus ad pleniorem Evangeliorum intellegentiam rite uti possit. Circumspecte tamen se gerat, quia saepe huic methodo commixta prostant principia philosophica et theologica haud probanda, quae tum methodum, tum conclusiones in re litteraria non raro dépravant. Quidam enim huius methodi fautores praeiudicatis opinionibus rationalismi abducti, supernaturalis ordinis existentiam et Dei personalis in mundo interventum, ope revelationis proprie dictae factum, miraculorum et prophetiarum possibilitatem et existentiam agnoscere renuunt. Alii e falsa notione fidei procedunt ac si ipsa veritatem historicam non curet, immo cum eadem componi non possit. Alii historicam vim et indolem documentorum revelationis quasi a priori negant. Alii denique auctoritatem Apostolorum, quatenus testes Christi sunt, eorumque munus et influxum in primaevam communitatem parvis Divino afflante Spiritu; E B 560; A. A. S. XXXV (1943), p. 316. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 714 pendentes, creatricem potentiam huius communitatis extollunt. Quae omnia non tantum catholicae doctrinae adversantur, sed etiam fundamento scientifico carent, a rectisque historicae methodi principiis aliena sunt. 2. Interpres, ut de firmitate eorum quae in Evangeliis traduntur recte statuat, sollerter ad tria tempora traditionis attendat quibus doctrina et vita Iesu ad nos pervenerunt. Christus Dominus Sibi discipulos selectos adiunxit, qui Eum ab initio secuti sunt, Eius opera viderunt verbaque audierunt et hoc modo apti fuerunt qui Eius vitae et doctrinae testes essent. Dominus, cum doctrinam ore exponebat, modos ratiocinandi et exponendi tunc temporis vulgatos sequebatur, ita ad mentem auditorum Se accommodans et efficiens ut ea quae doceret firmiter menti imprimerentur et commode a discipulis memoria tenerentur. Hi miracula aliosque Iesu vitae eventus recte tanquam facta eo fine patrata vel disposita, ut eis homines in Christum crederent et doctrinam salutis fide amplecterentur, intellexerunt. Apostoli imprimis mortem et resurrectionem Domini annuntiabant, Iesu testimonium reddentes, Eiusque vitam et verba fideliter exponebant, adiunctorum in quibus auditores versabantur, in modo praedicandi rationem habentes. Postquam Iesus a mortuis resurrexit Eiusque divinitas clare perspecta est, tantum afuit ut fides memoriam eorum quae evenerant, deleret, ut eam potius firmaret, quia fides in eis quae Iesus fecerat et docuerat nitebatur. Nec propter cultum quo discipuli exinde Iesum ut Dominum et Filium Dei venerabantur, hic in <( mythicam » personam mutatus est Eiusque doctrina deformata. Non est autem cur negetur Apostolos ea quae a Domino reapse dicta et facta sunt, auditoribus ea pleniore intellegentia tradidisse, qua ipsi eventibus gloriosis Christi instructi et lumine Spiritus veritatis edocti fruebantur. Inde est quod sicut Iesus Ipse post resurrectionem « interpretabatur 6 7 8 9 10 11 12 13 14 6 Cf. Me. 3, 14; Lc. 6, 13. Cf. Lc. 1, 2; Act. 1, 21-22. Cf. Lc. 24, 48; Io. 15, 27; Act. 1, 8; 10, 39; 13, 31. Cf. Lc. 24, 44-48; Act. 2, 32; 3, 15; 5, 30-32. Cf. Act. 10, 36-41. Cf. Act. 13, 16-41 cum Act. 17, 22-31. Act. 2, 36; Io. 20, 28. Act. 2, 22; 10, 37-39. " Cf. Io. 14, 26; 16, 13. Io. 2, 22; 12, 16; 11, 51-52; cn 14, 26; 16, 12-13; 7, 39. 7 8 9 10 11 12 13 15 15 Pontificium Consilium studiis Bibliorum provehendis 16 715 17 illis )) tum Veteris Testamenti tum Sui Ipsius verba ita et illi Eius verba et gesta, prout auditorum necessitates postulabant, interpretati sunt. (( Ministerio verbi instantes » , variis dicendi modis, cum proprio proposito et auditorum mente congruentibus utentes praedicaverunt; nam « Graecis ac Barbaris, sapientibus et insipientibus ) ) debitores erant. Hi vero loquendi modi quibus praecones Christum annuntiaverunt, distinguendi et perpendendi sunt : catecheses, narrationes, testimonia, hymni, doxologiae, preces aliaeque id genus formae litterariae in Sacra Scriptura et ab hominibus illius aetatis usurpari solitae. Hanc instructionem primaevam, prius ore, deinde scripto traditam — nam mox evenit ut multi conarentur (( ordinare narrationem rerum ) ) quae Dominum Iesum respiciebant — auctores sacri methodo, peculiari fini quem quisque sibi proposuit congrua, ad utilitatem ecclesiarum quattuor evangeliis consigna ver unt. Quaedam e multis traditis selegentes, quaedam in synthesim redigentes, quaedam ad statum ecclesiarum attendendo explanantes, omni ope annisi sunt ut lectores eorum verborum de quibus eruditi erant, cognoscerent firmitatem. Hagio: graphi enim ex eis quae acceperunt, ea potissimum selegerunt quae variis condicionibus fidelium et fini a se intento accommodata erant, eademque eo modo narrabant qui eisdem condicionibus eidemque fini congruebat. Cum sensus enuntiationis etiam a consecutione rerum pendeat, Evangelistae tradentes verba vel res gestas Salvatoris, hic in alio, ille in alio contextu, ea ad utilitatem lectorum explicaverunt. Quapropter indaget exegeta quid Evangelista, dictum vel factum hoc modo narrans vel in certo contextu ponens, intenderit. Veritati narrationis enim minime officit Evangelistas dicta vel res gestas Domini diverso ordine referre Eiusque sententias non ad litteram, sensu tamen retento, diversimode exprimere. Nam, ut ait S. Augustinus : « Satis probabile est quod unusquisque Evangelistarum eo se ordine credidit debuisse narrare, quo voluisset Deus ea ipsa quae narrabat eius recordationi suggerere, in eis dumtaxat rebus, quarum ordo, sive ille, sive ille sit, nihil minuit auctoritati veri1 8 1 9 20 21 22 23 24 16 17 18 19 20 2 1 2 2 23 24 Lc. 24, 27. Cf. Lc. 24, 44-45; Act. 1, 3. Act. 6, 4. Rom. 1, 14. I Cor. 9, 19-23. Cf. Lc. 1, 1. Cf. Lc. 1, 4. Cf. S. Ioan. Chrys., In Mat., Horn. I, 3; PG 57, 16-17. Cf. S. August., De consensu Evang., 2, 12, 28; PL 34, 1090-1091. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 716 tatiqiie evangelicae. Cur autem Spiritus sanctus dividens propria unicuique prout vult, et ideo mentes quoque sanctorum propter Libros in tanto auctoritatis culmine collocandos, in recolendo quae scriberent sine dubio gubernans et regens, alium sic, alium vero sic narrationem suam ordinare permiserit, quisque pia diligentia quaesiverit, divinitus adiutus poterit invenire ) ) . Exegeta, nisi ad liaec omnia quae ad originem et compositionem Evangeliorum spectant attendent et quaecumque probanda recentes investigationes attulerunt, rite adhibuerit, munus suum perspiciendi quid hagiographi intenderint quidque reapse dixerint, non implebit. Cum ex eis quae novae inquisitiones contulerunt appareat doctrinam et vitam Iesu non simpliciter relatas fuisse, eo solo fine ut memoria tenerentur, sed (( praedicatas » fuisse ita ut Ecclesiae fundamentum fidei et morum praeberent, interpres testimonium Evangelistarum indefesse perscrutans, vim theologicam perennem Evangeliorum altius illustrare et quantae sit Ecclesiae interpretatio necessitatis quantique momenti in plena luce collocare valebit. 25 26 Multa supersunt eaque gravissima in quibus edisserendis et explanandis exegeta catholicus acumen et ingenium libere exercere potest et debet, ut ad omnium utilitatem, ad maiorem in dies doctrinae sacrae profectum, ad iudicium magisterii Ecclesiae praeparandum et ulterius fulciendum, ad Ecclesiae defensionem et honorem ex suo quisque virium conferat. At semper animum gerat paratum ad Ecclesiae magisterio obtemperandum, neque obliviscatur Apostolos Spiritu sancto repletos bonum nuntium praedicasse, Evangelia conscripta esse Spiritu Sancto inspirante, qui eorum auctores ab omni errore praeservabat. (( Non enim per alios dispositionem salutis nostrae cognovimus, quam per eos per quos Evangelium pervenit ad nos : quod quidem tunc praeconaverunt, postea vero per Dei voluntatem in Scripturis nobis tradiderunt, fundamentum et columnam fidei nostrae futurum. Non enim fas est dicere, quoniam ante praedicaverunt quam perfectam haberet agnitionem ; sicut quidam audent dicere, gloriantes emendatores se esse Apostolorum. Postea enim quam surrexit Dominus noster a mortuis, et induti sunt supervenientis Spiritus Sancti virtutem ex alto, de omnibus adimpleti sunt, et habuerunt perfectam agnitionem; exierunt in fines terrae, ea quae a Deo nobis bona sunt evangelizantes, et coelestem pacem homini27 25 28 27 I Cor. 12, 11. De consensu Evang., 2, 21, 51 s.; PL 34, 1102. Of. Divino afflante Spiritu; EB 565; A. A. S. XXXV (1943), p. 319. Pontificium Consilium studiis Bibliorum provehendis 717 bus annuntiantes, qui quidem et omnes pariter et singuli eorum habentes Evangelium Dei » . 2 8 3. Illorum vero quibus munus docendi in Seminariis vel in id genus Institutis commissum est, «prima cura sit, ut ... sic omnino tradantur Divinae Litterae, quemadmodum et ipsius gravitas disciplinae et temporum necessitas admonent ) ) . Magistri imprimis theologicam doctrinam exponant, ut Sacrae Scripturae « futuris Ecclesiae sacerdotibus fiant et propriae cuiusque vitae spiritualis fons purus atque perennis, et sacri concionandi muneris quod suscepturi sunt, alimentum et robur » . Iidem cum artem criticam, ante omnia litterariam, ut aiunt, exercent, id agant, non ut hanc artem propter seipsam colant, sed ut eius luce sensum a Deo per hagiographum intentum enucleatius perspiciant. Ne igitur sistant media via, suis litterariis inventis unice contenti, sed insuper ostendant quomodo haec reapse conferant ad doctrinam revelatam clarius intellegendam, vel, si res ferat, ad fallacias refellendas. Qui alios instituentes has normas sequuntur, efficient ut alumni in Sacra Scriptura id inveniant (( quod mentem ad Deum attollat, animum enutriat, interiorem vitam promoveat ) ) . 29 3 0 31 4. Ii vero qui populum christianum sacris contionibus erudiunt, maxima prudentia opus habent. Imprimis tradant doctrinam, memores admonitionis S. Pauli : « Attende tibi, et doctrinae : insta in illis. Hoc enim faciens, et teipsum salvum facies, et eos, qui te audiunt ) ) . A novitatibus futtilibus vel non satis probatis proponendis prorsus abstineant. Opiniones novas, iam solide probatas, si necesse est, caute, ratione habita auditorum, exponant. Cum eventus biblicos narrant, adiuncta ficta veritati haud conformia ne addant. Quae prudentiae virtus ab his praesertim colenda est, qui inter christifideles scripta vulgant. Supernas divini verbi divitias sedulo promant « ut fideles ... ad vitam recte conformandam moveantur et incendantur ) ) . Sanctum habeant numquam a communi doctrina ac traditione Ecclesiae vel minimum discedere; utique vera scientiae biblicae incrementa, quaecumque recentiorum sollertia contulerit in rem suam con32 33 * 28 29 30 31 32 33 S. Iren., Adv. Haer., III 1, 1; Harvey II, 2; PC 7, 844. Litt. Apost. Quoniam in re biblica; EB 162; Pii X Acta, III, p. 72. Divino afflante Spiritu; E B 567; A. A. S. XXXV (1943), p. 322. Divino afflante Spiritu; EB 552; A. A. S. XXXV (1943), p. 311. / Tim. 4, 16. Divino afflante Spiritu; EB 566; A. A. S. XXXV (1943), p. 320. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 718 34 vertant, sed temeraria novatorum commenta omnino devitent. Severe prohibentur quominus pernicioso pruritu novitatis seducti, quaelibet difficultatum solutionis tentamenta sine prudenti delectu et serio discrimine inconsiderate disseminent, ita plurimorum fidem turbantes. Iam pridem haec Pontificia Commissio de Re Biblica opportunum censuit in memoriam revocare etiam libros et articulos in commentariis et diariis de re biblica edendos, utpote res religiosas et ad religiosam christifidelium institutionem spectantes, Ordinariorum auctoritati et iurisdictioni subesse. Rogantur ergo Ordinarii ut huiusmodi scriptis vulgaribus maxima cum diligentia invigilent. 35 5. Consociationum biblicarum qui curam habent, legibus a Pontificia Commissione de Re" Biblica statutis inviolate obtempèrent. 36 - x - * -X- Quae omnia si servata fuerint, studium Sacrarum Scripturarum «edet in utilitatem fidelium. Nemo erit qui nostris etiam diebus non experiatur quod S. Paulus scripsit : Sacrae Litterae « possunt instruere ad salutem, per fidem, quae est in Christo Iesu. Omnis scriptura divinitus inspirata utilis est ad docendum, ad arguendum, ad corripiendum, ad erudiendum in iustitia : ut perfectus sit homo Dei, ad omne opus bonum instructus ) ) . 37 Hanc autem Instructionem Ssmus Dominus Noster Paulus Pp. VI, in Audientia die 21 Aprilis a. 196Jf infrascripto Revmo Consultori ab Actis benigne concessa, approbavit et publici iuris fieri mandavit. Romae, die 21 Aprilis a. 1964. BENIAMIN 34 N. WAMBACQ, O. Praem., Consultor ab Actis Cf. Litt. Apost. Quoniam in re biblica; EB 175; Pii X Acta, III, p. 75. Instructio ad Excfhos locorum Ordinarios... 15 Dec. 1955; EB 626; A. A. S. XLVIII <1956), p. 63. EB 622-633 ; A. A. S. XLVIII (1956), pp. 61-64. * II Tim. 3, 15-17. 35 36 37 Sacra Romana Rota 719 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis HALIFAXIEN. Nullitatis matrimonii (Mousseau - Mac Donald) Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Ioannae Shirley Mac Donald, causae superius inscriptae conventae, eamdem citamus ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Roma, Piazza delia Cancelleria 1), in diem 28 Octobris 1964, hora undecima, pro concordatione vel subsignatione dubii quod sequitur : An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi aliique fideles notitiam habentes commorationis praedictae dominae Ioannae Shirley Mac Donald, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur.* Salvator Canals, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 8 Iunii a. 1964. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Jeanne Shirley Mac Donald, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 28 octobre 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté : Gonste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Jeanne Shirley Mac Donald, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 720 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale TRIBUNAL VICARIATUS URBIS Citatio edictalis ROMANA Nullitatis matrimonii (Dell'Omo - Berruti) Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Guidonis Berruti, in causa de qua supra conventi, eumdem citamus ad comparendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 3 Novembris 1964, pro concordatione sequentis dubii : An constet de nullitate matrimonii, in casu? Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedicti domini Guidonis' Berruti, curare debent ut ipse de hac citatione edictali rite moneatur. * D. Semproni, V. Officialis Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 20 Iulii 1964. V. Prazzano, Cancellarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Guido Berruti, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), le 3 novembre 1964, pour concorder le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit M. Guido Berruti, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 721 DIARIUM ROMANAE CURIAE Lunedì, 20 luglio 1 9 6 4 , il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Dott. BELISARIO MORENO HTJEYO, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario dell'Argentina. Martedì, 21 luglio 1 9 6 4 , il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Dott. MARCOS AGAJYELLEW, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario di Etiopia. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 9 giugno 1964, nel Palazzo delle Congregazioni, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione di Causa dei Servi di Dio : 1. Pietro Bonilli, sacerdote, fondatore dell'Istituto delle Suore della S. Famiglia; 2. Diego Oddi, laico professo dell'Ordine dei Frati Minori. Hanno inoltre esaminato le relazioni dei censori teologi su gli scritti dei Servi di Dio : 1. Leonardo Castellano, Vescovo di Tabasco ; 2. Elia di San Clemente, Monaca professa dell'Ordine dei Carmelitani Scalzi ; 3. Maria Dolores Rodríguez Ortega Sopeña, fondatrice delle Dame Catéchiste ; 4. Ludovico Martin, padre di famiglia; 5. Azelia Martin, madre di famiglia. Giovedì 25 giugno 1964, nel Palazzo delle Congregazioni, alla presenza dell'Emo Signor Cardinale Paolo Giobbe, Relatore della Causa del Servo di Dio Carlo di S. Andrea, sacerdote professo dei Passionisti, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del predetto Servo di Dio. Martedì 7 luglio 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano, alla augusta presenza del Santo Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e 722 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Consultori teologi hanno dato il loro voto su i miracoli che si asseriscono operati ad intercessione dei 1. Beati Carlo Lwanga, Mattia Kalemba Murumba e venti Soci, martirizzati in Uganda nel 1885-86 ; 2. Ven. Servo di Dio Luigi Guanella, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Servi della Carità e delle Figlie di S. Maria della ProvvidenzaMartedì 14 luglio 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale gli Emi eRevmi Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione della Causa dei Servi di Dio: 1. Timoteo Giaccardo, sacerdote della Pia Società di San Paolo ; 2. Maria Teodora Voiron, della Congregazione delle Suore di S. Giuseppe di Chambery. Hanno inoltre esaminato le relazioni dei censori teologi su gli scritti dei Servi di Dio : 1. Lodovico Tijssen, sacerdote secolare della diocesi di Roermond in Olanda ; 2. Maggiorino Vigolungo, della Pia Società di San Paolo : 3. Nemesia Valle, dell'Istituto delle Suore della Carità ; 4. Angela Salawa, del Terz'Ordine di S. Francesco di Assisi. SEGRETERIA DI STATO NOMINA Con Biglietto della Segreteria di Stato, in data 1 giugno 1964, il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di confermare, per il prossimo quadriennio, Presidente della Pontificia Accademia delle Scienze Sua Eccellenza Reverendissima l'Accademico Pontificio Monsignor Giorgio Lemaitre, Professore di Metodologia matematica nell'Università Cattolica di Lovanio. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Commenda con placca dell'Ordine Piano : 2 novembre 1963. Al Marchese Avignone di S. Teodoro Guido (Roma). » » » Al Conte Nasalli Rocca di Corneliano Carlo (Roma). La Placca dell'Ordine Piano : 2 novembre 1963. Al Nob. Alvarez de Castro Carlo (Roma). Diarium Romanae Curiae 723 La Commenda dell'Ordine Piano : 2 novembre 1963. Al Marchese Per uzzi Cosimo (Portsmouth). Il Cavalierato dell'Ordine Piano : 2 novembre 1963. Al Nob. Rosselli del Turco Giuseppe (Firenze). » » » Al Marchese del Gallo Roccagiovine Paolo (Roma). » » » Al Conte Valentini Domenico (Roma). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 27 luglio 1963. Al sig. Tiberghien Eugenio E. (Lille). 4 settembre » Al sig. Brasca Giancarlo (Milano). » » » Al sig. Crosti Luigi (Milano). » » » Al sig. Lazzati Giuseppe (Milano). » » » Al sig. Locatelli Piero (Milano). » » » Al sig. Stabilini Giuseppe (Milano). » » » Al sig. Villa Luigi (Milano). 19 ottobre » Al sig. Doe Christie (Liberia). 30 » » Al sig. Yoshura Morizumi (Giappone). La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 28 settembre 1963. Al sig. Cantagalli Ezio (Siena). 11 ottobre » Al sig. Rospigliosi Roberto (Prato). » » » Al Marchese Nasalli Tafíini d'Acceglio Luigi (Roma). 25 » » ' Al sig. Marinaro Vincenzo (Atene). y La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 luglio 1963. Al sig. Faivre D'Arcier Carlo (Paris). » » » Al sig. Breccia Angelo (Roma). » » » Al sig. Romano Nicola (Roma). 13 » » Al sig. Domaradzki Teodoro Felice (Montréal). 20 » » Al sig. Kuijpers Ermanno (Antwerpen). 27 » » Al sig. Rossi Renato Olivante (Subiaco). 10 agosto » Al sig. Balzano Manlio (Trivento). » » » Al sig. Gagliardi Enzo (Trivento). » » » Al sig. Prete Lamberto (Trivento). 4 settembre » Al sig. Arlotta Pio (Milano). » » » Al sig. Bellini Dandolo (Milano). » » » Al sig. Beltramini Giovanni Maria (Milano). » » » Al sig. Clerici Luigi (Milano). » » » Al sig. Fossati Franco (Milano). » » » Al sig. Manfrini Enrico (Milano). » » » Al sig. Maraschini Giovanni (Milano). » » » Al sig. Meda Piero (Milano). » » » Al sig. Ortolani Piervirgilio (Milano). » » » Al sig. Plantanida Dante (Milano). » » » Al sig. Salvatori Renzo (Milano). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 724 Ol à settembre 1963. Al » » » Al 5 » Al 14 » Al 17 » » Al 28 » » Al Al » Al » » » Al » Al » » » » » Al ottobre Al 11 » » Al Al » » 25 » » Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Scorzelli Lello (Milano). Uberti Lodovico (Milano). Cavoli Giuseppe B. (Cleveland). Mattucci Emilio (Teramo-Atri). Loos Carlo (Malines - Bruxelles). Gazzolo Angelo (Genova). Ragghianti Mario (Lucca). Llasera Diaz Emilio (Madrid). Cribier Pietro (Paris). Trioni etti Alfio (Roma). Vacha Romano (Torino). Provenzale Luciano (Cagliari). Caracciolo Raffaello (Siracusa). Piccione Corrado (Siracusa). De Oliveira Lacerda Luigi Orazio (Brasile). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 1963. Al Al » » » » » Al » » Al Al » » » 20 » » Al 27 » » Al » » » Al 10 agosto » Al » » » Al » » » Al Al » » Al » Al 4 settembre » » » » Al » » » Al 7 » » Al Al » » Al 17 » » » Al » » » Al Al » » Al » » Al 28 » Al » » Al » » Al 5 ottobre » » Al 11 » » Al 31 Al » 6 luglio sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Mortarotti Emilio (Alessandria). Catteau Enrico (Arras). Fernandes Guglielmo G. (Madras). Dorairaj A. (Madras). Deneux Alfredo (Paris). Hembach er Fernando (Paris). Gusso Giampaolo (Roma). Gusso Guido (Roma). Janin Giuseppe Amato (Lyon). Lambert Giacomo (Lyon). Roubier Paolo (Lyon). Vincent Giovanni (Lyon). Lefebvre Andrea (Porto e S. Rufina). Inzaghi Cesare (Milano). Mapelli Antonio (Milano). & Mellà Albino (Milano). Ferreira Porto Antonio (Angra). Gallinai Heber Alberto C. (Florida). Arcq Giulio (Malines-Bruxelles). Caron Maurizio (Malines-Bruxelles). De Guchteneere Raoul (Malines-Bruxelles). De Nayer Pietro (Malines-Bruxelles). Maisin Giuseppe (Malines-Bruxelles). Qnercioli Vincenzo (Montalcino). Salter Giovanni Patrizio (Southwark). Vecchi Virgilio Costantino (Southwark). Esparza Barrientos Ilario (Torreón). Glotin Luigi (Vannes). Morelli Primo (San Miniato). Crespo Astudillo Emiliano (Cuenca). An. et vol. LVI 30 Septembris 1964 (Ser. III, v. V i ) - N. 12 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I PANAMENSIS (S. IACOBI VERAGUENSIS) Diviso territorio Ecclesiae Panamensis, nova dioecesis conditur, « Sancti Iacobi Veraguensis » appellanda. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Panamensis Ecclesiae territorium tam late patet eaque ratione expanditur ut animorum curationi, cui promovendae in Americae Latinae plagis sollicite nunc temporis praesertim Ecclesia operam dat, nonnihil prodesse visum sit si divideretur, nova ex eo ecclesiastica circumscriptione condita. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Antoninus Pinci, Archiepiscopus titulo Tarasensis in Numidia atque in Panamensi Republica Apostolicus Nuntius, id expostulaverit, cumque hac super re favorabilem mentem venerabilis Frater Franciscus Beckmann bo. me. olim Archiepiscopus Panamensis aperuerit, summa Nostra potestate, postque sententiam rogatos venerabiles Fratres Nostros S. R. E. Cardinales rebus Consistorialibus praepositos, sequentia decernimus. A territorio archidioecesis Panamensis civilem provinciam vulgo Veraguas appellalo - ACTA, vol. V I , n. 12. — 30-9-1964. 726 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale tam seiungimus atque ex ea novam dioecesim, quae $. Iacobi Veraguensis cognominabitur, constituimus, iisdem servatis finibus quibus civilis provincia cingitur. Novae igitur dioecesis fines erunt : ad septemtrionem dioecesis Davidensis et praelatura (( nullius » Buccae Taurinae ; ad orientem Oceanus Atlanticus ; ad meridiem archidioecesis Panamensis, dioecesis Citrensis et vicariatus apostolicus Dariensis ; ad occidentem denique Oceanus Pacificus. Episcopalem novae dioecesis sedem in urbe vulgo Santiago appellata ponendam statuimus, magisterii vero cathedram in templo curiali inibi exstante Deo in honorem S. Iacobi Apostoli dicato, quod ad gradum cathedralis evehimus. Sive sacrae aedi cathedrali sive S. Iacobi Veraguensis Episcopo congrua iura damus, impositis praeterea sacrorum Antistiti obligationibus, quas inter hae praecipuae erunt : Canonicorum collegium condendi, donec tamen id fieri possit consulto res dioecesanos ad iuris normam eligendi; minus saltem Seminarium, quam primum fieri potuerit, struendi, cuius sive ingenio sive animi dotibus praestantes alumni Romam mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendi. Iubemus insuper ut dioecesis S. Iacobi Veraguensis suffraganea sit metropolitanae Sedi Panamensi, eiusque Episcopus Metropolitae eiusdem archidioecesis obnoxius ; ut mensa episcopalis, quae dicitur, fiat ex Curiae emolumentis, fidelium collationibus, bonisque ei obvenientibus ex praescripto canonis 1500 Codicis Iuris Canonici ; ut simul ac hae Litterae Nostrae ad effectum adductae sint, ei Ecclesiae sacerdotes addicantur, in cuius territorio vel beneficium vel ofiicium habeant, ceteri vero clerici Seminariique tirones ei, in qua legitime degant ; ut denique acta et documenta, conditam dioecesim respicientia, a Curia metropolitana Panamensi ad S. Iacobi Veraguensis mittantur, in tabulario religiose custodienda. Haec omnia quae statuimus venerabilis Frater Antoninus Pinci, quem diximus, exsequenda studebit, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui vero rem perfecerit documenta de more exarabit atque ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem, esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis eflicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta ofiicere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia- Acta Pauli Pp. VI 727 stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertio decimo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALONIER! 8. B. B. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar Federici, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXV, n. 7. 11 SHILLONGENSIS - DÏBRUGARHENSIS (TEZPURENSIS) Distractis quibusdam territoriis a dioecesibus Shillongensi et Dibrugarhensi,, in India, alia dioecesis conditur nomine « Tezpurensis ». PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Fidei catholicae divulgatio incensiusque, quo in dies urgemur, non solum in christifideles, sed in universae terrae etiam homines Evangelica luce adhuc expertes studium, id haud raro requirunt, ut ex latissimis incolarumque frequentissimis dioecesibus aliae condantur ecclesiasticae circumscriptiones. Neminem enim fugit eo magis christianas res florere quo Ecclesiarum rectorum numerus, Episcoporum nempe, amplior fiat. Hanc ideo ob causam, venerabili Fratri Iacobo Roberto Knox, Archiepiscopo titulo Melitenaeo et in India Apostolico Internuntio, qui, post auditos quorum interesset Ordinarios, ab Apostolica Sede petiit ut ex dioecesibus Shillongensi et Dibrugarhensi nova alia funda- 728 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale retur, concedere libenter censuimus, sequentiaque, de sententia Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, decernere. A dioecesi Shillongensi districtus seiungimus vulgo de Darrang et de Nowgong appellatos, una cum ea parte districtuum de Goalpara et de Kamrup quae est ad septemtrionalem ripam fluminis Brahmaputra sita; item subdivisionem quam dicunt de Kameng ad (( North East Frontier Agency )) pertinentem, atque demum Statum de Bhutam cognominatum ; a dioecesi autem Dibrugarhensi, subdivisiones uti appellant de Subansiri et de Siang pertinentes ad (( North East Frontier Agency », itemque partem districtus de Lakhimpur, ad eandem septentrionalem ripam fluminis Brahmaputra sitam, ex iisque omnibus novam dioecesim constituimus, ex urbe Tezpur Tezpurensem appellandam, iisdemque cingendam finibus ac territoria e quibus fit. Praecipimus insuper ut condita dioecesis, una cum suo Episcopo, suffraganea sit metropolitanae Sedi Calcuttensi ; ut sacrorum Antistitis sedes domiciliumque in urbe Tezpur sit, cathedra autem magisterii episcopalis, in templo, eadem in urbe exstante, quod Deo in honorem Sancti Ioannis Bosco est dicatum; ut consultores dioecesani deligantur ad normam iuris, qui scilicet a munere cessabunt simul ac Canonicorum collegium constituatur; ut Seminarium denique, saltem minus, quam primum struatur, iis pueris accipiendis et efformandis, qui ad sacerdotium Dei instinctu vocentur. Volumus denique ut Tezpurensis cathedralis Ecclesia curis committatur sodalium Societatis S. Francisci Salesii, quos enixe hortamur ut nulli labori pareant ad salutiferam Christi legem suo in territorio prolatandam. Has Nostras Litteras ad effectum adducet venerabilis Frater Iacobus Robertus Knox, quem diximus, vel ab eo delegatus vir, dummodo sit in ecclesiastica dignitate constitutus. Qui vero rem perfecerit, documenta de more exarari iubebit, ad Sacramque Congregationem de Propaganda Fide quam primum mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis eíñeacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis,, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint 729 Acta Pauli Pp. VI subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A . Card. COPBLLO 8. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens ~ * t Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 60. III VILLAVICENTIENSIS (ARIARIENSIS) Diviso territorio vicariatus apostolici Villavicentiensis, nova praefectura apostolica conditur « Ariariensis » nomine. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Laetamur admodum gratesque Deo persolvimus quoties nova Nobis ecclesiastica circumscriptio condenda proponitur, quae causa sit ut (( verbum Dei currat et clarificetur )) (2 Thess. 3, 1), largeque in animis sparsum, veluti bonum semen, fructus uberrimos edat ad aeternam salutem perutiles. Quam ob rem cum Sacra Congregatio Fidei Propagandae, post rem mature consideratam sententiamque rogatos venerabiles Fratres Iosephum Paupini, Apostolicum in Columbiana Republica Nuntium, atque Franciscum Iosephum Bruls, Apostolicum Vicarium Villavicentiensem, territorium Villavicentiensis vicariatus dividere censuerit, ex eoque novam praefecturam apostolicam constituere, libenti animo acta negotia adprobantes, summa Nostra potestate sequentia decernimus. A territorio vicariatus apostolici Villavicentiensis, Soda- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 730 libus Societatis Mariae Monfortanae concrediti, partem occidentalem distrahimus ex eaque novam praefecturam apostolicam constituimus Ariariensem cognominandam. Limites inter novam praefecturam apostolicam et vicariatum Villavicentiensem erunt : flumen vulgo Ariari cognominatum, usque ad locum quem vocant « Granja de Iraca )) ; et hinc via quae ducit ad locum « La Concordia » nuncupatum, ceteris finibus immutatis. Novam apostolicam praefecturam curis committimus Sodalium Societatis S. Francisci Salesii, quos paterne hortamur, ut nulli labori pareant ut Regnum Christi in homines latius proferant. Ceterum has Litteras Nostras ad exitum adducet venerabilis Frater Iosephus Paupini, quem diximus, vel per se ipse, vel per alium, factis ad id debitis facultatibus. Re vero acta documenta exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittantur. Quod si alius eo tempore Apostolicae in Columbiana Republica Nuntiaturae praesit, hic mandata Nostra faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis eflicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sextodecimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS 8. R. E. Cancellarius P. Card. AGAGIANIAN 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Decanus Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Tn Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 6J h Acta Pauli Pp. VI 731 IV BOSSANGOAËNSIS Apostolica praefectura Bossangoaënsis ad gradum dioecesis evehitur PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Gaudet sancta Mater Ecclesia quotiescumque filiorum agmina novas, Deo dante, capiunt accessiones, eisque omnibus auxiliis adesse studet quibus Christus eam instruxit Regno Dei in hominibus provehendo. Cum igitur Sacra Congregatio Christiano Nomini Propagando, de sententia venerabilis Fratris Sergii Pignedoli, Archiepiscopi titulo Iconiensis et Apostolici in Africa Media Occidentali Delegati, apostolicam praefecturam Bossangoaënsem ad gradum dioecesis iam esse evehendam censuerit, summa Nostra potestate, consensuque eorum suppleto qui hac super re aliquod ius habeant vel se putent habere, sequentia decernimus. Apostolicam praefecturam Bossangoaënsem, in Reipublicae Mediae Africanae territorio sitam, ad dignitatem et gradum dioecesis attollimus eodem nomine iisdemque finibus servatis. Nova haec dioecesis, quam curis Fratrum Minorum Capuccinorum concredimus, qui apostolicae praefecturae exordia sedula cura foverunt, metropolitanae Ecclesiae Banguensi suffraganea erit. Episcopus autem sedem suam in urbe Bossangoa cognominata figet, cathedram vero sui magisterii in principe aede eiusdem urbis, quam ad cathedralis templi dignitatem attollimus, cum iuribus et privilegiis. Decernimus insuper ut ob locorum temporumque adiuncta Canonicorum loco Consultores dioecesani ab Episcopo deligantur ad normam iuris, qui ei consilio et ope assint. Volumus etiam ut dioecesanum Seminarium condatur, pueris excipiendis qui ad sacerdotium vocentur. Ad regimen quod attinet, adque iura cleri et populi, hisque similia, Codicis Iuris Canonici normae serventur legesque peculiares quas Sacra Congregatio Fidei Propagandae dederit. Ceterum volumus ut haec Nostra decreta exsequenda curet venerabilis Frater Sergius Pignedoli, quem diximus, vel qui eo tempore quo ad effectum adduci debeant Delegati Apostolici partes in Africa Media Occidentali egerit ; qui vero rem "perfecerit documenta exarari iubet, eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti- 732 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A . Card. COPELLO S. B. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens Ioannes Calieri, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIY, n. 68. V PALAËNSIS Praefectura apostolica Palaënsis, in territorio vulgo Tchad, ad gradum dioecesis evehitur, nomine fìnihusque immutatis. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Christi fidelium animis sine intermissione prodesse cupientes in idque mentem intendentes, ut catholicarum rerum vigor et prosperitas magis ubique terrarum magisque fructus prodant, impellimur hodie, qui summam in Ecclesia potestatem detinemus, ut Sacrae Congregationis de Propaganda Fide sententiae concedamus, praefecturam nempe apostolicam Palaënsem ad dioecesis gradum et dignitatem esse evehendam. Quod ut fieret etiam venerabilis Frater Sergius Pignedoli, Archiepiscopus titulo Iconiensis et Apostolicus in Africa Media Occidentali Delegatus, proposuit enixeque postulavit. Quamobrem, eadem usi potestate Nostra, praefecturam apostolicam Palaënsem ad dioecesis gradum 733 Acta Pauli Pp. VI attollimus, id simul censentes ut sic ut antea finibus circumscribatur eademque vocetur appellatione. Novae dioecesis, quae metropolitanae Sedi Arcis Lamy erit suffraganea, indefessam curam habebunt sodales Missionariorum Oblatorum B. M. V. Immaculatae, quos paterne hortamur ut, qui hucusque vires suas eidem gubernandae impenderunt, sedulitatem suam in posterum veluti multiplicent ad christianos fideles fovendos eosque ad evangelicam lucem dirigendos, qui sint eadem adhuc expertes. Sedem suam Episcopus domiciliumque in urbe Pala ponat, suique magisterii cathedram in sacra aede eadem in urbe exstante, quam ad cathedralis dignitatem ducimus. Usque dum praeterea Canonicorum collegium condi possit, consultores dioecesanos idem deligat, quorum auxilio et consilio fruatur. Minus saltem Seminarium struendum tandem consulat, ut ii pueri accipiantur et efformentur, qui ad sacerdotium vocentur. Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Frater Sergius Pignedoli, quem diximus, vel per se ipse vel per alium virum exsequatur. Qui vero negotium perfecerit, documenta de more exarari faciet ad Sacramque christianae Fidei Propagandae Congregationem mitti. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis eflicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sextodecimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS 8. B. E. Cancellarius P. Card. AGAGIANIAN 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens Franciscus H. Ferretti, Caesar Federici, Proton. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 66. Proton. Apost. Apost. Decanus 734 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE I Titulus ac privilegia Basilicae Minoris ecclesiae Sanctissimae Trinitatis in loco « Sonntagberg » vulgo appellato, intra Sancti Hippolyti dioecesis fines exstructae, conferuntur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — « Adorate in monte sancto eius )) (Ps. 98, 9) : haec verba divino amante Numine prolata transferri possunt ad ecclesiam Sanctissimae Trinitatis in monte positam, qui, vulgo « Sonntagberg » appellatus, finibus dioecesis Sancti Hippolyti continetur. Eo enim plurimi pietatis causa peregrinatores accedunt, ut Deo Uni et Trino debita praestent religionis ofiicia ac superna impetrent munera. Ibi saeculo xv sacra aedes, tam augusti Mysterii nomine insignis, condita fuit, cui nonnullis lustris exactis, altera addita est, Salvatori dicata. Quae divini cultus sedes permagnis auctibus ab abbatia Seitenstettensi est provecta, quae aedificationi et curae animarum sedulo operam dedit. Cum vero increscens peregrinorum multitudo capi non posset, eodem saeculo ad finem vergente, amplior ecclesia, incepto, studio, industria eiusdem religiosae familiae est exstructa. Illustris quidem imago Sanctissimae Trinitatis, quae magnam fidelium pietatem excitare consuevit, ab anno MDCXVI repetitur. Itaque Mons Sanctus piorum turmas ad se convertit, quae tam frequentes eo confluebant, ut saeculo XVII, mira Seitenstettensis abbatiae alacritate, templum congruentis magnitudinis sit coeptum aedificari. Quod opus, Iacobo Prandtauer architecto eximio creditum, et post plures annos ingenti molitione perfectum, anno MDCCXXIX ab Episcopo Passaviensi, in cuius dicione tum locus erat, fuit rite consecratum. Non immerita laude celebrantur imagines, quae Trinitatem variasque Fidei veritates venuste interpretantur, altaria affabre confecta, praesertim maximum, pulpitum, alia ornamenta. Cupiens autem huic pietatis domicilio spectabili novum honorem adiungere, dilectus filius Albertus Kurzwernhart, Abbas Seitenstettensis, submisse Nos rogavit, ut id Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus, Venerabilis Fratris Francisci Zak, Episcopi Sancti Hippolyti, commendatione suffultis, libenti animo statuimus concedere. Quae cum ita sint, Nos e Sacrae Eituum Congregationis consulto, Acta Pauli Pp. VI 735 certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum ecclesiam Sanctissimae Trinitatis, in loco, qui « Sonntagberg )) vulgo dicitur, constitutam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Martii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis II Beata Maria Virgo, vulgo « de la Cinta » nuncupata, principalis Patrona caelestis urbis Huelvae declaratur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Praeclara Dei Genetrix christianique populi praesidium Maria ab Huelvensibus civibus impenso amore, vehementi studio, non defervescente pietate excoli perhibetur; qui ei vulgare nomen « de la Cinta )) adicere consueverunt. Quae religio a vetere repetitur aetate, siquidem saltem saeculo xv apud eos iam constat fuisse sacellum, ubi imagini Deiparam ea appellatione insignem referenti a Christifidelibus veneratio cultusque tribuebatur. Quae quidem sacra aedes etiamnum frequens est plebis Dei cotidianis concursibus. Sollemne quoque honori eius, quam Tutricem suam praesentissimam habent, Huelvenses die VIII mensis Septembris maximo cum apparatu et mira cum animorum alacritate quotannis agere dicuntur. Quorum plurimi nomen piae Sodalitati dederunt, iam pridem constitutae, ut augustae Virgini « de la Cinta », quam vocitant, religionis praestarentur officia. Quibus rebus permotus, Venerabilis Frater Petrus Cantero Cuadrado, 736 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Huelvensis Episcopus, Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem, vulgo ut supra diximus, nominatam, urbis Huelvae caelestem renuntiaremus Patronam. Quibus precibus libenti animo obsecundantes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, vulgo « de la Cinta » appellatam, urbis Huelvae principalem apud Deum Patronam confirmamus seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi mensis Martii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis III Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Sancti Aloisii Gonzagae in oppido Stiverorum Castro, dioecesis Mantuanae, honestatur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Innocentiae exemplum praeclarissimum, Sanctum Aloisium Gonzagam, christianus populus, maxime vero iuventus studiis dedita, concelebrat, gloriam eius artes et litterae praedicant, cultum aiunt templa ipsius insignia nomine. In his singulare obtinet momentum ecclesia, qua oppidum Stiverorum Castrum nobilitatur, scilicet natale solum angelici eiusdem adulescentis. Cuius quidem fratris Francisci, marchionis, inceptu anno MDCVIII condita est eo genere structurae, quod, ut aetatis illius ferebat inclinatio, veterum imitabatur archi tee tandi rationem. Haec vero Aloisiana aula non solum aedificationis elegantia commendatur, sed etiam variis marmoribus reni- Acta Pauli Pp. VI 737 det ac venustis imaginibus refulget, quarum ea plurimum probatur, qua Ioannes Franciscus Barbieri, vulgo Guercino nuncupatus, Deiparam Virginem Divinum Filium mortuum pietate materna complectentem summo artificio expressit. Res tamen pretiosissima merito habetur caput Sancti Aloisii Gonzagae, quod in faberrime facta arca est inclusum. Multi igitur ad tam spectabile templum piae peregrinationis causa accedunt, praesertim e dioecesibus Italiae, qua ad septentriones spectat. Atque Nos ipsi hoc sacrarium invisimus, cum essemus in iuvenili aetate constituti, iuventutis Patronum deprecaturi. Cupiens autem eius templi dignitatem augere votaque significans cleri ac populi suis curis commissi, Venerabilis Frater Antonius Poma, Mantuanus Episcopus, Nos rogavit, ut idem Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenti animo admissis, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum ecclesiam Deo in honorem Sancti Aloisii Gonzagae, Confessoris, in oppido Stiverorum Castro, intra fines Mantuanae dioecesis, consecratam, ad honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae sacris aedibus, eodem nomine ornatis, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Aprilis, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. ffi HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 738 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV Sanctus Andreas Corsini praecipuus Patronus Tuscae provinciae Ordinis Fratrum B. Mariae Virg. de Monte Carmelo eligitur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Electuri ex innumero Caelitum Sanctorum agmine virum, qui deprecatione sua auxilioque validissimo Tuscam Carmelitarum provinciam tueatur, alium neminem honorificentissimo huiusmodi officio digniorem quam Andream Corsini existimamus. Is enim naturali quadam ratione neque uno nomine designandus esse videtur : Florentiae natus, in urbe Etruriae principe, admodum iuvenis religiosum Carmeli institutum amplexus est, sacerdotioque auctus munera et consiliarii et magistri variis Tusciae in domibus prudens obivit, donec totam, etsi breve ad tempus, provinciam administravit. Cumque paulo post a coenobio ad Ecclesiae Paesulanae regimen raptus esset, pristina vivendi forma nihil immutata, solidissima exempla virtutis cum pastorali studio mire composuit fuitque Episcopus sollertissimus itemque suae sodalitatis lumen decorque. Haec quidem omnia, ut mutuam sane amicitiae necessitudinem inter homines firmant ac perficiunt, ita, si supernam illam animorum communionem cogitamus, quam divina gratia progignit, alterum nobiliusque innectunt vinculum inter Andream eiusque sodales. Qui ergo inter maximos Carmeli alumnos recensetur, eum singulari fidentique pietate fratres. Carmelitae constanter prosecuti sunt, quemadmodum mos Ordinis testatur, qui antiquitus inductus laudabiliter perseverat. Praecipuus vero cultus, ut par est, eidem praestatur in solo natali, quod ipse impensius amavit probatissimus pacis conciliator, atque in provincia illa, cui olim sapienti consilio praefectus est. Quae cum ita sint, hodiernus Antistes Tuscae provinciae Ordinis Fratrum Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo, nomine quoque cunctorum sodalium, id petit a Nobis, ut publico decreto eundem Caelitem religiosae suae dicionis Patronum renuntiemus. Quod votum, cum ampla dilecti filii Generalis eiusdem Ordinis Procuratoris commendatione ad Nostram Sedem allatum, libenti animo admittere statuimus, iis innixi argumentis, quae supra attigimus, pariterque confisi tanti Caelitis patrocinium quasi fonti illis fore sodalibus, unde exempla ac subsidia hauriant ad viam perfectionis salutaria. Itaque ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura Acta Pauli Pp. VI 739 deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Andream Corsini, Episcopum et Confessorem, principalem apud Deum religiosae Tuscae provinciae Ordinis Fratrum Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo caelestem Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis religiosorum coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die X X I I mensis Aprilis, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis & HAMLETUS I . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 740 CONVENTIO INTER APOSTOLICAM SEDEM ET A U S T R I A C A M JREMPUBLICAM: STRATIONE A P O S T O L I ^ CONVENZIONE DE ADMINI- DIOECESIM E R I G E N D A VERTRAG TRA LA ZWISCHEN DEM SANTA SEDE HEILIGEN STUHL E LA UND DER REPUBBLICA AUSTRIACA REPUBLIK ÖSTERREICH PER ERIGERE IN DIOCESI L'AMMINISTRAZIONE APOSTOLICA DI INNSBRUCK-FELDKIRCH BETREFFEND DIE ERHEBUNG DER APOSTOLISCHEN ADMINISTRATUR INNSBRÜCK-FELDKIRCH ZU EINER DIÖZESE Zwischen dem Heiligen Stuhl, Fra la Santa Sede, rappresentata dal suo Plenipotenziario Sua Eccellenza Rev.ma Mons. Opilio Rossi, Arcivescovo tit. di Ancira e Nunzio Apostolico in Austria, e la Repubblica Austriaca, rappresentata tenziari suoi und der Republik Österreich, Plenipo- vertreten durch deren Bevollmächtigte, il Signor Dott. Bruno KREISKY, Ministro Federale per gli Affari Esteri, e Herrn Dr. Bruno KREISKY, Bundesminister für Auswärtige Angelegenheiten, und il Signor Dott. Theodor PIPFLMinistro Federale per l'Istruzione, CEVIC, Bundesminister für Un- PERCEVIC, dai vertreten durch dessen Bevollmächtigten, S. E. den Herrn Apostolischen Nuntius in Österreich, Titularerzbischof von Ancyra, Msgr. Opilio Rossi, Herrn Dr. Theodor terricht, PIFFL-PER- 741 Acta Pauli Pp. VI viene conclusa la seguente Convenzione : wird nachstehender schlossen : Vertrag ge- Articolo I Artikel I La Santa Sede e la Repubblica Austriaca hanno convenuto di dare esecuzione al disposto dell'art. I I I , § 2, del Concordato del 5 giugno 1933 per quanto riguarda l'Amministrazione Apostolica di InnsbruckFeldkirch, e di elevare il suddetto territorio ecclesiastico a Diocesi di Innsbruck-Feldkirch con sede in Innsbruck, mentre per il Vorarlberg sarà conservato un proprio Vicariato Generale con sede in Feldkirch. Der Heilige Stuhl und die Republik Österreich sind übereingekommen, die Bestimmung des Artikels III, § 2, des Konkordates vom 5. Juni 1933, insoweit sich diese auf die Apostolische Administratur Innsbruck-Feldkirch bezieht, durchzuführen und das genannte Kirchengebiet zur Diözese Innsbruck-Feldkirch mit dem Sitz in Innsbruck zu erheben, wobei für Vorarlberg ein eigenes Generalvikariat mit dem Sitz in Feldkirch erhalten bleibt. v Articolo II Artikel II La Diocesi di Innsbruck-Feldkirch comprende lo stesso territorio che appartiene attualmente all'Amministrazione Apostolica di Innsbruck-Feldkirch. Die Diözese Innsbruck-Feldkirch umschliesst das gleiche Gebiet wie die derzeitige Apostolische Administratur Innsbruck-Feldkirch. Articolo III Artikel III La Diocesi di Innsbruck-Feldkirch viene assegnata alla Provincia Ecclesiastica di Salisburgo. Die Diözese Innsbruck-Feldkirch wird der Salzburger Kirchenprovinz zugeteilt. Articolo IV Artikel IV La Diocesi di Innsbruck-Feld kirch avrà un Capitolo Cattedrale formato da un Prepósito e dal numero di Dignità e Canonici richiesto per l'ordinato esercizio delle funzioni. Der Diözese Innsbruck-Feldkirch wird ein Kathedralkapitel, bestehend aus einem Propst und der für die ordnungsgemässe Ausübung der Funktionen erforderlichen Zahl von Dignitären und Kanonikern, beigegeben werden. Articolo V Artikel V 1) La Diocesi di Innsbruck-Feldkirch ha l'identica personalità giuridica dell'Amministrazione Apo- 1) Die Diözese Innsbruck-Feldkirch ist mit der Apostolischen Administratur Innsbruck-Feldkirch 47 - ACTA, vol. VI, n. 12. — 30-9-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 742 stolica di Innsbruçk-Feldkirch. La Diocesi, la Sede Vescovile e il Capitolo Cattedrale hanno personalità giuridica nell'ambito dello Stato e godono dei diritti degli enti di diritto pubblico. 2) Entro il termine di un anno dall'entrata in vigore dell'erezione nell'ambito statale (art. V I I , capov. 2) la Diocesi sarà libera di trasferire beni mobili ed immobili alla Sede Vescovile o al Capitolo Cattedrale in esenzione da tutte le tasse di bollo e da tutti i diritti legali, dalle imposte sull'acquisto di fondi e sulle donazioni, dalle tasse spettanti ai tribunali ed all'amministrazione giudiziaria, come pure dalle tasse di amministrazione spettanti allo Stato. hinsichtlich ihrer Rechtspersönlichkeit identisch. Die Diözese, der Bischöfliche Stuhl und das Kathedralkapitel haben Rechtspersönlichkeit für den staatlichen Bereich und gemessen die Rechte öffentlich-rechtlicher Körperschaften. 2) Der Diözese steht es frei, innerhalb einer Frist von einem Jahr nach Wirksamkeit der Erhebung für den staatlichen Bereich (Artikel V I I Absatz 2) bewegliches und unbewegliches Vermögen frei von allen Stempel- und Rechtsgebühren, der Grunderwerbsteuer, der Schenkungssteuer, den Gerichtsund Justizverwaltungsgebühren sowie den Verwaltungsabgaben des Bundes an den Bischöflichen Stuhl oder das Kathedralkapitel zu übertragen. Articolo VI Artikel VI La Repubblica Austriaca verserà alla Diocesi di Innsbruck-Feldkirch ed alla Sede Vescovile per far fronte alle spese relative alla completa erezione in diocesi, una somma complessiva di dieci milioni di Scellini, che, a cominciare dal 1965, sarà corrisposta in tre rate annuali uguali, ciascuna delle quali verrà versata entro il I luglio di ogni anno. Die Republik Österreich wird der Diözese Innsbruck-Feldkirch und dem Bischöflichen Stuhl zur Bestreitung der Auslagen, die mit dem vollen Ausbau der Diözese verbunden sind, einen Gesamtbetrag von 10,000.000 S leisten, der, beginnend mit dem Jahr 1965, in drei gleichen Teilbeträgen bis 1. Juli eines jeden Jahres zu erbringen ist. Articolo V I I Artikel V I I 1) L'erezione della Diocesi di Innsbruck-Feldkirch deve aver luogo entro sei mesi dall'entrata in vigore della presente Convenzione. 2) La Santa Sede trasmetterà al Governo Federale della Repubblica Austriaca una copia della Bolla di erezione. Appena presentata tale 1) Die Erhebung der Diözese Innsbruck-Feldkirch soll innerhalb von sechs Monaten nach Inkrafttreten dieses Vertrages erfolgen. 2) Der Heilige Stuhl wird der Bundesregierung der Republik Österreich eine Ausfertigung der Erhebungsbulle übermitteln. Mit o 743 Acta Pauli Pp. VI copia, l'erezione avrà efficacia nell'ambito statale. dem Einlangen dieser Ausfertigung wird die Erhebung für den staatlichen Bereich wirksam. Articolo V I I I Artikel V I I I Le divergenze di vedute, che sorgessero eventualmente in futuro circa l'interpretazione del presente Accordo, saranno eliminate d'intesa tra le Alte Parti contraenti a norma dell'art. XXII, capov. 2, del Concordato del 5 giugno 1933. Eine in Zukunft etwa entstehende Meinungsverschiedenheit üb er die Auslegung dieses Vertrages wird nach Artikel XXII Absatz 2 des Konkordates vom 5. Juni 1933 im Einverständnis zwischen den Hohen Vertragschliessenden Teilen beseitigt werden. Articolo IX Artikel IX Questa Convenzione, il cui testo italiano e tedesco è ugualmente autentico, deve essere ratificata e gli Istrumenti di ratifica devono venir scambiati al più presto in Roma. Essa entra in vigore il giorno dello scambio degli Istrumenti di ratifica. Dieser Vertrag, dessen italienischer und deutscher Text authentisch ist, soll ratifiziert und die Ratifikationsurkunden sollen so bald wie möglich in Rom ausgetauscht werden. Er tritt mit dem Tage des Austausches der Ratifikationsurkunden in Kraft. Zu Urkund dessen haben die Bevollmächtigen diesen Vertrag in doppelter Urschrift unterzeichnet. In fede di che i Plenipotenziari hanno firmato la presente Convenzione in doppio originale. Patto a Vienna, il 7 luglio 1964. x Geschehen in Wien, am 7. Juli 1964. Per la Santa Sede : Per la Repubblica Austriaca : Für den Heiligen Stuhl : Für die Republik Österreich : 83 OPIMO ROSSI Dr. BRUNO KREISKY Nunzio Apostolico Dr. THEODOR PIPPL-PERCEVIC Conventione inter Apostolicam Sedem et Rempublicam Austriacam rata habita, die VIII mensis Augusti anno MDCCCCLXIV Ratihabitionis Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, i. e. a die VIII Augusti anno MDCCCCLXIV, huiusmodi Conventio inter Apostolicam Sedem et Rempublicam Austriacam icta vigere coepit ad normam articuli IX eiusdem Pactionis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 744 EPISTULAE I Ad Rev.mum P. Carolum Mansfeld, Ordinis Clericorum Regularium Ministrantium Infirmis Generalem Praefectum, ob celebranda sollemnia a piissimo obitu S. Camilli de Lellis trecentesimo et quinquagesimo revoluto anno. PAULUS PP. VI Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Caritatis insigne et veluti notam Christus Iesus, ex hoc mundo ad Patrem rediturus, Apostolis suis tradidit, cum, amoris sui exemplum proponens suavissimum, eos hisce verbis allocutus est : Hoc est praeceptum meum, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos. Hoc quidem mandatum sanctissimi viri per saeculorum decursum summa cum fidelitate persecuti sunt, qui Ecclesiam Sanctam tanto decoraverunt honore, ut, his collustrata documentis, ipsa mirabile caritatis testimonium velut signum elevatum ad populos tot inter humani generis miserias exsisteret. 1 2 Praecipuo hoc merito singularique splendore huius notae refulget S. Camillus de Lellis, a cuius piissimo exitu trecentos et quinquaginta revolutos annos proximo medio mense Iulio tu, dilecte fili, universique sodales tui celebrabitis, qui eius hereditatem generoso ausu servatis indemnem. Quam ob rem hoc laude dignum consilium ex animo probamus, eo vel maxime quod connitimini, ut perquam sollemni ratione haec anniversaria memoria sive a vestra religiosa Familia sive a nosocomiis recolatur. Quocirca tuis reverentiae plenis optatis libenter concedentes, hisce litteris iucundiorem fructibusque feraciorem susceptam Legiferi Patris vestri commemorationem facere cupimus, ut novum inde sumatis incitamentum ad vestrum caritatis studium, eius tantis collucentibus exemplis, magis magisque alendum ac provehendum. Cum CCCL abhinc annos, omnibus clarus virtutibus, quas ab Evangelii puris fontibus hauserat, S. Camillus ad superna boni certaminis praemia vocatus est, eius inceptum mirifica iam susceperat incrementa ; quos sibi asciverat « bonae indolis viros — ut ipse dicebat — ut Dei amore unice ducti curandis aegrotis, una secum, sese devoverent », ii, pacifera ministrorum manus, propitio omine augescebant, hoc moti 1 2 Io. 15, 12. Cfr. Is. 62, 10. Acta Pauli Pp. VI 745 consilio, ut religiosam adipiscerentur perfectionem, quarto addito voto « a d infirmos, vel peste correptos, et corpore et animo allevandos perpetuo se addicendi ». Domus excipiendis aegris in tota fere Italia patebant, in quibus non modo sacerdotes ad ipsos consolandos invenirentur, sed etiam medicorum ars et disciplina foveretur, apti formarentur valetudinarii ministri, ac novae et illis temporibus .maxime accommodatae curandi rationes susciperentur, ita ut Sanctus Conditor vester antecursor dicendus sit, in comparanda infirmis apta atque valida subsidia. Quam ob rem iure merito Leo XIII et Pius XI Decessores Nostri istius Ordinis Legiferum Patrem constituerunt Praestitem sive valetudinariorum atque aegrorum, sive eorum, qui infirmos curant iisque providi assident. Quodsi tantae virtutis inquiramus causam, hanc unam esse Christi caritatem plane intellegimus, qua Sanctus Dei vir usque ad extremum vitae halitum motus est : caritatem dicimus, quam veluti signum suis asseclis servandum commisit, ut (( omnibus inservirent aegrotis », ut « pauperes velut ipsum Christum contuerentur, omni qua par est diligentia et mansuetudine utentes, eos solarentur iisdemque omnia, quae opus essent, summo amore et comitate concédèrent ». Quod aliis suadebat, S. Camillus constantissime servavit: etenim paterna blandaque lenitudine infirmos ac pauperes semper prosecutus est, lacrimarum vim in hoc officio saepe profundens, cum sciret se ipsi Christo inservire; quod ut perfectius efficeret, omnia vitae huius commoda abdicare studuit, ut uni Iesu viveret eidemque sese conformaret. Quoniam igitur sanctae eius mortis memoria, sueto maiore sollemnitate proxime celebranda, huiusmodi exempla et monita efficaciore ratione meditanda proponet, oblatam opportunitatem libenter nanciscimur, ut S. Camilli religiosos sodales paterno oblectamento adhortemur ad Conditoris vestigia fidelissimo semper gressu premenda : quam caritatem ipse docuit et vitae exemplis monstravit, eam moribus prae se ferant, illa duce ad humillima quaeque obeunda munera parati promptique se accommodent, illa praelucente, in veritate et sanctitate Deo, qui caritas est se devoveant, atque infirmis fratribus indefesso studio et labore adsint. Ea erit, quae istum Ordinem, tantopere de Ecclesia meritum, artiore usque vinculo cum Divino Servatore conglutinet, et feliciora incrementa ipsi suppeditet. Etenim, ut S. Augustini verbis uta3 1 Io. 4, 16. 746 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mur, nescitis quia ipsa unum nos fecit in Christof Caritas clamat ad Christum de nobis; caritas clamat de Christo pro nobis! Eos pariter, quibus commissae sunt partes, ut in valetudinariis infirmis assideant, paterna benevolentia prosequimur iisque animum addimus, ut proprio munere summa semper diligentia fungantur, et vigili cura assuescant provida sua ministeria, etsi humilia videantur, maximi pendere, quae Christo Iesu, Mystici Corporis Capiti, offeruntur, cum eius membris exhibentur infirmis, quia membra sumus corporis eius, de carne eius et de ossibus eius. 4 5 Aegrotos denique, qui angustias omnes genus tolerando, Christum crucem ferentem propiore gressu sequuntur, summa caritate complectimur, eorum anxias sollicitudines participamus, superna solacia flagrantibus invocamus precibus, commotoque animo gratias agimus, quod, suas molestias patienter sustinentes, Ecclesiam Sanctam fulgenti meritorum corona ditant atque amplificant. Votorum Nostrorum pignus ac propensae voluntatis testimonium Apostolica est Benedictio, quam tibi, dilecte fili, universoque isti Ordini Ministrantium Infirmis, atque Sanctimonialibus, quae a S. Camillo nomen vel impulsionem sumunt, peramanter impertimus, eamque ad omnes quoque pertinere volumus, qui in nosocomiis sive aegrotant, sive quomodocumque infirmis inserviunt et adiutricem operam praestant, ut pax Dei, quae exsuperat omnem sensum, omnium corda custodiat. 6 Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die i mensis Iulii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo. PAULUS PP. VI 4 6 6 S. Augustini Enarrat, in Ps. CXL, 3; P.L. 37, 1817. Eph. 5, 30. Cfr. Phil. 4, 7. Acta Pauli Pp. VI 747 II Ad E.mum P. D. Eugenium S. R. E. Cardinalem Tisserant, Episcopum Ostiensem, Portuensem et S. Rufinae, Sacri Collegii Decanum et primum Purpuratum Patrem e Consilio Praesidentiae Concilii Oecumenici Vaticani II, proxime ineunte tertia Sacrosanctae Synodi Sessione. PAULUS PP. VI Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Iam prope accedit tertia Sessio Concilii Oecumenici Vaticani II, quae, ut statuimus ac nuntiavimus, initium capiet die xiv huius mensis Septembris, quo liturgicum festum Exaltationis Crucis Domini Nostri Iesu Christi celebratur. Non sine causa hoc festum ad Concilii Oecumenici coetus iterum agendos delectum est, quippe quod apte ostendere videatur, e quonam fonte nostra salus suam repetat originem, atque undenam Ecclesia spem hauriat felicis exitus magnae huius Synodi, hoc est e Passione nostri miserantissimi et amantissimi Redemptoris. Nos tanto huic mysterio debitum tribuere honorem cupimus, eius perennem ac salutarem memoriam recolendo, scilicet in ipsa eiusdem Sessionis inauguratione sacrosanctum Missae sacrificium Deo offerendo, quod Redemptionis nostrae opus repraesentat et renovat modo incruento. Ac Nobis in animo est sacrum huiusmodi ritum, utpote primum ac praecipuum Synodi actum, quae mox cogetur, per sollemnem concelebrationem perficere, quae quidem a viginti quattuor Concilii Patribus ex variis ordinibus et regionibus delectis ac Nobiscum coniunctis peragetur ; idque eo consilio volumus, ut apud omnes clarior pateat et apud Deum efficacior valeat illa mentium voluntatumque unitas, vi cuius omnes cor unum et anima una sint, quotquot Sanctae Synodo intererunt et super communes labores devocabunt divina lumina, e quibus universa catholica Ecclesia, dum divinam voluntatem inquirit, supremum ductum sumere debet. Constat, enim, Concilium Oecumenicum circa S. Petri Successorem congregatum, ut a Conciliis Oecumenicis Tridentino et Vaticano I asseveratum est, vere universalem Ecclesiam repraesentare. 1 Haec, Venerabilis Frater Noster, ad te scribimus, Sacri Collegii 1 Act. 4, 32. 748 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Decani munere fungentem, ut, qui praegrave officium a Nobis iterum suscipis primi Purpurati Patris e Consilio Praesidentiae Oecumenicae Synodi Vaticanae II, eiusdem Concilii Patres Nostro nomine et auctoritate adhorteris, ut, ad sollemnes coetus die praestituto celebrandos venientes, ad eosdem animum praeparent, velut ad singularem vitae Ecclesiae eventum ; qui quidem sperare iubet fore ut Ecclesia eo magis Divino Paraclito excitetur ac permoveatur, quo intentiores, quo magis concordes, quo humiliores animi ad recipiendam gratiam una simul componentur. Huiusmodi eventus a nobis postulat impensam divinarum rerum considerationem, flagrantissimum animi fervorem, humilem pietatem, integram fidelitatem erga Christi praecepta, vigile studium Ecclesiae et humani generis necessitatibus consulendi. Cupimus autem, ut tua hortationis verba non tantum Concilii Oecumenici Patres respiciant, ut magnum illum eventum integra cum animi alacritate concelebrent, sed ad christifidelium quoque universitatem facias, Sacrorum Antistitibus tibi ferentibus opem, ad quos converteris : scilicet, ad sacerdotes in primis, ad religiosos sodales ac virgines Deo devotas, ad eosque omnes, qui e catholicorum hominum familia arcto vinculo atque e conscientia Ecclesiae adhaerere cupiant ; item ad animi corporisve doloribus affectos, qui Ecclesiae iam coniungantur, atque ad innocentes pueros puellasque, eiusdem Ecclesiae decus atque gaudium. Oportet profecto, singula Mystici Corporis Christi membra hunc singularem Oecumenici Concilii eventum, historia sane dignum, etiam ad seipsos pertinere censeant, atque vigilanti ardentique conspiratione eiusdem Concilii participes sint. Etsi, cum superiores Oecnmenicae Synodi Sessiones initium ceperunt, ad universos Ecclesiae ordines huiusmodi invitatio facta est ; eam tamen iterare Nobis est visum, sive quia ob assuetam iam fidelibus maximam huiusmodi convocationem eorum exspectatio remissior fieri potest, quae contra nunc vigeat necesse est; sive quia, ad exitum properantibus argumentis, quae Concilio ad considerandum proposita sunt, decernendarum agendarumque in ipso rerum gravitas augetur. Duobus autem modis usu probatis, quemadmodum notum est, sive singuli christifideles sive ecclesiastica communitas rei, quae ratione religiosa et morali tanti est momenti, possunt spiritualiter sociari, et ad felices eius exitus operam conferre : paenitentia et precatione. Priore homo componitur ad impedimenta ex animo auferenda, peccata dicimus pravasque cupidines, quae obstant quominus Deo reconcilietur; altera vero comparatur ad accipiendam abundantiam caelestis misericordiae; Acta Pauli Pp. VI 749 utraque opportune efficit, ut locus detur regeneratrici actioni divinae et ad ineffabilem illum veluti occursum duarum voluntatum perducit : voluntatis hominis, qui se submittens humilitate purificatur atque erigitur ad impense implorandum et sperandum ; voluntatis Dei, qui libere tandem in vacuum cor hominis potest penetrare idque, illo in occursu, perfundit et inflammat Amore, naturam transcendente. Volumus igitur, Venerabilis Frater Noster, ut voce tua, quae quasi totius Concilii sit vox, Ecclesia catholica moveatur ad peculiaria quaedam paenitentiae opera et precationes facienda. Haec autem sunt, quae suademus : hoc anno Quattuor Tempora, quae in dies x x i n , x x v et XXVI mensis Septembris incidunt, reapse sanctificentur : praedictis scilicet diebus is, qui poterit, ieiunium servet, et unusquisque officio se intellegat obstringi mortificationis alicuius vel paenitentiae exercendae; studeat etiam Deo peculiares preces piaculares et impetratorias adhibere. Die autem x x v n , quae est dominica, in toto terrarum orbe, in quovis coetu fidelium et qualibet ecclesiastica communitate, universales preces fundantur ea mente, ut Concilium Oecumenicum prospere eveniat : quod significanter fieri poterit sollemni recitatione precationis, quae a verbis « Pater noster » incipit. Ut neminem latet, Nos arbitramur Concilium secundos habere exitus, si spiritus Christi in eius Ecclesia renovetur, si fratres a nobis adhuc seiuncti in unitate eiusdem Ecclesiae componantur, si conscientia religiosa in humana consortione excitetur, si iustitia et pax in eadem vigeant : haec quidem proposita ad summam ac generalem spectant utilitatem ; haec vota ut perficiantur nemo non vehementer exoptabit, quemadmodum probe confidimus, eaque, utpote a te, Venerabilis Frater Noster, cum gravitate ac benevolentia enuntiata, homines pio et magno animo praediti sine dubio sedulo alacriterque secundabunt. Pro hac, quam plurimi facimus, cura tua gratias in antecessum agentes, tibi, universali Ecclesiae totique orbi terrarum Benedictionem Apostolicam peramanter in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die i mensis Septembris, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo. PAULUS PP. VI 750 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ALLOCUTIONES I Ad Excellentissimum Virum Petrum Devès, a Senegalensi Republica ad Apostolicam Sedem missum cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit commissi muneris testes. * Monsieur le Ministre, Nous voulons tout d'abord remercier Votre Excellence des paroles délicates qu'elle vient de prononcer à l'égard de Notre Personne. Nous vous remercions également de Nous avoir remis les Lettres par lesquelles M. Leopold Sedar Senghor, Président de la République du Sénégal — que Nous avions l'honneur et le plaisir d'accueillir tout récemment en cette Demeure — vous accréditait auprès de Nous en qualité d'Envoyé Extraordinaire et de Ministre Plénipotentiaire. Vous représentez ici, Monsieur le Ministre, un Pays qui se rappele à Notre paternelle attention et dont les habitants Nous sont chers. Grâce à sa situation géopraphique privilégée, par ses efforts lucides et courageux dans le domaine économique, comme par la qualité de ses élites, le Sénégal a une belle vocation pour son propre avenir et dans le concert des Nations. C'est un noble Pays dont Nous suivons l'essor avec une particulière sollicitude. Nous apprécions aussi l'exemple fécond qu'il donne d'une cohabitation constructive des diverses populations qui le composent et d'une bonne entente entre les diverses familles religieuses. La concorde et la collaboration entre tous les membres d'un peuple sont toujours pour lui un bien précieux qu'il faut sauvegarder et développer, en rassemblant toutes les forces vives dans un souci profond d'unanimité. Nous savons que Nos fils catholiques du Sénégal ont une conscience très intense de ces exigences et qu'ils ne sont pas les derniers à s'engager dans cette voie. Soyez donc le bienvenu, Monsieur le Ministre. Deuxième titulaire d'une représentation diplomatique ouverte voici peu et dont le Saintsiège n'a eu qu'à se louer, vous apportez avec vous les heureuses qualités dont vous avez fait preuve dans vos postes précédents. Soyez assuré que Notre bienveillance vous est acquise et que Nous formons les meilleurs souhaits pour le bon succès de votre mission. * Die 7 mensis Augusti a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 751 II Habita in perinsigni Aede Cathedrali Urbevetana, cum ipse Summus Pontifex Sacrum in ea perageret, septimo exacto saeculo ab edita Urbani Pp. IV Constitutione Apostolica « Transiturus ». * Signori Cardinali! Venerati Religiose! Confratelli e figli carissimi! Sacerdoti, Religiosi e Magistrati dello Stato e Signori della Provincia e di questa cara e nobilissima Città! Ufficiali e Soldati! ' Popolo di Orvieto e Gente d'Italia e d'ogni Paese qui rappresentato! Siamo lietissimi d'incontrarci con voi, in questo Duomo e in questa centenaria celebrazione; e vi ringraziamo della vostra festosa e devota accoglienza, e siamo sicuri che le sue splendide e vivaci espressioni esteriori non impediranno ad alcuno la riflessione interiore indispensabile per cogliere il valore ed il significato delle cose, che vogliamo onorare col nostro ricordo, con la nostra ammirazione, con la nostra pietà. Il saluto perciò e la benedizione, con cui Noi rispondiamo alle vostre acclamazioni ed ai vostri omaggi, vogliono da un lato dirvi la Nostra riconoscenza per coteste deferenti e filiali manifestazioni; e vogliono, dall'altro, entrare negli animi di ciascuno di voi, e quasi invitarvi ad un incontro spirituale, dove la Nostra presenza a questa celebrazione possa manifestarvi il cordiale e rispettoso interesse del Nostro ministero per le vostre persone, i vostri pensieri, le vostre occupazioni, i vostri dolori, le vostre speranze : vorremmo far giungere in ogni spirito, che le presenti circostanze polarizzano intorno a Noi, un raggio di paterna affezione e di spirituale consolazione. Perciò vi diciamo di cuore : siate tutti salutati e benedetti ! Ma dobbiamo pur dire perché oggi Noi siamo qui, anche se già a tutti sono notissimi i motivi di questa Nostra religiosa escursione. Voi li volete ascoltare enunciati dalle Nostre labbra ; voi sentite come Noi li sentiamo tali motivi oggetto della vostra ben legittima ambizione, e, vogliamo credere, della vostra fedele e intelligente riflessione. * Die 11 mensis Augusti" a. 1964. 752 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ebbene, Noi vi diremo, innanzi tutto, che questi motivi Noi li sentiamo potenti ed urgenti nel Nostro spirito; non saremmo altrimenti arrivati quassù^ se ragioni del tutto speciali non Ci avessero spinti ad uscire dall'ambito consueto e ristretto in cui si svolge oggi la vita del Papa, per venire a rendere omaggio a Orvieto (e associamo nel Nostro pensiero la vicina e diletta Bolsena), e alle sue commemorative festività. Questo già vi dice quanta importanza Noi attribuiamo a ciò che stiamo visitando e celebrando, e quanto merito gli riconosciamo, affinché sia largamente conosciuto e venerato. Vi diremo anche che la grandezza e l'abbondanza dei motivi, che qua Ci conducono, sono tali che alcuni di essi Ci procurano qualche distrazione dallo scopo centrale della Nostra visita ; e perciò appena vi accenniamo per quel tanto che basti a farli convergere verso quello scopo stesso, o meglio a farli derivare da esso, quasi la raggiera d'un ostensorio, dal cui splendore il mistero eucaristico si accende come sole luminoso. Vi è infatti una ragione storica che qua Ci invita e quasi Ci chiama come ad antica dimora di Papi, come a Città che intreccia le sue secolari vicende con quelle non solo del loro dominio temporale, ma altresì del loro ministero apostolico. ÍD ragione valida per richiamarci quassù a meditare i tempi che furono, ma non propizia per fissarvi la Nostra attenzione in questo momento. Non il passato ma il presente adesso Ci tiene. Vi è poi un motivo artistico, e quale !, che esercita una perenne attrazione a venire quassù non solo per la curiosità dei turisti, o per il godimento degli artisti, ma per la devozione altresì, e soprattutto, dei credenti che trovano una volta di più in questa Italia, splendida di fede e di bellezza, una superlativa opera dell'arte, tutta pervasa dall'intimo, forte e soave soffio d'uno spirito limpido e pio, lieto di cantare nell'armonia delle immagini, delle forine^ delle strutture la sua pace ed il suo fervore, così come vorrebbe sempre a gente di questa terra parlare delle cose divine il mistico linguaggio dell'artista cristiano, e come sempre vorrebbe parlare a Dio delle cose umane la umile e potente sua voce di interprete d'un popolo forte e fedele. Sublime opera, nella quale così si riflette il genio religioso e gentile del nostro popolo, che non più umana ma quasi angelica la sentiamo, quasi miracolo a noi superiore; eppure così viva e così nostra la sentiamo, come se la nostra generazione l'avesse ideata, e tanto l'amasse come sua, da farsi affettuosamente audace di portarla a compimento in ogni sua parte, senza volerne violare Acta Pauli Pp. VI 753 l'intangibile perfezione, mentre osa offrirle un suo nuovo e appassionato tributo. Sì, qui l'arte non distrae, ma attrae, e introduce salmodiando nel recinto del sacro e del mistero. Ed è a questo recinto, vogliamo dire al motivo religioso di questa festività, e perciò di questa Nostra presenza, che dobbiamo appressarci. Dovremmo riascoltare, come una storia, che ci porta l'eco incantevole delle narrazioni medìoevali, il racconto del miracolo di Bolsena : c'era una volta un prete tedesco, che chiameremo Pietro da Praga, venuto pellegrino in questa terra umbra, tormentato dal dubbio... Ma voi la •conoscete benissimo questa storia deliziosa e sacra; e Noi ora non la ripeteremo. La penseremo riflessa, come in una meditazione fatta ad alta voce, nell'ofliciatura, densa di pensiero e di pietà, che Tommaso d'Aquino, allora lui pure dimorante ad Orvieto, quale maestro di cose divine nello <( Studium Curiae », qua col Papa trasferito, dedicò al mistero eucaristico, monumento letterario e liturgico, che da quel tempo esprime la fede e l'amore della Chiesa verso il Sacramento della Cena e della Passione di Nostro Signore. Altro speciale motivo questo, che Ci fa volentieri pellegrini a questo benedetto santuario dell'oggetto centrale non solo, ma della sorgente altresì della nostra vita religiosa cattolica. E siamo così arrivati al motivo principale del Nostro viaggio ad Orvieto : quello di celebrare con voi il settimo centenario della famosa bolla pontifìcia Transiturus, che il Nostro lontano predecessore, un pio e valoroso figlio di Francia, Urbano IV, l ' i l agosto del 1264 datò appunto da questa Città, ove allora era rifugiata la corte pontifìcia, estendendo, quindi, a tutta la Chiesa la festa, già in uso nella diocesi di Liegi (dove Urbano IV era stato arcidiacono), del Corpus Domini. Quale significato dottrinale e religioso allora assumesse tale istituzione Noi ora non diremo, per dovere di brevità ; né diremo quale importanza tale festa abbia raggiunto nel quadro delle solennità religiose della Chiesa; voi certo sapete come essa si connetta al grande rito pasquale, del quale vuol essere una continuazione, quasi un atto di doveroso ripensamento; e sapete come essa abbia segnato uno sviluppo magnifico, e sempre genuino e fervoroso, del culto eucaristico in tutta la Chiesa, culto che trova la sua abituale e caratteristica espressione nella processione solenne, detta appunto del Corpus Domini, che ancor oggi in un'esuberanza di fede e di fervore vuole rompere il silenzio misterioso, che circonda l'Eucaristia, e vuole tributarle un trionfo, che trabocca dalle pareti delle chiese, per riversarsi nelle vie delle città e 754 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale infondere in tutta la comunità umana il senso e la gioia della presenzadi Cristo, silenzioso e vivo concomitante l'uomo pellegrino sui sentieri del tèmpo e della terra. Voi ben sapete tutte queste stupende cose, e ancora ne tenete viva la memoria e costante il rito. Il cristiano dinanzi al Mistero Eucaristico Ma qui, Fratelli e figli, è il Nostro punto d'arrivo; qui la mèta del Nostro pellegrinaggio, qui il senso delle vostre commemorazioni. E qui qualche cosa di tremendo ci attende, qualche cosa di decisivo e cioè il nostro contegno interiore nei confronti del mistero eucaristico, al quale in sostanza tutto questo apparato esteriore fa da cornice. Il mistero eucaristico : come ci trova davanti a sé? come ci definisce? fedeli, entusiasti e rapiti dalla adesione franca e totale al mysterium fidei? incerti e dubbiosi, come il Sacerdote forestiero di Bolsena? pensosi e critici, desiderosi di risolvere in termini prosaici, demitizzati, come fosse un enigma tormentoso da spiegare in una formula facile e comprensibile l'astrusa parola di Cristo : « La mia carne è veramente cibo, e il mio sangue è veramente bevanda ... le parole che Io vi dico sono spirito e vita »? ovvero indifferenti e refrattari a questo supremo e difficile discorso, facili disertori dal convito del regno di Dio, a cui tutti siamo invitati? La questione, come sapete, è estremamente grave, perché coinvolge il problema religioso nel suo epilogo risolutivo ; l'accettazione cioè o il rifiuto di Cristo : (( Volete forse andarvene anche voi? )), chiede Gesù, dopo il discorso a Cafarnao sul Pane del cielo ; e implica la nostra sorte suprema : « Chi mangia vivrà )). 1 2 3 Carissimi figli, qui presenti! Noi vogliamo pensare che voi tutti vogliate essere classificati fra i commensali fedeli ed assorti intorno alla mensa del Sacrifìcio eucaristico, e che sappiate riconoscere nei segni del pane e del vino, dopo la consacrazione, la reale Presenza di Cristo che rinnova per noi, in modo incruento, ma vero la sua immolazione. Oh ! sia sempre questa la vostra certezza, questo il vostro tema d'inesauribile colloquio con Cristo, questo il consolante pegno della vostra eterna salvezza ! Ma siamo obbiettivi : la nostra mentalità moderna, educata a misurare le sue certezze con la diretta conoscenza sensibile e con la pura 1 2 3 Io. 6, 56-64. Io. 6, 58. Io. 6, 52. 755 Acta Pauli Pp. VI ragione scientifica, e ingombra di innumerevoli impressioni fantastiche suscitate dalle invenzioni letterarie e dalle rappresentazioni degli spettacoli che dominano e plasmano, oggi, la nostra psicologia, dura molta fatica ad accogliere con fede sicura e con pietà sincera l'ineffabile annuncio eucaristico : questo è il mio Corpo, questo è il mio Sangue ! La nostra mente rimane come stordita ; non trova i concetti, non trova le ragioni, non trova le conseguenze d'un tale annuncio. Che cosa è? che cosa significa? e soprattutto : come può essere un tale fatto, che sembra contraddire alle leggi fìsiche e biologiche, che noi conosciamo? e perché il Signore, se voleva a noi comunicarsi, ha scelto un modo per noi così incomprensibile ? La risposta richiederebbe interminabile discorso; ma Noi non possiamo lasciarla mancare, sia pure in semplicissimi cenni, a tutti aperti, se non a piena comprensione, a invitante riflessione almeno. A noi moderni, formati alla mentalità razionale e immaginosa che dicevamo, riesce difficile ammettere la Realtà che questo Sacramento ci presenta; occorre la fede, l'adesione semplice e amorosa alla Parola, che ci annuncia il mistero eucaristico; e questa adesione esige una nostra rieducazione a pensare con un impegno e una coerenza, che i nostri vecchi, più poveri di noi nella cultura, ma più schietti e più fiduciosi nella Verità che viene da Dio, esercitavano, anch'essi certo con fatica e con merito, ma più facilmente di noi. Noi moderni, in compenso, siamo meglio disposti a capire il perché di questo Sacramento. Il come ci mette in uno sforzo interiore ; il perché ci apre incantevoli scoperte. Abbiate pazienza, e concedeteci ancora per un momento la vostra attenzione. Sant'Agostino ci è guida. Nell'Eucaristia possiamo considerare tre aspetti : primo, ciò che si vede : il pane ed il vino ; secondo, ciò che si crede ed è raffigurato nelle apparenze del pane e del vino ; e che è in realtà il Corpo ed il Sangue di Cristo ; terzo, ciò che significa questa esibizione del Corpo e del Sangue di Cristo sotto le figure di pane e di vino. A questa terza questione noi possiamo dare una risposta (che non è che un frammento di quella immensa, che ci possono dare i Maestri della Teologia, primo fra essi S. Tommaso) ; una risposta che ci riempie di ammirazione e che ci lascia intravedere qualche cosa del pensiero di Cristo su tutto il mistero eucaristico ; ed è semplicissima, perché altro non dice che questo : Cristo usando della sua divina potenza, si è rivestito di queste apparenze per affermare nel modo più espressivo ed 4 5 4 5 Cfr. Serm. 272; P.L. 38, 1246. Cfr. I I I , 73, 3 etc. 756 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale evidente che Egli vuol essere alimento interiore, moltiplicato per tutti. Ha voluto parlarci per via di segni per farci comprendere che Egli è il Pane, che Egli cioè è il cibo disponibile e insostituibile dell'umanità redenta. Come non si può vivere senza il pane materiale, così non si può vivere spiritualmente senza Cristo. Egli è necessario, Egli è la Vita, Egli è pronto per ciascuno di noi, Egli vuol essere il principio interiore della nostra soprannaturale esistenza terrena per essere il datore della nostra pienezza nella vita futura. A Cristo e al suo Vangelo il primato A questa conclusione ci conduce e quasi ci obbliga la più elementare meditazione sull'Eucaristia ; e ad essa ci invita la presente celebrazione commemorativa dell'istituzione della festa del Corpus Domini. Ed è conclusione formidabile, perché pone dinanzi a noi una scelta che ha ragione di vita, o di morte. Si tratta dèlia scelta o del rifiuto di Cristo. Egli arriva a noi per tante vie : la storia, la tradizione, la Chiesa, il Vangelo; poi arriva Lui, Lui stesso, ma comprensibile solo per chi ha fede, e si presenta a noi nei simboli del pane e del vino, e ci dice : Io sono il tuo pane, il tuo sostegno, la tua forza, la tua pace, la tua felicità ! E la scelta si pone fra Lui, il Pane del cielo, e il pane della terra, cioè le risorse che per vivere ci può dare il mondo dei beni temporali, ch'Egli pur sa essere a noi necessari, se Egli stesso ha moltiplicato i pani per la fame corporale di coloro che per ascoltare la sua voce lo avevano seguito. Si pone cioè il complesso e drammatico problema che tormenta gli uomini del nostro tempo e determina il loro orientamento vitale : se basti il pane della terra, cioè il complesso dei beni economici e dei beni temporali, a saziare la fame di vita, ch'è propria dell'uomo : se la ricerca e il godimento di questo pane terrestre ed effimero debbano ignorare il pane del cielo, cioè Cristo, la fede, la concezione cristiana della vita, e debbano escluderlo dai programmi dell'attività moderna : e se finalmente sia a noi possibile, a noi doveroso dare a Cristo e al suo Vangelo il primato che Gli spetta, senza rimanere privi di quel pane della terra, ch'è pur dono di Dio, ch'è indispensabile alla nostra presente esistenza e che Cristo così ha benedetto da farne sacramento della sua perenne ed incarnata presenza fra noi. L'odierno messaggio di Orvieto Voi, figli saggi e custodi amorosi di queste tradizioni piissime e popolari, comprendete quale debba essere la soluzione di tale arduo Acta Pauli Pp. VI 757 problema, che investe, specialmente nel nostro Paese, la vita contemporanea ; la soluzione non può essere diversa che un nuovo e vigoroso atto di fede in Cristo Signore e nella sua parola. Voi sentite sorgere nei vostri animi, risvegliati da queste celebrazioni, una luce, una forza spirituale, che potremmo chiamare il messaggio di Orvieto : — non creda l'uomo di oggi di trovare altro nutrimento alla sua insaziabile fame di vita, se non nella fede e nella comunione di Cristo Signore ; — non creda l'uomo di oggi che per conquistare il pane terrestre, di cui ha bisogno la sua vita temporale, debba porre l'alternativa alla ricerca del pane della vita religiosa e della fedeltà alla tradizione cattolica ; — non creda l'uomo di oggi che il tesoro di fede e di bellezza che gli viene dalla storia e dalla civiltà cristiana abbia ormai un semplice valore archeologico e folcloristico, e non pensi di poterlo degnamente conservare e conservare come un cimelio prezioso, sì, ma spento di verità e di realtà interiore : diventerebbe cenere nelle sue mani ; — ma creda l'uomo di oggi che chi cerca, sulla parola di Cristo, il regno di Dio innanzi tutto, avrà pane, avrà l'abbondanza anche dei beni naturali della scienza, della tecnica, del lavoro, dell'arte ; — creda l'uomo d'oggi che ancor più di ieri Cristo gli è necessario : risvegliati in lui i desideri della libertà, della maturità umana, del progresso sociale, della pace, sappia che non solo a possederli, ma a conoscerli nel loro vero concetto cotesti ideali, è necessario il Maestro, il Maestro divino che solo li può far coincidere con la verità e con la vita ; — e creda finalmente l'uomo di oggi che l'umile e fervorosa fede che Cristo nell'Eucaristia reclama da lui, è per la sua redenzione, per la sua salvezza, e per la sua felicità. Questo il messaggio di Orvieto. Fratelli e figli carissimi! Celebrando questo sacro rito Noi avremo un ricordo, una preghiera per il Signor Presidente della Repubblica, che Ci duole sapere gravemente infermo ; vada a lui il Nostro riverente pensiero e il Nostro voto cordiale. E avremo altresì un'intenzione speciale che mai ci deve abbandonare, quella di pregare per la pace del mondo, di cui l'Eucaristia è pegno e conforto. 