ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE An. et Vol. XCVII TYPIS VATICANIS MMV An. et vol. XCVII 7 Ianuarii 2005 N. 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico – Città del Vaticano – Administratio: Libreria Editrice Vaticana ACTA IOANNIS PAULI PP. II LITTERAE DECRETALES I quibus Beatae Benedictae Cambiagio Frassinello Sanctorum honores decernuntur. IOANNES PAULUS EPISCOPUS servus servorum dei ad perpetuam rei memoriam « Ambulate in dilectione, sicut et Christus dilexit nos et tradidit seipsum pro nobis » (Eph 5, 1). Beata Benedicta Cambiagio Frassinello, terrestrem decurrens exsistentiam, adhortationi Apostoli Pauli maximopere adhaesit et, divinitus suffulta, Domini voluntatem fideliter ac constanter observandam curavit. Persuasum habens - ut saepe dicere consueverat - « omnia pro Dei amore pro eiusque beneplacito facienda esse », vitae suae exemplo miserationem Christi erga indigentes visibilem reddidit. Ut eorum subveniret necessitatibus, religiosum condidit Institutum, Congregationem scilicet Sororum Benedictinarum a Providentia. Rusticis christianisque parentibus orta est die ii mensis Octobris anno mdccxci in Genuensi pago vulgo Langasco; duos dies nata sacramento baptismatis est regenerata. In urbem Ticinum cum suis coniunctis translata, inde a iuventute animo peculiariter commotam se praebuit erga eos qui morali et corporali auxilio magis indigebant, et incubuit ad catechismum puellis vi- 4 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale cinorum tradendum. Die vii mensis Februarii anno mdcccxvi Ticini viro nupsit Ioanni Baptistae Frassinello, iuveni incorruptis moribus praedito. Duobus elapsis annis ab inito matrimonio, consentiens cum marito, Benedicta coram Episcopo castitatis votum nuncupavit. Propria in domo hospitem excepit sororem Mariam, graviter aegrotantem, cui affectu et deditione inserviit. Inde a pueritia consilium concipiebat Deo omnino se vovendi; quapropter a suo confessario, patre Iacobo De Filippi, postulavit ut religiosam domum ingredi posset; attamen in illo temporis vestigio negativam obtinuit responsionem, at oboedivit. Post obitum sororis, exspectatum consensum adepta est, et, praehabito mariti consensu, religiosam amplecti potuit vocationem. Itaque domum Ursulinarum in Brixiensi oppido vulgo Capriolo ingressa est; maritus pro parte sua inter Clericos Regulares a Somascha se cooptavit. Quoniam vero Benedicta ad vitam contemplativam non vocabatur et infirma valetudine fruebatur, paucos post menses in domum paternam rediit ibique iuvenes derelictos curare incepit. Consentiente Episcopo Aloisio Tosi, anno mdcccxxvi opus incohavit ad puellis pauperibus inserviendum, ad quod inceptum exsequendum a variis benefactoribus fuit sustentata. Per decem circiter annos opus educationis impense explicavit, et cum ea sponte se sociarunt aliae iuvenes spiritu paupertatis et humilis servitii praeditae. Prae falsis opinionibus ac detracta fama, quas beata forti tulit animo, opus suum Episcopo concessit et una cum viro suo et sociabus Papiam reliquit et se contulit in Genuensem locum vulgo Ronco Scrivia, ubi « domum Providentiae » instituit, cuius erat succurrere non tantum puellis pauperibus, verum etiam illis bene constitutis et infirmis. Spiritus Sancti lumine ducta eiusque donis suffulta, asceticum iter assidue percurrit, omnes adamussim exercens virtutes. Fides supernaturalis lumen exstitit totius eius exsistentiae, qua beata Benedicta per continuam orationem et per pietatem erga Eucharistiam et beatissimam Virginem Mariam se nutriebat. Dei Providentia confidens, innumera discrimina et detestationes serene oppetivit. In primis maiorem Dei gloriam animarumque salutem sibi proposuit, quae ad exsequenda varia instituit caritatis opera. Quo opus suum solidiore muniret firmitate, una cum suis sociis condidit novam religiosam communitatem, cui inditum est nomen Sororum Benedictinarum a Providentia. Anno mdcccxlvii in urbem Iriam duas misit sorores germanas, nempe Mariam Antoniam et Iustinam Schiapparoli, ut patrem viduum et infirmam sororem assiderent; et illic exorta est domus religiosa quae dein probata est sub titulo Congregationis Acta Ioannis Pauli Pp. II 5 Sororum Benedictinarum a Divina Providentia. Statim, apostolico compulsa fervore, Ticini novam domum, orphanotrophium et scholam mulierum fundavit. Iustam et prudentem se praebuit in regendo Instituto ab ipsa fundato, in consortione cum filiabus spiritualibus fovenda nec non in opere educationis explicando in bonum puellarum, quibus inserviebat. Incommoda vitaeque contumelias patienti et aequo animo pertulit, laetam se sentiens quod proprias aerumnas cum doloribus Passionis Christi communicare poterat. Illecebris sensibusque iugiter temperavit atque corpus macerationibus sponte subiecit. Omni tempore sive consiliis moderatoris spiritus, sive praeceptis superiorum ecclesiasticorum est obsecuta. Appetens Christum pauperem imitari, filias spirituales hortabatur ad expetendam paupertatem uti praesidium Instituti. Castitatem diligenter servavit, primum uti uxor, deinde uti mulier consecrata. Postquam novissimi morbi cruciatus sustinuerat, in loco vulgo Ronco Scrivia die xxi mensis Martii anno mdccclviii ad aeternum praemium transiit. Eius sanctitatis fama in dies increbrescente, anno mcmxxvii incohatus est Processus Informativus. Servatis omnibus de iure servandis, die x mensis Maii anno mcmlxxxvii Nosmet in beatorum album eam adscripsimus. Die xx mensis Decembris anno mmi Nobis coram decretum de miraculo prodiit. Amplectentes favens votum Patrum Cardinalium et Episcoporum, in Consistorio die xxvi proximi praeteriti mensis Februarii hoc anno mmii congregatorum, statuimus ut ritus canonizationis die xix sequentis mensis Maii Romae perageretur. Hodie igitur in foro Vaticanam Sancti Petri Apostoli Basilicam prospiciente, inter sacra hanc ediximus formulam: « Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum Nostrorum consilio, Beatos Alfonsum de Orozco, Ignatium a Santhià, Humilem a Bisignano, Paulinam a Corde Iesu Agonizanti et Benedictam Cambiagio Frassinello Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ». Quae autem his Litteris decrevimus nunc et posthac rata et firma volumus esse, contrariis rebus minime obstantibus. 6 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis Maii, anno Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto. EGO IOANNES PAULUS Catholicae Ecclesiae Episcopus Marcellus Rossetti, Protonot. Apost. Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 514.585 II quibus Beato Aloisio Orione Sanctorum honores decernuntur. IOANNES PAULUS EPISCOPUS servus servorum dei ad perpetuam rei memoriam « Cum liber essem ex omnibus, omnium me servum feci ut plures lucri facerem... factus sum infirmis infirmus, ut infirmos lucri facerem; omnibus omnia factus sum, ut aliquos utique facerem salvos. Omnia autem facio propter evangelium, ut comparticeps eius efficiar » (1 Cor 9, 19-23). Pauli Apostoli haec verba nos ad Beati Aloisii Orione vitam ostendendam iuvant, qui mirum quoddam ingeniosumque nobis apparet christianae caritatis indicium. Eius vitam tum laboriosam tum nonnumquam asperam summatim complecti non possumus. Attamen asseverare licet eum inter eminentissimos saeculi xx homines propter christianam fidem palam significatam adscribi posse. Pauli Apostoli cor animumque habuit, cum esset tener ac sensibilis usque ad lacrimas, indefatigabilis animosusque usque ad audaciam, tenax operosusque usque ad heroicam virtutem, omne genus obiens pericula, Acta Ioannis Pauli Pp. II 7 politicos excultosque homines conveniens, homines fide carentes illuminans, peccatores convertens, usque in continuata fidentique precatione versans, quam interdum terrificae paenitentiae comitabantur. Aloisius Orione in oppido Pontecurone dioecesis Derthonensis die xxiii mensis Iunii anno mdccclxxii ortus est. Licet sacerdotium affectaret, tres annos (mdccclxxxii-mdccclxxxv) patrem iuvit famuli silicarii sustinens partes. Die xiv mensis Septembris anno mdccclxxxv, xiii annos natus, Franciscale claustrum Iriense ingressus est, sed peripneumonia affectus, cum summo discrimine versaretur, domum repetivit. Ab anno mdccclxxxvi ad annum mdccclxxxix Oratorio Valdocco Taurinensi est receptus. Derthonense deinceps seminarium ingressus est. Derthonae die iii mensis Iulii anno mdcccxcii primum adulescentibus in christiana disciplina erudiendis oratorium instituit; insequenti anno, die scilicet xv mensis Octobris anno mdcccxciii, Aloisius Orione, clericus xxi annorum, Collegium pauperibus adulescentibus destinandum condidit. Die xiii mensis Aprilis anno mdcccxcv ordine sacro est auctus atque eadem in celebratione eius collegii sex alumnis clericale tradidit Episcopus vestimentum. Iuvenem circum Conditorem increbruerunt clerici et iuvenes sacerdotes, qui primum Parvae Operae Divinae Providentiae globum constituerunt. Derthonensis Episcopus, excellentissimus Dominus Hyginus Brandi, anno mcmiii congregationem marium religiosam Filiorum Divinae Providentiae canonice agnovit (videlicet sacerdotum, fratrum, coadiutorum et eremitarum), quique charisma confirmavit, quod apostolico modo ita explicatur « ut sociata opera praestetur ut parvuli, pauperes populusque per caritatis ministerium Ecclesiae Summoque Pontifici deferantur », quod per iv peculiare votum significatur « fidelitatis erga Summum Pontificem ». Ipso roboratus Leonis XIII consilio, Beatus Orione in primis Constitutionibus anni mcmiv inter novae Congregationis incepta illud posuit propositum adlaborandi ut « separatae Ecclesiae unitatem adipiscerentur ». Christi fuit ille sacerdos totus laetusque, cum Italiam atque Americam Latinam decurreret, vitam dicans iis qui magis propter fortunam, indigentiam, humanam pravitatem patiuntur. Sufficit ut inter terraemotibus Messanensibus Marsicisque affectos studiosa eius praesentia memoretur. Aloisius Orione plane intellexit primum esse iustitiae opus populis Christum praebere, quia « caritas nimirum ipsa omnes aedificat, omnes in Christo Ecclesiaque coniungit ». Humilis hic pauperque presbyter, intrepidus et indefatigabilis, amoris Dei vividus factus est testis. Frequentem ipse communicat turmam testium qui suam per agendi rationem plus quam meram inter homines mu- 8 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale tuam necessitudinem ostenderunt, verbis factisque libertatis, redemptionis et certae tandem spei, suae frontis minuens sudorem. Pauper inter pauperes, Christi fratrumque indigentiorum amore compulsus, magis magisque Parvae Operae Divinae Providentiae tentorium dilatavit, quae Parvis Sororibus Missionariis Caritatis, Sacramentinis Caecis ac deinceps Contemplativis Iesu Crucifixi est locupletata. In Caritatis civilisque muneris provincia laicos quoque implicavit, qui exinde Institutum Saeculare Orioninum et Motum Laicalem Orioninum effecerunt. In Polonia, Foederatis Civitatibus Americae Septentrionalis, Anglia, spiritu vere oecumenico alias domus constituit. Suam in Mariam dilectionem per magnun sanctuarium Derthonense aedificatum et vulgo nuncupatum « Madonna della Guardia » re visibiliterque exprimere voluit. Huius caritatis strategi cor fuit « sine finibus, quandoquidem Christi caritate distendebatur ». Erga Christum studium eius audacis vitae fuit anima, interior impulsus ad alios curandos sine condicionibus, fons frigidus indissolubilis spei. Anno antequam moreretur sic praecipuum suae vitae summatim est complexus propositum « pati, silere, orare, amare, in cruce esse et adorare ». Mirabilis est Deus suis in Sanctis, et Beatus Orione omnibus est perspicuum exemplar et in fide solacium. Beatificationis canonizationisque causa Beati Aloisii Orione anno mcmxlvii apud Derthonensem dioecesim est incohata. Die xxvi mensis Octobris anno mcmlxxx Nos Ipsi laetanter eundem Dei Servum Beatum renuntiavimus. Anno mcmxcix Derthonensis Episcopus processum canonicum incohavit de prodigiosa sanatione, quae dicebatur, quaeque anno mcmxc Petrino Penacca accidit, qui Beatum ipsum vivum noverat. Die vii mensis Iulii anno mmiii concessimus ut decretum de miraculo foras daretur. In Consistorio, die xix mensis Februarii anno mmiv celebrato, statuimus ut canonizationis ritus die xvi mensis Maii eiusdem anni celebraretur. Hodie igitur in foro Petriano inter sacra hanc pronuntiavimus formulam: Ad honorem sanctae et individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum Nostrorum consilio, Beatos Aloisium Orione, Hannibalem Mariam Di Francia, Iosephum Manyanet y Vives, Nimatullacium Kassab Al-Hardini, Paulam Elisabetham Cerioli et Ioannam Beretta Molla Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum catalogo adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ». Acta Ioannis Pauli Pp. II 9 Specimina autem haec actuosae christifidelium in orbe sanctitatis adeo sollemniter universae proposita Ecclesiae exoptare tantummodo possumus ut, sicuti gratulantibus erunt semper laetandi causae, ita Evangelium Christi sectantibus maneant totidem incitamenta ut idem illi fideles sua in vita efficere studeant quod tam laudabiliter ab aliis, Deo opitulante, iam effectum viderint. Quae demum his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firma esse volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die sexto decimo mensis Maii, anno Domini bis millesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto et vicesimo. EGO IOANNES PAULUS Catholicae Ecclesiae Episcopus Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost. Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 559.456 III quibus Beatae Ioannae Beretta Molla Sanctorum honores decernuntur. IOANNES PAULUS EPISCOPUS servus servorum dei ad perpetuam rei memoriam « Cum dilexisset suos... in finem dilexit eos » (Io 13, 1). Beata Ioanna Beretta Molla Domini Iesu exemplum, qui suos usque ad supremum vitae sacrificium dilexit, ardenter est secuta, in caritate Deo, Ecclesiae, familiae et aegrotis serviens. Christianam testificationem potissimum confirmavit, cum vitam dedit ut infantem in gremio suo salvaret. 10 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale Ioanna Beretta die iv mensis Octobris anno mcmxxii Maxentae, prope Mediolanum, ex parentibus prorsus christianis est orta. Decima fuit ex tredecim liberis: quinque in iuvenili mortui sunt aetate, tres Deo se devoverunt. Henricus, religioso nomine Albertus, missionarius exstitit Capuccinus in Brasilia; Iosephus, presbyter in dioecesi Bergomensi; Virginia, religiosa Canossiana, missionaria in India. Pater Ioannae, Albertus, christianae vitae exemplar, voluit ut omnes filii lauream consequerentur. Singulis diebus, ante cotidianam suscipiendam navitatem, Missae intererat. Mater, Maria de Micheli, mulier fuit humilis et roboris plena. Ioanna iam ab infantia, in familiari ambitu, educationem ad preces, ad Eucharistiam participandam nec non ad proximi amorem accepit. Modo quinque et dimidium annos nata, die iv mensis Aprilis anno mcmxxviii, prima Communione Bergomi est recreata; die ix mensis Iunii anno mcmxxx Chrismatis recepit sacramentum. Intensa in laetitia crescebat, vitam veluti peculiare Dei donum considerans: itinera ei placebant, flores et montes, ars musica atque corporis exercitationes. Sciebat pingere et narrare, sapienter ac subtiliter decernere. Anno mcmxxxvii eius familia ad locum v. d. « Quinto al Mare », prope Ianuam, se transtulit. Ioanna Actionem Catholicam frequentabat atque gymnasium-lyceum classicum, fructus edens aliis iuvenibus communes. Eodem tempore spiritale iter suum maturabat. Cotidie sacro convivio recreabatur, singulis hebdomadibus confiteri solebat peccata sua, spiritalibus exercitationibus composite aderat. Sedecim annos nata, in spiritalibus exercitationibus, fundamentalem vixit suae vitae eventum. Plurimis obnoxia exstitit difficultatibus: morbi causa studiorum curricula per unius anni spatium intermisit; matrem et patrem eodem anno mcmxlii amisit. Ioanna, quae cum fratribus sororibusque Maxentam se transtulit, facultati medicinae nomen dedit, primum Mediolani deinde Papiensi in urbe. Lauream anno mcmxlix est consecuta atque, tres post annos, altiora studia paediatriae perfecit. Verba Sacrarum Scripturarum meditans: « Beatius est magis dare quam accipere » (Act 20, 35), Ioanna diligenter in apostolatu adlaboravit, in Societate sancti Vincentii, in Actione Catholica nec non in catechesi tradenda. Deum diligebat atque ardenter desiderabat ut multi Eum diligerent. Munus medici exercens et dolorem cum aegrotis participans, maximam demonstrabat peritiam, deditionem, singularem sollicitudinem nec non benignam urbanitatem. Dicere solebat: « Ministerium nostrum non concluditur cum medicamenta irrita redduntur; anima ad Deum est nobis adducenda ». Acta Ioannis Pauli Pp. II 11 Cogitabat de apostolatu missionali in Brasilia, sed e precibus et exercitationibus spiritalibus suam ad matrimonii intellexit vocationem, quod die xxiv mensis Septembris anno mcmlv cum doctore machinario Petro Molla contraxit. Plenam vitae amorisque communionem in familia agens, diligentem in sociali et ecclesiastica navitate se monstravit. Mense Septembri anno mcmlxi, quarta durante praegnatione, Ioanna non haesitavit ut creaturae vitam vitae suae anteponeret atque consulto quaesivit ut fructus gremii salvaretur. E fiducia in caelestem Patrem, e solacio orationis et Sacramentorum nec non ex adsidua familiarum amicorumque praesentia exemplarem vim in serena immolatione hausit. Saturni die in Paschatis octava, post hebdomadam ab infantis feminilis generis ortu, die xxviii mensis Aprilis anno mcmlxii mortem obiit clamans: « Amo te, Iesu! ». In dignitatem vitae credebat cuiusque testis fuit usque ad supremum sacrificium. Beatificationis canonizationisque causam Ioannae Beretta Molla incohavit Archiepiscopus Mediolanensis Ioannes Baptista Montini, Decessor deinde Noster, rec. mem., hac in Petri cathedra. Processus canonicus anno mcmlxxx apud Curiam Mediolanensem est instructus. Omnibus diligenter de iure expletis rebus, Nobis adstantibus anno mcmxci decretum est promulgatum de heroico virtutum Ioannae Beretta Molla exercitio. Approbato deinde miraculo, Servae Dei intercessioni tributo, eam inter beatos die xxiv mensis Aprilis anno mcmxciv recenseri voluimus. Feliciter nuper Nosmet Ipsi agnovimus miraculum, quod in Brasilia evenit, beata Ioanna intercedente. Consentientibus deinde Cardinalibus et Episcopis in Consistorio die xix mensis Februarii anno mmiv, decrevimus ut canonizationis ritus die xvi mensis Maii eiusdem anni Romae perageretur. Hodie igitur in foro ante Patriarchalem Basilicam Vaticanam, intra Missarum sollemnia hanc protulimus formulam: « Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum Nostrorum consilio, Beatos Aloisium Orione, Hannibalem Mariam Di Francia, Iosephum Manyanet y Vives, Nimatullacium Kassab Al-Hardini, Paulam Elisabetham Cerioli et Ioannam Beretta Molla Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum catalogo adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ». 12 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale Clara haec mulier perdiligentem ostendit spiritalem progressum, Christi eiusque Ecclesiae dilectionem, atque insignia dedit religiosae pietatis testimonia. Dum illius conspicimus vitam, quae Redemptorem hominum etiam variis in difficultatibus fideliter est secuta, ad altiorem usque in cotidiana vita imitationem Salvatoris incitamur adque sanctitatem et proprii status perfectionem prosequendam invitamur. Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firma esse volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto decimo mensis Maii, anno Domini bis millesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto et vicesimo. EGO IOANNES PAULUS Catholicae Ecclesiae Episcopus Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost. Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 559.457 IV quibus Beato Hannibali Mariae Di Francia caelitum Sanctorum honores decernuntur. IOANNES PAULUS EPISCOPUS servus servorum dei ad perpetuam rei memoriam Beatus Hannibal Maria Di Francia suam vitam et opera constituit inspiratus hac evangelica narratione: Iesus « videns turbas, misertus est eis quia erant vexati et iacentes sicut oves non habentes pastorem. Tunc dicit disci- Acta Ioannis Pauli Pp. II 13 pulis suis: “Messis quidem multa, operarii autem pauci; rogate ergo Dominum messis, ut mittat operarios in messem suam” (Mt 9, 36-38). Huius compassionis participatio compulit Beatum ad vitae suae donum pro parvulis et derelictis impendendum, ita ut « verus orphanorum et pauperum pater » unanimiter appellaretur. Hoc in exercendo opere persuasum quoque habuit spiritualem et materialem horum paupertatem radicitus solvi posse Dominum deprecando ut in Ecclesiam et societatem plurimos et sanctos Evangelii operarios mittere dignaretur. Omnibus igitur opibus contendit ut oratio pro vocationibus constans esset et universalis, implicans Summos Pontifices, Patres Purpuratos, Episcopos, Sacerdotes et fideles quadam sacra precationum contentione, quae postea fastigium attigit cum Paulus VI anno mcmlxiv instituit Diem Mundialem pro vocationibus orandi. Huius charismatis causa beatus Hannibal Maria a Nobis tamquam apostolus orationis pro vocationibus et genuinus praecursor industriusque hodiernae rei pastoralis vocationalis magister habitus est. Hannibal Maria Di Francia die quinto mensis Iulii anno mdcccli Messanae natus est, nobili ex familia. Duos post dies baptismali lavacro ablutus est; atque cum quindecim tantum aetatis menses ageret a patre orbatus mansit. Hoc tristi eventu peculiariter commotus est et sollicitus redditus de orphanis et pueris derelictis, tam vitam suam quam instituendi methodum suo charismate insigniens. Septem annos natus missus est in collegium sodalium Cisterciensium, ubi colere didicit filialem devotionem erga beatissimam Virginem Mariam nec non adeo propensum se ostendit ad pietatem eucharisticam eo ut licentiam obtineret, tunc praeter solitum, ad sacrum convivium cotidie accedendi. Perquam iuvenis, dum quiescebat adorans Sanctissimum Sacramentum, quamdam habuit inspirationem, quae definiri potest « Intellegentia precationis Rogate », de primaria necessitate pro vocationibus orandi, quod eius exstitit charisma eiusque vitae propositum. Deinde legit versum Evangelii: « Messis quidem multa, operarii autem pauci; rogate ergo Dominum messis, ut mittat operarios in messem suam » (Mt 9, 37-38; Lc 10, 2), unde intellexit vocem « Rogate » non esse simplicem adhortationem, sed « manifestum praeceptum » Iesu, idcirco in bonum Ecclesiae et societatis « infallibilem medicinam ». Inspiratio haec penitus et absolute insedit in spiritali eius itinere et fulcrum eius optionis vitae constituit. Duodeviginti annos natus talarem induit vestem, quoniam urgentem exaudiverat Domini vocationem, quam veluti « subitaneam, ineluctabilem, firmissimam » ipsemet descripsit. 14 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale Acuto praeditus ingenio, Hannibal Maria statim miras dotes scriptoris, diurnarii et poetae ita exhibuit, ut ex iis solidum exspectaretur et praeclarum curriculum litterarium apud culturales eius urbis circulos; ipse tamen, haec talenta ferventer adhibuit ad pastorale suum ministerium facilius reddendum. Die decimo sexto mensis Martii anno mdccclxxviii presbyteratus ordine auctus est. Aliquot ante menses veluti divinitus pauperem caecum quemdam convenerat, qui exsistentiam famosi suburbii Messanensis, vulgo « Le Case Avignone », ostendit ei, quo tamquam sacerdos, omne genus intollerantias et difficultates superans, se contulit non tantum ad pauperes sublevandos, verum etiam ad commorandum et vivendum cum illis et secundum eorum condiciones, communicans cum hac maerentium turba apostolatum orationis « Rogate », ad quam diffundendam Pater Hannibal Maria condidit anno mdcccxcvii « Sacrum Foedus Sacerdotale » pro Purpuratis Patribus, Episcopis et Sacerdotibus; atque anno mcm « Pium Sodalicium Evangelicae Rogationis » pro omnibus fidelibus. Orphanotrophia instituit puellarum et puerorum, quos, ob cultum Sancto Patavino tributum, « Antonianos » appellavit; praeterea Congregationes fundavit Sororum Filiarum a Divino Zelo anno mdccclxxxvii et Patrum Rogationistarum a Corde Iesu anno mdcccxcvii, quibus tradidit suum charisma « intellegentiae et zeli ob precationem Rogate », quod quartum constituit votum, quo obligatione tenentur pro vocationibus cotidie rogandi easque promovendi, hunc orationis spiritum ubique diffundendi et omnem explendi operam apostolicam ut et ipsimet boni efficiantur operarii pro adventu Regni Dei, praesertim cum caritatis spiritualis et temporalis opera exercent in parvulorum et pauperum beneficium. Pater Hannibal dicere consueverat necesse esse a Domino precari ut, praeter vocationes singularis consecrationis, suscitet quoque vocationes inter laicos operosos, quoniam ipsi sunt quoque « operarii messis ». Iuvenibus, vocationale iter suscipientibus, fidelitatem et perseverantiam providebat sequenti adhortatione: « Iesu Christi amore inflammamini! ». Messanae die primo mensis Iunii anno mcmxxvii, spontanea ornatus ac diffusa sanctitatis opinione, ab omni personarum coetu comprobata, in Domino obdormivit. Causa canonizationis Messanae incohata est et, canonicis expletis Processibus, die septimo mensis Octobris anno mcmxc Nosmet Ipsi in album beatorum eum rettulimus. Die vicesimo secundo mensis Ianuarii anno mmiv Decretum super miraculo, in Insulis Philippinis anno mcmxciii patrato, vulgari iussimus. In Consistorio die undevicesimo mensis Februarii eiusdem anni Acta Ioannis Pauli Pp. II 15 mmiv habito statuimus ut ritus canonizationis die decimo sexto sequentis mensis Maii perageretur. Hodie igitur in foro ante Patriarchalem Basilicam Vaticanam, intra Missarum sollemnia hanc protulimus formulam: « Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum Nostrorum consilio, Beatos Aloisium Orione, Hannibalem Mariam Di Francia, Iosephum Manyanet y Vives, Nimatullacium Kassab Al-Hardini, Paulam Elisabetham Cerioli et Ioannam Beretta Molla Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum catalogo adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ». Quo prolato sermone de vita, virtutibus et operibus huius praestabilis viri, atque gratiis Deo redditis, caeleste eius invocavimus patrocinium, omnes Christifideles hortati sumus ad eiusdem Sancti virtutes pie imitandas, atque augustiore ritu divinum sacrificium in illius honorem celebrare perreximus. Quae autem his Litteris decrevimus nunc et posthac rata et firma esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo sexto mensis Maii, anno bis millesimo quarto, Pontificatus Nostri vicesimo sexto. EGO IOANNES PAULUS Catholicae Ecclesiae Episcopus Brennus Chestle, Protonot. Apost. Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 559.458 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 16 CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I BRUNEIENSIS In Bruneio Darussalam novus conditur Vicariatus Apostolicus Bruneiensis. IOANNES PAULUS EPISCOPUS servus servorum dei ad perpetuam rei memoriam Ad aptius consulendum evangelizationis operi in Praefectura Apostolica Bruneiensi, cuius sedes est in urbe Bandar Seri Begawan intra Negara Brunei Darussalam fines, Congregatio pro Gentium Evangelizatione, re mature perpensa habitisque faventibus votis eorum quorum interest, censuit ibidem novum Vicariatum Apostolicum esse condendum. Nos igitur, Qui gravissimo fungimur munere Pastoris et Patris catholicae Ecclesiae, talem sententiam ratam habentes, summa Nostra potestate memoratam Praefecturam Apostolicam Bruneiensem ad gradum Vicariatus Apostolici evehimus eodem servato nomine Bruneiensi, quem concredimus sollicitis curis Societatis Missionariorum S. Ioseph de Mill Hill. Haec omnia perficienda committimus Venerabili Fratri Salvatori Pennacchio, Archiepiscopo titulo Montis Marani ac Delegato Apostolico in Bruneio Darussalam, onere imposito authenticum exemplar actus peractae exsecutionis memoratae Congregationi remittendi. Hanc denique Apostolicam Constitutionem nunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo mensis Octobris, anno Domini bis millesimo quarto, Pontificatus Nostri vicesimo septimo. e Angelus card. Sodano Crescentius card. Sepe Secretarius Status Congr. pro Gentium Evang. Praef. Laurentius Civili, Protonot. Apost. Brennus Chestle, Protonot. Apost. Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 565.551 Acta Ioannis Pauli Pp. II 17 II DORIENSIS In Republica Burkina Fasana nova conditur dioecesis Doriensis. IOANNES PAULUS EPISCOPUS servus servorum dei ad perpetuam rei memoriam Cum ad aeternam provehendam salutem gregis Dominici in Republica Burkina Fasana eiusque regimini facilius et efficacius consulendum petitum esset nuper ut ibidem nova constitueretur dioecesis, Congregatio pro Gentium Evangelizatione, omnibus mature perpensis habitoque pariter faventi voto Venerabilis Fratris Marii Zenari, Archiepiscopi titulo Iuliensis, in memorata Natione tunc Apostolici Nuntii, admotam postulationem censuit esse accipiendam. Nos igitur, Qui gravissimo fungimur munere supremi Pastoris universae catholicae Ecclesiae, talem sententiam ratam habentes, summa Apostolica potestate haec decernimus. A dioecesibus Fada Ngurmaënsi atque Uahiguyaënsi separamus territorium Provinciarum civilium Séno, Oudalan, Yagha et Soum exstantium in Regione civili Sahel; ex eoque novam constituimus dioecesim Doriensem, quam metropolitanae Ecclesiae Kupelaënsi suffraganeam facimus atque iurisdictioni Congregationis pro Gentium Evangelizatione subicimus. Praeterea iubemus Episcopi sedem poni in urbe Dori templumque ibidem situm, Deo in honorem Sanctae Annae dicatum, ad dignitatem Cathedralis ecclesiae evehimus; cetera vero secundum canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus perducet ad exitum Venerabilis Frater Marius Robertus Cassari, Archiepiscopus titulo Truentinus et in Republica Burkina Fasana Apostolicus Nuntius, qui, re acta, curabit documenta exaranda sincerisque exemplis Congregationi eidem mittenda. Hanc Apostolicam Constitutionem nunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo mensis Novembris, anno Domini bis millesimo quarto, Pontificatus Nostri vicesimo septimo. e Angelus card. Sodano Crescentius card. Sepe Secretarius Status Congr. pro Gentium Evang. Praef. Brennus Chestle, Protonot. Apost. Emmanuel Fernandez, Protonot. Apost. Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 568.246 18 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE I Venerabili Servae Dei Mariae Dominicae Mantovani Beatorum caelitum honores tribuuntur. IOANNES PAULUS PP. II Ad perpetuam rei memoriam. — « Qui maior est vestrum, erit minister vester » (Mt 23, 11). Exemplum secuta Domini Iesu, qui in mundum venit non ut ministraretur sed ut ministraret (cfr Mc 10, 45), Venerabilis Serva Dei Maria Dominica Mantovani iuvenili inde ab aetate spiritualia et materialia misericordiae opera simpliciter ac ferventer ad effectum adduxit, et Beato Iosepho Nascimbeni, conditori Congregationis Parvarum Sororum a Sancta Familia, adiutricem operam humiliter ac fideliter praestitit. Eius spiritum constanter imitans in operibus vitae suae, omnibus omnia facta est (cfr 1 Cor 9, 22) Ecclesiae et populo cotidie serviens. Haec Christi testis die xii mensis Novembris anno mdccclxii in pago vulgo Castelletto di Brenzone intra fines dioecesis Veronensis rusticis nata est parentibus, a quibus validam didicit christianam disciplinam. Mense Octobri anno mdccclxx sacro Chrismate est uncta et breve post tempus ad primum sacrum convivium accedere potuit. Ad pietatis vitam propensa, sacrificium eucharisticum cotidie frequentare perrexit, sacro cibo se reficiens. Deinde nomen suum dedit Piae Unioni Filiarum Mariae et, cum aliis puellis, Marialem devotionem excoluit. Cum illa adhuc adulescens esset, in pagum Castelletto advenit presbyter Iosephus Nascimbeni, uti magister et cooperator; hic enim spiritale assumpsit moderamen Mariae Dominicae et diligenter prospexit christianae iuvenum mulierum formationi, quas ad actuosam participationem paroecialem hortabatur. Serva Dei in sanctitatis via progrediebatur et sollicitam se praebebat de catechesi pueris tradenda, de pauperibus et infirmis curandis. Die viii mensis Decembris anno mdccclxxxvi virginitatis votum emisit. Cum eius spiritalis magister, parochus ibidem constitutus, ab ea petiverit ut sociam praestaret operam ad condendum Institutum educationi iuventutis et curae infirmorum dicatum, ipsa, ferventer cupiens se totam Domino vovere, alacri promptoque animo inceptui annuit. Ita confundatrix facta est Congregationis Parvarum Acta Ioannis Pauli Pp. II 19 Sororum a Sancta Familia. Die iv mensis Novembris anno mdcccxcii, simul cum aliis mulieribus sociis, Veronae religiosum induit habitum et nomen Mariam sumpsit. Sequenti die, nova communitas religiosa in pagum quem diximus se contulit, ubi a laetantibus incolis excepta est. Sancta Familia tam eius consecrationem Christo hominibusque factam quam iter novi Instituti religiosi illustravit. Singulari sollicitudine, ad mentem conditoris, Serva Dei, in communione et in cooperatione cum Ecclesia, munus suscepit curandi pauperes et parvulos, orphanos et omnes prope se degentes, et tandem omnes qui solvendas quaerebant graves cotidianae vitae difficultates. Institutum celeriter per varias Italicas ac postea per exteras regiones est diffusum. Anno mcmiii approbationem dioecesanam et anno mcmx « Decretum laudis » obtinuit. Post obitum fundatoris, qui evenit anno mcmxxii, Serva Dei sola permansit Congregationem regens tamquam Suprema Moderatrix. Fortitudine munita et ad futurum conversa suum implevit officium. Domini manibus fidenter se commendans, virtutem in Eo invenit ad adeo onerosum munus obeundum. Firma profundaque eius fides et operosa caritas moverunt eam inde a iuventute ad divina consilia sine retractatione sequenda. Ad Christi Regnum exstruendum docile instrumentum facta est in manibus Dei et Beati Iosephi Nascimbeni. Viam virtutum suscepit per constantem precationem, pietatem eucharisticam, cultum erga Beatam Mariam Virginem et Sanctum Ioseph, atque per observantiam consiliorum evangelicorum et exercitium paenitentiae. Christianae spei lumine illustrata, vitam suam convertit ad aeternam beatitudinem, a terrenis abhorrens opibus. Vestigia sequens Matris Domini, quae in pago Nazarethano ancillam sese appellaverat et Annuntiationis Verbum cum fide exaudiverat, sereno fortique fuit animo; apud filias spirituales et apud omnes quos per viam inveniebat gaudium seminavit. Artam cum Domino nutrivit communionem et, Nazarethanam Familiam intuens nec non necessitatibus pauperum usque intenta, Domino plene dono se dedit, singulos dies extraordinario degens amore. Spiritus Sanctus, a quo duci sivit, alacritatem tribuit ei et virtutem ostendendi fratribus misericordem Patris vultum. Dulcedinem exhibuit et maternam sollicitudinem erga filias spirituales, quas fortiter suaviterque rexit ad religiosae consecrationi et spiritui conditoris fidelitatem servandam. Mense Ianuario anno mcmxxxiv pituitatis febri correpta est. Aliquot post dies eius valetudo in peius est mutata. Die ii sequentis mensis Februarii in Christi pace piissime requievit. 20 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale Attenta diffusa sanctitatis fama, Episcopus Veronensis Causam iniit beatificationis et canonizationis. Omnibus servatis de iure servandis, Nobis coram de virtutibus heroico gradu exercitis decretum prodiit die xxiv mensis Aprilis anno mmi; atque die v mensis Iulii anno mmii approbatum est decretum super miraculo. Deinde statuimus ut ritus beatificationis Romae perageretur die xxvii mensis Aprilis sequentis anni. Hodie igitur in foro Petrianam Basilicam prospiciente, intra Missarum sollemnia, hanc protulimus formulam: « Nos, vota Fratrum Nostrorum Camilli Cardinalis Ruini, Vicarii Nostri pro Romana Dioecesi, Christophori Cardinalis Schönborn, Archiepiscopi Vindobonensis, Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Tarsicii Bertone, Archiepiscopi Ianuensis, et Flavii Roberti Carraro, Episcopi Veronensis, necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Iacobus Alberione, Marcus ab Aviano, Maria Christina Brando, Eugenia Ravasco, Maria Dominica Mantovani et Iulia Salzano Beatorum nomine in posterum appellentur, eorumque festum: Iacobi Alberione die vicesima sexta Novembris, Marci ab Aviano die decima tertia Augusti, Mariae Christinae Brando die vicesima Ianuarii, Eugeniae Ravasco die vicesima quarta Octobris, Mariae Dominicae Mantovani die tertia Februarii et Iuliae Salzano die decima septima Maii in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ». Deinde, gratiis benignissimo Domino redditis, summa devotione humanas christianasque huius Beatae virtutes admirantes, omnibus fidelibus eam imitandam proposuimus et in adiutorium totius Ecclesiae adhuc in terra peregrinantis caeleste eiusdem invocavimus patrocinium. Quae autem decrevimus volumus et nunc et in perpetuum tempus vim sortiri, contrariis rebus minime quibuslibet obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxvii mensis Aprilis, anno Domini mmiii, Pontificatus Nostri vicesimo quinto. De mandato Summi Pontificis e Angelus card. Sodano Secretarius Status Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 540.465 Acta Ioannis Pauli Pp. II 21 II Venerabili Dei Servae Iuliae Salzano Beatorum honores decernuntur. IOANNES PAULUS PP. II Ad perpetuam rei memoriam. — « Catechizabo semper, usque filum habebo vitae ». Haec verba a Venerabili Dei Serva Iulia Salzano pronuntiata, clare eius missionem significant cui totam dicavit exsistentiam. Ista revera neque vigoribus neque sacrificiis pepercit ut catechesim infantibus, familiis et adultis traderet. Sciebat omnino institutionem catecheticam illuminare et roborare fidem atque vitam secundum spiritum Christi nutrire. Catechetica institutio praecipuus est omnino modus quo Ecclesia suum explevit munus educationis (cfr Conc. Oecum. Vat. II, Declaratio de educatione christiana, Gravissimum educationis, n. 4). Venerabilis Dei Serva, educationis considerans utilitatem ac necessitatem, novam condidit familiam religiosam, Congregationem scilicet Sororum Christianae Doctrinae Institutricum a SS. Corde. Haec fidelis Christi testis loco Santa Maria Capua Vetere (in regione Casertae) die xiii mensis Octobris anno mdcccxlvi est nata. Quattuor annos nata patre est orbata atque Orphanotrophium ingressa Sanctae Mariae Gratiarum, in San Nicola Strada, a Sororibus Caritatis directum. Diploma scholae consecuta, munus magistrae explevit in schola communali Casoriae (prope Neapolim), quo cum familia anno mdccclxv se contulit. Singulares ostendit dotes diligenterque pro adulescentium formatione est operata, catechismum etiam studiose explanans. Corporis ob debilitatem pro tempore educationis reliquit opus, deinde vero, suadente beato Ludovico e Casoria, apostolatum incohavit ad quem Domini sentiebat invitationem. Anno mdcccxciv, auctoritate approbante ecclesiastica, Piam condidit Domum Catechesis. Die xxi mensis Novembris anno mcmv simul cum quibusdam filiabus spiritalibus habitum induxit religiosum atque, duos post annos, religiosa nuncupavit vota. Anno mcmx opera iam consolidata nomen accepit Congregationis Sororum Christianae Doctrinae Institutricum a SS. Corde, quae celeriter etiam extra Casoriam est diffusa. Sibi hoc persuaserat: « Soror catechista metiri non debet sacrificia illa quae hoc ministerium postulat, quin immo contra, cupere debet in prima acie mori, si sic Deo placuerit »; sic Dei Serva suas omnes in catechesis institutionem vires profudit. Munus explens educandi singularem demonstravit per- 22 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale suasionem, quam cotidianae vitae exemplo confirmabat, christianas exercens virtutes studioseque viam ad sanctitatem percurrens. Omnibus in vitae adiunctis altiorem reddebat fidem, adhaesionem ad divina consilia atque fidelitatem erga Ecclesiam. Studiose omnino cum Christo coluit unionem per Sacrarum Scripturarum lectionem et meditationem, pietatem erga Sacrum Cor Iesu, una cum beata Catharina Volpicelli propagatam, erga Eucharistiam et Virginem Sanctissimam. Actionem apostolicam fervidis precibus vivificabat, quas pro peccatorum conversione offerebat. In difficultatibus superandis adiumentum inveniebat non in humanis mediis, sed in Divina Providentia. Caritate Dei ducta plurima explevit misericordiae opera pro spiritali proximi bono. Materna fuit erga discipulos, optima cum sororibus, familias sustentabat pauperes et sacras aedes. Prudentiam demonstravit in moderanda Congregatione quam fundavit atque in directione filiarum spiritalium in via perfectionis evangelicae. Studiose leges servavit ecclesiasticas et Regulam Instituti fiduciose occurrens cotidianis angustiis in apostolatu exercendo. Die xvii mensis Maii anno mcmxxix, multis expletis operibus ad maiorem Dei gloriam atque Regni Christi divulgationem, pie in Domino obdormivit atque ad beatitudinem adiit aeternam contemplandam quam vehementer in vita terrestri desiderabat. Sanctimoniae fama crescente post obitum, annis mcmxxxvii-mcmliv Processus Ordinarius Informativus est celebratus. Omnibus de iure diligenter expletis, die xxiii mensis Aprilis anno mmii, Nobis adstantibus, decretum promulgatum est de virtutibus theologalibus et cardinalibus iisque adnexis heroum in modum a Iulia Salzano exercitis. Die xx mensis Decembris eiusdem anni decretum super miraculo prodiit quod eiusdem Venerabilis Dei Servae intercessioni est adsignatum. Statuimus igitur ut beatificationis ritus die xxvii mensis Aprilis anno mmiii Romae perageretur. Hodie igitur, in area Petriana, inter Missarum sollemnia hanc pronuntiavimus formulam: « Nos, vota Fratrum Nostrorum Camilli Cardinalis Ruini, Vicarii Nostri pro Romana Dioecesi, Christophori Cardinalis Schönborn, Archiepiscopi Vindobonensis, Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Tarsicii Bertone, Archiepiscopi Ianuensis, et Flavii Roberti Carraro, Episcopi Veronensis, necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Dei Servi Iacobus Alberione, Marcus ab Aviano, Maria Christina Brando, Eugenia Ra- Acta Ioannis Pauli Pp. II 23 vasco, Maria Dominica Mantovani et Iulia Salzano Beatorum nomine in posterum appellentur, eorumque festum: Iacobi Alberione die vicesima sexta Novembris, Marci ab Aviano die decima tertia Augusti, Mariae Christinae Brando die vicesima Ianuarii, Eugeniae Ravasco die vicesima quarta Octobris, Mariae Dominicae Mantovani die tertia Februarii et Iuliae Salzano die decima septima Maii in locis et modis iure statutis quotannis celebrare possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ». Egregia haec soror insignes dedit religiosae pietatis operumque honorificorum testificationes. Pertinet ipsa ad spectabilem illarum religiosarum coetum quae suaviter cunctos hortabantur, cunctis opitulabantur, cunctos spiritalibus praesidiis consolabantur. Ea ideo coram omnibus fulgens habetur exemplar, unde catholica fides et navitas usque proferantur et quam plurimos homines attingant. Quod autem decrevimus, volumus et nunc et in posterum tempus vim habere, contrariis rebus minime quibuslibet officientibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxvii mensis Aprilis, anno mmiii, Pontificatus Nostri quinto et vicesimo. De mandato Summi Pontificis e Angelus card. Sodano Secretarius Status Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 540.624 III Venerabili Servae Dei Mariae Candidae ab Eucharistia Beatorum caelitum honores decernuntur. IOANNES PAULUS PP. II Ad perpetuam rei memoriam. — « Da mihi, Iesu, animas quae ob amorem et cum amore mutuo se coniungant, quae, quantum fieri possit, operam quam maxime navent gratiarum actionibus reddendis, et ego, o mi Dilecte, brevi tempore retribuam tibi animas amoris tui allectas, constantes in deditione suiipsius et ad laborem propriae sanctificationis fideliter intentas ». 24 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale Verba haec Venerabilis Servae Dei Mariae Candidae ab Eucharistia (in saec.: Mariae Barba) ostendunt dilectionem eius in Iesum Eucharisticum. Etenim Eucharistia cardo exstitit vitae eius, quae e contemplatione et adoratione Sanctissimi Sacramenti spiritale et necessarium hauriebat nutrimentum ut se Domino omnimode traderet Eique uti vera fidelisque sponsa serviret. Filia haec Sanctae Teresiae a Iesu die xvi mentis Ianuarii anno mdccclxxxiv Catacii nata est a parentibus prospere florentibus et fide bene instructis. Prius alumna frequentavit scholam a religiosis sororibus rectam, deinde magistralia studia perfecit. Adhuc puella ad mundi illecebras propensam se praebuit. Sed quodam die, participans ritum religiosae vestitionis cuiusdam propinquae, vanitatem rerum terrenarum percepit et impulsam se sentit ad se Domino omnino devovendam. Familia eius primo tempore hunc fervorem continere conata est, arbitrans subitaneam tantum esse mentis permotionem. Nihilominus Dei Serva animo non defecit et frequentius precationi se dedit ad assequendam in Christo fortitudinem percurrendi viam ad quam vocabatur. De consilio Archiepiscopi Panormitani, tunc Venerabilis Fratris Nostri Alexandri S.R.E. Cardinalis Lualdi, quodlibet dubium removens, mense Septembri anno mcmxix, ingressa est Monasterium Carmelitarum Discalceatarum urbis Ragusae, ubi summam insuetamque oppetere debuit paupertatem. Ipsa tamen hilarem vultum semper servavit, comitate eminens et mansuetudine erga ceteras consorores. Die xvi mensis Aprilis anno mcmxx Carmelitarum vestem induit; die xvii mensis Aprilis insequentis anni simplicem et die xxiii mensis Aprilis anno mcmxxiv sollemnem emisit professionem. Paulo post Antistita Monasterii est electa, quod munus in oboedientiae spiritu assumpsit. Tunc novum monasterium aedificandum curavit et statim excogitavit quoque coenobium Carmeli Syracusis exstruendum ita ut eiusdem conditrix haberetur. Oboedientia voluntati Dei, obligationum exsecutio, observantia Regulae et exercitium consiliorum evangelicorum virtutes exstiterunt quibus firmata celsissima evangelicae perfectionis fastigia ascendere potuit. Inde a iuventute testimonium perhibuit de fide, quae iugiter velut index eius viae et propositorum exstitit. In veritates revelatas firmiter credidit et in Ecclesiae Magisterium. Spirituale hausit nutrimentum ex oratione, ex contemplatione Mysterii eucharistici et Passionis Christi qua usque ad lacrimas commovebatur, et ex devotione erga beatissimam Virginem Mariam. Amore Domini ducta vitavit omne peccati genus et adlaboravit ut omnes glorificarent Eum. Anno mcmxxvii victimam Iesu se obtulit ad hominum peccata expianda. Caritatem exercuit erga omnes, maxime erga consorores quae auxilio morali et materiali magis indigebant, quas sapientia duxit et materna Acta Ioannis Pauli Pp. II 25 sollicitudine. Cum tamen necesse fuit, eas delicatis exprobravit monitionibus; filias spirituales, quae in errores incidebant, admonere consueverat de pondere obligationis ab animabus consecratis coram Deo et hominibus assumptae, haec dicens: « Quomodo fit ut Dominum ita offensionibus prosequamini! Nescitis quia humana societas plurimum a nobis exspectat? Cur tot ineptiis turbatae vagamur? ». Prudenter ac iuste se gessit in implendo regimine quod semel atque iterum exercuit. Prae difficultatibus animo non defecit et, ut secundum vocationem viveret, haud exigua vincere debuit incommoda intra propriam quoque familiam. Bona temporalia frugaliter gessit, quin ullo tempore eorum cupidam se praeberet, atque honores vel laudes numquam sibi tribuit, quoniam ad Dei gloriam animarumque salutem silentio operari praeoptabat. Anno mcmxlvii iterum electa est Antistita; attamen, cum iuxta Constitutiones hoc munus denuo exercere non posset, officium sibi creditum accepit primae consiliariae, quod usque ad mortem implevit. Extremo vitae suae tempore gravi affecta est morbo, quem christiana pertulit fortitudine, ita ut suo modo se gerendi medicum a cura aedificaret. Summa spe se paravit ad extremum occursum cum Christo, suo sponso, qui die xii mensis Iunii anno mcmxlix ad se vocavit eam. Ipso instanti quo ex hoc mundo proficiscebatur, beatissimae Virginis Mariae intercessionem fiducialiter imploravit. Fama sanctitatis eius large diffusa, Ragusae inchoata est Causa beatificationis et canonizationis per instructionem Processus Ordinarii Informativi. Rite servatis de iure servandis, Nobis coram die xviii mensis Decembris anno mm Decretum prodiit de virtutibus heroum in modum exercitis, ac postea, die xii mensis Aprilis anno mmiii editum est Decretum super miraculo. Statuimus igitur ut ritus beatificationis Romae perageretur die xxi mensis Martii anno mmiv. Hodie igitur in foro Vaticanam Sancti Petri Apostoli Basilicam prospiciente, inter sacra hanc ediximus formulam: « Nos, vota Fratrum Nostrorum Dionysii Cardinalis Tettamanzi, Archiepiscopi Mediolanensis, Amadei Rodrı́guez Magro, Episcopi Placentini in Hispania, Emmanuelis Ureña Pastor, Episcopi Carthaginensis in Hispania, et Pauli Urso, Episcopi Ragusiensis, necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Aloisius Talamoni, Mathildis a Sacratissimo Corde Téllez Robles, Pietas a Cruce Ortiz Real et Maria Candida ab Eucharistia Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque festum: Aloisii Talamoni die tertia Octobris, Mathildis a Sacratissimo Corde Téllez Robles 26 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale die tricesima Maii, Pietatis a Cruce Ortiz Real die vicesima sexta Februarii et Mariae Candidae ab Eucharistia die decima quarta Iunii in locis et modis iure statutis quotannis celebrare possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ». Post consuetum sermonem, quo eximiam huius Beatae vitam christianasque virtutes laudibus extulimus atque omnes christifideles ad praestabile eius exemplum imitandum sumus hortati, Nos Ipsi primi eam venerati sumus et caeleste super universam Ecclesiam invocavimus patrocinium. Haec vero quae hodie statuimus firma usquequaque esse volumus ac valida fore iubemus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxi mensis Martii, anno mmiv, Pontificatus Nostri vicesimo sexto. De mandato Summi Pontificis e Angelus card. Sodano Secretarius Status Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 557.359 IV Venerabili Dei Servae Mariae Christinae Brando caelitum Beatorum tribuitur dignitas. IOANNES PAULUS PP. II Ad perpetuam rei memoriam. — « Cultus eucharisticus extra Missae sacrificium tributus est inaestimabilis cuiusdam pretii in Ecclesiae vita » (Litt. Enc. Ecclesia de Eucharistia, 25). Id ceteraque quae de Eucharistia in Litteris Encyclicis diximus apposite congruunt cum Eucharistiae amore, quem Venerabilis Dei Serva Mater Maria Christina Brando veluti fundamentum tenuit et sui charisma Instituti quod condidit. Ipsa Neapoli die i mensis Maii anno mdccclvi divitibus parentibus Ioanne Iosepho et Maria Concepta Marrazzo orta est. Mitis facilisque ingenii, solida christiana doctrina instituta est, quae mox in precationem indicia demonstravit. Duodecim annos nata, coram Iesu Infantis imagine castitatis votum nuncupavit. Cum animadverteret se ad vitam consecratam vocari, Acta Ioannis Pauli Pp. II 27 quindecim annos nata statuit inter Sacramentinas, quae dicuntur, Neapolitanas annumerari, sed pater obstitit. Licentiam tamen obtinuit monasterium ingrediendi Clarissarum Florentinarum. Valetudinis causa domum repetere coacta est. Sanata Sacramentinarum monasterium ingredi potuit. Anno mdccclxxvi religiosam vestem induit sibique nomen sumpsit Sororem Mariam Christinam ab Immaculata Conceptione. Sed aegrotare coepit, ideo relinquere est coacta iter quod magno fervore susceperat. Suum tamen servans propositum, novam congregationem condere instituit. Mense Iulio anno mdccclxxviii una cum Maria Pia sorore nonnullisque puellis hospitium Teresianarum apud locum Torre del Greco tenuit. Hic novae religiosae familiae iecit fundamentum, quae nunc Congregatio Sororum Victimarum expiatricum a Iesu Sacramentato appellata est. Varias post commigrationes, suadentibus Dei Servo Michaeleangelo a Marigliano et Beato Ludovico a Casoria, domicilium Casoriae locarunt, prope Neapolim. Quibusdam superatis difficultatibus, Institutum succrevit, novis additis membris domibusque, ubi Eucharistiae cultus vigebat et studium iuvenum educandorum. Anno mdcccxcvii Dei Serva temporaria vota nuncupavit. Die xx mensis Iulii anno mcmiii Congregatio canonice ab Apostolica Sede comprobata est atque die ii subsequentis mensis Novembris ipsa Conditrix compluresque sorores perpetua vota pronuntiaverunt. Suam consecrationem studiose, perseveranter ac laetanter vixit atque generalis Antistitae officium humiliter, prudenter amabiliterque tuita est, sororibus fidelitatis erga Eum vocationemque praebens exempla. Die xx mensis Ianuarii anno mcmvi de hoc mundo demigravit ut Dei vitam attingeret, quam a puella affectavit. Cum sanctitatis persisteret fama, qua Dei Serva fruebatur, Canonizationis Causa anno mcmxxvii instituta est. Omnibus de iure servandis peractis, die ii mensis Iulii anno mcmxciv coram Nobis Decretum prodiit, quo agnovimus Mariam Christinam ab Immaculata Conceptione heroum in modum virtutes theologales, cardinales iisque adnexas exercuisse. In Curia Manilensi anno mcmxcv Processus actus est de asserta mira quadam sanatione, intercessioni Venerabilis Dei Servae tributa. Quae rite vestigata est atque die xx mensis Decembris anno mmi Decretum super miraculo Nobis coram promulgatum est. Statuimus igitur ut Beatificationis ritus die xxvii mensis Aprilis anno mmiii Romae celebraretur. Hodie igitur, in foro Petriano, inter Missarum sollemnia hanc pronuntiavimus formulam: « Nos, vota Fratrum Nostrorum Camilli Cardinalis Ruini, Vicarii Nostri pro Romana dioecesi, Christophori Cardinalis Schönborn, Archiepiscopi Vindobonensis, Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Tarsi- 28 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale cii Bertone, Archiepiscopi Ianuensis, et Flavii Roberti Carraro, Episcopi Veronensis, necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Dei Servi Iacobus Alberione, Marcus ab Aviano, Maria Christina Brando, Eugenia Ravasco, Maria Dominica Mantovani et Iulia Salzano Beatorum nomine in posterum appellentur, eorumque festum: Iacobi Alberione die vicesima sexta Novembris, Marci ab Aviano die decima tertia Augusti, Mariae Christinae Brando die vicesima Ianuarii, Eugeniae Ravasco die vicesima quarta Octobris, Mariae Dominicae Mantovani die tertia Februarii et Iuliae Salzano die decima septima Maii in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ». Quod autem decrevimus, volumus et nunc et in posterum tempus vim habere, contrariis rebus minime quibuslibet officientibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxvii mensis Aprilis, anno mmiii, Pontificatus Nostri quinto et vicesimo. De mandato Summi Pontificis e Angelus card. Sodano Secretarius Status Loco e Sigilli In Secret. Status tab., n. 539.896 Acta Ioannis Pauli Pp. II 29 CONVENTIONES I INTER APOSTOLICAM SEDEM ET REM PUBLICAM LUSITANAM CONCORDATO TRA LA SANTA SEDE E LA REPUBBLICA PORTOGHESE CONCORDATA ENTRE A SANTA SÉ E A REPÚBLICA PORTUGUESA La Santa Sede e la Repubblica Portoghese, A Santa Sé e a República Portuguesa, affermando che la Chiesa Cattolica e lo Stato sono, ciascuno nel proprio ordine, autonomi e indipendenti; Afirmando que a Igreja Católica e o Estado são, cada um na própria ordem, autónomos e independentes; considerando i profondi rapporti storici tra la Chiesa Cattolica e il Portogallo e tenendo presenti le reciproche responsabilità che li vincolano, nell’ambito della libertà religiosa, al servizio del bene comune e all’impegno nella costruzione di una società che promuova la dignità della persona umana, la giustizia e la pace; Considerando as profundas relações históricas entre a Igreja Católica e Portugal e tendo em vista as mútuas responsabilidades que os vinculam, no âmbito da liberdade religiosa, ao serviço do bem comum e ao empenho na construção de uma sociedade que promova a dignidade da pessoa humana, a justiça e a paz; riconoscendo che il Concordato del 7 maggio 1940, stipulato tra la Santa Sede e la Repubblica Portoghese, e la sua applicazione hanno contribuito in maniera rilevante a rinsaldare i loro legami storici e a consolidare l’attività della Chiesa Cattolica in Portogallo a beneficio dei suoi fedeli e della comunità portoghese in generale; Reconhecendo que a Concordata de 7 de Maio de 1940, celebrada entre a Santa Sé e a República Portuguesa, e a sua aplicação contribuı́ram de maneira relevante para reforçar os seus laços históricos e para consolidar a actividade da Igreja Católica em Portugal em benefı́cio dos seus fiéis e da comunidade portuguesa em geral; rilevando che si rende necessario un aggiornamento a causa delle Entendendo que se torna necessária uma actualização em virtude 30 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale profonde trasformazioni avvenute ai livelli nazionale ed internazionale, in particolare, per quanto si riferisce all’ordinamento giuridico portoghese, la nuova Costituzione democratica, aperta a norme del diritto comunitario e del diritto internazionale contemporaneo, e, per quanto concerne la Chiesa, l’evoluzione dei suoi rapporti con la comunità politica; das profundas transformações ocorridas nos planos nacional e internacional: de modo particular, pelo que se refere ao ordenamento jurı́dico português, a nova Constituição democrática, aberta a normas do direito comunitário e do direito internacional contemporâneo, e, no âmbito da Igreja, a evolução das suas relações com a comunidade polı́tica; convengono di stipulare il presente Concordato, nei termini seguenti: Acordam em celebrar a presente Concordata, nos termos seguintes: Articolo 1 Artigo 1 1. La Santa Sede e la Repubblica Portoghese dichiarano l’impegno dello Stato e della Chiesa Cattolica nella cooperazione per la promozione della dignità della persona umana, della giustizia e della pace. 1. A Santa Sé e a República Portuguesa declaram o empenho do Estado e da Igreja Católica na cooperação para a promoção da dignidade da pessoa humana, da justiça e da paz. 2. La Repubblica Portoghese riconosce la personalità giuridica della Chiesa Cattolica. 2. A República Portuguesa reconhece a personalidade jurı́dica da Igreja Católica. 3. Le relazioni fra la Santa Sede e la Repubblica Portoghese sono assicurate mediante un Nunzio Apostolico presso la Repubblica Portoghese e un Ambasciatore di Portogallo presso la Santa Sede. 3. As relações entre a Santa Sé e a República Portuguesa são asseguradas mediante um Núncio Apostólico junto da República Portuguesa e um Embaixador de Portugal junto da Santa Sé. Articolo 2 Artigo 2 1. La Repubblica Portoghese riconosce alla Chiesa Cattolica il diritto di svolgere la sua missione apostolica e garantisce il pubblico e libero 1. A República Portuguesa reconhece à Igreja Católica o direito de exercer a sua missão apostólica e garante o exercı́cio público e livre Acta Ioannis Pauli Pp. II 31 esercizio delle sue attività, segnatamente quelle di culto, magistero e ministero, nonché la giurisdizione in materia ecclesiastica. das suas actividades, nomeadamente as de culto, magistério e ministério, bem como a jurisdição em matéria eclesiástica. 2. La Santa Sede può liberamente approvare e pubblicare qualsiasi norma, disposizione o documento relativi all’attività della Chiesa e comunicare senza impedimento con i Vescovi, il clero e i fedeli, potendo questi fare altrettanto con la Santa Sede. 2. A Santa Sé pode aprovar e publicar livremente qualquer norma, disposição ou documento relativo à actividade da Igreja e comunicar sem impedimento com os bispos, o clero e os fiéis, tal como estes o podem com a Santa Sé. 3. I Vescovi e le altre autorità ecclesiastiche godono della medesima libertà riguardo al clero e ai fedeli. 3. Os bispos e as outras autoridades eclesiásticas gozam da mesma liberdade em relação ao clero e aos fiéis. 4. Alla Chiesa Cattolica, ai suoi fedeli e alle persone giuridiche che si costituiscano a norma del diritto canonico, è riconosciuta la libertà religiosa, segnatamente negli ambiti di coscienza, culto, riunione, associazione, espressione pubblica, insegnamento e attività caritativa. 4. É reconhecida à Igreja Católica, aos seus fiéis e às pessoas jurı́dicas que se constituam nos termos do direito canónico a liberdade religiosa, nomeadamente nos domı́nios da consciência, culto, reunião, associação, expressão pública, ensino e acção caritativa. Articolo 3 Artigo 3 1. La Repubblica Portoghese riconosce le domeniche come giorni festivi. 1. A República Portuguesa reconhece como dias festivos os Domingos. 2. Gli altri giorni riconosciuti come festivi cattolici sono definiti di comune accordo a norma dell’articolo 28. 2. Os outros dias reconhecidos como festivos católicos são definidos por acordo nos termos do artigo 28. 3. La Repubblica Portoghese provvederà affinché sia reso possibile ai cattolici, nei termini della legge portoghese, l’adempimento dei doveri religiosi nei giorni festivi. 3. A República Portuguesa providenciará no sentido de possibilitar aos católicos, nos termos da lei portuguesa, o cumprimento dos deveres religiosos nos dias festivos. 32 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale Articolo 4 Artigo 4 La cooperazione, di cui al n. 1 dell’articolo 1, può includere attività svolte nell’ambito di Organizzazioni internazionali delle quali facciano parte la Santa Sede e la Repubblica Portoghese oppure, senza venir meno al rispetto del diritto internazionale, altre azioni congiunte, bilaterali o multilaterali, in particolare nel territorio dei Paesi di lingua officiale portoghese. A cooperação referida no nº 1 do artigo 1 pode abranger actividades exercidas no âmbito de organizações internacionais em que a Santa Sé e a República Portuguesa sejam partes ou, sem prejuı́zo do respeito pelo direito internacional, outras acções conjuntas, bilaterais ou multilaterais, em particular no espaço dos Paı́ses de lı́ngua oficial portuguesa. Articolo 5 Artigo 5 Gli ecclesiastici non possono essere interrogati dai magistrati o da altre autorità in merito a fatti e cose di cui siano venuti a conoscenza per ragione del loro ministero. Os eclesiásticos não podem ser perguntados pelos magistrados ou outras autoridades sobre factos e coisas de que tenham tido conhecimento por motivo do seu ministério. Articolo 6 Artigo 6 Gli ecclesiastici non hanno l’obbligo di assumere le cariche di giurati, di membri di tribunali e altre della stessa natura, dal diritto canonico considerate incompatibili con lo stato ecclesiastico. Os eclesiásticos não têm a obrigação de assumir os cargos de jurados, membros de tribunais e outros da mesma natureza, considerados pelo direito canónico como incompatı́veis com o estado eclesiástico. Articolo 7 Artigo 7 La Repubblica Portoghese assicura, nei termini del diritto portoghese, le misure necessarie per la protezione dei luoghi di culto e degli ecclesiastici nell’esercizio del loro ministero, nonché per evitare l’uso illegittimo di pratiche o mezzi cattolici. A República Portuguesa assegura, nos termos do direito português, as medidas necessárias à protecção dos lugares de culto e dos eclesiásticos no exercı́cio do seu ministério e bem assim para evitar o uso ilegı́timo de práticas ou meios católicos. Acta Ioannis Pauli Pp. II 33 Articolo 8 Artigo 8 La Repubblica Portoghese riconosce la personalità giuridica della Conferenza Episcopale Portoghese, nei termini definiti dagli statuti approvati dalla Santa Sede. A República Portuguesa reconhece a personalidade jurı́dica da Conferência Episcopal Portuguesa, nos termos definidos pelos estatutos aprovados pela Santa Sé. Articolo 9 Artigo 9 1. La Chiesa Cattolica può liberamente creare, modificare o estinguere, a norma del diritto canonico, diocesi, parrocchie e altre giurisdizioni ecclesiastiche. 1. A Igreja Católica pode livremente criar, modificar ou extinguir, nos termos do direito canónico, dioceses, paróquias e outras jurisdições eclesiásticas. 2. La Repubblica Portoghese riconosce la personalità giuridica delle diocesi, delle parrocchie e di altre giurisdizioni ecclesiastiche, a condizione che l’atto costitutivo della loro personalità giuridica canonica venga notificato al competente organo dello Stato. 2. A República Portuguesa reconhece a personalidade jurı́dica das dioceses, paróquias e outras jurisdições eclesiásticas, desde que o acto constitutivo da sua personalidade jurı́dica canónica seja notificado ao órgão competente do Estado. 3. Gli atti di modifica o estinzione delle diocesi, parrocchie e altre giurisdizioni ecclesiastiche, che sono state riconosciute nei termini del numero precedente, saranno notificati al competente organo dello Stato. 3. Os actos de modificação ou extinção das dioceses, paróquias e outras jurisdições eclesiásticas, reconhecidas nos termos do número anterior, serão notificados ao órgão competente do Estado. 4. La nomina e la rimozione dei Vescovi sono di esclusiva competenza della Santa Sede, che ne informa la Repubblica Portoghese. 4. A nomeação e remoção dos bispos são da exclusiva competência da Santa Sé, que delas informa a República Portuguesa. 5. La Santa Sede dichiara che nessuna parte del territorio della Repubblica Portoghese dipenderà da un Vescovo che abbia la sua sede in territorio soggetto a sovranità straniera. 5. A Santa Sé declara que nenhuma parte do território da República Portuguesa dependerá de um bispo cuja sede esteja fixada em território sujeito a soberania estrangeira. 34 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale Articolo 10 Artigo 10 1. La Chiesa Cattolica in Portogallo può organizzarsi liberamente in armonia con le norme del diritto canonico e costituire, modificare ed estinguere persone giuridiche canoniche, alle quali lo Stato riconosce personalità giuridica civile. 1. A Igreja Católica em Portugal pode organizar-se livremente de harmonia com as normas do direito canónico e constituir, modificar e extinguir pessoas jurı́dicas canónicas a que o Estado reconhece personalidade jurı́dica civil. 2. Lo Stato riconosce la personalità delle persone giuridiche, di cui agli articoli 1, 8 e 9, nei termini rispettivamente indicati, come anche la personalità delle restanti persone giuridiche canoniche, inclusi gli Istituti di vita consacrata e le Società di vita apostolica canonicamente eretti, che siano state costituite e comunicate alla competente autorità dal Vescovo della diocesi dove esse hanno la loro sede o dal suo legittimo rappresentante, fino alla data di entrata in vigore del presente Concordato. 2. O Estado reconhece a personalidade das pessoas jurı́dicas referidas nos artigos 1, 8 e 9 nos respectivos termos, bem como a das restantes pessoas jurı́dicas canónicas, incluindo os institutos de vida consagrada e as sociedades de vida apostólica canonicamente erectos, que hajam sido constituı́das e participadas à autoridade competente pelo bispo da diocese onde tenham a sua sede, ou pelo seu legı́timo representante, até à data da entrada em vigor da presente Concordata. 3. Alle persone giuridiche canoniche, eccetto quelle riferite negli articoli 1, 8 e 9, che si costituiscano o siano comunicate dopo l’entrata in vigore del presente Concordato, è riconosciuta la personalità giuridica civile mediante l’iscrizione nell’apposito registro dello Stato in forza di un documento autentico, emesso dalla competente autorità ecclesiastica, da cui risultino la loro erezione, gli scopi, l’identità, gli organi rappresentativi e le rispettive competenze. 3. A personalidade jurı́dica civil das pessoas jurı́dicas canónicas, com excepção das referidas nos artigos 1, 8 e 9, quando se constituı́rem ou forem comunicadas após a entrada em vigor da presente Concordata, é reconhecida através da inscrição em registo próprio do Estado em virtude de documento autêntico emitido pela autoridade eclesiástica competente de onde conste a sua erecção, fins, identificação, órgãos representativos e respectivas competências. Acta Ioannis Pauli Pp. II 35 Articolo 11 Artigo 11 1. Le persone giuridiche canoniche, riconosciute ai sensi degli articoli 1, 8, 9 e 10, sono regolate dal diritto canonico e dal diritto portoghese, applicati dalle rispettive autorità, e hanno la stessa capacità civile che il diritto portoghese attribuisce alle persone collettive di identica natura. 1. As pessoas jurı́dicas canónicas reconhecidas nos termos dos artigos 1, 8, 9 e 10 regem-se pelo direito canónico e pelo direito português, aplicados pelas respectivas autoridades, e têm a mesma capacidade civil que o direito português atribui às pessoas colectivas de idêntica natureza. 2. Le limitazioni canoniche o statutarie alla capacità delle persone giuridiche canoniche sono opponibili a terzi in buona fede a condizione che risultino dal Codice di Diritto Canonico oppure da altre norme pubblicate nei termini del diritto canonico e, nel caso degli enti ai quali si riferisce il n. 3 dell’articolo 10 e circa i punti ivi menzionati, dal registro delle persone giuridiche canoniche. 2. As limitações canónicas ou estatutárias à capacidade das pessoas jurı́dicas canónicas só são oponı́veis a terceiros de boa fé desde que constem do Código de Direito Canónico ou de outras normas, publicadas nos termos do direito canónico, e, no caso das entidades a que se refere o nº 3 do artigo 10 e quanto às matérias aı́ mencionadas, do registo das pessoas jurı́dicas canónicas. Articolo 12 Artigo 12 Le persone giuridiche canoniche, riconosciute ai sensi dell’articolo 10, che, oltre a finalità religiose, perseguano scopi di assistenza e di solidarietà, svolgono la rispettiva attività secondo l’ordinamento giuridico stabilito dal diritto portoghese e godono dei diritti e benefici concessi alle persone collettive private con scopi della stessa natura. As pessoas jurı́dicas canónicas, reconhecidas nos termos do artigo 10, que, além de fins religiosos, prossigam fins de assistência e solidariedade, desenvolvem a respectiva actividade de acordo com o regime jurı́dico instituı́do pelo direito português e gozam dos direitos e benefı́cios atribuı́dos às pessoas colectivas privadas com fins da mesma natureza. Articolo 13 Artigo 13 1. Lo Stato portoghese riconosce gli effetti civili ai matrimoni cele- 1. O Estado português reconhece efeitos civis aos casamentos celebra- 36 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale brati in conformità con le leggi canoniche, a condizione che l’atto di matrimonio sia trascritto negli appositi registri dello stato civile. dos em conformidade com as leis canónicas, desde que o respectivo assento de casamento seja transcrito para os competentes livros do registo civil. 2. Le pubblicazioni matrimoniali si fanno non solo nelle rispettive chiese parrocchiali, ma anche presso i competenti uffici dell’anagrafe. 2. As publicações do casamento fazem-se, não só nas respectivas igrejas paroquiais, mas também nas competentes repartições do registo civil. 3. I matrimoni in articulo mortis, nell’imminenza di parto, o la cui immediata celebrazione sia espressamente autorizzata dall’Ordinario proprio per un grave motivo di ordine morale, potranno essere contratti indipendentemente dal processo preliminare delle pubblicazioni. 3. Os casamentos in articulo mortis, em iminência de parto, ou cuja imediata celebração seja expressamente autorizada pelo ordinário próprio por grave motivo de ordem moral, podem ser contraı́dos independentemente do processo preliminar das publicações. 4. Il parroco trasmette entro tre giorni copia integrale dell’atto di matrimonio al competente ufficio dell’anagrafe affinché vi sia trascritto; la trascrizione deve essere eseguita entro due giorni e comunicata dal rispettivo funzionario al parroco entro il giorno immediatamente seguente a quello in cui fu effettuata, con l’indicazione della data. 4. O pároco envia dentro de três dias cópia integral do assento do casamento à repartição competente do registo civil para ser aı́ transcrita; a transcrição deve ser feita no prazo de dois dias e comunicada pelo funcionário respectivo ao pároco até ao dia imediato àquele em que foi feita, com indicação da data. 5. Senza pregiudizio degli obblighi menzionati al n. 4, la cui inadempienza espone il responsabile alle conseguenze previste nel diritto portoghese e nel diritto canonico, le parti possono sollecitare la suddetta trascrizione, mediante la presentazione della copia integrale dell’atto di matrimonio. 5. Sem prejuı́zo das obrigações referidas no nº 4, cujo incumprimento sujeita o respectivo responsável à efectivação das formas de responsabilidade previstas no direito português e no direito canónico, as partes podem solicitar a referida transcrição, mediante a apresentação da cópia integral da acta do casamento. Acta Ioannis Pauli Pp. II 37 Articolo 14 Artigo 14 1. Il matrimonio canonico produce tutti gli effetti civili a partire dalla data della celebrazione, se la trascrizione verrà fatta entro sette giorni. Se ciò non avviene, produrrà effetti relativamente a terzi soltanto a cominciare dalla data della trascrizione. 1. O casamento canónico produz todos os efeitos civis desde a data da celebração, se a transcrição for feita no prazo de sete dias. Não o sendo, só produz efeitos relativamente a terceiros, a contar da data da transcrição. 2. Non osta alla trascrizione la morte di uno o di ambedue i coniugi. 2. Não obsta à transcrição a morte de um ou de ambos os cônjuges. Articolo 15 Artigo 15 1. Celebrando il matrimonio canonico, i coniugi assumono per ciò stesso, di fronte alla Chiesa, l’obbligo di attenersi alle norme canoniche che lo regolano e, in particolare, di rispettarne le proprietà essenziali. 1. Celebrando o casamento canónico os cônjuges assumem por esse mesmo facto, perante a Igreja, a obrigação de se aterem às normas canónicas que o regulam e, em particular, de respeitarem as suas propriedades essenciais. 2. La Santa Sede, mentre riafferma la dottrina della Chiesa Cattolica circa l’indissolubilità del vincolo matrimoniale, ricorda ai coniugi, che hanno contratto matrimonio canonico, il grave dovere, che ad essi incombe, di non valersi della facoltà civile di chiedere il divorzio. 2. A Santa Sé, reafirmando a doutrina da Igreja Católica sobre a indissolubilidade do vı́nculo matrimonial, recorda aos cônjuges que contraı́rem o matrimónio canónico o grave dever que lhes incumbe de se não valerem da faculdade civil de requerer o divórcio. Articolo 16 Artigo 16 1. Le decisioni delle autorità ecclesiastiche competenti relative alla nullità e alla dispensa pontificia del matrimonio rato e non consumato, verificate dall’organo ecclesiastico di controllo superiore, pro- 1. As decisões relativas à nulidade e à dispensa pontifı́cia do casamento rato e não consumado pelas autoridades eclesiásticas competentes, verificadas pelo órgão eclesiástico de controlo superior, produzem efei- 38 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale ducono effetti civili, a richiesta di qualsiasi delle parti, dopo revisione e conferma, nei termini del diritto portoghese, da parte del competente tribunale dello Stato. tos civis, a requerimento de qualquer das partes, após revisão e confirmação, nos termos do direito português, pelo competente tribunal do Estado. 2. Per tale effetto, il tribunale competente verifica: a) se sono autentiche; b) se provengono dal tribunale competente; c) se sono stati rispettati i principi del contraddittorio e dell’uguaglianza e d) se nei risultati non contraddicono i principi dell’ordine pubblico internazionale dello Stato portoghese. 2. Para o efeito, o tribunal competente verifica: a) Se são autênticas; b) Se dimanam do tribunal competente; c) Se foram respeitados os princı́pios do contraditório e da igualdade; e d) Se nos resultados não ofendem os princı́pios da ordem pública internacional do Estado português. Articolo 17 Artigo 17 1. La Repubblica Portoghese garantisce il libero esercizio della libertà religiosa mediante l’assistenza religiosa cattolica ai membri delle Forze Armate e di Sicurezza che la richiedano, e anche mediante la pratica dei rispettivi atti di culto. 1. A República Portuguesa garante o livre exercı́cio da liberdade religiosa através da assistência religiosa católica aos membros das forças armadas e de segurança que a solicitarem, e bem assim através da prática dos respectivos actos de culto. 2. La Chiesa Cattolica assicura, a norma del diritto canonico e per mezzo della giurisdizione ecclesiastica di un’Ordinario castrense, l’assistenza religiosa ai membri delle Forze Armate e di Sicurezza che la richiedano. 2. A Igreja Católica assegura, nos termos do direito canónico e através da jurisdição eclesiástica de um ordinário castrense, a assistência religiosa aos membros das forças armadas e de segurança que a solicitarem. 3. L’organo competente dello Stato e l’autorità ecclesiastica competente possono stabilire, mediante inte- 3. O órgão competente do Estado e a autoridade eclesiástica competente podem estabelecer, mediante acor- Acta Ioannis Pauli Pp. II 39 sa, le forme di esercizio e di organizzazione dell’assistenza religiosa nei casi di cui ai numeri precedenti. do, as formas de exercı́cio e organização da assistência religiosa nos casos referidos nos números anteriores. 4. Gli ecclesiastici possono adempiere gli obblighi militari sotto la forma di assistenza religiosa cattolica alle Forze Armate e di Sicurezza, fatto salvo il diritto all’obiezione di coscienza. 4. Os eclesiásticos podem cumprir as suas obrigações militares sob a forma de assistência religiosa católica às forças armadas e de segurança, sem prejuı́zo do direito de objecção de consciência. Articolo 18 Artigo 18 La Repubblica Portoghese garantisce alla Chiesa Cattolica il libero esercizio dell’assistenza religiosa cattolica alle persone che, a motivo di permanenza in case di cura, di assistenza, di educazione o simili, oppure di detenzione in carcere o istituto simile, si trovino impedite di esercitare, in condizioni normali, il diritto alla libertà religiosa e ne facciano richiesta. A República Portuguesa garante à Igreja Católica o livre exercı́cio da assistência religiosa católica às pessoas que, por motivo de internamento em estabelecimento de saúde, de assistência, de educação ou similar, ou detenção em estabelecimento prisional ou similar, estejam impedidas de exercer, em condições normais, o direito de liberdade religiosa e assim o solicitem. Articolo 19 Artigo 19 1. La Repubblica Portoghese, nell’ambito della libertà religiosa e del dovere che spetta allo Stato di cooperare con i genitori nell’educazione dei figli, garantisce le condizioni necessarie per assicurare, nei termini del diritto portoghese, l’insegnamento della Religione e Morale Cattolica negli istituti scolastici pubblici non superiori, senza alcuna forma di discriminazione. 1. A República Portuguesa, no âmbito da liberdade religiosa e do dever de o Estado cooperar com os pais na educação dos filhos, garante as condições necessárias para assegurar, nos termos do direito português, o ensino da religião e moral católicas nos estabelecimentos de ensino público não superior, sem qualquer forma de discriminação. 40 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 2. La frequenza dell’insegnamento della Religione e Morale Cattolica negli istituti scolastici pubblici non superiori dipende dalla dichiarazione dell’interessato, quando ne abbia la capacità legale, dei suoi genitori o del suo rappresentante legale. 2. A frequência do ensino da religião e moral católicas nos estabelecimentos de ensino público não superior depende de declaração do interessado, quando para tanto tenha capacidade legal, dos pais ou do seu representante legal. 3. In nessun caso l’insegnamento della Religione e Morale Cattolica può essere svolto da chi non sia ritenuto idoneo da parte dell’autorità ecclesiastica competente, la quale certifica la menzionata idoneità nei termini previsti dal diritto portoghese e dal diritto canonico. 3. Em nenhum caso o ensino da religião e moral católicas pode ser ministrado por quem não seja considerado idóneo pela autoridade eclesiástica competente, a qual certifica a referida idoneidade nos termos previstos pelo direito português e pelo direito canónico. 4. Gli insegnanti di Religione e Morale Cattolica vengono nominati oppure vengono assunti a contratto, trasferiti ed esclusi dall’esercizio della docenza della disciplina da parte dello Stato, d’accordo con l’autorità ecclesiastica competente. 4. Os professores de religião e moral católicas são nomeados ou contratados, transferidos e excluı́dos do exercı́cio da docência da disciplina pelo Estado de acordo com a autoridade eclesiástica competente. 5. È di esclusiva competenza dell’autorità ecclesiastica la definizione del contenuto dell’insegnamento della Religione e Morale Cattolica, in conformità agli orientamenti generali del sistema d’insegnamento portoghese. 5. É da competência exclusiva da autoridade eclesiástica a definição do conteúdo do ensino da religião e moral católicas, em conformidade com as orientações gerais do sistema de ensino português. Articolo 20 Artigo 20 1. La Repubblica Portoghese riconosce alla Chiesa Cattolica il diritto di costituire seminari e altri istituti di formazione e cultura ecclesiastica. 1. A República Portuguesa reconhece à Igreja Católica o direito de constituir seminários e outros estabelecimentos de formação e cultura eclesiástica. Acta Ioannis Pauli Pp. II 41 2. L’ordinamento interno degli istituti di formazione e cultura ecclesiastica non è sottoposto al controllo dello Stato. 2. O regime interno dos estabelecimentos de formação e cultura eclesiástica não está sujeito a fiscalização do Estado. 3. Il riconoscimento degli effetti civili degli studi, dei gradi e dei titoli ottenuti negli istituti di formazione e cultura ecclesiastica è regolato dal diritto portoghese, senza alcuna forma di discriminazione rispetto agli studi di identica natura. 3. O reconhecimento dos efeitos civis dos estudos, graus e tı́tulos obtidos nos estabelecimentos de formação e cultura eclesiástica é regulado pelo direito português, sem qualquer forma de discriminação relativamente a estudos de idêntica natureza. Articolo 21 Artigo 21 1. La Repubblica Portoghese garantisce alla Chiesa Cattolica e alle persone giuridiche canoniche riconosciute nei termini degli articoli dall’8 al 10, nell’ambito della libertà di insegnamento, il diritto di fondare e dirigere scuole in ogni livello di insegnamento e formazione, in accordo col diritto portoghese, senza che siano soggette ad alcuna forma di discriminazione. 1. A República Portuguesa garante à Igreja Católica e às pessoas jurı́dicas canónicas reconhecidas nos termos dos artigos 8 a 10, no âmbito da liberdade de ensino, o direito de estabelecerem e orientarem escolas em todos os nı́veis de ensino e formação, de acordo com o direito português, sem estarem sujeitas a qualquer forma de discriminação. 2. I gradi, titoli e diplomi ottenuti nelle scuole, di cui al numero precedente, sono riconosciuti nei termini previsti dal diritto portoghese per scuole di simile natura e qualità. 2. Os graus, tı́tulos e diplomas obtidos nas escolas referidas no número anterior são reconhecidos nos termos estabelecidos pelo direito português para escolas semelhantes na natureza e na qualidade. 3. L’Università Cattolica Portoghese, eretta dalla Santa Sede il 13 ottobre 1967 e riconosciuta dallo Stato portoghese il 15 luglio 1971, svolge la propria attività in accordo col diritto portoghese, nei 3. A Universidade Católica Portuguesa, erecta pela Santa Sé em 13 de Outubro de 1967 e reconhecida pelo Estado português em 15 de Julho de 1971, desenvolve a sua actividade de acordo com o direito por- 42 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale termini dei numeri precedenti, obbedendo alla sua specificità istituzionale. tuguês, nos termos dos números anteriores, com respeito pela sua especificidade institucional. Articolo 22 Artigo 22 1. Gli immobili che, ai sensi dell’articolo VI del Concordato del 7 maggio 1940, erano o sono stati classificati come « monumenti nazionali » o come di « interesse pubblico » restano destinati in modo permanente al servizio della Chiesa. Allo Stato spetta la loro conservazione, riparazione e restauro secondo un piano stabilito d’accordo con l’autorità ecclesiastica, per evitare disturbi al servizio religioso; alla Chiesa spetta la loro custodia e regime interno, segnatamente in ciò che riguarda l’orario delle visite, alla guida delle quali potrà intervenire un funzionario nominato dallo Stato. 1. Os imóveis que, nos termos do artigo VI da Concordata de 7 de Maio de 1940, estavam ou tenham sido classificados como « monumentos nacionais » ou como de « interesse público » continuam com afectação permanente ao serviço da Igreja. Ao Estado cabe a sua conservação, reparação e restauro de harmonia com plano estabelecido de acordo com a autoridade eclesiástica, para evitar perturbações no serviço religioso; à Igreja incumbe a sua guarda e regime interno, designadamente no que respeita ao horário de visitas, na direcção das quais poderá intervir um funcionário nomeado pelo Estado. 2. Gli oggetti destinati al culto che si trovano in un museo dello Stato o di altri enti pubblici sono sempre ceduti per le cerimonie religiose nel tempio a cui appartenevano, se questo si trova nella stessa località in cui i suddetti oggetti sono custoditi. Tale cessione si farà a richiesta della competente autorità ecclesiastica, la quale avrà cura della custodia degli oggetti ceduti, con responsabilità di fedele depositario. 2. Os objectos destinados ao culto que se encontrem em algum museu do Estado ou de outras entidades públicas são sempre cedidos para as cerimónias religiosas no templo a que pertenciam, quando este se ache na mesma localidade onde os ditos objectos são guardados. Tal cedência faz-se a requisição da competente autoridade eclesiástica, que vela pela guarda dos objectos cedidos, sob a responsabilidade de fiel depositário. 3. In altri casi e per motivi giustificati, i responsabili dello Stato e 3. Em outros casos e por motivos justificados, os responsáveis do Es- Acta Ioannis Pauli Pp. II 43 della Chiesa possono accordarsi circa una cessione temporanea di oggetti religiosi da usarsi nel rispettivo luogo di origine oppure in altro luogo adatto. tado e da Igreja podem acordar em ceder temporariamente objectos religiosos para serem usados no respectivo local de origem ou em outro local apropriado. Articolo 23 Artigo 23 1. La Repubblica Portoghese e la Chiesa Cattolica dichiarano il loro impegno per la tutela, la valorizzazione e la fruizione dei beni, mobili ed immobili, che sono di proprietà della Chiesa Cattolica o di persone giuridiche canoniche riconosciute e fanno parte integrante del patrimonio culturale portoghese. 1. A República Portuguesa e a Igreja Católica declaram o seu empenho na salvaguarda, valorização e fruição dos bens, móveis e imóveis, de propriedade da Igreja Católica ou de pessoas jurı́dicas canónicas reconhecidas, que integram o património cultural português. 2. La Repubblica Portoghese riconosce che la finalità propria dei beni ecclesiastici deve essere salvaguardata dal diritto portoghese, senza nulla togliere alla necessità di conciliarla con altre finalità derivanti dalla loro natura culturale, nel rispetto del principio di cooperazione. 2. A República Portuguesa reconhece que a finalidade própria dos bens eclesiásticos deve ser salvaguardada pelo direito português, sem prejuı́zo da necessidade de a conciliar com outras finalidades decorrentes da sua natureza cultural, com respeito pelo princı́pio da cooperação. 3. Le autorità competenti della Repubblica Portoghese e quelle della Chiesa Cattolica concordano nel creare una Commissione bilaterale per l’incremento della cooperazione riguardante i beni della Chiesa che costituiscono parte integrante del patrimonio culturale portoghese. 3. As autoridades competentes da República Portuguesa e as da Igreja Católica acordam em criar uma Comissão bilateral para o desenvolvimento da cooperação quanto a bens da Igreja que integrem o património cultural português. 4. La Commissione, di cui al numero precedente, ha l’incarico di promuovere la tutela, la valorizzazione e la fruizione dei beni della Chiesa, in particolare mediante l’aiuto dello 4. A Comissão referida no número anterior tem por missão promover a salvaguarda, valorização e fruição dos bens da Igreja, nomeadamente através do apoio do Estado e de ou- 44 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale Stato e di altri enti pubblici per le necessarie azioni di identificazione, manutenzione, sicurezza, restauro e funzionamento, senza alcuna forma di discriminazione in relazione a beni simili, spettando pure alla medesima Commissione di promuovere, quando sia conveniente, la stipulazione di accordi ai sensi dell’articolo 28. tras entidades públicas às acções necessárias para a identificação, conservação, segurança, restauro e funcionamento, sem qualquer forma de discriminação em relação a bens semelhantes, competindo-lhe ainda promover, quando adequado, a celebração de acordos nos termos do artigo 28. Articolo 24 Artigo 24 1. Nessun tempio, edificio, dipendenza o oggetto adibito al culto cattolico può venire demolito, occupato, spostato, ristrutturato o destinato dallo Stato e da enti pubblici ad altro fine, se non mediante previo accordo con l’autorità ecclesiastica competente e per motivo di urgente necessità pubblica. 1. Nenhum templo, edifı́cio, dependência ou objecto afecto ao culto católico pode ser demolido, ocupado, transportado, sujeito a obras ou destinado pelo Estado e entidades públicas a outro fim, a não ser mediante acordo prévio com a autoridade eclesiástica competente e por motivo de urgente necessidade pública. 2. Nei casi di requisizione o espropriazione per utilità pubblica verrà sempre consultata l’autorità ecclesiastica competente, anche per quanto riguarda l’ammontare dell’indennità. In ogni caso, non sarà esercitato atto alcuno di appropriazione o di utilizzo non religioso, senza che i beni espropriati vengano privati del loro carattere religioso. 2. Nos casos de requisição ou expropriação por utilidade pública, será sempre consultada a autoridade eclesiástica competente, mesmo sobre o quantitativo da indemnização. Em qualquer caso, não será praticado acto algum de apropriação ou utilização não religiosa sem que os bens expropriados sejam privados do seu carácter religioso. 3. L’autorità ecclesiastica competente ha il diritto di previa consultazione quando siano necessari restauri o quando si avvii la procedura di inventariazione o classificazione come bene culturale. 3. A autoridade eclesiástica competente tem direito de audiência prévia, quando forem necessárias obras ou quando se inicie procedimento de inventariação ou classificação como bem cultural. Acta Ioannis Pauli Pp. II 45 Articolo 25 Artigo 25 1. La Repubblica Portoghese dichiara il suo impegno a destinare spazi a fini religiosi. 1. A República Portuguesa declara o seu empenho na afectação de espaços a fins religiosos. 2. Gli strumenti di pianificazione territoriale dovranno prevedere la destinazione di spazi a fini religiosi. 2. Os instrumentos de planeamento territorial deverão prever a afectação de espaços para fins religiosos. 3. La Chiesa Cattolica e le persone giuridiche canoniche hanno il diritto di previa consultazione, da esercitare nei termini del diritto portoghese, per quanto riguarda le decisioni sulla destinazione di spazi a fini religiosi negli strumenti di pianificazione territoriale. 3. A Igreja Católica e as pessoas jurı́dicas canónicas têm o direito de audiência prévia, que deve ser exercido nos termos do direito português, quanto às decisões relativas à afectação de espaços a fins religiosos em instrumentos de planeamento territorial. Articolo 26 Artigo 26 1. La Santa Sede, la Conferenza Episcopale Portoghese, le diocesi e le restanti giurisdizioni ecclesiastiche, nonché le altre persone giuridiche canoniche costituite dalle competenti autorità ecclesiastiche per il perseguimento di scopi religiosi, una volta che sia stata loro riconosciuta la personalità civile ai sensi degli articoli 9 e 10, non sono soggette ad alcuna imposta su: a) le offerte dei credenti per l’esercizio del culto e dei riti; b) i donativi per la realizzazione dei loro scopi religiosi; c) il ricavato delle collette pubbliche a fini religiosi; d) la distribuzione gratuita di pubblicazioni contenenti dichiara- 1. A Santa Sé, a Conferência Episcopal Portuguesa, as dioceses e demais jurisdições eclesiásticas, bem como outras pessoas jurı́dicas canónicas constituı́das pelas competentes autoridades eclesiásticas para a prossecução de fins religiosos, desde que lhes tenha sido reconhecida personalidade civil nos termos dos artigos 9 e 10, não estão sujeitas a qualquer imposto sobre: a) As prestações dos crentes para o exercı́cio do culto e ritos; b) Os donativos para a realização dos seus fins religiosos; c) O resultado das colectas públicas com fins religiosos; d) A distribuição gratuita de publicações com declarações, avisos 46 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale zioni, avvisi o istruzioni religiose e la loro affissione nei luoghi di culto. ou instruções religiosas e sua afixação nos lugares de culto. 