48 - ACTA, vol. V I , n. 12. — 30-9-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 758 III Ad Moderatores et Sodales ex ordine Recollectorum S. Augustini, e Congregatione Clericorum Regularium a S. Paulo, e Congregatione Sacrorum Cordium Iesu et Mariae, e Missionalibus Sacratissimi Cordis Iesu, Romae coetus habentes. * Dilecti filii, Conventus vestros Romae celebrantes, egregia fide caritateque moti, exoptastis videre Petrum. Quam ob rem, commoto sane animi affectu vos coram excipimus atque complectimur, scientes vos in persona humilitatis Nostrae illum intellegere, illum honorare, in quo et omnium pastorum sollicitudo cum commendatarum sibi ovium custodia perseverat et cuius dignitas etiam in indigno herede non deficit. 1 In primis vos laude et gratulatione prosequimur, qui idcirco simul unanimo studio congregati estis, ut Religiosis Familiis vestris aptius in dies consuleretis, pleniore usque in luce spirituales vias collocando, per quas ipsae — suis quaeque normis atque propositis respondens — procedant oportet, pariterque habita ratione de novis arduisque apostolatus condicionibus, quas nostra haec aetas a multiplicibus vestris operibus expostulat. Admodum igitur laetamur, considerantes vos primos quodammodo invitationi Nostrae re et veritate respondere, quam per Encyclicas Litteras a verbis incipientes Ecclesiam Suam, nuper in lucem evulgatas, universae catholicae familiae fecimus, atque adeo in illam incumbere renovationem, de qua sermonem instituimus, « ut faciem et lineamenta, quae Christus Ecclesiae suae dederit, servemus, quin immo eandem Ecclesiam in perfectam speciem et formam restituamus, quae et eius pristinae imagini respondeat, et consentanea sit necessario illi progressui, quo ea, quasi arbor e semine, a primigeniis institutis suis ad horum temporum statum iuste et legitime est perducta » . 2 Animum deinde vobis addimus, ut ea, quae in conventibus vestris agitanda suscepistis — ac praesertim quae ad adulescentium, in sortem Domini vocatorum, disciplinam, ad missionalia opera exercenda, ad animorum curam pertinent — et dilucide perscrutemini, et secure ad * Die 22 mensis Augusti a. .1964. Cfr. S. Leonis M. Sermo III; P.L. 54, 147. A. A. S. LVI (1964), p. 630. 1 2 Acta Pauli Pp. VI 759 effectum deducatis, ut Religiosae Familiae vestrae, quae et sodalium numero et operum sollertia tantopere praestant, nova capiant incrementa, novasque impulsiones ad sese pro Christi Regno devovendum sumant. Ac praesertim fore confidimus, ut ad ea, quae in memoratis Encyclicis Litteris, de servandae paupertatis spiritu seu studio deque caritate exercenda edisseruimus, animum prompte fideliterque attendatis, utpote qui ad Evangelii praecepta vitam instituentes, harum virtutum professioni atque exercitationi iam dediti sitis. Cum enim homines non verbis sed exemplis trahantur, oportet sane ut Ecclesiae filii — ac praesertim ii, qui sacerdotali et religiosa vitae ratione suscepta Christum propriore gressu sequi exoptant — caelestibus fulgeant desideriis, fallaces mundi delicias omnino parvipendant, fratrum necessitatibus sedulo se accommodent, suique obliviscantur, beato Petro Apostolorum Principe hortante : « Christo igitur passo in carne, et vos eadem cogitatione armamini ... Curam omnem subinferentes, ministrate in fide vestra virtutem, in virtute autem scientiam, in scientia autem abstinentiam, ... in pietate autem amorem fraternitatis, in amore autem fraternitatis caritatem. Haec enim, si vobiscum adsint et superent, non vacuos nec sine fructu vos constituent in Domini nostri Iesu Christi cognitione » . 3 Apostolica Benedictio haec vota Nostra paterna benevolentia confirmat, quam vobis singulis universis, atque Sodalibus vestris, in toto terrarum orbe pro Christi amore adlaborantibus, peramanter impertimus. IV Ingenti peregrinorum multitudini habita: Beatissimus Pater omnes bonae voluntatis homines de servanda ac tutanda pace obtestatur. * Diletti figli e figlie, La vostra presenza, così numerosa, così varia, così cordiale e filiale, Ci apre quest'oggi il cuore all'espressione confidente non già del consueto colloquio familiare e spirituale delle Nostre Udienze generali d'ogni settimana, ma ad alcuni gravi pensieri, che tengono il Nostro animo in profonda meditazione, e che sono suscitati da due stimolanti 3 1 Petr. 4, 1 ; 2 Petr. 1, 5-8. * Die 26 mensis Augusti a. 1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 760 motivi : la ricorrenza del cinquantesimo anniversario della prima guerra mondiale e del venticinquesimo della seconda, entrambe scoppiate in questo periodo dell'anno, l'una all'inizio di agosto, l'altra all'inizio di settembre, primo motivo; e secondo motivo, i dissidi acuti fra vari Paesi, oggi esistenti già tinteggiati di sangue e balenanti di minacciosi presagi. Le vie della Giustizia sono quelle benedette dal Signore All'approssimarsi del x x v anniversario dello scoppio della seconda guerra mondiale risorge nel Nostro animo il commosso ricordo della sera del 24 agosto 1939, quando, per ragione del Nostro servizio alle dipendenze del Papa Pio XII, di venerata memoria, Noi avemmo la ventura di assistere all'atto della radiodiffusione di quel suo messaggio, vibrante di forza e di angoscia, nel quale la voce sua fu grave e solenne, come quella di Profeta di Dio e di Padre del mondo. Eisuonano ancora dentro di Noi le lampeggianti parole: ((Oggi c h e . . . la tensione degli spiriti sembra giunta a tal segno da far giudicare imminente lo scatenarsi del tremendo turbine della guerra, rivolgiamo con animo paterno un nuovo e più caldo appello ai Governanti e ai Popoli... È con la forza della ragione, non con quella delle armi, che la Giustizia si fa strada. E gl'imperi non fondati sulla Giustizia non sono benedetti da Dio. La politica emancipata dalla morale tradisce quelli stessi che così la vogliono. Imminente è il pericolo, ma è ancora tempo. Nulla è perduto con la pace. Tutto può essere perduto con la guerra. Ritornino gli uomini a comprendersi. Riprendano a trattare ... » - 1 Quelle parole rimasero inascoltate da chi sognava la guerra rapida e decisiva, apportatrice di potenza e di gloria. E la guerra, una settimana dopo, scoppiò. Era la seconda guerra mondiale. La prima, della quale in questi giorni è stato ricordato il cinquantesimo anniversario, non aveva dunque insegnato nulla, con i suoi milioni di morti, di mutilati, di feriti, di orfani e con le sue immani rovine? Per verità, anche dopo la prima guerra mondiale nobili e poderosi tentativi di organizzare le nazioni in società di pace furono compiuti, ma senza quella sufficiente evoluzione degli animi e degli atti internazionali verso la fiducia nella verità e nell'amore che devono rendere fratelli gli uomini e farli intenti a costruire un mondo di reciproco rispetto e di comune benessere. 1 A. A. S. XXXI (1939), p. 334. Acta Pauli Pp. VI 761 Anche il dramma di furore e di sangue della prima guerra mondiale ebbe dai Nostri Predecessori ammonimenti sapienti e pressanti, grida di deplorazione e di dolore. È errato, è assolutamente antistorico accusare un Papa mite ed umano come San Pio X — e si è pur osato scriverlo — di corresponsabilità nello scoppio della guerra del 1914. Ed è poi ancora echeggiante, come terribilmente vera, nel cuore di quanti quella guerra hanno sofferta, la celebre parola di Benedetto XV di « inutile strage », riferita alla guerra stessa. Anche allora la voce del Vicario di Cristo, se ebbe echi profondi nei cuori dei popoli e tardi riconoscimenti nelle menti dei pensatori e degli storici, non ebbe che scarsa ed inefficace accoglienza da parte dei Governanti delle Nazioni e dei Dirigenti della pubblica opinione. La diffidenza, che ha circondato gli interventi ammonitori del magistero pontifìcio, non Ci scoraggia a rinnovare i Nostri paterni richiami alla pace, quando l'ora della storia, anzi il dovere del Nostro apostolico ufficio lo richieda. La solenne e suggestiva parola, che il Nostro immediato Predecessore Giovanni XXIII, di felice ricordo, rivolse al mondo con la sua Enciclica Pacem in terris, non è risonata invano ; il mondo sentì ch'essa aveva il duplice fascino della sapienza e della bontà. Sembra a Noi che la ricorrenza anniversaria, cinquantenaria l'una, venticinquesima l'altra, delle due guerre mondiali, che hanno insanguinato la prima metà del nostro secolo, offra occasione propizia per fare eco a quei messaggi, di pace e per mantenerne vivo ed operante il tonificante ricordo e monito. È la pace un bene supremo per l'umanità che vive nel tempo ; ma è un bene fragile, risultante da fattori mobili e complessi, nei quali il libero e responsabile volere dell'uomo gioca continuamente. Perciò la pace non è mai del tutto stabile e sicura ; deve essere ad ogni momento ripensata e ricostituita; presto si indebolisce e decade, se non è incessantemente richiamata a quei veri principi che soli la possono generare e conservare. Decadimento di basilari principi e rinascita di pericolosi criteri Ora Noi assistiamo a questo preoccupante fenomeno : il decadimento di alcuni basilari principi, su cui la pace deve fondarsi e di cui si credeva raggiunto, dopo le tragiche esperienze delle due guerre mondiali, un fermo possesso. Nello stesso tempo vediamo rinascere alcuni pericolosi criteri, che di nuovo servono a guidare una miope ricerca dell'equilibrio, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 762 o meglio d'una instabile tregua nelle relazioni delle nazioni e delle ideologie dei popoli fra loro. Di nuovo si oscura il concetto del carattere sacro e intangibile della vita umana, e si vanno nuovamente calcolando gli uomini in funzione del loro numero e della loro eventuale efficienza bellica, non in ragione della loro dignità, dei loro bisogni, della loro comune fratellanza. Si avvertono nuovi sintomi d'una rinascita di divisioni e di opposizioni fra i popoli, fra le varie stirpi e fra le differenti culture : guidano questo spirito di divisione gli orgogli nazionalistici, le politiche di prestigio, la corsa agli armamenti, gli antagonismi sociali ed economici. Ritorna il concetto illusorio che la pace non possa fondarsi che su la terrificante potenza di armi estremamente micidiali, e mentre, da un lato, nobilmente ma debolmente si discute e si lavora per limitare e per abolire gli armamenti, dall'altro, si continua a sviluppare e a perfezionare la capacità distruttiva degli apparati militari. Di nuovo viene meno il terrore e l'esecrazione della guerra come mezzo vano per risolvere con la forza le questioni internazionali, mentre in diversi punti della terra esplodono in scintille paurose episodi bellici, estenuando la capacità mediatrice degli organi istituiti per mantenere sicurezza alla pace e per rivendicare al metodo delle libere e onorevoli trattative diplomatiche la prerogativa esclusiva delle procedure risolutive. Risorge così l'egoismo politico o ideologico come espressiva direttiva della vita dei popoli ; si attenta alla tranquillità di intere nazioni organizzandovi dal di fuori propagande sovversive e disordini rivoluzionari ; si abusa perfino della declamazione pacifista per favorire contrasti sociali e politici. Risorgono l'egoismo, l'interesse esclusivista, la tensione passionale, l'odio fra i popoli; e viene meno il culto della lealtà, della fratellanza e della solidarietà ; viene meno l'amore ! / validi fondamenti per la sicurezza e la concordia Se la sicurezza dei popoli riposa ancora sull'ipotesi d'un legittimo e collettivo impiego della forza armata, Noi dobbiamo ricordare che la sicurezza può riposare ancor più sullo sforzo della mutua comprensione, su la generosità d'una leale e vicendevole fiducia, sullo spirito di collaborazione programmatica, in comune vantaggio ed in aiuto specialmente ai Paesi in via di sviluppo. Riposa cioè sull'amore! Acta Pauli Pp. VI 763 Ed è ancora di quest'aurea parola che Noi faremo menzione ed elogio per distendere sulle memorie delle atroci guerre passate il candido manto della pace. Lo vorremmo disteso sui cimiteri di guerra, affinché fossero in essi composte le salme dei caduti che ancora attendono il gesto dell'ultima umana pietà e aspettano che gli orfani parenti le possano visitare e onorare ; ed affinché il tragico sonno di tante vittime tenesse sveglio nelle generazioni superstiti e successive l'ammonitrice memoria del terribile dramma che non deve ripetersi più ! Lo vorremmo innalzato, come vessillo d'amicizia e di speranza, sopra i padiglioni dei consessi internazionali, a gloria ed a conforto di quanti con sapienza e con rettitudine lavorano per rendere i popoli fratelli. Lo vorremmo trasfigurato nell'orizzonte della storia presente e futura, quasi a lasciar trasparire che la sua luce ideale non può che venire dal sole del Dio vivente : senza la fede in Dio, come può essere la pace sincera, libera e sicura? Uomini di buona volontà ! ascoltate la Nostra umile voce, fraterna e paterna, che rievocando le memorie incancellabili dei due immani conflitti non proietta sulla scena presente del mondo fantasmi vuoti e paurosi, ma vuol far giungere nell'intimo dei cuori l'invito alla riflessione saggia e responsabile, l'esortazione a collocare sopra ogni interesse, sopra ogni valore quello dell'umana dignità e della fraterna concordia, il presagio della letizia e della prosperità, che non possono mai più nascere dalla guerra, ma dalla pace nella sincerità e nella bontà. È Dio che mette sulle Nostre labbra questo messaggio, e Noi al mondo fidenti lo trasmettiamo col Nostro saluto e con la Nostra Benedizione ! 764 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NUNTIUS RADIOPHONICUS Ad iuvenes operarios quarumdam Europae nationum e Sodalitate v. d. « Jeunesse Ouvrière Chrétienne », qui Argentorati coetui interfuerunt ad Statuta edenda v. d. « Statut du Jeune Travailleur d'Europe ». * Chers Fils et Filles de la Jeunesse Ouvrière Chrétienne, Nous voici présent au milieu de vous pour vous féliciter et Nous réjouir avec vous de ce grand Rallye européen qui vous rassemble à Strasbourg. Deux mille délégués, plus de vingt mille participants, de quatorze nations, dans la capitale de l'Alsace, cette ville dont la vocation européenne semble inscrite depuis toujours dans la géographie et dans l'histoire : quel beau spectacle, en vérité, combien réconfortant et encourageant ! 1. Nous saluons d'abord en vous la jeunesse ouvrière : celle qui connaît le travail et la peine ; celle qui sait, mieux que d'autres, le prix de l'effort et du sacrifice ; celle qui ressent avec peine le manque d'égards pour sa dignité, et parfois aussi peut-être une insuffisante reconnaissance de la société pour tout ce que lui apportent vos forces juvéniles et pleines de promesses. Chers Fils, que tout cela n'entame pas votre foi et votre courage. Ne laissez jamais l'abattement, le désenchantement, le pessimisme, pénétrer dans vos âmes. Et surtout gardez intacte votre fierté d'appartenir au monde du travail. Que toutes les expériences que vous y faites exaltent vos âmes et les stimulent à vouloir et à construire — aujourd'hui pour vous, et demain pour vos enfants — un monde plus humain, plus juste, plus fraternel. 2. Nous saluons en vous la jeunesse ouvrière chrétienne, celle que Dieu a suscitée au cœur de notre siècle, par le moyen d'un de ses prêtres : votre admirable et infatigable fondateur, votre et Notre cher Monseigneur Cardijn. Grâce à lui, grâce à l'ardeur communicative qu'il a su allumer au cœur d'autres prêtres, grâce aux militants qu'ils ont formés, la J.O.C, vous a appris à devenir de dignes fils de l'Eglise, de vrais apôtres du Christ, de courageux témoins de son Evangile auprès de vos frères de travail : car c'est tout cela qu'évoque ce mot nouveau qui a fait pour vous son entrée dans le langage des hommes, le beau nom de Die 1 mensis Augusti a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 765 Jociste, que des milliers de jeunes portent aujourd'hui, la tête haute, à la face du monde. Chers fils, c'est votre titre de noblesse : efforcez-vous d'être chaque jour plus dignes de le porter ! N'oubliez jamais que la J.O.C, est d'abord et avant tout un mouvement apostolique. 3. Nous saluons en vous, enfin, la jeunesse ouvrière chrétienne européenne, désireuse de développer un esprit international et communautaire parmi les jeunes travailleurs de quatorze Pays, et soucieuse de montrer que les jeunes ouvriers chrétiens s'intéressent aux problèmes de l'Europe et entendent bien participer à la construction de ce continent. A cela aussi, chers Fils, l'Eglise vous encourage. Car rien de ce qui rapproche les hommes ne lui est indifférent, et c'est par étapes — elle le sait bien — que le monde s'achemine vers son unité. Travaillez donc, comme votre Mouvement vous y invite, à dresser l'inventaire des situations qui sont faites aux jeunes travailleurs européens d'aujourd'hui ; suggérez les améliorations éventuelles à apporter aux diverses législations sur le travail des Jeunes ; proposez même hardiment des applications pratiques, qu'il s'agisse de l'entreprise, de l'école, de la famille. C'est à l'élaboration d'une sorte de Statut du Jeune Travailleur d'Europe que vous contribuerez ainsi, dans un esprit, non de revendication, mais de service; non d'antagonisme et de rivalité, mais d'entente et d'entr'aide fraternelle; non de critique négative, mais d'efficacité constructive. Et, ce faisant, vous aurez travaillé, pour votre part, à poser les fondements d'une Europe pacifiée et unie, prélude d'un monde où les hommes auront appris enfin à se connaître, à s'estimer, à s'aimer. Que votre Rallye vous fasse mieux sentir tout le prix de cette grande fraternité des jeunes travailleurs chrétiens ; qu'il vous stimule à amener vos frères à Celui qui en est la source et le sublime modèle : le Christ. C'est son amour qui vous rassemble aujourd'hui autour de l'autel : que ce soit toujours l'aliment et le moteur de votre union, de votre joie et de votre ardeur conquérante. En avant, chers Fils et chères Filles de la Jeunesse Ouvrière Chrétienne ! L'Eglise vous suit avec amour et appelle sur votre apostolat la grâce qui le rendra fécond. A tous, aumôniers, organisateurs, délégués, jeunes travailleurs et jeunes travailleuses présents à Strasbourg, et à tous les Jocistes dispersés dans le monde, mais qui sont près de vous en ce moment par la pensée et par le cœur, Nous accordons, en gage de Notre paternelle bienveillance, une grande et affectueuse Bénédiction Apostolique. 766 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 7 Iulii 196Jf. — Cathedrali Ecclesiae Salmantinae praefecit R. D. Maurum Rubio Repullés, ex archidioecesi Matritensi, curatorem iuvenum catholicorum Hispanicae Nationis. die 8 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Tagariensi R. D. Albertum Cosme do Amaral, in Seminario Lamacensis dioecesis magistrum pietatis, quem deputa vit Auxiliarem Excmi P. D. Florentini de Andrade et Silva, Episcopi titulo Heliosebasteni atque Administratoris Apostolici (( sede plena » dioecesis Portugallensis. die 9 Iulii. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Novensi Exc. P. D. Mauritium Perrin, hactenus Archiepiscopum Carthaginensem, quem constituit Praelatum Ordinarium praelaturae « nullius » Tunetanae, noviter erectae. die 30 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Lapdensi R. D. Iosephum Aurelium Plourde, e dioecesi Edmundstonensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Rosarii Brodeur, Episcopi Alexandrini in Ontario. — Titulari episcopali Ecclesiae Mediensi R. D. Antonium Hacault, sacrae theologiae doctorem in Seminario maiore archidioecesis S. Bonifacii, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Mauritii Baudoux, Archiepiscopi eiusdem archidioecesis. die 11 Augusti. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Medianensi Exc. P. D. Ioannem Hugonem Mac Donald, hactenus Archiepiscopum Edmontonensem. Sacra Congregatio Consistorialis 767 II GALLIAE DECRETUM De constitutione Officii Cappellani Directoris Generalis Vicariatus Castrensis. Vicariatus Castrensis Galliae, Decreto Consistoriali « Obsecundare votis » diei 26 Iulii 1952 erectus, Vicario Castrensi, tribus Cappellanis directoribus pro copiis respective terrestribus, maritimis et aeréis, ceteris militum cappellanis atque subditis religiosis et laicis constitutus fuit. Cum autem ob varias recentis aevi vicissitudines, Emus P. D. Mauritius S. R. E. Cardinalis Peltin, Archiepiscopus Parisiensis et Galliae Vicarius Castrensis, ab Apostolica Sede postulaverit ut novum apud Vicariatum Castrensem constitueretur Officium, id est Cappellani Directoris Generalis, SSmus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , ratus huiusmodi munus animarum saluti profuturum et praehabito favorabili voto Excmi P. D. Pauli Berteli, Archiepiscopi titularis Nicomediensis et in Gallia Nuntii Apostolici, referente infrascripto Cardinali Sacrae Congregationis Consistorialis Secretario, porrectis precibus benigne adnuere dignatus est. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, in Vicariatu Castrensi Galliae munus Cappellani Directoris Generalis instituit ac erigit. Sacerdos ad hoc munus ab Apostolica Sede — servatis servandis — deligetur et episcopali dignitate insignietur. Eius hae erunt partes : auxiliarem Vicario Castrensi navare operam, de militum spirituali cura universam rem componendo, facultatibus in omnes Vicariatus Castrensis subditos instructi quae, congrua congruis referendo, Codex Iuris Canonici Vicario Generali tribuit ; Vicariatus Castrensis regimen — nisi aliter a Sancta Sede provisum fuerit — vacante officio Vicarii Castrensis sumere atque de assumpto munere Sacram Congregationem Consistorialem certiorem facere. Ad haec omnia exsecutioni mandanda eadem Sanctitas Sua memoratum Excmum P. D. Paulum Bertoli deputare dignata est, opportunis et necessariis conlatis facultatibus, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, et Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 768 onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittendi actus peractae exsecutionis authenticum exemplar. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 28 Martii 1964. CAROLUS Card. CONPALONIERI, a Secretis L. % s. t Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i KOTABABTJENSIS (SUKARNAPURAËNSIS) DECRETUM De mutatione nominis vicariatus apostolici Cum Excmus ac Revmus Dominus Octavius De Liva, Archiepiscopus tit. Heliopolitanus in Phoenicia et Apostolicus in Indonesia Internuntius, proposuisset ut praesens denominatio vicariatus apostolici Kotabaruensis ita permutaretur ut deinde Sukamapuraënsis nuncuparetur, iuxta novum nomen vulgo Sukarnapura nuper urbi Kotabaruensi datum, Sacra haec Congregatio de Propaganda Fide, re mature perpensa, optatis praelaudati Internuntii Apostolici inhaerendum censuit. Itaque eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, supramemoratam propositionem adprobavit ac praesens in re Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 12 mensis Iunii a. D. 1964. G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. ffî S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis Sacra Congregatio de Propaganda Fide 769 II RAIPURENSIS DECRETUM De mutatione finium provinciarum ecclesiasticarum Quo efficacius animarum curae intra limites praefecturae apostolicae Raipurensis in Republica Indiana provideatur, preces ad banc Sacram Congregationem de Propaganda Fide porrectae sunt, ut eadem praefectura apostolica a provincia ecclesiastica Nagpurensi, quae in Statu civili de Marharashtra extenditur, separetur et provinciae ecclesiasticae Bhopalensi, in Statu civili de Madhya Pradesh sitae, aggregetur. Quas preces eadem Sacra Congregatio benigne excipiens, attento favorabili voto Excellentissimi ac Reverendissimi Domini Iacobi Roberti Knox, Archiepiscopi titularis Melitenaei atque in India Apostolici Internuntii, vigore specialium facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI tributarum, praefecturam apostolicam Raipurensem a provincia ecclesiastica Nagpurensi seiunxit et provinciae ecclesiasticae Bhopalensi aggregavit atque hoc ad rem Decretum confici mandavit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 28 mensis Iulii a. D. 1964. G . P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. Eduardus Pecoraio, Subsecretarius III DARESSALAAMENSIS - NACHINGWEAËNSIS DECRETUM De finium dioecesium commutatione Cum in territorio Tanganyikae meridionalis limites intra archidioecesim Daressalaamensem et dioecesim Nachingweaënsem hodiernis apostolatus necessitatibus non amplius respondere videantur, ad partialem eorundem limitum commutationem inter memoratas circumscriptiones ecclesiasticas efficiendam procedere visum est. 770 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Itaque hoc Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, re mature perpensa, consensu Ordinariorum quorum interest prae oculis habito, acceptoque favorabili voto Excmi ac Revmi Domini Guidonis Dei Mestri, Archiepiscopi tit. Tuscamiensis atque Apostolici in Africa Orientali Delegati, vigore facultatum specialium sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Div. Prov. Papa VI concessarum, limites inter supradictas circumscriptiones ecclesiasticas ita emendandos censuit ut in posterum ad dioecesim Nachingweaènsem pertineat ea districtus civilis eiusdem nominis pars — vulgo Liwale — quae usque adhuc archidioecesi Daressalaamensi addicta erat, atque praesens ad rem Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 9 mensis Iulii a. D. 1964. G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. Eduardus Pecoraio, Subsecretarius SACRA CONGREGATIO RITUUM i RUBAGAEN. Canonizationis Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et XX Martyrum Ugandensium. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis, post indultam eisdem Beatis Martyribus ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Triumphales honores viri sancti meruerunt, qui pro Christo sanguinem fuderunt, corpora sua propter Deum ad supplicia tradiderunt, testimonio fidei veri Christi imitatores effecti ; non timentes verbera carnificum heredes in domo Domini facti sunt : ideo mercedem laboris dedit illis Deus. Sacra Congregatio Rituum 771 Inter hos fidei héroes adnumerantur et beati Carolus Lwanga, Matthias Kalemba Murumba seu Mulumba et viginti socii qui, annis 18851887 inter Afras gentes verbo et exemplo christianam fidem praedicarunt et gloriosa morte confirmarunt. Beatorum honoribus eos Benedictus Papa XV fe. re. anno 1920 in Basilica Vaticana solemniter decoravit. Horum sanctitatis fama de die in diem inter finítimas quoque regiones dilatata est et valde succrevit, atque eorum intercessione quamplures favores Deus Optimus Maximus elargiri benigne dignatus est. Quos inter sollertissimi Causae actores duos selegerunt, veri miraculi notas praeseferentes, quos, scientiae lumine perpensos, ad solemnem eorum canonizationem celebrandam proposuerunt, ut ad Afras gentes christiana religio magis magisque splendeat. Binae sanationes de quibus agitur, Rubagae in Uganda, evenerunt anno 1941 in sororibus Richilde Buck et Maria Aloisia Criblet, ex Instituto Missionariarum Dominae Nostrae de Africa, per intercessionem Beatorum Martyrum Ugandae. En earum factispecies. Die 21 Novembris anno 1941 quaedam sorores Instituti Missionariarum Dominae Nostrae de Africa in locum Kisubi deambulationem confecerunt una simul cum alumnis scholae Rubagaënsis eiusdem Instituti, nescientes gravissimam infectionem pestis pulmonariae ibidem grassari. In nosocomio Kisugensi aegrotabat germanus sororis Philotheae, quae imprudenter fratri usque ad mortem adstitit. Rubagam reversa horribili morbo affectam se sensit, et sororis Richildis curae committitur. At biduo post e vita discessit. Die 30 subsequenti et ipsa soror Richildis symptomata advertit pestis pulmonariae primitivae, quam diagnosim medici nosocomii loci Kampala plene confirmarunt, in eo vero nosocomio recipi nequivit quia non erant in promptu lectuli. In nosocomium Rubagaënse tandem ingressa est una simul cum sorore Maria Aloisia Criblet, domus moderatrice, et ipsa eodem morbo laborante. Huius nosocomii medentes gravitatem morbi earundem sororum analysi bacteriológica confirmarunt, atque sulphamiticis aegrotas curare coeperunt. Interim beatis Martyribus Ugandensibus sorores ac fideles omnes preces effundere curarunt, eorumque reliquias aegrotis apposuerunt. Tres post dies ambae sorores sanitati restitutae sunt, ingenti cum medicorum admiratione, qui tam ob parvam quantitatem medicinae ore haustam, quam ob temporis brevitatem ad optatum effectum 772 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale obtinendum sanari neminem posse a peste pulmonaria primitiva, experientia docti, existimabant. De mira, instantánea et perfecta duarum sororum resumpta valetudine in Curia archiepiscopali Rubagaènsi iuridicae inquisitiones peractae fuerunt mense Martio anni 1962, quae Romam transmissae, primum a peritis S. Rituum Congregationis, demum in duplicibus sessionibus commissionis medicae eiusdem S. Congregationis diligenti studio perpensae sunt, atque omnes diagnosim, prognosim et instantaneam sanationem duarum sororum plene confirmarunt. Obtenta dispensatione a Congregatione antepraeparatoria super duobus assertis miraculis cognoscendis, de eis actum in Congregatione praeparatoria in Vaticano die 24 Martii anni huius habita, ac dein in generali coram Sanctissimo Domino nostro Paulo Papa V I , item in Vaticano die 7 mensis huius, in qua Emus ac Revmus Dominus Paulus Cardinalis Giobbe, Causae Ponens seu Relator, dubium discutiendum proposuit : An et de quibus miraculis, post indultam Beatis Martyribus Ugandae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Eminentissimi Patres Cardinales, Reverendissimi Praelati Officiales et Revmi Consultores theologi suum quisque votum protulerunt. Beatissimus vero Pater mentem suam aperire distulit, adstantes enixe adprecatus ut Datorem luminum secum exorarent in re tanti momenti. Hanc vero selegit diem in qua, Sacro piissime litato, edixit : Constare de duabus miris sanationibus sororum Richildis Buch et Mariae Aloisiae Criblet a peste pulmonaria primitiva, per intercessionem Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et XX sociorum Martyrum Ugandae. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 15 Iulii anno 1964. ARCADIUS L. M. Card. LARRAONA, Praefectus © S. f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis Sacra Congregatio Rituum 773 II COMEN, SEU MEDIOLANEN. Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei Aloisii Guanella, sacerdotis, fundatoris Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a S. Maria Providentiae. SUPER DUBIO An et de quitus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Venerabilem Dei Servum Aloisium Guanella, sacerdotem et fundatorem Congregationum Servorum a Caritate atque Filiarum S. Mariae a Providentia, heroicas exercuisse virtutes theologicas et cardinales ceterasque earum comites et socias Ioannes Papa XXIII san. mem. die 6 mensis Aprilis anno 1962 solemni decreto edixit. Binis autem miris, quae ad effectum beatificationis proposita sunt, heroicae ipsius Venerabilis virtutes novam accipiunt firmitatem et certitudinem novoque coruscant splendore. Humano namque testimonio suffragium ipsius Dei Omnipotentis Maximi accessit veluti sigillum, quo sanctitas illustris huius viri confirmatur. Porro duae, quae precibus et meritis praedicti Venerabilis patratae feruntur a Deo mirae sanationes compendiose nunc describuntur, hodieque huius Decreti promulgatione Summi Pontificis auctoritate approbantur. I. Puella Maria Uri undecim annorum, quae in hospitio Sororum S. Mariae a Providentia in pago quem vulgo appellant Lora, intra Comensis dioecesis fines, degebat, die 27 mensis Maii anno 1932, fere improviso doloribus ex abdomine laborare coepit, quibus assidua vomitio ac vehemens obstinatusque singultus statim accesserunt; tota inter acerbissimos dolores Auxit nox. Mane autem insequentis diei, cum in melius visa sit versari, ut Missae interesset e lecto surrexit ; at viribus illico defecit conciditque. Vehementibus rursus capta doloribus, nihil sumpsit, quod non illico nauseans reiectasset, non exclusa sacra per modum viatici Hostia. Accitus medicus agi inquit de peritonaei inflammatione acutissima, adiuncta cordis adynamia. Alter quoque arcessitus medicus diagnosim eandem et therapiam, quae dicitur, cardiotonicam confirmavit. Exclusa cuiusvis chirurgici interventus utilitate atque remediis frustra adhibitis, bini medici infaustam prognosim edixere. Re quidem vera, sub vesperis aegrotae condiciones adeo in peius ruerunt, ut animam fere ageret; iamque e paterna domo vestem, quam puellula 49 - ACTA, vol. VI, n. 12. — 30-9-1964. 774 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale adhibuerat cum primum ad Sacram Synaxim accesserat, detulerant, ut eadem brevi demortua innocens indueretur. Sed ecce, mirum evenit : Religiosae, quibus ut proxime mori turam commiserat medicus, parti aegrae puellae reliquiam Venerabilis Aloisii Guanella applicuerunt, eique stamina vestis, qua olim Venerabilis idem utebatur, impegerunt, precesque Deo ferventes adhibuerunt. Neque incassum, nam Venerabilis e caelo precibus annuit : media nocte placidissimus puellam complexus est somnus, ex quo mane, hora sexta, expergefacta, se plane sanatam persensit, cibumque libenter appetivit. Accurrens medicus nulla diri morbi vestigia comperit et sanationem mirabundus comprobavit. Sanationem hanc praeter naturae vires et leges contigisse cum medentes tum ex officio periti et testes professi sunt. II. Altera mira sanatio respicit dominam Teresiam Pighin, nuptam Ioanni Rosset rusticano in oppido Zoppola, intra civilis provinciae Utinensis fines posito. Ipsa namque, quatuor liberorum optima mater, nihil de sua valetudine conqueri debuit usque ad trigesimum primum aetatis annum. Eo autem tempore, mense scilicet Februario anno 1929, gravi virium defectione, nocturnis sudoribus, tussi cum purulento exscreatu serotinaque febri affici coepit. A cura medicus, de pulmonari tabe agi cum suspicatus esset, infirmam in valetudinarium civitatis Pordenone mense Augusto anno 1929 deduci iussit. Ibi, diagnosi confirmata et medicis remediis adhibitis, in melius se habuit, indeque post mensem ad lares rediit et consuetos suscepit labores. At, vix uno transacto mense, Teresia novi morbi symptomata ostendit, cuiusmodi stabilem in media spina dolorem et fere assiduam febriculam; quibus mox ingravescentibus tanta inferiorum artuum accessit debilitas, ut se sustinere vix valeret. Quapropter, die 1 mensis Maii a. 1932, in eodem valetudinario iterum excepta est, edita diagnosi de morbo, qui a Pott vocatur. Condiciones autem eius biennio ibi transacto in peius semper vertebant, donec mense Maio a. 1934 valetudinario dimissa est, persistentibus in spina doloribus et artuum inferiorum paralysi. Inde collocata fuit in hospitio Sororum S. Mariae a Providentia apud Gordignano, ubi perseverante morbo Pottiano, prognosis omnino infausta edita est. A mense Maio ad Novembrem usque eiusdem anni, duro lecto sfrata decubuit infelix infirma, desperata curatione. Variis itaque implicita morbis, Teresia ad extrema devenerat. Ipsa tamen nihil de fiducia quam in solo Deo habebat repositam recuperandae valetudinis remisit. Mense igitur Novembri, sorores quoque suas adiunxerunt férvidas preces, ut Venerabilis Aloisii Guanella patrocinium implorarent. Nec frustra : mane enim erat diei 2 Decembris, cum aegrota toto corpore tremorem serpere ac bene se habere sentit ; in lecto Sacra Congregatio Rituum 775 sedit, vestes induit suas, assurgit astantibus testibus, et dein per aulas hospitii graditur demirantibus omnibus. Oonvaluerat plene! Postmodum labores suscepit in ipso hospitio, postea domi, ea quidem firmitate virium, ac si aegrotasset numquam. Ultra naturae vires et ordinem hanc sanationem contigisse medens, periti ex officio et testes aperte fassi sunt. In ecclesiasticis Curiis Comen., super priore, et Victorien. Venetorum super altera sanatione instructi sunt processus apostolici, de quorum iuridica vi decretum est editum die 27 Iulii anno 1962. Consilii medici huius Sacrae Rituum Congregationis die 21 mensis Maii anno 1963 celebrata est sessio, in qua diligenter acuteque de utraque sanatione disceptatum est atque proclamatum easdem scientia medica explicari non posse. Praeparatoria deinde Congregatio ad Vaticanum habita est die 3 Martii anni huius, quam generalis, quae dicitur, Congregatio die 7 huius decurrentis mensis Iulii, coram Sanctissimo Domino nostro Paulo Papa VI, secuta est, in qua infrascriptus Cardinalis, loco et vice Revmi Cardinalis Clementis Micara, Episcopi Veliterni Causaeque ipsius Ponentis seu Relatoris, sequens dubium discutiendum proposuit : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Omnes autem qui interfuerunt, tum Revmi Cardinales, sacris tuendis ritibus praepositi, tum Praelati Officiales Patresquè Consultores affirmativum suffragium singuli tulerunt. Beatissimus vero Pater suam patefacere sententiam de more distulit, superni luminis copiam in tanti momenti negotio interim petiturus. Hodierno tandem die, eucharistico Sacrificio religiosissime litato, pronuntiavit : Constare de duobus miraculis, Venerabili Servo Dei Aloisio Guanella intercedente, scilicet de primo : Instantaneae perfectaeque sanationis puellae Mariae Uri a gravissima peritonitide acuta diffusa hypertoœica ; et de altero : instantaneae perfectaeque sanationis dominae Teresiae Pighin a paraparesi spastica e morbo Pottiano, una cum gravissimis atrophiis muscularibus, rigiditate articulari ac positionibus abnormibus artuum inferiorum in subiecto exitibus scleroticis tuberculosis pulmonaris affecto. Hoc autem Decretum promulgari et in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 15 Iulii a. D. 1964. ARCADIUS L. M. Card. LARRAONA, Praefectus © S. t Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis 776 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III DERTHONEN Beatificationis et canonizationis Servi Dei Aloisii Orione, sacerdotis professi, fundatoris Congregationum Filiorum Divinae Providentiae et Parvarum Sororum Missionariarum a Caritate. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Aeterni Patris Providentia, quae in sua dispositione non fallitur, in dilecti Filii sui Iesu Christi Redemptoris nostri vineam mittere operarios numquam desinit, ut, secundum S. Bernardi Abbatis sententiam : a sint in speculum et exemplum ac quoddam veluti condimentum vitae hominum super terram. Per hoc enim quodammodo apud nos etiam post mortem vivunt, multosque ex his, qui viventes mortui sunt, ad veram provocant et revocant vitam. In victu et vestitu ab omni superfluo cavent; nullo temporis spatio otiosi sedent : alterutrum onera portant ut sic adimpleant legem Christi; vanitates et insanias falsas respuunt et abominantur; procedunt ad bella pacifici tamquam si dicerent : "Nonne quos Te oderunt, Domine, oderamf "; hostes velut oves reputant. Ita miro quodam ac singulari modo cernuntur et agnis mitiores et leonibus fortiores ... Noverunt siquidem non de suis praesumentes viribus sed de virtute Domini Sabaoth sperare victoriam ... Tales enim, ex fortissimis, sibi semper eligit Deus et colligit a finibus terrae ministros, qui videntur dati in lucem gentium » (De gestis S. Malachiae - De laudibus novae milit., passim). Non videtur vanum et supervacaneum, ex his qui empti sunt de terra, proferre in medium singularis sapientiae et virtutis virum, nempe Servum Dei Aloisium Orione. Fuit ipse lucerna ardens et lucens, nec extincta est, sed submota ab oculis nostris, « vivit sepultus et iuvat » (Ennodius, In vita S. Ambrosii). Hic Dei sacerdos, Deo, in misericordia divite, confisus, quibusdam sociis adscitis, Congregationes Filiorum Divinae Providentiae et Parvarum Sororum Missionariarum a Caritate condidit ; id est « Parvum Opus Divinae Providentiae ». Quod Institutum eo spectat ut, universis misericordiae operibus vacans, praecipue pueros orphanos, pueros aegra valetudine affectos, recta Sacra Congregatio Rituum 111 catholicae fidei institutione erudiendos, pauperes evangelizandos curet; eos qui laborant et onerati sunt caritate Domini nostri Iesu Christi reficere studeat; populum christianum dulcissimo quodam et arctissimo totius mentis et cordis vinculo Sedi Apostolicae coniungat, « in qua Beatus Petrus — ut ait S. Petrus Chrysologus — vivit, praesidet et praestat quaerentibus fidei veritatem » (cfr. Ep. ad Euthic, n. 2). Nihil enim huius Parvi Operis sodales antiquius habent, quam ut, quo acrius bellum adversus Romanum Pontificem furit, eo magis in fidelium animis devotionis oboedientiaeque sensum inculcent; nihilque maiore studio prosequuntur quam, quod Deus det, ad pristinam Ecclesiae unitatem restituere eos « qui Iesum Christum Filium Dei eundemque Servato-rem humani generis agnoscunt et fatentur sed tamen vagantur ab eius sponsa longius » (Leonis XIII Epist. Encycl. Satis cognitum, Acta Leonis XIII, t. XVI, p. 206). Intra dioecesis Derthonensis fines, in pago vulgo « Pentecurone )) nuncupato, die 23 Iunii anno 1872 natus est Servus Dei parentibus paupertate et honestate morum conspicuis, patre Victorio et matre Carolina Feltri, legitimis coniugibus. Postridie in paroeciali ecclesia Sanctae Mariae Assumptae sacro baptismate lustratus est et Aloisius vocatus. Scholis publicis perfunctus, ab anno 1882 usque ad annum 1885 patrem, qui viis silice sternendis incumbebat, secutus est. Quattuordecim annos natus Oratorium Salesianum ingressus est, ubi S. Ioannes Bosco ei a sacris confessionibus fuit et primam spiritualem moderationem impertivit. Sub id tempus virginitatis votum emisit. Anno 1889 Derthonense Seminarium inivit, ubi pietate, philosophiae ac theologiae studio et regulari observantia omnibus alumnis praestitit. In cathedrali ecclesia Derthonensi ostiarii munere fungens, Sancti Ioannis Bosco vestigia secutus, anno 1892 Oratorium Sancto Aloisio Gonzaga dicatum, ad puerorum christianam institutionem provide constituit. In suburbio, ad ecclesiasticam puerorum vocationem fovendam, quibus ob rei familiaris penuriam Seminarii praecludebatur ingressus, aptam domum anno 1893 aperuit. Adhuc diaconus, magno animarum fructu, ad verbum Dei nuntiandum ab Episcopo missus est. Die 13 Aprilis 1895, Sabbato a verbo Sitientes nuncupato, ad Presbyteratum rite est promotus ab eodem Hygino Bandi, Episcopo Derthonensi. Parvo Operi addidit anno 1915 Sororum Familiam seu Parvarum Sororum Missionariarum a Caritate. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 778 Etiam Romae Servus Dei operam suam navavit. Anno 1904 S. Pius X eum ad Vaticanum vocavit, eique praediuni cui nomen « Colonia Santa Maria » ad pueros derelictos fovendos atque educandos donavit ; postea ipsi curam demandavit accolarum in regione extra portam Sancti Ioannis degentium. Post haec benigne indulsit ut, Suos ad pedes, ipse vota religiosa perpetua nuncuparet itemque facultatem ei dedit ut proprios clericos ad Ordines suscipiendos quibusdam sacrorum Antistitibus praesentare^ Cum, horribilis ille ad fretum Siculum (a. 1908) et ad regiones Marsicanas (a. 1915) terrae motus evertisset omnia, statim eo cucurrit, die noctuque, operam impendit, ut iis subveniret, quibus publice nondum consultum fuerat : regiones vastatas peragravit, subsidia laturus, orphanos collecturus, a frigore et a pluvia et etiam a lupis quondam in eorum occursum venientibus defensurus. Munus Vicarii Generalis dioecesis Messanensis Sanctus Pius X illi commisit et per tres annos Servus Dei magnas difficultates expertus est. Anno 1913 prima sacra expeditio missionalis profecta est ad terras Brasilienses, quam postea plures aliae subsecutae sunt. Etiam in Orientales plagas, nempe ad Rhodum insulam et Palaestinae regiones, sodales suos misit, ut dissidentes ad Romanae Ecclesiae unitatem restituèrent. Desiderio fidei propagandae vel defendendae permotus, similiter in Polonia et in Foederatis Americae Septemtrionalis Civitatibus domos suae Congregationis erexit. Ipse supremus Moderator bis Oceanum transmeavit ad Americam Meridionalem profectus, ut caritatis asyla ibidem a propriis religiosis sodalibus instituta confirmaret et augeret. Tres annos illic commoratus, regiones Chilienses, Uruquarianas, Brasilienses et Argentinas, eo praesertim motus consilio, ut pauperes et infirmos cuiuslibet religionis sublevaret, peragravit. In patriam reversus, praeter alia, eximius eius amor erga Beatissimam Mariam Virginem in erigendis templis Matri Dei dicatis eluxit, quibus aedificandis manualem operam, ut iam in erectis nosocomiis, sacerdotes et clerici eius Congregationis praestiterunt, ipsius exemplo et hortationibus impulsi. Die 9 Februarii anno 1940 morbo ingruente statim Sacramentorum ope roborari optavit, mortem sibi imminere ratus. Valetudinis recuperandae causa, medicorum consilio et Abbatis E. Caronti Visitatoris Apostolici precibus annuens, urbem « Sanremo » petiit, ubi in suae Congregationis domicilio hospitio receptus est. Repente morbo correptus ¡Sacra Congregatio Rituum 779 Deo animam reddidit haec proferens verba : « Iesus ! Iesus ! Iesus !, proficiscor ! », die 12 Martii a. 1940. Ob eius decessus nuntium tantus dolor incessit ut tamquam publicus luctus mors illius habita sit. Ad defuncti corpus publice expositum visendum ingens populi concursus affluxit. Ab urbe (( Sanremo », Visitatore Apostolico, civium desideriis Ianuensium atque Mediolanensium, annuente, per eorum civitates, populis undique concurrentibus, Derthonam translatum fuit, ita ut potius triumphum dixeris quam funus. Omnium conspiratis votis humatum fuit in templo Beatae Mariae Virginis Matris Dei, vulgo « della Guardia » nuncupato, quod ipse extruxerat et ad quod quotidie aegri confugiunt sanitatem imploraturi, quotidie sanati adveniunt, ut gratiarum actiones rependant. Sanctitatis fama percrebrescente, post septem ab eius obitu exactos annos, Processus ordinarii in Curia Derthonensi, atque per rogatorias litteras Eomae, Ianuae et Mediolani instrui coepti sunt. Romam delatis Actis, postquam scripta Servi Dei diligenter examinata sunt, Decretum editum est die 25 Novembris 1956, Pio Papa XII approbante, quo ad ulteriora procedi posset. Instante demum, die 26 Martii 1963, R. D. Aloisio Orlandi, Postulatore legitime constituto, in particulari Sacrorum Rituum Congregationis coetu, Emus ac Revmus Dominus Card. Benedictus Aloisi Masella, Causae Ponens, seu Relator, dubium posuit disceptandum : An signanda sit Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur, deque ea retulit. Emi ac Revmi Cardinales, relatione hac atque suffragiis Officialium Praelatorum, praesertim R. P. Ferdinandi Antonelli O.F.M., Fidei Generalis Promotoris, auditis, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : Signandam esse Commissionem introductionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Facta demum, die 29 Martii anni huius, per subscriptum S.R.C. Cardinalem Praefectum relatione Ssmo D. N. Ioanni Papae XXIII, eadem Sanctitas Sua Rescriptum Emorum Patrum ratum habens, Commissionem introductionis Causae Servi Dei Aloisii Orione Sua manu dignata est ot signare. Datum Romae, die 29 Martii 1963. ARCADIUS L. M. Card. LARRAONA, Praefectus $ S. f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis 780 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Venerdì, 7 agosto 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor P I E T R O D E V È S , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario del Senegal. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo V I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: 26 maggio 1964. S. E. Eevma Monsig. Baggio Sebastiano, Arcivescovo tit. 1 giugno » S. E. Eevma Monsig. Pignedoli Sergio, Arcivescovo tit. 17 » » S. E. Eevma Monsig. Palmas Angelo, Arcivescovo tit. di di Efeso, Nunzio Apostolico in Brasile. di Iconio, Delegato Apostolico in Canada. Vibiana, Delegato Apostolico nel Vietnam e Cambogia. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo V I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: 10 giugno 17 luglio 1964. L'Illmo Signor Avv. Trocchi Vittorio, Avvocato Conci- storiale. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Antoniutti Ildebrando, Memoro della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. 31 agosto » Il Eevmo Padre Gagnebet Eosario M., dei Predicatori, Consultore della Suprema Sacra Congregazione del Sant'uffizio. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo V I , felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistenti al Soglio Pontificio : 23 marzo 6 giugno 1964. S. E. Eevma Monsig. Hiltl Giuseppe, Vescovo tit. di Costantina ed Ausiliare di Eegensburg. » S. E. Eevma Monsig. de Alba y Hernández Ignazio, Vescovo di Colima. Diarium Romanae Curiae 781 16 giugno 1964. S. E. Revma Monsig. Taylor Leone, Arcivescovo di Lagos. 13 luglio » S. E. Revma Monsig. Lehman Giovanni Davide Ubaldo, Vescovo tit. di Sertei. 21 » » S. E. Revma Monsig. Cekada Smiljan, Vescovo di Skoplje. Protonotari Apostolici ad instar participantium: 16 30 9 29 15 26 23 27 15 settembre 1963. Monsig. Bierbaum Massimiliano (Münster). » » Monsig. Mac Adam Allan J. (Antigonish). gennaio 1964. Monsig. Pech Ferrer Alessandro (Barcelona). aprile » Monsig. Milano vie Bozo Natale (Porec i Pula). maggio » Monsig. Dudemaine Giuseppe O. Viatore (Amos). » » Monsig. Weins Pietro (Trier). giugno » Monsig. Gerini Emilio (Albenga). » » Monsig. Crovini Mario (Roma). luglio » Monsig. Kjuder Albino (Gorizia). ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire: Il Collare dell'Ordine Piano : 29 maggio 1964. A S. E. l'On. Ing. Giannattasio Luis, Presidente del Consiglio Nazionale di Governo della Repubblica dell'Uruguay. La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 21 ottobre 1963. Al sig. Solis Ruiz José (Spagna). 11 giugno 1964. Al sig. De Marinis Tammaro (Firenze). 30 » » Al sig. Bonomelli Emilio (Città del Vaticano). La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 21 ottobre » » 20 aprile 4 giugno 6 luglio 21 » 1963. » 1964. » » » Al Al Al Al Al Al sig. Jiménez Torres Francesco (Spagna). sig. Pro Alonso Rocco (Spagna). sig. Novoa González Emilio (Madrid). Conte Chiassi Giovanni (Roma). sig. Cymbron Borges de Sousa Pietro (Angra). sig. Alexandri Alessandro (Milano). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 3 agosto 1963. Al sig. Hall Francesco (Washington). 7 novembre » Al sig. Conix Alfonso (Malines - Bruxelles). 14 dicembre » Al sig. Bistoncini Tommaso (Roma). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 782 2 gennaio 1964. Al sig. Pancrazi Vittorio (Roma). 18 25 » » » » Al sig. De Jonghe Leopoldo (Malines - Bruxelles). Al sig. de Vleeschauwer Ivo (Belgio). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 11 14 22 25 14 19 20 29 ottobre 1963. Al Al novembre » » Al » » Al Al dicembre febbraio 1964. Al Al » Al » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Krahl Edmondo Giuseppe (Austria). Innorta Giuseppe (Siracusa). Tesauro Alfonso (Napoli). Alves da Fonseca Nelson (Brasile). Bachelet Vittorio (Roma). Van Ypersele de Strihou Paolo (Belgio). Del Vecchio Giorgio (Roma). Cidonio Elia (Iran). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile: Ol 3 agosto 1963. Al sig. Braceland Francesco (Hartford). 25 Al sig. Scotti Ciro (Providence). » 28 settembre » Al sig. Pennacchio Luigi (Iran). ottobre » Al sig. Bisgood Bertram (Plymouth). » • Al sig. Edwards Teodoro (Plymouth). » » Al sig. Florio Domenico (Salerno). Al sig. Aues Hagi (Somalia). » Al sig. Chiti Arnaldo (Somalia). » » » Al sig. Mohamed Nicolino (Somalia). » Al sig. Sciré Addaue Ahmed (Somalia). 11 Al sig. Cogley Giovanni Filippo (Des Moines). » » Al sig. O'Malley Giorgio (Des Moines). 31 » Al sig. Manni Arnaldo (Bologna). » » Al sig. Sassoli Manfredo (Bologna). » Al sig. Doudinot de la Boissière Giovanni Francesco (Francia). » » 7 novembre 14 » » » » » » » 16 » 22 » 27 » co » dicembre )) 7 » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Persichetti Lorenzo (Roma). Pree Pietro Oliviero (Angers). Massicci Francesco (Porto e Santa Rufina). Pascoletti Cesare (Roma). Raffaelli Renato (Udine). Schiavetti Remo (Roma). Bottiglieri Girolamo (Salerno). Carbone Diodato (Salerno). Cart Andrea (Besançon). Farina Paolo (Sant'Agata de' Goti). Gorfer Alfredo (Trento). Bahlinger Andrea (Baton Rouge). Bahlinger Federico (Baton Rouge). Mombelloni Benedetto (Brescia). Mombelloni Paolo (Brescia). Cicognani Giuseppe (Faenza). Cicognani Mario (Faenza). Diarium Romanae Curiae 10 dicembre 1963. Al sig. Al sig. 11 » Al sig. 14 Al sig. » 16 Al sig. » » 3 gennaio 1964. Al sig. » » » Al sig. Al sig. 11 Al sig. » Al sig. » Al sig. » Al sig. 13 Al sig. Al sig. » Al sig. Al sig. » Al sig. » » » Al sig. 15 Al sig. 16 Al sig. Al sig. » » » » Al sig. » Al sig. 18 » Al sig. Al sig. » 25 Al sig. » 27 Al sig. » Al sig. » » 29 Al sig. 30 Al sig. 1 febbraio Al sig. 8 » » Al sig. 13 Al sig. » Al sig. » » 15 Al sig. 20 Al sig. » 26 » Al sig. 29 Al sig. Al sig. » » Al sig. » » Al sig. 4 marzo Al sig. 6 Al sig. » Al sig. » » Al sig. » Al sig. 7 Al sig. » Al sig. » Casoni Giacomo (Imola). Pofferi Giovanni (Pistoia). Fallani Giovanni (Roma). Paparella Bruno (Roma). Palmitessa Ennio (Roma). Kahill Francesco Everett (San Francisco). Kendrick Carlo (San Francisco). Madison Marshall Pierce (San Francisco). Toledo Riccardo (Malta). De Cossio Luigi Giuseppe (Perù). Zanetti Sperato (Roma). Colmenares Luigi A. (Venezuela). Alosi Bartolo (Roma). Angeloni Mario (Roma). Beni Mario (Roma). De Bonis Renzo (Roma). De Strobel Pietro (Roma). Ottaviani Vincenzo (Roma). Zaccone Umberto (Torino). Guerrizio Rodolfo (Avellino). Soin Giuseppe (Firenze). Burroni Lucio (Roma). Gallo Agostino (Torino). Car venas Gutiérrez Giorgio (Colombia). Woodroffe Albano (Plymouth). Müller Kurt (Repubblica Federale Tedesca). Del Pia Ferdinando (Arezzo). Romita Antonio Edoardo (Roma). Di Schiena Luca (Roma). Crezzini Ezio (Siena). Casas Salvi Antonio (Venezuela). De Rosa Orlando (L'Aquila). Petti Cherubino (Trivento). Pezzolla Teodoro (Vercelli). Negro Antonio (Roma). Khalil Sehnaoui (Beirut). Brunicardi Dino (Lucca). Delgrange Raoul (Malines - Bruxelles). Morgando Aldo (Torino). Ravera Gian Piero (Torino). Mentasti Giuseppe (Milano). Scardaccione Decio (Anglona-Tursi). Sartogo Danilo (Roma). Savini-Mcci Angelo (Roma). Sposito Antonino (Sorrento). Giróla Cesare (Milano). Lodigiani Giuseppe (Milano). Morpurgo Sergio (Milano). 783 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 784 7 11 marzo » » 16 20 » » » » 21 » 4 11 15 » » aprile » 1964. Al sig. » Al sig. Al sig. » Al sig. » Al sig. Al sig. ,A1 sig. » Al sig. Al sig. » Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Pennacchioni Francesco (Milano) Salieri Sergio (Eoma). Villani Giovanni (Roma). Buttini Ottorino (Pontremoli). Angelini Rota Angelo (Roma). Gentili Arnaldo (Roma). Giuliani Aldo (Roma). Lama Agostino (Gerusalemme). Segala Giuseppe (Udine). Zardi Giorgio (Udine). Stuyt Ludovico (Rotterdam). Cappelletti Vincenzo (Roma). Benedetti Giovanni (Torino). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 5 ottobre 1963. Al sig. Culmie Hussen (Somalia). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 luglio » 20 » 3 agosto » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1963. Al sig. Hughes Giovanni (Nairobi). » Al sig. Molkenboer Giovanni F. M. fs-Hertogenbosch). » Al sig. De Kroon Pietro Antonio G. ('s-Hertogenbosch). » Al sig. Brennan Adriano (Hartford). » Al sig. Carroll Lorenzo (Hartford). » Al sig. Danaher Francesco (Hartford). » Al sig. Darcey Giacomo (Hartford). » Al sig. Gengras E. Clayton (Hartford). » Al sig. Giardini Angelo (Hartford). » Al sig. Golden Giovanni (Hartford). » Al sig. Gilmartin Giovanni (Hartford). » Al sig. Hayes Giacomo (Hartford). » Al sig. Gosselin Romeo (Hartford). » Al sig. Keefe Donaldo (Hartford). » Al sig. Kennedy Roberto (Hartford). » Al sig. McCue Guglielmo (Hartford). » Al sig. Mongillo Alfonso (Hartford). » Al sig. Moriarty Matteo (Hartford). » Al sig. Morrissey Gerardo (Hartford). » Al sig. Mulready Giuseppe (Hartford). » Al sig. Obuchowski Chester (Hartford). » Al sig. O'Donnell Giacomo (Hartford). » Al sig. Pettit Giacomo (Hartford). » Al sig. Quinlan Edoardo (Hartford). » Al sig. Róncari Raimondo (Hartford). » Al sig. Rosol Martino (Hartford). » Al sig. Rourke Giuseppe (Hartford). » Al sig. Scully Giuseppe (Hartford). » Al sig. Seery Guglielmo (Hartford). » Al sig. Smith Giacomo (Hartford). Diarium Romanae Curiae 3 agosto 1963, Al sig. Sheedy Andrea (Saint Catharines). Al sig. Beljaars Antonio 0. A. M. (Breda). » » » Al sig. Van Gent Francesco Guglielmo (Utrecht). » » Al sig. Keough Hazard Rolando (Panamá). o ottobre » Al sig. Villela de Andrade Giuseppe (Sao Paulo). » » » Al sig. Brady Francesco (Winona). » » » Al sig. Roerkohl Leone (Winona). » » Al sig. Pelletier Renato Giorgio (La Rochelle). 11 » Al sig. Boggs Aroldo (Oakland). » » » Al sig. Conmy Pietro (Oakland). » Al sig. Kennedy Guglielmo (Oakland). Al sig. Pedemont Leone (Oakland). » » Al sig. Sontag Raimondo (Oakland). » Al sig. Weber Carlo (Oakland). Al sig. Bowen Francesco Giuseppe (San Antonio). » » » Al sig. Coffey Edmondo (San Antonio). Al sig. Dirksen Antonio Francesco (San Antonio). Al sig. Garza Raffaele Giuseppe (San Antonio). » Al sig. Heck Alberto (San Antonio). » Al sig. Hinchey Giovanni (San Antonio). » » » Al sig. Joseph Arturo (San Antonio). Al sig. Kuntz Giovanni Giuseppe (San Antonio). » Al sig. Sharmann Alberto Giovanni (San Antonio). » Al sig. Seng Roberto Eduino (San Antonio). » » Al sig. Grenier Giovanni Stefano (Versailles). 25 » Al sig. McGannon Donaldo Enrico (Bridgeport). 31 » » Al sig. Neri Giuseppe (Bologna). » » Al sig. Bon elio Vincenzo (Malta). » » Al sig. Caruana Galizia Vittorio (Malta). 7 novembre » Al sig. Albert Giorgio (Paris). » Al sig. Camus Luigi (Paris). » Al sig. Courtabessis Bernardo (Paris). Al sig. Jacques Edoardo (Paris). » Al sig. Scott Federico (Salford). » Al sig. Poignet Raimondo (Tulle). » Al sig. Fosse Giovanni (Viviers). 14 Al sig. Jepson Enrico (Wheeling). Al sig. Lombardo Francesco (Wheeling). Al sig. Salvati Raimondo (Wheeling). » Al sig. Starvaggi Michele (Wheeling). 22 » Al sig. Grillon Giuseppe (Lyon). » Al sig. Bearzatto Giovanni (Paris). » Al sig. Rezza Costanzo M. (Roma). » » Al sig. Schreiner B. A. M. (Rotterdam). » Al sig. Abbatiello Sebastiano (Sant'Agata de' Goti). Al sig. Giaquinto Sebastiano (Sant'Agata de' Goti). » Al sig. Izzo Roberto (Sant'Agata de' Goti). » Al sig. Montano Tommaso (Sant'Agata de' Goti). » Al sig. Perrillo Salvatore (Sant'Agata de' Goti). 24 » 785 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 786 sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. OD 22 novembre 1963. Al Al » 27 Al » » » Al » » Al Al » » Al » Al Al » » Al » » 13 gennaio 1964. Al Al Al » Al )) Al 16 » Al » Al Al » » ». Al 31 » » Al 13 febbraio Al » Al 20 Al 26 Al » » » » marzo » » 29 6 11 16 » 20 1 aprile Eomano Domenico (Sant'Agata de' Goti). Baranco Beverly Vittorio (Baton Rouge). Bebert Leone A. (Baton Rouge). Cangelosi Rosario Francesco (Baton Rouge). Hymel Giacomo I. (Baton Rouge). Landry Floyd P. (Baton Rouge). McHardy Colin Andrea (Baton Rouge). Ourso Clifford (Baton Rouge). Savoie Carlo (Baton Rouge). Vali Rivers P. (Baton Rouge). Cardoni Renzo (Roma). Di Pasqua Francesco (Roma). Gandola Quirino (Roma). Saladini Saladino (Roma). Lehman Ruggero (Ambanja). Fattorini Edoardo G. (Leeds). Fattorini Giuseppe (Leeds). Meredith Giorgio (Leeds). Mignpt Adolfo (Malines-Bruxelles). Collina Mario (Forlì). Corazza Giacomo (Fidenza). Pezzaglia Emilio (Fidenza). Baron Gabriele (Lyon). Jayasuriya Aratchige Edoardo M. de Saram (Colombo in Ceylon) Wijeratna Eldred (Colombo in Ceylon). Pagni Luciano (Lucca). Smets Guglielmo Giuseppe (Liège). Martínez Antonio (Roma). Soldateschi Mario (Roma). Dalle Ceste Pietro (Torino). Fa varo Pietro (Torino). , Botto Faustino (Udine). McDermott Vincenzo (Camden). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 14 settembre 1963. Al Ten. Vignali Pietro (Roma). » ». » Al Ten. Ficola Giorgio (Roma). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa : 6 luglio 1963. Al sig. Gerin Cesare (Roma). » » » Al sig. Lambertini Gastone (Roma). 14 settembre » Al sig. Martinelli Amedeo (Italia). 21 » » Al sig. Sbardella Carlo (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 6 » luglio » 1963. Al sig. De Iulio Luigi (Brindisi). » Al sig. Protti Gustavo (Padova). Diarium Romanae Curiae CS 1963. Al Al )) Al » » » Al » )) » Al )) 27 » Al )) Al » » 3 agosto Al 10 » » Al Al » » 24 » » Al » » » Al 7 settembre )) Al » » Al Al » Al » » Al 10 Al 14 Al Al Al » » 17 Al 21 Al » » 28 Al » » Al » Al Al » » Al Al » » » Al 5 ottobre Al » Al » » » » Al 11 » Al » » » Al Al 18 » 19 Al » » Al 25 » Al Al » Al 2 novembre 20 luglio » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Rossi Giancarlo (Padova). Fasolo Vincenzo (Roma). Salomone Alessandro (Roma). Urban Carlo Antonio (Roma). Zuccaro Domenico (Roma). Liguori Antonio (Roma). Brunetti Federico (Venezia). Vanelli Ignazio (Milano). Bilotta Alfredo (Porto e S. Rufina). Zampogna Antonio (Torino). Corbi Oreste (Roma). Tartaglione Nicola (Velletri). Carballa Giovanni B. (Montevideo). Del Rey Giuseppe M. (Montevideo). Revello Michele Angelo (Montevideo). Llambias de Azevedo Giovanni (Montevideo) Xalambú Arturo Stanislao (Montevideo). Casimirri Luciano (Roma). Sodano Giovanni (Asti). Porpora Giuseppe (Italia). Valentino Nino (Italia). Roels Leone (Malines-Bruxelles). Guatta Piero (Milano). Perriccioli Ugo (Montalcino). Bizzinato Marco (Rimini). Sgubbi Franco (Rimini). Targhini Egisto (Rimini). Apolloni Renato (Roma). Genchi Oreste (Roma). Ramerò Giovanni (Roma). Rovaris-Aranciàni Alessandro (Como). Heboyan Megerditch (Roma). Jelmini Giuseppe (Roma). Lombardi Tarcisio (Novara). Cotzia Francesco (Siracusa). Crescini Domenico Alberto (Verona). Blidi Toh Giovanni (Cape Palmas). Gebo Gabriele (Monrovia). Marchesi Alfredo (Ferrara). Potenza Ugo (Napoli). Onori Giuseppe (Roma). II Cavalierati> dell'Ordine di san Silvestro Papa: G luglio » 20 » » 27 10 agosto 1963. Al sig. » Al sig. » Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Grisetti Pierino (Roma). Mariani Alberto (Roma). Van Lerberghe Maurizio (Malines-Bruxelles). Ottolini Carlo (Torino). Galofré Folch Carlo M. (Barcelona). Ansuini Odorico (Porto e S. Rufina). 787 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 788 14 settembre 1963. Al sig. Sestero Aurelio (Susa). 17 » » Al sig. Amory Luigi (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. Casteels Francesco (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. De Streel Andrea (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. Fonsny Giorgio (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. Mannes Maurizio (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. Moerman Felice (Malines-Bruxelles). 28 » » Al sig. Genta Romeo (Feltre-Belluno). » » » Al sig. Magalotti Vittorio (Roma). » » » Al sig. Natalizia Vincenzo (Roma). 5 ottobre » Al sig. Gennai Leone (Volterra). » » » Al sig. Guerrieri Giulio (Volterra). » » » Al sig. Santoli Encelse (Volterra). 11 » » Al sig. Lamon Attilio (Lodi). » » » Al sig. D'Elia Umberto (Roma). 19 » » Al sig. Minekon Moses Antonio (Cape Palmas). » » » Al sig. Nagbwe Michele (Cape Palmas). » » » Al sig. Sawyerr Lorenzo (Monrovia). » » » Al sig. Wollor Edoardo (Monrovia). 25 » » Al sig. Luppi Lorenzo (Como). 2 novembre » Al sig. Moraldi Francesco (Roma). NECROLOGIO 12 18 luglio 1964. Monsig. Brault Henri, Vescovo di Saint-Dié. Monsig. McManaman Edward Peter, Vescovo tit. di Floriana, Ausiliare di Erie. )) 30 » Monsig. Roper Ioseph Basil, Vescovo tit. di Elusa. )) » 31 Monsig. Mala Noël, Vescovo di Kasongo. 10 agosto Monsig. Fallaize Pierre, Vescovo tit. di Tmui. » 14 Monsig. Pirelli Luigi, Vescovo di Sovana-Pitigliano. 16 » » Monsig. Mutsaerts Willem Pieter A. M., Arcivescovo tit. di Fulli. 19 » » Monsig. Tredici Giacinto, Arcivescovo-Vescovo di Brescia. 26 Monsig. Baeten Jozef W. M., Arcivescovo tit. di Stauropoli. 4 settembre » L'Emo Signor Card. Roques Clément Emile, del titolo di S. Balbina, Arcivescovo di Rennes. 10 Monsig. Chiron Louis, Vescovo tit. di Bamaccora. 21 Monsig. Gawlina Giuseppe, Arcivescovo tit. di Madito. » »• Monsig. Nigris Leone Giovanni Battista, Arcivescovo tit. di Filippi. » Monsig. Enciso Viana Jesus, Vescovo di Mallorca. )) An. et vol. LVI (Ser. DDL, v. VI) - N. 13 24 Octobris 1964 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M Directio: O F F I C I A L E Palazzo Apostolico - Q t t à del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I NAGPURENSIS (RAIPURENSIS) Diviso territorio archidioecesis Nagpurensis, nova praefectura apostolica conditur, « Raipurensis » appellanda. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Religio vera Christique salus ut in Indiae regionibus proveheretur, quas frequentissimi incolae habitant multaeque sapientiae fama collustrat, censuit Sacra Congregatio Christiano Nomini Propagando novam ibi locorum ecclesiasticam circumscriptionem condere. Quam sententiam libenti animo probantes, ea quae acta sunt confirmamus atque summa potestate Nostra, consensu eorum suppleto qui hac super re aliquod ius habeant vel se putent habere, sequentia decernimus. A territorio archidioecesis Nagpurensis civiles districtus seiungimus qui vocantur Raipur, Bilaspur et Drug, ex iisque novam praefecturam apostolicam constituimus, Baipurensem ab urbe Raipur cognominandam, iisdemque finibus cingendam ac districtus quos diximus. Quam praefecturam, Nagpurensi provinciae aggregatam, Sodalibus Societatis Apostolatus Catholici concredimus, id hortantes ut nulli labori pareant 50 - ACTA, vol. V I , n. 13. — 24-10-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 790 modo dum Christi regnum eiusque evangelium in homines latius proferantur. Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Frater Robertus Iacobus Knox, archiepiscopus titulo Melitenaeus atque Apostolicus in India Internuntius, vel per se ipse vel per legatum, exsequetur, factis ad rem necessariis facultatibus. Re vero acta, idem documenta exarari faciet, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittet. Quod si alius eo tempore Apostolicae in India Inter nuntiaturae praesit, hic mandata Nostra faciat. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO S. R. E. Cancellarius GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane. tab.. vol. CXIT. n. 61 Acta Patili Pp. VI 791 II PARAKUENSIS (NATITINGUENSIS) Diviso territorio praefecturae apostolicae Parakuensis, nova dioecesis conditur, « Natitinguensis » nomine. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ne latius pateret quam ut commode ab operariis Domini, seu sacerdotibus, exerceri posset apostolicae praefecturae Parakuensis territorium, opportunum censuit Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, post auditum scilicet venerabilem Fratrem Ioannem Baptistam Maury, Archiepiscopum titulo Laodicensem in Phrygia atque Apostolicum in Africa Occidentali Delegatum, id dividere, novamque ex eo excitare dioecesim. Quod laeto animo adprobantes, summa Nostra potestate sequentia decernimus. A territorio praefecturae apostolicae Parakuensis totam regionem distrahimus quae districtum civilem vulgo Natitingou nuncupatum complectitur, ex eaque novam dioecesim constituimus, Natitinguensem ab urbe principe appellandam, in qua Episcopus sedem suam ponet. Decernimus insuper ut nova dioecesis metropolitanae Sedi Cotonuensi sit obnoxia itemque iurisdictioni Sacrae Congregationis de Propaganda Fide; eadem curae esto Societati Missionum ad Afros, cuius sodales paterno animo hortamur ut nulli labori pareant, sicut hucusque fecerunt, Evangelii praeceptiones docentes. Sedi insuper eiusque sacris Praesulibus omnia iura facimus, onera et obligationes imponimus quae catholici orbis dioecesium eorumque Pastorum sunt propria. Sacrae aedi in urbe Natitingou exstanti Deo in honorem Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis dicatae dignitatem cathedralis templi concedimus ; in eo enim Episcopus cathedram sui magisterii collocabit. Idem loco Canonicorum Consultores dioecesanos eligat ad iuris normam, eosque adhibeat in negotiis exspediendis. Ceterum haec voluntatis Nostrae decreta exsequenda curabit venerabilis Frater Ioannes Baptista Maury, quem memoravimus, vel ab eo legatus sacerdos. Qui autem rem perfecerit documenta exarabit eorumque fide digna exemplaria ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 792 Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS S. R. E. Cancellarius P. Card. AGAGIANIAN S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar Federici, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXV, n. 26. III PARAKUENSIS Praefectura apostolica Parakuensis ad gradum et dignitatem dioecesis evehitur, eodem nomine sed mutatis finibus. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Africa terra, christianorum dives quos Christo et Ecclesiae sive mutuis Missionariorum labor peperit, qui per longa saecula, quasi milites militibus succedentes, fertilissimas eius oras Christi imperio ap- Acta Pauli Pp. VI 793 posuerunt, sive praesentissima gratia Dei, cuius numen adorandum ubi vult prospere spirat (cf. Io., 3, 8), talia cepit fidei ac religionis nostrae incrementa, ut non modo gaudeamus adimpleri Prophetarum atque ipsius Christi vaticinia (cfr. Dan., 2, 35 et 45; Mt., 13, 31 ss.), verum etiam novas usque dioeceses ibi loci condi oporteret. Quam ob rem, cum Sacra Congregatio Fidei Propagandae, audito nempe venerabili Fratre Ioanne Baptista Maury, Archiepiscopo titulo Laodicensi in Phrygia et in Africa Occidentali Apostolico Delegato, proposuerit ut praefectura apostolica Parakuensis, territorio imminuto, ad dignitatem dioecesis tolleretur, nos id aeque probantes, volentesque Patribus Societatis Missionariorum ad Afros, quibus fuit hactenus eadem praefectura concredita, signum dare benevolentiae Nostrae, haec statuimus atque iubemus. Praefecturam apostolicam Parakuensem ad gradum dioecesis evehimus, quae quidem idem nomen servabit, at uno civili districtu de Parakou constabit. Nova haec dioecesis metropolitanae Ecclesiae Cotonuensi suffraganea subicietur, atque Sacrae Congregationi de Propaganda Fide perget esse obnoxia. Eius praeterea sedem episcopalem in urbe vulgo Parakou statuimus, cathedra sacri Praesulis in templo Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli collocata, in eadem urbe; quod profecto cathedralis templi dignitate honestabitur. Conditam dioecesim Parakuensem patres Societatis Missionariorum ad Afros regent suaque prudentia gubernabunt, ad Nostrum scilicet nutum, quos vehementer hortamur ut nulli pareant labori Dei Regno quam late proferendo. Curet Episcopus, cui haec circumscriptio moderanda tradetur, ut Canonicorum collegium condat ; quod si statim geri non possit, Consultores dioecesani deligantur, qui consilio et opera suo Praesuli assint. Cetera autem omnia, sive nempe ad regimen spectantia, sive ad cleri et populi iura, adque similia, Iure Canonico temperentur. Ceterum quae his Litteris Nostris iussimus, venerabilis Frater Ioannes Baptista Maury exsequi studebit, vel quem ipse delegaverit. Re vero acta, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittantur. Quod si eo tempore quo hae Litterae ad exitum sint adducendae, alius eidem Apostolicae Delegationi praesit, hic mandata Nostra faciat. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 794 poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A . Card. COPELLO GREGORIUS S. R. E. Cancellarius P. Card. AGAGIANIAN S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar Federici, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco ® Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXV, n. 28. IV VILLAVICENTIENSIS Vicariatus apostolicus Villavicentiensis, in Columbia, ad gradum dioecesis attollitur, nomine finibusque servatis. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Universae regimen Ecclesiae, quod superno et inscrutabili Dei consilio penes Nos est, id profecto requirit, ut sollicito animo ea fidelibus subsidia suppeditemus, quae ad ipsorum animorum bonum assequendum conducant. Quae inter cum non dubitemus aptiores esse ecclesiasticarum circumscriptionum dispositiones vel earum dignitatis accessiones, preces admittendas esse putavimus venerabilis Fratris Iosephi Paupini, Archiepiscopi titulo Sebastopolitani in Abasgia et in Columbiana Republica Apostolici Nuntii, qui ab Apostolica Sede petiit ut vicariatus Acta Pauli Pp. VI 795 apostolicus Villavicentiensis ad dioecesis gradum eveheretur. Consensum propterea supplentes eorum omnium, qui hoc super negotio aliquid iuris vel habeant vel se putent habere, suprema Nostra potestate ea quae sequuntur decernimus et iubemus. Vicariatum apostolicum Villavicentiensem ad dioecesis dignitatem attollimus, iisdem circumscribendum finibus ac curiarum, prout scilicet in praesens terminantur, e quibus fit. Curiae autem seu paroeciae hae sunt : Medina et San Pedro de Jagua uti dicunt, intra limites civilis provinciae seu Departamento vulgo Cundinamarca cognominati exstantes, et Nuestra Señora del Carmen, Divino Niño, S. María Reina, Nuestra Señora del Perpetuo Socorro in vico vulgo La Grama, Acacias, Guamal, Castilla, Gubarral, San Martín, Restrepo, Cumaral, Puerto López, Remolino, El Calvario, Montfort, San Juanito et San Carlos de Guarca, intra fines civilis provinciae seu Departamento vulgo Del Meta sitae. Constitutae ideo dioecesis haec confinia erunt : ad septemtrionem, archidioecesis Bogotensis, dioeceses Zipaquirensis et Tunquensis, vicariatus apostolicus Casanarensis ; ad orientem solem, praefectura apostolica de Vichada ; ad meridiem, praefecturae apostolicae Mituensis et Arianensis; ad occasum denique solis, dioecesis Girardotensis et praefectura apostolica Arianensis. Sedes Episcopi in urbe vulgo Villavicencio appellata ponatur; episcopalis autem magisterii cathedra in templo ibidem exstante Deo dicato in honorem Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo, quod ad cathedralium sacrarum aedium gradum evehimus, factis iuribus privilegiisque congruis concessis. Sacrorum vero Antistiti, praeterquam quod iusta iura damus, obligationes imponimus, quae ad normam iuris ad eum pertinent. Decernimus praeterea ut ideni Episcopus, una cum sua Ecclesia, metropolitanae iurisdictioni Archiepiscopi Bogotensis subdatur; ut, pro Canonicorum collegio in posterum per alias Apostolicas Litteras condendo, Consultores dioecesanos interea deligat, qui sibi consilio et ope assint ; minus saltem Seminarium quam primum condat, pueris accipiendis et efformandis, qui ad sacerdotium vocentur, iuxta scilicet statuti iuris normas peculiaresque leges Sacrae Congregationis de Seminariis Studiorumque Universitatibus, cuius Seminarii sive ingenio sive animi virtutibus praestantes alumnos, cum adoleverint, Romam mittet in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum, ut philosophicis theologicisque disciplinis imbuantur. Mensa episcopalis, quae dicitur, fiet ex Curiae emolumentis, e fidelium sponte oblatis pecuniis, dote quae a civili auctoritate est danda, bonis denique quae hucus- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 796 que ad vicariatus apostolici Villavicentiensis Praelatum Ordinarium pertinuerunt. Quod denique novae dioecesis regimen spectat, Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem, alia id genus, quae sacri canones praescribunt serventur. Haec omnia quae statuimus ut ad exitum adducantur venerabilis Frater Iosephus Paupini curet, vel ab eo delegatus vir, dummodo sit in ecclesiastica dignitate constitutus. Qui vero rem perfecerit documenta de more exarari iubebit ad Sacramque Congregationem Consistorialem mitti, rite signata sigilloque impressa. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS S. R. E. Cancellarius Card. .CONFALONIERI S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar Federici, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco ¡33 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 8/ . f Acta Pauli Pp. VI 797 V BANGASSUENSIS Apostolica praefectura Bangassuensis ad gradum dioecesis attollitur, eodem nomine servato. PAULUS SERVUS EPISCOPUS SERVORUM DEI AD P E R P E T U A M REI M E M O R I A M Quod sacri Evangelii praecones in apostolica praefectura Bangas^ suensi labore plantaverunt, sudore rigaverunt, Deus indita virtute crescere fecit (cfr. 1 Cor. 3, 6-7) ad primosque fructus perduxit ; qua de re libenti animo accepimus quae Sacra Congregatio Fidei Propagandae, vota exsequens venerabilis Fratris Sergii Pignedoli, Archiepiscopi titulo Iconiensis atque Apostolici in Africa Media Occidentali Delegati, faciendum censuit, ut scilicet eadem praefectura ad gradum dioecesis eveheretur. Summa igitur et apostolica Nostra auctoritate, consensuque eorum suppleto qui hac super re aliquod ius habeant vel se putent habere, sequentia decernimus. Apostolicam praefecturam Ban gassuensem ad gradum dioecesis attollimus, eodem nomine iisdemque finibus servatis, datis iuribus et privilegiis quae eiusmodi Sedibus earumque Praesulibus lege ecclesiastica competunt. Novam dioecesim suffraganeam constituimus metropolitanae Ecclesiae Banguensis, eandemque curis concredimus Sodalium Congregationis S. Spiritus, quos paterne hortamur ut, sicut hucusque fecerunt, nulli labori pareant modo dum Christi regnum eiusque evangelium in homines latius perferantur. Bangassuensis Ecclesiae Sedes atque Episcopi domicilium urbs erit Bangassou cognominata; sacram aedem in ea exstantem ad gradum et dignitatem cathedralis ecclesiae evehimus, cum iuribus et privilegiis, utpote quae cathedram episcopalis magisterii capiat. Volumus demum ut, perennitati suae Ecclesiae prospiciens, Episcopus Seminarium saltem minus in ea condat, pueris excipiendis qui ad sacerdotium vocentur. Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Frater Sergius Pignedoli, quem memoravimus, ad exitum adducet, vel per se ipse vel per legatum, factis ad rem necessariis facultatibus. Ee vero acta, idem documenta exarari faciet, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quod si alius eo tempore Apostolicae in Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 79S Africa Media Occidentali Delegationi praeerit, hic mandata Nostra faciat. Hanc vero Constitntionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A . Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco ffî Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 80. LITTERAE APOSTOLICAE I Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur paroeciali ecclesiae S. Crucis in Urbis regione Flaminia seu vulgo « Santa Croce Flaminia ». PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Salutiferae Crucis triumphum testatur ecclesia huius mysterii nomine insignis et in Urbis regione Flaminia sita, opus scilicet structura nobile et religione spectabile. Hoc Acta Pauli Pp. VI 799 Sanctus Pius PP. X, Decessor Noster, pastorali ardore inflammatus, excitavit ad celebrandam memoriam sexies decies saecularem edicti illius editi, quo Constantinus imperator, Crucis virtute victoriam ad pontem Mulvium adeptus, pacem libertatemque reddidit Ecclesiae. Non est quin probet ac laudet architectandi rationem, qua templo non modica accrescit maiestas, aras eleganti manu exstructas, opera musiva colorum venustate illustria, turrim sacram « Romanico » genere formosain, baptisterium octogonum artificiose aedificatum. Est autem maxime prae Nobis ferendum eam ecclesiam, in frequenti Urbis regione positam, pietatis sedem esse eximiam in eiusque ministeriis Presbyteros a SS. Stigmatibus Domini Nostri Iesu Christi alacres versari. Cupiens autem religioni ampliora afferre incrementa, memoransque ex hoc templo decem fere paroecias, postmodum circa constitutas, veluti originem duxisse, dilectus filius Gilbertus Fini, praedictae Congregationis Moderator Generalis, Nos submisse rogavit, ut eidem Basilicae Minoris nomen ac ius tribueremus. Quibus precibus, Dilecti Filii Nostri Aloisii Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyteri Cardinalis Traglia, Provicarii Nostri Generalis in Urbe, ampla commendatione suffultis, libenter obsecundare statuimus. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum paroecialem ecclesiam Sanctae Crucis in Urbis regione Flaminia, seu, uti vulgo appellant, « Santa Croce Flaminia )), ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis eodem nomine insignitis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XII mensis Maii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis & HAMLETUS 800 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II Sanctus Antonius Maria Claret, Episcopus et Confessor, praecipuus definitur Patronus Congregationis Sororum Adoratrieum Ancillarum a Sanctissimo Sacramento et Caritate. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Sancta amicitia, quae perfecta fuit animorum Deo pariter adhaerentium coniunctio, Antonium Mariam Claret, Episcopum eumque praeclarum religiosi instituti auctorem, mortalis vitae diebus cum Maria Michaela ab Augusto Sacramento sociavit, cui etiam lectissimae feminae novae in Ecclesia conditae familiae laus debetur. Constat enim inspectis litterarum monumentis eundem Caeli tem non solum patrem vitaeque magistrum, sed adiutorem et consiliarium etiam in opere efficiendo et solidando, multae cum urgerent difficultates, forti illi mulieri prudenter aftuisse. Ipse primum Congrega^ tionis Ancillarum a SS. Sacramento et Caritate leges recognovit, quas postea ad iuris normam exquisitas Apostolica Sedes probavit; ipse providum se praebuit custodem et instituti omnis et earum domorum, quas conditrix ad cultus Eucharistici incrementum itemque ad bonum salutemque periclitantium puellarum excelso animo aperuerat. Atque nunc, in gloriam Dei assumptus, tamquam peculiaris habetur et colitur Patronus a Sanctae Michaelae filiabus, neque ullum potest esse dubium, quin ipse validiore sane subsidio iuvet opus, quod vivens in terris fovisse cognoscitur. His quidem de causis dilecta in Christo filia Generalis Antistita huiusce Congregationis, nomine religiosi consilii, saeculari appropinquante anno gloriosae mortis fundatricis, scripsit ad Nos, "ut per publicum decretum personam ac munus Sancti Antonii Mariae debita in luce collocantes, eius patrocinium ad res, domus, alumnas omnes pertinens confirmaremus. Quod votum benignissime admittere statuimus, hoc etiam religiosis virginibus suadentes, ut ipsius stent Matris exemplo ideoque sincera Patronum excolant veneratione. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Antonium Mariam Claret, Episcopum et Confessorem, principalem apud Deum totius Congregationis Sororum Adoratrieum Ancillarum a SS. Sacramento et Caritate Acta Pauli Pp. VI 801 caelestem Patronum confirmamus, sen constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis liturgicis, quae praecipuis religiosorum coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet scienter sive ignoranter attentari contingent. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XII mensis Maii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis III Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris Sanctuarium SS. Cordis Iesu, v. « Santuario Nacional de la Gran Promesa », in urbe et archidioecesi Vallisoletana decoratur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Hispanorum pietas christiana tantum, labentibus saeculis, crevit atque efferbuit, ut Pontificia ipsa consilia haud raro anteierit atque sententias. Quod quidem in ipsa Vallisoletana archiepiscopali urbe accidisse videtur. Exstat enim ibi celebre et peramplum Templum, Sacratissimo Cordi Iesu dicatum et hispanico sermone « Santuario Nacional de la Gran Promesa» nuncupatum, in quo, ineunte saeculo xvin, id est antequam Romani Pontifices, Decessores Nostri, Clemens XIII, Pius IX ac Leo XIII publicum Sacratissimo Cordi Iesu cultum decreverunt et auxerunt, festum et novendialia, eidem Dominico Mysterio sacra, pie sunt inchoata. Eadem insuper Hispanorum pietas, immo Vallisoletanorum fidelium, ipsum Templum, illustri Iesuitarum a Sancto Ambrosio Collegio, saeculo xviu, olim adnexum ac postea, ab anno MCMXXXXI, Sacratissimi Cordis pro tota Hispanica Natione Sanctuarium, tholo, altaribus, tabulis atque simulacris, perpolita effectis arte, affabre ornavit splendidissimeque 802 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale marmoritms multicoloribus, gemmis, aurea et argentea supellectile ditavit. Sed maxima eiusdem Templi laus, ut ipse Iesus fertur promisisse, fuit et est spiritualis vita fidelium illuc accedentium, quibus sacra Christianae religionis subsidia alacres praebent sacerdotes. Quae cum ita essent, Venerabilis Frater Iosephus García y Goldaraz, Archiepiscopus Vallisoletanus, nomine quoque cleri ac fidelium, a Nobis enixe petiit, ut eidem Sanctuario conspicuum existimationis Nostrae testimonium, religioni vero filiorum propensae voluntatis Nostrae pignus benigne tribuere dignaremur. Nos autem, omnibus rei momentis bene perpensis, huiusmodi precibus annuendum perlibenter censuimus. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctuarium, Sacratissimo Cordi Iesu dicatum, in archiepiscopali Vallisoletana urbe positum atque vulgo « Santuario Nacional de la Gran Promesa )) nuncupatum, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis privilegiis, quae eidem titulo rite competunt. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die X I I mensis Maii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. 