2. La Santa Sede, la Conferenza Episcopale Portoghese, le diocesi e le restanti giurisdizioni ecclesiastiche, nonché le altre persone giuridiche canoniche costituite dalle competenti autorità ecclesiastiche per il perseguimento di scopi religiosi, alle quali sia stata riconosciuta la personalità civile ai sensi degli articoli 9 e 10, sono esenti da qualunque imposta o tributo generale, regionale o locale, su: a) i luoghi di culto e altri beni immobili oppure parti di essi direttamente adibiti alla realizzazione di fini religiosi; 2. A Santa Sé, a Conferência Episcopal Portuguesa, as dioceses e demais jurisdições eclesiásticas, bem como outras pessoas jurı́dicas canónicas constituı́das pelas competentes autoridades eclesiásticas para a prossecução de fins religiosos, às quais tenha sido reconhecida personalidade civil nos termos dos artigos 9 e 10, estão isentas de qualquer imposto ou contribuição geral, regional ou local, sobre: a) Os lugares de culto ou outros prédios ou parte deles directamente destinados à realização de fins religiosos; b) le installazioni al servizio diretto ed esclusivo delle attività con fini religiosi; c) i seminari o qualsiasi istituto destinato alla formazione ecclesiastica o all’insegnamento della religione cattolica; d) le dipendenze o annessi ai beni immobili, descritti nei precedenti punti da a) a c), a uso di istituzioni private di solidarietà sociale; e) i giardini e gli spazi antistanti ai beni immobili descritti nei punti da a) a d), quando non siano destinati a fini di lucro; f) i beni mobili di carattere religioso integrati negli immobili, di cui ai punti precedenti, o loro accessori. b) As instalações de apoio directo e exclusivo às actividades com fins religiosos; c) Os seminários ou quaisquer estabelecimentos destinados à formação eclesiástica ou ao ensino da religião católica; d) As dependências ou anexos dos prédios descritos nas alı́neas a) a c) a uso de instituições particulares de solidariedade social; e) Os jardins e logradouros dos prédios descritos nas alı́neas a) a d) desde que não estejam destinados a fins lucrativos; f) Os bens móveis de carácter religioso, integrados nos imóveis referidos nas alı́neas anteriores ou que deles sejam acessórios. Acta Ioannis Pauli Pp. II 47 3. La Santa Sede, la Conferenza Episcopale Portoghese, le diocesi e le restanti giurisdizioni ecclesiastiche, nonché le altre persone giuridiche canoniche costituite dalle competenti autorità ecclesiastiche per il perseguimento di scopi religiosi, una volta che sia stata loro riconosciuta la personalità civile ai sensi degli articoli 9 e 10, sono esenti dalla marca da bollo e da tutte le imposte relative alla trasmissione di beni che incidano su: a) acquisti onerosi di beni immobili con finalità religiose; b) qualsiasi acquisto a titolo gratuito di beni con finalità religiose; c) atti di istituzione di fondazioni, una volta iscritte nell’apposito registro dello Stato nei termini dell’articolo 10. 3. A Santa Sé, a Conferência Episcopal Portuguesa, as dioceses e demais jurisdições eclesiásticas, bem como outras pessoas jurı́dicas canónicas constituı́das pelas competentes autoridades eclesiásticas para a prossecução de fins religiosos, desde que lhes tenha sido reconhecida personalidade civil nos termos dos artigos 9 e 10, estão isentas do imposto de selo e de todos os impostos sobre a transmissão de bens que incidam sobre: a) Aquisições onerosas de bens imóveis para fins religiosos; b) Quaisquer aquisições a tı́tulo gratuito de bens para fins religiosos; c) Actos de instituição de fundações, uma vez inscritas no competente registo do Estado nos termos do artigo 10. 4. L’autorità ecclesiastica responsabile per i fondi, destinati alla Chiesa Cattolica ai sensi dell’articolo seguente, è esente da qualunque imposta su detta fonte di reddito. 4. A autoridade eclesiástica responsável pelas verbas que forem destinadas à Igreja Católica, nos termos do artigo seguinte, está isenta de qualquer imposto sobre essa fonte de rendimento. 5. Le persone giuridiche canoniche citate nei numeri precedenti, quando svolgono anche attività con fini diversi da quelli religiosi, considerati tali dal diritto portoghese, ossia, fra gli altri, quelli della solidarietà sociale, dell’educazione e della cultura, insieme a quelli commerciali e lucrativi, sono soggette all’ordinamento fiscale che si applica alla rispettiva attività. 5. As pessoas jurı́dicas canónicas, referidas nos números anteriores, quando também desenvolvam actividades com fins diversos dos religiosos, assim considerados pelo direito português, como, entre outros, os de solidariedade social, de educação e cultura, além dos comerciais e lucrativos, ficam sujeitas ao regime fiscal aplicável à respectiva actividade. 48 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 6. La Repubblica Portoghese assicura che i donativi fatti alle persone giuridiche canoniche, di cui ai precedenti numeri e alle quali sia stata riconosciuta la personalità civile ai sensi del presente Concordato, producono l’effetto tributario di deduzione nella dichiarazione dei redditi, nei termini e nei limiti del diritto portoghese. 6. A República Portuguesa assegura que os donativos feitos às pessoas jurı́dicas canónicas, referidas nos números anteriores, às quais tenha sido reconhecida personalidade civil nos termos desta Concordata, produzem o efeito tributário de dedução à colecta, nos termos e limites do direito português. Articolo 27 Artigo 27 1. La Conferenza Episcopale Portoghese può esercitare il diritto di includere la Chiesa Cattolica nel sistema per la riscossione delle entrate fiscali, previsto nel diritto portoghese. 1. A Conferência Episcopal Portuguesa pode exercer o direito de incluir a Igreja Católica no sistema de percepção de receitas fiscais previsto no direito português. 2. L’inclusione della Chiesa Cattolica nel sistema di cui al numero precedente può essere oggetto di intesa fra gli organi competenti della Repubblica e le autorità ecclesiastiche competenti. 2. A inclusão da Igreja Católica no sistema referido no número anterior pode ser objecto de acordo entre os competentes órgãos da República e as autoridades eclesiásticas competentes. Articolo 28 Artigo 28 Il contenuto del presente Concordato può essere sviluppato tramite intese stipulate fra le autorità competenti della Chiesa Cattolica e della Repubblica Portoghese. O conteúdo da presente Concordata pode ser desenvolvido por acordos celebrados entre as autoridades competentes da Igreja Católica e da República Portuguesa. Articolo 29 Artigo 29 1. La Santa Sede e la Repubblica Portoghese convengono di creare, nell’ambito del presente Concordato e come sviluppo del principio del- 1. A Santa Sé e a República Portuguesa concordam em instituir, no âmbito da presente Concordata e em desenvolvimento do princı́pio Acta Ioannis Pauli Pp. II 49 la cooperazione, una Commissione paritetica. da cooperação, uma Comissão paritária. 2. Compiti della Commissione paritetica prevista al numero precedentesono: a) cercare, in caso di dubbi sull’interpretazione del testo del Concordato, una soluzione di comune accordo; b) suggerire qualsiasi altra misura per la sua buona esecuzione. 2. São atribuições da Comissão paritária prevista no número anterior: a) Procurar, em caso de dúvidas na interpretação do texto da Concordata, uma solução de comum acordo; b) Sugerir quaisquer outras medidas tendentes à sua boa execução. Articolo 30 Artigo 30 Finché non sia stipulato l’accordo previsto all’articolo 3, la Repubblica Portoghese riconosce i seguenti giorni festivi: Capodanno e Maria Santissima Madre di Dio (1º gennaio), Corpus Domini, Assunzione della Beata Vergine Maria (15 agosto), Tutti i Santi (1º novembre), Immacolata Concezione (8 dicembre) e Natale (25 dicembre). Enquanto não for celebrado o acordo previsto no artigo 3, são as seguintes as festividades católicas que a República Portuguesa reconhece como dias festivos: Ano Novo e Nossa Senhora, Mãe de Deus (1 de Janeiro), Corpo de Deus, Assunção (15 de Agosto), Todos os Santos (1 de Novembro), Imaculada Conceição (8 de Dezembro) e Natal (25 de Dezembro). Articolo 31 Artigo 31 Sono fatte salve le situazioni giuridiche esistenti e costituite in base al Concordato del 7 maggio 1940 e all’Accordo Missionario. Ficam ressalvadas as situações jurı́dicas existentes e constituı́das ao abrigo da Concordata de 7 de Maio de 1940 e do Acordo Missionário. Articolo 32 Artigo 32 1. La Santa Sede e la Repubblica Portoghese procederanno all’elaborazione, revisione e pubblicazione della legislazione complementare eventualmente necessaria. 1. A Santa Sé e a República Portuguesa procederão à elaboração, revisão e publicação da legislação complementar eventualmente necessária. 50 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 2. In vista di quanto disposto al numero precedente, la Santa Sede e la Repubblica Portoghese effettueranno consultazioni reciproche. 2. Para os efeitos do disposto no número anterior, a República Portuguesa e a Santa Sé efectuarão consultas recı́procas. Articolo 33 Artigo 33 Il presente Concordato entrerà in vigore con lo scambio degli strumenti di ratifica, sostituendo il Concordato del 7 maggio 1940. A presente Concordata entrará em vigor com a troca dos instrumentos de ratificação, substituindo a Concordata de 7 de Maio de 1940. Firmato in tre esemplari autentici in lingua italiana ed in lingua portoghese, facenti tutti fede, il giorno 18 del mese di maggio dell’anno 2004. Assinada em três exemplares autênticos em lı́ngua portuguesa e em lı́ngua italiana, fazendo todos fé, aos 18 dias do mês de Maio do ano de 2004. Per la Santa Sede c Angelo Card. Sodano Angelo Cardinale Sodano Segretario di Stato Per la Repubblica Portoghese José Manuel Durão Barroso José Manuel Durão Barroso Primo Ministro di Portogallo Conventione inter Apostolicam Sedem et Rem publicam Lusitanam rata habita, die xviii mensis Decembris anno mmiv ratihabitionis instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt in urbe Lisbonensi; a quo die Conventio vigere coepit ad normam articuli xxxiii eiusdem Pactionis. Acta Ioannis Pauli Pp. II 51 II INTER APOSTOLICAM SEDEM ET SLOVACHIAE REM PUBLICAM ACCORDO ZMLUVA tra la Santa Sede e la Repubblica Slovacca sull’educazione e istruzione cattolica medzi Slovenskou republikou a Svätou stolicou o katolı́ckej výchove a vzdelávanı́ La Santa Sede e la Repubblica Slovacca (in seguito solo « le Alte Parti »), facendo riferimento da parte della Santa Sede ai documenti del Concilio Vaticano II, in particolare alla dichiarazione Gravissimum educationis e alle norme del Diritto Canonico, e da parte della Repubblica Slovacca alla sua Costituzione e al suo ordinamento giuridico, e da parte di entrambe le Alte Parti all’Articolo 13, paragrafo 9, dell’Accordo Base tra la Santa Sede e la Repubblica Slovacca, firmato il 24 novembre 2000 in Vaticano, Slovenská republika a Svätá Stolica, (d’alej len « zmluvné strany ») vychádzajúc Slovenská republika z Ústavy Slovenskej republiky a právneho poriadku Slovenskej republiky a Svätá Stolica z dokumentov Druhého vatikánskeho koncilu, predovšetkým z deklarácie Gravissimum educationis a z noriem kánonického práva, ako aj obe zmluvné strany z článku 13 odseku 9 Základnej zmluvy medzi Slovenskou republikou a Svätou Stolicou, podpı́sanou 24. novembra 2000 vo Vatikáne; riferendosi ai principi internazionalmente riconosciuti sulla libertà religiosa, alla missione autorevole della Chiesa Cattolica, tanto di rito latino quanto di rito bizantino, cioè la Chiesa romano-cattolica e la Chiesa grecocattolica secondo la dicitura dell’ordinamento giuridico della Repubblica Slovacca (in seguito denominata solo « la Chiesa Cattolica ») nella storia della Slovacchia, nonché al loro ruolo attuale nell’ambito dell’educazione e dell’istruzione cattolica, odvolávajúc sa na medzinárodné uznávané princı́py náboženskej slobody, na významné poslanie Katolı́ckej cirkvi, tak rı́mskeho obradu ako aj byzantského obradu (d’alej len « Katolı́ckej cirkvi »), v dejinách Slovenska, ako aj na ich aktuálnu úlohu v oblasti katolı́ckej výchovy a vzdelávania, 52 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale richiamandosi all’eredità spirituale cirillo-metodiana, hlásiac sa k cyrilo-metodskému duchovnému dedičstvu, riconoscendo l’apporto dei cittadini della Repubblica Slovacca alla Chiesa Cattolica, uznávajúc prı́nos občanov Slovenskej republiky pre Katolı́cku cirkev, manifestando la volontà di contribuire al bene spirituale e materiale della persona umana ed al bene comune, deklarujúc vôl’u prispievat’k celkovému duchovnému a materiálnemu dobru človeka a spoločnému dobru, hanno concordato quanto segue: dohodli sa takto: Articolo I Článok I 1. Vengono definite scuola cattolica e istituzione scolastica cattolica (in seguito denominate solo « la scuola cattolica ») la scuola confessionale e l’istituzione scolastica confessionale istituite o riconosciute dal vescovo diocesano locale, dal suo vicario generale o dal superiore di un istituto religioso (in seguito denominati solo « la competente autorità della Chiesa Cattolica ») in conformità con l’ordinamento giuridico della Repubblica Slovacca. 1. Katolı́ckou školou a katolı́ckym školským zariadenı́m (d’alej len « katolı́cka škola ») je cirkevná škola a cirkevné školské zariadenie, zriadené alebo uznané miestnym diecéznym biskupom, jeho generálnym vikárom alebo predstaveným náboženskej spoločnosti (d’alej len « prı́slušnou vrchnost’ou Katolı́ckej cirkvi ») v súlade s právnym poriadkom Slovenskej republiky. 2. L’Autorità ecclesiastica che istituisce la scuola cattolica ha il diritto di nominare e revocare il preside della scuola stessa in conformità con le condizioni stabilite dall’ordinamento giuridico della Repubblica Slovacca. Similmente stabilisce criteri per l’assunzione dei docenti e degli insegnanti in rapporto al progetto educativo della scuola cattolica, nel rispetto della legislazione della Repubblica Slovacca. 2. Zriad’ovatel’ katolı́ckej školy má právo menovat’ a odvolat’ jej riaditel’a v súlade s podmienkami ustanovenými právnym poriadkom Slovenskej republiky. Stanovı́ aj kritériá na prijatie učitel’ov a vychovávatel’ov v zmysle výchovného zamerania katolı́ckych škôl a v súlade s právnym poriadkom Slovenskej republiky. Acta Ioannis Pauli Pp. II 53 3. L’Autorità ecclesiastica che istituisce la scuola cattolica approva i criteri per l’ammissione degli alunni allo studio nelle scuole cattoliche medie superiori. 3. Zriad’ovatel’ katolı́ckej školy schval’uje kritériá pre prijı́manie žiakov na štúdium na katolı́ckych stredných školách. 4. Il preside approva l’ordinamento interno della scuola cattolica in conformità con le condizioni stabilite dall’ordine giuridico della Repubblica Slovacca e in conformità con i principi dell’educazione e dell’istruzione cattolica. 4. Riaditel’ školy schval’uje vnútorný poriadok katolı́ckej školy v súlade s podmienkami ustanovenými právnym poriadkom Slovenskej republiky a v súlade so zásadami katolı́ckej výchovy a vzdelávania. 5. L’insegnamento delle discipline formative di base e delle discipline di specializzazione nelle scuole cattoliche corrisponde nei suoi contenuti all’insegnamento delle discipline formative di base e delle discipline di specializzazione nelle scuole statali del relativo grado, genere e tipo. 5. Vyučovanie všeobecnovzdelávacı́ch a odborných predmetov na katolı́ckych školách svojı́m obsahom zodpovedá vyučovaniu všeobecnovzdelávacı́ch predmetov a odborných predmetov na štátnych školách prı́slušného stupňa, druhu a typu. 6. L’insegnamento nelle scuole cattoliche si imparte secondo i piani di istruzione, le linee di insegnamento, i programmi scolastici educativi approvati dall’Autorità ecclesiastica che istituisce la scuola, previo accordo con il Ministero dell’Istruzione della Repubblica Slovacca. 6. Vyučovanie na katolı́ckych školách sa uskutočňuje podl’a učebných plánov, učebných osnov a školských výchovných programov schválených zriad’ovatel’om po dohode s Ministerstvom školstva Slovenskej republiky. 7. La Repubblica Slovacca non farà richiesta che le scuole cattoliche svolgano programmi educativi e di istruzione non corrispondenti all’educazione ed all’istruzione cattolica. 7. Slovenská republika nebude požadovat’, aby katolı́cke školy uskutočňovali také výchovné a vzdelávacie programy, ktoré nezodpovedajú katolı́ckej výchove a vzdelávaniu. 8. Alle scuole cattoliche viene concessa la copertura finanziaria nella 8. Katolı́ckym školám sa poskytuje finančné zabezpečenie v rov- 54 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale stessa misura in cui viene concessa a tutte le altre scuole, in conformità con l’ordinamento giuridico della Repubblica Slovacca. nakom rozsahu ako ho majú všetky ostatné školy v súlade s právnym poriadkom Slovenskej republiky. 9. Il Centro Cattolico Pedagogico e Catechetico, istituito dalla Conferenza Episcopale Slovacca e sostenuto dalla Repubblica Slovacca, assicurerà, previo accordo con il Ministero dell’Istruzione della Repubblica Slovacca, la gestione specialistica e metodologica delle scuole cattoliche nonché l’istruzione specialistica e la formazione del personale docente e non docente delle scuole cattoliche. 9. Katolı́cke pedagogické a katechetické centrum zriadené Konferenciou biskupov Slovenska a podporované Slovenskou republikou bude po dohode s Ministerstvom školstva Slovenskej republiky zabezpečovat’ odborné a metodické riadenie katolı́ckych škôl, ako i odborné vzdelávanie a formáciu pedagogických a nepedagogických zamestnancov katolı́ckych škôl. 10. La Chiesa Cattolica e la Repubblica Slovacca collaboreranno nel processo di preparazione e di redazione dei programmi educativi e formativi e nel campo dell’istruzione e dell’educazione nelle scuole cattoliche. 10. Slovenská republika a Katolı́cka cirkev budú spolupracovat’ v procese prı́pravy a tvorby výchovno-vzdelávacı́ch programov a v oblasti vzdelávania a výchovy v katolı́ckych školách. Articolo II Článok II 1. Alla materia « educazione religiosa » insegnata nelle scuole non cattoliche, corrisponde in quelle cattoliche, rispettivamente, la materia « religione romano-cattolica » o « religione greco-cattolica » (in seguito denominata solo la materia « religione cattolica ») impartita da persona designata dalla Chiesa Cattolica. 1. Predmet ,,náboženská výchova‘‘ vyučovaný na iných ako katolı́ckych školách zodpovedá predmetu ,,rı́mskokatolı́cke náboženstvo‘‘ alebo ,,gréckokatolı́cke náboženstvo‘‘ na katolı́ckych školách (d’alej len predmet « katolı́cke náboženstvo »), ak ho vyučuje osoba poverená Katolı́ckou cirkvou. 2. Al momento dell’iscrizione dell’alunno alla scuola il preside darà 2. Riaditelia škôl dajú možnost’ rodičom, alebo zákonným zástup- Acta Ioannis Pauli Pp. II 55 ai genitori o ai loro rappresentanti legali la possibilità di avvalersi dell’insegnamento della religione cattolica in modo che la loro decisione non causi alcuna forma di discriminazione dell’alunno stesso nelle attività scolastiche. com pri zápise žiaka do školy, zapı́sat’ ho aj na katolı́cke náboženstvo takým spôsobom, aby ich rozhodnutie nespôsobilo žiadnu diskrimináciu žiaka v oblasti školských činnostı́. 3. La Repubblica Slovacca renderà possibile, in accordo con la volontà dei genitori o dei loro rappresentanti legali, l’insegnamento della religione cattolica anche nelle istituzioni prescolari. 3. Slovenská republika umožnı́ v zhode s vôl’ou rodičov alebo zákonných zástupcov vyučovanie katolı́ckeho náboženstva aj v predškolských zariadeniach. 4. La religione cattolica viene insegnata come una delle materie opzionali obbligatorie nelle scuole primarie e nelle scuole secondarie in conformità con le condizioni stabilite nell’ordinamento giuridico della Repubblica Slovacca. 4. Katolı́cke náboženstvo sa vyučuje ako jeden z povinne volitel’ných predmetov v základných školách a v stredných školách v súlade s podmienkami ustanovenými právnym poriadkom Slovenskej republiky. 5. La religione cattolica viene insegnata secondo i programmi d’insegnamento e le linee d’istruzione approvate dalla Conferenza Episcopale Slovacca, previo parere del Ministero d’Istruzione della Repubblica Slovacca. 5. Katolı́cke náboženstvo sa vyučuje podl’a učebných plánov a učebných osnov, ktoré schval’uje Konferencia biskupov Slovenska po vyjadrenı́ Ministerstva školstva Slovenskej republiky. 6. Per la redazione, il finanziamento della stampa, la distribuzione dei testi e dei manuali metodologici per l’insegnamento della religione cattolica che abbiano ottenuto l’approvazione della competente autorità della Chiesa Cattolica, valgono le norme circa la redazione, il finanziamento della stampa e la distribuzio- 6. Pre tvorbu, financovanie výroby a distribúciu učebnı́c, metodických prı́ručiek na vyučovanie katolı́ckeho náboženstva, ktoré dostali schválenie prı́slušnej vrchnosti Katolı́ckej cirkvi, platia rovnaké pravidlá ako pre tvorbu, financovanie výroby a distribúciu učebnı́c, metodických prı́ručiek 56 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale ne dei testi e dei manuali metodologici delle altre materie di base. ostatných všeobecnovzdelávacı́ch predmetov. 7. L’ispezione statale scolastica concernente l’insegnamento della religione cattolica viene compiuta da persone incaricate dall’Ispettore Capo, previo accordo con la competente autorità della Chiesa Cattolica. 7. Štátnu školskú inšpekciu na vyučovanı́ katolı́ckeho náboženstva vykonávajú osoby poverené hlavným školským inšpektorom po dohode s prı́slušnou vrchnost’ou Katolı́ckej cirkvi. 8. Le ispezioni metodologiche concernenti l’insegnamento della materia religione cattolica vengono compiute da persone incaricate dalla competente autorità della Chiesa Cattolica. I presidi renderanno possibile alle medesime il compimento di tali azioni. 8. Hospitáciu na vyučovanı́ katolı́ckeho náboženstva vykonávajú osoby poverené prı́slušnou vrchnost’ou Katolı́ckej cirkvi. Riaditelia škôl im umožnia túto činnost’ vykonávat’. 9. Previo accordo con i presidi, la competente autorità della Chiesa Cattolica può organizzare nei locali scolastici altre attività complementari connesse con l’insegnamento della religione cattolica. 9. Po dohode s riaditel’mi škôl môže prı́slušná vrchnost’ Katolı́ckej cirkvi organizovat’ v priestoroch škôl iné mimovyučovacie aktivity doplňujúce vyučovanie katolı́ckeho náboženstva. Articolo III Článok III 1. L’insegnamento della religione cattolica viene impartito da insegnanti in possesso dell’abilitazione professionale e pedagogica secondo le norme giuridiche della Repubblica Slovacca, e del mandato canonico, cioè della missio canonica, ricevuta dalla competente autorità della Chiesa Cattolica. La revoca del mandato canonico implica la perdita del diritto ad insegnare la religione cattolica. 1. Katolı́cke náboženstvo vyučujú učitelia s odbornou a pedagogickou spôsobilost’ou podl’a právnych predpisov Slovenskej republiky, ktorı́ majú aj cirkevné poverenie, čiže kánonickú misiu, vydanú prı́slušnou cirkevnou vrchnost’ou. Odvolanie cirkevného poverenia nesie so sebou stratu práva vyučovat’ katolı́cke náboženstvo. Acta Ioannis Pauli Pp. II 57 2. L’ulteriore formazione professionale e metodologica degli insegnanti di religione cattolica, le direttive circa l’insegnamento della religione cattolica e la prestazione del servizio metodologico e didattico vengono assicurate dal Centro Cattolico Pedagogico e Catechetico e dagli Uffici Catechistici Diocesani in quanto persone giuridiche autonome della Chiesa Cattolica. 2. Ďalšie odborné, metodické vzdelávanie učitel’ov katolı́ckeho náboženstva, usmerňovanie vyučovania katolı́ckeho náboženstva a poskytovanie metodicko-didaktickej služby zabezpečuje Katolı́cke pedagogické a katechetické centrum a Diecézne katechetické úrady ako samostatné právne subjekty Katolı́ckej cirkvi. Articolo IV Článok IV 1. L’Università Cattolica di Ružomberok è una istituzione universitaria pubblica istituita secondo l’ordinamento giuridico della Repubblica Slovacca e secondo le norme del Diritto Canonico. La sua condizione è uguale alle altre omologhe istituzioni pubbliche nella Repubblica Slovacca. 1. Katolı́cka univerzita v Ružomberku je verejná vysoká škola zriadená podl’a právneho poriadku Slovenskej republiky a podl’a noriem kánonického práva. Má rovnaké postavenie ako ostatné verejné vysoké školy v Slovenskej republike. 2. Le Alte Parti appoggeranno la collaborazione fra l’Università Cattolica e gli altri istituti universitari in campo formativo e scientifico specialmente nei seguenti campi: 2. Zmluvné strany budú podporovat’ vzájomnú spoluprácu katolı́ckej univerzity a ostatných vysokých škôl vo vzdelávacej a vedeckej oblasti, ktorá sa uskutočňuje najmä formou: a) scambio di docenti universitari, di scienziati, di ricercatori, di esperti, di tirocinanti e di studenti; a) výmeny vysokoškolských učitel’ov, vedcov, výskumných pracovnı́kov, expertov, stážistov a študentov; b) organizzazione di colloqui, di seminari e di conferenze scientifiche; b) organizovania kolokviı́, seminárov a vedeckých konferenciı́; c) partecipazione comune a progetti specializzati; c) spoločnej účasti na odborných projektoch; 58 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale d) scambio di documentazione scientifica e di informazioni, di periodici scientifici e di pubblicazioni e di altre fonti e sussidi di studio. d) výmeny vedeckej dokumentácie a informáciı́, vedeckých časopisov a publikáciı́ a iných študijných zdrojov a pomôcok. 3. Le Alte Parti promuovono gli studi universitari, le ricerche scientifiche e la formazione nelle facoltà ecclesiastiche cattoliche, negli istituti teologici e nei seminari maggiori, regolati secondo le norme del Diritto Canonico. 3. Zmluvné strany podporujú vysokoškolské vzdelávanie, vedecké bádanie a výchovu na katolı́ckych bohosloveckých fakultách, teologických inštitútoch a v kňazských seminároch, riadených normami kánonického práva. 4. I docenti delle materie teologiche cattoliche negli istituti universitari devono avere un mandato speciale, cioè la missio canonica della competente autorità della Chiesa Cattolica. 4. Učitelia katolı́ckych teologických disciplı́n na vysokých školách musia mat’ kánonickú misiu ako osobitné poverenie od prı́slušnej vrchnosti Katolı́ckej cirkvi. 5. La Repubblica Slovacca assicura i mezzi finanziari per le facoltà ecclesiastiche cattoliche e per i seminari maggiori. 5. Slovenská republika zabezpečuje finančné prostriedky pre katolı́cke bohoslovecké fakulty a pre kňazské semináre. 6. La Repubblica Slovacca riconosce, in conformità con l’ordinamento giuridico della Repubblica Slovacca, i diplomi di studio ed i titoli accademici in teologia cattolica e nelle altre discipline ecclesiastiche rilasciati dalle università e facoltà ecclesiastiche. 6. Slovenská republika uznáva v súlade s právnym poriadkom Slovenskej republiky doklady o vzdelanı́ a akademické stupne udelené cirkevnými univerzitami a fakultami v odbore katolı́cka teológia a v ostatných cirkevných odboroch. Articolo V Článok V 1. I centri pastorali universitari realizzano attività pastorali, spirituali e formative per i membri delle 1. Vysokoškolské pastoračné centrá uskutočňujú pastoračnú, duchovnú a vzdelávaciu činnost’ čle- Acta Ioannis Pauli Pp. II 59 comunità accademiche negli istituti universitari. nov akademickej obce na vysokých školách. 2. Il centro pastorale universitario è un’istituzione della Chiesa Cattolica. Può agire in ambito accademico in base all’accordo tra la competente autorità della Chiesa Cattolica ed il relativo istituto universitario. 2. Vysokoškolské pastoračné centrum je zariadenie Katolı́ckej cirkvi. Môže pôsobit’ na akademickej pôde na základe dohody medzi prı́slušnou vrchnost’ou Katolı́ckej cirkvi a prı́slušnou vysokou školou. 3. L’assistenza spirituale nel centro pastorale universitario viene svolta dal rettore del centro pastorale universitario e dai suoi collaboratori in base al mandato della competente autorità della Chiesa Cattolica. 3. Duchovnú službu vo vysokoškolskom pastoračnom centre vykonáva rektor vysokoškolského pastoračného centra a jeho spolupracovnı́ci na základe poverenia prı́slušnou vrchnost’ou Katolı́ckej cirkvi. 4. La Repubblica Slovacca non ostacolerà l’istituzione e le attività dei centri pastorali universitari. 4. Slovenská republika nebude vytvárat’ prekážky pre vznik a činnost’ vysokoškolských pastoračných centier. Articolo VI Článok VI 1. Le Alte Parti risolveranno eventuali divergenze nell’interpretazione o nella realizzazione di quest’Accordo per via diplomatica. 1. Sporné otázky týkajúce sa výkladu alebo vykonávania tejto zmluvy budú zmluvné strany riešit’ diplomatickou cestou. 2. L’Accordo sarà sottoposto a ratifica ed entrerà in vigore il giorno dello scambio degli strumenti di ratifica. 2. Táto zmluva podlieha ratifikácii a nadobudne platnost’ dňom výmeny ratifikačných listı́n. 3. Questo Accordo potrà essere modificato e completato con il reciproco consenso delle Alte Parti. Le modifiche e le aggiunte devono essere apportate in forma scritta. 3. Táto zmluva sa môže menit’ a dopl’ňat’na základe vzájomnej dohody zmluvných strán. Zmeny a doplnky sa musia vykonat’pı́somnou formou. 60 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale Fatto a Bratislava il 13 maggio 2004, in doppio originale, ciascuno in lingua italiana e slovacca, ambedue i testi hanno la stessa validità. Dané dňa 13. mája 2004 v dvoch pôvodných vyhotoveniach, každé v slovenskom a talianskom jazyku; pričom obidve znenia majú rovnakú platnost’. Per la Santa Sede c Henryk Józef Nowacki Nunzio Apostolico Za Slovenskú republiku Rudolf Schuster Prezident Conventione inter Apostolicam Sedem et Slovachiae Rem Publicam rata habita, die ix mensis Iulii anno mmiv ratihabitionis instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt in urbe Bratislaviensi a quo die Conventio vigere coepit ad normam articuli VI, 2 eiusdem Pactionis. Acta Ioannis Pauli Pp. II 61 ALLOCUTIONES I Ad quosdam episcopos Americae septentrionalis.* Dear Brother Bishops, 1. On the occasion of your quinquennial ad Limina visit, I extend a warm welcome to you, the Bishops of the ecclesiastical Provinces of Louisville, Mobile and New Orleans. As we continue our reflections on the ministry of governance entrusted to the successors of the Apostles, I would like today to consider some specific aspects of your relationship with the lay faithful. I wish first of all to express my profound appreciation for the outstanding contribution which the laity have made, and continue to make, to the growth and expansion of the Church in your country, a contribution which I have personally witnessed and admired during my visits to the United States. I am convinced that, because “the renewal of the Church in America will not be possible without the active presence of the laity”,1 an essential part of your pastoral governance must be guiding and supporting them in their efforts to be a leaven of the Gospel in the world. 2. As the Second Vatican Council clearly stated, the exercise of the episcopal munus regendi by its very nature requires a recognition of the contribution and charisms of the lay faithful and their proper role in building up the Church’s unity and carrying forward her mission in the world.2 Each Bishop is called to acknowledge the “essential and irreplaceable role” of the laity in the Church’s mission 3 and to enable them to carry out their proper apostolate, “guided by the light of the Gospel and the mind of the Church, and impelled by Christian charity”.4 In your ministry of governance, you should consider it a clear pastoral priority to assist the lay faithful in understanding and embracing the munus regale which they have received by their baptismal incorporation into Christ. As the Church’s tradition affirms, this kingly office is expressed first in that “royal freedom” which enables the faithful to overcome the reign of sin in their own * Die 4 Decembris 2004. 1 2 3 4 Ecclesia in America, 44. Cf. Lumen gentium, 30-31. Cf. Christifideles laici, 7. Apostolicam actuositatem, 7. Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 62 lives and, “by serving Christ in others... to guide them to that King whom to serve is to reign”.5 The lay faithful, however, exercise this kingly office in a specific way through their efforts to extend the Kingdom of God in and through their secular activity, so that “the world will be imbued with the Spirit of Christ and more effectively attain its purpose in justice, in love and in peace”.6 3. It follows that lay men and women must be encouraged, through sound catechesis and continuing formation, to recognize the distinctive dignity and mission which they have received in Baptism and to embody in all their daily activities an integrated approach to life which finds its inspiration and strength from the Gospel.7 This means that the laity must be trained to distinguish clearly between their rights and duties as members of the Church and those which they have as members of human society, and encouraged to combine the two harmoniously, recognizing that “in every temporal affair they are to be guided by their Christian conscience, since there is no human activity–even of the temporal order–that can be withdrawn from God’s dominion”.8 A clear and authoritative reaffirmation of these fundamental principles of the lay apostolate will help to overcome the serious pastoral problems created by a growing failure to understand the Church’s binding obligation to remind the faithful of their duty in conscience to act in accordance with her authoritative teaching. There is urgent need for a comprehensive catechesis on the lay apostolate which will necessarily highlight the importance of a properly formed conscience, the intrinsic relationship between freedom and moral truth, and the grave duty incumbent upon each Christian to work to renew and perfect the temporal order in accordance with the values of God’s Kingdom. While fully respecting the legitimate separation of Church and State in American life, such a catechesis must also make clear that for the faithful Christian there can be no separation between the faith which is to be believed and put into practice 9 and a commitment to full and responsible participation in professional, political and cultural life. Given the importance of these issues for the life and mission of the Church in your country, I would encourage you to consider the inculcation of the doctrinal and moral principles underlying the lay apostolate as essential to your ministry as teachers and shepherds of the Church in America. I also 5 6 7 8 9 Lumen gentium, 36. Ibid. Cf. Christifideles laici, 34. Lumen gentium, 36. Cf. Lumen gentium, 25. Acta Ioannis Pauli Pp. II 63 invite you to discern, in consultation with members of the laity outstanding for their fidelity, knowledge and prudence, the most effective ways of promoting catechesis and clear-sighted reflection on this important area of the Church’s social teaching. 4. An appreciation of the distinct gifts and apostolate of the laity will naturally lead to a strengthened commitment to fostering among the laity a sense of shared responsibility for the life and mission of the Church. In stressing the need for a theology and spirituality of communion and mission for the renewal of ecclesial life, I have pointed to the importance of “making our own the ancient pastoral wisdom which, without prejudice to their authority, encouraged Pastors to listen more widely to the People of God”.10 Certainly this will involve a conscious effort on the part of each Bishop to develop, within his particular Church, structures of communion and participation which make it possible, without prejudice to his personal responsibility for decisions he is called to make by virtue of his apostolic authority, “to listen to the Spirit who lives and speaks in the faithful”.11 More importantly, it calls for the cultivation, in every aspect of ecclesial life, of a spirit of communion grounded in the supernatural sensus fidei and the rich variety of charisms and missions which the Holy Spirit pours out upon the whole body of the baptized in order to build them up in unit and fidelity to the word of God.12 An understanding of cooperation and shared responsibility which is firmly rooted in the principles of a sound ecclesiology will ensure a genuine and fruitful collaboration between the Church’s Pastors and the lay faithful, without the danger of distorting this relationship by the uncritical importation of categories and structures drawn from secular life. 5. Dear Brothers, in a spirit of gratitude and profound appreciation, let us commend to the Lord all the lay faithful of your particular Churches–the young people who are the hope of the future and even now–are called to be a ferment of life and renewal in the Church and in American society, the married couples who strive to mirror in themselves and in their families the mystery of Christ’s love for the Church, and the countless men and women who strive each day to bring the light of the Gospel to their homes, their workplaces and to the whole life of society. May they be ever more 10 11 12 Novo millennio ineunte, 45. Cf. Pastores gregis, 44. Cf. Lumen gentium, 12. Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 64 credible witnesses of the faith which has reconciled us to God,13 the love which will transfigure the world, and the hope which looks forward to “new heavens and a new earth, where, according to his promise, the justice of God will reside”.14 With these sentiments and with fraternal affection, I invoke upon you and upon the faithful entrusted to your pastoral care the loving protection of Mary, Mother of the Church. To all I cordially impart my Apostolic Blessing as a pledge of joy and peace in the Lord. II Ad quosdam Americae septentrionalis sacros praesules.* Dear Brother Bishops, 1. In this, the last of my meetings with the Pastors of the Church in the United States making their quinquennial visits ad limina Apostolorum, I offer a warm greeting to you, the Bishops of Minnesota, North Dakota and South Dakota. In the course of this year, I have engaged with you and your fellow Bishops in a series of reflections on the threefold office of teaching, sanctifying and governing entrusted to the successors of the Apostles. Through a consideration of the spiritual gifts and the apostolic mission received at episcopal ordination, whereby each Bishop is sacramentally configured to Jesus Christ, the Head and chief Shepherd of his Church,1 we have sought to deepen our appreciation of the mystery of the Church, the mystical Body of Christ, enlivened by the Holy Spirit and constantly built up in unity through a rich diversity of gifts, ministries and works.2 2. In these past eight months, I have been blessed with an opportunity to meet with each of the American Bishops, and, through them, to hear the living voice of the Church throughout the United States. This has been a source of great consolation for me, and an invitation to give thanks to the 13 Cf. Rom 5:1. 2 Pet 3:13. —————— 14 * Die 10 Decembris 2004. 1 2 Cf. 1 Pet 5:4. Cf. 1 Cor 12:4-6; Lumen gentium, 7. Acta Ioannis Pauli Pp. II 65 Triune God for the rich harvest which his grace continues to bring forth in your local Churches. At the same time, I have shared the deep pain which you and your people have experienced in these last years, and I have witnessed your determination to deal fairly and forthrightly with the serious pastoral issues which have been raised as a result. In fulfillment of my ministry as the Successor of Peter, I have wished to confirm each and every one of you in the faith 3 and to encourage you in your efforts to be “vigilant sentinels, courageous prophets, credible witnesses and faithful servants of Christ” for the People of God entrusted to your care.4 From the beginning of our meetings, I have stressed that your duty of building up the Church in communion and mission must necessarily begin with your own spiritual renewal, and I have encouraged you to be the first to indicate, by your own witness of conversion to the word of God and obedience to the apostolic Tradition, the royal way that leads the pilgrim Church to Christ and the fullness of his Kingdom. In particular, I have called you to adopt a lifestyle marked by that evangelical poverty which represents “an indispensable condition for a fruitful episcopal ministry”.5 As the Council itself stated, the Lord himself carried out the work of redemption in poverty and persecution, and his Church is called to follow along this same path.6 3. Now, at the conclusion of this series of meetings, I leave two charges to you and your Brother Bishops. The first is a fraternal encouragement to persevere joyfully in the ministry entrusted to you, in obedience to the authentic teaching of the Church. Can we not see in the pain and scandal of recent years both a “sign of the times” 7 and a providential call to conversion and deeper fidelity to the demands of the Gospel? In the life of each believer and the life of the whole Church, a sincere examination of conscience and the recognition of failure is always accompanied by renewed confidence in the healing power of God’s grace and a summons to press on to what lies ahead.8 In her own way, the Church in the United States has been called to begin the new millennium by “starting afresh from Christ” 9 and by making the truth of the Gospel clearly the measure of her life and all her activity. 3 4 5 6 7 8 9 Cf. Lk 22:32. Cf. Pastores gregis, 3. Pastores gregis, 20. Cf. Lumen gentium, 8. Cf. Mt 16:3. Phil 3:13. Cf. Novo millennio ineunte, 29. Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 66 In this light, I once more praise your efforts to ensure that each individual and group in the Church understands the urgent need for a consistent, honest and faithful witness to the Catholic faith, and that each of the Church’s institutions and apostolates expresses in every aspect of its life a clear Catholic identity. This is perhaps the most difficult and delicate challenge which you face in your role as teachers and shepherds of the Church in America today, yet it is one which cannot be renounced. In fulfilling your duty to “teach, exhort and correct with all authority”,10 you are first called to be “united in mind and judgment”,11 working harmoniously in the proclamation of the Gospel. 4. The second charge is a heartfelt appeal to keep your gaze fixed on the great goal set before the whole Church at the dawn of this third Christian millennium: the proclamation of Jesus Christ as the Redeemer of humanity. If the events of the past few years have necessarily focused your attention on the interior life of the Church, this should in no way distract you from lifting your eyes to the great task of the new evangelization and the need for “a new apostolic outreach”.12 Duc in altum! “The Church in America must speak increasingly of Jesus Christ, the human face of God and the divine face of man”,13 devoting the best of her efforts to a more compelling proclamation of the Gospel, the growth of holiness, and the more effective transmission of the treasure of the faith to the younger generation. Since a clear sense of mission will naturally bear fruit in unity of purpose among all the members of the Christian community,14 such a missionary outreach will surely promote the work of reconciliation and renewal within your local Churches. It will also consolidate and advance the Church’s prophetic witness in contemporary American society. The Church feels responsible for every human being and for the future of society,15 and this responsibility falls in a particular way to the lay faithful, whose vocation is to be a leaven of the Gospel in the world. As we look to the challenges lying before the Church in the United States today, two urgent tasks immediately present themselves: the need for an evangelization of culture in general, which, as I have stated, is a unique contribution which the Church in your country can make to the mission 10 11 12 13 14 15 Cf. Tit 2:15. 1 Cor 1:10. Novo millennio ineunte, 40. Ecclesia in America, 67. Cf. Christifideles laici, 32. Cf. Redemptor hominis, 15. Acta Ioannis Pauli Pp. II 67 ad gentes today, and the need for Catholics to cooperate fruitfully with men and women of good will in building a culture of respect for life.16 5. Dear Brothers, I give thanks to God for the many blessings bestowed during this series of meetings of the Successor of Peter with the American Bishops. Having come to the heart of the Church and been confirmed in communion with the Chair of unity, may you now return to your local Churches with renewed enthusiasm for your mission of teaching, sanctifying and governing the flocks entrusted to your care. As you bear “the burden of the day and the heat” 17 in the service of the Gospel, may you always be reassured by the knowledge that, at every step of her earthly journey, “the Church draws strength from the power of her Risen Lord to overcome, in patience and in charity, her sorrows and her difficulties, both those from within and those from without, so that she may reveal in the world, faithfully albeit amid shadows, the mystery of her Lord, until in the end it shall be manifested in the fullness of light”.18 Our meetings have fittingly come to an end during the week in which the Church celebrates the sesquicentenary of the definition of the dogma of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary, Patroness of the Church in the United States. As we lift up the fruits of these visits to the Lord and implore his blessings upon the Catholic community in America, let us turn our eyes to Our Lady, who, in the words of the Council, remains “the preeminent and wholly unique member of the Church, and its outstanding model in faith and love”.19 May Mary Immaculate guide each of you, together with all the clergy, religious and lay faithful of your local Churches, along your pilgrim way to the fullness of the Kingdom, and lift your eyes to the glorious vision of a creation redeemed and transformed by grace. May she, the Mother of the Church, assist her children, “who have fallen yet strive to rise again,” to rejoice in the great things which the Lord has already accomplished 20 and to be faithful witnesses before the world of the hope which will never leave us disappointed.21 To all of you, with great affection in the Lord, I cordially impart my Apostolic Blessing. 16 17 18 19 20 21 Cf. Evangelium vitae, 95. Cf. Mt 20:12. Lumen gentium, 8. Lumen gentium, 53. Cf. Lk 1:49. Cf. Rom 5:5. 68 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale ACTA CONGREGATIONUM CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM HONOLULUENSIS Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Annae Cope (in saec.: Barbarae), Religiosae professae Sororum III Ordinis S. Francisci de Syracusis in NeoEboraci (notae uti « Matris Mariae Annae de Molokai », (1838-1918) DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS Sanctus Franciscus Assisiensis in exordio sui Testamenti de leprosis sequentia scripsit: « Dominus ita dedit mihi fratri Francisco incipere faciendi poenitentiam: quia cum essem in peccatis nimis mihi videbatur amarum videre leprosos. Et ipse Dominus conduxit me inter illos et feci misericordiam cum illis. Et recedente me ab ipsis, id quod videbatur mihi amarum, conversum fuit mihi in dulcedinem animi et corporis ». Vestigia persequens Sancti Francisci, Serva Dei Maria Anna Cope, civis Foederatarum Americae Civitatum, indiviso fidelique corde Iesum Christum dilexit, Eidem inserviens in derelictis ac praesertim in leprosis, pro quibus plus quam triginta annos suae mirandae vitae insumpsit. Sic verba quae dixit Dominus rectissime adimplevit: « Quamdiu fecistis uni de his fratribus meis minimis, mihi fecistis » (Mt 25, 40). Haec testis caritatis Christi in Germania in oppido Heppenheim die 23 mensis Ianuarii anno 1838 nata est a parentibus Petro Koob et Barbara Witzenbacher, qui in baptismali lavacro ei nomen Barbaram indiderunt. Duobus post annis familia eius in Americam migravit et sub cognomine Cope in urbe Utica, ex Neo-Eboracensi civitate, domicilium constituit, ubi Serva Dei iuvenilem gessit aetatem. Ut conferret ad suos sustentandos, anno 1855 quadam in fabrica operari coepit. Consilio mature perpenso se Deo consecrandi, viginti quattuor annos nata, in coenobio Sanctae Clarae, ex Congregatione Sororum Tertii Ordinis Sancti Francisci de Syracusis, religiosam induit vestem, nomen Mariam Annam assumens. Religiosa professione anno 1863 emissa, diversa sustinuit munera apud suum Institutum Religiosum uti vicaria, antistita, ma- Congregatio de Causis Sanctorum 69 gistra noviciarum, rectrix valetudinarii usque ad annum 1877, quo electa est moderatrix provincialis, quo in munere anno 1881 confirmata est. Interea condicio leprosorum in Insulis Havaianis illo tempore magis in dies ingravescebat. Tunc leprosi, ex ipsorum familiis et e terra patria erepti, a publicis auctoritatibus mittebantur et deportabantur in Insulam Molokai, ubi deerant structurae quibus excipi possent et medicus qui eorum adversae valetudini prospiceret. Physice ac moraliter consumpti, vitam degebant omnino derelicti. Urgebat igitur praesentia Sororum quae valetudinarium aperirent, salubrem vitam curarent, leprosorum filios instituerent. Quapropter Episcopus Honoluluensis quaerere coepit quoddam Religiosum Institutum mulierum quae promptas se ostenderent ad leprosos curandos. Huic petitioni annuit Serva Dei, tunc moderatrix provincialis. Ipsa quidem sex Sorores usque ad ipsam Insulam Molokaianam est comitata; attamen, nedum in Syracusas rediret, in insula manere maluit et reliquum vitae tempus insumere lepra afflictis sublevandis: sic enim Serva Dei hanc missionem roborare potuit; secus enim Sorores, sine Serva Dei, missionem reliquissent. Ob penuriam medicinarum, cibi et cuiusvis vitalis subsidii gravissima oppetivit incommoda. Simul cum suis Sororibus religiosis adlaboravit ut spem ferret et dignitatem illis infirmis qui, praeter physicos cruciatus, saepe alcoholo, vitiis, desperatione vexabantur. Praesentia Sororum Providentiae donum exstitit. Serva Dei Maria Anna, summa munificentia et spe in Domino confirmata, suiipsius immemor, testificationes ostendit laetae et indefessae deditionis, inserviens tam leprosis quam suis Sororibus religiosis. Prout convenerat cum Beato Damiano a Veuster (1840-1889), qui ab anno 1873 leprosis Molokaianae Insulae coram praestabat, statuit duos convictus separatim aedificare, alium ad erudiendos pueros sub ductu Patris Damiani, alium vero ad puellas sub suiipsius regimine, videlicet leprosorum filios et filias, qui nascebantur non inquinati et postea adulti ad sese in societatem cooptandos destinabantur. « Mater Maria Anna – ut Soror quaedam testabatur – vitam in hac insula mutavit, promovit salubritatem, decus et gaudium in valetudinario leprosorum vivendi ». Ipsa insuper ceteras Sorores confirmabat eisque animum addebat, quibus praedixerat nullo umquam tempore eas lepra esse afficiendas: « Numquam in leprae morbum incidetis, etsi bene noverim periculum huius luis nobis quoque instare. Ad hanc missionem Deus nos vocavit... et ne ceterae quidem Sorores nostrae Congregationis lepra inquinabuntur ». Summam nutriens fiduciam in divina Providentia, usque ad finem explevit missionem suam, religiosam consecrationem fideliter vivens et diligenter exsequens officia sororis, antistitae, commissariae provincialis in Insulis Havaianis. 70 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale Praesertim « mater leprosorum » fuit. Ut Domino summe dilecto placeret, vocem eius obsequenter exaudivit, eius voluntati obtemperavit, ad Regnum eius aedificandum contulit. Perseverantia et spiritali animi iucunditate virtutes excoluit fidei, caritatis et spei. Firmiter credidit in Deum, in Ecclesiam et in Evangelium, quod verbo et opere nuntiavit. Eius apostolatus missionarius cotidie inspirabatur et confirmabatur amore quo Deum et animas prosequebatur, Eucharistia, oratione, devotione ad Mariam Virginem, ad Sanctum Ioseph et ad Sanctum Franciscum. Circum se Christi caritatem diffudit in beneficium leprosorum, afflictorum, peccatorum, Sororum et omnium suum auxilium implorantium. Bonum Samaritanum vestigiis est consecuta (cfr Lc 10, 32-35), infirmos allevans, quin fastidium vel fatigationem ostenderet. Omnibus aequo animo, reverentia, comitate et summa patientia inserviit. Sapientia, peritia et supernaturali prudentia operata est, quaerens gloriam Dei et instrumenta seligens magis idonea ad propriam sanctimoniam atque animarum salutem. Iustitiam exercuit erga Deum et proximum. Leprosorum, praesertim mulierum et puerorum, iura vindicavit et benefactoribus gratum significavit animum. Constantem se praebuit in propositis, tenacem in inceptis, fortem in difficultatibus, in adversa valetudine placidam. Ordinem servavit, moderationem, temperantiam, oboedientiam, castitatem. Fidelis erga franciscalem spiritum, paupertatem aestimavit. Numquam gloriam sibi tribuit ob innumera talenta a Deo collata et ob bona opera quae pro suo Instituto et pro leprosis exercuit. Verba eius et opera humilitate sunt illuminata. Sic scribebat: « Non desidero altam in caelo sedem; tantummodo pergratam me ostendam de parvo quodam loco mihi dando, ubi Deum in aeternum diligere possim ». Post dolentem morbum, die 9 mensis Augusti anno 1918 aeternum quod semper affectaverat praemium obtinuit. Vivens, moriens ac vita functa, Serva Dei larga sanctitatis fama frui potuit, quapropter honoribus summi ponderis est honestata ob tanta merita in leprosis curandis. Sorores Tertii Ordinis Sancti Francisci de Syracusis diutinos per annos documenta collegerant de vita et virtutibus Servae Dei, cuius Causa beatificationis et canonizationis inchoata est apud Curiam Honoluluensem. Haec quidem annis 1983-1988 dioecesanam instruxit Inquisitionem, cuius validitatem Congregatio de Causis Sanctorum postea comprobavit per decretum quod edidit die 14 mensis Iulii anno 1989. Exarata Positione, habita est Sessio Consultorum Historicorum die 30 mensis Aprilis anno 1996. Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum peractus est, felici cum exitu, die 24 mensis Octobris anno 2003. Purpurati Patres et Episcopi, in Sessione Ordinaria congregati die 13 mensis Ianuarii huius anni 2004, Congregatio de Causis Sanctorum 71 Ponente Causae Em.mo Cardinali Augustino Cacciavillan, agnoverunt Servam Dei Mariam Annam Cope theologales, cardinales eisque adnexas virtutes heroico in gradu excoluisse. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur. Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali Praefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Mariae Annae Barbarae Cope, Religiosae professae Sororum III Ordinis S. Francisci de Syracusis in Neo-Eboraci (notae uti « Matris Mariae Annae de Molokai »), in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit. Datum Romae, die 19 mensis Aprilis A. D. 2004. Iosephus card. Saraiva Martins Praefectus L. e S. e Eduardus Nowak archiep. tit. Lunensis, a Secretis MATRITENSIS Beatificationis seu declarationis martyrii Servae Dei Mariae Angelorum Ginard Martı́, Religiosae professae Congregationis Diligentium a Cultu Eucharistico (1894-1936) DECRETUM SUPER MARTYRIO « Necare nos est quo nos maxime afficere possunt ». Tantis verbis ad eos relatis, qui periculi adiunctorum ipsam commonebant, Serva Dei Maria Angelorum Ginard Martı́ Divini Redemptoris praecepto intime sociatam se ostendit, quod ne eos, qui corpus modo occidere pos- 72 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale sunt, timeantur (cfr Mt 10, 28) suadet. Superna enim gratia suffulta, erga carnifices sine recusatione se religiosam professa est et, optato suo identidem declarato obsequens, palmam martyrii assecuta. Fidelis haec Sponsa Domini in oppido Lluchmayor in Dioecesi Maioricensi die 3 mensis Aprilis anno 1894 nata est. Una cum parentibus Palmam commigravit, ubi, ut familiam labore suo adiuvaret, in sutis operam dare coepit. Cotidie Sanctam Missam participabat, ad sacram Communionem saepius accedebat et acta primorum Christi martyrum libenter legebat. Nomen suum insuper in Consociatione perpetui Rosarii adscripsit. Undevicesimum fere aetatis annum agens, propositum vitae religiosae amplectendae manifestavit, sed ob primam parentum repugnationem aliquot anni ipsi opperiendi fuerunt antequam hoc desiderium explere potuit, et ad enixiorem interdum precationem se contulit, ut quaenam consilia Dei in se intellegeret. Tandem, ex spiritalis sui moderatoris suggestione Congregationem Diligentium a Cultu Eucaristico Palmae ingressa est. Die 27 mensis Maii anno 1922 habitum religiosum induit, Sororis Mariae Angelorum nomen sumens. Post annum novitiatus, die 28 mensis Maii anno 1923, professionem temporaneam emisit et, sexennio post, perpetuam. Officia eidem commissa fuerunt Procuratricis in domo Matritensi annis 1926-1929, Consultricis primae in domo Barcinonensi annis 1929-1932 et demum Procuratricis loci et Consultricis denuo in domo Matritensi annis 1932-1936. Sedulitate ac sensu aequitatis, quibus haec explevit officia, ac diligentia in observanda Regula sui Instituti emicuit. Per orationem, devotionem erga Eucharistiam et Beatissimam Virginem, necnon praeceptorum evangelicorum usum intimiorem cum Domino unionem semper coluit, quem supra omnia dilexit. Veritatibus fidei adhaesit et oboediens Ecclesiae ac Romano Pontifici fuit. Misericordem et affabilem cum omnibus se exhibuit et illis, qui prave eidem malum intulerunt, ignovit. Mense Iulio anno 1936, persecutione erga catholicos increpante, Sorores Diligentes a Cultu Eucaristico e conventu Matritensi decesserunt apud familias amicas profugientes. Ipsa Serva Dei in privata domo hospitio excepta est, ubi oratione ad futuras tempestates subeundas se comparavit. Nam, delatoris cuiusdam proditionis causa, inventa est et die 25 mensis Augusti anno 1936 militares anarchici incurrerunt, ut eam in vinculis comprehenderent. Serva Dei vero, ut aliam mulierem cum ipsa inventam et ideo religiosi status inconsulte suspectam liberaret, se unicam in situ Sororem fortiter declaravit. Congregatio de Causis Sanctorum 73 Ne pecunia conventus eidem commissa ipsi eriperetur, sollerter impedire valuit. Die ipsa fortasse, qua deprehensa, plumbis trasfossa est et biduo post corpus eius inventum est. Statim post mortem populus Dei eam martyrem pro fide putavit, quae fama numquam annorum decursu imminuit. Anno 1987, Archiepiscopus Matritensis, Causam beatificationis seu declarationis martyrii Servae Dei iniit Inquisitionem dioecesanam celebrans, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 18 mensis Octobris anno 1991 probatae sunt. Positione conscripta, disceptatum est, more solito, de asserto martyrio Servae Dei. Die 11 mensis Novembris anno 2003 Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum, secundo cum exitu, factus est et die 17 mensis Februarii anno 2004 Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Excellentissimo Domino Xaverio Echevarrı́a Rodrı́guez, Episcopo titulo Cilibiensi, qui agnoverunt Servam Dei Mariam Angelorum Ginard Martı́ vere fidei causa enecatam fuisse. De hisce omnibus rebus, referente subscripto Cardinali Praefecto, certior factus, Summus Pontifex Ioannes Paulus II, vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut super Servae Dei martyrio decretum conscriberetur. Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierna die infrascripto Cardinali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque adstantibus, Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de martyrio eiusque causa Servae Dei Mariae Angelorum Ginard Martı́, Religiosae professae Congregationis Diligentium a Cultu Eucharistico, in casu et ad effectum de quo agitur. Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur. Datum Romae, die 19 mensis Aprilis A. D. 2004. Iosephus card. Saraiva Martins Praefectus L. e S. e Eduardus Nowak archiep. tit. Lunensis, a Secretis 74 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale MATRITENSIS Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae a Columna Cimadevilla et López-Dóriga puellae (1952-1962) DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS « Si autem filii, et heredes: heredes quidem Dei, coheredes autem Christi; si tamen compatimur, ut et conglorificemur. Existimo enim quod non sunt condignae passiones huius temporis ad futuram gloriam, quae revelanda est in nobis » (Rom 8, 17-18). Christianos Paulus Apostolus commonet eum, qui per catinum transit tribulationis, felicitatem infinitam servis fidelibus a Christo promissam attingere posse. Quam viam puella Maria a Columna Cimadevilla et López-Dóriga decurrit, quae, acerrimo morbo confecta, animum minime demisit, sed Domino cruciatus suos pie obtulit, passionis salvificae Christi participem se faciens. Serva Dei Matriti in Hispania die 17 mensis Februarii anno 1952 e religiosis parentibus nata est. Postridie baptizata est; dein, die 15 mensis Maii anno 1959 Primam Communionem recepit et die 12 mensis Decembris insequentis anni sacramentum Confirmationis. Prima rudimenta utpote alumna externa didicit apud Sorores Christi Regis, cursum primarium quinquennalem optimis cum exitibus adimplens. Iam inde a pueritia orationem supra aetatis suae consuetudinem coluit. Vixdum nonum annum vitae agebat, cum morbo quodam se corripi animadvertit. Tunc in valetudinario recepta est clinicarum scrutationum causa, quibus expletis diagnosis valde infausta dicta est: morbo nomine « Hodgking » vulgo nuncupato seu tumore gangliorum lymphaticorum corripiebatur, qui inenarrabilibus doloribus eam afficiebat. Puella vero summam maturitatem spiritualem extemplo ostendit. Non modo enim cruciatus Christi communicavit, sed ipsos etiam ad apostolatus sanctificationisque instrumentum convertere voluit. Invitationem ergo Sororum, quae eidem assidebant, suscepit, ut Unionem aegrotorum missionariorum ingrederetur; magna cum largitate animi, dolores suos pro conversione peccatorum et non christianorum obtulit et, ut oblatio efficacior evaderet, renuntiavit remedia, quae dolores mitigarent. Tanta animi virtus in amore Domini, qui fuit centrum affectuum curarumque eius, radicem habebat. Ut Christo, magistro et amico, placeret, virtutes christianas cum sedulitate, constantia et laetitia exercuit. Firmiter in Deo et in praeceptis Iesu Ecclesiaeque credidit et congruenter cum principiis, quibus credebat, vixit. Perseverans fuit in oratione et magnum momentum Congregatio de Causis Sanctorum 75 cultui eucharistico dedit, sacram crebro accipiens Communionem et diu ante Tabernaculum stans adoranter. Specialem habuit devotionem erga Iesum puerum ac Beatissimam Virginem Mariam, quam constanter Rosarii precatione invocabat. Inter cruciatus morbi certitudini paternitatis Dei et spei iam proximae vultus Dei contemplationis innixa est. Praecepta divina servavit et omne peccatum abominata est. Summo studio intendit, ut in omnibus rerum adiunctis cultum Deo debitum praeberet, et praestitit ut omnes cognoscere et amare possent Christum, lucem veram, quae illuminat omnem hominem (cfr Io 1, 9). Munera sua sive domi sive in schola adimplevit. Praecepta Ecclesiae verita est et pietatem oboedientiamque erga parentes et sacerdotes coluit, praesertim qui ipsam spiritualiter moderabantur. Semper caritatem in alios aegrotos et pauperes habuit, quibus omnia sua dedit; plena fuit erga medicos et infirmorum ministros sollertia, quibus minimam molestiam affere conabatur. In morbo magnam fortitudinem ostendit et semper aequa et laeta apparuit. Iam inde ab infantia indolem suam continuit, quam natura certiorem habebat. Castitatis candorem tuita est et cavit, ut alii quoque pulchritudinem eius intellegerent. Die 6 mensis Martii anno 1962, postquam matri se Iesum audire appellantem dixerat, reditum laetanter fecit in domum Patris. Ob diffusam sanctitatis famam Archiepiscopus Matritensis Causam beatificationis et canonizationis inivit et annis 1965-1974 celebravit Processum Ordinarium Informativum. Anno 1990 instructa est Inquisitio Rogatorialis in dioecesibus Granatensi et Matritensi. Quorum Processuum auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decretis dierum 4 mensis Iulii anno 1986 et 24 mensis Iunii anno 1994 probatae sunt. Positione confecta, disceptatum est, ut ex norma, an Serva Dei more heroum virtutes christianas exercuisset. Die 28 mensis Octobris anno 2003, prospero cum exitu, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum factus est. Patres Cardinales porro et Episcopi in Sessione Ordinaria diei 13 mensis Ianuarii anni 2004, audita relatione Causae Ponentis, Excellentissimi Domini Lini Fumagalli, Episcopi Sabinensis-Mandelensis, professi sunt Servam Dei virtutes theologales, cardinales iisque adnexas in modum heroum coluisse. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur. Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congre- Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 76 gationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Mariae a Columna Cimadevilla et López-Dóriga, puellae, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit. Datum Romae, die 19 mensis Aprilis A. D. 2004. Iosephus card. Saraiva Martins Praefectus L. e S. e Eduardus Nowak archiep. tit. Lunensis, a Secretis MECHLINIENSIS Beatificationis et canonizationis Ven. Servi Dei Ioannis a S. Corde (in saec.: Leonis Dehon), sacerdotis, Fundatoris Congregationis Sacerdotum a S. Corde Iesu (1843-1925) DECRETUM SUPER MIRACULO Venerabilis Servus Dei Ioannes a Sacro Corde (in saeculo: Leo Dehon) Capellae natus est intra fines dioeceseos Suessionensis in Gallia die 14 mensis Martii anno 1843. Post doctoratum in iure civili consecutum, ad presbyteratum se paravit, quo Romae anno 1868 auctus est. Ad dioecesim suam reversus, apostolatui sociali atque iuvenum institutioni caritatisque operibus, multos suscitans inceptus, ferventer vacavit. Variis superatis difficultatibus, Congregationem Sacerdotum a Sacro Corde Iesu pro Regni Dei in animis et in societate incremento fundavit. Devotionem suam in Sacrum Cor Iesu rursus manifestavisset, « pro te vixi, pro te morior » cum vita iam cedebat exclamans, Bruxellis die 12 mensis Augusti anno 1925 pie in Domino quievit. Die 8 mensis Aprilis anno 1997, Summus Pontifex Ioannes Paulus II Servum Dei virtutes theologales, cardinales iisque adnexas heroico gradu coluisse decrevit. Congregatio de Causis Sanctorum 77 Beatificationis respectu, Causae Postulatio iudicio huius Congregationis de Causis Sanctorum assertam subiecit miram quamdam sanationem in Brasilia occursam et intercessioni eiusdem Patris Ioannis a Sacro Corde tributam. Casus ad Geraldum Machado da Silva attinet, qui, cum molestiis abdominis iam laboratus esset, die 30 mensis Maii anno 1954, quadragesimum secundum aetatis annum agens, accerrimo dolore extemplo ad epigastrium animadvertit. Cum postridie in valetudinario Sanctae Domus Misericordiae civitatis Lavras receptus esset, medicus, qui eum invisit, diagnosim terebrationis duodenalis cum pergravi peritonitide diffusa pronuntiavit et eum instanter arbitratus est chirurgicae sectioni committi, quam vero infirmus abnuit. Cum aegroti valetudo in gravius vertisset, chirurgica sectio, quae sero effecta est, scilicet post viginti et unam horam a primis signis, priorem confirmavit sententiam, sed ob diffusam abdominalis textus putredinem aliorumque incommodorum causa, subsidium chirurgicum imperfectum evasit. Curae igitur non modo tardae, sed etiam eo ineptae fuerunt, ut prognosim infaustam quoad vitam, sicut provisum erat, diceretur. Die 31 mensis Maii condiciones aegroti gravissimae erant, quam ob rem presbyter quidam e Congregatione Sacerdotum a Sacro Corde Iesu Unctionem Infirmorum iamdudum ei ministravit, ad pectum eius reliquiam Servi Dei applicans atque una cum Sorore quadam auxiliaria Dominae Nostrae a Pietate aliisque adstantibus intercessionem Servi Dei invocans. Postridie dolores et status prostrationis infirmi evanuerant et arteriarum pulsus aequalis apparuit. Chirurgi tum vocati sunt, qui vero tantum subitaneum profectum explanare non valuerunt. De hoc casu anno 1961 apud Curiam Sancti Ioannis a Rege Processum Ordinarium Informativum celebratum est et anno 1965 Processum Suppletivum, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 4 mensis Octobris anno 2002 probatae sunt. Dicasterii Consilium Medicorum in sessione diei 15 mensis Maii anno 2003 sanationem rapidam, completam, duraturam et inexplicabilem secundum scientiam fuisse affirmavit. Die 21 insequentis mensis Novembris Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum factus est et die 20 mensis Ianuarii huius anni 2004 Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Excellentissimo Domino Ioanne Coppa, Archiepiscopo tit. Sertensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinitus patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est. Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 78 Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur. Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Ven. Servi Dei Ioannis a S. Corde (in saec.: Leonis Dehon), Sacerdotis, Fundatoris Congregationis Sacerdotum a S. Corde Iesu, videlicet de rapida, completa ac duratura sanatione Geraldi Machado da Silva ab « ulcera duodenale perforata con grave peritonite generalizzata ». Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur. Datum Romae, die 19 mensis Aprilis A. D. 2004. Iosephus card. Saraiva Martins Praefectus L. e S. e Eduardus Nowak archiep. tit. Lunensis, a Secretis NEAPOLITANA Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae a Passione D.N.I.C. (in saec.: Mariae Gratiae Tarallo) ex Instituto Sororum Crucifixarum Adorantium Eucharistiam (1866-1912) DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS « Christo confixus sum cruci: vivo autem iam non ego, vivit vero in me Christus » (Gal 2, 19-20). Genuinus quisque Christi discipulus non modo eius verbo auscultat, sed etiam huc tendit, ut divino Magistro omnino conformetur eiusque vestigiis fideliter ingrediatur. Nam Deus Pater vult ut omnes fiant « conformes... imaginis Filii eius, ut sit ipse primogenitus in multis fratribus » (Rom 8, 29). Studium suimet Iesu conformandi penitus notavit vitam Sororis Mariae a Passione Domini Nostri Iesu Christi, quae Iesum indiviso corde dilexit, cum Congregatio de Causis Sanctorum 79 eius mortem et resurrectionem in fide communicans, tum eius Regno augendo operam navans. Sic, Cruce praelucente, in via sanctitatis sine mora profecit, mirabilium virtutum aromata circum se spargens. Haec sponsa Domini nata est die 23 mensis Septembris anno 1866 in vico v.d. Barra apud Neapolim e Leopoldo Tarallo et Concepta Borriello, eademque postridie in paroecia « Ave gratia plena » nomine Mariae Gratiae Baptisma recepit. Eius familia, quae bene erat de rebus domesticis constituta optimeque de re christiana sentiebat, eximiam ei formationem religiosam adhibuit, qua Serva Dei obsequenter ac fructuose est imbuta. Quae teneris adhuc sub annis votum perpetuae virginitatis coram Deiparae imagine nuncupavit. Anno 1873 sacramenta Paenitentiae et Eucharistiae devote recepit, cum autem tribus post annis sacramentum ei Confirmationis conferretur. Nec vana gratia divina in ea, quippe quae Dei voluntatis docilis in virtutibus proficeret, inter omnes propter caritatem excellens tum in Deum tum in proximum adhibitam, eaque modesta, affabilis, in studiis diligens consutisque dedita. Cum a Domino attraheretur, in quoddam Institutum vitae consecratae admitti cupiebat; pater autem ei matrimonium exoptabat. Illa tandem, paternis instantiis oppugnata, die 13 mensis Aprilis anno 1889 nupsit cuidam Raphaëli Aruta, qui eo ipso die in gravem morbum incidit, ita ut statim apud parentes se reciperet dieque 27 mensis Ianuarii anno 1890 in valetudinario oppidi v.d. Torre del Greco supremum diem obiret. Consilium suimet Deo consecrandi, quod ipsa strenue et constanter excoluerat, verum evasit. Anno enim 1891, Serva Dei, omnibus dimissis, in oppido v.d. San Giorgio a Cremano ingressa est Congregationem Sororum Crucifixarum Adorantium Eucharistiam, fundatrice Serva Dei Maria Pia a Cruce (in saec.: Magdalena T. Rosa Notari: 1847-1919) recipiente. Habitum religiosum nomenque sumpsit Sororis Mariae a Passione D.N.I.C. Die 20 mensis Novembris anno 1892 professionem temporariam emisit, perpetuam vero die 18 mensis Martii 1903, cui quidem ipsa votum addidit ut se tamquam victimam pro peccatorum conversione sacerdotumque sanctificationem offerret. In communitate munera sustinuit coquae, vestiplicae, aedituae, vicariae pro moderatrice Domus Matricis extremisque vitae suae temporibus novitiarum quoque magistrae. Suum quodque munus erga Deum, Ecclesiam suisque Sororibus humiliter, diligenter, fidenter, amanter explevit, quippe quae semetipsam minime quaereret, sed potius Dei gloriam salutemque animarum. Mente et corde divinae revelationi superiorumque directoriis adhaesit. Omnibus viribus Deum dilexit, cui noctu diuque famulata est fervida oratione, devotione erga Iesu Christi Passionem et Eucharistiam et Virginem Perdo- 80 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale lentem, perfecta evangelicorum consiliorum Regulaeque observantia, sacrificiis denique et paenitentiis quibus Iesu Crucifixo iungebatur. Domini causa ad pedes Crucis habitavit, anima et corpore Passionem deque mundi salute sollicitudinem cum eo participans. Vitam ipsam posuisset dummodo Sponsus diligeretur et coleretur ubique. Mundanis rebus minime oblectata, spem suam in Deo, in protectione Mariae inque Sanctorum posuit intercessione. Fiduciam et pacem suis Sororibus addebat, easdem omnibus illis afflictis vel miseris vel aegrotantibus vel denique pauperibus ab ea auxilium petentibus. Omnes vero hoc hortabatur: « In Domino confidite, qui vos adiuvabit ». Vitam aeternam continenter appetivit, quam Dei voluntati parens suaeque religiosae consecrationi fidelis mereri conata est. Verbo, consilio deliberamentisque prudentem se exhibuit. A divina sapientia collustrata, suae sanctificationi animarumque servitio aptiores rationes valuit deligere, eadem iusta, sincera, temperans, in tribulationibus constans, in consiliis sacrificiisque perseverans. Quae porro, cum haberet se pro peccatrice caelestibus beneficiis indigna, laudari devitabat, malebat autem humiliari atque obiurgari. Ne autem alienam attentionem in se converteret, extraordinaria munera, quae ipsa plurima multifariaque a Deo receperat, diligenter occultabat. Dum bonae adhuc valetudinis exsistit, diem suum supremum prospexit; quam nempe Dominus ad Se vocavit die 27 mensis Iulii anno 1912. Hoc autem testamentum suis ipsa Sororibus reliquit: « Vobis recommendo ut sancte in Regulis perseveretis, promptasque vosmetipsas ad oboedientiam exhibeatis, maximeque ut Iesum in augustissimo Sacramento cotidie adoretis. Quem quidem vobis fervide diligendum numquam deseratis neve ei dolorem afferatis ». Cum fama sanctitatis, quae Servam Dei adhuc viventem prosequebatur, annis eius mortem subsequentibus propagaretur atque confirmaretur, Iosephus Cardinalis Prisco, Anchiepiscopus Neapolitanus, Causae beatificationis et canonizationis initium dedit per Processum Ordinarium Informativum, annis 1913-1918 celebratum. Post decretum Introductionis Causae die 14 mensis Martii anno 1928 latum, Processus Apostolicus instructus est, cuius validitas iuridica rata est a Sacra Rituum Congregatione per decretum die 3 mensis Februarii anno 1938 editum. Postmodum vero mystica de Serva Dei phaenomena altius excutienda evaserunt. Omnibus demum enodatis confectaque Positione, disceptatum est secundum normas utrum Serva Dei virtutes gradu heroico exercuerit. Die 10 mensis Decembris anno 2003 habitus est, positivo cum exitu, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum. Patres Congregatio de Causis Sanctorum 81 Cardinales et Episcopi, in Sessione Ordinaria die 16 mensis Martii huius anni congregata, audita relatione Exc.mi D.ni Andreae Mariae Erba, Episcopi Veliterni-Signini, Causae Ponentis, recognoverunt Servam Dei Mariam a Passione D.N.I.C. virtutes theologales et cardinales iisque adnexas in gradu heroico exercuisse. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur. Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Mariae a Passione D.N.I.C. (in saec.: Mariae Gratiae Tarallo), ex Instituto Sororum Crucifixarum Adorantium Eucharistiam, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit. Datum Romae, die 19 mensis Aprilis A. D. 2004. Iosephus card. Saraiva Martins Praefectus L. e S. e Eduardus Nowak archiep. tit. Lunensis, a Secretis NICOSIENSIS Canonizationis Beati Felicis a Nicosia (in saec.: Iacobi Amoroso), Laici professi O.F.M. Cap. (1715-1787) DECRETUM SUPER MIRACULO Beatus Felix a Nicosia (in saeculo: Iacobus Amoroso) Nicosiae in provincia Hennensi Siciliae insulae natus est die 5 mensis Novembris anno 1715. Artem sutoriam didicit, quam vero deposuit ut Ordinem Fratrum Minorum 82 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale Capuccinorum anno 1743 ingrederetur. Postquam professionem religiosam uti frater laicus emisit, Conventui civitatis suae natalis addictus est, qui officio stipis queritandae fungeretur. Exemplo vitae et apostolatus sui lucem Christi per domos irradiavit. Litteris nescius, scientiam habuit caritatis, oboedientiae et humilitatis. Die 31 mensis Maii anno 1787 Nicosiae pie in Domino requievit. Die 12 mensis Februarii anno 1888, Summus Pontifex Leo XIII eum in numerum Beatorum rettulit. Canonizationis respectu, Causae Postulatio iudicio huius Congregationis de Causis Sanctorum assertam subiecit miram quamdam sanationem Iosephi Turdo, presbyteri ex vico Tusa oriundi in dioecesi Pactensi, qui, die 25 mensis Iulii anno 1900, septuagesimum quartum aetatis agens annum, acerrimis vesicae tormentis, sanguinis profluvio comite, correptus est. Sedulis post clinicis scrutationibus, diagnosis papillomatis vesicae seu tumoris villosi cum prognosi infausta dicta est. Effusio enim sanguinis in gravius ruit et febris cum deliriis, inedia, cachexia aliisque molestiis excepit. Cum vero infirmi valetudo adhuc in peius verterat, nulli chirurgicae sectioni commissus est. Die 27 mensis Septembris eiusdem anni ipse ad divinum confugit auxilium per intercessionem Beati Felicis a Nicosia, quem invocaverat in oratione, et rapide salutem ac vigorem recuperavit. De hac sanatione, extemplo mira aestimata, annis 1904-1908 Processus Apostolicus celebratus est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 16 mensis Septembris anno 2002 probatae sunt. Dicasterii Consilium Medicorum, in sessione diei 8 mensis Octobris anno 2003, omnium consensu, sanationem rapidam, completam, duraturam et inexplicabilem secundum scientiam fuisse affirmavit. Die 6 mensis Februarii huius anni 2004 Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum factus est et insequenti die 2 mensis Aprilis Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Excellentissimo Domino Francisco Croci, Episcopo tit. Potentino in Piceno. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinitus patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur. Congregatio de Causis Sanctorum 83 Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Beati Felicis a Nicosia (in saec.: Iacobi Amoroso), Laici professi O.F.M. Cap., videlicet de rapida, completa ac duratura sanatione sacerdotis Iosephi Turdo a « papilloma vescicale (cancro villoso all’epoca 1900) con compromissione generale (anemia, febbre, infezione urinaria, stato cachettico) » Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur. Datum Romae, die 19 mensis Aprilis A. D. 2004. Iosephus card. Saraiva Martins Praefectus L. e S. e Eduardus Nowak archiep. tit. Lunensis, a Secretis NOVARIENSIS Beatificationis et canonizatioms Servi Dei Silvii Gallotti, Sacerdotis dioecesani (1881-1927) DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS « Sanctus sis oportet ad sanctificandum! ». His verbis contrahi potest propositum vitae presbyteri Silvii Gallotti, qui, Christi animarumque amore ductus, absque intermissione sanctitatis viam percurrit, adimplens consilium sese sanctificandi ut in manibus Summi et Aeterni Sacerdotis validum fieret instrumentum. Sic scribebat: « Ut personam Christi digne gerere et ministeria mihi credita digne exsequi possim, intendo ut perfectio mihi iniuncta unicum fiat consilium vitae meae, centrum sit cogitationum et affectuum nec non meta mearum optationum ». Hic fidelis Evangelii minister in oppido v.d. Cannobio, dioecesis Novariensis, die 22 mensis Septembris anno 1881, e modesta operariorum familia ortum habuit. Sana sive humana sive christiana institutione instructus est tum domi tum in paroecia, quam studiose ventitabat camilli christiani mu- 84 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale nere fungens. Sacro chrismate anno 1888 confirmatus est et anno 1892 ad primum eucharisticum convivium accessit. Expletis primis studiis ludi litterarii, quem diligenter ac feliciter frequentavit, sacerdotii iter iniit seminarium ingrediens. Pietate eminuit, observantia disciplinae, diligentia et progressione in studiis, quae Novariae in Seminario Sancti Gaudentii perfecit. Die 29 mensis Iunii anno 1904 presbyteratus ordine est insignitus, ac deinceps pastorale ministerium ferventer iniit. Vicarius oeconomus exstitit in vico vulgo Trarego (1904-1905), vicarius in loco Cambiasca (1905-1906) et cooperator in oppido Galliate (1906-1910). Ubique peculiarem in modum prospexit pueris, iuvenibus, pauperibus et aegrotis, quibuscum saepe conveniebat. Sollicitus de christiana iuvenum institutione, consilium cepit docendi catechismum quasdam quoque condens associationes. Superiores eius, mentem ad optimos apostolatus fructus vertentes, commiserunt illi munus moderatoris spiritualis (1911-1921) in urbe Arona apud Seminarium Sancti Caroli, quo excipiebantur alumni gymnasii et lycei, pro quibus Servus Dei ad quodlibet obeundum sacrificium paratum se praebebat. « Si Deus acceptum haberet sacrificium vitae meae — aiebat —, id hoc ipso die laetanter adimplerem, dummodo hoc missioni prodesset ad quam Ille, sola ex sua bonitate et absque meis meritis, me destinare vellet ». Alio in tempore addebat: « Desiderium Ecclesiam sanctis sacerdotibus ditandi vehementius in dies redditur... paratum fore me sentio ad quodcumque sacrificium, si ageretur de sanctificatione inter meos filios spirituales efficaciter promovenda ». Primum exemplo ac deinde doctrina, vitam liturgicam, cultum eucharisticum, pietatem marialem, oboedientiam, mortificationem et ad sanctam vitam propensionem excoluit. Aliquamdiu desiderio captus est ingrediendi Societatem Iesu, superiores tamen ab opere eius sese abstinere noluerunt. Ab anno 1921 ad annum 1926 rector exstitit et oeconomus eiusdem seminarii, cuius regimen prudenter, comiter et firmiter tenuit. Propagavit cultum ad Beatam Virginem Mariam secundum doctrinam tunc Beati Aloisii Mariae Grignion de Montfort; quandam tamen invenit difficultatem ex parte episcopi dioecesani, qui eum loqui prohibuit de huiusmodi cultu ad dissensiones inter alumnos seminarii devitandas. Servus Dei statim oboedivit et, recolens verba Sancti Francisci Salesii, dixit se optaturum mori magis quam oboedientiae obsistere. Apud filios tamquam sollicitus pater, suos sacrorum alumnos iugiter comitabatur, quibus praesto erat ut « in omnibus rebus perfecti evaderent ». Pro iis sacrificia oppetivit et tribulationes, sed omnia sustinebat dicens: « Cum Maria cuilibet in cruce quoque sistere iuvat ». Etenim non suam sed Dei voluntatem constanter adimplere studuit, Christi vestigia persequens. Congregatio de Causis Sanctorum 85 Fide, spe et caritate ductus, firmiter credidit in Deum, in cuius iugi praesentia vixit, cuius gloriam appetivit, cuius Regnum aedificandum curavit. Communionem cum Domino, maxime dilecto, aluit per ferventem Missae Liturgiaeque Horarum celebrationem, per cultum Eucharistiae, Beatae Mariae Virginis, Sanctissimae Pietatis oppidi Cannobio, per meditationem aeternarum veritatum, orationem, studium Sacrarum Scripturarum et Patrum Ecclesiae, tandem per ipsa apostolatus opera, quae sollerti caritate pastorali explicavit sive in seminario sive apud populum. Ex fide vixit, quam suo sacerdotali ministerio vitaeque suae exemplo ubique diffudit. Omnes eum adeuntes singularem Dei praesentiam in ipso percipiebant. Ut Christo Iesu, magistro et amico, placeret, sub lumine Evangelii ambulavit, a peccato abhorruit, erga vocationem et missionem sacerdotalem fidelem se ostendit, crucem amplexus est uti instrumentum sanctificationis personalis et apostolatus. Sese habebat « proprietatem Iesu, qua Ipse omnimoda voluntate uti potest ». Dilexit proximum eique inserviit, maxime pauperibus, aegrotis, sacerdotibus et alumnis seminarii, de quibus paternam et maternam adhibebat sollicitudinem, docens eos ut essent « forma gregis ». Erga Deum et proximum iustus exstitit, superioribus obsequens, prudens in loquendo, in rebus statuendis et in operibus navandis. Semper bono Ecclesiae consuluit et animarum, et instrumenta magis idonea ad propriam aliorumque sanctificationem eligere scivit. Constantem se praebuit in bonis propositis, serenum in difficultatibus, fortem in tribulationibus, silentem in contumeliis, patientem in aegritudine, omnibus in adiunctis suiipsius compotem. Temperantiam integre excoluit, simul et paenitentiam, sensuum mortificationem, paupertatem, castitatem. Humilitas illuminavit sacerdotium eius et consortium cum Deo, cum superioribus, cum tironibus seminarii cumque ceteris personis. Fructus sui ministerii bonitati Dei et intercessioni Mariae adscribebat. Hac de re caeleste fiducialiter implorabat auxilium. Cum in difficultatibus versabatur « sinamus Mariam operari! » dicere consueverat. Die 3 mensis Octobris anno 1926 Servus Dei nominatus est moderator spiritualis Seminarii Maioris Novariensis. Quod munus, ingravescentibus corporis doloribus exagitatus, duos tantum menses exercuit. Die 3 sequentis mensis Decembris lecto se recipere debuit. Deinceps, certior factus de tumoris diagnosi, victimam Domino se offerre potuit, quod quidem aliquot ante annos flagitaverat. Mira animi fortitudine crucem suam baiulavit et usque ad extremum vitae fidelitatem servavit in iis quae ipse anno 1912 scripserat: « Sacerdos similis esse debet lucernae quae ardet et paulatim exstinguitur ad Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 86 illuminandum ». Medico, qui curationi insistebat, dixit: « Sine me paradisum petere! ». Meritis onustus et sanctimoniae fama circumdatus, die 2 mensis Maii anno 1927 in Domino obdormivit. Memoria suarum clararum virtutum permansit apud clerum et populum, eum « sanctum » asserentes. Itaque Episcopus Novariensis Causam beatificationis et canonizationis incepit, instruens Processum Ordinarium Informativum (1953-1959), cui adiunctus est Processus Rogatorialis qui paratus erat in Oppido Mamertino. Haec Congregatio de Causis Sanctorum per decretum die 17 mensis Februarii anno 1995 vulgatum iuridicam horum Processuum auctoritatem confirmavit. Positione ad effectum perducta, disceptatio facta est solito more num Dei Servus virtutes heroico animo excoluerit. Die 7 mensis Novembris anno 2003, prospero cum exitu, peractus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum. Patres Cardinales et Episcopi, in Ordinaria Sessione die 3 mensis Februarii anno 2004 congregati, Ponente Causae Exc.mo D.no Hieronymo Grillo, Episcopo Centumcellarum-Tarquiniensi, edixerunt presbyterum Silvium Gallotti virtutes theologales, cardinales eisque adnexas heroum in modum exercuisse. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur. Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servi Dei Silvii Gallotti, sacerdotis dioecesani, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis Sanctorum Summus Pontifex referti mandavit. Datum Romae, die 19 mensis Aprilis A. D. 2004. Iosephus card. Saraiva Martins Praefectus L. e S. e Eduardus Nowak archiep. tit. Lunensis, a Secretis Congregatio pro Episcopis 87 CONGREGATIO PRO EPISCOPIS PROVISIO ECCLESIARUM Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus Ioannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros praefecit praesules: die 30 Novembris 2004. — Cathedrali Ecclesiae Moronensi Exc.mum P.D. Aloisium Villelmum Eichhorn, hactenus Episcopum Gualeguaychensem. die 8 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Corumbensi R.D. Sigismundum Martı́nez Álvarez, S.D.B., hactenus paroeciae vulgo Nossa Senhora da Guia, in archidioecesi Cuiabensi, vicarium paroecialem. die 9 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Turiasonensi R.D. Demetrium Fernández González, hactenus paroeciae vulgo « Santo Tomé y El Salvador » in archidioecesi Toletana curionem. — Cathedrali Ecclesiae Vhelingensi-Carolopolitanae, R.D. Michaëlem J. Bransfield, e clero archidioecesis Philadelphiensis Latinorum, hactenus Rectorem Basilicae « National Shrine of the Immaculate Conception » in urbe Vashingtonensi. — Metropolitanae Ecclesiae Atlantensi, Exc.mum P.D. Wilton Danielem Gregory, hactenus Episcopum Bellevillensem. die 11 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Boacensi, R.D. Rinaldum Gonda Evangelista, e clero archidioecesis Lipensis, hactenus curionem paroeciae Sancti Villelmi in oppido vulgo Talisay. die 14 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Cholutecensi, Episcopum Coadiutorem, R.P. Vidonem Plante, P.M.E., Directorem pro Pontificiis Missionalibus Operibus in Republica Honduriensi atque Directorem pro superiore institutione Operatorum Pastoralium dioecesis Cholutecensis. die 16 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Huanucensi R.P. Iacobum Rodrı́guez Salazar, M.C.C.I., hactenus eiusdem dioecesis Administratorem dioecesanum atque paroeciae Sancti Petri curionem. 88 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale die 16 Decembris. — Titulari Episcopali Ecclesiae Afufeniensi, R.D. Paulum J. Bradley, e clero dioecesis Pittsburgensis, ibique Vicarium Generalem et Moderatorem Curiae, quem deputavit Auxiliarem eiusdem dioecesis. die 18 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Fundanae R.D. Aloisium Ernestum Palletti, Cancellarium Generalem archidioecesis Ianuensis, quem deputavit Auxiliarem Em.mi P.D. Tharsicii S.R.E. Cardinalis Bertone, eiusdem Ecclesiae Archiepiscopi. — Titulari Ecclesiae Chusirensi R.D. Casimirum Gurda, e clero dioecesis Kielcensis ibique Seminarii Maioris Rectorem, quem deputavit Auxiliarem eiusdem dioecesis. — Metropolitanae Ecclesiae Cosentinae-Bisignanensi, Exc.mum P.D. Salvatorem Nunnari, hactenus Archiepiscopum Sancti Angeli de Lombardis-Compsanum-Nuscanum-Bisaciensem. die 21 Decembris. — Coadiutorem dioecesis Aegitaniensis, cum iuribus omnibus et facultatibus quae Episcopo dioecesano competunt, Exc.mum P.D. Emmanuelem da Rocha Felı́cio, hactenus Episcopum titularem Aquaeflaviensem et Auxiliarem Patriarchatus Lisbonensis. — Cathedrali Ecclesiae Auxitanae R.D. Mauricium Gardès, e clero archidioecesis Lugdunensis, ibique hactenus Vicarium Episcopalem. — Titulari episcopali Ecclesiae Magnetensi R.D. Antonium Franciscum dos Santos, e clero dioecesis Lamacensis, hactenus Pro Vicarium Generalem eiusdem sedis, quem deputavit Auxiliarem archidioecesis Bracarensis. die 22 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Thubursicensi R.D. Sebastianum Bandeira Coêlho, e clero dioecesis Balsensis, hactenus Seminarii Maioris Rectorem, quem deputavit Auxiliarem archidioecesis Manaënsis. die 23 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Eugubinae R.D. Marium Ceccobelli, hactenus Vicarium Generalem archidioecesis Perusinae-Civitatis Plebis. die 29 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Castagnalensi de Pará, noviter erectae, Exc.mum P.D. Carolum Verzeletti, hactenus Episcopum titularem Tepeltensem et Auxiliarem Belemensem de Pará. — Metropolitanae Ecclesiae Sancti Antonii, Exc.mum P.D. Iosephum Horatium Gomez, hactenus Episcopum titularem Belalitanum et Auxiliarem archidioecesis Denveriensis. Congregatio pro Gentium Evangelizatione 89 die 29 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Galvestoniensi-Houstoniensi, noviter erectæ, Exc.mum P.D. Iosephum Antonium Fiorenza, hactenus Episcopum eiusdem sedis. — Cathedrali Ecclesiae Saginavensi, Exc.mum P.D. Robertum Iacobum Carlson, hactenus Episcopum Siouxormensem. — Cathedrali Ecclesiae Crossensi, Exc.mum P.D. Hieronymum Eduardum Listecki, hactenus Episcopum titularem Narensem et Auxiliarem archidioecesis Chicagiensis. — Cathedrali Ecclesiae Macapensi, Exc.mum P.D. Petrum Iosephum Conti, hactenus Episcopum Santissimae Conceptionis de Araguaia. die 4 Ianuarii 2005. — Cathedrali Ecclesiae Matamorensi R.D. Faustinum Armendáriz Jiménez, hactenus Vicarium Generalem archidioecesis Hermosillensis. CONGREGATIO PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE PROVISIO ECCLESIARUM Ioannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregatione pro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros Pastores dignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Litteras praefecit: die 4 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Hsinchuensi Exc.mum P.D. Iacobum Liu Tan-kuei, hactenus Episcopum titularem Acciensem et Auxiliarem archidioecesis Taipehensis. — Cathedrali Ecclesiae Myitkyinaënsi Exc.mum P.D. Franciscum Daw Trang, hactenus Episcopum titularem Maturbensem et Auxiliarem eiusdem archidioecesis. 