8B I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis HAMLETUS Acta Pauli Pp. VI 803 EPISTULA Ad Rev .miim Patrem Ioannem Baptistam Janssens, Societatis Iesu Praepositum Generalem, centesimo et quinquagesimo volvente anno ab eadem Societate in integrum restituta. PAULUS PP. VI Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Perlibenti animo comperimus, Societatem Iesu, cui tu digne praees, hoc volvente anno eventum memoratu sane dignum recolere : centum scilicet et quinquaginta expletos annos, ex quo Decessor Noster Pius V I I , Apostolicis datis Litteris « Sollicitudo omnium ecclesiarum », Societatem Iesu in integrum restituendam decrevit. Decet profecto una vobiscum Deo grates persolvere paternaque vota proferre, fausta hac data celebratione, quae non solum te sodalesque tuos merita afficit laetitia, sed eiusmodi etiam est ut vos ad salutaria concipienda proposita quam maxime permoveat. Quodsi haec celebratio in memoriam quidem revocat dolendas rerum vicissitudines, quarum causa Ignatianos sodales tot res adversas tantasque aerumnas passos esse constat, eadem tamen opportunam simul praebet occasionem in sua luce ponendi miram vitae ubertatem Societatis vestrae, ac praesertim firmissimam illam erga Ecclesiam et Summos Pontifices fidelitatem, quae in S. Ignatii filiis, si alias umquam, tunc maxime, cum infensissima volverent tempora, intemerata luce refulsit. De peculiarissima enim laude agitur, qua Legifer vester insignitus voluit filios suos, et quam ipsi nullo non tempore veluti sacram hereditatem religione summa colere studuerunt. Quare mirum non est, si anno MDCCCXIV Decessor Noster Pius V I I , paulo postquam ab exilio Romam reversus erat, ut rei catholicae satius provideret, consilium suscepit Societatem vestram, per totum terrarum orbem paene deletam, ad vitam quam primum revocandi. Quo consilio, ipse et incensissimis cordatorum hominum votis satisfacere voluit, et Petri naviculae assiduis turbinibus agitatae se expertos remiges procurare putavit. 1 Vestrae autem restauratae religiosae familiae benignus et praesens : Cfr. Pius VII, Litt. Ap. Sollicitudo omnium ecclesiarum, 7 Aug. a. 1814. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 804 affuit Deus, siquidem ipsa mox felicibus crevit auctibus, et a suis primis Moderatoribus sapientissimo regimine ducta, hoc praesertim curavit, ut apud sodales primaevus vestri Instituti spiritus omnino revivisceret. Quo ex spiritu, tamquam e praecipua causa, illa profecta est nova Sancti Ignatii progenies, quae priscarum laudum aemula, sive in missionalibus operibus promovendis, sive in doctrina sacra provehenda, sive in iuventute educanda et Apostolicae Sedis iuribus vindicandis, sive denique ac praesertim in christiana perfectione excolenda atque inculcanda tot tamque praeclara gessit facinora, magno cum divinae gloriae et catholicae religionis emolumento. Optimo igitur consilio statuisti, dilecte fili, ut haec omnia, fausta data opportunitate, ante sodalium tuorum oculos proponerentur; idque putamus fore non modo Societati vestrae decorum, sed Ecclesiae ipsi perutile ac salutare. Revera, dum aetatem hanc nostram cernimus ad novum rerum cursum tam cito progredi, ac dum spectare cogimur tam ingentes animorum necessitates urgere, late errores invalescere, homines tam sitienter caducis inhiare bonis, caelestibus posthabitis, fatendum profecto est, non minus hodie, quam tempore quo Societas vestra restituta est, Ecclesiam strenuis indigere Christi militibus, fide intrepida praeditis, ardua quaeque perpeti paratis, ad salutis nuntium nostrorum temporum hominibus efficaciter afferendum. Quam ad rem, haud exiguam Nos in adiutrice opera vestra spem collocamus, si quidem exempla, quae hac data occasione commemoraturi estis, non tam admirari quam imitari studebitis; scilicet si, maiorum vestigia prementes, efficiens, ut in moribus et in operibus vestris integer Conditoris vestri animus perstet ac spiret, ab eiusque mente omnia nova suscipienda incepta nullo modo discedant. Hoc spiritu afflatuque permoti tacite igitur, ut in fidelitate erga Ecclesiam et Christi Vicarium magis magisque confirmamini; quod si christifidelibus omnibus praecipitur, a vobis tamen, ut diximus, tamquam officium gravissimum haberi debet, quippe qui lege Instituti vestri teneamini « S e d i Apostolicae peculiariter inservire » . Item a maioribus vestris exemplum capientes, sedulam date operam catholicae doctrinae incolumitati, prout ab Ecclesia traditur, diligentissime servandae, adver susque errorum conatus invicto animo aptisque armis tuendae; immo nec ullam humanam disciplinam praetermittatis, quae progrediente aetate possit nova luce christianam veritatem, quae semper eadem est, 2 2 Constitutiones Soc. Iesu : Pars X, litt. b. Acta Pauli Pp. VI 805 collustrare ac patefacere. Pergite denique, ut facitis, indefatigatam operam praestare in externis apostolatus operibus, quae ad missionales labores, ad iuvenum educationem et ad spiritualia Exercitia potissimum pertinent, et in quibus vobis iam insignia promerita comparastis. Hac profecto agendi ratione, vos religiosae professioni vestrae optime respondebitis, atque id etiam consequemini ut nova Societatis Iesu aetas cum praeterita apte et decore cohaereat, atque per virtutem vestram magnitudine operum sanctitatisque fulgore digna sit heres antiquae. Haec vobis ex animo ominamur a Deo, dum caelestium munerum conciliatricem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, cum tibi, dilecte fili, tum religiosae familiae tuae, Apostolicam Benedictionem perlibenter in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xx mensis Augusti, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo. PAULUS PP. YI ALLOCUTIONES I Ad Patres Conciliares habita in Vaticana Basilica, in festo Exaltationis Crucis Domini Nostri Iesu Christi, cum tertia Oecumenicae Synodi Sessio initium caperet, sollemni peracta concelebratione ab ipso Summo Pontifice et a viginti quattuor Concilii Patribus ex variis ordinibus et regionibus delectis. * Venerabiles Fratres ac dilecti filii, In signo Sanctae Crucis, cuius honori Eucharisticum Sacrificium modo concelebravimus, tertia Sessio Concilii Oecumenici Vaticani secundi hodie initium capit. Hic revera est Ecclesia, Nos ipsi hic Ecclesiam efficimus, idque propterea quod membra sumus Mystici Corporis Christi. Deus enim nobis inaestimabili gratiae suae munere dedit, ut in ipsum crederemus, ut baptismo ablueremur, ut caritate eiusdem sacri et visibilis populi Dei compaginaremur. Efficimus Ecclesiam, quia eius administri sumus, scilicet sacerdotes peculiari charactere insigniti; vi * De 14 mensis Septembris a. 1961. 51 - ACTA, vol. V I , n. 13. — 24-10-1964. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 806 cuius in hoc officio sumus constituti, cum sacramentalem ordinationem suscepimus, quae potestates mirabiles et gravissimas contulit nobis, et sacrae Hierarchiae Ordinis nos compotes reddidit, cuius est ministeria obire apta ad pergendum per tempora et ad propagandum in terris ipsum munus salvificum Christi. Ecclesiam demum efficimus, quia ut Magistri fidei, Pastores animarum, Dispensatores mysteriorum Dei, illius universae partes hic agimus, non quidem ut delegati vel delecti a fidelibus, quos spirituali sollicitudine attingimus, sed ut Patres ac Fratres, qui communitatum, curis uniuscuiusque nostrum commissarum, personam gerimus, et ut Coetus plenarius, quem Nos, cum omnibus vobis sociati ut Frater vester, iure meritoque convocavimus qua Episcopus Romae, Urbis huius e divinae providentiae consilio praecipuae, qua Successor, humillimus quidem sed certus, Petri Apostoli, ad cuius sepulcrum pie convenimus, atque adeo qua indignus sed verus Moderator Ecclesiae catholicae et Christi Vicarius, Servus servorum Dei. 1 Nos igitur, qui totam Ecclesiam per personas nostras sacraque munera complectimur, hoc Concilium dicimus Oecumenicum : hic celebratur unitas, hic celebratur Ecclesiae nota catholica, quibus haec ad mirabile robur et singularem illam facultatem testatur homines fraterno foedere inter se sociandi, diversas recipiendi humani cultus formas, sermones inter se plane dissimiles, liturgiae ac pietatis modos notabilissimos, discrepantes res illas, quas vita nationum, res socialis, eruditio atque doctrina prae se ferunt : haec omnia ea ad unitatem feliciter redigit, omnium servans legitimam et naturalem varietatem. Sanctitas Ecclesiae hic celebratur, quia ea hic implorat misericordiam Dei, ut ignoscat infirmitatibus et erroribus hominum peccatorum, quos esse confitemur, et quia hic, ministerio sacro fungentes, quam maxime intellegimus nos haurire posse ex (( investigabilibus divitiis Christi » praeclarissima dona salutis et sanctificationis, quibus homines cunctos locupletemus, et quia conscii sumus nihil aliud nobis esse propositum, quam ut « paremus Domino plebem perfectam » . 2 3 Hic denique celebratur Ecclesiae nota apostolica, quae praerogativa nobis ipsis mira esse videtur, utpote qui fragilitatem nostram experiendo cognoscamus nec ignoremus ex historia constare, etiam firmissima humana instituta eidem esse obnoxia, atque etiam probe sciamus quam congruenter constanterque mandatum a Christo Apostolis datum usque 1 2 3 t Cor. 4, 1. Cfr. Eph. 3, 8. Cfr. Luc. 1, 17. Acta Pauli Pp. VI 807 ad nos, humiles et stupentes, pervenerit, quam inexplicabiliter et quam invicte Ecclesia per saecula permanserit, semper vivax, semper idonea ad excitandas in se ipsa vires, quibus irrefrenabili quasi impulsione reviresceret. Cadunt sane in rem haec verba Tertulliani : « ipsa repraesentatio totius nominis Christiani magna veneratione celebratur. Et hoc quam dignum fide auspicante congregari undique ad Christum ! Vide, quam bonum et quam iucundum habitare fratres in unum » . Quodsi hic est Ecclesia, hic etiam est Spiritus Paraclitus, quem Christus Apostolis suis ad Ecclesiam ipsam aedificandam promisit, in hanc sententiam locutus : « ... Ego rogabo Patrem et alium Paraclitum dabit vobis, ut maneat vobiscum in aeternum ; Spiritum veritatis quem mundus non potest accipere, quia non videt eum, nec scit eum; vos autem cognoscetis eum, quia apud vos manebit et in vobis erit... » . Siquidem, ut novimus, opus duorum, apostolatus nempe et Spiritus Sancti, Christus pollicitus est et diversa ratione transmisit, ut ipsum munus suum pergeret, regnum a se conditum per tempora orbemque terrarum propagaret, atque homines a se redemptos congregaret in Ecclesiam suam, in Corpus suum Mysticum, ut essent plenitudo sui ipsius, donec exspectatur reditus eius in fine saeculorum, qui ad postremum fiet triumphi in modum. 4 5 Apostolatus, extrinsecus et obiectiva ratione operans, corpus, ut ita dicamus, materiale Ecclesiae conficit, eique compaginem visibilem et socialem tribuit ; Spiritus autem Sanctus intrinsecus agit vimque suam non solum in animis singulorum hominum edit, sed etiam in tota communitate, quatenus movet, vivificat, sanctificat. Ambo, apostolatus, quem per successionem sacra Hierarchia suscepit, et Spiritus Iesu, qui eadem hac Hierarchia quasi ordinario instrumento utitur in verbi et Sacramentorum ministerio, simul agunt : die enim Pentecostes mirum in modum inter se coniunguntur, cum initium sumit amplissimum opus Christi Domini, iam non visibilis sed semper praesentis in Apostolis eorumque successoribus, « quos operis sui vicarios contulit esse pastores » : uterque, ratione quidem differenti, sed conspiranti, de Christo perhibent testimonium, foedere quodam iuncti, quo actioni apostolicae vis supernaturalis confertur. 6 7 i 5 6 7 De ieiuniis, Cap. XIII; P.L. 2, 1024. Io. 14, 16-17. Cfr. Praef, de Apostolis. Cfr. 1 Petr. 1, 12. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 808 Credimusne hoc consilium operis salvifici, quo Redemptio Christi ad nos pertinet et in nobis perficitur, etiam nunc vigere? Certe, Venerabiles Fratres ; quin immo credamus oportet per nos eiusmodi consilium continuari et ad effectum deduci, eo quod facultate et sufficientia praediti sumus, quae est a Deo, « q u i et idoneos nos fecit ministros novi Testamenti : non littera sed Spiritu ... qui vivificat )). Si quis hac de re dubitaret, iniuriam inferret fidelitati Christi, qui promissa sua facit, deesset mandato nostro apostolico, Ecclesiam destitueret certissima illa proprietate, ex qua deficere nequit, et quae verbo divino est praestita atque experientia per saeculorum decursum comprobatur. 8 Spiritus hic adest, non quidem ut gratiam sacramentalem addat operi, quod nos omnes in Concilio congregati aggredimur, sed ut id illuminet ac dirigat in Ecclesiae totiusque humanae familiae utilitatem. Spiritus hic adest : eum nos invocamus, eum exspectamus, eum sequi mur. Spiritus hic adest : hoc doctrinae caput, hanc veram eius praesentiam memoramus praecipue, ut iterum et modo quam absolutissimo ac paene ineffabili communionem cum Christo viventi percipiamus ; nam Spiritus nos cum eo coniungit. Haec monemus etiam, ut animo parato et sollicito ei nos sistamus, ut sentiamus miseriam nostram et inanitatem, qua humiliamur, et necessitatem implorandi eius misericordiam et auxilium, atque ut haec verba Apostoli, quasi in intimis latebris animorum ad nos facta, audiamus : ' « . . . habentes administrationem iuxta quod misericordiam consecuti sumus, non deficimus » : hoc igitur Concilii tempore ad summam docilitatem interiorem impellantur, ad verbum Dei obsequentissime, ut filios addecet, accipiendum, ad impense precandum et amandum, ad mentes nostras spirituali ardore innuammandas. Huic singulari eventui haec verba a S. Ambrosio, quo erat poetico ingenio, prolata, quam maxime videntur congruere : « laeti bibamus sobriam ebrietatem spiritus ) ) . Hoc profecto nobis contingat per sacrum Concilii tempus. 8 10 Ac demum haec affirmamus, siquidem in rerum ac vicissitudinum progressione nunc eo perventum est, ut Ecclesia, quae per nos repraesentatur et a nobis formam et vitam accipit, dicat de se ea, quae Christus eandem instituens cogitavit et voluit, et Patres, Pontifices, Doctores 8 5 10 Cfr. 2 Cor. 3, 6. 2 Cor. 4, 1. P.L. 16, 1411. Acta Pauli Pp. VI 809 pro sua sapientia, veluti meditatione in saecula producta, pie fideliterque exploraverunt. Ecclesia oportet se ipsam definiat, et ex germana conscientia sua promat doctrinam, quam Spiritus Sanctus iam ei ingerit iuxta promissum Domini : « Paraclitus autem Spiritus Sanctus, quem mittet Pater in nomine meo, ille vos docebit omnia et suggeret vobis omnia quaecumque dixero vobis ) ) . lx Hoc igitur modo absolvenda est doctrina, quam Concilium Oecumenicum Vaticanum primum sibi statuerat enuntiare, sed, ob externa impedimenta abruptum, definire non potuit nisi quoad primam partem, quae agit, ut nostis, de Summo Ecclesiae Pastore seu Romano Pontifice, atque de eius summis praerogativis, ad primatum iurisdictionis et infallibilitatem magisterii pertinentibus, quibus Iesus Christus Petrum Apostolum donavit, utpote suum Vicarium visibilem ac terrenum, et eos, qui in tam celso et gravissimo munere ei essent successuri. Superest, ut compleatur tractatio de hac doctrina atque adeo explicentur cogitata Christi de universa Ecclesia ipsius ac praesertim de natura et munere eorum, qui Apostolorum sunt successores, Episcopatus nempe, cuius dignitate et officio maior pars vestrum, Venerabiles Patres, quin immo nostrum, Reverendissimi Fratres, ex benigna Dei voluntate, est aucta. De multis aliis rebus Concilio erit sermo instituendus ; sed eiusdem disceptatio, quae in hac ipsa re vertitur, prae ceteris esse videtur maioris gravitatis atque prudentiae. Haec eadem res in posteritatis memoria peculiarem notam sine dubio tribuet sollemni huic Synodo, historia sane dignae. Eius est quasdam theologicas controversias easque laboriosas dirimere; de Pastorum Ecclesiae natura et sacro munere constituere; disceptare de praerogativis ex Episcopatu legitime manantibus ac, Spiritus Sancti ope, de iis certam ferre sententiam; rationes, quae huic Sedi Apostolicae cum Episcopis intercedunt circumscribere; ostendere instituta et formam Ecclesiae, tam in oriente quam in occidente, licet proprietates quasdam utrimque habeat, esse eiusdem naturae ; eius denique est manifestare Fidelibus Ecclesiae catholicae et Fratribus ab eius communione seiunctis, quae sit vera notio ordinum sacrae Hierarchiae, de quibus haec verba dicta sunt : « Spiritus Sanctus posuit episcopos regere Ecclesiam D e i ) ) , ac quidem cum auctoritate certa, quam in dubium vocari non licet ; ii vero etiam contendant, ut fratribus humiliter 12 11 12 Io. 14, 26. Act. 20, 28. 810 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ac patienter serviant, quemadmodum Pastores decet, ministros scilicet fidei et caritatis. Haec vividiore cum meditatione Nos et vos ipsi, Venerabiles Fratres, animo volvimus, eo quod in tertia sessione Concilii Oecumenici ex variis diversisque quaestionibus illic disceptandis praecipua habebitur quaestio ad enucleandam et declarandam doctrinam naturae et mandati Ecclesiae pertinens. Ex quo continget, ut resumatur et integre perficiatur pertractatio in superioribus duabus sessionibus inchoata, utque haec sollemnis generalis Synodus congruens continuatio et perpetuitas Oecumenici Concilii Vaticani primi evadat. Vult denique Ecclesia se ipsam contemplari, vel potius in mente Iesu Christi, Divini Conditoris sui, se ipsam inquirere. Quod profecto idem valet ac sapientiae et caritati Fundatoris sui honoris exhibere obsequium, atque, dum ipsi iterata observantia fidem et fidelitatem profitetur, se instructiorem facere ad opus salutis exsequendum, ob quod instituta est. Nemo autem putet Ecclesiam, dum ita se gerit, oblectationis causa in se ipsa conquiescere eandemque oblivisci tum Christum, a quo cuncta accipit, cui cuncta debet, tum humanum genus, cui quidem ad deserviendum nata est. Inter Christum et hominum societatem Ecclesia media consistit, minime contenta sui, minime quasi opacum quiddam visum impediens, minime sibi ipsi finis, sed contra idcirco constanter sollicita, ut tota sit Christi, in Christo, pro Christo, ut tota sit hominum, inter homines, pro hominibus, vere humilis et excellens trames inter Divinum Servatorem et humanum genus ideo constitutus, ut tueatur et expandat supernaturalis vitae veritatem et gratiam. Haec nunc praegravia et maxima sunt, hoc nimirum momento vertente temporis, quod saeculorum decursu valde sacratum esse videtur. Etenim de Ecclesia suscipienda consideratio Nobis ac potissimum vobis aliquid in medium proferet summi profecto ponderis, quod spectabit Ecclesiae ipsius hierarchicam constitutionem coniunctimque originem, naturam, munus, potestatem Episcopatus. Ecclesiasticae nempe Hierarchiae, ut iam monuimus, Episcopatus pars est celsa et eximia eamque (( Spiritus Sanctus posuit... regere Ecclesiam Dei ) ) . 13 Quocirca putamus Nos providentissimi Dei obsequi consilio, cum in hoc eventu celebrationis historia dignae vobis, Venerabiles et dilecti in Episcopatu Fratres, honorem impertimus, quem Dominus Noster voluit Apostolis una cum Petro attribuì. 13 Act. 20, 28. Acta Pauli Pp. VI 811 A Patribus Concilii Oecumenici Vaticani primi definitae et declaratae sunt potestates, reapse unicae summaeque, a Christo Petro collatae et successoribus eius transmissae. Hac pronuntiatione nonnullis visa est Episcoporum, Apostolorum successorum, auctoritas minui; hoc persuasum illis habebatur supervacaneam prorsus fieri et praepediri convocationem subsequentis Concilii Oecumenici, cui tamen suprema in universam Ecclesiam potestas iure canonico agnoscitur. Haec Synodus pariter Oecumenica confirmatura utique est doctrinam superioris Concilii Oecumenici de Summi Pontificis praerogativis ; attamen id quoque et praecipue intendet, ut praerogativas Episcopatus describat et honore collustret. Pro certo sciant omnes praesentis Concilii convocationem ultro et sponte factam esse a felicis recordationis Decessore Nostro Ioanne XXIII et a Nobis statim confirmatam, cum probe novissemus, id quod a sacratissimo hoc Coetu quaereretur, prorsus Episcopatum attingere. Nec aliter evenire poterat, cum non tantum considerarentur conexae doctrinae, verum etiam cum sincera exsisteret voluntas profitendi gloriam, mandatum, merita, amicitiam Nostrorum Fratrum, qui partes agunt docendi, sanctificandi, moderandi Ecclesiam Dei. Liceat Nobis iterare et quasi Nostra facere praeclara verba, quae remotus sanctissimusque Decessor Noster immortalis memoriae Gregorius Magnus ad Eulogium, Episcopum Alexandrinum, scripsit : « Meus honor est honor universalis Ecclesiae. Meus honor est fratrum meorum solidus vigor. Tum ego vere honoratus sum, cum singulis quibusque honor debitus non negatur » . 1 4 Veritatis catholicae integritas nunc postulat, ut doctrinae caput declaretur, quod, congruenter cum doctrina de Romano Pontifice, fulgida in sua luce ponat dignitatem ac munera, quae ad Episcopatum pertinent. Huiusmodi dignitatis atque munerum lineamenta describere, officium erit Concilii Oecumenici quod non alio contendet nisi ut mentem Iesu Christi recte interpretetur, qualem divinae revelationis fontes ac doctrina catholica certe exinde derivata exhibent. Ad Nos quod attinet, iam nunc gaudemus Episcopos agnoscere Fratres Nostros, eosque cum Petro Apostolo appellare « Seniores », Nosque « Conseniorem » grata nec absimili appellatione nuncupare ; hoc est gaudium Nostrum, quod eos Pauli Apostoli verbis appellare possumus « socios in tribulationibus et consolationibus » , haec sollicitudo Nostra, quod venerationem, existi15 1 6 1 4 15 16 P.L. 77, 933. Cfr. 1 Petr. 5, 1. Cfr. 2 Cor. 1. 4, 7. 8, 30; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 812 mationem, caritatem, animi coniunctionem Nostram iis testari licet. Denique Nostrum est officium eos agnoscendi Magistros, Pastores, Sanctificator populi christiani, «dispensatores mysteriorum D e i » , testes Evangelii, ministros novi Testamenti, quasi, splendorem gloriae Domini. 1 7 18 Quodsi, utpote Petri successor, atque hac de causa plena in universam Ecclesiam potestate praediti, Nos etsi immerentes officio fungimur vestri Moderatoris ; hoc non eo spectat ut vestra imminuatur auctoritas ; immo eam Nos imprimis veneratione prosequimur. Praeterea, si apostolicum munus a Nobis requirit ut, ad potestatis episcopalis perfunctionem quod attinet, aliquid Nobis reservemus, limites praefiniamus, formas statuamus, agendi rationes ordinemus, haec omnia, ut probe nostis, ipsum Ecclesiae universae bonum postulat, postulat unitas Ecclesiae; quae quidem eo magis supremo ductore indiget, quo latius catholici nominis fines proferuntur, quo graviora fiunt pericula et instantius urgent necessitates populi christiani in variis temporum rerumque adiunctis, immo, ut addere licet, quo expeditior hodie nobis commeandi facultas praebetur. Haec potestatis ecclesiasticae in unum veluti centrum ordinatio, quae temperate semper exercebitur, ac semper pensa bitur opportunis facultatibus utilibusque ministeriis quae locorum Pastoribus vigilanter tribuantur ; haec ad unum veluti centrum ordinatio, dicimus, censenda minime est quasi quoddam artificium dominandi cupiditate quaesitum; verum eadem, Venerabiles Fratres, famulatus speciem induit; indoli Ecclesiae respondet, quae suapte natura una et hierarchica est; efficit illud ornamentum, illud robur, illam pulchritudinem, quam Christus Ecclesiae pollicitus est eique temporum successione concedit. Quam ad rem verba commemorare placet, quae Decessor Noster Pius XII fel. rec. ad Episcoporum coetum habuit : « Haec ergo coniunctio et congruens rei communicatio cum Sancta Sede non oritur ex quodam studio omnia in unum cogendi et conformandi, sed ex iure divino et ex proprio ipsius constitutionis Ecclesiae Christi elemento». 19 Attamen haec norma episcopalem auctoritatem nullo modo extenuat, immo robore auget, sive ea in singulis Antistitibus, sive in toto Episcoporum collegio consideratur. O quanta admiratione prosequimur, quantopere tueri cupimus munera sacrae Hierarchiae propria! Ea enim e 17 18 19 Cfr. 1 Cor. 4, 1. Cfr. 2 Cor. 3, 6-18. A. A. S. XLVI, 1954, p. 676. Acta Pauli Pp. VI 813 caritate Christi orta est, ut compleret, diffunderet atque integrum frugiferumque per temporum decursum transmitteret sacrum illum fidei, exemplorum, praeceptorum et charismatum thesaurum, quem Christus Ecclesiae suae hereditate reliquit; ipsa christifidelium communitatem generat eiusque visibilem compaginem apte ordinat; ipsius opera fit ut Ecclesia Mater et Magistra appellari possit; ipsius ministerio nobis Sacramentorum divitiae impertiuntur ; ipsa praeeunte, Deo preces adhibentur ; ipsa christianae caritatis promovet opera atque incepta. Nos, qui sacri huius Instituti supremo regimini praepositi sumus, nonne Nostras curas, Nostram fiduciam, Nostrum praesidium illi praebebimus? Num defensionem Nostram ei denegabimus? Quod officium frequentius, gravius, gratiusque Nobis esse poterit, quam iura, libertatem, dignitatem sacrae Hierarchiae in variis Nationibus tueri? Nonne hac ardua navitate fere tota Summi Pontificatus historia contexitur, praesertim nostris temporibus, quibus tot rerum perturbationes cernimus? Alio quoque argumento has catholici Episcopatus laudes confirmare placet, ut manifesto pateat quantum eius dignitati, quantum eius caritati prosint haec hierarchicae communionis vincula, quae Episcopos cum Apostolica Sede coniungunt ; scilicet Sedes Apostolica vobis indiget, Venerabiles Fratres ! Etenim quemadmodum vobis, varias terrarum orbis partes incolentibus, ut veram Ecclesiae notam catholicam efficiatis atque ostendatis, necessarium omnino est centrum et principium unitatis fidei et communionis, quod in hac Petri Cathedra habetis ; ita semper vestram praesentem operam expetimus, ut vultus Apostolicae Sedis pulchritudine niteat neve eadem careat vi atque momento suo humano et historico, immo ut fides eius consonanter servetur, officia eius in exemplum impleantur, in eius angustiis solacium ipsi praebeatur. Itaque Nos, dum exspectamus vestros coetus doctrinam de episcopali munere declaraturos esse, ipsi Episcopatui iam Nostrum tribuimus honorem, animum Nostrum fraternum, immo paternum profitemur, atque ab ipso assensionem petimus, quae Nos ex imo pectore soletur. Utinam animorum illa consensio et conspiratio, qua catholicae Hierarchiae ordines vitali fidei caritatisque foedere inter se coniunguntur, ex hoc Oecumenico Concilio altior, validior atque sanctior usque fiat : exinde gloria Christo, pax Ecclesiae, lux terrarum orbi obveniet. De qua re, deque aliis multis, quae Concilio ad examinandum propositae sunt, vel plura diceremus, nisi timeremus vestra abuti patientia. Attamen facere non possumus, quin ex hac Basilica atque hoc peculiari temporis momento ecclesiasticas communitates, quarum partes Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 814 agitis, singulari cum benevolentia salvere iubeamus : imprimis cogitatio convertitur Nostra ad Sacerdotes in universo terrarum orbe degentes, quos carissimos habemus et colimus, eosdemque veros validosque episcopalis muneris adiutores existimamus ; ad Religiosos Sodales, omni studio adlaborantes, ut Christo conformes fratribusque utiles fiant; ad omnes e laicorum ordine catholicos homines, qui adiutricem operam sacrae Hierarchiae impense navant, ut Ecclesia aedificetur atque humani generis societati praebeatur ministerium ; ad omnes convertitur corporis animi ve doloribus affectos, ad inopes, ad hostiliter insectatos : hi sane e recordatione Nostra excidere nequeunt, et ii praesertim, qui libertatis expertes ab hac Synodo abesse coguntur. Deinde salutem dicimus hic praesentibus Auditoribus, quorum nobiles animi sensus atque insignia merita Nobis perquam nota sunt. Tum laetantes consalutamus dilectas Nobis in Christo filias, scilicet Auditrices mulieres, quae nuncupantur, quibusque primum facultas facta est quosdam Concilii conventus participandi. Qui omnes, sive Auditores sive Auditrices, ex huiusmodi sibi facto ad Concilium aditu procul dubio intellegant oportet, quo paterno animo in cunctos plebis Dei ordines feramur, et quantopere cupiamus, ut christianae societati uberiorem in dies copiam concordiae, mutuae conspirationis et operae, caritatisque demus. Vos denique, dignissimi ac praeclari Observatores, qui iam tertio Concilii coetibus volentes interestis, salvere iubemus ; vobis gratias agimus, vobis voluntatem atque opem Nostram denuo testamur, fore confisi ut omne impedimentum, omnis dissensio, omnisque suspicio quondam tollantur, quibus praepedimur, quominus in Christo in eiusque Ecclesia « cor unum et animam unam ) ) omnino nos esse sentiamus. Pro Nostra parte nihil intentatum relinquemus, quod ad id consequendum in Nostra fuerit potestate. Plane intellegimus, rem maximi momenti esse, ut huiusmodi unitas redintegretur : qua de causa omnem curam in id intendemus, omneque in hac re consumemus tempus, quod ab eadem postulatum erit. Haec res prorsus nova ac recens est, si eam cum diuturna lugendaque rerum gestarum serie comparamus, quae singula discidia antecesserunt : at nos aequo animo exspectabimus, donec condicionum maturitas veniat, quibus eam quaestionem certo exitu et mente amica expediamus. Haec res maximi est momenti, quae in arcanis Dei consiliis penitus est recondita : at nos humili piaque voluntate studebimus, ut tanta gratia digni evadamus. Memores sumus, quae verba 2 0 2 0 Cfr. Act. 4, 32. Acta Pauli Pp. VI 815 21 Paulus Apostolus fecerit, qui « omnibus omnia factus » Evangelii donum cunctis gentibus est largitus, tali usus indulgentia, quam e nostrae aetatis ratione « pluralismum practicum )) appellare Nobis liceat ; memores pariter sumus, ipsum Apostolum nos obtestari, ut <( solliciti servemus unitatem spiritus in vinculo pacis », quoniam « unus est Dominus, una fides, unum baptisma, unus Deus et Pater omnium » : quam ob rem operam dabimus, ut, summa cum fidelitate erga unam Christi Ecclesiam, ea omnia melius cognoscamus atque probemus, quae in variis christianorum hominum communitatibus, a nobis adhuc seiunctis, et vera et probanda sint. Itemque ab istis communitatibus petimus, ut catholicam fidem et catholicam vitae rationem melius ipsae cognoscant, neve ullam offensionem capiant ex huiusmodi Nostra invitatione, sed eam potius officiosam atque fraternam esse ducant, quippe qua eos advocemus, ut veritatis caritatisque plenitudinem ex integro participent : eam dicimus plenitudinem, quam Christi praeceptum nobis immeritis laetissima sorte at gravissimo onere custodiendam tradidit ; et quae clariore in luce ponetur cum omnes Christi nomen profitentes in unitate compositi erunt. 22 Interea per vos, venerabiles et illustres hospites, sollemnibus his coetibus observatorum partes agentes, et christianas communitates ex animo salutamus, quarum personam geritis ; et ad eas etiam, quae delegatos huc non miserunt, reverentem cogitationem Nostram convertimus. Nos vero precibus caritateque omnia Christi membra, adhuc a plena spirituali et visibili Mystici Corporis integritate seiuncta, in unum componimus ; in quo sane amoris pietatisque studio Noster accrescit dolor, nostraque accrescit spes. O Ecclesiae a Nobis remotae, at Nobis tam proximae ! O Ecclesiae, quas sincera benevolentia suspiramus ! O Ecclesiae, quas insomni desiderio prosequimur ! O Ecclesiae lacrimarum Nostrarum, quas valde cupimus in germano Christi amore complecti et honestare ! Ad vos perveniant, ex hoc unitatis cardine, nempe ab apostoli martyrisque Petri sepulcro, ab hoc Oecumenico fraternitatis et pacis Concilio, Nostra clamantia caritatisque plena verba : adhuc longo fortasse intervallo seiungimur, multumque temporis praeteribit, donec plena et perfecta reconciliatio fiat ; sciatis tamen vos iam in sinu Nostro esse ; atque misericordiarum Deus haec vota Nostra excipiat atque spem alat tam suavem ! 21 2 2 1 Cor. 9, 22. Cfr. Eph. 4, 3. 5-6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 816 Postremum, cogitatio Nostra ad hominum consortionem convertitur, in qua vivimus, quaeque favore, vel neglegentia, vel fortasse hostili animo in nos est affecta : ei salutem iterum dicimus, quam a Bethlehemico specu ipsi iam fecimus, eodem proposito moti operam dandi, ut Ecclesia ad hominum spiritualem salutem civilemque prosperitatem comparandam inserviat, atque adeo ipsi pace veraque felicitate fruantur. Dum igitur vos omnes compellamus, Venerabiles Fratres, ut Spiritum Paraclitum concordes exoretis, tertiae huius Oecumenici Concilii Vaticani secundi Sessionis initium facimus, atque in nomine Domini, tutela confisi Sanctissimae Virginis Mariae ac Beatorum Apostolorum Petri et Pauli, vobis omnibus Apostolicam Benedictionem peramanter largimur. II Ad Excellentissimum Virum Augustinum Munyaneza, a Ruandensi Republica ad Apostolicam Sedem missum liberis cum mandatis primum Legatum, qui Summo Pontifici commissi muneris fidem facientes Litteras tradidit. * Monsieur l'Ambassadeur, Nous remercions volontiers Votre Excellence des paroles délicates qu'elle vient de prononcer en Nous remettant les Lettres par lesquelles le Gouvernement du Rwanda l'accréditait auprès de Notre Personne en qualité d'Envoyé Extraordinaire et Ambassadeur Plénipotentiaire. C'est pour Nous un plaisir véritable d'accueillir ici le premier Ambassadeur d'un Pays qui comporte une communauté catholique très importante par le nombre et la qualité de ses membres. A la suite de Nos Prédécesseurs immédiats, Vous n'ignorez pas quelle attention affectueuse Nous portons aux peuples du Continent africain, dont la majorité a accédé maintenant à l'indépendance politique. C'est là une situation nouvelle et de grande conséquence dans le concert des Nations. L'Eglise catholique, pour sa part, a prévu et favorisé par son action religieuse et sociale cette évolution, si conforme à la nature des choses. Dans Notre sollicitude pour l'Afrique Nous réservons une place de choix au Rwanda et c'est avec joie que Nous souhaitons la bienvenue à celui qui le représente auprès de Nous. Pous la prospérité de votre Pays, Monsieur l'Ambassadeur, pour le succès de votre haute mission, Nous formons de tout cœur des vœux très chaleureux. * Die 15 mensis Septembris a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 817 NUNTIUS RADIOPHONICUS Christifidelibus Germaniae in urbe Stuttgardia adunatis ad octogesimum Coetum habendum v. d. « Katholikentag ». * Geliebte Söhne und Töchter des katholischen Deutschland! Die Katholikentage sind leuchtende Marksteine in der Geschichte des katholischen Deutschland. Wir sind daher gern der Einladung Unseres Ehrwürdigen Bruders, des Oberhirten der Rottenburger Diözese, gefolgt, um im Rahmen dieser feierlichen Stunde ein Wort an euch zu richten. Vor allem grüssen Wir Unsere Brüder im Bischofsamt, die aus Deutschland und dem Ausland so zahlreich nach Stuttgart gekommen sind, wie auch den gesamten anwesenden Klerus. Ebenso richten Wir Unseren von Herzen kommenden Gruss an die Vertreter der Hohen Bundesregierung wie an die Behörden aus Stadt und Land von BadenWürttemberg. Endlich grüssen Wir von ganzem Herzen die Hunderttausende von Gläubigen wie all jene, die nur im Geiste dieser erhabenen Feierstunde beiwohnen können. Unser herzlicher Gruss gilt ebenso den evangelischen Christen Stuttgarts,^ die in so hochherziger Weise ihre Hilfsbereitschaft für diese Tagung bekundet haben, Stuttgart, eine Stadt, die ob ihrer landschaftlichen Schönheit wie ihrer technischen und kulturellen Hochleistungen mit Recht zu den bedeutendsten Städten Deutschlands gezählt wird. Geliebte Söhne und Töchter! 1) Dieser achtzigste Deutsche Katholikentag steht unter dem Wort der Heiligen Schrift : « Wandelt euch durch ein neuses Denken ! Damit habt ihr diese Versammlung in Zusammenhang gebracht mit der grossen geistigen Erneuerung, die das Zweite Vatikanische Konzil anstrebt. Möge dieser Katholikentag dazu beitragen, wie es Hauptziel des gegenwärtigen Konzils ist, dass die Bitte Christi erfüllt werde, die wir dem himmlischen Vater so oft vorbringen : « Sende aus deinen Geist und alles wird neu geschaffen, und es erneuert sich das Antlitz der * Die 6 mensis Septembris a. 1964. Rom. 12, 2. 1 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 'Officiale 818 2 Erde )). Beglückt erfahren wir dabei das Walten dessen, der von sich gesagt hat : « Siehe, ich mache alles nen » . In der Tat, Gott erneuert die heutige Welt durch die gewaltigen Wandlungen, deren Zeugen und Mitträger wir sein dürfen. Wohl ist die Kirche nicht von dieser Welt, aber sie lebt in dieser Welt und hat einen Auftrag an diese Welt. Ihre Glieder auf Erden werden deshalb durch die Veränderungen, die wir zu Beginn eines neuen Zeitalters erleben, zur Besinnung aufgerufen, damit ein jeder die geistige Erneuerung bei sich selbst beginne. Die geistige Erneuerung eines jeden, sein Leben aus Gott, in Gott und für Gott, ist die Grundlage für die geistige Erneuerung der Familie und damit der einzelnen Volksgruppen. Bei aller Anerkennung, die wir den grossen technischen Errungenschaften unseres Zeitalters schulden, wird der aus dem Geiste Christi lebende Mensch sich nicht der Materie ausliefern oder sich von roher Gewalt leiten lassen, sondern sein ganzes Leben wird immer mehr geformt werden von der glühenden Liebe Christi. Durch diese Erneuerung ihrer Glieder aber wird die Kirche Christi in neuem Lichte aufstrahlen. 3 Diese Erneuerung bewegt sich im Geiste der jahrhundertealten Tradition und steht keineswegs im Gegensatz zu ihr. Johann Adam Möhler, der grosse Theologe eures Landes, sagt mit Recht : « In demselben Augenblick, in dem die Tradition aufhörte, verlöre die Kirche und alles Christentum seine Existenz )). Die vom Konzil angestrebte Erneuerung der Kirche meint ja nicht eine falsche Anpassung an die Welt, vor der uns der Apostel an der gleichen Stelle warnt, an der er uns zur Erneuerung aufruft : « Machet euch dieser Welt nicht gleichförmig ! )). 4 5 2) Wir leben in einer pluralistischen Welt. Es gibt eine Mehrheit von religiösen Bekenntnissen, jedoch nur einen wahren Glauben. Die religiöse Wahrheit ist etwas Unbedingtes, nicht etwas Relatives. Seien wir Gott demütig dankbar dafür, dass er uns ohne unser Verdienst, fast alle von uns ohne unser Zutun, zum wahren Glauben und zu seiner Kirche berufen hat. Seien wir stolz auf unseren Glauben und unsere Kirche ! 3) Habt Vertrauen ! Christus der Herr bleibt in der Kirche gegenwärtig auch in dieser Stunde und ist in ihr wirksam, auch in den gewaltigen 3 3 4 Ps. 103, 30. Apoc. 21, 5. J. A. Möhler in Theol. Quartalschr. 1828, S. 729. Rom. 12. 2. : 5 Acta Pauli Pp. T/ 819 Wandlungen, die unsere heutige Welt erschüttern. In seiner ganzen Fülle wird er sich erst in der vollen Offenbarung am Ende der Zeiten erschliessen. Eröffnen wir uns seinem Wort, so wird es uns, wie der heilige Petrus sagt, « eine Leuchte, die in der Finsternis Licht verbreitet, bis der helle Tag anbricht und der Morgenstern aufgeht in unseren Herzen )>. Das Wort Gottes ist eine Leuchte; es schenkt unserem Leben Kraft und Trost. Wie es letzte Autorität und symbolischer Brennpunkt für die Väter des Ökumenischen Konzils ist, so steht es im Mittelpunkt eurer Beratungen. Ist es doch besonderes Anliegen dieses Katholikentages, dass von der Heiligen Schrift neue Impulse ausgehen zur weiteren Entfaltung der katholischen Bibelarbeit in Deutschland, die in Stuttgart seit langem eine verdienstvolle Heimstatt besitzt. Sie möge beitragen zur Vertiefung der theologischen Studien, zur Erneuerung der kirchlichen Verkündigung und zur Bereicherung des Gottesdienstes. Beitragen auch zur Vertiefung der religiösen Unterweisung eurer Jugend, insbesondere auch für die zur Reife gelangten jungen Menschen. Die Welt der Liturgie ist etwas Erhabenes ! Was bedeutet sie aber, wenn ihre Voraussetzung, der Boden, über dem sie sich wölben soll, das klare, umfassende, überzeugende Wissen um den Glauben fehlt? Wo heute das Wort an die Gläubigen gerichtet wird, hat die Glaubenslehre, die in der Heiligen Schrift grundgelegt ist, den ersten Platz. Wir wünschen euch allen einen felsenfesten Glauben. Seid betende Menschen ! Pflegt gewissenhaft das gemeinsame Gebet in der Familie ! Habt den Mut, Ehe und Familie aufzubauen nach Gottes Gesetz ! Dann wird Gottes Segen nicht fehlen. Schafft ein Klima, in dem der Ruf Gottes zum Priestertum und Ordensstand gehört und befolgt werden kann. Denkt an eure Ordensgenossenschaften ! Die ihnen gestellten Aufgaben werden immer grösser und die jungen Kräfte immer weniger. Unterstützt den Ruf Gottes ! Euch Priestern aber gilt Unser herzlicher Glückwunsch zu eurem opferfrohen Einsatz. Ihr seid bestrebt, euch den heutigen Lebensformen anzupassen, um eure Mitmenschen nicht abzustossen, sondern sie zu gewinnen. Die Kirche weist dabei die rechten Grenzen, die durch den Grundsatz gesteckt sind, dass der Priester zu jeder Stunde im Dienst des gläubigen Volkes steht. Im Gottesvolk Glaubensbewusstsein, Glaubensfreude, Glaubensmut zu wecken und zu pflegen, dazu rufen Wir 6 6 2 Petr. 1, 19. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 820 euch von Herzen auf. Seid eingedenk, euer Wirken gewinnt den Menschen, wenn es aus dem vertrauten Umgang mit Gott und aus der Liebe zu Christus hervorgeht. Der aus dem Glauben und im Glauben lebende katholische Mensch ist der höchste Wert, den die Kirche zur Schaffung einer neuen Welt beizusteuern vermag. Möge das Erlebnis des Katholikentages euch allen Ansporn sein, das Ungute zum Guten zu wenden, und das Gute noch besser zu machen ! Als Unterpfand dieses eures Wollens und Vollbringens erteilen Wir euch, insbesondere euren hochverdienten Oberhirten, euren Seelsorgern, euren Familien, euren Gemeinden und Organisationen, nicht zuletzt auch den Tausenden von Gastarbeitern wie den ausländischen Studenten, aus der Fülle des Herzens den Apostolischen Segen. NUNTIUS SCRIPTO DATUS Ad Exc.mum P. D. Michaelem Gonzi, Archiepiscopum Melitensem, cum sui iuris esse Melita insula coepisset. Saint Luke wrote of the Maltese that « they showed no little kindness » to himself and to the Apostle Paul, and (( they honoured us with many marks of honour, and ... provided us with such things as we needed A. Thus, in apostolic times, was the goöd news Of salvation brought to Malta, together with the signs followed, for « ali the sick on the island came and were cured » ; and ever since the Faith has remained alive and active in the hearts of the Maltese people. 1 2 After centuries of the most varied vicissitudes, your island now prepares to assume its independence ; and we have designated Our Venerable Brother and Apostolic Delegate, Hyginus E. Cardinale, to represent Us at the officiai célébrations to be held in Malta later this month. We wish thus to testify to Our paternal interest in the island and its people, Our loving concern for their welfare and progress, and Our heartfelt affection for all the Maltese. At the altar of sacrifice and in prayer, We shall invoke f rom Almighty God ali the grâces of enlightenment and strength necessary 1 2 Act. 28, 2, 10. Ibid. 9. Acta Pauli Pp. VI 821 to the Government and people as they initiate independent existence as a new nation. Through the intercession of Onr blessed Mother, We pray that the most cordial relations may prevail between Church and State, that the faithful may show themselves to be loyal and active Citizens, ever striving for the greater good of their country, and that the life of independent Malta may be marked by peace, justice and prosperity, in fìrm fidelity to its high Catholic ideáis and traditions. It is in pledge of thèse heavenly blessings that We impart to you, Venerable Brother, to the Most Reverend Bishop of Gozo and the other Members of the Hierachy présent at the célébrations, the clergy, religious and faithful of Malta, Our Apostolic Blessing. From the Vatican, September 7, 1964. PAULUS PP. VI 52 - ACTA, vol. VI, n. 13. — 24-10-1964. 822 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII INSTRUCTIO De cadaverum crematione Piam et constantem christianorum consuetudinem fidelium cadavera humandi Ecclesia semper fovere studuit sive ipsam communiendo opportunis ritibus, quibus inhumationis symbolica et religiosa significatio clarior appareret, sive etiam poenas comminando contra eos qui tam salutarem praxim impeterent ; quod praesertim praestitit Ecclesia quoties impugnatio fiebat ex infenso animo adversus christianos mores et ecclesiasticas traditiones ab iis qui, sectario spiritu imbuti, humationi cremationem substituere conabantur in signum violentae negationis christianorum dogmatum, maxime vero mortuorum hominum resurrectionis et humanae animae immortalitatis. Quod vero propositum, uti patet, erat quid subiective inhaerens animo cremationis fautorum, obiective autem ipsi cremationi non adhaerens; corporis enim incineratio, sicut nec animam attingit nec Dei omnipotentiam impedit a corpore restituendo, ita in se non continet illorum dogmatum obiectivam negationem. Non ergo agitur de re intrinsece mala vel christianae religioni ex se infensa; quod semper sensit Ecclesia, quippe quae, in quibusdam adiunctis, scilicet quando certo constabat vel constat cadaverum cremationem fieri honesto animo et gravioribus ex causis, praesertim ordinis publici, tunc incinerationi non obstabat nec obstat. Huiusmodi animi in melius mutatio et rerum adiuncta inhumationi obstantia iam frequentiora his ultimis temporibus et clariora apparent, unde crebrae porriguntur S. Sedi preces ad obtinendam disciplinae ecclesiasticae mitigationem circa cadaverum cremationem, quam constat multoties hodie promoveri, minime ex odio contra Ecclesiam vel christianos mores, sed tantum ob rationes vel hygienicas, vel oeconomicas, vel alius etiam generis sive publici sive privati ordinis. Suprema Sacra Congregatio S. Officii 823 Quas preces Sancta Mater Ecclesia, spirituali quidem fidelium bono directe intenta, sed aliarum necessitatum non ignara, benigne suscipiendas censet, sequentia statuendo : 1. curandum omnino ut consuetudo fidelium, defunctorum corpora sepeliendi sancte servetur; quapropter, opportunis instructionibus et suasionibus adhibitis, caveant Ordinarii ut populus christianus a cadaverum crematione abstineat, nec recedat, nisi necessitate coactus, ab usu inhumationis, quem Ecclesia semper retinuit et sollemnioribus ritibus consecravit; 2. ne autem difficultates ex hodiernis rerum adiunctis exsurgentes plus aequo augeantur, et ne frequentior oriatur necessitas dispensandi a legibus in hac re vigentibus, consultius visum est aliquatenus mitigare iuris canonici praescripta, quae cremationem tangunt, ita scilicet ut quae statuuntur in can. 1203, par. 2 (de non exequendo mandato cremationis) et in can. 1240, par. 1, n. 5° (de deneganda sepultura ecclesiastica iis qui mandaverint suum corpus cremationi tradi) non iam universaliter urgeantur, sed tunc tantum quando constiterit cremationem electam fuisse ex negatione christianorum dogmatum, vel ex animo sectario, vel ex odio in catholicam religionem et Ecclesiam; 3. inde etiam sequitur, iis qui elegerint proprii cadaveris cremationem, non esse, ex hoc capite, deneganda sacramenta nec publica suffragia, nisi constet ipsos talem electionem fecisse ex supra indicatis rationibus christianae vitae adversis; 4. ne autem pius christifidelium sensus erga ecclesiasticam traditionem detrimentum patiatur et ut Ecclesiae animus a crematione alienus clare pateat, ritus ecclesiasticae sepulturae et subsequentia suffragia numquam fieri poterunt in ipso loco cremationis, ne per modum quidem simplicis comitatus in translatione cadaveris. Quam Instructionem, ab Emis Patribus rebus fidei et morum tutandis praepositis in plenario conventu diei 8 Maii 1963 recognitam, Ssmus D. N. D. Papa Paulus VI, in Audientia Emo Secretario S. Officii die 5 Iulii eiusdem anni concessa, benigne adprobare dignatus est. Sebastianus Másala, Notarius 824 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 29 Maii 196I¡. — Cathedrali Ecclesiae Fodinensi R. P. D. Edmundum Quaglia, Protonotarium Apostolicum « ad instar », parochum ecclesiae cathedralis et Vicarium Generalem dioecesis Canalopolitanae. die 4 Iunii. — Ecclesiae' Cathedrali Septemlacunensi Exc. P. D. Danielem Tavares Baêta Neves, hactenus Episcopum titularem Alexandrinum minorem. die 18 Iunii. — Praelaturae « nullius » Borbensi, noviter erectae, R. P. Adrianum J. M. Veigle, sodalem Tertii Ordinis Regularis S. Francisci. die 22 Iunii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Gangrensi Exc. P. D. Antonium Ferreira de Macedo, hactenus Episcopum titularem Attudensem, quem constituit Coadiutorem etiam « sedi datum » Emi P. D. Caroli Carmeli S. R. E. Cardinalis de Vasconcellos Motta, Archiepiscopi Apparitiopolitani. die 17 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Acufidensi R. P. D. Ioannem Jenko, Administratorem Apostolicum partis archidioecesis Goritiensis et Gradiscanae in Slovenia exstantis, quem constituit praeterea Administratorem Apostolicum territorii dioecesium Tergestinae et Justinopolitanae ac Fluminensis, quod in memoratam Sloveniam patet. die 27 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Linensi R. P. Petrum Paulum Koop, sodalem Congregationis Missionariorum Sacratissimi Cordis Iesu. die If Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Florestensi, noviter erectae, R. P. Franciscum Xaverium Nierhoff, sodalem Congregationis Missionariorum a S. Familia. die 28 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Salfordensi Exc. P. D. Thomam Holland, hactenus Episcopum titularem Étennensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Belesasensi R. D. Gastonem Hains, Canonicum eeelesiae cathedralis S. Hyacinthi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Arturi Douville, Episcopi S. Hyacinthi. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 825 die 5 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Macrianensi in Mauritania Exc. P. D. Franciscum F. Reh, hactenus Episcopum Carolopolitanum. die 8 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Mazacensi R. P. D. Renatum Spallanzani, e clero romano, Protonotarium Apostolicum, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Adalgisi Albanesi, Archiepiscopi-Episcopi Viterbensis et Tuscanensis. die 15 Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Oolocensi Exc. P. D. Andream Hamvás, hactenus Episcopum Csanadiensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Rotariensi R. P. D. Paulum Brezanóczy, Antistitem Urbanum, Administratorem Apostolicum archidioecesis Agriensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Melzitanae R. D. Iosephum Cserháti, e clero dioecesis Quinque Ecclesiensis, quem constituit Administratorem Apostolicum dioecesis Quinque Ecclesiensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Tagaratensi R. P. D. Iosephum Ijjas, Antistitem Urbanum, curionem in civitate vulgo « Baja », archidioecesis Oolocensis, quem constituit Administratorem Apostolicum Ecclesiae Csanadiensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Materianensi R. D. Iosephum Bank, e clero archidioecesis Strigoniensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Colomanni Papp, Episcopi Jaurinensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Dadimensi R. D. Iosephum Winkler, e clero dioecesis Sabariensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Alexandri Kovács, Episcopi eiusdem dioecesis. SACRA C O N G R E G A T I O D E P R O P A G A N D A F I D E LYDENBURGENSIS DECRETUM De commutatione nominis dioecesis Cum Excmus ac Revmus Dominus Antonius Réitérer, Episcopus Lydenburgensis, petiisset ut praesens denominatio dioecesis Lydenburgensis ita permutaretur ut deinde Lydenburgensis-Witbankensis nuncupantur, Sacra haec Congregatio, re mature perpensa, acceptoque Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 826 favorabili voto Excmi ac Revmi Domini Ioseph McGeough, Archiepiscopi tit. Hemeseni et Apostolici in Africa Meridionali Delegati, optatis praelaudati Episcopi inhaerendum censuit. Itaque eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a Ssmo Domino nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, supramemoratam propositionem adprobavit ac praesens in re Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 13 mensis Septembris a. D. 1964. G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neapolit. in Pisidia, a Secretis SACRA CONGREGATIO RITUUM i BRIXIEN. Beatificationis et canonizationis Servi Dei Ioannis Baptistae Piamarta, sacerdotis, fundatoris Congregationum S. Familiae a Nazareth et Humilium Domini Ancillarum. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Virens Ecclesiae Christi arbor, cuius in ramis caeli habitant volucres (cfr. Mt. 13, 32) nova in dies virgulta procréât temporum necessitatibus accommodata. Nostra quoque aetate, cum opificum et operariorum continuo crescat in socialibus necessitudinibus rebusque politicis momentum, Divinae fuit Providentiae consilium viros iam antea excitare eximios, qui religiosa Instituta iuvenibus puellisque opificibus a vitiis arcendis, virtutibus christianis imbuendis, variisque artibus excolendis conderent. Sacra Congregatio Rituum 827 Hos inter praeclaros viros iure meritoque recensendus est Servus Dei Ioannes Baptista Piamarta. Ipse natus est Brixiae, humili quidem loco, die 26 mensis Novembris anno 1841, postridie autem sacro est renatus fonte. Matre religiosissima orbatus, quae vera educatrix fuerat, nonum agens annum, avunculum nactus est praeceptorem. Postea vero, primis litterarum ludis absolutis, tiro acceptus est a culcitario quodam. Interim in oppido cui nomen Vallio, quo feriarum causa se contulerat, consuetudinem inivit cum R. D. Pancratio Pezzana eiusdem loci parocho, qui, bona iuvenis indole percitus, ut in dioecesanum Seminarium cooptaretur suis sumptibus curavit. Inibi autem pietate, sollertia acrique voluntate adeo emicuit, ut ad sacros Ordines aditum sibi comparare potuerit, ac tandem die 23 Decembris anno 1865 sacerdotio auctus sit. Ministerii sui primitias in paroecia loci (Jarzago Riviera ut vicarius cooperator obtulit ; postea vero, tres circiter post annos, parocho ecclesiae v. Bedizzole, ubi eximia pastoralis sollicitudinis specimina praebuit. Anno 1870 Brixiam se contulit, et tredecim annos in paroecia S. Alexandri pari studio muneribus Directoris Oratorii Praefectique Sacrarii operam navavit. Non aliter se gessit cum, annis 1883-1887, paroeciam rexit vici quem dicunt Pavone Mella, ubi et abusus exstirpavit et piis associationibus novum attulit incrementum. Eodem autem tempore sacrae Paenitentiae administrum cum in Seminario tum in religiosis domibus sollerter egit. Neque suam denegavit operam losephinae Bosio in condenda et dirigenda sodalitate Adoratrieum S. Cordis in paroecia S. Afrae. Sed Dei Famulus praecipuas curas impendit pro pauperum iuvenum christiana institutione, ad quam firmius assequendam parochi munere, de Episcopi consensu, abdicato, Revmi domini Petri Capretti, Brixiensis Seminarii rectoris, libentissime excepit consilium et adiutorium et Collegium pro pusionibus operariis condidit. Novae huius fundationis exordia perardua sane fuere atque difficultatibus plena ; sed Dei Servus, tenaci qua pollebat voluntate atque inconcussa in Deum fiducia, sese ex impedimentis ac negotiis omnibus feliciter expedire valuit. Ne autem huic operi assiduum deesset munimen, socios sibi adscivit eosque in Piam Unionem cooptavit, quae paulatim in religiosam Congregationem a Sacra Familia de Nazareth nuncupatam excrevit. Neque id satis ; nam, sacerdote Ioanne Bonsignori valide cooperante, Coloniam seu Scholam Agricolam in pago Remedello, in qua iuvenes praeter moralem ac religiosam, agrariam quoque institutionem susci- 828 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale perent, condidit. Itemque, piissima vidua Elisa Baldo adiuvante, in pago Gavardo Sodalitatem Pauperum Ancillarum a Sacra Familia, quae deinceps dictae sunt Humiles Domini Ancillae, ut pusionum operariorum Instituto praesertim operam praestarent, fundavit. Summo cum emolumento civilis societatis ea omnia a Dei Famulo agebantur. Quod in eius obitu ipsi Ecclesiae adversarii agnoverunt, dicentes : « 8i può dire che quasi tutti gli operai Ai Brescia sono passati per il suo Istituto ». Reverentiam et in ipsos religionis osores Servus Dei magnam indebat. Tantae molis opus tantaeque religionis rabiem excitabat hostis humani generis, qui plurimas contra Dei Famulum exercuit pugnas, ut ab incepto amoveret. Iam a secundo Instituti anno res peritura videbatur ita, ut Episcopus accersitum Dei Servum ab incepto desistere moneret. Cui fortissime iste : (( No, Eccellenza, morirò qui coi miei giovanetti! ». Unde commotus Episcopus ei benedixit dicens : (( Dio vi assista ». At innumera alia obstacula, impedimenta, amaritudines, vexationes, sive ex odio religionis exorta, sive ex aequivocationibus, ex timoribus, ex negotiis, superanda habuit. Unde saepius suis dicebat Servus Dei : « ... che se V opera si fosse basata su mezzi umani, sarebbe certamente fallita. Diceva anche che fino allora gli aveva riservato un cumulo di amarezze; insisteva perchè si riponesse tutta la fiducia in Dio, dopo aver fatto tutto da parte nostra ». Neque sui Instituti moderationi tantum et Congregationis fundationi vacabat Dei Famulus. Ardens enim regni Dei dilatandi desiderio, gloriam Dei augere omni sui sacerdotalis ministerii ope satagebat. Quapropter in audiendis fidelium confessionibus indefessus erat, exquisitus a multis christianae perfectionis sectatoribus, vel pro infirmis ac moribundis adiuvandis et obstinatis convertendis peccatoribus. In ministrando Dei verbo persollicitus atque ferventissimus erat. Alacriter in sui mortificationem intendebat, modico sibi concesso et somno et cibo. Orationi instabat assidue, longas protrahens caritatis moras coram Iesu, eucharistico velo delitescente, atque Deipara Virgine. In laudibus Deo persolvendis meditate et ferventer orabat. Qua erat prudentia praeditus, saepe ab Episcopo ad sedanda plebis dissidia solvendasque intricatas controversias pacemque paroeciis restituendam mittebatur. Virtutum quoque et suis et exteris exemplar elucebat, de die in diem ad perfectionis culmen ascendens, ita ut heroem illum fama acclamet. Tandem, die 25 mensis Aprilis Servus Dei anno 1913, paralysi cor- Sacra Congregatio Rituum 829 reptus, in rurali colonia apud vicum Remedello, Ecclesiae Sacramentis rite susceptis, pie obdormivit in Domino. Fama sanctitatis in dies aucta, de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis causa agi coepta est. Instructi itaque sunt ordinarii, qui dicuntur, processus in ecclesiastica Brixiensi Curia, iique absoluti ad Sacram Rituum Congregationem delati sunt. Interim plurimae litterae Cardinalium, sacrorumque Antistitum, Ordinum ac Congregationum religiosorum religiosarumque Moderatorum, atque virorum tam ecclesiastica quam civili auctoritate insignium, ad Romanum Pontificem pervenerunt, Famuli Dei sanctitatem extollentes causaeque beatificationis introductionem enixe postulantes. Servatis itaque omnibus de iure servandis, Sacra Rituum Congregatio, scriptis Servi Dei rite perpensis, nihil obstare Decreto diei 2 Aprilis anno 1954 edixit quominus ad ulteriora in hac causa procedi posset. Quapropter, instante Revmo P. Iosepho Baccoli, sedulissimo Congregationis S. Familiae a Nazareth Postulatore Generali, Emus ac Revmus Dominus Arcadius M. Cardinalis Larraona, Sacrae Rituum Congregationis Praefectus Causaeque huius Ponens seu Relator, in Ordinario Particulari Coetu eiusdem Sacrae Congregationis die 26 mensis Martii anno 1963 ad Vaticanas aedes celebrato, sequens dubium discutiendum proposuit : An signanda sit Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, post ipsius Cardinalis Ponentis relationem, auditis quoque Ofiicialium" Praelatorum, praesertim R. P. Ferdinand! Antonelli O. F. M., Fidei Promotoris Generalis, suffragiis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse Commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta demum, die 29 Martii anno 1963, de his omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII per infrascriptum Cardinalem fideli relatione, Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congregationis ratum habuit et confirmavit, atque Commissionem introductionis Causae Servi Dei Ioannis Baptistae Piamarta propria manu signare benigne dignata est. Datum Romae, die 29 Martii a. D. 1963. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. © S. f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis 830 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II VERULANA Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Fortunatae Viti, monialis professae Ordinis S. Benedicti. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Umbratilem vitam absconditam cum Christo in Deo intra saepta monasterii ducere, in paupertate, in humili servili statu, mundi oblectamenta omnino despicere ac Deum unice quaerere in simplicitate cordis, hilari animo adversa omnia superare, mirifica haec est illa sanctitatis celsitudo quam innumeri Dei Famuli consequi fortiter adlaborarunt. Tota enim sapientiae disciplina, scribit sanctus Leo Papa (Sermo 37 ad Epiph., 7) non in abundantia verbi, non in astutia disputandi, neque in appetitu laudis et gloriae, sed in vera et voluntaria humilitate consistit, quam Dominus noster Iesus Christus ab utero Matris pro omni fortitudine et elegit et docuit. Haec inquam est illa genuina virtutum ratio quam homines, saeculi delirationibus oppressi, nimio sui amore impulsi, insanis voluptatibus agitati, divitiarum cupidi, contemnere solent. Solacium contra est ingens oculos et animum ad personas a Deo excitatas vertere ut mortales edoceant, sublimium virtutum exempla praebeant, Divini Salvatoris vestigia prementes, quo, in candelabro positae, omnibus luceant et salutis viam ostendant. In recentioribus exemplis, quae ceterum nullo umquam saeculo defuerunt, adnumeranda sane est humilis divi Benedicti assecla, quae in quaerendo Iesu Christi beneplacito longaevam suam vitam transegit. Maria Fortunata Viti Verulis, die 10 Februarii anno 1827, nata est ex Aloisio et Anna Bono, parentibus non opulentia, sat vero fortunae bonis gaudentibus. Quadriduo post, sacri Baptismi undis est abluta, nominibus receptis Annae Felicis. Quinquennis, die 11 Iunii anno 1832, sacro fuit chrismate illita. Mitissimam indolem a natura sortita, iuvenilis aetatis oblectationes fugiebat ac domesticam solitudinem praegustabat una simul cum matre, quacum ecclesiam cotidie adibat. A matre et a quadam pia muliere prima litterarum elementa didicit. ¡¿acra Congregatio Rituum 831 Cum primum ad sacram Synaxim admissa fuit, vocationem religiosae vitae amplectendae persensit ; at malo fato huic piae felicique adulescentulae nimius dolor accessit : nam pater, neglectis erga familiam officiis, eamdem brevi ad inopiam reduxit. Huiusmodi gravissimae ruinae non restitit Dei Famulae mater, quae, triginta sex annorum aetate, e vita migravit, domi Annam Felicem relinquens patris fratrumque necessitatibus obventuram. In tam onerosis angustiis, Servae Dei solacio erant continua Sacramentorum frequentia ac pietatis religionisque exercitia. Vigesimo aetatis anno domo discedere debuit fratribus necessaria provisura et ad pagum v. d. Monte San Giovanni Campano secessit famulatui addicta optimae familiae Mobili, apud quam tribus annis mansit vitae honestatis, laboris et assiduae orationis omnibus exempla praebens. Verulas reversa, domi per aliquot annos degit. Cum vero sibi visum sit fratres eius opera amplius non indigere, neque a patre impediri posse, cum interim sui iuris esset facta, omnibus quibus opus erat paratis, ad religiosam vitam ineundam totam se convertit. Anno igitur 1851, die 21 Martii, Verulanum Benedictinarum monasterium inter sorores conversas ingressa est. Novitiatu rite peracto, die 8 Septembris, biennio post, monastica vota nuncupavit. Mansuetudine, pietate, assiduoque labore enituit, in humili praesertim officio vestiplicae, primum ei collato, cui postea aegrotarum cura addita fuit. Iniunctum sibi vestiplicae munus ad mortem usque diligentissime obivit, regulae monitis semper fideliter obtemperans, maioribus submissa, omnibus eximiae caritatis sensus praebens. Diuturnos cruciatus fortiter sustinuit, et adversam valetudinem aequo semper animo tulit. Orare et"laborare, iuxta sancti fundatoris regulam, cotidianum pabulum ei erat. Mirum itaque est quomodo in constanti atque alacri omnium religiosarum virtutum exercitio septuaginta annos transegerit. Frequentibus daemonum tentationibus fortiter repulsis, Deo unice intenta, ab oratione spiritum numquam relaxabat. Annis tandem ac meritis onusta, die 20 Novembris anno 1922, Sacramentis pie susceptis, ad Superos evolavit nonagésimo quinto aetatis anno, eximiam sanctitatis famam relinquens. Qua permotus, Episcopus Verulanus super vita, virtutibus et miraculis in genere Servae Dei, nec non et super scriptis ac non cultu ordinarios, quos vocant, processus instituit, ac Romam transmisit. Iuris praescriptis adamussim servatis, omnibusque sedulo perpensis, die 24 Februarii 1937 decretum prodiit super scriptis, quo statutum fuit ut ad ulteriora procedi posset. Summus vero Pontifex Pius duodecimus, 832 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale f. r. Commissionem introductionis Causae sua manu signare benigne dignatus est die 5 Februarii anno 1941. Dispensatione obtenta a processu apostolico condendo super fama sanctitatis eiusque continuatione, Litterae Remissoriales et Compulsoriales datae fuerunt ut super virtutibus et miraculis in specie apostolici processus instruerentur in Verulana episcopali Curia, quorum validitas die 28 Iulii anno 1944 agnita fuit. Congregatio postea Antepraeparatoria super virtutibus heroicis habita fuit die 10 Ianuarii 1956, deinde Praeparatoria die 14 Martii anno 1961. Instante vero Revmo Domino Engelberto Giersbach, Ordinis S. Benedicti, Causae Postulatore legitime constituto, in Congregatione Sacrorum Rituum Generali coram Sanctissimo Domino nostro Paulo Papa VI die 10 mensis Martii habita, Revmus Cardinalis Benedictus Aloisi Masella, eiusdem Causae Ponens seu Relator, sequens dubium discutiendum proposuit : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Revmi Patres Cardinales, ac Revmi Praelati Officiales Consultoresque theologi quotquot aderant suum votum protulerunt. Attamen Beatissimus Pater mentem suam aperire distulit, adstantes omnes adprecatus, ut in re tanti momenti Datorem luminum exorarent. Hanc vero diem selegit, in qua, Sacro pie litato, ad Se ascivit Revmos Cardinales Arcadium Mariam Larraona, S. Rituum Congregationis Praefectum, et Benedictum Aloisi Masella, Episcopum Praenestinum', Causae Ponentem seu Relatorem, nec non et Revmum P. Ferdinandum Antonelli, Ordinis Fratrum Minorum, Fidei Promotorem Generalem, meque infrascriptum Secretarium, eisque adstantibus edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, ac de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Mariae Fortunatae Viti, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in Acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 8 mensis Aprilis anno 1964. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. ffî S. t Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis ¡Sacra Congregatio Rituum 833 III VEBONEN. Beatificationis et canonizationis Servi Dei Ioannis Henrici Caroli Steeb, sacerdotis saecularis, fundatoris Instituti Sororum a Misericordia Veronensium. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur. In multicolori sanctitatis viridario novum floruit germen, quod e protestantica confessione proveniens, in catholicae Ecclesiae solum translatum, adeo uberrimum incrementum coepit ut in alios quoque surculos robur spiritualemque vitam infunderet. Tubingae in Germania e parentibus lutheranis censu et mercatura praestantibus, die 18 Decembris 1773 Ioannes Henricus Carolus Steeb natus est. Studiis apud Anatolicum expletis, a patre prius Lutetiam Parisiorum, deinde, anno 1792, Veronam missus est ut gallicam et italicam linguam addisceret simulque studia persolveret. Gratia Dei tactus, a piissimo sacerdote adiutus, maximum catholicae fidei quaestum fecit et die 14 Septembris 1792, dissentientibus parentibus, dedecus conversionem aestimantibus, Virgini Immaculatae emisso voto, catholicam Ecclesiam ingressus est. Repudiatus et exheredatus, solus in terra alienigena, fortiter suum retinuit propositum et ad clericalem vitam amplectendam admoto animo, die 8 Septembris 1796 presbyteratu est insignitus. Statim sacerdotale ministerium in valetudinario v. Lazzaretto absolvit inter connationales milites exercituum Galliae et Austriae bellum inter se gerentium, in quo ministerio morbum contraxit, ob quem toto vitae suae tempore multa passus est. Societati v. Evangelica fratellanza dei preti e laici spedalieri inter primos nomen dedit atque eius in programmate obtemperando totam actionem suam sacerdotalem posuit, praesertim misericordiae opera ad solamen proximorum exercens. Difficile dictu quot matrimonia legitima reddiderit, quoique pravas mulieres e vitiorum caeno eduxerit. Ad levandos mores Veronensis 834 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gentis, tunc temporis bellorum causa deplorabiles, sollers fuit in missionibus ad populum promovendis, in catechismo iuvenibus docendo et in instructione puellis tradenda in Collegio v. Àgli Angeli. At Caroli zelus eluxit in nosocomio Misericordiae et in Hospitio pauperum ubi munus Fratris infirmis ministrantis adeo arripuit, ut de fundatione Sororum ministrantium cogitaret. Innumeris, enim, difficultatibus ob tristes leges politicas superatis^ anno 1840, confundatrice Aloisia Poloni, publicum initium dedit Instituto Sororum a Misericordia, quod hodie late diffusum est. Etsi tot laboribus curisque confectus, conquisitus exstitit consiliarius atque prudens confessarius gentis cuiuscumque coetus, sed praesertim per 53 annos perseveravit in ministerio obeundo inter cives et milites germanicos Veronae degentes, quorum plurimos in gremium sanctae matris Ecclesiae reduxit. Meritis onustus, die 15 Decembris 1856, adstantibus caritatem, pacem obedientiam et infirmos curandos commendans, placidissime animam Deo reddidit. Sanctitatis fama, qua adhuc vivens fruebatur, post mortem nequaquam periit, non obstantibus bellis aliisque adversis politicis circumstantiis, immo ita succrevit ut Ordinarium Veronensem induxerit ad Processum anno 1949, iuxta normas de inquisitionibus historicis a Sacra Rituum Congregatione datas, instruendum, quem Sectio Historica eiusdem S. Congregationis diligenti studio perpendit, atque, novis inquisitionibus peractis, erudita Positione illustravit. Servatis interim omnibus de iure servandis, in Congregatione Ordinaria Sacrorum Rituum diei 15 Ianuarii 1952, super revisione scriptorum Servi Dei disceptatum fuit, ac die 25 eiusdem mensis ut ad ulteriora procedi posset Summus Pontifex Pius Papa XII fe. re. decernere benigne dignatus est. 1 Instante vero Revmo P. Antonio Ricciardi, Ordinis Fratrum Minorum Conventualium, Causae Postulatore legitime constituto, Emus ac Revmus Dominus Paulus Cardinalis Giobbe, eiusdem Causae Ponens seu Relator, in Ordinaria Particulari S. Rituum Congregatione, in Vaticanis Aedibus die 2 mensis Iulii huius anni habita, dubium discutiendum proposuit : An signanda sit Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres Cardinales sacris tuendis ritibus praepositi, post ipsius Cardinalis Ponentis relationem, auditis quoque Praelatorum Officialium, praesertim Revmi P. Ferdinandi Antonelli, O. F. M., Fidei Promotoris Generalis, suffira- 835 Sacra Congregatio Rituum giis, omnibus attente perpensis, rescribere censuerunt : Signandam esse Commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta demum de his omnibus Sanctissimo Domino nostro Paulo Papae VI per infrascriptum S. Rituum Congregationis Cardinalem Praefectum relatione, Sanctitas Sua Sacrae ipsius Rituum Congregationis rescriptum ratum habuit et confirmavit, atque Commissionem introductionis Causae Servi Dei Ioannis Henrici Caroli Steeb propria manu signare benigne dignata est. Datum Romae, die 6 mensis Iulii anno 1963. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. © S. f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis IV RUBAGAËN. Canonizationis Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et viginti Sociorum Martyrum Ugandensium. SUPER DUBIO An, stante duorum miraculorum approbatione post indultam eisdem Beatis ab Apostolica Sede venerationem, tuto procedi possit ad sollemnem ipsorum canonizationem. Exsultat iam Africa tota christiana, imo universa laetatur Ecclesia, quod proxime ad supremos altarium honores accessuram novam conspiciat Martyrum coronam, qui, superiore ad finem vertente saeculo, duplici pudoris et religionis martyrio vitam concluserunt. Gloriosum dicimus agmen Caroli Lwanga,* Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et viginti Sociorum, quos omnes Benedictus Papa decimus quintus, Pontifex Maximus, die 6 Iunii anno 1920 Beatorum albo accensuit. v Cum autem, iisdem Beatis Martyribus intercedentibus, miracula a Deo patrata dicerentur, eorundem canonizationis causa tandem resumpta est, et quidem primum, die 20 Iulii a. 1960, pro Beato Carolo Lwanga, 836 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et dein, die 10 Maii a. 1961, Mulumba et viginti Sociis. super assertis duabus miris Dominus noster Paulus Papa decreto constare edixit. pro Beatis Matthia Kalemba Murumba seu Instructi sunt postea apostolici processus sanationibus, de quarum veritate SSmus VI die 15 mensis Iulii anni huius sollemni Hoc unum adhuc supererai, antequam Summus Pontifex ad acta consistorialia, proxime canonizationem spectantia, procedat, ut nimirum Sacrae Rituum Congregationis Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores sententiam rogarentur super dubio : An, stante duorum miraculorum approbatione post indultam eisdem Beatis ab Apostolica Sede venerationem, tuto procedi possit ad sollemnem ipsorum canonizationem. Quod quidem rite factum est, iidemque tuto id fieri posse unanimi consensione responderunt. Sanctitas autem Sua huiusmodi favorabile suffragium magna animi delectatione excepit, at mentem aperire suam in tanti momenti re cunctatus est, donec supplicibus Deo admotis precibus supernum posceret lumen. Hodierno tandem die, salutari Hostia religiosissime litata, Beatissimus Pater votum Sacrae eiusdem Congregationis suprema sua auctoritate confirmare dignatus est edixitque tuto procedi posse ad sollemnem Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et XX Sociorum, Martyrum Ugandensium, canonizationem. Hoc autem Decretum rite promulgari et in Acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 1 Septembris a. D. 1964. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. © S. f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis Sacra Congregatio Rituum 837 V COMEN, SEU MEDIOLANEN. Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei Aloisii Guanella, sacerdotis, fundatoris Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a S. Maria Providentiae. S U P E R DUBIO An, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, tuto procedi possit ad sollemnem eiusdem Venerabilis beatificationem. Ex quo divina insonuit illa vox : « Et hoc mandatum habemus a Deo, ut qui diligit Deum diligat et fratrem suum » (I Io. 4, 21), amor in Deum viros omni tempore protulit de humana societate praeclare méritos, qui quidem, cum christianas virtutes ad heroicitatis usque fastigium excolerent, sese proximorum aeternae saluti procurandae totos devo ver unt. Inter huiusmodi viros, qui Divinae Providentiae imaginem erga afflictum hominum genus expressius retulerunt, iure accensendus est Aloisius Guanella, cuius memoria perpetuo in benedictione erit propter ea, quae illius exstant, caritatis fulgida monumenta. Namque, ecclesiastici ordinis vir praeclarus, numquam sibi vixit, sed Deo et proximis, et quaecumque suscepisset munera ac subsidia, omnia ad egenorum solamen, ad aegrotorum lenimentum, ad derelictorum salutem convertit. Sanctitatis et miraculorum fama post eius obitum, qui die 24 Octobris anno 1915 obtigit, adeo ni dies aucta et diffusa est, ut tandem causa de beatorum caelitum honoribus eidem decernendis agi coepta sit. Instructis itaque ordinariis processibus apud Comensem et Mediolanensem Curias, Pius Papa XII commissionem introductionis causae die 15 Martii a. 1939 propria manu signavit. Apostolicae deinde inquisitiones peractae sunt super virtutibus in specie, et super iis apud Sacram Rituum Congregationem disceptatum est ; eas autem virtutes, quibus Dei Famulus vivus inclaruerat, heroicum attigisse fastigium Ioannes Papa XXIII die 6 Aprilis anno 1962 sollemni decreto edixit. Postea agitari coepta est quaestio de miraculis quae, Venerabili Aloisio Guanella intercedente, a Deo patrata ferebantur; atque de iisdem SSmus Dominus noster Paulus 53 - ACTA, vol. V I , n. 13. — 24-10-1964. Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale 838 Papa V I , feliciter regnans, evulgato decreto diei 15 Iulii anni hirius, constare pronuntiavit. Una tandem supererai disquisitio iure praescripta, ut cuncta scilicet Sacra Rituum Congregatio testaretur num omnia sacri huius Fori statuta legesque rite in casu servata fuissent. Hinc dubium propositum est : An, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, tuto procedi possit ad sollemnem Yen. Aloisii Guanella. beatificationem. Cui dubio omnes, cum Patres Cardinales sacris ritibus tuendis praepositi, tum Officiales Praelati Patresque Consultores favorabile suffragium scriptum ediderunt. Beatissimus vero Pater, attenta rei magnitudine, mentem aperire suam de more distulit, ut ad eam ferendam sententiam maiorem caelestis luminis copiam interim impetraret. Hodierno demum die, postquam Sacris pie operatus est, Sacrae Rituum Congregationis votum suprema, qua pollet auctoritate, ratum habuit et confirmavit, edicens tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Servi Dei Aloisii Guanella beatificationem. Hoc autem Decretum rite promulgari, in Acta eiusdem Sacrae Rituum Congregationis referri atque Apostolicas Litteras sub Piscatoris anulo de sollemniis beatificationis in Patriarchali Petriana Basilica quandocumque celebrandis conscribi mandavit. Datum Romae, die 1 Septembris a. D. 1964. ARCADIUS L. M. Card. LARRAONA, Praefectus © S. f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis Diarium Romanae Curiae 839 DIARIUM ROMANAE CURIAE Martedì, 15 settembre 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor AGOSTINO MUNYANEZA, primo Inviato Straordinario e Ambasciatore Plenipotenziario del Rwanda. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di nominare : Prelati Domestici di Sua Santità : 21 luglio 1961. Monsig. Feichtner Giuseppe (Salzburg). 27 settembre » Monsig. Berg Carlo (Salzburg). 18 agosto 1962. Monsig. Donovan Pearse (Oakland). 20 dicembre » Monsig. Castellani Lorenzo (Palestrina). 19 gennaio 1963. Monsig. Gomes Leal Giuseppe (Olinda e Recite). » » » Monsig. Ayrton Guedes Giuseppe (Olinda e Recite). » Monsig. Cavalcanti Uchoa Getulio (Olinda e Recife). » Monsig. Baresi Ferdinando (Brescia). » Monsig. Belloli Battista (Brescia). » » » Monsig. Nomolli Giuseppe (Brescia). » » » 20 Monsig. Reghezza Giovanni (Caracas). 9 febbraio » Monsig. Gonçalves Giuseppe del Patrocinio Felice T (Bragança Paulista). 16 febbraio Monsig. Jasinski Valeriano (Katowice). 25 maggio Monsig. Romana Osnayo Efraín (Tacna). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare Prelati Domestici di Sua Santità : 6 luglio » » )> » 1963. Monsig. Vath Carlo (Hong-Kong). » Monsig. Madrid López Roberto (Valencia). » Monsig. Ungar Leopoldo (Wien). 840 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 20 luglio 1963. Monsig. Car ley Giovanni (Kingston). » » » Monsig. Mate Antonio A. (Palo). » » » Monsig. Pacheco Wilson Luigi (Piura). » » » Monsig. Pessagno Vicuña Carlo (Piura). » » » Monsig. Villalobos Pino Gesù (Piura). 27 » » Monsig. Joy* Giovanni (New York). 3 agosto » Monsig. Bartlewski Giorgio (Hartford). » » » Monsig. Farrell Giuseppe (Hartford). » » » Monsig. Gerety Pietro (Hartford). » » » Monsig. Healey Giuseppe (Hartford). » » » Monsig. Heffernan Arturo (Hartford). » » » Monsig. Hynes Giovanni (Hartford). » » » Monsig. Loughlin Giovanni (Hartford). » » » Monsig. Murphy Antonio (Hartford). » » » Monsig. Reardon Edoardo (Hartford). « » » Monsig. Magauran Francesco (Paisley). » » » Monsig. Undreiner Giorgio (Covington). » » » Monsig. Rees Walter (Monterey-Fresno). » » » Monsig. Hofer Maurizio (San Antonio). » » » Monsig. Klausing Clarenzio (Toledo, U. S. A.). 10 » » Monsig. Bailey Edoardo Cristoforo (Boston). » » » Monsig. Broderick Giovanni Antonio (Boston). » » » Monsig. Costello Michele Francesco (Boston). » » » Monsig. Donahue Walter Francesco (Boston). » » » Monsig. Durant Michele Giuseppe (Boston). » » » Monsig. Harney Giovanni Francesco (Boston). » » » Monsig. Kenealy Edoardo Roger (Boston). » » » Monsig. Keville Guglielmo Leone (Boston). » » » Monsig. Low Alberto Guglielmo (Boston). » » » Monsig. McDonough Pietro Giacomo (Boston). » » . » Monsig. Quirk Giovanni Michele (Boston). » » » Monsig. Sullivan Giorgio Francesco (Boston). » » » Monsig. Sullivan Giovanni Edoardo (Boston). >> » » Monsig. Sypek Stanislao Tommaso (Boston). » » » Monsig. Wiseman Giorgio Francesco (Boston). » » » Monsig. Aragiusto Nicola (Sant'Agata de' Goti). 24 » » Monsig. Blujaki Agostino (Asunción). » » » Monsig. García Pantaleone (Asunción). » » » Monsig. Plettenberg Giuseppe (Fulda). » » » Monsig. Cotta Giuseppe (Mariana). » » » Monsig. Paiva Modesto (Mariana). » » » Monsig. Valle Giovanni Dionisio (Mariana). » » » MoUsig. Bird Arturo Giuseppe (Nottingham). 31 » » Monsig. Puig-Navarrà Sebastiano (Gerona). » » » Monsig. Königer Francesco (Graz-Seckan). 7 settembre » Monsig. O'Connel Lorenzo (Belleville). » » » Monsig. Stenger Giuseppe (Belleville). » » » Monsig. Canfield Francesco (Detroit). » » » Monsig. Weier Giovanni (Detroit). Diarium Romanae Curiae 7 settembre 1963. Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. Monsig. » Monsig. » » 13 » » Monsig. li Monsig. Monsig. » » » Monsig. 28 » » Monsig. Monsig. » )) » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » Monsig. 5 ottobre » Monsig. » » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » » » » » » » » » » » » » » » 11 » » » » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 841 Brnnet Paolo (Ogdensburg). Hannan Erberto (Ogdensburg). Dubois Alberto (Paris). Levillain Giovanni (Paris). Paska Walter (Saint Nicholas of Chicago). Charlebois Carlo Hervé (Valleyfield). Giunta Paolo (Reggio Calabria). Palamara Orazio (Reggio Calabria). Harrison Francesco (Syracuse).Sears Leone B. (Antigonish). Galvin Giacomo (Indianapolis). Reine Francesco (Indianapolis). Sweeney Cornelio (Indianapolis). Florisval Montai va o Giovanni (Januária). Grosbergs Adolfo (Li epa ja). Varna Leone (Liepaja). Carrillo Rubio Francesco (Málaga). Altobello Nicola (Trani). Isnardi Aurelio (Barletta). Di Pinto Michele (Bisceglie). Amarai Ferreira Giovanni M. (Angra). Enes Innocenzo (Angra). Lopez Tavares Virginio (Angra). Silveira de Medeiros Antonio (Angra). Rodríguez Escolar Florentino (Calahorra y La Calzada - Logroño). Dione Francesco Saverio (Dakar).. Hofmann Carlo Borromeo (Regensburg). KufiEner Agostino (Regensburg). Müller Giuseppe (Regensburg). Rosner Lorenzo (Regensburg). Lesniowski Zenone (Trenton). Reis Giovanni C. (Trenton). Urbanik Gualtiero (Trenton). Kuisle Albanij (Winona). Speck Enrico F. (Winona). Montero Luigi (Bahía Blanca). Figueroa y Caivero Prudenzio (Borongan). Palomeras Francesco (Borongan). Ricalde y Ong Giuseppe Maria (Borongan). Devine Guglielmo Giacomo (Des Moines). Reynolds Giovanni (Des Moines). Schmitz Pietro Nicola (Des Moines). Breitenbach Leone (Lafayette in Indiana). Potthoff Federico (Lafayette in Indiana). Sego Arturo (Lafayette in Indiana). Ward Enrico (Lafayette in Indiana). Randazzo Giuseppe (Palermo). Stinco Enrico (Palermo). 842 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 11 ottobre 1963. Monsig. Brestel Giuseppe (Paterson). » » » Monsig. Gallo Giuseppe (Paterson). » » » Monsig. Haag Cristiano (Paterson). » » » Monsig. Foegelle Pietro (San Antonio). » » » Monsig. Maneth Alberto (San Antonio). 19 » » Monsig. Acebedo Serrano Paolo (Socorro y San Gil). » » » Monsig. Quijano Ardila Roberto (Socorro y San Gil). 25 » » Monsig. McGuire Francesco Saverio (Bridgeport). » » »- Monsig. Garrigós Meseguer Antonio (Cartagena). » » » Monsig. Dudick Michele (Passaic). » » » Monsig. Durisin Giorgio (Passaic). 26 » » Monsig. Remotti Francesco (Tortona). 31 » » Monsig. Cavalla Carlo (Asti). » » » Monsig. Gratzer Giuseppe (Graz-Seckau). » » » Monsig. Dwyer Maurizio (Ogdensburg). » » » Monsig. Deksnys Antonio (Panevezys). » » » Monsig. Dusoullier Raimondo (Paris). » » » Monsig. Burkhardt Carlo Guglielmo (Saginaw). » » » Monsig. Hickey Giacomo Luigi (Saginaw). » » » Monsig. Richards Rodolfo Marco (Saginaw). » » » Monsig. Simon Guglielmo F. (Saginaw). 2 novembre » Monsig. Bellucci Alessandro (Fermo). » » » Monsig. Manfroni Marcello (Fermo). » » » Monsig. Mariucci Tommaso (Fermo). 7 » » Monsig. McRoberts David (Motherwell). » » » Monsig. O'Donnell Giovanni (Motherwell). » » " » Monsig. Egan Carlo Ludovico (Salford). 14 » » Monsig. Ferret Ernesto (Auch). » » » Monsig. Verhoeven Costanzo (Boise City). » » » Monsig. Casanova Arnoldo (Marquette). » » » Monsig. Karch Vittorio (Marquette). » » » Monsig. Karol Bernardo (Marquette). » » » Monsig. La violette Matteo (Marquette). » » » Monsig. O'Callaghan Oliver (Marquette). » » » Monsig. Szoka Edmondo (Marquette). » » » Monsig. Kelleher Stefano (New York). » » » Monsig. Brandolini Vincenzo (Ravenna). » » » Monsig. Montanari Luigi (Ravenna). » » » Monsig. Reising Zenone Giovanni (Sioux City). » » » Monsig. Armitage Guglielmo (Toledo Ü. 8. A.). » » » Monsig. Clancy Matteo (Toledo U. 8. A . ) . » » » Monsig. Gorman Raimondo (Toledo U. 8. A.). » » » Monsig. Harrington Giovanni (Toledo Ü. 8. A . ) . » » » Monsig. Inkrott Giuseppe (Toledo TJ. 8. A.). » » » Monsig. Mossing Lorenzo (Toledo TJ. 8. A . ) . » » » Monsig. O'Toole Giacomo (Toledo U. 8. A . ) . » » » Monsig. Scheib Carlo (Toledo TJ. .8. A . ) . » » » Monsig. Schmit Girolamo (Toledo TJ. 8. A . ) . » » » Monsig. Yates Roberto (Toledo U. 8. A . ) . Diarium Romanae Curiae 14 novembre 1963. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » Monsig. Monsig. » »• Monsig. Monsig. Monsig. » ' » Monsig. » » 16 Monsig. » » » » » » » » » » » t) )) )) » » » » » » » » » 20 22 » » » » » 27 » » » » » » » » » » » » » » » 29 » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 843 Yeager Olarenzio (Toledo U. S. A.). Vogel Marco (Toledo U. S. A.). Lypskyj Bogdan (Toronto degli Ucraini). Oorradini Giuseppe (Trento). Haller Antonio (Trento). Burke Giorgio (Wheeling). Farrell Beniamino (Wheeling). Hickie Giacomo (Wheeling). Kirwin Daniele (Wheeling). Wanstreet Giuseppe (Wheeling). Sullivan Patrizio (Batanes and Babuyán Islands). Oernauskas Vittore (Chicago). Chvojka Giulio (Chicago). Dampts Francesco (Chicago). Farrell Giovanni (Chicago). Flanagan Giovanni (Chicago). Hayes Giovanni (Chicago). Kilbride Michele (Chicago). Mecikowski Giovanni (Chicago). Murphy Giovanni (Chicago). O'Rourke Daniele (Chicago). Stanek Venceslao (Chicago). Vitha Giovanni (Chicago). Del Bianco Emilio (Fermo). Da Costa Nunes Emanuele (Goa e Damâo). Pistilli Silvestro (Velletri). Sensini Remigio (Amelia). Arnaud Eugenio (Luçon). Becnel Daniele Giuseppe (Baton Rouge). Borders Guglielmo Donaldo (Baton Rouge). Landskane Paolo (Baton Rouge). Lieux Arturo Giuseppe (Baton Rouge). Marioneaux Luigi Erroll (Baton Rouge). Naughton Giovanni Giacomo (Baton Rouge). Brackin Francesco (Chicago). Brogan Bernardo (Chicago). Byrne Francesco (Chicago). La vin Francesco (Chicago). Meehan Tommaso (Chicago). Quinn Giovanni (Chicago). Hayden Carlo (Grand Island). McDonald Andrea (Grand Island). Portrey Lorenzo (Grand Island). Burns Walter Tommaso (Albany). Carroll Giovanni Giuseppe (Albany). Connolly Gregorio Matteo (Albany). Cronin Daniele Francesco (Albany). Kelly Lorenzo Patrizio (Albany). 844 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 29 novembre 1963. Monsig. Lawlor Giacomo Pietro (Albany). « » » Monsig. Lenahan Tommaso Giuseppe (Albany). » » » Monsig. O'Neil Giacomo Edoardo (Albany). » » » Monsig. Reilly Arturo Giacomo (Albany). » » » Monsig. Ryan Francesco Saverio (Albany). » » » Monsig. Scott Tommaso Kearney (Albany). » » » Monsig. Rodríguez Giuseppe F. (Ocaüa). » » » Monsig. Sánchez Chica Daniele (Ocaña). » » » Monsig. Moeder Giovanni (Wichita). 30 » » Monsig. Filippin Erminio (Treviso). » » » Monsig. Sartori Luigi (Treviso). 2 dicembre » Monsig. Hunting Guglielmo Enrico (Northampton). 11 » » Monsig. Guardone Emilio (Albenga). » » » Monsig. Maioli Leonida -(Forlì). 13 » » Monsig. Euro Michele (Capua). » » » Monsig. Sanz Villalba Sotero (Tarazona). 14 » » Monsig. Vallarne Fausto (Aosta). » » » Monsig. Chambers Giacomo F. (Buffalo). » » » Monsig. Puccinelli Mario (Lucca). » » » Monsig. Remy Alberto (Namur). » » » Monsig. Musumeci Giovanni (Roma). 18 » » Monsig. Ryan Gordon M. (Hamilton). » » » Monsig. Doyle Walter H. (Stockton). 3 gennaio 1964. Monsig. Murphy Geraldo B. (Halifax). » » » Monsig. Piette Vincenzo (Joliette). » » » Monsig. Sylvestre Luciano (Joliette). » » » Monsig. Barron Stefano (San Francisco). » » » Monsig. Flynn Pietro (San Francisco). » » » Monsig. Motherway Edmondo (San Francisco). » » » Monsig. O'Connor Giacomo (San Francisco). » » » Monsig. O'Keefe Maurizio (San Francisco). » » » Monsig. Power Riccardo (San Francisco). » » » Monsig. Reilly Stanley (San Francisco). » » » Monsig. Ryan Filippo (San Francisco). » » » Monsig. Scanlon Giovanni (San Francisco). 8 » » Monsig. Bonet Giacomo Daniele (Azul). » » » Monsig. Vives Gatell Giuseppe (Barcelona). » » » Monsig. Bàrlea Ottaviano (Blaj). » » » Monsig. Angarita Raul (Bucaramanga). » » » Monsig. Velleringatt Giacomo (Palai). » » » Monsig. Quintana Gonzalo Nicola (Popayán). » » » Monsig. Espino Arceo Benito (Santiago de Compostela). 11 » » Monsig.'Falco Francesco (Cuneo). » » » Monsig. Brizio Umberto (Cuneo).. » » » Monsig. Capursi Giovanni (Molfetta). 13 » » Monsig. Lacasella Fedele (Acquaviva delle Fonti). » » » Monsig. Brencklé Isidoro (Alger). » » » Monsig. Piccillo Salvatore (Caltanissetta). » » » Monsig. Dos Santos Campos Antonio Maria (Coimbra). Diarium Romanae Curiae 845 13 gennaio 1964. Monsig. Bonizzoni Alfredo M. (Crema). » » . » Monsig. Da Silva Saraiva Giovanni Antonio (Guarda). » » » Monsig. Santos Tommaso C. (Lingayen-Dagupan). » » » Monsig. Soriano Evaristo (Lingayen-Dagupan). » » » Monsig. Zabala Alberto B. (Lingayen-Dagupan). » » » Monsig. Chávez Núñez Donaldo (Managua). » » » Monsig. Burke Vincenzo (Pittsburgh). » » » Monsig. Coyle Paolo (Pittsburgh). » » » Monsig. Fabbri Giuseppe (Pittsburgh). » » » Monsig. Farina Alberto (Pittsburgh). » )) » Monsig. Flaherty Martino (Pittsburgh). » » » Monsig. Findlan Giuseppe (Pittsburgh). » » » Monsig. Gearing Daniele (Pittsburgh). » » » Monsig. Hayes Radolfo (Pittsburgh). » » » Monsig. Heinrich Edoardo (Pittsburgh). » » » Monsig. Kernan Giacomo (Pittsburgh). » » » Monsig. Labujewski Stanislao E. (Pittsburgh). » » » Monsig. McCrory Leone (Pittsburgh). » » » Monsig. McDowell Giovanni (Pittsburgh). » » » Monsig. McGarey Michele (Pittsburgh). » » » Monsig. McPherson Tommaso (Pittsburgh). » » » Monsig. Nee J. Dudley (Pittsburgh). » » » Monsig. Rice Carlo (Pittsburgh). » » » Monsig. Rokosz Ladislao (Pittsburgh). » » » Monsig. Shinar Giacomo (Pittsburgh). » » » Monsig. Simko Paolo (Pittsburgh). » » » Monsig. Stancilewski Vincenzo (Pittsburgh). » » » Monsig. Thomas Carlo (Pittsburgh). » » » Monsig. Zahner Edoardo (Pittsburgh). » » » Monsig. Sagna Agostino (Ziguinchor). 18 » » Monsig. Abbo Giovanni Angelo (Albenga). 27 » » Monsig. Puzo M. Luigi (Aire). » » » Monsig. O'Brien Timoteo (New York). » » » Monsig. Desrosiers Teodulo (Rimouski). » » » Monsig. Fortin Alfonso (Rimouski). » » » Monsig. Belanger Leone (Sainte Anne de la Pocatière). 30 » » Monsig. Childs Feiice (Fall River). » » » Monsig. Cournoyer Giuseppe (Fall River). » » » Monsig. Dolan Guglielmo (Fall River). » » » Monsig. Furtado Augusto (Fall River). » » » Monsig. Gendreau Alfredo (Fall River). » » » Monsig. Gomes Antonio (Fall River). » » » Monsig. Hayes Giovanni (Fall River). » » » Monsig. Pannoni Giuseppe (Fall River). » » » Monsig. Shalloo Daniele (Fall River). )) » » Monsig. Tansey Arturo (Fall River). » » » Monsig. Walsh Tommaso (Fall River). » » » Monsig. Beane Guglielmo (Providence). » - » » Monsig. Regan Daniele (Providence). 846 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale 30 gennaio 1964. Monsig. Murray Bernardo (Saint Paul). 5 febbraio » Monsig. Morali Giovanni B. (Bergamo). » » » Monsig. Loreti Ferruccio (Camerino). » » » Monsig. Gómez y García-Muñoz Giuseppe (Ciudad Real) » » Monsig. Tintori Amedeo (Livorno). » » Monsig. Huynen Gastone (Malines-Bruxelles). » Monsig. Cozzato Carmelo (Ugento). » 8 » » Monsig. de Faria Sampaio Michele Stefano (Oporto). » » » Monsig. Lacchio Ettore (Troia). 13 » Monsig. Chen Giovanni Battista (Hsinchu). 15 Monsig. Tortora Giovanni (Cerignola). 20 » » Monsig. Bauer Cirillo (Antigonish). Monsig. Macneil Giuseppe N. (Antigonish). » » Monsig. Smyth Francesco (Antigonish). » » Monsig. Galindo Pietro Paolo (Bogota). » Monsig. Quijano Giuseppe A. (Bogotá). » » Monsig. Girardot Carlo (Fort Wayne-South Bend). )) Monsig. Hoffmann Leone (Fort Wayne-South Bend). Monsig. Meehling Federico (Fort Wayne-South Bend). » Monsig. Nadolny Giovanni (Fort Wayne-South Bend). » Monsig. Novak Francesco (Morón). » » » Monsig. Darkowski Leone S. (Pittsburgh). » » Monsig. Armacolla Stefano (Tinos). 26 Monsig. Ferretti Giuseppe (Faenza). » » » » Monsig. Tampieri Giacomo (Faenza). Monsig. Alvarez Rodríguez Ferdinando (León). » » » » Monsig. Martínez y Martínez Emanuele (León). » » Monsig. Izard Raimondo (Montpellier). » » » Monsig. Rotrige Enrico (Saint Louis). » Monsig. Cerbone Nicola (Vallo della Lucania). » Monsig. Salati Alessandro (Vallo della Lucania). » » 29 Monsig. Dunne Giovanni (Los Angeles). » » » Monsig. Foley Tommaso (Los Angeles). » Monsig. Fox Guglielmo (Los Angeles). » » Monsig. Hurley Giovanni (Los Angeles). » » Monsig. O'Brien Giovanni (Los Angeles). » Monsig. O'Callaghan Michele (Los Angeles). Monsig. Ryan Maurizio (Los Angeles). » » Monsig. Sheahan Michele (Los Angeles). 4 marzo Monsig. Schwarzbauer Engelberto (Linz). » Monsig. Esposito Mario (Napoli). Monsig. Iazzetta Pasquale (Napoli). » Monsig. Dalhoff Giuseppe (Sioux City). » » 7 Monsig. Cicali Giovanni (Genova). Monsig. Recagno Luigi (Genova). » » Monsig. Burke Edmondo (New York). » Monsig. Connelly Tommaso (New York). » Monsig. Jordan Edoardo (New York). » » » Monsig. McGowan Giovanni (New York). Diarium Romanae Curiae 7 marzo .» » 11 » » » 14 16 » » » » » » 21 » » » 23 » » » » » » » » » 1964. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » » 28 6 » » » aprile » » » » » » » » » » » » » » » » » » 14 18 » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 'Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 847 O'Connor Giovanni (New York). Smith Araldo (New York). Smykla Giovanni (New York). Vitanza Giuseppe (New York).. Daly Antonio (Dallas-Fort Worth). Tucek Giacomo (Dallas-Fort Worth). Wiewell Giovanni (Dallas-Fort Worth). Wolf Vincenzo (Dallas-Fort Worth). Nebiolo Giuseppe (Asti). Lopreiato Nicola (Napoli). Casey Patrizio Giuseppe (Westminster). Dunderdale Edoardo Galloway (Westminster). Kelleher Maurizio Giovanni (Westminster). Tomlinson Giorgio Arturo (Westminster). Cortabarria y Elcoro Marcellino (San Sebastián). Irulegui y Eubeldia Giovanni Martino (San Sebastián). Laspiur y Medigurria Romano (San Sebastián). Sarasola y Guridi Ceferino (San Sebastián). Yarza y Guereno Francesco (San Sebastián). Gorman Giovanni (Brooklyn). Leonard Raimondo (Brooklyn). Ciarisse Natale (Lille). Debois Andrea (Lille). Flipo Pietro (Lille). Meplon Giovanni (Lille). McElwee Luigi (Scranton). De Santis Mario (Troia). Brown Giovanni Giuseppe (Boston). Chadbourne LLewellyn Domenico (Boston). Condón Gerardo Giacomo (Boston). Connolly Giovanni Michele (Boston). Greene Francesco Giovanni (Boston). Kerr Giorgio Valentino (Boston). Kickham Roberto Tommaso (Boston). Kinchla Giovanni Edoardo (Boston). Lynch Giovanni Guglielmo (Boston). Maguire Giuseppe Francesco (Boston). McCabe Daniele Antonio (Boston). McHale Riccardo Francesco (Boston). Morrissey Giovanni Giuseppe (Boston). Roche Guglielmo Eriberto (Boston). Sullivan Guglielmo Patrizio (Boston). Watson Giovanni Giuseppe (Boston). Del vaux Ettore (Namur). Banti Bruno (Roma). Alberti Mario (Sabina e Poggio Mirteto). Richiardone Alfredo (Pinerolo). Aurati Augusto (Urbino). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 848 18 28 aprile » » 11 maggio » » 14 » » 18 23 » » )) )) 5 giugno )) 10 » » » » 13 » IG 20 » 1964. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Bertozzo Antonio (Vicenza). Carney Giacomo (Vancouver). Martínez Agostino Raimondo (Washington) Angelini Agnello Giuseppe (Allentown). Gilmartin Giacomo (New York). Murray Giovanni (Saint John's). Kia Matteo (Tainan). M Giuseppe (Tainan). Alston Giuseppe Leone (Liverpool). Dolcini Angelo (Como). Clot Augusto (Gap). Grosso Giuseppe (Udine). Monaghan Giovanni (Lancaster). Agustoni Gilberto (Lugano). Gandini Luigi (Pavia). Bocchi Mario (Modena). Tassi Antonio (Modena). Da Silva Campos Neves Augusto (Lamego) Pinto Resende Carlo Alberto (Lamego). Tseu Agostino (Taipeh). Deskur Andrea M. (Krakow). Macchi Pasquale (Milano). Righini Claudio (Roma). Contestabile Giacomo (Albenga). ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo V I , felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Commenda con placca dell'Ordine Piano : 8 febbraio 1964. Al sig. Lamberti Biagio (Caracas). » » » Al sig. Sosa Arturo (Caracas). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: * 14 settembre 1963. Al » Al 8 febbraio 1964. Al Al » » » Al 20 Al » 26 » Al 3 aprile Al » » Al Al » 15 Al » » Al )) Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Osterheld Horst (Germania). Selbach Giuseppe (Germania). Aguilar Andrés (Caracas). Lara Peña Pietro Giuseppe (Caracas) Vera Izquierdo Santiago (Caracas). Manca Pietro (Roma). Tesar Giovanni (Sankt Pölten). Celona Antonino. (Italia). Spasiano Sergio (Italia). Vicari Angelo (Italia). Bazoli Ercoliano (Brescia). Boni Bruno (Brescia). Salerno Giuseppe (Brescia). Diarium Romanae Curiae 849 La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare 6 maggio 1964. Al Col. Nünlist Roberto [Città del Vaticano). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare : 15 aprile » » 1964. Al sig. Genho Hanna (Giordania). » Al sig. Jumean Emi! (Giordania). » » » » » » . Al sig. Majali Osser (Giordania). Al sig. Mutlaq Mohammed (Giordania). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 22 novembre 1963. Al sig. Al sig. 30 » » 11 gennaio 1964. Al sig. Al sig. 16 » » 25 » » Al sig. » » » 11 14 Ada Pietro M. (Guam). Covacivich Giacomo (Iglesias). Freato Sereno (Italia). Farid Stephan (Libano). » v> » » » » Hille Hans (Repubblica Federale Tedesca). Al sig. Hohmann Carlo (Repubblica Federale Tedesca). Al sig. Seibt Dankmar (Repubblica Federale Tedesca). Al sig. Velhagen Adolfo (Repubblica Federale Tedesca). marzo » » » Al sig. Sericchi Elio (L'Aquila). Al sig. Sozzetti Sandro (Novara). La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa 16 novembre 1963. Al sig. 22 » » Al sig. 30 Al sig. » Al sig. » » 11 dicembre Al sig. 8 febbraio 1964. Al sig. 26 » » Al sig. Colombani Giulio (Ravenna). Germanini Giovanni (Novara). Rodríguez Oscar (Iglesias). Fini Guglielmo (Roma). Borini Nullo (Forlì). Tenaglia Mario (L'Aquila). Bisceglie Nicola (Crotone). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 20 luglio 1963. Al sig. Romero Iturrospe Dionisio (Piura). 10 agosto Al sig. Romano Alfredo (Capua). 24 Al sig. Werner Filippo Enrico (Rotterdam) » » 14 settembre » Al sig. Battelli Enrico (Roma). » » » Al sig. Solivetti Alessandro (Roma). 5 ottobre Al sig. Cataldo Raffaele (Salerno). » Al sig. Weskamp Alfredo (Salzburg). » » » Al sig. Uaberi Mohamed (Somalia). 18 )) » Al sig. De Pace Angelo (Taranto). 25 Al sig. Rendic Antonio (Antofagasta). » 31 Al sig. Morandi Wörmes (Rieti). » » » » Al sig. Korn Alfredo (Sankt Pölten). » » Al sig. Steger Ignazio (Sankt Pölten). 7 novembre Al sig. Thulliez Arturo (Malines-Bruxelles). 22 Al sig. Camacho Pietro (Guam). 850 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 22 novembre 1963. Al Al » » » Al » » » Al Al » 14 » » Al Al » » » » » Al 29 » Al Al » » » Al Al Al » 7 dicembre Al 11 » » Al 16 » » Al » » » Al 11 gennaio 1964. Al » » » Al 13 » » Al » » » Al 16 » » Al » » » Al Al » » » Al » » Al » » » Al » » Al 18 » » Al » » Al » Al » » Al Al » » » Al Al » » » Al 27 » Al 30 » Al 31 » » Al 5 febbraio Al 13 » » Al » » » Al » Al » » Al Al » » 20 » » Al 26 » Al » » Al >> Al sig. Flores Giuseppe (Guam). sig. Pallieri Alberto (Torino). sig. Rivoira Stefano (Torino). sig. Sandri Pietro (Torino). sig. De Angelis Dante (Velletri). sig. Viggiani Gino (Potenza). sig. Avitabile Giovanni (Senigallia). sig. Volpes Giuseppe (Siracusa). sig. Boùrghol Edgardo Costantino (Alep dei Melchiti) sig. Jarmak Giuseppe Giorgio (Alep dei Melchiti). sig. Jeanbart Selim Michele (Alep dei Melchiti). sig. Khawam Giorgio Gabriele (Alep dei Melchiti). sig. Megarbanè Costantino Giorgio (Alep dei Melchiti) sig. Rey Pietro (Principato di Monaco). sig. Brovelli Ermete (Roma). sig. Bardelli Felice (Pinerolo). sig. Capogrossi Giovanni (Roma). sig. Villanova Igino (Ferrara). sig. Guerzoni Corrado (Italia). sig. Cussotto Franco (Chiavari). sig. ' Giuliani Gabriele Antonio (Roma). sig. Briasco Giovanni (Acqui). sig. Bernocchi Mario (Prato). sig. Afa Giovanni (Roma). sig. Piedimonte Alfredo (Roma). sig. Schaedel Antonio (Roma). sig. Celotto Pietro (Treviso). sig. De Marinis Franco (Valva e Sulmona). sig. Pöschl Luigi (Gurk). sig. Wakolbinger Alfredo (Gurk).' sig. Colonna Agostino (Roma). sig. Costa Albesi Renato (Roma). sig. Miozzi Guido (Roma). sig. Ardila Amaya Carlo E. (Colombia). sig. Barrera Restrepo Giorgio E. (Colombia). sig. Zabarain Bermúdez Armando (Colombia). sig. Toti Antonio (Arezzo). sig. Tailetti Alberto (Siena). sig. Uva Domenico (Faro). sig. Alfano Salvatore (Roma). sig. Brunetta Giulio (Padova). sig. Maggia Pietro (Padova). sig. Carra Giulio (Roma). sig. Caso Giuseppe (Roma). sig. Lancione Sergio (Roma). sig. Falletti Alessandro (Roma). sig. Amendolagine Antonio (Bitonto). sig. Mariani Giuseppe (Roma). sig. Leonardi Pietro (Venezia). Diarium Romanae Curiae 27 febbraio 1964. Al sig. Busca Enzo (Vercelli). Al sig. Tamagnone Pietro (Torino). 29 » » 4 marzo Al sig. Monaco Bruno (Roma). » Al sig. Mannozzi Torini Lorenzo (Ancona). 6 11 Al sig. Pagani Gaetano (Parma). » Al sig. Lecchini Orlando (Pontremoli). » » 16 Al sig. Sordi Duilio (Pontremoli). » » » 18 » » Al sig. Leucadito Tommaso (Italia). Al sig. Adolfo Eugenio (Albenga). 20 » Al sig. Naufal Michele (Libano). » » Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 6 luglio » » » » » » » 20 )) )) » » 10 agosto 24 » 14 settembre » » 28 5 » 31 » » » ottobre » » » 2 novembre 14 » 22 » » » » 30 11 dicembre 14 » 11 gennaio 13 » * » » 1963. Al Al » Al » Al » Al Al » Al » Al » Al » Al » » Al » Al » Al Al » » Al » Al Al » » Al » Al Al » Al » Al » Al Al » Al Al » » Al Al » Al » Al » » Al Al » Al » Al » 1964. Al Al » Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Dessing Maria Pietro (Haarlem). Quant Riccardo Maria (Haarlem). Ward Goffredo Francesco (Nairobi). Franssen Benedetto Giuseppe (Roermond). Kellenaers Giovanni Battista (Roermond). Joosten Giovanni J. H. (Roermond). Palmen Giovanni (Roermond). Driessen Mario (Rotterdam). van den Akker Giovanni G., (Utrecht). Schouten Giovanni Ludovico (Haarlem). Romero Ramón (Piura). Huigens Antonio F. G. (Utrecht). Berthoux Antonino (Principato di Monaco) Van Den Bouwhuysen Guglielmo (Breda). Cantamessa Vittorio (Roma). Di Giorgio Giuseppe (Roma). Turchi Rinaldo (Roma). Magnan Giovanni (Paris). Crois Giuseppe (Antwerpen). De Lima Erminio (San Carlos). Segers Giuseppe Giovanni F. (Antwerpen). Bonino Alberto (Biella). Platania Sebastiano (Roma). Wenisch Ernesto (Salzburg). Rogheto Aldo (Senigallia). Traghetti Venusto (Udine). Andriolo Flavio (Biella). Beraudo Enrico (Principato di Monaco). Bourdon Emilio (Principato di Monaco). Fontane Alberto (Principato di Monaco). Matheudi Vittorio (Principato di Monaco). Pranzetti Mario (Roma). Zardi Carlo (Ferrara). Gorelli Angiolo (Roma). Chen-Shih-Chin Giuseppe (Cina). Braga Domenico (Roma). Galassi Ciro (Roma). 851 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 852 10 gennaio 16 » » » » » » » 1964. » » » » 18 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 27 » » 31 » » 5 febbraio » » » » » » » 8 » » 20 » » 26 » » 29 » » 4 marzo » 6 » » 7 » » » » » » » » » » » » » » 11 » » 16 » » 20 » » 21 » » » » » 29 » » » » » » » » » » » Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. Perniano Giuseppe (Torino). Macedonio-Manferoce Nicola (Gerace-Locri). Fresart Raffaele (Liége). Merlo Giovanni B. (Pinerolo). Al sig. Ravensberg Clemente (Repubblica Federale Tedesca). Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig.. sig. sig. Balsamo Salvatore (Albano). Pascucci Lorenzo (Fano). Allard Vincenzo (Malines-Bruxelles). Clement Giovanni Carlo (Malines-Bruxelles). Brugiotti Carlo (Roma). Inchingolo Giacinto (Roma). Mander Umberto (Roma). Pontiggia Giulio (Milano). Rottigni Paolo (Casale Monferrato). Plantamura Raffaele (Bari). Brusa Giuseppe (Florencia). Bresciani Giovanni (Roma). De Nardis Angelo (L'Aquila). Leucari Michele (Chiavari). Rossignotti Angelo (Chiavari). Vinardi Giovanni (Torino). Aimo Bartolomeo (Mondovì). Miola Giovanni Battista (Padova). Moneta Giorgio (Genova). Belloni Giulio (Milano). La Villa Gaetano (Milano). Nali Giorgio (Milano). Fongi Fausto (Roma). Cecchini Libero (Roma). Lecchini Achille (Pontremoli). Dakhil Rady (Libano). De Luisa Antonio (Udine). Patui Angelo (Udine). De Geest Giuseppe (Gand). De Graeve Marcello (Gand). Lieben Alberto (Malines-Bruxelles). Copay Marcello (Namur). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire : Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 2 febbraio 1963. Al sig. Jacques Marcello (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. Laloux Isidoro (Namur). » » » Al sig. Felicetti Donato (Roma). » » » Al sig. Marinelli Lindo (Roma). 24 » » Al sig. Carnazzi Umberto (Lagos). » » » Al sig. Moretti Giulio (Roma). 27 aprile » Al sig. Taveira Lobato Omero (Belém do Parai IO Novembris 1964 An. et vol. LVI (Ser. ELI, v. VI) - N. 14 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Librería Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI SACRA CONSISTORIA i CONSISTORIUM SECRETUM Sabbato, die xxvi mensis Septembris anno m c m l x i v , in Aula supe1 riore Palatii Apostolici Vaticani habitum est i omisit or i um secretum, cuius acta ex ordine referuntur. I - CAMERARIUS Reverendissimus Cardinalis SACRI COLLEGII Benedictus Aloisi Masella detulit ac reddidit perulam Sacri Collegii Beatissimo Patri, qui eam tradidit Reverendissimo Cardinali Iosepho Ferretto, delegato a Reverendissimo Cardinali Ha mieto Ioanne Cicognani, pro hoc anno ipsius Sacri Collegii S. R. E. Cardinalium Camerario. II - OPTIO Reverendissimus Cardinalis Petrus Ciriaci, dimisso Titulo S. Praxedis, optavi! Titulum S. Laurentii in Lucina. III - RELATIO CAUSAE CANONIZATIONIS Deinde, brevi peracta a Beatissimo Patre Allocutione, Revmus Cardinalis. Arcadius Maria Larraona, Sacrorum Rituum Congregationis Praefectus, impetrata Summi Pontificis venia, compendiosa .narratione 5-4 - A o t a . vol. V I . n. 14. — Hl-l 1-19(54. 854 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale de vita et martyrio retulit Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba et viginti Sociorum Martyrum Ugandensium ; insuper universa recensuit acta quae, in causa Canonizationis eorumdem Beatorum, Sacrorum Rituum Congregatio, praevio accurato examine, admisit et adprobavit. Relatione expleta, Summus Pontifex Eminentissimorum Patrum Cardinalium suffragia singillatim exquisivit, et singuli Patres Cardinales, servato ordine, sententiam suam aperuerunt. IV - PROVISIO ECCLESIARUM Hisce peractis, Summus Pontifex sequentem proposuit Ecclesiam : Titulari Archiepiscopali Ecclesiae Dercensi praefecit Exc. P. D. Ar mundum Stephanum Blanquet du Chayla, hactenus Archiepiscopum Babylonensem Latinorum. Deinde, primo Sacrorum Antistites a Ioanne Pp. XXIII f. r. per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos publicavit, videlicet : ARCHIEPISCOPOS Tridentinum, Alexandrum Gottardi. Lingayensem-Dagupanensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Marianum Madriaga, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. Velcbusdiensem, Antonium de Ahneida Lustosa, hactenus Archiepiscopum Fortalexienseni. flerrensem in Macedonia, Angelum Paino, hactenus Archiepiscopum Messanensem. Pedachtoënum, Hilarium scopum Coquilhatvillensem. Mariani Vermeiren, hactenus Archiepi- Petrensem in Palaestina, Alfredum Silva Santiago, hactenus Archiepiscopum Sanctissimae Canceptionis. Fortalexienseni, Iosephum M ed ei ros Delgado, hactenus Arehiepiscopum Sancti Ludovici in Maragnano. Portus Montt, dioecesi in archidioecesim evecta. Albertum Rencoret Donoso, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. A.midenum., Robertum Picard de la Vaequerie, hactenus Episcopum Aurelianensem. Acta Pauli Pp. VI 855 EPISCOPOS Crucismogiensem, noviter erecta dioecesi, Paulum Bolim Loureiro, hactenus Episcopum Brianum. Victoriensem de Conquista; Climerium Almeida de Andrade. Furnitanum Maiorem, Renatum Feuga, iam Episcopum Mysiriensem, nunc vita functum. Enuguënsem, noviter erecta dioecesi, Ioannem a Cruce Anyogu, hactenus Episcopum Magnesiensem ad Maeandrum. Pisitanum, Ivonem Georgium Renatum Ramousse, Vicarium Apostolicum de Phnom-Penh. Circesiensem et Praelatum « nullius » Abaetiensem ad Tocantinsum, noviter erecta praelatura, Ioannem Gazza. Maurensem, Cyprianum Kihangire, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Baptistae Cesena, Episcopi Guluensis. Tutelensem, Henricum Donze. Fussalensem, Iosephum Lamartine Soâres, Auxiliarem Excmi P. D. Caroli Gouvêa Coelho, Archiepiscopi Olindensis et Recifensis. Gotennensem, Ioannem Iosephum Dougherty, Auxiliarem Excmi P. I). Thomae Aloisii Boland, Archiepiscopi Novarcensis. Chomatitanum, Iosephum Arturum Costello, Auxiliarem Excmi P. D. Thomae Aloisii Boland, Archiepiscopi Novarcensis. Zorolensem, Ioannem Majdaiiski, Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Pawlowski, Episcopi Vladislaviensis. Clysmatenum, Vladislaum Jedruszuk, Auxiliarem Excnii P. D. Michaelis Krzywicki, Administratoris Apostolici Pinskensis. Castellominoritanum, Michaelem Balaguer, Auxiliarem Emi P. D. Antonii Mariae S. R. E. Cardinalis Barbieri, Archiepiscopi Montisvidei. Zoarensem, Venceslaum Skomorucha, Auxiliarem Excmi P. D. Ignatii Swirski, Episcopi Siedlcensis. Diospolitanum in Thracia, Hadrianum Hipólito, Auxiliarem Emi P. D. Alvari S. R. E. Cardinalis da Silva, Archiepiscopi S. Salvatoris in Brasilia. Bararitanum, Bernardum Iosephum Bueno Miele, Auxiliarem Excmi P. D. Pauli Tarsensis Campos, Archiepiscopi Campinensis. Ori senum, Iosephum Kurpas, Auxiliarem Excmi P. D. Stanislai Adamski, Episcopi Katovicensis. Turrcblandensem, Ioannem Pietraszko. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 856 Turrensem Concordiae, Adamum Sawicki, Administratorem Apostolicum partis archidioecesis Vilnensis in Polonia exstantis. Semneaensem, Ferardum Sehaffran. Polemoniensem et Praelatum « nullius » Sancti Ludovici de Montes líelos, noviter erecta praelatura, Stanislaum Arnoldum van Melis. Abancaiensem, Aleidem Mendoza Castro, hactenus Episcopum Metrensem. Andropolitanum, Henricum Bolafios Quesada, Auxiliarem Excíñi P. I). Ioannis Vincentii Solis Fernández, Episcopi Alaiuelensis. Podaliemem et Praelatum « nullius » A Itamurensem-, et Aquavivensem, Antonium IV Ere hi a. Alatrinum, Victorium Ottaviani. Malanjensem, Pompeium de Sa Leâo et Seabra. Tetiensem, noviter erecta dioecesi, Felicem Niza Ribeiro. Raphiensem. Villelmum Gran, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. I). Iacobi Mangers, Episcopi Osloënsis. Tacapitanvm, Antonium de Saram, Auxiliarem Excmi P. D. Thomae P>. Cooray, Archiepiscopi Columbensis in Ceylon. Eudoxia-densem,, Dominicum Vendola, iam Episcopum Lucerinum, nunc vita functum. Paranaguensem, noviter erecta dioecesi, Bernardum Nolker. E st ei i e mem, noviter erecta dioecesi. Clementem Carranza López. Verae Crucis, noviter erecta dioecesi, Iosephum Guadalupe Lozano Padilla. T uxpaniensem, noviter erecta dioecesi, Ignatium Lehonor Arroyo. Danangensem, noviter erecta dioecesi, Petrum Mariam Pham-ngocChi, hactenus Episcopum Quinhonensem. Quinhonensem, Dominicum Hoàng-van-Doan, hactenus Episcopum Saccaeotenum. Oyoënsem, noviter erecta dioecesi, Owen Me Coy. Sangmelimacnsem, noviter erecta dioecesi, Petrum Coelestinum Nkou. Citrensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Mariam ("arrizo Villa real. Maximianense)u in Numidia, Raimundum Munita Eyzaguirre, hactenus Episcopum Sancti Philippi. Aemnitannm, Marcellum Rosina, Auxiliarem Excmi P. I). Vidonis Mariae Mazzocco, Episcopi Ad rien sis. Acta Pauli Pp. VI 857 Vagensem, Andrea-m Rousset, Auxiliarem Excmi P. I). Alexandri Renard, Episcopi Versaliensis. C or (mensem, Hildefonsum Rea, Abbatem Ordinarium archicoenobii Montis Casini. Utinensem, Vidonem M. Camillo, hactenus Episcopum Nuscannm, Auxiliarem Excmi p. I). Alfonsi Mariae Ungarelli, Episcopi Azurensis et Praelati « nullius » Pinerensis. Buffalensem, Iacobum Aloisium Me Ntilty, hactenus Episcopum Patersonensem. Patersonensem, Iacobum G. Nava gh, •'hactenus Episcopum Ogdensburgensem. Ogdensburgensem•-, Leonem R. Smith, iam Episcopum Maridensem, nunc vita functum. Claniensem, Georgium Henricum Speltz, Auxiliarem Excmi P. D. Eduardi Aloisii Pitzgerald, Episcopi Vinonaënsis. AmManensem, Gericum Lenii et. Metrensem et Praelatum , Petrum Douillard, hactenus Episcopum Suessionensem, iam vita functum. Suessionensem, Gerardum Bannwarth. Ampnriensem, et Templensem,, Ioannem Melis Fois. Tiberiopolitanum, Adolf um Rodríguez Herrera, Auxiliarem Exciïii P. I). Caroli Riu Angles, Episcopi Camagueyensis. Vianensem, noviter erecta dioecesi, Hamletum de Angelis. Albinganensem, Gilbertum Baroni, hactenus Episcopum Thaga- stensein. PRAELATOS (( NULLIUS )) Acrensem et Puruensem. Iucundum Mariam Grotti. Chotensem, noviter erecta praelatura, Florentinum Armas Lerena. Praeterea Beatissimus Pater significavit a Ioanne Papa XXIII, felicis recordationis, confirmatam fuisse electionem canonice factam, in Synodo Episcoporum Chaldaeorum, R. P. Emmanuelis Delly, Auxiliaris Excmi P. I). Pauli II Cheikho, Patriarchae Babylonensis Chaldaeorum, ad titularem Episcopalem Ecclesiam Palaepolitanam in Asia. Acta 860 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Posten vero Summus Pontifex Sacrorum Antistites a Se per Apostolicas pariter sub plumbo Litteras iam renunciatos item publicavit, nimirum : ARCHIEPISCOPOS Sanctissimae Conceptionis, Emmanuelem hactenus Episcopum S. Mariae Angelorum. Sánchez Beguiristain, Messanensem, Franciscum Fa sola, hactenus Episcopum Calatayeronensem. Dionysianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem «pro hac vice)) evecta, Didacum Mariam Gómez Tamayo, hactenus Archiepiscopum Popayan cn som. Famagnstanumi, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice )) evecta, Iosephum Schiavini, hactenus Episcopum Pharsalium. Coadiutorem cum iure successionis Emi P. D. Mauritii S. E. E. Cardinalis Feltin, Archiepiscopi Parisiensis, Petrum Veuillot, Archiepi scopum Constantiensem in Thracia. Proeonnesium, Pacificum lulium Vanni, hactenus Archiepiscopum Episcopum Soanensem-Pitilianensem. Il ermosiUensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Ioannem Navarrete Guerrero, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. Mediolanensem, Ioannem Colombo, hactenus Episcopum Philippopolitanum in Arabia. Rosariensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Villelmum Bolatti, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. Xicaeensem in Haem¡monto, Paulinum Limongi, Nuntium Apostolicum in Republica Costaricensi. V est monasteriensem, Ioannem Carmelum Ileenan, hactenus Archiepiscopum Liverpolitanum. Pessinuntinum, Paulum Gouyon, hactenus Episcopum Baionensem, Coadiutorem cum iure successionis Emi P. D. Clementis Aemilii S. R. E. Cardinalis Roques, Archiepiscopi Rhedonensis, cui iam successit. Armachanum, Villelmum Conway, hactenus Episcopum Nevensem. Bhopalensem, noviter erecta archidioecesi, Eugenium D'Souza, hactenus Archiepiscopum Nagpurensem. •.Neptensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « p r o hac v i c e » evecta, Hyginum Cardinale, Delegatum Apostolicum in Magna Britannia. Perr/ensem, Marium Casariego, hactenus Episcopum Pudentianen Acta Pauli Pp. VI 861 sem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Mariani Rossell et Arellano, Archiepiscopi Guatimalensis. Sanctae Severinae, Michaelem Federici, hactenus Episcopum Sidymensem. Darnitanum, Iosephum Bonfiglioli, hactenus Episcopum Nicotriensem et Tropiensem, Coadiutorem cum iure successionis Eeiìii P. D. Hectoris Baranzini, Archiepiscopi Syracusani. Semarangensem, Iustinum Darmajuwana. Bracharensem y Franciscum Mariani da Silva, hactenus Episcopum Telmissensem. Saltenscm, Carolum Marianum Pérez, hactenus Episcopum Riva da viae. Sanctae Fidei in America Septemtrionalis Iacobum Petrum Davis, hactenus Archiepiscopum Sancti Ioannis Portoricensis. Cracoviensem, Carolum Wojtyla, hactenus Episcopum Ombitanum. (jfabulensem, Franciscum Carroll, hactenus Episcopum Sozopolitanum in Haemimonto. Nagpurensem, Leonardum Iosephum Raymond, hactenus Episcopum Allahabadensem. Liverpolitanum, Georgium Andream Beck, hactenus Episcopum Sal fordensem. Glasguensem, Iacobum Matrisfontis. Donaldum Scanlan, hactenus Episcopum Burgensem, Secundum García, de Sierra et Méndez, hactenus Archiepiscopum Parianum. Leontopolitanum iii Pamphylia, Iosephum D'Avack, hactenus Archiepiscopum Camerinensem. Camerinensem, Brunonem Frattegiani. Labacensem, Iosephum Poga.cnik, hactenus Episcopum Irenopolita num in I san ria. Panamensem, Thomam Albertum Clavel Méndez, hactenus Episcopum Davidensem. Seleuciensem in isauria. Villelmum Marcum Düke, hactenus Archiepiscopum Vancouveriensem. Olindensem et Recifensem, Helder Pessôa Cámara, hactenus Archiepiscopum Salditanum. 862 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Barcinonensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Gregorium Modrego et Casáus, hactenus Archiepiscopum-Episcopum eiusdem dioecesis. Matritensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Oasimirum Morcillo González, hactenus Archiepiscopum Caesaraugustanum. Ovetensem, Vincentium Enrique et Tarancón, hactenus Episcopum Celsonensem. Egnatiensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Ludovicum Lévesque, hactenus Episcopum Hearstensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Caroli Eugenii Parent, Archiepiscopi Sancti Germani. Apparitiopolitanum, Carolum Carmelum S. R. E. Cardinalem de Vasconcellos Motta, hactenus Archiepiscopum Sancti Pauli in Brasilia. Coquilhatvillensem, Petrum Wijnants. Sancti Ludovici in Maragnano, Ioannem da Mota et Albuquerque, hactenus Episcopum Sobralensem. Marcellianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem «pro hac vice» evecta, Andream Pailler, hactenus Episcopum Adadensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi Mariae Martin, Archiepiscopi Rothomagensis. Caesaraugustanum, Petrum Cantero Cuadrado, hactenus Episcopum Iluelvensem. Arensem in Mauretania, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Michaelem Bernard, hactenus Archiepiscopum Brazzapolitanum. Brazzapolitanum, biensem. Teophilum Mbemba, hactenus Episcopum Tu- Vibianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Angelum Palmas, Delegatum Apostolicum in Vietnam et Cambodia. Tunquensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Angelum Mariam Ocampo Berrio, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. Caliensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Albertum IJribe Urda neta, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. Gangrensem, Antonium Ferreira de Macedo, hactenus Episcopum At tudensem, Coadiutorem « sedi datum » Emi P. D. Caroli Carmeli S. R. E. Cardinalis de Vasconcellos Motta, Archiepiscopi Apparitiopolitani. Aurusulianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Iacobum Villelmum Gleeson, hactenus Episcopum Sestensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Matthaei Beovich, Ar ehiepiscopi Adelaidensis. Á\cta Vanii Pp. VI 863 Aquensem in Numidia, Felicem Scalais, hactenus Archiepiscopum Leopoldpolita num. Leopoldpolitanum, Iosephum Malula, hactenus Episcopum Attanasensem. Novensem,, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice evecta, et Praelatum, ((nullius)) Tunetensem, noviter erecta praelatura, Mauritium Perrin, hactenus Archiepiscopum Carthaginensem. Voncariensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Ludovicum Bellotti, Delegatum Apostolicum Africae Mediae-Occidentalis. Medianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Ioannem Hugonem MacDonald, hactenus Archiepiscopum Edmontonensem. Sinitensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Ludovicum Mena Arroyo, hactenus Episcopum Danabenum, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Antonii Guizar Valencia, Archiepiscopi Chihuahuensis. Mallianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Brunonem Torpigliani, Nuntium Apostolicum in Rebuspublicis Guatimalensi et Salvatoriana. Colocensem, Andream Hamvâs, hactenus Episcopum Csanadiensem. EPISCOPOS Agathopolitanum, Laurentium Noël, Auxiliarem Excmi P. D. Mau ritu Roy, Archiepiscopi Quebecensis. Saceaeotenum, Iosephum Wilhelm, Auxiliarem Excmi P. D. Francisci Patricii Carroll, Episcopi Calgariensis. Adrasenum,, Normannum Iosephum -Gallagher, Auxiliarem Excmi P. D. Mauritii Roy, Archiepiscopi Quebecensis et Vicarii Castrensis Nationis Canadensis. Idassensem, Bodanum Bejze, Auxiliarem Excmi P. D. Michaelis Klepacz, Episcopi Lodzensis. BityMensem, Ioannem Zareba, Auxiliarem Excmi P. I). Antonii Pawlowski, Episcopi Vladislaviensis. Au regiopolitanum in Asia, Alfonsum Uribe Jara mil Io, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Ignatii López Umana, Archiepiscopi Carthaginensis in Columbia. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 864 Thdpsitanum, Thomam Henricum Márquez Gómez, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Iosephi Bernal Ortiz, Archiepiscopi Civitatis Bolivarensis. Neocastrensem, Renatum Luisi, hactenus Episcopum Bovinensem. Rupellensem, Felicem Maria Verdet, hactenus Episcopum Gurzensem. Lusitanianum, noviter erecta dioecesi, Franciscum Esteves Dias. S. Joannis in Brasilia, Thomam Vaquero. De Sancto Petro Sula, noviter erecta dioecesi, Iosephum García Villas. Kayesensèm, noviter erecta dioecesi, Stephanum Courtois. Kengensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Hoenen. Sikassensem, noviter erecta dioecesi, Desiderium de Móntelos. Pdebessenum, Ioannem Baptistam Mudartha, Auxiliarem Excmi P. D. Francisci Xaverii Fenech, Episcopi Jhansiensis. Pittsburgensem Ruthenorum, Nicolaum Elko, hactenus Episcopum Apolloniensem. Passaicensem, noviter erecta dioecesi, Stephanum Kocisko, hactenus Episcopum Thevestinum. Germaniensem in Numidia, Iosephum a Carmelo Valle Gallardo, Auxiliarem Excmi P. D. Petri Aguilera Narbona, Episcopi Iquiquensis. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Caroli Francisci Buddy, Episcopi Sancti Didaci in California, Franciscum Furey, Epi scopum Temnitanum. Gurzensem, Hieronymum Hastrich, Auxiliarem Excmi P. D. Villelmi Patricii 0'Connor, Episcopi Madisonensis. Mercedensem, Aloisium Ioannem Tomé. Calatayeronensem, Carmelum Canzonieri, hactenus Episcopum Cae sariensem in Mauritania. Metropolitanum in Asia, Ioannem a Deo López Vitoria, Auxiliarem Excmi P. D. Iacobi Petri Davis, Archiepiscopi S. Ioannis Portoricensis. Nachingweaënsem, noviter erecta dioecesi, Arnoldum Raphaelem Coty. Aperlitanum, Felicissimum Raeymaeckers, Auxiliarem Excmi P. D. Marcelli Rogerii Buyse, Episcopi Lahorensis. S. Sebastiani, Laurentium Bereciartua Balerdi, hactenus Episcopum Seguntinum - Guadala jarensem. Acta Pauli Pp. VI 865 Thagastensem, Aloisium Betta zzi, A uxili arem Emi P. D. • Iacobi S. R. E. Cardinalis Lercaro, Archiepiscopi Bononiensis. Sancti Rochi, Italum Severinum • Di Stefano. Crucis Axeateae, noviter erecta, dioecesi, Henricum Pechuán Marin. Cervi Luttcì, noviter erecta dioecesi, Antonium Rossi, hactenus Episcopum Dicensem. Sanctissimae Conceptionis in Argentina, noviter erecta dioecesi, Ioannem Carolum Ferro. Soanensem-Pitilianensem,, Aloisium Pirelli, hactenus Episcopum Lysiadensem, iam vita functum. Bosetanum, Emmanuelem Hieronymum Yerena et Camarena, hactenus Episcopum Huejutlensem. ITuejutlensem, Bartholomaeum Carrasco. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Nicanori Caroli Gavilanes Chamorro, Episcopi Portus Veteris, Aloisium Alfredum Calva jal, Episcopum Coptitanum. Voncariensem, Mariam Georgium Petit, hactenus Episcopum Vicodunensem. Zeugmatensem in Syria, Dionisius» Borra, hactenus Episcopum Fos sanensem. A polloniensem, Henricum Petrilli, Auxiliarem Excmi P. D. ïsmaëlis Castellano, Archiepiscopi Senensis. Tigiuanaënsem, noviter erecta dioecesi, Alfredum Galindo Mendoza, hactenus Episcopum Liparensem. Augustinum Vindelicorum, Iosephum Stimpfle. Birthensem, Franciscum Walsh, hactenus Episcopum Aberdonensem. Abenguruensem, noviter erecta, dioecesi, Eugenium Abissa Kvaku. Takamatsnensem, Tanaka. noviter erecta dioecesi, Franciscum Xaverium Obbensem, Iosephum Khiamsum Nittayo, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Ludovici Chorin, Vicarii Apostolici Bangkokensis. Cibyratensem, Clementem Chabukasansha, Auxiliarem Excmi P. D. Renati Pailloux, Episcopi Arcis Rosebery. Fossanensem. Ioannem Dadone, hactenus Archiepiscopum S. Severinae, titulo Archiepiscopali « ad personam » servato. Bergomensem, Clementem Gaddi, hactenus Archiepiscopum Darnitanum, titulo Archiepiscopali (( ad personam » servato. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 866 Bathur st ensem, Albertum Thomas. Lysiadensem, Fridericum Sargolini, Auxiliarem Excmi P. I). Iosephi D'Avack, Archiepiscopi Camerinensis. Suwonensem, noviter erecta dioecesi, Victorinum Kong-hi Youn. Brianum, Ioannem Iacobum Ward, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi Francisci L. S. R. E. Cardinalis Me Intyre, Archiepiscopi Angelorum in California. Belensem, Gerardum Tickle, Vicarium Castrensem Magnae Britanniae. Agrigentinum, Iosephum Petralia. Eressiensem et Praelatum « nullius » Isabellopolitanum, Iosephum M. Querexeta. Berrhoeensem et Praelatum « nullius » Garaveliensem, Fridericum Kaiser. Ariassensem et Praelatum « nullius » Yauyosensem, Ignatium Mariam de Orbegozo et Goicoechea. Antiochenum, ad Maeandrum et Praelatum « nullius » Iuliensem, Eduardum L. Fedders. Dicensem, Boleslaum Lucam Taborski, Auxiliarem Excmi P. D. Francisci Barda, Episcopi Premisliensis Latinorum. , Montis Regalis in Pedemonte, Carolum Maccari, hactenus Episcopum Emma usensem, titulo Archiepiscopali « a d personam» aucto. Lojanum, Aloisium Alfonsum Crespo. Thinitanum, n ensem. Hadrianum Larribeau, hactenus Episcopum Taeieo- Thevestinum, Eliam Prado Tello, Auxiliarem Excmi P. D. Caroli Mariae Jürgens Byrne, Archiepiscopi Cuschensis. Tipasitanum in Mauretania, Franciscum Xaverium da Piedade Re belo, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Vieira Alvernaz, Archiepiscopi Goani et Damanensis. Kituiensem, noviter erecta dioecesi, Villelmum Dunne. Ghikmagalurensem\, noviter erecta dioecesi, Alfonsum Mathias. Mysuriensem, Matthiam Fernandes. Bendensem, Iacobum Eduardum Me Manus, hactenus Episcopum Poncensem, Auxiliarem Emi P. D. Francisci S. R. E. Cardinalis Spellili an, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. Acta Pauli Pp. YI 867 Eudoxiddensem, Radulfum Silva Silva, Auxiliarem Excmi P. D. Eduardi Larrain Cordò vez, Episcopi Rancaguensis. Sauratensem, Ioannem I. Graham, Auxiliarem Excmi P. T). Ioannis Iosephi Krol, Archiepiscopi Philadelphiensis. Barcaeum, Iosephum T. Daley, Auxiliarem Excmi P. D. Georgii Leonis Leech, Episcopi Harrisburgensis. Tegeaeum, Bernardum M. Kelly, Auxiliarem Excmi P. I). Russeiii Iosephi McVinney, Episcopi Providentiensis. Mazariensem, Iosephum Mancuso, hactenus Episcopum Pyrgensera. Comanensem Ponticum et Praelatum « nullius » de Ei Oro, Vincentium Maya. Pudentianensem et Praelatum ((nullius)) Fluminum, Victorem Garaygordobil. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Villelmi Laurentii Adrian, Episcopi Nashvillensis, Iosephum Aloisium Durick, Episcopum Cerbalitanum. Gastranovensem, Frédéric um Hall, hactenus Episcopum Kisumuensem. Latacungensem, Benignum Chiriboga, hactenus Episcopum Acalissensem. Bellaryensem, Ambrosium Yednapally. Feraditanum Maiorem, Ignatium Gopu, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi Band, Episcopi Visakhapatnainensis. Pyrgensem,, Bernardum M. Cazzaro, Vicarium Apostolicum Aysenensem. Regianensem, Andream Petrum Sol, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iacobi Grent, Episcopi Amboinaënsis. Arnaelanum, Patricium Flynn, hactenus Episcopum Nivernensem. Emmausensem, Franciscum Costa, hactenus Episcopum Cremensein. Bai o n ensem. Ioannem Paulum Vincent. Cremensem, Carolum Manziana. Larensem, Ruben Isaza Restrepo, hactenus Episcopum Ibaguensem, Coadiutorem <( sedi datum » Emi P. I). Aloisii S. R. E. Cardinalis Concha, Archiepiscopi Bogotensis. Neapolitanum- in Palaestina, Iacobum Martin. Gabenum. Ioannem Kaldany, Auxiliarem Excmi P. I). Alberti Gori, Patriarchae Hierosolymitani Latinorum. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 868 Caiesensem, Danielem E. Sheehan, Auxiliarem Excmi P. D. Geraldi Thomae Bergan, Archiepiscopi Omahensis. Risinitanum, Carolum Borromaeum Me Laughlin, Auxiliarem Excmi P. D. Vincentii S. Waters, Episcopi Raleighiensis. Tlalnepantlensem, noviter erecta dioecesi, Philippum de Iesu Cueto González. Arensem in Numidia, Gabrielem Díaz Cueva,, Auxiliarem Excmi P. D. Caesaris Antonii Mosquera, Archiepiscopi Guayaquilensis. Bamaecorensem, Ludovicum Chiron, hactenus Episcopum Lingonensem, iam vita functum. Kisumuensem, Ioannem de Reeper. Bossangoaënsem, noviter erecta dioecesi, Pnhagium Leonem Chambón, Palaënsem, noviter erecta dioecesi, Georgium Hilarium Dupont. Czestoehoviensem, Stephanum Barela, hactenus Episcopum Hyllarimensem. Caesariensem in Mauretania, Aeneam Selis, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Pirastru, Episcopi Ecclesiensis. Plocensem, Bogdanum Sikorski. Theudalensem, Villelmum Gordonium Wheeler, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Georgii Brunner, Episcopi Medioburgensis. Telmissensem, Ioannem Wiesen, Praelatum « nullius » Ssmae Incarnationis et Paranensis Superioris. Ceramensem, Paulum Muñoz Vega, Coadiutorem « sedi datum » Emi P. D. Caroli Mariae S. R. E. Cardinalis de la Torre, Archiepiscopi Quitensis. Gerundensem, Narcissum Jubany Arnau, hactenus Episcopum Orthosiensem in Phoenicia. Seguntinum-Guadalajarensem, Laureanum Castán Lacoma, hactenus Episcopum Dalisandenum in Isauria. Bangassuensem, noviter erecta dioecesi, Antonium Maanicus. Aquensem in Byzaeena, Henricum Iosephum Cornelium Mariam De Cocq, Vicarium Apostolicum Insularum de Cook. Parakuensem, noviter erecta dioecesi, Andream van den Bronk, hactenus Episcopum Thubunensem in Numidia. Natitinguensem, noviter erecta dioecesi, Patientem Redois. Abthugnitanuni, Albertum Iosephum Tsiahoana, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Wolff, Archiepiscopi de Diego Suarez. 869 Acta Pauli Pp. VI Villavicentiensem, noviter erecta dioecesi, Brills, hactenus Episcopum Paraetoniensem. Franciscum Iosephum Metensem, Franciscum Kuharic, Auxiliarem Excmi P. D. Francisci Seper, Archiepiscopi Zagrabiensis. Londonensem, Geraldum Emmett Carter, hactenus Episcopum Altiburitanum. Telsensem, Petrum Mazelis, hactenus Episcopum Celenderitanum. Ombitanum, Antonium de Castro Xavier, Monteiro, Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Valente da Fonseca, Episcopi Villaregalensis. Centurionensem, Albertum Trevisan, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Newton de Almeida Batista, Archiepiscopi Brasiliapolitani et Vicarii Castrensis in Brasilia. Hierapolitanum in Isauria, Iosephum Albertum Lopes de Castro Pinto, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi B. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi Sancti Sebastiani Fluminis Januarii. Muliensem, Valdirum Calheiros de Nováis, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi Sancti Sebastiani Fluminis Januarii. Ogdensburgensem, Thomam Andream Donnellan. Arsacalitanum, Vincentium Martinum Leonard, Auxiliarem Excíñi P. D. Ioannis Iosephi Wright, Episcopi Pittsburgensis. Oarzonensem-Neivensem, Iosephum de Jesús Pimiento Rodríguez, hactenus Episcopum Monteriensem. Dibonensem, Gerardum G arzonensem - Nei vensem. Martínez Madrigal, hactenus Episcopum Sancti Iacobi Veraguensis, noviter erecta dioecesi, Marcum Gregorium McGrath, hactenus Episcopum Caeciritanum. Victorianensem, Carolum Colombo. Qedanensem, Edmundum Nowicki, hactenus Episcopum Thuggensem. Varrensem, noviter erecta dioecesi, Lucam Olu Nwaezeapu. Uruguayanensem, Augustum Petro, hactenus Episcopum Vacca- riensem. Equizetensem, Michaelem Rodrigues, hactenus Episcopum Belgaumensem. Ibaguensem, Iosephum Ioachimum Flórez Hernández, hactenus Episcopum Duitamensem. 55 - ACTA, vol. VI. n. 14. — 10-11-1904. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium' Officiale 870 Cefalensem, Ferdinandum Azcárate, Auxiliarem Excmi P. D. Evelii Diaz et Cia, Archiepiscopi Sancti Christophori de Habana. Sulianitanum, Alfredum Llaguno Oanals, Auxiliarem Excmi P. D. Evelii Diaz et Cia, Archiepiscopi Sancti Christophori de Habana. Villanovensem, Sanctum Quadri, Auxiliarem Excmi P. D. Gaudentii Bina seni, Episcopi Pineroliensis. Acquaeregiensem, Villelmum Iosephum McDonald, Auxiliarem Excíñi P. D. Patricii O'Boy le, Archiepiscopi Vashingtonensis. Aggeritanum, Ioannem S. Spenee, Auxiliarem Excmi P. D. Patricii 0'Boyle, Archiepiscopi Vashingtonensis. S. Mariae Angelorum, Aloisium Yáñez Buiz Tagle. Benevent ensem,, Carolum Oviedo Cavada, Auxiliarem Excnìi P. D. Emmaniielis Sánchez Beguiristain, Archiepiscopi Ssmae Conceptionis. Monteriensem, Michaelem Antonium Medina et Medina, hactenus Episcopum Cephasenum. Aquaealbensem in Mauretania, Alfonsum Paulum Desideratum Ganaron, hactenus Episcopum Ebroicensem. Gaeciritanum, Eduardum Pironio, Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Iosephi Plaza, Archiepiscopi Platensis. Bauropolitanum, noviter erecta dioecesi, Vincentium Marchetti Zioni, hactenus Episcopum Lauzadenum. BelaUtanum, Romaeum Alberti, Auxiliarem Emi P. D. Caroli Car meli S. R. E. Cardinalis de Vasconcellos Motta, Archiepiscopi Sancti Pauli in Brasilia. Vaceariensem, Henricum Gelain, hactenus Episcopum Linensem. Guaxupensem, Iosephum de Almeida Batista Pereira, hactenus Episcopum Septemlacunensem. Autentensem et Praelatum « nullius » Ayaviriensem, Lucianum Met- zinger. Allahabadensem, Raimundum D'Mello, hactenus Episcopum Manga lorensem. Mahengensem, noviter erecta dioecesi, Eliam Mchonde, hactenus Episcopum Adraenum. Asuoremixtensem, Georgium Franciscum Mosquera Barreiro, Vicarium Apostolicum Zamarensem. Banagalianensem, Iulium Leguerrier, Vicarium Apostolicum Sinus Iacobi. Acta Pauli Pp. VI 871 Ausuecurensem, Georgium Boileau, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Francisci Gleeson, Episcopi de Fairbanks. Aquaesirensem, Paulum Verschuren, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Villelmi Cobben, Episcopi Helsinkiensis. Grateopolitanum, Antonium Fragoso, hactenus Episcopum Ucrensem. Bttrunitanum, Pium A. Benincasa, Auxiliarem Excmi P. D. Iacobi Aloisii McNulty, Episcopi Buffalensis. Gufrutensem, Stanislaum J. Brzana, Auxiliarem Excíñi P.. D. Iacobi Aloisii McNulty, Episcopi Buffalensis. Rusaditanum, Paulum Hnilica. Macrianensem Minorem, Hadrianum Gand, Coadiutorem cum iure successionis Emi P. D. Achillis S. R. E. Cardinalis Liénart, Archiepiscopi Insulensis. Gelsonensem, Iosephum Civitatensem. Bascuñana Llópez, hactenus Episcopum Sillitanum, Gregorium Falconieri, hactenus Episcopum Conversanensem. Alamiliarensem, Nicolaum Laudadio, hactenus Episcopum Gallensem. Hearstensem, Iacobum Landriault, hactenus Episcopum Cadoënum. / Gandav ensem, Leontium Van Peteghem. Jodinensem, Edmundum E. Quaglia. Davidensem, Danielem Núñez. Suavensem, Ernestum Camagni. Partheniensem, Ioannem Fallani. lucundianensem, Petrum Salmón. Maurianensem, Ioannem Willebrands. Septemlacunensem, Danielem Tavares Baeta Neves, hactenus Episcopum Alexandrinum minorem. Duitamensem, Iulium Franco Arango. Quiziensem, Hadrianum Andream Cimichella, Auxiliarem Emi P. D. Pauli Aemilii S. R. E. Cardinalis Léger, Archiepiscopi Marianopoli tani. Jlortensem, Maximinum Romero Lema, Auxiliarem Excmi P. D. Casimiri Morcillo González, Archiepiscopi Matritensis. Mutiensem,, Iosephum Guerra Campos, Auxiliarem Excmi P. D. Casimiri Morcillo González, Archiepiscopi Matritensis. 872 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Abbiritanum Germanicianorum, Paulum Bouque, hactenus Episcopum Nkongsambensem. Nlcongsamb ensem, Albertum Ndongmo. Sokotoensem, noviter erecta dioecesi, Eduardum Thaddaeum Lawton. Fada Ngurmaënsem, noviter erecta dioecesi, Marcellum Chauvin. Christopolitanum, Brennum Patricium Ashby. Aquaenovensem in Numidia, Douglas J. Warren, Auxiliarem Excmi P. D. Thomae Martini Fox, Episcopi Vilcanniensis. Aquaenovensem in Proconsulari, Ioannem Badré, Auxiliarem Emi P. D. Mauritii S. R. E. Cardinalis Feltin, Archiepiscopi Parisiensis. Seleucianensem, Ioannem Bianchi, Auxiliarem Excmi P. D. Ermenegildi Florit, Archiepiscopi Florentini. Rivadaviae, Eugenium Peyrou. Jaclensem, Paschalem Bacile, hactenus Episcopum Colbasensem. Tezpurensem, noviter erecta dioecesi, Orestem Marengo, hactenus Episcopum Dibrugarhensem. Dibrugarhensem, Humbertum D'Rosario. Kabraënsem, noviter erecta dioecesi, Augustum Delisle. Salmantinum, Marium Rubio Repulles. Civitatensem, Demetrium Erythraeum. Mansilla Reoyo, hactenus Episcopum Huelvensem, Iosephum García Lahiguera, hactenus Episcopum Zelitenum. Tagariensem, Albertum Cosmam do Amaral, Auxiliarem Excmi P. I). Florentini de Andrade et Silva, Episcopi Heliosebasteni et Administratoris Apostolici (( sede plena » Portugallensis. Cabralopolitanum, Henricum Dias Nogueira. Acufidensem, Ioannem Jenko, Administratorem Apostolicum territorii Sloveni dioecesium Goritiensis, Tergestinae et Justinopolitanae, atque Flnminensis. Linensem, Petrum Paulum Koop. * Mediensem, Antonium Hacault, Auxiliarem Excmi P. D. Mauritii Baudoux, Archiepiscopi Sancti Bonifacii. Lapdensem, Iosephum Aurelium Plourde, Auxiliarem Excíñi P. I). Rosarii Brodeur, Episcopi Alexandrini in Ontario. Florestensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Xaverium Nierhoff. Acta Pauli Pp. VI 873 Salf ord ensem ; Thomam Holland, hactenus Episcopum Etennensem. Belesasensem, Gastonem Hains, Auxiliarem Excmi P. D. Art uri Don ville, Episcopi Sancti Hyacinthi. Macriancnsem in Manretania, Franciscum F. Reh, hactenus Episcopum Carolopolitanum. Mazaeensem, Renatum Spallanzani, Auxiliarem Excmi P. D. Adalgisi Albanesi, Archiepiscopi-Episcopi Viter Mensis et Tuscaniensis. Camagueyensem, Adolf um Rodríguez Herrera, hactenus Episcopum Tiberiopolitanum. Laritanum, Carolum Riu Angles, hactenus Episcopum Camagueyensem. Materianensem, Iosephum Papp, Episcopi Jaurinensis. Rotariensem, Agriensem. Paulum Bank, Auxiliarem Excmi P. D. Colomanni Brezanóczy, Administratorem Apostolicum Melzitanum, Iosephum Cserháti, Administratorem Apostolicum Quinque Ecclesiensem. Tagaratensem, Iosephum Ijjas, Administratorem Apostolicum Csanadiensem. Dadimensem, Iosephum Winkler, Auxiliarem Excmi P. D. Alexandri Kovács, Episcopi Sabariensis. PRAELATOS (( NULLIUS )) Arieensem, Raimundum Salas Vahles. H uamacuciannm, Damianum Nicolaum Roig. Buccae Taurinae, Martinum Legarra Tellechea. Immaculatae Conceptionis B. M. V. in Olaneho, Nicolaum D'Antonio. Klaipedensem, Petrum Mazelis, Episcopum Telsensem. Chul v caliensem, noviter erecta praelatura, Ioannem Conway McNabb. Coaritanum, noviter erecta praelatura, Marium Robertum Anglim. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Francisci Xaverii Rey, Episcopi Phacusiensis et Praelati « nullius » Guajaramirensis, Robertum Gomes de Arruda. B ori) ensem, noviter erecta praelatura, Hadrianum J. M. Veigle. Ciiolutensem, noviter erecta praelatura, Marcellum Gerin et Boulay. 874 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale (( ABBATEM (( NULLIUS )) Sancti Pauli de Urbe, Ioannem Baptistam Franzoni. Denique Beatissimus Pater confirmasse se dixit electionem canonice factam, in Synodo Episcoporum Syrorum, R. P. Flaviani Zachariae Malké ad titularem Archiepiscopalem Ecclesiam Amidenam Syrorum ; R. P. Clementis Ignatii Mansourati ad titularem Archiepiscopalem Ecclesiam Apamenam in Syria ; R. P. Basilii Petri Caroli Habra ad titularem Episcopalem Ecclesiam Bathnensem Syrorum ; necnon electionem canonice factam, in Synodo Episcoporum Armenorum, R. P. Mesrob Terziari ad titularem Episcopalem Ecclesiam Comanensem in Armenia. V - POSTULATIO PALLIORUM Emus ac Revmus Dominus Card. De Barros ("rimara, nomine Emi ac Revmi Domini Card. de Vasconcellos Motta, postulavit sacrum Pallium pro Metropolitana Ecclesia Apparitiopolitana. Deinde personaliter sacrum Pallium postulaverunt pro Metropolitanis Ecclesiis : Tridentina, Exc. P. D. Alexander M. Gottardi ; Fortalexiensi, Exc. P. D. Iosephus Medeiros Delgado; Portus Montt (per elevationem Sedis), Exc. P. D. Albertus Rencoret Donoso; Ssmae Conceptionis, Exc. P. D. Emmanuel Sánchez Beguiristain ; Messanensi, Exc. P. D. Franciscus Fasola ; Hermosillensi (per elevationem Sedis), Exc. P. D. Ioannes Na varrete Guerrero ; Mediolanensi, Exc. P. D. Ioannes Colombo; Rosariensi (per elevationem Sedis), Exc. P. D. Villelmus Bolatti ; Vestmonasteriensis Exc. P. D. Ioannes Carmelus Heenan ; Armachana, Exc. P. D. Villelmus Conway ; Bhopalensi (per elevationem Sedis), Exc. P. D. Eugenius D'Souza ; Melburnensis Exc. P. D. Iustinus Daniel Simonds ; Semarangensi, Exc. P. D. Iustinus Darmajuwana ; Sanctae Fidei in America Septentrionali, Exc. P. D. Iacobus Petrus Davis; Cracoviensi, Exc. P. D. Carolus Wojtyla; Liverpolitana, Exc. P. D. Georgius Andreas Beck ; Glasguensi, Exc. P. D. Iacobus Donaldus Scanlan ; Burgensi, Exc. P. D. Secundus García de Sierra et Méndez ; Panamensi, Exc. P. D. Thomas Albertus Clavel Méndez ; Vancuveriensi. Exc. P. D. Martinus Michael Johnson; Olindcnsi et Recifensi, Exc. P. D. Helder Pessôa Cámara; Ûvetensi,' Exc. P. D. Vincentius Enrique et Ta ra neón ; S. Ludovici in Maragnano, Exc. I V I ) . Ioannes da Mota Albuquerque ; Caesaraugustana, Exc. P. D. Petrus Acta Pauli Pp. VI 875 Cantero Cuadrado; Brazzapolitana, Exc. P. D. Theophilus Mbemba; Tunqucnsi (per elevationem Sedis), Exc. P. D. Angelus M. Ocampo Berrio ; Leopoldpolitana. Exc. P. D. Iosephus Malula ; Edmontonensi, Exc. P. D. Antonius Jordan; Colocensi, Exc. P. D. Andreas Hamwás. Item sacrum Pallium postulaverunt pro Archiepiscopalibus Ecclesiis : Sanctae Severinae, Exc. P. D. Michael Federici; Gamerinensi, Exc. P. D. Bruno Frattegiani ; Labacensi, Exc. P. D. Iosephus Pogacnik ; Belo gr adensi, Exc. P. D. Gabriel Bukatko; Barcinonensi (per elevationem Sedis), Exc. P. D. Gregorius Modrego Casáus ; Matritensi (per elevationem Sedis), Exc. P. I). Casimirus Morcillo González. Item pro Episcopalibus Ecclesiis : Suessionensi (ex privilegio), Exc. P. D. Alfonsus Gerardus Bannwarth; Virodunensi (ex privilegio), Exc. P. D. Petrus Boillon. Per procuratorem vero postulatio Pallii facta est pro Ecclesiis Metropoli tanis : Lingayensi-Dagupanensi (per elevationem Sedis), Bracharensi, Saltensi, Nagpurensi, Coqnilhatvillensi, Caii ens! (per elevationem Sedis), Rhcdonensi. II CONSISTORIUM PUBLICUM Consistorio secreto absoluto, statim habitum est Consistorium publicum, in eadem Aula, pro sollemni peroratione causae Canonizationis Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba et viginti Sociorum Martyrum IJgandensium. D. Franciscus Xaverius, Sacrae Consistorialis Aulae Advocatus, stans ante Pontificis Solium, breviter de vita et de martyrio eorumdem Beatorum retulit atque pro illorum Canonizatione de more institit. R. P. D. Hamletus Tondini, ab Epistulis ad Principes, stans a sinistro latere pontificalis Solii, Sanctitatis Suae nomine hisce verbis iuxta morem respondit : (( Quae summatim proposita sunt de viginti duobus beatis Caelitibus, qui in Uganda pro Christi nomine martyrium fecerunt, eiusmodi procul dubio sunt, quae Summi Pontificis animum, non modo ad assentiendum, sed etiam ad laetandum permoveant. Eadem enim praeterquam quod Christo Iesu, verae animi magnitudinis origini et fonti, gloriae cedunt, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 876 et catholicae Ecclesiae, omnis sanctitatis attrici, in honorem convertuntur, praeterea christifideles ad fidei firmitudinem inflammant. Quod quam opportune eveniat nemo non videt. Nam invictissimae constantiae specimina, ab his Martyribus data, percommode huius aetatis homines docent, non iis sufficere ad aeternam salutem adipiscendam Christo initiatos esse, nisi in huius mundi discriminibus, asperi tatibus, illecebris, obligatam Divino Redemptori fidem praestiterint; quandoquidem qui certat in agone, non coronatur, nisi legitime certaverit. Tum etiam in horum beatorum Martyrum Causa multa inesse clare patet, quibus pronuntiata quaedam Concilii Vaticani II confirmari videntur : cuius generis sunt quae spectant ad aeternae salutis viam cuivis populo apertam ; ad ethnicos homines christiana religione imbuendo»; ad operam, quam laici viri ad disseminandam catholicam fidem conferre queunt, et ad alia huiusmodi. 1 Quapropter fieri non potest, quin Augustus Pontifex circa hanc Causam idem quod vos expetat. Attamen, ex tradito more institutoque, Is pontificalem sententiam suam non ante patefaciet, quam in Consistorio, quod semipublicum appellant, quodque continuo sequetur, omnes, qui aderunt, Purpura ti Patres sacrorumque Antistites mentem quisque suam aperuerint. III CONSISTORIUM SEMIPUBLICUM Publico consistorio absoluto, statim in eadem Aula Palatii Apostolici Vaticani secutum est Consistorium semipublicum pro Canonizatione Rea torum Martyrum IJgandensium. Summus Pontifex brevi allocutione initium dedit actioni, suffragia Emorum Patrum Cardinalium et Excmorum Praesulum adstantium exquirens. Suffragiis exceptis, Beatissimus Pater laetari se dixit de exitu statuitque diem XVIII mensis Octobris sollemni caerimoniae eorumdem Beatorum Martyrum Fgandensium Canonizationis. 2 Tim 2, 5. Sacra (!on » Monsig. Davis Enrico Francesco (Birmingham). » » » Monsig. Doran Vilfredo (Birmingham). » » » Monsig. Gray Giuseppe (Birmingham). » » » Monsig. Healey Giuseppe Vincenzo (Birmingham). » » » Monsig. Humphreys Giovanni (Birmingham). » » » Monsig. Montgomery Ugo Edmondo (Birmingham). » » » Monsig. Allgeier J. Mcola (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Badina Antonio (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Bapst Giovanni (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Conroy Giacomo (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Capczynski Ignazio (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Girardot Carlo (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Lester J. Guglielmo (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. MacDonald Arturo (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Moorman Giorgio (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Nadolny Giovanni (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Peterson Elmer (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Reed Giovanni (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Suelzer Curt A. (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Bogovich Paolo (Gary). » » » Monsig. Charlebois Giovanni (Gary). » » » Monsig. Conway Giacomo (Gary). » » » Monsig. Doktor Giuliano (Gary). » » » Monsig. Grothouse Lorenzo (Gary). » » » Monsig. Klein Everardo (Gary). » » » Monsig. Melevage Ferdinando (Gary). » » » Monsig. Michalski Luigi (Gary). » » » Monsig. Schmid Paolo (Gary). » » » Monsig. Sweigart Guglielmo (Gary). » » » Monsig. Griese Nicola Orville (Green Bay). » » » Monsig. Head Enrico Carlo (Green Bay). » » » Monsig. Kleiber Uberto (Green Bay). » » » Monsig. Schneider Alberto (Green Bay). Acta, Apostolicae Sedis— Commentarium Officiale 960 10 agosto » » » » » » » » )) )) )) » » » » » » » » » » » » » )) » )) » » » » )) » » )) )) )) 12 )) » » » » » » » » » » » 1963. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig; » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Trzebiatowski Luigi (Green Bay). Lujan Calvo Oscar (Guam). Collins Raffaele (Lincoln). Dewitt Max G. (Lincoln). Mercier Tommaso (Lincoln). Murray Girolamo (Lincoln). Szmydt Adamo (Lincoln). Barry Dennis (Milwaukee). Beres Francesco (Milwaukee). Donovan Giovanni (Milwaukee). Witkowiak Stanislao (Milwaukee). O'Neill Arturo (Rockford). Wahl Raimondo (Rockford). Mango Vincenzo (Sant'Agata dei Goti). Beuel Donaldo (Scranton). Fonimeli Guglielmo (Scranton). Kennedy Michele (Scranton). Lowry Giacomo (Scranton). Quinn Giuseppe (Scranton). Sullivan Edoardo (Scranton). Cahill Bernardo (Southwark). Clark Alan (Southwark). Clark Guglielmo Paolo (Southwark). Henderson Carlo (Southwark). Mahony Edoardo (Southwark). Reynolds Antonio (Southwark). Standen Ernesto (Southwark). Strand Pietro (Southwark). Wall Denis (Southwark). Barth Arturo (Wichita). Smith Carlo (Wichita). Taggart Paolo (Wilmington). Harrington Timoteo (Worcester). Kulik Stanislao (Worcester). Baquedano Silvano (Monterey-Fresno). Buckley Michele (Monterey-Fresno). De Galarreta Giuseppe (Monterey-Fresno) Doherty Denis (Monterey-Fresno). Flood Patrizio (Monterey-Fresno). Forde Giovanni (Monterey-Fresno). Hannon Patrizio (Monterey-Fresno). Herdegen Antonio (Monterey-Fresno). Lahey Maurizio (Monterey-Fresno). Lee Howard T. (Monterey-Fresno). Mangan Michele (Monterey-Fresno). McCann Roger (Monterey-Fresno). McGoldrick Giuseppe (Monterey-Fresno). McGovern Tommaso (Monterey-Fresno). McHugh Martino (Monterey-Fresno). Diarium Romanae Curiae 12 agosto 1963. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 14 » » » » » » » » 24 * » . » » » » 7 settembre » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 12 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » .» » » » » » » » » » » » » » » » 961 Monsig. McKenna Francesco (Monterey-Fresno). Monsig. O'Brien Matteo (Monterey-Fresno). Monsig. O'Reilly Patrizio (Monterey-Fresno). Monsig. O'Shea Guglielmo (Monterey-Fresno). Monsig. Pointek Francesco (Monterey-Fresno). Monsig. Rechenmacher Eoberto (Monterey-Fresno). Monsig. Kichards Vincenzo (Monterey-Fresno). Monsig. Ryan Giovanni F. O. (Monterey-Fresno). Monsig. Ryan Giovanni J. (Monterey-Fresno). Monsig. Smith Giuseppe (Monterey-Fresno). Monsig. Bonicelli Gaetano (Bergamo). Monsig. Nardini Pietro (Civita Castellana). Monsig. Koncius Giuseppe (Kaunas). Monsig. Núñez Secondino (Asunción). Monsig. Pérez Edoardo (Asunción). Monsig. Bradley Giovanni (Detroit). Monsig. Burkhardt Edoardo (Detroit). Monsig. Fournier Edmondo (Detroit). Monsig. Horkan Vincenzo (Detroit). Monsig. Howard Vincenzo (Detroit). Monsig. Karey Arturo (Detroit). Monsig. Malloy Carlo (Detroit). Monsig. Suedkamp Villibrordo (Detroit). Monsig. Dunn Francesco (Dubuque). Monsig. Roach Guglielmo (Dubuque). Monsig. Tarrant Daniele (Dubuque). Monsig. Rando Federico (Messina). Monsig. Bochnewich Michele (Saint Nicholas of Chicago). Monsig. Leskiw Pietro (Saint Nicholas of Chicago). Monsig. Knapp Stefano (Saint Nicholas of Chicago). Monsig. Kerr Giorgio (Boston). Monsig. Hamburger Donald (Charleston). Monsig. Sterker Luigi (Charleston). Monsig. Bertke Stanley (Cincinnati). Monsig. Connaughton Edoardo (Cincinnati). Monsig. Franer Guglielmo (Cincinnati). Monsig. Gilligan Martino (Cincinnati). Monsig. Kennedy Francesco (Cincinnati). Monsig. Klocker Enrico (Cincinnati). Monsig. Murphy Carlo (Cincinnati). Monsig. Schröder Raimondo (Cincinnati). Monsig. Staunton Giovanni (Cincinnati). Monsig. Tensing Roberto (Cincinnati). Monsig. Unger Uberto (Cincinnati). Monsig. Walter Lorenzo (Cincinnati). Monsig. Whalen Earl (Cincinnati). Monsig. Aiken Tommaso (Los Angeles). Monsig. Clyne Giacomo (Los Angeles). Monsig. Johnson Guglielmo (Los Angeles). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 962 12 settembre 1963. Monsig. » » Monsig. Monsig. » Monsig. » » Monsig. Monsig. » » » Monsig. Monsig. » » Monsig. » » 14 Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » 19 Monsig. » » » » Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. » » » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » 28 Monsig. 14 novembre Monsig. » » » Monsig. » 22 Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » 27 Monsig. 28 » » » » » » » 6 dicembre 10 » » » » » » » » 23 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Laubacher Aroldo (Los' Angeles). O'Brien Kenneth (Los Angeles). O'Callaghan Michele (Los Angeles). Ward Giovanni (Los Angeles). Abood Giuseppe (Saida dei Maroniti). Ehlinger Paolo (San Antonio). Holden Michele (San Antonio). Murray Patrizio (San Antonio). Trad Giovanni (San Antonio). Morriccioni Vittorio (Sant'Angelo in Vado). Bocconcelli Cristoforo (Urbanía). Fini Alessandro (Urbania). Elsaesser Giovanni S. (Covington). Welp Enrico Giuseppe (Covington). * Dall Norberto (La Crosse). Finucan Giacomo (La Crosse). Wagener Antonio (La Crosse). McCaslin Edoardo (Omaha). Mickells Antonio (Omaha). Schmitt Francesco (Omaha). Ulrich Romano (Omaha). Bonneric Maurizio (Tärbes et Lourdes). Rosenweig Walter (Tücson). Sacchi Angelo (Cremona). Freitas Vincenzo (Cajazeiras). Barile Alessandro (Terlizzi). Gasbarrone Guido (Terracina, Priverno e Sezze). Natalini Vincenzo (Terracina, Priverno e Sezze). Pernarella Mario (Terracina, Priverno e Sezze). Deragowski Eugenio (Springfield-Cape Girardeau). Mattathil Ciriaco (Kottayam). Nedumchira Giacomo (Kottayam). Theccanat Matteo (Kottayam). Moráis Costa Giuseppe (Lamego). Affini Luigi (Cremona). Bosio Angelo (Cremona). Galimberti Mario (Cremona). Lana Guido (Cremona). Macchi Ettore (Cremona). Tadini Giovanni Battista (Cremona). Erdle Alberto (Augsburg). Kirchner Paolo (Ausgsburg). Gibboni Alberto (Campagna). Grillo Dino (Fabriano). Guerci Pietro (Fabriano). Mei Dario (Fabriano). Migliarini Giuseppe (Fabriano). Ragni Pietro (Fabriano). Diarium Romanae Curiae 963 23 dicembre 1963. Monsig. Martel Paolo (Grenoble). » » » Monsig. Martin Giuseppe (Grenoble). » » » Monsig. Sojat Giuseppe (Modrus). » » » Monsig. Kucan Liubomiro (Rijeka). » » » Monsig. Perkan Danilo (Rijeka). » » » Monsig. Kraljic Vladimiro (Senj). » » » Monsig. Usmiani Vladimiro (Senj). » » » Monsig. Landoll Gilberto Giuseppe (Salina). » » » Monsig. Lemoine Vincenzo Paolo (Salina). » » » Monsig. Wasinger Alfredo Girolamo (Salina). » » » Monsig. Weber Giovanni Giorgio (Salina). » » » Monsig. Alvares Botero Samuele (Sonsón). » » » Monsig. Aristizabal Zuluaga Michele (Sonsón). » » » Monsig. Borie Nicola (Zagreb). » » » Monsig. Borosak Giuseppe (Zagreb). » » » Monsig. Gaspert Giovanni (Zagreb). » » » Monsig. Grundler Francesco (Zagreb). » » » Monsig. Komericki Vincenzo (Zagreb). 3 gennaio 1961. Monsig. Bandera Giuseppe (Krk). » » » Monsig. Bolonic Mihovil (Krk). » » » Monsig. Haljic Mario (Krk). » » » Monsig. Toljanic Antonio (Krk). » » » Monsig. Zie Giovanni (Krk). » » » Monsig. Forte Carmelo (Policästro). 7 » • » Monsig. Cataldo Giuseppe (Grosseto). » » » Monsig. Pompili Amleto (Grosseto). » » » Monsig. Saroli Vincenzo (Grosseto). » » » Monsig. Tacconi Adelmo (Grosseto). » » » Monsig. Cardoso de Carvalho Emanuele (Lamego). » » » Monsig. Souris Marcello (P^ris). » » » Monsig. Adamiak Leone (Philadelphia degli Ucraini). « » » Monsig. Batza Giuseppe (Philadelphia degli Ucraini). » » » Monsig. Chehansky Stefano (Philadelphia degli Ucraini). » » » Monsig. Gresko Demetrio (Philadelphia degli Ucraini). » » » Monsig. Poloway Michele (Philadelphia degli Ucraini). » » » Monsig. Pospishil Vittorio (Philadelphia degli Ucraini). » » » Monsig. Spatuzza Domenico (S. Angelo dei Lombardi). » » » Monsig. Coce Francesco (Split i Makarska). » » » Monsig. Bucan Antonio (Split i Makarska). » » » Monsig. Luger Ercolano (Split i Makarska). » » » Monsig. Melki Giuseppe (Split i Makarska). » » » Monsig. Mikié Giovanni (Split i Makarska). 8 » » Monsig. Barreca Filippo (Oppido Mamertina). » » » Monsig. Formica Rosario (Oppido Mamertina). 15 » » Monsig. Torregrossa Saiz Antonio (Albacete). 25 » » Monsig. Capula Salvatore (Ampurias e Tempio). » » » Monsig. Cimino Francesco (Ampurias e Tempio). » » » Monsig. Vico Salvatore (Ampurias e Tempio). » » » Monsig. Hendry Regina! do (Argyll and The Isles). 964 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 30 gennaio 1964. Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. Monsig. » » Monsig. 1 febbraio Monsig. » » » Monsig. Monsig. » 4 Monsig. » » » Monsig. 5 » » Monsig. » » 20 Monsig. » » » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. » » » Monsig. Monsig. » » Monsig. » 26 Monsig. Monsig. Monsig. 6 marzo Monsig. » » » Monsig. 7 Monsig. Monsig. » Monsig. » » 11 Monsig. » Monsig. » » Monsig. Monsig. Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. Monsig. » » Monsig. Adamini Eligio (Ivrea). Barra Tommaso (Ivrea). Bongera Alessandro (Ivrea). Depaoli Lorenzo (Ivrea). Meaglia Cesare (Ivrea). Testore Giuseppe (Ivrea). Vesco Mario (Ivrea). Daniel Alfonso (Jujuy). Mallagray Germano (Jujuy). Villoldo Sisto (Jujuy). Ferreira da Cunha Gioacchino (Coimbra). López de Oñate Vincenzo (Tacna). Glesaz Lorenzo Stefano (Aosta). Benedetti Giovanni (Foligno). Botti Veglia Giuseppe (Foligno). Buono Ernesto (Foligno). Conti Francesco (Foligno). Ferri Gino (Foligno). Forte Beniamino (Foligno). Lanna Angelo (Foligno). Maffei Tullio (Foligno). Mattinati Decio (Foligno). Ottaviani Ottavio (Foligno). Spuntarelli Guglielmo (Foligno). Del Giorno Filippo Vittorio (Istanbul). Esquibel Saverio (Tuy-Vigo). De Marco Virginio (Vallo della Lucania). Mcoletti Pietro (Vallo della Lucania). Bondì Dalli Edoardo (Gozo). Tabone Salvatore (Gozo). Cardona Bernardo (Medellín). Duque Francesco (Medellín). Wiedemann Vittorio (Medellín). Erbrick Giuseppe (Dallas-Förth Worth). Forliti Roberto (Dallas-Förth Worth). Hartnett Donaldo (Dallas-Förth Worth). McCoey Guglielmo (Dallas-Förth Worth). McTamney Clair (Dallas-Förth Worth). Mulholland Carlo (Dallas-Förth Worth). Smyth Guglielmo (Dallas-Förth Worth). Szapka Edoardo (Dallas-Förth Worth). Tschoepe Tommaso (Dallas-Förth Worth). Weinzapfel Tommaso (Dallas-Förth Worth). An. et vol. LVI 29 Decembris 1964 (Ser. IH, v. VT) - N. 16 ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA PAULI PP. VI LITTERAE APOSTOLICAE I Sanctus Benedictus Abbas principalis totius Europae Patronus eligitur PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Pacis nuntius, unitatis effector, civilis cultus magister, maxime vero religionis christianae praeco et monasticae vitae in occidente auctor meritissimo Sanctus Benedictus Abbas praedicatur. Is, cum aliae Europae regiones, quo tempore Romanorum imperium vetustate corruptum dilabebatur, in tenebras videbantur incidere, aliae adhuc politioris humanitatis et spiritualium bonorum erant expertes, arduo molimine virtutis constantissimae suae effecit, ut nova veluti aurora eidem terrae continenti affulgeret. Cruce enim, libro, aratro, praecipue ipse per se et per filios suos gentibus, quae a Mari Mediterraneo usque ad Scandinaviam, ab Hibernia usque ad Polonorum loca patentia incolunt, christianum attulit cultum civilem (cfr. A. A. S., 1947, p. 453). Cruce, id est lege Iesu Christi, privatae et publicae vitae instituta firmavit et auxit. Iuvat quoque memorare <( opere Dei », seu certa assiduaque precandi ratione, eum docuisse cultum divinum in humana consortione summi esse momenti. Sic igitur spiritualem illam unitatem Europae coagmentavit, qua quidem nationes, sermone, genere, ingenio diversae, unum populum Dei se esse sentiebant. Quae unitas, fideliter annitentibus monachis, disciplinae tanti parentis alumnis, peculiaris nota facta est mediae, quam vocant, aetatis. Illam, 61 - ACTA, vol. V I , n. 16. — 29-12-1964. 966 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quae, ut ait Sanctus Augustinus, «omnis pulchritudinis forma» est (cfr. Ep. 18, 2; P.L. 33, 85), lugenda rerum vicissitudine discissam, quotquot sunt bona praediti voluntate, restituere temporibus nostris conantur. Libro, seu ingenii cultu, idem venerabilis patriarcha, a quo tot monasteria nomen vigoremque traxerunt, vetera litterarum monumenta, cum liberales disciplinae artesque obruebantur caligine, diligenti cura servavit et ad posteros transmisit, atque doctrinas studiose excoluit. Aratro demum, seu re rustica, aliisque subsidiis loca vasta et hórrida in agros frugum feraces et hortos amoenos mutavit; et precationibus fabrilia iungens, secundum verba illa (( ora et labora », humano operi excellentiam addidit. Haud immerito ergo Pius Pp. XII Sanctum Benedictum « Europae patrem » appellavit (cfr. A. A. loc. mem.) ; cuius quidem terrae continentis populis ille amorem et studium recti ordinis inspiravit, in quo socialis vita eorum inniteretur. Hic Decessor Noster deinde exoptavit, ut tam incliti viri deprecatione Deus inceptis faveret eorum, qui gentes easdem verae fraternitatis vinculis copulare nituntur. Idem ut feliciter eveniret, etiam Ioannes Pp. XXIII amanti, qua enitebat, sollicitudine, ex animo concupivit. Atque Nos ipsi consilia huiusmodi, eo pertinentia, ut unitas inter Europae nationes foveatur, valde probamus. Qua de causa libenter concëssimus precibus, quibus plurimi ex variis Europae partibus Patres Purpurati, Archiepiscopi, Episcopi, Supremi Moderatores Ordinum et Congregationum religiosarum aliique insignes ex laicorum ordine viri Nos rogaverunt, ut Sanctum Benedictum Europae renuntiaremus Patronum. Cuius caelestis tutelae palam declarandae praeclara opportunitas Nobis praebetur, cum Montis Casini templum, anno MCMXLIV, bello per orbem terrarum saeviente, eversum, sed invicta pietate deinde reiectum, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis et Sancti Benedicti hodie rursus consecramus. Quod quidem libenter peragimus, nonnullos Decessores Nostros in hoc imitati, qui eam religionis et vitae monasticae sedem, ob eiusdem Sancti Benedicti sepulchrum celeberrimam, per saeculorum decursum ipsi dedicarunt. Hic igitur praestantissimus Cáeles vota Nostra secundet, et ut olim lumine christiano tenebras dispulit pacisque bona impertiit, ita nunc Europae rebus praesit easque propitiatione sua maioribus in dies provehat incrementis. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Benedictum Abbatem totius Europae principalem apud Deum Caelestem Patronum constituimus ac declaramus, omnibus ad- Acta Pauli Pp. VI 967 iectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri,, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXIV mensis Octobris, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo. PAULUS PP. VI II Venerabilis Dei Famulus Aloisius Guanella, sacerdos, Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a S. Maria Providentiae fundator, Beatus renuntiatur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Caritatis praeconium quasi suavissimum melos nullo non tempore in Ecclesia resonat, quae in terrena hac peregrinatione munus persequitur divini sui Auctoris, qui (( misertus super turbam, pertransiit benefaciendo » (cfr. Marc. 8, 2; Act. 10, 38). Magnificentius autem caritas commendari videtur recentiore aetate, qua ob subortas quaestiones gravissimas, quae in re sociali vertuntur, immensum adaucta sunt officia et multiplicata opera eo pertinentia, ut indigentibus et afflictis in Christi nomine afferretur levamen. Inter sanctae vero Ecclesiae catholicae alumnos, qui ex hac parte temporibus, quae diximus, meritam laudem sibi pepererunt, eminet Aloisius Guanella, sacerdos, Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a Sancta Maria Providentiae conditor ac legifer pater, quem hodie Beatorum numero sollemni ritu accensemus. Quod laetantes peragimus, cum sic novum veluti sidus in Ecclesia refulgeat, atque gaudemus, quod tanti honores praestantissimo ei viro decernuntur, dum ex toto terrarum orbe Venerabiles Fratres in Episcopatu Romae adsunt ad celebrandum Concilium Oecumenicum Vaticanum Secundum, quod humanam familiam caritatis nuntio ac pastorali sollicitudine attingere nititur. Is ergo, 968 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quem hodie singularem in modum colimus, natus est die undevicesima mensis Decembris anno millesimo octingentesimo quadragesimo secundo in remoto vico Fraciscio, qui pars est pagi montani Campodolcino, ubi sinuosis nexibus via fert ad iugum montis Spelucae, Italiam cum Helvetia pervio itinere coniungens. Nonus filius Laurentii Guanella et Mariae Bianchi, qui tenui agrorum cultura vitae rationibus consulebant quorumque vere christianum connubium tredecim natorum corona ornabatur, infantulus postero die sacro baptismate est ablutus. In paterna igitur domo quasi in virtutum palaestra et in loci illius amoenitate, divinae pulchritudinis velut imagine, adolevit. Cum esset puer septem annorum, Confirmationis Sacramento ad vitae certamen ineundum est compositus ac post annum dape Eucharistica primum refectus : tunc animus eius ita est incensus, ut, caelesti gratia praeventus, Iesu et Mariae se totum devovent. Qui oves parentum in pratis et saltibus alpinis pascebat, a Deo vocari se sensit ad oves Christi amanti cura sacerdotum sublevandas atque fovendas. Itaque, caris parentibus et viculo suo venusto relictis, Comi, in Collegio Gallio, ductu Clericorum Regularium a Somascha, anno millesimo octingentesimo quinquagesimo quarto studia ita coepit exercere, ut non solum in doctrina sed etiam in virtute magnos progressus efficeret. Humanitatis igitur disciplinis absolutis, in Seminario Sancti Abundii prius, in dioecesana sede theologiae discendae postea, exemplo sodalibus praelucens, ad sacerdotium se comparavit. E providentis Dei consilio Sanctum Ioannem Bosco et (( parvam domum » Sancti Iosephi Cottolengo, qui apostolica sollertia e caritate erant maxime insignes, tum cognovit; quorum instituta, ut ipse testatus est, admirabatur animoque studebat comprehendere. In rerum perturbatione, qua dioecesis Comensis ac tota Italia ad septemtriones vergens iis temporibus confiictabantur, Aloisius intrepide, alacriter, constanter ad altare Dei processit; die demum vicesima sexta mensis Maii anno millesimo octingentesimo sexagesimo sexto metam, quam ardenter concupiverat, attigit : sacerdotis munus ac dignitatem ea mente suscepit, ut Christo et Ecclesiae, non sibi serviret. In pago Prosto, quo a sacra auctoritate fuerat missus, ut archipresbytero aetate gravi esset a sacris adiutor, statim spirituales divitias, quibus amuebat, profundere coepit : scilicet iuventuti amice consuluit, aegrotos invisit, aerumnosos sublevavit, puerulos qua magister rudimenta docuit litterarum, quarum ignorantia populus tum laborabat. Post annum vero transactum, cum pagi Savogno pastor spiritualis esset renuntiatus, sacerdotale munus, se devovendi studio ac pietatis ardore Acta Pauli Pp, VI 969 confirmatum, ita gessit, ut civium animos sibi conciliaret et religioso ac temporali respectu iis se praeberet benef actorem eximium. Ut nefastas doctrinas, quae tum disseminabantur, a populo propulsaret, scripta edidit, propter quae religionis osoribus fuit invidiae ; qua numquam se postmodum liberavit, ita ut parochus, non assentiente civili potestate, nominari nequiret. Natus autem ad fratres infirmos, debiles, derelictos iuvandos, Aloisius Episcopi permissu Augustam Taurinorum se recepit, ut Sancto Ioanne Bosco magistro caritatis uteretur; impulit etiam voluntas efficiendi, ut Comi institutum conderetur, quod secundum clarissimi illius viri disciplinam fieret egentium domicilium. Votis religiosis nuncupatis, cum eodem Sancto Ioanne Bosco triennium utiliter est conversatus, nihil omittens, quominus domus illa Comensis constitueretur; quae res, Deo disponente, tunc non successit. Tribus autem annis elapsis, Famulus Dei, Episcopo suo oboediens, a praeceptore illo aegerrime se divellit atque in dioecesim suam revertit. Ibi pluribus in locis plebem Dei spiritualibus provexit incrementis et officia, quibus doctrina catholica scriptis propagaretur, iuventus ad rectum et honestum institueretur, Sacramentorum usus increbresceret, geminavit. Tandem sub finem anni millesimi octingentesimi octogesimi primi in paroecia pagi Piattello Lario nuncupati, instituti, quod diu expetierat, initium fecit. Piam enim sodalitatem, a Carolo Coppini, loci pastore, inchoatam, cuius sociae, Filiae Mariae Immaculatae sub patrocinio Sanctae Ursulae et Sanctae Angelae Mericiae appellatae, puellis orphanis aliisque dolore vexatis operam dabant, regendam suscepit. Quae sodalitas, eo .annitente atque sororibus Marcellina et Clara Bosatta adiuvantibus, in religiosam Congregationem Filiarum a Sancta Maria Providentiae excrevit. Eidem hospitium illo in pago credidit, ubi christiana caritas foret omnibus mater. Pluribus deinde difficultatibus evictis, alterum hospitium idque amplius Comi aperuit pupillis, senibus, surdis, mutis, caecis, stolidis, iis videlicet, quos humana societas solet reicere. Quot angustias, quot aerumnas Famulus Dei in ea (( Domo Divinae Providentiae » excitanda sit perpessus, vix dici potest. Constitutiones quoque sapienter conscripsit, quas sorores ad adipiscendam sanctitatem et ad caritatis opera exsequenda servarent. Ut institutum suum, in dies vigesçens, et infirmis sexus virilis aptius prospiceret, Aloisius Congregationem Servorum a Caritate condidit et statutis firmavit, efilorescentis vitae religiosae auctor exsistens quo tempore leges civiles Ordinibus adversabantur ; atque ipse inter hos filios suos in ecclesia, quam honori Sacratissimi Cordis Iesu Comi exstruxerat, serius votorum sponsione Deo se 970 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale obligavit. (( Opus Aloisii Guanella » finibus dioecesis Comensis non amplius potuit contineri atque adeo plura in loca est propagatum. C h r i r stiano enim ausu, non Immanis praesidiis, sed uni Divinae Providentiae fidens, nie sacerdos pauper, caelesti munere dives, eos, ubicumque poterat, conquisivit, qui maximis miseriis affligerentur, et domos sät multas constituit, quae caritatis quam amplissima receptacula forent. Qui Christi in terris Vicario obsequentissime adhaerebat, Famulus Dei, Romae tironibus agricolis et mulieribus dementia affectis huiusmodi praebuit domicilia ; sed, hortante Sancto Pio PP. X, Decessore Nostro, a quo valde diligebatur, arduum etiam opus est molitus, quod incolis frequentissimae regionis Triumphans, uti appellant, prodesset : scilicet templum Sancti Ioseph, quem potissimum excolebat, ibi excitavit in eoque piam sodalitatem a Transitu Sancti Ioseph pro animam agentibus instituit, qua totum orbem terrarum ad hos iuvandos vocavit et in quam ipse ille Summus Pontifex primo loco voluit ascribi. Ut fidem catholicam inter eos tueretur, qui ex Italia quaestus causa in Helvetiae finitimam regionem commigrabant, nonnullas ecclesias ibi aedificavit, sacerdotes suae Congregationis eligens, qui curam huiusmodi (( stationum catholicarum» agerent. Indefatigatum hunc apostolum caritatis Servus Dei Andreas Cardinalis Ferrari, prius Guastallensis et Comensis Episcopus, deinde Archiepiscopus Mediolanensis, Sancti Caroli Borromaei sectator et aemulus, praecipua benevolentia est prosecutus; cum eo domesticus usus fuit, ut de quibusdam mentionem faciamus, Ioanni Baptistae Scalabrini, Piacentino Episcopo, Iosepho Toniolo, Mario Chiri, Vico Necchi, Augustino Gemelli, cum esset Ecclesiae doctrinae socialis promotor industrius. Tot autem opera salutaria, tot praeclare facta e pietate, qua Famulus Dei inflammabatur, originem duxisse recte licet asseverari. « Preces fundere et pati » : haec verba continenter proferebat, haec in vitae usum ipse convertebat docebatque convertere filios suos ac filias in Christo. A peccato plane abhorrens, quod etiam a domibus suis longe abesse iubebat, singulari studio in Sanctissimum Eucharistiae Sacramentum ferebatur; qui cultus ut in suis vigeret institutis, ei curae non modicae fuit. Vir sui immemor, simplex, Candidus, Domino et fratribus « in laetitia servire » (cfr. Ps. 99, 2) consueverat, sed simul voluntariis asperisque cruciatibus paenitentiae causa se exercebat. Quodsi has virtutes praedicamus, maxime tamen admiramur eius caritatem, cuius aestum nulla poterat exstinguere calamitas, nullum fastidium comprimere, nulla extenuare iniuria. Hic ignis divinus, quo pectus eius flagrabat, mire exsplenduit, cum, senio et adversa valetu- Acta Pauli Pp. VI 971 dine laborans, in Marsicam regionem, terrae motu quassatam, accurrit, ut ingenti calamitate pressis opitularetur. In Foederatas quoque Civitates Americae Septemtrionalis se contulit, ut Italis, qui eo demigrarant, solacia et adiumenta praeberet eaque de causa instituti sui sedes ibi collocaret. Cum igitur ei datum esset colligere messem uberrimam, siquidem, ut ait Sanctus Laurentius Iustiniani, « ubi est caritas ibi et bonorum operum fecunditas » (De triumphali Christi agone, 14), egregius hic Servus caritatis, paralysi correptus, die vicesima quarta mensis Octobris anno millesimo nongentesimo quinto decimo Comi piissime obiit, praemium accepturus, quod iis promissum est, qui Christo in fratribus inopi et doloribus discruciato servierunt. Funere in cathedrali ecclesia Comensi ab Andrea Cardinali Ferrari, quem supra diximus, magna astante fidelium multitudine, honestissime celebrato, idem lectiss i m o Praesul tanto parente orbatos filios et filias est solatiis dicens eos habere protectorem in caelo et (( sanctum » conditorem. Percrebrescente autem hac sanctimoniae fama, quam Deus etiam miraculis visus est comprobare, Causa de Beatorum Caelitum honoribus Famulo Dei decernendis est acta; atque post ordinarios, quos appellant, processus, Commissio introductionis Causae a Pio PP. XII, Decessore Nostro, die quinta decima mensis Martii anno millesimo nongentesimo undequadragesimo obsignata. Apostolicis deinde inquisitionibus absolutis, de virtutibus theologalibus et cardinalibus Famuli Dei Aloisii Guanella est disceptatum; quas, omnibus perspectis et expensis, ab eodem heroum iii modum cultas esse Ioannes PP. XXIII, item Decessor Noster, lato Decreto die sexta mensis Aprilis anno millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, edixit. Exercita deinde quaestione de miraculis, quae Famuli Dei nomine invocato a Deo ferebantur patrata, omnique re in suetis comitiis diligenter exquisita, Nos die quinta decima mensis Iulii hoc anno millesimo nongentesimo sexagesimo quarto de duobus prenuntiavimus constare. Unum igitur superfuit excutiendum, num Famulus Dei inter Beatos Caelites tuto foret recensendus. Quod quidem factum est. Purpurati enim Patres sacris Ritibus tuendis praepositi, Praelati Officiales Patresque Consultores id fieri posse cunctis sententiis affirmarunt. Quorum exceptis suffragiis Deoque enixis adhibitis precibus, Nos die prima mensis Septembris anno millesimo nongentesimo sexagesimo quarto ad Venerabilis Famuli Dei Aloisii Guanella sollemnem Beatificationem tuto procedi posse ediximus. Quae cum ita sint, Nos, vota Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a Sancta Maria Providentiae atque catholici populi explentes, harum Litterarum vi et auctoritate Nostra Apostolica, f acuì- 972 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tatem facimus, ut Venerabilis Famulus Dei Aloisius Guanella, sacerdos, Beati nomine in posterum appelletur, eiusque corpus et lipsana seu reliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae Christifidelium venerationi proponantur, atque etiam ut eiusdem Beati imagines radiis decorentur. Praeterea eadem auctoritate Nostra concedimus, ut de eo quotannis recitetur Officium de Communi Confessorum non Pontificum cum lectionibus propriis per Nos approbatis et Missa de eodem Communi cum orationibus propriis item probatis celebretur iuxta Missalis et Breviarii Romani rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem Missaeque celebrationem fieri dumtaxat largimur in dioecesi Comensi, cuius intra fines Beatus ipse ortus est diemque obiit supremum ; itemque in templis et sacellis ubique terrarum sitis, quibus utraque Congregatio a Beato eodem instituta utitur, ab omnibus Christifidelibus, qui horas canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, ab omnibus sacerdotibus, ad templa seu sacella, in quibus eiusdem Beati festum agatur, convenientibus. Largimur denique, ut sollemnia Beatificationis Venerabilis Aloisii Guanella, servatis servandis, praedictis in templis seu sacellis celebrentur, diebus legitima auctoritate statuendis, intra annum, postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Patriarchali Basilica Vaticana fuerint peracta. Non obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis nec non Decretis de non cultu editis ceterisque quibusvis contrariis. Volumus autem, ut harum Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis subscripta sint atque eiusdem Congregationis sigillo munita, etiam in iudicialibus disceptationibus, eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significationi, hisce ostensis Litteris, haberetur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v mensis Octobris, dominica x x i n post Pentecosten, in festo D. N. Iesu Christi Regis, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo. & HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Pauli Pp. VI 973 III Titulus ac privilegia Basilicae Minoris paroeciali ecclesiae Sancti Godehardi in urbe Hildesia conferuntur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Hildesiae decus merito habetur templum paroeciale Sancto Godehardo, eius sedis Episcopo, dicatum, quod antiquitate, magnificentia, religione plurimum commendatur. Quae ecclesia, anno MCXXXITI exstrui coepta una cum continenti coenobio monachorum ex Ordine Sancti Benedicti, propter molis amplitudinem, structurae singularem venustatem, praeclara ornamenta artis peritorum animos ad se convertit. Sed pietatis etiam est domicilium egregium, siquidem ibi post dissolutum monasterium vita paroecialis viget et sacris ritibus agendis sedula cura adhibetur; id etiam memorandum, deleto bellica calamitate templo cathedrali Hildesheiensi, hanc Sancti Godehardi ecclesiam quindecim annos principem religionis sedem eius dioecesis fuisse. Quibus rebus permotus, Venerabilis Frater Henricus Maria Janssen, Hildesheiensis Episcopus, Nos rogavit, ut eiusdem ecclesiae honorem, Basilicae Minoris nomine ac iure tributo, benigne augeremus. Quibus precibus libenti animo obsecundantes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum paroecialem ecclesiam, Deo in honorem Sancti Godehardi Hildesiae consecratam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 974 = Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale I V S. Matthaeus Apostolus et Evangelista principalis Patronus Lusitanorum Militum aerariae rei tuendae, qui vulgo « Guarda Fiscal » appellantur, eligitur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Pastoralem curam et sollicitudinem eo, quemadmodum par est, intendimus, ut fideles in vitae actione ad pietatis rationes conformentur, maxime quod hac aetate non pauci homines a christianis desciscunt institutis et omnia fere ad materiam ac terrenam referunt utilitatem. Ex probato vero Ecclesiae usu patrocinium Caelitum constituitur populis vel peculiaribus ordinibus, ut fulgida Sanctorum exempla intueantur -et imitentur illorumque valido ob tegantur praesidio. Cum igitur Dilectus Filius Noster Emmanuel Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyter Cardinalis Gonçalves Cerejeira, Lisbonensis Patriarcha, Nos rogasset, ut Lusitanos Milites rei aerariae tuendae addictos in Sancti Matthaei supernam trader^emus tutelam, Nos preces eiusmodi libenti admisimus animo, fore confisi, ut hi in eum, qui, in simili arte versatus, (( secutus est » Iesum (Matth. 