90 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM PAENITENTIARIA APOSTOLICA URBIS ET ORBIS DECRETUM quo dono Indulgentiae ditantur durante anno Eucharistico peculiares cultus et venerationis actus erga SS.mum Altaris Sacramentum. Miraculorum maximum (Cfr Sollemnitas SS.mi Corporis et Sanguinis Christi, ad Officium Lectionum, lectio altera) et supremum redemptionis a D. N. Iesu Christo suo sanguine peractae memoriale, Eucharistia, qua sacrificium et qua sacramentum Ecclesiam Dei intima et indefectibili unitate compaginat, supernae vi gratiae sustentat, inenarrabili gaudio perfundit, et ad alendam christifidelium pietatem, eosque pro christianae vitae, immo et perfectionis, augmento, supernaturale est auxilium. Quod quidem pro sua erga Ecclesiam sollecitudine ratus, Summus Pontifex Ioannes Paulus II Annum Eucharisticum nuncupatum, ad cultum sive publicum sive privatum erga Sanctissimum Sacramentum promovendum, celebrari in universa Ecclesia statuit, edita die 7 octobris 2004 Apostolica Epistula Mane nobiscum Domine inscripta. Quo autem christifideles, durante eodem anno, impensius ad agnitionem et amorem ineffabilis « Fidei Mysterii » incitentur et inde uberiores usque spiritales fructus hauriant, idem Beatissimus Pater, in Audientia die 17 currentis mensis Decembris infrascriptis Moderatoribus Apostolicae Paenitentiariae concessa, peculiares actus cultus et devotionis erga SS.mum Sacramentum Indulgentiis ditare voluit, prout hic sequitur. 1. Omnibus et singulis christifidelibus Plenaria Indulgentia conceditur, suetis sub condicionibus (nempe sacramentalis Confessionis, eucharisticae Communionis et Orationis ad mentem Summi Pontificis, animo quidem omnino elongato ab affectu erga quodcumque peccatum), si cui sacrae functioni vel pio exercitio in honorem SS.mi Sacramenti, sive sollemniter expositi sive in Tabernaculo adservati peractis, attente ac religiose interfuerint. 2. Clericis insuper, sodalibus Institutorum Vitae consecratae et Societatum Vitae apostolicae, aliisque christifidelibus qui lege ad Liturgiae Horarum recitationem adstringuntur, vel qui sola devotione Divinum Officium recitare solent, Indulgentia Plenaria conceditur sub enuntiatis condicionibus quotiescumque, declinante die, sive in communi sive privatim, Vesperas et Comple- Paenitentiaria Apostolica 91 torium ante SS.mum Sacramentum venerationi fidelium expositum aut in Tabernaculo adservatum, pie persolverint. Fideles, qui, propter infirmitatem aliasve iustas causas impediantur quominus in ecclesia vel oratorio SS.mum Eucharistiae Sacramentum visitare possint, in propria domo seu ubi impedimentum eos detinet, Plenariam Indulgentiam consequi valebunt si, concepta detestatione cuiuscumque peccati prout supra dictum est et intentione praestandi, ubi primum licuerit, tres consuetas condiciones, in spiritu fidei erga realem Iesu Christi praesentiam in Altaris Sacramento, spiritalem desiderio cordis visitationem peregerint et Orationem dominicam ac Symbolum Apostolorum recitaverint, addita pia aliqua invocatione ad Iesum in SS.mo Sacramento praesentem (e. g. Laudetur et adoretur in aeternum Sanctissimum Sacramentum). Si vero ne hoc quidem exsequi valeant, Plenariam Indulgentiam, iidem consequentur, si solo animi desiderio sese iis sociaverint, qui ordinario modo praescriptum opus obibunt, ac aegritudines et incommoda propriae vitae Misericordi Deo obtulerint, intentione pariter concepta, cum primum poterunt, perficiendi tres suetas condiciones. Sacerdotes, cura pastorali fungentes, praesertim parochi, prae oculis habitis, quae suggesta et proposita sunt a Congregatione de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum die 15 octobris 2004, de his salutaribus Ecclesiae dispositionibus, proprios fideles opportune certiores faciant, prompto et generoso animo sese praebeant ad confessiones eorum excipiendas et, diebus pro fidelium utilitate determinatis, publicas preces ad Iesum in SS.mo Sacramento sollemniter dirigant. Denique, in catechesi tradenda fideles adhortentur ad aperta fidei et amoris testimonia in SS.mum Sacramentum frequenter danda, ut proponitur in Concessione generaliori IV « Enchiridii Indulgentiarum », attentis etiam aliis Concessionibus eiusdem Enchiridii: n. 7: De Eucharistica Adoratione et Processione, n. 8: De Eucharistica et Spiritali Communione, n. 27: De Prima Sacerdotum Missa et Iubilaribus Ordinationum Celebrationibus. Praesenti valituro durante Anno Eucharistico ab ipso tamen die quo in Ephemeride « L’Osservatore Romano » prodetur. Contrariis quibuscumque minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus Paenitentiariae Apostolicae, die 25 Decembris 2004, in sollemnitate Nativitatis Domini Nostri Iesu Christi. Iacobus Franciscus Card. Stafford Paenitentiarius Maior Ioannes Franciscus Girotti, O.F.M. Conv. Regens Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 92 DIARIUM ROMANAE CURIAE Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza Ufficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali: Lunedı̀, 6 dicembre, S.E. il Signor Algirdas Saudargas, Ambasciatore di Lituania presso la Santa Sede. Martedı̀, 7 dicembre, S.E. il Signor Pablo Moran Val, Ambasciatore del Perú presso la Santa Sede. Sabato, 11 dicembre, S.E. il Signor Emilio Marin, Ambasciatore di Croazia presso la Santa Sede. Giovedı̀, 16 dicembre, le LL.EE. il Signor Gilton Bazilio Chiwaula, Ambasciatore di Malawi; il Signor Pradap Pibulsonggram, Ambasciatore di Thailandia; il Signor Georges Santer, Ambasciatore di Lussemburgo; la Signora Raychelle Awuor Omamo, Ambasciatore del Kenya; il Signor Lars Petter Forberg, Ambasciatore di Norvegia, tutti accreditati presso la Santa Sede. Ha, altresı̀, ricevuto in Udienza: Lunedı̀, 13 dicembre, S.E. il Signor Hoshyar Zebari, Ministro degli Affari Esteri dell’Iraq. Sabato, 18 dicembre, S.E. il Signor Ferenc Gyurcsány, Primo Ministro di Ungheria. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato: 11 dicembre 15 » 2004 » S.E.R. Mons. Faustino Sainz Muñoz, Arcivescovo tit. di Novaliciana, finora Nunzio Apostolico presso le Comunità Europee, Nunzio Apostolico in Gran Bretagna. S.E.R. Mons. Thomas E. Gullickson, Arcivescovo titolare di Bomarzo, Nunzio Apostolico in Trinidad e Tobago, Bahamas, Dominica, Saint Kitts e Nevis, Santa Lucia, San Vincenzo e Grenadine e Delegato Apostolico nelle Antille, Nunzio Apostolico in Antigua e Barbuda, Barbados, Giamaica, Repubblica Cooperativistica della Guyana e in Suriname. Diarium Romanae Curiae 18 dicembre 21 » 2004 » 93 S.E.R. Mons. Ambrose B. De Paoli, Arcivescovo titolare di Lares, finora Nunzio Apostolico in Giappone, Nunzio Apostolico in Australia. S.E.R. Mons. Thomas E. Gullickson, Arcivescovo titolare di Bomarzo, Nunzio Apostolico in Trinidad e Tobago, Bahamas, Dominica, Saint Kitts e Nevis, Santa Lucia, San Vincenzo e Grenadine, Antigua e Barbuda, Barbados, Giamaica, Repubblica Cooperativistica della Guyana e in Suriname e Delegato Apostolico nelle Antille, Nunzio Apostolico in Grenada. Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato: 22 novembre 2004 28 » » 29 » » 5 dicembre » 13 » » 16 » » I Rev.mi: P. Wolf Notker, Abate Primate dei Monaci Benedettini Confederati; P. José Rodrı́guez Carballo, Ministro Generale dell’Ordine Francescano dei Frati Minori; D. Pascual Chávez Villanueva, Rettore Maggiore della Società Salesiana di S. Giovanni Bosco; P. Teresino Serra, Superiore Generale dei Missionari Comboniani del Cuore di Gesù; Fr. Seán Dominic Sammon, Superiore Generale dei Fratelli Maristi delle Scuole; Sac. Jacques Hazebroucq, Responsabile Generale dell’Istituto secolare sacerdotale « Notre-Dame de Vie », Membri della Congregazione per gli Istituti di Vita Consacrata e le Società di Vita Apostolica « ad quinquennium ». l’Ecc.mo Monsignor Nikola Eterović, Arcivescovo titolare di Sisak, Segretario Generale del Sinodo dei Vescovi, Membro della Pontificia Commissione per l’America Latina « ad quinquennium ». Gli Em.mi Signori Cardinali: Antonio Marı́a Rouco Varela, Arcivescovo di Madrid; Aloysius Matthew Ambrozic, Arcivescovo di Toronto; Cláudio Hummes, Arcivescovo di São Paulo, Membri del Consiglio di Cardinali per lo studio dei problemi organizzativi ed economici della Santa Sede « ad quinquennium ». L’Ill.mo Signore Rag. Maurizio Trombetta, Direttore dell’Ufficio del Fondo Pensioni « ad quinquennium ». Gli Em.mi Signori Cardinali Christoph Schönborn e Francis Eugene George; gli Eccellentissimi Monsignori Csaba Ternyák, Héctor Rubén Aguer e Marin Barišic; il Reverendo Monsignor Giancarlo Santi e l’Illustrissimo Prof. Arch. Sandro Benedetti, Membri della Pontificia Commissione per i Beni Culturali della Chiesa « in aliud quinquennium ». I Rev.: P. Domingo Javier Andrés Gutiérrez, C.M.F.; P. Gianfranco Ghirlanda, S.I.; Don Donato Valentini, S.D.B.; P. Edward Kaczyński, O.P., Consultori della Congregazione per i Vescovi « in aliud quinquennium ». Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 94 19 dicembre 20 » 2004 » L’Exc.mo Monsignor Bruno Bertagna, Vescovo titolare di Drivasto, Segretario del Pontificio Consiglio per i Testi Legislativi « in aliud quinquennium ». Il Rev. P. Sebastiano Paciolla, O. Cist., della Congregazione Cistercense di Casamari, Promotore di Giustizia del Tribunale della Rota Romana « ad quinquennium ». Protonotari Apostolici Sopranumerari 31 gennaio 2004 7 febbraio » » » » 20 marzo » 25 » » 30 » » 12 aprile » » » » 4 maggio » » » » 27 » » » » » 31 » » » » » 1 giugno » 9 » » » » » » » » 11 » » 14 » » 19 » » » » » 21 » » 2 agosto » » » » 10 » » » » » » » » 16 » » » » » 19 » » » » » 30 » » » » » 11 settembre » » » » 24 » » 28 settembre » 2 dicembre » Mons. Pedro Pascasio Estela (San Martı́n) Mons. Simeone Duca (Porto-Santa Rufina) Mons. Nicolino Amedeo Merlo (Porto-Santa Rufina) Mons. Stanisław Jeż (Tarnów) Mons. Vincas Jonas Bartuška (Vilkaviškis) Mons. Nicolae Lupea (Făgăraş şi Alba Iulia dei Romeni) Mons. William Victor Fuller (Ballarat) Mons. Emigdio Piñeros Cárdenas (Zipaquirá) Mons. James P. Kelly (Rockville Centre) Mons. Adam Stanios (Radom) Mons. Josip Bandera (Krk) Mons. Anatólio Brasil Pompeu (Bragança Paulista) Mons. Stanisław Feliks Strzelecki (Białystok) Mons. Mieczysław Jerzy Świdziniewski (Białystok) Mons. Lucian Lamza (Fulda) Mons. James O. Barta (Dubuque) Mons. W. Dean Walz (Dubuque) Mons. David A. Wheeler (Dubuque) Mons. Rodolfo José O’Neill (La Plata) Mons. Tommaso Tridente (Molfetta-Ruvo-Giovinazzo-Terlizzi) Mons. Antonio Kochański (Ełk) Mons. Edmundus Stephanus Łagód (Ełk) Mons. Lorenzo López-Cubero Jiménez (Córdoba in Spagna) Mons. Joseph R. Roth (Charleston) Mons. Charles H. Rowland (Charleston) Mons. Wojciech Góralski (Płock) Mons. Patrick Gerard O’Dea (Lancaster) Mons. Francis Slattery (Lancaster) Mons. Giuseppe Caruso (Reggio Calabria-Bova) Mons. Remigiusz Sobański (Katowice) Mons. Cosimo Damiano Fonseca (Castellaneta) Mons. József Rehák (Subotica) Mons. Angelo Caruso (Sault Sainte Marie) Mons. Jean Marie Paiement (Sault Sainte Marie) Mons. Edmund Cybulski (Szczecin-Kamień) Mons. Maximilian Hopfner (Regensburg) Mons. Giovanni Scarabelli (Lucca) Mons. Umberto Fiacco (Frosinone-Veroli-Ferentino) Mons. Sauro Carletti (Orvieto-Todi) Diarium Romanae Curiae 95 Prelati d’Onore di Sua Santità 10 » » » » » 16 » » » » 26 31 7 21 » 4 9 » 11 » » 12 20 » 25 » » 30 » » » » » gennaio » » » » » » » » » » » » febbraio » » marzo » » » » » » » » » » » » » » » » » 2004 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 4 » » » » » » » » » » » aprile » » » » » » » » » » » » » » » » » » Il sac. Ladislav Čeri (Bratislava-Trnava) Il sac. Július Koller (Bratislava-Trnava) Il sac. Aldo Passerini (Como) Il sac. Angelo Riva (Como) Il sac. Carlo Spazzi (Ancona-Osimo) Il sac. Hans Walter Vavrovsky (Salzburg) Il sac. Alberto Atienza Huerta (Palencia) Il sac. Felix Bernard (Osnabrück) Il sac. Berardus Henricus Joseph Kasteel (Lubbock) Il sac. José Mariscal Arranz (Palencia) Il sac. Ángel Sancho Campo (Palencia) Il sac. Julius Kormos (Eger) Il sac. Alfredo Cantalini (L’Aquila) Il sac. Alberto Mazzola (Porto-Santa Rufina) Il sac. Gerard Maximillian Lopez (San Bernardino) Il sac. Celso Rodrı́guez Fernández (Tui-Vigo) Il sac. Tedé Lucien Chambeny (Natitingou) Il sac. José Gutiérrez Mora (Sevilla) Il sac. Camilo Olivares Gutiérrez (Sevilla) Il sac. Roberto Teodoro Amondarain (Zárate-Campana) Il sac. Mark Ernstmann (Springfield-Cape Girardeau) Il sac. Stephen Schneider (Springfield-Cape Girardeau) Il sac. Matthias Hribernik (Gurk) Il sac. František Kohlı́ček (Praha) Il sac. Bernard Savourat (Troyes) Mons. Stanisław Ge˛bka (Cze˛stochowa) Il sac. Jan Kowalski (Cze˛stochowa) Mons. Robert J. Siffrin (Youngstown) Il sac. Maximilian Barna (Făgăraş şi Alba Iulia dei Romeni) Il sac. Augustin Ciungan (Făgăraş şi Alba Iulia dei Romeni) Il sac. Vasile Gherman (Făgăraş şi Alba Iulia dei Romeni) Il sac. Vasile Mare (Făgăraş şi Alba Iulia dei Romeni) Il sac. Octavian Moisin (Făgăraş şi Alba Iulia dei Romeni) Mons. Celso Morga Iruzubieta (Calahorra y La Calzada Logrono) Il sac. Ioan Muntean (Făgăraş şi Alba Iulia dei Romeni) Il sac. Ioan Popa (Făgăraş şi Alba Iulia dei Romeni) Il sac. Teodor Racoviţan (Făgăraş şi Alba Iulia dei Romeni) Il sac. Ioan Roşca (Făgăraş şi Alba Iulia dei Romeni) Il sac. Eugen Sârbu (Făgăraş şi Alba Iulia dei Romeni) Mons. Edward Bober (Legnica) Il sac. Francis Vincent Cilia (San Jose in California) Il sac. John J. Darcy (Providence) Il sac. Robert Donnelly (Antigonish) Il sac. John Hugh Aloysius Gillis (Antigonish) Il sac. Conrad Polycarp Girroir (Antigonish) Il sac. Joseph Heigl (Augsburg) Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 96 4 » » » 15 » » 21 1 » 4 » 17 27 1 9 11 » 14 21 » 25 30 5 10 » » 13 2 » 4 » » » » » 8 » 10 11 » 16 » » 19 » » » » aprile » » » » » » » maggio » » » » » giugno » » » » » » » » luglio » » » » agosto » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 2004 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Mons. Władysław Jóźków (Legnica) Il sac. Tadeusz Jurek (Legnica) Il sac. Erich Lidel (Augsburg) Mons. Józef Srtrugarek (Legnica) Il sac. Fabio Reynaldo Colindres Abarca (El Salvador) Il sac. George Kwame Kumi (Sunyani) Il sac. Seth Osei Agyemang (Sunyani) Il sac. Corrado Pasquantonio (Sulmona-Valva) Il sac. James Arumanayakam (Neyyattinkara) Il sac. André Dubled (Amiens) Mons. Wacław Depo (Radom) Mons. Stanislaw Pindera (Radom) Mons. Vytautas Steponas Vaičiūnas (Kaunas) Il sac. José Herculano Arruda (Bragança Paulista) Il sac. Artur Matuszek (Praha) Il sac. Lyle Lawrence Wilgenbusch (Dubuque) Mons. Fèlix Guàrdia i Torrents (Vic) Mons. Josep Jutglà i Caralt (Vic) Il sac. Joseph Masande (Dedza) Il sac. Alonso Garcı́a Molano (Córdoba in Spagna) Il sac. Remigio Romero Mogrovejo (Azogues) Mons. Franco Coppola (Otranto) Mons. Marek Solczynski (Warszawa) Mons. Bernardito Auza (Talibon) Il sac. Gregory Keith Flynn (Sydney) Il sac. Jean Marie Vianney Gahizi (Butare) Mons. Claudio Gamboni (Velletri-Segni) Il sac. Daniel P. Whelton (Santa Rosa in California) Il sac. Martin T. Laughlin (Charleston) Il sac. Michael McQuinn (Leeds) Il sac. John Anthony Daly (Gran Bretagna - Ord. militare) Il sac. Andrés de la Calle Garcı́a (Segovia) Mons. Fortunatus Nwachukwu (Aba) Il sac. Justo Sastre Martı́n (Segovia) Mons. Nicolas Henri Thévénin (Genova) Mons. Heinrich Wachter (Regensburg) Il sac. Wiesław Wie˛cek (Warmia) Mons. Mieczysław Żuchnik (Warmia) Il sac. Czeslaw Rychlicki (Płock) Il sac. Petrum Ilwicki (Warmia) Mons. Władysław Nowak (Warmia) Il sac. Edmund Dowgiłowicz-Nowicki (Minsk-Mohilev) Il sac. Georges Mesnier (Besançon) Il sac. Josep Maria Quintillá Zanuy (Lleida) Il sac. Juan Carbonell Rado (Santiago de Cuba) Mons. Marcus Forgić (Subotica) Il sac. James Gnanapiragasam (Kuala Lumpur) Il sac. Stephanus Koncz (Subotica) Il sac. Albert A. Kuuire (Wa) Diarium Romanae Curiae 19 agosto 2004 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 30 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 31 » » » » » » » » 2 settembre » 10 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 11 » » 20 » » 22 » » 28 » » » » » 30 » » » » » 22 ottobre » 26 » » 28 » » 9 novembre » » » » 17 » » » » » » » » » » » » » » » » » 21 » » 97 Il sac. Evarist Kuuwulong (Wa) Il sac. Daniel Lim Cheng Sai (Kuala Lumpur) Il sac. Josephus Miocs (Subotica) Il sac. Jorge Enrique Palma Arrúe (Santiago de Cuba) Il sac. Mario Inmediato Pascaretta (Minas) Il sac. Fernando Pastor Jiménez (Madrid) Il sac. Antonio San Miguel San Miguel (Madrid) Il sac. Adalbertus Stantić (Subotica) Il sac. Victor Anthony Amadio (Sault Sainte Marie) Il sac. Bernard Joseph Burns (Sault Sainte Marie) Il sac. John H. Caswell (Sault Sainte Marie) Mons. Peter John Elliot (Melbourne) Il sac. Richard François Faucon (Sault Sainte Marie) Il sac. Jean-Paul Émile Jolicoeur (Sault Sainte Marie) Il sac. Louis Mazurier (Rennes) Il sac. J. Joseph Milam (Dallas) Il sac. Bernard Poirier (Rennes) Il sac. David Gerard Tramontini (Sault Sainte Marie) Mons. Elio Carucci (Civitavecchia-Tarquinia) Mons. Giovanni Felici (Civitavecchia-Tarquinia) Mons. Alfredo Giovanetti (Civitavecchia-Tarquinia) Il sac. José Alarcón Buendı́a (Santo Tomé) Mons. Santo Gangemi (Messina-Lipari-Santa Lucia del Mela) Il sac. Francisco Garcı́a Mota (Málaga) Il sac. Marcelino Gómez Gutiérrez (Málaga) Il sac. José Marı́a Ortega Muñoz (Málaga) Il sac. Francisco Parrilla Gómez (Málaga) Il sac. Manuel Pineda Soria (Málaga) Il sac. Michel Schooyans (Mechelen-Brussel) Il sac. Martin J.J.M. Viviès (Genova) Il sac. Christy O’Dwyer (Cashel) Il sac. Jerome Martinez (Santa Fe in America) Il sac. Bernard Ndlovu (Bulawayo) Il sac. Gabriel Pierus Njeru Muverethi (Embu) Il sac. Ugo Bocelli (Volterra) Il sac. Armando Volpi (Volterra) Mons. Jordi Gayà Estelrich (Mallorca) Il sac. Giuseppe Eufemia (Matera-Irsina) Il sac. Robert J. Willhite (Rockford) Il sac. Georges de Broglie (Beauvais) Il sac. Michel Moinet (Beauvais) Il sac. Rodrigo Durango Escobar (Santa Fe de Antioquia) Il sac. Alberto Garcı́a Restrepo (Santa Fe de Antioquia) Il sac. Luis Ramiro Londoño Vasquez (Santa Fe de Antioquia) Il sac. Alberto León Mejı́a Restrepo (Santa Fe de Antioquia) Il sac. Dominik Schwaderlapp (Köln) Il sac. Jose de Jesús Tamayo Fernández (Santa Fe de Antioquia) Il sac. Jeremiah Francis Desmond (Kamloops) Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 98 21 novembre 2004 » » » 22 » » 26 » » 2 dicembre » 8 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 10 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 15 » » » » » 20 » » 23 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Mons. Cesare Pazzagli (Città di Castello) Mons. Guido Pozzo (Trieste) Mons. Thaddaeus Misiorny (Pelplin già Chelmno) Il sac. Józef Nocny (Włocławek) Il sac. Juan Barrios Herrero (Rı́o Gallegos) Il sac. Philipp Harnoncourt (Graz-Seckau) Il sac. Michael David Hazard (Kalamazoo) Il sac. Franz Leopold (Graz-Seckau) Il sac. Thomas Alan Martin (Kalamazoo) Il sac. Henryk Orszulak (Kalisz) Il sac. Hyacinthus Plota (Kalisz) Il sac. Antônio Stael de Sousa (Nova Friburgo) Il sac. Thomas J. Colgan (Rockville Centre) Il sac. Donald J. Desmond (Rockville Centre) Il sac. William J. Gill (Rockville Centre) Il sac. Richard Kopinski (Rockville Centre) Il sac. James Anthony Mc Daid (Denver) Il sac. Louis L. Reuss (Rockville Centre) Il sac. William V. Singleton (Rockville Centre) Il sac. Charles Mc Glinn (Kansas City in Kansas) Il sac. Thomas Tank (Kansas City in Kansas) Il sac. Giuseppe Navarra (Trapani) Il sac. Aguinaldo José Alves de Carvalho (Campo Limpo) Il sac. Silverio Nicasio Cena (Paraná) Il sac. Frank Franken Nyanleh (Cape Coast) Il sac. David Nah Wreh (Cape Coast) Il sac. Prudencio Francisco Percara (Paraná) Il sac. Angel Evaristo Riedel (Paraná) Il sac. Emilio Andrés Senger (Paraná) Cappellani di Sua Santità 3 » 10 » » » » » » » » » » » » 16 gennaio » » » » » » » » » » » » » » » 2004 » » » » » » » » » » » » » » » Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. Józef Kania (Kraków) Stanisław Murzyn (Kraków) László Burián (Bratislava-Trnava) Peter Dobos (Bratislava-Trnava) Manan Dragúň (Bratislava-Trnava) Benedito Gil Claro (Taubaté) Franz Guggenberger (Salzburg) Carlos Kiesewetter (Blumenau) Giuseppe Longhini (Como) Ján Pavčı́r (Bratislava-Trnava) František Procházka (Bratislava-Trnava) Imrich Šišulák (Bratislava-Trnava) Francisco Vinaixa Monsonı́s (Valencia) Saverio Xeres (Como) František Žák (Bratislava-Trnava) Giancarlo Crovetto (Chiavari) Diarium Romanae Curiae 16 » » » » » 26 » » » » » 31 » » » » » » » » » 4 7 » » 21 » » » » » 1 » » » » » » » » » » 2 9 » » » » gennaio » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » febbraio » » » » » » » » » marzo » » » » » » » » » » » » » » » » 2004 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il 99 sac. Eugene Joseph Driscoll (Lubbock) sac. Benito Espı́nola Dı́az (Villarrica del Espı́ritu Santo) sac. Matthias Kanyerezi (Kasana-Luweero) sac. Tarcisio Livietti (Milano) sac. Eulogio Montiel Ramos (Villarrica del Espı́ritu Santo) sac. Jan (Ioannes) Piotrowski (Tarnów) sac. Aldo de Melo Brandão (Penedo) sac. Ladislaus Ficzek (Eger) sac. José Antônio Neto (Penedo) sac. Afrânio Pinheiro Bezerra (Penedo) sac. Stephanus Szarvas (Eger) sac. José Theisen (Penedo) sac. José Luis Ezquerra Arana (San Martı́n) sac. Isidro Farrés Vilaró (San Martı́n) sac. Giuseppe Gianorio (L’Aquila) sac. Enrique Gilabert (San Martı́n) sac. Luigi Imperato (Napoli) sac. Onorato Lorenzón (San Martı́n) sac. Nestore Mattei (L’Aquila) sac. Nello Palloni (Perugia-Città della Pieve) sac. Osvaldo Ludovico Tonetto (San Martı́n) sac. Davide Tonti (Urbino-Urbania-Sant’Angelo in Vado) sac. Héctor Tomás Gómez Mendoza (Guadalajara) sac. Domenico Giannandrea (Porto-Santa Rufina) sac. Paolo Perla (Porto-Santa Rufina) sac. Giovanni Maria Righetti (Porto-Santa Rufina) sac. Edward John Connolly (San Bernardino) sac. Leonardo D’Ascenzo (Velletri-Segni) sac. Higinio González Córdova (Tepic) sac. Johann Hörist (Eisenstadt) sac. Angelo Mancini (Velletri-Segni) sac. John Aloysius Ryan (San Bernardino) sac. Vincas Baublys (Kaišiadorys) sac. Hans Brabeck (Köln) sac. Juozas Dabravolskas (Kaišiadorys) sac. Jonas Dalinevičius (Kaišiadorys) sac. André Desroches (Montréal) sac. Terence F. D’Souza (Toronto) sac. Herbert Hautmann (Bamberg) sac. Marco Laurencic (Toronto) sac. Anthony Robert Nusca (Toronto) sac. Ambrose E. Sheehy (Toronto) sac. Joseph D. Shiels (Toronto) sac. Waldemar Stanislaw Sommertag (Pelplin già Chelmno) sac. Ilario Bartolomei (Lucca) sac. Michele Guidotti (Lucca) sac. Erwin Hausladen (Monaco) sac. Ryszard Iwan (Lublin) sac. Eugeniusz Kazimierczak (Lublin) Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 100 9 » » » » 10 11 » » 20 » » marzo » » » » » » » » » » » 2004 » » » » » » » » » » » Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il » » » Il » 25 » » » » » » » » » 26 » » » » » 28 » » 4 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » aprile » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. Sigismundus Lubieniecki (Opole) Sirio Niccolai (Lucca) Bruno Peschiera (Lucca) Samuele Tognarelli (Lucca) Fabio Unti (Lucca) Giuseppe Tonello (Roma) Ramón Antonio Abreu Suriel (La Vega) Fredi González y González (La Vega) Gino Moretti (Arezzo-Cortona-Sansepolcro) Tadeusz Brzegowy (Tarnów) Vincenzo Rini (Cremona) Antonio Verrastro (Potenza-Muro Lucano-Marsico Nuovo) sac. Pasquale Zuardi (Potenza-Muro Lucano-Marsico Nuovo) sac. Antoni Žurek (Tarnów) sac. Francis Jamieson (Arabia*) sac. Włodzimierz Kowalik (Cze˛stochowa) sac. Jerzy Kuliberda (Cze˛stochowa) sac. Marek Kundzicz (Cze˛stochowa) sac. Aleksander Kutynia (Cze˛stochowa) sac. Krzysztof Skubała (Cze˛stochowa) sac. Jarosław Sroka (Cze˛stochowa) sac. Marian Stochniałel (Cze˛stochowa) sac. Marian Wojcieszak (Cze˛stochowa) sac. Zdzisław Wójcik (Cze˛stochowa) sac. Alexander Baran (Winnipeg degli Ucraini) sac. Ignácio Barreiro Carámbula (Anápolis) sac. Ivônio Cassiano de Oliveira (Paraı́ba) sac. Guillermo Olmos Olmos (Zipaquirá) sac. Desiderio Orjuela Orjuela (Zipaquirá) sac. Jorge Hermán Quinbay Rodrı́guez (Zipaquirá) sac. Jaelson Alves de Andrade (Paraı́ba) sac. Robson Bezerra de Mello (Paraı́ba) sac. Raimundo Noberto da Silva (Paraı́ba) sac. Wiesław Brachuc (Legnica) sac. Martin Bummele (Augsburg) sac. Franz-Reinhard Daffner (Augsburg) sac. Józef Fra˛c (Legnica) sac. Thomas Gerstlacher (Augsburg) sac. Franz Götz (Augsburg) sac. Bronisław Kryłowski (Legnica) sac. Stanisław Zdzisław Ksia˛żek (Legnica) sac. Karl Mair (Augsburg) sac. Ryszard Matuszak (Legnica) sac. Salvatore Petrella (Acerra) sac. Walter Rau (Augsburg) sac. Anton Schmid (Augsburg) sac. Andrzej Tracz (Legnica) Diarium Romanae Curiae 4 » 6 12 » 15 24 » » » 27 1 » » » » » » » » » » » 4 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 10 17 » 27 » aprile » » » » » » » » » » maggio » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » maggio » » » 2004 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. 101 Zbigniew Tracz (Legnica) Ryszard Uryga (Legnica) Melchor José Sánchez de Toca y Alameda (Toledo) Elı́as Atehortúa Concha (Ocaña) Carlos Julio Castro Lanziano (Ocaña) Francisco Alejandro Gil Zapata (Cabimas) José Osanan De Almeida Maia (Montes Claros) Franciszek Dudka (Siedlce) Stefano Gagliardi (Chiavari) Mieczysław Głowacki (Siedlce) Emilio Silvestrini (Roma) Robert Amey (Washington) Gustavo Franco Baena (Cartago) Patrick Michael Brankin (Tulsa) Patrick John Gaalaas (Tulsa) Vittorio Gepponi (Arezzo-Cortona-Sansepolcro) Gregory A. Gier (Tulsa) Guido Griffo (Barreiras) Daniel Henry Mueggenbong (Tulsa) Charles Parry (Washington) John Pennington (Washington) Leandro Demetrio Tagliaferro (Basel) Livinus Ukah (Lagos) Sátiro Benevenuto de Araujo (Garanhuns) José do Patrocı́nio dos Santos (Garanhuns) Tadeusz Je˛dra (Radom) Jerzy Karbownik (Radom) Stanisław Kula (Radom) Stanisław Madej (Radom) Stanisław Mnich (Radom) Jan Niziołek (Radom) Józef Pawlik (Radom) Severino Pereira da Silva (Garanhuns) Edward Poniewierski (Radom) Grzegorz Senderski (Radom) Otoniel Siqueira Passos (Garanhuns) Adam Socha (Radom) Stanisław Suwała (Radom) Wojciech Szary (Radom) Wiesław Taraska (Radom) Juan Fernando Usma Gómez (Medellı́n) Bruno Vercesi (Roma) Jan Wojtan (Radom) Walter Robert Rossi (Scranton) Adolfas Grušas (Kaunas) Artūras Jagelavičius (Kaunas) Rosario Bacile (Monreale) Vincenzo Canelli (Cerreto Sannita-Telese-Sant’Agata de’ Goti) Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 102 27 » » » » » » » » » 28 » 29 31 3 9 » » 11 » » » » » » 14 19 » » » » 21 » » » » » » 22 25 3 10 » » » » » » » maggio » » » » » » » » » » » » » giugno » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » luglio » » » » » » » » 2004 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. José Corrêa (Bragança Paulista) José Antonio De Carvalho (Bragança Paulista) Miguel Delgado Galindo (Opus Dei) Antonino Dolce (Monreale) Francis Kohn (Paris) Luigi Marrucci (Volterra) Heinrich Peters (Essen) Benigno Sáenz Rabiza (Coro) Girolamo Soresi (Monreale) Peter Walbrunn (Essen) Marián Feduš (Rožňava) Vendelı́n Pleva (Rožňava) Mauro Belletti (Gorizia) Józef Zabielski (Białystok) Christophe-Zakhia El-Kassis (Bairut dei Maroniti) Herbert Kuglstatter (München und Freising) Hans Georg Lindenberger (München und Freising) Silvano Mantovani (Verona) Dominic Vincent Adama (Idah) Abel Shigiri Bida (Idah) John Imhoghemhe Iyere (Idah) Ivo Mancini (San Marino-Montefeltro*) Francesco Pisciotta (Patti) Antonio Segatto (Treviso) James Uzonwanne (Idah) Tony Anatrella (Paris) Emmanuel Okon Idem (Calabar) Michael Offiong (Calabar) Patrick Akan Inyene Basil Okure (Calabar) Emmanuel Okon Umoetok (Calabar) Gregory Joseph van Dyk (Bethlehem) Antonio Evans Martos (Córdoba in Spagna) Pedro Gómez Carrillo (Córdoba in Spagna) Rainer Hintzen (Köln) Antonio Jurado Torrero (Córdoba in Spagna) Carlos Linares Delgado (Córdoba in Spagna) František Polášek (Olomouc) Vojtěch Šı́ma (Olomouc) Cormac Burke (Opus Dei) Giovanni Gaspari (Pescara-Penne) Walter Erbı̀ (Iglesias) Cono Araugio (San Marco Argentano-Scalea) Tadeusz Bieniek (Tarnów) Jorge Oscar Bruno (Mercedes-Luján) Enzo Celesti (Civita Castellana) Luigi Cucco (Venezia) Emanuele Curmi (Gozo) Luigi Ferretto (Venezia) Remo Giardini (Civita Castellana) Diarium Romanae Curiae 10 » » » » » » » » » » » » » » 13 » » » 16 » » » » 17 » » » 26 » 2 4 » » » » 8 » » » » » » » » » » 9 10 luglio » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » agosto » » » » » » » » » » » » » » » » » » 2004 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. Famiano Grilli (Civita Castellana) Efraı́n Santiago Herrera (Mercedes-Luján) Piergiorgio Lanari (Civita Castellana) Miguel Ángel Larrañaga (Mercedes-Luján) Franco Mazza (Taranto) Paolo Mejlak (Gozo) Robert Mokrzycki (Rzeszów) Giuseppe Pellegrini (Verona) André Pierre (Port-Au-Prince) Enrico Rocchi (Civita Castellana) Walther Ruspi (Novara) Paolo Tarchi (Fiesole) Dario Edoardo Viganò (Milano) Alvaro Vignolini (Civita Castellana) Bogusław Wrona (Tarnów) Angelo Ciccarese (Brindisi-Ostuni) Giuseppe Convertini (Brindisi-Ostuni) Cosimo Palma (Brindisi-Ostuni) Antonio Rosato (Brindisi-Ostuni) Eugeniusz Edward Bubak (Cze˛stochowa) Jan Da˛bski (Legnica) Dominick Drapiewski (Legnica) Tadeusz Jaworski (Legnica) Józef Edward Madloch (Opole) Ronald L. Diegel (Tyler) Zacharias Kunnakkattuthara (Tyler) Xavier Pappu (Tyler) Theodore Rydelek (Tyler) Rocco Di Filippo (Salerno-Campagna-Acerno) Mauro Longhi (Opus Dei) Philip Moger (Leeds) Arnaldo Catalan (Manila) Bruce Harbert (Birmingham) Reinhold Melber (Rottenburg-Stuttgart) Casimirus Piastowki (Toruń) Stanisław Waszcayński (Włocławek) Andrzej Jan Antonowicz (Warmia) Henryk Piotr Błaszczyk (Warmia) Stanisław Borze˛cki (Warmia) Janusz Stanisław Budyn (Warmia) Marian Glinkowski (Warmia) Wojciech Kułak (Warmia) Cyprian Krzysztof Rogowski (Warmia) Jerzy Rożentalski (Warmia) Andrzej Michał Świech (Warmia) Ireneusz Trochimowicz (Warmia) Jacek Zieliński (Warmia) Kevin Randall (Norwich) Thomas Gensberger (Eichstätt) 103 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 104 10 » 16 » » » » » » » » » » » » » 18 19 » » » » » » » » » » » 25 » » » » » » » » » » » » » » 28 30 » » » agosto » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 2004 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. Ianus Mariański (Płock) Bronisłaus Sałkowski (Płock) Władysław Basista (Katowice) Carmelo Cuttitta (Palermo) Juan Frausto Pallares (León in Messico) Umberto Galeassi (Albano) Mario Giorgi (Albano) José Alirio Giraldo Ramı́rez (Caldas) José Gonzáles Cardoso (León in Messico) Fidel Hernández Lara (León in Messico) Cesare Misani (Albano) Jaume Montaña Carrera (Lleida) Armando Ortiz Aguirre (León in Messico) Giovanni Petrucci (Campobasso-Boiano) Juan Rodrı́guez Alba (León in Messico) Filippo Sarullo (Palermo) Dennis Kuruppassery (Kottapuram) Crescentino Albano (Ivrea) Mario Alifredi (Ivrea) Nicolino Averono (Ivrea) Giuseppe Barbuto (Napoli) Piero Bertotti (Ivrea) Giovanni Mattea (Ivrea) Mario Pastore (Ivrea) Lorenzo Pignocco (Ivrea) Giovanni Ponchia (Ivrea) Alois Schröder (Paderborn) Roman Stafin (Tarnów) Giacomo Torasso (Ivrea) Michele Alfano (Salerno-Campagna-Acerno) Gennaro Apostolico (Salerno-Campagna-Acerno) Filippo D’Auria (Salerno-Campagna-Acerno) Kazimierz Guzy (Rzeszów) Nicholas Hudson (Southwark) Raffaele Iuorio (Salerno-Campagna-Acerno) Władysław Jagustyn (Rzeszów) Zygmunt Kudyba (Rzeszów) Piotr Mierzwa (Rzeszów) Donato Paesano (Salerno-Campagna-Acerno) Salvatore Spingi (Salerno-Campagna-Acerno) Jan Szczupak (Rzeszów) Stanisław Sznajder (Rzeszów) Stanisław Tarnawski (Rzeszów) Zoltán Verőcei (Székesfehérvár) Fiorino Chiusano (Asti) R. James Balint (Dallas) Thomas Patrick Cloherty (Dallas) Robert Milner Coerver (Dallas) Michael G. Duca (Dallas) Diarium Romanae Curiae 30 agosto 2004 » » » 2 settembre » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 6 » » 11 » » » » » » » » » » » 20 » » » » » » » » » » » » » » 30 » » » » » 1 ottobre » » » » 10 » » 28 » » » » » » » » » » » » » » 6 novembre » » » » 17 » » » » » » » » 18 » » » » » » » » » » » » » » » » » 22 » » » » » » » » 2 dicembre » » » » » » » » » » 6 » » Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. Henry Vincent Petter (Dallas) Mark Joseph Seitz (Dallas) Guido Ansidei (Civita Castellana) Francesco Bonfadini (Brescia) Luigi Bracchi (Brescia) Severino Chiari (Brescia) Serafino Corti (Brescia) Jesus Enojo (Jaro) Gian Franco Mascher (Brescia) Sestilio Picchio (Perugia-Città della Pieve) Luciano De Agostini (Verona) Tadeusz Czapiga (Szczecin-Kamień) Piotr Kordula (Szczecin-Kamień) Zygmunt Kraszewski (Szczecin-Kamień) Thomas Röhr (Vaduz) Heinrich Grafflage (Essen) Henricus Josephus Maria Hofstede (Rotterdam) Hermann Kusenberg (Essen) Giacomo Tagliabue (Milano) Hermann Zimmermann (Essen) Ugo Gherardi (Volterra) Osvaldo Valota (Volterra) Roger Gryson (Mechelen-Brussel) Józef Śliż (Bielsko-Żywiec) Jaime José Villarroel Rodrı́guez (Margarita) Rudolf Larenz (Opus Dei) Thomas J. Monahan (Rockford) Alberto Thonhauser (Gurk) Marino Trevisini (Trieste) Arquimedes Vallejo (Rockford) Rômulo Neves Balestrero (Vitória) Blévio Oselame (Lages) Charles Drennan (Christchurch) Antonio Pelosi (Roma) Maurice Roger (Vannes) Antonio Braz Benevente (Uberaba) Thaddaeus Doa (Opole) Arnoldus Drechsler (Opole) Vladimir Farkaš (Banská Bystrica) Iosephus Herbut (Opole) Petrus Kosmol (Opole) Felice Sergio Aumenta (Asti) Emmanuel Mutabazi (Rulenge) Ireneusz Smagliński (Pelplin già Chelmno) Daniel Marcelo Ferrari (Rı́o Gallegos) Carlo Franzoni (Orvieto-Todi) Carlo Necchi (Orvieto-Todi) Marco Nunzi (Orvieto-Todi) John O’Boyle (Tuam) 105 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 106 8 dicembre » » » » » » » » » » » » 10 » » » » » » » » » » » 13 » 15 » » » » » » » » » » » 30 » » » 2004 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. sac. Zenon Dereszewski (Kalisz) Johann Geier (Graz-Seckau) Boleslaus Kawczyński (Kalisz) Paulus Kodłubaj (Kalisz) Alois Sosterić (Graz-Seckau) Henricus Szymiec (Kalisz) Stanislaus Tofil (Kalisz) John J. Denniston (Rockville Centre) Thomas W. Groenwald (Rockville Centre) Donald M. Hanson (Rockville Centre) Christopher J. Heller (Rockville Centre) Peter A. Libasci (Rockville Centre) Robert O. Morrissey (Rockville Centre) Wilfrido Ayala Estrada (Tehuacán) Gary Applegate (Kansas City in Kansas) Raymond Burger (Kansas City in Kansas) Fabrizio Capanni (Forlı̀-Bertinoro) Vincent Krische (Kansas City in Kansas) Michael Mullen (Kansas City in Kansas) Alberto Rabitti (Reggio Emilia-Guastalla) Jan Majchrzak (Poznań) Stanisław Wojtaszek (Poznań) ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha conferito: Il Collare dell’Ordine Piano 6 marzo 2004 Al sig. Johannes Rau (Germania) La Gran Croce dell’Ordine Piano 9 14 23 23 13 » 16 » » » » » » » gennaio febbraio » giugno luglio » ottobre » » » » » » » 2004 » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Francisco A. Alba (Filippine) Alfonso Ortega Urbina (Nicaragua) Peter Lawler (Australia) Vitaly Litvin (Russia Europea) Julian Robert Hunte (Santa Lucia) Marcello Spatafora (Italia) Ivan Angelov (Macedonia) Christos Botzios (Grecia) Zef Bushati (Albania) Mihail Dobre (Romania) Armindo Fernandes do Espı́rito Santo Vieira (Angola) Marcelo Fernández de Córdoba Ponce (Ecuador) Vladimir Gradev (Bulgaria) Désiré Koumba (Gabon) Diarium Romanae Curiae 16 » » » » » ottobre » » » » » 2004 » » » » » Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. 