9, 9), mentes studiose converterent. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Matthaeum Apostolum et Evangelistam Lusitanorum Militum aerariae rei tuendae, quibus vulgare nomen (( Guarda Fiscal » est, praecipuum apud Deum caelestem Patronum eligimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXV mensis Martii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Pauli Pp. YI 975 EPISTULAE I E.mo P. D. Gregorio Petro S. R. E. Cardinali Agagianian, Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando Praefecto, quem Legatum a Latere mittit ad Eucharisticum Bombayensem ex omnibus gentibus Conventum. PAULUS PP. VI Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Bombayae in urbe amplissima, quae est veluti porta Indiae, regionis illius latissimae, populo perfrequentis, civili cultu ab antiqua aetate nobilis, et post adeptam suis legibus vivendi potestatem ad novos progressus alacriter nitentis, proxime x x x v i n ex omnibus Nationibus Conventus Eucharisticus, ut notum est, agetur. Cui, ut nuper in Petriano Templo annuntiavimus, Nos ipsi, auspice Deo perbrevi tempore intererimus eo consilio, ut augustum altaris Sacramentum in terra illa Indica sollemnissimo ritu propositum adoremus et hominibus ibi congregatis circa Principem pacis sub eucharisticis velaminibus dëlitescentem bonum nuntium afferamus eosque in fide sancta confirmemus. Ut autem tanti momenti celebritates tunc etiam, cum aberimus, per Purpuratum Patrem, qui Nostram gerat personam, quodammodo participemus, hisce Litteris Te, Dilecte Fili Noster, ad huiusmodi munus obeundum asciscimus, id mandantes, ut qua Legatus Noster a Latere sollemnibus piisque coetibus praesideas. Cum enim notae sint excelsae mentis animique Tui dotes, non dubitamus, quin legationis officio ita sis functurus, ut gloria Dei propagetur et Ecclesiae utilitates obveniant nec paucae nec leves. Grave quidem argumentum Conventui est pertractandum, quod nempe in consideranda Eucharistia vertitur, quatenus hominem reddit novum, ea quidem « novitate vitae )) (Rom. 6, 4), quae e gratia profluit divina : huius autem fons uberrimus est hoc ineffabile donum caeleste, in quo non solum gratia, sed ipse gratiae auctor accipitur. « Novitate spiritus » (Rom. 7, 6) mundus his temporibus maxime opus habet, quibus homines materia veluti submergi videntur : ea novitas ex Indica illa ora, quasi ex scaturigine, novo impetu prosiliat et per universum orbem terrarum pervadat ! Doctrina autem de Sanctissima Eucharistia, e Sacris Bibliis et e Traditione hausta atque ab Ecclesia magisterio infallibili proposita ac defensa, tam locuples est atque tam luculenter et copiose explicata, ut 976 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale inaestimabilis thesaurus merito sit habenda et quasi sacra hereditas inviolabiliter servanda. In hanc profecto doctrinam qui mentem intendit, ad altitudinem divini consilii circa genus humanum et ad infinitae caritatis plenitudinem admirandam vehementer incitatur. Est enim Eucharistia verum et perfectum sacrificium, videlicet non solum adorationem gratiasque Deo persolvens, sed etiam propitiatorium et impetratorium, siquidem in eo (( idem ille Christus continetur et incruente immolatur, qui in ara crucis semel se ipsum cruente obtulit )) (Conc. Trid., Sess. XXII, 2). Humili sed certa fide credimus id evenire per consecrationem panis et vini, qua fit conversio totius substantiae panis in substantiam corporis Christi et totius substantiae vini in substantiam sanguinis eius (Cfr. ib., Sess. XIII, 4). Ex hoc consequitur, ut statim post mirabilem illam et singularem conversionem, quam transsubstantiationem catholica Ecclesia apte appellat, non amplius panis et vinum, sed horum tantum species habeantur, sitque totus Christus, secunda Persona Sanctissimae Trinitatis, cum natura sua divina et humana sub utraque specie (( vere, realiter et substantialiter » praesens, donec utraque perdurat (cfr. ib., 8). Alimonia deinde spiritualis est Eucharistia, quae efficit, ut, qui rite eam sumant, vita vivant illius, qui dixit : « qui manducat me et ipse vivet propter me » (Io. 6, 58) ; quae quidem verba « ipse vivet propter me », ut peculiaris sententia huic Conventui sunt proposita. Est denique hoc caeleste epulum etiam antidotum saluberrimum, quo animi infirmitatibus cotidianis medemur et contra assultus daemonis et cupidinum munimur. Ei igitur, qui in augusto hoc Sacramento praesens adest et nobiscum « exsulibus filiis Evae )) conversatur, cultus non solum privatus sed etiam socialis iure est tribuendus. Hoc sensit Ecclesia, cum eucharistica sollemnia, sacras pompas et huiusmodi Conventus instituit. Est denique Eucharistia unitatis signum et vinculum caritatis, secundum illud S. Pauli : « unus panis, unum corpus multi sumus, omnes, qui de uno pane participamus)) (/ Cor. 10, 17). Recte igitur monet S. Augustinus : (( Commendatur vobis in isto pane quomodo unitatem amare debeatis )) (Serm. 227; PL 38, 1100). Votis igitur impensis Deum deprecamur, ut in isto Conventu flamma verae fraternitatis exardescat atque adeo ad effectum deducatur altera sententia eiusdem Eucharisticae Congressionis propria : « Ambulate in dilectione» (Eph. 5, 2). Hanc enim mutuam necessitudinem aetate nostra homines bona prae- Acta Pauli Pp. VI 977 diti voluntate expetunt, ad eam contendunt ; eius vero praecipui electores oportet sint christiani, utpote quibus datum sit tanto Sacramento unitatis perfrui. Impelli hi se sentiant ad veram germanamque caritatem exercendam, quae scilicet non est indefinitus quidam humanitatis affectus, sed participatio caritatis Christi, qui « dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis oblationem et hostiam Deo » (Eph., ibid.). Haec igitur caritas postulat se devovendi studium, postulat voluntariam iacturam rerum ac temporis, postulat tolerationem incommodi, ut fratres fame laborantes, doloribus pressi aliisque aerumnis affficti subleventur. Caritas, quae, divino igne intus urente, signum est christiani, qui vere proprieque dicitur, hoc perficit : ubi viget, vita florescit, ubi deest, pallet mors. Ea quaestiones gravissimae ad rem socialem spectantes, .quibus aetas nostra tantopere exagitatur, non modica ex parte solvuntur. Mentem igitur ad urbem Bombayam convertentes, ubi dilectionis divinae munus supremum celebrabitur, Spiritum Sanctum invocamus, ut piis afflet inceptis, atque lumen et robur suum large diffundat. Haec habuimus, quae ad Te, Dilecte Fili Noster, qui in eodem Conventu Eucharistico non solum Legatus Noster a Latere eris sed etiam veluti praecursor, scriberemus. Tibi demum Benedictionem Apostolicam ex animo impertimus, quam pertinere etiam volumus ad Bombayensem Cardinalem et Archiepiscopum, qui cum operis sociis sollertissime hanc celebrationem apparavit, ad ceteros Archiepiscopos et Episcopos, ad Magistratus, ad sacerdotes et fideles universos, eidem Conventui interfuturos. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xi mensis Novembris anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo. PAULUS PP. VI II Ad E.mum P. D. Gregorium Petrum S. R. E. Cardinalem Agagianian, Sacri Consilii Fidei Propagandae Praefectum, quem, Bombayensi Eucharistico Conventu ex omnibus gentibus coacto, Goam mittit, S. Francisci Xaverii sacras veneraturum exuvias. In Bombayensi Eucharistico Conventu ex omnibus gentibus tu, Dilecte Fili Noster, Legatus Noster a latere praeeris. Quod tibi mandantes munus, praegrave scilicet et honorificum, per Apostolicas Lit- 978 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale teras die xi mensis Novembris hoc anno datas, quaenam esset celebritatum illarum causa praecipua, apertis significavimus verbis : nempe « ut augustum altaris Sacramentum in terra illa Indica sollemnissimo ritu propositum adoremus et hominibus ibi congregatis circa Principem pacis sub Eucharisticis velaminibus delitescentem bonum nuntium afferamus eosque in fide sancta confirmemus ». Qui ut concentus adorationis et laudis erga SS. Eucharistiam plenior sit atque dignior, hoc consilium cepimus, ut. S. Franciscus Xaverius, Apostolus Indiae, quodam modo eius sit particeps. Quapropter hoc decrevimus ut diebus, quibus illic Nos praesentes aderimus, tu Goam petas, sacras exuvias eiusdem Evangelii praeconis sanctissimi veneraturus et eius impetraturus tutamen, praesidium, lucis opem, ut Eucharistica Congressio feliciter cedat et dilectae sibi Indiae fructus fidei et pietatis maturandos linquat uberrimos. Tibi dum mandatum credimus, Apostolicam Benedictionem, caelestium munerum pignus, peramanter impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die x v i n mensis Novembris anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo. PAULUS PP. VI NUNTII GRATULATOMI I Ad Exc.mum P. D. Patricium Aloisium O'Boyle, Archiepiscopum Vashingtonensem, Catholicae Studiorum Universitatis Americae Cancellarium, septuagesimo quinto volvente anno ab illo Athenaeo constituto. Cum Catholica Studiorum Universitas Americae, cuius tu, Venerabilis Frater, Cancellarii munere fungens, septuaginta et quinque a suo ortu annos celebratura sit, opportunum tempus venisse et occurrisse Nobis videtur gratulationes, comprobationes et precationes salutares ei palam exhibendi. Hoc quidem perlibenter facimus, quia a lineis Decessorum Nostrorum, huiusmodi aperto testimonio benevolentiae et egregiae existimationis, non excedimus, immo vestigiis presse insistimus ipsorum, apud quos istud magnum doctrinarum domicilium apprime 979 Acta Pauli Pp. VI earum est habitum. Conditum faustis et bene ominatis auspiciis Leonis XIII, qui postea eius constitutionis leges sanxit, a Pio X, a Pio XI et a Pio XII gravia praeconia laudis accepit,-quorum repercussio adhuc penitus istic docentium et discentium animos recordationemque suaviter commovet. Nec immerito id contigit. Enimvero ista Studiorum Universitas singulari elucet honore arctissimae coniunctionis cum Ecclesiastica Hierarchia Foederatarum Americae Civitatum et cum Apostolica Sede, ita ut pontificia appellari possit. Ad Romanam Cathedram, a qua divinarum humanar umque rerum cum divinis coniunctarum illimis et pura docetur veritas, iugi devotoque obsequio mentis oculos convertens et inde robur, tutamen, spem hauriens, virtutum soliditate et famae splendore percrevit. -Omnium disciplinarum et artium sedes inclita, quae ita traduntur, ut christiana sapientia quasi sol inter minores ignes caeli resplendeat, hanc praecipuam ponit curam, ut non tantum eruditione plane erudiantur ingenia et disciplinae technicae edoceantur, sed ii qui ad studium vitae istinc exeunt caritatis et iustitiae, strenuitatis, constantiae studio incalescant, iidemque ad commune Civitatis emolumentum et ornamentum provehendum, in auctum gloriae catholici nominis, incitentur et parentur. Qui usque adhuc uberes parti sunt in variis diversisque campis fructus, sicut arbori abhinc quindecim lustra satáe gloriae vertunt, ita spondent in aevum incrementa futura esse, quae Nos vehementer optamus usque feliciora. Quod prospici iubet spes, fiat prosperrimo exitu res ad opus perficiendum magis magisque egregium et eximium, certatim connitentibus omnium, quorum id interest, propositis vitae et iugis concordiae studiis. Dominus Iesus Christus, Sapientia quae ex ore Altissimi prodivit, Verbum Patris, splendor gloriae et figura substantiae eius, cui ista pernobilis doctrinarum sedes est sacra, sive doctoribus, sive disciplinarum alumnis — omnibus unico nomine in sui ipsius, unius Magistri, schola condiscipulis — effusiorem usque hanc sapientiam, hanc prudentiam et scientiam, hunc vigorem virtutis largiatur. Haec imo e pectore ominati, gavisi sane animi Nostri propenso obsecundare affectui, tibi, Venerabilis Frater, Catholicae Studiorum Universitatis Americae diligentissimo Moderatori, cunctarum disciplinarum praeceptoribus eorumque alumnis, iis praeterea, qui statutis celebritatibus ad recolendam sollemnem anniversariam memoriam una simul convenient, ac denique Universitatis eiusdem amicis et auxilia- 980 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale foribus Apostolicam Benedictionem, supernorum conciliatricem donorum, perlibenter impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die III mensis Octobris, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo. PAULUS PP. VI II Ad E.mum P. D. Petrum Tatsuo S. R. E. Cardinalem Doi, Archiepiscopum Tokiensem, ob sollemnem in urbe Japoniae capite novi templi principis peragendam dedicationem. Tokiensi, in urbe Japoniae capite imperiosa, florentissima, nobilissima, proxime in festo B. Mariae Virginis Immaculatae novi templi principis, in tui honoris sede, sollemnis dedicatio peragetur. Quod diu erat in spe, prospero faustoque exitu ad rem deductum est. Ad caelum igitur se extollit ardua moles novae sacrae aedis, Kenzo Tange periti fabricatoris opus, in cuius structura et lineamentis nova et vetera, nativae regioni propria artis principia et aliunde accepta antiqui instituti translaticia elementa pulchro aptoque foedere cohaerent. Idem vero opus ad effigiem Crucis sapienter accommodatum Christum in Calvariae ara omnia ad se trahentem et pro loco peramplam civitatem amplectentem manifesta significatione prae se fert. In huiusmodi encaeniis decet sane vocem Nostram, laetitiae plenam, insonare et bona proferre omina, quia quemadmodum trepidis votis a fundamentis consurgens templum longe cogitabamus, ita nunc ad culmen exstructum, absolute perfectum patensque salutamus. Hac de re ante omnia valde gratulamur tibi, Dilecte Fili Noster, qui de praeclaro incepto curas egisti sollertes; gratulamur iis qui sive in Japonia, sive apud externas nationes, huius rei causa adiumenta stipemque corrogarunt, nominatim vero Cardinali Iosepho Frings, Coloniensi Archiepiscopo, eiusque clero et christiano populo, qui probanda certatione et munifica largitate ob id contulerunt opes. Tam piae magnificentiae numquam interibit et eximetur memoria : ipsaque saxa loquuntur et loquentur praestantiam et claritatem accepti beneficii, quod quidem inter utrasque Ecclesias vinculum nodavit fraternum, aliis quoque in posterum rari aemulationem exempli praebiturum. Nos novae aedis sacrae consecrationem auspicio optimo exoptamus Acta Pauli Pp. VI 981 contingere; et adeo ei caelestium munerum precamur copiam largifluam, ut ea, vere domus Dei et porta caeli, tabernaculum Dei cum hominibus, immunis a nocumentis et ruinis in aevum servetur, intacta persistat, religionis cultu sit venerabilis, frequentia fidelium insignis. Quisquis istud templum petiturus ingressus erit, ea quae postulaverit impetrasse laetetur. Deerrans ibidem inveniat viam, anceps consilium, anxius securitatem, sons veniam, aeger solamen, caecus lucem, pius adauctae fidei fervorem ; se alium et meliorem quam cum intraverit quisquis exiens se sentiat, atque earum usque sibi habeat istud pacis confugium. « Pax aeterna ab Aeterno huic domui. Pax perennis, Verbum Patris, sit pax huic domui, pacem pius consolator huic praestet domui » (In Ecclesiae dedicatione). Haec libenti amantique animo cupientes, volumus novae sacrae aedi, Nobis carissimae, liturgicum Calicem, affabre caelatum, dono destinare, quod mnemosynum erit Nostrum et dedicationis eius perpetuum. Tibi denique, Dilecte Fili Noster, ceterisque Antistitibus, viris civili potestate praecellentibus, sacerdotibus et christifidelibus, qui rite consecrando templo isti B. Mariae Immaculatae dedicato intererunt, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x mensis Novembris anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo. PAULUS PP. VI ALLOCUTIONES I Praeclaris Viris qui interfuerunt decimae Sessioni vulgo « du Marché International du film, du film télévisé et du documentaire ». * Chers Messieurs, Nous sommes très touché qu'à l'occasion de la dixième session du marché international du film, du film télévisé, et du documentaire, vous ayez voulu venir Nous rendre visite au Vatican, où Nous sommes heureux de vous souhaiter la bienvenue. Et tout d'abord Nous saluons le dévoué secrétaire de la foire de Milan, promoteur d'innombrables initiatives ; Nous connaissons et apprécions ses multiples activités, spé* Die 23 mensis Octobris a. 1964. 62 - ACTA, vol. VI, n. 16. — 29-12-1964. 982 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ciiilement depuis Notre séjour dans la métropole lombarde. Puis le président bien connu de l'association nationale des industries cinématographiques et apparentées, et le délégué du bureau international du cinéma. Et enfin, c'est à vous tous, distingués représentants du bureau international du cinéma, de l'union internationale d'exploitation cinématographique, que s'adresse Notre cordial souhait de bon accueil, et à travers vos personnes, aux organismes et aux pays que vous représentez. Vous êtes tous, les uns et les autres, au service de cette nouvelle manifestation de l'esprit moderne, art aussi bien qu'industrie, qu'est le cinéma. Le cinéma est désormais un fait qui a pris des proportions gigantesques, et qui imprègne la vie dans ses multiples manifestations récréatives, culturelles, pédagogiques, artistiques, morales, etc. L'Eglise, vous le savez, s'intéresse de près à cette activité multiforme. Les Papes Pie XI, Pie XII et Jean XXIII, et Nous-même à leur suite, n'avons pas manqué de noter la place que le cinéma occupe dans le monde actuel, et de souligner toutes les conséquences de cet état de choses. Le Concile œcuménique lui-même a tenu à établir un document solennel consacré aux techniques des communications sociales, parmi lesquelles le cinéma N occupe une place de choix, et Nous avons eu plaisir à le promulguer. C'est vous dire que le cinéma, loin d'être étranger à l'Eglise, est reconnu par elle dans son originalité propre. Votre activité, chers Messieurs, est consacrée au marché du cinéma; son importance résulte de l'extraordinaire diffusion des films à travers le monde et quiconque est témoin de l'ampleur de ce phénomène ne peut rester insensible à ses répercussions sur la vie de nos contemporains. Nul n'ignore qu'un film ne peut être réalisé qu'avec des moyens financiers considérables. Et un producteur ne se risquera à subventionner une œuvre, que s'il est moralement assuré d'une vaste diffusion de celle-ci. C'est là qu'est grande l'influence des distributeurs ; leur responsabilité est directement engagée quant à la valeur, esthétique et morale, des réalisations. Il est bien clair en effet qu'aucun producteur de film ne se hasarderait dans des entreprises dont il saurait à coup sûr qu'elles ne seraient pas reçues dans le public, lorsque le marché du cinéma se refuserait — à bon droit d'ailleurs — à véhiculer des pellicules qui ne manifestent que mépris pour les valeurs les plus sacrées de la personne et de la famille. Chers Messieurs, Nous n'avons pas besoin d'insister. Nous voulions simplement vous dire que vos responsabilités sont grandes; que vos décisions sont lourdes de conséquences pour l'élévation — ou l'abaisse- Acta Pauli Pp. VI 983 ment — du niveau culturel et moral de l'humanité, et qu'elles ont de graves répercussions sur les familles, et en particulier sur les jeunes. Nous sommes sûr que vous Nous avez compris, et que vous aurez toujours plus à cœur d'être fidèles à ces exigences de votre noble activité. C'est dans ces sentiments que bien volontiers Nous appelons sur vous et les vôtres l'abondance des divines grâces, en gage desquelles Nous vous accordons Notre paternelle Bénédiction Apostolique. II Patribus Cardinalibus habita, Praesulibus, rei publicae Moderatoribus, Benedictinis Monachis et christifidelibus e laicorum ordine, qui sollemni ritui adfuerunt, quo reiectum post bellum Archicoenobii Casinensis templum a Summo Pontifice consecratum est. * Signori Cardinali! Venerati Confratelli Arcivescovi e Vescovi! Reverendo Abate di questo celeberrimo monastero! Illustri Signori insigniti di autorità civile e militare! e voi Sacerdoti e Monaci e Religiosi qui presenti! voi Studenti ospiti di questa casa! voi Fedeli e Pellegrini tutti venuti a questo incontro! Quale saluto vi rivolgeremo Noi, se non quello consueto della pietà cristiana, quello che qui sembra avere la sua espressione più vera e più familiare : Pax huic domui, et omnibus habitantibus in ea! pace a questa casa e a tutti quelli che vi hanno dimora. Qui la pace troviamo, come invidiato tesoro nella sua più sicura custodia ; qua la pace rechiamo, come ottimo dono del Nostro ministero apostolico, che fatto dispensatore dei misteri divini offre con amorosa prodigalità quell'effusione di vita, ch'è la grazia, prima sorgente di pace e di gaudio. Qui la pace celebriamo, come luce risorta, dopo che il turbine della guerra ne aveva spenta la fiamma pia e benefica. Pace a voi, Figli di San Benedetto, che di nome così alto e soave fate emblema dei vostri monasteri, scrivete sulle pareti delle vostre celle e lungo gli ambulacri dei vostri chiostri, ma ancor meglio imprimete come legge soave e forte nei vostri animi e lasciate trasparire quasi sublime stile spirituale nell'elegante gravità dei vostri gesti e delle vostre persone. Pace a voi, alunni di questa scuola del divino servizio e della sincera * Die 24 mensis Octobris a. 1964. 984 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sapienza, che qui la respirate la pace, come atmosfera tonificante ogni buon pensiero, ogni buon volere, e fate un'esperienza, che riassume ogni pedagogia, essere la pace di Cristo principio e termine d'ogni umana pienezza, riflesso qual è del pensiero di Dio sulle'nostre cose. Pace a voi, Signori della città terrena, che avete l'intelligenza e il coraggio (tali virtù infatti sono necessarie per salire quassù !) di cercare in questo domicilio, come in una fresca e segreta sorgente, quella forza spirituale che quanto più sembra estranea alle vostre faccende temporali tanto più proprio per loro si palesa necessaria, ed è la virtù morale, è la speranza che le trascende e le riscatta dalla loro tragica vanità, è la bontà, in cui vorrebbe ogni sforzo umano risolversi e di cui il salmodiante colloquio con Dio possiede la sintesi estrema. E pace a voi, fratelli della santa Chiesa, che venendo oggi con Noi su questa sacra montagna, sentite gli animi invasi dal corteo dei ricordi antichi, delle tradizioni secolari, dei vessilli della cultura e dell'arte, delle figure dei Pastori, degli Abati, dei Monarchi e dei Santi, sentite, come torrente placato in fiume maestoso, dalla voce incantatrice e misteriosa, la storia che passa, la civiltà che si genera e si descrive, la cristianità che si affatica e si afferma ; sentite qui vivo il respiro della Chiesa cattolica. Porse la memoria mormora anche dentro le vostre menti le parole che Bossuet rivolgeva ad un grande benedettino, il Mabillon : « J e trouve dans l'histoire de votre saint ordre ce qu'il y a de plus beau 1 dans celle de l'Eglise w. La virtù generatrice della pace Ma fra le tante impressioni, che questa casa della pace suscita ora nei nostri spiriti, una pare dominare sulle altre; ed è la virtù generatrice della pace. Spesso avviene che, siccome all'idea di pace si connette quella della tranquillità, della cessazione dei contrasti e della loro risoluzione nell'ordine e nell'armonia, siamo facilmente indotti a pensare la pace come l'inerzia, il riposo, il sonno, la morte. E vi è tutta una psicologia, con la relativa documentazione letteraria, che accusa la vita pacifica d'immobilità e di pigrizia, di inettitudine e d'egoismo, e che vanta al contrario la lotta, l'agitazione, il disordine e perfino il peccato come sorgente di attività, di energia, e di progresso. Qui invece la pace ci appare altrettanto vera che viva ; qui ci appare 1 Œuvres, X I , 107. Acta Pauli Pp. VI 985 cattiva e feconda. Qui si rivela nella sua capacità, estremamente interessante, di ricostruzione, di rinascita, di rigenerazione. Parlano queste mura. È la pace che le ha fatte risorgere. Come ancora ci sembra incredibile che la guerra abbia avuto contro questa Abbazia, incomparabile monumento di religione, di cultura, di arte, di civiltà, uno dei gesti più fieri e più ciechi del suo furore, così non ci pare vero di vedere oggi risorto il maestoso edificio, quasi esso volesse illuderci che nulla è accaduto, che la sua distruzione fu un sogno e che possiamo dimenticare la tragedia che ne aveva fatto un ammasso di rovine. Fratelli, lasciateci piangere di commozione e di gratitudine. Per dovere del Nostro ufficio presso Papa Pio XII, di venerata memoria, Noi siamo bene informati testimoni di quanto la Sede Apostolica fece per risparmiare a questa fortezza non delle armi, ma dello spirito, il grave oltraggio della sua distruzione. Quella voce supplichevole e sovrana, inerme vindice della fede e della civiltà, non fu ascoltata. Montecassino fu bombardato e demolito. Uno degli episodi più tristi della guerra fu così consumato. Non vogliamo ora farci giudici di coloro che ne furono causa. Ma non possiamo ancora non deplorare che uomini civili abbiano avuto l'ardire di fare della tomba di San Benedetto bersaglio di spietata violenza. E non possiamo contenere la nostra letizia vedendo oggi che le rovine sono scomparse, che le sacre pareti di questa Basilica sono risorte, che la mole austera dell'antico monastero ha ripreso figura nel nuovo. Benediciamo il Signore ! È la pace che ha compiuto il prodigio. Sono gli uomini della pace che ne sono stati magnifici e solleciti operatori. Noi dobbiamo loro attribuire, in premio dell'opera loro, la beatitudine che li insignisce figli di Dio. (( Beati i pacifici, dice Cristo Signore, perché saranno chiamati figli di Dio » . Beati gli operatori della pace. Vogliamo esprimere il Nostro elogio a quanti hanno merito in questa gigantesca opera di ricostruzione. Il Nostro pensiero va all'Abate di questo Monastero ; va ai suoi collaboratori ; va ai benefattori ; va ai tecnici, va alle maestranze ed ai lavoratori. Un particolare riconoscimento è dovuto alle Autorità italiane, le quali hanno prodigato cure e mezzi quanto occorrevano, aftinché qui l'azione della pace trionfasse sulla azione della guerra. Montecassino è diventato così il trofeo di tutta l'immane fatica compiuta dal popolo italiano per la ricostruzione di questo diletto Paese, terribilmente straziato da un 2 'Matth. 5, 9. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 986 capo all'altro del suo territorio, e, per divina assistenza e per virtù dei suo figli, risorto più bello e più giovane. Così celebriamo la pace. Vogliamo qui, quasi simbolicamente, segnare l'epilogo della guerra ; Dio voglia : di tutte le guerre ! Qui vogliamo con3 vertire « le spade in vomeri e le lance in falci » ; le immense energie, cioè, impiegate dalle armi a uccidere e a distruggere, devolvere a vivificare ed a costruire; e per giungere a tanto, qui vogliamo rigenerare nel perdono la fratellanza degli uomini, qui abdicare la mentalità che nell'odio, nell'orgoglio e nell'invidia prepara la guerra, e sostituirla col proposito e con la speranza della concordia e della collaborazione ; qui disposare alla pace cristiana la libertà e l'amore. La lampada della fraternità abbia sempre a Montecassino il suo lume piò ed ardente. Ma soltanto per virtù della sua ricostruzione materiale Montecassino polarizza questi voti, nei quali Ci sembra racchiuso il senso della nostra storia contemporanea e futura? No, certo. È la sua missione spirituale, che trova nell'edifìcio materiale la sua sede ed il suo simbolo, che a ciò lo qualifica. È la sua capacità di attrazione e di irradiazione spirituale, che popola la sua solitudine delle energie, di cui ha bisogno la pace del mondo. Vita monastica e mondo moderno E qui, fratelli e figli, il Nostro discorso dovrebbe farsi apologia dell'ideale benedettino. Ma vogliamo ben supporre che quanti Ci circondano già siano informati della sapienza che anima la vita benedettina, e che coloro che la professano ne conoscano a fondo le intime ricchezze e ne alimentino in se stessi le severe e gentili virtù. Ne abbiamo Noi stessi fatto oggetto di lunghe riflessioni ; ma parrebbe a Noi superfluo e quasi presuntuoso farne ora parola. Altri ne discorra e sveli qualche incantevole segreto di un simile genere di vita, qui tuttora superstite e fiorente. A Noi è dato portare ora altra testimonianza, che non quella sull'indole della vita monastica ; e la esprimiamo in un semplice enunciato : la Chiesa ha bisogno ancor oggi di cotesta forma di vita religiosa; il mondo ancor oggi ne ha bisogno. Ci dispensiamo di recarne le prove, che del resto ciascuno vede scaturire da sè dalla sola Nostra affermazione : sì, la Chiesa ed il mondo, per differenti ma convergenti ragioni, hanno bisogno che San Benedetto esca dalla comunità ecclesiale e sociale, 3 Is. 2, 4. Acta Pauli Pp. VI 987 e si circondi del suo recinto di solitudine e di silenzio, e di lì ci faccia ascoltare l'incantevole accento della sua pacata ed assorta preghiera, di lì quasi ci lusinghi e ci chiami alle sue soglie claustrali, per offrirci il quadro d'un'officina del «divino servizio», d'una piccola società ideale, dove finalmente regna l'amore, l'obbedienza, l'innocenza, la libertà dalle cose e l'arte di bene usarle, la prevalenza dello spirito, la pace in una parola, il Vangelo. San Benedetto ritorni per aiutarci a ricuperare la vita personale; quella vita personale, di cui oggi abbiamo brama ed affanno, e che lo sviluppo della vita moderna, a cui si deve il desiderio esasperato dell'essere noi stessi, soffoca mentre lo risveglia, delude mentre lo fa cosciente. Ed è questa sete di vera vita personale, che conserva all'ideale monastico la sua attualità. Così lo comprendesse la nostra società, questo stesso nostro Paese, in altri tempi tanto propizio alla formula Benedettina della perfezione umana e religiosa, ed ora forse meno degli altri fecondo di vocazioni monastiche. Correva l'uomo una volta, nei secoli lontani, al silenzio del chiostro, come vi corse Benedetto da Norcia, per ritrovare se stesso (in superni Spectatoris oculis habitavit secum, ci ricorda S. Gregorio Magno, biografo di S. Benedetto) : ma allora questa fuga era motivata dalla decadenza della società, dalla depressione morale e culturale d'un mondo, che non offriva più allo spirito possibilità di coscienza, di sviluppo, di conversazione ; occorreva un rifugio per ritrovare sicurezza, calma, studio, preghiera, lavoro, amicizia, fiducia. Il recupero dell'uomo Oggi non la carenza della convivenza sociale spinge al medesimo rifugio, ma l'esuberanza. L'eccitazione, il frastuono, la febbrilità, l'esteriorità, la moltitudine minacciano l'interiorità dell'uomo; gli manca il silenzio con la sua genuina parola interiore, gli manca l'ordine, gli manca la preghiera, gli manca la pace, gli manca se stesso. Per riavere dominio e godimento - spirituale di sè ha bisogno di riaffacciarsi al chiostro Benedettino. E ricuperato l'uomo a se stesso nella disciplina monastica è ricuperato alla Chiesa. Il monaco ha un posto d'elezione nel Corpo mistico di Cristo, una funzione quanto mai provvida ed urgente. Ve lo diciamo, esperti e desiderosi come siamo di avere sempre nella nobile e santa Famiglia Benedettina la custodia fedele e gelosa dei tesori della tradizione cattolica, l'officina degli studi ecclesiastici più pazienti e severi, la palestra delle virtù religiose, e soprattutto la scuola e l'esempio 988 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale della preghiera liturgica, che amiamo sapere da voi, Benedettini di tutto il mondo, tenuta sempre in altissimo onore, e che speriamo sempre lo sarà, come a voi si conviene, nelle sue forme più pure, nel suo canto sacro e genuino, e per il vostro divino officio nella sua lingua tradizionale, il nobile latino, e specialmente nel suo spirito lirico e mistico. La recentissima Costituzione conciliare de saera Liturgia attende da voi una adesione perfetta ed un'apologia apostolica. Avete davanti a voi un compito grande e magnifico; la Chiesa di nuovo vi innalza sul candelabro, perché sappiate illuminare tutta la « casa di Dio » alla luce della nuova pedagogia religiosa che tale Costituzione intende instaurare nel popolo cristiano; fedeli alle venerate ed autentiche tradizioni, e sensibili ai bisogni religiosi del nostro tempo, vi renderete ancora una volta benemeriti d'aver immesso nella spiritualità della Chiesa la vivificante corrente del vostro grande maestro. Noi non diremo nulla adesso della funzione che il monaco, l'uomo ricuperato a se stesso, può avere, non solo rispetto alla Chiesa — come dicevamo —, ma al mondo; al mondo stesso, che egli ha lasciato, ed a cui rimane vincolato per le nuove relazioni, che la sua lontananza stessa viene a produrre con lui : di contrasto, di stupore, di esempio, di possibile confidenza e segreta conversazione, di fraterna complementarietà. Diciamo soltanto che questa complementarietà esiste, e assume un'importanza tanto maggiore quanto più grande è il bisogno che il mondo ha dei valori custoditi nel monastero, e vede non a lui rapiti, ma a lui conservati, a lui presentati, a lui offerti. Fede e unità Voi Benedettini lo sapete dalla vostra storia specialmente; e il mondo lo sa, quando voglia ricordarsi di ciò che a voi ob exiguum canonicorum numerum eorumque provectam aetatem, non amplius sua munera, uti par est, explere valet, neque spes adest fore ut in posterum virescat. Quapropter Excmus P. D. Ioannes Iosephus Villepelet, Episcopus Sacra Congregatio Consistorialis 1025 Nannetensis, consentientibus quorum interest, Apostolicae Sedi supplices porrexit preces ut Capitulum Collegiale S. Donatiani supprimeretur. Sacra autem Congregatio Consistorialis, re mature perpensa praebabitoque favorabili voto Excmi" P. D. Pauli Bertoli, Archiepiscopi titulo Mcomediensis et in Gallia Apostolici Nuntii, vigore specialium facultatum sibi a SSmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia PP. VI tributarum, oblatas preces accipiendas esse censuit. Suppleto, proinde, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, Capitulum S. Donatiani in civitate Nannete perpetuo supprimit et omnino extinguit. Statuit praeterea ut paroecia S. Donatiani posthac sit liberae collationis, ad tramitem iuris, atque ut bona sive Capituli sive capitularium, una cum adnexis piis fundationibus aliisque huiusmodi oneribus ad beneficium paroeciale pertineant. Superstitibus demum sacerdotibus, qui e gremio extincti Capituli erant, Ordinarius pro tempore Nannetensis iuxta peculiarem conventionem providebit. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Excmum P. D. Paulum Bertoli deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamdem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus, etiam speciali mentione dignis. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 27 Iulii 1964. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. fB S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor 1026 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV PERUVIAE DECRETUM De immutatione Vicariatus Castrensis Cum ob varias huius aevi vicissitudines Vicariatus Castrensis Peruviae — Consistoriali Decreto die 15 Maii 1943 erectus — in novas adductus fuerit condiciones, Excmus P. D. Santiago Hermoza Sarmiento, Archiepiscopus tit. Beroëensis et Vicarius Castrensis Peruviae, Apostolicae Sedi supplices porrexit preces, ut variationes quaedam inducerentur huius temporis adiunctis consentaneae. Ssmus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , praehabito favorabili voto Excmi P. D. Romuli Carboni, Archiepiscopi tit. Sidoniensis et in Republica Peruviana Nuntii Apostolici, ratus huiusmodi variationes in bonum animarum cessuras, de consilio infrascripti Emi P. D. Caroli S. R. E. Card. Confalonieri, Sacrae Congregationis Consistorialis Secretarii, precibus annuendum censuit. Quapropter praesenti Consistoriali Decreto eadem Sanctitas Sua decernit : 1) ut inter subditos Vicariatus Castrensis Peruviani, memorato Decreto die 15 jMaii 1943 assignatos, posthac adlegantur etiam ; a) qui stipendia merentur in copiis vulgo nuncupatis « Guardia civil, Guardia. Republicana et Policia de investigaciones » ; b) familiae militum omnium copiarum Peruviae, id est uxores, liberi, propinqui et necessarii ac famuli qui cum illis cohabitent in locis militibus reservatis. 2) ut Vicarius Castrensis pro-Vicarium possit constituere eique necessarias et opportunas facultates tribuere. 3) ut vacante munere Vicarii Castrensis — nisi aliter Sancta Sede» providerit — Vicariatus Castrensis regimen assumat pro Vicarius Castrensis qui omnibus et solis facultatibus fruetur quae — congrua congruis referendo — Vicario Capitulari ad normam iuris communis competunt, eiusdemque obligationibus erit obnoxius. Vicarius Castrensis iurisdictione pollebit personali, ordinaria, tum fori externi tum fori interni, speciali ac cumulativa cum iurisdictione Ordinariorum locorum, ad normam Instructionis de Vicariis Castrensibus Sollemne semper a Sacra Congregatione Consistoriali die 23 mensis Aprilis anno 1951 editae. Sacra Congregatio Consistorialis 102T Vicarius Castrensis, collatis cum Reipublicae Praeside consiliis, ab Apostolica Sede deligetur et per peculiare Sacrae Congregationis Consistorialis Decretum officio potietur. Sedes Vicariatus Castrensis eiusque Curiae Limae erit. Curia autem ad instar dioecesanae efformantur atque ad eam pertinebunt : pro-Vicarius, consultores ceterique administri qui iudicio Vicarii Castrensis necessarii putentur. Militum Cappellani a Vicario Castrensi, servatis servandis, nominantur eiusque potestate durante munere subduntur et animarum sibi commissarum curam gerunt muneribus et obligationibus parochorum congrua congruis referendo instructi. Vicarius Castrensis Relationem de statu Vicariatus Castrensis singulis quinquenniis exhibebit, quaesitis respondens iuxta ea quae in « Formula servanda » praescribuntur, a Sacra Congregatione Consistoriali die 20 mensis Octobris anno 1956 statuta. Quinquennia autem sunt fixa ad normam canonis 340, § 1, proinde huiusmodi obligationi satisfaciet anno quo locorum Ordinarii Reipublicae Peruvianae Relationem de statu dioecesium exhibere tenentur. Eodem anno quo Relatio est promenda, Vicarius Castrensis ad Urbem Apostolorum Petri et Pauli sepulchra veneraturus accedat et Romano Pontifici se sistat. Causas subditorum Vicariatus Castrensis Peruviae sive contentiosas; inter ipsos, sive criminales, tribunal metropolitanum Limanum in prima instantia, metropolitanum Arequipense in altera instantia pertractabunt. Ad haec exsecutioni mandanda, Sanctitatis Sua deputare dignata est memoratum Excmum P. D. Romulum Carboni, necessarias et opportunas ei tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad hanc Sacram Congregationem Consistorialem mittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 14 Septembris 1964. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. $ Sf Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor 1028 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale v A R R E T I N A E ET CORTONENSIS DECRETUM De mutatione finium dioecesium Exc.mus P. D. Telesphorus Ioannes Cioli, Episcopus Arretinus, et Exc.mus P. D. Iosephus Franciolini, Episcopus Cortonensis, quo melius animarum bono sibi concreditarum consulerent,' ab Apostolica Sede nuper expostulaverunt ut dioecesium fines mutarentur. Sacra igitur Consistorialis Congregatio, rata huiusmodi immutationem spirituali animarum incremento vere cessuram, vigore specialium facultatum sibi a SSmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia PP. VI tributarum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit ut territorium paroeciae vulgo « San Cristoforo a Piazzano », in municipio « Tuoro sul Trasimeno » exstans et ad dioecesim Arretinam pertinens, cum adnexo beneficio paroeciali cumque omnibus iuribus, oneribus et bonis, ab eadem dioecesi Arretina separetur et dioecesi Cortonensi adnectatur. Ad haec autem perficienda Sacra Consistorialis Congregatio deputat Exc.mum P. D. Iosephum Franciolini, Episcopum Cortonensem, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito quam primum remittendi ad eandem Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 15 Octobris 1964. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S . f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor Sacra Congregatio Consistorialis 1029 VI GANDAVENSIS DECRETUM De Capituli cathedralis innovatione Ad decorem sacrorum rituum decusque cathedralis ecclesiae augendum, Ex emus P. D. Leontius-Albertus van Peteghem, Episcopus Gandavensis, nuper Apostolicae Sedi supplices porrexit preces ut in numerato Capitulo cathedrali Gandavensi novi instituerentur canonicatus. Sacra autem Congregatio Consistorialis, re mature perpensa habitoque favorabili voto Excmi P. D. Silvii Oddi, Archiepiscopi titulo Mesembriani et in Belgio Apostolici Nuntii, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium, vel habere praesumentium consensu, hoc Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit ut in Capitulo cathedrali Gandavensi decem iam extantibus alii ab Episcopo, pro suo prudenti arbitrio; adiungantur canonicatus, servatis tamen ad rem quod attinet praescriptis Codicis Iuris Canonici. Ad haec vero perficienda eadem Sacra Congregatio deputat memoratum Excmum P. D. Silvium Oddi, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 15 Octobris 1964. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. $ S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor 05 - ACTA, vol. VI, n. 10. — 29-12-1904. 1030 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VII BAUROPOLITANAE (BAÜRUENSIS) DECRETUM Mutationis nominis dioeceseos Apostolica Constitutione « Christi Gregis », diei 25 mensis Februarii anno 1964, in Republica Brasiliensi dioecesis erecta fuit, « Bauropolitana » nuncupata. Cum vero territorium novae dioecesis, e solo arenario quo constitutum est, communiter a viris rerum naturae inquisitoribus sermone latino « Bauruense » appelletur, Excmus P. D. Vincentius Marchetti Zioni, Episcopus Bauropolitanus, ad quaslibet semovendas ambiguitates, ab Apostolica Sede expostulavit ut nomen de Curia dioecesis Bauropolitanae immutaretur. Sacra Congregatio Consistorialis igitur, vigore specialium facultatum sibi a SSmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, praesenti Decreto statuit ut Bauropolitana dioecesis posthac « Bauruensis » -nominetur, eiusque pro tempore Praesul item « Bauruensis )) nuncupetur. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 22 mensis Octobris anno 1964. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. $ S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor Sacra Congregatio Consistorialis 1031 VIII PORTUS G R A T I A E - GRANDFALLENS IS DECRETUM De translatione ecclesiae cathedralis atque sedis episcopalis et de mutatione nominis dioeceseos. Sacra Congregatio de Propaganda Fide, Decreto, die 19 mensis Februarii anno 1856 dato, quo Portus Gratiae dioecesim erexit, insimul decrevit ut sedes episcopalis in urbe vulgo « Harbour Grâce » statueretur et paroeciale templum, in eadem urbe exstans, Deo in honorem Conceptionis Immaculatae Beatae Mariae Virginis dicatum, ad dignitatem et fastigium ecclesiae cathedralis nuper erectae dioeceseos eveheretur. Cum vero, labentibus annis, in memoratae dioeceseos territorio amplior excrevisset urbs, vulgo « Grand Falls », opiflcibus et populi frequentia clarior, Portus Gratiae Episcopus ab Apostolica Sede expostulavit ut Sacrae Aedes, in eadem urbe exstantes, pariter Deo in honorem Conceptionis Immaculatae Beatae Mariae Virginis dicatae, ad dignitatem Ecclesiae con-cathedralis elevarentur et Portus Gratiae dioecesis — ideoque et eius pro tempore exsistens Antistes — ex nomine civitatis con-cathedralis, (( Portus Gratiae-Grandiallensis » vocari iure deinceps valerent. Hisce interea praesentibus temporibus, dum antiquus vicus Portus Gratiae, olim piscatoribus frequens, mutatis rerum adiunctis, prorsus a perpaucis incolitur fidelibus, urbs e contra « Grand Falls », opificibus, fidelium numero ac Religionis et caritatis operibus increscentibus, maius ac maius momentum in singulos annos pertingit. Quapropter Excmus P. D. Ioannes Michael 0'Neill, Episcopus Portus Gratiae-GrandfallensiSj ad fidelium necessitatibus aptius consulendum, ab Apostolica Sede enixe postulavit ut dioecesis Portus Gratiae-Grandfallensis necnon eiusdem cathedralis ecclesia atque episcopalis sedes mutarentur. Porro haec Sacra Congregatio Consistorialis, re mature perpensa ac in primis habito favorabili voto Excmi P. D. Sergii Pignedoli, Archiepiscopi tit. Iconiensis et in Dicione Canadensi Delegati Apostolici, precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium 1032 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vel habere praesumentium consensu, vigore specialium facultatum a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI sibi tributarum, praesenti Consistoriali Decreto perinde valituro ac si Aposto licae sub plumbo Litterae datae forent, ea quae sequuntur decernit. Memoratum templum, in urbe « Grand Falls » exstans, Deo in honorem Conceptionis Immaculatae Beatae Mariae Virginis dicatum, quod usque adhuc ut ecclesia con-cathedralis fungebatur, ad dignitatem et gradum ecclesiae cathedralis evehit, ita ut in eodem episcopalis cathedra posthac erigi possit ac debeat, collatis simul omnibus praerogativis et privilegiis quibus ceterae cathedrales ecclesiae, ad normam iuris communis, fruuntur. Insuper episcopalem sedem in memorata urbe « Grand Falls » constituit et novum aptiusque ecclesiasticae circumscriptioni nomen assignat, ita ut Portus Gratiae-Grand Fallensis dioecesis —. ideoque et eiusdem pro tempore exsistens Antistes — ex civitate novae sedis episcopalis « Grandfallensis » deinceps vocari possit ac debeat. Ad haec omnia exsecutioni mandanda eadem Sacra Congregatio Consistorialis deputat memoratum Excmum P. D. Sergium Pignedoli, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto ei onere quam primum mittendi ad eandem Sacram Congregationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 30 mensis Octobris anno 1964. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S. t Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor IX VALLIS P A R A D I S I - SANCTI P H I L I P P I DECRETUM De finium mutatione Maiori Christifidelium spirituali bono apprime studentes, Excmi PP. D D . Aemilius Tagle Covarrubias, Archiepiscopus-Episcopus Vallis Paradisi, et Iosephus Aloisius Castro, Episcopus Sancti Philippi, Sacra Congregatio Consistorialis 1033 unanimi consensu, ab Apostolica Sede expostulaverant ut fines ecclesiasticarum circumscriptionum sibi concreditarum aliquantulum immutarentur ac aptius disponerentur, ita quidem ut dioecesium limites cum civilibus confiniis deinde conveniant. Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Egani Righi-Lambertini, Archiepiscopi Docleensis, in Republica Chilensi Apostolici Nuntii, rata petitam immutationem aeternae animarum saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi a SSmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia PP. VI tributarum, oblatis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto a dioecesi Vallis Paradisi territorium regionis vulgo Ghagres distrahit, intra fines civilis provinciae cui nomen Aconcagua exstans, illudque dioecesi Sancti Philippi perpetuo adsignat. Mandat insuper Sacra Congregatio Consistorialis ut documenta et acta praefati territorii clericos, fideles et bona temporalia respicientia a tabulario Curiae Vallis Paradisi ad archivum Curiae Sancti Philippi, quam primum, transmittantur. Ad clerum quod attinet statuit ut, simul ac praesens Consistoriale Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio ecclesiasticum beneficium aut officium legitime detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici, seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incardinentur in cuius territorio legitimum habeant domicilium. Ad haec perficienda Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Excmum P. D. Eganum Righi-Lambertini deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamdem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 16 mensis Novembris anno 1964. CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. $ S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor 1034 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i USUMBURAËNSIS (BUJUMBURAENSIS) DECRETUM De mutatione nominis dioecesis Cum Excmus ac Revmus Dominus Vitus Roberti, Archiepiscopus titulo Tomitanus et Apostolicus in Burundi Nuntius, proposuisset ut praesens denominatio dioecesis Usumburaënsis permutaretur, ut deinde Bujumburaënsis nuncuparetur, iuxta novum nomen vulgo Bujumbura nuper urbi Usumburaënsi datum, Sacra haec Congregatio de Propaganda Fide, re mature perpensa, optatis praelaudata Nuntii Apostolici inhaerendum censuit. Itaque eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, supramemoratam propositionem adprobavit ac praesens in rem Decretum confici et expediri iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 9 mensis Octobris a. D. 1964. G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit, Neapolit. in Pisidia, a Secretis II KABBAËNSIS (ONITSHAËNSIS - KADUNAËNSIS) DECRETUM De mutatione finium provinciarum ecclesiasticarum Quo efiicacius animarum curae intra limites dioecesis Kabbaënsis in Nigeria provideretur, preces ad hanc Sacram Congregationem porrectae sunt, ut eadem dioecesis a provincia ecclesiastica Onitshaënsi, quae in Sacra Congregatio de Propaganda Fide 1035 territorio Nigeriae Orientalis extenditur, separetur et provinciae ecclesiasticae Kadunaensi, in territorio Nigeriae Septentrionalis sitae, aggregetur. N Quas preces eadem Sacra Congregatio benigne excipiens, attento favorabili voto Revmi Domini Caroli B. Mouton, interim curam agentis ad negotia Ecclesiae penes Delegationem Apostolicam in Africa Media Occidentali, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI tributarum, dioecesim Kabbaënsem a provincia ecclesiastica Onitshaënsi seiunxit èt provinciae ecclesiasticae Kadunaensi aggregavit atque hoc ad rem Decretum confici mandavit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 14 mensis Octobris a. D. 1964. G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. f Petrus Sigismundi, Archiep. tit. Neapolit. in Pisidia, d Secretis III KIMBERLISIEN. - GERALDTONEN. DECRETUM De mutatione finium Cum in Australia Occidentali limites intra dioecesim Geraldtonensem et vicariatum apostolicum Kimberlisiensem hodiernis apostolatus necessitatibus non amplius respondere videantur, ad partialem eorundem limitum commutationem inter memoratas circumscriptiones ecclesiasticas efficiendam procedere visum est. Itaque, hoc Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, re mature perpensa, consensu Ordinariorum quorum interest prae oculis habito, açceptoque favorabili voto Excmi ac Revmi Domini Dominici Enrici, Archiepiscopi titulo Ancusitani atque Apostolici in Australia, Nova Zelanda necnon Oceania Delegati, vigore facultatum specialium sibi a Sanctissimo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, limites inter supradictas circumscriptiones ecclesiasticas ita emendandos censuit ut in posterum ad vicariatum apostolicum Kimberlisiensem pertineat illa pars territorii, usque adhuc addicta dioecesi Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1036 Geraldtonensi, quae patet inter lineam parallelam decimam nonam latitudinis meridionalis, a littore maris usque ad fines occidentales civilis territorii septemtrionalis (quae est hodierna limitatio inter easdem circumscriptiones ecclesiasticas), et lineam parallelam vigesimam latitudinis meridionalis, a littore maris usque ad gradum centesimum vigesimum primum longitudinis ad Orientem, atque deinde per eundem gradum ad Meridiem usque ad parallelam lineam vigesimam tertiam latitudinis meridionalis, denique ad Orientem usque ad fines orientales civilis Status Australiae Occidentalis ; atque praesens ad rem Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 28 mensis Octobris a. D. 1964. G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. f Petrus Sigismundi, Archiep. tit. Neapolit. in Pisidia, a Secretis Sacra Romana Rota 1037 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis BASILEEN. Nullitatis matrimonii (von Merey - von Huszar) Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Annae von Huszar, in causa superius inscripta conventae, eamdem citamus ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria 1, Roma), in diem 1 Martii 1965, hora meridiana, pro concordatione dubiorum quae sequuntur : 1. An concedenda sit nova causae propositio, in casu; et, quatenus affirmative : 2. An sententia Rotalis diei 29 Octobris 1959 confirmanda vel infirmanda sit, in casu. Ordinarii locorum, parochi, aliique notitiam habentes de actuali commoratione praedictae dominae Annae von Huszar, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. * Emmanuel Bonet, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 10 Novembris a. 1964. Marius F. Pompedda, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Anne von Huszar, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 1 mars 1965, à 12 heures, pour concorder les doutes ci-dessous rapportes: er 1) y-a-t-ïl lieu d'accorder que la cause soit proposée à nouveau, dans le cas? Et dans l'affirmative : 2) la sentence du Tribunal de la Rote en date du 29 octobre 1959 doitelle être confirmée ou infirmée, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Anne von Huszar, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1038 DIARIUM ROMANAE CURIAE Sabato, 7 novembre 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in Visita* Ufficiale Sua Eccellenza il Dott. K E N N E T H D. K A U N D A , Presidente della Repubblica di Zambia. Lunedì, 9 novembre 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione d^lle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Dott. D. E R N E S T O T R I G U E R O S A L C A I N E , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di El Salvador. Sabato, 14 novembre 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Dott. D. G I U L I O D E L B A L Z O D E I D U C H I D I P R E S E N Z A N O , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario d'Italia. Sabato, 28 novembre 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in Visita Ufficiale Sua Eccellenza il Dott. G E O R G E B O R G O L I V I E R , Primo Ministro di Malta. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistente al Soglio Pontificio : 27 ottobre 1964. S. E. Revma Monsig. Valente da Fonseca Antonio, Vescovo di Viia Real. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 19 giugno 27 » » » » » 1964. » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Hildner Giorgio (Saint Louis). Ahern Patrizio (New York). Brew Giovanni (New York). Broderick Ed.uüio (New York). Diarium Romanae Curiae 27 giugno » » » » » » » luglio OD co » 9 15 24 » ottobre » » 31 1964. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. 1039 Canili Lorenzo (New York). Cooke Terenzio (New York). Fiorentino Domenico (New York). Hunt Leonardo (New York). Marbach Giuseppe (New York). McOabe Carlo (New York). Scott Walter (New York). Sansone Agostino (Palermo). Scally Giovanni (New York). Stefan Andrea (Paterson). Dunaud Claudio (Clermont). Schoenauer Giuseppe (Würzburg). Sïmenc Giuseppe (Ljubljana). Martínez Giacomo (Tampico). Marques dos Santos Emanuele (Leiria) Terreno Valentino (Mondoví). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 4 novembre 1964. Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Meyer Alberto Gregorio, Traglia Luigi e Lefebvre Giuseppe, Membri della Suprema Sacra Congregazione del Sani'Offizio. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Prelati Domestici di Sua Santità: 1963. Monsig. Vath Carlo (Hong-Kong). » Monsig. Ayres de Almeida Freitas Francesco (Sâo Sal vador da Bahia). 31 Monsig. Mullarket Sidney Giuseppe (Portsmouth). » 25 ottobre » Monsig. Brosch Ermanno Giuseppe (Aachen). 26 » » Monsig. Da Silveira Giovanni Battista (Campanha). Monsig. De Guimaräes Fonseca Giuseppe (Campanha). » » Monsig. De Magalhâes Caminha Olavo (Campanha). » Monsig. De Melo Reis Giuseppe Umbelino (Campanha). » » Monsig.; Dini Dalisio Battista (Campanha). » » » » Monsig. Lef ort Giuseppe del Patrocinio (Campanha). » » » Monsig. Nagel Antonio Fortunato (Campanha). Monsig. Oenning Giovanni (Campanha). » » » » Monsig. Pinto Luigi Gonzaga (Campanha). » » » Monsig. Prado Fonseca Domenico (Campanha). » » Monsig. Sáez Teofilo (Campanha). 14 novembre » Monsig. De Carvalho Bernardino A. (Caruaru). » » » Monsig. Monteiro Tabosa Giovanni (Caruarú). 22 » » Monsig. De Oliveira Garcez Floriano (Assis). 13 gennaio 1964. Monsig. Stanuch Ludovico (Barra do Pirai). » » » Monsig. Jaimes Luigi Alessandro (Cúcuta). co 6 luglio agosto Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1040 18 gennaio 1964. Monsig. 30 » » Monsig. Monsig. » 8 febbraio » Monsig. Monsig. 2C » 23 marzo » Monsig. 9 aprile » » » » » » » » » maggio » » » » 10 giugno 22 » 28 30 » 25 » » )) 16 20 » » » » )) » » » » » » 27 » G 7 luglio » » 10 » 11 17 22 » » )) )) » )) )) 24 » 27 1 agosto 12 18 » 21 1 settembre » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Alves Da Costa Giovanni (Manaus). Hebel Bartolomeo (Köln). Thienel Uberto (Köln). Pozzi Renato (Piacenza). Stachnik Riccardo (Münster). Pavesi Giovanni Battista (Cachoeiro de Itap< mirim). Erdle Alberto (Paderborn). Köpping Federico (Paderborn). Niischen Luigi (Paderborn). Leibenites Cesario de Castro (Rio Prêto). Nafria Gregorio (Rio Prêto). Vitali Adauto (Säo Joâo da Boa Vista). Das Merces Melo Giuseppe Francesco (Goa Damâo). Gomes Catäo Francesco Saverio (Goa e Damâo). Panizo Orallo Santiago (San Sebastián). Unanue Ullecia Bernardo (San Sebastián). Rebassa Bisquerra Pietro (Ciudad Real). Borraz Zurriaga Luigi (Zaragoza). De Arcega Bravo Francesco (Tulancingo). Martínez y Martínez Luca (Astorga). Abad Pietro (Imus). De Leon Mauro (Imus). Domingo Francesco (Imus). Godoy Ferdinando (Imus). Hocson Gabriele (Imus). Lerena Pietro (Imus). Mojica Baraquiel (Imus). San Juan Eulogio (Imus). Hofmann Luigi (Freiburg im Breisgau). Ancarani Nevio (Rimini). Parisella Innocenzo (Gaeta). Pacheco Pérez Valentino (Osma-Soria). Rubio Penalba Raimondo (Osma-Soria). Bauch Andrea (Eichstätt). Mayr Francesco Saverio (Eichstätt). Dormido y Uy Isidoro (Bacolod). Bianco Guglielmo Pietro (La Piata). Lisena Giuseppe (Molfetta). Spavento Igino (Venezia). Malone Giovanni F. (Northampton). Vásquez Corona Raffaele (Guadalajara). Bruschi Antonio (Rimini). Corboy Raimondo (Hexham and Newcastle). Antonetti Lorenzo (Novara). Cuminal Giovanni (Amiens). Prigione Gerolamo (Alessandria). Carlomagno Mario (Trivento). Diarium Romanae Curiae 1041 Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di confermare : 11 marzo » » » » » )) )) » )) » » » » » )) » )) » )) » )) » » » » )) » » » )) » » )) » )) » 13 » » 16 » » » » » » » » » » » » » » » » » » 21 » » » » 25 2 - • '• » aprile » » 14 » 1964. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Banfi Angelo (Milano). Ballarati Stefano (Milano). Baraggia Piero (Milano). Bettoli Giacomo (Milano). Boffa Luigi (Milano). Oattorini Paolo (Milano). Cereda Angelo (Milano). Colombo Mario (Milano). Discacciati Primo (Milano). Galbiati Pasquale (Milano). Ghiringbelli Giuseppe (Milano). Gilardi Ambrogio (Milano). Giovenzana Arturo (Milano). Grossi Giuseppe (Milano). Madonini Luigi (Milano). Ee Luigi (Milano). Riboni Edoardo (Milano). Tendermi Domenico (Milano). Trezzi Ambrogio (Milano). Valentini Ubaldo (Milano). Vimercati Luigi (Milano). Zanolli Alfonso (Milano). Willner Domenico (Sankt Pölten). Bruschi Antonio (Rimini). Polverelli Amedeo (Rimini). Vasini Giuseppe (Rimini). Aldrighetti Lodovico (Verona). Bellomi Lorenzo (Verona). Bortolani Tarcisio (Verona). Castagna Luigi (Verona). Dal Gallo Dario (Verona). Marini Angelo (Verona). Mazzi Candido (Verona). Mirandola Igino (Verona). Pezzo Bartolomeo (Verona). Piccoli Luigi (Verona). Salvetti Ilario (Verona). Tosi Umberto (Verona). Venturi Emilio (Verona). Frangipane Giovanni (Altamura). Simone Francesco (Altamura). Zaccaria Donato (Altamura). Aleazar Amde Michele (Asmara). Copello Carlo Raul (Buenos Aires). Isoldi Giulio V. (Buenos Aires). Gimillaro Antonino (Patti). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1042 14 » » » 21 » » » aprile » » » » maggio » 12 25 » S » » » » » » 10 giugno » » » » 1964. Monsig. Mastrantonio Francesco (Patti). » Monsig. Parasiliti Gaetano (Patti). Monsig. Travaglianti Gaetano (Patti). Monsig. Vanadia Sebastiano (Patti). Monsig. D'Amica Bruno (Catanzaro). Monsig. Fragola Pietro (Catanzaro). Monsig. Garcea Antonio (Catanzaro). Monsig. Samà Vincenzo (Squillace). Monsig. Moglioni Augusto (Roma). Monsig. Doxie Donald F. (San Diego). Monsig. Baiada Alonzo (Monreale). Monsig. Calisti Baldassare (Monreale). Monsig. Caruso Amedeo (Monreale). Monsig. Costantino Antonio (Monreale). Monsig. Failla Giuseppe (Monreale). Monsig. Finazzo Antonino (Monreale). Monsig. Giordano Stefano (Monreale). Monsig. Massi Giovanni (Roma). Monsig. Campana Giovanni Battista (Cassano all'Ionio). Monsig. Didona Antonio (Cassano all'Ionio). Monsig. Falabella Salvatore (Cassano all'Ionio). Monsig. Fera Francesco (Cassano all'Ionio). Monsig. Massafra Cosma (Cassano all'Ionio). Monsig. Pennini Francesco (Cassano all'Ionio). Monsig. Rimolo Francesco (Cassano all'Ionio). ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire : L'Ordine dello Speron d'Oro : 2 ottobre 1964. A S. E. il Dr. Sukarno, Presidente della Repubblica d'Indonesia. Il Collare dell'Ordine Piano : 5 novembre 1964. A S. E. il Dr. Kaunda Kenneth, Presidente della Repubblica dello Zambia. La Gran Croce dell'Ordine Piane. 8 ottobre » » 15 » 19 » 1964. A S. E. il sig. Papandreu Giorgio, Presidente del Consiglio dei Ministri di Grecia. » A S. E. il sig. Costopoulos Stravos, Ministro degli Affari Esteri di Grecia. » A S. E. il Dr. Subandrio, Primo Vice-Primo Ministro e Ministro degli Affari Esteri della Repubblica d'Indonesia. » A S. E. il sig. Nadiope Wilberforce, Vice-Presidente dell'Uganda. Diarium Romanae Curiae 1043 La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 8 ottobre 1964. A S. E. il sig. Pappas Demetrios (Grecia). » » » A S. E. il sig. Vassiliou Nicolas Hadji (Grecia). » » » A S. E. il sig. Akritas Loukis (Grecia). » » » A S. E. il sig. Pappas Andrea (Grecia). 13 » » Al sig. Stepan Carlo Maria (Austria). 19 » » A S. E. il sig. Ngobi Mattias (Uganda). » » » A S. E. il sig. Douzima Marcello (Repubblica CentroAfricana). 5 novembre » A S . E. il sig. Matoka Pietro W. (Zambia). La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 20 aprile 1964. Al Gen. Power Tommaso (New York). 31 agosto » Al sig. Soleti Adolfo (Città del Vaticano). 18 settembre A S. E. il Gen. Remondino Aldo (Italia). 8 ottobre Al sig. Baizos Teodoro (Grecia). » 13 » » Al sig. Giuliani Enrico (Città del Vaticano). 19 » » Al Principe Simbwa David Alessandro (Uganda). 5 novembre » Al sig. Musakanya V. S. (Zambia). Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: Ci 10 agosto 1963. Al sig. Leone Oreste (Roma). 28 settembre Al sig. Valdés Larrain Carlo (Santiago de Chile). » 7 novembre Al sig. van der Lugt Antonio E. M. (Rotterdam). » » 16 Al sig. Dor Andrea F. M. G. ('s-Hertogenbosch). 5 febbraio 1964. Al sig. Faber Giacomo (Versailles). » 8 Al sig. Cai vani Aristide (Caracas). » 13 Al sig. de Vink Enrico Guglielmo (Utrecht). 26 Al sig. Muhlebach-Zumsteg Massimiliano (Basel e Lugano). » Al sig. Studer Auer Alberto (Basel e Lugano). » » Al sig. Bloomingdale Alfredo (Los Angeles). » Al sig. Clougherty Bernardo (Los Angeles). » Al sig. Clougherty Francesco (Los Angeles). Al sig. Johansing Paolo Gerardo (Los Angeles). » Al sig. Magdien Roberto (Los Angeles). » » Al sig. Schnieders Edmondo (Los Angeles). » Al sig. Wagner Ruggero (Los Angeles). » Al sig. Welk Lorenzo (Los Angeles). )> » Al sig. D'Arneville Carlo (Paris). » » Al sig. Mauratille Guido (Paris). 14 marzo » Al sig. Janiv Vladimiro (Paris) 1 aprile Al sig. Hurel Pietro (Chartres). 3 » » Al sig. Misk Maroun (Bairut). Al sig. Pierobon Giuseppe (Concordia). Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 1044 6 » » » U » aprile » » 15 » » » » 17 » 22 21 » » » 27 28 4 14 » » maggio » » 18 20 25 2 giugno » » » 1964. Al sig. Pastorini Sirio (Firenze). Al sig. Causa Raffaello (Napoli). Al sig. D'Angelo Giuseppe (Siracusa). Al sig. Ferrarmi Edoardo (Siracusa). » Al sig. Brenninkmeyer Felice (Haarlem). » Al sig. Siano Giovanni (Siena). » Al sig. Beshir Shuraiki (Giordania). » Al sig. Elias Bandaq (Giordania). Al sig. Ibrahim Abdel Nabi (Giordania). Al sig. Rohi al Katib (Giordania). » Al sig. Saad ed Din Juma (Giordania). Al sig. Shaer el Mohaisin (Giordania). Al sig. Walìd Saadi (Giordania). » Al sig. Zeìd ben Schaker (Giordania). Al sig. Assouad Francesco (Alep dei Maroniti). Al sig. Casana dei Baroni Piero (Torino). Al sig. Mclnnes Francesco (Portsmouth). » Al sig. Ramadori Alessandro Roma). » Al sig. Vian Nello (Roma). » Al sig. Bozzo Erminio (Genova). Al sig. Chiapparmi Giovanni (Faenza). » Al sig. Pizzi Amilcare (Milano). Al sig. Renchard Giorgio (Bermuda Islands). Al sig. Sykes Giuseppe (Bermuda Islands). » Al sig. Marsilli Gastone (Roma). Al sig. Prosperetti Walter (Roma). Al sig. Grotti Riccardo (Roma) » Al sig. Amero d'Aste Stella Gaetano (Roma). Al Conte Brandolini d'Adda Brando (Venezia). NECROLOGIO OD 10 ottobre 1964. Monsig. Werwimp Alphonse, Vescovo tit. di Gibba. 11 » » Monsig. Treacy John Patrick, Vescovo di La Crosse. 12 » Monsig. Rodrigues Michael, Vescovo tit. di Equizeto. » 4 novembre Monsig. Gagnor Giuseppe Pietro, Vescovo di Alessandria. » » Monsig. Rummel Joseph Francis, Arcivescovo di New Orleans. 12 » » Monsig. Moreira Pinto José da Cruz, Vescovo di Viseu. 13 » Monsig. Bernacchia Oddo, Vescovo tit. di Sebela. » » » Monsig. Barda Franciszek, Vescovo di Przemyél dei Latini. 18 » Monsig. Olbert Augustin, Vescovo di Tsingtao. 21 » » Monsig. Bernier Paul, Arcivescovo-Vescovo di Gaspé. 23 » » Monsig. Daly Edward Celestin, Vescovo di Des Moines. 26 » » Monsig. Scharmach Leo, Vescovo tit. di Mostene. 28 Monsig. Falconieri Gregorio, Vescovo tit. di Siili. » (Ser. IH, v. VI) - N. 17 31 Decembris 1964 An. et vol. LVI ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E I INDEX GENERALIS ACTORUM (An. e t v o l . L V I — Ser. III, I - A C T A I O A N N I S PP. XXIII LITTERAE DECRETALES, 63. CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 238, 240, 241, 243, 245, 247, 249, 251, 253, 255, 317, 319, 321, 323, 325, 328. LITTERAE APOSTOLICAE, 74, 75, 76, 77, 78, 257, 258, 259, 260, 262, 263. v. V I ) LITTERAE APOSTOLICAE, 13, 14, 16, 17, 188, 300, 513, 523, 674, 735, 915, 235, 417, 514, 524, 676, 736, 916, 293, 418, 516, 555, 677, 738, 965, 294, 419, 517, 556, 678, 798, 967, 295, 296, 420, 421, 518, 519, 557, 559, 680, 681, 800, 801, 973, 974. 297, 511, 521, 560, 682, 912, 298, 512, 522, 561, 734, 913, CONVENTIONES, 740, 917, 925. CHIROGRAPHA, 231, 422. EPISTULAE, 23, 189, 357, 423, 424, 426, I I - A C T A P A U L I PP. V I 562, 563, 683, 685, 744, 747, 803, 933, 935, 975, 977. LITTERAE ENCYCLICAE, 609. NUNTII EPISTOLA APOSTOLICA, 353. GRATULATORII, 236, 237, 301, 302, 978, 980. ADHORTATIO APOSTOLICA, 183. HOMILIAE, 359, 428, 903. SOLLEMNIS CANONIZATIO, 901. SUMMI PONTIFICIS PEREGRINATIO IN PALAESTINAM (SERMONES ET PRECES), 158, SACRA CONSISTORIA, 853, 875, 876. 370. LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE, 5, 139, 225, 289. CONSTITUTIONES 485, 487, 488, 499, 501, 503, 549, 551, 552, 670, 671, 725, 791, 792, 794, APOSTOLICAE, 490, 492, 493, 504. 507, 509, 661, 663, 665, 727, 729, 731, 797. 481, 496, 545, 666, 732, 483, 497, 547, 668, 789, 66 - ACTA, vol. VI, n. 17. — 31-12-1964. ALLOCUTIONES, 25, Si, 40, 43, 47, 191, 193, 197, 199, 202, 203, 206, 305, 307, 309, 363, 368, 370, 376, 378, 387, 389, 390, 433, 438, 444, 446, 447, 448, 450, 565, 571, 572, 574, 579, 581, 590, 687, 689, 750, 751, 758, 759, 805, 816, 936, 939, 941, 943, 946, 947, 981, 983, 989, 993, 996, 998, 999, 1002, 1003, 1004, 1005, 1007, 1019. Index generalis actorum 1046 NUNTII RADIOTELEVISIFICI, 50, 52, 591. NUNTII RADIOPHONICI, 54, 55, 207, 313, 314, 391, 396, 398, 594, 690, 764, 817, 1020. NUNTII SCRIPTO DATI, 400, 451, 597, 598, 820, 949, 1021. RESCRIPTUM, 600. Decreta, 332, 334, 337, 338, 529, 532, 535, 538, 540, 697, 700, 703, 705, 708, 770, 773, 776. Instructio, 877. SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS : Decretum, 951. I I I - CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II CONSTITUTIO DE SACRA LITURGIA, 97. DECRETUM DE INSTRUMENTIS COMMUNICATIONIS SOCIALIS, 145. NOVA COMMISSIONUM MEMBRA, 350, 479. CONCILIARIUM I V - A C T A SS. C O N G R E G A T I O N U M SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII : Decretum, 212. Instructio, 822. V - ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA : Decretum, 953. SACRA ROMANA ROTA: Citationes edictales, 87, 88, 215, 216, 217, 218, 219, 220, 273, 274, 275, 339, 407, 468, 606, 607, 719, 1037. TRIBUNAL VICARIATUS URBIS : Citationes edictales, 89, 90, 276, 340, 469, 470, 720, 954. VI - A C T A OFFICIORUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS : Decreta, 82, 84, 265, 267, 269, 270, 271, 272, 463, 464, 465, 526, 527, 602, 603, 695, 696, 767, 1023, 1024, 1026, 1028, 1029, 1030, 1031, 1032. Provisiones Ecclesiarum, 80, 213, 330, 403, 460, 601, 694, 766, 824, 1022. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI : Declaratio, 214. PONTIFICIUM CONSILIUM STUDIIS BIBLIORUM PROVEHENDIS, 712. DIARIUM ROMANAE CURIAE Audientiae sollemniores, 91, 221, 408, 471, 721, 780, 839, 955, 1038. SACRA CONGREGATIO RITUUM: Congregationes, 91, 277, 341, 471, 721. SACRA CONGREGATIO CONCILII : Decretum, 605. SACRA CONGREGATIO FIDE : SACRA CONGREGATIO RITUUM: SECRETARIA STATUS : Nominationes *, 91, 221, 278, 342, DE PROPAGANDA Decreta, 85, 405, 467, 768, 769, 826, 830, 833, 835, 837, 1034, 1035. 408, 472, 543, 608, 722, 780, 839, 955, 1038. Necrologia, 96, 224, 288, 478, 788, 1044. * Ad maius inquirentium commodum haec ponitur distincta recensio : PP. Cardinalibus concreditae Protectoriae : 91, 92, 221, 222, 343. Officiales renuntiati: in S. S. O. S. Off., 94, 780, 1039; in S. C. Consistoriali, 780; in S. C. pro Ecclesia Orientali, 223 , 472; in S. O. de disciplina Sacramentorum, 94; in Index generalis actorum 1047 S. C. Concilii, 473; in S. C. Religiosorum, 473; in S. C. Rituum, 473; in S. C. pro •Negotiis Extraord., 223; in S. C. de Seminariis et Stud. TJniversit., 223, 780; in Dataria Apostolica, 94; in Pont. Consilio studiis Bibliorum provehendis, 223, 472; in Pont. Consilio C. I. C. recognoscendo, 473; in Pont. Consilio instrument, communicat, social, praep., 608; in Nuntiaturis Apost., 92, 222, 343 , 608, 780, 955; in Internuntiaturis Apost., 222, 608; in Delegationibus Apostolicis, 780, 955; in Secretariatu pro non Christianis, 560; in Pont. Sophorum Collegio, 722. Episcopi adsistentes Solio : 222, 472, 543, 780, 781, 955, 1038. Protonotarii Apost, de numero : 92. Protonotarii Apost, ad instar participantium: 93 , 222, 343, 472, 543 , 781, 955, 1038. Praelati domestici : 278, 1039. Cubicularii secreti supra numerum : 282, 284, 344, 408, 955. Gubicularii secreti supra numerum ab ense et lacerna : 288. Cubicularii honoris supra numerum ab ense et lacerna : 94, 288. Cappellani secreti honoris : 284. Cappellani comunes s. n. : 92. E Militia Aurata : 475, 1042. Ex Ordine Piano: Collare, 223, 475, 781, 1042; Gran Croce, 223, 412, 475, 1042; Commenda con Placca, 722; Placca, 722; pommenda, 94, 723; Cavalierato, 623. Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croce, ci. civ., 223, 349 , 413 , 475 , 781, 1043; Gran Croce, cl. mil., 475; Commenda con Placca, ci. civ., 94, 415, 723, 782; Placca, ci. civ., 94, 415, 476, 723, 781; Commenda, ci. civ., 95, 415, 476, 723, 782, 1043; Commenda, cl. mil., 95, 784; Cavalierato, ci. civ., 95, 416, 476, 724, 784; Cavalierato, ci. milit, 416, 786. Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croce, 224, 349, 414, 475, 781, 1043; Commenda con Placca, 416 , 543 , 786; Placca, 543; Commenda, 96 , 416, 543 , 786; Cavalierato, 96, 544, 787.. n INDEX DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS I - ACTA IOANNIS PP. X X I I I I - LITTERAE DECRETALES PAG. 1962 Dec. 9 Humilitatis amator. - Beato Francisco Mariae a Camporubeo, Confessori, Sanctorum honores decernuntur . . . . . 63 II - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE 1963 Ian. 18 » » » » » » » Febr. 16 » » » » Mart. 1 » » » » » » » » » » » » » » 13 » Apr. •» . » 5 7 QUINHONENSIS (Danangensis). Naturalis in vitae. - Quibusdam a a dioecesi Quinhonensi detractis territoriis, nova dioecesis conditur «Danangensis» appellanda OYOËNSIS. Sacrum Consilium. - Apostolica praefectura Oyoënsis ad gradum dioecesis evehitur DOUALAËNSIS (Sangmelimaënsis). Quod superno. - Quibusdam distr actis territoriis e dioecesis Donai aënsi, nova efficitur « Sangmelimaënsis » appellanda LINGAYENSIS et ALIARUM (Cabanatuanensis). Exterior Ecclesiae. - Ex dioecesibus Lingayensi - Dagupanensi et Sancti Ferdinand! in Insulis Philippinis quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis «Cabanatuanensis» efficitur LINGAYENSIS-DAGUPANENSIS et ALIARUM (Tarlacensis). Clarissimae famae - Distractis e dioecesibus Lingayensi - Dagupanensi et Sancti Ferdinandi quibusdam territoriis, nova efficitur dioecesis nomine « Tarlacensis » ARUSHAËNSIS. Christi mandata. - In Tanganyikae territorio nova efficitur dioecesis, « Arushaënsis » nomine CALABRENSIS (Ikot-Ekpenensi). Catholicae res. - Detractis e dioecesi Calabarensi quibusdam territoriis, nova dioecesis constituitur, nomine « Ikot-Ekpenensis » HVALIENENSIS. Apostolica praefectura. - In insula Taiwan seu Formosa apostolica praefectura Hvalienensi ad gradum dioecesis evehitur, eodem nomine iisdemque finibus . . . . . VANKIENSIS. Mirum Ecclesiae. - Praefectura apostolica Vankiensis, in Rhodesia australi, ad dioecesis gradum attollitur . . . . DE VIENTIANE (Luangprabangensis). Ex quo Christus. - Nonnullis territoriis detractis a vicariatu apostolico de Vientiane, novus quidam vicariatus conditur «Luangprabangensis» nomine . TEGUCIGALPENSIS (Comayaguensis). Qui Dei arcano. - Ab archidioecesi Tegucigalpensi quibusdam detractis territoriis, nova dioecesis conditur « Compayaguensis » nomine COTONUENSIS (Abomeiensis). Christi iussum. - Divisa archidioecesi Cotonuensi, nova quaedam dioecesis constituitur «Abomeiensis» appellanda CHICLAYENSIS (Chotensis), Pontificale munus - E diocesi Chiclayensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova praelatura nullius conditur, nomine « Chotensis » appellanda . . . . 238 240 241 243 245 247 249 251 253 255 317 319 321 Index documentorum chronologico ordine digestus 1049 PAG. 1963 Apr. 27 » Maii 1 » » 10 OTTAVIENSIS (Hullensis). Quia dioecesim. - Detracto territorio ab archidioecesi Ottaviensi, nova dioecesis conditur «Hullensis» appellanda - 323 SIDEROPOLITANAE. Solet Catholica. - In cathedrali templo dioecesis Sideropolitanae Canonicorum collegium constituitur . . . . 325 PORTUS MONTT. Apostolicae Sedis. - Sedes cathedralis Portus Montt ad metropolitanae gradum evehitur novae cuiusdam provinciae ecclesiasticae 328 III - LITTERAE APOSTOLICAE 1962 Ian. 29 Munerum officiorumque. - Sanctus Gabriel Archangelus omnium cum auctoritate Legatorum Reipublicae Argentinae praecipuus Patronus eligitur » Oct. 12 Omnis maculae. - Beata Maria Virgo Immaculata de «Lourdes» et S. Raphael Archangelus principales Patroni, atque S. Ioseph, eiusdem Deiparae Sponsus, secundarius Patronus universae dioecesis Fororaphaëllensis eliguntur » » 17 A Christi. - Sanctus Franciscus Assissiensis principalis caelestis Patronus dioecesis Franciscopolitanae renuntiatur » » 25 Mariani Rosarii. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Beatae Mariae Virginis a Rosario et S. Dominici, quae in urbe Mendoza exstat, decoratur » Nov. 3 Salutem supplicibus. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris honestatus ecclesia B. Mariae Virginis a Salute, in oppido « Vailankanni», dioecesis Taniorensis » » 9 Decor Carmeli. - Beata Maria Virgo, a Monte Carmelo appellata, praecipua Patrona dioecesis Formosae declaratur » » » Quam mirum. - Beata Maria Virgo « Dei Valle » caelestis Patrona principalis, S. Ioseph, eiusdem Deiparae Sponsus, et S. Franciscus Solano Conf. caelestes Patroni secundarii pro tota Anatuyanensi dioecesi declarantur » » 13 Spectabile pietatis. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris tribuuntur collegiali ecclesiae Sanctae Mariae Novae in urbe « Abbiategrasso», archidioecesis Mediolanensis » » 22 Extremam regionem. - Sanctus Franciscus Salesius, Episcopus, Confessor et Ecclesiae Doctor, praecipuus Patronus universae dioecesis Neuquenianae eligitur » » 29 Pietatis veluti. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur ecclesiae vulgo appellatae «do Senhor Born Jesus de Iguape», dioecesis Santosensis 1963 Ian. 11 Tot inter. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Sancti Francisci a Iesu, in urbe Lima exstans, decoratur . . .. . . 257 74 75 76 258 77 259 260 78 262 263 II - ACTA PAULI PP. VI I - LITTERAE ENCYCLICAE 1964 Aug. 6 Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes, ad clerum et christifideles totius orbis itemque ad universos bonae voluntatis homines: quibus viis Catholicam Ecclesiam in praesenti munus suum exsequi oporteat II - EPISTULA APOSTOLICA 1964 Apr. 30 Spiritus Paracliti. - Ad Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos orbis catholici: die Pentecostes adveniente, preces 609 1050 Index documentorum chronologico ordine digestus PAG. indicuntur ad Concilii Oecumenici Vaticani II felicem invocandum exitum . 353 III - ADHORTATIO APOSTOLICA 1964 15 E p e r e g r i n a t i o n e . - Ad universos Episcoposo pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes : quae proxime habebitur Supplicatio ad christianorum unitatem impetrandam peculiari modo commendatur Ian. 183 IV - IN SOLLEMNI CANONIZATIONE 1964 Oct. 18 Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Mulumba Kalemba et viginti sociorum Martyrum Ugandensium, die xvin mensis Octobris a. MCMLXIV, dominica xxii post Pentecosten, in Basilica Vaticana peracta . . . . . . . . . . 901 V - SACRA CONSISTORIA 1964 Sept. Consistorium 26 secretum: 1. Camerarius Sacri Collegii 2. Optio 3 . Relatio causae canonizationis . 4. Provisio Ecclesiarum 5. Postulatio Palliorum Consistorium publicum Consistorium semipublicum . . . . . . . . . . . . . . . . . . 853 853 . 853 854 874 . 875 876 . . . . VI - LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE 1963 Nov. 1964 Ian. » Febr. » Apr. P a s t o r a l e m u n u s . - Facultates et privilegia quaedam Episcopis conceduntur 25 S a c r a m l i t u r g i a m . - Decernitur ut praescripta quaedam Constitutionis de Sacra Liturgia a Concilio Oecumenico Vaticano II probatae vigere incipiant 22 S t u d i a l a t i n i t a t i s . - Romae conditur Pontificium Institutum altioris Latinitatis 2 I n f r u c t i b u s m u l t i s . -- Constituitur Pontificium Consilium instrumentis communicationis socialis praepositum 30 VII 1963 Iun. 25 - CONSTITUTIONES BELEMENSIS DE PARA » Iul. 1 » SIL PORTUENSIS. » » SIKASSENSIS. Venerabilis Frater. - Civili districtu, » » PITTSBURGENSE Praefectura apostolica. - Praefectura apostolica (rassaicensis - Pittsburgensis). Cum » » homines. » » 483 485 487 - 488 SANCTI PETRI DE SULA. Sedis Apostolicae. - Vicariatus apostolicus de Sancto Petro Sula, in Honduria, ad dioecesis gradum evehitur » 481 Si- Diviso territorio exarchatus Pittsburgensis, duae eparchiae constituuntur, quarum altera « Passaicensis » nomine, altera « Pittsburgensis » » 289 quem kassensis, in Republica vulgo Mali cognominata, ad dioecesis gradum evehitur, nomine immutato » 225 (Petrosi Culminis). Animorum societas. - Di- •dicunt, Moxico ab Ecclesia Silvae Portuensis detracto, nova dioecesis constituitur « Lusitaniana » cognominanda . . . KENGENSIS. U t o m n i a . - Apostolica praefectura Kengensis ad gradum et dignitatem dioecesis evehitur, iisdem finibus eodemque nomine 6 » VAE 139 APOSTOLICAE viso territorio archidioecesis Belemensis de Para nova praelatura n u l l i u s conditur « Petrosi Culminis » » 5 KAYENSIS. Quod Sacrum. - Praefectura apostolica Kayensis 490 ad gradum et dignitatem dioecesis evehitur, eodem nomine servato 492 Index documentorum chronologico ordine digestus 1051 PAG. 1963 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Iul. 1 3 MANAËNSIS- -PARINTINENSIS. Ad Christi. - Ab Ecclesiis Manaënsi et Parintinensi quaedam territoria detrahuntur, quibus tres novae praelaturae nullius constituuntur, « Borbensis » « Coaritana » et « Itacoatiarensis » appellandae » » HERMOSILLENSIS. Mexicana natio. - Hermosillensis Ecclesia ad gradum Sedis metropolitanae evehitur, cui suffraganeae subiciuntur dioeceses Obregonensis et Tigiuanaënsis » » PANAMENSIS (S. Iacobi Veraguensis). Panamensis Ecclesiae. - Diviso territorio Ecclesiae Panamensis, nova dioecesis conditur, « Sancti Iacobi Veraguensis » appellanda » » TIGIUANAËNSIS. Pro Apostolico. - Vicariatus apostolicus Tigiuanaënsis ad gradum evehitur dioecesis, eodem nomine iisdemque servatis finibus . . » 21 NAMPULENSIS (Cabralopolitanae). Nampulensis dioecesis. - Detracto ab Ecclesia Nampulensi territorio, nova ex eo conditur dioecesis, « Cabralopolitana » appellanda Aug. 5 NAOHINGWEAENSIS. Quotiens datur. Ab abbatia nullius Ndandaënsi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis constituitur, « Nachingweaensis » appellanda » 1 2 ROSARIENSIS. Summorum Pontificum. - Rosariensis dioecesis ad gradum et dignitatem metropolitanae Ecclesiae evehitur, cui suffraganeae subiciuntur dioeceses S. Nicolai de Los Arroyos et Cervi Lusci . . » » CORDUBENSIS (Crucis Axeatae). Ecclesia Christi. - Ex quibusdam territoriis a Cordubensi archidioecesi separatis nova constituitur cathedralis Sedes, nomine « Crucis Axeatae » . . . » » RESISTENTIAE (Sancti Rochi). Supremum Ecclesiae. - Quibusdam detractis territoriis ex dioecesi Resistenciae, nova alia efficitur, « Sancti Rochi » nomine » » TUCUMANENSIS (Ss. Conceptionis in Argentina). Condere dioecesim. Ab archidioecesi Tucumanensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis conditur, « Sanctissimae Conceptionis in Argentina » cognominanda Sept. 13 493 496 725 497 499 501 503 504 507 509 INDORENSIS - JABALPURENSIS - AIMERENSIS-JAIPURENSIS (Bhopalensis). Qui divino. - Ex Ecclesiis Indorensi, Jabalpurensi, AimerensiJaipurensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova Sedes metropolitana conditur, «Bhopalensis» cognominanda . . . » » ABIDJANENSIS ET ALIARUM (Abenguruensis). Sacrum Consilium. Ex quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi Abidjanensi et a diaecesibus Katiolaënsi et Buakensi nova conditur dioecesis, « Abenguruensis » nomine » » SHIKOKUENSIS (Takamatsuensis). Catholicae Ecclesiae. - Praefectura apostolica Shikokuensis ad gradum extollitur dioecesis, nomine indicto « Takamatsuensis » » » AITAPENSIS (Vanimoënsis). Omnium Ecclesiarum. - Quibusdam distractis territoriis a vicariatu apostolico Aitapensi, in Nova Guinea, praefectura apostolica conditur nomine «Vanimoënsis » » 28 SOBRALENSIS - IGUATUVINAE (Crateopolitanae). Pro apostolico. - Ex quibusdam territoriis dioecesium Sobralensis et Iguatuvinae nova fit dioecesis, nomine « Crateopolitana » Oct. 7 SEULENSIS (Suvonensis). Summi Pastoris. - Ex quibusdam territoriis archidioecesis Seulensis nova efficitur dioecesis, nomine « Suvonensis » » 1 2 ZAMBOANGENSIS (Isabellopolitanae). Providens Dei. - Detractis quibusdam territoriis ab archidioecesi Zamboangensi, in Insulis Philippinis, nova conditur praelatura nullius, nomine « Isabellopolitana » Nov. 1 6 KITUIENSIS. Christi evangelium. - Apostolica praefectura Kituiensis ad gradum dioecesis evehitur, eodem nomine servato . . » » MYSURIENSIS (Chikmagalurensis). Indicae regionis. - A dioecesi Mysuriensi quibusdam detractis territoriis, nova dioecesis constituitur, « Chikmagalurensis » nomine Dec. 5 QUITENSIS (Latacungensis). Novam dioecesim. - Ex quodam territorio archidioecesis Quitensis nova fit dioecesis, «Latacungensis» appellanda . . . . . 545 547 549 551 552 661 663 665 666 668 Index documentorum chronologico ordine digestus 1052 PAG. 1963 Dec. 10 1964 Ian. 13 » » 16 » » » » » » » » » » » » » Febr. 10 » » » » » » » » 11 MOSHIENSIS (De Same). Adpetens Natalis. - Territorio civilis districtus, quem dicunt, Pare a dioecesi Moschiensi separato, nova praefectura apostolica conditur, « Samensis » nomine . . . MEXICANAE - TEXCOCENSIS (Tlalnepantlanae). Aliam ex aliis. - Detractis quibusdam territoriis ex archidioecesi Mexicana et dioecesi Texcocensi, nova dioecesis conditur, « Tlalnepantlana » nomine SHILLONGENSIS - DIRRUGARHENSIS (Tezpurensis). Fidei catholicae. Distractis quibusdam territoriis a dioecesibus Shillongensi et Dibrugarhensi, in India, alia dioecesis conditur nomine « Tezpurensis» VILLAVICENTIENSIS (Ariariensis). Laetamur admodum. - Diviso territorio vicariatus apostolici Villavicentiensis, nova praefectura apostolica conditur «Ariariensis» nomine . BOSSANGOAËNSIS. Gaudet sancta. - Apostolica praefectura Bossangoaënsis ad gradum dioecesis evehitur PALAËNSIS. Christi fidelium. - Praefectura apostolica Palaënsis, in territorio vulgo Tchad, ad gradum dioecesis evehitur, nomine finibusque immutatis NAGPURENSIS (Raipurensis). Religio vera. - Diviso territorio archidioecesis Nagpurensis, nova praefectura apostolica conditur, «Raipurensis» appellanda PARAKUENSIS (Natitinguensis). Ne latius. - Diviso territorio praefecturae apostolicae Parakuensis, nova dioecesis conditur, « Natitinguensis » nomine PARAKUENSIS. Africa terra. - Praefectura apostolica Parakuensis ad gradum et dignitatem dioecesis evehitur, eodem nomine sed mutatis finibus BANGASSUENSIS. Quod saeri. - Apostolica praefectura Bangassuensis ad gradum dioecesis attollitur, eodem nomine servato . . . VILLAVICENTIENSIS. Universae regimen. - Vicariatus apostolicus Villavicentiensis, in Columbia, ad gradum dioecesis attollitur, nomine finibusque servatis 670 671 727 720 731 732 789 791 792 797 794 VIII - LITTERAE APOSTOLICAE 1963 Iun, » » » Iul. » Aug. » » » Sept. » » » » » Oct. » » » » 25 Memorata digna. - Sancta Rosa Limana, Virgo, praecipua caelestis Patrona pro tota dioecesi Sanctae Rosae in California declaratur 293 28 Novus veluti - Beata Maria Virgo, vulgo a «Fontenova» appellata, principalis caelestis Patrona dioecesis Pisciensis eligitur . . 417 1 Hospes eram. - Sancta Martha caelestis Patrona deversoriorum Italiae dominorum, ministrorum mensarumque famulorum, seu «Albergatori e Lavoratori degli alberghi e delle mense», eligitur 13 9 Angelica salutatio. - Beata Maria Virgo «Annuntiata» praecipua caelestis Patrona pro tota Stocktoniensi dioecesi eligitur . . 294 19 Qui fuit. - Sanctus Petrus Claver caelestis Patronus eligitur Barrancabermeiensis dioecesis, i n Columbia . . . . . . . . 295 16 Salvatoris mundi. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur ecclesiae cathedrali vicariatus apostolici Sancti Georgii, Domino Nostro Iesu Christo vulgo « Señor de los Milagros » dicatae, in oppido « San Benito Abad » 296 18 Nomen recens, - Beata Maria Virgo, « Nostra Domina a Ssmo Sacramento» appellata, caelestis Patrona et Congregationis Presbyterorum et Societatis Ancillarum a Ssmo Sacramento eligitur . 14 24 Quae regio. - Beata Maria Virgo, a Septem Doloribus appellata, totius regionis Ciminiae principalis Patrona renuntiatur . . . 555 2 Virtutum gloria. - Sanctus Pius Pp. X secundarius caelestis Patronus urbis ac dioecesis Mantuanae eligitur 418 14 Impensa religione. - Beata Maria Virgo, « del Roble » vulgo appellata, principalis Patrona archidioecesis Monterreyensis constituitur 16 15 Purpurata sanguine - Sanctus Ioannes de Brébeuf et Socii Martyres declarantur principales Patroni provinciae Canadiae Inferioris et secundarii Patroni provinciarum Galliae Atlantieae, Galliae Index documentorum chronologico ordine digestus 1053 PAG. 1963 Oct. 15 » » » » » 18 » » 19 » » 22 » » 30 » Nov. 18 » » 26 » » » » » 27 » » » » » » » » 29 » » » » Dec. 1 » » 3 » » 5 » » 7 » » » » » » » » » » 11 14 » » » Mediterraneae, Galliae Septemtrionalis ac Parisiensis Societatis Iesu Sanctorum Caelitum. - Sanctus Ioannes Franciscus De Regis praecipuus apud Deum eligitur Patronus Societatis Iesu provinciarum Galliae Atlanticae, Mediterraneae, Septemtrionalis et Parisiensis Ad maiorem. - Sanctus Petrus Claver, Confessor, proclamatur principalis caelestis Patronus Columbianae Societatis Iesu provinciae (Occidentalis et Orientalis), secundarius caelestis Patronus Mexicanae Societatis Iesu provinciae Septemtrionalis . . . Praesens supplicum. - Sanctus Antonius de Padua principalis Patronus archidioecesis Iudiciforensis confirmatur . . . . Monumentum fidei. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris ecclesiae cathedrali Puniensi conferuntur Dulei cuidam. - Beata Maria Virgo in caelum Assumpta praecipua Patrona, atque S. Philippus Apostolus aeque principalis Patronus dioecesis Orurensis declarantur Primum sanctitatis. - Sancta Rosa Limana, Virgo, praecipua Patrona universae dioecesis Sanctae Rosae in Argentina constituitur Sanctissimae Virginis. - Beata Maria Virgo, vulgo «La Virgen de las gracias de Torcoroma» appellata, caelestis decernitur Patrona praecipua dioecesis Ocaniensis Suavem pietatis. - Sanctus Franciscus Salesius, Episcopus, Confessor et Ecclesiae Doctor, principalis caelestis Patronus dioecesis Bakeriensis eligitur Conditrix, antistita. - Beata Maria Virgo, a Septem Doloribus appellata, praecipua Patrona declaratur Congregationis Filiorum a Caritate, qui vulgo sodales Canossiani dicuntur Erga almam. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris cathedralis ecclesia Marianensis decoratur Scandere caelum. - Beata Maria Virgo, « Scala Paradisi » appellata, principalis Patrona, et S. Conradus Confalonieri, Confessor, Patronus aeque principalis totius Netensis dioecesis constituuntur Opifera Mater. - Beata Maria Virgo, quae ut «Salus infirmorum» invocatur, principalis caelestis Patrona totius dioecesis Facata• tivensis eligitur Mutuae quoddam. - Sanctus Antonius Patavinus principalis Patronus dioecesis Neo-Iguassuensis eligitur Praesidium Deiparae. - Beata Maria Virgo de Mercede principalis Patrona archidioecesis Tucumanensis declaratur . . . . . Nuntium salubre. - Venerabilis Dei Famulus Nuntius Sulprizio, adulescens laicus, Beatus renuntiatur Qui plenus. - Sanctus Stephanus Protomartyr praecipuus municipii Cotiniolae Patronus eligitur Pientissimae Matris. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris paroeciali ecclesiae Beatae Mariae Virginis a Misericordia in urbe « Apizaco », intra fines Tlaxcalensis dioecesis, conferuntur . . Quae religione. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris tribuuntur ecclesiae paroeciali Sancti Antonii in urbe Bonaëropoli . . . Hildesiae decus. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris paroeciali ecclesiae Sancti Godehardi in urbe Hildesia conferuntur . . Felix sane. - Sanctus Antonius Maria Giannelli, Episcopus et Confessor, declaratur caelestis Patronus aeque principalis, una cum Sancto Columbano Abbate, pro tota Bobiensi dioecesi et urbe Usu est. - Internuntiatura Apostolica in Republica Coreana erigitur Viget salubriter. - Sanctus Paulus Apostolus declaratur caelestis Patronus laicorum apostolatus, qui «Cursillos de Cristianidad» appellatur Montibus in claris. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur ecclesiae abbatiali Beatae Mariae Virg. in Caelum assumptae sacrae in oppido « Montichiari », dioecesis Brixiensis 297 298 300 419 420 421 511 512 513 514 516 517 556 912 518 17 519 521 522 973 523 235 524 557 1054 I n d e x d o c u m e n t o r u m c h r o n o l o g i c o o r d i n e d i g e s t u s PAG. 1963 Dec. 25 1964 Ian. 18 » Febr. 10 » » 14 » » 18 » » 21 » » 25 » » » Mart. 1 » » 4 » » 5 » » 7 » » 11 » » » Apr. » » 22 » Maii 12 . 29 25 7 » » » » » » » » 19 » Iun. 6 » » 17 » Oct. 24 - Rosa aurea tribuitur in honorem Iesu Infantis, cuius simulacrum in specus Bethleemitici sacra aede excolitur D u o d e c i m a b h i n c . - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris honestatus ecclesia paroecialis S. Vito Martyri sacra, quae in urbe Elvacensi exstat ••• S u p r e m o . - Laosiensis regio a Delegatione Apostolica Indosinensi seiungitur ac Delegationi Apostolicae Thailandiae et Paeninsulae Malacensis adicitur P a x e t r e c o n c i l i a t i o . . - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur templo Sacratissimo Cordi Iesu in urbe Bogota dicato T e r r a s a c r a . - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris ecclesiae paroeciali Sancto Emmeramo dicatae, quae Ratisbonae exstat, , tribuuntur. . Q u a e « d u l c i t e r y ) . - Beata Maria Virgo a Mercede praecipua caelestis Patrona pro universo Exercitu Aequatoriano constituitur . . O r d i n i s D o m i n i c i a n i . - Sanctus Albertus Magnus cognozninis religiosae provinciae, in Foederatis Septemtrionalis Americae Civitatibus exstantis, praecipuus Patronus eligitur Q u o d e x s t a t . - Templum S. Urbano Papae Martyri dicatum, quod exstat in urbe Trecis, titulo ac dignitate Basilicae Minoris decoratur E x t a t , i n t r a - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Beatae Mariae Virginis a Pietate («Notre-Dame de Pitié» v. n.), intra Pictaviensis dioecesis fines, honestatur A d o r a t e i n m o n t e . - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris ecclesiae Sanctissimae Trinitatis in loco « Sonntagberg » vulgo appellato, Intra Sancti Hippolyti dioecesis fines extructae, conferuntur . I n s i g n i s e t i m p e r i a l e s . - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris collegialis ecclesia Beatae Mariae Virg. « Dominae Nostrae ad Capellani Antiquam», seu «Unserer Lieben Frau zur Alten Kapelle », Ratisbonae exornatur A n g e l u s D o m i v i . - Sanctus Raphaël Archangelus caelestis Patronus Inspeciorum Annonae in Urbe eligitur P r a e c l a r a D e i . - Beata Maria Virgo, vulgo « de la Cinta » nuncupata, principalis Patrona caelestis urbis Huelvae declaratur . P a s t o r a l e m c u r a m . - S. Matthaeus Apostolus et Evangelista principalis Patronus Lusitanorum Militum aerariae rei tuendae, qui vulgo « Guarda Fiscal » appellantur, eligitur . . . . I n n o c e n t i a e e x e m p l u m . - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Sancti Aloisii Gonzagae in oppido Stiverorum Castro, dioecesis Mantuanae, honestatur E l e c t u r i . - Sanctus Andreas Corsini praecipuus Patronus Tuscae provinciae Ordinis Fratrum B. Mariae Virg. de Monte Carmelo eligitur S a l u t i f e r a e C r u c i s . - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur paroeciali ecclesiae S. Crucis in Urbis regione Flaminia seu vulgo « Santa Croce Flaminia » . S a n c t a a m i c i t i a . - Sanctus Antonius Maria Claret, Episcopus et Confessor, praecipuus definitur Patronus Congregationis Sororum Adoratrieum Ancillarum a Sanctissimo Sacramento et Caritate H i s p a n o r u m p i e t a s . - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris Sanctuarium SS. Cordis Ies\i, v. « Santuario Nacional de la Gran Promesa», in urbe et archidioecesi Vallisoletana decoratur . P r o g r e d i e n t e C o n c i l i o . - Secretariatus de non Christianis erigitur, cuius Praeses Emus P. D. Paulus S. R. E. Presbyter Cardinalis Marella renuntiatur . Q u a n t u m u t i l i t a t i s . - Delegatio Apostolica in Republica Ruandensi in Nuntiaturam erigitur . > . Q u e m a d m o d u m m u n e r i s . - Apostolica Delegatio, antea Indosinensis appellata, nomine « Vietnamiensis et Cambogiensis » distinguitur P a c i s n u n t i u s . - Sanctus Benedictus Abbas principalis totius Europae Patronus eligitur P i a e p e r e g r i n a t i o n i s . 188 913 559 674 915 676 677 678 680 734 681 682 735 974 736 738 798 800 801 560 561 916 965 Index 1964 Oct. 25 documentorum chronologico Mart. Iul. » » 1963 Nov. 22 1964 Apr. » » » 1964 Febr. » Apr. » » » Maii » » » » » » » Iun. » Iul. » Aug. 925 740 917 CHIROGRAPHA N o b i l e s u b s i d i u m . - Consociatio Internationalis Musicae Sacrae canonice instituitur Opus in Civitate Vaticana constituitur operariis religione ac pietate excolendis XI Dec. 1055 , 6 Inter Apostolicam Sedem et Venetiolanam Rempublicam . . . 7 Inter Apostolicam Sedem et Austriacam Rempublicam: de Administratione Apostolica Oenipontana in dioecesim erigenda . . 27 Inter Apostolicam Sedem et Tunetanam Rempublicam . . . . X - 1963 digestus C a r i t a t i s p r a e c o n i u m . - Venerabilis Dei Famulus Aloisius Guanella, sacerdos. Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a S. Maria Providentiae fundator, Beatus renuntiatur . 967 IX - CONVENTIONES 1964 » ordine - 231 422 EPISTULAE A d E c c l e s i a m . - Ad Revmum P. Mauritium Quéguiner, Moderatorem Generalem Societatis Parisiensis missionum ad exteras gentes, tertio saecudo volvente ab eadem Societate constituta 31 P e r l a t u m N o b i s . - Ad Emum P. D. Hamletum Ioannem titulo Ecclesiae suburbicariae Tusculanae S. R. E. Card. Cicognani, publicis Ecclesiae negotiis praepositum, quem Legatum deligit ad sollemnia Tarracone agenda ob undevicesimum revolutum saeculum a S. Pauli Apostoli in Hispaniam adventu . . . 20 N e o - E b o r a c i . - Ad Emum P. D. Paulum tit. Sancti Andreae Apostoli de Hortis S. R. E. Presb. Cardinalem Marella, quem Legatum deligit, ut auspicalibus ritibus Neo-Eboraci praesideat, quibus bonorum artium ex omnibus nationibus Expositio instaurabitur IS C e t t e l e t t r e . - Ad Excmum P. D. Athenagoram, Patriarcham Oecumenicum Constantinopolitanum . . 24 A d t e , D i l e c t e . - Ad Emum P. D. Iacobum S. R. E. Presb. Cardinalem Lercaro, Archiepiscopum Bononiensem, decem eelebraturum lustra, e x quo est auctus Sacerdotio . . . . . . . . 20 L u s i t a n i a , i n c l i t a . - Ad Emum P. D. Emmanuelem Sanctae Romanae Ecclesiae Presb. Cardinalem Gonçalves Cerejeira, Patriarcham Lisbonensem, quem Legatum eligit, ut sollemnibus praesideat eelebritatibus indictis centesimo exacto anno, ex quo B. Maria Virgo Immaculata excoli coepta 'est in montis « Samerio » sacrario 22 D i e s q u i . - Ad Einum P. D. Richardum Sanctae Romanae Ecclesiae Presb. Cardinalem Cushing, Archiepiscopum Bostoniensem, quinque exacta lustra ab accepta episcopali consecratione eelebraturum 27 S a c r o s a n c t a e c c l e s i a . - Ad Emum P. D. Paulum tit. S. Andreae Apostoli de Hortis S. R. E. Presb. Cardinalem Marella, quem Legatum deligit ac renuntiat, ut Parisiensi institutae celebrationi praesideat, octavo saeculo volvente ex quo princeps templum, B. Mariae Virgini receptae sideribus sacrum, exstrui coeptum est » F e s t a a n n i v e r s a r i a . - Ad Excinum P. D. Hermannum Schaufele, Archiepiscopum Friburgensem, quinquaginta et quingentis exactis annis ab inito Constantiensi Concilio . . . . . . . 15 P e r l a t u m e s t . - Ad Emum P. D. Ioannem S. R. E. Presb. Cardinalem Landázuri Ricketts, Archiepiscopum Limanum, quem Legatum eligit, ut sexto Eucharistico Conventui, ex universa Hispana Natione Legione celebrando, praesideat 1 C a r i t a t i s i n s i g n e . - Ad Revmum P. Carolum Mansfeld, Ordinis Clericorum Regularium Ministrantium Infirmis Generalem Praefectum, ob celebranda sollemnia a piissimo obitu S. Camilli de Lellis trecentesimo e t quinquagesimo revoluto anno . . . . 20 P e r l i b e n t i a n i m o . - Ad Revmum Patrem Ioannem Baptistam Janssens, Societatis Iesu Praepositum Generalem, centesimo et quin3 23 180 357 423 424 562 563 426 683 685 744 Index documentorum chronologico ordine digestus 1056 PAG. 1964 Sept. » Oct. » Nov. 11 » » 18 quagesimo volvente anno ab eadem Societate in integrum restituta Iam prope. - Ad Emum P. D. Eugenium S. R. E. Cardinalem Tisserant, Episcopum Ostiensem, Portuensem et S. Rufinae, Sacri Collegii Decanum et primum Purpuratum Patrem e Consilio Praesidentiae Consilii Oecumenici Vaticani II, proxime ineunte tertia Sacrosanctae Synodi Sessione . . . . . . . . Anconae in vigilia. - Ad Excmos PP. DD. Marium Castellano, Archiepiscopum Senensem, Antonium Santin, Archiepiscopum-Episcopum Tergestinum et Iustinopolitanum, Carolum Baldini, Episcopum Clusinum et Pientinum : quinto exacto saeculo a Pii Pp. II obitu Amiamo accompagnare. - Ad Emum P. D. Hamletum Ioannem S. R. E. Cardinalem Cicognani, a publicis Ecclesiae negotiis, qui interfuit ac praefuit Assisii celebrationi, S. Francisci anniversario festo die recurrente, necnon quinto ac vicesimo exacto anno ex quo idem Sanctus primarius Italiae Patronus est constitutus Bombayae in urbe. - Emo P. D. Gregorio Petro S. R. E. Cardinali Agagianian, Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando Praefecto, quem Legatum a Latere mittit ad Eucharisticum Bombayensem ex omnibus gentibus Conventum In Bombayensi. - Ad Emum P. D. Gregorium Petrum S. R. E. Cardinalem Agagianian, Sacri Consilii Fidei Propagandae Praefectum, quem, Bombayensi Eucharistico Conventu ex omnibus gentibus coacto, Goam mittit, S. Francisci Xaverii sacras veneraturum exuvias XII 1964 Ian. 20 » » 22 » Febr. 20 » Mart. 7 » Oct. 3 » Nov. 10 - NUNTII 74T 933 985 975 977 GRATULATORII Ad Emum P. D. Achillem S. R. E. Presb. Cardinalem Liénart, Episcopum Insulensem, octogesimum acturum natalem . . . Ad Emum P. D. Villelmum Theodorum S. R. E. Cardinalem Heard, octogesimum natalem celebraturum Ad Emum P. D. Eugenium S. R. E. Cardinalem Tisserant, Episcopum Ostiensem, Portuensem et S. Rufinae Sacrique Collegii Decanum, octogesimum acturum natalem Ad Revmum P. Anicetum Fernandez, Ordinis Fratrum Praedicatorum Generalem Magistrum, cui Beatissimus Pater gratulatur de impenso labore in apparandis Operum S. Thomae Aquinatis exemplaribus typis critica ratione exseriptis Ad Excmum P. D. Patricium Aloisium O'Boyle, Archiepiscopum Vashingtonensem, Catholicae Studiorum Universitatis Americae Cancellarium, septuagesimo quinto volvente anno ab illo Athenaeo constituto Ad Emum P. D. Petrum Tatsuo S. R. E. Cardinalem Doi, Archiepiscopum Tokiensem, ob sollemnem in urbe Japoniae capite novi templi principis peragendam dedicationem 23$ 237 301 302 978 980 XIII - HOMILIAE 1964 Mart. 26 » Maii 17 Habita in Patriarchali Archibasilicae Lateranensi, feria v in Coena Domini, ad Emos Patres Cardinales, Excmos Praesules, Revnlos Praelatos ceterumque Clerum et Christifideles, qui Sacro interfuerunt a Summo Pontifice ritu pontificali peracto . . . . Habita in Basilica Vaticana, die Dominica Pentecostes, ad Emos Patres Cardinales, Clerum et Christifideles, praesertim sacrorum alumnos quamplurimos, inter Missarum sollemnia a Summo Pontifice ritu pontificali peracta 349 428 XIV - PEREGRINATIO SUMMI PONTIFICIS IN PALAESTINAM 1964 Ian. » » 4-6 4 Allocutiones ad Jordaniae Regem, Italicae et Israëliticae Rerumpublicarum Praesides, Orientalium Ecclesiarum Patriarchas et christifideles, Civitatum Rectores ac cives . . . . Preces in basilica Sancti Sepulcri 158 370 Index documentorum chronologico ordine digestus XV - 1057 ALLOCUTIONES PAG. 1963 Dec. 1 » » ' 4 » » 23 » » 24 » » 28 1964 Ian. 11 » » 14 » » 20 » » 25 » » 29 » » 31 » Febr. 23 » » 24 » Mart. 10 » » 12 » » » » » 21 » » 27 » Apr. 4 » » 14 » » 17 » » 20 » » 23 » Maii 1 Habita in Basilica Vaticana, Clero et Christifidelibus adstantibus, iis praesertim qui e regione Aprutina et Campana Romam peregrinati sunt, ut sollemni ritui beatificationis Ven. Famuli Dei Nuntii Sulprizio interessent Ad Patres Conciliares habita, altera exacta Concilii Oecumenici Vaticani secundi sessione Delegatis Civitatum, qui interfuerunt Coetui XII Internationali a Consilio v. d. «Food and Agriculture Organization» (F.A.O.) Romae habito Ad Emos Patres Cardinales et Romanae Curiae Praelatos, per Emum Sacri Collegii Decanum Summo Pontifici fausta ominatos, festo Nativitatis Domini Iesu Christi recurrente . . . . Excmis Viris Civitatum Legatis apud Apostolicam Sedem, novo ineunte anno Beatissimo Patri felicia ac fausta ominantibus . Ad Excellentissimum Virum Antonium Segni, Reipublicae Italicae Praesidem, in Aedibus Quirinalis collis habita In Aula Clementina habita ad Romanos Patricios Nobilesque, novo ineunte anno Beatissimo Patri felicia ac fausta ominatos . . Ad Excellentissimum Virum Aldonem Moro, supremi Consilii publicae rei administrandae in Italia Praesidem Ad Excellentisismos Viros e Legatorum apud Apostolicam Sedem Caetu, in Palaestinam peracta a Beatissimo Patre peregrinatione Ad Excellentissimum Virum Ludovicum Erhard, supremi Consilii publicae rei administrandae in Foederatis Germaniae Civitatibus Praesidem . . . . . . . . Iis qui interfuerunt Coetui Romae habito a Moderatoribus Sodalitatis v. d. «Unione Internazionale Giovani Democratici Cristiani Ad Excellentissimum Virum Théo Lefèvre, supremi Consilii publicae rei administrandae in Belgio Praesidem Iis qui interfuerunt Coetui Romae habito a Consilio v. d. «Office International de l'Enseignement Catholique» Ad Excmos Praesules, Sacerdotes Sacrasque Virgines Missionales, ex australi regione nationis v. d. Sudan misere pulsos . . . Habita in Basilica Vaticana, Emis Patribus Purpuratis, Excmis Praesulibus, Praelatis et christifidelibus, qui aderant, cum statua aenea Pio XII Summo Pontifici posita inauguraretur . In Gregoriana Pontificia Studiorum Universitate habita, ad Athenaei Moderatores, Doctores discentesque Viris artis medendi peritis, qui interfuerunt Conventui septimo a Sodalitate v. d. «Union Médicale Latine» Romae habito . Prope amphitheatrum Flavium habita, post solis occasum, die vi Maioris Hebdomadae, Christi patientis itinere per stationes a Summo Pontifice piissime celebrato, magno civium Romanorum concursu . . . . Mulieribus e Consilio Sodalitati moderandae v. d. «Fédération Mondiale des Jeunesses Féminines Catholiques», ceterisque e variis nationibus delegatis, quae interfuerunt Coetui xv ab eadem Sodalitate Romae habito Ad Emos Patres et Excmos Praesules ex Italicorum Episcoporum Coetu, Romae ad plenariam vocatos contionem Iis qui interfuerunt Coetui Romae habito ac vulgo dicto « Séminaire des Nations Unies sur la liberté de l'information» . . Ad Excellentissimum Virum Hahn-Been Lee, primum cum auctoritate Legatum a Coreana Natione ad Sedem Apostolicam missum, cum is Litteras demandati muneris testes Summo Pontifici obtulisset Ad Maiestates Suas Fridericum IX, Daniae Regem, et Ingridem Reginam, qui Beatissimum Patrem observantiae causa publice adierunt Calendis Maiis habita operariis, qui Sacro interfuerunt a Summo Pontifice in Basilica Vaticana peracto, in festo S. Ioseph Opificis 25 31 40 43 47 191 193 197 199 202 203 206 305 307 309 363 368 370 376 378 387 389 390 433 Index documentorum chronologico ordine digestus 1058 PAG. 1964 Maii 7 » » 9 » » 11 » » 12 » » 19 » » 23 » » 26 » » 30 » » » » Iun. » » 17 » » 23 » » » » Iul. 20 » » 21 » Aug. » » 11 » » 22 » » 26 » Sept. 14 » » 15 8 7 Bonarum artium cultoribus ex Italica Sodalitate v. d. « Messa dell'Artista», qui in Sacello Sixtino interfuerunt Sacro a Beatissimo Patre celebrato . ' 438 Iis qui interfuerunt Coetui internationali Romae habito v. « sur les problèmes de l'assistance technique et de la formation de cadres dirigeants dans les pays en voie de développement » . 444 Ad Maiestatem Suam Hussein I, Jordaniae v. d. « Hascemita » Regem ' 446 Ad Excellentissimum Virum Antonium Garrigues et Diaz-Cañabate, Legatum cum publica auctoritate ab Hispanica Natione ad Sedem Apostolicam missum, qui Summo Pontifici Litteras demandati muneris testes tradiderat 447 Ad Excellentissimum Virum Ansgarium Cabello, liberis cum mandatis Legatum a Paraquariana Natione ad Sedem Apostolicam qui Summo Pontifici Litteras tradidit legationis fidem facientes 448 Ad summos Moderatores quarundam Familiarum Religiosarum earumque sodales, qui Romam convenerunt ad sui cuiusque Instituti Capitulum Generale . 565 Ad Excellentissimum Virum Reginaldum Leandrum Mora, a Venetiolana Natione ad Sedem Apostolicam missum cum auctoritate Legatum, qui Litteras Summo Pontifici tradidit, crediti muneris testes 450 Ad Praesidem ceterosque Moderatores Consilii Americani Hebraeorum, qui obsequii ac observantiae causa Beatissimum Patrem adierunt 571 Equitibus et Matronis Equestris Ordinis a Sancto Sepulcro Hierosolymitano, qui Coetui interfuerunt Internationali Romae habito 572 Iis qui interfuerunt Coetui undecimo Neapoli ex universa Italia habito a Sodalitate v. d. « Unione Cristiana Imprenditori e Dirigenti» .' 574 Habita in Auditorio Pianarum Aedium, ubi memoria acta est Summi Pontificis Pii XI, quinto et vicesimo a placido eius obitu exacto anno 579 Ad Emos Patres Purpuratos, fausta ac felicia ominatos Beatissimo Patri nominalem diem celebranti, anno exacto ex quo ad Summum Pontificatum est evectus . . . 581 Iis qui interfuerunt Coetui decimo Romae habito a Consilio v. d. «de l'Union de l'Europe Occidentale» 590 Ad Excellentissimum Virum Belisarium Moreno Hueyo, a Republica Argentina ad Apostolicam Sedem missum cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit commissi muneris testes 6S7 Ad Excellentissimum Virum Marcum Agajyellew, ab Aethiopiae Imperatore ad Apostolicam Sedem missum liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras sui muneris fidem facientes tradidit 689 Ad Excellentissimum Virum Petrum Devès, a Senegalensi Republica ad Apostolicam Sedem missum cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit commissi muneris testes 750 Habita in perinsigni Aede Cathedrali Urbevetana, cum ipse Summus Pontifex Sacrum in ea perageret, septimo exacto saeculo ab edita Urbani Pp. IV Constitutione Apostolica « Transiturus » 751 Ad Moderatores et Sodales ex ordine Recollectorum S. Augustini, e Congregatione Clericorum Regularium a S. Paulo, e Congregatione Sacrorum Cordium Iesu et Mariae, e Missionalibus Sacratissimi Cordis Iesu, Romae coetus habentes . . . . 758 Ingenti peregrinorum multitudini habita : Beatissimus Pater omnes bonae voluntatis homines de servanda ac tutanda pace obtestatur 759 Ad Patres Conciliares habita in Vaticana Basilica, in festo Exaltationis Crucis Domini Nostri Iesu Christi, cum tertia Oecumenicae Synodi Sessio initium caperet, sollemni peracta concelebratione ab ipso Summo Pontifice et a viginti quattuor Concilii Patribus ex variis ordinibus et regionibus delectis . . . . 805 Ad Excellentissimum Virum Augustinum Munyaneza, a Ruandensi Republica ad Apostolicam Sedem missum liberis eum mandatis Index documentorum chronologico ordine digestus 1059 PAG. 1964 Sept. 25 » » 28 » » 29 » Oct. 3 » » 12 » » 17 » » 23 » » 24 » » 25 » » 29 » » 30 » Nov. 6 » » » » » 7 » » 9 » » » » » 14 » » 21 » » 28 primum Legatum, qui Summo Pontifici commissi muneris fidem facientes Litteras tradidit 816 Iis qui interfuerunt Coetui duodevicesimi per hebdomadam Romae habito, biblicis studiis provehendis 936 Excmo Praesidi ceterisque Viris e Pontificio Consilio instrumentis communicationis socialis praeposito, primum plenarium coetum habentibus 939 In Aede Sixtina habita Observatoribus, Delegatis et Hospitibus a Christianis Communitatibus non Catholicis ad tertiam Oecumenicae Synodi Sessionem missis 941 Ad sodales Pontificii Collegii Sophorum, qui interfuerunt Coetui per hebdomadam habito, proposita quaestione: «Cerveau et conscience » . 943 Ad Excellentissimum Virum Sukarno, Indonesianae Reipublicae Praesidem 946 Iis qui interfuerunt Coetui septimo v. d. «Etats Généraux des Communes et des Pouvoirs locaux Européens» 947 Praeclaris Viris qui interfuerunt decimae Sessioni vulgo «du Marché International du film, du film télévisé et du documentaire » 981 Patribus Cardinalibus habita, Praesulibus, rei publicae Moderatoribus, Benedictinis Monachis et christifidelibus e laicorum ordine, qui sollemni ritui adfuerunt, quo reiectum post bellum Archicoenobii Casinensis templum a Summo Pontifice consecratum est 983 Habita in Basilica Vaticana Clero et Christifidelibus adstantibus, iis praesertim qui Romam peregrinati sunt, ut sollemni ritui Beatificationis Venerabilis Famuli Dei Aloisii Guanella interessent . . . . . . • 989 Emis Purpuratis Patribus, Excmis Praesulibus, Revmis Consultoribus Consiliarisque e Consilio ad exsequendam Constitutionem de Sacra Liturgia, qui Romam ad suetos agendos coetus convenerunt - 993 Iis qui interfuerunt Coetui duodecimo Romae habito a Consilio v. d. «Comité Exécutif du Programme du Haut Commissaire des Nations Unies pour les Réfugiés» 996 Ad Patres Conciliares, cum Summus Pontifex generali Coetui tertiae Sessionis praesedit, dum in schemate Missionum disceptatio versabatur 998 Iis qui interfuerunt Conventui sexto promovendis Ecclesiasticis Tabulariis Romae habito 999 Ad Excellentissimum Virum Kenneth D. Kaunda, Zambianae Reipublicae Praesidem 1002 Ad Excellentissimum Virum Ernestum Trigueros Alcaine, a Salvatoriana Republica missum ad Apostolicam Sedem liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit concrediti muneris testes 1003 Praesidi Virisque adlectis in Generale Consilium Vincentianorum Coetuum, a Beatissimo Patre coram admissis 1004 Ad Excellentissimum Virum Iulium dei Balzo «dei Duchi di Presenzano », ab Italica Republica ad Apostolicam Sedem missum cum auctoritate Legatum, qui Litteras Summo Pontifici tradidit legationis fidem facientes 1005 In Vaticana Basilica ad Conciliares Patres habita, die festo Praesentationis Beatae Mariae Virginis, post sollemnem ab ipso Summo Pontifice cum Praesulibus quibusdam peractam concelebrationem, tertia exacta Oecumenicae Synodi Sessione promulgatisque Constitutione dogmatica de Ecclesia atque Decretis de Oecumenismo et de Ecclesiis Orientalibus catholicis . 1007 Ad Excellentisismum Virum Georgium Borg Olivier, Primum e Consilio publicae rei moderandae in Melitensi Civitate Administrum 1019 XVI - NUNTII RADIOTELEVISIFICI 1963 » Dec. » 6 12 Universis Gallicae nationis christifidelibus Universis Belgicae nationis christifidelibus . 50 52 Index documentorum chronologico ordine digestus 1060 1964 Maii 31 Ex ecclesia S. Ludovici de Urbe ad Christifideles Nationis Gallicae missus, cum Lutetiae Parisiorum sollemnia agerentur ob octavum revolutum saeculum a cathedrali aede condita, Deo in honorem B. Mariae Virginis dicata 591 CO XVII - NUNTII RADIOPHONICI Dec. » » 23 1964 Ian. 26 » Mart. » » 15 » » 29 » Apr. 11 » » » 19 Iun. 7 » Iul. 12 » Aug. 1 » Sept. 6 » Nov. 8 CO 1963 Christifidelibus Foederatarum Brasiliae Civitatum, diem celebraturis sacrae precum Marialis Rosarii contentioni iuvandae . 54 Omnibus christifidelibus et terrarum orbis gentibus, cum Nativitatis Domini Iesu Christi sollemnia mox celebrarentur . . . 55 Christifidelibus Hispaniae, undevicesimum revolutum saeculum a S. Pauli Apostoli adventu in hispanicam regionem Tarracone celebrantibus 207 Christifidelibus Foederatarum Septemtrionalis Americae Civitatum, ob annuam in illis dioecesibus pecuniae collationem peragendam ad opem ferendam hominibus, qui in egestate versantur 313 Christifidelibus Dominicianae Reipublicae, cum sacra missio ad populi pietatem in archidioecesi Sancti Dominici excolendam finem haberet . 314 Universis Urbis et Orbis christifidelibus datus, die festo Resurrectionis Domini nostri Iesu Christi 391 Christifidelibus universi catholici orbis, pridie quam supplicatio haberetur, in diem dominicam secundam post Pascha indicta, ad sacerdotum, religiosorum sodalium sacrarumque virginum copiam a Domino impetrandam 396 Christifidelibus Salvatorianae Reipublicae, cum Eucharisticus ex universa natione Conventus finem haberet 398 Christifidelibus Lusitanis missus, eum sollemnes eelebritates finem haberent saeculo revoluto indictae, ex quo B. Maria Virgo Immaculata coli coepta est in illustri montis « Sameiro » sacrario 594 Christifidelibus Hispanae Nationis missus, cum Legione sextus ex universa Hispania Eucharisticus Congressus celebraretur . . 690 Ad iuvenes operarios quarumdam Europae nationum e Sodalitate v. d. «Jeunesse Ouvrière Chrétienne», qui Argentorati coetui interfuerunt ad Statuta edenda v. d. «Statut du Jeune Travailleur d'Europe» 764 Christifidelibus Germaniae in urbe Stuttgardia adunatis ad octogesimum Coetum habendum v. d. « Katholikentag » . 817 A Summo Pontifice datus, cum per hebdomadam iterum haberetur inceptum de radiophonica vocis diffusione, v. d. « Settimana mondiale della Radio» 1020 XVIII - NUNTII SCRIPTO DATI 1964 Mart. » Apr. » Maii » » » Sept. 21 Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E. Presb. Cardinalem da Costa Nunes, Sacri Consilii Religiosis Ordinibus Sodalitatibusque praepositi Ulyssipone partes agentem, cum haberetur alter ex universa Lusitana natione Religiosorum Sodalium Conventus . 12 Ad Emum P. D. Antonium S. R. E. Presb. Cardinalem Caggiano, Archiepiscopum Bonaërensem, et ad ceteros Archiepiscopos et Episcopos Reipublicae Argentinae, cum Coetus omnium Sodalitatum ab Actione Catholica in ea Natione haberetur . . . 29 Ad Excmum P. D. Ioannem Baptistam Hubertum Theunissen, Archiepiscopum Blantyrensem, et ad Christifideles regionis v. d. «Nyasaland» missus, cum sui iuris ea esse coepit, novo illi indito Reipublicae « Malawi » nomine 31 Ad Einum P. D. Iosephum Mariam Sanctae Romanae Ecclesiae Presb. Cardinalem Bueno y Monreal, Archiepiscopum Hispalensem, cum effigies B. Mariae Virg., vulgo «de Nuestra Señora de la Esperanza Macarena», ea in urbe aureo diademate fuit redimita 3 Ad Emum P. D. Petrum Tatsuo S. R. E. Cardinalem Doi, Archiepiscopum Tokiensem, ob xvin Olympia Certamina in Japoniae urbe capite celebranda 400 451 597 598 949 Index documentorum chronologico ordine digestus 1061 PAG. 1964 Sept. » Oct. 7 Ad Excmum P. D. Michaelem Gonzi, Archiepiscopum Melitensem, cum sui iuris esse Melita insula coepisset 820 29 Ad Metropolitam Heliopolitanum ceterisque qui interfuerunt Coetui Rhodi habito ab Ecclesiis Orientalibus ab Apostolica Sede seiunctis . .. • 1021 X I X - RESCRIPTUM 1964 Iul. 3 De tertia ineunda Sacrosancti Oecumenici Concilii Vat. II Sessione 600 III - ACTA Ss. OECUMENICI CONCILII VATICANI II 1963 » Dec. » 4 » Constitutio de Sacra Liturgia Decretum de instrumentis communicationis socialis 97 145 IV - ACTA SS. CONGREGATIONUM I - SUPREMA 1964 Ian. 10 » Maii 8 S. CONGREGATIO S. OFFICII Decretum de ieiunio eucharistico a sacerdotibus litantibus servando Instructio de cadaverum crematione 212 822 II - SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS 1963 » » Oct. » Nov. » » » » » » Dec. » » » 1964 » Ian. » » Mart. » » » » » » » » » Apr. » Iun. 15 Chihuahuensis - Civitatis Juarezensis. - Decretum de finium immutatione 20 Misnensis. - Decretum de concathedralis erectione 11 Bellohorizontinae - Marianensis - Oliveirensis - Septemlacunensis Divinopolitanae - Luceatinae. - Decretum de mutatione finium dioecesium • 18 Belemensis de Para-Xinguensis-Marajensis. - Decretum de mutatione finium » Bosnensis et Sirmiensis. (Diocovensis). - Decretum de mutatione nominis 5 Paranensis. - Decretum de Capituli metropolitani mutatione . . 6 Fabrianensis et Mathelicensis. - Decretum de erectione dignitatum Decanatus et Archidiaconatus in Capitulo Cathedrali Fabrianensi 16 Nicotriensis et Tropiensis-Cosentinae-Neocastrensis. - Decretum de mutatione finium 13 Mexicanae-Tolucensis. - Decretum de mutatione finium . . . 20 Januariensis - Paracatuensis. - Decretum de mutatione finium dioecesium . . . 2 Platensis - Clivi Zamoerensis • Avellanediensis. - Decretum de de finium dioecesium immutatione » De Lourenço Margues. - Decretum de Capituli metropolitani innovatione 7 Honoluluensis. - Decretum de finium dioeceseos mutatione . . 25 Mechliniensis-Bruxellensis - Anteverpiensis. - Decretum de mutatione finium dioecesium . 28 Galliae. - Decretum de constitutione Officii Cappellani Directoris Generalis Vicariatus Castrensis 1 Laudensis. - Decretum de erectione dignitatum Archidiaconatus e t Primiceriatus i n Capitulo Cathedrali Laudensi . . . . l Lincolnensis. - Decretum translationis Cathedrae episcopalis . . 67 - ACTA, vol. VI, n. 17. — 31-12-1964. 82 84 265 267 269 270 271 463 464 465 526 602 527 603 767 695 696 Index documentorum chronologico ordine digestus 1062 PAG. 1964 Iun. » Iul. » » Sept. Oct. » » » » » » 30 » Nov. 20 Lunensis seu Spediensis, Sarzanensis, Brugnatensis et Placentinae. - Decretum d e mutatione f i n i u m dioecesium . . . . 27 Nannetensis. - Decretum de suppressione Capituli collegialis S. Donatiani 14 Peruviae. - Decretum de immutatione Vicariatus Castrensis . . 15 Arretinae et Cortonensis. - Decretum de mutatione finium dioecesium » Gandavensis. - Decretum de Capituli cathedralis innovatione . . 22 Bauropolitanae (Bauruensis). - Decretum mutationis nominis dioeceseos Portus Gratiae-G randfallensis. - Decretum de translatione ecclesiae cathedralis atque sedis episcopalis et de mutatione nominis dioeceseos 61 Vallis Paradisi - Sancti Philippi. - Decretum de finium mutatione 1023 1024 1026 1028 1029 1030 1031 1032 III - SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI 1963 Dec. 23 Declaratio 214 IV - SACRA CONGREGATIO 1964 Iul. 22 CONCILII Decretum de abstinentiae legis dispensatione V - S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA 605 FIDE 1963 Nov. 1964 Ian. » Febr. » » » » » » » » » 12 Astridaènsis (Butarensis). - Decretum de nominis immutatione . 85 7 Portus Elizabethensis - De Aarensis. - Decretum de mutatione finium 85 26 Ambatondrazalcaënsis. - Decretum de novae ecclesiae cathedralis erectione <• 405 Mart. 3 Bombayensis. - Decretum de novae ecclesiae cathedralis et metropolitanae erectione 405 Maii 12 Simlensis (Chandigarhensis). - Decretum de mutatione nominis dioecesis 467 Iun. 12 Katabaruensis (Sukarnapuraënsis). - Decretum de mutatione nominis vicariatus apostolici 768 Iul. 9 Daressalaamensis - Nachingweaënsis. - Decretum de finium dioecesium commutatione 769 » 28 Raipurensis. - Decretum de mutatione finium provinciarum ecclesiasticarum 769 Sept. 13 Lydenburgensis. - Decretum de commutatione nominis dioecesis . 825 Oct. 9 Usumburaënsis (Bujumburaënsis). - Decretum de mutatione nominis dioecesis 1034 » 14 Kabbaënsis (Onitshaënsis - Kadunaënsis). - Decretum de mutatione finium provinciarum ecclesiasticarum 1034 » 28 Kimberlisien. - Geraldtonen. - Decretum de mutatione finium . 1035 VI - 1961 Maii » » » Oct. » » 1962 Ian. SACRA CONGREGATIO RITUUM 24 Panormitanam - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Iacobi Cusmano, sacerdotis et fundatoris Congregationum Servorum et Servarum Pauperum v. d. «Boccone dei povero » » Taurinensis. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Pauli Pii Perazzo, e Tertio Ordine saeculari S. Francisci 25 Divionem. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei Elisabeth a SSma Trinitate, monialis professae Carmelitarum Discalceatarum . . . . . . . . . . . . » Victorien. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei Margaritae Mariae López de Maturana, fundatricis et primae moderatricis generalis Instituti Missionalium Mercedariarum loci «Berriz» 27 Boscoducen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Fr. Andreae van den Boer, e Congregatione Fratrum B. Mariae Virg. Matris Misericordiae 529 532 535 538 540 1962 Febr. 14 » Maii 25 1963 Ian. 23 » » » » Febr. 10 » Mart. 25 » » » » Iul. OS Index documentorum chronologico ordine digestus 1964 Febr. 13 » » » » Apr. 8 » » 25 » » » » Iul. 15 » » » » Sept. 1 » » » » » 26 Matriten. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei Mariae a Desponsatione Irigoyen Echegaray, sororis professae Congregationis Servarum Mariae infirmis ministrantium Patavina. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Leopoldi a Castronovo, sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum Matriten. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Iosephi Mariae Rubio y Peralta, sacerdotis professi e Societate Iesu Paderbomen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Iordani Mai, laici professi Ordinis Fratrum Minorum Mediolanen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Andreae Caroli Ferrari, S. R. B. Cardinalis, Archiepiscopi Mediolanensis Berthonen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Aloisii Orione, sacerdotis professi, fundatoris Congregationum Filiorum Divinae Providentiae et Parvarum Sororum Missionariarum a Caritate Brixien. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Ioannis Battistae Piamarta, sacerdotis, fundatoris Congregationum S. Familiae a Nazareth et Humilium Domini Ancillarum . . . . Veronen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Ioannis Henrici Caroli Steeb, sacerdotis saecularis, fundatoris Instituti Sororum a Misericordia Veronensium . . . . Neapolitana. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Ludovici a Casauria, sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum, fundatoris Congregationum Fratrum a Caritate, vulgo «Bigi», et Sororum a S. Elisabeth, vulgo «Bigie», Tertii Ordinis S. Francisci Portugallen. seu Monasterien. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Venerabilis Servae Dei Mariae a Divino Corde (Droste zu Vischering), Instituti Sororum a Bono Pastore . . . . Verulana. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servae Dei Mariae Fortunatae Viti, monialis professae Ordinis S. Benedicti Urbis et Orbis. - Decretum de nova formula in sacrae Communionis distributione Urbis et Orbis. - Decretum de nova pia invocatione in laudem Spiritus Sancti Paracliti Rubagaën. - Decretum de miraculis pro canonizatione Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et XX Martyrum Ugandesium Comen, seu Mediolanen. - Decretum de miraculis pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Aloisii Guanella, sacerdotis, fundatoris Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a S. Maria Providentiae Rubagaën. - Decretum de tuto pro canonizatione Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et viginti Sociorum Martyrum Ugandensium Comen, seu Mediolanen. - Decretum de tuto pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Aloisii Guanella, sacerdotis, fundatoris Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a S. Maria Providentiae Instructio ad exsecutionem Constitutionis de sacra Liturgia recte ordinandam 1063 697 700 703 705 708 776 826 833 332 334 830 337 338 770 773 835 837 877 VII - SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS 1964 Sept. 8 Decretum. Institutum Spiritualitatis canonice erigitur in Pontificia Facultate Theologica SS. Teresiae a Iesu et Ioannis a Cruce in Urbe 951 Index documentorum chronologico ordine digestus 1064 V - ACTA TRIBUNALIUM I - SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA 1964 Nov. 5 Decretum. Novensilibus sacerdotibus facultas tribuitur impertiendi PAG, 953 II - SACRA ROMANA ROTA 1963 Nov. 28 » » » » » 30 5 Dec. » » 1964 Ian. » » » » » » » » » » » » » » Febr. » Mart. » Apr. Maii Iun. » Nov. 7 14 9 29 30 5 10 9 17 22 6 1 5 8 10 Citationes edictales : Corduben. in Argentina. - Nullitatis matrimonii (Kalinowski Dublinen. - Nullitatis matrimonii (Twomey - Barry) Basileen. - Nullitatis Matrimonii (Badessi - D e Bortoli) . . . . Cenomanen. - Nullitatis matrimonii (Coudreusse-Le Guen) Neapolitana. - Nullitatis matrimonii (Calabria - Tomich) Bononien. - Nullitatis matrimonii (Viscusi - Clarizia) . . Bostonien. - Nullitatis matrimonii (Reino - Mannion) Northantonien. - Nullitatis matrimonii (Fisher - Harrison) . Aurelianen. - Nullitatis matrimonii (Sevin - Alpennikoff). . . . Lansingen. - Nullitatis matrimonii (Kaminski - Brunk) . . .' . Tornacen. - Nullitatis matrimonii (Horlin- Carte) Novae Aureliae. - Nullitatis matrimonii (Bouzon - Herzog) . Sancti Francisci in California. - Nullitatis matrimonii (Owens - 215 87 88 216 217 218 219 220 273 274 275 339 407 468 606 607 719 1037 Halifaxien. - Nullitatis matrimonii (Mousseau - Mac Donald) . Basileen. - Nullitatis matrimonii (von Merey-von Huszar) III - TRIBUNAL VICARIATUS URBIS 1963 Dec. » 1964 » » » » » » Febr. Apr. Maii » Iul. Oct. 6 21 29 1 15 21 20 10 Citationes edictales : Romana. - Nullitatis matrimonii (Pompei - Passeri) Romana. - Nullitatis matrimonii (Gerardi - Thornton) Romana. - Nullitatis matrimonii (Marcucei - Nicola) Romana. - Nullitatis matrimonii (Gennari - Graziani) Romana. - Nullitatis matrimonii (Caruso - Firmani) Romana. - Nullitatis matrimonii (Benassi - Mantilla) Romana. - Nullitatis matrimonii (Dell'Omo - Berruti) Romana. - Nullitatis matrimonii (Gambuto - Cecconi) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 89 90 276 340 469 470 720 954 VI - ACTA OFFICIORUM PONTIFICIUM CONSILIUM STUDIIS BIBLIORUM PROVEHENDIS 1964 Apr. 21 Instructio de historica Evangeliorum veritate 712 m INDICES NOMINUM I - INDEX NOMINUM PERSONARUM (OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA) A Aarts G. G. C, 477. Abad P., 1040. Abbatiello S., 785. Abbo G. A., 345, 845. Abdul Karim Al-Amir, 416. Abissa Kwaku E., 865. Abood G., 962. Àbramo, 165, 178. Aecardì L., 409. Acebedo Serrano P., 842. Acosta Yépez F., 413. Ada P. M., 849. Adam F. N., 343. Adam G., 344. Adamiak L., 963. Adamini E., 964. Adamo, 1016. Adams O. G., 280. Adamski S., 855. Adel Abbas Z., 416. Adeva E., 414. Adolfo E., 851. Adrian G. F., 82, 867. Afa G., 850. Affini L., 962. Affolli M., 346. Afra (S.), 827. Agagianian Card. G. P., 307, 473, 479, 917, 975, 977. Agajyellew M., 689, 721. Agboka L., 858. Aglonu F., 416. Agostino (S.), 24, 27, 169, 431, 623, 691, 715, 745, 755, 905, 938, 966, 976, 1012. Aguilar A., 848. Aguilara Narbona P., 864. Agus J., 415. Agustoni G., 410, 848. Ahern P., 1038. Ahlert R., 411. Aiken T., 961. Aimo B., 852. Ainesi E., 96. Ake S., 415. Akritas L., 1043. Albanesi A., 555, 873. Albareda Card. A. M., 222. Albers G. E., 1022. Albert G., 785. Alberti M., 847. Alberti R., 461, 870. Alberto Magno (S.), 677. Aldrighetti L., 1041. Aleazar Amde M., 1041. Alessandro (S.), 827. Alexander Pp. III, 390, 420. Alexandri A., 781. Alfano S., 850. Alfano V., 347. Alf es G., 278. Alfrink Card. B. G., 472. Ali S., 285. Alibrandi G., 328, 343. Allard V., 852. Allegro L., 345. Allgeier G. L., 958. Allgeier J. N., 959. Alliali G., 412. Almarcha Hernández L., 685. Almeida de Andrade O., 855. Almici G., 558. Aloisi Masella Card. B., 336, 779, 832, 853, 1004. Alonso Aparicio G., 267. Alonzo A., 543. Alosi B., 783. Alpennikoff N. A. G., 275. Alston G., 848. Altamirano y Bulnes L. M., 859. Altieri P., 408. Altobello N., 348, 841. Alvares Botero S., 963. Alvarez de Castro O., 722. Alvarez Rodríguez F., 846. Alvear Urrutia E., 857. Alves Da Costa G., 1040. Al ves da Fonseca N., 782. Alves de Oliveira G., 477. Alvin Pereira C, 602. Alwan Mohamed H., 96. Amadio M., 283. Amanze Njoku R., 475. Amaral Ferreira G. M., 841. Ambrogio (S.), 46, 227 , 708, 808, 1017. Amendolagine A., 850. Amero d'Aste S. G., 1044. Amici D., 285. Amici G., 608. Amory L., 788. Anastasio L., 410. Ancarani N., 408, 1040. Ancel A., 350. Anderlini B., 95. Anderson G. C, 477. Andrea Ap. (S.), 357, 586. Andrea Corsini (S.), 738. Andrea van den Boer (S. D.), 540. Andreini G., 408. Andretto F., 345. Andrianì G., 412. Andrieu-Guitancourt P., 474. Andriolo F., 851. Angarita R., 844. Angela Merici (S.), 969. Angeli A., 285. Angelini A. G., 848. Angelini Rota A., 784. Angeloni M., 783. Angioni F., 347. Angles Pamies I., 232. Anglim M. R., 462, 873. Aniano (S.), 426. Anker C, 287. Anna (S.), 162. Anselmo (S.), 419. Ansuini O., 787. Antonelli F., 334, 337, 480, 532, 534, 537, 540, 542, 700, 702, 705, 707, 710, 779, 829, 832, 834. Antonetti L., 1040. Antonini L., 282. Antonio da Padova (S.), 419, 522, 912. Antonio Maria Claret (S.), 800. Antonio Maria Gianelli (S.), 523. Antoniutti Card. I., 92, 222, 343, 472, 780. 1066 Index nominum personarum Anyogu G., 855. Apolloni R., 787. Aponte Martínez L., 858, 1023. Aragiusto N., 840. Aramburu G. O., 509, 518. Arango Henao B., 295. Aree M. A., 1023. Arcozzi M. V., 285. Arcq G., 724. Ardant G., 413. Ardila Amaya C. E., 850. Arendt P., 286. Argnani G., 347. Arguello Cervantes E., 414. Ariovaldo T., 474. Aristizabal Zuluaga M., 967. Aristotele, 302. Arlandini G., 408. Arlotta P., 723. Armaeolla S., 846. Armas Lerena F., 859. Armitage G., 842. Amai L., 473. Arnaud E., 843. Arnaud G. B., 478. Arnoffi M., 412. Arosemena G., 416. Arosemena Arias C, 414. Arrieta Villalobos R., 473. Artese L., 278. Ashby B. P., 872. Assi E., 281. Assouad F., 1044. Asta S., 608. Atalia A., 475. Athenagora, 171, 362, 423, 585, 657. Attipetty G., 222. Atzori A., 343. Audet R., 859. Aues H., 782. Augurio (S.), 190. Aurati A., 410, 847. Aussenzio, 46. f Auvity F., 224. Avignone di S. Teodoro G., 722. Avitabile G., 850. Awalt G., 2S7. Ayeh-Kumi E., 415. Ayres de Almeida Freitas F., 1039. Ayrton Guedes G., 839. Azcárate F., 403, 870. Azizollâh E., 415. Azurdia Paiz R., 414. Baerlocher A., 95. Baeten I. W. M., 788. Bafile C, 84, 914. Baggio S., 324, 780. Bagnoli L., 285. Bahlinger A., 782. Bahlinger F., 782. Baiada A., 1042. Bailey E. C, 840. Baizos T., 1043. Balaguer M., 855. Balbo L., 828. Balciunas V., 956. Baldini C, 933. Balduin A., 345. Balie C, 223. Ballarati S., 1041. Banfi A., 1041. Baraggia P., 1041. t Barda F., 1044. Balsamo S., 852. Balzano M., 723. Banci U., 93. Bandera G., 963. Bandi I., 777. Bank G., 873. Bannon D., 958. Bannwarth G., 859, 875. Banti B., 847. Bapst G.. 959. Baquedano S., 960. Baran G. L., 279.. Baranco Beverly V., 786. Baranzini E., 81, 861. Baraz E., 416. t Barbado y Viejo F., 478. Barberis A., 285. Barbieri Card. A. M., 855. Barbieri G. F., 737. Barbieri R., 345. Barbiero E., 345. Barda F., 213, 866. Bardelli F., 850. Barela S., 214, 868. Baresi F., 839. Barile A., 962. Barlea O., 844. Barnaba (S.), 64. f Barnás S., 478. Barneschi A. C. M., 955. Baron G., 786. Barone G., 409. Baroni G., 859. Barra T., 964. Barreca F., 963. Barrera Restrepo G. E., 850. Barron S., 844. Barrow G., 347. Barry D., 960. Barry M., 87. Barry P. A., 279. Barry T., 347. Barth A., 960. Bartlewski G., 840. Bartoccetti V., 94. Bartolozzi D., 476. Bascuñana Llópez G., 462, 871. B Babcock Allen G., 352. Baecoli G., 829. Bachelet V., 782. Bacile P., 602, 872. Badessi, 216. Badina A., 959. Badré G., 872. Bassi E., 410. Bateh G., 474. Battaglia S., 520. Battaglini D., 348. Battelli E., 849. Battisti A., 345. Batza G., 963. Bauch A., 1040. Baud G., 867. Baudoux M., 350, 766, 872. Bauer C, 846. Bäuerlein S., 269. Bavdaz V., 348, 409. Baviera S., 281. Bazarrabusa Hina T., 414. Bazoli E., 848. Bazzoli B., 284. Beccia V., 286. Bea Card. A., 479, 707. Beane G., 845. Bearzatto G., 785. Beaudoin L., 957. Bebert L. A., 786. Beccaro F., 955. Beck G. A., 330, 608, 861, 874. Beckmann F., 725. Becnel D. G., 843. Beeby C, 413. Beerhalter M., 278. Beerman A. C. W . , 413. Behrendt A., 472. Beigel E., 278. Bejze B., 863. Bekker G., 480. Belaguer M., 473. Belanger L., 845. Belaunde V. A., 349. Bellia S., 284. Bellini D., 723. Bello B., 283. BelloM B., 839. Bellomi L., 1041. Belloni G., 852. Bellotti L., 863, 955. Bellucci A., 842. Belluomo S., 284. Belluzzi M. B., 94. Belpaire G., 956. Belsito A., 348, 408. Beltramena Sinibaldi L., 413. Beltramini G. M., 723. Benagiano A., 476. Benassi, 470. Bendi R., 286. Benedetti E., 286. Benedetti G., 784, 964. Benedetti T. V., 695. Benedetto (S.), 830, 947, 965, 983, 1006. Benedictus Pp. VIII, 681. Benedictus Pp. XIV, 517,595. Benedictus Pp. XV, 761, 771, 835, 903. Benediktos, 163. Bengsch A., 858. Bengzon C, 413. Beni M., 783. Benincasa P. A., 462, 871. Benini F., 544. Benvenuti L., 94, 415. ben Zeid R., 476. Benziger R., 288. Beovich M., 862. Berardi G., 284, 408. Beraudo E., 851. Berberich L., 344. Bereciartua Balerdi L., 864. Berg G., 839. Berg G., 477. Bergan G. T., 214, 868. Bergmans M., 541. Bergna P. L., 281. Berlage P., 344. Bernabei E., 349. f Bernacchia O., 1044. Bernal Ortiz G. G., 864. Bernard G., 95, 608. Bernard M., 862. Bernardi A., 345. Bernardi S., 279. Bernardino da Siena, 702. Bernardo Ab. (S.), 776. Berndorff P., 411. Bernedo Malaga L., 93. f Bernier P., 1044. Berning G., 344. Bernini D., 409. Bernocchi M., 850. Berres F., 960. Berruti G., 720. Bert G. L., 413. Bertagna P., 283. Berthieu G. (S. D.), 341. Berthoux A., 851. Bertke S., 961. Bertoglio F., 710. Bertoli P., 767, 1025. Bertozzo A., 848. Berutti C, 474. Beshir S., 1044. Beslic P., 93. Bestagno G., 477. Beste U., 474. Bet A., 412. Betancourt R. (Praeses), 925. Bettazzi L., 865. Bettoli G., 1041. Bevere F., 343. Bevilacqua G., 480. Bianchedi D., 348. Bianchi C, 283. Bianchi G., 694, 872. Bianchi M., 968. Bianco A., 410. Bianda A., 956. Bidagor R., 474. Bierbaum M., 781. Bigenwald R., 411. Bilotta A., 787. Binaschi G., 404, 870. Binini B., 346. Bird A. G., 840. Bisceglie N., 849. Bisgood B., 782. Bistoncini T., 781. Bitterlich A., 278. Index nominum personarum 1067 Bizzinato M., 787. Blaize de Maisonneuve E., 476. Blakeney F. J., 413. Blanc A., 412. Blanchy C., 413. Blanco G. P., 1040. Blanquet du Chayla A. S., 854, 955. Blass E., 411. Blecke F. P., 280. Blidi Toh G., 787. Bljaars A. C. A., 785. Bloomingdale A., 1043. Blujaki A., 840. Blust R., 282. Bobba F., 544. Bocconcelli C., 962. Bochnervich M., 961. Boëtius, 304. Boffa L., 1041. Boga R., 283. Boggs A., 785. Bogovich P., 959. Boileau G., 871. Boillon P., 875. Boland T. L., 855. Bolaftos Quesada E., 856. Bolatti G., 503, 860, 874. Boldrini M., 475. Boll G., 285. Bolonic M., 963. Bolzan O., 346. Bonaiuto N., 409. Bonanni D., 286. Bonanomi A., 956. Bonaventura (S.), 366. Bondi D., 964. Bonello V., 785. Bonet G. D., 844. Bonfiglioli G., 81, 861. Bongay K., 413. Bongchun O., 416. Bongera A., 964. Boni B., 848. Bonicelli G., 961. Bonifaz Jijon C., 414. Bonilli P. (S. D.), 721. Bonino A., 851. Bonizzoni A., 408, 845. Bonneric M., 962. Bono A., 830. Bonomelli E., 781. Bonomi G., 408. Bonomo R., 410. Bonsignori G., 827. Bonsu O., 413. Boone G., 95. Boonen F., 411. Boos G., 412. Borchi S., 348. Borders G. D., 843. Borei A., 95. Borella P., 281. Borelli D., 345. Borg Olivier G., 414, 1019, Borgonovo B., 283. Borie N., 963. Borini m, 849. Borosak G., 963. Borra D., 865. Borraz Zurriaga L., 1040. Borromeo L. C, 351. Bortolani T., 1041. Borzecha E. (S. D.), 342. Borzi A., 348. Bosatta C., 969. Bosatta M., 969. Bosio A., 962. Bosio G., 827. Bosso G., 285, 413. Bossuet G. B., 984. Botero Salazar T., 479. Botti Veglia G., 964. Bottiglieri G., 782. Botto F., 786. Bottoms P., 477. Boucheix N., 320. Boudon R., 480. Bouque P., 872. Bourdon E., 851. Bourghol E. C, 850. Boussard A., 1022. Bouyer G., 477. Bouzon, 606. Bovone A., 409. Bowenu F. G., 785. Boyd Barrett G. R., 96. Boyle G., 93. Bozzo E., 1044. Bracci G., 544. Braceland F., 782. Brackin F., 843. Bradley G., 961. Brady F., 785. Braga D., 851. Bram G., 344. Bramati A., 283. Bramante D., 261. Brambilla F., 956. Brandolini V. 842. Brandolini d'Adda B., 1044. Brandstätter L., 287. Brasca G., 723. f Brault H., 788. Bravin L., 281. Bravo Paredes F., 343. Brazäo A., 94. Brazzo P., 345. Breccia A., 723. Breitenbach L., 841. Bremer A., 958. Brencklé J., 844. Brennan A., 784. Brennan G., 280. Brenninkmeyer F., 1044. Bresciani A., 280. Bresciani G., 852. Breslin G., 476. Brestel G., 842. Brew G., 1038. Brezanóczy P., 873. Briasco G., 850. 1038. 1068 Briotti G., 412. f Brizi D., 224. Brizio U., 844. Broda G., 413. Broderiek E., 1038. Broderik G. A., 840. Brodeur R., 766, 872. Broers F., 858. Brogan B., 843. Brosen E. G., 285, 1039. Brouillet R., 221, 591. Brovedani A. 286. Brovelli E., 850. Brown, 217. Brown G. G., 847. Browne Card. M., 343. Brucherseifer C., 211. Brudaglio V., 544. Brugiotti O., 852. Brugnoli A., 416. Bruis F. G., 330, 729, 869. Brunei P., 841. Brunetta G., 850. Brunetti F., 787. Brunicardi D., 783. Bruniera A., 668. Brunk R., 407. Brunner G., 330, 868. Bruno G. A, 345. Brusa G., 852. Bruschi A., 1040, 1041. Brzana S. I., 462, 871. Bucan A., 963. Buck R., 771. Buckley M., 960. Buddy O. F., 543, 864. Bueno Miele B. G., 855. Bueno Monreal Card. G. M., 598. Bugnini A., 480. Bukatko G., 857, 875. Buonarroti M. A., 358. Buono E., 964. Buonomo S., 286. Burity da Silva A., 416. Burke E., 846. Burke G., 467, 843. Burke V., 845. Burkhardt G. G., 842. Burkhardt E., 961. Burns G. G., 279. Burns W. T., 843. Büro M., 844. Burriel y Rodríguez G., 543. Burroni L., 783. Burzio B., 285. Busca E., 851. Buteler A. M., 76. Butler C. 350. Butler G. G., 955. Buttini E., 95. Buttini O., 784. Buyse M. R., 864. Byrne F., 843. Byrne G., 282, 477. Index nominum personarum C Cabello O., 448, 471. Cacciavillan A., 664. Caciagli G., 284. Cadelli U., 286. Caffarelli F., 414. Caggiano Card. A., 91, 451, 522. Cagna M., 549. Cagnina F., 93. Cagnoni P., 88. Cahill B., 960. Cahill D., 957. Cahill L., 1039. Caietanus Card. T., 302. Cairoli A., 534, 707. Calabretta A., 518. Calabria, 219. Calamari U., 414. Calamoneri G., 347. Calba G., 70. f Calewaert Karel G., 96. Calheiros de Nováis V., 461, 869. Caliandro T., 345, 410. Calisti B., 1042. Callovini C, 956. Calori P., 477. Calvani A., 1043. Calwell A. A., 415. Camacho P., 849. Camacho Flores F., 281. Camagni E., 602, 871. Camargo Barbosa E., 544. Cambiaghi P. M., 857. Camerini U., 412. Camillo de Lellis (S.), 744. Campana G. B., 1042. Campanile A., 409. Campitelli G. M., 544. Camponovo F., 956. Campos P. T., 855. Campus A., 281. Camus L., 785. Canaletti Gaudenti A., 476. Candidi A., 285. Candioti E., 416. Cartella F., 345. Canfield F., 840. Cangelosi R. F., 786. Cannalire A., 345, 410. Cantagalli E., 723. Cantamessa V., 851. Cantero Cuadrado P., 352, 642, 735, 862, 875. Cantieri P., 345. Canzonieri C, 864. Caon V., 345. Capczynski L, 959. Capetti B., 408. Capobianco P., 411. Capogrossi G., 850. Cappelletti V., 784. Capretti P., 827. Caprini N., 347. Caprio G., 252. Capula S., 963. Capursi G., 844. Caputo P., 284. Caracciolo R., 724. Caraci V., 284. Carandini N., 349. Carballa G. B., 787. Carbone D., 96, 782. Carboni R., 264, 322, 1026. Cardacci V., 95. Cardijn, 764. Cardinale L, 820, 860. Cardona B., 964. Cardoni R., 786. Cardoso G. F., 956. Cardoso de Carvalho E., 963. Carenzio D., 286. Carley G., 840. Carlo Borromeo (S.), 261, 708, 970. Carlo di S. Andrea (S. D.), 721. Carlo Lwanga (B.), 835, 854, 901. Carlomagno M., 1040. Carminati A., 409. Carnazzi U., 852. Carney G., 848. Caron G., 94. Caron M., 724. Caronti E., 778. Carra G., 850. ' Carranza López C, 856. Carrara B., 520. Carrasco B., 865. Carrillo Rubio F., 841. Carrion Valverde G., 279. Carrizo Villareal G. M., 856. Carrol F., 861, 863. Carroll G., 350. Carroll G. G., 843. Carroll L., 784. Carruba A., 476. Cart A., 782. Carte R., 468. Caruana Galizia V., 785. Caruso, 469. Caruso A., 1042. Carvajal L. A., 865. Carvenas Gutiérrez G., 783. Casana P., 1044. Casanova A., 842. Casap C, 4Ì4. Casariego M., 81, 860. Casaroli A., 473. Casas Salvi A., 783. Casazza A., 412. Caselgrandi R., 282. Casey G., 957. Casey G. V., 696. Cesey P. G., 847. Casimiri L., 787. Caso G., 850. Casoni G., 783. Cassisa S., 409. Castagna L., 1041. Castaldo Card. A., 379. Castán Lacoma L., 330, 868. Index nominum personarum Casteels F., 788. Castellani L., 839. Castellano F., 409, 858. Castellano I., 865. Castellano L. (S. D.), 721. Castellano M., 933. Castellano R. G., 505. Castellino G., 223. Castro G. L., 859, 1032. Casullo V. M., 857. Catalano A., 409. Catalano dei Signori del Mercato di Melilli A., 288. Cataldo G., 963. Cataldo R., 849. Catarozzolo S. P., 283. Catello C, 544. Caterina da Siena (S.), 934. Catez G. F., 536. Catteau E., 724. Cattorini P., 1041. Catullo F., 346. Cau G., 95. Cauneau I. M., 93. Causa R., 1044. Cavalcanti Uchoa G., 839. Cavalero G., 476. Cavaliere P., 348. Cavalla C, 842. Cavallera C, 342. Cavallo A., 281. Cavazzoni V., 409. Cavoli G. B., 724. Cazzaro B. M., 867. Cazzuffi C, 345. Cazzulani P., 281. Cecchini L., 852. Cecconi A., 954. Cekada S., 781. Celada D., 284. Celona A., 848. Celotto P., 850. Cenciarelli M., 285. Centa R., 788. Cento Card. F., 277. Cerbone N., 846. Cerchi A., 410. Cerda Fariña Z., 956. Cerda Leal G., 278. Cereda A., 1041. Cernauskas V., 843. Ceroni E., 348. Cerroni E., 409. Cervella G. B., 345. Cesena G. B., 855. Cetti P. A., 558. Chabukasansha C, 865. Chadbourne Llewellyn D., 847. Chaloner F., 347. Chambers G. F., 844. Chambón P. L., 86S. Charbonneau P. E., 859. Charland W. F., 279. Charlebois C. H., 841. Charlebois G., 959. Charrière F., 608. Chauvin M., 872. Chávez Nüfíez D., 845. Che Chen Teo V., 474. Chehansky S., 963. Chen G. B., 474, 846. Chen-Shih-Chin G., 851. Chiappafreddo F., 409. Chiapparmi G., 1044. Chiarini P., 409. f Chiarlo Card. C, 96. Chiassi G., 781. Chiavalon G., 285. Chiavazza C, 281, 411. Chiavelli V., 281, 285. Chierichetti G., 283. Chiesa C, 286. Childs F., 845. Chiri M., 970. Chiriboga B., 82, 867. f Chiron L., 214, 788, 868. Chlurzinska vid. Borzecha C , 341. Chiti A., 782. Chorin L., 865. Christoph L., 278. Christopher M., 287. Chvojka G., 843. Ciampa G., 344. Cian G., 412. Cicali G., 846. Ciceri A., 283. Cicinelli L., 285. Cicogna N., 478. Cicognani Card. A. G., 92, 189, 221, 534, 853, 917, 935. Cicognani G., 782. Cicognani M., 782. Cidonio E., 782. Cignitti B., 284. Ciloian B., 95. Cimichella A. M., 602, 871. Cinense E., 244. Cinti Luciani A., 95. Cioli T. G., 1028. Ciotta P., 95. Cipriani S., 409. Cipriano (S.), 905. Ciprotti P., 474. Cirarda Lachiando G. M., 608. Ciriaci Card. P., 853. Ciriaco (S.), 933. Citterio B., 281. Ciuchini A., 222. Civardi L., 473. Clancy G., 958. Clancy M., 842. Clarisse N., 847. Clarizia A., 220. Clark A., 960. Clàrk G. P., 960. Claudel P., 592. Clavel A., 281. Clavel Méndez T. A . , 403, 861, 874. Cleire R., 858. Clemens Pp. XIII, 801. Clemens Pp. XIV, 269. Clement G. C, 852. 1069 Clerici L., 723. Clot A., 848. Clotet G. (S. D.), 341. Cliougherty B., 1043. Claugherty F., 1043. Clyde Young G,. 479. Clyne G., 961. Cimino F., 963. Coady L., 2C88. Cobben G., 871. Coce F., 963. Coda E., 286. Coderre G. M., 608. Coffey E., 785. Cogley G. F., 782. Coimbra de Albuquerque G. T., 280. Colafemina D., 345. Colangelo L., 346, 544. Colao V., 345. Coletto P., 283. t Collier P., 96. Collina M., 786. Collings G., 287. Collinqwood C, 287. Collins R., 289, 960. Colmenares L. A., 783. Coloma Silva A., 412. Colombiani G., 849. Colombano (S.), 523. Colombo C, 331, 869. Colombo G., 860, 874. Colombo M., 1041. Colonna, 194. Colonna A., 850. Colturato A., 287. Comber G. G., 351. Comte R., 279. Concannon F., 958. Concha Card. L., 675, 867. Concina G. M., 411. Condón G. G., 847. Confalonieri Card. C, 479, 710, 1026. Conigli A., 858. Conix A., 781. Conley R., 956. Connaughton E., 961. Connell W., 93. Connelly T., 846. Connolly G. M., 843, 847. Connolly G. P., 278. Conny P., 785. Conrado (S.), 684. Conroy G., 959. Contestabile G., 354, 848. Conti F., 964. Conti L., 956. Contiero A., 345. Conway G., 351," 860, 874, 959. Conway Me Nabb G., 403, 873 Cooke T., 1039. Cools A. L. G., 544. Coonan G. L., 287. Cooray T. B., 856. Copay M., 852. 1070 Copello C. R., 1041. Copello L., 346. Coppini C., 969. Corazza G., 410, 786. Corbella R., 281. Corbett G., 288. Corbi O., 787. Corboy R., 1040. \ Cordero d'Aubuisson R., 414. Cordisco V., 346. Corelli D., 283. Corgiolu B., 280. Cornacchia G., 348. Cornidez P., 93. Corradini G., 843. Corrado Confalonieri (S.), 517. Correa G., 94. Corrías M., 347. Corrigan G. F., 279. Corsanego C, 71. Corsellini D., 474. Corsi R., 348. Cortabarria y Elcoro M., 847. Corte G., 348. Cosma G., 280. Cosmam do Amaral A., 872. Cosme do Amaral A., 766. Costa F., 213, 858, 867. Costa P., 348. Costa Albesi R., 850. Costantini G., 959. Costantino (Metropolita), 586. Costantino A., 1042. Costello F., 280. Costello G. A., 855. Costello M. F., 840. Costopoulos S., 1042. Cotta G., 840. Coty A. R., 864. Cotzia F., 787. Coudreuse, 218. Coumans G., 96. Cournoyer G., 845. Courtabessis B., 785. Courtois S.. 864. Cova, 88. Cova F., 224. Covacivich G., 849. Cox G., 957. Coy le P., 845. Coyne G., 288. Cozzato C, 846. Craven G. L., 222. Cravosio A., 285. Cremin P. F., 474. Crepaz M., 96. Crescini D. A., 787. Crespi A., 283. Crespo L? A., 80, 866. Crespo Astudillo E., 724. Crezzini E., 783. Cribier P., 724. Criblet M. L., 771. Crine M. A., 955. Crisologo (S.), 777. Croce F., 261. Crociani O., 283. Index nominum personarum Croese A., 63. Crois G., 851. Cronin D. F., 843. Crosti L., 723. Crovini M., 781. Cruz F., 287. Cserhati G., 873. Csertö A., 410. Csipak F., 93. Cuadra Pasos C, 543. Cullen R., 278. Culmie H., 784. Cuminal G., 1041. Cummins G., 958. Cunial A., 858. Cuoq G., 472. Curatola G., 282. Curci A., 544. Curry L., 347. Cushing Card. R., 563. Cusmano V., 530. Cussotto F., 850. Cuyten B. E., 544. Cymbor G., 959. Cymbron Borges de Sousa P., 781. D da Conceiçao Cordeiro G., 351. Da Costa Nunes E., 843. da Costa Nunes Card. *G., 94, 400. Dadaglio L., 925. Dadone G., 865. Daem G. V., 604. Dagbovie, 416. Daidone G., 412. Dakhil R., 852. D'Alba M., 285. D'alessandro A., 286. D'Alessandro F., 96. Daley B. M., 81. Daley G. T., 867. Dal Gallo D., 1041. Dalhoff G., 846. Dali N., 962. Dalla Pozza G., 283. Dalle Ceste P., 786. Dall'Orso G., 94. Daly A., 847. f Daly E. C., 1044. Daly T., 958. Damen G., 542. D'Amica B., 1042. Damizia E., 412. Dämmert Bellido G. A., 473. Da Montau D., 277. da Mota Filho C, 414. da Mota Valença A., 279. da Mota y Albuquerque G., 462, 553, 862, 874. Dampts F., 843. Danaher F., 784. D'Angelo G., 1044. Daniel A., 964. Daniele (S.), 257. Daniele I., 345. D'Anturi A., 286. D'Antonio N., 213, 873. D'Anversa E., 285. da Piedate Rebello F. X., 81. Darcey G., 784. Darkowski L. S., 846. Darmajuwana G., 861, 874. D'Arneville C, 1043. da Silva Card. A., 855. Da Silva F. M., 82, 861. Da Silva G. P., 352. Da Silva Campos Neves A., 848. da Silva Neto B. G., 265. Da Silva Saraiva G. A., 845. Da Silveira G. B., 1039. Das Merces Melo G. F., 1040. Dattero F., 283. D'Auria A., 345. D'Avack G., 330, 861, 866. Daverio F., 288. Davidsaver A., 956. Davis E. F., 959. Davis G., 476. Davis G. P., 213, 861, 864, 874. D'Cruz B., 279. De Aguinaga López Portillo F., 280. de Alba y Hernández I., 780. de Almeida Batista G. N., 272, 460, 869. de Almeida Batista Pereira G., 265, 461, 870.' de Almeida Lustosa A., 854. de Andrade Lima G., 222. de Andrade y Silva F., 766, 872. de Angelis A., 859. De Angelis D., 850. de Araújo Sales E., 608. De Arcega Bravo F., 1040. de Arriba y Castro Card. B., 190, 525. De Azevedo Ribeiro .T., 543. de Barros Cámara Card. G., 54, 461, 869, 874. De Belardini G., 284. De Berchem M., 344. de Berredo Carneiro P., 415. de Bideran de Beraud G., 288. Debois A., 847. de Bolaños L., 449. De Bonis R., 783. De Bortoli L., 216. De Camargo A. M., 287. De Carli A., 283. De Carvalho B. A., 1039. De Castro Nery G., 474. de Castro Xavier Monteiro A., 331, 869. Declerck R., 415. De Cocq'E. G. C. M., 868. De Cossio L., 783. de Coubertiñ P., 849. De Falco L. M., 858. de Farla Sampaio M. S., 849. Defaux G., 95. De Ferrari G; P., 96. De Feo T., 544. f de Filippis F., 96. De Freitas Cota G., 544. de Furstenberg M., 483, 499, 602. De Galarreta G., 960. De Gasperi A., 1006. De Geest G., 852. De Girolamo A., 409. De Goeij E. G. A., 477. De Graeve M., 852. Degrijse O., 343. De Guchteneere R., 724. De Guimarâes Fonseca G., 1039. de Hammer E., 476. De Iulio L., 786. De Jonghe L., 782. Dekkers G. G., 478. De Kroon P. A. G., 784. Deksnys A., 842. De La Fuente O., 956. de la Torre Card. C. M., 460. 668, 868. del Balzo G., 1005, 1038. De Leon M., 1040. Delgado Pires G., 92. Del Bianco E., 843. del Gallo Roccagiovine P.. 723. Del Giorno F., 964. Del Giudice A., 222, 661. Del Grange R., 783. D'Elia U., 788. De Lima E., 851. Delisle A., 872. De Liva O., 76S. Della Valentina G., 286, 411. Della Tolla G., 348. Della Valentina P., 286. Della Valle E., 283. Dellegrotti A., 286. Dell'Omo, 720. Delly E., 859. Del Mestri G., 248, 501, 665, 670, 770. De Lorenzo G., 349. de Lozada D., 450. Del Pia F., 783. Del Portillo A., 474. Del Prete A., 409. Del Rey G. M., 787. Del Rosario L., 473, 663. Delvaux E., 847. De Luisa A., 852. Del Vecchio G., 782. De MagalhSes Caminha O., 1039. de Magalhaes Pinto G., 516. De Magistris L., 410. De Marchi M., 346. Index nominum personarum 1071 De Marco V., 965. De Marinis F., 850. De Marinis T., 781. De Mauro C, 96. Demby A. I., 413. de Medeiros Guerreiro E., 499. de Medeiros Leite G., 265. De Melo Reis G. U., 1039. de Mogrovejo T. A., 263. de Móntelos D., 864. f Demont F. W., 478. de Moráis Penido G. M., 420. De Muri G., 410. De Nardi C, 346. De Nardis A., 852. De Nevares G. F., 79. De Nayer P., 724. Deneux A., 724. De Nittis F., 238 , 255. de Ojeda A., 450. de Oliveira A., 265, 516. De Oliveira Garcez F., 1039. De Oliveira Lacerda L. O., 724. De Orbegozo y Goicoechea I. M., 80, 866. De Pace A., 849. De Panfilis I., 409. Depaoli L., 964. De Petro V., 409. De Provenchères C, 350. Deragowski E., 962. D'Erchia A., 856. De Reeper G., 351, 868. De Rezende Aquino A., 287. de Sá Leâo y Seabra P., 856. De Rosa O., 783. De Santis M., 409, 847. de Saram A., 856. d'Escoto Muñoz M., 413. Deskur A. M., 848. Desombre E., 95. Desoullier R., 842. De Souza G. E., 282. Desrosiers T., 845. Dessing M. P., 851. De Streel A., 788. De Strobel P., 783. De Sully M., 426. Desvarieux S., 413. de Sylvestris F., 302. de Toth G. B., 278. Deuel D., 960. de Vasconcellos Motta Card. Diaz y Cia E., 403, 870. Di Bello A., 345. Di Bernardo S., 348. Di Canio G., 345. Di Cuonzo D., 349. Didier G., 279. Didier M., 278. Didona A., 1042. Dieterich E., 286. Di Falco G., 278. Di Fazio G., 283. Di Giorgio G., 851. Di Maggio F., 285. Di Marco G., 957. Di Martino R., 409. Dini Dalisio B., 1039. Dione F. S., 841. Dionysius (Pseudo), 304. Di Pasqua F., 786. Di Pinto M., 841. D'Ippolito F., 345, 410. Dirksen A. F., 785. Discacciati P., 1041. Di Schiena L., 783. Dissegna A., 345. Di Stefano I. S., 865. Di Suni G., 416. D'Mello R., 870. Doe C , 723. Dogget I., 351. Doherty D., 960. Doherty G., 280, 955. Doktor G., 959. Doi Card. P. T., 949, 980. Doino A., 409. Dolan G., 845. Dolcini A., 84S. Dolp E., 286. Dolzan M., 345. Domaradzki T. F., 723. Domenico (S.), 76, 676, 677, 698. C. C , 461, 824, 862, 870, 874. Dever D., 958. Devès P., 750. Devine G., 958. Devine G. G., 841. de Vink E. G., 1043. De Vita D., 284. de Vleeschauwer I., 782. Dewitt M. G., 960. Dias Nogueira E., 694, 872. Diaz Cueva G., 460, 868. Domenico Savio (S.), 18, 533. Domingo F., 1040. Donahue W. F., 840. Donaziano (S.), 1024. Donnellan T. A., 331, 869. Donnelly F., 279. Donnelly P., 958. Donohoe U. L., 294. Donohue G., 956. Donovan G., 960. Donovan P., 839. Donze E., 855. Dor A. F. M. G., 1043. Dorairaj A., 724. Doran V., 959. D'Oria L., 349. Doria Lamba L., 288. Dormido y Uy I., 1040. dos Santos E. A., 279. Dos Santos Campos A. M., 844. Doudinot de la Boissière G. I., 782. Dougherty G. G., 855. Douillard P., 859. 1072 Index nominum personarum Douville A., 824, 873. Douzima M., 1042. Dowyer M., 280. Doxie D. F., 1042. Doyle B. B., 955. Doyle T. G., 279. Doyle W. H., 844. Dreissen G., 411. Driessen M., 851. D'Rosario U., 872. Droste G., 280. Droste zu Vischering M. (S. D.), 277, 334. Droste zu Vischering Erbdrost C, 335. D'Souza E., 351. 860, 874. D'Souza G. P., 282. Dubinskas A. G., 279. Dubois A., 841. Ducroquet G. A., 477. Dudemaine G. O., 781. Dudick M., 842. Dufour G., 95. Duke G. M., 331, 861. Dunaud C, 1039. Dunderdale E. G., 287, 847. Dunigan E., 477. Dunn F., 961. Dunn G. K., 279. Dunne G., 846, 866. Dupont G. J., 868. Duprey, 424. Duque F., 964. Durant M. G., 840. Durante M., 281. Duranti A., 281. Durick G. L., 82, 867. Durisin G., 842. Durning D. V., 857. Durst G., 958. Dwyer M., 842. El Tabéi Mohamed M., 91. Emmeramo (S.), 915. Emmerich da Souza E., 477. Emmett Carter G., 331, 869. Enciso E., 279. Enciso Viana J., 479, 788. Enes I., 841. Ennodio, 776. Enrici D., 551, 1035. Enrico II (S.), 523, 681. Enriore M., 285. Enrique y Tarancón V., 404, 473, 862, 874. Erasmus F. C, 413. Erbriek G., 964. Erdle A., 962, 1040. Erez I., 415. Erhard L., 202, 221, 223. Erhardsberger G., 278. Errichetti A., 343. Esparza Barrientos I., 724. Espino Arceo B., 844. Espino y Silva A., 17, 342. Esposito M., 846. Esquibel S., 965. Essers G. G. P., 477. Esteves Dias F., 864. Eulogio (S.), 190, 811. Evangelisti E., 282. Everling G., 478. Eymard P. G. (S.), 14, 71. E Eberschweiler G., (S. D.), 91. Echegaray L., 698. Echeverrio Ruiz B., 676. Edwards T., 782. Egan C. L., 842. Eham M., 344. Ehlinger P., 962. Eichhorn F. S., 278. Ekandem D., 857. el Faez A., 475. Elia di San Clemente (S. D.), 721. Elias B., 1044. Elisabetta della SSma Trinità (S. D.), 535. Elko N., 864. ei Majali S., 475. el Maufti Z., 476. ei Mufti S., 475. Elron G., 415. Elsaesser G. S., 962. F Fabbri G., 845. Faber G., 1043. Fabietti N., 348. Facchinello I., 347. Faccioli G., 345. Eae G., 346. Fahndrich E., 957. Failla G., 1042. Faistl F. G., 958. Faivre D'Arcier C, 723. Falabella S., 1042. Falcetti F., 283. Falco F., 844. Falcón Briceño M., 925. Falcón Morales A., 472. f Falconieri G., 462, 601, S71. 1044. Falcucci G., 286. Falke G., 279. Falla Aris G., 414. t Fallaize P., 788. Fallani G., 602, 783, 871. Falletti A., 850. Faltin D., 474. Fanelli F., 408. Farid S., 849. Farina A., 845. Farina P., 782. Farley L., 280. Farra J., 414. Farrell B., 843. Fàrrell G., 840, 843, 957. Fasano A., 285. Fasola F., 860, 874. Fasolo V., 787. Fasti A., 411. Fattorini E. G., 786. Fattorini G., 786. Favarin F., 410. Favaro P., 786. Fazio E., 522. Fechino B., 285. Fedders E. L., 80, 866. Federici A., 282. Federici M., 80, 283 , 861, 875. Federico (S.), 708. Federico IX (Rex), 390, 408, 475. Feer C, 957. Feichtner G., 839. Felicetti D., 852. Felici A., 223. Felici L., 410. Felici P., 479. Felicita (S.), 905. Feltin Card. M., 426, 593, 767, 860, 872. Feltmann A., 344. Feltri C, 777. Fenech F. S., 864. Fenton G., 93. Fera F., 1042. Fermi A., 281. Fernandes G. G., 724. Fernandes M., 866. Fernandes de Abreu L., 287. Fernández A., 302, 416. Fernández M. V., 279. Fernández P. R., 416. Fernández-Conde E., 352. Ferrante G., 409. Ferrari Card. A. C. (S. D.), 708, 970. Ferrrari G., 409. Ferrarmi E., 1044. Ferraro P., 345. Ferreira-Arreóla F., 672. Fererira da Cunha G., 964. Ferreira de Macedo A., 824, 862. Ferreira Porto A., 724. Ferrari G., 286. Ferrerò A., 285. Ferrerò C, 283. Ferrerò E., 283. Ferret E., 842. Ferretti G., 348, 846. Ferertti L., 347. Ferretti W., 348. Ferretto Card. G., 221, 343, 853. Ferri G., 964. Ferro G., 463. Ferro G. C, 865. Feuga R., 855. Ferro G. C, 865. Ferro M., 412. Fey Schneider B., 479. Fick L., 958. Ficola G., 786. Fidelbo G., 410. Figueva y Caivero P., 841. Figueroa Villón D., 322. Filipiak B., 473. Filippin E., 844. Filippo Ap. (S.), 421. Filippo Neri (S.), 28. Fillinger G., 957. Finazzo A., 1042. Findian G., 845. Finelli G., 410. Fini A., 962. Fini G., 799, 849. Finucan G., 962. Fioravanti A., 412. Fiore L., 419. Fiorelli R., 286. Fiorentino D., 1039. Firmani M., 469. Firmenich P., 278. Fischer E., 344. Fisher, 274. Fitzgerald E. L„ 857. Fitzpatrick G., 957. Flaberty M., 845. Flanagan G., 843. Flatter E., 474. Flipo P., 847. Flood P., 960. Flores G., 850. Flórez Hernández G. G., 403, 869. Flórez Ruiz E., 93. Florio D., 782. Florisval Montaiväo G., 841. Florit E., 694, 872. Flynn P., 82, 844, 867. Flynn T., 280. Foegelle P., 842. Fog E., 411. Fogliasso E., 474. Föhr E., 223. Folegot A., 346. Foley G., 543, 955. Foley T., 846. Foncha J., 475. Fongi F., 852. Fonsny G., 788. Fontana G. L., 409. Fontane A., 851. Fontinell G., 960. Forde G., 960. Forino V., 409. Forliti R., 964. Formica R., 963. Forni Card. E., 473. Foroni Lo Faro A., 288. Forster O., 344. Forte B., 964. Forte O., 963. Fortin A., 845. Fortini O., 472. Foster G., 347. Forte M., 286. Fossati L\, 96. Fossati F., 723. Fossati Card. M., 379. Fosse G., 785. Index nominum personarum 1073 Foucault E., 957. Fournier E., 961. Fox G., 846. Frabotta G., 346. Fracassi G., 348. Fragola P., 1042. Fragoso A., 462, 871. Francesco d'Assisi (S.), 64, 75, 181, 912, 935. Francesco di Gesù (S.), 263. Francesco di Sales (S.), 78, 513. Francesco Maria da Camporosso (S.), 63. Francesco Saverio (S.), 911, 977. Francesco Solano (S.), 259, 263, 449. Franci G., 283. Francia E., 442. Franciolini G., 1028. Franco Arango G., 601, 871. Franer G., 961. Frangipane G., 1041. Franssen B. G., 851. Franzoni G. B., 403, 874. Frassinelli M., 544. Frasson F., 346. Fratta G., 411. Frattegiani B., 330, 861, 875. Frawley P., 280. Freato S., 849. Freiré Vasconcellos Ruas O., 95. Freitas V., 962. Fresart R., 852. Freschi A., 282. t Freusberg J., 288. Frias P. J., 414. Freisinger R., 344. Frings Card. G., 980. Frison F., 345. Fröhlich C, 344. Fruhauff A., 279. Frumenzio (S.), 689. Fruttuoso (S.), 190. Fryns L., 476. Fuchs A., 957. Fucile V., 94. Furey F., 864. Furtado A., 845. Fusco T. M. (S. D.), 342. Fusaroli V., 411. Gajo G., 93. Galassi C, 851. Galassi P. D., 416. Galbiati P., 1041. Galimberti M., 962. Galindo P. P., 846. Galindo Mendoza A., 865. Gallagher E., 957. Gallagher F., 477. Gallagher N. G., 863. Gallen G., 474. Galletto A., 473. Galli A., 286. Galli E., 281. Gallinai Heber A., 413, 724. Gallo A., 783. Gallo G., 842. Gallucci L., 283. Galofré Folch C. M., 787. Galvin G., 841. Gamache G. C, 957. Gamba N., 346. Gamberini L., 348. Gambuto, 954. Gand A., 601, 871. Gandini L., 848. Gandola Q., 786. Gantin B., 320, 351. Garaygordobil Berrizbeitia V., 82, 867. Garcea A., 1042. García F. G., 278. García P., 840. García Ayala G. di Gesù, 859. García de Sierra y Méndez S., 330, 861, 874. García Huidobro A., 956. García Lahiguera G. M., 694, 872. García Villas G., 864. García y Goldaraz G., 802. Gardo G., 544. Gargaloni P., 283. Garraahn G. F., 280. Garrigós Meseguer A., 842. Garrigues y Diaz-Cafíabate A., 477, 471. Garth-Grüner Gunnar L., 288. Garza R. G., 785. Garzo M. A., 63. Gasbarro V., 346. Gasbarrone G., 962. Gasparri E., 674. Gaspert G., 963. Gatt E., 416. Gatti G., 288. Gatti S., 284. Gaùdrean L., 477. Gaudron A. P. D., 404, 870. Gavilanes Chamorro N. C, 865. Gavióla M., 857. Gavotti G., 288. Gawlina G., 788. Gazza G., 855. Gazzolo A., 724. Gr Gabela O., 415. Gabriele Arcangelo (S.), 257. Gabriele dell'Addolorata (S.), 18. Gaddi C, 865. Gaetano (S.), 990. Gagliardi E., 723. Gagliardi F., 282. Gagnebet R. M.,- 780. f Gagnor G. P., 1044. 1074 Index nominum personarum Geagea E., 95. Gearing D., 845. Gebardo (S.), 684. Gebo G., 787. Gelain E., 461, 870. Gemelli A., 970. Geminiani G., 348. Genehi O., 787. Gendreau A., 845. Gendron D., 957. Genewein C., 344. Gengras E. C, 784. Genho H., 849. Gennai L., 788. Gennari, 340. Gennuso A., 347. Gentili A., 784. Gerardi, 90. f Gercke D. J., 288. Geremia (S.), 515. Gerety P., 840. Gerin C, 786. Gerin y Boulay M., 873. Gerini E., 781. Germanini G., 849. Geronazzo M., 346. Ghazali D. A., 476. Gherardi L., 281. Ghetti A., 281. Ghezzi A., 286. f Ghiglione E. A., 478. Ghirardelli A., 347. Ghiringhelli G., 1041. Ghoshé S. A., 476. Giaccardo T. (S. D.), 722. Giacintucci R., 544. Giacobbe, 165. Giacometti G., 412. Giacomo Ap. (S.), 162, 564, 726, 993. Giacomo Ousmano (S. D.), 529. Gianico B., 346. Gianini E. 956. Giannattasio L., 781. Giannini N . , 348. Giansanti Corazzi A., 288. Giaquinto S., 785. Giardini A., 784. Giavarini F., 345. Gibboni A., 962. t Gibbons E. F., 478. Giersbach E., 832. Guardi A., 1041. Guardone E., 844. Gillespie P., 93. Gilligan F., 543. Gilligan M., 961. Gilmartin G., 784, 848. Gimillaro A., 1041. Gini P., 286. Gioacchini D., 409. Giobbe Card. P., 92, 479, 721, 772, 834. Giordano Mai (S. D.), 705. Giordano S., 1042 . f Giorgi E., 478. Giorgio (S.), 915. Giorgio A., 96. Giovanni Ap. Ev. (S.), 172, 394 Giovanni Batt. (S.), .172, 616. Giovanni Battista Piarmarta (S. D.), 826. Giovanni Bosco (S.), 533, 728, 777, 968, 989. Giovanni Crisostomo (S.), 540, 905. Giovanni de Brébeuf (S.), 297. Giovanni della Croce (S.), 951. Giovanni di Gesù e Maria, 537. Giovanni Enrico Carlo Steeb (S. D.), 833. Giovanni Francesco De Regis (S.), 298. Giovene I., 281. Giovenzana A., 1041. Girardi M. L., 410. Girardot C, 846, 959. Giretti L., 94. Giróla C, 783. Girolamo (S.), 656, 712, 902. Giugiaro G., 345. Giuliani A., 784. Giuliani E., 1043. Giuliani G., 285. Giuliani G. A., 850. Giunta P., 841. Giuntini E., 346. Giuseppe (S.), 74, 188, 259, 356, 433, 970, 1014. Giuseppe Benedetto Cottolengo (S.), 533, 968. Giuseppe Cafasso (S.). 533. Giuseppe Maria Rubio y Peralta (S.D.), 7C3. Giussani T., 282. Giusti M., 999. Gleeson F., 871. Gleeson G. G., 862. Glennon T., 223. Glesaz L. S., 964. Gliebe O., 411. Gloeckner G., 958. Glorieux A., 473. Glotin L., 724. Godoy F., 1040. Godeardo (S.), 973. Goggi P., 286. Golden G., 784. Golia C, 409. Golombek O., 472. Gomes A., 845. Gomes Catao F. S., 1040. Gomes de Arruda R. 462, 873. Gomes Leal G., 839. Gómez G., 93. 280. Gómez Brigard L., 222. Gomez Tamayo D. M., 860, 1022. Gómez ügárte G., 956. Gómez y García-Muñoz G., 846. Goncalves G., 839. Gonçalves Cerejeira Gard. E., 562, 974. Gonzaga F., 736. Gonzales E., 278, 287. Gonzales Ruiz G., 421. González F., 213, 868. González R. (B.), 449. González Fernández A., 349. González Ferreiros A., 857. González Gutiérrez E., 280. González Ramos (S. D.), 91. González Tamayo A., 413. Gonzi M., 820. Goppel A., 414. Gopu I., 867. Gorelli A., 851. Goretti S., 412. Gorfer A., 782. Gori A., 867. Gori G., 555. Gorman G., 847. Gorman R., 842. Gormley D., 543. Gorthon Bo F., 543. Gosselin R., 784. Gottardi A., 854, 874. Gottau G., 259. Goulder G. L., 287 t Gouvêa Coelho C, 224, 855. Gouyon P., 860. Goycolea M., 224. Graber R., 916. Gracias Card. V., 406, 479. Graber R., 681. Grado D., 96. Graf R., 544. Graham G., 414, 867. Graham G. L, 81. Grametti E., 283. Gran G., 856. Gran Nicolaysen G., 352. Grandi A., 282. Graneris G., 473. Grappo, 339. Grassi Scalvini G., 408. Gratzer G., 287. 