107 Pierre Morel (Francia) Daniel Pérez del Castillo (Uruguay) Mohamed Sbihi (Marocco) Darko Tanasković (Serbia e Montenegro) Ludvik Toplak (Slovenia) Gerhard Friedrich Karl Westdickenberg (Germania) La Croce di Dama di Gran Croce dell’Ordine Piano 9 24 16 gennaio aprile ottobre 2004 » » Alla sig.ra Filiz Dinçmen (Turchia) Alla sig.ra Marı́a Eugenia Brizuela de Ávila (San Salvador) Alla sig.ra Hanna Suchocka (Polonia) La Croce di Dama di Commenda dell’Ordine Piano 21 gennaio 2004 Alla sig.ra Ana Botella Aznar (Madrid) La Gran Croce dell’Ordine di San Gregorio Magno 14 febbraio 5 aprile 13 maggio 23 giugno 10 luglio 16 ottobre » » » » » » » » » » » » » » » » » » 5 dicembre 2004 » » » » » » » » » » » » » » » Al sig. José Marı́a Álvarez del Manzano y López del Hierro (Madrid) Al sig. Ezio Benagiano (Roma) Al sig. Heinrich Schneider (Wien) Al sig. Hansrudolf Hoffmann (Svizzera) Al sig. Mervyn John Phillips (Sydney) Al sig. Toufiq Ali (Bangladesh) Al sig. Hörd̄ur H. Bjarnason (Islanda) Al sig. Abdelbasit Elsanosi (Sudan) Al sig. Mohunlall Goburdhun (Maurizio) Al sig. Barkat Gourad Hamadou (Djibouti) Al sig. Antti Hynninen (Finlandia) Al sig. Seymour Rehaulele Kikine (Lesotho) Al sig. Vladimir R. Korolev (Bielorussia) Al sig. Amadou Touré (Niger) Al sig. Fredrik Vahlquist (Svezia) Al sig. Rubens Ricupero (Brasile) La Commenda con Placca dell’Ordine di San Gregorio Magno 15 14 » » » 25 31 gennaio febbraio » » » marzo » 2004 » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Sergio Valci (Roma) Fernando Giménez Barriocanal (Madrid) Manuel Pizarro Moreno (Madrid) Carlo Emanuele Rúspoli y Soler (Madrid) Roberto Semprini (Roma) Pier Giuseppe Magnani (Roma) Yoshiharu Kamijo (Giappone) Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 108 1 aprile 2004 5 » » » » » » » » 6 » » 17 » » 21 » » 14 maggio » 15 » » 1 giugno » 14 » » 22 » » 1 luglio » 8 luglio » 13 » » » » » 20 » » 26 » » 10 agosto » 23 » » 4 settembre » » » » » » » 10 » » » » » » » » 30 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 12 ottobre » 23 » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. Marek Šmid (Slovacchia) sig. Corrado Colagrande (Roma) sig. Pietro Tonali (Roma) sig. Amorino Vecchioli Scaldazza (Roma) sig. Fabrizio Santurro (Italia) sig. Eliodoro Matte Larraı́n (Santiago de Chile) sig. Giovanni Quaglia (Cuneo) sig. Thomas Foran (Mechelen-Brussel) sig. Bernard Ducamin (Francia) sig. José Sánchez Faba (Madrid) sig. Lawrence Burns (Leeds) sig. Dmytro Tabachnyk (Lviv dei Latini) sig. Hun-wei Ting (Cina Taiwan) sig. Ramón Marı́a Moreno González (Spagna) sig. Giuseppe Nesi (Italia) sig. Dmitry Shtodin (Russia Europea) sig. Mozes Tandung Lelating (Indonesia) sig. Alessandro Filippi (Roma) sig. Eusebius Won-Soon Lee (Seoul) sig. Terrace Storms (Canada) sig. Lubomyr Saviuk (Kolomyia-Chernivtsi di R. Biz. Ucr.) sig. Alberto Alfredo Manuel Trueba (Argentina) sig. Oleg Yaroch (Kolomyia-Chernivtsi di R. Biz. Ucr.) sig. Joseph R. Edelen (San Antonio) sig. John Poerner (San Antonio) sig. Aloysius P. Thaddeus (San Antonio) sig. Anacleto Angelini Fabbri (Cile) sig. Ricardo Claro Valdés (Cile) sig. Eduardo Fernández León (Cile) sig. Andrónico Luksic Craig (Cile) sig. Jorge Matetic Riestra (Cile) sig. Alvaro Saieh Bendek (Cile) sig. Jorge Selumé Zaror (Cile) sig. Gonzalo Vial Vial (Cile) sig. Pablo Herrera Maldonado (Venezuela) sig. Georg Bittner-Buddenbrock (Austria) La Commenda dell’Ordine di San Gregorio Magno 16 » » » » » » » 31 gennaio » » » » » » » » 2004 » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Ottavio Banti (Pisa) Franco Giuseppe Bassani (Pisa) Philippe Bastide (Lyon) Sergio Dugo (Buenos Aires) Piero Floriani (Pisa) Antonio Lazzarini (Pisa) Giuseppe Parolini (Milano) Horacio Sergio Rozanski (Buenos Aires) Antonio Rubbi (Bologna) Diarium Romanae Curiae 4 13 14 1 » 9 febbraio » » marzo » » 2004 » » » » » Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. 11 » » 12 » 17 18 25 27 30 5 19 21 24 27 6 12 17 » » » » » » » » » » aprile » » » » maggio » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. » 19 » » 21 22 » » » » » » 23 10 26 27 » » 2 » 9 19 25 giugno » » » » » » » » » » » » luglio » » » » agosto » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. 109 Fausto Terzi (Bergamo) Jesús Augusto Estévez Soto (Repubblica Dominicana) Giuseppe Montalbotti (Roma) Arturo De Felice (Perugia-Città della Pieve) Antoine Elias Hakim (Bairut dei Caldei) Alphonse Tewfik Stéfanos Mamdouh (Alessandria dei Copti - Patriarcato) Vittorio Adolfo (Albenga-Imperia) Germán Despradel (La Vega) Emiliano González y González (La Vega) Pierantonio Costa (Italia) Nico A.J. Hooijmaaijer (Antwerpen) Sebastiano Fallo (Italia - Ord. militare) Ivan Ruggiero (Roma) Urs Köppel (Basel) Henri Castoun (Libano) Dario Pompili (Spoleto-Norcia) Giuseppe Penso (Treviso) Toshikazu Kobayashi (Giappone) Carlo Panigada (Bergamo) Humberto Benzaquem da Silva Gomes (Brasile) Undin Suwarman (Indonesia) Jean-Daniel Pitteloud (Città del Vaticano) Andreas Clemenz (Città del Vaticano) Franz Graf Harnoncourt-Unverzagt (Sovrano Militare Ordine di Malta) Thomas Lorsung (Baltimore) Erio Amidei (Modena-Nonantola) Michele De Meo (Roma) Carlo Rovatti (Modena-Nonantola) Peter Merz (Köln) Yurii Bohutsky (Lviv dei Latini) Viktor Bondarenko (Lviv dei Latini) Oleksander Boriak (Lviv dei Latini) Valerii Kelestyn (Lviv dei Latini) Yurii Kelestyn (Lviv dei Latini) Leonid Shkolnyk (Lviv dei Latini) Sergii Shydlovskyi (Lviv dei Latini) Kenneth Hackett (Baltimore) Ricardo Emilio Fernández Núñez (Mercedes-Luján) Jacques Michaud (Carcassonne) Brian Harradine (Hobart) Milenko Rajlić (Bosnia ed Erzegovina) Wiktor Zbigniew Wilk (Minsk-Mohilev) Charles McDonald (Kildare and Leighlin) Youssef Rabbath (Damas dei Siri) Wael El Sayed Gad (Egitto) Reinaldo Cardoso Correia de Almeida (Viseu) Thierry de Beauymont-Beynac (Francia) Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 110 25 agosto 2004 31 » » 4 settembre » » » » 10 » » » » » 20 » » 1 ottobre » 12 » » 25 » » 3 novembre » » » » » » » 6 » » 10 » » » » » 21 » » 11 dicembre » Al sig. Dominique de La Rochefoucauld de Montbel (Francia) Al sig. Lorenzo Balduini (Civitavecchia-Tarquinia) Al sig. Myhajlo Oslavskyj (Kolomyia-Chernivtsi di R. Biz. Ucr.) Al sig. Petro Sitsko (Kolomyia-Chernivtsi di R. Biz. Ucr.) Al sig. Henry Hannasch Jr. (San Antonio) Al sig. Robert E. Morkovsky (San Antonio) Al sig. Heinrich Pompey (Freiburg im Breisgau) Al sig. Bernardus Gerardus Franciscus Brinkel (Haarlem) Al sig. José Luis Jácome Guerrero (Ecuador) Al sig. Nabih Zaki Mikhail (Alessandria dei Copti - Patriarcato) Al sig. Giorgio Cavalitto (Torino) Al sig. John V. Saeman (Denver) Al sig. Cornelio Valetto (Torino) Al sig. Jean Marie Plaud (Paris) Al sig. Jeremiah O’Sullivan Ryan (Caracas) Al sig. Rodolfo Santiago Guerrero (Caracas) Al sig. Paolo Balbo (Vicenza) Al sig. Michelangelo Guerrieri (Manfredonia-Vieste) Il Cavalierato dell’Ordine di San Gregorio Magno 10 » » gennaio » » 2004 » » » 15 16 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 26 » » 4 21 1 » 9 10 17 25 » » » » febbraio » marzo » » » » marzo » » » » » » » » » » » » » Al sig. Ward M. Bellard (Lafayette) Al sig. Raymond Biancheri (Monaco) Al sig. Peter Hendrikus Antonius Ignatius Jonkers (Mechelen-Brussel) Al sig. François Mantica (Monaco) Al sig. Alfred Pognon (Cotonou) Al sig. Rafic Abi Nasr (Joubbé, Sarba e Jounieh dei Maroniti) Al sig. Lionel Wentworth Barker (Saint John’s-Basseterre*) Al sig. Edgar Allan Hewlett (Saint John’s-Basseterre*) Al sig. Dmytro Melnyk (Stryj degli Ucraini) Al sig. Giannatale Monti (Milano) Al sig. Angelo Pria (Milano) Al sig. Massimino Santo (Acireale) Al sig. Goffredo Teodori (Macerata-Tolentino-Recanati-Cingoli-Treia) Al sig. David Fuseini Abdulai (Tamale) Al sig. Vincent Coiffet (Lyon) Al sig. Louis van Beneden (Mechelen-Brussel) Al sig. Giovanni Boccacci (Brescia) Al sig. Luigi Vari (Velletri-Segni) Al sig. Wilhelm Janssen (Köln) Al sig. Frank Redmond (Birmingham) Al sig. Michel Guillaume (Bordeaux) Al sig. Enzo Defrancisci (Casale Monferrato) Al sig. Aldo Iacobelli (Italia - Ord. militare) Al sig. Pasquale Angelino (Acerra) Al sig. Raffaele Cerqua (Acerra) Diarium Romanae Curiae 25 30 4 » » » » 12 » 21 » 4 » 17 marzo » aprile » » » » » » » » maggio » » 2004 » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. » » » Al sig. » » » Al sig. 27 » 31 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. » » » 3 » 9 » » 11 14 19 » » » » » 21 23 » » » giugno » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. 111 Marc Fulachier (Viviers) Thomas M. May (Galway and Kilmacduagh) Angelo Agostinis (Padova) John Higgins (Westminster) Jānis Kukša (Jelgava) Donald McEwen (Westminster) John Rourke (Westminster) Arthur Meredith (Menevia) Joël Thoraval (Paris) Carlo Manzoni (Bergamo) Valeriano Mazzoleni (Bergamo) Peter Hutley (Arundel and Brighton) Eldar Rzayev (Azerbaijan) Olivier Freiherr von Loudon-Vorst-Gudenau (Sovrano Militare Ordine di Malta) Richard Freiherr von Steeb (Sovrano Militare Ordine di Malta) Maximiliam Graf Deym (Sovrano Militare Ordine di Malta) Kurt Alberts (Essen) Heiner Marré (Essen) Aldo Antici (Senigallia) Joseph Yacoub Boghos (Cilicia degli Armeni) Haroutioun Boyadjian (Cilicia degli Armeni) Giuseppe Cacciavillan (Vicenza) Paul Couëffé (Lyon) Antonio Donazzolo (Vicenza) Silvano Maggio (Vicenza) Giorgio Ometto (Vicenza) Bernard Rouvier (Chambéry, Saint-Jean-de Maurienne et Tarentaise) Germano Rudella (Vicenza) Pietro Sprega (Roma) Ruggero Zambon (Vicenza) Franco Fabbri (Vercelli) Alberto Rosso (Grosseto) Michael Bacovcin (Van Nuys dei Ruteni) Georges Nicolaas Frederik Maria Disch (Rotterdam) Giovanni Fain Binda (Verona) John Donovan (Arundel and Brighton) Luiz Humberto de Souza Carvalho (Feira de Santana) Giuseppe Amidei (Modena-Nonantola) Fausto Badaracco (Roma) Antonio Maria Desideri (Roma) Enzo Dominici (Civita Castellana) Joseph T. McMahon (Arlington) James Whiston (Middlesbrough) Július Binder (Bratislava-Trnava) Thomas Baldwin (Baltimore) Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 112 23 giugno 2004 » » » » » » 10 luglio » » » » 16 » » » » » 17 » » 26 » » » » » » » » » » » 27 » » 2 agosto » 10 » » » » » 19 » » 4 settembre » 9 » » 10 » » » » » » » » » 12 » » » » » » » » » » » 28 » » » 30 » 1 ottobre » » » » 8 » 25 » 26 » 3 novembre » » » » » » 6 » 9 » » » » » 10 » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al » » Al Al » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. J.P. Blase Cooke (Baltimore) sig. George Milly (Baltimore) sig. Casper R. Taylor (Baltimore) sig. August Lo Bue (Newark) sig. Gary Lo Bue (Newark) sig. Domenico della Ventura (Roma) sig. Ignace Mikaël al-Koury Farhat (Libano) sig. Ilio Di Reda (Roma) sig Aimé Jacquet (Evry-Corbeil-Essonnes) sig. François Laveau (Evry-Corbeil-Essonnes) sig. John Prendergast (Hexham and Newcastle) sig. Gilbert Verrier (Evry-Corbeil-Essonnes) sig. Yves Paillard-Brunet (Lyon) sig. Errol Cooper (Port of Spain) sig. Raulwilson Sanches Leite (São Salvador da Bahia) sig. Shingo Yoshida (Köln) sig. Robert Giles Graham Mercer (Clifton) sig. Rostyslav Saviuk (Kolomyia-Chernivtsi di R. Biz. Ucr.) sig. Alberto Santarelli (Italia) sig. Varghese Kurian Karippayil (Tiruvalla) sig. Antony Eapen Medayil (Trivandrum dei Siro-Malankaresi) sig. Giovanni Mellano Garda (Torino) sig. Pappy Thomas Valuparampil (Trivandrum dei SiroMalankaresi) sig. Didier Boret (Blois) sig. Robert Joseph Chiasson (Lake Charles) sig. Chester Lee Joseph David (Lake Charles) sig. Jacques de Surmont (Blois) sig. André Maurin (Blois) sig. André Petit (Annecy) sig. Joseph L. Calihan (Pittsburgh) sig. Walter Jacob (Pittsburgh) sig. Umberto Bavoni (Volterra) sig. Peter Bearcroft (Southwark) sig. Monroe J. Carrell (Nashville) sig. Otto Theisen (Trier) sig. Anton Neururer (Innsbruck) sig. Antonio Ragozzino (Italia) sig. Massimo Meinero (Roma) sig. Francis X. Maier (Denver) diac. Clarence McDavid (Denver) sig. Thomas J. Morroni (Denver) diac. Alfonso Sandoval (Denver) sig. Franz Jentschke (Hradec Králové) sig. André Cousine (Bordeaux) sig. Jacques de Giafferri (Poitiers) sig. Corrado Di Giacomo (Roma) sig. Pasquale Maldera (Italia) Diarium Romanae Curiae 21 novembre 2004 » » » 11 dicembre » » » » 30 » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. M. Yves Drouin (Blois) Henri du Lau d’Allemans (Périgueux) Antonio Cascavilla (Manfredonia-Vieste) Giuseppe Limosani (Manfredonia-Vieste) René Amirkhanian (Sainte-Croix-de-Paris degli Armeni) Patrice Dédéyan (Sainte-Croix-de-Paris degli Armeni) Claude Delaunay (Nantes) Jean Moy (Nantes) Franz Neubauer (München und Freising) La Croce di Dama di Gran Croce dell’Ordine di San Gregorio Magno 16 ottobre 2004 Alla sig.ra Dina Kawar (Giordania) La Croce di Dama di Commenda con Placca dell’Ordine di San Gregorio Magno 5 aprile 2004 Alla sig.ra Giulia Maresca (Roma) La Croce di Dama di Commenda dell’Ordine di San Gregorio Magno 21 febbraio 2004 23 giugno » » luglio » 3 novembre » Alla Alla Alla Alla Principessa Anastasia di Löwenstein (Würzburg) sig.ra Mary Branch (Baltimore) sig.ra Mary Keenan (Irlanda) sig.ra Carol Saeman (Denver) La Croce di Dama dell’Ordine di San Gregorio Magno 16 » » 26 » 20 15 16 27 4 22 31 11 14 » 17 23 » 16 gennaio » » » » marzo aprile » » maggio » » giugno » » » » » luglio 2004 » » » » » » » » » » » » » » » » » » Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla 113 sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra Teresa Salzano de Zaknik (Buenos Aires) Glenda Stick O’Grady (San Diego) Guglielmina Vigo (Milano) Doris Dovie Hlorgbe Abdulai (Tamale) Carmem Santina de Pauli (Campo Mourão) Maria Eschbach (Köln) Elsie Marie Wooden (Maitland-Newcastle) Pilar de Arı́stegui de Abella (Spagna) Helga Dworschak Arantes (Brasile) Ann Hutley (Arundel and Brighton) Graziella Dubra (Uruguay) Maria Teresa Cifaldi (Praha) Madlyn Ackal Boustany (Lafayette) Maureen Carlton (Leeds) Vivienne d’Andria (Leeds) Ingrid Elizabeth Gräff (Germania) Mary Pat Seurkamp (Baltimore) Margaret Stine (Baltimore) Marı́a Grazia Álvarez (Ecuador) Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 114 16 luglio 2004 26 » » » » » 27 » » 2 settembre » 12 » » » » » 28 » » » » » 1 ottobre » 16 » » 3 novembre » » » » » » » » » » 21 » » 30 dicembre » » » » Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla sig.ra Louise Matilda Horne (Port of Spain) sig.ra Cynthia Cooper (Brentwood) sig.ra Mathilde Prim (Campo Mourão) sig.ra Mary Scholtens (Canberra) sig.ra Laura Allegrini (Civita Castellana) sig.ra Betty Ann Ardoin LaBouve (Lake Charles) sig.ra Glenda Opal Gothreaux Chapman (Lake Charles) sig.ra Susan Gillespie (Pittsburgh) sig.ra Louise M. Sutton (Pittsburgh) sig.ra Mary Sue Cheek (Nashville) sig.ra Ann Carrel (Nashville) sig.ra Suann Therese Maier (Denver) sig.ra Wanda McDavid (Denver) sig.ra Judith Morroni (Denver) sig.ra Frances Sandoval (Denver) sig.ra Paola Ammannati (Roma) sig.ra François Couyoumdjian (Sainte-Croix-de-Paris degli Armeni) Alla sig.ra Yvette Nassans (Grenoble) La Gran Croce dell’Ordine di San Silvestro Papa 11 17 marzo » 2004 » 11 settembre » Al sig. Julio Francisco Ogando Vázquez (Orense) Al sig. Mario Prato di Pamparato (Sovrano Militare Ordine di Malta) Al sig. Erhard Busek (Wien) La Commenda con Placca dell’Ordine di San Silvestro Papa 14 10 25 9 19 » febbraio marzo » giugno » » 2004 » » » » » Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. Anton Giulio Ciocci (Roma) Piero Grignolio (Casale Monferrato) Albin Nees (Dresden-Meissen) Francesco Avossa (Novara) Jean-Dominique Durand (Francia) Philippe Georges Bernard Levillain (Francia) La Commenda dell’Ordine di San Silvestro Papa 10 » 16 » » » » » gennaio » » » » » » » 2004 » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Giuseppe Luconi (Jesi) Marcello Pentericci (Jesi) Pedro Fausto Arieta Vega (San Miguel) Santino Bonfiglio (Milano) Fernand Criel (Gent) Jan Scheerlinck (Gent) Eric T’Hooft (Gent) Paul Van Beveren (Gent) Diarium Romanae Curiae 26 21 » » » 11 gennaio febbraio » » » marzo 12 » » » 20 » 25 » 12 aprile 15 » 4 maggio 17 » 1 giugno 9 » » » » » » » 15 » 19 » » » » » 22 » » » 17 luglio » » 26 » » » 27 » » » » » 2 agosto » » 19 » 10 settembre 11 » » » » » » » » » » » 22 » 8 dicembre 21 » 2004 » » » » » Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. 115 Andrea Bufalo (Arezzo-Cortona-Sansepolcro) Domingo Albino Vélez (Arecibo) Regalado Pérez Rosado (Arecibo) Manuel Plumey Torres (Arecibo) Ilario Testa (Bergamo) Gerardus Johannes Marinus Bartelink (‘s-Hertogenbosch) Kazimierz Cybulski (Los Angeles in U.S.A.) Francesco Gervasio (Savona-Noli) Albino Giusti (Concordia-Pordenone) Francesco Alfieri (Livorno) Jan Willem Koch (Utrecht) Evert Heijblok (Breda) Nicola Casu (Roma) Vytautas Kaminskas (Kaunas) Aldo Del Sordo (Sabina-Poggio Mirteto) Arnold Backx (Paesi Bassi) Michael Emm (Birmingham) Raimund Schittenhelm (Austria) Norbert Sinn (Austria) Christophe Graf (Città del Vaticano) Rino Bellori (Modena-Nonantola) Giorgio Herzog (Roma) Giovanni Ulrici (Modena-Nonantola) Anthony John James Bailey (Westminster) John Joseph Studzinski (Westminster) Marco Guadagnini (Roma) Giovanni Peduto (Roma) Karl Frank (Eichstätt) Karljosef Schattner (Eichstätt) Rodolfo Di Giorgio (Roma) Luigi Giannico (Roma) Giuseppe Santeusanio (Roma) Alfred Schätz (Austria) Hugo Schmieden (Köln) Pierpaolo Cunietti (Tortona) Ángel Márquez Ruiz (Málaga) Rudol Apflauer (Wien) Erich Berhel (Wien) Johann Lauermann (Wien) Walter Obermaier (Wien) Azevedo Weißmann (Wien) Peter Widensky (Wien) Bruno Fronza (Trento) Josef Kassler (Graz-Seckau) Bruno Trevisan (Roma) Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 116 Il Cavalierato dell’Ordine di San Silvestro Papa 10 » 16 » gennaio » » » 2004 » » » Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. » » » » 26 » » » » » 31 » » » » 4 7 14 » » 21 » » » » 1 » » » » 9 10 » » » 12 17 20 » » » 25 » » » » » » » » » » » » » » » febbraio » » » » » » » » » marzo » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Gerardus Franciscus Maes (Roermond) Richard Shanahan (Kerry) Kenneth Adamson (Saint John’s-Basseterre*) Antonio Barchetti (Macerata-Tolentino-Recanati-Cingoli-Treia) Francis Osborne Elizee (Saint John’s-Basseterre*) Chrizestom Kayise (Kasana-Luweero) Ricardo Meléndez Mazzino (San Salvador) Davide Querci (Civita Castellana) Ugo Bonelli (Arezzo-Cortona-Sansepolcro) Fernando Bottacchiari (Velletri-Segni) Jacques Breckpot (Mechelen-Brussel) Giuseppe Luciani (L’Aquila) Vincenzo Salvati (L’Aquila) Mario Valente (L’Aquila) Leonardo Audino (Rieti) Domenico Cipollone (Rieti) Romeo Leonardi (Rieti) Paolo Stefano Vannozzi (Rieti) Giancarlo Zedda (Acqui) Pasquale Ferrari (Bergamo) Franco Menegotto (Porto-Santa Rufina) Luigi Campana (Roma) Ottorino Cielo (Roma) Giuseppe Minutoli (Roma) Claudio Andreoli (Mercedes-Luján) Tomaso Ghisetti (Bergamo) Franco Maggiani (Roma) José Marun (Mercedes-Luján) Vito Vardanega (Bergamo) Miguel Falcón Garcı́a (Spagna - Ord. militare) Philip Jackson (Mandeville) Herbert Ottersbach (Köln) Ciro Perna (Roma) Cosimo Rosati (Velletri-Segni) Massimo Perrone (Civita Castellana) Angelo Governato (Casale Monferrato) Mario Olivero (Casale Monferrato) Paolo Palla (Roma) John Plunkett (Lismore) Francesco Fraioli (Napoli) Antonio Massaro (Italia - Ord. militare) Ignazio Bastasin (Concordia-Pordenone) Ján Komorovský (Prešov) Oliviero Stella (Concordia-Pordenone) Giancarlo Venturi (Concordia-Pordenone) Friedrich Mertel (Salzburg) Diarium Romanae Curiae 26 4 » » » » » 12 15 » marzo aprile » » » » » » » » 2004 » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. » » 21 » » » » 4 » » » 6 27 31 » » » » » » » » maggio » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. » » » Al sig. 1 3 » » 9 14 » » » » 19 » » » » » » » » » giugno » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. 117 Erwin Schleberger (Münster) Godfrey S. Bacheyie (Wa) Hubert Gindert (Augsburg) Edward Ngminyour Gyader (Wa) Peter Tenganabang Nanfuri (Wa) Roberto Scacchi (Roma) Günther Theodor Schulte (Paderborn) Dino Luzi (Assisi-Nocera Umbra-Gualdo Tadino) Karl Heinz Lampert (Bamberg) Valentino Massaro (Cerreto Sannita-Telese-Sant’Agata de’ Goti) Riccardo Panci (Italia) Mauro Tongiorgi (Italia) Giuseppe Afrune (Nardò-Gallipoli) Tommaso Camerucci (Roma) Clauco Clementi (Roma) Franz Guns (Mechelen-Brussel) Andrea Rimo (Nardò-Gallipoli) Johannes Bouwens (Breda) Luigi Ceffa (Novara) Georg Kröppelt (Bamberg) Roberto Morabito (Roma) Meinrad Baumgartner (Svizzera) Alberto Neri (Bologna) Angelo Litamè (Vigevano) Antonius Josephus Elizabeth Mutsaers (‘s-Hertogenbosch) Robertus Franciscus Bartholomeus Waltmans (Roermond) Antonius Marinus Herbrink (‘s-Hertogenbosch) Marino Bertocci (Amalfi-Cava de’ Tirreni) Antonio Russo (Italia - Ord. militare) Corrado Scattarettico (Italia - Ord. militare) Tobias Angert (Fulda) Licinio Cantuti (Carpi) Franco Gover (Udine) Olinto Lugli (Carpi) Giuseppe Spina (L’Aquila) Graziano Vatri (Udine) Renato Alviti (Roma) Francesco Arri (Roma) Roberto Blonda (Roma) Roberto Consorzi (Roma) Luigi Fioravanti (Roma) Domenico Gregori (Roma) Fabrizio Michielan (Roma) Luigino Moroni (Roma) Antonio Panebianco (Roma) Massimo Parisini (Roma) Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 118 19 » 21 » » 22 » » » » » 6 » » » » 10 » giugno » » » » » » » » » » luglio » » » » » » » » » » » » » » » » 13 » » » » » » » » » » » » » 26 » » » 27 » 2 agosto » » » » » » » » 10 » 13 » » » » » 19 » 11 settembre » » » » » » » » 2004 » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Marco Tinari (Roma) Dante Venanzi (Roma) Manfred Maus (Köln) Karl-Heinz Ohly (Köln) Hans-Josef Rüber (Köln) Nadhmi Auchi (Gran Bretagna) Nasser David Khalili (Gran Bretagna) Mahmoud Khayami (Gran Bretagna) Peter Werner Maria Löw (Westminster) Eitan Wertheimer (Gran Bretagna) Steven Kurt Nairn Wilkinson (Gran Bretagna) Carlo Bolio (Loreto) Bernhard Elbers (Paderborn) Ludger Kösters (Paderborn) Graziano Magagnini (Loreto) Stefano Zallocco (Loreto) Marco Ferraris (Austria) Bartolomeo Angelo Mercuri (San Marco ArgentanoScalea) Francesco Samengo (San Marco Argentano-Scalea) Franco Signori (Brescia) Armando Tocci (San Marco Argentano-Scalea) Agustı́n Vaz (Austria) Luigi Zucchetti (Milano) Rinaldo Biella (Novara) Frank Lucio Davelaar (Willemstad*) Dino Montanaro (Brindisi-Ostuni) Luigi Nigro (Brindisi-Ostuni) Bartolomeo Parisi (Brindisi-Ostuni) Alejandro Felipe Paula (Willemstad*) Rignald Yankey (Willemstad*) Massimo Giletti (Vercelli) Giuseppe Pagani (Brescia) Anton Stern (Bamberg) Nicola D’Angelo (Foligno) Virgilio G. de Guja Rafael (Kalookan) Hermann Frese (Freiburg im Breisgau) Alberto C. Jr. Garcia (Kalookan) Massimo Trementozzi (Foligno) Józef Mazurek (Pelplin già Chelmno) Luigi Damiano (Asti) Dante Musso (Asti) Francesco Urto (Asti) Klaus Waldschmidt (Paderborn) Anton Altrichter (Wien) Euclides Júlio Braz Ferreira (Portogallo) Robert Hammerstiel (Wien) Hans Inmann (Wien) Elio Martini (Aosta) Diarium Romanae Curiae 11 settembre 2004 » » » » » » 12 » » » » » » » » » » 22 » » » » » 24 » » » » » » » » » » » » » 28 » » » » » » » 30 » 1 ottobre » » 13 » 21 » 25 » 6 novembre 9 » » » » » » » 21 » 25 » 2 dicembre » » 20 » » » » » 21 » 23 » » » » » » » » » 30 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. 119 Diliero Osimani (Aosta) Riccardo Sartor (Aosta) Antonio Tropiano (Aosta) Gerardus Alfonsus Martinus Beekelaar (‘s-Hertogenbosch) Al sig. Johann Neureiter (Salzburg) Al sig. Michael Neureiter (Salzburg) Al sig. Johann Quehenberger (Salzburg) Al sig. Eddie Edgard Salassi (Lake Charles) Al sig. Pasquale Bonfá (Castellaneta) Al sig. Paolo Michelis (Albenga-Imperia) Al sig. Thomas Resetarits (Eisenstadt) Al sig. Francesco Amatucci (L’Aquila) Al sig. Vincenzo Barberio (Cosenza-Bisignano) Al sig. Luciano Boccitto (Velletri-Segni) Al sig. Felice D’Artista (L’Aquila) Al sig. Felice Maselli (L’Aquila) Al sig. Giuseppe Ranghetti (Brescia) Al sig. Antonio Sanna (Roma) Al sig. Klaus Beckmann (Paderborn) Al sig. Franco Colli (Vigevano) Al sig. Joaquı́n Serrano Vera (Orihuela-Alicante) Al sig. Pierangelo Ugazio (Vigevano) Al sig. Francesco Bini (Volterra) Al sig. Ronald Franklin Bloem (Haarlem) Al sig. Albertus Wilhelmus Maria Van Maanen (Haarlem) Al sig. Gennaro Trincone (San Paolo Fuori le Mura) Al sig. Giancarlo Santagata (Avezzano) Al sig. Gianpietro Romano (Anagni-Alatri) Al sig. Edvard Havel (Hradec Králové) Al sig. Guido Brunetti (Roma) Al sig. Antonio Covino (Roma) Al sig. Francesco Fiorelli (Assisi-Nocera Umbra-Gualdo Tadino) Al sig. Alfred Tschandl (Graz-Seckau) Al sig. Nazzareno Facchin (Treviso) Al sig. Maurizio Pettinari (Civita Castellana) Al sig Achille Abbamondi (Sabina-Poggio Mirteto) Al sig. Benito Leoni (Orvieto-Todi) Al sig. Valentino Filippig (Udine) Al sig. Franco Targa (Bologna) Al sig. Ugo Visintini (Udine) Al sig. Stefano Calamelli (Imola) Al sig. Guerrino Bucciol (Concordia-Pordenone) Al sig. Renato Cremasco (Concordia-Pordenone) Al sig. Giorgio Daneluzzo (Concordia-Pordenone) Al sig. Claudio Della Toffola (Concordia-Pordenone) Al sig. Antonio Marin (Concordia-Pordenone) Al sig. Herbert Bucher (Innsbruck) Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale 120 La Croce di Dama di Commenda dell’Ordine di San Silvestro Papa 19 giugno 2004 Alla sig.ra Stefania Tiberti (Modena-Nonantola) La Croce di Dama dell’Ordine di San Silvestro Papa 16 gennaio 2004 4 febbraio » 1 marzo » » » » » » » » » » » » » 12 » » 25 » » 21 aprile » 4 maggio » 21 giugno » 2 agosto » 12 settembre » 22 » » 30 » » 1 ottobre » 20 dicembre » » » » Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla Alla sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra sig.ra Italina Righi (Carpi) Marialuisa Villa (Milano) Alma Clair Chung (Mandeville) Davan Leonie Chung (Mandeville) Clara De Godfrey (Mandeville) Marthe Pink (Mandeville) Marcia Coleen Tai Chun (Mandeville) Zofia Danuta Warszawska (Toronto) Giovanna Vannini (Bologna) Walburga Kohlhaas (Aachen) Ursula Utz (Rottenburg-Stuttgart) Ortrud Heinen (Köln) Agnes Neu (Köln) Carol Lynn Pierce Allemand (Lake Charles) Angela Györög (Eisenstadt) Francesca Giovannini Rocca (Volterra) Monika Groß (Trier) Maria Babini (Imola) Luciana Manzieri (Bologna) Il titolo di Gentiluomo di Sua Santità 1 dicembre 2004 Al sig. Justo Carlos Abella y Ramallo (Spagna) NECROLOGIO 11 dicembre 2004 12 » » 20 21 27 31 2 » » » » gennaio » » » » 2005 » » » 3 » » 3 » » Mons. Tomás Enrique Márquez Gómez, Vescovo em. di San Felipe (Venezuela). Mons. Pavlo Vasylyk, Vescovo di Kolomyia-Chernivtsi (Ucraina). Mons. Longinus G. Pereira, Vescovo tit. di Vada. Mons. Gabriel Lee Gab-sou, Vescovo em. di Pusan (Corea). Mons. Thomas Kevin O’Brien, Vescovo tit. di Árd Carna. Mons. Charles Paty, Vescovo em. di Luçon (Francia). Mons. Francis Keiichi Sato, OFM, vescovo em. di Niigata (Giappone). Mons. Manuel Guirao, Vescovo em. di Santiago del Estero (Argentina). Mons. Alberto Giglioli, Vescovo em. di Montepulciano-ChiusiPienza (Italia). Mons. Marc Leclerc, Vescovo tit. di Eguga.