842. Graveiii G., 281. Gray G., 959. Gray M., 414. Graziani A., 340. Greaves H., 414. Greco R., 4(9. Greene F. G., 847. Gregorio Nazianzeno (S.), 540, 564. Gregorius Magnus Pp. (S.), 309, 811, 987. Gregorius Pp. IV, 390. Grenier G. S., 785. Grent G., 867. Gresko D., 963. 1075 Index nominum personarum Griese N. O., 959. Griffin G., 958. Griffith G. C, 279. f Griffiths G. H., 224. Grillo D., 962. Grillon G., 785. Grimshaw F., 479. Grisetti P., 787. Groossens G. M. G. A., 544. Groot G. M., 93. Groppello F., 408. Grosbergs A., 841. Grossi G., 1041. Grossmann A., 287. Grosso G., 848. Grosso M., 285. Grothouse L., 959. Grötseh E. G.. 278. Grotti G. M., 859. Grotti R., 1044. Grundler F., 963. Gschiel R., 287. Guadalupe Lozano Padilla G., 856. Gualandi D., 412. Gualdrini F., 348. Guanella L., 968. Guano E., 480. Guarna ei R., 543. Guatta P., 787. Guerci P., 962. Guerra Campos G., 694, 871. Guererro G. A., 283. Guerrieri G., 788. Guerriero P., 410. Guerrizio R., 783. Guerzoni C, 850. Guidi A., 284. Guidi E., 345. Guido de Negri T. 70. Guidone R., 958. Guilfoyle G., 93, 1023. Guillabert A., 413. Guillet A., 475. Guizar "Valencia A., 863. Guide G., 477. Gusmai A., 544. Gusso G., 724. Gut B., 480. f Gutiérrez Diez T., 288. Guzzo T., 346. H Haag C, 842. Haas G., 608. Haas M. V., 280. Haberl F., 347. Habrá B. P. C, 874. Hacault A., 766, 872. Haertel A., 287. Hafner G., 344. Hailé M., 413. Hains G.. 824, 873. Halecki O., 288. Haljic M., 963. Hall F., 781, 867. Hall G., 476. Haller A., 843. Halliman P., 479. Hamburger D., 961. Hamon G., 336. Hamvás A., 863, 875. Hanley R., 958. Hanlon G., 282. Hannan E., 841. Hannon P., 960. Hansemann G., 411. Hansen G., 544. Harkin É., 956. Hrnacke F., 411. Harney G. F., 840 Harrington G., 842. Harrington T., 960. Harrison F., 841. Harrison G., 274. Harrop J., 274. Hart G., 343. Harten G., 411. Hartman G., 288. Hartmann R., 279. Hartnett D., 964. Hastrich G., 864. Hauser P., 544. Hayden C 843. Hayes G., 784, 843, 845. Hayes R., 845. Head E. C, 959. Healey G., 840. Healey G. V., 959. Healy A. L., 279. Hebel B., 1040. Heard Card. G. T., 237, 473. Heboyan M., 787. Heck A., 785. Heenan G. C, 860, 874. Heffernan A., 840. Heid C. 280. Heilmann A., 344. Heindl G., 278. Heinrich E., 845. Heiser B., 343. Hellriegel M. B., 472. Helmsing C. E., 352. Hembacher F., 724. Henderson C, 960. Hendry R., 963. Hennerfeind L., 344. Henny G., 956. Henriquez Jiménez L. E., 350. Herdegen A., 960. Hermaniuk M., 352. Hermann L., 477. Hermes E., 344. Hermil G., 859. Hermoza Sarmiento S., 1026. Hernández Cisneros G. G. (S. D.), 341. Herre A., 287. Herrera Méndez O., 415. Herrera Restrepo B., 674. Herrmann E., 288. Hervás y Benêt G., 350, 479. Herzog D., 606. Hetier M., 477. Hettinger C. G., 280. Heuschen G., 350. Hickey G. L., 842. Hickie G., 843. Hickey M., 957. Hiebl E., 347. Higgins G., 956. Hübe A., 415. Hilbreiner G., 344. Hildner G., 1038. Hille H., 849. Hiltl G., 780. Hinchey G., 785. Hipólito A., 855. Hnilica P., 404, 871. Hoàng-van-Doan D., 856. Hoban E. F., 1022. Hoeck F. Po G., 477. Hocson G., 1040. Hoenen F., 864. Hofbauer U., 344. Hofer M., 840. Hoffer P., 343. Hoffer P., 343. Hoffmann C, 411. Hoffmann L., 846. Hoffmann C, 347. Hofmann C. B., 841. Hofmann G., 278. Hofmann L., 1040. Hogg L., 217. Hohmann C, 849. Höhne G., 857. Holden M., 962. Holland G., 958. Holland T., 824, 873. Holleran J. W., 283. Holzer F., 347. Holzheimer G., 957. Hoogers F. F. G. G., 544. Hopmann E., 95. Horkan V., 961. Horlin, 468. Hostenkcamp E., 411. Houben F. G., 475. Howard V., 961. Huenklembrock P., 706. Huesman E. G., 279. Hughes G., 784. Huigens A. F. G., 851. Huizing P., 474. Humphrey G. C, 472. Humphreys G., 959. Huneeus Cox A., 472. Hunt L., 1039. Hunting G. E., 844. Hurel P., 1043. Hurley F., 957. Hurley G., 846. Hussein I (Rex), 159, 179, 446, 471, 475. Huynen G., 846. Hymel G. I., 786. Hynes- G., 840. 1076 Index nominum personarum I Iazzetta P., 846. Ibrahim A. N., 1044. Ignatavicius Z,, 956. Ignazio di Loyola (S.), 306, 803. Ijjas G., 873. Ilario, 67. Inchingolo G., 852. Indri F., 286. Ingrid (Regina), 390, 408. Inkrott G., 842. Innocenti A., 281. Innocentius Pp. XII, 311. Innocenzo da Berzo (B.), 341. Innorta G., 782. Intrecciatagli A. A. (S. D.), 277. Inzaghi C, 724. Ioannes Pp. XXIII, 15, 21, 41, 44, 49, 52, 60, 172, 186, 200, 225, 231, 237, 290, 293, 294, 310, 353, 382, 387, 422, 444, 455, 481, 512, 516, 582, 632, 640, 663, 702, 705, 761, 773, 811, 837, 854, 859, 946, 947, 949, 966, 982, 1016. Iribarren Borges I., 414. Irigoyen T., 698. Irulegui y Eubeldia G. M., 847. Isacco, 165. Isaza Mejia O., 472. Isaza Restrepo R., 213, 867. Isidoro (S.), 686, 690. Isnard C, 480. Isnardi A., 841. Isoldi G. V., 1041. Issenmann O. G., 1022. Izard R., 846. Izzo R., 785. J Jáchym F., 352. Jackson O., 347. Jacovelli M., 281. Jacquard R., 279. Jacques E., 785. Jacques M., 852. Jaequin R., 280. Jaffar M., 413. Jaglowskì A., 472. Jaimes L. A., 1039. Jamil N., 413. Janin G. A., 724. Janiv V., 1043. Jansen G., 411. Janssen E. M., 473, 973. Janssens G. B., 803. Jaria A., 409. Jarmak G. G., 850. Jasinski V., 839. Jatrini F., 285. Jayasuriya Aratchige E. M., 786. Jeanbart Selim M., 850. Jeannerat O., 957. Jedruszuk V., 855. Jeffrey G. A., 280. Jelmini G., 787. Jenko G., 824, 872. Jenny E., 480. Jepson E., 785. Jess A. G., 955. Jiménez Torres F., 781. Jin Seng A., 95. Jobidon G. L., 608. Jocchi O., 544. Johanny R., 476. Johansing P. G., 1043. Johnson G., 93, 961. Johnson M. M., 874. Joosten G. I. H., 851. Jop F., 479. Jordan E., 846, 875. Joseph A., 785. Jo vine E. M., 343. Joy G., 840. Jubany Arnau N., 330, 868. t Jullien Card. A., 96, 537. Jumean E., 849. Jürgens Byrne O. M., 81, 866. Juri E., 411. Jurilli M., 409. K Rabbani Z., 416. Kahill F. E., 783. Kaiser F., 80, 866. Kaldany G., 473 , 867. Kalemba Murumba seu Mulumba (B.), 341, 722, 770, 875. Kalinowski, 215. Kallfelz G., 223. Kaminski, 407. Karaburçak B., 95. Karch V., 842. Karey A., 961. Karol B., 842. Kasel G. C, 416. Katigbak G., 416. Kaunda K. D. (Praeses), 1002, 1038, 1042. Keefe D., 784. Keefe G., 543. Kekumano C, 958. Kelleher M. G., 847. Kelleher S., 842. Kellenaers G. B., 851. Kelliher M., 956. Kelly A., 477. Kelly B. M., 81, 867. Kelly F., 93. Kelly G., 93. Kelly L. P., 843. Kelly R. P., 279. Kelly T., 957. Kempl G., 608. Kendrick C, 783. Kenealy E. R., 840. Kennedy F., 961. Kennedy G., 83, 785. Kennedy J. F., 40. Kennedy M., 960. Kennedy R., 784. Keough Hazard R., 785. Keppeler O., 279. Kernan G., 845. Kerr G. V., 847. Kerr G., 961. Kervéadou F., 480. Keville G. L., 840. Khalek Hassouna A., 415. Khalil S., 783. Khawam G. G., 850. Khoreiche A., 342. Kia M., 848. Kickham R. T., 847. Kiegerl C., 411. Kieinz G., 958. Kihangire 0., 855. Kilbride M., 843. Kinchla G. E., 847. Kindsmüller A., 347. King F. L., 279. Kinlough G., 958. Kirchner P., 962. Kirwin D., 843. Kish G., 958. Kjuder A., 781. Klausing O., 840. Klees U., 344. Kleiber U., 959. Klein E., 959. Klein G., 281. Kleinschmidt A., 958. Klepacz M., 863. Klocker E., 961. Knapp S., 961. Knauber A., 344. Knippen A., 411. Knott E., 477. Knott G., 344. Knox G. R., 546, 727, 769. Knox R. G., 790. Kocisko S., 864. Koegl G., 93. Koks G. P. A., 544. Kolping A., 706. Komericki V., 963. Koncius G., 961. Kong-hi Youn V., 866. König Card. F., 472. Königer F., 840. Koop P. P., 824, 872. Köpping F., 1040. Korn A., 849. Kötting B., 278. Kovács A., 873. Kradepohl A., 411. Krahl E. G., 782. Kraljic V., 963. Krasula S., 93. Kraus G., 278. Kreisky B., 740. Krekeler Heinz L., 415. Kremers G., 412. Kreuzberg E., 278. Krol G. G., 81, 608, 867. Krzywieki M., 855. Kucan L., 963. Kuharic F., 460, 869. Kühle E., 278. Kuhn A., 344. Kuijpers E., 723. Kuisle A., 841. Kulik S., 960. Kühner y Kühner A., 1022. Kuntz G. G., 785. Kurpas G., 855. Kurteff O., 222. Kürzinger G., 278. Kurzwernhart A., 734. Kutny G., 412. L Labujewski S. B., 8. Laca S., 959. Lacalle G., 413. Lacasella F., 844. Lacchio E., 846. Lacordaire, 592. Laffleur G., 957. Lafosse Benedetti È., 416. Laguette P., 477. Lahey M., 960. Lahr R., 224. Lalande B., 280. Laloux L, 852. Lama A., 784. La Manna M., 96. Lamartine Soâres G., 85. Lambert G., 724. Lamberti B., 848. Lambertini G., 786. Lamon A., 788. Lamont D., 352. Lana G., 962. Lancione S., 850. Landázuri Ricketts Card. G., 264, 685. Landoll G., 963. Landriault G., 601, 871. Landry Floyd P., 786, Landskane P., 843. Lane Loras T., 352. Lang G., 957. Langenberg G., 344. Lanna A., 964. Lanzoni G., 347. Lapie P. O., 415. Lara Peña P. G., 848. Lardner M., 477. Larkin R., 280. Larrain Cordò vez E., 81, 867. Larrain Errazuriz E., 857. Larrain Errazúriz R., 956. Index nominum personarum 1077 Larraona Cárd. A; M., 70, 92, 337, 342, 343, 479, 702, 704, 829, 832, 853, 901. Larribean A., 866. Laspiur y Medigûrria R., 847. Laszlo S., 326. Latifondi G., 346. Laubacher A¿, 962. Laudadio N., 871. Lautenschlager A., 957. f Lauzurica y Torralba F. J., 288. La Verde G., 284. Lavigerie Card. C. M., 904. La Villa G., 852. Lavin F., 843. Laviolette M., 842. Lawior G., 958. Lawlor G. P., 844. Lawton E. T., 872. Lazzatti G., 723. Le Bellec E. G. M., 1022. Lebrun L., 859. Lecchini A., 852. Lecchini O., 851. Leclaire G., 93. Le Couëdic G., 679. Leeourt Mella E., 956. Ledwolorz A., 474. Lee H. T., 960. Lee Hahn-Beén, 389, 408. Lee Shan Chung, 415. Leech G. L., 81, 867. Lefebvre A., 724. Lefebvre Card. G., 1039. Lefèvre T., 206, 221. Lef ort G., 957, 1039. Legarra Tellechea M., 80, 696, 708, 745, 777, 801, 937, 979, 1024. León Valencia G., (Praeses), 475. León y Rocca A., 416. Leonard P., 477. Leonard R., 847. Leonard V. M., 331, 869. Leonardi P., 850. Leone O., 1043. Leoni A., 4l0. Leopoldo da Castronovo (S. D.), 700. Le Pichón G., 477. Lercaro Card. G., 424, 479, 865. Lorena P., 1040. Leskiw P., 961. Lesniewski A., 93. Lester I. G., 959. Lestienne M., 95. Leucadito T., 851. Leucari M., 852. Leuliet G., 857. Leveque A., 279. Lévesque L., 461, 862. Levi Sandri L., 415. Levillain G., 841. Lewenetz M., 284. Liambas de Azevedo G., 787. Libardoni M., 1022. Libbrecht L., 477. Licata G., 96. Licht A., 411. Lieben A., 852. Liénart Card. A., 236, 601, 871. 873. Lefrèvre A., 279. Léger Card. P. E., 602, 871. Le Guen C., 218. Leguerrier G., 870. Leheman G. D. TJ., 781. Lehman R., 786. Lehner G. B., 347. Lehonor Arroyo I., 856. Leibenites C, 1040. Leidi C, 286. Leipreeht C. G., 914. Leipzg F. P., 513. Leite A., 474. Lemaigre du BreuÙ R. E. M., 94. Lemaitre G., 622. Lemieux M. G., 324, 859. Lemire A. G., 280. Lemoine V. P., 963. Lenahan T. G., 844. Leniowski Z., 841. Lennon P., 280. Lenti E., 95. Lenton G., 477. Lenzi R., 96. Leo Pp. (S.), 214, 830. Leo Pp. XIII, 21, 26, 69, 269, 295, 302, 335, 620, 640, 679, 68 - ACTA, vol. VI, n. 17. — 31-12-1964. Lieux A. G., 843. Lignori A., 787. Limongi P., 80, 860. Lind C, 287. Lindemans, 307. Linnebank G. F., 477. Lins e Silva E., 412. Lippe A., 411. Lira P., 75. Lira Urquieta P., 412. Lisboa de Oliveira E., 857. Lisena G., 1040, Lisimachio A., 477. Lìveràni V., 348. Livingstone D., 903. Llaguno Canals A., 403, 870. Llasera Diaz E., 724. Lluberes Abrau M. L., 414. Locatelli P., 723. Lodigiani G., 783. Lohmann B., 344. Lohmann È., 93, Lo j ali V., 222. Lokuang S., 473. Lombard P., 304. f Lombardi A., 265, 267, 465, 478, 481, 494, 553. Lombardi T., 787. Lombardo F., 785. Loos C, 724. Lopes de Almeida G., 287. 1078 Index nominum personarum Lopes de Castro Pinto G. A., 460, 869. Lopes de Moura A., 480. López de Maturana V., 538. López de Oñate V., 964. Lopez Matta A., 222. Lopez Ta vares V., 841. López Umana G. L, 863. López Vitoria G. di Dio, 864. Lopreiato N., 847. Lorenzo Giustiniani (S.), 427, 971. Loreti F., 846. Lorscheider L., 352. Loscocco F., 349. Losito G., 349. Loughlin G., 840. Lourdes G. L, 282. Lourdusamy S., 474. Lovazzano L., 286. Lo velli A., 282. Lovo S., 346. Lovrocich G., 286. Low A. G., 840. Lowry G., 960. Lozano de la Fuente R., 476. Lozano y Lozano G., 414. Luca Ev. (S.), 820. Lucchesi G., 348. Lucchi G., 408. Luciani D. R., 18. Ludovico da Casoria (S. D.), 277 332. Ludovico Re (S.), 427, 591. Ludwa R., 956. Luger E., 963. Lui R., 465. Luigi XIII (Re), 592. Luigi Gonzaga (S.), 18, 26, 419, 736, 777. Luigi Guanella (B.), 341. 722, 773, 837, 967, 989. Luigi Orione (S. D.), 776. Luisi R., 864. Lujan C. O., 960. Lupgens G., 477. Luppi L., 788. Lwanga C. (B.), 341, 722, 770, 875. Lynch G. G., 847. Lynch Bressan G. A., 543. Lyon T., 288. Lypskyj B., 843. Macchi P., 848. Macchione A., 409. Macedonio-Manferoce N., 852. Macheiner E., 857. Macneil G. N., 84Ô. Maddalena de Canossa (B.), 514. Maddalon A., 346. Madeo A., 408. Madhavan A., 416. Madison Marshall P., 783. Madonini L., 1041. Madriaga M., 854. Madriana M., 244. Madrid López R., 839. Maffei T., 964. Magalotti A., 286. Magalotti V., 788. Magauran F., 840. Magdien R., 1043. Mager E., 279. Maggia P., 850. Magi N., 287. Magliavacca L., 281. Magliocchetti F., 410. Magnan G., 851. Maguire G. F., 847. Mäher L. T., 293. Mahon M., 477. Mahony E., 960. Maitz E., 959. Maier A., 347. Maier L., 347. Maiocchi G., 286. Maioli L., 284, 844. Mair G. E., 344. Maisin G., 724. Mahony E., 960. Majali O., 849. Majchrzycki B., 288. Majdañski G., 855. Makholouf C, (S. D.), 471. f Mala N., 788, 858. Malachia (S.), 776. Malchiodi U., 1023. Maldaner B., 956. Malké F. Z., 874. Maliardo U., 284. Mallagray G., 964. Malloy C, 961. Malone G. F., 1040. Malula G., 480, 863, 875. Malvestiti P., 94. Malvezzi Campeggi L., 288. Manca P., 848. Mancini L., 286. Mancuso G., 81, 867. Mander U., 852. Mandié P. A., 701. Manek G., 343. Maneth A., 842. Manfredi M., 4C9. Manfrini E., 723. Manfroni M., 842. Mangan M., 960. Mangers G., 856. Mango V., 960. Maanicus A., 868. Maas P. F., 958. Mabillon G., 984. Mae Donald A., 959. Mac Donald C, 957. Mac Donald G. S., 719. Mac Donald G. U., 766, 863. Mae Lean D., 280. Maccari C, 80, 866. Macchi E., 962. Manieri G., 95. Manley M., 477. Mannes M., 788. Manni A., 782. Mannion G., 273. Mannozzi Torini L., 851. Manoni F., 348. Manrique G., 421. Mansfeld C, 744. Mansilla Reoyo D., 694, 872. Mansourati C. L, 479 874. Mantilla Mosquera M. C, 470. Mantilla Ortega G., 414. Manuguerra M., 409. Manzari G., 224. Manziana C, 213, 867. Manzini R., 608. Mapelli A., 724. Maranta R., 956. Maraschini G., 723. Marasco P., 956. Marazza A, 223. Marbach G., 1039. Marcello (S.), 427. Marceno V., 92. Marcher A., 287. Marchesi A., 787. Marchetti A., 558. Marchetti Zionini V., 461, 870, 1030. Marchi G., 345, 411. Marcón G. F., 472. Marcucci A., 96. Marcucci R., 276. Mardaga T., 279. Mardones Arenas L., 956. Marella Gard. P., 92, 357, 426, 560, 591. Marengo O., 872. Margherita Maria López de Maturana (S. D.), 538. Maria dei Divin Cuore, 277, 334. Maria dello Sposalizio Irigoyen Echegaray (S. D.), 697. Maria dei Monte Carmelo del Bambin Gesù, 91. Maria Domenica Mazzarello (S.), 533. Maria Fortunata Viti (S. D.), 830. Maria Giuseppina di Gesù Crocifisso (S. D.), 471. Maria Michele dell'Augusto Sacramento, 800. Mariani A., 787. Marianecci N., 348. Mariani G., 850. Mariani P., 347. Mariani P., 347. Marinaro V., 723. Marinelli L., 852. Marinelli U., 346. Marini A., 1041. Marino C, 285. Index nominum personarum Marioneaux L. E., 843. Mariucei T., 842. Marozzi G., 507. Marmoiton B. (S. D.), 342. Marques dos Santos E., 1039. Marques Toräo F., 92. Márquez Gómez E., 864. Marras G., 281. Marsano A., 284. Marshall G., 959. Marschang G., 285. Marsilli G., 1044. Marta (S.), 13, 617. Martel P., 963. Martignon B., 410. Martin A. (S. D.), 721. Martínez G., 1039. Martin G., 213, 867, 963. Martin G. A.. 479. Martin G. M., 423, 462, 862. Martin L. (S. D.), 721. Martin Jauregui G. M., 413. Martinelli A., 786. Martinelli M., 413. Martinengo E., 285. Martínez A., 786. Martínez A. R., 848. Martínez Gallardo G. d. G., 279. Martínez Madrigal G., 403, 869. Martínez Sánchez Ar joña G. M. 413. Martínez y Martínez E., 846. Martínez y Martínez L., 1040. Martinho, 595. Martini C., 92. Martini Fox T., 872. Martino R. R., 282. Martino di Tours (S.), 326. Martins de Araújo L., 544. Martinus Pp. V, 684. Martis G., 284. Marton A., 222. Marty F., 473. Märzen F., 958. Masón G., 346. Massaccesi V., 285. Massafra O., 1042. Massani L., 410. Massé C, 543. Massenzi L., 286. Massi G., 1042. Massi R., 477. Massicci F., 782. Massimi G., 94. Massimiliani R., 555. Masson P., 95. Mastrantonio F., 1C42. Mastrorocco N., 345. Mate A. A., 840. Matheudi V., 851. Mathez G., 957. Mathias A., 866. Matoka P. W., 1043. Mattathil O., 962. Matteo Ap. Ev., 974. Mattia Kalemba Murumba (B.), 835, 854, 901. Mattinati D., 964 Mattioli P., 473. Mattucci E., 724. Mauratille G., 1043. Maurer G. C., 352. Mauro A., 473. Mauro V., 286. Maury G. B., 320, 487. 492, 547, 791, 793. Maya V., 82, 867. Mayer G., 511. Mayr F. S., 1040. t Mazé G. M., 224. Mazelis P., 331, 869, 873. Mazerat E., ,473. Mazzarella B., 858. Mazzarotto T., 346. Mazzi C, 1041. Mazzocco V. M., 856. Mazzotti C, 348. Mbemba T., 862, 875. M'Bunga S., 474. McAdam A. I., 781. McCabe C, 1039. McCabe D. A., 847. McCann O., 350. McCann R., 960. McCarren E., 958. McCartan T. J., 343. McCarthhy G. F., 543. McCaslin E., 962. McCoey G., 964. McCorristin M., 223. McCoy O., 856. McCracken G., 958. McCrory L., 845. McCue G., 784. McDermott V., 786. McDevitt G., 351. McDonald A., 843. McDonald G. G., 404, 870. McDonald J. E., 957. McDonough P. G., 840. McDowell G., 845. McElwee L., 847. McFadden U., 476. McGaan G., 958. McGannou D. E., 785. Me Garey M., 845. MeGarry G., 280. McGeough G., 86, 253, 836. McGoldrick G., 960. McGough G., 958. McGovern T., 960. McGowan G., 846. McGrath M. G., 403, 869. McGucken G. T., 608. MeGuire F. S., 842. McHale R. F., 847. McHardy Colin A., 786. Mchonde E., 870. McHugh M., 960. Mclnnes F., 1044. Mclntyre Card. G. F., 866. McKenna F., 961. McKenna T., 347. 1079 McKevitt N. B., 93. McKune G. G., 958. McLaughlin C. B., 214, 868. McLaughlin M., 958. McLees A., 957. MeMahon G., 477. f McManaman E. P., 788. McManus C, 281. McManus G. E., 81, 858, 866. f McNeely W., 96. McNulty G. A., 462. McNulty G. L., 875, 871. MePherson T., 845. McRoberts D., 842. McSweeney G. E., 279. McTamney C 964. McVinney R. G., 81, 867. Meade D., 343. Meade D., 343. Meaglia C, 964. Mecikowski G., 843. Meda P., 723. Medeiros Delgado G.. 854, 874. Medi E., 94, 415. Medina G., 474. Medina y Medina M. A., 404, 870. Meehan T., 843. Meehling F., 846. Megarbanè C. G., 850. Mei D., 962. Mei D., 271. Meier A., 347. Meindl A., 347. Mejía Herrera G., 543. Mekkelholt E. M., 858. Melandri A., 348. Melchisedech, 178. Mêles D., 409. Meievage F., 959. Melis Fois G., 859. Melki G., 963. Mella A., 724. Melton E., 958. Mena Arroyo L.; 82, 863. Mencucci A., 348. Mendes M., 415. Mendoza Castro A. 856. Menni B. (S. D.), 277. Mentasti G., 783. Meplon G., 847. Mercier Card., 52. Mercier T., 960. Meredith G., 786. Merlo G. B., 852. Merzagora C, 1(06. Merzi Q., 280. Messina. 311. Messina D., 476. Mester S., 410. Metzger P., 959. Metzinger L., 461, 608, S70. Meyer Card. A. G., 1039. Micara Card. C, 333, 532, 539, 682, 700, 704, 775. Miceli F., 284. 1080 Index nominum personarum Miehalski L., 959. Michèle Arc. ( S . ) , 610. Micheli B., 345. Mickells A., 962. Michels G., 474. Middleton T. G., 280. Migan Apithy S., 412. Migliarini G., 962. Miglietta M., 409. Mignot A., 786. Mikic G., 963. Milanese C., 286. Milano N., 282. Milanoviö Bozo N., 781. Milaré Sobrinho G.. 287. Milici S., 285. Miller C, 344. Miller G., 477. Mineevicius V., 956. Minekon Moses A., 788. Minelli F., 544. Minotti L., 410. Mintsa A., 413. Miola G. B., 852. Mior A., 346. Miozzi G., 850. Miranda y Gómez M. D., 672. Mirandola I., 1041. Misk M., 1043. Mittukumaru M., 471. Mizzoni G., 410. Mobarak M., 414. Mobili, 831. Mocnik P., 348. Modinos P., 415. Modrego y Casáus G., 404, Montini Card. G. B., 261. Moorman G., 959. Moors P., 351. Mora R. L., 450, 471. Moráis Costa G., 962. Moraldi F., 78S. Morali B., 846. Morandi W., 849. Moras G., 346. Morbidi B., 348. Morcillo González C, 404, 694, 862, 871, 875. t Moreira P. J. d. C, 1044. Morelli P., 724. Moreno Diaz E. (S. D.), 471. Moreno González G. A., 414. Moreno Hueyo B., 687, 721. Moretti A., '281. Moretti G., 852. Morgando A., 783. Morgenschweis F., 347. Moriarty M., 784. Moriarty T., 956. Morilleau S., 858. Morino C, 410. Morkovsky G., 858. Moro A., 197, 221, 223. Morpurgo S., 783. Morriccioni V., 962. Morrissey G., 784. Morrissey G. G., 847. Morsdorf N., 474. Morstabilini L. 1022. Mortarotti E., 724. Moschetta F., 346. Moser C, 278. Mosquera Barreiro G. F., 862, 875. Moeder G., 844. Moerman F., 788. Moglioni A., 1042. Mohamed N., 782. Möhler G., 342, 818. Mojaisky Perelli G., 859. Mojica B., 1040. Moietta A., 346. Molinari P., 704. Molkenboer G. F. M., 784. Molloy E., 957. Molloy M. B., 280. Molis M., 411. Mombelloni B., 782. Mombelloni P., 782. Monaco B., 851. Monaghan G., 848. Monaldi L. 286. Mondini D., 348. Mondino S., 345. Mongardi A., 412. Moneta G., 852. Mongeau G., 608. Mongiardini P., 286. Mongillo A., 784. Montanari L., 842. Montano T., 785. Monteiro Tabosa G., 1039. Monte N., 858. Montero L., 841. Montgomery N. E., 959. r 870. Mosquera Corral C. A., 460, 868. Mossing L., 842. Motherway E., 844. Motta G., 96, 283, 415. Mottola F., 284. Mousseau, 719. Mouton C. B., 1035. Moynagh G., 250. Mozzoni U., 270, 503, 505, 507, 509, 526. Mudartha G. B., 864. Muduku S. G., 416. Muhlebach-Zumsteg M., 1043. Muiteman U. G., 544. Muldoon T. G., 608. Mulholland C, 964. Mullarkert Sidney G., 1039. Müller C, 347. Müller G., 841. Müller K., 783. Mullor Garcia G., 283. Mulready G., 784. Munita Eyzaguirre R., 856. Munive Escobar L., 521. Muñoz Grandes A., 22. Muñoz Vega P., 460, 868. Munyaneza A., 816, 839. Mûrie M., 957. Murphy A., 840. Murphy C, 961. Murphy G., 843. Murphy G. B., 844. Murphy G. G., 279. Murray B., 846. Murray G., 848, 960. Murray P., 962. Murzone S., 285. Musakanya V. S. 1043. Musella F. 282. Mushiete P., 413. Musso D., 409. Musumeci G., 844. Mutlaq M., 849. f Mutsaerts Villem Pieter A. M., 788. Mutschele L., 287. Muzi G., 283. Muzio G., 347. Muzzatti V., 411. Mylanyk G., 412. N Naab G., 477. Nadiope W., 1042. Nadolny G., 846, 959. Nafria G., 1040. Nagbwe M., 788. Nagel A. F., 1039. Naldi G., 283. Naldi S., 412. Nali G., 852. Napoleone (Imperatore), 592. Nardelli G., 281. Nardin B., 287. Nardini P., 961. Nasalli Rocca di Corneliano C , 722. Nasalli Taffini d'Acceglio L., 723. Nasca G., 349. Nasser H. I. (S. A.), 475. Nasser ben Jamil S., 475. Natale G., 285. Natalini O., 409 Natalini V., 962. Natalizia V., 788. Naufal M., 851. Naughton G. G., 843. Navagh G. G., 857. Navarrete y Guerrero G., 496, 860, 874. Ndongmo A., 872. Nebiolo G., 847. Necchi V., 970. Nedumchira G., 962. Nedungatt M., 281. Neduparambil S., 282. Nee J. D., 845. Negro A., 783. Neri D., 283. Neri G., 785. Neves Marques A., 284. Newman G. A., 93. Neyboer B., 957. Ngobi M., 1043. Nguyen Duong D., 416. Nguyen Trong Hong I., 474. Ni G., 848. Nicholas W. L., 607. Nicola da Tolentino (S.), 244. Nicoletta.P., 964. Nicolosi S., 858. Niehus L., 344. Niemeyer A., 344. Nierhoff F. S., 824, 872. Nieuwenhuys G., 414. Nigris L. G. B., 788. Nittayo G. K., 865. Niza Ribeiro F., 856. Nkou P. G., 856. Nobuo N., 416. Noël L., 863. Nold V. G., 858. Nolker B., 856. Nolte G., 285. Nomolli G., 839. Novak F., 846. Novoa González E., 781. Nowicki E., 331, 869. Nugent A., 280. Núñez D., 601, 871. Núfíez S., 961. Nünlist R., 849. Nüschen L., 1040. Nuseibah H., 475. Nuszkowski E., 958. O Obendorf er A., 347. O'Boyle P. L., 404, 870, 978. O'Brien G., 846, 957. O'Brien K., 962. O'Brien M., 278, 961. O'Brien T., 845. O'Bryan G. L., 958. Obuchowski G., 784. O'Oallaghan G., 477. O'Callaghan M., 846, 962. O'Oallaghan O., 842. Ocampo Berrio A. M., 862, 875. O'Oonnell G., 474. O'Oonnel L., 840. O'Connell M. T., 279. O'Connor G., 844, 847. O'Connor G. P., 864. O'Connor M., 939. Oddasso F. M., 422. Oddi D. (S. D.), 721. Oddi S., 604, 1029. O'Doherty G., 958. O'Donnell G., 784, 842. O'Dwyer C. G., 279. Oenning G., 1038. Offelli S., 346. Oggioni G., 281. Ohrmann E., 344. O'Keefe M., 844. f Olbert A., 1044. Index nominum personarum 1081 Oldani L., 473. Olkovikas A., 957. Olmi F., 477. Olu Nwaezeapu L., 869. O'Malley G., 782. Ombri P., 414. Onclin G., 474. O'Neil G. E., 844. O'Neill A., 960. Onori G., 787. Oosterbaan Ijsbrand N., 544. Op de Coul, 305. O'Reilly P., 961. Orione V., 777. Orlandi G., 410. Orlandi L., 779. O'Rourke D., 843. O'Rourke E. G., 280. Orozco Madrigal A., 278. Orozco Madrigal E., 278. Orrù G., 93. Orsola (S.), 969. Ortiz de Zarate G., 538. Ortolani P., 723. Osei E. K., 416. O'Shea G., 543, 961. Ossola C, 283. Osterheld H., 848. Otero Navacués G. M., 414. O'Toole G., 842. Ott L., 278. Ottaviani Card. A., 515. Ottaviani P., 348. Ottaviani V., 783, 856. Ottaviano O., 964. Ottolini C, 787. Ottone G., 288. Ourso C, 786. Oviedo Cavada C, 404, 870. Owens, 607. Owusu A., 416. Ozanam F., 1005. Palazzuoli G., 284. Pallieri A., 850. Palm L., 411. Palmas A., 780, 862. Palmen G., 851. Palmesano G., 409. Palmira La valle M., 93. Palmitessa E., 783. Palomeras F., 841. Panchetti C, 282, 410. Pancrazi V., 782. Pancrazio (S.), 558. Pandozy G., 285. Pangrazio A., 698. Paniccia A., 410. Panizo Orallo S., 1040. Pannoni G., 845. Panozzo L., 346. Panzano G., 286. Paoletti G., 284. Paolo Ap. (S.), 27, 32, 62, 103, 153, 164, 180, 186, 189, 202, 207, 236, 306 , 332, 356, 375, 423, 430, 524, 616, 629, 637, 686, 690, 698, 700, 708, 717, 811, 820, 951, 976, 992, 1019, 1021, 1027. Paolo II Cheikho, 859. Paolo Pio Perazzo (S. D.), 532. Papafava dei Carraresi N., 349. Papaleo E., 416. Papandreu G., 1042. Paparella B., 783. Papp C, 873. Pappas A., 1043. Pappas D., 1043. Paradis W., 957. Parasiliti G., 1042. Paredes Lardizabal L., 415. Parent C. E., 461, 862. Parisella I., 410, 1040. Parisi F. S., 224, 875. Parisotto F., 348. Park G., 347. Parmegiani A., 285. Parpaglione A., 70. Pascal B., 369, 443. Paschak W., 543. Pascoletti C, 782. Pascotto S., 411. Pascual Marroig B., 222. Pascucci L., 852. Paska W., 841. Pasquetti L., 346. Passera A., 285. Passeri T., 89. Pastorini S., 1044. Patrini A., 408. Patrini T., 408. Patrizio (S.), 331. Patti M., 530. Patui A., 852. Paupini G., 296, 729, 794. Pautasso G., 285. Paventi S., 474, 539. Pavesi G. B., 1040. P Pacha ez-Zaben A., 476. Pacha Majali H., 475. Pacheco Pérez V., 1040. Pacheco Ribeiro A., 858. Pacheco Wilson L., 840. Pacini O., 284. Padellaro G., 94. Padula D. C, 280. Pagani C, 281. Pagani G., 851. Paggetti C, 284. Pagliughi L., 347. Pagni G., 348. Pagni L., 786. Pagnucco A., 283. Pailler A., 462, 862. Paillouse R., 865. Paino A., 854. Paiva M., 840. Palamara O., 841. Palazzini P., 473. 1082 Index nominum personarum Pawlowski A., 855, 863. Paz Larin G., 415. Peeh Ferrer Á., 781. Pechuán Marin E., 865. Pedemont L., 785. Pelice L. T., 287. Pelà A., 346. Pelaschiar L., 283. Pellegatta C, 283. Pellegrini B., 286. Pellegrino S., 343. Pelletier R. G., 785. Pennacchio L., 782. Pennacchioni F., 784. Pennano G., 852. Pennini F., 1042. Perantoni P., 342. Pereira da Silva G., 93. Pereira de Andrade A., 280. Pérez G. M., 213, 861. Pérez E., 961. Pérez de Ayala M., 288. Perin G., 346. Perin S., 346. Perkan D., 963. Perna S., 93. Pernarella M., 962. Perniciaro N., 348. Peronti A., 282. Perpetua (S.), 905. Perricioli U., 787. Perrillo S., 785. Perrin M., 766, 863. Perrin-Waldemer R., 95. Persichetti A., 283. Persichetti L., 782. Peruzzi O., 723. Pessagno Vicuña O., 840. Pessina A., 956. Pessôa Gâmara E., 461. Pessoo Cámara H., 352, 861, 874. Peters B., 93. Peters R. G., 280. Peterson E., 959. Petit M. G., 865. Petix S., 347. Petralia G., 866. Petrelli G., 286. Petricca A., 348. Petrilli E., 865. Petro A., 461, 869. Petroni D., 80. Petrosisan C, 96. Petrucci A., 95. Petti C., 783. Pettit G., 784. Peyrou E., 602, 872. Pezza F. M., 345. Pezzaglia E., 786. Pezzana P., 827. Pezzo B., 1041. Pezzolla T., 783. Pfaff G., 286. Piai C., 412. Piantelli F., 408. Piantoni G., 959. Piazera O., 912. Picâo D., S58. Picard de la Vacquerie R., 854. Piccillo S., 844. Piccióne C., 724. Piccoli L., 1041. Piccolomini E. S., 586, 933. Pichiorri G., 286. Pichler A., 480. Pick M., 280. Piedimonte A., 850. Pierobon G., 1043. Pietraszko G., 855. Pietro Ap. (S.), 24, 36, 44, 49, 62, 84, 104, 158, 160, 173, 180, 184, 192, 198, 236, 353, 361, 364, 383, 434, 447, 552, 5S5, 611, 617, 656, 684, 687, 747, 759, 777, 803, 806, 819, 940, 941, 998, 1010, 1021, 1027. Pietro Canisio (S.), 914. Pietro Claver (S.), 295, 300. Pietro da Praga, 753. Pietro Nolasco (S.), 676. Piette V., 844. Piffl-Perevic T., 740. Pighin T., 774. Pignedoli S., 240, 250, 731, 732, 780, 797, 1031. Pilato B., 281. Pimiento Rodríguez G. de I . , 403, 869. Pinci A., 725. Pinto G. M., 473. Pinto P., 282. Pinto Bull J., 416. Pinto L. G., 1039. Pinto Resende O. A., 848. Pirastru G., 214, 868. f Pirelli L., 788, 865. Pires E. A., 484. Pironio E., 404, 870. Pistilli S., 843. Pistoiesi E., 93. Pius Pp. II, 586, 933. Pius Pp. VII, 24, 592, 803. Pius Pp. IX, 21, 26, 595, 801. Pius Pp. X (S.), 128, 231,, 333, 398, 418, 456, 761, 778, 799, 949, 970, 979. Pius Pp. XI, 50, 69, 170, 231, 303, 311, 453, 534, 579, 584, 640, 674, 745 , 979, 982. Pius Pp. XII, 41, 50, 194, 202, 231, 304, 306, 309, 336, 369, 388, 442, 459, 523, 532, 539, 559, 588, 592, 620, 640, 675, 677, 699, 713, 760, 779, 812, 831, 834, 837, 937, 946, 947, 949, 966, 971, 979, 982, 996, 1004, 1017. Pivetta G., 283. Pham-Ngoc-Chi P. M., 238, 856. Philippe A., 415. Philippe P., 473. Pivetta R., 346. Pizzardo Card. G., 363. Pizzi A., 1044. Pizzinato A., 412. Pizzoli D., 956. Plantamura R., 852. Plantanida D., 723. Platania S., 851. Plaza A. G., 404, 526, 870. Plettenberg G., 840. Plourde G. A., 766, 872. Pock G., 287. Podestà G. G., 473, 526. Pofferi G., 783. Pogaönik G., 331, 857, 861, 875. Poggiaspalla F., 281. Poignet R., 785. Pointek F., 961. Poll G., 344. Pollack G., 959. Poloni A., 834. Polverelli A., 1041. Poloway M., 963. Polverani A., 348. Poma A., 342, 419, 737. Pompei, 89. Pompei G., 224. Pompidou G., 412. Pompili A., 963. Ponticelli L., 95. Pontiggia G., 852. Porpora G., 787. Portalupi S., 317, 491. Portela de Araujo Pena C, 265. Portrey L., 843. Posadas Montero L., 414. Pöschl L., 850. Pospishil V., 963. Potenza U., 787. Pothacamury T., 222. Potocek O., 281. Potthoff F., 841. Pourel E., 279. Power R., 844. Power T., 1043. Poworoznyk Hnat E., 476. Pozzi R., 1040. Prado Fonseca D., 1039. Prado Tello E., 81, 866. Prandtauer G., 734. Pranzetti M., 851. Pree P. O., 782. Prem M., 347. Presas G. A., 472. Prete L., 723. Prévôt M., 477. Prieto Vega I., 857. Prigione G., 1040. Primatesta R., 74. Primeau E., 352. Printesis B., 342. Privitera S., 957. Pro Alonso R., 781. Protti G., 786. Prosperetti W., 1044. Prouvost E., 95. Provenzale L., 724. Prudenzio, 905. Przyklenk G. B., 465. Pucci A. M. (S.), 71. Pulcinelli M., 844. Puente P., 282. Pugliese F., 409. Puig-Navarra S., 840. Pulli B., 283. Putignano A., 345, 410. Puzo M. L., 845. Q Quadri S., 404, 870. Quaglia E., 824, 871. Quaianni G., 281. Quaing B., 344. Quant R. M., 851. Queen J. E., 477. Quéguiner M., 23. Quercia P., 287. Quercioli V., 724. Querexeta G. M., 866. Quijano G. A., 846. Quijano Ardila R., 842. Quinlan E., 784. Quinn A., 93. Quinn F., 957. Quinn G., 843, 960. Quinn G. A., 279. Quintana Gonzalo N., 844. Quintero Card. G. U., 343. Quirk G. M., 840. R Rabban R., 343. Raccagni G., 34». Raco G., 412. Raffaele Arc. (S.), 74, 682. Raeymaeckers F., 864. Raffaelli R., 782. Ragghianti M., 724. Ragni P., 271, 962. Rahaman Khan A., 413. Rake E., 344. Raimondi G., 410. Raimondi L., 83, 464, 496, 497, 702. Rainero G., 787. Raisi A., 345. Rajarethinam Arokiaswami Sundaram, 259. Raksihadi S., 416. Ramadori A., 1044. Ramaioli F., 96. Ramalho de Alarcón Santiago G. M., 553. Ramanantoanima G., 352. Rambelli M., 348. Ramos A. G., 267, 481. Ramousse J. G. R., 855. Rampolla E., 413. Index nominum personarum 1083 Ramponi A., 475. Ranaldi O., 288. Ranaudo A., 410. Randazzo 'G., 412, 841. Rando F., 961. Ran jan Sen B., 415. Rapicavoli L., 284. Rapisarda A., 282. Rapisarda R. E., 282. Rappini G. E., 288. Rau E., 479. Rauf M. A., 413. Ravano A., 288. Ravano F., 95. Ravensberg C., 852. Ravera G. P., 783. Rayappa A., 282. Raymond L. G., 343, 861. Re L., 1041. Rea I., 857. Reardon E., 840. Rebassa Bisquerra P., 1040. Rebelo F. S. 866. Recagno L., 846. Rchenmacher R., 961. Redois P., 868. Reed G., 959. Rees W., 840. Regan D., 845. Regatillo E., 474. Reggio V., 288. Reghezza G., S39. Regis D., 283. Reh F. F., 873. Rehring G. J., 543. Reichenberger E., 347. Reichling O., 415. Reilly A. G., 844. Reilly P., 278. Reilly S., 844. Reina G., 283. Reinards L. M. G. U., 544. Reine F., 841. Reinisch G., 287. Reino, 273. Reis G., 841. Reising Z. G., 842. Reiterer A., 825. Remondino A., 1043. Remotti F., 842. Remy A., 844. Renard A., 857. Rencoret Donoso R., 328, 854, 874. Rendic A., 849. Renieri F., 345. Restrepo U. E., 282. Retamal F., 474. Revello M. A., 787Rey F. S., 462, 873. Rey G., 415. Rey P., 850. Reynolds A., 960. Reynolds G., 841. Rezende Costa G., 265. Rezza C. M., 785. Ribeiro Viana G., 278. Ribollet A., 476. Riboni E., 1041. Riealde y Ong G. M., 841. Ricart Olmos M. G. (S. D.), 342. Ricci G., 96. Ricciardi A., 834. Rice C, 845. Richard E., 282. Richards R. M., 842. Richards V., 961. Richiardone A., 410, 847. Rico Tord W., 416. Ridders G., 344. Riella M., 69. Righi V. U., 608. Righi-Lambertini E., 222, 1033. Righini C, 848. Rigotti G. B., 287. Rigotti L., 96. Rimano L., 346. Rimolo F., 1042. Rinaldi F., 96. Rinaldi M., 96. Risi Ferreyros A., 349. Ritter Card. G. E., 479. Riu Angles C, 859, 873. Rivetti A., 284. Rivoira S., 850. Rizzi A. R., 544. Rooch G., 961. Roberti N., 409. Roberti V., 85, 485, 608, 1034. Roberto di Francia, 591. Roberts R., 476. Robinson G., 477. Rocchi M., 848. Rocconi M., 410. Roche G. E., 847. Rodino di Miglione M., 349. t Rodrigues M., 869, 1044. Rodríguez G. F., 844. Rodríguez O., 849. Rodríguez Escolar F., 841. Radríguez Herrera A., 859. 873. Rodríguez Ortega Sopeña M. D. (S. D.), 721. Roeckerath M., 411. Roéis L., 787. Roerkohl L., 785. Rogaziano (S.), 1024. Roghete A., 851. Rohan G., 278. Rohracher A., 857. Rojas Galdames R., 415. Rojewscki G., 959. Rojek A. A., 278. Roig D. N., 873. Rohi al Katib, 1044. Rokosz L., 845. Roldan R., 287. Rolf es G. E., 280. Rolim Loureiro P., 855. Rolla V., 285. Rolland M. E., 536. Roman S., 416. Roman S. B., 476. 1084 Index nominum personarum Romana Osnayo E., 839. Romani S., 92. Romano A., 849. Romano D., 786. Romano N., 723. Romée I., 592. Romée G., 592. Romero R., 851. Romero Jturrospe D., 849. Romero Lema M., 694, 871. Romersi C, 93. Romita A. E., 783. Romoli D. L., 13, 418. Roncalli A., 592. Roncari R., 784. Ronchi U., 281. Ron Vilas E., 96. Rooney R. F., 343. t Roper G. B., 788. f Roques Card. O. E., 788, 860. Roque Gondra L. 412. Ros G., 347, 410. Rosa da Lima (SO, 293, 511. Rosales Q., 351. Rosali A., 415. Roselli S., 409. Rosina M., 856. Rosenweig W., 962. Rosner L., 841. Rosol M., 784. Rospigliosi R., 723. Rossell y Arellano M., 81, 861. Rosselli del Turco G., 723. Rosset G., 477, 777. Rossi A., 865, 1023. Rossi C., 479. Rossi F., 858. Rossi G., 416, 787, 858. Rossi O., 326, 740. Rossi R., 412. Rossi R. O., 733. Rossignotti A., 852. Rossini A., 345. Rossino G., 285. Rouzé P., 95. Ruberti G., 282. Rücker F., 544. f Rummel J. F., 1044. Rumor M., 413. Rusch P., 351, 1022. Rusconi F., 285. Russo A., 410. Russo G., 347. f Russo S., 288. Russwurm G., 347. Ruysschaert G., 959. Ryan F., 844. Ryan F. S., 844. Ryan G., 844, 958. Ryan G. J., 961. Ryan M., 846. Ryan T., 858. Rossi E., 411. Rosso G. B., 544. Rota L., 283. Rotondi A., 958. Rotrige E., 846. Rottigni P., 852. Rotunno T., 959. Roubier P., 724. Rouillard G., 957, Rourke G., 784, Rousseau G., 474. Rousset A., 857. Rovaris Aranciàni A., 787. Rovera V., 281. Row F. G., 287. Roy M., 863. Roy P., 957. Rubio Penalba R., 1040. Rubio Repullés M., 766, 872. Rudden G., 957. Rugambwa Card. L., 479. Ruipérez del Gallego G., 476. S Saad ed Din J., 1044. Sabatini L, 348. Sabatini M., 283. Sabattani A., 473. Sabet E., 96. Sacchetti G., 282. Sacchi A., 962. Sadée L. O. A. M. U., 544. Sáez T., 1039. Sagna A., 845. Salabé A., 94. Saladini S., 786. Salas Valdès R., 873. Salassa A., 285. Salati A., 846. Salawa A. (S. D.), 722. Salerno G., 848. Salgado G. E., 544. Salieri S., 784. Salini O. G., 279. Salizzoni A., 224. Salier L., 347. Salmón P., 602, 871. Salomone A., 787. Salter G. P., 724. Salvaderi 0., 695. Salvagno T., 408. Salvati R., 785. Salvatori R., 723. Salvetti I., 1041. Salvi A., 410. t Salvi S. L., 478. Samoré A., 223, 675. Sánchez Beguiristain E., 404, 860, 870, 874. Sánchez Chica D., 844. Sánchez Cortés G., 414. Sandoval de Larromana G. L., 414. Sanari P., 850. San Juan E., 1040. Sama V., 1042. Sanna G., 410. Sansierra L, 473. Santantonio P., 411. Sansone A., 1039. Santin A., 933. Santoli E., 788. Santos E. E., 317. Santos T., 845. Sanz Villalba S., 844. Sapena Pastor R., 413. Saponaro R., 281. Saraceno F., 345, 410. Saragat G., 223. Sarasola y Guridi C, 847. Sardone F., 281. Sargenti M., 285. Sargolini F., 866. Sarmiento Peralta R., 473, 512. Sarogni C, 286. Saroli V., 863. Sartogo D., 783. Sartori L., 844. Sassen E., 415. Sassoli M., 782. Sati S., 475. Sati S. L, 476. Satoshi Nagae L., 480. Sauter A., 287. Sauter E., 287. Savini-Nicci A., 783. Savoie C, 786. Sawicki A., 856. Sawongso Hamimzar J., 415. Sawyerr L., 788. Sbardella C, 786. Scalabrini G. B., 970. Sealais F., 863. Scalco M., 93. Scalenghe C, 283. Scally G., 1039. Scanlan G. D., 330, 861, 874. Scanlon G., 844. Scardaccione D., 783. Scarpa F., 96. Schaedel A., 850. Schaff ran F., 856. Schall G. P., 343. Schnieders E., 1043. f Scharmach L., 1044. Schaufele E., 683,. Scheib C, 842. Schell A., 526. Schellauf F., 287. Scheppers V. (S. D.), 91. Schiavetti R., 782. Schiavini G., 860. Schick E., 350. Schierano B., 285. Schiestl L., 287. Schino C, 281. Schiralli M., 285. Schmelzer F., 279. Schmid P., 959. Schmidt L., 347. Schmied G., 476. Sehmit G., 842. Schoenauer G., 1039. Scott W., 1039. Simenc G., 1039. Smith C, 960. Index nominum personarum Simone F., 1041. Smith G., 961. Schmitt F., 962. Schmitt P. M., 416. Schmitz P. N., 841. Schneider A., 959. Schneider G., 473. Schöller A., 413. Schouten G. L., 851. Schreiner B. A. M., 785. Schröder R., 961. Schulte-Wieschen G., 411. . Schupp G., 287. Schütte G., 351. Schwarzbauer E., 846. Schwarte M., 956. Sichilone R., 284. Sciré Addaue A., 782. Sciurpa O., 283. Scolari G., 695. Scorzelli L., 724. Scott F., 785. Scott T. K., 844. Scotti O., 782. Scozzina P., 77. Scrosoppi L. (S. D.), 277. Scully G., 784. Sears L. B., 841. Sebastiano (S.), 246. Sebben V., 346. Seccatore A., 345. Secco Suardo D., 475. Sedar Senghor L. (Praeses), 750. Seery G., 784. Segagni S., 476. Segala G., 784. Segers G. G., 851. Segedi G., 857. Segni A. (Praeses), 158, ISO, 191, 1006. Sego A., 841. Seibt D., 849. Seifried G., 287. Selbach G., 848. Selis E., 214, 86S. t Sembel G., 288. Semle E., 287. Sen Binai R., 94. Seng R. E., 785. Sensim R., 843. f Seper F., 96, 460, 869. Sergiacomi G., 284. Sericchi E., 849. Sermasi G., 412. Sessa L., 96. Sessa M., 408. Sestero A., 788. Sette G., 474. Severini P., 955. Severini R., 544. Sevin, 275. Sfair P., 608. Sgambetterra F., 281. Sgubbi F., 787. Shaer ei Mohaisin, 1044. Shaloo D., 845. Sharmann A. G., 785. Sheahan G., 93. Sheahan M., 846. Sheedy A., 785. Sheehan D. E., 213, 868. Shehan L. G., 473. Shinar G., 845. Shmayleh S. A., 470. Siano G., 1044. Sieff C., 282. Siegel C. A., 344. Siino S., 243, 245, 263. Sikorski B., 214, 868. Silva Card. E. R., 479. Silva Labbé G. I., 956. Silva Santiago A., 854. Silva Silva R., 81, 867. Silveira de Medeiros A., 841. Simaan N., 343. Simbwa D. A., 1043. Simeone E., 410. Simko P., 845. Simon G. F., 842. Simon L., 956. Simón O., 2S7. Simonds G. D., 874. Sioli A., 472. Siri Card. G., 379. Sisón I. I., 857. Sivieri A., 345. Skarabis G., 344. Skomorucha V., 855. Slade A. O., 279. Slipyj G., 223. Smaczny G., 344. Smets G. G., 7S6. Smiddy T., 957. Smith A., 847. Smith G., 784. Smith L. R., 857. Smorti E., 284. Smykla G., 847. Smyth F., 846. Smyth G., 964. Snider G., 956. Snyder G., 957. Soares I. G., 262, 859. Sodano G., 787. Soin G., 783. Sojat G., 963. Sol A. P., 867. Sola L., 346. Soldateschi M., 786. Sole F., 409. Solero S., 285. Soletti A., 1043. Solis Fernández G. V., 856. Solis Ruiz J., 781. Solivetti A., 849. Sommo E. L., 286. Sona G., 285. Soncini R., 282. Söndergaard C., 476. Songeur F. L., 476. Sontag R., 785. Sordi D., 851. Soriano E., 845. Sorzano H., 414. Sosa A., 848. 1085 Sosa Gaona E., 858. Soudant G. U., 858. Souris M., 963. Sozzetti S., 849. Spada P., 284. Spaens O., 94. Spallanzani R., 873. Spangaro L., 411. Spasiano S., 848. Spatuzza D., 963. Spavento I., 1040. Speck E. F., 841. Spellman Card. F., 81, 358, 866, 1023. Speltz G. E., 857. Spence G. S., 870. Speranzini F., 544. Spina N., 410. f Splett O. M., 288. Sportelli D., 285. Sposito A., 783. Spreafico P., 281. Spuelbeck O., 480. Spugnini G., 283. Spülbeck O., 84. Spuntarelli G., 964. Stabilini G., 723. Stacchini P., 346. Stachnik R., 1040. Staderini E., 416. Staffa D., 473. Stafford G., 95. Stancilewski V., 845. Stanek V., 843. Stanley G., 903. Stanuch L., 1039. Staunton G., 961. Stefan A., 1039. Steger I., 849. Stenger G., 840. Stangl G., 343. f Stappers O. P., 96. Starvaggi M., 785. Stefano Protom. (S.), 519. Stegerhütte G., 411. Stegmann R., 958. Stein B., 351. Steiner F., 278. Steinhauser.A. G., 958. Stella G., 1023. Stella L., 347. Stella O., 412. Stenius G., 415. Stephany E., 411. Sterker L., 961. Stimpple G., 865. Stinco E., 841. Stinner O., 412. Stockmann E. G. A. M., 544. Stoppa G., 95. Storti N., 956. Stourm R. L. M., 608. Strazzacappa G., 346. Stradner F., 287. Strand P., 960. Standen E., 960. Strazzacappa I., 346. Striano V., 410. 3086 Index nominum personarum Strocchi G., 284. Studer Ouer A., 1043. Stuyt L., 784. Subandrio, 1042. Subotich G. L., 959. Sucharitakul O., 413. Suedkamp V., 961. Suelzer O. A., 959. Suenens Card. L. G., 604. Sukarno (Praeses), 946, 955, 1042. Sullivan S., 960. Sullivan G. E., 840. Sullivan G. F., 840. Sullivan G. P., 282, 847. Sullivan P., 843. Sulprizio F., 19. Sulprizio N. (B.), 17, 25. Sutton E. S., 287. Sweeney C., 841. Sweigart G., 959. Swirskì I., 855. Sykes G., 1044. Sylvestre L., 844. Sypek S. T., 840. Szapka E., 964. Szmydt A., 960. Szoa E., 842. Tehouhadjian G. F., 958. Teixeira de Vasconcelos C., 279. Tena Mateo V., 279. Tenaglia M., 849. Tenderini D., 1041. Tennessen M. M., 956. Tensing R., 961. Teodoro della S. Famiglia, 532, 700. Teresa del Bambino Gesù (S)., 951. Terreno V., 1039. Tertulliano, 807. Terzian M., 874. Terzo G., 517. Tesar G., 848. Tesauro A., 782. Tesolin L., 286. Testagrossa R., 957. Testore G., 964. Thaller M., 347. Theccanat M., 962. Theisen E., 411. Theissing E., 858. Thelen G., 411. Theunissen G. B. N., 597. Thiandoum G., 608. Thielen T., 958. Thienel U., 1040. Thiesen F., 347. Thobois G., 477. Thohey G., 474. Toljanic A., 963. Thomas A., 866. Thomas O., 845. Thompson D. B., 279. Thompson O., 957. Thornton A. A., 90. Thullier A., 849. Tiberghien E. E., 723. Tiberghien G., 95. Tiberi N., 284. Tickle G., 866. Tielan E. E. L., 544. Tieppo A., 478. Tierney G., 93. Tijssen L. (S. D.), 722. Timoteo (S.), 708. Tinetaraboum, 416. Tinti M., 271. Tintori A., 846. Tisserant Card. E., 92, 301, T Tabet P., 282. Tabone S., 964. Taborski B. L., 213, 866. Tacconi A., 963. Tadini G. B., 962. Taggart P., 960. Tagle Oavarrubias E., 1032. Tailetti A., 850. Talamá Camandari E., 82. Talhouni B., 475. Tamagnone P., 851. Tampieri G., 248, 846. Tanaka F. S., 865. Tandoi F., 544. Tange K., 980. Tansey A., 845. Tapajos G., 474. Targe O., 478. Targhini E., 787. Tarrant D., 961. Tartaglione N., 787. Taschner F., 278. Tassi A., 848. Tassi G.. 282. Tatarczuk V., 958. Tato Losada E., 296. Tavares Baêta Ne ves D., 824, 871. Taveira Lobato O., 852. Tavora G. V., 858. Tavora I., 414. Taylor G., 347. Taylor G., 351. Taylor L., 781. Tazzari L., 282. 542, 591, 747. Tirado Pedraza G. di Gesù, 859. Tobia, 682. Tocanel P., 474. Todeschini C, 347. Todisco S., 93. Toldo G., 346. Tolbert G. R., 413. Toledo R., 783. Tombari A., 409. Tomé L. G., 864. Tomich V., 219. Tomko G., 410. Tomlinson G. A., 287, 847. Tommaso d'Aquino (S.), 302, 365, 535, 753. Tondini A., 71, 875, 901. Tonellotto A., 346. Toner M., 93. Toniolo G., 331, 970. Tonti A., 286. Torelli A., 96. Toomey G., 958. Toribio (S.), 693. Torpiglioni B., 863, 955. Torregrossa Saiz A., 963. Torres Oliver F., .1023. Torresin G., 346. Tortolo A. S., 270. Tortora G., 846. Tortoriello F., 287, 409. Toscani G., 339. Tosi A., 261. Tosi S., 410. Tosi U., 1041. Tosto A., 409. Tota O., 349. Toth G., 92. Toti A., 850. Tourniaire A., 477. Tovini G. (S. D.), 342. Trabuco Silva G., 222. Trad G., 962. Traghetti V., 851. Traglia Card. L., 222, 799. Travaglianti G., 1042. f Treacy J. P., 1044. t Tredici G., 558, 788. Trecce R. G., 958. Trevisan A., 460, 869. Trezzi A., 1041. Trigillo S., 343. Trigueros Alcaine E., 413, 1003, 1038. Trionfetti A., 724. Trocchi V., 780. Tróncoso G. L., 956. Trzebiatowski L., 960. Tsao She In., 415. Tseu A., 848. Tsiahoana A. G., 868. Tschoepe T., 964. Tucek G., 847. Turchi R., 851. Turibio (S.), 686. Twomey, 87. U Uaberi M., 849. Uberti L., 724. t Ujcic J., 288. Ulrich R., 962. U Mya P., 476. Unanue Ullecia B., 1040. Undreiner G., 840. Ungar L., 839. Ungarelli A. M., 857. Unger U., 961. Urban O. A., 787. Urbani Card. G., 92. Urbanik G., 841. Urbanus Pp. IV, 678. 751. Urbanus Pp. VIII, 336. Uri M., 773. Uribe Jaramillo A., 863. Urbie Udaneta A., 862. Usamak T. K., 416. Usmiani V., 963. Uva D., 850. Y Vacha E., 285. Vacha R. 724. Vadassery T., 284. Vagnozzi E., 489, 528, 696. Vaivods G., 1023. Vaillancourt A., 279. Valadares B., 414. Valantin E. L., 416. Valdés Larrain 0 0 . , 1043. Valdini E., 544. Valente da Fonseca A., 331, 869, 1038. Valentini D., 723. Valentini U., 1041. Valentino N., 787. Valeri Caldesi V., 95. \allieres G. M., 957. Vali Rivers P., 786. Vallarne F., 844. Valle iG. D., 840. Valle N. (S.D.), 722. Valle Gallardo G. del C, 864. Vallorani G., 409. Valsh F., 865. Vanadia S., 1042. van Bekkum G., 479. van den Akker G. G., 851. van den Boer P., 541. Van den Bosch B., 956. Van Den Bosch G., 414. Van Den Bouwhuysen G., 851. van den Bronk A., 868. van der Lugk A. E. M., 1043. Van Doorn L. G. A., 95. Vanelli I., 787. Van Elslande R., 349. Van Gent F. G., 785. van Kouwen Wouterq C., 544. Van Lerberghe M., 787. van Melis S. A., 856. van Peteghem L. A., 601, 871, 1029. van Schaik E. C. G., 478. Van Stokkum E. G., 544. Van Thiel Ooovels D. J. M., 416. Van Tpersele de Strihon P., 782. Index nominum personarum 1087 Van Zaalen C. G., 95. van Zuylen G., 480. van Zuylen G. M., 473. Vanni P. G., 473, 860. Vantangoli M., 348. Vaquero T., 864. Variara L. (S. D.), 91. Varna L., 841. Vasini G., 1041. Vásquez Corona R., 1040. Vassiliou N. H., 1043. Vaters V. S., 214. Vath C, 839, 1039. Vecchi V. C, 724. Veigle A. J. M., 824, 873. Veit G., 344. Veivoda I., 414. Velando Ugarteche G., 416. Velani B., 349. Velardita F., 284. Velásquez R. J., 414. Velhagen A., 849. Velleringatt G., 844. Vendola D., 856. Vendrame L., 346. Vennera F., 473. Ventura A., 544. Venturi E., 1041. Venturi G., 348. Vimercati L., 1041. Vera Izquierdo S., 848. Verdet F. M., 864. Verhoeven C, 842. Vérineux A. G., 252. Vermeiren I. M., 854. Ver schüren P., 871. Vesco M., 964. Veuillot P., 860. Vezzi A., 346. Vialetto G., 346. Vian N., 1044. Vibaux G., 95. Vicari A., 848. Vicedomini V., 410. Vico S., 963. Vincenzo de' Paoli (S.), 534, 1004. Vincenzo Romano (B.), 26. Vinci M., 410. Viola A., 350. Vion E., 680. Viscusi, 220. Vismara V., 281. Vitali A., 1040. Vitanza G., 847. Vitha G., 843. Viti L., 830. Viti M. F.. (S. D.), 341. Vito (S.), 913. Vives Gatell G., 844. Vivolungo M. (S. D.), 722. Vivona B., 348. Vogel M., 843. Voiron M. T. (S. D.), 722. Vojtyla C, 213. Volfango (S.), 915. Volk H., 480. Vollaro F., 405. Vollmann F., 287. Vollmer A. F., 475. Volpes G., 85C. Volpetti A., 282. von Ballestrem C. V., 414. Von Galen E., 335. von Herwarth J., 414. von Huszar A., 1037. Von Leto G., 287. von Merey, 1037. Voreux A., 95. Voss E. C, 959. Vota C, 282. Vovk A., 857. Vromant G., 474. Vyverman G., 956. Vieira Alvernaz G., 81, 866. Viggiani E., 349. Viggiani G., 850. Vignali P., 786. Vigo A., 411. Vilar G., 955. Villa L., 723. Villalobos P. G., 840. Villani G., 784. Villanova I., 850. Villeda Bermúdez R., 416. Villela de Andrade G., 785. Villepelet G. G., 1024. Villiger G., 957. Villaldo S., 964. Villoldo S., 964. Vilnet G., 1022. Vinai G., 345. Vinardi G., 852. Vincent A., 958, 959. Vincent G., 724. Vincent G. P., 82, 867. w Wäckers A. G., 27S. Wagner A., 278, 962. Wagner R., 1043. Wahl R., 960. Wainwright O., 477. Wakolbinger A., 850. Walid S., 1044. Walker I. N., 476. Wall B. P., 352. Wall D., 960. Wallaert E., 95. Walsh D., 957. Walsh G., 477. Walsh T., 476, 845. Walter L., 961. Wanderley G. B., 279. Wanstreet G., 843. Ward E., 841. Ward G., 962. Ward G. F., 851. Ward G. G., 866. Warmoes F., 476. Warren D. J., 872. 1088 Index nominum personarum Wasinger A. G., 963. Wasylyk M., 284. Waters V. S., 868. Watson G. G., 847. Wattinne G., 95. Wearsch G., 959. Weber G., 785. Weber G. G., 963. Weier G., 840. Weijers T. G., 544. Weil F., 477. Weins P., 781. Weinzapfl T., 964. Weiskopf M., 543. Weisskichel F., 278. Wei-Tse-Chang., 94. Welk L., 1043. Welp E. G., 962. Welsh R., 957. Welykyi A. G., 474. Wendel A., 280. Wenisch E., 851. Weraegen T., (S. D.), 277. Wem E., 475. Werner F. E., 849. Werner P., 413. f Werwimp A., 1044. Weskamp A., 849. Westrick L., 224. Whalen E., 961. Wheatley G. R., 958. Wheeler G. G., 330, 868. Whelan G. M., 280. Whelan T. A., 279. Wheltle A., 477. White P., 956. Widlak G., 93. Wiedemann V., 964. Wiesen G., 460, 868. Wieloch G., 93. Wiewell G., 847. Wijeratna E., 786. Wijnants P., 862. Wilhelm G., 280, 863. Wilkinson E., 280. Willebrands G., 282, 423, 602, 871. Willemsen T., 411. Williams F., 958. Willner D., 1041. Wills F. R., 476. Wimmer A., 344. Winkler G.. 872. Wiseman G. F., 840. Wissing L. G., 280. Witkowiak S,, 960. Wittkemper E-, 706. Wlodarczyk G. D., 215. Wochinger F., 19. Wojtyla C., 861, 874. Wolf F., 347. Wolf G., 282. Wolf V., 847. Wolff G., 86S. Wolff H., 281. Wollor E., 788. Woodroffe A., 783. Woods T., 282. Wörding A., 478. Woworsky G., 411. Wright G. G., 331, 869. Writht A., 416. X Xalambù A. S., 787. Y Yáfiez Ruiz Tagle L., 601, 870. Yarza y Guereno F., 847. Yates R., 842. Ybarra R. ved. Villalonga (S. D.), 472. Yeager O., 843. Yeager M., 957. Yednapally A., 867. Yegheshe D., 163. Yerena y Camarena E. G., 865. Yoshura M., 723. z Zabala A. B., 845. Zabarain Bermúdez A., 850. Zacear do M., 345. Zaccaria, 257. Zaccaria D., 1041. Zaccarin A., 283. Zacchi C, 281. Zaccone U., 783. Zaepfel M., 279. Zahner E., 845. Zak F., 734. Zaleski A., 1022. Zalman Shazar (Praeses), 165. Zambrano Camader R., 557. Zampogna A., 787. Zanella A., 346. Zanetti S., 783. Zanolli A., 1041. Zannoni V., 248. Zardi C, 851. Zardi G., 784. Zareba G., S63. Zarevic C, 701. Zarletti F., 409. Zauner F., 479. Zehrer F., 411. Zeid ben Schaker, 1044. Zeid S. A., 476. Ziadè I., 350. Zibell E., 958. Zie G., 963. Zileri M. L. (S. D.), 91. Zimbone V., 285. Zistl M., 344. Zoli M., 412. Zolo C, 347. Zonchello A., 281. Zottler G., 287. zu Loewenstein-Wertheim un Rosenberg, 414. Zuccarini A., 96. Zuccarino P., 523. Zuccaro D., 787. Zucchini P. F., 348. Zuch F., 956. Zur G., 282. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. II 1089 INDEX NOMINUM DIOECESIUM VICARIATUUM, ETC. A Aaren. (de), 85. Abaetien. ad Tocantinsum, 885. Abancaien., 856. Abaritan., 92. Abbiritan. Germanieianorum, 872. Abellinen., 284, 783. Abenguruen., 547, 865. Aberdeen., 86. Aberdonen., 865. Abidjanen., 547. Abomeien., 319, 858. Abthugnitan., 868. Acalissen., 82, 867. Aquaeregien., 870. Acren., 859. Acufiden., 824, 872. Adaden., 462, 862. Adelaiden., 862. Adraen., 870. Adrasen., 863. Adrien., 345, 856. Adzopé, 548. Aegitanien., 845. Aegyptus, 905. Aequatoriana (Resp.), 668, 676. Aethiopia, 413, 688, 721. Aezanitan., 856. Africa, 51, 308, 333, 596, 793, 816, 902, 1002. Africa Australis, 253. Africa Centro-Oceid., 955, 1043. Africa Media Oecid., 240, 250, 731, 732, 863, 909, 1035. Africa Merid. 85, 413, 826. Africa Occid., 320, 487, 492, 547, 791, 793, 797. Africa Orient., 248, 591, 665, 670, 770, 903. African., 1022. Agathopolitan., 863. Agennen., 2S8. Aggeritan., 404, 870. Agnibilekrou, 548. Agraen., 546. Agrien., 410, 825, 873. Agrigentin., 96, 531, 866. Aimer en., 545. Aitapen., 351, 551. Alaiuelen., 856. Alamiliaren., 871. Alanopolitan., 279, 476, 848. Alatrin., 856. Alba Julien., 222. Alba Pompéien., 409. Albanen., 285, 286, 852. Albanen, in America, 343, 843, 844. Albasiten., 963. Albinganen., 345, 409, 781, 844, 845, 848, 851, 859. Aleppen. Maronitarum, 1044. Aleppen. Melkitarum, 850. Alexandrin, in Ontario, 766, 872. Alexandrin, minor., 824. Alexandrin. Statiellorum, 409, 724, 811, 1040, 1044. Algaren., 222, 347, 409. Algerien., 844. Allañabaden., 861, 870. Almerien., 283. Alsatia, 593, 764. Altamuren., 96, 856,1041. Altaripen., 957. Altiburitan., 331, 869. Amarillen., 477, 858. Ambaniaën., 786. Ambaten., 668, 676. Ambatondrazakaën., 405. Ambianen., 857, 1040. Ambikapuren., 546. Amboinaën., 867. America, 78, 451, 693, 978. America Centr., 213. America Latina, 564, 596, 686, 688, 725, 909. America Merid., 511, 778. Americae Civitates Foederatae, 40, 293, 304, 313, 351, 357, 404, 473, 489, 513, 527, 677, 696, 778, 971, 979. Amerin., 222, 843. Amiden., 854, 859. Amiden. Syrorum, 874. Amosen., 781. Ampurien., 859, 963. Anatuyanen., 259, 507. Anconitan., 851, 933. Ancusen., 551. Ancusitan., 1035. Ancyran., 326, 740. Andegaven., 477, 782. Andropolitan., 856. Angelopolitan., 352. Angelorum in California, 846, 866, 961, 962, 1043. Anglonen., 783. Angren., 93, 724, 781, 841. Annang (de), 250. Annecien., 281. Antigonicen., 781, 841, 846. Antiochen. ad Meandrüm, 80, 866. Antiochen. in Pisidia, 84, 914. Antiochen. Maronitarum, 95. Antofagasten., 849. Antverpien., 603, 723, 851. Apamen. in Syria, 874. Aperlitan., S64. Apollonien., 252, 864, 865. Appari tiopolitan., 461, 824, 862, 874. Aprutin., 18. Aprutina (regio), 25, 935. Apuan., 784, 851, 852. Aquaealben. in Mauretania, 404, 870. Aquaenoven. in Numidia, 872. Aquaenoven. in Proconsulari, 872. Aquaeregien., 404. Aquaesiren., 871. Aquaviven., 844, 856. Aquen., 410, 533, 850. Aquen. in Byzacena, 868. Aquen. in Gallia, 350. Aquen, in Numidia, 863. Aquilan., 19, 281, 348, 783, 849, 852. Aquisgranen., 221, 278, 285, 411, 1039. Araba Unita (Resp.), 91, 416. Aracajuen., 858. Araditan., 350. Arboren., 281. Arcadien., 558. Arcis Lamy, 733. Arcis Rosebery, 865. Arcis Vorthen., 847, 964. Aren, in Mauretania, 862. Aren, in Numidia, 460, 868. Arequipen., 93, 1027. Argentina (Resp.), 75, 257, 259, 270, 412, 413, 414, 416, 451, 473, 503, 505, 507, 509, 511, 526, 687, 721, 764, 778. Argentoraten., 92, 764. Arianen., 729, 795. Ariasen., 80, 866. Aricen., 873. Ariminen., 408, 787, 1040, 1041. Armachan., 351, 860, 874. Armenia, 164. Arnaetan., 82, 867. Arrah, 548. Arretin., 281, 783, 850, 1028. Arsacalitan., 331, 869. Arushaën., 247, 857. Asculan. in Piceno, 248. Asia, 23, 51, 596, 910. Asmaren., 1041. Assisen., 1039. Assisien., 935. Asten., 410, 787, 842. Astridaën., 85. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 1090 Asturicen., 104O. Asuoremixten., 870. Atenien., 350. Athénien., 342, 723. Atlanten., 479. Atrebaten., 477, 724. Attanasen., 480, 863. Attuden., 824, 862. Aturen., 845. Augusta Taurinorum, 534, 969. Augustan., 844, 964. Augustan. Vindelicorum., 865, 962. Augustodunen., 859, 959. Aurelianen., 275, 854. Aureliopolitan. in Asia, 863. Aureliopolitan. in Lydia, 608. Aurusulianen., 862. Austinien., 280. Australia, 413, 415, 416, 474, 551, 1035. Austriaca (Resp.), 326, 413, 740, 782, 833, 1043. Ausuccuren., 871. Autenten., 461, 608, 870. Auximan., 224. Auxitan., 842. Avellandien., 473, 526. Aversan., 409, 959. Avioccalen., 1022. Ayacuquen., 81. Ayavirien., 461, 608, 870. Ayen., 328. Aysenen., 867. Azulen., 92, 844. Azuren., 857. B Babuyanen., 843. Babylonen. Chaldaeorum, 859. Babylonen. Latinorum, 854. Bacien., 23. Bacoloden., 1040. Baionen., 82, 860, 867. Bakerien., 513. Baltimoren., 279, 473, 477, 956. Bangassuen., 797, 868. Bamakoën., 487. Bambergen., 278, 473. Bangaloren., 222, 667. Bangassnen., 797, 868. Bangkoken., 865. Banialucen., 480. Bararitan., 855. Barbantia, 541. Barcaea, 81, 867. Barcinonen., 92, 404, 781, 787, 844, 862, 875. Baren., 281, 282, 285, 409, 544, 852. Barolen., 544, 841. Barrancabermeien., 295, 300. Barren de Pirahy, 858, 1039. Basilan City, 663. Basileen., 95, 957, 1037, 1043. Batanen., 843. Bathnen. Syrorum, 874. Bathursten., 93, 866. Bauropolitan., 461, 870, 1030. Baumen., 1030. Bavagalianen., 870. Bavaria, 311, 681. Beien., 92. Belalitan., 461, 870. Belemen. de Para, 267, 481, 852. Belén., 866. Belesasen., 824, 873. Beigaumen., 869. Belgica Natio, 52, 2C6, 221, 349, 413, 414, 415, 473, 474, 604, 782, 1029. Bellaryen., 867. Bellevillen., 840. Bellohorizontin., 265. Bellovacen., 92. Bellunen., 93, 788. Belograden., 288. Benden., 81, 866. Beneventan., 404, 409, 410, 870. Bengasin., 478. Bergomen., 404, 409, 410, 846, 865, 961. Bermudae Insulae, 1044. Beroëen., 1026. Berolinen., 858. Berrhoeen., 80, 859, 866. Beryten., 476, 783, 1043. Ber y ten. Maronitarum, 35C. Bethlehemen., ITA, 1S1, 183. 188, 392, 816.I Bhopalen., 351, 545, 769, 860, 874. Bhutam (de), 728. Bilten., 608. Bindaea, 328. Bini-Madam, 548. Birmania, 474. Birminghamien., 477,479,959. Bisinianen., 409. Bilaspur, 789. Birthen., 865. Bisuntin., 782. Bituntin., 850. Biturgen., 858. Bituricen., 92, 279, 536. Bitylien., 863. Blantyren., 597. Bobien., 283, 347, 412, 523. Bogoten., 213, 222, 674, 795, Borben., 493, 824, 873. Boronganen., 841. Bosetan., 865. Bosnen., 269. Bosnia et Herzogovina, 269. Bossangoaën., 731, 868. Bostonien., 273, 563, 840, 847, 961. Bouna, 548. Bovinen., 864. Bracharen., 82, 331, 562, 595, 861, 875. Brasilia, 265, 267. 272, 414, 419, 465, 778, 780, 782, 869, 912, 1037. Brasiliae Civitates Foederatae, 54, 412, 460, 473, 474, 478, 481, 494, 553, 724. • Brasiliapolitan., 272, 460, 869. Brazzapolitan., 862, 875. Bredan., 785, 851. Brentvooden., 93, 352. Brian., 855, 866. Bridgeporten., 785, 842, 958. Brigantien. in Brasilia, 839. Briocen., 480. Britannia, 350, 860, 866, 903. Britannia minor, 593. Briulitan., 222. Brixien., 213, 557, 782, 788, 826, 839, 848, 1022. Brugen., 476, 477. Brugnaten., 1023. Bruklinien., 847, 957. Brundusin., 93, 96, 409, 412, 786. Bruxellen.-Mechlinien., 53, 603, 724, 781, 782, 783, 786, 787, 788, 846, 849 , 852, 956. Buaken., 547. Bucaramanguen., 844. Buccae Taurinae, 80, 726, 873. Buffalen., 462, 844, 857, 871. Bugellen., 408, 479, 851. Bujumburaën., 1034. Bukobaën., 479. Bulgaria, 222. Burgen., 330, 861, 874. Burlingtonen., 279. Burundi, 1034. Burunitan., 462, 871. Buscoducen., 477, 478, 480, 540, 544, 784, 1043. Butaren., 85. 846, 867. Bolivia, 414, 416. Bombayen., 405, 479, 589, 910, 975, 977, 1O06. Bonaëren., 91, 278, 451, 503, 522, 687, 1041. Bondoukou. 548. Bongouanou, 548. Bononien., 281, 424, 472, 479, 782, 785, 865. Cabanatuanen., 246,857. Cabralopolitan., 499, 694, 872. Cachoëiren., 1040. Cadoën., 601, 871. Caebuan., 351. Caeciritan., 403, 404, 869, 870. Caesaraugustana 279, 404, 462, 862, 874, 1040. Caesarien. in Cappadocia, 473. C Index,nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Oaesarien. in Mauritania, 214, 864, 868. Caesarien. in Palaestina, 473. Oaesarien. Philippi, 265, 267, 465, 478, 481, 494, 553. Caesenaten., 284, 286, 411. Cajamarcen., 322, 473. Caiennen., 278. Caietan., 282, 283, 286, 410, 411, 1040. Cajazeirasen., 962. Calabaren., 249. Calaguritan., 841. Calaritan., 93, 284, 410, 724. Calatanisiaden., 281, 283, 347, 412, 844. Calatayeronen., 285, 409, 860, 864. Calceaten., 841. Calcutten., 728. Calen., 409, 410. Calgarien., 863, 957. Calien., 862, 875. California, 293. Calvaria, 161, 183, 980. Camagueyen., 859, 873. Cambogia, 780, 862. Cambogien., 916. Camden., 786, 955. Camerinen., 330, 846, 861, 866, 875. Cameroun, 242, 475. Camposin., 280, 287. Campana (regio), 25. Campanien., 962. Campanien. in Brasilia, 1039. Campecoren., 93, 859. Campifon. 93, 962. Campinen., 287, 855. Campivallen., 841. Campusrubens (pagus), 63. Cana, 170. Canadia, 303, 324, 780, 863, 1031. Canadia Inf er., 297. Canalopolitan., 824. Canceuven., 543. Capharnaum, 170, 754. Capit. Girardeaunen., 962. Capit. Palmen., 787, 788. Capsen., 213, 868. Capuan., 80, 844, 849. Carabellen., 858. Caracen., 343, 350, 475, 839, 848, 926, 1043. Caravelien., 80, 866. Cardicen., 296. Carnuten., 1043. Carolinae Insulae, 539. Carolopolitan., 825, 873, 961. Carpen., 282. Carthaginen., 279, 766, 842, 863, 905, 924. Carthaginen. in Columbia, 222, 863. Caruaruen., .1039. Casalen., 283, 544, 850. Casanaren., 795. Casertan., 544. Cassanen., 1042. Cassovien., 410. Castellaneten., 281, 345. Castellominoritan., 473, S55. Castranoven., 867. Catacen., 410, 1042. Catamarcen., 505, 509. Catanen., 2S2, 284, 288, 531. Catharen., 701. Cef alen., 403, 870. Celenderitan., 331, 869. Celsonen., 404, 462, 473, 862, 871. Centumcellae, 282. Centurionen., 460, 869. Cephasen., 404, 870. Ceramen., 96, 460, 86S. Cerbalitan., 82, 867. Cerincólen., 846. Cervus Luscus, 503, 865. Cervien., 424. Ceylonia, 474. Chamberien., 722. Chandigarhen., 467. Cherchen., 343. Chiapasen., 93. Chicagien., 843. Chiclayen., 321. Chicoutimien., 279. Chihuahuen., 82, 496, 863. Chikmagaluren., 666, 866. Chilensis (Resp.), 222, 328, 412, 415, 474, 778, 1033. Choluten., 873. Chomatitan., 855. Chonochoritan., 859. Choten., 321, 859. Christopolitan., 317, 491, 872. Chulucanen., 403, 873. Chunavien., 473. Ciampino, 180, 191. Cibyraten., 865. Ciminia (regio), 555. Cincinnaten., 280, 961. Cingulan., 224. Circesien., 855. Citren., 726, 856. Civitaten., 462, 694, 871, 872. Civitatis Bolivaren., 864. Civitatis Capitis, 350. Civitas Gastellana, 409, 555, 961. Civit. Castelli, 412. Civit. Jefersonien., 343. Civit. Juarezensis, 82. Civit. Plebis, 283. Civitas Vaticana, 195, 197, 206, 213, 277, 422, 428, 444, 534, 781, 849, 926, 981, 1043. Clanien., 857. Claromontan., 1039. Claudiopolitan. in Honoriade, 668. Clavaren., 94, 850, 852. Clevelanden., 724, 1022. Clivi Zamoëren., 526, 858. Clodien., 408. 1091 Clonferten., 223, 858. Clunien., 350, 846, 1040. Clusin., 933. Clysmaten., 855. Coaritan., 462, 493, 873. Colbasen., 602, 872. Colimen., 780. Collen., 284. Colocen., 825, 863, 875. Colonien., 278, 279, 280, 411, 412, 472, 980, 1040. Colonien, in Cappadocia, S58. Columben., 958, 1022. Columben. in Ceylon, 786,856. Columbiana (Resp.), 295, 296, 300, 349, 414, 473, 475, 512, 556, 674, 729, 783, 794, 850. Columnaten., 857. Comanen. in Armenia, 874. Comanen. Ponticae, 82, 867. Comayaguen., 317, 858. Comen., 286, 708 , 773, 787, 788, 837, 848, 956, 968, 9S9. Compluten., 694. Compostellana 694, 844. Conanen., 478. Conchen., 476, 724. Conchen, in Aequatore, 460. Concordien., 281, 283, 286, 411, 1043. Congum, 413, 485. Conimbricen., 694, 844, 964. Constantien., 683. Constantien. in Thracia, 860. Constantinien., 780. Constantinopolitana 171, 176, 184, 201, 423. Constantinopolitan. Armenorum, 423, 964. Conversanen., 462, 601, 871. Coptitan., 865. Coquilhatvillen., 854, 862, 875. Corcagien., 96. Corduben., 352, 687. Corduben. in Argentina, 215, 504. Coreana (Resp.), 95, 222, 235, 389, 408, 416, 661. Corinthien., 208. Corisopiten., 1022. Coronen., 857. Corporis Christi, 958. Cortonen., 1028. Cosentin., 463. Costaricen. (Resp.), 416, 473, 860. Cotabaten., 608. Côte d'Ivoire, 412, 415, 547. Cotennen., 855. Cotiniola, 519. Cotonuen., 319, 351, 791, 793. Cotopaxi, 668. Cottayanen., 962. Cotyaeen. 288. Covingtonen., 840, 962. Cracovien., 213, 848, 861, 874. Crateopolitan., 462, 552, 871. 1092 Index nominum dioecesium, vicariatuum, ctö. Cremen., 213, 408, 845, 857, 858, 867. Cremnen., 265. Cremonen., 962. Crisien., 857. Crossen., 962, 1044. Crotonen., 849. Crucis Axeatae, 504, 865. Crucismogen., 855. Cruz del Eje, 505. Csanadien., 825, 863, 873, Cucuten., 1039. Cufruten., 462, 871. Culiacanen., 278. Cuneen., 343, 844. Curien., 956. Cuschen., 81, 866. Cutervo, 322. Cyprus (insula), 415. Czestochovien., 214, 868. D Dadimen., 825, 873. Dagnen., 351. Dahomey (Resp.), 320, 412. Dakaren., 608, 841. Dalisanden, in Isauria, 330, 868. Dallasen., 847, 964. Dalmatia, 701. Damanen., 81, 843, 866, 1040. Danaben., 82, 863. Danangen., 238, 856. Dania, 390, 408, 475. Daressalaamen., 248,501,769. Darieh., 726. Darnitan., 81, 861, 865. Darrang (de), 728. Daruen., 551. Dassa, 320. Daulien., 479. Daviden., 403, 601, 726, 861, 871. Del Meta, 795. Dereen., 854, 955. Derthonen., 286, 776, 842, 858. Desmoinen., 782, 841, 956, 1044. Detroiten., 840, 961. Diaeoven., 269. Dianen., 608. Dibonen., 403, 869. Dibrugarhen., 727, 872. Dicen., 213, 865, 866. Diego Suarez (de), 868. Diocaesarien. in Palaestina, 478. Dionysianen., 224, 860, 1022. Diospolitan. in Thracia, 855. Divinopolitan., 265. Divionen., 288, 536. Dja, 242. Docleen., 222, 1033. Dodomaën., 248. Dominiciana (Resp.), 314,413, 414. Doritan., 350, 479. Doualaën., 241. Drepanen., 409, 412. Druen., 350. Drug, 789. Drusilianen., 608. Dublinen., 87. Dubuquen., 958, 961. Duitamen., 403, 601, 869, 871. Dumen., 242. Dunkelden., 343. E Ebroicen., 404, 870. Ecclesien., 214, 849, 868. Edmontonen., 766, 863 , 875. Edmundstonen., 766. Egnatien., 461, 862. EI Oro (de), 82, 867. EI Salvador, 955, 1038. Elusan., 788. Eluzan., 858. Elvacen., 913. Emmausen., 8C, 213, 866, 867. Endehen., 343. Enuyuën., 855. Ephesin., 180, 324, 690, 780. Eporedien., 964. Equator, 412, 413, 414, 415. Equizeten., 869, 1044. Eressien., 866. Ergadien. et Insularum, 280, 963. Erien., 788. Erythraea, 694, 872. Estelien., 856. Etennen., 824, 873. Etruria, 738. Eudoxiaden., 81, 856, 867. Europa, 202, 205, 206, 363, 444, 596, 690, 764, 909, 947, 965, 989, 1006. Europa Occid., 590. Evansvicen., 958. Eystetten., 278, 1040. F Fabrianen., 271, 962. Facatativen., 556. Fada Ngurmaën., 872. Faeröes (Insulae), 391. Fagarásien., 844. Fairbanks (de), 871. Famagustan., 860. Fanen., 408, 852. Fatima, 562, 596, 1017. Faventin., 347, 348, 412, 520, 782, 846, 1044. Feltren., 93, 788. Feraditan. Maior., 867. Ferentin., 410. Fernen., 95. Ferrarien., 412, 787, 850, 851. Fertilien., 279, 544. Fesseitan., 608. Fesulan., 281, 409, 738. Fianarantsoaën., 352. Fidentin., 786. Filacen., 1022. Finnia, 94, 415. Firman., 842, 843. Fiumicino, 158, 191. Florencio Várela, 527. Florentiae, 852. Florentin., 282, 410, 476, 544, 694, 723, 738, 781, 783, 872, 1044. Floresten., 824, 872. Florianen., 788. Floriden., 724. Fluminen., 824, 872, 963. Fluminum, 82, 867. Fodinen., 824. Foratianen., 351. Formosa (Insula), 251, 473, 474. Formosa, 77, 507. Forolivien., 284, 786, 844, 849. Fororaphaëlien., 74. Fortalexien., 553, 854, 874. Fossa Traiana, 158. Fossanen., 865. Franciscopolitah., 75, 283, 5C5, 957. Fresnen., 840. 960, 961. Friburgen., 283, 608, 683. Friburgen. Brisgoviae, 223, 1040. Frisingen., 344. Frusinâten., 1022, Fulden., 288, 350, 840. Fulginaten., 964. Furnitan. Maior., 855. Fussalen., 855. O Gaben., 867. Gabon, 242, 413. Gabulen., 861. Gadicen., 288. Galilaea, 165. Gallen., 871. Gallesin., 555. Gallia, 24, 50, 221, 284, 412, 426, 473, 474, 536, 591, 678, 753, 767, 782, 833, 1025. Gallia Atlantica, 297, 298. Gallia Méditer., 297, 298. Gallia Septemtrion., 297, 298. Galvestonien., 858. Gandaven., 96, 601, 852, 871, 1029. Gangren., 96, 824, 862. Garanhunen., 279. Garien., 959. Garzonen-Neiven., 403, 869. Gaspesien., 1044. Gaudisien., 821, 964. Gaurianen., 478. Gazen., 224. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Gedanen., 288, 331, 472, 869. Geneven., 608. Gerald tonen., 1035. Gergitan., 473. Germania (Foed. Civit.), 34, 95, 202, 221, 223, 224, 311, 414, 473, 474, 684, 783, 817, 833, 848, 849, 852, 913. Germanien, in Numidia, 864. Gerunden., 330, 840, 868. Gethsemani, 162, 183. Ghana, 413, 415, 416. Gibben., 1044. Girardoten., 795. Glasguen., 330, 861, 874. Goalpara (de), 728. Goan., 81, 843, 866, 977, 1040. Goritien., 348, 409, 412, 608, 781, 824, 872. Goyasen., 544. Graaff Reinet, 86. Gradiscan., 824. Graecia, 1042, 1043. Granaden., 543, 703. Grandfallen., 1031. Grandormen., 352. Gratianopolitan., 963. Groenlandia, 391. Grookstonen., 280. Grossetan., 95, 963. Guadala.]'aren., 280, 330, 864, 868, 1040. Guaiaramiren., 462, 873. Guarnen., 281, 283 , 849, 850. Guaranden., 668. Guastallen., 280, 708, 970. Guatimalen. (Resp.), 81, 412, 414, 861, 863, 955. Guaxupen., 461, 870. Guayaquilen., 460, 868. Guimarâes, 594. Guinea Hispanica, 242. Guinea (Nova), 551. . Guluen., 855. Gurcen., 850. Gurzen., 864. Gypsarien., 857. H Hadrianopolitan. in Epiro, 288. Hadrianopolitan. in Pisidia, 858. Hafnia, 288, 476, 544. Hagulstaden. et Novocastren.. 280, 1040. Haitia (Resp.), 412. Halifaxien., 719, 844. Hamiltonen., 280, 844. Harlemen., 93, 282, 477, 478, 602, 851, 1044. Harrisburgen., 81, 867. Hartfortien., 93, 782, 784, 840. Hassan, 667. Hatrien., 724. Haute-Volta, 416. 69 - ACTA, vol. VI, n. 17. Hearsten., 461, 601, 862, 871. Helenen., 343. Heliopolitan., 282, 768, 1021. Heliosebasten., 766, 872. Helsinkién., 871. Helvetia, 968. Hemesen., 85, 253, 826. Hemesen. Syrorum, 479. Heracleen. in Europa, 549. Herbipòlen., 343, 1039. Hermosillen., 93, 496, 498, S60, 874. Hibernia, 474, 965. Hieracen., 852. Hierapolitan. in Isauria, 460, 869. Hierapolitan. in Syria, 222. Hieropolitan., 661. Hierosolymitan., 161, 171, Ì80, 343, 353, 362, 370, 423, 429, 474, 543, 657, 784, 867. Hildesheien.. 278, 473, 973. Hispalen., 288, 598,' 686, 690, 704. Hispania, 96, 189, 207, 223, 413, 414, 447, 471, 474, 524, 538, 543, 599, 685, 690, 698, 766 781, 801. Hisphaanien. Armenorum, 95, 96. Hobarten., 479. Hollandia, 413, 416, 475, 541, 722. Holmiae, 351, 543, 844. Honduria, 213, 317, 415, 416, 490. Honoluluen., 527, 95S. Hortan., 555. Horten., 694, 871. Hoshangabad (de), 546. Houstonien., 858. Huejutlen., 865. Hullen., 859. Hsinchuen., 846. Huamacucian., 973. Huarien., 1022. Hueen., 238. Huelven., 352, 462, 694, 736, 862, 872. Hullen., 323, 957. Hupé (de), 277. Hvalienen., 251. Hyllarimen., 214, 868. I Ibaguen., 213, 403, S07, 869. Ibarren., 82. Iconien., 240, 250, 731, 732, 780, 797, 1031. Idassen., 863. Idebessen., 864. Iguatuvin., 552. Ikot-Ekpenen., 249, 857. Ilcinen., 93, 283, 284, 724, 287. Ilheosen., 477. Imcheuven., 252. — 31-12-1964. 1093 Immaculatae Conceptionis B. M. V. in Olancho, 213, 858, 873 Imolen., 412, 520, 783. Imus, 1040. India (Foed. Civit.), 413, 416, 474, 546, 667, 727, 769, 789, 911, 975, 978, 1006. Indianapolitan., 841. Indonesiana (Resp.), 415, 416, 768, 946, 955, 1042. Indoren., 545. Indosina, 238, 255, 559, 916. Insubria, 708. Insulae Grandis, 843. Insulae de Cook, 868. Insulen., 95, 236, 601, 723, 847, 871. Intibucá, 318. Ipialen., 1023. Iquiquen., 864. Irania, 415, 608, 782. Iraquia, 96, 413, 416. Irenopolitan. in Isauria, 331, 857, 861. Irian Occidentalis, 551. Isabellopolitan., 663, 866. Ischilin, 505. Isclan., 409. Israelitica (Resp.), 165, 392, 415, 473. Itacoatiaren., 493. Italia, 13, 18, 94, 96, 158, 180, 191, 197, 213, 221, 223, 224, 349, 353, 363, 380, 413, 473, 474, 475, 574, 580, 602, 745, 751, 786, 787, 848, 849, 850, 851, 953, 968, 1005, 1038. Iucundianen., 602, 871. Iudiciforen., 419. J Jabalpuren., 545. Jaboticaballen., 544. Jacien., 288, 412, 602, 872. Jadren., 410. Jaipuren., 545. Januarien., 465, 841. Januen., 95, 288, 724, 779, 846, 852, 1044. Iaponia, 416, 539, 549, 723, 949, 980. .Taurinen., 825, 873. Jhansien.., 864. Jodinen., 871. Johnston Island (Insula), 527. Jolietten., 844. 958. Jordania, 159, 179, 446, 471, 475, 476, 849, 1044. Jugoslavia, 414. Jujuy en., 964. Julien., 80, 866. Justinopolitan., 282, 283, 477, 544, 824, 872, 933. Juvenacen., 281. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 1094 Kabbaën., 1034. Kabraën., 872. Kadunaën., 1034. Kamrup (de), 728. Kansanopolitani 352. Kansanopolitan. in Kansas, 958. Karachien., 351. Kasongoën., 788, 858. Katiolaën., 547. Katovieen., 839, 855. Kaunen., 956, 961. Kayen., 492. Kayesen., 864. Kengen., 485, 864. Kenya, 248. Kielcen., 93. Kildarien. 280. Kimberlisien., 1035. Kingstonen., 840. Kisumuen., 867, 868. Kituien., 665, 866. Klaipeden., 331, 873. Konakrien., 280. Kotabaruen., 768. Kuwait, 413. Kyong-Ki-Do, 662. L Labacen., 331, 857, 861, 875, 1(39. Lacedaemonien., 859. Lafayetten., 343, 957, 958. Lafayetten. in Indiana, 841. Lagosen., 240, 781, 852. Lahoren., 864. Lamacen., 766, 848 962, 963. Lamdien., 350. Lancastren., 848. Lancianen., 342. Lansingen., 407, 1022. Laodicen. in Phrygia, 320, 487, 492, 547, 791, 793. Laosien. 559. La Paz, 317. Lapden., 766, 872. Lapurden.. 50, 74, 962. Laren., 213, 858, 867. ' Laritan., 873. Larium, 709. Latacungen., 82, 668, 867. Lauden., 409, 695, 788. Lausannen., 288, 608. Lauzaden., 461, 870. Legionen., 279, 685, 690, 846. Leirien., 1039. Lemovicen., 94. Leodien., 350, 473, 476, 480," 753, 786, 852. Leontopolitan. in Pamphylia, 330, 861. Leopoldpolitan., 306, 413, 486, 863, 875. Leopolitan. Ucrainorum, 214, 223. Libanus, 343, 414, 849, 851, S52. Liberia, 413, 414, 415, 723. Liburnen., 480, 846. Lichstenstonium, 415. Liepaien., 841, 1023. Liguria, 63. Liman., 263, 293, 685, 693, 1026. Limburgen., 278, 608. Lincien., 479, 846. Lincolnen., 696, 960. Linen.. 461, 824, 870, 872, Lingayen-Dagupanen., 243, 245, 845, 854, 875. Lingonen., 214, 868, 1022. Liparen., 858, 865. Lisbonen., 352, 562, 956,'974. Liverpolitan., 330, 347, 608, 848, 860, 861, 874. Liwale, 770. Lobo, 242. Locren., 852. Lodzen., 863. Logrognen., 841. Loiden., 786. Lojan,, 8C, 866. Londonen., 331, 869. Lourenço Marques (de), 95, 499, 602. Lovanium, 62. Luanden., 484. Luangprabangen., 255. Luceatin., 265. Lucen., 281, 345, 724, 783, 786, 844. Luceorien., 472. Lucerin., 286, 856, 858. Lucionen., 543, 843. Ludovicopolitan., 958. Luganen., 95, 848, 956, 957, 1043. Lugdunen., 82, 350, 477, 478, 724, 785, 786. Lünen., 1023. Lusitania, 94, 336, 400, 416, 483 , 499, 516, 562, 594, 603, 864, 912, 973, 1017. Lusitaniae, 483, 864. Lutetiae Parisiorum, 23, 591, 833. Luxemburgen., 413, 415. Lycaonen., 480. Lycien., 283, 409. Lydenburgen., 825. Lyrbitan., 1022. Lysiaden., 865, 866. M Maeejen., 279. Macrianen, in Mauritania, 825, 873. Macrianen, maior., 1023. Macrianen, min., 601, 871. Madagascaria, 341, 405. Madhya Pradesh, 546, 769. Madisonen., 864. Madrapolitan., 280, 282. Madyten., 788. Magnesien, ad Maeandrum. 855. Mahengen., 870. Majoricen., 479, 788. Malacen. Paeninsula, 559. Malacitan., 841. Malanjen., 856. Malawi (Resp.), 597. Mali (Resp.), 487. Mallianen., 863,, 955. Manaën., 493, 1040. Managuen., 845. Manchesterien., 352, 957. Mandelen., 847, 956. Mangaloren., 870. Manizalen., 222, 472, 601. Mantuan., 342, 410, 418, 736. Manzinien.,. 955. Marajen., 267. Marazanen., 1023. Marcellianen., 462, 862. Marhashtra (de), 769. Marianen., 265, 516, 840. Marianopolitana 602, 871. Mariden., 857, 859. Marilien., 287. Mariniana (Resp.), 413, 416. Maringaën., 477. Maris Platen.. 479. Maronea, 352. Marquetten., 93, 842. Marsicana regio, 778, 971. Martiropolitan., 265. Masasi, 501. Massilien., 477, 958. Materianen., 825, 873. Mathelieen., 271. Matrisfontis, 330, 842, 861. Matriten., 92, 404, 539, 694, 697, 703, 724, 766, 781, 862, 871, 875. Mauren., 855. Maurianen., 6f2, 871. Maximianen, in Numidia, 856. Mazacen., 825, 873. Mazarien., 81, 348, 867. Mazatlanen., 278. Mbuluen., 248. Medellen., 282, 479, 543, 964. Medianen., 766, 863. Medien., 766, 872. Medioburgen., 330, 868. Mediolanen., 96, 223, 260, 281, 283, 284, 288, 331, 433, 475,, 580, 602, 708, 723, 724, 773, 779, 781, 783, 784, 787, 837, 848, 852, 860, 874, 970, 981, 990, 1000. Melburnen., 874. Meliaporen., 280, 282. Meliten., 414, 416, 546, 769, 783, 785, 790, 820, 10.19, 1038. 1095 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Melitenen., 727. Meloën. in Isauria, 351, 1022. Melphicten., 281, 844, 1040. Melphien., 80, 343. Melzitan,, 825, 873. Mendozen., 76. Merceden., 404, 864. Mesembfian., 604, 1029. Messanen., 778, 854, 860, 874, 961. Meten., 281, 460, 869. Metren., 856, 857. Metropolitan, in Asia, 864. Mexican., 464, 671. Mexicana (Resp.), 83, 300, 464, 496, 497, 702. Miamien., 278, 339, 476. Miden., 282. Mileten., 412. Milwaukien., 96C. Mimaten., 480. Minas, 505. Minen., 858. Minoricen., 222. Misnen., 84, 480. Mituen., 795. Mnalmayoen., 242. Mocissen., 963. Moguntin., 223, 480. Monacen., 344. Monasterien., 278, 334, 706, 781, 104Q. Monoecen., 96, 413, 850, 851. Monrovien., 787, 788. Monterreyen., 16, 342, 840, 960, 961. Monterien., 403, 404, 869, 870. Montis Alti, 409. Montis Casini, 857, 947, 966, 983. Montis Laurei, 324. Montis Pessulanl 846. Montis Politiam, 283, 478. Montis Regalis, 723, 1042. Montis Regalis in Pedemonte, 80, 345, 433, 472, 852, 866, 1039. Montisvidei, 787, 855. Montis Virginis, 408. Morazán Francisco, 318. Moronen., 472, 846. Moshien., 248, 670. Mostenen., 472, 1044. Moxiço (de), 483. Mozambico (dé), 501. Mulien., 461, 869. Mundinitzen., 351. Muran., 283, 344, 345, 409. Murraysburg, 86. Musonen., 248. Mutten,. 694, 871. Mutinen., 608, 848. Myren., 489, 528, 696. Myrinen., 350. Ms^surien., 666, 855, 866. Mzuzuen., 608. ( • N ,;• Nachingweaën., 501, 769, 864. Nagpuren., 343, 546, 769, 789, 860, 861, 875. Nairobien., 665, 784, 851. tNampulen., 499. Namurcen., 844, 847, 852. Nanceien., 279, 476. Nanneten., 1024. Napen., 668. Nashvillen., 82, 867. Nassian, 548. Natalen., 608. Natitinguen., 791, 868. Navárren., 698. Nazaren., 166, 181, 183, 434. Nazaren. in Brasilia, 857. Ndandaën., 501. Neapolitan., 19, 25, 93, 332, 343, 410, 544, 574, 782, 787, 846, 847, 1044. Neapolitan. in Palaestina, 213, 867. Neocastren., 284, 463, 864. Neo-Eboracen., 81, 93, 224, 280,- 281, 282, 288, 331, 357, 472, 543, 840, 842, 845, 846, 847, 848, 866, 1023, 1038, 1039, 1043. Neo-Friburgen., 480. Neo-Iguassuen., 912. Nepesin., 281, 409, 412, 555. Nepten-, 860. Neritonen., 282, 284. Neten., 5Ì7. Neuquenian., 78. Neven., 773. Ngong (de), 351. Nieâeen. in Haeminonto, 80, 860. Nicaragua, 413, 414, 416. Nicen., 213, 476, 477. Nicoletan., 479, 957. Nicomedien., 767, 1025. Nieosien., 285. Nicotrieñ., 81, 284, 463, 861. Niger, 416. Nigeria, 475, 1034.. Nigeria Òccid., 249. Nisiben., 608. Nivernen., 82, 867. Nkongsamben., 872. Nolan., 410. Northantonien., 274, 844,1040. Nottinghamen., 840. Nova Zelandia, 413, 551,1035. Nova Aurelia, 606, 1044. Novarcen., 476, 477, 855. Novarien., 787, 849, 857, 1040. Noven., 766, 862. Novoranien., 507.' Nowgong (de), 728. Ntem, 242. Nucerin., 283. Nucerin. Paganorum, 410. Nueva Eeija, 244.! Nursin., 286, 955. Ñuscan., 857, 859. Nyasalandia, 597. Nyassa (de), 499.' Nyerien., 342. O Oaklanden., 278, 785, 839, 058. Obben., 865. Obregonen., 496. Ocanien., 473, 512. Oceania, 551, 1035. Octerien., 472. Oenipontan., 351, 543, 740, 1022. Ogdensburgen., 93, 331, 841, 842, 857, 869. Oleastren., 280. Olinden. et Recif., 224, 461, 839, 855, 861, 874. Oliveiren., 265. Omahen., 213, 214, 868, 962. Ombitan., 213, 331, 861, 869. Onitshaën., 250, 1034. Oppiden., 963. Orien., 473. Orisen., 855. Orthosien, in Phoenicia, 330, 868. Ortonen., 342. Oruren., 421. Osloën., 352, 856. Osnabrugen., 278, 344. Osornen., 328. Osso rien., 96. Ostien., 190, 301, 542, 747. Ottavien., 303, 323, 859. Oveten., 288, 404, 862, 874. Oxo men., 1040. Oyoën., 240, 856. : P Pacten., 1041, 1042. Paderbornes, 280, 705, 1C40. Pakistan, 413. Palaën. 732, 868. Palaepolitan, in Asia, 859. Palaestina, 39, 46, 61, 158, 180, 184, 199, 584, 778, 942. Palaien., 844. Palembangen., 858. Palen., 840. Palmyren., 858. Palten., 483, 499, 603. Pam pilonen., 698. Panamen., 403, 601, 725, 785, 861, 874. Panamensis (Resp.), 414, 416, 725. Panevezen., 842, 956. Panormitan., 529, 841, 1039. Papien.. 96, 848. Paracatuen., 465. Paraetonien., 330, 869. 1096 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Paraguay, 608. Parakuen., 791, 792, 868. Paranaguen., 856. Paranen., 270, 460, 868, 955. Paraquaria, 413, 414, 416, 448. 471. Pare, 670. Parentin., 781. Parían., 33C, 861. Parien., 710. Parintinen., 493. Parisien., 95, 96, 280, 297, 298, 303. 426, 477, 591, 723, 724, 767, 785, 841, 842, 851, 860, 872, 963, 1043. Parmen., 95, 96, 346, 708, 851. Parthenien., 602, 871. Pasletan., 840. Passaicen,, 488, 842, 864. Passavien., 734. Pastopolitan., 471. Patavin., 282, 345, 346, 410, 700, 702, 786, 787, 850, 852. Patersonen., 842, 857, 1039. Patren., 586. Pedachtoën. 854. Pedemontana regio, 532. Peorien., 279, 280. Peramihoën., 501. Pergen., 81, 243, 245, 663,860. Perusin., 330, 679. Peruviana (Resp.), 263, 322, 349 , 416, 473 . 783, .1026. Pessinuntin., 860. Petren. in Palaestina, 854. Petropolitan. in Insula Longa, 958. Petrosi Culminis, 267, 481. Phacusien., 462, 873. Phaenesien., 543. Pharaonen., 850. Pharsal., 860. Philadelphien., 81, 351, 608,, 867. Philadelphien. Min., 479. Philadelphien. Ucrainorum, 963. Philippen., 207, 788. Philippinae Insulae, 92, 243, 245, 413, 414, 416, 473, 663. Philippopolitan. in Arabia, 860. Phnom-Penh (de), 855. Phullitan., 788. Pictavien., 680. Pientin., 933. Pineren., 857. Pinerolien., 404, 410, 412, 847, 850', 852, 870. Pinnen., 22, 26, 281, 544. Pinsken.. 855. Pisan., 348. Pisauren., 351. Piscarien., 22, 26, 281, 544, 578. Piscien., 14, 417. Pisitan., 855. Pistorien., 282, .783. Pitilianen., 788, 860, 865. Pittsburgen. Latinorum, 331. 488, ,845, 846, 869. Pittsburgen. Ruthenorum., 864. Piuren., 322, 840, 849, 851. Placentin., 281, 409, 410, 970, 1023, 1040. Platen., 404, 526, 870, 1040. Platien., 284, 285. Plocen., 214, 868. Plymuthen., 782. Pluvien., 473. Pocho, 505. Podalien., 856. Poglen., 267. Polemonien., 856. Polen., 781. Policastren., 963. Polonia, 473, 580. Poncen.,, 81, 858, 866, 1C23. Popayanen., 844, 860, 1022, 1023. Portalegren.-Castri Albi, 480, 956. Portlanden., 958. Portuen., 92, 282, 301, 542, 724, 747, 782, 787. " Portugallen.. 334, 766 , 846, 872. Portus Elizabethen., 85. Portus Gratiae, 1031. Portus Harcurten., 250. Portusmagnus, 723,1039,1044. Portus Montt, 328, 854, 874. Portus Novus, 320. Portus Vetus, 865. Posnanien., 214, 288. Potentin., 343, 850. Praenestin., 28?, 284, 336,348, 412, 839. Praten., 343, 723, 850. Presmilien., 412. Premislien. Latinorum, 213, 278, 866, 1044. Privernen., 962. Proconn. 473, 860. . Providentien., 81, 782, 845, 867. Pudentianen., 81, 82, 860,867. Pueblen., 958, 959. Punien., 420. Punilla, 505. Punta Arenas (de), 328. Puruen., 859. Pyrgen., 81, 867. Q Quang-Nam, 238. Quang-Tin. 238. Quebecen., 863. Quilonen., 278. Quinhonen., 238, 856. Quinque Ecclesien., 825, 873. Quiten., 460, 668 , 868. Quizien., 602, 871. R Rabaulen., 857. Raigarhen., 546. Raipuren., 769, 789. Raisen (de), 546. Raleighien.,, 214, 279, 868. Rancaguen., 81, 867.Rangunen., 476. Raphaëlien., 507. Raphien., 352, 856. Rapidopolitan., 280. Rapollen., 80. Rapoten., 96. Ratisbonen, 278, 347, 681, 780, 841, 915. Ravennaten., 424, 842, 849. Raymundian., 857. Reatin., 849. Reconquisten., 507. Regianen., 867. Remen., 473. Resistenciae, 507. Rhedonen., 788, 860, 875. Rheginen.. 409, 463, 841. Rhodesia Australis, 253,10C2. Rhodus (insula), 778, 1021. Rigen., 1023. Rio Seco, 505. Riojen., 505. Riopreten., 1040. Ripan.j 410. Risinitan., 214, 868. Rivadaviaé, 213, 602, 861, 872. Riverormen., 845. Rivogallaëcen,. 602., Rivi Nigri, 1023. Rockfordien., 352, 960. Romana, 25, 40, 43, 87, 88, 89, 90, 92, 94, 95, 96, 158, 162, 171, 174, 179, 189, 193, 199, 2f3, 215, 216, 217, 218, 219, 220, 222, 224, 225, 244, 247, 273, 274, 275, 276. 278, 280, 282, 283, 288, 304, 305, 311, 318, 322, 336, 337, 338, 339, 340, 343, 348, 355, 363, 368, 370, 376, 378, 387, 390, 391, 407, 409, 410, 429, 433, 444, 447, 449, 468, 469, 470, 476, 482, 494, 505, 508, 510, 512, 553, 565, 572, 580, 581, 590, 591, 596, 602, 606, 607, 611, 664, 668, 672, 682, 707, 719, 720, 722, 723, 724, 726, 743, 758, 772, 778, 781, 782, 783, 784, 785, 786, 787, 788, 795, 798, 803, 806, 831, 844, 847, 848, 849, 850, 851, 909, 914, 936, 939, 941, 949, 951, 953, 954, 956, 959, 967, 979, 989, 993, 996, 999. 1003, 1027, 1037, 1042, 1043, 1044. Rosarien., 503, 860, 874. Rossen., 96. Rotarien., 825, 873. Roterodamen., 95, 477. 544, 784, 785, 849, 851, 1043. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Rothomagen., 423, 462, 592, ,862. Rottenburgen., 279, 286, 287, 817, 914. Ruanda-Urundi, 85, 561, 608, 816. Rubagaën., 770, 835, 903. Ruben., 409. Rubrubaculen., 93, 782, 786, 843. Rupellen., 93, 785, 858, 864. Ruremonden., 96, 351, 544, 722, 851. Rusaditan., 404, 871. Rutengen., 479. Ruthenen., 279. S Sabarien., 825, 873. Sabinen., 847, 956. Sabraten., 81, 867. Saccaeoten., 716, 856, 863. Sacramenten., 280. Sagar (de), 546. Saginaven., 842. Saipan, 539. Salditan., 352, 416, 861. Salernitan., 282, 333, 782, 849. Salforden., 330, 785, 824, 842, 861, 873. Salinen., 963. Salisburgen., 544,- 741, 839, 849, 851, 857. Salmantin., 478, 766, 872. Salten., 213, 350, 507, 861, 875. Salvatoriana (Resp.), 318, 398, 413, 414, 415, 863, 1003. Sameiro (mons), 594. Sarnen., 670. Samosaten., 479. San Alberto, 505. San Javier, 505. Sanctae Agathae Gothorum, 782, 785, 786, 840, .960. Sanctae Annae Pocatieren., 845. Sanctae Catharinae in Ontario, 785. Sanctae Fidei in America Sept., 213, 861, 874, 958. Sanctae Mariae Angelorum, 601, 860, 870: Sanctae Mariae Ormen., 279, 280. Sanctae Rosae in Argentina, 511. Sanctae Rosae in California, 293, 957. Sanctae Rufinae, 92, 282, 301, 542, 724, 747, 782, 787. Sanctae Severinae, 80, 861, 865, 875. Sancti Aegidi, 842. Sancti Angeli de Lombardis, 963. Sancti Angeli in Vado, 95, 956, 962. Sancti antonii in Texas, 221, 785, 840, 842, 962. Sancti Bonifacii, 350, 766, 872. Sancti Caroli Ancudiae. 328, 851. Sancti Christophori de Habana, 403, 870. Sancti Clodoaldi, 958. Sancti Deodati, 788, 1022. Sancti Didaci, 543, 1042. Sancti Didaci in California. 864. Sancti Dominici, 314. Sancti Ferdinandi, 243 , 245. Sancti Francisci in California, 404, 607, 608, 783, 844. Sancti Francisci Xaverii, 322. Sancti Galli, 288. Sancti Georgii, 296. Sancti Germani, 461, 845, 862. Sancti Hieronymi, 324. Sancti Hippolyti, 278, 544, 734, 848, 849, 1041. Sancti Hyacinthi, 824, 873. Sancti Ioannis a Rege, 287. Sancti Ioannis Canaden., 72. Sancti Ioannis in Brasilia, 858, 864, 1040. Sancti Ioannis Portoricen., 213, 861, 864, 1023. Sancti Ioannis Quebecen., 608. Sancti Ioannis Terrae Novae, 848. Sancti Jacobi de Estero, 505, 509. Sancti Jacobi iû Chile, 224, 472, 479, 601, 956, 1043. Sancti Jacobi Veragüen., 403, 725, 869. Sancti Josephi, 352. Sancti Ludovici, 472, 479, 846, 955, 1038. Sancti Ludovici de Monte Belos, 856. Sancti Ludovici in Argentina, 505. Sancti Ludovici in Maragnano, 462, 854, 861, 874. Sancti Marci, 409. Sancti Martini ad Montem Ciminum., 555. Sancti Miniati, 283, 346, 724, 955. Sancti Nicolai Chicagien. Ucrainorum, 841, 861. Sancti Nicolai de Los Arroyos, 473 , 503-. Sancti Pauli de Minnesota, 543, 846. Sancti Pauli de Urbe, 4Ö3, 874. Sancti Pauli in Brasilia, 461, 477, 543, 785, 862, 870, 1023. 1097 Sancti Petri de Sula, 490, 864. Sancti Philippi, 856, 859,1032. Sancti Rochi, 507, 865. Sancti Salvatoris in Brasilia, 222, 855, 1039. Sancti Sebastiani, 847, 864, 1040. Sancti Sebastiani Fluminis Januarii, 54, 352, 461, 869. Sancti Severi, 408. Sanctissimae Assumptionis, 840, 961. Sanctissimae Conceptionis, 328, 404, 854, 860, 870, 874. Sanctissimae Conceptionis in Argentina, 509, 865. Sanctissimae Conceptionis in Paraguay, 859. Sanctissimae Incarnationis, 460, 868. Sangmelimaën., 241, 856. Santa Barbara, 318. Santanderien., 282. Santosen., 262, 477, 544, 858. Sarsinaten., 95. Sarzanen., 1023. Satmarien., 280. Sauatren., 224. Savalou, 320. Savé, 320. Scandinavia, 965. Scepusien., 478. Sciiamchiamen., 839, 1039. Scopien., 781. Scrantonen., 280, 847, 960. Seattlen., 958. Sebasten., 674. Sebastopolitan. in Abasgia, 296, 794. Sebastopolitan. in Armenia, 222. Sebelien., 1044. Secovien., 287, 411, 840, 842. Sedunen., 343, 544. Seguntin., 330, 864, 868. Segusien., 284, 788. Sehore (de), 546. Seleucianen., 694, 872. Seleucien. in Isauria, 331, 861. Selien., 857. Semarangen., 861, 874. Semneaen:, 856. Senegalensis (Resp.), 413, 416, 750. Senen., 348, 723, 783, 850, 865, 933, 1044. Senien., 963. Senogallien., 348, 850, 851. Senonen;, 608. Septemlacunen., 265, 461, 824, 870, 871. Septen., 288. Sergentzen., 859. Sérren. in Macedonia, 854. Serteitan., 781. Sesten., 862. 1098 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Setin., 962. Semen., 661. Sherbrooken., 324. Shikokuen., 549. Shillongen., 727. Shimoga, 667. Shinyangaën., 248. Sicilia (insula), 778. Siderppolitan., 325, 959. Sidetan., 270, 503, 505, 507, 509. Sidonien., 264, 322, 342, 962, 1026. Sidymen., 80, 861. Siedieen., 107, 855. Sierra Leone, 413. Signin., 409. Sikassen., 487, 864. Sillitan., 462, 601, 871, 1044. Silva Portuen., 483. Simien., 467. Sinae, 94, 252, 277, 415, 474, 539, 851. Siniten., 863. Sinus Albus, 841. Sinus "Iacobi, 870. Sinus Viridis, 959, 960. Siopolitan., 842, 846. Sirmien., 269. Slovenia, 824, 872. Soanen., 788, 860, 865. Sobralen., 462, 552, 862. Sobremonte, 505. Sokotoen., 872, Somalia, 782, 784, 849. Sonsonen., 963. Sorian., 1040. Sorocaban., 278. Southvarcen., 724, 960. Sozopolitan. in Haemimonto, 861. Spalaten. et Macarscen., 963. Spedien., 1023. Spòletan., 409. Squillacen., 1042. Stabien., 409. Stauropolitan., 788. Steubenvicen., 959. Stocktonien., 294. Strigonien., 410, 825. Stuttgardia, 817. Suaven., 602, 871. Sublacen., 284, 478, 723. Succursen,, 842. Sucren., 352. Sudan, 307. Suessionen., 859, 875. Sukarnapuraën., 768. Sulianitan., 403, 870. Sulmonen., 409, 544, 850. Surrentin., 409, 783. Sutrin., 555. Suvonen., 661, 866. Sydneyen., 350. Syracusan., 81, 517, 724, 782, 787, 841, 850, 861, 1044. Syria, 414. T Tabasquen., 721. Tacapitan., 856. Tacnen., 839, 964. Tadamaten., 858, Tadinen., 283. Taeieonen., 866. Tagaraten., 825, 873. Tagarien., 766, 872. Tainanen., 473, 848. Taipehen., 252, 848. Taiwan (Insula), 251. Takamatsuen., 549, 865. Talcen., 857. Tampicen., 1039. Tanda, 548. Tangaën., 248. Tanganyika, 247, 474, 501, 670, 769. Tanioren., 258. Tarahumaren., 496. Tarasen, in Numidia, 725. Tarbien., 962. Tarentin., 96, 849. Tarlacen., 245, 857. Tarmen., 1022. Tarnovien., 412. Tarquinien., 282. Tarraconen., 189, 207, 525, 685. Tarsen., 83, 464, 496, 497,702. Tarvisin., 408, 410, 844, 850. Taurinen., 93, 281, 285, 411. 476, 532, 544, 724, 783, 784, 786, 787, 850, 851, 852, 1044. Tchad, 732. Tegeaea, 81, 867. Tegucigalpen., 317, 491. Tehini, 548. Telen., 1022. Telmissen., 82, 460, 861, 868. Telsen., 331, 869. Temnitan., 864. Templen., 859, 963. Tepicen., 280. Teramen., 409, 724. Tergestin., 282, 283, 477, 544, 824, 872, 933. Terlitien,, 962. Ternoben., 223 , 675. Terra einen., 962. Tetien., 856. Texcocen., 671. Tezpuren., 727. 872. Thagasten., 865. Thailandia, 413, 559. Thapsitan., 859, 864. Theanen., 410. Thermularum, 410. Thespien., 473. Theudalen., 330, 868. Thevestin., 81, 864, 866, Thiaven., 352. Thibicen., 608. Thinitan., 866. Thmuisan., 788. Thóitan., 858. Thubunen. in Numidia, 868. Thuggen., 331, 869. Tiberiopolitan., 859, 873. Tiburtin., 281, 284, 285, 409. Tigavitan., 858. Tigien., 351. Tigiuanaën., 496, 497, 865. Tinien., 846. Tipasitan. in Mauretania, 81, 866. Tirasonen., 844. Tiruvallen., 281, 284. Tlalnepantlen., 213, 671, 868. Tlaxcalen., 521. Togum, 414, 416. Tokien., 539, 550, 949, 980. Tolucen., 464, 672. Tomitan., 85, 485, 1034. Toletan., 840. Toletan, in America, 543,842, 843. Tomitan., 608. Tornacen., 468, 959. Torontin., 279. Torontin. Ucrainorum, 476, 843. Torreonen., 724. Tounsvlllen., 93. Tranen., 348, 349, 408, 412, 544, 841. . Trecen., 678. Trentonen., 223, 841. Treviren., -280, 351, 781. Tridentin., 93, 96; 207, 782, 843, 854, 874. Triventin., 346, 723, 783, 956, 1040. Tróian., 409, 846, 847. Tropien., 81, 284, 409, 463, 861. Truxillen., 322. Tubaraoën., 93, 284. Tubien., 862. Tucsonen., 962. Tucumanen., 509, 518. Tuden., 964. Tudertin., 410. Tulancingen., 343, 1C40. Tullanen., 672. Tulumba, 505. Tunduru, 501. Tunetana (Resp.), 917. Tuneten., 863. Tunquen., 795, 862, 875. Turcarun Natio, 95, 41.5, 416. Turreblanden., 855. Turren. Concordiae, 856. Turritan., 214, 410. Tursien., 783. Tuscanen., 555, 825. Tuscamien., 248, 501, 665,670, 770, 873. Tuscia, 417. Tuseulan., 96, 189, 534. Tutelen., 785, .855. Tuxpanien., 856. 1099 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Vayne Castrensis -Southbenden., 846, 959. Veglien., 963. Ucren., 462. 871. Velebusdien., 854. Uganda, 841, 414, 416, 722, < Velitern., 333, 532, 539, 543, * 770, 835, 854, 875, 901,1002, 682, 704, 775, 787, 843, 850. 1043. Veneten., 724, 1022. Uhuven., 539. Venetiarum, 92, 514, 701, 787, Ultraiecten., 477, 478, 544, 1040, 1044. 785, 851, 1043. Venetiolana (Resp.), 414, 450, Umuahiaen., 250. 471, 783, 925. Umtalien., 352. Venusin., 80. Urawaën., 480. Verae Crucis, 856. Urbanien., 95, 283, 962. Verapolitan., 222. Urbevetan., 93, 751. Verbian., 478. Urbinaten., 281, 282, 410, 847. Vercellen., 283, 285, 783, 851. Urimen., 857. Veronen., 787, 833, 1041. Uritan., 345, 410. Versalien., 785, 857, 1043. Uruguaianen., 461, 869. Verulan.-Frusinaten., 341, Uraquaria, 413, 414, 415, 473, 830, 1022. 778, 781. Vestmonasterien., 287, 330, Usinazen., 478. 847, 860, 874. Usuinburaën., 1034. Vhelingen., 785, 843. Uticen., 857, 905. Vianen., 859. Utinen., 282, 410, 774, 782, Vibianen., 780, 862. 784, 786, 848, 851, 852. Vicen., 964. Uxellen., 343. Vicentin., 93, 848. Uxentin., 846. Vichada (de), 795. Vichiten., 844, 960. Victorianeh., 331, 869. V Victorien., 82, 279, 538. Victorien, de Conquista, 855. Victorien. Venetorum, 285, Vaccarien., 461, 869, 870. 346, 347, 410, 412, 775. Vagen., 857. Vidisha (de), 546. Valentin., 342, 839. Viennen., 278, 352, 743, 839. Valentin, in Venezuela, 472. Vientiane (de), 255. Valle, 318. Vietnamia, 238, 416, 474, 780, Vallen, in Lucania, 846 964 862, 916. Vallisoletan., 801. Vigilien., 544, 841. Vallis Paradisi, 1032. Vigornien., 960. Vaivén., 409, 544, 850. Vilcannien., 872. Vancuverien., 331, 848, 861, Vilkavisken., 956. : 874. Villanoven., 404, 870. Vandea, 593. Villaregalen., 331, 869, 1038. Vanimoën., 551. Villavincentien., 33, 729, 794, Vankien., 253, 857. 869. Vapincen., 848. Vilmingtonien., 960. Varren. 869. Vilnen., 856. Varsavien., 580. Vinnipegen. Ucrainorum, 352, Vashingtonen., 287, 288, 303, 543. 404, 781, 848,, 870, 978. U Vinonaën., 785, 841, 857. Virodunen., 865, 875. Visakhaptnanen., 867. Visen., 1044. Viterbien., 409, 555, 825, 873. Vivarien., 785. Vladislavien., 93, 855, 863. Volaterran., 284, 788. Vulsinii, 754. Vonearianen., 955. Voncarien., 863, 865. Vorarlberg, 741. Vratislavien., 282. Vulturien., 64. W Westfalia, 335. X Xinguen., 267. Y Yaunden., 242. Yauyosen., 80, 866. Yoro, 317. Z Zâgnanado, 320. Zagrabien., 96, 460, 869, 963. Zamoren., 870. Zambiana (Resp.), 1002,1038, 1042, 1043. Zamboangen., 473, 663. Zeliten., 694. Zeugmaten. in Syria, 865. Ziguiñchoren., 845. Zimtaoven., 1C44. Zipaquiren., 795. Zoaren., 855. Zorolen., 855. Index nominum religionum 1100 III - INDEX NOMINUM RELIGIONUM 1 - Virorum. Clerici Excalceati Ssmae Crucis et Passionis D. N. Iesu Christi^ 551, 721. Clerici Regulares a Sancto Paulo, 758. Clerici Regulares a Somascha, 968. Clerici Regulares Ministrantes Infirmis, 744: Congregatio : — Divini Salvatoris (Salvatoriani), 501. — Fratrum a Caritate (Frati Bigi), 277, 332. — Iesu et Mariae Eudistarum, 336. — Immaculati Cordis Mariae (Mission, di Scheut), 343, 474. — Mariae (Marianisti), 343. — Mariae (Maristi), 342. — Mariae Monfortana, 730. — Missionis (Lazzáristi),480. — Sacrorum Cordium Iesu et Mariae, 758 — Sacrorum Cordium Iesu et Mariae et adorationis perpetuae Ssmi Sacrai; menti altaris,., 461. — Sanctae Familiae a Na; zareth, 426. . — Sanctissimi Redemptoris, 462, 474. — Sancti Spiritus, 670, 797. — Verbi Divini, 262, 351, 460. Filii a Caritate (Canossiani), 514. Filii a Divina Providentia, 776. Fratres B. M. V., a Misericordia, 91. Fratres B. M. V. de Monte Carmelo, 517. Fratres B. Mariae Virg. Matris a Misericordia, 540. Fratres Discalceati B. M. V. de Monte Carmelo, 277, 537, 738, 951. Fratres Eremitae Discalceati S. Augustini, 403. Fratres Minores, 188, 474, 480, 534, 601, 705. Fratres Minores Capulati, 64, 341, 474, 700, 731. Fratres Minores Conventuales, 64, 213, 223, 260, 264, : 277, 332, 337, 343, 474, 721, 834. Fratres Praedicatores, 76, 302, 474, 676,-677,780,10 ;:. Institutum Oratorii S. Philippi Nerii, 480. Missionarii a S. Familia, 824. Missionarii Filii Immaculati Cordis B. M. V., 341, 674. Missionarii Filii Ssmi Cordis Iesu, 1022. Missionarii Oblati B. Mariae Virg., 474, 733. Missionarii Sacratissimi Cordis Iesu, 80, 758, 824. Monachi Basiliani S. Iosaphat, 474. Monachi Benedictini, 350, 403, 473, 474, 480, 602, 915, 973, 983. Oblati B. Mariae Virginis Immaculatae, 255. Oblati S. Ioseph, Astae Pompeiae, 1022. Presbyteri a Ssmo Sacramento, 14. Presbyteri a Ss. Stigmatibus D. N. I. C , 799. Servi a Charitate, 341, 722, 773, 837, 967, 990. Servi B. Mariae Virg., 602. Servi Pauperum (Boccone del povero), 529. Societas : — Apostolatus catholici (Pallottini), 342, 460, 789. — a Sancto Paulo Apostolo (Pia), 722. — de Maryknoll pro missionibus exteris, 80. — Missionariorum Africae, 487, 492, 791, 793. — Missionum ad Afros, 240, — Parisiensis Missionum ad exteras gentes, 23, 251, 666. — Sanctae Crucis et Opus Dei, 80. — Sancti Francisci Xaverii pro Missionibus exteris, 253. — Sancti Patritii pro Missionibus ad exteras gentes, 665. Societas Sancti Francisci Salesii, 78, 91, 223, 228, 474, 602, 728, 730, 989. Societas Iesu, 91, 295, 297, 298, 300, 341, 403, 404, 449, 460", 474, 703, 801, 803, 914. Sodales Ordinis B. Mariae dé Mercede redemptionis captivorum, 4C4, 676. Sodales Ordinis Fratrum Eremitarum S. Augustini, 556. Sodales Ordinis Hospitalarii S. Ioannis de Deo (Fate Bene Fratelli),' 277. Sodales Ordinis Libanensis Maronitarum, 471. Sodales Ordinis Recollectorum S. Augustini, 80, 471, 758. ' Sodales Ordinis Ssmae Trinitatis, 532, 700. Sodales Tertii Ordinis Regularis S. Francisci, 462, 824. 2. Mulierum Ancelle del Ssmo Sacramento, 14. . Figlie dei Sacri Cuori di Gesù e Maria, 91. Figlie della Chiesa, 343. Figlie di Maria Immacolata, 222. Figlie di Nostra Signora del S. Cuore, 91. Figlie di S. Giuseppe di Rivalba, 343. Figlie di S. Maria delia Provvidenza, 341, 722, 773, 837, 967, 990. Filles de la Compassion Servantes du Seigneur, 92. Hijas de Maria Religiosas de las Escuelas Pias, 92. Piccole Suore dei Poveri di S. Pietro Claver, 222. Piccole Suore Missionarle della Carità, 776. Povere Ancelle della Madre di Dio, 92. Religiosas Adoratrices del Santísimo Sacramento, 91. Serve dei poveri (Boccone del povero), 529. Serve di Maria Ministre degli infermi, 697. Index nominum religionum Sisters of Charity of the Immaculate Conception, 92. Soeurs du Très Saint Sauver, 92. Suore Adoratrici Ancelle del Ssmo Sacramento e della Carità, 800. Suore Adoratrici del Sacro Cuore, 827. Suore Carmelitane, 471, 951. Suore Carmelitane del Sacro Cuore di Gesù, 92. Suore Carmelitane Missionarie di S. Teresa del Bambino Gesù, 92. Suore Carmelitane scalze, 535, 721. Suore Dame Catéchiste, 721. Suore degli Angeli Custodi, 472. Suore dei Poveri di S. Francesco, 221. Suore del Buon Pastore, 277, 334. Suore della Carità, 722. Suore della Carità del Preziosissimo Sangue, 342. Suore della Misericordia di Verona, 833. Suore della Provvidenza, 277. Suore della Risurrezione di N. S. G. C , 841, 342. Suore della S. Famiglia, 721. Suore dello Spirito Santo e di Maria Immacolata, 221. Suore del S. Cuore di Gesù, 335. Suore del Terzo Ordine di S. Francesco di Assisi, 722. Suore di Nostra Signora della Misericordia, 91. Suore di S. Benedetto, 341, 830. Suore di S. Elisabetta (Bi- 1101 gie) del Terzo Ordine di S. Francesco, 332. Suore di S. Giuseppe di Chambery, 92, 722. Suore Domenicane di Prato, 343. Suore Francescane di Cristo Re, 92. Suore Francescane Missionarie di Maria Ausiliatrice, 222. Suore Missionarie di Nostra Signora di Africa, 771. Suore Missionarie Mercedarie di «Berriz», 538. Suore Orsoline Parmensi del S. Cuore, 91. Suore ospedaliere del Ssmo Cuore di Gesù, 277. Suore Serve Idi Maria, 342. Suore Terziarie Francescane dei Ss. Cuori dt Gesù e Maria, 91. Umili Ancelle del Signore, 828. IV INDEX RERUM A Abbatia «nullius» Ndandaënsis dismembra tur, 501. Abstinentiae lex. Facultas Ordinariis tribuitur ab ea lege dispensandi, pro currenti anno, die 14 Augusti, feria sexta, 605. Actio Catholica in Argentina, 453; eius constitutionem B. P. laudat ac normas recolit servandas ad maiorem in dies profectum, 454 SS. V. Conventus. V. Laicorum apostolatus. Aetas praesens. Valde exagitata in nova humanae societatis conformatione, pericula praebet, 44; eius necessitates sunt agnoscendae ad praecavendas insidias, 44 s. Aethiopia. V. Agajyellew Marcus. Africa. Sanctorum Martyrum Ugandensium sanguine irrorata, libera et sui iuris facta renascitur, 906; est regio Evangelio patens, cum religio christiana ibi peculiarem animorum propensionem inveniat, 907; opus habet Missionariis, 909; confidit B. P. fore ut homines et auxilia eo mittantur ab Europa et America, 909. Agagianian Card. Gregorius Petrus, S. Congreg, de Propaganda Fide Praefectus. Legatum a Latere eum mittit B. P. ad Eucharisticum Bombayensem ex omnibus gentibus Conventum, 975 ss. ; eodem coacto Coetu, Goam eum mittit B. P., S. Francisci Xaverii sacras exuvias veneraturum, 977 s. Agajyellew Marcus. Missus ab Aethiopia Legatus, B. P. Litteras crediti muneris fidem facientes tradit eiusque bene ominantia verba audit, 689. ANALYTICUS Altaria. Liturgicae normae servandae in sacris altaribus exstruendis, iuxta placita Constitutionis de Sacra Liturgia, 898. Andreas Ap. (S.). Sacrum eius caput Ecclesiae Patrensi restituitur, 486. Annus liturgicus. Qua ratione sit recognoscendus, 126. Archidiaconatus dignitas constituitur : in Capitulo cathedrali Fabrianensi, 271; in Capitulo cathedrali Laudensi, 695. Argentina Natio. Y.Caggiano Card. Antonius. V. Moreno Hueyo Belisarius. Ars sacra. Commissio de Arte sacra in quavis dioecesi constituenda, 113; Oecumenicae Synodi de Arte sacra praescripta et placita, 130ss.; clerici etiam de Artis sacrae historia eiusque evolutione instituendi sunt, necnon de sanis principiis quibus Artis sacrae opera inniti debent, 133. Atheismus. Colloquio Ecclesiae cum hominum corsortione opponitur, quamvis iis qui dirigunt verum, semper integra est disputatio, 651 s.; ita Ecclesia, in regionibus ubi a silentio nomen accepit, tacet, 652; pro pastorali tamen sollicitudine in mente atheorum huius aetatis abditas causas, implicatas et multiplices, deprehendere iuvat, ob quas conturbantur Deumque esse negant, 652 s. Athenaea Sacra Romana. Idcirco in Urbe condita sunt, ut prope Petri Cathedram constituta, eius vocem ac monita fidelius percipiant, 364; B. P. optat, ut inter ea aretiora in dies fraternae concordiae vincula fiant et adiutricem sociamque operam magis magisque sibi invicem ea praestent, 366. Athenagoras, Patriarcha Oecumenicus Constantinopolitanus. B. P. mittit ei epistu- 1103 Index rerum analyticus Iam, diem recolens, quo Hierosolymis osculum pacis : sibi invicem dederunt, 423 s. V. Peregrinatio in Palaestinum, B Baldini Carolus, Ep. Clusinus et Pientinus. V. Pius Pp. II. Benedictiones, usque adhuc reservatae^ ab omni sacerdote impertiri possunt, quibusdam exceptis, 895. Benedictos, Patriarcha seiunctae Ecclesiae Hierosolymitanae. V. Peregrinatio in Palaestinam. Biblica studia. Illorum studiorum cultores B. P. coram admittit, eisdem gratulatur de navata opera, eos hortatur ut recta via incedere pergant, summo ducti religioso sensu, 936 ss. Basilicae Minores declarantur templa: Beatae Mariae Virginis a Rosario et S. Dominici in urbe Mendoza, 76; B. M. V. a Salute in oppido Vailankanni, dioec. Taniorensis, 258; collegiale S. Mariae Novae in urbe Abbia tegrasso, arehidioec. Mediolanensis, 260; v. a. «do Senhor Bom Jesus de Iguape», dioec. Santosensis, 262; S. Francisci a Iesu, in urbe Lima, 263; cathedrale D. N. Iesu Christo v. «Señor de los Milagros» dicatum, vicariatus apost. S. Georgii in Columbia, 296; cathedrale Puniense, 420; cathedrale Marianense, 516 ; paroeciale B. M. V. a Misericordia in urbe Apizaco, dioec. Tlaxcalensis, 521; paroeciale S. Antonii Conf. et Ecclesiae Doct., in urbe Bonaëropoli, 522; abbatiale Bv M. V. in Caelum Assumptae sacrum, in oppido Montichiari, dioec. Brixiensis, 557; Ssmi Cordis Iesu in urbe Bogota, 674 ; S. Urbano Papae et Martyr! dicatum in urbe Trecis, 678; B. M. V, a Pietate, intra fines dioecesis Pictaviensis, 680 ; collegiale B. M. V. « Dominae Nostrae ad Capellam Antiquam», Ratisbonae, 681; SSmae Trinitatis in monte Sonntagberg, dioec. S. Hippolyti, 734; S. Aloisii Gonzagae in oppido Stiverò rum Castro, dioec. Mantuanae, 736; paroeciale S. Crucis in Urbis regione Flaminia, 798; Sanctuarium Ssmi Cordis Iesu, v. « Santuario Nacional de la Gran Promesa», in urbe Vallisoletana, 801 ; paroeciale S. Viti Mart. in urbe Elvacensi, 913; paroeciale S. Emmerano dicatum in urbe Ratisbonensi, 915; paroeciale S. Godehardi in urbe Hildesia, 973. Borg Olivier Georgius, Primus Melitensis Civitatis Administer. B. P. eum excipit, salutat eique animi sensus pandit in incolas Melitae insulae, sui iuris recens factae, 1019. Beati renuntiantur : *— Ven. Nuntius Sulprizio, 17; —- Ven. Aloisius Guanella, 967. Cabello Oscar. Legatus a Paraquariana Natione missus, Litteras demandati muneris testes tradit B. P., qui eum alloquitur, fundens vota, 448 s. Belgium. Per nuntium radiotelevisificum, universos illius nationis christifideles B. P. alloquitur suique animi sensus eis pandit, 52 s. V. Lefèvre Théo. Gag giano Card. Antonius; Archiep. Bonaèrensis. Ei scribit B. P., Coetu coacto omnium Sodalitatum ab Actione Catholica in Argentina, 451 ss. Benedictio Papalis cum adnexa plenaria Indulgentia : illam impertiri valent noven; siles sacerdotes, cum primum Missam quadam sollemnitate celebraverint, 953. Calendarium. De eo recognoscendo quid Oecumenicum Concilium sensit et declaravit, praesertim quoad calendarium perpetuum in societatem civilem forte inducendum, 133 s. Bombayensis Eucharisticus Conventus. B. P. momentum illius celebrationis recolit, 589; annuntiat Se statuisse eidem Coetui interesse, causasque declarat quae ad huiusmodi ineundum consilium impulerunt Eum, 910 s. Bonarum artium cultores. Rationes inter Ecclesiam et cultores bonarum artium, 439 s ; dissensiones tempore exortae, 440 s. ; restitutam concordiam B. P. exoptat, 441 s. V. a Messa dell'Artista». Brasilia. Christifideles illius nationis, diem celebraturus sacrae precum Marialis Rosarii contentioni iuvandae, B. P. hortatur, 54 s. Bueno y Monreal Card. Iosephus Maria, Archiep. Hispalensis. Ei B. P. nuntium mittit, eum effigies B. M. V., v. «Nuestra Señora de la Esperanza Macarena», aureo diademate redimatur, atque Hispalim Marianam civitatem salutat, 598 s. C 1104 Index rerum analyticus Camerarius Sacri Collegii, 853. Camillus de Lellis (S.). Trecenti et quinquaginta revoluti celebrantur anni a piissimo eius obitu, 744; sedula eius opera ad infirmos, vel peste correptos, corpore et animo allevandos, caritate innitebatur, qua motus est quamque suis asseclis veluti signum commisit servandum, 745. Canonizatio XXII Beatorum Martyrum Ugandensium, 901 ss. Capitulum : T— Paranense quattuor novis Canonicis augetur, 270; — Fabrianense duobus novis dignitatibus (Decanatus et Archidiaconatus) augetur, 271; — in cathedrali templo dioecesis Sideropolitanae constituitur, 325; — metropolitanum de Lourenço Marques quinque novis Canonicis augetur, 602; — collegiale S. Donatiani in civitate Nannete supprimitur, 1024s.; — Gandavense aliis canonicatibus augetur, .1029. Caritas. Eam fovet Ss. Eucharistia, unitatis Sacramentum, 360s., 976s.; in Litt. Encyc. B. P. caritatis studium commendat et extollit ad rectam vitae ecclesiasticae renovationem, 635 s; signum est christiani, qui vere proprieque dicitur, et ubi viget, vita florescit, 977. V. Vicarius Christi. Casinense Archicoenobium. Refectum post bellum illius archicoenobii templum sollemni ritu a B. P. consecratur, qui postea omnes adstantes salutat et alloquitur, praesertim illius sacrae domus S. Benedicti alumnos, 983; pacis domus appellatur a B. P., qui de pace laudes habet pacisque praeconia facit, 983 ss. V. Pius Pp. XII. Castellano Marius, Archiep. Senensis. V. Pius Pp. II. Catechumenatus adultorum, pluribus gradibus distinctus, instaurandus, 117. Cathedra episcopalis dioecesis Lincolnensis in novum templum struendum et D. N. Iesu Christo dicandum transfertur, 696. Cathedralis aedes Parisiensis. B. P. illius fastos recolit, 591 ss. V. Gallia. Cathedralis ecclesia transfertur: dioecesis Ambatondrazakaënsis, 405 ; archidioece- sis Bombayensis, 405 s. ; dioecesis Portus Gratiae-Grand Fallensis, 1031 s. Catholicitatis nota : Ecclesiae nativa, de qua disserit B. P. in homilia habita in festo Pentecostes, 429 ss. ; quid significet, quid valeat, quid exigat, 430ss.; opera pro ea navanda, 432. Centenariae commemorationes : — tertio exeunte saeculo a constituta Societate Parisiensi Missionum ad exteras gentes, 23; — undevicesimo saeculo revoluto a S. Pauli Apostoli in Hispaniam adventu, 189, 207; — octavo volvente saeculo, ex quo princeps templum, B. Mariae Virgini receptae sideribus sacrum, Lutetiae Parisiorum exstrui coeptum est, 426, 591; — primo saeculo exeunte, ex quo B. Maria Virgo Immaculata excoli coepta est in monte «Sameiro», 562, 594; — septimo exacto saeculo ab edita Urbani Pp. IV Constitutione Apostolica « Transiturus», 751; — quinto exacto saeculo a Pii Pp. II obitu, 933. Certamina Olympia. V. Doi Card. Petrus Tatsuo. Cicognani Card. Hamletus Ioannes, a publicis Ecclesiae negotiis. B. P. eum Legatum deligit ad sollemnia Tarracone agenda ob XIX revolutum saeculum a S. Pauli Ap. in Hispaniam adventu, 189; ei scribit B. P., cum Assisium ille iter perageret, ut anniversariae S. Francisci celebrationi praeesset, 935. Cinematopraphica ars. B. P. huius artis momentum recolit iis qui Coetum habuerunt mercatui taeniolarum (films) moderando, grave eorum declarans officium, 981 ss. Civitates', et Apostolica Sedes, 48; et Oecumenicum Concilium, 48 s. Civitates sui iuris recens effectae. Ad eas B. P. suam ostendit sollicitudinem eisque sua promit vota, ut inter ceteras Nationes digne excipiantur, 5Ss. Coetus Italicorum Episcoporum. Praesules ex eo Coetu ad plenariam contionem vocatos B. P. salutat, graves atque instantes quaestiones memorans iis propositas ac solvendas, et unitatem suadens, 378ss.; actuosam eorum operam pro Oecumenica Synodo B. P. postulat, 383; solaciar et anxias sollicitudines iisdem pandit de religiosa vita et de moribus christifidelium italicorum, 383 ss. . Index rerum analyticus Cognitio rerum (informazione) : ad quam habendam ius habent homines, 387s.; veritati sit consona, nec modum excedat, 388. Colloquium seu « dialogus » Ecclesiae cum nostrae aetatis hominum societate, 639 ss. V. Ecclesia. «Colonianismusy>. Ratio ac discrimen quae inter christianam Evangelii praedicationem et « colonianismum » intercedunt, 908. « Comité Exécutif du Programme du Haut Commissaire des Nations Unies pour les Réfugiés ». B. P. gratulationis et approbationis verba ac vota eiusdem Consilii membris, Romae Coetum habentibus, 996 s. Communicatio socialis. V. Instrumenta. Communio sacra. Sub utraque specie, in casibus ab Apostolica Sede definiendis, tum clericis et religiosis, tum laicis concedi potest, de iudicio Episcoporum 115 ; nova formula adhibenda in sacrae Communionis distributione, 337 s. ; facultas Communionem iterandi die Paschatis et die Nativitatis Domini, 891. Communitates Christianae non Catholicae. Observatores, Delegatos et Hospites, ab illis Communitatibus missos ad tertiam Oecumenicae Synodi Sessionem, B. P. coram admittit, laetatur de eorum comitate et de bona spe, quam gignit eorum praesentia in conciliaribus coetibus, declarat catholicae Ecclesiae voluntatem in colloquili m veniendi aequo animo cum Communitatibus, quorum ipsi personam gerunt, 941 ss.; Sessione peracta, eos comiter salutat, 1013. Concathedrali efficitur templum aulicum, vulgo «Hofkirche» nuncupatum et in urbe Dresda situm, 84; B. Mariae Virg. dicatum templum in urbe Grand Falls, cathedrale efficitur, 1031 s. Concelebratio. Casus, ad quos concelebrandi facultas extenditur, 115s.; ad Episcopum pertinet concelebrationis disciplinam in dioecesi moderari, 116; novus ritus concelebrationis est conficiendus atque Pontificali et Missali Romano inserendus, 116. Concilium Oecumenicum Vaticanum II. Secunda Sessio finem habet, 31 ; Patres conciliares ceterosque, qui in ea Concilii Sessione interfuerunt, B. P. salutat iisque 1105 memorem voluntatem suam profitetur, 31 s.; laetandum, quod in Concilio se mutuo noscere et inter se colloqui Patres didicerunt, 33; Concilii opus hucusque valde laboriosum fuit, et in variis exponendis consiliis omnino liberum, 34; primi Concilii fructus, 34 ss. ; Constitutio de Sacra. Liturgia, 34; Decretum de instrumentis communicationis socialis, 35; facultates, quas, finem pastoralem Oecumenicae Synodi consectantes, Summus Pontifex voluit ad officium Episcoporum pertinere, 6 ss., 35; B. P. confidit fore ut disceptationes, in tertia Synodi Sessione, auxilio Commissionum faciliores expeditioresque evadant, 36, 381 s.; quaestiones in tertia Sessione pertractandae, 36 s., 809s.; momenti praestantia, quam altera Concilii Sessio obtinuit, 38; quid sentiendum sit de Oecumenico Concilio B. P. declarat Praesulibus ex Italicorum Episcoporum Coetu, 382 s. ; tertia Oecumenicae Synodi Sessio indicitur, 600; Concilii munus quoad Ecclesiae renovationem, 628 s. ; paenitentia et preeatione iuvandi Concilii labores, 748; tertia Oecumenici Concilii Sessio initium capit Patresque Conciliares B. P. alloquitur, 805ss.; nota catholica, sanctitas, nota apostolica Ecclesiae in Concilio celebrantur, 806s.; Spiritus Paraclitus adest in Concilio 807 s. ; disceptatio, prae ceteris maioris gravitatis atque prudentiae, in Concilio habetur de universa Ecclesia, praesertim de natura et munere eorum qui Apostolorum sunt successores, 809; item, de natura et mandato Ecclesiae, 620, 810; B. P. salutat Auditores, Auditrices, Observatores, qui tertiae Concilii Sessioni intersunt, 814; generali Coetui Sessionis tertiae praesidet B. P. Patresque alloquitur, dum in schemate Missionum versatur disceptatio, 998 s. ; tertia Sessio finem habet et Constitutio dogmatica de Ecclesia promulgatur, una cum Decretis de Oecumenismo et de Ecclesiis Orientalibus catholicis, 1007; B. P. Concilii Patribus suam pandit laetitiam ob pertractatam atque expositam de Ecclesia doctrinam, quod opus Oecumenicae Synodi Vaticanae primae complevit, et pro felici hoc exitu Deo gratias agit, 1008 s. ; caput maxime arduum atque memorandum peracti laboris illud est censendum, quod ad doctrinam de Episcopatu spectat, 1009; de eo capite B. P. Conciliaribus Patribus quid sentiat exponit, 1009 ss. ; per promulgatam de Ecclesia Constitutionem doctrina tradita nullo modo immutata est, 1009s.; doctrina catholica circa locum B. Mariae Virg. in mysterio Christi et Ecclesiae tribuendum, in Oecumenico Concilio ad unum quasi ac tam amplum corpus redacta, 1014 s. V. B. Maria Virgo. V. Episcopi. V. Paenitentiae opera. V. Preces. V. Seiuncti Fratres. 1106 Index rerum analyticus Conductores operis. V. « unione Cristiana Imprenditori ». Consilium Americanum Hebraeorum. Praesidem ceterosque eius Moderatores B. P. excipit et alloquitur, rationes breviter tangens Ecclesiae Catholicae" (nominatim Sanctae Sedis) ad Iudaicam gentem, 5 7 2 s. Consilium Pont. ad exsequendam Constitutionem de Sacra Liturgia. Illius Consilii membra, qui Romam ad suetos agendos coetus convenerant, B. P. alloquitur eisque gratulatur ac meritas agit gratias de impensa eorum navitate, 9 9 3 ; nonnulla insuper eisdem ad considerandum proponit, 994; opus immensae molis gravissimasque difficultates prae se ferens erit munus ipsis concreditum recognoscendi libros liturgicos, 9 9 4 ; paedagogicae sacrorum rituum efficacitati est consulendum, 994s.; recta Constitutionis Liturgicae exsecutio postulat, ut nova et vetera apto pulcherrimoque nexu inter se componantur, 995. — a Moderatoribus Sodalitatis v. d. «Unione Internazionale Giovani Democràtici Cristiani» Romae habitus, 2 0 3 ; — a Consilio v. d. « Office International de l'Enseignement Catholique» Romae habitus, 305; — septimus, a Sodalitate v. d. « Unión Médicale Latine» Romae habitus, 3 6 8 ; — quintus et decimus, a Sodalitate v. d. « Fédération Mondiale des Jeunesses Féminines Catholiques » Romae habitus, 376 ; — Romae habitus et vulgo dictus « S é m i naire des Nations Unies - sur la liberté de l'information», 387; — Religiosorum Sodalium alter, ex universa Lusitana natione Ulyssipone habitus, 400; — internationalis Romae habitus v. « sur les problèmes de l'assistance technique et de la formation de cadres dirigeants dans les pays en voie de développement», 4 4 4 ; — omnium Sodalitatum ab Actione Catholica ex universa Argentina Natione, 4 5 1 ; — undecimus, Neapoli ex universa Italia habitus a Sodalitate v. d. «Unione Cristiana Imprenditori e Dirigenti», 5 7 4 ; — decimus, Romae habitus a Consilio v. d. «de l'Union de l'Europe Occidentale», 590; Consilium Pont. instrumentis communicationis socialis praepositum constituitur, 289 ss. ; huius Consilii munus et partes, 291 s. ; Presidem ceterosque Consilii Viros, primum" plenarium coetum habentes, B. P. alloquitur eisque pro suscepto labore animum addit ac vota promit, 939 ss. Consistoria sacra : — secretum, 853; — publicum, 875; — semipublicum, 876. — duodevicesimus per hebdomadam Romae habitus, biblicis studiis provehendis, 9 3 6 ; — per hebdomadam a sodalibus Pont. Collegii Sophorum habitus, proposita q u a e stione: «Cerveau et conscience», 9 4 3 ; — septimus, v. d. « Etats Généraux des Communes et des Pouvoirs locaux Européens», 947; — decimus, v. «du Marché International du film, du film télévisé et du documentaire», 981; Consociatio Internationalis Musicae Sacrae Romae canonice instituitur, 231 s.; illius munus, socii, compages, patrimonium, 233 s. — duodecimus, a Consilio v. d. «Comité Exécutif du Programme du Haut Commissaire des Nations Unies pour les Réfugiés» Romae habitus, 9 9 6 ; — sextus, promovendis Ecclesiasticis Tabulariis Romae habitus, 9 9 9 ; — ab Ecclesiis Orientalibus ab Apostolica Sede seiunctis Rhodi habitus, 1021. V. Eucharistici Congressus. Constitutio Apost. « Transiturus ». V. Centenariae commemorationes. V. Urbevetana cathedralis Aedes. Coreana Respublica. Internuntiatüra Apostolica in ea erigitur, 235. V. Lee Hahn-Been. Conventiones : — inter Apostolicam Sedem et Austriacam Rempublicam, de Administratione Oenipontana in dioecesim erigenda, 7 4 0 ss. ; — inter Apostolicam Sedem et Tunetanam Rempublicam (modus vivendi), 917 ss. ; — inter Apostolicam Sedem et Venetiolanam Rempublicam, 925 ss. Conventus : — duodecimus internationalis, a Consilio v. d. « Food and Agriculture Organization » Romae habitus, 4 0 ; Crematio cadaverum. Ad eam quod attinet, aliquatenus iuris canonici praescripta mitigantur, 822 s. Curia Romana et Oecumenicum Concilium, 45. Cushing Card. Richardus, Archiep. Bostoniensis. Ei, quinque exacta lustra ab accepta episcopali consecratione celebraturo, B. P. gratulatur, laudans eius opera ac incepta fundensque vota, 563 ss. Index rerum analyticus Cusmaño (8. D.) Iacobus. Decretum introductionis Causae pro eius beatificatione, 329 ss. I) da Costa Nunes Card. Iosephus. Alteri Religiosorum Sodalium Conventui Lusitano Ulyssipone habito interest eique B. P. nuntium mittit, 400 ss. Dania. V. Fridericus IX. Decanatus dignitas : in Capitulo cathedrali Fabrianensi erigitur, 271. del Balzo « dei Duchi di Presenzano » Iulius, Reipublicae Italicae Legatus, Litteras concrediti muneris fidem facientes B. P. tradit, qui sui animi sensus in italicum populum pandit atque vota pro eo fundit, 1006 s. Delegationes Apostolicae: — in Republica Ruandensi, loco Delegationis, Nuntiatura erigitur, 561; — Indosinensis Delegatio nomine «Vietnamiensis et Cambogiensis » posthac appellabitur, 916. Demographicum incrementum. Ad illud quod attinet, B. P. prava reprobat consilia, 57 ; gravem quaestionem cum eo conexam, probos mores quod spectat, Ecclesia sedulo considerat, normasque christifidelibus tradet, peracto peritorum ope accurato quaestionis examine, 588 s. Derderian Tegheshe, Patriarcha seiunctae Ecclesiae Armenorum. V. Peregrinatio in Palaestinam. Devès Petrus, Senegalensis Reipublicae Legatus, Summo Pontifici Litteras tradit conerediti muneris testes, 750. Dioeceses: — noviter erectae: Danangensis, 238; Oyoënsis, 240; Sangmelimaënsis, 242; Cabanatuanensis, 244; Tarlacensis, 246; Arushaënsis, 248; Ikot-Ekpenensis, 250; Hvalienensis, 252; Vankiensis, 253; Comayaguensis, 317; Abomeiensis, 319; Hullensis, 323; Lusitaniana, 483; Kengensis, 485; Sikassensis, 487; Sancti Petri de Sula, 490; Kayensis, 492; Tigiuanaënsis, 497 ; Cabralopolitana, 499; Nachingweaensis, 501; Crucis Axeatae, 504; Sancti Rochi, 507; Ssmae Conceptionis in Argentina, 509; Abenguruensis, 547; Takamatsuensis, 549; Çrateopolitana, 552; Suvonensis, 661; Kituiensis, 665; Chikmagalurensis, 1107 666; Latacungensis, 668; Tlalnepantlana, 671; S. Iacobi Veraguensis, 725; Tezpurensis, 727; Bossangoaënsis, 731; Palaënsis, 732; Natitinguensis, 791; Parakuensis, 792; Villavicentiensis, 795; Bangassuensis, 797. — metropolitanae effectae: Lingayensis-Dagupanensis, 244, 246; Portus Montt, 328; Hermosillensis, 496; Rosariensis, 503; Bhopalensis, 545. — dismembratae: Quinhonensis, 238; Doualaënsis, 241 ; Lingayensis-Dagupanensis, S. Ferdinandi, 244, 246; Moshiensis, 248; Calabarensis, 250; Tegucigalpensis, 317; Cotonuensis, 319; Chiclayensis, 321; Ottaviensis, 324; Belemensis de Para, 481; Silvae Portuensis, 483; Manaënsis, 494; Nampulensis, 499; Cordubensis, 505; Resistenciae, 507; Tucumanensis, 509; Indorensis, Jabalpurensis, Aimerensis-Jaipurensis, 545; Abidjanensis, Katiolaënsis, Buakensis, 547; Sobralensis, Iguatuvina, 553; Seulensis, 661; Zamboangensis, 663; Mysuriensis, 666; Quitensis, 668; Moshiensis, 670; Mexicana, Texcocensis, 672; Panamensis, 725; Shillongensis, Dibrugarhensis, 727; Nagpurensis, 789. — suffraganeae : Danangensis, metropolitanae Hueensi, 238; Oyoensis, metrop. Lagosensi, 240; Sangmelimaënsis, metrop. Yaundensi, 242; Cabanatuanensis, metrop. Lingayensi-Dagupanensi, 244; Tarlacensis, metrop. Lingayensi-Dagupanensi, 246 ; Arushaënsis, metrop. Daressalaamensi, 248; lkot-Ekpenensis, metrop. Onitshaënsi, 250; Hvaleniensis, metrop. Taipehensi, 252; Vankiensis, metrop. Salisburiensi, 254; Comayaguensis, metrop. Tegucigalpensi, 318; Abomeiensis, metrop. Cotonuensi, 320; Hullensis, metrop. Ottaviensi, 324; Osornensis, S. Caroli Ancudiae, De Punta Arenas, metrop. Portus Montt, 328 ; Lusitaniana, metrop. Luandensi, 484; Kengensis, metrop. Leopoldolitanae, 486 ; Sikassensis, metrop. Bamakoënsi, 487; Sancti Petri de Sula, metrop. Tugucigalpensi, 490; Kayensis, metrop. Bamakoënsi, 492; Tigiuanaënsis, metrop. Hermosillensi, 498 ; Cabralopolitana, metrop. de Lourenço Marques, 499; Nachingweaensis, metrop. Daressalaamensi, 501; S. Nicolai de Los Arroyos et Cervi Lusci, metrop. Rosariensi, 503 ; Crucis Axeatae, metrop. Cordubensi, 505; Sancti Rochi, metrop. Corrientensi, 507; Ssmae Conceptionis in Argentina, metrop. Tucumanensi, 509; Indorensis, Jabalpurensis, Raigarhensis-Ambikapurensis, metrop. Bhopalensi, 546; Abenguruensis, metrop. Abidjanensi, 548; Takamatsuensis, metrop. Tokiensi, 550; Çrateopolitana, metrop. Portalexiensi, 553; Suvonensis, metrop. Seulensi, 662; Kituiensis, metrop. Nairobiensi, 665; Chikmagalurensis, metrop. Bangalorensi, 667; Latacungensis, metrop. Quitensi, 669; Tlalnepantlana, metrop. Mexicanae, 672; S. Iacobi Veraguensis, metrop. Panamensi, 726; Tezpurensis, metrop. Caleuttensi, 728; Index rerum analyticus 1108 Bossangoaënsis, metrop.. Banguensi, 731; Palaënsis, metrop. Arcis Lamy, 733; Natitinguensis, metrop. Cotonuensi, 791 ; Parakuensis, metrop. Cotonuensi, 793; Villavicentiensis, metrop. Bogotensi, 795 ; Bangassuensis, metrop. Banguensi, 797. — quarum fines mutantur: Chihuahuensis et Civitatis Juarezensis, 82; Portus Elizabethensis, 85; Bellohorizontina, Oliveirensis, Luceatina, Septemlacunensis, Mariañensis, 265 s. ; Belemensis de Para, 268; Tropiensis, Cosentina, Neoeastrensis, 463; Mexicana et Tolucensis, 464; Januariensis et Paracatuensis, 465 s.; Platensis, Clivi Zamoerensis, Avellanadiensis, 526; Honoluluensis, 527; Mechliniensis-Bruxellensis et Antverpiensis, 603; Daressalaamensis et Nachingweaënsis, 769; Lunensis seu Spediensis, et Piacentina, 1023 s. ; Arretina et Cortonensis, 1028; Vallis Paradisi et Sancti Philippi, 1032 s.; Geraldtonensis, 1035 s. — quarum nomen mutatur: Astridaënsis, in posterum «Butarensis» nuncupabitur, 85; Bosnensis et Sirmiensis, in posterum. « Diacovensis seu Bosnensis et Sirmiensis » nuncupabitur, 269; Simlensis, in posterum « Simlensis et Chandigarhensis » appellabitur, 467; Lydenburgensis, in posterum « Lydenburgensis-Witbankensis » appellabitur, 825; Bauropolitana, posthac « Bauruensis » nuncupabitur, 1030; Portus Gratiae-Grand Fallensis, deinceps « Grandfallensis,» appellabitur, 1031 s.; Usumburaënsis, in posterum « Bujumburaënsis nuncupabitur, 1034. — episcopalis sedes dioecesis Portus GratiaeGrandfallensis in urbem Grand Falls transfertur, 1031 s. Doi Gard. Petrus Tatsuo, Archiep. Tokiensis. Nuntium ei mittit B. P. ob Olympia certamina in Japoniae urbe capite celebranda, 949 s. ; ob sollemnem novi templi principis dedicationem Tokieni peragendam, eidem gratulatur B. P. bona proferens omina, 980 s. Dominiciana Respublica. Christifideles B. P. nuntio radiophonico alloquitur ac paterne hortatur, cum missio ad populi pietatem excolendam finem caperet, 314. Droste zu Vischering. V. Maria a Divino Corde (Ven. 8. D.). E dat de se, de veritatis thesauro, cuius est heres et custos, ac de munere in terris sibi demandato, 614ss.; pleniore hac sui notitia, Ecclesia efficacius pericula, quae variis ex partibus instant, erroresque, intra sui ipsius fines serpentes, praecavebit, 617 ss. ; id praeterea, ingenio et indoli hominum nostrae aetatis respondet, 618 s.; constat insuper recentioribus hisce temporibus Ecclesiam diligentiore studiò in se inquirere coepisse, 619 s. ; doctrina de Mystico Christi Corpore in actis Summorum Pontificum declarata et .a doctis viris illustrata, 620s.; ex huius doctrinae clariore notitia, ex pleniore sui ipsius conscientia Ecclesia vitalem suam cum Christo coniunctionem rursus compertam habebit, 622s.; sensus Ecclesiae quo Christianus veri nominis penitus affici debet, 624; commoda, quae ex eo sensu proficiscentur, 625s.; Ecclesia, sancta ex voluntate Christi et perfectioni acquirendae intenta, ex consuetudine cum humana societate ad id compellitur, ut continenter in se inquirat moresque suos introspiciat, 626ss.; Ecclesiae renovatio, quae neque eius essentiam neque partes illas, quae ad praecipuam eius formam necessario pertinent, attingere potest, 629 s.; pericula exinde praecavenda, 630 s. ; vis renovationis, non in commutatis exterioribus legibus erit, sed in seipsam ad Christi obsequium componendo et in servatis legibus, quas ipsa condidit, ut Christi semitas sequatur, 632 ss. ; distantia ac discrimen Ecclesiam inter et homines, Inter quos vivit, non idem significat atque disiunctionem 637 ss., 1013; officium enim habet docendi omnes gentes et Evangelium disseminandi, 639; Ecclesiae ergo in collo-^ quium veniendum est cum hominum so-' cietate, in qua vivit, 689 ss. ; huius colloquii, quod ab ipso Deo originem ducit, praecipuae notae, 641 ss.; et pericula, 647; Ecclesia parata esse debet ad sociandum sermonem cum omnibus hominibus bona voluntate praeditis, sive intra limina ipsius sunt sive extra, 649; nemo Ecclesiae alienus, nemo inimicus, nisi quis ipse ei velit adversari, 649; Ecclesiae colloquium: 1) cum humana consortione, seu mundo, 650s.; 2) cum hominibus, qui Deum unum et summum adorant, 654 s. ; 3) cum seiunctis fratribus christianis, 655 ss. ; cum filiis, qui in Ecclesiae catholicae gremio sunt, 657 ss. ; Ecclesia in praesentia vivacior est quam antea numquam, 659; bona ex doctrina de Ecclesiae mysterio, quam Oecumenica Synodus illustravit atque enuntiavit, 1012. V. Atheismus. V. Concilium Oecum. Vat. II. Ecclesia. Ab unitate in Ecclesia magna vis prodit, 174s.; nativa eius catholicitatis nota, 429; de afflictae alicubi Ecclesiae statu B. P. dolet, 587, 652; necesse est, ut praesenti aetate Ecclesia clariorem plenioremque conscientiam adipisci conten- Egentiores populi. Qua ratione sit illis auxilium praebendum a florentioribus Civitatibus, 444; consulendum ut, progrediente eorum vita quoad res oeconomicas, pari gradu eorum mores progrediantur, 445. 1109 Indem rerum analyticus Elisabeth a Ssma Trinitate (S. D.). Decretum introductionis Causae pro eius beatificatione, 535 ss. Encyclicae Litterae: «Ecclesiam suam», de viis quibus Catholicam Ecclesiam in praesenti munus suum exsequi oporteat, a Paulo Pp. VI editae, 609 ss. : prologus, 609-614; 1) clara conscientia, quam de se habet Ecclesia, 614-626; 2) Ecclesiae renovatio, recte intelligenda, 626-636 ; 3) Ecclesiae colloquium cum hominibus huius temporis, 637-659. ; V. Ecclesia. Eparchiae noviter erectae : Passaicensis, 4S9 ; Pittsburgensis, 489. Episcopi. Auxiliatrix eorum opera ad iuvandos constituendarum Commissionum labores, Oecumenico peracto Concilio, 37; ut suo clero, praesertim iunioribus sacerdotibus, paterne adsint, B. P. monet, 386; de natura et munere illorum in Oecumenica Synodo disceptatio, 809, 1009; Concilium id quoque intendit, ut praerogativas Episcopatus describat et collustret, 811; Episcoporum coniunctio cum Apostolica Sede episcopalem auctoritatem nullo modo extenuat, immo robore auget, 812s.; gaudere se asserit B. P., cum animadvertit in Constitutione de Ecclesia Episcoporum dignitatem sollemniter declarari, munera celebrari, potestatem agnosci, integra Summi Pontificatus servata auctoritate, 1010 s. ; instituendis Commissionibus postconciliaribus Episcopatus suam adiutricem operam praestabit, 1011; futurum Episcoporum auxilium, consilium, auctoritatis suffragium in generalis momenti negotiis, 1011 s. V. Facultates. i V. Privilegia. Equestris Ordo a Sancto Sepulcro Hierosolymitano. Equités et Matronas Ordinis, qui Romae Coetum habuerunt, B. P. coram admittit ac paterne hortatur, 572 ss. Erhard Ludovicus, supremi Consilii publicae rei administrandae in Foed. Germaniae Civit. Praeses. A B. P. excipitur et salutatur, 202. — Bombayae, in India, ex universis nationibus habitus, 589, 975 ; — ex universa Hispana Natione Legione celebratus, 685, 690. Europa. B. P. coram admittit eos qui interfuerunt Coetui v. d. «Etats Généraux des Communes et Pouvoirs locaux Européens», de eorum gratulatur labore unitati fovendae Europae populorum, eisque animum addit et vota fundit, 947 s. V. « Union de l'Europe Occidentale ». V. Unitas. Evangelia. Qua ratione exegeta catholicus se gerat oportet in exercendo suo munere, ad Ea quod attinet, 713 ss. ; item, ii quibus munus docendi in Seminariis vel in id genus Institutis commissum est, 717; item, qui populum christianum sacris contionibus erudiunt, 717, et qui inter christifideles scripta vulgant, 717 s. Exarchatus A p o s t o l i c u s Pittsburgensis in duas circumscriptiones (eparchias) dividitur, 488 s. Exegeta. V. Evangelia. Expositio Neo-Eboracensis. V. Marella Card. Paulus. F Facultates : variae Episcopis residentialibus ceterisque Ordinariis conceduntur, 6ss.; quae tamen nequeunt aliis delegari, praeter quam Coadiutori, Auxiliaribus et Vicario Generali, 6. Fames. B. P. de eo flagello in variis Orbis regionibus sollicitum se praebet, 57; laudat incepta pro gentibus fame laborantibus, prava consilia reprobat, 57 s. a Fédération Mondiale des Jeunesses Féminines Catholiques ». Mulieres e Consilio eidem Sodalitati moderandae Romae congregatas B. P. coram admittit probat que argumentum in Coetu propositum de mutua christianorum necessitudine, 376 ss. Eucharistia. Sacramentum unitatis, 359 s., 976; quemadmodum fons est caritatis, ita elatum est vexillum concordiae et pacis, 686, 976; christifideles quoad Eucharisticum mysterium, quoad « mysterium fidei », 754 ss. ; caelestis Panis, quo indigent homines, 756, 976. Fernandez P. Anicetus, Fratrum Praedicatorum Generalis Magister. Ei B. P. gratulatur de impenso sodalium labore in apparandis Operum S. Thomae Aquinatis exemplaribus typis critica ratione exscriptis, 302 ss. Eucharistici Congressus : — in Salvatoriana Republica ex universa natione habitus, 398; Ferrari Card. Andreas Carolus (S. D.). Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 708 ss. 70 - Acta, vol. VI, n. 17. — 31-12-1964. Index rerum analyticus ino Foederatae Septemtrionalis Americae Civitates. B. P. nuntius ad illius nationis christifideles, ob annuam pecuniae collationem peragendam ad opem ferendam hominibus, qui in egestate versantur, 313 s. a Fondazione S. Paolo», in Civitate Vaticana constituitur operariis religione ac pietate excolendis,. 422s. Guanella (Ven. S. D.) Aloisius. Decretum de miraculis pro eius beatificatione, 773 s. ; Decretum de tuto, 837s.; recensio vitae, 967ss.; et actorum causae, 971; Beatus renuntiatur, 972'; novensilis Beati B. P. virtutes et opera laudat, praesertim in divina Providentia spem eius certam, 989 ss. H €Food and Agriculture Organization» (F.A.O.). Delegatos Civitatum ex eo Consilio B. P. coram admittit et de inceptis gratulatur, praesertim in bonum populorum fame laborantium, 40 ss. Franciscus (S.) Assisiensis. Sollemnia habentur ad eius sepulcrum, quinto et vicesimo exacto anno, ex quo primarius Italiae Patronus est constitutus, 935. Franciscus Maria a Camporubeo (S.). Litterae Decretales ob eius canonizationem : eius vita describitur, 63ss.; Causae canonizationis historia, 69s.; Sanctorum catalogo adscribitur, 71. Fraternitas. A Christifidelibus diligenda, 361. Fridericus IX, Daniae Rex, cum Regina uxore B. P. adit et ab eo comiter salutatur, 390 s. O Gallia. Per nuntium radio televisificum, universos illius nationis christifideles B. P. alloquitur, cultum atque humanitatem gallicae gentis dilaudans et missionalia incepta, 50ss.; item, eosdem alloquitur, cum sollemnia agerentur Lutetiae Parisiorum ob octavum revolutum saeculum a cathedrali aede condita, 591 ss. Garrigues y Diaz-C'añádate Antonius. Litteras demandati muneris fidem facientes B. P. tradit, ab Hispanica Natione missus Legatus, et B. P. vota audit, 447 s. Heard Card. Villelmus Theodorus. Beatissimus Pater omina et vota pro eo profert, octogesimum acturo natalem, 237. Hebraei. V. Consilium Americanum Hebraeorum. V. Pius Pp. XII. Hispanica natio. Radiophonico nuntio eius christifideles B. P. alloquitur, sextum Eucharisticum Conventum celebrantes. 690; eisdem argumentum illustrat Coetui illo propositum : « ut unum sint », 690 ss. V. Garrigue y Diaz-Cañabate. V. Paulus Ap. (S.). Homiliae Summi Pontificis : — habita in patriarchali Archibasilica Lateranensi, feria V in «Coena Domini», 359; — habita in Basilica Vaticana, die dominica Pentecostes, 428; — habita in Basilica Vaticana, in sollemni canonizatione Beatorum Martyrum Ugandensium, 903. Homines nostrae aetatis. In urbe Bethlehem B. P. ad homines, qui sunt extra christiana saepta, se vertit salutiferumque Christi nuntium eis ostendit, 176s.; omnesque salutat, 178. Hussein Rex Jordaniae. Beatissimum Patrem visit, qui eum comiter salutat eique vota pandit, 446 s. V. Peregrinatio in Palaestinam. I Gonçalves Cerejeira Card. Emmanuel, Patriarcha Lisbonensis. Legatus eligitur, ut praesideat celebritatibus B. Mariae Virg. Immaculatae honorandae in monte «Sameiro», 562 s. Ieiunium eucharisticum. Etiam pro sacerdotibus litantibus terminus ieiunii eucharistici servandi deducendus est a momento Communionis in Missa sumendae, 212. Gonzi Michael, Archiep. Melitensis. Ei nuntium mittit B. P., celebritate indicta in Melita insula, quod sui iuris ea esse coepit, 820 s. Iesus Christus. In peregrinatione ad sacra Palaestinae loca, B. P. fidei, spei et caritatis sensus christifidelium Ei offert, 173; in Encyc. Litt. B. P. omnes hortatur, ut Index rerum analyticus scienter, alacriter et ardenter actum fidei edant in Eum, 617. V. Ecclesia. Imagines sacrae, in ecclesiis fidelium venerationi propositae, moderato numero et congruo ordine sunt exponendae, 132. Institutum Pont. altioris Latinitatis Romae ab Apostolica Sede conditur apud Pont. Athenaeum Salesianum, 228; eius munus, constitutio, moderatio, 228 s. Institutum Spiritualitatis canonice erigitur in Pont. Facultate Theologica SS. Teresiae a Iesu et Ioannis a Cruce in Urbe, 951 s. Instructiones : — de historica Evangeliorum veritate, a Pont. Consilio studiis Bibliorum provehendis edita, 712 ss. ; — de cadaverum crematione, a S. S. Congregatione Sancti Oificii edita, 822s.; — ad exsecutionem Constitutionis de Sacra Liturgia recte ordinandam, a Sacra Rituum Congregatione edita, 877 ss. Instrumenta communicationis socialis. Oecumenica Synodus suum esse censet quaestiones praecipuas tractare cum iisdem instrumentis conexas, atque Decretum edit principia complectens et normas, 145ss.; conandum est ut haec instrumenta efficaciter in multiplicibus apostolatus operibus usurpentur, 149; Officia nationalia pro rebus preli, cinematographei, radiophoniae et televisionis ubique constituenda omnique ope adiuvanda, 152. V. Consilium. Internuntiatura Apostolica in Coreana Republica erigitur, 235. Ioannes Pp. XXIII. In Allocutione ad Sacrum Collegium Romanamque Curiam B. P. eum commemorat, 44; item Hierosolymis, in sermone ad Athenagoram, Patriarcham Oecumenicum Constantinop., 172.. Irigoyen Echegaray (S. D.). V. Maria a Desponsatione. Italica Natio. B. P. sensus in Italicam gentem, 192; et fiducia, 192 s. ; publicae amicitiae rationes quae Italicae nationi sunt cum Apostolica Sede, 198, 1006 s. V. del Balzo Iulius. V. Moro Aldo. Illi P., centesimo et quinquagesimo volvente anno a Societate Iesu in integrum restituta, paternaque ei vota profert; recolit dolendas rerum vicissitudines, quarum causa Ignatiani sodales tot res adversas tantasque aerumnas passi sunt ; recolit restauratae religiosae familiae benignum ac praesentem affuisse Deum, 803 s. ; laudat eorumdem sodalium praeclare gesta magno cum catholicae religionis emolumento, hortatur ut in fidelitate erga Ecclesiam et Christi Vicarium magis magisque confirmentur et pergant indefatigatam operam praestare in externis apostolatus operibus, 804 s. « Jeunesse Ouvrière Chrétienne».' V. Opifices. K Kalemba Murumba seu Mulumba (B.) Matthias. V. Licanga Carolus. «Katholikentag», qui dicitur, octogesimus Coetus in urbe Stuttgardia a Germaniae christifidelibus catholicis habetur, ad verba Apostoli explananda : « reformamini in novitate sensus vestri », 817 ; radiophonia nuntio B. P. eos hortatur, ut fidem maximi faciant, Christo confidant, pietatem colant, legem Dei servent, 817 ss. Kaunda Kenneth D., Zambianae Reipublicae Praeses. Beatissimum Patrum invisit, qui comiter eum excipit et alloquitur, fundens vota pro populo Zambiae sui iuris recens effecto, 1002 s. L Laicorum apostolatus. Ipsa Sacra Hierarchia auxilium petit a laicis christifidelibus ad christianam vitam tutandam, 452; quantam valeat opem ferre Ecclesiae Actio Catholica, ecclesiasticae auctoritati subiecta, 452 s. Landázuri Riclcetts Card. Ioannes, Archiep. Limanus. Legatus eligitur a B. P., ut sexto Eucharistico Conventui ex universa Hispana Natione praesideat, 685 ss. J Laosiensis regio a Delegatione Apostolica Indosinensi seiungitur ac Delegationi Apostolicae Thailandiae et Paeninsulae Malacensis adicitur, 559. Janssens P. Ioannes Baptista, Societatis Iesu Praepositus Generalis. Ei scribit B. Latina lingua. Eius usus, salvo particulari iure, in Ritibus latinis est servandus, 109. 1112 Index rerum analyticus Latinitatis studia, quam maxime coniuncta cum sacrorum alumnorum institutione atque disciplina, 225 s. Lee Hahn-Been, primus Coreanae Nationis Legatus ad Apostolicam Sedem missus, salutatur a B. P., qui Litteras demandati muneris testes ab eo accipit, 389 s. Lefèvre Théo, supremi Consilii publicae rei administrandae in Belgio Praeses. Beatissimum Patrem visit eiusque laudes audit de Belgica Natione et vota excipit, 206 s. Legatorum Coetus apud Sedem Apostolicam. Ex eo Coetu Viros, novo ineunte anno, B. P. coram admittit et alloquitur, 47 ss. V. Peregrinatio in Palaestinam. Leopoldus a Castronovo (S. D.). Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 700 ss. Leopolitanus Ucrainorum Metropolita habendus est Archiepiscopus Maior, 214. Lercaro Card. Iacobus, Archiepiscopus Bononiensis. Decem lustra celebraturo, ex quo est auctus Sacerdotio, ei B. P. bene ominantia verba expromit, laudans ab eo navatam operam, 424 s. Libri liturgici. Quam primum sunt recognoscendi, peritis adhibitis et Episcopis consultis ex diversis orbis regionibus, 107; rubricae etiam partes fidelium praevidebunt, 108; inmensae molis opus, illorum recognitio, 994. Liénart Card. Achilles, Ep. Insulensis. Beatissimi Patris ad eum gratulationes et vota, octogesimum natalem celebraturum, 236. Liturgia sacra. Argumentum ante omnia in Concilio Oecum. Vat. II pertractatum et ad exitum feliciter perductum, 34; dignitas, qua pollet in Ecclesia, 34; quo spectent, cultus formae ad simpliciorem rationem nunc redactae, 35 ; Constitutio de sacra Liturgia, primus Oecumenici Concilii fructus, promulgatur, 97 ss. ; sacrae Liturgiae natura eiusque momentum in vita Ecclesiae, 99 ss. ; cura habenda de liturgica institutione et de actuosa fidelium participatione, 104s.; sacrae Liturgiae moderatio ab Ecclesiae auctoritate unice pendet 106; celebratio liturgica communis, cum frequentia et actuosa participatione fidelium, praeferenda est celebrationi singulari et quasi privatae, 107; indoles didactica et pastoralis Liturgiae, 108 s.; catechesis liturgica omnibus .modis inculcanda, 109; aptatio ingenio et tradi- tionibus populorum forte perficienda in sacrae Liturgiae instauratione, 110 s. ; vita liturgica in dioecesi et in paroecia fovenda, 111 s. ; quid praescribitur ad actionem pastoralem liturgicam fovendam; 112; Commissiones de sacra Liturgia, de Musica sacra et de Arte sacra in singulis dioecesibus costi tuendae, 112 s. ; decernitur ut quaedam Oecumenicae Synodi praescripta de sacra Liturgia vigere incipiant, 139 ss. ; Instructio a S. Rituum Congregatione editur, ad exsecutionem Constitutionis de Sacra Liturgia recte ordinandam, 877 ss. ; intima conexio necesse est vigeat Liturgiam inter et eathechesim, religiosam institutionem atque praedicationem, 87S, 994; quae sit competens auctoritas in re liturgica, 882 ss. ; singulorum officium in Liturgia servandum, 884; personarum acceptio non habenda, 884; nonnulli ritus ad simpliciorem formam reducendi, 884; publice precandi formulae Deo dignae, 994. V. Consilium ad exsequendam Const. de S. Liturgia. Liturgica institutio: clericorum, 879s.; sodalium Statuum perfectionis, 881; fidelium, 881. Liturgicae Commissiones : penes coetum Episcoporum instituendae, eorumque munus, 886s.; dioecesanae, eorumque munus, 887. Liturgici textus. Populares eorum interpretationes, 885 s. V. Vernacula lingua. López de Maturana (S. D.) Margarita Maria. Decretum introductionis Causae pro eius beatificatione, 538 ss. Ludovicus a Casauria (Ven. S. D.) Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 332-. Lusitana Natio. Centenaria sollemnia celebrantes in illustri sacrario Mariano montis Sameiro, nuntio radiophonico christifideles Lusitanos B. P. alloquitur, eorum dilaudans pietatem in B. Mariam Virginem, 594 ss.. V. Religiosi sodales. Lwanga Carolus, Kalemba Mulumba Matthias et viginti socii Martyres Ugandenses (BB.). Decretum de miraculis pro eorum canonizatione, 770 ss¿; relatio eorum causae in Consistorio secreto, 853 s. ; sollemniter peroratur eorum causa canonizationis in publico Consistorio, 875s.; Patrum Cardinalium et sacrorum Antistitum suffragia pro illorum canonizatione B. P. excipit, 876; Decretum de tuto pro eorum canonizatione, 835s.; sollemnis eorum canonizatio, 901 ss. ; B., P. gloriosum Index rerum analyticus illorum martyrium recolit (homilia), quod paginam addidit egregiis narrationibus veteris Africae de Sanctis Martyribus et Confessoribus illius regionis, 903 ss. M Magisterium Ecclesiae. Quanti facienda sit ab Athenaearum doctoribus et alumnis reverentia atque oboedientia ei debita, 364 s. Mai (8. D.) Iordanus. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 705 ss. Mansfeld P. Carolus, Clericorum Regularium Ministrantium Infirmis Generalis Praefectus. Ei scribit B. P. ob celebranda sollemnia, trecentesimo et quinquagesimo revoluto anno a S. Camilli de Lellis obitu, religiosos eius sodales adhortans ad Conditoris vestigia premendá, 744 ss. Marella Card. Paulus. Legatus deligitur a a B. P., ut Neo-Eboraci auspicalibus ritibus praesideat, quibus bonarum artium ex omnibus nationibus Expositio instaurabitur, 357 s. ; item, Legatus renuntiatur, ut Parisiensi institutae celebrationi praesideat, ad saecularem recolendam memoriam conditae illius urbis cathedralis ecclesiae, 426 s. Maria a Desponsatione Irigoyen Echegaray (S. D.). Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 697 ss. Maria a Divino Corde (Ven. 8. D.). Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 334. Maria B. Virgo. Beatissimi Patris de Ea sensus et ad Eam preces in templo Nazarethano Annuntiationis, 166; in Encyc. Litt. B. P. absolutissimum christianae perfectionis exemplum Eam appellat, 636; tertiae Oecumenici Concilii Sessioni finem imponens, B. P. «Matrem Ecclesiae» Eam declarat ac precatur, 1015ss.; novae appellationis vim B. P. illustrat Patresque Conciliares hortatur, ut studeant Mariae nomen et honorem apud christianum populum impensius extollere eiusque exemplum ad imitandum proponere, 1016 s. V. Concilium Oecum. Vat. II. Melita insula. * V. Borg Olivier Georgius. V. Gonzi Michael. (aMessa dell'Artista». Sodales bonarum artium cultores adsunt Sacro a B. P. in Sacello Sixtino peracto ac eius sermonem 1113 audiunt, 438ss.; inceptum B. P. laudat et probat, 442; et pia dat sodalibus monita, 443 s. Methodus doctrinae sacrae tradendae. Tum positiva, tum speculativa, quales in scholis ecclesiastica probante auctoritate vigent, suum momentum, suam utilitatem habet, 365. Missa. Ordo Missae ita recognoscendus, ut singularum partium propria ratio et mutua conexio clarius pateant, atque pia et actuosa fidelium participatio facilior reddatur, 114'; duae partes, arcte inter se coniunctae, e quibus Missa quodammodo constat, liturgia nempe verbi et eucharistica, 115; quae sint iam servanda, donec integer Ordo Missae instauratus fuerit, 888 ss. ; novae normae liturgicae de lectionibus et cantibus inter lectiones in Missis cum populo celebratis, 889 s. ; item, de homilia diebus dominicis et festis de praecepto aliisque diebus, 890; item, de oratione communi seu fidelium, 890 s. V. Vernacula lingua. Missionales. Praesules, Sacerdotes et Sacras Virgines, ex australi regione Sudanensi misere pulsos, B. P. coram admittit ac paterne solatur, 307 s. Missiones catholicae. Optandum est, ut Ecclesia universa missionalis sit, ut singuli etiam fideles animo et re missionales evadant, preces, pietatis officia, stipem perquam liberalem aferentes in adiumentum et levamen praeconum Evangelii, 998 s. a Modus vivendi». V. Conventiones. Monachorum vita. Quae adhuc docere possit hominibus nostrae aetatis, 986 s. Mora Reginaldus Leander. Vènetiolanae Nationis Legatus, Litteras legationis fidem facientes tradit B. P., qui eum alloquitur eique vota facit, 450 s. Moreno Hueyo Belisarius. Missus a Republica Argentina Legatus, B. P. Litteras demandati muneris testes tradit eiusque vota audit, 687 s. Moro Aldo, supremi Consilii publicae rei administrandae in Italia Praeses. Beatissimum Patrem visit, qui eum eomiter excipit, votis pro illo ac pro Italica Natione effusis, 197 s. Munyaneza Augustinus, primus Ruandensis Reipublicae Legatus, a B. P. salutatur, Index rerum analyticus 1114 cum Litteras crediti muneris testes ei tradit, 816. bet, cui qui interfuerunt B. P. verba exhortationis audiunt ad bona persequenda incepta, 305 ss. Musica sacra. Nobile subsidium Liturgiae, Apostolicae Sedi curae fuit et est in praesenti, 231 s.; Commissio de Musica sacra in quavis dioecesi constituenda, 113 ; quae de musica sacra sensit ac statuit Oecumenica Synodus, 128 ss. V. Consociatio Intern. Musicae Sacrae. Officium divinum. Nova eius instauratio ad normas Oecumenici Concilii, 122 ; ab iis qui chori obligatione tenentur persolvendum, 895 s. ; facultas ab Officio divino dispensandi vel illud commutandi, 896. V. Vernacula lingua. N Officium parvum. Liturgicae normae ad illud quod attinet, 896 s. Nationes. V. Civitates. Nazareth. Prima Evangelii schola, 167; documenta et exempla virtutum, quae e S. Nazarethana Familia prodierunt, 168. Normae : — de sacrae Liturgiae instauratione, 106 ss. ; — quibus, cessante statuta legis vacatione, quaedam Oecumenicae Synodi praescripta de sacra Liturgia ad effectum adducuntur, 141 ss.; — ab Oecumenica Synodo statutae de recto usu instrumentorum communicationis socialis, 145 ss. ; — a Pont. Consilio studiis Bibliorum provehendis traditae, ut exegetarum labor adiuvetur in historica Evangeliorum" veritate inquirenda, 712ss.; r- a S. Sacra Congregatione Sancti Officii editae de cadaverum crematione, 822s.;• — a Sacra Rituum Congregatione statutae ad exsecutionem Constitutionis de Sacra Liturgia recte ordinandam, 877 ss. Novensilis sacerdos. V. Benedictio Papalis. Nuntiatura Apostolica erigitur : in Republica Ruandensi, 561. Nyasaland (nunc Respublica «Malawi»). V. Theunissen I. B. Hubertus. O 0'Boyle Patricius Aloisius, Archiep. Vashingtonensis. Ad eum, Catholicae Studiorum Universitatis Americae Cancellarium, B. P. nuntium mittit, septuagesimo quinto anno volvente ab illo Athenaeo constituto, 978 ss. Opifices. Calendis Maiis B. P. eos alloquitur, sollicitudinem Ecclesiae in illos recolit, sacri Evangelii praecepta eis ostendit, 433ss.; sociale solacium ab Ecclesia opificibus non denegatur, 436s.; iuvenes opifices e Sodalitate v. d. « Jeunesse Ouvrière Chrétienne » B. P. nuntio radiophonico salutat, et hortatur, Argentorati adunatos ad condenda iuvenum opificum Europaeorum statuta, 764 ss. V. «Fondazione S. Paolo». Ordo Missae. V. Missa. Orientales Ecclesiae catholicae. V. Concilium Oecum. Vat. II. Orione (S. D.) Aloisius. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 776 ss. P Paenitentiae opera. Ea B. P. christifidelibus suadet, proxime ineunte tertia Oecumenicae Synodi Sessione, 748 s. Pallium sacrum. V. Postulatio Palliorum. Paraquariana Natio. V. Cabello Oscar. Pascha Resurrectionis D. N. I. Ch. Beatissimi Patris omina, hortamenta et Benedictio christifidelibus Urbis et Orbis, eo festo die, 391 ss.; lumen affert laetitiamque hominibus Domini Resurrectio, 393 ss. « Oecumenismus ». V. Concilium Oecum. Vat. II. Patricii Nobilesque Romani. Novo ineunte anno, Beatissimo Patri fausta ominantur, 193; B. P. Sui benevoli in eos animi sensus aperit, 194s.; adiutricem illorum operam in pastorali et caritatis munere exercendo ab eis exspectat Ecclesia, 196. «.Office International de l'Enseignement Catholique» (O.I.E.C.). Romae Coetum ha- Patroni caelestes declarantur : S. Martha, deversoriorum Italiae dominorum, mini- 1115 Index rerum analyticus strorum mensarumque famulorum, seu «Albergatori é Lavoratori degli alberghi e delle mense», 13; Beata Maria Virgo, «Nostra Domina e Ssmo Sacramento» appellata, Congregationis Presbyterorum et Societatis Ancillarum a Ssmo Sacramento, 14; B. M. V., «del Roble» vulgo appellata, archidioee. Monterreyensis, 16; B. M. V. Immaculata de «Lourdes» et S. Raphaël Archangelus (principales), S. Ioseph, Deiparae Virginis Sponsus (secundarius), universae dioecesis Fororaphaëliensis, 74; S. Franciscus Assisiensis, dioec. Franciscopolitanae, 75; B. M. V., a monte Carmelo appellata, dioec. Formosae, 77; S. Franciscus Salesius, universae dioecesis Neuquenianae, 78 ; S. Gabriel Arch., omnium cum auctoritate Legatorum Reipublicae Argentinae, 257; B. M. V. «Dei Valle» (principalis), S. Ioseph et S. Franciscus Solano (secundarii), totius Anatuyanensis dioecesis, 259; S. Rosa Limana, dioec. Sanctae Rosae in California, 293; B. M. V. «Annuntiata», dioec. Stocktoniensis, 294; S. Petrus Cia ver. dioec. Barrancabermeiensis, 295; S. Ioannes de Brébeuf et Socii Martyres, provinciae Canadiae Inferioris Societatis Iesu (principales) et provinciarum Galliae Atlanticae, Galliae Mediterraneae, Galliae Septemtrionalis ac Parisiensis eiusdem Societatis (secundarii), 297 ; S. Ioannes Franciscus De Regis, Societatis Iesu provinciarum Galliae Atlanticae, Mediterraneae, Septemtrionalis et Parisiensis, 298; S. Petrus Claver, provinciae Columbianae, Occidentalis et Orientalis Societatis Iesu (principalis) et provinciae Septemtrionalis Mexicanae eiusdem Societatis (secundarius), 300; B. M. V., vulgo «a Fontenova» appellata, dioec. Piseiensis, 417; S. Pius X, urbis ac dioecesis Mantuanae "(secundarius), 418; S. Antonius Patavinus, archidioee. Iudiciforensis, 419; B. M. V. in caelum Assumpta (praecipua) et S. Philippus Ap. (aeque-principalis), dioec. Orurensis, 421; S. Rosa Limana, dioec. Sanctae Rosae in Argentina, 511; B. M. V., vulgo «La Virgen de las gracias de Torcoroma» appellata, dioec. Ocaniensis, 512; S. Franciscus Salesius, dioec. Bakeriensis, 513; B. M. V. a septem Doloribus, Congregationis Filiorum a Caritate («Canossiani»), 514; B. M. V.. «Scala Paradisi» appellata (principalis), et S. Conradus Confalonieri (aeque-principalis), dioec. Netensis, 517 ; B. M. V. de Mercede, archidioee. Tucumanensis, 518; S. Stephanus Protomartyr, municipii Cotiniolae, 519; S. Antonius M. Gianelli (aequeprincipalis una cum S. Columbano Abbate), dioecesis et urbis Bobiensis, 523; S. Paulus Ap., laicorum apostolatus, qui « Cursillos de Cristiänidad » appellatur, 524; B. M. V. a Septem Doloribus, totius regionis Ciminiae, 555; B. M. V. «Salus Infirmorum», dioec. Facatativensis, 556; B. M. V. a Mercede, universi Aequatoriani Exercitus, 676; S. Albertus Magnus, cognominis religiosae provinciae Ordinis Dominiciani, in Foederatis Septentrionalis Americae Civitatibus, 677 ; S. Raphael Archangelus, Inspectorum Annonae in Urbe, 682; B. M. V. v. «de la Cinta», urbis Huelvae, 735; S. Andreas Corsini, Tuscae provinciae Ordinis Fratrum B. M. V. de Monte Carmelo, 738; S. Antonius M. Claret, Congregationis Sororum Adoratrieum Ancillarum a Ssmo Sacramento et Caritate, 800 ; S. Antonius Patavinus, dioec. Neo-Ignassuensis, 912; S. Benedictus Abbas universae Europae, 965; S. Matthaeus Ap. et Ev., Lusitanorum Militum aerariae rei tuendae, qui vulgo «Guarda Fiscal» appellantur, 974. ; Paulus Ap. (S.). Ob undevicesimum revolutum saeculum ab eius adventu in Hispaniam, sollemnia Tarracone aguntur, 189s.; Christifidelibus Hispaniae eadem sollemnia celebrantibus B. P. nuntium mittit, laudes tribuit et tradit hortamina, 207 ss. Paulus Pp. VI. Nominalem diem celebrans, Sacri Collegii omina grato animo excipit, 581 ; anno exacto, ex quo ad Summum Pontificatum- est evectus, acta recolit, praesertim Oecumenicae Synodi progressionem, constitutum de non Christianis Secretariatum, ad Loca Sancta peregrinationem, 582 ss. ; primas daturus Litteras Encyclicas post delatum ei Summum Pontificatum, animum amantem ac reverentem ad Ecclesiam sanctam veluti naturae sponte refert, 609. Paupertas. De spiritu seu studio servandae paupertatis in Litt. Encyc. B. P. agit illiusque momentum ac necessitatem illustrat pro recta vitae ecclesiasticae renovatione, 634 s. Pax. In praesens adhuc incerta, insidiis petita, variis in locis non servata, timore magis quam amicitia ac mutua fide innititur, 60, 587, 761 s.; omnes bonae voluntatis homines B. P. hortatur et obtestatur, ut pro veri nominis pace servanda "adlaborent, 60, 759ss.; item, in urbe Bethlehem, de tutanda pace Civitatum Moderatores obtestatur, 179; pace indigent homines magisque hodie exurgit necessitas servandae inter gentes concordiae, 587; pro pace Apostolicae Sedis munus et auxilium, 587 s., 614; ex colloquio Ecclesiae cum huius aetatis hominibus, pax in mundo servanda emolumentum capiet, 654; quibus rationibus concordia et populorum salus magis fulciantur, 762 s. V. Casinense ArcJiicoenobium. Pelliculae cinematographicae (taeniolae). V. Cinematographica ars. 1116 Index rerum analyticus Perazzo (8. D.) Paulus Pius. Decretum introductionis Causae pro eius beatificatione, 532 ss. Ordinariis B. P. epistulam mittit, illius Pontificis merita recolens et beneficia, 933 ss. Peregrinatio in Palaestinam a Paulo VI peracta: de eo itinere nuntius a B. P. conciliaribus Patribus datur, 39; Summi Pontificis peregrinationis causae declarantur, 39, 46 s., 49, 62, 159, 354; in aëronavium portu, Reipublicae Italicae Praesidem., qui eum exceperat, B. P. salutat, 158s.; item Hussein Regi Jordaniae, in aeroporti ad Amman, Sui grati animi sensus ostendit, 159s.; ad civitatis Ierusalem Moderatores, incolas et peregrinos B. P. salutationis verba, 160s.; in Basilica Sancti Sepulcri B. P. Sacrificium Eucharisticum peragit summasque Calvariae scalas ascendit, flagrantissimas preces pro omnium necessitatibus effundens imploransque pro omnibus veniam, 162, 370 ss. ; sermo B. P. ad christifideles catholicos e variis Orientis Ritibus, 162 s. ; Patriarcham Oecumenicum Constantinopolitanum B. P. comiter excipit et alloquitur, 171 ss. ; item Patriarchas seiunctarum Ecclesiarum Hierosolymitanae et Armenorum excipit et comiter salutat, 163ss.; in Israelis agro B. P. a Reipublicae Praeside exceptus grati animi sensus pandit, 165 s. ; in Nazarethano templo Annuntiationis B. M. V. divina hostia litat et ad fidelium coetum sermonem habet, 166 ss. ; sacrum Nativitatis specum in urbe Bethlehem visitât, sacrisque ibi operatus, nuntium legit, 173 ss. ; Romam rediturus, a Rege Jordaniae salutatur, cui verba facit, 179s.; Romae in aëronavium portu Sui moti animi sensus aperit Reipublicae Italicae Praesidi, Civitatis Moderatoribus ceterisque adstantibus Viris, 1801 s. ; Palatium Apostolicum ingressus, christifideles in Petriano foro adunatos alloquitur, gratias illis agens illosque ad preces fundendas adhortans, 182 ; e peregrinatione reversus B. P. ad cunctos Fratres in Episcopatu laetabundo animo Se convertit ac Sui commoti animi sensus pandit, 183 ss. ; de felici peregrinationis exitu ut grates Deo persolvantur, universos Episcopos rogat, 186; de peracta peregrinatione et de exspectatis fructibus B. P. Viros e Legatorum apud Sedem Apostolicam Coetu alloquitur, 199; peregrinationem B. P. recolit in Allocutione Sacro Collegio habita, 584 s. Pius Pp. XI. Quinto et vicesimo exacto anno ab eius obitu, praesente Beatissimo Patre, eius agitur memoria, 579 ss. Piamarta (8. D.) Ioannes Baptista. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 826 ss. Pius Pp. II. Quinto exeunte ab eius obitu saeculo, in eius restaurandam memoriam, quaedam habentur incepta in archidioecesi Senènsi, in dioecesi Tergestina, atque in dioecesibus Clusina et Pientina, cuius Pius Pp. XII. In Palaestinensi peregrinatione B. P. de caritate et de paterna eius sollicitudine verba laudis habet ad Israelíticos Moderatores, 170 s. ; statua aenea in Basilica Vaticana illi posita inauguratur, praesente Beatissimo Patre, qui eius recolit animi virtutes, vitam adumbrat et operam laudat, 309 ss. ; « Defensor Civitatis» et pacis signifer, 312, 760; sedula, etsi frustrata, eius opera pro Casinensis Archicoenobii incolumitate, 985. Postulatio Palliorum, 874. Praedicatio verbi divini : in Encyc. Litt. B. P. monet de summo momento, quod illa servat et his potissimum temporibus accipit in apostolatus catholici provincia, 648; praedicationis notae, 648. . Praefecturae Apostolicae: — noviter erectae : Vanimoënsis, 551 ; Sa-, mensis, 670; Ariariensis, 729; Raipurensis, 789; — dioeceses effectae : Oyoënsis, 240 ; Hvalienensis, 252; Vankiensis, 253; Kengensis, 485; Sikassensis, 487; Kayensis, 492; Shikokuensis, 549; Kituiensis, 665; Bossangoaënsis, 731; Palaënsis, 732; Parakuensis, 793; Bangassuensis, 797 ; — dismenbrata: Parakuensis, 791; — cuius fines mutantur : De Aarensis, 85. Praelaturae « nullius » : — noviter erectae : Chotensis, 322 ; Petrosi Culminis, 481; Borbensis, Coaritana, Itacoatiarensis, 494; Isabellopolitana, 663; — dismembrata : Parintinensis, 494; — suffraganeae : Chotensis, metrop. Truxillensi, 322; Petrosi Culminis, metrop. Belemensi de Para, 482; Borbensis, Coaritana, Itacoatiarensis, metrop. Manaënsi, 494; Isabellopolitana, metrop. Zamboangensi, 663; — quarum fines mutantur: Marajensis, Xinguensis, 268. Preces. Appropinquante die Pentecostes universos Praesules et christifideles B. P. ad ingeminandas preces invitat, ut ex Oecumenico Concilio magni exspectatique fructus ubertim percipiantur, 353 ss. ; iterum ad preces fundendas B. P. omnes invitat, proxime ineunte tertia Oecumenicae Synodi Sessione, 748 s. 1117 Index rerum analyticus Primatus Summi Pontificis et reconciliatio cum seiunctis fratribus, 656 s. V. Summus Pontificatus. Primiceriatus dignitas erigitur in Capitulo cathedrali Laudensi, 695. Privilegia-, nova quaedam omnibus Episcopis sive residentialibus sive titularibus conceduntur, l i s . Progressio doctrinarum. Eam Ecclesia non metuet, immo ei favet, 945 s. Provinciae ecclesiasticae : — noviter constitutae : Portus Montt, 328 ; Hermosillensis, 496; Rosariensis, 503; Bhopalensis, 546; — dismembratae: Ssmae Conceptionis, 328; Chihuahuensis, 496; Bonaërensis, 503; Agraensis, Nagpurensis, 546; — quarum fines mutantur: Nagpurensis et Bhopalensis, 769; Onitshaënsis et Kadunaënsis, 1034 s. Q Quadragesimale tempus. Duplex eius indoles, 127; paenitentia huius temporis propria, non tantum interna' et individualis, sed externa quoque et socialis, 127. Quéguiner P. Mauritius, Moderator Generalis Societatis Parisiensis Missionum ad exteras gentes. Tertio saeculo volvente ab eadem Societate constituta, ei scribens B. P. laudat egregie acta sodalium, quorum plures sanguine effuso Fidem asseruerunt, 23s.; eos rogat, ut eximiam hereditatem a maioribus traditam integram servent augeantque, 24. R Religiosae Familiae. Normas a Legifero Patre suo statutas sartas tectas quam maxime servent 568 s. ; earum incrementum in diligentiore regularum observantia, potius quam in sodalium numero aut in novis conditis legibus, est ponendum, 569; cuiusque Instituti leges ad mutatas temporum condiciones assidue accommodandae sunt, natura servata ac disciplina Sodalitatum propria, 569; in Institutorum renovatione, spirituali sodalium vitae praecipuae partes sunt tribuendae, 569s.; ad hodiernas rerum condiciones et adiuncta apostolicum munus ipsorum proprium Instituta sedulo conforment, 570. Religiosi sodales. Ex universa natione Lusitana Coetum habentes, a B. P. per nun- tium saltitantur eiusque animi sensus de vita religiosa percipiunt, 400 ss. ; qui Romam convenerunt ad sui cuiusque Instituti Capitulum Generale, B. P. obsequium praebituri adeunt, 565; nunc cum maxime Ecclesiae opus est testimonium publicum et sociale, quod vita religiosa impertitur, 567 ; plurimi faciant oportet vota religiosa, 567; religiosam oboedientiam excolant, studium paupertatis inculcare ne desierint, singulari diligentia, quasi pretiosam gemmam, castitatem servent, 567 s. ; eorum navitas in apostolico munere cum sacrae Hierarchiae normis concordi ratione procedat, 570s.; quosdam Religiosos sodales, Romae Conventus habentes, B. P. adhortatur eosque gratulatione prosequitur, quia idcirco congregati sunt, ut Religiosis suis Familiis aptius in dies consulant, 758 s. Renovatio. V. Caritas. V. Ecclesia. V. Paupertas. Ritus Ecclesiae. Omnes legitime agnitos aequo iure atque honore habet Sancta Mater Ecclesia, 98. Rosa aurea. In honorem Iesu Infantis tribuitur et in sacram Bethleemitici specus aedem a B. P. defertur, 173, 188. Rosarium mariale. « Cruzada do Rosario em Familia», in Foederatis Brasiliae Civitatibus, 54. Ruandensis Respublica. V. Munyaneza Augustinus. V. Nuntiatura Apostolica. Rubio y Peralta (S. D.) Iosephus Maria. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 703 ss. s Sacramenta. Ritus recognoscendi ad eorum administrationem, 118 s. ; novae normae liturgicae quoad eorum administrationem, 892 ss. Sacramentalia. Recognoscenda, ratione habita normae primariae de conscia, actuosa et facili participatione fidelium, attentisque temporum necessitatibus, 120; novae normae liturgicae de quibusdam Sacramentalibus, 895. Sacrificium Missae. V. Missa. 1118 Index rerum analyticus Salesianum Pont. Athenaeum prope habebit Pont. Institutum altioris Latinitatis recens conditum, 228. Salvatoriana Respublica. Christifidelibus illius nationis, Eucharisticum Conventum celebrantibus, B. P. animi sensus pandit, monita tradit ac vota fundit, 398 ss. V. Trigueros Alcaine Ernestus. Santin Antonius, Archiep. Episcopus Tergestinus et Iustinopolitanus. V. Pius Pp. II. Schaufele Hermannus, Archiep. Friburgensis* Ei scribit B. P. ob sollemnia peragenda, quinquaginta et quingentis exactis annis ab inito Constantiensi Concilio, 683 s. « Settimana mondiale della Radio ». De mirifico invento laudes habet B. P., praesertim quod ipsum vocis diffusioni faveat, simulque optat ut bono inserviat, 1020. Shasar Zalman, Israeliticae Reipublicae Praeses. V. Peregrinatio in Palaestinam. Societas Iesu. V. Janssens P. Ioannes Baptista. Sophorum Pont. Collegium. Sodales per hebdomadam Coetum habentes B. P. salutat momentumque recolit propositae in illo Coetu quaestionis («Cerveau et conscience »), 943 s. ; Ecclesiam progressioni doctrinarum favere iisdem sodalibus B. P. affirmat, 945 s. Secretariatus de non Christianis. A B. P. nuntiatur erigendus, 433; erigitur, 560'; eius munus, 584. Spiritus Sanctus Paraclitus. Nova pia invocatio in Eius laudem, addenda in laudibus in blasphemiarum reparatione, 338; Eius praesentia in Oecumenica Synodo a B. P. illustratur, 8C7 s. Segni Antonius, Reipublicae Italicae Praeses. In Aedibus Quirinalis collis Beatissimum Patrem excipit ab Eoque laudis ac existimationis verba audit, 191. V. Peregrinatio in Palaestinam. Statuta iuvenum opificum ex Europae nationibus. V. Opifices. Seiuncti fratres. Eos B. P. rogat ut Christi et Ecclesiae amor omnem inceptum inspiret, quod reconciliationi faveat, 175 ; in caritate eos omnes salutat B. P., Sacrum peragens feria V in «Coena Domini», 362 ; Ecclesiae colloquium cum eis, 655 s. ; in Concilio B. P. voluntatem suam et opem illis denuo testatur, fore confisus ut impedimenta, dissensiones, suspiciones quondam tollantur, quae unitati fovendae obstant, 814, 942, 1012 s."; studium ea melius cognoscendi atque probandi, quae in variis eorum communitatibus et vera et probanda sint, 815, 942; ab iisdem communitatibus B. P. petit, ut catholicam fidem et catholicam vitae rationem melius ipsae cognoscant, 815; clamantia caritatisque plena B. P. verba ad seiunctas Ecclesias, 815; ad Ecclesias Orientales seiunctas, Rhodi coetum habentes, B. P. nuntium mittit, fraterne eas salutat ac Spiritus Sancti lumen illis optat, 1021. V. Communitates Christianae non Catholicae. « Séminaire des Nations Unies sur la liberté de l'information». Romae habetur, cui qui interfuerunt B. P. verba audiunt, sensum Ecclesiae de re ab iis pertractata illustranti a, 387 ss. Senegalensis Respublica. V. Devès Petrus. Steeb (S. D.) Ioannes Henricus Carolus. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 833 ss. •Sudan. B. P. dolet de Missionalibus e Sudanensi regione australi misere pulsis, 308. Sukarno, Indonesianae Reipublicae Praeses. Summum Pontificem visit ab eoque comiter salutatur, 946. Sulprizio (Ven. S. D.) Nuntius: Beatus renuntiatur, 17 ss. ; recensio eius vitae, 18 ss., et actorum causae, 21; novensilis Beati B. P. virtutes recolit ac laudat, 25 ss. ; adulescentibus et operariis Beatus mirabile praebet exemplum, 28 s. Summus Pontificatus: Summopere intererat illius praerogativas tunc aperte ac definite agnosci in Oecumenica Synodo, cum solvenda erat quaestio de auctoritate episcopali in Ecclesia, 1010 s. Supellex sacra. Quae de ea statuit Oecumenicum Concilium, 130. Supplicatio : — octo dierum pro christianorum unitate, 186, 201; — in diem dominicam II post Pascha indicta, ad sacerdotum, religiosorum soda- Index rerum analyticus lium sacrärumque virginum copiam a Domino impetrandam, 396. V. Unitas. T Tabularía ecclesiastica. Illorum momentum, pretium, necessitatem B. P. recolit tabulariis Romae Coetum habentibus, quibus etiam gratulatur de impenso eorum labore, 999 ss. ; quae vitia et incommoda sint adhuc lamentanda, ad illa tabularía quod attinet, 1001. Templa. Liturgicae normae, iuxta S. Oecumenicae Synodi mentem editae, ad ea erigenda, reficienda aut aptanda, 897 ss. Theunissen Ioannes Bapt. Hubertus, Archiep. Blantyrensis. Cum regio Nyasaland sui iuris esse coepit, nuntium gratulatorium, omina ac vota a B. P. accipit, 597. Thomae (S.) Aquinatis Opera. V. Fernandez P. Anicetus. Tisserant Card. Eugenius, Sacri Collegii Decanus. Octogesimum natalem acturo, ei B. P. gratulatur, 301 s.; proxime ineunte tertia Oecumenicae Synodi Sessione, ad eum Epistulam mittit B. P., eidem officium committens adhortandi sive Patres Conciliares sive christifideles universos, ut paenitentia et precatione Concilii iuvent labores, 747 ss. Trigueros Alenine Ernestus, Salvatorianae Reipublicae Legatus, B. P. Litteras concrediti muneris testes tradit eiusque gratulationes ac omina excipit, 1003 s. Ü Ugandenses Martyres. V. Lwanga Carolus. « Union de l'Europe Occidentale ». Viri e Consilio, Romae Coetum habentes, a B. P. coram admittuntur, 590. «Union Médicale Latine». Viros artis medendi peritos Romae Coetum habentes B. P. coram admittit et alloquitur, 368; illisque ostendit quanto studio Ecclesia ad progressiones eiusdem artis intendat, 368 s. « Unione Cristiana Imprenditori e Dirigenti ». Neapoli Coetum habet eiusque sodales 1119 B. P. excipit et alloquitur, 574; iisdem sodalibus conductorum operis operibusque praepositorum momentum, partes, merita onusque B. P. memorat, 575 ; quia christiano nomine gloriantur, sodales multa e christiano nuntio didicerunt apta quaestioni de re sociali ex aequo solvendae, 576 ss. « Unione Internaz. Giovani Democratici Cristiani». Sodales Romae Coetum habentes B. P. alloquitur laeto animo, quia iuvenes, quia democratici, quia christiani eodem tempore, 203 ss. Unitas. Valde desideratur nostra aetate inter homines, 61, 359s.; de hac unitate B. P. vota in festo Nativitatis Domini, 61; B. P. christifidelibus catholicis e variis Orientis Ritibus unitatem commendat in peregrinatione ad sacra Palaestinae loca, 163; voluntas sollertem dandi operam ut, dissensionibus superatis, christiani omnes «unum sint», 172, 175, 201, 814s.; quaestio de christianorum unitate in praesens vitari haud potest, 175; e peregrinatione in Palaestinam revérsüs, B. P. peculiari modo commendat christifidelibus octo dierum Supplicationem pro christianorum unitate, ante festum conversionis S. Pauli habendam, 186 s. ; unitas fovenda inter varias Europae nationes, ad belli periculum praecavendum, et ad gentium bonum, 205; fovenda in ecclesiasticorum Italicorum vita, 38C s. ; Eucharistico Coetui ex universa Hispania celebrato argumentum proponitur de unitate, 690 ss. V. Ecclesia. Universitas Catholica Studiorum Americae. Septuaginta quinque a suo ortu annos celebrat et gratulationes, comprobationes omniaque B. P. excipit, 978 s. universitas Pont. Gregoriana. In eius aedibus B. P. ad Moderatores, Doctores discentesque sermonem habens, gratulatur ex animo miram actuosamque vitae ubertatem, qua universitas viget ac floret, 363; hortatur, ut in iuniore clero insti" tuendo laudabiliter pergat doctrinae incolumitati consulere, 364s.; optat, ut iuvenes instituendi e tradita doctrina aliquid percipiant, quo pietatem alant et ad spiritualem profectum moveantur, 366. Urbevetana cathedralis Aedes. In ea B. P. Sacrum peragit et Clerum, Magistratus urbisque cives alloquitur, cum sollemnia celebrarentur, septimo exacto saeculo ab edita Constitutione Apost. « Transiturus », 751; suscepti itineris causae a B. P. declarantur, 751 ss. ; hodiernum Urbevetanum nuntium ad homines, 757. Index rerum analyticus 1120 T van den Boer (8. D.) Andreas. Decretum introductionis Causae pro eius beatificatione, 540 ss. Venetiolana Natio. V. Mora Reginaldus Leander. Verdi Dei sacrae celebrationes. Fovendae in locis quae sacerdote carent, 884 s. Vernacula lingua. Conversio textus latini in linguam vernaculam in Liturgia adhibenda, a competenti auctoritate ecclesiastica territoriali approbari debet, 110; linguae vernaculae usurparlo in Missis cum populo celebratis, 114, 891; in administratione Sacramentorum et Sacramentalium, 117, 892; in Officio divino vel parvo recitando, 124 s., 896 s.